248790

Ηρακλείου
%$ψ τω Εξωτερικώ » φρ
Η ΙΔΗ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΪ
ΙΩΑΝ. ΚΑΤΕΡΓΙΑΝΝΑΚΗΧ
ΥΠΙΥβΥΝΟΧ
ΑΡΙΣΤΟΔ. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ
ΑΙ «■Ι*·»Ο·
Τ-
ΠΡΑΓΜΑΤΕΤΟΜΕΝΗ
ΙΡΑΦΕΪΑ: Παοά τα Λ*μ7ΐΧ*μτζ&ΙΗα. "νΛΓΓΙΚΑ, ΒΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ, ΏΑ1ΑΑΓΩΠΚΑ Κ ΑΙ ΠΛΟΥΤΟΛΟΠΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΛ
π, _ .Γ. _, Α «
Π*·· «Γτφΐς έχιυΐυντί· τ} Δ .·«♦**« ι
«2 φύλλον 1&
ΕΥΝΟΙΚΑΙ ΕΙΑ11ΣΕΙΣ
Ή έν άλλτ) στήλη όημοσιευομένη εΓ-
προερχομένη έξ αύθεντικής πηγήι
1 ήν ή Αγγλία βολιοοσκοπηθεϊσα έξα-
Μχ νά είνε εύμενής /αί σύμφωνο;
τα; άλλα; Προστάτιδα; Δυνάμει;
ίτϊερ τή; όριστική; λύσεως τοθ ήμετέρ*
ος, έρχεται λίαν έπικαίρως, όπως
τα νέφη τ ϊ>ν ένϋοιασμών, τα ό-
άπό τίνων ημερών "Ηχισαν νά πα-
ρατηρώνται.
Έτο πολύ φυσικόν νά γεννηθώσιν εν¬
δοιασμόν έν τή ψυχη τοθ ΚρητικσΟ λαοθ
άπέναντι τή; βραούτητος, μεθ' ή; το ζή-
ήμών βαίνει προ; την φυσικήν αύ-
λύσ&ν.
Ό Κρητικο; λαος δικαίω; ήλπιζεν δτι
έντο; βραχέος χρόνου ή έθνική αυτού
πράξις Οά ελάμβανε την άνήκουσαν αυττ^
χύοωί'.ν. Ή τοιαύτη οέ αντίληψις δέν
είναι άοιχο; έφ' δσον προέρχεται παρά
λαοθ, ό όποΐο; επί αίώνας ηγωνίσθη χάριν
τ^ς έθνικής τού άποκαταστάσεως, 6 δ-
ποΤο; ύπερανθρώπου; θυσίας υπέστη οιά
την πραγματοποίησιν πόθων, των οποίων
σύμπας δ^πεπολιτισμένο; κόσμο; ίχει άνα-
γνωρίσει το ϊίκαιον καΐ την νομιμότητα.
Οί ενδοιασμόν έκεΤνοι εγεννήθησαν Ε¬
νεκα των γνωστών δηλώσεων τ?(; επισή¬
μου Τουρκίας, των άνθελληνικών έκίη-
λώσεων τοθ ΤουρκιχοΟ δχλου καΐ των
ύστερικόιΐν κραυγών τοθ ΤουρκικοΟ Τύπου.
Άλλ' ήτο ίυνατον νά προσοοκώμεν άλ¬
λην στάσιν έκ μέρους τή; Τουρκίας, είς
την όποιαν οΰ2εν άλλο δπλον έναπέμεινεν
εΐμή το δπλον τή; έπιμόνου αρνήσεως;
Τοθ δπλου τούτου έποίησε χρήσιν χατά
ττ]ς Αυστρίας, το α6το ιτροι·είνε·. κατά
τί); Βουλγαρίας. Είναι λοιπον επόμενον
μέ την αύτην πανοπλίαν τοθ έκφο^ισμου
νά παραστξ καΐ κατά την 2ιακανόνισ·.ν τοθ
ζητήματός μα;. Αί Εύρωπα καΐ Δυνά¬
μει; άποφεύγουν σήμερον τον πόλεμον.
Ό; μόνην ίϊ οίον τής οιευθετήσεως των
διαφόρων ζητημάτων προτιμώσι τα είρη-
νιχά μέσα τής συνεννοήσεως καΐ συμφω¬
νίας μεταξύ των ενδιαφερομένων Κρατών.
Των ειρηνικων τούτων οιαθέσεων λίαν τε-
χνηέντω; έπωφελεΐται ή ύρμητικη και
φιλοπυλεμος Τουρκία.
Την αυτήν ειρηνικήν οδόν Οά ακολου¬
θήση καΐ το ζήτημά μα;. Έφ' όσον οέ το
Βοσνιακον ζήτημα εκανονίσθη επ ωφε¬
λεία τή; Αυστρία; καΐ το βουλγαρικόν
τείνει νά ονιυθετηθξ κατά τού; πόθοι»;
των πατριωτών τή; Σόφια; βεζαΐω; το
ημέτερον οεν είναι δυνατόν ή νά λάβη την
νόμιμον αύτοΟ λύσιν ίχανοτϊθΐουμένων των
πόθων τοθ Κρητικού" λαοϋ ν,σλ σύμπαντος
τοθ ΈλληνισΐΑθΟ. Το τοιούτον άλλως με-
ταοιοουν και αί τελευταίαι είοησει;, λα'(
άς μετά την κατ' αρχήν διευθέτησιν τού
Ιΐοσνιακοϋ καΐ τού ΗουλγαρικοΟ ζητήμα-
τος αί Προστάτιοε; τή; Κρήτης Δυνάμεις
Οά προδοθν είς συζήτησιν μετά τής Τουρ¬
χίας Οίάτήν οριστικήν λύσι; τού Κρητι-
χοΰ ζητήματο;.
Ί1 συζήτησις αυτή, την οποίαν και έν
ττ, Δ'.ακο'Λώσει αυτών προ; τον Κρητ·.-ι
χον λαόν ύπεσχέθησαν, ελπίζομεν δτι Οά
έχη τή/άνευ ά^αβολής έπιχύρωσιν τού
έν Κρήττ^ τελεσθέν.ος έθνιχοθ γεγονότος
Μόνον τοιουτοτρόπως το έργον τής προ
ΣΥΝΕΝΤΕΤΞΙΣ
ΤΟΤ ΠΡΟΕΔΕΟΥ ΤΙ. ΕΕΤΕΑΕΣΤΙΕΗ. ΈΠΤΡΟΠΕΣ
ΠΡΟΣ ΣΥΝΤΑΚΤΗΝ ΤΟΪ ,,ΕΑΕΪΘΕΡΟΥ ΒΗΗΑΐθΓ
νς κατωτέρω ηαραδέχόμεν ονΓέψπνξιν, τψ Οποίαν Σννιάκτης τοΰ Μ*ΕΙ*νδέοου
Βήματος» Ηαβ8 μειά τον Πρϋέδρον τής %ΙΪΗϊ*λ*σϊΐχήί Έπιιροπής κ. Αντώνιον Μιχ$λι~
όάκη9 σχετικώς μί τό ζψημά μας.
1) ΙΗίοτν
€·.; τας
Κιαμήλ
II
ινα;
?^ Έξαχολο^ιΤ ή Έ-
βχοδίδιτι, χ, ΙΙρ:ιϊρΐ,
Το^ρχ·.7.ήι» Πουλήν χβ: εσχάτως
δηλώϊίΐς το3
ΐ τής αίσίας λύσεως τοΐί Κρητ:-
ρ
ζητήμβτος κ*ι μΐτά τάς 3ηλώσε:ς ταώτα;:
3) Ό το5 Κρητ·.χοΰ
Κα· 3)
λαοΰ χαβ' τρ
σεως χρςσδοχίοτ· αύτ&Ο
&ι χΐρι τίί; βίϊία; λύ¬
ν ήθελον χλήρως χρ_γ-
Ό χ.
ς χαΐ είλϊχρ'.νείας ευηρεστήθη νά άπαν-
γ; δί; τβϋτθΕ ώς έ;·?ίς:
—«Ή έλίγον ίχτίνεστέρα. άχάντησ·ς είς το
οιύτερον έρώ-ημά αας Οά μΐ. άχαλλά;^
ά ά
ρ μ ;^ μζ
χςχου νά άχβντήυω ΐχίσης εχτενως χαί είς
τα δ^ο άλλβ. Δία τουτο αρχομαι χράττων τουτο
άνάχτυςιν, ο6τι χιστβύω ότι θά
μ< σα; χείσω ότι τα χράγματβ αΰτά ρ -ήν αισιοδοξίαν, χροχειμίνο^ χ«ρί τής αιιίας λύσεως τς·ΐ ζητήματός μας. »Το χαθτ,χον χρςς την ιστορίαν τΫ|ς Κρήτης, χρος την μνήμην των χατίρων μας χαΐ χρίς ημάς αΰτούς χαΐ έν ένΐ λόγφ χρ'ςς την Πατρί- δα, μας έχέ&αλεν, ώς γνωρίζετε, την τβλευταί- αν αυθόρμητον χαί αΰτ&ματον χραςιν τής άνα- χηρίςΕως τΐ,ς ενώσεως τής Κρήτης μέ την άνχ- χήρυς.ν τής Βουλγαρίας είς Βασίλειον χα· τή* χροτάρττ(7:ν τής Βοσνίας χαΊ Έρζεγοβίνης ΰχι τής Ανστρίας. Δ'.ίτί άλλως Οϊ έν&θεύομβν την γνησιίτητι τή; ΐστορίας μας χαί Οά έΒκιχνύομΐν άσύγγνωστον χο/νίτιχήν άμβλ^ωχίαν, είς τ'ο μέρος έχεΐνο άχρ'.βώς τοΰ κολ·?'.χοΰ μας &ίου, το όχοΤ- ον ήτο το χυριώχατον σημείον. Έχ τούτου δέ έςηγιΐται χαι ή άστραχιαία, οΰτακ ειχεϊν ταχύ¬ της, χαί ή θαυμασία σύμχνοια μεθ'ής Κυβέρνη¬ σις, Βουλή χαΐ Λαος είς ό'λα τα σημεΐα τής Κρήτης, εχραςαν το χαθήχόν των. τής χαρελθούσης ϊεχαετίας, ά^' ής το χηδάλ'.ον τής Κρήτης οριστικώς πλέον οε· ΐΊροστάτι5ες Δυνάμεις, αυταί Ιστρεψα» χρος την δϋύθ^νσιν των Αθηνών, δέν χαρήλθε 5'ετία, η είς τή· όχ^ίαν νά νή ενθαρρυνθώσιν χϊ πρός τή* Ένωσιν τής Κρήτης χροσχάθειαι, χα· νά έχ·.- βραβευθώσι δ'.ά μέτρων τοιούτων, τα όχοΐα νά μας χροσεγγίζουν χερισσίτερον χρος τδ χοθητον τίρμα, οί ΰχολεϊχίμενοι δέ Ιτι χρίχοι το·^μέλ- λοντις νά συνδέσ(( τέλος ήμα; χρ^ς την Έλλά- δα δεσμοΰ, ήσαν χλέον έλά/ιστοι. Εάν οέ δέν χρςελάμβανον ήμα; τα έν τω ΑΓμω γεγονότα, χα:ά τον χροσεχή Ιούλιον, όχότε τα στρατεύ- ματα Οά έγχατέλιχον όρ:στ;χώς την Νήσον, Οά ετίθετο τί. ζήτημ- τ^ί Ενώσεως ενώχιον ημών ς α γ, αυτού τ/; »'Λλλα τότε μέν, Γ»ω; Ο» «αρήρ'/ετο '/_?μϊ τ·.;, δ'.ςτ. Οϊ ετίθετο χαΊ πάλιν ά-*^ατ·ζι ημών « ζήτημα ττ-; .«ρρο*ί*ς « ™ ΛΓμω. Νυν I- τη= μέ τάς θυσίας τη? μΐ την τρθστασιαν των λεΐ/Οέρων Λυνάμεων τής ΕΟρώχης 5^5 δέ·»1 Οί" έ-·τρβ-ί '^.τώΜεΤ- να *«3«ττ.0τ, ε'.ί την Έλλάδα; λ Ελλάδα; 'Λλλ' ήμεΤ; _____,. ν. Κοη-τεί τ:ε?:σσίτερον των άλλων χρίτΛ'. νϊ ?. -.0. ΐλττ.ζω,ε·» εί: τα; Μεγ.· Δυνάμεις. Λ·.οτι χαι :άτρ:αί ημών είναι χαι «εςΐΜ-.τερΜ^ 6α τ·>^ν χερΐ των δϊχαίων ημών, ή τοΰλάν.:-
έ; ν.* ()2 φροντίζουν /αί τ:ε?: ήμώ», «&ν
-£ς·. των
»Λ·.α τούτο αί Δυνάμεις άγ.9. ττ, ανα/.ηρυςει
τής Ενώσεως μας έοεβαίωσαν ότι χρίχε: νά
ΰχολογίζωμιν ·χ· τή·* εύμένεΐάν των, άρχεϊ μί-
νον νά τηρώμεν την τάξιν χαί κροστατεύωμεν
τοί>ς Μουσουλμάνθυς. Ό τίτλος ούτος είναι το
των έλχίίων μας χαΐ «*' αύτο·· χεχοι-
ά
μ
Ο:τες ίιχαιούμεθα νά είμεθα ολοι αίσιόίοςοι, ώς
χρο; την χατ' ευχήν λύσιν τοδ ζητήματός μας.
»"ς αναφέρωμεν
V
έν ολίγοις χαι τούς λό-
γους επ: των όχοίων δύναται νά «τηριχθτ} ή
άχα:σιοδο;ία. Αί τρ.άχοντα χιλιάδες των Μου¬
σουλμάνων οί όχοΤο: χατοιχοθν τ3ν είς την Κρή¬
την οέν Οά χροστατευθώσ* χβρισσοτερον δια τής
Ενώσεως !>χΐ/.αΟισταμένου τοΰ Βασιλέως Γε-
ωργίου εί; την θέσιν των τ ε σσ άρων ΔυνάμεΜν
χαΐ έγγυωμένου άντ* Έχείνων την άσ·άλειετν
τιμής, ζωής χαΐ χεριουσία^ αυτών χαι την αχώ-
λυτον τής Ορησχείας αυτών άσχησιν; "Οστε χαί-
τοι οί Μουσουλμαν&ι συμχολίται μας δέν διχαι-
οΰντα; νά έχωσι χαράχονα χρος ημάς τούς Χρι-
ά *
στ'.ανούς
διά
ζί
την χαχήν χαι
ημών συμζίωσιν, ςχως
ρ
χαράνομον μεθ*
ύίΐ τ'ο χαρελθόν·
ρ
διά τής ' Ενώσεως Οά τύχωσι τής αυτής ίσοχολι-
τείας έν μέτρω, διότι Οά έχλί^η άχ'αΰτούς χασα
ύχοψϊα, ΐτ·. ένδ*χςμενϊν χοτε νά λησμονήσωμεν
ημείς τόσον το χαθήχόν μας, ώιτε νά ζρ
Οώμεν χρος αΰτούς οχως οί Βούλγαρον χρος τούς
Κλλςνας χατοίχους.
—β'Αλλ* οί άχαισϊοδοςοΰντις χ.
ύχοψιάζονται την Αγγλίαν.
Νρόεδρε
—«Λέν χρέχει νά ύχοψιαζώμεθα την Αγ¬
γλίαν, ότι αύτη Οά έχ'.μείνη νά μή γείν»; "Κνω-
σις, είτε διά λόγοις χολιτιχής αισ/ροχερδείας.
είτε διά νά χροστατεύσχι τί νίον έν Τουρχία χ,α-
Οεστώς. Το πρώτον χατατίπττ, άφ' έαυιοΰ διότι
έχτος τοΰ ότι ή Αγγλία έχρωτοστάτησε είς την
άχομάχρυνσιν άχο τής Κρήτης χά; τοΰ τελευ¬
ταίον Τούρχου στρατιώτην, χαί χάντοτε ειση¬
γηθή τα χρόσφορα δι1 ήμα; τούς Κρήτας χατά
την διαρρίύσασαν δεχαετίαν, £-ω; Βειχνύεται
χαΊ εχ τοίί χατά τΌν Νοέμβριον τοδ 1904 ΰχο-
μνήματος τοΰ Λόρδρου Λασδάουν χρος τον χρκ-
σ6ευτήν τής Γαλλίας Καμχών, χαρομίίβς φύ¬
σεως χλεονεχτιχαί χρά^εις· δέν είναι σύμ?ωνοι
πρός τ* χνευμα τής έχοχής. ούδε Οά ένεχοίεΐ
τοιοϋτο διαβημα εύάρεστον έντύχωσιν είς τάς έν
συμχράςει χαί συμμαχία διατελούσας χρος α την
ά
ρ
τ'.ιάς Μ. Δυνάμεις.
»0ύ5έ Οά έν.σχυθϊτ, χερισσότερον τ*δ νίδν έν
Τονρχία χαθίστώ; διά τής χαραμονής τής Κρή¬
της ύχο την ψ'.λήν τής Τουρχίας έχιχυριαρ/ίαν,
ουδέ προσγίνεται ήθιχή χροσδολή είς την Τουρ¬
κίαν διά τής Ενώσεως τής Κρήτης μετά τής
'Ελλάδος, ούδε χάσχεί ύλιχήν τίνα ζημίαν,
διότι ουδέ φόρον ύχοτελείας χληρώνΐι ή Κρήτη
πρός την Τουρχίαν, οχως ή Βουλγαρία χαί Ά-
νατο^ιχή Ρωμυλία, ούδε χρίχεί νά λησμονή ή
Τθυρχία ότι ή Κρήτη υπήρξεν ό σχολοψ ο έμ-
χαγείς είς το χολιτιχον τής Τουρχίας σώμα άχο
τού 1866, οχότε συνετέλεσεν ίνα χαταστήσ/, αύ¬
την εύάλωτον Οήραμα /.ατά το 1878 είς την
Ρωσσίαν.
»Ούδέ είναι δυνατόν ή Κρήτη νά αποτελέση
χαθ' εαυτήν Κράτος χαί Βασίλειον 'Λΐχροσχοχι-
χον χα': μάλιστα ούχι χροσωριν;ν, άλλα δ:αρχές
ά Τ
χως, άίθθ ^
ρ
τοΰ έν Τουρχία χαθεστώ-
ή διχλωματιχή χαράχαμψις χαΐ ύχεβΦαλλάγγι·
σις τοδ διχαίου θά είναι τόσον χιτά·ω^ς «αι
χρος χάντα ΟιΤον χαι άνθρώχινον νόμον ύ6ριστι-
χή χαταφρόνησις ώστε άδυνατώ νά «αντασθώ
χοιέ, δτι είναι δυνατόν νά άναχηρυχθή ή Βουλ¬
γαρία είς Βασίλειον, ή δέ Κρήτη, ή χολυτλήμων
Κρήτη, νά έςαχολοοθ^ νά σφαδάζη είς τοϋς σχα-
σμούς τής χρο«4*ριν4τητος χαΐ ά6ε6·ιοτητος, είς
ούς μίχρι τοδ^ε.
•Τέλος δβον άφορ« το τρίτον έρώτημά «άς,
γεννϊται τΌ έςής ζήτημα' μή έχχληρουμένης τής
θελήσεως των Κρητών χαΐ «αραγνωριζομίνου
χαΐ χάλιν τοΰ δ:χαίου των, τίνι τρόχω Οά έχδη-
την αγανάκτησίν της. /.α*· χοΤος Οά είναι
χρος όν Οά στρίψτ^ τα οκλα ΐ£9 β·θ5
δέν Οά Ιχγ, ένώχιον της;
Βεβαίως χρέχει νά έχωμεν ^x' $|||ι4τι το
χολιτιχον ενσττ»τ·ν χ» ή έθνιχή συνείδησις τοΰ
Κρητιχοΰ λαοΰ τοσβ§τον διεμορχώθησαν χά: άνε-
χτύχθησαν είς το σχολείον τής χείρας χ*·, των
χαθηαάτων, ώστε Οά δυνηθή νά έ;εύρ/( -
χον τής έχδιχήσεως τοΰ διχθΐθυ τ^^ /.ι: :;ν
έςαναγχασμον τής χοινής γνώμας τού Κ:σμου
χρΌς άχοτροχιασμόν, δι* Ιν ενδεχόμενον τοιοθτον
χολιτιχον άνοσιούργημα είς βάρος τοΰ μάλιστα
διχαιομένου και χολυχαθεστάτου των λαώ ν.
•Ουδέ χρέχει νά μας άχοθαρρύνουν χαΐ μας
έχ»?ο6·ζουν οί λόγοι τοδ Μ. Βεζύρου Κιαμήλ
χασα, δτι αί Δυνάμεις άχέρριψαν την Ένωα·ν.
ΑΊ Λυνάμιις δέν άχερρ:ψαν την "Ενωσιν. Είναι
άληθές οτ( δέν την άχεδίχθησαν, άλλά την άνέ *
χονται, μέ την ΰχόσχεσιν ότι Οά έχ*.βρα6εύσουν
την ήσυχον χα': νομοταγή διαγωγήν μας αέ την
χλήρη "Ενωσιν, διότι 6χ«·ς Ιχουσχ τα »«0'
ημάς, θύοΊμία αθενηλύσις εΰμενής ΰχολείχεΐαΐ.
»Νομίζ« ότι άρχετά έςε^ράσθην έχϊ των τε¬
θέντων έρωτημάτων σας ηστεύω Κ δτι και ύμβΤς
χαΐ οί αναγνώσται τής Εφημερίδος σας Οά χει-
σθήτε ότι δέν βανχαλιζόμεθα ί»χο άχατηλών ιλ-
χίδων, χιστεύοντες είς την "Ενωσιν. Άρχ,βΤ μ;-
νον νά τηρώμεν τούς οροος, *θύς όχοίους χρος
έχίτευςιν αυτής μας ΙΟεσαν λ Δυνάμεις, χαΐ το¬
σούτον στερρώς νά έχώμεθα αυτών ό~ως ναυα-
γ'ος χινδυνε^ων νά χαταχοντισθ^ κράτει την σα-
νίδα είς την όχοίαν έλχίζει την σωτηρίαν του&.
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΛ
ΕΠΊΤΡΕΠΕΤΔΙ
Ο ΕΞ ΟΙΚΤΟΤ ΦΟΝΟΣ;
γ
σος, χοτε άλλοτε Οά χαρουσ;ασΟη ή εύχαιρία τής
σήμερον, διά νά τ>//4 τοΰ έχάλθον το όχοΤον έχ':
τ;σας γενεάς ήδη δ'.ά τιντων ύχεςανθρώχων Ου-
σ:ών έχιδ'.ώΑει: "Αλλως τε χαϊ τουτο άντίχειται
χρος τάς νεωτίρας χολιτιχοχοινωνιχάς αρχάς,
/.αθ' άς ή ελευθερία των μονάδων συνεχάγεται
την είς μεϊζον ομογενές μέρος συγχόλλησιν. Τίς
δ· άλλος λαος εξεδήλωσε τοσοΰσον έμχράχτως
χαΐ μετά τοσαύτης τόλμης χα'ι έθελοθυσίας την
τρος τού; όμογενεΤς χαΐ όμοεθνεΐς χροσάρτησίν
τού όσον ό Κρητιχος;
»Κινΐ άληθές ότι λέγεται χερι τής διχλωμα-
τί7.ς ότι δεν Ιχε·. χαρδίαν χαΐ σχλάγχνα, χαΐ ότι
ή ίσχύς χρωτεύει τού διχαίου. Άλλ' έν ττ] χα-
ρούσ/ι χερίκτώσει, χροχειμέννΐυ %ιρ τής Κρήτης
εχ ταΖ προηγου;ΑΪνου χαϊ τίλο«)
Ηαρ' ημίν μία τοιαύτη χρότασις νόμον Οά εγί¬
νετο δεχτή χάιτως μιτά σφοδράς άγαναχτήσςως.
Οί ίατροί μας χερΐ των χβθην.όντων των έν σχί
σε: χρος τού; άσΟενεΤς Ιχουσιν ίδέβς όλως διαφό¬
ρους άχο τούς χέραν τής Οαλάτΐσης σ^ναδέλφους
των. Φρονοϋσιν ότι οφείλουσι νά χεριχοιώνται
αύτούς, νά άναχουφΐζ'οσιν αύτούς, έφ' όσον τουτο
είναι δυνατςν, χατά τάς τελευταίας στιγμάς·
ούχι δ' δμως χαΐ νά Οέτωσι χέρας εις τον βίον
αυτών χαί έν' τ, χεριχτώσει άχόμη χάσχουσιν
άν.άτως χαΐ ύχο φέρουσιν άχΌ φοβεράς άλγηδό-
νας, ίχετεύουσι δ' αύτούς νά τούς φονεύσωσι.
Το χαρελθον ίτος σοφος Γάλλος άχεσταλμέ-
νος είς Νέαν Ύόρχην εν τινι συνεδρίω, έν φ συ¬
νεζητήθη το τρομερόν τουτο χροβλημα, διετύπω¬
σεν ώς έςής την γνώμην τού:
«Άμφισβητώ Ισχυρώς είς τΌν Ιατρόν το ϊι-
χαίωμα νά συντέμνη τούς χόνους, όσον σφοδροΐ
χαΐ άν είναι, ασθενούς τινος. Νά Οέσχ τις χέ¬
ρας είς την ζωήν τούτου δΓ οίουδήχοτε δηλητ»)-
ρίου είναι εγχλημα.
«"Αλλως ή Οεωρία αυτή είναι ανεφάρμοστον.
Ποίον Οά ήτο το όριον τής άλγχ,&νο; ή το5
άνιάτου', Τόσαι ύχοτροχαΐ χαρουσιάΓ^βι. έν
χολλα7ς νόσοις. ώστε 2·ν ·α ηδύνατο τις νά
είχ*;,, άν έν τή χεριχτώσει ταύτν, μαλλο ή έν
έχείνχ; ό ίατρος Οά εΐχε το δι/.αίωμα νά άχο-
χτείν£ τον άσθενή τού. Έχτος τούτου είς χοΑλ
λάς χεριστάσιις Οά ήτο δ,ίνατον νά συμζώσι χα-
ταχρήσεις, χροχιιμένο^ χερΐ σχουΒαίων χληρο-
νομιών, είς όλας δέ τας λοιχάς Οά ήτο τις έχτε-
Οειμένος ·ί« κατηγορίας χολυχληΟιΤς.
«Τελος ό νομος οέν Οά έχέτρεχε την εφαρμο¬
γήν όμοίω* Ιεωριών.
«"Ας μεταχειριζώμΐθα άναισθητιχά φάρμαχα,
την μορφίνην, τον αιθέρα χλχ. Είναι ταυτα
αναγχαΤα. Και ίν τούτοις είς χαθήσεις, 6χω;
«ίς Ώ»<^~»4·ς μορφής χαρχίνους, δέν γνωρί¬ ζομεν Ιέν τέ φάρμαχα έχεΤνα, τα όχοϊα έλατ-

τάς άλγηϊονας των δυιττυχών ασθενών, δέν
έπισπεύδω$ι χαί τον θάνατον. 'Ιίλαττοϋσι ταδτα
την ζ%*?κήν δύναμιν των χά εχόντων καϊ σχεδον
1*7*1 βέβαιον ότι & θάνατος άφαρπάζε; αυτού;
ταχύτερον. 'Αλλ* £μως ίν εναντία περιπτώσει
θα υπϊβίρον Τΐσθν*»..
«Πρέπει λοιπΌν ό ΐατρος να ύπακούτ, εις την
συιείίηβί* τού χαί νά προσπαθή μόνον νά άναχου-
φ£ζτ-| νά χαταπαύη χαί τούς πόνους τοδ άσθενοΰ;
τοο. Τουτο είναι χζ μόνον καθήκον αυτού".
Ή γνώμη αύτη είναι βεβαίως σΰμφωνος τρ*-;
τί}· ανθρωπίνην *;θιχήν, άλλά το ισχυρόν αϊσθημα
τοδ οίκτου τ** αυτομάτως γεννώμενον 5 εν δ-να:
πάντοτ* σύμφωνον πρός την καθαράν ηθικήν.
Απόδειξις τούτου είναι ή απόφασις, ήν έλαβεν
ανευ δισταγμοδ ο ίατρ'ος ΒοδΓ^Λοη νά θέση
«ίρας ^ την ζωήν τοΰ άτυχοΰς θερμαστοΐί
1<€ίθιΐ· εάν είνεν είς την ο.άθεσίν τού όπλον. Φρονώ δέ ότι οΰό*είς άνθρωπος μέ καροίαν Οα κατεδίκαζε τ'ον ιατρόν εκείνον, όστις εύρισκόμε νος ενώπιον ψυχορραγοδντος και φρικωοώς αλ- γοδντος δέν θά έδίσταζε νά άμβλύντ, την οςύτητα των άλγηδόνων τού δία τοδ χλωρο?ορμ·ου συν- τέμνων ούτως ώρας τινάς την αγωνίαν τοΰ πά¬ σχοντος. 'Αλλ' είναι φανερόν ότι έκ τ-ϊ,ς συνειδήσεως μόνον τοδ ίατροδ έςαρταται ή χ^σις, «* μ1·* τοιαύτη επέμβασις είναι άναγχαία $ δχι. Έχ«Τ- νος βστις θά άνΐλάμ^αν€ νά ίχέμ&ν) εν «αρομοία περιπτώσει" 'θά ο:ίτφ(ΐ *ο* χρόνον νέ ανα¬ λάβη την ιΜ*φ *νθρ*»ποκτονίας. Και Ινθ^- μύδμαι είκΙ τ,ξ πε^*στά«ει ταύτη άνέχϊοτον σοοορα 3ρα^τΐϊ»5#, τ© οποίον μοί διηγήθηβαν τρζ τ:νων έτών. , Δύο Ι^ΐρμανοι άςιωματικοι άποσταλίντες είς τον ένΚαμερθδν «4λ«μ'>ν Ιοωχαν άμο'Λαίως αλ-
λήλοις την έπ«|Τ^ην υπόσχεσιν; Κάν ό είς έπ·.-
«τΐν βαρέως πλη*ϊωθξ·ς έν τξ έχστρατεί-α έχείνη
ό ΙηφΗ ώφειλε νά άποτελειώτ·^ αυτόν δ:ά βολής
π«ρρτρόφου. Τοντο δέ χαί συνέβη. Ό είς έ*
αθτών Γκαίε πληγήν ήν έθϊώρησεν ώς θανάσιμον.
Έν τούτοις ήτο δυνατόν νά άποχομίαωσιν αυτόν
έχεΤνος άντέστη χαί ύπέμνησεν εί; τον σύντροφον
τού την άναληφθεΤσαν ύπόσχίτ.ν. Οΰιος ή»*-
γχάσθη νά ύποχύψι;, χαί άπέχ.*.νο αυτόν ^>ο-
6ολήσας είς την χροταφιχήν χώραν. *Αλλ* επα¬
νελθών εις Γερμανίαν, αίσθαν^μενος δέ τύψεις
τής συνειδήσεως διά την αγρίαν εκείνην ί
μετέβη παρά τιν« χειρονργΦ» «*« τ^ δ~<^ "*" ριεγραψε την πληγντν Τοδ βνν-ίρόφου τού, την οποίαν κάλλ:στα ενεθυμείτο. ΤΗτο, ει«··#* χδΐρουργίς, έ; έχιίνων, αΐτινες «υνηθίστατα ί)-:: —>-νται.
Λοιπ'ον έχ,ο -ν ό «ςίωματικος έπτοημέ-
Ό '.ατρος άπεκρίθη.
Όνομάτατε αοϋτο δι" άλλης λίςεως, «άν θε-
λητε. Άλλά Λ χατ* εμέ την λίςιν ταύτην θά
μετεχειρ.ζομη·. 'Κού παράδειγμ» λίαν χαρακτη
ριστικςν ς;α την τρομεράν ευθύνην, ήτις δύνατα
νά η^Ρ'^Τ» ^ τ^ «θλίμω «ν άνθρωπον εκείνον
όστις άναλαμβάνεί νά άποτελειώττ, πληγωμενον
τΌν όποΤον θεωρεΤ «πολωλότα. Μήπως γνωρίζε:
τις πάντοτΐ, άν μίοτ πληγή δέν είναι Οεραπεύσι-
μος; Ενθυμούμαι ότι είδον προ μιχροδ άνθρω¬
πον τίνα, όστις Ιλαοε χατά τοδ 1870 Ιν έχ τώ
φριχ*_2εστέρων τραυμάτων, τα όποΤα θά ηδύνατο
τις νά φαντασθίί. τΗτο ό πνροβολητής Μορώ
Κατωχβι - Γσως μάλιττα άχόμη χατοιχεΤ- ίν τιν·
χωρ''*ι> των περιχώρων των ν_ΐ6ηοΐβηι
Εί; τΌ ΒαρΑαιηβ ο δνστυχής ούτος Ιχασε έ
το» το πρόσωπον Ια τής έχρήςεως μιας ΙΙί
ΠρΙς στιγμήν άμφέβαλλο·· άν δέν ήτο προτιμώ¬
τερον νά τον άποτελε·ώ3_σι «αρα νά προ^τπα
θήσωσι νά τςν σ^σωσιν. Κύτνχΰς ο Μορώ μετά
φρ'./.ώοεις αλγηδόνας εθεραπεύθη. Τ06 χατεσχεύ-
ασαν τιχνητΌν πρόσωπον χαί Ιζησε.
ΤΌ παρελθόν ετος ό ίατρ'ςς Δελαιρ προιτήγα-
γεν είς την ΐα-ριχήν Άχαδήμειαν άνθρωπον τίνα
πληγ«*θ<ντα<πίσης φριχωδως, δ"ως χαΐ ο Μορώ όστις έν τούτοις ίζη χαί μάλιστα «ολύ χαλά μέ πρόσωπον τεχνητόν. "Ενεκα δυστιιχήματος χονηγίω Ιχασι το πηγοΰνιον. το χάτω μερος τή; χάτ» σιαγονος, τα χείλη χαί μίρος τΙ|ς γλωσ- στκ» δλτ,ν την άν*· βιαγονα χαί την ρΤναί./Ολα ταδτα άνταα«9Γάθησαν δια τιχνητών χαί οί ίατροί, οίτιης ΐΐδον αυτόν, εξέφρασαν την εκ- πληξίν των δια ιον θχυμασίως εύφυά τρόπον καθ* όν Ιγένίτο ή έργασία αυτή. Ό άνθρωπος οδτος δύναται νά μασσα τάς τρο¬ φάς μέ άρκετην εύχολίαν. Έχ μιχρας α σεως το πρόσωπον τού φαίνεταΐ όλως φυσιχόν. Μ όνος τού 9ψ9;?€ΐ τα τεχ»ητά ταδ·α μίρη χλ τα πλύνε: καθ' εκάστην δι* ύδατος χαΐ σάπωνος Τα ά-οτελέσματα τ?ΰτα ΉΙ»; έπιστήμης χαθι- στώιι σχ&δο^* πιθανήν την παράδοσιν περί τοδ άνθρώπου τοδ έχοντος κεφαλήν έχ ςύλου. Η χειρουργι-Λη έπιτελεΤ θα^Λατα* δέν δυνάμεθα ν αμφιβαλλομεν τερί αυτής. Δέν Ιχομεν το διχαί- ωμα έπίσης νά νομίζωμ:ν ότι ό ίατρος ένίοτε σπαταλ? τάς τελευταίας δυνάμεις, αίτινες δέουσι μετά τΐίς ζωή; χ'% , ου; Ιχει χά- θήκον νά ϊ-τρεύν;. *Αφο- , , =ν λόγον περ παραδόσεως, 5ς χατβλήςωμ,εν άναφίροντ·; έχεί νην την παράδοσιν, ήτις διατείνεται τ'ο εναντίον. τνν περίφημον εκείνην παράοοσιν τοδ «ζωμοδ τοδ λαοδ. χαΐ ήτις άνίχαθεν διετήρησεν είς τα χλήθη αίσθημα φοίου χαί φρίχης *ρ·ς το χομεϊον. Ή παράδοτ·.: το*_ «ζωμοί» τής Πή;» εγεννήθη έν τω Ηοΐοΐ Όίοιι. Καπέραν τινά ωδηγήθη έχεΤσε ϊνθρω~;ς τις ΰ-^5*ρων έ/.πυρε- τ&5. Τϊ:ν είαλαν να χατακλιθή ίτ. /.αλή; χλί- νης. Κατόπιν ό εσωτερικάς ΐϊτρος ©Οάνει μίτά τινος νζ.σ&/.ς;/.ο-», '.να έίίτάσ»*, αύτ'^ν κ α ι ν.α- Ίρί'Υϊ την θεραιτείαν. Ό άσθενής ήτο πλήρης άχ; τα; πΛλα:2ς προχαταλήψβΐς περ': τοΰ νοιο- χομεί&υ. Ήάσας έκεΤ είπε /.αθ' έα^τςν : Διάβολε! II αιθουσα είναι πλήρη;. Φθάνω τελευταίας, Οά μέ φονεθσωσ: :ιά να άπαλλαχθώ^ιν έμοϊ». Τπο τς χράτος τής ίϊεας ταύτη: άπεχρίθη τρέ- μων ε'·ς τα; ερωτήση·.; τού ιατρόν, ίστις νομίσας ά ά λή ζ ρ ότι ά'/ι να χάμη με άνθρωπον πλήρους άσθ«νί«ϋντα %2~3. τ:ν έγ/.;φχλον μάλλον ή1 Α»τα τ'ς σώμ». Βιέταςε ζώμεν χα'ι έχί'.οή ή ργ τιχή αύτη τροίή διενίμετο 7^νή0ως ΙΪ; ωρισμέ¬ νας ώρας δ:ίτα*ε τ'ςν νοσον.^μον είπω» : — Βά τίό δώσητε τι» ζωμ&ν τή; 11ης. Κατά τύχην ό ΐαθενής απέθανεν αϊίντ;: έν;:: τή: ννχτ;;. Ά« τής εποχάς έχείνης ό ζω;Α·-ς τή: Ι Ι ής ;εινε παροιμιώδης είς τα νοσοχομεϊα χά ι μετα- χειριζόμεθα άχόμη ττ,ν ίράϊ-.ν ταύτην ζιά νά δη¬ λώσωμεν ότι άπαλ) α-7-μεΟά τινος χατά ^ούλη- σιν. Τόσον εΐνα: {,ίϊαΐίν ζν. απα; ρ-.ζωΟϊΤιαι έν τφ πνιύματ! τού λαοϋ α», μωρςτϊραί των παρα- 3όσεων όμοιάζονσι πρός τα $*1ζ?7 φυτά των άγρών. Ούδέποτΐ χαιτορθώνει τις νά τα έ/.ριζώ Έχ το·3 Ρεΐίΐ ΕΓΧΑΡΙΣΤΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ Κατα ότάτης κα! αν'θ€ντ%κΛς κηγ&ς νας, ή * Αγγλία βολτοο«ϊκο95ΐιθι λοιτθιΐ νά «ίναι ιύμίνης κα· ιιέ τάς άλλας κ«Μ>ότάτιΓκις Δννά|ΐει«: ί'τΛο
τοΐ? ΚοητικοΓ ίη·
δέ
τοθ ΙΙοόνιακοΓ' και τοΓ' Ιϊονλ-
γαρικοίί ζητΑ^ατος, α» τέιΙιΙαι>ες ΙΙ^οιίτό-
τ%5»ς ΔΐΓνά·4ΐτις βά προέλθωόιν είς «ίιίή-
Τονο»:ίας ηκρ* τΛς όοιιΐτι-
λνόβως καΐ τοί1 Κ^πτιιϊογ ζητήαατος·
ΤΟ ά«Φτέλ«Ι|ΐα ττΐς ι3νζητή«Ιεως ταύτης
ώς καΐ τ6 πό^ιό^ια των όννεννοίκίίων έηϊ
τοΰ ΙΙοιτλγαρτκοΰ καΐ ΒοιΙνιανοϋ ίητή»ια-
τος, θά νκο6ληθΰ'·-
άς τί έν λό·;<·» ~:~:ν, ώ; καϊ τής Ίν/.τίλί- Έτ·-;^-η; έ-ν/.υρωτάϊης τ:ρ:Ο^;Α{.); την '.ν τχ^τ^/ ή ή;/.ΐτίϊα 7.;ν/ί>>νία Οίλε·. ~ζζ-
σην.;/τως ΐ·/.τι;λή7ΐτ. /.α» Οΐλΐ'. άττονε'/.Ε1. τ;/ ί·.-
/α'.;> ϊτ.λίζ ι ξζ -,ζ^ζ ζύ,Ζ[}.ζ^ζυζ λίζζλζ. ζ
'ζηζίζκ 'έτζινζΛΊ να τ.ζζν/.ίζζ'χί την τ.ζ)λί ιχ;
Γ/ίλιχών /.αταττημίτ^ν. ών ττχντίΛώς ττϊίϊϊ-
ται αν»τη. "Λ; έλ"ί"ω;/ΐν ζ~λ ανΐ^ άνα--λης Οε'-
λίυν ~:^:ί5 εί άρμόί».:ι είς την ε/.τέλΐ-'.ν το^
Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
ν.χ'Ζ ζζ ίη;Λΐ-'.ευΟεν έν τ*;! τίλ;υτα·.ίι*
τ.ζζ'ΖΧ[λΊ.χ -άντι; :ί Άα^ητα'. /.α;.
των σχ:λείΜ/ τη; -:λ£<.'>; ;λχγ μΐτα τίν ί'.ίατζ,ιν-
τος ζ1^^το>^ν/.;^ ;λ=τί;η7α^ έν τώ;Λατ'. ε·.; τ'^ν
να:ν τ;^ Αγ. Μη^α τ γ, 14 * *~ /.χ·. ήλ'.-ϊα ώρα
ζ. ;α.. Ενθα λΐτα ττ,/ τ£Λίτι*(ν τη; ε/Λίγία; των
α;των. 'ζ /.ζθηγητί;-: των Ορητ/.ίϋτ'.κών Ξν τώ
; η; ςην ά~ς τ^ϋ 5;χίων:ς τ*ν
Ι Ιχνηγυρ'.'/.ίν τή; ήμιρας λαβών ώ; Οί;χα ΤΓ,ν
ήθ·./.ην τ£Α£ίω5ΐν τ;ϋ 2>θρώ^·«» ξ> τώ Χ:·.5τιχ-
Ιν'τα ό —ΐ7βα7;Μ(.'>":ατ;: Μητϊςττςλίτη; >-ηύ-
ν* θαυμασία*/ ^ι5 575(«Ίνη7ΐν ~ζζς τιϋ; μάθητε;.
η ; ή
μεθ' ζ ττάντες 5·.3ά7/.;ντΐ; ν.χ: ό*ι.ςα7/.ό;λ£νι·. ;λε-
τέίησα
Οη-αν.
τέίησαν εί; τα ςιία/.τήριά των. ό-όθϊν οι,ιαΟ-
ΔΙΦΘΕΡΓΠΣ—ΕΓΦΛΟΠΑ
Τ; τϊλ-υταίον ςε/.αήμζρ^ν τοθ λήςαντίς μη-
ς γ ^ ς
χαί ητ; Θανατη50ρ:ν χαί έν εί; τς γωρίζΊ Κζζι-
σώνα Μαλΐίυζίευ.
Την Δευτέραν εσημειώθη ΐζ». τοΰ Γ. Κανου-
λάχη ^8ετς0ς την ηλικίαν, τ.ρ'ζ οεκαζέντε μόλις
ημερών έλθίντίς έκ «μ^ρνης /.αί. ν^7ηλευδμίνθΐ>
ί'. άλλην άσθένε'.αν έν τω ΙΙανανεΐω Χί70Χί-
μείω ε^λίγία. Ό άίθενή·; άτ:ε;χίνώθη.
>4»σΐ
ΕΦΟΝΕΤΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗΝ ΤΟΤ
Την ταρελθΐϋσαν Κυριαχήν ζ μιχρο; "Λγγε-
λος Αγγδλιοάχης 13 χέρα»» έ-.ώ ν ήο/ίλεΐτο
είς την μελέτην των μαθημάτων τού έντ:ς τής
έν Χάραχ'. Μ:ν25ατ<ϊί5υ ςΐχίας τςϋ τ:ατρ:ς τδυ. Έ-ειδή ςμως ή μι/.ρΰτέρα άίελφή τού Ελευ¬ θερία μετα τής συνίμήλιχΐς της Μαρίας Γ. ΙΙα- χαδάχη τ';ν ήνό'/λίυν. ς5τ;ς ίλα£ε τ"3 χρεμάμε- νίν 3ίχαν?ν τί5 κατρςς τού τί δΧδΐδν διηύθυνε "ρις αί»τ«ς οτως τας έκφοβίτν; τί ζ~ζίΖΊ 'έμως τυχώς ήτ5 πλήρες. Τί 'δτλίν ^ράγματι έςε- ίτησε επέτυχε δέ την άδελφήν αΐιτβϋ κατα την μετω~ίχήν χο>ραν συν^χεία τίΰ ζ~ζίζυ
αυτή άττέθανε μετα ~εντε ώρας. Ό μιχρις άν;-
ητ;; νυνελή^Οη χαί παρείέ/Οη την -ρδςίν τίυ.
ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΕΦΝΙΚΟΥ ΣΤΟΛΟΪ
Το Δημοτικόν —υμίο^λιον τοϋ Λήμου Άρχχ
λο·/(·»ρίου έψήϊ'-^ε τ:ί—ώσιν έκ 230 Λρα-^μώ
ΰ-έρ τοθ Εθν. —τίλου. αΐτινες άτεττάλη^α
ήδη οΊά ταχυδρ. έ^ιταγής ύπϊ τοΰ κ. Δήμαρχο
*Λρχχλ3*/ωρί3ϋ ε'.ς *:ν τ.ρζ; όν ΐρδν.
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΈνΊΙοαχλείω ττ4 16)29 Ίανουαοίου 1909
ΖΤρος ΐό Πρακτορειον -
των Γενιχών Άσφαλειών Τεργεστης
Παραχαλώ νά ίιαβιβάσητε ττ] άξιο-
τ{μω Αιευθύνσε». της Ύ{ατέρας Έταφ
τάς ευχαριστίας μ.ου οια την ταχείαν
πρόθυιχον καταβολήν τοθ ποσοθ των Φρ.
Χρ. 12000 ίι1 β ήτο ή*φαλισμένος ομα.
κοφίτη; σύζυγός αου.
*£χφράζου9« 6έ χαΐ ύαΐν τάς ε&χαρι.
στ(ας μ«>υ επι τούτψ παραχαλώ νά δεχθήτε
την ίχφρασιν τ^ς προ; Ομάς ύπολή·ψεώς
μοί».
ΑΘΗΝΑ Ε. ΛΙΝΑΡΔΑΚΗ.
Μ:τα τη; ζ~ζ τ-/;; -/ρο/^ -λρατηρ^^.,η;
ύυχροτητ:;. έωρτάτθη /.α-, ϊζι-ζ; έν τγ, -;Α£;
ΜΙΑ ΕΟΡΤΗ ΤρΐΜν ΊΞραρχί.ιν.Ί); ;ΐϊ.
τ/;ρ·.ί.»ν ■/■τεοηταν ίν ζΐπ^χ'.:. εν '/ζζΙχζ '/.λ'. ;;-
■νν;1.: £'·; τον έ--ερ·.νον. την ί-ζλί/ην ή·/.ρ;^-
τθτ,τχν τη: Οΐία; λε.τς^ρν.α:. ΤΛ,ν '.)/;■/ τ.ίζϊτ.ζ^
Ί.ε-χ-.ζζίζχζ. οηλ. -χ^.^ζ έ-ανήλ'ίον τζ ίζζ·/.ν.χ
0:ν =·: τ/;ν έ/.χλητίαν "·:'. ττ,ν 1(1 | *> -. ,χ
ϊνθχ £"ίνίΤ0 ή Ζ//.Ζ".Χ Τίόν ΧΖ~(>Ί Ί.Χ ή =7 31,,-
Έν τώ είς το χροηγούμδνον ημών φύλλον
μ
των απ;·/.ρεων κα: -οί» τρ:-
Λϋ Λ ΚΙΜΙΙ χου τ^ζ Βίεΐ.γωγής τον χ0-
ροϋ, τΌν οποίον ό άρτυ>
^τατος Μουϊΐχος -ύλλογϊς β Απόλλων» ί)α
Π
οώτΛ, την ετπέραν τη; χροτεχοϋ; ΠαρατΑ£>ή?,
άναφέρεται ότι εί; τ;ν /όρον Οά γίνουν οε*το;
/.αί μετημφ.&νμένοί. Κβϊ ν»! μίν οΰτθί ςέν Οα
φέρωτ: ζροσωπίίαί, ^ίότί οικοζ η κοινωνία
/ΐίΚ ^«*' εονηίΰισεν εΐ^ τοιαύτας -τοι·/.ί/ία,-,
«ζςδε.ϊίς οε είναι ότι ήχοΰ<τΟη?2ν ή:η πολλί /.ατα τοϊί μέτρου τούτου ιτά ίζ Αυ νά }Ηΐ7? χ'θοις ψυχοότίμαζ και νά δια- οΗεδάοονν πράγματι ολ,οι δσοι Οά ιροο·/,1ψ ί)ονν εις αυτόν. Μία 7^7τα7·ς έτ:ΐ ταίς έ;ρτι?; των άζόχρεων τ:ερ'. ϊτ:'/)εί<>ρή7ΐί·)ς των £ν;·/Λ·.α!Γ"'/.ϊ'νίον ντο^ίνων.
3ΐν Οα ητ; νομίζομεν τ.ι-
ΤΑ ΝΤΟΜΙΝΑ ριττή. Το ζήτη;χα αλλω;
τε ν/ν. τοσαύτην τ.ζζζζ-
*/ήν των έν 'Κλλάοι έ-·.7^ρη ένθα κατ' Ιτο; ί-:-
λύ;Λαν3··.; τούτων έττιβαλλεται. ω7τε μία τ:·.α^τϊ;
ενεργεια άχι τ.χζ ημίν να είναι έ"'.6ΐ5λη;;.ΐνί;.
Δυ'τυγώ: παρετηρήθη ότι εχ των ένον/.·.αζο;Αε-
ΙΑϊ'νων 7τολών. χ.έγα μερος είναι ο!;*//, μ;νόν ζα-
λα·.αί. ά/.λα χαΐ, ρυ~αραί γινομέναι ούτω ζζζικζ
των έ-'.κ'.νουνωοεττίρων μι/.ροβίων. ^
ΠΑΝΤΟΤ^ΟΙ ΑΥΤΟΙ
Βεβαίως δχως σήμερον ν/ν, ή ΰχς
χατά Όθωμανοϋ έκίθ«9ίς χαί λ/,στεία, ήν έν
άλλτ, «τήλτ4 βλίχει ό άναγνώστης, δέν καρύυ-
σιάζει τ. το ά;ιον νά έζισυρτ;, την κροσοχήτ» μ»ί·
'Όταν έμω; τΌ ζήτημα έςεταΐθί;, άχί ίλλης
άπόψίως, λαμ6ανομενης ΰπ' οψ:ν τ*5; μεχρ: σή¬
μερον διοιγωγί·ς των Μουσουλμάνων, εΰχολω;
δυνατί τις νά διακρίνη ότι εάν ή χρώπ; κατα τού
λΓ,στευδίντος χατά τ'ςν οε;·ον 2Φ(/αλμον γροθια
ήτο (9£ΐ>ροτέρ9, έχ ταύτη; δέ εξήρχετο χαΐ έλί-
*/ίστη Ι?τω ζάλη τοδ «αθοντος. εί; τρ:πον ώ?:£
νά μή δυνηθή οΰτος νά ζναγνωρ·^ τοΰ; έχίτι-
Οεμενους, σήμερον *)ά είχομεν ζήτημβ, και ζή-
τημ» μάλιττα σοβαρώτατον* χαί θόρυβον ου αμ:~
χρΰν έχ μέρους τοδ έτεροθρήσχου στοιχϊί'ου, το
όχ&ΐον μίαν Ιτ· φοράν θά «λάμβανΐ την ιΰκαί*
ρίαν νά άχςίώσΓ, την διάχρα;ιν τοδ σπν£?53
τούτοις χαχουργήματος είς Χρ:στ:ανοϋ; %λ;- »*
ΰψώ?Ώ οωνήν διαμαρτυρίας, «ωνήν πάσχοντος
χαί ύ*ο έχαχθέστατον ζυγόν τυραννουμήου λ«&3.
Κύτυ·/ώς ό λτ,στευθε'ις χαΐ αντελήφθη τ^ν λν
στήν χα· Λυθωρε· χατήγγειλε τούτον εί; τί;
αρχάς, ή δ'ε «αρατηρηθεΤσα χαί χατά την κ*"
ρίστασιν ταύτην σπουδή Μουσουλμάνων ίκως
τείσωσ: τον παθόντα χ»; άιςοσΰρτ, την ύ*ο6λη*
θεϊσαν χαταγγ€λίαν, ώς εάν τουτο ήτο ί^ν»τ:ν,
χαΐ το ίτερον ό'τι Μουσουλμανος ένέδωχε ψεν2»ί
μήνυσιν ενώπιον τοϋ Σταβμάρχου *Αρχαλοχ*>"
ρίου χ_τ)'^ν Ιλαβε χώραν έν τη «ν Παρτΰροί;
Μονοφατσίου οιχία τοδ γαμίρου τοΰ μηνύί»ν«;
χλοχή δ;ά ρήςεως, χα'ι ήτ·.; άπεδίί/θη ψευΒή; εχ
των ενεργηθεισών άνακρίσεων χαι βύτοψ.ας. ί1ϊ
τα όχοΤα και Μουσουλμανος εκλήθη χ»! «λιί*
μίρος, έ; ολων τούτων, λέγομεν, εν και μβνο»
9υμχ-ίρβ<ϊ[Αβ εςάγεται, ότι το Μθυτουλμβ*·*-* στοιχβΤον 3έν σωφρον·Τ, Βια τή; τοιαύτης τού 3« στα9εω;, ςχως κα: άλλοτε εΓπομεν, οΰοέν αλλθ ΛθπεΤ ή νά χαρεμβάλλτ; δυτχολίας «ι; τ1(!* υπηρεσίαν των άρχών, έχ των οποίων νομίζη οτ: δύνανται καλά μέν δι' αύτοΰς χαχά οέ 2ί* τϊν Τόπον νά Ο ΠΡΙΓΚΗΨ ΓΕΟΡΓΙΟΣ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ Δια τής θαλαμηγοΰ «'Αμφιτρίτη» ά?:χε« ε.ς Πειραια ή Α.Β.Υ. ο Πρίγκηψ Υ^ψ^ μετά τί£ς συζύγου τού Πριγχηπίσης Λϊαρίας νώ τοΰ νδογΐννήτου υίοθ τού Πέτρου.

ΕΝ ΑΡΘΡΟΙΠΤΕΡΙ ΚΡΗΤΗΣ
κατωτέρω άο&ρον είς %ψ ^ )
άΟΙ *Ταχυδρόμοτ»
ι* πνρίψ άρ&ρφ ώς σχετικόν
ψν/ιά μ<*: έ&εωρήοα* καλόν Αί *ερι Κρήτης διαδ Γνώσει; έν Τουρκία ,χνηγ λ·*·ν είς δπβντα τόν εάοωχβϊχον τύπον. Χ«- ή δ * ζή ύ ή ύ ελληνιχοΰ ής ; ρ όνΑΐϊ; τε χαί οί όχογΐνεΐς συνάδελ* β»ι ιίαών Φθβείβθι αή χαΐεζηγηδήτβ όχο τών «ι»λαάνων <η?χικ»τςιωτών «·ς * λέγοντες την Οον γοα'φ ον γοαφ. Αύτό, εί χ* ευνόητον, δεν είναι ορθόν. Οί δη- «ΦβιογΐχίΦθΐ χεχληνται, ώς έχ τής θέσεώς τΐιΐν, να -^χοαξωαι χαί αύτοι εις θε&αχείαν χαί έχονλω- Λν «ληγύν πολυχρονίου — ηδύνατο τις να είπη «ήψ *ερι$»οι>ρησεως των συμςρερόντων χαί
?·« γοήτβοο της χοινής πατρίδος, ήγετο έχ *ά-
β χβταχτητιχής βολής πρβς τας λοιπάς υποτε-
ας δορααλώτους, ώς τας ώνόαασεν ό Μαζ
υ, έθνιχότητα; χα|, ένω χατεκίεζεν, έτυ-
αύτάς η «ζηΤ·^?« **»·* 1*···«ν χατά τή; δλλης,
χ την ο:/όνθίαν ένσπείροοσα, δ*ν έποό-
^01 *^°***ν *01Ϋ01 */Λ?ο* εξεαεταλλεύ-
Β.αγωγτ,ν ταύτην, ΐνα α-ογυ;Ανώ<τωσι ηοιά<ΐωσι τό Κράτος. * ««"ά έλε/θη*«ν διά μυριοστήν «ροράν χαί ιίνβι περιττον νά επεχταθτβ τις πλέον διά μαχρο- ΐίοων έπ' αυτών. Έχεϊνο, περί ου πρόχειται νυν, ιΐνβι 5τ·. άφοΰ ή 11 "Ιουλίου εχήρος"εν Ι/ι μόνον την ί*οπολιτε;αν δλων άλλα χαί την ελευθερίαν τής σκέψεως χά. τού λόγθυ, άρχεϊ μόνον νά γίνε- τ·ι '/ρήτι; αυτή; <τι;χνή χαί μετά πλήρους χβλής «ίβτεως ώ: έ;χπρέπε( είς άληθεΐς ελευθέρους άνδρας, ιας ό «χή λέγων εύκαρρηυιάστως την αλήθειαν «οχει;Αενου Ι/ι αόνον περί τιμαλφεβτάτων συμφε- οϊντων τού Κράτους, άλλά χαί περί άπο<το6ή<τ«ω; χοίβιως δΐ'.νοτάτης αυτόν—διότι δ.έρ/εται τοιαύ¬ τη* χρίίΐν χαι Θα σϊς τό έξηγή<5_ παραχατιών— δσον χάν ήθελον είναι εύνόητοι οί λόγοι τή; έπι- Φυλαχταότητος αυτού, δέν πρέπει κατ' ουδένα Λόγον νά παραλειφθή χαθήχον ίερώτατον. Διότι την αλήθειαν πρέπει τις να λέγΐξΐ ο/ι μόνον δταν ΰττίο/η φόβος μή πα&εξηγηθτ, αλλά χαΐ 5ταν όπάρ- ■/Τ) Φέέο; αή θα«ιχ<χτι χαΐ την ζωήν αΰτοΰ! "Εν γνωαιχον των προγονων ή/,ών αποφαίνεται: •Αίγε φ την αλήθειαν χαν παδά γι». Τό δέ Εΰ- οηγέλιον, εις τό οποίον πΐτττεύει <τύμπ«ς ό Χριστ·.- «νιχό; χόςαος, λέγει δτι μόνη ή «ΐλήθβία σώζε!» χαί δ/ι αόνον τα «τομα άλλά χβΐ τα εθνη. Μία περίστασις, χαθ' ήν ή άλήθϊία ε /ε: την βωστ'.χήν ταύτην δύναμιν, είναι χαί ή πα&οντα, ήν διβο/εται ή χοινή ή·Αων των Άνατολιχών, μου- σουλαάνων χαϊ /ριστιανών, πατρίς, τό όθω;χανιχόν Κ&άτος. Έπιτρέψατε λοιπόν εις ίνα συμπολίτην σας είς τέ ξένα άγωνισθέντα, πιστεύσατι, ίχανώ; μέ/,ρι τοίδι Οπιρ των χοινών αγαθών χαί χατά τής βου- λιαίας των ξένων χαί πρόθυμον νά έλθη χαί συνα- γωνισθγι μεθ' ύαών 5λων υπέρ αυτών /.αί έ*ί τό- *οο, «ν ή ανχγχη τ· χαλέτ/) νά εΤπτι την αλή¬ θειαν επί τού προχειμένου ζητήαατο;, τοΰ Κρητί- χοϊ, ώς 5/ι μόνον αΰτό;, χατόπιν τή; μαχοϊς βύτοΰ πείοα; χαί μελέτης δλων αυτών των ζητη- [ΐάτων, των άώοοώντων την χοινήν ήλών Ανατο¬ λήν, άντ.λαμβάνετα.·. αύτην, χλλά δύναμαι να βΤπω χαί ώς ολοι την άντιλαμβάνοντα! σήμερον, χα'.τοι έχ λβπτότητο; εϋνοήτου, χλλ' αδ.χαιολογήτου, έπαναλαμβχνω, ε·; την πβρίσταιιν δέν τολμώσι νά έχστομ'.σωσιν αυτήν. Τό αίσθημα ολων των 'Οθωμανών πατ&ίωτών έτρώθη ουΠ'./,ώς ε α τούτου, ότι μόλις μετά την έναχήουξιν τοΰ ϋυντάγματος έν Τουρχία τό οποίον διν δυνατα: νά έ/ν) λόγον υπάρξεως εάν δέν σκο- η να συνβόσ7 ά διαφόρος ουλβς *ΐς ενα κοι 1 ΐύχ- πρα-ιιιι^ν των έξ αύτοδ Αποχ«λ»»^λί πή να συνβνοχτνι τας οιαφορο-ς ουλαις *ις ενα κοι¬ νόν πόθον καί κοινήν συνεβγατίαν ποό; ένίσ/υσιν > ·* , .. .»■ > ' ' ' * ·
Χ«ι διατήρησιν τού Κρατους, παρέστη ααε·.χτο; η
ανίγζ·/) τή; νοαι-Λοποιή^εως τριών άχρωτηρ'.ασαών
«'ΐτοΰ, οΐτινες δίκα:ο: ή αο:/.ο(, εϊ/ον ήοη συντε-
λεσθ*^ χα-' οϋσίαν προ πολλού τ·/έ σίωπηλή ή /.αί
ρητβ έπινε-,ίσε*. άπασών των Λυνάαεων κα: νυν δεν
στιγμήν τή; γ»ν:/-ής /.αρΐς χαί
αΓτθηαα τό οποίον άλλοις τε συνεμερίσθησαν πάν-
τβ; οί λαοί τή; αύτο/.ρατοοίαι; /λ: ο/ι μόνον οί
μωαμεθανιχοί. ϋπήοξβ, λέγω, &υσιχ->;. 'Κπϊ στιγ-
ούο έπαρ-/:ών. Τό »ϊιΟηΜ.α αΐτο τό αλν.ω; τβ ©υ-
«χόν, επαναλααβάνω, καί εύλογον, /.αίτο: έπο
Χϊίτο πβ:
/ώεηιεν
γία; υ,ετα
έδί χαθζρώ; /&η;;ατολογιχή; βάσεως ήοξαντο διά
τε τό αΰιτ3!»/.ον καί τό βουλγαρικόν τετελδ'ΐαέ-
νον.
ζο
; /.ϊί εκ·.ϊ·/.οτίζει την χρί«ν.
'Λπο/.αλώ οέ /.αί αύτό τετελεσαένον Ι/} ϊ:οτ:
την νησον, χ«ι ί1β τοίτ0
Κρήτες, οοντες άνευ ά-^χης χ«ί άνευ λόγου λ·-
δην εις πβρεξηγήσεις χ«ί είς φίγνεΐβ»·, των ί«τβ-
ριχ<ον 'Από τής στιγμήν χβ!1 -ζν αί Λυνάαει; χβτέ- . ϊ ΤΛν τϊί<ϊον' τ° ζήτημβ ίπαυτε ν*» || τοορχι- Χθν η εΛΛηνιχον η χαί ελληνβτβυρχϊχόν — χβχ&ς ©ε χχί τω 1897 εγένετο ζήτηαα ελληνοτουρκίχονϊ χά: χατέ—η απλώς ζήτηαα μεταξΰ των Δυνά¬ μεως Αυτή είναι ή ού«ί«, μεθ' δλην την βύΤΑροο *ιν ενια/οϋ πβός τοί»ς τύ«οος. τ-ι,ν νησον είς μίαν μεταξί» αυτών — ν« την μ»>ΐ-
ρχτοον -ρί,οανΛ; οέν σχεπτονται—θα εφαρμώβουν
*βτ βναγχην την θέλησιν τοδ τόπου δπως χαί τώ
«πιβγέτ)γ|σαν.
ΒΙΕΝΝΗ
ΚΛ. ΝΙΚΟιΛΙΔΗΣ
,,ΑΝΑΤΟΑΙΚΟΣ ΚΗΡΤΞ"
II
υπο τον άνιοτερω τίτλον έν Κων)πόλβ·. έχ-
οιδομένη αγγλογαλλΐχή συνάδελΦος πραγμβτεο-
λα»σ* διά τής έν Αθήναις ΙΙρεσβεία; τού β·ς τη
Έλληνιχήν Κυβέρνησιν 5τί ή Τουρχία οϋδέΛοτε
?*Λ'ί?^ τ^ν ^Ρ^^τησίν τής Κρήτης είς την
Έλλάδα, δσον μεγάλη /ρηματιχή άποζημίίοσις χαί
ΜΜ 4ΡΑΑΑε»ενιετ*ΑΐΑ^« * Α *««** ,£_- —. —_^ __.- ^-. _'_ _.______ /. _
εΰρ'.σχετχι τό ζήτημα
Γενικάς ή έν λόγω εφημερίς θβωρβϊ ώς αναγκαίαν
την έχχχθάρισιν των έχ τής απολ»ταρ/ίας ζητη-
μάτων, τα δποϊα ώς ^άρη δι>σ€άσταχτα παρεμπο-
δίζουν την πρός τα πρόσω πορείαν τής Νέας Του>ρ-
χίας, διαχαβεύοντα χαί αυτήν την ύπαρξιν της.'ΪΙ
Τοορχία, προσθέτει, Ιγα ανάγκην τοΰ Έλληνι-
σμοΰ διά την απόχρουσιν «ου χοινου άπό βορρχ
έ/θρου.
Η ΕΛΛΑΣ ΟΑ ΚΗΡΪΗΗ ΤΟΗ ΠΟΛΕΜΟΝ(!)
Ή Βίυλγαριχί; εφημερίς «Λίβνιχ» ανέγραψε
την κατωτέρω *1£η7ΐν:
« Λιαςίίεται έν ΘεσυΛλδνίκη ότι ή Ελλάς &λ
'/.ηρ'^ςτ; τ:ν -ίλεμδν ένχντίζν τΐ|ς Τουρκίαν 3α
-ήν τ:ρ:,σάρτησ·.ν τής Κρήτης!!Γ
ΘΜαΤΟΣ ΤΟΤ ΜΒΕΡΙΗΤΟΤ ΤΟΥ ,,ΧΙΙΙΕΒΙΤΣ"
Απέθανεν έν τω έν Αθήναις Νδσίχ^μείω
τίθ Εΰαγγελη'χϊί ζ ζλοάρχίς τής έν Σίύοι
ίρμδύσης Ρωσσ'.κ^ς ουλακ,ίϊίς \χΪιλ^ 'Αλες.
Λ:ι>ρν£βο>. Ό νε/.ρςς θα ταριχευθ^ *·.ς το έν
Πειραιε·: Ρω?9»£ν ν2σ:κομεϊον ί^όόίν 6α μετα-
ίερθί; εις Όίητσςν 'ί"-ως τα©1*1, είς τςν εχεί 51X5-
γενίΐαχΐν τζν τά^57·
ΤΟ ΔΙΔΑΣΚΑΛΕΙΟΝ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΙΤΑΛΩΝ
Ι1αρελείψαι;χεν να 5ημ5πεύ«.>μεν έν καιρν ϋτι
ε·.; τα χρήμ^τα τα ϊια τοϋ έν τ·ζ Ίτίλίΐ ημών ν.υ-
ρίίυ Ί'ΐϊίχρςςένοιι -.ή; Ιταλίας σταλίντα ^ρ:ς
τ:·<ς σευμδ-αθεϊς άδελ©5ί*ς Ίτα/^ΰς -εριλαμ- ^άνίνται καί 346 1)^ δρα/μχί. μϊτρηθεΐΐ-χ·. χρ'ις τ'ςν -ε£. Μητρί^δλίτην Κρήτη; ύτ:ο τοθ 2·.ευ- Οκντ:5 τοΰ ςι$χ3ΐα·.λεί2ϋ. 'Κχ τίΰτων 3101;^ ςρα·/· ^νί'λεςαν μαθηταί '.ζϊ ζιΖχτΑχ/.ζίζν τή Λράμίνη τοΰ νέιυ Ιτςυς ψάλλ:ντες άντί /.αλάν- $«.>ν Ορτξνςν έ^ι τή Ίταλι/.η συ^ίρί.
ΑΠΑΙΣΙΟΙ ΚΑΚΟΓΡΓΟΙ
Π ί·£/.α^ενταίτις Εΰανθία Λ. Ηείτάχη έχ
Γαλλια; Καινίυρίί^. βλέττςυτα :τι 5 τ:/.Ετ:ς.
ναζζζζ ά*)«μίτων 3*/έσεων αΐτής μετά τοθ τετα-
ρχ7.ΐντχετ&ΰς γαμβρίϊ έχ άδίλ^ϊ; τη; Ι. Κ.
Μηχαλιμανωλάχη, έχέχιιτί, μετ£/ειρί-Οη έκ-
τρ(.>τιχ3ΐ 5άρ;Λ-Χ- 2ια των ς-3«.>ν έ-κετυχε τοΰ
5χ;τ:5ΰ της. Έχ των ένεργηθε·/ϊών άνα-/.ρί7εων
τής
/.α. τής νεχρ:τδμης β, ??
-αρ' ίλα ταυτα εγεννήθη ζών. ήτ- 5ε :χτω ~ε-
ρί^:υ μηνών. έχ τής άιτίτόμυ 5;Αως -τώ^εως
αΐτϋ /.ατα γής ϊ^λθΐν έ Οάνατ:ς. ;χετα τιν
;-:ϊ:ν ς· γςνεΐς τής χ*χθ;ίρν5-» τς χαρί/.αβςν
χεριτυλίςχντες δ* έντες παλαιών έν5υ;ΐΛτων
έκρυψαν ε·ς ήμισείας ώρας «Λυτ-ϊΐν Τ2ΰ
/ω?ί:υ των ΰι:Ί σωριν λίθων. Πάντες^· ενε/5-
μεν:·. είς τ'; καχδ^γ»;»*» είιρί»5ντα·. ήίη ε.ς τας
'/είρας τή-: ωρ5©ί*λαχίίς·
ΑΙ'ΙΙΗΗ
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Η. Ζ-ΓΡΑΦΑΚΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΓοπΛιϊον ·χ*ρι τ ΐ
(Κάτωθεν οικίας Κν«α£>4·5«ίη)
Ο ΑΟΑΟΦΟΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΣΙΓΑΡΗ
Την παρελθούσαν Τετάρτην έίιχάσθη ίνώκιοι»
τίδ Καχουρκ;ΐ35ιχεί?υ Αθηνών,^ έχ Μαχχϊίνίας
Να:λα£ς Νίχχς χατηγορούμενος έ-κί φένω τοθ
^λχργηγβδ, Έμμ. Κ«τβίγ»ρη χαΐ τον όχαίοδ
Μυλωνάχη ένεργη6έντι ώς γνωστήν την 8ην
ριλίϊυ 1908. Τί ΔιχαΦτήρΐδν των ένέρχων
έχήρυςεν «{»τ9/ Ινοχον άναιρίσΐίΐς με6'έν^ς έλχ-
φρυντιχοθ, τζ %ϊ ξιχαστήρΐϋν των Συνϊίρων έ~έ*
ίαλεν εις αΐχςν τ::ινήν 12 έτώ·· προσχαίρων
ΚΟ1ΗΑΝΙΚΚ
Ίΐραχέτρΐρΐ
Λ. Κ
έν
«Ο χαλλίττου νίδο Ί»άν.
« τ1|ς
ς Δι-
; Α. ρρ
χαρέστη 5 χ, Μγ^. Τραχιζαι-
νάχης ϊιχηγρ
Τβ άχίγέυμα τή; τταρελθ. Πέμπτης ετελέσθη¬
σαν β! γάμδΐ τίΰ φίλδ^ «., Πέτρου Φούμη *β·
φ-τί«, μετα ττ]ς ύτ:ο χ;λλών χροτερημάτων χε-
ΔιΒος Βιργινίας 'Αργύρΐ). Ηαρά-
ν^ έ χ. Ζχ/αρίας '1:
'ιατρίς.
Είς τούς νεονύμφο'^ς ή ΙΔΗ ευχεται τον
ι άνθόσχαρτον.
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Πρός χον κ. 1.% τής Παιδάας *Επίϊροηογ.
Δια τίδ ύ-' άρΛ. 60 τϊξς 20 Ίανουιγ&υ έ.Ι.
άτίς ττίς Έχτελεστιχτ]ς Έ«ιτροπ{ας
Κρήτης έχαύθη τί|ς θέσεως τοδ διϊββχβλβα έν
ϊώ Δημιτν/.ώ Σχολείω Ίερατΐέτρου δ
μι;ς ςημίϊιϊασν.αλδς 'Κμμανίυήλ Γ.
3ά·/.ις. άτε /.ατατα/Οΐίς ε·ς την ^
Άλλα κατα την Πην *Ιανίυαρίου έ.Ι. δ
ίς. -ρίτήρχετθ είς; την Ανωτέραν Δι-
ην της Ι1αι;είας. ύ-ςττας [την ϊ^κιμασίαν
τής ύγειονεμικής έν Χανίοις Έχιτρΰπτ^ς τοδ
—τρατβΰ καί έ)ήλϊυ ε'.ς τ'ίν γραμιχατέα χ. Στε-
δανά/,ην ότι άχηλλίγτΐ τή: "ρατιωτιχής Σητείας
/.αί 'δτ». Οα τω άχίΐτελε τ"3 σχετι/.'ον άχδλυτή-
ριςν αμα έλάμβανεν α^το έκ τού λ
Ι
γ
ίο, ίχερ ?χραςεν. ΙΙώς συνϋη λίΐχδν
ώττε, ένω 2 Γραμματεύς τής Ανωτέρας Διευ¬
θύνσεως τής ΙΙαιΒείας εγνώριζε κατα την 17ην
Ίανουαρί^υ. ότι ; ρηθείς ίνίάσχαλ^ς άχηλλάτ-
σετο τής έν τή ΙΙολιτοφ^λαχή Θητείας. ϋμείς.
χύριε Έχίτροττε να -ρο/.αλέσητε Βαταγμα ά^ο-
λΰσεω; αυτοΰ έχ τής ύχηρ*τίας κατ» την 20
Ίχνζυαρίου. ΐτε χατατ·χ·/0έντ5ς έν τή Π:λιΤ53>ϋ-
λαχή; 'Αλλα χαί αν δεν εγνώριζεν υμίν τ:ντ3
; κ. Γραμματεύς—ΐχερ ά^:ρα Ιδιαιτέρως ύ^ας
/.αί τ'ον υβιστάμενόν Σας—ε'ναι 5-ίνα%ν να Οχο-
στηρι-/Οή έλλίγως 'ίτι ή ΐτρέτχλησις τ;3 χληρω-
τίΰ αχοίει/ννε'. χαί χατάταςιν; Τίνα Β'ε σχοχΐν
θα είχον τ&τε αί οιά^οροι ϋοχιμασίαι καί ιατρι/.αί
έςετάσεις. αί τής χ.ατατάςείος ζροηγίύμεναι;
Καί έγώ μέν τοιαύτας τας ά~ςρίας εχ των 5ν<ο χέχτημαι. ύμείς οί, χ. Έπίτρ;-*. δύνατίΐε νά έςαγά^τε ημάς τούτων, εάν θελήτητε ν« λά¬ βητε τοιαύτην η 'Κν Ίεραϊτέτρω τή 28]Ι]9θ9. Δε'ΗατΟε χ.τ.λ. Έμ,μ·· Γ· Μκλθις Ίατρός έν ««ως >
*ίς τ*
^ γιν
ΕΤΑΓΓΕΑΟΣ Γ. ΜΑΡΑΓΚΟΤΑΑΚΗΣ
χβτ«χλοβρΐν<* ««τρείιηιι χ«ί *κί *γριεαίν««; 6 $*$Α ί λκίονν τ& «τοι/ε^έ -«έ / ντ| —όν ρα. 11 _- την κλίσι* χαί 66ά χοιιδϊ χαλβίει μέ τ" 5 ά #έν«τ·Ι Είνβϊ ν«Β νιχή—ι δέ; τε το χοιαϊτβι χ«ή μει&ιϊ β«ν χΛτι ν« όνε:- ρεύεται. Γέρτι μοο χρίν*, νθθ·!>?ί,
έχατόφθλλα τον Ιετκ', λεοχ« «€ν τ',
γιά να στολίττω μι αύτά Η ιιάλλευχό τού
Καί άφήτέ με νά χλάψ» έπάνβ· το», τό Οεΐο
μέτββπό το» νά ράνω μέ τής χαοο'&ς τλ ίάχουα.
Άλλά δέν πρέπουν δάχροα σε σένα άγγε3|»·ϊι «όν
έ·τα /(ρόνο«κ μονα/ά ατήν συντροΦΐά μας Ιμεινες.
ΐίογείλο πβνηγυοι χαΐ χ,αραις έχει ψηλά στον ού-
μ
*Ο ·*λθς τ' ούοανον με £αετοαις μ
•«τε^ΰς ατολίΦΐηχε να σε δε/θ% τον άγγελον.
Καί «έ ^ιλοΰν βτο <ττόαα τ* αλΛα έγγελβύόΐα τ' οόοβνού χι* δλότρελλο /οοο γύο» βτο βοονο τού Δηαιουογοί /οοεΰοον, γιατΐ έγύοιαες έσϋ μιχοο άγγελοΰδι «ο9 ΐύβ' Ιλει^. 'Εχεί χοντβ «ι* α- οέρ^κχ νοο, τα αλλκ «γγελοόο^α, Ιέ ναίους τον κατέοα σου λα/ταοιατος νβ «έ «004μ4νρ^ Εύάγ- γελεί 'Βχεί στά π·ο:€ολιβ τ' θάθσΚθτΜ*»*» «το«»μ- αένα είν' άαάοαντα λουλού&ΐβ, «Κου το <&<*; Τ* «νέ»·οα<ττο δέν αοιάζει μβ "* "λι&υ, ΐΛβί τα αοιΛβΦχένοι τα Φτεοά οου . τώριχ, Κύάγ- γελε. "Ο/ι λοηλοιΐδι τ* ούδβνού σ» «ενβ δβν τ$- οιάζουν δάίιοοα. ϊέν «ρέχει να βέ /.λαίνβ, έσε -που ταξειο^ίχι εΧσΜΚ Ι*} Χσίτ·», χΓ ως ενο:<-)(τ*ς την ψεΰτιχη ζωή το9 κέαμα», ε«έταςκ; όπίσο α έ τα χοχχινιναένα σύννεοα βτον ούοανό τ' άλ^Ο'.νό «ου ι το αιώνιο. Ρέθυμνον 23)1} 1909. 'Λόριανύς ΕΤΧΑΡΙΣΤΗΡ1ΟΝ Πρϊς (ίτττΐΑζ Τ5υς έμί^ωρίους μας Τ5υς χαραχολίΐίθήσαντας την χηΒιίαν τβδ «ρδσφιλϊϋς κατρος χά. ά£ελι?9ΰ ημών Γεωργί?υ Ζ. Κοχχι- νάχη χλΙ τους οιτωσδήπίτε συμμετατ/ίντας τβθ <<νθους ημών έχρράζαμίν χαι ϊημςσία τας βερ- μας ενχαριστίΛς μας. τ|25 Ίαν:υαρνθυ 1909. *Η «ενθο99« οΐχογίνεια ΓεωΛγ%ον Ζ. Κοκκινάκη Είς "Αγΐίν ΙΐεΜΐτνΎ,ν Μετοχ-.ων Ήραχλε&υ τελοθμεν μετα των Γεωργών των «εριχύρων Ήρα/.λείδυ πανήγ«>ριν την ζρώτην έλ^>«μένου
μηνός Φεδρδυαρίου, Ιυ·« χρον/.αλοϋντα* χάντες
οί Φΐλέορτίΐ.
*ΟΊεοεΰς Νικόλαος Γ. Πολλάκης
ΕΙΔΟΠΟΙΗΧ.1--
ί έ
το
των
ς 3ης
τ*
των.
*0 Λιιυ&νντης τον έν Ηρακλείω
Τραπεζιτιχον Γραφείον Κ. Στρατονδάχι
Π. ΚΡΟΜΝΥΑΛΚ1Σ
ΓΝΛΣΤΟΠΟΙΗΣΙ
Ό Δι&αητης τββ έντχδθα *Αγγλι/.οϋ Στρα-
τδθ ιίϊοποιεί Τ5 χοινδν, ο:·, δεν άν<χ)ναμ6άνει ο!>-
^εμίαν απολύτως ευθύνην 5ιχ τ« χρίη άτινα τβ·
χον ήθελον κάμει οί ΰπαξιωματιχΐί χαί στρΛΤΐ-
ώτ» τοθ ύχο τα; οιχτβγά; τίυ 'Αγγλιχοδ Στρβ-
τοθ. ίΐροσέτι χα^ιστώ γνωττ^ν τοίς ίιαφόροις έμ-
ΐϊ;ρβοομέν5ΐς να άιεοφεύγωτιν την επί χιττώσει
πώλησιν εις α!»το>ς.
Κατ' εντολήν -ςζϊ ΛιοαητοΟ τ:0 ?5·> τάγμχ-
Τ2; ΌενοηδΙιΪΓβ.
Ό Διερμηνευ; τοϋ έντ«ΟΘα "Αγγλ.στρατολ
Γ. Α.
ΜΕΓΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΝ Φ Ο · 0 Ο
Λιενθινόαίνον
τοΰ κ· ΕΜΜ ΑΝ. ΙΙΑΓΙΑΔΑΚΗ
ΙΙΚΡΙΙΙΟΙΗ-:!^ ΚΚΤΛΚΤΟΣ
ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΣ ΑΚΡΑ
ΔΩΜΑΤΙΑ Ε1ΉΛΙΑ λ Ι.1ΛΕΡΑ
ο
το
ΕΕΝΟΔΟΧΕΙΟΝ ΤΟΥ Υ ΠΗ Ο Υ ΕΝ ΗΡΑΚΛΕΙΩ
Χ<> μ,όνον 3£*νοΠοχετΓον *ίς το όηοίον έ^τος τής ακρίς
ηι-υχίας «αί περ·;?ϊο^£ως. οί κ. χ. πελάται Οά £
τας πλέον β^γκ'χταβατςκας τιμάς.

ΟφεμιοιΕι&οηιι
~τοκ
Μετ* ολίγα; ήμεθα; μέλλει νά χυχλοοοοήτ^ ό
Λ.' τόμοςτον έτησίου χερίοδίχου συγίάμματος τοΰ
δΈακεκ&.μέν·** λςγογρά*ου τής πόλεως μας χ. *1 Δ.
Μουρέλλου ή «Κοητ. ϊτοά» ΙΙοο δύο έτών χερίχου
•Ι/ΐν %ναγγ·.λει την κχδοβιν τον έν λόγω <χυγ· ••χόνα; «·οί τα; 60. *Η ύχοστήο·.;:; τού αονϊδικού τούτου εογου τού χ. Μουρέλλου νέου μέ δρασιν χβί ούναα.ν χβλίιι.ου μεγάλην φρονούμεν ότι είνε έπιβββληαένη εί; πά¬ ντας διότι χ,αθηχ&ν -αντο; ανβπτυγμένου Κ&ητό; είναι νά ΰποστηοίςγ) το:«ΐίτα·. βιβλία των όπο·'ων ή έλλειψις έν τ7 χοινωνία αας άπό χολλοΰ έγινεν άρχετέ έχα.σθητή. ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ,,ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟΝ 4 ί 8θν _ υ Τό ΐ^τιρΐΐ^ΐΊ) 'Βίμχόριον της Έ/λα*δος"χατά το Ηκ 1907, ό*· Κ. Κονο*ί·ο- χβόλον.—Ο.* ιι»ειιχη Γ·ωγοα»ία: ή Γαλλία, υπο των.ϋΒβΛ Μ. Δ. Πουρή.—Στατιβτυιή τον εξωτε¬ ρικόν έαπβρί·» τϊ^ Κρήτης. Βιοαη/ανία χαϊ έ;«- χόριον τής ζαχ/ίρΐΑΚ, ά*^ Κ. Μολοβάδα.--Διορ- γάνωσις καΐ χεριγρβφ^ μΐγάλων χαταστηυ.άτοίν, υπο Κ. Η.--Εέναΐ γΑΑσσβΐί: Έαχοριχή άλληλο- γρα&ίεΐ γαλλΐφτΐ' χ«ΐ έλληνιστί.—Λογιστικάς σε- λλδ*;: ΑογκΡΛχή των ίταΐΰειών: Δάνβια δι* όμολο- γιών άχι Κ. Ιΐαναγίωτοποόλου.— Διαγα>ν:σαοϊ:
Λ04ΤΚ τοΰ 4 ου διαγων:ν;χοΰ χαϊ 6ος διαγων.ςμο;
λογίτττικής.—Έχ .τη; παγκοσμίου έμχορϊχή; κι¬
νήσεως.—Βιβλιογραφία.
Χάρτης τή; Γαλλία; καΐ οχτώ *·.:όνε;.
ΕΙΔΟ ΠΟΙΗΣΙΣ
Πωλώνται «Ις συμφέρουσαν τιμήν τα 5)8 έξ
άδιχνεμήτο» μιά*ί β·.κί«ς κειμε'νης έντδς τ§ϊ; χϊ-
λεως Ήρβχλε&ΐί, χλ«ι τή* σννοικίαν Μπαλτά
—Τζβμί, μϊτ*ξν> τδν οιχΐδ» *Αλεξ. Π-χχχα.-
τζάχη χαϊ Μχάρμχα Γιάννη ενβα νυν κατςικει
£ Ιωάννης ΚβκβηΑκϋΐ» φβνβχδΐίς, χερι*χδύ-
—£ 2 ισιγειχ δωμάτι*, μ*γΐΛρε£5ν, ί άνώγεα
δώματα, δεξαμενήν, ?£€**?» άφοδβντήρΐίν. Ιν
ήρειπωμένιν ΐσίγε.ίν ϊωμάτΐδν. χ>λήν καί κή-
χον.
Ι1ληρ:9:ρί2ΐ δίδονται έν τώ έντανβα διχηγί-
ρικώ Γραφείω τβθ χ. Μην» Γ. Κωνσταντίνου,
χαρά την συνΐΐχ&ϊν Λ.μχλετζίδαΐ*, άζένβντι τ;ν
Σί *Αδ. ΙΙαρασυράχη.
ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΑΙ
ΓΕΩΡΓ. Ζ. ΚΟΚΚΙΝΑΚΗΣ
η χαοελΦοΰσαν Κυριαχήν άχεβίωσεν ίν τί»
/ω©·ο> Φόοελκ Μαλλβυζίου χ«ί έχηδεύθη δ Γ«ώργ.
Ζ. Κοχχινάχης. Την χηδβίβν τοο αυνώδι.υ·ταν α-
<βντ»ς οί χάτοίχοι τον /«οίον τι·Α_ντ·ς τάς *ρ*- τάς τού ιι,εταΦτάντος. Χοηστό; χ«ΐ ένάρβτος κ αγαχη; των ·;χο/ω>ϊββν τ··» ιατα την γιγαν-
►μα/ίαν τον 1866 γενναίως ί(γ«·νίνατο, *κ χαί
έντββ ·ί ο;χο/ώριοι τού, ΰχο την τετί»ηαόνην «τη-
ΐΜΜβν τον τοίς χ£<» γνωστόν Κακ«τάν Μι/άλη *Η ·*ΙΗ· «υλλυπου;χ«νη τοΰ; χολυπληθιϊς «ογγενεΙ^ τοΰ ρετοιατάντος χαί (δία τον αδελφόν αυτού χατ φίλον βη>α*ολίηιν χ. Ανδρ. Ζ. Κοχχι-
νάχην ίΐί/*τβι αυτοίς την έξ υψους ΐίβοηγοοίβν.
νικόλαος; γ. σφακιανάκης;
Μΐτ« Ρρστ/υ/βόνιον νόσον άιτ»βίοσ« την 19ην
λήξβντος έν" "^ *Ιεο^ ·Βι««οιγ7ϊ Ίΐροσητιίας ό
Νικόλαος Γ. Σφακιανάκης «δελ»ος τοΰ θΐοοίλι-
στάτου Έ*ι<τχόκο« Ίεροσητεΐας, »·; ήλιχίαν 70 πιρί*ου έτών. Την χηδείαν τον {ΐ4τα<ττάντος χόβν.0; χολύ; π<χ£η/.σλ*ί·>ιρ* μέ/ρΐ τής τελευταήας χατοιχίας
αυτού ίι« τής ονοίας τρείς στ»Φ«νοι χατετεθη-
<;αν, λόγον δ έξεφώνν,σιν ο χ. Μιλτ. Ιΐαχαζάχη; κα. ό ΙΙανοσκότβτος «άτερ Νέ«τβ»ρ Ββλβο/ο&τ,ς. Εί ο τού; τεΟλί«.α·ίνου; «ογγενεΐς τού }ΐ.ετβ<»τάν- το; ή «Ίοη» εν>/»τ*ΐ την έξ υ·)Λυς ΐϊβρηγορίαν.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Γ. ΠλΠλΑΑΙΗ
Την ^αρ«λί):νταν έ^ος^ά-α 7£{Λνή χ*ι ένά-
ίετί·: Βέσττοινα έτελεν—;σε τον ^ιςν έν τ* χόλει
ΕΛΛΕΙΨΙΣ ΚΥΘΪΚΡ1Σ1ΑΣ
Έν τω ΰπ* άρ·.Ο. 100 βΰλλφ της εφημερίδος
ημών 7.ατε7ωρίσαμεν έι:ίχρί?:ν είς την ύχο τ^ΰ'
/.βθηγητ&ΐί Λ. Νινίλίχη ξημοσ-.ευΟεΤταν άλλΐ]-
Χογοηψίην πρός ιονς Κρήτας Μελετίου τον
Πηγά, «ν ττ, έ'-οίχ, χαθά ένθυμοΰντα: οί άν2γνώ-
7ΐβϊ, μετά περιστή; λεχτίτητος χαρετηρή^αΐΛΕν
^^αρΐεΐςτί: χείμενον των έτιστολών ά
, ή ^βροΰσί» των οποίων
η
Δία
νιητα χολλά αυτών 7ωΡ^α» ώς χ.αϊ
^σβς όλό/.ληο^ν
έν Κρήττ4 ΊνΛχλη?
οράσεω; ::2%ρ'.νομένης έ—ι λε-κτςΐητι χβΐ «χρι-
τα·. είς τοιαύτας α*α3η-
μαίχάς συζητήσεως· £Γρα;αμ«ν τβ ·ο.ο3τον, ζζϊζ
ουδαμώς Β·/.αιολο-;=Τ την ΰ»ο τοΰ Άγίου *Α?/'-
ά
γε¬
μανδρίτου 3'νΟ=Τ3β^ άχάντητιν, έν τ4 ζ,ΰτ',; ίλω;
άςίΐτω; άλϊ χλΐβρώς έπιτί&εται ν.7~χ -ρς^ώ-ου,
τ'ϊ ΐζ&Τ^¥ Ιβχΐ την τίλμην!! να άρΓ, τ':ν πέπλον
χαί βιτοχβλύψγι τ» τρωτ» έργον, τ; ςχοΐ
έτίλμη?ι νά σΐρβίρη είς τ^ν έ^ιατη
ώς ίήθ€·τ μ«τ' έςα·.ρετ·.χί|ς έπ
ν ίμι νόν.
Το βσΰγγνωστον ςλίσθημα τοΰ *.
5 τής καθαρώς έ
ε!: ί/Λνβν30'-»ς έ-;θ
'1:» /.α: ή άτίραντολογία, έν τ, οί>:ος τ;σον οϊ-
ώς χερίεζλβνήθη, έχ^Οϊΐθυτ:, νομ-.ζομεν, -«ρα
ΰ την μςρ^ωσ:ν ώ; χβί την λει:τςτητβ τή:
χρί?εως, την ςτεοίαν χροϋποθέτονσιν αί τοιούτον
εϊδονς *Α·;ίτιχαΙ χβϊ φιλολογιχβΐ ΐργϊϊίαΐ. Λέν
πρόχβ'.τα:, χ. εχδ&τα, «ερ'; χρθντωχϊχών ζητη-
μάτων, δέν χρίκιιτα*. χερΐ άρίτών, χαθ' ο;ον
ουδείς «βίΛ ήμφεσβήτησε το ήθϊνχν μΐγαλεΤς-ν
τ&ί> χλεινΐΰ ίχείνον'Ιεράρ'/ου. Ή Ζ2ζί'/^?'.ζ ϊϊ
τον ζητήματος άχοτοΰ' χαθαρώς ο·.λολογϊ/.ον /.αϊ
χριτιχον χ£?·ου είς έτερον, τον όιΐοίον οΰδίμώ;
ήψαμιθ», ούδΐν άλλο μαρτ^ρεϊ η ά/ριτίαν χ»· α-
τνχή «χίχΐ'.ραν, οτως χβλΰψητε την γ^μνςτητα
τού ίργον σας.
'Καν δ·.β τής εχ:χρί?·ως ημών €7.ειης έσχο-
τοίμεν την άμβύρωα'.ν βϊγλης!! χ»· την /βταρ-
ράχωσιν δήθεν συγγρβ*ιχών τίτλον, των οποίων
χατα χορόν χα'ι μέχρις άηΒίας δέν "αΰετε να
μνημονεύητε, δΐν Οά ζεριωριζώμ-θα είς όντα
ύμΤν ι:«ριτηρή»αμ€·» «ς άπλοΰ έΐίΐ7τη:Αθν:χον 5:οι
φίροντος ;ρμώμ€νο(. θα εςεουλλίζομεν χβί ~ά-
λΐν οσα χαχοζήλως εχετε συρράψε:, ν.α: τα
ίχοΤα εχετε δ.Λ^^Ι1·^61 ώς επιστημονικήν εργα¬
σίαν, χαΐ τας βεβαιούμεν, ότι ΐύχ έλίγονς μαρ-
γαρίτας ^> ^αρεθίτομεν. Δέν έμνημονεΰσαμεν
των εν τω ιτρολίγω, δόξαν 6ντιποιούμε&α,
περ ταϊζ μαδψίχαϊς βίον σπονδαΐς έναογο-
λούμενον, την ντιηοεοίαν μου εις εν νά σννα-
ϋραίσιο, δια ζώοης καί έγγραφον φωνής, ή
*Ορ&οδοζία... ήν Εζήτει νάατίρεοποιήοη (τζ
ρβνστίν, 9*ί"**τβ*» ^ '^Ρ^ςίας), οτειόν τοΰ
χρόνον (ό 3$ρος ίτεν'^ς, ο δέ χρένος βρβ'/ΰς)....
ουδείς τοτε των Ί0λληνι«· γραφίντων
/ρσθη χαΐ τα όποΤα άναγινωτχ,ςμινα ο*ν
ι δυνατόν ή νά χροχαλέσωιι την διαμαρτυ¬
ρίαν χα': αν;ών Ι τ'. των έχ:ντων άμβλύ το γλω?-
σ.χόν αϊσθημα χ»ΐ μίχράν χ€ΐραν χιρΐ τον χειρι-
σμςν τΫίς μητρίκί|ς ημών γλώσσης.
Άλλ' ίδωμεν ;ί ό χ. Νινολάχης άχήντη^εν
είς τα υφ' ημών χαρατηρηθέντα χιρί τε την
γλώσσαν χλ£ την ίστορίβν άμαρτήματα. "Οχως
δέ ό άναγνώστης δυνηθή άχίνως νά χαραχολον-
Οήσ/, Τ5 τοιοντον, θεωρούμεν χαλ:ν νά άναλν-
9ωμεν την β'.βλιοχριιίαν ημών εκείνην καεΐ άντΐ-
χαραβάλωμεν ταύτην χρςς την Οχ' αθτον 20-
ΟεΤναν άχάντηνιν.
Ή βιβλ·.οχρί?ία ημών δύναται νά διαιρΕθ/, είς
δύο μέρη, είς τς |'.λολογ·.χον, εν τω οποίω ζα-
ρατί${ντ9ΐ 7.7'. διορθοννται οί έν τω προλογω
τού εκδέτο χαΐ τώ κ^ιμένω των έ-·.?τολών ΐγ-
κατΐσχαρμένοι 3αρ6αρ'.3μοί τε κ»: σολοι/.ίΐμ.^·,
χαϊ είς το ίστοριχΐν το αφορών είς τ'ςν */ρίτ·ον,
χαθ όν χατηργήί>ησαν αί έν Κρήττ, Όρθιδίςοι
Ήχ.σΑθχαΐ χαΐ είς τον άριθμςν των ί3ρυθε:?ών
Λατι>ιχών Έχκχχοχών.
Κίς τα έν τω τρώτω μέρει χαρατηρηθίντα
τε?ΰαράχοντα (4(0 χαϊ χλίον γλωσσιχά άμαρτή¬
ματα, τα δχοΤα άλλων μέν χωρίων την έννοιαν
χαραμορΦθνΐ. χά: άλλα τούτων χαθιστων.ν άνευ
έννοίας, άτ.ήντηιε οΰτος μονον είς τα ε;·ϊ{ς: 1) είς
μίαν ονομαστιχήν άχολντον, χροΐον τού χαλάμον
τού. την ςχοίαν ρεΓ τηαΐ^ ρετ ΐ€ίΤ£ΐ χροσεζά-
νά δικαιολογήση τροστρίχων είς διαφόρους
γρφ. Άλλ' αρά γε έχιτρίχεταϊ, χ.χαθη-
γητα, ·#*άγνο·ϊίτί οτ: οί σολοιχισμο'· δέν τνγχωρονν-
ται, χαθ'δσον ίχεί μορφωθή γλωασικον αιτθημα,
« όχοϊ&ν ούδεν'ϊ έχιτρέχεται νά χαρορί ; Διά μα¬
κρών δέ έν τω σημΐ'-ω τούτω άντεχεςήλθετε
χαβ* ημών χροβαλόντες το χνΐυματώϊες έπχεί-
ρημα, ότι Ιχετε διδαχθίί την γραμματ-.κήν καΐ
τί συντακτικόν χαρ ά χαλών δ'.δατχάλων. ΤΙ
τύΐοντον δέν ήμφεσβητήσαμεν. Άλλ' αρά γε τό
6δάοχεο&αι κα· τό μαν&άνειν δέν διακρίνοντα:;
2) Κίς « έν σελ. 23: Τα χον Βαοάείυν είς τόν
Ηοάίαν ότόταν στβΐΆ^ί £«ωτ:ν ημών χαραχτηρίζίϊ ώς τελείαν
διαφθοράν ΐί μάλλον δ·αστρέβλω«ν τον χω¬
ρίον. Ότι, χ. έκδίτα, τ:ρίκ«.τ2ί τζρ προσώ
χ αι ουχί χερ: των έςηγητι/.ών ί?^ω·* τ&ΰ Μανι-
λείον εί: ΐ'ςν Ήσαΐ'αν καταφαί>εται ού μίνον έχ
τον χωρίου τής άμέτως προηγουμένης έπστο-
λής: άναμένω τον Βασίλειον Τ} τόν Ήοαί'αν,
ένθα ί λ;γο; ζερ: δύο μοναχών, ούς άνίμβνβν δ
άοίδιμος Πηγάς, άλλά καΐ εκ τής σειράς τοϋ'
δ:ορΟ;νμένον χωρίον.... ό '5ί άάεΐφόζ Μηκάριος
ό ιέυς, ο* μοί τα ο< ίπομίααηο γράμματα, άλλον οοι ίΓοί·. Μαργοννιε, Μρλέτιον' ήτο: 'ζ &ϊ*'κιζ Μακχριος· 5 ΟΧθΤΊ)-: ίχομί«το τα ζζ'ζζ τον Μ-:λ·τιο·τ γράμματ? τον Μαργοννίον είχίν ξγ/.αταλίχιι αύτδν, ο:: άλλον άδελφςν άντ ε¬ κείνον έζήτε·. ·κ?? _!;■:*>>. 3 Κίς την ύβ* ήχ.ών
έν σελ. 27 τ·ί,τ£·.νομ*νην 5·.:ρ0ωΐ:ν ,ιοότί'.τοί' η
πρωτότπ'ίΐ λυ;·. τον πρόοίο.ιον, ς~ερ έρμη-
νεύ=: ί'."/ τού αντίγραφον τον αντίγραφον. ΊΟάν
τν.ουτ-ν τ·. έίΓ,χ.αινΕν ήλέ'ίς πρόσω ι όν ώΐειλεν,
;τω: προσίγίγί, όντος άλλα χωρία έπ/.νρονντα
την το'.αΰτη'» σημασίαν τή*: λέ^εω:, /.αι ) Κίς
τι έν σελ. Γ)·ί χρνοαΐς $λ-ιίπιν άντ: τοϋ χρ*}-
οταΐς. Καλόν θα ήτο εάν Γλ:~εν αότη ή Ααί
μςνη επενεχθίΐσα 1>ζϊ τοΰ έκδ;του είς το κείμε-
•ιθν δ'.ςρθω"::, /.αθ' ο^ς,ν ίΐν άγνοι: ούτος· ότ:
αί ελκίδες είναι χάντοτε χί^^αΤ δια τ:,* έλτί-
ζοντα οΰχ4: ό'μω; /.·>! '/ζί,ττζί.
Κίς τα Οί ημών λο:-:ν -αρατηίτ,Οέντα τ = 7-
σαράκοντα χχ': τλίθν άμαρτήματχ μ:νον ίΐ; τα
ανωτέρω τί-7>οα ατϊηντήτϊτί /.α: ε:: τ^υτα
όλως άτυχώ:. Τι δ;ον - ίνΐτθα: δ:α τα έ·»ε-ο-
λε'.χίμϊνα; Νομί^ετε Λ;ά γ&, οτ: οί/.ονομεΐτε τ;
χραγμα α^ςδίδοντες αλλα μέν εϊ: τ^ν συγγρα-
φέα χά· αλλα χαρακτη:ίζοντε: ώ: τταροράματα
τυίθ*;ρρν·"/3'· ^2- ε?ωτώμ«ν έπτρίττεταιδιά την
άμέλειαν υμών να δ'.α/.ηρϋττΕτϊ, ίτ·. ό σθ5*;ς Με-
λ;τ:·:; έσολο!κ:ζΐ*, εν ω ν.αθα έκ των συγ-
γραμμάτων αυτόν φαί'.νώς χροκύπτε!, ήτο ^αθΰς
γνώΐτης τής γλώσσης των χρογόνων ημών,
την ςχοϊ-χν μετ* έςαίρετ·.κΫ*ς λεττοτητος κα'· χά¬
ριτος έχε'.ρίζετο: Λ5;α λο:ζ':ν κα;. τ:μή £:: το
ίργον σας, διά τοδ όζοίον εί; εν ά^ίαλέ: 7.Λτΐ-
λήςατε. ότι Μελίτιος ό Πηγάς έόαρβά^ζε /.α:
έσολοίκιζεν! Ίίχίσης τρί,ζάλλετε. ό;: τινά των
σημε'.ωθένΐων άμαρτημάτων είναι· τυΐϊθγρα^ικά.
Άλλά το'.αΰτα, των ίττοίων ού/, ολίγα τί ^ιξλίον
σας Τ5ρϊ;χε:, χαρελίχουεν νά σηυε:ώσωυ.εν.
Ποίον λοίπίν ύχήρίε τί έττίμοχθον έργον σας:
Ποΰ τα έμχ^δια, τα ί^&ΐα ύ^ερεχηδήσατε διά
της δνιάμεως τον θεόν καί τής νμετέρας ί-
πιιιελείας; Τνχογρ»5:χά σχάλματα δέν εχεμε-
λήθητε νά δ'.ορθο'ι^ητε, σολθ'.χιιμονς κα'; ^αρ^α-
ρισμούς εϊν ετολμήσατ* νά Οί;ητε, οχως μή,
ώς λέγετε, άμανρώσητε την δ^ςαν τον Πηγά,
την όχοίαν δυστυχώς τόσον έ~εσ/.οτίσατε. Τ: λςς-
χον έζράςατε; Οί έκδ;τα:, χ. χαθηγητά, δημο-
σιεύοντες χείμενα χατα6άλλονσιν εςαιρετιχήν
χροσοχήν χά ζά τε την ανάγνωσιν καί άνττγρα-
φήν των κε.μένων χά; μεγάλην έχ:μέλειαν χερΐ
τηνδίίρθωσ'.ν τώντϋχογραφΐχών σςαλμάτων, ού¬
τως ωστε νά χαραδώσωσ·ν εις την ςημοσιότητα
κείμενον, το ίχοΐον νά χαρουσίάζ·/; άλληλουχίαν
νοημάτων. Αί λίςε:;, ώς γνωστόν, είναι οφορενς
των δ'.ανοημάτων καΐ έν τω γραχτω λόγω ώς έ*
χατςχτρω άντανακλαται ό χνβυματιχος κίσμος
τοΰ γράφοντος.
"Ηδη ίδωμεν τί ό χ. εχδότης λέγει ώς χρςς
τάς έν Κρήττ; Ίδρνθείσας Λατινιχάς 'Κχ.σχοχαΓ.
Δ:ά νά εύίΐσκώμεθα δέ καΐ έν τούτω ίχ: ίμα-
λοδ σημείον συνεννοήσεως επαναλαμβάνομεν έν-
τανθα όσα έν ττ, ^ιβλιοχρισία ημών χαρετηρή-
σαμεν εχοντα έχι λέςει: Τό έν σελ. 12 οημ. Ι'
λεγόμενον ότι χατά την Ιττοχην ταύτην (τοΰ
Μελετίου Πηγά) είχον παταργη^ αί έν Κρψ}}
δρΰόδοξοι''Επια:ιθΛχϊ δεν Δναι άκριβες οντω
λεγόμενον, διότι αν ι αι ήσαν κατηργημένίΐι 400
£τη περιττον πρό τοΰ Πηγά, 1}τοί άμέοως
μετά την Ιγχατάοτασιν των *Ενετών έν Κρητη.
*Επίαης δέ* είναι άχριβες ότι ό άριθμός τώΐ'
Λατινιχων 'Εηιοχοπων ήτο 18. "Ο.ιο)ς οα-
φέοταχα φαίνεται έχ τής ΟχεΪΆ 8αθΓ£ΐτ έν
Κρήνη υ ιήρχεν η *Αρχιε.ιιοχοπή τον Χάν¬
δακος χαϊ αί Έπιοκοπαί.....ήτοι 9 τό ό¬
λον χατ * ανώτατον όρον. Κίχομεν δέ τα ανω¬
τέρω έχοντες ύχ' όψει τα έν σελ. 12 σημ. '
ύφ* υμών γραφόμενα Ιχοντα έχΐ λέςε·: Σημει¬
ωτέον ότι χαιά την εποχήν ταύτην πάααι αί
έν Κρήτη *Ορ$*>δοξοι *ΕΊΐοχοηαι είχον χα-
ιαργηΰΫι χάί άντιχατααταβψί διά Λατίνω* *Ε-
ττιοχόπων δεχα καιόχτώ τόν άρΦμόν ένολφ!»
Την τοιαύτην σημείωσιν ίιμών έχοντες ύχ' ςψιν
είχομεν ς'τ: τ. 'Ορ^Ί'-ο-ν: 'Κΐίΐσχοχ»: εν Κρήτ/,
δέν ε··/ον Άαταρν^'^. ''-"·" «λλα τ.ρζ »00 ετών
χα· ίτι αί :ίρυ'ί£Τϊα: Λατιν.χα: 'Κχ·.ϊχοχα· ή7αν
κατ' ανώτατον όρον !) τ'ο όλον.
Ο^:ω: Γ/5ί τ'ο ζήτημα. ' ΓμεΤς δέ, ^αρ* οί;
ή 5ΐίχρ·.σ:ς των χραγμάτων καΐ των έννοιών
είναι, ώ* φαίνετα:, χολύ ίλισθηρά μεταβαλίντε;
σχοχίμως την έν τω βιβλίω στ,μείωσίν ςα: δια
-ών «κατά την έτοχήν εκείνην οηΊρις ν.ιήο-
χρν έν Κρήτη 'ΟρΜήδοζο^ Έ.Ίίοχο-τος διότι
πάντες είχον ίκδκογβϊ] έχεοΊεν κ<ά άιπκπτη- οκιθΐ] ντό Λατίνων ΛΕιιοκΟΊ<αν ΪΗ έν ίί/,ο) τον αριθμόν!» (Ν. "Κρ£ννα μετηνϊχθητϊ £ί: έτερον σημείον συζητήσεως χειρώμίνοι νά άττο- δδί:ητ£ αλλα άντ* άλλων, ίτ: ύχη:χςν ζε5:?;ά- σε::, καθ' ά; -αρα τα; έχιμινους ά.;:ο'>τ$·; τί(-
Ι'ωμαϊν.ί,ς έδρας έχετράχη καΐ ή ί'.αμονή '0:-
Οοδοςων Αρχιερέων έν ττ, νήσω. Άλλά :;ν
χροχειται, Χρ:στΐ3ν?, χ=ρΐ τοιο.τον ζητήμιτο:,
τί ίχοΐον ήμεΤς ούδαμι·»ς έθ·^αμ;ν, αλλα τ.ιζ·.
άλλου, τί ίχοϊον τόσον ?α:ώ: έθ-'σαμεν τ.~ζ
Ομών. 'Κχαναλαμίάνομεν λοιχ'ίν ν.αΐ χάλ:ν ότ:
ό άριθμ'ίς των έν Κρήττ, 'Κχισκι-ων £-· 'Κνά-
τοκρατ·:*ς ήτο ζζ χολύ ',). Το χρίγμα «·ναι τε¬
λείως έςηχριβωμένον νχι τον Κορνηλίου έν τη
ΟγοΙλ δαοτα /.α: τελευταίον χατεϊείχθη τονΐο
ν^'ο τοΰ χ.
"Ο Κορνήλιος εν ττ, ΟγοΙϊι νΗαοΓα νοΐ Π.
την όχοίαν χάλλιον υμών [ΐεζαίως εννοούμεν,
άριΟμεΤλεχτομερώ; χατά την 'Κνετιχήν περίο¬
δον χλήν τον Άρχϊ£χ:σ/.ςχον Κρήτης /.Ά έννία
Έχ:σχοχάς, ήτοι Χερρονήσον σελ. Ι0· ^ητ$·α;
121, Άρ/.αδίας 120, Ρεθύμνη: τ, Καλαμών^;
138, *Λγι5ςή Κυδωνίας 1 .9, Κ-τάμον ΙΓ,Ο, 'Λ-
ρ:ου 108, Μυλοποτάμου 173, 'I^ρ^χϊτρο^ 180.
'Οζζ /-. ίΐ^ΓθΙα έςηχρ{ζωσ£ τα έ;ή; χερΐ των «^
Κρήτη Έχισ/.οχών έχΐΊΟνετοχρατίας (Μοιΐίΐΐιι.
ΥεΐιεΙ.
II
σελ. 100). Κατά τή» χρώτην 'Κνε-
τ.χήν χΐρί^δον ύχ·ϊίρχον ) Ίίχίσκοχαΐ Λατΐνι-
καΐ έν Κρήτ/, αί αναοΐρ^μενα·. ανωτέρω Οχγ τοϋ
Κορνηλίου, Γσως δέ έχί τ:να χρόνον καΐ ή τή;
Κανδάνου. Κατά την δευτέραν 'έμως χερίοδον
της 'Κνετοκρατίας, καθ' ην εζησε καΐ ό Μελέ-
τ:ο: Πηγά:, πλήν της Άρχιεχισκοχής ΰφίοτΛντο
μόνον αί έϊής τέσσαρες 'Κχισ/.οχαί, Χανίων.
Ρεθύμνης, Χερρονήαου Σητείας, των άλλων 'Κ-
χισχίχών συγχωνευθεισών χατά μΐΛρςν είς τα:
τέσσαρας α!ιτάς.
Έ; όλων τούτων συνάγεται ότι ό ίσχυρισμ:ς
υμών χερΐ 18 ΊΟχισχοχών έν Κρήττ, έχΐ 'Κνετο-
ν.^αχΐΛζ είναι τ?ρατωδώς εσφαλμένως, άί-ον >.βτ2
μέν την χρώτην τερίοδον ύχΐ{ρχον 9 'Κχισχοχαΐ
κατα δ* την δευτέραν μόνον 4. Δέν είχομεν λο:-
χςν άδ:/.ον έλέγχοντες ΰμα:, ότ: τ'ί χολύ 9 'Κ-
χισχ'.χίΐ νχήρχον, διιτι γνωρίζομεν -τι /.λ: έχ
των 9 τούτων χολλαΐ κατηργήθησαν κατΐ μι-
χρΐν καΐ συνεχωνεύβησαν χρ:ς αλλήλας.
Ίίν τίλε: ο χ. Νΐνολάκης είς έχίμετρον ιζ:~
σείει μετά χολλον στίμφου την σχονδα::τητ&τή;
'Κχιστημονιχίίς αυτόν εργασίας έχιχροσθίΐ; ίτ:
«χερί Τής άςίας ι·ϊ|ς εργασίας μου.. ή'ν ταρ*5ω*α
τή δημοσΐίτητι η δι" ΐδιαιτί'ρων συγγραμμάτω»
δι' ΐδ'.αιτίρων άρθρων δημοσιευθέντων έν τοΤ;
έγκριτωτίροις χεριοδικ&Τς, εχε: ήδη σ-/ηματί«:
γνώμην ό έχιστημον:κ'ίς χόσμος». Ήμεϊς ά«-
χώς δύο 6ι6λία αντοθ γνωρίζομεν, ^:ογραβί>ν
Μελετίου τού Πηγά, ήν δίκην καταχοτίων «5
Πίγκ έχΐ σειράν έτών δέν εχαυσε νά ρεχλαμάρτ,
δια των έν Χανίοις συναδδλίων, ώς καΐ τήνχ£?:
ής ο λίγςς ήμελημίνην έχτύχωσιν έχιττολων
τοδ αύτοι Μελετίου χρίς τούς Κρήτας. "Κτερί
Ι^α αΓ·τοΰ δέν γνωρίζομεν, θά είμεθα δέ εύτϊ-
χεΐς ά* ούτος γνωρίσ*;, ημίν χαϊ άλλα έκ των
σο?ών συγγραμμάτων τού, ώς καΐ τα έν έγκρίτοι;
χιριοδιχοΐς δημοσιευθέντα ιζ^ρα τον.
Τον έχισυναχτομένου δέ τέλος έγγρά^ου τ&5
χ. έχΐ τή*ς Παιδείας Έχιτρίχου ύχ'ί χρονολο¬
γίαν 8 Ιανουάριον έ. Ι. δηλ. δίκϊ καΐ οχ.ώ δ-
λας ήμίρας μετά την γενομένην ύ?' ημών ρι*
βλίοκρισίαν, το όχςΤον δι' εύνοήτους λ;γ^^:, τίς
ο δέ χατίχιν χίσων τροσχαθειών χατώρθωτεν
ούτος να λάβη, χαρατηρονμιν, ότι ό χ. Νινολβ-
ΟΙ ΨΕΚΑΣΤΗΡΕΣ

Η ΙΔΗ
ΕβΔθΜΑΔΙΑΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ
ΣΤΝΔΡβΜΗ ΠΡΟΠΛΗΡΟΤΕΑ
'£τ *!Ι Λ^Λί ΉοαχΙήου ετησίως Αρ. Χρ. 7.—
■£, τβ Ζουτ» Κρήχυ * » » £._
Έν *ψ Έξωχΐθίχω » φρ. Χρ. 10.—
ΠΓΌΓΡΑΜΜΑ ΠΛΚΙΣΤΗΡΐΑΣνΐΟΓ
ΚΙΝΗΤΩΝ
Ό «αρα τη χεριφερεια τον Πρωτοδιχείον "Η-
ρβχλείον διχ. *>ητήρ Ιωάν. Κεφαλογιάννης.
Δηλοχοιώ ο τ:
^ρβ.μ-·ι *αΐ *Ρ«; €*τέλεσι* τή; ΰπ' αριθ. 976
Λ3 1908 άχοφασεως των μΓ/ρ:διαφορών τον
Είρην&διχείον "Αγ. Μύρωνος νομίμω; χηρυχθεί-
βης έχτβλεστής χαΐ έχί τχ, βάσει ταύτης στηρι¬
ζομένη; ν*β χρονολ. 27 Ν)δρίον 1908 έχιταγής
«3 έΐΕί<ϊ—εύ3ο-τος διχαιούχου Μιχ. Γαλενιανού ίΐχηγδρου χατ. 'Αγ.^ Μύρωνος, χατεσχέθηοαν «χ'ίμον διά τής ΰχ' αριθ. 2,910 εκθέσεως μου χβτασχέσεως τα έίής 1 εις χοΐρος ζωνςς έως 15 έ*. 2ον) δΰο έρίφια θηλάζοντα 3ον) εν ϊζλον ίίχανον 4ον) 7 χίβοι χενοΐ πλήν «.ΰ* «νςς ^ερ ι έ¬ χοντος 30 ε*, έλαίας άλατισμένας χαΐ Γήν) έν χαζάνιον χωριτηκοτητος &>ς 60 ι/., άνήκοντα
βίς χον ςφειλέτην Ζαχαρ. 'Αντωνάχη χατ. Κάτω
Άβιτών χρος εΐσχραςιν τής έχ Λρα/μών 73,40
όφίΐλής τού τρις τον είρημένον έχισχίΰδοντα
μΐτά των τίχων αυτών χαΐ γξνησομένων έ;οδων
άχρις έςοφλήσεως.
Ό χλειστηριασμος των χραγμάτων τούτων
γενησεται την 8ην Φεβρουάριον 1909 ημέραν
Κυριακήν καΐ ώραν 2—4 μ. μ. ένώχιον εμού* η
τινος των νομίμων άναχληρωτών μου καΐ είς τον
σ;,νήθη τοχον των δημοχρασιών τού χωρίον Κάτω
Ασιτών ένθα καλοϋνται οί χλειοδοτήσοντες.
'Αρμίδιος διχ. χλητήρ ένεργησάτω τα νομιμα.
'Κν 'Αγ. Μύρων: 26 Ίανουαρίου 1909.
*Ο έχί τον χλεκτίηριασμςν ΰττάλληλος
καΐ χαραγγέλων.
Ιωάν· Κεφαλογιάννης
ΕΙΛΟΠ. ΛΝΛΒΛ. ΙΙΛΕΪΣΤΗΡΙΛΣΜΟΓ
Ό χαρά ττ, χεριφερεία τού" ΠρωτοδΐΛείον
Ήραχλείου δ'.χαστ:χ'ΐς /.λητήρ Ιω. Κεφαλο-
γιάννης
Είδςχοιώ ίν.
Άναοληθίΐς ένεχεν νομίμων λςγων ό οια το^
ύχο ·χρονολογ. 8 Λαρίου 1908 χρογράμματίς
μου χλειστηριαιμου χροχηρυχθΐΐς χαι είς τ'ς ΰχ'
αριθ. 100 δι/.αστ. χαραρτήματος τής έν
II
ρα-
χλ*ίω εκδιδομένης εφημερίδος ή «Ίδη» δημο-
βκυϋείς άναγχαστι/ος χλειστηρ-.ασμςς κινητών
τού" ςφειλέτου Νιχολ. Ν. Κριταωτάχη χατοίχον
ΚρςΉώνος των εν τίό κρογράμμα;: τί6τω άνα·
Φερ&μϊνων χά: -εριγραφ&μένων -Λ'.νητών χρβγ-
μάτων, γενησεται άνυζερθέτως την 8ην Φί!ριυ-
αρίου 1909 ήμίραν Κ^ρϊαχήν /.αί ώρϊν 10—12
χ.μ. ενώπιον έμ^υ ή τινςς των νομίμων άνατ:λη-
ρωτών μοα χα'ί είς τ:ν σννήθη τ^χον των 5·;μθ-
κρα^'.ών το5 χωρ'-θϋ Κρο^ϊώνος ί>0α χαλοϋνται
οί βο/ΑΛμενοι χλε:οΒίιτή72:.
'Λρμ;2ιος ϊιχοτϊϊ. /.λητήρ ένεργη^άτω τα νί-
μΐμα έ::'· τοϊί τροχε·.·Αένου.
Έν 'Λγ. Μύρωνί νΐ 27 Ίανουαρ-ου 1909
"Ο είοοχν.ών χ αί παραγ-;=λλων
Ιωάν. Κεόαλογιάννης
ΕΙΛΟΠ. ΛΝΛ1.Λ. ΙΙΛΚΙΙΤΙΙΓΙΛ-Μθν
α ιυ/.-/ΐ:ζ^ζ ω: £νΛτ/.ς>ττ',
ριχή·* έ;ν.,7·2ν έζ': των »ντ(λί/.ων
Ελένης Α. Λ^/.'./Ξ'.ρο: /.α: 5:' =α^ν 2; Μελ-
«θμένης Λ. Λε^χ;·/ε·.ϊ'-ς
IV.
Χαρ-./ά'^ Λ^·/.;-
7ει?ος, 4) 'Ορέίτ^ Λίυ/.ιχε.ρο; χατ. Χαν-ων,
5) Κων^ττ. Λε«»χ-·/ε·ρ;? */α:· 1 '«Ο-#-αί·γ,^ ν-^ϊ Γ»
'Αχ.λλΐως Λε^x"/εί?ο; /.ατ. Λιμένος —γ,τε-λγ.
Κατα
Κωνστ. Π. Γ. Ϊ5?τ, ΊΛνλ»^ Χ5αζ:λΞω:.
Ν&ΐλίμων λ:·;ων ένε/.£ν άνίβληθε:: ό $:ά τού
ΰχς χρί,νολ. 18 Ί'^νίου 1908 -ίνι'ρά;/.;^τ'.ς
ημών χλεΐ5τηρι«μ&5. ϊτ^ζ'.ζ^ϊν.; £'.; τ: .-
άρ;Ο. 475 β^λλον τή; έν Χανί',ι; έ/.5ι$ο·Α£νη:
έφημερί:ος «Νέα "Κρε^να» τ.πν.τ,ζ^ύ; -/.α:
δΐμΐΦΐΕ^Οεΐς χλε:7:ηρ·.ασμις των αχ'.ντ,των /.τγ(-
μάτων τού Χ7Γ)' ο^ ή ζ^ρ'^^ά :^·':· Κ'.--·ο:ο>;Λεν
οχϊ γενότετα: την 1 Μϊ?τ·/^ ΙίΜΟ.Ι ή-ΑερζνΚ^-
ριαχήν -/.αί αζ'ΐ της !() -κ. μ. ώρας /-»·. ^:ν Ξ>ω"
Χΐθν τοϋ Σ,χΛ'//.Λ:ν.'ρά;'^ Νεα:::/εως Κωνττ.
Γ. Λ:αλ^άχη χϊϊ ~^ν^ /.ω/^νλ-ν^_ έ::-^
Των ^μ6:λα:ογ:ί5ων Νεαχΐλεω; ω'* Λ-αντΐυν
λ' ένώ^'Λν τ ο"-» Νο;α·';αο,ι αΙ»·:ύν
ηρ ε; ;η
ι:ρα7·.ών τη; νιωμοχιλεω; Νί-Β^λεως ένθα /-λ*.
ρμ
'Λ?^-:ιος ί·./.αϊτ·/.;: χλητήρ ενερνη^ά
έν τώ -2^:·#τ: Ν;μ."λ7-
"Λ·,"Λ; Νι/.ιλα'-; τ7, ί7 Ίαν^αρ·^ Ι9
ΝΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΓ
χβ-
τοιν,οΐί Ηρβχλιίοι» Κ«ά
Φελίτσβ Ίττάρ χολίτοιι "Απλθϋ, χ,τοίχο/
-ιι -------■»·-·» *Γ.*4ΐτ4ρυς της χεριφερεΐας
τού Π>ωτοδ:κείου Ηρακλειον Δημητρίον Κασο-
άριθ. 293 τοδ 1905 αρίστης χβΐ έχτελεστής
αχοφασεως τοδ Πρωτοδιχείον Ήραχλείου μοί
·>«ϊ τς έν τζ είρημένν} έχιταγ^ άναφερί-
•όσον των δραχμών 510,60.
δή παρήλθεν άχραχτος ή νόμιμος χρςς
ττροθκσμία.
Διά ταυτα
;ιν τον ανωτέρω χοσον των δραχ.
μενον
πραχ/,είου χατα την κ*νοιχίαν «Βεζίρ Τζβμ:·
ήτοι μίαν τλκχαη σ>ν:ϊχαμίνην έξ οχτώ ανωγείων
δωματίων, μαγβιρείου ανωγείο, έςώντ&υ, λου-
τρώνος, δύο δωματίων τοΰ μ*.σα:ο;> πατώματος,
αυλής μέ 3^ο άχοθήχας. σαρνίτσϊου, χηγαδίοι*,
ενςς μαγαζείον χρος την &δ:ν σ,»νορ. οΐχία:ς
Φελίτ« Ίττάρ, Τουραβή έφενοη χληρονίμων
'Αράχ 'Αχμ.έτ, 'Αλή 'Αμ^αρτζάχη Χαχή Μχαλ-
ταϊμαμή χ»· δημοσία όδω.
Ό χλεΐ3τη?·.ασμος τςϋ χτήματο; τούτου γε¬
νησεται την 22 Μαρτίου 1909 ήμέρ** Κυρια/.ήν
χαι ώραν 9—11 χ. μ. ένώχ'.&ν τοΰ 5^μ6ολαΐο-
γράβο^ Ήραχλείο^ Κωνστ. Ρασ·.Βά/.η ή τοδ νο-
μίμον αυτού άναχληρωτοδ χά* έν τω ϊηυ.οσίω
γραφείω τού χειμένφ έντος τής χέλεω; Ίΐρα-
χλείου χατα την συνοιχίαν "Αγίαν Αίκατερίνη ν
?νί)α χαλοϋνται οί χλειοδοτήσοντες.
'Αρμίδιος διχαστ.Αςς χληττφ ένεργη?άτω τα
ν;μ:μα έχί τού χροχεΐμένου.
'Κν Ήραχλιίω τη 27 Ίηουνρίβ» 1909
"Ο "ληρες. ϊ'.χηγέρος
τής έχϊίχευϊοΰσης χα': χαραγγελλούσης
ΠΡΟ! ΡΑΜΜΑ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΓ
'Αμανάχη έμχορομεΦΐτθ'^ χατοί/,ου
Καλοδ
Κατά
Γεωργ!/*» *Αχοστ. Βαϊλάχη γεωργοϊί /.ατοί-
*λ» τοίί */'ί)ρίου ΝοταμνιαΤς Ι1ε5:άΒος.
Ό ζ.αθ ου το τάφτ* έχετάγη δία τής ΟχΌ
χρονολογ. Γ> Ίανςυαοίο^ 19(^9 έ-'.ταγής μου ώς
δείχνυτα: έ/, τοϋ' ίιχ* αριθ μ. 12731 έζιΒοτηρίο^
τού θ'/.αστ. -/.λητηρος τής περιφερείας τοΰ τ:ρω-
τοδ·.7.είο^ ΉραΑλίίο^ Ιωάννου Μανου^άχη :'να
ουνά;λ£: /.α: —ρ^ς έχτδλεσ·ν τού Ι.*1 άριθμιν
10,098 συμβόλαιον τοΰ συμβολαϊογράφου Καλου
νωρίου Πεοιάοος Χα'/αρ. ΙΙασχαλίίου νομίμως
χηρ^χθέντος έχτελεστου μοί χληρώΐη ζιά κεφά¬
λαιον τςχους χαΐ !;ο5α έν έλω μ=7?ι τίί επτα-
γής δρϊ'/μάς 7.?^^5ς 694.65.
'ΚζΞϊϊή χαρήλθεν αζραχτος ή νίμ·.μος χρος
πληρωμήν χροθετμία
Λ:α ταίτα
Ιΐρες ε??-ρ»3:ν · τοθ ανωτέρω τ ότου τώ»
$ρα/μών 694.6Γ) (*λα?σον δραχμ. 80 χαταβλη-
Οε:7ών Ιναντ: τ;/.ων χ,ατά την σχετιχήν άχ;θ£!.-
ς·ν τής ΰ^ογραφής μας) Τ'./ων χα· λοιχών έ;ο-
έ δ
;ή μ
•/.ενμίνων είς την χ«ρ:οέρειαν τοϋ 7.ω?'·'^ 11ο-τλ-
μν.'αΤς Πεδιάδος ήτο:: 1) είς 0ί5ΐν αΜεσαχί
Κάμπον» άγρου έν:ς μθ-ιζουρίου ^νορ. χϊήμα-
σιν'\5αμ Μηγ*2άχη, Π»?ϊ3χευή; Ί. _?»*(ΐα-
νά/.η, Ν:/.ολ. ϊφα*:ανάχη, \ωρ*>. Κανάχη
Κωνστ. Μιγάδη χαί ορ:μο- ίημ:?ίθν 2) δί; θέ¬
σιν «Κουδου;/-» άγρνΰ ένις μουζο^ρίου έχτά-
7£ω: χερΐΓ/οντος ^0 ώς -:γγΐϊτα έλαι;:εν?ρα
ϊ^νορ. χτήμασιν Αδαμ Μηγάϊη, μέ ?«»αχα έ>.
>:·ο μερών χϊί μέ δημ:3ΐον δρ:μον' 3) ε^ίς 0·:ΐιν
οΚαχΐν -οταμΛν» ελαιοφύτου έν'ϊ; μουζ.^χερϊ-
15 έλδδ 'Αίϊμ
μασιν ΑϊαμΜγη. χή
Ύ.[μ. Χ" ϊωμαρα' 5) είς θέσιν βΜ·.ρ;5 Πρϋ-
5:ν» ελαιοφύτου ένςς μουζουρίυ χεριέχοντο; ει-
χο3ΐ -ΐντε ώ; έγγιστα έλαιΐδενδρα συνορ. /:/;-
ν.ασι Κωνστ. Καλούτση, Κωνστ. Μιγάί/; /.α:
τ-:/νΜν Πελαγίας Κομχολοπούλας' 0' εις θέσιν
«Ιΐ:=·Όν» αγροδ δΰο μουζουρίων -ερΐϊχοντος Ι·>
έλαι;$εν5ρα '·αιχ?* **'■ χαρο·^:5ενδρα συνορ.
/.τήμ^ν 'Λοαμ Μιγάδη, Κωνστ.^Μιγάδη χά:
του'Ίείθϋ χοινο^ τοδ Παναγί:υ ταφο^* . ε·.ς
θέσιν βΚαμάρβις» 50 μ!χρθΐ«γ*>·ων ώ; !γγ:-
-τχ χαρθυϊθδένδρ·Λ μδ ^ήν γήν των σ.νορ. χτη-
ί^σιν Ί550ΰ Κοινοΰτοδ Παναγιου τβφου, Κ/.δ-
ντ,: Μι-'άδάχη. Γεωδγ. ΙΙαχαδάχη χαί μέ δ?-.-
·>%* ΖΓ,ί'Μν'%) είς θέσιν βΛά^» έ/.αιο^το,
έ*--: ττίίί^θυ μουζ^ρί^ έχχά^εως τ:ερ:!/οντο;
5·/.οσι ί>7·'-δενδ5α συνορ. χτήμασιν τΓ/.νων Λη-
^Γτί'-,Μι-άδη'χϊί ρύ»ΐ·^) "ϊ °"'Λ β1ν
μθζρ ρ
! 'ΑΒαμ Μΐγβοη
η
Μαςουλϊδια» άγρ« δϋ
σι Κωνστ. Μιγάϊη χ
10) είς βέσιν «Ρο6ί·ι ή βύλίχι» άγρβθ έν*ς μο»-
ζουρίου συνορ. χτήμασι χληρονόμων "Ανδρ. Κου¬
φάκη χβ· Ζαχ. Παχαδούλη, 11) είς θέσιν «Ρο-
^ίίΐι» ή «Άρναοΰτη Βρύσιν» αγροδ ενός μοι>ζ.
συνορ. χτήμασιν Ιωάννου ίΐαχαδουλάχη. Γεωρ.
Σεμερτζάχη χαί Ιρίμον άγροτιχοδ, 12) είς Μσΐν
«ΡοδίΘι είς το Μετιχι» άγροδ ημίσεως μουζ.
συνορ. χτήμασιν Ιωάννου Τσαχάχη Ζαχαρ. Πα-
χαδουλάχη χαί χληρον*;μων 'Ανίρίου Κουφάχη,
13) είς βέσ;ν Ροβι'Ο* ε'·.ς τβ Λειβάδΐ» άγρού ενός
μουζ. συνορ. χτήμασι Κο.νστ. Καλούτση, Κωνσ.
Μιγάδη χαί Χρήστο» ΤΓαχάχη, 14) είς Θέσιν
«Καμάραις» τοΰ ενός τρ; τού έχ των δΰο τεσσα-
ραχοστών έ; αδιανεμήτοΰ έ; ενός ΰδρομίλον έχο-
νομαζομένου «Πολύστβυρον» συγχειμένο» εχ μιας
οιχΐας ενός σταύλου χά: των ίργαλείων αΰτοΰ
έν ενεργεια ευρισκομένον σννορ. χτήμασι Λημη-
τρίου Μιγάδη των χληοονςμων, 15) εί; θέσιν
«Ρο6ί·: είς τς Αύλόχ·.» το·3 ενός τρίτο» εχ τοδ
ημίσεως έ; αδιανεμήτοΰ άγροδ 2ΰο μουζ. συνορ.
χτήμασι Πελαγίας Τσαχάχη, τέχνων 'Ανϊρέου
Κουφάκη, 'Κμμ. Καλοΰτση χαι Ιωάννου Παχα-
δθυλάχη.
Ό χλειστηριασμος τί5 ένΌς τρίτον ές αδιατνε-
μήτου των ανωτέρω χεριγραφομένων χτημάτων
γενησεται την 22 Μαριίου 1909 ημέραν Κ»-
ριαχήν χαΐ &ροη 10—12 χ. μ. ένώχιον τοΰ συμ-
6ολ*[θγρά?ου Καλοΰ Χωρίου Πεξιάδος Ζαχαρ.
Πασχαλίδου ή τού νομίι,ου αυτού άναχληρωτου
χ αι είς τον σ'υνήθη τί χον των δημοχρασιών τοΐ
χωρίου Ποταμνιαΐς Πεδιάδος, Ινθα χαλοΰνται
οί χλειοδοτήσοντες.
'Αρμίδιος διχαστ. χλητήρ ένεργησάτω τα νό-
νίμιμα.
Έν Ηρακλείω τη 28 Ίανουαρίου 1909
Ό χληρ«ς. διχηγέρος
τοδ έχισχεΰδοιτος χαΐ χαραγγέλλοντος
ΠΡΟΓΡΛΜΜΑ ΠΛΚΙ-ΤΗΡΙΑΣΜΟΓ
'Κμμαν. Κοχ,χινίδου, χαΐ. Ήραχλείου.
Κατά
Εΰαγγελί»; « γένο; Ιωάννου Μχαλαμτάνη
μετά τού συζ>;ου της ώς τοιούτοι* Στυλιανθυ
Ίατράχη χατοίχου τοϋ χωρίου Μελέσσαις Πε¬
διάδος.
'Κχειδή ή /.αθ' ής τζ παρον χρογραμμά μοι>
έχετάγη νομίμως διά τής ΰχς χρονολ. 55 Σε-
χτεμίρίου 1908 έπιταγης μου ώς οείχνυτα: έχ
τοϋ Οέ' αριθμόν 127Μ έπιδοτηρίου τού Αιχα-
στιχοϋ' χλητήρο; τής -εριφερειας τ<ΰ Πρωτοδι- χείου Ήραχλείου Ιωάν. Χ. Κουτουλάχη όιτως δυνάμει χαΐ -ρ^ς έχτέλεσιν τοϋ ύπ' αριθ. 9808 δανεισϊΐ/.οϋ ένυχοθήχου συμβόλαιον τοϋ —υμβο- λαιογράφου Αρχανών Τεμένους Νιχολ. Χριστ·- νίϊου νομίμως χηρυχθεντος έχτελεστοϋ ίπω; ζληρώι/) ώς έ/,δοχείς των 5ΐν.αΐ(·>μάτων τού άρ-
χιχου δανειστου Μιχαήλ Ίίμμ. —χανουδάχη χα-
τοί'/.ου Λαφνών Μαλεβυζίου δυνάμει τοΰ ϋχ* αριθ.
7080 έχχωρητηρίου τί.ΰ ^υμβολαιογρά^ου Ήρα·
χλείου Χαραλάμ. Κομινοχέτρου δια κεφάλαιον
τοχους χαΐ εςοδα μέχρι τής χρονολ. τής ειρημέ¬
νη; έ^ιταγής μου Λραχ. χρυσας 449,70 έντιχως
άχς τής έπταγής μέ'/Ρ1 έςοφλήσεω; άλλ' ατΛ~
σχε μεχρι τούδε να ιτράςτ, τουτο.
Λ'.χ ταυτα
Πρός εισχραςιν τοΰ άνω χοσοϋ* των δραχμών
Χρ. 449,40 των τόχων άχο τής έπ'.ταγής χά:
έ;22ων μέ'/ρι εςοφλήσεως έχτίθημί, είς δημόσιον
άναγχαστιχον τλειστ/,ριασμςν το επέμενον ένυ-
χςΟη·/.ον χτήμά της χείμενον εί; την χεριφερειαν
τοΐ» χωρίου Μελέσσαις τοΰ Λήμο^ "Λγίων Παρα-
σ/.·.ών Πίδιάδος, ήτοι ε·ς θέσιν «Μεσαμζελιά»
ελαιόφυτον εκτάσεως ώσει δΰο μουζουρίων μέ
ε·-χοσ: δύο ('22^ έλαι^δένΒρα, συνορεύοντα χτή¬
μασιν Ιωάν. Μπαλαμχάνη, Αριστείδου Νιχο-
λουΒάχη, 'Αντωνίου ^χιταλιωράχη -χαΐ δρΐμω
ςημοσίω.
*() χλειστηΰ'.ασμΌ; τοΰ χτήματος τούτου γε ·
νήσΐτα'. την 1 Γ> Μαρτίου Ι909ήμ?ραν Κυριακήν
/.αί ώρ3ν 10—142 χ. μ. ενώπιον τού Συμ6ολαιο-
γρά?οο Καστελλΐ'ου Πεδιάδος Παΰλου Συγγε-
λά'/.ι ή τοϋ νομίμου αΰΐοϋ άναχληρωτοΰ -/.αί έν
τω έν Καστελλιω Πεδιάδος χειμένω δημοσίω
γραφείω τού, ένθα χαλοΰνται οί χλειοδοτήσοντες.
'Αρμ-διος δι/.3στ. /.λητήρ ένεργησάτω τας
ΰ-χ': τοϋ Οχ' αρθ. ΙΊΓ»() /.αί έχίμενα τής Πολ.
Λιχονομίας τού 1880 οριζομένας διατυχώσεις.
Ήράχλει:ν 2« Ίανουαρίου 1909.
Ό χληρ. διχηγίρος τοΰ έχισχεΰδοντο; χαι
χαραγγέλλοντος.
Γ· ΚωνιΙγαντινίοης·
Π1ΌΓΡΛΜΜΛ ΙΙΛΕΙΣΤΗΡΙΛ2Μ0ν
Μαρίας το γενος 'Λρχοντάχη χήρας Δαυίδ
ΞανΟουδίδ:υ δι' εαυτήν κ αί ώς νθμίμου έχιτρί-
χου τοΰ άνηλ!/.ου τέχνου της 'Αντωνίου Λ. Ξαν
Οουδίδο^ χαί »! Νιχολάου Α. Ξανθουδιδου χατοί-
χων 'Ηρα/.λείου ώ; χληρονίμων τού έ; αδιαθέ-
του άπο6ιώταντος Ααυ:6 Ξανθουδιδου
Τής ένοριαχή; Κοιν;τητος τοΰ χωρίου Κα-
στελλίου Πεδιάδος ώς ΐΐειλετρίας έχτροιωπου-
μένης νυν ύχο των άντιχροσώχων αυτής* 1
Παχϊ Ιωσήφ Καμ^άνη ώς χροέδρου 2) Έμμ
Καντη^εδάχη 3} Ιωάννου Άχλαδωνάχη χαΐ 4
Ν:7.ολάου Χαλκιαδάκη ώ; μελών αυτής 5
1'εωργίου Μαυραντωνά/.η 0) 'Αθανασίου Ζη-
η 7) Άντωνίοι* Γιαγαλάχη ώς άλλη-
λεγγυητών χατοίχων άχάντων Καστιλλίου Πε¬
διάδος.
Οί χ«6* ών το χαρον εχετάγησαν ΰχο την
διότητά τ»^ ϊ(« τί]ς 6«Η χρον^λογίβν 24 Δ·-
χεμ6ρίου 1908 έχΐταγ^ς μας ώς δίίχνυται έχ
ρμ. 17417, 17151,171(8, 171,0,
17116, 17119 χαΐ 17114 ιτιδοτηρίων τοϋ 3ι-
χλητήρος τής χερι·ερείας τοθ χρ«το-
διχείου Ήραχλείου Γεώργιον Λαγονδιανάχη ?ν«
δυνάμει χαΐ χρος έχτέλεσιν τοΰ ΰχ' αριθ. 1787
έχτελεστοϋ χηρυχ^έπος συμδολαίου τοΰ Συμβθ-
λατίογραφθΰντος Γραμματεύς τοδ Είρηνοδιχείον
Καρτελλίου Πεδιάδος Νιχολάου Ζ. Ταμχαχ«χη
μας χληρώσωσιν ΰτ'ι την ίϊιότητά των δια χε-
φάλαιον τςχους χα'ι Ι;οδα έν όλω μέχρι τής έχι-
ταγής δραχμ. χρυσας 962.40.
Έχεώή χ«ρν]λ9εν αχραχτος ή νόμιμο; χρος
χληρωμήν χροθισμία
Δια ταυτα
Πρός ·?ττχρα;ιν τοΰ ανωτέρω χοσοΰ των δραχ¬
μών 965.40 (Ιλασσον των Ιναντι τ:κων %λχλ-
βληθεισών) τίχων χαΐ λοιχών έςόδων ζχρις άκο*
χληρωμής έχτί^ημι είς δημόσιον αναγκαστικήν
μ^ν το ές^ς άχίνητον χτήμα τής
ένοριαχ·ί^ς Κοινό—ρος τοδ χωρίου Καστελλίου
Π«ϊ·άδος χείμενον εις την χερι·έριιαν τοΰ χω¬
ρίου Καστελλίου Πεδιάδος χαΐ είς Ν<η* «Μα- ρίτσι» αγρόν (σώχωρον) έχτ««εΜς ε; (6) κερί- χου μουζουρίων χαΐ συν^ρ/χτήμασι χληρφνίμο*· Γεωργίο» Γρίνια, Μάρχου ΠαχαΙάχη χαραβο- λήν χαϊ μ« δημοσίαν όόί». Ό χλιιστηρ·.ασμςς τοΰ χτήμΑτος τούτου γε¬ νησεται την 15 Μαρτίου 1909 ημέραν Κυρίθχήν χαί ώραν 9—11 χ.μ. ένώχιον τού «φΐαλαιο- γράφου Κοπττελλίου Πεδιάδος Παύλου 25»*γγ«* λάχη ή τοΰ* νομίμου αύτοι* άναχληρωτοδ χαΐ εν τω έν Κασιελλίω Πεδιάδος χειμένφ δημοσίφ γραφείφ τον ένθα χαλοΰντα: οί χλειοδοτήσοντες. 'Αρμόδιος διχαστίχβς χλητήρ ένεργησάτω τα νςμιμα. Έν Ήραχλείω τή 19 Ιανουάριον 1909 Ό χληρες. διχηγίρος «ών ένισκευδόντων χαΐ χαραγγελλςντων Ι1ΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΓ Ύχοχαταστήματος Κοινω^ιλοΰς Ταμείου Κρήτης έδρευοντος έν 'Αγίψ Νιχολάω χαΐ έχ- προσωχθυμένου ΰχο τοΰ δ«$νθυντον» αυτόν Παΰλου 'Αναγνώστα»! χαχ., γ(ον Νιχολάου ΙΛ-Τ Γξωργίου Ν. Τνράχη κατοίχον Βθυλισμένης. Έχειδή ό ανωτέρω έφειλέτης χαίτοι έχετζγη να μοί χληρώστ;, δυνάμει τοΰ ΰχ' ά_ ' *'''^ τής 8η; Μάϊον 1902 δανειστιχοΰ συυ * συμβολαιογράφου Νεαχΐλεως Μεραμβέλλου Γε- ωργίου Ν. Μαρχάχη χζ χοσ'ον των δραχ. ζΐντα- χοσίων έςήλοντα χαΐ 90)00 μετά των τιχων καΐ αυτών μέχρι τής έχιταγής δέν μοί χατ-- βαλεν εισέτι αυτάς. Λιά ταυτα Πρ:ς £*στ:ρα;ίν τού ανωτέρω χοσοΰ των τίχων άχ'ο τή; έχιταγής καΐ λοιχών έςΐδων αχρι; έ;ο- φ έ/.'ϊίθημι είς $ημςτ:ον αναγκαστίκςν χλειστηριαβμον τα έ;ής ένυχοθηχα χτήματα τοΰ άνω έφειλέτου μου, χείμενα είς την περι¬ φέρειαν τοΰ' χωρίου Ηουλισμένης τού Δήμου Νεαχςλεως* Ιον) είς θέσιν «Χάνι») έλαι:βυτον εκτάσεως ενός χινα/.ίου ώς έγγιστα μέ έννέα έλαίας χλητιασταΐ 'Κλένη Μανουσοχ;ΰλα, Νιχ. Ζωγράφος, Ιωάννης Ν. Τυράχης χά1. Γεωργιος Ηαχαχαλλιατάχης' 2) είς την ιδίαν θ5τ:ν αγρόν εκτάσεως ενός χιναχίου ώ; έγγιστα μέ δέχα έλαίας χλησιασταΐ Γεώρ. Παχαχαλλιατάχης, Κωνσταν;Τνος *Κ. Καλλιατάχης χαΐ ^έχνβ Χ" Γεώργιον Μηλιαρα 3) είς θέσιν "Αγιον Κων¬ σταντίνον ελαιοφύτου εκτάσεως ένςς μουζουρίον ώς έγγιστα μετά τής συνεχομένης άμχιλου εκ¬ τάσεως δΰο έργατών ώς έγγιστα μέ τεσσαράκοντα οΰο έλαΐΐδενοοα μικρομέγαλα. δΰο άμ-ουρν-λεας μίαν ^ερυχοκέαν, δίκα τρείς δρεΤ:, 5ΰο 3^·/.Ξας κα: δΰο τ.^δωνέας χλησιασταΐ Ιωάννης Ν. Τυ¬ ράκη:, Ιωάννης Τζαμχαρλής, ό Γδιος ΐφείλέ' της, Μοναστηριακά 'Αγίας Αίκατερίνη; καΐ ορςμος 4) είς την ίοίαν Θέσιν χηχοχώραφον έχ- τάσεως δΰο οχάδων ώς Ιγγιστα μέ το ήμισυ έχ τ^ΰ ένχςς αΰτοΐ εΰρισκομένου φρέατος χαΐ δί;α- μενής χλησιασταΐ Ιωάννης Ν. Τυράχης, Μονβ- ττηριακά 'Αγίας Λίκατιρίνης, ό ΐδιος ΐφεΐλέτη*; καΐ δρίμος* 5) £Ϊς θέσιν «Βίγλι» χηχοχώραφον έκ-άσεως ενός χρατιχοΰ ώς έγγιστα μετά το$ αναλογούντος αύτω ύδατος έχ τής ριοΰσης φλ|- γας τοϋ Βιγλιον μέ μίαν χαράν μίαν λ«μονέ*ν μίαν ^ερυΑθκίαν, μίαν άμχουρνελέαν δ<*6 βμ*γ* δαλέας, τρείς δρε7; μίαν ρογδιάν χρε$ατίν·ς χαΐ δάφνας ώς ευρίσκεται χλησιαστα! Κ Ί. 'Ανδριανάχης, τέχνα Μινατλ ' "Ιωάννης Ν. Τυράχης χα'. :*5) είς Θέσιν «Πίΐα» αγρόν έχτάσε<*ς *νςς μο^ζονρίον ώς έγ¬ γιστα μέ εϊχοσι «Λ_'οτς, |&ο μωρέας, μίαν άμυγ- δαλήν χαΐ ένα δρΰν χλησ:ασταΐ Ιωάννης Χ. Τυράχης, Ιωάννης Χυλιγορδάχης ό ϊδ;ος ;?£:- λέτης χαΐ δρίμος* 7) ·ίς την ίΒίαν Οέτιν άμχέ- λον ΐχτάαεω^ς τριών έργατών ώς Ιγγΐϊϊ- μβ δ->0 βα«^β^|ίΐ ««ιδίας χέντε άμυγδ'λέας,
ίνα μουρίΐ^* *αί μίαν χυξωνέαν χλησιασταΐ
Εμμανουήλ Ί. Καμαρατά/.ης, Ιωάννης Τζβμ-
, δρέμος χαΐ Ιωάν. Ν. Τυρά

Ό χλειστηριοτσμίς των λτημάτων τούτων γ*-
ι ττ,τ 8η* Μάρτιον 1909 τ,μίροπ Κ»ρ:α-
ή , η ρ ,μρ ρ
χή* χβι ώραν 10—12 χ. μ. ένωχιον τοΰ Συμ-
6θλαιογρά?ου Νεαχίλεως Μεραμβέλλου Λτ,μη-
τρίθυ Λυράχη ή τοδ νομίμου αύτοϋ* αναχληρω-
γρ? ς ρμ ,μη
ρίθυ Λυράχη ή τοδ νομίμου αύτοϋ* αναχληρω-
τοΰ χα'ΐ έτ τχ «γορβ τού" χωρίου Βο;>λισμίνης
Ι· ί λδ λ3ή
χαί ότι
« χαί ότι χβλοδνται^ο. τ:λε:ο3οτήσοντ£ς.
Άρμιίδιος δίχαστιχις χλητήρ ένεργη?άτω τα
νςμιμα.
Έ·» Άγί^ Χιχολάω τ-ζ 15 Ίανουαρίου 1909
Ό χληρ*;. ϊ'.χηγόρος το3 ετΓ-,τασσθντο:
έχΐϊχεύϊοντος χά: χαραγγ*·λοντος
Κ. Γ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΙΛΕΙΣΤΗΗΑΪΜΟΥ
Νθυρϊ) Τβαλιχάχη έμπςρου χατοίχου Ήρα-
ίέυ ώς νομίμου έχιτρςπου των άνηλί/.ων όρ -
φανών 'Ατιέ; Νασ'.μχές τέ/.νων τοϋποτε 'Αβδθϋ-
ραχμάν Μαϊλο^μάχη έχ. Μο-ι'/'βρων Πε^ιά^ος.
Κ «τα
Γεωργ. 7*. Χαιρέτο,/ γεωργοΰ χατοίχο^ τ&Π
χωρίου Κ'.Οαρί'θ; Μαλεβ^ζίθϋ.
Ό χ«6* ου τε ζαρικ μου «ρίγραμμα έπε-
τάγη δια τής υπο χροι·ς.λ. ο Ιανουάριον 1909
χρςς χληρωμήτ- έχίταγής μου ώς δείχνυταΐ εχ
τοΰ ΰχ' αριθ, 1164 έτειδοτηρίου τοί ίιχαστ'.χοΰ
χλητί}ρος 1'εωρ. ΗολυχρθΛ-άχη οχως μοί πλη-
δια κεφάλαιον τόχους χβΐ .Ι;οδβ μέ*/ρ: τή;
ο όλω δραχ. 451,90 έφειλομίνας μοί
τοθ ΰ«* άρι0. 18199 χρεωστιχοΰ συμ-
δολαίου τ^ΰ Συμδολβιογράφού 'Ηρακλβί^υ
IV
ωργίου Ν. Παχαίάχη νομίμως χεριξεβλημένο-^
χον Ιχτελεστήριον τυχόν χλήν άχίσχε ί*έ*/ρί σή¬
μερον νβ χρά^τ, τουτο. Λιά ταυτα
Ιΐρ&ς εΐσχραςιν το5 χθ9θϋ τούτου των δρ*-/,
«νερχομένων 451,90 χαϊ των άχο τής -χρονολ.
τής ΐχιταγ·ίίς τίχων χαί συμ6ηιτομίνων έ
μέ/ρί «ςοφλήσιως «χτίθτμι εις δημόσιον ά
λειστηριασμ-:ν έχχθίήσιως τς έ;ή;
άχίνητον χτ^μα τοΰ χαθ' οθ αυτή μόν
χείμενον βίς την χεριφέρε.αν τού χωρίου Κ:6α-
ρίίος Μαλεβυζίου τοΰ Δ^ιμο^ Κρουνώνος τής
χεϋχτΙςχεριφερείαΐς Α;. Μΰοωνος Μα-
ήτοι είς θέσιν «Σ6ίγβ» ΐής πρ:^«ρ(ίας
Κιθβρίϊος χειμενον χιριδίλιον εχτάαεως ίύθ μόν*
ζο^ριων Χ€ρΓλ«μ6άν<Γντος ιίχοσιτίρβς χερα»ο»ας, έχτ« ςυνολεμονέας τρείς χϊτρίας ίύο μηλέας, ϊΐΛ ^ιριχοχέα·;, μίαν χορτοχαλέαν, δΰο βυ^.νίας τρείς μττουρνελέας, τέ99?ρας νιραντζίας, μίαν μανδαρ'.νέαν, μίαν ροίιαν χ«ι τρεΤς δισχολία; σννορ. χτήμΛίΠ 'Ιίμμ. Ζ. Χα:ρέτοο, Έμμ. 'Αν- Βρεαδάχη χά! ϊρίρφ Ιχ Βύο μ«ρι_ν. Ό χλειστΐϊριατΐμΰς τοΰ χτήματος τούτου γε- νι)β»α« χατά την ?^ Μαρτίου 1909 ημέραν Κυ- ρ'.αχήν χβϊ ώραν 11—1? χ. μ. ενώχιον το3 ^υμβολαιογράφθϋ Αγ. Μύρωνος Μαλεβύζίου Έμμ. Τζωρτζάκη ή το5 νομίμο,ί αύτοδ άνα- χληρωτοϋ χβΐ έν τω δημΐφίω γρα^είφ αύτοΰ χε:- μένω έντ'ος τον χ«λρίου Αγ. Μύρωνος Μαλεζυ- ζίι»υ Ινθα χαλοδνται οί χλειοδοτήσοντες. ΆρμίΕιος δίχασχ. χλητήρ ενεργηττάτω τα νί- μΐμα. Έν Ήραχλείω τί, 58 Ίανο^ρ^^ 1909. Ό χληρ. δϊχηγέρος τοδ έχισχεύδοντος χαΐ χαραγγελλοντος. 1*· Χαι/ομτζάκης ΠΡΟ1ΤΑΜΜΑ ΠΛΕΙ2ΤΗΡΙΑΣΜΟΓ Έ;α;χ. Α. ΙΙαπα^άκη χαί Άοσινόης Α. ΙΙαπα- οάχη χ«το·χων ΊΙοαχλεΓοο. Κατά Γί,ωογίου Τσιντοαίχη χατοίχου Έπ.τκοπΫ,ς Ι *οϊ- άδος· Ό χβθ* όν το ιταοόν έπετάγη νομίμως οια της άχο 29 Όχτω&οο 1908 Ιχιτιή^ς μας, ?ν« δυ¬ νάμει χαί προ; έχτέλκτιν τον ΐϊχ* άο'.νΗι. 7674 δανεϊτηχον τον Συαβολοτ.ογοάφοο ΊΙοαχλιίου *Βααβν. Μηλιαφϊ έν (η>νουα9υ.ώ χρος τό ύχ' αριθ.
19070 Ιχ/«Μητήρ·ον τού αυτόν Συα€ολα!ογοααου
χληΜΜΓ^ ·ί|αΙν ·απροθίτ;χω; δοα/μ. 30 χαΐ εντό¬
νως αιτο τή; 22 Όχτοιβρίοο 1908 κρο^ίτι δέ χαϊ
οί* ϊξοδα έπ:τβγ-ής δοα/ι/άς 7,70
:δή παρήλθί·/ απραΐΛτος ή πρός καταβολήν
ί
ρ ι
11&ο; είπραξ.ν των αν<« δοα/αών, χαί τιόν αέν δρα/μών 30 έντόχως από τ·; 22 Ό/.τι»>6&ίου 1008
τωνΛέ 8?α/μ. 7,70έντΟΛο)!; από τή; έπΐτα-ρί; καΐ
των άπό τ«ύτ"*^ συαβηιοαένων έςό3ο>ν αυτών «.β/-
οις αχοχληοωαής, έχτίθΐαιν είς δημόσιον ΐνκγ-
ί π뻣<Γ~ώ:ασα<>ν το έπόαινον άχινητον
τοΰ χαθ* ου το παρον χβι-χινον έν τη χτη-
^ χ&ρ.Φΐρεία. τοΰ /ω&ίου Άϊτάνια τοΰ Δή-
α&υ 'Βκισχοπή; τής »ίρηνοδιχ·:αχής πκρί»«ρΐίας
Καλόν Χ«49>'ου Νβδιάοος' ήτοι ε:ς θέσιν «Σοααρά-
δο>» 1! έ/.α'όοιΛρα μετά τής γής των«τυνορ. χτή-
•χαοι Μαο-.α; Παπαδοπούλας, Άναγνώ—-οα Φανου-
ράχη. Κίρή'τ,; ΙΙβκαδοποΜλας χαΐ ΆρίάνΟ>ις Φουσ
λλ
Ό πλϊΐστε·ί&ιΐ'7;Λβ; τοΰ ανωτέρω χτήαατθς γΐνή-
*»τ,ν 'Λτδΐλίφυ 1909 ήαέραν Κυριτχήν
ν ι Ο-12 π.-λ. ένώΐΓίθν τού Συαδολαιογοά-
φου Κβλοΰ Χο)&-.ου ||£ο ϊο,, Ζ«/αρίου ΙΙαι/αλί-
$ου ή τού:ω* κωλυοαένου τολ νομίαου άναπληρω-
χά
Λ&:χ&5·ο; διχαστ. χλ,τήο έν«ογη<τ3.ται «ίντα τ« όαίαα' επί τον προχίΐμίνθυ /«τα την Παλ. ΠολίΤ. ί νο;-ί<χ 'Κν ΊϊδΐΛλείω τ/, 21 ^Iαν^υ^ιο·ου Γ'ϋ'· Ό Ιΐλϊΐΰες- Λι^ηγορος των ε-τΐ'τπί.υο&ντων παοαγγελλόντων. ^*