97071

ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΔΗΣΕΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ
ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΑ
* ΟΛΟΣ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΥ
ΤΒΕΥβϊΙΙΟΣ ΣΥΙΤί,ΚΤΗΣ ΘΡ. Ν. ΣΤΑΥΡΑΚΗΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: ΑΝΔΡ. Μ. ΖΩΓΡΑΦΟΣ
ΣΥΝΔΡΟΜΑΣ
Αιγυπτου
έτησία λίραι 3
Ιξάμηνος 3
Άμερικής
ετησία δολ. 16
έξάμηνος » 8
ή
κατά φύλλον
Δραχ. 9
ΠΕΜΒΤΗ
23
ΜΑΡΤΙΟΥ
1939
ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ ΚΡΗΤΗΣ ■ ΕΤΟΕ Β4ΟΝ
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 5122
1ΙΊΕΡΙΣΤΟΑΗ ΤΗΣ ΑΜΕΡΓΙΑΣ
Είναι γνωσταί αί προσπά ι δωκεν όδηγίας είς τό Ά
θειαι τής οημερινής κυβερ νώτατον Οικονομικόν Συμ-
νήσεως πρός περιορισμόν καί βούλιον διά την λεπτομερε
11Ε/Λ-..Ι___ _ —. - *_____Ψ _ ■* » » . « . · _ ·
δξάλΐιψιν τής άνεργίας. Καί
φανερά τα εύχάριστα άποτε
λέσματα των προσπάθειαν
αυτών. Ή άνεργία κατά την
τελευταίαν διετίαν περιωρί¬
σθη, τελευταίως δέ έξηλείφθη
παντελώς. Ή συνέχισις των
μεγάλον παρκγωγικ&ν έρ
γων, ή κατασκευή όχυρωμα
Τΐκδν καί συγκοινωνιακόν
— στρατηγικών έργων ό
ουγχρονισμός της έργατι-
κής νομοθεσίας· καθιέ-
ρωσις καί αύστηρά έφαρμο
γή τού όκταώρου είς όλας
τάς εργασίας* τα προστατευ
τικά μέτρα υπέρ των άνηλί
κων έργατών καί των γυ-
ναιχων ή άναζωογόνηβις
των οικονομικήν καί ή τό
νωσις των παραγωγικών δυ
νάμεων της χώρας ουνετέ
λΐααν ώβτε νά εύρουν δέ
κάδες χιλιάδες έργατών έρ
γαβίαν καί νά υποχωρήση
τελείως τό κϋμα τής άνερ
γίας πού είχε διογκωθή τε
ραστίως καί ηπείλει νά προ
καλέση άνυπβλογίστβυς κα¬
ταστροφάς είς την χώραν.
Άνεργία δέν ύαάρχει σή
μερβν. Είς πολλάς μάλι
στα πκριπτώσεις παρατηρεΐ
ται έλλειψις εργατικήν χει
ρων καί ανατίμησις των ή
μερομισθίων είς πρωτβφα
νή είς ύψος έπίπεδα, ένώ
ιίς το πρό τοΰ 1935 διάστη
μα είς την μικράν Έλλά-
δα ό αριθμός των άνέργων
έφθασε καί υπερέβη τάς 200
χιλιάδας.
Ή κυβέρνησις ομως, δέν έ
σκεφθή μόνον τούςσωματικώς
έργαζομένου;* ένεθυμήθη καί
τους πνευματικώς έργαζομέ
νους.'.Καί ήδη άφβΰ έρρύθμισε
τό εργατικόν πρόβλημα, έ-
στράφη καί πρός την λύσιν
τοΰ ζητήματος τοϋ λεγομέ
νού «διανοητικοΰ προλετα·
ριάτου». Προέβη είς άφβό.
νους διορισμόν; διδασχάλων
καί χαθηγητών, πού Ιμεναν
επί ϊτη χωρίς εργασίαν, ώ-
ότε νά πληρωθοΰν τα κενά
τής βκπαιδεύσεως, νά γίνε
διο ή κόκκος. Όλα αύτά τα
άγνοεϊ ένουνειδήτως. Άκουμ
πΐζει στά χε(λη τοθ αρρώστου
τα δικά της γιά νά τού δώ
τή ζωή, έπαθαν άβουλία. Τολ
μηρότερες φάνηκαν οί γυναΐ
κες. Στήν άλλη ήταν άνάγκη
άμέσου μεταγγϊσεως αϊματος.
τή δροσιά ή τή θέρμη της., Άλλ' ή μετάγγισις έδημιουρ
ο τέραν άπό πάσης πλευ
ράς μελέτην τοϋ πρόβλημα
τος των άνέργων διανοου¬
μένων καί την υπόδειξιν
τοϋ καλυτέρου τρόπου λΰσε
ώς τού.
Πράγματι δέ τό "Ανώτα¬
τον Οικονομικόν Συμβούλι
όν ήσχολήθη κατά την τε-
λευτοτίαν βυνεδρίασίν τού μέ
τό ζήτημα τουτο· καί παρε¬
κάλεσε τα ύπουργεϊα νά τοΰ
άναφέρουν πέσχι θέσεις ύ
πάρχβυν είς αύτά, τάς ο¬
ποίας συμφώνως πρός τβύς
ύπάρχοντας σχετικβύς νόμους
πρέπει νά κατέχουν πτυχι-
οϋχοι άνωτάτων σχολών, πό
σαι είναι καλώς κατειλημ-
μέναι καί πόσαι μένουν κε-
ναί. Τό ίδιον δέ έρώτημα ε¬
τέθη καί είς τούς διαφό¬
ρους όργανισμούς δημοσίου
δικαίου. Καί έγνώοθη σχε
τικώς ότι πολύ ταχέως τό
Συμβούλιον θά ύποδείξη πρα
κτικά μέτρα περιορισμοΰ
τής άνεργίας των διανοου¬
μένων. |
Τό γεγονός, άξίζει νά χαι
ρετιαθή μέ ενθουσιασμόν
καί νά έξαρθή ιδιαιτέρως.
Διότι είναι μεγίστης σημα-
σίας. Άλλοτε, οί διανοούμε
νοι, άφοϋ έλάμβαναν τό πτυ
χίον των, Ιμεναν επί έτη ά
νεργοι, έμαραίνοντο, έχα -
ναν τόν ζήλον των καί την
πίστιν των επί την ζωήν
καί συνήθως οί ζωηρότεροι
έ{ αυτών έτρέπόντο πρός βι
αίας λύσει;, παρεσύροντο είς
τόν άριστερισμόν χαί απε¬
τέλουν τό καλύτερον υλι¬
κόν διά τα άνατρεπτικά κόμ
ματα. Ένώ τώρα, τα στοι-
χεϊα αύτά, θ' άποβοΰν ώφέ
λιμα καί διά την κοινωνίαν
καί δι' έκυτά. Θά έργάζων
ται καί θ' άποδίδουν. Καί
θ' άποβοΰν τα στηρίγματα
τής κοιχωνίας, οί στυλοβά-
ται τοΰ κοινωνικοΰ καθε-
ατώτος, οί θερμότεροι πατρι
ώται καί οί καθοδηγηταί
Τόν άγκαλιάζει γιά νά θερμά
νη τα παγωμένα μέλη τού.
Τόν περιπτύσσεται γιά νά
τοθ μεταδώση πίσπ στή ζωή.
Προσφέρει τόν έαυτό της βο
ράν στό θάνατο γιά νά σώση
τή ζωή ενός άλλου. Πόσοι άν
δρες άραγε εχουν τόσον ήρω
ϊσμό;
'Έχω ύπ' δψΐ μου δυό τέ
τοιες περιπτώσεις. Στή μία, ή
έπισιήμη είχεν έξαντλήσει 8
λα τα μέσα, πού εΤχε στή διά
θεσί της, άλλά καί δλες τίς
έλπΐδες της. Έμενε μία ενε
σις ώς υστατη έλπίδα. Άλλ'
ήταν δίκοπο μαχαΐρι. Άν την
έκσναν υπήρχαν μερικές έλ
πΐδες σωτηρίας. Μά υπήρχαν
καί άλλες τόσες πιθανότητες
έπισπεύσεως τοθ μοιραΐου.
Εζητήθη ή γνώμη Τθν συγ
γενών. ΟΙ άνδρες έτρόμαξαν.
"Ανθρωποι πού δέν έδΐστασαν
έμπρός σέ τίποτε σ' δλη τους
γοθσεν απείρους κινδύνους
γιά τόν αΐματοδότη. Χωρΐς
κανένα δισταγμό, μέ τα μά
τια γεματα δάκρυα άλλά καί
άποφασιστικότητα, μέ τα μαλ
λιά ξέπλεκα, μέ τό στήθος
φουσκωμένο άπό πόνο άλλά
κι' άγάπη, ώρθώθηκε επάνω ή
γυναίκα— σύζυγος, έτράβηξε
τό μανΐκι επάνω κι' έπρότεινε
τό γυμνό χέρι της στό γιατρό:
«Δόσετε δσο αΐμα χρειάζεται,
βΐπε, γιατρέ καί μή συζητα·
τε γιά κινδύνους. Δέν εχει ά
ξ(α ή ζωή βταν δέν είναι σέ
θέσι νάπεριφρονή τό θάνατο».
Όλοι άντίκρυσαν την προσφο
ρά μέ θαυμασμό καί συγκΐνη
σι. Ήταν ή προσφορά τής γυ
νσΐκας μέ τ' άνεξάντλητα ά
ποθέματα εύγενικοθ δσο κι'
έκπλη<τικοΟ ήρωϊσμοΟ. Μ.— Οί πράδρομοι τού 1821 ται καλυτέρα ή λειτουργία τοΰ λαοΰ είς τόν δρό των σχολείων καί ή μόρ- μόν των έθνικών πεπρωμέ- φωσις των μαθητών. Καί έ- νων. Πεταχτά οημειώματο ΗΡΩΪΣΜΟ1 ΤΩΝ ΓΥΝΑ1ΚΩΝ Χρησιμοποιοθμε συνήθως τή λέξιν «άνδρισμός» γιά νά χα· την τόλ η η μη, θάρρος, ήρωΐσμός, περι- φρόνησι πρός κινδύνους, άκό μη καί πρός τό θάνατο. Λά- θος! Καί δχι μόνο λάθος,άλ- λά καί άδικΐα. Κατάφορος ά δικία είς βάρος τής γυναίκας. Ό γνήσιος ήρωΐσμός, αύτός ■κου Ιχει κίνητρα την άγάπη καί τή στοργή πρός τόν άν θρωπο είναι άρετή καί γνώρι σμσ τής γυναίκας. Καί άν στήν ανθρωπίνη κοινωνΐα υ¬ πήρχεν Ισότης φΐλων καί δι- καιοσύνη 6 εύγενικός ήρωΐ σμός θά όνομαζόταν άσφα λώς «γυναικισμός». Άλλά είς έποχή πού οί ανθρωποι ζοθν καί τρέφονται μέ τό μΐ σος, αίσθήματα πού τροφοδο τοθνται κι' άναπτύσσονται καί θεριεύουν άπό την άγάπη δέν μπορεΐ βεβαία νά έκτι μοθνται ώς άρετές. Κι' δμως! τό ξαναλέω: Δέν ύπάρχει με γαλύτερος κι' εύγενέστερος ή ρωϊσμός, άπ' σύτό πού κυ ρισρχεΐ στήν κσρδιά ιήςγυναΐ κάς καί χαραχτηρΐζει τή ζωή Καί τίς πράξεις της- Έκδη λοθται μέ τόσο μεγαλεΐο πού δέν μπορεΐς νά μην υποκλι θβς μπροστά τού. Όλα φαί νονται άοήμαντα καί μικρ* |ταν γ| γυναίκα ύψώνεται σέ ήρωΐδα, δταν έμφανΐζεται μέ την ήρωϊκή μορφή, πού συνή- θως κρύβει έντός της. ΆβΙαστα, αύτόματα έντε λώς, δημιουργεϊ τό δέος καί προκσλεΐ τόν θαυμασμό. Σκυμμένη μιά γυναίκα πά νω άπ' τό κρεββάτι τοθ παι διοθ της, δπου ή ζωήπαλαίβει μέ τό θάνατο, δέν λογαριά ζει τίποτε. Δέν σκέφτεται άν ό θάνατος έχει εμφανισθή μέ τή μορφή τής μεταδοτικής άρ ρώστεισς, άν λέγεται βάκιλ ΔΑΣΚΑΛΟΠΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΕΛΕΠΗ! 2ον (τελευταίον) Ι χαί των πάντων στερουμένου ή- «Οί Κρήτες χαί ιδίως οί Σφα ναγχάσθησαν επί τέλους νά δε- κιανοΐ—γράφει δ Όλιβιέ—ήγέρ|χθώσι τούς προτεινομένους τής θησαν δμοίως είς την *ωνήν τής δποταγής δίους. Κατά τό διάστη- «μεγαλεπηβόλοιι» Αικατερίνης, μα τοθ πολέμου τούτου οί Τοθρ Ό δέ πασά"; τή; Κρήτη; ά"μα μα χοι λαβόντες πλήθος αίχμαλώτων, Οώ/ την εξέγερσιν τοθ μαχίμου ] Ισυρον αύτούς ώ; ύποζύγια διά τούτου λαοθ έβάδισε χατά των ι την μεταφοράν των σκηνών καί Σφαχιανων επί κεφαλής 8λων' πολεμοφοδίων, προτάττοντας αΰ των έν τή νήσφ βυνάμεων σομπο σουμένων είς δέχα πέντε χιλιά¬ δας». Ό Όλιβιέ ένομάζει τόν αρχηγόν τής έπαναστάσιως Δχ- σκαλογιάννην «Ινα έκ των προκρι· τωτίρων, ν&ημονεστέρων καί πλουαιωτέρων τής νήσου». Είς την ν&ημοσύνην δμως τοθ. Δασκαλογι¬ άννη δέον νά χαταλογισθή δ &■ γιος ένθουσΐασμός τοθ πατριώτου. Ό ένθαυσιασμός ούτος προτρέχει τής φρονήσεως, δταν λάβωμεν μά λίστα ύπ' δψ-.ν τάς πρώτας πληρο¬ φορίας έχ τοθ έξωτερικοθ αΐτινες μή έξακριβ;ύμεναι συντίμως λό¬ γω των πρωτογόνων μέσων συγκοι νωνίας, συνετέλουν καί εί; την πε ρίπτωσιν τή; πλήρους άνακριβεί άς των, είς την ανύψωσιν τοθ έ- θνιχοθ φρονήματος καί την έχ των ένδον άσυγχράτη'ον πατριω¬ τικήν φλόγα. Ή έπανάστασι; τοθ Δασκαλογι άννη μέσα είς την θολήν ατμό¬ σφαιραν τής έποχής έκείνης δια- μορφωθεΐσα, δέν ήτο δυνατόν παρά νά άποτύχη δεδομένου δτι δ ήρως των Σφακίων εστερήθη πά¬ σης βοηθείας έκ τεθ Ιξω έλληνι- σμοθ καί παντός συντονισμοθ έν σχέσει πρό; τα μέτρα των Ρώσ- σων. «Οί Σφακιανοί πολιορκηθέν τες επί όρίων, ρη τινος έλπί ς ρ δος, άνέστιοι, δΐτά μυρίων καχου χιων κατατρυχόμενοι (ΌλιβιέΒου ό Β' λί 32316) χ ρχμ ( λος, ή βίκτηρΐδιο,'ή πλασμώ' αγιάζ τόμος Β.' σελίς 312—316) ΚΑΤΙ ΤΟ ΝΕΟΝ Ένα καθ3 ημέραν Εΐσδε κόρη τοΰ Έρμοΰ... όπως ή Μάρλεν Ντηντριχ; Έξ Γσου γοητευτική δσον.ταν την δήτε μέ μιά λευκή ή κόρη τής Αφροδίτης, είναι Ι τουαλέττα, άνάλαφρη,σίθέρια ή άέθ καί ή κόρη τοθ ΈρμοΟ· άλλ' ή γοητεία της είναι πιό λε- πτή, πιό τεχνητή κι' ΐσως γι' αύτό γιά πολλούς άνδρες ττιό συνταρακτική. Θέλετε μήπως ενα πορτραΐ- το τής κόρης τοθ ΈρμοΟ; Ί δού αύτό. Είναι έκτάκτως κομψή είς γραμμή καί άναλογΐα. Ύψη λή, λεπτή κοί ευκαμπτη δπως ενα κσλάμι καί τόσον εύλύ γιστη ίσον αύτό. Τό βάδι σμά της κυματοειδές καί αί- λουροειδές μδς θυμΐζει μιά γάτα ή μιά τίγρι. Ή κορμο στοσίά της είναι Βμοια μέ μ( σχο κρΐνου ή μέ φεϊδι, κι' δ συναρπασπκή, άναρωτιέσθε άν δέν βγήκε άπό στοιχειωμέ νο δάσος άσύλληπτη νεράϊδα τοθ παραμυθιοθ. Τα λεπτά κι' έλικοειδή χείλη της βσμμένσ βαθυκόκ κινα σδς θυμΐζουν την φλόγα πού σδς τραβδ καί σάς διώ χνει. Παίζει μέ τόλμη, μέ γοθ στο καί πρωιοτυπία ολη τή σκάλα των καλλυντικών τής ώμορφιδς, διότι γνωρΐζει καί χρησιμοποιεΐ χωρΐς ντροπή δ λες τίς τιηγές τής μοντέρνας κοκετταρίσς. Τα μαλλιά της πού είναι σχεδόν τιάντοτε μαθρα ή κα ρ τού; έν ωρα μάχης ώσάν προμα χιάνας. Ό Δοίσκαλογιάννη; συλλη φθείς μετά την άποτυχίαν τής έ παναστάσεως άπήχθη δέσμιος εί; Ηράκλειον καί υπέστη τόν μαρτυ ρικώτερον των θανάτων έκδαρεΐς ζών διάπυροπετρών».Είνε γνωστόν τό δημοτικόν άσμα τό οποίον έν Κρήτη απετέλεσε μίαν μο;φήν τοθ θρυλικοθ χαρακτήρος τοθ ήρωος χαΐ δπου ή βαθεΐα τραγκότης συνδυάζετα: μέ τό ίμφυτον είς τόν Κρήτα συναίσθημα τής αδτο θυσίας: Πιάνουν καί κατεβάζουν τον [κάτω είς τό τιμπροΰκι καί ηιάνουν «αί τού γδέρνουνε [τό χειλομάγουλό τού, κι' £να γυαλΐ τοθ 'δώκανε νά [δή τό πρόσωπό τού. κ' άπης καί άπογδάρανε καί (την δεξιά τού χέρα, έτότες έτουρκέψανε την μιά |του θυγατέρα κι' άπής καί Απογδάρανε καί [την ζερβιά τού χέρα έτότες χαζιρεύουνε την αλλη [θυγατέρα· κ' έρώτησεν ή όρφανή, παιδία [που/ 6 μπαμπάς μου; κάτω στό γλέντι κάθεται μέ [τ' άλλα παλληκάρια κ' έκεϊνο τόν έτρώγανε τής [θαλάσσας τα ψάρια. Πολυ προηγουμένως ό Γάλλος ΓχιλετιΙρ ϊγραφεν: «Ο[ Έλλϊ]· νέ; μήτε πιστεύουσιν, μήτε ιυ χονται την υπέρ των Τούρκων δι- στανά, είναι κατόλληλα γιά δλες τίς κομμώσεις. Τα γεματα μυστήριο μά τια της- τα κάνει άκόμη πιό βα θειά μέ τα σκιασμένα βλέφα ρα καί τα ψεύτικα τσίνορα. Καί τονΐζει την τριγωνική φόρμα τοϋ περιέργου πρόσω που της, άσθενοθσα τίς πά ρειές, οΰτως ώστε νά προε ξέχουν τα μήλα καί τό ύψη λό καί φαρδύ μέτωπο. Κι' βταν άκόμη δέν είναι ώμορφη.. άλλά τί ρόλο μπο ρεΐ νά παίξη γιά μιά τέτοια γυναίκα ή ώμορφιά, δταν κά θε χαρακτηριστικό της, κάθε κΐνησίς ιης, είναι καί μιά γοητεία κι' ενα ξύπνημα πό θου; Τό βλέμμα της βαθύ, μυστηριώδες καί διαπεραστι κό, σδς τραβα, σδς μαγνητΐ ζει, σδς άνατριχιάζει. Ή γοητεία καί ή σαγήνη της καταντοθν έπικΐνδυνες' τόσο δυνατές καί σίγουρες εΤ ναι. Καί επί πλέον είναι Ιξυπνη. Ή έξυπνάδα της κυριαρχεΐ τής εύαισθησίας της. Προτιμδ νάγαπιέται παρά νάγαττά ή εξαγωγήν τοθ έν Κρήτη πολέμου. "Αν καί δέν άγαπώσι την κυρι¬ αρχίαν των Λατίνων ήγεμδνων, χαθισ<·αμένην διά των έν τώ Αί- γαίω χαταθλίψεων δσημέραι μυ· σαρωτέραν, έκ ψυχής δμως έπιθυ- μοθσι τόν περιορισμόν τής υπέρ- βαλλούσης, των Όθωμανών δυνά¬ μεως. Διατρέχουσι δί την άπδ- κρυ^ον έλπίδα. δτι θέλει ποτέ αναφανή "Ελλην άρχηγός έπάξι- ος των άρχαίων μιμητής, καί άπελευθερώση αύιούς έκ τής τυ- ρχννίας των Τούρκων, εύχδμενοι ίνα πρός τοιαύτην επανάστασιν ταχέως διατεθώσι τα πράγματα». Ό Δασκαλογιάννης άν δέν υ¬ πήρξεν έχ των άρχηγών έχείνων οΓτινις συνεδύαζον ανωτέραν ι¬ σχύν, ήτο δμως «έπάξιο; των άρχαίων μιμητή;». Δέν ήτο δ «αναμενόμενος». Ήτο δμως έκεΐ- νος δ ίμψυχωτής, δ διαδίδων χαί επιβάλλων την μεγάλην Έλ ληνικήν παράδοσιν. Ό Όλιβιέ ] γράφει δτι δ Δασκαλογιάννης επεσκέφθη την Ευρώπην χάριν ευρυτέρας μαθήσεως. ΈκεΙ Εχο- ψεν ώς λέγεται καί Ιδιον χρυσουν νόμισμα, τό οποίον μέχρι τοθ5ε φέρουσιν αί ΣφακιαναΙ γυναΐχες ώς κόσμημα. Τό πνεθμα τοθ Δασκαλογιάννη ήτο Ισως ανάλο¬ γον πρός την προσωπικότητα ε¬ νός γενικοθ άρχηγοθ τής Έλ- ληνιχής έπαναστάσεως. Δυστυ- χώς αί περιστάσεις ήσαν τοι- αθται, δπως είπομεν, ώβτε χαί την προσωπικότητα αυτήν των τοπικών ήγετών νά καθιστοθν ά- νωφελή, έφ' δσον τό εθνικόν σύ νολον ευρίσκετο άκόμη είς άνορ- γάνωτον κατάστασιν. Ό Δασκαλογιάννη; είς τάς Ε- στοριχάς δέλτους άπέμεινεν ούτω ανωτέρα μόνον έθνιχοπολιτιχή φυ σιογνωμία, ή όποία διά μέαου των αίώνων φέρει την δαδα τής έλευ θερίας ώς παράδειγμα μεταξύ των μεταγενεστέρων. 'ΐπάρχει τό δέ δσμένον τής εξελίξεως χαί τή; ώριμάνσεως ώς γνωστόν καί μετα ξύ των μεγάλων έπαναστατικών ροπών. Διίρχονται αί ροπαΐ αύ ται κρίσεις καί σταματοθν τού; χειμάρρους των προσωρινώς. Είς τα διάμεσα έν πάση περι πτώσΐι καί τα μεμονωμένα παρα δείγματα χαί αυταί αί αίφνιδια στικαί καί ένθουσιώδεις έκρήξεις πού περιορίζανται καί έντοπίζον ται εύχόλως άπό τούς μεγάλους δυνάστας, άποτελοθν σταθμούς ψυ χολογικούς κα! παιδαγωγικούς. Αί έπερχόμεναι γενεαΐ μέσα είς τάς φωτεινής αύτοθυσίας άπο- κτοθν τα έχέγγυα τής πατριωτι κης πίστεως άλλά καί την άνάγ κην τής οργανώσεως των άντικει μενιχών σκοπών τής πίστεως αύ τής. Ένα τοιοθτον σταθμόν είδι χώτερα άπετέλεσεν δ Δχσχαλογι άννης. Καί δέν τόν άπετέλεσεν ε¬ πί ματαίω. Ό υιός τού δ περίφη μος δπλαρχηγός Ιωάννης Τσελε' πής, υπήρξεν ή άμεσος συνέχισις τοθ ήρωϊχοθ τού παραδείγματος, ώστε νά επαναληφθή είς την περί πτώσιν αυτήν τό δόγμα τοθ Ρή"( γα Φεραίου, δταν έξετιλεΐτο: Οί μεγάλοι θάνατοι χαρποφοροθν. Καί χαρποφοροΰν ασφαλώς χαί Μνημεία. Επαναλαμβάνομεν καί πά¬ λιν μίαν παλαιάν μας σύστα σιν: Νά ψροντίσουν οί Δήμοι αί Κοινότητες, οί διάφοροι όργανισμο1, αί μοναΐ, ή Τοπι κή Έπιτροπή ΤουρισμοΟ, δ σοι ευλαβούνται την ΙστορΙ αν τοθ τόπου καί ενδιαφέρον ται διά την διαιώνισιν των θρύλων των Κρητικών έηανα στάσεων, διά την διατήρησιν των Ιστορικήν κτιρΐων των μονών,τών σπιτιών, των καττε τανέων, δλων έν γένει των μνημείων των Κρητικών έπα ναστάσεων. Έπιβάλλεται νά γίνη τουτο διά πολλούς δσον καί σοβαρούς λόγους. Καΐ θά πρέτει νά εκδηλωθή ή σχετική κίνησις τώρα δπότε έορτάζο μέν πάλιν την επέτειον τής έ θνικής παλιγγενεσΐας. Ή άνα στήλωσις καί ή διατήρησις των μνημεΐων αυτών θ' άπετέλει τόν καλύτερον τρόπον έορτα σμοθ, την συγκινητικωτέραν απόδειξιν εκδηλώσεως τή<, εύγνωμοσύνης μας πρός τούς ήρωας πρωταγωνιστάς τής ελευθερίας μας. πλουσίως διά την καταδυναστιυο μένην δλότητα. Ή ελευθερία διά νά πετάξη χλάδους καί νά δψωθή ώς ίνα δένδρον γιγάντιον καί ά- ειθαλέ; άπαιτεΐ θυσίας. Όταν αί μεγάλαι θυσίαι μισολαβήσουν, ή φλόξ πού έσβέσθη πρός στιγμήν, θά διαιωνιαθή. Τό άρχικόν παρά δειγμα, δσον άποτυχημένον χαί άν χό Φαντασθώμεν, θά έχδηλω θή αργότερον ώς Ινα σύνολον μέ γα, «ξίρσεων χαί ήρωΐχών άνατά σεων, άπό τό οποίον δέν θά λεί- πουν πλέον οί ένδεδειγμίνκ άρχη γοί χαί οί προσυνεννοημίνοι έ- ταΐροι. Ό Τσελιπής πρώτος Οψωσε την σημαίαν τής ί παν «στάσεως έν Κρήτη (15 Ίουνίου 1821). Την ημέραν εκείνην ή έποποιΐα τοθ Δασκαλογιάννη ώλοχληρώθη. Α¬ πετέλεσε τό άλφα χαί τό ώμέγα είς την προεπαναστατιχήν έπβχήν καί την πραγματιχδτητα εκείνην ή όποία παρώρμησε τάς ψυ χά; των Κρητών πρός την συμμετοχήν είς τόν πανελλήνιον 6πέρ τής ελευθερίας άγώνα. Ή Κρήτη ώς είς άνθρωπος έγχαινί- ασε τότε, τούς μετέπειτα μεγά¬ λους αγώνας υπέρ τής ελευθερίας της χαί τής ελευθερίας τοθ ίθνους. Ό ήρωϊχός θάναχος τοθ Τσελέπη μετά πολυνέκρους αγώνας τού πρός τούς Τούρχους, δέν υπήρξε πλέον μία φωτεινή θέσις μεμονω μένων έπαναστατικών έκδηλώσεων. Υπήρξεν ή απαρχή μι£ς νέας ίθνικής χοσμογονίας. Έ θυσία ε! χε χαρποφορήσει άπό τοθ πά τρός είς τόν υϊόν. Καί άπό τοθ υίοθ είς τό εθνικόν σύνολον, λαμ βανίμενον ώς ωργανωμένη πλέ όν έπαναστατική δντότης. Α.— Τδια, αντιθέτως πρός τόν τύ¬ πον τής Αφροδίτης, ή δέ τρυ¬ φερότης έπισκιάζεται άπ' την ήδονή. Ή κόρη τοθ ΈρμοΟ είναι τόσον έπιτήδεια,τόσο διπλωμά τις καί πειστική πού είναι κάποτε πολύ κακρυά άπό τοθ νά είναι είλικρινής. Συγκεν- τρώνει δέ άπειρα προσόντα άπ' την διανοητική πλευρά. ΕΤναι σαφής, νοήμων, μ'αύ- ταρχικότητα κρυπτομένη υπό μορφήν γλυκύτητος, δαιμόνιον μεγαλοφυίας διά τάς ύποθέ- σεις της καί την άμεσον πραγματοποίησιν των έπιθυ· μιών της. Καί ολ' αύτά στη· ριζόμενα είς μίαν χαλύβδινη θέλησι, πού πλησιάζει κάποτε στήν φιλοδοξία, μας δίδουν την σαφί| είκόνα τής μθιραίας γυναίκας. Είς τόν ίρωτα ή κόρη τοθ ΈρμοΟ δπως καί στίς ΰποθέ- σεις της είνε γεννημένη νίκη τρια, είς την οποίαν τΐποτε δέν άντιστέκεται. Είναι μία «βάμπ», ένα ά- στέρι τής τέχνης, τής φιλολο· γίας, τής κοινων(ας...'Όπου καί δν βρίσκεται πρέπει νά λάμπη- Ό άνδρας της, δταν έχη. δ· μοιόζει κοντά της μ' ένα μι¬ κρά άβουλο παιδί, καταδικα- σμένος στήν άφάνεια ακριβώς λόγω τής δικής της άκτινοβο- λΐας. Τόσο τό καλύτερο γι' αυτόν άν τό παραδέχεται κι' άν καταλαβα(ντ) Οτι οί όρί- ζοντες μιας οΐκογενειακής έ- σιΐας είναι πνικτικοΐ γιά μιά γυναίκα δράσεώς καί όνεΐ- ρου. 'Υπ' αύτάς τάς συνθήκας τό ζεθγος είναι εύτυχές. "Αν δχι, ή κόρη τοθ ΈρμοΟ ξανα παίρνει την ελευθερία της. Κι' είς αυτήν την περίπτωσιν, 6· ταν κανένας δεσμός δέν την κρατ