162949

τυπ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΜΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΙτϊΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙ
Σ
Αριθ. ΤηλΓφώνου 8(ί
ΡΕΘΥΜΝΟΝ - ΚΡΗΤΗΣ
ΚΥΡΙ^ΚΗ
17
ΑΠΡΙΛΙΟΥ
1932
Α.
Κ3 Ι
ΟΛΟΣ ΙΥΙΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΡΙΘ. 50
ΙΔΡΥΤΗΣ-ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
ΜΑΝΟΣ Β. ΤΣΑΚΩΝΑΣ
ΕΤΟΣ Α* Αριθ. 35
ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
Στρατηγοΰ Π. Ε. ΜΠΟΡΝΤΩ
Ό «Τύπος» καθορίσας φιλο
λογικόν τό Κυριακάτι-
κον φύλλον τού, αϊσθά-
νεται την ανάγκην δ-
πως πλήν τής τηλεγρα-
φικής είδησεογραφίας
της Τετάρτης σελίδος
παρέχη είς τούς άναγνώ
στας τού σύντομον άνα-
σκόπησιν των σπου
δαιοτέρων πολιτικών
καί οΐκονομικών γεγονό
των τής εβδομάδος των
σχετιζομένων είτε άμέ
σως εϊτε έμμέσως μέ
την κατάστασιν τοΰ
τόπου μας.
—Τό σπουδαιότερον πο¬
λιτικόν γεγονος τή; ί'βδομά-
δος υπήρξεν ή έκλογή' τοϋ
Πειραιώς ίδιαίτατα διά τό
κΰρος με τό οποίον περιέ-
βαλχ τόν Αρχηγόν των Φι¬
λελευθέρας, πρό των ομμά¬
των των ξένων, καθ' ήν στιγ
μην διαπραγματεύεται πρός
αύτούς τα ζωτικώτατα οϊ-
κονομικά ζητήματι* τοΰ τό-
που.
—Καίτοι τό γργονός εκ
πρώτης οψεοκ δεν φαίνΐ'-
ται ένεχον σημασίαν τινάδιά
την Έλλάδα, ομως δέον νά
άποδο 'Γ] καί άπό μίρους
μας αλλη τόση σημασία ιίς
την εκλογήν τοϋ Στρατάρ
χου Χίντεμπουργκ ώς Προί"
δρου τής Γερμανικήν Έπι-
κρατείσς λόγω της επιρροήν
τοϋ άποτελέσματος τής ε¬
κλογήν επί των Γαλλογερ-
μ «νίκων σχέσεων καί τοϊι
άντικτύποΐ) ταύτης επί της
Εύρωπαϊκής χι.ηματαγορας
πρός την όποιαν εΐμρ'θα δυ-
στυχώς πολύ συνδεδι μένοι
ή τής οποίας μάλλον είμεθα
ύποχείριοι.
—Ή Άγροτική τραπέζα γ
συνέχισε την παραλαβήντοϋ
ελαίου ά.τό την Επαρχίαν
Άμαρίου αύτην την έβδομά-
δα, καί οί χωρικοί μας ησ¬
θάνθησαν ζωηρώς τα άποτε
λέσματα τοϋ προστατευτι-
κοϋ τούτου μέτρου τό όποϊ-
ον έλαβεν ή Κυβέρνησις ΰ-
περ των παραγωγών, επί βα
ρυιάτϊ) θυσία διά τόν τόσον
άνισοσκελή εφετεινόν προϋ-
πολογισμόν.
— Ή άρθρογραφία τοϋ
ύγιοϋς άντιπολιτευομένου
τύπου φαίνεται ένισχύουσα
τόν κ. Βενιζέλον τίς τάς 'ν
Γενεύη ενεργείας τού. Λεν ό
μιλοϋμεν περί των μεγαφώ-
νων τοϋ κιτρινισμοϋ 'τά ό-
ποΐα διά νά ίκανοποιήσουν
τό μΐσος καί την δραχμολο·
γίαν των είναι ίκανά νά δη«
μιουρνήσουν νεον Σαγγά-
ριον.
— Ή άποχαλίνωσις τής ε¬
λευθέρας αγοραίς τοϋ Συ
ναλλάγ[ΐατος καί ή υπό τής
Εθνικήν Τραπέζης παοα-
πομπή τίς αυτήν» των εϊσα-
γωγεων καί κακώς άπήχη-
σε καί ανησυχίας εγεννησε.
Εϋτυχώς αί χθεσιναί δη-
λώσπς τοθκ. Μιχαλακοπού¬
λου δίδουν ελπίδας θεραπεί
άς τ ου κακοϋ.
—"Εξαιρετικην σπουδαι¬
ότητος γεγονός διά τό Ρε¬
θυμνον υπήρξεν ή χθεσινή
άφιξις τοϋ δκισήμου ΛιμΓνο
λόγου Καθηγητού κ. Γκάλ-
λι. Επί των άνταλλαγέν-
τ(ον μεταξύ αύτοϋ καί τής
Λιμενικης μας Έπιτοοπης
■θά ασχοληθώμεν είς τό με-
θαυριανόν μας φύλλον.
ΠΑΡΑΑΑΗΑΙΣ,ΛΟΙ
5ΤΡΑΤΗΣ..ΟΚΥΗΙΚ0Σ
Οί Αίώνες άντιγράφουν
αλλήλους. Ασφαλώς δέν
θάχει κανείς άντίρρηση,
φαντάζομαι. Κι' άν βρίσκε-
ται κανένας άς κάμη τώρα
μέ τίς λιακάδες ενα περιπα
τάκι καί θά βεβαιωθή.
Μόλις βγή έ'ξω ασφαλώς
θα συναντησισ κάτι πού θά
ύπήρχε καί πρό πολλών χι¬
λιάδων έτών. Έγώ π. χ. σή-
μερα μόλις βνήκα, τό μεσημέ
ρι, συνήντησα τόν Στρατή
ξαπλωμένο κάτω καίκυττά-
ζοντας κατάμουτρα τόν ή'-
λιο.
Σκέφτηκα άμέσως πώς
τέτοιοι Στρατήδες θαπρεπε
νά ύπήρχανε σ' δλε'ς τίς έ-
ποχές, ακριβώς οί ΐδιοι καί
χωρίς μαμμιά μεταλλαγή.
Δέν «ργησε νά μοΰρθη στό
νοϋ ό Διογένης ό Κ'υνικός
φιλόσοφθς τής αρχαιότητος.
Τί ('ίλλο ήτανε παρακαλώ
ό Διογένης παρά Στρατής;
Καί τί διαφορά εχει ό ση-
I
μερινός Στρατής άπό τόν
παληό Διογένη;
"Ασφαλώς καμμιά!
Ό Διογένης καθόντανε δ-
λη τή μερά καί φιλοσοφοΰ-
σε κάτω άπό τόν ήλιο άδια-
φορώντας άν ήταν καλοκαΐ
ρι η χειμώνας.
Τό ϊδιο κάνει καί ό Σρα-
τής.
Τό καλοκαιρι πηγαινει
σιηνάμμο, ξαπλώνεται άνά-
σκελα καί άπολαμβάνει δλη
τη μέρ,α τόν καυστικό καλο-
καιριάτικοίήλιο, καί τό βρα-
δάκιπειά μπαίνει στή θά-
λασσα κάνει τό μπάνιο τού
καί φεύγει τελειώνοντας έ-
τσι την ήλιολουτροθεραπεία
τού.
Τώρα θά μοΰ πήτε πώς
ό Σρατής δέν είναι φιλόσο·
φας. Ασφαλώς δέν θατυχε
νά κουβεντιάσετε μαζύ τού.
"Αν μιλήσετε λίγο &ά δή¬
τε πώς είναι φιλύσοφος καί
μάλιστα τέλειος. ^
"Ισως—Ί'σως ναναι καί ό
ίδρυτής μιάς νέας φιλοσοφί-
ας. Τής φιλοσοφίας περί τό
Η ΔΙΑΒΑΣΙΣ ΤΟΥ Β0ΝΑΙ1ΑΡΤ0Υ ΕΚ ΚΡΗΤΗΣ
ΚΑΤΑ ΤΟ 1798
(Έκ τής Επιθεωρήσεως των Ναπολεοντείων Σπουδών
κατά [ΐρτάφρασιν τοΰ κ. Στ. Στεφάνου).
(Συνέχεια καί τέλος)
' 2) Είς τό 'Ηράκλειον οί
μορφωμέμοι άνθρωποι θεω-
ροΰν την διάβασιν τοΰ Βο-
ναπάρτου έξ Ιεραπέτρας
ώς δυνατήν.
3) Έν Ιεραπέτρα είνε α¬
πολύτως πεπεισμένοι δτι ό
ξένος πού έπέρηηε ολίγας
ώρας έκεΐ ήτο ό ιιέλλων
αύτοκράτωρ Ναπολέων.
Δυστυχώς δέν ήμποροϋ-
μεν νά συμφωνήσωμεν μέ
την πεποίθησιν αυτήν. Τό
' περιατατικόν τής Ίεραπέ-
■ τρας είνε απολύτως ανεξάρ¬
τητον έκείνου των Σφα¬
κιων.
Δέν ημπορεί νά καταλά-
βη τις διατί ό Ναπολέων
κατόπιν της επισκέψεως τού
εί; Σφακιά θά άπεβιβάζετο
καί είς Ίεράπετραν καί θά
εχανε τοιουτοτρόπως πολύ¬
τιμον χρόνον. Έπίσης είνε
απίθανον ενας άρχιστράτη-
γος νά συνοδεύη τού; ναύ-
τας είς την ξηράν διά προμή
θείαν ύδατος. Αντιθέτως
ήμποροΰμεν νά παραδεχθώ¬
μεν άδιστάκτως δτι εν η
δύο πλοΐα επέρασαν άπό
την Ίεράπετοαν καί δπ ή
άποβίβασις ργινε "Ας έν·
θυιιηθώμεν δπ ή ίσχυοά αυ¬
τή ναυτική δύναμις άπετε-
λεΐτο άπό 500 πλοΐα ολων
των διαστάσεων. Κατά την
εποχήν αυτήν τής ίστιοπλο'ϊ
έορτολόγιον τής χριστιανι-
κής θρησκείαε.
Δέν ξέρει μόνο πότε έορ ·
1 τάξει κάθε αγιος, άλλά καί
τό βίο την πολιτεία καί τή
θέση πού κατέχη ή ποΰ^ θά-
πρεπε νά κατέχη.
Τώρα πώς δέν ύπάρχουνε
καί μερικέα διαφορές μετα-
, ξύ των δύο κυνικών φιλοσό-
φων δέν μπορώ νά τό άρ-
νηθώ.
Άν π. χ. σταματοΰσες
μπροστά στό Διογένη θά
σουλεγε: Άπόστηθι τοΰ
"Ηλίου. "
V
ν σταματήσης
μπροστά στό Σρατή θά σοΰ
πή: Μεταπάτησε μιαουλιά
νά μή μοΰ άπαντας τόν
"Ηλιο·
Έπίσης ό ενας μπορεί νά
φοροΰσε χιτώνα ποδηρη κι'
ό άλλος φορεΐ βράκα Κρητι-
κιά. Ό Διογένης κατοικοΰ-
σε σ' ένα πιθάρι κι' ό Στρα¬
τής μένει σέ κάποιο κασόνι.
Αύτά δμως δέν άποτελοϋ-
νε καμμιά ούσιώδη διαφορά.
"Ωστε μποροΰμε νά ποϋ-
με πώς ό τύπος »οϋ άνθρώ-
που πού άκουγε κάποτε στό
δνομα Διογένης, ό 'ίδιος τύ¬
πος άκούει σήμερα στό δνο-
μα Στρατής. Νά πιστέψω
τή Μρτεμψύχωση;
Πάντως οί α?ώνες άντιγρά
αλλήλους.
ΚΩΣΊΉΣ ΠΑΛΜΗΣ
άς ήτο απολύτω; αδύνατον
παρ' δλα τα λαμβανόμενα
μέτρα νά εξασφαλίση κα-
νεις μίαν πορείαν τακτικήν
καί όμοιόμορφον είς τα
πλοΐα.
"Άς μή ληβμονώμεν δτι
καί τα πολεμικά πλοΐα άπε
μακρύνοντο πολλές φορές
άπό τόν στόλον.
Καθ* δν χρόνον ή άποβί¬
βασις ειχε άρχίσει νά γίνε
ται ήδη είς την Αλεξάν¬
δρειαν ενα πλοΐον εφάνη
εί; τόν όρίζοντα. Όλοι ενό¬
μισαν δτι πρόκειται περί
τοϋ Άγγλικοΰ Στόλου, καί
ό Βοναπάρτης άνεφώνησεν:
«ΤΩ τύχη μέ εγκαταλεί-
πεις» Καί δμω; δέν ήτο πα¬
ρά μία καθυστερηυένη Γαλ
λική φρεγάτα ή όποΐα ήρ¬
χετο πρός συνάντησιν τοΰ
οτόλου. Ή θάλασσα θά ήτο
κεκαλυμιιένη επί πολλάς
ήιιίρας άπό τα μετανωγικά
τα όποΐα έφθανον αναλό¬
γως των δυνάμεων καί των
μέσον των.
Τό πρόσωπον τό οποίον έ-
πεβιβάσθη είς Ίεράπετραν
μέ μερικούς ναύτας θά ήτο
προφανώς κάποιο; άξιωμα-
τικός ή καί πλοίαρχος Γα-
σκώνος ή Μασσαλιώτης δ-
στις ηθέλησε νά άστιευθή
μέ τόν φιλοξενήσαντητ αυ¬
τόν λένων δτι είνε ό Ναπο¬
λέων. Την αμφίβολον αυ¬
τήν άστειότητα ό κάτοικος
τής Ιεραπέτρας έξέλαβεν
ώς πραγιΐατικότητα έπεί-
σθησαν δέ άκόμη περισσό¬
τερον δι' αύτό δταν άργότε-
ρα έμαθον, την διάβασιν
τοΰ Άρχηγοΰ τής άποστο-
λής άπό τα Σφακιά.
Έν συμπεράσματι, νομί¬
ζομεν δτι πρέπει νά δεχθώ¬
μεν άδιστάκτως την διήγη-
σιν την όποιαν έξέδωσε κα¬
τά τό 1888 ό Γρ. Παπαδο
πετράκης, περί τής διαβά¬
σεως τοΰ Βοναπάρτου άπό
τα Σφακιά. Έκτός τοΰ δτι
είνε απολύτως άληθοφανής,
άναφέρεται είς πληδυσμούς
έξύπνου; καί πνεύματος
διαυγοΰς μεταξύ των οποί¬
ων υπήρξαν είς δλας τάς
εποχάς άνθρωποι σοβαροί
καί μορφωμένοι ένδια-ρερό-
μενοι διά τα; τοπικάς παρα
δόσεις.
Ποτέ κατά τό διάστημα
των έπισκέψεων μας έν Κρή
τη «ατά τό 1908,1909,1912,
1913,1914 δέν ήκούσκμεν
κανένα ν' άμφιβάλη ηερί
τής επισκέψεως τού μέλλο ν
τος Αύτοκράτορος είς τα
Σφακιά.
Ή μνήμη τοΰ Ναπολέον-
τος τιμάται είς την Ανατο¬
λήν δσο καί είς την Δύσιν.
Ό Έλληνισμός έλαβε μέ-
ρος είς την μεγάλην έπο-
ποιοίαν όσον τουλάχιστον
τοΰ έπέτρεψεν ή κατάστα-
περί ε¬
ό
, σις τού.
Έδώ πρόκειται
νός ωρισμένου γγς
περί μιάς άναμνήσεως ή ό,
ποία φυλάσσεται ευλαβώς
καί ζηλοτύπως. Έν μέσω
μιάς μικράς έποχή; πιέσε-
ως, έλπίδων, καί άπογοη-
τεύσεων εγίνοντο έξεγέρ-
σεις πού πάντοτε έπετύγχα-
νον πρό τής τελευταίας ά-
πολυτρώσεως. Τό στιγμιαΐ-
ον ηέρασμα τοΰ Ναπολέον-
τος Βοναπάρτου κατά τα
1798 τα ένθαρρυντικά καί
γεμάτα ενδιαφέρον λόγια
τού ήσαν σάν μιά άκτίς η¬
λίου σέ ένα σκοπνειααμέ-
νον ουρανόν.
"Η προσοχή έμεινε πάν»
τα προσηλωιιένη είς Αυτόν
έν δσω έξειλ'σσετο ή θαυ¬
μασία μο·'ρα τοΰ Άρχιστρα-
τήνβυ της εκστρατείας # της
Αιγυπτου, αύτοΰ τόν οποί¬
ον ό Κρής ίστορικός των
γεγονότων τούτων άποκα-
λεΐ ποοκαταβολικώς Μεγά¬
λον Ναπολέοντα καί ό ο¬
ποίος έπέπρωτο πράγματι
νά μείνη διά μέσου τής ·-
στορίας δλων των αίώνων
Ναπολέων ό Μέγας.
ΣΤΡΑΤΗΓΟΣΠ.ΜΠΟΡΝΤ»
("Μ-Τίΐφρασις Σ. Στρφάνο')
ΡΕΟίΜΙΟΤΙΚΕΙ ΟΡίϊ
ΤΑ ΜΕΤΑΑΑ ΒΟίΙΑ
Ύπάρχουν άνθρωποι οί ό
ποΐοι εχουν έκ φύσεως πολ-
λά προτεοήματα, πλήν δ-
μο>ς καί έλαττώματα.
Μεταξύ τούτων ύπήρζβ
καί άνθρωπός τις έχων ά-
νάστημα πρώτου μεγεθους
χρησιμοποιούμενος καί ώς
σημείον προσανατολισμοΰ
τού μεγεθους των άλλων
δνομα καί μή χωριό—έχων
έκ φύσεως μεγάλους πόδας
υπερβαίνοντος την κανονι-
κότητα τοϋ άναστήματός
τού.
Ούτος προσήρχετο νά δι¬
κασθή ενώπιον τοΰ^ Άγρο-
νόμου διά ζημίαν την οποί¬
αν είχον κάμει—δχι τα ζώ'«
τού άλλά . , . οί ύπερμεγβ"
θεις πόδες τού.
Προσερχόμενος ενώπιον
τοΰ «Κυρίου Άγρονόμου»
ήρχισεν άνασκευάζων τάς
είς τα κάτω άκρα τοΰ άπο
δοθείσας κατηγορίας νΛο
άντιπαθητικοΰ παρισταμέ-
νου αγροφύλακος.
—Κύριε Άγρονόμο, έγώ ό
Θεός τό κατέχει μόνο πώς
έπέρασα άλλά τοτεσάς^ ήτο-
νε μικρό καί δέν έκανα
κιαουληάς εζημία. Κιαπόης
εδά καί μέ τα πόδια ίντα
εζημία θελά κάμω.
Το ακροατήριον έξέσπασε
είς θορυβώδεις γέλωτας «αί
μή ύπάρχοντος κώδωνος ό
«κύρ ος Άγρονόμος» ήρχισε
φωνάζων είς τό θορυβοΰν
ακροατήριον απειλών τούς
πάντας καί τα πάντα καί
διατάσσων τούς έπίσης γε-
λώντας χωροφύλακας" νά
βγάλουν έ'ξω πάντα φωνα-
σκοϋντα καίγελώντα.
Έπελθούσης μετ* ολίγον
ΣΗΜΕΡΟΝ
ΕΙΣ
ΤΟ
ΩΔΕΙΟΝ
II
Γ.' ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΕΠΙΔΕΙΞΙΣ 1931 — 193»
. 3Ο ακριβώς. Γενική Έΐσοδος Δρ. 1Ο

"Ο ΤΥΠΟΣ..
ί' ιι
ΙΥΝΔΡΟΜΑ1
Διά την Πόλιν μας
Μηνιαία Δρ. 26—
ΔΙΑ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΝ
Τρίμηνος Δρ. 80—
διά Άν.Έταιρβίας
καί Νομικά Πρόσωπα
Έξάμηνος Δρ. 250—
ΔΙΑ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΝ
Έξάμηνος Φρ. Γαλλ. 100
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΙΣ
Σεΐίς 1η καί 4η ό στίχ. δρ. 5 !
» 2α » 3η^ » » 3. '
Διά τάΔικαστικά καίσυνεχβΐς
διαφημήσεις ίδιαίτεραι συμ¬
φωνίαι.
Ούδρμία πληοωμή πναγνω ά
ζεται άνβυ υποδείξεως φ?ρουστις
την σφρανίδα κ«ι την υπογρα¬
φήν τοΰ Διευθυντού μ»ς.
Τα χπρόνςαφα καί μή δημο-
σιενόμενα δρν Ιτιστπρη οντ"ΐ
™Ρ8ΜΕΙ« ΣΗΜΕΡΟΝ
ΗΜΕΡΙΙλΙ ΕΥΙΜΡΙϋ!
Διά Πειραια ούΛειιίη
Λιά Μυλοπότκμον, Ήοάκλει-
ον 12 30 μ. μ.
» Δυτικήν Ρ^Πυιινον, ί'εωο-
γιοΰπολ'ν, Σοΰί^ν —Χανιά
12'.20 π μ.
» Βίμον. Χανιά 12. 30 μ.μ.
» Άμάοι καί Αγ, Βασίλειον
8 μ. μ."
ΙΡ0ΜΟΜ1ΑΥΤΟΚΙΤΟΝ
ΙΤΑΙΡΕΙΑ ΕΡΡ1Κ0ΥΙΥΓΓΕΑΑΚΗ
'ϊϊ καλλίτερον δογανωμένη
Εταιρκα συγκοινωνίαν Κρήτης
Σημεριναί άναχωρήσεις
Διά Χανιά 9 π.μ.
Διά Ηράκλειον 12 30 μ. μ.
Λιά Βάμον Χανιά12 30 μ μ.
Λιά Γεωογιούπολιν
ΒρύΌες Χ·χνι« 12 μ. μ.
ΑΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΟΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΝ
Σήμερον Π. Παπαδάκι
Λοριον Εύαγγ. Βηνετάκι
σχετικής ήσυχίας ό 'Αγρονό
μος εκάλεσεν πάλιν τόν κα
τηνορούμενον άν έχη νά προ
σΰέση δλλο είς την απολο¬
γίαν τού.
—"Ιντα όΕλλβ νά σοΰ πώ
έγώ δέ ν έκαμα άλλο πράμ¬
μα παρά πώς άνάφρανα ε¬
κειά Ινα τοΐχο δικό μου καί
λέει δα ό βλεπές (αγροφύ¬
λαξ) πώς έχάλασα τό σπαρ-
μένο,
—Δέν θέλει κύριε Άγρονό
με μεγαλύτερο χάλασμα άπό
τοΰ νά τό τσαλοπατή ιιέ τα
ποδαράκια τού. Πληά έρη
ά ά
ΡΕΘΕΜΙΩΤΙΚΕΣ ΜΑΝΤΙΝΑΑΕΣ
Άγάπες άλυσσόδρτες, φιλιες σφιχτοδεμένες
οΰΐρ γττο μνήμα δρν μ:τοροϋν να μρίνουν χωοιπμένρς
Δύσκολα ίρίλος θά βρεθή τή πημΓρνήν ήμρρα
νά μή σοΰ λρρι δίμουρα κι' αΰτό το καλημρρα.
Ό χρόνος ΡΪς τό διάβα τού φιλιες κι' άγάπΓς αβόνει
καί βάλσαμο παρηγοριάς στούς πονρμρνους χύ εί"
Άστρ'ρι πώς Γσβόατηκρς ρόδο πώς ρμαράθης
κοΐ περασμρνη μ ου ;/αοά 'ντά γρήγορα πού χαθής,
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΧΟΡΙΟΥ
Ο ΜΥΛΩΝΑΣ
η τό νερό. Τότε ό Κο-
λοκυθαθός βρήκε ρύκαιρία,
καί πιάνει την ξύλινη γαβά-
θα τοΰ μυλωνδ, την ιδία
ρι του) κα1 ^)γισ^ να το
πέρνει διπ?^ό. Σέ λίγο ό
μυλωνας άμα ρσιαξε τό αύ-
λάκ^ τού γύρισε, καί αρχι-
σαν πάλι τα δικά τους. Τό¬
τε ό Κολοκυθαθδς τοΰ λέρι.
Ι ΐδες μπρρ ίντα όνειρεύ-
ουμουν άπόψρ; *Ινι;α;- Πώς
σ' βΐδα λέει κι' επερνίς
μ' έκβΐνο τό καυκί άπό την
κοφινίδα τό στάρι. Ό μυ¬
λωνας έχλώμιασε, άλλά γρή
γορα συνήρθε καί είπε.—
Εΐδες παράξενα ονειρα τα
■Θωρεί κανείς καμμιά φορά!
Σέ λίγο τελείωσε τό άλεσ-
μα καί ό Κολοκυθαθός τό
φόρτωσε καί εφυγρ. "Ετσι
δταν έχωρίσθηκαν ήσαν
Μιά φορά στά παληά κα- ^ού μρταχειρίαθηκε ό μυλω
λά χρόνια, τοΰ παληού κα- νβς γ|Α> να χλέφτη τδ στα.
λοΰ καιροΰ, ό Νικολής ο Κο¬
λοκυθαθός, ό Δήμαρχος τοΰ
χωρίου, καί κυνηγός πητεί-
δειος πήγε στό μύλο νά ά-
λέσν) τό αλεσμα τού.
*Ηταν καλοκαίρι καί ό
μύλος μ ακρισ. Γιά τουτο
σκέφτηκΓ πώς καλυτέρα θά
'ταν άν πήγαινε τή νύκτα
στό μύλ,ο καί ετσι θά :ιά-
φευγε την τρομερή ζέστη
καί θά σκότωνε κανένα λα-
γό στό δρόμο.
Έβαλε λοιπόν την κυρά
Νικολάκενα, καί ά?»,εσμάτι
σε, τό στάρι, καί βράδυ
βράδυ τό φορτώνει στό
γαϊδουράκι τού καί πάει
στό μύλο.
Ό Μυλωνας τόν ύπο-
δέχτηκε μέ χαρά, γιατί ό
Κολοκυθαθός ήταν καί
χορατατζής, καί βρχιπαν ά-
μέσως τα άστεΐα.
Ζύμωσαν δυό πήτες, εψη-
οαν καί δυοτρία αΰγά, καί
καθώς ό Νικολάκης ρΐχρ
φερμένο καί λίγο κρασί, ρφα
γαν καί ήπιαν ρίς την ύγρί-
αν τσή κυρά — μυλωνοΰς,
καί τσή κυρά Δημάρχενας.
Σέ λίγο, δμα < Ιπαν κάμ- ποσα, Ρπεσρν ό Κολοκυθα¬ θός νά κοιμηθή σέ μιά πε- ζούλα(πέτρινο καναπέ) καί ό Μυλωνας στό κρρβάτι τού. Νύχτα—νύχτα σηκώθη- κ?ν ό Μυλωνας, καί δρχισε νά έλέθτι. Καθώς ό Κολο¬ κυθαθός ρουχάλιζρ, βρήκρν εύκαιρία ό μυλωνας καί άρ- χισ? νά κλέφττ) άπό τό στά¬ ρι τοϋ Κολοκυθαθοϋ καί νά τό άδειάζΐ] μρ ?να ξύλινο Ο[ΙΑΤΡΟΣ_ΚΜΟ ΨΑΛΤΗΪ Δύο νεαροί έβραΐβι φτωχοί καί λιμασμένοι φθάνουν σ' ενα χωριό δπου μαίϊαί- νουν δτι ή ένορία δέν ίχβι ψάλτη. —Άκουσε λέγει ό ενας είς τόν άλλον, θά πδμε νά βροΰμβ τόν δήμαρχο τοΰ χωρίου καί θά τού ποϋμε δτι εΐσαι ·ψάλτης καί έγώ γιατρός. —Μά έγώ δέν |ερω νά ψαλλω άποκρίθηκε ό αλλος. —Δέν πειράζει φίλε μου αύτό μή σέ στβνοχωρεΐ,^ α- φισβ με έμένα «αί θά τό κανονίσω. Σύμφωνοι; —"Οταν τ>ά έλθη ή ώρα
να ψάλλης δέν Βχβις παρά
νά λιγοθυμήσης.
Μπαίνουν στό χωριό καί
καθίζουν σ' ενα καφφενεί¬
ον.
"Οταν ό δήμαρχος εμαθε
δτιό ένας άπ' αύτούς είναι
ψάλτης τοΰς ύποδέχτηκε με
πολλές περιποιήσεις καί μέ
πολλή εΰγένεια.
—Κι' έσεΐς τί κάνετε ρώ
τησε ό δήμαρχος όπυθυνό-
μενος πρός τόν άλλον
—Έγώ είμαι νιατρός.
—Ώραϊα, θά μείνβτε έδώ
καί έπειδή δέν έ'χουμε •ψά¬
λτη ό φίλος σας θά ψάλλη
τό Σάββατον καί την Κυρι
ακήν στήν έκκλησία.
Είναι βεβαίως περιττό νά
ποΰμε δτι έν χφ μεταξύ οί
δύο φίλοι καλοτρώγανε καί
καί οί δυό τους εύχαριστη-
μένοι γιά την κλεψιά .-τού
κάμανε ό ενας τ' άλλουνοϋ.
ΜΥΡΘΙΩΤΗΣ
Π "Απριλίου 1932
καλοπίνανε.
! Έπίτέλους ήλίε τό Σάβ.
βατον.
! 'Όλοιοί χωςιανοί πηγά·
νέ στήν έκκλησία «αί άρχί
ζει ή λειτουργία.
"Οταν άρχισε ό ψάλτης
ι νά ψάλχι έπεσε κατά γής μό
( λις είπεν την πρώτη λέξη.
| —Θεέ μου, Θεέ μου φώ-
I
ναξε ό κόσμος Ινα γιατρό
! γρήγορα ενα γιατρό.
ί —Νά είπεν ό παπάς, οηί·
χνοντας τόν φίλον τοΰ ψάΚ-
' τη μέ το δάκτυλο.
| Αύτος εακυψεν έξέταξΒ
πολλή ώρα τόν φίλον
τού επειτα είπεν:
Δέν είΎ'αι τίποτε επικίν¬
δυνον κύριοι, άλλ' ό δυστυ-
χής δέν θά μποοέση νά ψάλ-
λτι πειά σ' δλη τού τή ζωή.
ΑΕ-02
κ«υκί
τού.
Ό
?να
της όκάς στό
πιθάρι
Λ Α ϊ Κ Η ΟΙΚ Ο Ν Ο ΜΙΑ 1
Τελοΰσα υπό την Προεδρείαν τοΰ Στρατηγοΰ κ.
ΕΜΜ. ΤΡΙΠΟΔΑΚΗ βουλευτού Χανίων
ΠΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
Κολοκυθαθός πού
μιά Μ κάμη παρά μιά προ· καθώ? εϊπα!ιε κα1 ποιύ ηά'
βατίνα, προσέθεσεν θριαμ- 1 νω,.ήταν κυνηγός καί κοι
α------.--. _.«... ζ_?ι— · _.. μόταν μέ τόνα μάτι, ξύπνη
σε άπό τα πατήματα καί εΐ-
δ> τόν μυλωνά πού τόν ?-
κλρφτε άλλά δέν μίλιισε.
Τόν αφήκε καί τελείωσε
την δουλειά τού, καί σκέ-
φτονταν τί νά κάμη νά τόν
έκδικηθή. Σκέφτηκε πολλή
ώρα καί στό τέλος βρήκε
μιά λύση. Σηκώθηκρ καί
άτροΰ καλημέρισε τόν Μυ¬
λωνά βγήκε εξω, δήθ?ν γιά
σωματική άνακούφιση. Μά
δέν ήταν μόνο αύτό μονό
πάει καί χαλάει τοϋ μυλω¬
νά τό αύλάκι πού ετρεχε τό
νερό, καί σταματά ό μύλος.
Ό Μυλωνας άνύποπτος, ρ-
πειδή αΰτό τοΰ συνί'βαινρ
καμμιά φορά, πάει νά διθ_ί>·
βευτικώς σάν έπίλογο ό ά-
γροφύλαξ.
Έν τέλει πεισθείς υπό τοϋ
Αγροφύλακος ό Άγρονόμος
διεπίστωσετό υπερβολικόν
μέγεθος των ποδιών τοΰ ζη-
μιωτοΰ' έφ' ω καί παρά τάς
διαμαρτυρίας τού τοϋ έπέ
βαλε είκοσάδραχμον άπο
ζημίωσιν, τριακοντάδραχμον
πρόστιμον καί πρός μέγα
λην λύπην τοΰ αγροφύλακος
δέν τόν κατεδίκασε είς πλη¬
ρωμήν... συλλήπτρων.
Κιναι^ ή δέν είναι ιτολλές
φορές αδικος ή φύσις;
Ι. Ω.
ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ
ΤΑ ΕΛΛΗΝ Ι ΚΑ
ΠΡΟΊΟΝΤΑ
Λριτουργοϋσα δυνάμρι τοΰ Νό[ΐου 2203
Εγκριθείσα διά τής ύπ" «ρι». 1520(12 Ύΐιουργικής
φιίοεαις τίλοΰπα υπό την εποπτείαν Ύπονρ. Για)0Υί'<ί. «Ι»οίτησις Μονοβτής ΣΗΟΥΔΑΣΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ Χρήστος Πάσοκας Πρόεδρο?( Κτηνίατρος, Δι»;>ιίίυ·'τής
Κτηνκιτριχής χαι Ζωοτεχνικής Υπηρεσίας τοϋ Ύπουρ-
γίου Γεωργίας.
©εβδβσΐος Μελλάς Άντιπρόίδρος, Τμηματάρχης Γε-
ωργΐκής Έκπαιδεύσρως τοΰ Ύπουργείου Γεωργίας.
Απόστολος Άργυρίου, μέλος, Τμημοιτ«ρ/ϊ|ς Υπουρ.
Γεωργίας. Ειδικώς έκ.ταιδευθίίς έν Γερμανία διά την
ΙΙτηνοτροφίαν.
Κωνσταντ. Μελανίδης, μέλος, κηνίατ^ος, Διευθυν
τής τού Κτηνιατρικοϋ Μικροβιολογικοΰ Έργαστηρίου τοϋ
Κράτονς.
Δημήτριος Ζωγράφος, μέλος, Τμηματ«θλης'Υποτ·ρ-
γείου Γεωργίας.
Δημήτριος Μαργέτης, μί?ος, Γεωπόνος, Γενικόε
Γραμματρύς Εθνικον Συνδέσμου Άμπκλοκτη·ιόνων.
ΛιευΟυντής
ΠΑΝΟΣ Η. ΛΕΒΕΝΤΑΚΟΣ
Πλήρης Έϊΐιστηαονι/.ή καί Πρακτική κατάρτισις (ϊςτήν
Πτηνοτροφίαν, Κονικλοτροφίαν. Μελισσοκομίαν καί Ση-
ροτροφίαν.
Τα μαθήματα θ' άοχισουν την Ιην Όκτωβρίοιι 1932
ΙΊΝΟΝΤΑΙ ΔΕΚΤΟΙ .
Μαθηταί καί Μαθήτριαι
ΈξωτεΉκοί, χαί ή|»ισύσσιτοι καί εσωτερικόν. Οί έσιοτε-
ρικοί θά διαμένουν έν Κητρισιά δπο·> είναι αί έγκαταστά-
σεις καί τα διδακτήρια τής Σχολής.
Ή πρώτΐ| σπρά των εϊσαχθησομένων μαθητών ωρίσθη
είς 250. Δηλώσει; διά την πρώτην σειράν γίνονιαι δεκταί
μέχρι τβλους Μαΐου 1932, ώστε επί τή βάσει αυτών νά ρ-
ΤοιμασθοΓν όλα τα άπαιτούμε,να διά ΐήν άνετον διαμονήν
των μαθητών.
Ζητήσατε κανονισμόν περιέχοντα τα προσόντα
των μαθητών, τα διδακτέα μαθήματα καί τάς χρη-
ματικάς ύποχρεώσεις των μαθητών·
Σπεύσατε νά έγγράψετε τα τέκνα σας πρίν κλείβει ό κα
τάλογος των εγγράφων.
Βίδικός άπεσταλμβνος τής Σχολής δι1 όλην την Κρήτην
δι' έγγοαφάς κ.λ.π.
ΕΜΜΑΝ Η ΤΖΑΝΟΥΔΑΚΙΣ
ΠοιΤκον Βενέτιχ«ν Στενήν «οιθ. 1« Σπλάντζια Χανί,«
ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΤΗΝ ΕΛΑΙΟΔΕΝΔΡΑ
πθΛλΠΑΑΪΙΑϊΜΟΙ ■ ΦΥΤΕΥΜΑ
(Συνέχεια έκ τοϋ φύλλου
τή; π«?ελ9ού3η5 Κυριακής)
—Σιωττίι! φώναξε ό πρόε-
δρος.
—Δέν μπορώ νά καταλά
βω, εξηκολούθησεν ό ρήτωρ
πώς μπορεΐ νά ζήση ένα^δυ
στυχισμένο ελαιόδενδρα
πού βρίσκεται τόσο κοντά
μέ τα γειτονικά τού δένδρα,
ώστε νά μή μπορή νά ξαπλώ
ση τα κλωνάρΐατου.
Δέν ξέρω τί γίνεται μέ
σάς, άλλά γιά μενά μπορώ
νά σάς^ Λώ, πώς εχω γύρω
μου τέσσαρα άλλα δένδρα
πού μόλις άπεχουν 4—5 μέ-
τρα. Αύτάτά 4 ελαιόδενδρα
άμφισβητοΰν την τροφή μου
στό έδαφος, καί έμποδίζουν
τό φώς καί τόν άέρα, νά
φθάση σέ μενά. Καί τότε, τί
κάνω; Γιά νά μπορέσω νά
χαρώ τόν άέρα καί τό φώς
πού μοϋ είναι άπαραίτητα
γιάνά καρποφορήσω μακραί
νω, μακραίνω!.... Άλλ' έπει
δή δταν έγώ μακραίνω καί
οί γείτονες μου κάνουν τό
'ίδιο, γι' αΰτό ολα γινήκβιμε
σάν λεΰκες. Ό κύριός μας
εύνοεΐ άκόμη «ύτό τό κακό,
γιατί βλέποντας πώς καρπο-
φοροϋμε μόνο στής κορυφές
κόβει τα πλάγια κλωνάριχ
μας.
Μιά ήμέρα, μας επεσκέ¬
φθη μαζύ μ' ενα πρόσωίΐο,
πού μοΰ φάνηκε σοίν καδη·
γητής, αύτός τόν συνεβοΰ-
λευσε νά μας κλαδεύη «λ-
λοιώς. Νά κρατάη τα πλά-
για κλωνάρια καί νά κόβη
τα ορθια. Δέν άκουσε την
συμβουλή τού, γιατί θά £■
πρεπε νά άραιώση τα δέν·
δρα καί ό κύριος μου είναι
τόσο πεισματάρης πβύ κι'άν
τοΰ εγγυηθή κανείς πώξ θά
χη μεγαλείτερο είσόδημ«
δέν θά τόν καταφέρη ν' ά
ραιώση τα ελαιόδενδρα τού.
—Τό συμπέρασμα οας! Τέ
συμπέρασμα σας! λέγει *
πρόεδρος.
—"Οχι άφήστε τον νά μι-
λήση! νΕχει δίκη©! φών«ξ«ν
τα ελαιόδενδρα.
—Έτελείωσ» κ. Προοδρε,
απήντησε ό ρήτωρ. Ζ«ΐτώ
λοιπόν ατό ψήφιβμ» «*υ συΓ
ζητοϋμε νά προσθέσουμε τβ
εξής: ,
7) Τα ελαιόδενδρα ν' αηέ
χούν τό λιγότερο δέκα μέ-
τρα τό ενα άπό τό άλλβ,^ω-
στε νάχουν άρκετό χώρβ
γιά ν' άπβλαμβάνουν τον
άέρα καί τό φώς πού τβύ; ε»
ναι άπαραίτητα.
Ή προσθήκη αυτή 2γνβ
δεκτή άπό τόν εΐσηγπτην,
καί τό σχετικό ψήφιομα ~νε
κριθη παμψηφεί άπό τβ £«"
νέδριο.
Α. Σάς ε
Ζώς δέ μπορο
55 ο,με σοβαρά ύπ
1 άφού δέν την
ϊϊμον 11^ ρν**ν: Τί
νονράφημά σας καλόν
ίημοσιεύεται σημ
Μ^ρβιώτην Δημοσ
υ σήιιερα τό «Μυλ
Στό ερχόμενο θα βα
Λ «ΠΕθαμένο». Δι
»ά χκογίνεστε Προ
τπταΰά σάς βοηθούσαι
ίίί,Ετε, στην προστι
οας.
ΤΟΑΙΗΓΗΜΑ Μ,
4Ϊ0 ΛΥΧ
,ίΐ'νε χ*·(νη ι
οί ό λιίχνο; πάν1 ('
φτωχικο τραπεζι τοϋ
μ^α Νιχόλα Λεβενχη
Γίοω χοπόκΐν χ
ωιδΐί'ι ιου ι'|
«Εΐιος.
ι' χό
"15 το
ΤΪ|ς
Μί

Ό ΤΥΤΓΟΣ»
17
1939
ΙϋΑΗΑΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ
Παρακαλούμεν δλους τούς
(ρίλους ^α? που έτοιμάξουν
κάτι γιά "«όν Κυριακάτικο
«Τύ«ο» νά μδς τό στέλνουν
ό>ς τό βράδυ κάθε Τετάρτης
ώστε νά προλαβαίν<>υμε να
χο κοίνουμε «αί νά τού δί-
νουμε σειρά δημοσιεύσεως.
ΔίδαΜΙΡΟΤΤΙϋΔημοσι
εύσαμε στό προηγούμενο
φύλλο την πρόζα οας, ώς την
#ρα δμως δέ λάβαμε κανί-
να νεώτερο σας. Περιμένου-
με κάη δχι δμως τόσο άπαι-
οιόδοξο.
Δίδα Πόπη Μάργη: Τό
σκίτσο σας άρκετά καλό. Κϊ·
ναι πολύ εΰχάριστο πού δέν
περιέχει καμιά αϋτοκτονία.
Θά τό δημοσιεύσουμε στό
ερχόμενο.
Δ. Μύρτηνι Το ποίημα
σας καλό. "Οχι δμως όπως
τα δύο προηγού μενά Δ ιαβά-
ζετε διαρκώς. 'Έχετε δυνα-
τό ταλέντο καί δέν κάνει νά
τ' άμελήσετε.
Α. Άγγελίδηνϊ Τό ση-
μερινό διήγημά σας πολύ
πιό πετυχεμένο άπό τό προ¬
ηγούμενο. Πιστεύουμε πώς
δέ θά παύσετε ν' άσχολή-
σθε
Ι. Α. Σάς εύχαριστοϋμε
γιά την κριτική σας, άλλά
δυστυχώς·δέ μποροϋμε νά
τή λάβουμε σοβαρά ύπ' δψη
μας άφοΰ δέν την ΰπο-
γράφετε.
Χίμον Πάρνην: Τό Χρο-
νογράφημά σας καλούτσικο.
Δημοσιεύεται σήμερον.
Μυρθιώτην Δημοσιεύου-
με σήμερα τό «Μυλωνά».
Στό ερχόμενο θά βάλουμε
τόν «Πεθαμένο». Διαρκώς
νά καταγίνεστε Προθυμό-
ταταθά σάς βοηθούσαμε, άν
ΰε'λετε, στήν προσπαθεία
σας.
ΤΑΧΑ ΠΑΑ1 ΠΑΤ' ΗΡΘΑΤΕ
ρφ φανταχτρρές, μορφες ονείρου διαφ
μορφες γλι Λς χι' άσύγκριτες πού γύρω μου χορβόρτρ,
σπρήνες Ηωΐικές πού συτπαίρν?ι τό τραγούδι πας '
ταχα ΐτάλι γιατ' ή ιθοχρ; ΤΤό μρνα τί
"Αλλοτρή Αιιορφια οου μρ οαγήνρυρ, δνρ,ιρο.
Καί ι·οί»κί>νβρ ή άνίιπαοχτη κι' άπατηλή υπάρξη πομ
τί) σάλο της ζωής. "Π αφταπτη γοητ.·ίασου
οκρπαΐρι μί· λονλονδια το ατόμα ιιιαα ι'ιβΰπου,,.
Άπί. τό βάίΐος—μέσ ί)έ σου-μέ κυττοίν Λμίλητρς
βλλρ'. μοί. φέ: στοχαστικές. ΚουνοΰνΒ τό κεψάλι
οίχτίροντας τή λίγη θελήση. Καί φπίνουντ' δτοιμτς
με σαρκαομό να μοί» φωνάξουν. Πάλι;.. Πάλι;..
Μορφες φανταχτρ,υέι:, μορφες όνείοου διάφανες,
μορφες γλυκιές κι' άσύγκητες, πού γύρω μου χορεύετε,
σειρήνες ξωτικέΊ:} πού συνεπαίρνει χό τ.ιαγούδι σας
τάχα πάλι γιατ' ή >θατρ,; 'Πό μενά τί γυρεύετε;..
Δημήτρης Μύρτης
ΜΕΣ ΣΤΙΜΙΥΠΑ
'Υπάρχουν στόν κόσμο κάτι
ξεχωριστές ωμορφ.ρς πού μιά
φοοά καί μόνο νά τις συναντη¬
σισ κανείς στό δρόμο τού, κραΐα
είς δλη την κατόπιν ή ζωή τού
μέ ρΰλάβεκχ γλυκιά κι' άξέ/αστη
τή θύμησί τονε, Δέν είναι μο-
ναχά οί ζωντανές ώμορφιρς πού
μποροϋν νάμάς θαμπώσουν τόν
νοϋ κοι τα μάτια" μπροστά
στήν ά'φθαστη ώμορφιά τής φύ
σης σ«'ίν γιορτάζη τα πάν τα
φαίνονται ΐίγαρα, τα πάντα ώ-
χριάζθΐΐν σάντ' άστέρια στό
φώς ιοΰ ηλίου, ή σάν χιλιάδες 1
ώμορφιες μπροστά σέ μιά άν ώ ■ 1
τεοη άσύγκριτη γιά μάς όπτα- |
σία.
•Ετσι σκέφτομαι ενφ εχιο
πέσει νά κοιμηθό) κάτω «πό
την προα, υλακτική σκρπη τής
0ΐωπηλής νύχτας.
'Γά χωράφια άτέλειωτη θάλασ
σα άπλώνονται γύρω μου' καί
τό γωριό χάνεται στό βάθος,
τυλιγμένο στόν σραχνονφαντο
πέπλο τής νύν/ας.
Οί ανρες (ρέρονν γ'λιες μυροΐ)·
διές, χίλιονς ^πόμακρους μυσ-
τηριώδικους τιχο'·ς στ' δφτιά
μόν κι' ή κοιμισμέ' η γή φαίνε-
ται νά παραμιλα στ' δ' ειρό"της.
Ψηλά τα μάτια κΓρφώνονται
στό θό)^ο ι· ούρανοΰ, άστέρια
άμίτητα μέ κυττάζουν καί μοΰ
χαμογελοΰν. Μέ γλυκιά γαλήνη
παρακολουθή) ττ πράσινο το γα
λάζιο τό κόκκινο άντιφεγγιεΜά
τους.
Τό φεγγάρι λυπημένο λάμπϊΐ
πάν' άπ' δλη τή φύση τό φώς
τού πεονα μέσα άπό τα κλαδιά
καί τα φύλλα κι' άφίνει πάνω
στή γή είς τα πρόσωπα των κοι-
μισμένων μιά «'ριοτουργηματική
δαντέλλα τέχνης «αί
Δ ν ξρρω ", ικτί ή νύχτιΐ ίπι-
δρΛ τόσο πο?α> πη'νω στήν ι|»ι
χή μας οπίος κα'ι ή μονσιχή
ατοΐις ίΐΛογοϊΐυυ,ιένυυί καί κατα
τρ&γμένους τή; ζωής. "Ισως για
τί κι* ή ψυχή μας $χβι μέσα της
?οο κονμάτι άπό τό μυοτήριο
τής νύχταΓ. Σέ τέτοΐϊς στιγΐ'ρς
ολη ή περασμένη μας ζωή ξανα
γιθίζη μρ τής πιό μικρές λεπτο
μέρριές της. Το πνρϋ,μη (·ας τρ
τα ρλίύθερο σοΐν πουλΐ πάνω
στούς χλώνονς πού λυγίίουν.
Ή νύχτα ή μάγισα αυτή μας
τυλισσρι. ατό γεμάτ' Δπ' άστέρι«
καί ιϊρώματα π^πλο της κ«1 μέ
ϊήν όνΕΐρώδικη (ήμοθΦ α* της
μδς πέρνβι τ6ν νοίί. 'Η νύχτα
ή πίντάμοφφη αυτή νεράΐ'ία μδς
σέρνει δλ' «πάλαφρα κοντά της
καί νολλοη-τας τα χείλη της τα
Ιρωτικά καί μυρωμένα στά δι
■ψασμένα μοί χίίλη μάς δφίνρι
νά ρουφίξωμε δλη της την ψυχή
μέσα σ' 'ένα φίλί πού κάνει την
ψυχή μας νά σπαρταοά. άπό ή§ι
νή κα'ι λαχτάρα.
Τό πένθιμο καί θλιβερό θρό-
ϊσμο των φύί^λων, τό μελλωδι-
χό μρλάρισμα τοΰ νεροϋ πού
μέσα από τ« χαλύκια ψι·
θυοίϊοντας χίλιονς |εχα«μέ·
νού; σκοπόν; κι' άομονίες τα
χουδούνια π' άντιλλαλοΰν μα·
χουά λυπητερά «αί πένθιμα μ^;
τή σιγαλιο τϊ)ς νύχτας, δλα »·{ιΐα
ρΐναι τό τραγούδι τη^. Τής
νύχτας τή; νρράϊδος' ΚαΙ^ τό
{■λιμένο τδ φεγγάρι ή «ι« ώμο¬
ρφη ηπ' τις νροάϊδες κάθρ βρά-
δυ λούζεται πτόν ά(?Υ'·ρί> καίΐρί·
φτη τον ποταμοΓ' Χαι τοαβίί
«λιιιένο τό δρ'-μο τον. ^
Ή νύχτ« ή πιστή αυτή έριιΐ-
μρνη πάντα θά μδς Χ0«τι] δι».
πονς της, γιατΐ είναι ώμορφτι
γιατί Ε,έρει νά ψιϊιυρίζη χΐλΐί»
τρπνον&ια χπ) ίυωχόλογα βτ(ί
χαροιές, γίητΐ είναι τϊ Λρα^ίίς
ίδομολογησις χπΐ τής προσρ«ν
χί,ς της ψυχϋς ε'ας πρός τ* "Α
γνωστο. Γιαΐί μδς Ιξυψωνει μϊ
τή σκίψΐΐ γιατι μδς οδηγα κατ'
άπ' την πόρτα τής καλής μας
η σττιν δνειρεμένη πόρτα τής
ώμορφιας, πού δέν μπόρεσε^ ά-
κόμα νά συγκινηθή μέ τό ΰγε·
μονικό τό πέρασμά της την ά-
ναίσθητη καί ταπεινή ψυχή
μας.
Σίμος Πάρνης
ΥΔΡΑΥΛΙΚΟΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ
ΟΔΥΣΣΕΩΣ ΦΡΑΓΚΕΛΑΚΗ
ΟΔΟΣ ΑΡΚΑΔΙΟΥ
(Πρώην Ταχυδρομικόν Γραφείον)
'Έξαρτήματα καί έπισκευαΐ ψεκαβτήρων
παντός εΐδαυς.
Μαγκανοπήγαδα διαφόρων μεγεθών.
"Απαντα τα ύδραυλικα ειδή.
Παρακαταθήκη σιδηροοωλήνων δι' ύδρευ¬
σιν Κοινοτήτων.
Ειδή οίκοδομών, ειδή αποχωρητηρίων,
πήλινοι αωλήνες, νιπτήρες.
Κάθε υδραυλικόν είδος.
ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΜΑΣ
ΔΥΟ ΛΥΧΝΟΙ ΣΒΥΣΤΗΚΑΝ
Ξϋί
ϋ!Ξ
Τρεμόαβννε κρίνη την (1!)-
ρα ό λύχνος πάν' άπ" τό
•ρτωχικό τραπρζι τοϋ μπάρ
μπα Νικόλα Λρβεντή.
Γύρω καθόταν τα δυό
παιδία τού ή γρηά τού καί
κεΐνος.
Καί πάνω απ' τό τραπέ-
ζι ή μοναχοκό >η τού, ξακου
πχή νοικοκυράσερβίριζε στ*
άδέρφια καί στούς γονεΐ;
της τό φαγητό τής έποχής.
Σαλιγκάρια.
Άφοΰ εφαγαν, τό μεγα-
λύτερο παιδί ρώτησ^ την
μητέρα τού: Έχουμε άκόμα
χον^ηυύς μητέρα;
"Οχι, παιδί μου, απήντη¬
σε κείνη, άπόψε ψήσ(ί[ΐε καί
τού; τρλευταίους.
Κι' ό πβτέρας πού πάντα
σκέφΓΕΓαι γιά την αΰριο, πά
ρώτρυε τό γυιό τού νά βγίί
κεΐνο τό βράδυ νά μαζέψη
γιά νάχουν νά ψήνουν. Κι'
ό γυιός τού σαν καλό παιδί,
δέν άρνήθηκε κι' έτοίμασε
οέ λίγο τό - μεγάλο λύχνο
πήρε κι' ενα καλάθι καί
βγήκε γιά τό εΰκολο υκτ?ρι
νό κυνήγι τού.
— «Θπά, άπόψε ί)ά φύγω
κρυφά άπ" τό απήπ μου,
νδρθω νά παμε μαζύ την
νύκτα οτσή χοχληούς.
Μην κοιμηθής /αί π«ρί
μενε μρ».—
—-Λαντάριαενή μοναχοπό
ρη τοϋ καπρτάν "Ανδρέα
μιά νυκτρρινή 3όλτα στής
πλαγιες των βουνων, πού
φαίνονται αυτόν τόν καιρό,
κάθε βράδυ, 5<χν ?νας ούρανός γεμάτος (χστρα πού τρεμόπβυναν. ΘέΑ.ησρ. ναβγη αύτό τό βράδυ νά σν,ναντήση τίς φί- λες της, νά φωνάξουν νά γβ- λάσουν έλεύθΓρο, δτσι ό¬ πως θά τούς §κρυβε ή νύ¬ κτα. Περιωρισμένη αΰστη- ρά άπ" τόν πατ,ρρα της δεν ήξερε άκόμα ερωτες κι' άγά- πες, μόνο πού πάντα αίσθα- νύτανε πώς κάτι τής ελει- ϊτρ, κι' ώρες—ώρες, ζητοϋ- σε κάποια εΰκαιρία νά ξε σπάση. Κι' εβλεπε μιά έξαίσια τέτοια εΰχαιρία κείνη τή βραδυά στ' άσθενικό φώς τοϋ λυχναριοϋ. στή μονα- ξιά καί τό σκοτάδι τής νύ· κτας, κατ' άπ' τόν εναστοο ούρανό, νά τραγουδήση κά- ιι πού ή καοδιά της δέν ρϊχε νοιώση άκόμα, παν ενα νυκτρρινό πουλί, μέ την άη δονίσια φο)νή της. Μά 2λα πού ό γέρος μέ της αύστη ές άρχές, κι' ή- γρηά μέ τό φόβο γιά την ίίγΗΐα τοϋ μόνου της παι- διοΰ, στρκονταν άνυπέρβλη- κχ ρμπόδκχ στήν έπιθυμί.χ Έδώ πιά ΒΗρρπϊ μέ τε- χνάοματα ν.< ξργελάοη τούς γέπους. Τού; καληνύχτηαρ, νω- ρίς—νωρίς πώς θά κοιμη- θτί δήθεν. "Εκλεισρ. την πόρτη-, μανοιξε τό παράθυρο τοϋ κήπου της. Θί γρροι γρήγορα, γρήγο ρα χωρίς την συντροφιά τής κόρης των, άποκοιμή^ θηκαν. Κι' δταν πιά ακουσε τό ρουχαλητό τοϋ πατέοα πή- ρε'τό λυχνάρι καί τό καλά- μι της καί σέ λίγο βρέθηκε κοντά στήν θειά της |τοιμη κι' αυτή γιά τό νυχτερινό της~3ΐερίπατο. Κι' ετσι δ ενας έπειδή δέν εΐχε την άλλη μερά τί νά ψήοτ], κι' ό άλλος γιά νά διασκέδασις έλεύδερος, δυό νέα παιδία πρόσθεσαν δυό λύχνου; ά;-.όμα δυό ασ τρα, στής όλοφώτισιες πλα- γιές των βουνών. ΤΗταν καλή ή βραδυά έκείνη. Άπό νωρίς Εΐχε[| πέσει δ.οσούλα, κι* ενα πλήθος σαλιγκάρια γέμισαν τή γή μέ τό ) ίγο χορτάρι αφήνον¬ τας στό διάβα τους γραμ- μές—γραμμές, ποϋ αΰριο θά γυάλιζαν σδν άσφαλτό- ητρωτοι δρομίσκοι στής πρώτες άκτΐνες τοΰ ηλίου. ι Ευκολο κυνήγι τα σαλιγ- γάρια καλ,ό φαΐ γιά τους χωρικούς αυτήν την ρποχή πού ήσαν πολλά. Όλόχαροι δέν ποολαμβάνουν νάμαζεύ ουν—νά μαζεύουν. Καί γρή γορα γέμιζαν τα καλά&ια των κι* ΰστρρρα δλο χαρά «άλι εσμιγαν οέ συντροφιές μάζειαν ξύλα κι' δναβαν φωτιές καί γύρω άπ' αύιές, χόρευιχν κιχϊ τραγουδονοαν καί διασκέδκζαν. Κι' δταν πιά κουρασμε- νοι κάθιζαν ν* άναοάνουν επρεπε νά μετρήσουν τί μά- ζεψαν. Ό νυκτερινός άντί- λαλος εφερνε άπό παντοϋ φωνές χαρούμενες, πού ε- λεγαν πάσα «κεντινάρια» καθένας μάζεψε. Στήν κορυφή ενός λόφι,υ μιά μεγάλη φωτία ερριχτε φωτεινές άνταύγειες στής άπέαντι πλ ιγιές. —Δυό, τρείς, πέντε, έπτά λύχνοι. Νατους φαίνονται πού έ^χονται πρός τα έκεΐ... ερχονται, ερχονται.... Μά γιά κυταξτε! Δυό σταμάτησαν, γιατί αρα γε; Ό ενας λίγο μα- κρύτερα άπ' τόν άλλον, για τί τδχα; Σέ λίγο νατους πού πλησίασαν. Κι" ϋστερα οί δυό λύχνοι σβύστηκαν.... Τί νά συμβαί- νη; —Τραγουδόντας, καί πη- δόντας, κοντά ατή θειά της κι' ενα δυό φιλενάδες της, τό τοελλό άηδόνι τής νύ¬ χτας, ή ιιοναχοκόρη μας, πλησίαζε στή μεγάλη φωτία, γιά νά σμίξΐ] τή μεγάλη πα· ρέα. 1 Στάθηκε κείνη τή στιγμή | γιά νά κόψτ) μιά μαργαρίτα πού μπλρχτηκε οτή πόδια ■ τϊ)ς· . Μ'άπόπιόπέρα θ δκουσέ, μιά μορ φί] γιωστή, στ' άντιφέγγισ· μα τοΰ λύχνου παρατήρησε, δυό μάτια πού άντικρύζον- τάς τα κοκκίνιπρ, κι' «"κου¬ σέ αύτά τα λόγια. —Έσύ έδώ Ρηνιώ; Έού π-ύθΛπρεπε νά βρίσκεσαι αυτή την ωρα στήν πιό θερ μή άγχαλιά, μεθυσμένη από φιλιάκαί χάδια;... Ρηνιώ δκουσα τό τραγού- δι σου κι* αφησα τό νυχτε- ρινό κυνήγι μου, κι' ήρθα κοντά στή μαγική φωνή σου. —Άφησέ με Δήμο, μή μιλάς..... ετσι.... θά τ άκού αη κάποιος καί θά τό πή στή μάνα μου. —Μάνα σου εΐν' ή άγά πή αύτη τή στιγμή Ρηνιώ, καί σέ κράτει στήν άγκα- λιά της καί σέ χαΐδεύει. Θέλεις νά νοιώσπς τό φι· λί μου Ρηνιώ;.... Τ' είν' αύτά τα λόγια Δή- μο είναι ντροπή.... δφησέ με νά φύγω. —Μά δέν αϊ κρατώ Ρη¬ νιώ ερχομαι μονάχα γιά νά μεθύσω στ' άντίκρυσμα τής ματιδς σου. —Μην πλησιάζης Δήμο θά μάς δοΰν.... Σβϋσε τό λύχνο σου, Ρη¬ νιώ νά ετσι όπως καί γώ ιόν εσβυσα. Άφησέ μρ. ιω - ρα νά σέ σφίξω κοντά μου νά σ' άγκαλιάσω.... Κι" ΰατερο; επαψαν νά μιλοΰν. Σέ λίγο μόνον ιόπο λίγο δσοεΐν' άρκετό νά νοιώσχι κανείς την ήδονή πού νοιώ- ϋουν, δυό άγαπημένοι στό

"Ο ΤΎΠΟΣ»
17 Απριλίου
Η ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ
ΑΦΗΝΩΝ
«ΕΛΕΥΘΕΡ ΟΝ Β Η Μ Α»
Διά την άναβολήν τής οί·
κονομικής ένισχύσεώς μας
τόν Μάϊον εχει καταλάββι
άληθινή χαρά μερικούς άν·
τιβενιζελικούς. Όφείλουν
δμως νά σιγήσουν έφ' δσον
ό κ. Βενιλελος άπολαύων
τής έμπιστοσύνης τοΰ Έ·
ΐ>νονς έργάζβται διά νά τό
απαλλάξη άπό μβρικά οΐκο·
νομικά βάρη.
«ΠΡΩΊΆ» Ό λόγος πβ-
θί απομακρύνσεως τοΰ κ.
Βενιζέλου καί σχηματισμοΰ
μιδς Κυβερνήσεως δικτατο-
ρικής θά άπετέλβι κατάφο¬
ρον έλλειψιν πολιτικής έν
τιμότητος.
«ΑΘΗΝΑΊ'ΚΑ ΝΕ Α» Ό¬
λος ό κόσμος διά νά επανέ¬
λθη βίς την ευημερίαν τού
πρέπει τα ακολουθήση τό
Γαλλικόν παααδειγμα, νά
μή βγαίνη ποτέ άπό τα δρια
των εΐσοδημκτων τού.
«ΕΛΛΗΝΙΚΗ» Οί διά
τής λόγχης καί των πολυ ·
βόλον έπιβαλλόμενοι άνα
γνωρίζουν ώς νίκην της
Δημοκρατίας την εκλογήν
τής Κυριακής ημείς δέ τούς
ευχόμεθα ή Δημοκρατία
τους νά πανηγυρίζη καί άλ¬
λας νίκας παρομοίας.
«ΕΣΤΙΑ» Τό άνακαλυ·
φθέν σκάνδαλον άπετέλει
εΰπροσδόκητον ευκαιρίαν
εκμεταλλεύσεως άπό τούς
άντιπάλους τοΰ πολιτικόν
καί Κοινωνικον καθβστώ·
τος. Διά νά αμυνθή τό Κρά-
τος εναντίον μιάς τοιαύτης
εκμεταλλεύσεως δέν εχει
παρά νά εφαρμόση τούς νό·
μους οί όποΐοι είναι οί ΐδιοι
καί διά τούς μικρούς καί
τούς μεγάλους.
«ΠΑΤΡΙΣ» Διά τό κόμμα
των Φιλελευθέρων ή Ελλάς
ετέθη πάντοτε υπεράνω
αυτού ώς μαρτυρεΐ ή ύπε-
ρεικοσαετής ίστορική τού
__ δράσις. Διά τούτο μετά πε·
ριφρονήσεως απεδέχθη τόν
χαιρβκακθν ύπολογισμόν
των άντιπάλων τού κατά
;τήν άκανθώδη διευθέτησιν
τού οΐκονομικοΰ ξητήματος.
«ΠΟΛΙΤΕΙΑ» Ό κ. Βενι-
ξέλος θά πολιτεύεται πάν-
τοτε δταν ή κατάστασις εί¬
ναι μάλλον όμαλή καί δέν
ΰά πολιτεύεται, δταν τα ά-
ποτελέσματα τής πολιτικής
τού δημιουργοΰν τεραστία
άδιέξοδα. Τώρα τόν κ. Πρω¬
θυπουργόν δέν τόν έγκατα-
λείπει ή σταθβρά απόφασις
νά αφήση είς άλλους τα
σκληρά χρέη τής έφαρμο-
γής μιάς πολιτικής άναγκαί-
ας άλλ' άκανθωδεστάτης
τής πολιτικής τής χρεωκο-
πίας.
«ΕΘΝΟΣ» Τό Ιταλικόν
σχέδιον κατά την παραμο¬
νήν τής διασκέψεως τοΰ
Λονδίνου παρέλειπε την
'Ελλάδα άπό τό σύστημα
των παραδουναβείων κρα-
τών. Ό περιορισμός δμο>ς
τής παραδουναβείου ενώσε¬
ως είς τα 5 διάδοχα κράτη
τής Αΰστρουγγαρίας δέν θά
πρώίο σφι/ταγχάλιασμα,
χήν ήδονή λίγων φιλίών,
καί τίποτ'άλλο..., Άναζητόν
τας τή Ρηνιώ ή γρηά θεία
τή β >ήκε επί τέλους νά ρά-
βη την κάλτσα της πσύ δή-
θβν είχε ξεσχιστή σ' ?να
άγκάθι...
Λέν ξεύρω μονάχα άν ς-
κεϊνος πού βϊδε πάνω άπ'
τό λόφο τα δυό λυχνάρια
πού άπότομα σβύστηκαν
είδκ καί σιή φαντασία τού
τό λύχνο μιας μεγάλης άγά-
πης πού τοτρ άναψε.
ΑΝΕΣΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ
Ο κ. ΜΑΡΗΣ ΒΕΒΑΙΟΙ ΟΤ!
ΗΑΝΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΛΗΡΩΐνΐΗΣΤΩΝ ΤΟΚΟΜΕΡΙΔΙΩΝ
ΛΕΝ ΜΕΙΩΝΕ1 ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΡΑΓΩΠΚΑ ΚΑΙ Η ΟΑΟΠΟΓΓΑ
ΑΘΗΝΑΙ 16 Άπριμίου
(Ίδιαίτ, τηί. <> Τύπου» άρ.
142<Ό). Ό Ύπουργδς των ΟΙκο- νομικών κ. Μαρής άνι-κοί οί σεν δτι ή άναστολή τής πλη ρωμής των τοκομεςιδίων οΰ- δόΐως θά έπηοεάση την πί¬ στιν τή^ χώρας καίτ' όσον τό Συμβούλιον τής Δημυσιο νομικής 'Κπιτροπη'::, οί Κυ¬ βερνήσει; των Μ. Δυνάμε· ών καί οί διεθνεΐς όργανι- σμοί άνί-γνώρισ'ΐν δχι ?πι- βάλλεται ή άνασιολή των υπο χρεώσεβον τουλάχιστον μέ¬ χρις ότου έ ιέλ,θη συνενόησις μετά των όμολογιούχων διά τόν κανονισμόν των μέλλον- λικών πληρωμήν και δα ο διαχ.ανονισμος των πληρω- μ (Τ» ν πρέπει νά γίνη επί ττ) βάσει τής οικονομικάς άντο χής έκάστης χώρας. Προσέ - {Ιεσε δέ ό κ. Μαρής δτι οί άμερόληπτοι κριταί άναγνω ρίζουσιν δχι το Ελληνικόν χράτο; εχει ανάγκην δχι μό¬ νον των σημερινών δαπα- νων άλλά καί πολ'ών αλ λων διά νά κατορθώση νά ανταποκριθή είς τάς στοι- χειώδεις ΰποχρεώσεις τάς ο¬ ποίας εχει άπέναντι των πο- λιτών τού. 'Π άναπτολή ίής πληρω- τής των τοκομεριδίων έου- νέχισεν ό κ. Μαρής είναι ό τιμιώτερος τ,όπος πρός ά- παλλαγήν τής χώρα^ πρόσω ρινών άπό την εξαγωγήν τοϋ συνσλλάγματοο ώστε νά καταστή δυνατή ή συνέχισις των παραγωγικών έργων καί τής όδοποιΐαα Ή δρσχμή συνεπέ ανεν ό κ Μαρήο, 6ά διατηρήση την πραγματικήν τη; άγορα στικήν δύναμιν εάν περιβάλ- λοομΓν ταύτην με στοργήν καί δεν την περΐΓρρονοϋμεν. ΑΦΙΚΕΤΟ Ο ΓΕΝ. ΔΙΟΙΚΗΤΗ! ΚΡΗΤΗΣ Αφιχθη χθές έξ'Ηςακλείου ό κ.Γ. Διοικητής, Εις συν¬ τάκτην τοϋ«Τύπου έδήλω» σεν όκ.Γ.Λιοικητής δτιθάπα ραμείνη καθ'δλην την σημε¬ ρον ίνα άσχοληθΓ] μ έ διάφο- 5α προσφυγικά ζτιτήματα. ΤΟ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΤΘΕΣΑΝ ΑΓΟΡΑΝ ΑΘΗΝΑΙ 16 Α¬ πριλίου (Ίδιαίτ. Τηλ. «Τύπου» άρ%- 1 42ΟΟ). Αί πράξεις επί τού συ- ναλλάγματος είς την ε¬ λευθέραν αγοράν έσυνε- χίσθησαν κ».ί σήμερον ζω· ηρότατα. Άπόψε (χθές) ή χαρ- τίνη λίρα έποιλεϊτο ϊ»1 Ο δραχμάς τό δέ δολλά- ριον 1 32- έ'θιγε οΰτβ την μικράν Άν τάντ οΰτε την βαλκανικήν συνεννόησιν. Όθεν τό Γαλ¬ λικόν σχέδιον είναι προτιμώ τερον τοΰ "Ιταλικού. «ΒΡΑΔΥΝΗ» Ή έπαί σχυντος συμφωνία την όποί αν εκλεισε τό Βενιζελικόν κράτος μέ τόν ΰπόδικον κα- ταχραστήν τοΰ Ζαννείου νο σοκομείου είναι ή άποκορύ φωσις τήςήθικής πορώσεως την οποίαν μόνον φιλελεύ- θεροι ηδύναντο νά διαπρά- ξουν- Διότι ό ύπόδικος Δή- μαρχος Πειραιώς δέν έδωσε άνευ άνταλλαγμάτων την έ- κλογικήν υποστήριξιν τού είς τούς φιλελευθέρους. «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» Κάθε νέα ματαίωσις τοΰ έξωτερι- κοΰ χρεωστασίου θά προσθέ ση είς τό τόσον βεβαρυμέ- νόν παθητικόν τοΰ κ. Βενι¬ ζέλου την ευθύνην τοΰ με¬ γαλυτέρου των σφαλμάτων τού, διότι ούτω ιτά κατενε- χθή κατά τής οίκονομικής ζωής τοΰ τόπου τό τελειωτι- κόν καί άνβπανόρθωτον πλήγμα. «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩ ΠΟΣ» Αποτελεί εϊρωνείαν τό θέαμα των έλεεινών έν- τύπων ό πανηγυρικός καί τΥρασύς καγχασμός των δτι τάχα έδικαιώθησαν. ΔΙΑ ΤΟΥ Α-ΥΡΜΑΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΙΥΙΙΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΧΘΕΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΥΠΗΡΕ-1Α "ΤΥΠΟΥ ^ ΡΩΜΗ 1 β Απριλίου Τό διεθνές Αφροτικόν Ίνσύιτούτον ανακοινοί τα εξής. Κατά τηλεγραφημα εκ Νέαα Υόρκης τό Ύπου- γείον Γεωργίας των ,Ή- νωμενοιν Πολιτβιών ανα¬ κοινοί ότι έκ των παρατη ρήσεων αΐτινες εγινανκαΟ' όλην την έκτασιν των σι- τοφόρων περιφερειώντήν 1 ην Άπριλίο>)| ύπολογί-
ζεται ότι ή έφετεινή έσο-
οεία σίτου Οά ανέλθη εις
τα έβδομήντα έξ έκατο-
στά τής μέσης έτησίας πά
ραγωγής σίτου.
Άπό δεκαβτίας δέν πά
ρετηρήθη μικροτέραάπό-
δοσις προΰπολογιυομέ-
νη την αύτην εποχήν καί
υπό τάς αύτάς συνθήκας.
Ευνόητον ότι ή τελική
άωόδοσις έξαρτάται έκ
των μετεωρολογικών συν
θηκών αΐτινες θά έπίκρα-
τήσουν μεχρι τέλους εσο¬
δείας. ♦
Όμοί6>ς κατ' άνακοί
νωσιν τής Κυβερνήσεως
τής Ίνδοκίνας ή παραγω
γή τής όρύζης έφετοςπρο
βλέπεταίΐ μικροτέρα κατά
δώδεκα μέν τοίσ εκατόν
τής περυσινής εσοδείας,
κατά έξ δέ τοίς έκανόν
νής μέσης παραγωγής, ή¬
τις άνέρχεται είς ένοεκα
έκατομμύρια όκτακοσί-
ας πεντήκοντα χιλιάδας
κουϊντάλια. Ηροστίθεται
ότι τό έκ των παρελθου-
σών έσωδειώε διαθέσιμον
άπόθεμα πρός εξαγωγήν1
είς τό εξωτερικόν άνέρχε)
ται είς δεκατέσσαρα έκα¬
τομμύρια έννεακοσίας χι¬
λιάδας κου'ι'ντάλια.
ΜΑΔΡΙΤΗ 16 Ά-
πριλίου. Αγγέλλεται έκ
Ταραγός ότι επήλθε συ¬
νεννόησις μεταξύ των ίδι-
οκτητών άμπελοκτημό-
νων καί των άπεργών ά-
γροτικών έργατών άνερχο
μένων είς εΐκοσι χιλιά¬
δας. Απόλυτον άδιαλλα
ξίαν τηρούοι μόνον οί
κομουλίζοντες εργάται ά
νερχόμενοι είς τρείς π&ρί
που χιλιάδας.
ΕΛΣΙΓΚΦΟΡΣ 16
Απριλίου ΊΙ Φιλανδι-
κή Έθνική Όμάς δέν
θά λάβη εφέτος μέρος είς
τούς άθλητικούς αγώνας
διά τό κύπελλον Ντάβις
τό οποίον Οά θΊακ,μφισβη·
τήσουν αί ΈΟνικαί Όμά
δες Ουγγαρίας καί Ίρ-
λανδίας.
ΒΕΡΟΛΙΝΟΝ 16
Απριλίου. Πεταξύ των
ύποψηφίων διά τάς εκλο¬
γάς τής Πρωσικής Διαί-
της διά την 24ην τρέ¬
χοντος ένεκηρύχθη ως τοι
ούτος καί ό Πρίγκηψ Αΰ
γουστος Γουλιέλμου τε-
ταρτότοκος υιός τοΰπρώ
ην Αύτοκράτορος Γου¬
λιέλμου, τοΰ όποίου την
υποψπφΐότητα υπέβαλλεν
τό έθνικοσοσιαλιστικόν
ΤΟΥΑΟΥΖ 1 6 'Α¬
πριλίου. Αγγέλλεται εκ
Σατιάγσυ ότι συνεπεία
των οίκονομικών άνατρο
πώνκαΐτών χρηματιστι-
κών κράχ τα οποίαι εση¬
μειώθησαν την τελευταί¬
αν έβδομάδα διατρέχου¬
σι φήμαι σοβαρών ταρα-
χών, διαρπαγών υπό τού
πλήθους καί στάσις είς
την σχολήν τοΰ ίππικοΰ.
Οί άρχηγοί τής στάσεως
συνελήφθησαν. Ό στρατι
ωτικός Νόμος εκηρύχθη
καθ' άπασαν την Χιλήν.
*Η Κήβέρνησις παρητή¬
θη, ΊΙ Γερουσία συνήλ¬
θεν είς μ.υστικήν συνεδρί-
ασιν-
ΙΙΡΑΓΑ 16 Απρι¬
λίου. Τό Υπουργείον
των Στρατιωτικών κατέ¬
θεσεν είς την Βουλήν Νο
μοσχέδιονπεριορίζον την
δεκαοκτάμηνον Σητείαν
των Τσεχοσλοβάκων κλη¬
ρωτών είς δεκατετράμη-
νόν.
ΡΩΜΗ 1 6 Άπριλί-
| ου. Αί Διοικητικαί καί
{ Δημοτικαί αρχαί τής Βε
ι νετίας κατήρτησαν τό
| πρόγραμμα τής σειράς
των έορτών αί οποίαι Οά
διαρκέσουν άπό τής 1 6
Ίοανίου μέχρι τής 16
Σεπτεμβαίου καί αί ο¬
ποίαι ασφαλώς Οά προ-
σελκύσουν παρ' όλην την
οικονομικήν κρίσιν έ λ*..
τοντάδας χιλιάδων έπι-
σκσπτών.
ΛΟΝΔΙΝΟΝ 1 «5 Ά
πριλίου. Ό κ. Τομάς
ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΕΚ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ
ΤΟΥ κ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΑΘΗΝΑΙ 1β Ά.
πριλίου (Ίδιαίτ. Τηλ.
«Τύπου» άρ. 1 42ΟΟ)*
Κατά τηλενραφήμΜ,τα. έκ
Γενέυης οί έπίσημοι κύ·
κλοι τής Κ. Χ. Ε. δι«.
βεβαιούν ότι διά τής τβ-
λευταίιας αγορεύσεως τ
ϊ ε?,^^ο,υ *«"εδείχθη
άπαξ ετι η^ανάγν.η νά ευ¬
ρίσκεται ούτος είς συχνήν
επαφήν μετά τώνίθυνόν.
των τάς τύχας τοΰ Κ.ό-
σμου.
'Υπουργός των Κτήαε·
ών απησχολήθη καθ' όλην
την ημέραν επί τοΰ προ-
γράμματος τής προσε¬
χούς Αύτοκραταρΐϊΐής δι
ασκει{,εως όλων των Ι(ρετ-
τανικών Κτήιεο>ν είς Ό·
τάβαν.
Ό κ. Τόμας εδήλωσε
ότι την προσέχη Δευτέ-
ραν Οά είναι είς θέσιν νά
! προβή ενώπιον τής »ου·
λής των Κοινοτήτων είς
, δηλώσεις σχετικάς πρός
τό Ίρλ*νδικόν ζήτημ*.
ΧΟΥΑΟΥΖ 'Λγγέλ.
λετ»ι έκ Νέας "Υόρκης
ότι κατά τηλεγράφηΐΛ·χ
έκ Χιλής, ό Πρόεδρος
τής Δημοκρατίας ΛΙοντέ·
αο ανέθεσεν είς τόν κ-ΙΙί
κτωρα Ρόμπλες, τόν σχη
ματεσμόν Υπουργείον,.
ΊΙ τάξις φαίνετοιι άποχπι·
Οισταμένη,
ΓΕΝΕΥΗ 16 Απριλίου
Συνήλθε σήμερον ή έκ δέ
καεννέα μελών ουγκειιιένη
Ύποεπιτροπή ή έπιφβρτι-
σθεΐσα υπό τοϋ Συμβουλίου
τής Κοινωνίαν των Εθνών
όπως εξετάση τούς ορβυξτή;
ΣινοϊαπωνικΓις συμφωνίας.
Τό σπουδαιότερον των έξε-
τασθένΓων ζητημάτων ύπήρ
ξεν ή έξεύρεσις των βρων
υφ' ου; θά συντελεσθή ή «χ-
κενωσις τής Σαγκάιις ύηό
, των Ίαπωνικών στρατευμά-
'< των. Ανακοινωθέν εκδο¬ θέν μετά την λήξιν τής ου ν«- δριάσεως βεβαιοί ότι εξητά¬ σθησαν άπόψεις άφηνουσκι νά έλπίζεται ότι κατέστη δυνατή ή τελική συνεννόη¬ σις μεταξύ των δύο άντιπά· λων κρατών. ΠΡΑΓΑ 16 Απριλίου Αί δηλησεις τού κ. Μου¬ σολίνι είς τό Μέγα Φασιαη κόν Συμβούλιον επί τών'Ι- ταλικων Οίκονομικών σχο- λιάζεται εύνοϊκώτατα. Ίδι- αίτατα έξαίρεται ή έντος 84 ώρών άθρόα έγγραφη ε»? Τ0 Εσωτερικόν δάνειον. ΜΑΔΡΚΤΗ 16 Απριλίου Έν ώ έορτάζεται η «Ρώττ1 έπέτε'ιος τής άνακηρώξίωί τής Δημοκρατίας αημε»βυ; ται άγρία πολεμική μεταξυ των εφημερίδων αί όπβϊ*1 συζητοΰν τα οίκονομικ» «" ποτελέσματα τοΰ πρώτον δημοκρατικόν ετους. Ταυτοχρόνως άγγέλλονται τρομοκρατικά κρούαματα έκ πολλών έπαρχιών. Ι*»· αίτατα έκ Βικτωρίας, -εΡ " λης, Βαρκελώνη?. ΒαλενΒΐ- άς καί Γρενάδας οπο·- ε<"] μειώθησαν πολλαί έκχρ1·" ξεις βομβών. ΣΤΟΥΤΙ ΑΡΔΗ 16 Ά«?»; λίου.— Αγγέλλεται έκ Ν·5 νάχου τής Βαυαρίας ότι χ· νεκαλύφθη, «ρό τή; έκκρ:|" ξεω; της εύτυ/,ώς βί? ύ την οικίαν ■Αβ.». Τι|λΓ<ί<ίη Ιλογιχού Ινστι« Ρώμης ΤαξιάβχιΚ &. Στέμματος κ- ,1 Λ Κάλιη συνοδευο {^,οίπαρα τω ϊ. Α Συγκοινωνιας IV ,ίΜο« των Λιμβνικο* «Νομομηχανικού κ. λιώτη καί τού Μηχα 4 Λιμίνιχής ϊΛΤ)ί 4 Λιμίνής 4 πόλεως Ήοακλβιι Γιαμολόχη. Τοίς άφικομ ένους^ υ $ έν πλήρη άπαρτία ρικη Έπιτροπή ήτι- ώοήγησε αΐτούς είς τί 9ουσαν τελετών τού Δ Ιίίον μας καταλλήλα» εΐσαν. Είς τί θ ιΐδροιν τής Λιμενικ 'φ μέρος διά πρώτη Μνόέκ τοΰ Νόμον ΐων αυτής νεος ΔΐίνΟ ΐίί Νομαρχίας μας κ. ΐοπαπαδάκης, ομοίως ι «.Τίτος ΠετυχάκηςΑήμ Ρεθύμνης;, Α. 'Ανδορώ ό ός8θύμνης λαρής Μηχανικάς «κληθείς ίδιαιτέραις ά Επιτροπίις όπως άνα "Ρθσωπικώς είς Τ6νχ !ΐ την ύπ' αυτού ύχ ;εισαν πρότασιν διά τ βολ,ου είς χ. ·Κ