153642

■>
Αριθ. Τη?.εφώνου 86
ΚΪΙ ΟΙΚΟ^ΟΜΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ
ΟΛΟΣ «ΙΤΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Α.ΊΘ.50
ΙΔΡΥΤΗΣ-ίΛΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
ΜΑΝΟΣ Β. ΤΣΑΚΩΝΑΣ
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
1939
ΤΟ ΕΘΝΙΚΟΝ Κ
ΩΣ
ΑΤΟΣ
Ν ΣΥΣΤΗΜΛ
Την παρελθούσαν Δευτέραν
8ην τρέχοντος, εδόθη είς τάς"
βήνας ή διάλεξις τού ·Υπβυρ-
γοΰ Τύπου κοό Τουρισμοϋ κ. Ν ι
κολούδη, πίρΐ έθνικοΰ κράτους.
Κόσμος πολύς καί έκλεκτός κα
τέ*λυσεν άπο ενωρίς τα; αίθύύ
σας τοΰ «Παρναασοΰ» και μέγα
μέρος τοΰ πρό αύτοϋ χώρου, ό
πόθεν χάρις εί.: τοποθετηθέντα
μεγάφωνα, κατώρθωσε νάπαρακο
λουθήση όλην την άπό πάσης ά
πόψϊως ενδιαφέρουσαν διάλε¬
ξιν, ϋτις αφεώρα έπικαιρότα.-βν
θ'μα επί τοΰ οποίου ό όμιλη-
το5, τόοον λόγω της επιστημο¬
νικήν τού καταρτίσεω;, βΐβν
καί λόγω της έν τή κυβερνήσει
θέσεώς τού, ήτο υπέρ πάντα άλ
λον άρ,μόδιος νά ομιλήση. 'Λ-
πό τή; 7,15' αί θύραι τοΰ κτιρΐ
ου τοΰ«Παρνασαοΰι·έκλείσθησαν
διότι ή α'ίθουσα των διαλέξε-
ων είχεν υπερπληρωθή.
Πρό τοΰ «Παρνασαοΰ» εΐχεπα
ραταχθή τμήμα φκλαγγιτών διά
την απόδοσιν των τιμών Ήπρο
σέλευσις των έπισιιιι»ν είχεν άρ
χΐσει άπό τής 7ης.
Έκ των επισήμων παρέστη¬
σαν ε!; την διάλεξιν ολόκλη¬
ρον τό ΎπουργικόνΣυμβούλιον
μέ τ&ν κ. Πρωθυπουργόν επί κε
φαλής, ο ΆρχιεπΙσκοπος 'Αθη
νδν. πλεΐστοι ,άνώτερϋ καί
κ*τώτεροι άξιωματινιοί τοΰ
βτρχτοΰ ξηράς. θαλάσσης καί ά έ
ρ©ΐ. διευθυνταί εφημερίδων καί
δημοσιογράφοι καί έκλεκτή με¬
ρίς κόαμου τής 'Δθηναΐκή; κβι
νωνίας.
Την εμφάνισιν τοΰ κ. ΙΤρωθυ
ίΐΌυργοΰ. έ οποίος αφίκετο την
7.3ο* ΰπεδέχθησαν τα έντό; κα|
έκτός τή;αίθού3ης συνκΐντρωμέ
ναπλήθη μέ ένθβυαιώδεις έκδη
Χώβεις. 'ΚπΙ πολλήν ώραν η ά-
τμόβφαιρα έδΐνεϊτο άπό τάς ζή
τωκραυγάς τοΰ πλήθίυ; καίτων
φαλλαγγιΐών. Μόλις ό κ. Μετα
ξάς έλαβε θέσιν έντο; τήςαΐθού
σης, ανήλθεν, επί τοΰ βήμχτος ό
'Υφυπουργός Τϋπου καί Τουρι-
• ιμοϋ κ. ©. Νικολούδης καΐήρχι
.βί την .διάλεξιν τού. έχουΐαν
*· Είνε πρίτφανες ότι ή άν
θρωπότης διατορι-ι μίαν ί
ίοδον^'.
Διάλεξις τοΰ κ ©. ΝΙΚΟΛΟΥΔΗ
Ύπουργοΰ Τότου καΐ Τουρισμοϋ.
νά Ορ,ωρήτιχι (ίριί)εϊ ίΐχ καί έ
πί τοϋ θεωρή τικαϋ πεδίου.
Εάν έπιχειρυϋμεν σήμε¬
ρον ν ά εξηγήσωμεν πλατύΐβ
ρον ποίον είνε ίστοοικώ; καί
θεωρηπχώ; τό όλοκληρωτι-
κόν Κράτος τό οποίον ή-
μϊ; άτοκαλοΰμε,ν εθνικόν,
διότι μέσα εί; την εθνικήν
έννοιαν πλαισιοϋνται αυ¬
στηρώς καί αποκλειστικώς
οί σκοπθί τού, τό πράττο-
μεν διά νά ένισχύιωμεν καί
ήμεΐς' την προοττάθειαν τής
κατανοήτεω; τοϋ μεγάλου
αύτοΰ Οέματυς τα οποίον
συγκλονίζει σήμερον τας συ
νειδήοεις.
Λι' έ'ογα μρ.γάλα καί ίσ·
τορικά ώ; τό έ'/γον τής 4η;
Αύγούστου, χρειάζεται καί
γνώσις έκιος τής πίστεως.
ΌΆρχηγός τής δευτέρα; με
γάλη; ελληνικάς έπαναστά-
σεω; κοί εγνώρισε καί έπισ
τεύσε καί έθεσεν είς ζήν ύ
πηρεαίαν τοΰ όνείρου τού δ
λ'χς τού τάς δυνάμει:. Μ ό
νόν οΰτι->; ΰψώνονταΓ τα ί-
σΓθρικάοίκοδομήματσ.Άλλ'
είνε άνάγκη νά άλούη, νά
σκέπτεται, νά γνωρίζτ) και
τό είΤνος ολόκληρον, τό ό-
ποίον μέ την πίστιν καί την
θαυμαστήν πειθαρχίαν τού
τόν άκολουθεΐ είς τόν με¬
γάλον δρόμον τή; άναγεν-
νήσεω;,.
Ή ίστορία, κυρίαι καί
πολιτευμάτων
άντιμκτωπισεως τ.ών
κων, οίκονομικών «αί
νίκων προβλημάτων, τα ό-
ποία ε:,ευ9Ερων πολιτικών καί οί
κονομικφν ίδεών καί των ϊ
δεών τοϋ ^ όλοκληρωτι κου στορικής άναδρομής, τόσον
Κοάτους καί τής διευθυνυ- ή άρχαία καί μεσαιωνική
μένη; οΐκονομίας,δέν έληξεν «Ελλάς, δσ·ν ή Εύρώ.τη άρ
ακομη εντελώς. Άλλά είνε γότερον. έκυβζρνή&ησαν ό-
καταδηλον δτι ή νίκη εγει- λιγαρ/ικώςκατά τόπλεΐστον,
ρεν ηοη προ; το μερος των έκτός συντόμων χρονικών
τελευταίων. Διότι όπό εΐκο παρενθέσεων κατά τάς δποΐ
σιπερίποο έΐΐνεΐς τάς χώ
δ ί β
ρενθέσεων κατά τος
χ ας έκυβερνήθησαν δημοκρα
οί Λαοί κυβερνώ Τικω- &\^ §ιΛ να παοακμα
νται ούχι επί χ Γ} βάοει τής σουν νά ύποδουλωίτοΰν καί
Λρ/.ής τοϋ συνόλου, ουχί μέ νά έπανέλθουν μόλις τ'^υ-
ι·:λι·υθΐ.ρ(/ν, άλλά ^ιευθυα)- νήθησαν είς τή^ιορφήν τοΰ
μρνην (;ί·.«)νοΐιίαν, έσημειώ πολιτεύματο; έκείνου, την
υηκχν .(ίποτύλέσματα έθνι- όποιαν ύπαγορεόουν οί φυ
κΜ; ϊσ/ύος καί κοινοινικής σι«οί νόμοι, ηλογική κ χί ή
Ρί'ημερίΐϊς χοκχϋΓΓ» ώττε ή άνάγκ] τή; ρυ9μ;'.η; ?ιει-
Ιι<ιχη ένεός χπΓι πρακτικοί5 τουογίας των κοινωνιών. Οΰ";ο)ς, εάν ανατρέξωμεν είς ιού; άρχαίου; έλληνικους χοόνους, ί)ά Ιδωμκντήν Β:* αι?α;ίαν ώ; δεα-ίόζον πολί τευμα μέχρι τοΰ 9ου αίώ · νος π. χ, ΊΙ άρχή τη; χά- νεται [ΐέσα κϊς τα προΐΐτο· ρικά β'<Οη. Ό Β*σι?ιεύ:, ί σόβιος κα'. κατά κλήρονομί αν άνώιατος ααχων, είχεν έν καιρφ πολέμου την άρ- χηγίαν τ,οϋ στοατοΰ καί έ- :·ρτέλει έν καιρφ είρήνης Ορησκευτικά καί διοικητικά καθήκοντοΐ. Μεταξύ ου 9ου καί 8ου αιώνος π. Χρ. άναφαίνον ται αί «άριστοκ )«ααΐ)).Οί αριστοι άνεδεικν^οντο μετα ξύ των ίσχυρών εΰγκνών γαιοκτη,ιόνων, καθ' ήνέπο νή,' ή Ελλάς ήτο άκόμη χώ ρα γι-.ωργική. Άργόΐερον άπό τοϋ 8ου αιώνος καί εφεξής, μέ την βαθμιαίαν ανάπτυξιν τή; ναυηλίας, τού έμπορίουκαί τή; β.ομηχανίας, δημιουρ- γεΐται β'χθμηδόν [ΐΐα νέα τα ξις ?μπόρων, μή εΰγενών. Μέ ούτ >ύ; οί αριστοι» μοί
ράζονται την εξουσίαν καί
έπειδή κυβερνοϋν Λάντοτε
οί ολίγοι, τό νέον πολίτευ
μα όνομάζεταί «ολίγα_ιχι-
κόν» κα' συν τω χ^όνω γε
νικεύετσ.ι καθ* δηασαν την
αρχαίαν Έλλάδα,
Άπό τόν 7ον αΐο»α άρ
χΐζει νά άνατέλλτ] ή πεοίο
δο; τοϋ «δήμου», άλλά μέ
την ανατολήν αυτήν σημκιώ
νονται άμρσοο; έριδε:, τα¬
ραχαί καί στάσεις. Πολλά
κις αί άρχαΐ/χι μα; πολιτεΐ
αι κινδυνεύουν νά καταπον
τισθοϋν μέσα είς την δίνην
των άνωμαλιων αύ;ών. Ό-
πότε διιω; έμφο.νιζονται πό
λΐται ισχυραί καί αυγκεκοο
τημένοι, άναλα ιβίνοντ-ςνά
σώσουν την κατάστασιν.
Πρόκειται περί των πρώ-
των κυβερνητών, όμοΐων,
(ιέ τού; μετέ.ΕΡ,ιτα Ρωμαί-
ου; δικτάτοραςί τούς ό.τοί-
ούς οί πρόγο οί μα; άπεκά
λουν «αίσυμνήτας».
ΊΙ αίαυμνητεία. ή δικτα-
τορία συμφώνως πρό;; τόν νέ
ώτε>;ον όρον, ύ.τήοξε γνώρι-
μον πολίτευμα τής άρχαιας
Ελλάδος τό οποίον μάς έ¬
δωκε μΡΛαξύ τοΰ 7ουκαί Πόυ
αιώνος π.Χ.όνομαστού; πό
λιτΐκού; καί νομο^έτα:, δ·
Ο «ΤΥΠΟΣ»
Έκδίδεταισήμερονείς φύλ
λον άφιερωμένεν ϊ όλοκλή
ρου εί; την διάλεξιν τοΰ κ.
Ύΐτουργοΰ τοϋ'Τΰπού, ίνα
τό άναννωστικόν μ«ς κοι¬
νόν, τδ'ν έπαρχιών μοτς, ,λά
βη την εύκκΐρίκν καί μελε
τήσΓϊκύτήν άηερΐαίτάσΓως,δε
δομένου δή ή διάλος'ις τοϋ
κ. Νικολούδη παρέχει όλο-
κληρωπκώς τηνέννοιαν τοΰ
σημερινοΰ'Ε9νικοΰ Κράτους
πω; ό Σόλων των Αθηνών
ό Πιττακός τή; Μυπλήνης
ό Ζά?^,ευκο; των Λοκοών, δ
Χαρώνδας τή; Κατάνης.
Πολίτευμα δμως, συνηθέ
στεοον παί τή; ιχίαυμνητεί-
ας, υπήρξεν, ιδίως κατά τόν
6ον αίιονα π. χ.., ή τυραν»
νίς» Οί «ΐυραννοι ήσαν
δραστήριοι, εύφυεΐς καί μο
ρφωμενοι εύγενι-ΐς, οί όποΓ
οί στηριζομένου επί τοΰ λα
ου κατε?νάπβανον ι ήν έξου
σίαν, κάμνο.'τες συνήί^ω;
μεγά?.α κοινωφελή εργα καί
υποστηρίζοντες τα γράμμα
τα καί τάς τεχνα.ς, διτω; ό
Περίανδ,ιο: τή; Κορίνθου,
ό Πειαισορατος των 'Αθη
ν5>ν, δ Ίέρων των Στρακου
σών, δ Πολυκράτη; τής Σά
μου. Την «τυραννίδα», ή δ
:τοία κυριαρχρ.ϊ καθ* δλον
τόν Οον αίών-σ, διαδέχεται,
άλλοΰ ενωρίτερον, άλλυϋβρα
δύτερον, ή «δηιιοκρατία»
ά;ΐο τοϋ ΰου αίώνο; καί
έφιξής. 'Λλλά ή «δημοκρα
τια» εζητκν ολιγον καί ή< μα'σεν ολιγώτερον. Μόλις έπρόλαβε νά ιρωτίστι μέ μί αν πρόσκαιρον λάμψιν τάς Αθήνας κατά τόν λεγόμε¬ νον «χρυσουν αίώνα» τού Π ρικλέου;, δ οποίος, έν τούτοις, όπως καί άλλοτε εί πομεν, ΰ.τήρξεν ενας πραγ- ματικό; δικτάτοορ μέσα είς ενα άπλοϋν σχήμα δηιιο- κρατικον. Καί μηλις τριά- κοντα ετη διετηρήθη το δ νο;ιασΟέν «ελληνικόν θαΰ μα». Μετα τόν θανατον τοϋ Περικλέους, άρχιζει άμεσως ή κρίσις των Αθηνών έσω τκρικω; καί εξωτερικώς. Ή δημοκρατία εξελίσσεται τα χέω; είς δχλαγωγικόν καθρ- σΐώ:, αί πολιτειαι παραδί δονται είς τό ελεος ΐώ δή μαγωγών καί ούτως νι Ίΐλ λάς κατά τα τέλη τοΰ 5ου αιώνος δδηγεΐται είς την συμφοράν τοϋ Πε?^οποννη- σιακοϋ πολέμου, δ οποίος καί έσήμανε την αρχήν τής παρακμή; τοΰ άρχαίου έλ- λ,ηνικου κιόσμου. Είς την λειτουργίαν των διαφόρων δημοκρατικών πολιτευ.ιά- των τοϋ έπομί?ου 4ου αί- ώνος καταφαίνονται δλα τα συμπϊώματα τής πκρακμή; αυτής, ή δποία ϊΐχε μρ.γά- ?ν.ην διάρκειαν, διότι μεγάλη ήτο καί ή άντοχή τοΰ άρ¬ χαίου κόσμου. Μέ τόν Φί¬ λιππον δμως τόν Μακεδό- να ό έλληνισμός συσσωμα- τοϋται, ώ; γνωστόν, κατά τον 4ον αίονα γύρω άπό τό ΊσχυρόνΜακεδονικόν βα οίλειον καί υπό την όδηγί αν τού Μ. Ά?ιεξάνδρου κα τακτφ ολόκληρον την ανα τολήν. Ή κατάκτησις αυ¬ τή προκαλεΐ την δημιουρ¬ γίαν καί αλλων μεγάλων'Ελ ληνικών βασιλείων, οπω; των Ππ)εμαίων είς τή ν ΑΙ γυπτον καί των Σελευκι- κιδών είς την Συρίαν. Κατά τόν 3ον δμωςκαί 2ον α'ιώνα ι-ίς την κυρίως *Ελλάδα συνεχίζκται ή πα- ρακμή Ή άνάγκη τής άμύ νης κατά των Ρωμαίαιν δι μιουργεΐ ευρυτέρας πόλιτει ακάς συνομοσπονδία:, τάς λεγομένας «συμπολιτΐ:ίας», η «'κοινά». Ή σπουδαιο· τέρα αυτών, ή Άχαϊκή, κυ βερναται ύ?αγαρχικώς. Έ;'.α κολουΰεΐ ή Ρωμαϊκή κατά¬ κτησις τής άρχαιας "Ελλά¬ δος, ίατά την διάρ^ειαντής οποίας ή 'Ελλά; δέν εινεπα ράμια ρωμαϊκή έπαρχία, χωρίςαύτόνομονπο?ατειακήν συγκρότησιν. Άλλά φθάνομεν εΐςτούς χρδνους τής ΒυζαντινήςΑϋ τοκρατορίας και διαπιστώ- νομεν δτι καθ" δ?.ην την ύττερχιλιετή λαιιπράν περίο δόν αύτην, πο?ατευμα των Βυζαντινών 'Ε?Λήνων ήτο ή άπόλυτος καί συγκεντρω τική μονσρχία, μέχρις ότου ή Ελλάς εχασρ. καί πάλιν την ανεξαρτησίαν τη;, διά δευτέραν φοράν έν ετει 1- 453. Μελκτώντες 'μετά ταυτα την ιστορίαν των εΰρωπαϊ κων κρατών, παρατηρού¬ μεν δτι οί λαοί τή; ρωμαΐ κης αύτοκρατορίοις συνεκρο τήθησαν είς διάφορα κρα τίδια, υπό βασιλικόν καθε- σιώς. Τό σημανπκώιερον έξ αυτών υπήρξε τό βασίλει όν των Φράγκων είς την Γαλατί«ν.*Ο Βασιλεύς των Φράγκων; Κάρολος δ Μέ γας, όστις συνήνωσ^ν υπό τό σκήπτρον τού πολλάςχώ ρας τής Ρωμαΐκής αΰτοκρα τορίας, υπήρξεν δ πρώτος μέγας βασιλεύς τής Λύσεως. Εκατόν ετη βραδύτερον, περίτό 900 μ, Χ,, δ Γερμα νός βασιλεύς "Οθων ό Α' συνεκρότησεν επίσης μέγα βοσίλειον, τό όνομασθέν «Άγιον Ρωμαϊκόν Κράτος τοϋ Γ3ρμανικοϋ "ΕΟνους». Γενικώς δμως ή μεσαιω νίκη φεουδαλική Εύρώπη δέν είχεν άκόμη συγκροτη- θή είς μεγάλα έθνικά κρά τη, άλλά ήτο διεσπασμένη είς πολυάριθμα μικρά, ήμι ανεξάρτητα κρατίδια. Διά τουτο ή δύναμις τής κεν- τρικής βασιλικΓις έξουσίας ήτο έξησ9ενημένη. Πάν¬ τως χαί τα κρατίδια ταυτα, δουκάτα, κομιτεΐαι, βαρω νίαι, έκυβερνώντο άπό τούς εΰγενεϊς ήγεμόνα; των άπο λυταρχικώς καθώς καί αί ί σχυραί Ιταλικαι πόλεις Βε· νετία, Φλωρεντία, Γένουα καί άλλαι. Άπό τοϋ 12ου αιώνος γινεται βαθεΐα μεταβολή είς την κοινωνίαν τής Δύακ ο)ς μέ την ανάπτυξιν τοΰ

15 Ίανουοηίου 19?'9
ΕΟΡΤΑΙ-ΪΟΡΤΑ
ΖΘΝΤΕΣ
ΑΚΤΟΠΑΒΤΑ ΤΗΣ ΕΑΑΑΛΟί
ίΙΡΑΙΤδΡ (· ΣΠΊΒΔΤΣΗ-Ι
ΑΡΒΜΜΗΙ" ΤΗΣ
ΔΕΥΤΡΡΑΝ ά)« ΚΕΦΑΛΛΗ¬
ΝΙΑ 8 ά Χ*νια. ΙΙβιραικ, Β·
λον, © αα-ίλονΐκην.
ΠΕΜΠΤΗ ά)π ΑΝΔΡΟΣδιάΧα
νικ, Πειραια, Πάτρα;. Κίρκνραν
ΜπρΙντιζι.
£ΛΗΒΑΤΟΝ ά;π ΚΕΦΑΛΛΗ¬
ΝΙΑ ίιά 'Ηράκλ ιβν, 'Α,γ. Νικ4>
}.«βν δητείαν
ΒΡΑΚΪΟΡΙιοΤΤ- ΓΟΒΑίΖΙβΑΚΙ,
ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΑΕΒΑΟΜΑΑΟΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΝ *)« «!!ΛΒΚ»
Τβγια) 3Γ< Ήρλ αβΐΛν' Ππρχι «, Σδρβν Τήνβν. Σάμον. ΕΪΑΙΡΕΙΑ ΣΥΓΚΟΓΗΡΝΙΑΣ Κ?ΗΓΗ2 ΕΡΡΙΚΟΥ ΣνΤΕΛΑΚ». - "Β3ρ« έν Ίίανΐβΐς Ρκίυμνβν καβ' ή &| άναχωρήσεις &μλ|»ν: ΔΙΑ ΧΑΝΙΛ 7. 45 π. μ. 12 45 χαί 4 μ. ΔΙΑ ΗΡΛΚίνΕΙΟΝ 7 45 π μ. 12. 43 κχΐ 4 μ. μ, Τάς Ιδίας 4ίρ»; ακριβώς κάβ' ίκαατην *ν«χ»»ρί>3ϊ,ί ότμαξδν
έκ Χανίων ««ι Ηρακλείου ώια
Ρέ9υμν<βν θϊ^ρον ΙΔΑΪΟΝ ΑΝΤΡΟΝ Τό Μουσικό άριβτούργημα ΠΕΡΙΜΕΧΟΧΤΑΣ ΤΗΝ ΑΥΓΜ έμπορίου, τής βιόμηχανίας, των γραμμάΐων λοΧ των Τ3χνών. Μέ την ά;ΐοκΛηθβί σαν «Άν'αγέννησιν» έΊέϋη ιβρμα είς την μεσαιωνικήν διάσπασιν τής κεντρικάς έ ξου-ΐίας. Τότε μέ την άνάπ τυξιν τή; άοχης των έθνο τήιο^ν, ίδημΐουογή^ιια.χντιί μεγάλα νεώΐερα έθακά κρά τη, ώς ή Γαλλία, ή Αγγλία ί| ·Ι(τπ«ίία. ΤοΓκ.) καί επέ φερρ, την ένΐαχυιιν τής κεν τρικής βασιλική- δξουσίιΐς. Τοιουτοτρόπως κ>τά τού;
πρώτους αίώνας των νκω
τέοων χρόνων επεκράτησαν
είς την Ευρώπην ή άπολΐ',
τος μυναρχίιχ.
Είς γ ό./ Γαλλία ν,' Ιδία}:,
οί Βασιλ,εΐς, δπως ό φίλιπ
πος' Αύγουστος, δ Άγιος
Λουδοβϊχ>;, ό Φ.λιπο; ό
ώοαΐος «πέκτησηιν ενωρίς
μεγάλην δυναμιν ««ι κιΐΐώ
οθωσαν νά αναβιβ,ίαουντήν
Γαλλίαν είς την θέΤΐιν τού
καλύτερον ώργαγωμένου>ιρά'
τους της έπυχή; έκκΐνη:.
Άργότε όν πρρί τό 1600
οί Ρισελιέ κι/ι Μαζαρέν £-
πέβαλον την ΰπόλυΐον μο
ναοχΐαν καί ή Γαλλίυέ'φθα
σεν »ίς τό άπαγι-ιον τή;
I-
οχύος χαί τή^ λβμτιρΟΕηχο;
αΰΐης έ ι Λ')ί?^οβίχ»υ ΙΛ,'.
Είς την -Άγγ/ιΐαν 4ν"τι-
Οετι ς (ίνκπΐύ/θη ■ ί'νωρίς ή
συνταγμχτική μοναρχία, ..ί·
δί>τ Λπό τοθ Βαβιλέω; "Ι¬
ωάννου ΐοΰ (ϊκτήμρνυς Είς
&·'.μψ εγΰαανν ή 'Άγγλία
επί της βασιλι·ίας τή; Έλίο
σάβει ί·.ατά ιό ετος 1600.
Γον 17ον δμοις αίών« διή
λθε πβρίοδον άνασ_ΐ«ΐώσΐ'ως
μδ την έπανάσνασιν τοϋ
Κοδμββλ. Τέλος-τό.πβλΐιέυ
μα της έπαγιώθΐ] ρίς χον
γνοστόν τύπον τής κβινη»
βλ μ .ναοχίας, ό
Ανριον ΤρΙτηνέορτήντβΰ'Αγ.
Άντωνίβυ, αγβυν την έπέτΐΐβν
βνομαβτικήν εορτήν των:
Έ ν τ * δ 3 «. Οΐκ. κ. Καλαί
τζάκις Δικηγόρβ; καί 'Αλεξαν
ίράκι; κουρϊύς.
ΌμβΙ«ς έ ίδιβκτϊιτπί τής Λαι
κης Τθ£βέρν«·ς—'ΕστιατβρΙβϋ «τό
Μικράκι» 'Αντων. Παπακις. «νότ
πηρο; πολέμου.
ΤΑ ΔΝΤΩΝΑΚΙΑ
ΌμαΙω$ έορτάζουν τα χαριτω
μένια 'Αντωνχκι* τοθ κ. Γ. Μι
σιρλή Τ.Τ.Τ·κ«ί τβϋ κ. Έμμ."Δή
μητρακάκι. Τραπεζιτικβΰ Ύπαλ
λήλ
ΔΕΝ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ
Δέν 8κ έορτάβη καί δέν
χθτ} αυριον ή ΚυρΙχ Άντ»»•■Ιβν»
Τζάνιώάχι Δΐ!υ9υντ<ίϋ τώνΤ.Τ.Τ ΡβΟ ΟΜΟΙΩΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ Ε Ι ς Χ * ν ί «. ΟΙ κ,κ. 'Λρε ί Δικη^ύρος καί Φβνντο» ις Έμηβρββιβμήχανο; ς μρβμχ; £ΐς·Ηρ«κλϊΐβν ·θκ, Άνεμβγιάννής Προ$«°ν«ςτηςΝορ Ρί ηγ; Ε Ι $ Ά θ ή ν α ς. «β κ. Φΐξ Μ^ν^λβί^μόχανο; τού Ζύθου. ΕΐςΤιιμπάκι. ώ κ. 'Λϊηο {υλα«ι$ Ικΐρός Ε ί $ 5 π ρ ο χ ω ρ ι ό. Ό κ. Πίν ϊς καφβπώλη; ·-; Ι 5 Μ έ λ α μ π ε {. Ό κ. Παπχδβμιχελάκις, βυνταξιοϋχο; ποών Δ>ενι9υντή; τή; £κεΐ Δή
ή Σχολή;
ύλ Ό
ΕΐςΑπύλ
λίτινας κτημαΐΐας.
Ε 1 ς Δ α ρ ι 0 ι α ν ά. Ό κ,
λδ ί
νκλιδκς κτπμί
ΙςΚαψκλιανά Ρε8ύ
μνη; β κ. Άντ. Φραγάκι; κτη
ματίας.
ιέορτάζουν:
Εί α ΰ 3 α. Ό <3 οφ λέστατος Ρεθύμνης καί Αύλοποτάμου κ^ Άθανάα ος Άποστολά κις. •Η Διεύθυνβι; ϊβϋ«ΤΥ·ΊιΙ|Υ'».κ πηχ ύβα τή; όβινωνία; μχς γβ νικ^ί τα αΐβθήματχ, ύπ^βχλλ&ι «15 ίόν Θεβφΐλέβτατον τα βαθύ τατΛ σέβπ μ: τα; θερμοτάτα; ευχάς των Ρό8 .ιμνί όν κχί τχ; ίίινιχς τη; ύπέο τί; Ον/ίία; καί μα^οβπιιερεύ^ίώ; τού επ* άγα «V τής 'ΒΗκλησιαςτοΟΡίούμνο». Ε 1 { Π £ ι ρ α ι «. Ό παν ελ ληνί»; γνωβτό; έφβιτλιατή; χ.Ά βάνάβιο; Μανουηλίύ ς Γϊνικ&ς Διυθυντη; τΑ;»ΆχτθΓτλοΐχ; τής Έ-λλά ^5» ΕΙ; 'Πράκλίΐον.'Ό Λ.'χδκνχ βι»; Γ. Σκουλα;, κτηματία;. Τί ιτρθ3:χέ; Ιάββχτβ^ 22κν μη; τού 'Λγίου· χνααΐχιΐ ρ&. [χιεν Μίββίνέ·!; θχ βυΐϊορτάζο^σα καί τό ι τη; Ι !; ϋλίυ; ΐ*ύ; άνωτίρι» έορτχ ίβννας κ«4 μίι, άγκπτΐού; φί ου; δκΤΥΠΟΣΙ» δι ^'.βάζΐΐ τα; θβρ.Λθτάτα; των εΰχώ.· τού ύπ:ρ τή; βΙκβγΣνειαηή; εύ ρα καί χαλαράν τ'|ν κεντρι κήν έξουοίαν. Σιγά σιγά δ μως, έ:ιήλθεν δ πολιτισμός καί οί Β'.αιλεΐ; των άπε κτασαν δύναμιν καί έπεβα λον την ά,τό/.υτον μοναρχί αν. Είς την Ρωσίαν ή άπό λυτος μοναργία ήλθε με τόν Μβγάλ,ον Πετρον, τοΰ δποί ου την πολυπραγμονα καί δημιουργικήν πολιτικήν, συ νεχισεν ή Αΰτοχράτβιρα Αί χπτερίνη. "Εκτοπ-, άπό τοθ 1700, διιλαδή, ή Ρωσσία §κυβερ- νατο άπολυταρχικώςδπότών Τσάρων με/.ρι τής μπολσεβι κικής έπαναστάσεως. Ποία κιχτά-ΐτασ ς δπΐ',-ίΐιλούθίΐσ.ϊ καί έν Ρωοία είνε γνωσ¬ τόν. Είς την Προοασίαν την διοικητικόν πυγ/ίέντρωσιν καί την πρόοδον τής χώρας επέτυχε ν ιδία ό Μέγας Φ^εΓ δερΐΉος καί είς την Αύοϊρί αν ή Μαρία, Θηρασία καί δ νίός της Ιωσήφ ό Β'. Άν τιθετως κατά τούς ίδΌυ; /.ρίινου;, .πκοί τα τέλη τοϋ 18ου αιώνος ή Πολωνική Δημοκρατία, καθυατεοηιιε- νον μεσοπιονικόν κράτοςκαί μέ χαλαράν διοίκησιν, ίσπά !)η άνίκανος νά προστάτου σϊ] εαυτήν καί διεμελίσιθτ. Πι-·ρί τα τέλη τοϋ 18ου αιώνος είς την Γαλλίαν,τήν μονικρχικήν καθεστηκυίαν τάξιν άνέτρεψεν ή Έπανά στάσις τοΰ 1789. Ταχέως δμιος έκ των τάξεων της έξκπήδησδ Ναπολέων δ Α' διά νά ρυθμίση τό έπανα - στοτι^ν χάος καί ίδρύατ] την Α' Γαλλικήν Αύΐοκρα- τορίαι'. Μεΐά την συτρι· β'Ίν τοΰ Ναπολέοντσ; ι-ί; τό Βαρτελώ, είς ολόκληρον την Ευρώπην κατά τάςπρώ θ Είς την Ισπανίαν, ό Φε ρδι>ίάνδι>ς κ χί ή Ί ;αβέλ?ι.α
ήν ^ την //ό-
ρβιΐς καΤ·ί
15.(0. ϊνίίΐά εαύια
τρώσχ.'ΐε; δην τ'| ξ
σίιιν εί; χείρας των ώ ιήγη
(τα>' ιήν ΐΐ'Λΐρίσα ιω; ι-,ί; άκ
μην ;{.ιΙ πΓ.^ι^ιν Ό ?υ,ό
νός των Κάρολος ό Ιϋ' β/ι-
νεν όνομαοΐό; «ύτο ράτωο
Ίσ ιανί ί: ,:αί Γ.·ρμ ινίης ,αά
μεΓί--χειρίηί)η την αγ ίλην
τού ού/αμιν διά νά κικι-
σχι')αΐ] τ?ιν Ίσπ.ϊνίαν κοσμο
κοάιειραν. Ή μοναρχία ρν
Ιοτ<ινία διετ»ι,)ήθη μεχοι Τών· ημερών μας. Είνε γνω στή; ή κατάατασις ήις ίπ λίΟ •ε» τοθτον ιιροέρχονται τα ίριΛη- ματα καί ή {ηροτης τού βερματος καί 6 οχηματιομός ρυτΜαν. "εναν¬ τίον Βλυν αυτόν ίεν Ιιη&ρχΐΐ ΒΧλο ΜΐΑίκρον μίοον όπο την ι Κ ή; ή ς ής η «ολοί)Οί((τε Τ?|ν έγ^αθΐίδρυ¬ Δ ( | γ^αθρυ σιν τής Δημοκρατίας έν' Ι¬ σπανία, 'ίΐ ποΤ,ιτική ανάπτυξις τή; Λνατολικη; Εύοώιηςΐ- ώλβ Η Ι V Ι Α Ο Ή ΗΐνΐΑ ηεριίχπ τ4» ΙΙΚΙΜΤ «Α· βίαν οτενύς ονγγτνή πρός τ4 λϊ· ■ος τού βίρματος κοΙ βιά τουτο δύναται νά χαρακτηριοοβ ώς τό •«οικον μέσον βια την προοταβϊαν «αί την περιποίησιν τοϋ βίρματος. Ή κρέμα ΗΐνΐΑ, Αόγν τού ότι ικ· «ι«ν(ΐ τε,ν Ευ«ΚΙΤ, (ΙόχορΐΙ .βα· ε«ια «Ις το βέρμα καί ώς έκ τούτου «ο ηροβτβτεθει όπ6 τί|ν <ηι«1αβή (ηΐοραοιν τ4ς κακοκαιρίαν «αί τ« βΐ »(Ι»ν καί μολοκόν. Τ· «Η Μθ τα Φβ·μ0ΙΜ?« ·θΙ μνροηυλεΐα. εϋ(Ιον βρβχ. ε.90, το μο «, τ· ν«ν6λ« βρχ. 10. βρ 17ον οίώνα τα κρ.π ν»/«όν ■φεοσδ.'χλι.ιόν τας δ-ίχαεΓια; τοΰ ΐ9^υ αί ώνος Γπιβ'ΐλλεται ή «τόλυ τος μον(ϊπνί(ΐ, δημιουργή· μα τή: Ίεςα; Συ,ιμαχίας χαί τής κπιβολης τής Ιι/υ ρα; προσ οπικόΐηΐο; τυΰ Μετπ-ρ'Μχ. Ουίω καί είς ιήν Γαλλίαν επραγματο¬ ποιήθη ή παλινόρθαλΐις τή; δυναοτεια; των Βουρ- βώνων. 'ΓΙΒϊσιλεία αύτη μεταρ.υθι ιαθεΐσα κάπως έ, πί τό συνταγματιχώτερον διΒτηρι'ι&ί| μεχρι τού 18 48. Σημειωτέον δτι καί τα βαλ κάνικά κράτη εύί)ύς. μετά την άπελρυθερο)α'ιν των χά θικρωσαν το μοναρχικόνπο λίτευμα με τίνα; διαφο¬ ράς ιχΐΐοχρώαεων. Ή Τουρ κια ε χ ί η,ς καϋ' δλουςιοί»; χρίνους διεβίωηεν υπό άπδ λυιον μοναρχικόν ή δ δταν κχΐ ό Πάπας Πΐος δ ΙΧος έ|εδΐ)λώθιι ώ; φ.λε· λκυθΐ'ρος. '/λλά ή π έ ήρξατο άμέσως ά;τό τού * * Ή ανάπτυξις των δημο ν ίδιίίόν χοονολο/βΐ ται μόλις ά,τό των μεσοίν τ;;ϋ 19ου αιώνος. 'ΡΙ Θρη- ακΐΐία δέ αύίή τή; άνθρω πότηιος. ώς ήθελον νά την πηιρουΓ5ΐιΊο:ουν οί δη'ΐοχηΐίπ κοί, δκν ήνθησε πραγμαπ- κώς παρά επί μίαν δεκαπϊ νιαβτίαν μόνον. Τό δηιο- κραπκό δόγμα, εγεννήθη ώς μία αντίδρασις κατά της Ίεοάς Συκμχχίας, ή όχοίτι ήθελενά όπισθο^ρο}ΐήτΐ]Γήν Ε6ρώ;θ]ν καί εκείθεν τοΰ 1789 καί εφθαυεν εί; την ακμήν τού κατά τό 1848, ετους, κατά τό ό -ποίον ή Δημο<ριχτί(Χ τής Ρώμης συνεΐρίβνι <χπό μίαν βλλην Δημο-ίρατίαν, την Γαλλικήν. Τό ίδιον §ΐο; ό Κάρολος Μάρξ ίξέδιδε τό περίφημον μανιφέστον τού, πού Λπβτελεσε τό Εύαγ γελιον της ^οσιαλιστικης θρησκείας. Είς τό 1851 Ναπολριον 6 Γ' διαχό.ττων τάς φιλε λευθέρας ίδέα; τού ί^ρυαε την δευτέραν Γαλλικήν Αύ τοϋρατορίαν, βασιλεύσας μέ χρι τοϋ 1870. Εάν ?χίσρ, τουτο δφείλεκπ είς την με γάλην ήτταν αού ΰπέατΐ] κατά τόν Γαλλογερμανιχον πόλεμον είς τό Σκοάν. Είς την Γερμανίαν δμως, ό νι κητής αΰϋθΰ, ό Βί^μαρκ, δ στι; ούδέηοΓε άπέκλινεπρός την νεαν θρησκείαν,καιώρ θωτε νά συγκροτήση την Μεγάλην Γερμανικήν Αύ.ο κρατορίαν. Οΰτω; ή Γερμα νία εη&τυχν την έθνικήντης ένότητα, δχι μόνον χωρίς τον φιλελι·υι)ερ(ο-μόν άλλα καί ένανιίον αΰϋοϋ. "Οαον διά την ίτα?ακήν ένότιιτα αύεή κυρίω; όγίίί?^εται είς την ίπέμβαπιν τ Γ) Νΐ'.πολί όντος Γ' διά τής οποίας πρθίτηοτΓ']θη ή Λομβ<χρδί« καί είς την β)ήθ?.·αν τ-.Π Βίσμαρκ, είς τόν οποίον δ ΗΪΜίϊό ι~κατομί·.ύρια άνθρωτιοι είς όλας τάς χώρας τοΰ κόομου κάνουν χρήσι/ αυτού είς ρευματικούς πόνους των μυών καί των άρ8ρώοεων, είς πόνους τής ράχεως, μέοεως καϊ αύχένος. Ζητείτε, όμως, ρητώς τό γνηοιον ΕΜΠΛΑΙΤΡΟΝ ΛΕΟΝΤΟΣ.

α τοπαε
Ίσνουαρίου
ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΜΑ
Είχεν όντως δίκαιον έ
Πράκτωρτή; Άκτοπλοϊ
άς Τόγια, προχθέ;, ν ά έηιδει
κνυΓΐ μέ ύ..ερητ>άνειαν τ ό
κκταπλεΰσχν ά;)π «Σόφια»
κχί νά προσκαλή τού; έκλε
κτοτέρον; των συμπολίτην
είς επίσκεψιν τοΰπολυτελοΰς
θαλαμηγοΰ πού διά πρώτην
φοράν προσήγγιζεν είς τό
Ρέθυμνον. Είναι εύχη; ερ
γον νά πραγματοποιηθή ή
έρΐστικοποίησις τού δρομβ
λογ'ιου τού συμφώνως άλλως
τε κρο;τχ; χχ:ευβ5ν3ίΐζ τής
Έθνική; Κυβερνήσεως η ό
ποία εί; τό πρόγρ?μμά τη ·
περιλχμβάνει καί την βελτί
ώσιν τής καταστάσεως είς
την οποίαν ευρίσκεται ή 8χ
λαασίχ συγχοινωνία τή; χώ
Ρ«δ·
+Τ+++Τ++
♦. ΤΡΟΥΛΛ1ΝΟΥ
Ή ΆγροπκήΤράπεζα γνω
ρίζει εις τούς παραγωγούς
οί έιτοΐοι εδήλωσαν ότι επι
θυμοΰν νά προμηθευθοΰν
σίτόρον πατάτα; ξένης πβι
κιλίας ότιπαρελήφθησαν αυ
ται καΐ δύνανται νά έλθουν
νά τάς παραλαβήν.
Κ*8ίατα:αι γνωστόν ότι ά
πό 23 Δεκεμβριού 1938 ά-
νηρτήθη παρά τό Δημαρ¬
χείον Ρεθύμνου κατάλογος
των ΰποχρέων όπως άποτε
λέσωσι μέλη τού Τεχνικοΰ
Επ μελιιτηοίου ής Ελλά¬
δος, καθ* ού οί ένδιαφερόμε
νιτι δύνανται νά υποβάλωσι
τάς τυ/όν ένστάσεις των, έ
νώτηον τοΰ κ. Νομομηχανι
κου Ρεθύμνου μέχοΐ τής 2*5
. Φεβρουαρίου 1939
Έν Ρεθύμνω τή 12 Ίανουκ-
ρίου 1939
Ό Νομομηχανικός Ρεθύ·
μ νού
Ι. ΓΙΛΛΙΡΑΚΙ2
^ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ
Κα3ίσΐ«τ«ι γνωστόν είς
τού; έξαγωγεΐς τοΰ Νοτίου
Ρεθύμνης ©τι βάσει τοΰ ύπ'
άρ. 1490)1938 Άναγκ. Νό-
μου παν πρό.-ωπον άσκαΰν
ή προ ιβέμενον νά άσκιί
ση εξαγωγικόν εμπόριον ό
φ'είλει .ά διιλώσιι την έπω
νυμίαν υφ' ήν άσκεΐ τουτο
ε ίςτό οΐκ&ϊον Έπιμελητήρι
όν. Έν τή δηλώσει δέον νά
άναφέρωνται τα εϊδη άνινα
θά άποτελέοουν αντικείμε¬
νον τού εξαγωγικόν έμπορί
ου τοΰ δηλούντος κ.λ.π.
Κατόπιν τοδ ανωτέρω Νό
μοί! προσκαλοΰνται οί ένδι
αφερόμενοι όπωςτό ταχύτε
ρον υποβάλωσι τάς σχετι
κάς δηλώσεις καί λάβωσι
γνώσιν διαφόρων λεπτομερΐ
ών κκδόσοντοΰ λοιπού ή π»
οά τούτων έξαγωγη Έλληνι
κων προϊόντων δέν θά καδί
αταται δυνατή.
Ρέθυμνον τή12 ΊχνουχρΙου
1939
Περιφε^ειακόν Έπιμελη
τήριον Ρεθύμνης
Ό Πρόεδρος
Γ. ΧΑΜΑΡΑΚΙΣ
φεΐλεται ή Βενετία καί ή Ρώ
μη.
Συγκεψαλσιοΰντες δυνάμε
Οα νά υποστηρίξωμεν 8τι ή
Ελλάς καιά τάς μεγαλυτέ¬
ρας άπό πάσης απόψεως πε
ριόδους τής ίθΓορίας της έκυ
βερνήθη δλιγαρχικώς. Τα δι
σφορά τηοπολιτεύματα είχον
διάφορα όνόματα, άλλά πά
νιοτε ε'να καί τόν αυτόν άπο
λυτσρχικόν, συγκεντρωτΐκόν,
χαρσκτήρσ. 'Επίσης τα εύρω
παϊκά κράτη πλήν τής Αγ
γλίας, ή όποία διά λόγους
ά^αγομένους είς τόνχαρακτή
ρι καί την ίδιοκρασίαν τούλα
οθ της, κατορθώνει νά διστη
Ρΐ] τήνέονικήν καί κοινωνικήν
της πειθαρχίαν, μέσα είς φι
λεΛεθέοους τύπους, τα διά
Εύρωιταϊΐίά κράτη,λέγο
+
Τ
+
ί
+ +
Στυγνή Χχΐ αίυαωπητο; μοί
ρχ. αΐωρουμένη άπόδΐίτία; υπέρ
την στενήν μ'»; έκ των έγκρι
ΤΜτέρων βΐκογβνειών τής πόλε
ώ; μα;, έπεχλνΐ3ε τόν ίστόν τής
τρΐτης τ αγωδία; τή; τραγικάς
τριλογί-χ; ή όιτο'ιανΐό; τοώ χρο
νικοϋ τούτου διαατήμχτβς αυν'3
τάραξε τόσον ακλ'ΐρώ; την ιίίκβ
γβνειαν τού παλχιοϋ διδχσκχ-
λου τοΰ Ρεθύμνου κ.Μιχ. Τρουλ
λινοβ συντχξιούχου Καθη,γητοΰ
τής Φιλολονίας
Μόνον Αΐσχύλειος φχντχσι*
βά ηδύνατο νίι ϊττινοήίη Ιστό-
ρημα άηεικονίζον καΗβδαιμονί
αν βΐα ήπλήξχοκ τόίόνάβίτλχχ
νω; τάς φιλόστοργον πατρικχ;
καί άδίλφικάς καρδίας τής το
σβν συμπχβ^Ο; καί άξία; σεβ*
αμοΰ οΐκβγίνϊία; ταύτης,
Μετ* εϋλόνου 23 '-ν συ^κινη
θεώ; ίπλπρβφορεϊτο ή Κβ·ν»ν1«
μας προχθί; τόν θάνατον τή;
Χαρά; Μιχ. Τρίυλλινίΰ. ρβυλιι
θείση; νάσπεύσητόαω ν*οι><*1άνυ μέναιος εί; συνάντησιν τώνπρο σφιλών. τόσω νέων κ*1 αυτών, ϊπιβτημονοιν άδ:λφϊ>ν τπ5 τό>ν
οποίων ή άπώλεια την ε{χε ρί
ψει εί; άαόγνωσιν,
•Η καδείχ εγεινεν έν συρροη
συγγενών κ*ί φϊλων τή; οϊίο
γενείας περί τήννΐεσημβρίαντοΰ
Σαββάτου 14η; τρέχοντος, Κα
τηρεϊς καί περΐλυΐτοι,ο! αυνοδ;(
αυνελυποϋντο αιωπηλώ; τού;ο'·>ν
τετριμμένου; γονεϊς κχΐ τα έτι
ζώντα τέκνα αυτών εΰχομεν 31
πάση καρδΐα βιτω; τό θεϊΐν φΐΐ
οθή πλέον αυτών έκ περκιτέρω
δοκιμασίαν κχϊτών παράσχητήν
δύναμιν τίϊς έγκ*?τερίίσε4>;.Τοΰ
γενικοΰ τβύτβυ αΙσΒίαατ;; έ3
μηνεΐ; ά; {γίνουν καί α! γραμ
μαί αύται.
Μ,Β.Τ.
ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ
Ή έν Ηρακλείω διαμένου^α
ά£ιότιμο; οΐκογΐνεια Έμμ. Λε-
βέντη απέστειλεν εί; τό ταμείον
τοΰ φ'λανθρυπικοΰ μα.; Συλλό-
γου Κυρίων Ρεθύμνης Δρχχ. 530
εί; μνήμηνΜαρία; Γρηγοριάδου
καί ΰΐτέρτών ύ/τό τοΰ Συλλόγου
προσταιευομένων όρφανών.
Τό Συμβούλιον άπϊυΕύνει αυ¬
τή τα; εΰχαριστια; τού; κα'ι έκ
μέρου; των βοηθησόμένων,
μέν, συνεκροτήθησαν καί άνή
λθον μόνον μέ συγκε τρωπ
ΐίόν πολιτικόν σ'':στημα.
Άλλάέάνκαί είςτήν Λοχαί
σν Ρώμην ρίψωμεν εν βλέμμα
ιαχύ, €ά ϊδωμεν δτι είς τος
κρισίμους στιγμάς είς διιαά
τορας ώς ό Κιγκΐνάτ.,ς καί ό
Φάβιος Μάξΐμος, άνετΐθετο
ή σωτηρία τή; πατρίδος.
Μετά τήνηερίο^ον εκείνην,
καί πάλιν, δικτάιορες, ώ; ό
Μάθιος, ό Σύλλσς,ά Ιούλιος
Καίσαρ, τιαρεοκεύοσαν καί
έσφυρηλάτσοαν1 τό ρο<μσ'ί.<όν μεγαλείον. Ούτω ή Ρωμη κα τώοθωσε νά γίνη κοσμο.<ρά τειρα κα! νά συνεχίση ώςαύ τοκρατορία μ1 τα ταυτα την λαμπρόν ίστορίαν της άπό τοΰ Όκταβιανοΰ Αύγούστου μέχρι των χρόνων τοθ Μκγά λου Κωνσταντίνου, ί5ηυτοϋ τής Βυζαντινής ΑΰτοκοατορΙ σς. Γ,Άλλά άς "ίδωμεν ποία εί¬ νε ή σύγχοονος θεωρίοι τοθ έθνικοϋ κράτους. Βασική άρχή τοθ έϋνικοϋ κοάτθυς εΐνεή κυρισρχίατου. Είνε κράτΐ'ς όλοκληρωτικόν, κράτος ισχυρόν, ακριβώς διά νά μή εΤναιβίαιον. Τα ττάντα έν αύτι^ άνάγονται είς τό έ ςεΐς χήν εθνικήν άληλεγ γΰη ',ίίι,τήιΕι/οιαν/ της έξ υσ[ άς κι( τής ίειαοχΐας, ί·1·.ιήν πνευματικήν αξίαν· τη"ς ζωής ϊίς την διαιή ;ησιν καί την ά ναιχτυξιν τής οικογενείας,είς τόν σεβασμόν τΓ|ς βογ^σΐας, είς την (ερότΐτ,τα τοθ θ^ησκευ τΐκου αί;0ήμαΐ;)ς. Δέν νοίΐιαι ϊδν/ος ανευτοθ κράτους. Οί λαοΐ άνευ αύτ'-ϋ θά ήααν σωροΐ άνθ,-ώπων ΰ ποκεΐμενοι είς άποαυνθέσ^ις καί καταστροφάς είς τήνπρώ την πνοήν δυσμενών άνέμων. Τ3 εθνικόν κράτος έγγυδ ται την εσωτερικήν κα( Ιξω τερικήν άσφά/ ειαν των λαων άλλά «αί έρμηνεύει τό πνεθ μα των, ώς τουτο διαμορφοΟ ται διά μέαΌυ των αίώνων διά τΠς γλώσσης τήςπΐστεως κ1"»* των έθίμων. ^ Τό έ'θν°ς θεωρεΓται κυ,;>(ως
μ[α ψυχή καί κατά δεύτερον
λόγον μΐαι γ3ωγραφΐκή έννοι
α.
Τό εθνικόν κράτος εΐν3 μ(
α ήθική καί πνευματική δύνα
μις ή όποία περικλεΐει δας
τάς μομφάς τής ανθρωπίνης
ζωής. Δέν άρκεΐτοΐ συνεΐιώς,
ώς ή δημοκρατία είς ρόλους,
έποπτεΐας καί κη'ΐραονεϋσεις,
Διότι τό κράτος δέν είνε ε'-
νας απλούς ,ίηχα.Ίσμός προ
ωρισμένος νά περ'ορίζτ) τάς
ελευθερίας τοθ άτόμου, άλ¬
λά καί είνας έσωιερικός νό
μος, μία πλήρης. π?ιθαρχ(-
σ.
Τό εθνικόν κράτος διδά-
σκει είς τούς πολίτας τάς ά-
τόν κόσμον ώς τόν όλικίν
κόσμον μέσα ε,ί.; ιόν οποίον
ό άιΌρωτιος ζή ώς ε'.'α μίυο
νωμένον καί έγωΐσΐικόν άτη
μόν, άλλά άνιιλσμβάνεται
τόν άνθρωπον ώςάΓομον,πού
ε!νε ταΜοχρίνως καί εθνος
κι( .τατρΐς καί ήθικός νόρος.
ό οποίος συνενώϊ'ίΐ κοΐ ατο
μα καί γενεάς είς μίαν κοΐ
νήν πρ )απάθί.ιαν, είς μίΐν
παράδοσίν. ,
τό εθι/ικόν κράτυτ,άξιοΐτόν
άνθρωπον ένεργηπκόν, άΐχο-
φσοισπκόν, δΐδοντα είς την
δρασιν δλας τού τάς δυνά¬
μεις, σΛνεαως άντιλαμβάνε-
ται Την ζωήν ώς ϋνα δισρκή
άγωνα, ώς μίαν κατά<τητιν, καί θέλει την ζωήν .σοβαράν, αυστηράν, θρησκερτικήν,πνευ ματικήν. Εάν ή ελευθερία είνε δι- καϊωμα τταντός πραγματικυθ ά·θρώπου, καί δχι αύτοθ τοΰ άκαθο,οίστου άνθρωττΐνου" ό· μοιώα2τος, τό οποίον είχεν ύπ' δψιν ό άτομιστικός <ριλ&- λευθερισαός τότε τό εθνικόν Κράτος είνε υπέρ τής έλευθε ρίας. Άλλ' υπέρ μιδς οοβιΐ ρδς ελευθερίας, τής έλευθερΐ άς τοθ κράτους καί τοθ άτό μου έν τω κράτει. Δ ι ό χ ι κα τ5( την όνοκληρωΓΐκήν θε ορί όν, τα τιάντα κ ΐνται, καί τίπηε τό άνθρώτιινον καί τό πνευματικήν πούέ'χειάξΐανδέν ίπάοχει έκτός το ) κράτους. Αντιθέτως ποός την δημο κρατΐαν, ή όποία εΐδε τόσον στενά τή>' ττροο&ευτικήν κίνη
1 Μεθαύριον ΤΕΤΑΡΤΗΝ το πετρελαιοκίνητον ά)ΐτ
Ι α'Κ]ροι!πγ.<>Αϊ_;
* διά Ηράκλειον, Πειραια, _ΰρον, Πάρον, Νάξον
•Η Δί; ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, διπλωματου ^
νβί ·ΑιιεΙικανικο5 Κολλεγίου καί μέ τρ.ετει; φιλολογι ^
ϊάΐ σπου&ς έν■ Τ4> Πανεπ.στημΐν ^ιφΐα; δίδει μαθημα- Ά
τ* Γαλλικής Αγγλικη; καί Γερμανική;. , 5^
ΠληροφίρΙ»» έν τώ Γραφείω τού «Τυπου».
στικάς άρετάς, δίδει είς ού
τούς την συνείδησιν τής άπο
στολής των, ώθεΐ 'αύιους
πρός την ένόΐητα καί ουνερ
γασΐαν έν έθνικώ πνεόμβτι,
όδηγεΐ τούς άνθρώπους άπό
μ:αν στοιχειώοη άνόργανον
ζωήν είς την ανωτάτην έκ¬
φρασιν τής ώργ«νωμένης κρα
τικής ίσχΰος, παραδΐδει είς
την ιστορίαν τα όνόιαατατων
δημιουργων τού, των ήιώων
τού, των μεγαλοφυΐαν τού.
Αντιθέτως πρός τήνν δη¬
μοκρατίαν, όποία ώς θεμελι
ώδη αρχήν έχη την απόλυ¬
τον ελευθερίαν καί κυρπρχι
αν τυθ άτόμθυ, τό εθνικόν
κράτος εΐνε κατά τοθ άτό-
μου, καί υπέρ τοθ εθνους.Έν
νοεΐ τό άτομον ώς μέροςτοθ
συνδλου ένσωματω^ένον ε!ς
τό σύνολον. Ό λιμπεραλι·
σμός έθεσε τό κοάτος είςτήν
υπηρεσίαν τοϋ άτόμου. Τό έ
θνικόν κράτος έ»/ισχύει αύυό
διότι θεωρεΐ έαυτό ώς την ά
ληθινήν πραγματικόιητα τοθ
άτόμου. ΔΓ 8 καί δέν θεωρεΐ
σιν τής ίστορίας, ώστε νάτήν
ύποβιβάοη είς την πάλην'τών
ταξεων, τό εθνικόν κράτος έν
τή ένότητΐ τού συγχωνεύει
τάς τάξεις είς ε'να ένΐ^χον^οΐ
κονθμΐκόν καί ή3ικόν σύνο¬
λον, Ρ>ι' 8 καί &έν άφίνει έκ-
τος έαυτοϋ κανένα σχημςηι
σμόν, είτε κόμμα λέγετοι ου
τος είτε σύλλογος, εϊτε όρ
γάνωσις, &ΊΊε συνδικάτον1 ,^εΐ
τε συνΐ3χνΙα.
Άλλά εάν ταυτα φρονή
καί ταυτα πράττη. τό έ9νι:<6ν Κράτος, τάς δικαίας κοινωνι κάς αξιώσεις, έκ των οποίων 6 πυνδικαλισμόςήντλησαντήν- β.ιαρξιν τ^ν, τάς άνσγνωοί- ζει καί τάς θεραπεύει διάτοθ συ^τεχνιακοΰ συστήματος. δ· που δλα τα συμφέροντα συν διαλλΛσσονται μέσα είς την κραπ-.ήν ένότητσ. Τό εθνικόν κράτος άντιτί· θετσι πρός την δημοκρατίαν, ή όποα Θεοαοΐ8ΐ τάς τιλασ ματικάς πλειοψηφίας.ένώ αύ ταί καταβιβάζουν τόν λαόν είς έπΐτιεδα κοί άντΐλήψειςπο ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΘΗΝΏΝ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΤΛΙΡΙΑ ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1893 Ύηοκαταστήματα έν Ελλάδι. 6 Καταστήματα έν τφ εξωτερικώ (Έν Αγγλία, Αιγύπτω καί Κύπρω) ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΙΔΡΥΘΕΙΣ ΥΠΟ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΑΘΗΝΩΝ Νεν ΥοΛ—ΊΊιο Βαην οί Ατΐιεθδ τ,πΐδτ Οοηιραην "' 205 νε5τ 33Γ<1 δττεετ Καταθέσεις είς Δρ. έν δψει καί επί προθεσμία. Πάσης φύσεως Τραπεζιτική έργασία υπό τούς μάλλον συμφέροντας δρους. ^ σοτΐκάς. Τύ νέον κράτος δέν νομί- ζει ότι ό άοιθμός δύναται νά διευθύνΓ) τάς κοΐΐ/ω»/ίας. Άρ νεΐται δΐιόάμΐθμόςδόναται νά κυβερνά χά;ΐς είς μίαν πίριο δίκην λο'ί' ή ν έτυμηγορΙαν.Οϋ τε νομίζΜ βπενα ^ω.τερικόν μηχανικόν γεγονόΓ, ώς ή κα θολΐκή ψηψοφορΐα,δύναται νά. ί-3οπεδώαρ τούς άνθρώπους, των οποίων ή άνισότη* απο¬ τελεί ν6μον άκατάλυο^ καί γόνιμον πραγματικότητα. Ή πολιτική ισότης είνε ίνα άνόητοιίδημακρατικόνψεθδος. ΌπιΛς άινατανόηιον παραμέ νει τα όμαδικόν άνίύθυ^ον τών'ψηφιζόντωνκακώς κακούς άντιπροσώπους.,Άλλά άφοθ τό εθνικόν κράτος έπιτρέπει ολα τα άλλα ούσιαστικά δι καιώματα είς τόν πολίτην καί τόν έξυπηρετ'ίΐ ποικΐΛο- τρύπως τόοον διά τάςύλικάς, δσον καί διά τάς πνευματι¬ κάς τού ανάγκας, τό εθνικόν κράτος δικαΐως θεωρεΐ έαυτό ώς μίαν όργανωμένηνσυγκεν τρθπκι)ν, αύταρχίκήν 6ημο· κρατ'αν. Τύ σημερινόν εθνικόν κρά τος 6έν είναι μία άπόλυτος μονο )χΙα, υπό τό πέλμα της οποίας άτομακαΙ όμάδες συν θλίβονται, ύποφέρουν καί σί ωποθν. Κράτος καί λαός εί¬ νε είς διαρκή επαφήν κ&ί ου νεργασίαν. Ούδέποτεοί λαοΐ, αί ύλικαΐ καίπνευματΐκαΐτων άνάγκαι, έξυπηρετήθησαν ου στηματικώτερον,δικαιότερον, γονΐμώτερον. παρά ίσον σή¬ μερον υπό τα δικτατορικάσυ στήματα. Δ ότι αί δικτατορί- αι δέν άρκοθνται είς τόν ρό λον τοθ παρατηρητοϋ,τοΰ έλε γκτοϋ, τοϋ καταχωρητοϋτων κοινωνικωνφαινομένων,ρόλο ν τόν οποίον προτψά ή όημο- κρατία, οπου ύπαρχει άκόμη σή^Βρον, άλλά ρυθμίζει καϊ βοηθεϊ άνά τιάν της βήματήν κοινωνίαν. ■ Θά ύποστηριχθή ότι αί δη- μοκρατίαι δίδουν άπό καιροθ είς καιρόν τήναύταπάτηντή'ς λαΐκής κυριαρχίας. Άλλά ή πραγματική κυριαρχία έδρά- ζεται συνήθως επί άλλων δυ νάμεων συχνά μυστικών καί άνευθύνων Δέν είνε δυνατόν οίλαοΐ σήμεροννά άρκοθνται είς τοιούτου εϊίους σκιώδπ αντσλλάγρατα δταν τόσαι ά νάγκαι των ζωπκαΐ, άνάγκαι δλικαί, ηθικαι, πνευματικαί, παρσμένουν άθεράπευτοΐ έκ μέρους τής δημοκρατίας. . Τό εθνικόν κράτοςδέν είνε αντιδραστικόν. ΕΤνε έηαναο τατικόν. Όπως είς τό πρλΐτι κόν πεδίον έπεμβαίνει διά νά λύση προβλήματα προκσλοθ- μενο ά πό τόν θρυμμαησμόν των κο^μάIων, τή,/ κατάχρπ σιν τής έξουσίας, την έλλει¬ ψιν ευθυνής των κοινοβου¬ λευτικόν άνόρών, Εισί καί έ πί τοθ οίκονσμικοϋ πεδίου έ- πεμβ.ι(Έΐ 8ιά νά ρυθμίσρσχέ σεις καί νά έναρμονΐζη συμ¬ φέρον τα, Τό εθνικόν κράτος θέλει νά είνε ισχυρώς ώργανωμε νόν καί νά βασΐζεται επί μ» δς εύρεΐας λαΐκής βάσεως . Διά ιή"ςδιεισδύσεώς τού μέ¬ σα ρ(ς δλας τάς τάξίΐς, τα συμφέ^οντα, τα άτομα καί τάς όμάδας τιού όργανώνει καί έξπττηρετεΐ. Τό εθνικόν ^κράτος συνδέεται στενώτατα μέ έ «ατομμύρια άνθρωπον, οί όποΐοι τό αίοθάνονται, τό πΐστι ύουν, τό άκολουθοθν. Ένα τοιοθτον κράτος δέν δύ ναται νά θεωρηθή ώς μία με σαιωνική τυραννία. Τό σημε ρινόν κράτος δέν Ιχει κσμμί αν σχέσιν μέ τα άπολυταρχι κά κράτη. τα όποΐα προηγή θησαν τής Γαλλικής 'Επανα στάσεως καί ήλθον μετ' αύ την, διότι τό κράτος δργανώ νει τό έθνος καί περιορΐζει μέν τάς θλιβεράς ελευθερίας τοθ άτόμου,άλλά άφΐνει άρκε τα περιθώρια χρησΐμων έλευ θεριών καί ίδιωτικής πρωτο βουλίας, Γήν οποίαν ούδέπο τε έπαυσε νά θεωρή [ώς μΐ ,αν εθνικήν καί παραγωγικήν

ατοπαε.
16 Ιανουάριον "!ί)Γ>9
ί
δύνμΐν έν τη κοινωνΐα.'
Τ ό εθνικόν κράτος έπιθα-
μεΐ νά ζή μέσα είς τόν κύ·
Κ>ον των ϊΐολιησμένων λαων
άλλά δέν πιστεωσ είς την οί
ωνΐσν εΐρήνην. Δι" 6 καί 8έ
λει νφεΓνε διαρκώς άγρυπνον
Ετοιμον πρός άμυναν ή" επί
θέσιν βτσν τάέθνικά τού συμ
φέροντα διακυβεόωνται. Θβ
ωρ&ϊ τόν πόλεμον ώς συνε-
παγόμβνον βΐβαίως θυσίας
καί δεινά ηαντοΐα, <5-λλά καί ώς χαλυβδοθντα την άνθρω πίνΐηνένεργητικότητακαΐ σφρα γιζοντσ μέ σΦρανΐδα εύγε- νείας τούς λσούς οί δποϊοι γνωρίζόυν νά τόν άντιμετω πίζουν. Μέ τοιαύτας άντιλήψειςζω ής, τό νέον κράτος δ^ηγιΐ πρός την άρνησιν τοΟ λεγο ένου έπιστημονικοθ οοοια- σμο® ή μαρξιαμοθ, ό όποϊ ος έθεμελΐωσε τό δόγμα τοθ ΙστορικοΟ ύλισμθθ, διότι» λέ¬ γει, ή (στορΐατωνπολιτισμών έξαρτάται άπό την σύγκρου σιν των θΐν»νκών συμφέρον των καί τή μεταβολήντων μέ σων κ<ΐί όργάνων τής παρα γωγής. Επιστημονικαί δυ- ΟΤρθφαί, α£ ότιοίαι έστοίχι- σαν φεδ! είς την άνθρωπάτη τα ποτσμούς αίαάτων καί δ να απέραντον, άτέρμονα κύ κλονσκληρων δο«ιμασιων.... ΟΟδεΙς ύποτιμφ την οημσ σίοιν των οΐκονομικων πεμι πετειων, ουδέ την σημασίαν- τής ανακαλύψεως των νέων μέθοδον εργασίας. Άλλάθά ί|το άνόητον νά δεχθώμεν 8τι άρκοθν αυταί διά νά έξηγήσοιν μοναι των, καί ά ποκλειομένων δλων των άλ λων συντελεστήν τής ίστορΐ άς ίΐζ ανθρωπότητος. Εάν προσθέσωμεν μάλιστσ την άποψιν 8α ή πάλη των τάξε ών δεν άρκεΐ διά νά διαμορ φώνη τάς κοινωνίας, ή σοσι αλιίττική θεωρΐα πλήτεταιείς τα θεμέλ,ιά της, καί δέν άπο μένει πλέον παρά ή ρωμαν τική ?φεσις πρός μίαν κοινω νίκην τάξιν πμαγμάτων, άπό την οποίαν θά ίίλλΗΐπον οί πόνοι καΐοΐ στεναγμοί...Άλ λ' σύτά τα δνειρα δΊεφίύατ έ ίύθυνσιντης οίκονομΐας. Τό εθνικόν «ράτος θεωοε,ϊ την εργασίαν ώς ύψιστονκοι νωνικόν άγαθόν. Διά ιύ κρά τος ή έμγατΐκή δύναμις είνε αληθής έθνΐκός πλοθτος, κα( ό έργάτης τό αντικείμενον ίόι απέρων φροντΙ'δων τής πολι τείαι. Καθ* δλοντόν 19:>ν οίωνα
6 ίργάτης υπήρξεν 6ποχε(ρι
ος τθς έΐιιχειρήσεως. Έκ τής
συγκρούσεως εργασίας καϊ
κεφαλαίου προΕκσλούτο ζή
μίαι &ι* αμφότερα τα μέρη,
άλλά καί διά την εθνικήν :■>£
κυν^μΐαν· Τό εθνικόν κράτος
έοκέφθη κατόπιν τούτου »>ά
ένσωματώση έν έαυτώ τα έρ
γατκά αυνδικάτα κσΐ νά γ(
νη 'νιαιτητής μεταξύ τ·ϊ>ν Βύ
ο μερών, χωρΐς διά τοθτο'νά
κάμνη κρατικόν «σοσιαλισ¬
μόν, ώς ενομίσθη παρά τι-
ν^ν. Κατσμγήσαν την πάλην
των τάξεων, τό εθνικόν κρά
τος άντικατέστησε τό δικαί
ωμα τής άπεργίας καί τοθ
λόκ-άουτ μέ τάς έθνικάι, υπο
χρΐ'ύσεις, οί Οποίαι βαρύ
νου^, κ^τ' ούτό, καί τόν έρ
γ)δ6ΐην καί τόν εργάτην.
ΔιότΙ γ") σχέσις ί-ργάτουκαΐ
έργ>δότου θε^ρεΐται έν τώοέ
φ κράτει ώς σχέσις άμιβαίας
έμηιστοσύνης καί. συνεργασί
άς έν τ,ή έξυπηθΗτήσει τοΰγε
νικοθ σομφέροντος, Ή κοΐν&ϊ
νίκη πολιτική δέν είνε τιολΐιΐ
-κή ταξικθν συμφερόντων, άλ
λο< ποιτική έ^τεταγμένη είς τούς γενικοΰς σκοπ^ύς τοθσυ νόλ >υ. Τό εθνικόν κάτος θε-
ω,ο'Ττήν ττνΓϋμττικήν καί χη
ρονακΐικήν ίργοοίαν ώς την
πη,ήν τοϋ πολιπσμοθ.
Τ >0 κίφαλαίου δέι· ^ιττρο-
ρά'αΐ ή σηαασία, 'όέ^ θεωρ&Τ
ται δαοις τοΟό ώς «κ.τπός
τής οΐκονθμΐκής δράσεώς, άλ
λά ώς μέσον γονιμοποιήαεως
τής εργασίας:
Τό κεφάλαιον Λα ώ; Λ ιΐο
ρ
θησαν έκεΐ ακριβώς οπου έ
φηρμόσθη έμπράκιως τό κομ'
μουνισπκόν συστημα.
"Ώστε τό εθνικόν κράτος
■παραμένει κυβιως ώς §να ε
θνικόν καί πνευματικόν γεγο
νός άκρωςάντιτιθέμενίτνπρός
τάς υλιστικάς θεωρίας τοθ
μαρξισμοθ. δι' 8 καί δέν μέ
νει αδιάφορον ένώιιιόν τής
θρηοτκείας. Τό εθνικόν κρά
τος θεωρέΐ τΐΊν θρησκ Ιαν ώς
ώς μίαν των βαθύτερον έκ
δηλώσεων τής άνθρωπΐνηςψυ
χής, κοί δχι μόνον οέβεται
άλλά καϊ ττροστατεύει αυτήν,
διότι πΐοτεθει είς τόν Θεόν,
τθν Ισχυρόνκαίτωνάδυνάτων
τόν Θεόν των ίσχυρών καί
των άδυνάτωθ.
* *
Ή άντΐθεσις των δύο ου
στημάτω' τοθ φιλελε:υθέ
ρου καί τοθ δλοκληρωτικοϋ
φαίνεται άκόμη ζωηρότερον
επί τοθ οίκονομικοθ πεδίου.
Ή οίκονομική (δεολογΐα τοθ
νέου κράτους είνε σαφωςάν
τικαπιταλιστική. Τό εθνικόν
κράτος φρονεί δτι ή κστάπ
τωσις τοθ ηολιτισμοθ προήλ
θεν Λπό την έπικράτησιντών
αξιών τοϋ ώφελιμιομοΟ καί
την ύπερεκτίμηαιν' |τών ύλι
*Λν άγαθΰν. ΧωρΙς νά πά
ραβλέττη «αθόλαυ την αξίαν
τής ατομικάς πρωτοβουλίας
έν τή οίκ ννομΐκη ζωή,άποβλέ
πειείςτήν δποταγήντων άτομι
κω,/ συμψε,ροντων είς τάσυμ
φέροντα γοΟ συνόλου, καί
έπιδιώκει την οπερνΚησιν
τής οικονομικάς άναρχίας, ή
διιοΐα πρ καλείται άπό τό
οΊγμοτ καί (όν μηχανισμόν
τοθ οίκον ομΐκοθ φΐλελευθερι
ρι^μοθ. Τό εθνικόν κράτος έ
πί;ης χωρίς νά θέλη νά άν-
τκαιαοτήση, τάς δημΐουργι
κάς δυνάμεις τοϋ άτόμου, ά
ξιοΐ δί' έαυτό την γενικήν δι
μη, καιαλαμβίνει την θέσιν
τού ώς μ·.σον ιιαμ: γ ο /ής,συ
ντελεστικόν τής αύ;ήσϊωςτής
οΐκονομΐκής δυνάμνοις τοϋ 2-
θνθί.ς.
Τ ·3 εθνικόν κ ,άτος θκωρεϊ
την ΙδιοκτησΓαν ώς μίαν θεμε
λιοΊ'ϊη λειτουργίαν, άλλά συ¬
νεπαγομένη^ κοί κοινωνικάς
ύπο^οεώσεις, αί όποϊοι όσά·
κιςεΤνε άνάγΐ<η κτθορΐζοντσι δι' ειδικήν νόαων. 'Ρ.τίσηςδέ χετοΐ τήή αρχήν τής άπαλλο τριώσεως δι' έκτάκνοος άνά- γκπς, άλλά υπό τόν 8ρον μή αοβ τράς διατ.»ραχής κοινωνι κων σχέσεων καί άτομΐκΛνσο πομ έθνκό^ κρά τος ί.νώ ά- ΤΟΠΙΚΑΙ ΕΙΑΗΣΕΚ,. ΣΥΑΑΗΨΙΣ ΕΠΙ ΚΛΟΠΗ Ύιιό τής Χωροφυλακην Μ 6 λάμπων συνελήφθη ό Καντι λάκις Ίωάνν. κάτοικος Με· λάμπων. κατηγορούμενος έ πΐ κλοπή ΪΡΑΥΙϊ,ΑϊΑ Υπό τής Χωροψυλακής Γ λ νή- γκσβέ συνελήφθη ό Χρο νιάρης Άντων. κάτπκος Ταα χιανών κατπγ°ρούμενος διΑ άτρομελέτητα τοοιύματα. Φ80ΡΛ ΔίΝΛΡΩΙ Υπό τής Χ οροφΐ,λα <η> Πε
ράματος συνελήφ3η ό Μιχ.
ΌρφανΛς κάτοικος ΓΙλευρια
νων, κατηγοροομενος επί δεν
φέρονια τοΰ συνόλου. Έ^
αύίής τής πολιτικάς άντιλή-
ψϊ'θς περί τοΟ ρ5λ'>υτοΠ Κρά
τοις άπορρέει καΐή οίκονομΐ.
κή Λρχή τής συνΐεχνΐας.
Τό εθνικόν κράτος, τό δ
ποίον ώς εί ιομεν ανωτέρω
δέν εΤνε αντιδραστικόν,άλλά
ί^τανασϊστΐκόν κοί προτρέ-
χει των λύσ'ων των προβλη
μάτων ποΰ εΐ.ε κοινά κίς δ
λους τοϋς λσούς επί τοΟ οί
κονομικοΰ πεδίου είνε έξρχόν
τως ηθικόν, ίστοοικόν καί 'έ
χει ώς ίδεολογΐκήι^ κρηπίδα
τού την κοινωνικήν δικαιοσύ
ν»ην, επί τής δπΜας έρειδόακ
νόν ρυθμίζει την παρομβαιι
κότητά τού. Φρονεί δτι άπό
την πειθαρχίαν των οίκονο-
κων φαινόμενον καταφαίνΡ.
ται ή ώριμότης μιβς ώργανω
μένης ι<οινονίας καί ή δημι- ουργική δύναμις ενός δόγμα τος ώς τό δόγμα τοϋ κυριάρ χου κράΐους. Άλλά διατί καίέρρευσε τό καπιιαλιοτικόν σύοτημο; Είς την ίστπρΐαν τοθ καπι ταλισμοθ διακρΐνομεν τρείς περιόδους: Τή>/ περίοδον τής
άνόδου, Τής άκμής, καί τής
,πσρακμής. Ή πρώτη περίο
Βος άοχΐζει τω 1830 κοί τε
λειώνει είς τό 1870, δηλαδη
άπό τής έποχής ιή; ανακα¬
λύψεως τής υηχανης μέχρΐ
τής κοπής τοθ Ί"ίαο0το0 Σου
έζ. Κατ ϊ την εποχήν αυτήν
τό κράτος άπουσιάζει εντε¬
λώς άπό την οικονομικήν ζω
ήν των λαων. Μέ την ίδρυσιν
των πρώιων έργοστ~σίων
γεννώνται κοί τα μηχανικά
έπαγγέλμοτ^ϊ, οπω; τοιυτο-
χρόνως σχηααιίζεται καί δ
τιΐπος τοϋ βιοαηχανΐκοθ κα·
πιταλισμοϋ.Ρ_Τνε ή έπιχήτΛν
μεγίλων κερδών κα'. τοΰ ά
κράτου, έλευθέρου ουνπγωνι
σμοϋ Είνε ήέποχή τή; πυ
τουκαμμιυ.'υπκοθ
ουστήματος, νά θϋκγ·:τρώ·
νρ είς χεϊοας τ^υ δας τάς
έπ*χέιρή.οεις, δέν άρν&ΐται
δέν άρνΐτοι ίξ α\">υ "ά
άν>ιαμβάνπ ώριρισμένας
τοιαύτας σχεπζ ιμένας μέκρα
τικώς άνάν-ναο, οίαν κ:>1νη
τουτο άναγ<αΐο·. Ώ; γνωστόν, τό φιλεϋθε ρον κράιος δέ/ πα».·ενέβαι- νεν είς τα κοινωνικά οίκ ινο μικά προβλήματα, άρκούμε νόν νά παίζη ρόλον ιαι^,αγ^ γικόν ή αστυνομικόν. 'Αντιθέ τως τό εθνικόν κρά τος θεώ ρεΐ ύποχοέωσΓν τού νά ουθμΐ ζή την ύλικήν καί πνρυμστ» κήν ανάπτυξιν τοθ συνόλου. Άρνεΐται δπ άπό την δωρυ θμόν ούγκρουαιν Τΰν άτομι ►»ών δι,νάμεων δύναται νά προκΰψΓ) ή τελειοτέρα μορφή τής κοινωνίας, Τό εθνικόν κράτος δέν νομί ζει δτι δύναται νά υπάρξη χωρισμός μεταξύ ποιπ;όθησσν είδήσεις έπιβεβαιωθεΐσαι
πανΤαχόθεν 8τι την 3.30 μ.μ. τής Κυ( ιακής ή 5η ΜεραρχΙα
τΡ,ς Ν ΐβάρρας έκτοπΐσασα τελικώς τούς έρυθρούς κατέλαβε
την πόλιν Ταραγκών μέ την κατάληψιν δέ υπό των έθνικων
καί τοΟ Ρϊο Καγιά συνεπληρώθη. ή κυριαρχία αυτών ^έφ' 6-
λοκλήοου τής επαρχίας Ταραγκών.
Η ΕΠΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ * ΤΣΑΜΠΕΡΛΑΙΝ
Έκ των Γαλλικήν καΐ "Αγγλικών ριιδιοιτομπών μετεδό
θησαν αί λεπτουέρειαι τοθ ταξειδίου τού "Αγγλου Πρωθυ
πουργοΰ έπανερχπμένου είς Λονδίνον έκ Ρώμηί δπου έφθα
αε την Κυριακήν εσπέρας.
ΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ! ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ
λώ
!>ς μέ τα άποτελέσματα των συνομΐλιών Ρώμης ό
Πκρισινός «Χράνος» δισψιύδΐΐ τή-* πληροφορίαν ιςαθ' 'ήΐ ό
κ. Μουσολινη εδήλωσεν είς τόν κ. Τσάμπερλαιν δπ οί Ίτα
λοΐ Λϊγια·ναρίοι θά παραμείνουν είς την Ισπανίαν ώς στή
Ιΐιγμα τοθ Φράνκο μετά την νίκην τού κα( βεβαιοί δτι τού
ναντΐον δ Ιταλός Δικτάτωρ έβ βοιίωσεν δτι ΰμα ώς ό Στρα-
τηγός Φράνκο κανισχήαη τελικίός, θά θεωρήση ώς δριστι-
κώί, κλεισθέν καί διακανονισθέν τό Ί^πανικόν καί θά έκκέ-
νων ή τελείως ή Ισπανίαν καί αί ΒΑο'ρΙδες νήσοι.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
Έκ Γενέυης μετεδόθη δτΐ σήμερον την πρωΐαν ήρχισεν ή
104·ι| σύνοδος 'τόΟ ΣυμβουλΙου ^τής ΚοινωνΙας' των Εθνών.
Είς ταίηην μετέχουν σχεδόν δλοι ο£ 'Υαουργοί των Έξωτε
ρικων των έν τώ Συμβουλίω μετεχόντων Κρατών.'Θ άπότής
ΚυρΐαΛής ά^ικόμενος έκεΐ Λό,ιδθς Χάλΐφπξ ένημέρωσε τόν
Γάλλον Συνάδελφό> τού κ. Μ τονέ Ι;ΐί γΌ; συνομ λιων τής
Ρώμης.
Η ΑΥΡΙΑΝΗ ΠΑιΝΗΓΥΡΙΣ
Αυριον είς την ρωμαντικήν καί ίστορι ιωτάτην διά τόν
τόπον μας τοποθεαίαν τής Άτσιπουλιανής καμάρας έορτά
ζει ό φερώνυμος τοϋ 'Αγίου Άντωνίου κομψάς ναΐσκος
τή: ήρωϊκήξ Κοινότητος τού Άτσιποπούλοα.
Προμηνύεται κατά την αυριανήν λειτουργίοιν ά9ρό«
συγκέντρωσις π«νπν«ρ«στών οί όαοϊόι θά λάβουν τοιουτο
τρόπως την ευκαιρίαν νά ουγχαροΰν τους προοδβυτικβύς
Ένορΐσκούς Έπιτρόπους διά τάς έ«ενεχ(ίεΐαας εί; την
διαρρύθμισιν τοΰ ίεροΰ έκείνοο χώρου άξιολόνβ"ί βελτιώ
«εις. ■·· .
ΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ»
.νπενθυμιζομεν δτι διά τούς λόγους π.ΐό έ·ί3έ3αμϊν εί; τό προ
πγουμενον φύλλον μας αί έκδϊσει; τοΰ «Τύτο )» κ^ίκατά την'έβίώ
μάύα ταύπινβά γίνωνται ήραιωμέναι, άναλβνι»; τη; πχοουίΐαζο
μένης εκάστοτε άναγκιΐί 6ξυπηρ8τι'ΐ35ω; τώ.· φίλων τού.
σείς κάμνουν τούς λογαρια-
σμούς τΛν αναλόγως τήςκρα
τικής ΰποσιηρίξεως, καί οέν
δύνανται νά φαντασθούνπλέ
όν δ Π ήμποροϋν νά ζήσοθν
άνευ τοό κράτους ουδέ επί
μίαν έβοομάδα,
Οί^^ωέπιστοηοιή^η πανηγυ
ρικως ή χρεωκοπία τοΟ κατιι
ταλιστικοϋσυστήματοςέντήπα
γκοομία τού έννοίςΐ λ^μβανθ
Ή κεφ ΐλαιοκραΐική έπιχεΐ
ρήσις .ι ΐχίζ^ι νά σκέπτεται
8"1 συμφερώΐερον θά είνε δι'
αύτην, ανί,Ι να εξακολουθή
μαχομένη, νά ζητήση συνδια
σμούς καί συμμαχίας διάτήν
κατανομήν των άγορών καί
τώ κερδών. Καΐαύτόςό νόμος
άκόμη τής προσφοραι; καίτης
ζητήσεως, πού άπετέλεσετήν
βάσιν τής κλασσΐκής οίκονρ
μΐας παύει νά είνε Οόγμσ.
Τότε ή κα^ιταλιστική οίκο-
νομΐα άποβαΙν(ίυσα άσθενέσ·
τερα καθημερινώς σΤρέφεται
πρός τό κράτος διά νά έπιτύ
χη εύνοίας καί προνόμια θε-
μίΐά τ] άθέμχτα. Καί άρχίζει
άπό την τελωνειακήν προστα
οίαν. Ούτω ό οίκονομικος φΐ
λελευθερΐσμός πλήττετΊΐ θα·
νασιμωςχωρΐςνάτούχουν άκό
μη άντιληφθήοίθεωριτικοιτου.
Αί Ηνωμεναι Πολιτεΐαιτής
Άμερικήςδψωσανπρωταιτούς
τελωνειακούς ψρ^γμοΰς, 5ι-
καιολογούμεναι έκ τοθ νεα-
ροθ των βιομηχανιών των.αί
τίνες έχρηζον προστασίας.Ά
κολουθί^ϋν αίάλλαι χώρ3ΐκαί
αυτή ή |ύπέρμαχος τοθ ο(κο-
νομικοϋ λιμπεραλισμοϋ, ήΆγ
γλία, ή όιιοία ά πό τής Δια¬
σκέψεως τής Ότάβας έγκαι-
νιάζειτήνκλειστήνίκονοαίανμε
ταξύ αύτήςκαί των Κτήσεων.
Ή δευτέρα αυτή περίοδος
"τελειώνει μέ τόν παγκόσμιον
πόλεμον. Μετά τόν πόλεμον
τό πΐταπαλιστικόν σύστηαα
υφίσταται τάς συνεπείας τοΟ
πληθωρισμοθ, δ οποίος ΰπη'ρ
ξεν δ πραγματ.κίς κατακλυ-
σιιός τής Γραφής. Ίλιγγιά δ
άνθρώπινοςνοθς πρδςτήςκατα
στάσεωςτής έποχής έκείνης.
Τότεό καπιταλισμός μήγνω
ρίζων ποΰ νά στραφή έςευρΐ
σκει την ουτοπίαν τής υπέρ
καταναλώσεως, άλλ' ούοέαύ
τή τόν σώζει καί άπελπ σμέ
νος πίπτειείςτάς άγκάλαςτοΰ
κράτους,...
Αυτή είνε ή ΐστορική γέννη
οις τοΟ κρατΐκοθ πσρεμβατι
σμοθ, 8στ»ς έκτοτε καθΐστα
ται καθημερινώς περισσότε
ρον άναγκαϊος.Άπό τής έπο
χής έκεΐνης δλαι αί. έπιχειρή
γμς
μένου. Λί οίιονομπ<αΙ κσΐ πό λιτικσί συνέπειαι τής χρεωκο τϋας αυτής είνε γνωσταί. Έ κλεισαν μίαν ιστορικήν περίο δόν κτΐ ήνοιξαν μίαν άλλην. Ό αίών τής δημοκρατίας δύ ρ.ι,αίών.τοϋ κρατικοΰ έθνικΐ σμοΰ άναιέλλλει. • Κυρίαι καί κύρΐ-Η, προσε πάθησα νά δώσω μίαν Ιδέαν τοΟ έθνικοΰ κράτους ώς πολι τικοΰ καί ο[κονομι.θί} συστή μαιος άπό απόψεως ίστορΐ κης κα! δογματικής. Ή ίστο ρία τού άναπηδα μέσοι ά πό την λειτουργίαν των φυσικών καί άνθρωπίνων νόμων. διά μέσου τοθ χρόνου, ή θεωρΐα τού μέσα άπό τούς αγώνας τάς θυσίας, την πείραν ζωήε και την σκέψιν τώ-.1 άνδρών έ κεΐνω^, οί δΐτοΐοι άφιέρωσαν την ζωήν των είς την άναστή λωσιν των συνειδήοεων, των πατρίδων τοί) πολιτισμοθ. Ή ανθρωπότης υπερποτέ §χει ανάγκην σήμερον έξουσΐ άς, κατευθύνσεως, τάξεως. Μέαύτούς τούςσυντελεστάς τα κράτη άνέρχονιαι καί με γαλουργοϋν. Εύτοχως είς ^τήν ΈλλάΠα ευρέθη είς Βασιλεύς κα( είς Κυβρρνήτης ανήκοντες ήδηείς την ιστορίαν. Δυνάμεθα νά άποβλέψωμεν μέ πίστιν πρός τό μέλλον τής χώρας ούτής ή δπο(α υπήρξεν άλλοτε ήπη γή 8λων Τωνώ αιοτήτων τ'-'Ο πνεύματος, καί ή όποία κ ' πάλιν θά υπάρξη κοιτίς έ δυνάμεως καί νέων ζωής ανωτέρας.