184638
Αριθμός τεύχους
5248
Χρονική Περίοδος
1929
Ημερομηνία Έκδοσης
8/9/1929
Αριθμός Σελίδων
40
Πρωτότυπο Αρχείο
Οδηγίες
Κλικάρετε πάνω στην αριστερή εικόνα για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες.
Κείμενο εφημερίδας
Δεν είναι διαθέσιμο το αρχείο pdf.
Κείμενο εφημερίδας
Σύνολο σελίδων:
ΙΙίϋΧΤΗΑΤΕΟ
ΜΑ6ΑΖΜΕ ΚΟΠΟΝ
ΤΥΥΟ 8Ε(:ΤΙΟΝ5
ιΝΟ
5υΝΠΑΥ, 5ΕΡΤΕΜΒΕΚ 8, 1929.— ΥΟΙ..
XV.
Νο. 5248. ΝΕΥ ΥΟΚΚ, ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 1929.
ΕΤΟΣ ΔΕΚΑΤΟΝ ΠΕΜΠΤΟΧ.— Άριθμος 5248.
ΑΠΟ ΤΟΙνΓ
Η ΜΟΡΓΑΝΑΤΙΚΗ ΣΥΖΤΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΗΠΟΣ ΠΕΤΡΟΥ
ΠΩΣ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΤΟΚΟΝ ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΘΑΝΟΝΤΟΣ ΒΑΣΙ¬
ΛΕΩΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝ1ΟΥ, ΜΕΤ Λ ΤΗΝ
ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΙΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΟΥ ΥΠΟ ΤΗΣ ΙΥ1Ε-
ΓΑΛΥΝΘΕΙΣΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ, ΕΝΥΜΦΕΥΘΗ ΤΗΝ
ΚΟΡΗΝ ΑΓΓΛ Ο Υ ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΟΣ ΚΑΙ ΧΟΡΕΥ-
ΤΡΙΑΝ ΠΑΡΙΣΙΝΟΥ ΚΑ.ΎΙΠΑΡΕ... ΣΥΝΤΟ·
ΙΥΙΟΣ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΙΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ
ΣΥΓΓΕΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΠΡΙΓΉΙΠΙΣΣΗΣ
ΒΑ'ΓΟΛΕΤ.
κληματολογικόν τμήμα τής Μυστι-
κής Άστυνομίας τού Λονδίνον.
Καί δεν ύπάρχει άμφιβολία, ότι
επί πολλοΰς μήνας ή άπροσδόκη-
τος αύτη είδησις ·9ά είναι τό
προσφιλές θέμα είς τα- συνομιλί-
γνωστόν, τόσοι πολλοί άν-
ι εχουν φαντασιοπληξίας
ώέφνών ποογόνων των
πΑη τών-έπιφανών ποογόνων των
; αι" αοέσκονται είς τό νά έπινο-
οΐν ένδόξους οίκογενειακού;^ δε-
ομοι·; διά τόν εαυτόν των, ίόστε , ..___Τ ..3 __,.._. _., ...
μίαν ημέραν πρό ολίγων έβδομά- ας^ των άπογευματινων είςδλου;
6ων δταν ή έξηκοντοΰτις σύζυ- τού; Βασιλικόν; κύκλον; τή; ίιϋ-
•ο; ενός Άγγλου άστνφύλακος Ι ρώπη;.
προξ τόν γραμματέα ενός
Παοισινοΰ ξενοδοχείον ότι ή θυ-
·, ΐίΐυο τη; ήτο σωστή πριγκίπισ
Σύζυγος τής πριγκιπΐσσης Βάϊ-
ολετ είναι ό δεύτερος υιός τοί
μακαρίτου Βασιλέως Νικόλαον
VI
ν !:
σα, ή καταπληκτική έκείνη δηλώ-1 τού Μαυροβουνίου. Ή μήτηρ τού
σι; της ελήφθη μέ άρκετήν ουσ-1 ήτο ή Βασίλισσα Μιλένα, ήτις ά-
•τιπτίαν υπό των νπευθ-ύνων των | ^έθανεν έξόριστος έν "Αντιμπς,
ί<ί ΐιαεοίδων, οΐ όποΐοι ήκουσαν την | μετά την έκ τοϋ θρόνον παραίτη- ίιτοοίαν. ^ ^ | σιν τοΰ Βασιλέως είς τα 1918. '. αόπιν, δταν εκείνη είπεν ότι | Αδελφάς τού είναι ό εΰδΗ-μος κα'ι (' 1.1 κ<Μ ό σί'ζυγός της έπήγαι-'ώραΐος πρϊγκιψ Δανιήλ,^)ίταϊΐς τό νά επισκεφθούν τον βασιλι- ] όνομα δοθέν είς την άκόλαστον καί διασκεδαστικόν πρίγκιπα μι- άς κινηματογραφικής εικόνος τής «Ευθύμου Χήρας», εγένετο άφορ- μή σκανδαλώδους δίκης επί δυσ φημίσει. Ή Μαυροβουνιωτική ο'ικογέ νεια εζη έξόριστος εί; διαφόρους Εύρωπαϊκάς πρωτευούσα; άφ' ό¬ του ή χώρα της κατεβροχίσθη ύ- πο τής Σερόίας μετά τόν πόλεμον | πριγκίπισ- σα Βάιολετ τοΰ Μαυροβουνίου, ή ό- ποία απεκαλύφθη ότι ήτο βυγάτηρ Άγγλου άστυφύλα κος καί ποώην χο- ρεΰτρια Παρισινοϋ καμπαρέ. Κάτω, Μαυροβουλαοι στρα τιώται, ο* όποΐοι Οά ήσαν" πιστοί έκτε- λεσταί των θελη- σεών της, αν ό πενθερός της, Βα¬ σιλεύς Νικόλαος δέν παρητεϊτο έκ τοΰ θρόνου τού. Γγγονόν των είς εν άριστο- '/ιΐιΐτικόν θέρετρον τής Εύρώπης, οί τέ αύτό τό πλήρες άγαθότητος "/αι τιμιότητος βλέμμα της δέν ή¬ το αρκετόν νά δώση είς την πά <;< 5ενόν Ιστορίαν της κάποιαν 6α- τα, εα>ς ότου αύτη έπαρουσί-
ορωτογραφίαν τοΰ γαμβρθΐ
τη; εν επισήμφ στολίί καί εδειξε
την έπ' αυτής έπιγραφι'ιν: «Πρός
Τιη αγαπητήν μου μτγτέρα»
αγαπητήν μου μτγτέρα».
('σον δμως άπίστευτος καί αν
*<ι ανη εις την αρχήν ή θιήγτνσίς τ'Κ. δέν παρήλθον πολ^.αί ώραι «ι^δτου εδειξε την εικόνα καί δ- Λ)| ή Εύρώπη εΐχε νά κάμη υέ την ««ρνιδίαν άνακάλυτ|Λν τοΰ ότι ή ποιγκί-σσα Βάϊολετ, ή ώραία και πολυυαΰμαστος σύζυγος τοί; πρίγ- '^πος Πέτρου τοϋ Μαυροθουνίου, ϊιναι πράγματι θτγάτηρ "Αγγλου γψ Πέτοος τοΰ Μαυοοβου- . °». τοϋ όποίου ό γάμος μέ πληΟΒίαν 'εσεν ε·ι; Χ{νησιν τ(]ις γλώσσας των κυανοαίμων τής Εΰρώπης. ς, τΟ0 λογίου μ γκνΡρ, ανήκοντος είς τδ έγ άποτελέσασα μέρος τοΰ σν<"»ηό- νου κράτους τής Γιουγκοσλαυΐας. "Εκτοτε ό πρΐγκιψ Πέτρος, στε- ρηθείς θρόνου καί πατρίδος, εί¬ ναι ήναγκασμένος νά έξαρτάται διά την συντήρησιν τού άπό την νενν«ιοδωρίαν τοΰ Βασιλείος Α¬ λεξάνδρου τής Γιουγκοσλαυΐας. Άλλ' ό Βασιλεύς Άλέξανδρος εί¬ ναι έξάδελφός τού καί ή πρεσβυ¬ τέρα άδελφή τού, πριγκίπισσα Ζόρκα, ήτο σΰζυγος τοΰ μακαρί¬ του Βασιλέως τής Σερβίας Πέ¬ τρου Καραγεώργεβιτς. "Ολοι οί λοιποί «4 γάμοΐ συγ- γενείς τής πριγκιπίο·σης Βάϊολετ είναι έξ ΐσου εν<δοξοι. Ή άνδρα- ?έλφη της Ελένη είναι Βασίλισ¬ σα τής Ιταλίας. Δύο άλλαι άνδρα,- δέλφσα της, αί πριγκίπκτσαι Μτι- λίτσα καί Αναστασισ ύπανδρευ^ ί'ΐισαν, ή μέν τόν Μέγαν Δοΰκα Πέτρον τής Ρωσσίας, ή δέ τόν Δοΰκα τοΰ Λέχτενμπεργκ. Άνε- ψιά τοΰ σύζυγον της είναι ή ό>
ραία πριγκίπισσα Γιολάνδα, ή ό-
ποία νπανδρεΰθη έξ ερωτος, αν
καί δα ηδύνατο νά γίνχι Βασίλισσα
της Αγγλίας, εάν ύπεχώρει είς
τας έραποτροπίας τοΰ πρίγκιπος
τής Ούαλλίας, όστις μίαν φοράν
την ήθελεν ώς οΰζυγόν τού.
Ή πριγκίπισσα Βάϊολετ, χάριν ]
τής οποίας ό πρΐγκιψ Πέτρος πρό
δύο έτών εμονομάχησεν έν Βου-
δαπέστη με τόν Οΰνγοον κόμη
τα Ζασσάνη, ενα έκ των αναριθ¬
μήτων θαυμαστών της, προτοΰ νά
{πανδρειτθτί τόν πρίγκιπα Πέ¬
τρον ήτο άπλή χορεύτρια ενός
Παρισινοϋ καμπαρέ, εγνώρισε δέ
τον σύζυγον της ένω εταξείδευε
μέ ενα περιοδεΰοντα θεατρικόν δ-
ιπλον ν.αθ' δ ν χρόνον έκεϊνος διέ-
μενεν εις τό Χοτέλ Σπλέντιντ έν
Αίξ Λέ Μπαίν. Ό πρΐγκιψ χωρίς
νά εξετάση τό παρελθόν της, κα¬
τελήφθη υπό σφοδροτάτου ερωτος
πρός αύτην καί ήρχισε νά την ά-
κολουθή παντοΰ, δπου εκείνη επή-
γαινεν, είος ότου έν τέλει ή ιδία
εδέχθη νά γίνη σύζυγός τού έν τω
'Ελληνικω Όρθοδόξφ ναώ των
Παρισίων.
το:
ι
— Είς δλους τοκ»ς αγώνας
δι-ίνει τό ίβιον οί καιροσκόποι έα-
μεταλλεύ^νται τοΰς ίδεολόγους.
—Ή μονόκλε^ρος «ξέτασις των
ζητηαάτων όδτ,γδί είς άτοττήματα.
Κάποτε, μιά ώμορφη κ·ο?ία, ρώ-
ττ,ΐτε τόν ΒολταΓρο αν πίστευε στήν
Άγία Τριάββ^
—Τί νά αίς χώ, κυρίά" μοί;, α¬
πήντησεν ό -κνε-ϋματώδης <τυγγρα- φεύς. "Εως τώρα δέν έπίστευα στό ^ατόν τής ΰχάρίεως τοΰ Όμτ>- 4
ουσίου τής Άγίας Τριάδος. Άπό *
τή σ-ίνμή δμως —ου τάς άντίκρϋσβ 1
καί ει2α πώς κατωρθώσατε νά συν-
ενώτετε τίς Τρείς Χάρ·.τες σέ μ:ά,
ε, όμολογώ πώς αλλαξα γνωμη...
* * *
—Γιατί τα ψάρια είνε άφωνα;
—Διότι δέν μχοροΰν νά μ'.λτίτουν
μέσ' στό νερό...
* * *
Ό στρζτηγές Ντωμενίλ, ΐτή
μάχη τοΰ Βαγχράμ εχαιε τό Ινα
-—05: τού. Βλέποντας τόν ύιτηρέτη
τού κου εαλαιγε γιά τό άτύχημχ
αΰτό τοΰ ειχε:
-—Τί χ,λαΐς; Δέν χίίρεσαι καλ¬
λίτερα; Στό εξής 2έν θά μοΰ γ·.:-
λίζτ/,ς ιτΓζρά τή μιά μόνον μτώττϊ.
Έκλεκτά β«6λία εχει μόνετν τό Βι-
λ τού «'Ειθνικ/οΰ Κήν«ος».
ΜΑ6ΑΖΜΕ ΚΟΠΟΝ
ΤΥΥΟ 8Ε(:ΤΙΟΝ5
ιΝΟ
5υΝΠΑΥ, 5ΕΡΤΕΜΒΕΚ 8, 1929.— ΥΟΙ..
XV.
Νο. 5248. ΝΕΥ ΥΟΚΚ, ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 1929.
ΕΤΟΣ ΔΕΚΑΤΟΝ ΠΕΜΠΤΟΧ.— Άριθμος 5248.
ΑΠΟ ΤΟΙνΓ
Η ΜΟΡΓΑΝΑΤΙΚΗ ΣΥΖΤΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΗΠΟΣ ΠΕΤΡΟΥ
ΠΩΣ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΤΟΚΟΝ ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΘΑΝΟΝΤΟΣ ΒΑΣΙ¬
ΛΕΩΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝ1ΟΥ, ΜΕΤ Λ ΤΗΝ
ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΙΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΟΥ ΥΠΟ ΤΗΣ ΙΥ1Ε-
ΓΑΛΥΝΘΕΙΣΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ, ΕΝΥΜΦΕΥΘΗ ΤΗΝ
ΚΟΡΗΝ ΑΓΓΛ Ο Υ ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΟΣ ΚΑΙ ΧΟΡΕΥ-
ΤΡΙΑΝ ΠΑΡΙΣΙΝΟΥ ΚΑ.ΎΙΠΑΡΕ... ΣΥΝΤΟ·
ΙΥΙΟΣ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΙΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ
ΣΥΓΓΕΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΠΡΙΓΉΙΠΙΣΣΗΣ
ΒΑ'ΓΟΛΕΤ.
κληματολογικόν τμήμα τής Μυστι-
κής Άστυνομίας τού Λονδίνον.
Καί δεν ύπάρχει άμφιβολία, ότι
επί πολλοΰς μήνας ή άπροσδόκη-
τος αύτη είδησις ·9ά είναι τό
προσφιλές θέμα είς τα- συνομιλί-
γνωστόν, τόσοι πολλοί άν-
ι εχουν φαντασιοπληξίας
ώέφνών ποογόνων των
πΑη τών-έπιφανών ποογόνων των
; αι" αοέσκονται είς τό νά έπινο-
οΐν ένδόξους οίκογενειακού;^ δε-
ομοι·; διά τόν εαυτόν των, ίόστε , ..___Τ ..3 __,.._. _., ...
μίαν ημέραν πρό ολίγων έβδομά- ας^ των άπογευματινων είςδλου;
6ων δταν ή έξηκοντοΰτις σύζυ- τού; Βασιλικόν; κύκλον; τή; ίιϋ-
•ο; ενός Άγγλου άστνφύλακος Ι ρώπη;.
προξ τόν γραμματέα ενός
Παοισινοΰ ξενοδοχείον ότι ή θυ-
·, ΐίΐυο τη; ήτο σωστή πριγκίπισ
Σύζυγος τής πριγκιπΐσσης Βάϊ-
ολετ είναι ό δεύτερος υιός τοί
μακαρίτου Βασιλέως Νικόλαον
VI
ν !:
σα, ή καταπληκτική έκείνη δηλώ-1 τού Μαυροβουνίου. Ή μήτηρ τού
σι; της ελήφθη μέ άρκετήν ουσ-1 ήτο ή Βασίλισσα Μιλένα, ήτις ά-
•τιπτίαν υπό των νπευθ-ύνων των | ^έθανεν έξόριστος έν "Αντιμπς,
ί<ί ΐιαεοίδων, οΐ όποΐοι ήκουσαν την | μετά την έκ τοϋ θρόνον παραίτη- ίιτοοίαν. ^ ^ | σιν τοΰ Βασιλέως είς τα 1918. '. αόπιν, δταν εκείνη είπεν ότι | Αδελφάς τού είναι ό εΰδΗ-μος κα'ι (' 1.1 κ<Μ ό σί'ζυγός της έπήγαι-'ώραΐος πρϊγκιψ Δανιήλ,^)ίταϊΐς τό νά επισκεφθούν τον βασιλι- ] όνομα δοθέν είς την άκόλαστον καί διασκεδαστικόν πρίγκιπα μι- άς κινηματογραφικής εικόνος τής «Ευθύμου Χήρας», εγένετο άφορ- μή σκανδαλώδους δίκης επί δυσ φημίσει. Ή Μαυροβουνιωτική ο'ικογέ νεια εζη έξόριστος εί; διαφόρους Εύρωπαϊκάς πρωτευούσα; άφ' ό¬ του ή χώρα της κατεβροχίσθη ύ- πο τής Σερόίας μετά τόν πόλεμον | πριγκίπισ- σα Βάιολετ τοΰ Μαυροβουνίου, ή ό- ποία απεκαλύφθη ότι ήτο βυγάτηρ Άγγλου άστυφύλα κος καί ποώην χο- ρεΰτρια Παρισινοϋ καμπαρέ. Κάτω, Μαυροβουλαοι στρα τιώται, ο* όποΐοι Οά ήσαν" πιστοί έκτε- λεσταί των θελη- σεών της, αν ό πενθερός της, Βα¬ σιλεύς Νικόλαος δέν παρητεϊτο έκ τοΰ θρόνου τού. Γγγονόν των είς εν άριστο- '/ιΐιΐτικόν θέρετρον τής Εύρώπης, οί τέ αύτό τό πλήρες άγαθότητος "/αι τιμιότητος βλέμμα της δέν ή¬ το αρκετόν νά δώση είς την πά <;< 5ενόν Ιστορίαν της κάποιαν 6α- τα, εα>ς ότου αύτη έπαρουσί-
ορωτογραφίαν τοΰ γαμβρθΐ
τη; εν επισήμφ στολίί καί εδειξε
την έπ' αυτής έπιγραφι'ιν: «Πρός
Τιη αγαπητήν μου μτγτέρα»
αγαπητήν μου μτγτέρα».
('σον δμως άπίστευτος καί αν
*<ι ανη εις την αρχήν ή θιήγτνσίς τ'Κ. δέν παρήλθον πολ^.αί ώραι «ι^δτου εδειξε την εικόνα καί δ- Λ)| ή Εύρώπη εΐχε νά κάμη υέ την ««ρνιδίαν άνακάλυτ|Λν τοΰ ότι ή ποιγκί-σσα Βάϊολετ, ή ώραία και πολυυαΰμαστος σύζυγος τοί; πρίγ- '^πος Πέτρου τοϋ Μαυροθουνίου, ϊιναι πράγματι θτγάτηρ "Αγγλου γψ Πέτοος τοΰ Μαυοοβου- . °». τοϋ όποίου ό γάμος μέ πληΟΒίαν 'εσεν ε·ι; Χ{νησιν τ(]ις γλώσσας των κυανοαίμων τής Εΰρώπης. ς, τΟ0 λογίου μ γκνΡρ, ανήκοντος είς τδ έγ άποτελέσασα μέρος τοΰ σν<"»ηό- νου κράτους τής Γιουγκοσλαυΐας. "Εκτοτε ό πρΐγκιψ Πέτρος, στε- ρηθείς θρόνου καί πατρίδος, εί¬ ναι ήναγκασμένος νά έξαρτάται διά την συντήρησιν τού άπό την νενν«ιοδωρίαν τοΰ Βασιλείος Α¬ λεξάνδρου τής Γιουγκοσλαυΐας. Άλλ' ό Βασιλεύς Άλέξανδρος εί¬ ναι έξάδελφός τού καί ή πρεσβυ¬ τέρα άδελφή τού, πριγκίπισσα Ζόρκα, ήτο σΰζυγος τοΰ μακαρί¬ του Βασιλέως τής Σερβίας Πέ¬ τρου Καραγεώργεβιτς. "Ολοι οί λοιποί «4 γάμοΐ συγ- γενείς τής πριγκιπίο·σης Βάϊολετ είναι έξ ΐσου εν<δοξοι. Ή άνδρα- ?έλφη της Ελένη είναι Βασίλισ¬ σα τής Ιταλίας. Δύο άλλαι άνδρα,- δέλφσα της, αί πριγκίπκτσαι Μτι- λίτσα καί Αναστασισ ύπανδρευ^ ί'ΐισαν, ή μέν τόν Μέγαν Δοΰκα Πέτρον τής Ρωσσίας, ή δέ τόν Δοΰκα τοΰ Λέχτενμπεργκ. Άνε- ψιά τοΰ σύζυγον της είναι ή ό>
ραία πριγκίπισσα Γιολάνδα, ή ό-
ποία νπανδρεΰθη έξ ερωτος, αν
καί δα ηδύνατο νά γίνχι Βασίλισσα
της Αγγλίας, εάν ύπεχώρει είς
τας έραποτροπίας τοΰ πρίγκιπος
τής Ούαλλίας, όστις μίαν φοράν
την ήθελεν ώς οΰζυγόν τού.
Ή πριγκίπισσα Βάϊολετ, χάριν ]
τής οποίας ό πρΐγκιψ Πέτρος πρό
δύο έτών εμονομάχησεν έν Βου-
δαπέστη με τόν Οΰνγοον κόμη
τα Ζασσάνη, ενα έκ των αναριθ¬
μήτων θαυμαστών της, προτοΰ νά
{πανδρειτθτί τόν πρίγκιπα Πέ¬
τρον ήτο άπλή χορεύτρια ενός
Παρισινοϋ καμπαρέ, εγνώρισε δέ
τον σύζυγον της ένω εταξείδευε
μέ ενα περιοδεΰοντα θεατρικόν δ-
ιπλον ν.αθ' δ ν χρόνον έκεϊνος διέ-
μενεν εις τό Χοτέλ Σπλέντιντ έν
Αίξ Λέ Μπαίν. Ό πρΐγκιψ χωρίς
νά εξετάση τό παρελθόν της, κα¬
τελήφθη υπό σφοδροτάτου ερωτος
πρός αύτην καί ήρχισε νά την ά-
κολουθή παντοΰ, δπου εκείνη επή-
γαινεν, είος ότου έν τέλει ή ιδία
εδέχθη νά γίνη σύζυγός τού έν τω
'Ελληνικω Όρθοδόξφ ναώ των
Παρισίων.
το:
ι
— Είς δλους τοκ»ς αγώνας
δι-ίνει τό ίβιον οί καιροσκόποι έα-
μεταλλεύ^νται τοΰς ίδεολόγους.
—Ή μονόκλε^ρος «ξέτασις των
ζητηαάτων όδτ,γδί είς άτοττήματα.
Κάποτε, μιά ώμορφη κ·ο?ία, ρώ-
ττ,ΐτε τόν ΒολταΓρο αν πίστευε στήν
Άγία Τριάββ^
—Τί νά αίς χώ, κυρίά" μοί;, α¬
πήντησεν ό -κνε-ϋματώδης <τυγγρα- φεύς. "Εως τώρα δέν έπίστευα στό ^ατόν τής ΰχάρίεως τοΰ Όμτ>- 4
ουσίου τής Άγίας Τριάδος. Άπό *
τή σ-ίνμή δμως —ου τάς άντίκρϋσβ 1
καί ει2α πώς κατωρθώσατε νά συν-
ενώτετε τίς Τρείς Χάρ·.τες σέ μ:ά,
ε, όμολογώ πώς αλλαξα γνωμη...
* * *
—Γιατί τα ψάρια είνε άφωνα;
—Διότι δέν μχοροΰν νά μ'.λτίτουν
μέσ' στό νερό...
* * *
Ό στρζτηγές Ντωμενίλ, ΐτή
μάχη τοΰ Βαγχράμ εχαιε τό Ινα
-—05: τού. Βλέποντας τόν ύιτηρέτη
τού κου εαλαιγε γιά τό άτύχημχ
αΰτό τοΰ ειχε:
-—Τί χ,λαΐς; Δέν χίίρεσαι καλ¬
λίτερα; Στό εξής 2έν θά μοΰ γ·.:-
λίζτ/,ς ιτΓζρά τή μιά μόνον μτώττϊ.
Έκλεκτά β«6λία εχει μόνετν τό Βι-
λ τού «'Ειθνικ/οΰ Κήν«ος».
«ΪΘΜΙ1ΌΣ ΚΗΡΥΞ».— ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 1929.
ΤΑ
Η ΜΡΪΪΙΣ ΗΝΩΜΕΝΟΝ ΠΟΑΪΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Η ΠΑΛΑΙΑ ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΓΑΛΛΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΜΠΡΙΑΝ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΣΟΝ ΩΣ ΑΝ-
ΤΙΔΡΑΣΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗΣ ΨΗΦΙΣΕΩΣ
ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΟΥ ΔΑΣΜΟΛΟΓΙΟΥ ΥΠΟ
ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΚΟΓΚΡΕΣΣΟΥ— ΔΙΑΤΙ
ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΔΟΥΝΑΒΕΩΣ.
Τό λαμπρόν πνεΰμα, όπερ συνώ-1 καλώς ·6ά πράξωμεν νό προφυλα-
ϊτενσε την παγκόσμιον κραυγήν υ-1 χθώμεν άπά τα συγκεκαλνμμένα ά-
πέρ διάρκοϋς παγκοσμίου είοήνης, ι κροδατικά τεχνάσματα τοϋ θηριο-
οέν επαυσεν έκδηλοΰμενον κατά δι- τροφείου, είς τα όποία ή-ονήίτηιιεν
αφόρους 6α§μσύς άπό της ημέρας | νά λάβωμεν μέρος. Δέν δυνάμεθα
τής Άνακωχής.
"Οταν τα διάφορα Έθνη τοΰ
κόσμου έκρέμαντο όλα μοζύ εκ σω-
σιβίου έντός τρικνμιώδου; θαλάσ-
ν' αρνηθώμεν ότι, άν καί ησθάνθη
μέν ίσχνρότητα την άδελφικήν συγ
γένειαν διοοο'/οΰντος τοϋ πολέμου,
ούχ ήττον έφέραμεν άνακούφ.σιν
σης, ό κοινό; κίνδυνος τα εκαμνε ώς άγα&οί ξένοι καί δχι ώς είς έξ
νά ζητήοουν Ειρήνην, Ί-1 «αυτών — έκεϊ πέρα».
σ ό τ η, τ σ, "Ενωσιν. Άλλ'
αί άλλόφαονες ύποσχέσεις τής τό-
τε άντιπολεμικής προπαγάνδας ε-
λησμονήθησαν καί δλοι τώρα ά-
οχολοΰνται μέ την τακτοποίησιν
Συνεχίζουσα τό αρθρον της ή
ιδία γράφει:
«Αί πολιτικαί έ'ριδες τοΰ Πα¬
λαίον καί τοΰ Νέου Κόσμου προ
πολλοϋ έλησμονήθησαν, άλλ' ή εί-
των οίκων των. "Οχι μόνον τα έκ ρήνη ΥΜχ 'ήΓευδΟκί'α επί τής 'γης
τοΰ πολέμου θολωθέντα λασπώδη ευρίσκεται έν κινδί'νω, έπειδή
I-
ί'δατα εχουν κατακαθίστι. εύμορφα,
αλλά καί ό καθείς άρχίζει νά συλ-
λέγΐ] πάλιν πλησίον τού τούς πρώ-
ην όπαδούς τού.
Έκεΐνο; όστις ένθαρρύνει την ι¬
δέαν τής όμοσπονδίας δυνατόν ν
άκολουθγί τ0 πολεμικόν ρητόν τοΰ
Όοατίου, δτι έν καιρώ είρήνης υ
αυνετοί προετοιμάζονται διά τόν
πόλεμον. Καί φαίνεται δτι ό έν-
------,..,.. -----^--------. „.- „ ~. . νυί= ϋΐ,Λΐιβ,
ύονσιασμος τού κ. Αριστείδου ινος εκ των ίσ
Μπρίαν-όπερ της Ιδρύσεως «Ήνω- πων τής Λύ
μένων Πολιτειών τής Εύρώπης»
δυνατόν νά είναι ώ; μέτρον πο-
/ εμού καί ώς μέτρον εΐοήνης.
Είναι αξιοσημείωτον σΰμπτοκΐις
δτι τώρα, κατά την δωδεκάτην φο
οάν δπου ό κ. Μπριάν ανέλαβε την |
ιρωθυπουργίαν τής Γαλλίας, πα-
ρατηρεϊται έλαφρά εξέγερσις της
Κύρωπαϊκής δυσαρεσκείας καιτά
των Ήνωμένων Πολιτειών τής
Αμερική;, ένεκα τής αυξήσεως
των τελωνειακων δασμών διά τοΰ
νέου τελωνειακοΰ ΛΌμοσχεδίου των
Χόλυ καί Σμον^ όπερ ευρίσκεται
ενώπιον τοϋ Αμερικανικόν Κογ-
χρέσσου. Ή κοινή αύτη δυσαρέ·
σκεια δννατόν νά ένώστ) τα τέω;
άλληλοσπΐα^ασσομενα Εύρωπαϊκό
"Έθνη. Ό κ. Άρ. Μπριάν δύνα¬
ται άπαξ ετη νά προκαλέση εκρη-
ζιν έφαρμόζων την άνεγνωρισμέ
νην πολιτικήν δεινότ»ττά τού εί;
την προσφιλή τού ιδέαν περί «Η¬
νωμένοι ν Πολιτειών τή; Εύσώ
.της».
Έξ ενός ά'ρθρου τής Μπλάνς
Στάινμπεργ είς Άμερικανικήν ε¬
φημερίδα φαίνεται δτι ΐσω; δέν θα
ίΐναι τό ζήτημα τοϋ τελωνειακόν
δασιιολογίου έκεΐνο τό οποίον θά
συντελέση είς την Ενωσιν των Ε£-
ρωποίκών Εθνών, αλλά, ώ; λέγει
-ή προμνησθεΐσα άρθρογράφος, «μ;
την θηριοΟ·αυμαστικήν ίκανότητο
τοΰ κ. Μπριάν καί μέ τού; διαφό¬
ρους γαγγυσμοΰς καί μου^ιιουρι-
σμούς τοΰ λοιποΰ υν,ριοτροφείον,
καστος έ'θνος δέν είναι αρκούν¬
τως αντικειμενικόν όπως έννο-ήστ]
καί έκτιμήστ| τόν βαθμόν τής ύφι-
σταμένης διεθνοΰς άνεξαρτησία;.
Ή ίδρυσις Ήνωμένων Π ολιτειώλ
τής Εύρώπης δέν θά έβοήθει την
ίσορροπίαν τοΰ βοορά, τής ανατο¬
λή;, τοΰ νότου καί τής δύσεως τή;
γή;, δταν αφήνη εξω τάς Ήνοίμέ-
νπ'- Πλ1ιτ«·λγ τής Άμερική;, έ-
;ων άντιπροσώ
Δύσεως, καί άποκλείτ)
καθ' ολοκληρίαν τα άνεξάρτητα
κιράτη τής Ανατολή;.
Αί «Ηνωμεναι Πολιτειαι τής
Εΰρώπης» θά είναι μίαν ίσχυρα
δλιγαρχία, ίκανή δπως συμπράττει
πρός λύσιν παγκοσμίου ζη,τήματος
πρό; δφελός της. Ύποτιθεμένου δ-,
τι ή στάσις των είναι δικαία, πάλιν
τα ώφελήματα, άτινα θά ελάμβα-
νον θά ήσαν άδικα. Θά έπήρχετο
μεγάλη στενοχωοία είς τάς έμπο-
ρικας κοί διπλωματικάς διαπραγ-
όν, εσχάτως εκλε¬
γείς διά δεκάτην
φοράν πρωθυπουρ-
γός τής Γαλλίας,
όστις λέγει δτι τό
περί Ήνωμ. Πολι-
τειών τής· Εύρώ-
πης σχέδιον τού εί¬
ναι «εΐρηνικόν κί-
νημα> πρός αποκα¬
τάστασιν διάρκοϋς
έπαφής μεταξύ των
Εύρωπαικών κοα-
τών, πρός προαγω-
γήν όμονοίας μετα¬
ξύ των.
έν συνδυασμώ πρός τόν υλικόν, καί
6ε·6αίως έξέφερε πολλούς έπαίνους
πρός τα ΐδεώδη των Ήνωμένων
Π ολιτειών. Οί επαινοι δμως, τσϊ*;
όποίους έξέφερεν ό κ. Μπριάν κα¬
τά τάς παλαιάς μεταπολεμικάς η¬
μέρας, έλησμονή-θησαν. Άντ' αϋ-
) των ό κ. Μπριάν σχεδιάζει τώρα
συνεννόησιν μέ μερικού; έκ των
παλαιών σνντρόφων τού σχετικώς
μέ τό νέον τελωνειακόν δασμολό¬
γιον. Ή «Ήχώ των Παρισίων» ή¬
δη έγραψεν δτι «τα τελωνειακά
τείχη της Άμερικής είναι τό ζωτι-«
κώτατον καί σοβαρώτατον πρόβλη-
μα τοϋ κόσμου σήμερον».
Ή πρόσφατος έπικύρωσις τοΰ
χρέους, εί; την οποίαν αί Ηνωμε¬
ναι Πολιτειαι εδειξαν μεγίστνν
το π
έξαγάγη εκ τής κριπτης τού τ
οί Εύρωπαϊκής Όμοσπονδίας ~Λ
διον τού, νά τό ξεσκονίστι καί νά
/.ών
τό επιδείξη πρό των ήπειρωτι/.ώ
ομμάτων των αΐλων εθνών, ειίΚ';
δέ ταυτα θά δηλώσουν άποστρο^ >ιν
κατά τής Άμερικής καί τής τ^λω-
νειακής πολιτικάς της. 'Αλλά '^ι
άσχέτω; πρός τό ζήτημα των κ-
λωνειακών δασμώΛ' ή περί ήνακι?-
Ό
νωμένων
πρώην Ποόεδρος Πουανκαρέ, τοϋ όποίου ή πολιτική άπέναντι των Ή·
ιένων Πολιτειών τής Άμερικής Ισχεν ώς άποτέλεσμα την υπό τής Γαλ-
λίας έπικύρωσιν τοϋ σχεδιον Γιώγκ.
Ι ματεύσεις μεταξύ των εθνών ώς
| άτόμων. Εάν αί Ηνωμεναι Π ολι-
1 τεϊαι τής Άμερικής ευρεθούν είς
κάποιαν τελωνειακήν διένεξιν «έ
' την Ιταλίαν, επί παραδείγματι, θ'
άνακαλύψουν πολΰ συντόμως δτι ή
| Ιταλία εχει πολλούς σύντροφον;,
ι οί όποΐοι ΰά εχουν νά είπουν εν ή
δύο λόγια επί τοΰ ζητήματος.
1 Ή σημερινή τελειοποίησι; τού
άεροπλάνου, τοΰ 'ραδιοφώνου, τοΰ
τηλέγραφον, τοΰ τηλέφωνον καί
των ταχυκινήτιον άτμοπλοίων, δέν
άναγνωρίζει Ατλαντικόν η Είρη.-
νικόν ωκεανόν. Ή ενκολος αύτη
πολιτικάς κα ίοίκονομικώς έναν- · συγκοινωνια και μεταφορα ωφει-
τίσν των Ήνω)«νων Πολιτειών. λε νά ένθαρρύν;] τα έ'β'νη τού κύ-
Ό Άμερικανός Γερουσιαστής Πάτ
Χάρρισων, έκ τής Πολιτείας Μισσισ-
«τί.τπη, όστις διαβλ.ϊπει έν τώ σχεδίο)
τοΰ χ. Μπριάν Όμοσπονδί
σμου, δπως διεξάγουν τάς ΰποθέ-
σεΐς των ώς πεφωτισμένα ά'τομα,
αντί τού νά ένώνωνται μερικά έξ
αυτών είς ομάδος, ώς φοβισμένα
δρνίυΗα οσάκις παρουσιάζεται κα-
ποια στενοχωρία, ή νά σκέπτωνται
άκόμη δπως έργασθοΰν υπέρ ε¬
νός τοιούτον άντικειμενικοϋ σκο-
ποΰ. Σκοπός τού κ. Μπριάν ύπο-
τίθεται δτι είναι ή παγκόσμιος εί
ρήνη.
'Ενω έμερίμνα διά την «ασφά¬
λειαν τή; Γαλλία;» είς την περί
άφοπλισμοΰ συνδιάσκεψιν τοΰ
1921 έν Ούασιγκτώνι, εκραζε ·ιέ
τόν δυνατώτατον τόνον τής φωνής;
τού ΐπΜ ενός «ήθι/οΰ άφο.*ι).ισμοϋ>
νων κρατών τής Εύρώπης ιδία ί>-
κλοφορεΐ άπό πολλοϋ χρόνον. Α;
εξετάσωμεν την ανάπτυξιν της 'Μ
τας ένοεχομένας πιθανότητας.
"Ηδη άπό τοΰ 1910 ποοΐ
έν Γαλλία ή ένωσις των Εΰρωπα-
κών κρατών, άλλ' εγκατελείφθη τ*
τε ένεκεν άλλαγής κυβερνήσεως.
Τό φθινόπωρον τοϋ 1924 εγηε
γενναιοδωρίαν, δέν θά εμποδίση Ι λόγος περί σχηματισμόν Εύρωπαί-
την εκδήλωσιν δυσαρεσκείας ή και Ι κης Ενώσεως ή Ήνωμένων Πο/ι-
τήν λήψιν άντιποίνων, εάν τό νέ-1 τειών τής Εύρώπης, άλλ' οί Σνμ-
ον τελωνειακκον νομοσχέδιον των · μαχοι εσταμάτησαν πάσαν όμιλιαν
Χόλν καί Σμούτ ψηφισδ-ίί ώς εχει. " ~
Άκόμη καί Άμερικανοί πολιτευταί
και δημοσιογράφοι έναντιοϋνται
ισχυρώς κατά τοΰ μέτρον, τό ο¬
ποίον θά έδημιοΰργει υλικόν πρός
αγρίαν οικονομικήν εριδα ματαξΰ
των Ήνωμένων Πολιτειών καί αλ-
λων εθνών τοϋ κόσμου. Τό «Τρί-
μπιουν» τής Μιννεαπόλεως, Ρε-
ής όεως, Ρε
πουμπλικανική εφημερίς των Με-
σοδντικών Π ολιτειών, έγραψεν:
«Ό κόσμος στρέφεται πρός ημάς
δι' άρχηγίαν καί ημείς τόν διδά-
σκομεν δτι ό χατάλληλος τρόπος
διά νά ευημερήση είναι νά υίοθετή-
οη άπαγορευτικά δασμολόγια, πε-
ριορισμούς, άποκλεισμούς, αντίποι-
να καί μποϊκοταρίσματα».
Δέν είναι βέβαιον άν τό νέον τού¬
το μέτρον θέλει ψηφισθή, άλλά δέν
θ' άργήση ή Γαλλία ή οιαδήποτε
η χώοα ή Εώ ά λ
περί συν&ργασίας, δταν
Παγκόσμιος Πόλεμος. Κατά τυ
αυτόν περίπου χρόνον, πρό τη: "
κρήξεως τοϋ πολέμου, είχε δηλ
θτί υπό τοΰ Κάϊζερ δτι ό ίδιος Φ
προτείντ| είς τόν συνταγματάρχην
Χάουζ, επί πα·ρουσία τού πρέσβε-
ως κ. Γκεράοδ, συνεργασίαν μετα¬
ξύ Γερμανίαν, Αγγλίας, Γαλλια;
καί Ήνωμένων Πολιτειών προ; ^'
ξασφάλισιν τής παγκοσμίου ειρη-
νης. Άλλ' αί συστάσεις έκείναι έ¬
γιναν πολΰ υπό τό πνεύμα των πα¬
λαιών «συμμοχιών» καί δέν ε'Χον|
δοκ μασυγί υπό των φρικαλεοτητων
τοϋ Παγκοσμίου Πολέμου. Ι">
ρα ότε ό καυείς έλαβε τό μ^α
τού, ΰα ύπέθετέ τις δτι ή νεα *»-
νοτομία διά την παγκόσμιον εΐο|Ι
νην θά άπέδιδε διχαιοσύνην εις
ό θό ί
η
τόν άγαθόν Σαμαρείτην
ή ή ιαδήποτε
άλλη χώοα τή; Ευρώπης νά λη-
σμονήστι όλας τάς αγαθάς πράξεις
Ό Μπριάν είναι ό
τής νέας Ίδέας, άλλά τό έργον τού
κεφαλή της Γαλλίας,'οένΡχεΤ'τί νά| (Σ
ΤΑ
Η ΜΡΪΪΙΣ ΗΝΩΜΕΝΟΝ ΠΟΑΪΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Η ΠΑΛΑΙΑ ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΓΑΛΛΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΜΠΡΙΑΝ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΣΟΝ ΩΣ ΑΝ-
ΤΙΔΡΑΣΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗΣ ΨΗΦΙΣΕΩΣ
ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΟΥ ΔΑΣΜΟΛΟΓΙΟΥ ΥΠΟ
ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΚΟΓΚΡΕΣΣΟΥ— ΔΙΑΤΙ
ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΔΟΥΝΑΒΕΩΣ.
Τό λαμπρόν πνεΰμα, όπερ συνώ-1 καλώς ·6ά πράξωμεν νό προφυλα-
ϊτενσε την παγκόσμιον κραυγήν υ-1 χθώμεν άπά τα συγκεκαλνμμένα ά-
πέρ διάρκοϋς παγκοσμίου είοήνης, ι κροδατικά τεχνάσματα τοϋ θηριο-
οέν επαυσεν έκδηλοΰμενον κατά δι- τροφείου, είς τα όποία ή-ονήίτηιιεν
αφόρους 6α§μσύς άπό της ημέρας | νά λάβωμεν μέρος. Δέν δυνάμεθα
τής Άνακωχής.
"Οταν τα διάφορα Έθνη τοΰ
κόσμου έκρέμαντο όλα μοζύ εκ σω-
σιβίου έντός τρικνμιώδου; θαλάσ-
ν' αρνηθώμεν ότι, άν καί ησθάνθη
μέν ίσχνρότητα την άδελφικήν συγ
γένειαν διοοο'/οΰντος τοϋ πολέμου,
ούχ ήττον έφέραμεν άνακούφ.σιν
σης, ό κοινό; κίνδυνος τα εκαμνε ώς άγα&οί ξένοι καί δχι ώς είς έξ
νά ζητήοουν Ειρήνην, Ί-1 «αυτών — έκεϊ πέρα».
σ ό τ η, τ σ, "Ενωσιν. Άλλ'
αί άλλόφαονες ύποσχέσεις τής τό-
τε άντιπολεμικής προπαγάνδας ε-
λησμονήθησαν καί δλοι τώρα ά-
οχολοΰνται μέ την τακτοποίησιν
Συνεχίζουσα τό αρθρον της ή
ιδία γράφει:
«Αί πολιτικαί έ'ριδες τοΰ Πα¬
λαίον καί τοΰ Νέου Κόσμου προ
πολλοϋ έλησμονήθησαν, άλλ' ή εί-
των οίκων των. "Οχι μόνον τα έκ ρήνη ΥΜχ 'ήΓευδΟκί'α επί τής 'γης
τοΰ πολέμου θολωθέντα λασπώδη ευρίσκεται έν κινδί'νω, έπειδή
I-
ί'δατα εχουν κατακαθίστι. εύμορφα,
αλλά καί ό καθείς άρχίζει νά συλ-
λέγΐ] πάλιν πλησίον τού τούς πρώ-
ην όπαδούς τού.
Έκεΐνο; όστις ένθαρρύνει την ι¬
δέαν τής όμοσπονδίας δυνατόν ν
άκολουθγί τ0 πολεμικόν ρητόν τοΰ
Όοατίου, δτι έν καιρώ είρήνης υ
αυνετοί προετοιμάζονται διά τόν
πόλεμον. Καί φαίνεται δτι ό έν-
------,..,.. -----^--------. „.- „ ~. . νυί= ϋΐ,Λΐιβ,
ύονσιασμος τού κ. Αριστείδου ινος εκ των ίσ
Μπρίαν-όπερ της Ιδρύσεως «Ήνω- πων τής Λύ
μένων Πολιτειών τής Εύρώπης»
δυνατόν νά είναι ώ; μέτρον πο-
/ εμού καί ώς μέτρον εΐοήνης.
Είναι αξιοσημείωτον σΰμπτοκΐις
δτι τώρα, κατά την δωδεκάτην φο
οάν δπου ό κ. Μπριάν ανέλαβε την |
ιρωθυπουργίαν τής Γαλλίας, πα-
ρατηρεϊται έλαφρά εξέγερσις της
Κύρωπαϊκής δυσαρεσκείας καιτά
των Ήνωμένων Πολιτειών τής
Αμερική;, ένεκα τής αυξήσεως
των τελωνειακων δασμών διά τοΰ
νέου τελωνειακοΰ ΛΌμοσχεδίου των
Χόλυ καί Σμον^ όπερ ευρίσκεται
ενώπιον τοϋ Αμερικανικόν Κογ-
χρέσσου. Ή κοινή αύτη δυσαρέ·
σκεια δννατόν νά ένώστ) τα τέω;
άλληλοσπΐα^ασσομενα Εύρωπαϊκό
"Έθνη. Ό κ. Άρ. Μπριάν δύνα¬
ται άπαξ ετη νά προκαλέση εκρη-
ζιν έφαρμόζων την άνεγνωρισμέ
νην πολιτικήν δεινότ»ττά τού εί;
την προσφιλή τού ιδέαν περί «Η¬
νωμένοι ν Πολιτειών τή; Εύσώ
.της».
Έξ ενός ά'ρθρου τής Μπλάνς
Στάινμπεργ είς Άμερικανικήν ε¬
φημερίδα φαίνεται δτι ΐσω; δέν θα
ίΐναι τό ζήτημα τοϋ τελωνειακόν
δασιιολογίου έκεΐνο τό οποίον θά
συντελέση είς την Ενωσιν των Ε£-
ρωποίκών Εθνών, αλλά, ώ; λέγει
-ή προμνησθεΐσα άρθρογράφος, «μ;
την θηριοΟ·αυμαστικήν ίκανότητο
τοΰ κ. Μπριάν καί μέ τού; διαφό¬
ρους γαγγυσμοΰς καί μου^ιιουρι-
σμούς τοΰ λοιποΰ υν,ριοτροφείον,
καστος έ'θνος δέν είναι αρκούν¬
τως αντικειμενικόν όπως έννο-ήστ]
καί έκτιμήστ| τόν βαθμόν τής ύφι-
σταμένης διεθνοΰς άνεξαρτησία;.
Ή ίδρυσις Ήνωμένων Π ολιτειώλ
τής Εύρώπης δέν θά έβοήθει την
ίσορροπίαν τοΰ βοορά, τής ανατο¬
λή;, τοΰ νότου καί τής δύσεως τή;
γή;, δταν αφήνη εξω τάς Ήνοίμέ-
νπ'- Πλ1ιτ«·λγ τής Άμερική;, έ-
;ων άντιπροσώ
Δύσεως, καί άποκλείτ)
καθ' ολοκληρίαν τα άνεξάρτητα
κιράτη τής Ανατολή;.
Αί «Ηνωμεναι Πολιτειαι τής
Εΰρώπης» θά είναι μίαν ίσχυρα
δλιγαρχία, ίκανή δπως συμπράττει
πρός λύσιν παγκοσμίου ζη,τήματος
πρό; δφελός της. Ύποτιθεμένου δ-,
τι ή στάσις των είναι δικαία, πάλιν
τα ώφελήματα, άτινα θά ελάμβα-
νον θά ήσαν άδικα. Θά έπήρχετο
μεγάλη στενοχωοία είς τάς έμπο-
ρικας κοί διπλωματικάς διαπραγ-
όν, εσχάτως εκλε¬
γείς διά δεκάτην
φοράν πρωθυπουρ-
γός τής Γαλλίας,
όστις λέγει δτι τό
περί Ήνωμ. Πολι-
τειών τής· Εύρώ-
πης σχέδιον τού εί¬
ναι «εΐρηνικόν κί-
νημα> πρός αποκα¬
τάστασιν διάρκοϋς
έπαφής μεταξύ των
Εύρωπαικών κοα-
τών, πρός προαγω-
γήν όμονοίας μετα¬
ξύ των.
έν συνδυασμώ πρός τόν υλικόν, καί
6ε·6αίως έξέφερε πολλούς έπαίνους
πρός τα ΐδεώδη των Ήνωμένων
Π ολιτειών. Οί επαινοι δμως, τσϊ*;
όποίους έξέφερεν ό κ. Μπριάν κα¬
τά τάς παλαιάς μεταπολεμικάς η¬
μέρας, έλησμονή-θησαν. Άντ' αϋ-
) των ό κ. Μπριάν σχεδιάζει τώρα
συνεννόησιν μέ μερικού; έκ των
παλαιών σνντρόφων τού σχετικώς
μέ τό νέον τελωνειακόν δασμολό¬
γιον. Ή «Ήχώ των Παρισίων» ή¬
δη έγραψεν δτι «τα τελωνειακά
τείχη της Άμερικής είναι τό ζωτι-«
κώτατον καί σοβαρώτατον πρόβλη-
μα τοϋ κόσμου σήμερον».
Ή πρόσφατος έπικύρωσις τοΰ
χρέους, εί; την οποίαν αί Ηνωμε¬
ναι Πολιτειαι εδειξαν μεγίστνν
το π
έξαγάγη εκ τής κριπτης τού τ
οί Εύρωπαϊκής Όμοσπονδίας ~Λ
διον τού, νά τό ξεσκονίστι καί νά
/.ών
τό επιδείξη πρό των ήπειρωτι/.ώ
ομμάτων των αΐλων εθνών, ειίΚ';
δέ ταυτα θά δηλώσουν άποστρο^ >ιν
κατά τής Άμερικής καί τής τ^λω-
νειακής πολιτικάς της. 'Αλλά '^ι
άσχέτω; πρός τό ζήτημα των κ-
λωνειακών δασμώΛ' ή περί ήνακι?-
Ό
νωμένων
πρώην Ποόεδρος Πουανκαρέ, τοϋ όποίου ή πολιτική άπέναντι των Ή·
ιένων Πολιτειών τής Άμερικής Ισχεν ώς άποτέλεσμα την υπό τής Γαλ-
λίας έπικύρωσιν τοϋ σχεδιον Γιώγκ.
Ι ματεύσεις μεταξύ των εθνών ώς
| άτόμων. Εάν αί Ηνωμεναι Π ολι-
1 τεϊαι τής Άμερικής ευρεθούν είς
κάποιαν τελωνειακήν διένεξιν «έ
' την Ιταλίαν, επί παραδείγματι, θ'
άνακαλύψουν πολΰ συντόμως δτι ή
| Ιταλία εχει πολλούς σύντροφον;,
ι οί όποΐοι ΰά εχουν νά είπουν εν ή
δύο λόγια επί τοΰ ζητήματος.
1 Ή σημερινή τελειοποίησι; τού
άεροπλάνου, τοΰ 'ραδιοφώνου, τοΰ
τηλέγραφον, τοΰ τηλέφωνον καί
των ταχυκινήτιον άτμοπλοίων, δέν
άναγνωρίζει Ατλαντικόν η Είρη.-
νικόν ωκεανόν. Ή ενκολος αύτη
πολιτικάς κα ίοίκονομικώς έναν- · συγκοινωνια και μεταφορα ωφει-
τίσν των Ήνω)«νων Πολιτειών. λε νά ένθαρρύν;] τα έ'β'νη τού κύ-
Ό Άμερικανός Γερουσιαστής Πάτ
Χάρρισων, έκ τής Πολιτείας Μισσισ-
«τί.τπη, όστις διαβλ.ϊπει έν τώ σχεδίο)
τοΰ χ. Μπριάν Όμοσπονδί
σμου, δπως διεξάγουν τάς ΰποθέ-
σεΐς των ώς πεφωτισμένα ά'τομα,
αντί τού νά ένώνωνται μερικά έξ
αυτών είς ομάδος, ώς φοβισμένα
δρνίυΗα οσάκις παρουσιάζεται κα-
ποια στενοχωρία, ή νά σκέπτωνται
άκόμη δπως έργασθοΰν υπέρ ε¬
νός τοιούτον άντικειμενικοϋ σκο-
ποΰ. Σκοπός τού κ. Μπριάν ύπο-
τίθεται δτι είναι ή παγκόσμιος εί
ρήνη.
'Ενω έμερίμνα διά την «ασφά¬
λειαν τή; Γαλλία;» είς την περί
άφοπλισμοΰ συνδιάσκεψιν τοΰ
1921 έν Ούασιγκτώνι, εκραζε ·ιέ
τόν δυνατώτατον τόνον τής φωνής;
τού ΐπΜ ενός «ήθι/οΰ άφο.*ι).ισμοϋ>
νων κρατών τής Εύρώπης ιδία ί>-
κλοφορεΐ άπό πολλοϋ χρόνον. Α;
εξετάσωμεν την ανάπτυξιν της 'Μ
τας ένοεχομένας πιθανότητας.
"Ηδη άπό τοΰ 1910 ποοΐ
έν Γαλλία ή ένωσις των Εΰρωπα-
κών κρατών, άλλ' εγκατελείφθη τ*
τε ένεκεν άλλαγής κυβερνήσεως.
Τό φθινόπωρον τοϋ 1924 εγηε
γενναιοδωρίαν, δέν θά εμποδίση Ι λόγος περί σχηματισμόν Εύρωπαί-
την εκδήλωσιν δυσαρεσκείας ή και Ι κης Ενώσεως ή Ήνωμένων Πο/ι-
τήν λήψιν άντιποίνων, εάν τό νέ-1 τειών τής Εύρώπης, άλλ' οί Σνμ-
ον τελωνειακκον νομοσχέδιον των · μαχοι εσταμάτησαν πάσαν όμιλιαν
Χόλν καί Σμούτ ψηφισδ-ίί ώς εχει. " ~
Άκόμη καί Άμερικανοί πολιτευταί
και δημοσιογράφοι έναντιοϋνται
ισχυρώς κατά τοΰ μέτρον, τό ο¬
ποίον θά έδημιοΰργει υλικόν πρός
αγρίαν οικονομικήν εριδα ματαξΰ
των Ήνωμένων Πολιτειών καί αλ-
λων εθνών τοϋ κόσμου. Τό «Τρί-
μπιουν» τής Μιννεαπόλεως, Ρε-
ής όεως, Ρε
πουμπλικανική εφημερίς των Με-
σοδντικών Π ολιτειών, έγραψεν:
«Ό κόσμος στρέφεται πρός ημάς
δι' άρχηγίαν καί ημείς τόν διδά-
σκομεν δτι ό χατάλληλος τρόπος
διά νά ευημερήση είναι νά υίοθετή-
οη άπαγορευτικά δασμολόγια, πε-
ριορισμούς, άποκλεισμούς, αντίποι-
να καί μποϊκοταρίσματα».
Δέν είναι βέβαιον άν τό νέον τού¬
το μέτρον θέλει ψηφισθή, άλλά δέν
θ' άργήση ή Γαλλία ή οιαδήποτε
η χώοα ή Εώ ά λ
περί συν&ργασίας, δταν
Παγκόσμιος Πόλεμος. Κατά τυ
αυτόν περίπου χρόνον, πρό τη: "
κρήξεως τοϋ πολέμου, είχε δηλ
θτί υπό τοΰ Κάϊζερ δτι ό ίδιος Φ
προτείντ| είς τόν συνταγματάρχην
Χάουζ, επί πα·ρουσία τού πρέσβε-
ως κ. Γκεράοδ, συνεργασίαν μετα¬
ξύ Γερμανίαν, Αγγλίας, Γαλλια;
καί Ήνωμένων Πολιτειών προ; ^'
ξασφάλισιν τής παγκοσμίου ειρη-
νης. Άλλ' αί συστάσεις έκείναι έ¬
γιναν πολΰ υπό τό πνεύμα των πα¬
λαιών «συμμοχιών» καί δέν ε'Χον|
δοκ μασυγί υπό των φρικαλεοτητων
τοϋ Παγκοσμίου Πολέμου. Ι">
ρα ότε ό καυείς έλαβε τό μ^α
τού, ΰα ύπέθετέ τις δτι ή νεα *»-
νοτομία διά την παγκόσμιον εΐο|Ι
νην θά άπέδιδε διχαιοσύνην εις
ό θό ί
η
τόν άγαθόν Σαμαρείτην
ή ή ιαδήποτε
άλλη χώοα τή; Ευρώπης νά λη-
σμονήστι όλας τάς αγαθάς πράξεις
Ό Μπριάν είναι ό
τής νέας Ίδέας, άλλά τό έργον τού
κεφαλή της Γαλλίας,'οένΡχεΤ'τί νά| (Σ
«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ>.— ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 1929.
ΙΣΤΟΡΙΑ
ΑΙ ΣΥΖΥΓΟΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΝΑΡΩΝ
ΊΙ τετάρτη έπέτειος της εκα¬
τόν ταετηρίδος άπό τοϋ θανατον
τού διασημου Γερμανοΰ ζωγραφου
Ά/μπρεχτ Ντΰρερ μάς θυμιζει
χαι τά^μαρτνρια τα όποΐα ύπέφε-
ρε ο μέγας αύτός καλλιτέχνης άπο
τφ Λναΐκά τού. , , ,
Μά δέν ήταν μονος αυτός μεοα
ότι, /ορεία των μεγάλων άνδρών,
6 ο-γοϊο: βασανίστηκε άπό τή γυ-
Λαϊ/α τού. Καί πολλοί αλλοι, πρίν
ναι ιιετά άπ' αυτόν, τράβαγαν τα
ΐανιδρινα, γιατί ετιτχε νά πάροον
α/ε; άληθινές μαινάδες.
Π ά ή
; ης μ
νι' άρχΠ-ονμε άπο τή γνναΐ/α
τοι Σω/ράτους, την ΐστορική
Ξι,,νθίτπη. 'Ακοϋστε τώρα τα 6ά·
ΰα ι /.αί τα μαρτύρια πού ΰπέ-
φεοε άπ' αύτη ό μεγάλος φιλόσο-
φο. τή; αρχαιότητος
11 /.νρά Ξανθίππίι, ΰστερα άπο
' ι: μηνες μετά τό γάμο τη; μέ
το Σω/ράτη, αρχισε νά δείχνη ] /Η γυναΐκα τοΰ Ντϋρερ τόσο πο-
τιι, -τρώτες ιδιοτροπίες της. Στη | Αν είχε βασανίσιι τόν' αντρα της.
Η ΞΑΝΘΙΠΠΗ ΤΟΥ ΣΏΚΡΑΤΟΥΣ.- ΤΟ ΞΥΛΟΚΟΠΗΜΑ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣ0Φ0Υ.- ΤΙ ΤΙΜΠΡΙΕΣ
ΤΟΥ ΕΠΕΒΑΛΕΝ Η ΞΑΝΘΙΠΠΗ.- Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΝΤΥΡΕΡ.- ΠΩΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΜΕ-
ΓΑΛΟ ΖΩΓΡΑΦΟ ΝΑ ΠΕΘΑΝΗ.- ΚΙ' Ο ΣΑΙΞΠΗΡ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΣΥΖΥ-
ΓΟΣ.-- ΤΙ ΤΡΑΒΟΥΣΕ Ο ΜΩΑΜΕΘ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ.- Η ΜΕΣΣΑ-
ΑΙΝΑ, ΚΛΠ.
τα πού τής εκανε ό σύζυγός της
είναι αδύνατον νά φαντασθη πώς
ιι γυναΐκα έ/είνη, μέ την τόση ώ-
μορφιά καί γλυκύτΓ,τα τοΰ πρόσω¬
πον της, τ' άθώο βλέμμα της καί
τό χαριτωμένο μειδίαμα της, ΰπ-
τϊρξε υιά στρίγγλα πού είχε με¬
ταβάλη σέ άληθινή κόλαση τή ζωή
τοΰ μεγάλον ζωγράφου Ένα;
σΰγχρονος τοϋ Ντΰρερ χρονΐ/«ο-
γράφος, δ Οϋΐλλιμπραντ Πιρκέν-
μ·ερ, γράφει στ' άπομνημονεύαα-
τά τού, σχετικώς νιά τή διαγωγή
τής Φρέυ πρός τόν σύζυγό της:
αι/ι] τόν γκρίνιαζε άδιάκοπα, μά
νοη'ορα τής γκρίνιες διαδέχτη-
/α οί ναυγάδες, οί όποΐοι πολ-
>ε: φορές κατέληγον σέ θλιθερό
έτι/ογο: σέ αγριο ξυλσκόπημα
τοΐ φτωχοϋ φιλοσόφον! "Οσο τα
νροηα περνοϋσαν, τόσο ή Ξαν-
Όίπη γινόταν θηρίο άνήμερο
γινόταν θηρίο άνήμερο
Δέν αφηνε τόν τόν αντρα τη; νά
οταθη σέ χλωρό κλαδί Πολλές
ς:Γοε; μάλιστα ούρλιάίοντας τόν.
γπηγονσε, μέ τό σκονπόϋνλο στό
νεαι ώς την άγορά. Ή Ξανθίππη
ενοονσε καλά καί σώνει νά ξυ-
,- >η τόν αντρα της, χειυώνα—
να/ο/.αϊρι, μιά ωρα προτοϋ άνατεί
λη ό ηλιος, ταί τουτο γιά ναβγη
"ε;ι) ενωρίς ναί νά έξοικονοαήσρ
χρηιιατα καί νά, .γϊ,'ρίθ^ νά δώβΐ)
τι~ς γυναίκας τον νά πάη νά ψο>
ιση
Οσά/ι; δ Σωκράτης δέν κατ-
βόρθωνε νά βρή χρήματα, δέν τολ-
I
οϊ-σε νά γνριση στό σπίτι τον.
'Πίερε δ όγαθό; φιλόοοφος τί
το περίμενε Τότε μεσολαβοϋσαν
η ιιαθηταί τού, οί δποΐοι έσυμ-
'-<ιν προσωρινώς τα πράγμα- I ιά κάθε παρεκτροπή τοϋ -ω/ράτη, ή γυναίκά τού τοϋ έπ- γ6«)αε ναί Ίδιαίτερες τιαωρίες. Χ« μερι/ές άπ' αύτές: Τον άφη- 1Γ ιολλέ; νύχτε; εξω άπ' τό σπίτι, οιοτε ό Σωκράτης πήγαινε καί αόταν κάτω άπ' τής στοές ή α στούς ναούς. Τόν ύπεχρε'ωνε βγαίντι εξω ξυπόλητος, κι' ολ¬ '* τε τόν εβαζε κι' επλενε μόνος τοι τα έαώρρονχά τον. Παραλεί- ^οναε^ τώοα πώς δνό—τρείς φο- ' την έ'δδομάδα οί μαθηταί τοϋ - Λθάτχ βλεπανε τό σοφό δάσκα- " ^τους μέ γρατζουνισμε'να τα ί1 ΰτρά τού άπό τα νΰχια τής συ- ' 'ου τού. ώστε δταν έκεΐνος πεθανε (σέ ή- λικία 57 έτών) είχε καταντήστ) ί- σχνός σάν σιταροκάλαμο. Τοΰ ά- παγόρευε νά βγαίνη άπό τό σπίτι τπυς, δταν ήθελε ό ζωγράφος, άλλ' οι5τε καί τοϋ έπέτρεπε νά δέχεται τοΰς φίλους τού, στής ώρες πού Ή κ. Χούβερ, ι»ε την νέαν της θεοι νήν ενδυμασίαν χο- ροΰ. υ } Και τώρα, μετά την Ξανθύτπη, «- ιιιλήσουμε γιά την Άγνή Φρέι1 τΐι νιιν«7·«™ τλ.'. Μ_.-:«^« Τ)1^_1.. τοΰ Ντύρερ.' ί έκείνη τοΰ έπεβαλλε νά έργάζεται. Ννχτα—μερά τον εβαζε μέ τό στα νιό νά έργάζεται στό άτελιέ τού, κλειδώνοντάς τον μονάχο μέσα σ' αύτό. "Ηθελε ή Άγνή νά βλέπη άφθονη παραγωγή δουλειας γιά νά κληρονομήση μετά τόν θάνατο τοϋ άντρός της όσον τό δυνατόν περισσότερα. Δέν χώνευε κι' όντε ηθελε νά βλέπτ] ·'""""« "η" τού; άπο τους φίλους τοϋ άντρός της καί δσοι πήγαιναν νά τόν έπισκειρθοϋν σπι- _____.^,η^,^,ν τι τους τούς > άπόπαιρνε μέ τόν
; κανείς τα περίφημα πορτραί- χνδαιότερο τροπο. Κι ετσι κατήν¬
Ή Πάτση Ροϋθ
Μιλλερ, νινηματο-
γοαφιχός αστηο, η
ό-τοια θα συζευχθϋ
τόν Τέυ Κάρνεττ,
διευθυντήν έν Χολ
λυγουντ.
τησε δ μεγάλος καλλιτέχνης σιγά
—σιγά ν' άπομονωθη άπ' δλους
τούς γνωρίμονς καί φίλους, γεγο-
νός πού τόν εσπρωξε μιά ώρα γρη-
νορότερα στόν τάσρο...
Άλλά μήπως καί ή γνναΐκα
τοϋ μεγάλον Σαίξπηιρ ύπήρξΐ να-
λείτερη, Ό ένδοξότερος των "Αγ¬
γλων ποιητών, δ οποίος τόσες φο-
ρές εγραψε γιά τής ίδιοτροπίες
των διαφόρων συζύγων, δέν στά-
θηκε τυχερός στό γάμο τού Παν-
τρεύθηκε την "Αννα Άτάοαιυ, ε-
να σωστό στραβόξυλο, πού έκαμε
δλη τή ζωή τοΰ μεγάλον ποιητοϋ
Ενα διαρκές μαρτνριο, γεμάτο λύ-
πες καί δυστνχίες.
Άς ρίξουμε καί μιά ματιά στή
συίυγική ζωή ενός μεγάλον άν-
θρωπιστοϋ καί φιίοσόφου, ενός
μεγαλου προφήτου, τοϋ Μοκίμεθ
των Τούρ/ων. Ό Σίλβιος Σολέ-
ρο στό έ'ργο τού δ «Ίσλαμισμός»,
νάνει έ/ΐτενή λόγο γιά τα μαρτύ¬
ρια /.αί τα βάσανα πού τράβηξεν
ό Μωάμεθ άπό την γυναΐ/ά τού.
Ό προφήτης. ώς γνωστόν, εΐχε
δΓ/ατέσσαρες εν όλω γνναΐ/ες, της
οποίες καί διετήρησε ιιέχρις ήλι-
νίας έξήντα χρονών. Μά δλας
τάς πικρίας καί τής στενοχώριες
ποΰ όλόκληρη ή Άραβία δέν μπο-
ροΰσε νά τού δώστ), τοΰ τής προ¬
ξενήση μιά άπ' τής γυναΐ/.ες τού,
ή περίφηαη Άισέ. Ό Μωάμεθ
εΐχε μιά κόρη, τή Φατιμέ, πού ή-
ταν έξαισίας καλλονής ν.αί στήν
όποία δ πατέρας της εΐχε ρίξη ο-
λη τού την άδυναμία.
Τό γεγονός αύτό τ*(ταν μία ά-
φορμή ζηλοτυπίας γιά την Άισέ,
ί* δποία τόσα μαρτΰρια τοΰ εκανε
γι' αύτό, ώστε στό τέλος δ Μωά¬
μεθ πεθανε άπ' τό κακό τού.
Άλλά κι' δ διάδοχός τον, ό
Σουλειμάν Β', Σουλτάνος τής
Τονρκίας, δέν στάιτττκε τυχερδτε-
ρος. Ό Σουλειμάν, τόν οποίον
έτρεμε όλόκληρη ή Εύρώπη, στε-
/.όταν σάν σνυλλάκι μπροστά στη
Σουλτάνα Ρωξάνη, ή δποία εΐχΓ
φτάστ) ως τό σουλτανικό χαοέμ»
ώς σκλάβα αΐχμαλωτισμένη άπρ
τούς Σαρακηνούς, οί δποΐοι κατό
πιν την -/άρισαν στόν Σβυλειμάν
Τόσο παλύ εΐχε γοητευθτ} άπ' την
εκπαγλη καλλονή της, υίστε ώρκί
στηκε νά μην πάρη αλλες γυναΐ
κίς καί νά την κρατήση ώς μονα-
δική σύζυγό τού έφ' δρου ζωής.
'Η Σουλτάνα Ρωξάνη εκανε δ,
τι ήθελε τόν σύζυγό της, ή δποία
καί ούσιαστικώς αυτή διτητθυνβ
τής τύχες τοϋ Τουρκικοϋ ν^ά*
τι υς.
Άπό τάς σνζύγους Των Ρωααί>
ών αύτοκρατόοων ξεχωρίζει πρώ-
τη—πρώτη ή Μεσσαλίνα 'Η αί*
μοβόρα καί θηριώδης αυτή γυ«
ναΐκα καταχρωμένη τής μεγάλης
άδυναμίας καί άγάπης τοϋ αΰτο-
νράτορος συζύγου της, δέν έδί·1
στασε δχι μόνον νά τόν άτιμαστ]
ποικιλοτρόπως, άλλά καί νά επι-
βουλευθη κι' αυτή την ζωή τού ά-
κόμα γιά ν' απομείνη μόνη τη^
καί νά οργιάζη όπως αυτή ήθελβ
κι' έννοοϋσί. 'Η άλήθεια είναι δ·
τι τόν άπολυταρχινό χαρα/τήροΐ
τής Μεσσαλίνας; τόν ένίσχυε κυ-
ρίως /.αί ή φυσική άδυναμία τοΰ
ανδρό; της, ό οποίος δταν ήθελδ
νά κάμνη έγκλήματα ή δολοφονθ·
σς, τής άνέθετε στήν γυναΐχά τού.
Καί ή αίμοβόρα Μεσσαλίνα μίΐ
την καταχθόνια φαρμαχεύτρια
Λοκοΰστα, εφερνε πάντοτε είς πέ¬
ρας την αποστόλη της. Γι' αύτό
καί δ αντρας της ύπέκυπτε πάντο¬
τε σ' δλες τής ίδιοτροπίες της
Ή Μαρία Καρολίνα, ή σι^ι·-
γος τοϋ Φερδινάνδου
IV
των
Βουρ6ώνων, υπήρξε κι' αύχή μιά
άπ' τής τρομερώτερες συί1ι)γου^.
. Τόσο πολύ επεβάλλετο στόν αν¬
τρα της, ώστε τόν άνάγκαζε καί
υίοθετούσε ώς γνήσια παιδία τού
τούς καρποΰς Γα>ν έρώτων της.
Μετά τον θάνατό της δ Φερΰι-
νάνδος εγραφε στ' άπομνημονεν-
ματά τού: «Άπ' τα παιδία μου
τα μισά είναι δι/ά μου καί τα ύπό-
λοιπα τής Βασιλίσσης!....»
Καί μιά αλλΓι ά/ίόμη έστεμμένη
γυναΐκα, ή είδεχθής στήν δψι καί
στήν ψυχΠ' αντο/ράτειρα τής Κί-
νας Τσοΰ—Χσί, υπήρξε ιΐιά άπό
τής φρικαλεώτερες γυναΐκες, την
οτ,οία έ'τρεμε ο'/χ μονάχα δ αΰΐο-
/.ράτωρ σύζυγό; της, τα παιδία
της καί τα έγγόνια της—!πί πε-
νήντα όλόκληρα χρόνια— άλλά
καί όλόκληρος ή αύτοκρατορία
της άκόμα Τα έγκλήματα της {}·
ταν απειρα -/αί άκατονόμαστα
"Υπήρξε, μέ λίγα λόγια, δ φόβο;
κι' ό τρόμο; δλων,
Ό Δάντης, κάνοντας λόγο στΐ)
*Θεία Κωμοοδία» τού γιά τής θη-
ριώδει; καί βάναυσες αύτές γυ-
ναΐκες, τής έ'χει -/ατατάξτι στήν
*Κόλαση» τοϋ άρι-στουργηαατικοϋ
ποιήματός τον, οπου ό 'ΐάκωβος
Ρουστι/οΰτσι τοΰ άφηγεΐται τ' ά-
'ΐαρτήματα τή; καθεμιάς.
"Αλλοτε θά σάς άναφέρονμε κι'
3λα παραδείγματα παροιιοίων
"υναικών. Δέν έλπίζουμε δμως νά
. παραδειγματισθοΰν άπ' αττά οί
σύγχρονες σύζυγοι!....
Έκλεκτά βίδλία εχει μόνον τό
Β'βλ'.οπωλείον το3 «Έθν·.χο3 Κή-
ΙΣΤΟΡΙΑ
ΑΙ ΣΥΖΥΓΟΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΝΑΡΩΝ
ΊΙ τετάρτη έπέτειος της εκα¬
τόν ταετηρίδος άπό τοϋ θανατον
τού διασημου Γερμανοΰ ζωγραφου
Ά/μπρεχτ Ντΰρερ μάς θυμιζει
χαι τά^μαρτνρια τα όποΐα ύπέφε-
ρε ο μέγας αύτός καλλιτέχνης άπο
τφ Λναΐκά τού. , , ,
Μά δέν ήταν μονος αυτός μεοα
ότι, /ορεία των μεγάλων άνδρών,
6 ο-γοϊο: βασανίστηκε άπό τή γυ-
Λαϊ/α τού. Καί πολλοί αλλοι, πρίν
ναι ιιετά άπ' αυτόν, τράβαγαν τα
ΐανιδρινα, γιατί ετιτχε νά πάροον
α/ε; άληθινές μαινάδες.
Π ά ή
; ης μ
νι' άρχΠ-ονμε άπο τή γνναΐ/α
τοι Σω/ράτους, την ΐστορική
Ξι,,νθίτπη. 'Ακοϋστε τώρα τα 6ά·
ΰα ι /.αί τα μαρτύρια πού ΰπέ-
φεοε άπ' αύτη ό μεγάλος φιλόσο-
φο. τή; αρχαιότητος
11 /.νρά Ξανθίππίι, ΰστερα άπο
' ι: μηνες μετά τό γάμο τη; μέ
το Σω/ράτη, αρχισε νά δείχνη ] /Η γυναΐκα τοΰ Ντϋρερ τόσο πο-
τιι, -τρώτες ιδιοτροπίες της. Στη | Αν είχε βασανίσιι τόν' αντρα της.
Η ΞΑΝΘΙΠΠΗ ΤΟΥ ΣΏΚΡΑΤΟΥΣ.- ΤΟ ΞΥΛΟΚΟΠΗΜΑ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣ0Φ0Υ.- ΤΙ ΤΙΜΠΡΙΕΣ
ΤΟΥ ΕΠΕΒΑΛΕΝ Η ΞΑΝΘΙΠΠΗ.- Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΝΤΥΡΕΡ.- ΠΩΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΜΕ-
ΓΑΛΟ ΖΩΓΡΑΦΟ ΝΑ ΠΕΘΑΝΗ.- ΚΙ' Ο ΣΑΙΞΠΗΡ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΣΥΖΥ-
ΓΟΣ.-- ΤΙ ΤΡΑΒΟΥΣΕ Ο ΜΩΑΜΕΘ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ.- Η ΜΕΣΣΑ-
ΑΙΝΑ, ΚΛΠ.
τα πού τής εκανε ό σύζυγός της
είναι αδύνατον νά φαντασθη πώς
ιι γυναΐκα έ/είνη, μέ την τόση ώ-
μορφιά καί γλυκύτΓ,τα τοΰ πρόσω¬
πον της, τ' άθώο βλέμμα της καί
τό χαριτωμένο μειδίαμα της, ΰπ-
τϊρξε υιά στρίγγλα πού είχε με¬
ταβάλη σέ άληθινή κόλαση τή ζωή
τοΰ μεγάλον ζωγράφου Ένα;
σΰγχρονος τοϋ Ντΰρερ χρονΐ/«ο-
γράφος, δ Οϋΐλλιμπραντ Πιρκέν-
μ·ερ, γράφει στ' άπομνημονεύαα-
τά τού, σχετικώς νιά τή διαγωγή
τής Φρέυ πρός τόν σύζυγό της:
αι/ι] τόν γκρίνιαζε άδιάκοπα, μά
νοη'ορα τής γκρίνιες διαδέχτη-
/α οί ναυγάδες, οί όποΐοι πολ-
>ε: φορές κατέληγον σέ θλιθερό
έτι/ογο: σέ αγριο ξυλσκόπημα
τοΐ φτωχοϋ φιλοσόφον! "Οσο τα
νροηα περνοϋσαν, τόσο ή Ξαν-
Όίπη γινόταν θηρίο άνήμερο
γινόταν θηρίο άνήμερο
Δέν αφηνε τόν τόν αντρα τη; νά
οταθη σέ χλωρό κλαδί Πολλές
ς:Γοε; μάλιστα ούρλιάίοντας τόν.
γπηγονσε, μέ τό σκονπόϋνλο στό
νεαι ώς την άγορά. Ή Ξανθίππη
ενοονσε καλά καί σώνει νά ξυ-
,- >η τόν αντρα της, χειυώνα—
να/ο/.αϊρι, μιά ωρα προτοϋ άνατεί
λη ό ηλιος, ταί τουτο γιά ναβγη
"ε;ι) ενωρίς ναί νά έξοικονοαήσρ
χρηιιατα καί νά, .γϊ,'ρίθ^ νά δώβΐ)
τι~ς γυναίκας τον νά πάη νά ψο>
ιση
Οσά/ι; δ Σωκράτης δέν κατ-
βόρθωνε νά βρή χρήματα, δέν τολ-
I
οϊ-σε νά γνριση στό σπίτι τον.
'Πίερε δ όγαθό; φιλόοοφος τί
το περίμενε Τότε μεσολαβοϋσαν
η ιιαθηταί τού, οί δποΐοι έσυμ-
'-<ιν προσωρινώς τα πράγμα- I ιά κάθε παρεκτροπή τοϋ -ω/ράτη, ή γυναίκά τού τοϋ έπ- γ6«)αε ναί Ίδιαίτερες τιαωρίες. Χ« μερι/ές άπ' αύτές: Τον άφη- 1Γ ιολλέ; νύχτε; εξω άπ' τό σπίτι, οιοτε ό Σωκράτης πήγαινε καί αόταν κάτω άπ' τής στοές ή α στούς ναούς. Τόν ύπεχρε'ωνε βγαίντι εξω ξυπόλητος, κι' ολ¬ '* τε τόν εβαζε κι' επλενε μόνος τοι τα έαώρρονχά τον. Παραλεί- ^οναε^ τώοα πώς δνό—τρείς φο- ' την έ'δδομάδα οί μαθηταί τοϋ - Λθάτχ βλεπανε τό σοφό δάσκα- " ^τους μέ γρατζουνισμε'να τα ί1 ΰτρά τού άπό τα νΰχια τής συ- ' 'ου τού. ώστε δταν έκεΐνος πεθανε (σέ ή- λικία 57 έτών) είχε καταντήστ) ί- σχνός σάν σιταροκάλαμο. Τοΰ ά- παγόρευε νά βγαίνη άπό τό σπίτι τπυς, δταν ήθελε ό ζωγράφος, άλλ' οι5τε καί τοϋ έπέτρεπε νά δέχεται τοΰς φίλους τού, στής ώρες πού Ή κ. Χούβερ, ι»ε την νέαν της θεοι νήν ενδυμασίαν χο- ροΰ. υ } Και τώρα, μετά την Ξανθύτπη, «- ιιιλήσουμε γιά την Άγνή Φρέι1 τΐι νιιν«7·«™ τλ.'. Μ_.-:«^« Τ)1^_1.. τοΰ Ντύρερ.' ί έκείνη τοΰ έπεβαλλε νά έργάζεται. Ννχτα—μερά τον εβαζε μέ τό στα νιό νά έργάζεται στό άτελιέ τού, κλειδώνοντάς τον μονάχο μέσα σ' αύτό. "Ηθελε ή Άγνή νά βλέπη άφθονη παραγωγή δουλειας γιά νά κληρονομήση μετά τόν θάνατο τοϋ άντρός της όσον τό δυνατόν περισσότερα. Δέν χώνευε κι' όντε ηθελε νά βλέπτ] ·'""""« "η" τού; άπο τους φίλους τοϋ άντρός της καί δσοι πήγαιναν νά τόν έπισκειρθοϋν σπι- _____.^,η^,^,ν τι τους τούς > άπόπαιρνε μέ τόν
; κανείς τα περίφημα πορτραί- χνδαιότερο τροπο. Κι ετσι κατήν¬
Ή Πάτση Ροϋθ
Μιλλερ, νινηματο-
γοαφιχός αστηο, η
ό-τοια θα συζευχθϋ
τόν Τέυ Κάρνεττ,
διευθυντήν έν Χολ
λυγουντ.
τησε δ μεγάλος καλλιτέχνης σιγά
—σιγά ν' άπομονωθη άπ' δλους
τούς γνωρίμονς καί φίλους, γεγο-
νός πού τόν εσπρωξε μιά ώρα γρη-
νορότερα στόν τάσρο...
Άλλά μήπως καί ή γνναΐκα
τοϋ μεγάλον Σαίξπηιρ ύπήρξΐ να-
λείτερη, Ό ένδοξότερος των "Αγ¬
γλων ποιητών, δ οποίος τόσες φο-
ρές εγραψε γιά τής ίδιοτροπίες
των διαφόρων συζύγων, δέν στά-
θηκε τυχερός στό γάμο τού Παν-
τρεύθηκε την "Αννα Άτάοαιυ, ε-
να σωστό στραβόξυλο, πού έκαμε
δλη τή ζωή τοΰ μεγάλον ποιητοϋ
Ενα διαρκές μαρτνριο, γεμάτο λύ-
πες καί δυστνχίες.
Άς ρίξουμε καί μιά ματιά στή
συίυγική ζωή ενός μεγάλον άν-
θρωπιστοϋ καί φιίοσόφου, ενός
μεγαλου προφήτου, τοϋ Μοκίμεθ
των Τούρ/ων. Ό Σίλβιος Σολέ-
ρο στό έ'ργο τού δ «Ίσλαμισμός»,
νάνει έ/ΐτενή λόγο γιά τα μαρτύ¬
ρια /.αί τα βάσανα πού τράβηξεν
ό Μωάμεθ άπό την γυναΐ/ά τού.
Ό προφήτης. ώς γνωστόν, εΐχε
δΓ/ατέσσαρες εν όλω γνναΐ/ες, της
οποίες καί διετήρησε ιιέχρις ήλι-
νίας έξήντα χρονών. Μά δλας
τάς πικρίας καί τής στενοχώριες
ποΰ όλόκληρη ή Άραβία δέν μπο-
ροΰσε νά τού δώστ), τοΰ τής προ¬
ξενήση μιά άπ' τής γυναΐ/.ες τού,
ή περίφηαη Άισέ. Ό Μωάμεθ
εΐχε μιά κόρη, τή Φατιμέ, πού ή-
ταν έξαισίας καλλονής ν.αί στήν
όποία δ πατέρας της εΐχε ρίξη ο-
λη τού την άδυναμία.
Τό γεγονός αύτό τ*(ταν μία ά-
φορμή ζηλοτυπίας γιά την Άισέ,
ί* δποία τόσα μαρτΰρια τοΰ εκανε
γι' αύτό, ώστε στό τέλος δ Μωά¬
μεθ πεθανε άπ' τό κακό τού.
Άλλά κι' δ διάδοχός τον, ό
Σουλειμάν Β', Σουλτάνος τής
Τονρκίας, δέν στάιτττκε τυχερδτε-
ρος. Ό Σουλειμάν, τόν οποίον
έτρεμε όλόκληρη ή Εύρώπη, στε-
/.όταν σάν σνυλλάκι μπροστά στη
Σουλτάνα Ρωξάνη, ή δποία εΐχΓ
φτάστ) ως τό σουλτανικό χαοέμ»
ώς σκλάβα αΐχμαλωτισμένη άπρ
τούς Σαρακηνούς, οί δποΐοι κατό
πιν την -/άρισαν στόν Σβυλειμάν
Τόσο παλύ εΐχε γοητευθτ} άπ' την
εκπαγλη καλλονή της, υίστε ώρκί
στηκε νά μην πάρη αλλες γυναΐ
κίς καί νά την κρατήση ώς μονα-
δική σύζυγό τού έφ' δρου ζωής.
'Η Σουλτάνα Ρωξάνη εκανε δ,
τι ήθελε τόν σύζυγό της, ή δποία
καί ούσιαστικώς αυτή διτητθυνβ
τής τύχες τοϋ Τουρκικοϋ ν^ά*
τι υς.
Άπό τάς σνζύγους Των Ρωααί>
ών αύτοκρατόοων ξεχωρίζει πρώ-
τη—πρώτη ή Μεσσαλίνα 'Η αί*
μοβόρα καί θηριώδης αυτή γυ«
ναΐκα καταχρωμένη τής μεγάλης
άδυναμίας καί άγάπης τοϋ αΰτο-
νράτορος συζύγου της, δέν έδί·1
στασε δχι μόνον νά τόν άτιμαστ]
ποικιλοτρόπως, άλλά καί νά επι-
βουλευθη κι' αυτή την ζωή τού ά-
κόμα γιά ν' απομείνη μόνη τη^
καί νά οργιάζη όπως αυτή ήθελβ
κι' έννοοϋσί. 'Η άλήθεια είναι δ·
τι τόν άπολυταρχινό χαρα/τήροΐ
τής Μεσσαλίνας; τόν ένίσχυε κυ-
ρίως /.αί ή φυσική άδυναμία τοΰ
ανδρό; της, ό οποίος δταν ήθελδ
νά κάμνη έγκλήματα ή δολοφονθ·
σς, τής άνέθετε στήν γυναΐχά τού.
Καί ή αίμοβόρα Μεσσαλίνα μίΐ
την καταχθόνια φαρμαχεύτρια
Λοκοΰστα, εφερνε πάντοτε είς πέ¬
ρας την αποστόλη της. Γι' αύτό
καί δ αντρας της ύπέκυπτε πάντο¬
τε σ' δλες τής ίδιοτροπίες της
Ή Μαρία Καρολίνα, ή σι^ι·-
γος τοϋ Φερδινάνδου
IV
των
Βουρ6ώνων, υπήρξε κι' αύχή μιά
άπ' τής τρομερώτερες συί1ι)γου^.
. Τόσο πολύ επεβάλλετο στόν αν¬
τρα της, ώστε τόν άνάγκαζε καί
υίοθετούσε ώς γνήσια παιδία τού
τούς καρποΰς Γα>ν έρώτων της.
Μετά τον θάνατό της δ Φερΰι-
νάνδος εγραφε στ' άπομνημονεν-
ματά τού: «Άπ' τα παιδία μου
τα μισά είναι δι/ά μου καί τα ύπό-
λοιπα τής Βασιλίσσης!....»
Καί μιά αλλΓι ά/ίόμη έστεμμένη
γυναΐκα, ή είδεχθής στήν δψι καί
στήν ψυχΠ' αντο/ράτειρα τής Κί-
νας Τσοΰ—Χσί, υπήρξε ιΐιά άπό
τής φρικαλεώτερες γυναΐκες, την
οτ,οία έ'τρεμε ο'/χ μονάχα δ αΰΐο-
/.ράτωρ σύζυγό; της, τα παιδία
της καί τα έγγόνια της—!πί πε-
νήντα όλόκληρα χρόνια— άλλά
καί όλόκληρος ή αύτοκρατορία
της άκόμα Τα έγκλήματα της {}·
ταν απειρα -/αί άκατονόμαστα
"Υπήρξε, μέ λίγα λόγια, δ φόβο;
κι' ό τρόμο; δλων,
Ό Δάντης, κάνοντας λόγο στΐ)
*Θεία Κωμοοδία» τού γιά τής θη-
ριώδει; καί βάναυσες αύτές γυ-
ναΐκες, τής έ'χει -/ατατάξτι στήν
*Κόλαση» τοϋ άρι-στουργηαατικοϋ
ποιήματός τον, οπου ό 'ΐάκωβος
Ρουστι/οΰτσι τοΰ άφηγεΐται τ' ά-
'ΐαρτήματα τή; καθεμιάς.
"Αλλοτε θά σάς άναφέρονμε κι'
3λα παραδείγματα παροιιοίων
"υναικών. Δέν έλπίζουμε δμως νά
. παραδειγματισθοΰν άπ' αττά οί
σύγχρονες σύζυγοι!....
Έκλεκτά βίδλία εχει μόνον τό
Β'βλ'.οπωλείον το3 «Έθν·.χο3 Κή-
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ
Εικών τοϋ Αν,υυ φραγκίσκον μρτα^ τον σεισμόν όστις ποό έτών μετέβαλε την πόλιν είς έρείτια. Τα ύΐ|·ηλοτερα χτίρια, οί ούρανοξύσται, έμειναν σχε-
δόν ά6?α6ί), ενφ αί ίχ /ίεοάμων χαί |ύλαοΛ οικίαι κατέ-ΐεσαν, ώ ςφαινρτπι ./«τη ήεξιά
Ή άπαίσιωτέρα λέξις τού άν
θρωτίνον λεξιλογίου δέν πρέπει
νά έγείρη φόβον είς την ψυχήν
κανενό; Νεουαρκέζον. Σ ε ι-
σ μ ό ς! — κραυγή τνοόμου και προ
οίμιον καταστροφάς, προκαλοΰν ά-
πίστεντον φόβον είς πάσαν κατοι
κηιιένην γωνίαν τής ύδρογείσυ, —
κάτι τι, τό οποίον τα 4.000.000
άν&ρώπων, τα κατοικβΰντα επί τή:
νήσου Μανχάτταν και πέριξ αυ¬
τής, άδΐΛ'ατοΰν νά συμβιβάσσυν και
νά συν&έσουν μέ τόν στερεάν 6οά
χον εκτάσεως 24 μιλίων επί τοϋ δ-
ποίου καθημερινώς ζοϋν και έργά
ζονται. - -
Καίτοι αί δονήσεις τοΰ άενά-
παγοϋ; σωλήνος υπό τόν Χώδσωνα
άναγινώονουν τάς σχετινά; έπικε
φαλίδας των. εφημερίδων καί ά
πάντες λησμονοΰντες την Ιδικήν
των πιθανήν μοίραν κινοϋν τάς κε
φα?άς των ναί δίδουν πέρας εί*
τό ·θ·έμα διά τής φράσεως: «Τί
κρϊμα' Τί κρΐμα!»
Καί αύτοι έπίσης εχουν πεποί¬
θησιν είς τόν βράχον.
Καί πολΰ δικαίω;.
Ό γιγάντειος κόχλαξ των, άγ/υ
ροβολημένος μέχρι των έγκάταη
τής Μητρός Γής, ποτέ έ'ως τώρυ
δέν έδείχδη είς αυτού; απιστος.
Γεωλόγοι, παλαιοντολόγοι κα'
σεισμολόγοι καί πάντες όσοι έμ-
ως τρίβομένου · γηΐνου φλοιοΰ Οαθννουν εις τα μυστή,ρια των 6ρα-
φθάνσυν έκ των Άντιρόνταξ υολ ι χωδών σχΐ}ματισμών, στροομάτων
της Νέας Αγγλίας είς τα πρόθυ-
ρα της πόλεως — είς τό νατώφλι-
ι------- >ν τ<Χι'τ01ς 5έν ύπάοχει ύπάιοχει καί διαταράξεων τής γής, βεθαι' οίον αυτού; ότι αύτό ίσω; δέν θά συμβή ποτέ. Τό Βερμόντ /αί τό εδαφο; πλη Μετ' απεριορίστου πεποιθήσεως Ι οίον τοΰ Χώδσωνος, δυνατόν νά ό- είς τό άτρωτον τής βραχώδονς 6ά λισθήστ) είς τό «Νόγγανς Φωλτ» ΓΓΟ/.'ν- -τνι— <£. ττλΊ ιϊ- ε^Λθίηι:! Λ5 ΛΛ/ον νΠΙ ηϊ ΤΓΙΓηι ΓΛΜΙ1ΛΙ 111 *.λ Υι Αι ι λ! -»νΛ ο ν των φόβος. καί οΐι περίφηΐΑΟΐ μικ,ηθιιοΐ τοδ Μούντων έν Κοννέκτικουτ διη'ατόν νά έμβάλλουν φρίκην' εί; τάς ψυ χάς των Χαντωμιτών, άλλ' ό άρ εγκατα τής γή;. Ό Άγιος Φραγ χοϊος βράχο; μένει άκλόνητος. ■/ϊσκος σχίζεται είς χαράδρας και ι Οντως;, έκ προνοίας; ή εκ φύσε σεώς της, -ή πόλις έγείρει δλονέν ύψηλότερον, την πολύπυργον κε φαλήν της. Τό Τόκιο καταπινεται εις τα καταστρέφεται υπό τοϋ πΐ'ρός. Μέ· ρος τόόν 'Αζορών βυίΚζεται είς την θάλασσαν Ύποβρυχιος σεισμ·>
στέλλει πελώρια κύματα εί; την
καρδίαν τοϋ Γκά?ν6εστων.
Οί Νεουορ/έζοι οίκτείρουν τού;
πάσχοντα; άδελφσύς των είς μεμα
κρυσμίνας γωνία; τοϋ κόσμον, δί¬
δουν γενναΐίί'ώρως «κ τοΰ βαί^αν-
τίου των καί έξακολοτ»θ·οϋν νά ζοΰ
είς ϋψος ίσον πρός την έπιφάνει
§ αν τής ·θαλάσσΓ,ς καί νά εργάζων
ται είς τα σύννεφα, βεβαιοί ότι αί<« τό τό πραγμα δέν ημπορεί νά τοίς συμβή ποτέ. Ό κΰρ Μανχάτταν άνέρχεται είς την Ίλιγγιώδη κορυφήν τοΰ χει ροττοιήτου σωροϋ έκ χάλυβος καί λίθ ί ί ά δίδ λίή ρή ρ χ λίθου καί χωρίς νά δίδΐ] ή προσοχήν είς τα πές..ξ τού, άνα- γινώσκει: «Κωνσταντινοΰπολι;, 1 Άπρι λίου.— Τρομακτικά ςραινόμενα συ Λώδευσαν τόν σεισμόν όστις έκλό νισεν έκ ι3·εμελίων την Σμύρνην β«ερερον. Τα {55ατα τής θαλάσσης έ'βρασαν καί συνεταράχ'θησαν και τό αρχαίον Άρραράτ άνέδωσεν ύ· πόκωφον μυκη/θμόν πρό τη; μεγά- λη; βροντής ήτις συνώδευσε τό τέ λος τής πόλεως». Χιλιάδες αλλων σπεχ.'δόντων εί? τάς οικίας των μέ ταχύτψα 60 μι λίων την ώραν διά με'σου ενός (η.·μ- ως, ή άπηλλαγμένη δονήσεων νή¬ σος έ'χει μετεδώσί] τό αίσθημα τη άσφώεία; εί; τα; ψυχάς των κα τοίκων της "Ισω; οί πολυάσχολοι κάτοικο τής νι'ισου δέν εχουν χαιοόν νά σκε φθοϋν τόν κίνδυνον, όστις τοΰς πε ριστοιχίζει. "Ισω; δέν γνωρίζουι ότι ζοϋν ακριβώς είς τό ανρον έ νός έκ των ένεργητικωτέρων δια1 μερισμάτων τής Άμερικανινής ή πείοου, την Νότιον κοιλάδα τοί ποταμοΰ 'Αγίου Λαυρεντίου. "Οταν πρό ολίγων ημερών οί κατοινοϋντες είς πόλεις καί χωρία εί; απόστασιν μόνον έκατοντάδο: μιλίων έκ τής Νέας Υόρκης ησθάν θησαν τό έ'δαφο; νά ύποχωρί{ κάτ Λ •θέν των μέ κλονισμόν προκαλοΰν- τα ζάλην, καί όταν οί ούρανοξύ- οται εκλιναν έστω καί ελάχιστον ό- πό την δόνησιν, μόνον πεντήκοντα ή περισσότερα πρόσωπα Ι'δειςαν αρκετόν ένδιαφ«έρον διά τό ςραινό- μενον καί επεσκέφθησαν τό Πα- 'επιστήμιον Φόρνταμ, τόν πλησιέ¬ στερον σεισμογραφικόν σταθμόν, όπως μάθουν την έκτασιν καί την έντασιν τοΰ σεισμοϋ. Καμμιά σπουδή πρό; ασφάλειαν τής ζωής εναντίον σεισμοϋ. Διά την Νέαν "Υόρκην ήτο ι πλώ; είς έ'τι σεισμό; — κόπον άλ- λοΰ Άλλ' 5ρά γε ή ύΐτεστάτη αύτη απομίμησις, ή μεγαλοπρεπής αύ¬ τη άδιασ^ρία, είνε δικαιολογημένη έκ τώ των γεγονότων καί έκ τής άλη- θοΰς καταστάσεως των πραγμά- των: ΟΙ ΕΠΙΣΤΗιΥΙΟΝΕΣ ΛΕΓιΙ ΕΙΝΑΙ ΚΤΙΣΜΕΝΗ ΕΠ|| ΣΕΝ ΕΠΙΜΕΛΏΣ ΣΥΓΚΡΙΤΙ» "Οσοι είναι είς άρίστι »£θινν έκφέρουν κρίσιν, λέγοη ότι είναι] "Ας ίδωμεν τί εχουν επί τού αντικείμενον τ<η τού αί || ξοχώτεραι αύθεντίαι — τικοί έμπειρογνώαονες ν.ολλεγίων η άνεξάρτητι ι ε Ώ μόν ε; καί μηχανικοί, οιτηε; " λέτησαν τόν ύπολειπόμενον ί τελευταίον φυσικόν κίνδη η την τελευταίαν πενταετίια /αι 5 μετά τούς σεισμούς τή; Ιατωνι] άς καί τής Άνίας Βαροαυα;, Τι έν Ούασιγκτώνι Καρνε ^ όν Ίν· στιτοΰτόν εμελέτησεν ιδι χιτέρίΓ': τό ζήτημα. Επιστημονικαί άχι λαί καθ" άπασαν την χωρ α 5ιδι μαθήματα σεισμολογίας /αι φών θεμάτων. Μεγάλαι ι-τί οίνοδομησεως καί οίκοδοιο τιλ ύλι/ών ίδαπάνησαν πόλιν /ρονο· καί μεγάλα χρηματικά ποοα - έπινόησιν άντισεισμικών οί/ μών. Κοί ή Κυβέρνησις, διά τή; {>
ςεσίας τού άξιολόγου αυτή; τμή
ματος τής Π αρακτίου και Γεωδοι·
τικής 'Επιθεωρήσεως έθεσεν ν
ενέργειαν μηχανισμόν, όστι; ένδε
χεται νά φέρη άληθεΐ; ποουοησεις|
μελλουσών διαταράξεων.
Πρό ολίγον ετιό Π. λ Πεχ,|
διευιτυντής τοϋ Τμήματος τοΰ Γηί
νού Μαγνιττισμοϋ καί τής Ιπσμο-'
λογίας τής Π αρακτίου /αι Γεω-
δαιτικής Επιθεωρήσεως τΓον Ή
νωμένων Πο?ατειών,
σε τριετή μελέτην τοϋ
τούτου.
Περί της Πολιτείας Νεας Υ¬
όρκης καί τής ΰπαγωγή; αυτή;
είς γτμνας διαταράξεις, ό / *θηγη-
τής Π έκ λέγει:
«Τό ·διαμέρισμα τουτο, ΐΓτα τού
παρα/'ειμένου Κοναδά, ϊγη σνγ
κριτι/ώς μέγαν αριθμόν σεισιιών
»Γεω?νύγοι τινές έσχέτισαν τΐ|ν
ενέργειαν ταύτην μέ τό γε^ονο; !>
τι κατά τάς παγετά>5εις πεοιοδου;
τό βάοος τοϋ πάγον μετέβη ε το
σχήμα τοϋ φλοιοϋ τής γ'Γ- "''α'
φρονούν δτι ούτος έπανέρχΐ·τ|(ΐ ο*"
μηδόν είς την κανονικήν τοι ι)εσιν,
άλλα τό τοιούτον δέν δυνατόν ο
ποδειχθη.
»Τουαϋται έπανορθώσει; -τι·0α-
νώς θά συνωδείον'το υπό τού εί-
δους τού σεισμοϋ όστι; σιιιοαινοι
εί; τό διαμέρισμα τούτο
»'Η ενεργεια λα·ιιβάνει /ωοον
τόσον είς την προέκτασιν των
Άππαλαχίων όσον -/αί είς την στε
νήν παοαλιοκήν πεδιάδα, τα δέ Αν Ι
τιρόναξ ε'χονν σημαντικήν μι/«οτε-|
ραν ενέργειαν.
»Μέ τό μεγαλειτέρον μψοζ τού Ι
παράλληλον προ; την Κοιλάδα χσνΐ
Άγιον Λαυαεντίου, οί σποιοαιο-Ι
τεροι σεισμοί τοϋ διαμεζίομ«τ0,'Ι
τοι'τον γίνονται ισχυρώς1 αισίτητ01· Ι
»'Επιπροσθέτως, εϊκοσι δυ» οο
νήσεις κατεγράφησαν ώς βνμοα-
σαι έντός των όρίων τή? Π ολιτει-1
άς, έξ ών αί πλείσται έπηρεα"αν
μικράν μό /όν περιφέρειαν Οί ««ι·
σμοί οΰτοι έγιναν είς τό 'ΑνΤ'^Λ.
ταξ, έγγύς τής πόλεοος Νε«? .^
όρκης καί είς τό δυτικόν μέρος τη-
Εικών τοϋ Αν,υυ φραγκίσκον μρτα^ τον σεισμόν όστις ποό έτών μετέβαλε την πόλιν είς έρείτια. Τα ύΐ|·ηλοτερα χτίρια, οί ούρανοξύσται, έμειναν σχε-
δόν ά6?α6ί), ενφ αί ίχ /ίεοάμων χαί |ύλαοΛ οικίαι κατέ-ΐεσαν, ώ ςφαινρτπι ./«τη ήεξιά
Ή άπαίσιωτέρα λέξις τού άν
θρωτίνον λεξιλογίου δέν πρέπει
νά έγείρη φόβον είς την ψυχήν
κανενό; Νεουαρκέζον. Σ ε ι-
σ μ ό ς! — κραυγή τνοόμου και προ
οίμιον καταστροφάς, προκαλοΰν ά-
πίστεντον φόβον είς πάσαν κατοι
κηιιένην γωνίαν τής ύδρογείσυ, —
κάτι τι, τό οποίον τα 4.000.000
άν&ρώπων, τα κατοικβΰντα επί τή:
νήσου Μανχάτταν και πέριξ αυ¬
τής, άδΐΛ'ατοΰν νά συμβιβάσσυν και
νά συν&έσουν μέ τόν στερεάν 6οά
χον εκτάσεως 24 μιλίων επί τοϋ δ-
ποίου καθημερινώς ζοϋν και έργά
ζονται. - -
Καίτοι αί δονήσεις τοΰ άενά-
παγοϋ; σωλήνος υπό τόν Χώδσωνα
άναγινώονουν τάς σχετινά; έπικε
φαλίδας των. εφημερίδων καί ά
πάντες λησμονοΰντες την Ιδικήν
των πιθανήν μοίραν κινοϋν τάς κε
φα?άς των ναί δίδουν πέρας εί*
τό ·θ·έμα διά τής φράσεως: «Τί
κρϊμα' Τί κρΐμα!»
Καί αύτοι έπίσης εχουν πεποί¬
θησιν είς τόν βράχον.
Καί πολΰ δικαίω;.
Ό γιγάντειος κόχλαξ των, άγ/υ
ροβολημένος μέχρι των έγκάταη
τής Μητρός Γής, ποτέ έ'ως τώρυ
δέν έδείχδη είς αυτού; απιστος.
Γεωλόγοι, παλαιοντολόγοι κα'
σεισμολόγοι καί πάντες όσοι έμ-
ως τρίβομένου · γηΐνου φλοιοΰ Οαθννουν εις τα μυστή,ρια των 6ρα-
φθάνσυν έκ των Άντιρόνταξ υολ ι χωδών σχΐ}ματισμών, στροομάτων
της Νέας Αγγλίας είς τα πρόθυ-
ρα της πόλεως — είς τό νατώφλι-
ι------- >ν τ<Χι'τ01ς 5έν ύπάοχει ύπάιοχει καί διαταράξεων τής γής, βεθαι' οίον αυτού; ότι αύτό ίσω; δέν θά συμβή ποτέ. Τό Βερμόντ /αί τό εδαφο; πλη Μετ' απεριορίστου πεποιθήσεως Ι οίον τοΰ Χώδσωνος, δυνατόν νά ό- είς τό άτρωτον τής βραχώδονς 6ά λισθήστ) είς τό «Νόγγανς Φωλτ» ΓΓΟ/.'ν- -τνι— <£. ττλΊ ιϊ- ε^Λθίηι:! Λ5 ΛΛ/ον νΠΙ ηϊ ΤΓΙΓηι ΓΛΜΙ1ΛΙ 111 *.λ Υι Αι ι λ! -»νΛ ο ν των φόβος. καί οΐι περίφηΐΑΟΐ μικ,ηθιιοΐ τοδ Μούντων έν Κοννέκτικουτ διη'ατόν νά έμβάλλουν φρίκην' εί; τάς ψυ χάς των Χαντωμιτών, άλλ' ό άρ εγκατα τής γή;. Ό Άγιος Φραγ χοϊος βράχο; μένει άκλόνητος. ■/ϊσκος σχίζεται είς χαράδρας και ι Οντως;, έκ προνοίας; ή εκ φύσε σεώς της, -ή πόλις έγείρει δλονέν ύψηλότερον, την πολύπυργον κε φαλήν της. Τό Τόκιο καταπινεται εις τα καταστρέφεται υπό τοϋ πΐ'ρός. Μέ· ρος τόόν 'Αζορών βυίΚζεται είς την θάλασσαν Ύποβρυχιος σεισμ·>
στέλλει πελώρια κύματα εί; την
καρδίαν τοϋ Γκά?ν6εστων.
Οί Νεουορ/έζοι οίκτείρουν τού;
πάσχοντα; άδελφσύς των είς μεμα
κρυσμίνας γωνία; τοϋ κόσμον, δί¬
δουν γενναΐίί'ώρως «κ τοΰ βαί^αν-
τίου των καί έξακολοτ»θ·οϋν νά ζοΰ
είς ϋψος ίσον πρός την έπιφάνει
§ αν τής ·θαλάσσΓ,ς καί νά εργάζων
ται είς τα σύννεφα, βεβαιοί ότι αί<« τό τό πραγμα δέν ημπορεί νά τοίς συμβή ποτέ. Ό κΰρ Μανχάτταν άνέρχεται είς την Ίλιγγιώδη κορυφήν τοΰ χει ροττοιήτου σωροϋ έκ χάλυβος καί λίθ ί ί ά δίδ λίή ρή ρ χ λίθου καί χωρίς νά δίδΐ] ή προσοχήν είς τα πές..ξ τού, άνα- γινώσκει: «Κωνσταντινοΰπολι;, 1 Άπρι λίου.— Τρομακτικά ςραινόμενα συ Λώδευσαν τόν σεισμόν όστις έκλό νισεν έκ ι3·εμελίων την Σμύρνην β«ερερον. Τα {55ατα τής θαλάσσης έ'βρασαν καί συνεταράχ'θησαν και τό αρχαίον Άρραράτ άνέδωσεν ύ· πόκωφον μυκη/θμόν πρό τη; μεγά- λη; βροντής ήτις συνώδευσε τό τέ λος τής πόλεως». Χιλιάδες αλλων σπεχ.'δόντων εί? τάς οικίας των μέ ταχύτψα 60 μι λίων την ώραν διά με'σου ενός (η.·μ- ως, ή άπηλλαγμένη δονήσεων νή¬ σος έ'χει μετεδώσί] τό αίσθημα τη άσφώεία; εί; τα; ψυχάς των κα τοίκων της "Ισω; οί πολυάσχολοι κάτοικο τής νι'ισου δέν εχουν χαιοόν νά σκε φθοϋν τόν κίνδυνον, όστις τοΰς πε ριστοιχίζει. "Ισω; δέν γνωρίζουι ότι ζοϋν ακριβώς είς τό ανρον έ νός έκ των ένεργητικωτέρων δια1 μερισμάτων τής Άμερικανινής ή πείοου, την Νότιον κοιλάδα τοί ποταμοΰ 'Αγίου Λαυρεντίου. "Οταν πρό ολίγων ημερών οί κατοινοϋντες είς πόλεις καί χωρία εί; απόστασιν μόνον έκατοντάδο: μιλίων έκ τής Νέας Υόρκης ησθάν θησαν τό έ'δαφο; νά ύποχωρί{ κάτ Λ •θέν των μέ κλονισμόν προκαλοΰν- τα ζάλην, καί όταν οί ούρανοξύ- οται εκλιναν έστω καί ελάχιστον ό- πό την δόνησιν, μόνον πεντήκοντα ή περισσότερα πρόσωπα Ι'δειςαν αρκετόν ένδιαφ«έρον διά τό ςραινό- μενον καί επεσκέφθησαν τό Πα- 'επιστήμιον Φόρνταμ, τόν πλησιέ¬ στερον σεισμογραφικόν σταθμόν, όπως μάθουν την έκτασιν καί την έντασιν τοΰ σεισμοϋ. Καμμιά σπουδή πρό; ασφάλειαν τής ζωής εναντίον σεισμοϋ. Διά την Νέαν "Υόρκην ήτο ι πλώ; είς έ'τι σεισμό; — κόπον άλ- λοΰ Άλλ' 5ρά γε ή ύΐτεστάτη αύτη απομίμησις, ή μεγαλοπρεπής αύ¬ τη άδιασ^ρία, είνε δικαιολογημένη έκ τώ των γεγονότων καί έκ τής άλη- θοΰς καταστάσεως των πραγμά- των: ΟΙ ΕΠΙΣΤΗιΥΙΟΝΕΣ ΛΕΓιΙ ΕΙΝΑΙ ΚΤΙΣΜΕΝΗ ΕΠ|| ΣΕΝ ΕΠΙΜΕΛΏΣ ΣΥΓΚΡΙΤΙ» "Οσοι είναι είς άρίστι »£θινν έκφέρουν κρίσιν, λέγοη ότι είναι] "Ας ίδωμεν τί εχουν επί τού αντικείμενον τ<η τού αί || ξοχώτεραι αύθεντίαι — τικοί έμπειρογνώαονες ν.ολλεγίων η άνεξάρτητι ι ε Ώ μόν ε; καί μηχανικοί, οιτηε; " λέτησαν τόν ύπολειπόμενον ί τελευταίον φυσικόν κίνδη η την τελευταίαν πενταετίια /αι 5 μετά τούς σεισμούς τή; Ιατωνι] άς καί τής Άνίας Βαροαυα;, Τι έν Ούασιγκτώνι Καρνε ^ όν Ίν· στιτοΰτόν εμελέτησεν ιδι χιτέρίΓ': τό ζήτημα. Επιστημονικαί άχι λαί καθ" άπασαν την χωρ α 5ιδι μαθήματα σεισμολογίας /αι φών θεμάτων. Μεγάλαι ι-τί οίνοδομησεως καί οίκοδοιο τιλ ύλι/ών ίδαπάνησαν πόλιν /ρονο· καί μεγάλα χρηματικά ποοα - έπινόησιν άντισεισμικών οί/ μών. Κοί ή Κυβέρνησις, διά τή; {>
ςεσίας τού άξιολόγου αυτή; τμή
ματος τής Π αρακτίου και Γεωδοι·
τικής 'Επιθεωρήσεως έθεσεν ν
ενέργειαν μηχανισμόν, όστι; ένδε
χεται νά φέρη άληθεΐ; ποουοησεις|
μελλουσών διαταράξεων.
Πρό ολίγον ετιό Π. λ Πεχ,|
διευιτυντής τοϋ Τμήματος τοΰ Γηί
νού Μαγνιττισμοϋ καί τής Ιπσμο-'
λογίας τής Π αρακτίου /αι Γεω-
δαιτικής Επιθεωρήσεως τΓον Ή
νωμένων Πο?ατειών,
σε τριετή μελέτην τοϋ
τούτου.
Περί της Πολιτείας Νεας Υ¬
όρκης καί τής ΰπαγωγή; αυτή;
είς γτμνας διαταράξεις, ό / *θηγη-
τής Π έκ λέγει:
«Τό ·διαμέρισμα τουτο, ΐΓτα τού
παρα/'ειμένου Κοναδά, ϊγη σνγ
κριτι/ώς μέγαν αριθμόν σεισιιών
»Γεω?νύγοι τινές έσχέτισαν τΐ|ν
ενέργειαν ταύτην μέ τό γε^ονο; !>
τι κατά τάς παγετά>5εις πεοιοδου;
τό βάοος τοϋ πάγον μετέβη ε το
σχήμα τοϋ φλοιοϋ τής γ'Γ- "''α'
φρονούν δτι ούτος έπανέρχΐ·τ|(ΐ ο*"
μηδόν είς την κανονικήν τοι ι)εσιν,
άλλα τό τοιούτον δέν δυνατόν ο
ποδειχθη.
»Τουαϋται έπανορθώσει; -τι·0α-
νώς θά συνωδείον'το υπό τού εί-
δους τού σεισμοϋ όστι; σιιιοαινοι
εί; τό διαμέρισμα τούτο
»'Η ενεργεια λα·ιιβάνει /ωοον
τόσον είς την προέκτασιν των
Άππαλαχίων όσον -/αί είς την στε
νήν παοαλιοκήν πεδιάδα, τα δέ Αν Ι
τιρόναξ ε'χονν σημαντικήν μι/«οτε-|
ραν ενέργειαν.
»Μέ τό μεγαλειτέρον μψοζ τού Ι
παράλληλον προ; την Κοιλάδα χσνΐ
Άγιον Λαυαεντίου, οί σποιοαιο-Ι
τεροι σεισμοί τοϋ διαμεζίομ«τ0,'Ι
τοι'τον γίνονται ισχυρώς1 αισίτητ01· Ι
»'Επιπροσθέτως, εϊκοσι δυ» οο
νήσεις κατεγράφησαν ώς βνμοα-
σαι έντός των όρίων τή? Π ολιτει-1
άς, έξ ών αί πλείσται έπηρεα"αν
μικράν μό /όν περιφέρειαν Οί ««ι·
σμοί οΰτοι έγιναν είς τό 'ΑνΤ'^Λ.
ταξ, έγγύς τής πόλεοος Νε«? .^
όρκης καί είς τό δυτικόν μέρος τη-
ΥΟΡΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΝ ΥΠΟ ΣΕΙΣΜΟΥ;
[ΤΟΙΟΥΤΟΣ ΦΟΒΟ Σ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΌΣ ΔΙΟΤΙ Η ΠΟΛΙΣ
Ι ΒΡΑΧΟΥ.--ΤΙ ΛΕΓΕΙ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΕΚ- ΟΣΤΙΣ ΕΜΕΛΕΤΗ-
ΙΑ.-0Ι ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΒΑΘΜΟΙ ΤΩΝ ΣΕΙΣΜΙΚΩΝ ΔΟΝΗΣΕΠΝ.--
ΐΙ ΕΚ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΥ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ
Μο:τοϋ
ϋ 1897 Ιγινεν αί-
ς 150.0δΟ
επί περιφε-
τών 31(ιι)υ τετραγωνι-
υ» οί οκσιιοί ούτοι, κα-
ήν Π έκ, είχον ?ν-
ίτΐ τη βάσει τής
Ήνωιιένων
όν Πολιτειών συμπλη- βαρόν σεισμόν.
ρόΰνται επί ίσχυροτέρων ε'τι δηλώ-1 Έν τώ μ'εταξύ οί ιδιοκτήται τοϋ
σεων τού καθηγητού Ούίλμπίοο Γούλγωρλθ Μπίλντιν, ιέφ' όσον έ-
Κ. Φόϋ καί τού Ούέντελλ Μ. | γνωσθή, ίξακολοΐ'θσΰν νά πληοοο-
Μπούτς, μελών τής Σεισμογοαφι-| νούν άσφάλιστρα διά την εκ" 5.
κης έταιρείας τή; Άμερικής κπί|θ00.000 δολλαρίων ασφάλειαν, την
Ι Λ/·
V™
ΠΗΛ Ο«/ "Τ/·"·
V
"//"«* 4 ΙΤΟ ΛΛΛί τΑ Μ . Λ-τνί <-**» Γ^Κ*#(^·^ίΜ*. _Χ.ι 'ΤΛ,'...,η.. _ Λ Γ". ίοχας δύο έκ των καλλίτερον πλη- ροφορημένων άνδρών τής χώοας περί άντισεισμικών υλικών. ,/τοΰσεισμο " Ό καθηγητής Φόϋ εξέφρασε Φόρρελ. ! πολλάκις την γνώμην ότι αί Πολι- όποίαν εβγαλαν τόν Ιούνιον τοϋ 1925 εναντίον ΰλάβης τοϋ κτιρί- ου υπό σείσμοΰ. "Οσον διά τού; υπολοίπους έκ των κάτοικον τής Νέα; Υόρκης, τουτο μετριαι ώ δονησί-.-: σημειούνται νατά τόν ακόλουθον ό — όνησις μετρί- ς. Λΐ(τθΐιτή γενικώς είς πάοα:ι: ίπ:ίπλων, κλι- ης ιαοικών κωδώ ; 6 — άιν.ουντως ισχυ- Γενΐ/Ί, ιϊφύπνισι; των Γενη κροΰσις κο>
όντευσι: των κ»ρεμα-
κον. σταμάτημα των
γ καί όο«π| κίνησις των
ρζ Τ— Ισχι-ρά δόνησις.
νινητών αντικείμενον,
άν, κροΰ-
λ
ΐώνων των ετίκλησιών,
ν.ός, άν;υ βλάβη; είς
- Ιΐολϋίσχνράδό-
ωαι; /α^νο?νάγ(ον, οων-
&ι/('Λοιιων.
; 9 — Έίαιρετικώς
I-
οι:..Μί:οικαί η όλικαί
οϊ/.οδομών.
10 Χόνησις μεγί-
ς Μ?· α/.η καταστοο-
διατιιοαςις τοϋ γη-
»ς. σ/ σιιαί είς τό ε-
οάχων έκ των
: (ι
εί/οπι ιδμ
δονήσεων,
ί ΐ
εις
Ρ'^είνη, ην α-
|ΐοίτται οί πΌλαιότεροι
Υόρκης, ήτο
Ί893 —προ-
τάς παρούσα;
(ϊναλογίας οί
ι ο;, τού οποιου
τας σημερινάς
>«Λλεν ΐσως την
|' των κατοίκων,
'^ 'τρρόλεπτα καί
!ι-'ι "ΐ· μεταξύ τής
Τ1Γ ΙΧι - ,'Λη.-. Τ~ »
τεϊαι τής Νέας 'Λγγλία; καί τοΰ | δλοι εχουν πεποίθησιν εί; τόν
Ατλαντικοΰ δέν θά εχουν πότέ σ·>- «Βράχον».
Ο Ρ Α Μ ΑΤΑ
Πόοα, μέ τόσα πού εχοΐ'νε .τεοάσει,
Π ού μήτε πιά τα βάνει ό λογισμός,
Καί κάθε τόσο μάς ξαφνιάζοννε, μιά
(πλάση
Πού ή σκέψη τίις άνάσταινε κι' ενας
(παλμός.
Καί ,-ιάνε. Κά/.λιο νά εϊχααε πεθάνει
Σέ μιά άπό κεϊνες τίς στιγμές, οπου
(ή γητειά,
Μιά φαντασμαγορία καί μιά πλάνη
Μδς μάγευε τό νοΰ καί την καρδιά.
Βήματα τώρα στό πλενοό μας νάγροι-
(κάμε
Κάποτε, κούφια, κ' ή καίίμενη μας
ή
Τοΰ ίδιον μας εαυτοϋ ή τ' άλλουνοΰ...
"θχι, οχι, κάλ.ιο νά εϊχαιιε πεθάνει
Σέ μιά άπό κεϊνες τής στιγμές, δπου
/1 ή γητειά,
Μιά (ραντασμαγορία καί ιίιά πλάνη,
Μάς μάγευε τό νοΰ καί την καρδιά....
Μ. ΜΑΛ'ΑΚΑΣΗΣ
ΜΙΑ ΤΡΑΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Μ ΗΒΗΠΕΙΊΕΙλΙ ΜΕ ΕΝΑ ΣΚΥΛΑΟ
ξ ής
ι όδοΰ. Ζφαδιε-
Τι|ν άοολογικόν κή
ιμ* /Γ ι λ '
ων
Νά φτάνει ώς τή ματιά, καί νά κρα-
(τάμε
Τάχα γιά μίαν άναμονή, τή στοναχη.
Μίαν όμιλία κα'ι μέ νεκροϋς άλλοτε
(πά>.ι
Παθητικά νά κάνουμε, ή ατλά
Νά κουδεντιάζουμε, σά ναιιαστε τά-
(χατες αλλοι,
Σ' (5πνο ή σέ |ύπν·ο πού μάς |εγελφ..
Καί σχήματα, μορςρές, νάναζητοΰμε
Στά πολνδαίδαλα τοΰ άχνοΰ μας στο-
(χασμοΰ
Κ' ϊσκ.ιους νά .-ράσουμε τίιν ώρα πού
ι θαρροϋιιε
Π ώς κόσμους φέρνομε άπ' τα βάθη
(τοΰ χαμοΰ.
Κα'ι ιιέ τής ΰπαρΐες έκεΐνες χωρι-
σμένα
Τα πάντα μας, σδν σεν απειοον καιρό,
Καί νά λογαριάζουμε .ιώς ήμαστε
καποτες ενα
Ψυχή καί σώμα, η κάτι πειό Ιερό....
Σά μέσα σέ παληό Θαμπό καθρέςρτη
Νά πέφττι κι' άλ.λη άςρώτιστη ζωή,
Κ' έκεί τό μάτι .τού θαρρεΐς πώς ξε-
λαθεφτει
Φαιδρή γιορτή σδ γνώριμη ν' άντι-
6οή.
5^7.«σπν.οΙ αύται λέ-
ΐ-τοοσώπου των
Τί ψίθυροι άλλοι τΛτε, τί χαμίνα
Λ , Χρυσόλογα, .τού μάχεται κανείς
τα Χά τά ξακρίση. κα'ι δέ Οοίσκει μήτε
σ' ενα
ιιπ
Ή νήσος Μαν-
Ζατ έ
Ζατταν
μέ τά
ΤΕ(?ιξ της. Κά-
τω, γεωλογικός
Χ«θτης τής νή-
σου έν θ
φ
"ατατομή, «ει-
κνυουσα τάς
I-
7ΧυΟ"ς βάσει ς,
«φ' ών είναι Θε-
(«λιωμένη ή .ιό-
λι? , τή; Νέας
Υόρκης.
Τόν ήχο άγαπημένης τού (ρωνής!.
Γερμανϊ; ά'ποικος είς την Νό¬
τιον Άφρικτ,ν ΰ~έστη κωμι/.ώτατον
άλλά %χ δραματικόν συγχρόνως
ά ξ ί ύ
ρμ γχρ
ημ έξ αίτίας τοϋ σκύλλοι» τού.
Ό σκύλλος είχε προσ^ληθ^ άπό
άθέ
Ό Γερμανός τότε -ζιά νά τΐν γλ>
τώστ) ·ά~ο παρατεταμένα μαρτύρια,
ά ά ύ
ί νά τόν φονεύση.
Άνεζήτησεν δμως θάνατον ό ο¬
ποίος νά ήτο κεραονοοόλος καί νά
άπηλλασσε τό πτωχόν ζώον άτο κά-
6ε αγωνίαν.
Ό Γερ·μανάς ήτο έργάτης λατο-
μείων καί ώς έκ τούτου εί-/» άρκε-
Τό Μόναντοκ Μπίλντιν κα'ι τό Π όλας Χοτέλ, δύο έκ των ίιψηλοτέρων κτι-
ρίων τοϋ Άγίου Φραγκίσκον, τά όποϊα έμειναν σχεδόν ά6λαβή έκ τοϋ σει-
'σμοΰ—λίαν ενθαρρυντικόν σημείον ότι οί ούοονοξύσται τής Νέας Υόρκης
δέν διατρέχουν κίνδυνον έκ πιθανοϋ σεισμοΰ.
Κ' έκεϊνό μας τό ξαφνικό κι'ίποτε
Πού άναταρά£ει δλο τό ίίναί μας
βαθειά
Κα'ι λέμε Λν είναι ό θάνατος, ή δϋο
Χεράκια πού μάς 'γγίζοι>ν την καρ¬
διά!...
Κι' δμως τί θάτανε ή ςτριχτη μας
τραγωδία
Πειό καθαρά δν θά φέρναμε στό
νοΰ,
Τΰψες, ά.-τάτες, σφά>.ματα, στή συν-
οδεία
Μικραί οικίαι έκ λίθων καί |ύλων ΰπέστησαν την μεγαλει τέραν καταστροφήν έκ τοΰ σεισμοϋ τοΰ Αγ. Φραγκίσκου.
τά φυσίγγια ίΰνβμίτ-.ίος είς την δι-ΐήρχετο πλέον η χερβϋνοδόλος.
«ήεσίν
Έ?εσε λοιπόν τό πτωχόν ζώον
άπό'εϊ? εν δένίρον εις μέρος εντελώς
'Εσχίββη λοιπόν. Ον., μέ εν άπο είς έν ϊίνδρον εις μέρος εντελώς
«ύτά ό θάνατος τοϋ σκύλλοι «ά !*- «?/ι«ν και^προτηρμ.οσεν^-.ς την^»-
ρα-ί α·. ;οο εν φϋσιγγιον
.' Ό απθ'.κις έβαλεν Ιπειτα φωτία
είς τό φ^τίλι καί έ'φυγεν όλοταχώς.
χω:;ς νά
φγ χ
πίσω τό κεφάλ:
τοϋ.
Έ'ίαΐ^α ομως ηκοτεν όπ:(Γ&ίν
τού χαρωπά πηδηαατα.
'Ο σκύλ).ΐς είνε σπάσει τό σνοιν:
με το οποίον τον ειχε οεσε·. ο κο-
ί ί ήύ
ριίς
ν.αί "όν
ς ή
'Ο Γεΐμανός τρομον.ραίττ,μένος ;α-:
τή,ν ΐίέαν 3τ: ή έυναμΓτις ήτο θα¬
νατον νά έν.ρα-'ή κοντά το>. ετράπη
έλοτα·/ώς· είς φ·^γτ;ν.
Ό ϊκυλλος ό.τ,ως ετρε/ε πάντοτε
νά -όν φ6άστ;.
Επήλθε τοιο^τοτρρό·πως έπ( τίνα
λεπτά άγωνιώ-Βες κυνηγητό, κατά
την διάρκειαν το5 όποίθΰ ό άνθρω-
πος ησθάνετο τόν χάρον τρέχοντα
οπόθεν τού.
Επί τέλους ό Γεραανός είιρέ^η
έμπρός εί; ενα τοίχον άρκετά υ¬
ψηλόν.
"Ωρμησε τότε καί μΐ άπηλπίσμέ-
,ΊΓ,ν προσπάθειαν κατώρθωσε νά ί-
ναρρ'.χηθή είς αυτόν.
Την στιγμήν ποί» ε-εφτεν άπό τό
ά'λλο μερος έξηντλτ/ιίνος, τ?ομ2-
•/.τ:κή εκρηξ'.ς τοΰ έγνωστοποίησε
τό τέλος τής ίλαροτραγωϊιας.
ΣΟΦΑ ΛΟΠΑ
—Τό συμφέρον οταν όμ!λιίί ~°'>-
λάκ:ς Οποκρίνετα·. .όν άλ
[ΤΟΙΟΥΤΟΣ ΦΟΒΟ Σ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΌΣ ΔΙΟΤΙ Η ΠΟΛΙΣ
Ι ΒΡΑΧΟΥ.--ΤΙ ΛΕΓΕΙ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΕΚ- ΟΣΤΙΣ ΕΜΕΛΕΤΗ-
ΙΑ.-0Ι ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΒΑΘΜΟΙ ΤΩΝ ΣΕΙΣΜΙΚΩΝ ΔΟΝΗΣΕΠΝ.--
ΐΙ ΕΚ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΥ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ
Μο:τοϋ
ϋ 1897 Ιγινεν αί-
ς 150.0δΟ
επί περιφε-
τών 31(ιι)υ τετραγωνι-
υ» οί οκσιιοί ούτοι, κα-
ήν Π έκ, είχον ?ν-
ίτΐ τη βάσει τής
Ήνωιιένων
όν Πολιτειών συμπλη- βαρόν σεισμόν.
ρόΰνται επί ίσχυροτέρων ε'τι δηλώ-1 Έν τώ μ'εταξύ οί ιδιοκτήται τοϋ
σεων τού καθηγητού Ούίλμπίοο Γούλγωρλθ Μπίλντιν, ιέφ' όσον έ-
Κ. Φόϋ καί τού Ούέντελλ Μ. | γνωσθή, ίξακολοΐ'θσΰν νά πληοοο-
Μπούτς, μελών τής Σεισμογοαφι-| νούν άσφάλιστρα διά την εκ" 5.
κης έταιρείας τή; Άμερικής κπί|θ00.000 δολλαρίων ασφάλειαν, την
Ι Λ/·
V™
ΠΗΛ Ο«/ "Τ/·"·
V
"//"«* 4 ΙΤΟ ΛΛΛί τΑ Μ . Λ-τνί <-**» Γ^Κ*#(^·^ίΜ*. _Χ.ι 'ΤΛ,'...,η.. _ Λ Γ". ίοχας δύο έκ των καλλίτερον πλη- ροφορημένων άνδρών τής χώοας περί άντισεισμικών υλικών. ,/τοΰσεισμο " Ό καθηγητής Φόϋ εξέφρασε Φόρρελ. ! πολλάκις την γνώμην ότι αί Πολι- όποίαν εβγαλαν τόν Ιούνιον τοϋ 1925 εναντίον ΰλάβης τοϋ κτιρί- ου υπό σείσμοΰ. "Οσον διά τού; υπολοίπους έκ των κάτοικον τής Νέα; Υόρκης, τουτο μετριαι ώ δονησί-.-: σημειούνται νατά τόν ακόλουθον ό — όνησις μετρί- ς. Λΐ(τθΐιτή γενικώς είς πάοα:ι: ίπ:ίπλων, κλι- ης ιαοικών κωδώ ; 6 — άιν.ουντως ισχυ- Γενΐ/Ί, ιϊφύπνισι; των Γενη κροΰσις κο>
όντευσι: των κ»ρεμα-
κον. σταμάτημα των
γ καί όο«π| κίνησις των
ρζ Τ— Ισχι-ρά δόνησις.
νινητών αντικείμενον,
άν, κροΰ-
λ
ΐώνων των ετίκλησιών,
ν.ός, άν;υ βλάβη; είς
- Ιΐολϋίσχνράδό-
ωαι; /α^νο?νάγ(ον, οων-
&ι/('Λοιιων.
; 9 — Έίαιρετικώς
I-
οι:..Μί:οικαί η όλικαί
οϊ/.οδομών.
10 Χόνησις μεγί-
ς Μ?· α/.η καταστοο-
διατιιοαςις τοϋ γη-
»ς. σ/ σιιαί είς τό ε-
οάχων έκ των
: (ι
εί/οπι ιδμ
δονήσεων,
ί ΐ
εις
Ρ'^είνη, ην α-
|ΐοίτται οί πΌλαιότεροι
Υόρκης, ήτο
Ί893 —προ-
τάς παρούσα;
(ϊναλογίας οί
ι ο;, τού οποιου
τας σημερινάς
>«Λλεν ΐσως την
|' των κατοίκων,
'^ 'τρρόλεπτα καί
!ι-'ι "ΐ· μεταξύ τής
Τ1Γ ΙΧι - ,'Λη.-. Τ~ »
τεϊαι τής Νέας 'Λγγλία; καί τοΰ | δλοι εχουν πεποίθησιν εί; τόν
Ατλαντικοΰ δέν θά εχουν πότέ σ·>- «Βράχον».
Ο Ρ Α Μ ΑΤΑ
Πόοα, μέ τόσα πού εχοΐ'νε .τεοάσει,
Π ού μήτε πιά τα βάνει ό λογισμός,
Καί κάθε τόσο μάς ξαφνιάζοννε, μιά
(πλάση
Πού ή σκέψη τίις άνάσταινε κι' ενας
(παλμός.
Καί ,-ιάνε. Κά/.λιο νά εϊχααε πεθάνει
Σέ μιά άπό κεϊνες τίς στιγμές, οπου
(ή γητειά,
Μιά φαντασμαγορία καί μιά πλάνη
Μδς μάγευε τό νοΰ καί την καρδιά.
Βήματα τώρα στό πλενοό μας νάγροι-
(κάμε
Κάποτε, κούφια, κ' ή καίίμενη μας
ή
Τοΰ ίδιον μας εαυτοϋ ή τ' άλλουνοΰ...
"θχι, οχι, κάλ.ιο νά εϊχαιιε πεθάνει
Σέ μιά άπό κεϊνες τής στιγμές, δπου
/1 ή γητειά,
Μιά (ραντασμαγορία καί ιίιά πλάνη,
Μάς μάγευε τό νοΰ καί την καρδιά....
Μ. ΜΑΛ'ΑΚΑΣΗΣ
ΜΙΑ ΤΡΑΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Μ ΗΒΗΠΕΙΊΕΙλΙ ΜΕ ΕΝΑ ΣΚΥΛΑΟ
ξ ής
ι όδοΰ. Ζφαδιε-
Τι|ν άοολογικόν κή
ιμ* /Γ ι λ '
ων
Νά φτάνει ώς τή ματιά, καί νά κρα-
(τάμε
Τάχα γιά μίαν άναμονή, τή στοναχη.
Μίαν όμιλία κα'ι μέ νεκροϋς άλλοτε
(πά>.ι
Παθητικά νά κάνουμε, ή ατλά
Νά κουδεντιάζουμε, σά ναιιαστε τά-
(χατες αλλοι,
Σ' (5πνο ή σέ |ύπν·ο πού μάς |εγελφ..
Καί σχήματα, μορςρές, νάναζητοΰμε
Στά πολνδαίδαλα τοΰ άχνοΰ μας στο-
(χασμοΰ
Κ' ϊσκ.ιους νά .-ράσουμε τίιν ώρα πού
ι θαρροϋιιε
Π ώς κόσμους φέρνομε άπ' τα βάθη
(τοΰ χαμοΰ.
Κα'ι ιιέ τής ΰπαρΐες έκεΐνες χωρι-
σμένα
Τα πάντα μας, σδν σεν απειοον καιρό,
Καί νά λογαριάζουμε .ιώς ήμαστε
καποτες ενα
Ψυχή καί σώμα, η κάτι πειό Ιερό....
Σά μέσα σέ παληό Θαμπό καθρέςρτη
Νά πέφττι κι' άλ.λη άςρώτιστη ζωή,
Κ' έκεί τό μάτι .τού θαρρεΐς πώς ξε-
λαθεφτει
Φαιδρή γιορτή σδ γνώριμη ν' άντι-
6οή.
5^7.«σπν.οΙ αύται λέ-
ΐ-τοοσώπου των
Τί ψίθυροι άλλοι τΛτε, τί χαμίνα
Λ , Χρυσόλογα, .τού μάχεται κανείς
τα Χά τά ξακρίση. κα'ι δέ Οοίσκει μήτε
σ' ενα
ιιπ
Ή νήσος Μαν-
Ζατ έ
Ζατταν
μέ τά
ΤΕ(?ιξ της. Κά-
τω, γεωλογικός
Χ«θτης τής νή-
σου έν θ
φ
"ατατομή, «ει-
κνυουσα τάς
I-
7ΧυΟ"ς βάσει ς,
«φ' ών είναι Θε-
(«λιωμένη ή .ιό-
λι? , τή; Νέας
Υόρκης.
Τόν ήχο άγαπημένης τού (ρωνής!.
Γερμανϊ; ά'ποικος είς την Νό¬
τιον Άφρικτ,ν ΰ~έστη κωμι/.ώτατον
άλλά %χ δραματικόν συγχρόνως
ά ξ ί ύ
ρμ γχρ
ημ έξ αίτίας τοϋ σκύλλοι» τού.
Ό σκύλλος είχε προσ^ληθ^ άπό
άθέ
Ό Γερμανός τότε -ζιά νά τΐν γλ>
τώστ) ·ά~ο παρατεταμένα μαρτύρια,
ά ά ύ
ί νά τόν φονεύση.
Άνεζήτησεν δμως θάνατον ό ο¬
ποίος νά ήτο κεραονοοόλος καί νά
άπηλλασσε τό πτωχόν ζώον άτο κά-
6ε αγωνίαν.
Ό Γερ·μανάς ήτο έργάτης λατο-
μείων καί ώς έκ τούτου εί-/» άρκε-
Τό Μόναντοκ Μπίλντιν κα'ι τό Π όλας Χοτέλ, δύο έκ των ίιψηλοτέρων κτι-
ρίων τοϋ Άγίου Φραγκίσκον, τά όποϊα έμειναν σχεδόν ά6λαβή έκ τοϋ σει-
'σμοΰ—λίαν ενθαρρυντικόν σημείον ότι οί ούοονοξύσται τής Νέας Υόρκης
δέν διατρέχουν κίνδυνον έκ πιθανοϋ σεισμοΰ.
Κ' έκεϊνό μας τό ξαφνικό κι'ίποτε
Πού άναταρά£ει δλο τό ίίναί μας
βαθειά
Κα'ι λέμε Λν είναι ό θάνατος, ή δϋο
Χεράκια πού μάς 'γγίζοι>ν την καρ¬
διά!...
Κι' δμως τί θάτανε ή ςτριχτη μας
τραγωδία
Πειό καθαρά δν θά φέρναμε στό
νοΰ,
Τΰψες, ά.-τάτες, σφά>.ματα, στή συν-
οδεία
Μικραί οικίαι έκ λίθων καί |ύλων ΰπέστησαν την μεγαλει τέραν καταστροφήν έκ τοΰ σεισμοϋ τοΰ Αγ. Φραγκίσκου.
τά φυσίγγια ίΰνβμίτ-.ίος είς την δι-ΐήρχετο πλέον η χερβϋνοδόλος.
«ήεσίν
Έ?εσε λοιπόν τό πτωχόν ζώον
άπό'εϊ? εν δένίρον εις μέρος εντελώς
'Εσχίββη λοιπόν. Ον., μέ εν άπο είς έν ϊίνδρον εις μέρος εντελώς
«ύτά ό θάνατος τοϋ σκύλλοι «ά !*- «?/ι«ν και^προτηρμ.οσεν^-.ς την^»-
ρα-ί α·. ;οο εν φϋσιγγιον
.' Ό απθ'.κις έβαλεν Ιπειτα φωτία
είς τό φ^τίλι καί έ'φυγεν όλοταχώς.
χω:;ς νά
φγ χ
πίσω τό κεφάλ:
τοϋ.
Έ'ίαΐ^α ομως ηκοτεν όπ:(Γ&ίν
τού χαρωπά πηδηαατα.
'Ο σκύλ).ΐς είνε σπάσει τό σνοιν:
με το οποίον τον ειχε οεσε·. ο κο-
ί ί ήύ
ριίς
ν.αί "όν
ς ή
'Ο Γεΐμανός τρομον.ραίττ,μένος ;α-:
τή,ν ΐίέαν 3τ: ή έυναμΓτις ήτο θα¬
νατον νά έν.ρα-'ή κοντά το>. ετράπη
έλοτα·/ώς· είς φ·^γτ;ν.
Ό ϊκυλλος ό.τ,ως ετρε/ε πάντοτε
νά -όν φ6άστ;.
Επήλθε τοιο^τοτρρό·πως έπ( τίνα
λεπτά άγωνιώ-Βες κυνηγητό, κατά
την διάρκειαν το5 όποίθΰ ό άνθρω-
πος ησθάνετο τόν χάρον τρέχοντα
οπόθεν τού.
Επί τέλους ό Γεραανός είιρέ^η
έμπρός εί; ενα τοίχον άρκετά υ¬
ψηλόν.
"Ωρμησε τότε καί μΐ άπηλπίσμέ-
,ΊΓ,ν προσπάθειαν κατώρθωσε νά ί-
ναρρ'.χηθή είς αυτόν.
Την στιγμήν ποί» ε-εφτεν άπό τό
ά'λλο μερος έξηντλτ/ιίνος, τ?ομ2-
•/.τ:κή εκρηξ'.ς τοΰ έγνωστοποίησε
τό τέλος τής ίλαροτραγωϊιας.
ΣΟΦΑ ΛΟΠΑ
—Τό συμφέρον οταν όμ!λιίί ~°'>-
λάκ:ς Οποκρίνετα·. .όν άλ
«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ».— ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 1)23.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΘΥΜΗ ΖΩΗ ΤΗΪ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
το
Έκείνος χού εδγαλε καλοκαίρι
αυτή την έχοχή είναι χειό κοιηός
κι' άχό χείνους χοί» γράφο^ν 9εα-
τρΐκές έχιβεωρήσεις, ρέ Κατινάκ:
μοί». Κα-άλαδες; "Ολα τα κακά
τοϋ κόσμου τό καλοκαίρι τόχε:.
ΚοΙ#νο6-'.α, αοργΐθίς, ψύλους,, έ-
πίδημίες στενοχώρια, ζέστη μέχρι
άχέλχίσία. Π ρό χάντων αυτή ή
ζέττη, ρέ Κατινάκι μου! Κακο-καί-
ρι,'λοιχόν, καί δχι καλο-καίρ'.! Ή
ζέστη, λοιιτόν. Δ&ν είναι μόνο πού
ζεσταίνεται κανενας μέ την ζέστη,
άλλά εχε: κΓ άλλα κακά. Διαδά-
ζεί στήν εφημερίδα:
«Άγνωβ-ιοι εΐσελθόντες διά τοΰ
άνο'.ν.τοϋ χαραθύροο, είς την έχί τής
όϊοίί Μετούτης 26 οικίαν, τοϋ κ.
'Α,ιθανασίου Καραμ,χέτσο·.ι, άφήρ-εσαν
διάφορζ είίη ίματισμοΰ άξίας 30,-
000 δραχμών.»
Π αοακάτω:
στενόχωρη %<χ τα θέλει όλάνοιχτα ϊταν κείται, κάθοιχχαι στό χαρά- Θυρο καί φυλάω τσίλιες μέχρι χοί; 'νάρθη τό χρωϊ νά ξ^νησΐβ καί νά έ-'ώ.Δέν γίνεται άλλοιώς! Ό Τζογές ΤΟ ΠΕΙΟ ΒΡΗ ΧΕΡΙ Ό αεγας Άαερικανός χολιτικός. Δανιήλ )Όϋό;Αχ»ττερ, ήτο τρ-αχερά άϊέξ'.ος /.α· διηγοϋνται χολλά ά- στεία άν«κδοτα ε,ΐς δάρ-ος τού. ώ έ ΰ ρ Την χρώτη μέρΛ ποΰ πήγε μ ής στϊ ογολείο, Ιχυσε τό μελανί- ^είόν τού· τό καθάρ'.σε όσο κΤϊ, μά τον πήρε μυρ·ωδιά ό λό ί ξ δέ ρ μ ήρ μρ τκχλός τού καί τοϋ εταξε δέκα ς λίές μέ το Ό νά τού γ.άτ.ΐύς χαρο^σιάσίμο καί 3στε· 5 ά η τό φ'·λο3ώρηαα. χέρι, ώξ τό 5ζ νά νδύματα τοϋ κ. Ν. Τρ λαντωνάκη, κα^' ήν ώ,ραν ούτος εκοιμάτο.» Κατάλα6ες τάρα; Ποίος φταίε: εί ώ, ρέ Κατινάκι μο>; Ποίος άλ¬
λας άττο τή ζέστη; Κάνει ζέστη. Ό
«ν&ρ6>ζος δέν μχαρεί νά κοιμηθή
με χλείστά χαράθυρα. Τ' άνοίγεΐ
χά: τόν χαίρνει. ό ΰτνος. Σέ λίγο.
μαζύ μέ τα κουνούχια καί τής εύ-
(ΰδίες τοϋ ί·ρόμου χοΰ μχαίνσυνε ά-
τ.ο το χαράθ-'ρο, μχαίνει καί ό «ά-
γνα>7τος χλι άδειάζει την καμάρα
τοΰ κοιμώμενον), μόνο καί μόνο
χειό
τί μουλί,γε ό
ρας χθές τό 6ρά?>;
—ιΜακάριοι αύτοι, ρέ Τζογέ μου,
ποίι κά&ηνται στά ψηλά σχίτια!
— Γιατί, ρέ, ού;
—Γ:ατί δέ φτάνει ν' άνέίη κα-
νένας «άγνωστος» την νύχτα νά
κλέψη άχό τό άνοι-χτό χαράθυρο άφ"
ενός καί άς>' έτέροο... «κείνοι σ' ο-
χρουστοτ^ε, 'δαρΐλώντα·. ν' άνέ-
τόσες σκάλες καί νά τα ζη-
Ό Δανιήλ τότε σήκ(ΐ>σε τό άλλο
ο^ χέρι ιτοί» ήταν σέ πολί» χειρέ-
νά σττ-
ρη
'Ο ϊάσκαλος δέν μρ
κρατιτ,στ; ζσ γέλοια, μά έτήρτισε τόν
λόγον τού καί τοϋ εχάρισε τής ξ>
ΣΤΗΝ ΕΚΚΑΗΣΙΑ
—^Καλά λές, βέ ΧαΐΑχλενοοίάκι.
—^Και ςερεις τι κανω ιεγω ο
ρς γ ?
εχω χαμοκέλλα κά6ε
--Τί κάνεις;
—Έχειδή ή συμβία μόν είναι
Σέ «ίδα; καί μοΰ φάνηκες
ούράνία έπτασία,
σάν σέ πρωτώδα, άγάχη μοί»,
μέσα στήν έκκλησία.
ΕΙχες μιά τ)εία εΰμορφιά
δπου μονάχα μία
ζ είς τούς ούρανοος—
ί
ς
μόνον ή Παναγία.
Καί μέσ' ·στούί; ίερους ψαλμούς
ά ί
_ Μά ?ϊν μ ου λίς. ν!α-!
τόσον χο).ύ;
—Γ'.ά ■>'% χνίγω ν.ίτι ^
τής Ολίδερές μου σν.ίύϊ-ς.
■—·Μζΐ; καί χατοΟώ
?; 1
"Οχι, για-ί εμιΐτν νί χ|
/ —Την .ίλέχεις 'Δ-(;< Λ ..ί:2ν; Εΐ{ω: τρελλ.· έΐωτε^ί μϊζΰ της -/.αί. πεΟαί/'. γιά νΊ ενα ρατντεδν. ααζΰ τγ;. — Προσπάθησε, ·/.' ζ> ζ\
νά μέ εΒθίς&ϋτ,σηΓ...
___Τ-»-.■■
—Διότι... εΤνΐ: ■;.-2ί/.ί
* * *
—Δώ-στε μιά Ιζτ/κ. ν.^ρι
ό ό!
τόν
μμ
—Καλά ύ.τ. τλ
___( ί '
ό ΐ|
Ιν ό
Οσάκις βρή τή βυντροφιά
κάπνίΐ πως δέν τή θέλει
καϊ.όταν μείνη μοναχή
όλοϋθε την γυρενει.
ηρη,
γος καί ή ΛΙαρία ν:π· όλτ)|
μαζύ;
-ΓΆ! ϊότε. λθί-, ?
δρεύθη άχόατ,, ε;
*
τιι:
ττήν
ρ
λειτοοργία,
ά
ή γ ργ
μέσ' στήν καρδ:ά μας φύτρωσε
μιά άγάπη ούράνια, θΐία.
Μΐά θεία άγάχτ) σάν κι' αυτή
ποί» κι' ό Θεάς 'δλογάει
ί άά
ραρι» αμαρτημα
ι δποΐος την λησμονάει.
Δ. ΜΗΝΙΑΤΗΣ
•—Καλέ τί ά>ζ>αία νυκτικιά ήταν έκεί-
νηπού φοροΰσες προχθές την νύκτα,
στήν αύλή τοΰ σπιτιοΰ σας!
—Τί λές; θά έδγήκα πάλι νυκτοβα-
τοϋσα.
—Σέ χαρζκαλώ νά μοϋ δανείσης
εκατό φράγχα. Τα θέλω γ;ά νά σώ-
σ)ω την τιμή μου.
—Δέν εχω ιταρά χϊνήντα μαζύ
—Δώσέ μού τα.
—^Κα! ή τφ,ή σου;
-—·θά σωθή κατά τα ήμισυ!
* * *
—Γιατϊ δάφεΐί, τόσο χολύ τα χεί
λη στχι, άγαχητή μου;
—Βελω τα φιλιά μου νά σοΰ μέ-
—Άν έξοτκολαΛηιστίς νά κυττά
ζης την γυναίκά μου, τ)ά σοϋ ~άσω
ιά μοϋτρα...
•—^Χά σάς τώ «υριε; Πρέ.·7τεί
νά φάτ) ξύλο δ—ιος ·κοττάζεί την
γυναίκά τας!
* » »
—Κυριακού, δέ,ν'Ιχετε δικαίω-
. α αποζη;Α'ωισεως, έχειδή ό σύζυγός
μας δέν είχεν άσφαλίσει την ζωήν
τοο, καρά μόνα; έν χεριχτώσει χυρ-
καίάς.
^ —Ν«|^ άλλά Ικαυσαν καττ3χ:ν
τό χτώμά τού, δχως
τώρα διά τ·:ΰς νεκρούς!
* * *
—Κάμνε: γ-^τχν«στιχήν ή γυνβ!-
κά σου;
^—^Γνμνο-στίκήν, λέεί! Άφοΰ άλ-
λάζει έξη φορέματα την ήμέρα!
—Ή συκοφαντία συντΐίίει %ν
την ήθΐΛωτεραν -ρο—ςάθειαν. Δι'
οΐτο οί Λκοφάνται χρέχει νά 'θεω-
ροώνται ός Ινα εΐβος έις'.κινϊύ
—όν, χρέ—ϊι νά σχ/τρίδετα:
τό κεφάλι των είς πρώτην ευκαι¬
—■Πρέ-ει νά συνεχίσωμεν νά
κατανικωαεν τοϋς χόθους μας, δι¬
ότι μόνον ο!1 ούτοϋ τοϋ τρόχοο ι}ά
έτιδληθώ^δν είς την ζωήν.
—Ημείς είμεθα τοφλοί καί
Ό νέος.- -θά ε?χ3ΐϊ, ^Λ
ίν, αν |
Ή νέα.— "Οχ'... άν ε γ2 $
• · *
Έκείνος- 'Ολα έτίλίίωτα
λετε νά σα; έχ'.στρίψ'ν -Λ γρ
τα σας:
Έκείνη: Βεδα-.α, (ϋ μοϋ-χ
ϋθοϋν! βά τα στείλω ?: κ·ζνεν|
λον χοί» νά τα καταλ:-:η!
Ένας
Α* - ϊ ■—'-ιν ο''Γ"ί')')τ
μερά. τοϋ λέγει.
—Σοϋ ςαίνεται χώ; =■'■">'·
τοϋ άχαν:ά έκβίνος, '{^"'·
τό Ινα σοΰ μάτ: μόνο!
* ■« *
__Αέν ^^ορώ νά έλί-ω η
νούν μιά γ^ναίκα... ^
" ---"Ωστε σύ δέν Οά Βίΐ?-??
ο έρως.
την γυναίκά
Π ώ
την γυνχΐΛΐ* ««·'··· ν
— Π ώς, άλλά χλεινι- -τι μ
Κυρίαν— 'Εςεσκόνισες έ
Ύπηρετρια.— Μάλισϊα.
—-Κυρία.—■ Καί δμως μχορώ νά
γ/ραόω το όνομά μο·ο επάνω στό τ;α-
ρ
τεζι.
Τχηρέτ,ρια.—^ Έ! μά δλέπετε,
.ΰρία, σΐΐς ^ωρίζ,ετε γράαματχ.
*
Μετα£> μαυητών:
—Τί χρίμα -ου ό Μ. Άλέξαν-
■ΐρος δέν γεννηΰηκε. στή Σχάρτη.
—Μήχως είσακ ά-' τή Σπάρτη:
—■'^Χ'ι άλλά στήν εκ&ετί μοϊ
ύ 5 & έ!
έκεί!
η
* * *
μαγείρεψε γιά ρ
τη φορβ, ή νέα μας μαγείρισσα.
—Καί τί σας έφτΐαξε*;
ι—Μ'ά χίώτΐ« τάξεω
~0 Νικος ϊΐαντρεΰτηκε
μια πωλητρια τοΰ έμπο-
Οΐκοϋ «Άξία».
—Καί δέν είχεν ό εΰλο-
γημενος τ1ίΛ- ύ.τομονή νά
ϊξετασι, την ά|ία της;
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΘΥΜΗ ΖΩΗ ΤΗΪ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
το
Έκείνος χού εδγαλε καλοκαίρι
αυτή την έχοχή είναι χειό κοιηός
κι' άχό χείνους χοί» γράφο^ν 9εα-
τρΐκές έχιβεωρήσεις, ρέ Κατινάκ:
μοί». Κα-άλαδες; "Ολα τα κακά
τοϋ κόσμου τό καλοκαίρι τόχε:.
ΚοΙ#νο6-'.α, αοργΐθίς, ψύλους,, έ-
πίδημίες στενοχώρια, ζέστη μέχρι
άχέλχίσία. Π ρό χάντων αυτή ή
ζέττη, ρέ Κατινάκι μου! Κακο-καί-
ρι,'λοιχόν, καί δχι καλο-καίρ'.! Ή
ζέστη, λοιιτόν. Δ&ν είναι μόνο πού
ζεσταίνεται κανενας μέ την ζέστη,
άλλά εχε: κΓ άλλα κακά. Διαδά-
ζεί στήν εφημερίδα:
«Άγνωβ-ιοι εΐσελθόντες διά τοΰ
άνο'.ν.τοϋ χαραθύροο, είς την έχί τής
όϊοίί Μετούτης 26 οικίαν, τοϋ κ.
'Α,ιθανασίου Καραμ,χέτσο·.ι, άφήρ-εσαν
διάφορζ είίη ίματισμοΰ άξίας 30,-
000 δραχμών.»
Π αοακάτω:
στενόχωρη %<χ τα θέλει όλάνοιχτα ϊταν κείται, κάθοιχχαι στό χαρά- Θυρο καί φυλάω τσίλιες μέχρι χοί; 'νάρθη τό χρωϊ νά ξ^νησΐβ καί νά έ-'ώ.Δέν γίνεται άλλοιώς! Ό Τζογές ΤΟ ΠΕΙΟ ΒΡΗ ΧΕΡΙ Ό αεγας Άαερικανός χολιτικός. Δανιήλ )Όϋό;Αχ»ττερ, ήτο τρ-αχερά άϊέξ'.ος /.α· διηγοϋνται χολλά ά- στεία άν«κδοτα ε,ΐς δάρ-ος τού. ώ έ ΰ ρ Την χρώτη μέρΛ ποΰ πήγε μ ής στϊ ογολείο, Ιχυσε τό μελανί- ^είόν τού· τό καθάρ'.σε όσο κΤϊ, μά τον πήρε μυρ·ωδιά ό λό ί ξ δέ ρ μ ήρ μρ τκχλός τού καί τοϋ εταξε δέκα ς λίές μέ το Ό νά τού γ.άτ.ΐύς χαρο^σιάσίμο καί 3στε· 5 ά η τό φ'·λο3ώρηαα. χέρι, ώξ τό 5ζ νά νδύματα τοϋ κ. Ν. Τρ λαντωνάκη, κα^' ήν ώ,ραν ούτος εκοιμάτο.» Κατάλα6ες τάρα; Ποίος φταίε: εί ώ, ρέ Κατινάκι μο>; Ποίος άλ¬
λας άττο τή ζέστη; Κάνει ζέστη. Ό
«ν&ρ6>ζος δέν μχαρεί νά κοιμηθή
με χλείστά χαράθυρα. Τ' άνοίγεΐ
χά: τόν χαίρνει. ό ΰτνος. Σέ λίγο.
μαζύ μέ τα κουνούχια καί τής εύ-
(ΰδίες τοϋ ί·ρόμου χοΰ μχαίνσυνε ά-
τ.ο το χαράθ-'ρο, μχαίνει καί ό «ά-
γνα>7τος χλι άδειάζει την καμάρα
τοΰ κοιμώμενον), μόνο καί μόνο
χειό
τί μουλί,γε ό
ρας χθές τό 6ρά?>;
—ιΜακάριοι αύτοι, ρέ Τζογέ μου,
ποίι κά&ηνται στά ψηλά σχίτια!
— Γιατί, ρέ, ού;
—Γ:ατί δέ φτάνει ν' άνέίη κα-
νένας «άγνωστος» την νύχτα νά
κλέψη άχό τό άνοι-χτό χαράθυρο άφ"
ενός καί άς>' έτέροο... «κείνοι σ' ο-
χρουστοτ^ε, 'δαρΐλώντα·. ν' άνέ-
τόσες σκάλες καί νά τα ζη-
Ό Δανιήλ τότε σήκ(ΐ>σε τό άλλο
ο^ χέρι ιτοί» ήταν σέ πολί» χειρέ-
νά σττ-
ρη
'Ο ϊάσκαλος δέν μρ
κρατιτ,στ; ζσ γέλοια, μά έτήρτισε τόν
λόγον τού καί τοϋ εχάρισε τής ξ>
ΣΤΗΝ ΕΚΚΑΗΣΙΑ
—^Καλά λές, βέ ΧαΐΑχλενοοίάκι.
—^Και ςερεις τι κανω ιεγω ο
ρς γ ?
εχω χαμοκέλλα κά6ε
--Τί κάνεις;
—Έχειδή ή συμβία μόν είναι
Σέ «ίδα; καί μοΰ φάνηκες
ούράνία έπτασία,
σάν σέ πρωτώδα, άγάχη μοί»,
μέσα στήν έκκλησία.
ΕΙχες μιά τ)εία εΰμορφιά
δπου μονάχα μία
ζ είς τούς ούρανοος—
ί
ς
μόνον ή Παναγία.
Καί μέσ' ·στούί; ίερους ψαλμούς
ά ί
_ Μά ?ϊν μ ου λίς. ν!α-!
τόσον χο).ύ;
—Γ'.ά ■>'% χνίγω ν.ίτι ^
τής Ολίδερές μου σν.ίύϊ-ς.
■—·Μζΐ; καί χατοΟώ
?; 1
"Οχι, για-ί εμιΐτν νί χ|
/ —Την .ίλέχεις 'Δ-(;< Λ ..ί:2ν; Εΐ{ω: τρελλ.· έΐωτε^ί μϊζΰ της -/.αί. πεΟαί/'. γιά νΊ ενα ρατντεδν. ααζΰ τγ;. — Προσπάθησε, ·/.' ζ> ζ\
νά μέ εΒθίς&ϋτ,σηΓ...
___Τ-»-.■■
—Διότι... εΤνΐ: ■;.-2ί/.ί
* * *
—Δώ-στε μιά Ιζτ/κ. ν.^ρι
ό ό!
τόν
μμ
—Καλά ύ.τ. τλ
___( ί '
ό ΐ|
Ιν ό
Οσάκις βρή τή βυντροφιά
κάπνίΐ πως δέν τή θέλει
καϊ.όταν μείνη μοναχή
όλοϋθε την γυρενει.
ηρη,
γος καί ή ΛΙαρία ν:π· όλτ)|
μαζύ;
-ΓΆ! ϊότε. λθί-, ?
δρεύθη άχόατ,, ε;
*
τιι:
ττήν
ρ
λειτοοργία,
ά
ή γ ργ
μέσ' στήν καρδ:ά μας φύτρωσε
μιά άγάπη ούράνια, θΐία.
Μΐά θεία άγάχτ) σάν κι' αυτή
ποί» κι' ό Θεάς 'δλογάει
ί άά
ραρι» αμαρτημα
ι δποΐος την λησμονάει.
Δ. ΜΗΝΙΑΤΗΣ
•—Καλέ τί ά>ζ>αία νυκτικιά ήταν έκεί-
νηπού φοροΰσες προχθές την νύκτα,
στήν αύλή τοΰ σπιτιοΰ σας!
—Τί λές; θά έδγήκα πάλι νυκτοβα-
τοϋσα.
—Σέ χαρζκαλώ νά μοϋ δανείσης
εκατό φράγχα. Τα θέλω γ;ά νά σώ-
σ)ω την τιμή μου.
—Δέν εχω ιταρά χϊνήντα μαζύ
—Δώσέ μού τα.
—^Κα! ή τφ,ή σου;
-—·θά σωθή κατά τα ήμισυ!
* * *
—Γιατϊ δάφεΐί, τόσο χολύ τα χεί
λη στχι, άγαχητή μου;
—Βελω τα φιλιά μου νά σοΰ μέ-
—Άν έξοτκολαΛηιστίς νά κυττά
ζης την γυναίκά μου, τ)ά σοϋ ~άσω
ιά μοϋτρα...
•—^Χά σάς τώ «υριε; Πρέ.·7τεί
νά φάτ) ξύλο δ—ιος ·κοττάζεί την
γυναίκά τας!
* » »
—Κυριακού, δέ,ν'Ιχετε δικαίω-
. α αποζη;Α'ωισεως, έχειδή ό σύζυγός
μας δέν είχεν άσφαλίσει την ζωήν
τοο, καρά μόνα; έν χεριχτώσει χυρ-
καίάς.
^ —Ν«|^ άλλά Ικαυσαν καττ3χ:ν
τό χτώμά τού, δχως
τώρα διά τ·:ΰς νεκρούς!
* * *
—Κάμνε: γ-^τχν«στιχήν ή γυνβ!-
κά σου;
^—^Γνμνο-στίκήν, λέεί! Άφοΰ άλ-
λάζει έξη φορέματα την ήμέρα!
—Ή συκοφαντία συντΐίίει %ν
την ήθΐΛωτεραν -ρο—ςάθειαν. Δι'
οΐτο οί Λκοφάνται χρέχει νά 'θεω-
ροώνται ός Ινα εΐβος έις'.κινϊύ
—όν, χρέ—ϊι νά σχ/τρίδετα:
τό κεφάλι των είς πρώτην ευκαι¬
—■Πρέ-ει νά συνεχίσωμεν νά
κατανικωαεν τοϋς χόθους μας, δι¬
ότι μόνον ο!1 ούτοϋ τοϋ τρόχοο ι}ά
έτιδληθώ^δν είς την ζωήν.
—Ημείς είμεθα τοφλοί καί
Ό νέος.- -θά ε?χ3ΐϊ, ^Λ
ίν, αν |
Ή νέα.— "Οχ'... άν ε γ2 $
• · *
Έκείνος- 'Ολα έτίλίίωτα
λετε νά σα; έχ'.στρίψ'ν -Λ γρ
τα σας:
Έκείνη: Βεδα-.α, (ϋ μοϋ-χ
ϋθοϋν! βά τα στείλω ?: κ·ζνεν|
λον χοί» νά τα καταλ:-:η!
Ένας
Α* - ϊ ■—'-ιν ο''Γ"ί')')τ
μερά. τοϋ λέγει.
—Σοϋ ςαίνεται χώ; =■'■">'·
τοϋ άχαν:ά έκβίνος, '{^"'·
τό Ινα σοΰ μάτ: μόνο!
* ■« *
__Αέν ^^ορώ νά έλί-ω η
νούν μιά γ^ναίκα... ^
" ---"Ωστε σύ δέν Οά Βίΐ?-??
ο έρως.
την γυναίκά
Π ώ
την γυνχΐΛΐ* ««·'··· ν
— Π ώς, άλλά χλεινι- -τι μ
Κυρίαν— 'Εςεσκόνισες έ
Ύπηρετρια.— Μάλισϊα.
—-Κυρία.—■ Καί δμως μχορώ νά
γ/ραόω το όνομά μο·ο επάνω στό τ;α-
ρ
τεζι.
Τχηρέτ,ρια.—^ Έ! μά δλέπετε,
.ΰρία, σΐΐς ^ωρίζ,ετε γράαματχ.
*
Μετα£> μαυητών:
—Τί χρίμα -ου ό Μ. Άλέξαν-
■ΐρος δέν γεννηΰηκε. στή Σχάρτη.
—Μήχως είσακ ά-' τή Σπάρτη:
—■'^Χ'ι άλλά στήν εκ&ετί μοϊ
ύ 5 & έ!
έκεί!
η
* * *
μαγείρεψε γιά ρ
τη φορβ, ή νέα μας μαγείρισσα.
—Καί τί σας έφτΐαξε*;
ι—Μ'ά χίώτΐ« τάξεω
~0 Νικος ϊΐαντρεΰτηκε
μια πωλητρια τοΰ έμπο-
Οΐκοϋ «Άξία».
—Καί δέν είχεν ό εΰλο-
γημενος τ1ίΛ- ύ.τομονή νά
ϊξετασι, την ά|ία της;
«■-λ.ιιιλ,λ ΚΗΡΥΞ,- ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ. 1929.
■■■■■■■■■■■■•■•■■•■ι
................... 1
ΑΙΑ ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΤΗΣ
Σπορτικα γυναικεϊα φορέματα τοϋ τελευταίον συρμοΡ. Είς τό κέντρον, ςρόρεμα άπό μπράουν βελοϋδο, μέ μπλέτα
είς τό ττουστάνι καί μέ κολλάρον. Καπέλλο καί ΐκιπούτσια τοΰ ίδίου χριόαατος. Άριστερ^, ένδυμασία έκ τρι¬
ών τεμάχιον. Τό ςτουστάνι καί ή ξακέττα είναι μπράουν μέ στίγματα μπέζ, ένω ή χωρίς μανίκια μπλοΰζα είναι
μπέζ μέ μποάονν στίγματα. Δεξι^, φόρειια άπό τουϊντ σννοδευόμενον υπό νταμωτής απλούζας άπό τζέρση. Ή
κοντή ζακέτα εχει πλούσιον γαρνίρισμα άπό γούναν.
ιοριη ι,αικεία ένδυμασία
Μ οί-ιχ άπο ιιπέζ κρέπ
σιν /αι ατοάουν ζακέτα.
Νέον ωραίον γυναικεϊο*ν έπανωφό-
ριον διά τό φβινόπωρον. Προτιμά-
ται' τό στακτί χρώμα. Στολίζεται
μέ άΌτΐοον γουναρικάν. Συνοοεΰε-
ται υπό κ.απέλλσν φαιοΰ καί ασ-
πρου χρώματος.
Ωραίον γυναικείον <ρόρεμα άπό μάλλινη κρέπ κατά την τελευταίαν Παρισινήν αόδαν τοϋ φθινοπώρου. τ^Τελ?αι ε{ναι τοδ συρμο5 εί- έπισήμους άμφιέσεις των γυναιχων. ""τογευματινάς έπίσης <ρλάτ κρέ.ι συνειθίζεται# πολυ, οεξια. Ιδού καί ή φβινοπωρινή μόδα των γυναικείων φβρεμάτων. Ένδυμασία έκ τριών τεμαχίων, άριστερ(ί. Γυναικείον έπανωφόρι δεξΐφ.
■■■■■■■■■■■■•■•■■•■ι
................... 1
ΑΙΑ ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΤΗΣ
Σπορτικα γυναικεϊα φορέματα τοϋ τελευταίον συρμοΡ. Είς τό κέντρον, ςρόρεμα άπό μπράουν βελοϋδο, μέ μπλέτα
είς τό ττουστάνι καί μέ κολλάρον. Καπέλλο καί ΐκιπούτσια τοΰ ίδίου χριόαατος. Άριστερ^, ένδυμασία έκ τρι¬
ών τεμάχιον. Τό ςτουστάνι καί ή ξακέττα είναι μπράουν μέ στίγματα μπέζ, ένω ή χωρίς μανίκια μπλοΰζα είναι
μπέζ μέ μποάονν στίγματα. Δεξι^, φόρειια άπό τουϊντ σννοδευόμενον υπό νταμωτής απλούζας άπό τζέρση. Ή
κοντή ζακέτα εχει πλούσιον γαρνίρισμα άπό γούναν.
ιοριη ι,αικεία ένδυμασία
Μ οί-ιχ άπο ιιπέζ κρέπ
σιν /αι ατοάουν ζακέτα.
Νέον ωραίον γυναικεϊο*ν έπανωφό-
ριον διά τό φβινόπωρον. Προτιμά-
ται' τό στακτί χρώμα. Στολίζεται
μέ άΌτΐοον γουναρικάν. Συνοοεΰε-
ται υπό κ.απέλλσν φαιοΰ καί ασ-
πρου χρώματος.
Ωραίον γυναικείον <ρόρεμα άπό μάλλινη κρέπ κατά την τελευταίαν Παρισινήν αόδαν τοϋ φθινοπώρου. τ^Τελ?αι ε{ναι τοδ συρμο5 εί- έπισήμους άμφιέσεις των γυναιχων. ""τογευματινάς έπίσης <ρλάτ κρέ.ι συνειθίζεται# πολυ, οεξια. Ιδού καί ή φβινοπωρινή μόδα των γυναικείων φβρεμάτων. Ένδυμασία έκ τριών τεμαχίων, άριστερ(ί. Γυναικείον έπανωφόρι δεξΐφ.
, 5ΕΡΤΈΜΒΕΚ 8, 1929.— Όί. ΧΥ. Νο. 524$. ΝΕΥ ΥΟΚΚ, ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 1929.
5ΕΓΤΙΟΝ Ί\η
ΕΤΟΣ ΔΕΚΑΤΟΧ ΪΊΕαΓπτΟΧ— Ά^Γγ]
ΜΗ ΑΨΗΦΕΙΤΕ ΤΑΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑΣ ΆΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΗ1
ΤΟ ΣΤΑΔΙΟΝ ΣΟΥ!
Ύπάρχει τι περισσότερον ενδια¬
φέρον δι' έσέ άπό τό στάδιον σου;
Έχετε αναγνώση περί των Ά-
μερικανών έκείνων οί οποίαι ύψώ
θησαν ά^τό την ταπεινήν των -θέσι!
χαί κΓ>τέστησαν ηγέται είς κάθε
■γραμμήν καί δράσιν.
Ό Άβραάμ Λίνκολν, άπό σι-
δηρο&θομικός εργάτης, ανυψώθη
μέχρι τής περιωπής τού Προεδ·ρι-
χοϋ άξιώιιατος.
Ό Χένρυ Φόρδ, ενας μηχανερ-
γάιης- μικράς πόλεως άπέκτησεν
την μεγαλειτέρον ατομικήν περιου¬
σίαν έν τω κόσμω, κεηαλοποιήσας
μίαν ιδέαν.
Ό Λούθη·ρος Μπώρμπανκ, έρ-
γάτης έργοστσσίου, επέφερεν επα¬
νάστασιν είς την φυτοκομίαν. Ά-
ναρίΰμητος είναι ό άρι-θμό; των
άγοςιών τα όποΐα μετεχειρισθησαν
τα ςμικράς εύ/αιρίας όπως κατα-
στώσιν ίστορικαί φυσιογνωμίαι.
"Όχαν ήρχισαν οί, ά'νορες αύτοι
ουδείς έκράτει άνοικτήν την χρυ-
σήν βύραν ποός την λομπράν επι¬
τυχίαν δι' αύτούς.
'Απ' εναντίας επρεπε νά την α'
νοίΐςονν μέ μόχθονς ιιόνοι των, πα-
ς>ά τα μεγάλα έμπόδια.
Ό Λίνκολν επρεπε νά έκπαιδευ-
θ·? μόνος τού είς εν μέρος όπου ί)
έκπαίδευσις ήτο σχεδόν ά'γνωστος.
Ό "Εδισον έβασανίζετο ν.αί έ
χλευάζετο διά τάς παιδαριώδε·;
τού «άνθΓ|σίας» μέ τάς χημικάς ν-
λας. Ό Φόρδ έγελοοποιήθη ί'νεκα
των ένοραματισμών τού όπω; κα¬
ταστήση τό αυτοκίνητον προσιτόν
'ΐς τό όαλάντιον τού λαοΰ.
Άλλά κάθε έπιτυχής ά'νθρωπο;
αύτη; καί πάσης αλλης χώρας ε¬
κέρδισε διότι εγνώριζε την εργα¬
σίαν τού άπό τί,ν βάσιν τΓ(ς.
* * *
ΒΝΙΟΤΕ άκοΰετε τούς άνθρώ-
πους νά λέγουν:
«Αέν «νδιαφέρομαι διά τάς Χγ-
πτομερείας. Άποβλέπω πάντοτε είς
τα μεγάλα ποάγματα».
Αύτό &έν είναι άλλο τι παρά 99
1)2 επί τοίς εκατόν άναλλοίωτος
άνθΓσία.
Κάθε μεγαλο πράγμα είναι ν.α-
μωμένο άπό χιλιάοα ή έκατοντάδα
χιλιάδων λεπτομέρειαν.
"Οπως τό ανθρώπινον σώμα ά-
ποτελεϊται άπό μυριάδας μικρα,ν
κυττάρων, ούτω πάσα μεγάλη επι¬
χείρησις άποτελείται άπό μι>οιά-
δας άτομικών μορίων γνώσεακ.
Ό Λίντμπεργκ έπέταξεν επιτυ¬
χώς είς τόν Ατλαντικόν δχι διότι
ήτο τυχηρός, άλλά διότι εΐχε δώση
προσοχήν επί ετη είς τάς μικροτά-
τας λεπτομερείας τής άεροποοικής.
Δέν ένεπιστεύετο καί τόν πλέον
ειδικόν μηχανικόν όπως αποφανθή
αν ίτο τό άεροπλάνον τού κατάλ¬
ληλον. Έξήταζεν ό ϊδιο; νάθε ϊν
τσαν τοΰ άεροπλάνου και έβεβαιώ
νετο πρώτον ότι ήτο κατάλληλον
προτοϋ πετάξτι.
Ό Δόκτωρ Ούγγώ "Εκκενεο
συνήθιροιζε πάσαν λεπτομερή πλη-
ροφορίον επί πολλά ετη προτοϋ '-
π,ίχίΐρήσιι νά ταξειδεύσιι πέριξ
τοΰ κόσμον μέ τό γιγαντιαΐον άε-
ρόπ/ιθΐόν τού.
Ό Λόκτωρ "Εκκενερ ένδιαφέρε-
ται πσρά πολύ διά τάς λεπτομερεί¬
ας. Ένδιαφέρεται παρά πολύ διά
τάς λεπτομερείας τής κατασκευής
τοϋ Ζέππελιν. Διά τάς λεπτομερεί¬
ας των καιρικών σννβηκών. Διά
τάς λεπτομ&οείας τής' ανθρωπίνης
φύσεως.
* * *
Οί. μεγάλοι άνδρες γίνονται ιιε-
γαλοι ένεκα τοΰ διαρκοΰς ένδια-
φέροντός των διά τάς λεπτομρ-
ρείας.
Οί μικροί ά'νθρωποι παραμένουν
μικροί διότι δέν ένδιαφέρονται διά
τάς λεπτομερείας.
Ό περίφημος Θωμάς Καρλάϋλ
είπε:
«Ή ίδιοφυΐα·.. σημαίνει έξυ-
ψωτικήν ίκανότητα τοΰ νά άντέχΐ)
τις είς τα; δυσκολίσς».
Ό Καρλάΰλ εγνώριζε τί ελεγε.
ΤΗτο καί ύ ϊδιος ίδιοφυΐα. Κατι-
νόει ότι ή ίδιοφυΐα τού έγκειται
είς τό ακαταμαχήτου πνεΰμα τοΰ
νά συναθροίζη τις λεπτομερείας.
Είναι γνωσταί αί ποοσπάθε αί
Ι τού όπως συνάξη τα; λεπτομερεί-
I
άς τοΰ εργου τού «Γαλλική 'Επα-
I
νάστασις». Τό έργον τούτο κατε¬
στράφη υπό τής υπηρετρίας τού
προτοϋ εκτυπωθή καί μόνον ολί¬
γαι διεσώι3τσαν σελίδες τοΰ χει-
ρογρά<ρου τού πρώτου τόμου. ' ΟΚαρλάϋλ ήτο πτωχός. Επί Ι δύο σχεδόν ετη δέν έκέρδιζε τίπο- I τε άπό τάς έκδόσεις τού. Καί δμως δέν εχασε την εμπιστοσύνην τού "Ηρχισε καί πάλιν τό έπίμοχθον έργον της συλλογής των λεπτομε- ρειών επί των οποίων βασίζεται τό μέγα τού έργον. Τό γεγονός καί μόνον ότι πολλάκις έπείνα καί ε- I πρεπε νά άγωνιζεται κατά τής άπο- θαορύνσεω;, δέν τόν άτίτΙ άπό την οδόν την όποιαν εΐχ^ χαράξτ]. 'Επέμεινε καί έ/ιο" * * * Ή πεΐρα τοϋ Καρλαυ/. λαμβάνεται εις την πείραν τοι λων ϊξεχόντων προσώιιο Ή γνώσις των /επτ< τής χαήσεω; "τής σιιί/η: χρωστίί·:ος καί της άναμιςι χρωμάτων ΐν.αμαν τόν Μιχα 1 γελον παγκοσμίου φήμ'η /[ >νην. Ή γνώσις των λεπτοιΐί
τής άρμονίας έ'καμε τόν Β< καί τόν Κρίγκ μεγάλοι1: ι νούς. Ή γνώσις των λεπτοιιε των λέξεων καί τής των κατέστησε τόν Σο γαν συγγραφέα. Ή λεπτομέρεια είναι ΐ| της επιτυχίας έκάστης 1^ σεως. , Έκεΐνοι οί όποϊοι δέν γν "0| τάς λεπτομερείας τής ιδία; γασία; δέν έλπίζουν να λ σουν πρός τα μεγάλα εργα· Π ίκανότης όπως κάμη τα ίϊ πράγμοτα είς μεγάλην '/λί}] ναπτί-σσεται μόνον δια τη; ■θήσεως τού πώς πρέπει να ' ται τα μικρά πράγματα. ΗΙΑΡΪΣΙΙ ϋΙΕΙΝ ΠΟΑΙΤΕ1ΠΝ ΤΙΣ ΕΥΡΩΠΗΣ .....■ *— ►· (Σννέχεα έκ τής 2ας σελίϊος.) «Ή Πανευρώπη, εάν τό σχέδιον εκτελεσθή, έέν Όά είναι συνδυα- ό ί ό σμός ΓΓ ε ναντίον κανενός. μς ΓΓαοήλ&εν ό ν,αιρός διά συνδυα- σμον εθνών εναντίον άλ- λων εθνών. Αί σύγχρονοι συμμαχί- ^ί,εΐναι υπέρ συνεργασία; έ- ψΛ ωρισμένων" γραμμών, εύεργετι- είς δλους. Δέν είναι συνδυα- μ εναντίον κανενός». " "Οταν 6 κ. Μπριάν έλαβε και¬ ρόν κατά την άνοιξιν τού 1927 συ¬ νεζήτησεν έκ νέον την μοναδικήν τού ιδέαν. Επήνεσε τό σύστημα μι- ά Π ώ ί έύξ Ι | είναι άνάλογοι. Αύτός άποδοκιμιχ- ζει την προταθεΐσαν όμοσπονδίαν τοϋ Δουνάβεως, ώς λέγει, «ύπάρ- χουν πολλά άντίθετα συμφέροντα, τα όποΐα πρέπει^ νά ληφθούν ΰπ' όψιν, πολλαί πιοοκαταλήψεις, αΐτι¬ νες πρέπει νά έξαφανισθοΰν, πολ¬ ίται μικραί άντιζηλίαι αί οποίαι θά έμπόδίσουν την εφαρμογήν μιάς τοιαύτης συμφωνίας έντός των προ σεχών πεντήκοντα έτών». Άρά γε δταν φανταζώμεθα τάς μελλούσας Ηνωμένας Πολιτεί άς τής Εύρώπης, δέν βλέπομεν «άν- τίθετα συ|ΐιφέροντο» καί γλωσσικας διαφοράς, αί οποίαι καθιστοΰν δύ¬ σκολον καί αυτήν έ'τι την χρήσιν ραδιοφώνων; Άρά γε δέν εχομεν νά κάμωμεν μέ διάφορα έκπαιδευ- τικά, φυλετικά καί ■θρησκευτινά συστήματα; Δύναται θνητός άνθρω άς Πανευρώτης καί έψρναζ,ζν έ-|πος, είτε Νορδικός, είτε Λατΐνος, λαμδάνεται πόσον αί περιστάσειςί ό κ. Μπριάν εκήρυξεν ότι ήτο ά-| δυνατάς ή ένωσις ολίγων πτωχών καί μικρών κρατών; Ή άναλογία φαίνεται ότι ι,ΐναι: Ή όμοσπονδί¬ α τοΰ Δουνάβεω; είναι είς τα Γαλ- Ή Β'.ρτζίνια Βάλλτ), ήθο—οιός τοδ ά ή ' ημγρφ, ή ό-θί'α έμνηστεά- ■Οη τόν Σέντρΐκ Γν.ίμπωνς, 3!6I^θ^ν- τήν λικά δ'μματα δ,τι τα ήνωμένα εθνη τής Εύρώπης είς τα όμματα τοΰ κόσμου. Καί δμως ό ίδιος λίαν εύθαρσώ; λέγει ότι: «Πανευρώπη συνεργα- ζοιιένη μετά τής Κοινωνίας των Εθνών καί μετά των Ήνωμένων Πολιτειών τής Άμερικής, κράτει την κλεϊδα πρός την ασφάλειαν τής Εύρωπαϊκής καί ττ|ς παγκοσμίου εύημερίας», — τα όποΐα δλα φαί- νονται πολύ ώραΐα είς τό χαρτί, άλλ' εχουν άλλην σημασίαν, δταν άναλύσωμεν την όλην κατάστασιν άπό πάσης απόψεως. ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΠΙΙΡΗΪΟι *Εας χωριάτνις ήτο έαρειά ίρ- ρωιττος. Τότε ή γι»ναίκά τοο τόν ρώττ,τε: —·*Ανίρ«, πεθαίνε'.ς! Δέν μ' όρ- ύ την 5>ττ/χτ), πού μένω χί-
σω
ερημη καί σκοτεινή, τι η
Ό άρρωο-τος τής άκε«'!)
-—Μιά καί δέν ί^'ο:
ά
έμποδίσ τα
βοι>λή μοι>; Νά
ρης όίντρα φρόνιμο, νά
ζωντανά καί ταλλα
<πτιτ«)(>, ν ά
ί
17521
ζτίσετε 6ΐ>τ!ίχ(σν«να. Π^
Γιά νίνα! φρόνιμος ο ^'
πό·» θά χάρτ,ς, ιτρέιτει ναχ
τού γρόνια.
Τότε ή γυναίκΛ τοΰ
—Άν πάρω 2νό άν
χρονών, 3έν είναι τό
Τότε ό άρρωο-τος
3εν ίχι«ε τότο ή
V
καί 3τι τό μυαλό τής γ*»»*
ήτανε έλαφρό... Γόο»*, λο«
όό ο'ο οηη τάλλο
Ό μίθος δηλοί,
νά γάνουμε τα λόγια
σομΐδουλές μας
V
ά
το μυαλό χάνω
ότι
**Ι
5ΕΓΤΙΟΝ Ί\η
ΕΤΟΣ ΔΕΚΑΤΟΧ ΪΊΕαΓπτΟΧ— Ά^Γγ]
ΜΗ ΑΨΗΦΕΙΤΕ ΤΑΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑΣ ΆΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΗ1
ΤΟ ΣΤΑΔΙΟΝ ΣΟΥ!
Ύπάρχει τι περισσότερον ενδια¬
φέρον δι' έσέ άπό τό στάδιον σου;
Έχετε αναγνώση περί των Ά-
μερικανών έκείνων οί οποίαι ύψώ
θησαν ά^τό την ταπεινήν των -θέσι!
χαί κΓ>τέστησαν ηγέται είς κάθε
■γραμμήν καί δράσιν.
Ό Άβραάμ Λίνκολν, άπό σι-
δηρο&θομικός εργάτης, ανυψώθη
μέχρι τής περιωπής τού Προεδ·ρι-
χοϋ άξιώιιατος.
Ό Χένρυ Φόρδ, ενας μηχανερ-
γάιης- μικράς πόλεως άπέκτησεν
την μεγαλειτέρον ατομικήν περιου¬
σίαν έν τω κόσμω, κεηαλοποιήσας
μίαν ιδέαν.
Ό Λούθη·ρος Μπώρμπανκ, έρ-
γάτης έργοστσσίου, επέφερεν επα¬
νάστασιν είς την φυτοκομίαν. Ά-
ναρίΰμητος είναι ό άρι-θμό; των
άγοςιών τα όποΐα μετεχειρισθησαν
τα ςμικράς εύ/αιρίας όπως κατα-
στώσιν ίστορικαί φυσιογνωμίαι.
"Όχαν ήρχισαν οί, ά'νορες αύτοι
ουδείς έκράτει άνοικτήν την χρυ-
σήν βύραν ποός την λομπράν επι¬
τυχίαν δι' αύτούς.
'Απ' εναντίας επρεπε νά την α'
νοίΐςονν μέ μόχθονς ιιόνοι των, πα-
ς>ά τα μεγάλα έμπόδια.
Ό Λίνκολν επρεπε νά έκπαιδευ-
θ·? μόνος τού είς εν μέρος όπου ί)
έκπαίδευσις ήτο σχεδόν ά'γνωστος.
Ό "Εδισον έβασανίζετο ν.αί έ
χλευάζετο διά τάς παιδαριώδε·;
τού «άνθΓ|σίας» μέ τάς χημικάς ν-
λας. Ό Φόρδ έγελοοποιήθη ί'νεκα
των ένοραματισμών τού όπω; κα¬
ταστήση τό αυτοκίνητον προσιτόν
'ΐς τό όαλάντιον τού λαοΰ.
Άλλά κάθε έπιτυχής ά'νθρωπο;
αύτη; καί πάσης αλλης χώρας ε¬
κέρδισε διότι εγνώριζε την εργα¬
σίαν τού άπό τί,ν βάσιν τΓ(ς.
* * *
ΒΝΙΟΤΕ άκοΰετε τούς άνθρώ-
πους νά λέγουν:
«Αέν «νδιαφέρομαι διά τάς Χγ-
πτομερείας. Άποβλέπω πάντοτε είς
τα μεγάλα ποάγματα».
Αύτό &έν είναι άλλο τι παρά 99
1)2 επί τοίς εκατόν άναλλοίωτος
άνθΓσία.
Κάθε μεγαλο πράγμα είναι ν.α-
μωμένο άπό χιλιάοα ή έκατοντάδα
χιλιάδων λεπτομέρειαν.
"Οπως τό ανθρώπινον σώμα ά-
ποτελεϊται άπό μυριάδας μικρα,ν
κυττάρων, ούτω πάσα μεγάλη επι¬
χείρησις άποτελείται άπό μι>οιά-
δας άτομικών μορίων γνώσεακ.
Ό Λίντμπεργκ έπέταξεν επιτυ¬
χώς είς τόν Ατλαντικόν δχι διότι
ήτο τυχηρός, άλλά διότι εΐχε δώση
προσοχήν επί ετη είς τάς μικροτά-
τας λεπτομερείας τής άεροποοικής.
Δέν ένεπιστεύετο καί τόν πλέον
ειδικόν μηχανικόν όπως αποφανθή
αν ίτο τό άεροπλάνον τού κατάλ¬
ληλον. Έξήταζεν ό ϊδιο; νάθε ϊν
τσαν τοΰ άεροπλάνου και έβεβαιώ
νετο πρώτον ότι ήτο κατάλληλον
προτοϋ πετάξτι.
Ό Δόκτωρ Ούγγώ "Εκκενεο
συνήθιροιζε πάσαν λεπτομερή πλη-
ροφορίον επί πολλά ετη προτοϋ '-
π,ίχίΐρήσιι νά ταξειδεύσιι πέριξ
τοΰ κόσμον μέ τό γιγαντιαΐον άε-
ρόπ/ιθΐόν τού.
Ό Λόκτωρ "Εκκενερ ένδιαφέρε-
ται πσρά πολύ διά τάς λεπτομερεί¬
ας. Ένδιαφέρεται παρά πολύ διά
τάς λεπτομερείας τής κατασκευής
τοϋ Ζέππελιν. Διά τάς λεπτομερεί¬
ας των καιρικών σννβηκών. Διά
τάς λεπτομ&οείας τής' ανθρωπίνης
φύσεως.
* * *
Οί. μεγάλοι άνδρες γίνονται ιιε-
γαλοι ένεκα τοΰ διαρκοΰς ένδια-
φέροντός των διά τάς λεπτομρ-
ρείας.
Οί μικροί ά'νθρωποι παραμένουν
μικροί διότι δέν ένδιαφέρονται διά
τάς λεπτομερείας.
Ό περίφημος Θωμάς Καρλάϋλ
είπε:
«Ή ίδιοφυΐα·.. σημαίνει έξυ-
ψωτικήν ίκανότητα τοΰ νά άντέχΐ)
τις είς τα; δυσκολίσς».
Ό Καρλάΰλ εγνώριζε τί ελεγε.
ΤΗτο καί ύ ϊδιος ίδιοφυΐα. Κατι-
νόει ότι ή ίδιοφυΐα τού έγκειται
είς τό ακαταμαχήτου πνεΰμα τοΰ
νά συναθροίζη τις λεπτομερείας.
Είναι γνωσταί αί ποοσπάθε αί
Ι τού όπως συνάξη τα; λεπτομερεί-
I
άς τοΰ εργου τού «Γαλλική 'Επα-
I
νάστασις». Τό έργον τούτο κατε¬
στράφη υπό τής υπηρετρίας τού
προτοϋ εκτυπωθή καί μόνον ολί¬
γαι διεσώι3τσαν σελίδες τοΰ χει-
ρογρά<ρου τού πρώτου τόμου. ' ΟΚαρλάϋλ ήτο πτωχός. Επί Ι δύο σχεδόν ετη δέν έκέρδιζε τίπο- I τε άπό τάς έκδόσεις τού. Καί δμως δέν εχασε την εμπιστοσύνην τού "Ηρχισε καί πάλιν τό έπίμοχθον έργον της συλλογής των λεπτομε- ρειών επί των οποίων βασίζεται τό μέγα τού έργον. Τό γεγονός καί μόνον ότι πολλάκις έπείνα καί ε- I πρεπε νά άγωνιζεται κατά τής άπο- θαορύνσεω;, δέν τόν άτίτΙ άπό την οδόν την όποιαν εΐχ^ χαράξτ]. 'Επέμεινε καί έ/ιο" * * * Ή πεΐρα τοϋ Καρλαυ/. λαμβάνεται εις την πείραν τοι λων ϊξεχόντων προσώιιο Ή γνώσις των /επτ< τής χαήσεω; "τής σιιί/η: χρωστίί·:ος καί της άναμιςι χρωμάτων ΐν.αμαν τόν Μιχα 1 γελον παγκοσμίου φήμ'η /[ >νην. Ή γνώσις των λεπτοιΐί
τής άρμονίας έ'καμε τόν Β< καί τόν Κρίγκ μεγάλοι1: ι νούς. Ή γνώσις των λεπτοιιε των λέξεων καί τής των κατέστησε τόν Σο γαν συγγραφέα. Ή λεπτομέρεια είναι ΐ| της επιτυχίας έκάστης 1^ σεως. , Έκεΐνοι οί όποϊοι δέν γν "0| τάς λεπτομερείας τής ιδία; γασία; δέν έλπίζουν να λ σουν πρός τα μεγάλα εργα· Π ίκανότης όπως κάμη τα ίϊ πράγμοτα είς μεγάλην '/λί}] ναπτί-σσεται μόνον δια τη; ■θήσεως τού πώς πρέπει να ' ται τα μικρά πράγματα. ΗΙΑΡΪΣΙΙ ϋΙΕΙΝ ΠΟΑΙΤΕ1ΠΝ ΤΙΣ ΕΥΡΩΠΗΣ .....■ *— ►· (Σννέχεα έκ τής 2ας σελίϊος.) «Ή Πανευρώπη, εάν τό σχέδιον εκτελεσθή, έέν Όά είναι συνδυα- ό ί ό σμός ΓΓ ε ναντίον κανενός. μς ΓΓαοήλ&εν ό ν,αιρός διά συνδυα- σμον εθνών εναντίον άλ- λων εθνών. Αί σύγχρονοι συμμαχί- ^ί,εΐναι υπέρ συνεργασία; έ- ψΛ ωρισμένων" γραμμών, εύεργετι- είς δλους. Δέν είναι συνδυα- μ εναντίον κανενός». " "Οταν 6 κ. Μπριάν έλαβε και¬ ρόν κατά την άνοιξιν τού 1927 συ¬ νεζήτησεν έκ νέον την μοναδικήν τού ιδέαν. Επήνεσε τό σύστημα μι- ά Π ώ ί έύξ Ι | είναι άνάλογοι. Αύτός άποδοκιμιχ- ζει την προταθεΐσαν όμοσπονδίαν τοϋ Δουνάβεως, ώς λέγει, «ύπάρ- χουν πολλά άντίθετα συμφέροντα, τα όποΐα πρέπει^ νά ληφθούν ΰπ' όψιν, πολλαί πιοοκαταλήψεις, αΐτι¬ νες πρέπει νά έξαφανισθοΰν, πολ¬ ίται μικραί άντιζηλίαι αί οποίαι θά έμπόδίσουν την εφαρμογήν μιάς τοιαύτης συμφωνίας έντός των προ σεχών πεντήκοντα έτών». Άρά γε δταν φανταζώμεθα τάς μελλούσας Ηνωμένας Πολιτεί άς τής Εύρώπης, δέν βλέπομεν «άν- τίθετα συ|ΐιφέροντο» καί γλωσσικας διαφοράς, αί οποίαι καθιστοΰν δύ¬ σκολον καί αυτήν έ'τι την χρήσιν ραδιοφώνων; Άρά γε δέν εχομεν νά κάμωμεν μέ διάφορα έκπαιδευ- τικά, φυλετικά καί ■θρησκευτινά συστήματα; Δύναται θνητός άνθρω άς Πανευρώτης καί έψρναζ,ζν έ-|πος, είτε Νορδικός, είτε Λατΐνος, λαμδάνεται πόσον αί περιστάσειςί ό κ. Μπριάν εκήρυξεν ότι ήτο ά-| δυνατάς ή ένωσις ολίγων πτωχών καί μικρών κρατών; Ή άναλογία φαίνεται ότι ι,ΐναι: Ή όμοσπονδί¬ α τοΰ Δουνάβεω; είναι είς τα Γαλ- Ή Β'.ρτζίνια Βάλλτ), ήθο—οιός τοδ ά ή ' ημγρφ, ή ό-θί'α έμνηστεά- ■Οη τόν Σέντρΐκ Γν.ίμπωνς, 3!6I^θ^ν- τήν λικά δ'μματα δ,τι τα ήνωμένα εθνη τής Εύρώπης είς τα όμματα τοΰ κόσμου. Καί δμως ό ίδιος λίαν εύθαρσώ; λέγει ότι: «Πανευρώπη συνεργα- ζοιιένη μετά τής Κοινωνίας των Εθνών καί μετά των Ήνωμένων Πολιτειών τής Άμερικής, κράτει την κλεϊδα πρός την ασφάλειαν τής Εύρωπαϊκής καί ττ|ς παγκοσμίου εύημερίας», — τα όποΐα δλα φαί- νονται πολύ ώραΐα είς τό χαρτί, άλλ' εχουν άλλην σημασίαν, δταν άναλύσωμεν την όλην κατάστασιν άπό πάσης απόψεως. ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΠΙΙΡΗΪΟι *Εας χωριάτνις ήτο έαρειά ίρ- ρωιττος. Τότε ή γι»ναίκά τοο τόν ρώττ,τε: —·*Ανίρ«, πεθαίνε'.ς! Δέν μ' όρ- ύ την 5>ττ/χτ), πού μένω χί-
σω
ερημη καί σκοτεινή, τι η
Ό άρρωο-τος τής άκε«'!)
-—Μιά καί δέν ί^'ο:
ά
έμποδίσ τα
βοι>λή μοι>; Νά
ρης όίντρα φρόνιμο, νά
ζωντανά καί ταλλα
<πτιτ«)(>, ν ά
ί
17521
ζτίσετε 6ΐ>τ!ίχ(σν«να. Π^
Γιά νίνα! φρόνιμος ο ^'
πό·» θά χάρτ,ς, ιτρέιτει ναχ
τού γρόνια.
Τότε ή γυναίκΛ τοΰ
—Άν πάρω 2νό άν
χρονών, 3έν είναι τό
Τότε ό άρρωο-τος
3εν ίχι«ε τότο ή
V
καί 3τι τό μυαλό τής γ*»»*
ήτανε έλαφρό... Γόο»*, λο«
όό ο'ο οηη τάλλο
Ό μίθος δηλοί,
νά γάνουμε τα λόγια
σομΐδουλές μας
V
ά
το μυαλό χάνω
ότι
**Ι
, 5ΕΡΤΕΜΒΕΚ 8, 1929- νθΐ,.
^Γΐ^^
ΕΤΟΣ ΔΕΚΑΤΟΝ ΠΕΜΠΧΟΝ.— Άριθμος ΰϋ».
ΚΑΙ ΖΗΤΗΐνΤΑΤΑ ΤΗ2
Η ι ουτ> "Ελντερ, άερο.-τόρος, μετά τοΰ συζύγου της, Ούώλτερ Κάιιπ, είς
τό Άτλάντικ Σίτυ.
Ό Λόρδος Μπάλφουρ, όστις εδω-
σεν επανειλημμένας ΰποσχέσεις ύ-
πέ(? ■»ης ιδρύσεως 'Εθνακοϋ Κέν-
τρου των Ίουδαίων έν Παλαιστίνη,
Ή κ. Τσάρλς Ι. Ούηλλερ, πρώην δεσ.τοινις Ντοάντα Ρ. Ποϋτναμ Θν-
νατηρ τοΰ έν ΆμόΟ, τής Κίνας, Άμερικανοϋ Προξένου, ύΐτανδρευθεϊσα
τελευταίως τον κυβερντιτην Οϋήλλερ, ϋποδιοικητοϋ τού Άσιατικοΰ Στό
λου των Ήνωμενων Πολιτειών.
Λου Μέγερ, έντός τοΰ αυτοκίνητον, όστις ενίκησεν είς Αγώνας τα-
ηΤϋν 'Α·Ατο0νο» Πενσυλβανίας, κατά την Ημέραν τής Εργασίας.
200 μίλια είς; μίαν ώραν, 46 πρώτα λεπτά κβϊ 36 δευτέρα.
Ό Ουΐλλιαμ Μπηρς, δημοστογρά-
φος, Ιν έκ των όκτώ θυμάτων α-
εΰρέθησαν είς τα έρεύαα τοβ
11 Δνί; Μάργκορετ Γολφάνγκελ. έξ Άλλεντάβ-', Πενσυλδανίας, ή ό- άεροκλάνου «Πόλις Αγ. Φραγ-
"Ο'α «νίκησεν είς τοΰς γνναικειους άγίδνας ταχύτητος αύτοκινητων. κίσκου>«
Ή Δνίς Ρούθ Ε. Σιάςρφερ, διευθύντρια καλλω—στηρίου έν "Αλλβνταουν
Π ενσυλδανίας, ή όποία στέλλεται ώς «Μίς Πενσυλ6άν^α> είς χ&ψ |,
ΒαλτιμόρΉ Μαίρυλανδ διαγωνισμόν καλλονης.
^Γΐ^^
ΕΤΟΣ ΔΕΚΑΤΟΝ ΠΕΜΠΧΟΝ.— Άριθμος ΰϋ».
ΚΑΙ ΖΗΤΗΐνΤΑΤΑ ΤΗ2
Η ι ουτ> "Ελντερ, άερο.-τόρος, μετά τοΰ συζύγου της, Ούώλτερ Κάιιπ, είς
τό Άτλάντικ Σίτυ.
Ό Λόρδος Μπάλφουρ, όστις εδω-
σεν επανειλημμένας ΰποσχέσεις ύ-
πέ(? ■»ης ιδρύσεως 'Εθνακοϋ Κέν-
τρου των Ίουδαίων έν Παλαιστίνη,
Ή κ. Τσάρλς Ι. Ούηλλερ, πρώην δεσ.τοινις Ντοάντα Ρ. Ποϋτναμ Θν-
νατηρ τοΰ έν ΆμόΟ, τής Κίνας, Άμερικανοϋ Προξένου, ύΐτανδρευθεϊσα
τελευταίως τον κυβερντιτην Οϋήλλερ, ϋποδιοικητοϋ τού Άσιατικοΰ Στό
λου των Ήνωμενων Πολιτειών.
Λου Μέγερ, έντός τοΰ αυτοκίνητον, όστις ενίκησεν είς Αγώνας τα-
ηΤϋν 'Α·Ατο0νο» Πενσυλβανίας, κατά την Ημέραν τής Εργασίας.
200 μίλια είς; μίαν ώραν, 46 πρώτα λεπτά κβϊ 36 δευτέρα.
Ό Ουΐλλιαμ Μπηρς, δημοστογρά-
φος, Ιν έκ των όκτώ θυμάτων α-
εΰρέθησαν είς τα έρεύαα τοβ
11 Δνί; Μάργκορετ Γολφάνγκελ. έξ Άλλεντάβ-', Πενσυλδανίας, ή ό- άεροκλάνου «Πόλις Αγ. Φραγ-
"Ο'α «νίκησεν είς τοΰς γνναικειους άγίδνας ταχύτητος αύτοκινητων. κίσκου>«
Ή Δνίς Ρούθ Ε. Σιάςρφερ, διευθύντρια καλλω—στηρίου έν "Αλλβνταουν
Π ενσυλδανίας, ή όποία στέλλεται ώς «Μίς Πενσυλ6άν^α> είς χ&ψ |,
ΒαλτιμόρΉ Μαίρυλανδ διαγωνισμόν καλλονης.
ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ
«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ,.- — ' ^ΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, «*.
Η
δϋΝΠΑΥ, 8ΕΡΤΕΜΒΕΚ 8, 1929.
ΓαΜΙβΙΐΐύ ϋ«Π5· λπΛ 8ηηα«7 1>χ «Ι··
εΝΟ55Ι5 ΡΙΙΒΙ.Ι5Η1ΝΟ ΟΟΜΡΑΝΥ. ΙΜΟ
140 ννβϋΐ 2βΙΗ 5(ΓββΙ
Νμ» Υογβ, Ν. Υ.
ΡΕΤΒΟΧ Ρ. ΤΑΤΑΝΙΚ, ΡΓββ.Ττβω.
ΕΜΕΓΠΐυδ 0ΑΙΧΙΜΛΗΟ5,
ΟΑΗΠΑί $100. θθθ. 00
: "Να(1Η«Γ·1α
εζιο—8*11—5*»ε
δυΒδΟΒΙΡΤΙΟΝ ΚΑΤΕ5:
ϋηϊΐβά 51αιε5
ΡΑΙίΥ
Οηο ΥββΓ ...... Ιΐο.οο $ι*.·ο
6Ιχ ΜοηΙΙυ ..... $5.00 ίβ.00
ΤΪΓοε Μοητΐι» .... $» οο Ιι.Οο
5ϋΝΡΑΥ
Οηβ Υ63.Γ ....... ίτ.οο »».οο
δίχ ΜοηΙΙιβ...... ίβ.ίθ $1.00
Τίιτεβ ΜηητΗβ ... ${.00 $1.40
ΙΙίυβΤΒΑΤΕΡ ΜΟΝΤΗίΥ
Οηβ ΥββΓ ....... $4.00 $β.00
5!χ Μοηϋιβ...... $2.00 $ϊ.βθ
ΕΝΤί-υεσ αϊ ι»κ:ονο ςι.Α$8 ματτεβ αρκιι
Ι. 1915. ΑΤ ΤΗΕ Ρ08Τ ΟΡΡΙΟΕ. ΑΤ ΝΕ*
Υ.ΟΚΚ. ΝΕ* ΥΟΚΚ. υΝϋΕΚ ΤΗΕ ΑΟΓ ΟΡ
3. »87·________
ΡΕΤΒΟ5 Ρ. ΤΑΤΑΝΙ8
8.η(3
Ε>βπιβιπυ.3 ΟαΙΙίΐη&ιΊΟδ,
— ι»
ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΟΣ ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ ■"*·
ΚΥΡΙΑΚΗΝ
ΟΡΟΙ ΣΥΝΔΡθΜΩΝι
ΑΜΕΡΙΚΗΧ Ι ΕΞΟΤΕΡΙΚΟΤ
ΗΗΕΡΗΣΙΟΣ
'ΕτησΙα ..
•Εξάμτΐνβς
ΤρΙμηνος .
'Ετησία
'ΕΕάμην
ΤρΙμηνος
ΙΙΟ.ςο Ι Έτ,ισΙα ..
. $».00 Ι Έξάμηνβς
. $5.00 Ι ΤρΙμηνος .
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ
Έτησία
Έζάμηνος
Τριμηνος
___$7.
. . $3.
... $ϊ.
♦ 7.00
50
00
ΕΙΚΟΝΟΓΓΛΦΗΜΕΝΟΣ
'ΕτησΙα
$4.00
$2.00
'ΕτησΙο . .
Έξίμηνος
$11.00
. •■■οο
Ιε.οο
«4.00
11.10
Ιβ.οο
$τ.6Ο
Αχοστίλλετε χά (ν-βάσματά σα; Βιά τα-
χιδρομιχώτ Ι) τοα,-κζιτικΛν Ικιτεγβν «Ιί
Δολλάρια πληβατέα ΐΐς Νέα» Ύίβχην δια¬
ταγαί "ΝαΙΙοηαΙ ΗβΓαΙά". "Επιστολαί «·-
φΐέχουσαι χαοτονομΐσματα δέον νά α.ιοστέλ-
λωνται ουστημένοι είς διαταγήν "Ν»Μοη»1
Ηβρβΐα", 140 νΥβδΙ ίβΐΐι δΐΓββΙ. Νβ-ϊΤ
^ΟΓΚ, Ν. Υ., ίλλως βέν «έοομΐν »ύ»ννη*
6ν απολεσ^ώσιν.___________________
ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΜΕΝ ΚΑΙ
ΜΗ ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ
Η ΚΑ ΣΝΟΟΥΝΤΕΝ
Πολιτική ψυχανάλυσις τής Συνδιαβ*έψ&ως
ΧΑΓΗ, Αύγουστος.— Είναι Ι θον αεγάλα διειτνή συνέδρια. Άλλ'
ευνόητον ότι τα ΐτρόσφατα γεγονό- ~ά-™« «'< «ι'"ιινηι των εν λογο τα της συνδιασκέψεως τής Χάγης εδωσαν αφορμήν είς μερικοϋς δι- πλωμάτας τής παλαιάς σχολής να έκφέρουν πειριφρονητικά σχόλια, καί τουτο διότι ό τόνος είς τόν ο¬ ποίον διεξήχθησαν μερικαί συζητή σεις ήτο τελείως άσυνήθης είς τα χρονικά των διασκέψεων καί άΐτό μιάς ωρισμένης απόψεως άντιδι- πλωματικός. Είς ό'λας τάς έφημε- ρίδας τού κόσμον έγινεν εύρύς λό- γος περί τοΰ επεισοδίον Σνόουν- τεν-Σερόν. Αί μέν συνεζήτησαντήν πολιτικήν πλευρόν τοϋ ζητήματος, αί δέ την Ιδιωτικήν, διότι ύπάρχει καί μία ίδιωτική πλευρά είς την υ¬ πόθεσιν αύτην. Άφοΰ επέρασεν ή αί σια,'γοι των εν λόγω ύπουργών προέβησαν είς ήμιεπισή μουςδηλώσεις. · Τό γεγονός ότι ή κ. Σνόουντεν ομιλεί τόσον συχνά περί τοϋ ου- ζύγου τί>ς, πρέπει ασφαλώς νά εν¬
διαφέρη ιδιαιτέρως τοΰς πολιτι-
κοϋς, οί όποΐοι εχουν δοσοληψίας
μαζύ τού. Εάν μάλιστα δέν είναι
μόνον δυτλωμάται, άλλά καί καλοί
ψυχολόγοι, πιοεπει νά άποδώσονν
μεγαλειτέρον σημασίαν είς τό γε-
γσνός. Λέγεται ότι την στιγμήν
ποΰ ή άτμόσφαιρα είχε πυκνωθ·]
τόσον, ωστε νά θεωρήται βέβαιον
τό ναυάγιον της διασκέψεως, κα¬
τόπιν τής άκαθέκτου έπιθέσεως τοΰ
Σνόουντεν εναντίον τοϋ Σερόν, ή
των άργομ£στ)ων>
ΣΟΦΙΑ, 8 Σαττεμβρίου.— Ή Βουλγαρική ΚυβέρνησΐΓ
έπιδιώκουσα τόν περιορισμόν τοΰ άριθμοΰ των θεσιθηοίόν
απεφάσισε νά μετατρέψη τα δωδεκα έκ των εϊκοα: λεΐτο!
γοΰντων Γυμνασίων είς Γεωργικάς καί 'Επλ
Σλί
ΤΟ ΔΙΕΒΝΕΣ ΚΟΙΝβΤΙ^ Γ
Οί άντιπρόβωποι τού Ελληνικόν
ΛΟΝΔΙΝΟΝ, 8 Σεπτεμβρίου— (Ίδ. τηλ. τού «Έβν
Κήρυκος»).— Κατά τό Διεθνες Κοινοβουλευτικόν Συνεδρι¬
ον, τό οποίον συνερχεται είς τό Βερολίνον, τόν προσέχη Νο¬
έμβριον, τό Ελληνικόν Κοινοβούλιον θά άντιπροσωπεΰσουν
οί κ κ. Γ. Καφαντάρης καί Παπαναστασίου.
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΆΣ
πρώτη εντύπωσις, άφοϋ οίδιάφοροι | κ. Σνόουντεν ήτο έκείνη ή όποία
άντιποόσωποι· τίονισαν σιγά - σι- έπενέθτι διά τιιν Ιπανόοθωσιν. "Α-
ΓραφίΙα «·Ε»ν>.χοϋ Κήοινοο ί»
ΟΛΟΣ ΒΟΥΛΗΣ ΐε.
«κ-
ΤΟΝ^ΕΝΙΖΕΑΟΝ
Ό καλλιτέχνης κ. Πρωτοχά-
(ΡΑΖΖΙ) χαρουσιάζει εν λεύ-
κωμα ες χαλκογραφιών χού
στάνοτν οΊάβορες στάσεις καϊ
φράσεις τοΰ κ. Βενιζέλου.
Τα σκίτσα τοΰ κ. Πρωτοχάτση
το) εχουν δημοσιευθή είς τόν Πα-
ρισΐνό καί αόν 'Αβηναϊκδ τύχο, μάς
είχαν γνωρίσ^ι την δεξιότητα καί
την άσφάλειβ μέ την όχοίαν άχο-
διδει την φοσιογνωμί'α των μοντέ-
λων τού ή μάλλον διάφορες στιγ-
μές μιας φ·ΰσίθγνωμίας. Γΐατί άντί-
6ετα άχο τούς χερΐσσοτέροος συνα-
δελφοος τού στά δημοσιθγραφίκό
σκίτσο ό ΡΑΖΖΙ άχοφεύγει την ά-,
χοκρ>ττάλλο)σίν είς εν σχεδιάγραμ-
μα στϋλιζβ τής χαρακτηβΐστ*Λωτέ-
ρας έκφράσεως ενός χροσώχου καί
ζητεί νά σ:>λλάβη μέ τα χειό αΜόρ-
μητα μ&τα χάθε έναλλαγή χού ζω-
γραφίζεται μέ μιά ματιά, μέ μιά ί-
Βιαίτερη κίνησι. 'Βτσι, όλη ή σ-
όλη ή ούσία των σκίτσων τ< αι σέ λεχτομέρειες - εκ χρώτης οψε^ς μχορεϊ νά ψ μρ φ χ Όζ6»δη-οτε αί λεπτομέ¬ ρειαι αύται δύσκολα άντέχο^ν στήν γ.τκή άναχαραγωγή ττ>ς εφημερίδος.
Ήδη ή άντιγραφή με ο-ίνική αελά-
νη άφαΐροϋσε όλη την αΜόρμητη
ορετκάδα τής μολ^διάς. Ή τσιγγο-
γραφία καί τέ κυλινδρϊκέ πΐεστηριο
άπετελείωναν την καταστροφή.
Έιτανειλημμένες άχογοητεύσδΐς
αύτοΰ τοΰ είδοας παρεκίνησαν τόν
κ. Πρωτοπάτση νά ζήτησις άλλο
μέσον άναπαραγω·ρ)ς των σκίτσων
τού, καί έηστρέφων στό Παρίσΐ
άπο τό χίρασμένο <ρθιν&ζωρο, χρ- χισε νά καταγίνεται μέ την χαλκο- γραφίαν καί ε'δΐκώτερα την ΡΟΤ- ΝΤΕ 8Ε0ΗΕ ποΰ βρηχε ημοω- νότερη μέ την τεχνοτροπί'ζν το·ο. Τα λεύκωμα πού εχο'ομε μχροστά δί ή ή μας δείχνει έ χμ μρ καλή ηταν ή έ μς χ ή η ή έκλογη «ο. Πράγματι, ένω τίχοτε δέν χάνεται άχο τό αύ&όρμητον τοΰ «ρωτοτνπο», βά ελεγε κανείς, ότι ή κάθε λεχτομέρεια ταίρνει χερκτ- σοτίρτί όξύτητα. "Οσοί εχο^ν χλησΐάσει τόν Κον αντιπρόσωπον ήρχισαν σιγα γά νά συνηθίζουν τούς κάπως τογόνονς ΐοόπους τοΰ νεου ύπουρ- γοΰ τού Θησαυροφυλακίου τής Με- γάλης Βρετανίας, τα πράγματα η¬ κολούθησαν τόν φυσικόν δρόμον των. Φυσικόν θηλαδή διά μόνον τόν λόγον ότι αί διαπραγματεΐσεΐς οέν διεκόπησαν, καθώς έπιστεύ·θη είς την αρχήν. Διότι συνέβησαν καϊ μετά την πάροδον τής πρώτης έν- τυπώσεως έκ των λόγων τοΰ κ Σνόουντεν πάμπολλα έπεισόδια, τα όποϊα δέ νείναι καθόλου συνήθη Ό Μπριάν εδωσε συνέντευξιν εί τούς δημοσιογράφους καί προέβ είς μακράς δηλώσεις. Ό κομμαν τατόρε Πιρέλλι εδεχθη τοΰς άντι- προσώπους τοΰ Τύπου, ό δέ Στρέ ζεμαν διά πρώτην φοράν ΐσως έ φανή δ.αχντικός πρός τούς δημοσι ογράφους. Μόνον ό κ. Σνόουντε εμεινε ΰωβός. Άντ* αύτοΰ δμως κ. Σνόουντεν εδειξε μίαν ά(τυντ(9·Γ όμιλητικότητα. Π ρέπει δέ νά τονι¬ σθή ότι ή κ. Σνόουντεν εποχ σπουδαιότατον παρασκην|ακόν ρό¬ λον είς την συνδιάσκεψιν τής Χά γης. "Ο,τι δέν έλεγεν ό σύζυγθι της, ό ύπουργός τοΰ θησαυροφυλα κίου, τό έλεγεν ή Ιδία καί μέ πρω¬ τοφανές ·θάρρος. "Εσπευσε δέ άντικρούστ) πρώτη τα ήκιστα κολα κευτικά σχόλια, τα «ποία εγράφη σαν |ξ άφορμής τής στάσείος τοΰ συζύγου της. Μετά την πρώτην σύγκρουσιν τού μέ τόν Σερόν, ή κ Σνόουντεν είπεν είς τούς δημοσι ογράφους τα εξής περίπου: — Δέν γνωρίζετε καλά τούς άν θρώπους τοΰ είδους τοϋ Σνόουντεν. Είναι πολύ δύσκολον νά υποχωρή- σουν. .. Καί είναι ακόμη πρόθυ- μη νά συνεχίση την υπεράσπισιν μέχοι τέλους. Οί ανταποκριταί τοΰ ξένου Τύπον είναι λοιπόν ςρνσικόν νά την πολιορκ^ΰν διαρκώς. Ή κ. Σνόουντεν ανέλαβε, μέ δΰο λόγια, νά έξηγήστ) είς ι ούς παίους τόν χαρακτήρα τοΰ μέχρι τήζ Χ&έζ αγνώστου άκόμη σύζυ αγνώστου άκόμη σύζυ¬ γον της, ό όποϊο; κατέστη έν μία στιγμή ενδοξος. — Μή νομίζετε ότι είναι αύτός ποΰ φαίνεται. Κατά 6άθος είναι ε- νας πρώτη; τάξεως άνθρωπος. Ξεύρω πολύ κολά πόσον άξίζει. Π ρέπει όμως νά ξεύρη κανείς νά τόν μεταχειρίζεται. . . Συνέβη συχνά θιπλωματικοί άν- τιπρόσωποι καί πολιτικοί νά παίρ- νουν μαζύ των τάς συζύγου; το>ν
εί; μεγάλας διεθνεΐς διασκέψεις.
Ό Τσάμπερλαιν, επί παραδείγματι
συνοδεύηται πάντοτε υπό τής συ¬
ζύγου τού, τό ϊδιο καί δ Στρέζεμαν,
ό οποίος έφωτογριαφήθη μάλιστα
μετά της συζύγου τού είς δλας .άς
πόλεις τη; Εύρώπη;, ποΰ σννήλ-
Π ρόε:1ρο^ τής Κυβερνήσεως, θά ά-
ναγνωρίσουν άμέσως τής σ·ανει&ισμέ-
νες το^ στάσε:ς, τό <κ>νοφρύ<ύμα της χροσοχής, τό γρήγορο «λέμμα. Μέ μΐά λέξι τό λείκωμα είναι Ινα ίος άναλυτικτίς χροσωχογραφίας είς εξ δ:αφορετικές στιγμές χοΰ ή μιά σ'ομχληρώνει την άλλην. Τό χανομοιότυχον μιάς έχιστο- λής τοΰ κ. Βενιζέλου χρός τόν καλ¬ λιτέχνην αποτελεί την εισαγωγήν τοΰ λει/κώματος. Άχο τΐν «Άγώνα» των Παρισίων έπενέθη διά την έπανόρθωσιν. "Α- νευ αυτής, ό "Αγγλος υπουρ γό; δέν θά ύπεχώρει, δηλαδή δέν θά ε- κσμνε την διφαοουμένην εκείνην δήλωσιν ότι δέν έφαντάζετο ποτέ ότι φράσει; συνήθει; εί; την Αγ¬ γλικήν γλώσσαν, μεταφραζόμεναι είς την Γαλλικήν, θά εγίνοντο ά- πρεπεΐς! Τέλος ή κ. Σνόουντεν είναι φυ¬ σικόν νά γνωρίζη τόν ανδρα της. Αύτή,^ ή σύντροφος τής ζωής ένο: άνθρωπον, ό οποίος εμεινε μισερός συνεπεία ενός ποδηλατιστικοϋ άτυ- χήματος τής νεότητός τού, φαίνε- ένός Καταστήματος είναι έκείνη ποΰ θά προσελκύση πελάτας καί Οά καταστήση την παραμονήν αυτών ευ¬ χάριστον καί άναπαυτικήν. ΖΗΤΗΣΑΤΕ ΣΧΕΔΙΑ γνώμας καί προϋπολογι- σμούς διά την διακόσμησιν καί έλαιοχρωματισμόν των Καταστημάτων σας άπό τό 202 ΕΑ5Τ 23ΒΒ 8ΤΒΕΕΤ ΥΟΒΚ. Ν. Υ. Τό μεγαλείτερον καί τερον Ελληνικόν 8ΤΓΠ3ΙΟ |ν Άμερικπ, διευθυνόμενον άπό ειδικόν καλλιτέχνην καί άπα- σχολοΰν πεπειοαμένους κοσμη- ματογράφους, καλλιτέχνσς καί έλαιοχρωματιστάς. Αί μέχρι τούδε εκτελεσθεΐ- σαι εργασίαι ?χουν κατατάξτ] τό ΓΕΙ,ΓΧ 8ΤΓΓΒΙΟ (Τμήμα τοΰ Οίκον Μ. Γβΐίχ βΠ(1 00. Ιηο.) μεταξύ των μεγαλειτέ- ρων Άμερικανικών. ΙΙΤϋΣΙΣ ΑΕΡΟΠΑΑΝΟΥ ™«ΜΙΙ ΑΓΓΛΙΑΣ- Οί έπιβάται τού έφονεύθηβαν. ΛΟΝΔΙΝΟΝ, 8 Σεπτεμβρίου.— Τό άεροπλάνον, τό ο¬ ποίον εκτελεί την ταχυδρομικήν συγκοινωνίαν Λονδίνου — Ίνδιών, έ^ρυμματίσθη χθές παρά τό Ζάσκ της Περσίας. Οί έπιβαίνοντες αΰτοϋ εύρον τόν θάνατον. ανεγερσισ~σχολ1κων κτιριων ΛΟΝΔΙΝΟΝ, 7 Σεπτέμβριον.—(Ίδ. τηλ. τοϋ «'Εθν. Κήρυχορ). —Τό ύπονργεΐον τής Παιδείας επί η} βάσει τοϋ διαχαραχθέντος χυ- βερνητικοΰ προγράμματος περί ανεγέρσεως οχολικων κτιρίων καβ' όλην την χώραν, προεκήρνξεν δημοπρασίαν διά την ανέγερσιν δώ- δεκα τοιούτων κτιρίων είς. Αθήνας καί είς τούς συνοικισμούς. Τα κτίρια δέον νά παραδοθοΰν υπό των έργολάβων έντός ενός ετους. Τα νέα κτίρια θά περιβάλλωνται υπό εύρυχώρων αύλών, καί θά είνε έφω- διασμένα μέ γυμναστήρια καί λουτήρας, δπου νά λούωνται ύποχρεω- τικώς δίς της εβδομάδος οί μαθηταί. ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗΝ ται νά γνωρίζη ότι αί σωματικαί άτέλειαι συνετέλεσαν είς την τοι¬ αύτην διαμόρφωσιν τοΰ χαρακτή¬ ρος τοΰ συζύγου της. Ένας ύγιής. ενας άρτιος άνθρωπος, είναι δύσκο λον νά έννοήσχ) την ·ψυχοσύνθεσιν τοΰ άνθρωπον δ οποίος περ*φοο- νεΐ καί εμμένει έξ άργανικής ά- νάγκης. Διότι ή περιφρόνησις καί ή ίσχυρογνωμοσύνη τοϋ κ. Σνόουν¬ τεν δέν είναι ασχετοι μέ την άτν- χίαν τής νεότητός τού. Άλλ' ή κ. Σνόονντεν άκριιβως δι' αυτόν τόν λόγον άγαπα, εύνοεΐ καί ύπερασπί- ζεται τόν σύζνγόν της. Πάν δ,τι είπεν είς τούς οημοσιογιράφονς α¬ ποτελεί μίαν ένθερμον συνηγορίαν υπέρ τοϋ χαρακτήρος τοϋ συζύγου της. Εάν ή κ. Σνόουντεν ελειπεν άπο την Χάγην, ΐσως τα πράγματα νά Ιξειλίσσοντο διαφορετικά, διότι ή δυτλωματική άκαμψία τοΰ κ. Σνό¬ ουντεν θέν θά εύρισκε καμμίαν δι- καίωσιν καί διότι είναι γνωστόν ότι αί μεγάλαι, αποφάσει; λαμδάνον- ται είς τα πορασκήνια. Προτοΰ δ κ. Σνόουντεν γίνη υ πουργός, πολύ σπανίω; εγίνετο* λό- γος περί αύτοϋ. Μόνον οσάκις έδτ<- μοσίευσε καμμίαν μπροσούραν, οί έφημερίδε; άφιέρωναν είς" αυτόν μερικά σχόλια, άχι έγκωμιαστικά παντοτε. Άλλ' ή «Ήβνιγχ Στάν- ταιρντ» σχεδόν κάθε έβδομάδα έ- δημοσίευε νέα άπό τό σαλόνι τής κ. Έτελ Σνόουντεν, ή όποία συνε- κεντιρωνε σπίτι της πολλούς δι- πλίομάτας, πολιτικούς; καί διανο- ουμένους τοϋ Λονδίνου. Ή συιι- παίητική αύτη κυρία μέ τα ασ,τρα μαλλια έφρόντιζεν άνέκο^εν νά έρ- ι μηνεύη τόν χαρακτήρα τοΰ σνζύ- Υρν της καί νά τοϋ παρασκευάζη το εδαφος διά μίαν δρασιν, άνάλθτ- γον τϊς άναμφισβητητου άξία; τού καί των μεγάλον προτερημά- των τού. Καί ή κ. Σνόουντεν, ή οποια γνωρίζει πόσον εΰκολα πα- ρεξηγειται ή σκληρότης καί ή ά- καμψια των χαρακτήρων δέν ήτο δννατον νά μή άκολονθήση τόν σύ¬ ζυγον της είς την Χάγτ|ν. Ήτο παντοτε δ ένθερμότερος συνήγο- ρος τού καί δέν «ά έπέτρεπε είς τον εαυτόν της νά τόν αφήση άνί>
περασπιστον, εί^ την κρισψωτέραν
ακριβώς στιγμήν τής πολιτικάς 5-
στοριας τού.
____________«ΤΟΝΙΠ8
ΙΕΡΟΒΑΑΙΟΥ
ΒΟΤΚΟΥΤΕΣΤΙΟΝ, 7 Σι~.
—Ό στρατηγός Φα£ρίκιος, Διοιχη-
τής τοΰ 'Ερυθροΰ Στα^οΰ είς «ν
Κτυκασον, <ρέ?βται μεταξύ των «>
μάτον τ>3 έξαφανισθέντος «ί?°^ϊ
νού όπερ κατέχεσεν άπο ΰψος 300ν
ποδών είς την Μαύρην θάλασααν-
Είδήσεις έκ Κωστάντξας άνβφερο»
ότι το Σοί«τικόν πολεμικον Ραμ-
χοτνίκ ανεχώρησεν «κ Σε&αατο«ο-
λεως εί; τόν τόπον τοό 1^-^ΙΨ1'
τος.
ΟΑΚΥ, ΙΝΟ.—
«Σάς άφαρπάζει...- σάς γοη«ι"
ει μέ ζέσιν καί θελκτικό τραγουδι.··
άναμφιδολως σάς κερδιζει με το
μέοος τού»..... Ενε. ννΌΓΐά.
Είναι κινηματογραφος δια οοοι
ου. Ή πρώτη άπ1 άρχής μ«χ
ΟΔΟΝΤΟΪΑΤΡΟΣ
278 ΟΚΑΝϋ ΑνΕΝϋΕ
(ΟθΓηβΓ 2πι1 Ανβπαβ)
ΑδΤΟΚΙΑ, Ι» -
Έν συνεργασία μ«ΐά τοΰ
Ιστροϋ
V.
Τηλέφ.
δεοματικά νοοηματα.
Μέθοδος νεωτατη.
«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ,.- — ' ^ΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, «*.
Η
δϋΝΠΑΥ, 8ΕΡΤΕΜΒΕΚ 8, 1929.
ΓαΜΙβΙΐΐύ ϋ«Π5· λπΛ 8ηηα«7 1>χ «Ι··
εΝΟ55Ι5 ΡΙΙΒΙ.Ι5Η1ΝΟ ΟΟΜΡΑΝΥ. ΙΜΟ
140 ννβϋΐ 2βΙΗ 5(ΓββΙ
Νμ» Υογβ, Ν. Υ.
ΡΕΤΒΟΧ Ρ. ΤΑΤΑΝΙΚ, ΡΓββ.Ττβω.
ΕΜΕΓΠΐυδ 0ΑΙΧΙΜΛΗΟ5,
ΟΑΗΠΑί $100. θθθ. 00
: "Να(1Η«Γ·1α
εζιο—8*11—5*»ε
δυΒδΟΒΙΡΤΙΟΝ ΚΑΤΕ5:
ϋηϊΐβά 51αιε5
ΡΑΙίΥ
Οηο ΥββΓ ...... Ιΐο.οο $ι*.·ο
6Ιχ ΜοηΙΙυ ..... $5.00 ίβ.00
ΤΪΓοε Μοητΐι» .... $» οο Ιι.Οο
5ϋΝΡΑΥ
Οηβ Υ63.Γ ....... ίτ.οο »».οο
δίχ ΜοηΙΙιβ...... ίβ.ίθ $1.00
Τίιτεβ ΜηητΗβ ... ${.00 $1.40
ΙΙίυβΤΒΑΤΕΡ ΜΟΝΤΗίΥ
Οηβ ΥββΓ ....... $4.00 $β.00
5!χ Μοηϋιβ...... $2.00 $ϊ.βθ
ΕΝΤί-υεσ αϊ ι»κ:ονο ςι.Α$8 ματτεβ αρκιι
Ι. 1915. ΑΤ ΤΗΕ Ρ08Τ ΟΡΡΙΟΕ. ΑΤ ΝΕ*
Υ.ΟΚΚ. ΝΕ* ΥΟΚΚ. υΝϋΕΚ ΤΗΕ ΑΟΓ ΟΡ
3. »87·________
ΡΕΤΒΟ5 Ρ. ΤΑΤΑΝΙ8
8.η(3
Ε>βπιβιπυ.3 ΟαΙΙίΐη&ιΊΟδ,
— ι»
ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΟΣ ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ ■"*·
ΚΥΡΙΑΚΗΝ
ΟΡΟΙ ΣΥΝΔΡθΜΩΝι
ΑΜΕΡΙΚΗΧ Ι ΕΞΟΤΕΡΙΚΟΤ
ΗΗΕΡΗΣΙΟΣ
'ΕτησΙα ..
•Εξάμτΐνβς
ΤρΙμηνος .
'Ετησία
'ΕΕάμην
ΤρΙμηνος
ΙΙΟ.ςο Ι Έτ,ισΙα ..
. $».00 Ι Έξάμηνβς
. $5.00 Ι ΤρΙμηνος .
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ
Έτησία
Έζάμηνος
Τριμηνος
___$7.
. . $3.
... $ϊ.
♦ 7.00
50
00
ΕΙΚΟΝΟΓΓΛΦΗΜΕΝΟΣ
'ΕτησΙα
$4.00
$2.00
'ΕτησΙο . .
Έξίμηνος
$11.00
. •■■οο
Ιε.οο
«4.00
11.10
Ιβ.οο
$τ.6Ο
Αχοστίλλετε χά (ν-βάσματά σα; Βιά τα-
χιδρομιχώτ Ι) τοα,-κζιτικΛν Ικιτεγβν «Ιί
Δολλάρια πληβατέα ΐΐς Νέα» Ύίβχην δια¬
ταγαί "ΝαΙΙοηαΙ ΗβΓαΙά". "Επιστολαί «·-
φΐέχουσαι χαοτονομΐσματα δέον νά α.ιοστέλ-
λωνται ουστημένοι είς διαταγήν "Ν»Μοη»1
Ηβρβΐα", 140 νΥβδΙ ίβΐΐι δΐΓββΙ. Νβ-ϊΤ
^ΟΓΚ, Ν. Υ., ίλλως βέν «έοομΐν »ύ»ννη*
6ν απολεσ^ώσιν.___________________
ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΜΕΝ ΚΑΙ
ΜΗ ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ
Η ΚΑ ΣΝΟΟΥΝΤΕΝ
Πολιτική ψυχανάλυσις τής Συνδιαβ*έψ&ως
ΧΑΓΗ, Αύγουστος.— Είναι Ι θον αεγάλα διειτνή συνέδρια. Άλλ'
ευνόητον ότι τα ΐτρόσφατα γεγονό- ~ά-™« «'< «ι'"ιινηι των εν λογο τα της συνδιασκέψεως τής Χάγης εδωσαν αφορμήν είς μερικοϋς δι- πλωμάτας τής παλαιάς σχολής να έκφέρουν πειριφρονητικά σχόλια, καί τουτο διότι ό τόνος είς τόν ο¬ ποίον διεξήχθησαν μερικαί συζητή σεις ήτο τελείως άσυνήθης είς τα χρονικά των διασκέψεων καί άΐτό μιάς ωρισμένης απόψεως άντιδι- πλωματικός. Είς ό'λας τάς έφημε- ρίδας τού κόσμον έγινεν εύρύς λό- γος περί τοΰ επεισοδίον Σνόουν- τεν-Σερόν. Αί μέν συνεζήτησαντήν πολιτικήν πλευρόν τοϋ ζητήματος, αί δέ την Ιδιωτικήν, διότι ύπάρχει καί μία ίδιωτική πλευρά είς την υ¬ πόθεσιν αύτην. Άφοΰ επέρασεν ή αί σια,'γοι των εν λόγω ύπουργών προέβησαν είς ήμιεπισή μουςδηλώσεις. · Τό γεγονός ότι ή κ. Σνόουντεν ομιλεί τόσον συχνά περί τοϋ ου- ζύγου τί>ς, πρέπει ασφαλώς νά εν¬
διαφέρη ιδιαιτέρως τοΰς πολιτι-
κοϋς, οί όποΐοι εχουν δοσοληψίας
μαζύ τού. Εάν μάλιστα δέν είναι
μόνον δυτλωμάται, άλλά καί καλοί
ψυχολόγοι, πιοεπει νά άποδώσονν
μεγαλειτέρον σημασίαν είς τό γε-
γσνός. Λέγεται ότι την στιγμήν
ποΰ ή άτμόσφαιρα είχε πυκνωθ·]
τόσον, ωστε νά θεωρήται βέβαιον
τό ναυάγιον της διασκέψεως, κα¬
τόπιν τής άκαθέκτου έπιθέσεως τοΰ
Σνόουντεν εναντίον τοϋ Σερόν, ή
των άργομ£στ)ων>
ΣΟΦΙΑ, 8 Σαττεμβρίου.— Ή Βουλγαρική ΚυβέρνησΐΓ
έπιδιώκουσα τόν περιορισμόν τοΰ άριθμοΰ των θεσιθηοίόν
απεφάσισε νά μετατρέψη τα δωδεκα έκ των εϊκοα: λεΐτο!
γοΰντων Γυμνασίων είς Γεωργικάς καί 'Επλ
Σλί
ΤΟ ΔΙΕΒΝΕΣ ΚΟΙΝβΤΙ^ Γ
Οί άντιπρόβωποι τού Ελληνικόν
ΛΟΝΔΙΝΟΝ, 8 Σεπτεμβρίου— (Ίδ. τηλ. τού «Έβν
Κήρυκος»).— Κατά τό Διεθνες Κοινοβουλευτικόν Συνεδρι¬
ον, τό οποίον συνερχεται είς τό Βερολίνον, τόν προσέχη Νο¬
έμβριον, τό Ελληνικόν Κοινοβούλιον θά άντιπροσωπεΰσουν
οί κ κ. Γ. Καφαντάρης καί Παπαναστασίου.
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΆΣ
πρώτη εντύπωσις, άφοϋ οίδιάφοροι | κ. Σνόουντεν ήτο έκείνη ή όποία
άντιποόσωποι· τίονισαν σιγά - σι- έπενέθτι διά τιιν Ιπανόοθωσιν. "Α-
ΓραφίΙα «·Ε»ν>.χοϋ Κήοινοο ί»
ΟΛΟΣ ΒΟΥΛΗΣ ΐε.
«κ-
ΤΟΝ^ΕΝΙΖΕΑΟΝ
Ό καλλιτέχνης κ. Πρωτοχά-
(ΡΑΖΖΙ) χαρουσιάζει εν λεύ-
κωμα ες χαλκογραφιών χού
στάνοτν οΊάβορες στάσεις καϊ
φράσεις τοΰ κ. Βενιζέλου.
Τα σκίτσα τοΰ κ. Πρωτοχάτση
το) εχουν δημοσιευθή είς τόν Πα-
ρισΐνό καί αόν 'Αβηναϊκδ τύχο, μάς
είχαν γνωρίσ^ι την δεξιότητα καί
την άσφάλειβ μέ την όχοίαν άχο-
διδει την φοσιογνωμί'α των μοντέ-
λων τού ή μάλλον διάφορες στιγ-
μές μιας φ·ΰσίθγνωμίας. Γΐατί άντί-
6ετα άχο τούς χερΐσσοτέροος συνα-
δελφοος τού στά δημοσιθγραφίκό
σκίτσο ό ΡΑΖΖΙ άχοφεύγει την ά-,
χοκρ>ττάλλο)σίν είς εν σχεδιάγραμ-
μα στϋλιζβ τής χαρακτηβΐστ*Λωτέ-
ρας έκφράσεως ενός χροσώχου καί
ζητεί νά σ:>λλάβη μέ τα χειό αΜόρ-
μητα μ&τα χάθε έναλλαγή χού ζω-
γραφίζεται μέ μιά ματιά, μέ μιά ί-
Βιαίτερη κίνησι. 'Βτσι, όλη ή σ-
όλη ή ούσία των σκίτσων τ< αι σέ λεχτομέρειες - εκ χρώτης οψε^ς μχορεϊ νά ψ μρ φ χ Όζ6»δη-οτε αί λεπτομέ¬ ρειαι αύται δύσκολα άντέχο^ν στήν γ.τκή άναχαραγωγή ττ>ς εφημερίδος.
Ήδη ή άντιγραφή με ο-ίνική αελά-
νη άφαΐροϋσε όλη την αΜόρμητη
ορετκάδα τής μολ^διάς. Ή τσιγγο-
γραφία καί τέ κυλινδρϊκέ πΐεστηριο
άπετελείωναν την καταστροφή.
Έιτανειλημμένες άχογοητεύσδΐς
αύτοΰ τοΰ είδοας παρεκίνησαν τόν
κ. Πρωτοπάτση νά ζήτησις άλλο
μέσον άναπαραγω·ρ)ς των σκίτσων
τού, καί έηστρέφων στό Παρίσΐ
άπο τό χίρασμένο <ρθιν&ζωρο, χρ- χισε νά καταγίνεται μέ την χαλκο- γραφίαν καί ε'δΐκώτερα την ΡΟΤ- ΝΤΕ 8Ε0ΗΕ ποΰ βρηχε ημοω- νότερη μέ την τεχνοτροπί'ζν το·ο. Τα λεύκωμα πού εχο'ομε μχροστά δί ή ή μας δείχνει έ χμ μρ καλή ηταν ή έ μς χ ή η ή έκλογη «ο. Πράγματι, ένω τίχοτε δέν χάνεται άχο τό αύ&όρμητον τοΰ «ρωτοτνπο», βά ελεγε κανείς, ότι ή κάθε λεχτομέρεια ταίρνει χερκτ- σοτίρτί όξύτητα. "Οσοί εχο^ν χλησΐάσει τόν Κον αντιπρόσωπον ήρχισαν σιγα γά νά συνηθίζουν τούς κάπως τογόνονς ΐοόπους τοΰ νεου ύπουρ- γοΰ τού Θησαυροφυλακίου τής Με- γάλης Βρετανίας, τα πράγματα η¬ κολούθησαν τόν φυσικόν δρόμον των. Φυσικόν θηλαδή διά μόνον τόν λόγον ότι αί διαπραγματεΐσεΐς οέν διεκόπησαν, καθώς έπιστεύ·θη είς την αρχήν. Διότι συνέβησαν καϊ μετά την πάροδον τής πρώτης έν- τυπώσεως έκ των λόγων τοΰ κ Σνόουντεν πάμπολλα έπεισόδια, τα όποϊα δέ νείναι καθόλου συνήθη Ό Μπριάν εδωσε συνέντευξιν εί τούς δημοσιογράφους καί προέβ είς μακράς δηλώσεις. Ό κομμαν τατόρε Πιρέλλι εδεχθη τοΰς άντι- προσώπους τοΰ Τύπου, ό δέ Στρέ ζεμαν διά πρώτην φοράν ΐσως έ φανή δ.αχντικός πρός τούς δημοσι ογράφους. Μόνον ό κ. Σνόουντε εμεινε ΰωβός. Άντ* αύτοΰ δμως κ. Σνόουντεν εδειξε μίαν ά(τυντ(9·Γ όμιλητικότητα. Π ρέπει δέ νά τονι¬ σθή ότι ή κ. Σνόουντεν εποχ σπουδαιότατον παρασκην|ακόν ρό¬ λον είς την συνδιάσκεψιν τής Χά γης. "Ο,τι δέν έλεγεν ό σύζυγθι της, ό ύπουργός τοΰ θησαυροφυλα κίου, τό έλεγεν ή Ιδία καί μέ πρω¬ τοφανές ·θάρρος. "Εσπευσε δέ άντικρούστ) πρώτη τα ήκιστα κολα κευτικά σχόλια, τα «ποία εγράφη σαν |ξ άφορμής τής στάσείος τοΰ συζύγου της. Μετά την πρώτην σύγκρουσιν τού μέ τόν Σερόν, ή κ Σνόουντεν είπεν είς τούς δημοσι ογράφους τα εξής περίπου: — Δέν γνωρίζετε καλά τούς άν θρώπους τοΰ είδους τοϋ Σνόουντεν. Είναι πολύ δύσκολον νά υποχωρή- σουν. .. Καί είναι ακόμη πρόθυ- μη νά συνεχίση την υπεράσπισιν μέχοι τέλους. Οί ανταποκριταί τοΰ ξένου Τύπον είναι λοιπόν ςρνσικόν νά την πολιορκ^ΰν διαρκώς. Ή κ. Σνόουντεν ανέλαβε, μέ δΰο λόγια, νά έξηγήστ) είς ι ούς παίους τόν χαρακτήρα τοΰ μέχρι τήζ Χ&έζ αγνώστου άκόμη σύζυ αγνώστου άκόμη σύζυ¬ γον της, ό όποϊο; κατέστη έν μία στιγμή ενδοξος. — Μή νομίζετε ότι είναι αύτός ποΰ φαίνεται. Κατά 6άθος είναι ε- νας πρώτη; τάξεως άνθρωπος. Ξεύρω πολύ κολά πόσον άξίζει. Π ρέπει όμως νά ξεύρη κανείς νά τόν μεταχειρίζεται. . . Συνέβη συχνά θιπλωματικοί άν- τιπρόσωποι καί πολιτικοί νά παίρ- νουν μαζύ των τάς συζύγου; το>ν
εί; μεγάλας διεθνεΐς διασκέψεις.
Ό Τσάμπερλαιν, επί παραδείγματι
συνοδεύηται πάντοτε υπό τής συ¬
ζύγου τού, τό ϊδιο καί δ Στρέζεμαν,
ό οποίος έφωτογριαφήθη μάλιστα
μετά της συζύγου τού είς δλας .άς
πόλεις τη; Εύρώπη;, ποΰ σννήλ-
Π ρόε:1ρο^ τής Κυβερνήσεως, θά ά-
ναγνωρίσουν άμέσως τής σ·ανει&ισμέ-
νες το^ στάσε:ς, τό <κ>νοφρύ<ύμα της χροσοχής, τό γρήγορο «λέμμα. Μέ μΐά λέξι τό λείκωμα είναι Ινα ίος άναλυτικτίς χροσωχογραφίας είς εξ δ:αφορετικές στιγμές χοΰ ή μιά σ'ομχληρώνει την άλλην. Τό χανομοιότυχον μιάς έχιστο- λής τοΰ κ. Βενιζέλου χρός τόν καλ¬ λιτέχνην αποτελεί την εισαγωγήν τοΰ λει/κώματος. Άχο τΐν «Άγώνα» των Παρισίων έπενέθη διά την έπανόρθωσιν. "Α- νευ αυτής, ό "Αγγλος υπουρ γό; δέν θά ύπεχώρει, δηλαδή δέν θά ε- κσμνε την διφαοουμένην εκείνην δήλωσιν ότι δέν έφαντάζετο ποτέ ότι φράσει; συνήθει; εί; την Αγ¬ γλικήν γλώσσαν, μεταφραζόμεναι είς την Γαλλικήν, θά εγίνοντο ά- πρεπεΐς! Τέλος ή κ. Σνόουντεν είναι φυ¬ σικόν νά γνωρίζη τόν ανδρα της. Αύτή,^ ή σύντροφος τής ζωής ένο: άνθρωπον, ό οποίος εμεινε μισερός συνεπεία ενός ποδηλατιστικοϋ άτυ- χήματος τής νεότητός τού, φαίνε- ένός Καταστήματος είναι έκείνη ποΰ θά προσελκύση πελάτας καί Οά καταστήση την παραμονήν αυτών ευ¬ χάριστον καί άναπαυτικήν. ΖΗΤΗΣΑΤΕ ΣΧΕΔΙΑ γνώμας καί προϋπολογι- σμούς διά την διακόσμησιν καί έλαιοχρωματισμόν των Καταστημάτων σας άπό τό 202 ΕΑ5Τ 23ΒΒ 8ΤΒΕΕΤ ΥΟΒΚ. Ν. Υ. Τό μεγαλείτερον καί τερον Ελληνικόν 8ΤΓΠ3ΙΟ |ν Άμερικπ, διευθυνόμενον άπό ειδικόν καλλιτέχνην καί άπα- σχολοΰν πεπειοαμένους κοσμη- ματογράφους, καλλιτέχνσς καί έλαιοχρωματιστάς. Αί μέχρι τούδε εκτελεσθεΐ- σαι εργασίαι ?χουν κατατάξτ] τό ΓΕΙ,ΓΧ 8ΤΓΓΒΙΟ (Τμήμα τοΰ Οίκον Μ. Γβΐίχ βΠ(1 00. Ιηο.) μεταξύ των μεγαλειτέ- ρων Άμερικανικών. ΙΙΤϋΣΙΣ ΑΕΡΟΠΑΑΝΟΥ ™«ΜΙΙ ΑΓΓΛΙΑΣ- Οί έπιβάται τού έφονεύθηβαν. ΛΟΝΔΙΝΟΝ, 8 Σεπτεμβρίου.— Τό άεροπλάνον, τό ο¬ ποίον εκτελεί την ταχυδρομικήν συγκοινωνίαν Λονδίνου — Ίνδιών, έ^ρυμματίσθη χθές παρά τό Ζάσκ της Περσίας. Οί έπιβαίνοντες αΰτοϋ εύρον τόν θάνατον. ανεγερσισ~σχολ1κων κτιριων ΛΟΝΔΙΝΟΝ, 7 Σεπτέμβριον.—(Ίδ. τηλ. τοϋ «'Εθν. Κήρυχορ). —Τό ύπονργεΐον τής Παιδείας επί η} βάσει τοϋ διαχαραχθέντος χυ- βερνητικοΰ προγράμματος περί ανεγέρσεως οχολικων κτιρίων καβ' όλην την χώραν, προεκήρνξεν δημοπρασίαν διά την ανέγερσιν δώ- δεκα τοιούτων κτιρίων είς. Αθήνας καί είς τούς συνοικισμούς. Τα κτίρια δέον νά παραδοθοΰν υπό των έργολάβων έντός ενός ετους. Τα νέα κτίρια θά περιβάλλωνται υπό εύρυχώρων αύλών, καί θά είνε έφω- διασμένα μέ γυμναστήρια καί λουτήρας, δπου νά λούωνται ύποχρεω- τικώς δίς της εβδομάδος οί μαθηταί. ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗΝ ται νά γνωρίζη ότι αί σωματικαί άτέλειαι συνετέλεσαν είς την τοι¬ αύτην διαμόρφωσιν τοΰ χαρακτή¬ ρος τοΰ συζύγου της. Ένας ύγιής. ενας άρτιος άνθρωπος, είναι δύσκο λον νά έννοήσχ) την ·ψυχοσύνθεσιν τοΰ άνθρωπον δ οποίος περ*φοο- νεΐ καί εμμένει έξ άργανικής ά- νάγκης. Διότι ή περιφρόνησις καί ή ίσχυρογνωμοσύνη τοϋ κ. Σνόουν¬ τεν δέν είναι ασχετοι μέ την άτν- χίαν τής νεότητός τού. Άλλ' ή κ. Σνόονντεν άκριιβως δι' αυτόν τόν λόγον άγαπα, εύνοεΐ καί ύπερασπί- ζεται τόν σύζνγόν της. Πάν δ,τι είπεν είς τούς οημοσιογιράφονς α¬ ποτελεί μίαν ένθερμον συνηγορίαν υπέρ τοϋ χαρακτήρος τοϋ συζύγου της. Εάν ή κ. Σνόουντεν ελειπεν άπο την Χάγην, ΐσως τα πράγματα νά Ιξειλίσσοντο διαφορετικά, διότι ή δυτλωματική άκαμψία τοΰ κ. Σνό¬ ουντεν θέν θά εύρισκε καμμίαν δι- καίωσιν καί διότι είναι γνωστόν ότι αί μεγάλαι, αποφάσει; λαμδάνον- ται είς τα πορασκήνια. Προτοΰ δ κ. Σνόουντεν γίνη υ πουργός, πολύ σπανίω; εγίνετο* λό- γος περί αύτοϋ. Μόνον οσάκις έδτ<- μοσίευσε καμμίαν μπροσούραν, οί έφημερίδε; άφιέρωναν είς" αυτόν μερικά σχόλια, άχι έγκωμιαστικά παντοτε. Άλλ' ή «Ήβνιγχ Στάν- ταιρντ» σχεδόν κάθε έβδομάδα έ- δημοσίευε νέα άπό τό σαλόνι τής κ. Έτελ Σνόουντεν, ή όποία συνε- κεντιρωνε σπίτι της πολλούς δι- πλίομάτας, πολιτικούς; καί διανο- ουμένους τοϋ Λονδίνου. Ή συιι- παίητική αύτη κυρία μέ τα ασ,τρα μαλλια έφρόντιζεν άνέκο^εν νά έρ- ι μηνεύη τόν χαρακτήρα τοΰ σνζύ- Υρν της καί νά τοϋ παρασκευάζη το εδαφος διά μίαν δρασιν, άνάλθτ- γον τϊς άναμφισβητητου άξία; τού καί των μεγάλον προτερημά- των τού. Καί ή κ. Σνόουντεν, ή οποια γνωρίζει πόσον εΰκολα πα- ρεξηγειται ή σκληρότης καί ή ά- καμψια των χαρακτήρων δέν ήτο δννατον νά μή άκολονθήση τόν σύ¬ ζυγον της είς την Χάγτ|ν. Ήτο παντοτε δ ένθερμότερος συνήγο- ρος τού καί δέν «ά έπέτρεπε είς τον εαυτόν της νά τόν αφήση άνί>
περασπιστον, εί^ την κρισψωτέραν
ακριβώς στιγμήν τής πολιτικάς 5-
στοριας τού.
____________«ΤΟΝΙΠ8
ΙΕΡΟΒΑΑΙΟΥ
ΒΟΤΚΟΥΤΕΣΤΙΟΝ, 7 Σι~.
—Ό στρατηγός Φα£ρίκιος, Διοιχη-
τής τοΰ 'Ερυθροΰ Στα^οΰ είς «ν
Κτυκασον, <ρέ?βται μεταξύ των «>
μάτον τ>3 έξαφανισθέντος «ί?°^ϊ
νού όπερ κατέχεσεν άπο ΰψος 300ν
ποδών είς την Μαύρην θάλασααν-
Είδήσεις έκ Κωστάντξας άνβφερο»
ότι το Σοί«τικόν πολεμικον Ραμ-
χοτνίκ ανεχώρησεν «κ Σε&αατο«ο-
λεως εί; τόν τόπον τοό 1^-^ΙΨ1'
τος.
ΟΑΚΥ, ΙΝΟ.—
«Σάς άφαρπάζει...- σάς γοη«ι"
ει μέ ζέσιν καί θελκτικό τραγουδι.··
άναμφιδολως σάς κερδιζει με το
μέοος τού»..... Ενε. ννΌΓΐά.
Είναι κινηματογραφος δια οοοι
ου. Ή πρώτη άπ1 άρχής μ«χ
ΟΔΟΝΤΟΪΑΤΡΟΣ
278 ΟΚΑΝϋ ΑνΕΝϋΕ
(ΟθΓηβΓ 2πι1 Ανβπαβ)
ΑδΤΟΚΙΑ, Ι» -
Έν συνεργασία μ«ΐά τοΰ
Ιστροϋ
V.
Τηλέφ.
δεοματικά νοοηματα.
Μέθοδος νεωτατη.
«ΕΘΧΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ..- ΚΥΡΙΑΚΤΤ. Β ΣΚΤΤΤΕΤνΓΠΡτην 1929.
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΙΣ, ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ, ΕΡΓΑΣ1Α, ΠΑΡΑΓΩΓγ
Ποία ή «τημερινή της θέσις
ς την «Επιθεώρησιν τού 'Εμ-
ο·5 Ναοτικοΰ» δημοσιεύοντα'.
ί πίνακες πίρί
ίτα
νάμεως έμπορ.κοΰ ^τικου
^άϊς κατα το παρελθό
Ή ήλικία των πλοίων
Άπό τή;
1928.
28.
Κατ' *·>τοΰς ό Έλληνικοςεμχο-
ος στόλος άπετελείτο χατά την
Δβιού 1928 «έ 1257
ίίκος στόλος άπε η
31τ,ν Δεκεμβριού 1928 «έ 1257
ι τίο δυ- τη; ^^εως της ποίοτική< ου τή* ν-?ταστ,3!:7ίω», ό Ελληνικάς έμχορί ϊΑλ, ίτη^*5ς ττ°λ°·» έν τω συνόλω τού χά λβον ετος,χ?τά ^ ^ ϊέν ^^^ 6Λ_ ίωσ-.ν, χαρ ά την προσθήκην και- -)οία. τ&ννων τόννων τοΰ 1928 χροσετέ- «ησαν είς την "δύναμιν τής άτμήρους νζ.ιτ·.λίας 56 άτμόπλοια όλικής χω¬ ρητικότητος 199,495 τόννων, άλ- λά' καί διεγράφησαν, έκποιηββντα η ά-ολεσθέντα, 32 άτμόπλοια χω¬ ρητικότητος 53,915 τόννων. Έπ'.- ιιένωο χατά το 1928 χροσετεθησαν μένως χατά τό 4άόλ μς 24άτμόπλθ!2 όλικής χωρητικότη¬ τος 145.570 τόννων. 'Βχ τής^συγ- κρί<τ-;ως τή; δυνάμεως τοΰ*ατ,ιτ,ρους έμ-κικοϋ στόλου πρός την αετά την άνακωχήν ύπολει·φθεντα ως τυί πρός τόν προπολεμικόν, συ-νά- γοντα: λί*ν ίκανοποιητ'.κά άποτελέ- σμζτζ. Ο3τως, ή στμερινή δύναμις α!ιτοϋ είναι ΰπερτετραπλασία τού ν,ατά την 31 ην Δεκεμδρίοο 1918 ύ-ολϊΐφθέντ-ος μετά την άνακωχήν έκ 205 άτΊθπλοίων χωρητικότητος όλ'/.τς 290,793 τόννων. Έν σχέσει ίέ χ?ος τόν πολεμικόν και δή την χατά τόν Μάρτιον τού 1915 επο¬ χήν, χαθ' ην ή .άτμήβης Έλληνική ναυτ'λία είχε φθά^ει είς τόν μεγα- λήτερον ά πό τής έμτφανίσεός της ίοΛμον άναπτύςεως, έχει νά χαρου- αά~ αύξησιν είς μέν τόν Αριθμόν χατά 53 ατμόπλοιον είς δέν την Υ,ωρητιχότητα /.ατά 363,315 τόν- ·νο^ς. Ή διεβνής θέσις της Ή θέσις την οποίαν κατέχει ό έώ ό Εά η χ ς στόλος ττίς Ελλάδος με- τζςό των διαφόρων ναυτικών χω- ρών είναι αρκούντως &χανοποιητική. Διότ'. άπό μέν τής απόψεως αριθ- μοϋ άτμ&πλοίων έρχεται 12η άμέ- ·« 117 όλικής χωρητικότητος 77,-
'06 τόννων, ύπερωκεάνεια 3 όλ:-
λης χωρητικότητος 23,7δδ τόννων
*·*! διάβορα 11 χωρητικότητος
1.617 τόννων;.
Κατα ·Λ»τηγορρίας χωρητικότη
τ°ς: 14 είναι χωρητικότητος 30—
100 τόννων, 100 μεταξί» 101—500
"βν, 61 αεταξύ 501—1000 τόν-
67 μεταξί, 1001—2000 τόν-
55 μβ-αφ 2,001—3000 τόν-
122 μετ»ξυ3.001—4.000 τόν-
^5 αεταξύ 4.001—5.000 τόν-
1 μβτβξΐ 6.001—6.000 τόν-
1 μ^ταςυ 6.001—7.00Ο τόν-
ν^ν, κα!νεν μ.εταξϋ 7.001—8.000
τόννων, 1 μεταξυ 8.001—9.000
τόννων καί 1 μεταξί» 9.001—10,-
«ΙΗ) τόννων.
, Ι^τα Κίνυένας νηολογήσεως των
ω? 2νω άτμοπλοίων π:ώτος ερχε-
τ" ό Πειραιευς, μέ" 232 άτμό-
ΒΐΛ* °λζν·ίίς Χωρητικότητος 343,-
°ΐυ τόννων, δευτέρα ή "Ανίρος μ«
'* ^τμ,ο-λοια 262.759 τόννων, τρί-
πΐί ^ρος μέ 64 άτμόπλθ!* 201,-
"'ο τόννων, τετάρτη ή Χίος μέ 54
^ο-λοια 192,381 τόννων, πέμ-
^ το 'Αργοστόλιον μέ 31 άτμό-
^λοια 100,162 τόννων καί £κτη ή
:?η'Ά αε 20 ^τμόπλοια 100.893
'Αν.ολθ!Λοΰν οί λιμένες τής
, Σπετσών, Χανίων, θεσσα-
Μ«ιλήντΛ, Άλεξανδρο,-
ξΰ Χίς, Κ*
Ζβχίνβο», Βόλου,
νων
νων
τ?ων, Λαυρίοο καί Καλαμών,
°"'" είναι νηολογημένα 40 έν
άτμόπλοια. ,
νο>ργών τίνων ^ορτηγών άτμοχλοί-
ων.
^ Ούτως έκ των φορτηγών άτμο-
πλΐίων 3 μόνον είναι ήλικίας χά-
τω των 5 έτών, 36 ήλιχίας 6—^10
έτών, 26 ήλικίας 11—15 έτών,
38 ήλικίας 16—20 έτών, 106 ή
λίχίας 21—25 έτών, 89 ήλιχίας
26—30 έτών, 61 ήλιχίας 31—40
έτών, 26 ήλρχίας 41—50 έτϋν,
καί 12 άτ;ω των 51 έτών.
Έκ των έπίδατ:χών άτμοπλοίων
27 είναι ήλικίας άνω των 51 έτών,
35 ήλικίας 41—50 έτών, 34 ή-
λ·χ.ίας 31—40 έτών, 10 ήλικίας
26—30 έτών, 5 ήλ(χίας 21—25
έτών, 1 ήλίχίας 16—20 έτών, 3
ήλικίας 11—15 έτών, 1 ήλιχίας
6- —10 έτών -Ααί 1 ήλ'.χίας 5 έτών.
Δηλα3ή ήμέση ήλιχία των μέν
βορτηγών ήτο κατά τό τέλος τού
1928, 26,03, ένώ χατά τό 1927
ήτο 26. των δέ «πι-δατικών 41;49,
ένώ κατά το 1927 ήτο 40.
"II
άξέα τού έμ^ορικοΰ
βτόλου.
ΊΙ άξία τοό έμποριχοΰ στόλου
τής Ελλάδος άπολογιζομ,ένη επί τή
δάσει τής τρεχούσης με<της άξίας των άτμοπλοίων δι' εκάστην κατη¬ γορίαν ήλιχίας είναι χατά προσέγ¬ γισιν των μέν φορτηγών 5,672,588 λιρών στερλ',νών, των έπιδατ'.κών 021,648 λιρών στερλινών, των ϋ- τερωκεανείων 237.750 λιρ. ·στερ- λινών καί των ρ^ουλκών,ναυα-; σωστικών κλπ. λιρών στερλ. 16,- 170. "Ητοι, έν όλω επί τή βάσει των ανωτέρω στοιχείων, ή άξία τοΰ ά- Η Δνίς Πύρμα Τίλτων, έκ Νιου- «όρτ, ή 6ηοία ύπανδρεύθη τον Τζων Χ. Γ. Πέλλ, έκ Πόοτσμουθ, Μασσ. τμηροος Ελληνικόν έμπορικοϋ στό¬ λον, δύναται νά άποτιμηθΐ είς λίρας Αγγλίας, 6.547.656. Έκ των ύπαρχόντων κατά την 31 ην Δεκεμιδρίο^ 1928, έν <π»νόλω 527 άτμοπλοίων τα 148 «έσονται δεβαρ^μένα δι' ένοποθηκων ?ανείων άνερχομένων είς λίρας Αγγλίας 1.322.205, δραχμάς 6.ΟΟ4.ΟΟΡ., φράγκα 785,500 καί δολλάρια 75.000. Έκ των ένυποθηκων τούτων δα- νείοιν τα μέν 581.856 λίρ. κα: 75.000 δολλάρια όφείλονται είς άλλ&δαπούς, αί 624.799 λίρ αι Αγ¬ γλικαί, Ο.0Ο3-006 δρχ. καί 785. ".ΟΟ φράγκα όφείλονται είς Έλ¬ ληνας και 115.550 λίραι είς "Ελ¬ ληνας -η γένος άλλοδαποάς ύπη- κόονις. Τά^κατά το παρ5λτ)ον ετος νητ>
λογηιθεντα άτμόχλοια ήγοράσθησαν
άντί λιρών Αγγλικών 1.087.130
έναντι 1.269.541 καταδληβεισών
πρός τόν ·αΰτόν σκοπόν κα$ά τί) πρ<3- ηγοΰμεν&ν ετος. * * * * Είς την ανωτέρω δύνααιν τής Έλληνικής ναατιλίας, δέν χερ'.λαμ- ίάνενται τα νηολογημένα έν Πει¬ ραιεί, θεσσαλονίχ'θ, Βραΐλα, Γαλα- ζίω καί Κων—αντινοοπόλε'. ποτα- μόπλοια, ρυμοΛκά καί 6ενζινόχλοια ών τα πλείστα έργάζονται είς τόν Δούναδιν. Καί ποταμότλοια μέν Έλληνικά είναι νηολογημένα έν Πειραιεί 30, χωρητικότητος φορτίοι» 26,325 τόν¬ νων, έν θεσσαλονίκγ] 1, χωρητικό¬ τητος 1838 τόννων, 'έν Βραΐλα 93, χωρητικότητος 86,718 τόννων, έν Γαλαζίω 15, χωρητικότητος 4&5δ τόννων καί έν Κωνστανττνουχόλε·. 9 χωρητικότητος 3.348 τόννων, ή- ;ο· έν σι>νόλω 148, χωρητικότητος
122,981 τόννων.
Τα δέ ρ«αο^λίχ.ά καί δενζινόχλοια
είναι έν συνόλω 87, χωρητικότη¬
τος 3.786 τόννων.
ι
Ό λόγος τοΰ
τής ' Εργατικής
Όμο-
Είς την Βαλτιμόρην ρη
την 3ην τρέχοντος γεθμα τφος έ-
ορταταόν τής 40ής ιέχετ·είου τής ι¬
δρύσεως τής Έργατικ-ηις 'Ομοσπν^-
δίας. Κατά το γεΰμ,α ωμίλησεν ό
πρόεϊρος τής Άμερικανικής Έργα-
τικής 'Ομοσχονδίας κ. Γκρήν όστις
εδήλωσεν, Οτι δύο άπό τάς σημαν-
τι/.ωτέρας κατάκτησις των έργα-
τικών τάςεων κατά τό παρελθόνετος
ήσαν ή άχοίοχή 'έκ μέρους τώ-ν 6ι-
ομηχάνων τής «φιλοσοφίας» των ΰ-
ψηλών μισθών καί ή καθ'.έρωσις
τής πενβημέρου ·έργατικής έ&δομά-
δος είς τάς Άμερικανικάς ιδιομη-
χανίας. Ό σποι>δαιότερος άντικε1.-
μεν.κός σκοπός τόν οποίον Οά επι¬
διώξη ή Έργατιχ,ή 'Ομοσπονδία κα¬
τά τό τρέχον «τος, είπεν ό κ. Γκρήν,
θά είναι ή γενική καθιέρωσις τής
πενθημέρουίργατικής έδ3ομά3ος είς
όλας τάς έΰνικάς ιδιομηχανί'ας.
Ι
ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ραι ό Κ.υ6ΐρνήτης
τοΰ >Ιίτσιγκαν, κ. Γκρήν.
Ό Κνόβρνήτης τής Πολιτείας
ΜίτσΓγκαν, κ. Γκρήν, έπεσαέ'φθη τό
Γουάσιγκτων καί έψιλοξενήθη είς
τόν Λευκόν Οίκον υπό τοϋ κ. Χο5-
βερ. Μεταξύ των πολιτικών κύκλων
ϊιαϊίδετα:, ότι ό κ. Γκρήν εξελέγη
υπό τοΰ Π ροέϊρκ>, ίνα διαδεχθή
:όν ύπο'^γόν τής Εργασίας κ. ΌΑ-
νΐ8 ό οποίος τ>ά παραιτηθή.
Ό Κ>5ερνήτης Γκρήν ύπερήσπι-
σε διαφόρους εργατικάς όργανώσεις
είς πολλάς περιπτώσεις καί ΰπε-
οτήριζΐ πάντοτε τα έργατικά αίτη-
ματα. Διά τούτο ό έργατηώς κό-
σμος θά χαιρετίστ) μ.έ εύαρέσκειαν
;ήν είς αυτόν άνάθεσΐν τοϋ ΰπουρ-
ί·»ίου τής Εργασίας.
Ή κ. Τσάρλς Δ. Πάρχερ, άοιστερξί, έκ Κλήβελαντ, Όχάϊο καί ή κ. 2
ρυ Α. Χόμπσων, έκ Λόγχανσπορτ, 'Ινδιάνας, αί οποίαι έταξείδευσαν τι
ταίως μέ τό Ζέππελιν εις την Γερμανίαν.
ΜΙΜΗ ΈΙΜΜ Έ
'Υχό τοϋ Γροτφείου Προστασίαςΐ
Κχκνοΰ Καβάλλας υπεβλήθη είς τό
Υπουργείον τής 'Εθνικής Οίκ<ρ;ο- μίας μακρά έκθεσις περί καπνι- κής κινήτίως κατά τόν μήνα Ίού- νον. Συμφώνως πρός την Ικ^εσιν ταύ¬ την, ή επί έτοίμων έχεξειργασξΐενων καπνών κίνησις είς Κορβ-άλλαν υπ¬ ήρξε κατά τόν μήνα τούτον ήρεμος. Αί μεταβήαο*τ>εΐ·ται επισήμως πο-
σότητες >έμπορίκών 'καχνών άν ήλ¬
θον έν συνόλω είς 235:523 οκάδες.
έξ ών 139 500 άνήκουν είς την ε¬
σοδείαν τοΰ 1928 καί 96.023 είς
την εσοδείαν 1927 ααί παλαιοτέ-
ρων.
Είς την χαπναγοράν Σερρών ή
επ: έπεξεφγασμενων καπνών κίνη¬
σις υπήρξε κατά τόν μήνα τούτον
ήρεμος. Αί πωληθεΐσαι ποσότητες
'θόλις άνέρχονται έν συνόλω είς 16,-
000 'όκά3<ας. Κατά τόν μήνα Ιούνιον εξήχθη¬ σαν έκ Καβάλλας 233.956 1)2 χι- / '.όγραμμα έναντι 30.725 χιλιογρ. έ?αχθέντων κατά τόν αντίστοιχον μήνα τοΰ 1928. Πρώτη ώς χώρα προορ'.υμοΰ έρχεται ή Γερμανία αε πΐσότητα έξαχθείσατν 146.000 1)2 χ'λιογράμμων άξίας 21.989 λιρών, γ αί άκολοΛεί τό Βέλγιον αέ 45,- 882 χιλιό-^αμμα άξίας 3.246 λ'.ρ. κα! ή'Ιταλία μέ 13.264 χιλιόγρ., άξίας 3.900 λιρ. Τελευταία έρχε¬ ί έ ό έξ ξς ρ ται ή Αγγλία μέ ποσότητα ξ γής 283 χιλιόγραμμα άξίας 73 λιρών. Έκ τοό λιμένος Άλεΐξανίρο'οπό- λεως ούϊεμία ποσότης έξήχθη. Έν τη περιφειρεία έιδιομηχανοπθΐ- ή^ησαν έν συνόλω κατά τόν Ιούνιον 13.994 χιλιόγραμμα καχνοΰ, κατά δέ τόν αντίστοιχον μήνα τόΰ 1928 χίλιόγραμ. 13.023 καί τοΰ 1927 χιλιόγραμμα 13". 056. Τα άπο&εματα καπνών έν τή πε- Ρ'<ρερεία τοΰ γραφείον Καδάλλας άνήλθον είς 27.9|54.454 όχ,άδας, έξ ών 26.757.790 είς χείρας κα- πνεμπ&ρων καί 1.196.664 είς χεί¬ ρας καπνοπαραγωγύν. Κατά τόν μήνα Ιούνιον ή σ—ου- δαιοτέρα καλλιεργητική έργασία ή όποία μετ" έντατικότητος εγένετο^ ήτο ή τής μεταφυτεύσεως των χ,α- πνορτων. Άμα τω πέλρατι των ώς άνω εργασιών ήρχισαν αί καλλ'.ερ- γητικαί ένδ'άμεσοι φροντίδες επί των καπ·^<3χωραφίων. Αί έν γένει μετεωρολογικαί συνθήκαι ·χ.ατά την διάρκειαν τοΰ ώς άνω μηνός, ώς καί αί καιρικαί τοιαύται, υπήρξαν! λίαν ευνοικαί διά τάς καπνοψατείας. Έπ'.τυχία είς τό «πιάσιμο» έσηαει- ώθη 100 0)0 χΛ&' όλην την χε?ί- φέρεΐαν τοϋ γραφείον Καβάλλας πλήν ελαχίστων περιοχών τής Δ. θράκης, ώστε γενικώς, έξ ό των δεϊομένων των μεχρι τοΰδί ςατηρήσεων επί τής πορείας έφετεινής έσοϊείας νά δύναται προβλεβθή μετά '&ασιμότη,τος πιτυχία αυτής είς απόδοσιν πό χήν ώς καί π&σοτικήν, κατά 20 ανωτέρα τής περυσινήις. 'Εξαί( άποτελοΰν τα πολί» όψίμως ψ θέντα καπνοχώραφα των όποίο ποτίτ:κή απόδοσις προ&λέπετα κροτέρα τοό κανονικόν, έκτός έν τώ μετα·ξύ εχομεν ίροχήν. Ή καλλ'.εργηθείσα κατά τό χον Ιτος διά καχοος.
ΡΚΟΡ» Ρ.
ΡΑΝΑΟΑΚΙξ
ιμηηΒ
==· Λυΐλωματο
^■1 Κειροπράχ
ΗΝ 'αΐ έφευ
Η °" *ερμσκ
ΗΙ νού πρός
^■1 /αγοράν
μΒτ_3Ι
ΗΗ ιαλλιών χι
■Κ&Η
■Μ χιπείαν
ιΙΗΗΗ
1^11 ττώσεω; α
™ ^^^^·»εε»»ι·βββεειπβ·β·βπι^—
Γράψατε ?
Βιδλιάριόν μόν,
άποστέλλεται ,
άν. ΤΩραι Γραφείου 10-12 π. μ
μ. μ., 10-12 τάς
Κυριακάς.
5?.6—8 ν. 5δΐΓΐ
81. Νεν" Υοτΐί
Ρΐιοηε: 0
ο1υτηΙ)ΐΐ5 585».
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΙΣ, ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ, ΕΡΓΑΣ1Α, ΠΑΡΑΓΩΓγ
Ποία ή «τημερινή της θέσις
ς την «Επιθεώρησιν τού 'Εμ-
ο·5 Ναοτικοΰ» δημοσιεύοντα'.
ί πίνακες πίρί
ίτα
νάμεως έμπορ.κοΰ ^τικου
^άϊς κατα το παρελθό
Ή ήλικία των πλοίων
Άπό τή;
1928.
28.
Κατ' *·>τοΰς ό Έλληνικοςεμχο-
ος στόλος άπετελείτο χατά την
Δβιού 1928 «έ 1257
ίίκος στόλος άπε η
31τ,ν Δεκεμβριού 1928 «έ 1257
ι τίο δυ- τη; ^^εως της ποίοτική< ου τή* ν-?ταστ,3!:7ίω», ό Ελληνικάς έμχορί ϊΑλ, ίτη^*5ς ττ°λ°·» έν τω συνόλω τού χά λβον ετος,χ?τά ^ ^ ϊέν ^^^ 6Λ_ ίωσ-.ν, χαρ ά την προσθήκην και- -)οία. τ&ννων τόννων τοΰ 1928 χροσετέ- «ησαν είς την "δύναμιν τής άτμήρους νζ.ιτ·.λίας 56 άτμόπλοια όλικής χω¬ ρητικότητος 199,495 τόννων, άλ- λά' καί διεγράφησαν, έκποιηββντα η ά-ολεσθέντα, 32 άτμόπλοια χω¬ ρητικότητος 53,915 τόννων. Έπ'.- ιιένωο χατά το 1928 χροσετεθησαν μένως χατά τό 4άόλ μς 24άτμόπλθ!2 όλικής χωρητικότη¬ τος 145.570 τόννων. 'Βχ τής^συγ- κρί<τ-;ως τή; δυνάμεως τοΰ*ατ,ιτ,ρους έμ-κικοϋ στόλου πρός την αετά την άνακωχήν ύπολει·φθεντα ως τυί πρός τόν προπολεμικόν, συ-νά- γοντα: λί*ν ίκανοποιητ'.κά άποτελέ- σμζτζ. Ο3τως, ή στμερινή δύναμις α!ιτοϋ είναι ΰπερτετραπλασία τού ν,ατά την 31 ην Δεκεμδρίοο 1918 ύ-ολϊΐφθέντ-ος μετά την άνακωχήν έκ 205 άτΊθπλοίων χωρητικότητος όλ'/.τς 290,793 τόννων. Έν σχέσει ίέ χ?ος τόν πολεμικόν και δή την χατά τόν Μάρτιον τού 1915 επο¬ χήν, χαθ' ην ή .άτμήβης Έλληνική ναυτ'λία είχε φθά^ει είς τόν μεγα- λήτερον ά πό τής έμτφανίσεός της ίοΛμον άναπτύςεως, έχει νά χαρου- αά~ αύξησιν είς μέν τόν Αριθμόν χατά 53 ατμόπλοιον είς δέν την Υ,ωρητιχότητα /.ατά 363,315 τόν- ·νο^ς. Ή διεβνής θέσις της Ή θέσις την οποίαν κατέχει ό έώ ό Εά η χ ς στόλος ττίς Ελλάδος με- τζςό των διαφόρων ναυτικών χω- ρών είναι αρκούντως &χανοποιητική. Διότ'. άπό μέν τής απόψεως αριθ- μοϋ άτμ&πλοίων έρχεται 12η άμέ- ·« 117 όλικής χωρητικότητος 77,-
'06 τόννων, ύπερωκεάνεια 3 όλ:-
λης χωρητικότητος 23,7δδ τόννων
*·*! διάβορα 11 χωρητικότητος
1.617 τόννων;.
Κατα ·Λ»τηγορρίας χωρητικότη
τ°ς: 14 είναι χωρητικότητος 30—
100 τόννων, 100 μεταξί» 101—500
"βν, 61 αεταξύ 501—1000 τόν-
67 μεταξί, 1001—2000 τόν-
55 μβ-αφ 2,001—3000 τόν-
122 μετ»ξυ3.001—4.000 τόν-
^5 αεταξύ 4.001—5.000 τόν-
1 μβτβξΐ 6.001—6.000 τόν-
1 μ^ταςυ 6.001—7.00Ο τόν-
ν^ν, κα!νεν μ.εταξϋ 7.001—8.000
τόννων, 1 μεταξυ 8.001—9.000
τόννων καί 1 μεταξί» 9.001—10,-
«ΙΗ) τόννων.
, Ι^τα Κίνυένας νηολογήσεως των
ω? 2νω άτμοπλοίων π:ώτος ερχε-
τ" ό Πειραιευς, μέ" 232 άτμό-
ΒΐΛ* °λζν·ίίς Χωρητικότητος 343,-
°ΐυ τόννων, δευτέρα ή "Ανίρος μ«
'* ^τμ,ο-λοια 262.759 τόννων, τρί-
πΐί ^ρος μέ 64 άτμόπλθ!* 201,-
"'ο τόννων, τετάρτη ή Χίος μέ 54
^ο-λοια 192,381 τόννων, πέμ-
^ το 'Αργοστόλιον μέ 31 άτμό-
^λοια 100,162 τόννων καί £κτη ή
:?η'Ά αε 20 ^τμόπλοια 100.893
'Αν.ολθ!Λοΰν οί λιμένες τής
, Σπετσών, Χανίων, θεσσα-
Μ«ιλήντΛ, Άλεξανδρο,-
ξΰ Χίς, Κ*
Ζβχίνβο», Βόλου,
νων
νων
τ?ων, Λαυρίοο καί Καλαμών,
°"'" είναι νηολογημένα 40 έν
άτμόπλοια. ,
νο>ργών τίνων ^ορτηγών άτμοχλοί-
ων.
^ Ούτως έκ των φορτηγών άτμο-
πλΐίων 3 μόνον είναι ήλικίας χά-
τω των 5 έτών, 36 ήλιχίας 6—^10
έτών, 26 ήλικίας 11—15 έτών,
38 ήλικίας 16—20 έτών, 106 ή
λίχίας 21—25 έτών, 89 ήλιχίας
26—30 έτών, 61 ήλιχίας 31—40
έτών, 26 ήλρχίας 41—50 έτϋν,
καί 12 άτ;ω των 51 έτών.
Έκ των έπίδατ:χών άτμοπλοίων
27 είναι ήλικίας άνω των 51 έτών,
35 ήλικίας 41—50 έτών, 34 ή-
λ·χ.ίας 31—40 έτών, 10 ήλικίας
26—30 έτών, 5 ήλ(χίας 21—25
έτών, 1 ήλίχίας 16—20 έτών, 3
ήλικίας 11—15 έτών, 1 ήλιχίας
6- —10 έτών -Ααί 1 ήλ'.χίας 5 έτών.
Δηλα3ή ήμέση ήλιχία των μέν
βορτηγών ήτο κατά τό τέλος τού
1928, 26,03, ένώ χατά τό 1927
ήτο 26. των δέ «πι-δατικών 41;49,
ένώ κατά το 1927 ήτο 40.
"II
άξέα τού έμ^ορικοΰ
βτόλου.
ΊΙ άξία τοό έμποριχοΰ στόλου
τής Ελλάδος άπολογιζομ,ένη επί τή
δάσει τής τρεχούσης με<της άξίας των άτμοπλοίων δι' εκάστην κατη¬ γορίαν ήλιχίας είναι χατά προσέγ¬ γισιν των μέν φορτηγών 5,672,588 λιρών στερλ',νών, των έπιδατ'.κών 021,648 λιρών στερλινών, των ϋ- τερωκεανείων 237.750 λιρ. ·στερ- λινών καί των ρ^ουλκών,ναυα-; σωστικών κλπ. λιρών στερλ. 16,- 170. "Ητοι, έν όλω επί τή βάσει των ανωτέρω στοιχείων, ή άξία τοΰ ά- Η Δνίς Πύρμα Τίλτων, έκ Νιου- «όρτ, ή 6ηοία ύπανδρεύθη τον Τζων Χ. Γ. Πέλλ, έκ Πόοτσμουθ, Μασσ. τμηροος Ελληνικόν έμπορικοϋ στό¬ λον, δύναται νά άποτιμηθΐ είς λίρας Αγγλίας, 6.547.656. Έκ των ύπαρχόντων κατά την 31 ην Δεκεμιδρίο^ 1928, έν <π»νόλω 527 άτμοπλοίων τα 148 «έσονται δεβαρ^μένα δι' ένοποθηκων ?ανείων άνερχομένων είς λίρας Αγγλίας 1.322.205, δραχμάς 6.ΟΟ4.ΟΟΡ., φράγκα 785,500 καί δολλάρια 75.000. Έκ των ένυποθηκων τούτων δα- νείοιν τα μέν 581.856 λίρ. κα: 75.000 δολλάρια όφείλονται είς άλλ&δαπούς, αί 624.799 λίρ αι Αγ¬ γλικαί, Ο.0Ο3-006 δρχ. καί 785. ".ΟΟ φράγκα όφείλονται είς Έλ¬ ληνας και 115.550 λίραι είς "Ελ¬ ληνας -η γένος άλλοδαποάς ύπη- κόονις. Τά^κατά το παρ5λτ)ον ετος νητ>
λογηιθεντα άτμόχλοια ήγοράσθησαν
άντί λιρών Αγγλικών 1.087.130
έναντι 1.269.541 καταδληβεισών
πρός τόν ·αΰτόν σκοπόν κα$ά τί) πρ<3- ηγοΰμεν&ν ετος. * * * * Είς την ανωτέρω δύνααιν τής Έλληνικής ναατιλίας, δέν χερ'.λαμ- ίάνενται τα νηολογημένα έν Πει¬ ραιεί, θεσσαλονίχ'θ, Βραΐλα, Γαλα- ζίω καί Κων—αντινοοπόλε'. ποτα- μόπλοια, ρυμοΛκά καί 6ενζινόχλοια ών τα πλείστα έργάζονται είς τόν Δούναδιν. Καί ποταμότλοια μέν Έλληνικά είναι νηολογημένα έν Πειραιεί 30, χωρητικότητος φορτίοι» 26,325 τόν¬ νων, έν θεσσαλονίκγ] 1, χωρητικό¬ τητος 1838 τόννων, 'έν Βραΐλα 93, χωρητικότητος 86,718 τόννων, έν Γαλαζίω 15, χωρητικότητος 4&5δ τόννων καί έν Κωνστανττνουχόλε·. 9 χωρητικότητος 3.348 τόννων, ή- ;ο· έν σι>νόλω 148, χωρητικότητος
122,981 τόννων.
Τα δέ ρ«αο^λίχ.ά καί δενζινόχλοια
είναι έν συνόλω 87, χωρητικότη¬
τος 3.786 τόννων.
ι
Ό λόγος τοΰ
τής ' Εργατικής
Όμο-
Είς την Βαλτιμόρην ρη
την 3ην τρέχοντος γεθμα τφος έ-
ορταταόν τής 40ής ιέχετ·είου τής ι¬
δρύσεως τής Έργατικ-ηις 'Ομοσπν^-
δίας. Κατά το γεΰμ,α ωμίλησεν ό
πρόεϊρος τής Άμερικανικής Έργα-
τικής 'Ομοσχονδίας κ. Γκρήν όστις
εδήλωσεν, Οτι δύο άπό τάς σημαν-
τι/.ωτέρας κατάκτησις των έργα-
τικών τάςεων κατά τό παρελθόνετος
ήσαν ή άχοίοχή 'έκ μέρους τώ-ν 6ι-
ομηχάνων τής «φιλοσοφίας» των ΰ-
ψηλών μισθών καί ή καθ'.έρωσις
τής πενβημέρου ·έργατικής έ&δομά-
δος είς τάς Άμερικανικάς ιδιομη-
χανίας. Ό σποι>δαιότερος άντικε1.-
μεν.κός σκοπός τόν οποίον Οά επι¬
διώξη ή Έργατιχ,ή 'Ομοσπονδία κα¬
τά τό τρέχον «τος, είπεν ό κ. Γκρήν,
θά είναι ή γενική καθιέρωσις τής
πενθημέρουίργατικής έδ3ομά3ος είς
όλας τάς έΰνικάς ιδιομηχανί'ας.
Ι
ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ραι ό Κ.υ6ΐρνήτης
τοΰ >Ιίτσιγκαν, κ. Γκρήν.
Ό Κνόβρνήτης τής Πολιτείας
ΜίτσΓγκαν, κ. Γκρήν, έπεσαέ'φθη τό
Γουάσιγκτων καί έψιλοξενήθη είς
τόν Λευκόν Οίκον υπό τοϋ κ. Χο5-
βερ. Μεταξύ των πολιτικών κύκλων
ϊιαϊίδετα:, ότι ό κ. Γκρήν εξελέγη
υπό τοΰ Π ροέϊρκ>, ίνα διαδεχθή
:όν ύπο'^γόν τής Εργασίας κ. ΌΑ-
νΐ8 ό οποίος τ>ά παραιτηθή.
Ό Κ>5ερνήτης Γκρήν ύπερήσπι-
σε διαφόρους εργατικάς όργανώσεις
είς πολλάς περιπτώσεις καί ΰπε-
οτήριζΐ πάντοτε τα έργατικά αίτη-
ματα. Διά τούτο ό έργατηώς κό-
σμος θά χαιρετίστ) μ.έ εύαρέσκειαν
;ήν είς αυτόν άνάθεσΐν τοϋ ΰπουρ-
ί·»ίου τής Εργασίας.
Ή κ. Τσάρλς Δ. Πάρχερ, άοιστερξί, έκ Κλήβελαντ, Όχάϊο καί ή κ. 2
ρυ Α. Χόμπσων, έκ Λόγχανσπορτ, 'Ινδιάνας, αί οποίαι έταξείδευσαν τι
ταίως μέ τό Ζέππελιν εις την Γερμανίαν.
ΜΙΜΗ ΈΙΜΜ Έ
'Υχό τοϋ Γροτφείου Προστασίαςΐ
Κχκνοΰ Καβάλλας υπεβλήθη είς τό
Υπουργείον τής 'Εθνικής Οίκ<ρ;ο- μίας μακρά έκθεσις περί καπνι- κής κινήτίως κατά τόν μήνα Ίού- νον. Συμφώνως πρός την Ικ^εσιν ταύ¬ την, ή επί έτοίμων έχεξειργασξΐενων καπνών κίνησις είς Κορβ-άλλαν υπ¬ ήρξε κατά τόν μήνα τούτον ήρεμος. Αί μεταβήαο*τ>εΐ·ται επισήμως πο-
σότητες >έμπορίκών 'καχνών άν ήλ¬
θον έν συνόλω είς 235:523 οκάδες.
έξ ών 139 500 άνήκουν είς την ε¬
σοδείαν τοΰ 1928 καί 96.023 είς
την εσοδείαν 1927 ααί παλαιοτέ-
ρων.
Είς την χαπναγοράν Σερρών ή
επ: έπεξεφγασμενων καπνών κίνη¬
σις υπήρξε κατά τόν μήνα τούτον
ήρεμος. Αί πωληθεΐσαι ποσότητες
'θόλις άνέρχονται έν συνόλω είς 16,-
000 'όκά3<ας. Κατά τόν μήνα Ιούνιον εξήχθη¬ σαν έκ Καβάλλας 233.956 1)2 χι- / '.όγραμμα έναντι 30.725 χιλιογρ. έ?αχθέντων κατά τόν αντίστοιχον μήνα τοΰ 1928. Πρώτη ώς χώρα προορ'.υμοΰ έρχεται ή Γερμανία αε πΐσότητα έξαχθείσατν 146.000 1)2 χ'λιογράμμων άξίας 21.989 λιρών, γ αί άκολοΛεί τό Βέλγιον αέ 45,- 882 χιλιό-^αμμα άξίας 3.246 λ'.ρ. κα! ή'Ιταλία μέ 13.264 χιλιόγρ., άξίας 3.900 λιρ. Τελευταία έρχε¬ ί έ ό έξ ξς ρ ται ή Αγγλία μέ ποσότητα ξ γής 283 χιλιόγραμμα άξίας 73 λιρών. Έκ τοό λιμένος Άλεΐξανίρο'οπό- λεως ούϊεμία ποσότης έξήχθη. Έν τη περιφειρεία έιδιομηχανοπθΐ- ή^ησαν έν συνόλω κατά τόν Ιούνιον 13.994 χιλιόγραμμα καχνοΰ, κατά δέ τόν αντίστοιχον μήνα τόΰ 1928 χίλιόγραμ. 13.023 καί τοΰ 1927 χιλιόγραμμα 13". 056. Τα άπο&εματα καπνών έν τή πε- Ρ'<ρερεία τοΰ γραφείον Καδάλλας άνήλθον είς 27.9|54.454 όχ,άδας, έξ ών 26.757.790 είς χείρας κα- πνεμπ&ρων καί 1.196.664 είς χεί¬ ρας καπνοπαραγωγύν. Κατά τόν μήνα Ιούνιον ή σ—ου- δαιοτέρα καλλιεργητική έργασία ή όποία μετ" έντατικότητος εγένετο^ ήτο ή τής μεταφυτεύσεως των χ,α- πνορτων. Άμα τω πέλρατι των ώς άνω εργασιών ήρχισαν αί καλλ'.ερ- γητικαί ένδ'άμεσοι φροντίδες επί των καπ·^<3χωραφίων. Αί έν γένει μετεωρολογικαί συνθήκαι ·χ.ατά την διάρκειαν τοΰ ώς άνω μηνός, ώς καί αί καιρικαί τοιαύται, υπήρξαν! λίαν ευνοικαί διά τάς καπνοψατείας. Έπ'.τυχία είς τό «πιάσιμο» έσηαει- ώθη 100 0)0 χΛ&' όλην την χε?ί- φέρεΐαν τοϋ γραφείον Καβάλλας πλήν ελαχίστων περιοχών τής Δ. θράκης, ώστε γενικώς, έξ ό των δεϊομένων των μεχρι τοΰδί ςατηρήσεων επί τής πορείας έφετεινής έσοϊείας νά δύναται προβλεβθή μετά '&ασιμότη,τος πιτυχία αυτής είς απόδοσιν πό χήν ώς καί π&σοτικήν, κατά 20 ανωτέρα τής περυσινήις. 'Εξαί( άποτελοΰν τα πολί» όψίμως ψ θέντα καπνοχώραφα των όποίο ποτίτ:κή απόδοσις προ&λέπετα κροτέρα τοό κανονικόν, έκτός έν τώ μετα·ξύ εχομεν ίροχήν. Ή καλλ'.εργηθείσα κατά τό χον Ιτος διά καχοος.
ΡΚΟΡ» Ρ.
ΡΑΝΑΟΑΚΙξ
ιμηηΒ
==· Λυΐλωματο
^■1 Κειροπράχ
ΗΝ 'αΐ έφευ
Η °" *ερμσκ
ΗΙ νού πρός
^■1 /αγοράν
μΒτ_3Ι
ΗΗ ιαλλιών χι
■Κ&Η
■Μ χιπείαν
ιΙΗΗΗ
1^11 ττώσεω; α
™ ^^^^·»εε»»ι·βββεειπβ·β·βπι^—
Γράψατε ?
Βιδλιάριόν μόν,
άποστέλλεται ,
άν. ΤΩραι Γραφείου 10-12 π. μ
μ. μ., 10-12 τάς
Κυριακάς.
5?.6—8 ν. 5δΐΓΐ
81. Νεν" Υοτΐί
Ρΐιοηε: 0
ο1υτηΙ)ΐΐ5 585».
«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ».—- ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΊΕΜΒΡΙΟΥ, 1929.
Πρό ολίγων μηνών,όΛεόνΚα,,ΐΗ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΛΥΕΚΑΤΟΛΙΜΥΡΙΟΥΧΟΥ
ριερ, ενας απ τους πλουσιωτέρους 1
άδαμαντωρύχους τοϋ Τράνσβααλ,
εώρτασε την 35ην επέτειον τοΰ
πλουτισμοϋ τού καί τής άνακαλύ-
ΠΟΥ ΤΡίΙΕΙ ΤΑ ΣΧΟΙΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥ.-. Η
ψεως τοΰ πρώτου καί μεγαλειτέ-
ρου άδαμαντωρυχείου τού.
Επί τη εύκαιρία αύτη πολλοί
"Αγγλοι δημοσιογράφοι πήγαν καί
τόν παρεκάλεσαν νά άφηγηθτ) πως
ανεκάλυψε τό άδαμαντωρυχεΐο καί
πώς (εσχημάτισε την κολοσσιαία
περιουσία τοι·, χάρις είς την όποί
αν θεωρεΐται ενας άπό τού; πλου¬
σιωτέρους άνθρωπον; τοϋ κόσμου.
— Πώς άνεκάλυψα τό μεγαλα
μου άδαμαντωρυχείο ποΰ αποτελεί
την βάσιν των έπιχεΐ'θήσεών μου;
Νά σας τό πώ, άγαπητοί μου, για· ι
τί ώς τώρα σέ κανέναν δέν διηγή-
θηκα την δραματική έκείνη περι-
πέτεια τής ζωής μου.
Καί ό Καρριέρ έχάϊδεψε την
πλουσίαν κάτασπρη γενειάοα τού
καί ήρχισε νά διηγήται:
— Πανε άπό τότε τριάντα πέν-
τε χρόνια. Την έποχή έκεϊνη ή
μουν ενας άκμαϊος καί ρωμαλξο;
νέος. Άλλά εΐχα την άτυχία δτ«
τό μόνο κεφαλαιό μου ήταν τό δύο
μπράτσα μου. Μέ αύτά εΐχε ελθ, ι]
άπό την Γαλλία στό Τράνσ&ααλ έλ
πίζοντας δτι θά μπορέσω νά άπ^
κτήσω περιουσία,
Έκανα πολλά έπαγγέλματα άπό
χρυσοιιτήρα μέχρι τοϋ γκαρσονιοΰ.
'Αλλά κανένα; δέν μπόρεσε δχι νά
μοϋ ίκανοποιήστ], άλλά οΰτε νά μοί
εξασφαλίση: τα άπαραίτητα πρό;
τ ό ζήν.
Στό τέλος άπσ/ίαρΰιωμένος, άπο
γοητευμένος άπό δλα, άποφάσισα
νά κάνω μιά τελευταία προσπαθεί¬
α, μέ την άπόφασι άν άποτύχω κσί
α' αύτην νά ξαναγυρίσω πίσω στήν
πατρίδα μου, την Γαλλία.
"Ενα πρωΐ λοιπόν τοΰ Ίουνίοι
ώπλισμένο; καλά επήρα τό οίλογό
μου — την μόνη. περιουσία μου —
καί βγήκα εξοο άπό την πόλι Άλ-
τον μποΰρι της Όράγγης κσί τρά-
βηξα άπσφασιστικά πράς τάς έρή-
μους των <3ορείων έπαρχιών. ΑΔΑΜΑΝΤΩΡΥΧΟΥ. ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΤΩΝ ΑΓΡΙΩΝ ΟΤΤΕΝΤΟΤΩΝ- ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΠΗΛΙΑ ΜΕ ΤΑ ΔΙΑ- ΜΑΝΊΊΑ.— ΑΓΩΝΙΑ, ΠΕΙΝΑ, ΔΙΨΑ.... ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ.- 0- ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ, ΚΛΠ. τα αΰτιά Δυο ολοκλήρους μήνες διέτρεχα τα βουνά κατε·6αίνοντας στής πειο έπικίνδυνες χαράδρες, τρυπά>νον
τας στής πειο βαθειές σπηλιές, χο>
ρίς νά κατορθώσω ν' άνακαλυψω
οΰτε την παραμικρ1^ φλέ6α χρυσοΰ
ΤΙ άδαμάντων.
Τέλος, ενα βράδυ κατά τής πέν-
τε, στά-θηκα σέ μτά μιν.ρί κοιλάδα,
χωμενη άνάμεσα σέ δυό τεραστία
βουνά. "Εψαξα καί βρήκα Ινα κα
ταλληλο μέρος προφυλαγμςνο άπ'
τόν άέρα κι' άπό τα ά'γρια θηρία
καί έτοιμάσθηκα νά περάσω την
νύχτα έκεΐ. Άφου άκούμπησα τα
πράγματά μου κατά γής, έ'δεσα τίι
αλογο μου σ' ενα μέρος ποΰ νά μπο
ρή νά 6όσκτ| ελευθέρα καί προχώ
α πειδ πέρα ψάχνΌντας νά βριΐ.
Σέ μιά στιγμή ό άρχηγός τής
συμμορίας, Ινας νψηλόσωμος σα-
τανάς, μέ πρόσωπο πΐτ3ήκου, εβγα-
λε μιά ύπόκωφη φωνή καί άμέσω,
ό χορός έσταμάτησε ώς διά μαγεί-
ας. Τότε μέ επλησίασε, έφερε τό
κρατοΰσεενα τεραστία δαυλό άναμ- δύναμί μου: «Βοηθεία
μενο «αι στο αμυ&ρο φως τού κα-Τ Φώνᣫ ώ. Αη-
μ ί στό άμυδρο φώς τού κα-
τώρθωσα ρίχνοντας μιά ματιά γί>-
ρω μου νά περιεργασθώ προχεί-
ρως τό μέρος ποϋ &οιανόμουν. Ά-
μέσω; άνατρίχιασα. Τό εδαφο; τής
, —, -τ-ς- -- Γι.ν/>Λ/5 ΐΛ.»ΐΛΐ^ι^ιυιυυι. ιο εοαψο; ττις
άπαίσιο προσώπω τού κοντά στό δι-1 σπτ)λιάς εκείνη; ήταν σκεπασμένο
κό μου καί κυττάζοντάς με μέ τα! άπό χαλίκια διαφόρων σχημάτων.
άνατρΐχιαστικά μάτια τού, μοΰεΐ-1 Εΐδα ομω; δτι μερικά άπ' αύτά —
τίε ιιιλώντα^ ιιιά παοε-οοθαοιιρν» ! τγλΙΙΛ —~~-----■>-'-- ■ *
πολλά — πετούσαν λάμψεις έκτυ-
φλωτικές. Τό μάτι μου δέν μποροϋ-
σε νά γελασθη. ΤΗταν διαμάντια
άκατέργαστα ποϋ δέν είχαν απαλ¬
λαγή άπ' τό φυσιν.ό περιθλημα
τους. Ή θεα τους ήταν έκεϊνο ποΰ
ρησα πειο πέρα ψάχνΌντας
λίγο κυνήγι γιά νά φάω.
'Εκεΐ ποΰ περιπλανόμουν μέσα
σ' ενα μικρό πυκνό δάσος άκουο'α
'/άτι νά σφυρίζτ] πίσω μου καί σχε-
δόν συγχρόνως; Λέχίτηκα ενα τρομε-
οό κτύπημα στόν σβέρκο, ποϋ μέ
Ικανε νά σωριασθ·ώ κατά γής:
—■ Οί άγριοι! Έπεσα στά χέ-
ρια των άγρίων! σκέφ-θηκα μέ τρό·
μο τή στιγμή ποϋ λιποθνμοΰσα άπ1
τό κτύπημα έκεϊνο.
"Οταν άνέκτησα τάς αίσθήσεις
μου ημουν δεμενος τόσο στερεά.
ποϋ δέν ήμποροΰσα νά κινησω οϊ>
τε ενα δάκτυλό μου.
Ε£δα γύρω μου καμμιά εϊκοσα
ριά Όττεντόττους μέ πρόσωπα ά-
παίσια καί καταστιγματισμένα νά '
χορεύουν διαβολικά, κουνώντας ά-
κειλητικά τα τρομερά ρόπαλά τους.
Τα ρόπαλα έκεΐνα είναι βπλα τρο¬
μερά στά χέρια τους γιατί Ι'χουν §
ξασκηθί) τόσο πολύ στό χειρ
πε μιλώντας μιά
Αγγλικη:
— Βρωμερό πλάσμα, πρέπει νά
ξέργις δτι οί λευκοί αν&ρωποι ε!νπ
σκυλλιά καί ό Νονταλέ είναι μεγά-
λο; άαχηγός. , .„„,. _ „_ ιμ κ
Λονταλε προφανώς ήταν τό 3-1 μ' εκανε ν' άνατοιχιάσω
νομα τού. Εγω φυσικά δέν μπο- Δέν μπόρεσα νά κρατηθώ καί
ρούσα ουτε να επιοεβαιωσω, ουτε μιά κραυγή γαοάς Ιέφυγε ά'θελά
να διαψευσω τα λεγομενα τού. | μοι, Οπό τό στόμα μου
—"Ενα άδαμαντωρυχείο! εΐπα.
— Για κύττα! Ό λευκός είναι
εύχαριστημένος! φώναξε ό Νοντα-
'-ες μέ την ΰπόκωφη φωνή τού υβ-
λωντας σατανικά. Αί λοιπόν, λευκέ
άνθ-ρωπε, θά μείντις εδώ στί]ς λαμ-,
περες πέτρες ώς ϋ ά ή
— Γατί ιέτρίπωσες μέσα στο
έ'δαφός μας; έξηκολούθησε σε α-
γριο πάντοτε τόνο έκεϊνο;. Γιά νά
άρπάξης κίτρινο μέταλλο καί τή;
λαμπερέ; πέτρες ποΰ ό Θεό; Κα-
βρελέί εχει κρύψη έδώ π^ρα, αΤ;
Μπορεΐ; νά μείνη; ήσυχο; γιατί
6 Νονταλέ ι3ά σοΰ δώση τοσέ; πό/.-
λές λαμπερές πέτρες ποΰ δέν θά
ξασκηθί) τόσο πολϋ στα χειρισμο
τού; ωστε μποροΰν νά τα πετοΰν
μέ όρμή άπό πολύ μακρυά καί ν 3
χτυποΰν τα ζώα ή τούς άνθρώπου;
στό μέρο; ακριβώς ποΰ ιτά σκοπεύ-
σουν. Μέ ?να τέτοιο ρόπαλο μέ ε£
Χί κτυπτίστι ■χαχηι^ η-π-' />.ν™'ν
αύτοϋς
ρ
χε κττ'πηστ) καποιο; ολ
τοΰς σατανάδες, όταν
οα.
- Πολΰ άΌχημα την ϊχ(ύ σκέ-
φηχα οταν σΐ'νηΤ,νΝΐ, 6λέποντας
την θέσι στήν όποία 6ρισκόμουν
καί τοΰς· άπαισίους άν&ρώπους γύ-
ςω μόν, των οποίων τ)|εχ»ρα την ά-
^ριότητίί
η; αλλες.
Γέλασε τό σατανικό γέλοιο κα
επειτα £κανε μέ τό χέρι ενα ση
μεϊο πρός την συμμορία τού. Τότι
δυό άπό τού; Όττεντόττους μέ αρ
παΐξαν κρατώντάς ϋε ό ενα; άπο
τής μασχάλες κι' ό άλλος άπό τα
πόδια, προχώρησαν πρός την κο-
ρυφήν τοΰ βσυνοΰ, ακολουθούμε¬
νοι άπ' τόν Νονταλές καί δλη την
σπεΐρά τού. Έπειτα άπό πορεία
άρκετης ώρας έφθάσαμε σ' ενα μι-
κροσκοπικό όροπέδιο, ποΰ γύρω -
γύρω τό περιεστοίχιζαν ΰπερύψη-
λο,ι Ο"ράχοι σχηματιζοντες Ινα εΐ-
δός φυσικοΰ τοίχου άπό γρανίτη.
Έκεϊ σταθηκαμε μιά στιγμή. "Ε¬
να; Όττεντόττος μοΰ εδεσε τότε τα
μάτια μέ καποιοκουρέλι καί άμέ-
σως ξεκινήσαμε πάλι. Την φορά
αυτή 8έν εβλεπα πειά ποΰ πηγαίνα-
με... "Ακουγα μόνον θόρυβο κλα-
ριων δένδρων καί κτυπήματα επά¬
νω οί βραχους, εως ότου επί τέ-
λους μέ άπδθεσαν κατά γής. Τότε
.. νρ 1 * Μ * * * '
ρ, θ μείντις εδώ στί]ς
περες πέτρες ώς ποϋ νά τής
ταστν^ καλά - ·ιηή· ΩΛ ..οί___
καλά - καλά:
μείνης
λά Ι
μέσα ώς πού τα κόκκαλά σου νά!
γίνουν ά'σπρα σάν τής πέτρες.
Τότε κατάλαΰα την φρικτή τύχτ
ποϋ μέ περίμενε καί ή σκέψις έκεί
νη εδιωξε άμεσον; κάθε εκφρασ
χαρά; άπ' τό πρόσωπό μου.
"Ηρχισα νά μιλάω σχεδόν μί
κλάμματα στόν Νονταλέ; προσπα-
θώντας νά τόν συγκινήσω.
— Έγώ δέν σοΰ εκανα κανένα
χακό! τοΰ φώναξα! Τί παράπονο
εχει άπό έμένα;
Άλλά δλε; μου οί προσπάθειε;
καί δλα μου τα λόγια πήγαιναν χα-
μένα. 'Εκεΐνος μέ κύτταξε καμπο-
σο σαρκαστικά, επειτα μοΰ γύρισε
την πλατή, σήόκωσε ψη?νά τό ράτα-
λό τού καί βγήκε άπ' την σπηλια
άκολονθούμενος άπ' τούς άνθρώ-
που; τού, οί δποΐοι φεύγοντας ?-
ουράν μιά μεγάλη πέτρα άπ' εξω
καί την τοποθετησαν- στήν είσοδο
της σπηληα; άκττε νά την κλείσουν
σχεδόν Ιντελιΰς.
"Ετσι ίμεινα μόνος μέσα στήν
σπηλια έκείνη, ποΰ επρόκειτο νά
μοΰ ίβγαλαν τό κουρέ?νΐ από τα μά¬
τια καί εΐδα πώς ευρίσκομην σέ μιά
οιηλιά σκοτεινή. , ,^^,^^.
Καποιος άπ' τούς Όττεντόττου; "Ηρχισα νά φωναζω μέ δλη τή
(■ινη ό ταφος μου.
Ή σκέψις έκείνη μοΰ εφερνε
:ρελλα.
'Αλλά τοϋ κάκου! Δέν ακουγα τίπο-
τεαλλο παρά μόνο ττιν ήχώ τή; ορω-
νή; μου ποΰ μοΰ την εστελναν π'-
σω τα -θεοσκότεινα τοιχώματα τής
σπήλιο; μου.
Μιά μικρή άκτίνα ςρωτό; περνοΰ
σε άκόμη άπ' τό στενό ά'νοιγμα ποΰ
ά'φινε ή πέτρα ποΰ σκέπαζε την εί¬
σοδο τή; σπήλιο;. Καί τό λίγο έ-
κεΐνο φό>; εκανε ν' άποστράπτουν
τα άπειράρΐθμα οιαμάντια ποΰ ή.-
ταν σκορπισμένα γύρω μου.
Ήταν έκεΐ γύρω μου, δίπλα μου
άπό κάντα) μου, καί μοΰ χρησίμει;
αν ώ; στρώμα διαμάντια άξία;
πολλων έκατομμυρίων! Καί δμως
έγώ πέθαινα άπ' την πεΐνα καί ά¬
πό τήνβίψα. Ή σκέψι; έκείνη μοϋ
έ'φερνε έ'να συναίσίτημα άπαίσιο,
φρικτό, άφάνταστο, ενα συναίσθ»)·
μα ποΰ δέν μπορεΐ κανεί; νά τό πε
ριγράψτ··. Έννοτωθα πώ; μοΰ ε-
φευγε τό μυα?ιό.
"Ηρχισα νά τεντώνω μ' άπελπι-
σία τα μέλη μου, καταβαλλοντα;
ύπεράνθρωπε; προσπάθΈΐε; γιά νά
σπάσω τα θεσμά ιιου. Μάταιοι δλο·
οί κόποι μου. Τό σχοινί μέ τό όποΓ-
ο ήμουν δεμένος; ήταν στερεώτατο.
Πέρασαν ετσι ώνεα πηΏΙ'- «-
ρατο
άνρε; πολλές, ά-
ικτέ
4____,,.» α^κς πολλές, ά-
τελείωτε;, ώρε; φρικτές, τρομακτι-
κές. Στό τέλος άπσχαμωμένος, έ-
ξουθενωμένο; μέ τελεία άποκαρδί-
ωσι, μή δυνάμενος πειά νά κάνω
οΰτε την παραμικρή κίνησι, ίμεινα
άκίνητος μέ τα μάτκχ κα/ρφωμένα
στήν μικρή λωρίοα φωτό; ποΰ εμ-
παινε άπ' την σχισμάδα τής είσά-
δου, εως ότου χάθηκε.
Τρείς φορές έμφανίσθηκε ή λο>
ρίδα έκείνη τοΰ φωτός, τό μόνο
πράγμα ποΰ μέ συνέδεε πειά μέ την
ζωή καί τρείς φσρέ; έχάθηκε. Εί¬
χαν περάση δηλαδή τρία ήμερονύ-
τασι δλων τω ναίσθήσεών μ^
Δεν εϊχα γελασδη. Ένα ποντίνι έ"
τριγι-ριζε μέσα στήν σπληλιά, ενα
από τα παράξενα έκεΐνα ποντί·Λα
μ£ τό στενόμακρο σόχια ποΰ βηί-
. σκονται κατά μυριάδε; στά βουνά
τή; Νοτίου 'Αφρικής, δπου ά,ιοτε.
λοθν ποαγματική μάστιγα.
"Ηρχιζε νά τριγυρίζη γι'.0ο ].
πό τό σώμά μου καί νά μέ περ εο-
γάζεται μέ τα μικροσκοπικά μάτια
τού, ποΰ νόμιζε κανεί; πώς πετοΰ-
σαν άστραπέ;. Ένα; περίεργος
τρόμο; μ' έκυρίευσε.
• - Δέν μοΰ μένει τώρα, σ/.ί^
κα, παρά νά πε·θάνω ποναινοφαγω·
μένος.
"Ηρχισα νά κινώ σπασμωδικά,
οπω; μποροΰσα, δλα τα μέλη μο«
γιά νά τό τρομάξω καί νά τό κάμω
νά φύγη, ν' άναβάλλω, έστω καί
προσωρινώς τόν άπαίσιο ■θάνΌτο
ποΰ μέ περίμενε.
'Αλλά έκεϊνο δέν έννοοΰσε νά κά-
. ;| οΰτε βημα. Γύριζε διαρκώς και
μέ περιεργαζόταν.
'Εμείναμε ετσι περΰιου δύο ώ-
ρε; ό Ινα; άπέναντι τοΰ αλλου έως
ότου επι ^έλου; άποκαμωμένος ά
ποκοιμήθηκα.
Ξαφνικά ενα; πόνος τρομεράς μέ
έκαμε νά τιναχθώ δσο μοΰ έπέτρΐ;-
παν τα δεσμά μου. Ήνοιξα τα μα
τι α μου καί μέ φρίτη εΐδα τα άταίτ
σία δόντια τοΰ ποντικοϋ νά ροκανί-
ζουν τό όριστερό μου χέρι. Τό ά-
νοιγόκλεισα, τό κίνησα προσπα-
θώντα; νά τό κτυπήσω καί νά το
δ:ώξω, άλλά έκεϊνο έξακολουθοΰ-
σε άφοβα νά μέ ροκανίζη.
Καί έξαφνα μιά σκέψι; πέοασδ
άπό τόν νοΰν μου, μιά σκέψις .τού
μοΰ εφερε καποια άμυδρή έ^ιίδα
σωτηρία;.
Άς τό άφίσω να ρονανίση.
Μπορεΐ μαζύ μέ τό κρέας μου νά
ροκανίση καί μιά λουρίδα άπό τα
δεσμά μου κσί ετσι νά έλευθε'θθίθω.
Κατάιβα).α ύπεράνθρωπες προσ-
πάδ^ειε; γιά νά ύπερνικησω τόν πό-
νο μοί·. Έφσβόμουν νά κάνω την
παραμικρότερη κίνησι. Τώρα ε-
τρεμα μήπω; φοβίσω τό ποντίκι και
τόκάνω νά φύγη.
Εύτυχώ; δέν γελάσθηκα στην
πρόβλεψί μου.
Ύπέμεινα τό μαρτύριο έκεϊνο
ωρα πολλή, ΐσω; ώρε; όλόκληρες,
δέν ξέρω κ' έγώ πόσο. Στό τελος
ά^οΰ μοΰ έ'φαγε όλόκληρο μέρο;
τη; παλάμης μου, τό ποντίκι ε ιχε
φάει μαζύ καί τό σχοινί ποϋ τό^πε-
ριέβαλε. Τότε πειά τοΰ εδωοα ενα
δυνατό κτύπημα καί τό έ'διωςα,
Δέν μοΰ χρειαζόταν πειά.
— Τί άχαριστία θά πήτε, αι;
Ναί, μά ετσι είναι ή ζωή. (
Συγκέντρωσα δλε; τής δυνάμει;
μου καί Ηρχισα νά χαλαρώνω η
σφίξιμο τοϋ άριστεροΰ μου χεριοι"
εο>ς δτου τό ελευθέρωσα, έ'πεΐ"
ξετύλιξα δλα τό σχοινί καί ε-νοιω-
σα πα>; ήμουν έλεύθερος. ;
Π αρ1 δλην την έξάντλησι μου,
τό βγαλσιμο τή; πλακός πού ο*ί-
π«ζε την είσοδο τή; σπηλια; ητ«ν
παιγνιδάκι γιά μενά πειά. Έννοιαν·
θα πόός εΐχα φτε·ρά.
ΤέλοςΛ επειτα άπό ώρε; πολλέ:,
αίφνης —
.
ίνα
ςΛ επειτα άπ ρ
τρελλό; άπό χαρά, ηρχισα να κα-
τεβαίνω άπ' τό βουνό σημειώνοντας
καλά μέσ' στό μυαλό μου τα με61
άπό τα όποϊα περνοΰσα γιά νά μπο
ρέσω νά ξαναβρώ την σπηλια...
τόν τάφο μου.
Πεζοπόρησα δσο μπόρεσα εω;
ότου σωριάστηκα κατά γήβ·
Την αλλη μερά μέ βρήκαν στήν
καμπή ενός μονοπατιοΰ^ μερικ01
λευκοί ποΰ είχαν φθάση έως έκει
γιά νά κυνηγήσουν άντιλόπε;.
Μέ Ιβοήθησαν νά φθάσω ώς τό
Άλτονμποΰρυ.
"Επειτα άπό μερικού; μψΚ εί*
χά άργανώΐιτηι την έκμεταλλευσι
.τοΰ. . . τάφσυ μου καί είχα άρχίΐΐΐ
νά συσσωρεύω τα χρήματα ποΰ τα
εϊχα πληρώση μέ τεσσάρων ημε¬
ρών άγωνία, πεϊνα καί δίψα καί με
τό άριστερό μου χέρι, τό όποϊο ηα·
θως 6λέπετε δέν μπορω καθόλου
νά τό χρησιμοπ»ιήσω άπό τότε».
Καί ό Λεόν Καρριέρ Ιδειξε
ά
Καί ό Λεόν ρρρ
στοϋς δημοσιογράφους μιά 6α.
ουλή στόν καρπό τοΰ άριστε·ρον
ϋ
τού.
Πρό ολίγων μηνών,όΛεόνΚα,,ΐΗ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΛΥΕΚΑΤΟΛΙΜΥΡΙΟΥΧΟΥ
ριερ, ενας απ τους πλουσιωτέρους 1
άδαμαντωρύχους τοϋ Τράνσβααλ,
εώρτασε την 35ην επέτειον τοΰ
πλουτισμοϋ τού καί τής άνακαλύ-
ΠΟΥ ΤΡίΙΕΙ ΤΑ ΣΧΟΙΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥ.-. Η
ψεως τοΰ πρώτου καί μεγαλειτέ-
ρου άδαμαντωρυχείου τού.
Επί τη εύκαιρία αύτη πολλοί
"Αγγλοι δημοσιογράφοι πήγαν καί
τόν παρεκάλεσαν νά άφηγηθτ) πως
ανεκάλυψε τό άδαμαντωρυχεΐο καί
πώς (εσχημάτισε την κολοσσιαία
περιουσία τοι·, χάρις είς την όποί
αν θεωρεΐται ενας άπό τού; πλου¬
σιωτέρους άνθρωπον; τοϋ κόσμου.
— Πώς άνεκάλυψα τό μεγαλα
μου άδαμαντωρυχείο ποΰ αποτελεί
την βάσιν των έπιχεΐ'θήσεών μου;
Νά σας τό πώ, άγαπητοί μου, για· ι
τί ώς τώρα σέ κανέναν δέν διηγή-
θηκα την δραματική έκείνη περι-
πέτεια τής ζωής μου.
Καί ό Καρριέρ έχάϊδεψε την
πλουσίαν κάτασπρη γενειάοα τού
καί ήρχισε νά διηγήται:
— Πανε άπό τότε τριάντα πέν-
τε χρόνια. Την έποχή έκεϊνη ή
μουν ενας άκμαϊος καί ρωμαλξο;
νέος. Άλλά εΐχα την άτυχία δτ«
τό μόνο κεφαλαιό μου ήταν τό δύο
μπράτσα μου. Μέ αύτά εΐχε ελθ, ι]
άπό την Γαλλία στό Τράνσ&ααλ έλ
πίζοντας δτι θά μπορέσω νά άπ^
κτήσω περιουσία,
Έκανα πολλά έπαγγέλματα άπό
χρυσοιιτήρα μέχρι τοϋ γκαρσονιοΰ.
'Αλλά κανένα; δέν μπόρεσε δχι νά
μοϋ ίκανοποιήστ], άλλά οΰτε νά μοί
εξασφαλίση: τα άπαραίτητα πρό;
τ ό ζήν.
Στό τέλος άπσ/ίαρΰιωμένος, άπο
γοητευμένος άπό δλα, άποφάσισα
νά κάνω μιά τελευταία προσπαθεί¬
α, μέ την άπόφασι άν άποτύχω κσί
α' αύτην νά ξαναγυρίσω πίσω στήν
πατρίδα μου, την Γαλλία.
"Ενα πρωΐ λοιπόν τοΰ Ίουνίοι
ώπλισμένο; καλά επήρα τό οίλογό
μου — την μόνη. περιουσία μου —
καί βγήκα εξοο άπό την πόλι Άλ-
τον μποΰρι της Όράγγης κσί τρά-
βηξα άπσφασιστικά πράς τάς έρή-
μους των <3ορείων έπαρχιών. ΑΔΑΜΑΝΤΩΡΥΧΟΥ. ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΤΩΝ ΑΓΡΙΩΝ ΟΤΤΕΝΤΟΤΩΝ- ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΠΗΛΙΑ ΜΕ ΤΑ ΔΙΑ- ΜΑΝΊΊΑ.— ΑΓΩΝΙΑ, ΠΕΙΝΑ, ΔΙΨΑ.... ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ.- 0- ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ, ΚΛΠ. τα αΰτιά Δυο ολοκλήρους μήνες διέτρεχα τα βουνά κατε·6αίνοντας στής πειο έπικίνδυνες χαράδρες, τρυπά>νον
τας στής πειο βαθειές σπηλιές, χο>
ρίς νά κατορθώσω ν' άνακαλυψω
οΰτε την παραμικρ1^ φλέ6α χρυσοΰ
ΤΙ άδαμάντων.
Τέλος, ενα βράδυ κατά τής πέν-
τε, στά-θηκα σέ μτά μιν.ρί κοιλάδα,
χωμενη άνάμεσα σέ δυό τεραστία
βουνά. "Εψαξα καί βρήκα Ινα κα
ταλληλο μέρος προφυλαγμςνο άπ'
τόν άέρα κι' άπό τα ά'γρια θηρία
καί έτοιμάσθηκα νά περάσω την
νύχτα έκεΐ. Άφου άκούμπησα τα
πράγματά μου κατά γής, έ'δεσα τίι
αλογο μου σ' ενα μέρος ποΰ νά μπο
ρή νά 6όσκτ| ελευθέρα καί προχώ
α πειδ πέρα ψάχνΌντας νά βριΐ.
Σέ μιά στιγμή ό άρχηγός τής
συμμορίας, Ινας νψηλόσωμος σα-
τανάς, μέ πρόσωπο πΐτ3ήκου, εβγα-
λε μιά ύπόκωφη φωνή καί άμέσω,
ό χορός έσταμάτησε ώς διά μαγεί-
ας. Τότε μέ επλησίασε, έφερε τό
κρατοΰσεενα τεραστία δαυλό άναμ- δύναμί μου: «Βοηθεία
μενο «αι στο αμυ&ρο φως τού κα-Τ Φώνᣫ ώ. Αη-
μ ί στό άμυδρο φώς τού κα-
τώρθωσα ρίχνοντας μιά ματιά γί>-
ρω μου νά περιεργασθώ προχεί-
ρως τό μέρος ποϋ &οιανόμουν. Ά-
μέσω; άνατρίχιασα. Τό εδαφο; τής
, —, -τ-ς- -- Γι.ν/>Λ/5 ΐΛ.»ΐΛΐ^ι^ιυιυυι. ιο εοαψο; ττις
άπαίσιο προσώπω τού κοντά στό δι-1 σπτ)λιάς εκείνη; ήταν σκεπασμένο
κό μου καί κυττάζοντάς με μέ τα! άπό χαλίκια διαφόρων σχημάτων.
άνατρΐχιαστικά μάτια τού, μοΰεΐ-1 Εΐδα ομω; δτι μερικά άπ' αύτά —
τίε ιιιλώντα^ ιιιά παοε-οοθαοιιρν» ! τγλΙΙΛ —~~-----■>-'-- ■ *
πολλά — πετούσαν λάμψεις έκτυ-
φλωτικές. Τό μάτι μου δέν μποροϋ-
σε νά γελασθη. ΤΗταν διαμάντια
άκατέργαστα ποϋ δέν είχαν απαλ¬
λαγή άπ' τό φυσιν.ό περιθλημα
τους. Ή θεα τους ήταν έκεϊνο ποΰ
ρησα πειο πέρα ψάχνΌντας
λίγο κυνήγι γιά νά φάω.
'Εκεΐ ποΰ περιπλανόμουν μέσα
σ' ενα μικρό πυκνό δάσος άκουο'α
'/άτι νά σφυρίζτ] πίσω μου καί σχε-
δόν συγχρόνως; Λέχίτηκα ενα τρομε-
οό κτύπημα στόν σβέρκο, ποϋ μέ
Ικανε νά σωριασθ·ώ κατά γής:
—■ Οί άγριοι! Έπεσα στά χέ-
ρια των άγρίων! σκέφ-θηκα μέ τρό·
μο τή στιγμή ποϋ λιποθνμοΰσα άπ1
τό κτύπημα έκεϊνο.
"Οταν άνέκτησα τάς αίσθήσεις
μου ημουν δεμενος τόσο στερεά.
ποϋ δέν ήμποροΰσα νά κινησω οϊ>
τε ενα δάκτυλό μου.
Ε£δα γύρω μου καμμιά εϊκοσα
ριά Όττεντόττους μέ πρόσωπα ά-
παίσια καί καταστιγματισμένα νά '
χορεύουν διαβολικά, κουνώντας ά-
κειλητικά τα τρομερά ρόπαλά τους.
Τα ρόπαλα έκεΐνα είναι βπλα τρο¬
μερά στά χέρια τους γιατί Ι'χουν §
ξασκηθί) τόσο πολύ στό χειρ
πε μιλώντας μιά
Αγγλικη:
— Βρωμερό πλάσμα, πρέπει νά
ξέργις δτι οί λευκοί αν&ρωποι ε!νπ
σκυλλιά καί ό Νονταλέ είναι μεγά-
λο; άαχηγός. , .„„,. _ „_ ιμ κ
Λονταλε προφανώς ήταν τό 3-1 μ' εκανε ν' άνατοιχιάσω
νομα τού. Εγω φυσικά δέν μπο- Δέν μπόρεσα νά κρατηθώ καί
ρούσα ουτε να επιοεβαιωσω, ουτε μιά κραυγή γαοάς Ιέφυγε ά'θελά
να διαψευσω τα λεγομενα τού. | μοι, Οπό τό στόμα μου
—"Ενα άδαμαντωρυχείο! εΐπα.
— Για κύττα! Ό λευκός είναι
εύχαριστημένος! φώναξε ό Νοντα-
'-ες μέ την ΰπόκωφη φωνή τού υβ-
λωντας σατανικά. Αί λοιπόν, λευκέ
άνθ-ρωπε, θά μείντις εδώ στί]ς λαμ-,
περες πέτρες ώς ϋ ά ή
— Γατί ιέτρίπωσες μέσα στο
έ'δαφός μας; έξηκολούθησε σε α-
γριο πάντοτε τόνο έκεϊνο;. Γιά νά
άρπάξης κίτρινο μέταλλο καί τή;
λαμπερέ; πέτρες ποΰ ό Θεό; Κα-
βρελέί εχει κρύψη έδώ π^ρα, αΤ;
Μπορεΐ; νά μείνη; ήσυχο; γιατί
6 Νονταλέ ι3ά σοΰ δώση τοσέ; πό/.-
λές λαμπερές πέτρες ποΰ δέν θά
ξασκηθί) τόσο πολϋ στα χειρισμο
τού; ωστε μποροΰν νά τα πετοΰν
μέ όρμή άπό πολύ μακρυά καί ν 3
χτυποΰν τα ζώα ή τούς άνθρώπου;
στό μέρο; ακριβώς ποΰ ιτά σκοπεύ-
σουν. Μέ ?να τέτοιο ρόπαλο μέ ε£
Χί κτυπτίστι ■χαχηι^ η-π-' />.ν™'ν
αύτοϋς
ρ
χε κττ'πηστ) καποιο; ολ
τοΰς σατανάδες, όταν
οα.
- Πολΰ άΌχημα την ϊχ(ύ σκέ-
φηχα οταν σΐ'νηΤ,νΝΐ, 6λέποντας
την θέσι στήν όποία 6ρισκόμουν
καί τοΰς· άπαισίους άν&ρώπους γύ-
ςω μόν, των οποίων τ)|εχ»ρα την ά-
^ριότητίί
η; αλλες.
Γέλασε τό σατανικό γέλοιο κα
επειτα £κανε μέ τό χέρι ενα ση
μεϊο πρός την συμμορία τού. Τότι
δυό άπό τού; Όττεντόττους μέ αρ
παΐξαν κρατώντάς ϋε ό ενα; άπο
τής μασχάλες κι' ό άλλος άπό τα
πόδια, προχώρησαν πρός την κο-
ρυφήν τοΰ βσυνοΰ, ακολουθούμε¬
νοι άπ' τόν Νονταλές καί δλη την
σπεΐρά τού. Έπειτα άπό πορεία
άρκετης ώρας έφθάσαμε σ' ενα μι-
κροσκοπικό όροπέδιο, ποΰ γύρω -
γύρω τό περιεστοίχιζαν ΰπερύψη-
λο,ι Ο"ράχοι σχηματιζοντες Ινα εΐ-
δός φυσικοΰ τοίχου άπό γρανίτη.
Έκεϊ σταθηκαμε μιά στιγμή. "Ε¬
να; Όττεντόττος μοΰ εδεσε τότε τα
μάτια μέ καποιοκουρέλι καί άμέ-
σως ξεκινήσαμε πάλι. Την φορά
αυτή 8έν εβλεπα πειά ποΰ πηγαίνα-
με... "Ακουγα μόνον θόρυβο κλα-
ριων δένδρων καί κτυπήματα επά¬
νω οί βραχους, εως ότου επί τέ-
λους μέ άπδθεσαν κατά γής. Τότε
.. νρ 1 * Μ * * * '
ρ, θ μείντις εδώ στί]ς
περες πέτρες ώς ποϋ νά τής
ταστν^ καλά - ·ιηή· ΩΛ ..οί___
καλά - καλά:
μείνης
λά Ι
μέσα ώς πού τα κόκκαλά σου νά!
γίνουν ά'σπρα σάν τής πέτρες.
Τότε κατάλαΰα την φρικτή τύχτ
ποϋ μέ περίμενε καί ή σκέψις έκεί
νη εδιωξε άμεσον; κάθε εκφρασ
χαρά; άπ' τό πρόσωπό μου.
"Ηρχισα νά μιλάω σχεδόν μί
κλάμματα στόν Νονταλέ; προσπα-
θώντας νά τόν συγκινήσω.
— Έγώ δέν σοΰ εκανα κανένα
χακό! τοΰ φώναξα! Τί παράπονο
εχει άπό έμένα;
Άλλά δλε; μου οί προσπάθειε;
καί δλα μου τα λόγια πήγαιναν χα-
μένα. 'Εκεΐνος μέ κύτταξε καμπο-
σο σαρκαστικά, επειτα μοΰ γύρισε
την πλατή, σήόκωσε ψη?νά τό ράτα-
λό τού καί βγήκε άπ' την σπηλια
άκολονθούμενος άπ' τούς άνθρώ-
που; τού, οί δποΐοι φεύγοντας ?-
ουράν μιά μεγάλη πέτρα άπ' εξω
καί την τοποθετησαν- στήν είσοδο
της σπηληα; άκττε νά την κλείσουν
σχεδόν Ιντελιΰς.
"Ετσι ίμεινα μόνος μέσα στήν
σπηλια έκείνη, ποΰ επρόκειτο νά
μοΰ ίβγαλαν τό κουρέ?νΐ από τα μά¬
τια καί εΐδα πώς ευρίσκομην σέ μιά
οιηλιά σκοτεινή. , ,^^,^^.
Καποιος άπ' τούς Όττεντόττου; "Ηρχισα νά φωναζω μέ δλη τή
(■ινη ό ταφος μου.
Ή σκέψις έκείνη μοΰ εφερνε
:ρελλα.
'Αλλά τοϋ κάκου! Δέν ακουγα τίπο-
τεαλλο παρά μόνο ττιν ήχώ τή; ορω-
νή; μου ποΰ μοΰ την εστελναν π'-
σω τα -θεοσκότεινα τοιχώματα τής
σπήλιο; μου.
Μιά μικρή άκτίνα ςρωτό; περνοΰ
σε άκόμη άπ' τό στενό ά'νοιγμα ποΰ
ά'φινε ή πέτρα ποΰ σκέπαζε την εί¬
σοδο τή; σπήλιο;. Καί τό λίγο έ-
κεΐνο φό>; εκανε ν' άποστράπτουν
τα άπειράρΐθμα οιαμάντια ποΰ ή.-
ταν σκορπισμένα γύρω μου.
Ήταν έκεΐ γύρω μου, δίπλα μου
άπό κάντα) μου, καί μοΰ χρησίμει;
αν ώ; στρώμα διαμάντια άξία;
πολλων έκατομμυρίων! Καί δμως
έγώ πέθαινα άπ' την πεΐνα καί ά¬
πό τήνβίψα. Ή σκέψι; έκείνη μοϋ
έ'φερνε έ'να συναίσίτημα άπαίσιο,
φρικτό, άφάνταστο, ενα συναίσθ»)·
μα ποΰ δέν μπορεΐ κανεί; νά τό πε
ριγράψτ··. Έννοτωθα πώ; μοΰ ε-
φευγε τό μυα?ιό.
"Ηρχισα νά τεντώνω μ' άπελπι-
σία τα μέλη μου, καταβαλλοντα;
ύπεράνθρωπε; προσπάθΈΐε; γιά νά
σπάσω τα θεσμά ιιου. Μάταιοι δλο·
οί κόποι μου. Τό σχοινί μέ τό όποΓ-
ο ήμουν δεμένος; ήταν στερεώτατο.
Πέρασαν ετσι ώνεα πηΏΙ'- «-
ρατο
άνρε; πολλές, ά-
ικτέ
4____,,.» α^κς πολλές, ά-
τελείωτε;, ώρε; φρικτές, τρομακτι-
κές. Στό τέλος άπσχαμωμένος, έ-
ξουθενωμένο; μέ τελεία άποκαρδί-
ωσι, μή δυνάμενος πειά νά κάνω
οΰτε την παραμικρή κίνησι, ίμεινα
άκίνητος μέ τα μάτκχ κα/ρφωμένα
στήν μικρή λωρίοα φωτό; ποΰ εμ-
παινε άπ' την σχισμάδα τής είσά-
δου, εως ότου χάθηκε.
Τρείς φορές έμφανίσθηκε ή λο>
ρίδα έκείνη τοΰ φωτός, τό μόνο
πράγμα ποΰ μέ συνέδεε πειά μέ την
ζωή καί τρείς φσρέ; έχάθηκε. Εί¬
χαν περάση δηλαδή τρία ήμερονύ-
τασι δλων τω ναίσθήσεών μ^
Δεν εϊχα γελασδη. Ένα ποντίνι έ"
τριγι-ριζε μέσα στήν σπληλιά, ενα
από τα παράξενα έκεΐνα ποντί·Λα
μ£ τό στενόμακρο σόχια ποΰ βηί-
. σκονται κατά μυριάδε; στά βουνά
τή; Νοτίου 'Αφρικής, δπου ά,ιοτε.
λοθν ποαγματική μάστιγα.
"Ηρχιζε νά τριγυρίζη γι'.0ο ].
πό τό σώμά μου καί νά μέ περ εο-
γάζεται μέ τα μικροσκοπικά μάτια
τού, ποΰ νόμιζε κανεί; πώς πετοΰ-
σαν άστραπέ;. Ένα; περίεργος
τρόμο; μ' έκυρίευσε.
• - Δέν μοΰ μένει τώρα, σ/.ί^
κα, παρά νά πε·θάνω ποναινοφαγω·
μένος.
"Ηρχισα νά κινώ σπασμωδικά,
οπω; μποροΰσα, δλα τα μέλη μο«
γιά νά τό τρομάξω καί νά τό κάμω
νά φύγη, ν' άναβάλλω, έστω καί
προσωρινώς τόν άπαίσιο ■θάνΌτο
ποΰ μέ περίμενε.
'Αλλά έκεϊνο δέν έννοοΰσε νά κά-
. ;| οΰτε βημα. Γύριζε διαρκώς και
μέ περιεργαζόταν.
'Εμείναμε ετσι περΰιου δύο ώ-
ρε; ό Ινα; άπέναντι τοΰ αλλου έως
ότου επι ^έλου; άποκαμωμένος ά
ποκοιμήθηκα.
Ξαφνικά ενα; πόνος τρομεράς μέ
έκαμε νά τιναχθώ δσο μοΰ έπέτρΐ;-
παν τα δεσμά μου. Ήνοιξα τα μα
τι α μου καί μέ φρίτη εΐδα τα άταίτ
σία δόντια τοΰ ποντικοϋ νά ροκανί-
ζουν τό όριστερό μου χέρι. Τό ά-
νοιγόκλεισα, τό κίνησα προσπα-
θώντα; νά τό κτυπήσω καί νά το
δ:ώξω, άλλά έκεϊνο έξακολουθοΰ-
σε άφοβα νά μέ ροκανίζη.
Καί έξαφνα μιά σκέψι; πέοασδ
άπό τόν νοΰν μου, μιά σκέψις .τού
μοΰ εφερε καποια άμυδρή έ^ιίδα
σωτηρία;.
Άς τό άφίσω να ρονανίση.
Μπορεΐ μαζύ μέ τό κρέας μου νά
ροκανίση καί μιά λουρίδα άπό τα
δεσμά μου κσί ετσι νά έλευθε'θθίθω.
Κατάιβα).α ύπεράνθρωπες προσ-
πάδ^ειε; γιά νά ύπερνικησω τόν πό-
νο μοί·. Έφσβόμουν νά κάνω την
παραμικρότερη κίνησι. Τώρα ε-
τρεμα μήπω; φοβίσω τό ποντίκι και
τόκάνω νά φύγη.
Εύτυχώ; δέν γελάσθηκα στην
πρόβλεψί μου.
Ύπέμεινα τό μαρτύριο έκεϊνο
ωρα πολλή, ΐσω; ώρε; όλόκληρες,
δέν ξέρω κ' έγώ πόσο. Στό τελος
ά^οΰ μοΰ έ'φαγε όλόκληρο μέρο;
τη; παλάμης μου, τό ποντίκι ε ιχε
φάει μαζύ καί τό σχοινί ποϋ τό^πε-
ριέβαλε. Τότε πειά τοΰ εδωοα ενα
δυνατό κτύπημα καί τό έ'διωςα,
Δέν μοΰ χρειαζόταν πειά.
— Τί άχαριστία θά πήτε, αι;
Ναί, μά ετσι είναι ή ζωή. (
Συγκέντρωσα δλε; τής δυνάμει;
μου καί Ηρχισα νά χαλαρώνω η
σφίξιμο τοϋ άριστεροΰ μου χεριοι"
εο>ς δτου τό ελευθέρωσα, έ'πεΐ"
ξετύλιξα δλα τό σχοινί καί ε-νοιω-
σα πα>; ήμουν έλεύθερος. ;
Π αρ1 δλην την έξάντλησι μου,
τό βγαλσιμο τή; πλακός πού ο*ί-
π«ζε την είσοδο τή; σπηλια; ητ«ν
παιγνιδάκι γιά μενά πειά. Έννοιαν·
θα πόός εΐχα φτε·ρά.
ΤέλοςΛ επειτα άπό ώρε; πολλέ:,
αίφνης —
.
ίνα
ςΛ επειτα άπ ρ
τρελλό; άπό χαρά, ηρχισα να κα-
τεβαίνω άπ' τό βουνό σημειώνοντας
καλά μέσ' στό μυαλό μου τα με61
άπό τα όποϊα περνοΰσα γιά νά μπο
ρέσω νά ξαναβρώ την σπηλια...
τόν τάφο μου.
Πεζοπόρησα δσο μπόρεσα εω;
ότου σωριάστηκα κατά γήβ·
Την αλλη μερά μέ βρήκαν στήν
καμπή ενός μονοπατιοΰ^ μερικ01
λευκοί ποΰ είχαν φθάση έως έκει
γιά νά κυνηγήσουν άντιλόπε;.
Μέ Ιβοήθησαν νά φθάσω ώς τό
Άλτονμποΰρυ.
"Επειτα άπό μερικού; μψΚ εί*
χά άργανώΐιτηι την έκμεταλλευσι
.τοΰ. . . τάφσυ μου καί είχα άρχίΐΐΐ
νά συσσωρεύω τα χρήματα ποΰ τα
εϊχα πληρώση μέ τεσσάρων ημε¬
ρών άγωνία, πεϊνα καί δίψα καί με
τό άριστερό μου χέρι, τό όποϊο ηα·
θως 6λέπετε δέν μπορω καθόλου
νά τό χρησιμοπ»ιήσω άπό τότε».
Καί ό Λεόν Καρριέρ Ιδειξε
ά
Καί ό Λεόν ρρρ
στοϋς δημοσιογράφους μιά 6α.
ουλή στόν καρπό τοΰ άριστε·ρον
ϋ
τού.
«ΕβΙΚ0Σ ΚΗΡΥΞ» — ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΝ 1929
ΠΡΟΧΩΠΑ
ΖΗΤΗΐνΤΑΤΑ ΤΗΧ
Ό Δτιμαρχος Γονωνερ τής Νέας Υόρκης μετά τοΰ προ Ό Σέρ Χοΰμπερτ Ούΐλκινς, περίφημος Ιξερεννητής τοΰ Βορ-
σκοπου Μπρίνκλυ Μπάς, 13 Ιτών, εκ Τέξας, όστις πρό ρά, δστις ώδηγττθη ήρέμως είς τόν βαχαόν τοϋ γάμου υπό της
ολίγων ημερών έπεοτρε'ψΕν έζ Άγγ?ί(χς. ηθοποιοΰ 2ονζαννοίς ΜπενΛ'εττ.
Ή Όλγα Κριστίνα Λόφγκρην έκ Μαίρυλαντ, μετέχο»-
σα τοΰ διαγωνισμοϋ σωματικής ύγείας
Τό μικρόν ιστιοφόρον «Μαίοη» 36 ποδών, τό όποίον# δ.έπίευαε τόν '
>=ίςΣε6Ολην, τής Ίσπανίας. Έν τφ κύκλφ ό πλοί αρχο; τού,
^--------
,« . 0 χαχαστροματος τοϋ ύ-ΐερωκεανείου «"Ιλ ΝτέΦρανς> καί εα-ερε τό Ή Βέρα Ε. Ρώε, έκ Ντελαγουαίαρ, αετέχουσα
'. τό οποίον ίσχατω; απεγειωττη « . .^. ό ~ά<τοο ποό τού Άγαλματος της Ελεν>«εριας. ^ γωνισμοΰ σωιιατική; ύγείας.
ιήίΐηιιτίην ιγ Νγπυ Υοοκην 4 ωραι, προτιη' >«ι ν»«·' "ΐι
τού δι·.
ταχυδρομειον είς Νεαν 'Υοοκην 4 ώρας
ΠΡΟΧΩΠΑ
ΖΗΤΗΐνΤΑΤΑ ΤΗΧ
Ό Δτιμαρχος Γονωνερ τής Νέας Υόρκης μετά τοΰ προ Ό Σέρ Χοΰμπερτ Ούΐλκινς, περίφημος Ιξερεννητής τοΰ Βορ-
σκοπου Μπρίνκλυ Μπάς, 13 Ιτών, εκ Τέξας, όστις πρό ρά, δστις ώδηγττθη ήρέμως είς τόν βαχαόν τοϋ γάμου υπό της
ολίγων ημερών έπεοτρε'ψΕν έζ Άγγ?ί(χς. ηθοποιοΰ 2ονζαννοίς ΜπενΛ'εττ.
Ή Όλγα Κριστίνα Λόφγκρην έκ Μαίρυλαντ, μετέχο»-
σα τοΰ διαγωνισμοϋ σωματικής ύγείας
Τό μικρόν ιστιοφόρον «Μαίοη» 36 ποδών, τό όποίον# δ.έπίευαε τόν '
>=ίςΣε6Ολην, τής Ίσπανίας. Έν τφ κύκλφ ό πλοί αρχο; τού,
^--------
,« . 0 χαχαστροματος τοϋ ύ-ΐερωκεανείου «"Ιλ ΝτέΦρανς> καί εα-ερε τό Ή Βέρα Ε. Ρώε, έκ Ντελαγουαίαρ, αετέχουσα
'. τό οποίον ίσχατω; απεγειωττη « . .^. ό ~ά<τοο ποό τού Άγαλματος της Ελεν>«εριας. ^ γωνισμοΰ σωιιατική; ύγείας.
ιήίΐηιιτίην ιγ Νγπυ Υοοκην 4 ωραι, προτιη' >«ι ν»«·' "ΐι
τού δι·.
ταχυδρομειον είς Νεαν 'Υοοκην 4 ώρας
%Σ*τ7ΐιΐ.;4* ΐνχιχ χ &τ.— -* * -****—--»^^^—■■■■—ε—■———- ——------—------ — ■■ -—------———:
Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΝ ΑΜΕΡΙΚΗ
ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΙΝ ΟΝΕΙ-
ΡΟΥ
Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ^ τοϋ πη-
δαλιουχουμένου *Κόμης Ζέππελιν»
μετά την επιτύχη εκτέλεσιν τοΰ ί-
στορικοϋ γύρου τοΰ κόσμον, έμει¬
νεν είς την Αμερικήν δπσυ ερ-
γάζεται διά την πραγματοποίησιν
τοϋ παλαιοϋ τού όνειρον, τής εγ¬
καταστάσεως τακτικής ύπερωκεα-
νείου έναερίου γραμμής διά την
μεταφοράν έπιβατών καί ταχυδρο-
μείου. Ό Δρ. Έκκενερ ευρίσκε¬
ται είς συνεννοήσεις μετά διαφό-
,ρων Άμερικανών κεφαλαιούχων
καί αντιπρόσωπον Τραπεζών, αί
οποίαι θά ένδιαφερ-θώσιν είς την
'μεγάλην επιχείρησιν. Μεταξύ των
άεροπορικών καί χρηματιστικων
κύΊκλων, έπικρατεΐ ή πεποίθησις
ότι αί σννεννοήσεις θά καταλήξουν
είς την οριστικήν αποδοχήν τοΰ
σχεδίου καί ότι τό ερχόμενον ετος
θά εχωμεν τακτικήν έναεριον συγ¬
κοινωνίαν μεταξύ Άμερικής καί
Εύοώπης καί μεταξύ Άμερικής
καί Ίαπωνίας. Π ρός τουτο θά ναυ
πηγηθχί στόλος έκ πηδαλιουχουμέ-
νων όμοίων με τό «Κάμης Ζεππε-
λιν». Ό Δρ. Έκκενερ είναι απο¬
λύτως πεπεισμένος περί τής άπό
πάσης απόψεως επιτυχίας της έ-
πιχειρήσεως, ή όποία θα σμικρύντν,
τάς μεταξύ των διαφόρων χωρών
καί /νπείρων άποστάσεις, θά φερτ)
είς στενωτέραν επαφήν τούς δια¬
φόρους λαοϋς καΐ θά συντελέση
είς την επικράτησιν τοϋ πνεύματος
τής είρήνης άνά τόν κόσμον.
ΤΟΠΕΡΑΣΜΑΤΟΥΚΥΜΑΤΟΣ
ΤΟ ΚΥΜΑ της άφορήτου ζέστης,
τό οποίον κατέκλυσεν την Νέαν
Υόρκην άπό της περασμένης Κυ-
ριακής μέχρι τής Παρασκευήν, ε¬
πέρασεν εύτυχώς καί τό πέρασμά
τού έχαιρετίσίίτη μέ στεναγμόν α¬
νακουφίσεως. Οί μόνοι οί όποϊοι
δέν συμμετέσχον τής γενικής ανα¬
κουφίσεως ήσαν οί βιομήχανοι και
οί πωληταί παγωτοϋ καί δροσιστι
κων ποτών, οί όποΐοι κατά την δι
άρκειαν των τεσσάρων αυτών ήμε
ρών τοϋ ξηροψησίματος έκαμαν
κυριολεκτικώς χρυσές δουλειές κα'
έλαβον ανάγκην νά αύξήσουν τό
προσωπικόν των διά νά έπαρκέ-
σουν είς την μεγάλην κίνησιν των
ΠΡΟΣ! ΤΙΜΗΝ ΤΗΝ ΑΓηΝΙΣΤΩΝ[
Η ΣΪΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΕΑΑΗΝΩΝ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
ΕΠ ΤΗΝ ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΗΡΙΔΑ ΤΗΣ ΕΑΑ. ΠΑΑΙΓΓΕΝΕ-ΙΑ-
Πρός ανέγερσιν ΑΙουαείου, ίατορικου τού ίεροΰ αγώνος μας, *να βυγκεντρωθώ-
βιν έν αυτώ τα ίερα κειμήλιά μας καί ή δόξα τής νέας Ελλάδος.— Η
τιμή τής άνβγέρβεως τού μεγάρου τούτου άνηκει «ίς τον *ν
'Αμεριχη" Ελληνισμόν.
ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΤΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΤΟΥ ΜΑΣ, κ. Χ. ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΥ
δόξα τή; νέας Ελλάδος. Ή άν-(μαρμάρου την άφιερα,σιν ημών:
(εργασιών των Τό κϋμα τοΰ υπερ¬
βολικόν" καύσωνος μέ τό οποίον ε-
κομεν την εμφάνισιν τού ό Σεπ-
τέμβρ*ος, έγινεν άφορμή νά έ-
ξατμισθοϋν έκατομμΰρια δολλαρί
ών είς παγωτά, οροσιστικα ποτά
καί διαμονήν είς τα έξοχικά κεν-
τρα καί άπό αυτής της απόψεως
δέν ημπορεί νά αρνηθή κανείς ότι
άπέβη ευεργετικόν είς μίαν άρκετά
πολυάριθμον τάξιν μεγάλων καί
μικρών έπιχειρηματιών είς την ο¬
ποίαν εκπροσωπευεται εύρβως τό
Ελληνικόν στοιχείον.
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΚΔΡΟΜΗ
Η ΜΕΓΑΛΗ οργάνωσις Ο. Α. Ρ.
Α. εχει σημερον την ετησίαν έκ-
δρομήν της. Μίαν εορτήν την οποί¬
αν ώργάνωσαν όλαι αί Στοαί τήί
Νέ Υό ά
ργ τή
Νέας Υόρκης διά νά δώσουν την
ευκαιρίαν είς τούς αοελφούς καί
τούς φίλους των νά περάσουν μίαν
άπό πάσης απόψεως ευχάριστον
Κυριακήν, έν μέσω μιάς άγνής
'Ελληνικής άτμοσφαίρας, όπως άγ-
νοί Έλληνικοί είναι καί οί σκοποί
είς τούς όποίους αποβλέπει ή Με-
γάλη αύτη οργάνωσις των 'Ελλή-
νων τής Άμερικής. Διά την έκδρο-
μήν έναυλώθη Ινα άπό τα μεγαλο¬
πρεπεστέρα άτμόπλοια της άκτο-
πλοίας, τό οποίον σήμερον θά με¬
ταβληθή είς ενα άπό τα ωραιοτέρα
έντευκτήρια έξ δσων εοωσεν ποτέ
ή παροικία μας.
Έλληνική Πρεσβεία
έν Ούασιγκτώνι.
Τη 23 Ιουλίου, 1929.
Π ρός τούς έν Άμερικη "Ελλη¬
νας,
Τό ερχόμενον ετος θά έορτασθϊ]
έν Ελλάδι ή Έκατοντπετηρίς τής
Έθνικής άποκαταστάσεως.
"Οπως πρό εκατόν καί πλέον ε-
των οί άπανταχοΰ "Ελληνες διά
κοινών άγώνων άνέστησαν την
Έλλάδα, οΰτω καί σήμερον οί ά¬
πανταχοΰ "Ελληνες καθήκον Ιε¬
ρόν έχουσι νά συμμετάσχωσι είς
τόν πανηγυρισμόν της πρώτης ε-
κατονταετηρίδος, καί την εκδήλω¬
σιν τής εύγνωμοσύνης τή; φυλής
πρός τούς έλευθερωτάς τής πατρί¬
δος.
Καλοϋνται οί άπανταχοΰ "Ελλ-
νες νά συμμετάσχωσιν είς τόν πα¬
νηγυρισμόν τής έκατονταετηρίδος
μας καί νά λαμπρύνωσι διά τής
συμβολής των τάς εορτάς ταύτας.
'Ενόμισα ότι ήτο επιβεβλημένον
νά μή ύστερήση ό Έλληνισμός τής
Άμερικής. Μεταξύ των διαφόρων
ε'ργων ών ?χει ανάγκην ή πατρίς
μας είναι καί ή ανέγερσις ενός
Μουσείου ίστορικοΰ τοϋ ίεροΰ ά-
νωνός μας ίνα συγκεντρωθώσιν έν
αύτω τα !ερά κειμήλιά μας καί ή
έγερσις τοΰ Μουσείου τούτου θα
ήτο δώρον άντάξιον τοϋ δλου Έλ-
ληνισμοϋ τής Άμερικής πρός την
πατρίδα.
'Η υπό την προεδρίαν τοΰ κ. Α.
Ζαΐμη μεγάλη έπιτροπή απεδέχθη
έΎθουσιωδώς την ιδέαν ταύτην καΐ
ίίμαι ευτυχή; γνωρίζων είς τόν
"Ελληνισμόν τής Άμερικής ότι ε¬
ξησφσλίσθη ήδη υπό ταύτης τό
γήπεδον, έφ' οί θά άνεγερθή τό
μέγαρον τουτο.
Ή τιμή της ανεγέρσεως τοΰ
μεγαρον τούτου άνήκει είς τόν
Ελληνισμόν τής Άμερικής, ου τα
πατριωτικά αϊσθήματα κάλλιον
παντός άλλον ηδυνήθην νά έκτι-
μήσω κατά την έν μέσω αύτοΰ
διαμονήν μόν.
Τό Μουσείον τοΰ ίεροΰ αγώνος,
δ καλούμεθα νά άνεγείρωμεν, θά
είναι ή ένδειξις τής εύγνωμοσύ-
νη; μας πρό; τούς έλευθερωτάς
μας, θά είναι τό προσκήνυμα καί
τό διδακτήριον των παιδιών μα;
διά τό με'λλον. Θά είναι τί> σύμ¬
βολον τής αλληλεγγύης τής φυλής
μας καί τό μνημεΐον δ θά στεγάστ;
την δόξαν μα;.
θά είναι επί πλέον καί τό καύ-
χημα παντός "Ελληνος έξ Άμε¬
ρικής νά βλέπη λαξευμένην επί
«Οί "Ελληνες τής Άμερικής είς
μνήμην τοΰ ίεροϋ αγώνος».
Είναι ή πρώτη φορά καθ" τ)ν
άπευθύνομαι πρός τόν Ελληνισμόν
τής Άμερικής ζητών την συμβο-
λήν αυτού.την ΰλικήν. Γνωρίζω
τα πολλά τού «άρη, γνωρίζω καί
την γενναιοδωρίαν τού. Τό πράτ-
τα> σήμερον βέβαιος ότι άνταπο-
κρίνομαι είς τα αίσθήματα δλων.
Ουδενός "Ελληνος πρέπει νά λεί¬
ψη τό δνομα άπό τό άναμνηστικόν
βιβλίον των δωρεών. Ό δβολός
τοΰ βιοπαλαιστοΰ καί τα δολλάρια
τοΰ εύπόρου, θά είναι έξ ίσου εύ-
πρόσδεκτα.
Άναθέτω τόν ίρανον είς τόν έ-
γνωσμένον πατριωτισμόν των 'Ελ-
λήνων τής Άμερικής, καί εϊμαι
βέβαιος ότι ή Έκκλησία, ό Τύπος,
αί Κοινότητος, τα Σωματεΐα καί
αί όργανώσεις, θά άναλάβωσι μετ"
ένθουσιασμοΰ τό έργον καί θά
πρωτοστατήσωσιν είς την επιτυ¬
χίαν αύτοΰ.
Αί εϊσφοραί θά κατατίθενται
είς τάς δύο Ελληνικάς Τοαπέζας.
Την Εθνικήν Τράπεζαν τής Ελ¬
λάδος έν Ν. Ύόρκη καί την Τρά¬
πεζαν των Αθηνών, έν Ν. Ύόρκη.
Ό Πρεσβευτής,
Χ. Σιμόπουλος.
Η ΕΚΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕ
ΣΜΟΥ «ΕΡΜΟΥ)).
Παρευρέθησαν
των
1.ΟΟΟ. 'Αγωνίσμα-
τα, τυχηροι λαχνοί,
γλέντι.
Την Κυρυκήν, 25ην Αύγοίστου,
έλαβε χώραν ή 15η έτησία έκδρομή
τού αρίστα λειτουργ&ΰντος και δρών-
το; έν τ^) ιταροικία μας Άλληλο-
Σέ ί
&οηήητ:κοΰ
η
Ήλείων ό
κ. προέΐρου έξηχθη κατόπιν 6 τ>
χηρος -άριθμός ούτινος εύνοοόυ-ενος
ήτο « κ. Άντ. Λεοντάκης. Κατό-
έξί& 6 2ος καί ό τρίτος
ί ά
τιν
«Έρμής», είς τό μαγε^τίκέν πάρ-
κον Βίΐτΰ "ννΌοά Ρατΐί.
Λίαν πρωϊ ήρχισεν ή έκκίνησις
των επί τούτω μιτθωθέντων α£το-
κινήτων τής| έτα:ρείας 8οπίη
Υθ8ί Βυ.8 ϊιΐηβ, πλήρων κόομοο.
Τέ πάρκον, απέχον περί τα έπτά
μίλια έκ τής πόλεώς μας, ήτο κα¬
τάμεστον χόσμου σΰγκεντρωμενου
δι' ίδιωτικών αύτοκΐνήτων άπό πρω- άριθμος των οποίων κάτοχοι ήσαν
ίας. Αί διάφοροι έπιτροπαί αίτι- ό κ. Διον. Κομμάς καί Άναστ.
νες^ είχον άναλάδει την διοργάνω-' Τσουτσάνης, οίτινες ελαίαν ίλλα
σ:ν* τής «κδρομής ταύτης είναι ά-1 άντικείμενα.
ξιαι «γχαρητηρίων καί πολλών έ-| Μετά την έκκύβε^ιν ήλ6ον καί
παινων δια τας ενεργείας καί τηνί—ίλίν Τ« τΛ·™·»;«,,,-<, ^ ι__-____ δραστηριότητά των μεθ' ή; ειργά¬ σθησαν, καί διά ττ/ν τάξιν ήτις έπε- χ,ράτησεν καθ' όλην την ημέραν τής έκδρομής, ήτις, έκδρομή, των κ. κ. Ιωάννου Π αναγοπουλου, Δημητρίου Βλαχαντώνη καί Βασιλ. Γρηγοροποόλθϋ, ανέλαβε τα καθή- κοντά της είς τα διάφορα άγωνί- σματα. Μετά τό πέρας των άγώ¬ νων έψάλη δοξίλογία καί έξεφω- νήθη λαμπράς λόγος υπό τ&0 αΐίεσ. Χριχτογόνοϋ Λαυριώτο:), ίείεως τής Κοινότητος τού ΆγΓου Χαραλάμ- πους. ^ Μετά τό γεί3μα, τέ δποϊον έδόθτ) ευθύς μετά τόν λόγον τοϋ αίίεσ. κ. Λαυριώτοϋ έξετελέτβησαν διάφορα παιγνίδια, περί δέ 2αν ώριν μετα- μεττίλβρινήν ήρχισαν οί χοροί καί ή διασκέδασις, υπο τούς ηχους δρ- γανων, δίαρκέσαντες μέχρι τη- 6ης , ιι; Ή ζ,ωή καί κίνησις τβ Λ Έλλήνχον. καλλιτεχνική οίκο- γενειακή διαβκέδαοις. Την Ιην Σεπτέμβριον, Κυριακήν, δ κ.καί ή Κα Πιύλου Σταυρια- νοπούλου πα^ΐθεσαν δείπνον εν τφ άρχοντικω των οίχω πρός τιμήν άρχοντικω των τής έκ 8ί. οίχω πρός τιμήν , Μο. Κάς Μ ρμη ή, ρμη, ντο χληροϋς επιτυχίας. ε- τα οποια παρ- έλαδον τούς έκδρομείς, είς τοΰς ό- ποίους Οά μείνη άλησμόνητος ή έν λόγω δίασκέδασ>ς. Όφείλονται *ερ-
#Ι.ΛΤ /Τίνν^Λ<-ν«Λ ■>« · !_ _1 Α
V!
·»5
«ις το
Σ^'ϊίσμου, τέ
διά τάς
τού, εφέτος
έ ί
Ό Σόλλογος «'Ερμή,ς» φημίζε-1 »τϊ3τ/ζ>..ν οί εξής: Κωνσταντίνος
τί! διά τάο ίκί&οαάί τι». ίιηίτηΓ Άλεξανδρόπουλος, Πρόεδρος' Δτα
Γεωργόπουλος, Άντι*ρόε5ρος· Γ1!
Ρήγας, Ταμίας· Γεώργιος Γρηγο-
ρόι»!>λος, Γεν. Γραμματεύς· Από¬
στολος Δράλλος, Άντιγραμματευς.
καί^ Δημ. Γιαννόπουλος, Σωτήρΐος
Δούζας, Ιωάννης Π τναγόπουλ
καί Κ. Καραντώνης, Σύμδουλοι.
ρμς , φς
όμως ή &%$ραμ·η τού υπερέβη είς
πιτυχίαν κάθε προηγουμένην. Τέ
πλούσιον έξ -έϊεσμάτων, άταψυχτί-
κών καί όβελιών γεϋμα τέ οποίον
έ κατηοχαρίσττχτβ τοϋς
άντας.
έ
ς
Άμέσως μετά την άφιξιν των
,κδρομέων, οί όποίοι ανήρχοντο είς
000 περίπου, ή επί των άγωνιαμά-
1 των Έπιτροχή άποτελθ'αμένη έκ
"ΑΙ ΓΑ0ΣΣΑ1 ΗΘ1Κ0Σ ΠΑΟΥΤΟΣ"
ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
ΚΥΡΙΑ άρτι έξ Ελλάδος αφιχθείσα, έκπαιδευθείσα έν Γερμανία
καί Ελβετία, άναλαμδάνει παραδόσεις ίδιωτικάς κατ' οίκον, ή ε¬
ξωτερικάς είς την Ελληνικήν, Γερμανικήν καί Γαλλικήν. Άπαιτή-
σεις λογικαί. Απευθυντέον:
315 ΡΙ-ΑΝΕ 5ΤΠΕΕΤ, ΝΕΥνΑΠΚ, Ν. ϋ.
ΤΗΛ. ΜΙΤΠΗΕΕΙ. 9691.
, . άς Μ^ρ
γαρίτας Σπ. Παναγιωτοποόλο^ καί
τής ανεψιός της Δίδος Μαρίας Μα¬
ζαράκη. Τα δείπνον τουτο έτίμησαν
καί οί ^ επί τοότφ προσκλητ)έντες
)(2λλιτέχναι καί έπιστήμονες, ώς
ό χ. θέμις Γεωργιος, έκλεκτος τε-
νορος, δστίς, διά τής ΰψηλής τού
•ωνής, ώς^άλλος Όρφεύς, κατε-
γοητευσε τούς συμποσιάζοντας τρα-
γουδήσας είς την Γερμανικήν «Τέ
Πικρό Δάκρ·», χ,αί έκ τής «Μάρ-
6ας», συνοδει,όμενος υπό της Δίίος
Μαζαράκη επί χλειίοκϋμδάλου.
Ομοίως ό μαέστρος κ. Στ. Μ-ε-
χατορος, βιολίστας, επαιξε ^πί τού
ριολο διάφορα τεμάχια κατα-
τούς ά Αί Δίδ
μχ
σαγηνε-^ας τούς πάντας. Αί Δίδες
Μαρία Μαζαράκη, είς τέ πιάνο,
Μαρία Μχεχβτόρο», 9υγάτηρ τοθ
μ2«στρο·ο κ. Μπεκατόρου καί ή Α¬
ναστασίου Βλαχανδρέα έτραγούϊη-
σαν μαζι> κατψαγευσασα! πάντας
και καταχε'.ροκροτηθείσαι.
Η οίκοδέσποίνα. Κα Σταυρ^νο-
Λο», λίαν περΐποιητ!κή καί μέ
ΦΡΕΣΚΟ ΚΡΕΚ
Καθημερινώς 'Αρνιά γ
ϋΚΕδδΕΟ), Κεφαλάχια, Σηκω-
τάκια, Γλυκαδάόκια, Πουλεριχά
Βώΐον χρέας καί Μοσχάρι τοϋ γά¬
λακτος.
ΑΤΗΕΝδ ΜΕΑΤ ΜΑΗΚΕΤ
510 - 9ΤΗ ΑΥΕ., Ν. Υ.
^Μεταξύ 38 καί 39 Δοόμων)
Τηλέφωνον: Μεάαΐΐΐοη 3743.
«οΛο», λίαν περΐποιητ!κή καί μέ
το χ-ιογελο είς τα χείλη, προ«-
««βει δια το. καλλιτέρου τρόποϋ
ν* ««χαριστήση τούς φιλοξενοκιε-
νοος της Χ»ί χβτηυχαρίσ-η πάν¬
τας. Μεταιξυ των παραχατ)ησάν-
τφν εις τέ Λθίϊχοόλλβιον δείπνον
ν« και με?!χαί παλαιαί καί γνω¬
θγνωμά
σταί
^ργμι.
Οΰτω, διασκεδάΐαντες μέχρι βα-
θε(ας νυκτός, οί ξένοι άπεχαιρέτη.
-■αν ^τους οίχοδεο—4τ*ς, κατενθουσί-
ίβμενοί, η δέ βραδ^ά έκείνη, είμεθα
ββ6*«Η, «ά μείνη άλησμόνητο^%ς
μνήμην των χαρε^ρεθέντων.
οά ·ϋΓΜ
ρα Αγαπιου Μοναχοΰ, τού Κρητ
Ασκησαντος έν Άγίφ "Οοει. Πε
λαμβάνη νομοθεσίας, έξετάζί! τά
αοετης καί κακίας, έΕηγεϊ τάς ιο
τολας χαι -ριγρήφει τα 59 β
τη; θεατοκοτ,. Είς μίγο
Την Ι5ην Αύγοΰστου έν ΝΕ
ΑΚΚ, Ν. «Γ. καί έν τψ Κοινοτιχω
ίερω Ναφ τοϋ Αγ. Νικολάου, ?.
τελεσθή ή όάπτισις τοϋ χαριτωμέ.
νού υνγατρίου των γονέων Πό
ναγιώτου καί Σταματίας Καρανοί,
σου. Άνά,δοχος παρέστη ό φώο·
πρόοδος νεος κ. Ευθυμιος Πανα-
γιωτάκης ονομάσας αύτό Μαρίαν.
Μετά την τελετήν παρετέθη τραπέ¬
ζα πλουσία καί επηκολούθησε λαμ·
πρά διασκέδασις.
— Την 27ην Αύγοΰστου ή ν,
"Ολγα Κ. Τζίβα ετεκεν αρρεν >
πό τούς αίσιωτέρους οίονούς. Μή¬
τηρ και βρέφος έχουσι καλώς.
— 'Ωσαύτως ή κ. Πην^άτη
Καλύβα ετεκεν αίσίως αρρεν. Μή¬
τηρ καί βρέφος έχουσι καλώς.
(— Ό έν τη ημετέρα πόλει δια-
μενων λαμπρός καί φιλοποόοδος
νέος κ. Δημ. Αποστόλου, θέλων νά
έκδηλώστι ττΊν όντως μεγάλην χα¬
ράν τού, διά τούς έν Σάμφ τελε-
σθεντας κατά την 17ην "Ιουλίου
γαμους της αδελφής τού δίδος Αί¬
κατερίνη; μετά τοΰ καλώς έγκατε-
στΓΐιένου νέου κ. Νίκου Αναστα¬
σίου, παρέθεσε πλούσιον δείπνον,
έν τί| οίκία τοϋ κ. Ιωάννου Κ. Χα-
τζηπαναγιώτου καί κ. Γεώργιον
Στραγαλά οΐτινες πάνυ ευγενώς
φερόμενοι κατηυχαρίστησαν πάν¬
τας διά των περιποιήσεών των. Με¬
ταξύ των παρευρεθέντων ήσαν, δ
Ιερεύς Νικόλ. Παπαδημητρίου, έ-
φημέριος τής Κοινότητος τοΰ Αγ.
Γεωογίου, Κων. Ίωνάς, Γραμμα¬
τεύς τής Ιδίας Κοινότητος, ό Πι·-
θαγόρας Παπασταμάτης ταμία;,
ό "Ιωάν. Χατζόπουλος, διδάσκαλος
της αυτής Κοινότητος, αριστεύσας
έν τφ Ί3ιτνικω Π ανεπιστημίφ έν
τω κλάδω τής Φιλολογίας καί
όστις διά καταλλήλων λόγων ηύ-
ι χαρίστησε τόν κ. Δημ. Αποστόλου,
τόν αδελφόν της νύικρης, διά τάς
έπιδαψειλευθείσας περιποιήσεις, ο
"Ιωάν. (Χκονόμσυ πράκτωρ εΐσιτη-
ρίων Πανελλήνιον Νέας ΎόρκΓ,ς,
ό Ιωάν. Μπακομιχάλης, ό Γ. Στοΐΐ
γαλάς οικογενειακώς, ό Ιωάν. Χα-
τζηπαναγιώτου, ό Κ. Στραγαλάς
οικογενειακώς, ό Δ. Βασιλάκη; οι¬
κογενειακώς, Παν. Στάντζος οικο¬
γενειακώς, Ίακίν. Άντωνίου ο'ικο-
γενειοκόίς. Αντώνιος Άργυρίοΐ'»
Αλεξ. Ψυχάς οίκογενειακώ;: Αν-
κοΰργος Βουδούρης μετά τής >
δελφης τού, Κων. Βουδούρης, |·
Βασιλειάδης, Ίοχίν. Βραχιάς, Ν·
Δ. Χατζηπαναγιώτου, Χρηοτο-
δσυλος Χατζηπαναγιώτου, Κ- Δα-
νάς, Ανδρέας Χίον, Ιωάννης Λι-
βανος, Κ. Κωντά^ας καί ή ν., ν^
ΚΑ ΗϋΚΚΑΥ, Άμερικανίς.
'Βχλεχτά βι&λία Ιχει μόνον τό Βι-
ιοΛωλεϊο* τοΰ «'Εφνο,οο κΛομ
τοΰ
Μετά τής υπό την οι*ύ»»*«ν
τελείως κατηρτισμένης ΌρχΠ στ
μου άναλαμβάνω νά οχοΰ™1<». χαράν καί εύθννίαν είς ±9°α6° γάμους, βαπτίσεις, έκδρομας, σήοίοας χαΐ πανίός εϊδους 8-« σεις. Ίδεώδης καί αΙο»ηματ κή, Άαερ,κανική καί Έ^ Παραδίδω καί κατ' οίκον βίολίου, μ<η·δολίνου και*™™ ΑΞΙΩΣΕΙΣ ΛΟΠΚΑΙ Διενθννσις: , ην ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠσΥΛΟώ -Η ΜΕΣΣΗΜΟΣ γ 2067 Η8ΓΓΪ83θη Ανβ.. Βγοπχ,, >· *'
Τλέιρ. Κ»Γ-οηά 9566—45^1
Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΝ ΑΜΕΡΙΚΗ
ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΙΝ ΟΝΕΙ-
ΡΟΥ
Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ^ τοϋ πη-
δαλιουχουμένου *Κόμης Ζέππελιν»
μετά την επιτύχη εκτέλεσιν τοΰ ί-
στορικοϋ γύρου τοΰ κόσμον, έμει¬
νεν είς την Αμερικήν δπσυ ερ-
γάζεται διά την πραγματοποίησιν
τοϋ παλαιοϋ τού όνειρον, τής εγ¬
καταστάσεως τακτικής ύπερωκεα-
νείου έναερίου γραμμής διά την
μεταφοράν έπιβατών καί ταχυδρο-
μείου. Ό Δρ. Έκκενερ ευρίσκε¬
ται είς συνεννοήσεις μετά διαφό-
,ρων Άμερικανών κεφαλαιούχων
καί αντιπρόσωπον Τραπεζών, αί
οποίαι θά ένδιαφερ-θώσιν είς την
'μεγάλην επιχείρησιν. Μεταξύ των
άεροπορικών καί χρηματιστικων
κύΊκλων, έπικρατεΐ ή πεποίθησις
ότι αί σννεννοήσεις θά καταλήξουν
είς την οριστικήν αποδοχήν τοΰ
σχεδίου καί ότι τό ερχόμενον ετος
θά εχωμεν τακτικήν έναεριον συγ¬
κοινωνίαν μεταξύ Άμερικής καί
Εύοώπης καί μεταξύ Άμερικής
καί Ίαπωνίας. Π ρός τουτο θά ναυ
πηγηθχί στόλος έκ πηδαλιουχουμέ-
νων όμοίων με τό «Κάμης Ζεππε-
λιν». Ό Δρ. Έκκενερ είναι απο¬
λύτως πεπεισμένος περί τής άπό
πάσης απόψεως επιτυχίας της έ-
πιχειρήσεως, ή όποία θα σμικρύντν,
τάς μεταξύ των διαφόρων χωρών
καί /νπείρων άποστάσεις, θά φερτ)
είς στενωτέραν επαφήν τούς δια¬
φόρους λαοϋς καΐ θά συντελέση
είς την επικράτησιν τοϋ πνεύματος
τής είρήνης άνά τόν κόσμον.
ΤΟΠΕΡΑΣΜΑΤΟΥΚΥΜΑΤΟΣ
ΤΟ ΚΥΜΑ της άφορήτου ζέστης,
τό οποίον κατέκλυσεν την Νέαν
Υόρκην άπό της περασμένης Κυ-
ριακής μέχρι τής Παρασκευήν, ε¬
πέρασεν εύτυχώς καί τό πέρασμά
τού έχαιρετίσίίτη μέ στεναγμόν α¬
νακουφίσεως. Οί μόνοι οί όποϊοι
δέν συμμετέσχον τής γενικής ανα¬
κουφίσεως ήσαν οί βιομήχανοι και
οί πωληταί παγωτοϋ καί δροσιστι
κων ποτών, οί όποΐοι κατά την δι
άρκειαν των τεσσάρων αυτών ήμε
ρών τοϋ ξηροψησίματος έκαμαν
κυριολεκτικώς χρυσές δουλειές κα'
έλαβον ανάγκην νά αύξήσουν τό
προσωπικόν των διά νά έπαρκέ-
σουν είς την μεγάλην κίνησιν των
ΠΡΟΣ! ΤΙΜΗΝ ΤΗΝ ΑΓηΝΙΣΤΩΝ[
Η ΣΪΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΕΑΑΗΝΩΝ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
ΕΠ ΤΗΝ ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΗΡΙΔΑ ΤΗΣ ΕΑΑ. ΠΑΑΙΓΓΕΝΕ-ΙΑ-
Πρός ανέγερσιν ΑΙουαείου, ίατορικου τού ίεροΰ αγώνος μας, *να βυγκεντρωθώ-
βιν έν αυτώ τα ίερα κειμήλιά μας καί ή δόξα τής νέας Ελλάδος.— Η
τιμή τής άνβγέρβεως τού μεγάρου τούτου άνηκει «ίς τον *ν
'Αμεριχη" Ελληνισμόν.
ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΤΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΤΟΥ ΜΑΣ, κ. Χ. ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΥ
δόξα τή; νέας Ελλάδος. Ή άν-(μαρμάρου την άφιερα,σιν ημών:
(εργασιών των Τό κϋμα τοΰ υπερ¬
βολικόν" καύσωνος μέ τό οποίον ε-
κομεν την εμφάνισιν τού ό Σεπ-
τέμβρ*ος, έγινεν άφορμή νά έ-
ξατμισθοϋν έκατομμΰρια δολλαρί
ών είς παγωτά, οροσιστικα ποτά
καί διαμονήν είς τα έξοχικά κεν-
τρα καί άπό αυτής της απόψεως
δέν ημπορεί νά αρνηθή κανείς ότι
άπέβη ευεργετικόν είς μίαν άρκετά
πολυάριθμον τάξιν μεγάλων καί
μικρών έπιχειρηματιών είς την ο¬
ποίαν εκπροσωπευεται εύρβως τό
Ελληνικόν στοιχείον.
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΚΔΡΟΜΗ
Η ΜΕΓΑΛΗ οργάνωσις Ο. Α. Ρ.
Α. εχει σημερον την ετησίαν έκ-
δρομήν της. Μίαν εορτήν την οποί¬
αν ώργάνωσαν όλαι αί Στοαί τήί
Νέ Υό ά
ργ τή
Νέας Υόρκης διά νά δώσουν την
ευκαιρίαν είς τούς αοελφούς καί
τούς φίλους των νά περάσουν μίαν
άπό πάσης απόψεως ευχάριστον
Κυριακήν, έν μέσω μιάς άγνής
'Ελληνικής άτμοσφαίρας, όπως άγ-
νοί Έλληνικοί είναι καί οί σκοποί
είς τούς όποίους αποβλέπει ή Με-
γάλη αύτη οργάνωσις των 'Ελλή-
νων τής Άμερικής. Διά την έκδρο-
μήν έναυλώθη Ινα άπό τα μεγαλο¬
πρεπεστέρα άτμόπλοια της άκτο-
πλοίας, τό οποίον σήμερον θά με¬
ταβληθή είς ενα άπό τα ωραιοτέρα
έντευκτήρια έξ δσων εοωσεν ποτέ
ή παροικία μας.
Έλληνική Πρεσβεία
έν Ούασιγκτώνι.
Τη 23 Ιουλίου, 1929.
Π ρός τούς έν Άμερικη "Ελλη¬
νας,
Τό ερχόμενον ετος θά έορτασθϊ]
έν Ελλάδι ή Έκατοντπετηρίς τής
Έθνικής άποκαταστάσεως.
"Οπως πρό εκατόν καί πλέον ε-
των οί άπανταχοΰ "Ελληνες διά
κοινών άγώνων άνέστησαν την
Έλλάδα, οΰτω καί σήμερον οί ά¬
πανταχοΰ "Ελληνες καθήκον Ιε¬
ρόν έχουσι νά συμμετάσχωσι είς
τόν πανηγυρισμόν της πρώτης ε-
κατονταετηρίδος, καί την εκδήλω¬
σιν τής εύγνωμοσύνης τή; φυλής
πρός τούς έλευθερωτάς τής πατρί¬
δος.
Καλοϋνται οί άπανταχοΰ "Ελλ-
νες νά συμμετάσχωσιν είς τόν πα¬
νηγυρισμόν τής έκατονταετηρίδος
μας καί νά λαμπρύνωσι διά τής
συμβολής των τάς εορτάς ταύτας.
'Ενόμισα ότι ήτο επιβεβλημένον
νά μή ύστερήση ό Έλληνισμός τής
Άμερικής. Μεταξύ των διαφόρων
ε'ργων ών ?χει ανάγκην ή πατρίς
μας είναι καί ή ανέγερσις ενός
Μουσείου ίστορικοΰ τοϋ ίεροΰ ά-
νωνός μας ίνα συγκεντρωθώσιν έν
αύτω τα !ερά κειμήλιά μας καί ή
έγερσις τοΰ Μουσείου τούτου θα
ήτο δώρον άντάξιον τοϋ δλου Έλ-
ληνισμοϋ τής Άμερικής πρός την
πατρίδα.
'Η υπό την προεδρίαν τοΰ κ. Α.
Ζαΐμη μεγάλη έπιτροπή απεδέχθη
έΎθουσιωδώς την ιδέαν ταύτην καΐ
ίίμαι ευτυχή; γνωρίζων είς τόν
"Ελληνισμόν τής Άμερικής ότι ε¬
ξησφσλίσθη ήδη υπό ταύτης τό
γήπεδον, έφ' οί θά άνεγερθή τό
μέγαρον τουτο.
Ή τιμή της ανεγέρσεως τοΰ
μεγαρον τούτου άνήκει είς τόν
Ελληνισμόν τής Άμερικής, ου τα
πατριωτικά αϊσθήματα κάλλιον
παντός άλλον ηδυνήθην νά έκτι-
μήσω κατά την έν μέσω αύτοΰ
διαμονήν μόν.
Τό Μουσείον τοΰ ίεροΰ αγώνος,
δ καλούμεθα νά άνεγείρωμεν, θά
είναι ή ένδειξις τής εύγνωμοσύ-
νη; μας πρό; τούς έλευθερωτάς
μας, θά είναι τό προσκήνυμα καί
τό διδακτήριον των παιδιών μα;
διά τό με'λλον. Θά είναι τί> σύμ¬
βολον τής αλληλεγγύης τής φυλής
μας καί τό μνημεΐον δ θά στεγάστ;
την δόξαν μα;.
θά είναι επί πλέον καί τό καύ-
χημα παντός "Ελληνος έξ Άμε¬
ρικής νά βλέπη λαξευμένην επί
«Οί "Ελληνες τής Άμερικής είς
μνήμην τοΰ ίεροϋ αγώνος».
Είναι ή πρώτη φορά καθ" τ)ν
άπευθύνομαι πρός τόν Ελληνισμόν
τής Άμερικής ζητών την συμβο-
λήν αυτού.την ΰλικήν. Γνωρίζω
τα πολλά τού «άρη, γνωρίζω καί
την γενναιοδωρίαν τού. Τό πράτ-
τα> σήμερον βέβαιος ότι άνταπο-
κρίνομαι είς τα αίσθήματα δλων.
Ουδενός "Ελληνος πρέπει νά λεί¬
ψη τό δνομα άπό τό άναμνηστικόν
βιβλίον των δωρεών. Ό δβολός
τοΰ βιοπαλαιστοΰ καί τα δολλάρια
τοΰ εύπόρου, θά είναι έξ ίσου εύ-
πρόσδεκτα.
Άναθέτω τόν ίρανον είς τόν έ-
γνωσμένον πατριωτισμόν των 'Ελ-
λήνων τής Άμερικής, καί εϊμαι
βέβαιος ότι ή Έκκλησία, ό Τύπος,
αί Κοινότητος, τα Σωματεΐα καί
αί όργανώσεις, θά άναλάβωσι μετ"
ένθουσιασμοΰ τό έργον καί θά
πρωτοστατήσωσιν είς την επιτυ¬
χίαν αύτοΰ.
Αί εϊσφοραί θά κατατίθενται
είς τάς δύο Ελληνικάς Τοαπέζας.
Την Εθνικήν Τράπεζαν τής Ελ¬
λάδος έν Ν. Ύόρκη καί την Τρά¬
πεζαν των Αθηνών, έν Ν. Ύόρκη.
Ό Πρεσβευτής,
Χ. Σιμόπουλος.
Η ΕΚΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕ
ΣΜΟΥ «ΕΡΜΟΥ)).
Παρευρέθησαν
των
1.ΟΟΟ. 'Αγωνίσμα-
τα, τυχηροι λαχνοί,
γλέντι.
Την Κυρυκήν, 25ην Αύγοίστου,
έλαβε χώραν ή 15η έτησία έκδρομή
τού αρίστα λειτουργ&ΰντος και δρών-
το; έν τ^) ιταροικία μας Άλληλο-
Σέ ί
&οηήητ:κοΰ
η
Ήλείων ό
κ. προέΐρου έξηχθη κατόπιν 6 τ>
χηρος -άριθμός ούτινος εύνοοόυ-ενος
ήτο « κ. Άντ. Λεοντάκης. Κατό-
έξί& 6 2ος καί ό τρίτος
ί ά
τιν
«Έρμής», είς τό μαγε^τίκέν πάρ-
κον Βίΐτΰ "ννΌοά Ρατΐί.
Λίαν πρωϊ ήρχισεν ή έκκίνησις
των επί τούτω μιτθωθέντων α£το-
κινήτων τής| έτα:ρείας 8οπίη
Υθ8ί Βυ.8 ϊιΐηβ, πλήρων κόομοο.
Τέ πάρκον, απέχον περί τα έπτά
μίλια έκ τής πόλεώς μας, ήτο κα¬
τάμεστον χόσμου σΰγκεντρωμενου
δι' ίδιωτικών αύτοκΐνήτων άπό πρω- άριθμος των οποίων κάτοχοι ήσαν
ίας. Αί διάφοροι έπιτροπαί αίτι- ό κ. Διον. Κομμάς καί Άναστ.
νες^ είχον άναλάδει την διοργάνω-' Τσουτσάνης, οίτινες ελαίαν ίλλα
σ:ν* τής «κδρομής ταύτης είναι ά-1 άντικείμενα.
ξιαι «γχαρητηρίων καί πολλών έ-| Μετά την έκκύβε^ιν ήλ6ον καί
παινων δια τας ενεργείας καί τηνί—ίλίν Τ« τΛ·™·»;«,,,-<, ^ ι__-____ δραστηριότητά των μεθ' ή; ειργά¬ σθησαν, καί διά ττ/ν τάξιν ήτις έπε- χ,ράτησεν καθ' όλην την ημέραν τής έκδρομής, ήτις, έκδρομή, των κ. κ. Ιωάννου Π αναγοπουλου, Δημητρίου Βλαχαντώνη καί Βασιλ. Γρηγοροποόλθϋ, ανέλαβε τα καθή- κοντά της είς τα διάφορα άγωνί- σματα. Μετά τό πέρας των άγώ¬ νων έψάλη δοξίλογία καί έξεφω- νήθη λαμπράς λόγος υπό τ&0 αΐίεσ. Χριχτογόνοϋ Λαυριώτο:), ίείεως τής Κοινότητος τού ΆγΓου Χαραλάμ- πους. ^ Μετά τό γεί3μα, τέ δποϊον έδόθτ) ευθύς μετά τόν λόγον τοϋ αίίεσ. κ. Λαυριώτοϋ έξετελέτβησαν διάφορα παιγνίδια, περί δέ 2αν ώριν μετα- μεττίλβρινήν ήρχισαν οί χοροί καί ή διασκέδασις, υπο τούς ηχους δρ- γανων, δίαρκέσαντες μέχρι τη- 6ης , ιι; Ή ζ,ωή καί κίνησις τβ Λ Έλλήνχον. καλλιτεχνική οίκο- γενειακή διαβκέδαοις. Την Ιην Σεπτέμβριον, Κυριακήν, δ κ.καί ή Κα Πιύλου Σταυρια- νοπούλου πα^ΐθεσαν δείπνον εν τφ άρχοντικω των οίχω πρός τιμήν άρχοντικω των τής έκ 8ί. οίχω πρός τιμήν , Μο. Κάς Μ ρμη ή, ρμη, ντο χληροϋς επιτυχίας. ε- τα οποια παρ- έλαδον τούς έκδρομείς, είς τοΰς ό- ποίους Οά μείνη άλησμόνητος ή έν λόγω δίασκέδασ>ς. Όφείλονται *ερ-
#Ι.ΛΤ /Τίνν^Λ<-ν«Λ ■>« · !_ _1 Α
V!
·»5
«ις το
Σ^'ϊίσμου, τέ
διά τάς
τού, εφέτος
έ ί
Ό Σόλλογος «'Ερμή,ς» φημίζε-1 »τϊ3τ/ζ>..ν οί εξής: Κωνσταντίνος
τί! διά τάο ίκί&οαάί τι». ίιηίτηΓ Άλεξανδρόπουλος, Πρόεδρος' Δτα
Γεωργόπουλος, Άντι*ρόε5ρος· Γ1!
Ρήγας, Ταμίας· Γεώργιος Γρηγο-
ρόι»!>λος, Γεν. Γραμματεύς· Από¬
στολος Δράλλος, Άντιγραμματευς.
καί^ Δημ. Γιαννόπουλος, Σωτήρΐος
Δούζας, Ιωάννης Π τναγόπουλ
καί Κ. Καραντώνης, Σύμδουλοι.
ρμς , φς
όμως ή &%$ραμ·η τού υπερέβη είς
πιτυχίαν κάθε προηγουμένην. Τέ
πλούσιον έξ -έϊεσμάτων, άταψυχτί-
κών καί όβελιών γεϋμα τέ οποίον
έ κατηοχαρίσττχτβ τοϋς
άντας.
έ
ς
Άμέσως μετά την άφιξιν των
,κδρομέων, οί όποίοι ανήρχοντο είς
000 περίπου, ή επί των άγωνιαμά-
1 των Έπιτροχή άποτελθ'αμένη έκ
"ΑΙ ΓΑ0ΣΣΑ1 ΗΘ1Κ0Σ ΠΑΟΥΤΟΣ"
ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
ΚΥΡΙΑ άρτι έξ Ελλάδος αφιχθείσα, έκπαιδευθείσα έν Γερμανία
καί Ελβετία, άναλαμδάνει παραδόσεις ίδιωτικάς κατ' οίκον, ή ε¬
ξωτερικάς είς την Ελληνικήν, Γερμανικήν καί Γαλλικήν. Άπαιτή-
σεις λογικαί. Απευθυντέον:
315 ΡΙ-ΑΝΕ 5ΤΠΕΕΤ, ΝΕΥνΑΠΚ, Ν. ϋ.
ΤΗΛ. ΜΙΤΠΗΕΕΙ. 9691.
, . άς Μ^ρ
γαρίτας Σπ. Παναγιωτοποόλο^ καί
τής ανεψιός της Δίδος Μαρίας Μα¬
ζαράκη. Τα δείπνον τουτο έτίμησαν
καί οί ^ επί τοότφ προσκλητ)έντες
)(2λλιτέχναι καί έπιστήμονες, ώς
ό χ. θέμις Γεωργιος, έκλεκτος τε-
νορος, δστίς, διά τής ΰψηλής τού
•ωνής, ώς^άλλος Όρφεύς, κατε-
γοητευσε τούς συμποσιάζοντας τρα-
γουδήσας είς την Γερμανικήν «Τέ
Πικρό Δάκρ·», χ,αί έκ τής «Μάρ-
6ας», συνοδει,όμενος υπό της Δίίος
Μαζαράκη επί χλειίοκϋμδάλου.
Ομοίως ό μαέστρος κ. Στ. Μ-ε-
χατορος, βιολίστας, επαιξε ^πί τού
ριολο διάφορα τεμάχια κατα-
τούς ά Αί Δίδ
μχ
σαγηνε-^ας τούς πάντας. Αί Δίδες
Μαρία Μαζαράκη, είς τέ πιάνο,
Μαρία Μχεχβτόρο», 9υγάτηρ τοθ
μ2«στρο·ο κ. Μπεκατόρου καί ή Α¬
ναστασίου Βλαχανδρέα έτραγούϊη-
σαν μαζι> κατψαγευσασα! πάντας
και καταχε'.ροκροτηθείσαι.
Η οίκοδέσποίνα. Κα Σταυρ^νο-
Λο», λίαν περΐποιητ!κή καί μέ
ΦΡΕΣΚΟ ΚΡΕΚ
Καθημερινώς 'Αρνιά γ
ϋΚΕδδΕΟ), Κεφαλάχια, Σηκω-
τάκια, Γλυκαδάόκια, Πουλεριχά
Βώΐον χρέας καί Μοσχάρι τοϋ γά¬
λακτος.
ΑΤΗΕΝδ ΜΕΑΤ ΜΑΗΚΕΤ
510 - 9ΤΗ ΑΥΕ., Ν. Υ.
^Μεταξύ 38 καί 39 Δοόμων)
Τηλέφωνον: Μεάαΐΐΐοη 3743.
«οΛο», λίαν περΐποιητ!κή καί μέ
το χ-ιογελο είς τα χείλη, προ«-
««βει δια το. καλλιτέρου τρόποϋ
ν* ««χαριστήση τούς φιλοξενοκιε-
νοος της Χ»ί χβτηυχαρίσ-η πάν¬
τας. Μεταιξυ των παραχατ)ησάν-
τφν εις τέ Λθίϊχοόλλβιον δείπνον
ν« και με?!χαί παλαιαί καί γνω¬
θγνωμά
σταί
^ργμι.
Οΰτω, διασκεδάΐαντες μέχρι βα-
θε(ας νυκτός, οί ξένοι άπεχαιρέτη.
-■αν ^τους οίχοδεο—4τ*ς, κατενθουσί-
ίβμενοί, η δέ βραδ^ά έκείνη, είμεθα
ββ6*«Η, «ά μείνη άλησμόνητο^%ς
μνήμην των χαρε^ρεθέντων.
οά ·ϋΓΜ
ρα Αγαπιου Μοναχοΰ, τού Κρητ
Ασκησαντος έν Άγίφ "Οοει. Πε
λαμβάνη νομοθεσίας, έξετάζί! τά
αοετης καί κακίας, έΕηγεϊ τάς ιο
τολας χαι -ριγρήφει τα 59 β
τη; θεατοκοτ,. Είς μίγο
Την Ι5ην Αύγοΰστου έν ΝΕ
ΑΚΚ, Ν. «Γ. καί έν τψ Κοινοτιχω
ίερω Ναφ τοϋ Αγ. Νικολάου, ?.
τελεσθή ή όάπτισις τοϋ χαριτωμέ.
νού υνγατρίου των γονέων Πό
ναγιώτου καί Σταματίας Καρανοί,
σου. Άνά,δοχος παρέστη ό φώο·
πρόοδος νεος κ. Ευθυμιος Πανα-
γιωτάκης ονομάσας αύτό Μαρίαν.
Μετά την τελετήν παρετέθη τραπέ¬
ζα πλουσία καί επηκολούθησε λαμ·
πρά διασκέδασις.
— Την 27ην Αύγοΰστου ή ν,
"Ολγα Κ. Τζίβα ετεκεν αρρεν >
πό τούς αίσιωτέρους οίονούς. Μή¬
τηρ και βρέφος έχουσι καλώς.
— 'Ωσαύτως ή κ. Πην^άτη
Καλύβα ετεκεν αίσίως αρρεν. Μή¬
τηρ καί βρέφος έχουσι καλώς.
(— Ό έν τη ημετέρα πόλει δια-
μενων λαμπρός καί φιλοποόοδος
νέος κ. Δημ. Αποστόλου, θέλων νά
έκδηλώστι ττΊν όντως μεγάλην χα¬
ράν τού, διά τούς έν Σάμφ τελε-
σθεντας κατά την 17ην "Ιουλίου
γαμους της αδελφής τού δίδος Αί¬
κατερίνη; μετά τοΰ καλώς έγκατε-
στΓΐιένου νέου κ. Νίκου Αναστα¬
σίου, παρέθεσε πλούσιον δείπνον,
έν τί| οίκία τοϋ κ. Ιωάννου Κ. Χα-
τζηπαναγιώτου καί κ. Γεώργιον
Στραγαλά οΐτινες πάνυ ευγενώς
φερόμενοι κατηυχαρίστησαν πάν¬
τας διά των περιποιήσεών των. Με¬
ταξύ των παρευρεθέντων ήσαν, δ
Ιερεύς Νικόλ. Παπαδημητρίου, έ-
φημέριος τής Κοινότητος τοΰ Αγ.
Γεωογίου, Κων. Ίωνάς, Γραμμα¬
τεύς τής Ιδίας Κοινότητος, ό Πι·-
θαγόρας Παπασταμάτης ταμία;,
ό "Ιωάν. Χατζόπουλος, διδάσκαλος
της αυτής Κοινότητος, αριστεύσας
έν τφ Ί3ιτνικω Π ανεπιστημίφ έν
τω κλάδω τής Φιλολογίας καί
όστις διά καταλλήλων λόγων ηύ-
ι χαρίστησε τόν κ. Δημ. Αποστόλου,
τόν αδελφόν της νύικρης, διά τάς
έπιδαψειλευθείσας περιποιήσεις, ο
"Ιωάν. (Χκονόμσυ πράκτωρ εΐσιτη-
ρίων Πανελλήνιον Νέας ΎόρκΓ,ς,
ό Ιωάν. Μπακομιχάλης, ό Γ. Στοΐΐ
γαλάς οικογενειακώς, ό Ιωάν. Χα-
τζηπαναγιώτου, ό Κ. Στραγαλάς
οικογενειακώς, ό Δ. Βασιλάκη; οι¬
κογενειακώς, Παν. Στάντζος οικο¬
γενειακώς, Ίακίν. Άντωνίου ο'ικο-
γενειοκόίς. Αντώνιος Άργυρίοΐ'»
Αλεξ. Ψυχάς οίκογενειακώ;: Αν-
κοΰργος Βουδούρης μετά τής >
δελφης τού, Κων. Βουδούρης, |·
Βασιλειάδης, Ίοχίν. Βραχιάς, Ν·
Δ. Χατζηπαναγιώτου, Χρηοτο-
δσυλος Χατζηπαναγιώτου, Κ- Δα-
νάς, Ανδρέας Χίον, Ιωάννης Λι-
βανος, Κ. Κωντά^ας καί ή ν., ν^
ΚΑ ΗϋΚΚΑΥ, Άμερικανίς.
'Βχλεχτά βι&λία Ιχει μόνον τό Βι-
ιοΛωλεϊο* τοΰ «'Εφνο,οο κΛομ
τοΰ
Μετά τής υπό την οι*ύ»»*«ν
τελείως κατηρτισμένης ΌρχΠ στ
μου άναλαμβάνω νά οχοΰ™1<». χαράν καί εύθννίαν είς ±9°α6° γάμους, βαπτίσεις, έκδρομας, σήοίοας χαΐ πανίός εϊδους 8-« σεις. Ίδεώδης καί αΙο»ηματ κή, Άαερ,κανική καί Έ^ Παραδίδω καί κατ' οίκον βίολίου, μ<η·δολίνου και*™™ ΑΞΙΩΣΕΙΣ ΛΟΠΚΑΙ Διενθννσις: , ην ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠσΥΛΟώ -Η ΜΕΣΣΗΜΟΣ γ 2067 Η8ΓΓΪ83θη Ανβ.. Βγοπχ,, >· *'
Τλέιρ. Κ»Γ-οηά 9566—45^1
ΟΕ/ν7νΗΝΙΣΜΟΣ~ΕΝ ΑΜΕΡΙΚτΓ
/.ά νά διατηρηθή 6 ΈΧληνιβμός της 'Αμερικής είς
~ό εμπόριον, πρέίτει να οργανωθή τοπικώς__. "Ας
γίνουν πρώτον εντόπιοι βυνεργατικαί εταιρείαι κάς
έηειτα άς γενικευθή τό ούοτημα.
Ό κ. Π. Οίκονόμου, έκ Μχίρ-
μ,ννχαμ, Άλαμπάμας, άνακϊνών
«'ζ'ήτημα τής οικονομικήν καί έμ-
ςοο'/.ης σ,ινεργασίας των έν Άμε-
ρ··/ή Ελλήνων, απηύθυνε πρός ή-
αά; μακράν επιστολήν, είς ην, με-
τα_ύ άλλων γράφει:
Η ίϊέα τοΰ κ. Β. "Ιωάννου νά
ό;·'α;ώστ) ανώτερον Σ^δούλιον εί-
,ς'/αμπρά. Άλλά τί θέλει την
1//λητίαν, τούς ίερείς κιαί τούς
ο -Γλωμάτας μας μέσα είς αύτό τό
σ;'χ5οόλιον; Τί-γνωρίζουν οί «ίρη-
ιζιν άπο πατάτες, κρεμμύδια καί
.νον.:α, καθώς καί οί διπλωμάται
μας;
Ό "Ελλην τής Άμερικής γιά
να διατηρηθή στό εμπόριον, μέ χα-
;α; θυσίαν πρέπε». νά οργανωθή το-
- /ώς, δηλαδή εκάστη παροικία νά
Γ/η άνεξάρτη-τ&ν εμπορικόν συγκρό-
ττ,αα (όοορβτατάνβ 8ο«ετ7).
Η Άχέπα καί ή «Γκάπα» ώς
ό:γανωμένα καί προοδεύοντα σω-
χατεΐί, μέ τάς χιλιάδας των με-
)ών των, ευκόλως., εάν θέλουν, (καί
τζίτν. νά θελήσοον), δύνανται νά
ς^>:?γασθοΰν γιά νά όργανώσουν έα-
κορ'κώς τάς διαφόρους χαροικίας
αέ την συνεργασίαν των διαφόρων
τοπΐκων συμίουλίων, (Κοινότητες
χτ.λ.)#
Έπίσης, ό 'Ελληνικός καθημε-
ί'Ός τόπος και χρό παντός τής
Χ-:>ς Τόρκης, χολλά τα καλά δύ¬
ναται νά πράςη, χαροτρύνων καί
^-&?ϊΐχνύων είς τούς Έλληνας τάς
ωφελείας της συνβργασίας καί τούς
Α'.^νοος άνευ αυτής. Καί γιά νά
«.η σάς πολυασχολήσω, θά πάρω
Φ πόλιν μου, ώς παράδειγμα:
Έχομεν άρκετά 'Ελληνικά αα-
"α-τηματα ποΰ δύνανται νά άγορά-
5α:^ν^ βτχκ* είς την όποτΛεμένην
5τα· οείαν ΟοορβΓαίΐνβ δοοΐβτ^τ
Ιηο νά σοναχθη αρκετόν κεφάλαι-
το
2ϊ-*ά γιά δλους, όχι μόνον γιά τα
»-->τ, της. Έχοσα δέ ές;σφαλισμέ-
".» την κατανάλωσιν των μελών
"^? θά δύναται ευκόλως νά άγορά-
ιΐ, ,-ΐίγαλας ποσότητας άπό τάς πη¬
γάς είς χαμηλάς τιμάς. Τό Συμ-
ίθολ-ον τής άνω έταιρείας καθ1 ώς
ν:" ο! Ιιπάλληλοι, θά άπαρτίζεται
2~3 έντοπ!Ό^ς. Όττν σονείθίσω-
υ:/ ■/■3! τα κερδη μάς άνοίξουν τα
'^τ·α καί λησμονήτωαεν ότι δέν
^-'ΐ.3ωνο5μ.εν γιά συνετα-.ρκτμούς,
τοτε ηίΐπορεϊ νά γίνουν γενικαί έ-
νά γίνουν γενικαί ε·
«ΟθορΘΓ&ΐΐνβ» μέ Έλλη-
βάν<*,7ΐ μέ Ελληνικήν δι- ύπαλλήλους καί είς -----Ρα των Ήν. Πολιτε:- "' με όλα τα ε?3η τοΰ 1φοδιασμ.οΰ -νοίοχείων, έστιατορίων κ.τ.λ. Πρώτα όμως άς αρχίσωμεν μέ πικούς συνεταιρισμοΰς. Άς άρχί- σουν οί πρωταγωνΐσταί, τ) μέν κ. Β. Ίωάνν^^ διά τό Π ίττσμπουργ, οί δέ κ. κ. Πάπας καί Γ. Ραπτίου διά τό Ντητρόϊ'τ, μέ τοπικούς συν- εταιρισμούς γιά νά γίνη άμέσως ή άρχή, χρίν έξατμ'.σθη ό ένθθυσια- σμός μας. * * # ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ Υ¬ ΠΑΡΧΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΙΣ. "Οχι «ώς να γελάοη ό εΣς τόν άλλον και δχι: η θα μέ «άρης 5, να η& πάρω —1¥» εφαρμοσθή τό Ί- απωνικόν αύοτημα της β-υνεργαβίας. Ό κ. Ιω. Π. Κυριακόχο-ιλος έκ Γαπιρα, Οοΐο., διά μακράς ωσαύτως έχιστολής τού πρός ημάς έπιλ^μδάνεται τοΰ αύτοΰ, ώς άνω, Οέματβς, γράφων μεταςϋ των άλ¬ λων τα εξής: Πρώτον καί κύριον διά νά συν- ενώσωμεν τούς "Ελληνας είς μίαν κραταιάν οργάνωσιν, καί διά νά τούς υποδείξωμεν τόν τρόπον τής συνεργασίας καί τής άλληλοδοηθεί- ας, είναι νά τούς συστησωμεν την εμπιστοσύνην καί τόν τρόπον τοΰ φέρεσθαΐ. Διά νά υπάρξη ιςμπιστο- σύνη πρεπει νά υπάρχη συνεννόησις, τάξις καί πειθαρχία καί δχι τό πώς νά γελάση ό -είς τόν άλλον καί ότι ό ενας είναι άπο 'δώ καί ό άλλος άπό 'κεί! Πρεπει νά τούς υποδεί¬ ξωμεν ότι είναι έπείγουσα άνάγκη ν ά όργανωθώμεν καί άλληλοΰπο- στηριχθώμεν ίνα άντεπεξέλθωμεν είς τούς ξένους άνταγωνιστάς μας. Διά νά προκύφουν τα ποθοΰμενα άποτελέσματα χρειάζεται σύστημα σονεργασίας ώς τό Ίαπωνικόν τοι¬ ούτον. Καμμιά επιχείρησις δέν προ- οδεύει εάν δέν έχη ανωτέραν διοί- κητ'.ν. Μέ τό «μεγαλειτέραν διοί¬ κησιν» δέν έννοώ, ^έδαια, τό μεγάλρ ψάρ; νά τρώγη τό μικρό! Δύο πράγματα είναι άξ:α λόγου: Ή νά διεοθύνης ή νά διευθύνεσαι. "Οταν διε^θύνεταί τις εκτελεί κα¬ θήκον. "Οταν όμως διευθύνη 'άνα- λαμοάνε'. ευθύνην. Όταν υπάρχη «ύποψία» είς την μέσην καί όταν έπαναλαμβάνεται τό ή θά μέ πάρης ή 6ά σέ πάρω, δέν φέρεται κανένα άποτέλεσμα. Τό κοινωνικόν σύστη- •αα τής συνεργασίας είναι αναλό¬ γως των καταθέσεών τού είς την έίγασίαν, ό καθείς θά λάβη τό κέρ- δ'ος τού μεθ' εκάστην έξαμηνίαν.^ "Οπως ευρέθη έκείνος ποΰ ώργα- νωσε την ΟΑΡΑ καί «κεΤνο.ς ποΰ ώΐγάνωσε την ΑΗΕΡΑ, πρεπει να ευρεθή «ι ό κατάλληλος νά όργα- νωση τούς "Ελληνας είς συνδικάτα. Η ΜΟΥΣΙΚΗ Δ1ΑΜ0ΡΦΩΝΕΙΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ επί Τε-αν ΝΕΟΣ πρό όλίγου αφιχθείς έξ Ελλάδος, την Μουσικήν είς τό έν Πάτραις άνεγνωρισαενον 1 ΕΛ11Λτ,ντ>
νει παραδόσεις διολίου, μέ λίαν λογικάς άπαιτησεις. Ά™"^*^""
καί συστηματική διδασκαλία, κατ' οίκον ή έΐωτεοικως. Αποταθητε.
315 ΡίΑΝΕ 5ΤΚΕΕΤ, ΝΕ»ΥΑΒΚ, Ν. ύ.
ΤΗΛ. ΜΙΤΟΗΕΙΧ 9091-
ΑΓΓΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΒΙΟΗΑ
Μόνον $5.00 μηνιαίως. Διδασχαλία άτομιχΐ, 'Αγγλιστΐ- ^
«τί, παρ' Άμερικανίδο;, κατόχου της 'Ελληνικης. Ανοικτη
564 ~*7ΤΗ ΑΥΕ. (Μεταξύ 40—41ης ΟδοΡ) ΝΕτΥ ΥΟΗΚ
Μία σκηνή άπό τό κινηματόδοαμα «ΎνΊιβη Μθδθονν ^&ι1^IIδ», τό οποίον έ;τιδεικννεται είς τό θεατρον
«ΙΊΙπΐ Ουϊΐά Οΐηβπι&», επί τοϋ 8ου Δυτικοΰ Δρόμου, αριθ. 52.
Κιί έπειδή δέν είναι «δλων των
άνθρώπων άρχειν», κατά τόν Διο-
γενην, ό καθείς πρεπει νά γνωρίζη
την θέσιν τού καί νά φροντίζη νά
μανθάνη καί συν τφ χρόνω νά προ-
άγεται.
ν. ε.
Ίΐραία υπήρξεν ή έκδρο-
μή της Κοινότητος.
Λίαν έπιτυχής υπήρξε καί ε¬
φέτος ή τρίτη έτησία έκδρομή
τής Κοινότητος μας είς αριθμόν
χαί μεγαλοπρέπειαν, είς τό έξο-
χικόν πάρκον Ντόόλαπ Σπρίγκς,
μίαν μαγευτικήν τοπσθευίαν.
Ή έκδρομή αυτή θά μείνη ά-
λη.σμόνητος είς ολους μας Ενεκα
τής ωραίας διασκεδάσεως καί της
άφθονίας καί ποιν.ιλίας των φα¬
γητόν, τ άόποϊα έδωρήθησαν πα-
ρά έμπόρων χονδρικής πω).ήσεα)ς
τής πόλεώς μας, ίνα ενισχυθή πε¬
ρισσότερον τό ταμείον τής κοινό¬
τητος μας. Θαυμασίως ειργάσθη
καί ή διοργανωτική έπιτροπή τη;
έκδρομής υπό τόν άκοΰραστον κ.
Ιω. Καμπουράκην. Πλέον των 60
αΰτοκινήτων γεμάτων άπό όμογε-
νεϊς τής πόλεώς μας και των πε-
ριχώρων είχον σιτγτιεντρωθτί είς
τόν τόπον της συγτίεντρώσείος
την ωρισμένην ώραν. Επηκολού¬
θησεν άφθονον γεΰμα συνοδευό-
μι νόν άπό διάφορα άνψυκτικά ·καί
είτα οί παρκΐτάμενοι (τυνηθροί-
σθησαν εις την αίθουσαν τοΰ χο-
ροΰ δπου λίαν νίαταλλτιλονς ωμί¬
λησεν ό Ιερεύς μας, αίδ. κ. Γ. Δα-
κέας. Έκ μέρους της Κοινότητος
προσεφώνησε τούς πανηγυριστάς
ό ταμίας τοϋ Δ. ■συμδουλίου χ. Κ.
Τσίρος καί ό κ. Νικ. Παπαποστό-
λου έκ μέρους τής Διοργανωτικής
έπιτροπής.
Οί ρήτορες έξύμνησαν τα άγα-
Οά ήθικά καί ΰλιν.ά άποτελέσμα-
τα τοιούτου εΐδους έθνικόνν σνγ-
κεντρώσεων, τα όποΐα έπώροΰν
ίύνοικως είς την όμογένειαν. Εί¬
τα εγένετο ή έκκύδευσις έργοχεί-
ρων, δώρων ψϋ άρτισυστάτου
ουλλόγου των Κνριών υπό την
προεδρίαν της κ. Γεωργίας Νό-
ση, καί τα όποΐα άπεφερον κέρ-
δος πεντήκοντα δολλ. Μετά ταΰ-
τσ πολυόργανος όρχήστρα έ<Γ/ίόρ- πιοε χαράν καί αγαλλίασιν είς τοΰς χορευτάς καί περί την εσπέ¬ ραν οί έκ&ρομεΐς ήρχισαν νά άπο- χωροΰν ίΰχοριστημένοι άπό την όλην έκδρομήν. * * * Έν ευρεί κύκλω προσκεκλημέ- νων <τυγγενώνΧκαί φίλων εγένετο ή βάπτισις τοϋ ποωτοτόκου τέ- κνου τσϋ κ. Γ. Τσάμτ). Τό μυστή¬ ριον ελαΰε χώραν είς μεγάλην επί τούτω διακοσμπθεΐσαν αίθουσαν, δπου έπψ-ολούθησε 'διασκέδασις μετά γορών καί άσμάτων μέχρι πρωΐας. Άνάδοχος παρέστη ή κ. Εύαγ. Καλινίκου, έκ Μπουρλιγ- κτον, Β. Κ., όνομάσαοατόν νεο- φώτιστον Ιωάννην. ΝΕΜ ΥΒΒΚ ΟΙΤΥ ΜΑ5ΟΝ αΤΥ ΙθλΥΑ Ό «Έθνικός Κηρυξ> καί δλαι αί
έκδόσεις τού πωλοννται παρά τοϋ άν-
οοσώπου μα: κ. Γεώργιον Π άπαν.
;3ο«Τ544 Ν. ΑϋΑΜδ 5ΤΚΕΕΤ.
όστις δέχεται καταχωρίσεις αγγελιώ»
καβώ; καί ίγγουκράϊ σννδρομητων.
Βαβσα,ριώ—κη γι-
ορτή.
Ή άνταπόκρ'.σις Άθηναίου δημο-
σιθγράφου, άναϊημοσιεοτ)εΤσ7 είς τάς
έϊώ Ελληνικάς έφηταερίϊας, έκ τής
άνά την Πελοπόννησον περ'.οδείας
τού, ερχετα! στή μνήμη μο->, όσάχις
Τϋναντώ Ινα Βασσαρϊίον, ιτολύ δέ
περισσότερον όταν βρεθώ σέ χχμ^'ά
Βασσαριώτικη γιορτή.
"Εγρΐ^ε στην έν λόγω άνταπό-
κρισί τού ότι είκοσι πέντε Βασσα-
ραίοι στήν Αθηνά Ικαμαν ενα Σν-λ-
λογο, τόν «Δ!όν^σο», πώς έξέδωσαν
μην.3.ϊο περίθδικό τό (οΜαλε·δό»,
πώς μέσα σέ μικρό διάστημα, μέ την
βοηθεία των Βασσαριώτικων ΣΑ-
λόγων Νέας Υόρκης, Βοστώνης
καί Σικάγου κατώρθωσαν νά κάμουν
δημόσιο δρόμο, καί πώς ή εύγενής
τού; αυτή χειρονομία εγένετο άφ«ρ-
μή νά έξαπλωθή είς την Λακω-
νίαν, Π ελοπόννη<τον κα·ί όλην την Έλλάδα ό όργασμός δι' όδοπθιΐα καί κο'.νωνικά εργα. Την περασμένη Τετάρτη Ιδωσε την πρώτη έτησία έκδρομή ό έν Νέα 'Τόρκη Σύλλογος Βασσαραίων είς'τό ΟγΟϊοπ Ροίητ ΡαΓΐί. Τά¬ ξις μεγάλη, περιχοίτ,σΐς καί άφθο- νία φαγητών ήσαν τα κυριώτερα χαρακτηριστικά τής δια-σκεδάσεως των ιύπερεκατονπεντήκοντα παρε>
ρεθέντων. Ό κ. Ζωγράφος, ό κ.
Κλεόδολος Κοκκορός, ό κ. Σταυ-
ρακος καί άλλο;, φίλοι των έορτα-
ζόντων, ευρίσκοντο μέσα στό ευχαρι
καί ώραΐο άνθρώ-πϊνο σΰμ.χλεγμα'.
Έκ τούτων, ό χρώτος προσεφώνησε
την όμήγυριν μέ μιά εξοχη πρεσ-
λαλ'.ά καί ετραγούδησε τό μεστόν
άναμνή<Γεων παλα:ό τραγοΰδι «Λά- γιο άρνί», καταχειρο-Αροτηθείς, ένω ό ίευτε-ρος—Πρόεδρος των Λακε- ϊαιμονίων—άπήγγείλεν ενα ποίημά τού «Στόν Βασσαρά», ν.αταχειρο- κροτηθείς, έπίσης. Έδότ}ησαν μετάλλια είς τούς ά- ριστεόσαντας είς τα διάφορα άγω- νίσματα καί είς τόν χορόν ποϋ επ¬ ηκολούθησε άχράτητος καί ένθο>
σιώδης, διά νά άφήσοον μιά ήμέρα
γλεντιοΰ αλησμόνητον στή μνήμτ]
χάθε έκδρομέως.
"Ενα μεγάλο ε3γε στούς Βασ-
σαραίους καί μιά εϋχή: νά δίνο>ν
τακτ'.ν,ώτερα τέτοιες γιορτές.
ΕΝΑΣ ΘΑΓΜΑΣΤΗΣ ΤΟΓ2
ΖΗΤΟΥΝ Ε": ΕΑΑΑ&ΟΙ ΤΟΝ
ΠΑΤΕΡΑ ΤΩΝ ΕΒΠ
Ό κ. Παναγιώτης Τατίκος,
•/.άτο'.κος τής όδοΰ Κολοκοτρωνη,
αριθ. 18. Καφφενείον τα Καλάδρ>
τα. έν Αθήναις, μάς^ απέστειλεν
Ι επιστολήν διά της οποίας πα^α-Λϊ-
ίλεί πάντα γνωιίζοντά τι περι τής
! διααονής τοΰ πρό Ιδετίας έλθόν-
' τος είς την Αμερικήν πατρός το.>
Ευστράτιο.) Τατίαοο,-έκ Μυτιλή-
νης, νά γράψη είς την ανωτέρω
διεύθυνσιν.
Πρό καιρού, ή πάσχοοσα έν Έλ-
λάϊι οίκογένε-ά τού έπληροφορήθη
ότι ό Τατίκος εΰρίσχεται έν Νέα
ΡΑΤΕΒδΟΝ. Ν. Υ.
Ό «'Εθνικός Κηρυξ» και όλαι αί
έκδόσεις τού πωλοΰνται πα^ά τοΰ ά-
τιπροσώπου μας κ. Π. Σιαόπούλ^ον,
234 Ματΐΐβΐ 51., ένθα γίνονται δεκταί
καταχωρήοεις μιχρόιν άγγελιών·, καθ-
ώς καί εγγραφαί σννδοοιιητών.
ΔΕΝ ΧΟΡΕΥΕΤΕ;
Τελεία καί ήγγυ-
ημένη διδασκα).ία
όλων των νεωτέ-
οων χορών διά
σκηνάς καί σαλό-
νια, κατά μάθηιια,
ή κατ' άποκοπήν.
Μαθήματα κατ' οί¬
κον. Επισκεφθήτε
μας διά νά πεισθή¬
τε. Ώραι: 10 π. μ.
"—10 μ. μ.
ΤΗΕΟΟΟΚΕ ΒΗΟΟΑ8
ΌΑΝΟΙΝΟ δΤίϋΙΟ
37
«V.
76ΤΗ 5Τ., ΝΕτΥ ΥΟΚΚ
Τβΐ. διΐδςαεΐΐδηηα 1341.
ΔΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΜΕΓΑΛΟΙ Ιν,ΕΛΕΤΗΣΑΤΕ
ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΝ ΣΚΕΨΙΝ
ΕΠΙ ΤΗΣ ΙΙΡΟΟΛΟΠΟΥ ΚΟΣΜΟΪ
Τό νέον ούγγοααμα την Άρχιουηάχτου τοϋ ι-Έ&ηκοϋ Κήρνκος»,
χΑΙ Βάοεις τής Προοδον», άταλύει τα ηαγ-ΛΟομια ζψήματα. Τ6
ϊργον πλοντϊζει τάς γνώοεις, φωτίζει χαί άννψώνει τόν άναγνώ-
γιψ. Ό ονγγραψευς επί δλων των ζητημάτω* τής επιτυχίας τώ»
ατόμοΐΎ καίτης προοδον έν τφ χόομφ, παρονο»άζει ομιλούντος, έξ
5λων των εθνών τούς μεγάλονς άνδρας τής Παγκοσμίου Σκέψεως.
Διά νά λνοητβ χό πρόβλημά οας πώς 9ά π(ιοοδενοψε, μεΧετήοατβ
ίό ϋανμάοω* αίηο ανγγρα/ίΐια, άΛονγααμα ηολιετών πνενμοπιχών
Ιγώνων. Είναι ογκώσης ιόμος, δεμένος, με απειρίαν ειχόνων.
Άηοκόψατε χαί ά.τοστείΑαΐε σήμερον ϊό κάτωθι
ΗΕΚΑ^^
Ηθ ΥνΈδΤ 86ΤΗ δΤ. ΝΕνΥ ΥΟΚΚ. Ν. Υ.
ΤαχυδρομήοοτΓβ τό νί«>ν σνγγρεοαμα: «Κοιντενιολογικαί Μελέται: ΑΙ
ΒΑΣ2ΪΧ ΤΗΣ ΠΡΟΟΛΟΥ», οεμένον. Έσωκληω τ«> αξίαν τσυ $2.75.
Ή στ£ί?.ατέ το Ο. 0.1>.
"Ονομα.....................................................*.
Διενθννχης
Πόλις
/.ά νά διατηρηθή 6 ΈΧληνιβμός της 'Αμερικής είς
~ό εμπόριον, πρέίτει να οργανωθή τοπικώς__. "Ας
γίνουν πρώτον εντόπιοι βυνεργατικαί εταιρείαι κάς
έηειτα άς γενικευθή τό ούοτημα.
Ό κ. Π. Οίκονόμου, έκ Μχίρ-
μ,ννχαμ, Άλαμπάμας, άνακϊνών
«'ζ'ήτημα τής οικονομικήν καί έμ-
ςοο'/.ης σ,ινεργασίας των έν Άμε-
ρ··/ή Ελλήνων, απηύθυνε πρός ή-
αά; μακράν επιστολήν, είς ην, με-
τα_ύ άλλων γράφει:
Η ίϊέα τοΰ κ. Β. "Ιωάννου νά
ό;·'α;ώστ) ανώτερον Σ^δούλιον εί-
,ς'/αμπρά. Άλλά τί θέλει την
1//λητίαν, τούς ίερείς κιαί τούς
ο -Γλωμάτας μας μέσα είς αύτό τό
σ;'χ5οόλιον; Τί-γνωρίζουν οί «ίρη-
ιζιν άπο πατάτες, κρεμμύδια καί
.νον.:α, καθώς καί οί διπλωμάται
μας;
Ό "Ελλην τής Άμερικής γιά
να διατηρηθή στό εμπόριον, μέ χα-
;α; θυσίαν πρέπε». νά οργανωθή το-
- /ώς, δηλαδή εκάστη παροικία νά
Γ/η άνεξάρτη-τ&ν εμπορικόν συγκρό-
ττ,αα (όοορβτατάνβ 8ο«ετ7).
Η Άχέπα καί ή «Γκάπα» ώς
ό:γανωμένα καί προοδεύοντα σω-
χατεΐί, μέ τάς χιλιάδας των με-
)ών των, ευκόλως., εάν θέλουν, (καί
τζίτν. νά θελήσοον), δύνανται νά
ς^>:?γασθοΰν γιά νά όργανώσουν έα-
κορ'κώς τάς διαφόρους χαροικίας
αέ την συνεργασίαν των διαφόρων
τοπΐκων συμίουλίων, (Κοινότητες
χτ.λ.)#
Έπίσης, ό 'Ελληνικός καθημε-
ί'Ός τόπος και χρό παντός τής
Χ-:>ς Τόρκης, χολλά τα καλά δύ¬
ναται νά πράςη, χαροτρύνων καί
^-&?ϊΐχνύων είς τούς Έλληνας τάς
ωφελείας της συνβργασίας καί τούς
Α'.^νοος άνευ αυτής. Καί γιά νά
«.η σάς πολυασχολήσω, θά πάρω
Φ πόλιν μου, ώς παράδειγμα:
Έχομεν άρκετά 'Ελληνικά αα-
"α-τηματα ποΰ δύνανται νά άγορά-
5α:^ν^ βτχκ* είς την όποτΛεμένην
5τα· οείαν ΟοορβΓαίΐνβ δοοΐβτ^τ
Ιηο νά σοναχθη αρκετόν κεφάλαι-
το
2ϊ-*ά γιά δλους, όχι μόνον γιά τα
»-->τ, της. Έχοσα δέ ές;σφαλισμέ-
".» την κατανάλωσιν των μελών
"^? θά δύναται ευκόλως νά άγορά-
ιΐ, ,-ΐίγαλας ποσότητας άπό τάς πη¬
γάς είς χαμηλάς τιμάς. Τό Συμ-
ίθολ-ον τής άνω έταιρείας καθ1 ώς
ν:" ο! Ιιπάλληλοι, θά άπαρτίζεται
2~3 έντοπ!Ό^ς. Όττν σονείθίσω-
υ:/ ■/■3! τα κερδη μάς άνοίξουν τα
'^τ·α καί λησμονήτωαεν ότι δέν
^-'ΐ.3ωνο5μ.εν γιά συνετα-.ρκτμούς,
τοτε ηίΐπορεϊ νά γίνουν γενικαί έ-
νά γίνουν γενικαί ε·
«ΟθορΘΓ&ΐΐνβ» μέ Έλλη-
βάν<*,7ΐ μέ Ελληνικήν δι- ύπαλλήλους καί είς -----Ρα των Ήν. Πολιτε:- "' με όλα τα ε?3η τοΰ 1φοδιασμ.οΰ -νοίοχείων, έστιατορίων κ.τ.λ. Πρώτα όμως άς αρχίσωμεν μέ πικούς συνεταιρισμοΰς. Άς άρχί- σουν οί πρωταγωνΐσταί, τ) μέν κ. Β. Ίωάνν^^ διά τό Π ίττσμπουργ, οί δέ κ. κ. Πάπας καί Γ. Ραπτίου διά τό Ντητρόϊ'τ, μέ τοπικούς συν- εταιρισμούς γιά νά γίνη άμέσως ή άρχή, χρίν έξατμ'.σθη ό ένθθυσια- σμός μας. * * # ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ Υ¬ ΠΑΡΧΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΙΣ. "Οχι «ώς να γελάοη ό εΣς τόν άλλον και δχι: η θα μέ «άρης 5, να η& πάρω —1¥» εφαρμοσθή τό Ί- απωνικόν αύοτημα της β-υνεργαβίας. Ό κ. Ιω. Π. Κυριακόχο-ιλος έκ Γαπιρα, Οοΐο., διά μακράς ωσαύτως έχιστολής τού πρός ημάς έπιλ^μδάνεται τοΰ αύτοΰ, ώς άνω, Οέματβς, γράφων μεταςϋ των άλ¬ λων τα εξής: Πρώτον καί κύριον διά νά συν- ενώσωμεν τούς "Ελληνας είς μίαν κραταιάν οργάνωσιν, καί διά νά τούς υποδείξωμεν τόν τρόπον τής συνεργασίας καί τής άλληλοδοηθεί- ας, είναι νά τούς συστησωμεν την εμπιστοσύνην καί τόν τρόπον τοΰ φέρεσθαΐ. Διά νά υπάρξη ιςμπιστο- σύνη πρεπει νά υπάρχη συνεννόησις, τάξις καί πειθαρχία καί δχι τό πώς νά γελάση ό -είς τόν άλλον καί ότι ό ενας είναι άπο 'δώ καί ό άλλος άπό 'κεί! Πρεπει νά τούς υποδεί¬ ξωμεν ότι είναι έπείγουσα άνάγκη ν ά όργανωθώμεν καί άλληλοΰπο- στηριχθώμεν ίνα άντεπεξέλθωμεν είς τούς ξένους άνταγωνιστάς μας. Διά νά προκύφουν τα ποθοΰμενα άποτελέσματα χρειάζεται σύστημα σονεργασίας ώς τό Ίαπωνικόν τοι¬ ούτον. Καμμιά επιχείρησις δέν προ- οδεύει εάν δέν έχη ανωτέραν διοί- κητ'.ν. Μέ τό «μεγαλειτέραν διοί¬ κησιν» δέν έννοώ, ^έδαια, τό μεγάλρ ψάρ; νά τρώγη τό μικρό! Δύο πράγματα είναι άξ:α λόγου: Ή νά διεοθύνης ή νά διευθύνεσαι. "Οταν διε^θύνεταί τις εκτελεί κα¬ θήκον. "Οταν όμως διευθύνη 'άνα- λαμοάνε'. ευθύνην. Όταν υπάρχη «ύποψία» είς την μέσην καί όταν έπαναλαμβάνεται τό ή θά μέ πάρης ή 6ά σέ πάρω, δέν φέρεται κανένα άποτέλεσμα. Τό κοινωνικόν σύστη- •αα τής συνεργασίας είναι αναλό¬ γως των καταθέσεών τού είς την έίγασίαν, ό καθείς θά λάβη τό κέρ- δ'ος τού μεθ' εκάστην έξαμηνίαν.^ "Οπως ευρέθη έκείνος ποΰ ώργα- νωσε την ΟΑΡΑ καί «κεΤνο.ς ποΰ ώΐγάνωσε την ΑΗΕΡΑ, πρεπει να ευρεθή «ι ό κατάλληλος νά όργα- νωση τούς "Ελληνας είς συνδικάτα. Η ΜΟΥΣΙΚΗ Δ1ΑΜ0ΡΦΩΝΕΙΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ επί Τε-αν ΝΕΟΣ πρό όλίγου αφιχθείς έξ Ελλάδος, την Μουσικήν είς τό έν Πάτραις άνεγνωρισαενον 1 ΕΛ11Λτ,ντ>
νει παραδόσεις διολίου, μέ λίαν λογικάς άπαιτησεις. Ά™"^*^""
καί συστηματική διδασκαλία, κατ' οίκον ή έΐωτεοικως. Αποταθητε.
315 ΡίΑΝΕ 5ΤΚΕΕΤ, ΝΕ»ΥΑΒΚ, Ν. ύ.
ΤΗΛ. ΜΙΤΟΗΕΙΧ 9091-
ΑΓΓΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΒΙΟΗΑ
Μόνον $5.00 μηνιαίως. Διδασχαλία άτομιχΐ, 'Αγγλιστΐ- ^
«τί, παρ' Άμερικανίδο;, κατόχου της 'Ελληνικης. Ανοικτη
564 ~*7ΤΗ ΑΥΕ. (Μεταξύ 40—41ης ΟδοΡ) ΝΕτΥ ΥΟΗΚ
Μία σκηνή άπό τό κινηματόδοαμα «ΎνΊιβη Μθδθονν ^&ι1^IIδ», τό οποίον έ;τιδεικννεται είς τό θεατρον
«ΙΊΙπΐ Ουϊΐά Οΐηβπι&», επί τοϋ 8ου Δυτικοΰ Δρόμου, αριθ. 52.
Κιί έπειδή δέν είναι «δλων των
άνθρώπων άρχειν», κατά τόν Διο-
γενην, ό καθείς πρεπει νά γνωρίζη
την θέσιν τού καί νά φροντίζη νά
μανθάνη καί συν τφ χρόνω νά προ-
άγεται.
ν. ε.
Ίΐραία υπήρξεν ή έκδρο-
μή της Κοινότητος.
Λίαν έπιτυχής υπήρξε καί ε¬
φέτος ή τρίτη έτησία έκδρομή
τής Κοινότητος μας είς αριθμόν
χαί μεγαλοπρέπειαν, είς τό έξο-
χικόν πάρκον Ντόόλαπ Σπρίγκς,
μίαν μαγευτικήν τοπσθευίαν.
Ή έκδρομή αυτή θά μείνη ά-
λη.σμόνητος είς ολους μας Ενεκα
τής ωραίας διασκεδάσεως καί της
άφθονίας καί ποιν.ιλίας των φα¬
γητόν, τ άόποϊα έδωρήθησαν πα-
ρά έμπόρων χονδρικής πω).ήσεα)ς
τής πόλεώς μας, ίνα ενισχυθή πε¬
ρισσότερον τό ταμείον τής κοινό¬
τητος μας. Θαυμασίως ειργάσθη
καί ή διοργανωτική έπιτροπή τη;
έκδρομής υπό τόν άκοΰραστον κ.
Ιω. Καμπουράκην. Πλέον των 60
αΰτοκινήτων γεμάτων άπό όμογε-
νεϊς τής πόλεώς μας και των πε-
ριχώρων είχον σιτγτιεντρωθτί είς
τόν τόπον της συγτίεντρώσείος
την ωρισμένην ώραν. Επηκολού¬
θησεν άφθονον γεΰμα συνοδευό-
μι νόν άπό διάφορα άνψυκτικά ·καί
είτα οί παρκΐτάμενοι (τυνηθροί-
σθησαν εις την αίθουσαν τοΰ χο-
ροΰ δπου λίαν νίαταλλτιλονς ωμί¬
λησεν ό Ιερεύς μας, αίδ. κ. Γ. Δα-
κέας. Έκ μέρους της Κοινότητος
προσεφώνησε τούς πανηγυριστάς
ό ταμίας τοϋ Δ. ■συμδουλίου χ. Κ.
Τσίρος καί ό κ. Νικ. Παπαποστό-
λου έκ μέρους τής Διοργανωτικής
έπιτροπής.
Οί ρήτορες έξύμνησαν τα άγα-
Οά ήθικά καί ΰλιν.ά άποτελέσμα-
τα τοιούτου εΐδους έθνικόνν σνγ-
κεντρώσεων, τα όποΐα έπώροΰν
ίύνοικως είς την όμογένειαν. Εί¬
τα εγένετο ή έκκύδευσις έργοχεί-
ρων, δώρων ψϋ άρτισυστάτου
ουλλόγου των Κνριών υπό την
προεδρίαν της κ. Γεωργίας Νό-
ση, καί τα όποΐα άπεφερον κέρ-
δος πεντήκοντα δολλ. Μετά ταΰ-
τσ πολυόργανος όρχήστρα έ<Γ/ίόρ- πιοε χαράν καί αγαλλίασιν είς τοΰς χορευτάς καί περί την εσπέ¬ ραν οί έκ&ρομεΐς ήρχισαν νά άπο- χωροΰν ίΰχοριστημένοι άπό την όλην έκδρομήν. * * * Έν ευρεί κύκλω προσκεκλημέ- νων <τυγγενώνΧκαί φίλων εγένετο ή βάπτισις τοϋ ποωτοτόκου τέ- κνου τσϋ κ. Γ. Τσάμτ). Τό μυστή¬ ριον ελαΰε χώραν είς μεγάλην επί τούτω διακοσμπθεΐσαν αίθουσαν, δπου έπψ-ολούθησε 'διασκέδασις μετά γορών καί άσμάτων μέχρι πρωΐας. Άνάδοχος παρέστη ή κ. Εύαγ. Καλινίκου, έκ Μπουρλιγ- κτον, Β. Κ., όνομάσαοατόν νεο- φώτιστον Ιωάννην. ΝΕΜ ΥΒΒΚ ΟΙΤΥ ΜΑ5ΟΝ αΤΥ ΙθλΥΑ Ό «Έθνικός Κηρυξ> καί δλαι αί
έκδόσεις τού πωλοννται παρά τοϋ άν-
οοσώπου μα: κ. Γεώργιον Π άπαν.
;3ο«Τ544 Ν. ΑϋΑΜδ 5ΤΚΕΕΤ.
όστις δέχεται καταχωρίσεις αγγελιώ»
καβώ; καί ίγγουκράϊ σννδρομητων.
Βαβσα,ριώ—κη γι-
ορτή.
Ή άνταπόκρ'.σις Άθηναίου δημο-
σιθγράφου, άναϊημοσιεοτ)εΤσ7 είς τάς
έϊώ Ελληνικάς έφηταερίϊας, έκ τής
άνά την Πελοπόννησον περ'.οδείας
τού, ερχετα! στή μνήμη μο->, όσάχις
Τϋναντώ Ινα Βασσαρϊίον, ιτολύ δέ
περισσότερον όταν βρεθώ σέ χχμ^'ά
Βασσαριώτικη γιορτή.
"Εγρΐ^ε στην έν λόγω άνταπό-
κρισί τού ότι είκοσι πέντε Βασσα-
ραίοι στήν Αθηνά Ικαμαν ενα Σν-λ-
λογο, τόν «Δ!όν^σο», πώς έξέδωσαν
μην.3.ϊο περίθδικό τό (οΜαλε·δό»,
πώς μέσα σέ μικρό διάστημα, μέ την
βοηθεία των Βασσαριώτικων ΣΑ-
λόγων Νέας Υόρκης, Βοστώνης
καί Σικάγου κατώρθωσαν νά κάμουν
δημόσιο δρόμο, καί πώς ή εύγενής
τού; αυτή χειρονομία εγένετο άφ«ρ-
μή νά έξαπλωθή είς την Λακω-
νίαν, Π ελοπόννη<τον κα·ί όλην την Έλλάδα ό όργασμός δι' όδοπθιΐα καί κο'.νωνικά εργα. Την περασμένη Τετάρτη Ιδωσε την πρώτη έτησία έκδρομή ό έν Νέα 'Τόρκη Σύλλογος Βασσαραίων είς'τό ΟγΟϊοπ Ροίητ ΡαΓΐί. Τά¬ ξις μεγάλη, περιχοίτ,σΐς καί άφθο- νία φαγητών ήσαν τα κυριώτερα χαρακτηριστικά τής δια-σκεδάσεως των ιύπερεκατονπεντήκοντα παρε>
ρεθέντων. Ό κ. Ζωγράφος, ό κ.
Κλεόδολος Κοκκορός, ό κ. Σταυ-
ρακος καί άλλο;, φίλοι των έορτα-
ζόντων, ευρίσκοντο μέσα στό ευχαρι
καί ώραΐο άνθρώ-πϊνο σΰμ.χλεγμα'.
Έκ τούτων, ό χρώτος προσεφώνησε
την όμήγυριν μέ μιά εξοχη πρεσ-
λαλ'.ά καί ετραγούδησε τό μεστόν
άναμνή<Γεων παλα:ό τραγοΰδι «Λά- γιο άρνί», καταχειρο-Αροτηθείς, ένω ό ίευτε-ρος—Πρόεδρος των Λακε- ϊαιμονίων—άπήγγείλεν ενα ποίημά τού «Στόν Βασσαρά», ν.αταχειρο- κροτηθείς, έπίσης. Έδότ}ησαν μετάλλια είς τούς ά- ριστεόσαντας είς τα διάφορα άγω- νίσματα καί είς τόν χορόν ποϋ επ¬ ηκολούθησε άχράτητος καί ένθο>
σιώδης, διά νά άφήσοον μιά ήμέρα
γλεντιοΰ αλησμόνητον στή μνήμτ]
χάθε έκδρομέως.
"Ενα μεγάλο ε3γε στούς Βασ-
σαραίους καί μιά εϋχή: νά δίνο>ν
τακτ'.ν,ώτερα τέτοιες γιορτές.
ΕΝΑΣ ΘΑΓΜΑΣΤΗΣ ΤΟΓ2
ΖΗΤΟΥΝ Ε": ΕΑΑΑ&ΟΙ ΤΟΝ
ΠΑΤΕΡΑ ΤΩΝ ΕΒΠ
Ό κ. Παναγιώτης Τατίκος,
•/.άτο'.κος τής όδοΰ Κολοκοτρωνη,
αριθ. 18. Καφφενείον τα Καλάδρ>
τα. έν Αθήναις, μάς^ απέστειλεν
Ι επιστολήν διά της οποίας πα^α-Λϊ-
ίλεί πάντα γνωιίζοντά τι περι τής
! διααονής τοΰ πρό Ιδετίας έλθόν-
' τος είς την Αμερικήν πατρός το.>
Ευστράτιο.) Τατίαοο,-έκ Μυτιλή-
νης, νά γράψη είς την ανωτέρω
διεύθυνσιν.
Πρό καιρού, ή πάσχοοσα έν Έλ-
λάϊι οίκογένε-ά τού έπληροφορήθη
ότι ό Τατίκος εΰρίσχεται έν Νέα
ΡΑΤΕΒδΟΝ. Ν. Υ.
Ό «'Εθνικός Κηρυξ» και όλαι αί
έκδόσεις τού πωλοΰνται πα^ά τοΰ ά-
τιπροσώπου μας κ. Π. Σιαόπούλ^ον,
234 Ματΐΐβΐ 51., ένθα γίνονται δεκταί
καταχωρήοεις μιχρόιν άγγελιών·, καθ-
ώς καί εγγραφαί σννδοοιιητών.
ΔΕΝ ΧΟΡΕΥΕΤΕ;
Τελεία καί ήγγυ-
ημένη διδασκα).ία
όλων των νεωτέ-
οων χορών διά
σκηνάς καί σαλό-
νια, κατά μάθηιια,
ή κατ' άποκοπήν.
Μαθήματα κατ' οί¬
κον. Επισκεφθήτε
μας διά νά πεισθή¬
τε. Ώραι: 10 π. μ.
"—10 μ. μ.
ΤΗΕΟΟΟΚΕ ΒΗΟΟΑ8
ΌΑΝΟΙΝΟ δΤίϋΙΟ
37
«V.
76ΤΗ 5Τ., ΝΕτΥ ΥΟΚΚ
Τβΐ. διΐδςαεΐΐδηηα 1341.
ΔΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΜΕΓΑΛΟΙ Ιν,ΕΛΕΤΗΣΑΤΕ
ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΝ ΣΚΕΨΙΝ
ΕΠΙ ΤΗΣ ΙΙΡΟΟΛΟΠΟΥ ΚΟΣΜΟΪ
Τό νέον ούγγοααμα την Άρχιουηάχτου τοϋ ι-Έ&ηκοϋ Κήρνκος»,
χΑΙ Βάοεις τής Προοδον», άταλύει τα ηαγ-ΛΟομια ζψήματα. Τ6
ϊργον πλοντϊζει τάς γνώοεις, φωτίζει χαί άννψώνει τόν άναγνώ-
γιψ. Ό ονγγραψευς επί δλων των ζητημάτω* τής επιτυχίας τώ»
ατόμοΐΎ καίτης προοδον έν τφ χόομφ, παρονο»άζει ομιλούντος, έξ
5λων των εθνών τούς μεγάλονς άνδρας τής Παγκοσμίου Σκέψεως.
Διά νά λνοητβ χό πρόβλημά οας πώς 9ά π(ιοοδενοψε, μεΧετήοατβ
ίό ϋανμάοω* αίηο ανγγρα/ίΐια, άΛονγααμα ηολιετών πνενμοπιχών
Ιγώνων. Είναι ογκώσης ιόμος, δεμένος, με απειρίαν ειχόνων.
Άηοκόψατε χαί ά.τοστείΑαΐε σήμερον ϊό κάτωθι
ΗΕΚΑ^^
Ηθ ΥνΈδΤ 86ΤΗ δΤ. ΝΕνΥ ΥΟΚΚ. Ν. Υ.
ΤαχυδρομήοοτΓβ τό νί«>ν σνγγρεοαμα: «Κοιντενιολογικαί Μελέται: ΑΙ
ΒΑΣ2ΪΧ ΤΗΣ ΠΡΟΟΛΟΥ», οεμένον. Έσωκληω τ«> αξίαν τσυ $2.75.
Ή στ£ί?.ατέ το Ο. 0.1>.
"Ονομα.....................................................*.
Διενθννχης
Πόλις
«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ».— ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 1929.
ΤΑ
ΤΑ ΜΕΓΑΛΟΦΥΗ ΓΙαΪΔΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΣ
01 ΜΕΓΑΛΟΦΥ'ΓΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΗΛΟΑΝ ΑΠΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΕΡίϊΤΑ.- Ο ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ, Ο
ΓΥΙΟΣ ΜΙΑΣ ΧΩΡΙΑΤΟΠΟΥΑΑΣ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΣΥΙΥΙΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΥ.- Ο ΦΛΟΓΕΡΟΣ
ΕΡΩΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΟΓΡΗΑΣ.--ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΝ ΣΤΡΑΤΑΡΧΑΙ ΠΟΥ ΗΣΑΝ
ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.- Ο ΓΕΝΝΑΙΟΣ "ΝΟΘΟΣ ΤΗΣ ΟΡΛΕΑΝΗΣ".-- ΟΙ
ΥΙΟΙ ΤΟΥ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΟΣ.-. Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΟΥΜΑΣ ΥΙΟΣ ΚΑΙ Ο
ΙΊΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΑΡΕΔΕΧΕΤΟ.
«Γ
Ή μητέρα ή φύσις είναι έξ *< καλή χάντοτε χρός δλα τα χαιδιά της, καί σκορχίζει σ' αύτά τα 2ώ- ρά της, χωρί^ νά ρωτάτ) άν ήρθα- νε στόν κότμο σύμφωνα μέ τούς άν- θρωχίνρυς νόμους, δηλαδή άχό γά- μ,ο εύλογημένο άχό την έκκλησία Π αναγίες χού ζωγράφιζε γηρο καί αητέρα τού μιά καλογρηα! Ό χατέρας το.) χοί» ήταν έχίσηζ διάσημος ζωγράίρος, Λαί λεγότανε Φρά Φίλιχχο Αί—χι, χρησιμοχοιοΰσε την ώραιοτάτη καλογρηα Λουκρι- ' "οΰι ώς μοντέλο γιά της τια Μχοΰ κι' άχό την πολιτεία, ,ή άχό μιά ε- νωσ1. χού όφείλεται μόνον στόν ε¬ ρωτα. Ή φύσις ένδ'.χφέρεται γιά τίς κοινωνικάς συνθήκες καί μάλι- ζχ7. φαίνεται, ότι δΐίχνει μιά ίδιαί- τερη χροτίμησι καί συμχάδεια στά χαιδιά αύτά τής άγάχης καί τούς άλλα έ- ;σα σ' χαρίζει τή μεγαλοφυΐα ή ολ' ξαιρετίκά χαρισματα. Άνάμει ;οΰτι, ώς μοντέλο γ'.α^ τής _ ίες χού ζωγράφιζε. Άχό την γνωοΕξχία αυτή χρ&έν.υψε ενας φλο- γερος έρως, κι' έτσι ό Φιλιχχίνο Λίχχ'. εί?ε τό φώς. Ή φύσις δμως δέν κράτησε κακία στούς δύο μο- χού χαρέιδησαν τόν δρκο τθϋς και •χαρισε στό χαιδί τοος μέγα- Λ. Ι . » » λοφυια μεγαλητερη κ'. ·α.χο τον χατεοα τού. Έκτός όμως άχό τους ζωγρά- διασημος Γαλλος στραταρχης, κο- εμχνευομενους χοιητας, σοφους έχιστημονας, • Πο:ός δεν γνωρίζει τόν Λεονάρ- οο ντά Βίντσι, τόν με^αλοφΰή Ί- ταλό ζωγράφο χΰύ ΰχηρξε συμφώ¬ νως έξ ίσου μεγαλοφυή^ γλίχτης, άρχιτέκτων κ?ΐ μηχανικάς. Ό Λε- ονάρδος ντά Βίντσι ήταν Ινα άχό τα -αιϊιά τή ς'άγάχης. Ό «Ετέρας τού Σόρ Πιέρο, συμδολαιογράφος στή Φλωρεντία, χοίι δέν διακρίνετο ώς ί?2ΐρετ(ζ.ό κεφάλί, έρωτεύθηκε μ-: χάθος μιά νεαρή χωριάτισσα άπό το χωριό Βίντο-ι, χού την ελεγαν Κατβρινα Γι' αύτην άργότερα εΐ- άό ή έ ρ η ργρ χώθη-χ,ε δτ! ήταν άχό καλή οίκογέ- νε; ·ατ χιθχνόν ό ντά Βίντσι νά έ- χήρε άχ' αύτην τα ανωτέρα χνευ- μζτιχά το^ 'χαρίσματα. Ό Σέρ Πιέρο είχεΤταντρΐατη νομίμως μέ άλλ ο άλλες τεσσαρες γυναίκες αί ς τού έχάρησαν σονολικώς ενδεκα πιι- ϊ'.ά. Μετά τόν θ^ατό τού, τα ά- δελφια τοΰ Λεονάρδου Ικανοτν ϊίκη εναντίον τοο γιατί δέν ηθελαν νά άναγνωρίσο^ν τα Τ3ια μ' αύτοι»;, κλη ρονομικά δικαιώματα γιατί ειχαν ΰ χαρανόμως. Πράγμα χού ότι χάντα τό σιψ,φέρον είναι χάνω δχΐ μόνον άχό την συγγενική άγάχη, άλλά καί άχ' αύτην άκόμη την «κτίμησι τής μεγαλτ>φυίας.
"■Ενας 3ίλλος μεγάλος ζωγράφος
τής 'Αναγεννήσεως, ό Φιλιχχίνο
Λίχχ'., είχε χατέρα τού ενα καλό-
λεάνηςυ
ς , ή φ
γές τοΰ χρίγκιχος τής Όρλεάνης
Λο>δοβί·Λθ·ο. Ό ΐϊιος δχτ μόνον δέν
ντρετόταν γιά την καταγωγη τού,
άλλ' άχ' εναντίας έλεγεν, δτι τα
Τ7'.·ίιά τής άγάχης είναι χαιδιά
τού Θεοό, ουτε καί Ούμωνε, δταν
τόν άχοκχλοΰταν μέ τό χαρακτη-
ό όνοξχα, «ό νόιθος τής Όρ-
μέ τό -όχοϊον ·άχατ)ανατί-
η στϊν έκατονταετήι χόλεμον
ντςΓαλλίας εναντίον τής'Αγγλίας.
"Λλλος δίάσημος ο-τρατηλάτηις
ήτο ό Λίχυρίκιος κιάμ.ης τής Σα-
Ηωνίας, φυσ'.χ,ός γυιός τοϋ 'δασιλε-
ως τής Σαξωνίας, Αύγουστον τού
Δ'ονατο'ό καί τή,ς εύνοουμένης τού
'Λουρόρας, κομήσσης το5 Καίνιγκσ-
μαρκ. Ό Μαυρίκιος &δρεψε δάφνες
άχειρες χολεμώντας στή Γαλλία,
στά Φλά·/5ρα, στήν Οίόγγαρία, στή
Γβραανία καί στήν Όλλανδίαν, καί
0X6) ς ήταν άνίκητος στχτ^ χόλεμο,
έτσ! άνίκητος ήταν καί στήν καρ-
διά των γυναικών. Θεωρεΐται ώς
εν<7ς άχό -.ούς σχο^δαιοτέροϋς στρα- ά Λί ΙΔ' Ά ρ τάρχας τοό Λθ'οδοβίχ,ο^ ΙΔ'. Άρ- γίτ-ερα, δταν χε'.ά κο'οράιΓθηκε άχό τής χολεμ.κές τού δάφνες, άχεσύρΰη στό χαί.άτι τοΰ Σα<μ-ό·ρ δχου μάζεψε γύρυ τού "τ,λο^ς τούς καλλιτέχνας κ7ί ϊιανοουμένοιις τής έχ&χής τού." Κι' ό βασιλίίις Αύγουστος· τής Σα- ςωνίας καί ή Άουρόρα Καίνιγκσ- οαρκ ήταν νχερήφανοι γίά τό χαιδί τοος αντο. 'Εχίση; καί δύο διάσημοι Γάλ- λθ'. πολϊπκοί, ό κάμης Βαλίβσν.η καί ό δούς τοΰ Μορνύ, ό-φείλουν την ΰρΒί τ»'.ις είς χαροδικους ερωτας. ό Φλό Άλέξ ρ ς ς ρ ρ Ό χρώτος, ό Φλωριανός Άλέξαν- δ,ρος κάμης Βαλ·έβσκη, ήταν φκι- κός γυώς τοΰ μεγάλον Ναχολέον- τος κ<7ΐ τής Π ολωνίδος κομ.ή«ισης Βαλέβσκη, κι' εδίΐξεάσύΥ/.ριτες χο-. λιτΐκές ίκανότητες. Πέθανε σε ή- λ'.κία 58 έτών /.αί ή άχώλειά το.ι έστοίχισΐ χολύ στή Γαλλία. Ό δε./τερας χάλί, ό Κάρολος, δοί;? τοΰ Μςρν^, ειχε μητέρα την βασίλ'.σσζ Όρτενσία τής Όλλαν- δίας, την χ^ριτωμένη κόρη τής Ί- ωση^ίνας Λΐχοοχοναί καί σύζυγον τοΰ Λουί^δίχ.ου Βοναχάρτοι>, άίελ-
φοΰ τοΰ Μεγάλθϋ Ναχολέοντος καί
χατέρα τόν μ,έγαν σταυλάρχην τής
Ή Κάρολ Βάν "Εττεν χαί ή Μάρθα Τζέιν Χόλλις θεώμεναι την παοέλασιν
έν Σαουθάαπτον. Λόνκ Άϊλαντ.
Ή δεσίτοινίς Κτόροθυ Ντοϋγκινς, έκ
Τουσκαλοΰξα, Άλαμπάμας, ή όποία
έβραβεύθη έν Μομπίλ διά την ώραι-
οτέραν μπανιώτικην φορεσιάν, λαβού¬
σα τόν τίτλον «Μις Άλαμπάμα».
μητέρας .τθΰ, τόν καί μη
Κέμητα Φλαώ. -Ό κόμης τοΰ Μο?-
νί, έφημιζόταν ώς ενας άχό τούς
ττειό χνε'^ματώδεις καί χαριτωμέ-
νους άνθρώποϋς τί/ς έ-
χο·/?ς, άλλ' έστερείτο χαρακτήρος
καί ήΟ'.κής. Μετά τόν θάνατον τθΰ
μίλ'.στα τον «χεκάλεσαν άχατεώνα
καί χαληά^Θρωχον. Τό γεγονος 2-
μως. είναι δτι ό Ναχολέων ό Γ',
όφείλεΐ σ' αυτόν την άνάρρησίν
στό ^ρόνο τής Γαλλίας.
Σύγνρονός τού σχεδόν ήτο ό Αύ-
οτριακος κόμης τοΰ Μόντε Ν«υόδο,
ό όχοϊος διετείνετο, δτι είχε μ,ιι-
τίροί την αύτοκράτειρα Λουΐζα, την
?εύτε;η ,σύζιογο τοϋ Ναχολέοντος
καί χατέρα το·ο τόν Αύσ-ριακο στρα-
τηγό κόμητα τοΰ Νάϊ~τεργκ. Ή
άλήθεια σχ£τίκώς είναι, δτι ένόσω
ά/.όμη ό Χαχολέων ήταν Αύτοκρά-
τωρ, γ.3-01 την έχοχή χο!) ό Νάιχ-
?ϊ ε!·Χε τ^1 ώς χρέσδος στό Π α¬
ριστ, κ^κλθί-οροΰσε ή φήμη, ότι ή
Αύτοκράτειρα τοΰ Ιδειχν» ϊξαιρετ!-
Ή κ. Μάξιν Χότζες Ρίκαρντ ή όποία έλαβε μόνον 5.000 δολλ. άπό την με¬
γάλην περιουσίαν τοΰ αποθανόντος συζύγου της.
κή «υνοια καί συμχάθεια. Μόλ'.ς δ-
μως ό Ναχολεων άχέθανε στήν 'Α-
γία Ελένη, ή Μαρία Λουίζα χα^1-
--•ρεύθηκεν άμέτ<ος μέ·τόν εκλεκτον τής καρδίας της. Ό κόμης Μον- τενοϋόβο έφθασεν εως τρ-ν" βαθμόν τοΰ έχιτελάρχου, διεκρίθη στήν Ί- ταλιν.ήν εκστρατείαν τοΰ 1Θ55 καί τβ 1864 έλκβε. τόν τίτλον τοΰ χρίγ- κιχος. Ό γυΐός'του ήταν ό χανίσχο- ρος μέγας αύλάρχης τοΰ Φραγκί- σκου Ιωσήφ καί σ' οώτδν δφείλετα' ή άνακαίνϊσις των μεγάλων 6εά- τρων τής Β:έννης. Π αιδί τής άγάχης ·ηττ) καί ό Ντ' Άλμχέρ, ό μέγας Γάλλος μα- Οτ^χατικός, έ μεγαλήτερος τοΰ 18θ".ι αιώνος, χού τό σύγγιραμμά τού χί- ρί διιναμ:κής έχροκάλεσε άναστά- τωσ! στήν έ-ι<—ήμη. Φαίνετα'. δέ δτι την κλίσι τού στά μαΰηματ:κά ε·/.λη·?ονόμα;ο-ε άπό τόν πατ«ρα τθ'ο, τόν άιξιωαο'τικόν τοΰ μηχανικοΰΝτε- τόνς, «ν καί ή μητέρα τού, ή Κα Τενσίν, λέγ-εται, ότι ηταν μιά άχό τής έξ-οχνότερες γυναίκες τής έχο- ή της. Καί ό ίίίίσημος Γάλλος συγγρ(7- ύ Άλέξανδρος ό Δουμάς ϋίός, ό χασίγνωαΓθς συγγραφεύς ίής«Κ·>
ρίας μέ τάς Καμελίας», ήτοτ> φ·>·
σί/.ός γοιόί: τοΰ συγγραφέως τοΰ
(ΐΜόντε Χρηβτου»,'Αλε!ξάνδρ9υ Λο>
μ δίάσημος μουσουργος κα:
Ηιανίστας Λίστζ καί μητέρα τη;
ή ΥΜτριχ Ντ' Άγκόν, γνωστή ώς
ίοτορική συγγραφεύς, χού μάλ'^τα,
ενα έ'ργο 'της 6ραδ«ώθηκε άχό τή"
Ραλλίκή Άκα'ϊημία. 'Ως χαιδί τώ
ερωτος φαίνεται, δτι κχί ή Κοζψ·*
ένέχνεε τόν ερωτα γ'ατί, ένω ήταν
χαντρε^μένη μέ τον καθηγητήΛΙχ-1-
/ώ5, ξετρέλλανε σέ τέτοΐο σημεϊο
τόν Βάγνερ χού ήταν στενός φίλοί
ΐοΰ σ'-·ζόγο·^ της, ώστε τόν εκανε
ά χωρίσϊ) την δΐκή τού γκναΐκα κα:
νά χληγώοττ τόν φίλον τού, τοει?-
νοντάς τοο την γυναίκά τον. "Ετσ'.
ομως καί ό Βάγνερ στόν «Τρ'.στάνο
καί Ί'ζόλΒη» άχοκαλεί την «γάχη.
ώς «την δασίλΐσσα τοΰ χειο ριψο-
>.?νΐυνοϋ Οάρρους χού κ^ρΐαρχεί στή
ζωή καί στό ΰάνατο».
Στή μάντρα μεσα στήν παληα
πρωϊ πρωί πιάνουν δουλειά
κάτω άπ' την γέρικιαν έληά.
Χτυποΰν τα σύνεργα κι' άχοΰνε
καί μάρμαρα δσπρα πελεκοϋνε,
χαράζουν, κό6ουνε_ μετροΰνε.
Των άματιων λάμπει ή θωρια
κ' εχουν στά χέρια τα βαρεία
σμίλες, καλέμια καί σφυριά.
Σκληρά τα μάρμαρα χτυπιοϋνται
κι' ασπρα κομμάτια |επετιοΰνται
ποΰ έδω κι'_ έκεί σκορπιοϋνται.
"Ασπρη μαζύ πέφτει κι' ή σκόνη
κι' άσπροι οί τεχνϊτες σδν τό χιόνη
σκολοϋν την ώρα ποΰ νυχτώνει.
Κι' άσπροι προβάλλονν, ίεροί,
στήν νύχτα την φανταχτερή,
των πεθαμμένων οί σταυοοί.
Μ. ΛΑΜΙΡΑΛΗ2
ΤΑ
ΤΑ ΜΕΓΑΛΟΦΥΗ ΓΙαΪΔΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΣ
01 ΜΕΓΑΛΟΦΥ'ΓΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΗΛΟΑΝ ΑΠΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΕΡίϊΤΑ.- Ο ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ, Ο
ΓΥΙΟΣ ΜΙΑΣ ΧΩΡΙΑΤΟΠΟΥΑΑΣ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΣΥΙΥΙΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΥ.- Ο ΦΛΟΓΕΡΟΣ
ΕΡΩΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΟΓΡΗΑΣ.--ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΝ ΣΤΡΑΤΑΡΧΑΙ ΠΟΥ ΗΣΑΝ
ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.- Ο ΓΕΝΝΑΙΟΣ "ΝΟΘΟΣ ΤΗΣ ΟΡΛΕΑΝΗΣ".-- ΟΙ
ΥΙΟΙ ΤΟΥ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΟΣ.-. Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΟΥΜΑΣ ΥΙΟΣ ΚΑΙ Ο
ΙΊΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΑΡΕΔΕΧΕΤΟ.
«Γ
Ή μητέρα ή φύσις είναι έξ *< καλή χάντοτε χρός δλα τα χαιδιά της, καί σκορχίζει σ' αύτά τα 2ώ- ρά της, χωρί^ νά ρωτάτ) άν ήρθα- νε στόν κότμο σύμφωνα μέ τούς άν- θρωχίνρυς νόμους, δηλαδή άχό γά- μ,ο εύλογημένο άχό την έκκλησία Π αναγίες χού ζωγράφιζε γηρο καί αητέρα τού μιά καλογρηα! Ό χατέρας το.) χοί» ήταν έχίσηζ διάσημος ζωγράίρος, Λαί λεγότανε Φρά Φίλιχχο Αί—χι, χρησιμοχοιοΰσε την ώραιοτάτη καλογρηα Λουκρι- ' "οΰι ώς μοντέλο γιά της τια Μχοΰ κι' άχό την πολιτεία, ,ή άχό μιά ε- νωσ1. χού όφείλεται μόνον στόν ε¬ ρωτα. Ή φύσις ένδ'.χφέρεται γιά τίς κοινωνικάς συνθήκες καί μάλι- ζχ7. φαίνεται, ότι δΐίχνει μιά ίδιαί- τερη χροτίμησι καί συμχάδεια στά χαιδιά αύτά τής άγάχης καί τούς άλλα έ- ;σα σ' χαρίζει τή μεγαλοφυΐα ή ολ' ξαιρετίκά χαρισματα. Άνάμει ;οΰτι, ώς μοντέλο γ'.α^ τής _ ίες χού ζωγράφιζε. Άχό την γνωοΕξχία αυτή χρ&έν.υψε ενας φλο- γερος έρως, κι' έτσι ό Φιλιχχίνο Λίχχ'. εί?ε τό φώς. Ή φύσις δμως δέν κράτησε κακία στούς δύο μο- χού χαρέιδησαν τόν δρκο τθϋς και •χαρισε στό χαιδί τοος μέγα- Λ. Ι . » » λοφυια μεγαλητερη κ'. ·α.χο τον χατεοα τού. Έκτός όμως άχό τους ζωγρά- διασημος Γαλλος στραταρχης, κο- εμχνευομενους χοιητας, σοφους έχιστημονας, • Πο:ός δεν γνωρίζει τόν Λεονάρ- οο ντά Βίντσι, τόν με^αλοφΰή Ί- ταλό ζωγράφο χΰύ ΰχηρξε συμφώ¬ νως έξ ίσου μεγαλοφυή^ γλίχτης, άρχιτέκτων κ?ΐ μηχανικάς. Ό Λε- ονάρδος ντά Βίντσι ήταν Ινα άχό τα -αιϊιά τή ς'άγάχης. Ό «Ετέρας τού Σόρ Πιέρο, συμδολαιογράφος στή Φλωρεντία, χοίι δέν διακρίνετο ώς ί?2ΐρετ(ζ.ό κεφάλί, έρωτεύθηκε μ-: χάθος μιά νεαρή χωριάτισσα άπό το χωριό Βίντο-ι, χού την ελεγαν Κατβρινα Γι' αύτην άργότερα εΐ- άό ή έ ρ η ργρ χώθη-χ,ε δτ! ήταν άχό καλή οίκογέ- νε; ·ατ χιθχνόν ό ντά Βίντσι νά έ- χήρε άχ' αύτην τα ανωτέρα χνευ- μζτιχά το^ 'χαρίσματα. Ό Σέρ Πιέρο είχεΤταντρΐατη νομίμως μέ άλλ ο άλλες τεσσαρες γυναίκες αί ς τού έχάρησαν σονολικώς ενδεκα πιι- ϊ'.ά. Μετά τόν θ^ατό τού, τα ά- δελφια τοΰ Λεονάρδου Ικανοτν ϊίκη εναντίον τοο γιατί δέν ηθελαν νά άναγνωρίσο^ν τα Τ3ια μ' αύτοι»;, κλη ρονομικά δικαιώματα γιατί ειχαν ΰ χαρανόμως. Πράγμα χού ότι χάντα τό σιψ,φέρον είναι χάνω δχΐ μόνον άχό την συγγενική άγάχη, άλλά καί άχ' αύτην άκόμη την «κτίμησι τής μεγαλτ>φυίας.
"■Ενας 3ίλλος μεγάλος ζωγράφος
τής 'Αναγεννήσεως, ό Φιλιχχίνο
Λίχχ'., είχε χατέρα τού ενα καλό-
λεάνηςυ
ς , ή φ
γές τοΰ χρίγκιχος τής Όρλεάνης
Λο>δοβί·Λθ·ο. Ό ΐϊιος δχτ μόνον δέν
ντρετόταν γιά την καταγωγη τού,
άλλ' άχ' εναντίας έλεγεν, δτι τα
Τ7'.·ίιά τής άγάχης είναι χαιδιά
τού Θεοό, ουτε καί Ούμωνε, δταν
τόν άχοκχλοΰταν μέ τό χαρακτη-
ό όνοξχα, «ό νόιθος τής Όρ-
μέ τό -όχοϊον ·άχατ)ανατί-
η στϊν έκατονταετήι χόλεμον
ντςΓαλλίας εναντίον τής'Αγγλίας.
"Λλλος δίάσημος ο-τρατηλάτηις
ήτο ό Λίχυρίκιος κιάμ.ης τής Σα-
Ηωνίας, φυσ'.χ,ός γυιός τοϋ 'δασιλε-
ως τής Σαξωνίας, Αύγουστον τού
Δ'ονατο'ό καί τή,ς εύνοουμένης τού
'Λουρόρας, κομήσσης το5 Καίνιγκσ-
μαρκ. Ό Μαυρίκιος &δρεψε δάφνες
άχειρες χολεμώντας στή Γαλλία,
στά Φλά·/5ρα, στήν Οίόγγαρία, στή
Γβραανία καί στήν Όλλανδίαν, καί
0X6) ς ήταν άνίκητος στχτ^ χόλεμο,
έτσ! άνίκητος ήταν καί στήν καρ-
διά των γυναικών. Θεωρεΐται ώς
εν<7ς άχό -.ούς σχο^δαιοτέροϋς στρα- ά Λί ΙΔ' Ά ρ τάρχας τοό Λθ'οδοβίχ,ο^ ΙΔ'. Άρ- γίτ-ερα, δταν χε'.ά κο'οράιΓθηκε άχό τής χολεμ.κές τού δάφνες, άχεσύρΰη στό χαί.άτι τοΰ Σα<μ-ό·ρ δχου μάζεψε γύρυ τού "τ,λο^ς τούς καλλιτέχνας κ7ί ϊιανοουμένοιις τής έχ&χής τού." Κι' ό βασιλίίις Αύγουστος· τής Σα- ςωνίας καί ή Άουρόρα Καίνιγκσ- οαρκ ήταν νχερήφανοι γίά τό χαιδί τοος αντο. 'Εχίση; καί δύο διάσημοι Γάλ- λθ'. πολϊπκοί, ό κάμης Βαλίβσν.η καί ό δούς τοΰ Μορνύ, ό-φείλουν την ΰρΒί τ»'.ις είς χαροδικους ερωτας. ό Φλό Άλέξ ρ ς ς ρ ρ Ό χρώτος, ό Φλωριανός Άλέξαν- δ,ρος κάμης Βαλ·έβσκη, ήταν φκι- κός γυώς τοΰ μεγάλον Ναχολέον- τος κ<7ΐ τής Π ολωνίδος κομ.ή«ισης Βαλέβσκη, κι' εδίΐξεάσύΥ/.ριτες χο-. λιτΐκές ίκανότητες. Πέθανε σε ή- λ'.κία 58 έτών /.αί ή άχώλειά το.ι έστοίχισΐ χολύ στή Γαλλία. Ό δε./τερας χάλί, ό Κάρολος, δοί;? τοΰ Μςρν^, ειχε μητέρα την βασίλ'.σσζ Όρτενσία τής Όλλαν- δίας, την χ^ριτωμένη κόρη τής Ί- ωση^ίνας Λΐχοοχοναί καί σύζυγον τοΰ Λουί^δίχ.ου Βοναχάρτοι>, άίελ-
φοΰ τοΰ Μεγάλθϋ Ναχολέοντος καί
χατέρα τόν μ,έγαν σταυλάρχην τής
Ή Κάρολ Βάν "Εττεν χαί ή Μάρθα Τζέιν Χόλλις θεώμεναι την παοέλασιν
έν Σαουθάαπτον. Λόνκ Άϊλαντ.
Ή δεσίτοινίς Κτόροθυ Ντοϋγκινς, έκ
Τουσκαλοΰξα, Άλαμπάμας, ή όποία
έβραβεύθη έν Μομπίλ διά την ώραι-
οτέραν μπανιώτικην φορεσιάν, λαβού¬
σα τόν τίτλον «Μις Άλαμπάμα».
μητέρας .τθΰ, τόν καί μη
Κέμητα Φλαώ. -Ό κόμης τοΰ Μο?-
νί, έφημιζόταν ώς ενας άχό τούς
ττειό χνε'^ματώδεις καί χαριτωμέ-
νους άνθρώποϋς τί/ς έ-
χο·/?ς, άλλ' έστερείτο χαρακτήρος
καί ήΟ'.κής. Μετά τόν θάνατον τθΰ
μίλ'.στα τον «χεκάλεσαν άχατεώνα
καί χαληά^Θρωχον. Τό γεγονος 2-
μως. είναι δτι ό Ναχολέων ό Γ',
όφείλεΐ σ' αυτόν την άνάρρησίν
στό ^ρόνο τής Γαλλίας.
Σύγνρονός τού σχεδόν ήτο ό Αύ-
οτριακος κόμης τοΰ Μόντε Ν«υόδο,
ό όχοϊος διετείνετο, δτι είχε μ,ιι-
τίροί την αύτοκράτειρα Λουΐζα, την
?εύτε;η ,σύζιογο τοϋ Ναχολέοντος
καί χατέρα το·ο τόν Αύσ-ριακο στρα-
τηγό κόμητα τοΰ Νάϊ~τεργκ. Ή
άλήθεια σχ£τίκώς είναι, δτι ένόσω
ά/.όμη ό Χαχολέων ήταν Αύτοκρά-
τωρ, γ.3-01 την έχοχή χο!) ό Νάιχ-
?ϊ ε!·Χε τ^1 ώς χρέσδος στό Π α¬
ριστ, κ^κλθί-οροΰσε ή φήμη, ότι ή
Αύτοκράτειρα τοΰ Ιδειχν» ϊξαιρετ!-
Ή κ. Μάξιν Χότζες Ρίκαρντ ή όποία έλαβε μόνον 5.000 δολλ. άπό την με¬
γάλην περιουσίαν τοΰ αποθανόντος συζύγου της.
κή «υνοια καί συμχάθεια. Μόλ'.ς δ-
μως ό Ναχολεων άχέθανε στήν 'Α-
γία Ελένη, ή Μαρία Λουίζα χα^1-
--•ρεύθηκεν άμέτ<ος μέ·τόν εκλεκτον τής καρδίας της. Ό κόμης Μον- τενοϋόβο έφθασεν εως τρ-ν" βαθμόν τοΰ έχιτελάρχου, διεκρίθη στήν Ί- ταλιν.ήν εκστρατείαν τοΰ 1Θ55 καί τβ 1864 έλκβε. τόν τίτλον τοΰ χρίγ- κιχος. Ό γυΐός'του ήταν ό χανίσχο- ρος μέγας αύλάρχης τοΰ Φραγκί- σκου Ιωσήφ καί σ' οώτδν δφείλετα' ή άνακαίνϊσις των μεγάλων 6εά- τρων τής Β:έννης. Π αιδί τής άγάχης ·ηττ) καί ό Ντ' Άλμχέρ, ό μέγας Γάλλος μα- Οτ^χατικός, έ μεγαλήτερος τοΰ 18θ".ι αιώνος, χού τό σύγγιραμμά τού χί- ρί διιναμ:κής έχροκάλεσε άναστά- τωσ! στήν έ-ι<—ήμη. Φαίνετα'. δέ δτι την κλίσι τού στά μαΰηματ:κά ε·/.λη·?ονόμα;ο-ε άπό τόν πατ«ρα τθ'ο, τόν άιξιωαο'τικόν τοΰ μηχανικοΰΝτε- τόνς, «ν καί ή μητέρα τού, ή Κα Τενσίν, λέγ-εται, ότι ηταν μιά άχό τής έξ-οχνότερες γυναίκες τής έχο- ή της. Καί ό ίίίίσημος Γάλλος συγγρ(7- ύ Άλέξανδρος ό Δουμάς ϋίός, ό χασίγνωαΓθς συγγραφεύς ίής«Κ·>
ρίας μέ τάς Καμελίας», ήτοτ> φ·>·
σί/.ός γοιόί: τοΰ συγγραφέως τοΰ
(ΐΜόντε Χρηβτου»,'Αλε!ξάνδρ9υ Λο>
μ δίάσημος μουσουργος κα:
Ηιανίστας Λίστζ καί μητέρα τη;
ή ΥΜτριχ Ντ' Άγκόν, γνωστή ώς
ίοτορική συγγραφεύς, χού μάλ'^τα,
ενα έ'ργο 'της 6ραδ«ώθηκε άχό τή"
Ραλλίκή Άκα'ϊημία. 'Ως χαιδί τώ
ερωτος φαίνεται, δτι κχί ή Κοζψ·*
ένέχνεε τόν ερωτα γ'ατί, ένω ήταν
χαντρε^μένη μέ τον καθηγητήΛΙχ-1-
/ώ5, ξετρέλλανε σέ τέτοΐο σημεϊο
τόν Βάγνερ χού ήταν στενός φίλοί
ΐοΰ σ'-·ζόγο·^ της, ώστε τόν εκανε
ά χωρίσϊ) την δΐκή τού γκναΐκα κα:
νά χληγώοττ τόν φίλον τού, τοει?-
νοντάς τοο την γυναίκά τον. "Ετσ'.
ομως καί ό Βάγνερ στόν «Τρ'.στάνο
καί Ί'ζόλΒη» άχοκαλεί την «γάχη.
ώς «την δασίλΐσσα τοΰ χειο ριψο-
>.?νΐυνοϋ Οάρρους χού κ^ρΐαρχεί στή
ζωή καί στό ΰάνατο».
Στή μάντρα μεσα στήν παληα
πρωϊ πρωί πιάνουν δουλειά
κάτω άπ' την γέρικιαν έληά.
Χτυποΰν τα σύνεργα κι' άχοΰνε
καί μάρμαρα δσπρα πελεκοϋνε,
χαράζουν, κό6ουνε_ μετροΰνε.
Των άματιων λάμπει ή θωρια
κ' εχουν στά χέρια τα βαρεία
σμίλες, καλέμια καί σφυριά.
Σκληρά τα μάρμαρα χτυπιοϋνται
κι' ασπρα κομμάτια |επετιοΰνται
ποΰ έδω κι'_ έκεί σκορπιοϋνται.
"Ασπρη μαζύ πέφτει κι' ή σκόνη
κι' άσπροι οί τεχνϊτες σδν τό χιόνη
σκολοϋν την ώρα ποΰ νυχτώνει.
Κι' άσπροι προβάλλονν, ίεροί,
στήν νύχτα την φανταχτερή,
των πεθαμμένων οί σταυοοί.
Μ. ΛΑΜΙΡΑΛΗ2
<ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ».— ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 192Ϊ.
ΠΑΡΔ
Κ
Ε 23
ΜΕΣΗ ΤΟΥ
μετάφραβιν κ. _.
(Συνέχεια καί τέλος)
__ Είναι μιά περιπέτεια πολύ
πεοίεργη, εΐπε, καί θά την θυμοΰ-
μαϊ ο' δλη μόν την ι,ωη. Δεν υπαρ-
«ι καμμιά άμφιβολία δτι ή Θεία
Ποόνοια σάς εξέλεξε γιά δργα-
Νθν τού εύσπλαγχνικοϋ εκείνον ερ-
γου της.
»Ποτέ δέν είχα αχβυστ) τον λο-
οτοόμο νά μιλη κατ' αυτόν τόν τρό¬
πον έκτό; κάποτε πού μέσα στή πυ-
γνή όμίχλη έκάνισε τό καράβι
στοΰ; βούρκους τοϋ Τάμεση. Τότε
άνέφερε πάλιν την Θεία Πρόνοια,
παρ' όλον δτι έγώ δέν ήμπαροϋσα
νά χαταλάβω ποία σχέσι είχε ή
Φεία Πρόνοια μέ τό κάνΐσμα τοΰ
καϋαβιοϋ. Ήταν ταραγμένος δ-
τως δλοι μσς, επήρε ό ΐδιος τό τι-
μό ι καί εοαλε πλώρη κατά την βάρ
/α. "Οταν έζυγώναμε έρρίξαμε
μια δική μας 6άρκα καί έγώ μέ τόν
ιδεΰτερο καί άλλον; τρείς ναύτες
τΓαβήξαμε γιά νά συναντήσουμε
τού; ναυαγούς.
— Δέν πειράζει γιά την 6άρκα,
θά μάς εδινε φασαρία, φωνάζει ό
χαπετάνιος, ένω ημείς τραβοΐσαμε
νουπί, τηράχτε νά σώσετε μόνον
τον ανθρωπο.
— Όφείλα) νά είπω ότι ό Μί-
στερ Μάκ Μίλλαν έκυβέρνησε'ναυ
μασια την 'βάρ'κα μας καί έδιπλα-
ρώσαμε την άλλη μ& άληθϊχη. μα-
εστρία. Δύο άπό μάς την έγάντζω-
σαν καί τότε εϊδαμε δτι ήταν ενα
συνηνισμένο ψαρσκάϊκο, άπό τό
άνοιγμα τοϋ όποίου ξεχώριζε τό κε-
φάλι καί οί πλάτες ενός άνθρωπον
μισοκοιμισμενου καί ποΰ ίρ^ουχάλι
ζε σάν φονγάρο.
— Τόν κακομοίρη! είπεν 6 Μί-
στεο Μάκ Μίλλαν ένω έσηκώθηκε
6'ούΗος, τηράχτε πώς είναι μαζεμ-
μένος. -
»Τόν αρπαξε άπό τούς ώμον;
χαι από την μέση καί χεροδυναμος
/α&ω; ήτοΐνε τόν έσήκωσε καί τόν
έ'φερε στή δική μας 6ά»·ν.α ποΰ έ
χοροπηδοϋσε επάνω στά κύματα
*αί χτνποϋσε στό πλευρό τής αλ-
'.ης. Άφήσαμε τό βαρκάκι τοϋ
ναναγισμένου ό οποίος ήνοιξε τα
ματια τού την στιγμή ποΰ ό Μί
στερ Μάκ Μίλλαν προσπαθοΰσε νά
τον τοποθετηθή δσο μποροϋσε άνα-
παυτικώτερα. "Αφηκεν ενα μουγ-
> Υριτο σάν ταΰρος καί έδοκίμασε νά
πηδήση πάλιν στήν βάοκα τού.
■— Κρατηστέ τον! εφώναξε ό
οευτερος. Κρατηστέ τον καλά,
ωναι^τρελλός ό δνστνχισμένος!
»'Εκεϊνος έφώνοζβ καί έπάλαι-
ε να ξεφύγτ) άπό τα χέρια μας,
πραγμα ποΰ μάς £κανε νά παραοε-
χθουμε δτι 6 δεύτερος είχε δίκαια
Ηταν Ινας ανθρωπος κοντός καί
νε-υρώδης, άλΐγιστος σάν σίδερο.
Εδαγκανε, έκλωτσοϋσε καί ?κανε
°-τι μποροϋσε γιά νά ξεψύγχι. Τοΰ
πεσαμε δλοι επάνω, τόν έρρίξαμί
°το β,ίθος της βάρκας καί τόν έ-
κρατησαμε εκεϊ μέ τό κεφάλι στη-
Ρινμενο στί]ν μπανκέτα.
Γ~. Ήσήχασε φτωχέ μόν φίλε,
τού εΐπε ό δευτερος,... βρίσκεσαι
σ« καλά χέρια... έσοονης.
ΐ'~Ζ~ τ^ οιάβολο!.. .έβρν^χήθηκε
εκεινος. Τί άστεϊο είναι αντό; Ποΰ
είναι ή ΰάρκα μου.. .έ! Ποΰ είναι
1 οαρκα μόν;
»'Εσυγκλονίσνηκε καί έσήκωσε
το κεφάλι τού καί δταν την είδε νά
ναλασσοδέρνεται διακόσια η τρια-
κοσΐα μέτρα μακρνά, πηγμένος ά-
« %Τ? θυμό τού, ώρκίσνηκε δτι άν
ο Μιστερ Μάκ Μίλλαν δέν δβαζε
,Υ"Λ νά την φθάση, θά τόν
Έξ άριστερών πρός τα δεξιά^ ή κ. Λουίξ θάντεν, ή δεσποινίς Ρούθ Νί-
κολς κα'ιή κ. Γκλάντυς Όντόνελλ, άεροπόροι, λαβοϋσαι μερος είς τούς
προσφάτους άεροπορικούς αγώνας έκ Μόνικο^ Καλ., μέχρι Κλήβελαντ.
Η 6άρκα σου θά μάς δώση
φασαρία, είπεν ό δεντερος, νποφέ-
Ρ°με αρκετά γιά νά σώσουμε έ-
σενα!
— Ποίος διάβολος σάς εΐπε νά
Η« σωσετε, έφρύαξε έκεϊνος. Θα-τ
μο" τό πληρώσετε άκριΰά άναθε-
ματισμένοι, νά μοΰ τό πληρώσετε
. Αν ,^πάρχ^ νόμ0ς -ήν
κήν νά πληρώσετε γιά δ,ϊι
άνατε -
ς τόσο είχαμε φθάσχι στό κα-
,ιι τό οποίον είχε μαζέψτι τα
α πανιά τού. Ό πλοίαρχος ά-
μημενος οτή κουπαστή, έτήρα-
τον ναυαγό μέ ενγενικο καί εύ-
— Καλώς ήλθες στό καράΰι
φτωχέ μου φίλε, είπε καί ετεινε
τό χέρι τού ένφ δ αγνωστος άνέβη-
κε στήν κουβέρτα.
-— Είσθε σεϊς ό δράστης δλης
αντής τής σν.ηνοθεσία;; έρώτη
σεν μέ ύπ&οήφανον ΰφο; ό ναυ-
αγός.
Λ- Δέν σάς άντιλσμδάνομαι, α¬
πήντησεν ό πλοίαρχος μέ σσβαρό-
τητα καί αξιοπρέπειαν.
— Σεΐς έστΕΐλαττε αύτοΰς τοΰς
παληανθρώπονς γιά νά μέ πάρουν
άπο τίι,ν βάρκα μου την στιγμιΐ
ποϋ μέ είχε πάρχι ό ΰπνος; Έφώνα
ξεν μέ θυμόν ό αλλος. 'Α^ντησέ
μου διάτοολε, καταλαβαίνεις Άγ-
γλικά ή οχι;
— Δέν να ηθελες βεβαία νά σέ
άφήσουμε νά χαθής σ' έκείνη την
καρυδάφλυδα, τόν διέκοψε ό πλοί¬
αρχος. Είχα μιά ύπερφυσική προει-
δοποίησι νά άλλάξω τό δρόμο μου
γιά νά σέ σώσουμε καί σύ φσνε-
ρώνεις κατ' αυτόν τόν τρόπον την
ευγνωμοσύνην σου..
— Άκονσε, τοϋ λέγει ό αλλος,
όνσμάζομαι πλοίαρχος Νάσκετα
χαί δοκιμάζω ν'ά ρίξω τό ·εεκόρ τοϋ
διάπλου τοθ ωκεανοϋ μέ τό πειό
αι/ρύτερο σκάορος καί ερχεσαι τοϋ
λόγου σου νά μοΰ ανατρέψη δλα
τα σχέδια μέ την άναθεματισμένη
προειδοποίησί σου. Άν νομίζρς
δτι θά ύποκΰψω γιά νά ικανοποίη¬
σιν σύ τα γελοΐα ΰπερφυσικά σον
δνεΐιρ«, εΐσοα πολύ πατημένος.
Θά ζητήσω την Λροστασία τοϋ νό¬
μον, θά σέ καταγγείλω δτι μέ ήχ-
μαλώτισες άπο τό πλοϊόν μου.
II
— Τότε γιατί ήρθες έδώ; έρωτδ
δ πλοίαρχος.
— Ήρθα έδώ! Ώριεται δ Νάσ¬
κεττ, ήρ-θα έδώ! Ήρθα άφοΰ μέ
άρπαξαν ένω κοιμόμοννσ. στό κα-'
ράβι μου οί ναϋταί σου καί ερχεσαι
νά μέ έρωτήσης γιατί ήρθα'. Άκοΰ-
στε. Άνοϊχτε δλα τα πανιά, ζυγώ-
στε την βάρκα μου, ά(ρηστέ με μέ¬
σα καί θά ήμαστε ίσα. "Αν δέν τό
κάμετε, θά σάς καταγγείλω καί
θά σάς·ζητήσω την άποζημίωσι
ποϋ μοΰ άνήκει.
Ό πλοίαρχος γιά νά αποφύγη
περισσότερες φιλονικίες, εβαλε
πλώρη πρό; την καταραμένη έκεί-
νη βάρκα, ένφ ό λοστρόμο; ποϋ
συλλογιζότανε πόσο καιρό εΐχαν
χάση αοικα, αρχισε νά ψέλνγι τβν
έξάψαλμο τοϋ πλοιάρχου Νάσκεττ,
ό οποίος τοϋ άπίαντοΰσε μέ την ι¬
δία γλώσσα. Μέ κυνικό σαρκασμό
μάς είπε δτι κανένας άπό μά; δέν
ήταν θαλασσινός, δτι αν κιθεμοϋ-
σαν δλους τού; -θαλασσινούς εμείς
θά πηγαίναμε άδικα, Τοΰ λοστρό-
μου τοΰ εΐπε δτι θά εκανε κα?1ίτε-
ρα αν πήγαινε νά δουλέψη χασά-
πή; άντί νά περνάη γιά ναντικός.
Έτσι σιγά - σιγά τό καράβι μα;
έζνγωσε την βάρκα τον καί δλοι
μας άναπνεύσαμε πειό ελευθέρα
δταν έκεϊνος έπήδησεν μέσα έξακο>
λσυθωντας νά μάς λούζτι μέ τα πειό
έξεντελιστικά έπί·θετα.
Ό καπετάνιος μας είχε γίνη ε-
ξω φρενών, καταχόκκινος άπό τόν
θνμό τον, έβημάτιζε νευρικά καί
άναθεμάτιζε την ώρα καί την στιγ¬
μή ποϋ είχε διατάξη την άλλαγί||
τοΰ δρόμον μας. Ι
Τό 6ράδν τόν άν.ουσα νά όρκί-|
ζεται δτι άν σννέβαινε ποτέ άπό δω |
κΌ,ί πέρα νά συναντήση καμμιά
βάρκα μέ ναναγούς στό πέλαγος!
θά την έπλησίαζε μόνον καί μόνον ι
γιά νά την 6ονλιάξτ> "Επειτα άπό
καιρό έφανέρωσε την Ιδία άγανά-
κτησι δταν εμαθε πώ; ό πλοίαρχος
Νάσκεττ μέ τό βα·ρ·κάκι εφθαισε
σόόο; καί ενχαριστημενος στό Λί-
βερπουλ,
ΖΗΤΗΜΑ ΥΓΙΕΙΝΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΤΟΥ
ΜΕΛ1ΤΟΣ
Νίκό μου τό σπήτι μας μοιάζι>
σωστή έρωτική φωλίτσα.
Μόνον μιά ίί.λειψι ίχουμε.
Τί μάς λείπει, Νίνα μου;
Νά, ίνα ώμορφο Κανδηλάκι, οπω.
έκείνο της χουμπάρας μας.
Μήπως ξεύρεις άπό ποϋ τό ήγδοα-
σε νά σοΰ άγοράσω το ίδιο;
Βεβαία, την ηρώτησα χαί μοΰ εί
ιτε: άπό τό Εμπορικόν ό Μαραθών.
Ο ΑΟΔΕΚΜΟΓΟΙ ΤΟΥ ΗΓΗΤΟΤ
'Ενας ϊ-.ά^ημος Άγγλος στομα-
χολόγος ΐατρός έΒημοσίευσε τελευ¬
ταίως εί; ενα περιοδικό τού" Λον-
δίνου τόν εξής «ΔωδεκάλθιΌν τοδ
φαγητοΰ», μέ τόν όχοΐον πρέχει νά
συμμορφωθοϋν, όσοι Οέλοι>ν νά 3ια-
τηρήα<3«>ν τα στομάτχια των γερά.
1) Νά ε'σθε όσον τό δυνατόν τα-
'λτικοΐ στό βαγητόν σας καί νά τρώ¬
τε σέ ύριταένες ώρες.
2) "Αν είσθε άσθενικης κράσε-
&>ς καί ή δρ&ξίς σας είναι ολίγη
ιρώγετε μονάχα όταν πεινατε χολ-
λές ψορίς καί άπό λίγο κάθε φορά.
3) Τρώγετε άργά καί μα-σατε
καλά τής τΐοφές.
4) Μή πινετε χολί) <|.ί)χρά χοτά, οταν τρώτε ζεστο φαγητό. 5) Άν είσθε πολύσαρκος, μή χίνετβ πολΐ» νίρ?ό κατά την ώραν τοΰ φαγητοΰ. 6) Ύχνος άμέσως μετά τό φα¬ γητόν συντελεί έπίσης είς την χο- λυσαρκίαν. 7) Μήκά&εσθε στό τραχδζι ζττ>
είσθε στενοχωρημένοι, ή €ταν εί¬
σθε ζεστοί άπο δρόμ,ο.
8 Αΐή ίιαδάζετε κατά την ώρα*/
τοΰ φαγητοΰ καί μη άπασχολείσθε
δ'.ανοητικώς.
9) Σ^ντρώγετ^, άν είναι δυνα¬
τόν, μέ συντρόφους φαιδροΰς καί
χαρ'.τολόγους καί λέγετε χάντα στο
φαγί σας κουδέντες εύχάριστες.
«Μχουκιες χού <Γ!>νοδεύονται υ.έ ώ-
ραίες φλυαρίες χωνεύονται χ,αλά»,
λέει μιά Γαλλική χαροιμία.
10) "Οταν σηκώνεστε άχδ τό
τραχεζι, [χή κάνετε χοτέ χράγματα
χού σάς άηοΊάίζ&υν.
11) Μην τρώτε μεχ^ι κόροο καί
μην τρώτε χοτέ χράγματα που σάς
άηδίάζουν.
12) ΆπΌφεύγετβ χβθβ φιλονικία
την ώρ« τοΰ φαγητοΰ ή μβτά. Οί
κανγάδες στό φαγί γιά τό στομΛχι
είναι το ΐδ'.ο, σάν νά κατ»πίνης καρ-
φίττες.
ά ηΛ^λ«νΠ τοί Άμερικανικοΰ στόλου, έφωδ^σμένα μέ Ινα μόνον πάντωνα
χάϊΓπίσθαΐσσΧεα,ς. Έκαστον πολεα,κόν φέρει τρία τοιαυτα αεοοπλανα
'Εκλεκτά ^ιδλία εχει μόνον τή
Βιβλιοπωλείον τοϋ α'Εθνικοΰ Κή-
ρυκος».
ΑΡΙΘ. 1
Χρωμα δυσστνΐ,
η ποοτοκαλΐ €α«
Ου. Χρυσοποίκιν
τον $5.00 ίκ»
στον.
ΑΡΙΘ. 2
Χρωμα μπλέ, μέ.
ώραϊα χρυσάνθτ)
μα στολισμένο*
$3.95 εκαστόν.
ΑΡΙΘ. 1
ΑΡΙΘ. 3 Ι
Τό τ»μισυ μελ*.
τζανΐ
καί
δλλο <5μι— δρόμυλος, τα μέ πεϋκα είς ι| ! μέσον, 'βραι». ταττ| βΐκο&ν. $3.95 Ικαστοτ« ΑΡΙΘ. Ι ΑΡΙΘ. 4 Πράστνα πενχεΐ «αί ποταμός γν- ρω, τό άλλο ^, μ οφίσκ« καί στόν ύψηλό- τερον λοφίσκαι» εκτισμένον μο* ναστήρν μέ κόχ- »ανη σχέ—| χα|. άνατολτΥν 'ΗλΙ^ όν. Πανόοαμα' τέλβιον. $3.94 κα»· ΑΡΙΘ. 4 $αοχο "Εκαστον δύλι ται μέ ηοάΜ. —(λέ δ βνσσινί,. ΧΟΝΑΡΙΚΗ ΚΑΙΑΙΑΝΙΚΗ ΠΟΑΗΣΣΙΣ Π αραγνελίοΒΐ άπυστέλλονται είς 8λ τα μ^οη της 'Αμεοικης Ο. Ο. ϋ. ΕΜΠΟΡΙΚΟΝ ΜΑΡΑΘΟΝ 53-55 ΜΑ0Ι80Ν $Τ. Ν. Υ. ΟΙΤΥ
πηδήση πάλιν στήν βάοκα τού.
■— Κρατηστέ τον! εφώναξε ό
οευτερος. Κρατηστέ τον καλά,
ωναι^τρελλός ό δνστνχισμένος!
»'Εκεϊνος έφώνοζβ καί έπάλαι-
ε να ξεφύγτ) άπό τα χέρια μας,
πραγμα ποΰ μάς £κανε νά παραοε-
χθουμε δτι 6 δεύτερος είχε δίκαια
Ηταν Ινας ανθρωπος κοντός καί
νε-υρώδης, άλΐγιστος σάν σίδερο.
Εδαγκανε, έκλωτσοϋσε καί ?κανε
°-τι μποροϋσε γιά νά ξεψύγχι. Τοΰ
πεσαμε δλοι επάνω, τόν έρρίξαμί
°το β,ίθος της βάρκας καί τόν έ-
κρατησαμε εκεϊ μέ τό κεφάλι στη-
Ρινμενο στί]ν μπανκέτα.
Γ~. Ήσήχασε φτωχέ μόν φίλε,
τού εΐπε ό δευτερος,... βρίσκεσαι
σ« καλά χέρια... έσοονης.
ΐ'~Ζ~ τ^ οιάβολο!.. .έβρν^χήθηκε
εκεινος. Τί άστεϊο είναι αντό; Ποΰ
είναι ή ΰάρκα μου.. .έ! Ποΰ είναι
1 οαρκα μόν;
»'Εσυγκλονίσνηκε καί έσήκωσε
το κεφάλι τού καί δταν την είδε νά
ναλασσοδέρνεται διακόσια η τρια-
κοσΐα μέτρα μακρνά, πηγμένος ά-
« %Τ? θυμό τού, ώρκίσνηκε δτι άν
ο Μιστερ Μάκ Μίλλαν δέν δβαζε
,Υ"Λ νά την φθάση, θά τόν
Έξ άριστερών πρός τα δεξιά^ ή κ. Λουίξ θάντεν, ή δεσποινίς Ρούθ Νί-
κολς κα'ιή κ. Γκλάντυς Όντόνελλ, άεροπόροι, λαβοϋσαι μερος είς τούς
προσφάτους άεροπορικούς αγώνας έκ Μόνικο^ Καλ., μέχρι Κλήβελαντ.
Η 6άρκα σου θά μάς δώση
φασαρία, είπεν ό δεντερος, νποφέ-
Ρ°με αρκετά γιά νά σώσουμε έ-
σενα!
— Ποίος διάβολος σάς εΐπε νά
Η« σωσετε, έφρύαξε έκεϊνος. Θα-τ
μο" τό πληρώσετε άκριΰά άναθε-
ματισμένοι, νά μοΰ τό πληρώσετε
. Αν ,^πάρχ^ νόμ0ς -ήν
κήν νά πληρώσετε γιά δ,ϊι
άνατε -
ς τόσο είχαμε φθάσχι στό κα-
,ιι τό οποίον είχε μαζέψτι τα
α πανιά τού. Ό πλοίαρχος ά-
μημενος οτή κουπαστή, έτήρα-
τον ναυαγό μέ ενγενικο καί εύ-
— Καλώς ήλθες στό καράΰι
φτωχέ μου φίλε, είπε καί ετεινε
τό χέρι τού ένφ δ αγνωστος άνέβη-
κε στήν κουβέρτα.
-— Είσθε σεϊς ό δράστης δλης
αντής τής σν.ηνοθεσία;; έρώτη
σεν μέ ύπ&οήφανον ΰφο; ό ναυ-
αγός.
Λ- Δέν σάς άντιλσμδάνομαι, α¬
πήντησεν ό πλοίαρχος μέ σσβαρό-
τητα καί αξιοπρέπειαν.
— Σεΐς έστΕΐλαττε αύτοΰς τοΰς
παληανθρώπονς γιά νά μέ πάρουν
άπο τίι,ν βάρκα μου την στιγμιΐ
ποϋ μέ είχε πάρχι ό ΰπνος; Έφώνα
ξεν μέ θυμόν ό αλλος. 'Α^ντησέ
μου διάτοολε, καταλαβαίνεις Άγ-
γλικά ή οχι;
— Δέν να ηθελες βεβαία νά σέ
άφήσουμε νά χαθής σ' έκείνη την
καρυδάφλυδα, τόν διέκοψε ό πλοί¬
αρχος. Είχα μιά ύπερφυσική προει-
δοποίησι νά άλλάξω τό δρόμο μου
γιά νά σέ σώσουμε καί σύ φσνε-
ρώνεις κατ' αυτόν τόν τρόπον την
ευγνωμοσύνην σου..
— Άκονσε, τοϋ λέγει ό αλλος,
όνσμάζομαι πλοίαρχος Νάσκετα
χαί δοκιμάζω ν'ά ρίξω τό ·εεκόρ τοϋ
διάπλου τοθ ωκεανοϋ μέ τό πειό
αι/ρύτερο σκάορος καί ερχεσαι τοϋ
λόγου σου νά μοΰ ανατρέψη δλα
τα σχέδια μέ την άναθεματισμένη
προειδοποίησί σου. Άν νομίζρς
δτι θά ύποκΰψω γιά νά ικανοποίη¬
σιν σύ τα γελοΐα ΰπερφυσικά σον
δνεΐιρ«, εΐσοα πολύ πατημένος.
Θά ζητήσω την Λροστασία τοϋ νό¬
μον, θά σέ καταγγείλω δτι μέ ήχ-
μαλώτισες άπο τό πλοϊόν μου.
II
— Τότε γιατί ήρθες έδώ; έρωτδ
δ πλοίαρχος.
— Ήρθα έδώ! Ώριεται δ Νάσ¬
κεττ, ήρ-θα έδώ! Ήρθα άφοΰ μέ
άρπαξαν ένω κοιμόμοννσ. στό κα-'
ράβι μου οί ναϋταί σου καί ερχεσαι
νά μέ έρωτήσης γιατί ήρθα'. Άκοΰ-
στε. Άνοϊχτε δλα τα πανιά, ζυγώ-
στε την βάρκα μου, ά(ρηστέ με μέ¬
σα καί θά ήμαστε ίσα. "Αν δέν τό
κάμετε, θά σάς καταγγείλω καί
θά σάς·ζητήσω την άποζημίωσι
ποϋ μοΰ άνήκει.
Ό πλοίαρχος γιά νά αποφύγη
περισσότερες φιλονικίες, εβαλε
πλώρη πρό; την καταραμένη έκεί-
νη βάρκα, ένφ ό λοστρόμο; ποϋ
συλλογιζότανε πόσο καιρό εΐχαν
χάση αοικα, αρχισε νά ψέλνγι τβν
έξάψαλμο τοϋ πλοιάρχου Νάσκεττ,
ό οποίος τοϋ άπίαντοΰσε μέ την ι¬
δία γλώσσα. Μέ κυνικό σαρκασμό
μάς είπε δτι κανένας άπό μά; δέν
ήταν θαλασσινός, δτι αν κιθεμοϋ-
σαν δλους τού; -θαλασσινούς εμείς
θά πηγαίναμε άδικα, Τοΰ λοστρό-
μου τοΰ εΐπε δτι θά εκανε κα?1ίτε-
ρα αν πήγαινε νά δουλέψη χασά-
πή; άντί νά περνάη γιά ναντικός.
Έτσι σιγά - σιγά τό καράβι μα;
έζνγωσε την βάρκα τον καί δλοι
μας άναπνεύσαμε πειό ελευθέρα
δταν έκεϊνος έπήδησεν μέσα έξακο>
λσυθωντας νά μάς λούζτι μέ τα πειό
έξεντελιστικά έπί·θετα.
Ό καπετάνιος μας είχε γίνη ε-
ξω φρενών, καταχόκκινος άπό τόν
θνμό τον, έβημάτιζε νευρικά καί
άναθεμάτιζε την ώρα καί την στιγ¬
μή ποϋ είχε διατάξη την άλλαγί||
τοΰ δρόμον μας. Ι
Τό 6ράδν τόν άν.ουσα νά όρκί-|
ζεται δτι άν σννέβαινε ποτέ άπό δω |
κΌ,ί πέρα νά συναντήση καμμιά
βάρκα μέ ναναγούς στό πέλαγος!
θά την έπλησίαζε μόνον καί μόνον ι
γιά νά την 6ονλιάξτ> "Επειτα άπό
καιρό έφανέρωσε την Ιδία άγανά-
κτησι δταν εμαθε πώ; ό πλοίαρχος
Νάσκεττ μέ τό βα·ρ·κάκι εφθαισε
σόόο; καί ενχαριστημενος στό Λί-
βερπουλ,
ΖΗΤΗΜΑ ΥΓΙΕΙΝΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΤΟΥ
ΜΕΛ1ΤΟΣ
Νίκό μου τό σπήτι μας μοιάζι>
σωστή έρωτική φωλίτσα.
Μόνον μιά ίί.λειψι ίχουμε.
Τί μάς λείπει, Νίνα μου;
Νά, ίνα ώμορφο Κανδηλάκι, οπω.
έκείνο της χουμπάρας μας.
Μήπως ξεύρεις άπό ποϋ τό ήγδοα-
σε νά σοΰ άγοράσω το ίδιο;
Βεβαία, την ηρώτησα χαί μοΰ εί
ιτε: άπό τό Εμπορικόν ό Μαραθών.
Ο ΑΟΔΕΚΜΟΓΟΙ ΤΟΥ ΗΓΗΤΟΤ
'Ενας ϊ-.ά^ημος Άγγλος στομα-
χολόγος ΐατρός έΒημοσίευσε τελευ¬
ταίως εί; ενα περιοδικό τού" Λον-
δίνου τόν εξής «ΔωδεκάλθιΌν τοδ
φαγητοΰ», μέ τόν όχοΐον πρέχει νά
συμμορφωθοϋν, όσοι Οέλοι>ν νά 3ια-
τηρήα<3«>ν τα στομάτχια των γερά.
1) Νά ε'σθε όσον τό δυνατόν τα-
'λτικοΐ στό βαγητόν σας καί νά τρώ¬
τε σέ ύριταένες ώρες.
2) "Αν είσθε άσθενικης κράσε-
&>ς καί ή δρ&ξίς σας είναι ολίγη
ιρώγετε μονάχα όταν πεινατε χολ-
λές ψορίς καί άπό λίγο κάθε φορά.
3) Τρώγετε άργά καί μα-σατε
καλά τής τΐοφές.
4) Μή πινετε χολί) <|.ί)χρά χοτά, οταν τρώτε ζεστο φαγητό. 5) Άν είσθε πολύσαρκος, μή χίνετβ πολΐ» νίρ?ό κατά την ώραν τοΰ φαγητοΰ. 6) Ύχνος άμέσως μετά τό φα¬ γητόν συντελεί έπίσης είς την χο- λυσαρκίαν. 7) Μήκά&εσθε στό τραχδζι ζττ>
είσθε στενοχωρημένοι, ή €ταν εί¬
σθε ζεστοί άπο δρόμ,ο.
8 Αΐή ίιαδάζετε κατά την ώρα*/
τοΰ φαγητοΰ καί μη άπασχολείσθε
δ'.ανοητικώς.
9) Σ^ντρώγετ^, άν είναι δυνα¬
τόν, μέ συντρόφους φαιδροΰς καί
χαρ'.τολόγους καί λέγετε χάντα στο
φαγί σας κουδέντες εύχάριστες.
«Μχουκιες χού <Γ!>νοδεύονται υ.έ ώ-
ραίες φλυαρίες χωνεύονται χ,αλά»,
λέει μιά Γαλλική χαροιμία.
10) "Οταν σηκώνεστε άχδ τό
τραχεζι, [χή κάνετε χοτέ χράγματα
χού σάς άηοΊάίζ&υν.
11) Μην τρώτε μεχ^ι κόροο καί
μην τρώτε χοτέ χράγματα που σάς
άηδίάζουν.
12) ΆπΌφεύγετβ χβθβ φιλονικία
την ώρ« τοΰ φαγητοΰ ή μβτά. Οί
κανγάδες στό φαγί γιά τό στομΛχι
είναι το ΐδ'.ο, σάν νά κατ»πίνης καρ-
φίττες.
ά ηΛ^λ«νΠ τοί Άμερικανικοΰ στόλου, έφωδ^σμένα μέ Ινα μόνον πάντωνα
χάϊΓπίσθαΐσσΧεα,ς. Έκαστον πολεα,κόν φέρει τρία τοιαυτα αεοοπλανα
'Εκλεκτά ^ιδλία εχει μόνον τή
Βιβλιοπωλείον τοϋ α'Εθνικοΰ Κή-
ρυκος».
ΑΡΙΘ. 1
Χρωμα δυσστνΐ,
η ποοτοκαλΐ €α«
Ου. Χρυσοποίκιν
τον $5.00 ίκ»
στον.
ΑΡΙΘ. 2
Χρωμα μπλέ, μέ.
ώραϊα χρυσάνθτ)
μα στολισμένο*
$3.95 εκαστόν.
ΑΡΙΘ. 1
ΑΡΙΘ. 3 Ι
Τό τ»μισυ μελ*.
τζανΐ
καί
δλλο <5μι— δρόμυλος, τα μέ πεϋκα είς ι| ! μέσον, 'βραι». ταττ| βΐκο&ν. $3.95 Ικαστοτ« ΑΡΙΘ. Ι ΑΡΙΘ. 4 Πράστνα πενχεΐ «αί ποταμός γν- ρω, τό άλλο ^, μ οφίσκ« καί στόν ύψηλό- τερον λοφίσκαι» εκτισμένον μο* ναστήρν μέ κόχ- »ανη σχέ—| χα|. άνατολτΥν 'ΗλΙ^ όν. Πανόοαμα' τέλβιον. $3.94 κα»· ΑΡΙΘ. 4 $αοχο "Εκαστον δύλι ται μέ ηοάΜ. —(λέ δ βνσσινί,. ΧΟΝΑΡΙΚΗ ΚΑΙΑΙΑΝΙΚΗ ΠΟΑΗΣΣΙΣ Π αραγνελίοΒΐ άπυστέλλονται είς 8λ τα μ^οη της 'Αμεοικης Ο. Ο. ϋ. ΕΜΠΟΡΙΚΟΝ ΜΑΡΑΘΟΝ 53-55 ΜΑ0Ι80Ν $Τ. Ν. Υ. ΟΙΤΥ
«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ».— ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΝ 1929.
ΜΙΚΡΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ-ΤΟΥ ΖΑΝ ΝΕΜΟ
1 κα! τα δύο όρφανά. Ό με-
γαλήτερ&ς ό Στέφανος, ήταν 16
χρόνων, ό μικρότερος ό Πετρο'ί-λης
μόλΐς έννηά.
"Οταν βρέθηκαν μονάχα το^ς—
μαΰρα τής μ,οίρας άχοχαίϊια — εί-
χαν νοιώσε: νά χλημμϋρίζβ την καρ-
έοΰλά της μ:ά μεγάλγ) άχελχισία,
μΐά άχεριόριστη συντρίβή.
Ό μεγαλήτερος δμως, σαν ύχε-
ρήφανο Παρίσινό χ^μίνι χοΰ ήταν
συνήλθε γρήγορα, έννοίωσε τόν ρό-
λο τού άαέτως καί χαιδεύοντας τέν
Πετροόλη τοΰ είχε:
—Μικρέ μου, χρέχε·. νά κάνοιιμε
θάρρος γιά νά γίνοιψ,ε άληθίνοί άν-
?ρες δταν θά μεγ·ίλώτο·^ε. Μην
χλαίς χειά. Ό χατερούλης αας ε-
λεγε σοχνά χώς «ή έίγασία χα-
ρηγορεϊ». Άλλωστε, χρέχίΐ νά έρ¬
γασθοΰμε γιά νά ζήσο^με. Εύτιιχώ;
ξερω μιά τέχνη χοΰ μοΰ την εααθε
ό χατέρας. Μά"ς μενο^ν άκόμτ) καί
μερ;κά λεχτά. θ' άγοράσω λο'χόν
ΰλ'.κά καί θά φτειάνω χα'.γνίοΈα γιά
τα χαίδάκ'.α. Σύ, άίελφοόλη μθϋ,
3ά χηγ3ΐ'ντ;ς νά τα χο-,λάς;
—Ναί, Στέφανε, άχάντησε ό μι-
κρός σκο^χίζοντας τέ τελευταία τού
5άκρυ. Άς έργασθοΰμε μαζΰ χάντα
άγαχημένοΐ....
Άχο την ήμερα έκείνη, ταχτίκ,ά,
κάθε χρωΐ ό Πετροίλης κατεβαινε ι
άχ' τα ΰψώματα τοΰ Παρΐσΐνοΰ χρο-1
αστείον Μχελβίλλ, δχου κατοϊκοΰ-
ην, φορτωμένος ενα σωρο χαί^ίδια.
("Ολος ό κόίμος τόν ήςε^ρε χεΐα
στή σ'Λνοικία χϊ' δλοι έκτιμοΰσαν τέ
χαριτωμένο έμχοράκο. Ό Πετρού-
λης δμως δέν στεχόταν καθόλου
στή «νοικά τού. Πήγαινε στά βο>
λεβάρτχ κι' έκεί" 'έςεθετε σ' ενα χε-
τά ώραϊα τού χαιγνίδια.
ΚΟΥΚΛΙΤΣΑ
'Γϊ ... ■------______________________________________________________________________________________— , ν , . . ^~ε>
χδ έμχοράκο, στεχ6τ»ν καί ίί3ίυα_
ζί τα χαριτωμενα τοι> χα!γν.'5,α'
Ό ΓΙετρούλης χ.λι τόν χί-Ι,
ζε μ βναχαμέγελο ε4γν(ομοσ.νΤ.
το,ς
ϊ'
Ό Κάρλ Κάννερ, Γερμανός, όστις εΐχε λάβτ) 100 βραβεΐα διά την ταχύτητά τού μέ τό αυτοκίνητον
Μέ κάτχθΐο σφίξιμο της καρϊιάς
τού δαω: Ιδλεχε νά φεόγουν ενα Ι¬
να δλα έκεΐνχ τα ώραία χαιγνίδια
χου τ« λάτρευε. Ε?να; δλέχετε ,μό-
νο έννηά χρόνων, βρίσκεται ίηλαϊή
στήν ήλικία έκείντ) δχοϋ τα χαιϊιά
ξύ ό ά
ή ήα έκείντ) δχοϋ τα χαιϊιά
ξεύρουν μόνον την να:ά τής ζωής
_____> Λ -ν ' - - -
Όταν, λο'.χόν, χαραδίδη στά χέ-
ρΐα περαστΐκοϋ πελάτη κάχοιο άχο
τα παιγνιδάκια το^, το5 φαίνεται
χώ ςάποχωρίζεται έναν φίλο καί
τα καϋαένα τα ματάκια ■&·} παίρ-
νουν μιά μελαγχολίχή εκφρασι. Ά-
νάαε3·α ττά χαιγνίδια έκ«Γνα εν^ι
ιτΐό χάντων τό λατρεόει ξεχωριστά.
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Η ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΙΤΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
Κεφάλαια Μετοχικά καί Άποθεματικά.............Δρχ. 1,205,000,000.—
Καταθέσεις τϋ 30 Ίουνίου, 1929,................ » 6,250,000,000.—
διοικητησ: ΙΩ. Α. ΔΡΟΣΟΠΟΥΛΟΣ
υποδιοικητησ: ΑΛΕΞ. Γ. ΚΟΡΙΖΗΣ
ΕΔΡΑ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Μιά χαριτωμένη ξανΰή κουκλίταα,
μΐα μοδίστροδλ^, ζωηρή, εΰκίνητη
χαί κομψη,χοϋμ' δλο τό άχλό της
ντι>σ!μο, χοΰ φαίνεται σαν άχτίδα ή-
λίθϋ. Ήταν ή «Μαρκιζέτα» δχως
την ώνόμαζε.
Ττ/ν κοΰκλίτσα αύτη την λατρεί-
«ι, είναΕ ή έμ.χ!στη τοο κι' ή φίλη
τοΐ) Κι' έίή λέ έ ά
Ί'ποκαταοτήματΛ καί Ορακτορε.% καθ' δλην την Έλλάδα.
Εκτελεί κάθβ Τραπεζιτικήν εργασίαν και δέχεταε καταθέβεις.
ΕΠΙΤΟΚΙΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ!
ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΕΝ ΟΨΕΙ:
Είς Δραχμάς καί είς Συνάλλαγμα (Οίιβοΐί) Δολλάρια ή Λίρας Αγγλίας
ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΝ 15 ΗΜΕΡΩΝ:
Είς Συνάλλαγμα (Οΐιβοΐί) Δολλάρια ή Λίρας Αγγλίας............
ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΕΠΙ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ:
ΕΙΣ ΔΡΑΧΜΑΣ:
Μέχρις 6 μηνών................^Μ7ο
» 1 ετους ................ 4^%
» 2 έτών.................5 %
> 4 έτών.................5Υ2%
> 5 έτών.................6 %
> 10 έτών καί πλέον ή διαρκεϊς
ιδιαιτέρα συμφωνία.
ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟΥ :
Είς Δραχμάς μέχρι Δρχ. 50.000......................................... 4ΐ/_»%
Είς Συνάλλαγμα (Οΐΐθθΐί) είς Δολλ. μέχρι $2.000, τ) Λίρας "Αγγλίας μέχρι «400 4 %
Αί καταθέσεις είς ξένον νόμισμα καί οί τόκοι των άποδίδονται είς τό αΰτό νόμισμα είς τό
οποίον κατετέθησαν.
Αί καταθέσεΐ£ Άμερικής, δταν γίνωνται διά τοϋ Καταστηματος Νέας Υόρκης,
είναι άπηλλαγμέναι τοΰ χαρτοσημου της εκδόσεως των όμολογιών.
ΝΑΤΙΟΝΑί ΒΑΝΚ ΟΡ 6ΒΕΕ0Ε
................... 4 %
ΕΙΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑ (ΟΗΕΟΚ) ΔΟΛΛΑΡΙΑ
"Η ΛΙΡΑΣ ΑΓΓΛΙΑΣ:
Μέχρις 6 μηνών...............
> 1 ετους ................
> 2 Ιτών.................»-
> 4 έτών.................5 %
> 5 έτών καί πλέον ή διαρκεϊς.
51 ΜΑΙΟΕΝ ίΑΝΕ. ΝΕ%¥ ΥΟΒΚ
ΥΟΚΚ, Ν. Υ.
Τηλ. ΙΟΗΝ 5765
33 50. Ο-.ΑΗΚ 5Τ.,
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΕΝ ΣΙΚΑΓΩ
ΓΙΒ5Τ ΝΑΤΙΟΝΑί ΒΑΝΚ
5ϋΙΤΕ 744
ΟΗΝΟΑΟΟ, 11.1..
«υ. Κΐ' Ιχειδή χΌΰλιέται σέ μεγά-
λη τιμή, έλχίζε'. χώς Θά την χρα-
χι' αι/τό τόν χαρηγορεΐ.
* * *
Ένα 6ράδι> ό Πετρούλτ,ς άνέ-
ίνει σκεχτικός τα ύψώματα τής
Μχελδίλλ. Είχε δοκιμίσει χρίν ά¬
χι λίγην ώρα μιά μεγάλη συγκίνη-
σΐ, χι' δλο συλλογίζετίΐ τό σύντομο
Βράμα χοΰ άναστάτωσε την χαρδοί-
λά τοΐί καί τόν πιάνει ρΐγος σέ ολζ
το» τό κορμί
^Ζ τοΐεΐχΐ ^% ζ
βκλεχτη «λατεία τής, άρκττοκρα-
Τίαη? εκειντ;ς συνοικίας.
άό
ς
τό άχό
έκείνο Ιν
^Λ ' λ ν -"'ΐ6^* εκεινο εν;
«-Γθρβχ., χλονσια ντυί,ένο, είνε στα·
μ«"ειγεματ? &21)μα3μό ^ δ
μι_γεματ? &21)μα3μό ^ δ
"α ωραια αΰτόματα. Ξαφνιχά έτί
ΡΜ «ι είχε στή μαμά τοχ '
-Μαμα -ως .^ ^^ ^,,
Κι ββιξετηνΜβρχιζί™.
"ετροΛης ίρρ^ δλ
|σε
—Δε'χα φράγκα.
Η χ-Ρ'α έχλήρω.,6 „
«««χος έμχοράχ?ς Ιτρ^[
νεοί' «β" ετρεμβν την ά
% ?ω?'ς να ^«λαΑ.ίν- χίταζ
-χι τελους ρώτ~.ε. " ποτε·
-Γίατί χλαίς;
, .... _.«-ν-Λ^ ιιαριςιανα, καί τόι
Ιχόνο τον γιά τόν άχοχωρισμό της
Ι Τό εύγενικό χαιίί τότε εκανβ *«"
γ«ίτί ειχε γεννηθή _πο ε-να ,^,."
μητο αισθημα μιίς ευγενικήν /
Α6τό τό χρωΐ, δμως είναι
Θλϊαμένος ό Πβτρούλης. Ό
δέν χροέρχεται άχό την φθΐνο-ωρΐνη
μΐυρίλα. Τό χένθος δρίσκεται αττ,ν'
καρϊιά ·κυ χού έμαθε ν' άγακα.
Είναι μιά ίϊομάία τώρα χ'οΰ !έν
είίε τόν χαλό το> φίλο καί τον ~νί-
γει ή άγωνίΐ. Μά τό μυαλό τοο χά-
νει χίλιες-<5οο ΰχ&θέσεις, τή μ;. Λίΐο δ^σάρεστη άχ' την άλλη ν,ι' ή καρδίά τού σφίγγίται χερ-.σσότερο. Ξαφνίκά άρχίζει νά τρέμτ; όλό- κληρος. 'Εχεί κάτω στήν άκρη το] δρ-όίΑΟϋ, ίλέχε: μιά κ^ρία ντ^μένη στά μαΰρα καί την άναγνωρίζει ά- μέσως. Είνΐι ή μητίρχ τού μικρο3 φίλο;> Ίακώίθϋ. Αύτη τόν πλίΓ
ΐιάζει, τον κ^ττάζε: μέ χόνο %ζ το]
λέει:
—Καϋμενο;>λη μθυ, ίέν θά ξ.-
ϊδής τόν μικρά σοο φίλο...
—'Τιατί; ρωτάε·. έκεΐνος τρέμον-
τας δλος...
—Γιατί, άλλοίμονο, χέθ:νε...
Λίγο ελειψε νά χέση κάτω ό Πί-
τρούλη-. κι' ά?χ:σε νά κλαίτ) μ' ά-
χελχισία τή χαμένη άδελφική τω
άγάπη....
Ή κυρία εφιιγε σέ λίγο. Άμέ-
τως ό Πετροόλης μαζεόει τα έμπο-
'μ,ατά του> καί άρχισε νά προχω-
6:αστ:κά. Πού χάει; Πηγαίνίΐ
στό νεκροταφείο δχο.» κοιμάται ό Ί-
άκω&ος. Σφίγγει την Μαρχίζετα
. ττήν άγκίλιά τοο, σαν νά φοίάται
μην τοί την κλέψθϋν. Σέ λίγο ό
Πετρούλης δρίσκεταΐ έμχρός στον
τάφο τοϋ μΐκροϋ το·> φίλοχ Δέν ξέ-
ρ€>. καλά καλά τί είναι θάνατος,
μέ τό χαιϊικό τού δμως μΰαλό νοιώ-
θε: χώς κρύδει κάτι άνεχανόρθωτο
καί χώς δέν θά ξαναείδή χοτβ πειά
τό σιιμχαθητικό χαμόγελο τοΰ πΐι-
διοΰ, χοΰ κθίμάτα: γιά χάντα κάτω
"'ίτ' την κρύα έκείνη τίτροι.
Συλλογίζεται χώς ό άγαχημενος
;» σύντροφος είναι έκεί όλομόνα-
Αος μέσα στήν σκοτεινιά, μέσα στο
άγνωστο.
Καί τότε, άχαλά, μ' εΰλάδει»,
χαίρνει στά τρεμάμενα χέρ'.α το^
την ώμορφη κθ^κλίτσα την Μ>ρ*'-
■ζέτα, την άφίνει άχάνω στόν "•^
καί ψ!β.ρίζει:
—Σοΰ την δίνω χίσω, * »»«-·—·
κη μοο, γιά νά μην εϊσαι όλομονα-
χος καί γιά νά μή μέ ξεχνάς, άγα-
' μοΐί.
ΖΑΝ ΝΒΜΩ
ΤΟ ΚΑΡΑΒ
Σέ τραγουδώ φτωχό καοάβι άπόμαχο
καί ξένο άπό τοϋ πελάγου τα μάκρη,
ποϋ οί μελαψοί νησιώτες ενα άπόβοαδο
στοϋ λιμανιοΰ σέ άνάσυραν την άκρη·
θυμδμαι, κάθε χρόνο δταν έγύριξες
μέ τή γοργόνα όρθή στήν πλώρη πάλι,
τί πανηγΰρι έβρόνταε στό νησάκι μας
μές στό λιμάνι ώς εμπαινες άγάλι.
Καί στοϋ γιαλοϋ τόν κάόο τότε όλό-
χαρη
κατέβαινε ή ψυχή γλυκειά παρθένα
ενα μαντήλι ώραία σε καληνώριζεν
καί δυό ματάκια σ' Ιβλεπαν κλαμένα.
Τώρα στά ξένα έχάθη ό καπετάνιος
σου
γω οχως την άγαχάς σό|
—Ευχϊ,ρ^τώ, ώ, εΰχαριστώ' ά
λ, στα μάτια ίχρ,α ^ ^
«λ, στα
«λ, στα μάτια, ί_χρ,α ^ω ^
Αχ' την ήμέρα έκείνη ε'γιναν φί¬
λο.. Κ»θε φορά «ώ δ 'ΐώίος
V
ερν ό ά ^
καί οί δόξες καί οί χαρές σου δέ γυρ-
νάνε·
μιά νύχτα θλιβερά ή χαμπάνα έσή-
μανε
ιαΐ τα ματάκια έσδυσανε κα'ι πδνε.
Καί σενα στό μουράγιο σέ τοαβήξανε
καί σέ εχουνε, ώ φτωχό παρατημενα
κι' ώομοϋνε τα ψηλά άφτ?ϋσμ*τνσ. κΰ-
ματα
κι' άρπάζουν τα μαδέρια σου Ινα-ενα-
ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
"Υπό ΗΛΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΥ
Πλήρης Ιξι—όρησις δλων των θσν-
μάτων της θεβμητορος Παναγίας, μ8
όλας τάς εύρισκομένας καί σήμερον- ετι_
είς δια<ρό(?ους μονάς τοΰ Ελληνισμόν καί έν Άγίφ "Οοει ϊίκόνβτ.
ΜΙΚΡΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ-ΤΟΥ ΖΑΝ ΝΕΜΟ
1 κα! τα δύο όρφανά. Ό με-
γαλήτερ&ς ό Στέφανος, ήταν 16
χρόνων, ό μικρότερος ό Πετρο'ί-λης
μόλΐς έννηά.
"Οταν βρέθηκαν μονάχα το^ς—
μαΰρα τής μ,οίρας άχοχαίϊια — εί-
χαν νοιώσε: νά χλημμϋρίζβ την καρ-
έοΰλά της μ:ά μεγάλγ) άχελχισία,
μΐά άχεριόριστη συντρίβή.
Ό μεγαλήτερος δμως, σαν ύχε-
ρήφανο Παρίσινό χ^μίνι χοΰ ήταν
συνήλθε γρήγορα, έννοίωσε τόν ρό-
λο τού άαέτως καί χαιδεύοντας τέν
Πετροόλη τοΰ είχε:
—Μικρέ μου, χρέχε·. νά κάνοιιμε
θάρρος γιά νά γίνοιψ,ε άληθίνοί άν-
?ρες δταν θά μεγ·ίλώτο·^ε. Μην
χλαίς χειά. Ό χατερούλης αας ε-
λεγε σοχνά χώς «ή έίγασία χα-
ρηγορεϊ». Άλλωστε, χρέχίΐ νά έρ¬
γασθοΰμε γιά νά ζήσο^με. Εύτιιχώ;
ξερω μιά τέχνη χοΰ μοΰ την εααθε
ό χατέρας. Μά"ς μενο^ν άκόμτ) καί
μερ;κά λεχτά. θ' άγοράσω λο'χόν
ΰλ'.κά καί θά φτειάνω χα'.γνίοΈα γιά
τα χαίδάκ'.α. Σύ, άίελφοόλη μθϋ,
3ά χηγ3ΐ'ντ;ς νά τα χο-,λάς;
—Ναί, Στέφανε, άχάντησε ό μι-
κρός σκο^χίζοντας τέ τελευταία τού
5άκρυ. Άς έργασθοΰμε μαζΰ χάντα
άγαχημένοΐ....
Άχο την ήμερα έκείνη, ταχτίκ,ά,
κάθε χρωΐ ό Πετροίλης κατεβαινε ι
άχ' τα ΰψώματα τοΰ Παρΐσΐνοΰ χρο-1
αστείον Μχελβίλλ, δχου κατοϊκοΰ-
ην, φορτωμένος ενα σωρο χαί^ίδια.
("Ολος ό κόίμος τόν ήςε^ρε χεΐα
στή σ'Λνοικία χϊ' δλοι έκτιμοΰσαν τέ
χαριτωμένο έμχοράκο. Ό Πετρού-
λης δμως δέν στεχόταν καθόλου
στή «νοικά τού. Πήγαινε στά βο>
λεβάρτχ κι' έκεί" 'έςεθετε σ' ενα χε-
τά ώραϊα τού χαιγνίδια.
ΚΟΥΚΛΙΤΣΑ
'Γϊ ... ■------______________________________________________________________________________________— , ν , . . ^~ε>
χδ έμχοράκο, στεχ6τ»ν καί ίί3ίυα_
ζί τα χαριτωμενα τοι> χα!γν.'5,α'
Ό ΓΙετρούλης χ.λι τόν χί-Ι,
ζε μ βναχαμέγελο ε4γν(ομοσ.νΤ.
το,ς
ϊ'
Ό Κάρλ Κάννερ, Γερμανός, όστις εΐχε λάβτ) 100 βραβεΐα διά την ταχύτητά τού μέ τό αυτοκίνητον
Μέ κάτχθΐο σφίξιμο της καρϊιάς
τού δαω: Ιδλεχε νά φεόγουν ενα Ι¬
να δλα έκεΐνχ τα ώραία χαιγνίδια
χου τ« λάτρευε. Ε?να; δλέχετε ,μό-
νο έννηά χρόνων, βρίσκεται ίηλαϊή
στήν ήλικία έκείντ) δχοϋ τα χαιϊιά
ξύ ό ά
ή ήα έκείντ) δχοϋ τα χαιϊιά
ξεύρουν μόνον την να:ά τής ζωής
_____> Λ -ν ' - - -
Όταν, λο'.χόν, χαραδίδη στά χέ-
ρΐα περαστΐκοϋ πελάτη κάχοιο άχο
τα παιγνιδάκια το^, το5 φαίνεται
χώ ςάποχωρίζεται έναν φίλο καί
τα καϋαένα τα ματάκια ■&·} παίρ-
νουν μιά μελαγχολίχή εκφρασι. Ά-
νάαε3·α ττά χαιγνίδια έκ«Γνα εν^ι
ιτΐό χάντων τό λατρεόει ξεχωριστά.
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Η ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΙΤΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
Κεφάλαια Μετοχικά καί Άποθεματικά.............Δρχ. 1,205,000,000.—
Καταθέσεις τϋ 30 Ίουνίου, 1929,................ » 6,250,000,000.—
διοικητησ: ΙΩ. Α. ΔΡΟΣΟΠΟΥΛΟΣ
υποδιοικητησ: ΑΛΕΞ. Γ. ΚΟΡΙΖΗΣ
ΕΔΡΑ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Μιά χαριτωμένη ξανΰή κουκλίταα,
μΐα μοδίστροδλ^, ζωηρή, εΰκίνητη
χαί κομψη,χοϋμ' δλο τό άχλό της
ντι>σ!μο, χοΰ φαίνεται σαν άχτίδα ή-
λίθϋ. Ήταν ή «Μαρκιζέτα» δχως
την ώνόμαζε.
Ττ/ν κοΰκλίτσα αύτη την λατρεί-
«ι, είναΕ ή έμ.χ!στη τοο κι' ή φίλη
τοΐ) Κι' έίή λέ έ ά
Ί'ποκαταοτήματΛ καί Ορακτορε.% καθ' δλην την Έλλάδα.
Εκτελεί κάθβ Τραπεζιτικήν εργασίαν και δέχεταε καταθέβεις.
ΕΠΙΤΟΚΙΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ!
ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΕΝ ΟΨΕΙ:
Είς Δραχμάς καί είς Συνάλλαγμα (Οίιβοΐί) Δολλάρια ή Λίρας Αγγλίας
ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΝ 15 ΗΜΕΡΩΝ:
Είς Συνάλλαγμα (Οΐιβοΐί) Δολλάρια ή Λίρας Αγγλίας............
ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΕΠΙ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ:
ΕΙΣ ΔΡΑΧΜΑΣ:
Μέχρις 6 μηνών................^Μ7ο
» 1 ετους ................ 4^%
» 2 έτών.................5 %
> 4 έτών.................5Υ2%
> 5 έτών.................6 %
> 10 έτών καί πλέον ή διαρκεϊς
ιδιαιτέρα συμφωνία.
ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟΥ :
Είς Δραχμάς μέχρι Δρχ. 50.000......................................... 4ΐ/_»%
Είς Συνάλλαγμα (Οΐΐθθΐί) είς Δολλ. μέχρι $2.000, τ) Λίρας "Αγγλίας μέχρι «400 4 %
Αί καταθέσεις είς ξένον νόμισμα καί οί τόκοι των άποδίδονται είς τό αΰτό νόμισμα είς τό
οποίον κατετέθησαν.
Αί καταθέσεΐ£ Άμερικής, δταν γίνωνται διά τοϋ Καταστηματος Νέας Υόρκης,
είναι άπηλλαγμέναι τοΰ χαρτοσημου της εκδόσεως των όμολογιών.
ΝΑΤΙΟΝΑί ΒΑΝΚ ΟΡ 6ΒΕΕ0Ε
................... 4 %
ΕΙΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑ (ΟΗΕΟΚ) ΔΟΛΛΑΡΙΑ
"Η ΛΙΡΑΣ ΑΓΓΛΙΑΣ:
Μέχρις 6 μηνών...............
> 1 ετους ................
> 2 Ιτών.................»-
> 4 έτών.................5 %
> 5 έτών καί πλέον ή διαρκεϊς.
51 ΜΑΙΟΕΝ ίΑΝΕ. ΝΕ%¥ ΥΟΒΚ
ΥΟΚΚ, Ν. Υ.
Τηλ. ΙΟΗΝ 5765
33 50. Ο-.ΑΗΚ 5Τ.,
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΕΝ ΣΙΚΑΓΩ
ΓΙΒ5Τ ΝΑΤΙΟΝΑί ΒΑΝΚ
5ϋΙΤΕ 744
ΟΗΝΟΑΟΟ, 11.1..
«υ. Κΐ' Ιχειδή χΌΰλιέται σέ μεγά-
λη τιμή, έλχίζε'. χώς Θά την χρα-
χι' αι/τό τόν χαρηγορεΐ.
* * *
Ένα 6ράδι> ό Πετρούλτ,ς άνέ-
ίνει σκεχτικός τα ύψώματα τής
Μχελδίλλ. Είχε δοκιμίσει χρίν ά¬
χι λίγην ώρα μιά μεγάλη συγκίνη-
σΐ, χι' δλο συλλογίζετίΐ τό σύντομο
Βράμα χοΰ άναστάτωσε την χαρδοί-
λά τοΐί καί τόν πιάνει ρΐγος σέ ολζ
το» τό κορμί
^Ζ τοΐεΐχΐ ^% ζ
βκλεχτη «λατεία τής, άρκττοκρα-
Τίαη? εκειντ;ς συνοικίας.
άό
ς
τό άχό
έκείνο Ιν
^Λ ' λ ν -"'ΐ6^* εκεινο εν;
«-Γθρβχ., χλονσια ντυί,ένο, είνε στα·
μ«"ειγεματ? &21)μα3μό ^ δ
μι_γεματ? &21)μα3μό ^ δ
"α ωραια αΰτόματα. Ξαφνιχά έτί
ΡΜ «ι είχε στή μαμά τοχ '
-Μαμα -ως .^ ^^ ^,,
Κι ββιξετηνΜβρχιζί™.
"ετροΛης ίρρ^ δλ
|σε
—Δε'χα φράγκα.
Η χ-Ρ'α έχλήρω.,6 „
«««χος έμχοράχ?ς Ιτρ^[
νεοί' «β" ετρεμβν την ά
% ?ω?'ς να ^«λαΑ.ίν- χίταζ
-χι τελους ρώτ~.ε. " ποτε·
-Γίατί χλαίς;
, .... _.«-ν-Λ^ ιιαριςιανα, καί τόι
Ιχόνο τον γιά τόν άχοχωρισμό της
Ι Τό εύγενικό χαιίί τότε εκανβ *«"
γ«ίτί ειχε γεννηθή _πο ε-να ,^,."
μητο αισθημα μιίς ευγενικήν /
Α6τό τό χρωΐ, δμως είναι
Θλϊαμένος ό Πβτρούλης. Ό
δέν χροέρχεται άχό την φθΐνο-ωρΐνη
μΐυρίλα. Τό χένθος δρίσκεται αττ,ν'
καρϊιά ·κυ χού έμαθε ν' άγακα.
Είναι μιά ίϊομάία τώρα χ'οΰ !έν
είίε τόν χαλό το> φίλο καί τον ~νί-
γει ή άγωνίΐ. Μά τό μυαλό τοο χά-
νει χίλιες-<5οο ΰχ&θέσεις, τή μ;. Λίΐο δ^σάρεστη άχ' την άλλη ν,ι' ή καρδίά τού σφίγγίται χερ-.σσότερο. Ξαφνίκά άρχίζει νά τρέμτ; όλό- κληρος. 'Εχεί κάτω στήν άκρη το] δρ-όίΑΟϋ, ίλέχε: μιά κ^ρία ντ^μένη στά μαΰρα καί την άναγνωρίζει ά- μέσως. Είνΐι ή μητίρχ τού μικρο3 φίλο;> Ίακώίθϋ. Αύτη τόν πλίΓ
ΐιάζει, τον κ^ττάζε: μέ χόνο %ζ το]
λέει:
—Καϋμενο;>λη μθυ, ίέν θά ξ.-
ϊδής τόν μικρά σοο φίλο...
—'Τιατί; ρωτάε·. έκεΐνος τρέμον-
τας δλος...
—Γιατί, άλλοίμονο, χέθ:νε...
Λίγο ελειψε νά χέση κάτω ό Πί-
τρούλη-. κι' ά?χ:σε νά κλαίτ) μ' ά-
χελχισία τή χαμένη άδελφική τω
άγάπη....
Ή κυρία εφιιγε σέ λίγο. Άμέ-
τως ό Πετροόλης μαζεόει τα έμπο-
'μ,ατά του> καί άρχισε νά προχω-
6:αστ:κά. Πού χάει; Πηγαίνίΐ
στό νεκροταφείο δχο.» κοιμάται ό Ί-
άκω&ος. Σφίγγει την Μαρχίζετα
. ττήν άγκίλιά τοο, σαν νά φοίάται
μην τοί την κλέψθϋν. Σέ λίγο ό
Πετρούλης δρίσκεταΐ έμχρός στον
τάφο τοϋ μΐκροϋ το·> φίλοχ Δέν ξέ-
ρ€>. καλά καλά τί είναι θάνατος,
μέ τό χαιϊικό τού δμως μΰαλό νοιώ-
θε: χώς κρύδει κάτι άνεχανόρθωτο
καί χώς δέν θά ξαναείδή χοτβ πειά
τό σιιμχαθητικό χαμόγελο τοΰ πΐι-
διοΰ, χοΰ κθίμάτα: γιά χάντα κάτω
"'ίτ' την κρύα έκείνη τίτροι.
Συλλογίζεται χώς ό άγαχημενος
;» σύντροφος είναι έκεί όλομόνα-
Αος μέσα στήν σκοτεινιά, μέσα στο
άγνωστο.
Καί τότε, άχαλά, μ' εΰλάδει»,
χαίρνει στά τρεμάμενα χέρ'.α το^
την ώμορφη κθ^κλίτσα την Μ>ρ*'-
■ζέτα, την άφίνει άχάνω στόν "•^
καί ψ!β.ρίζει:
—Σοΰ την δίνω χίσω, * »»«-·—·
κη μοο, γιά νά μην εϊσαι όλομονα-
χος καί γιά νά μή μέ ξεχνάς, άγα-
' μοΐί.
ΖΑΝ ΝΒΜΩ
ΤΟ ΚΑΡΑΒ
Σέ τραγουδώ φτωχό καοάβι άπόμαχο
καί ξένο άπό τοϋ πελάγου τα μάκρη,
ποϋ οί μελαψοί νησιώτες ενα άπόβοαδο
στοϋ λιμανιοΰ σέ άνάσυραν την άκρη·
θυμδμαι, κάθε χρόνο δταν έγύριξες
μέ τή γοργόνα όρθή στήν πλώρη πάλι,
τί πανηγΰρι έβρόνταε στό νησάκι μας
μές στό λιμάνι ώς εμπαινες άγάλι.
Καί στοϋ γιαλοϋ τόν κάόο τότε όλό-
χαρη
κατέβαινε ή ψυχή γλυκειά παρθένα
ενα μαντήλι ώραία σε καληνώριζεν
καί δυό ματάκια σ' Ιβλεπαν κλαμένα.
Τώρα στά ξένα έχάθη ό καπετάνιος
σου
γω οχως την άγαχάς σό|
—Ευχϊ,ρ^τώ, ώ, εΰχαριστώ' ά
λ, στα μάτια ίχρ,α ^ ^
«λ, στα
«λ, στα μάτια, ί_χρ,α ^ω ^
Αχ' την ήμέρα έκείνη ε'γιναν φί¬
λο.. Κ»θε φορά «ώ δ 'ΐώίος
V
ερν ό ά ^
καί οί δόξες καί οί χαρές σου δέ γυρ-
νάνε·
μιά νύχτα θλιβερά ή χαμπάνα έσή-
μανε
ιαΐ τα ματάκια έσδυσανε κα'ι πδνε.
Καί σενα στό μουράγιο σέ τοαβήξανε
καί σέ εχουνε, ώ φτωχό παρατημενα
κι' ώομοϋνε τα ψηλά άφτ?ϋσμ*τνσ. κΰ-
ματα
κι' άρπάζουν τα μαδέρια σου Ινα-ενα-
ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
"Υπό ΗΛΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΥ
Πλήρης Ιξι—όρησις δλων των θσν-
μάτων της θεβμητορος Παναγίας, μ8
όλας τάς εύρισκομένας καί σήμερον- ετι_
είς δια<ρό(?ους μονάς τοΰ Ελληνισμόν καί έν Άγίφ "Οοει ϊίκόνβτ.
«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ».-■ ΚΥΡΙΑΚΗ. 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΝ 1929.
1Τ
Έξ άριστερών είς
δεξιά: Ίζαμπελ
Ούώλντερ, εκ Μαν-
χάτταν, Μπερθα
Γκρός, έκ Μπροϋ-
κλιΐν Τζόαν Κον-
γουε, έκ Λόγ* Α-
ϊλαντ καί Ρόζ Μόο
ς-η, έκ Μπρόνξ.
θά λάβουν μέρος
είς διαγωνισμόν
χάλλους κατ' αύ¬
τάς είς τό Μάντι-
βον Σκουαίρ Γκάο-
ντεν της Νέας Υ¬
όρκης.
Ι_—1—_ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ
ΕΤΝΓ
Τό ρολόΐ τόν ξάφνΐσε έκεΐ ποΰ
καθόταν στή γωνία τοΰ ντιβανιοϋ
μέ τό τρίξιμο ποΰ προηγεΐται πάν-
τα τοΰ κηητηματος των ώρών, κι'
άρχισε ενας - ενός ό ξερος κτύπος
τής καμπάνας νά πέφττι μεσ' τή σι-
γή τοΰ σκιβροϋ δωματίου, σάν σψυ-
ριές επάνω στήν καρδιά τού.
Ντίγκ!... Ντίγκ!... Ντίγκ!.. .
Ντίγκ!... Ντίγκ!... πέντε, κι'
εννοιωσε μιά ταραχή νά τόν κυρι-
ενη, ποΰ ώς τώρια εΐχε χατοριθώ-
σπ νά διώξτ» μέ τό διάδασμα. Ά-
φτ^σε τό βιόλίο καί σηκώθηκε επά¬
νω, *αρατηρ<όντας γυρω τού την καμάρα, ποΰ τοΰ φάνηκε σάν ξένη κι' έκαμε μιά νοερή άπογραφή των πραγμάτων, σάν νά τα §6λεπε γιά πρώτη φορά. ι Τό ντιβάνι <—ή γωνία μέ τα κκατάστατα μαξιλά-ρια εοειχνε άκό- μη τή λακοΰδα τοϋ κορμιοΰ τού, τό βΐ'βλίο εΐχε γλυστρηση μισάνοιχτο επάνω στό χαλΐ, καί τό τσιγάρο εστελνε στό ταβάνι τής τελευταϊες τολϋπες του· χά—/^ϋ, βιαστικά, λέ; ■^ ήθελε νά τελειώση μιά ωρα άρ Χητερα. Δύο ρόδα κίτρινα μαιραί- νονταν επάνω στή 6ι6λιοθήκη, σ' ενα ψιλόλιγνο ίριδισμένο ΰάζο, ή ΐωτια εσβυνε, χωρίς κανενας νά την συνδαυλίση. Εδημάτισε λιγάκι μέσα στήν κά- μα°α, μηχαηκά, χωρίς σκοπό, έπή- 0ε τό χαρτοκοπτηρα επάνω άπ' τό Υραφεϊό τού, εκοψε δυό φύλλα άπό ενα βιβλίο, τ' αφισε, τό ξανάπιασε, Α'?ισε τα φύλλα τάχα διαοάζοντας, Μ·*1 τα γράμματα περνοϋσαν μαύ- Ρες γραμμές χωρίς εννοια μπρός ^α μάτια τού, ένω τό μυαλό τού ετ9«χε μακρυά, κι' 'αύτός δέν ήξευ- ?ε ποΰ. Συγκεχυμένες είκόνες έπαι- Ζνιδιαζαν'μές στό μυαλό τού σάν εικονα φουτουριστική, ενα κεφάλι ?αννό, φουν-τωμένο, Ινα χέρι ασ· "9°. ενα μ«ντηλάκι σέ δυό μάτια, γα γράμμα σχισμένο κομματάκια, ψιΜ - ψ,λά ^πανω —ο χαλ'^ δν^ °«*ρυα επάνω σέ δυό μάγουλα, ν °τερα μιά σιλονεττα διπλωμενη μέ Ηι« γοΰνα, δγαίνοντας άθόρυβα αΐ% μιά νΐρα, κι' ΰστερα μιά με- Υαλη - μεγοίλη χ^ ποί το{; ^^, νε την καρ&ά, ?νας έφιάλτης ά- «ατανοητος, ή καρδιά τού έξοντ&ε ^•«νη χάχω ά^ ^να μεγάλο κε ήμερόδείκτης περιπατητικά εγ^αφε μέ τα χοντρά τού γράμμα¬ τα — Π ΕΜ Π ΤΗ — μά σήμερα ήταν Παρασκευαι], κι' ή Πέμπττι αυτή δέν θά ξαναγΰριζε. Νευρικά εσκισε τό φαλλο καί τό πέταξε στή φωτία, τό χαρτάκι ξελαμπάδισε γιά μιά στιγμή, κι' άπομεινε μιά μαύρη στάκτη τάθ' ξίΛων, λές κι' ηΐθελε νά τοϋ πή συμοολικά πώς ή ήμέρα 'έκείνη ήταν μιά μερά ξεχΐο- ριστή, ενα μαΰρο σημαδι Ιπάνω στής άλλες ασπρες ήμέοες τής ζω- ής τού. Άναψε νευρικά Ινα τσι- γάρο καί στά'θηκε στό παράθυρο. Ή ήμερια εγερνε γοργή πίσω άπ' τ' άντικρννά σπίτια, μερά Νοεα- 6ριανή, μελαγχολική, γεμάτη σκο- τεινιά καί ·&ολοΰρα. Ένα αύτοκί- νητο πέρασε στριγκλίζοντας, μιά γυναικεία σιλσι>έττα εστριψε την
γωνία, κι' έξαφνα, χωρίς νά τό
προσμέντ), ακ»υσε"τήν πόρτα ν' α¬
νοίγη άθορνβα, κ' ή ξανθη μορφή
νά προβαίντ) πίσω άπ' τή βαρεία
πορτιέρα. Έμεινε άκίνητος στό πα¬
ράθυρο άκουμιβώντας τα λιπάψυ-
χο πορμί τού στό περ»3άζι, στή στά-
σι ποΰ πηρε γυοίζοντας άπότομα,
/ντταζοντας την μορφή έκείνη ποΰ
άπομεινε κι' αυτή στήν πόρτα α-
τολμη, μή μπορώντοκ; νά προχωρή-
στ> "ίΕνα *Νένη!...» άνέβηκε στά
χείλτ) τού, μά ή λέξι δέν έβγήκε,
παρά σάν ψυχομάχημα πνιγμενου.
Ή σιλουέττα προχώρησε διστα-
κτικά, μέ μικρά - μικρά βήματα,
τραβηγμένη λέ.ς άπό καποιο άόρα
το χέρι, κι' έκά-θισε πέφτοντας στο
ντιόάνι. νιΕογαλε ενα μανπιλάκι,
κι' έσκούπισε μιά μικρή μύτη, ύγρή
άπό την συγκίνησι, κι' ΰστερα ά-
πλά μά συγκεκομμένα καί ταραγ-
μενα αφησε νά πέσοΐ'ν δυο λόγια:
— Δέν ήξίρτΐ πόός ήσουν έδώ!..
— ΤΗρθα νά πάρω μερικά πράγ
ματα ποϋ εΐχα άφήστι. . . Τόν έσεθ
οέρ μου, κάτι φωτογραφίες καί...,
έπρόσθεσε άκόμη πειό διστακτικά,
νά σ' άφησω τό κλειδί. Δέν ηθελα
νά 'σοΰ γράψω,-κι' ουτε νά πώ σέ
κανεναν...
'ΕΐίΓύτταξε τό μιχροϋλι έκεΐνο
θλιμμένο πρόσωπο, κι' έννοιωσε
την συγκίνΐ|σί τού νά σβύνη μπ^>
στά σ' ίνα άλλο αϊσθημα. Φαντά-
σθηκε τό κορμί έκεϊνο συντετριμ-
μένο τώρα στό ντιβάνι ποΰ τό εΐχε
δχθΐ) κυρίαρχο,-καί τοΰ εκανε μιά
?ύπη, μιά πολύ μεγάλη λΰπη, ποϋ
εσβυσε την άγωνία τού καί την σνν
τρι&ή τον.
«— Καϋμένη Νένη!» έσκέφθη-
κε. Μά ή ή λύπη τού δέν ήταν πειά
λΰπ-η ερωτευμένον, κι' έ'ννοιωσε μέ
μιάς την καρδιά τού αδεία άπό ε-
ρωτα, αδεία, μά χωρίς έξονθένωση,
αδεία μά άλαφρνά, σέ μιά στιγμι-
αία μεταβολ'ή ποϋ καί κεΐνος πειά
δέν καταλάδαινε. Έκύτταξε μέ π3
ριέργεια τόν καθρ&ρτη, τόν παληό
βενετσιάνικο καθρέφτη ποΰ κρεμό-
ταν απάνω άπ'τό ντΐ!6άνι, και στό
τελευταΐο ψως της ημέρας εΐδε τον
εαυτόν τού πρασινωπό, μέσα στό
θαμπό πρασινωπό γυαλί, μά τό
(λέμμα ξεκάθαρο καί τό κεφάλι ψη
λά.. Δέν ήξευρε τί είχε προκαλέση
την άπότομη έκείνη μεταβολή, δέν
ήμποροϋσε κάν νά σκεφθή, μά εν-
νοια>σε τόση χαρά, ποΰ ξεκίνησε
χωρίς δισταγμό, χωρίς θαρρείς πο-
τέ νά δοκιμάση δλλα συναισθήμα-
τα, κι' άποφασιστικά γύρισε τό
φώς, κατεβάζοντας τό στόρ. ,
Ή μικρή ξανθη σιλουέττα σκέπα
σε τό πρόσωπό της μέ τα δυό της
Ό "Εντη Κάντωρ, εν·νοούμενος τής
σκηνής, ό οποίος εσχάτως επεσκέφθη
ταν Δήμαρχον Γουώκερ της Λεας Υ¬
όρκης καί εζήτησε παρ' αυτού την εγ¬
κατάστασιν νέου. σανατοριου χαριν
των ήΰοποιών έν Σαρανάκ.
χέρΐα στό άπότομο φώς, καΐ όταν
ξεσπέπασε τα μάτια της, τα είδε
χόκκινα καί δακρυσμένα.
— Κλαίει... έσκεφνιΐκε. . .γιά
τί κλαίει;
Τοΰ φάνηκε τόσο περίεογο. Στή
Λεα τσυ κατάστασι εΐχε ξεχάση μέ
μιάς ολα τα περασμενσ, τή λύπη
> αί την συντριΰή τού, καί τοϋ φά¬
νηκε περίεργο τό κλαμμενο έκεϊνο
πρόσωπο.
— Νένη! τής εφώναξε πλησιά-
ζοντας, κι' ή φωνή τού ·6γήκε κα-
θαρή, νωρίς καμμιά συγκίνησι άπϋ
τό στόμα τού. Νένη, τκτύχασε, παι-
δί μου.
Ή Νένη εγειρε τό κεφάλι καί
πάλι στά χέρια της, κι' αρχισε νά
κλαίη άθόρυβα, μά ή λύπη της έκεί
νη δέν τόν συγκινοΰσε. Τοΰ έφαΐνό-
ταν σάν κάτι φυσικό, ενα ξέσπα-
σμα χωρίς σημασία, χωρίς σημασί-
α πειά γι' αυτόν, ενας πόνος ξένος
ποΰ μόνο τό· ανθρώπινο οίκτό τού
προκαλοϋσε, χωρίς νά τόν συγκινή.
— Νένη! "ιΕλα, μην ν,άνης ετσι,
παιδί μου!
Τής έ^βγαλε τα χέρια άπό τό κε-
φάλι καί τής σκούπισε τα δάκρνά
της, κι' έκείνη σαν παιδί τόν δφη-
σε. Τό μικρό της μοτντηλάκι ήταν
μουσκεμμένο άπό τα δάκρυα, κι'
άσυναίσθητα ε6γαλε τό δικό τού
τό μαντήλι καί τής σκοίπισε τό
πρόσωπο.
— "Ελα, μην κάντνς σάν παιδί...
Τα λόγια τού τώρα §6γαιναν ά
πλά, συμβατικά, σάν ενός ξένον
ποΰ δέν εΐχε ποτέ τίποτε συνδέση
μέ τό μικρό έκεϊνο κορμί, καί στό
μυαλό τού ήλθε συγκεκριμένη ή
ε'ικ|όνα τ% χθεσινη(ς τελευταίας
σκηνής, τό ενοχο γράμμα, ή άπό
δειξις ττίς άπιστίας τής αίωνίας
Ευας, ποΰ τόν γέλασε μισή ωρα
άργότερα άφότου τόν αφινε, μέ έ¬
ναν αλλο, τιποτένιο, χωρίς κανένα
αλλο προτέρημα, άπό την ελξη τοϋ
ώραίου άρρενος.
Ή γυναΐκα αυτή ποΰ νόμιζε δι-
κιά τού, μέ μιά ψυχή ποϋ εΐχε προσ
παθήσΐ] νά κάνη ώριαία, μιά ψυχή
ανώτερη, ήταν μιά γυναΐκα όπως
δλες, μικρή ψυχή στά χέρια τού
ένστίκτου, Ινα κορμί άδύνατο στά
χέρια τής ήδονής, «—.. . καί τής
λύπη;!» έπρόσθεσε, βλεποντας τα
δάκρυα νά κυλοϋν επάνω στά μά¬
γουλα ποΰ είχε βάψτι μιά κοσμική
κοκκεταρία, κι' είχε αποσυνθέση
ή θλϊψι.
Έπηρί ενα ποτηράκι τσέρρν ά¬
πό την κρυστάλλινη κάοβ των λι-
κέρ καί τής εόρεξε τα χείλη: —.
"Ελα, μην κάνγις ετσι.
Προσπάθησε νά την παρηγο-
ρήση μέ μερικά λόγια, μά γρήγο*
ρα σταμάτησε. Εϊδε πόός δέν είχε
νά είπη τίποτε καί -θέλησε νά συν-
τομεύσ{] την σκηνή.
— Τα εχω μαζέψει δλα, είπε. Τα
εϊχα κάμη ενα δέμα νά σοϋ τα
στείλω. . . "Αν θελτ^ ρίξε μιά μα-
τιά. ..
Έννοιωσε καί κείνη πώς δλα εΐ-
χαν τελειώστ), κι' άνασηκώθηκε μέ
μιά έπίμονη προσπάθειαι. Σίκούπι-
σε τα μάτια της μέ τό μαντηλάκι
της. Άπό μιά άσυνείδητη κοκκετα^
ρία έπούδραρε τό μαραμένο πρό¬
σωπό της, έκοκκίνισε λιγάκι τα
χείλη της, καί πέρνοντας τό δέμα
έτράβηξε πρός την πόρτα.
Την οδφησε νά φύγτΐ, χωρίς νά
της μιλήστ), άδιάφορος, σάν κατι
τι ποϋ ε'ολεπε άπό μακρυά, ακουσβ
τα βηματά της στή σκάλα νά κα-
τεβαίνουν διστακτικά, προσμεναν-
τας άκούσια τό στερνό κάλεσμα.
"Ακουσε τό στερνό κλίκ... τής
έξώπορτας, άναψε άδιάφορα ενχΐ
τσιγάρο, μά σβύνοντάς το μέ μιας
πήρε τό μαντήλι τού ποϋ ήταν νω-
πό άπό τα δάκρυά της, καί φερ·-
νοντάς το σπασμωδικά στά χείλη
τού, τό φίλησε, τό φίλησε μέ μαία,
ποοσπαθώντας νά μή κλαψ»^...
ΓΕΡ. Χ. ΑΝΝΙΝΟΣ
ΖΗΤΗΜΑ^ΓΕΧΝΗΣ
Μιά κυρία παντρεμένη ήταν 4-
ρωμένη τοΰ μεγάλου ζωγράφου Ρέμ-
χραντ. Ή κι>ρία ειχβ καί παιδΤ,
χοί» εμθίαζε καταχλτικτιχ,ώς μέ τδ»
άνϊρα της.
—Αΰτο το χαιδί, Ιλεγε κάχοιος,
είνε το άληβινό χορτραΐτο τού π«-
τέρα τού.
—Πολ!) φϋτικό, απήνττ^β μιά
καλή γλώσσΐ. Ό Ρέμτραντ έχι-
τ^γχάνει τόσο ζολί» στά εργα το»
την όμοιότηταΐ
1Τ
Έξ άριστερών είς
δεξιά: Ίζαμπελ
Ούώλντερ, εκ Μαν-
χάτταν, Μπερθα
Γκρός, έκ Μπροϋ-
κλιΐν Τζόαν Κον-
γουε, έκ Λόγ* Α-
ϊλαντ καί Ρόζ Μόο
ς-η, έκ Μπρόνξ.
θά λάβουν μέρος
είς διαγωνισμόν
χάλλους κατ' αύ¬
τάς είς τό Μάντι-
βον Σκουαίρ Γκάο-
ντεν της Νέας Υ¬
όρκης.
Ι_—1—_ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ
ΕΤΝΓ
Τό ρολόΐ τόν ξάφνΐσε έκεΐ ποΰ
καθόταν στή γωνία τοΰ ντιβανιοϋ
μέ τό τρίξιμο ποΰ προηγεΐται πάν-
τα τοΰ κηητηματος των ώρών, κι'
άρχισε ενας - ενός ό ξερος κτύπος
τής καμπάνας νά πέφττι μεσ' τή σι-
γή τοΰ σκιβροϋ δωματίου, σάν σψυ-
ριές επάνω στήν καρδιά τού.
Ντίγκ!... Ντίγκ!... Ντίγκ!.. .
Ντίγκ!... Ντίγκ!... πέντε, κι'
εννοιωσε μιά ταραχή νά τόν κυρι-
ενη, ποΰ ώς τώρια εΐχε χατοριθώ-
σπ νά διώξτ» μέ τό διάδασμα. Ά-
φτ^σε τό βιόλίο καί σηκώθηκε επά¬
νω, *αρατηρ<όντας γυρω τού την καμάρα, ποΰ τοΰ φάνηκε σάν ξένη κι' έκαμε μιά νοερή άπογραφή των πραγμάτων, σάν νά τα §6λεπε γιά πρώτη φορά. ι Τό ντιβάνι <—ή γωνία μέ τα κκατάστατα μαξιλά-ρια εοειχνε άκό- μη τή λακοΰδα τοϋ κορμιοΰ τού, τό βΐ'βλίο εΐχε γλυστρηση μισάνοιχτο επάνω στό χαλΐ, καί τό τσιγάρο εστελνε στό ταβάνι τής τελευταϊες τολϋπες του· χά—/^ϋ, βιαστικά, λέ; ■^ ήθελε νά τελειώση μιά ωρα άρ Χητερα. Δύο ρόδα κίτρινα μαιραί- νονταν επάνω στή 6ι6λιοθήκη, σ' ενα ψιλόλιγνο ίριδισμένο ΰάζο, ή ΐωτια εσβυνε, χωρίς κανενας νά την συνδαυλίση. Εδημάτισε λιγάκι μέσα στήν κά- μα°α, μηχαηκά, χωρίς σκοπό, έπή- 0ε τό χαρτοκοπτηρα επάνω άπ' τό Υραφεϊό τού, εκοψε δυό φύλλα άπό ενα βιβλίο, τ' αφισε, τό ξανάπιασε, Α'?ισε τα φύλλα τάχα διαοάζοντας, Μ·*1 τα γράμματα περνοϋσαν μαύ- Ρες γραμμές χωρίς εννοια μπρός ^α μάτια τού, ένω τό μυαλό τού ετ9«χε μακρυά, κι' 'αύτός δέν ήξευ- ?ε ποΰ. Συγκεχυμένες είκόνες έπαι- Ζνιδιαζαν'μές στό μυαλό τού σάν εικονα φουτουριστική, ενα κεφάλι ?αννό, φουν-τωμένο, Ινα χέρι ασ· "9°. ενα μ«ντηλάκι σέ δυό μάτια, γα γράμμα σχισμένο κομματάκια, ψιΜ - ψ,λά ^πανω —ο χαλ'^ δν^ °«*ρυα επάνω σέ δυό μάγουλα, ν °τερα μιά σιλονεττα διπλωμενη μέ Ηι« γοΰνα, δγαίνοντας άθόρυβα αΐ% μιά νΐρα, κι' ΰστερα μιά με- Υαλη - μεγοίλη χ^ ποί το{; ^^, νε την καρ&ά, ?νας έφιάλτης ά- «ατανοητος, ή καρδιά τού έξοντ&ε ^•«νη χάχω ά^ ^να μεγάλο κε ήμερόδείκτης περιπατητικά εγ^αφε μέ τα χοντρά τού γράμμα¬ τα — Π ΕΜ Π ΤΗ — μά σήμερα ήταν Παρασκευαι], κι' ή Πέμπττι αυτή δέν θά ξαναγΰριζε. Νευρικά εσκισε τό φαλλο καί τό πέταξε στή φωτία, τό χαρτάκι ξελαμπάδισε γιά μιά στιγμή, κι' άπομεινε μιά μαύρη στάκτη τάθ' ξίΛων, λές κι' ηΐθελε νά τοϋ πή συμοολικά πώς ή ήμέρα 'έκείνη ήταν μιά μερά ξεχΐο- ριστή, ενα μαΰρο σημαδι Ιπάνω στής άλλες ασπρες ήμέοες τής ζω- ής τού. Άναψε νευρικά Ινα τσι- γάρο καί στά'θηκε στό παράθυρο. Ή ήμερια εγερνε γοργή πίσω άπ' τ' άντικρννά σπίτια, μερά Νοεα- 6ριανή, μελαγχολική, γεμάτη σκο- τεινιά καί ·&ολοΰρα. Ένα αύτοκί- νητο πέρασε στριγκλίζοντας, μιά γυναικεία σιλσι>έττα εστριψε την
γωνία, κι' έξαφνα, χωρίς νά τό
προσμέντ), ακ»υσε"τήν πόρτα ν' α¬
νοίγη άθορνβα, κ' ή ξανθη μορφή
νά προβαίντ) πίσω άπ' τή βαρεία
πορτιέρα. Έμεινε άκίνητος στό πα¬
ράθυρο άκουμιβώντας τα λιπάψυ-
χο πορμί τού στό περ»3άζι, στή στά-
σι ποΰ πηρε γυοίζοντας άπότομα,
/ντταζοντας την μορφή έκείνη ποΰ
άπομεινε κι' αυτή στήν πόρτα α-
τολμη, μή μπορώντοκ; νά προχωρή-
στ> "ίΕνα *Νένη!...» άνέβηκε στά
χείλτ) τού, μά ή λέξι δέν έβγήκε,
παρά σάν ψυχομάχημα πνιγμενου.
Ή σιλουέττα προχώρησε διστα-
κτικά, μέ μικρά - μικρά βήματα,
τραβηγμένη λέ.ς άπό καποιο άόρα
το χέρι, κι' έκά-θισε πέφτοντας στο
ντιόάνι. νιΕογαλε ενα μανπιλάκι,
κι' έσκούπισε μιά μικρή μύτη, ύγρή
άπό την συγκίνησι, κι' ΰστερα ά-
πλά μά συγκεκομμένα καί ταραγ-
μενα αφησε νά πέσοΐ'ν δυο λόγια:
— Δέν ήξίρτΐ πόός ήσουν έδώ!..
— ΤΗρθα νά πάρω μερικά πράγ
ματα ποϋ εΐχα άφήστι. . . Τόν έσεθ
οέρ μου, κάτι φωτογραφίες καί...,
έπρόσθεσε άκόμη πειό διστακτικά,
νά σ' άφησω τό κλειδί. Δέν ηθελα
νά 'σοΰ γράψω,-κι' ουτε νά πώ σέ
κανεναν...
'ΕΐίΓύτταξε τό μιχροϋλι έκεΐνο
θλιμμένο πρόσωπο, κι' έννοιωσε
την συγκίνΐ|σί τού νά σβύνη μπ^>
στά σ' ίνα άλλο αϊσθημα. Φαντά-
σθηκε τό κορμί έκεϊνο συντετριμ-
μένο τώρα στό ντιβάνι ποΰ τό εΐχε
δχθΐ) κυρίαρχο,-καί τοΰ εκανε μιά
?ύπη, μιά πολύ μεγάλη λΰπη, ποϋ
εσβυσε την άγωνία τού καί την σνν
τρι&ή τον.
«— Καϋμένη Νένη!» έσκέφθη-
κε. Μά ή ή λύπη τού δέν ήταν πειά
λΰπ-η ερωτευμένον, κι' έ'ννοιωσε μέ
μιάς την καρδιά τού αδεία άπό ε-
ρωτα, αδεία, μά χωρίς έξονθένωση,
αδεία μά άλαφρνά, σέ μιά στιγμι-
αία μεταβολ'ή ποϋ καί κεΐνος πειά
δέν καταλάδαινε. Έκύτταξε μέ π3
ριέργεια τόν καθρ&ρτη, τόν παληό
βενετσιάνικο καθρέφτη ποΰ κρεμό-
ταν απάνω άπ'τό ντΐ!6άνι, και στό
τελευταΐο ψως της ημέρας εΐδε τον
εαυτόν τού πρασινωπό, μέσα στό
θαμπό πρασινωπό γυαλί, μά τό
(λέμμα ξεκάθαρο καί τό κεφάλι ψη
λά.. Δέν ήξευρε τί είχε προκαλέση
την άπότομη έκείνη μεταβολή, δέν
ήμποροϋσε κάν νά σκεφθή, μά εν-
νοια>σε τόση χαρά, ποΰ ξεκίνησε
χωρίς δισταγμό, χωρίς θαρρείς πο-
τέ νά δοκιμάση δλλα συναισθήμα-
τα, κι' άποφασιστικά γύρισε τό
φώς, κατεβάζοντας τό στόρ. ,
Ή μικρή ξανθη σιλουέττα σκέπα
σε τό πρόσωπό της μέ τα δυό της
Ό "Εντη Κάντωρ, εν·νοούμενος τής
σκηνής, ό οποίος εσχάτως επεσκέφθη
ταν Δήμαρχον Γουώκερ της Λεας Υ¬
όρκης καί εζήτησε παρ' αυτού την εγ¬
κατάστασιν νέου. σανατοριου χαριν
των ήΰοποιών έν Σαρανάκ.
χέρΐα στό άπότομο φώς, καΐ όταν
ξεσπέπασε τα μάτια της, τα είδε
χόκκινα καί δακρυσμένα.
— Κλαίει... έσκεφνιΐκε. . .γιά
τί κλαίει;
Τοΰ φάνηκε τόσο περίεογο. Στή
Λεα τσυ κατάστασι εΐχε ξεχάση μέ
μιάς ολα τα περασμενσ, τή λύπη
> αί την συντριΰή τού, καί τοϋ φά¬
νηκε περίεργο τό κλαμμενο έκεϊνο
πρόσωπο.
— Νένη! τής εφώναξε πλησιά-
ζοντας, κι' ή φωνή τού ·6γήκε κα-
θαρή, νωρίς καμμιά συγκίνησι άπϋ
τό στόμα τού. Νένη, τκτύχασε, παι-
δί μου.
Ή Νένη εγειρε τό κεφάλι καί
πάλι στά χέρια της, κι' αρχισε νά
κλαίη άθόρυβα, μά ή λύπη της έκεί
νη δέν τόν συγκινοΰσε. Τοΰ έφαΐνό-
ταν σάν κάτι φυσικό, ενα ξέσπα-
σμα χωρίς σημασία, χωρίς σημασί-
α πειά γι' αυτόν, ενας πόνος ξένος
ποΰ μόνο τό· ανθρώπινο οίκτό τού
προκαλοϋσε, χωρίς νά τόν συγκινή.
— Νένη! "ιΕλα, μην ν,άνης ετσι,
παιδί μου!
Τής έ^βγαλε τα χέρια άπό τό κε-
φάλι καί τής σκούπισε τα δάκρνά
της, κι' έκείνη σαν παιδί τόν δφη-
σε. Τό μικρό της μοτντηλάκι ήταν
μουσκεμμένο άπό τα δάκρυα, κι'
άσυναίσθητα ε6γαλε τό δικό τού
τό μαντήλι καί τής σκοίπισε τό
πρόσωπο.
— "Ελα, μην κάντνς σάν παιδί...
Τα λόγια τού τώρα §6γαιναν ά
πλά, συμβατικά, σάν ενός ξένον
ποΰ δέν εΐχε ποτέ τίποτε συνδέση
μέ τό μικρό έκεϊνο κορμί, καί στό
μυαλό τού ήλθε συγκεκριμένη ή
ε'ικ|όνα τ% χθεσινη(ς τελευταίας
σκηνής, τό ενοχο γράμμα, ή άπό
δειξις ττίς άπιστίας τής αίωνίας
Ευας, ποΰ τόν γέλασε μισή ωρα
άργότερα άφότου τόν αφινε, μέ έ¬
ναν αλλο, τιποτένιο, χωρίς κανένα
αλλο προτέρημα, άπό την ελξη τοϋ
ώραίου άρρενος.
Ή γυναΐκα αυτή ποΰ νόμιζε δι-
κιά τού, μέ μιά ψυχή ποϋ εΐχε προσ
παθήσΐ] νά κάνη ώριαία, μιά ψυχή
ανώτερη, ήταν μιά γυναΐκα όπως
δλες, μικρή ψυχή στά χέρια τού
ένστίκτου, Ινα κορμί άδύνατο στά
χέρια τής ήδονής, «—.. . καί τής
λύπη;!» έπρόσθεσε, βλεποντας τα
δάκρυα νά κυλοϋν επάνω στά μά¬
γουλα ποΰ είχε βάψτι μιά κοσμική
κοκκεταρία, κι' είχε αποσυνθέση
ή θλϊψι.
Έπηρί ενα ποτηράκι τσέρρν ά¬
πό την κρυστάλλινη κάοβ των λι-
κέρ καί τής εόρεξε τα χείλη: —.
"Ελα, μην κάνγις ετσι.
Προσπάθησε νά την παρηγο-
ρήση μέ μερικά λόγια, μά γρήγο*
ρα σταμάτησε. Εϊδε πόός δέν είχε
νά είπη τίποτε καί -θέλησε νά συν-
τομεύσ{] την σκηνή.
— Τα εχω μαζέψει δλα, είπε. Τα
εϊχα κάμη ενα δέμα νά σοϋ τα
στείλω. . . "Αν θελτ^ ρίξε μιά μα-
τιά. ..
Έννοιωσε καί κείνη πώς δλα εΐ-
χαν τελειώστ), κι' άνασηκώθηκε μέ
μιά έπίμονη προσπάθειαι. Σίκούπι-
σε τα μάτια της μέ τό μαντηλάκι
της. Άπό μιά άσυνείδητη κοκκετα^
ρία έπούδραρε τό μαραμένο πρό¬
σωπό της, έκοκκίνισε λιγάκι τα
χείλη της, καί πέρνοντας τό δέμα
έτράβηξε πρός την πόρτα.
Την οδφησε νά φύγτΐ, χωρίς νά
της μιλήστ), άδιάφορος, σάν κατι
τι ποϋ ε'ολεπε άπό μακρυά, ακουσβ
τα βηματά της στή σκάλα νά κα-
τεβαίνουν διστακτικά, προσμεναν-
τας άκούσια τό στερνό κάλεσμα.
"Ακουσε τό στερνό κλίκ... τής
έξώπορτας, άναψε άδιάφορα ενχΐ
τσιγάρο, μά σβύνοντάς το μέ μιας
πήρε τό μαντήλι τού ποϋ ήταν νω-
πό άπό τα δάκρυά της, καί φερ·-
νοντάς το σπασμωδικά στά χείλη
τού, τό φίλησε, τό φίλησε μέ μαία,
ποοσπαθώντας νά μή κλαψ»^...
ΓΕΡ. Χ. ΑΝΝΙΝΟΣ
ΖΗΤΗΜΑ^ΓΕΧΝΗΣ
Μιά κυρία παντρεμένη ήταν 4-
ρωμένη τοΰ μεγάλου ζωγράφου Ρέμ-
χραντ. Ή κι>ρία ειχβ καί παιδΤ,
χοί» εμθίαζε καταχλτικτιχ,ώς μέ τδ»
άνϊρα της.
—Αΰτο το χαιδί, Ιλεγε κάχοιος,
είνε το άληβινό χορτραΐτο τού π«-
τέρα τού.
—Πολ!) φϋτικό, απήνττ^β μιά
καλή γλώσσΐ. Ό Ρέμτραντ έχι-
τ^γχάνει τόσο ζολί» στά εργα το»
την όμοιότηταΐ
«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ».- ινΡΤΑτατ * ΣΕΙΙΤΕΜΒΡ1ΟΥ, 1929.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤεΐθ_Ε^ΤρΓΐρΐ[ΤΑ
Ο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΝ ΒΩΚΟΝΣΑΝ
Ό κάμης Πονσονάρ ντέ Βωκον¬
σάν είχε λάδει τον βαθμόν τοϋ όπ
λοχαγοϋ κατά την εποχήν ποί>
Ναπολέων Οέλοντας νά χρησιμοποι-
τ?στ] στο στράτε·ομα τα στελέχη τής
παλαιάς ίβσιλΐκής άριστον^ ατίας
καί νά γεφ^ρώση ετσι κάπως τέ
χάσμα πο'Χ^Ϊρχε μεταξύ αυτής καί
ώ άί ί
των ε·ϋε*ενών τής άριστοκρατίας, εί¬
χε σχηματίσεΐ £υά τάγματα άχι) τοίις
βασιλόφ-ρονας οί όποίοι ύπηρετοϊσαν
προηγουμένως στάς τάξεις τοϋ έχ-
θροΰ καί ποί> τοίις είχε σολλάδει
αίχμαλώτους στό 'Αούστερλιτς.
Ό κάμης ντέ Βωκονσάν έπολέ-
μησε γενναία. Κα·. μετά την μάχην
τής Ίένης προηχθη είς τ'ανματάρ-
χη γιά την λαμχρή τού διαγωγή.
Στά 1807, τέλος, μ,ετά την πολό-
νεκρη μάχη τού Έϋιλώ όποι» είχε
ίείξει έλξαΐρετική άνίρεία, ό Αύ-
τοκράτωρ τόν ώνόμασε συνταγμα¬
τάρχην των Δραγόνων τής
τ«!>.
Ό κάμης Πονσονάρ ντέ Βωκον¬
σάν ήταν ενας άνδρας ψηλός, εύ-
κίνητος, μέ τί» σημάδ! μιάς ο—α-
6ιας ποΰ ε$ιθαν·ε άχ' τό ενα αύτί
ώς τάλλο, μελαψός, μέ πολύ άραιά
μαλλιά, καί έξαΐρετικά σιωπηλός.
Δέ,ν άκουγόταν, παρά στής ήμέ-
ρες τής μάχης. Άλλά καί τότε
άκόμα όλόρθος, χάνω στοΰς. ά-
ναδολείς τοϋ άλογον τού, μέσ' στοίις
κα-νούς χού τόν -εριτριγύριζαν, ίέν
ερριχνε -αρά μίά καυγη μόνο στοΰς
ένίας τοΰ:
—"Εφοίος!
« * ·
λΐετά την μάχην τοϋ Έδλώ ό
Ναπολέων τόν ερωτήση:
—Ε«ται άκόμη 'δασιλόφρων; Π οί¬
ον άγαπάς τέλος χάντων;
—Την πατρίδα μθ!> μεγαλειότα-
τε την οποίαν άντιπροσωπεύετε σείς!
— Προσωρινώς, είχεν ό Αΰτο-
•/.ράτωρ, δίακόχτοντάς τον μέ πο-
νηρίαν. Αύτη δεν είναι ή σκέψις
οας; Ά! κύριε ντέ Βωκονσάν, πό¬
σον 'έκτιμώ την εΐλικρίνειά σας, κα)
τ! λαμπράς στρατηγος θά μπορού-
σατε νά γίνετε...
—Ό δ<2*θμός αώτός... είχεν άχό- ό άν Την έ/Γοχή έκείνη τής πι>ρετώ-
δους χροελάσεως τοϋ αύτοκρατορι-
κοϋ στρατοϋ, μεσα στή μέ·θη των
αλλεπαλλήλων νίκων, δέν είχε κα'.-
ρό κανένας νά έξετάζΐβ καί νά ψο-
χολογή τοΰς συν τροφάς τού. Ό κ.
Ντεδοκοντάν, άλλως τε, άπέφευγε
τής παρέες των συνζδέλψων τού.
κί' άν τούς 6α·όααζε γιά την
__ εία τοας, στο βά&ος περιφρο¬
νούσι τοΰς άξιωματικοΰς το3 κα)9ε-
στώτος, έχιΐίή ήσαν ταχε'.νής χ.2-
ταγωγής.
"Ο συνταγματάργης ντέ Βωκον¬
σάν ήτο φανατικά χροσηλωμένος
σ« μερ'.κές χαληές ΐδέες' δέν μπο-
ροϋσε νά παραδεχθή ώς βαθμοφό-
«ος τοϋ'οτρατοϋ άλλους άπό τοΰς
έξ αίματος εύγενείς. Είχε παρα-
μείνεϊ ·άκλόνητος στής ά^,χές τον
βέρος Κχθολικός καί φανατϊκος δα-
σιλόιρρων. Άνδρεϊος μ-έχρις ύχ=
δολής. Οί έχ&ρικές σφαίρες δέν ει-
χαν άντικρύσει ποτέ την πλατή τού.
Στή μάχη ήταν παντοϋ παρών. συν-
ηΌως, 6ρκτ/όταν στο πλέον έπ'.κίν-
δυνο σημείον.
Οί στρατιώτας τού τον άχοκ7-
λοϋταν χα'ιδε>τικά <ογέρ:», ό Αΰ- τοκράτωρ «αγαπητόν τοο συνταγ¬ ματάρχην» καί ό ΑθΜθίΙν.ος ό 18ος (>ηρωά
Ο! τρείς τίτλοι τής τιμής ποΰ
τσΰ 'άπένειμαν &λο>. όσο; τέν τ>Εεϋ-
ραν: «Καλοσάνη, άνίρεία, ά^οσίω-
σις», δέν τον έκαμαν νά πΐρηφανεό-
εταΐ γι' αότούς. Ό κόμ,ης 'Ελοοά-
Ίάκωίος-ΛΙε-χεν-Πονσοννάρ ντέ
Βωκονσάν ήταν (Γ^νειΒ'.σμένος στοί»ς
ί
Ό συντοτγματάρχης είχε ενα μό¬
νον πάθος· την άνάγνωσι. Την €:-
ίλιοδηκη ':&«, άχό ενα καί μόνο 6ι-
6λίο, μΐκροϋ
ο Πονσοννάρ.
—Ό βαΌμός αύτάς 6ά μχοροΰσβ
τώρα νά σάς ανήκη! Άλλά, τί διά-
6ολο! 'Ενας βασιλόφρων, στρατη-
7*5 τή^ ο^τοκρατορίας! χοϋ άκού-
ττηκε αύτό!...
'Κι' εττι ό ντέ Βωκονσάν παρ*
όλην την έκτίμηιαΊν ποΰ ετρεφε πρός
αυτόν ό Αύτοκράτωρ, πζρέμεινεν ά-
πλοός σονταγματάρχης.
* * *
Αυτόν τάν άνθρωπον ποΰ δέν μ1.-
λοϋσε σέ κανένα, ·Λαΐ ποΰ ίέν ·φα:-
ν6ταν νά Ινϊΐαφέρεται ιταρά μ
γ!7 τον πόλδμ,ο, καΓ οί σιινάϊελ-φο:
τοο τον Οεωροΰσαν κομμάτι παλαβί.
τοϋτε σ
τού, κοντά στής
λιον τού.
μ χοϋ τοχοίε-
«χάνω στή σέλλα
τονσ,ντ^χατά
«κινητος, είπε:
—Περιττόν, είναι νετ,
—«...νεκρόςη, έέ
ό-
α: ι
μεσα στο
ΤΟ ΜΝΙΜΠΗΣ ΚΟΡΙί
Μέ χειλάόαα μυρωμένα
Άπό γέλιο καί φιλ'ι
ΕΙκοσι χρονών παοθενα
Ξεν)>τ·χ4 σάν τό .τουλί.
Ή Άντα Μός Χόφμαν, ή όποια έ^εοδισε τό πρώτον βραβείον είς την παρέ-
λασιν των βρεφών έν Άσμπουρυ_ Πάρκ, Νέας Ίερσέης. Παρέστησε την
Τζάν Ντ' Άρκ.
των πιστό¬
Καί τέ δράδο, μετά την μάχην,
ένω οί γέροι πολεμισται κου5έντ!2-
ζαν μεταξυ τοος, καπ^ηζοντας την
π:'πα τοι>ς, ό νννταγματάρχης ν.α-
Οότχν άττόμερα, σιωχηλος πάντα,
καί άφωτιωνόταν στά άγαχηυ.ένο
ίά
Ήταν ή έπτμιβνη-τής μάχης τοϋ
Βαγκράα.
*Ό σανταγματάρχης είχε πολε-
μησει σάν λιοντάρι.
—■Νάτος!... άκούσθηικε εν άς ψί-
·-ρος στάς τάξεις τώ*^ στρατιωτών.
Καί πράγματι ό ά
ρ-οχωροϋτε πρός αύτοϋς η
κός, καί ;χε €λ·εμμα ρι-/α.ένο στό μι¬
κρά διβλίο —οί) το κρατοϋσε άνοιχτό
στά χέρια τοΰ μπρός στά μάτια τοΛ
Δέ μπ&ρώ ν ά καταλάέω όμως τί
κι>ττάζε! μεσα σ' αύτό τό διίλια-
ράκι... ζωγραφιές άρά γε;...
Ό Πωνσοννάρ έσταμάτησε. *Ε-
/.λείσε τό βϊβλίο τού καί κοττάζον-
τας κατάματα τούς στρατιώτας τ"θ·ο
τοίις είχε:
—'Εχολεμησατε γενναία, σημε-
ρα, σάς εύχαριστώ.
Μίλοϋΐί διακεκομμένα, μέ κόπο.
ί δέξ ά ά
"Ενα ρίγος
μ
τάς τάϊείς,τδν
ργ ρ ς ς
στρατ-.ωτων. Κατόπιν ό συνταγμα-
τάρχης ξαναβίύθκε τα €λέμμα το1.
είς τα β-.βλίο τού καί μέ 6ήαατι
αρνα &φ^ε...
'Επεραταν ετσι χρόνια. Ό κόμηκ:
ΠωνΛτοννάο έπολεμοϋσε μέ τ1
διο τ.ρωή-υτο πάντα τρόπον,
πρεψε σ' ενα σωρό μάχες
δέν επαοσε άπό τοϋ νά εί
τον
μετε τό καθήκον σας... Καί σίι Σαμ-
πέρ, δ'.άόαζε δυνατά...
Καί τότε οί &ό άνδρες ηρχισαν.
Ό χεφοόργος έούθισί τα έργα-
λείά τοο μέσα στο κρέας τοϋ συν-
ταγ^/ατά,οχου, 4νφ ό Σαμπέρ έδίά
βαζεν έ"να ■άπόσπασμα άπο το άγα-
πηαένο το·ο βιδλίο.
— Πονάτε; τόν ρώτησεν ό χει-
ϋ ~
ροϋργος.
ντέ Β<υ7.ονσάν Τόση έμμοοφιά, τί κρϊιια' Τόσης νειότης θησαϋρύ Την σκεπάζει τώρα μνήμα ^τολισμένο μέ σταυρό. Μά ή κόρη ποϋ πεθαίνει Κι' άφσϋ χάση την —,Όη Μές 'ς τό μνήμά της κλεισιιήη "Εχει αιά σταί.ιά ζωή.... 'Σ τον σταυρό κ.οντά άπ/ωκ Τα δροσάτα του-κί.αδιά Λοινουδάκι ποΰ ιτυτρώνει Άπ' τΓΐί ν,όρη; την καρδιι ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΛΗΣ ΕΚΛΕΚΤΕΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ~ ΚΑΤΜΟΣ μζ, Β<υ7.ονσάν_ απήντησεν ό σκνταγματάρχης. "ίΕ- ξακολ&·>9τ)ιτατε γιατρε, έςακολούθη-
~ κα! σί) Σαμχρ
γ
~ κα! σί) Σαμχερ.
Ό σϋνταγματάρχης ί?χε γίνβι,
άρα, τρομερά χλωμός... Τα αίμα-
στά χέρια
Ε
μπρός στά μάτια
ά
—Είναι άληθ'.νό παλληκάρι, έ-
Ίώ-Λζΐ'τε ενας γέρος δεκα^/έας. Ρί-
χνεται πάντα πρώτο στή φωτία...
ναι ο συν-
Βωκονσάν.
φιά
Μόνος πάντα, μέ μόνην συντρο-
ά τθ'θ το μιιστη^ιώϊες βιδλίο το^
φ το μιιστη^ιώϊες βιδλίο το^
ευ^ινεν ^ίιάφορος σέ δλα τα μεγά-
λα γϊνονότα ποί> σονέβησχ^" τον γά-
μο τοϋ Ναπολέοντος, μέ την Μαρυ
Λ*ζ η έ
—Λο
ζα.. την γέννησι τοϋ δασι
λ«οκ τής Ρώμης, τή·^ εκστρατείαι
τής Ρωσΐίας.
Στήν Μόσχα ό στρατηγο; Κω-
) α'.γκοΰρ, στής ί-.αταγές τοϋ όχοί-
ου υπήγετο τώρα ό Πονσοννάρ, το
διέταξε νά καταλάοη ενα οχύρωμ»
εχθρικόν ποΰ τό ύπερήσπιζαν ο·βφ-
τα κανόνια. Ό Π^σο$νάρ χωρίς
νά φέίη /.αμμ'.ά1 άντίρρη-τί, έτέ'&η
επί κεφαλής των δρτγώνΐύν
ερριξε τή"; ί
ής ρτγώνΐύν τοα, κι
ερριξε τή"; περίφηαη κραυγη το:>:
—Έοοίος!...
Ο! ίππεΐς τού τον άκολοθοϋσαν
καλπάζοντας, ν.χ σέ λίγρ το όχυρ'.
εϊχε καταληφθή. Σάν μπτ}Χ.αν βμως
μέσχ σ' αύτό ■/.ι>χταχθήικαν μέ ά-
πορία' ό σονταγμΐ-.τάρχης τ»ο·ς ε-
λε'.πε.
Ό φτόοχός. ό Πονσοννάρ.. είχ£
μετα'φερ'θή είς τό χί'.ροο^γείο, ι6
ρυά πληγωμένος...
Κοντά στον τραι>μ.ατία βρισκόταν
ενας λοχαγάς, σταλμΐνος άπό τέν
Αύτοχοράτορα, λίγο παρ«κει ό χε1.
ροϋργος έτοίμαζε τα έργαλείά τού.
— Πρέπει νά γίνη άμ«σως έ,γ-
χείρησ-.ς!... ^
Ό κ. ντέ Βωχονσάν άνοιξε τα
μάτια τοί ν.αί ωμίλησε:
—Τόν Σαμπίρ... Καλέστε τόν
ίπχέα Σααπέρ, είπε μέ ασθενική φω-
νή. Τον &ελω.. νά έλθη...
Σέ λίγο ό ίχχεύς _αρ.πέρ 4ρι-
σκόταν κο^^τά στο κλΐνάρι τοϋ σνν-
ταγματάρχοι».
—'Εχεΐς τόν « Π λούταρχο»; τον
ρώτησε ούτος μέ αγωνίαν.
—ιΜάλιστα, Τϋνταγματάρχα μοί.1.
Τό χήρα άχ' την σελλα τοϋ άλόγοι,
σας, όταν πέσατε.
Ώ
«Τότί», διά!αι!,ε·3'ονατά ό Σαμ
«ό νΐαρές πίψ θ
περ, «ό νΐαρές πρίγκ'.ψ ε'.πε: «θαρ
ρώ πώς -λάτι μ' έχτόπησ·ί)> Καί χά-
νιντας τάς αίσθήσεις τοο, σο>ριά-
σθηκ: κάτω. Ήταν...»
Ό Σαμπέρ στάθηκε έκεϊ, νιά νά
γρρισιη την σελίία. Ό νειοόϋίγοο
-ίν η '· -------> ^' 5ίειΡ°ϋΡΪ0<; λ> σταματησε, και δείχνοντάς τοο
Τού ΜΑΤΗΕλν
"Ελα την νύχτ' άγάπη μου, σα δν?ι-
(ρο κοντά μοΐ',
νάναι την μερά ,-αό καλά ή άρρωοτη
(καρδιά μου·
τής μίοας τόν ακοίμητο καιμο ποΰ
(μέ φλογίζει,
ή νΰχτα μ' όνειρα γλυκά νά τον άπο-
(κοιμίζΐ).
Τής καλοσννης δγγελε άπό εα χόσμο
(ςρωτεινό,
πολλοΰς καϋμούς έγλύκανε τ' άννε-
(λιχό <χη> στοιο,
&χ'. ίλα γλυκογέλασε στόν κόσμο αύ-
(τάν τόν σκοτεινό
καί βάλε λίγο βάλσαμο ο" έναν /α>μό
(άκοιια.
Πνεΰμ' άν δέν είσαι κι' δνειρο, Ηη-
(τής άν εχτιςστηι>ια,
Ι7.α κο'ι κάνε τ' σνειρο μιά ζωντανη
(άλήθεια- _
δός μου ςριλί. στό μετωπο, εν' απ' τα
(θείά σου ςμ/Ίά,
καί πες («>υ, άγάπη μου, πονεί;, /.αι
(δεύοντάς μου τα μα/Αΐά.
"Ελα τή νύχτ', άγάπη μου, σάν ίηειρο
(κοντά μου,
νάναι τή μερά πειό καλά ί| αροωοτη
(καρδια μόν
τής μέρας ίόν ακοίμητο καΐ'μο ιοι)
(μέ ς-λογιϊίΐ,
ή νύχτα μ' δνειρα γλυκά να τόν «ιο-
(χοιμ-Ί·
(Άπό τό Άγγλικό)
Μετά(τρ. Δ. ΣΊΑΗ
Ή Άντέλ Μόφςτετ με την φοράδαν της «Μίς Σκώτλανδ», ίν
πτων, Λόγκ 'Αϊλαντ.
Σαουθάμ- ,—Ώαα-α... ελα... Πάρ' τον καί
κατσε έδώ. -. Κύριε χειροϋργε χά-
ρ7
εις τό
Φίλντ. Ό
υπό την διεύθυνσιν τοΰ
χί'ντοον.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤεΐθ_Ε^ΤρΓΐρΐ[ΤΑ
Ο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΝ ΒΩΚΟΝΣΑΝ
Ό κάμης Πονσονάρ ντέ Βωκον¬
σάν είχε λάδει τον βαθμόν τοϋ όπ
λοχαγοϋ κατά την εποχήν ποί>
Ναπολέων Οέλοντας νά χρησιμοποι-
τ?στ] στο στράτε·ομα τα στελέχη τής
παλαιάς ίβσιλΐκής άριστον^ ατίας
καί νά γεφ^ρώση ετσι κάπως τέ
χάσμα πο'Χ^Ϊρχε μεταξύ αυτής καί
ώ άί ί
των ε·ϋε*ενών τής άριστοκρατίας, εί¬
χε σχηματίσεΐ £υά τάγματα άχι) τοίις
βασιλόφ-ρονας οί όποίοι ύπηρετοϊσαν
προηγουμένως στάς τάξεις τοϋ έχ-
θροΰ καί ποί> τοίις είχε σολλάδει
αίχμαλώτους στό 'Αούστερλιτς.
Ό κάμης ντέ Βωκονσάν έπολέ-
μησε γενναία. Κα·. μετά την μάχην
τής Ίένης προηχθη είς τ'ανματάρ-
χη γιά την λαμχρή τού διαγωγή.
Στά 1807, τέλος, μ,ετά την πολό-
νεκρη μάχη τού Έϋιλώ όποι» είχε
ίείξει έλξαΐρετική άνίρεία, ό Αύ-
τοκράτωρ τόν ώνόμασε συνταγμα¬
τάρχην των Δραγόνων τής
τ«!>.
Ό κάμης Πονσονάρ ντέ Βωκον¬
σάν ήταν ενας άνδρας ψηλός, εύ-
κίνητος, μέ τί» σημάδ! μιάς ο—α-
6ιας ποΰ ε$ιθαν·ε άχ' τό ενα αύτί
ώς τάλλο, μελαψός, μέ πολύ άραιά
μαλλιά, καί έξαΐρετικά σιωπηλός.
Δέ,ν άκουγόταν, παρά στής ήμέ-
ρες τής μάχης. Άλλά καί τότε
άκόμα όλόρθος, χάνω στοΰς. ά-
ναδολείς τοϋ άλογον τού, μέσ' στοίις
κα-νούς χού τόν -εριτριγύριζαν, ίέν
ερριχνε -αρά μίά καυγη μόνο στοΰς
ένίας τοΰ:
—"Εφοίος!
« * ·
λΐετά την μάχην τοϋ Έδλώ ό
Ναπολέων τόν ερωτήση:
—Ε«ται άκόμη 'δασιλόφρων; Π οί¬
ον άγαπάς τέλος χάντων;
—Την πατρίδα μθ!> μεγαλειότα-
τε την οποίαν άντιπροσωπεύετε σείς!
— Προσωρινώς, είχεν ό Αΰτο-
•/.ράτωρ, δίακόχτοντάς τον μέ πο-
νηρίαν. Αύτη δεν είναι ή σκέψις
οας; Ά! κύριε ντέ Βωκονσάν, πό¬
σον 'έκτιμώ την εΐλικρίνειά σας, κα)
τ! λαμπράς στρατηγος θά μπορού-
σατε νά γίνετε...
—Ό δ<2*θμός αώτός... είχεν άχό- ό άν Την έ/Γοχή έκείνη τής πι>ρετώ-
δους χροελάσεως τοϋ αύτοκρατορι-
κοϋ στρατοϋ, μεσα στή μέ·θη των
αλλεπαλλήλων νίκων, δέν είχε κα'.-
ρό κανένας νά έξετάζΐβ καί νά ψο-
χολογή τοΰς συν τροφάς τού. Ό κ.
Ντεδοκοντάν, άλλως τε, άπέφευγε
τής παρέες των συνζδέλψων τού.
κί' άν τούς 6α·όααζε γιά την
__ εία τοας, στο βά&ος περιφρο¬
νούσι τοΰς άξιωματικοΰς το3 κα)9ε-
στώτος, έχιΐίή ήσαν ταχε'.νής χ.2-
ταγωγής.
"Ο συνταγματάργης ντέ Βωκον¬
σάν ήτο φανατικά χροσηλωμένος
σ« μερ'.κές χαληές ΐδέες' δέν μπο-
ροϋσε νά παραδεχθή ώς βαθμοφό-
«ος τοϋ'οτρατοϋ άλλους άπό τοΰς
έξ αίματος εύγενείς. Είχε παρα-
μείνεϊ ·άκλόνητος στής ά^,χές τον
βέρος Κχθολικός καί φανατϊκος δα-
σιλόιρρων. Άνδρεϊος μ-έχρις ύχ=
δολής. Οί έχ&ρικές σφαίρες δέν ει-
χαν άντικρύσει ποτέ την πλατή τού.
Στή μάχη ήταν παντοϋ παρών. συν-
ηΌως, 6ρκτ/όταν στο πλέον έπ'.κίν-
δυνο σημείον.
Οί στρατιώτας τού τον άχοκ7-
λοϋταν χα'ιδε>τικά <ογέρ:», ό Αΰ- τοκράτωρ «αγαπητόν τοο συνταγ¬ ματάρχην» καί ό ΑθΜθίΙν.ος ό 18ος (>ηρωά
Ο! τρείς τίτλοι τής τιμής ποΰ
τσΰ 'άπένειμαν &λο>. όσο; τέν τ>Εεϋ-
ραν: «Καλοσάνη, άνίρεία, ά^οσίω-
σις», δέν τον έκαμαν νά πΐρηφανεό-
εταΐ γι' αότούς. Ό κόμ,ης 'Ελοοά-
Ίάκωίος-ΛΙε-χεν-Πονσοννάρ ντέ
Βωκονσάν ήταν (Γ^νειΒ'.σμένος στοί»ς
ί
Ό συντοτγματάρχης είχε ενα μό¬
νον πάθος· την άνάγνωσι. Την €:-
ίλιοδηκη ':&«, άχό ενα καί μόνο 6ι-
6λίο, μΐκροϋ
ο Πονσοννάρ.
—Ό βαΌμός αύτάς 6ά μχοροΰσβ
τώρα νά σάς ανήκη! Άλλά, τί διά-
6ολο! 'Ενας βασιλόφρων, στρατη-
7*5 τή^ ο^τοκρατορίας! χοϋ άκού-
ττηκε αύτό!...
'Κι' εττι ό ντέ Βωκονσάν παρ*
όλην την έκτίμηιαΊν ποΰ ετρεφε πρός
αυτόν ό Αύτοκράτωρ, πζρέμεινεν ά-
πλοός σονταγματάρχης.
* * *
Αυτόν τάν άνθρωπον ποΰ δέν μ1.-
λοϋσε σέ κανένα, ·Λαΐ ποΰ ίέν ·φα:-
ν6ταν νά Ινϊΐαφέρεται ιταρά μ
γ!7 τον πόλδμ,ο, καΓ οί σιινάϊελ-φο:
τοο τον Οεωροΰσαν κομμάτι παλαβί.
τοϋτε σ
τού, κοντά στής
λιον τού.
μ χοϋ τοχοίε-
«χάνω στή σέλλα
τονσ,ντ^χατά
«κινητος, είπε:
—Περιττόν, είναι νετ,
—«...νεκρόςη, έέ
ό-
α: ι
μεσα στο
ΤΟ ΜΝΙΜΠΗΣ ΚΟΡΙί
Μέ χειλάόαα μυρωμένα
Άπό γέλιο καί φιλ'ι
ΕΙκοσι χρονών παοθενα
Ξεν)>τ·χ4 σάν τό .τουλί.
Ή Άντα Μός Χόφμαν, ή όποια έ^εοδισε τό πρώτον βραβείον είς την παρέ-
λασιν των βρεφών έν Άσμπουρυ_ Πάρκ, Νέας Ίερσέης. Παρέστησε την
Τζάν Ντ' Άρκ.
των πιστό¬
Καί τέ δράδο, μετά την μάχην,
ένω οί γέροι πολεμισται κου5έντ!2-
ζαν μεταξυ τοος, καπ^ηζοντας την
π:'πα τοι>ς, ό νννταγματάρχης ν.α-
Οότχν άττόμερα, σιωχηλος πάντα,
καί άφωτιωνόταν στά άγαχηυ.ένο
ίά
Ήταν ή έπτμιβνη-τής μάχης τοϋ
Βαγκράα.
*Ό σανταγματάρχης είχε πολε-
μησει σάν λιοντάρι.
—■Νάτος!... άκούσθηικε εν άς ψί-
·-ρος στάς τάξεις τώ*^ στρατιωτών.
Καί πράγματι ό ά
ρ-οχωροϋτε πρός αύτοϋς η
κός, καί ;χε €λ·εμμα ρι-/α.ένο στό μι¬
κρά διβλίο —οί) το κρατοϋσε άνοιχτό
στά χέρια τοΰ μπρός στά μάτια τοΛ
Δέ μπ&ρώ ν ά καταλάέω όμως τί
κι>ττάζε! μεσα σ' αύτό τό διίλια-
ράκι... ζωγραφιές άρά γε;...
Ό Πωνσοννάρ έσταμάτησε. *Ε-
/.λείσε τό βϊβλίο τού καί κοττάζον-
τας κατάματα τούς στρατιώτας τ"θ·ο
τοίις είχε:
—'Εχολεμησατε γενναία, σημε-
ρα, σάς εύχαριστώ.
Μίλοϋΐί διακεκομμένα, μέ κόπο.
ί δέξ ά ά
"Ενα ρίγος
μ
τάς τάϊείς,τδν
ργ ρ ς ς
στρατ-.ωτων. Κατόπιν ό συνταγμα-
τάρχης ξαναβίύθκε τα €λέμμα το1.
είς τα β-.βλίο τού καί μέ 6ήαατι
αρνα &φ^ε...
'Επεραταν ετσι χρόνια. Ό κόμηκ:
ΠωνΛτοννάο έπολεμοϋσε μέ τ1
διο τ.ρωή-υτο πάντα τρόπον,
πρεψε σ' ενα σωρό μάχες
δέν επαοσε άπό τοϋ νά εί
τον
μετε τό καθήκον σας... Καί σίι Σαμ-
πέρ, δ'.άόαζε δυνατά...
Καί τότε οί &ό άνδρες ηρχισαν.
Ό χεφοόργος έούθισί τα έργα-
λείά τοο μέσα στο κρέας τοϋ συν-
ταγ^/ατά,οχου, 4νφ ό Σαμπέρ έδίά
βαζεν έ"να ■άπόσπασμα άπο το άγα-
πηαένο το·ο βιδλίο.
— Πονάτε; τόν ρώτησεν ό χει-
ϋ ~
ροϋργος.
ντέ Β<υ7.ονσάν Τόση έμμοοφιά, τί κρϊιια' Τόσης νειότης θησαϋρύ Την σκεπάζει τώρα μνήμα ^τολισμένο μέ σταυρό. Μά ή κόρη ποϋ πεθαίνει Κι' άφσϋ χάση την —,Όη Μές 'ς τό μνήμά της κλεισιιήη "Εχει αιά σταί.ιά ζωή.... 'Σ τον σταυρό κ.οντά άπ/ωκ Τα δροσάτα του-κί.αδιά Λοινουδάκι ποΰ ιτυτρώνει Άπ' τΓΐί ν,όρη; την καρδιι ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΛΗΣ ΕΚΛΕΚΤΕΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ~ ΚΑΤΜΟΣ μζ, Β<υ7.ονσάν_ απήντησεν ό σκνταγματάρχης. "ίΕ- ξακολ&·>9τ)ιτατε γιατρε, έςακολούθη-
~ κα! σί) Σαμχρ
γ
~ κα! σί) Σαμχερ.
Ό σϋνταγματάρχης ί?χε γίνβι,
άρα, τρομερά χλωμός... Τα αίμα-
στά χέρια
Ε
μπρός στά μάτια
ά
—Είναι άληθ'.νό παλληκάρι, έ-
Ίώ-Λζΐ'τε ενας γέρος δεκα^/έας. Ρί-
χνεται πάντα πρώτο στή φωτία...
ναι ο συν-
Βωκονσάν.
φιά
Μόνος πάντα, μέ μόνην συντρο-
ά τθ'θ το μιιστη^ιώϊες βιδλίο το^
φ το μιιστη^ιώϊες βιδλίο το^
ευ^ινεν ^ίιάφορος σέ δλα τα μεγά-
λα γϊνονότα ποί> σονέβησχ^" τον γά-
μο τοϋ Ναπολέοντος, μέ την Μαρυ
Λ*ζ η έ
—Λο
ζα.. την γέννησι τοϋ δασι
λ«οκ τής Ρώμης, τή·^ εκστρατείαι
τής Ρωσΐίας.
Στήν Μόσχα ό στρατηγο; Κω-
) α'.γκοΰρ, στής ί-.αταγές τοϋ όχοί-
ου υπήγετο τώρα ό Πονσοννάρ, το
διέταξε νά καταλάοη ενα οχύρωμ»
εχθρικόν ποΰ τό ύπερήσπιζαν ο·βφ-
τα κανόνια. Ό Π^σο$νάρ χωρίς
νά φέίη /.αμμ'.ά1 άντίρρη-τί, έτέ'&η
επί κεφαλής των δρτγώνΐύν
ερριξε τή"; ί
ής ρτγώνΐύν τοα, κι
ερριξε τή"; περίφηαη κραυγη το:>:
—Έοοίος!...
Ο! ίππεΐς τού τον άκολοθοϋσαν
καλπάζοντας, ν.χ σέ λίγρ το όχυρ'.
εϊχε καταληφθή. Σάν μπτ}Χ.αν βμως
μέσχ σ' αύτό ■/.ι>χταχθήικαν μέ ά-
πορία' ό σονταγμΐ-.τάρχης τ»ο·ς ε-
λε'.πε.
Ό φτόοχός. ό Πονσοννάρ.. είχ£
μετα'φερ'θή είς τό χί'.ροο^γείο, ι6
ρυά πληγωμένος...
Κοντά στον τραι>μ.ατία βρισκόταν
ενας λοχαγάς, σταλμΐνος άπό τέν
Αύτοχοράτορα, λίγο παρ«κει ό χε1.
ροϋργος έτοίμαζε τα έργαλείά τού.
— Πρέπει νά γίνη άμ«σως έ,γ-
χείρησ-.ς!... ^
Ό κ. ντέ Βωχονσάν άνοιξε τα
μάτια τοί ν.αί ωμίλησε:
—Τόν Σαμπίρ... Καλέστε τόν
ίπχέα Σααπέρ, είπε μέ ασθενική φω-
νή. Τον &ελω.. νά έλθη...
Σέ λίγο ό ίχχεύς _αρ.πέρ 4ρι-
σκόταν κο^^τά στο κλΐνάρι τοϋ σνν-
ταγματάρχοι».
—'Εχεΐς τόν « Π λούταρχο»; τον
ρώτησε ούτος μέ αγωνίαν.
—ιΜάλιστα, Τϋνταγματάρχα μοί.1.
Τό χήρα άχ' την σελλα τοϋ άλόγοι,
σας, όταν πέσατε.
Ώ
«Τότί», διά!αι!,ε·3'ονατά ό Σαμ
«ό νΐαρές πίψ θ
περ, «ό νΐαρές πρίγκ'.ψ ε'.πε: «θαρ
ρώ πώς -λάτι μ' έχτόπησ·ί)> Καί χά-
νιντας τάς αίσθήσεις τοο, σο>ριά-
σθηκ: κάτω. Ήταν...»
Ό Σαμπέρ στάθηκε έκεϊ, νιά νά
γρρισιη την σελίία. Ό νειοόϋίγοο
-ίν η '· -------> ^' 5ίειΡ°ϋΡΪ0<; λ> σταματησε, και δείχνοντάς τοο
Τού ΜΑΤΗΕλν
"Ελα την νύχτ' άγάπη μου, σα δν?ι-
(ρο κοντά μοΐ',
νάναι την μερά ,-αό καλά ή άρρωοτη
(καρδιά μου·
τής μίοας τόν ακοίμητο καιμο ποΰ
(μέ φλογίζει,
ή νΰχτα μ' όνειρα γλυκά νά τον άπο-
(κοιμίζΐ).
Τής καλοσννης δγγελε άπό εα χόσμο
(ςρωτεινό,
πολλοΰς καϋμούς έγλύκανε τ' άννε-
(λιχό <χη> στοιο,
&χ'. ίλα γλυκογέλασε στόν κόσμο αύ-
(τάν τόν σκοτεινό
καί βάλε λίγο βάλσαμο ο" έναν /α>μό
(άκοιια.
Πνεΰμ' άν δέν είσαι κι' δνειρο, Ηη-
(τής άν εχτιςστηι>ια,
Ι7.α κο'ι κάνε τ' σνειρο μιά ζωντανη
(άλήθεια- _
δός μου ςριλί. στό μετωπο, εν' απ' τα
(θείά σου ςμ/Ίά,
καί πες («>υ, άγάπη μου, πονεί;, /.αι
(δεύοντάς μου τα μα/Αΐά.
"Ελα τή νύχτ', άγάπη μου, σάν ίηειρο
(κοντά μου,
νάναι τή μερά πειό καλά ί| αροωοτη
(καρδια μόν
τής μέρας ίόν ακοίμητο καΐ'μο ιοι)
(μέ ς-λογιϊίΐ,
ή νύχτα μ' δνειρα γλυκά να τόν «ιο-
(χοιμ-Ί·
(Άπό τό Άγγλικό)
Μετά(τρ. Δ. ΣΊΑΗ
Ή Άντέλ Μόφςτετ με την φοράδαν της «Μίς Σκώτλανδ», ίν
πτων, Λόγκ 'Αϊλαντ.
Σαουθάμ- ,—Ώαα-α... ελα... Πάρ' τον καί
κατσε έδώ. -. Κύριε χειροϋργε χά-
ρ7
εις τό
Φίλντ. Ό
υπό την διεύθυνσιν τοΰ
χί'ντοον.
«ΕΘΝΤΚΟΣ ΚΗΡΥΞ,,—- ΚΎΡΙΑΚΗ. 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 1929.
13
ΚΑΙ ΖΗΤΗΐνΙΑΤΑ ΤΗΣ
Δεξιφ ό Τζήν Τούνυ ιιετά τής συ-
ξύγου τού, πρώην Δδος Πόλλη
Λώντερ.( "Άνω, ή κ. Καίτη Φόγ-
γαρτυ ή όποία τόν ένήγαγε ζητοΰ
σα 500.000 δολλάρια.
Η μικρά Ρόζα, πέντε μηνών θυγάτηρ τοΰ Άντώνη Κουόκο, είς τάς
αγκάλας τής μητρός της. Ό πατήρ της κρατεΐται υπό εγγύησιν 5.000
οολλαρίων, κατηγορούμενος δτι την έκτύπησεν επικινδύνως, ένω διετέ-^
λει έν μέθ"Τ).
Ή κ. Μαρία Τερέζα, δευτέρα σύ-
ζυγος τοΰ στρατηγόν Μωΰς Ντέ
Βιτάλ, καί «Μίς Μεξικόν» είς τούς
έν Γκάλβεστσν αγώνας καλλσνής
τοΰ 1928, ή όποία κρατείται έν τή
Πόλει τοϋ Μεξικοδ, επί φόνφ καϊ
αολνγαμίσ..
Τα ύδροπλάνον, τό οποίον φέρει τό ταχυδρομειον έκ τοϋ ύτερωκεανείου «Ίλ Ντέ^ Φοάνς> είς την Νέαν Υ¬
όρκην, προτοΰ νά φθάση τό σκάφος είς τόν λιμένα. "Ανω, ο οδηγος τού, Λεων ιΝτουμεργκ.
Ό Μύρρις Σούσλω καί ή οίκογένειά τού, οί όποϊοι ανεχώρησαν έκ Πα-
λαιστίνης ερχόμενοι είς Αμερικήν, πρό τής έκρτιξεως των ταραχώ
.^. ν.μ . ,ατα των αίμα τηοών ταραχών, αίτινες ε'λαβον χώραν έν Ίερουσαλήμ.
Ή είσοδος τοΰ άνθρσκωρυγείου τού Χανγκεστάουν, έγγύς της Πίτ-
στων, Π ενσυλδανίας, δπου έλαβε χώραν καθίζησις, μέ άποτέλεσμα τόν
«ρονο-ν ενο: άνθρακωρύχου καί τόν τραυματισμόν δώδεκα άλλων. Έτέ-
οων δύο τ» τύϊη άγνοεΐτα1.
13
ΚΑΙ ΖΗΤΗΐνΙΑΤΑ ΤΗΣ
Δεξιφ ό Τζήν Τούνυ ιιετά τής συ-
ξύγου τού, πρώην Δδος Πόλλη
Λώντερ.( "Άνω, ή κ. Καίτη Φόγ-
γαρτυ ή όποία τόν ένήγαγε ζητοΰ
σα 500.000 δολλάρια.
Η μικρά Ρόζα, πέντε μηνών θυγάτηρ τοΰ Άντώνη Κουόκο, είς τάς
αγκάλας τής μητρός της. Ό πατήρ της κρατεΐται υπό εγγύησιν 5.000
οολλαρίων, κατηγορούμενος δτι την έκτύπησεν επικινδύνως, ένω διετέ-^
λει έν μέθ"Τ).
Ή κ. Μαρία Τερέζα, δευτέρα σύ-
ζυγος τοΰ στρατηγόν Μωΰς Ντέ
Βιτάλ, καί «Μίς Μεξικόν» είς τούς
έν Γκάλβεστσν αγώνας καλλσνής
τοΰ 1928, ή όποία κρατείται έν τή
Πόλει τοϋ Μεξικοδ, επί φόνφ καϊ
αολνγαμίσ..
Τα ύδροπλάνον, τό οποίον φέρει τό ταχυδρομειον έκ τοϋ ύτερωκεανείου «Ίλ Ντέ^ Φοάνς> είς την Νέαν Υ¬
όρκην, προτοΰ νά φθάση τό σκάφος είς τόν λιμένα. "Ανω, ο οδηγος τού, Λεων ιΝτουμεργκ.
Ό Μύρρις Σούσλω καί ή οίκογένειά τού, οί όποϊοι ανεχώρησαν έκ Πα-
λαιστίνης ερχόμενοι είς Αμερικήν, πρό τής έκρτιξεως των ταραχώ
.^. ν.μ . ,ατα των αίμα τηοών ταραχών, αίτινες ε'λαβον χώραν έν Ίερουσαλήμ.
Ή είσοδος τοΰ άνθρσκωρυγείου τού Χανγκεστάουν, έγγύς της Πίτ-
στων, Π ενσυλδανίας, δπου έλαβε χώραν καθίζησις, μέ άποτέλεσμα τόν
«ρονο-ν ενο: άνθρακωρύχου καί τόν τραυματισμόν δώδεκα άλλων. Έτέ-
οων δύο τ» τύϊη άγνοεΐτα1.
«ΕΘΝΙΚΟΣ Τ-"". "-""" ' ™ΠΤΚΜΒΡΙΟΥ, 1929.
-ν*
Σώμα έκ 2,000 Άράβων βαδίζον εναντίον τής Ίερουσαλήμ, δπου ό άριθμός των ςρονεν&έντων Ίουδαίων άνέρχεται κατά τάς τελευταίας πληροφορίας είς χιλίους καί πλέον.
ΓΑΛΛΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΗΣ ΕΡΡΙΚΕΤΗΣ ΛΑΓΚΛΑΝ
Ο
ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
ΌρΘή μπρός στόν καθρέφτη της,
ή Ρενέ Ντωμπρινό είχε πάρζι εντε¬
λώς μιά τραγική στάση. Ή ματιά
της, ποί» είχε γίνει θεληματικά
σκληρή, έξέταζε έρευνητικά όλο της
τό πρόσωπο, όπως τής τό παροοτία-
ζε ό καθρέφτης,.
Ουτε ή χειρότερη άντίζηλός της
5έν θά έξέταζε μέ τόση προσοχη τίς
χαραμί/.ρότερες άτέλειές της. 'Ε-
τέντωσε πρός τα πίσω τα κομμένα
της μαλλιά κι' εκανε ετσι νά φαί¬
νωνται πειό εΰδιάκριτα ή λίγβς ρι>
τίδες κου αύλάκωναν τό μέτωπό
της.
Έκεί κάτω άπ' τ») μΰτη, δύο
γραμμές λεπτές άλλά καλά χαραγ-
μένες, £θύ έμάκραιναν κάθε χρόνο
κατέδαιναν πρός τίς πτυχές, τού
στέματος.
"Ω, χωρίς άμφι6ολία, τα χρόνια
χερνοδσαν κι' άρχιζαν ν' άφήνοον τα
Γχνη τού περάσματός της.
Ή καταστροφή μόλις «ρχ:ζε.
Άλλά, κάθε μερά —οί» θά περνοΰσε
ό χρόνος τ)' άφηνε απάνω της* νύη-
ρώτερα τα σημάδια τού. Άλλοίμο-
νο. πώς νά συμδή <*ύτό; Τόν άλλον αήνα βάτανε πειά σαράντα χρόνων' Σαράντα χρόνων! Αδύνατον.. Πώς έπερασ-αν ετσι γρηγορα το χρόνια! Ή άλήθεια δμως είναι πώς ήταν εΐκοτι χρόνια τώρα παντρεμ- μένη! Ή Ρενέ έρρίγησε,'κα! την ξανά- χιασαν εί φόδοι της. Τό Τδ'.ο έκείνο χρωΐ, ετσι όπως ετυχε νά ξυπνήση άπότομα, χαρα- τήρησε, χωρίς νά θέλη, πώς ό άν- τρας της την κύτταζε στοίις κρο- τάϊοκς μέ μιά χαράξενη άπιμονή. Ό Πώλ έγόρισε γρηγ&ρα τα μά- τια το:> άλλοδ, ή δία τού όμως έκεί-
νη εκανε την Ρενέ ν' άνησυχήση χε·
ρυσότερβ. 'Εσηκώτ}ηχ« τότε άμέσως
χβί πήγε στό μποντουάρ της, δ-
—ου βννοιωσε τόν πρώτο άληθινό πό-
νο...
Στοί»ς κροτάφους, πού λίγα λε-
πτά πρωτήτερα τούς έκύττάζε με
τόση ·προσοχή ό άντρας της, μπό-
ρεσε νά διακρίνη επί τέλο*; μερι-
κές λεπτές άσημένιες τρίχες...
"Α! Γιατί έκείνος, πού τόν άγα-
ποϋτε μέ όλη της την καρδιά, διέ-
κρ:νε πρώτος τό σηα,άϊι αότό των
γηρατειών;...
* ♦ *
Τό κακο δέν τ/ταν βέδαια άνε-
5Γ0ίνόρτ)ωτο. Μιά «λαφρή *2φή 6ά
τα εκρυδε όλα... Ό,τι καί νάκανε
ομως ή Ρενέ δέν θά κατώρθωνβ ν'
άποκρύψτ) άπά τάν Πώλ την άλή-
θειατ... "Ω, κ/ι αύτός 6έ€αια εχει
χλε·'σει τα χρονάκ:α τοϋ τα 46 και
τα μαλλ;ά τοο ειχαν περ-Ητότβρο
άσήμι στούς κροτάφοος... Γιά τοΰς
•γνϊρες όμως είναι πάντα πειά έπι-
εικής ό κόσμος...
'Απ' τόν άνϊρ2 μπο,οεΐ ν' απαιτή¬
ση κζνείς νά είναι εςαπνος κι' αίτ
το τόν κολακεόε:. Άν το5 άπαίτή-
ττυ; όμως ναναι δίΐρκώ; ώραΓος, αΰ-
το μπορεϊ νά θεωρητ>2 σχε5ον ώς
Άφίνουν, λο'.πόν, τόν
άνδρα νά χαραμελή σημαντικά την
ώμορφίά τού προσώποο τοι, χωρίς
γιά τουτο νά τόν έκτιμοδν λιγώτε-
| Γιά την γθναΐκα όμως διαφέρει
[ τό πράγμα. Τσακίζει εύκολώτερα ή
| γοναϊκα άπό τόν άδρα, λέγουν ό¬
ϊ λο:. Κ'.' ή γυναϊκα, γι' α^τό είναι
νά
χρη ρη
πρίς 6ημα την έξέλιξι τής φ^σικής
της ΰά
Σχςϊόν άμέσως τότε φάνηκε ό
Πώλ Ντωμπρινό. Μόλις ομως άν-
τίκρϋσε τη γυναίκά τω έστάθην,ε
έρχόταν γρηγορα ή ήμέρα πο5 ό Ηδύνατο νά σϋγκρατηση μιά
Πώλ, ό άγαπημένος της σ^ζογος :--"1--ί'—
μρφς ^
Μ' όλο της τα δίκηο ή Ρενέ είχε
τώρα άπό άπελπισία. Θά
3ΐκοός φίλοος τοος κα! θά πήγαιναν
ίπΐΐτα στό θέατρο. Έπρεπε λο:-όν
πΐαγματικώς νά έτο:μ5σθη όσο μπο-
ϋ γρηγορώτερα.
* * *
φ ή φωνή τού κ. Ντωμ-
-ρινύ άντήχησε πάλιν άνϋπόμονη.
Εί 'λ άά
αυτή, ενω ;τ:7.τοπο:οι>σε νεοριχα τα
μαλλιά της, ποΐι τα ειχε
νο καί είπε:
, γημς η γ
θά επαυε νά προσέχη την χωρϊς θελ-
γ·,τρα πειά σύντροφο τη ςζωής το..
Αύτό θά ήτατν γιά κείνη, τόνοιω-
θε καλά, ενας άνι/πόφορος πόνος.
Κίί μόνο ποί» το συλλογιζόταν, τής
έρχόντουσαν δάκρΰα στά μάτια, δά-
κρ^α^ ποίι έσκοτείνηζαν :ήν εΐκόνα
της στον κ^θρέφτη....
Άξίφνα άχό την χλαγινή κάμα-
εκπλήξεως.
-Μά τί είν' αάτό, σέ παρακα-
λώ;
—Πθ'.ό; ρώτησεν ή Ρενέ.
Όσο κι' αν ήταν φοσική ή εκ-
χληξίς, ό Ντωμπ·ρινΰ τής ξανάπε:
—Αύτό τό παληοκοΰρελο ποό ε-
χεις στήν πλατή σο!
Ό Πώλ δέν ήταν ποτέ τού άπό-
τομος, κι' ή Ρενέ αίσθάνΰηκε με-
ρη μιά άνίριβ) φωνή άκούστηκε: γάλη κατάπληξι μέ τα λόγια τω.
ι—Τί κάνεις, λοιπόν; Δέν σέ ά- —Γιά τό φόριμά μο> μιλάς ετσι;
κούω πειά. Ξεχνάς πώς σέ μισή ώ- —Τό φόρβμά σοο... τό φόρεμα
ρα φεύγουμε; ^ ^ |σοο! Τό λές φόρεμα, άλήθεια; Μά
—·Ναί... ναί... έψίθόρισε άναπη- αύτό είναι ένα κομματάκι πανί,
ϊώντας ή Ρενέ
Άρχισε άμέσως νά ντ^νεται
στικά. Τό καλοκαιρινό έκείνο 6ρά-
δϋ, τ)ά ίειπνοϋσαν έξω, μαζύ μέ με-' μέ κάποι* νευρική τρεμοίλα καί μιά
-Καί νά μή θέλης φίλε μοι>,
φόρεμα είναι....
Ή έπ'.πόλαιη αύτη απαντήση δ>
—Είμαι έ"τοψ.η, έ'λα, άπάντησε | στοχώς εφερε χειρότερο άποτέλε-
ΐμα, εκ;νε εξω φρενών τόν Ντωμ-
ι πρινί.
Ι —■Μήπως μέ παίρνης γιά κανέ-
ναν ήλίθιο χ,αί νομίζεις πώς θά μπο-
ΐέτης νά βγής μαζύ μου ετσι; Άν
ζ'ιηι αι>τό άλήθεια, είσαι πολί» ί-
πατημέντ; καλή μοο!
—Μά έχί τέλοος τί επαΰες, φί¬
λε μοα; ρώτησε τή σ^ειθισμένη της
κάντα καλωσύνη ή Ρενέ. Δέν μπο-
ρώ νά νοιώσω γιατί δέν σ' άρέσε:
ίί-τό τό φόρεμα. Είναι ίσια ίσια πο-
λίι σίκ.
—-Ναί,ναί. Έχει κάποιο σίκ.
αλλά πολύ... πώς νά σοϋ τό πώ:..
Είδικό!
—Τί θέλεις νά πης;
( —Νά... Ινα σίκ πού ταιριάζει
σε γοναίκα τοΰ έλαφρόκοσαοι;.
—Πώλ...;
—'Αφοδ δέν καταλαδαίνεις, χρε-
πει νά σοδ μιλήσω καθαρά. βά
τρελλάθηκε.;, δέίαια, άν σκέπτεσαι
να 6γης εξω έτσι γ^μνή! ει>τνχώς
ειμαι έδώ.
> —Είσαι έδώ; είχε πάλ; ή Ρε-
νε, ένω τόν κύτταζε θαρρετά πο-
-Νβί. Γιά νά σ' έμποδίσω νά
' αύτη την άσχημη τρέλλα.
; γυναΓκα μοο, ναί ή όχι;
—Μέ τί^δφος μιλάς γιά τά' 5ι-
ϋωμ,ατα^τής ΐδιοκτησίας μο^;
Αότός όμως είχε πάει έν τφ' με-
Φ χοντά της καί μέ νευρική χί-
νησι την επιασε άπό τα χέρια.
—Έ λοιπόν, ναί. Δέν μοδ άρε¬
ι αυτο τό φόρεμα! Άκου, αοδ εί¬
ναι ανήφορο, άλήθεια, νά σέ χ-π-
ταζθϋν οί άνδρες μ' εύχαΡίστησι καί
να τους προκαλής μέ την έμφάνισί
, ό,τι θέλεις επί τέλους
μόνο φόρεμα δέν είναι!
Τα χείλη τής Ρενέ κινήΦηκαν
Τοΰρκος μουλλάς είς τόν δρόμον, άςριερωμενος είς την ανάγνωσιν τού
χορανίου.
, ν^^σε τα μάτια τής γυναι¬
κός τοο, για νά €ε€αιωτ)η χο,άν «ν
τυπωσι^τής Ιχαναν τα λόγια τβ»,
εχείνη ομω: τόν άχέφευγε.
—'Αβοό πρόχειται γιά ζ'ήτη·α.α έ-
οϋ δεν είναι τόσο σοδαρό τό
! τού είχε λ
τού είχε
γμ τού είχε γελασττ).
_—Μή λές τίχοτε, μή γελάς,
υ ««όν, όπως την
γαμο^ το«ς..Λ «.
Μ' άγαπας, λοιπόν άκόαα
?^ μοο; τόν ρώτηχτε. '
Αντ! νά τής απαντήση ό Πώλ
ην εσυρε στήν άγκαλ.ά το^ μ' ,-νβ
«ποτομο κινημ* χαί ιά^^ τά
χείλη τοα στά ϊικά της.
Δ^ατό ρίγος την συνεχλόνικ,
Ό Ντωμπρινύ τό απέδωκε στο χά-
5ι τού. ΤΗταν δμως γελασμένος.
Ή Ρενέ ετρεμε άπό χαρά. Ή δοκι-
μασία, στήν όποι'α είχε ΰποίάλει τόν
οατραί της, είχε ξεπεράσει κάθε έλ-
πίία της, άλήθε'α. Ή άγάπη τού
Πώλ τη; ήταν άπό έκεΐνες τλϊ δέν
σδύνουν εϋκολα. Κι' «ν άκόαα ψϊ
μερά εχανε την μεγάλη της έντασι
δέν θά εσδυν' εντελώς, θά την ία-
τηροόσβ πάντα ή ένθόμησ:ς των ώ-
ραιων περασμένων καυών...
Ή άγάπη αύτη, τής φαΐίόταν
τώρα, πώς είχε κάποια γλίχ,α εντε¬
λώς ξεχωριστή. Καί, παρηγορτ^ί-
νη εντελώς, άλλαξε άμέσως φόρε-
μα, ένω ό ίντρας της την παραχο-
λθ'Λούσε μέ μάτια ποίι ελαμιην ά¬
πό χαρά.
ΕΡΡΙΚΕΤΗ ΛΑΓΚΛΑΝ
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΛΙΤΩΣ
Δύο μικρά κορίτσια μέ έφέρανε στο
σπίτι τους καΐ μόλις ίκλεισεν ή θύρα
άνάψανε στή ςρωτιά τό φντίλι τοΰ λυ-
χνου καϊ θελησαν νά χθνέψουν «(?«?
χαρή μόν.
Τα μάγουλά τους, χωρίς ςρτετασίδι,
ήτανε μελαψά σάν της κοιλίτσες τους.
"Εσεονε άπό χέρια ή μιά την &Μ
καί μχλοϋσαν μαζύ, μεσα σέ μιά χα-
ρούμενη άγωνία.
Καθκτμένες σ' ?να στρωσίόι πού "α"
στουσαν δυό ψηλά τοίηο&α, ή Γλωτ-
τίδα τραγουδσΰσε μέ ψιλή φο>νή, χτν-
πωντας γιά τό ρυθμό τα μικρά χβλο-
ηχα χέρια της.
Μέ τσακίσματα χόρευε ή Κυζη, «;
πειτα σταματοϋσε πνιγμένη άπο τα
γέλοιβ καί πιάνοντας την άδερφη τη;
άπό τόν κόρφο, την έδάγκωνε στον ω-
μο καϊ την άναποδογνριζε σδν- ενα
κατσικάκι ποΰ θέλει παιγνίδια.
ΟΙ ΠΟ
(Τοΰ Ηιΐβο νοπ
Στό χέρι της τό κΰπελλο κρατοΰσ.
Τό κύπελλο κι' αυτή είχαν ομοιο
οιομα'
Τόσο έλαφρά καί βεβαία
Οντε σταλιά δέν εσταζε στό
Τό χέρι τού ήταν βέβαιο κ' έλαΦβό:
Σέ νεο επάνω ένα δτι εΙ%« κοθιο-ε1·
Μέ άνέμελο ίνα κίνημα κι' άργο
Τώκανε τρέμοντας νά τΐ0!
Άλλ' δταν, ντά νά πάρτι τό
Τό κ.αελλο ά.ν τό χέρι ^ »
Σά νάταν καί στούς δυό πολυ
Γιατί Ιτρεμαν κι' οί δυό *αι
Τό Ινα τό χέρι τό αλλο γιά νά 6ββ.
Κί ό ό ΐ ό ό>μ« Κ™·
χρ
Καί τό πυοό κρασΐ στό χό>μ«
ΛΕΟΝ ΚΟΥΚΟΥΛΑ2
(Μετάφρασις)
Έκλεχτά βι χ ^
Β!6λιοχολ«ον τού «'Εβνη«)«
-ν*
Σώμα έκ 2,000 Άράβων βαδίζον εναντίον τής Ίερουσαλήμ, δπου ό άριθμός των ςρονεν&έντων Ίουδαίων άνέρχεται κατά τάς τελευταίας πληροφορίας είς χιλίους καί πλέον.
ΓΑΛΛΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΗΣ ΕΡΡΙΚΕΤΗΣ ΛΑΓΚΛΑΝ
Ο
ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
ΌρΘή μπρός στόν καθρέφτη της,
ή Ρενέ Ντωμπρινό είχε πάρζι εντε¬
λώς μιά τραγική στάση. Ή ματιά
της, ποί» είχε γίνει θεληματικά
σκληρή, έξέταζε έρευνητικά όλο της
τό πρόσωπο, όπως τής τό παροοτία-
ζε ό καθρέφτης,.
Ουτε ή χειρότερη άντίζηλός της
5έν θά έξέταζε μέ τόση προσοχη τίς
χαραμί/.ρότερες άτέλειές της. 'Ε-
τέντωσε πρός τα πίσω τα κομμένα
της μαλλιά κι' εκανε ετσι νά φαί¬
νωνται πειό εΰδιάκριτα ή λίγβς ρι>
τίδες κου αύλάκωναν τό μέτωπό
της.
Έκεί κάτω άπ' τ») μΰτη, δύο
γραμμές λεπτές άλλά καλά χαραγ-
μένες, £θύ έμάκραιναν κάθε χρόνο
κατέδαιναν πρός τίς πτυχές, τού
στέματος.
"Ω, χωρίς άμφι6ολία, τα χρόνια
χερνοδσαν κι' άρχιζαν ν' άφήνοον τα
Γχνη τού περάσματός της.
Ή καταστροφή μόλις «ρχ:ζε.
Άλλά, κάθε μερά —οί» θά περνοΰσε
ό χρόνος τ)' άφηνε απάνω της* νύη-
ρώτερα τα σημάδια τού. Άλλοίμο-
νο. πώς νά συμδή <*ύτό; Τόν άλλον αήνα βάτανε πειά σαράντα χρόνων' Σαράντα χρόνων! Αδύνατον.. Πώς έπερασ-αν ετσι γρηγορα το χρόνια! Ή άλήθεια δμως είναι πώς ήταν εΐκοτι χρόνια τώρα παντρεμ- μένη! Ή Ρενέ έρρίγησε,'κα! την ξανά- χιασαν εί φόδοι της. Τό Τδ'.ο έκείνο χρωΐ, ετσι όπως ετυχε νά ξυπνήση άπότομα, χαρα- τήρησε, χωρίς νά θέλη, πώς ό άν- τρας της την κύτταζε στοίις κρο- τάϊοκς μέ μιά χαράξενη άπιμονή. Ό Πώλ έγόρισε γρηγ&ρα τα μά- τια το:> άλλοδ, ή δία τού όμως έκεί-
νη εκανε την Ρενέ ν' άνησυχήση χε·
ρυσότερβ. 'Εσηκώτ}ηχ« τότε άμέσως
χβί πήγε στό μποντουάρ της, δ-
—ου βννοιωσε τόν πρώτο άληθινό πό-
νο...
Στοί»ς κροτάφους, πού λίγα λε-
πτά πρωτήτερα τούς έκύττάζε με
τόση ·προσοχή ό άντρας της, μπό-
ρεσε νά διακρίνη επί τέλο*; μερι-
κές λεπτές άσημένιες τρίχες...
"Α! Γιατί έκείνος, πού τόν άγα-
ποϋτε μέ όλη της την καρδιά, διέ-
κρ:νε πρώτος τό σηα,άϊι αότό των
γηρατειών;...
* ♦ *
Τό κακο δέν τ/ταν βέδαια άνε-
5Γ0ίνόρτ)ωτο. Μιά «λαφρή *2φή 6ά
τα εκρυδε όλα... Ό,τι καί νάκανε
ομως ή Ρενέ δέν θά κατώρθωνβ ν'
άποκρύψτ) άπά τάν Πώλ την άλή-
θειατ... "Ω, κ/ι αύτός 6έ€αια εχει
χλε·'σει τα χρονάκ:α τοϋ τα 46 και
τα μαλλ;ά τοο ειχαν περ-Ητότβρο
άσήμι στούς κροτάφοος... Γιά τοΰς
•γνϊρες όμως είναι πάντα πειά έπι-
εικής ό κόσμος...
'Απ' τόν άνϊρ2 μπο,οεΐ ν' απαιτή¬
ση κζνείς νά είναι εςαπνος κι' αίτ
το τόν κολακεόε:. Άν το5 άπαίτή-
ττυ; όμως ναναι δίΐρκώ; ώραΓος, αΰ-
το μπορεϊ νά θεωρητ>2 σχε5ον ώς
Άφίνουν, λο'.πόν, τόν
άνδρα νά χαραμελή σημαντικά την
ώμορφίά τού προσώποο τοι, χωρίς
γιά τουτο νά τόν έκτιμοδν λιγώτε-
| Γιά την γθναΐκα όμως διαφέρει
[ τό πράγμα. Τσακίζει εύκολώτερα ή
| γοναϊκα άπό τόν άδρα, λέγουν ό¬
ϊ λο:. Κ'.' ή γυναϊκα, γι' α^τό είναι
νά
χρη ρη
πρίς 6ημα την έξέλιξι τής φ^σικής
της ΰά
Σχςϊόν άμέσως τότε φάνηκε ό
Πώλ Ντωμπρινό. Μόλις ομως άν-
τίκρϋσε τη γυναίκά τω έστάθην,ε
έρχόταν γρηγορα ή ήμέρα πο5 ό Ηδύνατο νά σϋγκρατηση μιά
Πώλ, ό άγαπημένος της σ^ζογος :--"1--ί'—
μρφς ^
Μ' όλο της τα δίκηο ή Ρενέ είχε
τώρα άπό άπελπισία. Θά
3ΐκοός φίλοος τοος κα! θά πήγαιναν
ίπΐΐτα στό θέατρο. Έπρεπε λο:-όν
πΐαγματικώς νά έτο:μ5σθη όσο μπο-
ϋ γρηγορώτερα.
* * *
φ ή φωνή τού κ. Ντωμ-
-ρινύ άντήχησε πάλιν άνϋπόμονη.
Εί 'λ άά
αυτή, ενω ;τ:7.τοπο:οι>σε νεοριχα τα
μαλλιά της, ποΐι τα ειχε
νο καί είπε:
, γημς η γ
θά επαυε νά προσέχη την χωρϊς θελ-
γ·,τρα πειά σύντροφο τη ςζωής το..
Αύτό θά ήτατν γιά κείνη, τόνοιω-
θε καλά, ενας άνι/πόφορος πόνος.
Κίί μόνο ποί» το συλλογιζόταν, τής
έρχόντουσαν δάκρΰα στά μάτια, δά-
κρ^α^ ποίι έσκοτείνηζαν :ήν εΐκόνα
της στον κ^θρέφτη....
Άξίφνα άχό την χλαγινή κάμα-
εκπλήξεως.
-Μά τί είν' αάτό, σέ παρακα-
λώ;
—Πθ'.ό; ρώτησεν ή Ρενέ.
Όσο κι' αν ήταν φοσική ή εκ-
χληξίς, ό Ντωμπ·ρινΰ τής ξανάπε:
—Αύτό τό παληοκοΰρελο ποό ε-
χεις στήν πλατή σο!
Ό Πώλ δέν ήταν ποτέ τού άπό-
τομος, κι' ή Ρενέ αίσθάνΰηκε με-
ρη μιά άνίριβ) φωνή άκούστηκε: γάλη κατάπληξι μέ τα λόγια τω.
ι—Τί κάνεις, λοιπόν; Δέν σέ ά- —Γιά τό φόριμά μο> μιλάς ετσι;
κούω πειά. Ξεχνάς πώς σέ μισή ώ- —Τό φόρβμά σοο... τό φόρεμα
ρα φεύγουμε; ^ ^ |σοο! Τό λές φόρεμα, άλήθεια; Μά
—·Ναί... ναί... έψίθόρισε άναπη- αύτό είναι ένα κομματάκι πανί,
ϊώντας ή Ρενέ
Άρχισε άμέσως νά ντ^νεται
στικά. Τό καλοκαιρινό έκείνο 6ρά-
δϋ, τ)ά ίειπνοϋσαν έξω, μαζύ μέ με-' μέ κάποι* νευρική τρεμοίλα καί μιά
-Καί νά μή θέλης φίλε μοι>,
φόρεμα είναι....
Ή έπ'.πόλαιη αύτη απαντήση δ>
—Είμαι έ"τοψ.η, έ'λα, άπάντησε | στοχώς εφερε χειρότερο άποτέλε-
ΐμα, εκ;νε εξω φρενών τόν Ντωμ-
ι πρινί.
Ι —■Μήπως μέ παίρνης γιά κανέ-
ναν ήλίθιο χ,αί νομίζεις πώς θά μπο-
ΐέτης νά βγής μαζύ μου ετσι; Άν
ζ'ιηι αι>τό άλήθεια, είσαι πολί» ί-
πατημέντ; καλή μοο!
—Μά έχί τέλοος τί επαΰες, φί¬
λε μοα; ρώτησε τή σ^ειθισμένη της
κάντα καλωσύνη ή Ρενέ. Δέν μπο-
ρώ νά νοιώσω γιατί δέν σ' άρέσε:
ίί-τό τό φόρεμα. Είναι ίσια ίσια πο-
λίι σίκ.
—-Ναί,ναί. Έχει κάποιο σίκ.
αλλά πολύ... πώς νά σοϋ τό πώ:..
Είδικό!
—Τί θέλεις νά πης;
( —Νά... Ινα σίκ πού ταιριάζει
σε γοναίκα τοΰ έλαφρόκοσαοι;.
—Πώλ...;
—'Αφοδ δέν καταλαδαίνεις, χρε-
πει νά σοδ μιλήσω καθαρά. βά
τρελλάθηκε.;, δέίαια, άν σκέπτεσαι
να 6γης εξω έτσι γ^μνή! ει>τνχώς
ειμαι έδώ.
> —Είσαι έδώ; είχε πάλ; ή Ρε-
νε, ένω τόν κύτταζε θαρρετά πο-
-Νβί. Γιά νά σ' έμποδίσω νά
' αύτη την άσχημη τρέλλα.
; γυναΓκα μοο, ναί ή όχι;
—Μέ τί^δφος μιλάς γιά τά' 5ι-
ϋωμ,ατα^τής ΐδιοκτησίας μο^;
Αότός όμως είχε πάει έν τφ' με-
Φ χοντά της καί μέ νευρική χί-
νησι την επιασε άπό τα χέρια.
—Έ λοιπόν, ναί. Δέν μοδ άρε¬
ι αυτο τό φόρεμα! Άκου, αοδ εί¬
ναι ανήφορο, άλήθεια, νά σέ χ-π-
ταζθϋν οί άνδρες μ' εύχαΡίστησι καί
να τους προκαλής μέ την έμφάνισί
, ό,τι θέλεις επί τέλους
μόνο φόρεμα δέν είναι!
Τα χείλη τής Ρενέ κινήΦηκαν
Τοΰρκος μουλλάς είς τόν δρόμον, άςριερωμενος είς την ανάγνωσιν τού
χορανίου.
, ν^^σε τα μάτια τής γυναι¬
κός τοο, για νά €ε€αιωτ)η χο,άν «ν
τυπωσι^τής Ιχαναν τα λόγια τβ»,
εχείνη ομω: τόν άχέφευγε.
—'Αβοό πρόχειται γιά ζ'ήτη·α.α έ-
οϋ δεν είναι τόσο σοδαρό τό
! τού είχε λ
τού είχε
γμ τού είχε γελασττ).
_—Μή λές τίχοτε, μή γελάς,
υ ««όν, όπως την
γαμο^ το«ς..Λ «.
Μ' άγαπας, λοιπόν άκόαα
?^ μοο; τόν ρώτηχτε. '
Αντ! νά τής απαντήση ό Πώλ
ην εσυρε στήν άγκαλ.ά το^ μ' ,-νβ
«ποτομο κινημ* χαί ιά^^ τά
χείλη τοα στά ϊικά της.
Δ^ατό ρίγος την συνεχλόνικ,
Ό Ντωμπρινύ τό απέδωκε στο χά-
5ι τού. ΤΗταν δμως γελασμένος.
Ή Ρενέ ετρεμε άπό χαρά. Ή δοκι-
μασία, στήν όποι'α είχε ΰποίάλει τόν
οατραί της, είχε ξεπεράσει κάθε έλ-
πίία της, άλήθε'α. Ή άγάπη τού
Πώλ τη; ήταν άπό έκεΐνες τλϊ δέν
σδύνουν εϋκολα. Κι' «ν άκόαα ψϊ
μερά εχανε την μεγάλη της έντασι
δέν θά εσδυν' εντελώς, θά την ία-
τηροόσβ πάντα ή ένθόμησ:ς των ώ-
ραιων περασμένων καυών...
Ή άγάπη αύτη, τής φαΐίόταν
τώρα, πώς είχε κάποια γλίχ,α εντε¬
λώς ξεχωριστή. Καί, παρηγορτ^ί-
νη εντελώς, άλλαξε άμέσως φόρε-
μα, ένω ό ίντρας της την παραχο-
λθ'Λούσε μέ μάτια ποίι ελαμιην ά¬
πό χαρά.
ΕΡΡΙΚΕΤΗ ΛΑΓΚΛΑΝ
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΛΙΤΩΣ
Δύο μικρά κορίτσια μέ έφέρανε στο
σπίτι τους καΐ μόλις ίκλεισεν ή θύρα
άνάψανε στή ςρωτιά τό φντίλι τοΰ λυ-
χνου καϊ θελησαν νά χθνέψουν «(?«?
χαρή μόν.
Τα μάγουλά τους, χωρίς ςρτετασίδι,
ήτανε μελαψά σάν της κοιλίτσες τους.
"Εσεονε άπό χέρια ή μιά την &Μ
καί μχλοϋσαν μαζύ, μεσα σέ μιά χα-
ρούμενη άγωνία.
Καθκτμένες σ' ?να στρωσίόι πού "α"
στουσαν δυό ψηλά τοίηο&α, ή Γλωτ-
τίδα τραγουδσΰσε μέ ψιλή φο>νή, χτν-
πωντας γιά τό ρυθμό τα μικρά χβλο-
ηχα χέρια της.
Μέ τσακίσματα χόρευε ή Κυζη, «;
πειτα σταματοϋσε πνιγμένη άπο τα
γέλοιβ καί πιάνοντας την άδερφη τη;
άπό τόν κόρφο, την έδάγκωνε στον ω-
μο καϊ την άναποδογνριζε σδν- ενα
κατσικάκι ποΰ θέλει παιγνίδια.
ΟΙ ΠΟ
(Τοΰ Ηιΐβο νοπ
Στό χέρι της τό κΰπελλο κρατοΰσ.
Τό κύπελλο κι' αυτή είχαν ομοιο
οιομα'
Τόσο έλαφρά καί βεβαία
Οντε σταλιά δέν εσταζε στό
Τό χέρι τού ήταν βέβαιο κ' έλαΦβό:
Σέ νεο επάνω ένα δτι εΙ%« κοθιο-ε1·
Μέ άνέμελο ίνα κίνημα κι' άργο
Τώκανε τρέμοντας νά τΐ0!
Άλλ' δταν, ντά νά πάρτι τό
Τό κ.αελλο ά.ν τό χέρι ^ »
Σά νάταν καί στούς δυό πολυ
Γιατί Ιτρεμαν κι' οί δυό *αι
Τό Ινα τό χέρι τό αλλο γιά νά 6ββ.
Κί ό ό ΐ ό ό>μ« Κ™·
χρ
Καί τό πυοό κρασΐ στό χό>μ«
ΛΕΟΝ ΚΟΥΚΟΥΛΑ2
(Μετάφρασις)
Έκλεχτά βι χ ^
Β!6λιοχολ«ον τού «'Εβνη«)«
«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥ3>— ΚΥΡΙΑΚΗ. 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 1929.
ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΣΑΛΟΝΙ ΤΟΥ "ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΥ"
ΤΟ ΕΟΡΤΟΛΟΠΟΝ
ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
άββατον. 14 Σεχτεμδρίοχ Ή
^γκόσμ'.ος "Ύψωσις τού τιμίου καί
ζ(,.,ο«Ό3 Σταυρού.
Τούτον ζητήσας «ν Ίερουσαλημ
ί -χαχαρία Ελένη, μήτηρ Κωνσταν-
νιω το5 Μ·εγάλου, ε·α?ε κεκρυμμέ-
ν'ο" έν γ| -«ρί τό 325 ετος* είτα
ύ-;ωθέν-α έχ' άμοωνος υπο τού τότε
'1ε:«τολύμων Πατριάρχου Μακαρί-
ο,' ΐ?ών αΐ.τδν δ λαος έδόησε τό
,(ΐό;'8 έλέησον». Ίστέον δέ Οτι, με-
τα τίιν ε3?ίσιν ταύτην τού τιμίοο
Στ^ροϋ, μέρος μέν αΰτοϋ ήνέχθΓ.
«τε είς την Κωνσταντινούχολιν χά-
ρ-ν εΰλογίας, τό δέ λοιπόν κατΐλει-
^έν έν Ίερουσολύμοις, διέμε'.νεν έ-
ι.ν μέχρι τοϋ 614 ετους* Οτε, λεη-
λϊτήταντες την Π αλαιστίνην ςί
ΓίέΐσοΊ, ά~ήγαγον αυτόν είς την
έζ,ιτών χατρίδα (Ίαν. 22). "Ύστε¬
ρον δέ. τό 628 ετος, έκστρατεύσα;
γϊτ' αυτών έ Ήράκλειος, άνέλαίί
"-ίλ'ν τον τίμιον Σταύρον καί έκ>
μ·ΐεν αυτόν είς Κωνσταντινούχολιν.
Άργία καί Νηστεία, έν η αν ή-
• ::α τόχη.
Καλώς άναταθρεμμένος κύριος,
Ιν> ζρίζν. νά έρείίεται επί τού δρα-
ί
ΠΩΣ ΝΑ ΕΙΣΘΕ ΩΡΑΙΕΣ
ΠΑ ΤΟ
*Αν τί χρόσωχόν σας είναι ήλ:-
οκαμένο καί^ μαυρισμένο, άλείφβτέ
το, κάθε ίιράί·.), μέ την εξής άλοι-
?ήν την οποίαν συνιστά ενας δ'.ά-
σημος^Άγγλος δερματολόγος, ποΰ
κ^αρίζει καΐ κράτει δροσερδ τό
ί·ερμ.α τοΰ χροσώχου, τό λε^καίνει
δέ 070 καμμιά άλλη άλοιφή.
Βο*τ«;ο κακάου 10 γραμμάρια
Ρετσινόλαίο 10 γραμμάρια
Οχ^άβ άθ βίηο 0.20 γραμμάρια
'Ασχρο ν.ε,ίί 0.10 γραμμάρια
Άχόπτοτγμα ρόδων 10 σταγόνες
Π ροσέξρ-τε στάς δόσεις χρδ πάν¬
των στδ ΟΧΥΌΕ ΟΕ 011X0 χρέ-
τ.ι· νά είναι μόνον 0.20 γραμμάρια.
Ή άλο&φή χύτή άχι μόνον λε>
χαίν&ι, άλλά καί τ,ρέφβι καί δυνα-
ώ τό δέρμα.
ΤΟΣ
7 ρς
Μ ι σταματβτε ούϊέχ&τε άνώτβ-
ρό> ΐας, εάν μόνος δέν ττομοττιόστι
7,:ώτος ή δΐειΛυνθή πρός ΰαάς· 3-
ταν ΐ'οναντάσθε μετ1 άλλου κυρίον,
τάντοτε διεαθονϊσθ^ε Έΐός τα 3εξιά
μτ; 5ιέρχεσθε διά αέίΐ'» δυο η τρ:ών
^εΐ-πζτητών. Τό κ:νη;χ2 τθ'ότο είναι
τίς "χειε^τερας άνατρΐ^τς, άντάξ'-
ο* άγ:ίων άνθρώζων εάν αάλ'.ττ
ό'έλθη τις ϊιά μέσ(?υ δ5ο κυρ'ών
τοτε δα, τοτε, δεν υπαρχε·. λε&ις
ν} στιγματΐ'ΐθή ό χράττων τοθτο
^; ςν 3>ιίλω περ—ατοΰντες όσεί-
/<;-!' νά προσέγωσ',ν, ίντ ;ιή μϊχοΛωνται καί. ά^ίνωσιν έ ρ*ν θέσ:ν, όπως διέλθωσιν ετέροι. Ή καλή οίχοδέ—τοινοί φροντίζει ό- τως όλα έν γένει τα Ινδύαατα της «ίκογενείας έτιδ'.ορθώνωνται έν κα- ταλλήλω "ΓγιΐΉ, καθαρίζωνται 'λαί τακτοχοιοΰνταί. Συχνάκις ό^είλεί νά 4~!σκέχτ·ετα! τα έρμάριά ττχ;. χαθός κ^ί τα λοιχά μέρη, διά νά χαρατηρϋ μήχως ό σκόρος εβλαψε τα ένδύαχτα. Εάν τό μέρσς είς το όχοΐθί ΰχάρχοϋν είναι ΰγρόν, άερίζει αΰτο κατά την άνοιξιν. ΟΙΚΟΑΒΣΠΟΙΝΑ ΠΑΝ Π λΝ «μέτρον άριστον Πολίις 3πνος, νάρκωσις. Πολύς 6&:ΐί6ος, ζάλη. Πολί» ψοχρότης, άναλγησία. Πο/ώ ϊραστηριότης βνησυχί». Πολ!) άγάζη, -αρα^ροσύντ). ":λ> φάρμακον, δηλητήριον.
Π&λυ λεπτότης, έχιτήδευσις.
Πολι» αϋστηρότης, οκληρότης.
Πό);» αύίθάδε·.α, θρασύτη,ς.
Ιΐολΰ οΐκονομίϊ, φ'ιλαργ>ρία.
Π ο>ώ χ^ήμα, «άρος.
•ιΐολυ τιμή, δουλεία.
|} «λ» τέοψις, τάφος.
|1λ
ο έαπστΌαύντ), άφανισνΛς.
υ εϊλικρίνεια, άχογύμνωσις.
ί λ6 άδί
α, ΰχερηφάνεια.
π'^'" '^-τάίβσις, ταπείνωσις.
Ιΐολυ εΰγένεια, έπιττ^εϋσις.
ΡΑΝΑΚΡ
ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΕΣ
ΕΦΟΑΟΣ
*?»'·
05--
λλος στρατάρχης Ντέ Κα-
^ ήτο χαρακτήρος εντελώς
οκότου καί ·έκκεντρικοϋ. Μιά ή-
?3 διετκέίαζε δλέχοντας μιά πα-
* -αιδ:ών χοόχαιζαν τάν χόλεμο.
—- Έφοίος! τοΰς εφώναξεν εξα-
' ' ^Ρ'τάρχγ,ς, χάνω στόν έν-
Λ(«3·ιόν τού, ίείχνοντάς τους τό
^νδ ^οτχα;οχλαστείο<ν. Οί μι- άλλο χοϊ δέν ϊ)δελαν. Ρίχτη- στδ ζβχαροχλαβτεΐο καί τό ΐ- βτησοτν! Καί βνω. ό ζ«χαρο- ης τά είχβ χαμεν* καί τρα- τα μαλλιά τού, μχήκε μέσα «Ρχης καί τοϋ χλήρωσε την άνερχομένην είς 200 φοάγ- τ0'ί£ °Χν °' μ{Χ<'0' γαΐδρ'~ Γιά νά καθαρίσετε ενα χιάνο η όχΐίθδηπτοτε άλλο εχιχλο άχό άαα- ζον», έτοα«.άσατε ενα μίγμα άχό ϊ- σες δάσε:ς άχό Ε88ΕΝ0Ε ϋΕ ΤΕΙΙΕΈΕΜΠΠΝΕ καί ΗΧΓΙΒΕ ΏΈ ]£Ν, 6ρ«χετε σ αΰτο ενα αάλ- λινο κουρέλι καί τρίδετε δυνατά τό επιχλο. Εάν τό έταναλάίετε αΰτό άρχε- τες φορές τό χρόνο, 6ά εχετε χολϋ ν,αλά άχοτελεσματα. σοφα'λοπα —Μιά γυναίκα μχορεί νά κον4εν- τιάζη μ.έ γλυκάτητα μέ μιά άλλη γυναίκα την όχοίαν μϊσεί, ένφ δύο άνίρες τέ χαρομοία χε:ίστί»ΐι, 6ά έ'σχαιζε ό ενας τό κεκράλι τοΰ άλλ<χ>.
Οί δύο υίοί τοϋ Άγγλου ύχουργοϋ των Εξωτερικών "Αρθθ!>ρ Χέντερ-
των, "Αρθουρ νεώτερος, άριστερά, καί Ουΐλλιαμ, αμφότεροι μέλη τοϋ
Άγγλιχοό Κοινοδοολίου, οίτινες έπυκέχτονται την Αμερικήν.
Καλοί χολϊτα·. κάμνο·Λ καλά δθνη.
Καλαί καρ-δία-.,ναλοΰς χαρακτηρας.
Καλοί λογαρ'.ασμοί. καλο·5ς <ρίλους. Καλοί γεωργοί, καλήν γήν. Καλά διδλία, καλά ηθη. Καλοί οίκοδεσχότα!, καλάς ύχηρε· τρίί-ς. ΣτιδαροΊ 6;αχίονες,καλήν βργασία·/. Καλακθτσία, καλόν δφος. Καλοί τόιζ-^οι, καλάς σ^ύ^οος. Καλαί σύζογοι, καλοΰς σϋζόγοϋς. τον στρατάρχην, ! Νά έφορμτρωμε! ρ^ χαιδιά μου, τΌύς β Καστελάν, ό πόλεμος, εΙναι ώραίος, άλλά κοστί- Χαί ό Σέλτων Κροόζ, δίδαμοι άδελφοί, χέντε «των, οίτινες ι-.ί..^ <^ν6υ υανοδοΰ έκ των Νήσων Χαγθϋατι εις Λος Άγγελες. ΤΟ ΧΑΡΕΜΙ Μ ΤΟΥ ΜΑΡΟΚΚΟΥ Στό Μαρόκο, σύμφωνα μέ ενα παλαιόν εθιαον, αετά τον θάνατον τθ'ν Σουλτάνο», ό διάδοχός τού, έκ- τός τοΰ Ορένου κληρονο»ιεΐ καί τό (ι2">ΐοκρατορ'.κο χαρέμι» χοί> άχοτε-
) ε'ται άχό τής γυναίκες τοΰ μετα-
στάντος -/αί άχό τής εύνοούμ.ενές
τού. "Ετσι, ό ^στυχιοχιένος ό διά-
δοχος, σώνει καί καλά νάγη ώς γο-
ναΐκες τοο κίί εύνοούμενές τοι»
I-
κεΤνες χούχε καί ό χατέρας τού, καί
οί όχοίες είναι, οΰτε λίγες οιίτε
χολλές, 5:ακόσιες!
Τό δάρ-ξϊρον αύτο βθιμον άχη-
τ/όλητε τελευταίως την Γαλλική
α-βέίνησι ίτό Μαρόκαο, ώς γνω¬
στόν, είναι Γαλλική άχο'.κία), ή
όχοία ή^ίλησεν, άν δχι νά κοτταρ-
γηση όλοσχερώς, χάντως όμως νά
"Λ τροχοχίιηση. Καί ή εύααιρία αύ¬
τη ϊάθηκε μέ τόν θάνατον τοΰ Σουλ-
τάνου τοϋ Μα^όκκου, Μούλπιύ Γιο%>
<τέφ. Τό χ?άίληυ.οΐ της διαδογής τοϋ θρόνοι» χοσέδαλλε ίύσκ<ιλο. Νόμΐμος ά ΐ ό οιάδογος ΐταν ό χρωτότοκος γυιές τ&ϋ Σουλτάνου Γιουσέφ. Μά αύτός δ όχοίος ε'χε μ&γαλώσει στά 6ον>-
λείάρτα τής Μονμάρτρης, ΐδηλωσε
τώς άρνείται νά δεχθή τα στέμαα
τοΰ Μαοόκκου γατί δέν ή^ελε νά
κληρονομηση καί τής 200 γνναίκες
τού τατέρ* τον.
Την Τ3(3Ε άρνηβι χροέδαλε καί δ
δευτερότοκος γ·;ιός τοϋ άχο&ανόντος
Σουλτάνοο, ό Έλ Χασάν. Κ ι* Ιτσι
κ:?τ' ανάγκην ή διαδοχή τοό θρόνοο
εΦδ^ε στόν τριτότοκο καί άνήλικο
γυιό τοϋ Μούλαιϋ Γιουσέφ, τον Σίν-
τι Χαμιντά.
Ή Γαλλιαή κϋδΐρνη,ιΐις εδήλωσε
τότε στόν Μαρ^χκινό λαο, ότι Θά
διέλ'^ε τό "Σουλτάνικο χαρέμι, έχειδή
ό νέ^ς Σουλτάνος. λόγω της άνη-
λικ-.ότητός τού, δέν μχοροΰσε νά
έχη τόσες νυναίκες. Καί τό διέλυΐε
χράγματι.
Κι' ετσι οί δ'.ακόσιες γυν??κες
τοϋ Σουλτανικοΰ χαρε«Αΐοϋ τοό Μα-
ρόκκου Ινα ώραϊο χρωΐ, βρέθηκαν
πετ^γμένες στοί>ς χέντε δρέ;λους.
Ό νεκρός ίέ ΣοΑτάνος Σίντι Χΐ-
υ.!ντα, δσ-ερα άχό κα:ρό, χαντρεο-
όταν την ώραι α κόρη τοΰ ίσχ·νΐο3
Μ»ρ«κ*·.νο3 άρχηγοϋ. Τοϋχκ! άπό
«ν Άτλαντα.
ΚΝΙΙΡΕΙΚΑΙΠίΝΙΕΣ
Ό φεμινισμός χροοδεύε; κα'^ κα-
τακτ5 Ιδαςος. Οί όχχϊοί τού, έκε·-
νθ'. δηλαοή τ.οΐ •/χοστηρίζο^ν την
ίσότητα δικαιωμάτων άνδρας καί
γυναικός, ■6·ε<52(ώνουν, ότι τό γε- γονός, ότι έ άνδρας έ'χει χεριστό- τερη σωαατ'.κή δύναγΐ.1, δέν εχει ση^· μασ(α, καί Ετ: οταν οί γ,,ναϊκες ΰά έργάζων.αι όσϊ καί οί άνδρες, θά άή ν αί αύτές την ϊδία σω- ματ'.κή δόναμι. Φαίνετα-., ότι στό τελίυταΐο δέν έχουν άδικο Είναι άχο3εδειγμ.ένον, ότι οί στρο-,Τ!>λές γραμμές των γυ-
να>κών, ή χλοτδαρότης των μικόν
των καί εχίσης ή όμορφιά των όοε'-
λεται 7τήν σχετικώς ν.αθιστικτ,ζωή
χον» χερνοϋσαν εως τώρα. Στοΰς λα-
εί»ς έκείνους στ^ί)ς δχοίους οί γυνα:-
χες κάμνονν δαρειές έργαβτ'ες, '!ι
όργχνκτμός των είναι ρωμαλεος, Ο¬
σον κα· Ό ίνδρ'.κός αν δχι χερισ-
σότεοον.
(IV!
γυναίκες των άρχαίων
Γαλοττών ηταν δυνςττώτερες άχό
τοΐις άνδρες των καί τουτο γ'.ατ':
δλες τής βαρε'.ές δουλειές, σκάψι-
μο, σττορά, &&ρισμα, άλώνισμα, κό-
ψιμο ξύλων κλχ., τής έκτελοΰσαν
χότές. 'Γό ίδιο συνέιδαίνε καί αέ τίς
γυναΐχες των άρχαίων Γερμανών,
οί όίτοΐες, έχί χλέον, εεχαν άνά-
στημα χολυ ΰψηλάτερον άχό τους
άνδροίς, £χο>ς άχοδβικνύεται άχό
τοΰς τκελετ&υς χού '&ρέθηκαν σέ άρ-
χαίους τάοους στήν Γ£ρμανία.
Τό ίδιο φαινόμενον χαρατηρείται
οέ όλοος οχεδόν τοΰς άγρίοος λα-
ους κ»ί ιδιαιτέρως στή «ι>λές τοΰ
Κόγκο της Άφρικής καί στους -χε-
ρτφήμους «Μχοσκομάνους» (Άν-
θρώχονς των δασών) τής Άσίας.
Ό διάσημος "Αγγλος έΐξε.ρευνη-
τής Οΰάλλες άναφερει, ότι, όττ*
έχϊτκέφθτ,κε την νήσον Ταϊτί, εί¬
δεν, ότι ό άρχηγός των ίθχγενών
ήταν μιά γιιναΐκα ή όχοία ί,ταν τό¬
σο ρωμαλέα, £>στε γιά νά τοϋ άχο-
δε·'5η την ξύναμί της, έχήριε ντι
Οϋλλες στά χέρια καί τόν σήκωσ:
ΰψηλά, σάν νά ήταν μικρό χα'.δάκι.
"Ολες σχεδόν οί γυναίκες τής ΤαΊ-
τ' ε^να! ρωμαλεώτερες άχό τοΰς άν¬
δρας.
'Εχίσης ό γνωστός ίεραχόστολος
»6ί5ς Λαγ·γεμάν, χού χεριώδευσε
όλην την Άφρικήν καί την Ώκε-
5νίαν, άναφέρει, ότι σέ ώρισμενες
<ρυλές είδεν, ότι ο>ί χερισσότεροι άν-
δρες είχον φοσιογνωμία γυναικεία
καί οί χε;ισσότερες γ^ναίκες <ρυσι- ογνωμία άνδρική. Λαμδάνεις 2 μχ:καλιάροας τοΰς όχοίοος 'ίχό την χροηγο;μενην ημέ¬ ραν εχεις ^άλει είς τό νερό, διά νά ά-57ΐρεθή 3λη ή άλμάρα. "Οταν θά τοΰς μαγειρευσης, τοΰς καθαρίζεις καλά κα> κέχτεις δοό κρομαύδιΐ
είς φέτας, τα βάζε:ς έντος κατσα-
ρόλας μέ λάίι καλόν, καί κοκκ:·
νίζεις τό •/.ροαί,ιύδι είς φωτιάν. Ρί-
χτε·.ς όλίγην ντομάταν λοωμένην.
ό)ίγα τκόοδα καθαριου.ένα καί ενϊ
νζτ,οι μέ νερόν καί τόν αχακαλιά-
ρο, 'άρχετάς ιτταφίδας, ολίγον μα-
ϊίαινόν χονίροκομμενον, δυό ίεμάτια
ξυνίθρας κομμένης κιί καλά χλυ-
υένης. εν ίεμάτιον σέσκοΛα, ολίγο
χιχέοι κότΑ7.'νο καί άφίνεις νά 6ρά-
ση 20 λεχτά τής ώρας· άφοϋ δράστ]
τό σεοδίρεις είς δαθΰ χιάτο μέ όλ«
ΐβΙΪΪΕΙΙ
Κηλίϊες μαύρου ο'νου δύνανται
νά άφαιρετ)ώ3'.ν έα -ών λΐνών τρα-
χεζομανδήλον κτλ., άν τρίψετε τ4
κηλιϊωμένον μέρος δΓ άλεφ.μίτο-
κηρίου καί 3ττερον τό τοχοθετήσετί
ίνα χεριχ-^Οοΰν ν.ατά τό σύνηθες. Αί
κτλίδες έντΐλώς άφα'.ροϋνται μετά
την πλάσιν. Καί δι' άλλου τρόχου
ξύνασθε νά άφαιρέσετε χότάς, δυ-
οϊζθντβς δηλ., τό κηλιδοκιένον με-
ρος ε.ΐς ίρΜτΙ") γάλα, χωρίς ϊέν
νά χάσετε ν.αιρόν, χάρα^τα νά τάς
χλΰνβτβ με νε:δν καθαρόν.
ΠΡΑΚΠΚΟΣ
ΕκλΓκτά βιβλία εχει μόνον τδ Βι¬
βλιοπωλείον τού «ΈΦνικοΰ Κτ»τυ»«>ς>.
ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΣΑΛΟΝΙ ΤΟΥ "ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΥ"
ΤΟ ΕΟΡΤΟΛΟΠΟΝ
ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
άββατον. 14 Σεχτεμδρίοχ Ή
^γκόσμ'.ος "Ύψωσις τού τιμίου καί
ζ(,.,ο«Ό3 Σταυρού.
Τούτον ζητήσας «ν Ίερουσαλημ
ί -χαχαρία Ελένη, μήτηρ Κωνσταν-
νιω το5 Μ·εγάλου, ε·α?ε κεκρυμμέ-
ν'ο" έν γ| -«ρί τό 325 ετος* είτα
ύ-;ωθέν-α έχ' άμοωνος υπο τού τότε
'1ε:«τολύμων Πατριάρχου Μακαρί-
ο,' ΐ?ών αΐ.τδν δ λαος έδόησε τό
,(ΐό;'8 έλέησον». Ίστέον δέ Οτι, με-
τα τίιν ε3?ίσιν ταύτην τού τιμίοο
Στ^ροϋ, μέρος μέν αΰτοϋ ήνέχθΓ.
«τε είς την Κωνσταντινούχολιν χά-
ρ-ν εΰλογίας, τό δέ λοιπόν κατΐλει-
^έν έν Ίερουσολύμοις, διέμε'.νεν έ-
ι.ν μέχρι τοϋ 614 ετους* Οτε, λεη-
λϊτήταντες την Π αλαιστίνην ςί
ΓίέΐσοΊ, ά~ήγαγον αυτόν είς την
έζ,ιτών χατρίδα (Ίαν. 22). "Ύστε¬
ρον δέ. τό 628 ετος, έκστρατεύσα;
γϊτ' αυτών έ Ήράκλειος, άνέλαίί
"-ίλ'ν τον τίμιον Σταύρον καί έκ>
μ·ΐεν αυτόν είς Κωνσταντινούχολιν.
Άργία καί Νηστεία, έν η αν ή-
• ::α τόχη.
Καλώς άναταθρεμμένος κύριος,
Ιν> ζρίζν. νά έρείίεται επί τού δρα-
ί
ΠΩΣ ΝΑ ΕΙΣΘΕ ΩΡΑΙΕΣ
ΠΑ ΤΟ
*Αν τί χρόσωχόν σας είναι ήλ:-
οκαμένο καί^ μαυρισμένο, άλείφβτέ
το, κάθε ίιράί·.), μέ την εξής άλοι-
?ήν την οποίαν συνιστά ενας δ'.ά-
σημος^Άγγλος δερματολόγος, ποΰ
κ^αρίζει καΐ κράτει δροσερδ τό
ί·ερμ.α τοΰ χροσώχου, τό λε^καίνει
δέ 070 καμμιά άλλη άλοιφή.
Βο*τ«;ο κακάου 10 γραμμάρια
Ρετσινόλαίο 10 γραμμάρια
Οχ^άβ άθ βίηο 0.20 γραμμάρια
'Ασχρο ν.ε,ίί 0.10 γραμμάρια
Άχόπτοτγμα ρόδων 10 σταγόνες
Π ροσέξρ-τε στάς δόσεις χρδ πάν¬
των στδ ΟΧΥΌΕ ΟΕ 011X0 χρέ-
τ.ι· νά είναι μόνον 0.20 γραμμάρια.
Ή άλο&φή χύτή άχι μόνον λε>
χαίν&ι, άλλά καί τ,ρέφβι καί δυνα-
ώ τό δέρμα.
ΤΟΣ
7 ρς
Μ ι σταματβτε ούϊέχ&τε άνώτβ-
ρό> ΐας, εάν μόνος δέν ττομοττιόστι
7,:ώτος ή δΐειΛυνθή πρός ΰαάς· 3-
ταν ΐ'οναντάσθε μετ1 άλλου κυρίον,
τάντοτε διεαθονϊσθ^ε Έΐός τα 3εξιά
μτ; 5ιέρχεσθε διά αέίΐ'» δυο η τρ:ών
^εΐ-πζτητών. Τό κ:νη;χ2 τθ'ότο είναι
τίς "χειε^τερας άνατρΐ^τς, άντάξ'-
ο* άγ:ίων άνθρώζων εάν αάλ'.ττ
ό'έλθη τις ϊιά μέσ(?υ δ5ο κυρ'ών
τοτε δα, τοτε, δεν υπαρχε·. λε&ις
ν} στιγματΐ'ΐθή ό χράττων τοθτο
^; ςν 3>ιίλω περ—ατοΰντες όσεί-
/<;-!' νά προσέγωσ',ν, ίντ ;ιή μϊχοΛωνται καί. ά^ίνωσιν έ ρ*ν θέσ:ν, όπως διέλθωσιν ετέροι. Ή καλή οίχοδέ—τοινοί φροντίζει ό- τως όλα έν γένει τα Ινδύαατα της «ίκογενείας έτιδ'.ορθώνωνται έν κα- ταλλήλω "ΓγιΐΉ, καθαρίζωνται 'λαί τακτοχοιοΰνταί. Συχνάκις ό^είλεί νά 4~!σκέχτ·ετα! τα έρμάριά ττχ;. χαθός κ^ί τα λοιχά μέρη, διά νά χαρατηρϋ μήχως ό σκόρος εβλαψε τα ένδύαχτα. Εάν τό μέρσς είς το όχοΐθί ΰχάρχοϋν είναι ΰγρόν, άερίζει αΰτο κατά την άνοιξιν. ΟΙΚΟΑΒΣΠΟΙΝΑ ΠΑΝ Π λΝ «μέτρον άριστον Πολίις 3πνος, νάρκωσις. Πολύς 6&:ΐί6ος, ζάλη. Πολί» ψοχρότης, άναλγησία. Πο/ώ ϊραστηριότης βνησυχί». Πολ!) άγάζη, -αρα^ροσύντ). ":λ> φάρμακον, δηλητήριον.
Π&λυ λεπτότης, έχιτήδευσις.
Πολι» αϋστηρότης, οκληρότης.
Πό);» αύίθάδε·.α, θρασύτη,ς.
Ιΐολΰ οΐκονομίϊ, φ'ιλαργ>ρία.
Π ο>ώ χ^ήμα, «άρος.
•ιΐολυ τιμή, δουλεία.
|} «λ» τέοψις, τάφος.
|1λ
ο έαπστΌαύντ), άφανισνΛς.
υ εϊλικρίνεια, άχογύμνωσις.
ί λ6 άδί
α, ΰχερηφάνεια.
π'^'" '^-τάίβσις, ταπείνωσις.
Ιΐολυ εΰγένεια, έπιττ^εϋσις.
ΡΑΝΑΚΡ
ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΕΣ
ΕΦΟΑΟΣ
*?»'·
05--
λλος στρατάρχης Ντέ Κα-
^ ήτο χαρακτήρος εντελώς
οκότου καί ·έκκεντρικοϋ. Μιά ή-
?3 διετκέίαζε δλέχοντας μιά πα-
* -αιδ:ών χοόχαιζαν τάν χόλεμο.
—- Έφοίος! τοΰς εφώναξεν εξα-
' ' ^Ρ'τάρχγ,ς, χάνω στόν έν-
Λ(«3·ιόν τού, ίείχνοντάς τους τό
^νδ ^οτχα;οχλαστείο<ν. Οί μι- άλλο χοϊ δέν ϊ)δελαν. Ρίχτη- στδ ζβχαροχλαβτεΐο καί τό ΐ- βτησοτν! Καί βνω. ό ζ«χαρο- ης τά είχβ χαμεν* καί τρα- τα μαλλιά τού, μχήκε μέσα «Ρχης καί τοϋ χλήρωσε την άνερχομένην είς 200 φοάγ- τ0'ί£ °Χν °' μ{Χ<'0' γαΐδρ'~ Γιά νά καθαρίσετε ενα χιάνο η όχΐίθδηπτοτε άλλο εχιχλο άχό άαα- ζον», έτοα«.άσατε ενα μίγμα άχό ϊ- σες δάσε:ς άχό Ε88ΕΝ0Ε ϋΕ ΤΕΙΙΕΈΕΜΠΠΝΕ καί ΗΧΓΙΒΕ ΏΈ ]£Ν, 6ρ«χετε σ αΰτο ενα αάλ- λινο κουρέλι καί τρίδετε δυνατά τό επιχλο. Εάν τό έταναλάίετε αΰτό άρχε- τες φορές τό χρόνο, 6ά εχετε χολϋ ν,αλά άχοτελεσματα. σοφα'λοπα —Μιά γυναίκα μχορεί νά κον4εν- τιάζη μ.έ γλυκάτητα μέ μιά άλλη γυναίκα την όχοίαν μϊσεί, ένφ δύο άνίρες τέ χαρομοία χε:ίστί»ΐι, 6ά έ'σχαιζε ό ενας τό κεκράλι τοΰ άλλ<χ>.
Οί δύο υίοί τοϋ Άγγλου ύχουργοϋ των Εξωτερικών "Αρθθ!>ρ Χέντερ-
των, "Αρθουρ νεώτερος, άριστερά, καί Ουΐλλιαμ, αμφότεροι μέλη τοϋ
Άγγλιχοό Κοινοδοολίου, οίτινες έπυκέχτονται την Αμερικήν.
Καλοί χολϊτα·. κάμνο·Λ καλά δθνη.
Καλαί καρ-δία-.,ναλοΰς χαρακτηρας.
Καλοί λογαρ'.ασμοί. καλο·5ς <ρίλους. Καλοί γεωργοί, καλήν γήν. Καλά διδλία, καλά ηθη. Καλοί οίκοδεσχότα!, καλάς ύχηρε· τρίί-ς. ΣτιδαροΊ 6;αχίονες,καλήν βργασία·/. Καλακθτσία, καλόν δφος. Καλοί τόιζ-^οι, καλάς σ^ύ^οος. Καλαί σύζογοι, καλοΰς σϋζόγοϋς. τον στρατάρχην, ! Νά έφορμτρωμε! ρ^ χαιδιά μου, τΌύς β Καστελάν, ό πόλεμος, εΙναι ώραίος, άλλά κοστί- Χαί ό Σέλτων Κροόζ, δίδαμοι άδελφοί, χέντε «των, οίτινες ι-.ί..^ <^ν6υ υανοδοΰ έκ των Νήσων Χαγθϋατι εις Λος Άγγελες. ΤΟ ΧΑΡΕΜΙ Μ ΤΟΥ ΜΑΡΟΚΚΟΥ Στό Μαρόκο, σύμφωνα μέ ενα παλαιόν εθιαον, αετά τον θάνατον τθ'ν Σουλτάνο», ό διάδοχός τού, έκ- τός τοΰ Ορένου κληρονο»ιεΐ καί τό (ι2">ΐοκρατορ'.κο χαρέμι» χοί> άχοτε-
) ε'ται άχό τής γυναίκες τοΰ μετα-
στάντος -/αί άχό τής εύνοούμ.ενές
τού. "Ετσι, ό ^στυχιοχιένος ό διά-
δοχος, σώνει καί καλά νάγη ώς γο-
ναΐκες τοο κίί εύνοούμενές τοι»
I-
κεΤνες χούχε καί ό χατέρας τού, καί
οί όχοίες είναι, οΰτε λίγες οιίτε
χολλές, 5:ακόσιες!
Τό δάρ-ξϊρον αύτο βθιμον άχη-
τ/όλητε τελευταίως την Γαλλική
α-βέίνησι ίτό Μαρόκαο, ώς γνω¬
στόν, είναι Γαλλική άχο'.κία), ή
όχοία ή^ίλησεν, άν δχι νά κοτταρ-
γηση όλοσχερώς, χάντως όμως νά
"Λ τροχοχίιηση. Καί ή εύααιρία αύ¬
τη ϊάθηκε μέ τόν θάνατον τοΰ Σουλ-
τάνου τοϋ Μα^όκκου, Μούλπιύ Γιο%>
<τέφ. Τό χ?άίληυ.οΐ της διαδογής τοϋ θρόνοι» χοσέδαλλε ίύσκ<ιλο. Νόμΐμος ά ΐ ό οιάδογος ΐταν ό χρωτότοκος γυιές τ&ϋ Σουλτάνου Γιουσέφ. Μά αύτός δ όχοίος ε'χε μ&γαλώσει στά 6ον>-
λείάρτα τής Μονμάρτρης, ΐδηλωσε
τώς άρνείται νά δεχθή τα στέμαα
τοΰ Μαοόκκου γατί δέν ή^ελε νά
κληρονομηση καί τής 200 γνναίκες
τού τατέρ* τον.
Την Τ3(3Ε άρνηβι χροέδαλε καί δ
δευτερότοκος γ·;ιός τοϋ άχο&ανόντος
Σουλτάνοο, ό Έλ Χασάν. Κ ι* Ιτσι
κ:?τ' ανάγκην ή διαδοχή τοό θρόνοο
εΦδ^ε στόν τριτότοκο καί άνήλικο
γυιό τοϋ Μούλαιϋ Γιουσέφ, τον Σίν-
τι Χαμιντά.
Ή Γαλλιαή κϋδΐρνη,ιΐις εδήλωσε
τότε στόν Μαρ^χκινό λαο, ότι Θά
διέλ'^ε τό "Σουλτάνικο χαρέμι, έχειδή
ό νέ^ς Σουλτάνος. λόγω της άνη-
λικ-.ότητός τού, δέν μχοροΰσε νά
έχη τόσες νυναίκες. Καί τό διέλυΐε
χράγματι.
Κι' ετσι οί δ'.ακόσιες γυν??κες
τοϋ Σουλτανικοΰ χαρε«Αΐοϋ τοό Μα-
ρόκκου Ινα ώραϊο χρωΐ, βρέθηκαν
πετ^γμένες στοί>ς χέντε δρέ;λους.
Ό νεκρός ίέ ΣοΑτάνος Σίντι Χΐ-
υ.!ντα, δσ-ερα άχό κα:ρό, χαντρεο-
όταν την ώραι α κόρη τοΰ ίσχ·νΐο3
Μ»ρ«κ*·.νο3 άρχηγοϋ. Τοϋχκ! άπό
«ν Άτλαντα.
ΚΝΙΙΡΕΙΚΑΙΠίΝΙΕΣ
Ό φεμινισμός χροοδεύε; κα'^ κα-
τακτ5 Ιδαςος. Οί όχχϊοί τού, έκε·-
νθ'. δηλαοή τ.οΐ •/χοστηρίζο^ν την
ίσότητα δικαιωμάτων άνδρας καί
γυναικός, ■6·ε<52(ώνουν, ότι τό γε- γονός, ότι έ άνδρας έ'χει χεριστό- τερη σωαατ'.κή δύναγΐ.1, δέν εχει ση^· μασ(α, καί Ετ: οταν οί γ,,ναϊκες ΰά έργάζων.αι όσϊ καί οί άνδρες, θά άή ν αί αύτές την ϊδία σω- ματ'.κή δόναμι. Φαίνετα-., ότι στό τελίυταΐο δέν έχουν άδικο Είναι άχο3εδειγμ.ένον, ότι οί στρο-,Τ!>λές γραμμές των γυ-
να>κών, ή χλοτδαρότης των μικόν
των καί εχίσης ή όμορφιά των όοε'-
λεται 7τήν σχετικώς ν.αθιστικτ,ζωή
χον» χερνοϋσαν εως τώρα. Στοΰς λα-
εί»ς έκείνους στ^ί)ς δχοίους οί γυνα:-
χες κάμνονν δαρειές έργαβτ'ες, '!ι
όργχνκτμός των είναι ρωμαλεος, Ο¬
σον κα· Ό ίνδρ'.κός αν δχι χερισ-
σότεοον.
(IV!
γυναίκες των άρχαίων
Γαλοττών ηταν δυνςττώτερες άχό
τοΐις άνδρες των καί τουτο γ'.ατ':
δλες τής βαρε'.ές δουλειές, σκάψι-
μο, σττορά, &&ρισμα, άλώνισμα, κό-
ψιμο ξύλων κλχ., τής έκτελοΰσαν
χότές. 'Γό ίδιο συνέιδαίνε καί αέ τίς
γυναΐχες των άρχαίων Γερμανών,
οί όίτοΐες, έχί χλέον, εεχαν άνά-
στημα χολυ ΰψηλάτερον άχό τους
άνδροίς, £χο>ς άχοδβικνύεται άχό
τοΰς τκελετ&υς χού '&ρέθηκαν σέ άρ-
χαίους τάοους στήν Γ£ρμανία.
Τό ίδιο φαινόμενον χαρατηρείται
οέ όλοος οχεδόν τοΰς άγρίοος λα-
ους κ»ί ιδιαιτέρως στή «ι>λές τοΰ
Κόγκο της Άφρικής καί στους -χε-
ρτφήμους «Μχοσκομάνους» (Άν-
θρώχονς των δασών) τής Άσίας.
Ό διάσημος "Αγγλος έΐξε.ρευνη-
τής Οΰάλλες άναφερει, ότι, όττ*
έχϊτκέφθτ,κε την νήσον Ταϊτί, εί¬
δεν, ότι ό άρχηγός των ίθχγενών
ήταν μιά γιιναΐκα ή όχοία ί,ταν τό¬
σο ρωμαλέα, £>στε γιά νά τοϋ άχο-
δε·'5η την ξύναμί της, έχήριε ντι
Οϋλλες στά χέρια καί τόν σήκωσ:
ΰψηλά, σάν νά ήταν μικρό χα'.δάκι.
"Ολες σχεδόν οί γυναίκες τής ΤαΊ-
τ' ε^να! ρωμαλεώτερες άχό τοΰς άν¬
δρας.
'Εχίσης ό γνωστός ίεραχόστολος
»6ί5ς Λαγ·γεμάν, χού χεριώδευσε
όλην την Άφρικήν καί την Ώκε-
5νίαν, άναφέρει, ότι σέ ώρισμενες
<ρυλές είδεν, ότι ο>ί χερισσότεροι άν-
δρες είχον φοσιογνωμία γυναικεία
καί οί χε;ισσότερες γ^ναίκες <ρυσι- ογνωμία άνδρική. Λαμδάνεις 2 μχ:καλιάροας τοΰς όχοίοος 'ίχό την χροηγο;μενην ημέ¬ ραν εχεις ^άλει είς τό νερό, διά νά ά-57ΐρεθή 3λη ή άλμάρα. "Οταν θά τοΰς μαγειρευσης, τοΰς καθαρίζεις καλά κα> κέχτεις δοό κρομαύδιΐ
είς φέτας, τα βάζε:ς έντος κατσα-
ρόλας μέ λάίι καλόν, καί κοκκ:·
νίζεις τό •/.ροαί,ιύδι είς φωτιάν. Ρί-
χτε·.ς όλίγην ντομάταν λοωμένην.
ό)ίγα τκόοδα καθαριου.ένα καί ενϊ
νζτ,οι μέ νερόν καί τόν αχακαλιά-
ρο, 'άρχετάς ιτταφίδας, ολίγον μα-
ϊίαινόν χονίροκομμενον, δυό ίεμάτια
ξυνίθρας κομμένης κιί καλά χλυ-
υένης. εν ίεμάτιον σέσκοΛα, ολίγο
χιχέοι κότΑ7.'νο καί άφίνεις νά 6ρά-
ση 20 λεχτά τής ώρας· άφοϋ δράστ]
τό σεοδίρεις είς δαθΰ χιάτο μέ όλ«
ΐβΙΪΪΕΙΙ
Κηλίϊες μαύρου ο'νου δύνανται
νά άφαιρετ)ώ3'.ν έα -ών λΐνών τρα-
χεζομανδήλον κτλ., άν τρίψετε τ4
κηλιϊωμένον μέρος δΓ άλεφ.μίτο-
κηρίου καί 3ττερον τό τοχοθετήσετί
ίνα χεριχ-^Οοΰν ν.ατά τό σύνηθες. Αί
κτλίδες έντΐλώς άφα'.ροϋνται μετά
την πλάσιν. Καί δι' άλλου τρόχου
ξύνασθε νά άφαιρέσετε χότάς, δυ-
οϊζθντβς δηλ., τό κηλιδοκιένον με-
ρος ε.ΐς ίρΜτΙ") γάλα, χωρίς ϊέν
νά χάσετε ν.αιρόν, χάρα^τα νά τάς
χλΰνβτβ με νε:δν καθαρόν.
ΠΡΑΚΠΚΟΣ
ΕκλΓκτά βιβλία εχει μόνον τδ Βι¬
βλιοπωλείον τού «ΈΦνικοΰ Κτ»τυ»«>ς>.
«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ».— ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΤΚΜΒΡ1ΟΥ, 1929.
ΟΙ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΜΕΝΕΣ ΤΟΥ ΦΕΡΕΤΖΕ
ΠΩΣ ΜΙΑ ΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΑΣ ΟΘΩΜΑΝΙΔΑΣ
Π'αρήλθε δεχχετία άφ' ότου
ί αψ ύ
φ
απερριψε την καλύχτραν
κατόπιν της αποφάσεως τοϋ χρώτου
ηγέτου της νά καταταχθη οριστι¬
κώς χαρά τό πλευρόν τής Δΰσεως.
Σημερον δέν ΰχάρχουν φέσια είς τα
χαζάρια καί ή πρόσκλησις είς χρο-
σβυχήν, άντη-χοΰσα ά πό τοΰ δψους
τοξοε&δών μιναρέδων, τόσον λιγνών,
ώστε φαίνονται σ·άν ξίφη μέ την λα-
βήν ■βυθισμένην είς την γήν, έκφω-
.νεϊται υπο ενός ξεθωριασμένου άτό-
μου μέ στακτόμαυρο χ-ανταλόνι καί
σκληρόν πίλον χρώμϋτος καφΐ
Τα λιθόστρωτα τοϋ Πέραν είναι
γεματα άχό μικρές γεροφτειαγμένες
-; μορφές, μέ κομψά κ'αχέλα, τόσον
δαμμένες κατά τάς έορτασίμους η¬
μέρας, ώστε τα χρόσωπά των μοιά-
*' ζουν μέ ΐμπρεσσιονιστικους πίνακας
κα! μέ κάλτσες περίεργον χρωμά-
-των, ή οποίες έκ.δηλοΰν μίαν άξιο
θρήνη.τον τάσιν πρός τ6 ζάρωμα.
Οί δρόμοι τού κατεκλαζοντο άλ-
λοτϊ άχό τόν άνθόν τής Έγγΰς Ά
νϊτολής — Έλληνας;, Άρμενίους,
/.αί Συρίους, 'Εδραίους, ημιευρω-
■ταίους καί τούς «παροικούντβς είς
Ιερουσαλήμ!» Ή παλαιά Τουρκία
τχανίος ενεφανίζετο εξο άχό τα
/.λεισμένα άμάξια της, και φαντά-
ζομαι ότι ή ιδία νοοτροχία έχικρα-
τεΐ άκόμη είς τα χαληά ξύλινα· σχί
τ>2, τα όποία είναι στριμωγμένα
τόσον χολΰ τό ενα κοντά στό άλλο,
στους στενούς δρομά/.ους, ώστε μπθ-
:είτε νά έγχε:ρίσητε £να σημείομα
άπό τόν έναν ιέξώστην στόν αλΧον.
ΪΙρο δέκα? χρόνον διέμεινα σ' ένα
τέτθίθ σπίτ'..
Ή σΰζυγος τού χασά", μέ σατέν
τοορκουάζ, μέ ενα κάλυμμα τής κε¬
φαλής άχό χτυχωτήν μουσσελίναν
/.εντημένην μέ τεχνητά μχουμχοά-
κια ρόδον, μέ εδέχθη όχισθεν ξυλί-
νων χλεγμάτων. 'Εκδτθίσαμεν έπάνο
σ έ&α'θοκόκκινα κεντήματα, καί χαν-
τοϋ ΰχήρχε μεγάλη ποσότης έχιχριι-
τώματος, στά πόδια των έπίπλων,
έχάνω σέ άράφια χολϋτβλων σκευ¬
ών, σέ ωρολόγια; καί κορνίζες καί
κηροπηγία. Μεταξοντϋμένχ κορίτ-
αι·χ έστέκοντο άσκόχως όλόγ-ιρα καί
έξεδήλοον σεβασμόν κάθε φοράν χού
μ:λο5τεν ή πρεσβυτέρα οΐκοΒέσποι-
νά των. Μερ'.κά έξ αυτών, μέ εύ-
ρωτ:οι'ϊγ.ψ άμφί'εσίν, ήσαν συγγενεΐς.
Άλλα, μέ ά'σχρα σαρ.'κία, ήσΊν δοΰ-
λες. Έθαυμασα μίαν άπο τίς τελευ¬
ταίας κ'αί ή οΐκο5·εσχο:να απήντη¬
σε: «Πάρτέ την, άν -θέλετε. Σας
την χαρίζω!»
"Αλλη ζωή τώρα
Χθές έχεσκέφθην τό Γδιο σχίτι
τό όχοΓον μοΰ εφάνη σαν νά είχε
ζαρώσει καϊ σάν νά είχε χάρει τα-
ικινοτέραν όψιν είχε γώρει, σαν νά
ϊζητοΰσε στήριγμα, έχάνω σ' Ινα έξ
ίσου ξετ)ωρίασμ.ένον γειτονικόν κτί-
Ρ'θν. Ή χόρτα άνοιξεν είς τόν ίδιον
κεραμίδοσκεχατμένον διάδρομον, ό ό-,
χοίο^ διέρχεταί μ-ετ^ιξύ τού" σελαμ-'
λϊκ η διαμεΐίσματος των άνδρών,
άφ' ενός, και τ&5 άλλοτε χαρεμίου
άφ' ετέρου καί όδηγεΐ χρός ενα κή-
χον γεματον μεγάλα δένδρα. 'Ή
δοδλες είχαν χ'αραμβίνει, ώς ύχηρέ-
τρΐαι όμω?! άλλά έφ&ροΰσαν εΰθη-
νά έμχ'.μέ καί Ινάρπζς μέ κίτρ-ινον
γΰρον στό κε^άλι.
Μέ έκέρασαν λίγο τριαντάφυλλο
καί γλυκόν τουρκικόν κ'αφέ. Ή νύ-
φη μέ εδέχθη φοροΰσα χρασινωχόν
ριγέ χ,ασσά καί μέ μαλλ·.ά κομυένα.
Εϊχε χερίφημα άμυγδ'αλωτά μάτια,
άλλά τό άλλο σώμά της η'το 6αρΰ
'.αί ώχρό.
—"Ισως είμεθα χειό εΰτυχισμέ-
>ες -ροτήτερα, είχεν. Ήξεΰραμε
τόσο λίγα χράγματ'χ καί 5λα ήσαν
χολί» άχλά. Τώρα όλα είναι δύσκο-
λα. Είμεθα ύχοχρεωμενες νά δου-
*,ευομε τόσο <τ*.·ηρά. Τίχοτε δέν έρ¬ χεται φυσι-κά, Οπως άλλοτε. Βλέ- ;ομεν άρκετοΰς άνδρ'ας γιά νά κά- ,.ωμεν συγκρίσεις μειονεκτικάς διά τους συζΰγους μας. Άλ)νθτε έζούσα-' μέν τόσο* πολΰ μέ την φαντασίαν μας. Τώρα είμαϊτε ηχρα χολίι κον τα είς την πραγματ!*ότητα. Αύτί} είναι ή άχοψ'.ς μ'.άς γυναι¬ κός 35 έτών, ή ■όχοί'ϊ είχε κάμει διαλέξεις είς την Αμερικήν καί ηξεορε τρείς τέσσερβς γλώσσες. Μιά συγχρ&νος, ή όπχιία εδίδαξεν είς εν άπό τα κολλέγια καί ϋπαν- δρεύθη έναν καλλιτέχνην, μοΰ προ- σέφΐρε τόν ίδιον άπολαυστΐκώτερον καφεν, όχι όμως γλοκό, σ' ενα πο- λΰ μοντέρνο σπίτι, .τό οποίον, κα¬ τά την ιδικήν μα; αντίληψιν, ήτο έξ Τσο.) άσχημον. Ή οΐκοδέσπθίνα έχίττεο'εν ότι ή χανχκεια όλων των γυν^ικείων κακών ήτο ή χανεπΐ- στημιακ ήέχχαίδευ·τ:ς· -άλλά εθεώ¬ ρει την έκπαίδεοσιν αυτήν ώς σκο- χόν, όχ[ ώς μέσον δ:ά την επίτευ¬ ξιν άλλου χράγματος. Οίτε κομ- ψη ήτο, ουτε έξεζητημένη, άλλ' ευ¬ γνωμονούμεν έκ βάθους τόν Γαζήν διά την «ευκαιρίαν», όπως έλεγεν. ' Ολίγαι βυκαιρίαι Σημερον ή έκχαίδευσι-ς είναι ,6 Ή νεαρά Ίνδή, Ρουκμίνη Άρουντέϊλ, ή όποία μετέβη είς τό έν Σινάγυ Συνεδριον των θεοσοαιστών. ιηινηδριιηιιιίνη Λ·τλ τί- « " α·-.«.- τιτ—τ-.ν— .--ι •σοφιστών, συνοδευομένη υπό τής κ. Άννας Μπήζαντ χα'ι >ϋ Δρος Τζώρτζ Άρουντέϊλ, περιφήμων όπαδών το>~' θεο-
Γζώρτζ είναι σύζυγος τής Ρουκμίνης. Ή κ. Μπήζα «ο;
ι προστασίαν της τόν Ίνδόν νεανίαν Τζίντου Κρισν,αιιοΐ'ρ-
τοΰ "Αγγλου ίατροϋ —ν-,
οΌφισμοΰ. Ό Δρ Τζώρτζ <;..«.. «ι^^υ, ιιις ΐτουκμινης;. χι κ. τώρα είχεν υπό την προστασίαν της τόν Ίνδόν νεανίαν Τζίντου __„___ τη, τόν οποίον παρουσίασεν ώς «νέον Χριστόν». Τώρα επιδεικνύει Ρουκμίνην. τΐ|ν Ό Τώμας Τζάκ Ρηντ, έκ Ντάουνυ, Κα? ιφορνίας, άεροπόοος, όστις εφο¬ νεύθη έν Κλήβελαντ, δταν τό άεροπλά νόν τού προσέκρουσεν είς £ν δένδρον. κΰρίος σκοχος τής Νέας Τουρκίας, καί ή κατάστασις έμοιάζει χολΰ ημχοροΰν νά εύρουν εργα¬ σίαν. Αί πλείσται 'Οθωμανίδες νεά- ν!Ϊες_θεωροϋν τό χίνεπιστημίον ώς ενα είδος Μέκκ?ς τής σταϊ'ίθδρομ-'- ας των Εινα: εΰφυείς καί φίλεργοΐ, •/.ήν σ κως κα σύζυγον. Αεν έχει άνάγ- *Ψ Υ^αικειας ^αδελφότητος η Λ) Τζων Π. Στβπλετον, θεατραίνης, όστις απεπειράθη ν' αυτοκτονήση έν "^ρακινησεως. θέλει νά ϊ*—-Α^_ Φιλαδελφειβ κατόπιν αεγαλων χρηματικων ζημιων και η σύζυγός τού. ' να είναι ανέτως αύθένττς ενός - ■χιτικήν ζωήν, δέν είναι φυσ(. ,- *2ταλληλο: δι' εργασίαν. Αί νεώτεραι, αί οποίαι εχουν δΐδανθί υγιεινήν καί γυμναστικήν είς τα νέα σχολεια, έ'χουν μεγα^ητέραν άντο- χτ,ν, αλλα η νοοτροχία των είναι αφομοιωτΐκή μάλλον καί χροσαρμο- στικη τιρχ μαχητική. Ή πλειονότης τ~ν φοιτητριών Θα επροτιμουσαν, «ναμφ-σδητήτως - υπανΐρευθοθν, δ,ότι ή ίζ,ρρο^ μου σχιτιοΰ χωρίς καμμίαν ίιανοη- τικήν άχαίτησιν. Άλλά ή άκριδεια της ζωής «χετάθη όχερμέτρως, κα: ολίγοι «νδρες ήμχοροδν νά συντηρη- Γουν μίαν σύζυγον, εάν καί αύτη ίέν σνμχληρώντ) τον ιτροΰχολογισμόν ;ής οίκογενεΜς. Γι' αΰτο,κάθε κο- ιίτσι αίσθάνΐται την ανάγκην νά ργασΟ·Β, δχι διά νά δημιουργή^· ον, άλλά διά νά ^δυνήθη νι ρηθτ) ή νά συνεισφέρτ; είς τή Γυντήρησιν τού σχιτικοΰ της. ίημ&ρο'ν ολίγαι θΰρ<τι είναι άνο ,ταί είς τάς γυναίκας, <αΊ ^όχοία >ι5—€ δημοτικήν, οίτε πολιτικήν ψή
ΐον Ιχουν. Ύχάρχδΐ μιά γυναίκ;
κηγόρος είς την Άγκυραν, μιά έ-
πιθεωρητρια τής ύγείας είς τό υ¬
πουργείον τής Πα'.δείχς καί χολ-
λαί δημοσιογράφοι, άλλ' αί χερΐσσό-
τεραι είναι ήναγκασμέναι νά άρ
κοϋνται είς εργασίαν περιλαμδχνο-
μένην μεταξΰ τού καθαρισμοΰ των ό-
ίών καί ενός γραφείου όδηγών είς
τα άξισθέατα τής πόλεως ·— κα
μιάς θέσεως δακτυλογράφου η γραμ-
ματέως ή ύχαλλήλου των ταχυδρο-
μείων ή των τηλέφωνον. Μέχρι
τούδε «ι γυναίκες δέν έχουν είσχω-
ρήσει είς τό εμπόριον παρά ώς ράπ-
τριαι καί ΰχάλληλοι είς τό καθα¬
ρώς γυναικείον έμχόριοιν, κατά γενι¬
κόν δέ κανόνα δέν ένδιαφέρ&νται διά
την πολιτικήν.
Ή ευκολωτέραν μέθοδος βίναι ό
διορισμός μιάς νέας ως δι·δασκαλίσ-
σης· καί μέ τό σημερινόν χάθος τής
μορφώσεως, ή οχοία «ντικατέστησε
την θρησκείαν, δσαι νέ'ϊΐ δέν σχου-
δάζουν ιατρικήν ή νομικήν, άχ&δλέ-
πουν είς τό νά γίνουν καθηγήτριαι.
Αί βχέσεις των δύο φύλων
Πουνενά ή οίκογένεια καί ή κοι-
νή γνώμη δέν άσκοΰν τόσην επιρρο¬
ήν, όσην έν^ Τουρκία καί ή έπιρροή
αύτη, άντιτί&εται εισέτι άμειλίκτως
είς την γ^,ναικεί^ν ελευθερίαν ή ό-
Γθία όπάρχει έν Εύρώχγ). Οί γονείς
διάκβιντα: καχυχόχτως έναντι τής
συμφ-ΐτήσεος αρρενων καί θηλέον
(άν καί <ρατίνεται ότι αυτή χροοδίΰ- ει ΐκανοποιητικώς) καί εχουν θε- σχίσει^ενα^ μέτρον δημοσίας συμπε- ριφοράς, —ό οποίον διαιρεί εισέτι τα φΰλα. Οί νέοι καί 'αΐί νέαι φοΐτοΰν είς τό ίδιο σχολείον, άλλά δέν παί- ζουν μαζύ, δέν περιπατοΰν μ*ζΰ. Δέν πηγαίνουν μαζίι είς τόν κινη- ίΐατογράφον. δέν άνταλλάσσουν Ι δέας *αί άστεία, ίεν τρών» μχζυ, ϊέν χορευρυν είς τα έστιατόρ·α. Τό- ση οίκε:·ότης άχοδον.ιμάζετα1. Ή φιλία μεταξΰ άνδρών καί γ-»ναι- κών, οί όχοίοι δέν σ-υνδέονται συγγε- νικώς ή άλλως, δέν ΰχάρχει. "Οταν νοχτώσΐί), οί δρόμοι άνήκουν αποκλει¬ στικώς είς τοΰς άρρενας, ό^ον ά- ?ορο; τάς Όθωμανίδας- άλλά καί την ημέραν σχανίως συναντά Μ- 'είς έτερόφυλα ζεΰγη περιχα:το3ν:3 «ίς την Σταμχούλ. Τό Ίκόν.ον καί ή "Αγχ-ορα ε¬ χουν προχωρησει χολίι χειό έμιτρός άχο την άλλην Τουρκίαν. Δέν (/>
ρύνονται υπο άναμνησεων καί πϊρ«·
ϊόσεων. 'Εκεί ό φεμινισαός είναι ?ω-
μαλεώτερος καί έχινοητιν.ώτίρος^
άλλ άμοιρ-αίως χροσκόχτει είς το
γεγονός, ότι δέν ύχάρχει έπα?·/.η?
έχαγγελματική ή έμχορική έργασίί
άκόμη καί διά τού; άνδρας.
Γνήτιος έθνικισμός ουδέποτε αε-
χρις ώρας υπήρξεν έκ χαρ'αλλήλοο
χρός τον ίσλαμισμόν, είς τάς χώ¬
ρας τοΰ όποίου καί μόνον δέν αίς
έρωτοϋσαν: «Είσθί Αίγύπτιος ή 25-
ρος η Άλγερίνος», άλλά «Είσθε
Μουσουλμάνος η άχιστος;» "Εω;
έδώ ό Γαζής είχε δίκαιον.^ "Οχου
το Ίσλάμ είναι κοσμι-χ-ή βξουσί^ι
δέν ήμχορεί νά ΰχάρξτ] εθνικον πν£>
μα· άλλά την τ>έσιν τού πρέχει να
κ.αταλάδτ; μία φιλοσοφία δγαλμί'"!
άπό ενα παραδεδεγμένον κώδ!κ3(·
Ή "Αγκύρα έ'χει άκόμή νά είσαγϊ-
γτ; εύρωχαίκάς αρχάς σκέψεως μάλ¬
λον χατρΐζ ένδυμασίας καί σϋμ^-?;"
φοράς- κ'αί τότε μόνον ή νεολα'2
της Θά δυνήθη νά συναγωνισθί, 'Ψ
Εύρώχην επί ίσοις όροις. _
ΚΟ3ΙΤΑ ΡΟΗΒΕ5
ΤΟ ΕΤΚΟΑΠΙΡΝ
ΚΑΒΕ ΟΡΒΟΑΟΞΟΥ
να
Εάν θέλετβ νά γνωρίζετ«ι
βάσεις ττΐς πίστεως μας ώς Ό
δοξο» Xρι^^τιανο^ Εάν θέλετε να
γνωρίζ—ε δ?« τα άναφερομενα είς
τό Τ·λ*τουργ*κόν τής 'Εχχλησιας
μας, μελετήσατ· τήτ ΙΕΡΑΛ
ΣΥΝΟΨΙΝ. , ,
Χρυσόδετος μέ δέρμα πολ»«ελίί-
ας. Τιμδται $2.00.
Γράψατε:
ΝΑΤΙΟΝΑί ΗΕΒΑΟ
14Θ *ν. 2·ΤΗ ·Τ., ΜΕνϊ
ΟΙ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΜΕΝΕΣ ΤΟΥ ΦΕΡΕΤΖΕ
ΠΩΣ ΜΙΑ ΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΑΣ ΟΘΩΜΑΝΙΔΑΣ
Π'αρήλθε δεχχετία άφ' ότου
ί αψ ύ
φ
απερριψε την καλύχτραν
κατόπιν της αποφάσεως τοϋ χρώτου
ηγέτου της νά καταταχθη οριστι¬
κώς χαρά τό πλευρόν τής Δΰσεως.
Σημερον δέν ΰχάρχουν φέσια είς τα
χαζάρια καί ή πρόσκλησις είς χρο-
σβυχήν, άντη-χοΰσα ά πό τοΰ δψους
τοξοε&δών μιναρέδων, τόσον λιγνών,
ώστε φαίνονται σ·άν ξίφη μέ την λα-
βήν ■βυθισμένην είς την γήν, έκφω-
.νεϊται υπο ενός ξεθωριασμένου άτό-
μου μέ στακτόμαυρο χ-ανταλόνι καί
σκληρόν πίλον χρώμϋτος καφΐ
Τα λιθόστρωτα τοϋ Πέραν είναι
γεματα άχό μικρές γεροφτειαγμένες
-; μορφές, μέ κομψά κ'αχέλα, τόσον
δαμμένες κατά τάς έορτασίμους η¬
μέρας, ώστε τα χρόσωπά των μοιά-
*' ζουν μέ ΐμπρεσσιονιστικους πίνακας
κα! μέ κάλτσες περίεργον χρωμά-
-των, ή οποίες έκ.δηλοΰν μίαν άξιο
θρήνη.τον τάσιν πρός τ6 ζάρωμα.
Οί δρόμοι τού κατεκλαζοντο άλ-
λοτϊ άχό τόν άνθόν τής Έγγΰς Ά
νϊτολής — Έλληνας;, Άρμενίους,
/.αί Συρίους, 'Εδραίους, ημιευρω-
■ταίους καί τούς «παροικούντβς είς
Ιερουσαλήμ!» Ή παλαιά Τουρκία
τχανίος ενεφανίζετο εξο άχό τα
/.λεισμένα άμάξια της, και φαντά-
ζομαι ότι ή ιδία νοοτροχία έχικρα-
τεΐ άκόμη είς τα χαληά ξύλινα· σχί
τ>2, τα όποία είναι στριμωγμένα
τόσον χολΰ τό ενα κοντά στό άλλο,
στους στενούς δρομά/.ους, ώστε μπθ-
:είτε νά έγχε:ρίσητε £να σημείομα
άπό τόν έναν ιέξώστην στόν αλΧον.
ΪΙρο δέκα? χρόνον διέμεινα σ' ένα
τέτθίθ σπίτ'..
Ή σΰζυγος τού χασά", μέ σατέν
τοορκουάζ, μέ ενα κάλυμμα τής κε¬
φαλής άχό χτυχωτήν μουσσελίναν
/.εντημένην μέ τεχνητά μχουμχοά-
κια ρόδον, μέ εδέχθη όχισθεν ξυλί-
νων χλεγμάτων. 'Εκδτθίσαμεν έπάνο
σ έ&α'θοκόκκινα κεντήματα, καί χαν-
τοϋ ΰχήρχε μεγάλη ποσότης έχιχριι-
τώματος, στά πόδια των έπίπλων,
έχάνω σέ άράφια χολϋτβλων σκευ¬
ών, σέ ωρολόγια; καί κορνίζες καί
κηροπηγία. Μεταξοντϋμένχ κορίτ-
αι·χ έστέκοντο άσκόχως όλόγ-ιρα καί
έξεδήλοον σεβασμόν κάθε φοράν χού
μ:λο5τεν ή πρεσβυτέρα οΐκοΒέσποι-
νά των. Μερ'.κά έξ αυτών, μέ εύ-
ρωτ:οι'ϊγ.ψ άμφί'εσίν, ήσαν συγγενεΐς.
Άλλα, μέ ά'σχρα σαρ.'κία, ήσΊν δοΰ-
λες. Έθαυμασα μίαν άπο τίς τελευ¬
ταίας κ'αί ή οΐκο5·εσχο:να απήντη¬
σε: «Πάρτέ την, άν -θέλετε. Σας
την χαρίζω!»
"Αλλη ζωή τώρα
Χθές έχεσκέφθην τό Γδιο σχίτι
τό όχοΓον μοΰ εφάνη σαν νά είχε
ζαρώσει καϊ σάν νά είχε χάρει τα-
ικινοτέραν όψιν είχε γώρει, σαν νά
ϊζητοΰσε στήριγμα, έχάνω σ' Ινα έξ
ίσου ξετ)ωρίασμ.ένον γειτονικόν κτί-
Ρ'θν. Ή χόρτα άνοιξεν είς τόν ίδιον
κεραμίδοσκεχατμένον διάδρομον, ό ό-,
χοίο^ διέρχεταί μ-ετ^ιξύ τού" σελαμ-'
λϊκ η διαμεΐίσματος των άνδρών,
άφ' ενός, και τ&5 άλλοτε χαρεμίου
άφ' ετέρου καί όδηγεΐ χρός ενα κή-
χον γεματον μεγάλα δένδρα. 'Ή
δοδλες είχαν χ'αραμβίνει, ώς ύχηρέ-
τρΐαι όμω?! άλλά έφ&ροΰσαν εΰθη-
νά έμχ'.μέ καί Ινάρπζς μέ κίτρ-ινον
γΰρον στό κε^άλι.
Μέ έκέρασαν λίγο τριαντάφυλλο
καί γλυκόν τουρκικόν κ'αφέ. Ή νύ-
φη μέ εδέχθη φοροΰσα χρασινωχόν
ριγέ χ,ασσά καί μέ μαλλ·.ά κομυένα.
Εϊχε χερίφημα άμυγδ'αλωτά μάτια,
άλλά τό άλλο σώμά της η'το 6αρΰ
'.αί ώχρό.
—"Ισως είμεθα χειό εΰτυχισμέ-
>ες -ροτήτερα, είχεν. Ήξεΰραμε
τόσο λίγα χράγματ'χ καί 5λα ήσαν
χολί» άχλά. Τώρα όλα είναι δύσκο-
λα. Είμεθα ύχοχρεωμενες νά δου-
*,ευομε τόσο <τ*.·ηρά. Τίχοτε δέν έρ¬ χεται φυσι-κά, Οπως άλλοτε. Βλέ- ;ομεν άρκετοΰς άνδρ'ας γιά νά κά- ,.ωμεν συγκρίσεις μειονεκτικάς διά τους συζΰγους μας. Άλ)νθτε έζούσα-' μέν τόσο* πολΰ μέ την φαντασίαν μας. Τώρα είμαϊτε ηχρα χολίι κον τα είς την πραγματ!*ότητα. Αύτί} είναι ή άχοψ'.ς μ'.άς γυναι¬ κός 35 έτών, ή ■όχοί'ϊ είχε κάμει διαλέξεις είς την Αμερικήν καί ηξεορε τρείς τέσσερβς γλώσσες. Μιά συγχρ&νος, ή όπχιία εδίδαξεν είς εν άπό τα κολλέγια καί ϋπαν- δρεύθη έναν καλλιτέχνην, μοΰ προ- σέφΐρε τόν ίδιον άπολαυστΐκώτερον καφεν, όχι όμως γλοκό, σ' ενα πο- λΰ μοντέρνο σπίτι, .τό οποίον, κα¬ τά την ιδικήν μα; αντίληψιν, ήτο έξ Τσο.) άσχημον. Ή οΐκοδέσπθίνα έχίττεο'εν ότι ή χανχκεια όλων των γυν^ικείων κακών ήτο ή χανεπΐ- στημιακ ήέχχαίδευ·τ:ς· -άλλά εθεώ¬ ρει την έκπαίδεοσιν αυτήν ώς σκο- χόν, όχ[ ώς μέσον δ:ά την επίτευ¬ ξιν άλλου χράγματος. Οίτε κομ- ψη ήτο, ουτε έξεζητημένη, άλλ' ευ¬ γνωμονούμεν έκ βάθους τόν Γαζήν διά την «ευκαιρίαν», όπως έλεγεν. ' Ολίγαι βυκαιρίαι Σημερον ή έκχαίδευσι-ς είναι ,6 Ή νεαρά Ίνδή, Ρουκμίνη Άρουντέϊλ, ή όποία μετέβη είς τό έν Σινάγυ Συνεδριον των θεοσοαιστών. ιηινηδριιηιιιίνη Λ·τλ τί- « " α·-.«.- τιτ—τ-.ν— .--ι •σοφιστών, συνοδευομένη υπό τής κ. Άννας Μπήζαντ χα'ι >ϋ Δρος Τζώρτζ Άρουντέϊλ, περιφήμων όπαδών το>~' θεο-
Γζώρτζ είναι σύζυγος τής Ρουκμίνης. Ή κ. Μπήζα «ο;
ι προστασίαν της τόν Ίνδόν νεανίαν Τζίντου Κρισν,αιιοΐ'ρ-
τοΰ "Αγγλου ίατροϋ —ν-,
οΌφισμοΰ. Ό Δρ Τζώρτζ <;..«.. «ι^^υ, ιιις ΐτουκμινης;. χι κ. τώρα είχεν υπό την προστασίαν της τόν Ίνδόν νεανίαν Τζίντου __„___ τη, τόν οποίον παρουσίασεν ώς «νέον Χριστόν». Τώρα επιδεικνύει Ρουκμίνην. τΐ|ν Ό Τώμας Τζάκ Ρηντ, έκ Ντάουνυ, Κα? ιφορνίας, άεροπόοος, όστις εφο¬ νεύθη έν Κλήβελαντ, δταν τό άεροπλά νόν τού προσέκρουσεν είς £ν δένδρον. κΰρίος σκοχος τής Νέας Τουρκίας, καί ή κατάστασις έμοιάζει χολΰ ημχοροΰν νά εύρουν εργα¬ σίαν. Αί πλείσται 'Οθωμανίδες νεά- ν!Ϊες_θεωροϋν τό χίνεπιστημίον ώς ενα είδος Μέκκ?ς τής σταϊ'ίθδρομ-'- ας των Εινα: εΰφυείς καί φίλεργοΐ, •/.ήν σ κως κα σύζυγον. Αεν έχει άνάγ- *Ψ Υ^αικειας ^αδελφότητος η Λ) Τζων Π. Στβπλετον, θεατραίνης, όστις απεπειράθη ν' αυτοκτονήση έν "^ρακινησεως. θέλει νά ϊ*—-Α^_ Φιλαδελφειβ κατόπιν αεγαλων χρηματικων ζημιων και η σύζυγός τού. ' να είναι ανέτως αύθένττς ενός - ■χιτικήν ζωήν, δέν είναι φυσ(. ,- *2ταλληλο: δι' εργασίαν. Αί νεώτεραι, αί οποίαι εχουν δΐδανθί υγιεινήν καί γυμναστικήν είς τα νέα σχολεια, έ'χουν μεγα^ητέραν άντο- χτ,ν, αλλα η νοοτροχία των είναι αφομοιωτΐκή μάλλον καί χροσαρμο- στικη τιρχ μαχητική. Ή πλειονότης τ~ν φοιτητριών Θα επροτιμουσαν, «ναμφ-σδητήτως - υπανΐρευθοθν, δ,ότι ή ίζ,ρρο^ μου σχιτιοΰ χωρίς καμμίαν ίιανοη- τικήν άχαίτησιν. Άλλά ή άκριδεια της ζωής «χετάθη όχερμέτρως, κα: ολίγοι «νδρες ήμχοροδν νά συντηρη- Γουν μίαν σύζυγον, εάν καί αύτη ίέν σνμχληρώντ) τον ιτροΰχολογισμόν ;ής οίκογενεΜς. Γι' αΰτο,κάθε κο- ιίτσι αίσθάνΐται την ανάγκην νά ργασΟ·Β, δχι διά νά δημιουργή^· ον, άλλά διά νά ^δυνήθη νι ρηθτ) ή νά συνεισφέρτ; είς τή Γυντήρησιν τού σχιτικοΰ της. ίημ&ρο'ν ολίγαι θΰρ<τι είναι άνο ,ταί είς τάς γυναίκας, <αΊ ^όχοία >ι5—€ δημοτικήν, οίτε πολιτικήν ψή
ΐον Ιχουν. Ύχάρχδΐ μιά γυναίκ;
κηγόρος είς την Άγκυραν, μιά έ-
πιθεωρητρια τής ύγείας είς τό υ¬
πουργείον τής Πα'.δείχς καί χολ-
λαί δημοσιογράφοι, άλλ' αί χερΐσσό-
τεραι είναι ήναγκασμέναι νά άρ
κοϋνται είς εργασίαν περιλαμδχνο-
μένην μεταξΰ τού καθαρισμοΰ των ό-
ίών καί ενός γραφείου όδηγών είς
τα άξισθέατα τής πόλεως ·— κα
μιάς θέσεως δακτυλογράφου η γραμ-
ματέως ή ύχαλλήλου των ταχυδρο-
μείων ή των τηλέφωνον. Μέχρι
τούδε «ι γυναίκες δέν έχουν είσχω-
ρήσει είς τό εμπόριον παρά ώς ράπ-
τριαι καί ΰχάλληλοι είς τό καθα¬
ρώς γυναικείον έμχόριοιν, κατά γενι¬
κόν δέ κανόνα δέν ένδιαφέρ&νται διά
την πολιτικήν.
Ή ευκολωτέραν μέθοδος βίναι ό
διορισμός μιάς νέας ως δι·δασκαλίσ-
σης· καί μέ τό σημερινόν χάθος τής
μορφώσεως, ή οχοία «ντικατέστησε
την θρησκείαν, δσαι νέ'ϊΐ δέν σχου-
δάζουν ιατρικήν ή νομικήν, άχ&δλέ-
πουν είς τό νά γίνουν καθηγήτριαι.
Αί βχέσεις των δύο φύλων
Πουνενά ή οίκογένεια καί ή κοι-
νή γνώμη δέν άσκοΰν τόσην επιρρο¬
ήν, όσην έν^ Τουρκία καί ή έπιρροή
αύτη, άντιτί&εται εισέτι άμειλίκτως
είς την γ^,ναικεί^ν ελευθερίαν ή ό-
Γθία όπάρχει έν Εύρώχγ). Οί γονείς
διάκβιντα: καχυχόχτως έναντι τής
συμφ-ΐτήσεος αρρενων καί θηλέον
(άν καί <ρατίνεται ότι αυτή χροοδίΰ- ει ΐκανοποιητικώς) καί εχουν θε- σχίσει^ενα^ μέτρον δημοσίας συμπε- ριφοράς, —ό οποίον διαιρεί εισέτι τα φΰλα. Οί νέοι καί 'αΐί νέαι φοΐτοΰν είς τό ίδιο σχολείον, άλλά δέν παί- ζουν μαζύ, δέν περιπατοΰν μ*ζΰ. Δέν πηγαίνουν μαζίι είς τόν κινη- ίΐατογράφον. δέν άνταλλάσσουν Ι δέας *αί άστεία, ίεν τρών» μχζυ, ϊέν χορευρυν είς τα έστιατόρ·α. Τό- ση οίκε:·ότης άχοδον.ιμάζετα1. Ή φιλία μεταξΰ άνδρών καί γ-»ναι- κών, οί όχοίοι δέν σ-υνδέονται συγγε- νικώς ή άλλως, δέν ΰχάρχει. "Οταν νοχτώσΐί), οί δρόμοι άνήκουν αποκλει¬ στικώς είς τοΰς άρρενας, ό^ον ά- ?ορο; τάς Όθωμανίδας- άλλά καί την ημέραν σχανίως συναντά Μ- 'είς έτερόφυλα ζεΰγη περιχα:το3ν:3 «ίς την Σταμχούλ. Τό Ίκόν.ον καί ή "Αγχ-ορα ε¬ χουν προχωρησει χολίι χειό έμιτρός άχο την άλλην Τουρκίαν. Δέν (/>
ρύνονται υπο άναμνησεων καί πϊρ«·
ϊόσεων. 'Εκεί ό φεμινισαός είναι ?ω-
μαλεώτερος καί έχινοητιν.ώτίρος^
άλλ άμοιρ-αίως χροσκόχτει είς το
γεγονός, ότι δέν ύχάρχει έπα?·/.η?
έχαγγελματική ή έμχορική έργασίί
άκόμη καί διά τού; άνδρας.
Γνήτιος έθνικισμός ουδέποτε αε-
χρις ώρας υπήρξεν έκ χαρ'αλλήλοο
χρός τον ίσλαμισμόν, είς τάς χώ¬
ρας τοΰ όποίου καί μόνον δέν αίς
έρωτοϋσαν: «Είσθί Αίγύπτιος ή 25-
ρος η Άλγερίνος», άλλά «Είσθε
Μουσουλμάνος η άχιστος;» "Εω;
έδώ ό Γαζής είχε δίκαιον.^ "Οχου
το Ίσλάμ είναι κοσμι-χ-ή βξουσί^ι
δέν ήμχορεί νά ΰχάρξτ] εθνικον πν£>
μα· άλλά την τ>έσιν τού πρέχει να
κ.αταλάδτ; μία φιλοσοφία δγαλμί'"!
άπό ενα παραδεδεγμένον κώδ!κ3(·
Ή "Αγκύρα έ'χει άκόμή νά είσαγϊ-
γτ; εύρωχαίκάς αρχάς σκέψεως μάλ¬
λον χατρΐζ ένδυμασίας καί σϋμ^-?;"
φοράς- κ'αί τότε μόνον ή νεολα'2
της Θά δυνήθη νά συναγωνισθί, 'Ψ
Εύρώχην επί ίσοις όροις. _
ΚΟ3ΙΤΑ ΡΟΗΒΕ5
ΤΟ ΕΤΚΟΑΠΙΡΝ
ΚΑΒΕ ΟΡΒΟΑΟΞΟΥ
να
Εάν θέλετβ νά γνωρίζετ«ι
βάσεις ττΐς πίστεως μας ώς Ό
δοξο» Xρι^^τιανο^ Εάν θέλετε να
γνωρίζ—ε δ?« τα άναφερομενα είς
τό Τ·λ*τουργ*κόν τής 'Εχχλησιας
μας, μελετήσατ· τήτ ΙΕΡΑΛ
ΣΥΝΟΨΙΝ. , ,
Χρυσόδετος μέ δέρμα πολ»«ελίί-
ας. Τιμδται $2.00.
Γράψατε:
ΝΑΤΙΟΝΑί ΗΕΒΑΟ
14Θ *ν. 2·ΤΗ ·Τ., ΜΕνϊ
£ΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞΗ ΚΥΡΙΑΚΗ κ "ΠΤΕΜΡΡΤΛν 1929.
17
^
-ϊ ΚΑΝΤΑΔΑ
ανί
όποία ήτο μίσ
",αη«ν.τηριστιν.ά_ φαινόμε-
ή Γ* ·— ΐ** ί ι νη '*
V
(Ι Ι ΤΙ
είνε ο7Λδ°ν' Εκλείψη άπό
τή; Έλληνικής πρω-
νίθαλε πάλιν. Δέν
"ιδέα είχεν έπιν.ρα-
τ1λων έτών, όπως έξ-
Γαδτη '/.αί ήρχισε μία τρο-
,'βτ' αυτή; καταδίωξις από
ίη,νομίαν. Έτσι δεν ην.συτ
£έον οί κιθάρες «αι τα μαν-
I
ουτε τα ώραία τραγουδα-
1[ όΛοϊα άφύπνιζον τας αν
Γχορασίδας Φαίνεται ότι οί
Ι των κορασίδων αντων εϊ-
Ιαμαρτυρη&ή είς τ* ν αστν-
Ι χώΐοτε, δτι οί κανταδοροΐ
Ιοασσον την γαλήνην τοϋ ΰ-
Ιων ν.αί ή άστιτνομία χαρα-
Λασα τσΰς κανααδόρους ως
\ούζ, ανέλαβε την καταδι-
εΡύτών.
Ιχοταδίωξι; αυτή. είχεν επι-
Κ) χαί υ)1οτε επι τής^ οιευ-
1}τ τή: άστυνομίας, ότε έ-
ίχει ό ο-υν)χης Μπαϊρακτά-
δΐίνθνντης αύτός τής ά-
τήν χονδρήν μελαμ-
.^ώήν καί τό τετράγωνον
διανοιθείς άλί.οτε είς την
'ο-ξιν ής ληστείας, άνέλα-
έξόντωσιν τής καντάδας
(νέθεσεν αυτήν είς άποσπά
εύζώνοτν. Αί Αθήναι εΐ-
Ιεριέργως μεταβλΓ^ είς πα-
Ιοριακόν σταθμόν. Άλλοίμο-
|ν ειαοονσιάζετο ομάς καν-
»ν ν.αι αν ήκούοντο ήχοι
αζ /αί μανδολίνου υπό τα
Κ·ρα ροψαντιν.ής κόρης.
|περιπολ.ίαι έφήρμοζον δλους
χ- τής πολιορν.ητικής
Ιξετεν.ουν &φοδον. Τα τρα-
τότε έπαυαν καί τα κον-
I
των δπί.ων διεδέχοντο την
ίίαν. Τό σύστΓΐμα αύτό έφ-
ΐε? χάπως έπιεικώς νστερον
Ι άναλαβοΰσα την ασφάλειαν
«ως Κρητική χωροψυλακή
ο' όλην δμως την καταδίω-
ϊύτην, οί ν.ανταδόροι δέν εΐ-
Λείι(^ όλοτε>Λ>ς. Θά ήτο ώς
Ιίλεν ή αστυνομία νά έμπο-
|τά πονλιά νά κελαϊδοΰν εί;
"τειτθ{ι
μίαν ωραίαν κόρην αρίστης Άθη-
ναϊκης οικογενείας, κατοικούσης
παρά την Πύλην τής Άγοράς.
Είχεν ούτος θαυμάσιον σρωνίιν τε-
νόρον, σπάνιον δέ πάθυ; και με·
/αγχολίαγ εί; τό τραγοϋδΐ τού.
ΤΗτο πρό; τούτοις γόνο; άρχον-
τική; οικογενείας τής Μάνης.
Κατά την συνήθειαν ταυ μετέβαι¬
νε και έτραγουδοϋσε κάτω άπο
τα παράίΚ'ρα τής κόρη;, ή όποία
δέν είναι όέΰαιον αν δέν
ένωχλεϊτο μέ τάς τοιαύτας άρμο-
νικάς εκδηλώσει; τοΰ τραγσυδι-
στοΰ. "Ενα ΰράδυ συνέβη ο,τι η¬
δύνατο νά περιμένη, κανεις. Ένφ
ό Μούρτζινο; |-ψα?,λεν:
"Ηθελα νά σέ εσμιγα,
νά σουλεγα καμπόσα,
και αν δέν σοϋ γύριζα τό νοϋ,
άς μοΰκοόαν την γλώσσα!
οντνεπλάκη μέ· τούς οίκείους τής
κόρης και νομίζω δτι ν.άποιον έξ
αυτών ετραυμάτισεν. Ένεκα τού¬
του κατεδικάσθη είς φυλάκισιν
και άπέτιε την ποινήν τού είς την
γειτονικήν τοϋ σπιτιοϋ τής κόρης
φυλακήν τοϋ Μενδβίσεΐ
Ή κόρη μ^ά τίνα χρόνον απ¬
ί δήλθ
ρη μ^ χρ
έθανε και ή κηδεία της διήλθε
κάτω άπό τα παράθΛ)ρα τοϋ κέλ-
λίου τής φνλακής τοϋ Μοΰρτζινου.
"Ολοι έ'κλαιον την άνθηράν νεό-
ττ|τά της. 'Αλλά την στιγμήν καθ1
ην διήρχετο εκείθεν ή κηδεία, με-
τεβλήθη αυτή είς ύπερρωμαντι-
κήν σπαραξικάρδιον σκηνήν. Ό
Μούρτζινος άναρριχθείς είς τάς
νιγκλίδας τού παρα·θυ*ρου τοΰ κελ-
λίου τού, πνιγμενος άπό τόν πό¬
νον, ήρχισε μέ μίαν φωνήν γεμά-
την παθος και κρνσταλλίνην νά
λ
Στή φυλαν.ή πού σέρνσυμαι,
λείψανο άχνό καί €άρος,
θέλω ή ψυχη μου νά καί),
γιατί είνε κόλαση ή ζωή
καί πανηγΰρι β»χάρος.
Οί ψα}.μωδίί.ςί εσταμάτησαν.
"Ολη Ικείνη; ή πένθιμος συνοδεία
καταληφθεϊσα απροσδοκήτως {<πό τής γοητείας τοΰ σπαρακτικοϋ μοιρολογίου, εστρεν|>ε τα μάτια
είς τό παράθυρον της φυλακης,
άπό τού οποίον ήρχετο ή μελωδία
καί ηκολούθησε τόν πένθιμον δρό¬
μον της, ένφ σβννομένη εφθανε
μέχρι τοΰ Δημοπρατηρίου ή φο>
νή τοΰ τραγουδιστοΰ.
Ή δραματική αύτη σκηνή αοΰ
ήλθεν είς την μνήμην μουτώρα
πού γράιφω γιά τούς κανταδόρους,
Ό Κλάρενς Φλένερ, εκ Σικάγου, όστις έφόνευσε την σύζυγον τού καί
I-
πειτα ηυτοκτονησεν.
οί όποΐοι άπέκτησαν την ελευθε¬
ρίαν των καί γεμίζουν την ατμό¬
σφαιραν μέ τάς μελωδίας των.
"Ετσι άνέκτι^σαν αί Ά-θηναι ενα
άπό τοΰς ίθαγενεϊς των χρωματι-
σμούς. "Επειτα δλοι μας δσοι
έκλίναμεν πλέον είς την κατωφέ-
ρειαν τής ζωής, υπήρξαμεν καί
ολίγον καντααόροι. Κατά τοΰς
σπουδαστικούς μας χρόνους, άκο-
λουθοϋντες ^ιίαν κιθάραν καί ενα
Ό Άγγελάκης δέν έφερε'ξί-
φος, ή κιθάρα δμως δέν τοϋ ελει·
πε ποτέ. Έπειδή ένυχτοπερπατοΰ-
σε διαρκώς, εκοιμάτο την ημέραν,
άλλά μσλις έξυπνοΰσε θά εψαυεν
άμέσαος τάς χορδάς της, ^νω τό
Ρωμαϊκόν Δίκαιον τό έσκέπαζεν
ή σκόνη. Ή κιθάρα ήτο ή δόξα
καί τό καύχημά τού. Έψαλλε τ6
μινόρε κατά. τρόπον μοναδικόν.
Αυτόν έχοντες επι κεφαλής έπερ-
μανδολΐνον, περιεπλανήθημεν τάς νούσαμεν κάτω άπό τα παράθι
άτραπούς τής Πανεπιστημιαν.ής ρα των κοριτσιών μας. Είς εκα-
σνλΌΐκία; τής Νεαπόλεως καί έ-
τραγουδήσα[ΐεν τόν έ'ρωτά μα;
κατά" τόν πανάρχαιον Ίσπανιν.όν
τρόπον.
* # *
Ή σννοικία τής Νεαπόλεως υ¬
πήρξε πάντοτε ή πηγή τής μουσι-
κής ν.αί άπό αύτην προήλθον οί
Οιάσημοι τραγουδισταί των Άΰη·
νών. 'Απαΐ τοΰς >ύκλους τούτου;
τζνεδείχθτ) ό Άποστόί.ου, ό οποίος
προτοϋ καταστή όνομαστός τενό-
στον σταθμός μας ήρχιζε πάναο-
τε μέ τό αύτό πεζότατον δίστιχον:
"Ανοιξε τό παράθυρο,
τό κρυσταλλένιο τζαμι,
εχω δυό λόγια νά <τοΰ πω καί σφαλισέ το πάλι. Αύτό ήτο τό πρελούντιο, τό οποίον ήκολούθονν άλλα τραγού- δια περισσότερον παθητικά, είς τα όποϊα έψάλλοντο τα κάλλη και ή χάρις τής κόρ;ης πρός τιμήν τής οποίας έξετελεϊτο νυκτωδία. ρος τού Ιταλικού θεατρου,υπτιρ- 'Εν^υμοΰμαι μερικά τραγούδια, ξεν ο ονοίΐαστος τραγουδιστης < - - - Γ γ~« των στενωπών τής Νεαπόλεως. Είς την ιδικήν μας σνντροφιάν είχαμεν τόν /.ιθαρωθόν Άγγελά- χην.' Ήτο ύψηλός καί Ίσχνός, ώς στάχυς τοΰ έναοΛ'ίου τοΰ Φαραώ. Τα μαλλιά τού ήσαν μακρυά, οί τρόποι τού ίπποτικοί, των ΐππο- τών χών μυ&ιστορημάτων. Πραγ ματικως, ό Άγγελάκης εΐχε ·κατα- φάγη τα ίπποτικά μνθνστορήματα καί εγνώριζεν άπό μνήμης τόν «|Γουζάλι3έν "άον Κορδούβιον». Είς αυτόν υπήρχον ήρωες, οί 6^ ποΐοι έπαιζον έξ ίσον τό ξίφος καί την κιθάραν. τα όποϊα φυσικά θα τα εΐχε συν- •θέστι ό Άγγελάκης. "Ενα άπο> αύ-
τά μοϋ έρχεται είς την άκρη τής
πενας μου, διά τό παράδοξον τής
εμπνεύσεως καί διότι περιέχει ο¬
λίγον Μεσαιωνικον ίπποτισμόν:
θυμωμένη σέ 6λέπω νά εΐσαι,
ό?.ο μϊσος καί δλο χολή,
άΐλο πταϊσμα δέν 6λέπω δ τά-
λας,
πώς σ' άγάπησα μόνο πολύ.
Παΰσε πειά τδν θνμό σου καί
Ι6γα,
εάν έχης ψυχη κι' &ν πονης,
μή φοβάσαι· ελευθέρα ελα
καί στό δρόμο δέν είνα ικανείς.
Κι' αν τολμήση κανεις ν' άτενί-
,<Ί1 τοΰς φωστήρας των δυό σου ματιών, θά Ίδτί; πώς τό αΐμα θά ρεύστ) πρό των 'δύο μικρ ών σου. πο¬ δών. Αύτό ήτο τό άγαπημένο τρα- γοΰδι τοΰ Άγγελάκη, τό οποίον έψάλλετο υπό τα παράθυρα μιάς δασκάλας τής όδοΰ Δερβενακίων, Έκεΐ έτελείωναν καί οί καντάδες, δ δέ Άγγελάκη; εβγαλε τότε Ινα σουγιά, τό μόνον φονικόν δπλον τό οποίον εφερε, καί εκοπτε τάς χορδάς τοΰ προσφιλοΰς τού δργά- νου πρός τιμήν 4της αιωνίως θυ- μωμένης νιαζύ χου διδασκαλίσ- σης! - Ά-πο τότε επέρασαν τόσα χρό- νια, καί δμως τα η-θη των καντα- δόρων δέν μετεβλήθησαν. Άπό τόν δρόμον μου, πού τόν στολί- ζουν τόσα ώραία κορίτσια, πεο- νοϋν οί κιθάρες καί τα μανδολΐνα άνεμπόδιστα κάτω άπό την μύτη των πολίσμεν, οί δποΐοι καμμιά φορά σιγολέγουν κι' αύτοι τα τρα- γουδάκια. Τό δέ περίεργον είναι ότι καί τα παλαιά έκεΐνα ασματα δέν τα έξηφάνισεν ό χρόνος. Ον¬ τε οί παλαιοί διώκταί των, οί εΰ- ζωνοι τοΰ Μπαϊρακτάρη, ουτε τα χρόνια τα ερρι·ν[>αν είς λήθην. Ά-
νέζησαν- καί αύτά. ΙΕίίχε πολύ δί¬
καιον ό διάσηιιος καθηιγτντή<; τής Έλληνικής φιλολογίας τοΰ Π ανε- πιστΐ]μίου τοΰ Βερολίνου Βιλαμό- βιτς, όστις ελεγε: «"Ανθρωποι, εθνη, πολιτισμοί παρέργονται καί έξαορανίζονται, μόνον δέ τα τρα- γούδια τοΰ λαοΰ μένουν αιωνίως άθάνατα». ΘΕΟΔ. ΒΕΑΛΙΑΝΙΤΉΣ "θλοι μπροστά σου οί δρόμοι όρθα- νοιχτοί, κι' όρθάνοιχτες έμπρός σου δλες οί στράτες' Καμμιά πειά χώρα σ' δλλην σφαλι- χτή, κονένας πειά φραγμος γιά τούς δια- βάτες' Όλοι άδελφοί στή Γή, κι' ουτε <~οα- τοί άδελφοκτόνοι κι' οίίτε στρατηλάτες' Άγά.ιη, ΕΙρι'τνη, Άλήθεια όνειρειτή των ταπεινήν άφέντες καί προστάτες! Τα χέρια δλα δοσμενα έγκαρδιακά, τα μάτια δέν σκεπάζουν μυστικά, τό πρωτεινό τό μϊσος παντοΰ σβύνει. Άγάπη, Ειρήνη, Άλήθεια, όνειρευτή, —σηκώστε τό κεφάλι, δσοι σκυφτοί'—■ κι' ενας θεός μονάχα, ή Καλωσύνη1.^ Γ. ΑΝΝΙΝΟΣ 'Εκλεκτά βιβλία εχει μόνον τό Βι¬ βλιοπωλείον τοΰ «Έθ-νικοΰ Κή©νος». •Η παραλία τής Ίόππης δπου έγινεν ή απόδοσις Άγγλιχοδ στοατού, κατόπιν των τελευταίον ταραχών της Παλαισ'Λνης.
17
^
-ϊ ΚΑΝΤΑΔΑ
ανί
όποία ήτο μίσ
",αη«ν.τηριστιν.ά_ φαινόμε-
ή Γ* ·— ΐ** ί ι νη '*
V
(Ι Ι ΤΙ
είνε ο7Λδ°ν' Εκλείψη άπό
τή; Έλληνικής πρω-
νίθαλε πάλιν. Δέν
"ιδέα είχεν έπιν.ρα-
τ1λων έτών, όπως έξ-
Γαδτη '/.αί ήρχισε μία τρο-
,'βτ' αυτή; καταδίωξις από
ίη,νομίαν. Έτσι δεν ην.συτ
£έον οί κιθάρες «αι τα μαν-
I
ουτε τα ώραία τραγουδα-
1[ όΛοϊα άφύπνιζον τας αν
Γχορασίδας Φαίνεται ότι οί
Ι των κορασίδων αντων εϊ-
Ιαμαρτυρη&ή είς τ* ν αστν-
Ι χώΐοτε, δτι οί κανταδοροΐ
Ιοασσον την γαλήνην τοϋ ΰ-
Ιων ν.αί ή άστιτνομία χαρα-
Λασα τσΰς κανααδόρους ως
\ούζ, ανέλαβε την καταδι-
εΡύτών.
Ιχοταδίωξι; αυτή. είχεν επι-
Κ) χαί υ)1οτε επι τής^ οιευ-
1}τ τή: άστυνομίας, ότε έ-
ίχει ό ο-υν)χης Μπαϊρακτά-
δΐίνθνντης αύτός τής ά-
τήν χονδρήν μελαμ-
.^ώήν καί τό τετράγωνον
διανοιθείς άλί.οτε είς την
'ο-ξιν ής ληστείας, άνέλα-
έξόντωσιν τής καντάδας
(νέθεσεν αυτήν είς άποσπά
εύζώνοτν. Αί Αθήναι εΐ-
Ιεριέργως μεταβλΓ^ είς πα-
Ιοριακόν σταθμόν. Άλλοίμο-
|ν ειαοονσιάζετο ομάς καν-
»ν ν.αι αν ήκούοντο ήχοι
αζ /αί μανδολίνου υπό τα
Κ·ρα ροψαντιν.ής κόρης.
|περιπολ.ίαι έφήρμοζον δλους
χ- τής πολιορν.ητικής
Ιξετεν.ουν &φοδον. Τα τρα-
τότε έπαυαν καί τα κον-
I
των δπί.ων διεδέχοντο την
ίίαν. Τό σύστΓΐμα αύτό έφ-
ΐε? χάπως έπιεικώς νστερον
Ι άναλαβοΰσα την ασφάλειαν
«ως Κρητική χωροψυλακή
ο' όλην δμως την καταδίω-
ϊύτην, οί ν.ανταδόροι δέν εΐ-
Λείι(^ όλοτε>Λ>ς. Θά ήτο ώς
Ιίλεν ή αστυνομία νά έμπο-
|τά πονλιά νά κελαϊδοΰν εί;
"τειτθ{ι
μίαν ωραίαν κόρην αρίστης Άθη-
ναϊκης οικογενείας, κατοικούσης
παρά την Πύλην τής Άγοράς.
Είχεν ούτος θαυμάσιον σρωνίιν τε-
νόρον, σπάνιον δέ πάθυ; και με·
/αγχολίαγ εί; τό τραγοϋδΐ τού.
ΤΗτο πρό; τούτοις γόνο; άρχον-
τική; οικογενείας τής Μάνης.
Κατά την συνήθειαν ταυ μετέβαι¬
νε και έτραγουδοϋσε κάτω άπο
τα παράίΚ'ρα τής κόρη;, ή όποία
δέν είναι όέΰαιον αν δέν
ένωχλεϊτο μέ τάς τοιαύτας άρμο-
νικάς εκδηλώσει; τοΰ τραγσυδι-
στοΰ. "Ενα ΰράδυ συνέβη ο,τι η¬
δύνατο νά περιμένη, κανεις. Ένφ
ό Μούρτζινο; |-ψα?,λεν:
"Ηθελα νά σέ εσμιγα,
νά σουλεγα καμπόσα,
και αν δέν σοϋ γύριζα τό νοϋ,
άς μοΰκοόαν την γλώσσα!
οντνεπλάκη μέ· τούς οίκείους τής
κόρης και νομίζω δτι ν.άποιον έξ
αυτών ετραυμάτισεν. Ένεκα τού¬
του κατεδικάσθη είς φυλάκισιν
και άπέτιε την ποινήν τού είς την
γειτονικήν τοϋ σπιτιοϋ τής κόρης
φυλακήν τοϋ Μενδβίσεΐ
Ή κόρη μ^ά τίνα χρόνον απ¬
ί δήλθ
ρη μ^ χρ
έθανε και ή κηδεία της διήλθε
κάτω άπό τα παράθΛ)ρα τοϋ κέλ-
λίου τής φνλακής τοϋ Μοΰρτζινου.
"Ολοι έ'κλαιον την άνθηράν νεό-
ττ|τά της. 'Αλλά την στιγμήν καθ1
ην διήρχετο εκείθεν ή κηδεία, με-
τεβλήθη αυτή είς ύπερρωμαντι-
κήν σπαραξικάρδιον σκηνήν. Ό
Μούρτζινος άναρριχθείς είς τάς
νιγκλίδας τού παρα·θυ*ρου τοΰ κελ-
λίου τού, πνιγμενος άπό τόν πό¬
νον, ήρχισε μέ μίαν φωνήν γεμά-
την παθος και κρνσταλλίνην νά
λ
Στή φυλαν.ή πού σέρνσυμαι,
λείψανο άχνό καί €άρος,
θέλω ή ψυχη μου νά καί),
γιατί είνε κόλαση ή ζωή
καί πανηγΰρι β»χάρος.
Οί ψα}.μωδίί.ςί εσταμάτησαν.
"Ολη Ικείνη; ή πένθιμος συνοδεία
καταληφθεϊσα απροσδοκήτως {<πό τής γοητείας τοΰ σπαρακτικοϋ μοιρολογίου, εστρεν|>ε τα μάτια
είς τό παράθυρον της φυλακης,
άπό τού οποίον ήρχετο ή μελωδία
καί ηκολούθησε τόν πένθιμον δρό¬
μον της, ένφ σβννομένη εφθανε
μέχρι τοΰ Δημοπρατηρίου ή φο>
νή τοΰ τραγουδιστοΰ.
Ή δραματική αύτη σκηνή αοΰ
ήλθεν είς την μνήμην μουτώρα
πού γράιφω γιά τούς κανταδόρους,
Ό Κλάρενς Φλένερ, εκ Σικάγου, όστις έφόνευσε την σύζυγον τού καί
I-
πειτα ηυτοκτονησεν.
οί όποΐοι άπέκτησαν την ελευθε¬
ρίαν των καί γεμίζουν την ατμό¬
σφαιραν μέ τάς μελωδίας των.
"Ετσι άνέκτι^σαν αί Ά-θηναι ενα
άπό τοΰς ίθαγενεϊς των χρωματι-
σμούς. "Επειτα δλοι μας δσοι
έκλίναμεν πλέον είς την κατωφέ-
ρειαν τής ζωής, υπήρξαμεν καί
ολίγον καντααόροι. Κατά τοΰς
σπουδαστικούς μας χρόνους, άκο-
λουθοϋντες ^ιίαν κιθάραν καί ενα
Ό Άγγελάκης δέν έφερε'ξί-
φος, ή κιθάρα δμως δέν τοϋ ελει·
πε ποτέ. Έπειδή ένυχτοπερπατοΰ-
σε διαρκώς, εκοιμάτο την ημέραν,
άλλά μσλις έξυπνοΰσε θά εψαυεν
άμέσαος τάς χορδάς της, ^νω τό
Ρωμαϊκόν Δίκαιον τό έσκέπαζεν
ή σκόνη. Ή κιθάρα ήτο ή δόξα
καί τό καύχημά τού. Έψαλλε τ6
μινόρε κατά. τρόπον μοναδικόν.
Αυτόν έχοντες επι κεφαλής έπερ-
μανδολΐνον, περιεπλανήθημεν τάς νούσαμεν κάτω άπό τα παράθι
άτραπούς τής Πανεπιστημιαν.ής ρα των κοριτσιών μας. Είς εκα-
σνλΌΐκία; τής Νεαπόλεως καί έ-
τραγουδήσα[ΐεν τόν έ'ρωτά μα;
κατά" τόν πανάρχαιον Ίσπανιν.όν
τρόπον.
* # *
Ή σννοικία τής Νεαπόλεως υ¬
πήρξε πάντοτε ή πηγή τής μουσι-
κής ν.αί άπό αύτην προήλθον οί
Οιάσημοι τραγουδισταί των Άΰη·
νών. 'Απαΐ τοΰς >ύκλους τούτου;
τζνεδείχθτ) ό Άποστόί.ου, ό οποίος
προτοϋ καταστή όνομαστός τενό-
στον σταθμός μας ήρχιζε πάναο-
τε μέ τό αύτό πεζότατον δίστιχον:
"Ανοιξε τό παράθυρο,
τό κρυσταλλένιο τζαμι,
εχω δυό λόγια νά <τοΰ πω καί σφαλισέ το πάλι. Αύτό ήτο τό πρελούντιο, τό οποίον ήκολούθονν άλλα τραγού- δια περισσότερον παθητικά, είς τα όποϊα έψάλλοντο τα κάλλη και ή χάρις τής κόρ;ης πρός τιμήν τής οποίας έξετελεϊτο νυκτωδία. ρος τού Ιταλικού θεατρου,υπτιρ- 'Εν^υμοΰμαι μερικά τραγούδια, ξεν ο ονοίΐαστος τραγουδιστης < - - - Γ γ~« των στενωπών τής Νεαπόλεως. Είς την ιδικήν μας σνντροφιάν είχαμεν τόν /.ιθαρωθόν Άγγελά- χην.' Ήτο ύψηλός καί Ίσχνός, ώς στάχυς τοΰ έναοΛ'ίου τοΰ Φαραώ. Τα μαλλιά τού ήσαν μακρυά, οί τρόποι τού ίπποτικοί, των ΐππο- τών χών μυ&ιστορημάτων. Πραγ ματικως, ό Άγγελάκης εΐχε ·κατα- φάγη τα ίπποτικά μνθνστορήματα καί εγνώριζεν άπό μνήμης τόν «|Γουζάλι3έν "άον Κορδούβιον». Είς αυτόν υπήρχον ήρωες, οί 6^ ποΐοι έπαιζον έξ ίσον τό ξίφος καί την κιθάραν. τα όποϊα φυσικά θα τα εΐχε συν- •θέστι ό Άγγελάκης. "Ενα άπο> αύ-
τά μοϋ έρχεται είς την άκρη τής
πενας μου, διά τό παράδοξον τής
εμπνεύσεως καί διότι περιέχει ο¬
λίγον Μεσαιωνικον ίπποτισμόν:
θυμωμένη σέ 6λέπω νά εΐσαι,
ό?.ο μϊσος καί δλο χολή,
άΐλο πταϊσμα δέν 6λέπω δ τά-
λας,
πώς σ' άγάπησα μόνο πολύ.
Παΰσε πειά τδν θνμό σου καί
Ι6γα,
εάν έχης ψυχη κι' &ν πονης,
μή φοβάσαι· ελευθέρα ελα
καί στό δρόμο δέν είνα ικανείς.
Κι' αν τολμήση κανεις ν' άτενί-
,<Ί1 τοΰς φωστήρας των δυό σου ματιών, θά Ίδτί; πώς τό αΐμα θά ρεύστ) πρό των 'δύο μικρ ών σου. πο¬ δών. Αύτό ήτο τό άγαπημένο τρα- γοΰδι τοΰ Άγγελάκη, τό οποίον έψάλλετο υπό τα παράθυρα μιάς δασκάλας τής όδοΰ Δερβενακίων, Έκεΐ έτελείωναν καί οί καντάδες, δ δέ Άγγελάκη; εβγαλε τότε Ινα σουγιά, τό μόνον φονικόν δπλον τό οποίον εφερε, καί εκοπτε τάς χορδάς τοΰ προσφιλοΰς τού δργά- νου πρός τιμήν 4της αιωνίως θυ- μωμένης νιαζύ χου διδασκαλίσ- σης! - Ά-πο τότε επέρασαν τόσα χρό- νια, καί δμως τα η-θη των καντα- δόρων δέν μετεβλήθησαν. Άπό τόν δρόμον μου, πού τόν στολί- ζουν τόσα ώραία κορίτσια, πεο- νοϋν οί κιθάρες καί τα μανδολΐνα άνεμπόδιστα κάτω άπό την μύτη των πολίσμεν, οί δποΐοι καμμιά φορά σιγολέγουν κι' αύτοι τα τρα- γουδάκια. Τό δέ περίεργον είναι ότι καί τα παλαιά έκεΐνα ασματα δέν τα έξηφάνισεν ό χρόνος. Ον¬ τε οί παλαιοί διώκταί των, οί εΰ- ζωνοι τοΰ Μπαϊρακτάρη, ουτε τα χρόνια τα ερρι·ν[>αν είς λήθην. Ά-
νέζησαν- καί αύτά. ΙΕίίχε πολύ δί¬
καιον ό διάσηιιος καθηιγτντή<; τής Έλληνικής φιλολογίας τοΰ Π ανε- πιστΐ]μίου τοΰ Βερολίνου Βιλαμό- βιτς, όστις ελεγε: «"Ανθρωποι, εθνη, πολιτισμοί παρέργονται καί έξαορανίζονται, μόνον δέ τα τρα- γούδια τοΰ λαοΰ μένουν αιωνίως άθάνατα». ΘΕΟΔ. ΒΕΑΛΙΑΝΙΤΉΣ "θλοι μπροστά σου οί δρόμοι όρθα- νοιχτοί, κι' όρθάνοιχτες έμπρός σου δλες οί στράτες' Καμμιά πειά χώρα σ' δλλην σφαλι- χτή, κονένας πειά φραγμος γιά τούς δια- βάτες' Όλοι άδελφοί στή Γή, κι' ουτε <~οα- τοί άδελφοκτόνοι κι' οίίτε στρατηλάτες' Άγά.ιη, ΕΙρι'τνη, Άλήθεια όνειρειτή των ταπεινήν άφέντες καί προστάτες! Τα χέρια δλα δοσμενα έγκαρδιακά, τα μάτια δέν σκεπάζουν μυστικά, τό πρωτεινό τό μϊσος παντοΰ σβύνει. Άγάπη, Ειρήνη, Άλήθεια, όνειρευτή, —σηκώστε τό κεφάλι, δσοι σκυφτοί'—■ κι' ενας θεός μονάχα, ή Καλωσύνη1.^ Γ. ΑΝΝΙΝΟΣ 'Εκλεκτά βιβλία εχει μόνον τό Βι¬ βλιοπωλείον τοΰ «Έθ-νικοΰ Κή©νος». •Η παραλία τής Ίόππης δπου έγινεν ή απόδοσις Άγγλιχοδ στοατού, κατόπιν των τελευταίον ταραχών της Παλαισ'Λνης.
«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ».— ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΝ 1929.
ΝΑ ΕΝΑΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΗΣΛΥΡΟΣ
Ό Κο^ότατος Χρυσοδε(χένος
ΜΕ 448 ΣΕΛΙΔΑΣ ΜΕ 300 ΕΙΚΟΝΑΣ
Δίδεται χάρισμα είς τούς θαυμαστάς τοΰ <Έθνικου Κήρυκος: Ο ΤΕΛΕΙΟΤΕΡΟΣ ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΖΩΗΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ΚΟΜΦΟΤΕΧΝΗΜΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΆνΑΡΠΑΣΤΟΝ ΤΟ ΤΟΥ «ΕΘΝ. ΚΗΡΥΚΟΣ» ΤΟΥ 1929 Είναι: ΤΟ ΤΕΛΕΙΟΤΕΡΟΝ, ΤΟ ΠΛΟΥΣΙίίΤΕΡΟΙΪ, ΤΟ ΚΟΜΨΟΤΕΡΟΝ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΠΤΕΡΟΝ βιβλίον έξ δσων εχουν εκ¬ δοθή μέχρι τοΰδε είς την Ελληνικήν γλώσσαν. Μέ ύπερτετρακόσια θέμα τα. Πρωτάκουστος πλοΰ- τος ΰλης. Φιλολογία, Ί- στορία, Επιστήμαι, Τέ- χναι, Πολιτική, Εύθυμο- γραφία, Βιομηχανία, Έμ πόριον. Κάθε κλάοος της ανθρωπίνης ζωής άντι- προσωπεΰεται άφθόνως. Ιδιαιτέρως έρευνώνται τα προβλήματα των Έλ- ληνοαμερικανών. Γενική Επιθεώρησις τνδν Έλλή- νων τής διασποράς: Άνά την Αυστραλιαν, Άνά την Αιγιιπτόν, Άνά την Ευρώπην κτλ. Φυλλομετρήσατε τόν Τόμον διά νά 'ώτρε μό- νοι σας ότι δσα γράφομεν ίΐναι κατωτέρα της αλη¬ θείας. ΕΚΤΟΣ τής πλουσι¬ ωτάτης ΰλης, τό Έγκυκλοπαιδικόν Ήμε- ρολάγοιν κοσμεΐται καί μέ ύπερτριακοσίας άφθά- στου τέχνης είκόνας. Αί περισσότερον έξ αυτών είναι τυπωμέναι πολυ- χρωμικώς. Είκόνες μεγά- λων καλλιτεχνών, Έλλή- νων καί Εύρωπαίων. Ά πό την σημερινήν καί άπό την κλασσικήν Έλλάδα καί άπό δλα τα κέντς'χ της Τεχνης, της Εύρώ- πης καί Άμερικής. Ή ΐστοςία τοΰ Άμερικανι- κοΰ πολιτισμσϋ πλουσίως είκοΛ'ογραφημένη. ΤΟ αντιπροσωπευει μίαν α- φθάστου τελειότητος καλ λιτεχνικί)ν Πινακοθήκην δλων των αίώνων καί δ- λων των Εθνών. ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΤΕΧΝΗ, ΜΕΣΑΙΠΝΙΚΗ ΤΕΧΝΗ, ΝΕΩΤΕΡΑ ΤΕΧΝΗ Ουδέποτε εχει παρουσια¬ σθή τελειοτέρα έκτύπω- σις. 'Επί χάρτου βαρυτί μου. Ή βιβλιοδεσία τοϋ εργου είναι άπαραμίλλως πλουσία. το° κ«Λλιτεχνικώτατα δεμένου Καί όλος αύτός ό πλοϋτος, μέ 400 θεματα, μέ ύπερτριακοσίας είχόνας πο6 νειηι>Ρι τλ, ,,ο . ,.
τόμου τοΰ 1929, δίδεται χάρισμα, άντΐ ΕΝΟΣ μόνον δοΛλαρίΟυ, καλ^Γος' μ"ρ^2 τΐα ?
Πάρετε τό Εγκυκλοπαιδίαν Ημερολόγιον νά τό εντρυφησητε, νά στολίσητ τΠΓ ν ν
ο-ας είς την Πατρίδα νά τό άπολαΰχτουν καί αύτοί καί νά θαυμάάουν τάς πΖδ Γ™**"* σα5· Στείλατέ το καί είς τούς ίδικοΰς
ρον διά τούς συμπατριωτας σας, τούς συγγενείς σοκ: τουτ σοίλοι.- «ε~ ηπ* -^ ^ ΕλλιΤνοαΓχεΟικ«νών. Είναι τό καλλίτερον δώ-
«5, ούς φιΛ0υς σας. Γο ευθηνοτερον καί πλουσιώτερον δώρον, ανεκτιμήτου άξίας.
ΜΟΝΟΝ ΜΕ Ιΐ ΔΟΛΛΑΡΙΟΝ
Κάμετε την παραγγελίαν σας σημερον, πρίν έξαντληθΉ το έργον. Αΰρ
θά είναι άργά, διότι δέν θά τό εΰρητε.
ΑΠ0Κ0ΨΑΤΕ ΚΑΙ ΤΑΧΥΔΡΟΜΗΣΑΤΕ
ΣΗΜΕΡΟΝ
ΤΟ ΕΝΑΝΤΙ ΔΕΛΤΙΟΝ.
ιον
»„ ΔΕΛΤ|0Ν ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑΣ
ΡΚΙΝΤΙΝΟ 5ΥΝΒΙΟΑΤΕ
. ν-140. ^ε,5* 2'6^ δΐΓββΐ ν. υ. αΐγ. ^
αΓ ^°5 έσωίείω δολλ· 1-00, επί πλέον καί τα
"Ονομα .....
Διεύθυνσις .........
Πόλις .
ί ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ**τ".......... Πολιτεία ...................... .
: αντίτυπον, εΙνοΓείτ <ω ίξ°δ(Ι- ^^"^ζ, ήτοι 25 σέντς δι' ίκαστον ! « χυδρομήσωι1ρν Α.^!γ;Τ5· Τ άΥ°ν«στοΰ. Άναλαμδάνομτν νά τό τα- } , δια λογαριασμόν σας, είς οΐονδήποτε τοϋ ι ■ ■■■■•■■■••■■■■■ΙΜ'"""11
ΝΑ ΕΝΑΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΗΣΛΥΡΟΣ
Ό Κο^ότατος Χρυσοδε(χένος
ΜΕ 448 ΣΕΛΙΔΑΣ ΜΕ 300 ΕΙΚΟΝΑΣ
Δίδεται χάρισμα είς τούς θαυμαστάς τοΰ <Έθνικου Κήρυκος: Ο ΤΕΛΕΙΟΤΕΡΟΣ ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΖΩΗΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ΚΟΜΦΟΤΕΧΝΗΜΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΆνΑΡΠΑΣΤΟΝ ΤΟ ΤΟΥ «ΕΘΝ. ΚΗΡΥΚΟΣ» ΤΟΥ 1929 Είναι: ΤΟ ΤΕΛΕΙΟΤΕΡΟΝ, ΤΟ ΠΛΟΥΣΙίίΤΕΡΟΙΪ, ΤΟ ΚΟΜΨΟΤΕΡΟΝ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΠΤΕΡΟΝ βιβλίον έξ δσων εχουν εκ¬ δοθή μέχρι τοΰδε είς την Ελληνικήν γλώσσαν. Μέ ύπερτετρακόσια θέμα τα. Πρωτάκουστος πλοΰ- τος ΰλης. Φιλολογία, Ί- στορία, Επιστήμαι, Τέ- χναι, Πολιτική, Εύθυμο- γραφία, Βιομηχανία, Έμ πόριον. Κάθε κλάοος της ανθρωπίνης ζωής άντι- προσωπεΰεται άφθόνως. Ιδιαιτέρως έρευνώνται τα προβλήματα των Έλ- ληνοαμερικανών. Γενική Επιθεώρησις τνδν Έλλή- νων τής διασποράς: Άνά την Αυστραλιαν, Άνά την Αιγιιπτόν, Άνά την Ευρώπην κτλ. Φυλλομετρήσατε τόν Τόμον διά νά 'ώτρε μό- νοι σας ότι δσα γράφομεν ίΐναι κατωτέρα της αλη¬ θείας. ΕΚΤΟΣ τής πλουσι¬ ωτάτης ΰλης, τό Έγκυκλοπαιδικόν Ήμε- ρολάγοιν κοσμεΐται καί μέ ύπερτριακοσίας άφθά- στου τέχνης είκόνας. Αί περισσότερον έξ αυτών είναι τυπωμέναι πολυ- χρωμικώς. Είκόνες μεγά- λων καλλιτεχνών, Έλλή- νων καί Εύρωπαίων. Ά πό την σημερινήν καί άπό την κλασσικήν Έλλάδα καί άπό δλα τα κέντς'χ της Τεχνης, της Εύρώ- πης καί Άμερικής. Ή ΐστοςία τοΰ Άμερικανι- κοΰ πολιτισμσϋ πλουσίως είκοΛ'ογραφημένη. ΤΟ αντιπροσωπευει μίαν α- φθάστου τελειότητος καλ λιτεχνικί)ν Πινακοθήκην δλων των αίώνων καί δ- λων των Εθνών. ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΤΕΧΝΗ, ΜΕΣΑΙΠΝΙΚΗ ΤΕΧΝΗ, ΝΕΩΤΕΡΑ ΤΕΧΝΗ Ουδέποτε εχει παρουσια¬ σθή τελειοτέρα έκτύπω- σις. 'Επί χάρτου βαρυτί μου. Ή βιβλιοδεσία τοϋ εργου είναι άπαραμίλλως πλουσία. το° κ«Λλιτεχνικώτατα δεμένου Καί όλος αύτός ό πλοϋτος, μέ 400 θεματα, μέ ύπερτριακοσίας είχόνας πο6 νειηι>Ρι τλ, ,,ο . ,.
τόμου τοΰ 1929, δίδεται χάρισμα, άντΐ ΕΝΟΣ μόνον δοΛλαρίΟυ, καλ^Γος' μ"ρ^2 τΐα ?
Πάρετε τό Εγκυκλοπαιδίαν Ημερολόγιον νά τό εντρυφησητε, νά στολίσητ τΠΓ ν ν
ο-ας είς την Πατρίδα νά τό άπολαΰχτουν καί αύτοί καί νά θαυμάάουν τάς πΖδ Γ™**"* σα5· Στείλατέ το καί είς τούς ίδικοΰς
ρον διά τούς συμπατριωτας σας, τούς συγγενείς σοκ: τουτ σοίλοι.- «ε~ ηπ* -^ ^ ΕλλιΤνοαΓχεΟικ«νών. Είναι τό καλλίτερον δώ-
«5, ούς φιΛ0υς σας. Γο ευθηνοτερον καί πλουσιώτερον δώρον, ανεκτιμήτου άξίας.
ΜΟΝΟΝ ΜΕ Ιΐ ΔΟΛΛΑΡΙΟΝ
Κάμετε την παραγγελίαν σας σημερον, πρίν έξαντληθΉ το έργον. Αΰρ
θά είναι άργά, διότι δέν θά τό εΰρητε.
ΑΠ0Κ0ΨΑΤΕ ΚΑΙ ΤΑΧΥΔΡΟΜΗΣΑΤΕ
ΣΗΜΕΡΟΝ
ΤΟ ΕΝΑΝΤΙ ΔΕΛΤΙΟΝ.
ιον
»„ ΔΕΛΤ|0Ν ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑΣ
ΡΚΙΝΤΙΝΟ 5ΥΝΒΙΟΑΤΕ
. ν-140. ^ε,5* 2'6^ δΐΓββΐ ν. υ. αΐγ. ^
αΓ ^°5 έσωίείω δολλ· 1-00, επί πλέον καί τα
"Ονομα .....
Διεύθυνσις .........
Πόλις .
ί ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ**τ".......... Πολιτεία ...................... .
: αντίτυπον, εΙνοΓείτ <ω ίξ°δ(Ι- ^^"^ζ, ήτοι 25 σέντς δι' ίκαστον ! « χυδρομήσωι1ρν Α.^!γ;Τ5· Τ άΥ°ν«στοΰ. Άναλαμδάνομτν νά τό τα- } , δια λογαριασμόν σας, είς οΐονδήποτε τοϋ ι ■ ■■■■•■■■••■■■■■ΙΜ'"""11
«.ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ»— ΚΥΡΙΑΚΗ. 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 1929
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΟΙ
5 Καστέλλ Άρ««»-
ΤΟΥ Α101Ρ0 ΡΑΒΟΥΑΝ
«5
:, δρισκό-
κίνησι έκείνη τήν ή-
,ν ·»,-..' ε·χε φθάσβι Ινα χα-
άπό σαλτιμπάγχους. _
^ντρικώτερο μέρος της πα-
Κ ητίίν στημένη γύρω άπο ενα
Γστϋλο, ή όμπρελλωτη τεντα
Ι *....;,>., ν-»! μια αγγελια
χαί τίς πλατείϊς ανήγγειλε
(ράΐτασι χού θά δινόταν τό
Τό χρόγραμμα προχαλοϋσε
;ρΐί?7-'·α των παραθερίζόντων
;ρο χάντων των μικράν παι-
Τέσσερα σοφά άλογα, δυο σο-
ΐΒθϊράχια, μιά σχοινοδατις,
χλόουν, ενας^ άχροδάτης χαί
*όμη σχοίνοδάτες.
Άλντο Μχάλντι, ενας δωδε-
; μικράς, ποί» παρεθέριζε μέ
|ΐχογένϊ'.ά του,^ Ινας σωστός
ος, τετραπέρατος καί ζω-
χοϋ έννοοϋσε νά χώνγ) τή
«3 χαντοϋ, έννοοϋσε νά έΡ*-
I
το χρόγραμμα. Καί μέ την
η ποί) εχ&υν τα παιδία, έξη-
ι« Οτι τα τέσσβρα σοφά άλο-
ΐΐ τα 8.ιό σοφά γαϊδούρια ήταν
α χού βτίρναν τα πράσινα ό¬
τι; χατοιχίες τοΰ καραδανι-
ΐειτα στάθηχε υπομονητικά σέ
ωνία, χοντά στά άμάξία γιά νά
τούς ήθοχοιους. Καί ετσι
ίϋ'ίωσε ότι ένω χατά τό πρό-
ιϊ ό θίατος τοΰ Γπποδρομίου
5 ν' άχοτελήται άχό δέκα ά-
,(5έν είχαν φανερωθή παρά μό-
|έντ« άχο τους όχοίους ή μία
ρινίβάτις, ήταν Ινα μιχρό κο-
ρι. Πράγμα τό οποίον έ-σημαι-
: κάθε μ-ελος τοϋ «ιάσου επαι-
Γί άχο τοος 56ο ρόλους. Τί σοϋ
τελ&ς πάντων αύτά τα παι-
Καί τί χαράξενες περιέργειες
χούν;
νεχοίνωτε^λοιπόν τίς τχρα':·^-
ί(τοϊ στούς σονομηλίκους τού
Χ«ζ«>«ν χ,' α^τοί δλέποντας
«λτιμπάγχοϋς, ποί» ίστηναν
«^ τό παράπηγμα τοΰ ίχ-
I1»..
Εχεΐτα στάθηκε καί άρ-
νϊ ™~*ϊ,ν μέ μιά παράξενη
τη μ:κρη σχοίνοδάτιδα ποί»
«η σχάλα ενός άπό τ' ά-
ί«ν«να χορ,τσάχ, έννέα ή δέ-
«λ» «των, λεπτόσωμο, ξαν-
ρμα ,ς ^ ήχ(<-ΧΛμ. *λλβ ξεχώρ,ζε άπο όλα τα !"λη το·3 ίι-ββρομίοο. Δέν ί<- Ρ«?η όπως αύτοι καί ή ο5τε λερω- ρελιασμένη. Ι«*?ος Άλντο αίσθάνθηχε »' [?ω^ στ«ή άέ Γ^'ίίχ το κοριτσάκι έκβΐνο Ί1**^ υπερδολικά μέ χά Λ τού. Μέ τί ' Ιλιχ,ας τΜ χα>( πρλ ______
?*·«ηρός τού, τήν επλησίασε
Τ'ί ρωτησε.
&?' '^ί σί» άρτίστα;
χ»?η κοκκίνισε, εσχυψε τό
Ααι ίϊηντιρε μέ σιγανή φω-
μέ λένβ Άλντο, εί-
ό μικράς,
ώ
επάνω στό οχοινί καί
γυμνάς-, επάνω
το—
ος. Τοϋ
γη
έκείνο χο-
.επάνω στό
άζοϋν οί ίλ-
Ή Νόομα Τέροις κινηματογραφικδς άστήρ, έν Χόλλυγουντ, καί ό σύζυγός της, Δρ Τζηρώμ Ούάγκνερ, Ιατρος
' τόπ νοηοχοιΐί-ίου τίίΓ Πολυκλινικήζ Νέας 'Υόοκης. •
μπήκε μέσα στό άμάξι χαί έπβιτα!
ξαναδγήκε χαί χηγε τρέχοντας ε-'
να χοοτί, στόν άνθρωπο πού τήν εί-
χε φωνάξει καί ποΰ φαινόταν προϊ-
στάμενος όλων των βλλων.
—Τό μεγαλήτερο χο·οτί, μωρή!
της φώναξεν έκείνος καί τής άσρα-
ψε Ινα μπάτσο, τόσο δυνατό, ώστε
ή καϋμένη ή μικρή χυλίστηκε χατά
γής. Έν τούτοις έ*τρεξ« πάλι καί
τοΰ εφερε, τρέχοντας πάντοτε, Ινα
μεγαλήτερο κουτί.
'Αλλβ ή σκηνή «χίίνη εκανε τον
Άλντο νά σταθη εμδρόντητος. Κύτ-
" ή Λίζ ύαξε χαί — -"
ματωίη
: τή Λουίζα, κΰτταξε χαί τό σω-
ί)ϊη εκείνον κτηνάνθρωπο καί
ι*- .ν—, ------- _
τοΰ ήρθε ή διάθεσις ν' άρχάξτρ μιά
κοτρώνα χαί νά τοϋ τήν καταφέρη
άλ
τϊσκήνωσι άχούμπησαν τήν στάμνα
κατά γής χαί στάθηκαν λίγο χ«τ-
τάζοντας ό ενας τόν άλλον μέσ' τα
μάτια. "Επειτα ό "Αλντο Ιδαλε τό
χέρι τού μέσ' στήν τσέχη τού, εδγα-,
λε μιά πλάκα σοκολάτα χαί τήν ε-
δωτε της Λοίζαις.
-—Πάρε! τής είπε.
"Επειτα Ιφυγε τρέχοντας σάν
σαΐτα,' λές καί είχε κάνει χανένα
εγκλημα.
Τα δράδι» τό ίππόδρομο ήταν γε-
μάτο άπό κόΐμο. "Ολα τα παιδία
των παραθεριζόντων εΐχαν φροντί-
σε! νά 'δγάλοον εΐσιτήρια κίί νά κα-
ταλάβουν τίς ·θέσεις τοιις άχο νω-
ραπατησε χαί τό χαϋμένο τό χορίτ-
σι εχασε την ίσορροπία το« καί επε-
σε σάν μολύδι κάτω στήν γή. Τό
μιχροσχοπιχο χορμάχι της έμεινεν
άχίνητο. Στήν στιγμή όλος ό κό-
σ;α.ος ετρεξε καί συγκεντρώθηκε γύ-
ρω άπό τήν άναίσθητη σχοινοδάτι-
δΐ. Τήν χήραν άμεσως καί τήν με-
τέφεραν στό γειτονικό φαρμαχείο
χι' άπ' έχεΐ στό νοσοχομείο.
Ή πλατεΤα τοϋ ίπποδρομίου ά-
δειασε όλη. Κανένας ίέν ειχε διά-
θεσι νά παρακολουθήση τήν παρά-
στασι. Τελευταϊος έμεινεν ό Άλν¬
το. Είχε λιπθθομήσει καί εδέησε, ό
όπηρέτης της οικογενείας το·^ ποίι
:ίς Ό Άλντο χαθόταν στήν χρώ- δρισκόταν μαζύ τού, νά τόν -άρη
τη σείρα
"Οταν πειά γέμισαν δλε;, οί θέ-
σεις χτύπησε το κοοδοΰνι καί άμέ-
σως οί σάλπιγγες καί ή γκρανχάσ-
σα άργισαν νά παίζουν χάχο'.ο βάλς.
σα αρχισαν
Σχεϊόν άμέσως στήν μέση τοϋ ίπ-
χοϊρομίθϋ έμφανίσθηχε ή μικρή Λοο-
Τό άπόγευμα ό Άλντο Μπάλντι
περπατοΰσε χοντά στήν όχθη τοϋ πο-
ταμοϋ, δταν είδε πάλι τήν Λουΐζα |
νά προχωρη πρός. τό ποτάμι, φορ-
τωμένη μέ μ; ά στάμνα. Την επλη¬
σίασε άμέσως καί τής είπε: ίζα, ντυμένη μ' Ινα ρόζ μαγιό
—Ό μπαμπάς σου είναι πολίι κα- μέ μιά γαλάζΐα φουσχωτή φοΰστα.
χός άνθρωπος! Άρπάχθηχε άπό Ινα σχο:νί καί ά-
—Ποίος μπαμπάς μου; τόν ρώ- νέδηκί επάνω στό τραπέζι, όπου άρ-
τησε μ' άπορία έκείνη. ""^ :—"^^ *·»*">-■» Ι*Ληλχτιχ.α
—Αύτάς πού σοϋ Ιδωσσε τόν μπα-
τσο τό πρωΐ.
—Αΰτός δέν είναι μπαμπάς μου.
Είναι ό άφέντης.
—Καί ό μπαμπάς σου ποίος είνε;
—Δέν εχω.
—Δέν βχει γονεΐς καθόλου;
Α ν.. £!..« Αβχί νυ#Λκΐί/Τ3ί
•4 £
■ ;
τό κοϋτί μέ τα
χ γ
—Δέν ξέρω. Δέν γνώρισα ποτέ
τέτοιο πράγμα.
Ό Άλντο τήν έδοηθησε νά γε-
ίσγ] τή στάμνα στό ποτάμι καί ε-
πε·.τα την έδοήθησε νά τήν κουδα-
ώ αχήνωσ' Στό
Στό
λήσγι ώ; την χατατχήνωσ'..
δρόμο ή Λθϋίζα τόν ρώτησε.
—θαοθής άπόψε στήν παράστα-
σι νά μέ ιδής;
—Καί δέδαια θαρθώ, βέλω νά
σέ χειροχροτησω, τής άποκρίθηκε.
—Εύχαριστώ. Είσαι καλάς.
"Οταν έφθασαν χοντά στήν χα-
χ:σ« νά έχτελη φρ ρ
γυμνάσια μέ κΐνήσε'.ς ρυθμιχές καί
χαρίτωμένες.
Ό Άλντο τήν κύτταζε. Ή
ντί τοι> ίρισχόταν έχείνη τή στιγ-ι
άλλο σχοΐνί χαί άναρριχήθηχε στό
όριζόντίο σχοινί γι» νά κάνη τόν
χορό της, τό πειό έπικίνδυνο νούμε-
ρό της. 'Εκείνη τή στιγμή είδε τόν
μικρό θαυμαστή της καί χ:μογέλα-
σε.
Ή μουσιχή σταμάτησε καί ή Λοο
ίΧ ά όν χορό της επάνω στό
άρχ'.σί τόν χορό της επάνω στό
ί
σχοινί
χ
Άλλά ξαφνικά μιά γενιχή κραυ-
γή τρόμο^ ακούσθηκε άπό τήν μιά
ώς την άλλη άκρη τοϋ ίπποδρομί-
ου. Τό Ινα πάδι τής Λουΐζας ιέχβ-
στα χερΐα καί νά τόν κου£αλή~> στό
σπϊτ'. τού.
"Οταν ξύπνησβ τό πρωΐ, τό πρώ-
το χού εκανε ήταν νά ρωτήση γί»
τήν μ'.χρή τού φίλη. Τοϋ είπαν ότι
τήν είχαν μεταφέρει στό νοσοκομείο.
Είχαν σπάσει τα πλευρά της καί πο-
λύ όλίγες έλπίδες υπήρχαν γιά νά
σωθή. Τό δράδυ έδσθηκε παράστα¬
σις στό ίπχοδρόμιο, άλλά ή πλατεία
είχε πολύ ολίγον κάσαο. Ό Άλντο
εμεινε στό σπίτι. Άλλά τήν τρίτη
μερά δέν τόν χωροΰσε πειά ό τόπος.
Ση·/.ώτ)ηχ« όπως όπως χαί όλη την
ήμέρα τ,ήν πέρασε τριγυρίζοντας, ε-
ξ·ω άπό τό νοσοκομείο καί γύρω ά¬
πό τό ΐπποδρόμ:ο καί τήν κατατκή-
νωσι των σαλτΐμχάγκων. 'Εκεί εί¬
δε χαί τόν άγρ'άνθρωπο τόν «άφέν-
τη» δπως τόν είχε πή ή Λουίζα χαί
τόν άκουσε νά λέη σ' έναν άπ' τούς
συντρόφους τού.
—Αύτη ή μιχροϋλα μάς εφερνε
ευτυχία. Έπειτα άπό τό πέσιμό της
δέν θά μπορέσουμε νά πιάσουμε πεν-
τάρα. Πρέπει νά έπΐσχεΰσουμε την
άναχώρησί μας. Άς έλχίσουμε ότι
θά παραδώση τήν ψυχή της στό
θεό.
Ή άπαισία προφητεία τού έκπλη-
ρώθηχε. Ή μ:κρή Λουΐζα πέθανε
Ιπειτα άπό ίυό μέοες. Ό "Αλντο
δέν μπόρεσε νά πάη νά τήν ιδή.
Ό άγριάνθρωπος, ό «άφέντης»
σκέφθηκε νά έκμεταλλεΛή τόν θά-
νατο τής μιχρής μάρτυρος. Γυρισε
δλα τα —:ίτια των παραθεριζόντων
χαί ζητιάνευε χρήματα γιά νά κά¬
νη δήθεν τή κηϊεία της.
— ΤΗταν τόσον καλή ή χαϋμένη
ή μικροϋλα, |λεγ«. Δώστε 2,τι θέλε-
τε κ'όριοι.
"Ετσι έφθασε καί στό σπίτί τοϋ
"Αλντο καί μβ τα Κια λόγια, ζή-
τησε έλεημοσΰνη κι' άπ' τή μητέρα
το ϋμικροϋ. Έκείνος δμως δταν ά¬
κουσε τα όποκρίτίκά ΊκείκΕ λόγια
δέν μπόρεσε νά κρατηθή. "Αρπαξε
Ινα ποτήρι καί τό πέτΐξε εναντίον
τοϋ άγριανθρώπου. Δέν τόν πέτυχε
άλλά ό σαλτιμπάγκος έκμεταλλιεύ-
θηκε τήν άνεξήγητη αύτη έπίθεσι
τοϋ μ'.κροϋ καί πέτυχε νά τοϋ δώση
ή μητέρα τού Ινα σεδαστό πο<τόν γιά νά πάψη τίς διαμαρτυρίας τού. Τήν άλλη μερά έγινεν ή κηδεία τής μΐκρουλας. "Ολοι οί παραθε- ρΓζον{ες καί πρό πάντων όλος ό παιδόκοτμος παρακολουθή^ την έκ- φορά ώς τό νεκροταφείο, πέρα άπό τόν δράχο. Άπ' τήν ήμέρα έκείνη ό "Αλντο επαθε μιά άνεξήγητη μεταιδολή. Χανόταν δλη την ήμέρα άχό τό σπί¬ τι τού. "Αλλοτε τόν είίρισκαν στό νεκροταφείο, νά κλαίη επάνω στόν τάφο τής Λουίζα;., χαί άλλοτε στό γειτονικό δάσος, δχου μέ μιά παρά- ξενη μανία πετροδολοϋσε άλύπητα τα Ζίντρζ, 7Τ> νά ηθελε νά ξεσχά-
ση, νά ξεθυμάνη. Ή μητέρα τού ποί»
έμάντευε τί συνέέαινε δέν ήξερε τί
νά κάνη γιά νά τόν καΌησυχάση.
Έν τώ μεταξίι οί σαλτιμπάγκοι
Ιδωσαν άρκετές «κάμη παραστά-
σεις. Άλλά κάθε τΐράδυ ή πλατεία
τοϋ ίπποδρομίου ήταν σχεδόν αδεία
Ιως ότου απεφάσισαν νά φυγουν.
Καί μΐά μερά άΐχισαν νά λύνουν
τήν τέντα, νά χαλοϋν τα ΐκριώμα- _
τα καί νά τα φορτώνουν στά άμάξια'
τους. Ό πα-.δόκοσμος €ΐχε συγκεν-
τρωθή γύρω καί τούς παρακολου·
θοϋσε καί μα·ζύ τους καί ό Άλντο.
Τό μεσημέρι είχαν τελεΐώσει
πειά τό <ρόρτωμα, εζεψαν τα άλογα^ ό χαθένας άπό τοί»ς σαλτιμπάγχους κάθτρε μπροστά στό άμάξι τού καί ξεκίνησαν. Τα παιδία τοίις παρακο- λούθησαν ώς τό γειτονικό δάσος. Άλλά ιΐκεί σ-υνέδη κάτι άνεξη- γητο. Τα άμάξια προχωροΰσαν τό εν» πίσω άπό τό άλλο. Στό τελευταίο ήταν ό «άφέντης» καθίσμένος στό χάθισμα τοϋ όδηγοΰ μέ πρόσωχο σκυθρωπό. Σέ μιά στιγμή έξαφνα τοϋ ή?τ)ε καταχέφαλα μιά μεγάλη κοτρώνα πού τόν άφησε στόν «τό- πο.» Δέν μπόρεσε νά βγάλη οδτε λέξη! "Οταν τό μεσημέρι τα άμάξτα σταμάτησαν σ' Ινα μέρος γιά γεϋμα ίΐ σαλτΐμπάγκο'. κατάπληκτοι εί- δαν τόν «άφέντη» τους ·άκίνητον στή θέσι τοΰ όδηγοΰ μέ τό πρόσωπο γε- μίτο αΐιατα καί μέ μιά μεγάλη πληγή στό χεφάλι... Κανείς ποτε δέν εμαθε ποίας εΤ- χε κάμη τό εγκλημα έκείνο, καί ή. άστυνομία μάταια προσπάθησε ν' ά- ναγ.αλίψη τόν φονηά... "Ενα είναι δέδαιο. "Οτι άπ' τήν ήμέρα έκείνη ό ^*νλντο κάθε φορά που πήγαινε στόν τάφο τής Λουΐ- ζας δέν είχε δφος κλαμμένο... Είχε έκδίκηθή πειά τα ααρτύριά της!... ΑΌΓΛΚΟ ΡΑΌΟΥΑΝ ΠΡΟΤΑΡΙΙΙΑ "Ολο τό χοόνο, κόρη, μέ μεθοΰσες Μέ ψίύτικης άγάπης εΰωδιά Καί μουλεγαν πιστά πώς μ' άγουΐοΰ- σ«ς Τα χείλη μόνον, δχι κι' ή καρδιά. Μά σημερα πού τώχουν γιά συνήθεια Γιά νά σοϋ λέν ψευτιές δπου κι' δν π§ς, Σημερα μοδπες μιά καί σύ άλήθεια, Σήμερα μονπες... πώς δέν μ' άγα>
πάς!....
ΔΗΜ. Π. ΤΑΓΚΟΠΟΥΛΥΟΣ,
Έκλεκτά βιδλία εχει μόνον τό
Β'.δλιοπωλεϊον τοϋ «Έθνικοϋ Κή-
ρυκος».
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΟΙ
5 Καστέλλ Άρ««»-
ΤΟΥ Α101Ρ0 ΡΑΒΟΥΑΝ
«5
:, δρισκό-
κίνησι έκείνη τήν ή-
,ν ·»,-..' ε·χε φθάσβι Ινα χα-
άπό σαλτιμπάγχους. _
^ντρικώτερο μέρος της πα-
Κ ητίίν στημένη γύρω άπο ενα
Γστϋλο, ή όμπρελλωτη τεντα
Ι *....;,>., ν-»! μια αγγελια
χαί τίς πλατείϊς ανήγγειλε
(ράΐτασι χού θά δινόταν τό
Τό χρόγραμμα προχαλοϋσε
;ρΐί?7-'·α των παραθερίζόντων
;ρο χάντων των μικράν παι-
Τέσσερα σοφά άλογα, δυο σο-
ΐΒθϊράχια, μιά σχοινοδατις,
χλόουν, ενας^ άχροδάτης χαί
*όμη σχοίνοδάτες.
Άλντο Μχάλντι, ενας δωδε-
; μικράς, ποί» παρεθέριζε μέ
|ΐχογένϊ'.ά του,^ Ινας σωστός
ος, τετραπέρατος καί ζω-
χοϋ έννοοϋσε νά χώνγ) τή
«3 χαντοϋ, έννοοϋσε νά έΡ*-
I
το χρόγραμμα. Καί μέ την
η ποί) εχ&υν τα παιδία, έξη-
ι« Οτι τα τέσσβρα σοφά άλο-
ΐΐ τα 8.ιό σοφά γαϊδούρια ήταν
α χού βτίρναν τα πράσινα ό¬
τι; χατοιχίες τοΰ καραδανι-
ΐειτα στάθηχε υπομονητικά σέ
ωνία, χοντά στά άμάξία γιά νά
τούς ήθοχοιους. Καί ετσι
ίϋ'ίωσε ότι ένω χατά τό πρό-
ιϊ ό θίατος τοΰ Γπποδρομίου
5 ν' άχοτελήται άχό δέκα ά-
,(5έν είχαν φανερωθή παρά μό-
|έντ« άχο τους όχοίους ή μία
ρινίβάτις, ήταν Ινα μιχρό κο-
ρι. Πράγμα τό οποίον έ-σημαι-
: κάθε μ-ελος τοϋ «ιάσου επαι-
Γί άχο τοος 56ο ρόλους. Τί σοϋ
τελ&ς πάντων αύτά τα παι-
Καί τί χαράξενες περιέργειες
χούν;
νεχοίνωτε^λοιπόν τίς τχρα':·^-
ί(τοϊ στούς σονομηλίκους τού
Χ«ζ«>«ν χ,' α^τοί δλέποντας
«λτιμπάγχοϋς, ποί» ίστηναν
«^ τό παράπηγμα τοΰ ίχ-
I1»..
Εχεΐτα στάθηκε καί άρ-
νϊ ™~*ϊ,ν μέ μιά παράξενη
τη μ:κρη σχοίνοδάτιδα ποί»
«η σχάλα ενός άπό τ' ά-
ί«ν«να χορ,τσάχ, έννέα ή δέ-
«λ» «των, λεπτόσωμο, ξαν-
ρμα ,ς ^ ήχ(<-ΧΛμ. *λλβ ξεχώρ,ζε άπο όλα τα !"λη το·3 ίι-ββρομίοο. Δέν ί<- Ρ«?η όπως αύτοι καί ή ο5τε λερω- ρελιασμένη. Ι«*?ος Άλντο αίσθάνθηχε »' [?ω^ στ«ή άέ Γ^'ίίχ το κοριτσάκι έκβΐνο Ί1**^ υπερδολικά μέ χά Λ τού. Μέ τί ' Ιλιχ,ας τΜ χα>( πρλ ______
?*·«ηρός τού, τήν επλησίασε
Τ'ί ρωτησε.
&?' '^ί σί» άρτίστα;
χ»?η κοκκίνισε, εσχυψε τό
Ααι ίϊηντιρε μέ σιγανή φω-
μέ λένβ Άλντο, εί-
ό μικράς,
ώ
επάνω στό οχοινί καί
γυμνάς-, επάνω
το—
ος. Τοϋ
γη
έκείνο χο-
.επάνω στό
άζοϋν οί ίλ-
Ή Νόομα Τέροις κινηματογραφικδς άστήρ, έν Χόλλυγουντ, καί ό σύζυγός της, Δρ Τζηρώμ Ούάγκνερ, Ιατρος
' τόπ νοηοχοιΐί-ίου τίίΓ Πολυκλινικήζ Νέας 'Υόοκης. •
μπήκε μέσα στό άμάξι χαί έπβιτα!
ξαναδγήκε χαί χηγε τρέχοντας ε-'
να χοοτί, στόν άνθρωπο πού τήν εί-
χε φωνάξει καί ποΰ φαινόταν προϊ-
στάμενος όλων των βλλων.
—Τό μεγαλήτερο χο·οτί, μωρή!
της φώναξεν έκείνος καί τής άσρα-
ψε Ινα μπάτσο, τόσο δυνατό, ώστε
ή καϋμένη ή μικρή χυλίστηκε χατά
γής. Έν τούτοις έ*τρεξ« πάλι καί
τοΰ εφερε, τρέχοντας πάντοτε, Ινα
μεγαλήτερο κουτί.
'Αλλβ ή σκηνή «χίίνη εκανε τον
Άλντο νά σταθη εμδρόντητος. Κύτ-
" ή Λίζ ύαξε χαί — -"
ματωίη
: τή Λουίζα, κΰτταξε χαί τό σω-
ί)ϊη εκείνον κτηνάνθρωπο καί
ι*- .ν—, ------- _
τοΰ ήρθε ή διάθεσις ν' άρχάξτρ μιά
κοτρώνα χαί νά τοϋ τήν καταφέρη
άλ
τϊσκήνωσι άχούμπησαν τήν στάμνα
κατά γής χαί στάθηκαν λίγο χ«τ-
τάζοντας ό ενας τόν άλλον μέσ' τα
μάτια. "Επειτα ό "Αλντο Ιδαλε τό
χέρι τού μέσ' στήν τσέχη τού, εδγα-,
λε μιά πλάκα σοκολάτα χαί τήν ε-
δωτε της Λοίζαις.
-—Πάρε! τής είπε.
"Επειτα Ιφυγε τρέχοντας σάν
σαΐτα,' λές καί είχε κάνει χανένα
εγκλημα.
Τα δράδι» τό ίππόδρομο ήταν γε-
μάτο άπό κόΐμο. "Ολα τα παιδία
των παραθεριζόντων εΐχαν φροντί-
σε! νά 'δγάλοον εΐσιτήρια κίί νά κα-
ταλάβουν τίς ·θέσεις τοιις άχο νω-
ραπατησε χαί τό χαϋμένο τό χορίτ-
σι εχασε την ίσορροπία το« καί επε-
σε σάν μολύδι κάτω στήν γή. Τό
μιχροσχοπιχο χορμάχι της έμεινεν
άχίνητο. Στήν στιγμή όλος ό κό-
σ;α.ος ετρεξε καί συγκεντρώθηκε γύ-
ρω άπό τήν άναίσθητη σχοινοδάτι-
δΐ. Τήν χήραν άμεσως καί τήν με-
τέφεραν στό γειτονικό φαρμαχείο
χι' άπ' έχεΐ στό νοσοχομείο.
Ή πλατεΤα τοϋ ίπποδρομίου ά-
δειασε όλη. Κανένας ίέν ειχε διά-
θεσι νά παρακολουθήση τήν παρά-
στασι. Τελευταϊος έμεινεν ό Άλν¬
το. Είχε λιπθθομήσει καί εδέησε, ό
όπηρέτης της οικογενείας το·^ ποίι
:ίς Ό Άλντο χαθόταν στήν χρώ- δρισκόταν μαζύ τού, νά τόν -άρη
τη σείρα
"Οταν πειά γέμισαν δλε;, οί θέ-
σεις χτύπησε το κοοδοΰνι καί άμέ-
σως οί σάλπιγγες καί ή γκρανχάσ-
σα άργισαν νά παίζουν χάχο'.ο βάλς.
σα αρχισαν
Σχεϊόν άμέσως στήν μέση τοϋ ίπ-
χοϊρομίθϋ έμφανίσθηχε ή μικρή Λοο-
Τό άπόγευμα ό Άλντο Μπάλντι
περπατοΰσε χοντά στήν όχθη τοϋ πο-
ταμοϋ, δταν είδε πάλι τήν Λουΐζα |
νά προχωρη πρός. τό ποτάμι, φορ-
τωμένη μέ μ; ά στάμνα. Την επλη¬
σίασε άμέσως καί τής είπε: ίζα, ντυμένη μ' Ινα ρόζ μαγιό
—Ό μπαμπάς σου είναι πολίι κα- μέ μιά γαλάζΐα φουσχωτή φοΰστα.
χός άνθρωπος! Άρπάχθηχε άπό Ινα σχο:νί καί ά-
—Ποίος μπαμπάς μου; τόν ρώ- νέδηκί επάνω στό τραπέζι, όπου άρ-
τησε μ' άπορία έκείνη. ""^ :—"^^ *·»*">-■» Ι*Ληλχτιχ.α
—Αύτάς πού σοϋ Ιδωσσε τόν μπα-
τσο τό πρωΐ.
—Αΰτός δέν είναι μπαμπάς μου.
Είναι ό άφέντης.
—Καί ό μπαμπάς σου ποίος είνε;
—Δέν εχω.
—Δέν βχει γονεΐς καθόλου;
Α ν.. £!..« Αβχί νυ#Λκΐί/Τ3ί
•4 £
■ ;
τό κοϋτί μέ τα
χ γ
—Δέν ξέρω. Δέν γνώρισα ποτέ
τέτοιο πράγμα.
Ό Άλντο τήν έδοηθησε νά γε-
ίσγ] τή στάμνα στό ποτάμι καί ε-
πε·.τα την έδοήθησε νά τήν κουδα-
ώ αχήνωσ' Στό
Στό
λήσγι ώ; την χατατχήνωσ'..
δρόμο ή Λθϋίζα τόν ρώτησε.
—θαοθής άπόψε στήν παράστα-
σι νά μέ ιδής;
—Καί δέδαια θαρθώ, βέλω νά
σέ χειροχροτησω, τής άποκρίθηκε.
—Εύχαριστώ. Είσαι καλάς.
"Οταν έφθασαν χοντά στήν χα-
χ:σ« νά έχτελη φρ ρ
γυμνάσια μέ κΐνήσε'.ς ρυθμιχές καί
χαρίτωμένες.
Ό Άλντο τήν κύτταζε. Ή
ντί τοι> ίρισχόταν έχείνη τή στιγ-ι
άλλο σχοΐνί χαί άναρριχήθηχε στό
όριζόντίο σχοινί γι» νά κάνη τόν
χορό της, τό πειό έπικίνδυνο νούμε-
ρό της. 'Εκείνη τή στιγμή είδε τόν
μικρό θαυμαστή της καί χ:μογέλα-
σε.
Ή μουσιχή σταμάτησε καί ή Λοο
ίΧ ά όν χορό της επάνω στό
άρχ'.σί τόν χορό της επάνω στό
ί
σχοινί
χ
Άλλά ξαφνικά μιά γενιχή κραυ-
γή τρόμο^ ακούσθηκε άπό τήν μιά
ώς την άλλη άκρη τοϋ ίπποδρομί-
ου. Τό Ινα πάδι τής Λουΐζας ιέχβ-
στα χερΐα καί νά τόν κου£αλή~> στό
σπϊτ'. τού.
"Οταν ξύπνησβ τό πρωΐ, τό πρώ-
το χού εκανε ήταν νά ρωτήση γί»
τήν μ'.χρή τού φίλη. Τοϋ είπαν ότι
τήν είχαν μεταφέρει στό νοσοκομείο.
Είχαν σπάσει τα πλευρά της καί πο-
λύ όλίγες έλπίδες υπήρχαν γιά νά
σωθή. Τό δράδυ έδσθηκε παράστα¬
σις στό ίπχοδρόμιο, άλλά ή πλατεία
είχε πολύ ολίγον κάσαο. Ό Άλντο
εμεινε στό σπίτι. Άλλά τήν τρίτη
μερά δέν τόν χωροΰσε πειά ό τόπος.
Ση·/.ώτ)ηχ« όπως όπως χαί όλη την
ήμέρα τ,ήν πέρασε τριγυρίζοντας, ε-
ξ·ω άπό τό νοσοκομείο καί γύρω ά¬
πό τό ΐπποδρόμ:ο καί τήν κατατκή-
νωσι των σαλτΐμχάγκων. 'Εκεί εί¬
δε χαί τόν άγρ'άνθρωπο τόν «άφέν-
τη» δπως τόν είχε πή ή Λουίζα χαί
τόν άκουσε νά λέη σ' έναν άπ' τούς
συντρόφους τού.
—Αύτη ή μιχροϋλα μάς εφερνε
ευτυχία. Έπειτα άπό τό πέσιμό της
δέν θά μπορέσουμε νά πιάσουμε πεν-
τάρα. Πρέπει νά έπΐσχεΰσουμε την
άναχώρησί μας. Άς έλχίσουμε ότι
θά παραδώση τήν ψυχή της στό
θεό.
Ή άπαισία προφητεία τού έκπλη-
ρώθηχε. Ή μ:κρή Λουΐζα πέθανε
Ιπειτα άπό ίυό μέοες. Ό "Αλντο
δέν μπόρεσε νά πάη νά τήν ιδή.
Ό άγριάνθρωπος, ό «άφέντης»
σκέφθηκε νά έκμεταλλεΛή τόν θά-
νατο τής μιχρής μάρτυρος. Γυρισε
δλα τα —:ίτια των παραθεριζόντων
χαί ζητιάνευε χρήματα γιά νά κά¬
νη δήθεν τή κηϊεία της.
— ΤΗταν τόσον καλή ή χαϋμένη
ή μικροϋλα, |λεγ«. Δώστε 2,τι θέλε-
τε κ'όριοι.
"Ετσι έφθασε καί στό σπίτί τοϋ
"Αλντο καί μβ τα Κια λόγια, ζή-
τησε έλεημοσΰνη κι' άπ' τή μητέρα
το ϋμικροϋ. Έκείνος δμως δταν ά¬
κουσε τα όποκρίτίκά ΊκείκΕ λόγια
δέν μπόρεσε νά κρατηθή. "Αρπαξε
Ινα ποτήρι καί τό πέτΐξε εναντίον
τοϋ άγριανθρώπου. Δέν τόν πέτυχε
άλλά ό σαλτιμπάγκος έκμεταλλιεύ-
θηκε τήν άνεξήγητη αύτη έπίθεσι
τοϋ μ'.κροϋ καί πέτυχε νά τοϋ δώση
ή μητέρα τού Ινα σεδαστό πο<τόν γιά νά πάψη τίς διαμαρτυρίας τού. Τήν άλλη μερά έγινεν ή κηδεία τής μΐκρουλας. "Ολοι οί παραθε- ρΓζον{ες καί πρό πάντων όλος ό παιδόκοτμος παρακολουθή^ την έκ- φορά ώς τό νεκροταφείο, πέρα άπό τόν δράχο. Άπ' τήν ήμέρα έκείνη ό "Αλντο επαθε μιά άνεξήγητη μεταιδολή. Χανόταν δλη την ήμέρα άχό τό σπί¬ τι τού. "Αλλοτε τόν είίρισκαν στό νεκροταφείο, νά κλαίη επάνω στόν τάφο τής Λουίζα;., χαί άλλοτε στό γειτονικό δάσος, δχου μέ μιά παρά- ξενη μανία πετροδολοϋσε άλύπητα τα Ζίντρζ, 7Τ> νά ηθελε νά ξεσχά-
ση, νά ξεθυμάνη. Ή μητέρα τού ποί»
έμάντευε τί συνέέαινε δέν ήξερε τί
νά κάνη γιά νά τόν καΌησυχάση.
Έν τώ μεταξίι οί σαλτιμπάγκοι
Ιδωσαν άρκετές «κάμη παραστά-
σεις. Άλλά κάθε τΐράδυ ή πλατεία
τοϋ ίπποδρομίου ήταν σχεδόν αδεία
Ιως ότου απεφάσισαν νά φυγουν.
Καί μΐά μερά άΐχισαν νά λύνουν
τήν τέντα, νά χαλοϋν τα ΐκριώμα- _
τα καί νά τα φορτώνουν στά άμάξια'
τους. Ό πα-.δόκοσμος €ΐχε συγκεν-
τρωθή γύρω καί τούς παρακολου·
θοϋσε καί μα·ζύ τους καί ό Άλντο.
Τό μεσημέρι είχαν τελεΐώσει
πειά τό <ρόρτωμα, εζεψαν τα άλογα^ ό χαθένας άπό τοί»ς σαλτιμπάγχους κάθτρε μπροστά στό άμάξι τού καί ξεκίνησαν. Τα παιδία τοίις παρακο- λούθησαν ώς τό γειτονικό δάσος. Άλλά ιΐκεί σ-υνέδη κάτι άνεξη- γητο. Τα άμάξια προχωροΰσαν τό εν» πίσω άπό τό άλλο. Στό τελευταίο ήταν ό «άφέντης» καθίσμένος στό χάθισμα τοϋ όδηγοΰ μέ πρόσωχο σκυθρωπό. Σέ μιά στιγμή έξαφνα τοϋ ή?τ)ε καταχέφαλα μιά μεγάλη κοτρώνα πού τόν άφησε στόν «τό- πο.» Δέν μπόρεσε νά βγάλη οδτε λέξη! "Οταν τό μεσημέρι τα άμάξτα σταμάτησαν σ' Ινα μέρος γιά γεϋμα ίΐ σαλτΐμπάγκο'. κατάπληκτοι εί- δαν τόν «άφέντη» τους ·άκίνητον στή θέσι τοΰ όδηγοΰ μέ τό πρόσωπο γε- μίτο αΐιατα καί μέ μιά μεγάλη πληγή στό χεφάλι... Κανείς ποτε δέν εμαθε ποίας εΤ- χε κάμη τό εγκλημα έκείνο, καί ή. άστυνομία μάταια προσπάθησε ν' ά- ναγ.αλίψη τόν φονηά... "Ενα είναι δέδαιο. "Οτι άπ' τήν ήμέρα έκείνη ό ^*νλντο κάθε φορά που πήγαινε στόν τάφο τής Λουΐ- ζας δέν είχε δφος κλαμμένο... Είχε έκδίκηθή πειά τα ααρτύριά της!... ΑΌΓΛΚΟ ΡΑΌΟΥΑΝ ΠΡΟΤΑΡΙΙΙΑ "Ολο τό χοόνο, κόρη, μέ μεθοΰσες Μέ ψίύτικης άγάπης εΰωδιά Καί μουλεγαν πιστά πώς μ' άγουΐοΰ- σ«ς Τα χείλη μόνον, δχι κι' ή καρδιά. Μά σημερα πού τώχουν γιά συνήθεια Γιά νά σοϋ λέν ψευτιές δπου κι' δν π§ς, Σημερα μοδπες μιά καί σύ άλήθεια, Σήμερα μονπες... πώς δέν μ' άγα>
πάς!....
ΔΗΜ. Π. ΤΑΓΚΟΠΟΥΛΥΟΣ,
Έκλεκτά βιδλία εχει μόνον τό
Β'.δλιοπωλεϊον τοϋ «Έθνικοϋ Κή-
ρυκος».
8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΝ.
ΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙ Η ΕΠΙΧΓΉΜΗ ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Τί θα ίδωμεν κα-ς* τα προοεχή έι
Τό μεγαλήτερον σφάλμα τής έ-
ποχή; μας είναι Οτι π·αρεϊ3ε την ζω·
τικήν ανάγκην τής προσαρμογής
τής φύσεως τοΰ άνθρωπον πρός την
επιστημονικήν πρόοδον.
Δύο τάσεις προκαλοΰν σήμερον
μέγα μέρος τής ανθρωπίνης άπο-
γνώσεως. Ή μία προσπαθεί νά κά¬
μη την ζωήν νά τάιαμχφωσθωΠ
θεωρήσεις πεπαλαιωμένων οϊκοδο-
μικών μεθόδων έπιφέρουν οίκονομί¬
αν έκατομμυρίων κατ' ετος. Ή
βελτίωσις τών μεθόδων -επέφερεν
αύξησιν 20% είς την ποσότητα τών
Ρ . ■ , ,
ταίολών αίτινες επερχονται.
Πάρτε τό ζήτημα των καταστβε-
πτ:κών έντόμων, τα ό~οία, είς την
Αμερικήν μόνον, επιφέρη ζημίαν
Έντός!
ολίγων σχετικώς έτών ήλαττώσα-
μεν τήν μέσην κατανάλωσιν γαιάν-
Άλλά
έρχεται μια μερά
'αι οι-
κονομίαι αύται σταματοΰν. Πρέπει
νά εχωμεν πάντοτε έστραμμένην την
μη την ζωήν νά ταιριά—3 μέ τα κα- θρακος είς τάς ήλεκτρο-αραγωγι-
λο,^πια τής χθές. Ή άλλη προσπ α- κάς έγκαταστάσεις είς το τρίτον.
&εϊ νά όραματισθή την αυριον υπό
τό φώς τών σονθηκών τής σήμερον
Κατά την διάρκειαν τοΰ πολέμου
έφηρμόζομεν πάν μέτρον, τό οποίον
«πέφερεν οίκονομίαν. Είς πολλοό-ς
τόπους ή εύημερία ένέκρωσεν αι>
τήν την επιθυμίαν τής οίκονομίας
■Εάν πάρωμεν τό εμπόριον κα! την
βιομηχανίαν έν γένει, ή σημερινή ά- ι
ναλογία —-ατάλης είναι ούχι μικρο-
τέρα τών 50%. Ή κατ' ετος άπώ-
λεια προσπαθείας, είς την μεγά¬
λην Βρετανίαν μόνον, άνέρχεται είς
δύναμιν μεγαλητέραν τών 20 έκα·
τομμυρίων άνθρώπων. Καΰσιμοι δ-
λα;, μέταλλα, ξυλεία, άκόμη δέ καϊ
ζώα καταστρέφονται μέ ξένοιαστον
εγκατάλειψιν. Μερικοί μάλιστα μάς
λέγον ότι ή έξοικονόμησις τών πρώ
των όλών είναι εσφαλμένη ίδέα, δι¬
ότι τα πράγματα ποί» έξοικονομοΰ-
μεν δέν Οά χρειασθούν ίσω; είς τβ
παιδία τών παιδιών μας λόγω τών
ρίζΐκών μεταδολών τάς οποίας τ)ά
Ιχΐβ ϋποστ'ό ή ζωή.
* * *
Μ:ά τέτοια έκϊοχή στηρίζεται
είς ΰ-£ρβολίχάς προνπσθέσεις. Σογ-
κεντρώνει πολλάς ελπίδας τοϋ μέλ·
λοντος /.α! τάς παροοσια'ζε: ώς τε-
τελετμένα γεγονότα. Περ'.γελά τόν
ίσχϋρισμόν ότι ό κότμος θά άναζη-
τήση^έντός ολίγοι τα άναγκαία έ-
φόδΐα είς τόν χώρον τών σήμερον
απορρΐπτομένων. ΚατΐυΘύνεί μέ ε-
^ λαφρότητα την προσοχήν πρός την
% ευχέρειαν μέ την 'όποίαν ή ανθρωπί¬
νη ύπαρξις θά ήμπορή- νά διατηρη-
9η μέ την βοήθειαν τής χημΐκής
σιινθέσεως.
Μάς λέγουν νά άναμένΐύμεν σκν·
Οΐτίκόν καοοτσοάκ άπό πετρέλαιον,
τ«χνητόν ξόλον άπό πράγματα χω-
ρΐς αξίαν σήμερον καί τεχνητήν πέ-
τραν <έξ Γσο^ στερεάν μέ τόν φυσι¬ κόν β-ράχον. Αί έπϊττλώσεις των σπί- τ:ών μας θά κατασκευάζωνται κα¬ τά μέγα μέρος άπό τεχνητόν δέρ- μα καί τεχνητήν μέταξαν. Οάϊεμία 6πάρχε; άμφίΰολία ότι το πεδίον τής χημείας θά παρουσίά- ση καταπληκτικάς προόδους, εάν θεωρήσ(ομεν τό πρόσφατον παρελθόν ώς κριτήρΐον διά τό μέλλον. Προ ολίγων έτών 1.000.000 στρεμμά- των «ίς τάς Ίνδίας άφ:ερώνοντο διά την καλλιέργειαν τής ϊσάτίδος (ά¬ πό την οποίαν παράγεται τό λουλά-, κι). Τώρα τό φιχτικον προϊον π·αρέ- χει μόνον τό 1% τής παγκοσμίου έν άπό έντόμων. Χίλίάϊες είδών πτε- ρωτών Ιντόζΐων κα: σκωλήκων κα- ταστρέοθ'ον έχατοντάΪΊς χιλιάδων στρεμμάτων βάμβα·/.ος, καπνοϋ, όϊ- πρίων, γεωμήλων, καρυδιών, πεπο- προσοχήν μας πρός νέ·ας αλλαχού νίων, άμπελώνων καί έ—εριδοε-.δών. λικών ή κινήσεως. Τουτο όφείλεται κατά μεγ* μέρο; είς τό ότι χρη- σιμοποιοΰμεν μικρόν μέρο; μόνον των τεχν.κών γνώσεων, τών οποίων ειμβ- ,θα ήδη κάτοχοι. Έχ»τοντά8ες χι- % όλων τών καλλιεργούμενον , λιάδων άνθρώπων είναι ανεργο*. πά-1 Άμερ'.κή είδών καταστρέφονται ρ£ τήν Θέλησίν των, λόγω τής π&- ' -- 'ριοδικής έργασίαςτων, των απεργί¬ αν ·*.3ΐ των λοαάουτ. τών δολίων 400.000.000 κατ ετος. ρής ?γ ών καί τών λοα^ουτ, τών πτωχεύτεων κ'αί τών κατατττώσεων τής άγ&ίάς, λόγω άτ-ιχημάτων καΐ άσθενειών δυναμένων νά προλτ,φθοϋν καΐ λόγφ τής έσκεμμένης παρεμπο- Οεηηζηγ οοπΐπουΐββ 30,000,000 $7,500,000) Οο<:ιΐρνίη£ Ρον/οΓβ οοπΙπ!)ΐιίο 40,000,000 (Αοουί $10,000,000) ρΒντηβηι οί ΚΗϊηβΙδηά1 0Ο5Ε8 οί οοοαρ&Ιίοπ. Σομιιαχιχά στοατεΰματα ετοιμαζόμεθα νά έχχενώσονν τό Γερμανικόν ε"δαφος δυνάμει τής τελευταΐςτΤσυΙΙφ^ίας με τα|υ των αντιπροσωπων των Συμμαχων και της Γερμανί άς, δτανΛυνεζητεϊτο ή έφαοάογίι τοΰ σγεδίο,Γ Γών« ιν^συνεζητεΐ ζητήσεως. Είς πολλά σημεΓα ό έ- ρε·ονητής τοϋ εργοστασιον έξεπέρασε την Φύσιν. Συνθετίκά προιόντα ώς ή κοκαίνη Ιχο^ν όλας σχεδόν τάς ά- ρετάς τοΰ φυσΐκοΰ ναρκωτ'.κοΰ κ'αί ( 3λΐγωτέρας έκ τών δηλητηριωδών ιδιοτήτων τού. Τό τεχνητόν ύποκα- τάστατον τής %ον.2Ϊ^τ,ς δέν δημΐοορ- γεΓ Ιξ:ν είς τόν οργανισμόν, είναι εΰΌηνότερον καΐ ^λ-.γώτερον τοξι- κον. Δυνάμεθα νά κατασκευάσωμεν επιπλα άνθ:στάμ«να είς τό πάρ καί είς την φθοράν άπό διάφορα παρά- γωγα τοϋ ξύλο·ο, όπως τό μετάξι, ή κοτταρίνη καί π&λλά ιϊλλα· χρή- σιμα είδη κατασκεοάζονται σήμερον τεχνητώς. Ούδεμία ϋπάρχεΐ άμφΐβο -λία ότι ταχέως θά άντικ'αταστή- 3·ω<ιεν τόν χαλκόν, τόν μόλι>6δον,
τόν ψει>δάργϋρον καί τό άντιμώνιον
μέ «λλα μέταλλβ μή φθειρόμενα δ-
πό τής σκωρίας. Άλλά «αί άν
- πραγματοποϊήσωμεν όλα αύτά καί
πολί» περισσότερα, ούδεμία άπάρχεί
δίΧ'αΐολ&γι'α 5ιά την παραμέλησιν
τής έπα·Λρθώσ«ως τής σημερίνής
τεραστίας σπατάλης, ή όποία παν-
ί; λαμβάνε! ώ
Αύτό δέν σημαίνει ότι εχομεν πα¬
ραμείνη άδρανείς. Πρόσφατθί άνβ-
ετΛα·.ρίας. Μεταξΰ τών πεδίων τα
όποΐα παρέχο^σ! τρομεράς δονιτότη-
τας είναι τό τής άπλοποιήσεω-;. Τα
τ:ρώτ3 άποτελέσματα τής τοιαύτης
προσ-αθ-είας ύπ·ερέ4ησαν ήίη τάς
προσδοκίας: Ό έργάτης, όστις πά^
ρήγεν 100 ζεόγη ύποϊημάτων πρό
δεκατριών έτών, σήμερον παράγει
117 ζεύγη έντός τοΰ αΰτοΰ χρον:κο·ΰ
διαστήματος. Ό έργάτης τής 6ίθ-
μηχανίας ^ύτοκίνήτων παράγει σή-
με,ρον τ?ία αύτοκίνητα έκεί ποϋ
προτήτερα παρήγε μόνον εν*, είς
δέ την βιομηχανίαν τοΰ τσιμέντου
παράγει 158 τόννους, ένω τελευταί¬
ως άκόμη άπέδιδε μό"«ν 100.
"Ενα τράστ φαρμακοποιών περιέ-
κοψε ττ,'ν ποικιλίαν των είδών τού
άπό 20.000 είς 10.000, αύξησιν
τόν κύκλον τών "εργασιών τού κατά
40% κα: την παραγωγήν κατά 70
%. Μία έταΐρεία ξενοδοχείων προ-
έΰη «ΐς τρομεράν ελάττωσιν τών ίκι-
λικών είδών, των σχεδίων ταπήτων,
τών ποιχϊλίών τραπεζομανδήλων
καΐ προσοψίων καί δωδεκάδων άλ-
λων είδών κο:νής χρήσδως. Τό ά-
ποτέλεσματ ΰπήρξβ πρόσθετον κέρ-
δος 100.000 λΐρών κατ' Ιτος περί-
ποι». "Ενας' έργοστασιάρχης τροφί-
μων περιέκοψε την ποικ'.λίαν τών
είδών τού είς τό τ/μ!ΐτυ καί έ$:πλα-
σίασε τάς πωλήσβ-.ς τοο.
Τοιο-το.) είδους γεγονότα έξη-
γοΰν πώς τα ήμε?ομίσθ:α κα! τα
κέρδη ανήρχοντο είς ώρ-.στΐένους 6ι-
ομηχαν:·Λθύς κλάδ<υ;, ένω συγχρό¬ νως αί τιμαί επ!~τον. Άλλ' έκεΐνο «υ δέν πρέπει νά παραΰλέψωμεν είναι ή άλήθεία ότ: αί συνήθεις αύ- -ων. ^ Οί έντομολόγθί μάς λέγουν καθα- ρά ότι τα εντομα είναι καλλίτερον προ-κϊσμένα διά τόν περί υπάρξεως άγώνΐ επί τής γής άπό τό ανθρώ¬ πινον ειδος. Άνανςαλίπτομεν νέα είδη 'ίντόμων κατ' αναλογίαν 6000 κατ' ετος καί κάθε νέον έντομον πρέπε; νά μελετηθή πρίν κα«στή δή ή λέ μηή ρ κα«στή δυνατή ή καταπολέμησίς των. Ή ανάπτυξις των έντόμων αυτών .είναι τρομακτικη· πολλά είδη γεννούν 500.000 ώά διά μίαν καί μόνην έκ- ό άροοραΐος ήμπο τον τόπον . Προ πενήντα χρό- νων τρια κο,ινελια μετεφέρθησαν είς την Αυστραλιαν 40 ετη βραδύτερον 96.000.000 δέρματα κο^νελιών καί •2.500.000 κατεψνγμένα κουνέλια ίπεστραφησαν άτμοπλ&ίκώς είς τήν Ευρώπην. Οί άπόγονοι ενός καΐ μόνοο θη- λυκοΰ ιτκώρου δύνανται νά καταστρέ- ψουν^έντός ένός^ετους ποσότητα· έ- ριου ισην πρός τήν παραγομένην υπό ϊεκατρ-.ών προδάτων. Ή πρόοδος -ού πολιτισμα] είς την Άφρικήν τα πολλά έκ'ατομμύρΐα·. Αί'ξύλ'.ναι οΐκοδομα: καί άλλα κατασκευάσμα- τα καταστρέφοντα-. παντοΰ υπό λ'ει- χήνων, μολονότι ή τεχνική γνώσις δίσειας τής είσαγωγής καλλιτέρων μεθοδων καί μηχανών υπό έκίίνων οίτινες άρνοΰνται νά άπορρίψοον τα πεπ-αλαίωμένα σοστήματα -/.αί έγκβ- ταστάσεΐς. Άλλ' έξ όλων των προδλημβ- των, τα όποία άπαιτοΰν χρόνον καΐ προσοχήν σημερον, τό πρόδλημα τών μεταφορών ένέχει πρωτεύουσαν σπου- δαιοτητα. Διά νά ανταποκριθώμεν είς την ανάπτυξιν τή; αύτοκινή'του μ^χϊνής, όφεί)Λμεν νά άποκτήσω- μεν όδούς είς την ύπαιθρον καί τάς πόλεις, αί οποίαι νά άντέχουν είς έντατικήν χρήσιν χ-ατ)' όλον τό ετος ανεξαρτήτως τής ζέστης, τής ΰ- γρασιας και τοΰ Φύνουί Γο νεον όδικόν σύστημα πρέπει περιλαμβοτ^ τρείς τοΰλάχ'ιστον Ώ ρς χο κ*τηγορίας όδών: Πρώτον, τάς πρωτευούης ή άρτηρ(ακάς ύ ε—: δ πρωτευούης ή άρτηρ(ακάς όδούς- ε—:τα τας δευτερευουσας όδοΰς καί τελος, τάς τοπικάς 'όδού'ς διά μετα- ΏΛΛ.Ύί" ί ΐι" <· *λλ -·^__ *. · * ταοτοχρονον διέλευσιν πρός εκά¬ ν πο"λϋ ά: γαινει πολύ Νέαι λεωφι>:ο( χ-ξ-., < ίιά μέσου τών' χτΙ^'' καί να γ ρ ν3£θο3ν γεωμετρικά 11·,Λη Γ} λο: πρέπε: νά ί^η^ κατασκευασθουν σ,ίηίο8' ίΛι δι αΰτοκίνητα ^|' ρΐ(σή?αγγες διά την 2 ματων; ΠΡΚν. νά ί-, στην διεύθυνσιν τριών—τεσσάρων γραμμων όχημάτων. Πρό; πρόληψιν μιίς άδικίας ος_ αλλα μεταφορ:κά μέσα, λεω- ?ορεια και φορτηγά θά ύποβληθοΰν εις κανονισμούς ώς πρός τάς τι¬ μάς και τα δρομ&λόγΐ'χ, όπως άκρι- 6ως οί σιδηρόδρομοι σήμερον. Ό- λα τα οχήματα πρέπει νά πληρώ- νουν δίκαιον φόρον διά τήν χρήσιν των όδών έφ' ών βιέρχονται.' Καΐ είς τό έγγύς μέλλον ό όδηγός τ)ά καί σημε:ον δό;» εχει πλάτο; 20 'τ,^' έ'έκτασις τήςόϊο]^.,;, τασκεοασθή κατά την -'-'■ χχ. Στοιχίζει -ρ-σΐότ^. ψις εύρέων δρόμων ΐύ σκευήν των. Είς τα σημερινα τχίίυ ή| ικοίθμησεως των πόλεων ί χουν^ταπεζοδρόμιαεΐςϊ^^ αι γεφυραι διά τού; —εζο^ς 5ϋ δυστχιρώσεις πυκνής χ^ ' νΐλκυστήρες καί κλίααν.ίς' «ι σύνδεσιν όίών, τών οποίων πέρκε^ται τής άλλης, ή ί~ σις τών σημείων καΐ φραχι» περιορίζουν τήν θέαν, ή Χ3ΐ, ΐδιαιτέρων όδών δ:ά μ=^ ρρξ τών πόλεων κα: των αίτινες θά ίτιτρίτΜ) είς · χέως ταξείδεΐοντας -ί?ιτ;γη;ΐ| άποφευγουν τήν πυκνην άτ;« κλοφορίβν καί ή θέσ^^ςφ φων σημάτων, κανόνων χά! "ττε^ό όίηγός νά ξ:^ τί νά κάμη είς εκάστην γωνίαν. Τό λεωφορείον πρκόρ!—. πΐίς^) σπουδαίον ρόλον είς τψ κλοφορίαν τοΰ μέλλοντος, ι πρέπε: νά υπαχθή εί; μίαν ην! ασμέντρι υπηρεσίαν όπο ένιαίχ εΰθυνσιν. Αύτό; ό συνϊ-^σμο; τάννι σεων μάς φέρει πρό; μ'αν νέαι ρίοδον. Αί μικρά! πόλε'ς, «ι σκόμεναι μακράν σιοηρώρφ γραμμών θά άποκτ^;·:ο^ν νέαν ι ρειαν διά τής καταΓΓΑε^ής^ όδικοΰ δικτόου. Ταχέως έ«ίβι παρατστώμεν μάρτορεξ τής χρ ποιήσεως αύτοκινήτων *ιν« επ! σιδηροτροχιών άντ! τού άτμοκινήτου τραίνο^· τθ'οποτρ1 θά έπενεχθή οικονομ ά Ιια ήί τικαταστάσεως τή; ατΜ'ΊΒ 'νώ τής μηχ^ή? έσ σεως, ήτις έπιτρέπει συγκοινωνίαν. ΡΙΟΥΌ ν. Γιατί φοροΰμεν Μ#*'>
?οι λέγουν, ότ« τό ;.*?
έντίοπτ',ν, Λλοι είναι τχς
οτ· τό κάμνομεν διά να τ.
μ,στηριώδη ελξ.ν εις
λο- δέ διά νά εξασφα
τα στοίχείβχαί αλλοι, τε
απλήν μανίαν στολι*»*.
Ό Δρ. Κόναντ Ντοϋλ.
τής τής Ψ-·χβλογ.»ς «
τώ?* μίαν νέαν ®φ>*
τόγονο. ίνθρωπο- 1*>?^
τογόνο,ς ένδυμασιας .ω
προ^υλαχθοΰν ατο τη,
τα £ντομα τ.ύ ίσ« 'θΙ
εκείνην την εποχήν. _
Ό άθπος ευρήκεν
·.
Ι
β, Ι
η κ'.νησεις.
Τό
Τό μ;'.γ.*σττ)ρί το ο
σιμοποιοΰν -/.αί τώρα α**^
χροστατείσοϋν τα σ?«γμ* ^ 1
πό τής μ,ίγες, είναι «*Λ£
ίϊίου ε'δους μέ την βνϊ^»' |
όάθωπων
Είς τίρΊΪΝ ^
των άααςών έλαττουτα·,^ Κ
έκτοπιζομένων δια?>νως ^
τοκινήτων, καί δύναται . - ,
βη τήν ^ **» %[
θά άποτελουν <κφ*"*λ^ η ή ^ θά άποτελουν Κατά τό τέλος μοΰντο είς }^ ματα. Κατα το ΐνζι ο . ηλαττώθη είς 600, την % λίου τοΰ 1928 κάτωθεν^β άντα ε.,
ΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙ Η ΕΠΙΧΓΉΜΗ ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Τί θα ίδωμεν κα-ς* τα προοεχή έι
Τό μεγαλήτερον σφάλμα τής έ-
ποχή; μας είναι Οτι π·αρεϊ3ε την ζω·
τικήν ανάγκην τής προσαρμογής
τής φύσεως τοΰ άνθρωπον πρός την
επιστημονικήν πρόοδον.
Δύο τάσεις προκαλοΰν σήμερον
μέγα μέρος τής ανθρωπίνης άπο-
γνώσεως. Ή μία προσπαθεί νά κά¬
μη την ζωήν νά τάιαμχφωσθωΠ
θεωρήσεις πεπαλαιωμένων οϊκοδο-
μικών μεθόδων έπιφέρουν οίκονομί¬
αν έκατομμυρίων κατ' ετος. Ή
βελτίωσις τών μεθόδων -επέφερεν
αύξησιν 20% είς την ποσότητα τών
Ρ . ■ , ,
ταίολών αίτινες επερχονται.
Πάρτε τό ζήτημα των καταστβε-
πτ:κών έντόμων, τα ό~οία, είς την
Αμερικήν μόνον, επιφέρη ζημίαν
Έντός!
ολίγων σχετικώς έτών ήλαττώσα-
μεν τήν μέσην κατανάλωσιν γαιάν-
Άλλά
έρχεται μια μερά
'αι οι-
κονομίαι αύται σταματοΰν. Πρέπει
νά εχωμεν πάντοτε έστραμμένην την
μη την ζωήν νά ταιριά—3 μέ τα κα- θρακος είς τάς ήλεκτρο-αραγωγι-
λο,^πια τής χθές. Ή άλλη προσπ α- κάς έγκαταστάσεις είς το τρίτον.
&εϊ νά όραματισθή την αυριον υπό
τό φώς τών σονθηκών τής σήμερον
Κατά την διάρκειαν τοΰ πολέμου
έφηρμόζομεν πάν μέτρον, τό οποίον
«πέφερεν οίκονομίαν. Είς πολλοό-ς
τόπους ή εύημερία ένέκρωσεν αι>
τήν την επιθυμίαν τής οίκονομίας
■Εάν πάρωμεν τό εμπόριον κα! την
βιομηχανίαν έν γένει, ή σημερινή ά- ι
ναλογία —-ατάλης είναι ούχι μικρο-
τέρα τών 50%. Ή κατ' ετος άπώ-
λεια προσπαθείας, είς την μεγά¬
λην Βρετανίαν μόνον, άνέρχεται είς
δύναμιν μεγαλητέραν τών 20 έκα·
τομμυρίων άνθρώπων. Καΰσιμοι δ-
λα;, μέταλλα, ξυλεία, άκόμη δέ καϊ
ζώα καταστρέφονται μέ ξένοιαστον
εγκατάλειψιν. Μερικοί μάλιστα μάς
λέγον ότι ή έξοικονόμησις τών πρώ
των όλών είναι εσφαλμένη ίδέα, δι¬
ότι τα πράγματα ποί» έξοικονομοΰ-
μεν δέν Οά χρειασθούν ίσω; είς τβ
παιδία τών παιδιών μας λόγω τών
ρίζΐκών μεταδολών τάς οποίας τ)ά
Ιχΐβ ϋποστ'ό ή ζωή.
* * *
Μ:ά τέτοια έκϊοχή στηρίζεται
είς ΰ-£ρβολίχάς προνπσθέσεις. Σογ-
κεντρώνει πολλάς ελπίδας τοϋ μέλ·
λοντος /.α! τάς παροοσια'ζε: ώς τε-
τελετμένα γεγονότα. Περ'.γελά τόν
ίσχϋρισμόν ότι ό κότμος θά άναζη-
τήση^έντός ολίγοι τα άναγκαία έ-
φόδΐα είς τόν χώρον τών σήμερον
απορρΐπτομένων. ΚατΐυΘύνεί μέ ε-
^ λαφρότητα την προσοχήν πρός την
% ευχέρειαν μέ την 'όποίαν ή ανθρωπί¬
νη ύπαρξις θά ήμπορή- νά διατηρη-
9η μέ την βοήθειαν τής χημΐκής
σιινθέσεως.
Μάς λέγουν νά άναμένΐύμεν σκν·
Οΐτίκόν καοοτσοάκ άπό πετρέλαιον,
τ«χνητόν ξόλον άπό πράγματα χω-
ρΐς αξίαν σήμερον καί τεχνητήν πέ-
τραν <έξ Γσο^ στερεάν μέ τόν φυσι¬ κόν β-ράχον. Αί έπϊττλώσεις των σπί- τ:ών μας θά κατασκευάζωνται κα¬ τά μέγα μέρος άπό τεχνητόν δέρ- μα καί τεχνητήν μέταξαν. Οάϊεμία 6πάρχε; άμφίΰολία ότι το πεδίον τής χημείας θά παρουσίά- ση καταπληκτικάς προόδους, εάν θεωρήσ(ομεν τό πρόσφατον παρελθόν ώς κριτήρΐον διά τό μέλλον. Προ ολίγων έτών 1.000.000 στρεμμά- των «ίς τάς Ίνδίας άφ:ερώνοντο διά την καλλιέργειαν τής ϊσάτίδος (ά¬ πό την οποίαν παράγεται τό λουλά-, κι). Τώρα τό φιχτικον προϊον π·αρέ- χει μόνον τό 1% τής παγκοσμίου έν άπό έντόμων. Χίλίάϊες είδών πτε- ρωτών Ιντόζΐων κα: σκωλήκων κα- ταστρέοθ'ον έχατοντάΪΊς χιλιάδων στρεμμάτων βάμβα·/.ος, καπνοϋ, όϊ- πρίων, γεωμήλων, καρυδιών, πεπο- προσοχήν μας πρός νέ·ας αλλαχού νίων, άμπελώνων καί έ—εριδοε-.δών. λικών ή κινήσεως. Τουτο όφείλεται κατά μεγ* μέρο; είς τό ότι χρη- σιμοποιοΰμεν μικρόν μέρο; μόνον των τεχν.κών γνώσεων, τών οποίων ειμβ- ,θα ήδη κάτοχοι. Έχ»τοντά8ες χι- % όλων τών καλλιεργούμενον , λιάδων άνθρώπων είναι ανεργο*. πά-1 Άμερ'.κή είδών καταστρέφονται ρ£ τήν Θέλησίν των, λόγω τής π&- ' -- 'ριοδικής έργασίαςτων, των απεργί¬ αν ·*.3ΐ των λοαάουτ. τών δολίων 400.000.000 κατ ετος. ρής ?γ ών καί τών λοα^ουτ, τών πτωχεύτεων κ'αί τών κατατττώσεων τής άγ&ίάς, λόγω άτ-ιχημάτων καΐ άσθενειών δυναμένων νά προλτ,φθοϋν καΐ λόγφ τής έσκεμμένης παρεμπο- Οεηηζηγ οοπΐπουΐββ 30,000,000 $7,500,000) Οο<:ιΐρνίη£ Ρον/οΓβ οοπΙπ!)ΐιίο 40,000,000 (Αοουί $10,000,000) ρΒντηβηι οί ΚΗϊηβΙδηά1 0Ο5Ε8 οί οοοαρ&Ιίοπ. Σομιιαχιχά στοατεΰματα ετοιμαζόμεθα νά έχχενώσονν τό Γερμανικόν ε"δαφος δυνάμει τής τελευταΐςτΤσυΙΙφ^ίας με τα|υ των αντιπροσωπων των Συμμαχων και της Γερμανί άς, δτανΛυνεζητεϊτο ή έφαοάογίι τοΰ σγεδίο,Γ Γών« ιν^συνεζητεΐ ζητήσεως. Είς πολλά σημεΓα ό έ- ρε·ονητής τοϋ εργοστασιον έξεπέρασε την Φύσιν. Συνθετίκά προιόντα ώς ή κοκαίνη Ιχο^ν όλας σχεδόν τάς ά- ρετάς τοΰ φυσΐκοΰ ναρκωτ'.κοΰ κ'αί ( 3λΐγωτέρας έκ τών δηλητηριωδών ιδιοτήτων τού. Τό τεχνητόν ύποκα- τάστατον τής %ον.2Ϊ^τ,ς δέν δημΐοορ- γεΓ Ιξ:ν είς τόν οργανισμόν, είναι εΰΌηνότερον καΐ ^λ-.γώτερον τοξι- κον. Δυνάμεθα νά κατασκευάσωμεν επιπλα άνθ:στάμ«να είς τό πάρ καί είς την φθοράν άπό διάφορα παρά- γωγα τοϋ ξύλο·ο, όπως τό μετάξι, ή κοτταρίνη καί π&λλά ιϊλλα· χρή- σιμα είδη κατασκεοάζονται σήμερον τεχνητώς. Ούδεμία ϋπάρχεΐ άμφΐβο -λία ότι ταχέως θά άντικ'αταστή- 3·ω<ιεν τόν χαλκόν, τόν μόλι>6δον,
τόν ψει>δάργϋρον καί τό άντιμώνιον
μέ «λλα μέταλλβ μή φθειρόμενα δ-
πό τής σκωρίας. Άλλά «αί άν
- πραγματοποϊήσωμεν όλα αύτά καί
πολί» περισσότερα, ούδεμία άπάρχεί
δίΧ'αΐολ&γι'α 5ιά την παραμέλησιν
τής έπα·Λρθώσ«ως τής σημερίνής
τεραστίας σπατάλης, ή όποία παν-
ί; λαμβάνε! ώ
Αύτό δέν σημαίνει ότι εχομεν πα¬
ραμείνη άδρανείς. Πρόσφατθί άνβ-
ετΛα·.ρίας. Μεταξΰ τών πεδίων τα
όποΐα παρέχο^σ! τρομεράς δονιτότη-
τας είναι τό τής άπλοποιήσεω-;. Τα
τ:ρώτ3 άποτελέσματα τής τοιαύτης
προσ-αθ-είας ύπ·ερέ4ησαν ήίη τάς
προσδοκίας: Ό έργάτης, όστις πά^
ρήγεν 100 ζεόγη ύποϊημάτων πρό
δεκατριών έτών, σήμερον παράγει
117 ζεύγη έντός τοΰ αΰτοΰ χρον:κο·ΰ
διαστήματος. Ό έργάτης τής 6ίθ-
μηχανίας ^ύτοκίνήτων παράγει σή-
με,ρον τ?ία αύτοκίνητα έκεί ποϋ
προτήτερα παρήγε μόνον εν*, είς
δέ την βιομηχανίαν τοΰ τσιμέντου
παράγει 158 τόννους, ένω τελευταί¬
ως άκόμη άπέδιδε μό"«ν 100.
"Ενα τράστ φαρμακοποιών περιέ-
κοψε ττ,'ν ποικιλίαν των είδών τού
άπό 20.000 είς 10.000, αύξησιν
τόν κύκλον τών "εργασιών τού κατά
40% κα: την παραγωγήν κατά 70
%. Μία έταΐρεία ξενοδοχείων προ-
έΰη «ΐς τρομεράν ελάττωσιν τών ίκι-
λικών είδών, των σχεδίων ταπήτων,
τών ποιχϊλίών τραπεζομανδήλων
καΐ προσοψίων καί δωδεκάδων άλ-
λων είδών κο:νής χρήσδως. Τό ά-
ποτέλεσματ ΰπήρξβ πρόσθετον κέρ-
δος 100.000 λΐρών κατ' Ιτος περί-
ποι». "Ενας' έργοστασιάρχης τροφί-
μων περιέκοψε την ποικ'.λίαν τών
είδών τού είς τό τ/μ!ΐτυ καί έ$:πλα-
σίασε τάς πωλήσβ-.ς τοο.
Τοιο-το.) είδους γεγονότα έξη-
γοΰν πώς τα ήμε?ομίσθ:α κα! τα
κέρδη ανήρχοντο είς ώρ-.στΐένους 6ι-
ομηχαν:·Λθύς κλάδ<υ;, ένω συγχρό¬ νως αί τιμαί επ!~τον. Άλλ' έκεΐνο «υ δέν πρέπει νά παραΰλέψωμεν είναι ή άλήθεία ότ: αί συνήθεις αύ- -ων. ^ Οί έντομολόγθί μάς λέγουν καθα- ρά ότι τα εντομα είναι καλλίτερον προ-κϊσμένα διά τόν περί υπάρξεως άγώνΐ επί τής γής άπό τό ανθρώ¬ πινον ειδος. Άνανςαλίπτομεν νέα είδη 'ίντόμων κατ' αναλογίαν 6000 κατ' ετος καί κάθε νέον έντομον πρέπε; νά μελετηθή πρίν κα«στή δή ή λέ μηή ρ κα«στή δυνατή ή καταπολέμησίς των. Ή ανάπτυξις των έντόμων αυτών .είναι τρομακτικη· πολλά είδη γεννούν 500.000 ώά διά μίαν καί μόνην έκ- ό άροοραΐος ήμπο τον τόπον . Προ πενήντα χρό- νων τρια κο,ινελια μετεφέρθησαν είς την Αυστραλιαν 40 ετη βραδύτερον 96.000.000 δέρματα κο^νελιών καί •2.500.000 κατεψνγμένα κουνέλια ίπεστραφησαν άτμοπλ&ίκώς είς τήν Ευρώπην. Οί άπόγονοι ενός καΐ μόνοο θη- λυκοΰ ιτκώρου δύνανται νά καταστρέ- ψουν^έντός ένός^ετους ποσότητα· έ- ριου ισην πρός τήν παραγομένην υπό ϊεκατρ-.ών προδάτων. Ή πρόοδος -ού πολιτισμα] είς την Άφρικήν τα πολλά έκ'ατομμύρΐα·. Αί'ξύλ'.ναι οΐκοδομα: καί άλλα κατασκευάσμα- τα καταστρέφοντα-. παντοΰ υπό λ'ει- χήνων, μολονότι ή τεχνική γνώσις δίσειας τής είσαγωγής καλλιτέρων μεθοδων καί μηχανών υπό έκίίνων οίτινες άρνοΰνται νά άπορρίψοον τα πεπ-αλαίωμένα σοστήματα -/.αί έγκβ- ταστάσεΐς. Άλλ' έξ όλων των προδλημβ- των, τα όποία άπαιτοΰν χρόνον καΐ προσοχήν σημερον, τό πρόδλημα τών μεταφορών ένέχει πρωτεύουσαν σπου- δαιοτητα. Διά νά ανταποκριθώμεν είς την ανάπτυξιν τή; αύτοκινή'του μ^χϊνής, όφεί)Λμεν νά άποκτήσω- μεν όδούς είς την ύπαιθρον καί τάς πόλεις, αί οποίαι νά άντέχουν είς έντατικήν χρήσιν χ-ατ)' όλον τό ετος ανεξαρτήτως τής ζέστης, τής ΰ- γρασιας και τοΰ Φύνουί Γο νεον όδικόν σύστημα πρέπει περιλαμβοτ^ τρείς τοΰλάχ'ιστον Ώ ρς χο κ*τηγορίας όδών: Πρώτον, τάς πρωτευούης ή άρτηρ(ακάς ύ ε—: δ πρωτευούης ή άρτηρ(ακάς όδούς- ε—:τα τας δευτερευουσας όδοΰς καί τελος, τάς τοπικάς 'όδού'ς διά μετα- ΏΛΛ.Ύί" ί ΐι" <· *λλ -·^__ *. · * ταοτοχρονον διέλευσιν πρός εκά¬ ν πο"λϋ ά: γαινει πολύ Νέαι λεωφι>:ο( χ-ξ-., < ίιά μέσου τών' χτΙ^'' καί να γ ρ ν3£θο3ν γεωμετρικά 11·,Λη Γ} λο: πρέπε: νά ί^η^ κατασκευασθουν σ,ίηίο8' ίΛι δι αΰτοκίνητα ^|' ρΐ(σή?αγγες διά την 2 ματων; ΠΡΚν. νά ί-, στην διεύθυνσιν τριών—τεσσάρων γραμμων όχημάτων. Πρό; πρόληψιν μιίς άδικίας ος_ αλλα μεταφορ:κά μέσα, λεω- ?ορεια και φορτηγά θά ύποβληθοΰν εις κανονισμούς ώς πρός τάς τι¬ μάς και τα δρομ&λόγΐ'χ, όπως άκρι- 6ως οί σιδηρόδρομοι σήμερον. Ό- λα τα οχήματα πρέπει νά πληρώ- νουν δίκαιον φόρον διά τήν χρήσιν των όδών έφ' ών βιέρχονται.' Καΐ είς τό έγγύς μέλλον ό όδηγός τ)ά καί σημε:ον δό;» εχει πλάτο; 20 'τ,^' έ'έκτασις τήςόϊο]^.,;, τασκεοασθή κατά την -'-'■ χχ. Στοιχίζει -ρ-σΐότ^. ψις εύρέων δρόμων ΐύ σκευήν των. Είς τα σημερινα τχίίυ ή| ικοίθμησεως των πόλεων ί χουν^ταπεζοδρόμιαεΐςϊ^^ αι γεφυραι διά τού; —εζο^ς 5ϋ δυστχιρώσεις πυκνής χ^ ' νΐλκυστήρες καί κλίααν.ίς' «ι σύνδεσιν όίών, τών οποίων πέρκε^ται τής άλλης, ή ί~ σις τών σημείων καΐ φραχι» περιορίζουν τήν θέαν, ή Χ3ΐ, ΐδιαιτέρων όδών δ:ά μ=^ ρρξ τών πόλεων κα: των αίτινες θά ίτιτρίτΜ) είς · χέως ταξείδεΐοντας -ί?ιτ;γη;ΐ| άποφευγουν τήν πυκνην άτ;« κλοφορίβν καί ή θέσ^^ςφ φων σημάτων, κανόνων χά! "ττε^ό όίηγός νά ξ:^ τί νά κάμη είς εκάστην γωνίαν. Τό λεωφορείον πρκόρ!—. πΐίς^) σπουδαίον ρόλον είς τψ κλοφορίαν τοΰ μέλλοντος, ι πρέπε: νά υπαχθή εί; μίαν ην! ασμέντρι υπηρεσίαν όπο ένιαίχ εΰθυνσιν. Αύτό; ό συνϊ-^σμο; τάννι σεων μάς φέρει πρό; μ'αν νέαι ρίοδον. Αί μικρά! πόλε'ς, «ι σκόμεναι μακράν σιοηρώρφ γραμμών θά άποκτ^;·:ο^ν νέαν ι ρειαν διά τής καταΓΓΑε^ής^ όδικοΰ δικτόου. Ταχέως έ«ίβι παρατστώμεν μάρτορεξ τής χρ ποιήσεως αύτοκινήτων *ιν« επ! σιδηροτροχιών άντ! τού άτμοκινήτου τραίνο^· τθ'οποτρ1 θά έπενεχθή οικονομ ά Ιια ήί τικαταστάσεως τή; ατΜ'ΊΒ 'νώ τής μηχ^ή? έσ σεως, ήτις έπιτρέπει συγκοινωνίαν. ΡΙΟΥΌ ν. Γιατί φοροΰμεν Μ#*'>
?οι λέγουν, ότ« τό ;.*?
έντίοπτ',ν, Λλοι είναι τχς
οτ· τό κάμνομεν διά να τ.
μ,στηριώδη ελξ.ν εις
λο- δέ διά νά εξασφα
τα στοίχείβχαί αλλοι, τε
απλήν μανίαν στολι*»*.
Ό Δρ. Κόναντ Ντοϋλ.
τής τής Ψ-·χβλογ.»ς «
τώ?* μίαν νέαν ®φ>*
τόγονο. ίνθρωπο- 1*>?^
τογόνο,ς ένδυμασιας .ω
προ^υλαχθοΰν ατο τη,
τα £ντομα τ.ύ ίσ« 'θΙ
εκείνην την εποχήν. _
Ό άθπος ευρήκεν
·.
Ι
β, Ι
η κ'.νησεις.
Τό
Τό μ;'.γ.*σττ)ρί το ο
σιμοποιοΰν -/.αί τώρα α**^
χροστατείσοϋν τα σ?«γμ* ^ 1
πό τής μ,ίγες, είναι «*Λ£
ίϊίου ε'δους μέ την βνϊ^»' |
όάθωπων
Είς τίρΊΪΝ ^
των άααςών έλαττουτα·,^ Κ
έκτοπιζομένων δια?>νως ^
τοκινήτων, καί δύναται . - ,
βη τήν ^ **» %[
θά άποτελουν <κφ*"*λ^ η ή ^ θά άποτελουν Κατά τό τέλος μοΰντο είς }^ ματα. Κατα το ΐνζι ο . ηλαττώθη είς 600, την % λίου τοΰ 1928 κάτωθεν^β άντα ε.,
«ΕβΧΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ,,- ΚΥΡΙΑΚΗ. »
, 1929.
.^έν-ό.-τασεήθόρυβος, οταν
Ισε τό κανόνι, δταν οί στρατι-
|εαντλημένοι άπό τους χο-
^ήαερας, εγειρανν άνα-
■; δ ΰπολοχαγος Γκαλε έβ-
'ι τή σ/ηνή τού συνοοευο-
τή ηή
τόν ύπϋρέτη τού,
τοψενο στον
ιγ> φορτωμένο στον ώμό
μικρό βοορέλι μέ κονιάκ,
1^ αρχιοαν- νά ψάχναυν κ'
Ιόλόγυρ'α μέσα στό χιόνι, στα
Ιτας έδω κ' έκεϊ, έρευνώντας
[ττκά παντοΰ, μην τυχόν και
Εΰψουν τα ϊχνη κανενός πλη-
ίου. Ό χειμώνος ήταν 6αρύ*
Ι τή χρονιά. Γι'αύτό, επειτα
κϊτε μάχη, ό ύπολοχαγός Γκα-
]?άμβανε πάντοτε νά περισυλ-
Ιτούς πληγωμένους στρατι-
|πΟυ ήσαν θαμμενοι κάτω άπό
Γ-
Ι,οτα δέν μποροΰσε νά έμποδί-
Ιν ύπολοχαγό στήν διάπραξι
}αθή/οντός τού αυτού, ουτε
Ι ουτε στερήσεις, οΰτε κακου-
"'Ενόμιζε κανείς, βλέποντας
ταπάρνησι μέ την οποίαν τό
:, δτι είχε συνάψ'π μυστική
κη μέ την συνείδησί τού, την
επρεπε μέ κάθε τρόπο νά έκ-
ΙθΓσυνάδελφοί τού ήξευραν
Ια τοίς λόγους πού τόν ώθοΰ-
Ιο τό '/,αντ» αύτό και δέν ξα·
ίόντουσαν καθόλου.
[ά μερά, ενας νεαρός ΰπαξι-
ι/ός, ό οποίος είχε προταΐ})]
Ιτον εα'νταγματάρχη τού γιά
ραό τοϋ άνίτυπολοχαγοΰ, τόν
Ιησε μέ περιέργεια γιά νά μά
|ιά ποιό λόγο ε'δεΑχνε τόσο ύ-
|ολι·/ή ποο-θυμία και τόσο έξαι
/.αι έντελώ-ς αύθόρμητο ζή-
(τήν έζπλήρωσι τού καθήκον-
ΟΙ'.
Γ/.αλε χαμογέλασε και τού
Γησε:
■ Έ/αληρώνω άπλούστατα κά'-
Ιχοέος, ενα χρέος ποΰ τό εχω
*^η έδω και μερικούς μή-
Κσασθε ό μόνος πού δέν
αύτη την ίστορία και πρέ-
ί σά; την διηγηθώ.
^ μηνών, υστερ' άπό μιά έ-
«οησι πού ΐΐχαμε κάνΐ] στά
κωματα τής ΣεβαστοΙπόλεως,
'Η Χαιάφα, τής Παλαιστίνης, ή όποία κατά τα τελευταία έκ Παλαιστίνης τηλεγραφήοατα έπυρπολήθη υπο των
Άράβων. "Ανω, Ίουδαϊοι μετανάσται καταφθάνοντες είς την Χαιάφαν.
ιν.τα
, μιά γλυκειά και ξάστε-
'-τα, επιστρέφαμε στό στρα-
αμΐι/ητο^ μέ την φαντασί-
> έρεθισμένη άπό την τρέλί.α
ΐν φρί/.ιι τοϋ πο^μου. "Εξα-
^ς τερνΌυσαμε' μιά χαόά-
1 τυ πρωΐ τής ήιιερας ε-
ι'νΐ1 μιά φοβερή, αί-
μάχη|, ίΐ/Λυσα πλαι
■' υ-τοκωφο θόρυβο, πού ε
ε ·0ρή>ο και παράπονο. Ά-
δ,τι -Θά εκανε" ό καθέ-
Ι δ-ου
εί/ε
οτατΐ]
Ι έναν
νας στή θέσι μου. Κατέβηκα κι'
σργισα νά ■ψάχνω όλόγ'υρα. Τέλος
άνεκάλυψα σέ μίαν ά'κρη ενα Ρώσ-
σο τραυματία, πεσμένο μέ τα μοϋ-
τρα, πού βογγοΰσε φρικτά, Είχε
ρπάση τό πόδι τού δ δυστυχισμέ-
νος! Γΰρω απ' αυτόν εΐχαν μαζέ-
ψη δλους τοΰς νεκροΰς τής μάχης,
κ' ετσι κανείς δέν τόν είχε άντιλη-
φθί|. ΤΗταν βγκαταλελειμμενος ε-
κεϊ, μόνος τον, ερημο;, περιμενον-
τας τόν θάνατον άπό ώρα σέ ώοα.
Τοϋ εδωσα λίγο κονιάκ και, έπειδη
δέν μποροΰσε νά τό πιή, είδοποίη-
σα μερικοις στρατιώτες πού συνήν
τησα παρακάτω, και πήγαν άμε¬
σος και τόν πήραν. "Οταν τόν συ¬
νήντησα άργότερα, ήρχισε νά μοί
φιλάΐ) τα χέοια, μή τ>ρίσ-/ονίας
>όγια νά μοϋ έκφράσι την εύγνο
μοσύν»ι τού. Τι άπόγινε αίττός ό
Ρώσσος; Δέν ξέρω. .. Φαίνεται
4
ιά: Φλώρενς Βάίντωρ (κ. Χάίφετζ), Τζάσκα
κ. -μ___γ·.___- ..„! ληίλη ΤΤήλ. ποιι ολιγου εκ-
Λη. ΓΤ15, ό όδηγός Μποοϋστερ, και Λαίδη Πηλ, προ ολίγο
Λα?Ρΐον —ϋ,,,ν ^ άεροπλάνον έφοδιασμίνον με πακτωνας
Λός "Αντζελες,
δμως πώς οταν εγινε καλά, άντσλ-
λάχθηκε μέ καποιον άπό τούς δι-
κούς μας α'ιχμαλώτους. Τό €εβαιο
είναι δτι δέν ακουσα ποτέ πειά νά
γίνεται λόγος γι' αυτόν. "Ετσι έ-
λησμόν»ισα κ' έγώ τό περιστατικό.
"Οπχος ξέρετε, στόν πόλεμο τέτοια
ΐτράγματα είναι πολύ συντ-,θισμενα
>:αί περνΌϋν άπαρατήρητα σχεδόν.
Έπειτα άπό λίγον καιρό ό στρατη
γός μοϋ έμπαστεύθηκε μίαν αρκετά
σοβαρή αποστόλη. Επρόκειτο νά
μ.τώ στήν πολιορκημένη Σε&αστοΰ-
πολι νΐχτα καΐ νά συλλεξω έκεΐ
πληροφορίας γιά τής προετοιμα-
σίες και τα σχεδια τοΰ έχθροϋ σχε¬
τικώς μέ την όχύοωσι τής πόλεοος.
Δνστυχώς δμως δ'εν κατώρθωσα
νά φέρω είς πέρας παρά μόνον τό
πρώτο ιίέρος τής άποστολής μοί».
Κατώρθωσα ιπράγματι νά περάσω
άπαοατ-ιΐρητο; άπό της Ρωσσικέ:
έμπροσθοφυλακές^ και νά μπώ στό
έχθρικό Ι'δαφος, άλϊά την αλλη μέ
ρα μέ άνεγνώρισαν, μέ συνέλαβον
ώς κατάσκοπο και μέ παρουσίασαν
στόν στρατηγό των Ρωσσικών
στρατεψάτων. "Ηξ&ρα καλά την
τΰχη πού μέ περίμενε. Θά μέ τού-
φέκιζαν! Ή ίδέα δτι έ'πειτα άπο
λίγα λεπτά θά ήμουν νεκρός, μέ
παρέλυε ολόκληρον, μοϋ έκμηδένιζε
τελείως τό ήθικό μου. Ό πρϊγκιψ
Μεσικώφ, ό Ρώσσος άρχιστράτη-
γος, μέ άπήλπισε άμέσως. Στήν άρ-
χή π.οοσπάθηβε νά μοϋ άποσπάσ»]
διάφορε; πληροφορίας σχετικώς με
τάς δυνάμεις και τα πυρομαχικά
ποϋ διαδ'εταμε, καθώς και γιά τό
ήθικό των στρατιωτών μας. Είναι
περιττόν νά σάς πώ δτι ήρνήθην
κατηγορηματικά νά μιλήσω. Τότε
ό πρΐγκιψ, δλέποντας δτι εχανε α-
δικα τόν καιαόν τού, μοϋ εΐττε ψι-
Δέν έπιμένω. .. Είναι φανε¬
ρόν δτι άποφεύγετε νά προδώση-
τε τα μυστικά τοΰ στρατοΰ σας.
Λαμπραί
Κ' έπρόσθεσε χο^ογελώντας:
— Λυπαϋμαι πολύ ποΰ έτόλμτι-
σα νά σάς ρωτήσω τέτοια πραγ-
ματα...
Κ' επειτα άπό λίγα λεπτά σνω-
πης, ηρώτησε:
— Δέν μοΰ λέτε, σάς παρακαλω,
τί ·θά κάνατε σεΐς άν συλλαμβάνατε
ίνα Ρώσσο κατάσκοπο;
Ή ερώτησις οτ&τή μ' εφερνε όϊ
δίλημμα. Εν τβύτοις οέν έδίστασα
καθόλου και τοΰ άπήντΓΐσα μέ θάρ-
ςος:
ς:
.__©ά τόν τουφβκίζαμε άμεσως'
Ή απάντησις μοί· φαίνεται δτι
εκανε μεγαλείτερη έντΰπχοσι στόν
οτρατηγό άπ' δσο δκανε σέ-μένα ·»Ί
ερώτησις τοΰ.
-— Ή ιδία τύχη «κκπόν περιμέ"
νει και σά;! έψιθυρισε.
Και επειτα μέ ηρώτησε:
— "Εχετε τίποτε νά ζιντήσητε
— "Οχι, στρατηγέ μου!
— Μπορεΐτε νά γράψητε άλεύ-
θερα στήν οίκογένειά σας, στούς
φίλσυς σας. Σάς ύπόσχομαι δτι
&ά φροντίσω νά σταλοΰν στόν προ
ορισμό τους τά'γράμματά σας. .
Σ£ λίγο Α άνάκρισις έτελείωσε
>·αί ή διαταγήν της έκτελέσείος εΐχί
δοΰη. Ό φρουρός τοϋ στρατηγοΐ
μί ωδήγησε άμέσω; σέ μιά σκηνή
γιά νά περάσω έκεΐ την τελευταία
μου νύκτα. "Οταν μπτμα στην σκ^-
νή, ΐΐδα μέσα ενα στρατιώτη, τόν
οποίον είχα συναντήση πρό μιάς
ώρας. Ό στρατιώτης αύτός άπό
τή <ΐτιγμή ποϋ εμπήκα στή σκηνή, δέν ξεκόλλησε τα μάτια τού άπό πάνω μου. Φαίνεται δτι τοΰ εκανα έξαιρετικί) έντύπωσι. Κάθε μελλο- θάνατος άίλως τε παρουσιάζει εν¬ διαφέρον πάντοτε. Σιγά - σιγά δ μως κατάλαβα δτι ό στρατιώτην αύτός δέν μέ κυττοΰσε απλώς καί μόνον άπό π&ριέργεια. Κάτι αλλο ουνέβαινε.. · Είναι περιττόν νά σάς διηγηθω την νύκτα ποΰ έπερασα. Μπορεΐτδ νά φαντασθητε μόνοι σας, ύπο-θε·· τω, την φρικτή άγωνία ενός άν· θρώπου, ό οποίος μετρα τής ώρες τής ζωής τού, περιμένοντας τό^ θάνατον. . ' °Ολη την τρομερή έκείνη νύκτα την περασα καπνίζοντας. Κάπνι» ζα, χωρίς νά σκέπτωμαι, %»οιώθον>.
τας τό πνεΰμά μου άποναρκωμένο
και έκμηδενισμένο. "Εξαφνα, μέ·
σα στό πυκνό σκοτάδι της νύκτας^
άκουσα Ινα θόρυβο πίσω μου.. ^
Σΐράφτΐ-ία καΐ διέκρινα καίτοι Οί
σκιά ποϋ είχε γλυστρήση μέσα στή
σκηνή άπό μιά τρύπα, την οποίαν
είχε ανοίξη άπ' εξω... Ή σκια
αύτη ήταν ενας ανθρωπος, ενας
στρατιώτης. Μοΰ έ'ρριξε ίνα μαν->
δύαν στούς ώμοι·ς μου μοΰ εδωσή
νά φορέσω ενα Ρωσσικό πιλήκιο
και χωοις καλά καλά ν' άντιληψθάι
τί συνέβαινί, μέ τράβηξε άπό τς
χέρι άμίλητος, και ιι' εβγαλε έ'ξο*,
άπό την ιδία τρύπα, άπό την οποίος
είχε μπϊί.
Δυό ώρες άργότερα θριι
στό Γαλλικό στρατόπεδο!
Θέλετε τώρα νά μάθετε ποίος η·
ταν αύτός στοΰ μ' εσωσε; Ό πλη·
γωμένος Ρώσσος, τόν οποίον εΐχο^
βρή άναίσθητο σχεδόν μέσα στΐιν
χαράδρα και τοϋ όποίου εΐχα σώ»
ση την ζωήν!
Αύτός ήταν ό Ρώσσος στρατιο'ν.
της ποΰ μέ κυττοΰσε τόσοΝτερίεργα
άφ' ότου μπηκα μέσα στήι σκηνή.
Μέ εγνώρισε άμέσο;, ένφ έγώ εέ«
χά λησμονήση την φυσιογνωμί<< τού, και μοΰ έξασφάλισε τή φύγη χωρίς κάν νά μοΰ πή τίποτα! αΟψ πως θλέπετε, έπλήρωνε τό χρέο; τού, ένω άπό την στιγμήν εκείνην έγώ άνελάμβανα την έκπλήρωσι ενός αλλου άκόμη πειό μεγάλο1 χρεους... Να γιατΐ, επειτα άπό κοίθε μά* χη, πρόσθεσε τελειώνοντας την δι« ήγησί ντου ό ύπολοχαγός Γκαλέ, ψάχνω παντοΰ μην τυχόν εΰρω κα« νέναν πληγωμένο γιά νά τόν 6οη- θήσω. Καλόν άντί κα>.οΰ, θλέπετε».
Τ
Ώς φαίνεται την πείραξα πολύ,
Γιατί άφο ΰτής ζήτησα ςριλί,
—ΕΙμαι νεκρά γιά σένα, μουπε πλέον^
μέ θυμόν'
—Είσαι νεκρή' Δόσμου λοοον τόν
τελειτταϊον άσπασμόν'
Γ. Κ. ΣΤΡΑΤΗΓΗΣ
'Εκλεκτά βιδλία εχει μόνον τό
λλ το3 «'ΕΘνικοϋ Κή-
Ό κάπταιν Φράγκ Χόουξ, είς τούς άεροπορ»κούς άγώνα; τοΰ Κλή6ελαν%
, 1929.
.^έν-ό.-τασεήθόρυβος, οταν
Ισε τό κανόνι, δταν οί στρατι-
|εαντλημένοι άπό τους χο-
^ήαερας, εγειρανν άνα-
■; δ ΰπολοχαγος Γκαλε έβ-
'ι τή σ/ηνή τού συνοοευο-
τή ηή
τόν ύπϋρέτη τού,
τοψενο στον
ιγ> φορτωμένο στον ώμό
μικρό βοορέλι μέ κονιάκ,
1^ αρχιοαν- νά ψάχναυν κ'
Ιόλόγυρ'α μέσα στό χιόνι, στα
Ιτας έδω κ' έκεϊ, έρευνώντας
[ττκά παντοΰ, μην τυχόν και
Εΰψουν τα ϊχνη κανενός πλη-
ίου. Ό χειμώνος ήταν 6αρύ*
Ι τή χρονιά. Γι'αύτό, επειτα
κϊτε μάχη, ό ύπολοχαγός Γκα-
]?άμβανε πάντοτε νά περισυλ-
Ιτούς πληγωμένους στρατι-
|πΟυ ήσαν θαμμενοι κάτω άπό
Γ-
Ι,οτα δέν μποροΰσε νά έμποδί-
Ιν ύπολοχαγό στήν διάπραξι
}αθή/οντός τού αυτού, ουτε
Ι ουτε στερήσεις, οΰτε κακου-
"'Ενόμιζε κανείς, βλέποντας
ταπάρνησι μέ την οποίαν τό
:, δτι είχε συνάψ'π μυστική
κη μέ την συνείδησί τού, την
επρεπε μέ κάθε τρόπο νά έκ-
ΙθΓσυνάδελφοί τού ήξευραν
Ια τοίς λόγους πού τόν ώθοΰ-
Ιο τό '/,αντ» αύτό και δέν ξα·
ίόντουσαν καθόλου.
[ά μερά, ενας νεαρός ΰπαξι-
ι/ός, ό οποίος είχε προταΐ})]
Ιτον εα'νταγματάρχη τού γιά
ραό τοϋ άνίτυπολοχαγοΰ, τόν
Ιησε μέ περιέργεια γιά νά μά
|ιά ποιό λόγο ε'δεΑχνε τόσο ύ-
|ολι·/ή ποο-θυμία και τόσο έξαι
/.αι έντελώ-ς αύθόρμητο ζή-
(τήν έζπλήρωσι τού καθήκον-
ΟΙ'.
Γ/.αλε χαμογέλασε και τού
Γησε:
■ Έ/αληρώνω άπλούστατα κά'-
Ιχοέος, ενα χρέος ποΰ τό εχω
*^η έδω και μερικούς μή-
Κσασθε ό μόνος πού δέν
αύτη την ίστορία και πρέ-
ί σά; την διηγηθώ.
^ μηνών, υστερ' άπό μιά έ-
«οησι πού ΐΐχαμε κάνΐ] στά
κωματα τής ΣεβαστοΙπόλεως,
'Η Χαιάφα, τής Παλαιστίνης, ή όποία κατά τα τελευταία έκ Παλαιστίνης τηλεγραφήοατα έπυρπολήθη υπο των
Άράβων. "Ανω, Ίουδαϊοι μετανάσται καταφθάνοντες είς την Χαιάφαν.
ιν.τα
, μιά γλυκειά και ξάστε-
'-τα, επιστρέφαμε στό στρα-
αμΐι/ητο^ μέ την φαντασί-
> έρεθισμένη άπό την τρέλί.α
ΐν φρί/.ιι τοϋ πο^μου. "Εξα-
^ς τερνΌυσαμε' μιά χαόά-
1 τυ πρωΐ τής ήιιερας ε-
ι'νΐ1 μιά φοβερή, αί-
μάχη|, ίΐ/Λυσα πλαι
■' υ-τοκωφο θόρυβο, πού ε
ε ·0ρή>ο και παράπονο. Ά-
δ,τι -Θά εκανε" ό καθέ-
Ι δ-ου
εί/ε
οτατΐ]
Ι έναν
νας στή θέσι μου. Κατέβηκα κι'
σργισα νά ■ψάχνω όλόγ'υρα. Τέλος
άνεκάλυψα σέ μίαν ά'κρη ενα Ρώσ-
σο τραυματία, πεσμένο μέ τα μοϋ-
τρα, πού βογγοΰσε φρικτά, Είχε
ρπάση τό πόδι τού δ δυστυχισμέ-
νος! Γΰρω απ' αυτόν εΐχαν μαζέ-
ψη δλους τοΰς νεκροΰς τής μάχης,
κ' ετσι κανείς δέν τόν είχε άντιλη-
φθί|. ΤΗταν βγκαταλελειμμενος ε-
κεϊ, μόνος τον, ερημο;, περιμενον-
τας τόν θάνατον άπό ώρα σέ ώοα.
Τοϋ εδωσα λίγο κονιάκ και, έπειδη
δέν μποροΰσε νά τό πιή, είδοποίη-
σα μερικοις στρατιώτες πού συνήν
τησα παρακάτω, και πήγαν άμε¬
σος και τόν πήραν. "Οταν τόν συ¬
νήντησα άργότερα, ήρχισε νά μοί
φιλάΐ) τα χέοια, μή τ>ρίσ-/ονίας
>όγια νά μοϋ έκφράσι την εύγνο
μοσύν»ι τού. Τι άπόγινε αίττός ό
Ρώσσος; Δέν ξέρω. .. Φαίνεται
4
ιά: Φλώρενς Βάίντωρ (κ. Χάίφετζ), Τζάσκα
κ. -μ___γ·.___- ..„! ληίλη ΤΤήλ. ποιι ολιγου εκ-
Λη. ΓΤ15, ό όδηγός Μποοϋστερ, και Λαίδη Πηλ, προ ολίγο
Λα?Ρΐον —ϋ,,,ν ^ άεροπλάνον έφοδιασμίνον με πακτωνας
Λός "Αντζελες,
δμως πώς οταν εγινε καλά, άντσλ-
λάχθηκε μέ καποιον άπό τούς δι-
κούς μας α'ιχμαλώτους. Τό €εβαιο
είναι δτι δέν ακουσα ποτέ πειά νά
γίνεται λόγος γι' αυτόν. "Ετσι έ-
λησμόν»ισα κ' έγώ τό περιστατικό.
"Οπχος ξέρετε, στόν πόλεμο τέτοια
ΐτράγματα είναι πολύ συντ-,θισμενα
>:αί περνΌϋν άπαρατήρητα σχεδόν.
Έπειτα άπό λίγον καιρό ό στρατη
γός μοϋ έμπαστεύθηκε μίαν αρκετά
σοβαρή αποστόλη. Επρόκειτο νά
μ.τώ στήν πολιορκημένη Σε&αστοΰ-
πολι νΐχτα καΐ νά συλλεξω έκεΐ
πληροφορίας γιά τής προετοιμα-
σίες και τα σχεδια τοΰ έχθροϋ σχε¬
τικώς μέ την όχύοωσι τής πόλεοος.
Δνστυχώς δμως δ'εν κατώρθωσα
νά φέρω είς πέρας παρά μόνον τό
πρώτο ιίέρος τής άποστολής μοί».
Κατώρθωσα ιπράγματι νά περάσω
άπαοατ-ιΐρητο; άπό της Ρωσσικέ:
έμπροσθοφυλακές^ και νά μπώ στό
έχθρικό Ι'δαφος, άλϊά την αλλη μέ
ρα μέ άνεγνώρισαν, μέ συνέλαβον
ώς κατάσκοπο και μέ παρουσίασαν
στόν στρατηγό των Ρωσσικών
στρατεψάτων. "Ηξ&ρα καλά την
τΰχη πού μέ περίμενε. Θά μέ τού-
φέκιζαν! Ή ίδέα δτι έ'πειτα άπο
λίγα λεπτά θά ήμουν νεκρός, μέ
παρέλυε ολόκληρον, μοϋ έκμηδένιζε
τελείως τό ήθικό μου. Ό πρϊγκιψ
Μεσικώφ, ό Ρώσσος άρχιστράτη-
γος, μέ άπήλπισε άμέσως. Στήν άρ-
χή π.οοσπάθηβε νά μοϋ άποσπάσ»]
διάφορε; πληροφορίας σχετικώς με
τάς δυνάμεις και τα πυρομαχικά
ποϋ διαδ'εταμε, καθώς και γιά τό
ήθικό των στρατιωτών μας. Είναι
περιττόν νά σάς πώ δτι ήρνήθην
κατηγορηματικά νά μιλήσω. Τότε
ό πρΐγκιψ, δλέποντας δτι εχανε α-
δικα τόν καιαόν τού, μοϋ εΐττε ψι-
Δέν έπιμένω. .. Είναι φανε¬
ρόν δτι άποφεύγετε νά προδώση-
τε τα μυστικά τοΰ στρατοΰ σας.
Λαμπραί
Κ' έπρόσθεσε χο^ογελώντας:
— Λυπαϋμαι πολύ ποΰ έτόλμτι-
σα νά σάς ρωτήσω τέτοια πραγ-
ματα...
Κ' επειτα άπό λίγα λεπτά σνω-
πης, ηρώτησε:
— Δέν μοΰ λέτε, σάς παρακαλω,
τί ·θά κάνατε σεΐς άν συλλαμβάνατε
ίνα Ρώσσο κατάσκοπο;
Ή ερώτησις οτ&τή μ' εφερνε όϊ
δίλημμα. Εν τβύτοις οέν έδίστασα
καθόλου και τοΰ άπήντΓΐσα μέ θάρ-
ςος:
ς:
.__©ά τόν τουφβκίζαμε άμεσως'
Ή απάντησις μοί· φαίνεται δτι
εκανε μεγαλείτερη έντΰπχοσι στόν
οτρατηγό άπ' δσο δκανε σέ-μένα ·»Ί
ερώτησις τοΰ.
-— Ή ιδία τύχη «κκπόν περιμέ"
νει και σά;! έψιθυρισε.
Και επειτα μέ ηρώτησε:
— "Εχετε τίποτε νά ζιντήσητε
— "Οχι, στρατηγέ μου!
— Μπορεΐτε νά γράψητε άλεύ-
θερα στήν οίκογένειά σας, στούς
φίλσυς σας. Σάς ύπόσχομαι δτι
&ά φροντίσω νά σταλοΰν στόν προ
ορισμό τους τά'γράμματά σας. .
Σ£ λίγο Α άνάκρισις έτελείωσε
>·αί ή διαταγήν της έκτελέσείος εΐχί
δοΰη. Ό φρουρός τοϋ στρατηγοΐ
μί ωδήγησε άμέσω; σέ μιά σκηνή
γιά νά περάσω έκεΐ την τελευταία
μου νύκτα. "Οταν μπτμα στην σκ^-
νή, ΐΐδα μέσα ενα στρατιώτη, τόν
οποίον είχα συναντήση πρό μιάς
ώρας. Ό στρατιώτης αύτός άπό
τή <ΐτιγμή ποϋ εμπήκα στή σκηνή, δέν ξεκόλλησε τα μάτια τού άπό πάνω μου. Φαίνεται δτι τοΰ εκανα έξαιρετικί) έντύπωσι. Κάθε μελλο- θάνατος άίλως τε παρουσιάζει εν¬ διαφέρον πάντοτε. Σιγά - σιγά δ μως κατάλαβα δτι ό στρατιώτην αύτός δέν μέ κυττοΰσε απλώς καί μόνον άπό π&ριέργεια. Κάτι αλλο ουνέβαινε.. · Είναι περιττόν νά σάς διηγηθω την νύκτα ποΰ έπερασα. Μπορεΐτδ νά φαντασθητε μόνοι σας, ύπο-θε·· τω, την φρικτή άγωνία ενός άν· θρώπου, ό οποίος μετρα τής ώρες τής ζωής τού, περιμένοντας τό^ θάνατον. . ' °Ολη την τρομερή έκείνη νύκτα την περασα καπνίζοντας. Κάπνι» ζα, χωρίς νά σκέπτωμαι, %»οιώθον>.
τας τό πνεΰμά μου άποναρκωμένο
και έκμηδενισμένο. "Εξαφνα, μέ·
σα στό πυκνό σκοτάδι της νύκτας^
άκουσα Ινα θόρυβο πίσω μου.. ^
Σΐράφτΐ-ία καΐ διέκρινα καίτοι Οί
σκιά ποϋ είχε γλυστρήση μέσα στή
σκηνή άπό μιά τρύπα, την οποίαν
είχε ανοίξη άπ' εξω... Ή σκια
αύτη ήταν ενας ανθρωπος, ενας
στρατιώτης. Μοΰ έ'ρριξε ίνα μαν->
δύαν στούς ώμοι·ς μου μοΰ εδωσή
νά φορέσω ενα Ρωσσικό πιλήκιο
και χωοις καλά καλά ν' άντιληψθάι
τί συνέβαινί, μέ τράβηξε άπό τς
χέρι άμίλητος, και ιι' εβγαλε έ'ξο*,
άπό την ιδία τρύπα, άπό την οποίος
είχε μπϊί.
Δυό ώρες άργότερα θριι
στό Γαλλικό στρατόπεδο!
Θέλετε τώρα νά μάθετε ποίος η·
ταν αύτός στοΰ μ' εσωσε; Ό πλη·
γωμένος Ρώσσος, τόν οποίον εΐχο^
βρή άναίσθητο σχεδόν μέσα στΐιν
χαράδρα και τοϋ όποίου εΐχα σώ»
ση την ζωήν!
Αύτός ήταν ό Ρώσσος στρατιο'ν.
της ποΰ μέ κυττοΰσε τόσοΝτερίεργα
άφ' ότου μπηκα μέσα στήι σκηνή.
Μέ εγνώρισε άμέσο;, ένφ έγώ εέ«
χά λησμονήση την φυσιογνωμί<< τού, και μοΰ έξασφάλισε τή φύγη χωρίς κάν νά μοΰ πή τίποτα! αΟψ πως θλέπετε, έπλήρωνε τό χρέο; τού, ένω άπό την στιγμήν εκείνην έγώ άνελάμβανα την έκπλήρωσι ενός αλλου άκόμη πειό μεγάλο1 χρεους... Να γιατΐ, επειτα άπό κοίθε μά* χη, πρόσθεσε τελειώνοντας την δι« ήγησί ντου ό ύπολοχαγός Γκαλέ, ψάχνω παντοΰ μην τυχόν εΰρω κα« νέναν πληγωμένο γιά νά τόν 6οη- θήσω. Καλόν άντί κα>.οΰ, θλέπετε».
Τ
Ώς φαίνεται την πείραξα πολύ,
Γιατί άφο ΰτής ζήτησα ςριλί,
—ΕΙμαι νεκρά γιά σένα, μουπε πλέον^
μέ θυμόν'
—Είσαι νεκρή' Δόσμου λοοον τόν
τελειτταϊον άσπασμόν'
Γ. Κ. ΣΤΡΑΤΗΓΗΣ
'Εκλεκτά βιδλία εχει μόνον τό
λλ το3 «'ΕΘνικοϋ Κή-
Ό κάπταιν Φράγκ Χόουξ, είς τούς άεροπορ»κούς άγώνα; τοΰ Κλή6ελαν%
ί
,ΕΘΝΙΚΟΣ ΓΡ™°-
, ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΝ 1929
ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΘΗΝΩΝ
ΙΔΡΥΘΕΙΣΑ ΤΩ 1893 ΕΔΡΑ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΕΤΟΧΙΚΟΝ
ΚΑΙ ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΟΝ
ΔΡ. 317,400,000
ΟΛΙΚΑΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ
ΔΡΑΧΜΑΙ
3,2ΟΟ,ΟΟΟ ΟΟΟ
ΑΘΗΝΑΙ
ΑΘΗΝΑΙ (Παγχράτι)
ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Κοήτης)
ΑΓΡΙΝΙΟΝ
ΑΙΤΙΟΝ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΓΣ
ΑΛΙΒΕΡΙΟΝ
ΑΜΑΛΙΑΣ
ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ
ΑΜΦΙΣΣΑ
ΑΜΥΝΤΑΙΟΝ
ΑΡΓΟΣ
ΑΡΓθ2ΤΟΛΙΟχ.
ΑΡΤΑ
ΑΣΤΑΚΟΣ
ΑΤΑΛΑΝΤΗ
ΒΕΡΡΟΙΑ
ΒΟΛΟΣ
ΒΥΤΙΝΑ
ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΟΙ
ΓΡΕΒΕΝΑ
ΓΥθΕΙΟΝ
ΔΑΔΙΟΝ
ΔΕΡΒΕΝΙΟΝ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ
ΔΙΔΥΜΟΤΕΓΧΟΝ
ΔΡΑΜΑ
ΔΟΜΟΚΟΣ
ΕΔΕΣΣΑ
ΕΛΑΣΣΩΝ
ΖΑΚΥΝΘΟΣ
ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ
3ΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΘΗΒΑΙ
ΘΗΡΑ
ΙΘΑΚΗ
ΙΣΤΙΑΙΑ (Ξηροχώοι)
ΙΩΑΝΝΙΝΑ
ΚΑΒΑΛΛΑ
ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
ΚΑΛΑΜΑΙ
ΚΑΡΛΟΒΑΣΙ
ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΝ
ΚΑΡΥΣΤΟΣ
ΚΑΣΤΟΡΙΑ
ΚΑΣΤΡΙ (Κννουρίας)
ΚΑΣΤΡΟΝ (Λήμνου)
ΚΕΡΚΥΡΑ
ΚΙΑΤΟΝ
ΚΟΖΑΝΗ
ΚΌΜΟΤΙΝΗ
ΚΟΡΙΝΘΟΣ
ΚΥΜΗ
ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ
ΛΑΜΙΑ
ΛΑΡΙΣΣΑ
ΛΕΒΑΔΕΙΑ
ΛΕΥΚΑΣ
ΛΕΩΝ ΙΔΙΟΝ
ΛΙΜΝΗ (Εύβοίβ;)
ΜΑΖΕ-ΙΚΑ
ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΛΟΓΠΟΝ
ΜΟΛΑΟΙ
ΜΥΤΙΛΗΝΗ
ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
ΝΑΥΠΛΙΟΝ
ΝΕΜΕΑ
ΝΙΓΡΓΓΑ
3ΑΝΘΗ
ΕΥΛΟΚΑΣΤΡΟΝ
ΠΑΤΡΑΙ
ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ
ΠΟΤΑΜΟΣ (Κυθήοβν)
ΠΡΕΒΕΖΑ
ΠΥΛΟΣ
ΠΥΡΓΟΣ
ΡΕΘΥΜΝΟΣ
ΣΑΜΟΣ (Βα*ύ)
ΣΕΡΡΑΙ
ΣΚΑΛΑ (Λακεδαίμσνος)
ΣΟΥΦΛΙΟΝ
ΣΠΑΡΤΗ
ΣΥΡΟΣ
ΤΡΙΚΑΛΛΑ
ΤΡΙ ΠΟΛΙΣ
ΤΣΟΤΥΛΙΟΝ
ΤΥΡΝΑΒ02
ΥΔΡΑ
ΦΙΛΙΑΤΡΑ
ΦΛΩΡΙΝΑ
ΧΑΛΚΙΣ
ΧΑΝΙΑ
ΧΙΟΣ
ΕΝ ΑΓΓΛΙΑ:
ΛΟΝΔΙΝΟΝ
ΕΝ ΑΙΓΥΠΤΩ:
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ
ΚΑΙΡΟΝ
ΠΟΡΤ ΣΑ-Ϊ-Δ
ΕΝ ΚΥΠΡΑ:
ΛΕΜΕΣΣΟΣ
ΛΕΥΚΩΣΙΑ
Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΘΗΝΩΝ ΕΧΕΙ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΙΑΝΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑΝ
ΚΑΤΑΘΕΣΕ11Ι ΕΙΣ ΔΡΑΧΜΑΣ
προθεσμίαν β έτών
» 4
Έν δψει, ζτοε είς πρώτην ζήτησιν..........
δεκαπενθήμερον προειδοποίησιν.......
προθεβμία β μηνών..................
» 1 εΤτονς .................. ίβ ί4 * » » 1Ο έτών...........
ΑΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ! ΦΟΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΡΤΟΣΗΜΟΝ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ
»**
Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΘΗΝΩΝ
* *
δέχεται ωσαύτως καταβέσεβς έν δψε& καΐ 4«ι «ροθββμία είς Δολλάρεα Αίρας Αγγλίας, φράγκα ΓαλλεκΑ *«*
λικας Αιρέττας, άποδοτέοχς είς τί» Εδιον νομιβμα είς το 6«οΕ όν έγινεν ή κατάθεσις, {>—ο τοί>ς καλλιτέρους δροος.
ΑΓΓΙίΙΑΤΕΟ ΙΝ8ΤΙ1ΊΙΤΙ0Ν8 ΙΝ ΤΗ Ε υΝΙΤΕΟ 8ΤΑΤΕ3
ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΘΗΝΩΝ ΤΡΩΣΤ ΚΟΜΠΑΝΥ
ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΑ ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ
ΘΕΟΔΟΡΟΣ Ι. ΗΛΙΑΣΚΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑΙ ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΑ ΦΙ.ΟΟαΟΟΟ. ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΝ ΑΝ& Τ&Ν $7.500.000.
ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙ ΒΙΒΛΙΑΡΙΟΥ είς τό Οοπιρουηά ΙπίεΓβδΙ ϋβραΓΐΐΐιβηΙ είς Δολλάρια πρός 4%%
ΚΑΤΑΘΕ_ΕΪΣ ΕΝ ΟΨΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ νπό τού; καλλιτέρους δρους.
ΤΡΕΧΟΥΜΕΝΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ (€ηβ€Κίηβ ΑοοουηΙδ).
ΕΠΙΤΑΓΑΙ ΚΑΙ ΕΝΤΟΛΑΙ είς Δολλάρια, πληρωτέαι έν Ελλάδι είς αύτοΰσιον Αμερικανικόν νόμκτμα.
ΣΠΕΣΙΑΛ ΤΣΕΚΣ είς Δολλάρια ελευθέρας άγοράς καί είς Δραχμάς
ΠΙΣΤΩΤΙΚΑΙ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ (ίεΙΙβΓδ οί €Γ6(ϋΙ) ΝΕΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ.
ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΠΩΛΗΣΙΣ ΧΡΕΩΓΡΑΦΩΝ.
ΒΑΝΚ ΟΡ ΑΤΗΕΝδ ΤΒυδΤ 00.
205 ΗΕβτ 33ΚΙ> 3ΤΗΕΕΤ ΝΕΜ ΥΟΗΚ. Ν;
ΤΗΛΕΦ2ΝΑ: ΟΗΙΟΚΕΒΙΝΟ 6271 . β
ΑΤΉΕΝ3 ΒΑΝΚΕΡδ' ΟΟΚΡΟΚΑΤΙΟΝ
19 ΚΝΕΕίΑΝΟ 8ΤΒΕΕΤ. Β03Τ0Ν. ΗΑ88.
Τεΐερΐιοηε: ΗαηοοοΐΕ-0676 &ηά 067*
,ΕΘΝΙΚΟΣ ΓΡ™°-
, ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΝ 1929
ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΘΗΝΩΝ
ΙΔΡΥΘΕΙΣΑ ΤΩ 1893 ΕΔΡΑ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΕΤΟΧΙΚΟΝ
ΚΑΙ ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΟΝ
ΔΡ. 317,400,000
ΟΛΙΚΑΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ
ΔΡΑΧΜΑΙ
3,2ΟΟ,ΟΟΟ ΟΟΟ
ΑΘΗΝΑΙ
ΑΘΗΝΑΙ (Παγχράτι)
ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Κοήτης)
ΑΓΡΙΝΙΟΝ
ΑΙΤΙΟΝ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΓΣ
ΑΛΙΒΕΡΙΟΝ
ΑΜΑΛΙΑΣ
ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ
ΑΜΦΙΣΣΑ
ΑΜΥΝΤΑΙΟΝ
ΑΡΓΟΣ
ΑΡΓθ2ΤΟΛΙΟχ.
ΑΡΤΑ
ΑΣΤΑΚΟΣ
ΑΤΑΛΑΝΤΗ
ΒΕΡΡΟΙΑ
ΒΟΛΟΣ
ΒΥΤΙΝΑ
ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΟΙ
ΓΡΕΒΕΝΑ
ΓΥθΕΙΟΝ
ΔΑΔΙΟΝ
ΔΕΡΒΕΝΙΟΝ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ
ΔΙΔΥΜΟΤΕΓΧΟΝ
ΔΡΑΜΑ
ΔΟΜΟΚΟΣ
ΕΔΕΣΣΑ
ΕΛΑΣΣΩΝ
ΖΑΚΥΝΘΟΣ
ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ
3ΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΘΗΒΑΙ
ΘΗΡΑ
ΙΘΑΚΗ
ΙΣΤΙΑΙΑ (Ξηροχώοι)
ΙΩΑΝΝΙΝΑ
ΚΑΒΑΛΛΑ
ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
ΚΑΛΑΜΑΙ
ΚΑΡΛΟΒΑΣΙ
ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΝ
ΚΑΡΥΣΤΟΣ
ΚΑΣΤΟΡΙΑ
ΚΑΣΤΡΙ (Κννουρίας)
ΚΑΣΤΡΟΝ (Λήμνου)
ΚΕΡΚΥΡΑ
ΚΙΑΤΟΝ
ΚΟΖΑΝΗ
ΚΌΜΟΤΙΝΗ
ΚΟΡΙΝΘΟΣ
ΚΥΜΗ
ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ
ΛΑΜΙΑ
ΛΑΡΙΣΣΑ
ΛΕΒΑΔΕΙΑ
ΛΕΥΚΑΣ
ΛΕΩΝ ΙΔΙΟΝ
ΛΙΜΝΗ (Εύβοίβ;)
ΜΑΖΕ-ΙΚΑ
ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΛΟΓΠΟΝ
ΜΟΛΑΟΙ
ΜΥΤΙΛΗΝΗ
ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
ΝΑΥΠΛΙΟΝ
ΝΕΜΕΑ
ΝΙΓΡΓΓΑ
3ΑΝΘΗ
ΕΥΛΟΚΑΣΤΡΟΝ
ΠΑΤΡΑΙ
ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ
ΠΟΤΑΜΟΣ (Κυθήοβν)
ΠΡΕΒΕΖΑ
ΠΥΛΟΣ
ΠΥΡΓΟΣ
ΡΕΘΥΜΝΟΣ
ΣΑΜΟΣ (Βα*ύ)
ΣΕΡΡΑΙ
ΣΚΑΛΑ (Λακεδαίμσνος)
ΣΟΥΦΛΙΟΝ
ΣΠΑΡΤΗ
ΣΥΡΟΣ
ΤΡΙΚΑΛΛΑ
ΤΡΙ ΠΟΛΙΣ
ΤΣΟΤΥΛΙΟΝ
ΤΥΡΝΑΒ02
ΥΔΡΑ
ΦΙΛΙΑΤΡΑ
ΦΛΩΡΙΝΑ
ΧΑΛΚΙΣ
ΧΑΝΙΑ
ΧΙΟΣ
ΕΝ ΑΓΓΛΙΑ:
ΛΟΝΔΙΝΟΝ
ΕΝ ΑΙΓΥΠΤΩ:
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ
ΚΑΙΡΟΝ
ΠΟΡΤ ΣΑ-Ϊ-Δ
ΕΝ ΚΥΠΡΑ:
ΛΕΜΕΣΣΟΣ
ΛΕΥΚΩΣΙΑ
Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΘΗΝΩΝ ΕΧΕΙ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΙΑΝΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑΝ
ΚΑΤΑΘΕΣΕ11Ι ΕΙΣ ΔΡΑΧΜΑΣ
προθεσμίαν β έτών
» 4
Έν δψει, ζτοε είς πρώτην ζήτησιν..........
δεκαπενθήμερον προειδοποίησιν.......
προθεβμία β μηνών..................
» 1 εΤτονς .................. ίβ ί4 * » » 1Ο έτών...........
ΑΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ! ΦΟΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΡΤΟΣΗΜΟΝ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ
»**
Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΘΗΝΩΝ
* *
δέχεται ωσαύτως καταβέσεβς έν δψε& καΐ 4«ι «ροθββμία είς Δολλάρεα Αίρας Αγγλίας, φράγκα ΓαλλεκΑ *«*
λικας Αιρέττας, άποδοτέοχς είς τί» Εδιον νομιβμα είς το 6«οΕ όν έγινεν ή κατάθεσις, {>—ο τοί>ς καλλιτέρους δροος.
ΑΓΓΙίΙΑΤΕΟ ΙΝ8ΤΙ1ΊΙΤΙ0Ν8 ΙΝ ΤΗ Ε υΝΙΤΕΟ 8ΤΑΤΕ3
ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΘΗΝΩΝ ΤΡΩΣΤ ΚΟΜΠΑΝΥ
ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΑ ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ
ΘΕΟΔΟΡΟΣ Ι. ΗΛΙΑΣΚΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑΙ ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΑ ΦΙ.ΟΟαΟΟΟ. ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΝ ΑΝ& Τ&Ν $7.500.000.
ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙ ΒΙΒΛΙΑΡΙΟΥ είς τό Οοπιρουηά ΙπίεΓβδΙ ϋβραΓΐΐΐιβηΙ είς Δολλάρια πρός 4%%
ΚΑΤΑΘΕ_ΕΪΣ ΕΝ ΟΨΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ νπό τού; καλλιτέρους δρους.
ΤΡΕΧΟΥΜΕΝΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ (€ηβ€Κίηβ ΑοοουηΙδ).
ΕΠΙΤΑΓΑΙ ΚΑΙ ΕΝΤΟΛΑΙ είς Δολλάρια, πληρωτέαι έν Ελλάδι είς αύτοΰσιον Αμερικανικόν νόμκτμα.
ΣΠΕΣΙΑΛ ΤΣΕΚΣ είς Δολλάρια ελευθέρας άγοράς καί είς Δραχμάς
ΠΙΣΤΩΤΙΚΑΙ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ (ίεΙΙβΓδ οί €Γ6(ϋΙ) ΝΕΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ.
ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΠΩΛΗΣΙΣ ΧΡΕΩΓΡΑΦΩΝ.
ΒΑΝΚ ΟΡ ΑΤΗΕΝδ ΤΒυδΤ 00.
205 ΗΕβτ 33ΚΙ> 3ΤΗΕΕΤ ΝΕΜ ΥΟΗΚ. Ν;
ΤΗΛΕΦ2ΝΑ: ΟΗΙΟΚΕΒΙΝΟ 6271 . β
ΑΤΉΕΝ3 ΒΑΝΚΕΡδ' ΟΟΚΡΟΚΑΤΙΟΝ
19 ΚΝΕΕίΑΝΟ 8ΤΒΕΕΤ. Β03Τ0Ν. ΗΑ88.
Τεΐερΐιοηε: ΗαηοοοΐΕ-0676 &ηά 067*
«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ,- ΚΥΡΙΑΚΗ.
„„.
ΠΕΡ» Ι ΙνΙ Ε ΤΝΓ ΕΙ
νος οππ,**■£·· ,
V
οεύγω, Σουζαννα. _
>Ί Ι;,. ίϊύ-τταΗε αβ τα ω-
έχύτταξε
ά
Π τίγα.νε,
ί«.
"Ητανε
γ
εμου φ--
στήν ώτ>
, οα.νβτβι,
,« ό καθείς μας την
'%τ> Μ λάμψης, θά δο
ς.ν Έγύ
;.'νω μ-ά έπαρχΐώτκτσα^, τη* ό-
6α ε'ρωνεΰ^τί'! στά &·.ιόλ·7 ϊΛ< άφτ;;. θά τα ϊιαίά'ΐω ΆΟλ τα ίιί) >'α σοϋ το δ-?ά5ο, /.ο
' ί
τα
ην
;»ν ά-ο
ημ
;»ν άοχοηί;. Καί Οά ε'μ*
;ιαττ,|«νη χοΰ θά χαρ α/.ολο.)
ης ίάσεις τής επιτυχίας ςτου
ά '
σοο
α ίλεο) λ .ψά ι
»5α:5''α» σοο στής ένηυΐρίςες
Π:τ5θ; Ι/.ερμ-ό την χκοΐιϊ
Γ,λός. 1"<.7ν γνωεΛ.ή ά~ο *;:<- ω,ιη. Κλ-ί"·, ητανε νίζτ, της αντίλα, τώ κ:ατοΰϊδ ενα^ οΐ- κρεΐον /.ο:;τ-ών σττ,ν μιν.ρήί- >η -Ι·"- Τα άτογεύυΓπα τής
—.,. ",? Κ·. . ..-. ,
|ϊθη«·5; ε'καναν ^^ν^^!), χον
τος κάτω άχό τα τ.
τίς )εωφόρου, τής τ.%·.
■ε χάντοτε ενα «Αγώνος ά~ο
Ε άς τό Λοκείτ-^.
! οί μο"9ήτρ:ες ήσαν .ςετρελ-
ες μ: την αόδα αΰττί. Κρ^^ο-
»αν γ'.α της άνάτες τού. Κα·
ρν ώρα'α Οϊ'.κά όνειρα .. Ή
μς αα3:α ματι?. Πε;ι-
ίίΐ ζίητ. ϊίχλα στήν ,ιητεία
αοίαρή κα:
ε-ίσης ε·χεν
«ήΐαχθ σψ.χϊθε·α γιά εκείνον
γιορίς τοέλ-
χνίομΖ:7, νά ^νχαχ
μ^ τού κρ^ά γράματά/.υ,
ς -*>θοδέσμΐς... Αρκετ-.ς και
Ρ«εν ε'ττι. Οί Γχίσε·ς «υς
^9υταν υϊ νήν Ιίίαν άπλό
άλλη μ;ά γοολιά άπ' τό χοτήρί τθϋ.
Καί έ'χειτα χρ-ότθεσε:
--Δέν Οάναι χολΰς καφός πό!»
τ' άνοίξατε αύτο τό καφενείο, ε;
Ό αλλο; γέλασε.
-—Χμ, ναί. Δηλαδή κάχου 20
χρόν.α τώροί...
Ό τατξειΐιώτης φάνηχε εκχλη-
κτος. Καί έ'χειτα ψιτ)ύρισε:
—Ναί... ναί... "Εχετε δίκηο...
Κί·. τότε «φησε μισό τό χοτήρί
τ?ο, πλήρωσε κι' εφιτγε.
Στό δρόυο δον-ίμαζε την νοσηρή
έντόκωσι ενός άνθρώ-χθ'ο βαθειά συγ-
κλονισιιένοο καί τσακκψ,ένου πειά,
ενός άνθ;ωχο·ο χού τάν κατεχε! τε¬
λεία νεορΐΛΟτης, ώστε καί ή ελα¬
χίστη άνα—ϊιά χαίρνει μπροστά τοο
ιήν ξψ·. αιάς άληθινης σομφοράς...
Στάθηκε έμχρός σ' «να δίχατο
σχίτι. Στήν χόρτα ήτανε γέ
«Όΐκοτοθγεΐον Θέ
έλ
Ή κ. Λουϊζ Μακφέτρττζ θάντεΛτ, ή δποία ενίκησεν είς τούς γυναικειους αεροπορικους αγώνας έν Σάντα Μονικα, τής
Καλιφορνίας, μεχρι Κλήβελαντ, Όχάϊο. Δεξΐζί, ό Κλίφφ Χέντερσων διειοβυντής των άγώνων. Ή εικών διεβιβάσθη
«τηλεφωνακώς> έκ Κλήβελαντ.
νήν Ιίί
μ: τ
τ/-σ-.γά όμως ό Π έτρος Γκρεμ-
Κ1'η νά αϊσθάνετα: νά νεν-
ά-
:
ταν νά τΐν έ-
"» ~'β Καί ε'να: καινο^νιος
:,»;χ'« νά τόν έρεθί-ΧΓ, ό'πό-
ΐ 2-λω·6η. νά άνοΐχθτ ?.!ς άλ·
"ι,οντας, νά γνωρίσί; άλλοις
,^,ί "ο.ς ό-ο^ς 5έν ήξε«ε,
^«■'τ.^ε τότε. "Οσο χ-:ρν53σε
''·:,°'. τνΐ3 τά αΐτθτ,να-ά το^
ν?( νεννιέτα: αίτ* τοι» ή
«/«Τχη τής $ν,μί0ο:γίας
1^'Μ αύτη χον εσ^
?"; ? Πέτρο; Γχβε
- η --νά αετα τού ό
'ε να
ε νά β;γ(·,
^^'4Π-:τββςΓχρΜ-
4». ' · ·ν.«Λη πολ·. >α; νά
£ ,0:·^· Α.δτίί *. ^ή «ά
ί^-^'-,^'ν^τήνάν-
. , ■ΙΤι στιον διβ.Λ »»-, _.-;.:
κ
|?: -λ.'~γ ^έων και θά άν-
>ν1,Γ^*^ρεςκαΐί
^ ;^ '^ς'εν^ «ήν ι ~.λ -τ.
°·«ν δ
Κθν.
«νν« Λΐντελμ.
? μέρ* τής
τό
τΗρθαν χολλές στιγαες ποΰ ό
Π έτρος σκέφθηκε νά άπαρνηθη
τοΰς άγνώστοος αύτοΰς τ-ό—Μς μέ
την μυστη>ριώδη γοητεία τους καί
νά μείνη γιά πάντα κοντά στήν τρ>
ρή αυτή άπαρξι νώ άγαχο5τε,
κα; στής όχ&ίας τα θλιμμένα μά-
τια οαινότονε νά υπάρχη Ινα βσω-
τερο καί σΐωχηλό χένθος. 'Επάλβ'--
ψε, μά νΐκήθηκε. Καί νΐκημ,ένος α¬
πεφάσισε νά φύγη.
"Ετσι, μιά μερά, τό τραίνο πέρα-
σε ααζύ τοο την μικρή γέςυρα ποί
τ,ττί εξω άπο την έχαρχιακή χόλ'.
Ό Πετρος έκάτταζε γ6ρω το^. Ή
χίωτεΰθΜα ποΰ την είχεν όνειρευ-
Οή τόσο πολύ, δέν ήταν άχόμα κον-
τά, μά ή Σουζαννα ήταν χειά μα-
Τά χρόνια χέρα^αν τί) Ινα μ.ετά
τό άλλο. Κ·αί μιά υΛρα στόν ίδ:ο
σταίθμό τ?,ς μικρής έχαρχιακης πό¬
λεως κατέίηΐκεν ενας κύριος. Εί-
χ» τα μαλλιά άσχρισμένα χειά >ίαί
6*θο··ολ6)Λενα τα μάτια. Κάχως σΛ·>
»;τός, μέ τα χέρια δεμένα χι'β·ω στή
ράχι, έιώτταξε άρκετή ώρ·~ αυτόν
τόν σταθμόν> άχι) τόν όχοΐον είχε
<ρύγε·. αιά μερά καί στόν οποίον ξα- ναγύριΐε τώρα. Έγ·ά?:σε πρός την Λεωφόρο. Τα /.λοτδ<ά των ίβνϊρων ήσαν γυμνά, τα σπίτια οαινόντο·οσαν πειό χαμηλά μέσα στήν ύγρασία της βραδ>κϊς
έ%είντ,ς τοΰ Ν{,εμ.δρίο.>. Καί τότε ό
άνθρωχος ο·ΰτός έσηκωσε τόν γιακά
το) έχ3ν<ΐ>φοριοϋ τού καί μέ τα χί-
ρι<χ τού χίσω στήν ράχι άνέδηκε στή Λεωφόρο, υ^ μικρά δήματα χοΰ άνττ,χοΰτχ/ κρ·ι>φά <ττο λιθόστρωτο. Γιά α:ά στιγμή ό άνβρ<ο—>ς στά-
βηκβ κα: ί'.άδακτε στή δεξιά πλευρά
τής Λεωφόροο: «Καφενειον ό *Ο-
—θά είνα» καινοιίργιο έ
κε μέσα τού, δέν·»τό θυμαμαι αΰτό!
Καί μπηκε μέσα. Στώθηκε μπρός
στόν απάγκο καί όδειασε ενα ποτη-
ρι μέ πουντς· στό -κάδι. Ό ΐίιοκτή-
—"Ε·—ι, λοιχόν, μ.<ϊς ξανχηρι&α τε; τοϋ είπε. - -Ναί, Λχττντητε κ» κατάχιε •ο —— κάτω, κινουιιένην διά πετρελαίου καί ήλεκ- < *______ »_. *»_________ μμ Κυρίας μ 'Εδοκίμ.ασε μιά παιδιακίστικη συγκίνησι. Καί τότε γιά πρώτη φθ- ρά στή ζωή τ&ο διε.ρωτήθηκε γ·ατΐ τάχα. όταν ή χόρτα αυτή τοΰ ήταν άνοιχτη καί Ινα φιλί καί ενα τρυ- φερό -φιλί τΐν χερίμενε έκεί χίσω, δέν δέν είχε μχη μέσα γιά νά τό πάρη καί νά τό φυλάξη γιά ττάνταί Π ΐοχώρτ,σε λίγο, χωρίς νά κτυ- τήστ;. "Εχειτα όμως ξαναγύρισεκαΐ γτότητε. Πβρίαενεμιά στιγμή. Βή- ματα άκούσθηκαν στήν σκάλα. Κα'ι ή χόρτα ιτ/ΐΐξε. ΤΗταν μιά μικρο- κααωμ·ενη γρηούλα «ϋτή χου τού ε'- χεν άνοίςει. Μ-.ά γεροντοκάρη πό.» είχε ΰυσιάισει την νεότητά της, μά χοί» ϊέν είχε βοκ,ιμάσει τοίες χόνοος της αητρότητος χοΰ άχο-πχώνοντα'. χαρακτηριστικά έχά'/ω στή γυνα'.- κεία μορρή. Την έίώτησε: —Λίε -,γχω^είτε, %-Λρ'κχ... Άλ¬ λοτε εμ,ενε έίώ ή κυρία Λ>*»τέλα
καί ή κόρη της Σουζαννα... Δέν
θά αχορο^σατε νά μοΰ χητε...
Ή γρηουλ» άχεκρίτ}ηκε μέ κά-
χοΐα τρεμούλα στή φωνή:
—Ή Σουζαννα Λαντέλμ είμοτ!
έγώ, κυρ;ε.
Καί σήκωσε χειό ψηλά τό χέρι
της κ!ι κρατοΰσε την λάμιτα.
—Δέν μέ άναγνωρίζετε; ρώτη-
σεν ό άνϊρωπος.
Έκείνη έκο·Λησε τό κεφάλ·., σά·/
νά ελεγε: «"Όΐχι!»
— Καλή νύχτα σας είχε τότε ό
άνθρωχος.
Καΐ έφογε χωρίς νά προστ)έσ·ο
τί-οτε καί σιγά-σιγά, δυθίστηκε μέ¬
σα στό σκατάδι της νυχτας.
Έκείνη άνέδηκε καί χάλιν επά¬
νω, άφοΰ «κλεϊσε την χόρτα, άνη-
συχη γι' αυτήν την άνεξήγητη έχί-
σκεψι, σέ τόσο χερα«^ιενη ώρα. Ξα-
νϊκάθησε στό μικρό μ.οναχίκό της
δωμάτιο, καί όπως κάιθβ 4ρά5ο άρ-
χισε κα: πάλι τό κέντημά της, ;
να άχό τα τέσα κενττχλατα χού ί-
τοίμαζε γιά την ήμέρα χοΰ Θά ξα-
νάργονταν έκείνος τόν όχοΐον περί-
μενε τό~α χρόν.α τώρα, τόν οποίον
Θο περι,αενε μκχρ'. τού τέλους τίς
ζωής της καί τόν όχοΤον δέν απο-
5 νά αναγνωρίση την νύχτα
ΖΑ.Ν ΜΑΝΤΕΛΙΝ
αύτη...
ΟΙ ΙΤΙΙ ΤΟΥ ΡΑΚΙΝΑ
Πολλοί μέχρι τούδε εχονν γράψει
ένθουσιωδώς διά τσύς στίχου; τού
μεγάλου Ρακίνα καί είναι ννωστόν ό¬
τι κάποιος άπό τούς θαυμαστάς τού
είπε κάποτε δτι οί στίχοι τοϋ μεγά¬
λου Γάλλου τραγωδοϋ δέν άπαγγέλ-
λονται, άλλά ψάλλονται.
Είζ την χορείαν των θαυμαστών
τοΰ Ρακίνα προσετέθη ήδη καί ό "Αγ-
γλος φιλόλογος, κ. Ράϊτ, ό οποίος
γράφει περί τοΰ Ρακίνα ότι είναι
«θαυμάσιος ψυχολόγος κοά δαθύς ήθι-
κολόγος, ταυτοχρόνως δέ ποιητής αΐ-
σθηματικώτατος κοά παθητικώτατος.
Είναι ό τελευταϊος κατά χοονολογι-
κήν σειράν καί κατ' αξίαν έκ των πέν-
τε μεγάλον τραγικί&ν τής ανθρωπό¬
τητος». Οϊ αλλοι τέσσαρες είναι προ-
φανώς οί τρείς "Ελληνες τραγτκοι
καί ό Σαίξπηρ.
ΡΟΚΤ ΟΗΕ5ΤΕΚ, Ν. Υ.—Ό «'Ε-
βνικός Κηρυξ», Ήμερή«ΐιος, Κυοιακά-
τικος καί Μηνιαΐος Είκον·ογρα<ρημένος , πω)^ΐται παρά τοϋ άντυτοοσώ-του μας Ι Α. ΒηπιοντδΐΕΓ. 10 δοοθι Μαϊπ 51.
„„.
ΠΕΡ» Ι ΙνΙ Ε ΤΝΓ ΕΙ
νος οππ,**■£·· ,
V
οεύγω, Σουζαννα. _
>Ί Ι;,. ίϊύ-τταΗε αβ τα ω-
έχύτταξε
ά
Π τίγα.νε,
ί«.
"Ητανε
γ
εμου φ--
στήν ώτ>
, οα.νβτβι,
,« ό καθείς μας την
'%τ> Μ λάμψης, θά δο
ς.ν Έγύ
;.'νω μ-ά έπαρχΐώτκτσα^, τη* ό-
6α ε'ρωνεΰ^τί'! στά &·.ιόλ·7 ϊΛ< άφτ;;. θά τα ϊιαίά'ΐω ΆΟλ τα ίιί) >'α σοϋ το δ-?ά5ο, /.ο
' ί
τα
ην
;»ν ά-ο
ημ
;»ν άοχοηί;. Καί Οά ε'μ*
;ιαττ,|«νη χοΰ θά χαρ α/.ολο.)
ης ίάσεις τής επιτυχίας ςτου
ά '
σοο
α ίλεο) λ .ψά ι
»5α:5''α» σοο στής ένηυΐρίςες
Π:τ5θ; Ι/.ερμ-ό την χκοΐιϊ
Γ,λός. 1"<.7ν γνωεΛ.ή ά~ο *;:<- ω,ιη. Κλ-ί"·, ητανε νίζτ, της αντίλα, τώ κ:ατοΰϊδ ενα^ οΐ- κρεΐον /.ο:;τ-ών σττ,ν μιν.ρήί- >η -Ι·"- Τα άτογεύυΓπα τής
—.,. ",? Κ·. . ..-. ,
|ϊθη«·5; ε'καναν ^^ν^^!), χον
τος κάτω άχό τα τ.
τίς )εωφόρου, τής τ.%·.
■ε χάντοτε ενα «Αγώνος ά~ο
Ε άς τό Λοκείτ-^.
! οί μο"9ήτρ:ες ήσαν .ςετρελ-
ες μ: την αόδα αΰττί. Κρ^^ο-
»αν γ'.α της άνάτες τού. Κα·
ρν ώρα'α Οϊ'.κά όνειρα .. Ή
μς αα3:α ματι?. Πε;ι-
ίίΐ ζίητ. ϊίχλα στήν ,ιητεία
αοίαρή κα:
ε-ίσης ε·χεν
«ήΐαχθ σψ.χϊθε·α γιά εκείνον
γιορίς τοέλ-
χνίομΖ:7, νά ^νχαχ
μ^ τού κρ^ά γράματά/.υ,
ς -*>θοδέσμΐς... Αρκετ-.ς και
Ρ«εν ε'ττι. Οί Γχίσε·ς «υς
^9υταν υϊ νήν Ιίίαν άπλό
άλλη μ;ά γοολιά άπ' τό χοτήρί τθϋ.
Καί έ'χειτα χρ-ότθεσε:
--Δέν Οάναι χολΰς καφός πό!»
τ' άνοίξατε αύτο τό καφενείο, ε;
Ό αλλο; γέλασε.
-—Χμ, ναί. Δηλαδή κάχου 20
χρόν.α τώροί...
Ό τατξειΐιώτης φάνηχε εκχλη-
κτος. Καί έ'χειτα ψιτ)ύρισε:
—Ναί... ναί... "Εχετε δίκηο...
Κί·. τότε «φησε μισό τό χοτήρί
τ?ο, πλήρωσε κι' εφιτγε.
Στό δρόυο δον-ίμαζε την νοσηρή
έντόκωσι ενός άνθρώ-χθ'ο βαθειά συγ-
κλονισιιένοο καί τσακκψ,ένου πειά,
ενός άνθ;ωχο·ο χού τάν κατεχε! τε¬
λεία νεορΐΛΟτης, ώστε καί ή ελα¬
χίστη άνα—ϊιά χαίρνει μπροστά τοο
ιήν ξψ·. αιάς άληθινης σομφοράς...
Στάθηκε έμχρός σ' «να δίχατο
σχίτι. Στήν χόρτα ήτανε γέ
«Όΐκοτοθγεΐον Θέ
έλ
Ή κ. Λουϊζ Μακφέτρττζ θάντεΛτ, ή δποία ενίκησεν είς τούς γυναικειους αεροπορικους αγώνας έν Σάντα Μονικα, τής
Καλιφορνίας, μεχρι Κλήβελαντ, Όχάϊο. Δεξΐζί, ό Κλίφφ Χέντερσων διειοβυντής των άγώνων. Ή εικών διεβιβάσθη
«τηλεφωνακώς> έκ Κλήβελαντ.
νήν Ιίί
μ: τ
τ/-σ-.γά όμως ό Π έτρος Γκρεμ-
Κ1'η νά αϊσθάνετα: νά νεν-
ά-
:
ταν νά τΐν έ-
"» ~'β Καί ε'να: καινο^νιος
:,»;χ'« νά τόν έρεθί-ΧΓ, ό'πό-
ΐ 2-λω·6η. νά άνοΐχθτ ?.!ς άλ·
"ι,οντας, νά γνωρίσί; άλλοις
,^,ί "ο.ς ό-ο^ς 5έν ήξε«ε,
^«■'τ.^ε τότε. "Οσο χ-:ρν53σε
''·:,°'. τνΐ3 τά αΐτθτ,να-ά το^
ν?( νεννιέτα: αίτ* τοι» ή
«/«Τχη τής $ν,μί0ο:γίας
1^'Μ αύτη χον εσ^
?"; ? Πέτρο; Γχβε
- η --νά αετα τού ό
'ε να
ε νά β;γ(·,
^^'4Π-:τββςΓχρΜ-
4». ' · ·ν.«Λη πολ·. >α; νά
£ ,0:·^· Α.δτίί *. ^ή «ά
ί^-^'-,^'ν^τήνάν-
. , ■ΙΤι στιον διβ.Λ »»-, _.-;.:
κ
|?: -λ.'~γ ^έων και θά άν-
>ν1,Γ^*^ρεςκαΐί
^ ;^ '^ς'εν^ «ήν ι ~.λ -τ.
°·«ν δ
Κθν.
«νν« Λΐντελμ.
? μέρ* τής
τό
τΗρθαν χολλές στιγαες ποΰ ό
Π έτρος σκέφθηκε νά άπαρνηθη
τοΰς άγνώστοος αύτοΰς τ-ό—Μς μέ
την μυστη>ριώδη γοητεία τους καί
νά μείνη γιά πάντα κοντά στήν τρ>
ρή αυτή άπαρξι νώ άγαχο5τε,
κα; στής όχ&ίας τα θλιμμένα μά-
τια οαινότονε νά υπάρχη Ινα βσω-
τερο καί σΐωχηλό χένθος. 'Επάλβ'--
ψε, μά νΐκήθηκε. Καί νΐκημ,ένος α¬
πεφάσισε νά φύγη.
"Ετσι, μιά μερά, τό τραίνο πέρα-
σε ααζύ τοο την μικρή γέςυρα ποί
τ,ττί εξω άπο την έχαρχιακή χόλ'.
Ό Πετρος έκάτταζε γ6ρω το^. Ή
χίωτεΰθΜα ποΰ την είχεν όνειρευ-
Οή τόσο πολύ, δέν ήταν άχόμα κον-
τά, μά ή Σουζαννα ήταν χειά μα-
Τά χρόνια χέρα^αν τί) Ινα μ.ετά
τό άλλο. Κ·αί μιά υΛρα στόν ίδ:ο
σταίθμό τ?,ς μικρής έχαρχιακης πό¬
λεως κατέίηΐκεν ενας κύριος. Εί-
χ» τα μαλλιά άσχρισμένα χειά >ίαί
6*θο··ολ6)Λενα τα μάτια. Κάχως σΛ·>
»;τός, μέ τα χέρια δεμένα χι'β·ω στή
ράχι, έιώτταξε άρκετή ώρ·~ αυτόν
τόν σταθμόν> άχι) τόν όχοΐον είχε
<ρύγε·. αιά μερά καί στόν οποίον ξα- ναγύριΐε τώρα. Έγ·ά?:σε πρός την Λεωφόρο. Τα /.λοτδ<ά των ίβνϊρων ήσαν γυμνά, τα σπίτια οαινόντο·οσαν πειό χαμηλά μέσα στήν ύγρασία της βραδ>κϊς
έ%είντ,ς τοΰ Ν{,εμ.δρίο.>. Καί τότε ό
άνθρωχος ο·ΰτός έσηκωσε τόν γιακά
το) έχ3ν<ΐ>φοριοϋ τού καί μέ τα χί-
ρι<χ τού χίσω στήν ράχι άνέδηκε στή Λεωφόρο, υ^ μικρά δήματα χοΰ άνττ,χοΰτχ/ κρ·ι>φά <ττο λιθόστρωτο. Γιά α:ά στιγμή ό άνβρ<ο—>ς στά-
βηκβ κα: ί'.άδακτε στή δεξιά πλευρά
τής Λεωφόροο: «Καφενειον ό *Ο-
—θά είνα» καινοιίργιο έ
κε μέσα τού, δέν·»τό θυμαμαι αΰτό!
Καί μπηκε μέσα. Στώθηκε μπρός
στόν απάγκο καί όδειασε ενα ποτη-
ρι μέ πουντς· στό -κάδι. Ό ΐίιοκτή-
—"Ε·—ι, λοιχόν, μ.<ϊς ξανχηρι&α τε; τοϋ είπε. - -Ναί, Λχττντητε κ» κατάχιε •ο —— κάτω, κινουιιένην διά πετρελαίου καί ήλεκ- < *______ »_. *»_________ μμ Κυρίας μ 'Εδοκίμ.ασε μιά παιδιακίστικη συγκίνησι. Καί τότε γιά πρώτη φθ- ρά στή ζωή τ&ο διε.ρωτήθηκε γ·ατΐ τάχα. όταν ή χόρτα αυτή τοΰ ήταν άνοιχτη καί Ινα φιλί καί ενα τρυ- φερό -φιλί τΐν χερίμενε έκεί χίσω, δέν δέν είχε μχη μέσα γιά νά τό πάρη καί νά τό φυλάξη γιά ττάνταί Π ΐοχώρτ,σε λίγο, χωρίς νά κτυ- τήστ;. "Εχειτα όμως ξαναγύρισεκαΐ γτότητε. Πβρίαενεμιά στιγμή. Βή- ματα άκούσθηκαν στήν σκάλα. Κα'ι ή χόρτα ιτ/ΐΐξε. ΤΗταν μιά μικρο- κααωμ·ενη γρηούλα «ϋτή χου τού ε'- χεν άνοίςει. Μ-.ά γεροντοκάρη πό.» είχε ΰυσιάισει την νεότητά της, μά χοί» ϊέν είχε βοκ,ιμάσει τοίες χόνοος της αητρότητος χοΰ άχο-πχώνοντα'. χαρακτηριστικά έχά'/ω στή γυνα'.- κεία μορρή. Την έίώτησε: —Λίε -,γχω^είτε, %-Λρ'κχ... Άλ¬ λοτε εμ,ενε έίώ ή κυρία Λ>*»τέλα
καί ή κόρη της Σουζαννα... Δέν
θά αχορο^σατε νά μοΰ χητε...
Ή γρηουλ» άχεκρίτ}ηκε μέ κά-
χοΐα τρεμούλα στή φωνή:
—Ή Σουζαννα Λαντέλμ είμοτ!
έγώ, κυρ;ε.
Καί σήκωσε χειό ψηλά τό χέρι
της κ!ι κρατοΰσε την λάμιτα.
—Δέν μέ άναγνωρίζετε; ρώτη-
σεν ό άνϊρωπος.
Έκείνη έκο·Λησε τό κεφάλ·., σά·/
νά ελεγε: «"Όΐχι!»
— Καλή νύχτα σας είχε τότε ό
άνθρωχος.
Καΐ έφογε χωρίς νά προστ)έσ·ο
τί-οτε καί σιγά-σιγά, δυθίστηκε μέ¬
σα στό σκατάδι της νυχτας.
Έκείνη άνέδηκε καί χάλιν επά¬
νω, άφοΰ «κλεϊσε την χόρτα, άνη-
συχη γι' αυτήν την άνεξήγητη έχί-
σκεψι, σέ τόσο χερα«^ιενη ώρα. Ξα-
νϊκάθησε στό μικρό μ.οναχίκό της
δωμάτιο, καί όπως κάιθβ 4ρά5ο άρ-
χισε κα: πάλι τό κέντημά της, ;
να άχό τα τέσα κενττχλατα χού ί-
τοίμαζε γιά την ήμέρα χοΰ Θά ξα-
νάργονταν έκείνος τόν όχοΐον περί-
μενε τό~α χρόν.α τώρα, τόν οποίον
Θο περι,αενε μκχρ'. τού τέλους τίς
ζωής της καί τόν όχοΤον δέν απο-
5 νά αναγνωρίση την νύχτα
ΖΑ.Ν ΜΑΝΤΕΛΙΝ
αύτη...
ΟΙ ΙΤΙΙ ΤΟΥ ΡΑΚΙΝΑ
Πολλοί μέχρι τούδε εχονν γράψει
ένθουσιωδώς διά τσύς στίχου; τού
μεγάλου Ρακίνα καί είναι ννωστόν ό¬
τι κάποιος άπό τούς θαυμαστάς τού
είπε κάποτε δτι οί στίχοι τοϋ μεγά¬
λου Γάλλου τραγωδοϋ δέν άπαγγέλ-
λονται, άλλά ψάλλονται.
Είζ την χορείαν των θαυμαστών
τοΰ Ρακίνα προσετέθη ήδη καί ό "Αγ-
γλος φιλόλογος, κ. Ράϊτ, ό οποίος
γράφει περί τοΰ Ρακίνα ότι είναι
«θαυμάσιος ψυχολόγος κοά δαθύς ήθι-
κολόγος, ταυτοχρόνως δέ ποιητής αΐ-
σθηματικώτατος κοά παθητικώτατος.
Είναι ό τελευταϊος κατά χοονολογι-
κήν σειράν καί κατ' αξίαν έκ των πέν-
τε μεγάλον τραγικί&ν τής ανθρωπό¬
τητος». Οϊ αλλοι τέσσαρες είναι προ-
φανώς οί τρείς "Ελληνες τραγτκοι
καί ό Σαίξπηρ.
ΡΟΚΤ ΟΗΕ5ΤΕΚ, Ν. Υ.—Ό «'Ε-
βνικός Κηρυξ», Ήμερή«ΐιος, Κυοιακά-
τικος καί Μηνιαΐος Είκον·ογρα<ρημένος , πω)^ΐται παρά τοϋ άντυτοοσώ-του μας Ι Α. ΒηπιοντδΐΕΓ. 10 δοοθι Μαϊπ 51.
τΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ».— ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 1929.
ΜΙΟΦΟΡΕΙ
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ
ΓΙΝΕΤΑΙ 1ΝΑΡΠΑΣΤ0Ν
ΤΟΚΛΕΙΛΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ
ΓΑΛΛΙΚΗ Φ1ΛΟΛΟΠΑ -
•ΕΝΩ ΕΦΘΑΝΕ
ΕΝΑΜΕΡΙΚΗ
Η ΒΑΣΙΣ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ ΠΑΝΤΟΣ
ΕΛΛΗΝΟ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ
/ Είναι τό χρησιμότερον βιβλίον τό οποίον διδάσκει πώς
γινεται τις Αμερικανός πολίτης. Είναι τό πρακτικώτερον
βιβλίον, το οποίον εδόθη ποτέ είς τούς Έλληνας της Ά-
μερικης με τόσον πλούτον πληροφοριών καί συμβουλών.
Αναγινωσκοντες τουτο θά πεισθήτε μόνοι σας περί τής
μεγαλης άξίας τού. ν Λ
ΙΔΟΥ ΤΙ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ·
858*5%, ΗΝΩΜΕΝΩΝ Ι {$£ ^ΒΒ^ΓΧ^
Ι- Ανακαλυψις της | στήριον. -Ορχος. 'Αλλαγή όνόμα-
τος. Δικαιώματα η Τέλη. Πολι-
ΐογράφησις Γυναικών. 'Εξαιρετική
ιΐολιτογράφησις. Στρατιώται καί
Ναυτα, _τοΰ Παγκοσμίου Πολέ-
ε»ου. Ναυται έμπορικών πλοίων.
ΙΙρόσωπα έξασκήσαντα καθήκον-
^ίνη. μερ-κβνο° ««μ™· χωρίς νά
!.χτοιουτ<Η· Άνήλικα τέκνα των κανων πολιτων γεννώμενα έν τω τί|ωττ3Χφ· 'Ακύ.νωσις έγγράφων £!? Δ^ν^^ως- Ή έξέτα- την Πολιτογράφησιν. Έ- : καΐ Ατηνηί^., ΆγγλιστΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΟΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ—Άνακάλυψις της Αμερικής. Χριστόςρορος Κολόμ- 6ος. Αλλοι έξερευνηταί. Πώς ή χωρα άνομάσθη Άμερική. Πρώται ΕυρωπαικαΙ Άποικίαι. Αγγλικη !' Έπικράτησις. 'Επανάστασις κατά τής Αγγλίας. Π ροκήρυξις ^ τής Άνεξαρτησίας. ΑΙ πρώται μαχαι. ΟΙ κυριώτεροι ΆμερικανοΑ πατρι¬ ώται. Ψήφισις τοΰ Συντάγματος Αί Δεκατρείς άρχικαΐ Πολιτειαι. Δεύτερος- πόλεμος κατά τής Αγ¬ γλίας. Εξέλιξις καί Πρόοδος. Πόλεμος κατά τοΰ ΜεξικοΟ. 'Εμ- φύλιος Πόλεμος. Άδραάμ Λίν ν<ολν. Ίσπανοαμερικανικός Πόλί- μος. Προεδρία Ούίλσων. Πόλεμος κατά τής Γερμανίας. Παροΰσα κατάστασις. ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΥΛΙΤΖ. ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Ο- ΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΤΩΝ Η¬ ΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ. Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΙΣ ΤΗΣ ΑΝΕ- ΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜ. ΠΟ- ΛΙΧΕΙΩΝ (έν πρωτοτΰπφ καί μβ- ταςροάσειΐ. ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΗΝΩ- νΙΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ (έν πρω- τοτύπφ καί μεταφράσει). ΤΗΕ ΑΜΕΚΐαΑΝ ΟΚΕΕϋ (Τό Πιστύεω τοΰ Αμερικανόν). Ο ΝΕΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙ- ΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜ. ΠΟ¬ ΛΙΤΕΙΩΝ.— Ποίοι ύπάγονται είς ΐάν Μεταναστευτικόν Νόμον. Μβ- τανάσται καί μή τοιούτοι. Διαίρε¬ σις Μεταναστόίν. Μετανάσται άνα- λογίας (α,ιιοΐα ΪΓΠηιϊβΓΕητδ). Προτιμητέοι άναλογίας Μετανά- ΐτται (σ,υοΐ» ρΓβΓεΓΓεά" ίπΐΓηΙ- ^ΓαηΙδ). Μετανάσται έκτός άνα- Ι,ογίας (ποη-σιιοΐβ ίπιηιί£Γ3ηΐ5) Θετά τέκνα. Άναλογία (ΟαοΙδ). ΟΙ μή μετανάσται δέν ΰπάγονται είς την αναλογίαν. Διατυπώοεις 8ιά Γοϋς μέλλοντας νά άναχωρήσουν διά τάς Ηνωμένας Πολιτείας, μβ- τανάστας καί μή. 'Εξέταοις μετα- ναστων. Άποκλεισμός·. "Εφβσις. Άποκλειόμενοι μετανάσται. Ξένοι υπηρετήσαντες είς τόν Αμερικα¬ νικόν στρατόν (ΑΙίβπ νεΙεΓβπβ). Πρόσκλησις μεταναστών έκτός Α- ναλογίας, Δτάκρισις μεταξύ Ιξαιρέ- σεως καί προτιμήσεως. Άμερικα¬ νοΙ πολίται προτιθέμενοι νά νυμφβυ βωσιν έν τω εξωτερικώ1. Αίτησις πρός τόν Γενικόν 'Επόπτην της Μεταναστευσεως. Σπουδασταί. Πι στοποιητικά, ί) δδειαι έπιστροφτίς. τ/κ< έκδίδονται τα Πιστοποιηη- 'Επιστροφής. Πόλεις η μέρη δπου έδρεύουν Μετανασ-τευτικαί ',Ίρχαί. ΠοιναΙ είς· τούς παραβά- τας τοΰ Μεταναστεντικοΰ Νόμον. Φυλάκιστς, Πρό'σττμοΛ'. Απέλασις. Διά τούς μεταβαίνοντος είς Κα¬ ναβόν, Μεΐικόν, κλπ. ΠΕΡΙ ΠΟΛΓΓΟΓΡΑΦΙ—:Ε- ΩΣ.— Ποίοι δύνανται νά πολιτο- γραφηθοϋν. Άποκλειόμενοι τής Πολιτογραφήβεως. Τί Ισχύει διά τούς ζητησαντας άπαλλανήν άπό τής στρατιωττκής υποχρεώσεως κα- χ άτόν πόλεμον. Δτκαστήρια Πο- λιτογραφήσεως. Διατυπώσεις Πο- λιτογραφήσεως. Δήλωσις προθέσε- ως καί ποωτα ε*γγραφα. Πιστοποι- ητικόν αφίξεβ>ς. ΑΓτηοτς διά τα
™Ά ΆγγλιστΙ
Ενω^)σεις καί ά-
σχετικώς μέ την Ίστο-
Στήν Άγκι>ρα 5πο; εμεινα μ»
Οητεοόμενος τρ«ίς μήνες, έγνώρι-
α Ινα άν τρόπον Έλληνων. χιυ
&ί άγ,ϊθώτεροι ανθρωχο: τοϋ
Δέν μζορεΐτε νά ςαντ:
τε την περ;-οίησ! χοίι μοί εκαναν!
ΕΙχαν Ινα μί7χρίβ: ζαιϊί, ενα ά-
γορά/.ι 16 νρό<ων ^ο!ι τό έλάτρεο- χν. ΤΗταν οίο; ό όρίζοντας, δλοΐ γ ευτυχία, ο/.η ή ζ«ή των καλών ί·;τών άνθρώτΜν άλλα /.αί τό ζαι- :! ητ>ν 7ας'.:ί.μ:ν- καί εςοπνο. Έ-
τηγαινα τα-/.τι·Λά στο <ριλόςενο σπί- :> το'ος καί τ,οίις είχα πολί» άγαπη-
σει.
" Μιά μερά οί φίλοι μου μοϋ έμπι-
ττεύθη·/.αν—μέ πόση σ-ΐγκίνησι—ε¬
να μ'οστικό, τό μεγάλο τοι>; μυ-
7τικό!
θά ηθελαν νά γίντ) καί ό γυ:ός|
το·ος σιδηροϊρομικός ύπάλληλος!
, Άμα εμπαινε έ'τσι μικρός στόν
/λάδο, 9ά μποροϋσε μιά μερά νά
γίνη στα-θμάρχης, ισως, μάλΐστα,
καί έλεγκτής, η, ποιΐς ξέρει, άρ-
$τζρ3, καί έχιθεωρητη,ς! ΤΗταν
, τό δνε'.ρό το^ς! Καί καθώς εβλεπαν
ενα τΊτοιο λααχρό μάλλον γ;ά τό
παιδί τονς, τα άγα·θά τοιις πρόσω-
πα ελαμπον άπό ευτυχίαν.
Είχαν τα μέσα νά το ίάλλουν
στήν έταΐρ-εία, άλλά—ηταν αύτό τό
φϊβεβό—πώς νά τό χωριστοΰν καί
πώς νά τέ έμχ'.στε^θούν σέ ξένα
■/-?'·«·
..."Αν καμμιά <^ίρ<χ έγώ γινόμοο- να σταδμάρχης! Μόνο σέ μενά 6ά μποροϋν νά τόν έμχίστ&:*θοΰν... Ό Ροΰντη Βάλλη, αναχωρών μετά των γονέων καί τοϋ άδελφοί Χόλλυγουντ, δπου θά λάβη μέρος είς τόν όμιλοΰντα κινηματογ8 : θ,τική αντωνίξ^ Γερουστα. Έκτελεστική Κυβερνήτης (ΟονβΓηοΓ) βουλο, αίπον Δικασθή Ανώτατον Πολιτειακόν Ρ (8ΐ81β δι,ρΓ^β ΟοΤπ καί κατωτέρα οικαστήρ,α. Κοατ, τειαι. Πόλεις Τάουνο ο μη" ΤΗΣΕ^ Ί[ς ΡΩΤΗΣΕ^Σ ΚΑΊ[ΆποΚΡΙ- 2ΕΙΣ αναφερμόμεναι είς την Ιστο ριαν χαΐ γεωγραφίαν ω ΉΤ ΕΡ.ΩΤΗ2ΕΓΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΙ- ΣΕΙΣ άναφερόμεναι είς τό Συν ταγμα καΐ^τή^; Όμοοπονβια,ίήν Κν β^ (ΈλληνιοτΙ καί 'ΑΧ θΈθΝΙΚΟΣ ΗΜΩΝ Τ0 Χρυσόδετον τιμάται ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΚΣ ΕΛΛΤΤ ΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ' ΕΙΣ ΑΛΗΘΗΣ ΑΜΕΡΙκΆλτητ (ΒΕΝΙΑΜΤΝ ΦΡΑΓΈΛΙΝ05) ΠΡΟΧΕΓΡΟΣ ΙΑΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΟΥΑΣΙΓΚΤΩΝ ΑΒΡΑΑΜ ΛΙΝΚΟΛΝ' * ΚΑΛΒΓΝ ΚΟΥΛΓΓΖ' ΒΕΝΙΑΜΤΝ ΦΡΑΓΚΛΓΝΟΣ Σέ τρείς μηνες . Γ..-._ χηζ στή Λεύκη, ενα μικρό χωρίς καμμιά κίνησϊ, μιά ,ίρχ μακρυά άπό την "Αγχχρχ. Σ' ύτό τό έρημικό μέρος γνώρισα τί Οά %τ μοναξιά! Δέν είχαν περάσϊ' χχροι $Μ μήνες άπο -τον ιδίορΐΌμό μου, όταν μιά μερά ελαδα μιά 3ια- ταγή άπό την Γενΐκή μην Διεύθον<ΐ: ποίι μοΰ άνττγγειλεν, ότι ·θά ερθη εν?ς μαθτ,τ-ευέμενος είς τον οποίον έκαλούμην νά διδάξω μέ πολλήν προσοχήν τόν χεΐρισμό τοϋ τηλεγρί- φοΰ καί τα πρώτα στοιχεία της υ¬ πηρεσίας. Σέ δυδ (<έρες οί φίλθι μ«> μοΰ
έτερον μ»;οι τό γαιά τους. Σνγκι-
νημένοι χον τόν παρέδωκαν καί ε-
κ?υγαν άμέσως. "Α! επρε-ε νά δήτε
τα δάκριιά τοι>ς, δταν τόν «άπεχω-
ρίζοντο. Έπ-ρεπε νά άκούσετε τοίις
λυγμούς των καί τα τρομερά τους
λόγια. Τότε μόνον ΐά κατελαμ€ά-
νετε τί λατρεία είχον σ' αύτο τό
παΐδί. Κι' έγώ είχα πολίι συγκινητΚ)
άπό την έμπιστοσύνη ποί» μοϋ έϊει-
χναν καί τοίις έΐβειβαίίοσα μέ τα %α-
Χπερζ λόγια, Οτι κοντά μο ί>θά τ&ρ-
νά, όπως στο σχίτι, τους. Ό μΐκρος
ητροστατευέμενος πράγματι ήτο άξι-
αγάχητο παιδί. "Ημο'Λ έν&οι>!7!α<Γμέ- νος μαζύ τού κι' είχα 6ρη κι' έγώ ■Λίαν ε5ν/?ρΐ0'τη συντροφιά σ' αυτή την έρημίά. Πηγαίναμε μακρυνοίις περιπάτο'ος καί σιγά-σί·γά, τέν ά- τέσο, πτχι τον είχα σά μ;- μθϊ) άδελφό. Τόν περιπθ!- ,αί τον φρόντοζα μέ μεγάλη , κι' έκείνο ποί» μάρ-εσε το χαιϊί ήταν ή δ ή έξυπνάδα τού. Σ' γίνει ί )οϋς, νά τοίις χεριποιηθώ κι' έγώ στο σχίτι μου καί νά τοίις έχιδείξω τάς προόδους τοϋ μαθητοϋ μου. Ό μικράς σταιθμος χηρε γιά την μεγάλη αυτή μερά έορτάσ'.μο δψι. Άπό χολίι χρο>ΐ μαζ^έψαμε λου-
λούδΐα άχ' τό ίουνό καί στολίσαμε
τό γραφΐίθ καί την αίθουσα άναμο-
νης. Ειχα έτο:μάισει πλοοσιώτατο
γεϋμα κι' είχα χαραγγείλει καί μοϋ
ίφζρτ) άχό την Κωνσταντινούχολ:
ενα μπουκάλι κρατί περίβημο. Τοίις
είχα έχίσης έτο'.μάσει, δτο μποροϋσα,
πειο ά'νετα μιά κρ&δατοκάμαρη.'Καί
τοίις χερ:μέναμε μ' άκράτητη χαρά.
Ώς καί ό σκύλλος μας "είχε κατα·
λάίει πώς κατι ©ξαίρετικό έπρό-
κΐΐτο νά σϋμδί] καί κουνοϋσε άδιά-
κοχα την ούρά τοα.
* * *
Ι
τοα
ηλεια.Έτσιχερνοίσεέκα.:
Ρος, οταν μια μερά ~ή «-ντροφΐοΕ
μας προσετέθη καί τρίτος. ΤΗτ?αν
««μβσ» σκολλί χοί» βρή
ξ
ενα
ΤΫ
ιε;-
μ
χρωι
άμέσως
Προμηθευθήτε έν αντίτυπον
ΝΑΤΙΟΝΑί
(ΒΟΟΚ ϋΡΤ.)
140 ^ΕδΤ 2*ΤΗ 8Τ., ΜΕν/ γοκκ, Μ. γ.
ρ ξ ά?Οτέν στα6 6>Τ(
σχολλΐ καί τί χ-στός σύντρο-
ς μας εγινε.
Άπό την "Αγκύρα μίς ,
«αν τακτικά γλυκά καί
. Οί γονείς τοΰ
δέ ί
Ό γειτονικός στοΛμος μας εση¬
μείωσε τό πέρασμα τβΰ τραίνοο. "Η-
μαστε εξω στό στορθμά καί τον Χ5-
ρ'.μεναμε μέ άνοχο,Λονησία. Ό μι¬
κρ ό ς ελαμχεν όλος μέσα στή μπλέ
στολή τοα. Άκούγαμε τό οφύριγμα
των τραίνων άπό μ<χχρνά. Ένα μαΰ- οο σημάϊι φάνηκε έξαφνα στό 6ά- θος... ποίι λίγο-λίγο, χλτ~ίοίζ« μ' ενα ΰπόκωφο κρότο. Ό σκύλλος μας ηταν ξαπλωμέ- ίος χάνω στής γραμμάς. Τό ,τραϊνο πλησίαζεν όλο ενα. —Λόρντ! έδώ! φώναξα. —Λόρντ! Λόρντ! οδρλιαζε καί ό μΐκρός άπελπίομΐνος. Το ζώο γώριζε σέ μας τα μάτια τοο ίκετεϋτί-Αά. Κάνει μιά μεγάλη προσπαθεία γιά νά κινηθη, άλλά φαίνεται κάποια οίόφνιδίας άρρώ- στε'.α τό καθηλώνει άκίνητο. Ό όδηγος το5 τραίνου τ6 6λέχει ι-, νονρ&,ζι δαιμονιωδώς, άλλά τό ■κυλλί δέν κουνιεται. Τότε ό μικροόλης, χρίν χρολάδω νά τόν κρατησω, στρέχει σάν άστρα- χή. πιάνει τον Λόρντ καί κάνβι νά τόν τραίδηξη. Ό όϊη σφίγγει τό τραίνο ε-ί ... τρελλός τρέχω γιά νά σώΐί δί. Άλλά είναι πειά «ργά.' χανή μέ πετάβί μ^/.ρ^^ μ νάει βαρεία χάνω «πό το '/.ορΙ καί τοΰ σχ,ΰλλον! Τα είχα χαμένα. Χτυπημί πό τό τίναγμα τής μ-ηχανης νομαι μέ δ^σκολία '/.α! στό θι>ρ« ενός βαγονίοϋ βλέ—ω ι
στά πρότωπα των φίλων
εψαχ^αν νά δοΰν τό γοιό
Άπό τό τρομακτιχο ώ
τύχημα δέν είχα τίτοτε ΪΪ5,
χά τίπο-τε χ,αταλάβί'.... 'Ε™
κζρδιά μοϊ, ξεσκονίστηχΐ, ή
φός εύχαΐίστημέ-νο καί 'ΛΑ
γησα δ'.αστικά μέσα στό στα^μ
κεί τοίιζ εκλεισα. λέγοντίς:
κα
κ£Ϊ τοίις εκλεισα, λ
μ'.κρος εχει πάει στο '
νίναι θάρθιπ. Περιμί....
χτά νά φύγη το τραίνο ίμ
Βγαίνοντας Ιξω σκέ?δν·
γω, αφήνοντας ενα άντ1.*!1
στήν θέσι μοί*. Δέν είχ^τψ
νά τοίις άναγγείλω ό ίϊιοϊ
κιαστικθ δυστύχημί
Την στιγμή χοίι
νο, βίπα <:τον ά"- «Μέσα στό στ , νε^ς τοΰ μ!κροϋ...Άνίγγει το δ'χττύχηΐια μέ τρο*>···
ται μεγάλη χροσοχη, γιο
σΐς μχορεί νά τό «ότι
παρζχοίλώ χροσδξατΐ...
μερό.
Πηδησα στο^ τραίνο *
κρυνθήκαμβ άχό τόν *.
σταθμό της Λευκης... ^
ποτβ τί άχδΎ^αν οί άγϊθοι
άνβρωποι. Δεν ξαναπτίγα *°
Μ. Άσίχ.. "" --------
τίας...
'Εκλεκτά βί&λίαϊχ^ ^
δλιοΛωλειον -τοΰ
μουμοοδέν ίφ,ναν ε4ι^α
νβ μη στβ,λοον λογης-λογής -ράγ.
μ·«τα μαζϋ ^ γράμματα «ο» Ι^
βββελβν νβ ξαναρθοϋν νά'το δοϋν!
^χνα το αχοφασίζανε, μά τί ~!ν.
μ·η «ου ξεκΐνοι-ανε τοίις τράχαζε τέ
^ρη^ ταξείδι! Τε'λος^^Τ
«ττβρα αχβ δαο μψες μας
™« ««Ρββ-ν την άλλη Κίρ
μερες -«ντά μας. Ή
Ο;ω*ους
τους καλοΰς αΰτούς άν-
«? θά μχΟρΟνσ«, επί τε-
ΜΗ ΑΠΟΤΕ/ΙΗΤΕ ΕΞΑΙΡΕΣΙΝ!
Ό πτωχός καί δσημος νέος τής χθές είναι σήμερον μέγ«ί
«Ι έΐευτελι^μοΐ καί ή
^". 5«^ ^ναι παραδοΐοτέρα, πλέον *νδιαφέ<κ*©« καθε μνθτ-όρημα! Διαβάσατ. την «Πείναν» τοΰ μεγάλου λ<Φ Συγγραφέως Χάμσουν καί θά πεισθήτβ..... «.>
V
"να> "«Ρε-νθάφει εώ δύναμιν καί συναρπαστικότιτΐβ την
νίκην ζωην τού συγγραφέως της. Όλος ό κόσμος έδιαβασβ τί
στουργημα «Ή Πείνα>. Διατί ν* άποτελήτ» εξαίρεσιν;
ή: πεινλ
ΥΠΟ ΚΝΟΥΤ ΧΑΜΣΟΥΝ .
Χρυβοοβτον τιμ31ται $1.2*0
Γράν|«τβ σήμερον δπως σας αποσταλή Ο. Ο. Ό.
140
ΝΑΤΙΟΝΑί ΗΕΒΑίΟ
26ΤΗ 6Τ., (Β00Κ ΟΡΤ>
ΜΙΟΦΟΡΕΙ
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ
ΓΙΝΕΤΑΙ 1ΝΑΡΠΑΣΤ0Ν
ΤΟΚΛΕΙΛΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ
ΓΑΛΛΙΚΗ Φ1ΛΟΛΟΠΑ -
•ΕΝΩ ΕΦΘΑΝΕ
ΕΝΑΜΕΡΙΚΗ
Η ΒΑΣΙΣ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ ΠΑΝΤΟΣ
ΕΛΛΗΝΟ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ
/ Είναι τό χρησιμότερον βιβλίον τό οποίον διδάσκει πώς
γινεται τις Αμερικανός πολίτης. Είναι τό πρακτικώτερον
βιβλίον, το οποίον εδόθη ποτέ είς τούς Έλληνας της Ά-
μερικης με τόσον πλούτον πληροφοριών καί συμβουλών.
Αναγινωσκοντες τουτο θά πεισθήτε μόνοι σας περί τής
μεγαλης άξίας τού. ν Λ
ΙΔΟΥ ΤΙ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ·
858*5%, ΗΝΩΜΕΝΩΝ Ι {$£ ^ΒΒ^ΓΧ^
Ι- Ανακαλυψις της | στήριον. -Ορχος. 'Αλλαγή όνόμα-
τος. Δικαιώματα η Τέλη. Πολι-
ΐογράφησις Γυναικών. 'Εξαιρετική
ιΐολιτογράφησις. Στρατιώται καί
Ναυτα, _τοΰ Παγκοσμίου Πολέ-
ε»ου. Ναυται έμπορικών πλοίων.
ΙΙρόσωπα έξασκήσαντα καθήκον-
^ίνη. μερ-κβνο° ««μ™· χωρίς νά
!.χτοιουτ<Η· Άνήλικα τέκνα των κανων πολιτων γεννώμενα έν τω τί|ωττ3Χφ· 'Ακύ.νωσις έγγράφων £!? Δ^ν^^ως- Ή έξέτα- την Πολιτογράφησιν. Έ- : καΐ Ατηνηί^., ΆγγλιστΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΟΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ—Άνακάλυψις της Αμερικής. Χριστόςρορος Κολόμ- 6ος. Αλλοι έξερευνηταί. Πώς ή χωρα άνομάσθη Άμερική. Πρώται ΕυρωπαικαΙ Άποικίαι. Αγγλικη !' Έπικράτησις. 'Επανάστασις κατά τής Αγγλίας. Π ροκήρυξις ^ τής Άνεξαρτησίας. ΑΙ πρώται μαχαι. ΟΙ κυριώτεροι ΆμερικανοΑ πατρι¬ ώται. Ψήφισις τοΰ Συντάγματος Αί Δεκατρείς άρχικαΐ Πολιτειαι. Δεύτερος- πόλεμος κατά τής Αγ¬ γλίας. Εξέλιξις καί Πρόοδος. Πόλεμος κατά τοΰ ΜεξικοΟ. 'Εμ- φύλιος Πόλεμος. Άδραάμ Λίν ν<ολν. Ίσπανοαμερικανικός Πόλί- μος. Προεδρία Ούίλσων. Πόλεμος κατά τής Γερμανίας. Παροΰσα κατάστασις. ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΥΛΙΤΖ. ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Ο- ΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΤΩΝ Η¬ ΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ. Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΙΣ ΤΗΣ ΑΝΕ- ΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜ. ΠΟ- ΛΙΧΕΙΩΝ (έν πρωτοτΰπφ καί μβ- ταςροάσειΐ. ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΗΝΩ- νΙΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ (έν πρω- τοτύπφ καί μεταφράσει). ΤΗΕ ΑΜΕΚΐαΑΝ ΟΚΕΕϋ (Τό Πιστύεω τοΰ Αμερικανόν). Ο ΝΕΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙ- ΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜ. ΠΟ¬ ΛΙΤΕΙΩΝ.— Ποίοι ύπάγονται είς ΐάν Μεταναστευτικόν Νόμον. Μβ- τανάσται καί μή τοιούτοι. Διαίρε¬ σις Μεταναστόίν. Μετανάσται άνα- λογίας (α,ιιοΐα ΪΓΠηιϊβΓΕητδ). Προτιμητέοι άναλογίας Μετανά- ΐτται (σ,υοΐ» ρΓβΓεΓΓεά" ίπΐΓηΙ- ^ΓαηΙδ). Μετανάσται έκτός άνα- Ι,ογίας (ποη-σιιοΐβ ίπιηιί£Γ3ηΐ5) Θετά τέκνα. Άναλογία (ΟαοΙδ). ΟΙ μή μετανάσται δέν ΰπάγονται είς την αναλογίαν. Διατυπώοεις 8ιά Γοϋς μέλλοντας νά άναχωρήσουν διά τάς Ηνωμένας Πολιτείας, μβ- τανάστας καί μή. 'Εξέταοις μετα- ναστων. Άποκλεισμός·. "Εφβσις. Άποκλειόμενοι μετανάσται. Ξένοι υπηρετήσαντες είς τόν Αμερικα¬ νικόν στρατόν (ΑΙίβπ νεΙεΓβπβ). Πρόσκλησις μεταναστών έκτός Α- ναλογίας, Δτάκρισις μεταξύ Ιξαιρέ- σεως καί προτιμήσεως. Άμερικα¬ νοΙ πολίται προτιθέμενοι νά νυμφβυ βωσιν έν τω εξωτερικώ1. Αίτησις πρός τόν Γενικόν 'Επόπτην της Μεταναστευσεως. Σπουδασταί. Πι στοποιητικά, ί) δδειαι έπιστροφτίς. τ/κ< έκδίδονται τα Πιστοποιηη- 'Επιστροφής. Πόλεις η μέρη δπου έδρεύουν Μετανασ-τευτικαί ',Ίρχαί. ΠοιναΙ είς· τούς παραβά- τας τοΰ Μεταναστεντικοΰ Νόμον. Φυλάκιστς, Πρό'σττμοΛ'. Απέλασις. Διά τούς μεταβαίνοντος είς Κα¬ ναβόν, Μεΐικόν, κλπ. ΠΕΡΙ ΠΟΛΓΓΟΓΡΑΦΙ—:Ε- ΩΣ.— Ποίοι δύνανται νά πολιτο- γραφηθοϋν. Άποκλειόμενοι τής Πολιτογραφήβεως. Τί Ισχύει διά τούς ζητησαντας άπαλλανήν άπό τής στρατιωττκής υποχρεώσεως κα- χ άτόν πόλεμον. Δτκαστήρια Πο- λιτογραφήσεως. Διατυπώσεις Πο- λιτογραφήσεως. Δήλωσις προθέσε- ως καί ποωτα ε*γγραφα. Πιστοποι- ητικόν αφίξεβ>ς. ΑΓτηοτς διά τα
™Ά ΆγγλιστΙ
Ενω^)σεις καί ά-
σχετικώς μέ την Ίστο-
Στήν Άγκι>ρα 5πο; εμεινα μ»
Οητεοόμενος τρ«ίς μήνες, έγνώρι-
α Ινα άν τρόπον Έλληνων. χιυ
&ί άγ,ϊθώτεροι ανθρωχο: τοϋ
Δέν μζορεΐτε νά ςαντ:
τε την περ;-οίησ! χοίι μοί εκαναν!
ΕΙχαν Ινα μί7χρίβ: ζαιϊί, ενα ά-
γορά/.ι 16 νρό<ων ^ο!ι τό έλάτρεο- χν. ΤΗταν οίο; ό όρίζοντας, δλοΐ γ ευτυχία, ο/.η ή ζ«ή των καλών ί·;τών άνθρώτΜν άλλα /.αί τό ζαι- :! ητ>ν 7ας'.:ί.μ:ν- καί εςοπνο. Έ-
τηγαινα τα-/.τι·Λά στο <ριλόςενο σπί- :> το'ος καί τ,οίις είχα πολί» άγαπη-
σει.
" Μιά μερά οί φίλοι μου μοϋ έμπι-
ττεύθη·/.αν—μέ πόση σ-ΐγκίνησι—ε¬
να μ'οστικό, τό μεγάλο τοι>; μυ-
7τικό!
θά ηθελαν νά γίντ) καί ό γυ:ός|
το·ος σιδηροϊρομικός ύπάλληλος!
, Άμα εμπαινε έ'τσι μικρός στόν
/λάδο, 9ά μποροϋσε μιά μερά νά
γίνη στα-θμάρχης, ισως, μάλΐστα,
καί έλεγκτής, η, ποιΐς ξέρει, άρ-
$τζρ3, καί έχιθεωρητη,ς! ΤΗταν
, τό δνε'.ρό το^ς! Καί καθώς εβλεπαν
ενα τΊτοιο λααχρό μάλλον γ;ά τό
παιδί τονς, τα άγα·θά τοιις πρόσω-
πα ελαμπον άπό ευτυχίαν.
Είχαν τα μέσα νά το ίάλλουν
στήν έταΐρ-εία, άλλά—ηταν αύτό τό
φϊβεβό—πώς νά τό χωριστοΰν καί
πώς νά τέ έμχ'.στε^θούν σέ ξένα
■/-?'·«·
..."Αν καμμιά <^ίρ<χ έγώ γινόμοο- να σταδμάρχης! Μόνο σέ μενά 6ά μποροϋν νά τόν έμχίστ&:*θοΰν... Ό Ροΰντη Βάλλη, αναχωρών μετά των γονέων καί τοϋ άδελφοί Χόλλυγουντ, δπου θά λάβη μέρος είς τόν όμιλοΰντα κινηματογ8 : θ,τική αντωνίξ^ Γερουστα. Έκτελεστική Κυβερνήτης (ΟονβΓηοΓ) βουλο, αίπον Δικασθή Ανώτατον Πολιτειακόν Ρ (8ΐ81β δι,ρΓ^β ΟοΤπ καί κατωτέρα οικαστήρ,α. Κοατ, τειαι. Πόλεις Τάουνο ο μη" ΤΗΣΕ^ Ί[ς ΡΩΤΗΣΕ^Σ ΚΑΊ[ΆποΚΡΙ- 2ΕΙΣ αναφερμόμεναι είς την Ιστο ριαν χαΐ γεωγραφίαν ω ΉΤ ΕΡ.ΩΤΗ2ΕΓΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΙ- ΣΕΙΣ άναφερόμεναι είς τό Συν ταγμα καΐ^τή^; Όμοοπονβια,ίήν Κν β^ (ΈλληνιοτΙ καί 'ΑΧ θΈθΝΙΚΟΣ ΗΜΩΝ Τ0 Χρυσόδετον τιμάται ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΚΣ ΕΛΛΤΤ ΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ' ΕΙΣ ΑΛΗΘΗΣ ΑΜΕΡΙκΆλτητ (ΒΕΝΙΑΜΤΝ ΦΡΑΓΈΛΙΝ05) ΠΡΟΧΕΓΡΟΣ ΙΑΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΟΥΑΣΙΓΚΤΩΝ ΑΒΡΑΑΜ ΛΙΝΚΟΛΝ' * ΚΑΛΒΓΝ ΚΟΥΛΓΓΖ' ΒΕΝΙΑΜΤΝ ΦΡΑΓΚΛΓΝΟΣ Σέ τρείς μηνες . Γ..-._ χηζ στή Λεύκη, ενα μικρό χωρίς καμμιά κίνησϊ, μιά ,ίρχ μακρυά άπό την "Αγχχρχ. Σ' ύτό τό έρημικό μέρος γνώρισα τί Οά %τ μοναξιά! Δέν είχαν περάσϊ' χχροι $Μ μήνες άπο -τον ιδίορΐΌμό μου, όταν μιά μερά ελαδα μιά 3ια- ταγή άπό την Γενΐκή μην Διεύθον<ΐ: ποίι μοΰ άνττγγειλεν, ότι ·θά ερθη εν?ς μαθτ,τ-ευέμενος είς τον οποίον έκαλούμην νά διδάξω μέ πολλήν προσοχήν τόν χεΐρισμό τοϋ τηλεγρί- φοΰ καί τα πρώτα στοιχεία της υ¬ πηρεσίας. Σέ δυδ (<έρες οί φίλθι μ«> μοΰ
έτερον μ»;οι τό γαιά τους. Σνγκι-
νημένοι χον τόν παρέδωκαν καί ε-
κ?υγαν άμέσως. "Α! επρε-ε νά δήτε
τα δάκριιά τοι>ς, δταν τόν «άπεχω-
ρίζοντο. Έπ-ρεπε νά άκούσετε τοίις
λυγμούς των καί τα τρομερά τους
λόγια. Τότε μόνον ΐά κατελαμ€ά-
νετε τί λατρεία είχον σ' αύτο τό
παΐδί. Κι' έγώ είχα πολίι συγκινητΚ)
άπό την έμπιστοσύνη ποί» μοϋ έϊει-
χναν καί τοίις έΐβειβαίίοσα μέ τα %α-
Χπερζ λόγια, Οτι κοντά μο ί>θά τ&ρ-
νά, όπως στο σχίτι, τους. Ό μΐκρος
ητροστατευέμενος πράγματι ήτο άξι-
αγάχητο παιδί. "Ημο'Λ έν&οι>!7!α<Γμέ- νος μαζύ τού κι' είχα 6ρη κι' έγώ ■Λίαν ε5ν/?ρΐ0'τη συντροφιά σ' αυτή την έρημίά. Πηγαίναμε μακρυνοίις περιπάτο'ος καί σιγά-σί·γά, τέν ά- τέσο, πτχι τον είχα σά μ;- μθϊ) άδελφό. Τόν περιπθ!- ,αί τον φρόντοζα μέ μεγάλη , κι' έκείνο ποί» μάρ-εσε το χαιϊί ήταν ή δ ή έξυπνάδα τού. Σ' γίνει ί )οϋς, νά τοίις χεριποιηθώ κι' έγώ στο σχίτι μου καί νά τοίις έχιδείξω τάς προόδους τοϋ μαθητοϋ μου. Ό μικράς σταιθμος χηρε γιά την μεγάλη αυτή μερά έορτάσ'.μο δψι. Άπό χολίι χρο>ΐ μαζ^έψαμε λου-
λούδΐα άχ' τό ίουνό καί στολίσαμε
τό γραφΐίθ καί την αίθουσα άναμο-
νης. Ειχα έτο:μάισει πλοοσιώτατο
γεϋμα κι' είχα χαραγγείλει καί μοϋ
ίφζρτ) άχό την Κωνσταντινούχολ:
ενα μπουκάλι κρατί περίβημο. Τοίις
είχα έχίσης έτο'.μάσει, δτο μποροϋσα,
πειο ά'νετα μιά κρ&δατοκάμαρη.'Καί
τοίις χερ:μέναμε μ' άκράτητη χαρά.
Ώς καί ό σκύλλος μας "είχε κατα·
λάίει πώς κατι ©ξαίρετικό έπρό-
κΐΐτο νά σϋμδί] καί κουνοϋσε άδιά-
κοχα την ούρά τοα.
* * *
Ι
τοα
ηλεια.Έτσιχερνοίσεέκα.:
Ρος, οταν μια μερά ~ή «-ντροφΐοΕ
μας προσετέθη καί τρίτος. ΤΗτ?αν
««μβσ» σκολλί χοί» βρή
ξ
ενα
ΤΫ
ιε;-
μ
χρωι
άμέσως
Προμηθευθήτε έν αντίτυπον
ΝΑΤΙΟΝΑί
(ΒΟΟΚ ϋΡΤ.)
140 ^ΕδΤ 2*ΤΗ 8Τ., ΜΕν/ γοκκ, Μ. γ.
ρ ξ ά?Οτέν στα6 6>Τ(
σχολλΐ καί τί χ-στός σύντρο-
ς μας εγινε.
Άπό την "Αγκύρα μίς ,
«αν τακτικά γλυκά καί
. Οί γονείς τοΰ
δέ ί
Ό γειτονικός στοΛμος μας εση¬
μείωσε τό πέρασμα τβΰ τραίνοο. "Η-
μαστε εξω στό στορθμά καί τον Χ5-
ρ'.μεναμε μέ άνοχο,Λονησία. Ό μι¬
κρ ό ς ελαμχεν όλος μέσα στή μπλέ
στολή τοα. Άκούγαμε τό οφύριγμα
των τραίνων άπό μ<χχρνά. Ένα μαΰ- οο σημάϊι φάνηκε έξαφνα στό 6ά- θος... ποίι λίγο-λίγο, χλτ~ίοίζ« μ' ενα ΰπόκωφο κρότο. Ό σκύλλος μας ηταν ξαπλωμέ- ίος χάνω στής γραμμάς. Τό ,τραϊνο πλησίαζεν όλο ενα. —Λόρντ! έδώ! φώναξα. —Λόρντ! Λόρντ! οδρλιαζε καί ό μΐκρός άπελπίομΐνος. Το ζώο γώριζε σέ μας τα μάτια τοο ίκετεϋτί-Αά. Κάνει μιά μεγάλη προσπαθεία γιά νά κινηθη, άλλά φαίνεται κάποια οίόφνιδίας άρρώ- στε'.α τό καθηλώνει άκίνητο. Ό όδηγος το5 τραίνου τ6 6λέχει ι-, νονρ&,ζι δαιμονιωδώς, άλλά τό ■κυλλί δέν κουνιεται. Τότε ό μικροόλης, χρίν χρολάδω νά τόν κρατησω, στρέχει σάν άστρα- χή. πιάνει τον Λόρντ καί κάνβι νά τόν τραίδηξη. Ό όϊη σφίγγει τό τραίνο ε-ί ... τρελλός τρέχω γιά νά σώΐί δί. Άλλά είναι πειά «ργά.' χανή μέ πετάβί μ^/.ρ^^ μ νάει βαρεία χάνω «πό το '/.ορΙ καί τοΰ σχ,ΰλλον! Τα είχα χαμένα. Χτυπημί πό τό τίναγμα τής μ-ηχανης νομαι μέ δ^σκολία '/.α! στό θι>ρ« ενός βαγονίοϋ βλέ—ω ι
στά πρότωπα των φίλων
εψαχ^αν νά δοΰν τό γοιό
Άπό τό τρομακτιχο ώ
τύχημα δέν είχα τίτοτε ΪΪ5,
χά τίπο-τε χ,αταλάβί'.... 'Ε™
κζρδιά μοϊ, ξεσκονίστηχΐ, ή
φός εύχαΐίστημέ-νο καί 'ΛΑ
γησα δ'.αστικά μέσα στό στα^μ
κεί τοίιζ εκλεισα. λέγοντίς:
κα
κ£Ϊ τοίις εκλεισα, λ
μ'.κρος εχει πάει στο '
νίναι θάρθιπ. Περιμί....
χτά νά φύγη το τραίνο ίμ
Βγαίνοντας Ιξω σκέ?δν·
γω, αφήνοντας ενα άντ1.*!1
στήν θέσι μοί*. Δέν είχ^τψ
νά τοίις άναγγείλω ό ίϊιοϊ
κιαστικθ δυστύχημί
Την στιγμή χοίι
νο, βίπα <:τον ά"- «Μέσα στό στ , νε^ς τοΰ μ!κροϋ...Άνίγγει το δ'χττύχηΐια μέ τρο*>···
ται μεγάλη χροσοχη, γιο
σΐς μχορεί νά τό «ότι
παρζχοίλώ χροσδξατΐ...
μερό.
Πηδησα στο^ τραίνο *
κρυνθήκαμβ άχό τόν *.
σταθμό της Λευκης... ^
ποτβ τί άχδΎ^αν οί άγϊθοι
άνβρωποι. Δεν ξαναπτίγα *°
Μ. Άσίχ.. "" --------
τίας...
'Εκλεκτά βί&λίαϊχ^ ^
δλιοΛωλειον -τοΰ
μουμοοδέν ίφ,ναν ε4ι^α
νβ μη στβ,λοον λογης-λογής -ράγ.
μ·«τα μαζϋ ^ γράμματα «ο» Ι^
βββελβν νβ ξαναρθοϋν νά'το δοϋν!
^χνα το αχοφασίζανε, μά τί ~!ν.
μ·η «ου ξεκΐνοι-ανε τοίις τράχαζε τέ
^ρη^ ταξείδι! Τε'λος^^Τ
«ττβρα αχβ δαο μψες μας
™« ««Ρββ-ν την άλλη Κίρ
μερες -«ντά μας. Ή
Ο;ω*ους
τους καλοΰς αΰτούς άν-
«? θά μχΟρΟνσ«, επί τε-
ΜΗ ΑΠΟΤΕ/ΙΗΤΕ ΕΞΑΙΡΕΣΙΝ!
Ό πτωχός καί δσημος νέος τής χθές είναι σήμερον μέγ«ί
«Ι έΐευτελι^μοΐ καί ή
^". 5«^ ^ναι παραδοΐοτέρα, πλέον *νδιαφέ<κ*©« καθε μνθτ-όρημα! Διαβάσατ. την «Πείναν» τοΰ μεγάλου λ<Φ Συγγραφέως Χάμσουν καί θά πεισθήτβ..... «.>
V
"να> "«Ρε-νθάφει εώ δύναμιν καί συναρπαστικότιτΐβ την
νίκην ζωην τού συγγραφέως της. Όλος ό κόσμος έδιαβασβ τί
στουργημα «Ή Πείνα>. Διατί ν* άποτελήτ» εξαίρεσιν;
ή: πεινλ
ΥΠΟ ΚΝΟΥΤ ΧΑΜΣΟΥΝ .
Χρυβοοβτον τιμ31ται $1.2*0
Γράν|«τβ σήμερον δπως σας αποσταλή Ο. Ο. Ό.
140
ΝΑΤΙΟΝΑί ΗΕΒΑίΟ
26ΤΗ 6Τ., (Β00Κ ΟΡΤ>
«-ΘΧΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ.— ΚΥΡΙΑΚΗ. 8 ΣΕΓΓΤΡΜΚΡτην 1929.
Μ_·μ.·λι
ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ. ΤΡΟΜΟΥ
ΤΑ .__ Υ Ο 3νΐ Υ
ΤΟΥ ΚΑΖΕΛΛΑ
,..··.····■
,Μ.Ι····ΙΜΜΐΤΓ·1..,Μ..Ι.........
•..........«..·.... ••-«Τ..ΊΓ«ΪΤΤ.—«ΤΛΓ.Τ.Τ——.Τ*—-Τ—
Έτοιμο; εΐσαι, Φρεντυ;
Είιιαι ετοιμος Τζων. >
Γανε καί οί δυό τους γεροι,
ά ώχροί, μέ πρόσωπα καταρ-
ομενα καί μέ μάτια βαθουλω-
» φά)ς μιας μεγάλης λαμπσς
νέ τού; 'ϊσκιους τους στόν τοϊ
) Τζών /.ρατοΰσε στά χέρια
να σωλήνα σιδερένιο. Ό
Γυ πάλι τέντωνε τό γυμνό
«ράτσο. Γΰρω των βρισκόν-
/ενα σωρό σφαϊρες γυαλι-
ίάζα, λεκάνες, ενας σκελετός
να; ούρϊκουτάγκος δεμένος
ά σιδερένια άλυσίδα.
Τζών σήκωσε τόν σαΛήνα. (
Στάσοι·, είπεν ό Φρεντυ, θέ-
ϊ γράιικο, πρώτα δυό λέξεις.
ι επάνω στό μόνο αγρεοφο φΰλ
ό; βιβλίου, γεμάτου άπό ϊε-
χρικά έγραψεν:
Μπολιάζομαι μόνος μου με
ίσθένειαν τοϋ ΰπνου. 'Εάν ά¬
ν® νά κατηγορήσουν μόνθλ
ίΐειτα, άφοϋ ·ύπόγρα1« πλησί-
ον ώιιό τού στόν Τζι
ών.
λήν
η
Ένα
άπό τόν σωλήνα στο
τού καί ό Φρεντυ τυλίχθηκί
ϋος σ' ενα μανΰύα. Ό Τζών
είτε:
Σέ δνό ιιερες ό θρίαμβός μας
ναι μεγάλος!
Φοεντΐ1 στηρίχθηκε οτόν τοϊ-
ώ εμεινε σκεπτικός. Τό βλέμ-
ου ηταν ά,τλανές καί κουνοϋσε
ηο/.ιασιιένο χέρι τού, σάν έκ-
ί;. Σί }ίγο όμως έπαυσε καί
νησίς; αύτη καί ό γέρος ·κλονί-
!ε ν αί σωριάσθηκε έμπρός στά
α τοϋ Τζών. -
Τζών ξαφνίοτηκε γιά τό γρή
ά-τοτέΛεσμα. "Εφερε τόν σΰν-
ιό ταυ στό γειτονικό δωμάτιο
όν ςάπλωσε επάνω σ' ενα στε-
££βάτι, τό μόνον επυΐλο ποΐ
' μέσα ίζεΐ, μαζύ μ' ενα παληό
'δλ. Τό δωμάτιο ήτανε υγρό.
ή-τως έ'βαλα μεγαλειτέοα
; είτε μόνος τού. Θά περιμέ-
λ» ημερες νά δώ τό άποτέλε
ί άν υπάρχη άνάγκη θά με-
ισθώ καί τόν όρρό μου.
,|« τά λιπόσαρκα καί ρο-
ενα χρρια τού, έκύτταξε τό
ΰητο σωμα το^ φίλΟυ τού,
^ε δννατά καί γύρισε τό έρ-
ΪΊΡ'ό τοι·. "Β6αλε τότε σ' ενα
«νο υπό τοϋβλα κάρβουνα καί
™δια, αδειασε σ' αυτόν διάφο
,™Χεια ποΰ είχανε οινόπνεν4ΐα,
Τ*1ςε ο'^φορες χηαικές ούσίες
χαί άμεσος δλο τό έργαστήριο ε
λαμψε άπό μεγάλες φλόγεςΓ
ΟΊ δύο φίλοι έκαθόντουσαν στή
κορυφή μιόίς παληάς καί έτοιμορ-
ρόπου οίκοδομής, ξεμοναχιασμ,!-
νοι. ΟΙ γείτονες εΐχο,ν κακή ίδέα
γιά αΰτούς. Τά παράθνρά τσυ;
ποΰ λάμπανε άπό καιροΰ είς και¬
ρόν, άπό Ινα ορώς παράξενο, ή πά
ράξενη ζοοή τους, εκανε το^ γεί-
τονας νά φαντάζ<ΐχνται ότι ησο,ν μάγοι καί. ότι κατασκευάζουν χρυ- σάφι καί ότι μιλοι'σανε μέ τούς δι- αβόλους. "Ολοι ύποστήριζαν ότι οί δύο γέροι εϊχαν στό σπίτι τους μεγάλα μπαοΰλα σιδερέννα γεμάτα χρυσάφι. "Ολοι έφοβόντουσαν νά περάσουν νύκτα άπό τό σπίτι τοις χαί πρό πάντων σί γνναΐκες. Καί τόσος ήταν ό τρόμος τοΰ κόσμον ποΰ κανενας δέν τολμοϋσε νά κα ταγγείλτ) τούς δυό γέρους τοί5 ε- ρημου σπιτιοΰ στήν άστυνομία. Ό Ο'υμβέρτος Φλάντρεν δμως ποΰ τόν ξεραν δλοι μέ τό δνομα «Σιδηρένιο χέρι» γιά την έπιτηδεί- ότητα μέ την οποίαν ά'νοιγε καί ϊτλλεπτε τά σπίτια καί τής έκκλη- σίες, τό εΐχε πάρη άπόφασι νά μπν) μιά νύχτα στό -ταράξενο έκεΐνο οπίτι. "Ελεγε ότι αύτη ή επίσκεψις θά τοϋ ήταν ή πειό προσοδοφόρο; άπ' δσες εΐχε κάνη. Ό Τζών καί ό Φρέντν, δέν ε- βγαιναν ποτέ εξω. Μόνον οταν ά- γοράζανε ζοοοτροφίες κατέβαινα οτήν πόλι. Έμοιάζανε μέ δυό δαι· μονισμένους μάγους καί προέλεγαν υτι τό «Σιδηρένιο χέρι» Μ την πά θαινε- γιά καλά, στήν έπιχείρησί τού έκείνη. Καί δμως ό Τζών Μπίλλυ, ήταν γνωστότατος πέρα άπό την Μάγχη στήν Αγγλία, γιά τή; εφευρέσεως των έκρηκτικάνν ύλων ποϋ εΐχε κά- νη. 'Επειδή δμως εφυγε ξαφνικΐ άπό την Αγγλία, οί θαυμάσιες ε- φευρεσεις τού δέν μα-θεύτηκαν ά πό τόν αλλο κόσμο. Ήταν δμως λίγο τρελλός, γιατΐ άλλοιώς δέν θά διάλεγε γιά σύν- τροφ ότσν, τόν Φρεντυ Μάγκερ, ποϋ εΐχα κατεδικάσθη εϊκοσι φο- ρές γιά κλοπές. Ηναι άλήθεια ότι ό Φρεντυ τόν ΐταρακολου&οϋσε σάν πιστό σκυλλί. Τώρα κοιμόταν ή- σνχα ένω ό Τζών έξακολουθΌϋσε τής χημικές παρατηρήσεις τού, κά- νοντας μιά έκρηκτική ίίλη ή όποία θά τόν δόξαζε. Τρείς φορές δοκίμασε τόν όρρό τού, χωρίς κανένα ά.τοτέ7.εσμα. Ό Φρεντυ κρνος, παγωμενος δέν ε- διΈ σηνμεΐα ζωής. Μήπως έγελά- οτηκε; "Ηρχισε νά φοβαται καί νά σκέπτεται τί νά κάμη γιά νά ξανα· ζωντανέψη τό νεκρό θώμα τοϋ φί- λου τού. Καί δμως ήταν τόσο 6έ- βαιος!. .. Περίεργο! Έξαφνα ή¬ κουσε τρία κτυπήματα στήν πόρτα. Τί τρέχει; Άφοϋ εσκέφθη λιγο, ήνοιξε. Βύοέθηκε άπεναντι τεσ- σάρων άστυφυλάκων, ενός άστ>'-
νόμου καί ενός κυρίον μέ πολιτικά.
Έρχόντουσαν νά κάμουν έρευναν.
'Ο Τζών στήν άρχή δέν τσύς
εΐπε τίποτε καί τοΰς άφησε γιά νά
μποϋνε δλοι μέσσ. Ό κύριος μέ τά
πολιτικά ήταν ίατρός. "Επειτα ό
Ι Τζών ήρχισε νά τούς έξηγη τά πει-
ράματά τού, δταν έξαφνα ενας ά-
οτυφΰλαξ ποϋ εΐδε τό ψ»-7ρό σώμα
τοϋ Φρεντυ, στό κρεβάτι, φώναξε:
— Ένας νεκρός είναι έκεϊ. Νά
συλλάβουμε τόν δολοφόνο. . .
Ό Τζών χαμογέλασε.
— Κΰριοι, έδώ είναι τό έργα-
(Γτήριό μου. Εάν άφήσω μιά στιγ-
μή τούς 'φούρνους χωρίς νά τούς
επιβλέψω, θά χαθ·οΰμε δλοι.
Ό άστυνόμος τρόμαξε, καί γιά
νά φύγη μέ τρόπο, είπεν ότι ·θά
πάη νά φέρη ενα φέρετρο γιά τόν
νεκρό καί δΐέταξε τούς δνχ> άπό
τούς άστυφύλατκας νά ψΐ'λάξουνε
οτήν είσοδο. Ό Ιατρός είπεν ό
Τζών δέν ί.ττανε τόσο τρελλός, όσον
τόν νόμιζαν καί ότι καλόν θά ήταν,
πρίν νά τόν συλλάβουν, νά περι-
μέλΌυν εως τό πρωΐ. Εξήτασαν
τόν Φρεντυ καί είπαν δτι τό πτα.-
μά τού δέν εφερε κανένα ΐχνο,
βίας. 'Ο ·θάνατός τού φαινόταν
»ήχτ)ΠΥ** Κο«ιΥκλν, τού Μπροΰκλυν, μετά τής μικράς εγγονης τού.
Ιήν χό; Το τ,°« Διευθυντού τής Άστυνομίας, Γοναϊλεν ως φονευσας ενα
"ι "^'λλαοών ί>ι'<η Λΐΐη,,^ Ζτ™ «Ι τΓλρυταίοι επετεθησαν εναντίον ής Άσμ δλλους, δταν οί τελ ενός έογοστασιάρνου. ········· ·■'···■ ·Π·ϊ-τ· . ■ >1 ( . . ι
Ή Φλώ Χάοτ, δεξι?, καί ή σΰνοικός της, "Αλις Βέιλ, χορεύτριαι? αί ο¬
ποίαι θά δικασ&οΰν έν Νέα. Ύόρκ-π, κατηγορούμεναι δτι εδειραν μίαν 6λ-
λην συνάδελφον των, την Τσάρλοτ Μποΰρκε.
Ό "Αρτση Μ. "Ισαξ, Ίνδιάνος, φη-
μιζόμενος ώς καλός σκοπευτης.
φυσικός. Τόν εβαλαν σ' ίνα φέ¬
ρετρο καί τοϋ αναψαν μιά λαμπά^
δα στό κεφάλι. "Εφυγαν δλοι κι'
άφήσανε τόν Τζών μοναχόν, στό
σπίτι τού. . . Μόνον δύο άστνφύ-
λσκες έμειναν νά φυλάνε κάτω στί.Λ
πόοτα.
— Έχω άκόμα εξ ώρες καιρο,
ψι&ύρισε δταν εμεινε μόνος καί ί-
ξακολουθοϋσε τά "/ημικά πειράμα-
-ά τού καί την επίβλεψιν των φοιρ
νων. Κάθε τόσο έ'ρριχνε καί μιά
ματιά στόν Φοέντυ. Τό πρόσωπο
τοϋ φίλου τού ήταν άμετάβλητο.
Φαινόταν σάν νεκρός.
— Διάδολε! Διάβολε! είπεν ο
Τζών.
Τοϋ έκαμε πολλες φορες ενεσεις
μέ ενα κιτρινωπό νερό. "Επειτα ά-
φοΰ είδε πάλι τούς φούρνους, ξα-
πλώθηκε σέ ενα κάθισμα καί άπε-
κοιμήθη.
Στήν άρχήτμεσα στό δωμάτιο,
οκουγόταν μονάχα δ θόρυβος της
φωτιάς ποϋ σπιθοβολοϋσε. Σέ λί¬
γο δμως ενας κρότος κανονακός
χαί όμοιόμορφος τάόραξε την σιω-
πή τής νύκτας, προ; τό μέρος τοΰ
νεκρικοΰ θαί.άμσυ. Αύτό θά βάσττγ
ξε ώς μιά ώρ«. . . Κι' έξαφνα δ
τσατμάς τοΰ τοίχου έ'πεσε καί μέσα
άπό μιά τρύπα ποϋ άνοίχθηκε, έ-
φάνηκε ενας ανθρωπος.
ΤΗταν τό «Σιδηρένιο χέρι».
Έτρόμαξε μόλις εΐδ/τό φέρε-
τρο, την λαμπάδα καί τόν πεθαμ·
μέΌ. Βλαστημησε, άλλά άμέσως
πηρε θάρρος καί προσπαθήση νά
εγκαρδιώση καί τόν σύντροφό το'
ποϋ ε'τρεμε σύσωμος.
— "'Ετσι είναι καλλίτερα, τοΰ
εΐπε. Κάλλιο πε&αμμένος παρά ζων
τανός. "Ετσι κανενας δέν ·θά μάς
ένοχλήση στή δουλειά μας.
Τα δόντια τοΰ συντρόφου τού
κτυποϋσαν άπό φόβο. Τράβηξαν
λοιπον άμεσως νά άνοίξουν τό πα¬
ληό μπαούλο, ποϋ ηταν μέσα στό
δωμάτιο έκεΐνο.
Τό «Σιδηρέναο χέρι» εβγαλε άπό
την μέση τού εναι έργαλεΐο καί ήρ¬
χισε τό έ'ργο τού, δταν ό σΰντροφός
τού, έ'ξαφνα, έβγαλε μιά φων^
τρόμου, ό πεθαμμένος εΐχε σηκωθ{)
άπό τό φέρετρό τού καί μέ την νε-
κρική λαμπάδα τού στό χέρι, κύτ-
ταξε τί γίνεται γύρω...
"Ετρεξαν τρέμοντας πρός την
πόρτα, καταικίτρινοι καί πε,ρίτρο-
μοι. ..
'Εκεϊ δμως ε'πεσαν επάνω στόν
Τζών, ό οποίος άκούγοντας τόν ·&ό-
ρυ6ο ετρεξε νά δή τί συνέβαινε.
Σάν εΐδε τόν Φρεντυ όρ&ό νά περ-
πατάη μέ την λαμπάδα στό χέρι,
φώναξε:
— Ό θρίαμΰος! Ό θρίαμβος!
Τό «Σιδηρένιο χέρι» καί ό σύν-
τροφός τού έν τω μεταξύ ετρεχαν
δεξιά καί άριστερά στό δωμάτιο
σάν τρελλοί. "Εξαφνα βαρεία 6ή-
ματα άκούστηκαν στή σκαλα καί
δνό γωροφΰλακες ποϋ «ΐχαν μείνη
κάτω φυλάγοντας την-εΐσοδο τοΰ
οπιτιοΰ, σάν ήκουσαν τόν θόρυβον
άνησυχησαν καί άνέι6ηκ>αν επάνω
νά Ιδοϋνε κι' αύτοι τί συμβαίνει.
Βρήκαν δμως την πόρτα κλει
δωμένη καί ηρχισαν νά κτυπούν
καί νά Τ{>ωνάζουν:
— Έν ονόματι τοϋ Νόμον, ά-
νοΐξτε!
Ή φωνή αυτή έτρόμαξε τούς
δυό κλέφτες.
"Επάνω σέ αύτά μιά μυρωδιά
παράξενη, όσμή αερίου, γέμι<ίε την άτμόσφαιρα τοϋ δωμάτιον, ποΰ ήρχισε νά γίνεται πνιγηρή πολΰ. Ό Τζών, εξω φρενών, εφώνα¬ ξε τότε: — Τρέξετε νά φύγουμε, γιατί λίγο αν μείνουμε άκόμη, έχαθή- καμε! Άνοίξανε την ΛΟρτα'/αί πέσαν επάνω στονς άστνφύλακας ποΰ ·9έ- λησαν νά τούς έμποδίσουν. — Άφήστέ μας νά περάσουμε, γιά τόν Θεό! Έκεΐνοι επερίμεναν νά τούς έμ¬ ποδίσουν καί νά τούς συλλάβονν. Άπελπισμέΐίος τότε 6 Τζών, γύ¬ ρισε καί φώναξε: — Δύο μεγάλα μυστικά πεθαί- νονν σήαερα μαζν μου!... Τό άέριο τόσο εΐχε πυ/,νωθί)," ποϋ δέν μποροϋσε κανείς νά δια¬ κρίνη τίποτε στό δωμάτιο. Πότδ μπλέ, πότε μενεξελί, πότε τριαν- ταφυλλί, ξαπλωνότανε σέ όλόκλΐΐ- ρο τό σπίτι. . . Οί άστυφύλακες δέν τό κουνοΰσαν άπό την πόρτα... Παραμερίσατε, κύριοι, γιά ο- νομά τοΰ Θεοΰ, ίκέτενε ό Τζών. Μιά τρομερή εκρηξις άντήχησρ. Τό παληό καί ερημο μεγάλο σπί¬ τι άνοιξε στά δύο καί κάτω άπό τα ερείπιά τού έτάφησαν δλοι... ΚΑΖΕΛΛΑ
Μ_·μ.·λι
ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ. ΤΡΟΜΟΥ
ΤΑ .__ Υ Ο 3νΐ Υ
ΤΟΥ ΚΑΖΕΛΛΑ
,..··.····■
,Μ.Ι····ΙΜΜΐΤΓ·1..,Μ..Ι.........
•..........«..·.... ••-«Τ..ΊΓ«ΪΤΤ.—«ΤΛΓ.Τ.Τ——.Τ*—-Τ—
Έτοιμο; εΐσαι, Φρεντυ;
Είιιαι ετοιμος Τζων. >
Γανε καί οί δυό τους γεροι,
ά ώχροί, μέ πρόσωπα καταρ-
ομενα καί μέ μάτια βαθουλω-
» φά)ς μιας μεγάλης λαμπσς
νέ τού; 'ϊσκιους τους στόν τοϊ
) Τζών /.ρατοΰσε στά χέρια
να σωλήνα σιδερένιο. Ό
Γυ πάλι τέντωνε τό γυμνό
«ράτσο. Γΰρω των βρισκόν-
/ενα σωρό σφαϊρες γυαλι-
ίάζα, λεκάνες, ενας σκελετός
να; ούρϊκουτάγκος δεμένος
ά σιδερένια άλυσίδα.
Τζών σήκωσε τόν σαΛήνα. (
Στάσοι·, είπεν ό Φρεντυ, θέ-
ϊ γράιικο, πρώτα δυό λέξεις.
ι επάνω στό μόνο αγρεοφο φΰλ
ό; βιβλίου, γεμάτου άπό ϊε-
χρικά έγραψεν:
Μπολιάζομαι μόνος μου με
ίσθένειαν τοϋ ΰπνου. 'Εάν ά¬
ν® νά κατηγορήσουν μόνθλ
ίΐειτα, άφοϋ ·ύπόγρα1« πλησί-
ον ώιιό τού στόν Τζι
ών.
λήν
η
Ένα
άπό τόν σωλήνα στο
τού καί ό Φρεντυ τυλίχθηκί
ϋος σ' ενα μανΰύα. Ό Τζών
είτε:
Σέ δνό ιιερες ό θρίαμβός μας
ναι μεγάλος!
Φοεντΐ1 στηρίχθηκε οτόν τοϊ-
ώ εμεινε σκεπτικός. Τό βλέμ-
ου ηταν ά,τλανές καί κουνοϋσε
ηο/.ιασιιένο χέρι τού, σάν έκ-
ί;. Σί }ίγο όμως έπαυσε καί
νησίς; αύτη καί ό γέρος ·κλονί-
!ε ν αί σωριάσθηκε έμπρός στά
α τοϋ Τζών. -
Τζών ξαφνίοτηκε γιά τό γρή
ά-τοτέΛεσμα. "Εφερε τόν σΰν-
ιό ταυ στό γειτονικό δωμάτιο
όν ςάπλωσε επάνω σ' ενα στε-
££βάτι, τό μόνον επυΐλο ποΐ
' μέσα ίζεΐ, μαζύ μ' ενα παληό
'δλ. Τό δωμάτιο ήτανε υγρό.
ή-τως έ'βαλα μεγαλειτέοα
; είτε μόνος τού. Θά περιμέ-
λ» ημερες νά δώ τό άποτέλε
ί άν υπάρχη άνάγκη θά με-
ισθώ καί τόν όρρό μου.
,|« τά λιπόσαρκα καί ρο-
ενα χρρια τού, έκύτταξε τό
ΰητο σωμα το^ φίλΟυ τού,
^ε δννατά καί γύρισε τό έρ-
ΪΊΡ'ό τοι·. "Β6αλε τότε σ' ενα
«νο υπό τοϋβλα κάρβουνα καί
™δια, αδειασε σ' αυτόν διάφο
,™Χεια ποΰ είχανε οινόπνεν4ΐα,
Τ*1ςε ο'^φορες χηαικές ούσίες
χαί άμεσος δλο τό έργαστήριο ε
λαμψε άπό μεγάλες φλόγεςΓ
ΟΊ δύο φίλοι έκαθόντουσαν στή
κορυφή μιόίς παληάς καί έτοιμορ-
ρόπου οίκοδομής, ξεμοναχιασμ,!-
νοι. ΟΙ γείτονες εΐχο,ν κακή ίδέα
γιά αΰτούς. Τά παράθνρά τσυ;
ποΰ λάμπανε άπό καιροΰ είς και¬
ρόν, άπό Ινα ορώς παράξενο, ή πά
ράξενη ζοοή τους, εκανε το^ γεί-
τονας νά φαντάζ<ΐχνται ότι ησο,ν μάγοι καί. ότι κατασκευάζουν χρυ- σάφι καί ότι μιλοι'σανε μέ τούς δι- αβόλους. "Ολοι ύποστήριζαν ότι οί δύο γέροι εϊχαν στό σπίτι τους μεγάλα μπαοΰλα σιδερέννα γεμάτα χρυσάφι. "Ολοι έφοβόντουσαν νά περάσουν νύκτα άπό τό σπίτι τοις χαί πρό πάντων σί γνναΐκες. Καί τόσος ήταν ό τρόμος τοΰ κόσμον ποΰ κανενας δέν τολμοϋσε νά κα ταγγείλτ) τούς δυό γέρους τοί5 ε- ρημου σπιτιοΰ στήν άστυνομία. Ό Ο'υμβέρτος Φλάντρεν δμως ποΰ τόν ξεραν δλοι μέ τό δνομα «Σιδηρένιο χέρι» γιά την έπιτηδεί- ότητα μέ την οποίαν ά'νοιγε καί ϊτλλεπτε τά σπίτια καί τής έκκλη- σίες, τό εΐχε πάρη άπόφασι νά μπν) μιά νύχτα στό -ταράξενο έκεΐνο οπίτι. "Ελεγε ότι αύτη ή επίσκεψις θά τοϋ ήταν ή πειό προσοδοφόρο; άπ' δσες εΐχε κάνη. Ό Τζών καί ό Φρέντν, δέν ε- βγαιναν ποτέ εξω. Μόνον οταν ά- γοράζανε ζοοοτροφίες κατέβαινα οτήν πόλι. Έμοιάζανε μέ δυό δαι· μονισμένους μάγους καί προέλεγαν υτι τό «Σιδηρένιο χέρι» Μ την πά θαινε- γιά καλά, στήν έπιχείρησί τού έκείνη. Καί δμως ό Τζών Μπίλλυ, ήταν γνωστότατος πέρα άπό την Μάγχη στήν Αγγλία, γιά τή; εφευρέσεως των έκρηκτικάνν ύλων ποϋ εΐχε κά- νη. 'Επειδή δμως εφυγε ξαφνικΐ άπό την Αγγλία, οί θαυμάσιες ε- φευρεσεις τού δέν μα-θεύτηκαν ά πό τόν αλλο κόσμο. Ήταν δμως λίγο τρελλός, γιατΐ άλλοιώς δέν θά διάλεγε γιά σύν- τροφ ότσν, τόν Φρεντυ Μάγκερ, ποϋ εΐχα κατεδικάσθη εϊκοσι φο- ρές γιά κλοπές. Ηναι άλήθεια ότι ό Φρεντυ τόν ΐταρακολου&οϋσε σάν πιστό σκυλλί. Τώρα κοιμόταν ή- σνχα ένω ό Τζών έξακολουθΌϋσε τής χημικές παρατηρήσεις τού, κά- νοντας μιά έκρηκτική ίίλη ή όποία θά τόν δόξαζε. Τρείς φορές δοκίμασε τόν όρρό τού, χωρίς κανένα ά.τοτέ7.εσμα. Ό Φρεντυ κρνος, παγωμενος δέν ε- διΈ σηνμεΐα ζωής. Μήπως έγελά- οτηκε; "Ηρχισε νά φοβαται καί νά σκέπτεται τί νά κάμη γιά νά ξανα· ζωντανέψη τό νεκρό θώμα τοϋ φί- λου τού. Καί δμως ήταν τόσο 6έ- βαιος!. .. Περίεργο! Έξαφνα ή¬ κουσε τρία κτυπήματα στήν πόρτα. Τί τρέχει; Άφοϋ εσκέφθη λιγο, ήνοιξε. Βύοέθηκε άπεναντι τεσ- σάρων άστυφυλάκων, ενός άστ>'-
νόμου καί ενός κυρίον μέ πολιτικά.
Έρχόντουσαν νά κάμουν έρευναν.
'Ο Τζών στήν άρχή δέν τσύς
εΐπε τίποτε καί τοΰς άφησε γιά νά
μποϋνε δλοι μέσσ. Ό κύριος μέ τά
πολιτικά ήταν ίατρός. "Επειτα ό
Ι Τζών ήρχισε νά τούς έξηγη τά πει-
ράματά τού, δταν έξαφνα ενας ά-
οτυφΰλαξ ποϋ εΐδε τό ψ»-7ρό σώμα
τοϋ Φρεντυ, στό κρεβάτι, φώναξε:
— Ένας νεκρός είναι έκεϊ. Νά
συλλάβουμε τόν δολοφόνο. . .
Ό Τζών χαμογέλασε.
— Κΰριοι, έδώ είναι τό έργα-
(Γτήριό μου. Εάν άφήσω μιά στιγ-
μή τούς 'φούρνους χωρίς νά τούς
επιβλέψω, θά χαθ·οΰμε δλοι.
Ό άστυνόμος τρόμαξε, καί γιά
νά φύγη μέ τρόπο, είπεν ότι ·θά
πάη νά φέρη ενα φέρετρο γιά τόν
νεκρό καί δΐέταξε τούς δνχ> άπό
τούς άστυφύλατκας νά ψΐ'λάξουνε
οτήν είσοδο. Ό Ιατρός είπεν ό
Τζών δέν ί.ττανε τόσο τρελλός, όσον
τόν νόμιζαν καί ότι καλόν θά ήταν,
πρίν νά τόν συλλάβουν, νά περι-
μέλΌυν εως τό πρωΐ. Εξήτασαν
τόν Φρεντυ καί είπαν δτι τό πτα.-
μά τού δέν εφερε κανένα ΐχνο,
βίας. 'Ο ·θάνατός τού φαινόταν
»ήχτ)ΠΥ** Κο«ιΥκλν, τού Μπροΰκλυν, μετά τής μικράς εγγονης τού.
Ιήν χό; Το τ,°« Διευθυντού τής Άστυνομίας, Γοναϊλεν ως φονευσας ενα
"ι "^'λλαοών ί>ι'<η Λΐΐη,,^ Ζτ™ «Ι τΓλρυταίοι επετεθησαν εναντίον ής Άσμ δλλους, δταν οί τελ ενός έογοστασιάρνου. ········· ·■'···■ ·Π·ϊ-τ· . ■ >1 ( . . ι
Ή Φλώ Χάοτ, δεξι?, καί ή σΰνοικός της, "Αλις Βέιλ, χορεύτριαι? αί ο¬
ποίαι θά δικασ&οΰν έν Νέα. Ύόρκ-π, κατηγορούμεναι δτι εδειραν μίαν 6λ-
λην συνάδελφον των, την Τσάρλοτ Μποΰρκε.
Ό "Αρτση Μ. "Ισαξ, Ίνδιάνος, φη-
μιζόμενος ώς καλός σκοπευτης.
φυσικός. Τόν εβαλαν σ' ίνα φέ¬
ρετρο καί τοϋ αναψαν μιά λαμπά^
δα στό κεφάλι. "Εφυγαν δλοι κι'
άφήσανε τόν Τζών μοναχόν, στό
σπίτι τού. . . Μόνον δύο άστνφύ-
λσκες έμειναν νά φυλάνε κάτω στί.Λ
πόοτα.
— Έχω άκόμα εξ ώρες καιρο,
ψι&ύρισε δταν εμεινε μόνος καί ί-
ξακολουθοϋσε τά "/ημικά πειράμα-
-ά τού καί την επίβλεψιν των φοιρ
νων. Κάθε τόσο έ'ρριχνε καί μιά
ματιά στόν Φοέντυ. Τό πρόσωπο
τοϋ φίλου τού ήταν άμετάβλητο.
Φαινόταν σάν νεκρός.
— Διάδολε! Διάβολε! είπεν ο
Τζών.
Τοϋ έκαμε πολλες φορες ενεσεις
μέ ενα κιτρινωπό νερό. "Επειτα ά-
φοΰ είδε πάλι τούς φούρνους, ξα-
πλώθηκε σέ ενα κάθισμα καί άπε-
κοιμήθη.
Στήν άρχήτμεσα στό δωμάτιο,
οκουγόταν μονάχα δ θόρυβος της
φωτιάς ποϋ σπιθοβολοϋσε. Σέ λί¬
γο δμως ενας κρότος κανονακός
χαί όμοιόμορφος τάόραξε την σιω-
πή τής νύκτας, προ; τό μέρος τοΰ
νεκρικοΰ θαί.άμσυ. Αύτό θά βάσττγ
ξε ώς μιά ώρ«. . . Κι' έξαφνα δ
τσατμάς τοΰ τοίχου έ'πεσε καί μέσα
άπό μιά τρύπα ποϋ άνοίχθηκε, έ-
φάνηκε ενας ανθρωπος.
ΤΗταν τό «Σιδηρένιο χέρι».
Έτρόμαξε μόλις εΐδ/τό φέρε-
τρο, την λαμπάδα καί τόν πεθαμ·
μέΌ. Βλαστημησε, άλλά άμέσως
πηρε θάρρος καί προσπαθήση νά
εγκαρδιώση καί τόν σύντροφό το'
ποϋ ε'τρεμε σύσωμος.
— "'Ετσι είναι καλλίτερα, τοΰ
εΐπε. Κάλλιο πε&αμμένος παρά ζων
τανός. "Ετσι κανενας δέν ·θά μάς
ένοχλήση στή δουλειά μας.
Τα δόντια τοΰ συντρόφου τού
κτυποϋσαν άπό φόβο. Τράβηξαν
λοιπον άμεσως νά άνοίξουν τό πα¬
ληό μπαούλο, ποϋ ηταν μέσα στό
δωμάτιο έκεΐνο.
Τό «Σιδηρέναο χέρι» εβγαλε άπό
την μέση τού εναι έργαλεΐο καί ήρ¬
χισε τό έ'ργο τού, δταν ό σΰντροφός
τού, έ'ξαφνα, έβγαλε μιά φων^
τρόμου, ό πεθαμμένος εΐχε σηκωθ{)
άπό τό φέρετρό τού καί μέ την νε-
κρική λαμπάδα τού στό χέρι, κύτ-
ταξε τί γίνεται γύρω...
"Ετρεξαν τρέμοντας πρός την
πόρτα, καταικίτρινοι καί πε,ρίτρο-
μοι. ..
'Εκεϊ δμως ε'πεσαν επάνω στόν
Τζών, ό οποίος άκούγοντας τόν ·&ό-
ρυ6ο ετρεξε νά δή τί συνέβαινε.
Σάν εΐδε τόν Φρεντυ όρ&ό νά περ-
πατάη μέ την λαμπάδα στό χέρι,
φώναξε:
— Ό θρίαμΰος! Ό θρίαμβος!
Τό «Σιδηρένιο χέρι» καί ό σύν-
τροφός τού έν τω μεταξύ ετρεχαν
δεξιά καί άριστερά στό δωμάτιο
σάν τρελλοί. "Εξαφνα βαρεία 6ή-
ματα άκούστηκαν στή σκαλα καί
δνό γωροφΰλακες ποϋ «ΐχαν μείνη
κάτω φυλάγοντας την-εΐσοδο τοΰ
οπιτιοΰ, σάν ήκουσαν τόν θόρυβον
άνησυχησαν καί άνέι6ηκ>αν επάνω
νά Ιδοϋνε κι' αύτοι τί συμβαίνει.
Βρήκαν δμως την πόρτα κλει
δωμένη καί ηρχισαν νά κτυπούν
καί νά Τ{>ωνάζουν:
— Έν ονόματι τοϋ Νόμον, ά-
νοΐξτε!
Ή φωνή αυτή έτρόμαξε τούς
δυό κλέφτες.
"Επάνω σέ αύτά μιά μυρωδιά
παράξενη, όσμή αερίου, γέμι<ίε την άτμόσφαιρα τοϋ δωμάτιον, ποΰ ήρχισε νά γίνεται πνιγηρή πολΰ. Ό Τζών, εξω φρενών, εφώνα¬ ξε τότε: — Τρέξετε νά φύγουμε, γιατί λίγο αν μείνουμε άκόμη, έχαθή- καμε! Άνοίξανε την ΛΟρτα'/αί πέσαν επάνω στονς άστνφύλακας ποΰ ·9έ- λησαν νά τούς έμποδίσουν. — Άφήστέ μας νά περάσουμε, γιά τόν Θεό! Έκεΐνοι επερίμεναν νά τούς έμ¬ ποδίσουν καί νά τούς συλλάβονν. Άπελπισμέΐίος τότε 6 Τζών, γύ¬ ρισε καί φώναξε: — Δύο μεγάλα μυστικά πεθαί- νονν σήαερα μαζν μου!... Τό άέριο τόσο εΐχε πυ/,νωθί)," ποϋ δέν μποροϋσε κανείς νά δια¬ κρίνη τίποτε στό δωμάτιο. Πότδ μπλέ, πότε μενεξελί, πότε τριαν- ταφυλλί, ξαπλωνότανε σέ όλόκλΐΐ- ρο τό σπίτι. . . Οί άστυφύλακες δέν τό κουνοΰσαν άπό την πόρτα... Παραμερίσατε, κύριοι, γιά ο- νομά τοΰ Θεοΰ, ίκέτενε ό Τζών. Μιά τρομερή εκρηξις άντήχησρ. Τό παληό καί ερημο μεγάλο σπί¬ τι άνοιξε στά δύο καί κάτω άπό τα ερείπιά τού έτάφησαν δλοι... ΚΑΖΕΛΛΑ
«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ».- ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΝ 1929
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ
ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 Σεπτέμβριον.— ίΤΟ
ΓΕΝΈΘΛΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.
ΔΕΥΤΕΡΑ, 9 Σκττΐΐιυδρίου.—Των
έ 'Ιχοακείμ καί Άννης.
ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΑ
Επί Ελλάδος 1.29% Ο ή δραχμή.
'Επί Λονδίνον $4.84% ή λίρα.
'ΕπΙ ΠαρΐΓίίθν 3.90 13)160 τό φρ.
'Επί Γερμανίας 23.76% τό μάρκον.
Επί Ιταλία; 5.23ο ή λιρέτο.
'ΕπΙ Σερβίας 1.76 3)8 τό δηνάριον.
'Επΐ Ρουμανίας Ο.βΟ^Ο τό λέϊ.
'Επί Τσεχοσλοβακίας 2.9625ο ή κοο.
ΤΡΛΠΕ7ΗΣ ΑΘΗΝΠΝ
205 ΥνΈδΤ 33π1 5ΤΒΕΕΤ
Λίραι Αγγλίας ........... 4.87%
Γαλλοοά Φράγκα ........... 3.93%
Δραχμαί είς την καλλιτέραν τιμήν,
ΤηλΛςρωντνΛίΓε δια τιμάς:
Τηλέφωνα: ΟΗϊοΙΐβΓΪηδ 6271—5.
ΜΑ0Ι50Ν 5ΤΑΤΕ
100 ΡΑΚΚ
ΝΕν ΥΟΚΚ (ΠΤΥ
(Πλησίον της όδοΰ ά
Έχδίδομεν έπιταγάς είς Δραχιιάς
επί δλων των πόλεων της "Ελλάδος
είς τάς καλλιτέρας τιμάς τή; ήιιέρας.
Τηλέφωνον: νοΓϊ1ι 2945, 6, 7.
ΜΙΚΡΑΙ ΑΓΓΕΛΙΑΙ
ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ νϊοιιηα
δλων των χρωμάτων. 'Επίσης δα,ιι-
ΐιτβΐ ΐπϊά'αίε ρίεοε ρΐβιβδ. Άπο-
ταθητε: ΟΙιαΓΐβδ νο1ίΐ, 24 Υν
251η δι., Νεν Υογϊ. Τεΐ. Οιεΐδεα
2044.
(13238—7—9)
ΠΡΟΣ ΑΓΟΡΑΝ
ΖΗΤΟΥΝΤΑΣ δαιιΪΓΓεΙ Κιιπιρ
Ρΐαΐε». Νϊοηοΐβδ, 212 ν. 281Ιι δι.,
Ν. Υ. ΟΙγ. (13232—7)
Την παρελθούσαν Κυριακήν, ή Δνίς
Μαγδαληνή Μαϊστρελη ανεδίξατο έκ
τής ίεράς κολυμβήθρας τόν πρωτότο
κον υϊόν τοΰ άγαπητοϋ μου φίλον, κ.
ΣτυΙλιανοΰ Τσορβά, ονομάσασα ανό
Κλεάνθην. Εις τούς εντυχεϊς γονεϊ
ενχομαι νά τοίς ζήση ό νεοφώταστος;
είς δέ την ανάδοχον νά τα χιλάση.
ΒΑΓΙΑΣ ΨΑΡΑΣ
Μ355.
(13231—7)
ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ
ΠΑΡΑΚΑΛΕΓΤΑΙ,
0Η.Α58ΙΡΙΕ0
κΐίτβ,
υ Κ(ι,.ϋν^ΥΙινυ. |·ιώ
ωταρης ζητεί -^- * ■- '5 11(Γ
αδελφόν τού ν-«ι,, ΓΡΐ6Π Γ
Παναγιωταρη χαί Ίάσσ(ϋ.' ^
κη, έκ ϋαηάϊα Κρήτπ- ' '"
χναζον «Ις τό 100 Υ. »»ι
Χ01Ι.&ΝΙΚΑ
ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΟΝ
Διά τόν θάνατον τοΰ σντιπροέδρου
τού Νίκου Κ. Άνδρεάδου, ό Πανσαμι-
αχός Σ-ύλλογος «Πνθατγόρας», Ρεβ-
Ικκΐτ, "Μα.!»., συμπενθεϊ μετά των
ένταίτθιΐ οϋοΕΜον τού. Είς τούς γέ-
ροντα; γονεϊς νόν ενχετβι την έξ
"Υψονς παρητορίαν.
(ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΌΥ
ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ)
(13249—8)
ΕΥΧΕΤΗΡΙΟΝ
Διά τοΰ ατμοπλοίου Εάϊδοπ ανε¬
χώρησε την παρελθοϋσαν Τρίτην ό έν
ΒΓθοΙϋγη καλώς ένκατεστημένος, κ.
εώργιος Νιαμονίτης, μετά τής σν-
ζΰγου τον Άγγελικής διά την μυρο-
δόλον Χίον, πρός επίσκεψιν των σνγ-
γενών των.
"Ωσαύτως ανεχώρησαν διά τοϋ ίδι¬
ν άτιιο.ιλοίου οί κ. κ. Γεώργιος Νια¬
μονίτης καί Μιχαήλ Νιαμονίτης.
Τούς εΰχομαι καλόν ταξείδιον, ευ¬
χάριστον την έν πατρίδι διαμονήν καΐ
αλήν επάνοδον. Είς δέ τόν Γ. Ά-
?ακάν, διευθυντήν τοΰ Πρακτορείον
ΪΙΟΣ όστις διεκπεραίωσε τα τοΰ
οξειδίου τα»ν, έκφράζο τα σνγχα-
ιητήριά μου.
Ό συνεταχρος,
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΙΔΕΡΑΤΟΣ
(13240—7—8—9)
■τ
ΚΟΙΝΟΝΙΚΑ
ΑΡΧΓΜΗΔΗΣ ΣΤΑΥΡΑΚΗΣ
Έτών 17, έξ ΆλίξαΛ-δρίΜϊς, Αιγυπτου
'ΕγκαρδΜος σΐ'γχαίρομ«ν τόν αγα¬
πητόν Άρχιμ.ήδην, όστις εΐΛ-ε έκ των
ολίγων έκείνων 'Ελ^λ^γνΐΒΓθίοοϊν, άτινα
έ ό ό
γ γ
έγνοοΰν τό κοΛτρίόν των κπΐ
ό 'Ελλό ά
ΑΓΟΡΑΖΟΜΈΝ νϊοπηβ ταίάάΐ
ρΐαΐοβ, πιίηΐί καΐ ηαίιιπιΐ. Άποτα-
Θήτε: ΟίπιίΪΓ8ΐίί8 οπά ΟβΐηβίΓΐο
104 λΥ. 30ί1ι 51., Νβν ΥογΙσ.
(13227—6—8)
«ΡΗΓΑΣ Φ £ Ρ Λ ΙΟ _ >
Μεγάλο Κατνείον χαΐ Σφαιριστήρ
490—8ΤΗ ΑνΕ., ΝΕν ΤΟΒΚ
Ρ&οηβ ΟΠεΚΕβΙΝΟ 914*
(10872—Α-10—Μ-10)
ΔΩΡΕΑΝ
Ματ>ήιιατα Αγγλικη;. 'Επίσης «ως
δύνασθε νά γίνετε Άμ€ρ·.κανοί πολί¬
ται. Άποτβθητε εκάστην Δευτέραν,
Τρίτην καΐ Τετάρτην Ενεηΐιΐβ δοΐιοοΐ
Νο. 17, επί τής 48ης όδοΰ. (Μεταξύ
Βγιι αη<1 9ί1ι Ανεβ.) ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΔΩΡΕΑΝ Τό Γραφείον τής Πανδείας παρέ- χει μαθήματα δωγεάν &αρκονσης τής ημέρας, είς άνδρας καί γυναίκας, αΐτινες &αθυμοΰν όπως έκμάιθωστ την Αγγλικήν καΐ πώς νά γίνουν Άμ«- ρικανοί πολίται. 'Οσο*. έπιθυμοΰν νά καταταχθώσιν είς τάξιν τινά, δύναν¬ ται ν' άποταιθακΛ, εκάστην Δευτέραν καΐ Τετάρτην, άπό 3—5 μ. μ. Δωμά- ττον 401 και 409 ΡιΐΜΐο 5οίιοο1 27, αριθ. 215 Ε&δϋ 4181 δι. Πάντες προσκαλοϋντα» όπως προσέλθωσιν. ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΣΟΧΗ Είμεθα τό μόνον Ελληνικόν Σχολείον έν Νέα 'Υόρκγι, διά νά μάθετε καλώς την τέχνην τού χο»>
ρέως.
ΔΙΔΑΚΤΡΑ Λ0Γ1ΚΑ
ΕΚΜΑΟΗΣΙΣ ΤΕΛΕΙΑ
ΝΕλΥ 5Υ5ΤΕΜ ΒΑΚΒΕΒ
δΟΙΟΟΙ.
•59—81& Ανθ., (Γηνία 28η;
•Οδοδ) Νεντ Υογκ ΟΐΙ)
Τηλέφωνον: θΑΐβ^οηϊα 211}
ΊδριΛέν τφ 1907.
ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟΝ
Ή ΕΛΠΙΣ"
ΟΛΑ ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΩΝ ΓΛΥΚΩΝ
Ε. Ζιρίμης καΐ Μ. Σαραντίοης
803 Ε. 3411» δΤ. ΝΕΥ ΥΟΚΚ
(Παρά την έλεβεταν 2ΐκ1 Ανθ.Ι
ΙΡδννΊΟΗ. ΜΑδδ.—Ό «'Εθνιχό;
Κηρυξ» πανλεΐται ύΐτό τού άντιπροσώ-
πσυ μας κ. Ν. Χιονοπούλου, 24 ΜβΓ-
ΙίΡΐ δίΓθβί.
ΓΝΩΣΤΟΠΟΠΙ2ΙΣ
Μετ* ενχαριο—ή~ως πληροφοροΰ-
ιεν τό αξιότιμον κοινόν, ότι ό τέταρ-
τος των υϊων μου, 'Ερνβστος άπό
χθές ήνοιξε τό νΥΙΝϋδΟΚ ΝϋΤ
δΗΟΡ, 832 Ι^εχΐηδΐοη Ανε., Βε-
1-ννεεη 63Γά 3Π(1 641η δί5., Νενν
ΥογΙι Οίΐγ, έκ τοΰ οποίον θά πωλών¬
ται πρώτης ποιότητος ΐΓηροΐΙεά' βπγΙ
ϋοπιεδΐίο Ναΐ5 ίπ Ιηε δήεΐΐ, δΐιεΐΐ
αη(1
531(0(1, ςιυίίεά
ΐ κλπ.
ίηιϊΐ5 3η ά
Διαβεβαιούμεν τούς πελάτας καΐ φί-
λους, ότι θά τύχωσι πάντοτε καλλί-
στης καΐ άμέμπτον εξυπηρετήσεως.
ΚΩΝΣΤΑΝΤ. Μ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
(13233—7—8)
γ ρ ΐ ν
τό 'ΕλλνητΛκόν άνομβ. "ΑμΛ τή ενταύ¬
θα αφίξει -τον ενεγράφη εί^ τό ΡυΙ)1ϊο
δΛΙ ό λί έ
Γ ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΐΛ
ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΔΙΑ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ
ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΖΗΤΪ)ΥΧΤΑΙ Δεσποινίδες διά πα-
κετάρισμα ΟΙβοε φροντων. Άπβτα-
θήτε: ΓΓεηοΙι δννεεί, 704 Βγο3(1-
ν»γ (πλησίον 41η δΐ.) Νενν ΥογΙι.
(13237—7—9)
ΖΗΤΕΓΤΑΙ χχ< διά τό άτογπνΛτινόν σχολειον «Ά- βέροφ». Αί βουλόΐμεΎα» άς άπευθύνουν τάς αΐτήοεκ "των, γΛΐοιρίζονσαι προ- οόντα καί ά~ΐι-π>οτις μισθοΰ, είς:
ΑνβΓθίί Εοϊ1£6 Ο.Α.Ρ.Α.. 561 δεοοπά
Ανθ.. Ν. Υ. €ίΐ7.
(13247—8—15)
^ ΖΗΤΕΙΤΑΙ διδασκάλισσα διά τό
απογευματινόν σχολείον των «Τριών
Ίεραρχών». Ή έχουσα τα προσόντα
άς άποταθη 188 Ηίβηΐαννη Ανε.,
(ή Ανε. Β.) ΒΓοοΙίΙνη, Ν. Υ. Τη¬
λέφωνον Εδρΐβπβιΐε 1260 η ΒεΒθίι-
6671.
(13218—6—8)
γρφη ^
δ πρός τελείαν έχμάθτΐθΐν τής
Άγγλβίης. Ά,ιΐϊκτιοί μετά ταυτα παο-1
λΐθ ό δ Αϊ
τό δτΛίνΓαΓΐ
δ<·1ιοο1, έντάς ■δέ 8 μηνών έλα¬ βε τό δά-ΐλίθυ,α, τυχόν λίαν επίζηλον βαθΐΑθΰ κα; ΐ&ϋαυτέρου έ,τοίνου εΊ» με- ρους τοϋ Οιίεί ΙηχΐπιοΙοΓ κ. Ε. Είς τόν ευτυχή πατίρα ί#χό^ΐίθα νά τού ζήση «ς δέ χον νεαρόν Άρχιμή- δην·, χαι «ΐς άνώτΕρα. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΛΟΓΙΑΝ^ΉΣ ΡΕΤΕΗ ΡΑΡΡΑ5 ΑΝίίΕΙ,Ο ΑΛΊΟΤΈδ (132ΐ3€—8) ΕΥΧΕΤΗΡΙΟΝ Εις τόν αγαπητόν κ. Λ«ωνίδβν Ζα- φειρίοο, άναχΐΛρίγίαγτα μ«τά τής ά- Ιιοτίμον σύζυγον τού διά την Ιδιαι¬ τέραν ημών πατρίδα, Σάμον, ό Παν- σαμιιακός ΣύλΛσγος «Πυ§-αγόρα.ς>,
ΰ Οί ή έλ ϋ ό
ΚΗΔΕΙΑ
Μετά βαρναλγούσης καρδίας άγ-
γέλλοαεν τόν θάνατον τοΰ προσφιλοΰς
ημών σύζυγον
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑ
Ή έκψορά θά λάβχι χώραν τιήν
προσέχη Δευτέραν 9τ|ν Σε.-ττ«μι6ρίον
καί ώρ<τν 2αν μ. μ. ί3< Όθΰ γΎωστοΰ νεκροπομπίί^ο τοϋ κ. Γ. Κωνσταντι- νίδον, 40 νν*. 581η δΐ., ή δέ κηδεία θά γίνη είς την Εκκλησίαν τοΰ «Εΰ- αγγελισμοΰ», 312 ν. 54ίη δΐ., Νενν ΥθΓΐί. Παρακοιλοννταχ πάντες οί σνγγε- νεΐς καΐ φίλοι, όπως παρακολονθήσωσι την κηδείαν καΐ σννενώσωσι μεθ' η¬ μών τάς πρός τόν "Υψιστον δεήσεις των. Ή τεθλιμμενη σύξνγος, ΜΑΡΙΑ Γ. ΠΑΠΑ (13241—7—8) μς γς γ τοΰ ΟΛοίου ήτο μέλος, εϋχιεται ταξείδιον καΐ πλήρη ίΐπιτνχιαν είς τα νέα τον έργα. (ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΌΥ) Μ&88. Οτδαοκα- Φιλαδελφειας. Η καταλληλος μό¬ νον άποταθητω πρός τόν κ. Άχιλλεα Μά 40 Ν 51 δ ν ΠΑΡΑΚΑΛΕΓΓΑΙ δ γ», διευθνν-ν τοΰ Γεωργίου τόν νά 90 ΠΑΡΑΚΑΛΕΓΓΑΙ ό γ διεύθυνσιν τοΰ Γρηγορίο,, Λβη>
κβταγομ«Χ)ν έξ 'Εριβοοθ τί; ϊ
λίΐνης. να την άποστίίλη «: -'
"'τον τον Μ. Ρ6ρρ
Ανθ., δενπιουΓ, ς.^
(1318Ϊ-1-
ΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΐΙ^
νωνηοωσι μετ" αυτού οί ουγγε
φιλοι τοΰ νΊΐ11&ΐη ΚαττεΙΐΒδ
Βοχ 47 ΙβίίεΓδθπ Οίΐγ, Μο.'
(Δ-31-
η ρός
Μισυράν, 400 Ν. 59ί1ι
Ριιϊΐβύθΐρΐιΐβ, Ρβ.
ν.
(13205—4—8)
ΖΗΤΕΙΤΑΙ "Ελληνας διαθετονσα
ιιερικάς ώρας όπως καθαοίζη οικίαν.
Άποταθήτε: 4526 —44111 δΐ., ΑρβΓΐ.
5ϋ, δαπηχ δίάε, ^. Ι.
(13196—4—6)
ΠΡΟΣ ΕΝΟΙΚΙΑΣΙΝ
Λ
ΕΧΟΙΚΙΑΖΟΝΤΑΙ ν«α έ-τιπλωμέ-
να δωμάτια, μονά καί δυτλά. Κβι-
νουργή επυτλα, μέ ζε«τό καΐ κρΰο
νερό. Τιμή άπό $5—$15 έδδομαδιαί-
ως. 'Εϊβσης Άπάιρτιμεντ μέ τρία δω-
ματβα. Άποταθήτε: 131 ν. 103γ3
ή1 ν
δι. καί 415 νν. 57Οι δι., Ν. ν
(132153—8—14)
ΕΝΦΙΚΙΑΖΕΤΑΤ δωμάτιον παρ'
'Ελλττνικϋ οίκογενείήΐ, μέ αλα- τάς
.,■_-. ;Λ_ .α_~—^_€. 298 -,^ η2ΰι
(13246—8—9)
ευχοΐΛΜΐς.
δι.. ΑρΙ. 3-Γ".
, ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΝΤΑΙ Λ1»«υΐΜ.Η18
εκ 5 δωματιων μέ βΐεβηι, ήλεκτρικά
και μπάνια, πλησίον 'Ελληνικοΰ καΐ
Αμίρικανικοΰ Σχολείον. Άποταθήτε·
700 Ε. 163Γά δί., Νενν Υογ1{.
(13234—7—9)
-ι-
ΚΗΔΕΙΑ
Τόν προσφιλή ημών σύζυγον, πα-
ρα καί άδεΟ^φόν
ΣΤΑΜΑΤΤΟΝ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΝ
θαΛ·οντα την παρελθοΰσοτν Πέμπτην
τ[δεύαμεν την ερχομένην Δευτέραν,
)ιγν Σεπτειμ6ρίου καί ώραν 10 π. μ.
κ της 'Ελί.ττνικής ^Ορθόδοξον 'Εκ-
*λησίας έν ΡθΓί—ΐΐηΙΚ)^, Ν. 5.
Π αρακαλοϋνται, δθιεν, οί σνγγενε'ς
<«ί ςρίλ.οι όπως παφακολουθι'ϊσωσι την δείαν κοΑ συνενώσωσι μ£ΐ>' ημών
άς πρός τόν °Υιΐ*στον δεήσεις των.
Ή τεθ·?4μαέΛ·η Σνζννος,
ΜΟΣΧΑ
Ή Θυγάτηβ. ΒΙΟΛΕΤΤΑ
« 'Αδελφοί,
ΓΕΩΡΓΙΟΣ .καΐ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
(13245—7—8)
Ό «'Εθνικός Κήρνξ» ίαΜεϊΐαι είς
ό 923 Οΐΐν Ροΐηί Κο&.Ι παρά τοϋ άν-
προσώπον νας, κ. Κωνσταντίνου
έλλα, όστις δέχεται^ καταχωρήσεις
άγγελιών καΐ ίγγοαφάς σν.·ίρομτιτών.
ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ δωμάτιον μέ ό¬
λας τάς εΐ·κολίας. ΆπευθνντέΌν: 357
νν'. 241η δΐ. Νενν- ΥογΙι.
____________________(13239—7—8)
ΕλΌΠίΙΑΖΕΤΑΙ δο)μά^ν~ίταν
Ε/ληΛΐκϋ οΪ5ίογενΐία μέ οΡ.ας τάς ευ¬
κολίας. Άποταθητιε: 215 Υ. 11611ι
δΐα-εβί Αρτ, 5-Σ>.
_________________(13209—5—7)
ΕΧΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ θωμτττιοΤΤο^
χικον, παρ' 'Ελληνυ'.ή οϊ,χογενϊίο ιιέ
όλας τας ευκολίας. Ά.-ΐοταθητε: 4 Υ/
103 δΐ., (2ον πάίτωμα ν.) με
τας 6 μ, μ.
(13208—5—6)
ΖΗΤΟΥΝΤΑΣ πεπειοαμέναι ίίηϊδΐι-
ΘΤ3 (ηλ γουναρικά παλτά. Μισθός κα-
λός. Ρ3ΓΪ8Ϊ3Π ΡπΓ^ΡΐΐΓηίδΐιίηδ Ο>·,
153—159 ν. 27111 δΐτββΓ,
(131ί6—31—6)
ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΔΙΑ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ
ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΖΗΤΕΙΤΑΙ χατββκτιχ—τής Ιεβ
Οί&Ηΐη. 'Εργαοία δια^κής. 'Μιβθός
Ικανοποιτιτικός. ΆίτοταθτίΓΤί είς· Ρτιγϊ-
ΐ£ΐη Ιοβ &·€βΐπ 0ο., 157 Ι_Λίίΐνβ«ε
δς., ΗατβτΜΙΙ, Μβ58. Προτιμβτβι
ό έχων άδετ«ν σωφέρ.
(13248—-8—10)
ΖΗΤΕΓΤΑΙ άμέσω,ς πε.ιειραμενος
κατασκευαβτής γλιΐκών κ.αΐ πίτγωτίάν,
Άποτβθήτε Αΐρΐια Οβπάν Ο»., 111
ν. δυρβποϊ· δι., ϋυΐυίΐι, Μΐπη.
(13187—3—9)
ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ δύο πεπΐΐρα
νέοι ΟΛ»ς έργασθώσιν ώς δοάβ. ϋ»
Ρ&Π8ΘΓ8 καί ϊίς κατοΜΐκίυαστής Ιοε
Οι-θίΐιη καί γλυκών. ΜιβΦός καλός.
Έργασία διαρκής, βΐς τούς κατβλλή-
λους. Άποταθτιτΐ: ΟΓββη ΜΗ1, ΜίΐΓ-
βΐιαΐΐ, Μο.
(13202—4—7)
ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ διπλωματοϋχοι διδά-
σκαλοι, η διδασκάλ.ισσαι διά τό απο¬
γευματινόν σχολειον τής Κοινότητος
ΜαηοηεβΙθΓ, Ν. Η. Οί έχοντες τα
προσόντα άς άποταθονν, άναφέροντες
τας άπαιτησεις των. ΟΓεεΐ δοΐιοοΐ
ΟοηιΐηϊΙΙεε, ο)ο Ο1Η5Ι03 Βοϋο-
135, ΐη ΟιβδΙηιιΙ δί-, Μ3ηοηε5ΐεΓ,
Λ Η (13210—6—7)
ΠΑΡΑΚΑΛΕΙΤΑΙ ό έν Νέ» Ι
όρκχι, κ. Τοπάνης, η Ζουμπαιπ
νά έπικοινωνήσχ) άμεσως μέ τό)
στικόν Τμήμα τού «ΈύΗικοΟ
ρυκος».
ΖΗΤ(|ΥΝΤΑΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΟ
ΖΗΤΕΙΤΑΙ συνέταιρος ι»
ολίγα χρήματα δώ ίυικΐι Γ
Πφστιμάττοα μάγειρος. 'Αηοτβ
531 (3ουιΐ δί-, Βτυοΐίΐνη (ΐον ]
Τίΐηια), μετά τάς 5 μ. μ.
(13210—5-
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑ
. ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΣΣΑ, όο«~οϋχος'|
σακείου καί πρώτιν διενβνντριοι
μοτωοοϋ Σχολείον ·έν Ελλάδι, 6
θέσιν διδα«τκαλάσ<~ς έν Χίΐ> Ύ«
ή ώ ΆΆ
ή τοίς περιχώροις.·
Β., ο)ο Τΐιβ Ναιΐοηηΐ ΗθΤ3ΐ(1,
Υ/. 2611ι δι., Ν. Υ. Οί.ν.
(13244—7-
ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ, τελειόφοιτος^
μνασίου, έχων πολνετή δ '
πείραν καΐ διετή ΙΙονε _
φοίτησιν, συνάμα δέ καί οίκο
χης, ζητεί την κατάλληλον· «β» ι
τινι Κοινότητι. Γραψατε: Ιε^
Α. Β. Τ., 0επεΓ3ΐ ϋεΙΐνβΓ}·,
νν*. ν«.
(13229-7-
ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ καλλίφωνος
μουσικός ζητεί θέσιν. Έπιβης «
κυρία τού ώς διδασκάλισσα. *
θυντέον: Ίεροψάλτην, 2992 01»
51.. ϋβΐΓθϋ, Μίοη.
ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ καί
ναλαμβάνει κατ' οίκον παί° .
'Ελληικών Τοαηΐϋθδ Ζεηοπ, 2'Μ
401Λ δί., 811ι Ατεπιΐθ. Ττν·^α
γί.:_,—:— 8163..
ΜΑΓΕΙΡΟΣ
ορρις μ
γασίαν όπουδήπυτε
Χ
»·
.V
Μά|
«. - ε
Η.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ διπλωματοϋχος διδα¬
σκάλισσα ή διδάσκαλος διά τό απο¬
γευματινόν σγολείον τής Κοινότητος
ϋηΐ0380 Ηθΐβηΐδ. Άποταΰήτε :
θΓεε^ ΟοηΐΓηαηίΙν, 1425 ΥεηΙ-
ννθΓΰι Ανβ.. Οιϊοα^ο ΗθΐβΐιΙθ, 111.
(13217—5—10)
ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ δωμάτιον μέ ό¬
λας τας ευκολίας είς ΡηναΙβ ΗοΙΐ50
πλησίον δεβ Βεβοη, Κίηδδΐιϊβηνν
Μ3110Π. Απ35>ΐ355Ϊ0υ 1866
101Η δί., ΒΓοοΙίΙνη.
(13197—4—7)
ΕΧΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ δωμάτιον παρ'
Ελ/.ηνικϋ οικογενεία. δΐββηι 1ΐθβ(
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΟουπιβΓ η&η 12 π. μ
ιιε 12 μ. μ. $22 έόδομοαδιαίως χβΐ
αύξησιν. ΉμισεΐΛν ημέραν οίί. Άπο-
ταθτττε: Ν^ Ρ8ι8οθ ΚεβΓΗΠΓαηί,
169 Ρ388310 δί., Ρβδδβίρ, Ν. ^.
(13243—7—9)
ΧΕΥνΒυΗΥΡΟΗΤ. ΜΑδδ.
Ό> <Έθνιχός Κηρυξ» πωλεϊται υπό τού αντιπρόσωπον μας κ. Π. Τσέτσα 14 Μετιϊΐηαοΐί δΐΓββΙ ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ δωμαπον παρά λληνχκΒ οικονεντία. μέ όλας τα- ν«· ί ς ευχολία;. Άποταθήτε: 521 Υν ' δί ΐΑρΙ 15) Ν Υ α ωτΓρα ρς ;. Άποταθήτε 144111 δί.. ΐΑρΙ. 15) Ν. Υ. ίΔ. Χ.) ΝΛΥΛΓΙΛ ΤΙΣ Ζ1Σ 'Υπ!> Χ. Α. ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗ
Ιρίπρακτον ήθογραφιχόν δράμα
παρμενο άπό την σύγχρονον κοι¬
νωνικήν ζωήν.
Χαρτόδετον τιμάται 50 σέντς.
Ι ραψατε:
"ΝΑΤΙΟΝΑΙ. ΗΕΒΑίΟ"
14Ο %ν. 2βΤΗ βΤ., ΝΕν/ ΥΟΗΚ
ΠΕΠΕΙΡΛΜΕΝΌΣ
λτιλογράφος, άπώφοιΐτο;
Σχολής, χάτοχος Υν«Φ
λτρακής καϊ Άγγλίκης,
(13185
ΑΠΟΦΟΠΌΣ
παιδεύσεως. ζτττεϊ
σκάλου. Γράψατε:
Η&ΓαΙά, 140 ν/. 2
ΜΕΑΔΙΕΘΝΗΣ
ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ
ΚΑΙ
ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΙΚΙ
Α. ΒΛΑΧΟΥΛΗ
(Αβκχ
Είναι ή μεγαλειτερα καΐ
οτέρα των μέχρι σημεθ<" ΠΕΡΙΕΧΟΥ2Α 1820 Όοηγίας Φ1 «72 'Οδηγίας Σβλίβες 760. Τιμβται χρυσόδετος &Τ 140 Υ/. 26111 δΙ-,
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ
ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 Σεπτέμβριον.— ίΤΟ
ΓΕΝΈΘΛΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.
ΔΕΥΤΕΡΑ, 9 Σκττΐΐιυδρίου.—Των
έ 'Ιχοακείμ καί Άννης.
ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΑ
Επί Ελλάδος 1.29% Ο ή δραχμή.
'Επί Λονδίνον $4.84% ή λίρα.
'ΕπΙ ΠαρΐΓίίθν 3.90 13)160 τό φρ.
'Επί Γερμανίας 23.76% τό μάρκον.
Επί Ιταλία; 5.23ο ή λιρέτο.
'ΕπΙ Σερβίας 1.76 3)8 τό δηνάριον.
'Επΐ Ρουμανίας Ο.βΟ^Ο τό λέϊ.
'Επί Τσεχοσλοβακίας 2.9625ο ή κοο.
ΤΡΛΠΕ7ΗΣ ΑΘΗΝΠΝ
205 ΥνΈδΤ 33π1 5ΤΒΕΕΤ
Λίραι Αγγλίας ........... 4.87%
Γαλλοοά Φράγκα ........... 3.93%
Δραχμαί είς την καλλιτέραν τιμήν,
ΤηλΛςρωντνΛίΓε δια τιμάς:
Τηλέφωνα: ΟΗϊοΙΐβΓΪηδ 6271—5.
ΜΑ0Ι50Ν 5ΤΑΤΕ
100 ΡΑΚΚ
ΝΕν ΥΟΚΚ (ΠΤΥ
(Πλησίον της όδοΰ ά
Έχδίδομεν έπιταγάς είς Δραχιιάς
επί δλων των πόλεων της "Ελλάδος
είς τάς καλλιτέρας τιμάς τή; ήιιέρας.
Τηλέφωνον: νοΓϊ1ι 2945, 6, 7.
ΜΙΚΡΑΙ ΑΓΓΕΛΙΑΙ
ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ νϊοιιηα
δλων των χρωμάτων. 'Επίσης δα,ιι-
ΐιτβΐ ΐπϊά'αίε ρίεοε ρΐβιβδ. Άπο-
ταθητε: ΟΙιαΓΐβδ νο1ίΐ, 24 Υν
251η δι., Νεν Υογϊ. Τεΐ. Οιεΐδεα
2044.
(13238—7—9)
ΠΡΟΣ ΑΓΟΡΑΝ
ΖΗΤΟΥΝΤΑΣ δαιιΪΓΓεΙ Κιιπιρ
Ρΐαΐε». Νϊοηοΐβδ, 212 ν. 281Ιι δι.,
Ν. Υ. ΟΙγ. (13232—7)
Την παρελθούσαν Κυριακήν, ή Δνίς
Μαγδαληνή Μαϊστρελη ανεδίξατο έκ
τής ίεράς κολυμβήθρας τόν πρωτότο
κον υϊόν τοΰ άγαπητοϋ μου φίλον, κ.
ΣτυΙλιανοΰ Τσορβά, ονομάσασα ανό
Κλεάνθην. Εις τούς εντυχεϊς γονεϊ
ενχομαι νά τοίς ζήση ό νεοφώταστος;
είς δέ την ανάδοχον νά τα χιλάση.
ΒΑΓΙΑΣ ΨΑΡΑΣ
Μ355.
(13231—7)
ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ
ΠΑΡΑΚΑΛΕΓΤΑΙ,
0Η.Α58ΙΡΙΕ0
κΐίτβ,
υ Κ(ι,.ϋν^ΥΙινυ. |·ιώ
ωταρης ζητεί -^- * ■- '5 11(Γ
αδελφόν τού ν-«ι,, ΓΡΐ6Π Γ
Παναγιωταρη χαί Ίάσσ(ϋ.' ^
κη, έκ ϋαηάϊα Κρήτπ- ' '"
χναζον «Ις τό 100 Υ. »»ι
Χ01Ι.&ΝΙΚΑ
ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΟΝ
Διά τόν θάνατον τοΰ σντιπροέδρου
τού Νίκου Κ. Άνδρεάδου, ό Πανσαμι-
αχός Σ-ύλλογος «Πνθατγόρας», Ρεβ-
Ικκΐτ, "Μα.!»., συμπενθεϊ μετά των
ένταίτθιΐ οϋοΕΜον τού. Είς τούς γέ-
ροντα; γονεϊς νόν ενχετβι την έξ
"Υψονς παρητορίαν.
(ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΌΥ
ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ)
(13249—8)
ΕΥΧΕΤΗΡΙΟΝ
Διά τοΰ ατμοπλοίου Εάϊδοπ ανε¬
χώρησε την παρελθοϋσαν Τρίτην ό έν
ΒΓθοΙϋγη καλώς ένκατεστημένος, κ.
εώργιος Νιαμονίτης, μετά τής σν-
ζΰγου τον Άγγελικής διά την μυρο-
δόλον Χίον, πρός επίσκεψιν των σνγ-
γενών των.
"Ωσαύτως ανεχώρησαν διά τοϋ ίδι¬
ν άτιιο.ιλοίου οί κ. κ. Γεώργιος Νια¬
μονίτης καί Μιχαήλ Νιαμονίτης.
Τούς εΰχομαι καλόν ταξείδιον, ευ¬
χάριστον την έν πατρίδι διαμονήν καΐ
αλήν επάνοδον. Είς δέ τόν Γ. Ά-
?ακάν, διευθυντήν τοΰ Πρακτορείον
ΪΙΟΣ όστις διεκπεραίωσε τα τοΰ
οξειδίου τα»ν, έκφράζο τα σνγχα-
ιητήριά μου.
Ό συνεταχρος,
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΙΔΕΡΑΤΟΣ
(13240—7—8—9)
■τ
ΚΟΙΝΟΝΙΚΑ
ΑΡΧΓΜΗΔΗΣ ΣΤΑΥΡΑΚΗΣ
Έτών 17, έξ ΆλίξαΛ-δρίΜϊς, Αιγυπτου
'ΕγκαρδΜος σΐ'γχαίρομ«ν τόν αγα¬
πητόν Άρχιμ.ήδην, όστις εΐΛ-ε έκ των
ολίγων έκείνων 'Ελ^λ^γνΐΒΓθίοοϊν, άτινα
έ ό ό
γ γ
έγνοοΰν τό κοΛτρίόν των κπΐ
ό 'Ελλό ά
ΑΓΟΡΑΖΟΜΈΝ νϊοπηβ ταίάάΐ
ρΐαΐοβ, πιίηΐί καΐ ηαίιιπιΐ. Άποτα-
Θήτε: ΟίπιίΪΓ8ΐίί8 οπά ΟβΐηβίΓΐο
104 λΥ. 30ί1ι 51., Νβν ΥογΙσ.
(13227—6—8)
«ΡΗΓΑΣ Φ £ Ρ Λ ΙΟ _ >
Μεγάλο Κατνείον χαΐ Σφαιριστήρ
490—8ΤΗ ΑνΕ., ΝΕν ΤΟΒΚ
Ρ&οηβ ΟΠεΚΕβΙΝΟ 914*
(10872—Α-10—Μ-10)
ΔΩΡΕΑΝ
Ματ>ήιιατα Αγγλικη;. 'Επίσης «ως
δύνασθε νά γίνετε Άμ€ρ·.κανοί πολί¬
ται. Άποτβθητε εκάστην Δευτέραν,
Τρίτην καΐ Τετάρτην Ενεηΐιΐβ δοΐιοοΐ
Νο. 17, επί τής 48ης όδοΰ. (Μεταξύ
Βγιι αη<1 9ί1ι Ανεβ.) ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΔΩΡΕΑΝ Τό Γραφείον τής Πανδείας παρέ- χει μαθήματα δωγεάν &αρκονσης τής ημέρας, είς άνδρας καί γυναίκας, αΐτινες &αθυμοΰν όπως έκμάιθωστ την Αγγλικήν καΐ πώς νά γίνουν Άμ«- ρικανοί πολίται. 'Οσο*. έπιθυμοΰν νά καταταχθώσιν είς τάξιν τινά, δύναν¬ ται ν' άποταιθακΛ, εκάστην Δευτέραν καΐ Τετάρτην, άπό 3—5 μ. μ. Δωμά- ττον 401 και 409 ΡιΐΜΐο 5οίιοο1 27, αριθ. 215 Ε&δϋ 4181 δι. Πάντες προσκαλοϋντα» όπως προσέλθωσιν. ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΣΟΧΗ Είμεθα τό μόνον Ελληνικόν Σχολείον έν Νέα 'Υόρκγι, διά νά μάθετε καλώς την τέχνην τού χο»>
ρέως.
ΔΙΔΑΚΤΡΑ Λ0Γ1ΚΑ
ΕΚΜΑΟΗΣΙΣ ΤΕΛΕΙΑ
ΝΕλΥ 5Υ5ΤΕΜ ΒΑΚΒΕΒ
δΟΙΟΟΙ.
•59—81& Ανθ., (Γηνία 28η;
•Οδοδ) Νεντ Υογκ ΟΐΙ)
Τηλέφωνον: θΑΐβ^οηϊα 211}
ΊδριΛέν τφ 1907.
ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟΝ
Ή ΕΛΠΙΣ"
ΟΛΑ ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΩΝ ΓΛΥΚΩΝ
Ε. Ζιρίμης καΐ Μ. Σαραντίοης
803 Ε. 3411» δΤ. ΝΕΥ ΥΟΚΚ
(Παρά την έλεβεταν 2ΐκ1 Ανθ.Ι
ΙΡδννΊΟΗ. ΜΑδδ.—Ό «'Εθνιχό;
Κηρυξ» πανλεΐται ύΐτό τού άντιπροσώ-
πσυ μας κ. Ν. Χιονοπούλου, 24 ΜβΓ-
ΙίΡΐ δίΓθβί.
ΓΝΩΣΤΟΠΟΠΙ2ΙΣ
Μετ* ενχαριο—ή~ως πληροφοροΰ-
ιεν τό αξιότιμον κοινόν, ότι ό τέταρ-
τος των υϊων μου, 'Ερνβστος άπό
χθές ήνοιξε τό νΥΙΝϋδΟΚ ΝϋΤ
δΗΟΡ, 832 Ι^εχΐηδΐοη Ανε., Βε-
1-ννεεη 63Γά 3Π(1 641η δί5., Νενν
ΥογΙι Οίΐγ, έκ τοΰ οποίον θά πωλών¬
ται πρώτης ποιότητος ΐΓηροΐΙεά' βπγΙ
ϋοπιεδΐίο Ναΐ5 ίπ Ιηε δήεΐΐ, δΐιεΐΐ
αη(1
531(0(1, ςιυίίεά
ΐ κλπ.
ίηιϊΐ5 3η ά
Διαβεβαιούμεν τούς πελάτας καΐ φί-
λους, ότι θά τύχωσι πάντοτε καλλί-
στης καΐ άμέμπτον εξυπηρετήσεως.
ΚΩΝΣΤΑΝΤ. Μ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
(13233—7—8)
γ ρ ΐ ν
τό 'ΕλλνητΛκόν άνομβ. "ΑμΛ τή ενταύ¬
θα αφίξει -τον ενεγράφη εί^ τό ΡυΙ)1ϊο
δΛΙ ό λί έ
Γ ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΐΛ
ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΔΙΑ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ
ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΖΗΤΪ)ΥΧΤΑΙ Δεσποινίδες διά πα-
κετάρισμα ΟΙβοε φροντων. Άπβτα-
θήτε: ΓΓεηοΙι δννεεί, 704 Βγο3(1-
ν»γ (πλησίον 41η δΐ.) Νενν ΥογΙι.
(13237—7—9)
ΖΗΤΕΓΤΑΙ χχ< διά τό άτογπνΛτινόν σχολειον «Ά- βέροφ». Αί βουλόΐμεΎα» άς άπευθύνουν τάς αΐτήοεκ "των, γΛΐοιρίζονσαι προ- οόντα καί ά~ΐι-π>οτις μισθοΰ, είς:
ΑνβΓθίί Εοϊ1£6 Ο.Α.Ρ.Α.. 561 δεοοπά
Ανθ.. Ν. Υ. €ίΐ7.
(13247—8—15)
^ ΖΗΤΕΙΤΑΙ διδασκάλισσα διά τό
απογευματινόν σχολείον των «Τριών
Ίεραρχών». Ή έχουσα τα προσόντα
άς άποταθη 188 Ηίβηΐαννη Ανε.,
(ή Ανε. Β.) ΒΓοοΙίΙνη, Ν. Υ. Τη¬
λέφωνον Εδρΐβπβιΐε 1260 η ΒεΒθίι-
6671.
(13218—6—8)
γρφη ^
δ πρός τελείαν έχμάθτΐθΐν τής
Άγγλβίης. Ά,ιΐϊκτιοί μετά ταυτα παο-1
λΐθ ό δ Αϊ
τό δτΛίνΓαΓΐ
δ<·1ιοο1, έντάς ■δέ 8 μηνών έλα¬ βε τό δά-ΐλίθυ,α, τυχόν λίαν επίζηλον βαθΐΑθΰ κα; ΐ&ϋαυτέρου έ,τοίνου εΊ» με- ρους τοϋ Οιίεί ΙηχΐπιοΙοΓ κ. Ε. Είς τόν ευτυχή πατίρα ί#χό^ΐίθα νά τού ζήση «ς δέ χον νεαρόν Άρχιμή- δην·, χαι «ΐς άνώτΕρα. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΛΟΓΙΑΝ^ΉΣ ΡΕΤΕΗ ΡΑΡΡΑ5 ΑΝίίΕΙ,Ο ΑΛΊΟΤΈδ (132ΐ3€—8) ΕΥΧΕΤΗΡΙΟΝ Εις τόν αγαπητόν κ. Λ«ωνίδβν Ζα- φειρίοο, άναχΐΛρίγίαγτα μ«τά τής ά- Ιιοτίμον σύζυγον τού διά την Ιδιαι¬ τέραν ημών πατρίδα, Σάμον, ό Παν- σαμιιακός ΣύλΛσγος «Πυ§-αγόρα.ς>,
ΰ Οί ή έλ ϋ ό
ΚΗΔΕΙΑ
Μετά βαρναλγούσης καρδίας άγ-
γέλλοαεν τόν θάνατον τοΰ προσφιλοΰς
ημών σύζυγον
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑ
Ή έκψορά θά λάβχι χώραν τιήν
προσέχη Δευτέραν 9τ|ν Σε.-ττ«μι6ρίον
καί ώρ<τν 2αν μ. μ. ί3< Όθΰ γΎωστοΰ νεκροπομπίί^ο τοϋ κ. Γ. Κωνσταντι- νίδον, 40 νν*. 581η δΐ., ή δέ κηδεία θά γίνη είς την Εκκλησίαν τοΰ «Εΰ- αγγελισμοΰ», 312 ν. 54ίη δΐ., Νενν ΥθΓΐί. Παρακοιλοννταχ πάντες οί σνγγε- νεΐς καΐ φίλοι, όπως παρακολονθήσωσι την κηδείαν καΐ σννενώσωσι μεθ' η¬ μών τάς πρός τόν "Υψιστον δεήσεις των. Ή τεθλιμμενη σύξνγος, ΜΑΡΙΑ Γ. ΠΑΠΑ (13241—7—8) μς γς γ τοΰ ΟΛοίου ήτο μέλος, εϋχιεται ταξείδιον καΐ πλήρη ίΐπιτνχιαν είς τα νέα τον έργα. (ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΌΥ) Μ&88. Οτδαοκα- Φιλαδελφειας. Η καταλληλος μό¬ νον άποταθητω πρός τόν κ. Άχιλλεα Μά 40 Ν 51 δ ν ΠΑΡΑΚΑΛΕΓΓΑΙ δ γ», διευθνν-ν τοΰ Γεωργίου τόν νά 90 ΠΑΡΑΚΑΛΕΓΓΑΙ ό γ διεύθυνσιν τοΰ Γρηγορίο,, Λβη>
κβταγομ«Χ)ν έξ 'Εριβοοθ τί; ϊ
λίΐνης. να την άποστίίλη «: -'
"'τον τον Μ. Ρ6ρρ
Ανθ., δενπιουΓ, ς.^
(1318Ϊ-1-
ΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΐΙ^
νωνηοωσι μετ" αυτού οί ουγγε
φιλοι τοΰ νΊΐ11&ΐη ΚαττεΙΐΒδ
Βοχ 47 ΙβίίεΓδθπ Οίΐγ, Μο.'
(Δ-31-
η ρός
Μισυράν, 400 Ν. 59ί1ι
Ριιϊΐβύθΐρΐιΐβ, Ρβ.
ν.
(13205—4—8)
ΖΗΤΕΙΤΑΙ "Ελληνας διαθετονσα
ιιερικάς ώρας όπως καθαοίζη οικίαν.
Άποταθήτε: 4526 —44111 δΐ., ΑρβΓΐ.
5ϋ, δαπηχ δίάε, ^. Ι.
(13196—4—6)
ΠΡΟΣ ΕΝΟΙΚΙΑΣΙΝ
Λ
ΕΧΟΙΚΙΑΖΟΝΤΑΙ ν«α έ-τιπλωμέ-
να δωμάτια, μονά καί δυτλά. Κβι-
νουργή επυτλα, μέ ζε«τό καΐ κρΰο
νερό. Τιμή άπό $5—$15 έδδομαδιαί-
ως. 'Εϊβσης Άπάιρτιμεντ μέ τρία δω-
ματβα. Άποταθήτε: 131 ν. 103γ3
ή1 ν
δι. καί 415 νν. 57Οι δι., Ν. ν
(132153—8—14)
ΕΝΦΙΚΙΑΖΕΤΑΤ δωμάτιον παρ'
'Ελλττνικϋ οίκογενείήΐ, μέ αλα- τάς
.,■_-. ;Λ_ .α_~—^_€. 298 -,^ η2ΰι
(13246—8—9)
ευχοΐΛΜΐς.
δι.. ΑρΙ. 3-Γ".
, ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΝΤΑΙ Λ1»«υΐΜ.Η18
εκ 5 δωματιων μέ βΐεβηι, ήλεκτρικά
και μπάνια, πλησίον 'Ελληνικοΰ καΐ
Αμίρικανικοΰ Σχολείον. Άποταθήτε·
700 Ε. 163Γά δί., Νενν Υογ1{.
(13234—7—9)
-ι-
ΚΗΔΕΙΑ
Τόν προσφιλή ημών σύζυγον, πα-
ρα καί άδεΟ^φόν
ΣΤΑΜΑΤΤΟΝ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΝ
θαΛ·οντα την παρελθοΰσοτν Πέμπτην
τ[δεύαμεν την ερχομένην Δευτέραν,
)ιγν Σεπτειμ6ρίου καί ώραν 10 π. μ.
κ της 'Ελί.ττνικής ^Ορθόδοξον 'Εκ-
*λησίας έν ΡθΓί—ΐΐηΙΚ)^, Ν. 5.
Π αρακαλοϋνται, δθιεν, οί σνγγενε'ς
<«ί ςρίλ.οι όπως παφακολουθι'ϊσωσι την δείαν κοΑ συνενώσωσι μ£ΐ>' ημών
άς πρός τόν °Υιΐ*στον δεήσεις των.
Ή τεθ·?4μαέΛ·η Σνζννος,
ΜΟΣΧΑ
Ή Θυγάτηβ. ΒΙΟΛΕΤΤΑ
« 'Αδελφοί,
ΓΕΩΡΓΙΟΣ .καΐ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
(13245—7—8)
Ό «'Εθνικός Κήρνξ» ίαΜεϊΐαι είς
ό 923 Οΐΐν Ροΐηί Κο&.Ι παρά τοϋ άν-
προσώπον νας, κ. Κωνσταντίνου
έλλα, όστις δέχεται^ καταχωρήσεις
άγγελιών καΐ ίγγοαφάς σν.·ίρομτιτών.
ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ δωμάτιον μέ ό¬
λας τάς εΐ·κολίας. ΆπευθνντέΌν: 357
νν'. 241η δΐ. Νενν- ΥογΙι.
____________________(13239—7—8)
ΕλΌΠίΙΑΖΕΤΑΙ δο)μά^ν~ίταν
Ε/ληΛΐκϋ οΪ5ίογενΐία μέ οΡ.ας τάς ευ¬
κολίας. Άποταθητιε: 215 Υ. 11611ι
δΐα-εβί Αρτ, 5-Σ>.
_________________(13209—5—7)
ΕΧΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ θωμτττιοΤΤο^
χικον, παρ' 'Ελληνυ'.ή οϊ,χογενϊίο ιιέ
όλας τας ευκολίας. Ά.-ΐοταθητε: 4 Υ/
103 δΐ., (2ον πάίτωμα ν.) με
τας 6 μ, μ.
(13208—5—6)
ΖΗΤΟΥΝΤΑΣ πεπειοαμέναι ίίηϊδΐι-
ΘΤ3 (ηλ γουναρικά παλτά. Μισθός κα-
λός. Ρ3ΓΪ8Ϊ3Π ΡπΓ^ΡΐΐΓηίδΐιίηδ Ο>·,
153—159 ν. 27111 δΐτββΓ,
(131ί6—31—6)
ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΔΙΑ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ
ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΖΗΤΕΙΤΑΙ χατββκτιχ—τής Ιεβ
Οί&Ηΐη. 'Εργαοία δια^κής. 'Μιβθός
Ικανοποιτιτικός. ΆίτοταθτίΓΤί είς· Ρτιγϊ-
ΐ£ΐη Ιοβ &·€βΐπ 0ο., 157 Ι_Λίίΐνβ«ε
δς., ΗατβτΜΙΙ, Μβ58. Προτιμβτβι
ό έχων άδετ«ν σωφέρ.
(13248—-8—10)
ΖΗΤΕΓΤΑΙ άμέσω,ς πε.ιειραμενος
κατασκευαβτής γλιΐκών κ.αΐ πίτγωτίάν,
Άποτβθήτε Αΐρΐια Οβπάν Ο»., 111
ν. δυρβποϊ· δι., ϋυΐυίΐι, Μΐπη.
(13187—3—9)
ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ δύο πεπΐΐρα
νέοι ΟΛ»ς έργασθώσιν ώς δοάβ. ϋ»
Ρ&Π8ΘΓ8 καί ϊίς κατοΜΐκίυαστής Ιοε
Οι-θίΐιη καί γλυκών. ΜιβΦός καλός.
Έργασία διαρκής, βΐς τούς κατβλλή-
λους. Άποταθτιτΐ: ΟΓββη ΜΗ1, ΜίΐΓ-
βΐιαΐΐ, Μο.
(13202—4—7)
ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ διπλωματοϋχοι διδά-
σκαλοι, η διδασκάλ.ισσαι διά τό απο¬
γευματινόν σχολειον τής Κοινότητος
ΜαηοηεβΙθΓ, Ν. Η. Οί έχοντες τα
προσόντα άς άποταθονν, άναφέροντες
τας άπαιτησεις των. ΟΓεεΐ δοΐιοοΐ
ΟοηιΐηϊΙΙεε, ο)ο Ο1Η5Ι03 Βοϋο-
135, ΐη ΟιβδΙηιιΙ δί-, Μ3ηοηε5ΐεΓ,
Λ Η (13210—6—7)
ΠΑΡΑΚΑΛΕΙΤΑΙ ό έν Νέ» Ι
όρκχι, κ. Τοπάνης, η Ζουμπαιπ
νά έπικοινωνήσχ) άμεσως μέ τό)
στικόν Τμήμα τού «ΈύΗικοΟ
ρυκος».
ΖΗΤ(|ΥΝΤΑΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΟ
ΖΗΤΕΙΤΑΙ συνέταιρος ι»
ολίγα χρήματα δώ ίυικΐι Γ
Πφστιμάττοα μάγειρος. 'Αηοτβ
531 (3ουιΐ δί-, Βτυοΐίΐνη (ΐον ]
Τίΐηια), μετά τάς 5 μ. μ.
(13210—5-
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑ
. ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΣΣΑ, όο«~οϋχος'|
σακείου καί πρώτιν διενβνντριοι
μοτωοοϋ Σχολείον ·έν Ελλάδι, 6
θέσιν διδα«τκαλάσ<~ς έν Χίΐ> Ύ«
ή ώ ΆΆ
ή τοίς περιχώροις.·
Β., ο)ο Τΐιβ Ναιΐοηηΐ ΗθΤ3ΐ(1,
Υ/. 2611ι δι., Ν. Υ. Οί.ν.
(13244—7-
ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ, τελειόφοιτος^
μνασίου, έχων πολνετή δ '
πείραν καΐ διετή ΙΙονε _
φοίτησιν, συνάμα δέ καί οίκο
χης, ζητεί την κατάλληλον· «β» ι
τινι Κοινότητι. Γραψατε: Ιε^
Α. Β. Τ., 0επεΓ3ΐ ϋεΙΐνβΓ}·,
νν*. ν«.
(13229-7-
ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ καλλίφωνος
μουσικός ζητεί θέσιν. Έπιβης «
κυρία τού ώς διδασκάλισσα. *
θυντέον: Ίεροψάλτην, 2992 01»
51.. ϋβΐΓθϋ, Μίοη.
ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ καί
ναλαμβάνει κατ' οίκον παί° .
'Ελληικών Τοαηΐϋθδ Ζεηοπ, 2'Μ
401Λ δί., 811ι Ατεπιΐθ. Ττν·^α
γί.:_,—:— 8163..
ΜΑΓΕΙΡΟΣ
ορρις μ
γασίαν όπουδήπυτε
Χ
»·
.V
Μά|
«. - ε
Η.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ διπλωματοϋχος διδα¬
σκάλισσα ή διδάσκαλος διά τό απο¬
γευματινόν σγολείον τής Κοινότητος
ϋηΐ0380 Ηθΐβηΐδ. Άποταΰήτε :
θΓεε^ ΟοηΐΓηαηίΙν, 1425 ΥεηΙ-
ννθΓΰι Ανβ.. Οιϊοα^ο ΗθΐβΐιΙθ, 111.
(13217—5—10)
ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ δωμάτιον μέ ό¬
λας τας ευκολίας είς ΡηναΙβ ΗοΙΐ50
πλησίον δεβ Βεβοη, Κίηδδΐιϊβηνν
Μ3110Π. Απ35>ΐ355Ϊ0υ 1866
101Η δί., ΒΓοοΙίΙνη.
(13197—4—7)
ΕΧΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ δωμάτιον παρ'
Ελ/.ηνικϋ οικογενεία. δΐββηι 1ΐθβ(
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΟουπιβΓ η&η 12 π. μ
ιιε 12 μ. μ. $22 έόδομοαδιαίως χβΐ
αύξησιν. ΉμισεΐΛν ημέραν οίί. Άπο-
ταθτττε: Ν^ Ρ8ι8οθ ΚεβΓΗΠΓαηί,
169 Ρ388310 δί., Ρβδδβίρ, Ν. ^.
(13243—7—9)
ΧΕΥνΒυΗΥΡΟΗΤ. ΜΑδδ.
Ό> <Έθνιχός Κηρυξ» πωλεϊται υπό τού αντιπρόσωπον μας κ. Π. Τσέτσα 14 Μετιϊΐηαοΐί δΐΓββΙ ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ δωμαπον παρά λληνχκΒ οικονεντία. μέ όλας τα- ν«· ί ς ευχολία;. Άποταθήτε: 521 Υν ' δί ΐΑρΙ 15) Ν Υ α ωτΓρα ρς ;. Άποταθήτε 144111 δί.. ΐΑρΙ. 15) Ν. Υ. ίΔ. Χ.) ΝΛΥΛΓΙΛ ΤΙΣ Ζ1Σ 'Υπ!> Χ. Α. ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗ
Ιρίπρακτον ήθογραφιχόν δράμα
παρμενο άπό την σύγχρονον κοι¬
νωνικήν ζωήν.
Χαρτόδετον τιμάται 50 σέντς.
Ι ραψατε:
"ΝΑΤΙΟΝΑΙ. ΗΕΒΑίΟ"
14Ο %ν. 2βΤΗ βΤ., ΝΕν/ ΥΟΗΚ
ΠΕΠΕΙΡΛΜΕΝΌΣ
λτιλογράφος, άπώφοιΐτο;
Σχολής, χάτοχος Υν«Φ
λτρακής καϊ Άγγλίκης,
(13185
ΑΠΟΦΟΠΌΣ
παιδεύσεως. ζτττεϊ
σκάλου. Γράψατε:
Η&ΓαΙά, 140 ν/. 2
ΜΕΑΔΙΕΘΝΗΣ
ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ
ΚΑΙ
ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΙΚΙ
Α. ΒΛΑΧΟΥΛΗ
(Αβκχ
Είναι ή μεγαλειτερα καΐ
οτέρα των μέχρι σημεθ<" ΠΕΡΙΕΧΟΥ2Α 1820 Όοηγίας Φ1 «72 'Οδηγίας Σβλίβες 760. Τιμβται χρυσόδετος &Τ 140 Υ/. 26111 δΙ-,
«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ»— ΚΥΡΙΑΚΗ. 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ,
1929.
27
ΠΩΛΗΣΙΝ
ΓΑΙ τό
Α.
Κΐΐοπβη.
(13252—-8—10)
ίνεκα δι-
"(13224
ΕΛϋΐΓΑΙ τό μοναδικόν ------,
Ι'Ι^ΐΛθρικόν Κατάστημα, Βυβλν-
Ιίον χ«ί Μυροπωλίϊον μ^τά< φβν- [αί δίσκων ώς κα'ι τό πα- αύτοΰ οΗγαροατουεϋον μα- οίκόπεδα. Πωλοϋνται Ης ατα&ατικήν τιμήν είς |ν Κ1( καί ούο. Προκαταβολή λ. &ολλάρια, τό δέ ΰττόίλα.·ΐον ;. Ό ίδίοκτήτης προτίΙ&εται --— Άποταθητ'ε: Κ. Άν- " Κΐβΐιΐ "*-— (13228-6-9) ΩΛΕΙΤΑΙ κατάστημα έξ Ογηπ- Ιπηΐί, ΡΓαηίιΐΓΐβΓ Οβηάγ καί ΓβΙίβ. Δύνασθε νά καθαρίσητε έβδομαδιαίως, πλέον $1.000 εως )0 εξτρα κατ' ετος. Κάμετε μας φοράν. ϋο1ιιηύ)Ϊ3, 3 53>/1)γοο1{
«, ΟρροδίΙε Ηικΐκοη Τοοε
ϊοη, Νβ·νϊ3Γΐ{, Ν. Ι.
(13220—6—7)
(ΕΚΤΑΚΤΟΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
ΩΛΕΙΤΑΙ Οοίίθβ Ροτ;, κχΛνοο
2006 ί«χϊη?Γοη Ανβ-, Νβντ
:. Ένο*κιοκττήρΜτν 5 έτών. 'Ενοί-
$125.00 μηνιαίως. Τιμή $2.500.
τά $500. Διά —ρισσοτέρας πλη-
ί άθΕΐόΌ ά
Ιθ8, 141-3 Αΐίαπιίο Ανε. Β'ΐνΐνη,
ι. Τηλ. Μαίη 1655.
Γ (13222—6—8)
ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΙΕΡΕΩΝ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔ. ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΑΓΙΑ ΔΑΥΡΑ
827 \Γ. 12601 81., Νβντ ΥοΛ Οΐττ
Τηλέςρ. 'Εκχλησίας: ΜοτιηΐπεηΙ 9845
Κατοοίία Ιερέως:
ΑΙδΐσ. Νικόλαος Άνδριόπονλο;
601 νν. 135 δΐτββί.
Τηλέφωνον: Βγ&(_ιγ8Ι: 8636.
1ΕΒ.5ΕΥ αΤΥ, Ν. ί.
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
851 ΥογΙτ δίτββί
Κατοικία Ίίρέως:
•20 Ρβΐπηοηΐ Ανβηπβ
Τηλέφωνα: Βθγβθπ 281
χαΐ Μοητεοΐηβΐτ 1118.
ΕΑΛ. ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΟΙΝΟΤΗΣ
«ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΩΝ>
Έν Νέο 'Υοοχβ.
Διενθυνσνς Ιερέως Άρχιμ. Δανΐδ
Λεονταρίδου καί 'Εχκλησίας:
808 Ε. 34™ δι., Νέ- ΥοΛ 01*7
Τηλέφωνον: Εθχ1η£[οη 6793.
ΜΕΤΟΧΙΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ
«Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ>
282 ΡΪΓ81 Ανβηπβ, Νβνν ΥοΛ
(Μεταξύ 15ης καί 17ης όδοΰ)
Τηλέφωνον: δΐπννβββηΐ 7332.
ΑδΤΟΚΙΑ, ι. Ι.
ΕΚΚΛΗΣΙΑ
<ΑΓΊΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ>
( Ά ρχιεπκτκοπής)
273 Εΐΐα δετεβΐ.
'Ε<ρημέριος: Γ. Μενεξόπουλος Τηλέφωνον: ΑβΙθΓΐα 1653. Κατοτκία;: ΗανθτηβνβΓ 2870. ΙΩΛΕΙΤΑΙ Ειιποΐιβοηθΐΐθ καί δΐιορ, 1215 ΡιιΐΓθη δΐΓββΙ, ΙοΜ,νη. ΈΌΐκιαστήριον 5 εως 10 |. Ενοίκιον $300 μηνχαίως. Τιμή 10. Μετρητά $500. Παρέαεται Ιλη εύκολία διά την πληρο^ιήν ίπολοί,του. Διά πληροφορίας απ<£ ίτε: ·,ϊιι&π1ο5 αιιά Ροταΐοβ, 141—3 πΐϊο Ανβ., Βτ-οοΐίΐνη. Τηλέφωνον ι 1655. (13221—6—8) ίΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ζαχαροπλαστείον το εν τέταρτον τής άξίας τού, ή μονον τα επιπλα (εν πρός εν) Ρ3ρρ38ο νΐ1ίί 8β, γνς |Π. (13194 4 7) ΙΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΔΙΑ )ΥΣ ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΝΑ ΚΑΜ£2- ΣΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ([ΟΑΕΙΤΑΙ. §νεκα άσθεΛ·είας τού «ητοΐ', 5&οβ ΚερβΪΓΪη^, είς πολύ ^ '^ικίαν μέ κοιλάς εργασίας «"Οηνον ενοίκιον. Άποταθητε: **· 64Οι δΐΓββι, Ν. γ. Οϋγ. (13201—4—6) Π ΖΗΤΕΙΤΑΙ σννέ- ?*· «Χνιτης, μέ καλάς συστάσεις, ^^^-^οικανικόν ζαχαροοτί.α- *. ΥθΛΐαϊον, μέ καλάς εργασίας. "ησεΐς; λ,>γΐ3{αί. ·Αποταθήτε 283
£, Ν. ^.
(13190—3—9)
Πωλοΰμεν καΐ άγοράζο-
μεν επτπλα στιλβωτηρί-
ων. "Εχομεν ανάγκην
χώρου, δχι χρημάτων.
Επισπς μάς »Τ|λθον τα νέα
ΜαΙδθη 0Γονπ ποός
§1.50. "Εχοαεν Ρ1απ8Ϊ5
ολων των στάηλς, πρός
2.00 δολλ. Καθίσματα,
8> ^ιΠ8βΓ Μίΐοηίπεχ. 'Επωφε-
(προ^,εύκαιθίας. ΕΜΡΙΠΕ Β.
,.ΕΡΙ.:Χ. «8 -3Γη Ανβ., Γω-
ΥογΙι. ΡΗοηβ:
ΟΙΤΥ, Ν. .Τ.-Ό «'Ε-
?ώ δλαι * έό
ί 6
Τ ίϊ τ6 ^τάστηαα τού
ϊ — ~Ο«·»«ρβ-|. 8 δο. ΙΗΐηοϊβ
"011! αΓ0Ρβ~ °°> ?νθ«
ΑΙ ΒΑΙΕΙΣ ΤΗΣ ΠΡΟΟ&ΟΥ
(Δ. ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΥ)
Τό νεον αύτό σνγγραμ4ΐα είναι
ενός Λθλνπίΐος θησαυρός γνώσεων.
Είναι τό κλαδί τό οποίον σάς άνοί-
γει τα παλάτια τής .τοοόδου καί
εύπ'χΜΐς. Άΐκΐραίτητον διά κάθε
"ΕλΡ.ηνα. 'ΑΛοκτήσατε τό έργον.
θά εΰρτττε τόν καλλίτερον σύμβου¬
λον καί όδηγόν ·διά την επιτυχίαν
είς την ζωην σας. 'Ογκώδης, δε-
δεμέΛΌς κιαϊ πλουσίως εϊκθΛ«γι^<ι- φημέν»; τόμος. Τι^ιαται .............. $2.75. 140 νν. 26ΤΗ 5Τ., ΝΕ» ΥΟΒΚ "ΝΑΤΙΟΝΑί ΗΕΚΑίΟ" ΒΖΑΠ1Ρ 'Υ.τό ΑΛΦΟΧΣΟΥ Δ' ΕΧΝΕΡΥ 'Η λαιλαπώδης οπαδΜ>δρομ.ία ε¬
νός μ*»ςκ)ϋ ηρωος ώοαίου, εύφυούς
«αί δι·νατοΰ, ό ΟΛοΐος φυλακίζεται
<αί δοθΛετίύεΐ- δέκα έπτά φοράς ιε &εχα έπτά ·διαφόοοι>ς τρόπους,
χροκαλεϊ τόν έροηα των ωραιοτέ-
?ων γυναικών τού Λον<δή"ου καΐ τέλΛς παραοόδίται μόνος τού διά ι·ά καρατομηθχι· Δεδΐμένον $1.25. Γρό·ψατ€: "ΝΑΤΙΟΝΑί ΗΕΠΑίΟ" 140 «V. 26ΤΗ 8Τ., ΝΕνΥ ΥΟΒΚ Η ΑΙΧϋλίΙΤΟΙ ΤΟΝ ΑΓΡΙΠΝ "Υπό ΑΛΦΟΝ'ΣΟΥ Δ" ΕΝΝΕΡΥ Τό πεφΐπετίΜθΐδέστερον έργον τού Άλφόνσου Δ' 'Εννε^ύ, μία τοαγηίή ονκογενειακΐή μυθιστορία πλ.ήρης έρώτων, περιπ€τ·ειών έν με- σφ κινδύνων καί άγρίων, αί οποίαι μετοοβάλλουν τό ένδοοχρέρον τοΰ ά- ν-ιγνώστου είς πο«γματιχήν αγω¬ νίαν. Σελίΐδίς 800 μ«τοι πλείστων είκόνων. Δε&εμένον ...... $2.00. Γράψατε: "ΝΑΤΝΟΝΑί 140 «V. 26ΤΗ 5Τ., ΝΕνν ΥΟΒΚ τ««»Ο'ίσεις άγγελι- συνδροαητών. .ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ 2! φοι°· ^δηγίας ά? οί,ο', Τ ^αίτητον δτά ς . Ή έ- 1"οηνΓ θν. ϊ, δ-,, ,,Ί ^Οασκευή ενός ί«ν ΙκοΓ" σιΛΧίλ·ϊ ε1? Λ«£ΤΤ'' *λλά χα » σΐ1·Οί ν^' ^^Χ^ν πολλών μή το» !| χοτΚ»ι φανητών. Χρι^ό- '■ 2βΤ« 8Τ.. ΝΕνν ΤΟ ΔΕΚΑΗΜΕΡΟΝ Β ΟΚΚΑΚ10 Υ Τα παγχοοιιίου φήμη/ξ οιηγήμα- τα τοϋ έμΛΛΐυσμένου Ιταλού ;κχη- τοΰ, δια των οποίων άνεδΐίχθη είς των σατυβικών τοϋ κόσμου. Τό Δεκαήμερον είναι, παοά την ώιιό- τητά τον, ενα κλαοσ»3ίόν άαιοτούρ- γημα τεχνης. Τιμάται, άδετον.......$1.00. Γρά-ψατε: "ΝΑΤΙΟΝΑΙ. ΗΕΒΑίΟ" 140 νν. 26ΤΗ 8Τ., ΝΕνν ΥΟΚΚ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΙΝ 1 Τό δοα.ματικώτερον καί πλέον άγα.τητόν μυθιστόρτ|ΐΐρα τοΰ Γάλλου σνγγοα·φέως Αίμ. ΡκτμΛθύργ, είς τό όίϊθϋον νπάνχουν οελίδΐς ύ>ψί-
στου ένδιαφΐοοντος καΐ μεχοι δα-
κρΰων σνγκλονυστικαί.
Τιμάται οοόεμέΛΌν .....$1.40.
Γράψατε:
ΤΗΕ ΝΑΤΙΟΝΑί ΗΕΗΑίΟ
140 νν. 26ΤΗ 8Τ., ΝΕνν ΥΟΚΚ
1916.
Ο. ϋ. νΒΕΤΤΟδ
ΕκΙαΙβ Βιΐδίπβχδ
1482 ΒΓοαάνίαγ, Κοο.η 510,
(Τϊπιεϊ δαυατβ)
Νβν ΥογΚ αΐγ.
Ιηλίφ. ΒΓνωιί 8641, 5482, 6094.
ΕΧΟΜΕΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΑΣ
ΚΑΛΛΙΤΕΡΑΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ
ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΚΟΝ ΣΑΣ ΣΥΜΦΕ¬
ΡΟΝ Ν Α ΜΑΣ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗ¬
ΤΕ ΠΡΟΤΟΥ ΚΑΜΗΤΕ ΑΓΟ¬
ΡΑΝ. Η ΔΟΚΙΜΗ ΠΕΙΘΕΙ.
ΟΟΡΡΕΕ ΡΟΤ, Οοηιι., τέλει-
ον καθ1 όλα, εΰκολοδούλευτον, έρ-
ναζομενον μέ 50 0)0 καΐ άνευ σνν-
αγωνισμοΰ. Είσΐΐράξεις άνω των
Φ700 έδδομαδιαίως. 9ετές ένοικια-
στηριον, ενοίκιον $35 μηνιαίως. Τι-
μη $8.500, μέ $3.500 μετρητά.
0ΟΝΡΕ0ΤΙΟΝΕΚΥ Ρεηπ.,
"Ρβνομιοϋχος τοποθεσία, τί'λείον
καθ1 δλα, μέ δοκιμασΐικάς ε'ισπρά-
ξεις $800 έβδομαδιαίως, καθαρά
μηνιαΐα κέρδη $1.500. Ιθετές έν-
οικιαστήριον, ενοίκιον $250, τιμή
$22.000, μέ $8.000 μετρητά. Είναι
μοναδική εύκαιρία διά 3 συνεταί-
ρους.
ΕυΝΟΗΕΟΝΕΤΤΕ πλησίον σχο
λειου, νοσοκομείου καί θεάτρου, έρ-
γαζομενον μέ 2 άνθρώπους. Είσ-
«Ραξειςι $350—$400 έβδομαδιαί-
ως, 6ετές ένοικιαστήριον, ενοίκιον
$70 μηνηαίως. Τιμή $4.000, μέ
-$1.200 μετρητά.
ΤΕΑ ΚΟΟΜ, θαυμασία επίπλω¬
σις, τέλειον καθ* δλα, είς άρκττο-
κ-ρατικήν πόλιν τοΰ ίοηβ Ιδΐαπά,
με δοκιμαστικάς είσπράξεις $1.400
εβδομαδιαίως. Ιθετές ένοικιαστή¬
ριον, ενοίκιον $200, τιμή $29.000,
με $8.000 μετρητά. Σπεύσατε νά
έπωφεληθήτε στά Γραφεϊά μας.
ΟΟΝΡΕΟΤΙΟΝΕΚΥ τέλειον
καθ" ολα, έκλεκτή τοποθεσία, μέ
προσθι'ικην ίυηοΐιεοηβΐΐβ ευκό¬
λως δύναται νά εισπράξη $800—
$1.000 έβδομαδιαίως, ένοικιαστήρι¬
ον 8 1)2 έτόδν, ενοίκιον $200, τιιιή
$9.500. μέ $3.000 μετρητά. Διά πε¬
ρισσοτέρας πληροφορίας προφορι-
κώς.
γωνιαίον
ιιΡ Ιθ ιΙβΙθ, μεταξύ μεγάλων γρα¬
φείων, 5 1)2 ημέρας την έβδομά-
δα. Είσπράξεις μέ δοκιμήν $800
έβδομαδιαίως 9ετές ένοικιαστήρι¬
ον, ενοίκιον $275. Τιμή $10.00(
μέ $3.500 μετρητά. Άρκεϊ μία σας
επίσκεψις διά νά πεισθήτε τελείως.
ίυΧΟΗΕθΝΕΤΤΕ, είναι μία
προνομιοΰχος γωνία μεταξύ δύο
μεγάλων θεάτρων καί γραφείων,
ένοικισστήριον μεγάλης άξίας 10
έτών, μέ ενοίκιον $250. Είσπράξεις
$800—$1.000 έδδομαδιαίως. Τιμή
$20.000, μέ $7.000 μετρητά. Διά
πληροφορίας ελθετε προσωπικώς.
ςθΡΡΕΕ ΡΟΤ, έκλεκτή έμπο-
ρική γωνία, μέ θαυιιασίαν έπίπλω-
σιν. Εΰκολοδούλευτον, μέ Θετικά
καΐ ήγγυημένα κέρδη. 12ετές έν¬
οικιαστήριον, ενοίκιον $125 μηνι¬
αίως, εΛτπράξεις $1.100—$1.200
έβδομαδισίως. Τιμή $12.000, μέ
$4.500 μετρητά. Σπεύσατε άμέ-
σως.
στό ΒΓ03<1ν73γ, έρ- γαζόμενον μέ καλά κέρδη. Είσπρά¬ ξεις $850 καί άντ», μακρον ένοϋα- αστήριον. τιμή $7.500, μέ $3.000 μετρητά ΟΑΡΕΤΕΚΙΑ, έκλεκτή τοποθε¬ σία, Θαυμοσίως έπιπλωμένη, έργά- ζεται δνευ σνναγωνισμοΰ, μέ( κα¬ λά κερδη, έβδομαδ'αϊαι είσπράξεις μέ δοκιμήν $1.600, καθαρά μηνιαΐα κέρδη $1.200, Ιθετές ένοικιαστήρι¬ ον, ενοίκιον $385. Τιμή $20.000, ιιέ $8.000 μετρητά. ΟΟΡΡΕΕ ΡΟΤ, βοπη., έναντι ίργοστασίων, θαυμασίως έπιπλωμέ- νον, Ιθετές ένοικιαστήριον, λογι¬ κόν ενοίκιον, μέ είσπράξεις δνω των $1.000 έδδομαδιαίως, καθα¬ ρά κέρδη $1.200 τόν μηνα, τιμή $18.000, μέ $4.000 μετρητά. ίυΝΠΗ ΚΟΟΜ, πλησίον τής Νέας "Υόρκης, μέ δοκιμαστικάς είσπράξεις $1.800—2.000 την έδδο μάδα, ΪΟετές ένοικιαστήριον, ενοί¬ κιον λογικόν. Τιμή $16.000, μέ $8.000 μετρητά. ΚΕδΤΑΙΙΚΑΝΤ, Νε-«τ ΙεΓβεγ, πλησίον τής Νέας Υόρκης, μέ ήγ- γυαέν·ας είσπράξεις $2.000 έθδομα- ίιοίως, είναι τέλειον καθ' δλα καΐ βυσιάζεται τοϋ Ιδιόκτητον ασχο¬ λούμενον είς δΐλας εργασίας, άν¬ τ! $28.000. μέ $8.000 μετρητά. ΚΕ8ΤΑΙΙΚΑΝΤ μέ είσπράξεις $1.100 έδδομαδιαίως, τιμή $12. 000, "έ $3.500 μετρητά. 'Επικερ- δής έογπσία. ΟΟΡΡΕΕ ΡΟΤ γοννταΐον, εΰκο¬ λοδούλευτον καΐ Θαυμασία έπιπλω- μένον, είσπράξεις $900—1.000 έ- δδομαδιαίως. Ενοίκιον $225, μα¬ κρόν ένοικιαστήριον, τιμη $7.500, με $3.500 μετρητά. ΟΟΡΓΕΕ ΡΟΤ ^οηί? Ιδΐαπτΐ, εΐσΐΐράξεις μέ δοκιμήν $1.000 ΙΜο- μσδιαίως, μακρον ένοικιαστήριον, ενοίκιον $200, τιμή $7.000, ιιέ $3. ΠΟΛΛΑΚΑ ΑΛΛΑ ΑΙΑΦΟ- ΡΑ. "Ελθετε, γράψατε, Ι τηλε- ΥοΛ Μ82 ΒΓθβα-85-, ΒεΙ. 42η<1 Έχλίατά (3ι«λία «χει μόνον το Βιδλιοπωλείον τοά «Έθνικβό Κη- ΜΙΑ ΛΕΞΙΣ ΚΑΙ ΟΜΟΙ... Ισως καποτε νά ευρεθή μέσον τι, διά τοΰ οποίου ή Πολιτεία ν' α¬ παγορεύση είς πολλούς την χρήσιν λέξεων...... Αί λέξεις είς τα χείλη των τοιούτων δέν ϊχουν καμμίαν στβασίαν. Τάς μεταχειρίζονται σάν «πα.ιαγάλοι». ΟΙ άνθρώπινοι αύτοι πϊίΐαγά- λοι, ώς επί τό πλείστον, άποδβικνύονται άνεύθυνοι, άνάξιοι έμπιστοσύνης καί συναναστροφής! Πρός θεοΰ! "Αν έκτιμάτε την σημασίαν λέξειός τινος, ώς ή λέξις «Δημοκρατίαν επί παραδείγματι, μή χάνετε τόν καιρόν σας άκούον- τες ίνα «παπαγάλον» συζητοϋντα περί Δημοκρατίας. Έρωτήσατέ τίνα άπό τούς άστείους αύτδύς τύπους εν ή δύο άπλού- στατα έρωτήματα: «Είναι ή Δημοκρατία άνάγκη, ή πολυτέλεια; Π ό¬ τε ή Δημοκρατία καθίσταται πολυτελείας Ό συνομιλητής σας θά μείντι κόκκαλο..... ί θά σάς διασκεδάση μέ χίλιες δύο άνόητες άπαντήσεις. Ώς σοβαράς, ώς καθώς πρέπει ΐτολίτης καί δνθρωπος, γνωρίζετε ότι ή Δημοκρατία είναι μία άπλή λέξις καί δμως...... Όπισθεν τής άπλής ταύτης λέξεως εμπερικλείεται κόσμος όλόκλη- ρος Ιδεότν, καθηκόντονν, νοημάτων. Καποτε σάς εδόθη ή εύκαιρία νά μάθητϊ πολλά ένδιαφέροντα πράγ- ματα π&ρί «Δημοκρατίας» καί Ιδιαιτέρως περί της 'Ελληνικής Δηιιο- κρατίας. Είσθε άπ' έκείνους ποΰ εχουν διαδάσει τό ΐργον τοϋ διακε¬ κριμένον δημοσιογράφου καί δημοσιολόγου Κου Δ. Χριστο<ρορίδου! «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» τοΰ Κου Δ. Χριστοφοριδου ε- χει άναγνωσθχί καί έκτιμηθϋ άπο κάθε καλώς σκεπτόμενον, άπό κάθε άνθρωπον μέ αντίληψιν. Συστήσατε τό βιβλίον αύτό είς τόν καλλίτερον φίλον σας. Θά σάς εΰγνωμονχ). Θά τό εύρη άναλυτικώτατον, άπολαυστικόν, διδακτικόν καί πολύ ωφέλιμον. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΗΜ0ΚΡΑΤ1Α ΥΠΟ Δ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΟΥ ΤΊμδ.τ<αι βτερεώς δεδ&μένον δολλ. Ι -ΟΟ- Γράψατε σήμερον όπως σάς αποσταλή Ο. Ο. Ώ., ή έμβάσατε: ΝΑΤΙΟΝΑί ΗΕΗΑΙ.Ο (ΒΟΟΚ ϋΡΤ.) 140 Υ/Ε5Τ 26ΤΗ 5Τ., ΝΕνν ΥΟΚΚ, Ν. Υ. ΥΠΟ Ν. Σ. ΚΑΑΤΣΑ ίί.ΟΟ. Γράψατβ: 140 ΤΗΕ ΝΑΤΊΟΝΑΙ. ΗΕΚΑ1.0 (ΒΟΟΚ ϋΡΤ.) 26ΤΗ 8ΤΒΕΕΤ ΥΟΚΚ ΟΙΤΥ Θά είναι άμάριημα, έντροπίι καΐ άδίκημα διά την αντίληψίν σας, διά τόν εαυτόν σας αν σπαταλάτε τόν χρόνον τής άργίας σας, άντ'ι νά μάθετε κδτι ωφέλιμον, ενδιαφέρον! Είσθε είς την Αμερικήν! Ό τόπος σάς έκπλήττει μέ τάς προόδους τού, μέ την εξέλιξιν τού! "Αν σάς έρωτοΰσε κάποιος μερικά άπλά έ¬ ρωτήματα διά την πολιτικήν, την Κυβερνητικήν, την οικονομικήν ι¬ στορίαν τής χώρας, τί #ά άπαντούσατε; Δέν είναι άμάρτημα νά ζήτε στήν πλουσιωτεραν χώραν τοΰ κόσμον καί δμως νά μή γνωρίζετε περί αυτής έπάνω-κάτω δσα γνωρίζει καί ό τελενταϊος χωρικός στήν 'Ελλάδα; Τοιαύτης φύσεως άμάθεια έκ- προσωπεί άδίκημα, τόσον διά σας* όσον καί διά τί)ν Άμ&ρικήν. Γνωρισθήτε μέ την Αμερικήν! Άντιληφθήτε "Χό πνεΰμά της! Ό πολιτισμός της, ή ίστορία της, θά σάς έμπνεύσουν θά σάς ένθουσιά- σουν! Άφήσατε τόν Κον Ν. Σ. Καλτσάν, 'Υφηγητήν τής Ίστορίας έν τφ Πανεπιστημίω Μίτστγκαν, νά σάς μεταδώσχ) είς ωραίαν καί γλα- φυράν "Ελληνικήν τάς γνώσεις τού περί τής Βορειοαμερικανικής Δη¬ μοκρατίας. Διαβάσατε τό βιβλίον τού ΕΙΣΑΓΠΓΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ ΤΟΝ ΗΝΟΜΕΝΡΗ ΠΟΜΤΕΙΟΝ ΝΕΩΤΑΤΑ Π ΑΙ ΔΙΚ Α ΒΙΒΑΙΑ Τά ίΰο κατωτέρω βιβλία ϊχονν Ικοοθ{) τελευταίως καΐ είναι τα κα- ταλληλότερα, ώφελιμώτερα καΐ τερπνότατα άναγνώσματα διά τσύς μαθητάς των 'Ελληνπκών Σχολείων. 'Επιθυμονντες όπως ή διάδοο.ς καΐ ή χρήσις τούτων κοταστή γενιχή, οιετιμήσαμεν ταυτα μέ την ελα¬ χίστην τιμήν των 65 σέντς ίκαστόν. ΤΟ ΑΡΧΟΝΤΟΠΟΥΛΟΝ Γαλ. Καζαντζάκη.—Συλλογή πατδιχων εΐχονογραφηιιένον βιηγημά- των, διακρινομένονν διά τό ευχάριστον υφος των καΐ την θαυμασίαν χλοκήν των. "Ολα ϊχοιτν ηθικήν 6άοιν, βιδάσκουν χωρίς νά κουράζουν, εύχαριστοϋν, παιοαγωγοΰν. Ό τόμος συμπληρώνεται μέ Ινα θαυμάσιον μνθον τοΰ νεΐΐ «Ή Μαγική Κοϋκλα>. Τιμάται δδετον ...... $0.65
Η ΧΑΡΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΟΝ
ΑΙμ. "Εϊιι.— Μικρές Ιστορίες^ καΐ ποιήματα είς μέγα σχήμα, μέ πολ¬
λάς εικόνος, βιά μικρά παιδία. 'Εγράφη άπό γνωστόν παιδαγωγάν
μας καΐ είναι Α πραγματική χαρά καΐ τό έντρνφημα τοΰ μικροϋ κόσμου.
Τιμάται χαρτύδετον .........,............................ $0.65
Γράψατβ ι
14·
2βΤΗ 8Τ.,
ΝΑΤΙΟΝΑί ΗΕΚΑίΟ
(ΒΟΟΚ ΌΡΤ.)
Νενν υοβκ, ν. υ.
1929.
27
ΠΩΛΗΣΙΝ
ΓΑΙ τό
Α.
Κΐΐοπβη.
(13252—-8—10)
ίνεκα δι-
"(13224
ΕΛϋΐΓΑΙ τό μοναδικόν ------,
Ι'Ι^ΐΛθρικόν Κατάστημα, Βυβλν-
Ιίον χ«ί Μυροπωλίϊον μ^τά< φβν- [αί δίσκων ώς κα'ι τό πα- αύτοΰ οΗγαροατουεϋον μα- οίκόπεδα. Πωλοϋνται Ης ατα&ατικήν τιμήν είς |ν Κ1( καί ούο. Προκαταβολή λ. &ολλάρια, τό δέ ΰττόίλα.·ΐον ;. Ό ίδίοκτήτης προτίΙ&εται --— Άποταθητ'ε: Κ. Άν- " Κΐβΐιΐ "*-— (13228-6-9) ΩΛΕΙΤΑΙ κατάστημα έξ Ογηπ- Ιπηΐί, ΡΓαηίιΐΓΐβΓ Οβηάγ καί ΓβΙίβ. Δύνασθε νά καθαρίσητε έβδομαδιαίως, πλέον $1.000 εως )0 εξτρα κατ' ετος. Κάμετε μας φοράν. ϋο1ιιηύ)Ϊ3, 3 53>/1)γοο1{
«, ΟρροδίΙε Ηικΐκοη Τοοε
ϊοη, Νβ·νϊ3Γΐ{, Ν. Ι.
(13220—6—7)
(ΕΚΤΑΚΤΟΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
ΩΛΕΙΤΑΙ Οοίίθβ Ροτ;, κχΛνοο
2006 ί«χϊη?Γοη Ανβ-, Νβντ
:. Ένο*κιοκττήρΜτν 5 έτών. 'Ενοί-
$125.00 μηνιαίως. Τιμή $2.500.
τά $500. Διά —ρισσοτέρας πλη-
ί άθΕΐόΌ ά
Ιθ8, 141-3 Αΐίαπιίο Ανε. Β'ΐνΐνη,
ι. Τηλ. Μαίη 1655.
Γ (13222—6—8)
ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΙΕΡΕΩΝ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔ. ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΑΓΙΑ ΔΑΥΡΑ
827 \Γ. 12601 81., Νβντ ΥοΛ Οΐττ
Τηλέςρ. 'Εκχλησίας: ΜοτιηΐπεηΙ 9845
Κατοοίία Ιερέως:
ΑΙδΐσ. Νικόλαος Άνδριόπονλο;
601 νν. 135 δΐτββί.
Τηλέφωνον: Βγ&(_ιγ8Ι: 8636.
1ΕΒ.5ΕΥ αΤΥ, Ν. ί.
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
851 ΥογΙτ δίτββί
Κατοικία Ίίρέως:
•20 Ρβΐπηοηΐ Ανβηπβ
Τηλέφωνα: Βθγβθπ 281
χαΐ Μοητεοΐηβΐτ 1118.
ΕΑΛ. ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΟΙΝΟΤΗΣ
«ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΩΝ>
Έν Νέο 'Υοοχβ.
Διενθυνσνς Ιερέως Άρχιμ. Δανΐδ
Λεονταρίδου καί 'Εχκλησίας:
808 Ε. 34™ δι., Νέ- ΥοΛ 01*7
Τηλέφωνον: Εθχ1η£[οη 6793.
ΜΕΤΟΧΙΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ
«Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ>
282 ΡΪΓ81 Ανβηπβ, Νβνν ΥοΛ
(Μεταξύ 15ης καί 17ης όδοΰ)
Τηλέφωνον: δΐπννβββηΐ 7332.
ΑδΤΟΚΙΑ, ι. Ι.
ΕΚΚΛΗΣΙΑ
<ΑΓΊΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ>
( Ά ρχιεπκτκοπής)
273 Εΐΐα δετεβΐ.
'Ε<ρημέριος: Γ. Μενεξόπουλος Τηλέφωνον: ΑβΙθΓΐα 1653. Κατοτκία;: ΗανθτηβνβΓ 2870. ΙΩΛΕΙΤΑΙ Ειιποΐιβοηθΐΐθ καί δΐιορ, 1215 ΡιιΐΓθη δΐΓββΙ, ΙοΜ,νη. ΈΌΐκιαστήριον 5 εως 10 |. Ενοίκιον $300 μηνχαίως. Τιμή 10. Μετρητά $500. Παρέαεται Ιλη εύκολία διά την πληρο^ιήν ίπολοί,του. Διά πληροφορίας απ<£ ίτε: ·,ϊιι&π1ο5 αιιά Ροταΐοβ, 141—3 πΐϊο Ανβ., Βτ-οοΐίΐνη. Τηλέφωνον ι 1655. (13221—6—8) ίΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ζαχαροπλαστείον το εν τέταρτον τής άξίας τού, ή μονον τα επιπλα (εν πρός εν) Ρ3ρρ38ο νΐ1ίί 8β, γνς |Π. (13194 4 7) ΙΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΔΙΑ )ΥΣ ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΝΑ ΚΑΜ£2- ΣΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ([ΟΑΕΙΤΑΙ. §νεκα άσθεΛ·είας τού «ητοΐ', 5&οβ ΚερβΪΓΪη^, είς πολύ ^ '^ικίαν μέ κοιλάς εργασίας «"Οηνον ενοίκιον. Άποταθητε: **· 64Οι δΐΓββι, Ν. γ. Οϋγ. (13201—4—6) Π ΖΗΤΕΙΤΑΙ σννέ- ?*· «Χνιτης, μέ καλάς συστάσεις, ^^^-^οικανικόν ζαχαροοτί.α- *. ΥθΛΐαϊον, μέ καλάς εργασίας. "ησεΐς; λ,>γΐ3{αί. ·Αποταθήτε 283
£, Ν. ^.
(13190—3—9)
Πωλοΰμεν καΐ άγοράζο-
μεν επτπλα στιλβωτηρί-
ων. "Εχομεν ανάγκην
χώρου, δχι χρημάτων.
Επισπς μάς »Τ|λθον τα νέα
ΜαΙδθη 0Γονπ ποός
§1.50. "Εχοαεν Ρ1απ8Ϊ5
ολων των στάηλς, πρός
2.00 δολλ. Καθίσματα,
8> ^ιΠ8βΓ Μίΐοηίπεχ. 'Επωφε-
(προ^,εύκαιθίας. ΕΜΡΙΠΕ Β.
,.ΕΡΙ.:Χ. «8 -3Γη Ανβ., Γω-
ΥογΙι. ΡΗοηβ:
ΟΙΤΥ, Ν. .Τ.-Ό «'Ε-
?ώ δλαι * έό
ί 6
Τ ίϊ τ6 ^τάστηαα τού
ϊ — ~Ο«·»«ρβ-|. 8 δο. ΙΗΐηοϊβ
"011! αΓ0Ρβ~ °°> ?νθ«
ΑΙ ΒΑΙΕΙΣ ΤΗΣ ΠΡΟΟ&ΟΥ
(Δ. ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΥ)
Τό νεον αύτό σνγγραμ4ΐα είναι
ενός Λθλνπίΐος θησαυρός γνώσεων.
Είναι τό κλαδί τό οποίον σάς άνοί-
γει τα παλάτια τής .τοοόδου καί
εύπ'χΜΐς. Άΐκΐραίτητον διά κάθε
"ΕλΡ.ηνα. 'ΑΛοκτήσατε τό έργον.
θά εΰρτττε τόν καλλίτερον σύμβου¬
λον καί όδηγόν ·διά την επιτυχίαν
είς την ζωην σας. 'Ογκώδης, δε-
δεμέΛΌς κιαϊ πλουσίως εϊκθΛ«γι^<ι- φημέν»; τόμος. Τι^ιαται .............. $2.75. 140 νν. 26ΤΗ 5Τ., ΝΕ» ΥΟΒΚ "ΝΑΤΙΟΝΑί ΗΕΚΑίΟ" ΒΖΑΠ1Ρ 'Υ.τό ΑΛΦΟΧΣΟΥ Δ' ΕΧΝΕΡΥ 'Η λαιλαπώδης οπαδΜ>δρομ.ία ε¬
νός μ*»ςκ)ϋ ηρωος ώοαίου, εύφυούς
«αί δι·νατοΰ, ό ΟΛοΐος φυλακίζεται
<αί δοθΛετίύεΐ- δέκα έπτά φοράς ιε &εχα έπτά ·διαφόοοι>ς τρόπους,
χροκαλεϊ τόν έροηα των ωραιοτέ-
?ων γυναικών τού Λον<δή"ου καΐ τέλΛς παραοόδίται μόνος τού διά ι·ά καρατομηθχι· Δεδΐμένον $1.25. Γρό·ψατ€: "ΝΑΤΙΟΝΑί ΗΕΠΑίΟ" 140 «V. 26ΤΗ 8Τ., ΝΕνΥ ΥΟΒΚ Η ΑΙΧϋλίΙΤΟΙ ΤΟΝ ΑΓΡΙΠΝ "Υπό ΑΛΦΟΝ'ΣΟΥ Δ" ΕΝΝΕΡΥ Τό πεφΐπετίΜθΐδέστερον έργον τού Άλφόνσου Δ' 'Εννε^ύ, μία τοαγηίή ονκογενειακΐή μυθιστορία πλ.ήρης έρώτων, περιπ€τ·ειών έν με- σφ κινδύνων καί άγρίων, αί οποίαι μετοοβάλλουν τό ένδοοχρέρον τοΰ ά- ν-ιγνώστου είς πο«γματιχήν αγω¬ νίαν. Σελίΐδίς 800 μ«τοι πλείστων είκόνων. Δε&εμένον ...... $2.00. Γράψατε: "ΝΑΤΝΟΝΑί 140 «V. 26ΤΗ 5Τ., ΝΕνν ΥΟΒΚ τ««»Ο'ίσεις άγγελι- συνδροαητών. .ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ 2! φοι°· ^δηγίας ά? οί,ο', Τ ^αίτητον δτά ς . Ή έ- 1"οηνΓ θν. ϊ, δ-,, ,,Ί ^Οασκευή ενός ί«ν ΙκοΓ" σιΛΧίλ·ϊ ε1? Λ«£ΤΤ'' *λλά χα » σΐ1·Οί ν^' ^^Χ^ν πολλών μή το» !| χοτΚ»ι φανητών. Χρι^ό- '■ 2βΤ« 8Τ.. ΝΕνν ΤΟ ΔΕΚΑΗΜΕΡΟΝ Β ΟΚΚΑΚ10 Υ Τα παγχοοιιίου φήμη/ξ οιηγήμα- τα τοϋ έμΛΛΐυσμένου Ιταλού ;κχη- τοΰ, δια των οποίων άνεδΐίχθη είς των σατυβικών τοϋ κόσμου. Τό Δεκαήμερον είναι, παοά την ώιιό- τητά τον, ενα κλαοσ»3ίόν άαιοτούρ- γημα τεχνης. Τιμάται, άδετον.......$1.00. Γρά-ψατε: "ΝΑΤΙΟΝΑΙ. ΗΕΒΑίΟ" 140 νν. 26ΤΗ 8Τ., ΝΕνν ΥΟΚΚ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΙΝ 1 Τό δοα.ματικώτερον καί πλέον άγα.τητόν μυθιστόρτ|ΐΐρα τοΰ Γάλλου σνγγοα·φέως Αίμ. ΡκτμΛθύργ, είς τό όίϊθϋον νπάνχουν οελίδΐς ύ>ψί-
στου ένδιαφΐοοντος καΐ μεχοι δα-
κρΰων σνγκλονυστικαί.
Τιμάται οοόεμέΛΌν .....$1.40.
Γράψατε:
ΤΗΕ ΝΑΤΙΟΝΑί ΗΕΗΑίΟ
140 νν. 26ΤΗ 8Τ., ΝΕνν ΥΟΚΚ
1916.
Ο. ϋ. νΒΕΤΤΟδ
ΕκΙαΙβ Βιΐδίπβχδ
1482 ΒΓοαάνίαγ, Κοο.η 510,
(Τϊπιεϊ δαυατβ)
Νβν ΥογΚ αΐγ.
Ιηλίφ. ΒΓνωιί 8641, 5482, 6094.
ΕΧΟΜΕΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΑΣ
ΚΑΛΛΙΤΕΡΑΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ
ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΚΟΝ ΣΑΣ ΣΥΜΦΕ¬
ΡΟΝ Ν Α ΜΑΣ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗ¬
ΤΕ ΠΡΟΤΟΥ ΚΑΜΗΤΕ ΑΓΟ¬
ΡΑΝ. Η ΔΟΚΙΜΗ ΠΕΙΘΕΙ.
ΟΟΡΡΕΕ ΡΟΤ, Οοηιι., τέλει-
ον καθ1 όλα, εΰκολοδούλευτον, έρ-
ναζομενον μέ 50 0)0 καΐ άνευ σνν-
αγωνισμοΰ. Είσΐΐράξεις άνω των
Φ700 έδδομαδιαίως. 9ετές ένοικια-
στηριον, ενοίκιον $35 μηνιαίως. Τι-
μη $8.500, μέ $3.500 μετρητά.
0ΟΝΡΕ0ΤΙΟΝΕΚΥ Ρεηπ.,
"Ρβνομιοϋχος τοποθεσία, τί'λείον
καθ1 δλα, μέ δοκιμασΐικάς ε'ισπρά-
ξεις $800 έβδομαδιαίως, καθαρά
μηνιαΐα κέρδη $1.500. Ιθετές έν-
οικιαστήριον, ενοίκιον $250, τιμή
$22.000, μέ $8.000 μετρητά. Είναι
μοναδική εύκαιρία διά 3 συνεταί-
ρους.
ΕυΝΟΗΕΟΝΕΤΤΕ πλησίον σχο
λειου, νοσοκομείου καί θεάτρου, έρ-
γαζομενον μέ 2 άνθρώπους. Είσ-
«Ραξειςι $350—$400 έβδομαδιαί-
ως, 6ετές ένοικιαστήριον, ενοίκιον
$70 μηνηαίως. Τιμή $4.000, μέ
-$1.200 μετρητά.
ΤΕΑ ΚΟΟΜ, θαυμασία επίπλω¬
σις, τέλειον καθ* δλα, είς άρκττο-
κ-ρατικήν πόλιν τοΰ ίοηβ Ιδΐαπά,
με δοκιμαστικάς είσπράξεις $1.400
εβδομαδιαίως. Ιθετές ένοικιαστή¬
ριον, ενοίκιον $200, τιμή $29.000,
με $8.000 μετρητά. Σπεύσατε νά
έπωφεληθήτε στά Γραφεϊά μας.
ΟΟΝΡΕΟΤΙΟΝΕΚΥ τέλειον
καθ" ολα, έκλεκτή τοποθεσία, μέ
προσθι'ικην ίυηοΐιεοηβΐΐβ ευκό¬
λως δύναται νά εισπράξη $800—
$1.000 έβδομαδιαίως, ένοικιαστήρι¬
ον 8 1)2 έτόδν, ενοίκιον $200, τιιιή
$9.500. μέ $3.000 μετρητά. Διά πε¬
ρισσοτέρας πληροφορίας προφορι-
κώς.
γωνιαίον
ιιΡ Ιθ ιΙβΙθ, μεταξύ μεγάλων γρα¬
φείων, 5 1)2 ημέρας την έβδομά-
δα. Είσπράξεις μέ δοκιμήν $800
έβδομαδιαίως 9ετές ένοικιαστήρι¬
ον, ενοίκιον $275. Τιμή $10.00(
μέ $3.500 μετρητά. Άρκεϊ μία σας
επίσκεψις διά νά πεισθήτε τελείως.
ίυΧΟΗΕθΝΕΤΤΕ, είναι μία
προνομιοΰχος γωνία μεταξύ δύο
μεγάλων θεάτρων καί γραφείων,
ένοικισστήριον μεγάλης άξίας 10
έτών, μέ ενοίκιον $250. Είσπράξεις
$800—$1.000 έδδομαδιαίως. Τιμή
$20.000, μέ $7.000 μετρητά. Διά
πληροφορίας ελθετε προσωπικώς.
ςθΡΡΕΕ ΡΟΤ, έκλεκτή έμπο-
ρική γωνία, μέ θαυιιασίαν έπίπλω-
σιν. Εΰκολοδούλευτον, μέ Θετικά
καΐ ήγγυημένα κέρδη. 12ετές έν¬
οικιαστήριον, ενοίκιον $125 μηνι¬
αίως, εΛτπράξεις $1.100—$1.200
έβδομαδισίως. Τιμή $12.000, μέ
$4.500 μετρητά. Σπεύσατε άμέ-
σως.
στό ΒΓ03<1ν73γ, έρ- γαζόμενον μέ καλά κέρδη. Είσπρά¬ ξεις $850 καί άντ», μακρον ένοϋα- αστήριον. τιμή $7.500, μέ $3.000 μετρητά ΟΑΡΕΤΕΚΙΑ, έκλεκτή τοποθε¬ σία, Θαυμοσίως έπιπλωμένη, έργά- ζεται δνευ σνναγωνισμοΰ, μέ( κα¬ λά κερδη, έβδομαδ'αϊαι είσπράξεις μέ δοκιμήν $1.600, καθαρά μηνιαΐα κέρδη $1.200, Ιθετές ένοικιαστήρι¬ ον, ενοίκιον $385. Τιμή $20.000, ιιέ $8.000 μετρητά. ΟΟΡΡΕΕ ΡΟΤ, βοπη., έναντι ίργοστασίων, θαυμασίως έπιπλωμέ- νον, Ιθετές ένοικιαστήριον, λογι¬ κόν ενοίκιον, μέ είσπράξεις δνω των $1.000 έδδομαδιαίως, καθα¬ ρά κέρδη $1.200 τόν μηνα, τιμή $18.000, μέ $4.000 μετρητά. ίυΝΠΗ ΚΟΟΜ, πλησίον τής Νέας "Υόρκης, μέ δοκιμαστικάς είσπράξεις $1.800—2.000 την έδδο μάδα, ΪΟετές ένοικιαστήριον, ενοί¬ κιον λογικόν. Τιμή $16.000, μέ $8.000 μετρητά. ΚΕδΤΑΙΙΚΑΝΤ, Νε-«τ ΙεΓβεγ, πλησίον τής Νέας Υόρκης, μέ ήγ- γυαέν·ας είσπράξεις $2.000 έθδομα- ίιοίως, είναι τέλειον καθ' δλα καΐ βυσιάζεται τοϋ Ιδιόκτητον ασχο¬ λούμενον είς δΐλας εργασίας, άν¬ τ! $28.000. μέ $8.000 μετρητά. ΚΕ8ΤΑΙΙΚΑΝΤ μέ είσπράξεις $1.100 έδδομαδιαίως, τιμή $12. 000, "έ $3.500 μετρητά. 'Επικερ- δής έογπσία. ΟΟΡΡΕΕ ΡΟΤ γοννταΐον, εΰκο¬ λοδούλευτον καΐ Θαυμασία έπιπλω- μένον, είσπράξεις $900—1.000 έ- δδομαδιαίως. Ενοίκιον $225, μα¬ κρόν ένοικιαστήριον, τιμη $7.500, με $3.500 μετρητά. ΟΟΡΓΕΕ ΡΟΤ ^οηί? Ιδΐαπτΐ, εΐσΐΐράξεις μέ δοκιμήν $1.000 ΙΜο- μσδιαίως, μακρον ένοικιαστήριον, ενοίκιον $200, τιμή $7.000, ιιέ $3. ΠΟΛΛΑΚΑ ΑΛΛΑ ΑΙΑΦΟ- ΡΑ. "Ελθετε, γράψατε, Ι τηλε- ΥοΛ Μ82 ΒΓθβα-85-, ΒεΙ. 42η<1 Έχλίατά (3ι«λία «χει μόνον το Βιδλιοπωλείον τοά «Έθνικβό Κη- ΜΙΑ ΛΕΞΙΣ ΚΑΙ ΟΜΟΙ... Ισως καποτε νά ευρεθή μέσον τι, διά τοΰ οποίου ή Πολιτεία ν' α¬ παγορεύση είς πολλούς την χρήσιν λέξεων...... Αί λέξεις είς τα χείλη των τοιούτων δέν ϊχουν καμμίαν στβασίαν. Τάς μεταχειρίζονται σάν «πα.ιαγάλοι». ΟΙ άνθρώπινοι αύτοι πϊίΐαγά- λοι, ώς επί τό πλείστον, άποδβικνύονται άνεύθυνοι, άνάξιοι έμπιστοσύνης καί συναναστροφής! Πρός θεοΰ! "Αν έκτιμάτε την σημασίαν λέξειός τινος, ώς ή λέξις «Δημοκρατίαν επί παραδείγματι, μή χάνετε τόν καιρόν σας άκούον- τες ίνα «παπαγάλον» συζητοϋντα περί Δημοκρατίας. Έρωτήσατέ τίνα άπό τούς άστείους αύτδύς τύπους εν ή δύο άπλού- στατα έρωτήματα: «Είναι ή Δημοκρατία άνάγκη, ή πολυτέλεια; Π ό¬ τε ή Δημοκρατία καθίσταται πολυτελείας Ό συνομιλητής σας θά μείντι κόκκαλο..... ί θά σάς διασκεδάση μέ χίλιες δύο άνόητες άπαντήσεις. Ώς σοβαράς, ώς καθώς πρέπει ΐτολίτης καί δνθρωπος, γνωρίζετε ότι ή Δημοκρατία είναι μία άπλή λέξις καί δμως...... Όπισθεν τής άπλής ταύτης λέξεως εμπερικλείεται κόσμος όλόκλη- ρος Ιδεότν, καθηκόντονν, νοημάτων. Καποτε σάς εδόθη ή εύκαιρία νά μάθητϊ πολλά ένδιαφέροντα πράγ- ματα π&ρί «Δημοκρατίας» καί Ιδιαιτέρως περί της 'Ελληνικής Δηιιο- κρατίας. Είσθε άπ' έκείνους ποΰ εχουν διαδάσει τό ΐργον τοϋ διακε¬ κριμένον δημοσιογράφου καί δημοσιολόγου Κου Δ. Χριστο<ρορίδου! «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» τοΰ Κου Δ. Χριστοφοριδου ε- χει άναγνωσθχί καί έκτιμηθϋ άπο κάθε καλώς σκεπτόμενον, άπό κάθε άνθρωπον μέ αντίληψιν. Συστήσατε τό βιβλίον αύτό είς τόν καλλίτερον φίλον σας. Θά σάς εΰγνωμονχ). Θά τό εύρη άναλυτικώτατον, άπολαυστικόν, διδακτικόν καί πολύ ωφέλιμον. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΗΜ0ΚΡΑΤ1Α ΥΠΟ Δ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΟΥ ΤΊμδ.τ<αι βτερεώς δεδ&μένον δολλ. Ι -ΟΟ- Γράψατε σήμερον όπως σάς αποσταλή Ο. Ο. Ώ., ή έμβάσατε: ΝΑΤΙΟΝΑί ΗΕΗΑΙ.Ο (ΒΟΟΚ ϋΡΤ.) 140 Υ/Ε5Τ 26ΤΗ 5Τ., ΝΕνν ΥΟΚΚ, Ν. Υ. ΥΠΟ Ν. Σ. ΚΑΑΤΣΑ ίί.ΟΟ. Γράψατβ: 140 ΤΗΕ ΝΑΤΊΟΝΑΙ. ΗΕΚΑ1.0 (ΒΟΟΚ ϋΡΤ.) 26ΤΗ 8ΤΒΕΕΤ ΥΟΚΚ ΟΙΤΥ Θά είναι άμάριημα, έντροπίι καΐ άδίκημα διά την αντίληψίν σας, διά τόν εαυτόν σας αν σπαταλάτε τόν χρόνον τής άργίας σας, άντ'ι νά μάθετε κδτι ωφέλιμον, ενδιαφέρον! Είσθε είς την Αμερικήν! Ό τόπος σάς έκπλήττει μέ τάς προόδους τού, μέ την εξέλιξιν τού! "Αν σάς έρωτοΰσε κάποιος μερικά άπλά έ¬ ρωτήματα διά την πολιτικήν, την Κυβερνητικήν, την οικονομικήν ι¬ στορίαν τής χώρας, τί #ά άπαντούσατε; Δέν είναι άμάρτημα νά ζήτε στήν πλουσιωτεραν χώραν τοΰ κόσμον καί δμως νά μή γνωρίζετε περί αυτής έπάνω-κάτω δσα γνωρίζει καί ό τελενταϊος χωρικός στήν 'Ελλάδα; Τοιαύτης φύσεως άμάθεια έκ- προσωπεί άδίκημα, τόσον διά σας* όσον καί διά τί)ν Άμ&ρικήν. Γνωρισθήτε μέ την Αμερικήν! Άντιληφθήτε "Χό πνεΰμά της! Ό πολιτισμός της, ή ίστορία της, θά σάς έμπνεύσουν θά σάς ένθουσιά- σουν! Άφήσατε τόν Κον Ν. Σ. Καλτσάν, 'Υφηγητήν τής Ίστορίας έν τφ Πανεπιστημίω Μίτστγκαν, νά σάς μεταδώσχ) είς ωραίαν καί γλα- φυράν "Ελληνικήν τάς γνώσεις τού περί τής Βορειοαμερικανικής Δη¬ μοκρατίας. Διαβάσατε τό βιβλίον τού ΕΙΣΑΓΠΓΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ ΤΟΝ ΗΝΟΜΕΝΡΗ ΠΟΜΤΕΙΟΝ ΝΕΩΤΑΤΑ Π ΑΙ ΔΙΚ Α ΒΙΒΑΙΑ Τά ίΰο κατωτέρω βιβλία ϊχονν Ικοοθ{) τελευταίως καΐ είναι τα κα- ταλληλότερα, ώφελιμώτερα καΐ τερπνότατα άναγνώσματα διά τσύς μαθητάς των 'Ελληνπκών Σχολείων. 'Επιθυμονντες όπως ή διάδοο.ς καΐ ή χρήσις τούτων κοταστή γενιχή, οιετιμήσαμεν ταυτα μέ την ελα¬ χίστην τιμήν των 65 σέντς ίκαστόν. ΤΟ ΑΡΧΟΝΤΟΠΟΥΛΟΝ Γαλ. Καζαντζάκη.—Συλλογή πατδιχων εΐχονογραφηιιένον βιηγημά- των, διακρινομένονν διά τό ευχάριστον υφος των καΐ την θαυμασίαν χλοκήν των. "Ολα ϊχοιτν ηθικήν 6άοιν, βιδάσκουν χωρίς νά κουράζουν, εύχαριστοϋν, παιοαγωγοΰν. Ό τόμος συμπληρώνεται μέ Ινα θαυμάσιον μνθον τοΰ νεΐΐ «Ή Μαγική Κοϋκλα>. Τιμάται δδετον ...... $0.65
Η ΧΑΡΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΟΝ
ΑΙμ. "Εϊιι.— Μικρές Ιστορίες^ καΐ ποιήματα είς μέγα σχήμα, μέ πολ¬
λάς εικόνος, βιά μικρά παιδία. 'Εγράφη άπό γνωστόν παιδαγωγάν
μας καΐ είναι Α πραγματική χαρά καΐ τό έντρνφημα τοΰ μικροϋ κόσμου.
Τιμάται χαρτύδετον .........,............................ $0.65
Γράψατβ ι
14·
2βΤΗ 8Τ.,
ΝΑΤΙΟΝΑί ΗΕΚΑίΟ
(ΒΟΟΚ ΌΡΤ.)
Νενν υοβκ, ν. υ.
«ΕΘΝΤΚΟΣ ΚΗΡΥΞ».— ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΝ 1929.
ΜΑ0Ι80Ν 5ΤΑΤΕ ΒΑΝΚ
100 ΡΑΡΚ
ΝΕΥΥ ΥΟΒΚ ΟΙΤΥ
Οαν. Κ. Οααηα]
ΡτεδίάβηΙ
Τβΐβρΐιοηβ:
2494.
νίοβ
ΟϋΑΚΙΝΙΟΟ
ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΝ ΟΝΩ ΤΩΝ $5.000.000.—
-------♦------
Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΏΣ ΡΟΛΟΣ ΜΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΑΣ ΚΑΙ Ο
ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΣΑΣ.
ΟΥΤΩ ΣΥΝΔΕΟΜΕΘΑ ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΑΣ
ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ
ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΕΘΑ ΕΥΤΥΧΕΙΣ
ΑΝ ΜΑΣ ΔΟΘΗ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ
ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΩΜΕΝ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΑΙ ΕΣΑΣ.
ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΤΕ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ
•Ή ΓΡΑΨΑΤΕ ΜΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙ "Η ΑΓΓΛΙΣΤΙ.
ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ $4.000.000
ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΝ $5.000.000
δίειίβ
100 ΡΑΒΚ Πθνν, ΝΕΥΥ ΥΟΠΚ. Ν. Υ.
ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΜυΝΙΟΙΡΑί
|/Μ ΤΡΑΠΕΖΑ
ΑΝΟΗΥΜΟΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
ΕΑΡΑ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
ΕΝ ΠΕΙΡΑΙΕΙ, ΑΡΓΕΙ, ΠΥΡΓΩ, ΠΑ¬
ΤΡΑΙΣ, ΚΕΡΚΥΡΑ, ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ,
ΝΑΥΠΛΙΩ, ΑΙΓΙΩ, ΚΑΛΑΜΑΙΣ, ΣΥ-
, ΡΩ, ΧΙΩ, ΗΡΑΚΛΕΙΩ, ΒΟΛΩ, ΘΕΣ¬
Ι ΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΛΑΡΙΣΗ, ΤΡΙΚΚΑΛΟΙΣ,
ΜΥΤΙΛΗΝΗ, ΧΑΝΙΟΙΣ, ΖΑΚΥΝΘΩ,
ΤΡΙΠΟΛΕΙ, ΠΛΩΜΑΡΙΩ, ΡΕΘΥΜΝΩ,
ΚΑΡΔΙΤΣΗ, ΚΑΒΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΕ-
ΒΕΖΗ.
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΑΙ:
είς τάς κυριωτέρας πόλεις
ΕΛΛΑΔΟΣ καΐ ΕΞΩΤΕΡΙ¬
ΚΟΥ.
Ένβργουντα» «βΐβτχι *1 {ς ρ
αίαε, χάρις δέ. είς το εύρύ δίκτυον των ί>ηοκατα-
στημάτων καΐ άνταΜτοκρίτών αυτής, ή Τράπεζαι
έξΐ λίαν επιτυχώς την πβΧατβεαν της»
ΕΝ
ΤΗΕ ΟΟΜΜΕΗΟΑί ΒΑΝΚ ΟΡ ΝΕΑΗ ΕΑ8Τ Ι."
4 ίΟΝΟΟΝ νΥΑίί Βυΐί-ΟΙΝΟδ,Ε.Ο. 2
ΜΕΘ' ΥΠ)ΤΟΧ ΕΝ Κ2ΝΣΤΑΝΤΙΝ0ΥΠ0ΑΕΙ -
ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΕΙΣ ΔΡΑΧΜΑΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΝ ΣΥΝΑΑ-
ΛΑΓΜΑ ΥΠΟ ΟΡΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑΣ
Οί λαμβάνοντες ΧΡΗΜΑΤΙΚΑ ΕΜΒΑΣΜΑΤΑ
ΕΞ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ εχουν
συμφέρον νά προκαλώσι την αποστολήν των μέσω τής
ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ,
καθότι, χάρις είς την ειδικήν αυτής διά τόν κλάδον τοϋ-
τον οργάνωσιν, έξυπηρετθϋνται ΤΑΧΕΩΣ καί ΠΡΟ¬
ΘΥΜΩΣ δι* αυτής.
Σχετικαί πληροφορίαι παρέχονται καί δι' άλληλο-
γραφίας.
ΕΥΘΥΐνΐΑ ΑϊΗΓΗΜΑΤ*
ΧΟ
ΕΩΡΕΙΟ
Ό Φοργκέΐγ ήταν γεματο; χα-
ρά γιατί θά πήγαινε έκείνο τό 6ρά-
δυ ν' ακούση τή «Μονον» στό με-
λόδραμα. Κι' αύτό συνέβαινε δχι
γιατί δ Φοργκέΐγ εΐχε καμμιά Ιδι-
αίτερη κλίσι στή μουσική, άλλά
γιατί ήξευρε δτι στό θεωρεΐο των
Ι Γκολύς, ποϋ τόν εϊχαν προσκαλέστ]
ι δά'δρισκε καί την ώραία κυρία Μόν
τελέ, μέ την όποιαν εΐχε αρχίση Ι¬
να φλέρτ πολύ τρυφερό.
"Οταν τό 6ράδυ ό Φοργκέίγ γύ-
ρισε σπίτι τού γεμάτος διάθεσι
|γιά νά ντυθί) καί νά δεΐΛνήση, βρή-
! κ.η Ινα γραμματάκι τής ωραίας κυ
ρίας Μοντελέ, ποϋ τόν πληροφο
ροϋσε βιαστικά, δτι δέν θά πηγαι-
νε στό θεατρο.
Ή άπογοήτευσις τοϋ Φοργκέιγ
ήταν τόσο* μεγάλη, ωστε κάθησε
στό γραφείο τού, πήρε Ινα φύλλΰ
χαρτί κι' έγραψε μέ νευρικότητα
στόν κ. Γ-Λαλνς: «Άγαπητέ φίλε,
ίυπούμαι πολύ ποϋ δέν θά μπορέσα,
νάρθω άπόψε στό μελόδραμα...»
Καί έπειδή ψυσικά, δέν μποροΰσε
νά προσθέστ): «. . .διότι δέν θά εί¬
ναι έκεϊ κ' ή κυρία Μοντελέ», χρη-
ρμοποίησε τό ψέμμα ποϋ συνηθί-
ζεται σ' αύτές τής περιστάσεις:
«. . .λόγω ενός άπροόπτου επεισο¬
δίον ποϋ θά σά; τό διηγηθώ προ-
φορικως».
"Υστερα κάλεσε τόν ύπηρέτη τού
Άντώνη, καί τού εΐπε:
— Άντώνη, ■θά ντυίη}ς καί στής
Ιννεαι θά πας τό γραμματάκι άυτό
στό μελόδοαμα. Γράφω στόν κύριο
καί στήν κυοία Γκαλύς δτι δέν θά
μπορέσω νά εϊμαι στήν παράστα-
σι. Θά παρακαλέση; στήν πόρτα
νά σέ όδηγήσουν στό -θεωρεΐο Δ'
καί -θά δώστ{ς τό γράμμα στόν ί-
| διο τόν κ. Γκαλύς. . .
Ό Άντώνη; έν&οΐ'σιάστηκε γιά
την εΰνοια αύτη τής τύχη;. Ήταν
μία εόκαιρία γι' αυτόν νά μείνη ε¬
να βραδυ εξω καί νά βρή την πα-
ρέα τού. Ξυρίστηκε λοιπόν, εβαλε
την καλλίτερη φορεσιά τού καί
στής έννέα άκριθώ; βρισκόταν εί;
την είσοδο τοΰ θεατρον, δπου ζή-
τησε νά τόν δδηγήσουν στό θεω¬
ρεΐο Δ'.
Ή ταξιθέτι; τόν ωδήγησε στό
θεωρεΐο τα>ν Γκαλύς, δπου ό Άν¬
τώνης μέ άπορία τού εΐδε δτι δέν ύ-
πηρχε κανείς αλλος εκεΐ έκτός άπό
μιά νόστιμη νεα μέ μαύρα, πού
καθότανε στό ιβάθο; μέ |4§γάλη με-
τριοφροσύνη.
— "Εχω Ινα γράμμα γιά τόν κ.
Γκαλύς, εκ μέρου; τού κ. Φοργκέ¬
ΐγ, είπε δ Αντώνιος σπ') νεα. Γρά-
φει δτι δέν -θά μπορέστ) άπόψε ναρ-
Οη στό ·θέατρο
Μά.. .ουτε κι' ό κ. Γκαλύς
_ .1, απήντησε συνεστα?νμένη ή
ιέα, Ή μητέρα τής κυρία; είναι
άοιαθετη καί δ κύριο; μέ την κυ¬
ρία ^έμειναν μαζύ της. Έχω κι' έ¬
γώ ενα γράμμα γιά τόν κ. Φοργκέ-
ϊγ, στό δποϊο τοΰ γράφουν τί τού;
συνέβη...
^ — Τί περίεργη σύμπτωσις!.. .
ειπε δ Άντώνη;. 'Εσεϊ; λοιπόν εί¬
σθε. . .
η ~,'Η καμαριέρα τής κυρίας
Γκαλϋς, ή Άμέλια. ..
Κι' έγώ ό ύπτ>ρέττ]ς τοϋ κ.
Φρργκεϊγ, δ 'Αντώνης. Δέν μάς
μενει λοιπόν τίποτε άλλο παρά ν'
ανταλλαξουμε τα γράμματά μας.
υιριστε το οικο μου.
—-Εύχαριστώ... Γίάρτε καί
σεις το δικό μου.
Ή ττρώτη πράξις είχε τελειώση.
— ΙΙρεπει νά φεύγω, είπε λΰ-
-τημενος ό 'Αντώνης. ΕΙδατε την άυ
ΧΤ1 τού εργου, δεσποινίς... Τοώνε
ταΐ; ν '
— Χμ·. . Έτσι κι' έτσι... Λι-
«ι. .. άνάλατο μοΰ φάνηκε!
Δεν τό πολυπρόσεξα γιατΐ ήξευρα
ότι δεν ·&α καθόμουν ώς τό τέλος
Δεν κατάλαβα μεγαλα πράγματα
απ την υποβεσι, ή μουσΐκή 3^-
μου φάνηκε ώραία...
— Είναι κρΐμα νά χάσουμε ενα
τετοιο τ}εωρείο, πληρωμένο Οεω-
ρειο, είπε ό Άντώνης. Καί δέν μπο
ρουμε, διάβολε, νά τό ποιΛήσουμε
τετοια ωρα...
— "Εννοια σα;, όέν σκοτίζουν-
ται —ο τετοια οί Γκαλύς, άπήντη-
σεη Αμέλια. '
— ΜπάΊ Είναι πλοισιοιί Είσθε
εύχαριστημενη άπ' την θέσι σας;
— Δέν εχο> παράπονα.
Ό Ιζων Κ. Χώουκ, 60 έτων, Ίδιοκτήτης σταθμοΰ γν.αζολίνης, έν )
ταιν Βινύ, Νέας Ίερσέης κατηγοοοΰαενος διά τόν φόνον τοΰ ΆντιΙ
Φίναμορ, 17 έτών.
Μετά δέκα λεπτά δ Άντώνης
ήταν λεπτομερώς πληροφορημένος
γιά τούς Γκαλύς καί ή Άμέλια ή¬
ξευρε καταλεπτώς τόν €ίο τοΰ Φορ-
έ
γ
Έν τώ μεταξύ δμως τό διάλειμ-
μα τε?^ίωσε κι' ό μαέστρος κτυποϋ-
σε επάνω στό άναλόγιο την μπακέ-
τα τού.
— Π ώ; ήθελα νά δώ κι' αυτή
την πράξι. .. Άγαπώ τόσο πολϋ
τό θεατρο!. . . εΐπε ή Άμελια.
— Κι' εγώ άγαπώ πολύ τό θέ-
στρο. . . "Αν πρόκειται μάλιστα γιά
γ,ανένα έρωτικό δράμα. . .ψι-θύρι-
σε ό 'Αντώνης.
ΚαΦισαν τότε κι' οί δυό κοί πα¬
ρηκολούθησαν δλη την πράξι δί-
χ<υς νά βγάλουν μιλιά άπ' τό στό- μα τους. Στό δεύτερο διάλειμμα σχολία- σαν τό εργο. "Οταν δμως σήμανε ή άρχή της τρίτης πράξεα>ς ή Ά¬
μελια είπε άπότομα:
— Δέν τό χσυνω απο δω! Θελω
νά δώ τί θά γίνη στό τέλος! Οΰφ
άδελφέ!.. .
— Κι' έγώ τό ϊδιο! απήντησε δ
Άντώνης.
Έκαμαν τής κρίσεις τους γιά
τούς ήθοποιούς καί ή νεαρά καμα-
ριερα εΐπε ότι λυπάται πολύ ποΰ
δέν ξεύρει τα ΰνόματά τους. Ό
Άντώνης τότε απεφάσισε νά ση-
κίύίθγί καί ν' αγοράση ενα πρόγραμ
μα. Ή τιμή δμως τοϋ προγράμμα-
τος τοϋ φάνηκε ύπερβολική και δί-
στασε... 'Επειδή δμίος ό πωλητής
στεκόταν στήν πλατεϊα, ακριβώς
άντίκρυ στό "θεωρείο Δ', δ Άντώ-
ης, στόν δποϊον ή Άμέλια χαμο-
γελοϋσε άπο μακρυά, κατάλαβε ό¬
τι ■δέν μποροϋσε νά γυρίστ} μ' α¬
δεία χέρια, προφασιζόμενος δτι εί-
χαν έξαντληθη τα προγράιιααΙ
Ήγόρασε λοιπόν ενα πρό; ραιιΙ
Ή Άμέλια Τϊυχαρίστησε τον 1
γενή καβαλιέρο της καί ξεφΰλλΙ
τό πρόγραμμα μέ μεγάλη πεοιΙ
γεια.. · ϊ
Ή τρίτη πράξις εΐχε αρχίση,.
|Μέ περισσότερο θ-άζρος, γωοις Η
ι λία σχεδόν, κάθισαν τώρα /ι οί
ι έλεύδερα στήν πρώτι> σειυα
καθισμάτων τού θεωρείον...
Επί τέλου; τελείωσε κ' ή τετβ
τη πράξις δταν οί δύο ύπηρέϊ[
μέ πολλή τού; λύπη άποφάσιο
άποχαΐρετήσουν τό θεωρεϊό το!
Ήταν οί τελευταΐοι θεαταί ποϊ
δγαιναν άπ' τό ■θέατ-ρο. "Α/ον(
πίσω τού νά κλειοϋν οί πόρτε:
σκέπτονταν κι' οϊ^ουό τους [ηΐ
μένοι άν θά τούς παρουσιαζοΐ
καμμιά φορά πάλιν ή εύχαιριαΙ
'ΐ-εράσονν μιά τετοια εύχάριστη »
δυά.
Είχαν πειά γνωρισθτί καλά
ταξύ τού;. Ό Άντώνη; πληοο
ρημένος δτι ή '^μέλια ήξευρε
χτενίζτ) καί νά κάντ) μανικιουρ, Ι
ή Άμέλια καταλάβαινε ότι ό ·
τώνη; θίίχε λαμπρόν μέλ^^ν.
"Επειτα άπό ενα μήνα ό Άντ|
νης καί ή Άμέλια ετέλεσαν τ^
γάμους των. Κι' δταν πειά τα
ρωτοϋν πώς ποωτογνωρίοτη"^
ή Άμέλια άπαντα μέ θάρρο; '
αύτοπεποίθ/ησι :
■— Ποΰ γνωριστήν.αμε; ·
Στήν "Οπερα, καλέ. . . Είχεψε
τβ&ϋ έκεΐ μετά τή; μαμάς,ήρνε
δ Άντώνη; μέ την μαμα τού
ήρκεσε εν μόνον βλεμμα διά να:
αλάβ'^'Ίε πώ; είμ-αοτε πλασμενί
ενα; **_ τόν άλλον..."
Μ. ΖΑΜΑΚΟΥΑ
ΝΕΟΣ ΣΥΝΑΙΑΣΜΟΣ
ΜΜί
ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΔΙΑ
Κβηον&ΙοΓ
Πϊοισσοτέρας πληροφορίας επί τή α'ιτήσβι.
Π αρακαλοϋμεν γράψατε:
ΟΕΡΤ. Ν.
ϋΑΟΟΒ ΜΑΡΚ8
626 ΒΠΟΑΟινΑΥ, ΝΕ»ν ΥΟΗΚ
Κεντρικά Καταστήαατα διά ΗαΙΙβΓχ'
ΙΔΡΥΘΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥ 1873.
ΜΑ0Ι80Ν 5ΤΑΤΕ ΒΑΝΚ
100 ΡΑΡΚ
ΝΕΥΥ ΥΟΒΚ ΟΙΤΥ
Οαν. Κ. Οααηα]
ΡτεδίάβηΙ
Τβΐβρΐιοηβ:
2494.
νίοβ
ΟϋΑΚΙΝΙΟΟ
ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΝ ΟΝΩ ΤΩΝ $5.000.000.—
-------♦------
Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΏΣ ΡΟΛΟΣ ΜΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΑΣ ΚΑΙ Ο
ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΣΑΣ.
ΟΥΤΩ ΣΥΝΔΕΟΜΕΘΑ ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΑΣ
ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ
ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΕΘΑ ΕΥΤΥΧΕΙΣ
ΑΝ ΜΑΣ ΔΟΘΗ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ
ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΩΜΕΝ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΑΙ ΕΣΑΣ.
ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΤΕ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ
•Ή ΓΡΑΨΑΤΕ ΜΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙ "Η ΑΓΓΛΙΣΤΙ.
ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ $4.000.000
ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΝ $5.000.000
δίειίβ
100 ΡΑΒΚ Πθνν, ΝΕΥΥ ΥΟΠΚ. Ν. Υ.
ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΜυΝΙΟΙΡΑί
|/Μ ΤΡΑΠΕΖΑ
ΑΝΟΗΥΜΟΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
ΕΑΡΑ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
ΕΝ ΠΕΙΡΑΙΕΙ, ΑΡΓΕΙ, ΠΥΡΓΩ, ΠΑ¬
ΤΡΑΙΣ, ΚΕΡΚΥΡΑ, ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ,
ΝΑΥΠΛΙΩ, ΑΙΓΙΩ, ΚΑΛΑΜΑΙΣ, ΣΥ-
, ΡΩ, ΧΙΩ, ΗΡΑΚΛΕΙΩ, ΒΟΛΩ, ΘΕΣ¬
Ι ΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΛΑΡΙΣΗ, ΤΡΙΚΚΑΛΟΙΣ,
ΜΥΤΙΛΗΝΗ, ΧΑΝΙΟΙΣ, ΖΑΚΥΝΘΩ,
ΤΡΙΠΟΛΕΙ, ΠΛΩΜΑΡΙΩ, ΡΕΘΥΜΝΩ,
ΚΑΡΔΙΤΣΗ, ΚΑΒΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΕ-
ΒΕΖΗ.
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΑΙ:
είς τάς κυριωτέρας πόλεις
ΕΛΛΑΔΟΣ καΐ ΕΞΩΤΕΡΙ¬
ΚΟΥ.
Ένβργουντα» «βΐβτχι *1 {ς ρ
αίαε, χάρις δέ. είς το εύρύ δίκτυον των ί>ηοκατα-
στημάτων καΐ άνταΜτοκρίτών αυτής, ή Τράπεζαι
έξΐ λίαν επιτυχώς την πβΧατβεαν της»
ΕΝ
ΤΗΕ ΟΟΜΜΕΗΟΑί ΒΑΝΚ ΟΡ ΝΕΑΗ ΕΑ8Τ Ι."
4 ίΟΝΟΟΝ νΥΑίί Βυΐί-ΟΙΝΟδ,Ε.Ο. 2
ΜΕΘ' ΥΠ)ΤΟΧ ΕΝ Κ2ΝΣΤΑΝΤΙΝ0ΥΠ0ΑΕΙ -
ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΕΙΣ ΔΡΑΧΜΑΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΝ ΣΥΝΑΑ-
ΛΑΓΜΑ ΥΠΟ ΟΡΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑΣ
Οί λαμβάνοντες ΧΡΗΜΑΤΙΚΑ ΕΜΒΑΣΜΑΤΑ
ΕΞ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ εχουν
συμφέρον νά προκαλώσι την αποστολήν των μέσω τής
ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ,
καθότι, χάρις είς την ειδικήν αυτής διά τόν κλάδον τοϋ-
τον οργάνωσιν, έξυπηρετθϋνται ΤΑΧΕΩΣ καί ΠΡΟ¬
ΘΥΜΩΣ δι* αυτής.
Σχετικαί πληροφορίαι παρέχονται καί δι' άλληλο-
γραφίας.
ΕΥΘΥΐνΐΑ ΑϊΗΓΗΜΑΤ*
ΧΟ
ΕΩΡΕΙΟ
Ό Φοργκέΐγ ήταν γεματο; χα-
ρά γιατί θά πήγαινε έκείνο τό 6ρά-
δυ ν' ακούση τή «Μονον» στό με-
λόδραμα. Κι' αύτό συνέβαινε δχι
γιατί δ Φοργκέΐγ εΐχε καμμιά Ιδι-
αίτερη κλίσι στή μουσική, άλλά
γιατί ήξευρε δτι στό θεωρεΐο των
Ι Γκολύς, ποϋ τόν εϊχαν προσκαλέστ]
ι δά'δρισκε καί την ώραία κυρία Μόν
τελέ, μέ την όποιαν εΐχε αρχίση Ι¬
να φλέρτ πολύ τρυφερό.
"Οταν τό 6ράδυ ό Φοργκέίγ γύ-
ρισε σπίτι τού γεμάτος διάθεσι
|γιά νά ντυθί) καί νά δεΐΛνήση, βρή-
! κ.η Ινα γραμματάκι τής ωραίας κυ
ρίας Μοντελέ, ποϋ τόν πληροφο
ροϋσε βιαστικά, δτι δέν θά πηγαι-
νε στό θεατρο.
Ή άπογοήτευσις τοϋ Φοργκέιγ
ήταν τόσο* μεγάλη, ωστε κάθησε
στό γραφείο τού, πήρε Ινα φύλλΰ
χαρτί κι' έγραψε μέ νευρικότητα
στόν κ. Γ-Λαλνς: «Άγαπητέ φίλε,
ίυπούμαι πολύ ποϋ δέν θά μπορέσα,
νάρθω άπόψε στό μελόδραμα...»
Καί έπειδή ψυσικά, δέν μποροΰσε
νά προσθέστ): «. . .διότι δέν θά εί¬
ναι έκεϊ κ' ή κυρία Μοντελέ», χρη-
ρμοποίησε τό ψέμμα ποϋ συνηθί-
ζεται σ' αύτές τής περιστάσεις:
«. . .λόγω ενός άπροόπτου επεισο¬
δίον ποϋ θά σά; τό διηγηθώ προ-
φορικως».
"Υστερα κάλεσε τόν ύπηρέτη τού
Άντώνη, καί τού εΐπε:
— Άντώνη, ■θά ντυίη}ς καί στής
Ιννεαι θά πας τό γραμματάκι άυτό
στό μελόδοαμα. Γράφω στόν κύριο
καί στήν κυοία Γκαλύς δτι δέν θά
μπορέσω νά εϊμαι στήν παράστα-
σι. Θά παρακαλέση; στήν πόρτα
νά σέ όδηγήσουν στό -θεωρεΐο Δ'
καί -θά δώστ{ς τό γράμμα στόν ί-
| διο τόν κ. Γκαλύς. . .
Ό Άντώνη; έν&οΐ'σιάστηκε γιά
την εΰνοια αύτη τής τύχη;. Ήταν
μία εόκαιρία γι' αυτόν νά μείνη ε¬
να βραδυ εξω καί νά βρή την πα-
ρέα τού. Ξυρίστηκε λοιπόν, εβαλε
την καλλίτερη φορεσιά τού καί
στής έννέα άκριθώ; βρισκόταν εί;
την είσοδο τοΰ θεατρον, δπου ζή-
τησε νά τόν δδηγήσουν στό θεω¬
ρεΐο Δ'.
Ή ταξιθέτι; τόν ωδήγησε στό
θεωρεΐο τα>ν Γκαλύς, δπου ό Άν¬
τώνης μέ άπορία τού εΐδε δτι δέν ύ-
πηρχε κανείς αλλος εκεΐ έκτός άπό
μιά νόστιμη νεα μέ μαύρα, πού
καθότανε στό ιβάθο; μέ |4§γάλη με-
τριοφροσύνη.
— "Εχω Ινα γράμμα γιά τόν κ.
Γκαλύς, εκ μέρου; τού κ. Φοργκέ¬
ΐγ, είπε δ Αντώνιος σπ') νεα. Γρά-
φει δτι δέν -θά μπορέστ) άπόψε ναρ-
Οη στό ·θέατρο
Μά.. .ουτε κι' ό κ. Γκαλύς
_ .1, απήντησε συνεστα?νμένη ή
ιέα, Ή μητέρα τής κυρία; είναι
άοιαθετη καί δ κύριο; μέ την κυ¬
ρία ^έμειναν μαζύ της. Έχω κι' έ¬
γώ ενα γράμμα γιά τόν κ. Φοργκέ-
ϊγ, στό δποϊο τοΰ γράφουν τί τού;
συνέβη...
^ — Τί περίεργη σύμπτωσις!.. .
ειπε δ Άντώνη;. 'Εσεϊ; λοιπόν εί¬
σθε. . .
η ~,'Η καμαριέρα τής κυρίας
Γκαλϋς, ή Άμέλια. ..
Κι' έγώ ό ύπτ>ρέττ]ς τοϋ κ.
Φρργκεϊγ, δ 'Αντώνης. Δέν μάς
μενει λοιπόν τίποτε άλλο παρά ν'
ανταλλαξουμε τα γράμματά μας.
υιριστε το οικο μου.
—-Εύχαριστώ... Γίάρτε καί
σεις το δικό μου.
Ή ττρώτη πράξις είχε τελειώση.
— ΙΙρεπει νά φεύγω, είπε λΰ-
-τημενος ό 'Αντώνης. ΕΙδατε την άυ
ΧΤ1 τού εργου, δεσποινίς... Τοώνε
ταΐ; ν '
— Χμ·. . Έτσι κι' έτσι... Λι-
«ι. .. άνάλατο μοΰ φάνηκε!
Δεν τό πολυπρόσεξα γιατΐ ήξευρα
ότι δεν ·&α καθόμουν ώς τό τέλος
Δεν κατάλαβα μεγαλα πράγματα
απ την υποβεσι, ή μουσΐκή 3^-
μου φάνηκε ώραία...
— Είναι κρΐμα νά χάσουμε ενα
τετοιο τ}εωρείο, πληρωμένο Οεω-
ρειο, είπε ό Άντώνης. Καί δέν μπο
ρουμε, διάβολε, νά τό ποιΛήσουμε
τετοια ωρα...
— "Εννοια σα;, όέν σκοτίζουν-
ται —ο τετοια οί Γκαλύς, άπήντη-
σεη Αμέλια. '
— ΜπάΊ Είναι πλοισιοιί Είσθε
εύχαριστημενη άπ' την θέσι σας;
— Δέν εχο> παράπονα.
Ό Ιζων Κ. Χώουκ, 60 έτων, Ίδιοκτήτης σταθμοΰ γν.αζολίνης, έν )
ταιν Βινύ, Νέας Ίερσέης κατηγοοοΰαενος διά τόν φόνον τοΰ ΆντιΙ
Φίναμορ, 17 έτών.
Μετά δέκα λεπτά δ Άντώνης
ήταν λεπτομερώς πληροφορημένος
γιά τούς Γκαλύς καί ή Άμέλια ή¬
ξευρε καταλεπτώς τόν €ίο τοΰ Φορ-
έ
γ
Έν τώ μεταξύ δμως τό διάλειμ-
μα τε?^ίωσε κι' ό μαέστρος κτυποϋ-
σε επάνω στό άναλόγιο την μπακέ-
τα τού.
— Π ώ; ήθελα νά δώ κι' αυτή
την πράξι. .. Άγαπώ τόσο πολϋ
τό θεατρο!. . . εΐπε ή Άμελια.
— Κι' εγώ άγαπώ πολύ τό θέ-
στρο. . . "Αν πρόκειται μάλιστα γιά
γ,ανένα έρωτικό δράμα. . .ψι-θύρι-
σε ό 'Αντώνης.
ΚαΦισαν τότε κι' οί δυό κοί πα¬
ρηκολούθησαν δλη την πράξι δί-
χ<υς νά βγάλουν μιλιά άπ' τό στό- μα τους. Στό δεύτερο διάλειμμα σχολία- σαν τό εργο. "Οταν δμως σήμανε ή άρχή της τρίτης πράξεα>ς ή Ά¬
μελια είπε άπότομα:
— Δέν τό χσυνω απο δω! Θελω
νά δώ τί θά γίνη στό τέλος! Οΰφ
άδελφέ!.. .
— Κι' έγώ τό ϊδιο! απήντησε δ
Άντώνης.
Έκαμαν τής κρίσεις τους γιά
τούς ήθοποιούς καί ή νεαρά καμα-
ριερα εΐπε ότι λυπάται πολύ ποΰ
δέν ξεύρει τα ΰνόματά τους. Ό
Άντώνης τότε απεφάσισε νά ση-
κίύίθγί καί ν' αγοράση ενα πρόγραμ
μα. Ή τιμή δμως τοϋ προγράμμα-
τος τοϋ φάνηκε ύπερβολική και δί-
στασε... 'Επειδή δμίος ό πωλητής
στεκόταν στήν πλατεϊα, ακριβώς
άντίκρυ στό "θεωρείο Δ', δ Άντώ-
ης, στόν δποϊον ή Άμέλια χαμο-
γελοϋσε άπο μακρυά, κατάλαβε ό¬
τι ■δέν μποροϋσε νά γυρίστ} μ' α¬
δεία χέρια, προφασιζόμενος δτι εί-
χαν έξαντληθη τα προγράιιααΙ
Ήγόρασε λοιπόν ενα πρό; ραιιΙ
Ή Άμέλια Τϊυχαρίστησε τον 1
γενή καβαλιέρο της καί ξεφΰλλΙ
τό πρόγραμμα μέ μεγάλη πεοιΙ
γεια.. · ϊ
Ή τρίτη πράξις εΐχε αρχίση,.
|Μέ περισσότερο θ-άζρος, γωοις Η
ι λία σχεδόν, κάθισαν τώρα /ι οί
ι έλεύδερα στήν πρώτι> σειυα
καθισμάτων τού θεωρείον...
Επί τέλου; τελείωσε κ' ή τετβ
τη πράξις δταν οί δύο ύπηρέϊ[
μέ πολλή τού; λύπη άποφάσιο
άποχαΐρετήσουν τό θεωρεϊό το!
Ήταν οί τελευταΐοι θεαταί ποϊ
δγαιναν άπ' τό ■θέατ-ρο. "Α/ον(
πίσω τού νά κλειοϋν οί πόρτε:
σκέπτονταν κι' οϊ^ουό τους [ηΐ
μένοι άν θά τούς παρουσιαζοΐ
καμμιά φορά πάλιν ή εύχαιριαΙ
'ΐ-εράσονν μιά τετοια εύχάριστη »
δυά.
Είχαν πειά γνωρισθτί καλά
ταξύ τού;. Ό Άντώνη; πληοο
ρημένος δτι ή '^μέλια ήξευρε
χτενίζτ) καί νά κάντ) μανικιουρ, Ι
ή Άμέλια καταλάβαινε ότι ό ·
τώνη; θίίχε λαμπρόν μέλ^^ν.
"Επειτα άπό ενα μήνα ό Άντ|
νης καί ή Άμέλια ετέλεσαν τ^
γάμους των. Κι' δταν πειά τα
ρωτοϋν πώς ποωτογνωρίοτη"^
ή Άμέλια άπαντα μέ θάρρο; '
αύτοπεποίθ/ησι :
■— Ποΰ γνωριστήν.αμε; ·
Στήν "Οπερα, καλέ. . . Είχεψε
τβ&ϋ έκεΐ μετά τή; μαμάς,ήρνε
δ Άντώνη; μέ την μαμα τού
ήρκεσε εν μόνον βλεμμα διά να:
αλάβ'^'Ίε πώ; είμ-αοτε πλασμενί
ενα; **_ τόν άλλον..."
Μ. ΖΑΜΑΚΟΥΑ
ΝΕΟΣ ΣΥΝΑΙΑΣΜΟΣ
ΜΜί
ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΔΙΑ
Κβηον&ΙοΓ
Πϊοισσοτέρας πληροφορίας επί τή α'ιτήσβι.
Π αρακαλοϋμεν γράψατε:
ΟΕΡΤ. Ν.
ϋΑΟΟΒ ΜΑΡΚ8
626 ΒΠΟΑΟινΑΥ, ΝΕ»ν ΥΟΗΚ
Κεντρικά Καταστήαατα διά ΗαΙΙβΓχ'
ΙΔΡΥΘΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥ 1873.
«ΕΘΧΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ».- ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ. 1929.
ΚΑΡΦΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΓΑ ΣΠΗΛΑΙΟΝ
νγης μεγάλα
καί ό φοβερός δράκος.— Ή ορύβη τής
ή έξ των άνιατορήτων.
[ί-,ι Σπήλαιον, Α3γοι>στος.—-
'τό. Κάτω Ζαχλωροΰ, μέ τόν
V
Καί άχό την Ζαχλωροΰ
πϊγ'α Σχήλαιον. Π ώς; Τό
φ £ονό, ό όγκος των ύχερ-
,ων χΐ'τϋν βράχων, μ_έ τα χολ-
τλα'7 χοΰ σχηματιζοιιν, πως
άν;5τ) κανείς; Καί δμως τό
μ νά'φθάσης ώς την Ζαχλω-
ΐί νά μή συνέχισις πρός τό
,,τη:·, είναι εγκληαα'"καθ^σι-
,: Ό -τίΐρασμός είναι μεγάλας
/^γν,ράτητος καί τό θαΰμα «ύ-
-χ- 'ού'τεως σάς μαγνητίζει.
ΐ./:'ώνει χλέον τό βράδϋ στήν
οοοο /άθε είδος συζήτησις *(«
εντέλλεται χρωΐ-χρωΐ
Ινπτη:
ΐγωγ'
χ νά ευρίσκεται χαι αντος και
-',ΐονηνκόν ύχοζύγιον... ύχ' ά-
ΙΚ' '-'.- γινεται.
II:
ίάϊε,τικό»— γιατί γιά κάθε
}■ /ο ό «ξένος» είναι χάντα «ά-
/ο— χρίν άκόμη φανή ό ή-
. ;ϊ' έ-οιμο. "Ετοιμος καί ό
' ατης ν.αί ό γάϊϊαρ·ος.
(ίνα ς$/.·νοΰμε, άκολουθώντας τό
ί. :?ς Βρομάκι χοΰ τό χλάτος
,ι<% φθάνει τό Ινα μέτρο. ν,γωγ.ατης είναι ενας χιτσι- Ιις 8ά. μ έ την χωριάτικη μχλΛ- υ, τν «ντρίλλινη» καί μέ μ'.ά ι μεγαλη στό μικρό κεφάλι τοο, ίν:ε>:τοΊ έμχρός καί χίσω στα
τοΰ δρόμου αύτοΰ, *οοί» τέ^-
ςι«ί τό Μέγα Σπήλαιον.
':-η>- δεξιά, καμμιά δεκα-
κ%: ν ίτιτάκια όλόλευκα, σέ κα-
υ::; άχό ελατα χεριοχές. Είναι
ρ
το]'ΐε οί δ>ό. "Ετσι ή ώρα
'-τ ό δρόμος φαίνεται ολΐ-
/^ χοΰ χηγαίνουμε.
ο' τού ύχομονητικοΰ ύχοζυγί-
, άκολονθοΰμβ χωρίς καμμιά
ΐ/λία τόν δρόμ,ο —οί» αύτό ά-
ί /αί χοΰ είναι δμως ό σω-
ος. 'Η χείρα τού, τό σι>-
έ' ό
μ τοΰ δρότλθϋ αύ-
ό καλλίτερος Μχαίντε-
(ττιγμή σταματοΰμε άχό-
δί· τόν μισό ίρό-
-γινε, λοιχόν; Σώθχκε 'τδ
3
:ολο ιοϋ
μοο!
λ-'-ι'.ϊ. βρεεε.ε·ε...
_όγ·/.αι/ίσματά το^ μάς χλη-
^ί}·", ότι δέν χρόκειται νά με-
'*λη ΐτάϊΐν «ίς τάς άχόψεις τού.
ς"'/ο^η ή δι/.ή μας δέν έξαντλε:
^-<νονή την διζ,ή τοο. 6ί δροΐ '-ϊ-ΐεΐονται. 'Εχιμένει τώρα αύ- • .---μένομεν ημείς κατ' άνάν- • ι>? οτο^—διότι χερί αύτοΰ χρο-
■ο~ ^ταλλάςτ) χαιρετισμόν μέ
/■«ταορουμένην συμδίαν τού.
ν2 ί οταν αυτο έγινεν, ή χορεία
Τ^η, ,χάντοτε μετά δασάνων,
•Ί χάντοτε ώραία.
νερό τη; —ού μάς ξεκ&οράζει χραγ-
ματΐκά.
Εινΐι Κοριακή. Καί τό Μονα-
στηρι εχει ίέιαίτερη άχό τής άλ-
λες ήμέρες 7-ίνησΐ. Κότμος ρατο-
<ρο)εμένος /.αί μή, καλόγηροι καί ς-ένοι έχ'.τκέχται, όλοι κιν&ϋνται δι¬ αρκώς, χηγαινοέρχονται είς κάθί τημείο, άκοάραστοί εντελώς. Τό ά- τελειωτο δάσος άχό ελατα μέ άνα- ζωογονεί, χίρνω καινούργια δύναμι και τό έγχε'.ρημα άχοφασίζεται. Ό μικρά; άγωγιάτης χο3 κάμνει χρέη δηγο3 μοΰ φωνάζει κάθε φορά: —Άχ' έίώ ά^εντικό. -—Καί ίώρα άχ' ·έκεί. —Κι' ίχειτα δ&ξιά και άριστερά την βλλη στιγμή. Κάτω τώρα στής σχοτεινές σχά- λες, και άχάνω αύτη την μ'.κρή σάάΛ λα ί:ά νά φθάσο-ϋμε στό ϊιάβρομθ αΰτό χθ·!» μαζύ μέ τόν ά'λλο τ)ά μάς -οί;τ) έχι τέλους έκεί χοϋ 4ρί λ ό ό όλος χερΐστότερο; κόσμος μαζεομέ- ν:ς. Άρχίζω άχ' έκεί χο!> χρωταβρέ-
θηκα. Στο ϋχότ,'ειο το3 Μεγάλον
Σπηλαίου. '
Έδώ <·κόσμο άκούω καί ·λόσυ.ο δέν βλέχω καί στό σκοτάϊί χεριχα- τώ.» Νά 2μω; τώρα χού τα μάτΤα <κ>ν-
είθ'σαν στά σκοτάδι, ιχ,άτι άρχίζε!
νά δΐακρίνετα!. Διασχίζοντας την
μεγάλη χόρτα τοΰ νχογείου, τοό
χρχγματικοΰ Σχηλαίο^, δηλαδή,
I-
χω έμχρό; μου τό θέαμα τοϋ Σα6-
έάτοο τής Άναστάσεως. Κόσμος μέ
κεριά άναμμένα στο χ«ρι χε^ιστο'.-
χίζε·. Ινα καλογεράκι. Τοΰς μιλεΐ
διαρκώς, χωρίς καμμιά 3ιακοχή καί
το χίοτενουν δλοι, καί άλλοι σται»·
ροχοΐουντβι και αλλοι χροσκυνουν
μέ εύλάδειθΕν καί όλοι συγχρόνως
κάτι ιΐίβυοίζουν.
—Μεγάλη ή γάρι της.
—Άγ:ο τό χέρι της.
—^Βοήθϊΐά μας νά κάνη ό θεός!
Ό Σταμάτης καί ό 'Αγ-
γελης
Αί έό^τγησε'.ς πού τόσο χρόβν»μα
δίνει ό μικρος αϋτός καλόγηρος καί
τα στα^ροκοχήματα των εΰσεδών ά-
φορο3ν τό^ Σταμάτην καί τόν 'Αγ-
Ή 'Εβραϊκή πόλις Τέλ Άβίβ, ή όποία φυλασσεται υπό Βρετανικών στρατευμάτων εναντίον Άραβικής έπιθέσεως.
ναγνώσται, διότι δέν χρόκειται νά
σάς χαραοσιάσω καμμίαν ζωντανήν
χροσωχικότητα ή έχισημότητα.
Ό Άγ-(·ελης καί έ Σταμάτης,
φΟ.Ο! χαληοί καί αβαρελάδες» τό
έ^άγγελμα.
Στο "δ:ο μερος είργάζοντο καί ο:
δαο καί ίιά την σωτηρίαν τοΰ ά-
μαρτωλοϋ κόσμου έΐρόντΐααν. Ό
Άγγελής έ'φτπσε κά-οτε Ινα «βα-
γέν!>> τόσο δμως μεγάλο χοο εχ.αα.:
ά Δέν θομοϋμαι άκρίδώς
χέσα μέτρα μή>Λς έ'χει.
δ ί έέ
μρ μή χ
δμως χώς χαίρνε: έννέα, μάλ'.στα.
έννέα χ-.λ'άίες οκάδες κρασί!
Είναι τεράστ'.ο τόσο, ώστε άχό
μίσα στηρίζεται μέ κολώνες σιδε-
ρένες. Ή κάννοΛά τού είνα». ά-
νάλογη κι' αύτη στό μέγεθος τοδ
•/.αλόγερο, έχά^^ω στό μοναστήοι, ο-
χου στηρίζεται στό χραγματικό σχη-
λαιο χοΰ βρισκόμεθα χρό όλίγου, μέ
τον «Σταμάτη» καί τόν «Ά^γελή».
Σ>γ·λεντροόμεΰα τώρα δλοι έμ¬
χρός σέ -·,'.ά βρότι, την --ν^-τή ως
«ΒράΐΊ τής Παναγίας
Μέ τή; ' άέλ
ή
γ
άεέλεια χοό μάς
ηγήη η τορία τοΰ ίράκο·^
/.αί των 'βεγενιών κα'ι τής Πανα-
1 ίας ^οΰ έσωσε στόν χαληό καιρό
ό άό
ό
ων
τό «.οναστήρι άχό τα χερια τ
Τούρκων, ό μικρός καλόγηρος μάς
διηγεΐται άλλα χράγματα.
Κρατώ σημε-.ώσεις καί χολλά 6ά
τα μεταφέρω έ-δώ, δχως τακουσα.
«'Εδώ έρ^όταν άλλοτε τακ,τικά
τι Άγία Εύφροσύνη καί έ5<3σκε τα γίδια της. (Βέδαια λη^τμονεί νά θέη ότι τότε δέν ήτο άκίμη Γιά τό κατόρθωμά τού αΰτό έΐάγία). Καί τότε είδε τό τραγί της γνωστο - τού η ι , . , Μην άχοκαλιοχτεσ&ε ευγενεις σ- Ρ εί-, ? νϊ7ττ)ρί —οί» εως τώρα τό ί την μ-.ά στιγμ,ή διά > τα
την άΧ),η άχό τα μάτ-.ο·
οέάλλει τώρα μέ όλην το·-
*στη μεγαλοπρέχε-.α.
ένΕΐ άκόμη, χαρά έλάχιστος
Πρίν τόν τελεΐωσουμε, τό
ς χαίρνει χάκο» έκεί άρι-
νϊ μικροσκοχικό συνοικισμό
αΐ ^,^Φ^Ϊ^ΛΟς· Λευκά, κα-
)Γ;!' έδώ σχιτάκια, διώροφ^,
ενο!^χωρ[στά δέν είναι χειο
??' ^να ντενε^ε τού χετρε-
δμως τα χαραθ^ρά-
χόρτες τους καί εχε'.
οώτός συνοικισμόν μιά
ϋί
"Βια *ίναι η ιστορια ^
Σταμάτη. Μέ μιά δ-ιαφορά μόνον.
"Οτι ό Σταμάτιτς έφτιασε τό 6α-
γένι τού άκόμη χειό μεγάλο, τόσο.
τ.ο) νά χαίίντ; 12.000 οκάδες κρασί.
Καί α'ότός έδωσε χάλι τό όνομά τοο
στό 6αγένι αύτό, χοΰ είναι γνωστόν
ώς «Σταμάτης».
Οί καλόγηροι τοΰ μοναστηριοΰ τα
ΰαι ιδιαιτέρως αύτά τα
χερ.ΧΌΐοΰ ιδιαιτέρως αύτά^ τα
οόο, χοϋ είναι οί άρ^οντες καί οί
δεσχόται δλων των άλλων μιτρών
, ά άρκβτά μελισ-
οΰ διατηροΰνται στήν γό-
ι τώρα έμχρός ή μδλ-
^ 6 ^ κττΟρίκδ Μονα-
!. -νΐουδιχσμενος άκόμγτ άχό την
;*5°**5αλλαρίαίέν είναι εδ*ο-
ί νΥιί άτελείωτης σκάλας τοΰ
^τη?'.οΰ. Γ,'βύτύ άχό την πρώ¬
την πρώτη χηγή χοΰ συν-
τό κρυσταλλέν.ο
...... ____ μικ:
των έχίτ-Αίχτών καί οί καλό-(·ηροι
γ-ατί σταυροκοαοιοΰνται;
Καί γιατί αί χρός τόν Τψ'.στον
έπ'κλήσε-.ς καί δεητεις;
Γατί ό νόσμος έίώ, καί αν δέν
άλό
είναι,
μς ,
άχλοικός;
, γ
Ό καλόγερος χοΰ άχοτελεί^τό;
άξονα, χερί τόν όχο·ΐον χεριστρέφε-
ται όλος ό κόσμος, ένω ό ίδιος χε-
ριστρέφεται χερί τό ράσόν τού, έξ-
ιστοΐει τα ανιστορητα:
—Ό Σταμάτης καί ό Άγγελής
ατηρίζοντα-. στά «χλάγγια», τα κόχ-
καλα τοΰ δράκου, τοΰ φοδεροΰ καί
όνοματτοΰ, χοΰ €·ίχε την φωληα τού
στό σχτ,λαιο αύτό καί χοΰ έκάηκε!
—·Πότε: 2:αγ.όχτει κάχοιος.
—"Οτχ·^ οί Τοΰ3·κοι, συνεχίζει ο
ςχ καλόγηρος, ήλθαν
ρ^
κι' εκαψαν τ-ό μοναστήοι, γιά να
καί μαζύ ή Π αναγία (ή είκόνα
της δηλαδη, κι' ή μεγαλόχαρη δεν
κάηκε, καί κάηκε μόνον ό δράαος,
χιΰ δταν έ/.'.νείτο έκαμε νά τρέμη
όλόκληρο τό μοναστήρι.
Στό άκουσμα, ^λοιχόν, της «Με-
γαλόχα:ης». ό κόσμος σταυροκοχιέ-
ται καί μαζύ τοο σταοροκοπιέτ«ι
καί ό «ίστορικός» τοΰ όχογείου κα-
λότγηρος.
Π όντως, άφινοντας^ την κριτι
τοό τ;όαο ττ»; έξιστορ-ήσβως, Ινα
υχορεί νά )εχθη τώρα.
"Οτι άχό τό ΰχόγειο αύτο 6γαι-
νει τό καλλίτερο κρασί, άληΐθινό νέ-
κταρ, τό καί θεοΰς εΰφραίνον.
Ή βρύβις τής Παναγίας
Άχό τό ύχάγειο, άνορδαίνοντας
μιά στενή καί θεοσκότείνη σκάλα,
σ/Λντά6οντας σέ ·λάθε δευτερόλεχτο
δέ/.α φορές, €ρ'.σκόμεθα δλοι μχζ'ΰ
ρακολούθησε καί ετσι ανεκάλυψε την
χηγή την άν^ωστη ώς τότε.
Πήγε νά χιή καί αύτη, άλλα
τότε είδε μ:ά μεγάλη λάμ-ψι καί
έτχράχθη.
' Φάνηκε μπροστά της ή Π ανα-
γία καί τής μίλησε ν,αί τής είχε:
—Άχό τα Ίεροσόλυμα ερχοντα-
δΰο χατέρες, ό Συμεών καί ό'θε-
όδωρος. Νά τοΰς χής νάρθουν νά
μέ 6;οΰν. Άν δέν σέ χιστέψουν,
κτύχα την ρόκα σου τρείς φορές
στή γή καί θά σέ χιστέψουν...
Ή κόρη χήγε στή Ζαχλωροΰ, ηυ-
ρε τοΰς «χατέρες», τοΰς τώχε άλλ
αύτοι δέν χίστεψχ; στό 'θα'ΰμα, χαρα
μόνον δταν ή Άγία Φροσύνη έκτύ-
χησε τη ρόκα της στή γή καί 'δγή-
νερό.»
Λέγοντας αΰτά ό καλόγερος σταυ
ροχοχιέτα'. καί δείχνει την εΐκόνα
ποΰ δρίσ'Λεται έχάνω στή 'δρύσι.
—Αυτή είναι ή εΐκόνα τής-Π α¬
ναγίας χοΰ η5ραν οί «χατέρες». Αύ¬
τό είναι τό τραγί χοΰ ήχιε νερο στην
χηγή. Αύτη είναι ή άγία Εύφρ^σύνη
ποΰ χαρα/.ολούθησε τό τραγί...»
Έχειτα ό ίδ:ος ό καλόγερος έ-
?»στθ5εί άλλες ίστορίες, δπως μιά
ποΰ δέν την έχρόσεξα ·άχό την άρχή
καί χοΰ ή €άτις είναι, ότι «ή Π α-
ναγία χήγε την νύκτα στοΰς κα-
λογήρους— μέ τό συμχά^ειο— (δ¬
χως ό ίδιος χροσθέτει), κι' εκανε
τουτο κι' έν.εΓο.
Καί λησμόνησα νά σάς χώ άκόμη
κάτι άλλο, διά νά καταλάδετε την
άφέλε-.α τής έξιστορήσεως χραγμά-
των χολλών—άληβινών^—ποΰ ή ά-
χατάσχετος ρητορεία κάθε καλογή¬
ρου τα έμφανζει κωμικά.
"Οταν ευρισκόμεθα άκόμη στό ΰ-
πόγειο μέ τα βαγένια, κάποιος άπό
τοΰς φιλοξενουμένοος τοΰ μοναστη-
ιΰ ρώτησε:
—Καλά, δέν χαλάει τόσο κρασί;
—Άιφίνει ή χάρι της νά χαλάση:
Αυτή ήταν ή απάντησις τοΰ κα¬
λογήρου, ύπονοοΰντος την χάρι τής
Π αναγίας.
Αύτη ττ; φορά σταυροκοποΰμαι
καί έγώ πλέον...
Ή βιβλιοθήκη της μονής
Καί ή π^ριοδεία μας
έςηγήσεις διά τοΰς χαχΰροος χο^
ύχαρχουν έ·/.εί καί διά τα αλλα κει-
μήλια, μέ ιστορικήν ακρίβειαν, χω-
ρίς ρητορεϊες έχ·κίν?^ες καί άνό-
ητες, χωρίς μίγαλοστομήματα καϊ
χρό χαντΟΓ, χωρίς μετάνοιες, χω-
ρίς λόγια ν.ί έχΐΛλησεις χρός τόν
"Υψιστον «νά τ.άο λεχτόν.
Κάνουμε ά κάμη μιά έχίσκεψι στήν
ΐστορική Ικκλησία τής Π αναγίας,
οχοο ζητούμεν άφεσιν άμαρτιών διά
τόν ά-^αθόν. μικρόν καλόγηρον χοΰ
ό όλί ΰ
^ μρ γηρ
τόσα εφογον χρό όλίγου τοΰ ερκους
των οδόντων το*·>, χάντοτε έν τή
αφελεία τού καί έν τή χροσχαθεία
τοΰ πάντοτε τή καλή νά μάς περι-
Είς τόν ξενώνα
Καί τώρα είς τόν Ξενώνα. Είνβ
με<τημέρ!. Οί μοναχοί χοΰ μέχρι χοό όλίγου έχηγαινοήρχοντο κι' εδιναν τόση ζωή -/.αί κίνη^ΐι τοΰ μοναστη- ριοΰ, έξηφΐ-νίσθησαν, έγιναν όόφαν- αοι. Οί έχισκέχται καί αύτοι έξαφα- νίζονται χρός στιγμήν, σκορχίζουν, διά νά τοΰς ίδώ χάλιν συγκεντρω- μένο-υς δλους μαζΰ είς τόν ξενώνα τοΰ μοναστηρίοο στό μεγάλο τραχέζι. Είς τόν ξενώνα τρώτε καί χίνε τε δωρεάν. "Ο,τι καί αν φάτε, χάν¬ τοτε άχό αύτό χοΰ εχει γιά τοΰς ξένους, δέν χρόκειται νά χληρώσε- τε τιχοτε. Τό «μενοΰ» τής Καριακής αυτής είναι φακές, εληές καί τυρί.^ Ψω- μί σιταρένιο χερίφημο καί—αύτό ά- ιΐθονεί—κρασί μαΰρο, έξαίρετο. Πολλοί εχο^ν μαζύ τους καί δι- άφορα άλλα χρά-;ματα. Στρώνοντα: δλο; τότε στό κοινό μεγάλο τραχέζι, τ,λούστοι καί χένητες, δ·ίκαιοι καϊ άμαρτωλοί καί τό φαγητό γίνεται σχουϊαΐο. Ό Ματσούρας, μάγειρος τοΰ ξε- νώνος, γυ:ίζει μέ την κουτάλα στό χέ:ι ν.αί νεμίζει τα χιάτα των χει- νασμένων, χοΰ τέτοιοι είναι δλο1, γίατί έδώ ή όρεξι δέν εχει δρια. —Κΰρ Μασσοόρα, λίγκ) άχίμη. —Κΰρ Μ-ασσουρα,'έληές καί /-?α- ά σάκι. —Κΰρ Μασσουρα, ψωμί. Κι' ό /.αλός κι>ρ Μασσούρας σχεύ
—:εύ3ει νά σιψμοίΐφωθή μέ την χα¬
ά ά δ
ή ρ μ χ
ται. διά νά έρεθοϋμε είς την Βι¬
βλιοθήκην τής Μονής.
Ένας μορφιομένος μοναχός. ό
έχΐ 1ε?αλή/χάν;οτε τόν μ,χ> χάτερ Καλλιόχιος, δίνει δλες τή;
ψμίφή μ η
ρ άκλητίν σας, χωρίς νά χάνη δευ¬
τερόλεχτο.
Στόν ξενώνα αυτόν μχορείτε καί
νά κοιμηθήτε τό 6ράδυ, άν θελετε.
Βέδαια, θά εχετε ύχ' όψιν σας, δτι,
έστω καί γ'ά Ινα δράδυ, θά σ/.λη-
ΐχγωγηθήτε, άλλά χάντως Θά κοι¬
μηθήτε.^ ΐ ; ^
Άν εχετε άντιρ,ρησεις γι αυτο,
δίχλα σας ΰχάρχει τό ξενοδοχείο
τοΰ Μοναστηριοΰ, ξενοδοχείο χραγ-
ματικό, χολυτελέστατο άχό χάσης
άχόψεως ά'ριστο, χ&ρηωκλωμένο ά¬
χό δάσος χοκνό, χοΰ σάς χαρίζει ά-
χό κάθε τού μεριά όλον τόγ μεγα-
λόχρεχον καί έχι€λητικόν χίνακα,
χοΰ ή φύσις Ιγάρισεν έϊώ στοΰς άν-
θρώχους.
Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
"Ήτοι τδ "Αγιον Πάθνς τοϋ Σωτή¬
ρος ήμό>ν, έξε-ταξόαενον άπό νομιχής
απόψεως, συμφώνως μέ τούς τότί Ρω-
μαϊκούς και Ίουδαϊκούς νόμους. "Υπό
Τρα.ιεζουντίου, ΕΙσοτγγελέως των
Πρωτοδιχών. Δεδίμτνον $1.25.
'Εκλεκτά βιβλία εχει μόνον τό Βι»
δλιοΛωλείον τοϋ «"Εθνικον Κήουκορ.
ΚΑΡΦΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΓΑ ΣΠΗΛΑΙΟΝ
νγης μεγάλα
καί ό φοβερός δράκος.— Ή ορύβη τής
ή έξ των άνιατορήτων.
[ί-,ι Σπήλαιον, Α3γοι>στος.—-
'τό. Κάτω Ζαχλωροΰ, μέ τόν
V
Καί άχό την Ζαχλωροΰ
πϊγ'α Σχήλαιον. Π ώς; Τό
φ £ονό, ό όγκος των ύχερ-
,ων χΐ'τϋν βράχων, μ_έ τα χολ-
τλα'7 χοΰ σχηματιζοιιν, πως
άν;5τ) κανείς; Καί δμως τό
μ νά'φθάσης ώς την Ζαχλω-
ΐί νά μή συνέχισις πρός τό
,,τη:·, είναι εγκληαα'"καθ^σι-
,: Ό -τίΐρασμός είναι μεγάλας
/^γν,ράτητος καί τό θαΰμα «ύ-
-χ- 'ού'τεως σάς μαγνητίζει.
ΐ./:'ώνει χλέον τό βράδϋ στήν
οοοο /άθε είδος συζήτησις *(«
εντέλλεται χρωΐ-χρωΐ
Ινπτη:
ΐγωγ'
χ νά ευρίσκεται χαι αντος και
-',ΐονηνκόν ύχοζύγιον... ύχ' ά-
ΙΚ' '-'.- γινεται.
II:
ίάϊε,τικό»— γιατί γιά κάθε
}■ /ο ό «ξένος» είναι χάντα «ά-
/ο— χρίν άκόμη φανή ό ή-
. ;ϊ' έ-οιμο. "Ετοιμος καί ό
' ατης ν.αί ό γάϊϊαρ·ος.
(ίνα ς$/.·νοΰμε, άκολουθώντας τό
ί. :?ς Βρομάκι χοΰ τό χλάτος
,ι<% φθάνει τό Ινα μέτρο. ν,γωγ.ατης είναι ενας χιτσι- Ιις 8ά. μ έ την χωριάτικη μχλΛ- υ, τν «ντρίλλινη» καί μέ μ'.ά ι μεγαλη στό μικρό κεφάλι τοο, ίν:ε>:τοΊ έμχρός καί χίσω στα
τοΰ δρόμου αύτοΰ, *οοί» τέ^-
ςι«ί τό Μέγα Σπήλαιον.
':-η>- δεξιά, καμμιά δεκα-
κ%: ν ίτιτάκια όλόλευκα, σέ κα-
υ::; άχό ελατα χεριοχές. Είναι
ρ
το]'ΐε οί δ>ό. "Ετσι ή ώρα
'-τ ό δρόμος φαίνεται ολΐ-
/^ χοΰ χηγαίνουμε.
ο' τού ύχομονητικοΰ ύχοζυγί-
, άκολονθοΰμβ χωρίς καμμιά
ΐ/λία τόν δρόμ,ο —οί» αύτό ά-
ί /αί χοΰ είναι δμως ό σω-
ος. 'Η χείρα τού, τό σι>-
έ' ό
μ τοΰ δρότλθϋ αύ-
ό καλλίτερος Μχαίντε-
(ττιγμή σταματοΰμε άχό-
δί· τόν μισό ίρό-
-γινε, λοιχόν; Σώθχκε 'τδ
3
:ολο ιοϋ
μοο!
λ-'-ι'.ϊ. βρεεε.ε·ε...
_όγ·/.αι/ίσματά το^ μάς χλη-
^ί}·", ότι δέν χρόκειται νά με-
'*λη ΐτάϊΐν «ίς τάς άχόψεις τού.
ς"'/ο^η ή δι/.ή μας δέν έξαντλε:
^-<νονή την διζ,ή τοο. 6ί δροΐ '-ϊ-ΐεΐονται. 'Εχιμένει τώρα αύ- • .---μένομεν ημείς κατ' άνάν- • ι>? οτο^—διότι χερί αύτοΰ χρο-
■ο~ ^ταλλάςτ) χαιρετισμόν μέ
/■«ταορουμένην συμδίαν τού.
ν2 ί οταν αυτο έγινεν, ή χορεία
Τ^η, ,χάντοτε μετά δασάνων,
•Ί χάντοτε ώραία.
νερό τη; —ού μάς ξεκ&οράζει χραγ-
ματΐκά.
Εινΐι Κοριακή. Καί τό Μονα-
στηρι εχει ίέιαίτερη άχό τής άλ-
λες ήμέρες 7-ίνησΐ. Κότμος ρατο-
<ρο)εμένος /.αί μή, καλόγηροι καί ς-ένοι έχ'.τκέχται, όλοι κιν&ϋνται δι¬ αρκώς, χηγαινοέρχονται είς κάθί τημείο, άκοάραστοί εντελώς. Τό ά- τελειωτο δάσος άχό ελατα μέ άνα- ζωογονεί, χίρνω καινούργια δύναμι και τό έγχε'.ρημα άχοφασίζεται. Ό μικρά; άγωγιάτης χο3 κάμνει χρέη δηγο3 μοΰ φωνάζει κάθε φορά: —Άχ' έίώ ά^εντικό. -—Καί ίώρα άχ' ·έκεί. —Κι' ίχειτα δ&ξιά και άριστερά την βλλη στιγμή. Κάτω τώρα στής σχοτεινές σχά- λες, και άχάνω αύτη την μ'.κρή σάάΛ λα ί:ά νά φθάσο-ϋμε στό ϊιάβρομθ αΰτό χθ·!» μαζύ μέ τόν ά'λλο τ)ά μάς -οί;τ) έχι τέλους έκεί χοϋ 4ρί λ ό ό όλος χερΐστότερο; κόσμος μαζεομέ- ν:ς. Άρχίζω άχ' έκεί χο!> χρωταβρέ-
θηκα. Στο ϋχότ,'ειο το3 Μεγάλον
Σπηλαίου. '
Έδώ <·κόσμο άκούω καί ·λόσυ.ο δέν βλέχω καί στό σκοτάϊί χεριχα- τώ.» Νά 2μω; τώρα χού τα μάτΤα <κ>ν-
είθ'σαν στά σκοτάδι, ιχ,άτι άρχίζε!
νά δΐακρίνετα!. Διασχίζοντας την
μεγάλη χόρτα τοΰ νχογείου, τοό
χρχγματικοΰ Σχηλαίο^, δηλαδή,
I-
χω έμχρό; μου τό θέαμα τοϋ Σα6-
έάτοο τής Άναστάσεως. Κόσμος μέ
κεριά άναμμένα στο χ«ρι χε^ιστο'.-
χίζε·. Ινα καλογεράκι. Τοΰς μιλεΐ
διαρκώς, χωρίς καμμιά 3ιακοχή καί
το χίοτενουν δλοι, καί άλλοι σται»·
ροχοΐουντβι και αλλοι χροσκυνουν
μέ εύλάδειθΕν καί όλοι συγχρόνως
κάτι ιΐίβυοίζουν.
—Μεγάλη ή γάρι της.
—Άγ:ο τό χέρι της.
—^Βοήθϊΐά μας νά κάνη ό θεός!
Ό Σταμάτης καί ό 'Αγ-
γελης
Αί έό^τγησε'.ς πού τόσο χρόβν»μα
δίνει ό μικρος αϋτός καλόγηρος καί
τα στα^ροκοχήματα των εΰσεδών ά-
φορο3ν τό^ Σταμάτην καί τόν 'Αγ-
Ή 'Εβραϊκή πόλις Τέλ Άβίβ, ή όποία φυλασσεται υπό Βρετανικών στρατευμάτων εναντίον Άραβικής έπιθέσεως.
ναγνώσται, διότι δέν χρόκειται νά
σάς χαραοσιάσω καμμίαν ζωντανήν
χροσωχικότητα ή έχισημότητα.
Ό Άγ-(·ελης καί έ Σταμάτης,
φΟ.Ο! χαληοί καί αβαρελάδες» τό
έ^άγγελμα.
Στο "δ:ο μερος είργάζοντο καί ο:
δαο καί ίιά την σωτηρίαν τοΰ ά-
μαρτωλοϋ κόσμου έΐρόντΐααν. Ό
Άγγελής έ'φτπσε κά-οτε Ινα «βα-
γέν!>> τόσο δμως μεγάλο χοο εχ.αα.:
ά Δέν θομοϋμαι άκρίδώς
χέσα μέτρα μή>Λς έ'χει.
δ ί έέ
μρ μή χ
δμως χώς χαίρνε: έννέα, μάλ'.στα.
έννέα χ-.λ'άίες οκάδες κρασί!
Είναι τεράστ'.ο τόσο, ώστε άχό
μίσα στηρίζεται μέ κολώνες σιδε-
ρένες. Ή κάννοΛά τού είνα». ά-
νάλογη κι' αύτη στό μέγεθος τοδ
•/.αλόγερο, έχά^^ω στό μοναστήοι, ο-
χου στηρίζεται στό χραγματικό σχη-
λαιο χοΰ βρισκόμεθα χρό όλίγου, μέ
τον «Σταμάτη» καί τόν «Ά^γελή».
Σ>γ·λεντροόμεΰα τώρα δλοι έμ¬
χρός σέ -·,'.ά βρότι, την --ν^-τή ως
«ΒράΐΊ τής Παναγίας
Μέ τή; ' άέλ
ή
γ
άεέλεια χοό μάς
ηγήη η τορία τοΰ ίράκο·^
/.αί των 'βεγενιών κα'ι τής Πανα-
1 ίας ^οΰ έσωσε στόν χαληό καιρό
ό άό
ό
ων
τό «.οναστήρι άχό τα χερια τ
Τούρκων, ό μικρός καλόγηρος μάς
διηγεΐται άλλα χράγματα.
Κρατώ σημε-.ώσεις καί χολλά 6ά
τα μεταφέρω έ-δώ, δχως τακουσα.
«'Εδώ έρ^όταν άλλοτε τακ,τικά
τι Άγία Εύφροσύνη καί έ5<3σκε τα γίδια της. (Βέδαια λη^τμονεί νά θέη ότι τότε δέν ήτο άκίμη Γιά τό κατόρθωμά τού αΰτό έΐάγία). Καί τότε είδε τό τραγί της γνωστο - τού η ι , . , Μην άχοκαλιοχτεσ&ε ευγενεις σ- Ρ εί-, ? νϊ7ττ)ρί —οί» εως τώρα τό ί την μ-.ά στιγμ,ή διά > τα
την άΧ),η άχό τα μάτ-.ο·
οέάλλει τώρα μέ όλην το·-
*στη μεγαλοπρέχε-.α.
ένΕΐ άκόμη, χαρά έλάχιστος
Πρίν τόν τελεΐωσουμε, τό
ς χαίρνει χάκο» έκεί άρι-
νϊ μικροσκοχικό συνοικισμό
αΐ ^,^Φ^Ϊ^ΛΟς· Λευκά, κα-
)Γ;!' έδώ σχιτάκια, διώροφ^,
ενο!^χωρ[στά δέν είναι χειο
??' ^να ντενε^ε τού χετρε-
δμως τα χαραθ^ρά-
χόρτες τους καί εχε'.
οώτός συνοικισμόν μιά
ϋί
"Βια *ίναι η ιστορια ^
Σταμάτη. Μέ μιά δ-ιαφορά μόνον.
"Οτι ό Σταμάτιτς έφτιασε τό 6α-
γένι τού άκόμη χειό μεγάλο, τόσο.
τ.ο) νά χαίίντ; 12.000 οκάδες κρασί.
Καί α'ότός έδωσε χάλι τό όνομά τοο
στό 6αγένι αύτό, χοΰ είναι γνωστόν
ώς «Σταμάτης».
Οί καλόγηροι τοΰ μοναστηριοΰ τα
ΰαι ιδιαιτέρως αύτά τα
χερ.ΧΌΐοΰ ιδιαιτέρως αύτά^ τα
οόο, χοϋ είναι οί άρ^οντες καί οί
δεσχόται δλων των άλλων μιτρών
, ά άρκβτά μελισ-
οΰ διατηροΰνται στήν γό-
ι τώρα έμχρός ή μδλ-
^ 6 ^ κττΟρίκδ Μονα-
!. -νΐουδιχσμενος άκόμγτ άχό την
;*5°**5αλλαρίαίέν είναι εδ*ο-
ί νΥιί άτελείωτης σκάλας τοΰ
^τη?'.οΰ. Γ,'βύτύ άχό την πρώ¬
την πρώτη χηγή χοΰ συν-
τό κρυσταλλέν.ο
...... ____ μικ:
των έχίτ-Αίχτών καί οί καλό-(·ηροι
γ-ατί σταυροκοαοιοΰνται;
Καί γιατί αί χρός τόν Τψ'.στον
έπ'κλήσε-.ς καί δεητεις;
Γατί ό νόσμος έίώ, καί αν δέν
άλό
είναι,
μς ,
άχλοικός;
, γ
Ό καλόγερος χοΰ άχοτελεί^τό;
άξονα, χερί τόν όχο·ΐον χεριστρέφε-
ται όλος ό κόσμος, ένω ό ίδιος χε-
ριστρέφεται χερί τό ράσόν τού, έξ-
ιστοΐει τα ανιστορητα:
—Ό Σταμάτης καί ό Άγγελής
ατηρίζοντα-. στά «χλάγγια», τα κόχ-
καλα τοΰ δράκου, τοΰ φοδεροΰ καί
όνοματτοΰ, χοΰ €·ίχε την φωληα τού
στό σχτ,λαιο αύτό καί χοΰ έκάηκε!
—·Πότε: 2:αγ.όχτει κάχοιος.
—"Οτχ·^ οί Τοΰ3·κοι, συνεχίζει ο
ςχ καλόγηρος, ήλθαν
ρ^
κι' εκαψαν τ-ό μοναστήοι, γιά να
καί μαζύ ή Π αναγία (ή είκόνα
της δηλαδη, κι' ή μεγαλόχαρη δεν
κάηκε, καί κάηκε μόνον ό δράαος,
χιΰ δταν έ/.'.νείτο έκαμε νά τρέμη
όλόκληρο τό μοναστήρι.
Στό άκουσμα, ^λοιχόν, της «Με-
γαλόχα:ης». ό κόσμος σταυροκοχιέ-
ται καί μαζύ τοο σταοροκοπιέτ«ι
καί ό «ίστορικός» τοΰ όχογείου κα-
λότγηρος.
Π όντως, άφινοντας^ την κριτι
τοό τ;όαο ττ»; έξιστορ-ήσβως, Ινα
υχορεί νά )εχθη τώρα.
"Οτι άχό τό ΰχόγειο αύτο 6γαι-
νει τό καλλίτερο κρασί, άληΐθινό νέ-
κταρ, τό καί θεοΰς εΰφραίνον.
Ή βρύβις τής Παναγίας
Άχό τό ύχάγειο, άνορδαίνοντας
μιά στενή καί θεοσκότείνη σκάλα,
σ/Λντά6οντας σέ ·λάθε δευτερόλεχτο
δέ/.α φορές, €ρ'.σκόμεθα δλοι μχζ'ΰ
ρακολούθησε καί ετσι ανεκάλυψε την
χηγή την άν^ωστη ώς τότε.
Πήγε νά χιή καί αύτη, άλλα
τότε είδε μ:ά μεγάλη λάμ-ψι καί
έτχράχθη.
' Φάνηκε μπροστά της ή Π ανα-
γία καί τής μίλησε ν,αί τής είχε:
—Άχό τα Ίεροσόλυμα ερχοντα-
δΰο χατέρες, ό Συμεών καί ό'θε-
όδωρος. Νά τοΰς χής νάρθουν νά
μέ 6;οΰν. Άν δέν σέ χιστέψουν,
κτύχα την ρόκα σου τρείς φορές
στή γή καί θά σέ χιστέψουν...
Ή κόρη χήγε στή Ζαχλωροΰ, ηυ-
ρε τοΰς «χατέρες», τοΰς τώχε άλλ
αύτοι δέν χίστεψχ; στό 'θα'ΰμα, χαρα
μόνον δταν ή Άγία Φροσύνη έκτύ-
χησε τη ρόκα της στή γή καί 'δγή-
νερό.»
Λέγοντας αΰτά ό καλόγερος σταυ
ροχοχιέτα'. καί δείχνει την εΐκόνα
ποΰ δρίσ'Λεται έχάνω στή 'δρύσι.
—Αυτή είναι ή εΐκόνα τής-Π α¬
ναγίας χοΰ η5ραν οί «χατέρες». Αύ¬
τό είναι τό τραγί χοΰ ήχιε νερο στην
χηγή. Αύτη είναι ή άγία Εύφρ^σύνη
ποΰ χαρα/.ολούθησε τό τραγί...»
Έχειτα ό ίδ:ος ό καλόγερος έ-
?»στθ5εί άλλες ίστορίες, δπως μιά
ποΰ δέν την έχρόσεξα ·άχό την άρχή
καί χοΰ ή €άτις είναι, ότι «ή Π α-
ναγία χήγε την νύκτα στοΰς κα-
λογήρους— μέ τό συμχά^ειο— (δ¬
χως ό ίδιος χροσθέτει), κι' εκανε
τουτο κι' έν.εΓο.
Καί λησμόνησα νά σάς χώ άκόμη
κάτι άλλο, διά νά καταλάδετε την
άφέλε-.α τής έξιστορήσεως χραγμά-
των χολλών—άληβινών^—ποΰ ή ά-
χατάσχετος ρητορεία κάθε καλογή¬
ρου τα έμφανζει κωμικά.
"Οταν ευρισκόμεθα άκόμη στό ΰ-
πόγειο μέ τα βαγένια, κάποιος άπό
τοΰς φιλοξενουμένοος τοΰ μοναστη-
ιΰ ρώτησε:
—Καλά, δέν χαλάει τόσο κρασί;
—Άιφίνει ή χάρι της νά χαλάση:
Αυτή ήταν ή απάντησις τοΰ κα¬
λογήρου, ύπονοοΰντος την χάρι τής
Π αναγίας.
Αύτη ττ; φορά σταυροκοποΰμαι
καί έγώ πλέον...
Ή βιβλιοθήκη της μονής
Καί ή π^ριοδεία μας
έςηγήσεις διά τοΰς χαχΰροος χο^
ύχαρχουν έ·/.εί καί διά τα αλλα κει-
μήλια, μέ ιστορικήν ακρίβειαν, χω-
ρίς ρητορεϊες έχ·κίν?^ες καί άνό-
ητες, χωρίς μίγαλοστομήματα καϊ
χρό χαντΟΓ, χωρίς μετάνοιες, χω-
ρίς λόγια ν.ί έχΐΛλησεις χρός τόν
"Υψιστον «νά τ.άο λεχτόν.
Κάνουμε ά κάμη μιά έχίσκεψι στήν
ΐστορική Ικκλησία τής Π αναγίας,
οχοο ζητούμεν άφεσιν άμαρτιών διά
τόν ά-^αθόν. μικρόν καλόγηρον χοΰ
ό όλί ΰ
^ μρ γηρ
τόσα εφογον χρό όλίγου τοΰ ερκους
των οδόντων το*·>, χάντοτε έν τή
αφελεία τού καί έν τή χροσχαθεία
τοΰ πάντοτε τή καλή νά μάς περι-
Είς τόν ξενώνα
Καί τώρα είς τόν Ξενώνα. Είνβ
με<τημέρ!. Οί μοναχοί χοΰ μέχρι χοό όλίγου έχηγαινοήρχοντο κι' εδιναν τόση ζωή -/.αί κίνη^ΐι τοΰ μοναστη- ριοΰ, έξηφΐ-νίσθησαν, έγιναν όόφαν- αοι. Οί έχισκέχται καί αύτοι έξαφα- νίζονται χρός στιγμήν, σκορχίζουν, διά νά τοΰς ίδώ χάλιν συγκεντρω- μένο-υς δλους μαζΰ είς τόν ξενώνα τοΰ μοναστηρίοο στό μεγάλο τραχέζι. Είς τόν ξενώνα τρώτε καί χίνε τε δωρεάν. "Ο,τι καί αν φάτε, χάν¬ τοτε άχό αύτό χοΰ εχει γιά τοΰς ξένους, δέν χρόκειται νά χληρώσε- τε τιχοτε. Τό «μενοΰ» τής Καριακής αυτής είναι φακές, εληές καί τυρί.^ Ψω- μί σιταρένιο χερίφημο καί—αύτό ά- ιΐθονεί—κρασί μαΰρο, έξαίρετο. Πολλοί εχο^ν μαζύ τους καί δι- άφορα άλλα χρά-;ματα. Στρώνοντα: δλο; τότε στό κοινό μεγάλο τραχέζι, τ,λούστοι καί χένητες, δ·ίκαιοι καϊ άμαρτωλοί καί τό φαγητό γίνεται σχουϊαΐο. Ό Ματσούρας, μάγειρος τοΰ ξε- νώνος, γυ:ίζει μέ την κουτάλα στό χέ:ι ν.αί νεμίζει τα χιάτα των χει- νασμένων, χοΰ τέτοιοι είναι δλο1, γίατί έδώ ή όρεξι δέν εχει δρια. —Κΰρ Μασσοόρα, λίγκ) άχίμη. —Κΰρ Μ-ασσουρα,'έληές καί /-?α- ά σάκι. —Κΰρ Μασσουρα, ψωμί. Κι' ό /.αλός κι>ρ Μασσούρας σχεύ
—:εύ3ει νά σιψμοίΐφωθή μέ την χα¬
ά ά δ
ή ρ μ χ
ται. διά νά έρεθοϋμε είς την Βι¬
βλιοθήκην τής Μονής.
Ένας μορφιομένος μοναχός. ό
έχΐ 1ε?αλή/χάν;οτε τόν μ,χ> χάτερ Καλλιόχιος, δίνει δλες τή;
ψμίφή μ η
ρ άκλητίν σας, χωρίς νά χάνη δευ¬
τερόλεχτο.
Στόν ξενώνα αυτόν μχορείτε καί
νά κοιμηθήτε τό 6ράδυ, άν θελετε.
Βέδαια, θά εχετε ύχ' όψιν σας, δτι,
έστω καί γ'ά Ινα δράδυ, θά σ/.λη-
ΐχγωγηθήτε, άλλά χάντως Θά κοι¬
μηθήτε.^ ΐ ; ^
Άν εχετε άντιρ,ρησεις γι αυτο,
δίχλα σας ΰχάρχει τό ξενοδοχείο
τοΰ Μοναστηριοΰ, ξενοδοχείο χραγ-
ματικό, χολυτελέστατο άχό χάσης
άχόψεως ά'ριστο, χ&ρηωκλωμένο ά¬
χό δάσος χοκνό, χοΰ σάς χαρίζει ά-
χό κάθε τού μεριά όλον τόγ μεγα-
λόχρεχον καί έχι€λητικόν χίνακα,
χοΰ ή φύσις Ιγάρισεν έϊώ στοΰς άν-
θρώχους.
Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
"Ήτοι τδ "Αγιον Πάθνς τοϋ Σωτή¬
ρος ήμό>ν, έξε-ταξόαενον άπό νομιχής
απόψεως, συμφώνως μέ τούς τότί Ρω-
μαϊκούς και Ίουδαϊκούς νόμους. "Υπό
Τρα.ιεζουντίου, ΕΙσοτγγελέως των
Πρωτοδιχών. Δεδίμτνον $1.25.
'Εκλεκτά βιβλία εχει μόνον τό Βι»
δλιοΛωλείον τοϋ «"Εθνικον Κήουκορ.
Ο "ΚΥΗΑΚΑΤΙΚ0Σ77ΤΝ
Ο ΕΞΩ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ
ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙΣΤΕΛΛΟΥΝ ΠΡΕΣΒΕΙΑΝ ΕΙΣΤΟ ΛΟΙΙΙΝ
Ή ά-οστολή θα προβή είς δια6ήματα «αρα τη Έρ-
γαττ,κη Κυβερνήσει", πρός έκπλήρωβιν των έθνι-
κών πόθον τοΰ Κυπριακου λαοΰ.— Α Ε συζητήσεις
δια τόν καταρτισμόν τής βί
ΛΕΜΕΣΟΣ, Αύγουστος. — Οί ■ λο θά εύοίΌθή καί διευθετηθή χρο-
"Ελληνες δουλευταί Κύπρου <τυνήλ- ,· σηκόντως. θον ενταύθα είς επανειλημμένας συ- | Έπειδή δέν πρέπε-, νά πχβέρχε- σκέψεις πρός καθορισμόν τής άπο-|ται επί ματαίω ό χρόνος, πο-ούμεθα στολης Κυπριακή; πρεσδείας είς ι την επίσημον ταύτην δήλωσιν πρός Λονδίνον, μετά την υπό 'Εργατικής ι υμάς, δεδα:οΰντες συνάμα ότι πο- Κυβερνήσεως ανάληψιν τής άρχής | θοΰντες την προ:γωγήν τοΰ Κυπρΐ- Σοδαρά έπεΐσόδια εσημειώθησαν, | ακοϋ ζητήματος πρός αίσίαν λύσιν κατά τίνα ϊέ σύσκεψιν οί δουλευταί πάνυ προθ.'μως καί ταχέως θέλο- κ. κ. Γ. Χατζηπαύλου καί Χατζή'μεν συγκαλέσει την Ιεράν Σύνοδον Εύτύχιος, Χατζή Προκόπιος έπο- πρός σύσκεψιν ϊ'ά τα περαιτέρω, νο- λέμησαν καί υπέδειξαν είς την Α. ουμένου ότι χ^ί ύαεϊς έν τω αύτω Π. τόν Μητροπολίτην Κιτίου νάμή πνεύματ! άντιλαμδάνεσθε τοΰ ζητή- λάδη μέρος είς την Κυπριακήν πρε- 'ματθς καί έπίθυμείτε όπως μή άπθ- σδείαν. Κατό-π'ν τούτου ό Μητρο-. λεσθή εύκαίρία κατάλληλος πρός έ- πολίτης ηναγκάσθη νά παραιτηθή, νέργειαν υπέρ ΐύτοΰ. Την παρελθούσαν Δευτέραν ή Α. Ταυτα" έν άναμονή των άνταξίων Μ. ό Άρχιεπίσκοπος εκάλεσεν έν , των περίστάσεων πατριωτικών άπο- τη Άρχιεπίο-κοπτ) νέαν συνέλευσιν > φάσεων £μών.
των Έλλήνων βοολευτών ίνασυσκε-ι Καί διατελώ μετ' εκτιμήσεως
οθοΰν επί τής δημιουργηθείσης κα-1 :ν Χρ^χφ εύχετης
ής ημργη
ταστάσεως. Της συσκέψεως ταύτης
μετέσχον άπαντες οί Έλληνες δου¬
λευταί. Κατετεθη 2έ κατ' αύτην ή
έπιστολή τού Πανιερωτάτου Μη-
τροπολίτου Κιτίου, διά τής οποίας
έδηλοΰτο ή παραίτησις αύτοΰ άπό
μέλους τής Κυ-ριακής πρετδείας
τής μελλούσης νά μεταβή είς Λον¬
δίνον. Πρό πάσης συζητήσεως ό
Μητροπολίτην Κιτίου χατέθηκε πρό
των δουλευτών επιστολήν τού Μα¬
καριώτατου Άρ^ιεπισκόπου Κύπρου
πρός τούς Βουλευτάς, ήτις εχει ώς
έςής:
«Έντίμοι κύριοι Βθ!>λευ°ται,
Άπό τής άνόδου τού 'Εργατικοϋ
κόμματος '-ν Αγγλία είς την αρ¬
χήν, γνωστοΰ όντος βτι τό κόμμΛ
τουτο εχει ύψωμένην σημαίαν ώς
πρόγραμμα νά σεβασθή την Θέλησιν
των υπό τό αγγλικόν σκήπτρον δια-
τελοόντων διαφόρων λαών, δραστη-
ρ'.θ! καί άδιάλειπτοι καταδάλλονταΐ
ενέργειαι των διαφόρων τούτων λα¬
ών όπως έκθέσωσιν ενώπιον τής Κυ¬
βερνήσεως των Έργατικών τό ζη-
τημά των καί επιτύχωσι των" δίκαι¬
ον των.
"Εχομεν πρόσφατον τό κατόρθω-
μα των πλησίον ημών Αίγυπτίων,
οίτινες χάρις εί: τάς δραστηρίους
ενεργείας των άρχών ίύτών έπΐτυγ-
χάνουν την πλήρη ανεξαρτησίαν
των.
Οί Ίνδοί ακολουθούσα την αύτην
οδόν τής επιτυχίας καί δέν θά πα-
ρέλθη πολΰς κα-.ρός οπου θά ακού¬
σωμεν 3,τι συνέδη έν Αιγύπτω συ-
νέδη κ.3ΐ είς τάς Ίν·δίας.
Την ανοδον των Έργατικών είς
την Κυβέρνησιν εχαιρέτησε καί ή
Κ£προς, έλπίζουσα την έπίβρά·δευ-
σιν των δικαίων αυτής παρ' αυτών.
Πολύ δέ άξ'επαίνως έπελήφθη-
τε τοΰ ζητημΐτος τοΰ νά έκτεθώσι
πρός την Εργατικήν Κυβέρνησιν τα
δίχα'α τής Κόπρου καί ού μόνον συ-
ν:τάςατε τό κατάλληλον ΰπόανημα
άλλά καί άπεφασίσατε όπως πρε-
σδεία επί τούτω αποσταλή είς Αγ¬
γλίαν ητίς ν' αναπτύξη δεόντως τό
ζη'τημα πρός την Αγγλικήν Κυβέρ¬
νησιν καί ενεργήση πάν β, τ ι 9ά συ¬
νετέλει πρός πλήρη επιτυχίαν τού
πολ'.τικοΰ -αγώνος.
Καί ένω έ&εωρεΓτο τό ζήτημα
τής πρεσβείας τελειωμένον, αίφνης
την τελευταίαν στιγμήν προσέκοψε
83στοχώς καϊ κινδι/νεύει νά μαται-
ωθή -ρος βλάβην τοΰ τόπου.
Τινές δηλονότι των κ. κ. 6ου-
λευτών εθεώρησαν ότι είς την πρε-
σδείαν ταύτην θά άνετίθεντο υπό
τής Ίεράς Συνόδου κα&η-Λοντα! διά
την κύρώσΐν τοΰ Καταστατΐκοΰ
Χάρτου τής Κυπρ'ακής Έκκλησσί-
ας υπό τής Κεντρικάς Κ'-βερνήσε-
ως. Τό τθίθΰτον είναι όλως άνακρ:-
6ές. Ή Ίερά Συν&δος οΰ3έν τοιοΰ-'
τον εσκέφθη, άλλ' ούϊέ
ται πρός τόν σκοπόν τής ΚθΓ
βί Ή έί
Ό Κύπρο; ΚΥΡΙΛΛΟΣ»
Έν τή Άρχιεπ'.σκο-ή Κόπρου
τή 20η Αύγουττου 1929».
Μετά την συζήτησιν επί τοΰ πε-
ρίεχομένου τής ανωτέρω έπ:στολής
τού Αρχιεπίσκοπον ετέθη ζήτημα
εάν εί έν'στάμενοι κατά τής έκλο-
γης τοΰ^ Μητροπολίτου Κιτίοο έμ-
μένον είς την ένστασίν των. Ούτοι
■:5ήλωσαν ότι κατόπιν τής έπίστο-
λής τοΰ Μακαρίωτάτοο ουδεμίαν
ενστασίν φέρουν καί ανεπιφυλάκτως
ψηφίζουν χ,ίί τόν Μητροπολίτην Κι-
τίθ; ώςμέλος τής Κυπριαχής Άπο-'
στολής, ούτω δέ ελύθη ή συνεδρία-
Ό δρόαος άπό τή
τό υ,οναστίρι είναι πολύ ^
κος. Η κουρασι μάς |Χαμε ν|
φανταζόμεθα πειό άγη~?[χ4ν1
_Δ-.εκρ!ν7με τον άπέραντο ■
τίς Δράμας πού άπλωνόταν ^
ττά<;ας >:αί στή μέση τον Ά-Ι
αέ σγήμα φειδιοΰ νά κυλά τάϊ
δενια τού νςρά.
Π ροχωρούσαμε τώρα ΐτ£
δ!_μέσα άπό ψηλές δαλανιδιές,Ί
τοΰ στό δουνό δασίλευε βαθςια
πή.
'Αλλοίμονο-ν, όμως, όσα ή
τασία μας επλασεν άρμονιχ!
πραγματικότης μάς τά' Ι '
Άντί ν' άχούσωμε άπό άΪΛ
νες καλογερηιές φωνές ψχ
άχούγαμε έκνευρίστικές γ.,.,^
φωνές νά τραγουδοΰνε τή .'. Ρ2μί
Φαντάζεσθε την άπορία μαςϊΐ
πρεπεν δμως νά καλοσκεφθοϋμε [
ο κόσαος των πόλεων ζητώντα
λίγη δροσ'.ά, δέν άφινε μεριά
Ή "Αλις Κόρμπεττ, 16 έτών, ή όποία δικάζεται διά τόν φόνον τοΰ άστυφύ-
λακρ5 Τζώρτζ Μάκ Χέιλ έπειδή, ώς λέγει ή ιδία, την προσέδαλεν.
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΡΑΝΓΓΣΙ
Οορεΐες στό Παγγαεο
ΔΡΑΝΙΤΣΙ, Αύγουστος.—Δρα- κάτω άπό μεγάλα πλατάν.α. Δίπλα
νίτσΐ (Άντι-φίλιππα) λέγεται ενα
λουμένης έκ τοΰ Μητροπολίτου Κι-
τιοο -/αί τοΰ δουλευ-τοΰ Λευκωσίας
κ. Στ;υρ&υ Σταυρινα'κη
στοΰς πρόποϊας τοΰ Π αγγαίου, μέ-
σα σέ μιά αικρούλα κοιλάία ποϋ γύ-
-νί>ρω τρέχουν μβσα άετ' τα σπλάγ
ττ , . > . „,.> ' , , ι ννα τοϋ δουνοΰ κρυσταλλένια νεοά
Κατ ? αυτάς επιδι-ίεταί είς την Ι 2μ^μ1! ίβ· 'τ^ -ίηίΛ(. „.'-
Α. Ε. τόν Κυδερνήτην τό ύπόμνημα
καί παρά τοΰ όποίου τα μέλη τής ά-
ποστολής θά ζητήσωσι συστατικά
γραμματα πρός τόν υπουργόν των
'Αποΐκιών μετά τοΰ όποίου κ^ί θά|
συνομίλήσουν.
Έκλεκτά βίδλία εχβι μόνον τό
Βιβλιοπωλείον τοΰ «Έθνικοΰ Κή-
ρυκος».
ίπό τάς Έ,έρροις μέ Ι¬
να αύτσκίνητο τ?,ς έταιρειας Οϋλεν
ν αί υστερα άπό τρ-είς ώρες άνωμά-
φθάσαμε είς τ
είναι ή κατασκτςν^ωσις τού
συνεΐγείο-υ τό οποίον κάνει τάς κα-
ταμετρτίσείς στά βλη των Φιλίπ-
πων. Π ροιστάμενος τοΰ συνεργείου
ό κ. Καρακότσιος. Τα άντίσκηνα
είναι στήν είσοδο πρός τό χωριό.
δρύσι καί μιά μεγάλη δεςαμενή, Ι¬
να άπΐ τα μεγαλητερα εργα ποΰ
έκαμεν ή Κοινότης. Σέ 8υο πολύ
διαφορετιχ,ά κν^ίματα ζή στό είκοσί-
ά ό όργανίσμός των άνθρώ-
πων αυτών.
ρ ής ρής
πρεσβείας. Ή έπιθοτχία όλης τής
νήσου καί τής Ίεράς Συνόϊου ζϊνχι
η
νήσου καί τής Ίεράς Συνόϊου χ
νά εύοδοθγ] καί επιτύχη τό όλον ζή¬
τημα τοΰ τόπου, όπότε καί πάν άλ-
Δεξίά πρός την Δύσι, στήν κορυ-
φήν ενός λόφου, έπιίλητικά στέκον-
τα'. ήρειπωα^να φρούρια. Πίσωκαί
κάτω άπό τον λόφο αύτό, μέσα σέ
μ'.ά άλλη μεγαλοπρεπή χαράιϊρα.
είναι τό Παληοχώρι· άπό τό χωριό
«6τό θά περάσοαμε γιά νά πάμε στό
μοναστήρ: τής Κασιφινίτης.
Τό Π ανγαίο τώρα στεχεται «μ¬
πρός μας προχλητίκό. Σέ λίγο ξε-
κινοΰμε γιά τό μοναστήρι. Βαδίζου-
με μιά ώΐα ίσιο δρόμο καί φθάνουμε
στό Παληεχώρι.
'Εδώ, πρίν μποΰμε. στό ιχωριόΊ,
ϊρ-ςσερ-ές, κατα:ΛΟιχ.κινες χωριατο-
ποΰλες, σκορπισμένες 3εξ'.ά καί ά-
Ρ'στζ-ρχ τοϋ δρόμου, στής άπέραντες
καπνοΦυτείες, ρίχνουν κάπου-κάπου
έες ματιές επάνω μας, καϊ
-ρρίζοι/ν άντίθετα καί γε-
λοΰν.
Π ερνοΰμε -ρώτα άπο Ινα άλλο!
χωρή. την Γεωργ'.ανή. Μπαίνοντες Ι
μέσα, ϊ'.νΤΛρίνουμε τόν φιλοπροοδε>ί
τίσμό των κατοίκων, ήλεκτροφωτ!-!
σμό, ήρώο γιά τα παλληκάρρια τοΰ ,
νωρΐοΰ πού σκοτώθηκαν στής μάχες. [
Π έντε λεπτά χαραπάνω εΤνα:'
ή Νίκησιανη, ή νύμφη τοΰ Π αγ¬
γαίου. Ή φύσις εχει γαρίσει στό
χωριό αΰτό άφθονη περισσια χάρι.
Κτ'.σμένο μεσα στήν άγκαλιά τοΰ
Παγγαίου, κοντά σ' άρχαία γρυσο-
φυρα μετα)λεία, νερά κατακάθα;^
γρύα ξεχύνοντα'. άπό παντοϋ. Μα
καί ο! κά:οι·κοι ίέν παυουν νά προσ-
Οέσουν καί αύτοι στόν χάρτη της
φύσεως κάτί άπό την τέΐχνη. Ήλεκ-
ό, ί?:όμοος στρωμένους αέ
, πλατείες κλπ. Στό χω-
Ρ'ό αύτό ά5Όύσαμε καί μουσική- υ-,'
πάρχει σ·Λ.πληρωμένη όλόκληρη'
μτάντα. Τα παιδία τοΰ χωρίου, χω¬
ρ ΐστά ^άπ-ό τής δαρείές, δουλειές
τους, εχουν καί την εύγενική άπα-
I
οχόλησι τ;.ς μουσικής.
ι Ό άθλητίαμός έπίσης άρκετά &-
ι χει πρ-οοοεάοϊί αέ την π-ρωτοβουλία
-ου κ. Ρα.τσΐου τελειοφοίτου Έμ-
ποΐ'.κής Σ,χολής Κ<ί)νσταντ'νίδου [ καί τού κ ΆργυρούΦη, ιδρύθη ά-1 Αί μοναι δΰο γΐ'ναϊ/ες, αίτινες έταξείδευσαν τελευταίως μέ τό Γεοαανικόν Θλητίκός Σύλλθ"Ός, ό «Άτρόαη-' Κι_' ετσι καί ϋώ ψηλά στό Ι ! ΰπάιρ-χεί τό καλο/.2ίρι| σμ'.κή κίνησις. ^ Φθάσαμ* μπροστά-στή μ^άλΐ ξώπορτα, π<σω μςσα στό σκοί καθ:σμενοί πάνω στό πέτρινο ζ^ λ( λίγοι χαλόγηρθ!. "Ενας καλόγηρος ελαίε το| πό νά μάς όϊηγήση στό Ήγ» νε'θ, έκϊί μάς ύποδέχτηκε ό Λ ςενος καί εύγενικος Π άτε:-Τ βας, ήγο^ενος καί ταμίας το]| ναστηριοΰ. Τ*ν— Λ ν·. -. / Λ Ίην αλλη μεφχ το πρωι, άπό <;'.ά λεΐτουργία, συναν-τ,αΙ τόν ήγούμενο Πάτερ-Γρηιγόϊΐί Ινα ψυχικό πόνο μάς διηγίίτα' ■ οί Βούλγαροι κατέστρεψαν χάθ| ερ·ο καί οσιο τοΰ μοναστηριο] ραν ίσ τα κε'μήλιά τού. ΎπΓθΙ βι·δλία "/2' περγαμηνές, ύ·/.ν>*-§
) όχρυσες, ίερά άμφια
,^ς'5 χρόνο ακριβώς.......
τό αοναστήρι ϊέν ξεύρει ■χανείςΐ
νέ πώς -Λτίσθηκε τό 518 καϊ σ'Ι
τό συμφωνεΐ καί ό Παπαδόπο.)!
ναθηγητής τοΰ Πανεπ'.σ·
θεσσαλονίκης.
"Ενας νεαρός καλογήρου, "'
νός, αέ ϋαλρυά μαλλ'.ά καί μέ
όψϊ άδύνατη άνέλοτδε ν·ά μάς ο|
γήσγ) στά δίάφορα παρεκκλήσα '
λοιπά άξιοθεατα μέρη. "Βζω^ ■'
τό παρεκκλήσι πού είναι το τΛ
σμα, είδαμε την παρακάτω έπιγ|
φη: «θχΰμα θείον Ιδείξεν τ
τό/.ος κόοη διά τοΰ κοσήφρου^
λιοΰ φανερώνουσα τουτο τό υ3β
όπερ σκάπτ<υν Γερμανός ό Ά1" κτή'τωρ, άνεδόθη κάτωθεν είς μα μέγα». '.Η ΕΙΙΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟϊ| Χ Ε Τ Ε " ΡΨ Λ Πΐτυρίδα, γοΰραν ή φάγον στό >
(}·άλι, ή άλλην
ιτιδερμικτΓν
βησιν;
—Είσθε ι
κρός;*
ΤΟΤΕ ΖΗΤ
ΤΟ
ΦΫΟΤΡΙΧΟΝ
...«_Ε ΜΑΚΚ
όπερ είναι τό μόνον φάρμακον, τι
οποίον δέν άποτυγχάνει ώιο τρυ νβ
βεραπεύτι πάσας τάς ανω παθησει,Ι
Δέν περιέχει οίνόπνενμα. Πλειστοί
έθεραπεύθησαν. Πλείστοι απεκτηΐ
σαν ττ·ν κόμην των. Διατί οχι καί
σεϊς; Γράψατέ μου ή έπισκεφθήτ
ιιε. Τιμή φιά?.η; 16 ούγ. $4.00
8 ούγγ. $2.00.
Ν. Ώ. ΡΑΚΑΟΟ5 ,
'Εφευρέτης καί κατασκευαβτης.
336 ν. 42ηά 51., Νΐνν Υογκ|
Ρηοπε: Μειΐαΐΐΐοη 3814.
ΕΝ ΣΙΚΑΓΩ, ΙΛΛΙΝΟ-ΓΣ, »
ϊεϊται καί παρά τφ μεγάλψ
ταστήματι:
Μ3Γ5ΐιη11 Ρίεΐτΐ αηά
άεροστατον Κόμης Ζέππελιν, έξ Άμερικής είς Γερμανίαν, ή κ. Τσάρλς Β.
Πάρκερ καί ή άνεψιά της, κ. Χάρρυ Α. Χόμπσων. Κάτω δεξιφ, ό κάπταιν
"Εονστ Λέιιαν. όστις διηύθυνε τό άεροστατον, άντί τοΰ Δρος "Εκκενερ, μεί-
>ζ προσωρινώς έν
τ^ς». Ή Κοινότης πρέπει νά συν-
καί αυτή τούς φιλοτίμους
στό εΰγενικό έργον τους.
ΜΑΘΗΜΑΤΑΐ
ΠΙΑΝΟΥ
ΥΠΟ ΕΙΔΙΚΟΥ
Ώραι συνεντεύΐεων: Τρίτη καΐ|
Πέμπτη, άπό 6—9 μ. μ-, Ώ Υί«Ί
ψατε: Κ. δβΐΐΓθδ, 18 Ο1(1 Βτοαάΐ
τνον, ΑρΙ. 4, Ν. Υ. ΟΪΙΥ. '
Τηλ*φ. ϋηϊνβΓδίΙγ 0232.
Ο ΕΞΩ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ
ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙΣΤΕΛΛΟΥΝ ΠΡΕΣΒΕΙΑΝ ΕΙΣΤΟ ΛΟΙΙΙΝ
Ή ά-οστολή θα προβή είς δια6ήματα «αρα τη Έρ-
γαττ,κη Κυβερνήσει", πρός έκπλήρωβιν των έθνι-
κών πόθον τοΰ Κυπριακου λαοΰ.— Α Ε συζητήσεις
δια τόν καταρτισμόν τής βί
ΛΕΜΕΣΟΣ, Αύγουστος. — Οί ■ λο θά εύοίΌθή καί διευθετηθή χρο-
"Ελληνες δουλευταί Κύπρου <τυνήλ- ,· σηκόντως. θον ενταύθα είς επανειλημμένας συ- | Έπειδή δέν πρέπε-, νά πχβέρχε- σκέψεις πρός καθορισμόν τής άπο-|ται επί ματαίω ό χρόνος, πο-ούμεθα στολης Κυπριακή; πρεσδείας είς ι την επίσημον ταύτην δήλωσιν πρός Λονδίνον, μετά την υπό 'Εργατικής ι υμάς, δεδα:οΰντες συνάμα ότι πο- Κυβερνήσεως ανάληψιν τής άρχής | θοΰντες την προ:γωγήν τοΰ Κυπρΐ- Σοδαρά έπεΐσόδια εσημειώθησαν, | ακοϋ ζητήματος πρός αίσίαν λύσιν κατά τίνα ϊέ σύσκεψιν οί δουλευταί πάνυ προθ.'μως καί ταχέως θέλο- κ. κ. Γ. Χατζηπαύλου καί Χατζή'μεν συγκαλέσει την Ιεράν Σύνοδον Εύτύχιος, Χατζή Προκόπιος έπο- πρός σύσκεψιν ϊ'ά τα περαιτέρω, νο- λέμησαν καί υπέδειξαν είς την Α. ουμένου ότι χ^ί ύαεϊς έν τω αύτω Π. τόν Μητροπολίτην Κιτίου νάμή πνεύματ! άντιλαμδάνεσθε τοΰ ζητή- λάδη μέρος είς την Κυπριακήν πρε- 'ματθς καί έπίθυμείτε όπως μή άπθ- σδείαν. Κατό-π'ν τούτου ό Μητρο-. λεσθή εύκαίρία κατάλληλος πρός έ- πολίτης ηναγκάσθη νά παραιτηθή, νέργειαν υπέρ ΐύτοΰ. Την παρελθούσαν Δευτέραν ή Α. Ταυτα" έν άναμονή των άνταξίων Μ. ό Άρχιεπίσκοπος εκάλεσεν έν , των περίστάσεων πατριωτικών άπο- τη Άρχιεπίο-κοπτ) νέαν συνέλευσιν > φάσεων £μών.
των Έλλήνων βοολευτών ίνασυσκε-ι Καί διατελώ μετ' εκτιμήσεως
οθοΰν επί τής δημιουργηθείσης κα-1 :ν Χρ^χφ εύχετης
ής ημργη
ταστάσεως. Της συσκέψεως ταύτης
μετέσχον άπαντες οί Έλληνες δου¬
λευταί. Κατετεθη 2έ κατ' αύτην ή
έπιστολή τού Πανιερωτάτου Μη-
τροπολίτου Κιτίου, διά τής οποίας
έδηλοΰτο ή παραίτησις αύτοΰ άπό
μέλους τής Κυ-ριακής πρετδείας
τής μελλούσης νά μεταβή είς Λον¬
δίνον. Πρό πάσης συζητήσεως ό
Μητροπολίτην Κιτίου χατέθηκε πρό
των δουλευτών επιστολήν τού Μα¬
καριώτατου Άρ^ιεπισκόπου Κύπρου
πρός τούς Βουλευτάς, ήτις εχει ώς
έςής:
«Έντίμοι κύριοι Βθ!>λευ°ται,
Άπό τής άνόδου τού 'Εργατικοϋ
κόμματος '-ν Αγγλία είς την αρ¬
χήν, γνωστοΰ όντος βτι τό κόμμΛ
τουτο εχει ύψωμένην σημαίαν ώς
πρόγραμμα νά σεβασθή την Θέλησιν
των υπό τό αγγλικόν σκήπτρον δια-
τελοόντων διαφόρων λαών, δραστη-
ρ'.θ! καί άδιάλειπτοι καταδάλλονταΐ
ενέργειαι των διαφόρων τούτων λα¬
ών όπως έκθέσωσιν ενώπιον τής Κυ¬
βερνήσεως των Έργατικών τό ζη-
τημά των καί επιτύχωσι των" δίκαι¬
ον των.
"Εχομεν πρόσφατον τό κατόρθω-
μα των πλησίον ημών Αίγυπτίων,
οίτινες χάρις εί: τάς δραστηρίους
ενεργείας των άρχών ίύτών έπΐτυγ-
χάνουν την πλήρη ανεξαρτησίαν
των.
Οί Ίνδοί ακολουθούσα την αύτην
οδόν τής επιτυχίας καί δέν θά πα-
ρέλθη πολΰς κα-.ρός οπου θά ακού¬
σωμεν 3,τι συνέδη έν Αιγύπτω συ-
νέδη κ.3ΐ είς τάς Ίν·δίας.
Την ανοδον των Έργατικών είς
την Κυβέρνησιν εχαιρέτησε καί ή
Κ£προς, έλπίζουσα την έπίβρά·δευ-
σιν των δικαίων αυτής παρ' αυτών.
Πολύ δέ άξ'επαίνως έπελήφθη-
τε τοΰ ζητημΐτος τοΰ νά έκτεθώσι
πρός την Εργατικήν Κυβέρνησιν τα
δίχα'α τής Κόπρου καί ού μόνον συ-
ν:τάςατε τό κατάλληλον ΰπόανημα
άλλά καί άπεφασίσατε όπως πρε-
σδεία επί τούτω αποσταλή είς Αγ¬
γλίαν ητίς ν' αναπτύξη δεόντως τό
ζη'τημα πρός την Αγγλικήν Κυβέρ¬
νησιν καί ενεργήση πάν β, τ ι 9ά συ¬
νετέλει πρός πλήρη επιτυχίαν τού
πολ'.τικοΰ -αγώνος.
Καί ένω έ&εωρεΓτο τό ζήτημα
τής πρεσβείας τελειωμένον, αίφνης
την τελευταίαν στιγμήν προσέκοψε
83στοχώς καϊ κινδι/νεύει νά μαται-
ωθή -ρος βλάβην τοΰ τόπου.
Τινές δηλονότι των κ. κ. 6ου-
λευτών εθεώρησαν ότι είς την πρε-
σδείαν ταύτην θά άνετίθεντο υπό
τής Ίεράς Συνόδου κα&η-Λοντα! διά
την κύρώσΐν τοΰ Καταστατΐκοΰ
Χάρτου τής Κυπρ'ακής Έκκλησσί-
ας υπό τής Κεντρικάς Κ'-βερνήσε-
ως. Τό τθίθΰτον είναι όλως άνακρ:-
6ές. Ή Ίερά Συν&δος οΰ3έν τοιοΰ-'
τον εσκέφθη, άλλ' ούϊέ
ται πρός τόν σκοπόν τής ΚθΓ
βί Ή έί
Ό Κύπρο; ΚΥΡΙΛΛΟΣ»
Έν τή Άρχιεπ'.σκο-ή Κόπρου
τή 20η Αύγουττου 1929».
Μετά την συζήτησιν επί τοΰ πε-
ρίεχομένου τής ανωτέρω έπ:στολής
τού Αρχιεπίσκοπον ετέθη ζήτημα
εάν εί έν'στάμενοι κατά τής έκλο-
γης τοΰ^ Μητροπολίτου Κιτίοο έμ-
μένον είς την ένστασίν των. Ούτοι
■:5ήλωσαν ότι κατόπιν τής έπίστο-
λής τοΰ Μακαρίωτάτοο ουδεμίαν
ενστασίν φέρουν καί ανεπιφυλάκτως
ψηφίζουν χ,ίί τόν Μητροπολίτην Κι-
τίθ; ώςμέλος τής Κυπριαχής Άπο-'
στολής, ούτω δέ ελύθη ή συνεδρία-
Ό δρόαος άπό τή
τό υ,οναστίρι είναι πολύ ^
κος. Η κουρασι μάς |Χαμε ν|
φανταζόμεθα πειό άγη~?[χ4ν1
_Δ-.εκρ!ν7με τον άπέραντο ■
τίς Δράμας πού άπλωνόταν ^
ττά<;ας >:αί στή μέση τον Ά-Ι
αέ σγήμα φειδιοΰ νά κυλά τάϊ
δενια τού νςρά.
Π ροχωρούσαμε τώρα ΐτ£
δ!_μέσα άπό ψηλές δαλανιδιές,Ί
τοΰ στό δουνό δασίλευε βαθςια
πή.
'Αλλοίμονο-ν, όμως, όσα ή
τασία μας επλασεν άρμονιχ!
πραγματικότης μάς τά' Ι '
Άντί ν' άχούσωμε άπό άΪΛ
νες καλογερηιές φωνές ψχ
άχούγαμε έκνευρίστικές γ.,.,^
φωνές νά τραγουδοΰνε τή .'. Ρ2μί
Φαντάζεσθε την άπορία μαςϊΐ
πρεπεν δμως νά καλοσκεφθοϋμε [
ο κόσαος των πόλεων ζητώντα
λίγη δροσ'.ά, δέν άφινε μεριά
Ή "Αλις Κόρμπεττ, 16 έτών, ή όποία δικάζεται διά τόν φόνον τοΰ άστυφύ-
λακρ5 Τζώρτζ Μάκ Χέιλ έπειδή, ώς λέγει ή ιδία, την προσέδαλεν.
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΡΑΝΓΓΣΙ
Οορεΐες στό Παγγαεο
ΔΡΑΝΙΤΣΙ, Αύγουστος.—Δρα- κάτω άπό μεγάλα πλατάν.α. Δίπλα
νίτσΐ (Άντι-φίλιππα) λέγεται ενα
λουμένης έκ τοΰ Μητροπολίτου Κι-
τιοο -/αί τοΰ δουλευ-τοΰ Λευκωσίας
κ. Στ;υρ&υ Σταυρινα'κη
στοΰς πρόποϊας τοΰ Π αγγαίου, μέ-
σα σέ μιά αικρούλα κοιλάία ποϋ γύ-
-νί>ρω τρέχουν μβσα άετ' τα σπλάγ
ττ , . > . „,.> ' , , ι ννα τοϋ δουνοΰ κρυσταλλένια νεοά
Κατ ? αυτάς επιδι-ίεταί είς την Ι 2μ^μ1! ίβ· 'τ^ -ίηίΛ(. „.'-
Α. Ε. τόν Κυδερνήτην τό ύπόμνημα
καί παρά τοΰ όποίου τα μέλη τής ά-
ποστολής θά ζητήσωσι συστατικά
γραμματα πρός τόν υπουργόν των
'Αποΐκιών μετά τοΰ όποίου κ^ί θά|
συνομίλήσουν.
Έκλεκτά βίδλία εχβι μόνον τό
Βιβλιοπωλείον τοΰ «Έθνικοΰ Κή-
ρυκος».
ίπό τάς Έ,έρροις μέ Ι¬
να αύτσκίνητο τ?,ς έταιρειας Οϋλεν
ν αί υστερα άπό τρ-είς ώρες άνωμά-
φθάσαμε είς τ
είναι ή κατασκτςν^ωσις τού
συνεΐγείο-υ τό οποίον κάνει τάς κα-
ταμετρτίσείς στά βλη των Φιλίπ-
πων. Π ροιστάμενος τοΰ συνεργείου
ό κ. Καρακότσιος. Τα άντίσκηνα
είναι στήν είσοδο πρός τό χωριό.
δρύσι καί μιά μεγάλη δεςαμενή, Ι¬
να άπΐ τα μεγαλητερα εργα ποΰ
έκαμεν ή Κοινότης. Σέ 8υο πολύ
διαφορετιχ,ά κν^ίματα ζή στό είκοσί-
ά ό όργανίσμός των άνθρώ-
πων αυτών.
ρ ής ρής
πρεσβείας. Ή έπιθοτχία όλης τής
νήσου καί τής Ίεράς Συνόϊου ζϊνχι
η
νήσου καί τής Ίεράς Συνόϊου χ
νά εύοδοθγ] καί επιτύχη τό όλον ζή¬
τημα τοΰ τόπου, όπότε καί πάν άλ-
Δεξίά πρός την Δύσι, στήν κορυ-
φήν ενός λόφου, έπιίλητικά στέκον-
τα'. ήρειπωα^να φρούρια. Πίσωκαί
κάτω άπό τον λόφο αύτό, μέσα σέ
μ'.ά άλλη μεγαλοπρεπή χαράιϊρα.
είναι τό Παληοχώρι· άπό τό χωριό
«6τό θά περάσοαμε γιά νά πάμε στό
μοναστήρ: τής Κασιφινίτης.
Τό Π ανγαίο τώρα στεχεται «μ¬
πρός μας προχλητίκό. Σέ λίγο ξε-
κινοΰμε γιά τό μοναστήρι. Βαδίζου-
με μιά ώΐα ίσιο δρόμο καί φθάνουμε
στό Παληεχώρι.
'Εδώ, πρίν μποΰμε. στό ιχωριόΊ,
ϊρ-ςσερ-ές, κατα:ΛΟιχ.κινες χωριατο-
ποΰλες, σκορπισμένες 3εξ'.ά καί ά-
Ρ'στζ-ρχ τοϋ δρόμου, στής άπέραντες
καπνοΦυτείες, ρίχνουν κάπου-κάπου
έες ματιές επάνω μας, καϊ
-ρρίζοι/ν άντίθετα καί γε-
λοΰν.
Π ερνοΰμε -ρώτα άπο Ινα άλλο!
χωρή. την Γεωργ'.ανή. Μπαίνοντες Ι
μέσα, ϊ'.νΤΛρίνουμε τόν φιλοπροοδε>ί
τίσμό των κατοίκων, ήλεκτροφωτ!-!
σμό, ήρώο γιά τα παλληκάρρια τοΰ ,
νωρΐοΰ πού σκοτώθηκαν στής μάχες. [
Π έντε λεπτά χαραπάνω εΤνα:'
ή Νίκησιανη, ή νύμφη τοΰ Π αγ¬
γαίου. Ή φύσις εχει γαρίσει στό
χωριό αΰτό άφθονη περισσια χάρι.
Κτ'.σμένο μεσα στήν άγκαλιά τοΰ
Παγγαίου, κοντά σ' άρχαία γρυσο-
φυρα μετα)λεία, νερά κατακάθα;^
γρύα ξεχύνοντα'. άπό παντοϋ. Μα
καί ο! κά:οι·κοι ίέν παυουν νά προσ-
Οέσουν καί αύτοι στόν χάρτη της
φύσεως κάτί άπό την τέΐχνη. Ήλεκ-
ό, ί?:όμοος στρωμένους αέ
, πλατείες κλπ. Στό χω-
Ρ'ό αύτό ά5Όύσαμε καί μουσική- υ-,'
πάρχει σ·Λ.πληρωμένη όλόκληρη'
μτάντα. Τα παιδία τοΰ χωρίου, χω¬
ρ ΐστά ^άπ-ό τής δαρείές, δουλειές
τους, εχουν καί την εύγενική άπα-
I
οχόλησι τ;.ς μουσικής.
ι Ό άθλητίαμός έπίσης άρκετά &-
ι χει πρ-οοοεάοϊί αέ την π-ρωτοβουλία
-ου κ. Ρα.τσΐου τελειοφοίτου Έμ-
ποΐ'.κής Σ,χολής Κ<ί)νσταντ'νίδου [ καί τού κ ΆργυρούΦη, ιδρύθη ά-1 Αί μοναι δΰο γΐ'ναϊ/ες, αίτινες έταξείδευσαν τελευταίως μέ τό Γεοαανικόν Θλητίκός Σύλλθ"Ός, ό «Άτρόαη-' Κι_' ετσι καί ϋώ ψηλά στό Ι ! ΰπάιρ-χεί τό καλο/.2ίρι| σμ'.κή κίνησις. ^ Φθάσαμ* μπροστά-στή μ^άλΐ ξώπορτα, π<σω μςσα στό σκοί καθ:σμενοί πάνω στό πέτρινο ζ^ λ( λίγοι χαλόγηρθ!. "Ενας καλόγηρος ελαίε το| πό νά μάς όϊηγήση στό Ήγ» νε'θ, έκϊί μάς ύποδέχτηκε ό Λ ςενος καί εύγενικος Π άτε:-Τ βας, ήγο^ενος καί ταμίας το]| ναστηριοΰ. Τ*ν— Λ ν·. -. / Λ Ίην αλλη μεφχ το πρωι, άπό <;'.ά λεΐτουργία, συναν-τ,αΙ τόν ήγούμενο Πάτερ-Γρηιγόϊΐί Ινα ψυχικό πόνο μάς διηγίίτα' ■ οί Βούλγαροι κατέστρεψαν χάθ| ερ·ο καί οσιο τοΰ μοναστηριο] ραν ίσ τα κε'μήλιά τού. ΎπΓθΙ βι·δλία "/2' περγαμηνές, ύ·/.ν>*-§
) όχρυσες, ίερά άμφια
,^ς'5 χρόνο ακριβώς.......
τό αοναστήρι ϊέν ξεύρει ■χανείςΐ
νέ πώς -Λτίσθηκε τό 518 καϊ σ'Ι
τό συμφωνεΐ καί ό Παπαδόπο.)!
ναθηγητής τοΰ Πανεπ'.σ·
θεσσαλονίκης.
"Ενας νεαρός καλογήρου, "'
νός, αέ ϋαλρυά μαλλ'.ά καί μέ
όψϊ άδύνατη άνέλοτδε ν·ά μάς ο|
γήσγ) στά δίάφορα παρεκκλήσα '
λοιπά άξιοθεατα μέρη. "Βζω^ ■'
τό παρεκκλήσι πού είναι το τΛ
σμα, είδαμε την παρακάτω έπιγ|
φη: «θχΰμα θείον Ιδείξεν τ
τό/.ος κόοη διά τοΰ κοσήφρου^
λιοΰ φανερώνουσα τουτο τό υ3β
όπερ σκάπτ<υν Γερμανός ό Ά1" κτή'τωρ, άνεδόθη κάτωθεν είς μα μέγα». '.Η ΕΙΙΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟϊ| Χ Ε Τ Ε " ΡΨ Λ Πΐτυρίδα, γοΰραν ή φάγον στό >
(}·άλι, ή άλλην
ιτιδερμικτΓν
βησιν;
—Είσθε ι
κρός;*
ΤΟΤΕ ΖΗΤ
ΤΟ
ΦΫΟΤΡΙΧΟΝ
...«_Ε ΜΑΚΚ
όπερ είναι τό μόνον φάρμακον, τι
οποίον δέν άποτυγχάνει ώιο τρυ νβ
βεραπεύτι πάσας τάς ανω παθησει,Ι
Δέν περιέχει οίνόπνενμα. Πλειστοί
έθεραπεύθησαν. Πλείστοι απεκτηΐ
σαν ττ·ν κόμην των. Διατί οχι καί
σεϊς; Γράψατέ μου ή έπισκεφθήτ
ιιε. Τιμή φιά?.η; 16 ούγ. $4.00
8 ούγγ. $2.00.
Ν. Ώ. ΡΑΚΑΟΟ5 ,
'Εφευρέτης καί κατασκευαβτης.
336 ν. 42ηά 51., Νΐνν Υογκ|
Ρηοπε: Μειΐαΐΐΐοη 3814.
ΕΝ ΣΙΚΑΓΩ, ΙΛΛΙΝΟ-ΓΣ, »
ϊεϊται καί παρά τφ μεγάλψ
ταστήματι:
Μ3Γ5ΐιη11 Ρίεΐτΐ αηά
άεροστατον Κόμης Ζέππελιν, έξ Άμερικής είς Γερμανίαν, ή κ. Τσάρλς Β.
Πάρκερ καί ή άνεψιά της, κ. Χάρρυ Α. Χόμπσων. Κάτω δεξιφ, ό κάπταιν
"Εονστ Λέιιαν. όστις διηύθυνε τό άεροστατον, άντί τοΰ Δρος "Εκκενερ, μεί-
>ζ προσωρινώς έν
τ^ς». Ή Κοινότης πρέπει νά συν-
καί αυτή τούς φιλοτίμους
στό εΰγενικό έργον τους.
ΜΑΘΗΜΑΤΑΐ
ΠΙΑΝΟΥ
ΥΠΟ ΕΙΔΙΚΟΥ
Ώραι συνεντεύΐεων: Τρίτη καΐ|
Πέμπτη, άπό 6—9 μ. μ-, Ώ Υί«Ί
ψατε: Κ. δβΐΐΓθδ, 18 Ο1(1 Βτοαάΐ
τνον, ΑρΙ. 4, Ν. Υ. ΟΪΙΥ. '
Τηλ*φ. ϋηϊνβΓδίΙγ 0232.
1929.
ΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ
ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΙΑΉΣΤΑΝ
τού Τβχαροιχκνου— Χιλιάδες κό-
ο^ έορτάζουν.
3ΑΤΙΣΤΑ-,*".-- - ,
ί άλ·τθΐ!α, ότι όλος ο ίλ-
Ιχ- Α.' Μακεδονίας όπου ά-
γυναιξΐ κα τέκνοις να ε¬
,λ,οων* μέ τα «βλβιβ «·
''όΐΜίβ φαινεται, ότι δι-
Μά α:
«5 Τσιαρο*»·""» το οποίον
ώ ά& Δεκαχενταυ
χρ
«μίαίνει «αι *«ι τι το ε-
ν Άπόόλατά άκρα της
ί άπό την χρωιαν
θ
Κτϊτάϊάς χόσμος, διά νά εξ-
„ ,.,,ώ'"η φο?ά άποφασίζοομε νά
βϋρεθούμε στό γλέντι αυτο, αλ-
?Ι7 νϊ'παραΜλουιθήσωμδν χως
'&ι ό χ.όαμ·°? τΐ? περιφερείας
ΐϊίως τής Άνασελίτσης.
ο Λεΐι>?ορεΤον τοϋ "Εμμ- Μα-
μϊ μ* παρέα άπό την οίκογέ-
" νοποΰλου, Βελήααρην,
χχτά τάς άπογεψατι-
ώρας μάς βεβει εΐς^ μονα-
ι το ό™ίον άπέχει άπο την Κο-
ρ ?! τα 30 χιλιόμετρα. Ησ-
Είαεβΐ' μέαα είς τό μοναστήοι τί
ϊίόν όαολογουμένως είναι άρκετα
^βλο. Λ'.αμερίσματα διά τούς ξβ-
χολϊίρΛμα. Ό «ερίδολος και
ν,Μς 5λϊ παρουσιάζη όφιν έορ-
Ιΐαον. Ύτνττ&χτομ&ζ «ΐζ τό ΐ-
'ίϊρον ίιαμίριομα τόν άρχιμαν-
όϊτ-.ς μάς ύποΐΒέχεται καΐ
ίξηνεί τα τής ίστορίας τού
υτηρίου μέ εξαιρετικην εΰγέ-
. Ή επίπλωσις τοϋ διαμερί-
ος τούτου είναι πολυτελεβτατη.
Γχιχως ίνομίσαμεν, ότι εΰρισκο-
α είς χανένα σαλόνι τής άριστο-
'Λΐΐζ. Π ου νά φαντασθοΰμε ότι
Ι τα μοναστήρια εχουν τοιαύτην
ρλβΐιν.
Περΐ την 9ην νυκτερινήν άρχί-
I
χ^ίως τί γλέντι. Μέχρις έκεί-
τής στΐγμής είχον συρρβόαει
»ν των ίόο χιλιάδων κόσμου.
Αί ώρες περνοϋσαν. ΤΗτο σχεδό
, πρωϊνή χ~· «,ανεΐς δέν άποχω-
γιά^ ΰ—νο, Ιτσι γιά νά ξεκουρα-
ιδΐ] ολίγον.
'?ωΐ είμεθα όλοι άγνώριστοι!
νθ!, χ-αταδεδλημένοι, «κοτωμε-
υριολεκτικώς, πράγμα τό ό-
μάς ταροΐιάζει «άν ά
« λιγο ηρχ(σαν νά χαταφθάνουΐ
: 2/.λϊ( οώτοκίνητα, μέ πλήθο:
ΡΜ Τί πανηγθρι πλέον λαμδά-
ί'ΑτΤ'Γαχ'-υά ' '
*· Ήσαν τρείς «.φιπποι πα-
Ρ?(-ων νέων Σιατίστης. "Ολοι
■«■/•■/.'νες δελέντσες στ' όίλογά
ΙΚ^}™ι μ·5 διάφ*ορα τραγου-
ά?'<} ~Οι ^^ τή? συγκεντρώ- 5 ζ! δλες οί όχοίοι έ—ι- τής "" Κ. Βαμ,δακά, τό ζεϋγος Σι- !' :ίζβγενείβς Τοπάλη, Άρ- Γ·: ':^ -αρακάτω τούς κ. κ. Γα- Ι^ν^ίτα τής Δνίδος άίελφής 1 'ζί '-··ίχσκαλον κ. Κ. Νοϋτσον, Τχ ιωΥ*ν ίατίόν, Χρ. Να- τής χορ,'βς το;>
ίίΛ. ρΤ'' ϊ«τα της μνηστης τοο
Τ.» Γ ΤΑ?*^ζή, Ν. Καρά·
ξ.
-V
ο-.-Λογενειαν τού κ. Π α¬
ί'ϊ^'Γ το5 ννοναστηρίοϋ δλλη
*» & ?ι ϊι5«»»άλί<ΐσαι Νίνα 1 ΛΙ«λααάτ« Χα'( 4 Τ,ς Τ· τ· Ύ·>
-λλας, ό ταμια-
παρακάτωϊι
Σ Ρ
νικ_ολάου, Χρ. Μχάτ^ιος, Γ. Σιαι-
τσής, Καρ. Άσδεατας, Σν.ορΐάρης
μετά τής μνησττ,ς τού, Άν. Βο5-
ρος Καρότσης, Π αχανώτας, Ι.
X-.-
όνου, οΐκογένεια Τράχοϋ, Ζωγράφος,
Οικονομίδου, Γκάρα καΐ ίυολλοί άλ-
λοι.
Το γλέντι ίσώς νά 4ξοΘοϋ
σε άκόμη εάν δεν ήτο ετο-.μος ή
τ5ροχ·ί). Ό ούρανός ήτο κατασϋννε-
φιασμένος καΐ όλοι σιγά-σιγά, σχεύ-
&>:>ν νά έπανέλ8ο>ν είς τα χωρία
των.
Ως επι τέ πλείστον τα περισσό-
τερα αύτΌκίνητα {(ήλθον έκ Σια-
τίστης. Ό κεντρικάς Βρόμος ήτο
κατάμίστος κόσμον ό οποίος ανέ¬
μενε τοίις ιΐανηγ^ριστάί. Τί λεω¬
φορείον τού Μάνοϋ μας φέρει χαι
ημάς «ίς την Σιάτισταν. Κατά την
στιγμήν εκείνην εΐσηρχοντο Θριαμ-
€ε·οτ!κώς τα ε3θι>μα παιδία τής Σι-
ατίτσης, ολοι επάνω στ' όίλογά των.
Ό κότμος τούς 6πε?έχετο αέ χυρο-
δολ'.τμούς. 'ίσως καί αΰτό νά είνζ:
ενα άπο τα παληά εθιμα. Τό γλέντ:
συνεχ&ΐεται πλέον είς την Σιάτι-
ττζν. Όλόκληρος ή Σιάτιστα επι
ποδος ί»πο>ίεχομένη τούς έκδρομεΐς
~Τ/ς Κοζάνης. Παντοϋ τραγούίια,
όργανϊ, ντ;ούλ:α, γκάϊντες καΐ ά-
ναστεναγμοί...
ΤΗταν ή 5η άπογευματινή, 6πό·
τε ό κότμος κατενθύνεται «ίς τό
γτίπεϊον 5που επρόκειτο νά γίντ} πο-
δοσφαιρική συνάντησις, άλλά ό βε-
ος νά το ^άνη γήπειδον. 'ίΕίνόμιζε
κανένας ότι ©δλεπε κανένα τερέν
Λόγω τής άκαταλληλότητος τ&ΰ
γηπέϊο^ οέν λαμ'δάνοον μέρος είς
τέ παιγνίίί!, εί αή 14 ·παίκται. Ό
ϊ'.α'.τητής κ. Βελής, πολί) άρχάρι-
ος, 5ί?ε·. τό σύνθημα τοϋ αγώνος
τον οποίον παρηκολούθησε πολύς κό-
σμος έκ Σιατίστης, Κοζάνης κΐΐ
Ι'ρεβενων.
' Οί χαίκται τόσον τοϋ Φωκίωνος
Σιατίστης, όσον -καί τού Πυρσού
Γρεδενών Ιπαιξαν όπ&>σ8ήποτϊ κα-
Έξ άριστερών πρός τα δεξιά: Λουής Α. Γιάνση, Τώμας Τονταοέλλ^. Ε. 2. Σίλόεο καί Ρότζερ Γουιλλιαμς. Ό
ποώτος καΐ ό τελευταίος εξετέλεσαν έναέοιον πτήσιν είς Ρώμην.
λά. Όλίγη περισσοτέρα προπόνησις
Οά παρουσιάση έκπλήξεις.
Ό αγών έληξεν υπέρ τοϋ Φω-
κ:ανοό, μέ τέ^οματα 9 έναντι 7.
Σχετιχ.ώς αέ τό γήπείον επληρο¬
φορήθημεν, ότι πρό πολλοϋ εστάθη¬
σαν έξ Άμερικής 40.000 δ?αχμ.αΐ
τρός Βρυσιν Γΰμναστηρίου, πλήν ο-
μως τί) ποσόν αΰτό έςζκολ&υθεΐ νά
μένη είς την Τράπεζαν. Νομίζομεν
2τ! ο-ί άροόδτο'. πρέπει νά κινηβοίν
λιγάκί.
Τό οίκημα τού Χαμείου
Κάτ! τι τό οποίον ΰπέπεσεν είς
την αντίληψίν μας καί τό οποίον δέν
αποροϋσε, παρά νά τό αναφέρωμεν,
ε·ναι τό εξής:
Έπ'.·τ%εερομένΓΐ πρός ΰπιοΰλους
καί άχαρίστους ύπτριόους της, δέν
αφήκε νά έκδικασ'θη ενώπιον των
δικαστήριον της ή υπόθεσις αυτή,
όπότε θ' άπεδεικνύετο ότι οί έν λό¬
γω Τουρκαλ&ανοί βτηρίζουν τάς α¬
ξιώσεις των ούχι επί νομίμων τί-
τλων, άλλά μόνον επί τής επί Τουο
μάνης. Τό ούτω καταρτισθέν Κω- κοτορατίας ίσχυσύσας διά τοΰς «γκι
νοτικόν Συμοούλιον, .συνερχόμενον ι αοΰρηδες» 6ίας της αύ&αιρεσίας,
προσεχώς θά έκλέξη τόν πρόεδρον θα κάμη είς τούτου; προαιρετικόν
τον καί ύπάρχει όεβαιότης ότι ώς
τοιούτον θ' άναδείξη τόν καί τέως
κ. Γρηγόριον Φ. Μπίτζαν, όστις
καί κατά την προηγουμένην περί°,
δόν εξεπλήρωσε τα καθήκοντά το(,
πρός κονιήν εύθιρέσκειαν.
Τό «Ζήτημα των 16 χωρίων»,
περί όν τοσάκις εγραψα είς τόν
«'Εθν. Κήρυκα», απεφάσισε τελει·-
ταίως ή Κυβέρνησις νά λύση ούχι
δκκαστικώς, συμφωνίας πρός χό
σχετικόν Ν. Δ. τής 23)3)29, άλ¬
λά διοικητικώς άπο-
ζ η μ ι ώ*ν ούσα αυτού ς
έκ τοϋ Δημοσ. Ταμεί-
ο υ τούς έκ Φιλιατών καί Παρα-
μυθίας Τουρικαλοανοΰς, τούς προ·
οάλλοντας αξιώσεις κυριότητος ε¬
πί τής κτηματικής περιουσίας των
χωρίων τούτων καί των έξαρτημά-
των αυτών, χωρίς νά έπιδαρρνν-
θώσιν οί 'Ελληνορθόδοξοι κάτοικοί
των. "Αγνωστον έκ ποίων λόγων ά-
γομένη ή Κυβέρνησις έπα^Λνώδη-
σεν είς τό ζήτημα τουτο καί
τήθη τής δικαστικτϊς όδοϋ, ήτις ή¬
το ή ένοεδειγμένη διά την λύσιν
τον, έφαρμόσασα έν προκειμένον
τό της κοινής παροιμίας: «Καί ό
σκύλλος χορτάτος καί ή πήττα σο>
στή!» Και ό σκύλλος θά χορτασθη
πραγματικώς άφοΰ θά λάΰη άσφα
?.ώς τα πρός χορτασμόν άπαιτούμε-
να. Συζητήσιμον δμως τυγχάνίΐ
κατά πόσον ή πήττα θά μείνη, σω-
στή, διότι, ναί μέν δεν θά πληρώ-
σουν άπ' εύθείας οί χωρικοί, ωστε
νά έλαττωθχΙ ή άτομική «πηττα>
των, άλλά τής πληοωθησομένης εκ
τοϋ δημοοίου ταμείου άποζημιώσε-
ως θά έλαΓτωθτι ή Ταμειακή «πήτ¬
τα» τοΰ δλου "Βίτνου;, άφοΰ τα δυ-
δώρον εκ τίνων έκατομμυρίων
δραχμών επί 6λά6τ] τοϋ Κρα.τικοϋ
της προϋπολογισμοϋ καί πρός ενί¬
σχυσιν της Άλβανικής Ί5έας έν
Τσιαμουργια τής Ηπείρου! Τώρα
άς παραβάλ]} τις πώς φέοεται ή
'Αλτοανία είς τούς έν τώ έδάφει της
μείναντας όμογενεϊς Βορειοηπει-
ρώτας καί πώς πολιτεΰεται ή Ελ¬
λάς πρό; την έν αύτη Τουρκαλβα-
νικήν μειονότητα καί άν ήμπορτ), άς
μή άνομολογήστι ότι οί οιευίτύνον-
τες τα τη; Έλληνικής Δημοκρατί¬
ας φέρονται πλέον ή Χριστιανικώς
είς τάς σχέσει; των πρό; τό Κρα-
τίδιον τη; Σκιπηταρίας ραπιζόμε-
νοι παρ' αύτοϋ επί τής δεξιάς καί
στρέφοντες καρτερικώτατα καί την
αριστεράν, ίνα δεχνώσι καί επ*
αυτής έτερον ράπισμα!
— Ό έκ τή; ημετέρα; κώμης
ώς κληρωτός έν Π αραμυθία ύπη-
ρετών Αντώνιος Κ. Μπεζ&οαβά- ι
νης έφόνευσεν έκεΐ ενα συστρατι-
ώτην τού έκ τοΰ γειτονικοϋ μας
χωρίου Λειά, μεθ' ου μάλιστα συ-
νεδέετο διά στενης φιλίας. Είς τόν
αγριον τοϋτον φόνον αφορμήν ε-
δια-
φονεΰς
δωκεν άσήμαντος χρηματική
φορά έκ χαοτοπαιξας! Ό φ< ουλληφθείς επί τόπον απεστάλη είς Ίωάννινσ., ίνα δικασθή παρά τοΰ Στρατοδικείον. — Π ρό έτοδομδος ό έκ τής γει- τονικης Πόβλας γηραλέος Βασί¬ λειος Τσίγγος, βόσκων είς τα πέριξ τό ποίμνιόν τού, άνέβη είς υψηλόν δένδρον, δ^ως κόψη κλώνους τινάς ό; χρήσιν τού. Πέσων δμως εκ ΰ ΰ έί έίθ τοΰ ΰι|»ους έκείνου ρμ] θανασίμως καί απεβίωσεν επί τό που. Ν. ΝΓΤΣΟΣ
ΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ
ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΙΑΉΣΤΑΝ
τού Τβχαροιχκνου— Χιλιάδες κό-
ο^ έορτάζουν.
3ΑΤΙΣΤΑ-,*".-- - ,
ί άλ·τθΐ!α, ότι όλος ο ίλ-
Ιχ- Α.' Μακεδονίας όπου ά-
γυναιξΐ κα τέκνοις να ε¬
,λ,οων* μέ τα «βλβιβ «·
''όΐΜίβ φαινεται, ότι δι-
Μά α:
«5 Τσιαρο*»·""» το οποίον
ώ ά& Δεκαχενταυ
χρ
«μίαίνει «αι *«ι τι το ε-
ν Άπόόλατά άκρα της
ί άπό την χρωιαν
θ
Κτϊτάϊάς χόσμος, διά νά εξ-
„ ,.,,ώ'"η φο?ά άποφασίζοομε νά
βϋρεθούμε στό γλέντι αυτο, αλ-
?Ι7 νϊ'παραΜλουιθήσωμδν χως
'&ι ό χ.όαμ·°? τΐ? περιφερείας
ΐϊίως τής Άνασελίτσης.
ο Λεΐι>?ορεΤον τοϋ "Εμμ- Μα-
μϊ μ* παρέα άπό την οίκογέ-
" νοποΰλου, Βελήααρην,
χχτά τάς άπογεψατι-
ώρας μάς βεβει εΐς^ μονα-
ι το ό™ίον άπέχει άπο την Κο-
ρ ?! τα 30 χιλιόμετρα. Ησ-
Είαεβΐ' μέαα είς τό μοναστήοι τί
ϊίόν όαολογουμένως είναι άρκετα
^βλο. Λ'.αμερίσματα διά τούς ξβ-
χολϊίρΛμα. Ό «ερίδολος και
ν,Μς 5λϊ παρουσιάζη όφιν έορ-
Ιΐαον. Ύτνττ&χτομ&ζ «ΐζ τό ΐ-
'ίϊρον ίιαμίριομα τόν άρχιμαν-
όϊτ-.ς μάς ύποΐΒέχεται καΐ
ίξηνεί τα τής ίστορίας τού
υτηρίου μέ εξαιρετικην εΰγέ-
. Ή επίπλωσις τοϋ διαμερί-
ος τούτου είναι πολυτελεβτατη.
Γχιχως ίνομίσαμεν, ότι εΰρισκο-
α είς χανένα σαλόνι τής άριστο-
'Λΐΐζ. Π ου νά φαντασθοΰμε ότι
Ι τα μοναστήρια εχουν τοιαύτην
ρλβΐιν.
Περΐ την 9ην νυκτερινήν άρχί-
I
χ^ίως τί γλέντι. Μέχρις έκεί-
τής στΐγμής είχον συρρβόαει
»ν των ίόο χιλιάδων κόσμου.
Αί ώρες περνοϋσαν. ΤΗτο σχεδό
, πρωϊνή χ~· «,ανεΐς δέν άποχω-
γιά^ ΰ—νο, Ιτσι γιά νά ξεκουρα-
ιδΐ] ολίγον.
'?ωΐ είμεθα όλοι άγνώριστοι!
νθ!, χ-αταδεδλημένοι, «κοτωμε-
υριολεκτικώς, πράγμα τό ό-
μάς ταροΐιάζει «άν ά
« λιγο ηρχ(σαν νά χαταφθάνουΐ
: 2/.λϊ( οώτοκίνητα, μέ πλήθο:
ΡΜ Τί πανηγθρι πλέον λαμδά-
ί'ΑτΤ'Γαχ'-υά ' '
*· Ήσαν τρείς «.φιπποι πα-
Ρ?(-ων νέων Σιατίστης. "Ολοι
■«■/•■/.'νες δελέντσες στ' όίλογά
ΙΚ^}™ι μ·5 διάφ*ορα τραγου-
ά?'<} ~Οι ^^ τή? συγκεντρώ- 5 ζ! δλες οί όχοίοι έ—ι- τής "" Κ. Βαμ,δακά, τό ζεϋγος Σι- !' :ίζβγενείβς Τοπάλη, Άρ- Γ·: ':^ -αρακάτω τούς κ. κ. Γα- Ι^ν^ίτα τής Δνίδος άίελφής 1 'ζί '-··ίχσκαλον κ. Κ. Νοϋτσον, Τχ ιωΥ*ν ίατίόν, Χρ. Να- τής χορ,'βς το;>
ίίΛ. ρΤ'' ϊ«τα της μνηστης τοο
Τ.» Γ ΤΑ?*^ζή, Ν. Καρά·
ξ.
-V
ο-.-Λογενειαν τού κ. Π α¬
ί'ϊ^'Γ το5 ννοναστηρίοϋ δλλη
*» & ?ι ϊι5«»»άλί<ΐσαι Νίνα 1 ΛΙ«λααάτ« Χα'( 4 Τ,ς Τ· τ· Ύ·>
-λλας, ό ταμια-
παρακάτωϊι
Σ Ρ
νικ_ολάου, Χρ. Μχάτ^ιος, Γ. Σιαι-
τσής, Καρ. Άσδεατας, Σν.ορΐάρης
μετά τής μνησττ,ς τού, Άν. Βο5-
ρος Καρότσης, Π αχανώτας, Ι.
X-.-
όνου, οΐκογένεια Τράχοϋ, Ζωγράφος,
Οικονομίδου, Γκάρα καΐ ίυολλοί άλ-
λοι.
Το γλέντι ίσώς νά 4ξοΘοϋ
σε άκόμη εάν δεν ήτο ετο-.μος ή
τ5ροχ·ί). Ό ούρανός ήτο κατασϋννε-
φιασμένος καΐ όλοι σιγά-σιγά, σχεύ-
&>:>ν νά έπανέλ8ο>ν είς τα χωρία
των.
Ως επι τέ πλείστον τα περισσό-
τερα αύτΌκίνητα {(ήλθον έκ Σια-
τίστης. Ό κεντρικάς Βρόμος ήτο
κατάμίστος κόσμον ό οποίος ανέ¬
μενε τοίις ιΐανηγ^ριστάί. Τί λεω¬
φορείον τού Μάνοϋ μας φέρει χαι
ημάς «ίς την Σιάτισταν. Κατά την
στιγμήν εκείνην εΐσηρχοντο Θριαμ-
€ε·οτ!κώς τα ε3θι>μα παιδία τής Σι-
ατίτσης, ολοι επάνω στ' όίλογά των.
Ό κότμος τούς 6πε?έχετο αέ χυρο-
δολ'.τμούς. 'ίσως καί αΰτό νά είνζ:
ενα άπο τα παληά εθιμα. Τό γλέντ:
συνεχ&ΐεται πλέον είς την Σιάτι-
ττζν. Όλόκληρος ή Σιάτιστα επι
ποδος ί»πο>ίεχομένη τούς έκδρομεΐς
~Τ/ς Κοζάνης. Παντοϋ τραγούίια,
όργανϊ, ντ;ούλ:α, γκάϊντες καΐ ά-
ναστεναγμοί...
ΤΗταν ή 5η άπογευματινή, 6πό·
τε ό κότμος κατενθύνεται «ίς τό
γτίπεϊον 5που επρόκειτο νά γίντ} πο-
δοσφαιρική συνάντησις, άλλά ό βε-
ος νά το ^άνη γήπειδον. 'ίΕίνόμιζε
κανένας ότι ©δλεπε κανένα τερέν
Λόγω τής άκαταλληλότητος τ&ΰ
γηπέϊο^ οέν λαμ'δάνοον μέρος είς
τέ παιγνίίί!, εί αή 14 ·παίκται. Ό
ϊ'.α'.τητής κ. Βελής, πολί) άρχάρι-
ος, 5ί?ε·. τό σύνθημα τοϋ αγώνος
τον οποίον παρηκολούθησε πολύς κό-
σμος έκ Σιατίστης, Κοζάνης κΐΐ
Ι'ρεβενων.
' Οί χαίκται τόσον τοϋ Φωκίωνος
Σιατίστης, όσον -καί τού Πυρσού
Γρεδενών Ιπαιξαν όπ&>σ8ήποτϊ κα-
Έξ άριστερών πρός τα δεξιά: Λουής Α. Γιάνση, Τώμας Τονταοέλλ^. Ε. 2. Σίλόεο καί Ρότζερ Γουιλλιαμς. Ό
ποώτος καΐ ό τελευταίος εξετέλεσαν έναέοιον πτήσιν είς Ρώμην.
λά. Όλίγη περισσοτέρα προπόνησις
Οά παρουσιάση έκπλήξεις.
Ό αγών έληξεν υπέρ τοϋ Φω-
κ:ανοό, μέ τέ^οματα 9 έναντι 7.
Σχετιχ.ώς αέ τό γήπείον επληρο¬
φορήθημεν, ότι πρό πολλοϋ εστάθη¬
σαν έξ Άμερικής 40.000 δ?αχμ.αΐ
τρός Βρυσιν Γΰμναστηρίου, πλήν ο-
μως τί) ποσόν αΰτό έςζκολ&υθεΐ νά
μένη είς την Τράπεζαν. Νομίζομεν
2τ! ο-ί άροόδτο'. πρέπει νά κινηβοίν
λιγάκί.
Τό οίκημα τού Χαμείου
Κάτ! τι τό οποίον ΰπέπεσεν είς
την αντίληψίν μας καί τό οποίον δέν
αποροϋσε, παρά νά τό αναφέρωμεν,
ε·ναι τό εξής:
Έπ'.·τ%εερομένΓΐ πρός ΰπιοΰλους
καί άχαρίστους ύπτριόους της, δέν
αφήκε νά έκδικασ'θη ενώπιον των
δικαστήριον της ή υπόθεσις αυτή,
όπότε θ' άπεδεικνύετο ότι οί έν λό¬
γω Τουρκαλ&ανοί βτηρίζουν τάς α¬
ξιώσεις των ούχι επί νομίμων τί-
τλων, άλλά μόνον επί τής επί Τουο
μάνης. Τό ούτω καταρτισθέν Κω- κοτορατίας ίσχυσύσας διά τοΰς «γκι
νοτικόν Συμοούλιον, .συνερχόμενον ι αοΰρηδες» 6ίας της αύ&αιρεσίας,
προσεχώς θά έκλέξη τόν πρόεδρον θα κάμη είς τούτου; προαιρετικόν
τον καί ύπάρχει όεβαιότης ότι ώς
τοιούτον θ' άναδείξη τόν καί τέως
κ. Γρηγόριον Φ. Μπίτζαν, όστις
καί κατά την προηγουμένην περί°,
δόν εξεπλήρωσε τα καθήκοντά το(,
πρός κονιήν εύθιρέσκειαν.
Τό «Ζήτημα των 16 χωρίων»,
περί όν τοσάκις εγραψα είς τόν
«'Εθν. Κήρυκα», απεφάσισε τελει·-
ταίως ή Κυβέρνησις νά λύση ούχι
δκκαστικώς, συμφωνίας πρός χό
σχετικόν Ν. Δ. τής 23)3)29, άλ¬
λά διοικητικώς άπο-
ζ η μ ι ώ*ν ούσα αυτού ς
έκ τοϋ Δημοσ. Ταμεί-
ο υ τούς έκ Φιλιατών καί Παρα-
μυθίας Τουρικαλοανοΰς, τούς προ·
οάλλοντας αξιώσεις κυριότητος ε¬
πί τής κτηματικής περιουσίας των
χωρίων τούτων καί των έξαρτημά-
των αυτών, χωρίς νά έπιδαρρνν-
θώσιν οί 'Ελληνορθόδοξοι κάτοικοί
των. "Αγνωστον έκ ποίων λόγων ά-
γομένη ή Κυβέρνησις έπα^Λνώδη-
σεν είς τό ζήτημα τουτο καί
τήθη τής δικαστικτϊς όδοϋ, ήτις ή¬
το ή ένοεδειγμένη διά την λύσιν
τον, έφαρμόσασα έν προκειμένον
τό της κοινής παροιμίας: «Καί ό
σκύλλος χορτάτος καί ή πήττα σο>
στή!» Και ό σκύλλος θά χορτασθη
πραγματικώς άφοΰ θά λάΰη άσφα
?.ώς τα πρός χορτασμόν άπαιτούμε-
να. Συζητήσιμον δμως τυγχάνίΐ
κατά πόσον ή πήττα θά μείνη, σω-
στή, διότι, ναί μέν δεν θά πληρώ-
σουν άπ' εύθείας οί χωρικοί, ωστε
νά έλαττωθχΙ ή άτομική «πηττα>
των, άλλά τής πληοωθησομένης εκ
τοϋ δημοοίου ταμείου άποζημιώσε-
ως θά έλαΓτωθτι ή Ταμειακή «πήτ¬
τα» τοΰ δλου "Βίτνου;, άφοΰ τα δυ-
δώρον εκ τίνων έκατομμυρίων
δραχμών επί 6λά6τ] τοϋ Κρα.τικοϋ
της προϋπολογισμοϋ καί πρός ενί¬
σχυσιν της Άλβανικής Ί5έας έν
Τσιαμουργια τής Ηπείρου! Τώρα
άς παραβάλ]} τις πώς φέοεται ή
'Αλτοανία είς τούς έν τώ έδάφει της
μείναντας όμογενεϊς Βορειοηπει-
ρώτας καί πώς πολιτεΰεται ή Ελ¬
λάς πρό; την έν αύτη Τουρκαλβα-
νικήν μειονότητα καί άν ήμπορτ), άς
μή άνομολογήστι ότι οί οιευίτύνον-
τες τα τη; Έλληνικής Δημοκρατί¬
ας φέρονται πλέον ή Χριστιανικώς
είς τάς σχέσει; των πρό; τό Κρα-
τίδιον τη; Σκιπηταρίας ραπιζόμε-
νοι παρ' αύτοϋ επί τής δεξιάς καί
στρέφοντες καρτερικώτατα καί την
αριστεράν, ίνα δεχνώσι καί επ*
αυτής έτερον ράπισμα!
— Ό έκ τή; ημετέρα; κώμης
ώς κληρωτός έν Π αραμυθία ύπη-
ρετών Αντώνιος Κ. Μπεζ&οαβά- ι
νης έφόνευσεν έκεΐ ενα συστρατι-
ώτην τού έκ τοΰ γειτονικοϋ μας
χωρίου Λειά, μεθ' ου μάλιστα συ-
νεδέετο διά στενης φιλίας. Είς τόν
αγριον τοϋτον φόνον αφορμήν ε-
δια-
φονεΰς
δωκεν άσήμαντος χρηματική
φορά έκ χαοτοπαιξας! Ό φ< ουλληφθείς επί τόπον απεστάλη είς Ίωάννινσ., ίνα δικασθή παρά τοΰ Στρατοδικείον. — Π ρό έτοδομδος ό έκ τής γει- τονικης Πόβλας γηραλέος Βασί¬ λειος Τσίγγος, βόσκων είς τα πέριξ τό ποίμνιόν τού, άνέβη είς υψηλόν δένδρον, δ^ως κόψη κλώνους τινάς ό; χρήσιν τού. Πέσων δμως εκ ΰ ΰ έί έίθ τοΰ ΰι|»ους έκείνου ρμ] θανασίμως καί απεβίωσεν επί τό που. Ν. ΝΓΤΣΟΣ
-νΓΑΓΓΙΟΙ4ΑΓι
5Ε0Π0Ν ι
8υΝΌΑΥ, 5ΕΡΤΕΜΒΕΠ 8, 1929.— ΥΟί.
XV.
Νο. 5248. ΝΕΥ ΥΟΚΚ, ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 1929.
ΕΤΟΣ ΔΕΚΛΤΟΝ
ΠΡΟΧΩΓΙΑ
ΖΗΤΗΐνΤΑΤΑ ΤΗΣ ΕΒΑΟ|νΤΑΑ0Ι
Τό νέον ύδροπλάνον συστήματος Φόκκεο^ τό^ οποίον Εχει ενα ηλεκτρικόν κινητήρα δυνάμεως 525 ίππων κα'ι Ι
/" ναται νά πεοιλαμδάντι όκτώ επιβάτας. 'Εδοκιμάσθη εσχάτως είς τό αεροδρόμιον Ροϋζβελτ.
-#*|*ί Ι -
Άπό τάς Άραβο-Ίουδαϊκάς ταραχάς τής Χεβρώνος. Στρατιώται μέ τάς σπάθας γυανωμένας
συμπλεκομενους "Αραβας καϊ Ιουδαίους είς τάς όδούς τϋε πόλεως.'
'Η Έθελ Χέρτλ νικητρια είς τούς έν Τορόντω γυναικείους κολυμδητι-
«ούς αγώνας τσΰ παρελθόντος Ιτους, ή όποία τώρα ύπανδρεύθη τς Γκρέα
Γκάρυ, έμπορον έν Νέα 'Υόρκη.
Ό "Εδουαρδ Μάκ Γκοάντυ, τής Άμερικανακής Όμοσπονδίας τής Εργασίας, όμιλίόν πρός τούς άπεοντίσαντη,- ~4_Λ
στρίας είς τό Μπράϋαντ Χώλλ τής Νέα^ Ύόρκν,ς. ς °α3ηα^' «ντηστας καϊ κεντη-
Ή Ειρήνη Κάστλ Μάκ
ρεύτοια, μϊα έκ των Λ
ίαξΰ^τν οποίων Θά μ^
20.000.000 βολλ. «β·0»0*0
λεν Γ. Χόπκινς, έκ Νιον
5Ε0Π0Ν ι
8υΝΌΑΥ, 5ΕΡΤΕΜΒΕΠ 8, 1929.— ΥΟί.
XV.
Νο. 5248. ΝΕΥ ΥΟΚΚ, ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 1929.
ΕΤΟΣ ΔΕΚΛΤΟΝ
ΠΡΟΧΩΓΙΑ
ΖΗΤΗΐνΤΑΤΑ ΤΗΣ ΕΒΑΟ|νΤΑΑ0Ι
Τό νέον ύδροπλάνον συστήματος Φόκκεο^ τό^ οποίον Εχει ενα ηλεκτρικόν κινητήρα δυνάμεως 525 ίππων κα'ι Ι
/" ναται νά πεοιλαμδάντι όκτώ επιβάτας. 'Εδοκιμάσθη εσχάτως είς τό αεροδρόμιον Ροϋζβελτ.
-#*|*ί Ι -
Άπό τάς Άραβο-Ίουδαϊκάς ταραχάς τής Χεβρώνος. Στρατιώται μέ τάς σπάθας γυανωμένας
συμπλεκομενους "Αραβας καϊ Ιουδαίους είς τάς όδούς τϋε πόλεως.'
'Η Έθελ Χέρτλ νικητρια είς τούς έν Τορόντω γυναικείους κολυμδητι-
«ούς αγώνας τσΰ παρελθόντος Ιτους, ή όποία τώρα ύπανδρεύθη τς Γκρέα
Γκάρυ, έμπορον έν Νέα 'Υόρκη.
Ό "Εδουαρδ Μάκ Γκοάντυ, τής Άμερικανακής Όμοσπονδίας τής Εργασίας, όμιλίόν πρός τούς άπεοντίσαντη,- ~4_Λ
στρίας είς τό Μπράϋαντ Χώλλ τής Νέα^ Ύόρκν,ς. ς °α3ηα^' «ντηστας καϊ κεντη-
Ή Ειρήνη Κάστλ Μάκ
ρεύτοια, μϊα έκ των Λ
ίαξΰ^τν οποίων Θά μ^
20.000.000 βολλ. «β·0»0*0
λεν Γ. Χόπκινς, έκ Νιον