92110

ΎΗΧ ΕΑΑΑΔΟΧ
ΠΑΡήΡΤΗΜΙ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
ΚΡΜ Τ Μ
ΤΚΤΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ
Έν Χανίοις τή 13 Ιουλίου 1912 —ΑΡΙΘ.
Αριθ. Πρωτ. 2954
ΑΝΩΤΕΡΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΝ
(Γενικόν Λογιβτήρΐον)
ΕΓΚΪΚΛΙΟΣ
Πρός τονς κ. κ. θίκονομικους Έπιθεωρητάς
καί τοίτς Τελώνας Χανίων, Ρεθύμνης
Ηρακλειον καί *Αγ. Νικόλαον.
Περι ε'ισπραξεως της άξίας των έν τοίς τελωνεΐοις, άντ'ι
είόαγωγικών τελων, ·καταλχπομένων έμπορεκμάτων.
Κ ύ ρ ι ο » ,
Το Έφβτεΐον Ηρακλείου, ?ι' όριστΓ/.ής χ*ί τε>βσιίίκου απο¬
φάσεως αυτού ύπ' αριθ 113 «.Ι. άί.ήλ) αςε τόν έγγυητήν
ύπολόγου διβγειριστοΰ Αποθηκαρίου τού1 Τίλωνείου Ηρακλείου
τής πληρωμάς τοϋ έν τή δ(α·/ειρίσει τού ίίίους καταληφθίντος
υπό τοϋ ύπολόγου τούτου ϊλλείματος, διότι:
α') Εναντίον τής δίατάξίως τή; β'- παραγράφου τοϋ άρθρΐυ
126 τοϋ Τελωνειακόν Νόμου, ό 'Α*οθηκάριος εΐσέτραττεν
αύτός ούτος άπ' ίΰθείας τό τίμημα τ<5ν έκκοιουμένων έμπορβυ- μάτω», 'όαα άντί εΊσαγ»Υ'*ώ'' τελών είς τ»ς αποθήκας των Τελωνείον άφίενται, έν ψ ή είσπραξις εϊίί υπο τοϊ3 Τιλω- νειακοΰ Ταμίου νά ίνερΐήτα'· »«ί β') Διότι δέν έτηροΰντο «πβκΡ'ίδς αί ϊιατάξεις των άρθρων 145 καί 146 τού ύπ' αριθ. 737 νόμου περί δημοσίου λι- γιστιχου, καθ1 άς οί Τελ«5ν«( *αί οί ύπ' αύτοΰς Έλεγκτϊί συνενίΰνονταΐ άλληλεγγύαις καί *ίς ακέραιον μβτά των ύπ' αύτοϋς Άχοθηκαρίων διά πάσαν ΙλΧιιψιν χρημίτων ή έμπορεύμβτος, έφ' 8σον δέν ένήργησαν ■:'* «ν ίρθρφ 145 λεπτομερώς όριί,ίμεν*. Εί κβί ήϊΰνατά τις ϊίπ?ΐν ότι ή πρώτη των ανωτέρω δύο ιιεριιττώσεων έφ' ής ή ά^έφβσις τού Έ^ετείου Ιρίίδεται ϊέν είναι έξ όλοχλήρ:υ άμάχητοί, προνοοΰντες τΐερί ίξβσφαλίσίως των συμφερό των τού Δημοσίου, έν ίνϊεχομένγ; περιπτώσει καθ" ην έγγυητής Άποθηχαρίου τινος ήθελεν επικαλεσθή την περί ής άνωτίρω άπόφ*Ίν τοθ Έφετε'ΐυ Ηραχ'ϊ'.ου πρ^ς άπα?υγήν τής τληρωμής ίΧλείμματϊς ιροίλθόντος έκ τής δια¬ χειρίσεως τοΰ =ίίους ύ~ό τ--ϋ υπέρ ου ήγγυήθη ύπβ'όγου Απο¬ θηκαρίου, άνΐκαλοΰμϊν ^3ϊ3ν ώς πρός τό μΐρος τουτο ιτρο- γενεστίραν διαταγήν τής κ»θ' ήμϊς Ανωτέρας Διευθύνσεως κοί τοΰ Γεναοΰ Λονιυτ/[ρί:υ κ*1 παραγ/·=λλομίν όπως επί τό μέλλον τηρώνται αΰστηρίτατ* αί διατίξ·ις τού άρθρου 126 τοϋ Τελωνειακόν νόμου. μή ΐπιτρεπομίνης, ίπ' οΰδενί λόγφ, τής άπ' εύθΐίας υκ' αυτών τούτων των Άποθηκαρίων ε'σπρά- ξεως τοϋ άντιτίμου των έκιΐίΐουμϊνων ίμπορευμάτων τού ε?"ους διά τα όποί» οί μέν αΛβθηκάριοι θά ίχδίδωσι τό Κίκανονισ- μίνον άποδίΐκτιχόν είστρ,ιξϊΌς άξίας είίους, οί 8έ Ταμίαι θά ι, κατόπιν λογιττι.ή; ίξαχριβώσεως, -Ό έν αύτω όρι- ποσόν, μ τό ότοΐ^ν χαί θά γρ-ιώνται ώς μέχρι τοΰδε έν τώ ^ 6λ'<ι) Ταμείου καΐ θϊ σϋνυιτογράφωΐ! τό έν λό·;ω άποδει- κτι-λόν, 8π&ρ θ'ζ παραδίδωσι -ώ άγ^ρϊστή, δττις θά ανταλασ- ση αΰ·ό πρός τα ύπ' αύτοϋ άγορΐσθέίτα έκ τής ατ:·:θή*ης τοϋ ΤεΧωνίίου ϊιίξ'.α έμπορεύματα. Τό άποϊεικτικόν δέ τουτο θ' άποτελτ), ώς *ΐί μίχρ: τοϋϊί, το» τίτλον ϊυνάυει τού όττοίου ό Άποθηκάριο; θέλει πισ-ούΐθαι ίν τοίς δ.ίλίοις τής διαχει¬ ρίσεως τί!ς άπαθήκης τοϋ είϊους. Κηί ταύτα μέν ώς πρός τ'.ν πρώτην περίπτωσιν ώ; πιός δέ ττ,ν δευτε'ραν,τής Ι»«ρμογή; δηλονότι των ϊιΐτάξεων το3 άρθρου 145 τοΰ ύιτ' αριθ. 737 νό,Αου περί δή »οσί3^ λογιστικόν, έπά- ναγκες νρίνομεν νά τονίΐωμεν την σοδα^ότητα τής ευθυνής ήν οί κ. κ. Τελώναι ύπέχουσι, μή υμμορφεύμιενοτ έπακρΐδώς πρός αύτάς, ώς καί οί ύπ' αΐτου; ΈλίΥΑτα! έφ5σ:ν, διαταχθέντες εγγράφως ύ'ό των πρίίσταμϊνων τελωνών, δϊν συνεμορφώ¬ θησαν καί ούτοι έττα»ιρι5'Τ>ς πρός τάς διάταξις το3 ρηθέντος
ά'ρθοου 145 το^ ύπ' αριθ. 7 Π νόμοα περί ϊηΐΑθϊίου Λιγιστικοΰ.
Οί κ. κ- Ο'κονΐμκοί ΈπιΟ-ςωρηταί παραγγέλλονται νχ παρα-
κολουθήσωσι την τρός τό κεο'βχόμενον τής παρούσης διαταγάς
σαμμίρφωσιν των Τελωνειακόν Άρχών καί καταγγείλωσιν ημίν
πάντα υπό"1 ογον μή ίπακυιδύ; ττρός α'ηό συμμορφούμινον.
Έν Χανοις τή 10 ΊοΛίίυ 1912
Ό ^»οι*ών Έπίτιοπος
Μ. Ρ. ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ
Αριθ. Πρωτ. 2081
Δ;ε·<π. 1038 ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΝΩΤΕΡΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ ΤΗΣ ΠΑΙΑΕΙΑΣ ΕΓΚΤΚΛΙΟΣ ιοίτς; Αειτοι/ργοί'ς τής Ιημοίίίας Έκπαιδεύίίεως Άπό πολλοϋ γρόνου πχ:ι«τάμεθχ μάρτυρες μγρ φικών άτοττηαάτων οερόντων τάς υπογραφάς λειτουργών τής δημοσίας Έχ-χιδεύσεως έν πολιτ'-Λχϊς έφημίρίσι καί έν πΐριο- δ'.,ί'/ς είδικοϋ -ροοριιμοϋ φΰλλοις. "Υπό τόν τύπον δήθεν έλέγ/ου ■/.%'. κρίΐίως τοΰ εργου τής κχθ ημάς Διευθύνσεως κα,ΐ των ύτ:6 ταύτης έντεταλμενων ττ,ν προπαρασκευήν πά¬ σης νομοθετικής η έκτελεστικ/ϊς των κ£ΐ».ίνων νόι/ων εργα¬ σίας ανώτατον ΰπαλλήλων, κχί δή προιιτχμένων χύτών, ούκ ολίγοι είς τοιαύτας έκφράιεις, ώστι τοΰς μέν

ΕΦΗΜΡΤΣ ΤΗΣ ΚΥΒΡΝΗΣΡΩΣ
;γ
καΐ συχοφχντουμένους νχ άναγκάσωσι νά προσ-
φύγωσιν είς την δικαιοσύνην, την δέ καθ ήμχς Διεύθυνσιν
να τιμωρηθή τινάς πειθαρχικώς, έστω κχί έλαφρώί.
Τοιαύτη κατάστασις δέν θά επιτρέψωμεν νά εξακολου¬
θήση. Τάς συζητήσεις επί των έκπαιδευτικών ζητημάτων
δέν άπαγορεύομεν. Πολΰ τουναντίον μάλιστα. καΐ τοΰ Ιλα-
νίστου ΰπαλ/ήλου της καθ* ήαας Διευθύνσεως την γνώμην
δημοσία η οΥ έγγράφου υποβαλλομένην, ?| συλλόγων διδα-
σκάλων η καθηγητών, η όιχάοων ΰπέο εκπχιδευτικών σκοπών
συγκεκροτηιχένων, εΰχαοίστως θά άκούσωαεν καί θά μελετή-
σωμεν. Άλλά πάντοτε θά απαντήσωμεν την γλώσσαν της
εΰποεπείας. της «οβαρότητος. τοϋ χπα,ιτουμένου σεβασμοΰ.
Ήτοι την ΰπηρ:σιακήν της πειθχργικης ίερχργίας γλώσσαν.
Αί υβρείς, οί συκ,οφαντικοί υ7Γ.αινιγμοΙ κα αί ε'ρωνεϊχΐ, χς
άναγινώσκομεν κατ' επανάληψιν πρό τινος, κχί αί οποίαι
καταμαρτυροΰσι κ,ατά των γοαφόντων αυτάς μάλιστα, άτε
άνχξι'ων πρός τό υψηλόν τοΰ διδασκάλου έργον έλεγχομένων,
δεν θά έπιτραπώσι πλέον. Τοΰς διδχσιιάλους έννοοΰαίν ά,σ/ο
λουμένους είς τό έχ-πολιτιστικόν α">τών ϊργον Ιντόί τοϋ σγο-
λίίου, πάντα, δέ τα έκτόζ άρηνονταί Είς τοΰς άρι/.οδ'ωτέρους.
Άς διαφωτίζωσιν, ώ; έοοηθη ανωτέρω, άλλλ προσηκόντως.
Ή μανία τοΰ άκόσμως δηυ.οσιογρα.<ρ6ίν εττΐ διασυραω παν¬ τός προίιταα,ένου κα.1 πάσης νομ-ίμου άρ?ης δέν πρέπει νά παρακολουθτ, άληθεϊ και άντ*ζίω τοΰ προορισαοΰ α.ΰτοϋ δι- δασκάλω. Ό δέ μη δυνάμενος ν* έκκοουση άφ'έχυτοϋτό νό- τονον την προσοχήν υμών ε·'ς την ανάγκην να ρητε δ,τι τάχΐστα την πειθαβχ^ν κχί την προσ^-κου^ ΰπηρεσιακήν αντίληψιν, άν που έλλείπη αυτή, παρχ τοΐ? ύφισταμένοις υμών. Θίλομεν τοΰς διδασκάλους νά επιδιώκωτι δι' ήνωυέ^ων δυνάμεων την βελτίωσίν των, θέλομεν αύτοΰς νά ένΛ α- φέοωνται και παρακολουθώσι την εκπαιδευτικήν κίνττΜ, θέλοαεν Ιτι νά βλε'πωμεν αΰτοΰς μετέχοντχς ένεργώς δτ,;χο- σίκ διεξαγομένης συζητήσεως περί των εκπαιδευτικήν ήαών πραγι/.άτων, άλλ' εύπρεπώς. Προθύμως θά λαοΚά¬ νωμεν ΰπ' όψει και κρίσεις των π$ρί πράξεων των προιττχ- μ?νων, έκφοαζομένχς δα,ως νοαοταγώς καί μετά τοΰ -χρο- σή^οντος τόνου. Άλλά θά ϊδωυ.εν λίαν δυσαρέστωι, πχιχΊ χποτολμώσχν νά επεμβαίνη είς την διοίκησιν τή: ότεως κχΐ νά τίθητχι άνπμέτωχος των μίτοων της πολιιτείχς. Θά ζητήτωαεν δέ κχί παρ' υμών εύθ^χ; διά πατάν ενέργειαν η εκδήλωσιν των ΰφ'σταμένων ί*ς άνχιροΰσχν την πειθαρχίαν και τείνουσαν νά. μειωστ, τό κΰρος της διοικήσεως της έκπχιδεύσεως, άν δέν ένεογη- σητε προληπτικώς καί πειθαρχικώς τα δέοντα. Όθεν παρακαλοΰμεν, όπως άνακ,οινώσητε άμέσως την παοοΰσαν είς ό'λους τοΰς λειτουργοΰς της δηαοτικης ε/.παι- ένωσιν σηαα τουτο δύναται νά τιαπγί Ιπ' χλλο έργον. Ή είς τχς πολιτικάς οιαμ,χγας και φχτρίας άνάμειζις κα' ή άνωτέοω εΐκονιζομένη χρήσις τοΰ δημοσιογραφικόν καλάμου εΐνχι χλ- λοτριώτατα τρδς τ6 διδασκχλικόν επάγγελμα. Έφ' οτον δέ θά προιστάμεθά των έκπαιδίυτικών τμ,ών πραγμάτων πάση δυνάμει θά πατάξωμεν ά;ιφότερχ ταυτα. Επί τϋϊ εΰκαιρι'α ταύτη άνατυποϋντες κοινοποιοΰμεν ϋαΐν ομοίαν καί λίαν αυστηράν εγκύκλιον τοΰ Σεβχστοΰ έν Αθή¬ ναις επί των Εκκλησιαστικήν κ,α' της δημοσίας έκπχιδεύ- βεως 'Υπουργείου άζιοΰντες την μέγρι κερχ'ας τήρησιν πάν- δεύ ύσεως της ύμ.ετέρας περιφερείας και ζητητε τοΰ ς ης μρ ρφρ ευθύνας παρ' αυτών, όσχ*·ς χατέρχονται είς δηαοσιογοχ- «ρικάς κατ' αλλήλων άντεγκλήσεις ή ψέγωτιν άνευλαοώζ έν τώ τύπφ άποφάσεις καί μετρχ των ποοισταμένων αρ/ω η άντιτάσσωντχι κατά. με'τρων ή σχεδίων των πολιτεΐα; η κχι προβχίνωτι τε'λος ύπέο των προιστααένων ο^^■^ων είς έπχίνους άτόπους κχι δυνχμ,ένους νά τούς έπχινοΰντχς ώς άνθρώπους ιύτελοΰς χαρακτήρος· Έν Αθήναις, τη 21 Ιουνίου 1912.» Γίνκ,εύοντες ημείς τάς άνω παραγγελίας πρός παντ«ζ τοΰς Λειτουργοΰ: της έκπαιδεύτεως, ήτοι κατωτέρας κ»1· >*'
σης, πειθόαεθχ δτ1 δέν θέλομεν περ στη είς την λ
των, άτινα περιέγει καί άτινα υ'ιοθετοΰμεν. 'Υπομιμνήσκο-
μεν δ' άαχ κχι την σύντομον άπό τοΰ 1909 Ιγκύκλ'ον
(αριθ. *85/ί3ο ^ Φεβρουαρίου 1?09), άπχγορευτικήν κχι
ταύτην τοΰ δημοσιογραφεΐν διά ποοσωπικών άντεγκλήσεων,
ΰποσκχπΤουσών τό γόητρον τοΰ διδακτικοΰ προσωπικού κχι
οιχσαλευουσών την πειθαρχίαν.
Ή έγκύκλιος τοϋ Σεβ. 'Υπουργείου εχει ώδε, άποτείνε-
ται δέ πρός τοΰς Ιπιθεωρητάς των δημοτικών σχολείοιν καί
δι' αυτών πρός τοΰς δημοδιδασκάλους.
«Άπό πολλοΰ παρατηρεϊται, ότι λειτουρ (ο της δημ,ο-
τικης έκπαιδεύσεως δημοσιογραφθΰσιν ό'λως άπρεπώς κατ'
αλλήλων, παρχτηρίϊται δτι διδάσκαλοι, ολίγοι εΰτυχώς,
έχοντες υπέρ πάντα άλλον τό καθήκον νά παρέχωσιν είς
τόν λαόν εαυτούς πρότυπον εΰπρεπείας, ΰπακοης είς τοΰς
νόμους καί σεβασμοΰ ποός τάς καθεστηκυίας αρχάς, επε¬
τεθησαν (Αετ' ανηκούστου ίταιιότητος εναντίον μετρων
των προ'ισταμ,ένων καί εναντίον μέτρων ότι η σγεδίων της
πολιτείας. Τουτο έλέγχει παραγνώρισιν της θέσεως τοΰ
δημοσίου ΰπαλλήλου, την όπ;ι'αν δέν έφροντίσατε νά πι-
ριστείλητε εγκαίρως, καθ' δ ?χΕτε καθήκον, κα'ι δι' ο'ιν
παρέσχεν είς υμάς ή πολιτεία μέσων, ούτω δέ τό κακόν
ΐπεδεινώθη εσχάτως είς βαθμόν Ιλέγχοντα αΰτόχρημα
παράλυσιν της πειθαρχίας.
Δέν στερεΐται ή πολιτεία μέσων, ίνα έπχναοέρη τοι¬
ούτους ύπαλλήλους είς την συναίσθπσ,ν τοΰ κχθήκοντος,
άλλ' Ιγομεν την γνώμτν, δτι διά τάς παρεκτροπάς των
ταύτας ύπέχετε καί ΰμεϊς ·τιτίναντι της πολιτείας μεγά¬
λην ευθύνην Ιφ' ίσον ανέχεσθε αύτάς παρά τοίς ύφιστα-
μένοις. "Οθεν νομίζομεν αναγκαίαν νά έπιστήτωμεν συν- !
ανάγκην νά περιορίσωμεν διά πειθαρχικών ποινών τταρεκ
τροπάς τούτων.
Έν Χανίοις τη 10 Ιουλίου 1912.
Ό έττΐ των Οί«ονομι<ών Διοιχών Έπίτρ^π.ς Μ. Ρ. ΚΟΤΝΔ0ΤΡΟ2 Έκ τού Εθνικον Τυπογραφεέου