42486
Αριθμός τεύχους
108
Χρονική Περίοδος
2/5 - 29/6 1935
Ημερομηνία Έκδοσης
6/5/1935
Αριθμός Σελίδων
4
Πρωτότυπο Αρχείο
Οδηγίες
Κλικάρετε πάνω στην αριστερή εικόνα για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες.
Κείμενο εφημερίδας
Δεν είναι διαθέσιμο το αρχείο pdf.
Κείμενο εφημερίδας
Σύνολο σελίδων:
ΙΚΑ
Ι&ΙΟΚΤΗΤΗΣ
ΝΙΚΟΣ ΚΑΤΕΧΑΚΗΣ
ΑΙΕ Υ Β Υ Ν Τ ΗΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΣΠΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ — ΕΙΔΗΣΕΟΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΗ ΕΝ ΗΡΑΚΛΕΙΩ ΚΡΗΤΗΣ
ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ Ι". ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 108
Ι
β Μαζου 1935 Έσπέρα Δευτέρας
ΓΡΑΦΕΙΑ—ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΑ ΨΑΡΟΜΗΛΙΓΚΩΝ 1»
ΤΑ ΓΑΛΑΟΡΟΣΙΙΚΑ
Β.
Όσαέξ/θεσα είς την προ¬
ηγουμένην μου επιστολήν έ»
πιτρέπου»» νά γίι» άντιλη
Λΐόν πώς έξελίχθησαν αί
διαπραγματεΰσεις Γαλλίας
«αί Ρωασίας διά την σύναψιν
οννΰηΉης*άμοιβαίας άρωιή~;.
Δέν ηαρέχονν δμως Ιδέαν
περί τού χρόνον, πού άηη-
τή&η «βός διεξαγωγήν των.
Αί ανζητήαεις, των οποίων
έξβθέσαμεν γενικώς την έν-
«οιαΐ', υπήρξαν άποτέλεσμα
καί όχι αίτία Ή πρωιαρχι |
κτ) αίιία δέον ν' άναζητηθπ" ί
ΙηΙ Άλλον πεδίον: πρόχειται ι
περί τής άποστροφής χον κ. Ι
ΛοβάΙ νά έηιτελίση πράξιν,
τής οποίας βεβαία συνεπεία
θά εΐ·>ε νά κατασιήσΒ αδύνα¬
τον είς τό μάλλον οιανδήποτε
άπ' εύθείας συνεννόησιν μβ-
ταξύ Παρισίων καί Βερολί¬
νον, τής οποίας ή Άνατσλική
καί ή Παραδ^ννάβιος Εύρώ
ηη θά επλήρωνον τα έξοδα.
Κατά βάθος ό κ. Λαβάλ, ά-
φού ματαίως έπλασε τό όνει¬
ρον νά κατευνάσπ τ ό ν ' Αδόλ-
φον Χίτλερ καί να συ»·διαλ-
ίανβ μέ αυτόν, ηθέλησε νά
μή διαπραγματευθή μέ την
Ρωσσίαν, παρά επί τ# βάσει
δρων, οί όποΐοι τοΰ έπιιρέ-
πονν νά διατηρήση τουλάχι¬
στον αύτό τό μέγα όνειρον
τού. Σήμερον θ' άναγνωρίζη
ότι τούτο είνε αδύνατον. -
Αί προσπάθειαι των πολν
αριθμών «μεσολαβητ&ν», οί
δηοΐοί έξνηηοετοϋ» ενταύθα,
βύσινειδήτως ή άονναιαϋ'ή-
τως, την γερμανικήν πολιτι¬
κήν, αί διπλωματικαί έπεμ-
βάσεις τής ΠολωνΙας (προπα-
λούμεναι ί'σως ύ«ό τού Βερσ-
ΙΙνον), αί όηοΐαι άφίνονν νά
έληιοΰϋ ότι ή Βαοσοβία θά
άνεζωογόνει την γαλλοηολω-
νικήν συμμαχίαν, άν ή γαΚλο-
ρωσσική αυν&·ΐ)Ηϊ) δέν καΰ·ώ
ριζε την αμοιβαίαν αρωγήν
εναντίον τι;ς Γί.ρμανίαί, καΐά
τρόπον παραπολύ καΐηγορη-
μαΐικόν, αί προσπάθειαι λοι-
πόν αυταί παρέιβιναν τθύς
δισΐαγμούς τού Γάλλον ύ-
που^γού των Εξωτερικών.
Ή αμείλικτος όμως λογική
των πραγμάτων τελικώς τόν
έξώθη.σε νά ηροβη είς £ργα.
Ενώπιον των γερμανικόν
ποΧεμικών προπαρααχενών ή
Γαλλία δέν έχει νά έκλέξ» πα¬
ρά μεταξύ δύο πολιτικών; ή
νά συνενώση είς έ'να άμυντι*
κόν σύνδεσμο*· όλους τούς λα
ούς, οί όποΐοι ανθίσταται
είς τόν παγγερμανισμόν, $
νά παύσο νά ένδιαφέρεται
διά την Κεντρικήν καί Άνα
τολική* Ευρώπην, νά άνε
χθβ όπως ή Γερμανία δημι
ουργήοο έχεϊ την «Μίττελ—
Έονρόηα» της (ιήν «Μεσευ-
ρώπην») καί να Αναμείνη επί
τού Ρήνον τόν μοιραίον αν¬
τίκτυπον. Έφ' όσον τ ό ζή τη
μα τίθεται τοιουτοτρόπως, ή
ά/δεβαιότης τής γαλλικής Κυ
βερνήσεως δέν δύναται πλέ¬
ον νά παραταθή
Δία τής μακράς άντιατάαε
ώς τού, όΊα«ραγματευόμ:νος
μετά τής Ρωσσίας άπροθύμως
ό κ. Λαβάλ, άπέδειξβ κατά
τάν ί,ύγλωΐόιερον, κττά τόν
-πλέον ά»αμφισβήτητον τρό¬
πον, ότι, ενώπιον τής Λφν
πνίσεως τού παγγερμανισμού,
ή γαλλορωσσική σννεργααία
είναι άναπθφενκτος. Κατά
τούς τελευταίους μήνας ό κ.
Λαβάλ διά νά την αποφύγη
πρσσβκολλήθη είς την άγγλι
κήν-πολιτικήν, την οποίαν
εξήγαγον έκ τής άπα&ίίας της
οί ύπάλλτ;λοι τού Φόρεϊν "Οφ
ψις, άνοίξαντες χά μάχια των
είς τί»)· κίνδυνον τού πολέμου,
αντιθέτως π,ός τόν υπουρ¬
γόν ο$ρ Τζκν Σάϊμον. Καχε-
οείχθη όμως άμέσως ότι οί
νπάλληλοι αύτοΐ όεν ήδύναν
%ο νά παρααύρονν την Κοινήν
Γνώμην καί τάς αύτονόμον;
βρεττανιχάς χτήσεις καί ότι
θά εβράδυνε ηολύ νά κατα
νοη&ϋ Ίπό όλους ό κίνδυνος
Τουτο υπήρξεν έν ου < άψε ι τό δίδαγμα έκ τής διασκέψεως τής Στρέζας. Αύτό τό ίδιον Φόαε ι'ν Όφφις £φ&αοε νά ανμβουλεύη σήμερον είς την Γαλλίαν νά ευρίσκεται είς ε¬ παφήν μέ την Μόσχαν. Υπό τό ίδιον πνεΰμα ό κ. Λαβάλ προσεκσλλήθη έπίοης είς την συνεννόησιν μετά τής Ιταλίας. Ή συνεννόησις δ μως αυτή δέν δύναται νά λά¬ βη μορφήν παρά μέ την σύμ¬ πραξιν τής Μικράς Άντάντ καί τής Βαλκανιχής Συνεν¬ νοήσεως καί δέν θά επιτευ¬ χθή ή σύμπραξις αυτή παρ υπό τόν ρητόν δοον δτι θά πραγματοποιηθή μετά την ύ- ηογραφ ην τοθ σύμφωνον ά- μοιβαίας βοηΰεΓας μέ τα Σο¬ βιέτ. "Εκαμεν &ρά γε χαλά ή γαλλική πολιτική νά καιρο- ακοπήαη τόσον, νά επιδείξη τόσην άναβλητικότητα; Δέν τό πιστεύομεν. Ή ναλλοοόβι- ετική οϋνϋ"ήκη, εάν αυνήπτε- το ενωρίτερον, θά ή"αχει επί τή; Γερμανίας προληπτικώς επίδρασιν, ή όηοία άναμφι- βόλως θά ήτο αωτηρία. "Ηδη οέν δυνάμεθα πλέον νά έλπί ζώμεν τουτο, πρό γμα πού α¬ ποτελεί απώλειαν διά την ει¬ ρήνην. Πρός συμπλήρωσιν τοΰ ά μυντινού μετωπον, είς τό οποίον περιλαμβάνεται ήδη καί ή γαλλοσοβιετιχή σννερ· γσαία, άπομένει νά έπιδιω- νθ§ ή άπόσπασις τής Πολω νίας άπό τό γερμανικόν ού- ατημα χαΐ ή διαπραγμάτευ- αίς τής ηαραδονναβίον συν- ϋήχης. "Οσον άφορξ. τό πρώ τον, ό κ. Λαβάλ θά σταματή¬ ση εί( την Βαραοβίαν πρίν φϋ·άσχ) είς την Μόσχαν. Μέ χρι νεωτέρου δέν πρέπει νά αν α μέν ώμεν πολλά Ίπό όσα θά ηοάξτ) ό Γάλλος ύηονργός Όσον άφορξ. την ηαραδοννά· βίον συνθήκην εύκταϊον θά ^ο νά μην ακολουθήση την Ιδίαν πολύπλοκον καί άτέρ- μονα οδόν, τή» οποίαν ίχρει- άαϋ·η νά όιατρέξβ τό Άνατο- λικόν Σύμφωνον διά νά περι ορισθή είς τόν μόνον πρανμα τοποιήοιμον ούσιώδη πυοήνα, »ήν γαλλορωσσικήν συνθή¬ κην. Δυσ.υχώς ή παραδουνά- βιος διάσκεψις δημιουργεϊ φόβονς έπιβραδύνσεων έπί- σης μακρών Θά ήτο άνάγχη νά ανγπλφϋ δχι μόνον μία διάσκεψις μετά τής Γερμανί¬ ας καί τής Ουγγαρίας (έκ τής οποίας, φναιπά, δέν μπο ρεϊ νά προέλθη καμμιά Ιγγύη σιςδιάτην εΙρήνην), άλΐά καί μία διάσκεψις ΓαλΗις— Ιταλίας—Μικράς Άντάνι— ΒαΙκανικής Συνεννοήσεως. Δέν έφθάσαμκν όμως άκόμτ; είς τοιαύτας άποΐβλεσματικάς μεθόδονς, τάς οποίας έν τού τοις άπαιτεϊ έπειγόντως δ κίν δυνος πού έπιπρέμαται επί τής Ευρώπας. ΠΕΡΤΙΝΛΞ ΑΕ1ΑΙΡ.Α1 ΣΝΕ1ΈΙΣ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟΝ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ^ΚΤΗΜΑΤΙΚΗΣ Παρηκολούθησα έχ,θές ιό δυ σ' ενα «μφίβολο δρομισκο τής πόλεώς μας έ'να σνστηματι- κό παζάρευμα, μιά λεπτεπίλε- πτο καί σοβαρά συζητησιν, άπό ενα δανδή πλουτοκράτη πού έ παζάρευε ποίος ξέριιποιΐς πτω χής νέας τή σάοκα. 'Ω' ποία αθλιότης! άτιμία!... — Πόσο; —Τόσο... Έδώ στήν Έλλυδα πού έλα- τρεύί)ηκε καί είχεν απείρους καί περιβ ιήτους νιχούς ή Άφρο- δίτη, τό παζάρευμα τοΰ ιΐδους σύτοι'ι τής γυναικός εΐνβ οέ με· γάλο βαθμό άνεπ-υγμένο, φροΰ- το κι' αύτό τοΰ ψευδοπολιτι σμοϋ. 'Αλή9εια, πρέ-τει ν ά καταδι- ωχθή αύτη ή έπαγγι-Αματική έργασία, ή σήψ^, 6 βόι βι'ρσς, ή αθλιότης, πρέπει να σηκώσω με πόλεμο ουσιηματικόν «αΐα τής πορνεία:, κατά τής άγορο πωλησίας τής σαρκύς, π^ρνον τες πηράδειγμά άπό την Ίαπω νίιν. Ή Ίαπωνία είνε ή χώ >α
τού 'Ανατέλλοντος Ηλίου άλλά
καί τής Δυούσης διαφθοράς.
Τό Τόκιο, ή πρωτεύουσα τής
Ίαπωνίας, πρώτη έ^ωσε τό πα-
ράδειγμα, κατήργησε καί εκλεισε
τούς ναούς τής Αφροδίτης, άπη
λευδέρωσε τάς ϊεροδούλους άπό
τα βασανισιήρια των κατέργων,
κατεδίωξε τ<>ς μαστροπούς καί
γενικώς όλους δσοι μέτήρχοντο
τό έπάγγελμα τούτο.
Ή Γιοσκιβάρα (Κόκκινη Σε-
λήνη) ή κακόφημος αύτη συνοι-
κία τής έ-<εΐ δημοσίας άγάπης ό ναός τή; Πανήήαου Άφροδ-- τη ρ'κλεισε γιά πάντα. Εις Λοξαν αϊοινιανή πόλις μας διατηρεΐ ι ήν Στηναλόγγα τή λάσπην (ΐύτή τής ζωής τό ατίγ- μα τή. κοινωνίας. Πόσα δυστυχισμένα σώματα γυναικών 2έσάπισαν εκεΐ μέσα στ ήν άνηθικότητα σία βρωμερά καταγώγια χοορίς άλλο φώς άπό τό χρωματιστό ι^ώς τού φανα- ριοϋ τής πόριας, άπό την ήίίι.νή καί τή μυρωδιά τοΰ μείΐυσμένου πελατου. Όλοι οί νέοι σήμερον πςέπει νά έννοήσωμκ καλά καί νά πο- λιμήσωμεν την έπαγγελΐ'ατική πορνείαν την οΥ'μοσ.αν αγάπην καθώ καίτίς παυλίστριες πού ά ηομυζοΰν σαν τίς βδέλλες τόν ό- βωλον τόσο τοΰ νέου όσον καί τής πορνευομένης πτωχής νέας. ποϋ την έκμεταλλεύονται ιά νά ζήοουν αύτές. Κάτω λοιπόν ή | παγγελματι- κή πορνι-ία, αύτό τό έπονείδι- στον στίγμα τής συγχρόνου γυ¬ ναικός. "Οταν άπ' δλα τα σημεΐα τής Ελλάδος δοθή αύ ό τό σύνθη- μα καί κηρυχθή φοβερός πόλε μος κατά τής διαφθορά-, τότε μόνον δυνάμεθα νά δημιουργή¬ σωμεν κοινωνίαν ύγιά καί άν¬ δρας πού δύνανται νά έξυπτιρρ- τήσουν την πατρίδα καί τό Έ- θνος. Ι. ΡΙΑΝΟΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.ΚΑΙ ΓΝΩΜΑΙ ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟΝ ΜΑΣ Ι Δέν πρόκειται άπό τας στήλας ΐΑΐάς έπαρχια- κης εφημερίδος, τής οποίας σκοπός είναι πρό παν¬ τός ή ανάπτυξις των τοπικών ζητημάτων, νά Θίξω- μεν διεθνή ζητήματ». 'Αλλά τα ζητήματα αύτά μας ένδιαφέρουν κατά τούτο, ότι μας Θέτουν πρό μιάς καταστάσεως οξείας καί διαρκώς οξυτέρας,η οποί*, φαίνετχΐ, μοιραίον τέρμα θά έχη ενα πόλεμον, πού -δέν τό ευχόμεθα, άλλά τό φοβούμεθα — θά παρα¬ σύρη καί την χώραν μας, Πώς θ' αντιμετωπίσαμεν ένα τοιούτον ενδεχόμενον. Πώς θά οργανώσωμεν, έστω, την ούδετερότητά μας, άν τουτο καταστή δυ νατόν; Χρειάζεται Οέλησ'-ς καί προσπαθεία καί αρ- μόνησις όλων των έθνικών δυνάμεων. Τουτο πρέπιι νά είναι τό ίδανικόν μας, ίδανικόν τό οποίον επιβάλ λουν καί λόγοι έσωτερικοί, άλλά καί αί έξωτερι><αί περιστάσεις. _____ • χ. Ν. ΑΙ1ΟΣΚΙΤΗΣ || Ό διοριομός τοϋ χ. Νικό¬ λαον Άποοχίιης ώς γραμματέω; τής Γεηχής Δωιχήσΐως Κρήτης ήκονο&η μηά χαράς χα ικανο- ποιήοκος. 5 Άνή«ει είς τή* τάξιν των ο¬ λίγων δνστυχώς ύηαλΐήλΐύν χον Ελληνικόν κράτονς οί οποίαι φροιονν δτι διά νά Ιργαα&ονν, διά να ίποσΊυσοι;»- τό δίχαιον, διά νΛ άναχουφί'σουν τόν λαόν, πρέπβ» άπαραιΐι;τα)ς νά τόν συ· να>αστραιρ )ϋν, νά γνωρίσουν
χην ψυχήν τον, νά γνωοίσονν τάς
ανάγκας χον.
Ο λαός χον ΉρακΧείον έν μέ-
οφ χον διιοίον Ιζηοεν ώς Πρω-
χοδίχης αρκετόν καιρόν, εμεινε Ι¬
διαιτέρως ίκανοποιημένος. Τοιον-
χοι ετιιινχεΐς διορισμοϊ ίξνψώ
νούν τό φυόν^ίΐα τού λαοϋ διότι
ΐΐναι βέβαιον διι ή διαχυβέρνηαίς
χον είναι έμπεπισχινμένα είς χ«Γ·
ίίά23ί
ΜΠΕΜΑΕΣ ΜΕ ΤΟΝ
ΕΝΑ ΟΙΚΟΠΕΔΟΝ
ΠΟΥ ΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧ.ΛΟΙ
ΣυνΕχ/ζονται ε'ς τάς
νας αί <5ιαπραγματεύσϊΐς μετα 1 ξύ τής Κυβερνήσεως καί τού Ι α·τιπροσώπου των Άγγλων όμολο>Ίθύ/.ων διά τόν όριστι
«όν διακανονισμόν των δανει-
1 ών τής Κτηματικής. Ή Κυ
βέρνησίς ζητεί την μείωσιν
Τού τόκου των άπό / ι)*
1 είς 4 ο)ο καί την παράτασιν
Ι τού χρόνον έξοφλήσεβ»»
ιΔΙΚΟΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΙΣ
Α Συνάδελφοι μάς κατήγ-
γειλαν ότι δ είς των έν τή πό¬
λει μας κινηματογράφων, δέ*
έπιτρέπει την ελευθέραν είσο¬
δον των δημοσιογράφων. Έν
τούτοις κατ' αυτόν τόν τρόπον
παρκβιάζετ.'ΐ ?να άπανταχοΰ
τοϋ κόσμου άνεγνωρισμένον δι-
κιίωμα των δημοσιογράφων,
στηοιζόμενον είς την παράδοσιν
τό έθιμον, αυτόν τούτον τόν νό¬
μον άλλά καί είς κάποιαν άμοι-
β αότητα υποχρεώσεων μεταξύ
θεαμβτων καί εφημερίδων. Έν
πάση περιπτώσει, φέβομβν τό
γεγονός είς γνώσιν των διευθυν-
τών τής έπιχειρήσεως, μέ την
πεποίθησιν ότι θά σπεύσουν νά
άοουν χήν άδικον άπαγόρευσιν.
*
* *
ΙΙΛΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΙΣ
Α Είναι ευχάριστον διότι ό
πολιΐικός κόσμος τού τόπου
μας περιλαμβά εί πρόσωπα τα
ό/τοΐα ένθουσιάζουν οί άνυσιε-
ρόβουλοι άγώνες διά τα τοπικά
ζητήματα, όπως συμβαίνει μέ
τόν κ. Μιΐρνελάκην. Πράγματι ό
κ. Μ ιρνελάκης άντιληφθας μίαν
αδικίαν ή δποία διεπράτεΐο «Ις
βάρος τής μεγαλυτέρας επαρχίας
τοΰ Νομοΰ, 'νέν εδίστασε νά α¬
ναλάβη την πρωτοβουλίαν δι*
ένα άγώνα ανορθώσεως τοϋ δι-
καίου ό οποίος χάρις είς την πί¬
στιν καί ιό θάρρος μέ τό οποί¬
ον διεξάγεται, είναι βέβαιον δτι
θά αχθή είς αΐσιον πέρας.
*
&ΙΑ ΓΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝ ΜΑΣ
Δέν γνωρ ζομεν άν τό Γε-
ωρΥικόν μας έπιμελητήριον εύ-
ρισχεται είς θε ΐΐν νά πραγματο-
ποιή'η την έχιθυμίαν τής Κοι¬
νότητος ΝιπηΊητυΰ διά την Ιπα
νίδρυση τον έκεΐ είς τό παρελ¬
θόν λειτυυργήσαντος Γεωργι-
κού Σχολείου.Άλλά άν δύναται,
δέν πρέπει νά παραβλέψη τόν
πόθον των άγροτών μας, οί δ-
ποΐοι εχουν φλογεράν την επι
θυμίαν να μάθουν νά καλλιεο-
γοΰν Επιστημονικώς την γήν,
προετο.μάζοντες ου τω ?να καλ·
λίΐερον μέλλον διά την Γεωργί¬
αν μας.
Ό κ. Ματθαΐος Μπαριτοκις
είναι ένας άτλός έργατικός άν-
θρωπθς, πού ιΐναι όλοτελα ξα-
φνιασμένος μέ την τυχη τού—
νά βρεθή δηλ. μπερδεμένος μέ
...τον Μινωΐ^όν πολιτισμόν!
Τόν βοήκαμε σ' ενα Καφενε-
δάκι τής Τρυπητής, Κοντά στό
υίκόπεδό -τού, πού ένφ τό νόμι-
ζε πώ. ήτανε δικό τού, καλο-
πληοωμένο, ξαφνικά 0/ήκε νά
τό διεκδίκησιν δ νόμιμο. κληρο-
νόμος τοΰ Μίνωος κ. Μαρινά-
τος.
Ή όλη Ίστορία, όπως μάς
ι ήν ίιιΐ|γήθηκεν δ ϊδιος, έχει ώς
ε>^η .
Το ο'κότεδό τού, π>·ύ βρί-
σκετίΐι στόν Πόρο, μεταίύ τοϋ
"Ορφανοτροφειον καί τοΰ δρό-
μοΐ', ιδχει άγοράσει άπό την
Ί'.θιΐ/ίή Τραπέζα άπό καιρό.
Τά.όριά τού τα ώ^ιΐσε ό μηχα
νικός κ. Τσαμπουρά'.ις. Άπό
την Μεγάλη Τετάρτη Ιβαιλε έρ
γιίτες ν' άνοίξουν θΐμέ/α(ΐ γιατί
εί/ε σκοπο να οίκοδομηση. Μέ·
χρι τής Τρίτης τοΰ Ιΐάσχα δέν
παρατηρήθηκΕ τί..ότε στό χώρο
πού 'έσκαβαν. Άλλά τ ήν Τρίτη
που ΐιήγε γιά νά επιβλέψη την
έργασία, οί έργάτες τοΰ εδειξαν
έ'να κομμάτι άπο πκλαιό πιθάρι.
Άργότερα τα κομμάτια πλήθαι-
ναν κι' οί έργάτες κατά διατα-
γή τοθ Μπ./ριτάκη τα φύλαζαν.
ΙΙέρασε δμως άπό κεΐ καί τα
είδ- δ Νικόλαος 'Επιοκοπάκις,
πού έχει μιά μικρή πεΐρα άπό
'ΟΧ'ΐ^Ί γιατί έργάστηκε στις
άρ/ναιολογικές άνασκαφές τοΰ
Καρτεροΰ. Αύτός πήγε την ίΐ-
ήηση οΐήν ύπηρεσία τοΰ Μουσεί
ου. "Εισί τό πρωΐτής Τβτά^της
τοΰ Πάσχο δ Μπαριτάκις πλη-
ροφορήθηκε άπό τούς έργάτβς
ότι ια δουλειές σταμάτησαν, γι-
ατί τό οίκόπεδό τού άνήκει πιά
.. στό Μουσεΐο.
Καθώς λέγει δ ΐδιο; τα εύρη·
ματα τοϋ οίκοπέδου τού είναι
«δυό μικρά σταμνάκια καί Ινα
πράμμα πού μοιάζει σά χαβάνι,
μέ τό χρώμα τοΰ χαλκοΰ καί πού
ύπολογίζεται—λέει πάνΐα δ ϊδι-
ος—μεγάλης άξίας».
Τώρα δ κ. Μ.ταριτάκις ζητεί
νά τοΰ ξεκαθαρίση τό Κράτος
τίς διαφορές τού μέ τό Μίνωα
καίνά τοΰ ι>ώση έπίσης τό τρί¬
τον άπό την αξίαν των εύρημά-
των. . Μ. Μ.
Ο ΠΟΤίΜΟΣ ΠΟΥ 6ΑΒΕΙ
ΕΚΑΤΟΜΜρ_ΑΝ8ΡΟΙΙΟΝ
Δέν παρέρχεται σχεδόν έτος
δπου δ Κίτρΐνος ποταμός να μην
πλημμυριση τό άχανές λεκανο-
πεδιόν τού. Κατά καιρούς όμως
οί μοιριΐΐοι αύτοι καιακλυσμοί
προσλ.μβάνουν τόσον ΐρομα-
κτική Ικτασιν, ώστε, όπως άνα-
φέρει ή ίστορία νά έχη θάψτι
μέχρι τοΰοε δεκάδας έκατομμυ-
ριων ά»θρώπων και ολοκλήρους
πολιτισμού.. Ποϋ όφείλεται ή
καταστρεπτικόν αύτοϋ τοΰ
ποταμοΰ; Εις την Ίλύν τού.
Τα- άλλεπκλληλα στρώματά
της άποτίθενται είς τόνπυθμένα
τής κοιτής τού ποταμοϋ, ό όποΐ-
ος ίιιαρκώς ύψώνετια. Φυσικα
τα ΰ >ατα τοΰ ποιαμυΰ δέν χω-
ροΰν πλέον είς την κοίτην τού.
Διά την πρόληψιν δέ των πλημ-
μυοών άναγείρονται προχώματα
πρός συγκράτησιν των υδάτων
τού. Μέ ιέχνην, την οποίαν έχη
οημιουργήσει μακραιων παρά¬
δοσις, οί Κινέζοι, έπειδή είς ό¬
λην την κοιλάόα πού διασχίζει δ
ποταμός δέν ύ/ΐάρχει πέτρυ, άνε
γειρουν τα προχώματα αντά μέ
την ιδίαν την ΐΛυν τοΰ ποταμοΰ.
Άλ'.ά δ πυθμήν διαρκώς άνέρ
χεται. Τα προχώματα διαρκώς
άννψώνονται. Κ<ιί έρχεται ήμέ ρα όπου δ πυθμήν τοΰ ποταμοΰ ευρίσκεται ύψηλόιερα άπό τάς έ κατέρωθεν έκτάσεις. Κατά την περίοδον δέ των βοοχών, ή στάθμη των υδάτων τού φοβρροΰ ποταμού φθάνει ε.ττά καί πλέον μέιρα ΰψηλότβ· ρα άπό την πέριξ γήν. Πόσον ήμποροϋν νά άνθέξουν τα προ¬ χώματα... Κάπου θά επέλθη ρήγμα καί τότε έπέρχεται δ κα- τακλυσμός άπό τόν δποΐον δέν ύπάρχει αωτηρία οΰτε διά τούς ανθ ώπουςοΰιε διά τα ζώα, ουιε διά τα σπίτια, οΰτε δια την γήν. Πρό τοΰ κινδύνου αύτοΰ τΊ Κινεζική κυβέρνησις άπετάθη είς τούς Γερμανούς ύδραυλικούς οί όποΐοι μελετοΰν τόν Κίτρινον ποταμόν καΐά περίεργον τρόπον. Είς έ'να άτΐόμερο χωριουδάκι ιών "Άλπεων, τό Όμπι-ο'ναχ, I- χ< υν κατασκευάσει μίαν μικρο¬ γραφίαν τοϋ ποταμοΰ—Ινα πρό¬ τυπον μήκους 150 μέΐρων καί τλάΐους 2-10 μέτρων μέσα είς τ δπηΐθγ κυλά νερό μέ καρβου- νόσκονην, έπέχουσαν θέσιν Ιλύ- ος. Έκεΐ Ικτελοΰνται πειράματα πρός εξεύρεσιν ενός τρόπου τι- θασεύσεως ΐοΰ] καταστρεπτικοΰ ποταμοΰ. ΖΑΧ. Λ ΠΑΠΑιΜΤΩΝΐΟΥ ΟΟΩΝ:::::::::::::::::::::::::: ΟΠΡΩΤΟΣΜΑΣΒΑΣΙΛΙΑΣ Κατά τόν ενα ή τόν άλλο τρόπο τα έλαττώματα των άρχόν τιον γινονται γνωστά στούς λα- ούς κα'ι έπειδή δ λαός βλέπει πολύ καλλίτερα τίς κακίες των παρά τό φωτεινό των μέρος, δ "Οθων έ/ινεν άντιδημοΐικός. "Επεσε γιά την έπιμονή τού, γιά τή λε:ιτολογία τού καί γιά τό άπροσάρμοστό τού πρός την πραγμαΐικόιηΐα. Ήταν καθη γητής Ικεΐ πού Ιπρεπε νά είναι ϊνας «αΛτίφ», καί κατασκευα- στής συλλογισμών έκεΐ πού έπρε πε νά είναι εύλύγιστος διπλωμά της. Το άπροσάρμοστό τού Γερ- μανοϋ.θεωθητικοΰ άδίκησε καί •τίς μεγάλες άρετές τού. ΙΙορϊ^ δέν είχε! Ήταν άφιλοχρήματος. Ενίσπλαχνυς. Έτοιμος νά κινδυ¬ νεύση γιά τό δίκαιο, γιά την τρ θική καί γιά την άξιοπρεπεια. τΗταν δνειροπόλος, παιδί όνει οοπόλου. Ήταν Έλληνας. "Ε καμε τή μεγάλη ϊδέα ΰ τού καί ποτέ &έν ξέχασε τό ρω μαντικό δραμα πού χτύπησε στά μάτια τού δταν πάτησε στό Ναύ πλιο. Τάχα τα άγνοοΰσε χά προ τεοήματά τού δ λαός πού τόν ϊδιωξε; "Οχι.Τόν Ιδιωξαν τα πό λιτικά τού μειονεκτήματα. Τόν κρ 'τησαν δμως στή μνήμη τοΰ έλληνισμοΰ οί μεγάλες ψυχικές τού άρετές, Αύτές είχαν δημιουρ γήσει μετά τό 62 τόν παρελθον- τισμό, τή νοσταλγία τής επομέ¬ νης γενεάς, τή μετάνοια πολλών διωκτών τού, τή λατρεία έκείνη πού αποτελεί ώς αυτή τή στιγμή τό λυκόφως τοΰ Όθωνος. 'Επιστευε στό οόλο τού. Γ ι* αυτόν κυβερνήτης τίτον δ βασι¬ λεύς. Δυσπιστοϋσε στούς πολιχι- κούς. "Εψαχνε στά χαρτιά πού τοϋ ΰπέβαλλαν καί στά λόγια τους μήπως βρή την πανηρή σκέψη, τ, άν δ εΐσηγητής ήταν άνεπίληπτος, την πλάνη.
Ι&ΙΟΚΤΗΤΗΣ
ΝΙΚΟΣ ΚΑΤΕΧΑΚΗΣ
ΑΙΕ Υ Β Υ Ν Τ ΗΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΣΠΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ — ΕΙΔΗΣΕΟΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΗ ΕΝ ΗΡΑΚΛΕΙΩ ΚΡΗΤΗΣ
ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ Ι". ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 108
Ι
β Μαζου 1935 Έσπέρα Δευτέρας
ΓΡΑΦΕΙΑ—ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΑ ΨΑΡΟΜΗΛΙΓΚΩΝ 1»
ΤΑ ΓΑΛΑΟΡΟΣΙΙΚΑ
Β.
Όσαέξ/θεσα είς την προ¬
ηγουμένην μου επιστολήν έ»
πιτρέπου»» νά γίι» άντιλη
Λΐόν πώς έξελίχθησαν αί
διαπραγματεΰσεις Γαλλίας
«αί Ρωασίας διά την σύναψιν
οννΰηΉης*άμοιβαίας άρωιή~;.
Δέν ηαρέχονν δμως Ιδέαν
περί τού χρόνον, πού άηη-
τή&η «βός διεξαγωγήν των.
Αί ανζητήαεις, των οποίων
έξβθέσαμεν γενικώς την έν-
«οιαΐ', υπήρξαν άποτέλεσμα
καί όχι αίτία Ή πρωιαρχι |
κτ) αίιία δέον ν' άναζητηθπ" ί
ΙηΙ Άλλον πεδίον: πρόχειται ι
περί τής άποστροφής χον κ. Ι
ΛοβάΙ νά έηιτελίση πράξιν,
τής οποίας βεβαία συνεπεία
θά εΐ·>ε νά κατασιήσΒ αδύνα¬
τον είς τό μάλλον οιανδήποτε
άπ' εύθείας συνεννόησιν μβ-
ταξύ Παρισίων καί Βερολί¬
νον, τής οποίας ή Άνατσλική
καί ή Παραδ^ννάβιος Εύρώ
ηη θά επλήρωνον τα έξοδα.
Κατά βάθος ό κ. Λαβάλ, ά-
φού ματαίως έπλασε τό όνει¬
ρον νά κατευνάσπ τ ό ν ' Αδόλ-
φον Χίτλερ καί να συ»·διαλ-
ίανβ μέ αυτόν, ηθέλησε νά
μή διαπραγματευθή μέ την
Ρωσσίαν, παρά επί τ# βάσει
δρων, οί όποΐοι τοΰ έπιιρέ-
πονν νά διατηρήση τουλάχι¬
στον αύτό τό μέγα όνειρον
τού. Σήμερον θ' άναγνωρίζη
ότι τούτο είνε αδύνατον. -
Αί προσπάθειαι των πολν
αριθμών «μεσολαβητ&ν», οί
δηοΐοί έξνηηοετοϋ» ενταύθα,
βύσινειδήτως ή άονναιαϋ'ή-
τως, την γερμανικήν πολιτι¬
κήν, αί διπλωματικαί έπεμ-
βάσεις τής ΠολωνΙας (προπα-
λούμεναι ί'σως ύ«ό τού Βερσ-
ΙΙνον), αί όηοΐαι άφίνονν νά
έληιοΰϋ ότι ή Βαοσοβία θά
άνεζωογόνει την γαλλοηολω-
νικήν συμμαχίαν, άν ή γαΚλο-
ρωσσική αυν&·ΐ)Ηϊ) δέν καΰ·ώ
ριζε την αμοιβαίαν αρωγήν
εναντίον τι;ς Γί.ρμανίαί, καΐά
τρόπον παραπολύ καΐηγορη-
μαΐικόν, αί προσπάθειαι λοι-
πόν αυταί παρέιβιναν τθύς
δισΐαγμούς τού Γάλλον ύ-
που^γού των Εξωτερικών.
Ή αμείλικτος όμως λογική
των πραγμάτων τελικώς τόν
έξώθη.σε νά ηροβη είς £ργα.
Ενώπιον των γερμανικόν
ποΧεμικών προπαρααχενών ή
Γαλλία δέν έχει νά έκλέξ» πα¬
ρά μεταξύ δύο πολιτικών; ή
νά συνενώση είς έ'να άμυντι*
κόν σύνδεσμο*· όλους τούς λα
ούς, οί όποΐοι ανθίσταται
είς τόν παγγερμανισμόν, $
νά παύσο νά ένδιαφέρεται
διά την Κεντρικήν καί Άνα
τολική* Ευρώπην, νά άνε
χθβ όπως ή Γερμανία δημι
ουργήοο έχεϊ την «Μίττελ—
Έονρόηα» της (ιήν «Μεσευ-
ρώπην») καί να Αναμείνη επί
τού Ρήνον τόν μοιραίον αν¬
τίκτυπον. Έφ' όσον τ ό ζή τη
μα τίθεται τοιουτοτρόπως, ή
ά/δεβαιότης τής γαλλικής Κυ
βερνήσεως δέν δύναται πλέ¬
ον νά παραταθή
Δία τής μακράς άντιατάαε
ώς τού, όΊα«ραγματευόμ:νος
μετά τής Ρωσσίας άπροθύμως
ό κ. Λαβάλ, άπέδειξβ κατά
τάν ί,ύγλωΐόιερον, κττά τόν
-πλέον ά»αμφισβήτητον τρό¬
πον, ότι, ενώπιον τής Λφν
πνίσεως τού παγγερμανισμού,
ή γαλλορωσσική σννεργααία
είναι άναπθφενκτος. Κατά
τούς τελευταίους μήνας ό κ.
Λαβάλ διά νά την αποφύγη
πρσσβκολλήθη είς την άγγλι
κήν-πολιτικήν, την οποίαν
εξήγαγον έκ τής άπα&ίίας της
οί ύπάλλτ;λοι τού Φόρεϊν "Οφ
ψις, άνοίξαντες χά μάχια των
είς τί»)· κίνδυνον τού πολέμου,
αντιθέτως π,ός τόν υπουρ¬
γόν ο$ρ Τζκν Σάϊμον. Καχε-
οείχθη όμως άμέσως ότι οί
νπάλληλοι αύτοΐ όεν ήδύναν
%ο νά παρααύρονν την Κοινήν
Γνώμην καί τάς αύτονόμον;
βρεττανιχάς χτήσεις καί ότι
θά εβράδυνε ηολύ νά κατα
νοη&ϋ Ίπό όλους ό κίνδυνος
Τουτο υπήρξεν έν ου < άψε ι τό δίδαγμα έκ τής διασκέψεως τής Στρέζας. Αύτό τό ίδιον Φόαε ι'ν Όφφις £φ&αοε νά ανμβουλεύη σήμερον είς την Γαλλίαν νά ευρίσκεται είς ε¬ παφήν μέ την Μόσχαν. Υπό τό ίδιον πνεΰμα ό κ. Λαβάλ προσεκσλλήθη έπίοης είς την συνεννόησιν μετά τής Ιταλίας. Ή συνεννόησις δ μως αυτή δέν δύναται νά λά¬ βη μορφήν παρά μέ την σύμ¬ πραξιν τής Μικράς Άντάντ καί τής Βαλκανιχής Συνεν¬ νοήσεως καί δέν θά επιτευ¬ χθή ή σύμπραξις αυτή παρ υπό τόν ρητόν δοον δτι θά πραγματοποιηθή μετά την ύ- ηογραφ ην τοθ σύμφωνον ά- μοιβαίας βοηΰεΓας μέ τα Σο¬ βιέτ. "Εκαμεν &ρά γε χαλά ή γαλλική πολιτική νά καιρο- ακοπήαη τόσον, νά επιδείξη τόσην άναβλητικότητα; Δέν τό πιστεύομεν. Ή ναλλοοόβι- ετική οϋνϋ"ήκη, εάν αυνήπτε- το ενωρίτερον, θά ή"αχει επί τή; Γερμανίας προληπτικώς επίδρασιν, ή όηοία άναμφι- βόλως θά ήτο αωτηρία. "Ηδη οέν δυνάμεθα πλέον νά έλπί ζώμεν τουτο, πρό γμα πού α¬ ποτελεί απώλειαν διά την ει¬ ρήνην. Πρός συμπλήρωσιν τοΰ ά μυντινού μετωπον, είς τό οποίον περιλαμβάνεται ήδη καί ή γαλλοσοβιετιχή σννερ· γσαία, άπομένει νά έπιδιω- νθ§ ή άπόσπασις τής Πολω νίας άπό τό γερμανικόν ού- ατημα χαΐ ή διαπραγμάτευ- αίς τής ηαραδονναβίον συν- ϋήχης. "Οσον άφορξ. τό πρώ τον, ό κ. Λαβάλ θά σταματή¬ ση εί( την Βαραοβίαν πρίν φϋ·άσχ) είς την Μόσχαν. Μέ χρι νεωτέρου δέν πρέπει νά αν α μέν ώμεν πολλά Ίπό όσα θά ηοάξτ) ό Γάλλος ύηονργός Όσον άφορξ. την ηαραδοννά· βίον συνθήκην εύκταϊον θά ^ο νά μην ακολουθήση την Ιδίαν πολύπλοκον καί άτέρ- μονα οδόν, τή» οποίαν ίχρει- άαϋ·η νά όιατρέξβ τό Άνατο- λικόν Σύμφωνον διά νά περι ορισθή είς τόν μόνον πρανμα τοποιήοιμον ούσιώδη πυοήνα, »ήν γαλλορωσσικήν συνθή¬ κην. Δυσ.υχώς ή παραδουνά- βιος διάσκεψις δημιουργεϊ φόβονς έπιβραδύνσεων έπί- σης μακρών Θά ήτο άνάγχη νά ανγπλφϋ δχι μόνον μία διάσκεψις μετά τής Γερμανί¬ ας καί τής Ουγγαρίας (έκ τής οποίας, φναιπά, δέν μπο ρεϊ νά προέλθη καμμιά Ιγγύη σιςδιάτην εΙρήνην), άλΐά καί μία διάσκεψις ΓαλΗις— Ιταλίας—Μικράς Άντάνι— ΒαΙκανικής Συνεννοήσεως. Δέν έφθάσαμκν όμως άκόμτ; είς τοιαύτας άποΐβλεσματικάς μεθόδονς, τάς οποίας έν τού τοις άπαιτεϊ έπειγόντως δ κίν δυνος πού έπιπρέμαται επί τής Ευρώπας. ΠΕΡΤΙΝΛΞ ΑΕ1ΑΙΡ.Α1 ΣΝΕ1ΈΙΣ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟΝ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ^ΚΤΗΜΑΤΙΚΗΣ Παρηκολούθησα έχ,θές ιό δυ σ' ενα «μφίβολο δρομισκο τής πόλεώς μας έ'να σνστηματι- κό παζάρευμα, μιά λεπτεπίλε- πτο καί σοβαρά συζητησιν, άπό ενα δανδή πλουτοκράτη πού έ παζάρευε ποίος ξέριιποιΐς πτω χής νέας τή σάοκα. 'Ω' ποία αθλιότης! άτιμία!... — Πόσο; —Τόσο... Έδώ στήν Έλλυδα πού έλα- τρεύί)ηκε καί είχεν απείρους καί περιβ ιήτους νιχούς ή Άφρο- δίτη, τό παζάρευμα τοΰ ιΐδους σύτοι'ι τής γυναικός εΐνβ οέ με· γάλο βαθμό άνεπ-υγμένο, φροΰ- το κι' αύτό τοΰ ψευδοπολιτι σμοϋ. 'Αλή9εια, πρέ-τει ν ά καταδι- ωχθή αύτη ή έπαγγι-Αματική έργασία, ή σήψ^, 6 βόι βι'ρσς, ή αθλιότης, πρέπει να σηκώσω με πόλεμο ουσιηματικόν «αΐα τής πορνεία:, κατά τής άγορο πωλησίας τής σαρκύς, π^ρνον τες πηράδειγμά άπό την Ίαπω νίιν. Ή Ίαπωνία είνε ή χώ >α
τού 'Ανατέλλοντος Ηλίου άλλά
καί τής Δυούσης διαφθοράς.
Τό Τόκιο, ή πρωτεύουσα τής
Ίαπωνίας, πρώτη έ^ωσε τό πα-
ράδειγμα, κατήργησε καί εκλεισε
τούς ναούς τής Αφροδίτης, άπη
λευδέρωσε τάς ϊεροδούλους άπό
τα βασανισιήρια των κατέργων,
κατεδίωξε τ<>ς μαστροπούς καί
γενικώς όλους δσοι μέτήρχοντο
τό έπάγγελμα τούτο.
Ή Γιοσκιβάρα (Κόκκινη Σε-
λήνη) ή κακόφημος αύτη συνοι-
κία τής έ-<εΐ δημοσίας άγάπης ό ναός τή; Πανήήαου Άφροδ-- τη ρ'κλεισε γιά πάντα. Εις Λοξαν αϊοινιανή πόλις μας διατηρεΐ ι ήν Στηναλόγγα τή λάσπην (ΐύτή τής ζωής τό ατίγ- μα τή. κοινωνίας. Πόσα δυστυχισμένα σώματα γυναικών 2έσάπισαν εκεΐ μέσα στ ήν άνηθικότητα σία βρωμερά καταγώγια χοορίς άλλο φώς άπό τό χρωματιστό ι^ώς τού φανα- ριοϋ τής πόριας, άπό την ήίίι.νή καί τή μυρωδιά τοΰ μείΐυσμένου πελατου. Όλοι οί νέοι σήμερον πςέπει νά έννοήσωμκ καλά καί νά πο- λιμήσωμεν την έπαγγελΐ'ατική πορνείαν την οΥ'μοσ.αν αγάπην καθώ καίτίς παυλίστριες πού ά ηομυζοΰν σαν τίς βδέλλες τόν ό- βωλον τόσο τοΰ νέου όσον καί τής πορνευομένης πτωχής νέας. ποϋ την έκμεταλλεύονται ιά νά ζήοουν αύτές. Κάτω λοιπόν ή | παγγελματι- κή πορνι-ία, αύτό τό έπονείδι- στον στίγμα τής συγχρόνου γυ¬ ναικός. "Οταν άπ' δλα τα σημεΐα τής Ελλάδος δοθή αύ ό τό σύνθη- μα καί κηρυχθή φοβερός πόλε μος κατά τής διαφθορά-, τότε μόνον δυνάμεθα νά δημιουργή¬ σωμεν κοινωνίαν ύγιά καί άν¬ δρας πού δύνανται νά έξυπτιρρ- τήσουν την πατρίδα καί τό Έ- θνος. Ι. ΡΙΑΝΟΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.ΚΑΙ ΓΝΩΜΑΙ ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟΝ ΜΑΣ Ι Δέν πρόκειται άπό τας στήλας ΐΑΐάς έπαρχια- κης εφημερίδος, τής οποίας σκοπός είναι πρό παν¬ τός ή ανάπτυξις των τοπικών ζητημάτων, νά Θίξω- μεν διεθνή ζητήματ». 'Αλλά τα ζητήματα αύτά μας ένδιαφέρουν κατά τούτο, ότι μας Θέτουν πρό μιάς καταστάσεως οξείας καί διαρκώς οξυτέρας,η οποί*, φαίνετχΐ, μοιραίον τέρμα θά έχη ενα πόλεμον, πού -δέν τό ευχόμεθα, άλλά τό φοβούμεθα — θά παρα¬ σύρη καί την χώραν μας, Πώς θ' αντιμετωπίσαμεν ένα τοιούτον ενδεχόμενον. Πώς θά οργανώσωμεν, έστω, την ούδετερότητά μας, άν τουτο καταστή δυ νατόν; Χρειάζεται Οέλησ'-ς καί προσπαθεία καί αρ- μόνησις όλων των έθνικών δυνάμεων. Τουτο πρέπιι νά είναι τό ίδανικόν μας, ίδανικόν τό οποίον επιβάλ λουν καί λόγοι έσωτερικοί, άλλά καί αί έξωτερι><αί περιστάσεις. _____ • χ. Ν. ΑΙ1ΟΣΚΙΤΗΣ || Ό διοριομός τοϋ χ. Νικό¬ λαον Άποοχίιης ώς γραμματέω; τής Γεηχής Δωιχήσΐως Κρήτης ήκονο&η μηά χαράς χα ικανο- ποιήοκος. 5 Άνή«ει είς τή* τάξιν των ο¬ λίγων δνστυχώς ύηαλΐήλΐύν χον Ελληνικόν κράτονς οί οποίαι φροιονν δτι διά νά Ιργαα&ονν, διά να ίποσΊυσοι;»- τό δίχαιον, διά νΛ άναχουφί'σουν τόν λαόν, πρέπβ» άπαραιΐι;τα)ς νά τόν συ· να>αστραιρ )ϋν, νά γνωρίσουν
χην ψυχήν τον, νά γνωοίσονν τάς
ανάγκας χον.
Ο λαός χον ΉρακΧείον έν μέ-
οφ χον διιοίον Ιζηοεν ώς Πρω-
χοδίχης αρκετόν καιρόν, εμεινε Ι¬
διαιτέρως ίκανοποιημένος. Τοιον-
χοι ετιιινχεΐς διορισμοϊ ίξνψώ
νούν τό φυόν^ίΐα τού λαοϋ διότι
ΐΐναι βέβαιον διι ή διαχυβέρνηαίς
χον είναι έμπεπισχινμένα είς χ«Γ·
ίίά23ί
ΜΠΕΜΑΕΣ ΜΕ ΤΟΝ
ΕΝΑ ΟΙΚΟΠΕΔΟΝ
ΠΟΥ ΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧ.ΛΟΙ
ΣυνΕχ/ζονται ε'ς τάς
νας αί <5ιαπραγματεύσϊΐς μετα 1 ξύ τής Κυβερνήσεως καί τού Ι α·τιπροσώπου των Άγγλων όμολο>Ίθύ/.ων διά τόν όριστι
«όν διακανονισμόν των δανει-
1 ών τής Κτηματικής. Ή Κυ
βέρνησίς ζητεί την μείωσιν
Τού τόκου των άπό / ι)*
1 είς 4 ο)ο καί την παράτασιν
Ι τού χρόνον έξοφλήσεβ»»
ιΔΙΚΟΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΙΣ
Α Συνάδελφοι μάς κατήγ-
γειλαν ότι δ είς των έν τή πό¬
λει μας κινηματογράφων, δέ*
έπιτρέπει την ελευθέραν είσο¬
δον των δημοσιογράφων. Έν
τούτοις κατ' αυτόν τόν τρόπον
παρκβιάζετ.'ΐ ?να άπανταχοΰ
τοϋ κόσμου άνεγνωρισμένον δι-
κιίωμα των δημοσιογράφων,
στηοιζόμενον είς την παράδοσιν
τό έθιμον, αυτόν τούτον τόν νό¬
μον άλλά καί είς κάποιαν άμοι-
β αότητα υποχρεώσεων μεταξύ
θεαμβτων καί εφημερίδων. Έν
πάση περιπτώσει, φέβομβν τό
γεγονός είς γνώσιν των διευθυν-
τών τής έπιχειρήσεως, μέ την
πεποίθησιν ότι θά σπεύσουν νά
άοουν χήν άδικον άπαγόρευσιν.
*
* *
ΙΙΛΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΙΣ
Α Είναι ευχάριστον διότι ό
πολιΐικός κόσμος τού τόπου
μας περιλαμβά εί πρόσωπα τα
ό/τοΐα ένθουσιάζουν οί άνυσιε-
ρόβουλοι άγώνες διά τα τοπικά
ζητήματα, όπως συμβαίνει μέ
τόν κ. Μιΐρνελάκην. Πράγματι ό
κ. Μ ιρνελάκης άντιληφθας μίαν
αδικίαν ή δποία διεπράτεΐο «Ις
βάρος τής μεγαλυτέρας επαρχίας
τοΰ Νομοΰ, 'νέν εδίστασε νά α¬
ναλάβη την πρωτοβουλίαν δι*
ένα άγώνα ανορθώσεως τοϋ δι-
καίου ό οποίος χάρις είς την πί¬
στιν καί ιό θάρρος μέ τό οποί¬
ον διεξάγεται, είναι βέβαιον δτι
θά αχθή είς αΐσιον πέρας.
*
&ΙΑ ΓΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝ ΜΑΣ
Δέν γνωρ ζομεν άν τό Γε-
ωρΥικόν μας έπιμελητήριον εύ-
ρισχεται είς θε ΐΐν νά πραγματο-
ποιή'η την έχιθυμίαν τής Κοι¬
νότητος ΝιπηΊητυΰ διά την Ιπα
νίδρυση τον έκεΐ είς τό παρελ¬
θόν λειτυυργήσαντος Γεωργι-
κού Σχολείου.Άλλά άν δύναται,
δέν πρέπει νά παραβλέψη τόν
πόθον των άγροτών μας, οί δ-
ποΐοι εχουν φλογεράν την επι
θυμίαν να μάθουν νά καλλιεο-
γοΰν Επιστημονικώς την γήν,
προετο.μάζοντες ου τω ?να καλ·
λίΐερον μέλλον διά την Γεωργί¬
αν μας.
Ό κ. Ματθαΐος Μπαριτοκις
είναι ένας άτλός έργατικός άν-
θρωπθς, πού ιΐναι όλοτελα ξα-
φνιασμένος μέ την τυχη τού—
νά βρεθή δηλ. μπερδεμένος μέ
...τον Μινωΐ^όν πολιτισμόν!
Τόν βοήκαμε σ' ενα Καφενε-
δάκι τής Τρυπητής, Κοντά στό
υίκόπεδό -τού, πού ένφ τό νόμι-
ζε πώ. ήτανε δικό τού, καλο-
πληοωμένο, ξαφνικά 0/ήκε νά
τό διεκδίκησιν δ νόμιμο. κληρο-
νόμος τοΰ Μίνωος κ. Μαρινά-
τος.
Ή όλη Ίστορία, όπως μάς
ι ήν ίιιΐ|γήθηκεν δ ϊδιος, έχει ώς
ε>^η .
Το ο'κότεδό τού, π>·ύ βρί-
σκετίΐι στόν Πόρο, μεταίύ τοϋ
"Ορφανοτροφειον καί τοΰ δρό-
μοΐ', ιδχει άγοράσει άπό την
Ί'.θιΐ/ίή Τραπέζα άπό καιρό.
Τά.όριά τού τα ώ^ιΐσε ό μηχα
νικός κ. Τσαμπουρά'.ις. Άπό
την Μεγάλη Τετάρτη Ιβαιλε έρ
γιίτες ν' άνοίξουν θΐμέ/α(ΐ γιατί
εί/ε σκοπο να οίκοδομηση. Μέ·
χρι τής Τρίτης τοΰ Ιΐάσχα δέν
παρατηρήθηκΕ τί..ότε στό χώρο
πού 'έσκαβαν. Άλλά τ ήν Τρίτη
που ΐιήγε γιά νά επιβλέψη την
έργασία, οί έργάτες τοΰ εδειξαν
έ'να κομμάτι άπο πκλαιό πιθάρι.
Άργότερα τα κομμάτια πλήθαι-
ναν κι' οί έργάτες κατά διατα-
γή τοθ Μπ./ριτάκη τα φύλαζαν.
ΙΙέρασε δμως άπό κεΐ καί τα
είδ- δ Νικόλαος 'Επιοκοπάκις,
πού έχει μιά μικρή πεΐρα άπό
'ΟΧ'ΐ^Ί γιατί έργάστηκε στις
άρ/ναιολογικές άνασκαφές τοΰ
Καρτεροΰ. Αύτός πήγε την ίΐ-
ήηση οΐήν ύπηρεσία τοΰ Μουσεί
ου. "Εισί τό πρωΐτής Τβτά^της
τοΰ Πάσχο δ Μπαριτάκις πλη-
ροφορήθηκε άπό τούς έργάτβς
ότι ια δουλειές σταμάτησαν, γι-
ατί τό οίκόπεδό τού άνήκει πιά
.. στό Μουσεΐο.
Καθώς λέγει δ ΐδιο; τα εύρη·
ματα τοϋ οίκοπέδου τού είναι
«δυό μικρά σταμνάκια καί Ινα
πράμμα πού μοιάζει σά χαβάνι,
μέ τό χρώμα τοΰ χαλκοΰ καί πού
ύπολογίζεται—λέει πάνΐα δ ϊδι-
ος—μεγάλης άξίας».
Τώρα δ κ. Μ.ταριτάκις ζητεί
νά τοΰ ξεκαθαρίση τό Κράτος
τίς διαφορές τού μέ τό Μίνωα
καίνά τοΰ ι>ώση έπίσης τό τρί¬
τον άπό την αξίαν των εύρημά-
των. . Μ. Μ.
Ο ΠΟΤίΜΟΣ ΠΟΥ 6ΑΒΕΙ
ΕΚΑΤΟΜΜρ_ΑΝ8ΡΟΙΙΟΝ
Δέν παρέρχεται σχεδόν έτος
δπου δ Κίτρΐνος ποταμός να μην
πλημμυριση τό άχανές λεκανο-
πεδιόν τού. Κατά καιρούς όμως
οί μοιριΐΐοι αύτοι καιακλυσμοί
προσλ.μβάνουν τόσον ΐρομα-
κτική Ικτασιν, ώστε, όπως άνα-
φέρει ή ίστορία νά έχη θάψτι
μέχρι τοΰοε δεκάδας έκατομμυ-
ριων ά»θρώπων και ολοκλήρους
πολιτισμού.. Ποϋ όφείλεται ή
καταστρεπτικόν αύτοϋ τοΰ
ποταμοΰ; Εις την Ίλύν τού.
Τα- άλλεπκλληλα στρώματά
της άποτίθενται είς τόνπυθμένα
τής κοιτής τού ποταμοϋ, ό όποΐ-
ος ίιιαρκώς ύψώνετια. Φυσικα
τα ΰ >ατα τοΰ ποιαμυΰ δέν χω-
ροΰν πλέον είς την κοίτην τού.
Διά την πρόληψιν δέ των πλημ-
μυοών άναγείρονται προχώματα
πρός συγκράτησιν των υδάτων
τού. Μέ ιέχνην, την οποίαν έχη
οημιουργήσει μακραιων παρά¬
δοσις, οί Κινέζοι, έπειδή είς ό¬
λην την κοιλάόα πού διασχίζει δ
ποταμός δέν ύ/ΐάρχει πέτρυ, άνε
γειρουν τα προχώματα αντά μέ
την ιδίαν την ΐΛυν τοΰ ποταμοΰ.
Άλ'.ά δ πυθμήν διαρκώς άνέρ
χεται. Τα προχώματα διαρκώς
άννψώνονται. Κ<ιί έρχεται ήμέ ρα όπου δ πυθμήν τοΰ ποταμοΰ ευρίσκεται ύψηλόιερα άπό τάς έ κατέρωθεν έκτάσεις. Κατά την περίοδον δέ των βοοχών, ή στάθμη των υδάτων τού φοβρροΰ ποταμού φθάνει ε.ττά καί πλέον μέιρα ΰψηλότβ· ρα άπό την πέριξ γήν. Πόσον ήμποροϋν νά άνθέξουν τα προ¬ χώματα... Κάπου θά επέλθη ρήγμα καί τότε έπέρχεται δ κα- τακλυσμός άπό τόν δποΐον δέν ύπάρχει αωτηρία οΰτε διά τούς ανθ ώπουςοΰιε διά τα ζώα, ουιε διά τα σπίτια, οΰτε δια την γήν. Πρό τοΰ κινδύνου αύτοΰ τΊ Κινεζική κυβέρνησις άπετάθη είς τούς Γερμανούς ύδραυλικούς οί όποΐοι μελετοΰν τόν Κίτρινον ποταμόν καΐά περίεργον τρόπον. Είς έ'να άτΐόμερο χωριουδάκι ιών "Άλπεων, τό Όμπι-ο'ναχ, I- χ< υν κατασκευάσει μίαν μικρο¬ γραφίαν τοϋ ποταμοΰ—Ινα πρό¬ τυπον μήκους 150 μέΐρων καί τλάΐους 2-10 μέτρων μέσα είς τ δπηΐθγ κυλά νερό μέ καρβου- νόσκονην, έπέχουσαν θέσιν Ιλύ- ος. Έκεΐ Ικτελοΰνται πειράματα πρός εξεύρεσιν ενός τρόπου τι- θασεύσεως ΐοΰ] καταστρεπτικοΰ ποταμοΰ. ΖΑΧ. Λ ΠΑΠΑιΜΤΩΝΐΟΥ ΟΟΩΝ:::::::::::::::::::::::::: ΟΠΡΩΤΟΣΜΑΣΒΑΣΙΛΙΑΣ Κατά τόν ενα ή τόν άλλο τρόπο τα έλαττώματα των άρχόν τιον γινονται γνωστά στούς λα- ούς κα'ι έπειδή δ λαός βλέπει πολύ καλλίτερα τίς κακίες των παρά τό φωτεινό των μέρος, δ "Οθων έ/ινεν άντιδημοΐικός. "Επεσε γιά την έπιμονή τού, γιά τή λε:ιτολογία τού καί γιά τό άπροσάρμοστό τού πρός την πραγμαΐικόιηΐα. Ήταν καθη γητής Ικεΐ πού Ιπρεπε νά είναι ϊνας «αΛτίφ», καί κατασκευα- στής συλλογισμών έκεΐ πού έπρε πε νά είναι εύλύγιστος διπλωμά της. Το άπροσάρμοστό τού Γερ- μανοϋ.θεωθητικοΰ άδίκησε καί •τίς μεγάλες άρετές τού. ΙΙορϊ^ δέν είχε! Ήταν άφιλοχρήματος. Ενίσπλαχνυς. Έτοιμος νά κινδυ¬ νεύση γιά τό δίκαιο, γιά την τρ θική καί γιά την άξιοπρεπεια. τΗταν δνειροπόλος, παιδί όνει οοπόλου. Ήταν Έλληνας. "Ε καμε τή μεγάλη ϊδέα ΰ τού καί ποτέ &έν ξέχασε τό ρω μαντικό δραμα πού χτύπησε στά μάτια τού δταν πάτησε στό Ναύ πλιο. Τάχα τα άγνοοΰσε χά προ τεοήματά τού δ λαός πού τόν ϊδιωξε; "Οχι.Τόν Ιδιωξαν τα πό λιτικά τού μειονεκτήματα. Τόν κρ 'τησαν δμως στή μνήμη τοΰ έλληνισμοΰ οί μεγάλες ψυχικές τού άρετές, Αύτές είχαν δημιουρ γήσει μετά τό 62 τόν παρελθον- τισμό, τή νοσταλγία τής επομέ¬ νης γενεάς, τή μετάνοια πολλών διωκτών τού, τή λατρεία έκείνη πού αποτελεί ώς αυτή τή στιγμή τό λυκόφως τοΰ Όθωνος. 'Επιστευε στό οόλο τού. Γ ι* αυτόν κυβερνήτης τίτον δ βασι¬ λεύς. Δυσπιστοϋσε στούς πολιχι- κούς. "Εψαχνε στά χαρτιά πού τοϋ ΰπέβαλλαν καί στά λόγια τους μήπως βρή την πανηρή σκέψη, τ, άν δ εΐσηγητής ήταν άνεπίληπτος, την πλάνη.
Δευτέρα 6 Μαΐου 1935
«ΚΡΠΤΙΚΑ ΝΕΑ»
Σελίς 2,(
ΚΩΣΤΑ ΠΑΡΟΡΙΤΗ
ΤΟ ΜΡΓΑΛΟ
ΠΑΙΔΙ
ΑΙΑΛΕΧΤΟ ΡΟΜΑΝΤΖΟ
4ον
Βλέποντες κανιίς αίτή την
πομπή, δέ θά μποροθσε νά νιώ-
ση ι2ν εΤτβνε διαδήλωσις ή λιτα-
νεία. Μπροοτλ ηήγαινε ή ιΙχ6·
να τής Παναγ 4;, πού τηνέ κρα-
τούοανι δρθια δυό παπαδις. Πα¬
ρά τείοω άλλο: παπάοες π ού
χρατ&ύσανε το άρτοφόρι, Ινα
θυμιατό, τριΐς χρυοέ; στολές
"Ολοι βύ'οΐ άποτελούσανε την
3ρωτοπορε£α, άνοίγανε τό δρόμο
γιά_νά περάση καμαράτος, γε·
λαοτάς δ ύποψήφιος, πού πίσω
τού αερνότανβ το &ττόλοιπο πλή-
θος.
Ή πομπή πέραοε μέοα άπό
την άγορά. Σΐίς πόρτες των άν-
τίθετω μαγαζβ.ών &δτε ψυχή.
"Ολοι είχανε τρυπώσει σιο βά«
βος γιά να μην ίδοθνβ τό θίαμα
πούϊειχνε καί δεβαίωνε πόσο
πιό άψηλα στεκέτανΐ έ άντί-
παλος.
Ή πομπή εφταοε ατήν έκκλτ)-
οιά. Ό ΰποψήφιος ήθελε κ^Ι νά
λειτοαργηΊγ], νά πρίσκιινήοη,
μιά πού ττρώΐη φορά πατοϋοε
τό χ&μα τής πατρίδας τού. Ο".
ψάλτε; φανατισμίνοι κι' αύΐοί,
καί μέ-τήν ίλπίδα κάποιου ξε
χΐυριστοθ μπαξισιοθ, το κουδου-
νιζανε γιά καλά. Ποτέ 6 αρι-
ΚΑΣΤΡΙΝΑ
Αιά τήνύγείοιν
στό προσύλιο. Ό ύπΐψήφιος ή-
θελε ·.« ιίπ^ 8ύο λίγια, νά φχΛ-
ριστήοη τόν κόσμο γ:* αυτή τή
θερμή ύπςδοχή, πού τουκανε.
"Ετσι άηοδείχτηχε τώ; 6 ύιτο-
ψήφιος δ?ν είτανε σάν τάν <£λλο | *_ , ν< πού δέν μποροθοε νάνοιξη τα θίίμα τού. Αύτάς, ό ϊικός τού;, ειτανε οχι μόνο θρή-κος άνθρω- .πος, μά καί ρήιορας. Φωνή καμτίανιοτή. Κα'. κάΐι λίγια .. Δέν τα νιώθανε κιόλας δϊβαια δ- λα... Μά αάμπω; μπ&ρεΐ καί νά νιώση κανι'.ς τί )ί*ι σά μι>εΙ
1<οζ τόσο γρβμματιομίνος; Σάν τύχη νά είναι μάλιοτα κι' άγράμ ματος Κ' 6*. περαότΐροι άχροα- τίς τού, άγράμματοι εΐτανι. "Ε- πειτα δέν πρέπει νάχη κανείς καί τέτοιαν άξ ωσί}. Τό χρεος τού είνε μόνο ν>χούη, δχι κ^Ι ,
νά κατα>οβαίνη... Ώ; τόσο λίγο «σ< $ ^νώ/ιη δή αν ό πολύ, δλοι καταλ;, βάνε τιώ; 6 μά; ρίξει βρ-χη, ανχη Τό ΰίρος ιΐαήλ&ίν αΐηίως χαι μαζι μ' ανιό ερχονται χά «υν<χά καν,αατα καί τάσις δλλες Ιπιδη μίες. Διά τοντο ή νγίΐονομιχη υπηρεσίαι νά λάβη δλα τα ενδει¬ κνυόμενα μέχρα. Περισσότερον τα πανδοχηα οί σταΰλοι τα ό,ιοΐα βίναι έαχία χών περισσοιίρΐύν ίπιδη- μιών τχρέπει νά Ιπι&εωρονηαι σνχιότερον. Αλλάζουν οί καιροί "Ελεγον οί παΐ''<χεροι: «Τα Μάη χά) χρνπάφι νά βρέξη, ηά λι ζημιά ΰό χάν/]' Ό Μόης δ- μως όΐν μας ίκαιε τΐοτ* τη χάρι νά β(}έζη χρνοάφι—ε"ισι γι'ι δο· χιμη—νά Ιδούμε ηώ; ι?<1 τχάει αύ(ή,...ή ζημιά. "Ως τόσο ιί χίηροι άλλάξανί δ ιως >ί '
οί ίνΰρώπα χαΐ εισί χώρα απού
Μάης
ϋαναι
ρήτορας θέληαε νά τ&ύς χ
στήσ^ καί νά τού; δποσκεθή'
πώς θά κάνη τάδύ'ατα δυνατά
γιά τό καλό τού τόηου, κιί γιά
τό μ.ΐ^α)ιΙο τής πχτρίδίχς.
Μί τή στιγμη αυτή, άντήχη-
σε απο μίαν ϊκρη, μιά ανωνή.
—Είοαι Ινας θεομπαίχτης
καί τ.ποτχ παραίτάναι.
Ό οποψήφιες τΐχΐσε, κοκκ!·
στερίς φΐλτης, ποο ιΐτανε πάν- | νιαΐ, βώπααβ, τό π/ήθο; άνατα-
τ% μισί6ραχνο(, δέν είχε άνεδή Ι ράχτηκε. Τ ; Μκ&; καί ΪΜχο^μι
σέ τίτοιο σκαλί, δέν είχε βγάλει
τέτο:ε4 ϋψΐ)/έ; νοτες. ΠοΟ *{-
τανε κρυμμένες αύτές <-1 νότε,; Τίς φύλαγε ατά βάθια τοθ στή- θου; τού γιά νά ■. ίς ή Σάν τέλειωοε ή δοξολογία, έ κόομες μαζώχτηκ» 5λος όξηι τώρα κανεναν καυ/ά, τίηοτα αΐμαΐα οάν τίς άλλες φορές; "Ι σ»ς οί ί.τιθε:οι δλέποντας την έπιτυχία τής υιτοδ^χής κα! θε- ίονιας νά καταοτρεψ^υνε την καλή έντύΐτωαη τοθ κίαμου, νά γενντ,αιυνε κανίναν καυγά!.. (άκολουΗε!) Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΝ! Ζ9Η ΕΝΟΣ ΕΜΠΟΡΟΥ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΕΡ Μ Π Α ΖΙΛ ΖΑΧΑΡΩΦ ΚΜιΉ»ΊΜΛΐνΐ^^ 4ον Είς ς το Ψαιτίρι τού Κερατείου κόλπου κατοικοϋσαν οί πλούσιι;ΐ "Εμποροι. Άπό,,ε- κεΐ εΌρευγαν τα πλοΐα των διά την Μεσόγειον χαί άπό έκεϊ έ- κρατοΰσαν είς τα χέρια τους τό έμπόο*ον εως τα βκθη τής Ά· »ατολής. Άκόμη καί είς την σχετικώς ι πτωχικήν συνοικίαν των Ταταού λων, δ κόσμος εφαίνετο καλλίτε ρος παρά είς τα ό η τής Άνα- τολής. ΟΊ δρόμοι πού πβριίΐάλ- λουν τόν ναόν τ··ΐ5 ΆγίουΔημη- τρίου είνε στενυί καί άκάθαρτοι καί άν δέν έλειπαν τα καφάσια άπό τα παβάθιρι των σπιτιών δέν θά διεκρίνετο δτιή1 συνοικίυ ήιο κατωκ^ιιένη άπό 3Έλληνας καί δ/ι άπό Τούοκους. Καί είς αύτην λοιπον την πτωχικήν συ¬ νοικίαν υπήρχον ϊχ> η μεγαλείθυ
Οί δρόμοι εΐίον όνόματα Έλ-
λήνων τεχνιτών πού κατώκουν Ι-
κ^ΐ καί ειργάζοντο ώς ναυπηγοί
είς τα σουλτανικά ναυπηγεΐα.
Έκεϊ ιΐχαν τα σ.τίτι« των ο!
Ντιρεκτζή-μπασήδές οίκατασχευ
άζοντες τα καταρτια, οί Βαρελ-
τζή-μπασήδες, οί β ιρελοποιοί, οί
λεπτουργοί, οί δ.τλθΛθίοί, Τό
μεγαλειτέρον μέρ«ς έξ ούτών ή¬
σαν Έλληνες <■{ ό.τοΐοι, όπως ό Ζαχάρωφφ είχον 2λθη έκ νό- του, άπό τάς νήσους. ΟΙ Σουλ- τάνοι τοϋς είχαν φέρη 'Νούλους άπό τάς τάς εκστρατείας των καί τοίς εγκατεστήσαν ?ξω άπό τι'< τείχη ττις πόλεως. Μέχρι τού δεκάτου ένάτυυ «ίώνος ο! Έ·.- ληιες των Τατσούλων έξ γό,_·α- ζον αέ δώρα καί μέ «μπαξΐπια» την ησυχίαν τους άπό τούς Τούρ κους άστυνομικούς. Το το ίίιιως δέν τούς ήμπόδιζεν νη είνε ύπε- ρήφανοι διά την κατανωγήν των. Ή έλληνική κοινότης των Τα τα·'ύλων είχεν άποβί) κέντρον τού #ΕλλΥ)νισμού τής Άνατολής. ΙΙλιιύσιοι εμποροι είχον άναπΐυ χθη έκεΐ καί δια ν έξενΐιτεΰοντο εις την Όδηταόν, τό Κάϊρον κιιί τούς Παρισίους δέν έπαυαν νά ενθυμούνται τούς σνμπατριώ τάς τωι·. Ή Ιλληνΐ/ίή κ ινόΐης των Τα· να την Τό ταούλων είχεν είς μέγαν βαθμόν άνεπτυγμένην ήν αλληλεγγύην άηέναιτι των Τούρκων. "Οίαν έ/ίνετο έρανος διά νά άπελευθε- ρώσουν διά δωροδοκίας κανένα Έλληνα άδί'ως φυλακισμένον δι ι νά κάμουν έ'να δώρον τού Ότυνόμου, τού κνβερνη'τι,χοϋ ύ παλλήλου, όλοι οί Ταταυλιανοί συνεισέφερον. Κανεί; *έν ηρνεί¬ το τόν δ,νΌλόν τού. Κ<τά τα άλλα δμως δέν παρέλειπον νά φροντίζουν διά τό συμφέρον τους. Οϊ Έλληνες γενικώς είνε καλοΐ Ιμποροι, οί Έλληνες τής Κωνσταντινουπόλεως άκόμη χαλ λίτεροι Είς τό περιβαλλον τούτο «με- γάλωνεν ό νεαρός Ζαχάρωφφ. Ό πατέρας τού έχοπίασε πολύ νά μορφώση τόν τίν τού καί τοϊ' καταστήση άνετωτέραν ζωήν άπό την Ιδικήν τού. πράγμα Λέν ήτο καί τόσον εύ' κολον. Είς τό σπίτι τού τόν έ περίμεναν τέσσερα πεκασμένα στόματα χάί'ε βρ<<δυ. Έχιός τού μοναδικοΰ άρρενος, τού Ζαχα¬ ρίου Βασιλείου είχε καϊ τρείς κόρες. την Σεβαστήν, γεννηθεΐ σαν έν Αγγλία, την Ζωήν καί την Χιςάκλίΐαν Οί συγγ^νεΐς ΐόν ίβοηθοϋσα,ν Ισο» ήτο δυνα¬ τόν. Ένας άδελ«$ός τής συζύ γου τού, ό πλοΰσιος Άνΐωνιά- οης £έπήρε οίκό ρ< α>ον ιίς τό
σπίΐΐ τού τόν νεαρόν Ζαχάυωψφ.
Γ ίς τό ιριώροφον ξύλινον σπί'ι
τό όποΓον ύπάρχει άκόμη είς τα
Ταΐαΰλσ, επέρασεν ό βραδύτε¬
ρον Σ'ρ Μπάζιλ .ά πρώτα έφη-
βικά τι«υ χρόνια.
Είς τό σχολείον εθεώρει ο έ'
νας άπό τούς κ ·λ'.ιΐέρους μ Όη-
τάς, ά.τό τούς πλέον εύιιυεϊς κοί
τΐ'ύς περισσότερον έπιμελεΐς. Ό
πατέρας τού δέν ή'θ ΰμως είς
θέσ;ν να πληρώνη δίδι/κτρα. Ό
υίϊ·ς ι υ άλλως τε εΐχρ μάθε-ι
πλέον νά διαβάζη, νά γράφη καί
νά λογαριάζη.
Τόιε κάποιος πλούσιος πατρι-
ώτης των ό Ήφαιστίδης, Φ ίνα
οί ώ ι ής, άνέλ'ΐβε νά τόν έγγρά·
ψη μέ ίξοδά τού εί, την αγγλι¬
κήν σχολήν.
(άχολυυθίϊ)
σωσιό χρυαάφί.
Τα αύτοκίνητα
Τα ανιοκίιηια π<·ν ΙχιιΧοϋν την συγκοινωνίαν ϊΐεϊιιάδοζ χη- τά τάς (ίτΐογίνματίν^ς ώρας χαι μάΐιστα χατά την ά>ι»αν τ^ς ε»-
χινήσεώς τω», οχοϋμενονν δία
χαιά μαχράν οειρην είς χην ό
δόν παρά τό Βαλιε ■ ιζομι, χαι
οντοα φρι'.οοον* χην μάλλον πο-
ΛΐισιίχνασΓθν όδ&ν.
Νομίζομεν δχ χάηοια προ-
νοια πρέπει νά ληφ&ή υπό της
άατννομίας διά ν άποφενχ&ί) ή
Ααχημία πυν παρονοιάζεται '
ίκάυτην ημέραν.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ
ΑΡΡΑΒΩΝΕΣ.-Ή Δεσ.-τοι-
! νις Ριρίχα Μαλλιωτάχη καί ό κ.
Κωνστ. "Αντωνακάκης ράπτης
ηρραβωνίσθησαν.
ΓΑΜ Ι. — Ό κ. Νκόλ. Ζ.
Θιοδωράκης κ«ί ή Δεσποινίς Πά
παδιά Σ. Μαρχάχη ετέλεσαν εν
Τζερμιάδω Λασηθίου τούς γά-
μους των. Παράνυμτρος παρέστη
ή δίς Δέσποινα Μανοιλοπούλου.
Σ. Β
ΒΛΠΤΙΣΈΙΣ.—Χθες Κυρι
ακήν είς τό προάστειον Πόριις
όκ.ΐί. Ά. Μαυρής έβ'π^ι-'ε
τό χαριτομένο κοοιτσάκι τού κ,
Νικ» Έγγλεζάκη δόσας ίίς «ύ
τό τό δ'θμα Κυριακοΰλα. Είς
τούς γονεΐς χαί τόν ά άδοχον
ευχόμεθα ν'< τοίς ϊήση Ν. Α. ΑΊΊ2ΚΙΣ. — Αφιχθη ^ρο- χθές έξ Αθηνών ό κ. Κωνσταν¬ τίνος ΙΙε-οά'ης. ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙΣ. — Ά*ε- ■/ώρη ·ε δι' Άί'ήν ις ή κ. Σ1 φία Γ. Καψρΐάκη ή Πεδιωτάκη. — Ανεχώρησε προ/θές ^ι' Α¬ θήνας ό φίλος κ. Αντώνιος Π ι- ρασ/άκης φοιτηιής Νομικής. Τί ΚΛΤΑ'ΙλΗΧΤΙΚΐ. ΚΛΤΟΡΘΟΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΛλΕΝΠΙΓΚΕΡΤΩΝ Ο ΑΚΘΡΟΠΟΣ ΤΟΥ Σ Κ Ο Τ Ο Υ Σ Έκδρομές ΑΗ τό χαΐοχώράχι Λρχίοανε χι' οί Ιχδρομες... ΟΙχογέν/ιις η ουντροφιες ιέων, άλλά χαί ήΐι- χιωμέναιν, ηαίρνονν χυύς χάιι· Λονς χαί τα βοιαά. Κάποχε 6 χαιρός ύεν χρατάει χαλός δλη ι)}*· ήμέρα, ηλλ' αΰτό δέν Ιμηο δίζει χονς έχδρομίΐς νά π·ρά· αυννε *αλυ. Γιατ, διαν ΐχη χαεις λιαχά δα μές στην χαρδιά χον, δέν ηο· λννοιάζεχαι άν μονοχεφχιΐ άπό Γιά έναν παιδικό «(■■ΜΒεΒενι^εΒ^ει^επΒΜΒεειιεΒεβεεΒεΗ· ■Μηι Ι» ινηματογράφο σνμ- βαίιει νά δονμε μέπα σιονς Κινηιιατο) ράφ·>υς μος μιχρά
παδιά νά ηαραχολυν&οϋν ίργα
ίταίριασια ατην ηΧιχ'ια τονς.
Μ' δλα ιά μέτρα τ' άηαγορινη-
χά ηου μηοροϋν νά λάβονν οί
δρχε;, τίποτε δεν ΰά γίντ) μέχρι
νά δριατονν χαι δ ώ Κινηματο·
γραφιχίς παραατάαεις γιά παι·
διά, τουλάχιστον μιά φορά ' τη
βδομάδα. Είναι αλλωστε μιά 1·
τχιχείρηαη πον ίχει χαί την υπο-
λογίοιμη οΙ<ονομιχή τη; άποψη. * * * "Οπως κάθε χρόνο ΘΕΑΜΑΤΑ -ΠΟΥΛΑΚΑΚΗ Σήμερον τό υπέροχον έργον ΜΑΡΙΑ ΘΗΡΕΣΙΑ μέ την Κάτε Φόν Νάγκυ καί τόν Φίρ- [ νόν Γκράβε, άπό την ζωήν τής | περιφήμου Αύτοχρατείοας τής * Αυστρίας (έ/.δοσις Γαλλική). Καί έ'να επίκαιρον Ούφα Ζουρνάλ. | Την ΠΕΜΠΤΗΝ ύ ΛΙΚ- | ΤΑΤΩ-Ρ Κλάϊβ λΐπρούκ—Μ <ν- 1 τελεν Κάρολ.Τύ μεγαλείτερον κι- | νημαΐονρ'φ'κόν γεγονός -ΑΠΟΛΛΩΙΜ Σήμερον ή ύπέροχη Γε-ρμανι- κή μπυσ.κή φ<ίρσα ΙΙΑΛΐ ΜΑ ΖΥ Μ Ε ΣΙίΝΑ ΓΙΕΜΠΤΗ: ή μεγάλη δτε^τ- τιχίι δηιιιουργία τής ξανθής γοητ}'Τΐς Λ ι λίαν Χάρβεϋ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ Π ΡΟΔ ΙΔΟΥΝ, έ'νι άληθινό κινηματογραφιχό θαϋμα! Λίαν προσεχώ.: «Άγάια με αυτή τή νύχτα», «Κατεργαρια στήν ΚΛτεργαριά^, «Τό νού σου σΐήν τιμή μοί» κλπ. Σημ. Δευτέρα, Τετορτη, Πέμ- ] πΐη, Σάββοτο είς τάς 6 1)2 μ.μ. ι άπογευματινή. | ΕΝΟΙΚΙΑΖΙΪ'ΙΆΙ χατάστΤ μα εύ^υχωρότατον διά πάσαν ε¬ πιχείρησιν κείμενον επί τής ό- δοΰΚ/τεχά*η παραπλεύρως κ. Μάρκου Άν>ρεκδιί η.
Πληροφορίαι παρά ΐφ ίατρώ
κ Εύαγ. Χατζάχη.
4ον
—ΝΜ!
— Ά, δέν γνωριζω.
ιΟ Πίγκερτων έσηκώθη.
— Θά προσταθήσω νά·χα-
τωρθιοσω την ουλληψιν τού δυ-
λοφόνου αύ.οθ εϊττβ είς τόν α-
σΐυνόμο'ν.
—Σκεφθήίε κύριε Πίγκερ-
των δή ε'ν α τό έ*χτον θϋμα
τού.
—Πράγμητι' ε; δο'οφονΐαι
έντός τρσσ(ίρων μηνών ύ.ιό τού
ίδιον προσώπου! Εί·ε τρομε¬
ρόν1
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'
Τό... ζεΰγος άπό
την Βραζιλίαν.
Την ημέραν ί-ίρίνην ώς >(<>ί
την επομέ>ην ό "Άλλεν ΙΙίγ>ερ-
των τάς χατηνάλωσε είς την με¬
λέτην των "λλϊπ ιλλήλων έγ-
κλη άΐων τού «άιθρώπου τού
σχόιουςϊ.
Τό ποώτον τού εγχλημα εγινε
έντός τού τραίνου τής Φιλαδελ-
φβ α . Εί τόν διάδρομον ευρέ¬
θη δ 'λοφονημένη μ(α κυρία
μέ μίαν σ ι οΐραν είς ιό άριστε-
ρον κύΐί.
Ή δολοφονηθιΐσα έτοξ>ί-
δ υε μόνη καί είς ιό διαμέρι-
σμά της ?μενε: ι»έ μίαν άλλην
κυρίαν ιιέ την 'όποίαν είχε γνω-
ρισθή είς τό^ρεστωράν τού τραί-
νού.
Τό δ^ύ.ερον έγκληιιά τού ήτο
τελείως μυστηριώδες.
"Ενας ταμίας μεγάλης έπιχει·
ρήσεως ευρεθή λησιευ.ιένος καί
δολοφονημένος είς τό μέσον τής
όδού μίαν νύκτα πάλιν μέ μίαν
σφαίραν είς τό αύτί.
Γό τρίτον καί τό τέταρτον έ¬
γιναν είς τό Σι-ιάγον. Τα δύο
αύτά εγκλτ) ατα έγιναν είς ιά
κεντρα των άΐτάχηδων καί θύ-
ματά των ήσαν γυναΐχες τής
άριστοχρατίας αί οποίαι μετέ¬
βαινον είς τα χέντρα αύτά χά-
ριν περιεργείας.
Τό πέμπτον καί έκτον ίίς Ν|.
αν Υόρκην. .
*Ο Πίγκρρτων άφοΰ έτελίίω-
σε την μελέτην των λεπτομε-
ρειών των δολοφονιών αύτώΐ'
έμε·νε επί πολύ σκεττικός χαπνί-
ζων την πίπαν τού καί τέλος ε¬
πήρε τό άκουστικόν τού τηλε-
φώι ου.
—Άλλό... Άλλό... ό κύριος
άσΐυνόμος ;
Είς τό άλλο άκρον τού τηλβ-
<ϊώνοι> ό άστυνόμος ό οποίος
είχε διηγηθϋ τα το5 τελευταίου
Ινχλήματος είς τόν Πίγκερτων
ά ιήντησε.·
—Μάλισΐι, έγώ κύριβ Πίγ
■χερτων.
—Σάς παρακαλώ μήπως Ινε·
θυμήθητε ποίος τΊο είς τό θε¬
ωρείον ιό διπλανόν τού δράμα-
τος; Έπιμένω είς τό σημείον
αύιό.
-- Όχι δέν ενθυμούμαι.
Ό Πίγκερτων έμειν· ολίγα
λεπτά σιωπών.
—Καλά εΐπε μεΐ' ολίγον, εύ·
χαριστώ.
Καί ευθύς άμέσως εύρε είς
τόν κατάλογον τού τηλέφωνον
τόν ./ριθμόν τού κ. Μπάλμπορν.
—Σεϊς είσθε, χΰρυ Μπά?-
μπορυ; ρώτησ.-· ό αν τόν έπής,ε
ίίς τό τηλέφωνον.
— Μ'λιστα.
— Έδώ άστυνομικός Πίγκερ¬
των.
— Ώ άνελάβατε λοιπον σεΐς
την υπόθεσιν; εΤ,πε ίΐροφ-ινώί
μέ ανακούφισιν ό δυστυχής ?μ-
πορος.
—Ναί, άλλά μί,ν άναφέρϊτε
τίποτε είς κανένα.
—Μείνειε ήυυχος.
(Αύριον ή συνέχεια)
ΓΟΥΊΛΙΑΜ ΣΑΙΚΣΠΗΡ
ΡΩΜΑΙΟΣ &:::::::::::::::
::::::::::::::ΙΟΥΛΙΕΤΤΑ
ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
Θά γίνη ή οέν Θβ γίνη ηραι
χά&λημα; Κι' άν γίνη, ποιε >?' ά-
ποφαοιο&ή, πότε &' αρχίση χά
πόχε >9ά τελιιώοβ; "Η ΰά σνιι
βη π1φέτος ότι χαι χάϋε χρόνο
χαί ϋαχονμε ηάλι άγώΒς πρω-
ταϋλήμαχος μέοα ατά λιοηνρια
τον Ίυύλη χαι χον Αν}θύο(ον;
ΠΑΓΩΤΑ
Κ Α Ι
ΓΛΥΚΑ
Σ Τ Ο Υ
ΠΡΟΒΑΤΙΔΗ
Ο ΙΑΤΡΟΣ
ΕΑΕΥ6ΕΡΙΟΣ Ν. ΠΗΓΑΚΗΣ
Επί μακράν σειράν έτών
διατελέσας βοηθός τού Νο
σοκομείου Προσφύγων Α¬
θηνών καί τού καθηγητού
τής είίίικής Νοσολογί'ΐς τού
Πανεπιπτημίου Αθηνών χ.
Άν. Ι. Άραβαντινοΰ
έκπαιδευθίίς εν τχ] διαγνω-
στικ·ί) ναί θεοαπευΐική τής
Έσωτερικής Παθολογίας δέ-
χεΐαι καθ' εκάστην έν τφ
φαρμ .κείψ κ. Θωμά Γεωρ-
γιάδη Π/.ατειά Στράτα
Αριθ. Τιι>εφ 2—31
• · · ·
• · · · ι
4ον
Ό ΡωμαϊΌς είχε ατρίψει πιά
τό λοφϊσκο, πού τού έκρυβε την
πόλη, κ·'ί πλητίαζε πρός τό υ-
ψωμα τό κατάφυτο μέ συ>ιομου-
ριίς-
Τα πρω'ίνά μΰρα τού άλσους
ήρθαν νά τόν χαλωσορίσουν.
Τάχτινε το βήιια.
Βιαζόταν νά βρεθή μονάχος
άνάμεσα στά δέντρα, στ* ά/ριο-
λοΰλουδ.ι καί στά πουλιά .· 'Η
διαταγή τού πρίγκηπα τόν είχκ
άναστατώσκι.
Κείνη τή στιγμή ξανακούστη-
καν άπό μακρυά οί σάλπιγγες.
Οί κήρυχβς διαλαλοΰσαν σέ κά-
θε σταυροδρόμι την αύστηρή
διαταγή τού πρίγκηπα .·
Οποίος βάψη τό σπαθί τού.
το χερι για
δέ θάφτανα
νά συ;ιφ>λιωθούμε
νά τό πιάσω. Τό
ς βψη παθί το»>..
οποίος μονομαχήση γιά οποία¬
ι ήτθτε <"Ίφορμ"(θά θανατωθη» «Πώς είναι δυνατό - σκέφτη κε ό Ριομαΐκς—νά πάψη 'ένα προαιώνιο μΐσ ς σάν τό δικό μας; Ένας ποταμός πΐματος μέ χωρίζει άπό τούς Κιιπου'έτι, κι «ίναι τόσο πλαΐύς χι' είναι τόσο ύ ς είναι βαθύς, πού καί νά μοΰ διό όσουν ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΕΙΝΑ ΑΘΗΝΑΪΚΟΝ γούστου διά την Καλ Κέλλ Ο- να και παντός γούστου διά την Καλ4αιο?νήν ΣαΤ ζον Γυναικεΐα Καπέλλα, αί δέ τιμαί αυτών είνε α" κοοτββαιτων Αθηνών λόγω Καταναλώσεως '" 2—10 μΐσος εναντίον τους, τό βύζαξα μέ τό γάλα τής μητέρ <ς μου καί κυκλοφορεΐ μέ τό αΐμα μέσα στίς φλέβε: μου. Γιά νά ξεχάσω τό μΐσος αύτό πρέπει ι ά χάσω τό αΐμα μου ώς την τρλευταΐα τού στάλα». Μακρυνό ποδοβολητό άλόγων διέκοψε τόν συλλογισμό -τού. —Ποίος ναναι; είπε σχεδόν φωναχτά. Τό ποδοβολητό πλησίαζε όλο- ► να κι'ΰστερα άπό λίγο σιήν καμπή τού δρόμου, πρόβαλε μιά πολυΐϊλέστατη άσημοσκαλι- σμένη όίααξα μέ τέτοσερα μαύρα δλογα. Ό Ρωμαΐο.; στάθηχε χαί θαύ μαζε άπό μακςυά τα περήφανα ζώει ποό εκάλπαζαν ρυθμικά. "Εξαφνα άκούστηχαν πολλές κραυγές μαζί. Ό «μαξά; ?συρε ι ά γκέμια.Τ' ά ,ογα σηκώθηκαν στά πισινά τους πό ια δνα δυό φορές καί στ'ίΐηχαν άφρισμένα. Άπο τα δυό χαντάκια, πού πλαισιθΜ-ανε, Χόν θίΐμόσιο δρό¬ μο πετάχιηκαν έξη χουρελήδε; μέ κόκκιια μιιντήλια δεμένα γυρω στά μαλλιά. Κρατούσαν μακρυά τηιγωνικά στυλέττα. Λυό άπύ τούς λησιάς πιάσαν τα χαλινάρια των άλόγων. "Ενας αλλος κατέβασε τόν άααξά καί τόν άκΟΑ,ουθο ά ιό τή .ιέση τους καί τούς τράβ ,ξε π.-ράμερ··. Οί άλλοι τ. είς πήναν ν* άνοίξουν την πόρτα τής άααξας. Ό α αύτά έγιναν άστραπιαΐα. Ο Ρωμαϊος χωρϊς να σκλλο- λογιστή τόν κινδυνο έσορε τό σπαθί τού καί χιθτ}κε, μέ δση ταχύιττα μ.τοροΰσε, πρός τό μέ- ρος τής αποπείρας. Στόμεταξύ οί λησιές εΐχαν κατεβάσκι άπό τή/ ά'ιιαξα μιά κυρία τυλιγμένη σ' Ινα πλούσιο πα' ωψόρι άπό χρυσοχέντηΐο μπροχάρι. Τή στιγμή πού προ- σπαθοΰσ,ιν νά την φιμώσου.·,
«ΚΡΠΤΙΚΑ ΝΕΑ»
Σελίς 2,(
ΚΩΣΤΑ ΠΑΡΟΡΙΤΗ
ΤΟ ΜΡΓΑΛΟ
ΠΑΙΔΙ
ΑΙΑΛΕΧΤΟ ΡΟΜΑΝΤΖΟ
4ον
Βλέποντες κανιίς αίτή την
πομπή, δέ θά μποροθσε νά νιώ-
ση ι2ν εΤτβνε διαδήλωσις ή λιτα-
νεία. Μπροοτλ ηήγαινε ή ιΙχ6·
να τής Παναγ 4;, πού τηνέ κρα-
τούοανι δρθια δυό παπαδις. Πα¬
ρά τείοω άλλο: παπάοες π ού
χρατ&ύσανε το άρτοφόρι, Ινα
θυμιατό, τριΐς χρυοέ; στολές
"Ολοι βύ'οΐ άποτελούσανε την
3ρωτοπορε£α, άνοίγανε τό δρόμο
γιά_νά περάση καμαράτος, γε·
λαοτάς δ ύποψήφιος, πού πίσω
τού αερνότανβ το &ττόλοιπο πλή-
θος.
Ή πομπή πέραοε μέοα άπό
την άγορά. Σΐίς πόρτες των άν-
τίθετω μαγαζβ.ών &δτε ψυχή.
"Ολοι είχανε τρυπώσει σιο βά«
βος γιά να μην ίδοθνβ τό θίαμα
πούϊειχνε καί δεβαίωνε πόσο
πιό άψηλα στεκέτανΐ έ άντί-
παλος.
Ή πομπή εφταοε ατήν έκκλτ)-
οιά. Ό ΰποψήφιος ήθελε κ^Ι νά
λειτοαργηΊγ], νά πρίσκιινήοη,
μιά πού ττρώΐη φορά πατοϋοε
τό χ&μα τής πατρίδας τού. Ο".
ψάλτε; φανατισμίνοι κι' αύΐοί,
καί μέ-τήν ίλπίδα κάποιου ξε
χΐυριστοθ μπαξισιοθ, το κουδου-
νιζανε γιά καλά. Ποτέ 6 αρι-
ΚΑΣΤΡΙΝΑ
Αιά τήνύγείοιν
στό προσύλιο. Ό ύπΐψήφιος ή-
θελε ·.« ιίπ^ 8ύο λίγια, νά φχΛ-
ριστήοη τόν κόσμο γ:* αυτή τή
θερμή ύπςδοχή, πού τουκανε.
"Ετσι άηοδείχτηχε τώ; 6 ύιτο-
ψήφιος δ?ν είτανε σάν τάν <£λλο | *_ , ν< πού δέν μποροθοε νάνοιξη τα θίίμα τού. Αύτάς, ό ϊικός τού;, ειτανε οχι μόνο θρή-κος άνθρω- .πος, μά καί ρήιορας. Φωνή καμτίανιοτή. Κα'. κάΐι λίγια .. Δέν τα νιώθανε κιόλας δϊβαια δ- λα... Μά αάμπω; μπ&ρεΐ καί νά νιώση κανι'.ς τί )ί*ι σά μι>εΙ
1<οζ τόσο γρβμματιομίνος; Σάν τύχη νά είναι μάλιοτα κι' άγράμ ματος Κ' 6*. περαότΐροι άχροα- τίς τού, άγράμματοι εΐτανι. "Ε- πειτα δέν πρέπει νάχη κανείς καί τέτοιαν άξ ωσί}. Τό χρεος τού είνε μόνο ν>χούη, δχι κ^Ι ,
νά κατα>οβαίνη... Ώ; τόσο λίγο «σ< $ ^νώ/ιη δή αν ό πολύ, δλοι καταλ;, βάνε τιώ; 6 μά; ρίξει βρ-χη, ανχη Τό ΰίρος ιΐαήλ&ίν αΐηίως χαι μαζι μ' ανιό ερχονται χά «υν<χά καν,αατα καί τάσις δλλες Ιπιδη μίες. Διά τοντο ή νγίΐονομιχη υπηρεσίαι νά λάβη δλα τα ενδει¬ κνυόμενα μέχρα. Περισσότερον τα πανδοχηα οί σταΰλοι τα ό,ιοΐα βίναι έαχία χών περισσοιίρΐύν ίπιδη- μιών τχρέπει νά Ιπι&εωρονηαι σνχιότερον. Αλλάζουν οί καιροί "Ελεγον οί παΐ''<χεροι: «Τα Μάη χά) χρνπάφι νά βρέξη, ηά λι ζημιά ΰό χάν/]' Ό Μόης δ- μως όΐν μας ίκαιε τΐοτ* τη χάρι νά β(}έζη χρνοάφι—ε"ισι γι'ι δο· χιμη—νά Ιδούμε ηώ; ι?<1 τχάει αύ(ή,...ή ζημιά. "Ως τόσο ιί χίηροι άλλάξανί δ ιως >ί '
οί ίνΰρώπα χαΐ εισί χώρα απού
Μάης
ϋαναι
ρήτορας θέληαε νά τ&ύς χ
στήσ^ καί νά τού; δποσκεθή'
πώς θά κάνη τάδύ'ατα δυνατά
γιά τό καλό τού τόηου, κιί γιά
τό μ.ΐ^α)ιΙο τής πχτρίδίχς.
Μί τή στιγμη αυτή, άντήχη-
σε απο μίαν ϊκρη, μιά ανωνή.
—Είοαι Ινας θεομπαίχτης
καί τ.ποτχ παραίτάναι.
Ό οποψήφιες τΐχΐσε, κοκκ!·
στερίς φΐλτης, ποο ιΐτανε πάν- | νιαΐ, βώπααβ, τό π/ήθο; άνατα-
τ% μισί6ραχνο(, δέν είχε άνεδή Ι ράχτηκε. Τ ; Μκ&; καί ΪΜχο^μι
σέ τίτοιο σκαλί, δέν είχε βγάλει
τέτο:ε4 ϋψΐ)/έ; νοτες. ΠοΟ *{-
τανε κρυμμένες αύτές <-1 νότε,; Τίς φύλαγε ατά βάθια τοθ στή- θου; τού γιά νά ■. ίς ή Σάν τέλειωοε ή δοξολογία, έ κόομες μαζώχτηκ» 5λος όξηι τώρα κανεναν καυ/ά, τίηοτα αΐμαΐα οάν τίς άλλες φορές; "Ι σ»ς οί ί.τιθε:οι δλέποντας την έπιτυχία τής υιτοδ^χής κα! θε- ίονιας νά καταοτρεψ^υνε την καλή έντύΐτωαη τοθ κίαμου, νά γενντ,αιυνε κανίναν καυγά!.. (άκολουΗε!) Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΝ! Ζ9Η ΕΝΟΣ ΕΜΠΟΡΟΥ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΕΡ Μ Π Α ΖΙΛ ΖΑΧΑΡΩΦ ΚΜιΉ»ΊΜΛΐνΐ^^ 4ον Είς ς το Ψαιτίρι τού Κερατείου κόλπου κατοικοϋσαν οί πλούσιι;ΐ "Εμποροι. Άπό,,ε- κεΐ εΌρευγαν τα πλοΐα των διά την Μεσόγειον χαί άπό έκεϊ έ- κρατοΰσαν είς τα χέρια τους τό έμπόο*ον εως τα βκθη τής Ά· »ατολής. Άκόμη καί είς την σχετικώς ι πτωχικήν συνοικίαν των Ταταού λων, δ κόσμος εφαίνετο καλλίτε ρος παρά είς τα ό η τής Άνα- τολής. ΟΊ δρόμοι πού πβριίΐάλ- λουν τόν ναόν τ··ΐ5 ΆγίουΔημη- τρίου είνε στενυί καί άκάθαρτοι καί άν δέν έλειπαν τα καφάσια άπό τα παβάθιρι των σπιτιών δέν θά διεκρίνετο δτιή1 συνοικίυ ήιο κατωκ^ιιένη άπό 3Έλληνας καί δ/ι άπό Τούοκους. Καί είς αύτην λοιπον την πτωχικήν συ¬ νοικίαν υπήρχον ϊχ> η μεγαλείθυ
Οί δρόμοι εΐίον όνόματα Έλ-
λήνων τεχνιτών πού κατώκουν Ι-
κ^ΐ καί ειργάζοντο ώς ναυπηγοί
είς τα σουλτανικά ναυπηγεΐα.
Έκεϊ ιΐχαν τα σ.τίτι« των ο!
Ντιρεκτζή-μπασήδές οίκατασχευ
άζοντες τα καταρτια, οί Βαρελ-
τζή-μπασήδες, οί β ιρελοποιοί, οί
λεπτουργοί, οί δ.τλθΛθίοί, Τό
μεγαλειτέρον μέρ«ς έξ ούτών ή¬
σαν Έλληνες <■{ ό.τοΐοι, όπως ό Ζαχάρωφφ είχον 2λθη έκ νό- του, άπό τάς νήσους. ΟΙ Σουλ- τάνοι τοϋς είχαν φέρη 'Νούλους άπό τάς τάς εκστρατείας των καί τοίς εγκατεστήσαν ?ξω άπό τι'< τείχη ττις πόλεως. Μέχρι τού δεκάτου ένάτυυ «ίώνος ο! Έ·.- ληιες των Τατσούλων έξ γό,_·α- ζον αέ δώρα καί μέ «μπαξΐπια» την ησυχίαν τους άπό τούς Τούρ κους άστυνομικούς. Το το ίίιιως δέν τούς ήμπόδιζεν νη είνε ύπε- ρήφανοι διά την κατανωγήν των. Ή έλληνική κοινότης των Τα τα·'ύλων είχεν άποβί) κέντρον τού #ΕλλΥ)νισμού τής Άνατολής. ΙΙλιιύσιοι εμποροι είχον άναπΐυ χθη έκεΐ καί δια ν έξενΐιτεΰοντο εις την Όδηταόν, τό Κάϊρον κιιί τούς Παρισίους δέν έπαυαν νά ενθυμούνται τούς σνμπατριώ τάς τωι·. Ή Ιλληνΐ/ίή κ ινόΐης των Τα· να την Τό ταούλων είχεν είς μέγαν βαθμόν άνεπτυγμένην ήν αλληλεγγύην άηέναιτι των Τούρκων. "Οίαν έ/ίνετο έρανος διά νά άπελευθε- ρώσουν διά δωροδοκίας κανένα Έλληνα άδί'ως φυλακισμένον δι ι νά κάμουν έ'να δώρον τού Ότυνόμου, τού κνβερνη'τι,χοϋ ύ παλλήλου, όλοι οί Ταταυλιανοί συνεισέφερον. Κανεί; *έν ηρνεί¬ το τόν δ,νΌλόν τού. Κ<τά τα άλλα δμως δέν παρέλειπον νά φροντίζουν διά τό συμφέρον τους. Οϊ Έλληνες γενικώς είνε καλοΐ Ιμποροι, οί Έλληνες τής Κωνσταντινουπόλεως άκόμη χαλ λίτεροι Είς τό περιβαλλον τούτο «με- γάλωνεν ό νεαρός Ζαχάρωφφ. Ό πατέρας τού έχοπίασε πολύ νά μορφώση τόν τίν τού καί τοϊ' καταστήση άνετωτέραν ζωήν άπό την Ιδικήν τού. πράγμα Λέν ήτο καί τόσον εύ' κολον. Είς τό σπίτι τού τόν έ περίμεναν τέσσερα πεκασμένα στόματα χάί'ε βρ<<δυ. Έχιός τού μοναδικοΰ άρρενος, τού Ζαχα¬ ρίου Βασιλείου είχε καϊ τρείς κόρες. την Σεβαστήν, γεννηθεΐ σαν έν Αγγλία, την Ζωήν καί την Χιςάκλίΐαν Οί συγγ^νεΐς ΐόν ίβοηθοϋσα,ν Ισο» ήτο δυνα¬ τόν. Ένας άδελ«$ός τής συζύ γου τού, ό πλοΰσιος Άνΐωνιά- οης £έπήρε οίκό ρ< α>ον ιίς τό
σπίΐΐ τού τόν νεαρόν Ζαχάυωψφ.
Γ ίς τό ιριώροφον ξύλινον σπί'ι
τό όποΓον ύπάρχει άκόμη είς τα
Ταΐαΰλσ, επέρασεν ό βραδύτε¬
ρον Σ'ρ Μπάζιλ .ά πρώτα έφη-
βικά τι«υ χρόνια.
Είς τό σχολείον εθεώρει ο έ'
νας άπό τούς κ ·λ'.ιΐέρους μ Όη-
τάς, ά.τό τούς πλέον εύιιυεϊς κοί
τΐ'ύς περισσότερον έπιμελεΐς. Ό
πατέρας τού δέν ή'θ ΰμως είς
θέσ;ν να πληρώνη δίδι/κτρα. Ό
υίϊ·ς ι υ άλλως τε εΐχρ μάθε-ι
πλέον νά διαβάζη, νά γράφη καί
νά λογαριάζη.
Τόιε κάποιος πλούσιος πατρι-
ώτης των ό Ήφαιστίδης, Φ ίνα
οί ώ ι ής, άνέλ'ΐβε νά τόν έγγρά·
ψη μέ ίξοδά τού εί, την αγγλι¬
κήν σχολήν.
(άχολυυθίϊ)
σωσιό χρυαάφί.
Τα αύτοκίνητα
Τα ανιοκίιηια π<·ν ΙχιιΧοϋν την συγκοινωνίαν ϊΐεϊιιάδοζ χη- τά τάς (ίτΐογίνματίν^ς ώρας χαι μάΐιστα χατά την ά>ι»αν τ^ς ε»-
χινήσεώς τω», οχοϋμενονν δία
χαιά μαχράν οειρην είς χην ό
δόν παρά τό Βαλιε ■ ιζομι, χαι
οντοα φρι'.οοον* χην μάλλον πο-
ΛΐισιίχνασΓθν όδ&ν.
Νομίζομεν δχ χάηοια προ-
νοια πρέπει νά ληφ&ή υπό της
άατννομίας διά ν άποφενχ&ί) ή
Ααχημία πυν παρονοιάζεται '
ίκάυτην ημέραν.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ
ΑΡΡΑΒΩΝΕΣ.-Ή Δεσ.-τοι-
! νις Ριρίχα Μαλλιωτάχη καί ό κ.
Κωνστ. "Αντωνακάκης ράπτης
ηρραβωνίσθησαν.
ΓΑΜ Ι. — Ό κ. Νκόλ. Ζ.
Θιοδωράκης κ«ί ή Δεσποινίς Πά
παδιά Σ. Μαρχάχη ετέλεσαν εν
Τζερμιάδω Λασηθίου τούς γά-
μους των. Παράνυμτρος παρέστη
ή δίς Δέσποινα Μανοιλοπούλου.
Σ. Β
ΒΛΠΤΙΣΈΙΣ.—Χθες Κυρι
ακήν είς τό προάστειον Πόριις
όκ.ΐί. Ά. Μαυρής έβ'π^ι-'ε
τό χαριτομένο κοοιτσάκι τού κ,
Νικ» Έγγλεζάκη δόσας ίίς «ύ
τό τό δ'θμα Κυριακοΰλα. Είς
τούς γονεΐς χαί τόν ά άδοχον
ευχόμεθα ν'< τοίς ϊήση Ν. Α. ΑΊΊ2ΚΙΣ. — Αφιχθη ^ρο- χθές έξ Αθηνών ό κ. Κωνσταν¬ τίνος ΙΙε-οά'ης. ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙΣ. — Ά*ε- ■/ώρη ·ε δι' Άί'ήν ις ή κ. Σ1 φία Γ. Καψρΐάκη ή Πεδιωτάκη. — Ανεχώρησε προ/θές ^ι' Α¬ θήνας ό φίλος κ. Αντώνιος Π ι- ρασ/άκης φοιτηιής Νομικής. Τί ΚΛΤΑ'ΙλΗΧΤΙΚΐ. ΚΛΤΟΡΘΟΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΛλΕΝΠΙΓΚΕΡΤΩΝ Ο ΑΚΘΡΟΠΟΣ ΤΟΥ Σ Κ Ο Τ Ο Υ Σ Έκδρομές ΑΗ τό χαΐοχώράχι Λρχίοανε χι' οί Ιχδρομες... ΟΙχογέν/ιις η ουντροφιες ιέων, άλλά χαί ήΐι- χιωμέναιν, ηαίρνονν χυύς χάιι· Λονς χαί τα βοιαά. Κάποχε 6 χαιρός ύεν χρατάει χαλός δλη ι)}*· ήμέρα, ηλλ' αΰτό δέν Ιμηο δίζει χονς έχδρομίΐς νά π·ρά· αυννε *αλυ. Γιατ, διαν ΐχη χαεις λιαχά δα μές στην χαρδιά χον, δέν ηο· λννοιάζεχαι άν μονοχεφχιΐ άπό Γιά έναν παιδικό «(■■ΜΒεΒενι^εΒ^ει^επΒΜΒεειιεΒεβεεΒεΗ· ■Μηι Ι» ινηματογράφο σνμ- βαίιει νά δονμε μέπα σιονς Κινηιιατο) ράφ·>υς μος μιχρά
παδιά νά ηαραχολυν&οϋν ίργα
ίταίριασια ατην ηΧιχ'ια τονς.
Μ' δλα ιά μέτρα τ' άηαγορινη-
χά ηου μηοροϋν νά λάβονν οί
δρχε;, τίποτε δεν ΰά γίντ) μέχρι
νά δριατονν χαι δ ώ Κινηματο·
γραφιχίς παραατάαεις γιά παι·
διά, τουλάχιστον μιά φορά ' τη
βδομάδα. Είναι αλλωστε μιά 1·
τχιχείρηαη πον ίχει χαί την υπο-
λογίοιμη οΙ<ονομιχή τη; άποψη. * * * "Οπως κάθε χρόνο ΘΕΑΜΑΤΑ -ΠΟΥΛΑΚΑΚΗ Σήμερον τό υπέροχον έργον ΜΑΡΙΑ ΘΗΡΕΣΙΑ μέ την Κάτε Φόν Νάγκυ καί τόν Φίρ- [ νόν Γκράβε, άπό την ζωήν τής | περιφήμου Αύτοχρατείοας τής * Αυστρίας (έ/.δοσις Γαλλική). Καί έ'να επίκαιρον Ούφα Ζουρνάλ. | Την ΠΕΜΠΤΗΝ ύ ΛΙΚ- | ΤΑΤΩ-Ρ Κλάϊβ λΐπρούκ—Μ <ν- 1 τελεν Κάρολ.Τύ μεγαλείτερον κι- | νημαΐονρ'φ'κόν γεγονός -ΑΠΟΛΛΩΙΜ Σήμερον ή ύπέροχη Γε-ρμανι- κή μπυσ.κή φ<ίρσα ΙΙΑΛΐ ΜΑ ΖΥ Μ Ε ΣΙίΝΑ ΓΙΕΜΠΤΗ: ή μεγάλη δτε^τ- τιχίι δηιιιουργία τής ξανθής γοητ}'Τΐς Λ ι λίαν Χάρβεϋ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ Π ΡΟΔ ΙΔΟΥΝ, έ'νι άληθινό κινηματογραφιχό θαϋμα! Λίαν προσεχώ.: «Άγάια με αυτή τή νύχτα», «Κατεργαρια στήν ΚΛτεργαριά^, «Τό νού σου σΐήν τιμή μοί» κλπ. Σημ. Δευτέρα, Τετορτη, Πέμ- ] πΐη, Σάββοτο είς τάς 6 1)2 μ.μ. ι άπογευματινή. | ΕΝΟΙΚΙΑΖΙΪ'ΙΆΙ χατάστΤ μα εύ^υχωρότατον διά πάσαν ε¬ πιχείρησιν κείμενον επί τής ό- δοΰΚ/τεχά*η παραπλεύρως κ. Μάρκου Άν>ρεκδιί η.
Πληροφορίαι παρά ΐφ ίατρώ
κ Εύαγ. Χατζάχη.
4ον
—ΝΜ!
— Ά, δέν γνωριζω.
ιΟ Πίγκερτων έσηκώθη.
— Θά προσταθήσω νά·χα-
τωρθιοσω την ουλληψιν τού δυ-
λοφόνου αύ.οθ εϊττβ είς τόν α-
σΐυνόμο'ν.
—Σκεφθήίε κύριε Πίγκερ-
των δή ε'ν α τό έ*χτον θϋμα
τού.
—Πράγμητι' ε; δο'οφονΐαι
έντός τρσσ(ίρων μηνών ύ.ιό τού
ίδιον προσώπου! Εί·ε τρομε¬
ρόν1
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'
Τό... ζεΰγος άπό
την Βραζιλίαν.
Την ημέραν ί-ίρίνην ώς >(<>ί
την επομέ>ην ό "Άλλεν ΙΙίγ>ερ-
των τάς χατηνάλωσε είς την με¬
λέτην των "λλϊπ ιλλήλων έγ-
κλη άΐων τού «άιθρώπου τού
σχόιουςϊ.
Τό ποώτον τού εγχλημα εγινε
έντός τού τραίνου τής Φιλαδελ-
φβ α . Εί τόν διάδρομον ευρέ¬
θη δ 'λοφονημένη μ(α κυρία
μέ μίαν σ ι οΐραν είς ιό άριστε-
ρον κύΐί.
Ή δολοφονηθιΐσα έτοξ>ί-
δ υε μόνη καί είς ιό διαμέρι-
σμά της ?μενε: ι»έ μίαν άλλην
κυρίαν ιιέ την 'όποίαν είχε γνω-
ρισθή είς τό^ρεστωράν τού τραί-
νού.
Τό δ^ύ.ερον έγκληιιά τού ήτο
τελείως μυστηριώδες.
"Ενας ταμίας μεγάλης έπιχει·
ρήσεως ευρεθή λησιευ.ιένος καί
δολοφονημένος είς τό μέσον τής
όδού μίαν νύκτα πάλιν μέ μίαν
σφαίραν είς τό αύτί.
Γό τρίτον καί τό τέταρτον έ¬
γιναν είς τό Σι-ιάγον. Τα δύο
αύτά εγκλτ) ατα έγιναν είς ιά
κεντρα των άΐτάχηδων καί θύ-
ματά των ήσαν γυναΐχες τής
άριστοχρατίας αί οποίαι μετέ¬
βαινον είς τα χέντρα αύτά χά-
ριν περιεργείας.
Τό πέμπτον καί έκτον ίίς Ν|.
αν Υόρκην. .
*Ο Πίγκρρτων άφοΰ έτελίίω-
σε την μελέτην των λεπτομε-
ρειών των δολοφονιών αύτώΐ'
έμε·νε επί πολύ σκεττικός χαπνί-
ζων την πίπαν τού καί τέλος ε¬
πήρε τό άκουστικόν τού τηλε-
φώι ου.
—Άλλό... Άλλό... ό κύριος
άσΐυνόμος ;
Είς τό άλλο άκρον τού τηλβ-
<ϊώνοι> ό άστυνόμος ό οποίος
είχε διηγηθϋ τα το5 τελευταίου
Ινχλήματος είς τόν Πίγκερτων
ά ιήντησε.·
—Μάλισΐι, έγώ κύριβ Πίγ
■χερτων.
—Σάς παρακαλώ μήπως Ινε·
θυμήθητε ποίος τΊο είς τό θε¬
ωρείον ιό διπλανόν τού δράμα-
τος; Έπιμένω είς τό σημείον
αύιό.
-- Όχι δέν ενθυμούμαι.
Ό Πίγκερτων έμειν· ολίγα
λεπτά σιωπών.
—Καλά εΐπε μεΐ' ολίγον, εύ·
χαριστώ.
Καί ευθύς άμέσως εύρε είς
τόν κατάλογον τού τηλέφωνον
τόν ./ριθμόν τού κ. Μπάλμπορν.
—Σεϊς είσθε, χΰρυ Μπά?-
μπορυ; ρώτησ.-· ό αν τόν έπής,ε
ίίς τό τηλέφωνον.
— Μ'λιστα.
— Έδώ άστυνομικός Πίγκερ¬
των.
— Ώ άνελάβατε λοιπον σεΐς
την υπόθεσιν; εΤ,πε ίΐροφ-ινώί
μέ ανακούφισιν ό δυστυχής ?μ-
πορος.
—Ναί, άλλά μί,ν άναφέρϊτε
τίποτε είς κανένα.
—Μείνειε ήυυχος.
(Αύριον ή συνέχεια)
ΓΟΥΊΛΙΑΜ ΣΑΙΚΣΠΗΡ
ΡΩΜΑΙΟΣ &:::::::::::::::
::::::::::::::ΙΟΥΛΙΕΤΤΑ
ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
Θά γίνη ή οέν Θβ γίνη ηραι
χά&λημα; Κι' άν γίνη, ποιε >?' ά-
ποφαοιο&ή, πότε &' αρχίση χά
πόχε >9ά τελιιώοβ; "Η ΰά σνιι
βη π1φέτος ότι χαι χάϋε χρόνο
χαί ϋαχονμε ηάλι άγώΒς πρω-
ταϋλήμαχος μέοα ατά λιοηνρια
τον Ίυύλη χαι χον Αν}θύο(ον;
ΠΑΓΩΤΑ
Κ Α Ι
ΓΛΥΚΑ
Σ Τ Ο Υ
ΠΡΟΒΑΤΙΔΗ
Ο ΙΑΤΡΟΣ
ΕΑΕΥ6ΕΡΙΟΣ Ν. ΠΗΓΑΚΗΣ
Επί μακράν σειράν έτών
διατελέσας βοηθός τού Νο
σοκομείου Προσφύγων Α¬
θηνών καί τού καθηγητού
τής είίίικής Νοσολογί'ΐς τού
Πανεπιπτημίου Αθηνών χ.
Άν. Ι. Άραβαντινοΰ
έκπαιδευθίίς εν τχ] διαγνω-
στικ·ί) ναί θεοαπευΐική τής
Έσωτερικής Παθολογίας δέ-
χεΐαι καθ' εκάστην έν τφ
φαρμ .κείψ κ. Θωμά Γεωρ-
γιάδη Π/.ατειά Στράτα
Αριθ. Τιι>εφ 2—31
• · · ·
• · · · ι
4ον
Ό ΡωμαϊΌς είχε ατρίψει πιά
τό λοφϊσκο, πού τού έκρυβε την
πόλη, κ·'ί πλητίαζε πρός τό υ-
ψωμα τό κατάφυτο μέ συ>ιομου-
ριίς-
Τα πρω'ίνά μΰρα τού άλσους
ήρθαν νά τόν χαλωσορίσουν.
Τάχτινε το βήιια.
Βιαζόταν νά βρεθή μονάχος
άνάμεσα στά δέντρα, στ* ά/ριο-
λοΰλουδ.ι καί στά πουλιά .· 'Η
διαταγή τού πρίγκηπα τόν είχκ
άναστατώσκι.
Κείνη τή στιγμή ξανακούστη-
καν άπό μακρυά οί σάλπιγγες.
Οί κήρυχβς διαλαλοΰσαν σέ κά-
θε σταυροδρόμι την αύστηρή
διαταγή τού πρίγκηπα .·
Οποίος βάψη τό σπαθί τού.
το χερι για
δέ θάφτανα
νά συ;ιφ>λιωθούμε
νά τό πιάσω. Τό
ς βψη παθί το»>..
οποίος μονομαχήση γιά οποία¬
ι ήτθτε <"Ίφορμ"(θά θανατωθη» «Πώς είναι δυνατό - σκέφτη κε ό Ριομαΐκς—νά πάψη 'ένα προαιώνιο μΐσ ς σάν τό δικό μας; Ένας ποταμός πΐματος μέ χωρίζει άπό τούς Κιιπου'έτι, κι «ίναι τόσο πλαΐύς χι' είναι τόσο ύ ς είναι βαθύς, πού καί νά μοΰ διό όσουν ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΕΙΝΑ ΑΘΗΝΑΪΚΟΝ γούστου διά την Καλ Κέλλ Ο- να και παντός γούστου διά την Καλ4αιο?νήν ΣαΤ ζον Γυναικεΐα Καπέλλα, αί δέ τιμαί αυτών είνε α" κοοτββαιτων Αθηνών λόγω Καταναλώσεως '" 2—10 μΐσος εναντίον τους, τό βύζαξα μέ τό γάλα τής μητέρ <ς μου καί κυκλοφορεΐ μέ τό αΐμα μέσα στίς φλέβε: μου. Γιά νά ξεχάσω τό μΐσος αύτό πρέπει ι ά χάσω τό αΐμα μου ώς την τρλευταΐα τού στάλα». Μακρυνό ποδοβολητό άλόγων διέκοψε τόν συλλογισμό -τού. —Ποίος ναναι; είπε σχεδόν φωναχτά. Τό ποδοβολητό πλησίαζε όλο- ► να κι'ΰστερα άπό λίγο σιήν καμπή τού δρόμου, πρόβαλε μιά πολυΐϊλέστατη άσημοσκαλι- σμένη όίααξα μέ τέτοσερα μαύρα δλογα. Ό Ρωμαΐο.; στάθηχε χαί θαύ μαζε άπό μακςυά τα περήφανα ζώει ποό εκάλπαζαν ρυθμικά. "Εξαφνα άκούστηχαν πολλές κραυγές μαζί. Ό «μαξά; ?συρε ι ά γκέμια.Τ' ά ,ογα σηκώθηκαν στά πισινά τους πό ια δνα δυό φορές καί στ'ίΐηχαν άφρισμένα. Άπο τα δυό χαντάκια, πού πλαισιθΜ-ανε, Χόν θίΐμόσιο δρό¬ μο πετάχιηκαν έξη χουρελήδε; μέ κόκκιια μιιντήλια δεμένα γυρω στά μαλλιά. Κρατούσαν μακρυά τηιγωνικά στυλέττα. Λυό άπύ τούς λησιάς πιάσαν τα χαλινάρια των άλόγων. "Ενας αλλος κατέβασε τόν άααξά καί τόν άκΟΑ,ουθο ά ιό τή .ιέση τους καί τούς τράβ ,ξε π.-ράμερ··. Οί άλλοι τ. είς πήναν ν* άνοίξουν την πόρτα τής άααξας. Ό α αύτά έγιναν άστραπιαΐα. Ο Ρωμαϊος χωρϊς να σκλλο- λογιστή τόν κινδυνο έσορε τό σπαθί τού καί χιθτ}κε, μέ δση ταχύιττα μ.τοροΰσε, πρός τό μέ- ρος τής αποπείρας. Στόμεταξύ οί λησιές εΐχαν κατεβάσκι άπό τή/ ά'ιιαξα μιά κυρία τυλιγμένη σ' Ινα πλούσιο πα' ωψόρι άπό χρυσοχέντηΐο μπροχάρι. Τή στιγμή πού προ- σπαθοΰσ,ιν νά την φιμώσου.·,
Τιμή «υΐλου δρ. 1
«ΚΡΗΤΙΚΑ ΝΙΒΑ»
Σελίς ϊη
ΔΈΚ^ ΕΤΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ ΤΟΥ
ΑΝΑΤΟΛ ΦΡΑΝΣ: Ο ΜΕΓΑΑΟΣ ΣΑΡΚΑΣΤΗ2
Δέκα ετη πέρασαν άπό τό θά·
νατο τού Άνατόλ Φράνς. Πολ-
λοί νέοι στή χώρα μας θίλουν
νά ύποστηριζουν ι ώς δέν άξιζϊ
τή δόξα πού τού δοθή καί πώς
ήταν 'ένας χακός ρήτωρ.
Τον διάβισαν τουλάχιστον;
Δέν είναι βέβαιον.
Άλλά άκοισον νά λένε πώς
δίν έ-τίστευε οέ τίποτε καί
έδέχθησαν αυτήν τή σύντομη
κριτική. Καί καθ ώς άνήκουν
στήν άστική τάξι, δπου ή θρη-
σκευτική επιείκεια είνε τής μό-
δας μισοϋν τόν Άν <τόλ Φράνς πού είναι κατά τή γνώμη τού , δργα/νο τού διοβόλου. Θά ήθελαν πολύ νά τόν έντα- φιάσουν οτή σιωπή. Άλλαι δέν είνε δυνατόν. Αύ· τος δ μεγάλος νεκρός βγαινει άϊΐό τόν τάφο τού. Αύτό τό ά- θάνατο πνεΰμα έξακολουθεΐ νά ζ% άνΐί'μεσά μας. Καί άπευθύνε- ται οτό λαό πού δέν ?παυσε πο- τέ νά τόν άγιιπά ώς άδελφικό κπϊ άαφαλήόδτΓγό, ώς τό φωτει- ιό πνεΰμα πού διψά οικαιοσύνη καί καλωσόνη. Γιατί, παρά την άπόλυτη επιμέλεια τού στυλ τού, ό συγ- έοαφεύς τοΰ «Κραινκεμπίλλη» γ'νε άπό τούς συγγράφεΐς πού διαβάζονται περισσόΐεοο άπό τή λαϊκή τάξι. Ώς γενικός έπιθεω- ρητής τής βιβλιοθήχης τής πό¬ λεως των Παρισίων διεπίστω- σα πολλές φορές αύτό τό άναμ· φισβήτητο γεγονός. + * Ό Φράνς δεχόταν τού. φί- λους τού την Πέμπτη τό πρωΐ, στή «βιβλιοθή*η> τού, πού ή¬
ταν κάτω άπό τή στέγη τοΰ
σπιτιοΰ πού καθόταν χονΐα στο
δάσος τής Βουλώνης.
Έλατρευε τα παλαιά βιβλία.
Γιατί πάνια στό παρελθόν ζη-
τοΰσε τα πρότυπα τοΰ στυλ τού
καί τίς πηγές τής εμπνεύσεως
τού.
ΕΙχε την ϊδιοτρηπία νά δενή
πολλά βιβλία τού μέ περγαμη-
νές, βγαλμένες <ιπό παλαιά άν- τιφωνάρια. Αΰτό τό εΐδος τοΰ ώχρόλευκου δεσίματος κοσμη μένου μέ κόκκινα, πράσινα 5} γαλάζια γράμματα καί μουσικές νότες εδινε μίαν άνθισμένην δψι σιά ράφια πού ήταν τοπο- θετημένοι οί αγππημένοι τού συγγοαφεΐς. Τά νέα βιβλία τα λάβαινε ό- λα, γιατί οί συνάδελφοί τού νέ- οι ή ήλικιωμένοι ί'εωροϋσαν κα θήκον τους νά τού τα στείλουν ΔΝΑΜΝΗ-ΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΤΟΥ ώ; ϊτςοσφορά στή λογοΐεχνική τού βασιλεία, Άλλά δ ν τι διάβαζε καί τα εστελνε ή στούς άρροόστους των νοσοκομείον ή στούς κιατουμέ· νους των πολιτικών φυλικών. Προσπαθονσε άλλως τε νά λεβ εύχάοισΐα ψέμματα σιούς άρχαρίους πού έρχόταν νά μά· θουν άν τοΰ άρεσαν τα μυθι- στορήματά τους ή οί σΐίχοι τους. «Τό βιβλίο σας είνε θαυμά- σιο» τούς έλεγεν Μιά φορά έ'νχς άπ' αύτούς ά φηαε νά Λιαφανή ή ύποψία τού πώς ό δάσκαλος δέν εΐχε κόψει οΰτε τα φύλλπ τού βιβλίου τού. «Τί λές, άθλιε; είπε ό Φράνς μέ μιά κωμικήν άγανάκτησι Έ διο'βασα τόσο καλά τό βιβλίο «ου ώστε εκράτησα καί τόν ά- ριθμό τ/}ς σελίδο; πού μοϋ φά- νηκε καλύιερη άπ' δλες.. Καί είπε έναν άριΰμό. Ό νεαβός συγγραφεύς εξέ¬ φρασε ιήν ταραχή τού καί την ά.ιειρη εύγνωμοσύνη τού. Αδιακόπως έμπαιναν δια- πρεπεΐς επισκέπται. Ό Λουΐ Μπαρτοΰ πού συνέ¬ λεγε μέμα>ία περίφηαα δοκου
μένΐα. τού ζήΐησε μιά χάρι.
Καΐεΐχε τό χειρόγοαςρο τής «Θι
ΐοος», άλλ'( τού έλειπαν οί πρώ
τες πελίδες καί παρεκάλεσε τό
διάσημ > συγγραφέ ι νά τού κ <- μ;ι εΐ'« αύτόγραφο άντίγραφο. Ό Φράνς σΐενοχωρήθηκε καί σκέφί^η/.ε τούς λατινικούς στί χους πού τού εβαζαν άλλοτε ν' άνΐιγριίψϊ) ώς τιμωρία στό κολ- λέγιο Στανισλάς. Άλλά δ Μπ ·ρτοΰ έιέμεινε τόσο, πού δ Φράνς τού ύπετχέ- θη νά εκτελέση τή στενόχω^η έογασία. "Άλλο'ε σχολίαζαν τα γεγο- νότα τής ημέρας. Μιλούσαν π. χ. γιά'μιά μονομιχία μεταξύ τού Ζάν Ζωρές καί τού Παύ λου Ντερουλέντ. Ό Άνατόλ Φοάνς πού ά /α ποΰσε πολύ ΐ"ν Ζωρές, την κα- τηγοροΰσε φυοικ.'» πού εδέχθη νά συναντηΘή μέ τόν πρόεδρο τής Ενώσεως των Πατριωΐών. Έξέφραζε τή λύ/ΐη τού γιατί δ μεγάλος σοσιαλιστής ί γέτης δέν ήταν πάντοτε άρκετά κύοιος των νεύρων τού καί παρεσΰρετ" άπό τίς συγκινήσεις τού. «Γιατί επί τέλους, έλεγεν δ Φράνς, δπάρχει τίποτε πβρισ- σότερο γελοΐο άπό τή μονομ'<χία; Καί πώ. δ Ζωρές, αύτό τό γερό μυαλό, μτόρεσε ν' ακολουθήση) Ινα εΉμο τόσο παράλογο δσο εΐναΐ'1) έπιβίωσις τής άρχαίας θε- οδικίας;» Τ<>τε η καταπληηι ή μνήμη
τού τοΰ προσέφερε έ'να άν'έκδοτο
γιά την ήλιθιόιητα τής μονο-
μαχίας.
«Ποτέ δέν πιστεΰω ή πρόληψι
αύ;ή νά γελοιοποιήίτηχε τόσο
δσο άπό τέ)ν Σαίν ΦουΊ, έ'να
εύγενή τού δεκάτου δγδόου αί-
ώνος.
Ήταν στό θέατοο.
"«ίπειδή ό γείΐονάς τού ε'-
βγαζε μιά πολύ κακή δσμή, δ
Σαίν—Φουά τόν παρεκάλεσε νά
φύγη.
— Γιατί ; ρώτησε δ άλλος,
— Γιατί βρωμάτε.
—Κύριε, θά δεχθήτε τούς
μάρτυράς μου.
—Καί τί ώ'ρελεΐ; "Αν κτυ-
πηθοΰμε, ή θά μέ σκοτώ'τετε
καί θα έξακολουθήσετε νά βρω
μάτε, ή θά σας σκοτώσω καί
τότε θά βρωμάτε άκόμη περισ-
σότεοο.
Τό δίλημμα ήταν ά<λόνητο. Καί μέ αυτή την άστεία μορφή διετυπώθη ή μεγαλυΐέριΐ κατα- δί«η κατά τής μονομαχίας». —Άναπολώντας τίς ^φιλικές συγκεντρώσβις, δπου παιγνίδιζε ή ΙΊαφρά καί γελαστή χάρι τού Άνατόλ Φράνς, ήθέλησα νά ύ- πενθυμίσω τή^ άνάμνησί τού σέ κείνους πού τόν έγνώρισαν καί νά παρουσιάσω τό πθόσω- πό τού σέ κείνους πού αγάπην τα έ'ργιΐ τού. Άλλά επικοινωνεΐτε κιτλλίτβ ρα μαζί τού δικ'βάζοντσς τα βι¬ βλία τού στηριγμένα δλα σέ μιά μεγαλειώδη άρχί): τή συμ- πάθϊΐα άπέναντι σέ κάθε τι πού Μ Καί ΙΛού σέ ποιούς δρους μποροΰσε νά συνοψισθ·β τ) μό- νιμη σκέψι: «Λυπηι'Ιήτε οί μέν'τούς δέ! Λυπηθήτε τούς όμοίοτ'ς σας, γιατί ή τόσο σύντομη ζωή τους καταστρέφεται άπό δυσάρεστες κακοτυχίες καί γιατί δδηγεΐ ά- ναπόφευκτα στόν τάφο. ΙΙροσπαθήίττε νά συνεννοη- θήτε γιά νά ύποφέρετε λιγώιβ- ρο. Λυπηθήτε, λυπηθήτε, λυπηθή- τι=! Προσπαθήστε ώνΐτε ή νόη- μοσύνη, στηριζομένη στή συμ- ηόνια, νά κυριαρχήσχ) στόν κό- σμο». ΤΟΥΚΟΣΜΟΥ-ΐ ΠΑΡΑΞΕΝΑ — Τό κανονικό φιλί Ή κυρία "Εοιθ Μέγιερ, ?κ Σικάγου κατβφυγεν είς τό δικα¬ στήριον ζητούσα διαζύγιον, έπει- δή ώς Ισχυρίζεται, δ σύζυγός της τής Εδιδε πολύ παρατεταμέ- να φιλήματα, επί ζϊ)μία τής καλλονής τού προσώπου της. Οί δικασταί δμως άπέρριψαν την αίτησίν της, άποφανθέντϊς 8*ι ενα φίλημα διαρκείας μέχρι τεσσάρων λεπτών τής «;οας εί- νβ 'ϊπολύτως κανονικόν. Ό δι* καστής Ιωσήφ Σάμπαθ- εδήλω¬ σε : €"Οσο μακρύτερα είνε τα φιλήμαΐα, τόσον άραιότερα είνβ τα διαζύγια». "Ο δικαστής Ιω¬ σήφ Δαυίδ είπε : «Τέσσερα λ*πτά μόλις φθάνουν διά τ"ύς βιαστικούς έρωτευμένους». Καί, τέλος, δ τρίτος των δικ'/στών Ροβέρτος Ντέζεο, εδήλωσεν άπε- ριφοάστως : «Ένα φιλί διαρ- κβίας τεσσάρων λεπΐών είνε α¬ πολύτως άθώον». * — Όμαδική «αρα- φροσύνη Είς Ινα χωρίον τής Τοεχοσλο βακίας, είς την περιφέρειαν των Καρπαθίων, εσημειώθη τελευ ταίως έ'να περίεργον φαινόμενον δμαδικής παραφροσύνης. Όπλι- σμένος μ* ένα πελεκυν έ'νας κρεοπώλΐς, έβγήκεν Ινα βράδυ είς τούς δρόμους, φωνάζων, ότι τό χωριό ήιτβιλεΓτο άπό ούγγρικά στρατεύματα, πού έ- προχωροΰσαν διά νά τό κατα- στςέψουν. Ή παράκρουσις τού έξημμένου αυτού τύπου, μετεδό- θη είς δλους τούς άλλους κατοί- κους τού χωρίου. Μόνον κατά τα έξημερώματα οί χωοοφύλα· «ς κατώρθωσαν νά πείσουν τούς χωρικούς, δτι δέν ϊΐχεν έκραγή άκόμη ό πόλρμος καί ημπορούσαν νά καταθέσουν τα δπλα, άφοϋ κανεί; Ιχθρός ^έν τούς άπειλ. ΰοε. ♦ * * —Επί των υδάτων! "Ο Γερμανός φίλαθλος Φρ«ι· δερΐκος Γήλθερ έτοιμάζίται νά διέλθη την Μάγχην...πεζός. Ό Γήλθερ έπενόησεν Ινα ρίδος πλωτήρων, τούς δποίους έφαρ- μόζει είς τούς πόδας τού δπως τό σκί. Είς τάς χείρας κράτει δύο ράβδους εις τό κάιω άχρον των οποίων ευρίσκονται δύο σφαίραι έκ καουτσούκ κεναί. Διά των ράβδων αυτών θά οτηρίζεται επί τοΰ ΰδατος, βαδί- ίων διά των πλωτήρων. ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΑΛΑ — Μεταδίδει τόν'τύφον, τόν παράτυφον, την διφθερίτιδα, την όστρακιά καί... πολλά άλλα.—Τό παράδειγμα τής Άμερικής Στόν Καναδά, ά«ό τοΰ 1906 μέχριτοΰ 1933 παρετήρησαν 48 έπιδημίαι τύφου, παοαΐύφων, δστρακιά; καί σηπτικής κυνάγ- χης (εΐδους άμυγδαλίτιδος) πυύ ώφείλοντο στό γάλα. Άπό τάς έπιδημίας αύτάς φο νικωτάιη υπήρξεν ή έπιδημια τύφου τοΰ 1927 στό Μοντοεάλ, ή δποία εσημείωσε 5 000 κρού- σματα μέ 533 θανάτους. Στήν "δια πόλι κατά τό 1930 συνέβη άπό τό γάλα έπίσης έπιδημία τύφου μέ 130 θύματα, άπό τα δποΐα άπεβίωσαν 26 άτομα κι5 άλλη μία μέ 96 θύματα καί 12 θανάτους. Αυτήν δέ την τελευταίαν έπι- δημίαν διεπίστωσαν δτι προήρ χετο άπό μολυσμένο πΐίγο πού έβαλίΐν μέσα στό γάλα, πρίν τό μεταφέρουν άπό τού; σταύλους. Είς άλλας έπιδημίας τύφου προκληθείιας διά τοϊ' γάλακτος απεδείχθη δτι τάς επροκάλεσαν μινροβιοφόροι τύφου, πού Ιτυ χε νά έμπορεύωνται γάλα ή νά άρμέγουν τα γαλακτοπαραγωγά ζώηι. Κατά τό 1902 έΐημεκόθη είς άλλην πόλιν τοϋ Κανα ά I- πιδημία τύφου μέ 527 κρούσμα τα καί 42 θανάτους, δφειλομβ- νη εϊς την κατανάλωσιν τοΰ φρέσκου τυριοΰ πού προήρχρτο ιπό στιυλους, δ.του ανεκαλύ¬ φθη δτι υπήρχαν 6 άτομα πά¬ σχοντα άπό τύφον. Γενικώς αί 48 έπιδημίιχι τοΰ Κα>αδά είχαν 7.514 κρούσμ ιτα
τύφου μέ 674 νεκρούς, 522
κρούσματα παρατυφου μέ 3 θα·
νάιους, 192 κρούσματα δστρα-
κιάς χωρίς θανάτους, εύτυχώς,
καί 584 κρούσματι» σηπτικής
κυνάγχης μέ 4 θανάτους. Καί
οΛα αύτά χωρίς νά ύπολογι-
σϋοϋν αί πυλυάρ·θμοι περιπτώ-
σεις φθίσεω; καί μελιτταίου πυ-
ρετοΰ, πού όρείλοντο στό γάλα.
"Οσο γιά τάς "Ηνωμένας Πό
λιτείας καί έκεΐ αί έπιδημίαι
τοΰ γάλακτος παίζ'ΐυν ρόλον έ
πίιης δραματικόν Κατά τό
1917 μία μελέΐη τού Άστοογγ
καί τοΰ Παρράν, Ίπέδριξεν ότι
άπό τό 1381 έως τό 1927 εΐχαν
σημειωθή έκεΐ 791 έπιδημίαι
άπό γάλα.
Απεδείχθη άκόμη άπό μέ-
ρους άλλων έρευνητών δτι καί
άλλαι ποικίλαι έπιδημίαι έξακο-
λουθοΰν καί έως σήμερα νά ση-
μειώνωνται στάς Ηνωμένας
Πολιτείας άπό τό γάλα, δπου
τόν πρώτον ρόλον παιζει πάντο-
τε δ τύφος.
Έτσι άπό τοΰ 1924 ?ως τό
1933 συνέβησαν 436 έπιδημίαι
αί δ ιοΐαι κατανέμονται ώς έ-
ξής:
Άπό τυφοειδή πυρετόν 286
άπό παρατύφους 10
άπό διφθβρίτιδα 11
άπό σηπτικήν κυνάγχην 51
άπό όστρακιά 50
άπό διάφορα νοσήματα 28
5ύνολον 136
"Ω ιτε σύνολον 43() έπιδημίαι.
Μέσα σ' αύΐά τα πεζά λόγΐ3,
έν τούτοις, πήσοι θάνατο1, πί·-
σαι τρα ωδίαι, πόσα πένν' ηίΚαί
σημε ώσετε ότι δέν ύπελογίσίτη
σαν είς ΐούς τραγικούς αύτούς
άριθμιύς σποραδικά κρούσμα
τ« ή καί ένδημοεπιδημίαι φυμα¬
τιώσεως, μελιτταίου πυρετοϋ
καί παιδικών έν ερίτιδων συνε¬
πεία ακαθάρτου, μολυσμένου
γάλακτος.
Μέ την εύκτιρία αυτή τονίζε-
ται στάς πληροφορίας αύτάς πε-
ρί Ήνωμένων Πολιτειών, δτι
κα'ι «ι χειρουργικαί φυματιώ-
σεις (δστών, γίίγγλίων, περιτο-
ναίου κ.λ.π.) οφείλονται κατά
μέγα μέρο; είς μολυσμένον άγε-
λαδινόν γάλα.
Ο ΙΑΤΡΟΣ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
ΠΟΥΛΑΚΑΚΙ
ΜΑΡΙΑ ΟΗΡΕΣΙΑ
"Ενα θαύμα ώμορφΐάς
καί τέχνης
Άπό την ζωήν τής περι¬
φήμου Λύτοκρατείρας
τής Αυστρίας
μέ την
ΚΑΤΕ Φόν ΝΑΓΚΥ
καί τόν
ΦΕΡΝΑΝ ΓΚΡΑΒΕ
'Εκτός προγράμματος
ΈΠΙΚΑΙΡΑ ΟΥ4»Α
ΙΩΣΑΤΕ
Τά δένδρα σας καί τα Λαγανικά σας άπδ όλα
τα παράσιτα έντομα, σκώληκας κλπ. μέ τό:
ΝΙΚΟΣΟΥΛΦ
ΜΑΥΡΟΦΕΙΔΟ ΤΩΝ 40
Ό σκώληξ τής αμπέλου καί σταφιδαμπέλου ή Εϋδημις
ώς κβί ή Κοχυίΐς καταπολεμοθνται άποίελεσματίκώς μέ
τό Νικοοεύλφ, 'Αρκεΐ νά ραντ σεΐβ μέ μίαν διάλυσιν Νιχο-
σούλφ 1 χιλογράμου «ί; 400 οκάδες νεροθ. Πρός αποφυ¬
γήν διιτλοθ κόπου δύνασθε τ6 Νικοοούλφ νά το ριψετε μέσα
σιο δίάλυμα τοϋ Θειϊκοΰ χαλκοθ μέ τό οποίον ραντίζετε
εναντίον τοθ περονοσπόρου καί ίλλων κρυπτογάμωνααθενειών
Ή Μελίγπρα τό καταοτ{ΐεπτι/.όν ίντομον τών/λαχανο-
κήπων αί διάφοροι φθιϊραι καί κάμπαι, ίξοντώνονται με
Ινα μόνον ράντισμα Νικοσούλφ διαλυομένου 1 πρός 500
μέρη νβροθ.
Αί άοάχναι, σκώληκες, χάμπαι, ή ψώρα καί λοιπά
Ιντομα καί κρυπτόγαμα π*ράοιτα δερυκοκέας, μηλέας, δα-
μασ/.ηνέα;, άμυγδαλέας, άπιδίας, ξυνοδένδρων καί λοιπών
ότωροφόρων κα'. καλλωπιστικών δένδρων, λαχανικων φυ·
των.καί ανθέων ευρίσκουν άμεσον θάνατον με τό Νικοοούλφ.
Άΐτοτανθήτε είς τόν αντιπρόσωπον
Γ· ΙΩΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΑΚΗΝ
τής Γεωργικής Προμηθευτικής Ενώσεως Α.
(έναντι Έθνικής Τραπέζης)
ΑΠΟΛΛΩΝ
ΠΑΛΙ ΜΑΖΥ
ΜΕ ΣΕΝΑ
ΕΥΘΥΜΟΣ ΣΤΗΛΗ
'Ό μπαμπάς πρός τον μικρόν
—Έάνκαίιήστκφοόνιμος σή¬
μερα πού θά εχουμε επίσκεψις,
θά σοΰ δώοω μιά καινοΰρια κα·
θαρή δςιαχμή.
—Δέν μοϋ δίνεις καλλίτερα
Ινα παληό λερωμένο είκοσάδραχ-
μο;
Είς τό δικαστήριον:
—Διατί Κχλεψίς δέκα οκάδες
κρέας άπό τό κρεοπωλεΐον;
—Νά σας τό πώ ανέτως, κύ-
ριε δικαστά. Δέν εΐχα μαζί μου
τό μαχίΐρί μου καί δέν ήμπο-
ροΰσα νά κόψω δλιγώτερο.
Μεταξύ φίλων:
—Διατί, Κατίνα, δέν πήρες
τόν Άλέκο, άφοϋ οέ {ζήτησεκαί
τόν άγαπας;
— Νά σοΰ πώ.... Μοΰ ώρκί-
σθη δτι δέν ημπορεί νά ζήση
χωρίς εμέ.... καί άπό περιέργεια
θέλω νά δοκιμάσω.
* ♦ '
*
Διάλογος σιήν ταβέονα:
—Ό γιατρός μέ ιδιέταξε νά π(·
νω μόνο Ινα ποτήρι κρασ'ι την
ημέραν.
—Καί διατί, λοιπόν, πίνεις
δέκα ποτήρια;
—Τά πίνω την νύκτα!
*
—Είμαι μποξέρ καί θέλω νά
μί άγκαζάρετε γιά έ'να μάτς.
—Καί ποίος είναι ό τελευταί¬
ας σας αγών;
—Ένίκησα ενα συνάδελφό
σας.
ΕΝΔΙΦΕΡΟΥΣΑ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ
Τό Ήλεκτροτεχνικόν Κατάστημα
ΤΟΥ κ. ΑΝΡΕΟΥ ΠΟΛΥΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
Τέρμα όδοΰ Κατεχάκη (Πλατύ Σοκκάκι) καί έναντι
καταστήματος Μάρκου "Ανδρεαδάκη.
ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΈΙ
Την εκτέλεσιν πάσης φύσεως Ήλεκτροτβχνικής ερ¬
γασίας υπό λίαν εΰνοϊκούς καί συμφέροντας δρους.
ΗΤ Ο Ι»
Εκτελεί δι* είδικοΰ συνεργείου τεχνικώς κατηρτισμέ-
νου ήλ·κτρι»ας έγκαταστάσεις φωτισμοϋ καί κινήσε¬
ως διαθέτον τά καλυτέρα ύλικά.
ΕΓΚΥΗΣΙΣΚΑ1 ΡΕΚΛΑΜΑ - ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ
14 ματου π ΕΛΕΝΗ ΕΚΑΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗΝ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΝ ΚΑΤ' ΕΥΘΕΙΑΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
«ΚΡΗΤΙΚΑ ΝΙΒΑ»
Σελίς ϊη
ΔΈΚ^ ΕΤΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ ΤΟΥ
ΑΝΑΤΟΛ ΦΡΑΝΣ: Ο ΜΕΓΑΑΟΣ ΣΑΡΚΑΣΤΗ2
Δέκα ετη πέρασαν άπό τό θά·
νατο τού Άνατόλ Φράνς. Πολ-
λοί νέοι στή χώρα μας θίλουν
νά ύποστηριζουν ι ώς δέν άξιζϊ
τή δόξα πού τού δοθή καί πώς
ήταν 'ένας χακός ρήτωρ.
Τον διάβισαν τουλάχιστον;
Δέν είναι βέβαιον.
Άλλά άκοισον νά λένε πώς
δίν έ-τίστευε οέ τίποτε καί
έδέχθησαν αυτήν τή σύντομη
κριτική. Καί καθ ώς άνήκουν
στήν άστική τάξι, δπου ή θρη-
σκευτική επιείκεια είνε τής μό-
δας μισοϋν τόν Άν <τόλ Φράνς πού είναι κατά τή γνώμη τού , δργα/νο τού διοβόλου. Θά ήθελαν πολύ νά τόν έντα- φιάσουν οτή σιωπή. Άλλαι δέν είνε δυνατόν. Αύ· τος δ μεγάλος νεκρός βγαινει άϊΐό τόν τάφο τού. Αύτό τό ά- θάνατο πνεΰμα έξακολουθεΐ νά ζ% άνΐί'μεσά μας. Καί άπευθύνε- ται οτό λαό πού δέν ?παυσε πο- τέ νά τόν άγιιπά ώς άδελφικό κπϊ άαφαλήόδτΓγό, ώς τό φωτει- ιό πνεΰμα πού διψά οικαιοσύνη καί καλωσόνη. Γιατί, παρά την άπόλυτη επιμέλεια τού στυλ τού, ό συγ- έοαφεύς τοΰ «Κραινκεμπίλλη» γ'νε άπό τούς συγγράφεΐς πού διαβάζονται περισσόΐεοο άπό τή λαϊκή τάξι. Ώς γενικός έπιθεω- ρητής τής βιβλιοθήχης τής πό¬ λεως των Παρισίων διεπίστω- σα πολλές φορές αύτό τό άναμ· φισβήτητο γεγονός. + * Ό Φράνς δεχόταν τού. φί- λους τού την Πέμπτη τό πρωΐ, στή «βιβλιοθή*η> τού, πού ή¬
ταν κάτω άπό τή στέγη τοΰ
σπιτιοΰ πού καθόταν χονΐα στο
δάσος τής Βουλώνης.
Έλατρευε τα παλαιά βιβλία.
Γιατί πάνια στό παρελθόν ζη-
τοΰσε τα πρότυπα τοΰ στυλ τού
καί τίς πηγές τής εμπνεύσεως
τού.
ΕΙχε την ϊδιοτρηπία νά δενή
πολλά βιβλία τού μέ περγαμη-
νές, βγαλμένες <ιπό παλαιά άν- τιφωνάρια. Αΰτό τό εΐδος τοΰ ώχρόλευκου δεσίματος κοσμη μένου μέ κόκκινα, πράσινα 5} γαλάζια γράμματα καί μουσικές νότες εδινε μίαν άνθισμένην δψι σιά ράφια πού ήταν τοπο- θετημένοι οί αγππημένοι τού συγγοαφεΐς. Τά νέα βιβλία τα λάβαινε ό- λα, γιατί οί συνάδελφοί τού νέ- οι ή ήλικιωμένοι ί'εωροϋσαν κα θήκον τους νά τού τα στείλουν ΔΝΑΜΝΗ-ΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΤΟΥ ώ; ϊτςοσφορά στή λογοΐεχνική τού βασιλεία, Άλλά δ ν τι διάβαζε καί τα εστελνε ή στούς άρροόστους των νοσοκομείον ή στούς κιατουμέ· νους των πολιτικών φυλικών. Προσπαθονσε άλλως τε νά λεβ εύχάοισΐα ψέμματα σιούς άρχαρίους πού έρχόταν νά μά· θουν άν τοΰ άρεσαν τα μυθι- στορήματά τους ή οί σΐίχοι τους. «Τό βιβλίο σας είνε θαυμά- σιο» τούς έλεγεν Μιά φορά έ'νχς άπ' αύτούς ά φηαε νά Λιαφανή ή ύποψία τού πώς ό δάσκαλος δέν εΐχε κόψει οΰτε τα φύλλπ τού βιβλίου τού. «Τί λές, άθλιε; είπε ό Φράνς μέ μιά κωμικήν άγανάκτησι Έ διο'βασα τόσο καλά τό βιβλίο «ου ώστε εκράτησα καί τόν ά- ριθμό τ/}ς σελίδο; πού μοϋ φά- νηκε καλύιερη άπ' δλες.. Καί είπε έναν άριΰμό. Ό νεαβός συγγραφεύς εξέ¬ φρασε ιήν ταραχή τού καί την ά.ιειρη εύγνωμοσύνη τού. Αδιακόπως έμπαιναν δια- πρεπεΐς επισκέπται. Ό Λουΐ Μπαρτοΰ πού συνέ¬ λεγε μέμα>ία περίφηαα δοκου
μένΐα. τού ζήΐησε μιά χάρι.
Καΐεΐχε τό χειρόγοαςρο τής «Θι
ΐοος», άλλ'( τού έλειπαν οί πρώ
τες πελίδες καί παρεκάλεσε τό
διάσημ > συγγραφέ ι νά τού κ <- μ;ι εΐ'« αύτόγραφο άντίγραφο. Ό Φράνς σΐενοχωρήθηκε καί σκέφί^η/.ε τούς λατινικούς στί χους πού τού εβαζαν άλλοτε ν' άνΐιγριίψϊ) ώς τιμωρία στό κολ- λέγιο Στανισλάς. Άλλά δ Μπ ·ρτοΰ έιέμεινε τόσο, πού δ Φράνς τού ύπετχέ- θη νά εκτελέση τή στενόχω^η έογασία. "Άλλο'ε σχολίαζαν τα γεγο- νότα τής ημέρας. Μιλούσαν π. χ. γιά'μιά μονομιχία μεταξύ τού Ζάν Ζωρές καί τού Παύ λου Ντερουλέντ. Ό Άνατόλ Φοάνς πού ά /α ποΰσε πολύ ΐ"ν Ζωρές, την κα- τηγοροΰσε φυοικ.'» πού εδέχθη νά συναντηΘή μέ τόν πρόεδρο τής Ενώσεως των Πατριωΐών. Έξέφραζε τή λύ/ΐη τού γιατί δ μεγάλος σοσιαλιστής ί γέτης δέν ήταν πάντοτε άρκετά κύοιος των νεύρων τού καί παρεσΰρετ" άπό τίς συγκινήσεις τού. «Γιατί επί τέλους, έλεγεν δ Φράνς, δπάρχει τίποτε πβρισ- σότερο γελοΐο άπό τή μονομ'<χία; Καί πώ. δ Ζωρές, αύτό τό γερό μυαλό, μτόρεσε ν' ακολουθήση) Ινα εΉμο τόσο παράλογο δσο εΐναΐ'1) έπιβίωσις τής άρχαίας θε- οδικίας;» Τ<>τε η καταπληηι ή μνήμη
τού τοΰ προσέφερε έ'να άν'έκδοτο
γιά την ήλιθιόιητα τής μονο-
μαχίας.
«Ποτέ δέν πιστεΰω ή πρόληψι
αύ;ή νά γελοιοποιήίτηχε τόσο
δσο άπό τέ)ν Σαίν ΦουΊ, έ'να
εύγενή τού δεκάτου δγδόου αί-
ώνος.
Ήταν στό θέατοο.
"«ίπειδή ό γείΐονάς τού ε'-
βγαζε μιά πολύ κακή δσμή, δ
Σαίν—Φουά τόν παρεκάλεσε νά
φύγη.
— Γιατί ; ρώτησε δ άλλος,
— Γιατί βρωμάτε.
—Κύριε, θά δεχθήτε τούς
μάρτυράς μου.
—Καί τί ώ'ρελεΐ; "Αν κτυ-
πηθοΰμε, ή θά μέ σκοτώ'τετε
καί θα έξακολουθήσετε νά βρω
μάτε, ή θά σας σκοτώσω καί
τότε θά βρωμάτε άκόμη περισ-
σότεοο.
Τό δίλημμα ήταν ά<λόνητο. Καί μέ αυτή την άστεία μορφή διετυπώθη ή μεγαλυΐέριΐ κατα- δί«η κατά τής μονομαχίας». —Άναπολώντας τίς ^φιλικές συγκεντρώσβις, δπου παιγνίδιζε ή ΙΊαφρά καί γελαστή χάρι τού Άνατόλ Φράνς, ήθέλησα νά ύ- πενθυμίσω τή^ άνάμνησί τού σέ κείνους πού τόν έγνώρισαν καί νά παρουσιάσω τό πθόσω- πό τού σέ κείνους πού αγάπην τα έ'ργιΐ τού. Άλλά επικοινωνεΐτε κιτλλίτβ ρα μαζί τού δικ'βάζοντσς τα βι¬ βλία τού στηριγμένα δλα σέ μιά μεγαλειώδη άρχί): τή συμ- πάθϊΐα άπέναντι σέ κάθε τι πού Μ Καί ΙΛού σέ ποιούς δρους μποροΰσε νά συνοψισθ·β τ) μό- νιμη σκέψι: «Λυπηι'Ιήτε οί μέν'τούς δέ! Λυπηθήτε τούς όμοίοτ'ς σας, γιατί ή τόσο σύντομη ζωή τους καταστρέφεται άπό δυσάρεστες κακοτυχίες καί γιατί δδηγεΐ ά- ναπόφευκτα στόν τάφο. ΙΙροσπαθήίττε νά συνεννοη- θήτε γιά νά ύποφέρετε λιγώιβ- ρο. Λυπηθήτε, λυπηθήτε, λυπηθή- τι=! Προσπαθήστε ώνΐτε ή νόη- μοσύνη, στηριζομένη στή συμ- ηόνια, νά κυριαρχήσχ) στόν κό- σμο». ΤΟΥΚΟΣΜΟΥ-ΐ ΠΑΡΑΞΕΝΑ — Τό κανονικό φιλί Ή κυρία "Εοιθ Μέγιερ, ?κ Σικάγου κατβφυγεν είς τό δικα¬ στήριον ζητούσα διαζύγιον, έπει- δή ώς Ισχυρίζεται, δ σύζυγός της τής Εδιδε πολύ παρατεταμέ- να φιλήματα, επί ζϊ)μία τής καλλονής τού προσώπου της. Οί δικασταί δμως άπέρριψαν την αίτησίν της, άποφανθέντϊς 8*ι ενα φίλημα διαρκείας μέχρι τεσσάρων λεπτών τής «;οας εί- νβ 'ϊπολύτως κανονικόν. Ό δι* καστής Ιωσήφ Σάμπαθ- εδήλω¬ σε : €"Οσο μακρύτερα είνε τα φιλήμαΐα, τόσον άραιότερα είνβ τα διαζύγια». "Ο δικαστής Ιω¬ σήφ Δαυίδ είπε : «Τέσσερα λ*πτά μόλις φθάνουν διά τ"ύς βιαστικούς έρωτευμένους». Καί, τέλος, δ τρίτος των δικ'/στών Ροβέρτος Ντέζεο, εδήλωσεν άπε- ριφοάστως : «Ένα φιλί διαρ- κβίας τεσσάρων λεπΐών είνε α¬ πολύτως άθώον». * — Όμαδική «αρα- φροσύνη Είς Ινα χωρίον τής Τοεχοσλο βακίας, είς την περιφέρειαν των Καρπαθίων, εσημειώθη τελευ ταίως έ'να περίεργον φαινόμενον δμαδικής παραφροσύνης. Όπλι- σμένος μ* ένα πελεκυν έ'νας κρεοπώλΐς, έβγήκεν Ινα βράδυ είς τούς δρόμους, φωνάζων, ότι τό χωριό ήιτβιλεΓτο άπό ούγγρικά στρατεύματα, πού έ- προχωροΰσαν διά νά τό κατα- στςέψουν. Ή παράκρουσις τού έξημμένου αυτού τύπου, μετεδό- θη είς δλους τούς άλλους κατοί- κους τού χωρίου. Μόνον κατά τα έξημερώματα οί χωοοφύλα· «ς κατώρθωσαν νά πείσουν τούς χωρικούς, δτι δέν ϊΐχεν έκραγή άκόμη ό πόλρμος καί ημπορούσαν νά καταθέσουν τα δπλα, άφοϋ κανεί; Ιχθρός ^έν τούς άπειλ. ΰοε. ♦ * * —Επί των υδάτων! "Ο Γερμανός φίλαθλος Φρ«ι· δερΐκος Γήλθερ έτοιμάζίται νά διέλθη την Μάγχην...πεζός. Ό Γήλθερ έπενόησεν Ινα ρίδος πλωτήρων, τούς δποίους έφαρ- μόζει είς τούς πόδας τού δπως τό σκί. Είς τάς χείρας κράτει δύο ράβδους εις τό κάιω άχρον των οποίων ευρίσκονται δύο σφαίραι έκ καουτσούκ κεναί. Διά των ράβδων αυτών θά οτηρίζεται επί τοΰ ΰδατος, βαδί- ίων διά των πλωτήρων. ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΑΛΑ — Μεταδίδει τόν'τύφον, τόν παράτυφον, την διφθερίτιδα, την όστρακιά καί... πολλά άλλα.—Τό παράδειγμα τής Άμερικής Στόν Καναδά, ά«ό τοΰ 1906 μέχριτοΰ 1933 παρετήρησαν 48 έπιδημίαι τύφου, παοαΐύφων, δστρακιά; καί σηπτικής κυνάγ- χης (εΐδους άμυγδαλίτιδος) πυύ ώφείλοντο στό γάλα. Άπό τάς έπιδημίας αύτάς φο νικωτάιη υπήρξεν ή έπιδημια τύφου τοΰ 1927 στό Μοντοεάλ, ή δποία εσημείωσε 5 000 κρού- σματα μέ 533 θανάτους. Στήν "δια πόλι κατά τό 1930 συνέβη άπό τό γάλα έπίσης έπιδημία τύφου μέ 130 θύματα, άπό τα δποΐα άπεβίωσαν 26 άτομα κι5 άλλη μία μέ 96 θύματα καί 12 θανάτους. Αυτήν δέ την τελευταίαν έπι- δημίαν διεπίστωσαν δτι προήρ χετο άπό μολυσμένο πΐίγο πού έβαλίΐν μέσα στό γάλα, πρίν τό μεταφέρουν άπό τού; σταύλους. Είς άλλας έπιδημίας τύφου προκληθείιας διά τοϊ' γάλακτος απεδείχθη δτι τάς επροκάλεσαν μινροβιοφόροι τύφου, πού Ιτυ χε νά έμπορεύωνται γάλα ή νά άρμέγουν τα γαλακτοπαραγωγά ζώηι. Κατά τό 1902 έΐημεκόθη είς άλλην πόλιν τοϋ Κανα ά I- πιδημία τύφου μέ 527 κρούσμα τα καί 42 θανάτους, δφειλομβ- νη εϊς την κατανάλωσιν τοΰ φρέσκου τυριοΰ πού προήρχρτο ιπό στιυλους, δ.του ανεκαλύ¬ φθη δτι υπήρχαν 6 άτομα πά¬ σχοντα άπό τύφον. Γενικώς αί 48 έπιδημίιχι τοΰ Κα>αδά είχαν 7.514 κρούσμ ιτα
τύφου μέ 674 νεκρούς, 522
κρούσματα παρατυφου μέ 3 θα·
νάιους, 192 κρούσματα δστρα-
κιάς χωρίς θανάτους, εύτυχώς,
καί 584 κρούσματι» σηπτικής
κυνάγχης μέ 4 θανάτους. Καί
οΛα αύτά χωρίς νά ύπολογι-
σϋοϋν αί πυλυάρ·θμοι περιπτώ-
σεις φθίσεω; καί μελιτταίου πυ-
ρετοΰ, πού όρείλοντο στό γάλα.
"Οσο γιά τάς "Ηνωμένας Πό
λιτείας καί έκεΐ αί έπιδημίαι
τοΰ γάλακτος παίζ'ΐυν ρόλον έ
πίιης δραματικόν Κατά τό
1917 μία μελέΐη τού Άστοογγ
καί τοΰ Παρράν, Ίπέδριξεν ότι
άπό τό 1381 έως τό 1927 εΐχαν
σημειωθή έκεΐ 791 έπιδημίαι
άπό γάλα.
Απεδείχθη άκόμη άπό μέ-
ρους άλλων έρευνητών δτι καί
άλλαι ποικίλαι έπιδημίαι έξακο-
λουθοΰν καί έως σήμερα νά ση-
μειώνωνται στάς Ηνωμένας
Πολιτείας άπό τό γάλα, δπου
τόν πρώτον ρόλον παιζει πάντο-
τε δ τύφος.
Έτσι άπό τοΰ 1924 ?ως τό
1933 συνέβησαν 436 έπιδημίαι
αί δ ιοΐαι κατανέμονται ώς έ-
ξής:
Άπό τυφοειδή πυρετόν 286
άπό παρατύφους 10
άπό διφθβρίτιδα 11
άπό σηπτικήν κυνάγχην 51
άπό όστρακιά 50
άπό διάφορα νοσήματα 28
5ύνολον 136
"Ω ιτε σύνολον 43() έπιδημίαι.
Μέσα σ' αύΐά τα πεζά λόγΐ3,
έν τούτοις, πήσοι θάνατο1, πί·-
σαι τρα ωδίαι, πόσα πένν' ηίΚαί
σημε ώσετε ότι δέν ύπελογίσίτη
σαν είς ΐούς τραγικούς αύτούς
άριθμιύς σποραδικά κρούσμα
τ« ή καί ένδημοεπιδημίαι φυμα¬
τιώσεως, μελιτταίου πυρετοϋ
καί παιδικών έν ερίτιδων συνε¬
πεία ακαθάρτου, μολυσμένου
γάλακτος.
Μέ την εύκτιρία αυτή τονίζε-
ται στάς πληροφορίας αύτάς πε-
ρί Ήνωμένων Πολιτειών, δτι
κα'ι «ι χειρουργικαί φυματιώ-
σεις (δστών, γίίγγλίων, περιτο-
ναίου κ.λ.π.) οφείλονται κατά
μέγα μέρο; είς μολυσμένον άγε-
λαδινόν γάλα.
Ο ΙΑΤΡΟΣ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
ΠΟΥΛΑΚΑΚΙ
ΜΑΡΙΑ ΟΗΡΕΣΙΑ
"Ενα θαύμα ώμορφΐάς
καί τέχνης
Άπό την ζωήν τής περι¬
φήμου Λύτοκρατείρας
τής Αυστρίας
μέ την
ΚΑΤΕ Φόν ΝΑΓΚΥ
καί τόν
ΦΕΡΝΑΝ ΓΚΡΑΒΕ
'Εκτός προγράμματος
ΈΠΙΚΑΙΡΑ ΟΥ4»Α
ΙΩΣΑΤΕ
Τά δένδρα σας καί τα Λαγανικά σας άπδ όλα
τα παράσιτα έντομα, σκώληκας κλπ. μέ τό:
ΝΙΚΟΣΟΥΛΦ
ΜΑΥΡΟΦΕΙΔΟ ΤΩΝ 40
Ό σκώληξ τής αμπέλου καί σταφιδαμπέλου ή Εϋδημις
ώς κβί ή Κοχυίΐς καταπολεμοθνται άποίελεσματίκώς μέ
τό Νικοοεύλφ, 'Αρκεΐ νά ραντ σεΐβ μέ μίαν διάλυσιν Νιχο-
σούλφ 1 χιλογράμου «ί; 400 οκάδες νεροθ. Πρός αποφυ¬
γήν διιτλοθ κόπου δύνασθε τ6 Νικοοούλφ νά το ριψετε μέσα
σιο δίάλυμα τοϋ Θειϊκοΰ χαλκοθ μέ τό οποίον ραντίζετε
εναντίον τοθ περονοσπόρου καί ίλλων κρυπτογάμωνααθενειών
Ή Μελίγπρα τό καταοτ{ΐεπτι/.όν ίντομον τών/λαχανο-
κήπων αί διάφοροι φθιϊραι καί κάμπαι, ίξοντώνονται με
Ινα μόνον ράντισμα Νικοσούλφ διαλυομένου 1 πρός 500
μέρη νβροθ.
Αί άοάχναι, σκώληκες, χάμπαι, ή ψώρα καί λοιπά
Ιντομα καί κρυπτόγαμα π*ράοιτα δερυκοκέας, μηλέας, δα-
μασ/.ηνέα;, άμυγδαλέας, άπιδίας, ξυνοδένδρων καί λοιπών
ότωροφόρων κα'. καλλωπιστικών δένδρων, λαχανικων φυ·
των.καί ανθέων ευρίσκουν άμεσον θάνατον με τό Νικοοούλφ.
Άΐτοτανθήτε είς τόν αντιπρόσωπον
Γ· ΙΩΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΑΚΗΝ
τής Γεωργικής Προμηθευτικής Ενώσεως Α.
(έναντι Έθνικής Τραπέζης)
ΑΠΟΛΛΩΝ
ΠΑΛΙ ΜΑΖΥ
ΜΕ ΣΕΝΑ
ΕΥΘΥΜΟΣ ΣΤΗΛΗ
'Ό μπαμπάς πρός τον μικρόν
—Έάνκαίιήστκφοόνιμος σή¬
μερα πού θά εχουμε επίσκεψις,
θά σοΰ δώοω μιά καινοΰρια κα·
θαρή δςιαχμή.
—Δέν μοϋ δίνεις καλλίτερα
Ινα παληό λερωμένο είκοσάδραχ-
μο;
Είς τό δικαστήριον:
—Διατί Κχλεψίς δέκα οκάδες
κρέας άπό τό κρεοπωλεΐον;
—Νά σας τό πώ ανέτως, κύ-
ριε δικαστά. Δέν εΐχα μαζί μου
τό μαχίΐρί μου καί δέν ήμπο-
ροΰσα νά κόψω δλιγώτερο.
Μεταξύ φίλων:
—Διατί, Κατίνα, δέν πήρες
τόν Άλέκο, άφοϋ οέ {ζήτησεκαί
τόν άγαπας;
— Νά σοΰ πώ.... Μοΰ ώρκί-
σθη δτι δέν ημπορεί νά ζήση
χωρίς εμέ.... καί άπό περιέργεια
θέλω νά δοκιμάσω.
* ♦ '
*
Διάλογος σιήν ταβέονα:
—Ό γιατρός μέ ιδιέταξε νά π(·
νω μόνο Ινα ποτήρι κρασ'ι την
ημέραν.
—Καί διατί, λοιπόν, πίνεις
δέκα ποτήρια;
—Τά πίνω την νύκτα!
*
—Είμαι μποξέρ καί θέλω νά
μί άγκαζάρετε γιά έ'να μάτς.
—Καί ποίος είναι ό τελευταί¬
ας σας αγών;
—Ένίκησα ενα συνάδελφό
σας.
ΕΝΔΙΦΕΡΟΥΣΑ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ
Τό Ήλεκτροτεχνικόν Κατάστημα
ΤΟΥ κ. ΑΝΡΕΟΥ ΠΟΛΥΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
Τέρμα όδοΰ Κατεχάκη (Πλατύ Σοκκάκι) καί έναντι
καταστήματος Μάρκου "Ανδρεαδάκη.
ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΈΙ
Την εκτέλεσιν πάσης φύσεως Ήλεκτροτβχνικής ερ¬
γασίας υπό λίαν εΰνοϊκούς καί συμφέροντας δρους.
ΗΤ Ο Ι»
Εκτελεί δι* είδικοΰ συνεργείου τεχνικώς κατηρτισμέ-
νου ήλ·κτρι»ας έγκαταστάσεις φωτισμοϋ καί κινήσε¬
ως διαθέτον τά καλυτέρα ύλικά.
ΕΓΚΥΗΣΙΣΚΑ1 ΡΕΚΛΑΜΑ - ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ
14 ματου π ΕΛΕΝΗ ΕΚΑΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗΝ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΝ ΚΑΤ' ΕΥΘΕΙΑΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
Δευτέρα 6 Μαΐόυ 1935
«ΚΡΗΤΙΚΑ ΝΕΑ»
Άο. φύλλου 108
ΝΕΩΤΕΡΑΙ ΕΙ ΑΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗ /νΕΓΡΑ^ΜΙΑ
ΥΣΤΑΤΗ ΩΡΑ
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΑΙ ΣΥΣΚΕΨΕΙ!
ΔΙΑΤΟΝΣΥΝ&ΥΑΣΜϋΠΟΥ ΝΟΜΟΥ ΜΑΣ
ΔΙΑΦΟΝΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ Ο ι ΜΕΤΜΑΡΑΚΗΣ
ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΕίΟΙΙΙίΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΛ» ΤΐΙΙ ΣΟΥΑΑΣ
Η ΕΗΑΡ3Σ ΙΑΙΗ ΕΞΕΛΗΞΙΣ ΤΟΥ ΙΙΗΙΙΙΑΤΟ! ΕΙ! ΤΝΗ ΠΟΑΙΗ ΜΛΣ
ΧΑΝΙΑ (τού άνταπο
κριτού μας). — Τό άπό-
γευμ* τού —αββάιου ηρ
χιαε είς τό Στρατοδικείον
Σούδας ή έξετασις των
μαρτύρων κατηγορίας ε¬
ναντίον των κατηγορουμέ
νων οιά τό κίνημα Ηρα¬
κλειωτών.
Ηρώτος μάρτυς κατη¬
γορίας καλείται ό κ.
Μιχαήλ Σγουρός Νο-
μάρχηςΉρακλείου όστις
άναφέρει πώς πρώτος έ
πληροφορήθη την έκκρι-
ξιν τού κινήματος έκ τη
λεγραφήματος τού υπουρ
γοΰ των Έσωτερικών κ.
Χλωροΰ, ακολούθως λέ¬
γει τάς τηλεφωνικάς αυνεν
νοήσεις τού μετά τοΰ κ.
ύπουργού Γενικοΰ Διοι-
κητοΰ Κρήτης ώς έπίσης
κοιί τάς ενεργείας τού διά
την αντιμετώπισιν τοΰ κι¬
νήματος έν περιπτώσει έ·
ξερηγνύετο τούτο είς τό
Ηράκλειον. Ό κ.Σγου
ρό', λέγει ότι έξέτησε ά-
πό τό 43ον Σύνταγμα
3ΟΟ πολεμικά όπλα διά
των οποίων επρόκειτο νά
όπλισθοΰν 3ΟΟ πολίται
'ινα έπιβάλλετο ή τάξις έν
περιπτώσει καί επρόκειτο
νά διασαλευθή αυτή. Τα
όπλα αύτά παρεχωροΰτο
κατόπιν διαταγάς τοΰ 'Υ
πουργού των Στρατιωτι¬
κών κ. Κονδυλη. Τα ό¬
πλα αύτά όμως δέν εχρη¬
σιμοποιήθησαν.
Περί την ] Ο π. μ. μέ ε¬
ζήτησε ό Γ. Μαρής, λέγει,
νά μεταβώ είς τό σπίτι τού
—διότι ήτο άσθενής—-ίνα
άνταλλάξωμεν γνώμας επί
τής καταστάσεως.
Μετέβην, καίτοι κατ' αρ¬
χάς δέν ήθελα νά πάω. Εΐ-
πα, ό Άποσκίτης επήγε
στοϋ βενιζέλου άς πάω καί
εγώ. Ό Μαρής κατά την
άφιξιν μου στό σπίτι τού
μοΰ εΐπε «·έ φώναξα Μι-
χάλη γιά νά άνταλλάξωμεν
γνώμας επί τής καταστάσε¬
ως.
ΑΊσθάνομαι βαθυτάτην
λύπην διά τό έκραγέν κίνη¬
μα, ξέρεις δέ δτι δέν ειμαι
άπό έκείνους οί όποϊοι δι-
στάζουν σέ τέτοιες περι-
στάσεις, άλλοτε έκινδύνευσε
νά χάσω τό κεφάλι μου.
Τό κίνημα δέν τό ήθε-
λα. Δέν έκατόρθωσα νά έ-
πιβληθώ είς τόν Βενιζέλον,
άλλά θά πρέπει νά ξέρης
δτι δέν φταίει και ό Βενι-
ζέλος, φταίει αλλος τόν ό-
ποΐον θά στόν πώ άλλη φο-
ρά. Έφ' όσον δμως ό Βε-
νιζέλος έκαμε την εκτρο¬
πήν αύτην Θά τόν ακολου¬
θήσωμεν νά τόν προστα¬
τεύσωμεν. Προσεχώρησαν
τα Χανιά καί τό Ρέθυμνον
καί έπειδή ή λογοκρισία μάς
έμποδίζει καί ό κόσμος θέ¬
λει νό καιαλάβη τό τηλεγρα-
φεϊυν, γι" αύτό βοήθησέ
μας ίνα αποφευχθή σύραξις
καί επαναληφθή τό οφάλ-
μα πού εγινε επί τοΰ μακα-
ρίτου Μιχελιδάκη. Παρακα-
λώ λύσατε την λογοκρισίαν
νά ελθω είς επαφήν μέ τόν
Βενιζέλον».
Έ ώρα ήτο 10 1)2-11 π.μ
άπαντα) είς τόν Μαρήν; κ Μαρή"
ότι λέιε άλληλοπυγκρουονται,
άλληλογροθοκοποί'νται. Εϊπατε
αρχικώς ΰΐι θέλετε νά προστα
τεύσετκ τόν Βενιζέλον άλλά έσεΐς
θελετε νά καταλάβετε τάς <>ρ
χάς. Έ·;ν εΐχα ένόπλους δυνά¬
μεις θά άντετασόμην δυστυχώς
δμως ί έν έ'χω.
Ναρθής μαζύ νά πάμε νά δι-
ατάξω μπυοστά σου λ ά λνσουν
την λογοκριαίαν ίνα έπικοινω-
νίσης μέ τό Βενιζέλον.
Καθ' ήν στιγμήν εύρισκόμε
θα είς το τηλεγραφιΐον πλεΐστοι
πολίται διασπάοαντες την ζώ
νην των όπλιΐών των φρουρούν
των τό τηλεγρι φεΐον άνήλθον
είς αύτό καί τό κατέλαβον. Με
τα τούτο έπέστρεψα ι ίς την οίκί
όν μου υπό ηυνοοείαν έπανα
σιατών, ένθα έ'μοθα την κστκ
λήψιν τής Νομαρχίας υπό οτασι
άστών καί την τοποθέτησιν ώς έ
παναστατικοΓ' Νομάρχου τού ΰ
παλλήλου τή- Νομαρχίας Ανδ.
Πρωτοπαπαδάκιι.
Άναφέρει ακολούθως την με-
Τ('βίβ«σιν μιας διαταγήν υπό
τοϋ κ. Ξυλούρη τού Συ)ρχου
κ. Παπαβασιλείου. Έΐάσης λέγει
διά ττ,ν άφιξιν τού Χαιζησταυ-
ρή καί δπ οΰτος είχε συνομιλιαν
μετά τοί προέδοου τής Δημ.
Αμύνης Συν)χου έ,ά Δ Μαλα
γαρδή. Συνεχίζων λέγει διά την
άφιξιν τού Δεμέστιχα, Κολιαλέ
ξη καί λοιιτών.
Διά τον στρατηγόν Κατεχά
κην άναφέρει τα εξής:
Ένόμιζα ότι ούτος λό¬
γω των δεσμών τού μετά
τού Βενιζέλου καί τής έ-
πιρροής τού πρός αυτόν
Θά εγνώριζεν ασφαλώς τό
κίνημα. Πλήν ομως μετά
την άμεσον επιστροφήν
τού έκ Χανίων είς τό Η¬
ράκλειον έπληροφορήθην
την διαφωνίαν τού μέ τόν
Βενιζέλον ώς καί την άρ¬
νησιν τού ν' αναλάβη την
προσφερθείσαν αύτω Γε¬
νικήν Διοίκησιν Ε*ρήτης.
'Επίσης καθώς έμαθα
άπέπεμψε τόν διευθυντήν
τήΐ «Ανορθώσεως» Ζω·
γράφον, κομιστήν όδηγι-
ών τοΰ Βενιζέλου πρός
αυτόν. Κατά την γνώμην
μου ό Κατεχάκης δέν ή
θελε την επανάστασιν.
Δια τάς συναδέλμους «Άνόρ
θοχτιν» «Δράσιν> λέγει διι ή άρ
Ι θρογραφίατων ήτο τίς ι ό άκρον
έρεθεστική.
Δι-ΐ τούς κ. κ. Κωνσταντινιδη
Αγγελιδάκη άνέφερε δτι δέν έ
δρασαν επανασταιικώς.
Δα τόν τελώνην κ. Ο'ικονο
μάχην άναφέρει δτι αδτός τόν
διέταξε νά παρ μείν η είς την
θέσιν τού.
Η ΧΘΕΣΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΝ
Καταθέτπ, ό κ. ίγονοός, ότι
Ιπληροφορήθη την μετάβασιν
χών κ. κ. Κατεχακη Σακλαμπά
νη είς Χανιά καί ότι έτηλειρώνη
οε σχετικώς είς τόν κ. ΙΙαπαδο
γιάννη δ οποίος τού είπε επί
λέίει «άς τους νά |/.θουν έδώ
ΐσως πείσουν τόν παράςρρονα
γέρονΐα νά άναθεωρήσχ) την ά
πόφασίν τού Ινοεΐται τής άρ
χηγίας τού κινήματος.
Έν συνεχίςι καταθέτει διά
τούς κ. κ. Ματθαιάκην καί
Φραγχιαδάκη μοίραρχον.
Ή συνεδρίαοις συνεχίζεται
σήμερον την πρωΐαν δπότε θά
συνε-χισθοϋν αί έξετάσεις καί άλ
λων μαρτύρων τή, κατηγορίας.
ΑΘΗΗΑΙ 6-5-35 (τοΰ
άνταποκριτοϋ μας).—Μετα
ξύ των ενταύθα Λαϊκών πά
ραγόντων έκ τοΰ Νομοΰ
Ηρακλείου έσυνεχίσθησαν
σήμερον αί συνεννοήσεις
διά τόν καταρτισμόν τοΰ
συνδυασμοϋ τοϋ Νομοΰ.
Οί κ. κ. Περδικάρης καί
Φραγκιαδάκηςεσχον συνερ¬
γασίαν μετά τοΰ ύπουργοΰ
κ. Κύρκου, όστις ώς γνω¬
στόν απεφασίσθη όπως ήγη-
θή τοΰ συνδυασμοϋ.
Άλλοι δμως π-αράγοντες
άντιτάσσονται είς τόν τρό¬
πον μέ τόν οποίον ύπάρ-
χει σκέψις όπως εμφανισθή
ό συνδυασμός. Επί κεφα¬
λής τής δευτίρσς αυτής
ομάδος ευρίσκεται ό κ. Βα¬
σίλειος Μεϊμαράκης.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ ΤΗΣ ΛΚΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΗΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ
ΑΓΝΟΟΥΝΤΑ. ΤΑ ΑΙΤΙΑ
Κατά τό άπό Πειραιώς είς
Ηράκλειον ταξείδιον ·ιοι 'Αΐμο
πλοίου Ακροπολιν ό έπιβάΐης
τής 1ης θέσεως Σπύρος Παπά
σωτήριον ηύτολτόνηοε- υπό τάς
εξής συνθήκας:
Οίΐος περί την 10 μ.μ.πε.,ά-
'που ώραν άφοϋ εγευμάτισ^ν με
τα τννων άλλωνέπιβαιών ανήλ¬
θεν κατόπιν χωρίς ναγινχ) άντι-
ληπτός, επί τοϋ κατασΐρωματος
τής 1ης θέσεως καί ακριβώς είς
τό μέρος ε'ιςδν προσοένονται αί
λέμβοι. Έκεΐ έστήριξεν τέδιλον
ιίς τόν κρόΐαφόν τού καί ΐιυρο
βολήσας ερρίφθη είς την θάλασ
σαν.Τόν πυρηβολισμόν ήκουσαν
πολλαί των έπι^ατών καί ό κ.
Λιμεάρ/ης Ηρακλείου όστις συ
νεταξείδευε. Είς καμαρώτος εύρι
σκόμενος την στιγμήν αυιήν κά
τωθεν τού μίροΐ'ς εκείνον) άντε
ληφθή την πτώσιν τούσώματος
είς την θάλασσαν.
Είδοποιηθείς ό Πλοίαρχός έ
οταμάτησεν τό πλοίον καί ήρεύ
ν ήσαν τ ό μέρος είς τό οποίον
πιθανώς έρρίφθη δ αύτόχειρ, άλ
λά ουδέν ΐχνος άνειρέθη.
Έκ τής αύΐοψίας ήν ένήργη
σεν επί τού μέρους έξ ού ό κ.
Λιμενάρχης Ηρακλείου μετά τοΰ
πλοιάρχου έρρίφθη είς την θά
λασσαν, δέν ανευρέθησαν ϊχνη
αΐμαιος.
Ό «ύτόχειρ αφήκε μίαν βαλί
τσ,χν επί τής οποίας ευρέθησαν
ειδή ίματισμοΰ καί 100 δραχ
μαίς,
Δέν έξικριβώθησαν εισέτι τα
αΐτια τα όποΐα ώθησαν τόν αύ
τόχειρα είς τό διάβημά τού
Ό κ. Λιμενάρχης έπελήφθη
των σχετικών άνακρίσεων.
Ο
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΝ
ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΩΣ
Πληροφορούμεθα ότι ελήφθη
όριστικη απόφασις περί θέσεως
είς εφαρμογήν δι' άναγκαστΐλθϋ
νόμου τού νέ<>υ όργανισμοϋ χοΰ
ύπουργείου των Οίκονομικών.
Ό νέος όογανισμός θά έχη δια-
τυπιοθχί οριστικώς συντόμως
κατόπιν έ/ιανειλημμένων συν
εργασιών τού κ. ι,Χέλμχ) μετά
των άομοίίων ύπηρεσιών τού ύ
πουργιίου τυυ κοί τοϋ κ. Ποω
θυπουργοΰ,
Διά τοΰ νέόυ όργαιισμοϋ κα-
ταβάλλεαι πρωτίστως μ ριμνα
διά την οργάνωσιν τής ύίΐηρεσί
άς τ «ν επιθεωρηταί, ή .δποΐα
καηίστατΊ χιπηρεσία μέ μεγάλα
δικαιώματα, ευθύνας καί σοβκ
ρωτάιην αποστολήν. Μειαβάλλε
ται επίσης ή οΰνβεσις τιϋ συμ
βουλίου οίκονομΐιής ύτηρεσίας,
ωστι· νά είναι ά'λη τροκειμένου
περί άνωτάτων ύπαλλήλων,άλλη
δια τούς άνωιέρους καί άλλη
διά τούς κατωτέρους. Ή δικ/ιο
δοσία τού σομβουλίου εύρύνεται
ώττε νά είνε (δυνατή ή έκκαθάρι
σιςτών άνΐκανων ύλλήλ
ΑΙ ΟΕΡΙΝΙΙ
οΙλΚΟΠΑΙ ΤΙ» ΑΙΚΑΠΗΡΙΟΜ
Κα&' α πληροφορούμε&α χρα
τίΐ σκέψις δηως δι' άναγκασιι
χον νόμον όριο&ή δπ ό«ν ϋά
Ιοχύοουν δια ιό προσεχές θέρος
αί ϋεριναι διαχοπαι των διχαοτη
ρίων. Τό μέτρον διχαιολογεϊται
Ιχ τοΰ εκτάαιυυ των ηερισιάσε
ών χολ κνρίως έχ τοϋ γίγονόίθί
διι τα διιιαοιήρια δΙν ειργάσθη
σαν Αρκετάς ημέρας χατά την
διάρκειαν τοΐ' χινήιιατος χαΰώς
χαι χαιά ιάς ημέρας τής έχχα
ϋαρίοεως των Ιβοβίων διχαοτώτ,
Ο κ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΕΙΣ ΒΕΣΙΝΙΚΗΝ
Μετέόη προχ, έ είς Θ»θ3αλο-
νί^η/ ό Β. Πάγκαλος Βο.ις θά έ
ήγηθ'] ίοίου συ>δυασμο0 είς την
θ&ισαλονΐκην, θα έπιχειρήαη
δέ τον καταρτισμόν έμοιων αυν
δοαομών καί είς τίς άλλας ττβρι
φ:ρ.*ίας τής Μίκε5ονίας.
Είς δηλώοεις τού πρός δ/]μο
οιογράφους ό κ. Πάγκαλος έδή
Α,ωσεν ϊτι τό κρόγριχμμά το^ θά
τ6 εκθέση μετά την άρσιν τής
λογο/.ριοίας, έΐόνι,εν δμως δτι ή
ηροςηά,Ηιιί τού θχ εί/αι συ,χφι
λιωτική.
Κ-ΤΑΘΕΣΙΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΕΜΒΛΗΜΑΤΟΣ
Είς την Εισαγγελίαν τοϋ Ά
ριίον Πάγον χαχετί&η ή δήλιο
αίς τού ηρώην γιρονοιαατον Χά
νίων χ. "Αρ. Μητσοτάκη δηλούν
τος δτι τό νη αυτόν χόμμα χά
τέλϋη είς τάς εκλογάς νπό όν
τίτλον «Άθνιχή "Ενωσις» χα'ι με
εμβλημα τόν διηλοϋν
ΣΥΝΕΔΡ. ΔΗΜΟΤΟΜΒΟΥΛΙΟΥ
Σήμερον τέ εσπέρας θά αυνίλ-
θη »ίς συνεδρίασιν ο ['Δημοτΐλόν
Σαμβίύλιον επί διαφόρων ΰπη
ρεσιακών ζητημάτων.
ΑΙ ΤΙΜΑΙ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ
Σ αι^ίδεςΣουλιανίναι δρ. 12-14
» έλεμέ » 7-8
» ταχτά » 6 7
"Ελαια 5 βαθμών » 23.10
> κοινά » 22.50
Πυρηνέλαια » 16—
Δέσπολα » 4-6
Ή άγορά ήσυχος μέ ελαχί¬
στας μόνον πράξεις επί σταφί-
ιδων, ελαια ί'ποτιμημένα.
δελτιον σταφιδαγο-
ρασ;λονδινου
Τιμαί είς ανάλυσιν κατά σ:α-
ρ αγγλικόν.
Κθρινθιακαί. Ή άγορά ήαυ-
χος. Αί μοναι γινομέναι πράξεις
περιεατράφησαν επι τοϋ έμπο-
ρεύματος (Ιατρών πρός «)2)>3, τής
Ζχκύ.θ^υ πρός 33,8, Κόρφου
πρός 35—36.
Τό κρωτον^φοριίον τώ^ Αδ—
στρα/ιανών «αί Κορινθιακών ά-
φ.χθέν, προοφίρεται πρός 36—
46 αναλόγως τής προελεύσεως.
Ή ποιότης κ»ί σιιςικειιή το) έμ-
πορεύμαιος κρινεται ίκα.οποι-
ητικώς.
Τιμαί.— Πύργου 30 30)6,
Κόρφου 34.4—30, Κόρφου
36-40, Αίγ.ου 41—43,
Γουλό 43—50.
Σουλτανίναι Ή άγορά
λίν ζωηρά.
Άναφέρονται αρκεταί πωλή
Οόΐς οουλτανινιον Αύοτραλίας
πρός 33—40, Κορινθιας πρός
62—65, Κρήτης πρός 63 καί
Σμύρνη, πρός 42 -47.
Τιμαί.— Αύηραλας ?,3
κα'. άνω, Κορινθ άς 54—67,
Κή; 50—64, Σμύρνης 42— '
50, Περσίας 32—44 κ*: Νοτίου
Άφρικής 34.
ΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΙ ΤΟΥ ι ΠΡΟΘΥΏΟΥΡΓΟΥ
ΔΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΕΚΛΟΠΚΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΑΘΗΝΑΙ 6-5-35 (τοΰ
άνταποχριτοϋ μας).— Ώς έ-
γνώσ&η σήμερον, ό Πρωθυ
ηουονός κ. Τοαλδάρη- έν αν
νεογασία μετά των ΰπονογ&ν
καθώρισε τα τή; οργανώσεως
τού προεκλογΐΗοΰ αγώνος
Ό μ. Τοαλδάοης θά επι¬
σκεφθή την Θεσσαλονίκην ό'
καί θά ομιλήση, ό' κ.
Κονδύλης θά μεταβή είς Τρ
καλα καί ΐσως είς Αάρισοαν.
.Πιθανόν έπίσης νά αυνοόεύαχ)
τόν κ Τααλδάοην είς την Θεσ
σαλονίχην.
Ό χύόνος τής πε^ιοδείας
τοΰ κ.Πρωΰυπουργού καί των
ύηουργών θά έξσρτη&ή
την εξέλιξιν τ&ν γεγονότων.
Η ΣΤΑΣΙΣ | Η ΑΠΟΦΑΣΙΣ
ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ
ΑΘΗΝΑΙ 6—5-35.— (χον
άνταΐτο/ριτοθ μας).— Έρωτηθέν
τες &πό Δημοσιογράφων οί ά-
θιυωθέντες »ρχη'θ'. κ'.κ. Καφαν¬
τάρης Παπαναατααί'.υ, Μολωνάς
Σοφούλης καί Καραπαναγιακης
δια την στάσιν τω^ καΐά τάς
προσίχεΐςέκλογάς,άπίφυγαν ουγ
κεκριμένην απάντησιν.
Εζήτησαν πά/τως την εΛ νέ
ου άναβολήν των έκλογών.
Ό κ. Πάγκαλος επιτρέψας
έκ Θ«σ3«λον1κης έδή/ωσεν δτι ο
παλαιοΐημοκρατικός κόίμος η»
ραμένει αυμπαγής.
αι ενΓργειαι των ωε¥διτων
Μετά την άπογο'ρευσιν των
διά χ9ές όργανωθ ντων συλλα
λητϊΐρίων των Πεδιαδιτών, ούτοι
μακράν τού νά Ιγκαταλήψουν
τόν άγώνα των διά την διεκδίκη
σιν καί οευτέρας ρ'δρας είς τόν
Κυβερνητικόν συν δυ «σμόν περιό
ρισαν τάς ενεργείας των έντός
των υπό τόν στρατιωτικόν Νό
μόν έπιτρεπο ιένων όρίων.
Έν πάσχ) περιπτώηει άν μέ-
χρι τής αρσεως τοϋ στρατιωτι-
κου νόμου δέν επιτύχουν τό αί·
τημά των, θά καιέλθονν καί
είς συλλαλητήρια, είς δλα ιά
χωρία Πεδιάδθ:.
Σοβαροί παράγονιες τής έ
παρχιας μά; (>ιε|ίεβΓ«ίωσαν ότι
έν περιπτώσει άποτυχίας των
π ιοσπαθειών των ή Κυβέρνησις
πρέπει νά είναι βεβαία δα οί Πε
διαδιται θά πραγματοποιήσουν
την απειλήν των περί άποχής.
οιΙεϊσμοιτου καρσ
Καιά τάς τελευταίας πληοο
φορίας,^ό άπολογισμός τ(Βν"
σεισμδν τοΰ Κάρς είνε 5ΟΟ
νε*οοΙ καί 1200 τραυμαΐίαι
ηΛ 300 χαταρρεύσασαι οι¬
κίαι. ΑΙ σεισμικαί δο»ήσεις
έξακολονθοΰν.
ΔΙΦβΕΡΙΤΠ_ΕΙΠΡ](ΑΝΑΙΣ
Κατ'ι ανακοίνωσις τοΰ κ. Ν ι
μιάτρου, Ισηιιειώθησαν 4 κρούσ
ματαΔιφβερίτιδ ς είς Άρχαναις
έκ ιών οποίων τα 3 ήσαν θανα-
ττ|'[όρα.
ΑΘΗΝΑΙ (7—5—35 (τοθ άν
ταποκριτοθ μας).— Διά τής άπο
φάσεως ΐοθ 23τρατ'>διχε£ου κατε
διχάοθησαν . είς Θάνατον οί Βε
νιζέλος, Πλαστήρας, Κούνδου¬
ρος, καί Τζανακάκη;. Είς 2θί
τή δεσμά ςί Μαρτ,ς, Άργυρό
πουλος, Μοοχοδίτης. Είς Ιδετή
Μπί-υρδαπας, είς δεκαετή δ Κ.
Βενιζέλος. Είς 4ίΐή ς£ Γονατάς
καί Χαιζήμΐεεης, είς 3ετή οί Χχ
οίννης, Γιαννόπουλος, Σαδδίνης
ιίς 2 1)2έτών ΟΓύΐταρης
ΠΟΤΕ
Ο ΣΡΑΤΙΟΤΙΚΟ1
ΕΤΑΙ
ΑΘΗΝΑΙ 5-6—35 — (Τοϋ
άνταηοχριτον μας). "Ανεκοινώθη
σήμερον δτι·ό χρόνος Αραιώς τοϋ
στρατιωτικόν νόμον ηαριμένει
άκα&όριατος.
Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ
ΠΟΒΗ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗΝ;
ΑΘΗΝΑΙ 6-5—30 — (Τον
ανταηοκριτοϋ μας).— ^ατά τη
λεγραφήματα ίκ Βερολίνον, αί
Γερμαι ικαί ίφημερίδες σχολιά
ζονααι την υπογραφήν τοϋ Γαλ
λοοοβιεχικοϋ ονμφώνον τονίζονν
δτι τονιο δεν άφορά την Γερμα
νίαν είναι έν ηάαει περιπτώσει
ηρόϋνμ >ς νά £,.ϋ·η είς σννομιλίας
ναΐ συμφωνίας μέ όσας δυνάμεις
ιην ΰεωρούν ίοόπμον.
Τηλεγραφήματα έξ Άγκυρας
άγγελον* διι άνεχαλνφ&η ίχεϊ
άιατρεπιιχή αυνομωσία.
ΕΙΆήσεις Ιμ Παρισίων άναγγέ
Ιονν ιήν εκλογήν πολλών φεμι
νιατοιών είς τας δημοτικάς έχλθ
γάς Γαλλίας.
ΑΘΗΝΑΙ 5-5-35.—Σννΐ
λήφ&ησαν χΰες ιΐς Περιαιά καΐ
παρεηέμϋηοαν είς τό Α' Σ. Σιρα
τού οί Ν. Πατέρας, Γ. Πατέρας
κα Α. 'Αηέργης ΙργατικοΙ διότι
έν μέΰη διατελούντες Ιζητωχραύ
γαζον Ιντός τού ζυ&οηωΐΐίου
ΣαραίχοΛονλον είς Δραπίτσώνα
ύτιϊρ χον Πλαηιήρα.
«ΚΡΗΤΙΚΑ ΝΕΑ»
Άο. φύλλου 108
ΝΕΩΤΕΡΑΙ ΕΙ ΑΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗ /νΕΓΡΑ^ΜΙΑ
ΥΣΤΑΤΗ ΩΡΑ
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΑΙ ΣΥΣΚΕΨΕΙ!
ΔΙΑΤΟΝΣΥΝ&ΥΑΣΜϋΠΟΥ ΝΟΜΟΥ ΜΑΣ
ΔΙΑΦΟΝΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ Ο ι ΜΕΤΜΑΡΑΚΗΣ
ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΕίΟΙΙΙίΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΛ» ΤΐΙΙ ΣΟΥΑΑΣ
Η ΕΗΑΡ3Σ ΙΑΙΗ ΕΞΕΛΗΞΙΣ ΤΟΥ ΙΙΗΙΙΙΑΤΟ! ΕΙ! ΤΝΗ ΠΟΑΙΗ ΜΛΣ
ΧΑΝΙΑ (τού άνταπο
κριτού μας). — Τό άπό-
γευμ* τού —αββάιου ηρ
χιαε είς τό Στρατοδικείον
Σούδας ή έξετασις των
μαρτύρων κατηγορίας ε¬
ναντίον των κατηγορουμέ
νων οιά τό κίνημα Ηρα¬
κλειωτών.
Ηρώτος μάρτυς κατη¬
γορίας καλείται ό κ.
Μιχαήλ Σγουρός Νο-
μάρχηςΉρακλείου όστις
άναφέρει πώς πρώτος έ
πληροφορήθη την έκκρι-
ξιν τού κινήματος έκ τη
λεγραφήματος τού υπουρ
γοΰ των Έσωτερικών κ.
Χλωροΰ, ακολούθως λέ¬
γει τάς τηλεφωνικάς αυνεν
νοήσεις τού μετά τοΰ κ.
ύπουργού Γενικοΰ Διοι-
κητοΰ Κρήτης ώς έπίσης
κοιί τάς ενεργείας τού διά
την αντιμετώπισιν τοΰ κι¬
νήματος έν περιπτώσει έ·
ξερηγνύετο τούτο είς τό
Ηράκλειον. Ό κ.Σγου
ρό', λέγει ότι έξέτησε ά-
πό τό 43ον Σύνταγμα
3ΟΟ πολεμικά όπλα διά
των οποίων επρόκειτο νά
όπλισθοΰν 3ΟΟ πολίται
'ινα έπιβάλλετο ή τάξις έν
περιπτώσει καί επρόκειτο
νά διασαλευθή αυτή. Τα
όπλα αύτά παρεχωροΰτο
κατόπιν διαταγάς τοΰ 'Υ
πουργού των Στρατιωτι¬
κών κ. Κονδυλη. Τα ό¬
πλα αύτά όμως δέν εχρη¬
σιμοποιήθησαν.
Περί την ] Ο π. μ. μέ ε¬
ζήτησε ό Γ. Μαρής, λέγει,
νά μεταβώ είς τό σπίτι τού
—διότι ήτο άσθενής—-ίνα
άνταλλάξωμεν γνώμας επί
τής καταστάσεως.
Μετέβην, καίτοι κατ' αρ¬
χάς δέν ήθελα νά πάω. Εΐ-
πα, ό Άποσκίτης επήγε
στοϋ βενιζέλου άς πάω καί
εγώ. Ό Μαρής κατά την
άφιξιν μου στό σπίτι τού
μοΰ εΐπε «·έ φώναξα Μι-
χάλη γιά νά άνταλλάξωμεν
γνώμας επί τής καταστάσε¬
ως.
ΑΊσθάνομαι βαθυτάτην
λύπην διά τό έκραγέν κίνη¬
μα, ξέρεις δέ δτι δέν ειμαι
άπό έκείνους οί όποϊοι δι-
στάζουν σέ τέτοιες περι-
στάσεις, άλλοτε έκινδύνευσε
νά χάσω τό κεφάλι μου.
Τό κίνημα δέν τό ήθε-
λα. Δέν έκατόρθωσα νά έ-
πιβληθώ είς τόν Βενιζέλον,
άλλά θά πρέπει νά ξέρης
δτι δέν φταίει και ό Βενι-
ζέλος, φταίει αλλος τόν ό-
ποΐον θά στόν πώ άλλη φο-
ρά. Έφ' όσον δμως ό Βε-
νιζέλος έκαμε την εκτρο¬
πήν αύτην Θά τόν ακολου¬
θήσωμεν νά τόν προστα¬
τεύσωμεν. Προσεχώρησαν
τα Χανιά καί τό Ρέθυμνον
καί έπειδή ή λογοκρισία μάς
έμποδίζει καί ό κόσμος θέ¬
λει νό καιαλάβη τό τηλεγρα-
φεϊυν, γι" αύτό βοήθησέ
μας ίνα αποφευχθή σύραξις
καί επαναληφθή τό οφάλ-
μα πού εγινε επί τοΰ μακα-
ρίτου Μιχελιδάκη. Παρακα-
λώ λύσατε την λογοκρισίαν
νά ελθω είς επαφήν μέ τόν
Βενιζέλον».
Έ ώρα ήτο 10 1)2-11 π.μ
άπαντα) είς τόν Μαρήν; κ Μαρή"
ότι λέιε άλληλοπυγκρουονται,
άλληλογροθοκοποί'νται. Εϊπατε
αρχικώς ΰΐι θέλετε νά προστα
τεύσετκ τόν Βενιζέλον άλλά έσεΐς
θελετε νά καταλάβετε τάς <>ρ
χάς. Έ·;ν εΐχα ένόπλους δυνά¬
μεις θά άντετασόμην δυστυχώς
δμως ί έν έ'χω.
Ναρθής μαζύ νά πάμε νά δι-
ατάξω μπυοστά σου λ ά λνσουν
την λογοκριαίαν ίνα έπικοινω-
νίσης μέ τό Βενιζέλον.
Καθ' ήν στιγμήν εύρισκόμε
θα είς το τηλεγραφιΐον πλεΐστοι
πολίται διασπάοαντες την ζώ
νην των όπλιΐών των φρουρούν
των τό τηλεγρι φεΐον άνήλθον
είς αύτό καί τό κατέλαβον. Με
τα τούτο έπέστρεψα ι ίς την οίκί
όν μου υπό ηυνοοείαν έπανα
σιατών, ένθα έ'μοθα την κστκ
λήψιν τής Νομαρχίας υπό οτασι
άστών καί την τοποθέτησιν ώς έ
παναστατικοΓ' Νομάρχου τού ΰ
παλλήλου τή- Νομαρχίας Ανδ.
Πρωτοπαπαδάκιι.
Άναφέρει ακολούθως την με-
Τ('βίβ«σιν μιας διαταγήν υπό
τοϋ κ. Ξυλούρη τού Συ)ρχου
κ. Παπαβασιλείου. Έΐάσης λέγει
διά ττ,ν άφιξιν τού Χαιζησταυ-
ρή καί δπ οΰτος είχε συνομιλιαν
μετά τοί προέδοου τής Δημ.
Αμύνης Συν)χου έ,ά Δ Μαλα
γαρδή. Συνεχίζων λέγει διά την
άφιξιν τού Δεμέστιχα, Κολιαλέ
ξη καί λοιιτών.
Διά τον στρατηγόν Κατεχά
κην άναφέρει τα εξής:
Ένόμιζα ότι ούτος λό¬
γω των δεσμών τού μετά
τού Βενιζέλου καί τής έ-
πιρροής τού πρός αυτόν
Θά εγνώριζεν ασφαλώς τό
κίνημα. Πλήν ομως μετά
την άμεσον επιστροφήν
τού έκ Χανίων είς τό Η¬
ράκλειον έπληροφορήθην
την διαφωνίαν τού μέ τόν
Βενιζέλον ώς καί την άρ¬
νησιν τού ν' αναλάβη την
προσφερθείσαν αύτω Γε¬
νικήν Διοίκησιν Ε*ρήτης.
'Επίσης καθώς έμαθα
άπέπεμψε τόν διευθυντήν
τήΐ «Ανορθώσεως» Ζω·
γράφον, κομιστήν όδηγι-
ών τοΰ Βενιζέλου πρός
αυτόν. Κατά την γνώμην
μου ό Κατεχάκης δέν ή
θελε την επανάστασιν.
Δια τάς συναδέλμους «Άνόρ
θοχτιν» «Δράσιν> λέγει διι ή άρ
Ι θρογραφίατων ήτο τίς ι ό άκρον
έρεθεστική.
Δι-ΐ τούς κ. κ. Κωνσταντινιδη
Αγγελιδάκη άνέφερε δτι δέν έ
δρασαν επανασταιικώς.
Δα τόν τελώνην κ. Ο'ικονο
μάχην άναφέρει δτι αδτός τόν
διέταξε νά παρ μείν η είς την
θέσιν τού.
Η ΧΘΕΣΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΝ
Καταθέτπ, ό κ. ίγονοός, ότι
Ιπληροφορήθη την μετάβασιν
χών κ. κ. Κατεχακη Σακλαμπά
νη είς Χανιά καί ότι έτηλειρώνη
οε σχετικώς είς τόν κ. ΙΙαπαδο
γιάννη δ οποίος τού είπε επί
λέίει «άς τους νά |/.θουν έδώ
ΐσως πείσουν τόν παράςρρονα
γέρονΐα νά άναθεωρήσχ) την ά
πόφασίν τού Ινοεΐται τής άρ
χηγίας τού κινήματος.
Έν συνεχίςι καταθέτει διά
τούς κ. κ. Ματθαιάκην καί
Φραγχιαδάκη μοίραρχον.
Ή συνεδρίαοις συνεχίζεται
σήμερον την πρωΐαν δπότε θά
συνε-χισθοϋν αί έξετάσεις καί άλ
λων μαρτύρων τή, κατηγορίας.
ΑΘΗΗΑΙ 6-5-35 (τοΰ
άνταποκριτοϋ μας).—Μετα
ξύ των ενταύθα Λαϊκών πά
ραγόντων έκ τοΰ Νομοΰ
Ηρακλείου έσυνεχίσθησαν
σήμερον αί συνεννοήσεις
διά τόν καταρτισμόν τοΰ
συνδυασμοϋ τοϋ Νομοΰ.
Οί κ. κ. Περδικάρης καί
Φραγκιαδάκηςεσχον συνερ¬
γασίαν μετά τοΰ ύπουργοΰ
κ. Κύρκου, όστις ώς γνω¬
στόν απεφασίσθη όπως ήγη-
θή τοΰ συνδυασμοϋ.
Άλλοι δμως π-αράγοντες
άντιτάσσονται είς τόν τρό¬
πον μέ τόν οποίον ύπάρ-
χει σκέψις όπως εμφανισθή
ό συνδυασμός. Επί κεφα¬
λής τής δευτίρσς αυτής
ομάδος ευρίσκεται ό κ. Βα¬
σίλειος Μεϊμαράκης.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ ΤΗΣ ΛΚΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΗΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ
ΑΓΝΟΟΥΝΤΑ. ΤΑ ΑΙΤΙΑ
Κατά τό άπό Πειραιώς είς
Ηράκλειον ταξείδιον ·ιοι 'Αΐμο
πλοίου Ακροπολιν ό έπιβάΐης
τής 1ης θέσεως Σπύρος Παπά
σωτήριον ηύτολτόνηοε- υπό τάς
εξής συνθήκας:
Οίΐος περί την 10 μ.μ.πε.,ά-
'που ώραν άφοϋ εγευμάτισ^ν με
τα τννων άλλωνέπιβαιών ανήλ¬
θεν κατόπιν χωρίς ναγινχ) άντι-
ληπτός, επί τοϋ κατασΐρωματος
τής 1ης θέσεως καί ακριβώς είς
τό μέρος ε'ιςδν προσοένονται αί
λέμβοι. Έκεΐ έστήριξεν τέδιλον
ιίς τόν κρόΐαφόν τού καί ΐιυρο
βολήσας ερρίφθη είς την θάλασ
σαν.Τόν πυρηβολισμόν ήκουσαν
πολλαί των έπι^ατών καί ό κ.
Λιμεάρ/ης Ηρακλείου όστις συ
νεταξείδευε. Είς καμαρώτος εύρι
σκόμενος την στιγμήν αυιήν κά
τωθεν τού μίροΐ'ς εκείνον) άντε
ληφθή την πτώσιν τούσώματος
είς την θάλασσαν.
Είδοποιηθείς ό Πλοίαρχός έ
οταμάτησεν τό πλοίον καί ήρεύ
ν ήσαν τ ό μέρος είς τό οποίον
πιθανώς έρρίφθη δ αύτόχειρ, άλ
λά ουδέν ΐχνος άνειρέθη.
Έκ τής αύΐοψίας ήν ένήργη
σεν επί τού μέρους έξ ού ό κ.
Λιμενάρχης Ηρακλείου μετά τοΰ
πλοιάρχου έρρίφθη είς την θά
λασσαν, δέν ανευρέθησαν ϊχνη
αΐμαιος.
Ό «ύτόχειρ αφήκε μίαν βαλί
τσ,χν επί τής οποίας ευρέθησαν
ειδή ίματισμοΰ καί 100 δραχ
μαίς,
Δέν έξικριβώθησαν εισέτι τα
αΐτια τα όποΐα ώθησαν τόν αύ
τόχειρα είς τό διάβημά τού
Ό κ. Λιμενάρχης έπελήφθη
των σχετικών άνακρίσεων.
Ο
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΝ
ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΩΣ
Πληροφορούμεθα ότι ελήφθη
όριστικη απόφασις περί θέσεως
είς εφαρμογήν δι' άναγκαστΐλθϋ
νόμου τού νέ<>υ όργανισμοϋ χοΰ
ύπουργείου των Οίκονομικών.
Ό νέος όογανισμός θά έχη δια-
τυπιοθχί οριστικώς συντόμως
κατόπιν έ/ιανειλημμένων συν
εργασιών τού κ. ι,Χέλμχ) μετά
των άομοίίων ύπηρεσιών τού ύ
πουργιίου τυυ κοί τοϋ κ. Ποω
θυπουργοΰ,
Διά τοΰ νέόυ όργαιισμοϋ κα-
ταβάλλεαι πρωτίστως μ ριμνα
διά την οργάνωσιν τής ύίΐηρεσί
άς τ «ν επιθεωρηταί, ή .δποΐα
καηίστατΊ χιπηρεσία μέ μεγάλα
δικαιώματα, ευθύνας καί σοβκ
ρωτάιην αποστολήν. Μειαβάλλε
ται επίσης ή οΰνβεσις τιϋ συμ
βουλίου οίκονομΐιής ύτηρεσίας,
ωστι· νά είναι ά'λη τροκειμένου
περί άνωτάτων ύπαλλήλων,άλλη
δια τούς άνωιέρους καί άλλη
διά τούς κατωτέρους. Ή δικ/ιο
δοσία τού σομβουλίου εύρύνεται
ώττε νά είνε (δυνατή ή έκκαθάρι
σιςτών άνΐκανων ύλλήλ
ΑΙ ΟΕΡΙΝΙΙ
οΙλΚΟΠΑΙ ΤΙ» ΑΙΚΑΠΗΡΙΟΜ
Κα&' α πληροφορούμε&α χρα
τίΐ σκέψις δηως δι' άναγκασιι
χον νόμον όριο&ή δπ ό«ν ϋά
Ιοχύοουν δια ιό προσεχές θέρος
αί ϋεριναι διαχοπαι των διχαοτη
ρίων. Τό μέτρον διχαιολογεϊται
Ιχ τοΰ εκτάαιυυ των ηερισιάσε
ών χολ κνρίως έχ τοϋ γίγονόίθί
διι τα διιιαοιήρια δΙν ειργάσθη
σαν Αρκετάς ημέρας χατά την
διάρκειαν τοΐ' χινήιιατος χαΰώς
χαι χαιά ιάς ημέρας τής έχχα
ϋαρίοεως των Ιβοβίων διχαοτώτ,
Ο κ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΕΙΣ ΒΕΣΙΝΙΚΗΝ
Μετέόη προχ, έ είς Θ»θ3αλο-
νί^η/ ό Β. Πάγκαλος Βο.ις θά έ
ήγηθ'] ίοίου συ>δυασμο0 είς την
θ&ισαλονΐκην, θα έπιχειρήαη
δέ τον καταρτισμόν έμοιων αυν
δοαομών καί είς τίς άλλας ττβρι
φ:ρ.*ίας τής Μίκε5ονίας.
Είς δηλώοεις τού πρός δ/]μο
οιογράφους ό κ. Πάγκαλος έδή
Α,ωσεν ϊτι τό κρόγριχμμά το^ θά
τ6 εκθέση μετά την άρσιν τής
λογο/.ριοίας, έΐόνι,εν δμως δτι ή
ηροςηά,Ηιιί τού θχ εί/αι συ,χφι
λιωτική.
Κ-ΤΑΘΕΣΙΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΕΜΒΛΗΜΑΤΟΣ
Είς την Εισαγγελίαν τοϋ Ά
ριίον Πάγον χαχετί&η ή δήλιο
αίς τού ηρώην γιρονοιαατον Χά
νίων χ. "Αρ. Μητσοτάκη δηλούν
τος δτι τό νη αυτόν χόμμα χά
τέλϋη είς τάς εκλογάς νπό όν
τίτλον «Άθνιχή "Ενωσις» χα'ι με
εμβλημα τόν διηλοϋν
ΣΥΝΕΔΡ. ΔΗΜΟΤΟΜΒΟΥΛΙΟΥ
Σήμερον τέ εσπέρας θά αυνίλ-
θη »ίς συνεδρίασιν ο ['Δημοτΐλόν
Σαμβίύλιον επί διαφόρων ΰπη
ρεσιακών ζητημάτων.
ΑΙ ΤΙΜΑΙ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ
Σ αι^ίδεςΣουλιανίναι δρ. 12-14
» έλεμέ » 7-8
» ταχτά » 6 7
"Ελαια 5 βαθμών » 23.10
> κοινά » 22.50
Πυρηνέλαια » 16—
Δέσπολα » 4-6
Ή άγορά ήσυχος μέ ελαχί¬
στας μόνον πράξεις επί σταφί-
ιδων, ελαια ί'ποτιμημένα.
δελτιον σταφιδαγο-
ρασ;λονδινου
Τιμαί είς ανάλυσιν κατά σ:α-
ρ αγγλικόν.
Κθρινθιακαί. Ή άγορά ήαυ-
χος. Αί μοναι γινομέναι πράξεις
περιεατράφησαν επι τοϋ έμπο-
ρεύματος (Ιατρών πρός «)2)>3, τής
Ζχκύ.θ^υ πρός 33,8, Κόρφου
πρός 35—36.
Τό κρωτον^φοριίον τώ^ Αδ—
στρα/ιανών «αί Κορινθιακών ά-
φ.χθέν, προοφίρεται πρός 36—
46 αναλόγως τής προελεύσεως.
Ή ποιότης κ»ί σιιςικειιή το) έμ-
πορεύμαιος κρινεται ίκα.οποι-
ητικώς.
Τιμαί.— Πύργου 30 30)6,
Κόρφου 34.4—30, Κόρφου
36-40, Αίγ.ου 41—43,
Γουλό 43—50.
Σουλτανίναι Ή άγορά
λίν ζωηρά.
Άναφέρονται αρκεταί πωλή
Οόΐς οουλτανινιον Αύοτραλίας
πρός 33—40, Κορινθιας πρός
62—65, Κρήτης πρός 63 καί
Σμύρνη, πρός 42 -47.
Τιμαί.— Αύηραλας ?,3
κα'. άνω, Κορινθ άς 54—67,
Κή; 50—64, Σμύρνης 42— '
50, Περσίας 32—44 κ*: Νοτίου
Άφρικής 34.
ΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΙ ΤΟΥ ι ΠΡΟΘΥΏΟΥΡΓΟΥ
ΔΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΕΚΛΟΠΚΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΑΘΗΝΑΙ 6-5-35 (τοΰ
άνταποχριτοϋ μας).— Ώς έ-
γνώσ&η σήμερον, ό Πρωθυ
ηουονός κ. Τοαλδάρη- έν αν
νεογασία μετά των ΰπονογ&ν
καθώρισε τα τή; οργανώσεως
τού προεκλογΐΗοΰ αγώνος
Ό μ. Τοαλδάοης θά επι¬
σκεφθή την Θεσσαλονίκην ό'
καί θά ομιλήση, ό' κ.
Κονδύλης θά μεταβή είς Τρ
καλα καί ΐσως είς Αάρισοαν.
.Πιθανόν έπίσης νά αυνοόεύαχ)
τόν κ Τααλδάοην είς την Θεσ
σαλονίχην.
Ό χύόνος τής πε^ιοδείας
τοΰ κ.Πρωΰυπουργού καί των
ύηουργών θά έξσρτη&ή
την εξέλιξιν τ&ν γεγονότων.
Η ΣΤΑΣΙΣ | Η ΑΠΟΦΑΣΙΣ
ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ
ΑΘΗΝΑΙ 6—5-35.— (χον
άνταΐτο/ριτοθ μας).— Έρωτηθέν
τες &πό Δημοσιογράφων οί ά-
θιυωθέντες »ρχη'θ'. κ'.κ. Καφαν¬
τάρης Παπαναατααί'.υ, Μολωνάς
Σοφούλης καί Καραπαναγιακης
δια την στάσιν τω^ καΐά τάς
προσίχεΐςέκλογάς,άπίφυγαν ουγ
κεκριμένην απάντησιν.
Εζήτησαν πά/τως την εΛ νέ
ου άναβολήν των έκλογών.
Ό κ. Πάγκαλος επιτρέψας
έκ Θ«σ3«λον1κης έδή/ωσεν δτι ο
παλαιοΐημοκρατικός κόίμος η»
ραμένει αυμπαγής.
αι ενΓργειαι των ωε¥διτων
Μετά την άπογο'ρευσιν των
διά χ9ές όργανωθ ντων συλλα
λητϊΐρίων των Πεδιαδιτών, ούτοι
μακράν τού νά Ιγκαταλήψουν
τόν άγώνα των διά την διεκδίκη
σιν καί οευτέρας ρ'δρας είς τόν
Κυβερνητικόν συν δυ «σμόν περιό
ρισαν τάς ενεργείας των έντός
των υπό τόν στρατιωτικόν Νό
μόν έπιτρεπο ιένων όρίων.
Έν πάσχ) περιπτώηει άν μέ-
χρι τής αρσεως τοϋ στρατιωτι-
κου νόμου δέν επιτύχουν τό αί·
τημά των, θά καιέλθονν καί
είς συλλαλητήρια, είς δλα ιά
χωρία Πεδιάδθ:.
Σοβαροί παράγονιες τής έ
παρχιας μά; (>ιε|ίεβΓ«ίωσαν ότι
έν περιπτώσει άποτυχίας των
π ιοσπαθειών των ή Κυβέρνησις
πρέπει νά είναι βεβαία δα οί Πε
διαδιται θά πραγματοποιήσουν
την απειλήν των περί άποχής.
οιΙεϊσμοιτου καρσ
Καιά τάς τελευταίας πληοο
φορίας,^ό άπολογισμός τ(Βν"
σεισμδν τοΰ Κάρς είνε 5ΟΟ
νε*οοΙ καί 1200 τραυμαΐίαι
ηΛ 300 χαταρρεύσασαι οι¬
κίαι. ΑΙ σεισμικαί δο»ήσεις
έξακολονθοΰν.
ΔΙΦβΕΡΙΤΠ_ΕΙΠΡ](ΑΝΑΙΣ
Κατ'ι ανακοίνωσις τοΰ κ. Ν ι
μιάτρου, Ισηιιειώθησαν 4 κρούσ
ματαΔιφβερίτιδ ς είς Άρχαναις
έκ ιών οποίων τα 3 ήσαν θανα-
ττ|'[όρα.
ΑΘΗΝΑΙ (7—5—35 (τοθ άν
ταποκριτοθ μας).— Διά τής άπο
φάσεως ΐοθ 23τρατ'>διχε£ου κατε
διχάοθησαν . είς Θάνατον οί Βε
νιζέλος, Πλαστήρας, Κούνδου¬
ρος, καί Τζανακάκη;. Είς 2θί
τή δεσμά ςί Μαρτ,ς, Άργυρό
πουλος, Μοοχοδίτης. Είς Ιδετή
Μπί-υρδαπας, είς δεκαετή δ Κ.
Βενιζέλος. Είς 4ίΐή ς£ Γονατάς
καί Χαιζήμΐεεης, είς 3ετή οί Χχ
οίννης, Γιαννόπουλος, Σαδδίνης
ιίς 2 1)2έτών ΟΓύΐταρης
ΠΟΤΕ
Ο ΣΡΑΤΙΟΤΙΚΟ1
ΕΤΑΙ
ΑΘΗΝΑΙ 5-6—35 — (Τοϋ
άνταηοχριτον μας). "Ανεκοινώθη
σήμερον δτι·ό χρόνος Αραιώς τοϋ
στρατιωτικόν νόμον ηαριμένει
άκα&όριατος.
Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ
ΠΟΒΗ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗΝ;
ΑΘΗΝΑΙ 6-5—30 — (Τον
ανταηοκριτοϋ μας).— ^ατά τη
λεγραφήματα ίκ Βερολίνον, αί
Γερμαι ικαί ίφημερίδες σχολιά
ζονααι την υπογραφήν τοϋ Γαλ
λοοοβιεχικοϋ ονμφώνον τονίζονν
δτι τονιο δεν άφορά την Γερμα
νίαν είναι έν ηάαει περιπτώσει
ηρόϋνμ >ς νά £,.ϋ·η είς σννομιλίας
ναΐ συμφωνίας μέ όσας δυνάμεις
ιην ΰεωρούν ίοόπμον.
Τηλεγραφήματα έξ Άγκυρας
άγγελον* διι άνεχαλνφ&η ίχεϊ
άιατρεπιιχή αυνομωσία.
ΕΙΆήσεις Ιμ Παρισίων άναγγέ
Ιονν ιήν εκλογήν πολλών φεμι
νιατοιών είς τας δημοτικάς έχλθ
γάς Γαλλίας.
ΑΘΗΝΑΙ 5-5-35.—Σννΐ
λήφ&ησαν χΰες ιΐς Περιαιά καΐ
παρεηέμϋηοαν είς τό Α' Σ. Σιρα
τού οί Ν. Πατέρας, Γ. Πατέρας
κα Α. 'Αηέργης ΙργατικοΙ διότι
έν μέΰη διατελούντες Ιζητωχραύ
γαζον Ιντός τού ζυ&οηωΐΐίου
ΣαραίχοΛονλον είς Δραπίτσώνα
ύτιϊρ χον Πλαηιήρα.