93923

ΑΝΟΡ
ΤΕΤΑΡΤΗ
17
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΤ
ΑΙνύπτοο
ετησία λίραι 3
έξάμηνος 3
Άμερικής
ετησία δολ. 15
έξάμηνος » 8
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΔΗΣΕΟί ΡΑΦΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΪΣ
ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΑ
Ι: ΟΔΟΙ ΜΙΝΟΤΑΥΓΟΥ
ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ ΚΡΗΤΗΣ — ΕΤΟΣ Ι1ΟΝ
ΑΡΙθΜ. ΦΥΔΑΟΥ 4499
Ϊ1ΠΙΤΙΙΙΠΙΤΗΤΝΙ ΘΡ. Μ. ΣΤΑΥΡΑΚΗΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: ΑΝΔΡ. Μ. ΖΩΓΡΑΦΟΣ
ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣ
Η ΑΣΦΑΛΙΣΙΣ ΤΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ
ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΝ
Ύπάρχβυν θκτικαί κληρο
φορίαι Μβτά τας οποίας ή
Άγροτικη Τραπέζα κατβπΐ'
αυνεννοήαεως μετά τής κυ¬
βερνήσεως, θ' αναλάβα την
ασςράλ σιν τδν «ρχηγ&ν τβν
αγροτικων οίχογενΐι&νΆπο
φκθΐζιται δηλαδή, ή «πίχτα
σι(, τρέχον τίνα, τδν κοινω
νικ&ν «σφαλίσκων καί είς
την δπαιθρον.
Διχαιοτερα, λογικωτέρα
ματα της χαχής μοΐράς τού,
της δυστυχίας, ή τής άνεχεί
άς καί τού ενεδρεύοντες θα
νάτοΜ, ή άπορφανιζομένη οί
κο γένει ά τού «ντικρύζει την
στνγνοτέραν άθλΐοτητα, την
μεγαλυτέραν κακοτυχίαν
καί περιέρχκται είς την τρ«
γιχωτέραν απόγνωσιν-
Αυτή δυστυχβς ήτο η μοί
ρα τβν αγροτων μας. Καί
τβ γΐγονος αύτέ>, «πετέλει
καί πιριοοέτιρον ανταπβχρι όχι μένβν την σκληρβτεραν
νομένη πρός τα Ιθνικά συμ αδικίαν άλλά καί την μέγα
φβροντα χαί τάς ΐπιταγάς λυτέραν εθνικήν εντροπήν,
τής ανωτέρας'ήθιχής, «τΐβφ«| Άλλ' εύτυχδς, ή αδικία
βΐ(, δέν ήτο δυνατόν νβ αύτη πρβκκιταΐ νά έπανορθω
ύιίαρζα. Διότι βνώ είς την
χαράν μας ολοι οί άσκοδν-
τΐς ί ν οιονδήποτε (πβγγελμα
εΐτΐ ώς επιστήμονας είτε ώς
εργάται ιΐτΐ ώς βιοτέχναι
•Ι τι ώς ύκαλληλοι ιΐχον άπο
Κτήσιι καί τό ταμείον ·σφα
λίοΐώς των καί ιΐχον έξ*
σφαλισθδ αύτοί καί αί οίκο
γένιι«( των, ιΐς την πΐρί·
πτωοιν * ασθενείας, «νιχανό
τητες, καί οΐου&ήηοτι γινν
«είς «τυχήματος, «Ι αγρόται
δέν είχον καμμίαν βπβλύ
τνς εξασφάλισιν, κανέν στη
ριγμβ
ΟΙ αγρόται, οί ήρωις αύτβί
τβν μΐγ«λ«ν προσπαθιιβν
οί* την προοδον τβδ τβπβυ
καί τ· μεγαλείον τού ίθνβυς.
ΟΙ ανθρωκοι οί οποίαι καλαί
οντις βυνιχβς εναντίον τβν
στοιχείων της φύοΐως, κρός
τοις ,,θυέλλας τοδ χιιμβν·ς
χαί τ« κυνικα καύματα τβΒ
βέρους, βναμοχλεύουν την
γί,ν καί άπβσποδν μέ μυρί
•υς χοπους χαί αγώνας τβύς
χαρπούς έκ τβν στίρνων της
Αύτβί ·ί βπβΐβι, σχυμμένοι
βλβχρβνίως ιίς τούς βνβι
κτβύς κκμπβυς χαί τα ύπιρή
φανα βουνά ποτίζουν τούς ά
γρ·ύς μέ τόν Ιδρβχοί των καί
γονιμ«ποιο&ν την γήν χαί
δημιουργοδν τ·ν εθνικόν
Πλούτον, ΐίχον Ιγχαταλιι-
φθή ιίς τέ ίλεος τού θεοδ.
Καί *λ ώ Ιλοι σχεδόν ·1
αλλοι ελεύθεροι «παγγιλμα-
τίαι χαί οί Κρατικοί ύπάλλη
λέη καί λειτουργοί, Ιχουν
τουλάχιστον την ελπίδα χαί
την παρηγορίαν δ τι χ«ί αν
Αοθινήοουν θ« τύχ*υν ίατρι
χής καί νοαοχομιιακής πιρι
Βαλψινς. Καί αν χαταστοδν
άνίκανοι πρός εργασίαν ({
άτυχήμβτβς η εκ γηροιτιίων,
δέν θ' «ποθάνβυν έκ τής
κιΐνης κ«ί τβν σΐΐρήσεων
διατί βά λαμβάνβυν μ(αν,
μικράν ίοτω, βύντβ.,ιν, ·ί ά
γρόται Ιμιναν καί μένβυν
αχόμη μέ τ· πικρόν παρ«
πόνον, ·η τ· Κράτβς δβν
τβύς εσκέφθη πβτί, ότι χ«-
νιίς δέν ηθέλησε: νά τβύς
προστατεύση Καί ίτι αν ,ύ
πβστβδν καί τό παραμιχρόν
«ΐύχημα δέν βά ημπορεσβυν
να ςήσβυν λχτός ·άν πωλή
οβυν την γήν,την οποίαν μ ι
τ·ο«ς άγωνΐας, πβλυιτβν μ·
χβων χαίβινάνν πρεσπαθιι
βν 4πίκτησ*ν.
Οί "Ελληνις άγρέτ»·, πρέ
πιι νά τβ έμβλβγήσωμεν, ύ
«ήρξαν βί μιγάλβι άδιχημί
νβι χαί τβδ Κρβτβυς καί τής
κβινωνίβς. Κανείς δΐν τ·ύς
ίπρίοεξε πβτέ βσ·ν ίπρεπε.
κανείς δ έν ιύρί,χΐ.πβτί ίνα
καλόν λόγον νβ τόν ΐχστομί
οο ιΐλικρινβς κρ·ς αύτούς
Εανιίβ δ έν ίσχέφβη πέσβ
χρΐΜοτβμιν βλβι, πάσα όφΐ(
λιι τ· Κράτβς, τό "Εθνβί ο¬
λόκληρον είς τευς «ργ«τ«ς
της νηςΐ Κ«ί οταν β «γρ*
της· ούτος ό ύπέροχβς ήρως
κ«ί τιτΑν, ηευ χλι(ιι ιίς τό
ιύίύ οιηθβς τού β,τι εύγενές
Ι αί ωραίον μ αί υψηλόν ιίς
έ ί Ιδ ί ίδανι
φυλη
λ
ψ
ημ καί Ιδίας χκί
κ« ίχει νβ ίπιδιίίο ή
Ι ΐ ί
χ ίο φ
κβΙ κρβτιΐ ιίς τβ βτββλινβ
' ι« τ·« την τύχην χβί τό
μίλλβν κβ!τίς ΙληΙββ, τ«0
$ Καί ή ΐντροπή θβ βπβ
πλυθι). Κβί θβ δημιβυργηθή
μΐα νία κιρ(·δος διά την
κρατικήν μας δικαιοσύνην.
Εβί ΘΆνατιίλο ν*α ήμέρα
διβ την Ελληνικήν &και>
θρον.
Ή βσφαλισις τβν «ρχη
γβν τβν άγροτικ&ν οίκογε
νιιβν υπό τής Άγρβτικής
Τραπέζης χαί μέ όρβυς ουμ
φίρβντας καί εύεργετικβύς
διά τβύς &σφκλιζβμένβυς,
θβ οημβνη αναμφισβητήτως
την βπβΜβτάοτασιν τής δι-
χαιβσύνης καί τής ήβιχης.
Καί όχι μονον τουτο, βλλα
καί χατι άλλβ έπίαης αημαν
τικόν χαί απβυι Πβν. ©ά οη
μβνα συγχρόνως.Τήνένβρξιν
νέαςπεριβδβυ Ιντατιχης έργα
οίας καί δημιουργικής πρβσ
παθείας είς την ύπαιθρον.
Διότι η βαφάλισις των άγρβ-
τβν θβ τβνώσα τβ ήθικβν
των θα χινησα τβν ζήλον
των, θ' αύζήσρ την 4γάπην
χβί την πρβοήλωσίν των
πρβς την γήν χαί τό Κράτβς
Κβί θβ κάμη νά πνιύοη ανι
μβς αίοι·Δ·|(ας ιί{ όλοκλη
ρβν την ύπαιθρον. Άντιλαμ
βάνεται χανιΐς τβ χέρδος τό
οποίον θβ πρβχάφο δι' έλβ
κλήρον την χώραν.
Διέτι αυτομάτως Ββ επι
χτβθβδν αί καλλιέργειαν θβ
βναδημιβυργηθό ή δπβιθρβί
Βά γνωρίσβυν χοτλυτέρας ί
μέρας οί εργάται χαί οί χά
τοιχο( της γενικώς. Θ' αύ{η
θζ η ·θνιχή μνς παραγωγή
Καί θ' άνυψωβρ χαί τβ βιωτι
κόν καί πνευματικόν έπίπι
δόν τού λαοδ μας χαί ή βτάθ
μη τβΰ Ιθνιχβδ μας πβλιτι
σμβΰ.
ΌΧΙτλερ θέλει άποικίας
ΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑΙ ΑιΊΟψΈΙΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΙΚΙΑΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ
ΒΕΡΟΛΙΝΟΝ
—ΆρχΙζβι νά
Φεβρουάριος
επικρατή είς
την γερμανικήν κοινήν γνώμην
ή άντΐλτψ ς 8τι εΐσερχόμεθα
ί δ άή Λ
ή
είς περίοδον άνακοπής
δΐίθνβν Ριαπραγματεύσβων.
ΟΙ προσφάτως έκφωνηθέντβς
λόνοι είς την Αγγλίαν, την
Γαλλίαν καί την ΓβρμανΙαν
?8ειξαν δτι παρθ τος διακη
ρΰξεΐς καλής θελήσεως, λεΐπει
ή πραγμαηκή ββ'σις συνεννοή
σεως. Ό καθείς φαΐνεται δτι
κεριμένει τάς προσφορσς τοθ
άλλου. Καί οί γερμανοΐ φρο
νοθν δτι ό Χΐτλερ έκαμε άρκε
τσς ττροσφοράς, οί οποίαι
Ρέν ελήφθησαν δεόντως ύπ' δ
ψιν. Μήηως ή Γαλλία κσΐ ή
Αγγλία θέλουν νά κερ&Ισουν
καιρόν; Έν τοιαύτη τιεριπτώ
σει—λέγουν οί γερμανικοΐ κύ
κλοι—οί Ιθύνοντες τάς &ύο
χώρας κινδυνεύουν νά υπο
στοθν απογοήτευσιν. Διότι ή
ΓερμανΙα θά χρησιμοποιήση
τό χρονικόν αύτό διάστημα
διά νά ενισχύση τόν οίκονομι
κόν καί στρατιωτικόν έξοπλι
σμόν της καί (δίως διά νά
πραγματοποιηθή τό τετραετές
σχέδιον.
'Υκό τοιούτους δρους θεώ·
ρεΤταΐ άτιό ημέρας είς ήμέ
ραν άσθαλεστέρα
ή άποψις
άναμένβι,
πραγματι
θ
8τι ή ΓερμανΙα βέν
κρός τό -σρόν, μ
κήν λύσιν τοθ άποιχιακοθ
ζητήματος. θά ήθελεν άιλώς
να επιτύχη ιίς τ ό Λονδίνον
μίαν και' αρχήν άιιόφασιν:
την έτιΐσημον δηλαδή άναγνώ
ρισιν τ_ν δικαιωμάτων τής
ΓερμανΙας είς τό πεδίον αύ
τό.
γος
Λύτός εΤνε κυρΐως ό λό
διά τόν οποίον ό Χΐτλερ
κοΐ ό έν Λονδ(> φ άντιπρόσω
τίος τού εθεσαν έτιισήμως τό
ζήτημα ενώπιον ιης διεθνοθς
κοι ής Υ'ώμης κοΐ ύη' βψβι
της βρεττανιΐι})ς κυβερνήσεως.
Ου τω ή ΓερμανΙα ΔζιοΤ νά
άτιοδοθοθν ιίς αυτήν οί τιρώ-
ην άποικΐαι της έν πλήρει κυ
ριότητι—Ιξω δηλαδή παντός
ουσιήματος έντολί|ς. Προβάλ
λ εί ιήν διεκδίκησιν αυτήν τό¬
σον διά λόγους γοήτρου όσον
χα1 διά λόγους άνάγκης. Έφ'
βσον θά εΤνε πάλιν, έντός όλΐ
γου ή πρώΐη στρατιωχική ΐύ
οθ κόσο λόγο* γοι)
γο ή ρη ρή
ναμις τοθ κόσμον, λόγο* γοι)
τρου
νά Ι
έπιβάλλουν
άποικίας.
είς αυτήν
Άφ* έ τέ
ρου αί οικονομικαί δυσχέρειαι
αί προκύψχσαι έκ τοθ πυρε
τώδους βπανεξοπλισμοθ της
προσδίδουν μεγαλειτέραν άζ(
αν είς εβάφη άπό τα όκοΐα
δύναται νά άρυοθη* άπ' εύ
θϊΐας,ί,χωρΐς νά πληρώνη είς
ουνάλλαγμα πρώτας ΰλας ά
παραιτήτους διά την βιομηχα
νΐαν της καί την διατροφήν
τοθ πληθυσμοθ της.
Είς τόν πρόσφατον λόγον
τού ό Φόρερ άπεκήρυξε την
γερμανικήν υπογραφήν άπό
τό αρθρον 231 τής συνθήκης
τον Βερσαλλιον—τό πολύκρο
τον άρθρον διά τοθ όποίου ή
Γερμανία άνεγνωρΐζβτο ύπεύ
θυνος τής έκρήξκως τοθ παγ
κοσμίου πολέμου. Καί ή Γβρ
μανική προπαγάνβα άρχΐζβι
ήΛη νά άναπτύσση δτι, βφ'
όσον δέν ύπάρχει τοιαύτη ένο
χή έκ μέρους τής ΓερμανΙας,
δλη ή νομική βάσις τής συνθή
κης καταρρέει, άποδεικνύεται
δέ άσύστατος ή περιληφθεΐσα
είς την συνθήκην κατηγορΐα
δτι ή Γερμανία είνε άνΐκανος
νά διατηρή άποικΐας. Τό δΐ
καιον επιβάλλει πλέον νά έπα
νορθωθη* ή προσγενομένη είς
αυτήν άδικία. «Ή κλοπή τον
γερμανικόν άποιχιον άποτε
λεΐ μίαν των πλέον καταφώ
ρων παραβιάσεων τοθ δικαί
ου έξ δσων άναφέρει ή σύγ
χρονος ίστορία»—γράφει εν
κυρος εφημερίς τοθ Άμβούρ
γου. Ή Ιοια εφημερίς άναφέ
ρει δτι αμερικανικόν ύπόμνη
μα διαβιβασθέν είς τάς παρα
μονάς τής άνακωχής είς τάς
συμμαχικάς κιβερνήσεις ά νέ
γνώριζεν είς την Γερμανίαν
δικαΐωμα είσχώρήσεως είς την
ζώνην τον τροπικόν καί είς
τάς πρώτας Ολας των. Ή
στρατιωτΐχή κατάκτησις_των
γερμανικόν άποικιον δέν άπο
τέλει νομικόν τίτλον διά τούς
κατακτητάς. Τό Αρθρον 119
τής συνθήκης τον Βερσαλλιον
διά τοθ όποίου ή Γερμανία
ίξηναγκάοθη νά παραιτηθή"
τον άποικιον ίέον νά θεωρή
θβ Δνυρον.
Πιστεύεται ένταθθα δτι δ
ταν αναγνωρισθή" ή νομική
θέσις τής ΓερμανΙας, ή άπό
τΛν άποιχιακον της
δαφών θά καταστή άναπό
φευκτος. Δέν παραγνωρΐζον
ται δμως αί δυσχέρειαι πού
πρέπει νά ύπερνικηθοθν. Πά
οά τάς γνώμας μερικον "Αγ
γλων πολιτευομένων, είνε
γνωστόν δτι τό ναυαοχεΐον
μοιραίως θά αντιταχθή είς μ)
αν προσαύξησιν τής γερμανι
χής ίσχύος διά τής άποκτήσε
ως ύπερποντΐων έδαφον.
Άλλά καί τό ΣΙτυ, τοθ όκο'
ου ώρισμένοι. παραγοντβς θ>
ήσαν διατεθειμένοι νά βοηθή
σουν οίκονομικώς την Γερμα
νίαν, βλέπει πολύ δυσμενώς
τήνπαραχώρησιν είς τήνΓερμα
νίαν έδαφον δπου 'έχουν ήδη
τοποθΕτηθή βρεττανικά κεφά
λαια. Έκτός τούτου καί ού
τή ή κατ' αρχήν λύσις τοθ ζή
τήματος δέν έξαρτάται μόνον
άπό την Μεγάλην Βρεττανίαν.
Όλαι οί δυνάμεις πού έλαβον
έντολσς επί πρώην γερμανι
κων άποικιον δηλ. ή Αγγλία
«οί ωρισμέναι χτήσεις της
Γαλλ α, τό Βέλγιον κοί ή Ία
πωνΐσ, ένδιαφίρονται έπίσης.
'Αλλά οί γερμανοΐ πιστεύουν
δτι δταν πεΐσουν την ΆγγλΙ
αν νά. αναγνωρίση τό δίκαιον
των, ουδείς δλλος θά φέρη ά
τΐρρησιν. Καί προσπσθοθν χυ
ρ(ως νά διαλύσουν τάς άνησυ
χΐας των "Αγγλων.
Ό φόν Ριμπεντροπ παρέ-
χει διοβεβαιώσεις έν Λονδίνω
δτι ή άπόκτησις άποικιων δέ
θά δώση ιίς ιήν Γερμανίαν ά
φορμήν νά έπαυξήοη τόν πό
λεμικόν της στόλον, δτι ή
Γερμανία ε έν θά κατασκευά
ση ναυτικάς άεροπορικάς
στρατιωτικάς βσσεις είς τάς
άποικίας τηο, δτι (έν θά
φαρμόση προστατευτιχήν έμπο
ρικήν πολιτικήν είς χά εβάφη
έκβΤνα καί δτι θά μεταχειρίζε
ται άνθρωπιστικος τούς Ιθαγε
νιΐς. 'ΑρκοΟν οί ύποσχέσεις
αυταί διά νά έξουδετε
Ρώσουν την αντίδρασιν των
"Αγγλων συντηρητικών κα
τα πάσης άπεμπολήσεως
έδαφον περιελθόντων είς
την ΑύτοκρατορΙαν καί τον
"Αγγλων εργατικόν κατά τής
Χιτλερικής πολιτικάς; Τό πραγ
μα είνε αμφίβολον. Οί γερμα
ν οί γνωρίζουν δτι τότε μόνον
ή "Αγγλία θά εδέχετο Γσως
νά προβή είς ωρισμένας θυσ(
άς, δταν θά Εβλεπε την Γερ
μανίαν διατεθειμένην νά θεώ
ρήση τό άποικιακόν ζήτημα
ώς αφετηρίαν μιάς γενικής
συμφωνίας διά την παγίωσιν
τής είρήνης είς την Ευρώπην.
Ένσς νέος διακανονισμός,
χων ώς άντιστάθμισμα δχι μό
νόν την σύνοψιν συνθήκης ά
σΦαλεΙας διά την δυτικήν Εύ
ρώπην, άλλά καί τόν περιορι
σμόν των έξοπλισμον, θά ή°>ύ
νατο νά παράσχη σοβαράν βά
σιν διαπραγματεύσεως- Άλλ'
ακριβώς αύτό ΦαΙνονται άπο
φασισμένοι νά άποφύγουν οί
γερμανοΐ. Μέχρι νεωτέρας «ι
αταγής ή γβρμανική διπλωμα
τΐα δέν έννοεΤ νά συσχετίση
μ έ κανένα τρόπον τό άποικια
κθν ζήτημα μέ τό γενικόν πρό
βλημα τής είρήνης. θέλουν νά
λυθή" τό πρώτον είς ΰφελός
των χωρίς νά άναλάβουν καμ
μίαν δέσμευσιν διά τό δεότε
ρον. Καί φυσικά γνωρίζουν δ
τι ή λύσις αυτή καί δύσχολος
είνε, άν δχι άδύνατος, καί θά
βραδύνη πολύ.
Η 1ΥΤΙΡΙ.ΕΙΛ ΑΠΟΤΕΛΕΙ
ΤΗΝ ΒΑΣΙΝ ΤΙ! ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΤΑ ΚΙΤΡΑ.
Άπό τα στατιστικά στοι
χεΐα τής Ενώσεως Κιτροπα
ραγωγον, έξάγεται δυστυχος
τό θλιβερόν συμπέρασμα δτι
ή παραγωγή κΐτρων έλαττοθ
ται συνεχος είς τόν νομόν
μας. ΆποδΙδεται δέ ή έλάτ
τωσις αυτή ι (ς την καταστρο
φήν τον κΐτρεον έκ τής κορυ
Φοξήρας. Έν τούτοις τό κΐ
τρον αποτελεί πλούσιον εΐσό
δημα, διότι χαί τα καλλιεργη
τικά έξοδα είναι μικρά καί ή
τιμή τού εΤναι έξ άντιθετου
άρκετά (κανοποιητική. Καί
θά ίπρεπε ό φυτοπαθολογι·
κός σταθμός, ή Γεωργική ύπη
ρεσίβ καί ή 'Λγροτική Τράπε
"Οτι ιύρισκόμιθα ιίς
μίαν αιρίο6ον ανώμαλον
βσον καί δκρυθμον 6ι'
ολόκληρον την άνθρυ
«ότητα 6έν όνάρχΐι ά μ
ε>ιβολ(α, ο Οτι αντίρρη¬
σις ασφαλώς. Τα κράτη
ζοθν ΰνό τόν «φΐάλτην ενός
νέου «ολέμου. Καί οί λαοί
τής γής Εχουν κυριιυθή ά
■ό τόν νανικόν καί την ά
γωνίαν «ού γιννα ή άνά
μνησις των Φρικάλεοτήτνν
τοθ τελευταίου ναγκοσμί
ου «ολέμου καί ό Φόβος
μιάς νίας άνθρατΐοσφα
ή
Ανάδειξις δέ τής άνκμα
λίας καί τής έκρυθμότητος
τής έ«οκής μας καί τβν
φόβων «ού δημιουργιϊ, εί
ναι οί τΐράστιοι «ολιμικοΐ
ιξονλισμοί άφ' ενός καί ή
άκατάβλητος,',ή γιγαντιαία
■ροσ«άθιια «ού καταβάλ
λΐται ά«ό τάς Κυβιρνήσιις
δλ»ν σχιδόν των κρατων
νά καταστήσουν τάς χώ
ρσς των αύτάρκεις είς τα
εϊδη τουλάχιστον τής «ρώ
της άνάγκης, διά τόν κίν
δυνον τοθ «ολιμικοθ άιο
κλιισμοΰ.
•Ανεξαρτήτως δμκς τβν
αΐτΐων καί τβν σκέψκκν
■ού «ροκαλιϊ αυτή ή «ρο·
σνάθΐια τής εξασφαλίση
ως τής αύταρκεΐας των δι¬
αφόρων χωρβν, τό φαινό¬
μενον αύτό άβοκτα Ιδιαιτέ
ραν δλυς σημασίαν δι' η¬
μάς. Διότι ειμπορεί νά
μας υρησιμιύση ώς εν ύαο
οιιγματΐκόν δίδαγμα κρός
μίμησιν. Φυσικά,* ή "Έλλσς
δέν &κιι φιλονολέμους δι-
αθέσιις. οθτι καί «αρα-
σκιυάζιται διά πόλεμον.
_ 6μ«·ς ανάγκην ά«ό·
λυτον τής σύταρκιίας της
διά «ολλοΰς καί διαφό¬
ρους λόγους. Καί κυρί«ς
Εχιι ανάγκην αυτής «Ις τα
ιΐδη τής διατροφής τοθ
■ληθυσμοθ της, ώστι ν' ά-
χνπ αβ0 τήν οικονο¬
μικήν δουλιίαν της «ρός
τούς ξένους καί νά ιΐμνο
Ρβ νά ζήση έξ Ιδ(«ν καί
ιίς «ιρΐντωσιν καθ* ήν θά
έσύριτο ή Εύρώπη είς νέ¬
αν «ολιμικήν σύρραξιν.
Ασφαλώς δέ «ρός την κα
τιύθυνσιν αυτήν -ρέ«ιι νά
στραφβμιν μέ γρήγορον
βήμα καί ταιχύν ρυθμόν,
δέν ιίμ«οροθμ·ν μέν
βεβαίως νά Ιλ«ίζ«·μΐν δτι
θά φθάσωμιν ·1ς τιχνικάς
;«ροόδους καί επιστημονι¬
κάς κατακτήσεις τα βιομη
χανικβς «ροηγμ<να Κρά¬ τη, δ«ου έν τ^ «ροσ«αθι(α τής έξασφαλ(σιε*ς τής αο ταρκιίας τ«ν Εχουν κατορ θώσυ νά «αράγουν μάλλι να καί βαμβακιρά ΰφά σματα έκ ξύλου, οΙουδή«ο τι ξύλου καί, ζάχαριν έ«ί σης έκ ξύλου βιλονοΐιδων, «ράγματα δηλαδή τα δ «οϊα φαίνονται τελείως ά «ίστιυτα καί είς τούς υημι κους μας άκόμη, άλλά «άν τως είναι δυνατόν νά ση¬ μειώσωμεν αρκετάς «ροό 6ους καί έ«ιτυΒίας. Κυρί ως δέ είναι δυνατόν νά αΰ ξήσκμιν τόσον «ολύ την γΐνργικήν μας «αραγώ γήν ώστι νά λύσωμιν την αύτάρκιιαν τοθ «ληθυσμοθ μας ιίς τα «ίδη τής διατρο Φής τοϋλά||ΐστον. Διότι, ΐύτυκος, ύηάρχουν είς την χώραν μας έκτά σεις αρκεταί νά 'έξασφαλί σουν την αύτάρκιιάν μας, εάν καλλιΐργηβοϋν καλβς, εάν άξιονοιηθοθν καί κατα στοθν γόνιμοι καί «αραγε· γικαί. Επομένας καί τό ζήτημα τής σιταρκιίας δέν είναι αδύνατον νά λυθή. Καί ή «αρσγωγη όρύζης ώς άνέδιιξαν σ·|ΐτικά ««ι ράματα'ΐΐναι βυνατή. Καί «αραγωγή« ζαχάριως έκ ιεύτλων ιίμ«οροθμ«ν νά 1 «ιτύχωμιν. Χρειάζεται δμ«*ς «ρός τόν σκονόν αυτόν «ροσνά θΐια έ«(«ονος καί έντατι κή. Αγών μακρός καί συν τονισμένος. Καί κυρίιος «ρόγραμμα λεντομιρές, σύστημα «λήρΐς καί αγών ένιαΐος, κατΐυθυνόμΐνος ά νωθεν. Τόν άγβνα αυτόν ύνεσχέθη ν' αναλάβη ή «α ρούσα Κυβέρνησις, μέ*|ρις ότου τόν φίρπ «Ις «έρας. μέχρις 5του δηλαδή έ«ιτύ ΗΟ ιήν αύτάρκιιαν τής κ¬ ρός. "Ας τόν συνιχίσο λοι«όν μέ ζήλον καί μιθοδικότη τα. Καί άς άγι*νισθβ διά την εξασφάλισιν τής αΰταρ κιίας. Διότι ή αύτάρκιια τής ιώραςιΐς ειδή «ρώτης άνάγκης θ' άνοτιλέση, καί την βάσιν τής έθνικής μας ελευθερίας. α, ν' άναλάβουν άγφνα πρός καταπολέμησιν,, της κορυφο ξήρας καί καλλιέργειαν έ< νέου τής κιτρέας είς εύρυτά την κλΐμακα. νι ΑΙ ΦΥΛΑΚΑΙ. Το υπουργείον τής Δικαι οσόνης ανήγγειλεν δτι θά κα τώ βάλη κάθε προσπάθειαν διά την άναδιοργάνωσΐν καί τόν συγχρονισμόν των φυλα κον τοθ Κράτους. Νά ελπί σωμεν λοιπόν δτι θά φροντΐ ση χαί διά την ταχυτέραν ά ποπεράτωσιν τον φυλακφν τής Νέας 'ΑλικαρνασσοΟ εξω ης πόλεως; Πιστεύομεν να Ι Καί τοθτο διότι ή άνάγκη τής ανεγέρσεως τον φυλακον έχει αναγνωρισθή ώς μεγάλη καί έπείγουσα. Διότι αί φυλα καί αυταί, δέν θ' άποτελέσουν μόνον Εργον πολιτισμοθ διά τό Κράτος χά Ι δεν θά έξυπη ρετοθν μόνον τάς ανάγκας των τροφΐμων των. θ'άπαλλά ξουν συγχρόνως καί την πό λιν μας άπό τό αΤσχος τον Κάτω Φυλακον, πού άποτε λοθν άληθές καρκΐνωμα διά την ζωήν κα Ι την εμφάνισιν τοθ Ηρακλείου. *** ΤΑ Λ&ΥΤΡΑ- Άπο χαιροθ ήρχισεν ή χ«. τασχευ τβν Δημοΐιχβν θβλασοίω^ λό ιΐς τόν χκβοριοθέντκ πΒ. ρά τόν μικρόν λιμινοβ?αχίονα χβ ρον. "Ετσι έλπΐζιται δτι χατα τό ■ρχίμινον τουλάχιστον καλοκαΐρι θά Ιχη χά Ι τό Ηράκλειον θαλάο οΐα λουτρά άνετα, ουγχρονιομίνα, έξυπηρετιχά χά Ι τβν ανκγχβν τβν φίλων τής θαλάαοης χ» Ι τ&ν τού ρισπκών προοηαθειών τής πόλεως,* Βϊ Ικριπε μόνον ν' αρχίση έχ παραλλήλου ή έργασία τής δια. μορφώβιως χχΐ τοθ έξωραΐομοθ τής παραλΐας χαί τοθ πέριξ χώρου γινιχβς, &ιά τής ΒημιουργΕας έ<ός μιχροθ χήπου, ϊνός μπάρ, ΒενΒρο- οτοιχιβν χαί δλιον έκείνωι* τΑν έργων πού θά ϋιίχν δψιν πολιτι ομβθ ιίς τό μίρος α&ϊο χαί θα έ· ξυπηρέτουν χ4 χοινόν. *** ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΣ- Αί πβρισσότβραι έκ τον Αθηναϊκον εφημερίδων1 άφιβ ρώνουν τάς τελευταίας ήμέ ρας στήλας ολοκλήρους είς ύποδεΐξεις διά την οργάνωσιν αποκρηάτικον έορτων. Καί παραπονοθνται δτι ,βίς την Έλλάβα δέν όργανοθται δπως 4λλοθ ό καρνάβαλος! Άλλά προφανως, αί έφημερίδες τής πρωτευούσης, ή* άστειεύονται καρναβαλιστί, ή βέν ήμποροθν νά άντιληφθοθν την πραγμα τικότητα. Διότι άλλως θά ί βλεπαν δτι αί Τδιαι εχουν με τσβληθβ είς εύθύμους καρνα βάλους, άφοθ άφιέρωσαν καί αυτήν την στήλην τοθ κυρίου άρθρου των ·1ς....καρναβαλο λογιβν),..

ε)
εκ
11
7?£ϋ
Α γΌΡΘ-Σ 12
ΣΙΝΕ ΜΙΝΩΑ— Σήμερον τό «Μυ
στήριον τοθ Εξπρές», > Από τα κα·
λύτερα κινηματογραφικά Εργα κα
τα μάλλον ένδιαφέροντα δια τή
πλοκήν των.
ΠΟΥΛΑΚΑΚΗ.-Σήμερον ή Λρι
στοτεχνική άμερικανική κωμωδΐα:
«Φίλησέ με "Εντυ» μέ τόν βασιλέα
τού γέλωτος "Εντυ Κάντωρ κοΐ τα
όνειρώδη μπσλλέτα Γκόλδουιν
Γκέρλς.
ΠΑΛΛΑΣ,— Σήμερον Τό σύτοτ
λέςί Εργον: κΚαζάν ό κεραυνός»κο
τοθ έπεισοδιακοθ «Κόλσσις τής
Ζοθγκλας» τα έπεισόδια 6ον, 7ον
ΣΗΜΕΡΟΝ
Το βιαλεχνο κινηματβνρα
βιχ© ϊργο:
ΤΟΜΥΣΤΙΡΙΟΙ
ΤΟΥ ΕΞΠΡΕΣ
Πρ«·~γωνιστουν:
ΜΑΙΡΗ ΚΑΡΛΑΪΛ
ΣΑΡ ΛΑΓΚΛΕΣ
Ένα Ιργο ζωντανό, ά-
ληθινό, κάχατΐληκτικό πού
είς δύναμιν, υπόθεσιν καΐ
σκηνοθετιχήν, τέχνην σπα
νίως μας καρουσισζει ό
Κινηματογράφος.
'Εκτός προνράμματος:
ΖΟΥΡΝΛΛ.
ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗΝ
Ένας Εολββσές:
ΚΑΖΙΝΡ
ΠΔΡΙ
ΑΛ ΤΖΟΛΓΟΝ
ΡΟΥΜΠΥ ΚΗΛΕΡ
£ημ. Καθ" έκαστην
είς τας έ μ. μ. απογευ¬
ματινήν
ΠΡΟΚΗΡΥΞΙΣ
ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΗΣ
ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑΣ
Προσφΐρθείσης <πΙ βλέον έκατώσενς 5 ο)ο ΐβί τής Ι ■ιτευιχθείσης κατά την 6η · μοπρασίαν ι ής 9ης τρέχον τος διά την κατασκευήν τοΐχου άντΐοιηρίξεως τοθ Πανανείου ΝοσοκομΐΙου τοιαύτης, ή Βημονρασία θέλει Λ«αναληφθη ό«ό τούς αύτοος δρους την 18ην τρί ΐχοντος καΐ ώραν 11—12 ν. μ. βνώιιον τοθ κ. Δημάρ Κου Ηρακλείου. Ή νία αυτή δημοκρασία Εσεται τιλειωτικτ). Έν Ηρακλείω τ{| 15 Φΐ βρουαρίου 1937 Ό Δήμαρΐίος Ηρακλείου Μηνάς Γεωργιάδης ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ Την ΙΟην τοθ μηνός Μσρτΐου τρέχοντος Ετους ημέραν Τε¬ τάρτην καί ώραν 11—12 π. μ διεξαχθήσεται έν τώ Νομαρ χιαι φ Καταστήματι δημοπρα- σία ενοικιάσεως φόρου Βιοδΐ- ων δια τό οικονομικόν ετους 1937—38. "Απαντα τα σχετικά ιδρην ται κατατεθειμένα έν τβ Ν>
μαρχ'α Ηρακλείου 6^οθεν οί
βουλόμενοι δύνανται κ μ-
βάνωσι γνώσιν καθ* εκάστην
κοΐ ώραν 11—12 π. μ.
Έν Ηρακλείω τβ 9 φβ·
βρουσρίου 1937
Ό Νομάρχης Ηρακλείου
Ώς Πρόεορος τοθ Ε.Τ.Μ Ο.Η
Ανδρ. Μάρκιλλβε
ΕΑ0Ν1ΧΤΑΙ
Τ* &ν·ρίττ« Ντάμείβ* «»».
λοννικι μ·νβν 0,50 λεβτ* «κα»
'Εί« ·Φ·ι·τ·ε»
Η ΦΛΟΓΑ
ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Τβδ ΚΓ-ΕΚ ΗΑΟΟΑΚΟ
37ον
—Είνε χατοίχι χωρις χέρατα
Είνε χά"τι καλλίτερο άπό χατσίχ
χαί θα τδ σφάξωμε, απήντησαν ο
άλλοι.
—Είνε μοσχάρΐ; ρώτησε πάλ
δ πρβτος.
—Είνε μουχάρι χωρΐς χέρατα
χαί χα°<ι καλλίτερο από μόσχαρ χαΐ θά τό σφάξωμε, ·ψ θύρισχν ο άλλοι έν χορώ. "Ολοι έσιώπησαν χατίπιν χά ευα μέ τρόμο δτι ή γυναΐχα κο έκάθητο δίπλα στον Μωχάμετ α>
χιαι νά τοθ χοϊϊεύη τό χεφάλι χά
το πρέσωπΐ χαί νά τού λέη χοϊ
δευτιχά ονόματι, χαί τα μάτια
της Ιβγαζαν φωτιές μία,ίΐις. Κα
οΕ τρείς μας είχαμε φοβηθη" πολί
άπό την άπρέοπτη αύιή περιποίη
αι πού έχαμαν στον Μωχάμετ. Τ
χαδια τής γυναίκας αύτ<5ς ήια σάν περιτυλίγματα φιδιοθ Ό Μω χάμετ έτρεμε όλόχληρος άπδ τί φόδο τού. —Είνε τό χρέας ίΐοιμο γιά ν ψηθΐ; ρώτησε ή φωνή. Καί 8λοι μ«ζΙ ο! ίθαγενιϊ; ίψ θύρισχν μέ βαθειά φων^: —Είνε ϊιοιμι! Είνε έ*ιοιμ&! —Είνε ή χύτρα ζεατή γιά τ ψήσιμε; εσυνέχισε δ ίθαγενής ο τόνο χραυγής. —Είνε ζεατή! Είνε ζεστη, άπή τησαν ι Ε ά"λοι μέ χραυγές. Έν τφ μιταξυ ή γυνκΐχα ε" δι πλασίαζε τα χάδια της στόν Μω χάμετ. Έκύτταζα τον Λεδ 6 δποΐ ος ήΐαν ώχ( ό;. Μέ ά'?παξε άπδ τέ —Φοββμαι πο?υ γιά τον Μω χάμετ, μοθ εΐπε. Αέ' πρδφθζσ* νά τοθ άπανιή σω, δύο υψηΐόσωμοι ίθαγενεΐς έ σηχώθηκαν χχΙ έΊΐιασαν τίς μέγα- λες μασιές τίς όπίΐις έχωσαν σιήν χαρδιά τής φωτιοΐς ένω ταύτοχρέ νως εδεναν χειροπόϊορα τόν Μω χαμετ. ΟΕ 3ΰο ίθαγενεΐς ά^οι τή φωτία χαί έβγαλαν μέ τίς μα· σ ές μιά μεγάλη χύτρα χαταχόχ χινη σάν πυραχτωμένο σίδερο χαί Ιπροχώρησαν πρός τό μέρος πό ήταν δ Μωχάμετ δ οποίος προι παθ&Οσε νά απαλλαγή άπό τα δ σμά τού. ΕΙχε καταλίβη^δτι έπρι κειτο νά τόν στεφανώσουν μ έ τη ζεστή χύτρα χ»ί ήγωνίζετο μέ α πελπιστιχΐς χβαϋγις. Ή γυναΐχα πού έχάθητο δίπλα τού τοθ έπια σε τα χέρια άγχαλιάζοντάς τον. — θί τόν χάψονν μ έ την χύΐρα τα σχυλλιά. εφώναξε δ Δεί. Πετάχθηκα επάνω σάν νά ιίχα ελαχήρια στά Γόδια μου χαί χωρΐς νά χρονοτριδήίω έπυροβέλησα τή διαβολι.ή γυνΐΐία πιυ χρα τοθσε τον Μωχάμετ στήν άγχαλιά της. Ή σφαΐρα την βρί]χε ατήν πλατή χαί την έαδνευσε, εΐμαι ΪΙ χαί σήμερκ ιύΐυχής γιά τόν πυρεβολισμό' αυτόν γιατί ώς ίμα θα έκ την δστέρων, ή γυνοΐκα αυτή είχεν δργανώοη την άνθρω ποθυσία γιά νά έχδιχηθς γιά την ΐχροσδολή πευ τής έκαμεν 6 Τζών. Καί έπειδη ή διαταγήΕΚί ΝΗΣ ήΐαν νά μή πειραχθοθν ο λευχοΐ ιίχε αποφασίση νά έχδιχη ι ίς βάρος τοθ δδηγοθ μας. Μέ λις εδέχθη την σφείρα έπεσε νέ χρά άλλΐ τό ίπλο μου ήταν πολυ δυνατό χαί ή σφαΤρα Βιεκέρασε χαί τόν Μωχάμετ, δ δποΐος έπεσε πίσω νεχρίς. Ήταν τρομερό νά σχοτώσω τόν δυστυχιαμένο Μωχά μετ, άλλά ή σφαΐρα μου τον έσω σε άπδ τό σχληΒδ δασανισΐήριο υ τδν έπερίμενε. (συνεχίζεται) ΕΚΤΟΣ ΤΡΑΣΤ 10 ΗΕΙΡΕΔ1ΙΟΙΙΝΙΙΟΝ Α» ■ ■ Μ ΙΙΗΝΗ * ■ ■ — Λν«χ»ίρεΙ ίΐ 'Ηραχλεί ·» έχβοτπν ΚΥΡΙΑΚΗΝ βραδυ κειτ' εύβεΐαν ΠΕΙ ΡΑΙΑ. ΤΕΤΑΡΤΗΝ πρ«1 ρ|. Βυρνβν, Χαν»«, Πειρβια, _6ρ·ν, Πείρβν, Νί$·ν. □ραβτορεΐον ΑΙΝΑΡΑΑΚΗ ΤΕΤΑΡΤΗ | 7 Φ)ΡΟΥΑΡΙΟΥ Ανατολή ηλίου 7 35—Δυσις 5 57 ΝΕΟΠΤΩΧΟΙ Μιά εΐδησοθλα άπό τόν 6ξω κό· σμόν δέν πρέπει κατά την ταπεινήν μου γνώμην να παραμείνη άσχο- λίαστη: Πρόκειται περΐ των «νεο· πτώχων» τής Νέας "Υόρκης οί ό- ποΐοι Ίδρυσαν λέσχην[.,. Καί έρω- ταται: Δέν είνε ορθόν ή καινοτο μία αότή νά γενικευθή; ΟΙ νεόπλουτοι ήσαν μέχρι τοθ δέ ή τάξις έκεΐνη ή όποία εΐχε μέ τό μέρος της δλην την δόξαν. »Η σαν προτοι καί καλύτεροι είς τάς κοσμικάς στήλας των εφημερίδων. "Αλλά καί είς τος λέσχας .... ΟΙ πάντες άπησχολοθντο μέ τόν τρό πον τής ^ωής τους. ΤΛ λεφτά τους ήσαν αίώνιον θέμα διά τούς ηθίκο- νομολόγους». Ύπήρχε βλέπετιετε καί διά τούς Ιδίους τούς οίκονομο λόγους ενδιαφέρον γόρω άπό τα λεφτά αύτά κοί τή χρησιμοποίησί τους, ΟΙ «φιλάνθρωποι» έπίοης εΤ· χαν κάθε λόγο νά άπευθύνωνται είς τούς νεοπλούτους. Άγαποθσαν τό χρήμα οί δεύτεροι, άναποθσαν δμως καί τή ρεκλάμα. "Αν τοι,ς περιέλαβε τώρσ κοί ή κηνωνική σάτυρα, καί αύτό νομίζω ήτο έν¬ δειξις δτι ήσαν πρόσωπα μέ ·ημα· σία γιά την εποχήν τους. Βεβαία καί τή στιγμή αυτή νεό· πλουτοι μπορεϊ νά δημιουργηθοθν άρκεΐ νά υπάρχη Εδαφος... Έν πά· σρ περιπτώσει κυρισρχοΰσα τάξις άποβαΐνουν οί «νεότττωχοι». Αύτοι είναι εί ιτλέυν αξιοσημείωτον Κοί διότι έκπροσωποθν λίγο πολύ τό... πνεΰμα τής έποχής Καί διότι ς| τοκογλύφοι τούς παρουσιάζουν ώς σπουδαίους κατεργάριδες. Άλλά καί διό'-ι διά τούς γνωοίζοντας κα· λώς τα πράγματσ είναι ανθρωποι πού έπλήρωσαν «ίς την κατεργα- ρίαν αλλων. Διά τούς λόγους αύ· τους είναι αξιοί καί τον συμπα- Θειων των δημοσιολόγων καί τής σατύρας ή τοθ «πνεθματος» των οίκονομολόγων. Γιατί λοιπόν καί σοτοΐ νά μην Εχουν την λέσχην τους; Προσφέρουν όμολογουμένως πολλά είς την κοινωνίαν—καί τούς σημερινους παράγοντάς της— ένφ άσφολώς δέν παΐρνουν τίπο τε άπό αύτήνΙ ■Ο "Αλλος ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ τό ΚαφβνεΓον Κνωσός, Πληροφορίαι παρά τφ κ. Ί. Ζεη Ξενοδοχείον Κνωσός καί —ΟΙ Ίά«ι*νες καί ή ρε¬ κλάμα. Δ.ά νά πειαθη τις, δχι οί Ίί πωνες δέν 5πολείπονται άπδ τοώς Άμεριχανού; είς την ΠΒωτοτυπίαν τΐ)ς ρεχλάμαΓ, σταχυολογοθνται ιίς Άγγλιχήν έφη^ΐρίδ» αί άκδ- λουθοι διαφημ'σιις πού γίνονται ι(ς τδ Τίκιο άπδ μεγάλκ εμπορι- χά χαταστήματα. «ΑΕ ηαοβγγελί αι είς τδ χατάστημά μας,ειδοποιεί Ινας οΙ*ος Μίδας γίνονται μέ τα χύτητα σφαίρας!» "Ε«ας άλλος οΐκος ταπήτων ειδοποιεί την π< λατεΐαν τού: <ΟΕ τάπηχές μας ιί'ε άηαλώτεροι χαΐ άπδ δέρμα άρτι γε/νήτου 6ρίφους!> "8να μεγάλο
μοδιστράδιχο είίοποιιϊ τίς 'Ιαπω-
νέζ<ς: «Έλαΐε νά παραγγείλετε μίαν τουαλέττκ είς τδ χατάσιημί μας Θ1 σβς περιποιηθοθν μέ προ θυμίαν μητερας, πού στολΐζει την χδρη της γιά *ύ?η!» "Ενα ποτο- πωλεΐον έξ ίλλοα ειδοποιεί την πελατείαν τού: «Τ4 ξύ?ι μας είνε πιδ (υνδ χαί άπδ τα μΐθτρα τ —Μέγας γαιοκτή^νν καί μέγας φιλάνθρωνος... Ό Μόξ Νιΐχ, μέγας γαιοχτή μ»ν χβΐ Ιδΐοχτήτης πολλων οΙ<· βν είς Νίαν Τίρχην, άπ'Λ}αώ άφΐ]«ε την πλέον φιλάνθρωπον ώ; την χαραχτηρίζουν τα άμερ χανιχά φύλλν, διαθήκην. Δι* αύ τής χαρ'ζ" δλα τα δφειλδμενα είς οοτδν ένοίχια &πδ των μισθω των των χτημάτων τού χαί τ»· Ινοιχιαοτών των οίχΐων τού. 'Επ πλέον δσοι των μιαθωτων ή ένο χιασχων τού άποχτοθν τέκνα θά άπαλλάσσωνται επί «ρία έτη τή; πληρωμάς παντδς έναιχίου Τέλος ΐΐ άποχτωντες άϊρεν θά λαμβάνουν 30 λίρας. ΟΕ άποχτών τες θήλυ θά λαμβάνουν πεντήκον¬ τα λίρας χαί ι Ε άποχτωντες δίδυ μ τ θά λαμβάνουν έ<ατδ λίοας. Τό μόνον έν Αθήναις ΚΡΗΤΙΚΟΝ Οίκογενειακόν Ξενοδοχείον 'ΑΛΒΙΩΝ, *Ί*)ν«ς 10—πλπσιέστατο» Τηλέφοίνον 23—303 Τελείως αναχα.νιοθέν, διββέτει δνμάτια εύήλια, εύαερν κα) χαλ&ς Ιπικλωμένα. Καθαριέτητα α- μΐμκτβν καί υπηρεσίαν προθυμοτάτην. ^Ιθουοαν αναμβνής. ΑΙ συμφερώτΐρ«ι τιμαί Γβ ξενοδοχείον «ΑΛΒ'ί2Ν» διευθύνη αύτο- ..ρβοώπως έ νε·ς Ιδιοχτήτης τού συμπολίτης μας Μ. ΙΩΑΝ. ΞΥΔΙΑΝΑΚΗΣ. ΕΜΜΑΝ. Κ. ΣΧΙΖΑΚΗΣ ΙΑΤΡθΣ-ΠΑβθΛθΓθΣ Άριοτβδχος ΈβνιχβΟ Πανεπιστομίβυ 'Αβη- νδν νκΙ ΣτρΗτΐΗτικής Ίκτρικης Σχολίίς, Δ<κ«ται καθ9 εκάστην είς τό Φαρμακείον Έμμαν. Ματζανιτάκη (Βαλτέ Τζαμί), άριθμός τηλΐθώνου 443. ΤΟ ΕΝ ΗΡΑΚΛΕΙΩ ΕΜΠΟΡΟΡΡΑΦΕΙΟΝ ΕΜ1ΙΛΣΤΡΙΝΙΙΗ Ριζιχδς οΐνακαινισβέν. διά νίβς φμ ληνιχ&ν. Προσέτι ηρεσίλκβκ τόν γβμβρον το» κ. ΑΝΤ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΝ, επί οειραν έτίν ίρνασβίντα έν Ά θήνβπς καΐ εΐδικευβέντβι «Ις την χβπτΐΜήν. Έγγνατβι τελείαν εφαρμο¬ γήν ίν ουνδυασμώ τ&ν εξαι- ρκτικβν το» τιμ&ν καί χρη. οιμοποιήοεως βρίστων ύλικβν. ΥΠΟΕΑΤΑ2.ΤΗΜΑ ΕΙΣ ΜΟΙΡΑΙΣ ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΝΤΥ ΚΑΝΤΟΡ στίι μ«γάλπ τού δημιουργί*: ΦΙΛΚΣΕ ΜΕ ΕΝΤΥ ι Σκινές ονϊΐρώδους βμορ· * φιάς χαι πλοΰτου κου τις πλαισιύνονν τα Γχόλδουϊν Γκέρλ(. ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗΝ Μίσ» στΐς χιλιάδας τ«ινί(ς ποθ £δνσβ έ κινηματογράφος βέν θά βρήτε βυτϊ μιά νά μπορή νά καραβληθη μέ τον ΔΓΓΕΑΟ ΤΟΥ ΣΕΟΤΟΥΣ Νέ πρκταγΜνιατάς τον Φρέντεριχ Μάρς καΐ την Μέρλε "θμκρερον. ΚΙΝΗΣΙΣ.—Άνβχώοησε προχθές δι' Αθήνας ή ΔνΙς Πόπη Συμιανά κτί μοδίστστ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΝ.—Μόλις ου. νελθόντες έκ τής πληξάσΓΚ ήμδς δεινίίς συμψορβς διά τοθ τόσον προώρου Θανατου τοθ άγαπημένου μας Μανώλη, αίσΘανόμΕθα την υ¬ ποχρέωσιν νά ευχαριστήσωμεν θεομότατα Ολους . άνεξαιρέτως τούς όπωσδήποτε συμμετασχόντας είς την σκληρόν περιπέτειαν μας τής μακροχρονίου άσΘενεΙαςτου,Ίς τό πένθος μας καί την κηδείαν τοθ προσφιλοθς μας καί άνακου. φίσαντας παντοιοτρόποος την λύ¬ πην μας. "Είΐιθυμοθμεν ξεχωβΐστά νά ευχαριστήσωμεν τόν Ιδιαίτερον Θ&ράποντα Ιατρόν τού κ. Ιωάννην Πατράκιν διά τό εντελώς άνώτε ρον, εξαιρετικόν καί πατρικόν έν. διαφέρον δπερ έπεδε'ςατο διά την διάσωσιν τού. κατορθώσαντα διά των βαθυτάτων έιιστημονικων γνώ σεων, τής πείρας καί Θσρρολέας έπιμονής τού, νά τόν άποσπάσρ καΐ άπομακρόνη κατά τρεϊς διαφό ρους εποχάς καί φάσεις τής ασθε¬ νείας τού έκ των όνόχων τοθ θανά τού, ώς καί διά τάς έκτάκτους πε ριποιήσεις κοΐ άνακουφΓσεις άς τοθ παρέσχε κατά τάς τελευταίας ημέρας κσΐ στιγμάς τής ζωής τού. καί τάς πρός τούς οΐκεΐους τού πραγματικώς Θετικος πάντοτε πά ρηγορίσς. Οί ευχαριστούντες γονεϊς Ποιπά Διονύσιος χά! 'Αναβταοία Πρατβ(νη. *** Γύρω στήν πόλι μας. ΠΡϋΓΡΑΜΜΑ ΠΛ6ΙΣΤΗΡΙΑΣΜ0Υ Δημητρίου Φρουδαράχη διχηγό ρου χατοίχου Λιμένος Χερ'οονή σου. Κατά Δημητρίου Ιωάν. Παρλαμα, χά τοίχου ΠΐοχοπιανοΟ. Έπειδη δ καθ" (ΰ τό παρον χαί τοι έηετάνη νομίμως διά τής 5πδ χρονολ. 25 Ίιυνίου 1936 ίπιτα- γή; μου καί είτα διά τ<5ς υπο χρονολ. 29 Σιπτειιδρίου 1936 χοί 4 Ίκνουαρίου 1937 χατναχετηίί ω' τοιούτων, δ «ως δυνίμει χαί πρδς εκτέλεσιν τη~ς 38)936 δ?ιοτι· χη"ς χά Ι τελεσιδίχου αποφάσεως τι Ο Είρηνοδιχείου Χερσονήαου νο μΕμως χεχηρυγμένης έχτελεανί}ς μοί χαταδάλΐΒ έμπροθέαμβς έν ! λω δρ. 2 625,50 ένΐδχως Ικιοτε, πρδς II χαί δι' Ιξοδα των δύο τε λευταίων Ιπιταγων μου δρ. 686, 60 εντόνως έκτοτε άπέοχε νά πρίξη τοθτο μέχρι σήμερον. Διά ταθτα Πρδς είσπραξιν των ανωτέρω χρηματικήν ηοσων των τίχων αυ¬ τών χαί Ιξόϊων έκτελίσιως εκτί¬ θημι είς δημίσιον άναγχαστιχδν πλεισΐηριασμδν τό επέμενον άχι- νητον χτ« ό'βκλπ
Ρ»ς τίς φετεινέί 'Ακοκρηεβ Α Α»
|ύβ Α$ «Νινώβ».
τ1
χρΐο..ς των
,Ι,βν βακρθων «
Ιουβοθσαν τα μαλί
(Ιυνδιαλλα>ές τι
ΐιαΐσβητο «λοσμα
ήισσα
νά
ΐκ,θνήμ «ού
,ΐιζοϊ καί «τΧ·ν «
ηθεΐας γιά »β
V*0
]4»ηα|ς β
Ι(ΐ|ΐ.0σι νβ την «
ΟΡΟΓΡΛΜΜΑ
ΠΛΒ1ΣΤΉΙ
Μαρίας βυζύγου Φι
Ι»! ώ γένος 'Κμν
ββΙη» Γχαγχαλβν 1
Κατά
Ν. Ραι
, διαμένο1
Ό μΘ' ι& τδ πά
ΐ Ικιτάγη νομίμως
4 χρονολ. 11 Φιβρβ
Ι* «ίΐ5 μβ», Ας
«&*' λριβμ. 5619
1912>93& Ι
,