158129

ΙΟν
ΙΙΙΗΤΙΤΙΙ!: ΓΕΩΡ. Μ. ΖΑΜΑΡΙΑΣ
ιΊίιϊιΊΙΙΙΙ Ξ. ΧΑΤΖΗΓΡΗΓΟΡΗΣ
ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΠΡΩΤΝΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ
ΕΤ0* Γ · ΑΡΙΘ· ΦΥΛΛΟΥ 691 · ΧΑΝΙΑ. ΣΑΒΒΑΤΟΝ 25. ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1943
ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΔΡΑΧ. 2000
ΓΡΑΦΕΙΑ ΡΕΟΥΦ ΠΑΣΣΑ 7.
ΑΡΙΘΜ. ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ 4.88
»όν
»θυ·
ν
Ν.
α! τοι,·
Κ. Και
τα δ
». Τό
«αν ίΐ^
ί0!
;>
101)
Τίέα 'Ε
αε«ϊ
«ιν
ς κοί
Ό νικ ής
?·νήθίω
ΤΑ ΑΠΡΟΟΠΤΑ ΤΟΥ ΠΟΑΕΜΟΥ
Υπό τού Δρος ΓΚΑΪΜαΕΑΣ
, ΒΕΡΟΛΙΝΟΝ, 24,-Ύπό τόν ανωτέρω τί-
ιλ·ν δημοσιεύβται «Ις τό τελευταίον φύλλον
τοϋ περιοοικυΰ «Τό Ράϊχ» άρθρον τοϋ ίιπβυρ·
γοϋ ιοΰ Ράϊχ δρος Γκαϊμπελς, είς τό οποίον ό
γράφων διαπισιώ,νει, δτι παριστάμεί)'α*σήμερον
,μάφΐυρες έν4ς έ* των γεγονότων εκείνην της
ανθρωπίνης ίστορίας, τα όποϊα συνεπά,ονται
μίαν ολοκληρωτικήν μεταβολήν τής δψβως τοΰ
χόσμου. 'Ο^δρ. Γκαϊμπελς άναφέρει, διι ή έ-
ποχή αίκη έσχε ιήν άρ<,ήν της καιά τόν πρώ¬ τον παγκόσμιον πόλεμον, πρός τό παοάν δέ δέν δύναται τις νά γνωρίζη πότε θά τελειώση. Ό παλαιής αστικάς κόομος, γράφρι, μεταξύ αλλων, εί^ε τ,ο^τέβμα τού καιά την 1. Λΰγού- οιου 1914 καί άπό τής ημέρας ταύιης άρχίζει μία νέα έποχή τής ίστορίας τής ίνθοω'ΐόΐη- τος. Ποίος δύναται νά ίσχυρισθη, διι εΐχβ τότβ δυνηθή νά συλλάβπ έστω καί καιά προσέγγισιν την ΰποθρτικήν πορείαν τής εξελίξεως αυτής, δτω; δυάμεθ·α ημείς νά την αντιληφθώμεν σήμερον ; Ήρχισε μέ με- .ριχούς πυροβυλισμούς βϊς τό Σεράγεβον, έ/υρευθη διά των λασπω5ών καί αίματη- μών πεδίων τής Λύσεως πρός την δημο¬ κρατίαν καί μβτά την πτώσιν ιοΰ τσαρισμοΰ πρός τό μπολσεβικικόν σύστημα είς Ρωσσίαν, ωδήγησε διά τής όδοϋ τής άνεργίος, καί τοϋ πληθ·ωρισμοΰ πρός την νέαν τάξιν Ης Γερμα¬ νίαν καί έν συνεχεία κατέληξε, διά της θελή¬ σεως των αίωνίων έχθ-ρών τοδ Ράί^Λίς μίαν δευτέραν παγκόσμιον σύρραξιν ϊ$ί*. όπλων. Θι)όνοι καί βωμοί κατέρρευσαν. Α4 σταθεραί άξιαι τής συμβιώσεως των λαών έχλονίσθη- α?>ΐρ6τίνή σαν. Όλα ήρχισαν βασικώς άπό την αρχήν
καί έν τφ μεταξύ μεΐα^άλλεΐαι διά μίαν άκό-
μη φοράν ή δψις τής ανθρωπότητος. Παριστά-
μΐ9·α σήμερον θιαταί τής τελευταίας ποάξε-
ω; τοϋ μεγαλυτέρου τούτου δράματος, έξ δσων
ποτέ έγνώρισΕν Λ ι ιτορία. Καί ό πόλεμος οδ
τος αποτελεί απόδειξιν, δα είς παρομοίας έ
ποχάς τό πβν σχεδόν είναι διτνατόν. Ό πόλε¬
μος μετέπεσε περίπου είς μίαν θρησκείαν των
άίΐυοόπτων Ή πορεία ιου επιτελείται, μόνον
έν μέρε1, συμφώνως πρός τους νόμους, ΐούς
έπέβαλθν οί άΊθρωποι είς αυτόν. Κα·
_. τό υπόλοιπον μίρος τού δμως άχολουθεϊ
Ι τούς ίδικούς τού νόμους. Καί τούτο δέν έξαρ-
'δοοί λ «ί τάται έν ούδεμΐφ περιπιώοει έκ των στιγμιαί-
"ίητεΤ 4Λ»Γ ών συ>θηκών, άλλ' όφείλεται αποκλειστικώς
ηλιΊοη «ΑΙ Ε'? βα*υΙ^ϋα? Ιστορικάς άνα/καιότητας και
τή έ » σκοηιε*όΐητας. Όσας ανησυχίας καί πόνους
βΑ '''" | ,' προκιιλεϊ είς ημάς ό πόλεμος, άνήκουν είς τάς
ι<ό ^ίων' °ίτ ά«»γκαιότηιας ταύτας καί είνε αναπόφευκτον Κλήρον τί»1 Άλλ'αϋτό ίίέν είναι τό άποφασιοτικόν στοι- /χεϊ°ν τοϋ πολέμου. Πιστεύομεν μάλλον, σταθε- [ ροί καί άκλόνηΐοι, διι ή Ιστορία μάς ένεπι- >Ο Γκοντι Μ, Οΐ;εύθη καιά τόν παρόντα πόλεμον μίαν έκ
> α" · * 1 τ™ν Μ·εΥα''ΐίτέρων τη;, άποατολων, τής οποίας
ική. Π ιφΐ ή επίδρασις θά έπε/ΐτείνεΐαι είς αίώνας όλο-
υγουστον Μ| χλήρους. Καιά την εκπλήρωσιν τής άποστολής
Τος τελεντιι| ταύτης ευρισκόμεθα είς τα χέρια τού Θεοϋ καί
ιρδιοκος τΐροί| γνωρίζομεν, ότι αυΐη δέν θά μάς άνετίθειο,
εάν δέν είχομεν την δύναμιν νά την έκπληροί-
σωμεν.
Θά ήΐο τολμηρόν, σκνεχίζρι δ δρ. ΓκαΙ-
μπβλς, νά θέλη κανείς νά προείπτ) καιά τό
παρόν στάδιον ιοϋ πολέ ιου, πότε οδΐος θά τε-
λιιώση. Ό πόλεμος κινεΐτ-αι σήμερον έντός
τής πλέον έντόνου περιόδου τού «αί καθημε¬
ρινώς πυοστίθενται είς αυτόν νέοι άπροσοό-
κητοι συντελεσταί Καί ναί μέν δύναται τις νά
πιθανολογή υη έκ των προτέρων, πρός ποίαν
πεςίπαυ κατεύθυνσιν θά εξελιχθή ουοο;, εάν
όμως αί καθ" έκαστον φβσεις τής εξελίξεως
ταύΐης θ' άπαιτήσουν πολύν ή ολιγον χρόνον,
αΰτό δέν τό γνωοίζει κανείς. Θά ήιο αδτόχρη-
μα παρ.ίλογον νά δεχθή τις, βτι ό μπολσεβικι-
σμάς θ' άπέκτα την κυριαρχίαν επί τής ήττεί-
ρου μας κατά τό τέλος τοϋ πολέμου τούτου,
διότι ή ίστορία κατ' αυτόν την τρόπον θά έχη-
νέ ιό νόημά τη; καί ή ΕϋροΊπη θά διηρωτδ-
το δικ'ΐίως, πρός τί αυτή ή λοξοδρομία, άφοϋ
•Λό 1918 τό ίδιον άτΐοτέ εσμα ηδύνατο νά επι¬
τευχθή πολύ ευκολώτερον.
Τό έθνικοσοσιαλιστικόν Ράϊχ εχει νά εκ¬
πληρώση καιά την εξέλιξιν ΐαύοην την ίδιαν
αποστολήν, την όποιαν τό έθνικοσοσιαλιστικόν
χίνημα εξεπλήρωσε κα"ΐ την ανάλογον εξέλιξιν
ένΐός τής Γε^μανία^, δηλαδή νά ιήν άποτρέ-
ΨΟ ολίγον πρό τοΰ δμαιιαηκοΰ τέρματος έκ
τού όποίου,έάν πεοιέπιπτε, $έν θά ηδύνατο πλε
όν νά εξέλθη καί νά τής δώση οίί:ω μίαν βα
σιχώς νέαν καΐει'ιθυνβιν. )
Ό ορ Γκπΐμπελς παραπέμπει είς την α¬
πογοήτευσιν, ή δποία έΐτικραΐεΐ μεταξύ τής αν-
τιπάλιυ παρατάξρως, διότι είς Γεομαναν ού-
δπιιηΠ ΚιΊν«Γ«ι νά κιλυωθή οϋτε τό ελάχιστον
ΉΣ»
:ν χανιοι
ιύφ Παοά 1
Έΐησία 9«ι
ιηνος 180.000-
ρ. 3.000 ;
ς, συνηθη #
Γίΐ.ΟΟΟ «ολ' ι
Χ. Έμμ.·
Ιι»ν.
δαμοΰ δύναται νά κιλυφθ() ουτε τό ελάχιστον
σημείον, δτι τ6 γβρμανιχόν εθνος θά ηδύνατο
*ίς μίαν στιγμήν άπροσεϊίας νά καταστή α-
<σθ£νέ». Αύίή αΒΐη ή άντ'παλος παράταξις ο»νετέλεσεν δσον ηδύνατο, είς τό νά μή πα· Οουίτιασθβ τοιοΰτό · τι καί είς τό αελλον. Ου βείς ΰτάιιχει εί; την Γερμανίαν, δ οποίος να Φ(ίονϋ, έστω καί κατά διάνοιαν, νά δώση προιο- Ρ(»ς είς τόν πόλεμον τοθτο" βνα τέομα, είς το ό,τηίον ?·έν θά ηδύνατο νά δοθϋ ά"*.λος χαρα- χτηοισμός, πλήν ιοΰ ότι τοθτο άΐτοιελεϊ ΤΑ ΣΟΒΙΕΤ ΑΠΩΛΕΙΑΝ ΠΑΛΙΝ ΕΝΤΟΣ ΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ 118 ΤΑΝΚΣ ΛΑΚΑΤΟ.Ν.- ΕΙΣ Ν0Τ. ΙΤΑΛΙΑΝ ΜΑΧΑΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΟΡΜΟΝΑ. ΕΚ ΤΟΥ ΣΓΡΑΤΗΓΕΙΟΥ ΤΟΥ ΦΥΡΚΡ 24. Δεκεμβριού. Τ.ί Ά«ώτ«τον (ΐρχηγεΐον των ένόπλίον ουν'αεων ανακοινοί : Νοτίως χον Νιχοπάλ, είς χον χώρον χοΰ Κιροβογχραντ καί νοχιοδυχικ&ς χον Τοερ· κάσυ έλαβον χώρα» χθές μονον το/τικως ηεριωριαμέναι μαχαι. Ανατολικώς τού Σιτομιρ χα'ι νοτιοανα¬ τολικώς τοΰ Κορόοτεν χατί·ριυοαν σχετικώς ασθενεϊς έπιθέσεις των Σοβιέτ. 15 έχθρικά αρματα μάχης χατεατράφησαν. Παρά την πείσμονα αντίστασιν τοϋ έχ· θροΰ, ή ημετέρα ε'πίθεσις βορειοδυτικώς τής Ρετσίταα επετέλεσε περαιτέρω προόδους. 'Εχ&ριχαι έπιθέοεις εναντίον ενός προγε- φυρώματος παρά χον Μπερεζίνα άπεκρον- α&ησαν μέ σοβαράς απωλείας καϊ κατεστρά- φησαν 32 σοβιεχιχά αρματα μάχης. Β+ρειοανατολιχώς τοΰ Σλόμπιν τα Σο¬ βιέτ ήρχισαν διά πολλων μεραρχιων επίθε¬ σιν. Σφοδραί μαχαι διεξάγονται είς την πε¬ ριοχήν ταύτην. Είς χον χώρον χον Βιτέμπσκ Λ έχθρός εσυνέχισε χθές τάς σφοδράς τού έπιθέσεις. Κατόπιν πείσμονος αγώνος άνεστάλησαν το¬ πικαί διεισδΰσεις και καΐεστράφησαν 71 έχθρικά αρματα μάχης Κατά τάς μάχας νοτιοανατολικώς τού Κίροβογχραντ διεκρίθησαν ή 11. σιλεσιανή τεθωρακισμένη μεραρχία υπό την διοίκησιν τοΰ ΰποστραιήγου φόν Βήτερσάϊμ χα'ι Ι) 13. τεθωρακισμένη μεραρχία έκ παλαιάς Μαρκί- ας^ υπό την διοίκησιν χον νποοτρατήγον Χάονζερ. Είς την βόρειον Παγωμένην &άαοοαιψ πέ»τε σοβιετιχαί τορπιλλάκατοι προαέβαλον χαχά ιήν ίσχέρα,ν τής 22. Δεκέμβριον μίαν γερμανικήν νηοηομπήν. Κατόπιν ανντόμον σκληρόν αγώνος κατεβυθίσθηοαν τρεΓς σο· βιετικαϊ τορπιλλόκατοι, αί δέ άλλαι δύο νπέοχηοαν διά βολάν πυροβολικοΰ σοβαράς ζηαίας. 'Εξαιρονμένον χον χομέως τής Όρχόνα, επεκράτει χθές ήονχία είς χό μέτωπον τής νοχίον ΊχαλΙας. Ιίοχίως καί νοτιοδυπκώς τής πόλεως Όρτόνα Εναυάγησαν χαί χθές απασαι αί έχθρικαΐ έπιθέσεις, παρά χό γε· γονός, ό'τι νπεοτηρίζονχο υπό σφοδρών πν ρών πνροβολιχον, άρμάτων μάχης χαί μαχη- τιχων άεροπλάνων. Κατά τίς μάχας ταύτας διεχρί&η διά την παρα&ειγματικήν σταθερό- τηΐά της ή 1. μεραρχία άλεςΊπτωτιοχών υπό την διοίκησιν χον άνχιστρατήγον Χάϊνιριχ. Κατά την νύκτα πρός την 24. Δεχεαβρί- όν πολλαί βρεττανιχαΐ δμάδες τορπιλλακά τω* νποαχηριζύμεναι υπό διωκτικων βομ- βαρδιοτιχών προαέβαλον είς την βορείαν Ι- ξοδον τής Μάγχης ίπανειλημμένως μίαν γερ¬ μανικήν νηοηομπήν, ή όποίι προηγουμένως εϊχε βλη&ή άνεπιτνχώς υπό πυροβόλων μα κροϋ βεληνεκοΰς. Μία βρετΐανιχή τορπιλλά- κατος κατεβυθίσθη. Έτερα υπέστη τόσον σοβαράς βλάβας, ώαΐε ή ά/τώλειά της νά θε ωρήται βεβαία. Ή γεριιανιχή νηοπομπή έφθασε πλήρης καί άνευ άξιολΑγων ζημιών είς τόν λιμένα προορισμόν της. Επάχτιοι πνροβολαρχίαι τοΰ γερμανι κου ναυτικοΰ ίβαλον εναντίον οτάχων είς Ιΐτόβερ, Ντήαλ κα'ι Φόλκαταουν. Βρεχτανιχιά βομβαρδιαχιχά ενήργηααν χαχά τάς πρώχας πρωϊνάς ώρας τής 24. Δε· χεαβρίον καί πάλιν μίαν τρομοκρατικόν έ πίθεσιν ίνανχίον χον πληθυσμόν χον Βερο¬ λίνον. Είς .ινα τμήματα τής πόλεως προε¬ κλήθησαν σημαντικαί ζημίαι. Πλήν τούτου, ό έχθρός εβομβάρδιαεν, άπό σχεδιον, χά γνωστά μνημεϊα χέχνης καί πολιτισμόν είς "Ααχεν. Ό μηχροπολιχικός ναός χαί χό δη¬ μαρχείον ΰπέστησαν σοβαράς ζημίας. Ή αι- Φινοα οχέψιων κατεστράφη. Αντιαεροπορικαί δυνάμεις κατέρριιμαν υπό ίξαιρετιχως δνσχερεϊς συνθήκας αμύ¬ νης, χατά τάς μέχρι τούδε διαπιστώσεις, 19 έχθρικά βομβαροΊσχιχά. ΒΕΡΟΛΙΝΟΝ.— Τό στουδα'ότερον γνώ- ρισμα τής προχθεσινής μαχητικής δρΛσεως είς τό άνατολικόν μέτωπον υπήρξεν ή αί· σθητή ϋφεσις των σοβιεπκθν έπιθέσεων €ίς τόν χώρον τοθ Βιτέμπσκ. Άν καί ό κοιρός («λαφρός παγετών καί όμΐχλη) καί ή βελτι υθείσΐ κατάστασις των όδΟν ηύνόουν τήν' συνέχισιν των έπιθέσεων, τα Σοβιέτ ένήρ- γηο ν μόνον μεμβνωμένας μερικάς έπιθέ- σεις διά δυνάμεων όπό λόχου μέχρι τάγμα τος, αί οποίαι άπεκρούοθησαν ευκόλως. Αί σοβαραί απώλειαι των τελευταίον ημερών ύιτήρξαν ασφαλώς ή οΐτΐα διά την οποίαν ό έχθρός άπέφυγε νά προβή είς μεγάλος έ πιθέσεις. Πράνματι αί απώλειαι υπήρξαν, τόσον σοβαραί, ώστε πολυόριθμοι μονάδες παρουσιάζονται μέ δυνάμεις ήίαττωμένας κατά τρ τρΐα τέταρτα. Καί είς τόν άμέ σως πρός βορρδν χώρον τοθ Νέβελ σημεισθται είς τάς έπιθέσεις των Σοβιέτ αίσδητή ϋφεσις. Ή σοβιετική έπιβετική δρβ σις είς τόν τομέα τοθτον δέν υπερέβη την- έκτασιν 'μεμονωμένων προωθήσεων. Κατόπιν τούτου τό κέντρον των έιτιχει- ρήοεων μετετοπίσθη κ«Ι πάλιν λόγω των σοβαράν άπωλειών τώ/ Σοβιέτ καί ευρί¬ σκετο προχδίς είς τόν χώρον ί;ιτομΙρ— Κορόστεν, δηλαδή ρίς την περιοχήν τής πρός τό Κ!έβον όδηγούσης σιδηροδρομικής γραμμής. Ώς καί κατά τάς προηγουμένας ήμέρος, οϋτω καΙ'χθές αί έχθρικαΐ έπιθέσεις ένηλλάσσοντο μετά των γερμανικόν άντε· πιθέσεων. ίά γερμανικά στρατεύματα κα· τώρβυσαν νό καταλάβουν σημαντικόν 6δα- φός. Ή γερμανική επίθεσις είς τόν χώρον τοθ ΚΙροβογκραντ προεζετάβη καί χθές Επ περαιτέρω, τα δέ γερμανκά στρατευματα κατέλαβον μίαν σημαντικήν περιοχήν ύ ψωμοτων, άπό τής οποίας π θέα έκτείνε- ται είς απόστασιν πολλων χιλιόμετρον. Α) απόπειραι των Σοβιέτ δπως άνακαταλά βο ιν την περιοχήν ταύτην, έναυίγη^ταν μέ οοβαρωτατας απωλείας. Είς τόν μεγάλον κόμβον τοθ Δνειπέρου επεκράτει, πλήν τοπιΌν τίνων έπιχειρήσεων, ήσυχΐα. ΚαΙ εναντίον τοθ προγεφυρώυατος τοθ Νκο πόλ, τό οποίον τα Σοβιέτ προσέβαλλον άπό ημερών μέ Ισχυράς δυνάμεις, ένηργή θησαν προχθές άσ^ενείς μόνον έπιθέσεκ, α) οποίαι άπεκρούσσησαν απασαι δνευ έ-' ξαιρέσ:ως. τικώς δ γερμανικός λαός έμαθε κατά την διάρ ειαν τοϋ διαρρεύσαντος εΐους πολύ πε· ρισσότερα άπ' δσα ελπίζομεν κατά την έναρ¬ ξιν τού. Τα Ράϊχ είναι σήμερον τό Ιερόν μας. Είμεθα δλοι άποφα-πσμένοι νά τό προααπίσω- μεν έν άνάγκ^ διά των οδόντων καί των όνύ- χων μας. Ό έχθρός Μι έκπλαγη δταν μίαν η¬ μέραν αποφασίση νά ενεργήση μεγάλην Ιφο- δόν εναντίον τής Εΰρώπης. Θά έχη ν' άντιμε- το^ΐιίση ενα λαόν, ό οποίος εΰρέ&η είς την α¬ νάγκην νά διέλθη δλα τ^ δεινά καί τούς κιν- δύνους τοΰ πολέμου τούτου καί έπειδή αΰτά δέν τόν κατέβαλον τόν εχαμαν άιλώς τραχύτε- μόν και σκλημόΐερον. Ουδέποτε ώς σήμερον ό γερμανικός λαός ήτο τόσον σύμφωνοε είς ιήν απόφασιν τού, δπως διεξάγη τόν πόλεμον τούτον μέγρι τή: όρισηκήί" νίκης. Τί νομίζουν οί έ'β?θεν τής Μάγχης, ότι θά επιτύχουν διά τής άπό άβροζ τοομοκρατίας; Ώς άιτοδίΐκνύει ή πεΐ >α, ή πι>λεμι<ή μας βιομηχανία πσραιιέ- νει άθικτος. Ή μία πόλις μετά την άλλην κα'ι ή μία έπιρχία μίΐά την άλλην άτέδηξαν, δεί τό πϋρ καί ή ναταστροφή δέν δαμάζουν, άλλά μόνον έντείνουν τάς ίδβολογικάς των δυ¬ νάμεις. Φαίνεΐπι λοιπόν, ότι είναι βέβαιον, ό¬ τι δέν δύναται τις, τόσον εδκολα, νά κατα καύση οια Γ0" φωσφόρου μίαν ίιαχι'ιετή ι¬ στορίαν. Μέ άλλβς λέξβις: Ό εχθράς όφείλει νά εμφανισθή αίιτ ιπροσο')ΐτως καί: άπ' ευθειας ίΐς τό πεδίον τής μάχης, διά νά' ποοστπθήση, νά δώσχι είς τόν πόλεμον τό άποφασισακον τού Τ'^^^^Ι^Ι^Ζ "^'αημα^νΐχιαθτό τό -.γμ. γνωοί- ζουν οί άγγλοι καί άμχρικανοί, τόσον καλώς όσον κ«ί ημείς. Διατί έβρά8υν·»ν τόσο πολύ' διά ν' άποιολμήσουν τα έπικίνδυν·ν τούτο βή" I α ; Όχι μόνον τό Ράϊχ, άλλά καί ή "Αγγλία πολεμά διά την ύπαρξιν της. Ή διαφορά δ¬ μως είναι, ότι οί γερμανοί κατανοοϋν τό πράγ μα τουτο καλλίτερον άπό τούς αγγλους. Καί αύΐά αποτελεί ήδη Ινα πλευνέκτημα διά την νίκην. Καί δχι μόνον αΰτό, άλλά δυνατόν ή κατανόησις αίκη ν' άποτελή την βάσιν τοΰ πο¬ λέμου. Τα άπρόοπτα τοΰ πολέμου θ' άρχίσουν καί πάλιν νά παρουσιάζηινται μέ κατεύθυνσιν πρός τόν σκοπόν ιοΰ πολέμου Καί άποκλίνουν γε ικώς περισσότερον πρός τό μέρος τής θελή- σ€ως καί τής άποφαοιστικότητο; ή πρός τό μέ¬ ρος τής άπλήο ΰλικής ίυνάμεως. Όσον άφορφ την δευτέραν ταύτην, δέν είμεθα πολό κατο')· τεροι. Όσον άφ ιμά δμο)ς την πρώτην είμεθα είς τεράοτιον βαθμόν άνώιεροι. Ό γερμανικός λαός, καιαλή·'ει ό δρ. Γχαϊμπελς, συγκενΐρώνεται σήμρς>ον γύρω άτά
Ινα πβνιχυόν χριατουγεννιάτικον δέντρον. Πολ-
λά άτό έγεινα ά ό-τοΐα καθίστων ώραιοτέραν
την γερμανινωτέραν άπό δλας τάς άλλας εορ¬
τήν τηύ'ην, τα εχάσαμεν κατά την διάρ-ειαν
τοΰ πολέμου τούτου ι Την ευτυχίαν των παι-
διών εί; τούς κόλπους ΐίβν μητέρων των καί
την είρή.ην των πάλειον καί των χωρίων μα;.
Επί τοσούτον δμως σταθερωτέρα εγινβ ή άπό-
φππίς μος, ν' άνακτήσωμεν καί πάλιν όλη αΰτά
χαί ν' άΐιοκιήσίομεν πολλά άκόιιη άπό έκεϊνα
τα όποΐα καθιστοΓν την ζωήν ενός λαοΰ ωραί¬
αν κοί αξίαν νά ιήν ζβ καν«ίς.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1943
Μίαν άκόμη φοράν ή ανθρωπότης διερ-
χεται ηολεμικά Χριστούγεννα. ΚαΙ ή σημε-
ρινή έπέτειος, ώς Ιστορική στιγμή, θά μεί¬
νη διά νά παρουσιάζη μίαν άνακόλουθον
φάσιν τοθ βίοιι τής ,κοινωνίας των " λαών,
πού λέγεται χρισπονική, μαζύ καί πολιτι-
σμένη. Άλλά ή άναγεννωμένη. ελπίς, πού
έπήγασε πρό αΐώνων είς τό απέριττον σπή¬
λαιον τής γραφκής πολΐχνης τής ΊουδοΙ-
ας,·ας πλημμυρίσο κ 1 εφέτος τάς ψυχάς
μας διά νά π ραμερΐσωμεν—ίως ότου μπο
ρέσωμεν, οριστικώς—τάο διαιρέσεις, πού
μας χωρ'ζουν, καί τα πάδη, πού μας θέτουν
άντιμετώπους άπέναντι συνανθρώπων καί
πού δέν 6χουν λογκάν νόήμα, οθτε βάσιν
επί τής ήδικής καί τής έννοΐας τοθ 5ικοΙου.
ΕΤναι άσυνέπεια των άρχών κοί έπιδιώζεων
τοθ άνβρύπου άπέναντι τής όοδής πίστεως
καί των διδαγμάτων τοθ σημε0ιν ^0 βρέφους,
πού ήλθεν είς τόνκόσμιν ώς Ιδριτής νέας
βρηοχε'ας Ή θρησκεΐα αυτή προωρΐσβη νά
παλαίον, άγώνα Ιδεών πρός προλήψεις,διό νά
καταρρϊψο πλάνας καί θεωρίας παραδεδεγ·
μενας, Επρεπε νά βυσιάσΓ) αΐμα πιοτών διά
νά κορ'θΓ) την δίψαν των διωκτών της καί
ώφειε νά καταλύσο καδεστώτα τυράννων
διά νά επιζήση τοθ πολέμου των όπαδϋν
των είδώλων, Ό "διός ά ίδρυτής της, τοθ
όποίοϋ έορτάζομεν σήμερον την γεννέθλι-
ον, εΐχε αποστολήν, άφοθ άγωνισθζί κατά
τής δυσπιστίας καί τής αΐμοσταγοθς αυθαι¬
ρεσίας των κρατούντων καί κατά των μετα-
πτώσεων των σίσθημάτων τού δχλου, άφοθ
ταπεινωθή καί μαρτυρήσπ, νά καθαγιάσο
πρώτος την νέαν πίστιν, την οποίαν ηΆθεν
νά διδόξη καί εφαρμόση) είς τόν κόσμον.
Καί ποΛιν τό πν^Ομα τοθ κριστιανισμοθ,
πνεθμα άγάπης καί άδελφωβύνης, παλαΐει
διά ν' αποκατασταθή ώς πρώτος θεσμός
καί νόοος διέπων τάς σχέσεις καί την ζωήν
των μελών τής ανθρωπίνης κοινωνΐας. ΚαΙ
ή σημερινή έηέτειος ίρχειαι διά νά ενισχύ¬
ση τόν ωραίον αυτόν άγώνα, άνακαλοθσα
την σκέψιν καί άνανεώσουσα την πεποΐδη
<3|ν πρός τα μεγαλείον τής Βηθλεέμ, πού εδρεν άμέσως πανηγυρικήν άποθέωσιν είς τα ί-υνοδευτκά σημεία κης γεννήσεως. "Ας εύχηθώμεν νά έορτάζωμεν είς τό μέλΚον είρηνικά κοί έντός πλαισΐου εύημί- ρΐας τα Χριστούγεννα, δπως πρό γμα τ ι 4τά»' χθησαν νά είναι δι" δλους. : ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΙ ΤΟΥ κ. ΥΓ,ΟΥΡΓΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΑΝΘΡΟΠΟΥΣ] ΧΑΝΙΩΝ Δημοσκύομρν κατωτέρα έπιατολήν τοΰ κ. όπουργοΰ Γεν. Διοικητοϋ Κρήτης, άπεο- θυνομέ»·ην ι πφάς ΐούς φιλανθρώπους τής πόλεώς μας ι 'Εκφράζω τάς ϋ-ιρμάς: ευχαριστίας μου πρός ϋλους τοίς φιλ«νθρώπους κατοίχους τής πόλεως Χανίων, οί- όποΐοι μετά τόοης προ&νμίας ήχονοαν τήν' παράκλησιν μου καί συνεισέφερον χρήματα χαί εϊ&η διά την ενίσχυσιν έπ' ενκαιρία των Χριστουγέννων των άπόρων κατοίκων καί ιδία των πσλυ- τέκνων έργατικων οίκογενειών, των γερόν- των καϊ των πλέον άπόρων μιχρΰν παιδιων. "Ολαι απολύτως οί ευποροι είς τοΰς δ- ποίονς άπετά&ην διά νά άποστείλονν ώς δωρα διά γέροντας ή παιδία δέματα μέ χρόφιμα ή με ειδή ενδνσεως χαί ύποδήσεως, ο'Κοι έπροϋυμοποιή&ησαν τινές μάλιστα απέ¬ στειλαν δέματα, των οποίων χό περιεχόμε¬ νον εΐχε αξίαν έχατομμνρίων. Τουτο τιμά την πόλιν των Χανίων διότι άποδειχννει ό'τι οί ενπ,οροι κάτοικον αυτής Ιμφ ροννται άπό αΐσθήματα φιλαν&ρωπίας καϊ χριστιανικής αλληλεγγύης πρός τούς απόρους συμπολίτας των. 'Επίαης εΰχαριστώ θερμώς ό'λοθς ΐούς άζιοτίμονς χνρίονς, οί όποΐοι ώς μέλη τής έπιτροπής εράνων επί ημέρας ολοκλήρους ίχοπίαζον καί διέτρεχον τάς δδούς τής πό¬ λεως διά νά ανλλέγουν χά βοη&ήμαχα διά τούς απόρους. Ώοαύιως, ό'λας .τάς εΰγενεϊς κυρίας καϊ τούς κυρίους, οί όποΓοι διαρκώς άσχολοϋν- ται είς τα συσσίτια καί είς τα άλλα φίλον- θρωπικά σωματεϊα χαΐ με ενιοχνονν είς χό ίργον τής κοινωνικής προνοίας καϊ διά τά>ν
νπηρεθίών των άναχονφίζονν τόν πόνον τό-
σων δυστυχών στμπολιτων.
Ή χοινωνία των Χανίων πρέπει άληθάΐς
νά αίσθάνεται ΰπερηφάνειαν, διότι είς τούς
χόλπονς της εχει τόσα έκλεκτά μέλη, χά
όποΐα μέ τόσον χριστιανικόν-' ζήλον,κινοΰν-
ται πρός ανακούφισιν, των παοχ^όνΐων,
Ό ΰπονργός Γεν. Δ-οικητής Κρήτης
ΙΩΑΝ. ΠΑΣΣΑΔΑΚΒΣ
ΔΙΑΘΕΣΙΣ 6ΟΟ.ΟΟΟ.ΟΟΟ
ΔΙΑ ΤΟ ΛΕΠΡΟΚΟΜΕΙΟΝ
Τύ 'Υπίΐυογεϊον Έθνικής Προνοίας διά
τής ΰπ' άριθμ. 75602)16)11)43 αποφάσεως τού
διέθβσ^ τό ποσόν των 600.00 > 000.δρ υπέρ τού
Λεπροκομείου ώς Ικτακιον Κρατικήν έπιχορή
γησιν πρός άντιμείο'πισιν τών' δα.ταών
λϊΐτουργίας καί συντηρήσεως οίύΊον,'

Σελίς 9α
ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΝ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΒΗΘΛΕΕΜ !
ϊι ιι
Χριστδς γεννάται* Λαοί δοξάσαΐε,
ΑΙνεΐτε ^ρανοί θεοΰ την δόξανΐ....
Μεγάλα πϊ ριστπτικά καί συνθήκαι δλως
ίξαιρβτιχαί υπηγόρευσαν την είς τόν κό¬
σμον καίάβασιν τοΰ υίοΰ καί λόγου τοϋ
Θεόν.
Άπό τα βάθη τού Ιρημωθέντος Ιξ3
αΐτίας τοϋ αμαρτΐίματος των πρωτοπλάσ-
των, κήπον τής Έδέμ είχον παρέλθβι
μάχραί σειραί αίώνων πλήρους πνευμα¬
τικόν σκότονς, άγόνου σοφίας, ψυχιχών
ανησυχιών, εποχαί άβεβαιότητος καί ή-
θιχής έξαχρειώσεως, καί ό δνθρωπος έ-
στροβιλίζϊτο είς τόν κατήφορον τής πλά¬
νας, είς την δίνην τής απωλείας, έταλαν-
τεύϊτο φερόμενος είς πέλαγος ψυχικών
άλγηδόνων υπό των κυμάτων της άπισΐί
άς ό ναυαγός τής ζωίίς. Διάφορα πνεν-
ματικά ρεύματα διεσταυροϋνΐο άλληλο-
σνγκρουόμενα, δ Θεοσοφισμός, δ Μιθρα-
ΐσμός, ή λατρεία τοϋ Όσίριδος καί τής
Πσιδος είς την Αίγυπτον ή θρησκεία τοΰ
χαλεμοχαροΰς Άσούρ των Άσσυρίων,
<θδ Ίλ χαί Βήλ είς την Μεσοποταμίαν. α! ανθοωποθυσίαι τοΰ Βαάλ, αί δργια- αστικαί πανηγύρεις τής Αφροδίτης «αί τοΰ 'Αδώνιδος. Άλλά παρ' δλην αυτήν την ποιχιλίαν των διαφόρων Θεοτήτων, Ιν τούτοις, ί| ανθρωπίνη ψυχή δέν· Ικανο- ποιεΐτο, δέν ήλευθεροΰτο έκ των δεσμάν ττ)5, άλλ ανέμενε τόν λυτρωτήν της, τόν "Ηρωα, ανέμενε τόν Δυνατόν Εκείνον, ό οποίος θά την άπεκαθίστα καί πάλιν ελευθέραν καί <5γνί)ν, θά την έΌωζε δμως ό Ήραχλής τόν Προμηθέα άπό τα δεσμά τθδ δδυνηροΰ τού μαρτυρίου. Ό άνθρω- «ος εΌτρεψε την σκέψιν καί τούς οφθαλ¬ μούς πρός τόν ουρανόν καί ανέμενε τόν Σωτϋρα τού. Ό ουράνιος Πατήρ—ά"- βυσσος καλωσύνης— τόν Ιλέηοε, καί άκτινες τής ύποφωσκθυσης σωτηρίας τού ήρχισαν νά διαφαίνωνται υπό τάς προ φητείας ενσεβών άνδρών. Έν μέσφ των χροσδοκιων καί διαθέ- σβων τούτων ΰπερφυές καί άπλοΰν έκτν- λίσσεται έντός ταπεινοΰ σπηλαίου τό μυ¬ στήριον τής Γεννήσεως τοΰ θείον βρέφονς. Μία φάτνη των άλόγων είναι τό λίκνο τού χαί άπλοΐκοί ποιμένες, οί δποΐοι έκ» στατικοί, τ)*ουσαν «των άγγέλων ϊόν "Υ- μνον* οί πρωτοι τού ηροσκυνηταί. Σο- φοί όίνδρες τής Άνατολής, οί Μάγοι ττ]ς Ευαγγϊλιχής διτιγήσεως, υπό την δδηγί- αν λάμπρου χαινοφανοΰς άστέρος, διέρ- χονται την έρημον, φθάνουν εί; Βηθλεέμ καί προσκυνοΰν τόν νεοτεχθέντα Βασιλέα της ΕΙρήνης χαί τής άληθοΰς γνώσεακ διακηρύττοντες διά των κομιζομένων δώ- ρων την αληθή φύσιν καί την αποστολήν τοΰ γεννηθέντος Θεανθρώπον. Ή προ- σκΰνησις αυτή των Μάγοον δέν χέκτηται καθαρώς συμβολικήν σημασίαν μόνον διά την εποχήν τής εμφανίσεως τοϋ Ίησοΰ, άλλ' ομιλεί έξ ίσου είς την ψυχήν τής συγχρόνου ανθρωπότητος καί αποτελεί την καλύτερον κατάδειξιν, την ασφαλι¬ στέραν οδόν διά τής οποίας άνθρωπος θά δυνηθή νά πορενθη χαί πάλιν πρός τα μεγάλα Ιδανικά. Όπως χατά την εποχήν εκείνην, τοι¬ ουτοτρόπως καί κατά τάς Ημέρας μας ή διάσπασις χαί ή Ιδιοΐέλεια κπατρέχει την ανθρωπίνην ψυχήν. Ή κραυγή τοϋ χινδύνου δστις όδηγίΐ είς τόν έκφυλισμόν καί ή οίμωγή των δεινώς συνταρασσομέ- νων έκ τής άλληλοσνγκρούσεως εθνών έμπνέουν ανησυχίας καί ύπαγορεύουν την άμεσον εφαρμογήν τοΰ κηρύγματος τοΰ Μεγάλου Διδασκάλου των αϊαηων καί αναμορφωτού τής ανθρωπίνης Κοινωνίας, Ίησοΰ. Άλλ' υπεράνω των τρικυμιών τής ζωής, πέραν ·»ών τυφώνων των σννειδή- σεων, ύψηλότιρα άπό τάς καταιγίδας τής άσεβείας, μακρύτερα τοΰ κράΐους τής δρ- μής των άνέμων των ανθρωπίνω ν κακιών, είς τό πνευματικό τής έκκλησίας καί τής ανθρωπότητος* στερέωμα μεσουρανεϊ ΰ- πέρλαμπρος κιιί φωτοβόλος δ πολυΰμνητος κρί είρηνοφόρος άστήρ τής Γεννήσεως τοΰ Υίοΰ τυΐ Άνθρώπου, υπήρξε πάντο- τε δ φωτεινός δδηγός δλων, ή παρήνορος ανακούφισιν των θλιμμένων, ή γλυκεΐα ελπίς των άπηλπισμένων, τό αΐώνιον σύμβολον τή; άληθοϋς προόδου των λαών. ' Άς άτενίσομεν κατά την εύλογημένην σημερινήν ήμ έραν την Θείαν Βηθλεέμ μέ καρδίαν γεμσ Γήν αγάπην διά τόν συνάν¬ θρωπον μας, δ οποίος κατατρώγεται άπό τό σαράκι τού πόνον κι' άς πλημμυρΐοη τάς κρρδίας ιας τ) άλληλεγγύη πρός τα θύματα τής έ τιγείον ζωής. *Ω, άν ηδύνατο ή ανθρωπότης νά έμ- βαθύνη είς τό σημείον τουτο τον υπέρο¬ χον κηρννματος τοΰ Υίοΰ τοΰ Θεοΰ καί νά πιστεύση ΐΐς την Αυτρωτικήν δύναμιν τής με,άλης ιιύτής άρετής. Τότε θά ίλύετο τό μεγαλείτερο πρό- βλημα τοΰ β οινωνικοΰ πόνον, τής Κοι- νωνικής δυστυχίας καί ή γέννησίς χον Θείον έντός μας καί τής εξαπλώσεως των ύψηλόόν τού Βπιταγών θά ήτο, ώ τότβς: ασφαλώς τα καλυτέρα καί ωραιοτέρα Χριστοΐγεννα. ΙΩΑΝ. Εΐν,Μ. ΤΣΑΤΣΑΡΩΝΑΚι.Σ (Χανιά) Χριστούγεννα 1943 Ο ΔΑΝΤΗΣ Ε'ΙΔΕ ΑΣΤΕΙΑ ΤΤΡΑΓΜΑΤΑ ΕΝΑ ΡΕΠΟΡΤΑ2 ΣΤΗΙΜ ΚΟΛΑΣΙ — Γνωρίζεις, κύριε, μέ Ιρώιησε δ άρ- χίσνντάκτιτς μόν, είς μίαν στιγμήν εύτυ- χοΰς εμπνεύσεως, δτι Ιφθάσαμε καϊ πά¬ λιν, βΐσίως είς την εορτήν των Χριστον. γέννων; —Τό γνωοίζα», άπήνΐησα μέ πεποί¬ θησιν. —Γνωρίζεις τί Ιορτάζομεν κατά την αγίαν αυτήν ημέραν ; —Βεβαίως· Την γέννησιν τοΰ Κνρίου. -—Καί γνωρίζεις. άχόμη, διατί δ Κύ· ριος ημών Ίησοϋς Χριστός ήλθεν ΐπί της γής :( —Διά νά σώση αναμφισβητήτως τό γένος των άμαρτωλών. Είς τό σημείον αύιό δ άρχισυντάκτης μόν έμϊΐδίασε μέ τρόπον πού έ'δειχνε πώς ήτο απολύτως εύχαρισιημένος άπό τόν δρόμον πού εΐχε πάρει ή κουβέντα : —Λοιπόν, άγαπητέ μόν, συνεπλήρω- νί άμέσως δ άρχΐσυνιάκτης μου, πού I- νόμισε δτι οί πρόλογοι έπαρατοαβυΰσαν. Οίάνθρωποι είναι άοιόλ,θωτοι. Άμαρτω- λοί καί άσεβιΐς έξακολουθοΰν ν ά ιΐναι. Λοιπόν, είς μίαν ημερών ά/ίαν όπως ή σημερινή, καθήκον τής εφημερίδος είναι νά διαφωτίση τούς άσεβεΐς. —Δέν έννοώ, κ άρχιουντα'χΓα. —Ανΐό δέν σέ κολακεύει. —Όμολθγώ, άλλά μοΰ ίίνϊ αδύνατον νά μαντεύση) ποΰ πρόκειται νά καταλή- ξϊτε. —Θά τό μ^θετε άμέσωί. 'Λνάγκη πασά νά πεΐαχθήτε μία σιιγμή έ'ως την χόλαοιν. Τον . , . πυιαμένου κ. Δ. ΨΑΘΑ. Ήσβάνι' ην τής τρίχας μου νά δρθώ ναηται. —Τγώ, στήν χαλάση; Δέν έ'βλαψα οΰτε μύ^μηι α! ΕΙμαι δ άθωόΐερος ταν άνθρώπ >ν. ^έν 8γραψα ποτέ πονήματα.
Δέν έσκΟΛακ α κάν άΊ Ορωπο!
—Εΐσαι ήλίθιος!
—Πιθαι όν. Άλλά εάν οί ήλίθιοι έ-
πήγαινο^ ηήν κόλασιν δέν βλέπω από>
ποκ ύς <}' ά ΐετελεΐτο ή πελατεία τοΰ πα- ραδοίσον;. Ό (ίρχκ υντάκτης μου εχτύπησε ϊόν γρόνθον είς τό γραφεΐο τού καί είπε: —Θ^ πητε στήν κόλασιν, νά π·ριγρά- ψετε τα μα(ΐύρια των άμαρτωλών διά νά ουνε ισί> ιϋν εδώ οί επί ιής γης άμαρ-
τωλοί. Άκο τγ;
*Ήχ υσι
νά γία· Δα
μως διαρορ
σευχήνίίς ι
πάρχ), ιά ι
γός. Ίΐλθε
παθέσΐΜτις
σάκι δ:υ, μι
μέ είδε. νπ>
ρώτησε
— Μ' Ιι
—Μάλι
—Καί
—Νά έ
5~"Α !
τό όξύ μου
έχωμε πάλι
της !
Όλα τα έ,ΐερίμενί», άί.λά
. .Πώς νά συμβή &-
ιπκά; 'Έκανα θερμήν προ
όν διάβολον νά έλθη νά μί-
ά μοϋ χρησιμεύση ο')ς όδη·
'Ηΐαν ενας διαβυλος πυμ-
μέ μάίΐα λάμπονΐα, μέ μ< υ- ; χαμόγελο γαθώτατο. Μόλις κλιθη ιύγενέσιατα καί μ' έ* αλέσατε κύριε ; ΐτα, εΐπα μέ σθένος. ι Ιπιθυμεΐτε; ιισκεαίϊίΤ) την κόλασιν. ..ΙΉα»ε ό διάβολος καί Γ ιιάκι τού. Καΐαλι/βαίντΜΛ τίποτε ι.υθιστορήματα. Είσθε ποιηττίς; -'Όνι. —Συγγραφενς; —Οντε. —Άλλά; —Ρεπόρτερ. , ,ν —"Α. τότε τό πράγμα άλλαζει. Υπο δτιθάπήτε την αληθειαν. Θα σάς διευκολύνη, κύριε, διότι συμπαθω τούς δημοσιογραφους. Προτου δμωςξβ- κινήσουμε, νπΐσχεθτ,.ε μου, δτι θά δια- ψιύσετε μέ τόν κατηγορηματικωτερον τρό¬ πον τα δσα έγραψε διά την κολασίν μας δ Δάντης. —Έψϊύσθη; , —Έχομε ΰποβάλει άπό τότε μίαν μήνυσιν εναντίον τού 8π1 ουκοφαντικΐι δνσφημήσει, ή δποία δμως έκκρεμει είς κάποιο δικαστήριον. "Ας είνε. Παμε! Ταυτα είπεν ό καλάς μόν δαίμων και μ° επήρε στά φτερά τον. Διεσχίσαμεν το άπειρον καί ΰστερα άπό πϊριπειειωδεις πνη σεις εί* τούς ώκεανούς τής άτμοσφαίρας προσουρανώθημ^ν μπροστά σέ μίαν οιδε- ρένιαν πύλιν,πού εστηρίζετο οέ βαθρα συν νέφων. Επάνω στήν ιιετώπην την πνλης αυτής ήταν γραμΜένοι δύο στίχσι:; ^Αλλοίμονον στούς βατραχους τους εύτυχεΐς πού στίβουν τα λεμόνια των κι- πέλλων! Έμεινα έμβρόντητος μπροστά σ' αυτήν την σιβυλλικήν επιγραφήν κι' έ- ρώτησα τόν διάβολον μου. —Τί σημαίνει αύτό; —Τίποτε, μοΰ απήντησε.. —Άλλά; Είναι παρμένοι οί στίχοι αύτοι άπό την συλλογήν ενός σουρρεαλι- στι ΰ. Έλδιε νά δήτε πώς χρησιμοπονοϋ- μεν αύτά τα βάσανα έδώ ! , . . Έπροχωρήσαμε στό εσωτερικόν. Ή¬ ταν ο πρώτος κύκλος τής κολάσεως, δπου άνθρωποι πολλοί μέ φάτσες έξηντλημένες χαί πρόσωπα άγωνιώδη ήταν σκυμμένοι επάνω σέ βιβλία. Μπροστά στόν καθένα στεκόταν καί Ινας διάβολος πού έχρατοΰ- <σε τί) βιβλίο κι' ύπεχρέωνε τούς άμαρτω- λούς νά διαβάζουν συνεχώς. Ή άνάγνω- σις αύιή φαινόταν δτι τούς εκανε νά ύπο- φέρουν πολύ, διότι κάθε τόσον πολλοί άπ' αύτούς έγύριζαν σιόν φύλακα—διάβολον καί τοΰ έ'λεγαν «αμάν, νισάφι !»... Άλ¬ λά δ διάβολος ήταν άσυγκίνητος καί τούς έγύριζε άμέσως τό κεφάλι στό βιβλίον. —Τί είναι αύτοί; Έρώτησα. —Είναι οί πλέπται. Τό εγκλημά των είναι σοβαρόν καί ή ποινή των, δπως βλέπετε, άνάλογος. —Καί τί διαβάζουν; —Σουρρεαλιστικά ποιήματα! Δάχ#υα μοΰ άνέβηκαν στά μστια γιά την σκληρήν τιμωρίαν των αμαρτωλών αυτών, άλλά δ διάβολος μου μέ Ισπρωξί καί στέν δεύτερον κύκλον. Πράγματα πε- οίεργα συνέβαινον έκεΐ. Ήταν Ινας τό- πος εύρύχωρος, οάν δρόμος πολύ φαρδύς, δπου κάθε τόσον έπερνοϋσαν λεωο,ορεΐα καί τράμ γεμάΐα. Έσιαματοϋοαν οέ μίαν στάσιν τα τράμ καί τα λεωφορεΐα κι' οί διάβολοι ΰποχρέωναν τόν κόσμο των ά- μαρτωλών ν' άνεβή γιά νά ταΕιδέψΤ'). "Ο, ήιαν θλιβερό τό θέαμα των τραγικών ά μα^τωλών, πού Ιισαλαπατυϋνΐο, έσπρώχ- νοντο ν' άνεβουν, έβλαστημο'"σαν, δσοι έ'μπαιναν εγίνοντο οαρδέλλες κι' ύπέφεραν κι' έβονγοΰσαν κι' δσοι εμεναν άπ' §ξα>
βλασιημοΰσαν κι' έκινοθσαν τούς γρόν-
•βους πρός τούς ά'λλους πού εφευγαν. Έ-
Λΐάσιη^εν ή ψυχή μου μέ τό θέαμα.
—Τί είναι αύιοί; ερώιησα.
—Είναι οί ψεΰσται!
— Καί τιμωροΰνται τόσο σκληρά;
—Βεβαίως ! Είναι ράηται καί πατου-
-τσϊ,δε. κυοίως, μοδίστρες, κοπιλλοίδις,
•άνθρωποι πού έπεριφρόιηααν τα ραντε-
βοϋ τους, πού δέν έβ άζοντο π,οτέ ίίς την
ζωήν των καί τώρα τυύς μειαδίοεΐαι το
αΐοθημα τής βιασύνης καί υ ιοχς,εοϋνται.
•νά ταξιδίψ./υν μέ τέτοιαν συγκίνησιν!
Μέ την ψυ/ή μου ραγιομένην άπ' τόν
•οΐκιον γιά τάς τραγικάς αύτάς υΛτίρΕεις
Λού τούς ιίχε επιβληθή τόσο τμομερή τι
μωρία έ,τροχιυροϋβα. Έχατεβήκαμε σιόν
τρίτο κύκλον. Μπροσιά πάντοτε δ διάβο
.λι>ς, πίσω εγώ.
—Έδώ είναι οί άττπτεώνες.
ι—"Ω, τι υ, δυοτυχεϊ.!
_—Πολλάς άπάκις εκΐιναν είς την ζω¬
ήν των, γι' αΰτό καί ή τιμωρία των εί¬
ναι άνάλογος Είναι κνρίως καθηγη·αΙ
καί^ καθηγήτριαι ώ.δείων π· ν έ'δωσαν δι
π'-ώμαια καί μειά?λια στούς μαθητάς
των.
Δέν ήΐερα ιί ι ά πρωτοσκεπάσω. Τα
μόν ή Γ αΰΐιά μου. Ευρισκόμεθα
μέσα σ' 2να «ερίεργο διαι έρισμα, ?ν
είδ^ς τεραστίας σάλα.;, δπου ήτόν ,
άμαρτωλοί. Μίτροστά σιόν καθένα ρ0.
σκόταν καί αιά κοπέλλα ποί> Ι-ραγουδοδο
μέ άΐέλειωτους λαρυγγισμοίς χ.' 0£ ^
στυχεΐς άμαρτωλοί ήσαν xατ^διχασμίνο
φεΰ!... νά άκοϋνε συνεχώς. Στά ποόοω
πά των ήταν ζωγραφισμένος 6 πθνο,
Στάς χειρονομίας των ή άπε/πισία. Σιγ)
κινήσεις των ή άπόγνωσις. Μέ Γηο(ΧΤν'
κάβε τόσο εφερναν τα χέρια Πί ^
γιά νά σφραγίσουν τα άκουστικκ Τ3υ.
δργανα, άλλά οί διάβολοι πού τοίς?<ρ}. λαγαν τούς τα κατέβαζαν άμέσως )σι ^, τε έκεΐνοι έφώναζαν μέ σπαςαχτι**; φιοΛ νάς «ίλεος! ?λεος!» Άλλά δσο οί άμαρτωλοί Ιβογ-, οΰ?αν τόσο οί κοπέλλες έτραγουδοϋσαν ουνατώ' τερα καί τό πράγμα καταντςΰσε φςιχια στικόν. —Πάμε, είπα, δέν άντεχιτ. —Έμπρός, εΐπε δ διάβολος μόν. —Έχει καί ά'λλους κύκλ<υς; —Έχει βεβαία! Έκατεβηναμε στόν τέταςτο κύκλον. Έκεΐ ένόμισα έΕ ορχής πώς ήταν ήον! χώτερα τα πράγματα. Διότι έκ πρώτη; δψεως αύιός μοΰ Ικανε την * ' απέραντον κουρείον, δπου οί οΐέκοντο επάνω άπό τούς πελάΐες καί τιύς έξύριζαν. Άλλά, προσέχονΐος καλλίτερα, παρειήρηοα δτι (ί φάΐσεςτδ» πελατών Ισταζαν ΐδρωτακαί ι ά μ ίτια «ο» είχαν τόνους ίκεσίας καί ά<(άχον χ6ν<η. Διότι οί κονρεΐς, καθώς έ'καναν ι ήν δο· λειά τονς έμιλοΰ^αν, έμιλοΰ αν συνεχώ{, κι' έ'τσι έ'να κΰμα φλυαρίας ?ιεχύετο ιι όλόκληρη την αϊθονσα, σά'.' έ'να εΐδο; δρνμαγδοΰ άπό τζιτζίκια, πού πλη'ΐμυρ(. ζει την ατμόσφαιραν τάς θε μάς τοϋ "Ιουλίου. Κι' είχαν ολοι οί καθένας κι' άπό κάποιαν ιστορίαν πού ν« τελειώση, έξαναφύιρωνιΐν τα ξυρ- σθέντα γένεια καί άρχιζαν (λλη ν [στόλ¬ ον οί κουρεΐς καί Εαναο,ντοωνη' τα γ| νεια καί έγινόταν Ινας φαΰλος κύκλος με· ταξύ κουβέντας καί τριχών, έ'τσι ν<αί <| ίστορία αυτή επαιρνε τάς ? ιαστι'σεις $■ φαντάστως τραγικοΰ μαριυρίο·;. Τοίς βλέηεις αύιούς ; μ' έρώτησε δ διΐίβολ5ς μβν. Τούς βλέπω φεΰ ! Ε1ν«ι ο' σνγγοι- φεΐς ! Ποιοί συγγραφρΐς ; —01} συγγραφεΐς δρα( άτοαν, στορημάτων, πεζών ποιημάτων, καί άί.- λων σοβαρών έργων πού έγρκψαν πολ¬ λάς τρίχας είς την ζωήν των > αί εΐαλ< ι- πώρησαν τόν κόσμον. Έδό· πληρώνονιΐι δλα φίλί: μου. Έξύρισαν ι αί ξνρίζονιιι. "Εφλυάρισαν καί πληρώνονται ηδη μέ ώ ΐδιο νόμισμα άπό τούς άρμοδιωτέρει·ς" οιναδέλφους των.. —Δέν άντέχω πλέον ! —"Ελα! Δέν θά μετανοόσχις.,.Έκα ε- βήκαμε μέ την ψυχήν συντε ριμμι'νην ιΐς τόν πέμπτον κύκλον. Στήν εΐσοίόν τ ιυ μία Ιπιγραφή εφερε τόν τίτλον «ΐεΛΐ(0· τροφεΐον». Λέν ξέρω γιαΐί μόλιςΐ'δαιά πύρινα γράμματα μέ τα δπίάα ήιαν γρομ- μένος αύτός δ τίτλος ήσθάνΰίην ρϊγιις. Έπροχώρήσαμεν οτό εσωτερικόν. Γυν«ΐ- «ες πολλές, χοντρές, φοβερές την θέιιν, μέ δόνιια πρός τα ε'ξω καί γλΐσσες ριά πήχυ, Ισιράφτιΐαν πρός τό μέρος μκς. Φρίκη ! εΐπα. Μή φοβάσαι, μοϋ εΐΐτ» ί διάβολος μου δέν ί)ά μάς φά'ν'ε ! "(»<ι. Τρώνε μο> άχα τούς δολοφόνους, καί τ; ύ;
δίς ή τρίς φοράς παντρεμμένουί.Λέν είχαν
μυαλό (Ιζ την ζωήν των. Ίά πλιιρώνίΐιν
δλα έδώ ! Πράγματι ά ιό τό κιγκλίδωιιι,
χίίθΐ! τόσο διάβολοι φοβεροί εριχναν αιό
έ'να αμαρτωλόν στό πιθεοοτοοφιΐον >αί
τότε οί φοβερές πεθεςιές ειεφτ,αν Ιπάνο»,
τού κι' ήκηύονιο φωνές.· «ή κόρη μοϋ°
δέν ήταν γιά τα μοΰτρα σ< υ π«?ηάνθς>ω
πε» καί άλλα τοιαϋιαέιφ γοερίς «ραυ^ές
έ'βγαζεν δ ά'φρο)ν αι* ιρτωλός. Καί αητο
έπ(ίνα'αμβαόταν ,άθε τόσο, κι' ώούονιο
οί πεθερές κι' έτσίριζαν <ί άμαρτωλοΙ, τόσον πού έ.ράτην εις άτακτον φυγόν, γιά νά καιιλθω οίον Ιβδιιμον κύκλον, τόν φοβερώτεςιον. —Εδά ποΐοι εΐνε, Έρώιησα καΐο/ί· τρινος καί τρέμύ)ν. —Οίφοί3ί: ρώτεροι κακοϋργοι τυΰ χόσμου! —Καί ποία πάσχηυν; —Άκπΰ»8 διάλεξιν Έλληνος. Έ/(:ΐ Ιλιποθύμηοα. Το θέααα κοΐ |ό α ουσιια κα'ι ή ιραγωδία των ακροατάν ήταν ανωτέρα των δυνάμεών μου. "Οίαν συνήλθο εΰρισκύμουν σιό γραφιΐο μ'.1^. "Ω ιριλοι μ >υ ! Ό Λάόιης εΐΛε άσηϊΐί
πράγματα.
(Άπό τό «Έλεύθ·ενοιτ Βήμα 1938» !
Χ
<) ίΐ γ α η (1 7 χ π ά τι Χ ΤΙ Χ ό μ Ε ο Τ ο Τ

ΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΤΗΣ ΒΗΘΑΕΕΜ ΤΑΧΗΡ ΕφΕΝΤη
Υπό ΠΑΝΑΓ. ΚΛτνΐΜΑτο .ο „ * "'
ΠΑΝΑΓ. ΚΑΣΣΙΜΑΤΗ
ιι;*ο(β7['
"ελα
«5 <*-| "(ότου Λ ϊΐαν > αν
0 υ πλη ιμ
)ι οί χοι
'Ί'ίαν πο
';«» τα
< ιαστι'σει; ί >«θίο·). ϊο'
«ι ο'
άτ'Λν, ΙιυίΐΓβ
ών νηΙ ΑΙΙ
ΥΟΙΙψαν κί'
>αί έταλί ιί
π> Πθώνο!ΐί
ν Ιΐ'θΐζοηπ!
αι Ι|δη μί ΐίΙ
"Εξη άπό τό οΐκ.ι/-α τοΰ Ρωμαϊκόν φό
οου τής Βηθλεέμ, χον γραφείον δηλαδή μέ·
βα οτό δποΓον έγίνΐτι ή άπογραφή τοΰ πλη-
θι/βμοΰ, σύμφωνα μέ /·ιά διαταγί) τοΰ Καί-
ααρος Ανγούατου, ίνας χόομος σιτωχών Ίον-
Ιαίαν, κάθε ήλικίας, β-'χΐ σχηματίοει μίαν
άτέλειωτη σειρά πού έΊοθανε ώς την ΐνατο-
λική πλατεϊα τής χωμο τόλεως. Άνυπόμονοι
οΊοι, ίοπρωχναν καί π^οοπαθοΰσαν να μή
χάσουν τή σειρά τους. *(> ήλιος ίγερνε πρός
τή Λύση τού... κι' 6 ΰό^,νβος χον πλήθους
όλοένα μεγάλωνε. "Ενχ ζενγος δνοτνχιομί-
"νων ξένων, ίνας γέρβς κιυραομένος, μ* τό
μαχρν ραβδί τού οτό δ«ξί χέρι, την ακρη τοΰ
οκονισμένου χιτό5να το>> ιτό ά'Χλο χαί με
ίνα σάκκο στον ώμο, κκί /ιιά γυναϊκα εξαν¬
τλήση άπό τό δράμο χαί την δρθοστασία
προσπαθοΰσαν, τελευχαΐοι οχονς τελευταίους,
ν' άποφνγονν χά αχοννιήμιχα χαι χά οπρω·
ξίματα. Κανένας δέν π^ρα/ έρισε μ' ο'λο πού
ο'Χοι ίβλεπαν τό φορτίο τής έγκυμοσύνης πού
Ιβάραινε την Ώραία ξέ»η.
Ό κσρτερικός Ίωσι',φ, πον εγνώριζε τή
δΰσκολη θέση τής ουντ^όφιυ τού, άναμέχρη-
σε την άδιαφορία χον πλι-θονς καί ϊστριψε
χό βΧέμμα χον, πρός τ ό δέντρο πού είχε
οεσει τό λιτοθίαιτο καί άκοΰραστο γαϊδονρά-
χι χον. Τό χνταξε μέ σιμπόνια. "Εχοι ε-
κρυβε καί την άνησνγία τ >ν γιά χή Μαρία.
Τέοοερις ήμέρες διαρχάς .αξίδευαν άπό τή
Ναζαρέχ γιά νά φθάσονν έδ<3. Πέρασαν την Πίοιάοα Ζιζρεέμ, χά β ,ννά τής Σαμάρειας, τής Ίονδαΐας, χό Σιλέχ, ΐό Ραμμυλό, την άραΐα Ίερονοαλήμ, χον χάμπο Ρεφαΐμ Την ψύχχα περνοΰοαν σία χανιά. Πώς τώρα νά μή άνησυχή καί νά μή τόν βαοανΐξη ή οχίψΊ ότι μπορεί νά ΐοΰ συμβή κακό ; Τό σκοτάδι τής νίχτας έφθασε καί οί τελευΐαίοι άνέβαιναν τ« σκαλοπάτια τοΰ Γραφείου. Σιγά ηγά άνεβαίνει χαί τό ζενγος. Δνό Ρωμα'οι στραπώτες μέ κόκκινους μαναυες τούς άδηγονν οτόν γραμματέα. Ό Ό ε*-""1" ταρχος έλέγχει τα όνόματά των, την ήλικία των, την δ: Λΐοοη τής ΓΓΓοιουσίας ταιν. Ζητονν τό ϊπαγγεΧαα χον Ιωσήφ ναί λεπτομερείς τής κοινονικής των θέσεως* έπιμενονν στήν οίκογενειακή καταγαιγή το? ζεύγονς. Ό Γραμματικός άδιάρορος γράφει, δυό— τρείς Ίουδαίοι τοΰ γραφείον ίχπληχτοι δι' οΌα άκοΰνε άλληλοβλέποντ*ι καί...... σκΰ· βου> ενλαβιχά μπροοχά οχονς ααογύνο >ς
τό3ν Παλιιών Βασιλέων χο ν, πού τή οτι/μή
έκείνη ίόι·αν ό'ρκον πίστεως εί; τόν
Καίσαρα.
"Οχαν βγήχε χύ ζενγος '<πό χό Φόρο εΐχε τελείως σκοτεινιάοει. Ό θόρυβος τής Βη&λείμ ήτο πρωτοφα- νής. Δρόαοι, σπίτι&, χανιά ήταν γεματα. Άπό πανχοΰ φωνές καί πα&ά την έξαιρηι κή χοαμοσνρροή συχνά α.αραχολονϋ-ονοες στίς αΰλόπορτες μεχαξν φί, ών ή1 συγγενών οκηνές εγκαρδιότητος. Κάΐι παρόμοιο περί- μενε κι' ό Ιωσήφ. Μήπως ι} Βη&λεέμ δέν ήχαν ή χώρα των προγάνων ι ου; Μά οί έλπίδες τού ό'λες ηήγαν χαμένες.' Καμμιά πόρτα δέν άνοιξε γ«' αΰτοΰς/ "Ολες Δημ. Σχολείον Β' Π. Χανίων κλε,σμενες, άφ,λόξεν,ς/ "Οσες χτΰπησαν τό· ,^ασαν. Μιά στιγμή Ιωσήφ άναγνώρισε ίνα γω ιπιστο· ήχαν ονγγινιχό χον· χχνπημα τής ηόρχας προβάλλει μιά γυ- *?ριξε μιά μαπά σία «ουρασμένα των ίένων, διάκρινε τή βασανι- ον> ξεχώρισε την έα&ήτα
σκεφθηκε τί μπορονοε ν'
ηαη μιά φιλοξενία, χαί μέ υα,ος θν
ο£Ϊ"ϊνΤη. *"·*»·■■* ί«στυχής Ι«ο·
σήφ από τα χανιά. Ζ7οΰ νά φαντασθη οτ,
παντου ίπενέβαινε ή Πρόνοια, 8χι «λα
*μ.
ο τα
Σέ μ,ά στιγμή οχέφϋηχε νά
Ιεροσόλ - - - -
■«"χον φ#ασί1 „,„ σΐήν ί)<ρν ^ Β Μβ_ . ίκ« που ένας στενός δρομαχος όδηνον<,ε ι άλλοτε υποστατικά τοΰ πλοΰσιου Ι)οόζ. "* ί-,στρέν, οτά ««είχοιν ά- της . Σπηλα ταν, ί, σαν. Δέν εΐχαν άχόμη πλησιάσει τό «τοιγμα τοΰ Σπήλαιον κι' αίσθάν^ηκαν μιά διαπα- ραστική μνρωδιά οάπιων άχΰρων καί ί-ερνόν χόρτων. Ό Ιωσήφ μέ μιά λυχνία φΰχιοι χό οχοχεινύ καί ΰγρό καΐαφΰγιό τους. "Εκα¬ μαν λίγα βήματα πρός τό έσωτερικό κ<ιί άν τίκρυσαν ενα βόδι μπρός οέ μιά Φάτνη χαί ίνα ν ό'νο. Γιά αλλη μιά φορά τα βλέμ/ α Π τοΰ ζεύγθυς αυναντήθηκαν. Προτιμόχερο εδώ, είπαν, παρά νά Ιχτεΰβ δ μικράς Της Θεός στήν κρΰα νϋχτα χον Θεμπέτ (χον Δεχεμβρίον). Προτιμότε^ο χ ό σπήλαιον των άγραυλούν- των π ο ι μ έ ν ω ν παρά νέοι σκληροί διωγμοί ά ό τούς άνθρώπσυς. 'Εξζγτλημένη ή Βααίλιααα προσευχήθη- κε' τα γάναχά της εϊχαν λυγίσει άπΛ την κούραση καί τούς πόνους πού νοιώθει καθ· γυναίκα στήν άσΰγχριτη ίδιότητα τής μηιί- ρας. Ξάπλωσε οέ μιά ατρωμνη ά ιό ϊχυρα καί χόρτα Ή άγωνία της δέν χονβάταν' ; ιδρώτος ίλονσε χό παρθενικό χορμί <ης. Ιωσήφ εχρεμε άπύ την ονγχίχηαη. Ση· Ό κώθηκε,ϊ'οως,γιά νά ζητήο-η βοηθεία χόποιαι γυναίκας άπό τή Βηϋ-Χεέμ, μά ή άγία συν τροφός τού τόν καθησνχαζε. Μόνο χον πα- ρακάλεσε νά ίτοιμάοη μιά ατρωμνή α τη Φάτνη... ο'αο γιά τα ά'λλα εϊχε προνοήσει ί Θεός. Τό ίχαμε ευχαρίστως καί βγήχε εξω. Μά τί ήταν Ιχεΐνο πον θάμπωσε τα μάτια τού; "Ι?να θεΐο φό3ς ξεπήδηαε άπό γή καί οΰρα- νο, οί βράχοι άχτινοβόλησαν χαΐ τό λαμΐ'ε· ρό "Δοχρό τής Γεννήσεως φώτισε τό Σπή¬ λαιον. Ή βν&ισμένη οτόν ΰ'πνο Βη&λιέμ ξνπνονοε μέ τίς μαλαματένιες χαμπάνες τοΰ ονρανον πον άρνά άργά σήμαιναν, σάν άνκί* λαλοι τής γής, Χριατούγεννα. Ή φύσις δ'λη Ιχαιρε, έν ώ Άγγελοι καί ποιμένες εψαλλαν «Δόξα έν ΰψίοτοις Θεώ χαι επι γής ειρήνη έν άνθρώποις ενδοχία». ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑΝ ΐσ·βς...Έ«α ριμμινην '; εΐοοίόν ι ,ον «.{ίί μΟλιςι!δαι| α ηΐαν νρΐΐΐ ικόν. Γι*ί ; την 9ί->
γλό αο(; ι«
ι μ(<}% μ μοί) ε'ιι /ούς, ίδθΝ'4 ή οερίς "Ο* .. Καί * XI ί άμαθ" «χιον Φ' ,μον Χί' ,'ηνι»»· «Η ν ,,,.υ. Έως τό 550 μ. Χρ. οί ΐιολιτισμένοι νριστιανικοί λαοί ϊΐχον εποχήν, ήτοι α¬ φετηρίαν αριθμήσεως των έτά.ν, τό 5508 πό. Χ. ώς Ι'τος κτίσεως τού κι'σμου. Τόν ΣΤ' όμως αίώνα ό έκ "Πόντου λό- γιος κληρικός Διονύσιος δ Βραχύς έ- πρόΐεινε την άπό Χριστοΰ Γεννήσεως ε¬ ποχήν καί ώρισε την ' Ε ν σ ά ρ κ ω σιν (ΐηοΗΪπ&ΐΐο Όεί) είς την 25 Μαρτίου 75 ε άκό κτίσεως Ρώμης. "Εκτοτε έγενι- χεύθη ή χρο/ολόγησις αυτή, έν ώμη ά- —6 τού 550, εν Εύρώπχι άπό τού Η' αι¬ ώνος, έν δέ τή όρθ.οδόξω Ανατολή άπό τής β' πατριαρχείας Κυρίλλου τοΰ Λ< υ- κάρεο^ς (ΙΣΤ' αί ). "Ηδη ή Γέννησίς, ^χε τε3χ) είς την 25 Δεκεμβριού δχι διό¬ τι πράγι ατι συνέβη την 25 Δεκεμβριού άλλά πρός έκχριστιανισμόν ΕΪδωλο ατρι- κής εορτής τής ήμερομηνίας ταύτης. Ότι ό Ιησούς δέν εγεννήθη έν πλήρει χει- μώνι συνάγιται έκ τής μαρτνρίας τού Εύαγγελίου καθ' ήν υί ποιμέ ες τή, Βι,- ί)λεέμ «ήγραύλουν» δηλαδή διενυκτέρρυ- όν είς τό ύπαιθρον είς ίόψιΐς 850 μ. υπέρ την επιφάνειαν τής θαλάσσης. "Επειτα διότι τότε έγινεν ή άπογραφή των κα τοίκων τής Παλαιστίνης επί άρχοντος Κυριινίου καθ' ήν «έπορεύοντο έκατ τος άπογράς-εοθαι είς την ιδίαν πόλιν. Άνέ- βη δέ κΐΛΐ Ιωσήφ £« Ναζαρέτ είς 1>η
θλεέμ άπογράψασθαι ούν Μοριάμ» (Λου
)ά Β' 1—5). Δέν ήτο δυνατόν έν πλήρει
νειμώνι νάδιαταχθό τοιαύτη μετατό.ιι
'πς καί δή γυναικός έπιτόκου.
Άλλά καί ώς πρός τό 2τος ?σφ'ΐ?εν
ό Διονύσιος κατά 4 έτη βραδύτερον θέ-
<-ας την Γένεσιν. Ό Χριοτός εγεννήθη "ΐιθανώτατα τφ 750 άπο κτίοε.ος Ρωμης καί άρα εΐσεςιχόμεθα ό^ι είς τό 1944 μ. Χρ., άλλά είς τό 1948. Καί^ Ιδού πό- θ«ν το ουμπέρασμα τυΰιο: Καΐά νόν Διο Υπό τού χ. Γ. Δ. ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΒ νύσιον ή 1 Ία/ουαρίου τού 1 μετά Χρι- στόν ήτο ή 1 Ίαν( υρίου τού 754 άπό κτίσεως Ρώμης. Άλλ' Ιδού τί συνάγεΐαι άπό μαρτυρίας συγγραφέων χρονολογη- σάντων άπό κτίσεως Ρώμης: ' 1) Εύσέβιος δ Καιααρείας λέγει ότι δ Ίηοοΰς Χρυτός εγεννήθη τφ 42 έ'τει τής βασίλειος Καίσαρος Αύγούσιου καί ότι τό Ιπν έτος ταύιης ήτο τό τήί ύπα- τείας Ίριίου καί Πάνσα ουμπίστον -πρός τό 709 ιίπό κτίσεως Ρώμης, όθεν 41+ 709=750 άπό κτίσεως Ρώμης. 2) Ό αύτός λέγει ότι άπό τής Χρι- στοϋ γεννήσεως μέχρι τής διαιρέσεως των Έκκλησιών γενομένης τό 19ον έ'τος τής βασίλειος Διοκλητιανοϋ, άνελθόντος είς τόν θρόνον την 17 Σεπτεμβρίου 1307 άπό κτίσεως Ρώμης παρήλθον 305 έιη. Όθεν 18+1307—305-—760. 3) Κατά τόν Λουκάν δ Ιησούς §βα- πτίσθη 30 έιών, άρχομένου τοΰ 15ου ε- τους τής τΐγεμονίας Τιβ(ρίου, διαδεχθέν- τος τόν Αυγουστον την 19 Αύγούστου 767 άπό κτίσεως Ρώμης. Όθεν 767+ 14—30=-750. 4) Ό Ίαΐίΐηπος άναφέρει ότι φ'ροι επεβλήθησαν τα) 37φ ετει μετά την έν Άκτίω νίκην γειθ ιένην τφ 723 άπό κτί σεως Ρώμης καί ιδέχονται ότι οί Εβραϊ¬ οι ήρχισαν νά πληράινσυν φόρον είς τούς Ρωμαίονς 9 έιη ιιετα την Γέννησιν τοΰ Σωιηρος. Όθεν 723+36—91=750. 5) Ό αύτός λέγει ότι τό 37ον έτος τής ήγεμονίας Ίΐρώδ «υ Φίλιππον ήτο τό 19ον τήί ήγρμονίας Τιβερίου. Γνωστοΰ δντοε ότι ό Ήρώδης Φίλιππος ανήλθεν είς τόν θρόνον άμα ΐ(ρ θα»άΐιρ τοϋ Με- γάλου Ήρώδου, ότε ολίγον πριν έγεννή θη ό Ίη ούς Χρισιος ουνάγεται 767+19 —36=750. 6) Ό αύΐός λέγει ότι ό μέγας 'υρώ- ΧΡΙ7ΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΝΑΚΛΙΑ Η ΓΡΗΑ, Ο ΧΟΪΡΟΣ ΚΙ' ΟΙ ΚΑΡΑΚΑΝΤΖΟΛΟΙ "Υστερα άπό δέκα πέντε χρόνονς, άπήτης ίπαντρεντήκανε, τώς ήδωκε δ Μεγαλοδύναμος Θεός μιά ϋνγατέρα. Τή νέ ε&ρέμανε καϊ τή νέ μεγαλώσανε πώς καϊ πώς κι' δντε νέ ντάκερνε ν' ά&ϋ ατά μάγονλά τζη δ ά&ός τσή νειό- της, ίρρώστησε. "Ιντα ταξίματα στά ξω- μονάοτηρα, ίντα χ'ργιά καϊ λαμπάδος ι ά ντό μπόϊ τζη, ίντα λιβάνια καϊ παρά- ί Ιησες Ι Τοΰ κακόν 1 Μνιά ^αχινή—δ¬ ι οιξη καιρόν 'τανε' τ' άηδόνια κιλαϊδού- ι ανε στά 'ρ; νάκια—ό Μιχαήλ Άργάγγε- ι >ς τή πάτησε στό ψυχό μέ τή πατούχα
ί ιον κι' ήπηρε τή ψνχή τζη στά Ιπον-
I
ίνια Ι Πώς νά παρηγορηϋοΰνε οί γο-
ίοι τζη ; Έμανταλοκλειδω&ήχανε καϊ μέ
) βάχ περνοναανε τσή μέρες τως στό
πιτάκι ντως ! Βασιλάκη Λαγονδοπρο-
■ Ίδάκη λέγανε τόν αντρα, Άργνρώ τή
νναίκα ντου.
Μεγάλο καϋμό άπον λέιε χι' άναστε
αμό εΐχανε, σάν έχάσανε τό Λποχοΰμπι
ιΤ) γερα&ειώ ντως.
Ό γέρος ίποξάνοιγε τό πράμμα
τως. Ή γρηά τό νέ βονή&ανε, δσο νε-
ιπόργιε. "Ηκανε χαϊ τσή δονλειϊς τοΰ
ιπι&ιοΰ, μανροντνμένη καϊ μαντηλωδε-
ιένη, έμαγ^οταικάλιζε, τοανακόπλυνε,
'νέραφ&ε, ηκανε μπονγάδα, Ιποξάνοιγε
■ά χοννέλια χαϊ τσ' δρνι&ες. Κι' οί χρό-
ιοι περνονσανε καϊ τώ σέ πασπαλίζανε
ιτά μαλλιά &&ο χαϊ των έφίνανε σχουρ-
μές ατηή φίλιασες χαϊ ταή καμπονργιά-
ζανε... Ό ίνας τόν άλλο έγιατρικονλενγε.
Βασιλάκη μόν τοΰ 'λεγε ή γριά. 'Ε-
ιοντονέ τό λάδι μοϋ δώκανε. Είναι άπ'
ώνα πονχικό, πον χό νέ φήκανε κι' /)-
ϊνσε, εδά κι' εικοσι χρόνονς. Λ'ά αοΰ λα-
δαλείψω τή κοντάλα νά σον περάση τό
ντελόγο ή στένωση...
Μνιά νημέρα τοΰ 'πενε ή Άργνρώ.
—Βασιλάκη μόν, Ταανακοπλνματα
'χομε. Χονμά βγάνομέ δντε πήαωμε τό
τνρί. Πίτερα 'χομε... Δέ πέρνομε ίνα
γουρουνάκι νά τό νεϋ-ρέψωμε ; Χριοτό-
γεννα ερχονται. Γιάντα νά μή κάμωμε
κί' εμείς ίνΛ λονκάνικο ; Γιάντα νά μή
δώσωμε ενα κομμάτι κριας, κειανενονς
φτωχοΰ, γιά τή ψνχή μας, γιά τή μα-
καρίτι ^σα τή ϋνγατέρα μας;
Κι' δ γέρο Βασιλάκης εγόρασε τό γον-
ρουνάχι, ίνα αοπρο μέ μιά όρά στρονφι-
χτή, ξ^νικό πράμμα. Ή γρηά τοΰ 'καμε
τον κόσμον τή χαρά. Σά ντό χοπέλλι τό
ποξάνοιγε. Μπουλαμάτσι τοΰ 'βανε στή
γάστρα. Χονμά τό πότιζε. Χορταράκια
τονδιδί.'Καϊ τό γονρονάκι ταή κλον&α-
νέ, αά ντδ κουλονκάκι.
Ή μήνες περνούσανε καΐ κοντοφιά-
νανε τα Χριστόγεννα. Τό γουροννάκι
δλο και ϋρέφοντονε καϊ μεγάλωνε. Κι' ή
γρηά δντε τό τάϊζε και τό πότιζε,τον'λεγε.
— Σά σνλλοϊσμένο αέ &ωρώ, κακο-
ροίζικο! Γντα 'χεις; Μπά καί ΰωρεΐς τό
μαχαΐρι σου, μέσα στή νάοτρα-,
Κι' νστερα ήλεγε άμ/οναχή τζη: "Γντα
'μαοτε άλήϋεια!
—Κοντό καϊ τα όζά δέ νέχουνε ψυ-
χή Κοντό δέ νέχοννε προαίστηοι. Πχιός
μπορει νά νεκατω&ϊ) στον &εον τυή δου-
λειέςΐ Αγ κακομοίρη μόν καϊ πώς »?ά
σέ οφάξοννε καϊ πώς &' άκονοω ταή φω¬
νές σον]
Καί τή παραμονή τώ Χριοτογέννω
ϊΐρ&ανε ατό απίτι δ Μπεκιαρογιώργης,
πον τό νέ παρανομνοιάζανε «Κατσόχοιρο»
γΐατϊ δέν ητρωγε τα σταφύλια δντε νήαα-
νε, ετσά ποΰ ΐά τρώνε δλοι οί γιαΰρώποι,
παρά ίαπλώνονντονε άπό χάτω άπον τή
χαυρμούλα καϊ τα ταιμπολόγανε, ετσά
ποΰ κάνει ό χατοόχοιρος δντε νέχει χο-
πέλλια. "Ηρ&ενε, άπον λέτε, μέ μνιά ό-
κονισμένη χαοατοΰρα (ξιφολόγχη), ηρ-
ριξε κάτω τό χοϊρο καί τοΰ κάρφωσε τή
καοατονρα στό κάρνδα] Φισκιες τό αίμα!
δης ήγεμόνευσε 37 ?ΐτ> και αλλαχού ση-
μειώνει ?ίτι τό 28ον τής ήγεμονίας τού
συμπίπτει πρός την 19^αν Όλυμπιάδα
(7 11 άπέ κτίσεως Ρωμη,), όθεν ό Ήοώ-
δης έβαο'λευσεν ΰκόμη 9 έιη, ήτοι 9+741
=750.
7) Ό αύΐός οημειώνει ότι ό Άρχέ-
λαος έστεοήθη τού θςόνου κατά τό 8ον
έτος τής βασ'λείας ίου Δίων δ Κάπσιος
ιτναφέρρι ότι ή έΕοιπις αΐίτη έγινε τφ 759
άπό κτίσεως Ρώμης. Όθεν 759—9=750.
Γ. Λ. ΑΡΒΛΝΙΤΔΚΗΣ
Μονγκρές δ χοϊρος/ Άπό τό στόμα ντου
Ιπόρισε ή ψυχήν τον καϊ πήγε... μά ποϋ
κι' έγώ κοντό κατέχω; Τό νέ ξάπλωσε
νατερα απάνω αέ μνιά πόρτα. Τό νέ
κονκιοε αΰο καϊ μέ ίνα παληοξνραφο τό
νέ ξύρισε κι' ήκαμε τή προβγιάν τον μα-
γλινή—μαγλινή κι' άσπρη. Τοΰ'βαλε νατε
ρα μνιά λεμονόκονπα στή μπονκα χαί
τό νέ χρέμααε στή δεξά μπάντα τοΰ τζα-
κιον, γιά νά τό νέ φετοκόψη την ημέρα
τω Χριστογέννω, γιά λονχάνιχα, άπά-
χια, και τσιλαδιά.
Την ννχτα ταή παραμονής ή γρηά
Άργνρώ εϊπενΐ τον Βασιλάκη.
—"Αντρα μόν, κόπχια αμοναχός αου
στό μοναατήρι. Μπορεϊ νά βρης καϊ ατα-
αί δι νά κάτσης. Έγώ δέ καλομπορώ—
§α$ρώ πώς &ά μέ πιάση πάλι ή γέρμη
αονβλιά—χαϊ &ά 'πομείνω στό οπίχι
νά τηγανίσω τό σχότι χαϊ νά χάμω χι'
ίνα πχιάτο σοΰπα...
"Ηβαλέ τα χαινονργια ντον ατιβάνια
δ Βασιλάκης, τή καλήν τον βράχα, χι'
(πήγε στήν έκκληοία.
Στό ντουκιάνι τον Μαατελομιχάλη,ποϋ-
κανε τό χαβετζή, τό νταβερνάρη χαϊ τό
μπαρμπέρη, έκεινηνά την άργατινή, πρΐν
παίξη ή καμπάνα,έκά&ονντονε σ' ίνα τρα-*
πεζάκι χωριστά—χωριατά,δ Πανοφιώτης
δ Ψιλαύτης κι' ό Δράχος τον Ά&ανάαη
τον Ντινάμεον καϊ πίνανε ροΰμι. "Ησα-
νε κι' οί δνό, Θέμον ξεμίατενγέ' μας.
Άργατικοϊ άϋρώποι μά καϊ μακροννχη-
δες Ι 'Εγδννανε τσ' ίκκλησές! Φέδε δέν
εΐχανε νά μποννε σ' άΰρώπον σπίτι !
—"Ακουοε παέ, ήλεγε δ Παναγιώτης
τοΰ Δράκον. Ή δονλειά ι?ά πετνχη, μό¬
νο νά )?£?... Θέλει το μωρέ, δ Θεός έ*
κείνοι νέ οί ακ.,.,γεροι, ποΰ 'ναι τα δνό
ντως πόδια στό λάκκο, νά 'χοννε ίνα χοΐ-
ρο 00—70 οκάδες καϊμεΐς νά μην ίχω-
με μπονκιά κριάς ; 'Εγώ καμα τό αχέ-
διο. Άπό νωρϊς έπέραρα κί' εΐδα ποΰ
κρέμεται δ χοϊρος. Αντοϊ «?ά πανε κι' οί
δνό στήν έκκλησιά. Εμείς &ά κατεβάσω'
με άπό τόν άνηφορά τοΰ τζακιοΰ ίνα
τόεγκέλι καί... ΓΓχιοϊ τό κάμανε τοντονά ;
Οί καρακοντζόλοι Μηόέ σπασμένη πόρ¬
τα, μηδ' άνοιχτό παρα&ΰρι, πράμμα
' Πέ και ξαναπέ έσνβασε τό Δράχο.
Καϊ οά νήπαιξε ή καμπάνα κι' δ χόομος
φοννταλαμένος ήπχαινε στήν Έκκληοία,
ϊφτάξανε κι' αύτοι στό σπίτι τοΰ Βασιλά¬
κη, άπό τόπο ώς τόπο, μ' ίνα γερό σκοινϊ
άπό ιιέαα στό καπότο ντως κι' ίνα κααα-
ποταίγκελο. 'Εοκαλώσανε ατό δώμα. 'Ε-
ξανοίξανε άπον τή καμινάδα. Ό λνχνος
έκανιώριζε. ' Ο χοϊρος ήτανε κρεμασμέ-
νος στό τζάκι. Αίγο πειά πέρα ή γρηά
σκνμένη στή παραα&ιά, αάν τό κουβάρι,
ήμνοιαζε σά νά κοιμονντανε !
—'Επετνχαμε μωρέ εϊπενε τοοντσον-
ριοτά σι' αντϊ δ Παναγιώτης τον Δρά¬
κον. Γιάε κέ νά χοίρακα ! Μόνο σιγά—
σιγά κατέβααε τό τοιγκέλι μή ξνπνήσβ ή
γρηά. Ήγιοργή τοΰ-Θεόν τό 'καμε, νά
πομείνγ ατό σπίτι ;
'Εκατέβασε τό τοιγκέλι άπάλαφρα—
άπάλαφρα. Τό καμε δμως ή γιοργή τοΰ
Θεόν καϊ τό οκοινϊ {^γχιξε στό γλωοοίδι
τοΰ λνχνου χαί τόν ήαβναε ! Ό Δράχος
δέν ήχααε τό ϋαρρος τον.—Θά τό νέ βρή
τό τσιγκέλι, εϊπενε άπό μέσα ντον, τό
χοϊρο.
Μνιά κοπανιά ίμπέρδεψε τό ταιγχέλι !
—Τό νέ ταακώσαμε, εϊπε νέ τ' Λλλονον.
Μόνο βοή&α παέ νά μή ξεγκελω&η χαί
πέο-β... Μά δέν αοΰ φαίνεται μωρέ οάν
άλαφρός ; "Ελτ. σέρνε καϊ βγάλα μέ
ντονε !..
'Εακνψανε ϋατερα μέαα στόν άνηφο¬
ρά κι' ίντα νά δοΰνε ! Ή γρηά—ξεμαλ-
λιααμένη, ίνας σωρός ροΰχα—ήτανε χρε-
μασμένη άπον τή βρακοζώνα τζη στό
χσιγκέλι κι' ήλεγε ;
—Χριατέ μόν,που γεννήθηχες άπόψε,
βονή&ηζέ με τσή άμαρτωλής! Οί καρα¬
κοντζόλοι μέ πήρανεΐ Χριατέ μόν βουη-
&ηξέ μόν!...
Ξεχαακονμενοι πομείνανε κι' οί δνό.
'Ελασκάρανε τό σκοινΐ και χή μολάρανε
άπάλαφρα—άπάλαφ^α οτό πνρόμαχο.
" Υστερα δ Δράκος εϊπενε τ' άλί,οννοΰ.
—"Εχ, /ιωρέ Παναγιώτη, τνχεροϊ πον
'μαοτε! λά'χε σκιάς ψΛχνϊ ή μπαμπόγρα
νά τη κάναμε λονκάνικα.
Μ'αυτή'ναι, μωρέ, πετοι και χόχκαλο'.Ι
Ο ΤΑΧΗΡ ΕΦΕΝ1ΠΣ

Σβλίς
ΟΑΡΑΤΗΡΗΤΒΙ
Π
ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΕΡΑΝΟΥ
ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΙΝ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ
ΑΘΗΝΑΙ.— Ή καταρτισθείσα Κεντμιχή
Έπιτροπή ιής "Οργανώσεως Λαίκής Βοη¬
θείας ΰπευθύνει πρός τόν ελληνικόν λαόν
την κατωτέρω έκκλησιν :
Πρός τόν Ελληνικόν Λαόν.
Τα δραμα των σζερήσεων τοϋ λαοΰ μέ
τόν ίνοχήψαντα ιδίως χειμώνα—τόν τέταρ¬
τον κατά σειράν πολεμικόν χειμάίνα—προα-
λαμβάνει όαημέρο,ι δξυτέραν μορφήν είς βά
ρος των εργαζομένων κχί οικονομικάς άαθε-
νεστέρων τάξεων αυτόν. Τα ειδή πρώτης ά-
νάγκης γίνονται καθημερινώς σπανιώτερα,
αί δέ τιμαί παν των νπαρχόντων ολίγων
τοιούτων ηυξήθησαν επ" εσχάτων τόσον,
ωστε νά χαταντήαουν απρόαιτα εις τό μέγι¬
στον μερος τοΰ πληθυσμοΰ, πρό παντός δέ
είς τοΰς έκ μόνης^ τής εργασίας των άποζών-
τας πολίτας. Παρά τάς καταβαλλομένας μά
λιατα έξ δλοον των πλενρών προσπαθείας,
είνε πάντοτε λίαν αμφίβολον, εάν τελικώς
κατορθωθή νά εξασφαλισθή ή διατροφή,
έ*στω καϊ στοιχε ώδης, των άπόρων της Έ-
πιχρατείας. Διά την παντοειδή περίθαλψιν
των απορίαν, κατόπιν λεπτομεροϋς εξετάσε-
ως τοϋ προβλήμ'ΐτος άπό χοινοϋ μετά των
έγχνρων άντιπροσώπων τ&ν (οργανουμένων
επαγγελματικήν τάξεον, προήχθημεν είς
την απόφασιν, 6'πως όργανώαωμεν την «Λαϊ¬
κήν Βοήθειαν» «αί κατευθύνωμεν τό σπου¬
δαιότατον τουτο εθνικόν έργον. Είναι ό'μως
πρόδηλον, ότι προσπαθεία τόσον ενρεΐα
καϊ πολνμερής εχει ανάγκην έκτεταμένων
οίχονομιχών πύρων, οί όποϊοι δέν είνε δυ¬
νατόν νά εξαοφαλιοθοϋν μέ τάς σποραδιχάς
είοφοράς ολίγων τιιών φιλα*θρώπων. "Εργα
τοιαύτη^ έθνιχής σημασίας όπως ή «Ααϊκή
Βοηθεία» δέν άντιμειωπίζονταί μ» τα
ψιχία τής άτομιχής φιλανθρωπίας.
Σήμερον πρόχειται πρός άντιμετώπιο ν
εν πρώτγι γραμμχ) ή άνάγκη τής επιβιώοεως
της Φν. ής καϊ τής περιφρουρήσεως τής ζω·
ής καί τής νγείας ι ών Έλληνοπαίδων, διά
■ τοΰς όποίονς οί χίνδννοι έκ των στερήσεων
είναι περισσότερον άμεσοι καϊ ίπίφοβοι.
Διά την πραγμάτωσιν δέ τοΰ σκοποϋ τούτον
επιβάλλονται θυσίαι—θυαίαι βαρεΐαι χαϊ
ουνεχείς έκ μέρους των πλοναίων καϊ των
δυναμένων, φθάνουσαι μέχρι στερήσεως παν
τος τό οποίον δέν είναι άμέαως καϊ έπιτα-
κτικώς απαραίτητον διά την συντήρη«'ν των.
Περί άνέσεων ό'μως καϊ τρνφής καϊ τέρψεων
ουδείς επιτρέπεται να γίνη λόγος. Διότι ου¬
δείς δικαιοΰται νά χωφεύη πρός την λαΐ'κήν
δυστυχίαν, πολλαί δι μάλλον νά προκαλή την
αγανάκτησιν των δεινοπαθούντων μέ επί¬
δειξιν ηλούιον κατά τρόπον χρ στιανΐ'κώς,
έθνικώς καϊ κοινωνικάς απαράδεκτον.
Άπό σήμερον κηρύσσομεν πανελλήνιον
σταυροφορίαν >-αΐ οαλπίζομεν προακλητή-
ριον πρός ολόκληρον τό "Εθνος', συνιατών-
τες θερμώς νά ενισχύση τό έργον τής «Λαϊ
κης βοηθείας». Καλούμεν πάντας νά ένωτι-
σθοΰν την φωνήν τής λαϊ κ ής δυστυχίας καϊ
συγχρόνως να άντιληφθοΰν ποΰ ΰπάρχει «αί
τό συμφέρον αυτών των ίδίων. Διότι, ή με-
ταπολεμιχή ελληνιχή χοινωνία θά έχη ανάγ¬
κην άδιαταράκιου ενότητοε κ αι αλληλεγγύης
διά νά δυνήθη νά δρθοποδήοτ) έν πνεύματι
σννεργααίας ολων των μελών αυτής. 'Η δέ
οννεργασία αύτη θα είνε πολύ εΰχερεστέρ ι,
εάν οί εχονιες επιδείξονν έμπράκτως πνεΰ-
μα κατανοήσεως έναντι τής μεγάλης δοκιμα- -
οίας τον λαόν.
Είς τόν έρανον διά την «Λαϊκήν βοή¬
θειαν» αναμένομεν μετά βεβαιάτητος νά έγ·
γραφοΐν πάντες οί "Ελληνες διά ποσόν άνά-
ΔΡΑΣΙΣ ΤΗΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΝ
ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΞΙΚΟΝ
ΜΑΔΡ1ΤΗ—Μεταδίδειαι έκ της Πόλεως
τού Μ^ξικοϋ, ότι ή όοβιετιχή προπαγσνδα ΐοι-
αύτην παροιισιάζει δοάσιν άπό τής άποκαΐα-
σιάσεως διπλοιματικών σχέσεων τού Μεξικοΰ
μετά τής Σοβιετιχής "Ενώσεως, ώοΐε μέγα μέ-
ρος τοϋ πληθυσμόν ί,νΐιγκάσθη νά εκδηλώση
μεγάλην άντίδραοιν. Οίίτω, τό προεδρείον τής
έ&νικοκαθολιχής όμοσΐτονδίας Συναρχιστων,
είς δηλώσεις ιου ττρόο τόν τύπον ετόνισεν δα
οί κομμουνισταί έν Μεξικφ διέφθειραν τα;
σοηθείας τοΰ λαοϋ κοί είρ,άσθησαν διά σκο
πούς ξίνους πρός την χώραν.
Άντιΐτρόσωποι τινές τής άκρας άρισΐεράς
μολυθέντες αν. ιών ίδεών των κομμουνιστών
ίΐμοεβησαν μέχρι ΐοΰ σημείου, ώσΐε νά σχημα-
τίσουν έντός τοΰ έσωτϊρικοΰ τής χώρας είτα
ναστατικάς όμάδας. Λιά τάί όαάοας χανχας
στραΐολο,'ΡΪται πρό πάντων ό πτο>χότ3ρος πλη-
Θυσμός τής χώοο>ς. Αί όμάδες αυται έξοπλί·
ζονΐαι διά νεωιάτου τύΐτου δϊΐλων. Οί Συναρ-
χισταί ομως πολεμιιϋν—δΐτως τονίζεται είς
τάς δηλώιεις Λρός τόν τύπον—ούχι υπέρ κα-
θεστώτος, ΐό ό.τηΐον άπονομεύει τόν χριστια¬
νισμόν.
ΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑΙ
ΤΗΣ ΙΑΠΩΝΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ
ΤΟΚΙΟ, 24.— Τό Ντομέϊδι πιστώνει σχε¬
τικώς πρός την καταστρεπτικόν έπΙ8'"σιν
της άεροπ^ρΐος τοθ ίαπωνικοθ ναυτικοθ είς
την περιοχήν τής Νέας Βρεττανίας έναντΙ
όν εχθρικόν νηοπομπθν, δτι #νω των
75 ο)ο τθ/ έχθρικών δυνάυεων απωλεσθη-
σαν Έν συνόλν κ·οτεβυθΙσθησαν έκ των
64 έχθρικών πλοΐων 44 μονάδες.
ΔΙΑΦΟΝΙΑ ΑΪΖΕΝΧΟΒΕΡ ΚΑΙ ΙΤΑΛΩΝ
ΛΙΣΑΒΩΝ, 24.— Μεταξύ τοθ άρχηγοθ τοθ
γενικοθ έπ,τελεΐου τού Μπαντόλιο, στρα-
τηγοθ Μέζε, κάΙ τοθ στρατηγεΐτυ τοθ Άϊ
ζενχό6(ρ προέκυψαν μεγάλαι διαφοραί
γνωμών, συνεπεία τής πλήρους άνικανότη
τος των διά πρώτην φοράν είς τα μέτωπον
χρησιμοποιηδέντων μπαντολικών στρατευ
μάτων, των οποίων τ6 μεγαλύτερον μ ρος
ηύτο,υάλησε μέ την πρώτην/ ευκαιρίαν πρός
την γερμανούς. Διά τουτο ό Άϊζενχόβερ δι
έταξε τό υπόλοιπον τμήματών έτοίμων πρός
μάχην Ιταλω ', ν' άποσυρσή όμέσως είς τα
μετόπισθεν, δπου ^ά χρησιμοποιηθη δι' ίι
ποχρεωτικήν εργασίαν.
Η ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΙΣ
ΔΙΑ ΤΟΝ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΛΟΥΝΤ
ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ. — Τό σονηδιχόν πρακτο¬
ρείον ειδήαεων μεταδίδει έκ Λούντ, 'δτι ή ά-
ποζημίωαις, την όποιαν θά ζητήση ή αονη-
διχή κυβέρνησις διά τάς ζημίας, αΐτινες ε-
προξινήθησαν εκ των βομβών, τάς οποίας
έρριψαν άγγλοι άεροπύροι χατά τής πανεπι-
ατημιαχής πόλεως Λούντ, άνέρχειαι περίπον
είς ΐν ίκατομμνριον χορωνών. Αί διαπρα-
γματεΰσεις διά την αποζημίωσιν ίιεξάγον-
ται υπό τής άνασυγχροτηθείαης αονηδιχής
ίπιτροπής διά τάς πολεμικ<·ς ζημίας, πρό κείται δέ περί των μεγαλυτέρων ζημιων, αϊ τίνες προεκλήθησαν κατά τόν παρόντα πό¬ λεμον. ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΙΝ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΤΣΩΡΤΣΙΛ; ΑΙΣΣΑΒΩΝ, 24.—Είς την πορτογαλι· χήν πρωτεύουσαν χυχλοφορεΐ φήμη κατά την όποιαν αγγλικαί ναυτικαι δυνάμεις προ- αήγγιααν είς την νήαον Μαίέραν διά νά την χαταλάβουν. Έρωτηθΐΐαιχι αί πορτογαλικαι υπηρεσίαι δέν επεβεβαίωοαν την είδησιν. Φήμαι κυκλοφορούν επίσης, δτι δ Τσώρτσιλ πρστίθεται νά διέλθη τόν χειμ&νι «ίς την νήαον Μαϋριν, διά νά αποκαταστήση αυτόθι την υγείαν τον. 'Π χατάληψις δθεν πρόκει ται χατά πρώτον λόγον νά εξυπηρετήση τόν σκοπόν τής έζασφαλίαεως τοϋ μέλλοντας τόπον διαμονής τοΰ Τσώρτσιλ. Συγχεχριμ- μίναι βάοιις των νποναΐ'Λν τούτων δέν νπάρ χούν μέχρι τής ατιγμής. ΑΙ ΠΡΟΑΓΩΓΑΙ ΑΞ)ΚΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗΝ ΓΕΝΕΥΠ, .—Κατά πληροφορίας εξ Ονάσιγχτων, ό γεροναιαστής Ούάίλγκρεν, μέ λος τής επί των στρατιωτικών ΰποθέσεων ετιτροπής, ανεκοίνωσεν, δτι διετύπωσε σχέ¬ διον νόμου διά τοϋ οποίον θά άπαγορεΰων ΐαι καί άλλαι προαγωγαι άξιωμ τιχών είς οτρατηγονς. Ώς εδήλωσεν ό έν λόγω γιρου- σιαοτής ό νόμος ιυτος, όστις θά υποβληθή είς την Βουλήν, θά εμποδίση τάς προβθέ- τονς προαγωγάς είς άνωτέρους στρατιωτικοϋς βαθμονς έκ μέμονς τοϋ πρόεδρον, ώς τουτο αννέβη μέ τόν ΰηοοτράτηγον Πάζον. Ό νύ· μος δέν άφορβ. χνρίως την περίπτωσιν τον ΙΙάτον, άλλά γενικώς θά ίπιβραδννη τάς άθρόας προαγωγάς. Είνε καιράς, έ'ήλωσεν ο άμεριχανός γερονσιαστής, όπως ή οτρατιω- τιχή έπιτροπή αναχαιτίσχ) τάς προαγωγάς αύτάς, αΐτινες τόν τελευταίον καιρόν έγιναν το είς μεγαλυτέραν όλον εν κλίμακα. ΤΙ ΖΗΤΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΛΙΒΑΝΟΥ ΣΜΥΡΝΗ.—Αί εφημερίδες τής Παλαι- στίνης μεταδίδουν εκ Βηρνττον, ό'ιι ή κυβέρ¬ νησις τον Λιβάνου αξιοί παρά των Γγκωλι- στών τα εξής ι ΟΙ δαομοι και οί φόροι, οί οποίαι μέχρι τοΰδε είαεΛράττοντη παρά των γκωλιατών καί κατενέμοντο είς την Συρίαν καί τόν Αί- βανον, πρίπει είς τό μέλλον νά περιέλθονν είς την διαχείρισιν αυτών τούτων τα<ν δύο χωρών. Ό πυργος Μπερικ "Ελ Μπαρί, τό λεγόμενον κυβερνείον, είς τόν 4ποΐον μέχρι τοΰδε ίμενιν δ γάλλος "Υπατος 'Αρμοατήί, πρέπει νά παοαδοθή είι τόν πρόεδρον τον Αιβάνου, ενω 6 άντιπρόαωπος τής Γαλλίας, ακριβώς δπως και οί λοιποί διπλωμάται, όφείλει νά διαμένγ] είς Βηρνττον. Τό λεγό¬ μενον μέγα αεράγιον τό οποίον μέχρι τούδε ίστέγαζε τάς υπηρεσίας τοΰ γάλλον Ύπάτον- 'Αρμοοτοΰ, πρέπει τοΰ λοιπού νά οτ*γάζ·η τάς υπηρεσίας τής λιβανικής κυβερνήσεως χαι τα νπουργεΐα. Τέλος ή γαλλική γενιχή άαφάλιια πρέπει νά περιέλθη είς την διοί¬ κησιν τον Λιβάοου. Η ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ Μ3ΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΙ.—Αρμοδίως άπσδεικνύεται δτι ή ίδρυοιιένη 'Ανωτάτη Σχολή Μουοικής δέν δργανονται μέ βάσιν την μετατροπήν τοϋ Ω¬ δειον "Αθηνών είς κρατικόν μσυσικόν Γδρυ- μα, άλλά μέ βάσιν την ϊδρυαι» χαι λειτουρ¬ γίαν 'Ανωιάτης Μοναιχής Σ/ολής ομοίαν πρός τα λοιπά μονοιχά εκτταιδευτικά ίδρν ματα τής χώρας. Τα πρόβλημα, δ/τερ προκνπει εχ τής Ιδρύσεως χαΐ λειιονργίας τοιαύτης χρατικής σχολής, είνε τοΰ διδακτιχοΰ προσωπικόν καί ΐάίν οίκονομιχών πόρων τοϋ νέον ορ¬ γανισμόν. Και θεαορεΐται, χατά τονς άρμο- δίους, μριραΐον είς την "Ανωτάτην Μουσικήν Σχολήν νά περιληφθοΰν ώς καθηγηταί ίά καλλίτερα διδαχτιχά στελέχη τοΰ Ωδειον Α¬ θηνών. Είς 8,τί άφορα τονς οίπονομικονς πόρονς, ουδέν καθωρίσθη άπόμη, είνε δέ λίαν πρόωρον νά θεωρήται ώς βέβαιον ή πιθανόν ή μεταβίβααις περιουσιακών ατοι- χέίων (κληοοδοτημίτων κλπ.) τοϋ "Ωδειον "Αθηνών είς τόκ νέον κρατικόν έκπαιδευτι- κόν οργανισμόν. Επί δλων αΰ ών των ζή- τημάτων διεξάγονται συνεννοήσεις μεταξύ τοϋ κ. υπουργόν τής Παιδείας καί των άρ μοδίων ουμβσύλων τον Ωδειον "Αθηνών. λόγον πρός τονς πόρονς εκάστου ε/σφορέως; ΤΙροτοϋ ί'μως εγγράψουν άς «"«··£'£ χριστιανικήν των συνείδησιν, α* ™'£βν*£. θοΰν έπ,'σης «αϊ την ψνχοαν λογικήν, κα τόπιν δέ Άς ένεργήσουν μέ ευρύτατα οκέ· Ψεως «αί μ* οιάθίσιν άπηλλαγμέν,ν παν¬ τός μικροχαροϋς ϋπολογισμου. Η εν¬ τεινομένη δνστνχία των άδελφων ημών επι- βάλλει είς πάντας βαρείς θυσίας χωρις δι· σταγμούς «αί έπιφυλάξεις. Δέν εχομεν τό δικαίωμα νά δειχθώμεν χατώτεροι τον χά- θήκοντος ημών «αί ώς καλών »;"·«»·»*" ώς καλών :'£λλήνων. Ή μακρά *»****«* τής άδιαρρήχτου αλληλεγγύης των ϋ,λλήνων, ή δποία εξήστραψε πάντοτε εις ήρωικας θυσίαο καί ά'θλονς θαυμαστους έναντι των χινδύνων, άναμένει άνταξίαν συνέχειαν και ανάλογον κατανόηαιν άπό τονς σημερινους "έλληνας. "Αθήναι τη 20 Δεκέμβριον 1943. Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ή- Ο Αθηνών Δαμααχηνός Ν. Κνριλλόπονλος Πρόεδρος Άρείου Πάγον, Μ. Τσαμαδός Πρόεδρος Συμβονλίου Επι- χρατείας, Σ. Δοντας Πρόεδ>ος Άχαδημίας,
Γ. Σαχελλίων Πρόεδρος "Ελεγχτικον Σννε-
όριον, Έ. Σχάασης Πρύτανις Πανεπιστημί¬
ου, Ν. Κιταίκης Πρύτανις Πολντεχνείον.
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ. —Πασ χ προοφορά δέον νά
χατατ'θεται εις τίνα των εν "Αθήναις Τρά¬
πεζαν, παρ' αίς ήνοίχ&η ηδη λογαριαΐίός
επ' ονόματι τής «Κεντρικής "Οργανώσεως
Λαϊχής Βοηθείας» 5ΐς τάς επαρχίας αί
είαφοραι &ά χατατί&ενται είς τα πλησιέστερα
ΰποχαταατήματα των Τραπεζων ή είς ου-
οτη&ηοομένας χατά τόπους επιτροπάς έρά-
νων διά την «Λαϊκήν Βοήθειαν».
Σάββατον 25 Δεκεμβριού 1943
—■■ ι ιιΐ' ' επ——=—.. ■—■ ^-----1· ι ■!.=—-———_.
ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ
Τό Γραφειον Τύπου τής Γενικής
σεωζ Κρήτης ανακοινοί,
Κατό .ιν έγγράφου τοθ κ. ύπουργοο Γε
νικο0 ΔιοικητοΟ Κρήτης θ 1 έκπέμπωνΤαι
οαδ-οφωνικώς αί μεταβολαί των μ,,,^/,
των Δημοσ'ων Οπαλλήλων, είς είίικήν ί«
πομπήν διά την Κρήτην■κατά την μετάδο;
σιν των 'Εσωΐερικων Είδήσεων τοθ ρΟ0·,
φωνικοθ ΙταθμοΟ Αθηνών.
Τ ό υπουργείον Παιδείας δια τής 0π· 4
ριθ. ΟΊ143 τής 33 Νοεμβρ,ου 1943 άποφάοε.
ώς τού έπιτρέπει δπως αί μαθήτριαι των διά
το0 Α. Ν. Α3Ί3)9}9 ίδρυθέντων τβτροταζΙ
ων Πορθεναγωγείων άφΐστανται κατακτη.
τη Ιους έζετάσεις διά τα νέου τύπου όκτα·
τάζια Γυμνάσια ώς ακολούθως:
Αί κάτοχοι ένδεικτικώνπροαγωγής έκ τή>
Α'. τάξεως τούτων διά την Δ' τάξιν Νέου
Τύπο ι Γυμνασίου.
Αί έ< τής Β' τάξεως διά την 6' Νέου Τύπου. Αί έκ τής Γ' τάξεως δτά την Π' Νέου Τύπου καί έκ τής Δ' τάξεως διά την Ζ' Νέου Τύπου. φ Τό ΰπουογείον ΈπισιπσμοΟ διά τοθ 6η" αριθ. 8ο759)1 12 43 έγγράφου τού πρός την υπηρεσίαν 'Υποθ-σεων Κρήτης παρά γψ Κ- Πρωθυπουργφ σχετικώς μέ τή/ αποστολήν καυσ-κής σόδας διά τάς άνά-κας τοθ Νο· μοθ Λασηθίου, γνωρζει δτι αίΐτη είναι δυ¬ νατόν νά πραγματοποιηθή μόνον έπ' άν- ταλλαγη" έλαιολάδου. Ή 'ΥσηρεσΙα ύποθέσ ων ^Κρήτης παρά τφ κ. Πρωθυπουρ<φ δι' έγγράφου της πρός την Γενικήν Διοίκησιν Κρήτης γνυρ|. ζει δτι τ > παρά τοθ κ. ΎπουργοΟ ΓενικοΟ
ΔιοικηΌθ Κρήτης ζητηθέν χρηματικόν πο¬
σόν ενός δισεκατομμυρίου ~<1 000.000 000.) διά την περίθαλψιν των έκ των πολεμικον γεγονότι^ πληττομένων άιιδρυν κάτοικον τή^ Κρήτης, ενεκρίθη υπό τοθ κ. "Υαουργοθ 'Εθνκής Προνοίας καί Κρατικής Αντιλή¬ ψεως. ΣΥΝΤΟΜΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ.— "Ε/νώσδη, βτι τό Μετε ωρολογικόν Ίνστιτορτον τής Βουδαπέστης 8ά προβζ) είς εξερεύνησιν των ανωτέρων στρωμάτων τβϋ αέρος δι' άεροστάτου έξ έλαστκοθ διαμέ ρου δύο μέτρων καί ενός καλάθου φέρο τ )ς δργενα αύτομάτου κ· τρήσεως. ΑΜΣΤΕΡΝΤΜ.-Καθ· α μεταδίδπ ή· βρεττα-κή ύπηρεσία πληροφοριών έκ " λή- βελαντ, τα πέντε σωματεία σιδηροδρομι- κων των Ήνωμ. Πολιτειων άνεκοίνωσαν, δτι απεφάσισαν νά κατέλθου ' είς απεργίαν διά την επιβολήν τής άζιώσεώς των πρός αύξησιν των μισσών. Ήμέρα ενάρξεως τής άπεργΐας ωρίσθη ή 30. Δεκεμβριού. * ΓΕΝ;ΥΗ.—Ή εφημερίς «Κηρυξ τής Γλα· κώβης» δημοσιεύει πληροφοραν περ) όπερ- γΐας είς Εν εργοστάσιον κατασκευής άερο- πλάνων τής δυτιχής κωτΐας. Πρθτοι απήρ¬ γησαν αί γυναίκες έργάτιδες, .δπως ίπιτύ χούν Οΐ'ωσιν των άποδοχών των, κατόπιν δέ τάς ηκολούθησαν καί οί δνδρες. * ΒϋΡΟΛΙΝ >Ν —· Τό ήμιεπΐσηυον γερμανί
κάν σρακΓορεϊον μεταδίδει, δτι ""ά γενικάς
'ΕπΙτροΓΤος <5ιά την εργατικήν θητείαν διέ¬ ταξεν είς αναγνώρισιν τής αποδόσεως τΟν πρός ανατολάς έργατων, δτι κατά τό ίτος τουτο είναι δυνατόν νά δοθοθ/ ζώρα Χρι- στουγεννιάτικα.Ή είς την « Εφηαερ^δα τΟν Έργατθν τοθ Ρϋχ» δημοσιευθείσα διαταγή καθορ ζει, ότι βάσιν κα! προϋιόθεσιν διό τα χριστουγε^νιάνικον τοθτο δωρον άιτο· τελοΟν έργαοία είς έργοστάση επί έν Ιτος καί Ιδιαιτέρα έργατιχή απόδοσις. «ΠΛΡΑίΉΡΗΤΗΣ» ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΚΝ ΧΑΝΙΟΙΣ Γραφβία— Γυ.τογραφεϊα Ρεούφ Πασά 7 Τηλέφωνον 4.88.—Συνδρομπί/ Έτησία δρα] 700.000, "Εξάμηνος 350.000, Τρίιιηνος 180.000- Δημοσιεΰσεις κατά στΐχον 8ρ. 3.ΟΟΟ -ι Άρραβώνες, γάμοι, βαπτίσεις, συνήθη εί)· χαριστήρια καί μνημόσυνα δρ. 50.000 κατ' ά· ποκοπήν. Δκιφηαίβεις, μικραί αγγελίαι κ.λ.ΐτ. Ιδιαιτέρα συμφωνία. «Λ ,(«. Κ»» Μ* Η« ϊ"" μω «ϊ 3 ιιο ι)ιίΐ βίά Ιαι οφι αι αοι ίαί •τι» μ; ΟΙ μά Μι »ο •■Ι 1Η τή. ται Μ, Ζι τι>
0«
τη
πό
πά
Α*
ι
ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΕΟΡΤΑΣ ΘΑ ΣΗΜΑΝΟΥΝ
ΟΙ ΚΟΔΟΝΕΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ
Ανακοίνωσις
Ό Διοκητής τοθ ΦρουρΙ ^υ Κρήτης εΰη-
ρεστήδη νό επιτρέψη νά σημαΐνουν οί κώ
δωνες των έκ<λησιών δπως * αί προπολε- μικώς. "Επίσης να θεωρηθή ή όη Ίανουα- ρΐου ώς ήμέρ'α όρνΐος, ίνα δυ/ηθοθν οί έργαζόμενοι νά μεταβοθν είς τάς '6κκ*η- σΐας. 'ΕπΙσης δπως γίνη ή κατάδυσις τοθ ΤιμΙου ΣταυροΟ δπως καί προπο>εμικώς, δα
γίνη οέ ή κατάδυσ ς κάτωθεν τοθ Ξενοδο·
χεΐοιι «πΛάζα».
Κλήοος καΐ λοά . εύχαριοτοθσι θερμώς.
(Έκ τής Ίερας 'Επισκοπής Κυ·
δωνΐας κοί 'ΑΓθ(ορώνου)
ΕΙΣ ΤΟ 2ΑΠ0ΥΝ0Π0ΙΓΙ0Ν
ΜΙΧΑΗΛ ΓΊΑΝΤΖΑΡΗ
ΡΕΘΥΜΝΟΝ
' 'Αγοράζονται ή άνταλλάσσονται τριγιες μέ
είς όποιανόήποτε ποσότητα
Η ΚΟΙΝΠΝΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ
Υπέρ τοϋ Δ. Νοσοκομείον
ΟΙ κ κ. Ρβΰαβί Π. Μβλανίρίχηί χ*1 .Μχνβθσβς
Μαλανόράκης χαΓέβΐβαν διά τή{ εφημερίδας μΐς
«νά 200.000 ίραχμάί έ'καατβς είς μνήμην καϊ 4ντΐ
οτβφάνβυ τβϋ άποβιώααντος Νικβλάου Κναελάκη.
Δωρεαι υπέρ τοΰ Σανατορίου
Ό κ. Βασίλειος Μπααι$ς πρεβε'φΐρεν είς τό
Σανατέριαν Χανίων 12 βκάδα; γεώμηλ» ε|{ μνή¬
μην των γονεων αύτοΰ καί τού άδίλφβΰ τβυ Έμ·
μα^νβυηλ πεοόντο; έν 'Λλβχνίχ.
'Λνώνυμβ; δεαποινΐς προβίφίρεν ε!; τό αύτβ
Ίδρυμχ (100.000 ίραχμίς.
Ή Λΐίΰίυναις τού Ίδρώματίς εϋχαρΐΐΤΕΐ Βιρμώ;
ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ
Αυριον Κυριχχήν, 26. Δεκεμβριού, ΐίλβδ-
μεν έν τώ χ·.<ρίω Δαράτΐ^ι 40)9ήμΐρΐν μνιιμόαυ- μ«ν υπέρ χναηχύαΐας τής φυχής τοϋ προαΐΐλοϋί ήμΰν αυΐύγΐυ καΐ πχτρό; ΜΙΧΗΛ ΙΊΑΚΟΥΜΚΗ ΤΤαρακαλαϋμεν οβεν πάντας τού; τιμώντας την μνήμην αυτού βπΜ£_ προαελΒ-ισι καί ίνώβωίΐ μεί' ημών τάς πρός τόν ϋψιστ&ν δεήαει; των. Ή βϋζυνβ; : Εΰαγγελία Γιαχουμίκη Τα τέκνα : Ετυλιανβς, ΊΆΐυβέριος χαΐ Μ&ρχβ; Γιαχουμακη; Ευχαριστηριον Τόν διακεκριμένον Ιατρόν κ. Μάνβον Νικβ- λακάκην διά τό ϊγρυπνον έιτιοτημονικ·ν τομ εν¬ διαφέρον, ώς καί τάς «δελφάς νββοκόμβυς κά) Ιδιαιτέρως την δΐδα Μαρίκαν Νικολουδάκη,διά τα; αοκνβυς καί εύνΐνπϊς πεοιπβιήβεις των,καβ' όλην τίιν διάρκειαν τής έν τω Δημ. νπαοκομεΐφ ιαρα- μονίίς μου, ιϋχαρισΓώ βερμ£ις, καβ' όσον εί; τόν εν λάγφ Ικανόν ετΐΰτήμονα καί το πρόθυμον ηρο- ουπικόν τοΰ ΙδρϋμαΓο; βφείλω την βεραπΐίαν μόν. Ό ευχαριστών Χ. Λιαμαντβύδης **>
Ρ Ι
Φ
Ω
' ε——■
ο^ ι
ζ ο
ΚΟΙΝΩΝίΚΑ
ΕύχαΙ
Χρόνια πολλά βτόν Μανώλη Τσιριμωνάκη *<Α Μανο Δαλεντζα. ΤΓ"ντελΑς ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ "ΟΛΥΜΤΤΙΑ,. Σήμερον 4 αΟΓοτελεϊ; παρασιάσεις 12.30'—2.30', 2.30'—4.3υ', 4.45'—6 45', Τ-9- Ιον Λΐέ ιέον πολεμικόν Ζουρνάλ 2ον Ινα θπυιιάσιον Κουλτούρ φί<μ υπό τόν ΐίτλο «ΜΕΤΛΞΥ ΞΗΡΑΣ ΚΛΙ Θ ΛΑ?ΣΣΗΣ» 3ον μκ» ττρΐ'γμιΐική δηιιιο.ιργια τής Κιν)<ής 'Εταιρ «ς ΙΤΑίΛ Ρ ίΜ- "Ε·α 6;τέροχο φΐλμ πηύ θά ουγχΐΛηπη ά&β κιρηιιί Ό Μ π ε ν · τ ζ α μ ί ν ο Τ ζ ι λ ι Γπήν ΐελε-ιιταία οηιιι ουργίίί τού ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΑΝΝΑΣ Αυριον Κυριακήν 4 παροατάσεις 12.3Ο·-2.Η0', 5}3υ'-4.;ΐθ',4 45'-«4δ· καί 7-9 Ιον Νέ·>Λ Ζ»υρΜίλ ύ.τ' αριθ. 688 2υν Κυυλ
ΐιιύρ ΦΙλμ ι* τή τόν τίΐλο
«ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΟΥ ΛΕΊΌΥ»
3ον £<·« π ,αγμηιικό Μηινη>νιχή θητΐιια, τό βαβί)
ανθρώηιν.. ό^γπ ΤΡΛΟΥΜΟΥΛΟΥΣ
μέ τόν 'Εμιλ Γιήννιγς
Τήν.Δειι-έοα» «Ο ΛΛΛΜ ΚΑΙ Η ΕΥΑ»
.Μ
•το
•γει
~ο
νά
ι
Χ"
Οί
δέ
3Γ(
λό
έν
ϊί
Τν
•ι