162919

ΚΑΘΗΙνΙΕΡΙΝΗ ΠΟΑΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚ Ο Ν Ο ΜΙΚ Η ΕΦΗΜΕΡΙΣ
ΡΕΘΥΜΝΟΝ-ΚΡΗΤΗΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ
10
ΑΠΡΙΛΙΟΥ
1932
Αριθ. Τηλεφώνου 86
Γ" _» Α.
Ε3 Ι Α.
ΟΔΟΙ ΙΥΙΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΡΙΘ. 50
ΙΔΡΥΤΗΣ-ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
ΜΑΝΟΣ Β. ΤΣΑΚΩΝΑΣ
Ε-ΤΟΣ Α.' Αριθ. 2!)
ΧΡΥΣΑ Λ Ο ΓΙ Α
ΕΝΑ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑΝ
Ουκ' έστι των εξω τής πόλεως έχθρών κρατήσαι «ρίν άν τούς έν αυτή τή πόλει
κολάσητε έχθρούς. (ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ )
ΑΙ ΣΚΗΝΑΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Μολονότι έχομεν
ρώσ>;ινά είναι τυ Κυριακά-
τικον φύλλον μας είς τάς
τρας πρώτας τού σελίδας
φιλο λογικόν διά νά άπαλ-
λάττωνται οί αναγνώσται
μας επί τινάς στιγμάς τής
άπηχήσεως των μύχθων της
βιοπάλης καί των άσχημιών
τής ζωής, δεν δυνάμεθα νά
αφήσωμεν άσχολίαστα τα
γεγονότα, τα όποϊα ανηγ¬
γέλθησαν διά τοΰ είς την
τειάρτην σελίδα δημοσιευ-
ομένου τηλεγραφήματος μας
έξ Αθηνών, τής προχθές έ
σ/τέρας τό οποίον καί έτοι-
χοκολλήσαμεν είς τα κεν-
τρικώιρρα σημεΐα τής πόλε¬
ως χθες την πρωΐαν" διότι
δυστυχώς ελήφθη τίς Ρέθυ¬
μνον μόνον την 7ην πρωϊ¬
νήν τής χϋές.
Είναι προφανές ότι οί
κύκλοι τοΰ λαϊκοΰ κόμμα-
τος άπωλέσαντες τάς ελπί¬
δας των διά την δημοτικήν
εκλογήν Πειραιώς Ιθεσαν
είς εφαρμογήν τάς παλαιάς
φαυλοκρατΐ/ίάς μεθόδους.
Διά της δημιουργίας τα-
ραχών έπιδιώκουσι νά έξυ-
πηοετηθύάσι διττώς.
Νά τρομοκρατήσωσι τοΰς
φιλησύχους έκλογεΐς, τούς
φιλησύχους νοικοκυραίους,
μέγα μέρος των οποίων ά-
νήκει είς το Κόμμα των Φι-
λελευθέρων. διά νά δισυά-
ζωσι νά μεταβώσι σήμερον
είς τα έκλογικά τμήαατα, έκ
τοϋ φόβου ταραχών, καί
τουτο Θά αποτελέση διά
τούς λαϊκούς μέγα κέρδος.
Άφ' ετέρου δέ διά νά
έκμεταλλευΰώσι έκ των; ύ-
σιερων την δημιουργθίυμέ-
νην έκ των αίματηρών σκη-
νών κατάστασιν καί' νά
κ,αυγάζωσι αυριον διά των
μεγαφώνων των δτι ή Κυ¬
βέρνησις έστρατοκράτησε
τόν Πειραια", έξεβίασε την
λαϊκήν έτυμηγυρίαν, ενοθευ
σε τό λαϊκόν φρόνημα, δτι
αί εκλογαί δέν ήσαν έλευθε ·
ραι άλλά διεξήχθησσν ;ύπό
την επιβολήν τής λόγχης;καί
τα τοιαυτα.
"Ας εχωμεν υπομονήν μέ-
χρι τοϋ άπογεύματος τής
μεθαύριον καί θά άναγνώ-
σφμεν τάς ανωτέρω παρα-
γράφους είς όλον τόν άντι-
πολιτευόμενον τύπον τής
Πρωτευούσης καί ιδίως είς
τα μεγάφωνα.
Εύτυχώς τό τηλεγράφη-
μα μας προσθέτει δτι ή Κυ¬
βέρνησις δέν θά επιτρέψη νά
τρομοκρατηθοϋν οί έκλογεΐς
καί έλαβεν ευθύς τα μέτρα
πρός επιβολήν τής τάςΐεως.
Καί άπό την αίματηράν
σύρραξιν οί οργανωταί των
σκηνών θά μάθουν ότι πά
ρήλθονάνεπΐττρεπτεί οί χρύ
νοικαθ' ούς αί εκλογαί έκερ
δίζοντο μέ παρόμοια έγκλή-
ματα καί άσχημίας.
Ό Λαός τοΰ Πειραιώς όός
έκπρόσωπος τοϋ Έλληνικοΰ
Λαοΰ ολοκλήρου θά
! των δώση σήμερον σκληρόν
μάθημα.
*
ΟΙ ΠΟΙΗΤΑΙ ΜΑΣ
ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ
Μοΰ μίλησες προχτές//τό βράδυ. Μά όπως πέρασες
δίπλα μου καί χανόταν ή ματιά σου πέρα,
συννέφιασεν δ ούρανός μου κι' ένοιωσα
ψυχρό τό φιλικό, συνήθως, «καλησπέρα».
Λιάνα, πικράθηκα γιατί μέ παραγνώρισες
κι' έσυλλογίστης, μέ τίς τρέλλες π' άρχισα νά κάνω,
πώς ήταν δυνατό μεσ' στόν χ<*ιιρετισμό τόν δλως τυπικ© νά πώ καμμιά λεξούλα παραπάνω. Γι' αύτό δμως, Λιάνα, άδικα φοβήθηκες. Κεΐνο πού πλημμυρίξει την καρδιά μου χάνει δσ' δμορφα κι' άν είπωθίί, μήτε καίγράφεται σ* ενα χαρτί έκεϊ πέρα μέ μελάνι. Μόνο κάποια βραδυά, βιολιοϋ χορδές γλυκόλαλες σέ νότες τρεμοσβύνοντας, μακρόσυρτες, θλιμένες σέ τ^ίλιες τρικυμιάρες, παιχνιδιάρικες, χαρούμενες §ά στώλεγαν μεσ' άπ' τίς γρίλλιες τίς κλεισμένες. Λιάνα, συγνώμη!.. Ήταν παραλήρημα... Πίκρα καμμιά δέ θέλω νά σοϋ φέρη. Ξέρεις πώς κάθε τί π' άνθεΐ δίχως νερό την ανοίξη δίχως νερό ξεραίνεται τό καλοκαίρι... Δημήτρης Μύρτης Στρατηγοΰ Π. Ε. ΜΠΟΡΝΤΩ Η ΔΙΑΒΑΣΙΣ ΤΟΥ ΒΟΝΑΠΑΡΤΟΥ ΕΚ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΤΑ_ΤΟ 1798 (Έκ τής Έπιθιωρήσεως των Ναπολεοντείων Σπονδών κατά μειάφρασιν τυυ κ. Στ. (Συνέχεια έκ τοΰ φύλλου | τής παρελθούσης Κυριακής) , 'Αποτεινόμεθα έδώ είς έ- ' κείνους οί οποίαι έμελέτη- σαν τόν ΑύτοΛράτορα, οί ό- ποϊοι άντελήφθησαν τόν χά ρακτήρχ και την σκέψιν τού κχί τού; ερωτώμεν άν ή σκηνή την οποίαν Πδρι- γράφομεν δέν είναι Ιδική τού; άν θά ήμποοοϋσε ποτέ ν* άφορά κάποιαν άλλον. Άκούει τάς διηγηθείς τα π&ράπονα των τυραννουμέ νων Κρητών καί άρχίζει νά · ένδιαφέρεται Δέν θά σ«ς έλευθ»ρώσουν οί Ρώσαοι, λέγει, «άλλά έγώ». Ύπάρ χει έδώ άχόμη μιά έκδηλω- ο»5 τής γοητείας την οποίαν πάντοτε ή Ανατολή τού Ν»πώλέοντ.οί, των Στεφάνου). μεγάλων σχεδίων τα όποΐα εϊχε κατά νούν κχτά τό με- γΛλ^τερον μέρο; τής σταδιο δρομίας τού. '® κ. πολλάς φοράς. Ό κ. ΒΒΙΕΙ- ΗΑΝΟΤΑυΧ τα*· ν·?φ2ρ5ε έπίαιις εί; έν τελευ ταΐον έργον τού. Κατόπιν ό Βοναπχρτης ένδιαφέρεται διά την δέξιό- τητ« των Σ?αχιοινών είς την σκβΛθββλήίν. Άπό αρ¬ χαιοτάτων χρόνων οί κάτοι κοι των μ5σ3νειων νήσων ήακν γνωστοί δία την δεξιό- τητα των είς τα 'όηλχ ρίψε- ω;. Ενθυμείται τού; Κρή τας τοξόται τούς σφενδονι- στάς. Συγχαίρει τούς Σ?*- κιώτκς καί προτείνει είς ο¬ υ; θέλουν νά φύγουν μ»- ζί τού είς Αίγυπτον. Ποίος άλλος έκτός άπό αυτόν θά ήμποροΰσε νά πά¬ ρη αυτήν την σοβαράν από¬ φασιν διά τής οποίας θά διε- κινδύνευε όλόκληρος πλη- θυσμός, ή όποία απαιτούσε έξοοα και τού εδημιούργη¬ σε ηθικάς ύποχρεώσεις άπέ- ναντι έκείνων οί όποΐοι θά τον ηκολούθουν; Έκ μέρους των Κρητών ό ένθουσια- σμος είναι μέγας. Κανείς άπό τούς γνωρίζοντας τούς τολμηρούς αύτούς ανθρώ- πους δέν θά έκπλαγή άπό αίφνηδίαν απόφασιν 80 νέ- ών, γοητευθέντων άπό την ιδέαν νά πολεμήσουν τον τύραννον, οχι πλέον μόνον καί χωρίς έλ'πίδα αυτήν την φοράν άλλά μέ ενα σύμμα¬ χον πολύ ισχυρόν. Ή παρά ώοσις είναι σαφής. Άναφέρει όνόματα. Καί μία λεπτομέρεια άξία προσο χής. Ό Άρχηγός Ιωάννης —ασκοτλάκις επέστρεψε αρ¬ γότερον είς τα Σφακιά ο- που και έμαρτύρησεν. *β>ά
διερωτώντο μερικοι πώς ό
ΒρναπΛρτπς συνβννοήθη.
Έκτβζ τού ότι δέν είναι α¬
δύνατον νά ύπήρχε είς τα
Σφακιά εκείνην την εποχήν
Κρής γνωρίζων Γαλλικοσ ή
Ίταλικα πρβπβι νά ηαρχδε
χθώμεν ότι ό άρχιστράτη-
γος της εκστρατείας τή; Αι¬
γυπτου εϊχε πχραλαβει μα·
ζι τού τον δι«ρμηνέα διά
τας γλώσσχς τής 'Ανατολής
και επομένως καί διά την
Ελληνικήν.
Άς έλθωμεν τώρ» είς την
άποβίβασιν είς Ίεράπτεραν.
Τό σημείον αύτό είς τα χρο
νικά άναφέρεται είς μίαν
μόνον φράσιν. «Άπεβιβά-
εί; την Ίεράπβτραν ί-
που καί διενυκτέρευσέ».
Δέν ήρκέσθημεν είς αύτό
καί ιδού τί εμάθαμεν άπό
τούς έν Ηρακλείω φίλους
μας.
Κατόπιν επεμβάσεως των
δυνάμεων κατά τό 1898 ή
δημοσίακαίπνευματίκή ζωή
επανελήφθη έν Κρήτη. Έν
Ιεραπέτρα ύπηρέτησεν ώς
έκπαιδευτικός λειτουργός ό
κ. Ανδρέας Βουρδουμάκις
Διευθυντής τού σχολειό υ
τής πόλεως αυτής. Σκεπτό-
μενος προφανώς την έκα-
τονταετηρίδα τής έκστρατεί
άς τής Αιγυπτου καί νομί-
ζων ότι ήτο ή κατάλληλος
στιγμή νά συγκεντρώση τάς
! παραδόσεις επεδόθη είς προ
σωπικάς ερεύνας.
Ηρώτησε διά τόν λόγον
αυτόν πολλά πρόσωπα καί
ιδίως ε α γέροντα πολύ μορ
φωμενον Χατζή Λεωνίδαν
1 Καρυδάκιν μεταξύ τοΰ όποί
ου καί τού <μλοξενήσ&.ντος τόν Ν. Βοναπαρτην Αν. Περουλιού πλουσιου κατοί- κ αυτής Ίεραπέτριχς εμεσο¬ λάβησαν ώς λέγει μόνον δύο πρόσωπα. "Οπως καί διά τα Σφακιά ή χρονολογία δέν καθορίζε· τφι. Ιδού ή περί ή; ό λόγος άφήγήσι; δπω^ μ«ς ανεκοι¬ νώθη. «Εφάνησαν δύδ πλοία είς τό πέλαγος τα όποΐχ έπλπ- σίαζαν πρός την άκτήν. Ά¬ πό εν έξ αυτών. «πεβιβάσθη μία βχρκα μέ 5 άνδρας οί ό ηοΐοι ήρχοντονα προμηθευ θοΰν νερό. Μετ«ξύ των ευρίσκετο καΙ ό Ναπολέων όστις εφαίνετο νά εΐν-αι ό πλοίρχος. Έπλη- σίασαν πρός τό Καλέ, Ένε- τικόν φρούριον χρησιμοποι- ούμενον άπό τούς Τούρκβυς (Συνέ^ια ιί; την 2αν Σ ΡΕΟΕΜΙΟΤΙΚΕΣ ΩΡΕΣ ίΚΡίΚΟΓΑΑΛΙΚΑ Άξιον έστί νά μεγαλύνω- μεν άπό τούδε την Θεοτό- κον Γαλλιστί. Καί βεβαία αύτά ύπολεί- πεται άκόμη. Ή Έλληνική γλώσβα τώ- ρα τελευταία ένεκα βλέπε- τε ή παγκόσμιος κρίσις επα- θε κι' αύτη ενα κράχ πολύ έπικίνδυνο. Έπτώχευσε δηλαδή κι' έ'τσι εδημιούργησε τούς Γλωσσοπλήκτους πού φ«ί- νεται πώς έτοιμάζουν κι' αΰ τοί καμμιά πορεία δχι' βε¬ βαία πείνης άλλά εξευρέσε¬ ως άλλης γλώσσης, πλέον πλουσίας είς λέξεις. ' "" Καί εζήτησαν βοήθειαν ά¬ πό τάς μεγάλας δυνάμεις κ-αί πρό πάντων άπό τή Γαλλία. Όλα τα Γαλλικά βιβλ,ία συνελήφθησαν άιιέσως καί έφαγώθησανμέχρι κοκκάλου Έτσι τα πράγματα ήλθα· νέ πάλι στή θέσι τους. Ό Έρωτευμένος Νεοέλ- ληνας μπορεΐ νά αίσθημα- τολογΐ) μέ την έκλεκτη τής καρδίας τού είς γλώσσαν Γαλλοελληνικήν. —Μαρίκα μου ζε ββυς αια πολύ, ζε βους αντόρ περισ¬ σότερον. Ό φίλος λέβι στό φίλο τού — Μόν χέρ αμι καλή άντά- μωση. Ό Πάτερ άς οτό παιδί τού —Μόν ανφαν, ντονέ μουά νερό. Καί τα κορίτσια οί σύγ- χρονες έλληνίδες δηλαόή'λε- νε μεταξύ τ>ων.
—Καημένη Μαρία, έγώ
σέ σουάρ, θά φορέσω μιά
ρόμπα έταμίν έμπριμέ με
τισσόρ λευκόν.
—Άβαντ—Ηέρ ή Λίζα φϊ»
ροΰσε μανσέτες «αί ζαμπό
φεστονέ μπορταρισμένα μέ
μαϋρο μετάξι.
— 'ί} μαμζέλ Ζωξώ ντύνε,-
ται τουζούρ τρέ σί«. Ηε^ ά,
γόρασα τα,γιέρ σεβιώτ γιά
τη ζακέττοτμου καί λαινάζ
καντριγιέ γ'ά τή φοΰσϊα.
"Ετσι δλοι οί Νεοέλληνες
μέ τή βοηθεία τής Ταλλικ.ής
θά μποροϋν νά συνεννοΰν-
ται Έλληνιστί. Ύπολείπον-
ται μόνο άκόμη οί Παπάόες,
Άς μένομε δμως ήσυχοι μά
σιγά σιγά θάρχίσουν κι' α.ύ
τοί νά λειτουργοΰνεστήν ίτα
ραπάνω Γαλλοελληνική ο.ια.-
Κ' έυσι θ' ά/ίθθμε: ^
ρ δ όΛοέος ΜατοΐΛεΙς είς
τούζ οΰρανούς, τόν νόμ <ιολ αανίίτιφιέ κτλ,. Καί θά βοισΛΟμασϊβ χ,άτΛ άπό τόν Έλληνΐϋό' οό^άνό, δίττλ* σίή" ΈλληνΐΗα 1>ά
λασσα καί πάνω στήν ίβφή
γή τής Έλλάδρς καί θά ρω_-
τάς γιατί τάχα νά γίνβται
τουτο καί θά σ' άπαντα ή Δε·
σποινίς ΜΙΠΟΤΤΙί. Γ«λλι-
αχΐ ΜΙΒΟΤΤ-Αδ.

ΛΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΟΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΝ
Γεωργ. ΪΛουνάτσβυ
(Συνέχεια έκ τής 1ης σελίδθί)
όπερ υφίσταται καί σήμερον
Δύο ναΰται έμειναν είς
την βάρκαν ό δέ Ναπολέ¬
ων μετά των άλλων άπεβι-
βάσβη διά νά προμηθευθή
νερό. Ό Ανδρέας Περουλι
ός τούς έσυνώδευσε. Τούς
I-
δειξε Ινα «ηγάδι «τό νέο
ηηγάδι» δπω; ώνομάζβτο.
Καθ' Ιν χρόνον οί δύ· ναΰ·
τ»ι εγέμισαν τα βυτία ό Να
πόλεων έκαμε ίνα περίπα-
τον μετά τού Περουλιοΰ
είς τα Βίλλια (σφείπια τα ό
ποϊα ύφίστανται καί σήμε¬
ρον είς τής Ιδίαν θέσιν).
Ό Ναπολέων έατέκετο
κα'ι έβλεπε μέ τό τηλεσκόπι
όν τα περίχωρα. Κατόπιν έ-
πήγεν είς τόν πύργον οπου
σήμερον είναι τό δημαρχεΐ·
όν καΐ άπό έκεί έκύτταζε
τα περίχωρα καί την θάλασ¬
σαν. Ό Ναπολέων άντιλη-
φθεϊς την έχπλησιν τοδ Πε-
ρουλιοΰ τοΰ έδωκε τό τηλε-
σκόπιον νά κυττάξη. Καί κα
τοπιν έκαμε νεΰμα είς τούς
νχύτας να έπιστρέψουν καί
τούς συνήντησε είς την πύ¬
λην της Άγίας Παρασκευήν
ώ$ ώνβμάζετο.
Έπκνελθόντος ε$ς την πό
λιν πρίν κατέλθουν βίί την
βάλαασοιν διήλθον «πό την
ΣΥΝΔΡΟΜΑ1
,Διά την Πόλιν μας
Μηνιαία Δρ. 26-
ΑΙΑΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΝ
Τρίμανος Δρ. 80—
διά Άν.'Έται«είας
καί Νομικά Πρόσωπα
Έξάμηνος Δρ. 250—
ΔΙΑ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΝ
Έξάμηνος Φρ. Γαλλ 100
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΙΣ
Σελίς 1η καί 4η ό στίχ. δρ. 5
» 2α » 3η » » 3.
Διά τάΔικαστικά καίσυνεχβίς
διαφημήσεις ίδιαίτεραι συμ¬
φωνίαι.
Ούδεμία πληρωμή άναγνωρί
ζίται άνευ άποδείϊεως φερουσης
την σφοαγίδα καί την υπογρα¬
φήν τοΰ Διευθυντού μας.
Τα χειρόγραφα καί μή δημο-
σιευόμϊνα δέν έΊιιστρέ<τονται ΣΗΜΕΡΙΝΑΙ ΕΥΚΑίΡΙΑΙ Διά Πειοαιά 4 μ. μ. Διά Μυλοπόταμον, Ηράκλει ον 12 30 μ. μ. » Δυτικόν Ρεθυμνον, Γεωρ γιούπολιν, Σούδαν —Χανιά ι 12'.20 π 4». | » Βΐμον. Χανιά 12. 30 μ.μ. , » Άμάρι καί Αγ, Βασίλειον Ι 3 μ. μ. ΔΡΟΜΟΑΟΠΟΗ ΜΙΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑΕΡΡΙΚΩΥ2ΥΓΓΕΑΑΚΝ Ή καλλίτερον δργανωμένη Εϊαιοείβ συγκοινωνίαν Κρήτης Σημεριναί άναχωρήσ τς Διά Χανιά Θ π.μ. Διά Ηράκλειον 12 30 μ. μ. Διά Βάμον Χανιά12 30 μ. μ Δια Γεωργιοΰ«ολιν Βοΰοίς Χανιά 12 μ. μ. ΡΕΒΕΙϋΤΙΚΕΣ ΜΟΑιΒΙΕΣ — Μέ τό χθεσινό βορειαδάκι. —Έξουδιτερώθη ή έκνενρι· στική ζέστη των τελευταίων ή μερών. —Κοί ό περίπατος πρός ά- πόλαυο ν τής φύσεως καθιστάται ενχαριστόκρος. —Δεδομένου ότι έπληθύνθη σαν τ«^ ΰπαίθρια οαντεβοΰ .... —'Άπό τάς ωραιοτέρας συ- χνάς αυνιιθειας τής Έ«ρινής Έ ποχή. —Ή Λα'ι'κή άγορά κάτι άλ- λο άπό άγορά ήτο. —Δέν εύρισκε κανείς παρά κρίας, — Περιλουόμενον καί αύτό άπό σύνεφα σχό>η; πού έσήκω-
ναν τα διερχόμενα αύτοκίνητα.
—Κάλι» θά ήτο νά σκεπάζων-
ται τώρα πού καλοκαιοεύει.
—Καί νά περα καί ο κπταβορ
κτήρας τοΰ Λήμου ηρω'ί' πρω'ί*
μέ μπόλικο νερό.
—Κ' δχι νά κάνη έ'να ράντι·
σμα άγιασμοΰ μόνον κβτά τ ό
μεσημέοι.
— Καθώ; πληροφορούμεθα
θά μάς επισκεφθούν οί άλλοτε
συμπολίται μας'Οθωμανο'.
—'Ανταποδίδοντες την π'θΐσ';
νήν μα; επίσκεψιν,
— Καλώς νά δρίσουν,
οικίαν τοΰ Περουλιοΰ.
Ούτος τούς προσεκάλεσε
νά εισέλθουν είς την οικίαν
τού, καί ό Ναπολέων είσήλ
θε μετά των ναιτών.
Ήτο βράδυ καί ή βάρκα
έπερΐμενεν είς την παραλί
αν. '
Μετ" όλίνον ήλθεν ένας
ναύτης είς την οικίαν τοΰ
Περουλιοΰ νά ειδοποιηθη
ότι ήτο ώρα νά φύγουν.
Ό Ναπολέων διέταξε τόν
ναύτην νά φύγη καί νά έπα
νέλθη τό μεοονύκτιον μέ
την βάρκα νά τόν πάρη.
Έγευμάτισε με τόν Πε-
ρουλιόν, επέρασε ολο τό
βράδυ μαζί τού καί κατό¬
πιν έκοιμηθη είς ενα κανα
πεν ο οποίος ύπάρχει άκό-
μ«. >
Έξημέρωσε. Ό Περουλιός
μί θέλων νά ενοχλήση τόν
Νοκτολέοντα έπρόσεχε νά
μή θορυβή καί μόνον οταν
εξημίρωσε εισήλθε είς τό
δωμάτιον άλλά δέν ηύρεν
έκεΐ τόν ξένον τού. "Ετρε-
ξε πρός την θάλασσαν άλλά
καί έκεί δέν εύρε πλέον
την βάρκαν καΐ έλυπηθη
διότι δέν έξύπνησεν εγκαί¬
ρως διά νά τόν περιποιη ·
8».
Ό Περουλιός έσυνηθιζε
νά κάθεται πάντοτε επί
I-
κείνου τού καναπέ.
Δι4;ταξε λοιπόν την σύζυ¬
γον τού νά σηκώση τα
στρώματα καί τότε εϊδε κά-
τω άπό τό μαξιλάρι ενα
χχρτι είς τό οποίον κάτι
ήτο γραμμένον.
Τό έδωσε είς τό Ήράκλει
όν διά νά τό έξηγήαουν
καί εμαθε ότι έγραφε; «Ε¬
άν θέλητε νά μάθετε ποίος
ήτο ό ξένο; σας: Εϊμαι ό Να¬
πολέων».
Αυτή η περίεργος διηγη-
σις είναι ένδιαρέρουαχ.
Αί πληροφορίαι τάς <,Κοί. α; ελάβομεν τελευταίως ά¬ πό τό Ηράκλειον (Αύγου· στος 1926) ήμποροϋν νά αυ« νοψιβθοϋν ώ; εξής. 1) Ή ερευνα ή ©ποία έγι- νέ παρά τού κ. Βαρδουμπά- κη νά θεωρηθή ώς σοβαρά. ('Λ-τολουΟεΐ) ΣΑΤΥΡ1ΚΟΣ ΣΤΙΧΟΣ. ΠΟΤΕ Ά/! πόσο έπιπόλαια σκεφτόμαστε . ! ^ Μά' την άληθεια σε βαθμο άπελπισιας ^ Καίτίκουτοί πού είμαστε. Μά το «παυοο δσο τάς τα λάχα α. Καί σε σημειο αναΐσθησιας. "Αν μάς κυττάξτ| ενα κορίτσι λίγο πειο λοξά ευθύς άμέσως τό έρωτευόμαστε... ραγδαιως «Μέ ετρωσε ό έρως σας κατάκαρδα ω δεσποινις θέλεις νά γίνουμε Ίουλιέττα καί Ρωμαΐος;» Κί' ετσι άνάβουμε κι' ευθύς καιγόμαστε πάν τα πυρεία άνευ θείου καί φωσφορου γινόμαστε δημοσία θεαματα καί μάλιστα άνευ «εϊσιτηρίυυ μετα φυρου» Νάπάριι όδιάβολοςώς πότεθάχρωσταμεείςτήΜιχαλοϋ ώς πότε θά έρωτευόμαστε επί πιστωσει; Καί πότε τέλος πάντων, βρέ άδερφέ, Τα χρόνια θά μάς φέοουνε τή γνώση; Κί22ΤΗ£ ΠΑΛΜΗ2 ΚΡΗΤΙΚΟΙ ΘΡΥΛΛΟΙ ΪΚΟΥΛΟΥΦΙΑΝΗ ΚΑΜΑΡΑ Εις έκ των θρύλλων ποΰ άφθονοΰν είς όλους τούς λαούς καί μάλιστα είς τόν ιδικόν μας είναι ό κατωτέρω άναφερόμενος είς την ένετοκρατικήν έπο ίν , , , Κατα την εποχήν κατα την οποίαν ευρίσκοντο οί Φράγκοι είς τό χωρίον έκείνο εζούσαν δύο οικο¬ γένειαι έκ των οποίων ή μία ήτο πλουσία καί ειχε ωραίαν κόρην τήςόποίας ή μόνη άσχολία ήτο νά ύ- φαίνη. Αντιθέτως ή άλ- λη ήτο πτωχή άλλά ύπε- ρήφανος καί είχεν ώς μό¬ ν ονστήριγμα έν άγόρι διά τής εργασίας τού όποίου συνετηρούντο. Τής πλουσίας οικογε¬ νείας ήρεσα. πολύ αί επι- δείξεις^. Διά τούτο λοι¬ πόν όταν ό πλούσιος 4»ράγκος ήθελε νά ύπάγη άπό έν μέρος είς άλλο έν τος τού χωρίου εϊχαν ύ- πηρέτας των οποίων τ) έρ γασία ήτο νά στρώνουν τάπητας άπό τα μέρη τα όποία ήθελεν διέλθει. "Οταν εξήρχετο Ίηπευε πάντοτε. Ούοέπ»τε τόν είδον νά εξέλθη τής οι¬ κίας τού πεζός. 'Οσάκις έπήγαινεν είς την εκκλησίαν διά νά έπι- δικνύεται είς τόν κόσμον ελάμβανε τό άντίδωρον διά τής αίχμής τού ξί- φους τού. Εις τα παιδία ^ των οί- γενειών τούτων ανεπτύχ¬ θη άμοιβαίος έρως καί ό πτωχός νε->νίας εζήτησεν
την πλουσίαν κόρην είς
γάμον. Οί γονεΐς τής κό-
ρης όμως νομίσαντες ότι
ή τοιαύτη ένωσις θά εί¬
ναι άνάρμοστος ηρνήθη¬
σαν την πρότασιν ταύτην
καί διά νά έμποδίσωσιν
τό συνοικέσιον είπον είς
τόν νεανίαν ότι «Τότε
μόνον Θά σοΰ δώσωμεν
την κόρην μας είς γάμον
οταν κατβρθώαης έντός
όκτώ ημερών να κτίσης
οικίαν διά στεγασθήτε».
Ό νεανίας όμως λαμ¬
βάνων δύναμιν άπό την
αγάπην τού πρός την νεά
νιδα κατώρθωσε τό δύ¬
σκολον τούτο έργον έντός
τής ορισθείσης προθε-
σμίας τή βοηθεία τεχνι-
τών, ξυλουργών καί κτι-
στών τούς όποίους προ¬
σέλαβε πρός τούτο.
"Λμα τή περιπτώσει
τής οίκοδομής^ παρου¬
σιάσθη είς την οικίαν τού
πλουσίου «Ι»ράγκου καί
τού εζήτησε νά εκπληρώ¬
ση την ύπόσχεσίν τού.
Ό Φράγκος έκπλαγείς
διά τούτο άλλ' εύρεθείς
πρό άδιεξόδου τού ώρι¬
σε την ημέραν τού γά·
μου.
Δέν έπαυσε όμως άπό
τοΰ νά έπιπλήττη καθη¬
μερινώς την κόρην τού
διά τάς σχέσεις της αύ¬
τάς. Μίαν ημέραν λοιπόν
ένω ή κόρη έκάθητο καί
ϋφαινε μή δυναμένη νά
υποφέρη πλέον τάς υ¬
βρείς τού πατρός της ε-
δωσε τόν όρκον νά μή
ύφαίνη πλέον καί συγ¬
χρόνως είτε:» γιά νά μή
λησμονήσω ποτέ καί έγώ
καί όλος ό κόβμος ότι
ύπέφερ* τόσον πολύ καί
έδωσα αυτόν τόν όρκον,
έπιθυμώ νά ακούονται
οί θρήνοι μου καί τό
κτύπημα τού τελάρου
μου ^ κατά περιόδους».
Ή έπιθυμία της αυτή
πράγματι - έξεπληρώθη
καί όταν διέρχεταί τις ά¬
πό τό μέ .ος έκείνο άκού-
ει τούς θρήνο^ς της καΐ
τό κτύπημ.α τού τελά-
ρου της».
(Θρύλλος τής Σκουλου-
φιανϋς καμάρος περισυλλε-
γείς υπό τής Δος Γοζ. Ι.
Καμπουράκι κατΐά διασκευ-
ήν Βάσου. Β. Τσάκωνα).
ΠΕΝΘΗ
Όλως αΐφνηδίως απέθανε
χΟες καί κηδεύ.ιαι σήμερον /ρη
σιή δέσποινα ή
ΕΥΑΝΘΙΑ Ε ΜΙΧΕΛΙΔΑΚΗ
Τάς πινθού^ας οί-ιογε,νείαί τής
εκλιποΰση, ό «Ιύπος» θε,ομώς
σ>λλ πιιται.
Είς Τό κατάστημ» τού κ. ΝΤ1Ν0Υ/ Φ£ΡΩΝΗ όδός
Άρκαδίου πλαραπλεύρως καφφενείου ΟΛΥΜΠΙΑ κχτα-
σκευάζονται εκτβς των Γυναικείων καπέλλων καί άνδρι-
κές ψάθινες ρεπούμιπλκες έπίσης έπιύιορθώνονται παλαιοί
ΤΛΙβΓΐΤβΙ.
τοιαύται.
Αναμένονται Νέα Γυναικεία
ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΤΟΝ ΕΛΑΙΟΔΕΝΔΡΑ
ηθΛ«ΟΑ«:ΐΑ!ΜΟ2_ ΦΥΙΕΙΜΑ
(Συνέχεια έκ τού φύλλου
τής παρελθούσης Κυριακή-)
—Ναι—Ναί! ήτανή άπαν
τησις όλω ν των έλαιοδέν
δρων.
Λοιπόν πρέπει νά ζητή.
σουμε νά μάς μεταφυτβύ
σουν καθώς πρέπει. Αυτή
ή δουλειά κατά την γνώμη
μας, εχει έπίδρασι γιά δλη
τή ζωή τοΰ φυτοΰ.
Γι' αύτό ή άξίωσις μας εΙ.
νέ σωστή. Θέλουμε στό βά-
θος τοΰ λάκκου πού θά μάς
φυτεύουν καί πού πρέπει
νάναι τό λιγότερο ενα μέ-
τρο βαθύς, νά βάζουν ενα
στρώμα 20 πύντους χαλίκια
γιά νά στραγγίζουν τα νερά,
πού χωρίς αύτό θάμενον
στό λάκκο καί θά σάπιζαν
τής ρίζες μας, θέλουμε νά
βάζουν επάνω στά χαλίκια
40 πόντους χώμα ψιλό, άνα
κατωμένο μέ καλή χωνεμέ-
νη κοπριά καί μερικές οκά·
δες φωσφορικό λίπασμα
(0—16—0). Επάνω σ' αύτό
τό χώμα θά βάζουν τό νεα
ρό φυτό, άφοΰ, καί προσε¬
ξετε αΰτό, τοΰ κόψουν «α·
λά τής χονδρές ρίζες. Έπι-
μένω σ' αΰΐό τό σημείο,
γιατί θυμάμαι, πώς ό κϋρι-
ος μου, άφησε επάνω στής
ρίζες μου, δταν μ' έφύτβυε
κομμάτια άπό χονδρές ρίζβς
πού δέν έκοψε καλά καί τώ·
ρα καταλαβαίνω πώ; άπ' αύ
τές τής πληγές μπαίνουν μέ·
σα μου διάφορα παράσιτα
«ού έ κάνουν νάχω άνυπό-
φορους πόνους.
Άφοΰ τοποθετήσουν το
δένδρο στό δεύτερο στρώ¬
μα καθώς είπα πάρα πάνω,
άπογεμίζουν τό λάκκο μέ ψι
λό χώμα άνακατεμένο μέ
καλοχωνεμένη κοπριά καί
φωσφορικό λίπασμα καί τό
πατικώνουν γιά νά κατακα·
θίση «αί κολλήση καλάστής
ρίζες, γι' αΰτό, καλόν είναι
νά ποτίζουν δταν θά γβμι
σθή ό λάκκος, άλλ' δχι πολύ,
"Οταν λέγω πώς γεμίζουν
τό λάκκο, έννοώ πώς τό
χώμα ποΰ θά μπή γύρω ά
πό τό δένδρο, πρέπει νά έ|έ·
χη πάνοι—κάτω 10 πόντους
άπό την έπιφάνεια τοϋ έδά-
φους, γιατί τό χώμα μέ τόν
καιρό κατακαθίζει λίγο
λίγο στό λάκκο, καί γιά νά
κρατηθή στό ΐόιο ΰψος μέ
τό έόαφος πρέπει δταν γεμί
ζεται ό λάκκος νά έξβχη λι·
γάκι. Συμφωνείτε μέ χ< γνώμη μου; — Ώραΐα τα λέειί ψιθύρι· σαν τα ελαιόδενδρα, πού χειροκροτούσαν μέ κουνήμο τα των φύλλων τους, τής γνώμες τοϋ ρήτορος. —"Εχω την τιμήν—ξανάρ χισε τό ίοιο έλαιό5ενδρθ-νά παρουσιάσω στό συνέδριο τό εξής ψήφισμα «αί τολμω ! νά πιστεύφ πώς θά τό έν»01 νβτε. | Τα ελαιόδενδρα πού έ'κο ναν συνέδριο, ζητοϋν ά«ο τούς έλαιοκτηαατίες καλλί· τερη περιποίησι άπό έκείντ) ' πού τούς κάνουν εως τώοο. Έπειόή, είναι άπαραίτη- το νά γίνεται καθώ; πρβΛβι τό φύτεμα καί ό πολλαΛλβ' σιασμός τού φυτοΰ γιά ν" έξασφαλίζεται ή κϊλή βνά« πτυξις καί ή κανονικίΐ Μ$' ποφορία τού άξιοΰν. ΙΙΐαΉ ΔΙΑΑ Σήμερον γήν 1 1.2Ο «. μ. εί; 'ϊήν 2,τρ«Τιωτικήν Λεσχην θά ομιλήση ό ε'φεδρβ; 'Αν3)νό- «Κρητικά τραγβύδΐα καί Χοροί'». ν ' ΑΙ «Ινίπρ»5.»ί 9* δ,«τ·9βί,ν «ίίμνηΗην τοδ ανιχου κ. Κωστής Μύρ, ΠαΛαΟάκηδ μέ των ,ημααντο διατάξεως. ,Πδοεδρε» Υβπν ξερο, σ«ν «ιστολια (,ίηκεάπότο ηκ λόγος εδόθη, ενα ι 5ρο ψηλό σαν λευκ ώς εξής· -Έπιδοκιμαζω «ααμώ έπιφύλαξι, μες πδΰ ανέπτυξε τ όείσηγητίις. Άλλά πώς ενα ζήτημα, π την γνώμη μου εί οπουδαΐο, τό παρέλ ν$ χο ζήτημα τής ά ω; που πρέπει νο μεταξύ των φυτών. Ό οήτωρ έ'θιξι μιά πληγή, γιατί π< νεδροι φώναςαν. -Ά! μπράβο! Τι ιων!Μ μιλήσουμε τό τό σπουδαΐο πρό Αύτεν τόν άδύνα Υητηδέντόν μέλλει |ΐα αΰτό γιά τής άπ Είνε τόσο μικρός,« τον έναχλοΰν τα ΐΗΗΐφυτρώνουν γ καίπούότεμπίληί «υ όέν ξερριζώνει' ΐ«ν μεγαλώση άκό| ΰατολάβ ('Ακολς -■»—-«- —Λ».

4Ό ΤΥΠΟΣ»
10 Απριλίου 1932
10 *
ίΐνί
έλαιοδένδρων νά γίνε-
ται άπό δώ κ αί πβρα μέ
'όίγρια ελαιόδενδρα προερχό
μενά άπό σπόρο καί μπολια-
σμβ'να μέ καλές ποικιλίες
έληάς «αί δχι μέ παραφυά-
δες, γροθάρια η μοσχεύματα,
όπως γίνεται τώρα, νιά λό-
γους κακώς έννοουμένης οί-
κονομίας.
2) Τό φύτευμα νά γίνεται
ώστε νά φεύγουν τα νερά
τής βροχής, δηλαδή νά το-
ποθετήται στό λάκκο ενα
σΐρώμα χαλικιών πού διευ
«ολύνει τδ στράγγισμα.
3) Στό φύτεμα νά προσέ-
χουν, ώστε νά μή μπαίνη
τό δένδρο πολύ βαθειά. Πρέ
πει δταν θά κατακαθίοη τό
χώμα, ό λαιμόςτοΰδένδρου,
δηλαδή τό σημείο πού ένώ
νει τής ρίζες μέ τόν κορμό
νά βρίσκεται στήν έπιφάνεια
τοΰ έδάφους.
4) Νά κόβωνται ή χον
δρές ρίζες μέ καλό καί κο·
ιρτερό μαχαΐρι.
5) Νά χρησιμοποιοΰν καλή
κοπριά 5-6 όκ. καί φωσφο-
ρικό λίπασμα(0-16-0) 2 2 1)2
όκ, γιά κάθε δένδρο.
6) Νά πιέζεται τό χώμα
γιά νά κολλάη καλά στής
ρίζες καί νά τό ποτίζουν μέ
λίγο νερό.
Ό ρήτωρ τβλείωσε. Ό
Πρόεδρος ρώτησε άν θέλη
κανείς νά μιλήση γιά τό ζή
τημα αύτό τής ημερησίας
διατάξεως. "Ενα «τόν λόγο
κ. Πρόεδρε» γρήγορο καί
ξερό, σάν πιστολιά, ακού¬
σθηκε άπό τό πληθος. Ό
λόγος εδόθη, ενα έλαιόδεν-
δρο ψηλόσάν λεύκα μίλησε
ώς εξής.
— Έπιδοκιμάζω χωρις
καμμιά έπιφύλαξι, τής γνώ ·
μες πόύ ανέπτυξε τόσο καλά
ό είσηγητής. Άλλά βρίσκω
πώς ενα ζήτημα, πού κατά
την γνώμη μου είνε πολύ
σπουδαΐο, τό παρέλειψε. Εί¬
νε τό ζήτημα τής αποστάσε¬
ως ποΰ πρέπει νά υπάρχη
μεταξύ των φυτών.
Ό ρήτωρ έθιξε βεβαία
μιά πληγή, γιατί πολλ,οί σύ
νεδροι φώναξαν.
—Ά! μπράβο! Τέλος πάν
των! θά μιλήσουμε γι' αύ¬
τό τό σπουδαΐο πράγμα!
Αϋτ·ν τόν άδύνατο είση-
γητή δέ ν τόν μέλλει τό ζήτη¬
μα αύτό γιά τής άποστάσεις!
Είνε τόσο μικράς, ώστε δέν
τόν έναχλοΰν τα ζιζάνια
πού φυτρώνουν γύρω τού
καί πού ό τεμπέλης κύριος
τού δέν ξερριζώνει! άλλ' 6-
ταν μεγαλώση άκόμη λίγο,
θά τό καταλάβη καλά!
(Άκολουθεί)
ΜΙΑ_ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΗΡΙΣ
ΓΚΑΙΤΕ
(1832-1932)
Σύσσωμος ό κόσμος των Ι
γραμμάτων σκυμμένος πάνω
στήν πολύτιμη κληρονομια
τού μεγαλόπνοου Γκαΐτρ, γιορ
τ«;ει τα εκατθ χρόνια άπό το
θιίνατό τού.
Ό «Τύπος» άνέθ3σε στό
νεα?ό συμποΚτη κ. Χ. Μου-
συϋρο νά σΐ)νχάξ^ την κατωτέ
ρω αύντοαο βιογραφ'αν τοϋ
μεγάλου ποιητυΰ. "ίνα και ίϊ
αναγνώσται τού γνωρ'σωσι
οπωσδήποτο μίαν των μεγα-
λυτέρων φυσιογνωμιών των
τελ<υτι<ίων έκατονταετηρίδων "Ο Γκαΐτε, υιός πατρικίου τής Φραγκουρτης, εγεννήθη τφ 1749, πρό τής έκκρήξεως τής Γαλλικής 'Επανατσάσε- ως. 'Η κοινωνική θέσις των γονέων τού καίή οίκονομική κατάστασις των απετέλεσαν δύο σπουδαίους ψυχολογι- κους παράγοντος διά τόν ποι ητήν. Ούτος ών φύσει μεγά- λη διάνοια, τα μέγιστα έπω- φελήθη τής θέσεως τού ταύ της ώστε πολύ ταχέως νά α¬ ναπτύξη τάς ψυχικάς καί πνευματικάς δεξιότητάς ι ου. Νεαρός έτι εγνώριζε γλώσ σας καί έν γένει πολύ ευκό¬ λως προσεκτάτο οιανδήποτε γνώσιν. Ταχέως έσπούδασε την επιστήμην τοϋ Δικαίου, αργότερον ήσχολήθη μέ πά¬ σης φίσεως μελέτας καί τα μέγιστα ηΰδοκίμησε. Έ¬ σπούδασε άνατομίαν, βοτα· νολογίαν. κοινωνιολογίαν, έκαμε δέ καί ιδικήν τού θε¬ ωρίαν περί των χρωμάτων ί Αλλά έκεΐνο ποΰ κατέστησε αυτόν μεγάλην φυσιογνωμί¬ αν είναι ή ποίησις πρός ήν καί ίδιαζόντος έκλεινε ή μ ε γάλη ψυχή τού. Σύγχρονοι τού υπήρξαν ό μέγας συνθέ- της Μπεττόβεν καί ό Στρα- τηλάτης Ναπολέων. Ό Γκαΐτε ειχε σχηματίση δίκην τού ιδεολογίαν ή ό- ποία εϊχε κατι τό νεωτερι- στικόν καί τό αντίθετον πρός τάς ίόέας τής εποχής τού, δι" δ καί πολλάκις παρεξηγή θη καί κακήν θέσιν είς την σννείδησιν των συγχρόνων έλαβε. Ούχ ήττον δμως ή- κουε τάς ΐόέας των τότε ίδε- αλιστών. Πολύ συνετέλεσε διά τόν προσανατολισμόν τού ποός τόν ρωμαντισμόν μετά τοΰ ίδεαλιστοΰ "Ερδιρ, γνωριμία Η μεγάλη ποιητική τού τού. δύναμις πολλαπλώς εξεδη¬ λώθη καί βλέπομεν διαφό¬ ρους τόνους ψυχικής άρμο - νίας είς τα θαυμασία έ'ργα τού. Έκ τούτων μνημονεύο- μεν τόν «Φάουστ» «τόν Βερ· θερ», τάς «Έκλεκτικάς Συγ- γενείας», τόν «Γκαίτες φόν Ππίριχιγγεν». τήν«Έλένην» παραλείποντες ασφαλώς καί άριστουργήματα άλλα. Άλλά έκεΐνο τό οποίον απετέλεσε τό κορύφωμα τής ποιητικής ψυχής τού, καί τό " οποίον τοΰ εξησφάλισε την Ι πνευματικήν κυριαρχίαν κα ! ταστήσαν αυτόν πασίγνωσ · τον, συνεπώς καί είς την πατρίδα ημών, είναι τό άρι- στούργημα τού. ό «Φάουστ» έργον μιάς ολοκλήρου ζωής. 'Η κεντρική ΐδέα τοΰ άρι- στουργήματος τούτου, είναι ό αέναος πόθος τοΰ άνθρώ- που πρός τελειοποίησιν, δη¬ λαδή ή έπιθυμία τού νά προ οδεύση τείνων πρός κάθε τι πού είναι ανώτερον. Ό Γκαΐτε ό οποίος όλην τού την ζωήν άφιέρωσε είς την καλλιέργειαν τοΰ πνεύ ματος, είναι καί θά είναι τό σεμνόν πνευματικόν τέκνον ού μόνον τής Γερμανίας, άλ¬ λά σύμπαντος τοΰ διανοου- μένου κόσμου. Ούτος τοσαύ την συμβολήν είς την παγ κόσμιον σκέψιν παρέσχε ώσ τε νά θεωρήται αυτοδικαίως είς άπό τοΰς θεμελιωτάς, ώς ό άκρογωνιαΐος λίθος τής παγκοσμίου σημερινής δια νοήσεως. Ποιητής καί τοΰ πνεύματος έν γένει θερά¬ πων, έκληροδότησε μέγα- λους καί άνεκιιμήτους πνευ ματικούς άδάμαντας είς τούς μεταγενεστέρους δι1 δ σύμ¬ πασα ή διανοουμένη ανθρω¬ πότης θά κλίνη πάντοτε εύ- λαβές γόνυ πρό τής μεγάλης τού φυσιογνωμίας. Άποθνή σκων δέ έπρόφερε δύο λέ- ξεις «Περισσότερον φώς» αί οποίαι έδωσαν αφορμήν νά γραφφσι άρκετοί τόμοι. Άλλά ή φωτοβόλος φυσιο γνωμία τού είχεν ήδη ώχοιά σει πρό τοϋ φάσματος τού σκληροΰ Θανάτου... ΧΑΡ. Μ. ΜΟΥΣΟΥΡΟΣ Πρόκειται νά ταξειδεύσητε Αναμείνατε την Κυριακήν ΤΟ ΦΡΙΝΤΩΝ Δέν θά αίσθανθήτε θάλασ¬ σαν θά νομίζετε ότι είσθε σπήτι σας. "Αν προτιμάτε νά μετα- βήτε είς ΧΑΝΙΑ καί ΗΡΑ¬ ΚΛΕΙΟΝ ζητήσατε τόν κ. Γεωργ. Κ α λ ο τ ε- ρ ά κ η αριθ. τηλεφ. 12 πρακτορα τής Έταιρείας ΕΡΡΙΚΟΥ ΣΥΓΚΕΛΛΑΚΗ θά συνενοηθήτε μαζύ τού άκόπως καί θά εΰρετε κά¬ θε περιποίησιν. Θά πάτε στον προορισμόν μέ ασφά¬ λειαν καί άνεσιν. ΥΔΡΑΥΛΙΚΟΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΟΔΥΣΕΩΣ ΦΡΑΓΚΕΛΑΚΗ ΟΛΟΣ ΑΡΚΑΔΙΟΥ (ΓΙρώην Ταχυδρομικόν Γραφείον) Έξαρτήματα καί έπιακευαΐ ψεκαβτήρων παντός εΐδους. Λΐα,γκανοπήγαδα διαφόρων μεγεΟών. •Άπαντα τα ύδ{>αυλικά ειδή.
ΙΙαρακαταθήκη σιδηροσωλήνων δι' ϋδρευ-
σιν Κοινοτήτων.
Ειδή οίκοδομών, ειδή αποχωρητηρίων,
πήλινοι σωλήνες, νιπτήρες.
Κάθε υδραυλικόν είδος.
ΚΡΥΑ-ΖΕΣΤΑ
Τί άδιάκριτοι πού είναι
άλήθε,ια, οί άνακριταί;
Τελευιαίως οχό γραφεΐο
εΛΟς άπ' αύτούς τούς δικα-
στιχούς μ»ά άπ' τίς κυ^ίες
πού δέν θέλουν νά βάλουν
κάτω καί πού ζητοΰν μέ χά
ήλε τρικά μαβάζ μέ άρώμα-
ταυα καί καλοδρρματα νά έ
πιδιορθώσουν τή£ ζημίρς
πού εχαναν σχά πρόσωπα
τους ιά χρόνια, μιά γρηά έ-
;ηντάρα ύπεβάλλετο είς α¬
νάκρισιν.
Καθώ; ό άνακριτής την
ρωιοΰσρ, πότε γεννήθηκε,
ή κυρία κοκκίνησε, χλώμια-
σε Γοίχασε καί μέ πολύ επί
τέλους ξόρε εδωσε την 0<*υ- μ ;σίαν άπάνΐησιν: Δέν ξέρω άκριβώ , έκεΐνο πού ξέρω είναι δχι γεννήθη κα χον Δεκέμβριον. * * "Ενας γέρος Τοΰρκος χήν ώρα πού πέθαινε, φώναζε χήν γυναΐκα τού. — Μά γιατί άντρούλη μου; -Μήτιως σέ προτιμήση έσένα δταν οέ δή πειό δμορ· φη δ χάρος. * * * Καί σύ Λουϊζα ποιό Οάλ α το προτιμάς; Έγώ ΟάΌελα νά κοιμηίΐώ τό βράδυ καί νά ξυπνήσα>
πεθαμένη,
* *
♦
—Δένήμουν μεθυβμένος
κύρ Δικαστή, τό κρασΐ μέ εϊ¬
χε πιάσει λιγάκι
Α! τότε διαφέρπ. Θά
σέ'βαζα ίνα μήνα φυλακή
άλλά τώρα θά σέ βάλω χρι-
άντα μέρες.
—Εύχαρισιώ πο?ν.ύ κΰριε
Δικαστά,
Α3-Ι-0Σ
ΕΚΔΡΟΜΗ1ΕΡ0Σ0ΑΥΜ0Ν1932
22' Απριλίου — 3 Μαΐου
Όργανουμένη ύπότοΰ εν °^-
θηναις Συλλόγ<·υ «Ό Πανάγιος Τάφος» καί τοΰ Γενικοΰ Πρ'ΐ- κτορείου Αθηνών· Διά λεπτομερείας απευθυντέον είς τούς ΑΔΕΛΦΟΥΣ Β. ΤΣΑΚΟΝΑ ΤΟΔΙΗΓΗΜΑΜΑΣ ΜΙ' ΑΡΧΟΝΤΟηΟΥΛΑ ΕΣΥ, ΚΙ' ΕΤΩ ......... Έναί φιωχος, μικρός, άσήμανχος π' άγά- πηοε πολύ. · . . Πιωχδς ναι, ασήμαντον ΐ- οως μικράς; ναί. ό Νΐ/ος Αύγ^ρινός ίίχε άρπάξει όπ' τα χέρια τής μοίρας σάν πετοϋσε ο τού: άνθρώπους τής ιύχες τους μέ' αγγελική ψυχή, αύτη μονόχα, καί ιή μυρφή χυυ ιοια οάν την ψυ· χή.χου. Τ' άδύναμο πουγγί τοΰ φχωχοϋ παιέρα χου μόλις βάσΐαζε νά δώ >'η σχό παιδί
ιίκεϊνο ε/ άπυλυχήριυ Γυ-
μναοί^-υ. Ένα χίπθϊε, δ;
Μόλις χύχε εϊχε χελειώ»
οη τίς σπουδές ιου εϊχε κα¬
θ ήσει μερικούς μήνες σχήν
η,ό/1 δσον κράτησαν τα λί·
γα λρφτ/ χοι1 γιά νά φρο-
νχί·ι|] γιά κάποια δο..?-.εια.
Λΐά τμανΓ. πολύ μικράς αύ·
ιός, φτωχός καί δίχως . ». .
ψηφο.
Και γύριοε πάλι σχί|ν
άγκαλιά χΓις μάνας ιου γιά
νά .όν ξανα(5ορί£{], χό ΐδιο
δ.τω; έκεΐνο χον καιρό π ύ
ερυγε άπο χ ής μάνας χου
τό σφιχταγκάλιαομα, πηγαι*
νυνιας ιά τής σπουδές.
Κι' ή καύμένΐ) μάνα πάλι
Οερμά χον έΌφιξε εύίυχισμρ-
νη μόνο γι αί είχε κονχά
χη; τή μυνη χ-ίρά της ζωής
της-
"Ολοι τόν άγαποϋσαν
έξω σχό χωριό, κι' δσο κι*
αν ήχαν, χον σέβονταν, χον
έκχιμοΰσαν καί χον ώνύμα
ζαν άρχονχόπουλο.
Περνοϋσε ήσυχα χή ζωή
τού σχή μοναξιά μά καί
σχήν ,,α ά τού -/ωριοΰ.
Άκόμα δέν είχε δοκι-
μάσει ή καρδιά ΐου τοΰ
έ',ωχα ίστορίες. Τό σ έίρτη-
χε πο.λές φορέ":, ι·.ά δέν
εβλεπδ σχό Γ.εριβάλλον τού
τής ήρωίδες έν^ς Ζεβακό
χαί ζοϋσ: μονάχα μέ τή χά*
ι.ά της νϋΐότης.—
ΚεΙνυ χό βράδυ, βράδυ
μιδς Άπριλιάχικη; Κυρια
κης μαζύ μέ άλλους φίλοϋς
χου ποΰ τού: είχε όί.)γανώ·
σει σέ όμάδα ελπαιζαν
βόλ^ΰ—μπάλ σΐήν πλαχεία
χοΰ χωρίου.
Δένα,γησενά καιαφθά-
καί όλε<; τής Κυρι- μιά πα^έα άπό χήν πόλη. Εΐδαν χό παιχνίδι κι' έπλησίασαν ά- μάσως προσείλκυσε την προ» σοχή χων ό «άρχηγος». Νχυμένος φχωχά μά μέ έ- ξαίσιο γοϋσχο: ίνας χέλεΐος χύπος άνδοΟΓ.— Ι Μιά άπ' δλες κΓίνη μέ χά έβένινα μαλλιά τόν πλη- | σίαοε καί χοϋ μίλησε. Τόν [ τΐχε ςαναδεΐ άλλη μιά φο- ρα καί χον θυμόνταν. Τύν πήοε σέ λίγτ χον σύσχησΒ καί στής 5.λλ'·,ς( ποθ άμέ- σως ιόν άνακήουξαν άρχη γό, κι' ΰ,ΐχερα δλυι μαζύ άρχισαν ιό παι/,νίδι. _ιή ζαλη χοΰ παιχνώιοδ, μιά εύκαιρία. . . ΊΐΙχ.Είνη μέ τα έβένινα μαλλιά, τό φειδίσιο θώμα, καί χά μεγάλα μαΰρα μάτια καί. . , κεΐνος, ξέφυγαν άι' την ιαρέα κΓ όίρχισαν πιό πέρα μιά ίσχορία. Δέν θέλω νά χήν γράψω έδώ, γιαχί τέτοιες σαν έκεί- νη ίστορίες χά νού ν πολύ σά"ν γράφονχαι άπό μιά πτωχή σάν κι' αύτην π,έν- να. «κΐνε τολμηρός κανείς δχσν ποθή χαϊ δειλός σδν άγαποΐ», Τό παιχνίδι σέ λίγο τέ- λκιωθΕ κι· δλες μαζύ χον συμπαθήσει τόσο, ποΐ τοθ ίϊρότειναν νά τόν πάρουν μαζύ στήν πόλη. Δεχτηκε, τί #Αλο εΐχδ νά κάμη; Σ* δλη ιή διά) εια τοΰ ταξειδίου έλεγε ενα αωρο δμορφα πράγμαχα. Γίνηκβ γιά δλες τολμη 'ύς κι' (Ιρχι- σε μαζύ των, άσχκΐα δμο- ρφα| άθώα. Μύνο γιά κΐϊί- νην ήτανε δϋΐλός, τόσο δεί- λός ποΰ μόνο νά χήν κυτά- ζχΐ εϊχε τό θάρρος. Κι' δμως τή στιγμή έχείνη έζοΰ- γι* αύτην, την ιΐχε άγα.,.'(. Λ 1

Κ ΔΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
.ΦΗΜΕΡΙΑ3Ν
ΡΕΘΥΜΝΗΣ
«ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙ¬
ΘΕΩΡΗΣΙΣ» Έπιτί-
θετβι κατά τού Τύπου
καί ύπεραμύνεται τβΰ
Δημοτικοΰ Συμβουλίου
τό οποίον έπροστάτευσε
τόν Δήμον άπό αύθαιρέ·
τους επεμβάσεως τής
κομματικής συναλλαγής
καί ρουσφετολογίας καί
ύπενθυμίζει είς τόν χ.
Μάνον Τσάκωναν ότι
«σκληρόν πρός κέν-
τ ρ α λ ακ τ ί ζ ε ι ν.
Είς δεύτερον άρθρον
ύπογραφόμενον υπό τού
κ. Κων. Νικολα*ί*δου
έξυμνεϊ τάςέκλά-
μπρους υπηρεσίας
των Δημοτ. Συμβούλιον
καθ' ών ό άκατανόμα-
στος διευθυντής
τού Τύπου έκχύ-
νει τ ό ν δ η λ η τηριώδη
σίελόν τού, άντιπο-
λιτευόμενος ψευδόμενος
καί συκοφαντών.
«Ι! 11Μ Α»
II
άνάγκη
τής ενεργείας δοκιμα-
ατικών άνασκαφών μετά
τα εύρήματα των Γου-
λεδιανών αποτελεί διά
τόν Νομόν μας ζήτημα
φιλοτιμίας. Ή ριφθεϊσα.
ίδέα περί ιδρύσεως εί-
δικοΰ Σωματείου διά
τάς δαπάνας των ανα-
βκαφών ή την άνααύστα-
σιν τού Φ ιλεκπαιδευτι-
κού Συλλόγου πρέπει νά
γίνη καί πραγματικότης.
ΧΑΝΙΩΝ
«Ι4ΗΡΥΕ» Δημοσι-
εύει Εγγραφον τού Δικη-
γορικοΰ Συλλόγου Α¬
θηνών πρός τόν Δικηγο-
ρικόν Σύλλογον Χανίων
διά τού όποίου παρουσι-
άζί".^, ή οίκονομική κα-
τά;,»*.^ τού Δικη*. ορι-
*^ν» ΣυΑλόγου Χανίων
ότι είναι ακμαιοτάτη»
καί όλαι λί κακόβουλαι
ΤΗ/1ΕΓΡ)
Ο ΜΕΡΚΟΥΡΗΣ ΟΡΓΑΝΩΤΗΣ
ΤίΙΝ ΑΙΜΑΤΗΡΩΝ ΣΚΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΕΚΤΑΚΤΑ ΙΪΙΕΤΡΑ
ΦΟΝΪΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΣ
ΕΙΣ ΚΟΚΙΝΙΑΝ
ΑΘΗΝΑΙ 9 Απριλίου ,
(Ιδιαίτερον Τηλ)μα «Τύ¬
που» αριθ. 77Ο2(
Εξηκριβώθη ότι αί προ-
χθεσιναί σκηναί τοΰ Πειραι
ώς καθ' άς δύο έφονεύθ -
σαν καί άρκβτοί ετραυματί¬
σθησαν είχον παρασκευαπθή
υπό τοΰ Δημάρχου Αθηνών
Με^κούρη την δέ ήγεσίαν
των κατελθόντων μπράβων
καί μαγκου^οφόρων είχεν ό
υιός τού Σταμάτιος.
Έπειδή ΰπάρχουν ύπόνοι
αι δτι θά επιδιωχθή ή δημι-
ουργία κο;ί νεων ταραχών α¬
νετέθη ή στρατιωτικαι καί
άστυνομική έποπτεία τής
σημερινής έκλογής είς τόν
Στρατηγόν Σκανδάλην, είς
την διάθεσιν τούτου ετέθη
ύπότοϋ Άρχηγείου Χωρο-
φυλακής δύναμις διακοσίων
άνδρών τη.-.
Ό κ. Σκανδάλης μ'υλις
άνέλαβεν την γενικήν επο¬
πτείαν των έκλογών άπηγύ-
ρευοε πάσαν προεκλογικήν
συγκέντρωσιν.
Παρά τάς τρομοκρατι-
κάς προσπαθείας των μο-
ναρχικών ή έπιτυχία τοϋ
Φιλελευθέρου ύποψηφίου κ.
Μιαουλη θεωρεΐται βεβαία
κατά τάς σημερινάς εκλογάς.
Ό Ύπουργός των Ε¬
σωτερικώ ν κ. Λιδωρίκης ά-
νέθεσε την διεξαγωγήν λε-
πτυμερών άνακρίσεων διά
την ανακάλυψιν των ύπαι-
τίων των προχθεσινήν οκη-
νών είς τόν Αρχηγόν τής
Άστυνυμίας πόλεων κ. Ρε-
μαντάν καί τόν Είσαγγελέ·
αν κ. Παπαγιάννην.
άντίθεται διαδόσεις είναι
άνακρι6έστατΐ»ι καί άντι-
δραατιχής προελεύσεως.
«
II
Α Ρ Α Τ Η Ι»
II
ΤΗΣ» Κατηγορεί την
εφημερίδα «Ήχώ τής
Κρήτης» ότι χάριν φιλο-
δοξίας καί φαντασιοπλη-
ξίας έξώμωαε τοΰ Διευ-
θυντούτης καταπροδώσαν
τος τόν Αρχηγόν τού.
Ό «ΙΙαρατηρητής υπήρ¬
ξε πάντοτε σταθεράς είς
τάς πεποιθήσεις τού καί
δέν θά μεταβάλη σκέψεις
καί ενεργείας.
ΤΑ ΕΛΛΗΝ ΙΚΑ
ΤΥΠΟΙΣ Γ. Ε. ΓΕΩΡΒΑΣΑΚΗ
ΡΑΔΙΟΓΡΑΦΗΐνΐΑΤΑ
ΜΛΔΡΙΤΗ 9 Α¬
πριλίου ώρα 2ΐ, ;>ο'.
Κατά την Εφημερίδα
έξ Νασιόν ανεκαλύφθη ά-
νατρεπτική συνωμοσία
των άριστβριζόντων μέλ-
λουσα νά έκ >άγή την 1 &
τρέχοντος επέτειον τής
άνακηρύξεως τής _ημο
κρατίας.
Λ Ε Μ Π Ο Υ Ρ Ζ Ε
(Παρίσιοι) 9 Απριλί¬
ου ώρα 21.4Ο'.
Δύο στρατιωτικά άερο
πλάνα συνεκρουσθέντα είς
υψος χιλίων πεντακοσίων
μέτρων κατέπεσαν. Έκ
των επιβαινόντων οί τρείς
εσώθησαν δι1 άλβςιπτώ-
των, ό δέ τέταρτος, άξι-
ωματικός εφονεύθη.
ΙΙΚΟΝΟΜΙΚΗΙΙΙΜΟΣΧΕΑΙΑ
ΑΘΗΑΙ 9 Απριλίου (Ί-
διαίτ. Τηλ)ματοΰ «Τύπου»)
Ό Ύπουργός των Οίκο■>
νομικών κ. Μαρής κατέθεσεν
σήμερον είς την Βουλήν
τροπολογίαν διά τής οποί¬
ας έπαυς'άνεται κατά διετίαν
ό χρόνος διά τήνπροαγωγήν
καί την προσαύξησιν των
στρατιωτικών καί πολιτικών
ύπαλλήλων των ε'ιδικών τα-
μείων καί των αύτονόμων
όργανισμών. Διά τής αυτής
τροπολογίας έπαυξάνεται
κατά δύο έπίσηςετη τό ό¬
ριον άποχωρήσεως των ύπαλ
λήλων έκ τής ύπη ρεσίας.
ΑΘΗΝΑΙ ** Άπρι.
λίου (ιδιαίτερον τηλ]μα
«Τύπου» αριθ. ($89?)
Καθυστερήβαν
'Εβδόμην εσπερινήν κα,
τελθόντων διακοσίων μα,γ
κουροφόρων Μερκουρι-
κών είς Κοκκινιάν είς
την αυγκέντρωειν ^ού
Στρατήγη δώσαντος τό
σύνθημα τοΰ συμβολαιο·
γράφου Μάρκου έπυρο.
βόλησαν κατά τοΰ έναντι
κέντρου Μιαουλη.
Εφονεύθη · πρόσφυξ
Σ-ΐενόκαρδος καί έπτά
τραυματέαι έκ Χτρατηγς
κων εφονεύθη έργολάδυς
Ηολυχρονόπουλος.
Βαρυτάτη ή μερολη
ψία καί ανεπάρκειαν τής
Άστυνομίας.
Άστυνόμος Κερκύρας
παρο-δόξως εΰρεθείς είς
τό κεντρον Στρατήγη έ·
■πυροδόλησδ τόν ιατρόν
ϊβαρδινογιάννην σωθέντ*
ώς έκ Οαύματος.
Κατόπιν τούτου άπεφ»
σίσθη ανατεθή ή τάξις
των έκλογών είς τόν στρ«
τόν χα-ί την χωροφυλακήν,
*Ο ΔιευΟυντής τής Ά»
στυνομίας Πειραιώς έ·
κληθή είς απολογίαν.
Η ΛΙΡ Α
Κατά πληροφορίας μας ή
Λίρα ετιμάτο σήμερον δολ-
λάρια 3.78
οει. Τής τδπε σέ λίγο δταν
Ιφτασαν πιά στήν πόλη
χαίκείνη τό δέχτηκε σάν
μιά γ ωστί] ίστορία. Τόν
πήρε σπίτι της καί τόν σύ-
οιησεγιά συγγενή μιδς φί«
λης της. Μά οί γονεΐς της
δέν ήταν δυνατόν παρά νά
καταλάβουν, κι' δταν 'άη'
τό στόμα της σέ λίγο εμα-
θαν περί τινος επρόκειτο
μάλωσαν άρκετά την κόρη
τους κι' ήταν έΊοιμοι νά
ποϋν σέ εκείνον νά φύγη.
Τους πρόλαβε δμως αύτη,
κι' άπεφασιστικά των εδή¬
λωσε πώς δταν φύγη έκεΐ-
νος κι'έκείνη θά φύγη μα¬
ζύ ΐου, κι' ήταν τό μόνο
τους παιδί. Κι' ετσι εμεινε
άκόμα λίγες μέρες, ποΰ έγι¬
ναν ΰστερα μήνες όλόκλη-
ροι. Σ' αύτό τό μεταξύ [δ-
π<»υ κι' άν πήγρ προκάλεσε την προσοχή γιά την λεπιό- τητά τού καί φιγούραρε στούς κύκλους των άνδ^ών ί;εχωρισΐ"ός αύΐός, άσυνεί Ιι· στος, οχι σαχλός σάν τούς συνειθισμένους τύπους των σαλονιών ποΰ κυνηγοθν κά- ηοιο φλέ,.τ τής ατιγμής κι' £χουν «άναιδές» βλέμμ.α. Πέρασαν μέρε; άκόμα, Ινας ϊσως καί δυό μήνε:, δ· σο κράτησε τό κομπόδεμα τής φτωχής μάνας. Φαίνον» ταν στής πιό άριστο^ρατι* κές συνανασΐροφΐς κι' Ι ιιε ·*να Λωρό καλές γοον βς· Ζοϋσε μέ κείνην μόνο καί γιά κείνην. Μά ήταν κι' οί όίλλες. Οί άλλες, ό έφι- άλτης γιά κείνην, πού την έκαμαν νά πάρη μιά μεγά- λη άπόφαση. Τόν π^οσκάλεσε άκόμα ενα δράδυ σπίτι της κι' ά- φοϋ κουβέντιασαν γιά λίγα άοιάφορα πράγματα, ση- κώθηκε κίίνη καί πλησίοσε ΐόν μπαμπά της. — Μπαμπά, άπόψε γιά τελευταία φορά πρέπει νά σας πώ πώς Οά παντρευΐιΐι τύ Νΐκο. Δεν θ' άκούοω πιά κανένα καί θά κάμω τή δικιά μου άπόφασι..... Στά λόγια αύτά ό πλού· σιος πατέρας θύμωσε κι' ά- φησε νά τοΰ φύγουν λόγια βαρεία γιά την κύρη τού, ξΐ'ρκίζοντας την νά μην κάμη αύτύ πυύ απεφάσισε κι' άπειλώντας την μέ μιά άποκλήρωση, μέ μιά κατά· ρσ.·. . Έν φ μιλοΰοε κύιαξε τή κόρη τού καί δέν μπόρίσε νά τού ξεφύγη καίπ πού σδν άυτραπή περι/σε άπ' ιά μά- τια της. —Μπαμπά1, μ' έ|αναγ/.ά· ζή; νά..... Μά δέν πρόλαβε νά τε- ώΐ) γιατί Γ|ταν έκεϊνος έ<εΐ κα τής ?κλρΐ02 τό στό¬ μα Κι' άφοθ τούς <5!ρηαε νά η·;εμΓ]αουν αρχισε νά λέη. ί —Μην παραφέρεσε, Δε- σπ .ινί:. Άκοϋστε νόν πατέ- ι ρα σας. ('ΰτε γώ δέν θέλω | νά γίνη αύτό. Γιά σκεφτή- τε λίγο. "Ενας πτωχός, έγώ, ενας μικο*ός ενας τιποτένιο:...... ΚΓ έσεΐ-, ώ* έσεΐς....... Α φήστε με νά ζήσω στή φχω- χή φωληά τοϋ πατέρα μου, μόνος έχεΐ μικρός, άφοϋ έ'τσι τό Οέλησε ή μοίρα. Κι' ένφ μίλαγε, τα μάτια τού ελαμπαν, τό στόμα ι ου άνθιγοκλοΰσε ξεχύνονχας ιή γοητεία, κι* ή μορφή τού, έτσι δπως είχε ενα λυπημέ- νο ΰφυ^, οαγ»Ίνευε. Άν οέν : ήτο τόσο μεγάλο τύ γεροντι κό πεΐσμσ, τόσο άλατάβληΐυ κι" οί τρείς μάνα πατέρας καί κύρη θά πέφταν γυηχευ- ' μένοι .:άνω τού. ί Κι' δταν αύτός στρέφον- χας τ' άντίκρυσε τόσο άκα- χά3λητο στά μάτια τοΰ πα¬ τέρα, εφυγε. Πρυοΐ. ηρωΐ δ- μως εΐδοποιήθηκε γιά τό βραδυό ρανιεβοΰ. Καί φαν ταζόμενος ξνα άλλο χέλος έτοιμαζόταν γιά την τελευ¬ ταία τού γλυκειά αυνάλιη σι. Τ' άπ<)βραδο μισή ώρα νωρίτερα άκ' την ώρισμένη βρέθηκαν κι' οί δύο στό συμ φωνημένο με.ος. Μόλις χον εΐδε εηεσε σοίν τυφλή σχή άγπαλιά τού καί οουφοΰσε άχόρτα^α ίό μέλι των φιλιών τού κι' ε Η. _ στ" ά.ι«λό μά καί άσύγκριτο ' χάδι τού. Γιά μιά στιγμή πήρε τα χέρια τού καί χαφε ρε σχό λαιμό της. Τα δάκτυ λα τού μπλέχτηκαν σχά μαλ- λιά της καί τράβηξε τό κε- φάλη της στό στήθος τού κι' έκεϊ τδσφιξε τρυφερά θερμά. Μά δταν συνήλθε β ,ήκε ενα άναίσθητυ σώμα στή άγκαλιά τού. Μιάμι^Ουσμέ- νη. Οί γυνΐίΐκες, μόνο υί γυ- ναϊκες μεθοϋν άληθινά, μι>
Οοΰν άπό ήδ.νι'ι,
Την συνέφρρε μέ τα φι-
λιά χυυ. κι' ΰσιερα έμειναν
έκεϊ ώρα πυ?α) ώσπου χόρχα
σαν κι'Γύχυχισμένοι εφυγαν.
Μά την άλλη μερά.........
Ό Γέρω πλούσιος γι' άν-
χαμυιβή σιό μεγάλο πεΐσμα
τού πήρε άνχί γιά καλημέρα
τό στερνό άντίο τής κόρης
τού κλεισμένο ο' 2ν« ψυχρό
γράμμα ψυχρό σαν χό άψυ-
χο κορμί πού ><οίτύ ταν δη- λητηριασμένο πιό πέρ-'. Μέσ' άπ' χά δάκρυα κα τώρθωσε ά δΊαβάση λίγες γραμμές άπ'αύιό Φυβηθηκα πώς Οά Λά·το) τή μεγαλύτερη ευτυχία γιά μενά στόν κόσμο, άν δέν πσντρευόμην εκείνον. Κι' άφοΰ ού ^έν Οέλησεο, πίστεψα πώς ένοιωσα ώς τώ ρα μιά μεγάλη, πυλλή μργά λη ευτυχία, πού θά χήν έ· μαύρωσαν οί Ολΐψες τής δΧ· λης μου ζωής χωρίς εκείνον. Άδειασε χϋές τό ποτήρι τής εύιυχίας ώς έκεΐ πού τέλειωνε πιά, καί σήμέρα τύ ποτήρι τος ζωής ..... Καίτήν ιδία ώρα ό Νΐ· κος διάβαζε. Άνιίο έσύ πού μέκανες νά νοιώσω την πιό μί,γάλη ιύτυχία στόν κόσμο καί δέν μπόρεσα νά σεχω δικό μου γιά πά ν τα. Χάριοε κι άλλυϋ δπως υ'έμέναχήν εΰιυχί" μονα· χά θυμήσυυ νά περάσιις ολ" τό μνήμα μυυ καί χΰοε ιά δάκρυα γιά λυυλούίιΐα, λυυ- λούδια θρΐα πού θάχουνκο πή όπ' χον πιό μυρωμένο άνϋόκηπο, τύ πρύσωπό σου πυύ ιόσ^ς φυρές ιρύγησα μέ χά φιλιά μου...... Έκεΐνο.; Λυιήθηκε «ο- λύ, άπεγνωσμένα, μά ουλλο γίστηχε τή φχωχή μάνα τού. Μέ τής γνωριμίες πού ϊ% αίτίας της είχε ά.ιοκχήσει βυήκε κα,ΐοια δουλειά, κι' ί· «^υγεμακρυά, φεύγοντας τή Ούμησι έκείνης πού χον έ'βγα λεάπ'χήν άφάνεια καί χοΰ μάτωοε την ούαίσϋητΐ) καο- διά,......... ΑΝΕ2ΓΗ5 ΑΓΓΕΛΙΔΗ3 Γ.ιλρψ κο»δ*ιόρ ην *· Βενιζέλον Μ1 δι* τουτο την ι*ονο ΑΡΘΡΑ ΣΥΝΕΪ Καθ* ην στιγμηλ βέρνησις των Φιλελ άγωνίξεται σκληρό πεγνωσμένον άγώνΐ" άνπμεχωπίσΐ) την οικονομικήν κατάσι ό,τοίαν έδημιουργηο νόΐαχαί αίτια εόρ έκτός τής Ελλάδι ίίν στιγμήν ό Πρόει Κυβερνήσεως Θέτει διάθεσιν τής Πατς μίανάκόμη φοράν τού καί χήν μεγ( τού, καθ* στιγμήν Ηοινί| γώ ή ρ|μη /'αν καί συγκίνη»τι '>ι?ιν τοΰ ΐ'ϊκονομι *
ΙΙΓ'ΐυ'- είναι ανάγ;
ενώ
ι
«ου ΛαοΟ ώ
, τα
ά;ιότί
«νεν τη Βουλή
ιΐ. Ό γ
τυυ -
• ,. Γ-