196537
Αριθμός τεύχους
1971
Χρονική Περίοδος
ΕΤΟΣ 42
Ημερομηνία Έκδοσης
24/11/1968
Αριθμός Σελίδων
6
Πρωτότυπο Αρχείο
Οδηγίες
Κλικάρετε πάνω στην αριστερή εικόνα για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες.
Κείμενο εφημερίδας
Δεν είναι διαθέσιμο το αρχείο pdf.
Κείμενο εφημερίδας
Σύνολο σελίδων:
— —————^^^^^^Η^ΙΙΙΙΙΗ|εΐΒΗΜΠ·>πΐ^εΐε^Με^ε>ΠΠ1εΠΐΜεΐεΒεΙε>^Ηε9ΒΙ||||^
_____ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΕΒΑΟΜΑΑΙΑΙΑ ΠΟΛ1Τ1ΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, ΦΙΛΟΛΟΠΚΗ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ Τ9Ν ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΝ
"Ετος 42ον Άρ. φύλ. 1971. Γιμή φύλλου δρχ. 1.50
Κυριακή 24 Νοεμβρίου 1968
Δΐίυθυντής-Ίδιοχτήτης: ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΧΑΡ. ΣΙΝΑΝΙΔΗΣ
Γοαφΐϊα : ΟΜς Νίχ- 25 - Άθ|νσι - Τ«*. 229.71·
ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ
Πληροφορούμεθα ότι Λ Επι- Ί
τροπη Έλληνο — Τουρκικής ι
ψλΐας τού «ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΟΝ)Π0- !
ΛΙΤΟΝ» ήρχισε τήν ουνεργα- [
οίαν μετά ιθΰ άναουστεθέντος
ίν Κων)πόλει — τρ πρωτοβου-
λα ούτής Συνδέσμου Τουρ- ]
κο Έλληνικής ψιλιας <αϊ άπε- ράε οον μ'αν προσέχη επίσκε¬ ψιν είς Έλλάϊα των Νομάρχου καί Δημάρχου Κων) πόλεως ώς εγένετο τό !962 μέ τόν τόπ ε ΝθΛάρχην Ναζή — Άκή καί Δή¬ μαρχον Άτάι Γκοργκούν —συν οδευο,αένων υπό τού Γεν. Προξένου τής Ελλάδος έν Κιθν)πόλε καί υπό Καθηγη¬ τήν, Δη,ιοο ογράφων, Βιομηχά νων κζ' Έ,ιπόρων μελών ΐοο ώς άνω Τουρκο— Έλλην κου Συνδέσ,.ιου, επί τώ σκοπώ συν- ομιλ ών διαλέζεων, δεζιώαεων ουνεε'άοεων κα: έπαψήο αυ¬ τών μέ την Κυβέρνησιν κα'ι τόν Έλλην κόν Λαόν, είς άπό δειζν τής ά ^συνδέσεως των φιλκών σχέσεων Ελλάδος καί Τουρκίας. Πρός τόν σκοπόν τούτον έ- κινήθη πάλ.ν ή ίδιωτική πρω- τοβουλα, ή όποία πολλάκς α¬ πεδείχθη λυσιτελεστέρα άπό τας επ σήμους ενεργείας τού Κράτους, τό οποίον όμως έγ- κρίνει καί ύποστηρ.ζει αυτήν, έφ' όσον συντελεί αυτή είς τόν έπιδιωκόμενον σκοπόν ι ής παγιώσεως καί δατηρήσε- ως των φΐλ κων σχέσεων των δυο χωρών. Ή ώς άνω Έπιτροπή προσ- κληθεισα έσχε πρό ημερών μακροτάτην συνεργασ αν με¬ τά τοϋ Γεν. Προξένου τής Τουρκίας ΑΧΑΝ ΑΚΑΝΤ έν τφ Μεγάρω τού Γεν. Προζενείου καί αντηλλάγησαν διάφοροι σκέψεις περί τοϋ τρόπου τής συνεργασίας Έλλήνων καί Τούρκων διά την επιτυχίαν τής μονίμου άνααυνδέσεως των φιλικών Έλληνο Τουρ¬ κικών σχέσεων καί τής συν- αδελφώσεως των δύο Λαών. Εδήλωσε δέ ό Γεν. Πρόζενος δτ τίθεται είς την διάθεσιν τής Έπιτροπής διά την έπίλυ- σ.ν ωρισμένων θεμάτων, τα όποία έμποδ.ζουν την άκίόλυ- τον συνεργασίαν των δύο Λα¬ ών, ιδία τής θεωρήσεως των διαβατηρίων διά την Τουρκί¬ αν άνευ σχετικής άδε.ας τής Άγκυρας, « όποία ώς γνωστόν σπανώτατα έκδίδεται. ΕΙμαι βέθαιος είπεν/ — ότι συντο- μώτατα θά λυθή τό ζήτημα των δ αβατηρίων, αφιεμένης τής κρίσεως είς την δίακριτι- κήν εζούσαν των Προζένων τής Τουρκίας έν Ελλάδι. Μία τοιαύτη πράζ ς τής Τουρκας θ' άποδείζη την επιθυμίαν αυ¬ τής διά την άνασύνδεσιν των φλ.κών σχέσεων Ελλάδος καί Τουρκίας, δ ότι αποτελεί τόν άκρογωνιαίον λίθον τής έπαφής καί συνεργασίας των δύο Λαών, οί όποίοι μόνοι βά λάθουν πλέον στά χέρια τους την Ιεράν αύτην υπόθεσιν, κα θόσον διαισθάνοντα· δτι αύτό είναι τό συμφέρον των. ΜΑΚ ΣΙΝ ΕΤΗΣΙΟΣ ΕΡΑΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΟΥΔΕΙΣ ΘΑ ΛΕΙΨΗ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Υπό Συνταγματάρχου έ.ά. κ. Δημητρΐου Γαλακτίδη Καθ' έκαστον έτος καί κατά τόν μήνα Δεκέμβρον ένερ- γείται πανελλήνιος έρανος υ¬ πέρ τοϋ τεραστίου 'Εθνωφε- λοϋς έργου τού Έλληνικοϋ Έρυθροϋ Χταυροΰ. Εφέτος ό έρανος ούτος προ- βλέπεται νά ενεργηθή την Ιπν Δεκεμβριού είς ήν ύπαι¬ θρον καί την 2αν ΐδ ου μηνός είς τάς πόλεις. Ο μέχρι τούδε κατά τό πα¬ ρελθόν ένεργηθέντες έρανοι παρ'έλπίδα δέν άπέδωσαν τα άναμενόμενα Ικανοποιητικά άποτελέσματα, άν καί οί περισ- σότεροι έλληνες κατενόησαν καί εξετίμησαν δεόντως τάς ποικίλας ανάγκας τοΰ κο νω- φελοϋς τούτου Έλληνο— Χρι- στιανικοϋ Όργανισμοΰ. Δ>6 νά επιτευχθή δέ ή άπρό-
σποπτος συνέχ οις τής Άνθρω
πιστικής δράσεώς τοΰ Ε.Ε.Σ.
ώς ταύτην ώραματίσθη ό Ιδρυ-
τής τού Διεθνοϋς Έρυθροϋ
Σταυροΰ εκλεκτόν τέκνον τής
Έλβετας, άνθρωπιστής 'Ερρϊ-
κος Ντυνάν, δήλον ότι Λ έθε-
λουοία προσφορά βοηθείας ού
μόνον πρός πάντα όμοεθνή,
αλλά καί πρός πάντα άλλοε-
θνή σπόρον ή πλούσιον, έγ-
χρωμον ή λευκόν, καθίστατα:
έπιτακτική ή άνάγκη. όπως ό-
λοι οί έλληνες συνδράμωμεν
τό έργον τοΰ Ε.Ε.Σ., ώστε ου-
τος νά εύρίσκηται πάντοτε είς
την ευχάριστον θέσιν νά
προσφέρη την έπιθυμητήν ά-
νακούφ σιν καί χαράν είς τόν
μεγάλον πόνον των δυστυχών
ουνανθρώπων.
Ήδη όΈ.Ε.Σ. μ ε τα μεγί¬
στης δυσχερείας άντΐμετωπίζει
τάς ποικίλας ανάγκας τού.
Διά νά αντιληφθώμεν την
όλην δράσιν τθΰ Ε.Ε.Σ. κρίνο¬
μεν σκόπιμον, όπως καταχω-
ρήσωμεν τ1 άκόλουθα στο -
χέϊα, άτινα άναφέρονται είς
την δραστηριότητα τούτου.
—Ευρέθη πάντοτε πρώτος
πλησ όν των σεισμοπλήκτων
των Ελληνικόν Έπαρχιών.
Νοσηλεύει κατ' έτος είς
τα Νοσοκομεία τού 17.000 ά-
οθενεϊς μέ ημέρας νοσηλείας
300.000, έκ των οποίων ασθε¬
νών οί περ σσότεροι τυγχά-
νουν άποροι.
-Έζετάζει κατ' έτος είς τα
Ιατρεία τού 1ΟΟ.ΟΟΟ άσθενεΐς.
—Περιθάλπει καί μεταφέρε·
είς τα Κρατικά Νοσοκομεΐα
140.000 άσθενεΐς καί τραυμα-
τίας.
—"Εκπαιδεύει εκατοντάδας
Διπλωματούχων καί έθελοντων
Άδελφών είς ιδίας Σχολάς
τού.
—Διδάσκει Ύγιεινήν διαβι-
ώσεως, Οϊκοι Νοσηλείαν, Πρώ¬
τας Βοηθείας, φροντίδα διά
τα πά διά καί τάς μητέρας είς
δεκάδας χιλιάδας έλληνίδων.
Παρέχει είς χιλιάδας άπό-
ρων ίματιομόν, τρόψμα καί
φάρμακα καί έκτελείται μέ ά-
δάμαστον πίστιν καί άφοσ ω-
οιν τό καθήκον των ήρωικών
Άδελφών καί Σαμαρεπών.
Ή έν γενικαίς γραμμαίς πα-
ράθεσ ς των ανωτέρω στοιχεί-
ων καταδεικνύει τό πολυσχι-
δές μέγα Κοινων κόν έργον
τού Ε.Ε.Σ.
Λαμβανομένου ύπ' δψιν δτι
ή άλματώδης εξέλιξις τοϋ αν¬
θρωπίνου γένους έκ των συν-
εχών προόδων των επιστήμων
καί τής Τεχνκής έδημ ούργη-
οε πολλαπλάς ανάγκας (Έκ-
ουγχρονισμός καί Συγκροτή¬
ση νέων Ύγειονομικών μονά-
δων — ΊατρεΙων Σταθμών
Πρώτων Βοηθειών κλπ.) ώς
καί τάς όσημέρας αύθανομέ-
νας άπαιτήσεις τοΰ κοινοϋ,
προθάλλονται υπό οξείαν μορ
φήν επί πλέον νέα σοβαρώτα-
τα προβλήματα διά τόν Ε.Ε.Σ.,
ή επ λύσις των όπο'ων κατ' αρ¬
χήν άπαιτεί την κατανόησιν
καί συμπαράστασιν δλων άνε
ξα ρέτως των Έλλήνων.
Άπό την μακραίωνα Ιστο¬
ρίαν τοΰ έλληνικοϋ γένους
προκύπτει έν κύριον στοιχείον
τής συνθέσεως τοΰ έλληνος
δτι ό Έλλην είναι λιτός καί
πένης είς την ζωήν τού, άλλά
Κροϊσος είς τα αίσθήματα. Κα¬
τά τόν προσέχη έρανον καλεΐ
τα. έν συνδυασμώ πρός την ά-
ξοθαύμαστον ελληνικήν φιλο¬
τιμίαν τού, νά επιδείξη τα δια
κρΛ/Όντα αυτόν ύπέροχα αί-
οθήματα φιλαλληλίας πρός τόν
πάσχοντα πλησίον τού.
Το αϋτα αίσθήματα πολλάκις
είς δυσκόλους στιγμάς τοϋ
Έθνους, εξεδήλωσε καί δή
είς ύπέρτατον βαθμόν, ώς αί
ύμνηθείσαι παρ' όλου τού κό-
σμου άξιοθαύμαστος γενναιό-
της καί άπαράμιλλος αύτοθυ-
σία τού επί τοΰ πεδΐου τής
μάχης διά την Δόξαν καΐ τό
μεγαλείον τής Φυλής.
Βεθα ως τό επίσημον Κράτος
πράττει πάν τό δυνάμενον
δ ά την οικονομικήν ένίσχυ-
σ.ν τού έργου τού Ε.Ε.Σ., άλλ'
ημείς οί φΐλοπάτριδες έλληνες
την Ιην καί 2αν Δεκεμβριού
καλούμεθα νά έκδηλώσωμεν
έμπράκτως την απέριττον α¬
γάπην μας πρός τόν πλησίον
κατά τό πνεΰμα τού άπό Και-
σαρείας Μεγάλου ιεράρχου
Βασιλεου.
Πρέπει κατά τόν έφετενόν
έρανον νά συνεισφέρωμεν δ-
οον δυνάμεθα περισσότερον
καί δή είναι Έθν κή καί Κοινω¬
ν κή έπιταγή οί Κροίσοι τού
χρήματος νά προσφέρωσι ώς
Μεγάλοι εύεργέται τοϋ Ε.Ε.Σ.
— Δ ω ρ ε ά ς.
Νά είμεθα βεβαιοί δτι οΰτω
πράττοντες προσφερομεν άν-
εκτιμήτους ύπηρεσας πρός τό
"Εθνος, την Κοινωνίαν καί
νόν πάσχοντα πλησίον.
Είς τα Σχολειό, τάς Έκκλησ
άς, τα Σωματεία, τούς Συλλό-
γους, τα Έργοστάσια τάς οίκί
άς μας καϊ παντοΰ δπου ευ¬
ρεθώμεν πρέπε νά γίνωμεν ά¬
πό τούδε διαπρύσιοι κήρυκες
τής ευγενοϋς ταύτης προσπα¬
θείας πρός πλήρη επιτυχίαν
τοϋ Ίεροϋ σκοπου τού έράνου
τού Ε.Ε.Σ.
■Η παρασχεθησομένη Βοή-
θεα έκ τής έθελουσ άς Δ ω-
ρ ε ά ς ή είσφοράς έκ τοΰ
περ'.σσεύματος των εύπόρων
τάξεων ή έκ τού ύστερήματος
των πτωχών τοιούτων θά απο¬
βή λίαν ώφέλιμος δ ά την πρα
γματοποίησιν εξόχως τιμητι
κων πεπραγμένων διά τό επό¬
μενον έτος.
Μέ την έλπίδα δτ< ούδ&ίς "Ελλην αυτήν την φοράν θά ύστερήση κατά τόν εφετεινόν έρανον, άς επιτραπή νά ύπο- θάλωμεν πρός τόν έξοχώτα- I τον Πρόεδρον καί άκάματον | Πρωτεργάτην τού Ε.Ε.ς. κ. Κων)νόν Γεωργακόπουλον κα'ι τούς έκλεκτούς συνεργά- τάς τού, τάς δαπύρους ευχάς ημών διά την πλήρη εύόδωσιν τής ευγενοϋο καί ύψηλής ά- ποοτολής των. ΙΩΑΝΝΟΥ Α. ΒΕΡΝΑΡΔΟΥ Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΑΛΠΑΚΙΟΥ Άνέκδστος ίοτοο/'α έκ τού πολέμου 1940-41 Γ' Β'. - Ό Ιταλός άρχιστράτη γος εΤχεν υπέρ έαυτού την πρωτοβουλίαν, ενάρξεως των έπιχειρήσεων. Είχεν όλον τόν χρόνον πού ήθελε είς την διά θέσιν τού ίνα προπαραοκευά- ση, λεπτομερώς τα έπιτελικά Ό άείμνηστος στρατηγός Κατσιμή- ■■■ρος Χαράλαμπος, ώς διοικητής τής ΥΙΙΙ Μεραρχίας, έξωθι τού ταθμού Διοικήσεως τού, είς Καλπάκι, μετά τοθ τότε άρχιάτρου της Μεραρχίσς Τιτόπτου 'Λμδροσίου. ου σχέδια καί τα μέσα τού. Έξ άεροπορικών άναγνωρΐσε- ων, φανερών καί μή, έκ πλη¬ ροφοριών των πρακτόρων καϊ κατασκόπων τού, έξ άσφαλών άλβανικών πηγών, τέλος πάν - των, εγνώριζε καλώς τό έδα - φός έπϊ τού όποίου επρόκειτο νά διεξαγάγη τάς έπιχειρήσεις τού, είς αυτόν δ" έναπέκειτο ή έκλογή τοϋ ή των σημε ών, όπου θά κατέθαλλε την «κυρί¬ αν τού προσπάθειαν». Διέθετε χερσαίας, ναυτικάς καί άεροπορικάς δυνάμεις πλέ όν ή έπαρκεϊς, διά νά έκτελέ ση τόν έλ'γμόντου κεραυνοθό λως είς τα σύνορα καί ταυτο - χρόνως νά καταστήση ολόκλη¬ ρον την Έλλάδα κόλασιν πυ- ρός! Δέν έχρησιμοποίησεν δμως | μετ· ευρυτέρας στρατηγικής ι σκέψεως τα μέσα τού ταυτα. { Τί επρόκειτο αρχικώς ν άν τιμετωπ.ση; Πρώτον: Δυνάμεις χερσαίας -άς εξής: — Την Υ111 Μεραρχίαν - Ή πείρου καί την 111 Ταξιαρχίαν πεζικοϋ, είς την Ήπειρον, (1) μέ πυροθολ,κόν άσυγκρί ως όλιγαριθμότερον, κατεχοΰ σας μέτωπον 130 χιλιομέτρων άπό τής κορυφογραμμής τού Σμόλικα δρους μέχρι τής Ή- γουμεν τσης επί τού Ιονίου πελάγους, καί παραλιακόν το μέα 60 χιλιομέτρων, άπό Ήγου μενίτοης μέχρι Πρεβέζης. "Ε ναντι αυτών είχεν τρείς ίταλι κάς Μεραρχίας, έξ ών ή μία τεθωρακισμένη. — Δύο τάγματά μας πεζικοΰ μετά τεσσάρων όρειβατικών πυροβόλων είς την Πίνδον, (2) έναντι των οποίων ειχε (Συνέχοα είς την 2αν σιλ.) (1) Βλέπε είς την έφημερί δα «Έμπρός« - 29.1.46 — τό Ι στορικόν άνάγνωομα τού μακα ρίτου Άκαδημαϊκοϋ Χπύρου Μελά: «Φλογισμένα Πέλαγα»: «Άρχηγός Γενικού Έπιτελείου τοΰ Ναυτικού: «Ή ύηεροχή τοΰ έχθρικοΰ στόλου είναι τοι αύτη ώστε δέν δύναται νά γί νη σκέψις εΐσπλου τού ήμετέ- ρου στόλου δ.ά σοβαράν επι¬ χείρησιν είς τα Στενά τού "Ο- 1 τράντο. Απόδειξις ότι ό άγγλι κάς οτόλος δέν ριψοκινδυνεύ εί νά εισέλθη έν καιρώ ήμέ- , ρας είς την ώς άνω περιοχήν». (2) Τό Άπόσπαομο τοϋ Συν ταγματάρχου πεζ. Κώστα Δα- βάκη. "Ορα τό σύγγραμά μου: «Δαθάκης — Πίνθος 1. Α. Β. ΑΘΑΝΛΤΚΣ ΜΟΡΦΕΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΚΝΟΣ «Ό Ποιητής μέ την Τρογική Μοΐρα» Υπό τού συνεργάτου μας κ. Γ. ΗΛ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ Β' Γράφει πό ήματα, ύμνεϊ την φύσι καί την Πατρίδα. Ζωγρα φζει την Θράκη καί τίς εκδη¬ λώσει ς τής ζωής της... Τό 1874 έγγράφεται στήν Φι λοοοφική Σχολή τού Πανεπι - οτημίου Αθηνών καί παίρνει μέρος σέ ποιητικό διαγωνιομό. Τό ποίημά τού «Κόδρος» βρα βεύεται. Ή ύποτροφία τοΰ Ζα ρ φη βοηθάει τόν Βιζυηνό νά συνεχ'οη τίς σπουδές τού στό έ.ζωτερικό. 'Έτοι ατά 1875 τόν βρίσκουμε στήν Κοτίγγη, σπου δαστή τής Φιλοσοφίας. Στήν Λειψο παίρνει μαθήματα καί συνδέεται μέ τόν μεγάλο Φυ- χολόγο Βούντ. Έκεϊ συμπληρώ νέ. τίς σπουδές τού στήν Ί- οτορ'α τής Ολοσοφίας καί στήν Αίοθπτική. Κ.' ένώ τό πνεΰμα τού πλου ιιζει σέ θάθος καΐ οέ έκτασι, 6 ηο ητής γίνεταΐ πιό άπλός. Ή καρδ.ά τού δρέπει άπό τόν κπγ.ο 7ής γνώσεως καΐ άπό τό -,^οιβόλι τού πνεύματος, τα άν θη τ.5 ι ναλοϋ. Ή επίδοασις τής Ευρωπαικής μορφώσεως δέν άλλοιώνει τόν χαροκτήοα τής Έλληνικής τού ψυχήο. Μενει πάντα ό Ϊδ ος. Γνήο ^ ς Ρροκιώτης. Αύτό δεί- χνει -ό πό ητικό καΐ πεζογρα Τό 1.Ι!78 ό Βζυηνός παίρ¬ νει μέρος οτό «Βουτσιναίο ποι ητκό δι<:γο>Λσμό», μέ ΐήν συλ
λογή τοι> ( Αρες - μάρες - κου
κουνάρΓς», δπου καί πάλι βρα
βενετο.. Έ^' τώ μεταζύ. ή μόρ
φωσίς τού, τό ταλέντο τού καΐ
ό χαρακτήρος τού τού προδια
γράφουν ένα μέλλον λαμπρό..
Έν τώ μεταξύ, οί σπουδές
τού Βΐζυηνοΰ συμπληρώνον -
τα στό Παρίσι καί στό Λονδί-
νθ.
Στό Λονδίνο γράφει ό ποι-
ητής τό πρώτο τού διήγημα:
('Τό άμάρτημα τής Μητρός
μου».
Άλλά τώρα άρχ ζουν οί δυ-
σκολίες τής ζωής. Ό Ζαρίφης
πεθαίνει Ή ύποτροφία δίνει
τή θέσι της στήν βιοπάλη. Ό
Βιζυηνός έρχεται στήν Άθή-
να γιά ν ά δώση την μάχη τής
ζωής. Ό άρτος, πού βγανει μέ
τόν ίδρώτα τής πέννας είναι
π.κρός...
Στά 1885 ό Τροθαδοΰρος
τής Θράκης, γίνεται ύφηγητής
τού Πανεπιστημίου Αθηνών, έ
νώ παράλληλα διδάσκει σέ Γυ
μνάσιο γιά νά κερδίση τόν έ-
πιούσΌν. Έκδίδει βιβλια, ουν
εργάζεται μέ περιοδικά κι' έ-
φημερΐδες καί συναναστρέφε -
,α μέ τόν πνευματικό κόσμο
τή€ πρωτευούσης. Ό αγώνας
'ί υ νά έζοικονομήση άπό την
τνευματκή τού έργασία τα έ-
ξοδα τής ζωής τού τόν κουρά-
■~ε'. Δ£·.·ν έγκαταλείπει, δμως,
ί ούς άγώνες. Πά ρνει καί πάλι
μέρος σέ ποιητικοϋς διαγωνι -
σμοϋς Τώρα, δμως, οί κριταί
τού ιον θλέπουν ίσχυρό άντί-
παλο ζηλεύουν την πολύπλευ
ρη μόρφωσί τού καί άποφευ -
νούν δχι. απλώς νά τόν θρα -
■3ευοοΐΛν, άλλά καί νά άναφέ-
οουν τ' δνομά τού. Διαψεύδον
τα. οί έλπίδες τού καί παρα -
νωρ<,ετα, ή πνευματική τού 6ί'ο... Πα,ο' ολα αύτά, ό λόγος τού έχει επυληθή. Τώ 7ΐε<Γά τού, «Τό μόνο τής ζο·ής μου ταζείδιο», ((τό άμάρ- τημα τής Μητρός μου» καΐ ό "Μοσ<ω6 Σελήμ», κοσμοΰνται Λέ. οηάνιες άρετές. Δέν λεί- πε> σ' αυτά τό δραματικό ένδι
αφέρον ή ψυχογραφία των
(Γυνέχκια είς την 6ην σελ.)
Μιά δλλη ιδιότης τού: Τού δασκάλοι»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΟΚΡ. ΣΟΛΟΜΩΝΙΔΗΣ
σννεργάτιδός μας δίδος ΝΙΚΗΣ ΜΑΚ.—ΣΙΝ.
Γνωρίζω όπΐό τταιδϊ τόν κ. Σολο-
νωνίδη σάν ττνευιιαιτικό α^θρωττο, σάν
σνιγγραφέαι κα'ι δημοσιογράφο, άλλά
κα σαι/ έξαίρετο όμιλητή.
Άνέκαθεΐ' τό^ θαύμαζα γιά την
εύγένειά τού, ιήν ττραότητα καί την
ΐέχνη τού λόγου τού.
Παρακολοιιθούσα δσο ήταν δυνατό,
στ» μικρά μου φτερά, τό άνέδα^μα
<αϊ τό ζίφάντωμο; ενός νού φωτεινού μιάς πέννας δυνατής, ενός λόγου Είναι στ" άληθεια χοιροΐ καΐ λε- τττή ττνευματική ουγκίνηση κάβε £.- ταιφή μου μ£ τό ϊργο καΐ τόν όν- ()ρωπο. "Ετσι, πιστή θαυμάστρια, 6ρέθηκα καί στήν αϊθουσα τοΰ «Παρ νασσοϋ» την 12)11)68, στή γιορτη γιά τόκ Χοήστο Σ. χολομωνίδη. "Ακοιαα ττολλσ κα'ι καλά γ:ά τή ζωή καί τό εργο τού. Οί αξιοί ομι- ληταί εΐτταν γιά τό" Χο. Σολομωνί6η τό τταιδί, τον εφ'ϊδο, τόν νέο, το.· σκδρα. Εΐτταν γιά τους πνευματικούς και κοινωνικούς τού άγών&ς, γιά τα 6ρα6εΐα της "Ακοιδτιμίας καί τα δημοσία λειτουργινματα, ττού κατά καιρούς κατέκτησε σάν άξιος μαχη- τής· Δέν είπαν δμως γιά τό δάσκαλο Χρ. Σολομωνίδη. "Ισως, Τσως για-Μ δέν ξέρου^ αυτήν τού την ύηοσιταση Έγώ, δμως( τή γνώρισα' ΕΤχα την τιμή καί την χορά ·ά τό.' έχω δάοκαλό μου στή Σχολ.1) Δι- μοσιογραφίας και Δηιιοσί&,ν Σχέ¬ σεων. Έκεΐ τό/ γνώρισα σ' δλο τό ττλςχ- τοι, κα τό 6άθος τής ττροσωΐτιχότη- τάς τού. "Εχω τόν ένωϊσμό νά τό πιστεθ'.ο οώτό' Ήτακ μιά έμητειρία δυνατή, πλα- τειά, καβθάρια. Α0τό<; ό άνβρωττος, ττού η ευγένε.α τής μορψής, τού ν- ψους καί τθθ λόγου τού είναι μ,ά προτγματική δαση μιός &λλτ>ς εττοχης
μίσα. στήν πνιγερή πεζοτητα τη:,
5ικής μας, Αότός ό λεπτάς, ό ντελι-
κάτος εύπατρίδης τοΟ πνεύματος,
Φ3.νερώ3π<ι 3ά^ δάσ<αλος ιιέ πυγμή, μέ επιβάλη, μέ ύπευθυνότητα Δοι/λειά τού λογοτέχνη νά ττ:τά στά ϋφη τής σκέψης κα νά δίνη στό ττέτοτγμά τού, τή μορψή τού λόγου. Δουλειά τού δάσκαλου νά έρευνά τό ί>όβος τής γνώσης νά διαλέγη καΐ
νά δίνη ότι πρέπει, δταν πρέπε. καΐ
όπως πρέπει.
Ή λογοτεχνία χρειάζεται ταλέν-
τ»ί, η 5.5ασκαλ!α )<ρ··ιάζεται άρτια ττνευμαίτ ι κή συγκροτήση καί άγάπη. Πολλή άγαπη' Σέ έποχή, πού οί νέοι «τα ξέοουν δλα», πού ή έττανάστασή τους εΤ'/αι πιά γεγονός, ττού τίποτα καί κανες δέν μπορεΤ νά τούς επιβάλη τή θέλη- σή τθυ Ό Χο Σολομωνίδης έγινε η έξαίρεση. Θυμάμαι την πρώτη μας έπαφή μκ- ζί τού. Έΐϋεϊς, δλοι, φιλόδοξοι δημοσιο- γράφοι, μερικοί μάλιστα μέ δικά τους ήδη 6ι6λ!α ή ποϋ έογάζονταν κΐόλα σέ έφημεί>ίδ:ς καί πεοιοδικά.
Ρεαλιστές, πρσσγειωμένοι, «παντο-
γνώστες». Αύτός άοιστοκράτΓς, 4ύ-
γενής στήν έμφάνιση καί στό ϋψος.
Στήν άοχή μάλλον νελά^^με, μέ
τόν «Ιττττότη», όπως τόν είπαν μορι-
κοί. 'Λλλά κι' αύτό μέχοις δτου κά-
τση στήν εδρα, εΤχε ξεφτίσει.
Τότε άρχισε νά μιλάη'
Ή φωνή τού άογή, θετική, σωστή
Ό λόγος άπλός, γεοοδευένος, συ-
ναρπαστ ικός. "Ολοι οί «παντοννώ,
στες» είχαμε μείνει άφωνοι.
Καί £τσι μείναμε, σ' δλη τή 5ιάρ-
κεια των μαθημάτων τού.
ΈμεΤς, πού δεχόμαστε μόνο τη
ψυχρή λονική κοτί τή μηχανοποημένη
σννείδηση, άλωβήκαμε άπό «πίωτόγο-
να» εντελώς, δπλα. Την εύγένειά |
, τής ψι»χης, την ττνευμβτικότητα καί
την τρυψερή νοαταλγία τοΟ κ. Χρ χ^-
λομωνίδη.
Ή πολλή τού άγάπη γιά τα νιάτα
μάς τόν εδινε τόσο σωστά, τόοο
ποοσΐκτικά έκτεθειμένο, πού σάν άλ-
λος Φήμιος κούρισε τς χοοΒές το^
νού καί τής ψυχης μαις/ σ' έναν δλ-
λοιώτικο σκοπό. Στό σκοπό τής καο-
διάς τού.
Τόν άγατΓήσαμε, εΤν' άληθεια, πο-
λύ. Καί τόν άγαποθμε άκόμα, δητως
φαντάζομαι ότι θά τάν άγΐτποϋιν κ^ι
δλοι δσοι είχον -τή χαρά νά τούς
διΒάξη *τή ο-υμδαλή τοϋ Τύπου στή;
Ίστορ'ια».
Δέν χρειάσθηκε νά φωνάξη, νά τι-
μωρήση ή άκόμα νά προσβάλη σπου-
δαστή τής τάξης τού Τό πνευμα-
τικό τού παράίτημα καί ή δυναμικό-
τητα τού χαρακτήρα τού ξέφευγαν,
μέσα άπό τό δέσιμο τοΰ λόγου τού,
άδιάψορα τάχα, άλλά ϊντονα καΐ έ-
πιτακ,τικά. "Εμπταινθ!ν μέσα στΐς δι-
κές μας ψυχές καΐ μάις έδειχναν, τό
ήθος κα τό ϋψος ενός ττνΐυματικοϋ
άνθρώπου ετσι όπως τόν ήθελε καϊ
όπως τόν έπλασε ό Χρ. Σολαμωνίδης
"(Ετσι δεν μάς δίβαξε μόνο τό μά-
θημά τθυ, άλλά καΐ τόν, τρόπο πού
συγκροτίΐται μιά πιροσωπικότητα
Μάς δίδαξε, πώς χτίζεται μέ προ-
σωπικά γιά τόν καθένα ύλικά, άσχε-
τα άπό την έποχή ή τίς πεποιθήσει ς
μας, καΐ μέ δικό μας κοί μόνο κόπο.
Άλλά διταν χτιστή σωστά, δέν φθ:ι-
ρεται άττό κανεναν κι' άπό τίποτα.
Οϋτε χρειάζεται τούμπανα κα φαι'-
ψάρες γιά νά διαλαλήση τή^ ά«οτε-
ρότητά της. Έπιβάλλβται απλώς καί
μόνο με την παρουσϊα της.
Γιά νά μάς τα μάθη δμως αΰτά, έ-
πρεπε νά ξεδιπλώση τόν δικό το■^ έαυ-
τό σ' δλο τού τό δάθος κθίί τό πΛα-
| τος γιά νά δοθμε καϊ νά ττίΐστοϋυί.
"Επρεπε άκόμα νσ μάς δοθή μέ αγά-
πη πολλή καΊ ττί<ττ ι. Κι' έτσι μάς δόθηχε' ΚΓ έτσι πέτυχε σάν δάσι<ο;- λος, Κα! δέν θδταν πολύ έγω'ιστικά νά λέγαμε πώς έμεΤς έ'χουμε ττάρζι τό πιό διαλεχτό κομμάτι τού Χο Σολομωνίδη. "Εχουμε πάρΐι άπ' αυ¬ τόν τον ϊδιο, κι·' δχι άπό τό έ'ογο τού #τι πιό διαλεχτό καΐ συΓθφς έχει. Την άγάπη τού, τή στοργή τού, τή φροντίδι τού. Θά 'θελα νά ξέρη πώς τόν εύχα- ριστοθμε μ' δλη μας τήν καρδιά γι' αΰτά, πού μάς. ε$ΐώσ; κι' όν τόν πι- κράναμε καμιά φορά άς μάς συγχω¬ ρήση. ΝΙΚΗ ΜΑΚ —ΣΙΝ Ο ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΣ ΤΗΣ ΣΗΥΡΝΗΣ ΜΝΗΜΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΤΟΥ κ. ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΟΛΟΗΟΝΙΑΗ ΕΠΙΚΡΟΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ Υπήρξεν, άληθώς, εθστοχος, όσον κα ένδεδειγμένη ή έκλογή τθΰ διακε κριμένθυ καθηγητού τοϋ 'Εθνικοΰ Πανεπιστημίου καΐ πρώπν ύπουρ- γοθ κ. Γρηγορίθυ Κασιμάτη είς τήν οΐκίίαν τάξιν τής Άκαδομίας Αθη¬ νών καί έττικροτεΐται απολύτως άπό την κοινήν γνώμην. Ή εφημερίς μας σνγχαίρει έγκαρδίκς τόν νέον Άιήι- δημαικόν. ΕΠΑΞΙΑ ΠΡΟΑΓΩΓΗ Ευχαρίστως πληροφορούμεθα, δτι ά έκλεκτός συνβργάτης τής εφημερί¬ δος μας, γνωστάς έθνικός άγωνι- στής, κ. Μιχαήλ Κουρμούληις, υπάλ- ληλος παρα τή Προεδρία τής Κυδερ νήσεως, προήχθη επαξίως είς τόν 6α θμά/ τοΰ Τμηματάρχου. Τοΰ ευχόμε¬ θα ειλικρινώς καΐ είς ανωτέρα. ΑΠΟ ΤΑΣ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΟΥΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ' ^-μ «··*-»> κ ι-Με
Οίνόπ. Άρχαιλογικά εύρήματ α 6.ΟΟ0 — 600 π.Χ.
Τό Μάρτιο τού 1914 δημιουρ
γήθηκε σοβαρά ζήτημα στΛ
ομυρναικ,ή κοινωνία καί στόν
έκεΐ έλληνικό τοπο. Όρθόδο-
ζος κληρ κός εθεάθη νά πα-
ρακολουθεί παράσταση στό
Θέατρο (>Όλύμπια« τής Σμύρ¬
νης, πού έπαιζε ό θίασος τής
Ροζαλίας Νίκα.
Ορισμένοι φανατκοΐ «ήβι-
<ολόγοι» έσκανδαλισθησαν μέ την παρουσία τοϋ λετουργου τοϋ Υψίστου στην πλατεία τοΰ θεάτρου, καί εζήτησαν τήν κε ψαλήν τού επί πίνακι! Οί σμυρ- νακές έφημερίδες «Άμάλθει- α» καΐ ΛΆρμονα« έζανέστη- σαν γιά τό «σκάνδαλο» αύτό, όπως τό εχαρακτήρισαν, κα'ι εζήτησαν την αύστηρή τιμω- ρία τοΰ Ιερέως. "Ετσι εγεννήθη ζήτημα άν έπιτρέπετα: στούς Ιερωμένους νά παρακολουθοΰν θεατρικες παραστάσεις κ> άν συνάδει αύ¬
τό μέ τίς άρχαίες θεατρικες
συνήθειες κα'ι μέ τό πνεϋμα
τής Όρθόδοζης ΈκκληοΙας.
Τό ζήτημα αύτό εΤχε δημ -
ουργηθεί ένωρΐτερα στήν Κ6-
προ (1907) καΐ στήν Άθήνα
(19Οβ κα'ι 1913). Τόν Άπρίλιο
τοϋ 1908 δύο Ρώσσοι κληρικοΐ
είχαν παρακολουθήσει στό Δη-
μοτικό Θέατρο των Αθηνών
(τό άτυχο αύτό θέατρο, πού
άργότερα, όλως άνα τως, έκ-
ρήμνισε ό Δήμαρχος Κοτζιάς)
χορωδία Βερολ.νέζων τρα-
γουδιστών. ΈπΙσης, οτά 1913,
σέ συναυλία όρχήστρας, στό
αύτό θέατρο, πού εΐχε δοθεί
υπέρ άπόρων οΐκογενειών
θυμάτων τ ου Έλληνοθουλγα
ρικοϋ πολέμου, είχαν παρα-
στεί οί Άρχιερείς Κιτίου, Μύ¬
ρων καί Χριστουπολεως κ,ι έ-
γνε τότε μεγάλη συζητήση
στόν τύπο.
Τό σοθαρώτατο ζήτημα με·
ταβάσεως ή μή των κληρικών
στό θέατρο ετέθη ύπ' όφιν
στόν έθνομάρτυρα Χρυσοστο-
μο Σμύρνης, ό οποίος μέ τήν
εορύτητα τής σκέψεως τού
έδωσε την όρθή κατευθυνθή
στό θέμα αύτό δημοσιεύοντας
στό περιοδικό τής ' Ι εράς Μη¬
τροπόλεως «Ίερός Πολύκαρ-
πος« τό άκόλουθο άρθρο, ο-
που έκφράζετα. ή όρθη τοπο-
θέτηση τού ζηττνματος άπό
θρησκευτικής, 'ιστορικής καΐ
νομικής πλευράς:
«Προκειμένου περί τής φοι-
τήοεως τοϋ Κλήρου είς θεα¬
τρον, γράφει, πρέπει πρώτον
νά εξετασθή έτερον ζήτημα,
πολλώ μεΐζονος καΐ κυριω¬
τέρας σπουδαιότητος: 'Υπάρ-
χει άραγε όροθετική γραμμή
δ.ακ,ρίνουοα ακριβώς καΐ άλαν
θάοτως, τό καλόν, διδακηκόν
ύγειές καϊ ωφέλιμον ήθικώς
θέατρον, άπό τοΰ νοσηροΰ,
τοϋ κακοΰ, τοΰ διεφθαρμένου
ήθικώς καΐ διά τούτο έπιβλα-
θούς καί άποβλήτου θεάτρου;
Άναμφιβόλως, προκειμένου
περΐ σειράς παραστάοεων
κλασσικών έργων τής Αρχαι¬
ότητος λ.χ. τού Σοφοκλέους,
τού Ευριπίδου, τοϋ Αίοχύλου
κά. ή καί των νεωτέρων ΣαΙζ-
πηρ, Ρακ,να, Κορνηλίου Γκαίτε
Σΐλλερ κ. ά. ή παρουσία κλη-
ρ;κών ώς καΐ παντός χρηστοΰ
οΐκογενειάρχου είς τοιούτον
θεάτρου δέν δύναται νά εί¬
ναι υπό ι ήν έποψιν ταύτην
θλαβερά.
Άλλά ώς έχουν τα πράγμα-
τα παρ στωμένων ώς επ! τό
πολύ καΐ κατά προτίμησιν, μά-
λιοια, έργων μετρΐων, ϊνα
μή είπωμεν ελαφρών καΐ κατ'
ακολουθίαν έηιβλαβών καί άπο
βλήτων αυτών καθ' έαυτών,
δχ.ι μόνον ή παρουσΐα κληρι-
(Σννέχκια είς την όην οτλϋα)
ΠΑΥΛΟΥ ΦΛΩΡΟΥ
ΝΕΑΠΟΛΗ, Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Γ'
— Τό χειμώνα κινδυνεθομε ν" άρ
πάξσυμε καομιμιά περιπνευμονία.
ΚΓ δταν έμαθε πώς γνωρίζω κα¬
λά τή Γερμανία, ττρόσθεσε ζωηρά:
— Στή Γερμανία, η κατάσταση
είναι όλότελα διαφορετική. "Ετσι
δέν είναι,· 'ΕκεΤ οί αϊθουσες των μου
σείων καλοζεσταίνονται. Ώς καΐ κα
ταλόγους των έκθεμάτων έγχειρίζουν
στούς έτησκέπτες. Τό ξέρω καλά αύ
τό.
—'ΕκεΤ, δμως, εχουν άψθοΜους
γαιάνθροχες, τού έξηγώ, γιά νά δι-
καιολογή3ω κάπως τίς δοσάρεστες
τωόντι συνθήκες στήν Ιταλία, πού
μοΰ φαίνετσι περισσότερο >νά προέρ
χωνται Λπό τό ύπερβολικά συγκεα-
τροΐτικό διοικητικό σύστημα κοΐ 4-
λιγώτερο άπό σΐκονομική δυσχέρεια.
"Αν άναλογιστής τό τεράστιο ττερι
ηγητικό συνάλλοΐγμα, ποθ κατοκιλύ-
ζει την Ιταλία, θά παρακινηβής νά
ρίξης την εύθν^ΐ] στή φιχτική νωβρό
τητα τοΰ Μεστμιδρινοϋ.
Στό ίσόγειο, στήν πρώτη Λπό τίς
δεξιές αϊθουσες, μετά τα γλι/τττά,
εκαμα τή γνωριμία κάποιου άρχαίου
συμπατριώτη: «Σαλπίων» ό Αθηναι
ος εποί'ει». Τό καιλόηχο όνομα, αν τό
6άλης δίπλα σέ κανεινα άπό τα ά-
καλσίσθητα 'Λλτσιτσόγλου, Έκιμε-
τζόγλου κα! τα παρόμοιοο'). Χαρα-
γμέκη στό μαριμάρινο ύπόβαθρο τού
άναγλύφου, πηδάει όλοκάθαρη, χτεσι-
(Συνέχκια είς την 2αν σελ.)
ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΧ
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΝ κ. Δ. ΑΡΧΙΓΕΝΚ
Τής σΐΛ/εργάτι6ός μας κ. ΣΤΕΛΛ ΑΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ — ΠΕΤΡΑΚΗ
Κύριε Διευθυντά,
Στό ύπ' άριβμόν 1966 τής 7Ω—
10—1968 φύλλον τής εφημερίδος
σας «Προσφυγικός Κόσμος» ό κ.
Άρχΐγένης στό άρθρο τού «Βιβλιο
γραφία Σμυρναϊκή κα! Μικρασιατι-
κή», μεταξύ άλλων, γράφει γιά μενά
άνακρίδειες, πού εΤμαι ύποχρεωμένη
νά διορθωσω.
Οΰτε λίγο, οϋτε πολύ, λέει δτι
κάθε άλλο παρά Χμυρνά εΤμαι, πρά-
μα πού δέν μπορώ νά παρο&χτώ,
γιατϊ άφ' ^νός μέν δεν άνταποκρίνε-
ται στήν άλήθειά καΐ άφ' ετέρου,
προσωπικά μέ θίγϊΐ, δταν ϋνθρωποι
πού δέι> μέ γνωρίζουν, άμφισβητοϋνε
τή γνήσια Σμυρναϊκή καταγωγή μου.
Καί έξηγούμαι ■
Ό πατέοας μου γεννήθηκε στο
Μπουρνόδα τής Σμύρνης τό 1877
καΐ πέθανε στήν Ά&ήνα τό 1963 Ή
μητέρα μου γεννήθηκε στή Σμύρνη τό
1886, στήν όδό Γαλάζιο, αριθ. 12,
τό γένος Μπάκα καΐ πέθανε στήν Α¬
θηνά τό 1950 καϊ έγώ γεννήθηκα στή
Σμύρνη, στή συνοικία Πούντα, όδός
Σαμπέρ άριθμ. 8 (παράλληλος τού
Μπουλβάρ Άλλιότι). Τα ποώτα ηου
δήματα στόν κόσμο καί την άινατρο-
φή, τα χάραξε ή «ν«ενέ» μου, πού
γεννήθηκιε στό Σεβδίκιοϊ τό 1841, με-
γάλωσε στή Σμύρνη καΐ πέθανε έκεΐ
τό 1921. Ξέρομε δέ πόσον έπιδρά ή
άνατροφή των δυό πρώτων χρόνων
στόν άνθρωιτο, άπό τό μίγάλο 'Ελβετό
παιδαγωγό Πεσταλότζι.
Αύτοι λοιπού οί γονεΐς καΐ ή για·
γιά, μάς μεγαλώσανε κα μάς άνα-
θρέψανε μέ τα ήθη, τα εθιμα καΐ τή
γλώσσα τής άγαπητής μας Σμύρ¬
νης, πού διατηρήσαμε άκέραια μέχρι
σήμερα καΐ τα όποία μεταλαμποοδιά-
σαμε πιστά καΐ τα άτομικά μας νέα
σπίτια, τ' άδέλφια μου κ' έγώ. Σμυρ-
ναι'κά άναθρέψαμε καΐ τα παιδία μας
καΐ άς γεννηβήκανε στήν Άθήνα, άπό
πατέρες δχι Σμυρνιούς.
Αύτά γιά την άκρίδεια. Τώρα γιά
τό γλωσσικό ζήτημα τής Σμύρνης,
αύτό αλλοι εΤναι άρμόδιοι νά τό
επ ι ληφθοΰνε κ.α νά τό κρ'ινουν.
"Οο-ο γιά τό πώς λυπήθηκα γιά
γιά τίς επαινειικές έπιστολές των
κ. κ. Σολομωνίδη, Άρώνη, Κόντογλου
κα! φλώρου (πολύ άστείο), ό κύριος
'Αρχιγένης φαί'νεται τό 'γραψε έν
γνώσει τού, δτι δέν είναι άληθεια,
απλώς κ,αΐ μόνο, γιά νά μή λείψει
καΐ ή περιαυτολογία....
Καλαμάκι, 12—11—1968
Σάς εύχαριστώ. Μέ τιμή
ΣΤΕΛΛΑ ΕΠ1ΦΛΝΕΙΟΥ—ΠΕΤΡΑΚΗ
"Επί ιη εύκαιρία τής εβδομάδος τού Παιδιού
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
τοϋ Συνεργάτου μας κ. ΛΑΜΠΡΟΥ ΠΑΡΑΡΑ
Γέως Γυμνασιάρχου τού Άμερ. Κολλεγίου ·Άνατόλια· θεσ)νίκης
6ον (Τελευταίον)
35. Άλλά κα'ι στήν Κοινωνική
πλευρά τής άναστροψής είναι
μεγάλη ή επ δράσις τής οΐκο-
γενείας μέ τό παράδειγμα.
Σ' αυτή μέσα θά καλλιεργη-
θή ή άγάπη στούς άλλους. ή
καλή συμπεριφορά καΐ ή κοσμι-
ότης, ή άμνησ κακία, ό σεβα-
ομός καΐ ή έκτίμηοι γιά τούς
άλλους άρχίζοντας άπό τή
μητέρα κα'ι τόν πατέρα πού ό
καθένας των πρέπει νά δεί¬
χνη άπέραντο σεβασμό καΐ ά¬
γάπη πρός τόν άλλον καΐ
μπρός στά παιδία.
Ό πατέρας νά άνυψώνη τή
μητέρα σέ πλάσμα ίδανικό—
καί ή μητέρα τόν πατέρα, σάν
τόν μοναδ κό άνθρωπο στόν
κόσμο — χωρίς συγκρ σεις μέ
άλλα πρόοωπα, άλλά μέ λιγό-
λογες παρατηρήσεις καί έ-
παινο των προτερημάτων. Οί
θυμοί τοϋ πατέρα (Λ σκυ-
θρωπότητα, κι' οί γρίνΐες τής
μητέρας εΤναι τα χειρότερα
δηλητήρια γιά την άνατροφή
των παιδιών. Παρατηρήσεις
των συζύγων γιά την συμπε-
ριφορά καί τό έργο των μπρο-
οτά στά παιδία — μαλώματα—
θρισιές κ.λ.π. είναι έγκλημα-
τικά.
Άπό τό σπίτι θά μάθουν τα
πά διά την υποταγή στοΰς νό-
μους τήν άγάπη στήν έργασία
την οίκονομία κι' όλα τα καλά
χαρίσματα. πού θέλουμε ν6
τα κοσμούν.
Ι ν 'Επ λογος
36. Δίκαια θά πή κανεΐς «ω-
ραία είναι νά ζητάμε τό τέλειο
Μά ποίος μπορεί νά τό φτάση;
— Ο! βεβαία κανείς δέν
μπορεί νά τό φτάση — Μά δλοι
τό έχομε γ ά στόχο μας — καί
πρέπει νά τό έχωμε.
Κι' άν χρειάζεται να μιλάμε
κάποτε γιά τό ένα καΐ τό άλλο
άπό τα προθλήματα ή τα Ιδα-
νικά μας είναι γιά νά τα βλέ-
πομε κάπως καθαρώτερα κι'
αύτά μέσα άπό τα ούννεφα,
πού σωριάζουν οί τόσες έν-
νοιες τής ζωής καΐ οί άνάγκες
—καΐ νά τα πλησιάζωμε φτε-
ρουγΐζοντας πιό σιμά των μέ
τή σκέψη κα'ι τή φαντασία
μας.....
37. "Ο! οί εύθύνες τής άνα-
τροφήςΙ
Πόσο μεγάλες καί γ.ά σάς!
Πώς θά μπορέοωμε ποτέ νά
έπαρκέσωμε καί ν άνταποκρι-
θοϋμε στήν έντέλεια σ'αύτές;
Ποτέ!
Άλλά άς μή τρομάζωμε.
θά τίς έλαφρύνη ή άγάπη
μας, καί θά μάς δώση αυτή
φιερά νά τ,ς σηκώσωμε.
Χτό δρόμο αύτό τόν άνηφο-
ρικό ή άνάμνησι τής μητέρας
καΐ τοϋ πατέρα μας θά μάς
δυναμώνη μέ τό παράδειγμα
των.
38. Άς παίρνη ό καθένας
θάρρος άπό τή σκέψη, δτι οί
Γονείς είναι οί συνεργάτες
τού Θεοϋ στό Μυστήρ ο τής
Δημιουργίας. "Οχι τυχαία, άλ¬
λά μέ πλήρη συνείδπσι καΐ
συναΐσθηση τής μυστηριακής
αυτής συνεργασίας των.....
"Ας σκέπτεται ό καθένας δ¬
τι, μέ την παρουσία τού παιδι-
οϋ στό σπίτι, άρχίζει άμέσως
κάτι. πού είναι τόσο σπουδαίο
ή αύτοαγωγή των Γονέων
Πιότερη προσοχή στΐς σκέ-
ψες, στΐς πράζεις, στά λόγια,
στη συμπεριφορά, οτΐς συνή¬
θει ες, στό κάθε τι. Χάριν τοϋ
παιδιοΰ ό καθένας θέλει νά
γίνη τέλεος κι' αύτός δσο τό
δυνατό, γιά νά γίνη κι' έκεϊ-
νο τέλειο. Νειώθη ό καθένας
δλες τίς συγκινήσεις, δτι κρα-
τά την τύχη τοΰ πα.διοΰ τού
στά χέρια τα δικά τού, ότι ά¬
πό αύόν έζαρτάται πρωτΐστως
τ, μέλλει νά γίνη.
39. Τότε μοιάζει μέ τόν Καλ-
λτέχνη εκείνον, πού έχει συλ
λάβει την πρώτη Ιδέα γιά ένα
μεγάλο έργο, μά πού χρειάζε¬
ται νά τοϋ δώση κάθε μερά δ¬
λη τή οκέψη τού. δλη τή φ,εον-
τίδα τού, δλη τού τήν ψυχή καΐ
τή ζωή, ώς πού νά τό αναπτύ¬
ξη μέ προσοχή, μέ ζέση, μέ
συγκίνηοι, μέ παλμό καΐ μέ ά-
νάταση, γιά ν' αποδώση τό ά-
ριστούργημα, ή έστω τό καλό
έργο, πού θά δείχνη πάντως
τα άνώτατο μέτρο των δυνά-
μεών τού, γ:ά την δική τού
πρώτα ίκανοοπίηση, γιά των
φΐλων τού ϋστερα, τής Κοινω¬
ν άς, τής Πατρίδος.
40. Τόσο ϋψηλά σάν βάλωμε
τό μέτρο των υποχρεώσεων
μας καΐ τό στόχο. πού πρέπει
ν' άποβλέπωμε γιά νά φθάσω-
με, τότε καμμιά θυσΐα καΐ κα-
νένα έζοδο καί κανένας κό-
πος δέν θά μάς φανούν μεγά-
λα καί δυσβάαταχτα, γιατΐ κα-
θαρά θά βλέπωμε δτι, έτοι καΐ
μόνο θά έπιτύχωμε έκείνο
πού είναι τής ζωής μας ό σκο-
πός ό μοναδικος.
Μέ τό παράδειγμα μας νά
κάνωμε τα ποιδιά μας δοο τό
δυνατόν πιό τελεία.
ΛΑΜΠΡΟΣ ΠΑΡΑΡΑ1
_____ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΕΒΑΟΜΑΑΙΑΙΑ ΠΟΛ1Τ1ΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, ΦΙΛΟΛΟΠΚΗ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ Τ9Ν ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΝ
"Ετος 42ον Άρ. φύλ. 1971. Γιμή φύλλου δρχ. 1.50
Κυριακή 24 Νοεμβρίου 1968
Δΐίυθυντής-Ίδιοχτήτης: ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΧΑΡ. ΣΙΝΑΝΙΔΗΣ
Γοαφΐϊα : ΟΜς Νίχ- 25 - Άθ|νσι - Τ«*. 229.71·
ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ
Πληροφορούμεθα ότι Λ Επι- Ί
τροπη Έλληνο — Τουρκικής ι
ψλΐας τού «ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΟΝ)Π0- !
ΛΙΤΟΝ» ήρχισε τήν ουνεργα- [
οίαν μετά ιθΰ άναουστεθέντος
ίν Κων)πόλει — τρ πρωτοβου-
λα ούτής Συνδέσμου Τουρ- ]
κο Έλληνικής ψιλιας <αϊ άπε- ράε οον μ'αν προσέχη επίσκε¬ ψιν είς Έλλάϊα των Νομάρχου καί Δημάρχου Κων) πόλεως ώς εγένετο τό !962 μέ τόν τόπ ε ΝθΛάρχην Ναζή — Άκή καί Δή¬ μαρχον Άτάι Γκοργκούν —συν οδευο,αένων υπό τού Γεν. Προξένου τής Ελλάδος έν Κιθν)πόλε καί υπό Καθηγη¬ τήν, Δη,ιοο ογράφων, Βιομηχά νων κζ' Έ,ιπόρων μελών ΐοο ώς άνω Τουρκο— Έλλην κου Συνδέσ,.ιου, επί τώ σκοπώ συν- ομιλ ών διαλέζεων, δεζιώαεων ουνεε'άοεων κα: έπαψήο αυ¬ τών μέ την Κυβέρνησιν κα'ι τόν Έλλην κόν Λαόν, είς άπό δειζν τής ά ^συνδέσεως των φιλκών σχέσεων Ελλάδος καί Τουρκίας. Πρός τόν σκοπόν τούτον έ- κινήθη πάλ.ν ή ίδιωτική πρω- τοβουλα, ή όποία πολλάκς α¬ πεδείχθη λυσιτελεστέρα άπό τας επ σήμους ενεργείας τού Κράτους, τό οποίον όμως έγ- κρίνει καί ύποστηρ.ζει αυτήν, έφ' όσον συντελεί αυτή είς τόν έπιδιωκόμενον σκοπόν ι ής παγιώσεως καί δατηρήσε- ως των φΐλ κων σχέσεων των δυο χωρών. Ή ώς άνω Έπιτροπή προσ- κληθεισα έσχε πρό ημερών μακροτάτην συνεργασ αν με¬ τά τοϋ Γεν. Προξένου τής Τουρκίας ΑΧΑΝ ΑΚΑΝΤ έν τφ Μεγάρω τού Γεν. Προζενείου καί αντηλλάγησαν διάφοροι σκέψεις περί τοϋ τρόπου τής συνεργασίας Έλλήνων καί Τούρκων διά την επιτυχίαν τής μονίμου άνααυνδέσεως των φιλικών Έλληνο Τουρ¬ κικών σχέσεων καί τής συν- αδελφώσεως των δύο Λαών. Εδήλωσε δέ ό Γεν. Πρόζενος δτ τίθεται είς την διάθεσιν τής Έπιτροπής διά την έπίλυ- σ.ν ωρισμένων θεμάτων, τα όποία έμποδ.ζουν την άκίόλυ- τον συνεργασίαν των δύο Λα¬ ών, ιδία τής θεωρήσεως των διαβατηρίων διά την Τουρκί¬ αν άνευ σχετικής άδε.ας τής Άγκυρας, « όποία ώς γνωστόν σπανώτατα έκδίδεται. ΕΙμαι βέθαιος είπεν/ — ότι συντο- μώτατα θά λυθή τό ζήτημα των δ αβατηρίων, αφιεμένης τής κρίσεως είς την δίακριτι- κήν εζούσαν των Προζένων τής Τουρκίας έν Ελλάδι. Μία τοιαύτη πράζ ς τής Τουρκας θ' άποδείζη την επιθυμίαν αυ¬ τής διά την άνασύνδεσιν των φλ.κών σχέσεων Ελλάδος καί Τουρκίας, δ ότι αποτελεί τόν άκρογωνιαίον λίθον τής έπαφής καί συνεργασίας των δύο Λαών, οί όποίοι μόνοι βά λάθουν πλέον στά χέρια τους την Ιεράν αύτην υπόθεσιν, κα θόσον διαισθάνοντα· δτι αύτό είναι τό συμφέρον των. ΜΑΚ ΣΙΝ ΕΤΗΣΙΟΣ ΕΡΑΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΟΥΔΕΙΣ ΘΑ ΛΕΙΨΗ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Υπό Συνταγματάρχου έ.ά. κ. Δημητρΐου Γαλακτίδη Καθ' έκαστον έτος καί κατά τόν μήνα Δεκέμβρον ένερ- γείται πανελλήνιος έρανος υ¬ πέρ τοϋ τεραστίου 'Εθνωφε- λοϋς έργου τού Έλληνικοϋ Έρυθροϋ Χταυροΰ. Εφέτος ό έρανος ούτος προ- βλέπεται νά ενεργηθή την Ιπν Δεκεμβριού είς ήν ύπαι¬ θρον καί την 2αν ΐδ ου μηνός είς τάς πόλεις. Ο μέχρι τούδε κατά τό πα¬ ρελθόν ένεργηθέντες έρανοι παρ'έλπίδα δέν άπέδωσαν τα άναμενόμενα Ικανοποιητικά άποτελέσματα, άν καί οί περισ- σότεροι έλληνες κατενόησαν καί εξετίμησαν δεόντως τάς ποικίλας ανάγκας τοΰ κο νω- φελοϋς τούτου Έλληνο— Χρι- στιανικοϋ Όργανισμοΰ. Δ>6 νά επιτευχθή δέ ή άπρό-
σποπτος συνέχ οις τής Άνθρω
πιστικής δράσεώς τοΰ Ε.Ε.Σ.
ώς ταύτην ώραματίσθη ό Ιδρυ-
τής τού Διεθνοϋς Έρυθροϋ
Σταυροΰ εκλεκτόν τέκνον τής
Έλβετας, άνθρωπιστής 'Ερρϊ-
κος Ντυνάν, δήλον ότι Λ έθε-
λουοία προσφορά βοηθείας ού
μόνον πρός πάντα όμοεθνή,
αλλά καί πρός πάντα άλλοε-
θνή σπόρον ή πλούσιον, έγ-
χρωμον ή λευκόν, καθίστατα:
έπιτακτική ή άνάγκη. όπως ό-
λοι οί έλληνες συνδράμωμεν
τό έργον τοΰ Ε.Ε.Σ., ώστε ου-
τος νά εύρίσκηται πάντοτε είς
την ευχάριστον θέσιν νά
προσφέρη την έπιθυμητήν ά-
νακούφ σιν καί χαράν είς τόν
μεγάλον πόνον των δυστυχών
ουνανθρώπων.
Ήδη όΈ.Ε.Σ. μ ε τα μεγί¬
στης δυσχερείας άντΐμετωπίζει
τάς ποικίλας ανάγκας τού.
Διά νά αντιληφθώμεν την
όλην δράσιν τθΰ Ε.Ε.Σ. κρίνο¬
μεν σκόπιμον, όπως καταχω-
ρήσωμεν τ1 άκόλουθα στο -
χέϊα, άτινα άναφέρονται είς
την δραστηριότητα τούτου.
—Ευρέθη πάντοτε πρώτος
πλησ όν των σεισμοπλήκτων
των Ελληνικόν Έπαρχιών.
Νοσηλεύει κατ' έτος είς
τα Νοσοκομεία τού 17.000 ά-
οθενεϊς μέ ημέρας νοσηλείας
300.000, έκ των οποίων ασθε¬
νών οί περ σσότεροι τυγχά-
νουν άποροι.
-Έζετάζει κατ' έτος είς τα
Ιατρεία τού 1ΟΟ.ΟΟΟ άσθενεΐς.
—Περιθάλπει καί μεταφέρε·
είς τα Κρατικά Νοσοκομεΐα
140.000 άσθενεΐς καί τραυμα-
τίας.
—"Εκπαιδεύει εκατοντάδας
Διπλωματούχων καί έθελοντων
Άδελφών είς ιδίας Σχολάς
τού.
—Διδάσκει Ύγιεινήν διαβι-
ώσεως, Οϊκοι Νοσηλείαν, Πρώ¬
τας Βοηθείας, φροντίδα διά
τα πά διά καί τάς μητέρας είς
δεκάδας χιλιάδας έλληνίδων.
Παρέχει είς χιλιάδας άπό-
ρων ίματιομόν, τρόψμα καί
φάρμακα καί έκτελείται μέ ά-
δάμαστον πίστιν καί άφοσ ω-
οιν τό καθήκον των ήρωικών
Άδελφών καί Σαμαρεπών.
Ή έν γενικαίς γραμμαίς πα-
ράθεσ ς των ανωτέρω στοιχεί-
ων καταδεικνύει τό πολυσχι-
δές μέγα Κοινων κόν έργον
τού Ε.Ε.Σ.
Λαμβανομένου ύπ' δψιν δτι
ή άλματώδης εξέλιξις τοϋ αν¬
θρωπίνου γένους έκ των συν-
εχών προόδων των επιστήμων
καί τής Τεχνκής έδημ ούργη-
οε πολλαπλάς ανάγκας (Έκ-
ουγχρονισμός καί Συγκροτή¬
ση νέων Ύγειονομικών μονά-
δων — ΊατρεΙων Σταθμών
Πρώτων Βοηθειών κλπ.) ώς
καί τάς όσημέρας αύθανομέ-
νας άπαιτήσεις τοΰ κοινοϋ,
προθάλλονται υπό οξείαν μορ
φήν επί πλέον νέα σοβαρώτα-
τα προβλήματα διά τόν Ε.Ε.Σ.,
ή επ λύσις των όπο'ων κατ' αρ¬
χήν άπαιτεί την κατανόησιν
καί συμπαράστασιν δλων άνε
ξα ρέτως των Έλλήνων.
Άπό την μακραίωνα Ιστο¬
ρίαν τοΰ έλληνικοϋ γένους
προκύπτει έν κύριον στοιχείον
τής συνθέσεως τοΰ έλληνος
δτι ό Έλλην είναι λιτός καί
πένης είς την ζωήν τού, άλλά
Κροϊσος είς τα αίσθήματα. Κα¬
τά τόν προσέχη έρανον καλεΐ
τα. έν συνδυασμώ πρός την ά-
ξοθαύμαστον ελληνικήν φιλο¬
τιμίαν τού, νά επιδείξη τα δια
κρΛ/Όντα αυτόν ύπέροχα αί-
οθήματα φιλαλληλίας πρός τόν
πάσχοντα πλησίον τού.
Το αϋτα αίσθήματα πολλάκις
είς δυσκόλους στιγμάς τοϋ
Έθνους, εξεδήλωσε καί δή
είς ύπέρτατον βαθμόν, ώς αί
ύμνηθείσαι παρ' όλου τού κό-
σμου άξιοθαύμαστος γενναιό-
της καί άπαράμιλλος αύτοθυ-
σία τού επί τοΰ πεδΐου τής
μάχης διά την Δόξαν καΐ τό
μεγαλείον τής Φυλής.
Βεθα ως τό επίσημον Κράτος
πράττει πάν τό δυνάμενον
δ ά την οικονομικήν ένίσχυ-
σ.ν τού έργου τού Ε.Ε.Σ., άλλ'
ημείς οί φΐλοπάτριδες έλληνες
την Ιην καί 2αν Δεκεμβριού
καλούμεθα νά έκδηλώσωμεν
έμπράκτως την απέριττον α¬
γάπην μας πρός τόν πλησίον
κατά τό πνεΰμα τού άπό Και-
σαρείας Μεγάλου ιεράρχου
Βασιλεου.
Πρέπει κατά τόν έφετενόν
έρανον νά συνεισφέρωμεν δ-
οον δυνάμεθα περισσότερον
καί δή είναι Έθν κή καί Κοινω¬
ν κή έπιταγή οί Κροίσοι τού
χρήματος νά προσφέρωσι ώς
Μεγάλοι εύεργέται τοϋ Ε.Ε.Σ.
— Δ ω ρ ε ά ς.
Νά είμεθα βεβαιοί δτι οΰτω
πράττοντες προσφερομεν άν-
εκτιμήτους ύπηρεσας πρός τό
"Εθνος, την Κοινωνίαν καί
νόν πάσχοντα πλησίον.
Είς τα Σχολειό, τάς Έκκλησ
άς, τα Σωματεία, τούς Συλλό-
γους, τα Έργοστάσια τάς οίκί
άς μας καϊ παντοΰ δπου ευ¬
ρεθώμεν πρέπε νά γίνωμεν ά¬
πό τούδε διαπρύσιοι κήρυκες
τής ευγενοϋς ταύτης προσπα¬
θείας πρός πλήρη επιτυχίαν
τοϋ Ίεροϋ σκοπου τού έράνου
τού Ε.Ε.Σ.
■Η παρασχεθησομένη Βοή-
θεα έκ τής έθελουσ άς Δ ω-
ρ ε ά ς ή είσφοράς έκ τοΰ
περ'.σσεύματος των εύπόρων
τάξεων ή έκ τού ύστερήματος
των πτωχών τοιούτων θά απο¬
βή λίαν ώφέλιμος δ ά την πρα
γματοποίησιν εξόχως τιμητι
κων πεπραγμένων διά τό επό¬
μενον έτος.
Μέ την έλπίδα δτ< ούδ&ίς "Ελλην αυτήν την φοράν θά ύστερήση κατά τόν εφετεινόν έρανον, άς επιτραπή νά ύπο- θάλωμεν πρός τόν έξοχώτα- I τον Πρόεδρον καί άκάματον | Πρωτεργάτην τού Ε.Ε.ς. κ. Κων)νόν Γεωργακόπουλον κα'ι τούς έκλεκτούς συνεργά- τάς τού, τάς δαπύρους ευχάς ημών διά την πλήρη εύόδωσιν τής ευγενοϋο καί ύψηλής ά- ποοτολής των. ΙΩΑΝΝΟΥ Α. ΒΕΡΝΑΡΔΟΥ Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΑΛΠΑΚΙΟΥ Άνέκδστος ίοτοο/'α έκ τού πολέμου 1940-41 Γ' Β'. - Ό Ιταλός άρχιστράτη γος εΤχεν υπέρ έαυτού την πρωτοβουλίαν, ενάρξεως των έπιχειρήσεων. Είχεν όλον τόν χρόνον πού ήθελε είς την διά θέσιν τού ίνα προπαραοκευά- ση, λεπτομερώς τα έπιτελικά Ό άείμνηστος στρατηγός Κατσιμή- ■■■ρος Χαράλαμπος, ώς διοικητής τής ΥΙΙΙ Μεραρχίας, έξωθι τού ταθμού Διοικήσεως τού, είς Καλπάκι, μετά τοθ τότε άρχιάτρου της Μεραρχίσς Τιτόπτου 'Λμδροσίου. ου σχέδια καί τα μέσα τού. Έξ άεροπορικών άναγνωρΐσε- ων, φανερών καί μή, έκ πλη¬ ροφοριών των πρακτόρων καϊ κατασκόπων τού, έξ άσφαλών άλβανικών πηγών, τέλος πάν - των, εγνώριζε καλώς τό έδα - φός έπϊ τού όποίου επρόκειτο νά διεξαγάγη τάς έπιχειρήσεις τού, είς αυτόν δ" έναπέκειτο ή έκλογή τοϋ ή των σημε ών, όπου θά κατέθαλλε την «κυρί¬ αν τού προσπάθειαν». Διέθετε χερσαίας, ναυτικάς καί άεροπορικάς δυνάμεις πλέ όν ή έπαρκεϊς, διά νά έκτελέ ση τόν έλ'γμόντου κεραυνοθό λως είς τα σύνορα καί ταυτο - χρόνως νά καταστήση ολόκλη¬ ρον την Έλλάδα κόλασιν πυ- ρός! Δέν έχρησιμοποίησεν δμως | μετ· ευρυτέρας στρατηγικής ι σκέψεως τα μέσα τού ταυτα. { Τί επρόκειτο αρχικώς ν άν τιμετωπ.ση; Πρώτον: Δυνάμεις χερσαίας -άς εξής: — Την Υ111 Μεραρχίαν - Ή πείρου καί την 111 Ταξιαρχίαν πεζικοϋ, είς την Ήπειρον, (1) μέ πυροθολ,κόν άσυγκρί ως όλιγαριθμότερον, κατεχοΰ σας μέτωπον 130 χιλιομέτρων άπό τής κορυφογραμμής τού Σμόλικα δρους μέχρι τής Ή- γουμεν τσης επί τού Ιονίου πελάγους, καί παραλιακόν το μέα 60 χιλιομέτρων, άπό Ήγου μενίτοης μέχρι Πρεβέζης. "Ε ναντι αυτών είχεν τρείς ίταλι κάς Μεραρχίας, έξ ών ή μία τεθωρακισμένη. — Δύο τάγματά μας πεζικοΰ μετά τεσσάρων όρειβατικών πυροβόλων είς την Πίνδον, (2) έναντι των οποίων ειχε (Συνέχοα είς την 2αν σιλ.) (1) Βλέπε είς την έφημερί δα «Έμπρός« - 29.1.46 — τό Ι στορικόν άνάγνωομα τού μακα ρίτου Άκαδημαϊκοϋ Χπύρου Μελά: «Φλογισμένα Πέλαγα»: «Άρχηγός Γενικού Έπιτελείου τοΰ Ναυτικού: «Ή ύηεροχή τοΰ έχθρικοΰ στόλου είναι τοι αύτη ώστε δέν δύναται νά γί νη σκέψις εΐσπλου τού ήμετέ- ρου στόλου δ.ά σοβαράν επι¬ χείρησιν είς τα Στενά τού "Ο- 1 τράντο. Απόδειξις ότι ό άγγλι κάς οτόλος δέν ριψοκινδυνεύ εί νά εισέλθη έν καιρώ ήμέ- , ρας είς την ώς άνω περιοχήν». (2) Τό Άπόσπαομο τοϋ Συν ταγματάρχου πεζ. Κώστα Δα- βάκη. "Ορα τό σύγγραμά μου: «Δαθάκης — Πίνθος 1. Α. Β. ΑΘΑΝΛΤΚΣ ΜΟΡΦΕΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΚΝΟΣ «Ό Ποιητής μέ την Τρογική Μοΐρα» Υπό τού συνεργάτου μας κ. Γ. ΗΛ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ Β' Γράφει πό ήματα, ύμνεϊ την φύσι καί την Πατρίδα. Ζωγρα φζει την Θράκη καί τίς εκδη¬ λώσει ς τής ζωής της... Τό 1874 έγγράφεται στήν Φι λοοοφική Σχολή τού Πανεπι - οτημίου Αθηνών καί παίρνει μέρος σέ ποιητικό διαγωνιομό. Τό ποίημά τού «Κόδρος» βρα βεύεται. Ή ύποτροφία τοΰ Ζα ρ φη βοηθάει τόν Βιζυηνό νά συνεχ'οη τίς σπουδές τού στό έ.ζωτερικό. 'Έτοι ατά 1875 τόν βρίσκουμε στήν Κοτίγγη, σπου δαστή τής Φιλοσοφίας. Στήν Λειψο παίρνει μαθήματα καί συνδέεται μέ τόν μεγάλο Φυ- χολόγο Βούντ. Έκεϊ συμπληρώ νέ. τίς σπουδές τού στήν Ί- οτορ'α τής Ολοσοφίας καί στήν Αίοθπτική. Κ.' ένώ τό πνεΰμα τού πλου ιιζει σέ θάθος καΐ οέ έκτασι, 6 ηο ητής γίνεταΐ πιό άπλός. Ή καρδ.ά τού δρέπει άπό τόν κπγ.ο 7ής γνώσεως καΐ άπό τό -,^οιβόλι τού πνεύματος, τα άν θη τ.5 ι ναλοϋ. Ή επίδοασις τής Ευρωπαικής μορφώσεως δέν άλλοιώνει τόν χαροκτήοα τής Έλληνικής τού ψυχήο. Μενει πάντα ό Ϊδ ος. Γνήο ^ ς Ρροκιώτης. Αύτό δεί- χνει -ό πό ητικό καΐ πεζογρα Τό 1.Ι!78 ό Βζυηνός παίρ¬ νει μέρος οτό «Βουτσιναίο ποι ητκό δι<:γο>Λσμό», μέ ΐήν συλ
λογή τοι> ( Αρες - μάρες - κου
κουνάρΓς», δπου καί πάλι βρα
βενετο.. Έ^' τώ μεταζύ. ή μόρ
φωσίς τού, τό ταλέντο τού καΐ
ό χαρακτήρος τού τού προδια
γράφουν ένα μέλλον λαμπρό..
Έν τώ μεταξύ, οί σπουδές
τού Βΐζυηνοΰ συμπληρώνον -
τα στό Παρίσι καί στό Λονδί-
νθ.
Στό Λονδίνο γράφει ό ποι-
ητής τό πρώτο τού διήγημα:
('Τό άμάρτημα τής Μητρός
μου».
Άλλά τώρα άρχ ζουν οί δυ-
σκολίες τής ζωής. Ό Ζαρίφης
πεθαίνει Ή ύποτροφία δίνει
τή θέσι της στήν βιοπάλη. Ό
Βιζυηνός έρχεται στήν Άθή-
να γιά ν ά δώση την μάχη τής
ζωής. Ό άρτος, πού βγανει μέ
τόν ίδρώτα τής πέννας είναι
π.κρός...
Στά 1885 ό Τροθαδοΰρος
τής Θράκης, γίνεται ύφηγητής
τού Πανεπιστημίου Αθηνών, έ
νώ παράλληλα διδάσκει σέ Γυ
μνάσιο γιά νά κερδίση τόν έ-
πιούσΌν. Έκδίδει βιβλια, ουν
εργάζεται μέ περιοδικά κι' έ-
φημερΐδες καί συναναστρέφε -
,α μέ τόν πνευματικό κόσμο
τή€ πρωτευούσης. Ό αγώνας
'ί υ νά έζοικονομήση άπό την
τνευματκή τού έργασία τα έ-
ξοδα τής ζωής τού τόν κουρά-
■~ε'. Δ£·.·ν έγκαταλείπει, δμως,
ί ούς άγώνες. Πά ρνει καί πάλι
μέρος σέ ποιητικοϋς διαγωνι -
σμοϋς Τώρα, δμως, οί κριταί
τού ιον θλέπουν ίσχυρό άντί-
παλο ζηλεύουν την πολύπλευ
ρη μόρφωσί τού καί άποφευ -
νούν δχι. απλώς νά τόν θρα -
■3ευοοΐΛν, άλλά καί νά άναφέ-
οουν τ' δνομά τού. Διαψεύδον
τα. οί έλπίδες τού καί παρα -
νωρ<,ετα, ή πνευματική τού 6ί'ο... Πα,ο' ολα αύτά, ό λόγος τού έχει επυληθή. Τώ 7ΐε<Γά τού, «Τό μόνο τής ζο·ής μου ταζείδιο», ((τό άμάρ- τημα τής Μητρός μου» καΐ ό "Μοσ<ω6 Σελήμ», κοσμοΰνται Λέ. οηάνιες άρετές. Δέν λεί- πε> σ' αυτά τό δραματικό ένδι
αφέρον ή ψυχογραφία των
(Γυνέχκια είς την 6ην σελ.)
Μιά δλλη ιδιότης τού: Τού δασκάλοι»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΟΚΡ. ΣΟΛΟΜΩΝΙΔΗΣ
σννεργάτιδός μας δίδος ΝΙΚΗΣ ΜΑΚ.—ΣΙΝ.
Γνωρίζω όπΐό τταιδϊ τόν κ. Σολο-
νωνίδη σάν ττνευιιαιτικό α^θρωττο, σάν
σνιγγραφέαι κα'ι δημοσιογράφο, άλλά
κα σαι/ έξαίρετο όμιλητή.
Άνέκαθεΐ' τό^ θαύμαζα γιά την
εύγένειά τού, ιήν ττραότητα καί την
ΐέχνη τού λόγου τού.
Παρακολοιιθούσα δσο ήταν δυνατό,
στ» μικρά μου φτερά, τό άνέδα^μα
<αϊ τό ζίφάντωμο; ενός νού φωτεινού μιάς πέννας δυνατής, ενός λόγου Είναι στ" άληθεια χοιροΐ καΐ λε- τττή ττνευματική ουγκίνηση κάβε £.- ταιφή μου μ£ τό ϊργο καΐ τόν όν- ()ρωπο. "Ετσι, πιστή θαυμάστρια, 6ρέθηκα καί στήν αϊθουσα τοΰ «Παρ νασσοϋ» την 12)11)68, στή γιορτη γιά τόκ Χοήστο Σ. χολομωνίδη. "Ακοιαα ττολλσ κα'ι καλά γ:ά τή ζωή καί τό εργο τού. Οί αξιοί ομι- ληταί εΐτταν γιά τό" Χο. Σολομωνί6η τό τταιδί, τον εφ'ϊδο, τόν νέο, το.· σκδρα. Εΐτταν γιά τους πνευματικούς και κοινωνικούς τού άγών&ς, γιά τα 6ρα6εΐα της "Ακοιδτιμίας καί τα δημοσία λειτουργινματα, ττού κατά καιρούς κατέκτησε σάν άξιος μαχη- τής· Δέν είπαν δμως γιά τό δάσκαλο Χρ. Σολομωνίδη. "Ισως, Τσως για-Μ δέν ξέρου^ αυτήν τού την ύηοσιταση Έγώ, δμως( τή γνώρισα' ΕΤχα την τιμή καί την χορά ·ά τό.' έχω δάοκαλό μου στή Σχολ.1) Δι- μοσιογραφίας και Δηιιοσί&,ν Σχέ¬ σεων. Έκεΐ τό/ γνώρισα σ' δλο τό ττλςχ- τοι, κα τό 6άθος τής ττροσωΐτιχότη- τάς τού. "Εχω τόν ένωϊσμό νά τό πιστεθ'.ο οώτό' Ήτακ μιά έμητειρία δυνατή, πλα- τειά, καβθάρια. Α0τό<; ό άνβρωττος, ττού η ευγένε.α τής μορψής, τού ν- ψους καί τθθ λόγου τού είναι μ,ά προτγματική δαση μιός &λλτ>ς εττοχης
μίσα. στήν πνιγερή πεζοτητα τη:,
5ικής μας, Αότός ό λεπτάς, ό ντελι-
κάτος εύπατρίδης τοΟ πνεύματος,
Φ3.νερώ3π<ι 3ά^ δάσ<αλος ιιέ πυγμή, μέ επιβάλη, μέ ύπευθυνότητα Δοι/λειά τού λογοτέχνη νά ττ:τά στά ϋφη τής σκέψης κα νά δίνη στό ττέτοτγμά τού, τή μορψή τού λόγου. Δουλειά τού δάσκαλου νά έρευνά τό ί>όβος τής γνώσης νά διαλέγη καΐ
νά δίνη ότι πρέπει, δταν πρέπε. καΐ
όπως πρέπει.
Ή λογοτεχνία χρειάζεται ταλέν-
τ»ί, η 5.5ασκαλ!α )<ρ··ιάζεται άρτια ττνευμαίτ ι κή συγκροτήση καί άγάπη. Πολλή άγαπη' Σέ έποχή, πού οί νέοι «τα ξέοουν δλα», πού ή έττανάστασή τους εΤ'/αι πιά γεγονός, ττού τίποτα καί κανες δέν μπορεΤ νά τούς επιβάλη τή θέλη- σή τθυ Ό Χο Σολομωνίδης έγινε η έξαίρεση. Θυμάμαι την πρώτη μας έπαφή μκ- ζί τού. Έΐϋεϊς, δλοι, φιλόδοξοι δημοσιο- γράφοι, μερικοί μάλιστα μέ δικά τους ήδη 6ι6λ!α ή ποϋ έογάζονταν κΐόλα σέ έφημεί>ίδ:ς καί πεοιοδικά.
Ρεαλιστές, πρσσγειωμένοι, «παντο-
γνώστες». Αύτός άοιστοκράτΓς, 4ύ-
γενής στήν έμφάνιση καί στό ϋψος.
Στήν άοχή μάλλον νελά^^με, μέ
τόν «Ιττττότη», όπως τόν είπαν μορι-
κοί. 'Λλλά κι' αύτό μέχοις δτου κά-
τση στήν εδρα, εΤχε ξεφτίσει.
Τότε άρχισε νά μιλάη'
Ή φωνή τού άογή, θετική, σωστή
Ό λόγος άπλός, γεοοδευένος, συ-
ναρπαστ ικός. "Ολοι οί «παντοννώ,
στες» είχαμε μείνει άφωνοι.
Καί £τσι μείναμε, σ' δλη τή 5ιάρ-
κεια των μαθημάτων τού.
ΈμεΤς, πού δεχόμαστε μόνο τη
ψυχρή λονική κοτί τή μηχανοποημένη
σννείδηση, άλωβήκαμε άπό «πίωτόγο-
να» εντελώς, δπλα. Την εύγένειά |
, τής ψι»χης, την ττνευμβτικότητα καί
την τρυψερή νοαταλγία τοΟ κ. Χρ χ^-
λομωνίδη.
Ή πολλή τού άγάπη γιά τα νιάτα
μάς τόν εδινε τόσο σωστά, τόοο
ποοσΐκτικά έκτεθειμένο, πού σάν άλ-
λος Φήμιος κούρισε τς χοοΒές το^
νού καί τής ψυχης μαις/ σ' έναν δλ-
λοιώτικο σκοπό. Στό σκοπό τής καο-
διάς τού.
Τόν άγατΓήσαμε, εΤν' άληθεια, πο-
λύ. Καί τόν άγαποθμε άκόμα, δητως
φαντάζομαι ότι θά τάν άγΐτποϋιν κ^ι
δλοι δσοι είχον -τή χαρά νά τούς
διΒάξη *τή ο-υμδαλή τοϋ Τύπου στή;
Ίστορ'ια».
Δέν χρειάσθηκε νά φωνάξη, νά τι-
μωρήση ή άκόμα νά προσβάλη σπου-
δαστή τής τάξης τού Τό πνευμα-
τικό τού παράίτημα καί ή δυναμικό-
τητα τού χαρακτήρα τού ξέφευγαν,
μέσα άπό τό δέσιμο τοΰ λόγου τού,
άδιάψορα τάχα, άλλά ϊντονα καΐ έ-
πιτακ,τικά. "Εμπταινθ!ν μέσα στΐς δι-
κές μας ψυχές καΐ μάις έδειχναν, τό
ήθος κα τό ϋψος ενός ττνΐυματικοϋ
άνθρώπου ετσι όπως τόν ήθελε καϊ
όπως τόν έπλασε ό Χρ. Σολαμωνίδης
"(Ετσι δεν μάς δίβαξε μόνο τό μά-
θημά τθυ, άλλά καΐ τόν, τρόπο πού
συγκροτίΐται μιά πιροσωπικότητα
Μάς δίδαξε, πώς χτίζεται μέ προ-
σωπικά γιά τόν καθένα ύλικά, άσχε-
τα άπό την έποχή ή τίς πεποιθήσει ς
μας, καΐ μέ δικό μας κοί μόνο κόπο.
Άλλά διταν χτιστή σωστά, δέν φθ:ι-
ρεται άττό κανεναν κι' άπό τίποτα.
Οϋτε χρειάζεται τούμπανα κα φαι'-
ψάρες γιά νά διαλαλήση τή^ ά«οτε-
ρότητά της. Έπιβάλλβται απλώς καί
μόνο με την παρουσϊα της.
Γιά νά μάς τα μάθη δμως αΰτά, έ-
πρεπε νά ξεδιπλώση τόν δικό το■^ έαυ-
τό σ' δλο τού τό δάθος κθίί τό πΛα-
| τος γιά νά δοθμε καϊ νά ττίΐστοϋυί.
"Επρεπε άκόμα νσ μάς δοθή μέ αγά-
πη πολλή καΊ ττί<ττ ι. Κι' έτσι μάς δόθηχε' ΚΓ έτσι πέτυχε σάν δάσι<ο;- λος, Κα! δέν θδταν πολύ έγω'ιστικά νά λέγαμε πώς έμεΤς έ'χουμε ττάρζι τό πιό διαλεχτό κομμάτι τού Χο Σολομωνίδη. "Εχουμε πάρΐι άπ' αυ¬ τόν τον ϊδιο, κι·' δχι άπό τό έ'ογο τού #τι πιό διαλεχτό καΐ συΓθφς έχει. Την άγάπη τού, τή στοργή τού, τή φροντίδι τού. Θά 'θελα νά ξέρη πώς τόν εύχα- ριστοθμε μ' δλη μας τήν καρδιά γι' αΰτά, πού μάς. ε$ΐώσ; κι' όν τόν πι- κράναμε καμιά φορά άς μάς συγχω¬ ρήση. ΝΙΚΗ ΜΑΚ —ΣΙΝ Ο ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΣ ΤΗΣ ΣΗΥΡΝΗΣ ΜΝΗΜΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΤΟΥ κ. ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΟΛΟΗΟΝΙΑΗ ΕΠΙΚΡΟΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ Υπήρξεν, άληθώς, εθστοχος, όσον κα ένδεδειγμένη ή έκλογή τθΰ διακε κριμένθυ καθηγητού τοϋ 'Εθνικοΰ Πανεπιστημίου καΐ πρώπν ύπουρ- γοθ κ. Γρηγορίθυ Κασιμάτη είς τήν οΐκίίαν τάξιν τής Άκαδομίας Αθη¬ νών καί έττικροτεΐται απολύτως άπό την κοινήν γνώμην. Ή εφημερίς μας σνγχαίρει έγκαρδίκς τόν νέον Άιήι- δημαικόν. ΕΠΑΞΙΑ ΠΡΟΑΓΩΓΗ Ευχαρίστως πληροφορούμεθα, δτι ά έκλεκτός συνβργάτης τής εφημερί¬ δος μας, γνωστάς έθνικός άγωνι- στής, κ. Μιχαήλ Κουρμούληις, υπάλ- ληλος παρα τή Προεδρία τής Κυδερ νήσεως, προήχθη επαξίως είς τόν 6α θμά/ τοΰ Τμηματάρχου. Τοΰ ευχόμε¬ θα ειλικρινώς καΐ είς ανωτέρα. ΑΠΟ ΤΑΣ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΟΥΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ' ^-μ «··*-»> κ ι-Με
Οίνόπ. Άρχαιλογικά εύρήματ α 6.ΟΟ0 — 600 π.Χ.
Τό Μάρτιο τού 1914 δημιουρ
γήθηκε σοβαρά ζήτημα στΛ
ομυρναικ,ή κοινωνία καί στόν
έκεΐ έλληνικό τοπο. Όρθόδο-
ζος κληρ κός εθεάθη νά πα-
ρακολουθεί παράσταση στό
Θέατρο (>Όλύμπια« τής Σμύρ¬
νης, πού έπαιζε ό θίασος τής
Ροζαλίας Νίκα.
Ορισμένοι φανατκοΐ «ήβι-
<ολόγοι» έσκανδαλισθησαν μέ την παρουσία τοϋ λετουργου τοϋ Υψίστου στην πλατεία τοΰ θεάτρου, καί εζήτησαν τήν κε ψαλήν τού επί πίνακι! Οί σμυρ- νακές έφημερίδες «Άμάλθει- α» καΐ ΛΆρμονα« έζανέστη- σαν γιά τό «σκάνδαλο» αύτό, όπως τό εχαρακτήρισαν, κα'ι εζήτησαν την αύστηρή τιμω- ρία τοΰ Ιερέως. "Ετσι εγεννήθη ζήτημα άν έπιτρέπετα: στούς Ιερωμένους νά παρακολουθοΰν θεατρικες παραστάσεις κ> άν συνάδει αύ¬
τό μέ τίς άρχαίες θεατρικες
συνήθειες κα'ι μέ τό πνεϋμα
τής Όρθόδοζης ΈκκληοΙας.
Τό ζήτημα αύτό εΤχε δημ -
ουργηθεί ένωρΐτερα στήν Κ6-
προ (1907) καΐ στήν Άθήνα
(19Οβ κα'ι 1913). Τόν Άπρίλιο
τοϋ 1908 δύο Ρώσσοι κληρικοΐ
είχαν παρακολουθήσει στό Δη-
μοτικό Θέατρο των Αθηνών
(τό άτυχο αύτό θέατρο, πού
άργότερα, όλως άνα τως, έκ-
ρήμνισε ό Δήμαρχος Κοτζιάς)
χορωδία Βερολ.νέζων τρα-
γουδιστών. ΈπΙσης, οτά 1913,
σέ συναυλία όρχήστρας, στό
αύτό θέατρο, πού εΐχε δοθεί
υπέρ άπόρων οΐκογενειών
θυμάτων τ ου Έλληνοθουλγα
ρικοϋ πολέμου, είχαν παρα-
στεί οί Άρχιερείς Κιτίου, Μύ¬
ρων καί Χριστουπολεως κ,ι έ-
γνε τότε μεγάλη συζητήση
στόν τύπο.
Τό σοθαρώτατο ζήτημα με·
ταβάσεως ή μή των κληρικών
στό θέατρο ετέθη ύπ' όφιν
στόν έθνομάρτυρα Χρυσοστο-
μο Σμύρνης, ό οποίος μέ τήν
εορύτητα τής σκέψεως τού
έδωσε την όρθή κατευθυνθή
στό θέμα αύτό δημοσιεύοντας
στό περιοδικό τής ' Ι εράς Μη¬
τροπόλεως «Ίερός Πολύκαρ-
πος« τό άκόλουθο άρθρο, ο-
που έκφράζετα. ή όρθη τοπο-
θέτηση τού ζηττνματος άπό
θρησκευτικής, 'ιστορικής καΐ
νομικής πλευράς:
«Προκειμένου περί τής φοι-
τήοεως τοϋ Κλήρου είς θεα¬
τρον, γράφει, πρέπει πρώτον
νά εξετασθή έτερον ζήτημα,
πολλώ μεΐζονος καΐ κυριω¬
τέρας σπουδαιότητος: 'Υπάρ-
χει άραγε όροθετική γραμμή
δ.ακ,ρίνουοα ακριβώς καΐ άλαν
θάοτως, τό καλόν, διδακηκόν
ύγειές καϊ ωφέλιμον ήθικώς
θέατρον, άπό τοΰ νοσηροΰ,
τοϋ κακοΰ, τοΰ διεφθαρμένου
ήθικώς καΐ διά τούτο έπιβλα-
θούς καί άποβλήτου θεάτρου;
Άναμφιβόλως, προκειμένου
περΐ σειράς παραστάοεων
κλασσικών έργων τής Αρχαι¬
ότητος λ.χ. τού Σοφοκλέους,
τού Ευριπίδου, τοϋ Αίοχύλου
κά. ή καί των νεωτέρων ΣαΙζ-
πηρ, Ρακ,να, Κορνηλίου Γκαίτε
Σΐλλερ κ. ά. ή παρουσία κλη-
ρ;κών ώς καΐ παντός χρηστοΰ
οΐκογενειάρχου είς τοιούτον
θεάτρου δέν δύναται νά εί¬
ναι υπό ι ήν έποψιν ταύτην
θλαβερά.
Άλλά ώς έχουν τα πράγμα-
τα παρ στωμένων ώς επ! τό
πολύ καΐ κατά προτίμησιν, μά-
λιοια, έργων μετρΐων, ϊνα
μή είπωμεν ελαφρών καΐ κατ'
ακολουθίαν έηιβλαβών καί άπο
βλήτων αυτών καθ' έαυτών,
δχ.ι μόνον ή παρουσΐα κληρι-
(Σννέχκια είς την όην οτλϋα)
ΠΑΥΛΟΥ ΦΛΩΡΟΥ
ΝΕΑΠΟΛΗ, Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Γ'
— Τό χειμώνα κινδυνεθομε ν" άρ
πάξσυμε καομιμιά περιπνευμονία.
ΚΓ δταν έμαθε πώς γνωρίζω κα¬
λά τή Γερμανία, ττρόσθεσε ζωηρά:
— Στή Γερμανία, η κατάσταση
είναι όλότελα διαφορετική. "Ετσι
δέν είναι,· 'ΕκεΤ οί αϊθουσες των μου
σείων καλοζεσταίνονται. Ώς καΐ κα
ταλόγους των έκθεμάτων έγχειρίζουν
στούς έτησκέπτες. Τό ξέρω καλά αύ
τό.
—'ΕκεΤ, δμως, εχουν άψθοΜους
γαιάνθροχες, τού έξηγώ, γιά νά δι-
καιολογή3ω κάπως τίς δοσάρεστες
τωόντι συνθήκες στήν Ιταλία, πού
μοΰ φαίνετσι περισσότερο >νά προέρ
χωνται Λπό τό ύπερβολικά συγκεα-
τροΐτικό διοικητικό σύστημα κοΐ 4-
λιγώτερο άπό σΐκονομική δυσχέρεια.
"Αν άναλογιστής τό τεράστιο ττερι
ηγητικό συνάλλοΐγμα, ποθ κατοκιλύ-
ζει την Ιταλία, θά παρακινηβής νά
ρίξης την εύθν^ΐ] στή φιχτική νωβρό
τητα τοΰ Μεστμιδρινοϋ.
Στό ίσόγειο, στήν πρώτη Λπό τίς
δεξιές αϊθουσες, μετά τα γλι/τττά,
εκαμα τή γνωριμία κάποιου άρχαίου
συμπατριώτη: «Σαλπίων» ό Αθηναι
ος εποί'ει». Τό καιλόηχο όνομα, αν τό
6άλης δίπλα σέ κανεινα άπό τα ά-
καλσίσθητα 'Λλτσιτσόγλου, Έκιμε-
τζόγλου κα! τα παρόμοιοο'). Χαρα-
γμέκη στό μαριμάρινο ύπόβαθρο τού
άναγλύφου, πηδάει όλοκάθαρη, χτεσι-
(Συνέχκια είς την 2αν σελ.)
ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΧ
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΝ κ. Δ. ΑΡΧΙΓΕΝΚ
Τής σΐΛ/εργάτι6ός μας κ. ΣΤΕΛΛ ΑΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ — ΠΕΤΡΑΚΗ
Κύριε Διευθυντά,
Στό ύπ' άριβμόν 1966 τής 7Ω—
10—1968 φύλλον τής εφημερίδος
σας «Προσφυγικός Κόσμος» ό κ.
Άρχΐγένης στό άρθρο τού «Βιβλιο
γραφία Σμυρναϊκή κα! Μικρασιατι-
κή», μεταξύ άλλων, γράφει γιά μενά
άνακρίδειες, πού εΤμαι ύποχρεωμένη
νά διορθωσω.
Οΰτε λίγο, οϋτε πολύ, λέει δτι
κάθε άλλο παρά Χμυρνά εΤμαι, πρά-
μα πού δέν μπορώ νά παρο&χτώ,
γιατϊ άφ' ^νός μέν δεν άνταποκρίνε-
ται στήν άλήθειά καΐ άφ' ετέρου,
προσωπικά μέ θίγϊΐ, δταν ϋνθρωποι
πού δέι> μέ γνωρίζουν, άμφισβητοϋνε
τή γνήσια Σμυρναϊκή καταγωγή μου.
Καί έξηγούμαι ■
Ό πατέοας μου γεννήθηκε στο
Μπουρνόδα τής Σμύρνης τό 1877
καΐ πέθανε στήν Ά&ήνα τό 1963 Ή
μητέρα μου γεννήθηκε στή Σμύρνη τό
1886, στήν όδό Γαλάζιο, αριθ. 12,
τό γένος Μπάκα καΐ πέθανε στήν Α¬
θηνά τό 1950 καϊ έγώ γεννήθηκα στή
Σμύρνη, στή συνοικία Πούντα, όδός
Σαμπέρ άριθμ. 8 (παράλληλος τού
Μπουλβάρ Άλλιότι). Τα ποώτα ηου
δήματα στόν κόσμο καί την άινατρο-
φή, τα χάραξε ή «ν«ενέ» μου, πού
γεννήθηκιε στό Σεβδίκιοϊ τό 1841, με-
γάλωσε στή Σμύρνη καΐ πέθανε έκεΐ
τό 1921. Ξέρομε δέ πόσον έπιδρά ή
άνατροφή των δυό πρώτων χρόνων
στόν άνθρωιτο, άπό τό μίγάλο 'Ελβετό
παιδαγωγό Πεσταλότζι.
Αύτοι λοιπού οί γονεΐς καΐ ή για·
γιά, μάς μεγαλώσανε κα μάς άνα-
θρέψανε μέ τα ήθη, τα εθιμα καΐ τή
γλώσσα τής άγαπητής μας Σμύρ¬
νης, πού διατηρήσαμε άκέραια μέχρι
σήμερα καΐ τα όποία μεταλαμποοδιά-
σαμε πιστά καΐ τα άτομικά μας νέα
σπίτια, τ' άδέλφια μου κ' έγώ. Σμυρ-
ναι'κά άναθρέψαμε καΐ τα παιδία μας
καΐ άς γεννηβήκανε στήν Άθήνα, άπό
πατέρες δχι Σμυρνιούς.
Αύτά γιά την άκρίδεια. Τώρα γιά
τό γλωσσικό ζήτημα τής Σμύρνης,
αύτό αλλοι εΤναι άρμόδιοι νά τό
επ ι ληφθοΰνε κ.α νά τό κρ'ινουν.
"Οο-ο γιά τό πώς λυπήθηκα γιά
γιά τίς επαινειικές έπιστολές των
κ. κ. Σολομωνίδη, Άρώνη, Κόντογλου
κα! φλώρου (πολύ άστείο), ό κύριος
'Αρχιγένης φαί'νεται τό 'γραψε έν
γνώσει τού, δτι δέν είναι άληθεια,
απλώς κ,αΐ μόνο, γιά νά μή λείψει
καΐ ή περιαυτολογία....
Καλαμάκι, 12—11—1968
Σάς εύχαριστώ. Μέ τιμή
ΣΤΕΛΛΑ ΕΠ1ΦΛΝΕΙΟΥ—ΠΕΤΡΑΚΗ
"Επί ιη εύκαιρία τής εβδομάδος τού Παιδιού
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
τοϋ Συνεργάτου μας κ. ΛΑΜΠΡΟΥ ΠΑΡΑΡΑ
Γέως Γυμνασιάρχου τού Άμερ. Κολλεγίου ·Άνατόλια· θεσ)νίκης
6ον (Τελευταίον)
35. Άλλά κα'ι στήν Κοινωνική
πλευρά τής άναστροψής είναι
μεγάλη ή επ δράσις τής οΐκο-
γενείας μέ τό παράδειγμα.
Σ' αυτή μέσα θά καλλιεργη-
θή ή άγάπη στούς άλλους. ή
καλή συμπεριφορά καΐ ή κοσμι-
ότης, ή άμνησ κακία, ό σεβα-
ομός καΐ ή έκτίμηοι γιά τούς
άλλους άρχίζοντας άπό τή
μητέρα κα'ι τόν πατέρα πού ό
καθένας των πρέπει νά δεί¬
χνη άπέραντο σεβασμό καΐ ά¬
γάπη πρός τόν άλλον καΐ
μπρός στά παιδία.
Ό πατέρας νά άνυψώνη τή
μητέρα σέ πλάσμα ίδανικό—
καί ή μητέρα τόν πατέρα, σάν
τόν μοναδ κό άνθρωπο στόν
κόσμο — χωρίς συγκρ σεις μέ
άλλα πρόοωπα, άλλά μέ λιγό-
λογες παρατηρήσεις καί έ-
παινο των προτερημάτων. Οί
θυμοί τοϋ πατέρα (Λ σκυ-
θρωπότητα, κι' οί γρίνΐες τής
μητέρας εΤναι τα χειρότερα
δηλητήρια γιά την άνατροφή
των παιδιών. Παρατηρήσεις
των συζύγων γιά την συμπε-
ριφορά καί τό έργο των μπρο-
οτά στά παιδία — μαλώματα—
θρισιές κ.λ.π. είναι έγκλημα-
τικά.
Άπό τό σπίτι θά μάθουν τα
πά διά την υποταγή στοΰς νό-
μους τήν άγάπη στήν έργασία
την οίκονομία κι' όλα τα καλά
χαρίσματα. πού θέλουμε ν6
τα κοσμούν.
Ι ν 'Επ λογος
36. Δίκαια θά πή κανεΐς «ω-
ραία είναι νά ζητάμε τό τέλειο
Μά ποίος μπορεί νά τό φτάση;
— Ο! βεβαία κανείς δέν
μπορεί νά τό φτάση — Μά δλοι
τό έχομε γ ά στόχο μας — καί
πρέπει νά τό έχωμε.
Κι' άν χρειάζεται να μιλάμε
κάποτε γιά τό ένα καΐ τό άλλο
άπό τα προθλήματα ή τα Ιδα-
νικά μας είναι γιά νά τα βλέ-
πομε κάπως καθαρώτερα κι'
αύτά μέσα άπό τα ούννεφα,
πού σωριάζουν οί τόσες έν-
νοιες τής ζωής καΐ οί άνάγκες
—καΐ νά τα πλησιάζωμε φτε-
ρουγΐζοντας πιό σιμά των μέ
τή σκέψη κα'ι τή φαντασία
μας.....
37. "Ο! οί εύθύνες τής άνα-
τροφήςΙ
Πόσο μεγάλες καί γ.ά σάς!
Πώς θά μπορέοωμε ποτέ νά
έπαρκέσωμε καί ν άνταποκρι-
θοϋμε στήν έντέλεια σ'αύτές;
Ποτέ!
Άλλά άς μή τρομάζωμε.
θά τίς έλαφρύνη ή άγάπη
μας, καί θά μάς δώση αυτή
φιερά νά τ,ς σηκώσωμε.
Χτό δρόμο αύτό τόν άνηφο-
ρικό ή άνάμνησι τής μητέρας
καΐ τοϋ πατέρα μας θά μάς
δυναμώνη μέ τό παράδειγμα
των.
38. Άς παίρνη ό καθένας
θάρρος άπό τή σκέψη, δτι οί
Γονείς είναι οί συνεργάτες
τού Θεοϋ στό Μυστήρ ο τής
Δημιουργίας. "Οχι τυχαία, άλ¬
λά μέ πλήρη συνείδπσι καΐ
συναΐσθηση τής μυστηριακής
αυτής συνεργασίας των.....
"Ας σκέπτεται ό καθένας δ¬
τι, μέ την παρουσία τού παιδι-
οϋ στό σπίτι, άρχίζει άμέσως
κάτι. πού είναι τόσο σπουδαίο
ή αύτοαγωγή των Γονέων
Πιότερη προσοχή στΐς σκέ-
ψες, στΐς πράζεις, στά λόγια,
στη συμπεριφορά, οτΐς συνή¬
θει ες, στό κάθε τι. Χάριν τοϋ
παιδιοΰ ό καθένας θέλει νά
γίνη τέλεος κι' αύτός δσο τό
δυνατό, γιά νά γίνη κι' έκεϊ-
νο τέλειο. Νειώθη ό καθένας
δλες τίς συγκινήσεις, δτι κρα-
τά την τύχη τοΰ πα.διοΰ τού
στά χέρια τα δικά τού, ότι ά¬
πό αύόν έζαρτάται πρωτΐστως
τ, μέλλει νά γίνη.
39. Τότε μοιάζει μέ τόν Καλ-
λτέχνη εκείνον, πού έχει συλ
λάβει την πρώτη Ιδέα γιά ένα
μεγάλο έργο, μά πού χρειάζε¬
ται νά τοϋ δώση κάθε μερά δ¬
λη τή οκέψη τού. δλη τή φ,εον-
τίδα τού, δλη τού τήν ψυχή καΐ
τή ζωή, ώς πού νά τό αναπτύ¬
ξη μέ προσοχή, μέ ζέση, μέ
συγκίνηοι, μέ παλμό καΐ μέ ά-
νάταση, γιά ν' αποδώση τό ά-
ριστούργημα, ή έστω τό καλό
έργο, πού θά δείχνη πάντως
τα άνώτατο μέτρο των δυνά-
μεών τού, γ:ά την δική τού
πρώτα ίκανοοπίηση, γιά των
φΐλων τού ϋστερα, τής Κοινω¬
ν άς, τής Πατρίδος.
40. Τόσο ϋψηλά σάν βάλωμε
τό μέτρο των υποχρεώσεων
μας καΐ τό στόχο. πού πρέπει
ν' άποβλέπωμε γιά νά φθάσω-
με, τότε καμμιά θυσΐα καΐ κα-
νένα έζοδο καί κανένας κό-
πος δέν θά μάς φανούν μεγά-
λα καί δυσβάαταχτα, γιατΐ κα-
θαρά θά βλέπωμε δτι, έτοι καΐ
μόνο θά έπιτύχωμε έκείνο
πού είναι τής ζωής μας ό σκο-
πός ό μοναδικος.
Μέ τό παράδειγμα μας νά
κάνωμε τα ποιδιά μας δοο τό
δυνατόν πιό τελεία.
ΛΑΜΠΡΟΣ ΠΑΡΑΡΑ1
Γύρω άπό μίαν ολιγοήμερον έκδρομη
ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΙΤΑΛΙΑ
ΤοΟ συνεργάτου μας κ. ΧΑΡ. ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Τό δεύτερο δεκαήμερο τού | £καμα καί ό υποφαινόμενος,
μηνός Σεπτεμβρίου μέ ένα | ΚαΙ κυττάζοντας καποιο του-
τουριστικό δηζελόπλοιο πού . ριοτικό χάρτπ τής Ιταλίας, ά-
οαλπάρισε Σάββατο μεοημέ- ποκοιμήθηκα, μέχρ. την ώρα
ρι άπό την άκτή Τζελέπη, γιά πού μάς εΐδοποΐηοαν νά άνε-
Πάτρα, Χάμπ, Κερκύρα, Μπρίν- βουμε στήν τραπεζαρία Υ'ά
φθήκαμε τό ζακουσμένο Μιλά- ] τό πρόγευμα. "Ήταν έξη ή ώ-
τ)ζι, φύγαμε — έγώ καί ή γυ-
νο, άλλά καϊ την ώρχϊΐο καΐ
ναίκα μου - μαζύ μέ κάποιο
έκδρομικό δμιλο, καί έπισκε-
μαγευτική λΐμνη τοϋ Κόμο. Ό
καιρός όμολογουμένως δέν
ήταν αίθριος. Εΐχε ήλιο, άλλά
ιρυοοΰοε δυνατά.
"Οτανσφύριζε χό καράβι καΐ
άπομακρύνετο σιγά — σιγά ά¬
πό την προκυμαία, δακρύσανε
τα μάτια μας ένώ στέλναμε
τόν χαιρετισμό μας μέ τα
μαντήλια μας στούς γνω-
στοος καΙ φΐλους πού περΐμε-
ναν στήν άποβάθρα. Καΐ δταν
ζανασφύριζε τό πλοίο καΐ εΐ-
χε περάοει την προβλήτα τού
λίμαν ού, έγώ πηγά καΐ κάθη-
σα στό σαλόνι τής τουριστι-
κής θέσεως καί έπιασα κου-
βέντα μέ την παρέα τού έκ-
δρομικοΰ όμίλου. Στην πόρτα
τοϋ σαλον4οΰ στεκότανε μιά
νεαρά κοπέλλα δλο ζωή, μέ
μαλλιά όΛόσγουρα καΐ μέ μά¬
τια σπιθοβόλα, πού κάπνιζε ά-
γέρωχα καΐ κρατοϋοε ένα
γκρίζο παιχνιδάρικο σκυλακι.
Γύριο της οί θαυμαοταΐ της
πού την έτρωγαν μέ τα μάτια—
ήταν ένας γεροδεμένος νεα-
ρός μέ συμπαθητική έμφάνιοι
καΐ δυό μεσόκοποι τουριστες
μέ γένεια καΐ μουοτάκια πού
φοροΰοαν καουμποΐστικα παν-
τελόν^α καΐ σοϋ θύμιζαν ύπαρ
ζιστές.
Ή κοπέλλα μιλοϋσε γαλλι-
κά, άλλά ή προφορά της φα-
νέρωνεπώς δέν ήταν γαλλΐδα.
Καΐ πράγματι. Όταν ήρθε καϊ
κάθησε στή συντροφιά μας,
μάθαμε πώς ήταν άμερικάνα
καΐ πήγαινε γ·ά άναφυχή στή
Βενετία. Ό άπόπλους άπό τόν
Πειραια μέχρι τόν Ίοθμό ήταν
ευχάριστος. "Οταν δμως πε-
ράσαμε τόν ' Ι σθμό, ένας δυ¬
νατάς άέρας μάς άνάγκασε
νά κατεβούμε άπό τό κατά-
οτρωμα τού πλοΐθυ πού είχαμε
άναΐβει γιά νά τα δούμε τττν
διέλευσι το ΰ'Ισθμοΰ. Έγώ πη¬
γά τροχάδην στην καμπινα
μου καΐ ζάπλωσα στην κου-
κεττα μου, γιατΐ τό σκαμπανέ-
βαομα εΐχε άρχΐσει νά μέ έ-
νοχλεί αισθήτα τό στομάχι. εύ-
τυχώς δταν περάσαμε τό Α1-
γιον καΐ πλησιάζαμε πρός την
Πάτρα, τό σκαμπανέβσσμα εΐ-
χε κοπάοει, κ· έτσι άνεβήκαμε
οτην αϊθουσα τού δείπνου καί
φάγαμε τό καλομαγε ρευμένο
φαγητό τού πλοίου. Μετά τό
δεϊπνο οί περισοότεροι τού
όμιλου, έπτΥγαν καΐ ζάπλωσαν
στΐς κουκέττες τους. Τό ϊδιο
ρα.Πρωί Κυριακη.
Τό πλούθίθ πρόγευμα
μας
Άτιό τα δεινοτταθήματα των Έλλήνων τής Μ. 'λοίας
Η ΤΡΑΓ0ΑΙΑΤθΓΡΕΊΖ-ΑΕΡΕ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Δ. ΠΑΠΑΔΗΜΗ ΓΡΙΟΥ- ΒΛΡΟΥΜΛ
Η'
Στά χαλάσματα αύτά βρήκα
άρκετές γυναϊκες μαυροφορε-
μένες, νέες καΐ γρηές δέν
ζεύρω γιατΐ ήτανε σκοτάδι,
τοϋς έζήγπσα τί έγινε καΐ τίς
παρεκάλεσα νά πάρουν τό ' αυτός πού ήταν στό παληό κα-
πολλες φορές, τποτε, ομως.
Δέν άπαντούσανε. Σκέφθηκα
νά φύγω, γιατΐ νόμισα πώς
δέν είναι κανεΐς μέαα καΐ
I-
σως νά μή ήτανε αύτό τό πα-
Ήμβρολόγιον τού θ. θεοδορίδου έκ Φαράστον
ΑΠΟ ΜΙΑΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΕΙΣ ΤΗΝ Μ. ΑΣΙΑΝ
ΚαΙ Ιδιαιτέρως είς Κατπαδοκίαν τό 1959
28ον
Άρ στερά, καΐ πρΐν φτάσου-
με στόν κεντρικό δρομο τού
Ντεβελή, είναι ή συνοικία τού
ΆγΙου Κωνσταντίνου. Είναι ή
παληό Ρωμέικη συνοικία τοϋ
ληό κοιμητήρι πού μοϋ είπεν Ντεβελή. 01 κάτο.κοι ήσαν
πέρασε μέ γέλοιο, χαρά καί
εύθυμία. ΚαΙ δταν πλησιάσαμε
πρός την Κερκύρα, εμείς δλο ι
τοΰ έκδρομικοϋ όμιλου, θγή-
καμε στό κατάστρωμα τού πλοΙ
ου καϊ θαυμάζαμε τό όλοπρά-
σινο καΐ γραφικό μας αύτό νη-
σί.
Άπό την Κερκύρα μέχρι τό
Μπρίντζι, ή πλεΰθις ήταν ή-
ρεμος. Ό άέρας εϊχε κοπάσει.
Φθάσαμε βράδυ 6ν>. 'Εννέα ώ-
ρες περΐπου ταζίδι. Βάλαμε
τα ρολογια μας μ α ύρα πίσω
καΐ άφοϋ έγινε ό έλεγχος τών
διαβατηρΐων μας, άνεβΛκα-
με στό τελωνείο. Εκεϊ, μετά
την άναοκοπησι τών άποσκευ-
ών μας. έζαργυρώσαμε όρ
χρηματιστικό γραφεί καί άνα-
μέναμε άνυπόμονα την ά-
φιζι τής ήλεκτροκ,νητάμαζας
γιά νά μάς μεταφέρει στόν
προορισμό μας.
Στΐς όκτώ τό βράδυ ζεκινή-
σαμε άπό τό τελωνεϊο καί οέ χοο'π^ού
λΐγα λεπτά φθάσαμε στόν κύ- .„ Ο(ς|α μοϋ απαντηοε, χωρις
παι δι, γιατί, αυτές, σαν γυναί-
κες, θά μποροϋσαν νά τό Λμε-
ρέψουν δταν έκλαιγε, άλλά
αυτές δέν δέχθηκαν γιατί κυ-
ριαρχοΰνταν 6πό τό αίοθημα
τής αυτοσυντηρήσεώς των.
Πηγά τότε πρός την έκκλη-
οία, τόν "Αγιον Δημήτριον,
πού ή ταν έκεί κοντά, ψά-
χνοντας παντοϋ. Μπήκα στόν
αύλόγυρο άπό τήν' πίσω πόρ¬
τα καΐ προχώρηοα φάχνοντας
μήπως την θρώ ή άν δέν την
βρώ νά δόσω τό παιδϊ σέ καμ¬
μιά γυναίκα πού θάθελε νά τό
κρατήση.
Μέσα στό σκοτάδι εΐδα μιά
οκιά επάνω ψηλά στό καμπα-
ναρ ό. Φώναζα νά μάθω ποίος
είναι, άλλά δέν έπαιρνα άπάν-
τησι. ΐαναφώναζα πολλές φο¬
ρές, μάταια, δμως, ή σκιά εϊχε
κουρνιάση καί δέν άπαντοϋσε.
Τότε άναγκάσθηκα νά πώ
ποίος εΐμαι καΐ ζήτησα νά μοΰ
μάνα
Ελληνες Τουρκόφωνο, καΐ την
έλεγον, δπως καΐ τώρα οί Εβε-
ρεκιώτες, ""Αε —Κωστέν».
στούς άλ-
„ οκια μοϋ απαντηο^ χ
ριο σταθμό τού ΜπρΙντιζι. Με- να μοΰ πή ποιός εΙναΐ/
τα σταθμευσαμε στό Μπάρι Χ>
τα σταθμευσαμε στό Μπάρι.
μοϋ ε!πεν οτ η μάνα τ0ϋ παι.
μπαναρ ό. Άλλά δέν τό άπε-
φάσιζα, δ;ότι σκεπτόμουν τό
κχιύμένο τό παιδί πού άρχισε Νά· έδώ< νά κλαυθμυρίζει ζητώντας ά- λους, έδω είναι Λ έλλην.κή σφαλώς τή μάνα τού γιά νά ' συνοικ α τού "Εβερέκ πού έλέ- θυζάζη Ι Υετο Άγΐος Κωνσταντίνος καί Κτύπησα καΐ πάλ, εΐπα ποίος : τούς έδειζα τα σπΐτια άνάμε- εΤμαι καΐ τί ζητώ καΐ ρώτηοα σα απ> ια Ζένδρα.
άν ζεύουν τΐποτε. | Σε λ'Υ° Μπήκαυ
Άμέσως μοΰ άνο.ζαν τή ΤΡ·ΚΟ δρόμο τού Έβερέκ, πού
πόρτα γιατί ή μάνα τοΰ παι- είναι καλοφτ,αγμένος άσφαλ-
δ.ού ήτανε μέσα καί τής έδω- τοστρωμένος σέ μάκρος 300
σα γο παιδ της πού τό ππρε *°ι πλεΟν Μέτρων
Σέ λίγο μπηκαυε στόν κεν-
Τό μωρό — ήταν κοριτσάκ
ΑρχΙζει άπ' την κεντρική
μοϋ ε!πεν οτ η μάνα τ0ϋ παι ____ ,
δηροδρομικός κόμοος. Ζωηρά δ(θύ ΟρΟκεται μέσα στό πά- άποκάμε άπό την ταλαιπωρία
κίνησ.ς. Κατόπιν σταματήσαμε ληύ κοιμπτηρι (όστεοφυλάκιο) καΐ τή νύστα.
στή Φόγγια. 'Ύστερα στή Πε- ποϋ ητανε στο ήριΟτερό μέ- Τα χαράματα οί Τουρκοι, γυ-
σκάρα. Καί συνεχζοντας τό ρος της οκαλας ανεβαίνοντας ρεύοντας θύματα, ήλθον έως
τραίνο την κανονική τού πό- απο τη κεντρικη Π6ρτα τής τό κοιμητήρι καί κτύπησαν τή
ρεΐα φθάσαμε στην Άγκόνα αυ^ής ^ς Έκκλησίας. «'Εβγά- πόρτα χωρΐς νά πάρουν άπάν-
Άό η Άκό αί πέρα Ξύ λλέ
καΐ ζή. όπως έμαθα άπό τή πλατεϊα καΐ προχώρει πρός Νό-
Στέλλα, άδελφη τού γαμβροΰ τ°ν· ^ έζ" απ> τ** Π6λη· Δε"
μου Δ. Χατζηρόδου, ποϋ πρό ?'β Μ^ς μιβ μαύρη καί όλόγυ-
όλίγων έτών ήλθε στήν 'Αρι. ^νη λθφοκορφή κρύβει την άλ-
δαία γ.ά νά δή τόν γυιό της λη- την τουρκκή συνοικία τού
Άντώνη πού ύπηρετοΰσε ώς Έβερέκ πού ήτο τό καβαυτό
χωροφύλαζ στη Φούστανη, καΐ Ντεβελή καΐ δι' αυτό οί σημε-
βρΐσκεται τώρα στη Μύρινα τής ΡΐνοΙ Τουρκοι, γιά νά έζαλε -
Λήμνου παντρεμένο καΐ μέ με-
γάλα παιδ ά.
Ή ώρα θά ήτανε περίπου
2—3 μετά τ ά μεσάνυχτα. 'Έ-
μεινα καί έγώ στό κοιμητήρι
μαζί μέ τοϋς άλλους, πού ήτα¬
νε άρκετο , γιατΐ δέν είχα πιά
κουράγιο νά περπατήσω, είχα
αυ^ής ^ς Έκκλησίας. γ ρ ρς
Άπό την Άγκόνα καί πέρα τε οζ-[ζ. Ο{ πεθαμένο; νά μποΰ- τησ:. Ξανακτύπησαν πολλές
άρχισε νάγλυκοχαράζει. Ή ή- με εμείς Οί ζωντανοί». φορές χωρΐς νά παίρνουν ά-
μέρα ήταν καθάρια κσί μέοα Κατέβηκα τίς σκάλες, μπή- πάντησι καί θά έφευγαν ϊσως
άπό τή θάλασσα τής Άδρατι- <α οτο πλαγΐ/ σ· ενα'μικρό άν δέν μάς έπιανε θήχας άπό λουστη...όλοκόκκινη αφαίρο... χώρο ποϋτανε πρΐν άπό τό κοι- την πνικτ κότητα τής άτμοσφαί- κής έσιγσβγαινε μιά φωτό- μητπΡ| και πρόσεζα μιά μικρή ρας πού εϊχε δημιουργηθή ά- ό ηλιος. ΤΙ θέαμα άλήθεα πόρτα ποΰτανε κλεισμένη. Την πό τούς καπνούς τών τσιγάρων φαντασμαγορικό!... Τί ύπέρο- κτύπησα. άλλά δέν πήρα άπαν- πού κάπνιζαν μερικοί τεργια- χο!... Τελικά φθάσαμε στό Μιλάνο στΐς δέκα τό πρωΐ, Δευ τέρα. Συνολικά 14 ώρες ταζί- δ. 979 χλμ. Ό σταθμός τοΰ Μιλάνου είναι έπΐμελημένος καί έπιβλητικός. Στό κέν- τρο τού ύπήρχε ενα νομισματι κό γραφεϊο. Στά δεζιά μικρό κατάστημα μέ διάφορα άναμνη στικά.ΚαΙ στά άριστερά κδπο.ο έστιατόριο, πού γύρω στά τρα- πέζια τού εϊχε γλάστρες μέ μεγάλα πλατύφυλλα πράσ.να. Στήν έζοδο τοϋ σταθμοθ εΚα- με δύο όγχώδη άγάλματα λε- ονταριών, πού έτρεχε άπό τό στόμα τους κατά διαστήμα- τα άφθονο νερό. Έκεί μάς πε- ρ μενε £να όλοκαίνουργο ποϋλμαν καΐ μάς πήγε σέ κά- ποιο καθαρό καί ευάερο ζενο- δοχείο, κοντά στόν ούρανοθύ- στη — υψους 127 μέτρων τής Ίταλικής ΒιομηχανΙας Π ρέλ- λι. (Συνεχίζεται) τησ . Προσπάθησα νά την άνοί- κλήδες. ζω, άλλά δέν άνοιγε. Ήτανε κλεισμένη, την ζανακτύπησα ΕΠ ΑΙΝΕΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΤΝΕΡΓΑΤΗ ΜΑΣ Λ" Α. Ι. ΑΡΧΙΓΕΝΗ Γιά τό λαογρσψικό τού £ργο καί τό Σμυρναικό γλωσθΊκό ίδίοίμα ττοϋ μετσχειρίζεται ττρός περιγραφήν τού Ό ττοιλύτιμας σννεργάτης τή.ς I- ίβος Ίασς ττοθ1 συχν^ά δήμο- Ιστορικο — λαογρχΛψικσ ση- ιμβιώματα γιά την Σμΰρμη καί τό ώραίο ττερίχωρό της, τό Χατζηλά- ρι, κ. Σττΰρος Μιχοτηλίβης, γεννη- βεϊς στό ΧαττζηΑάρι, άναττραφεί·ς ό- μως στήν Σμύρνη καΐ φοιτήσας στά Γυμνάσιο της ΙΞύαγγϊλικής Σχοληις, στέλνει πρός τόν έτερον συνβργάτη μας Δρα Δ Ι. 'Λρχιγέ- νη ΤΓ,ν εξής έττσινετικήν έττιστολή: Άγοητητέ κ. 'Αρχινένΐι Δια*άζ» κάθε βδομοδα στόν «Προσψυκικόν Κόσιμον» τόν «Λσο- γραφικόν ©ησοωρόί· σας καί μένω τμένΟΜ;, γιοίΓΪ αύτά ποϋ μάς φέρνουν νίΚρώς 46 κοτί ΐΓΐότερα χρόνια ττίσω, οτά χρό- νια έκεϊνα τκώ ζήσαμε σ-τίτν άλη- οιμόνητη ιτοπρίδο; μο?ς. Στό δημοσίευμά σας, δμως νής 20—10—1968, ττού γράφετε γιά τόν «Άτι Γιάννη τόν^ Ντεντέ», δ- ττοι) άναψέρετε κσϊ τα ό^όματα των χωρίων ττΚ Σμύρνης μέ ένθοιισία- σε ττ6ριο*ότερο παντός Λλλου γιατί μού θύμησαν τα παιδικά μου χρό- νια, "Ολο σύτά ήλθαν καί πέρασαν σάν κινημοτογιραίψική ταινία στόν >Όον μου καί μέ συγχινήσανε 6αθύ-
τατα. Μέ συγκίνησαν*, άλλά κα!
μέ εύχαριο-τήσοίνε συνάμα, γιατί τώ¬
ρα πιά έγώ άπόμαχος τής ζωής
■—- συντσξιοΰχος —- δέν ζώ παρα
μέ τίς πίίνηές άναμνήσιεις μου. Νά
γιατί μέ απληστΐα διαβάζω στόν
«Προσφυγικόν Κόσμο» δσα γρά^ετε
γιά την Σμύρνη. Νά, γιατί σάς
σνγχαίρω γι' αύτά καί σάς εύχαοι-
στώ.
Έττ τή εύχαιρίςι δέ τής έγγι-
ζούσης ονομοοστικής σας εορτής,
σάς εύχομαι ολοψύχως χοόνια ποΑ-
λά καί αΙηυχιΰϋΒνα, να σΐΛχχίσεττ
τό παλύτιμο — γιά μάς — λαο-
γρσψικό σας £ργο.
Ύσ-Γερόγραψο.—
"Οσον άψορά δέ αύτοΰς πθύ σάς
ττολεμοΰν νιά τό έργο σας αύτό,
"Αστ£ τους «ά λέγουν—Ό Σιμυοναι
κός κόσμος άναγνωρίζει τό έργο
σσς, γιατί είναι 6γαλ>μένο μέσα
άττ' την ζωή τού καί γραμμένο στήν
γΛώσσα πό ύμιλοθσε στήν πατρ!
δα τού.
Μέ άττεΐιρη έκτίιμτκτι καϊ· άγάπη
ΣΠΥΡΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ
Καλλιθέα 23 Όκτωβρίου 1968
ΣΤΑΔΙΟΝ όπισθεν Άγίου Σπυ-
ρΐδωνος Διαφάντου 3— Ένοι-
κιάζεται 3άρι 1ου όρόφου ά¬
πό Ιπς Νοεμβρου καινούρ-
γιο τηλέφωνον 724.233 άπό-
γευμα.
(Συνεχίζεται)
ΗΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΑΛΠΑΚΙΟΥ
(Συνέχεια έ< τής 1ης σε/ > κου, δέν ήτο πιθανή κατά τάς
την 3ην Μεραρχίαν των άλπι : πρώτας ημέρας τοΰ πολέμου.
νιστών Τζούλια.
— Την
IX
Μεραρχίαν μας είς
την Βορειοδυτικήν ΜακεδονΙ-
αν, έναντι τής οποίας διέθετε
άφ· ενός μέν διότι ούτος εί -
χεν σημαντικωτάτος αποστο¬
λάς είς την Μεσόγειον, καθό¬
σον είς τάς ακτάς τής Άφρι-
δύο Μεραρχ,ας πεζικοϋ μετά κης διεζήγετο κρΐο μος αγών
θαρέος πυροβολικοΰ καί τίνων καί δέν έπήρκει διά την άνάλη
άρμάτων μάχης. | ψιν σοβαρών έπιχερήσεων,
Αυτάς τάς χερσαας δυνά- άφ' ετέρου δέ διότι δυσκόλως
μεις επρόκειτο αρχικώς ν άν ' θ' άπεφάσζεν ή Βρεταννα νά
τιμετωπιοη τουτο δέ καλώς τό δΐακυθεΰση ναυπκάς της μονά
εγνώριζε.
ι δας πρός διεζαγωγήν έπιχειρή
"Υποθέτομεν δτι ό Βισκόντι | σεων είς περιωρισμένας καΐ
Πράσκα θά έπρεπε νά στρέψη ναρκοβρ θεϊς θαλάσσας, όπου
την «κυρίαν προσπάθειαν» τού τα ύποβρύχια καΐ τ' άεροπλά
εναντίον τής Δυτικής Μακεδο- να τού άντιπάλου θά έπαιζον
νίας.
Έκεί θά έδρων αποτελεσμα¬
τικώς αί μηχανοκΐνητοι φάλαγ
γές τού, καί θά ήτο δυνατή
μια κεραυνοβόλος προέλασις,
μέ συνεργασίαν τής άεροπορί
άς. "Εν τμήμα τών Ιταλκών
ρόλον σημαντικόν. (1)
(Συνεχίζεται)
(1) "Αρχικώς έκ τής 111 Τα
ζιαρχίας πεζικοϋ είς τό Μέτω¬
πον ήσαν μόνον ή διοίκησις
της καί τό 5) 42 Σύνταγμα ευ-
ζώνων. Βραδύτερον επήγε καΐ
ψουν κάθε έλληνικό, όνομά-
ζουν την πόλη αυτή Ντεβελή.
Στην πλατεία πού δέν είναι
περιπο ημένη, οϋτε διαμορφω-
μένη, οΰτε στρωμένη, κατε-
βήκαμε. "Ενα πλήθος άπό
Τούρκους, μικρούς καΐ μεγά-
λους, μάς τριγύρισε! "Αλλοι
γιατί τό χωριάτικο αυτό έστια¬
τόριο δέν έχει οΰτε τόσα π ά-
τα, μαχαιροπύρουνα καί φαγη-
τά γιά νά μάς εξυπηρετήση.
Μετά τό φαγητό θγήκα μιά
βόλτα στήν πλατεία γιά νά
θρω κανένα γνώριμο. Δέν στά-
θηκα τυχερός γιατί δυό γνω-
στοί μου εΐχαν πάει στήν Κων-
οταντινουπολη καί ένας γέρος
πού γνώριοα στήν πρώτη μου
έπισκεψι στά 1954, πέθανε.
Ρώτησα γιά τόν άστυνομικό
φίλο μου άλλ' εϊχε προαχθή
καί μετετέθη στήν Καισάρε.α.
Καί ό άρμένης παπάς, κι'
αυτός, κατά κακή τύχη, τούτη
την ήμέρα βρΐσκετα^ στήν
Καισάρεια.
Τίνα κάμη μιά φευγαλέα
ματά σάν αυτή τή δική μας;
ΤΙποτε δέν προσφέρει στούς
σκοπούς τής επισκέψεως μας:
00τε πληροφορες μπορεί κα-
νεΐς νά πάρη, οΰτε δέ καΐ
μπορεί νά φυχολογήση τούς
άνθρώπους αυτούς.
Γιά νά κατατοπισθή κανεϊς σέ
παρόμοιες περιστάσεις, πρεπει
νά κάτση μαζ! τους άρκετό
καιρό! Νά κάτση μαζί τους
στό τραπέζι νά φάγη, νά πιή
τό τσά' τού μαζΙ, νά τούς κε-
ράση καΐ, άπαραιτητα, νά τοΰς
προσφέρη τσ γάρα καί άλλα μι-
κροδώρα, νά αποκτήση οίκειό-
τητα καΐ έτσι κουβεντιάζοντας
άδιάφορα, νά μπορή νά έκμαι-
Φανταστικός περίπατος στή Σμύρνη
ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ
τού Φρίζου τού Σμυρνιοΰ
Άπόσπασμα άπό τό έκδοθησόμενο βιβλίο
"Ημαστε δμορψος λαός ώραακονωνία.
Μά τώρα έσκορπίσαμε γιά πάντα αίωνία.
Πώς νά ζεχάσω τα Τσαρσί ά καΐ τό Χαλκά Μπουνάρι
Όλοι μαζί ή Σμύρνη μας εΐχεπερσσια χαρή.
Καί τ νά πρωτοθυμηθής σαυτή τή Γενετείρα
"Ήταν "ή Σμύρνη 'ή γλυκε ά μέ την μεγάλη μοίρα.
Τώρα εμείς τή χάσαμε τα γνή σία πα:διά της
Καί τώρα άλλους γαλουχεί κ' έχει μές οτήν ποδιά της.
Μέ νοσταλγίες πορπατά ό νοϋς μου στούς Ντερέδες
Θυμάμαι στό Γενΐ Τζαμί έκεί τούς Μναρέδες.
Στοϋ Προιρήτη Ηλια πηγαίνα με έκεί τό Πανηγύρι
Γλένπ καί μέ καρσιλαμά ό κόσμος εϊχε σύρει.
Τα όργανάκια εϊτανε στό φόρ τε τους έν τάξει
Καί δλη νυχτα γλένταγαν μέ χρ πού νά χαράζη.
Καί τα Ταξίμια έπαίζανε γλυ κά τα Σαντουράκια
Καί ό κοομάκης χόρευε καί μπαίναν στά μεράκα.
Τα Ντουμπελέκια ήχανε θυμά μα τα πρωτεία
Τό κόρτε καΐ ό καρσιλαμάς ή τανε ή αΐταία.
Ό κόσμος ήτανε γλεντζές δέν εϊχε φασαρΐες
Όλοι μαζί γλεντούσανε καΐ δοϋλες μά καΐ κυρΐες.
Μ ι'ι,ιΐιΊριμοι τοθ 'Κμιλ Ζολα
ΠΑ ΜΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗ ΝΥΧΤΑ
δόν
άπό περιέργεια καΐ άλλοι γιά εύση πολλές και χρήσιμες Ίτιές σ' δλο τό μάκρος τού
νά μάθουν ποϊοΐ εΐμαστε, πού ' πλπροφορίες.
ποταμ ου σκύβανε τίς ώχρές
μέ ίδιαίτερο αύτοκίνητο τόσοι
πολλοί, έπισκεφθήκαμε την
πόλη τους.
Βλέπουν ένα παράξενο τε-
ράστιο αύτοκνητο μέ τουρί-
στες ϊσως πρώτη φορά καΐ μέ
μουρμουρητά μεταξύ τους έκ-
δηλώνουν τόν θαυμαομό τους.
Όταν τοϋς μιλήοαμε τουρκ-
κά πήρανε θάρρος καΐ μάς
μιλήσανε, στήν άρχή παγερά
καΐ δταν πάλι μ αθαν ε πώς με
ρικοί εϊμαστε άπ' έκείνη την
ηεριφέρεια, λάβανε περ οσό-
τερο θάρρος καΐ άρχισαν τίς
ερωτηθείς μέ ενδιαφέρον.
Είναι σχεδόν μεσαμέρ: καΐ ή
ηείνα μάς έφερε στό μοναδικό
έστιατόρΐο. Φάγαμε πρόχε·ρα
ά πό Ι. Λ. ΠΚΡΝΑΡΟΥ
Ι κείνος τα έπαιρνε μά τού ή¬
ταν άδύνατο νά επαναλάβη
τό περιεχόμενό γ ούς... τόσο οί
"Ας μην τό έχουμε οάν δό- κορυφές τους, βυθζοντας στό ι πολύπλοκες ίστορ ες τους ξε-
γμα δτι τίς θετικές πληροφο- νερό τή σκιά τους.
ρίες τίς βρσκουμε μονάχα Στόν ουρανό έπεφτε ή λε-
στά γραπτά κείμενα καί μάλι- πτή στάχτη τού δειλινοϋ. Κι'
οτα σ' αυτούς πού έγραψαν, αυτός έμεινε οτή χαριτωμέ-
εϊτε "Ελληνες είναι αύτοι, είτε νη έκείνη μοναζιά μέ την άκα-
ξένοι.
θόρ στη σκέψι πώς ό Σαντε-
στρατευμάτων θά κατηυθύνετο τό 39ον Σύνταγμα ευζώνων.
πρός: Κοζάνην, Βέρμιον, Βερ
ροιαν, Γιαννιτσά, θεσσαλονί¬
κην, έτερον δέ πρός: Καλαμ
πάκαν, Λάριοαν, Λεβάδειαν, Ά
θήνας. Αί έλληνικαΐ δυνάμες
τής Ήπερου καΐ τής Πΐνδου
θά συνεκρατοϋντο είς τάς θε
σεις των έν άπομονώσει. Τα
όχυρά τής Μοκεδονίας θά ή¬
σαν άχρηστοι φωλεαί άνισχύ-
ρου πυρός, έφ' όσον ό εχθράς
θά έφθανεν είς τα νώτα των
καί θ άπέκοπτε πάσαν έπικοι-
νωναν τούτων πρός Τα μεΤΟΠ'
Η ΝΕΑ ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ
Τής ψυχοκοιν^νιολογικής Έταιρειας
Γενομένων αρχαιρεσιών,, τό ν!&ν
Διοικητικόν Συμβούλιον τής ψυχοκοι
ν,ον.ΐλογικής Έταιρειας, 'κατηρτί-
σθη ούτω
Πρόεδυος, Δρ Σπύρος Μακρής, αυγ
γρ3ψεύς, -άντ ι πρόεδρος: Δημήτριος
Πΐνχγιωτόπουλος, δ'κηγόρος, γενι.
κός γραμυατεύς Μαίρη Ίερομονά-
χου, φοιτήτρια, ταμίας· Δημήτρης
Τσουράπας, κτηυατίας( σύμθοιΛυι.
Καβούκη, καβηγήτρΐα, Είοή-
υπό τπζ Γενικής Συνελεύσεως
τής "Εταιρείας, έπίτιμος πρόεδρος,
Ι
Οθεν. Ή τοιαύτη στρατΐωτΐκή ι ώογιας Μάοκοϋ','έμπορος'.'
Προέλασις καΐ πολιτικάς άνα | Ό επί 35ετίαν πρόεδρος τής Έ-
ΟΤατώρεΐς μεγάλης σημαθίας · ταΐ3·ϊίας. Δρ Αντώνιος Πισαάνος, ό
είς την ΒαλκανΐΚΠν έδημΐθύρ [ οποίος δέν έθεσεν ύττοψηΦιόττιτο.,
γησε.
Δεύτερον: Δυνάμεις θαλάσ
σης, ώς έζής:
Ό ελληνικάς στόλος ήτο α¬
ριθμητικώς άνίσχυρος ν άντι -
μετωπίση τόν Ιταλικόν, εάν ό
τελευταίος έπεχείρει κρούοε ς
κατά μήκος τών άκτών τοΰ
"I-
ονίου πελάγους άπό τοΰ δρμου
τής Σαγιάδας μέχρι τού Άμβρα
κικοϋ κόλπου. Ή δέ παρέμβα
αίς τοΰ άγγλικοϋ στόλου, Ινα
τυχόν επ τεθή κατά τού Ιταλι-
καΐ συνάμσ. άνετϊ^η^ςχν είς ούτον τα
καθήκοντα τού Ανωτάτου Έπ:στημο·
νικού Διευθυντού τής
γικής Έταιρειας.
ΑΝΕΣΤΗ ΛΛΖΑΡΙΔΗ
«ΜΙΚΡΑ Α Σ Ι Λ>
< ΙστορΙα Γεωγραφία Πωλεϊται καΐ είς τα μας άντ{ δρσχμών 30 ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΗ ΕΜΠΟΡΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΚΝΙΚΟΣ ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 31ης ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1967 ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΝ 1) Άχίνητίΐ : α) Κτίοματα — ιίποοβρπεις 1966 ί>78.5(>2. —
.11)4.114. —-
β)
Υπόλοιπον
2) Μηχαναί χη'ι
Μηχανήματα
— άποσβέσπς
584.388.-
ϋ41.4!)Ι,«Ο
:Π0.85.'{.-
240.444,50
:κ»4
.114
—
825
879
«0
581
241
..Ί88
Α'Μ,
60
70
408
,50
:ίΐο
ϊ>40
.85:!
.444.
,50
Ά) Ταμρΐον
4) Έκκο
1Η0
Ι :)50
1)00
__
1) Μττπνικόν Κιφήλπιον '
Είίΐ .ΜρΓοχ'ιΓ,ν !».0(ΜΙ Πι,.ο<1ΐ|., μιισιιε;)| ^οίις '>χ. Ι'").
ΙΙΛΗΙΠ ΙΚΟ
ΙΟ.'.ι; ΐ!κ;;
Ι..1Λ '.(! Ι ». -
). - λ
οχ.
).ΟθΟ.-
ΑΝΑΛΥΣΙΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ «ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΧΡΗΣΕΩΣ»
1) Ζημίκ έκ προηγουμένης χβήαεαις
2) Ζημία έκ π(ρ)λήσ«')ν
3) Μισθοδοσίαι
4) Φόροι κηί ΕΙσφοραί
5) Γενικά "Εξοδα
6) Έπισκετιηί Κτιρίων
7) Ζημία έ% άπαιτήατως άνΗπιδίκτου
εΐσπράξεως
ΟΙ Έλεγκταί
Α. ΚΡΗΤΙΚΟΣ - Π. ΤΣΑΚΑΣ
1966
50.143.—
37.679.-
11.180.—
4θ.415,4Ο
11.826.-
:Ι9.81Ο.-
1967
115.60.^40
9.600.-
1.4.11,60
1:5.971,60
6.450.-
1) 'Κνοίκια
1ί) '/.ημία ι/ προ·|γου-
μενης χρι'|θε·ί.)ς 5<Μ4.1.— ΙΙιστιητική δια»ο ρά Κ Μ) 7 Ζΐ||ΐία Χρήσειιις 65.460,40 8.1 400.— 8.1 400 - 1ίΙ!·.00.1,40 Λρ. !62.5ίΚ).60 . ;/ Ήν Κερκύρα τή 15 Ίσνουαρίου 196 < Ό Πρόεδμος -■ ':"-.·/ ... . ··: Σ. ΠΟΛΙΤΗΣ: - ,-. „ η 1!Ι!Ι.0<Ι.1,|0 115.6 ).!ί, 40 .16.442,8) Λο. Ό Άνατιληρωτής Διευθύνηντος Συμβηύληυ Κ. ΚβΦΛΛΑ (Σ:υν6χ«ια «κ της 1ης οβλ.) νή σχΐδό-', στά μάτια. Μιά στΐγμή μ εξουΐιάζει ήπεριέργεια ττοιός νά ήτ2· ά;3νε ό άξιος τούτος τεχνί- της Καιλά άττοκρίθηκαν καΐ οί θεοΐ τής Ούπακισάδ στάν Χάροντα, ττοΰ τούς έ^ώτησε τί μερίδιο θά περκτ- ; ^: γι' αυτώ», άν οί άνθοωποι ε,με- νχ/ ά3άν*τοι: «Στό εξής κα.έ,νας δέν θά είναι άθάνατος, ούτος καΐ τό κοομί τού. "Άν θέλης νά κ,οατή- σης τούτο τό μ:ρτ «ό γιά σέ (τό κορμί), τότε θά εΤσαι άθάνατος, ά- ν^ξά3ΤΓ,τα άπό τό σώμα τού, έκεΐ- νος πού γίνεται άθάνατος, εϊτε μέ γνώτη, είτε μέ τό ϊργο τού». Τωόΐ'τι, δ30 κχ' αν πασχίζω νό ά-Ίχτραοοκττή^ω στή φανταθΊα μου τάν Σαλπίωναι —-τα πεταχτά, εξο- π.·3 καστανά τού αάτια, πού άπέ- χουκ λίνο πεοισσότερο άπό τό κα- νο/ικό τό ε.α άπό τό σΛλο, τγ,,/ α- νϊκύ>αντη ιιατιά, τή υακροιΛή, λί-
γο κυρτή μύτη τίς ζαοωματιές ποϋ
ιι τα μάγουλα, δεξιά καί
άπό τα αισθηιτιακά, φΐλή-
δονα χείλη, την κάτω σιαγόνα, πού
τής λείπουνΐ &υό δάντια καΐ τό σκού
φ3 -τζιι, πού τοσ έττλεξε άπό μαλ-
ί ό σναδία τού, ή Έλπινίκη, μέ
τό θεουό χνουοι άνάιμαα στά πάνω
χπλι καΐ μύτη— σιγά - σιγά ή
φε^γαλέο', παροδική τούτη παράστσ
ση, ή ύλική. όλοε-α θοιμ^νει, η
σφίξη τή·ς ζωής χαλαρώΜεται. Καί
ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ
Τής έν "Αθήναις όδός Ύπα
ιίας αρθ. 5 έδρευούσης Α.Ε.
['ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΧΗΜΙΚΗΣ ΕΠΕ-
ΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΡΟ" Ι 0ΝΤΟΝ «Β Ι
ΧΕΠ« Α.Ε.
Συμφώνως τώ Νομώ καί τώ
καταστα-κώ τής ΈταιρΙας τό
Διοικη κόν Σύμβουλον καλεί
τούς κ.κ. Μετόχους τής 'Εται
ρας είς έκτακτον Γενικήν Συ
νέλευσιν δ.ά ιήν 18ην Δεκεμ
θροΐυ 1968, ημέραν Τετάρτην
καί ώραν 7 μ.μ. καί είς τα έν
ταϋθα και επί τής όδού Ύπα
τίος άρ θ. 5 γραφεϊα τής "Ετα.
ρας.
Θέματα Ι^.^ερηοίας δ;ατάζε-
ως έσονται:
1) Λήψ,ς αποφάσεως περΐ
παρατάσεως τής χρον.κής δ:-
αρκεας τής ΈταιρΙας επί μίαν
είσέτ. πεντηκονταετίαν, ήτοι
μέχρι τής 17ης Σεπτεμβρίου
2020 έιους.
2) Τροποποίησις τού άρθρου
5 τοΰ καταστατικού, (αύζησις
τού μετοχικοΰ κεφαλαίου μέ¬
χρι τού ποσού τών 5.000.000
δραχμών δα κεφαλαιοποιήσε-
ως α) τής επί πλέον προκυ-
πτούσης, άζ άς έκ τής άναπρο
σαρμογής τής έν τώ ίσολογι-
σμώ έμφαν ζομένης τοιαύτης
τών γηπέδων, κτιρίων καΐ λο:-
πών παγίων έγκαταστάσεων,
καί β) τών έκτάκτων άηοθεμα
τικών. Τό τυχόν άπομένον υ¬
πόλοιπον άναληφθήσετα τοίς
μετρητοϊς.
3) Τροποποίησις τού άρθρου
6 τού καταστατικοΰ. (Αϋζησις
τοΰ μετοχ<ού κεφαλαίου δι" ά ποφάσεως τού Διθ'κητικοΰ Συμ βουλ ου λαμβανομένης κατά νόμον μέχρ: τού δ.πλασίου τθΰ καταβεβλημένου, έντός τής πρώτης πενταετίας άπό τής έγ κρίσεως τής τροποποιήσεως τοϋ άρθρου 5). Ή συμμετοχή των κ.κ. Με- τόχων είς την Γενικήν Συνέ- λευσ.ν ύπόκειτα είς τάς δια τάζεις τοΰ Νόμου καΐ τοϋ κα¬ ταστατικοΰ. Έν Αθήναις τή 20)11)2968 Έντολή τού Διοικ. Συμβουλίου Ό Πρόεδρος Χρήστος Δαμ. Καχραμάνογλου 01 Τουρκοι κα'ι ιδίως οί γέ- κλαίρ έπρεπε νά είναι σάν κι ροι εΤναι άγράμματοι, άλλ' ή αυτόν εύτυχισμένος, πού κυ- μνήμη τους καΐ ή μακροχρόνια λουσε πάντα επάνω στά ϊδια πεϊρα τους καΐ άκόμη, ή Ιδία- χόρτα μέσα σέ μιά τόσο έμορ- ζουσα τουρκ.κή αντίληψίς τους <ρη οιγαλιά. "Οταν τ" άστέρα γ:ά τό κάθε τί, έχουν τόσες λαμποκοπούοανε, γύριζε σπίτι καΐ τόσες χρήσιμες πληροφο- τού νά κοιμηθή, μέ τό οτήθος ρίες κα, δμως, στήν γενικό- γεμάτο δροσιά. Μά ό Ζύλ πα- τητα, δέν δΐνουμε τίς δεουσες ραδινόταν καί ο' άλλες χαρές. σημασίες. ι "Οταν εϊχε κα ρό. έκονε όλο- μόναχος μ ακρυνές πεζοπο- (Συνεχίζεται; ριες, εύτυχισμένος νά πηγα,- νη όσο πιό μακρυά μποροϋσε, καί νά γυριζη φόφιος τοϋ κό- που. ΈπΙσης εϊχε γίνει φιλος ενός μουγκου ξυλοχαράκτη, μέ τόν όποίο έκανε άγκαζέ περιπάτους όλόκληρα άπομε- σήμερα χωρΐς ν' άνταλλάζη μ' αυτόν οϋτε την παραμικρή χειρονομια. "Αλλοτε πάλι, στό βάθος τοϋ «Κεφενειου ΝΕΑΠΟΛΗ, Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ δ,τ ι μένει, είναι τό ότπιαστο, πού ό τεχνίτης τό «συνέλα6ε» καί τό ύ- λοποίηαε, τό αίσθητοποίησε στό μάρμαρο, σ' έτούτη την άφάνταστσ. ρεαλι^τ κή Βάκχη ή έκστασΐί της, ή δα.μον,κή, σέ σΐΛεπαίρνε,, σού με τών ταξΐδΐωτωνΜ, έφτιθνε μέ Τ3ΐ5ίι/εται μέ ύποβλητική δύναΐμη πά τόν μουγκό ένα πλήθος ζύλΐ- οά λίνο νά ξεχάσης ττού βοίσκεσαι νες γυναίκες, γεμάιες σοόα- καί νά δαλθής κΓ έσύ νά όρχήσαι φει>γανε άπό τα άπλά γοϋστα
τού. Σχεδίαζε λ γάκι, καΐ πάν-
τοτε την ϊδια κεφαλή, μιάς γυ¬
ναίκας σέ προφίλ μέ σοβαρό
ϋφος, δ άδημα σ ά μαλλιά καί
μαργαριταρένιο κολιέ στό λαι-
μό. Τό μοναδικό τού πάθος, ή¬
ταν ή μουσική.
Όλόκληρα βράδυα έπα^ε
νλάουτο, κι' αύτό πάνω άπ' δλ<·.< ήτανε Λ π ό μεγάλη τού ευχα- ρΐστησι. Ό Ζύλ είχε μάθει τό φλάου¬ το όλομόναχος. Γιά πολϋ κα.- ρό ένα πα>'-ό φλάουτο άπό κι-
τρινο ζϋλο στή
παλαιοπώλη τής
βιτρίνα
άγοράς, ρ-.Ιχε
γίνει μιά άπό τίς πιό μεγάλας
έηιθυμΐες τού.
ΕΤχε χοτιματα νά τ" άνορά-
ση, μά δέν τολμοϋσε νά μπή
στό παλαιοπωλείο, άπό φόβο
μή φανή γελοϊος. Στό τέος,
κάποιο βραδάκι, ετόλμησε νά
τ" αγοράση, καΐ θγήκε τρέχον¬
τας άπό τό κατάστημα, μέ τό
φλάουτο κρυμμένο κάτω άπό
τό πανωφόρι τού καΐ σφιγμένο
στό στήθος.
"Επειτα, μέ πόρτες καΐ πα-
ράθυρα κλεστά, καί πολύ σι-.
γά, γιά νά μην ακούεται, έκα-
ρότητα. Κάποτε εΐχε ένα σκύ-
κοιΐ νά «κλύης» τό θεό της καΐ νά ^0 ΠΟύ τον σκότωσε ένα άμά- ι νέ την έζάσκηοΐ τού επί δύο
6αοής τό τούμπα.ο, κραδαίνοτάς το ζ, Τού κρατοΰοε λθΙΠΟν ΤΟ-',χρόνΐα, μέ μ α Πθληά μέθθδθ
οο θρησκευτ κή θύμησι, ώστε , Πού άγόρασε άπό ένα ύπαί-
δέν ήθελε πιά νά έχη στό σπι- , θροι βιβλιοπωλείο.
τι τού κατοικίδιο ζώο. Στό τα- ; Άπό έδώ κ" έζη μήνες μό-
χυδρομείο τόν κοροιδεύανε ινθι ετόλμησε νά παίζη μέ ά-
ψι>λά, γιά νά σοϋ γεμίζη ό ήχος τ'
αύτιά καΐ τα ψρένα, νά μην ξέρης,
αν πατής χώμα ή άν πατής στόν
αιθέρα.
Την ϊδια Βάκχη —σέ ά.άγλυφο
καΐ τούτη— δχι πιά μονάχη αύτη
τή φ^ρά, παρά ένταγιμένη σέ 6ακχ.-
κή τελετή, τή συναντώ όλίνο πα-
ρέκίΐ σέ άνάγλΐιφη πλάκα, κοεμαομε-
ιη στόν τοΐχο. Ή μαινάδα προπο-
άκροπανίτώντας, χτυπτώντας
τούαπαιο, τινάζοντας πίσω τα ι
γιά ένα ζυπόλη^ο κοριτοάκι 'νοιχτά παράθυρα. Ήζερε κάτι
δέκα χρονώ, πού πουλοϋσε παλπές μελωδίες τού περα-
σπίρτα, καί συχνά τίς έδνε σμένου αΐώνα, άπλές καί άρ-
σγοιιρά μαλλιά, έξοιχτιασμέΛ/η
τα κοου6αν(τικό πάθος τού οϊστρου
άκολουθ^0^ ό Σάτυρος αέ τόν αύ-
λό και ενας 6οσκός μέ προβιά λιον-
ταοιοϋ, κοεμασμένη άπό τόν. ώμο
τού τό κεΦάλι
ζώου πέΛτει α¬
πολλές πεντάρες, χωρίς νά
παίρνη τό έμπόρευμά της. κΓ
έπειδή ήτανε πολύ ντροπα-
, , ,λός, γλυστροϋοε κρυφά τίς
πεντάρες στή μικρούλα. Δέν
τόν είδανε ποτέ μέ φουστάνι
τα θράδυα στά παληά όρύ-
γματα...
ΟΙ έργάτισσες τής Π..., έζυ-
πάνω στόν τεντωμένο τού βραχίο.ο,
άντικρύζοντ-ις τί ειϋστοχη Ιδέα— ε-
να^ πά·θη?3, ποθ πεσπατεϊ δίττλια,
δίχ^ς άμφιδολία σύμβολο τής αδο-
λης, φυ? κης ρώυης, ϊσως καΐ το»
αι'σθηυιακοΰ πόθου. Άπό τ' όμοια-
σιμο τών δύο Βακχίι5ωυ θά σι,μπέ-
ραινΰς την πατρότητα, ;ΐέ τή ιμόνη
διοιφορά, πώς σέ τούτη την πι%αστι
κή δέ. καταφέρνω νά άνΐΐκΐλύιυ^ το
όνομα τού φίλου μου Σαλπίωνα έλ-
ληνιστικής τέχνης, ποοχωρημένης πε
ριόΐου, δέκ είναι οτπίθανο ·νά ϊχου;
6ρεθή σέ καμμιά 6Ιλιλα τής Πομ-
ττοιίαις ή τού Ηρακλείου (Έρκουλα-
νέουμ). Σέ σοτηνεύει ό ρεαλισμος
τής τέχνης τούτης ποϋ ν·»οώ.ε τό
σά-.· άγέρινο βάδισυα τών ανθρώπι¬
νον αορψών, καθώς έλαψοοφοι,οι-ώ-
χορεύσντας τα πόδια, ετοιμες
πνα καί άστεία κορτσια, βλέ-
ποντάς τον πού τα έχανε
μπροστά τους, άμα τοΰ γελού-
σανε γιά νά πάρη θάρρος, τόν
άφήσανε στ ό τέλος ήσυχο,
γιατί νόμιζε πώς τόν... κοροι-
δεύουν. Στήν πολιτεΐα, άλλοι
τόν λέγανε βλάκα, καϊ άλλοι
ειχανε τή ννώμη πώς κάτι τέ-
τοιους ησύχους καί μονόχνω-
Γθυς νέους πρέπε κανείς νά
τούς περιφρονή.
Ό παράδεισος τοϋ Ζύλ, τό
μέρος πού άνάσαινε άπό-
λυτα εύχαριστημένος. ήτανε
τό δωμάτιό τού. Μόνο έκεί πί-
στευε τόν έσυτό τού άσφαλι-
σμένο άπό τόν κόσμο. Τότε
νά δοθούν σέ όογιαστική πϊρ 5ίνηση. τέντωνε τό άνάστημά τού, γε-
Αύτές εϊτα·^ οί Θυρσοφόρες Βάκ- λουσε μόνος τού, καί ' άμα
χεςΜΑτ°: σ^'"""· κυτταζότανε στόν ' καθρέιρτη,
Λ Μλο<^*?°· « πελωο,ο μ—- £ ωθ£ αλη έκπλης, Που μαρινο άνβσ5οχειο —ή και γλα- , . . ατρα— *'»*■->■'<>■*■ ™- ^.-."- λ..- "ταν τόσο πολυ
^αφρο, σέ πελώοιο ιο>£-
■οχεΤο —ή καί γλά-
ιίζει άπό ζωτική άμε
σότητα καϊ έκΦραστική ένάργεια-
όμάδα σάτυροι, πού τρυγούν άμιπέλι
ση<«να.ΐταις στή ράχη καλάθια γε- μάτα σταφύλια καϊ άδειάίοντας τό^Ιπέζΐ, δύθ καρέκλες καΐ μ α καρπο σ' ένα τογάρ (ταγάοι, έδώ μέ Πθλυθρόνα. Τού έμενε, δμως, τή/ ίωνική —μασία τής λέξης με- ' πολύς χώρος γιά νά περπατά' γαο, μετάλλ,νο στά χοόν,α μας, }το κρεββάτΐ χανόταν στό θά· δωμάτιο ήταν μεγάλο εϊχε το- ποθετήσει έκεί ένα μεγάλο καναπέ, ένα στρογγυλό τρα- 5?χεΤο, απού λ χ. έδουτούσαν τά τσα ι &οζ. μ,δ γων(ας/ ενα κομθδ:- μπ,α, πρ,ν τά άπλώσουν. στά όλω- να<ι αΠ0 καρυδ,α αναμεοα νι για να τα ξερανουν). Τον ρεαλι- . _, .Γ . _ . σμό, τό παλύτ,Γ τοστο άπό^τημ, °Τ* δυ0 Παράθυρα, έμθ.αζε μέ έ.<λεπτυσμέ-νου π.ό κοσμοπολ,τισμού, ' Πθΐδΐκό ΠΟ γνΐδι. Περπατθϋσε τό γεύεααι σάν εύγενικό άπόσταγ-' Μέ μεγάλες δρασκελιές καί μα τούς άλλους σατύρους πού μέ δέν ένοιωθε καμμιά μονοτο- τή βοηθεία μοχλοΰ ά/ασηκώνουιν τό να. Δέν έγραφε ποτέ έζω ά- 6αού ταγάρΓ τόν γενειοφόρο σάτυ-' πό τό γραφείθ τοϋ Ταχυδρο- >ο πού επ,στ-εΐ, γιά τούτο καΐ μείου, καΐ τό διάβασμα τόν
από εξυττιη, λετττότητα ό γλύπτης
τού έχει κάνει την ούρά έμφαντικά
μικοότερη, έπειδή θά σκέφτηκε νά
προσδώση άξιοπρέττεια στήν εύθύνη
τού προισταμένκχι. Ή πομιπη'ιανή ζω
γραψική καΐ ψηφιδωτή τέχνη έμπε-
ριέχει έν μέρει νατουραΧιστικά το-
νΐ3ΐα£να, έν μέρει πάλι ίμπρεσσιο-
νιατικά γνωοίσματα. Καί τωόντ
τή χρονική άπόυταση δΐκαεννιά έ-
κατο.τοκτηρίΰων, τή διααχελίζει μέ νοντάς σε νά νοιώσης άδολη. άνα-
πήδημα, τόσο πού σέ ά γάλλια, καθώς άτενΐζεις τήν'άφτει
(ΐσίδωτη, ρεαλιστική μούρη της —
κάτι σάν άμετανόητο θρίαμβο τής
άσχήμ 3ς, ποΰ σάν νά τη δικαιώ-
ν£ΐ τ ο πεοιγελαστικό χάχανο γιά
κάθε σο6αροφάν£ΐα στήν πρόσκαιρη
τούτη ζωή.
Ξεχωριστή είναι ή χαρή καΐ ή ά-
'
Καί δταν ή γερόντισσα κυρά
τού μαγέρ κου, πού έτρωγε,
προοπάθησε νά τόν κάμη πιό
κοινωνικό, δίνοντάς τού νά
διαβώση μερκά ρομάντοα, έ-
ροι5ΐύει άλοφάνερα- σύγκαιρα δμως
σέ άττοζημιώνει μέ τά παραπάνυ κά
φήνει
ατάττληχτο. "ΑθεΑά σου πη-
γαί^ι ό νούς σου π.χ. σΐτόν Γκό-
για, ποΰ τής είναι οίκεΐος Φαίνε-
ται πώς ά Διοσκοαρίδης, Σαμιώτης
την καταγωγτ), έστάθηκε. άπό τούς
σημα.τικότεροος γνωο-τοΰς δημιουρ-
γούς τής τεχνοτροπίας αυτής. ΟΙ
τυχοδιώχτες τού, κοντοπίθαμοι ή
«μουζικάντες» (μουζικάντι), πού χο
ρεύουκ, καϊ οί «Φλιχχροθσες γυνιαϊ-
κες», ή «γυναικεία φλυαρία» καΐ τα
δύο έ'ργα άληθινά διαμάντια τής ψη
φιδωτής ζωγραφικής, μαρτυροθΐν πό-
σο π^οΐγειωμένος στήν καθημερινή
π,ραγματικότητα έστάθηκε ό καλλι-
'έχννις τού καιρού έκείνου
Στή δεύτερη είκόνα μιά γρηά
γλωσσού, μέ νά μιά στοιμάρα, σε κο
ή χή ή
ξιοπρέπεια τής μωσακής προσωπο
γρσφίας ώοαίας δέσττοινας ,μέ ττε-
ριδέραιο γύρω άπο τ6« λαπμό καΐ
χωριο~τά στά μαλλιά πού τα διαπερ-
νά πολύτιι*η ψουρκέτα. ΜοίΛή πού
τή διαγαύζει διακ,ριτική σοδαρότη-
τα καΐ άρχοντιά- θά την έπαιρνες
γιά κάποιαν ίδαινική Σαπφώ' καθώς
μοΰ έξηγεΤ ό έπιοττάτης, ή κυρία τού
πλούσιον σπιτιοθ δπου την ηίραν.
ν:. (Συνεχίζεται)
γές, πού παίρνανε μίαν άπειρη
τρυφερότπτα, δταν τίς έπαιζε
μέ την άδεζιότπτα μαθητοϋ
γεμάτου συγκίνησι.
(Συνεχίζεται)
ΔΙΑΛΕΞΙΣ ΠΕΡΙ ΣΠΕΡΑΝΤ2Α
Την 27ην τρέχ στάς 8 τό
βράδυ θάόμιλήση στήν αΐθου-
σα τής Έλληνο - Άμερικανι-
κής Ενώσεως όδός Μασσαλίας
21, ή ήθοπο'ός κ. "Ελένη Α.
Σοφρα μέ θέμα ό ποιητής Στέ-
λιος Σπεράντζας, ή ζωή τού
και τό έργον τού. Θά πρέπει
όλοι μας νάημήσωμεν τόν εκ¬
λεκτόν άπόντα. Ό Σπεράν¬
τζας πέθανε μά τά έργα τού
μένουν άθάνατα.
ΝΙΚ. ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΟΥ
ΟΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ
ΔΙΑ ΤΑΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ
Είναι άνάγκη δπως ληφθούν
τελεσιδίκως μέτρα διασφαλί-
ζοντα την επί Ιοοις δροις συμ-
μπχανίας είς τούς διαγωνι-
σμούς προμηθειών τού Δημο-
σου, είς τό πλαίσιον τής κυ-
βερνητικής π ο λιτκής στη-
ρίζεως τής έλληνικής παρα-
γωγής καΐ προωθήσεως τής
έκθιομηχανίοεως.
Τό αϊτημα αύτό διετυπώθη
υπό τού Συνδέσμου Έλλήνων
Β ομηχάνων δι' ύπομνήματος
τό οποίον υπεβλήθη πρός τόν
υπουργόν Βιομηχανίας.
ΤΑ ΕΙΔΙΚΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ
ΤΟΥ ΥΠ. ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ
Ό γενικάς γραμματεύς τού υπουρ
γείσυ ΣυντονισμοΟ κ. Ι. Νασούφης,
ε,κήουξε την έναρξιν τών τακτικών σε
μιιαρίων εις τό υπουργείον Συντονι-
σμοΰ, τά όποΤα, συμφώνως πρός ά-
πόφαισιν τής Έθνικής Κυβερνήσεως
άποσκοπού,ν είς την προαγωγήν τής
ενεργητικότητος καϊ πρωτοβονλίας
έν γένει τών ύτταλλήλων αλων τών
ύπου|ργ|είων. Έττίσης, άτΓθ6λέττουν
είς τήι> ενημέρωσίν των επί τών νέ-
ων δεδαμένων τής έτπστήιμης καΐ τής
τεχνικής είς την έξάλειψιν τών γρο-
φειοκρατικών μεθόδων. Τά σβμινάρια
γίνονται δίς τή εβδομάδος, μέ υπο¬
χρεωτικήν συμμετοχήν των υπαλλή-
λων Α' καΐ Β' κατηγορίας.
ΕΜΗΔΕΝΙΣΘΗ
Η ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΤΙΚΗ
ΕΙΣΦΟΡΑ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟΥ
Έμηδενίσθη ή άντισταθμιστι-
κή εΐσφορό επί τού εΐσαγομέ-
νου είς την Ε.Ο.Κ. έλληνικου
φυσικού έλαιολάδου, διά τό
χρονικόν διάστημα άπό 16—
30 Νοεμβρου τού 1968. Διά τό
έλαιόλαδον των τρίτων χωρών
ή έν λόγω εΐσφορά ωρίσθη είς
29,64 δολλάρια κατά τόννον.
Τά ανωτέρω ανεκοίνωσε χθές
τό υπουργείον ΈμπορΙου.
-Υ--&.
ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΙΤΑΛΙΑ
ΤοΟ συνεργάτου μας κ. ΧΑΡ. ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Τό δεύτερο δεκαήμερο τού | £καμα καί ό υποφαινόμενος,
μηνός Σεπτεμβρίου μέ ένα | ΚαΙ κυττάζοντας καποιο του-
τουριστικό δηζελόπλοιο πού . ριοτικό χάρτπ τής Ιταλίας, ά-
οαλπάρισε Σάββατο μεοημέ- ποκοιμήθηκα, μέχρ. την ώρα
ρι άπό την άκτή Τζελέπη, γιά πού μάς εΐδοποΐηοαν νά άνε-
Πάτρα, Χάμπ, Κερκύρα, Μπρίν- βουμε στήν τραπεζαρία Υ'ά
φθήκαμε τό ζακουσμένο Μιλά- ] τό πρόγευμα. "Ήταν έξη ή ώ-
τ)ζι, φύγαμε — έγώ καί ή γυ-
νο, άλλά καϊ την ώρχϊΐο καΐ
ναίκα μου - μαζύ μέ κάποιο
έκδρομικό δμιλο, καί έπισκε-
μαγευτική λΐμνη τοϋ Κόμο. Ό
καιρός όμολογουμένως δέν
ήταν αίθριος. Εΐχε ήλιο, άλλά
ιρυοοΰοε δυνατά.
"Οτανσφύριζε χό καράβι καΐ
άπομακρύνετο σιγά — σιγά ά¬
πό την προκυμαία, δακρύσανε
τα μάτια μας ένώ στέλναμε
τόν χαιρετισμό μας μέ τα
μαντήλια μας στούς γνω-
στοος καΙ φΐλους πού περΐμε-
ναν στήν άποβάθρα. Καΐ δταν
ζανασφύριζε τό πλοίο καΐ εΐ-
χε περάοει την προβλήτα τού
λίμαν ού, έγώ πηγά καΐ κάθη-
σα στό σαλόνι τής τουριστι-
κής θέσεως καί έπιασα κου-
βέντα μέ την παρέα τού έκ-
δρομικοΰ όμίλου. Στην πόρτα
τοϋ σαλον4οΰ στεκότανε μιά
νεαρά κοπέλλα δλο ζωή, μέ
μαλλιά όΛόσγουρα καΐ μέ μά¬
τια σπιθοβόλα, πού κάπνιζε ά-
γέρωχα καΐ κρατοϋοε ένα
γκρίζο παιχνιδάρικο σκυλακι.
Γύριο της οί θαυμαοταΐ της
πού την έτρωγαν μέ τα μάτια—
ήταν ένας γεροδεμένος νεα-
ρός μέ συμπαθητική έμφάνιοι
καΐ δυό μεσόκοποι τουριστες
μέ γένεια καΐ μουοτάκια πού
φοροΰοαν καουμποΐστικα παν-
τελόν^α καΐ σοϋ θύμιζαν ύπαρ
ζιστές.
Ή κοπέλλα μιλοϋσε γαλλι-
κά, άλλά ή προφορά της φα-
νέρωνεπώς δέν ήταν γαλλΐδα.
Καΐ πράγματι. Όταν ήρθε καϊ
κάθησε στή συντροφιά μας,
μάθαμε πώς ήταν άμερικάνα
καΐ πήγαινε γ·ά άναφυχή στή
Βενετία. Ό άπόπλους άπό τόν
Πειραια μέχρι τόν Ίοθμό ήταν
ευχάριστος. "Οταν δμως πε-
ράσαμε τόν ' Ι σθμό, ένας δυ¬
νατάς άέρας μάς άνάγκασε
νά κατεβούμε άπό τό κατά-
οτρωμα τού πλοΐθυ πού είχαμε
άναΐβει γιά νά τα δούμε τττν
διέλευσι το ΰ'Ισθμοΰ. Έγώ πη¬
γά τροχάδην στην καμπινα
μου καΐ ζάπλωσα στην κου-
κεττα μου, γιατΐ τό σκαμπανέ-
βαομα εΐχε άρχΐσει νά μέ έ-
νοχλεί αισθήτα τό στομάχι. εύ-
τυχώς δταν περάσαμε τό Α1-
γιον καΐ πλησιάζαμε πρός την
Πάτρα, τό σκαμπανέβσσμα εΐ-
χε κοπάοει, κ· έτσι άνεβήκαμε
οτην αϊθουσα τού δείπνου καί
φάγαμε τό καλομαγε ρευμένο
φαγητό τού πλοίου. Μετά τό
δεϊπνο οί περισοότεροι τού
όμιλου, έπτΥγαν καΐ ζάπλωσαν
στΐς κουκέττες τους. Τό ϊδιο
ρα.Πρωί Κυριακη.
Τό πλούθίθ πρόγευμα
μας
Άτιό τα δεινοτταθήματα των Έλλήνων τής Μ. 'λοίας
Η ΤΡΑΓ0ΑΙΑΤθΓΡΕΊΖ-ΑΕΡΕ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Δ. ΠΑΠΑΔΗΜΗ ΓΡΙΟΥ- ΒΛΡΟΥΜΛ
Η'
Στά χαλάσματα αύτά βρήκα
άρκετές γυναϊκες μαυροφορε-
μένες, νέες καΐ γρηές δέν
ζεύρω γιατΐ ήτανε σκοτάδι,
τοϋς έζήγπσα τί έγινε καΐ τίς
παρεκάλεσα νά πάρουν τό ' αυτός πού ήταν στό παληό κα-
πολλες φορές, τποτε, ομως.
Δέν άπαντούσανε. Σκέφθηκα
νά φύγω, γιατΐ νόμισα πώς
δέν είναι κανεΐς μέαα καΐ
I-
σως νά μή ήτανε αύτό τό πα-
Ήμβρολόγιον τού θ. θεοδορίδου έκ Φαράστον
ΑΠΟ ΜΙΑΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΕΙΣ ΤΗΝ Μ. ΑΣΙΑΝ
ΚαΙ Ιδιαιτέρως είς Κατπαδοκίαν τό 1959
28ον
Άρ στερά, καΐ πρΐν φτάσου-
με στόν κεντρικό δρομο τού
Ντεβελή, είναι ή συνοικία τού
ΆγΙου Κωνσταντίνου. Είναι ή
παληό Ρωμέικη συνοικία τοϋ
ληό κοιμητήρι πού μοϋ είπεν Ντεβελή. 01 κάτο.κοι ήσαν
πέρασε μέ γέλοιο, χαρά καί
εύθυμία. ΚαΙ δταν πλησιάσαμε
πρός την Κερκύρα, εμείς δλο ι
τοΰ έκδρομικοϋ όμιλου, θγή-
καμε στό κατάστρωμα τού πλοΙ
ου καϊ θαυμάζαμε τό όλοπρά-
σινο καΐ γραφικό μας αύτό νη-
σί.
Άπό την Κερκύρα μέχρι τό
Μπρίντζι, ή πλεΰθις ήταν ή-
ρεμος. Ό άέρας εϊχε κοπάσει.
Φθάσαμε βράδυ 6ν>. 'Εννέα ώ-
ρες περΐπου ταζίδι. Βάλαμε
τα ρολογια μας μ α ύρα πίσω
καΐ άφοϋ έγινε ό έλεγχος τών
διαβατηρΐων μας, άνεβΛκα-
με στό τελωνείο. Εκεϊ, μετά
την άναοκοπησι τών άποσκευ-
ών μας. έζαργυρώσαμε όρ
χρηματιστικό γραφεί καί άνα-
μέναμε άνυπόμονα την ά-
φιζι τής ήλεκτροκ,νητάμαζας
γιά νά μάς μεταφέρει στόν
προορισμό μας.
Στΐς όκτώ τό βράδυ ζεκινή-
σαμε άπό τό τελωνεϊο καί οέ χοο'π^ού
λΐγα λεπτά φθάσαμε στόν κύ- .„ Ο(ς|α μοϋ απαντηοε, χωρις
παι δι, γιατί, αυτές, σαν γυναί-
κες, θά μποροϋσαν νά τό Λμε-
ρέψουν δταν έκλαιγε, άλλά
αυτές δέν δέχθηκαν γιατί κυ-
ριαρχοΰνταν 6πό τό αίοθημα
τής αυτοσυντηρήσεώς των.
Πηγά τότε πρός την έκκλη-
οία, τόν "Αγιον Δημήτριον,
πού ή ταν έκεί κοντά, ψά-
χνοντας παντοϋ. Μπήκα στόν
αύλόγυρο άπό τήν' πίσω πόρ¬
τα καΐ προχώρηοα φάχνοντας
μήπως την θρώ ή άν δέν την
βρώ νά δόσω τό παιδϊ σέ καμ¬
μιά γυναίκα πού θάθελε νά τό
κρατήση.
Μέσα στό σκοτάδι εΐδα μιά
οκιά επάνω ψηλά στό καμπα-
ναρ ό. Φώναζα νά μάθω ποίος
είναι, άλλά δέν έπαιρνα άπάν-
τησι. ΐαναφώναζα πολλές φο¬
ρές, μάταια, δμως, ή σκιά εϊχε
κουρνιάση καί δέν άπαντοϋσε.
Τότε άναγκάσθηκα νά πώ
ποίος εΐμαι καΐ ζήτησα νά μοΰ
μάνα
Ελληνες Τουρκόφωνο, καΐ την
έλεγον, δπως καΐ τώρα οί Εβε-
ρεκιώτες, ""Αε —Κωστέν».
στούς άλ-
„ οκια μοϋ απαντηο^ χ
ριο σταθμό τού ΜπρΙντιζι. Με- να μοΰ πή ποιός εΙναΐ/
τα σταθμευσαμε στό Μπάρι Χ>
τα σταθμευσαμε στό Μπάρι.
μοϋ ε!πεν οτ η μάνα τ0ϋ παι.
μπαναρ ό. Άλλά δέν τό άπε-
φάσιζα, δ;ότι σκεπτόμουν τό
κχιύμένο τό παιδί πού άρχισε Νά· έδώ< νά κλαυθμυρίζει ζητώντας ά- λους, έδω είναι Λ έλλην.κή σφαλώς τή μάνα τού γιά νά ' συνοικ α τού "Εβερέκ πού έλέ- θυζάζη Ι Υετο Άγΐος Κωνσταντίνος καί Κτύπησα καΐ πάλ, εΐπα ποίος : τούς έδειζα τα σπΐτια άνάμε- εΤμαι καΐ τί ζητώ καΐ ρώτηοα σα απ> ια Ζένδρα.
άν ζεύουν τΐποτε. | Σε λ'Υ° Μπήκαυ
Άμέσως μοΰ άνο.ζαν τή ΤΡ·ΚΟ δρόμο τού Έβερέκ, πού
πόρτα γιατί ή μάνα τοΰ παι- είναι καλοφτ,αγμένος άσφαλ-
δ.ού ήτανε μέσα καί τής έδω- τοστρωμένος σέ μάκρος 300
σα γο παιδ της πού τό ππρε *°ι πλεΟν Μέτρων
Σέ λίγο μπηκαυε στόν κεν-
Τό μωρό — ήταν κοριτσάκ
ΑρχΙζει άπ' την κεντρική
μοϋ ε!πεν οτ η μάνα τ0ϋ παι ____ ,
δηροδρομικός κόμοος. Ζωηρά δ(θύ ΟρΟκεται μέσα στό πά- άποκάμε άπό την ταλαιπωρία
κίνησ.ς. Κατόπιν σταματήσαμε ληύ κοιμπτηρι (όστεοφυλάκιο) καΐ τή νύστα.
στή Φόγγια. 'Ύστερα στή Πε- ποϋ ητανε στο ήριΟτερό μέ- Τα χαράματα οί Τουρκοι, γυ-
σκάρα. Καί συνεχζοντας τό ρος της οκαλας ανεβαίνοντας ρεύοντας θύματα, ήλθον έως
τραίνο την κανονική τού πό- απο τη κεντρικη Π6ρτα τής τό κοιμητήρι καί κτύπησαν τή
ρεΐα φθάσαμε στην Άγκόνα αυ^ής ^ς Έκκλησίας. «'Εβγά- πόρτα χωρΐς νά πάρουν άπάν-
Άό η Άκό αί πέρα Ξύ λλέ
καΐ ζή. όπως έμαθα άπό τή πλατεϊα καΐ προχώρει πρός Νό-
Στέλλα, άδελφη τού γαμβροΰ τ°ν· ^ έζ" απ> τ** Π6λη· Δε"
μου Δ. Χατζηρόδου, ποϋ πρό ?'β Μ^ς μιβ μαύρη καί όλόγυ-
όλίγων έτών ήλθε στήν 'Αρι. ^νη λθφοκορφή κρύβει την άλ-
δαία γ.ά νά δή τόν γυιό της λη- την τουρκκή συνοικία τού
Άντώνη πού ύπηρετοΰσε ώς Έβερέκ πού ήτο τό καβαυτό
χωροφύλαζ στη Φούστανη, καΐ Ντεβελή καΐ δι' αυτό οί σημε-
βρΐσκεται τώρα στη Μύρινα τής ΡΐνοΙ Τουρκοι, γιά νά έζαλε -
Λήμνου παντρεμένο καΐ μέ με-
γάλα παιδ ά.
Ή ώρα θά ήτανε περίπου
2—3 μετά τ ά μεσάνυχτα. 'Έ-
μεινα καί έγώ στό κοιμητήρι
μαζί μέ τοϋς άλλους, πού ήτα¬
νε άρκετο , γιατΐ δέν είχα πιά
κουράγιο νά περπατήσω, είχα
αυ^ής ^ς Έκκλησίας. γ ρ ρς
Άπό την Άγκόνα καί πέρα τε οζ-[ζ. Ο{ πεθαμένο; νά μποΰ- τησ:. Ξανακτύπησαν πολλές
άρχισε νάγλυκοχαράζει. Ή ή- με εμείς Οί ζωντανοί». φορές χωρΐς νά παίρνουν ά-
μέρα ήταν καθάρια κσί μέοα Κατέβηκα τίς σκάλες, μπή- πάντησι καί θά έφευγαν ϊσως
άπό τή θάλασσα τής Άδρατι- <α οτο πλαγΐ/ σ· ενα'μικρό άν δέν μάς έπιανε θήχας άπό λουστη...όλοκόκκινη αφαίρο... χώρο ποϋτανε πρΐν άπό τό κοι- την πνικτ κότητα τής άτμοσφαί- κής έσιγσβγαινε μιά φωτό- μητπΡ| και πρόσεζα μιά μικρή ρας πού εϊχε δημιουργηθή ά- ό ηλιος. ΤΙ θέαμα άλήθεα πόρτα ποΰτανε κλεισμένη. Την πό τούς καπνούς τών τσιγάρων φαντασμαγορικό!... Τί ύπέρο- κτύπησα. άλλά δέν πήρα άπαν- πού κάπνιζαν μερικοί τεργια- χο!... Τελικά φθάσαμε στό Μιλάνο στΐς δέκα τό πρωΐ, Δευ τέρα. Συνολικά 14 ώρες ταζί- δ. 979 χλμ. Ό σταθμός τοΰ Μιλάνου είναι έπΐμελημένος καί έπιβλητικός. Στό κέν- τρο τού ύπήρχε ενα νομισματι κό γραφεϊο. Στά δεζιά μικρό κατάστημα μέ διάφορα άναμνη στικά.ΚαΙ στά άριστερά κδπο.ο έστιατόριο, πού γύρω στά τρα- πέζια τού εϊχε γλάστρες μέ μεγάλα πλατύφυλλα πράσ.να. Στήν έζοδο τοϋ σταθμοθ εΚα- με δύο όγχώδη άγάλματα λε- ονταριών, πού έτρεχε άπό τό στόμα τους κατά διαστήμα- τα άφθονο νερό. Έκεί μάς πε- ρ μενε £να όλοκαίνουργο ποϋλμαν καΐ μάς πήγε σέ κά- ποιο καθαρό καί ευάερο ζενο- δοχείο, κοντά στόν ούρανοθύ- στη — υψους 127 μέτρων τής Ίταλικής ΒιομηχανΙας Π ρέλ- λι. (Συνεχίζεται) τησ . Προσπάθησα νά την άνοί- κλήδες. ζω, άλλά δέν άνοιγε. Ήτανε κλεισμένη, την ζανακτύπησα ΕΠ ΑΙΝΕΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΤΝΕΡΓΑΤΗ ΜΑΣ Λ" Α. Ι. ΑΡΧΙΓΕΝΗ Γιά τό λαογρσψικό τού £ργο καί τό Σμυρναικό γλωσθΊκό ίδίοίμα ττοϋ μετσχειρίζεται ττρός περιγραφήν τού Ό ττοιλύτιμας σννεργάτης τή.ς I- ίβος Ίασς ττοθ1 συχν^ά δήμο- Ιστορικο — λαογρχΛψικσ ση- ιμβιώματα γιά την Σμΰρμη καί τό ώραίο ττερίχωρό της, τό Χατζηλά- ρι, κ. Σττΰρος Μιχοτηλίβης, γεννη- βεϊς στό ΧαττζηΑάρι, άναττραφεί·ς ό- μως στήν Σμύρνη καΐ φοιτήσας στά Γυμνάσιο της ΙΞύαγγϊλικής Σχοληις, στέλνει πρός τόν έτερον συνβργάτη μας Δρα Δ Ι. 'Λρχιγέ- νη ΤΓ,ν εξής έττσινετικήν έττιστολή: Άγοητητέ κ. 'Αρχινένΐι Δια*άζ» κάθε βδομοδα στόν «Προσψυκικόν Κόσιμον» τόν «Λσο- γραφικόν ©ησοωρόί· σας καί μένω τμένΟΜ;, γιοίΓΪ αύτά ποϋ μάς φέρνουν νίΚρώς 46 κοτί ΐΓΐότερα χρόνια ττίσω, οτά χρό- νια έκεϊνα τκώ ζήσαμε σ-τίτν άλη- οιμόνητη ιτοπρίδο; μο?ς. Στό δημοσίευμά σας, δμως νής 20—10—1968, ττού γράφετε γιά τόν «Άτι Γιάννη τόν^ Ντεντέ», δ- ττοι) άναψέρετε κσϊ τα ό^όματα των χωρίων ττΚ Σμύρνης μέ ένθοιισία- σε ττ6ριο*ότερο παντός Λλλου γιατί μού θύμησαν τα παιδικά μου χρό- νια, "Ολο σύτά ήλθαν καί πέρασαν σάν κινημοτογιραίψική ταινία στόν >Όον μου καί μέ συγχινήσανε 6αθύ-
τατα. Μέ συγκίνησαν*, άλλά κα!
μέ εύχαριο-τήσοίνε συνάμα, γιατί τώ¬
ρα πιά έγώ άπόμαχος τής ζωής
■—- συντσξιοΰχος —- δέν ζώ παρα
μέ τίς πίίνηές άναμνήσιεις μου. Νά
γιατί μέ απληστΐα διαβάζω στόν
«Προσφυγικόν Κόσμο» δσα γρά^ετε
γιά την Σμύρνη. Νά, γιατί σάς
σνγχαίρω γι' αύτά καί σάς εύχαοι-
στώ.
Έττ τή εύχαιρίςι δέ τής έγγι-
ζούσης ονομοοστικής σας εορτής,
σάς εύχομαι ολοψύχως χοόνια ποΑ-
λά καί αΙηυχιΰϋΒνα, να σΐΛχχίσεττ
τό παλύτιμο — γιά μάς — λαο-
γρσψικό σας £ργο.
Ύσ-Γερόγραψο.—
"Οσον άψορά δέ αύτοΰς πθύ σάς
ττολεμοΰν νιά τό έργο σας αύτό,
"Αστ£ τους «ά λέγουν—Ό Σιμυοναι
κός κόσμος άναγνωρίζει τό έργο
σσς, γιατί είναι 6γαλ>μένο μέσα
άττ' την ζωή τού καί γραμμένο στήν
γΛώσσα πό ύμιλοθσε στήν πατρ!
δα τού.
Μέ άττεΐιρη έκτίιμτκτι καϊ· άγάπη
ΣΠΥΡΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ
Καλλιθέα 23 Όκτωβρίου 1968
ΣΤΑΔΙΟΝ όπισθεν Άγίου Σπυ-
ρΐδωνος Διαφάντου 3— Ένοι-
κιάζεται 3άρι 1ου όρόφου ά¬
πό Ιπς Νοεμβρου καινούρ-
γιο τηλέφωνον 724.233 άπό-
γευμα.
(Συνεχίζεται)
ΗΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΑΛΠΑΚΙΟΥ
(Συνέχεια έ< τής 1ης σε/ > κου, δέν ήτο πιθανή κατά τάς
την 3ην Μεραρχίαν των άλπι : πρώτας ημέρας τοΰ πολέμου.
νιστών Τζούλια.
— Την
IX
Μεραρχίαν μας είς
την Βορειοδυτικήν ΜακεδονΙ-
αν, έναντι τής οποίας διέθετε
άφ· ενός μέν διότι ούτος εί -
χεν σημαντικωτάτος αποστο¬
λάς είς την Μεσόγειον, καθό¬
σον είς τάς ακτάς τής Άφρι-
δύο Μεραρχ,ας πεζικοϋ μετά κης διεζήγετο κρΐο μος αγών
θαρέος πυροβολικοΰ καί τίνων καί δέν έπήρκει διά την άνάλη
άρμάτων μάχης. | ψιν σοβαρών έπιχερήσεων,
Αυτάς τάς χερσαας δυνά- άφ' ετέρου δέ διότι δυσκόλως
μεις επρόκειτο αρχικώς ν άν ' θ' άπεφάσζεν ή Βρεταννα νά
τιμετωπιοη τουτο δέ καλώς τό δΐακυθεΰση ναυπκάς της μονά
εγνώριζε.
ι δας πρός διεζαγωγήν έπιχειρή
"Υποθέτομεν δτι ό Βισκόντι | σεων είς περιωρισμένας καΐ
Πράσκα θά έπρεπε νά στρέψη ναρκοβρ θεϊς θαλάσσας, όπου
την «κυρίαν προσπάθειαν» τού τα ύποβρύχια καΐ τ' άεροπλά
εναντίον τής Δυτικής Μακεδο- να τού άντιπάλου θά έπαιζον
νίας.
Έκεί θά έδρων αποτελεσμα¬
τικώς αί μηχανοκΐνητοι φάλαγ
γές τού, καί θά ήτο δυνατή
μια κεραυνοβόλος προέλασις,
μέ συνεργασίαν τής άεροπορί
άς. "Εν τμήμα τών Ιταλκών
ρόλον σημαντικόν. (1)
(Συνεχίζεται)
(1) "Αρχικώς έκ τής 111 Τα
ζιαρχίας πεζικοϋ είς τό Μέτω¬
πον ήσαν μόνον ή διοίκησις
της καί τό 5) 42 Σύνταγμα ευ-
ζώνων. Βραδύτερον επήγε καΐ
ψουν κάθε έλληνικό, όνομά-
ζουν την πόλη αυτή Ντεβελή.
Στην πλατεία πού δέν είναι
περιπο ημένη, οϋτε διαμορφω-
μένη, οΰτε στρωμένη, κατε-
βήκαμε. "Ενα πλήθος άπό
Τούρκους, μικρούς καΐ μεγά-
λους, μάς τριγύρισε! "Αλλοι
γιατί τό χωριάτικο αυτό έστια¬
τόριο δέν έχει οΰτε τόσα π ά-
τα, μαχαιροπύρουνα καί φαγη-
τά γιά νά μάς εξυπηρετήση.
Μετά τό φαγητό θγήκα μιά
βόλτα στήν πλατεία γιά νά
θρω κανένα γνώριμο. Δέν στά-
θηκα τυχερός γιατί δυό γνω-
στοί μου εΐχαν πάει στήν Κων-
οταντινουπολη καί ένας γέρος
πού γνώριοα στήν πρώτη μου
έπισκεψι στά 1954, πέθανε.
Ρώτησα γιά τόν άστυνομικό
φίλο μου άλλ' εϊχε προαχθή
καί μετετέθη στήν Καισάρε.α.
Καί ό άρμένης παπάς, κι'
αυτός, κατά κακή τύχη, τούτη
την ήμέρα βρΐσκετα^ στήν
Καισάρεια.
Τίνα κάμη μιά φευγαλέα
ματά σάν αυτή τή δική μας;
ΤΙποτε δέν προσφέρει στούς
σκοπούς τής επισκέψεως μας:
00τε πληροφορες μπορεί κα-
νεΐς νά πάρη, οΰτε δέ καΐ
μπορεί νά φυχολογήση τούς
άνθρώπους αυτούς.
Γιά νά κατατοπισθή κανεϊς σέ
παρόμοιες περιστάσεις, πρεπει
νά κάτση μαζ! τους άρκετό
καιρό! Νά κάτση μαζί τους
στό τραπέζι νά φάγη, νά πιή
τό τσά' τού μαζΙ, νά τούς κε-
ράση καΐ, άπαραιτητα, νά τοΰς
προσφέρη τσ γάρα καί άλλα μι-
κροδώρα, νά αποκτήση οίκειό-
τητα καΐ έτσι κουβεντιάζοντας
άδιάφορα, νά μπορή νά έκμαι-
Φανταστικός περίπατος στή Σμύρνη
ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ
τού Φρίζου τού Σμυρνιοΰ
Άπόσπασμα άπό τό έκδοθησόμενο βιβλίο
"Ημαστε δμορψος λαός ώραακονωνία.
Μά τώρα έσκορπίσαμε γιά πάντα αίωνία.
Πώς νά ζεχάσω τα Τσαρσί ά καΐ τό Χαλκά Μπουνάρι
Όλοι μαζί ή Σμύρνη μας εΐχεπερσσια χαρή.
Καί τ νά πρωτοθυμηθής σαυτή τή Γενετείρα
"Ήταν "ή Σμύρνη 'ή γλυκε ά μέ την μεγάλη μοίρα.
Τώρα εμείς τή χάσαμε τα γνή σία πα:διά της
Καί τώρα άλλους γαλουχεί κ' έχει μές οτήν ποδιά της.
Μέ νοσταλγίες πορπατά ό νοϋς μου στούς Ντερέδες
Θυμάμαι στό Γενΐ Τζαμί έκεί τούς Μναρέδες.
Στοϋ Προιρήτη Ηλια πηγαίνα με έκεί τό Πανηγύρι
Γλένπ καί μέ καρσιλαμά ό κόσμος εϊχε σύρει.
Τα όργανάκια εϊτανε στό φόρ τε τους έν τάξει
Καί δλη νυχτα γλένταγαν μέ χρ πού νά χαράζη.
Καί τα Ταξίμια έπαίζανε γλυ κά τα Σαντουράκια
Καί ό κοομάκης χόρευε καί μπαίναν στά μεράκα.
Τα Ντουμπελέκια ήχανε θυμά μα τα πρωτεία
Τό κόρτε καΐ ό καρσιλαμάς ή τανε ή αΐταία.
Ό κόσμος ήτανε γλεντζές δέν εϊχε φασαρΐες
Όλοι μαζί γλεντούσανε καΐ δοϋλες μά καΐ κυρΐες.
Μ ι'ι,ιΐιΊριμοι τοθ 'Κμιλ Ζολα
ΠΑ ΜΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗ ΝΥΧΤΑ
δόν
άπό περιέργεια καΐ άλλοι γιά εύση πολλές και χρήσιμες Ίτιές σ' δλο τό μάκρος τού
νά μάθουν ποϊοΐ εΐμαστε, πού ' πλπροφορίες.
ποταμ ου σκύβανε τίς ώχρές
μέ ίδιαίτερο αύτοκίνητο τόσοι
πολλοί, έπισκεφθήκαμε την
πόλη τους.
Βλέπουν ένα παράξενο τε-
ράστιο αύτοκνητο μέ τουρί-
στες ϊσως πρώτη φορά καΐ μέ
μουρμουρητά μεταξύ τους έκ-
δηλώνουν τόν θαυμαομό τους.
Όταν τοϋς μιλήοαμε τουρκ-
κά πήρανε θάρρος καΐ μάς
μιλήσανε, στήν άρχή παγερά
καΐ δταν πάλι μ αθαν ε πώς με
ρικοί εϊμαστε άπ' έκείνη την
ηεριφέρεια, λάβανε περ οσό-
τερο θάρρος καΐ άρχισαν τίς
ερωτηθείς μέ ενδιαφέρον.
Είναι σχεδόν μεσαμέρ: καΐ ή
ηείνα μάς έφερε στό μοναδικό
έστιατόρΐο. Φάγαμε πρόχε·ρα
ά πό Ι. Λ. ΠΚΡΝΑΡΟΥ
Ι κείνος τα έπαιρνε μά τού ή¬
ταν άδύνατο νά επαναλάβη
τό περιεχόμενό γ ούς... τόσο οί
"Ας μην τό έχουμε οάν δό- κορυφές τους, βυθζοντας στό ι πολύπλοκες ίστορ ες τους ξε-
γμα δτι τίς θετικές πληροφο- νερό τή σκιά τους.
ρίες τίς βρσκουμε μονάχα Στόν ουρανό έπεφτε ή λε-
στά γραπτά κείμενα καί μάλι- πτή στάχτη τού δειλινοϋ. Κι'
οτα σ' αυτούς πού έγραψαν, αυτός έμεινε οτή χαριτωμέ-
εϊτε "Ελληνες είναι αύτοι, είτε νη έκείνη μοναζιά μέ την άκα-
ξένοι.
θόρ στη σκέψι πώς ό Σαντε-
στρατευμάτων θά κατηυθύνετο τό 39ον Σύνταγμα ευζώνων.
πρός: Κοζάνην, Βέρμιον, Βερ
ροιαν, Γιαννιτσά, θεσσαλονί¬
κην, έτερον δέ πρός: Καλαμ
πάκαν, Λάριοαν, Λεβάδειαν, Ά
θήνας. Αί έλληνικαΐ δυνάμες
τής Ήπερου καΐ τής Πΐνδου
θά συνεκρατοϋντο είς τάς θε
σεις των έν άπομονώσει. Τα
όχυρά τής Μοκεδονίας θά ή¬
σαν άχρηστοι φωλεαί άνισχύ-
ρου πυρός, έφ' όσον ό εχθράς
θά έφθανεν είς τα νώτα των
καί θ άπέκοπτε πάσαν έπικοι-
νωναν τούτων πρός Τα μεΤΟΠ'
Η ΝΕΑ ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ
Τής ψυχοκοιν^νιολογικής Έταιρειας
Γενομένων αρχαιρεσιών,, τό ν!&ν
Διοικητικόν Συμβούλιον τής ψυχοκοι
ν,ον.ΐλογικής Έταιρειας, 'κατηρτί-
σθη ούτω
Πρόεδυος, Δρ Σπύρος Μακρής, αυγ
γρ3ψεύς, -άντ ι πρόεδρος: Δημήτριος
Πΐνχγιωτόπουλος, δ'κηγόρος, γενι.
κός γραμυατεύς Μαίρη Ίερομονά-
χου, φοιτήτρια, ταμίας· Δημήτρης
Τσουράπας, κτηυατίας( σύμθοιΛυι.
Καβούκη, καβηγήτρΐα, Είοή-
υπό τπζ Γενικής Συνελεύσεως
τής "Εταιρείας, έπίτιμος πρόεδρος,
Ι
Οθεν. Ή τοιαύτη στρατΐωτΐκή ι ώογιας Μάοκοϋ','έμπορος'.'
Προέλασις καΐ πολιτικάς άνα | Ό επί 35ετίαν πρόεδρος τής Έ-
ΟΤατώρεΐς μεγάλης σημαθίας · ταΐ3·ϊίας. Δρ Αντώνιος Πισαάνος, ό
είς την ΒαλκανΐΚΠν έδημΐθύρ [ οποίος δέν έθεσεν ύττοψηΦιόττιτο.,
γησε.
Δεύτερον: Δυνάμεις θαλάσ
σης, ώς έζής:
Ό ελληνικάς στόλος ήτο α¬
ριθμητικώς άνίσχυρος ν άντι -
μετωπίση τόν Ιταλικόν, εάν ό
τελευταίος έπεχείρει κρούοε ς
κατά μήκος τών άκτών τοΰ
"I-
ονίου πελάγους άπό τοΰ δρμου
τής Σαγιάδας μέχρι τού Άμβρα
κικοϋ κόλπου. Ή δέ παρέμβα
αίς τοΰ άγγλικοϋ στόλου, Ινα
τυχόν επ τεθή κατά τού Ιταλι-
καΐ συνάμσ. άνετϊ^η^ςχν είς ούτον τα
καθήκοντα τού Ανωτάτου Έπ:στημο·
νικού Διευθυντού τής
γικής Έταιρειας.
ΑΝΕΣΤΗ ΛΛΖΑΡΙΔΗ
«ΜΙΚΡΑ Α Σ Ι Λ>
< ΙστορΙα Γεωγραφία Πωλεϊται καΐ είς τα μας άντ{ δρσχμών 30 ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΗ ΕΜΠΟΡΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΚΝΙΚΟΣ ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 31ης ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1967 ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΝ 1) Άχίνητίΐ : α) Κτίοματα — ιίποοβρπεις 1966 ί>78.5(>2. —
.11)4.114. —-
β)
Υπόλοιπον
2) Μηχαναί χη'ι
Μηχανήματα
— άποσβέσπς
584.388.-
ϋ41.4!)Ι,«Ο
:Π0.85.'{.-
240.444,50
:κ»4
.114
—
825
879
«0
581
241
..Ί88
Α'Μ,
60
70
408
,50
:ίΐο
ϊ>40
.85:!
.444.
,50
Ά) Ταμρΐον
4) Έκκο
1Η0
Ι :)50
1)00
__
1) Μττπνικόν Κιφήλπιον '
Είίΐ .ΜρΓοχ'ιΓ,ν !».0(ΜΙ Πι,.ο<1ΐ|., μιισιιε;)| ^οίις '>χ. Ι'").
ΙΙΛΗΙΠ ΙΚΟ
ΙΟ.'.ι; ΐ!κ;;
Ι..1Λ '.(! Ι ». -
). - λ
οχ.
).ΟθΟ.-
ΑΝΑΛΥΣΙΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ «ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΧΡΗΣΕΩΣ»
1) Ζημίκ έκ προηγουμένης χβήαεαις
2) Ζημία έκ π(ρ)λήσ«')ν
3) Μισθοδοσίαι
4) Φόροι κηί ΕΙσφοραί
5) Γενικά "Εξοδα
6) Έπισκετιηί Κτιρίων
7) Ζημία έ% άπαιτήατως άνΗπιδίκτου
εΐσπράξεως
ΟΙ Έλεγκταί
Α. ΚΡΗΤΙΚΟΣ - Π. ΤΣΑΚΑΣ
1966
50.143.—
37.679.-
11.180.—
4θ.415,4Ο
11.826.-
:Ι9.81Ο.-
1967
115.60.^40
9.600.-
1.4.11,60
1:5.971,60
6.450.-
1) 'Κνοίκια
1ί) '/.ημία ι/ προ·|γου-
μενης χρι'|θε·ί.)ς 5<Μ4.1.— ΙΙιστιητική δια»ο ρά Κ Μ) 7 Ζΐ||ΐία Χρήσειιις 65.460,40 8.1 400.— 8.1 400 - 1ίΙ!·.00.1,40 Λρ. !62.5ίΚ).60 . ;/ Ήν Κερκύρα τή 15 Ίσνουαρίου 196 < Ό Πρόεδμος -■ ':"-.·/ ... . ··: Σ. ΠΟΛΙΤΗΣ: - ,-. „ η 1!Ι!Ι.0<Ι.1,|0 115.6 ).!ί, 40 .16.442,8) Λο. Ό Άνατιληρωτής Διευθύνηντος Συμβηύληυ Κ. ΚβΦΛΛΑ (Σ:υν6χ«ια «κ της 1ης οβλ.) νή σχΐδό-', στά μάτια. Μιά στΐγμή μ εξουΐιάζει ήπεριέργεια ττοιός νά ήτ2· ά;3νε ό άξιος τούτος τεχνί- της Καιλά άττοκρίθηκαν καΐ οί θεοΐ τής Ούπακισάδ στάν Χάροντα, ττοΰ τούς έ^ώτησε τί μερίδιο θά περκτ- ; ^: γι' αυτώ», άν οί άνθοωποι ε,με- νχ/ ά3άν*τοι: «Στό εξής κα.έ,νας δέν θά είναι άθάνατος, ούτος καΐ τό κοομί τού. "Άν θέλης νά κ,οατή- σης τούτο τό μ:ρτ «ό γιά σέ (τό κορμί), τότε θά εΤσαι άθάνατος, ά- ν^ξά3ΤΓ,τα άπό τό σώμα τού, έκεΐ- νος πού γίνεται άθάνατος, εϊτε μέ γνώτη, είτε μέ τό ϊργο τού». Τωόΐ'τι, δ30 κχ' αν πασχίζω νό ά-Ίχτραοοκττή^ω στή φανταθΊα μου τάν Σαλπίωναι —-τα πεταχτά, εξο- π.·3 καστανά τού αάτια, πού άπέ- χουκ λίνο πεοισσότερο άπό τό κα- νο/ικό τό ε.α άπό τό σΛλο, τγ,,/ α- νϊκύ>αντη ιιατιά, τή υακροιΛή, λί-
γο κυρτή μύτη τίς ζαοωματιές ποϋ
ιι τα μάγουλα, δεξιά καί
άπό τα αισθηιτιακά, φΐλή-
δονα χείλη, την κάτω σιαγόνα, πού
τής λείπουνΐ &υό δάντια καΐ τό σκού
φ3 -τζιι, πού τοσ έττλεξε άπό μαλ-
ί ό σναδία τού, ή Έλπινίκη, μέ
τό θεουό χνουοι άνάιμαα στά πάνω
χπλι καΐ μύτη— σιγά - σιγά ή
φε^γαλέο', παροδική τούτη παράστσ
ση, ή ύλική. όλοε-α θοιμ^νει, η
σφίξη τή·ς ζωής χαλαρώΜεται. Καί
ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ
Τής έν "Αθήναις όδός Ύπα
ιίας αρθ. 5 έδρευούσης Α.Ε.
['ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΧΗΜΙΚΗΣ ΕΠΕ-
ΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΡΟ" Ι 0ΝΤΟΝ «Β Ι
ΧΕΠ« Α.Ε.
Συμφώνως τώ Νομώ καί τώ
καταστα-κώ τής ΈταιρΙας τό
Διοικη κόν Σύμβουλον καλεί
τούς κ.κ. Μετόχους τής 'Εται
ρας είς έκτακτον Γενικήν Συ
νέλευσιν δ.ά ιήν 18ην Δεκεμ
θροΐυ 1968, ημέραν Τετάρτην
καί ώραν 7 μ.μ. καί είς τα έν
ταϋθα και επί τής όδού Ύπα
τίος άρ θ. 5 γραφεϊα τής "Ετα.
ρας.
Θέματα Ι^.^ερηοίας δ;ατάζε-
ως έσονται:
1) Λήψ,ς αποφάσεως περΐ
παρατάσεως τής χρον.κής δ:-
αρκεας τής ΈταιρΙας επί μίαν
είσέτ. πεντηκονταετίαν, ήτοι
μέχρι τής 17ης Σεπτεμβρίου
2020 έιους.
2) Τροποποίησις τού άρθρου
5 τοΰ καταστατικού, (αύζησις
τού μετοχικοΰ κεφαλαίου μέ¬
χρι τού ποσού τών 5.000.000
δραχμών δα κεφαλαιοποιήσε-
ως α) τής επί πλέον προκυ-
πτούσης, άζ άς έκ τής άναπρο
σαρμογής τής έν τώ ίσολογι-
σμώ έμφαν ζομένης τοιαύτης
τών γηπέδων, κτιρίων καΐ λο:-
πών παγίων έγκαταστάσεων,
καί β) τών έκτάκτων άηοθεμα
τικών. Τό τυχόν άπομένον υ¬
πόλοιπον άναληφθήσετα τοίς
μετρητοϊς.
3) Τροποποίησις τού άρθρου
6 τού καταστατικοΰ. (Αϋζησις
τοΰ μετοχ<ού κεφαλαίου δι" ά ποφάσεως τού Διθ'κητικοΰ Συμ βουλ ου λαμβανομένης κατά νόμον μέχρ: τού δ.πλασίου τθΰ καταβεβλημένου, έντός τής πρώτης πενταετίας άπό τής έγ κρίσεως τής τροποποιήσεως τοϋ άρθρου 5). Ή συμμετοχή των κ.κ. Με- τόχων είς την Γενικήν Συνέ- λευσ.ν ύπόκειτα είς τάς δια τάζεις τοΰ Νόμου καΐ τοϋ κα¬ ταστατικοΰ. Έν Αθήναις τή 20)11)2968 Έντολή τού Διοικ. Συμβουλίου Ό Πρόεδρος Χρήστος Δαμ. Καχραμάνογλου 01 Τουρκοι κα'ι ιδίως οί γέ- κλαίρ έπρεπε νά είναι σάν κι ροι εΤναι άγράμματοι, άλλ' ή αυτόν εύτυχισμένος, πού κυ- μνήμη τους καΐ ή μακροχρόνια λουσε πάντα επάνω στά ϊδια πεϊρα τους καΐ άκόμη, ή Ιδία- χόρτα μέσα σέ μιά τόσο έμορ- ζουσα τουρκ.κή αντίληψίς τους <ρη οιγαλιά. "Οταν τ" άστέρα γ:ά τό κάθε τί, έχουν τόσες λαμποκοπούοανε, γύριζε σπίτι καΐ τόσες χρήσιμες πληροφο- τού νά κοιμηθή, μέ τό οτήθος ρίες κα, δμως, στήν γενικό- γεμάτο δροσιά. Μά ό Ζύλ πα- τητα, δέν δΐνουμε τίς δεουσες ραδινόταν καί ο' άλλες χαρές. σημασίες. ι "Οταν εϊχε κα ρό. έκονε όλο- μόναχος μ ακρυνές πεζοπο- (Συνεχίζεται; ριες, εύτυχισμένος νά πηγα,- νη όσο πιό μακρυά μποροϋσε, καί νά γυριζη φόφιος τοϋ κό- που. ΈπΙσης εϊχε γίνει φιλος ενός μουγκου ξυλοχαράκτη, μέ τόν όποίο έκανε άγκαζέ περιπάτους όλόκληρα άπομε- σήμερα χωρΐς ν' άνταλλάζη μ' αυτόν οϋτε την παραμικρή χειρονομια. "Αλλοτε πάλι, στό βάθος τοϋ «Κεφενειου ΝΕΑΠΟΛΗ, Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ δ,τ ι μένει, είναι τό ότπιαστο, πού ό τεχνίτης τό «συνέλα6ε» καί τό ύ- λοποίηαε, τό αίσθητοποίησε στό μάρμαρο, σ' έτούτη την άφάνταστσ. ρεαλι^τ κή Βάκχη ή έκστασΐί της, ή δα.μον,κή, σέ σΐΛεπαίρνε,, σού με τών ταξΐδΐωτωνΜ, έφτιθνε μέ Τ3ΐ5ίι/εται μέ ύποβλητική δύναΐμη πά τόν μουγκό ένα πλήθος ζύλΐ- οά λίνο νά ξεχάσης ττού βοίσκεσαι νες γυναίκες, γεμάιες σοόα- καί νά δαλθής κΓ έσύ νά όρχήσαι φει>γανε άπό τα άπλά γοϋστα
τού. Σχεδίαζε λ γάκι, καΐ πάν-
τοτε την ϊδια κεφαλή, μιάς γυ¬
ναίκας σέ προφίλ μέ σοβαρό
ϋφος, δ άδημα σ ά μαλλιά καί
μαργαριταρένιο κολιέ στό λαι-
μό. Τό μοναδικό τού πάθος, ή¬
ταν ή μουσική.
Όλόκληρα βράδυα έπα^ε
νλάουτο, κι' αύτό πάνω άπ' δλ<·.< ήτανε Λ π ό μεγάλη τού ευχα- ρΐστησι. Ό Ζύλ είχε μάθει τό φλάου¬ το όλομόναχος. Γιά πολϋ κα.- ρό ένα πα>'-ό φλάουτο άπό κι-
τρινο ζϋλο στή
παλαιοπώλη τής
βιτρίνα
άγοράς, ρ-.Ιχε
γίνει μιά άπό τίς πιό μεγάλας
έηιθυμΐες τού.
ΕΤχε χοτιματα νά τ" άνορά-
ση, μά δέν τολμοϋσε νά μπή
στό παλαιοπωλείο, άπό φόβο
μή φανή γελοϊος. Στό τέος,
κάποιο βραδάκι, ετόλμησε νά
τ" αγοράση, καΐ θγήκε τρέχον¬
τας άπό τό κατάστημα, μέ τό
φλάουτο κρυμμένο κάτω άπό
τό πανωφόρι τού καΐ σφιγμένο
στό στήθος.
"Επειτα, μέ πόρτες καΐ πα-
ράθυρα κλεστά, καί πολύ σι-.
γά, γιά νά μην ακούεται, έκα-
ρότητα. Κάποτε εΐχε ένα σκύ-
κοιΐ νά «κλύης» τό θεό της καΐ νά ^0 ΠΟύ τον σκότωσε ένα άμά- ι νέ την έζάσκηοΐ τού επί δύο
6αοής τό τούμπα.ο, κραδαίνοτάς το ζ, Τού κρατοΰοε λθΙΠΟν ΤΟ-',χρόνΐα, μέ μ α Πθληά μέθθδθ
οο θρησκευτ κή θύμησι, ώστε , Πού άγόρασε άπό ένα ύπαί-
δέν ήθελε πιά νά έχη στό σπι- , θροι βιβλιοπωλείο.
τι τού κατοικίδιο ζώο. Στό τα- ; Άπό έδώ κ" έζη μήνες μό-
χυδρομείο τόν κοροιδεύανε ινθι ετόλμησε νά παίζη μέ ά-
ψι>λά, γιά νά σοϋ γεμίζη ό ήχος τ'
αύτιά καΐ τα ψρένα, νά μην ξέρης,
αν πατής χώμα ή άν πατής στόν
αιθέρα.
Την ϊδια Βάκχη —σέ ά.άγλυφο
καΐ τούτη— δχι πιά μονάχη αύτη
τή φ^ρά, παρά ένταγιμένη σέ 6ακχ.-
κή τελετή, τή συναντώ όλίνο πα-
ρέκίΐ σέ άνάγλΐιφη πλάκα, κοεμαομε-
ιη στόν τοΐχο. Ή μαινάδα προπο-
άκροπανίτώντας, χτυπτώντας
τούαπαιο, τινάζοντας πίσω τα ι
γιά ένα ζυπόλη^ο κοριτοάκι 'νοιχτά παράθυρα. Ήζερε κάτι
δέκα χρονώ, πού πουλοϋσε παλπές μελωδίες τού περα-
σπίρτα, καί συχνά τίς έδνε σμένου αΐώνα, άπλές καί άρ-
σγοιιρά μαλλιά, έξοιχτιασμέΛ/η
τα κοου6αν(τικό πάθος τού οϊστρου
άκολουθ^0^ ό Σάτυρος αέ τόν αύ-
λό και ενας 6οσκός μέ προβιά λιον-
ταοιοϋ, κοεμασμένη άπό τόν. ώμο
τού τό κεΦάλι
ζώου πέΛτει α¬
πολλές πεντάρες, χωρίς νά
παίρνη τό έμπόρευμά της. κΓ
έπειδή ήτανε πολύ ντροπα-
, , ,λός, γλυστροϋοε κρυφά τίς
πεντάρες στή μικρούλα. Δέν
τόν είδανε ποτέ μέ φουστάνι
τα θράδυα στά παληά όρύ-
γματα...
ΟΙ έργάτισσες τής Π..., έζυ-
πάνω στόν τεντωμένο τού βραχίο.ο,
άντικρύζοντ-ις τί ειϋστοχη Ιδέα— ε-
να^ πά·θη?3, ποθ πεσπατεϊ δίττλια,
δίχ^ς άμφιδολία σύμβολο τής αδο-
λης, φυ? κης ρώυης, ϊσως καΐ το»
αι'σθηυιακοΰ πόθου. Άπό τ' όμοια-
σιμο τών δύο Βακχίι5ωυ θά σι,μπέ-
ραινΰς την πατρότητα, ;ΐέ τή ιμόνη
διοιφορά, πώς σέ τούτη την πι%αστι
κή δέ. καταφέρνω νά άνΐΐκΐλύιυ^ το
όνομα τού φίλου μου Σαλπίωνα έλ-
ληνιστικής τέχνης, ποοχωρημένης πε
ριόΐου, δέκ είναι οτπίθανο ·νά ϊχου;
6ρεθή σέ καμμιά 6Ιλιλα τής Πομ-
ττοιίαις ή τού Ηρακλείου (Έρκουλα-
νέουμ). Σέ σοτηνεύει ό ρεαλισμος
τής τέχνης τούτης ποϋ ν·»οώ.ε τό
σά-.· άγέρινο βάδισυα τών ανθρώπι¬
νον αορψών, καθώς έλαψοοφοι,οι-ώ-
χορεύσντας τα πόδια, ετοιμες
πνα καί άστεία κορτσια, βλέ-
ποντάς τον πού τα έχανε
μπροστά τους, άμα τοΰ γελού-
σανε γιά νά πάρη θάρρος, τόν
άφήσανε στ ό τέλος ήσυχο,
γιατί νόμιζε πώς τόν... κοροι-
δεύουν. Στήν πολιτεΐα, άλλοι
τόν λέγανε βλάκα, καϊ άλλοι
ειχανε τή ννώμη πώς κάτι τέ-
τοιους ησύχους καί μονόχνω-
Γθυς νέους πρέπε κανείς νά
τούς περιφρονή.
Ό παράδεισος τοϋ Ζύλ, τό
μέρος πού άνάσαινε άπό-
λυτα εύχαριστημένος. ήτανε
τό δωμάτιό τού. Μόνο έκεί πί-
στευε τόν έσυτό τού άσφαλι-
σμένο άπό τόν κόσμο. Τότε
νά δοθούν σέ όογιαστική πϊρ 5ίνηση. τέντωνε τό άνάστημά τού, γε-
Αύτές εϊτα·^ οί Θυρσοφόρες Βάκ- λουσε μόνος τού, καί ' άμα
χεςΜΑτ°: σ^'"""· κυτταζότανε στόν ' καθρέιρτη,
Λ Μλο<^*?°· « πελωο,ο μ—- £ ωθ£ αλη έκπλης, Που μαρινο άνβσ5οχειο —ή και γλα- , . . ατρα— *'»*■->■'<>■*■ ™- ^.-."- λ..- "ταν τόσο πολυ
^αφρο, σέ πελώοιο ιο>£-
■οχεΤο —ή καί γλά-
ιίζει άπό ζωτική άμε
σότητα καϊ έκΦραστική ένάργεια-
όμάδα σάτυροι, πού τρυγούν άμιπέλι
ση<«να.ΐταις στή ράχη καλάθια γε- μάτα σταφύλια καϊ άδειάίοντας τό^Ιπέζΐ, δύθ καρέκλες καΐ μ α καρπο σ' ένα τογάρ (ταγάοι, έδώ μέ Πθλυθρόνα. Τού έμενε, δμως, τή/ ίωνική —μασία τής λέξης με- ' πολύς χώρος γιά νά περπατά' γαο, μετάλλ,νο στά χοόν,α μας, }το κρεββάτΐ χανόταν στό θά· δωμάτιο ήταν μεγάλο εϊχε το- ποθετήσει έκεί ένα μεγάλο καναπέ, ένα στρογγυλό τρα- 5?χεΤο, απού λ χ. έδουτούσαν τά τσα ι &οζ. μ,δ γων(ας/ ενα κομθδ:- μπ,α, πρ,ν τά άπλώσουν. στά όλω- να<ι αΠ0 καρυδ,α αναμεοα νι για να τα ξερανουν). Τον ρεαλι- . _, .Γ . _ . σμό, τό παλύτ,Γ τοστο άπό^τημ, °Τ* δυ0 Παράθυρα, έμθ.αζε μέ έ.<λεπτυσμέ-νου π.ό κοσμοπολ,τισμού, ' Πθΐδΐκό ΠΟ γνΐδι. Περπατθϋσε τό γεύεααι σάν εύγενικό άπόσταγ-' Μέ μεγάλες δρασκελιές καί μα τούς άλλους σατύρους πού μέ δέν ένοιωθε καμμιά μονοτο- τή βοηθεία μοχλοΰ ά/ασηκώνουιν τό να. Δέν έγραφε ποτέ έζω ά- 6αού ταγάρΓ τόν γενειοφόρο σάτυ-' πό τό γραφείθ τοϋ Ταχυδρο- >ο πού επ,στ-εΐ, γιά τούτο καΐ μείου, καΐ τό διάβασμα τόν
από εξυττιη, λετττότητα ό γλύπτης
τού έχει κάνει την ούρά έμφαντικά
μικοότερη, έπειδή θά σκέφτηκε νά
προσδώση άξιοπρέττεια στήν εύθύνη
τού προισταμένκχι. Ή πομιπη'ιανή ζω
γραψική καΐ ψηφιδωτή τέχνη έμπε-
ριέχει έν μέρει νατουραΧιστικά το-
νΐ3ΐα£να, έν μέρει πάλι ίμπρεσσιο-
νιατικά γνωοίσματα. Καί τωόντ
τή χρονική άπόυταση δΐκαεννιά έ-
κατο.τοκτηρίΰων, τή διααχελίζει μέ νοντάς σε νά νοιώσης άδολη. άνα-
πήδημα, τόσο πού σέ ά γάλλια, καθώς άτενΐζεις τήν'άφτει
(ΐσίδωτη, ρεαλιστική μούρη της —
κάτι σάν άμετανόητο θρίαμβο τής
άσχήμ 3ς, ποΰ σάν νά τη δικαιώ-
ν£ΐ τ ο πεοιγελαστικό χάχανο γιά
κάθε σο6αροφάν£ΐα στήν πρόσκαιρη
τούτη ζωή.
Ξεχωριστή είναι ή χαρή καΐ ή ά-
'
Καί δταν ή γερόντισσα κυρά
τού μαγέρ κου, πού έτρωγε,
προοπάθησε νά τόν κάμη πιό
κοινωνικό, δίνοντάς τού νά
διαβώση μερκά ρομάντοα, έ-
ροι5ΐύει άλοφάνερα- σύγκαιρα δμως
σέ άττοζημιώνει μέ τά παραπάνυ κά
φήνει
ατάττληχτο. "ΑθεΑά σου πη-
γαί^ι ό νούς σου π.χ. σΐτόν Γκό-
για, ποΰ τής είναι οίκεΐος Φαίνε-
ται πώς ά Διοσκοαρίδης, Σαμιώτης
την καταγωγτ), έστάθηκε. άπό τούς
σημα.τικότεροος γνωο-τοΰς δημιουρ-
γούς τής τεχνοτροπίας αυτής. ΟΙ
τυχοδιώχτες τού, κοντοπίθαμοι ή
«μουζικάντες» (μουζικάντι), πού χο
ρεύουκ, καϊ οί «Φλιχχροθσες γυνιαϊ-
κες», ή «γυναικεία φλυαρία» καΐ τα
δύο έ'ργα άληθινά διαμάντια τής ψη
φιδωτής ζωγραφικής, μαρτυροθΐν πό-
σο π^οΐγειωμένος στήν καθημερινή
π,ραγματικότητα έστάθηκε ό καλλι-
'έχννις τού καιρού έκείνου
Στή δεύτερη είκόνα μιά γρηά
γλωσσού, μέ νά μιά στοιμάρα, σε κο
ή χή ή
ξιοπρέπεια τής μωσακής προσωπο
γρσφίας ώοαίας δέσττοινας ,μέ ττε-
ριδέραιο γύρω άπο τ6« λαπμό καΐ
χωριο~τά στά μαλλιά πού τα διαπερ-
νά πολύτιι*η ψουρκέτα. ΜοίΛή πού
τή διαγαύζει διακ,ριτική σοδαρότη-
τα καΐ άρχοντιά- θά την έπαιρνες
γιά κάποιαν ίδαινική Σαπφώ' καθώς
μοΰ έξηγεΤ ό έπιοττάτης, ή κυρία τού
πλούσιον σπιτιοθ δπου την ηίραν.
ν:. (Συνεχίζεται)
γές, πού παίρνανε μίαν άπειρη
τρυφερότπτα, δταν τίς έπαιζε
μέ την άδεζιότπτα μαθητοϋ
γεμάτου συγκίνησι.
(Συνεχίζεται)
ΔΙΑΛΕΞΙΣ ΠΕΡΙ ΣΠΕΡΑΝΤ2Α
Την 27ην τρέχ στάς 8 τό
βράδυ θάόμιλήση στήν αΐθου-
σα τής Έλληνο - Άμερικανι-
κής Ενώσεως όδός Μασσαλίας
21, ή ήθοπο'ός κ. "Ελένη Α.
Σοφρα μέ θέμα ό ποιητής Στέ-
λιος Σπεράντζας, ή ζωή τού
και τό έργον τού. Θά πρέπει
όλοι μας νάημήσωμεν τόν εκ¬
λεκτόν άπόντα. Ό Σπεράν¬
τζας πέθανε μά τά έργα τού
μένουν άθάνατα.
ΝΙΚ. ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΟΥ
ΟΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ
ΔΙΑ ΤΑΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ
Είναι άνάγκη δπως ληφθούν
τελεσιδίκως μέτρα διασφαλί-
ζοντα την επί Ιοοις δροις συμ-
μπχανίας είς τούς διαγωνι-
σμούς προμηθειών τού Δημο-
σου, είς τό πλαίσιον τής κυ-
βερνητικής π ο λιτκής στη-
ρίζεως τής έλληνικής παρα-
γωγής καΐ προωθήσεως τής
έκθιομηχανίοεως.
Τό αϊτημα αύτό διετυπώθη
υπό τού Συνδέσμου Έλλήνων
Β ομηχάνων δι' ύπομνήματος
τό οποίον υπεβλήθη πρός τόν
υπουργόν Βιομηχανίας.
ΤΑ ΕΙΔΙΚΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ
ΤΟΥ ΥΠ. ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ
Ό γενικάς γραμματεύς τού υπουρ
γείσυ ΣυντονισμοΟ κ. Ι. Νασούφης,
ε,κήουξε την έναρξιν τών τακτικών σε
μιιαρίων εις τό υπουργείον Συντονι-
σμοΰ, τά όποΤα, συμφώνως πρός ά-
πόφαισιν τής Έθνικής Κυβερνήσεως
άποσκοπού,ν είς την προαγωγήν τής
ενεργητικότητος καϊ πρωτοβονλίας
έν γένει τών ύτταλλήλων αλων τών
ύπου|ργ|είων. Έττίσης, άτΓθ6λέττουν
είς τήι> ενημέρωσίν των επί τών νέ-
ων δεδαμένων τής έτπστήιμης καΐ τής
τεχνικής είς την έξάλειψιν τών γρο-
φειοκρατικών μεθόδων. Τά σβμινάρια
γίνονται δίς τή εβδομάδος, μέ υπο¬
χρεωτικήν συμμετοχήν των υπαλλή-
λων Α' καΐ Β' κατηγορίας.
ΕΜΗΔΕΝΙΣΘΗ
Η ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΤΙΚΗ
ΕΙΣΦΟΡΑ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟΥ
Έμηδενίσθη ή άντισταθμιστι-
κή εΐσφορό επί τού εΐσαγομέ-
νου είς την Ε.Ο.Κ. έλληνικου
φυσικού έλαιολάδου, διά τό
χρονικόν διάστημα άπό 16—
30 Νοεμβρου τού 1968. Διά τό
έλαιόλαδον των τρίτων χωρών
ή έν λόγω εΐσφορά ωρίσθη είς
29,64 δολλάρια κατά τόννον.
Τά ανωτέρω ανεκοίνωσε χθές
τό υπουργείον ΈμπορΙου.
-Υ--&.
Κυ-ιακή 24 Νοεμβριού 1968
Τοϋ (=Ιοικοΰ "ραγματογνώμονος Σ, Ράουντσεπ
η σταθμισΊΓεπιδοσεωσ
Άρ. φυλ. 1971
•410ΚΤΗΤΗΓ - διευθυντάς: γοκρλίήγ χ. γινανιδητ;
Ώς μέσον άναπτύξεως
ΜιτορεΤτε νά σταθμίσετε την έ-
πίδστι έι.ός συνεργάτου σας, μέ
Ο*οπό την αϋξΓ|σι τής όπτοδοτικό-
τητός τού, διά τής περαιτέρω ά¬
ναπτύξεως των ίκανοτήτων τού η
άττλώς καϊ μόνο γιά να μετρήσετε
ιό τί προσφέρει στήν έταιοια.
Ώστόσο ή στάθμισις τής έτπ5όοε-
ως μέ σ<οττό την περαιτέρω αϋξη- σι τής άποδοτικότητός. τού, ΐχει ,μιεγαλυτέρα σημασία γιατϊ μακρο- χρονΐως έξυπηρετα καΐ τί) ατομο κπί την έττιχείρησι. Αυτού τού εϊδους ή στάθμισις γίνεται σέ δύο στάδια. Προηγείται η άξιολόγησις τού ύφισταμένου ώς ττρός ωρισμένους συντελεστάς επι¬ τάσεως καΐ άκολουθεΤ συνέντευξις μαζί τού, γιά νά έχη ό "διός τή" εΰκΐιρία νά πληοοφορηβή «ττο;ς τα ττό)Μ» καΐ γ ά νά βιεαοινιοβοϋν περισσότΐρο οί περιοχές επί των οποίων χωρεΐ βελτίωσις τού. Δεδομένου δτι ή στάβιισΐΓ κα¬ λείται νά εξυπηρετήση — κατά κύ- ριο λόγο — την περαιτέρω άνά- τττυξι τής άπο5οτικότητος τοθ υ- φισταμένου, ή προετοι μασία τοϋ 6λου εργου άπαιτεί πσλϋ σκέψι καΐ φροντίδι. Ιδού οί γενικές κατευ- θύνσϊΐς: Άξιολογήστε τόν ύψιστάμενο, κρίνοντας μέ μέτρο τίς άπαιτήσεις τής] δουλειάς τού. Λάδετε ύττ' όψιν την σημασία Ίτού εχει ό καθένοις άΐτό τούς συν- τελευτάς έπιδόσεως έττϊ των οποίον θά δοσίσετε τό έρνο τής άξιολογή- σεως. 'Υπάαχουν περίπτωσις, κα¬ τά τις, οποίες έ'νας υφιστάμενος α¬ ποδίδει ώς ττρός μιά πλευρά ενός συκτελΐστοθ, ένώ ύπολείπεται ώς πρό μιά ότλλη πλευρά τού αυτού συντελεσ>τοΰ. Άιαλύ—τε τίς άπο-
κλίσεις τής έπι&ότεώς τού ώς πρός
τόν ίνα αυτόν συντελεστή καΐ φρον-
τϊοτε ή άξιολόγησίς σαις ν' άττο-
τελή Ινα συνδυασυό αυτών των ά-
ποκλίσεων. Κάθε φορά, ποΰ οί ά-
ποκλίσεις δέν μποροθν νά συνδυα-
στούν, προδήτε σέ δύο άξιελογή-
σεις ώς πρός τόν αύτό συϊΤίλεστή.
Κρίνο/τας £ναν ύφιστάμενο, ά-
νο)μινησβήτε τυπικώς χαοακτηριστι-
κές περιτττώσεις τής δουλειάς τού
καϊ τόν τράπο μέ τόν όποΐο ένερ-
γεί. Άποφύγετε τόν έπηρεασμό σας
άπό μοναδικές — άσυνήθεις εκδη¬
λώσει ς τού. Φυλαχθήτε, τέλος, άττό
τό φυσικό λάθος τού νά συναπολο-
γίζετε μιά άδυναμία η ενα δυνατά
σημεΐο τού ύφιστοιμιένθυ σας, παρα-
συρόμενοι — έξ αίτίας αυτού —
στό νά τόν άξιολογήιτε στήν ττρώ-
τη μέν περίπτωσι χαμηλά σέ δλους
τούς σνικτελεστάς έπιδόσεως, στήν
δέ δευτέρα περίτττωσι πολϋ ψηλά.
Άν μετά άττό αυτή την έπεξερ-
γασία δέν άποκαλύψετε ττεριοχές
στις όττοΐες ό υφισταμένας εχει πε-
ριθώρια βελτιώσεως, τότε —κοττά
ττάσαν τπθανότητα ——σημαίνει ττώς
δέν τόν κρίνοττε μέ άρκετά κριτικό
πνεθμα, δεδομένου ότι οί ανθρωττοι,
ποθ (κώνουν τελεία την δουλειιά
τους, εΤναι πολΰ λίγοι.
Θυμηθήττ€ νά ύποσ'τηρίζετε, κάθε
γνώμη ποθ διατυπύνετε, μέ τυττικά
τταραδείγιμστα δουλειάς τού ύφι-
σταμένου. "Οττου κοίνετε νά επι¬
διωχθή βελτίωσις έπιδόσεως, ση-
μειώστε κα! την ενεργεια ττοΰ ττρε-
ττει νά γίινη.
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕ-
ΣΤΛΙ ΤΗΣ ΕΠΙΔΟΣΕΩΣ
'Υπάρχουν πολλοι συντελεο^τοτΐ έ¬
πιδόσεως, ή βαρύτης των οποίων,
ώστόσο, ποικ'ιλει συγκρϋτικά ά110
δουλειά σέ δουλειά.
Γνώσις έργοίσίας. ΣταβμΤστε τί>ν
£κταο-ι γνώσεως—έπιδεξιότητος τίς
6ποΓες όϊ ύφιστάμενος έπιδεικ{νύ£ι
κατά την άσκησι τής εργασίας τού,
σέ σύγκριση πρός τίς άπαιτήσεις
της. Βά φθανατε νά τόκ χαρακτηρί-
ζατε «είδικό» ή «έμπειρογνώμονσ»
ή νομίζετε δτι τοϋ λείπουν κνώσεις,
ττοΰ θά έπέτρεπαν νά καλύψη τίς ά-
ινό^ΥΙχες1 τής 6ουλειάς Ικα.οποιητι-
κά;
Ποιότης εργασίας. ·Υπολογΐστε
την άκρίβεια στάς λεπττομέρειες
τής δουλειάς τού, την έντέλεια.
'Υπολογ'στε, ακόμη, τό πόσο «κα-
θαρή» δουλειά κάνει.
Ποσότης εργασίας. "ΥπολογΤστε
τόν 6γκο τής Ικοιΐνοποιητικης εργα¬
σίας, ποϋ παράγει, ώς κα! την 1-
κανότητά τού νά διατυπώνη καϊ ν α
έπιτυγχάνη χρονικό ιτρογραμματ'-
σμό τής δουλειάς τού.
Πρωτοδουλία. ΣταβμΤστε την έ«-
τασι στήν όποΐα κ.ΙεΤΗόι^ ίίκι-
νώντας άττό ιμόνος τού στό νά ανα¬
λάβη έργασία κσΐ εύθϋνες. Συνεχί
ζει την τταραγωνική δραστηριότητα
τού ή χρειάζεται «σττρώξιμο»; Πό¬
σο σωστά καϊ σέ τί δαθμό οώτό
κατευθύνεται κατά την διεκπεραιω-
σι τής δουλειάς τού;
ΔηΜιομργικ^της )καϊ φα/ταιοΐία.
ΥπολογΤστε τόν άριθμό καΐ την
φύτι των προτάσεών τού γιά 6ελ-
τιωμένυς μεθόδους εργασίας κσ! την
έπινοητικότητά τού κατά τόν χει-
ρι^μο προβλημάτων. Βλεπει κα1.-
κούργιους, χρήσιμους τρόπον διεκ
περαιώσεως τής δουλειάς η προσ-
κολλάτσι στήν «συνηθισ.μένη διαδι¬
κασίαν;
Κρίσις. "Υττολογΐστε την Ικανο-
τητά τού νά όργανώντ) την έργα¬
σία τού καΐ νά καθορίζη προτεραι-
ότητες. ΕΤναι σέ θέσι νά κρίνη σω¬
στά τό πότε ένα άπτό τα ίΡΎ" τ°υ
ϊχει φθάσει σέ Ικανοποιητικό στά-
διο συμττληρώσεως; 'ΥπολογΤστε ά-
κόμη την όρθστη.τα των άποφάσεων
τού ή των ύπαδείξεών τού ώς πρός
καταστάσεις ποΰ ξεφεύγου^ άπό τή
ρουτίνα.
Στάσις Εναντι τής εργασίας·
Ύπαλογΐστε τόν £οί3μό ένθο^:α-
σμοϋ καΐ ένδιαφέροντος γιά την
δουλειά τού. Χρειάζεται νά τθθ το-
νώνουν συνεχώς τα «κέφια τού» 31
ίίλλοι; "Οπου τούτο ίσχύει, λάδετε
επιπροσθέτως ύπ' δψιν την έξωεπι-
χειρτΐματική, έπσγγελίματ ική κα|
κοινωνική δραστηριότητος καθώς «αι
τό ενδιαφέρον τού γιά έττιμόρφωσ'·
Ένερνητικότης. Ύπολογίστε
τΛν έντασι τής επιθυμίας τού
για την έπίτευζι των οτόχων
τού. Καθορίζει στόν έαυτό τού
ύφηλούς οτόχους, άγωνιζόμε-
νος νά τούς πετυχη; "Η α-
♦ήνει τούς οτόχους τού σε
άττοδόοεως τοΰ έργαζομένου
σχετ.κΓΐ άοάφεια;
"Εκ,φραοις. Σταθμϊστε ττΥν 1-
κανότητά τού νά έκφραοθή,
τόσο προφορικώς, 6σο καΐ γρα-
πτώς. Είναι σέ θέσι νά εκθέση
τίς σκέψεις τού μέ σαφήνεια,
ώοτε νά γίνεται κατανοητός;
ΆποδοχΓΐ κςριτχης. Δέχεται
ύποδεϊθεις βελτιώσεως παίρ-
νοντας έν συνεχείρ τα κατάλ-
ληλα διορθωτικά μέτρα;
Ίκανότης ουνεργασίας. Στα-
θμίστε τίς σχέσε ς πού δη-
μιουργεί συνεργαζόμενος μέ
τού καΐ ύφισταμένους τού. Πό-
αο τόν άντιδέχονται;
Ήγετικότης. Μετρήστε τίς ί-
κανότητές τού νά έκπαιδευρ
άλλους καΐ νά τοϋς κατευθύνη
σττι δουλειά τους. Μέ πόση έ-
π.τυχία άναθέτει εύθϋνες;
Ταχύτης έκ,μαβήσεως. Λογα-
ριάστε τό πόσο χρόνο τοϋ
παρνει γιά νά κατανοήση έρ-
γα ποϋ τοϋ ζητουνται, καθώς
καΐ τό πόσο γρήγορα δέχεται
τίς νέες ίδέες.
Σταθερότης. Εύημερεί πρα-
γματικά υπό συνθήκες πιέσε-
ως ή παραπαίει ύπ' αύτές;
Ή συζήτησις μετά την στά-
θμισι έπιδόσεως
Διαλέζτε μέ προσοχή την ώ-
ρα καΐ τόν χώρο τής συναντή¬
σεως, ώστε νά άποφύγετε τίς
διακοπές καί τούς άντιπερ:-
σπασμούς. Βεβαιωθήτε γιά μιά
άκόμη φορά, πρΐν άπό την συ-
ζήτησι, δτι ε'ισαστε τελείως έ-
ζο κειωμένος μέ τίς σημειώ-
σεις σας, πού περιλαμβάνουν
την στάθμισι τού ύφισταμένου
σας, ότι έχετε προσχεδ:άσει
την συζήτησι καταγράφοντας
τό περίγραμμα μέσα στό ό-
ποίο θά κινηθή καΐ έχοντος
κατάλογο των σημεων τα ό-
ποία πρέπει νά καλυφθοϋν. ΚΓ
αύτό, γιατΐ τα γραπτά τής στα-
θμίοεώς σας δέν πρέπει νά
έμφαν σθοϋν κατά την ουζή-
τησι.
Άρχϊστε την συνέντευζι μέ
άνασκόπησι των έπιδιώζεων
καΐ τής διαδικαοΐας τής στα-
θμίσεως. Ύπογραμμίστε τό 6τι,
βασικό της σκοπό αποτελεί ή
βοηθεία πρός τό ατομο, νά
βελτιώση την επ δοσΐ τού στήν
παροϋσα θέσι τού, έκκινώντας
άπ' την ύπόθεσι ότι δέν ύπάρ-
χε: τέλειος άνθρωπος.
Μή συζητήσετε την συγκε-
κριμένη «βαθμολόγησΙ σας»
ώς πρός ένα έκαστο συντελε-
στή έπιδόσεως τού ύφιοταμέ-
νου. Άποφύγετε τίς έκφράσεις
όπως «έξαιρετική», (<άνω τού μέσου δρου», «κάτω τού μέσου δρου« καΐ "μή Ικανοποιητική», προκειμένου νά χαρακτηρΐσε- τε την έπιδοσί τού. Αντ" αυτού ύπογραμμϊστε τα δσα κάνει καλά γιά τίς πε- ριοχές πού έπιδέχονται βελ¬ τίωσι. Μιλήστε, πάντως, πρώτα γιά τα δυνατά οημεϊα καΐ ά- ναφερθήτε οέ συγκεκριμένα καλή άπόδοσι. Έπιτυχής τεχνική, γιά νά φθάση όμαλά ή συζήτησις στό θέμα των άδυναμιών, έχει ά- ποδειχθή ή ϋποθολή τού έρω- τήματος: «Ποθ νομίζετε δτι μπορείτε νά βελτιώσετε την έ- πίδοσί οας-,». "Επισύροντας την προσοχή τού σέ άτέλειες, φροντΐστε νά άναφερθήτε σέ συγκεκριμένα παραδεγματα καΐ προετοιμα- σθήτε νά παράσχετε ύποδεΙ- ζε.ς ή μέσα διορθωτικά. Ή κρι- τική πρέπει νά είναι θετική. Τονίζετε πάντα τα περιθώρια βελτιώσεως καΐ εξελίξεως τού ύψσταιμένου. Μή ζεχνάτε ότι πρέπει καΐ νά άκοϋτε. Κατά την διάρκεια τής συζητήσεως, ένθαρρύνετε τόν ύφιστάμενο νά σάς εκθέ¬ ση τίς άπόψεις τού, τίς γνώ- μες τού, τό πώς αίσθάνεται. Θά πρέπει ν άκουτε τίς γνώ- μες πού θά έκφέρη, καί τα γε- γονότα στά όποϊα τυχόν θά ά- ναφερθή κατά τρόπο άνεπηρέ- στο, καΐ — έφ" όσον τουτο δι- καιολογεϊται νά είσθε ετοι- μοι ν" άλλάζετε την στάθμισί σας, υπό τό φώς των νέων ή των προσθέτων δεδομένων πού άνακύπτουν. Ο Κάρλ Ρό- τζερς, άζιόλογος ψυχολόγος, λέει: «Τό μεγαλύτερον έμ- πόδιο στήν προσωπική έπικο·;- νωνια αποτελεί ή άδυναμία τού άνθρώπου ν' άκούορ μέ νοημοσύνη, έντεχνα καί μέ κατανόησι τόν άλλο». Συνιστά νά παίζετκ τό παι- χνίδι τής ήχοϋς μέ τόν άλλον. "Ας ποϋμε: Ό ύφ-.στάμενος λέει: «Δέν τα καταφέρνω μ' αύτό τό νέο ώράριο». Εσείς ρωτήστέ τον: «Χ' ένοχλεϊ τό ώράριο αύτό»; Καΐ άπό έκεΐ καΐ έπειτα θά σάς εξηγήση τί συμβαΐνε· καΐ γιατί. Άξίζει τόν κόπο νά δοκιμάσετε αυτή την μέθοδο τής «άντηχήσεως», πού βοηθά διπλά: Καί σείς θά ύποχρεωθήτε ν' άκοϋτε προ- σεκτικά, ώστε, στήν κατάλλη- λη στιγμή, νά παρέμβετε σάν ήχώ, άλλά καΐ στόν φιλητή σας νά παρέχετε την δυνατό- τητα νά εξηγήση τί έννοεί, προλαμβάνοντας ένδεχομένη παρανόησι. Ζητήστέ τού την γνώμη τού, γιά τό πώς μπορεί νά βελτιώ¬ ση τίς σχέσες τού μέ τούς άλ¬ λους μέσα στόν χώρο τής ερ¬ γασίας. Αύτό πρέπει νά οδη¬ γήση σέ διάλογο μεταξύ σας, ΚΙς τα -πλαίσια τοθ Βικαίου τής Ε.Ο.Κ. δημιουργεΐτσι ε^ Ευρώπην ΜΙΑ ΝΕΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΣ • Εύρωτταϊος» Δικαοτής : Μία Ιδιάζουσα άρμοδιότης ΒΡΥΞΕΛΛΑΙ. - Τελωνειακη ένωσις, γεωργική ένωσις, ενι¬ αίον ϋψος τιμών διά τα κύρια προϊόντα, ελευθέρα έπιλογή τοϋ τόπου εργασίας καΐ τής το ποθετήσεως κεφαλα ών, έν όλΐ γοις, ότι τείνει πρός την οΐκο νομικήν ένωσιν, αποτελεί ή Ε. Ο.Κ. βασίζεται επί διακοινοτι- κών κανονισμών, των οποίων ό άριθμός αύξάνει όλονέν. 01 κανονισμοΙ αύτοΙ πρέπει νά έρμηνεύωνται καΐ νά έφαρμό- ζωνται άπό δλα τα κράτη . μέ λη τής Κο'.νής Άγοράς, συμφώ νως μέ ταυτόσημα κριτήρια. Ή ταυτόσημος αυτή έρμη- νεΐα καΐ έφαρμογή έξασβραλ, ζειαι χάρις είς τό εύρωπαϊκόν Δικαστήριον, τό οποίον ιδρύθη πρό δέκα έξ έτών διά την Ε- ΚΑΧ καΐ τού όποίου ή δικαιο- δοσΐα έπεξετάθη άπό τού 1958 επί τής ΕΟΚ καΐ τού Εύρατόμ. Τό ανώτατον αύτό Διεθνές Δι καστήριον, τό οποίον αποτελεί ται άπό έπτά δικαστάς καΐ δύο εΐσαγγελεϊς . είσηγητάς. έ- δρεΰθν είς Λουξεμθοΰργον, ή σχολήθη μέχρι τούδε επί πλέ όν των 500 άντιδ:κιών. ΑΙ σχετικαί προσφυγαί ύπε- βλήθησαν τόσον άπό τάς κυ- θερνήσεις κα! τούς διαφόρους όργανισμούς τής εύρωπαϊκής Κοινότητος, όσον καΐ άπό έμ - πορικούς οΐκους καΐ Ιδ'.ώτας, των οποίων 'ή έδρα ευρίσκεται έντός τοΰ γεωγραφικου χώρου τής Κοινής Άγοράς. Είς τό πε ριθώριον τοϋ διεθνοϋς δικαοτη ρίου, τα έθνικά δικαστήρια έ- ξέδωσαν κατά τα τελευταία έ τη άποφάσεις καΐ επί πολυαρί θμων νομικών θεμάτων, συνα- φών μέ την εφαρμογήν των εύ ρωπα'ικών κανονιομών καΐ των Ιδρυτικών συνθηκών τής κοινό τητος. ΑΙ 400 περίπου άποφά- σεις τοϋ ανωτάτου δικαστηρίου τού Λουξεμθούργου καΐ άλλαι 200 περιπου συμπληρωματικαί άποφάσεις των έθνικών δικα- στηρίων εδημιούργησαν ήδη σημαντικήν δικαοτικήν τάξιν. Τό κοινοτικόν δίκαιον, ούτε συνιστά διεθνές δημόσιον, ου τε καΐ έχει τοιαύτην επιδίωξιν. Τό δέ εθνικόν δίκαιον, έν 1- οχύί άνά έκαστον των κρατών- . μελών, θά παραμείνη άνεπη- ρέαστον. 'Εκείνο τό οποίον έ¬ χει σημασίαν διά την νομολο- γίαν έντός τής Κοινής Άγοράς εΤναι ή σχέσις ή όποία δημι- ουργείται μεταζύ των δύο δι- καστικών θεσμών, τοΰ κοινοτι κου θεσμοϋ καΐ τού έθνικοϋ τοιούτου. Όπωσδήποτε, κατά τό 1964, τό εύρωπαίκόν δικαστήριον ε¬ ξέδωκεν απόφασιν, διευκρινί- ζουσαν δτι τό κοινοτικόν δίκαι όν δέν δύναται νά ύποκατα- σταθή άπό άντιθέτους έθνικάς άποφάσεις. ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ "Εο σημείον, τό οποίον πά ρέμεινεν επί μακρόν χρόνον άμ-φισβητούμενον, ήτο τό κατά πόσον οί Ιδιώται έχαιρον τοΰ δικαιώματος νά ένάγουν πρό των έθνικών των δικαστηρίων την Ιδίαν των κυβέρνησιν, διά νά τής έπιβάλουν την τήρησιν των είς θάρος της έκ των κοι νοτικών συνθηκών άπορρευου- σών υποχρεώσεων. Είς σειράν άποφάσεων τού, τό εύρωπαί¬ κόν δικαστήριον κατανέμει τούς εύρωπαικούς κανονι- σμούς είς δύο κατηγορίας: Τάς διατάξεις, αί οποίαι δε- σμεύουν μόνον τα κράτη ώς τοιαΰτα. ΑΙ διατάξεις αυταί ού δέν δικαίωμα δημιουργοϋν υ¬ πέρ των ίδιωτών. Τάς διατάξεις τάς άφορώσας άμέσως έκαστον πολίτην, δη- λαδή αύτάς αί οποίαι τοΰ έπι- βάλλουν ύποχρεώσεις καΐ τοϋ άνωγνωρίζουν δικαιώματα διά την προστασίαν των οποίων τα έθνικά δικαστήρια καθίστανται ώς έκ τούτου αρμοδία. Ούτω, άφ ενός, έκαστον κράτος - μέλος, ώς έπίσης καΐ ή έπιτροπή των εύρωπαϊκών οινοτήτων χαίρει τής δυνότη- τος νά έναγάγη έν άλλο κρά τος . μέλος ή καΐ έναν κοινο¬ τικόν οργανισμόν διά παράβα σιν, π.χ., των διατάζεων επί τής τελωνειαής ενώσεως ή επί τής γεωργικής ενώσεως. Έξ άλλου, οίοσδήποτε πολίτης τής Κοινής Αγοράς δύναται έπι- σης, νά υποβάλη προσφυγήν κατά των έθνικών τού ή των κοινοτικών άρχών, είς περί¬ πτωσιν παραβιάοεως των άρτι θεσπιοθέντων κοινοτικών δικαι ωμάτων (παραδείγματος χάριν διά την ελευθέραν διακίνησιν τού έντός τής ζώνης τής εύ ρωπαϊκής οίκονομικής κοινότη τος). Ο Ι ΔΙΚΑΣΤΑΙ Καθ" όσον άφορά τούς «Εύ- ρωπαίους» δικαστάς,έκ πρώτης όψεως, τίποτε τό ιδιαίτερον δέν ιούς χαρακτηρίζει. Φέ- ρουν μαύρην τήβενον, όπως όλοι οί δικασταί, καΐ έπ' άκρο ατηρίω, άσκοϋν τό λειτούργη- μά των όπισθεν ταζινομημένων φακέλλων. Άλλά τα καθήκον- τα των έπτά δικαστων τοΰ εύ- ρωπαικοϋ δικαστηρίου τοϋ Λου ξεμθούργου διαφέρουν άπό τα των άλλων δικαστων, των ά- παρτιζόντων τα άνώτατα δικα- στήρα των οΐκείων των χω- ρων, κατά τουτο: δτι άποφαί- νονται επί τοϋ «εύρωπα'ικοϋ δι καίου» καΐ έκφέρουν άποφά¬ σεις, αί οποίαι άφοροΰν τόσον έναν Ιδιώτην, όσον καΐ έθνη ό λόκληρα, δηλαδή τα έθνη τα άνήκοντα είς τα έξ κράτη τής Ε.Ο.Κ. Είναι περττόν νά ένδιατρί- ψη κανεΐς επί των προσοντων μέ τα όποία πρέπει νά είναι περιβεβλημένοι οί έν λόγω δι κασταί: τα προσόντα αύτά εί ναι τα ϋφιστα τα όποία άπαι- τούνται διά τό έπάγγελμα αύ¬ τό. Πώς καθισταται κανεΐς εύ- ρωπαίκός δικαστής; ΑΙ κυβερ- νήσεις των κρατών . μελών τής Ε.Ο.Κ. διορίζουν τόν άπό συμφώνου προκρινόμενον διά μίαν θητείαν έξ έτών. Κατά τό διάστημα τής θητείας αυ¬ τής, ούδε ς, οΰτε αί κυβερνή- οεις, οΰτε άλλος τις, έχει τό δικαίωμα νά τοϋ διαβιβάση οί ασδήποτε όδηγίας. Οί κώδικές τού είναι ή Συνθήκη τής Ρώ- μης, ή άφορώσα την ίδρυσιν τής εύρωπαίής οίκονομικής κοινότητος καΐ τοϋ Εύρατόμ - 1957 - ή καΐ ή των Παρισίων 1952 . ή έγκαταστήσασα την Ευρωπάίκήν Κοινότητα "Ανθρα κος καΐ Χάλυβος. ΑΙ Ιδρυτικαΐ διατάξεις τής Κοινότητος καθορίζουν, ότι δύο εΐσαγγελεΐς - είσηγηταΙ βοηθοϋν τούς εύρωπαικούς δι καστάς είς τό λειτούργημά των. Οί εισαγγελεύς . εΐσηγη- ταΐ αύτοι — των οποίων παράλ ληλοι άρμοδιότητες δέν ύπάρ- χουν είς τα περισσότερα κρά¬ τη τής ΕΟΚ - ύποβάλλουν είς την όλομέλειαν των δκαστών είσηγήσεις όριστικών άποφάοε ών. Αί είσηγήσεις αυταί είναι αυστηρώς ούδέτεραι, όσον ά¬ φορά τό συμφέρον τής κοινό τητος ή των όργανισμών της. "Αλλωστε, οί δικασταί δέν έ- χουν απόλυτον υποχρέωσιν νά τάς άποδεχθοϋν. Όπωσδήποτε δμως, διεξάγουν ένδελεχεΐς συζητήσεις έπ' αυτών. Τό κοινοαικόν δίκαιον, έφαρ μοζόμενον είς τα έξ κράτη - μέλη καΐ είς τα 180 έκατομ- μύρια των κατοίκων των, δημι ουργείται βαθμηδόν διά λεπτο λόγου εργασίας δικαστου «μω οαίκοϋ» μέχρι τούδε, τό δικα στήριον εκλήθη νά αποφανθή επί έκατοντάδων ίδιοτύπων πε ριπτώσεων διά την έναντι παν τος ένδιαφερομένου, ύποχρεω τικήν έρμηνείαν των κοινοτι¬ κών κανονισμων είς τούς δια φόρους τομείς (έμπορίου, γε¬ ωργίας, κοινωνικοϋ δικαίου, κλπ), διά την λύσιν άντιδικιών καΐ διά την διατύπωσιν προκα ταρτκών άποφάσεων. Τό καθήκον των Λημοσίων 'Υπηρρσιών : ΕΓνσι πλέον ή άπσραίτητος ό έκουγχρονισμός ΕΙΣ ΛΙΜΕΝΑ ΛβΓΟΥΣ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗ. Ή δαττάνη ϋπολογίζεται είς 32 έκατ. δρχ. ΞΑΝΘΗ, Νοέμβριος.— "Ενας άπό τούς συντελεστάς είς την οικονομικήν κίνησιν τού νομού μας είναι καΐ ό λι- μήν τοϋ Λάγους, ουγκαταλεγό μενος μεταξύ των δέκα πρώ- των λιμένων τής χώρας, άπό ά πόφεως κινήσεως. Προκειμέ¬ νου δμως ούτος ν' άναπτυχθή άκόμη περισσότερον καϊ νά κα ταστή άξιόλογος παράγων διά την εθνικήν οΐκονομιαν, άπαι- τείται ή εκτέλεσις σειράς έρ γων, τό ϋψος τής προθπολογι ζομένης δαπάνης των οποίων άνέρχεται είς 32.000.000 δρχ. Επί τού προκειμένου ύπάρ- χει ήδη έγκεκριμένη μελέτη, τέλει δέ (ή ενταύθα αρμοδία ύ πηρεσία εν άναμονή τής έγ- κρίσεως τής χορηγήσως των ά πααουμένων πιστώοεων διά την έναρξιν των εργασιών. Αί εργασίαι αύται κατά σει ράν προτεραιότητος καί σπου¬ δαιότητος διά την λειτουργίαν τού λιμένος, Ιεραρχοϋνται ώς άκολού3ι·ς · Κατασκευή άνατολικοΰ λιμε- νοβραχίο /ος μήκους 600 ι έ- τρών, ϋψους δαπάνης 4.600. 000 δρχ. Κατασκευή δυτικοΰ λιμενο- βραχίονος μήκους 645 μέτρων, ϋψους δαπάνης 8.080.000 δρχ. Προστασια τής άκτής . τοι- χοπο.ία πρός προστασίαν άπό πού ένδέχεται νά σάς προμη- έπιτρέψουν νά βελτιώοετε την έποπτεία τής όλης δουλειάς. Κλείστε την συζήτησι μέ ά- άνακεφαλαίωσι των δυνατών σημείων, καθώς καΐ των στοι- χείων τοΰ ύφισταμένου, ποϋ έπιδέχονται βελτίωσι καί άπό κοινοΰ προγραμμίστε την σκ¬ ρά των ένεργειών πού θά ό- δηγησουν στήν άνάπτυξι των ίκανοτήτων τού. Τέλος, βεβαι¬ ωθήτε ότι είναι πλήρως ένή- μερος τής γενικής σας έντυ- πώσεως ώς πρός την έπίδοσί τού. (Άναδημοσίευσις έκ τοϋ εγκρίτου περιοδικοΰ «Διοί¬ κησις 'Επιχειρήσεων», τεϋ- χος 17—18, μηνιαΐου Δελτίου τής Έλληνικής 'Εταιρίας Διοικήσεως 'Επιχειρήσεων). τα ΰδατα τοϋ παρά την άκτήν πευκώνος μήκους 560 μέτρων ϋψους δαπάνης 1.680.000 δρχ. Κρηπίδωμα Ιχθυόσκαλας, 150 μέτρων μήκους, ϋφους δαπά¬ νης 4.000.000 δρχ. 'Εκσκαφή διαύλου μέχρι βά- θους 7 μέτρων, ϋψους δαπάνης 4.500.000 δρχ. Κρηπίδωμα εμπορικόν μή¬ κους 110 μέτρων, ϋψους δαπά νης 6.000.000 δρχ. καΐ Γενικά κρηπιδώματα μήκους 30 μέτρων, συνολικής δαπάνης 9 έκατομμυρίων &ραχμώ/. Τα έργα αύτά, άφ' ενός μέν θά έχουν ώς άποτέλεσμα την άπόφραξιν τού διαύλου, ό ο¬ ποίος έχει κλείσει λόγω προ σχώσεων άπό τόν ρύακα τής Μπουροΰς, άφ ετέρου δέ θά δημιουργήσουν τάς προϋποθέ- σεις διά την είσοδον έντός τοϋ λιμένος μεγαλυτέρων πλοίων, έμπορικών. "Επί τοΰ προκειμένου δέον νά έπιση- μανθή ή σπουδαιότης τού λιμέ νος τοϋ Λάγους ώς διαμετακο- μιστικοϋ. Άλλά θά διευκολυν- θή καΐ ή διακ'νησις των άλιευ- τικών πλοιαρίων, γνωστής ού- σης τής πλουσας περιεκτικότη τος τής θαλάσσης καΐ τής λι- μνοθαλάσσης τής Βιστωνίδος είς έκλεκτά εϊδη ίχθύων. Έκ παραλλήλου, δμως προ- θλήματα διά τό Λιμενικόν Τα μείον Λάγους, δημιουργεί ή πε ραιτέρω παραμονή είς τόν λι¬ μένα τής θυθοκόρου, ή όποία απεστάλη υπό τής Κ.Ο.Δ.Μ.Ε. κατά τό 1963 διά την έκβάθυν σιν τού διαύλου. Πρός τόν σκοπόν αυτόν εΐχε διατεθή πί στωσις 600.000 δρχ. έξ ών 280 000 δρχ. διετέθησαν διά τόν ανωτέρω σκοπόν, διακοπεισών όμως των εργασιών, τό ύπόλοι πον τής πιστώοως διετέθη έκ¬ τοτε διά την μισθοδοσίαν τού προσωπικού τής θυθοκόρου ή όποία ουδεμίαν πλέον υπηρε¬ σίαν προσφέρει, κριθεϊσα έκ¬ τοτε ώς άκατάλληλος. Πέραν αυτού, τό Λιμενικόν Ταμείον έ πιβαρύνεται κα! μέ τό ενοίκι¬ ον τής θυθοκόρου, τό ϋψος τοΰ όποίου έχει φθάσει ήδη ου νολικώς είς 800.000 δρχ. Έν σχέσει, τέλος, μέ τόν λι μενά Λάγους, οημειουται ότι είς τό πρόγραμμα των έργων περιφερειακής άναπτύξεως έ¬ χει περιληφθή καΐ ή διαμόρφω σις τής τουριστικής άκτής ϋ¬ ψους δαπάνης 300.000 δρχ. Είς τό πρόγραμμα αύτό προθλέπε ται ή ανέγερσις συγκροτήμα- τος κάμπιγκ, ή κατασκευή άφο δευτηρίων καΐ έν γένει ό έξω- ραίσμός τού δλου χώρου. Η ΑΓΌΡΑ ΜΗΧΑΝΟΝ ΦΥΤΕΥΣΕΟΣ ΚΑΠΝΟΥ Τό εγκριθέν έκ δρχ. 1.850. 000 ποσόν δι' ενίσχυσιν άγο¬ ράς υπό παραγωγών καπνοφυ- τευτικών μηχανών καί τοιού¬ των άρμαθιάσματος, διετέθη έξ ολοκλήρου υπό τού ύπουρ- γείου Γεωργίας. Τής ώς άνω οί κονομικής ένισχύσεως έτυχον καπνοπαραγωγοΐ 19 καπνικών περιφέρειαν τής Χώρας διά ά γοράν 386 καπνοφυτευτικών μηχανών καΐ 44 άρμαθιάσμα¬ τος. Δεδομένου ότι ό άριθμός των αγορασθέντων υπό των πά ραγωγών κατά τό παρελθόν έ τος 1967 καπνοφυτευτικών μη¬ χανών ύπολογίζεται είς 900 πε ρίπου μηχανάς, τό σύνολον των είς την χώραν μας υπαρ¬ χουσών σήμερον μηχανών ά¬ νέρχεται είς 1.286. Ό έν λό¬ γω άριθμός μηχανών δύναται νά εξυπηρετήση κατά την πε ριοδον τής μεταφυτεύσεως, έ¬ κτασιν 300.000 στρεμμάτων πε ρίπου. ΛΑΝΕΙΑ ΕΙΣ ΠΛΗΓΕΝΤΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ ΦΡΑΟΥΛΛΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΜΕΣΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΑΣ Νεα 'Ενκύκλιος τού Ποωθυπουργοΰ κ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ «Έντός ττέντε ημερών άπά τής 6- ποβολής τής αίτήοχως παντός πο- λίτου, ύτΓαχρεοΟνται αί Δημόσιαι 'Υ- ττηρεσίαι νά δίδουν απάντησιν. Τό Κράτος είναι άποφασισμένον νά α¬ ναπτύξη ταχΰυ ρυθμόν κινήσεως των υπηρεσίαν τού». Τα ανωτέρω ϋπαμιμνήσκει ό Πρό- βδρος τής Κυβερνήσεως κ. Γ. Γκ—α δόπουλος, διά τής άττό 11.11.1968 ύττ' αριθ. 29Π5)Δ έγκυκλίου τού ϊτρός άπαντα ιτά ϋττουργεϊα κα! τοΰς Όργανισμούς Δημοσίου Δικαΐου. Ή γκύκλιος αύτη εχει ώς εξής: 1.— «Ή Κυβέρνησις διά τοΰ υττ' αριθ. 13. Α.Ν. εθέσττισε διατάξεις /περΐ ταχείας διεξαγωγής των Διοι- κητικών 'Υπηρεσιών καΐ ειδικώτερον των αναφερομένην είς την περιερχο ■μίνην είς τάς Δημοσίας Αρχάς κα ΐπ,—ΗοΛήθ ύόόόό ό όόόόόό όόόίε θώς κα! τοΰς Όργοτνισμοΰς άλληλο- γραφίας έκ μέρους των πολιτών, ω- στε νά δίδεται άπάντησι έντός προ ' θεσιμίας μέχρι (5) ημερών, τή ένκρ! Ι σει τού άρμοδίου διενθυντοΰ ή προϊ- στοομένου Υπηρεσίας επ! ζητημάτων άπαιτούντων ειδικήν έρευναν ή μετα κίνησιν το3 άρμοδίου ϋπσλλήλου έκ τος εδρας. 2.— Παρά ταύτα, παρουσιάσθη¬ σαν περιπτώσει ς άπαροβέκτου 6ρο>
δύτητος, έγγίζουσαι τα δρια τής
έγκληματ ικής άμελείας ωρισμένων
κρατικήν όργάνων, είς σημείον ώστε
αίτησις πολίτου, άποβλόπουσα είς
δημοσίαν ωφέλειαν καί άττευθυνθεκτα
ττρός Νομοιρχΐαν, μέ τελικόν προο-
ριοιμόκ τα ύπουργεία Γεωργίας καϊ
ΔΓ,μοσίων "Εργων, έχρειάσθη 13μη-
νο^ χρονικόν διάοττημο: "ίνα ληφθή ή
σεχτική έπ' αυτής απόφασις τοϋ κ.
ύπουργοΰ.
3.— Ποοροχαλώ όπταζ διά παντός
τους κοατικούς λεΐίτουργοθς, τούς Ι.·
ποίους τό Κράττος ||—ριδάλλρι μέ
σί οργήν, δπως αποκτήσοχΐι συναί¬
σθησιν τού ύπηρεσιακοΰ των καθή-
κοντος, καθ" δσον έν ένσντίο πεοι-
πτώσιει δέν θά δύνανται νά ύπολογ!
ζωσιν είς την έπιείκειαν τοί Κοά-
τους, τό οποίον είναι όπτοφασισμέ-
νον νά αναπτύξη ταχύν ρυθμόν κινή¬
σεως των 'Υπηρεσιών τού.
4·— Πρέπει νά γίνη πεποίθησις
των πολιτών, των αναφερομένην δι'
οιονδήποτε ζήτημα είς κρατικήν τί¬
να υπηρεσίαν ή οργανισμόν Δημοσί¬
ου Δι καί ου, δτι θά δύνανται νά ά-
ποδλέπωσι μετ" έμπιστοσύνης δχι μό
νιν ώς πρός την αναγνώρισιν τού δι
καίου αίτήματός των, άλλά καΐ την
ταχείαν περαίωσιν οώτοθ.
5.— ΟΙ κ.κ. ύπουργοΐ πσρακα-
λοθνται δπως, είς περίπτωσιν όλιγω
ρίας των ύττ' αύτοΰς ύπαλλήλων, έ-
πιδάλωσι τάς υπό τής παρσ,γράφου
2 το: άρθρου 1 τοΰ Α.Ν. 13)1967,
προβλεπομένας κυρώσεις, ήτοι παύ-
σίως 1—3 μηνών ή καΐ όριστικής
ποΐυσεως, αναλόγως τής βαρύτητος
το ΰπαραπτώματος».
Είναι στατΊρςχος άποφασισμένοι οί Εύ
ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΙΝ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ ΤΗΣ Ε.Ο.Κ.
"Ενεκρίθη υπό τής Νομισματικής
'Επιτροπής ή παρά τής Άγροτικής
Τραπέζης τής Ελλάδος χορήγησις
δαονείων συνολικοΰ ποσοϋ μέχρι 3 έ-
κοπρμιμυρίων δραχμών, είς τοϋς έκ
βροχοπτώσεων πιληγέντας καλλιεργη
τάς φράουλας τοΰ νομοΰ Φλωρίνης.
Ή δανειοδότησις θά γίνη έκ των
κονδυλίων τοΰ εφετεινού έτησΐουπιρο
γράμματος τής Άγροτικής Τραπέ¬
ζης τής Ελλάδος, υπό (μορφρ.ν χαμη-
λοτά<ων (2%) δανείων, μέσης καΐ μο κρός προθεσυίας,, δΐι' έπιδοτήσεως τοθ έπιτοκίου κατά 3%, υπό τού έλ- ληνικοϋ Δημοσίου καΐ τής παροχής τής εγγυήσεως οιώτοθ. ΒΡΥζΕΛΛΛΙ,— Ό στρατηγός Ντέ Γκώλ ήμττόθΐίτε την είσοδον τΠς Αγγλίας είς την Εύρωτταΐκήν Οικονομικήν Κοινότητα, άλλά χά νει την μάχην επ! ενός ούχι μικρο τέρας σττουδαιότητος μετώπου. Οί εϋοωκράτται δέν χρησιμσττοιοΰν με¬ γάλας έτπκεφαλίδας είς τάς έφημε ρίδας των καϊ δέν δίνουν σημα^ίον είς τόν στρατηγόν. Όπισθεν των παρασκηνίων κερδίζουν σταθερώς δύναμιν καΐ εξουσίαν, είς πεΐσμα της άδιαλλάκτου αποφάσεως τεθ Ντέ Γκώλ νά τοΰς κραττήση είς τα ξ:ν δουλικής γραφειθΛρατ:κ.ής έξαρ τήσεως. Πράγματι, οί εύρωκράται γίνονται οί πλέον πολυμήχανοι άν τίτταλθι τοθ Ντέ Γκώλ δσον άφο ρά την είσοδον τής Αγγλίας είς την Κοινήν Αγοράν. Ό Ζάν Ρέύ ό ήγέτης των Εύρ«τταιοκιρατών, έ- πιτίθεται κατά της «στασιμότητος την οποίαν ό Ρέϋ, ώς πρόεδρος τής έκτελεστικής έτΓΐτροτΓης τής ΕΟΚ βλέττει ώς έττ.κοβημένιΐν εττί τής Κοινότητος. — 'Εν τούτος, τόσον δ Ρέϋ. 6 όττοΐ ος είναι Βέλγος, όσον καΐ οί εύρω- παιοκ,ράται δέν τταραμένουν μέ έ- στονρωμένας τάς χείρος. 'Ενώ ό Ντέ Γκώλ διεξάγεΐ! την δονκιχωτι- κήν εκστρατείας τού εναντίον τής Αγγλίας, α Ιδυνόμεις τοΰ Ρέϋ ένερ- γοΰν οιωττηλώς ώστε να ύπερφαλαγ γίσουν τόν στρατηγόν. Ή τακτική τολ» εΤναι νά άνατττύξθυν άττλώς την δύναμιν κα! την εξουσίαν των έν¬ τός τής οίκονομικής κοινότητος. ΑΊ άτΓοφάσεις των νά £χουν μεγαλυτέ¬ ραν βαρύτητα άττό την θέλησιν οι¬ ουδήποτε μεμονωμένου κράτους - μέλους. Αύτός ό τελικός σκοπός η¬ μπορεί νά εΤναι άκόμη μακ,ρυνός. ΆΛλά οί άξιωματοίχοι τής κοινότη τος (τούς όποίους ό Ντέ Γκώλ ά- ττοκαλεί «άττάτριδας τεχνοκ,ράτας») εχουν τεραστίαν Ισχύν κατόπιν έ- νοττοιήσεως των έκ,τελεστικών επι¬ τροπών των τριών εύρωπαϊκών κοι- νοτήτων: της Κοι,νης Άγοράς, τής Ευρατόμ κα ϊτής Κοινοπραξίας "Αν θροβκος καΐ Χάλυβος. Η ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΙΣ Τόν παρελθόντα Ιούλιον αί έκ- τελεστικαϊ έπιτροττα! των 3 κοινο- τήτων συνεχωνεύ3ηοΌν είς ενιαίον όργανον ώς πρώτον 6ή μα τής ττρο- τειναμένης συννέσεως των τριών όρ¬ γανισμών είς μίαν καΐ μόνη κοιό τητα κοπά τό 1970. Ή έννεαμελής έττιτροττή της ΕΟΚ, διευθυνομένη ύττό τού κ. Ρέϋ, εχει μεταττροπή είς μίαν δεκατετραμελή εκτελεστικήν έ- πιροηήν έκττροο-ωττοΰσαν τάς 3 κοι νότητας. Τό έκ 2.900 άτάικον προ- σωττικόν της Κοινής Άγοράς συνε- 'χωνεύθη, μέ τοϋς 800 τής Εύοατόιι κα! τούς άλλους 800 τής Κοινοπρα ξίας "Ανθρακος καιΐ Χάλυβος. Ή συγχώνευσις δέν είνοι απλώς υπόθε¬ σις αριθμών, άλλά κυρίως όΐποτέλε- σματικότητος κα! ίσχύος. 'Ενώ ή Εύρωπαϊ'κή Οίκονομΐ'κή Κοινότης ή το ύπεύ&Λος διά τα πετρέλαια^ ή Εΰρατόμ διά την ττυρηνικήν ενέρ¬ γειαν καΐ ή ΕΚΑΧ διά τόν άνβρα- κα, ή ένια'ια κοινότης θά ασκή πλή ρη έλεγχον επ! των ττάσης φύσεως ένεργειακών τπιγών είς δλα τα κρά τη - μέλη. Ή τοιαύτη δράσις άττο τελεϊ παράδειγμα τής συνεργασίας την οποίαν ό Ρέϋ «αί ό Δι/τικογε,:- μανός προκάτοχός τού Βάλτερ Χαλστάιν ύττερασπίζθνται μέ τόσον πάθος. ΟΙ Εύρωτταιοκιράται άξιθλο- γοθν εαυτούς συμφωνως πρός την παλαιοτέραν δήλωσιν τοθ Χολστάίν έν σχέσει μέ την ΕΟΚ: «Ή κοινό¬ της ώς σύνολον είναι- μεγαλυτέρα τοθ άθροίσματος των έττί μέρους μελών της». Κατά τίνα τρόπον ό στρατηγός Ντέ Γκώλ σΐΛέβαλεν είς την ένίσχυ σιν τής άνερνομένης έξουσίας τής ΕΟΚ. Ή θέσις την οποίαν έλαβε» ούτος ώς ττρός την είσοδον τής Βρεταννίας είς την Κοινήν Αγοράν τε'ινει νά δημιουργήση ενα κενόν, τό οποίον σττεύδουν νά καλύψουν οί Εύ,ρωπαιοκράται. Τό νά όνομάζη έ- ττομένως, κανε'ις σήμίρον, την Ε. Ο.Κ. «ύτΓα'νάτΓτυκτον κυβέρνησιν», δέν όιποτελεΐ πλέον άστεϊσμόν. ΟΊ Εύοωτταιοκράται χειρίζονται τόν κυβερνητικόν μηχαντσμόν της ΕΟΚ ή^ ίνα ύττερε&νικόν πανομο'ό- Θά ύπεοψαλογγίσοΓν τον Ντέ Γχώλ : τύπον, είς τό οποίον 50 ττερίττου κν Ι κήν είς την γεομανικήν καΐ άπό την δερνήσεις είναι, διαττιοτευμέναι κα! (ίταλική^ είς τήνάγγλικήν ανέτως, διατηρούν πρέσδεις, ώς ακριβώς ι Τυπικόν παράδειγμα τού νέοα Εύ δαττιστεύονται πληςτίον των έθνικών | ρωπ·αιο<ροτών αποτελεί ό "Ερνιτ κυβερνήσεων. Στηρίζονται έττ! πλέ- Ι φό·; Μόλτκε, 34 έτών, υιός τοΰ Γερ όν έττϊ ενός πρΌϋττολογισμοΰ, χρη- | μα ού πρεσβευτού είς την Πράγαν ματαδοτουμένου ΰττό των κρατών - ι κατά την προπολεμικήν περίοδον μελών καϊ τού όποίου τό ϋψος εχει ύπερδιπλασασθή άπό τού 1960 καΐ έντΰβεν, αύξηθέν άπό 23 έκατσιιύ- Οΐα δολλάρια τό έτος αύτό, είς 125 έκατομμύρια. ΧΩΝΕΥΤΗΡΙΟΝ ΕΘΝΩΝ Ή ΕΟΚ είναι κατ' θυσίαν ίνα χωνευτήριον εθνών, έντός τού όποί¬ ου αί διάφοροι έθνικότητες, οί Γάλ λοι, οί Γερμανσί, οί Ιταλοί, οί Βέλ γοι, οί Όλλανδο! καΐ οί Λουξεμ- βούργιοι τείνουν νά χάσουν την έ- θκΊχήν των όντότητα έν τή έπιδιώξε: τού όράματος τής Ήνωμένης Εύρώ πεις. Οί Εύρωπαιοκράται προέρχον ται άπό τάς άνωτάτας οιχολάς .<αΐ καΐ οικονομ ι<κά συγκροτήματο: κατά την αναλογίαν τής συμβολής των έττΐ μέρους έθνικών κυβερνήσεων είς τόν προϋπολογισμόν της ΕΟΚ, ή¬ τοι περίπου κατά άνά εν τέταρτον άπό την Γερμανίαν, την Γαλλίαν, τή,, Ιταλίαν καΐ την Μττενελοϋξ. Γευματίζουν δ/οι. ομού είς κοινήν κα,ντίναν καΐ είς τα διαιτολόγιόν των έκττροσωτΓθϋνταΐ/ όλαι αί έδνικαί πρ ρποτμήσεις. Έφοδιάζοντοι άπό εν καταστή μα, τό όττοΐον ττωλεΤ έμττο- ρεύματα τταρασχεθέντα είς όλας τάς χώρας τής Κοινής Άγοράς. 'Υ- πάλληλοι διαφόρων έθνικοτήτων '- όνήκουν είς την κατηγορίαν «Α» άποτελούν την κάσταν των Εύ- ρωτταιοκ,ρατών ένώ ύπάρχουν έττϊ- σης έπιδέξιοι γραμμοτεΤς Ικανο! νά μετο—■ιτ&οΰν κατά την διάρκειαν μι- κ,ότι απογονος επιφανοι/ς ττρωσσ>-
κής στρατιωτικής οικογενείας. 'Υ-
πάλληλος είς τό τμήμα έσωτερικής
άγοράς τής ΕΟΚ, ό όν Μόλτκε
έμνέεται άπό την ά*άμνησ ν τού
Βατερλώ, ποϋ άπέχει άπό τα γρα-
φεϊα τής ΕΟΚ μόλις ΙΟμίλια.Κα¬
τά την μάχην τού Βατερλώ τό 1 81 5
οί Βρεταννοϊ έθρυμμστισαν την ισ¬
χύν τού Ναττολέο.τος κα! έτερμά-
τισαν *ην προσπάβε άν τού νά
σχηματίση ίνα ενιαίον ήπειρωτικόν
οικονομικόν σύστημα. ΟΊ κυριώτε¬
ροι σύμμαχοι τής Βρεταννίας είς
την ιιάχην εκείνην ήσαν οί Γερμα·
νοί, οί Όλλανδοΐ καΐ οί Βέλγοι
«Ό,τΐ' ό Ναπολέων άπέτυχε νά προ
γματοποιήση διά τής βίας», λέγει
ό φόν Μόλτκε, «θά τό π-ραγματοττοι-
ήσωμεν διά τής λογκκής καΐ ή λο-
γική θά φέρη την Βρεταννίσν είς
την Κοινήν Άγορά..».
Ό Ζάν Ρέύ καΐ οί Εύρωπαιοκρά-
ται τού «Τναι άποφοκτισμένοι νά έ-
ξασθενίσουν τα: θέσεις τού στρα-
τηγοθ Ντέ Γκώλ επί τού βρεττανι-
κοΰ θέμοτος. Διότι μέ την συμμε-
χήν τής Βρετα.νίας ή «Νέα Εύρώ-
πη·>, τής οποίας φιλο5οξοΰν νά ή-
γηθοϋν οί Ευηωττα οκράται, θά έν-
σωματώση 10 κα! πλέον κράτη μέ
πληθυσμόν 250 έκατ., μέ συνολι¬
κήν παραγωγήν διπλασίαν τής ρω
σικής, μέ παραγωγήν χάλυβος άνω
των 100 έκατ. τόννων κα,ΐ άποθέ-
ματα χρυσού κα'ι συναλλάγματος
διπλάσια των ΗΠΑ. Ίδοθι. διότι οί
Εύρωπαιοκράται ήμποροΐν να πε-
άς συνεδριάσεως άπό την γαλλλ - Ι ριμένουν.
ΥΠΟΤΟΥ ΥΠ. ΣΥΝΤ. ΕΝΕΚΡΙΘΗΣΑΝ
ΕΙΣΑΓΩΓΑΙ ΞΕΝΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ
Κατ' ανακοίνωσιν τού υπουρ
νέ ου Συντονιομοϋ Λ αρμοδία
έπιτροπΛ κεφαλαίων έζωτερι
κου ενέκρινε τος άκολούθους
εΐοαγωγάς ζένων κεφαλαίων
βάσει τοϋ Ν. 2687)53.
Παρά τής έδρευούσης είς τό
Μόναχον, έταιρείας «Σήμενς»
ποσόν 5.289.269 μάρκων διά
τΛν ουμμετοχΛν της είς τό
αύζηθησόμενον μετοχικόν κε
φαλαιον τής έταιρίας <03ιοχάλ κο - Καλώδια», Λ όποία έν ου νεχεΐα θά προβή είς τάν έκ- συγχρονισμόν καΐ επέκτασιν των έγκαταστάσεών της πρός παραγωγήν τηλεποικινων α- <ών καλωδίων νεωτάτου τύπου <υρίως 6μοαζονικών. Παρά τής γαλλικής έταιρί¬ ας «Ούνελέκ» καΐ τής γαλλι¬ κής Τραπέζης «Κρενττ Κομ- μερσιάλ ντέ Φράνς» ποσόν ' 636.000 δολλαρίων διά την συμ μένης ζενοδοχειακής της μο- νάδος. Παρά τοΰ Κλέοντος Τσέτη ποσόν 100.000 δολλαρ'.ων δα την Ίδρυσιν έκτός τής περιφε¬ ρείας τής τέως διοικήσεως πρω τευουσης μονάδος παραγωγής φαρμακευτικών προ·όντων ου- νολικοΰ κόστους 200.000 δολ¬ λαρίων. Τό εγκριθέν ποσόν θά είσαχθή υπό μορφήν δανειου παρά τής έλ6ε;ικής Τραπέζης «Σοσιετά ντΐ Μπάνκα Σουίτσέ- ρα». Ή άζία τής έτησίας παρα γωγής τής ίδρυθηαομένης μο¬ νάδος ύπολογίζεται ότι θά 6- νέλθη είς 1.500.000 δολλάρ α. Παρά τής έν Μέμμινγκεν τής Δυτικής Γερμανίας έδρευ¬ ούσης έταιρ άς υπό την έπωνυ μίαν (~.Κ. Τάλκουμ Γκεζέλ- σαφτ Μίτ Μπεσρά'νκτερ Χάφ- τουνγκ» ποσόν 50.000 δολλαρί ών διά την εκμετάλλευσιν των ΟΟν.ννν νν//νΐ|^ΐνΜ V νιν» ΙΜΪ ««Γ" — ------. · - ι — γ- — μετοχήν των είς την έταιρίαν ι μεταλλων τάλκης κα! στεατί , ή όποα Θά προβή έν συνεχεία είς την επέκτασιν καΐ τού έν Κρήτη. Ή πρός τόν ά νωτέρω σκοπόν συσταθησομέ- της είς την άλλοδαπήν- έκσυγχρονιομόν των έγκατα-1 νη έλληνική έταιρία θά έζάγη οτάσεών της διά την αύξησιν | τό 80% τής έτησίσς παραγωγής τής παραγωγής των βασικών προιόντων της, ήτοι ήλεκτροκι νητήρων κατά 100% καί μετα- σχηματιστων κατά 400%. Τό ου νολΐκόν κόστος τής προγραμ- ματισθείσης επεκτάσεως Θά α¬ νέλθη είς 916.000 δολλάρια. Η ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΧΙΧ ΤΟΝ ΠΛΗΜΜΥΡΟΠΑΘΟΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΟΝ Ή ύποεπ τροπή πιστώσεων απεφάσισεν δπως αί χρηματο- Παρά τής έδρευούσης είς δοτοϋσαι Τράπεζαι δέχωνται Βαρκελώνην έταιρίας «Κόλο- ■ βεβα ώοεις περΐ τής εκτάσεως μερ Μουνμάνυ» ποσόν 385.000 των προκληθεισών έκ των δολλαρίων διά την έζαγοράν τού 55% έως 84% τού μετοχι- κοϋ κεφαλαιου τής έν Πάτρας «Έλληνικής Έτα:ρ[ας Δερμά- των« άνηκούσης είς την Ελ¬ ληνικήν Τράπεζαν Βιομηχανι- κής Άναπτυθεως πρός έκσυγ χρονισμόν καΐ επέκτασιν τοϋ έργοστασίου της διά την παρα¬ γωγήν των. Παρά τής έν Θεσσαλονίκη έ- δρευούοης έταιρίας υπό την έ- πλημμυρών ζημιών χορηγου- μένας παρά των κστά τόπους συσταθεισών οΐκεΐων επιτρο¬ πών άντΐ των αρμοδίων υπουρ¬ γείων, ώς εγένετο μέχρι τού¬ δε. Ός αρμοδίως ανεκοινώθη, τό μέτρον ελήφθη πρός πε¬ ραιτέρω άπλούστευσιν. τής διαδικασΐας καΐ εύχερεστέρων παροχήν πιοτοδοτικών διευκο- λύνσεων είς τάς πλημμυρο- πωνυμίαν «Μακεδονική» ποσόν ι παθείς έπιχειρήσε.'", των πε- 100.000 διά την αποπεράτωσιν ιρ'.οχών ΆργολΙδος. ΑΙγΙνης τής έν Θεοσαλονίκη άνεγειρο- |καΐ Χανων.
Τοϋ (=Ιοικοΰ "ραγματογνώμονος Σ, Ράουντσεπ
η σταθμισΊΓεπιδοσεωσ
Άρ. φυλ. 1971
•410ΚΤΗΤΗΓ - διευθυντάς: γοκρλίήγ χ. γινανιδητ;
Ώς μέσον άναπτύξεως
ΜιτορεΤτε νά σταθμίσετε την έ-
πίδστι έι.ός συνεργάτου σας, μέ
Ο*οπό την αϋξΓ|σι τής όπτοδοτικό-
τητός τού, διά τής περαιτέρω ά¬
ναπτύξεως των ίκανοτήτων τού η
άττλώς καϊ μόνο γιά να μετρήσετε
ιό τί προσφέρει στήν έταιοια.
Ώστόσο ή στάθμισις τής έτπ5όοε-
ως μέ σ<οττό την περαιτέρω αϋξη- σι τής άποδοτικότητός. τού, ΐχει ,μιεγαλυτέρα σημασία γιατϊ μακρο- χρονΐως έξυπηρετα καΐ τί) ατομο κπί την έττιχείρησι. Αυτού τού εϊδους ή στάθμισις γίνεται σέ δύο στάδια. Προηγείται η άξιολόγησις τού ύφισταμένου ώς ττρός ωρισμένους συντελεστάς επι¬ τάσεως καΐ άκολουθεΤ συνέντευξις μαζί τού, γιά νά έχη ό "διός τή" εΰκΐιρία νά πληοοφορηβή «ττο;ς τα ττό)Μ» καΐ γ ά νά βιεαοινιοβοϋν περισσότΐρο οί περιοχές επί των οποίων χωρεΐ βελτίωσις τού. Δεδομένου δτι ή στάβιισΐΓ κα¬ λείται νά εξυπηρετήση — κατά κύ- ριο λόγο — την περαιτέρω άνά- τττυξι τής άπο5οτικότητος τοθ υ- φισταμένου, ή προετοι μασία τοϋ 6λου εργου άπαιτεί πσλϋ σκέψι καΐ φροντίδι. Ιδού οί γενικές κατευ- θύνσϊΐς: Άξιολογήστε τόν ύψιστάμενο, κρίνοντας μέ μέτρο τίς άπαιτήσεις τής] δουλειάς τού. Λάδετε ύττ' όψιν την σημασία Ίτού εχει ό καθένοις άΐτό τούς συν- τελευτάς έπιδόσεως έττϊ των οποίον θά δοσίσετε τό έρνο τής άξιολογή- σεως. 'Υπάαχουν περίπτωσις, κα¬ τά τις, οποίες έ'νας υφιστάμενος α¬ ποδίδει ώς ττρός μιά πλευρά ενός συκτελΐστοθ, ένώ ύπολείπεται ώς πρό μιά ότλλη πλευρά τού αυτού συντελεσ>τοΰ. Άιαλύ—τε τίς άπο-
κλίσεις τής έπι&ότεώς τού ώς πρός
τόν ίνα αυτόν συντελεστή καΐ φρον-
τϊοτε ή άξιολόγησίς σαις ν' άττο-
τελή Ινα συνδυασυό αυτών των ά-
ποκλίσεων. Κάθε φορά, ποΰ οί ά-
ποκλίσεις δέν μποροθν νά συνδυα-
στούν, προδήτε σέ δύο άξιελογή-
σεις ώς πρός τόν αύτό συϊΤίλεστή.
Κρίνο/τας £ναν ύφιστάμενο, ά-
νο)μινησβήτε τυπικώς χαοακτηριστι-
κές περιτττώσεις τής δουλειάς τού
καϊ τόν τράπο μέ τόν όποΐο ένερ-
γεί. Άποφύγετε τόν έπηρεασμό σας
άπό μοναδικές — άσυνήθεις εκδη¬
λώσει ς τού. Φυλαχθήτε, τέλος, άττό
τό φυσικό λάθος τού νά συναπολο-
γίζετε μιά άδυναμία η ενα δυνατά
σημεΐο τού ύφιστοιμιένθυ σας, παρα-
συρόμενοι — έξ αίτίας αυτού —
στό νά τόν άξιολογήιτε στήν ττρώ-
τη μέν περίπτωσι χαμηλά σέ δλους
τούς σνικτελεστάς έπιδόσεως, στήν
δέ δευτέρα περίτττωσι πολϋ ψηλά.
Άν μετά άττό αυτή την έπεξερ-
γασία δέν άποκαλύψετε ττεριοχές
στις όττοΐες ό υφισταμένας εχει πε-
ριθώρια βελτιώσεως, τότε —κοττά
ττάσαν τπθανότητα ——σημαίνει ττώς
δέν τόν κρίνοττε μέ άρκετά κριτικό
πνεθμα, δεδομένου ότι οί ανθρωττοι,
ποθ (κώνουν τελεία την δουλειιά
τους, εΤναι πολΰ λίγοι.
Θυμηθήττ€ νά ύποσ'τηρίζετε, κάθε
γνώμη ποθ διατυπύνετε, μέ τυττικά
τταραδείγιμστα δουλειάς τού ύφι-
σταμένου. "Οττου κοίνετε νά επι¬
διωχθή βελτίωσις έπιδόσεως, ση-
μειώστε κα! την ενεργεια ττοΰ ττρε-
ττει νά γίινη.
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕ-
ΣΤΛΙ ΤΗΣ ΕΠΙΔΟΣΕΩΣ
'Υπάρχουν πολλοι συντελεο^τοτΐ έ¬
πιδόσεως, ή βαρύτης των οποίων,
ώστόσο, ποικ'ιλει συγκρϋτικά ά110
δουλειά σέ δουλειά.
Γνώσις έργοίσίας. ΣταβμΤστε τί>ν
£κταο-ι γνώσεως—έπιδεξιότητος τίς
6ποΓες όϊ ύφιστάμενος έπιδεικ{νύ£ι
κατά την άσκησι τής εργασίας τού,
σέ σύγκριση πρός τίς άπαιτήσεις
της. Βά φθανατε νά τόκ χαρακτηρί-
ζατε «είδικό» ή «έμπειρογνώμονσ»
ή νομίζετε δτι τοϋ λείπουν κνώσεις,
ττοΰ θά έπέτρεπαν νά καλύψη τίς ά-
ινό^ΥΙχες1 τής 6ουλειάς Ικα.οποιητι-
κά;
Ποιότης εργασίας. ·Υπολογΐστε
την άκρίβεια στάς λεπττομέρειες
τής δουλειάς τού, την έντέλεια.
'Υπολογ'στε, ακόμη, τό πόσο «κα-
θαρή» δουλειά κάνει.
Ποσότης εργασίας. "ΥπολογΤστε
τόν 6γκο τής Ικοιΐνοποιητικης εργα¬
σίας, ποϋ παράγει, ώς κα! την 1-
κανότητά τού νά διατυπώνη καϊ ν α
έπιτυγχάνη χρονικό ιτρογραμματ'-
σμό τής δουλειάς τού.
Πρωτοδουλία. ΣταβμΤστε την έ«-
τασι στήν όποΐα κ.ΙεΤΗόι^ ίίκι-
νώντας άττό ιμόνος τού στό νά ανα¬
λάβη έργασία κσΐ εύθϋνες. Συνεχί
ζει την τταραγωνική δραστηριότητα
τού ή χρειάζεται «σττρώξιμο»; Πό¬
σο σωστά καϊ σέ τί δαθμό οώτό
κατευθύνεται κατά την διεκπεραιω-
σι τής δουλειάς τού;
ΔηΜιομργικ^της )καϊ φα/ταιοΐία.
ΥπολογΤστε τόν άριθμό καΐ την
φύτι των προτάσεών τού γιά 6ελ-
τιωμένυς μεθόδους εργασίας κσ! την
έπινοητικότητά τού κατά τόν χει-
ρι^μο προβλημάτων. Βλεπει κα1.-
κούργιους, χρήσιμους τρόπον διεκ
περαιώσεως τής δουλειάς η προσ-
κολλάτσι στήν «συνηθισ.μένη διαδι¬
κασίαν;
Κρίσις. "Υττολογΐστε την Ικανο-
τητά τού νά όργανώντ) την έργα¬
σία τού καΐ νά καθορίζη προτεραι-
ότητες. ΕΤναι σέ θέσι νά κρίνη σω¬
στά τό πότε ένα άπτό τα ίΡΎ" τ°υ
ϊχει φθάσει σέ Ικανοποιητικό στά-
διο συμττληρώσεως; 'ΥπολογΤστε ά-
κόμη την όρθστη.τα των άποφάσεων
τού ή των ύπαδείξεών τού ώς πρός
καταστάσεις ποΰ ξεφεύγου^ άπό τή
ρουτίνα.
Στάσις Εναντι τής εργασίας·
Ύπαλογΐστε τόν £οί3μό ένθο^:α-
σμοϋ καΐ ένδιαφέροντος γιά την
δουλειά τού. Χρειάζεται νά τθθ το-
νώνουν συνεχώς τα «κέφια τού» 31
ίίλλοι; "Οπου τούτο ίσχύει, λάδετε
επιπροσθέτως ύπ' δψιν την έξωεπι-
χειρτΐματική, έπσγγελίματ ική κα|
κοινωνική δραστηριότητος καθώς «αι
τό ενδιαφέρον τού γιά έττιμόρφωσ'·
Ένερνητικότης. Ύπολογίστε
τΛν έντασι τής επιθυμίας τού
για την έπίτευζι των οτόχων
τού. Καθορίζει στόν έαυτό τού
ύφηλούς οτόχους, άγωνιζόμε-
νος νά τούς πετυχη; "Η α-
♦ήνει τούς οτόχους τού σε
άττοδόοεως τοΰ έργαζομένου
σχετ.κΓΐ άοάφεια;
"Εκ,φραοις. Σταθμϊστε ττΥν 1-
κανότητά τού νά έκφραοθή,
τόσο προφορικώς, 6σο καΐ γρα-
πτώς. Είναι σέ θέσι νά εκθέση
τίς σκέψεις τού μέ σαφήνεια,
ώοτε νά γίνεται κατανοητός;
ΆποδοχΓΐ κςριτχης. Δέχεται
ύποδεϊθεις βελτιώσεως παίρ-
νοντας έν συνεχείρ τα κατάλ-
ληλα διορθωτικά μέτρα;
Ίκανότης ουνεργασίας. Στα-
θμίστε τίς σχέσε ς πού δη-
μιουργεί συνεργαζόμενος μέ
τού καΐ ύφισταμένους τού. Πό-
αο τόν άντιδέχονται;
Ήγετικότης. Μετρήστε τίς ί-
κανότητές τού νά έκπαιδευρ
άλλους καΐ νά τοϋς κατευθύνη
σττι δουλειά τους. Μέ πόση έ-
π.τυχία άναθέτει εύθϋνες;
Ταχύτης έκ,μαβήσεως. Λογα-
ριάστε τό πόσο χρόνο τοϋ
παρνει γιά νά κατανοήση έρ-
γα ποϋ τοϋ ζητουνται, καθώς
καΐ τό πόσο γρήγορα δέχεται
τίς νέες ίδέες.
Σταθερότης. Εύημερεί πρα-
γματικά υπό συνθήκες πιέσε-
ως ή παραπαίει ύπ' αύτές;
Ή συζήτησις μετά την στά-
θμισι έπιδόσεως
Διαλέζτε μέ προσοχή την ώ-
ρα καΐ τόν χώρο τής συναντή¬
σεως, ώστε νά άποφύγετε τίς
διακοπές καί τούς άντιπερ:-
σπασμούς. Βεβαιωθήτε γιά μιά
άκόμη φορά, πρΐν άπό την συ-
ζήτησι, δτι ε'ισαστε τελείως έ-
ζο κειωμένος μέ τίς σημειώ-
σεις σας, πού περιλαμβάνουν
την στάθμισι τού ύφισταμένου
σας, ότι έχετε προσχεδ:άσει
την συζήτησι καταγράφοντας
τό περίγραμμα μέσα στό ό-
ποίο θά κινηθή καΐ έχοντος
κατάλογο των σημεων τα ό-
ποία πρέπει νά καλυφθοϋν. ΚΓ
αύτό, γιατΐ τα γραπτά τής στα-
θμίοεώς σας δέν πρέπει νά
έμφαν σθοϋν κατά την ουζή-
τησι.
Άρχϊστε την συνέντευζι μέ
άνασκόπησι των έπιδιώζεων
καΐ τής διαδικαοΐας τής στα-
θμίσεως. Ύπογραμμίστε τό 6τι,
βασικό της σκοπό αποτελεί ή
βοηθεία πρός τό ατομο, νά
βελτιώση την επ δοσΐ τού στήν
παροϋσα θέσι τού, έκκινώντας
άπ' την ύπόθεσι ότι δέν ύπάρ-
χε: τέλειος άνθρωπος.
Μή συζητήσετε την συγκε-
κριμένη «βαθμολόγησΙ σας»
ώς πρός ένα έκαστο συντελε-
στή έπιδόσεως τού ύφιοταμέ-
νου. Άποφύγετε τίς έκφράσεις
όπως «έξαιρετική», (<άνω τού μέσου δρου», «κάτω τού μέσου δρου« καΐ "μή Ικανοποιητική», προκειμένου νά χαρακτηρΐσε- τε την έπιδοσί τού. Αντ" αυτού ύπογραμμϊστε τα δσα κάνει καλά γιά τίς πε- ριοχές πού έπιδέχονται βελ¬ τίωσι. Μιλήστε, πάντως, πρώτα γιά τα δυνατά οημεϊα καΐ ά- ναφερθήτε οέ συγκεκριμένα καλή άπόδοσι. Έπιτυχής τεχνική, γιά νά φθάση όμαλά ή συζήτησις στό θέμα των άδυναμιών, έχει ά- ποδειχθή ή ϋποθολή τού έρω- τήματος: «Ποθ νομίζετε δτι μπορείτε νά βελτιώσετε την έ- πίδοσί οας-,». "Επισύροντας την προσοχή τού σέ άτέλειες, φροντΐστε νά άναφερθήτε σέ συγκεκριμένα παραδεγματα καΐ προετοιμα- σθήτε νά παράσχετε ύποδεΙ- ζε.ς ή μέσα διορθωτικά. Ή κρι- τική πρέπει νά είναι θετική. Τονίζετε πάντα τα περιθώρια βελτιώσεως καΐ εξελίξεως τού ύψσταιμένου. Μή ζεχνάτε ότι πρέπει καΐ νά άκοϋτε. Κατά την διάρκεια τής συζητήσεως, ένθαρρύνετε τόν ύφιστάμενο νά σάς εκθέ¬ ση τίς άπόψεις τού, τίς γνώ- μες τού, τό πώς αίσθάνεται. Θά πρέπει ν άκουτε τίς γνώ- μες πού θά έκφέρη, καί τα γε- γονότα στά όποϊα τυχόν θά ά- ναφερθή κατά τρόπο άνεπηρέ- στο, καΐ — έφ" όσον τουτο δι- καιολογεϊται νά είσθε ετοι- μοι ν" άλλάζετε την στάθμισί σας, υπό τό φώς των νέων ή των προσθέτων δεδομένων πού άνακύπτουν. Ο Κάρλ Ρό- τζερς, άζιόλογος ψυχολόγος, λέει: «Τό μεγαλύτερον έμ- πόδιο στήν προσωπική έπικο·;- νωνια αποτελεί ή άδυναμία τού άνθρώπου ν' άκούορ μέ νοημοσύνη, έντεχνα καί μέ κατανόησι τόν άλλο». Συνιστά νά παίζετκ τό παι- χνίδι τής ήχοϋς μέ τόν άλλον. "Ας ποϋμε: Ό ύφ-.στάμενος λέει: «Δέν τα καταφέρνω μ' αύτό τό νέο ώράριο». Εσείς ρωτήστέ τον: «Χ' ένοχλεϊ τό ώράριο αύτό»; Καΐ άπό έκεΐ καΐ έπειτα θά σάς εξηγήση τί συμβαΐνε· καΐ γιατί. Άξίζει τόν κόπο νά δοκιμάσετε αυτή την μέθοδο τής «άντηχήσεως», πού βοηθά διπλά: Καί σείς θά ύποχρεωθήτε ν' άκοϋτε προ- σεκτικά, ώστε, στήν κατάλλη- λη στιγμή, νά παρέμβετε σάν ήχώ, άλλά καΐ στόν φιλητή σας νά παρέχετε την δυνατό- τητα νά εξηγήση τί έννοεί, προλαμβάνοντας ένδεχομένη παρανόησι. Ζητήστέ τού την γνώμη τού, γιά τό πώς μπορεί νά βελτιώ¬ ση τίς σχέσες τού μέ τούς άλ¬ λους μέσα στόν χώρο τής ερ¬ γασίας. Αύτό πρέπει νά οδη¬ γήση σέ διάλογο μεταξύ σας, ΚΙς τα -πλαίσια τοθ Βικαίου τής Ε.Ο.Κ. δημιουργεΐτσι ε^ Ευρώπην ΜΙΑ ΝΕΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΣ • Εύρωτταϊος» Δικαοτής : Μία Ιδιάζουσα άρμοδιότης ΒΡΥΞΕΛΛΑΙ. - Τελωνειακη ένωσις, γεωργική ένωσις, ενι¬ αίον ϋψος τιμών διά τα κύρια προϊόντα, ελευθέρα έπιλογή τοϋ τόπου εργασίας καΐ τής το ποθετήσεως κεφαλα ών, έν όλΐ γοις, ότι τείνει πρός την οΐκο νομικήν ένωσιν, αποτελεί ή Ε. Ο.Κ. βασίζεται επί διακοινοτι- κών κανονισμών, των οποίων ό άριθμός αύξάνει όλονέν. 01 κανονισμοΙ αύτοΙ πρέπει νά έρμηνεύωνται καΐ νά έφαρμό- ζωνται άπό δλα τα κράτη . μέ λη τής Κο'.νής Άγοράς, συμφώ νως μέ ταυτόσημα κριτήρια. Ή ταυτόσημος αυτή έρμη- νεΐα καΐ έφαρμογή έξασβραλ, ζειαι χάρις είς τό εύρωπαϊκόν Δικαστήριον, τό οποίον ιδρύθη πρό δέκα έξ έτών διά την Ε- ΚΑΧ καΐ τού όποίου ή δικαιο- δοσΐα έπεξετάθη άπό τού 1958 επί τής ΕΟΚ καΐ τού Εύρατόμ. Τό ανώτατον αύτό Διεθνές Δι καστήριον, τό οποίον αποτελεί ται άπό έπτά δικαστάς καΐ δύο εΐσαγγελεϊς . είσηγητάς. έ- δρεΰθν είς Λουξεμθοΰργον, ή σχολήθη μέχρι τούδε επί πλέ όν των 500 άντιδ:κιών. ΑΙ σχετικαί προσφυγαί ύπε- βλήθησαν τόσον άπό τάς κυ- θερνήσεις κα! τούς διαφόρους όργανισμούς τής εύρωπαϊκής Κοινότητος, όσον καΐ άπό έμ - πορικούς οΐκους καΐ Ιδ'.ώτας, των οποίων 'ή έδρα ευρίσκεται έντός τοΰ γεωγραφικου χώρου τής Κοινής Άγοράς. Είς τό πε ριθώριον τοϋ διεθνοϋς δικαοτη ρίου, τα έθνικά δικαστήρια έ- ξέδωσαν κατά τα τελευταία έ τη άποφάσεις καΐ επί πολυαρί θμων νομικών θεμάτων, συνα- φών μέ την εφαρμογήν των εύ ρωπα'ικών κανονιομών καΐ των Ιδρυτικών συνθηκών τής κοινό τητος. ΑΙ 400 περίπου άποφά- σεις τοϋ ανωτάτου δικαστηρίου τού Λουξεμθούργου καΐ άλλαι 200 περιπου συμπληρωματικαί άποφάσεις των έθνικών δικα- στηρίων εδημιούργησαν ήδη σημαντικήν δικαοτικήν τάξιν. Τό κοινοτικόν δίκαιον, ούτε συνιστά διεθνές δημόσιον, ου τε καΐ έχει τοιαύτην επιδίωξιν. Τό δέ εθνικόν δίκαιον, έν 1- οχύί άνά έκαστον των κρατών- . μελών, θά παραμείνη άνεπη- ρέαστον. 'Εκείνο τό οποίον έ¬ χει σημασίαν διά την νομολο- γίαν έντός τής Κοινής Άγοράς εΤναι ή σχέσις ή όποία δημι- ουργείται μεταζύ των δύο δι- καστικών θεσμών, τοΰ κοινοτι κου θεσμοϋ καΐ τού έθνικοϋ τοιούτου. Όπωσδήποτε, κατά τό 1964, τό εύρωπαίκόν δικαστήριον ε¬ ξέδωκεν απόφασιν, διευκρινί- ζουσαν δτι τό κοινοτικόν δίκαι όν δέν δύναται νά ύποκατα- σταθή άπό άντιθέτους έθνικάς άποφάσεις. ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ "Εο σημείον, τό οποίον πά ρέμεινεν επί μακρόν χρόνον άμ-φισβητούμενον, ήτο τό κατά πόσον οί Ιδιώται έχαιρον τοΰ δικαιώματος νά ένάγουν πρό των έθνικών των δικαστηρίων την Ιδίαν των κυβέρνησιν, διά νά τής έπιβάλουν την τήρησιν των είς θάρος της έκ των κοι νοτικών συνθηκών άπορρευου- σών υποχρεώσεων. Είς σειράν άποφάσεων τού, τό εύρωπαί¬ κόν δικαστήριον κατανέμει τούς εύρωπαικούς κανονι- σμούς είς δύο κατηγορίας: Τάς διατάξεις, αί οποίαι δε- σμεύουν μόνον τα κράτη ώς τοιαΰτα. ΑΙ διατάξεις αυταί ού δέν δικαίωμα δημιουργοϋν υ¬ πέρ των ίδιωτών. Τάς διατάξεις τάς άφορώσας άμέσως έκαστον πολίτην, δη- λαδή αύτάς αί οποίαι τοΰ έπι- βάλλουν ύποχρεώσεις καΐ τοϋ άνωγνωρίζουν δικαιώματα διά την προστασίαν των οποίων τα έθνικά δικαστήρια καθίστανται ώς έκ τούτου αρμοδία. Ούτω, άφ ενός, έκαστον κράτος - μέλος, ώς έπίσης καΐ ή έπιτροπή των εύρωπαϊκών οινοτήτων χαίρει τής δυνότη- τος νά έναγάγη έν άλλο κρά τος . μέλος ή καΐ έναν κοινο¬ τικόν οργανισμόν διά παράβα σιν, π.χ., των διατάζεων επί τής τελωνειαής ενώσεως ή επί τής γεωργικής ενώσεως. Έξ άλλου, οίοσδήποτε πολίτης τής Κοινής Αγοράς δύναται έπι- σης, νά υποβάλη προσφυγήν κατά των έθνικών τού ή των κοινοτικών άρχών, είς περί¬ πτωσιν παραβιάοεως των άρτι θεσπιοθέντων κοινοτικών δικαι ωμάτων (παραδείγματος χάριν διά την ελευθέραν διακίνησιν τού έντός τής ζώνης τής εύ ρωπαϊκής οίκονομικής κοινότη τος). Ο Ι ΔΙΚΑΣΤΑΙ Καθ" όσον άφορά τούς «Εύ- ρωπαίους» δικαστάς,έκ πρώτης όψεως, τίποτε τό ιδιαίτερον δέν ιούς χαρακτηρίζει. Φέ- ρουν μαύρην τήβενον, όπως όλοι οί δικασταί, καΐ έπ' άκρο ατηρίω, άσκοϋν τό λειτούργη- μά των όπισθεν ταζινομημένων φακέλλων. Άλλά τα καθήκον- τα των έπτά δικαστων τοΰ εύ- ρωπαικοϋ δικαστηρίου τοϋ Λου ξεμθούργου διαφέρουν άπό τα των άλλων δικαστων, των ά- παρτιζόντων τα άνώτατα δικα- στήρα των οΐκείων των χω- ρων, κατά τουτο: δτι άποφαί- νονται επί τοϋ «εύρωπα'ικοϋ δι καίου» καΐ έκφέρουν άποφά¬ σεις, αί οποίαι άφοροΰν τόσον έναν Ιδιώτην, όσον καΐ έθνη ό λόκληρα, δηλαδή τα έθνη τα άνήκοντα είς τα έξ κράτη τής Ε.Ο.Κ. Είναι περττόν νά ένδιατρί- ψη κανεΐς επί των προσοντων μέ τα όποία πρέπει νά είναι περιβεβλημένοι οί έν λόγω δι κασταί: τα προσόντα αύτά εί ναι τα ϋφιστα τα όποία άπαι- τούνται διά τό έπάγγελμα αύ¬ τό. Πώς καθισταται κανεΐς εύ- ρωπαίκός δικαστής; ΑΙ κυβερ- νήσεις των κρατών . μελών τής Ε.Ο.Κ. διορίζουν τόν άπό συμφώνου προκρινόμενον διά μίαν θητείαν έξ έτών. Κατά τό διάστημα τής θητείας αυ¬ τής, ούδε ς, οΰτε αί κυβερνή- οεις, οΰτε άλλος τις, έχει τό δικαίωμα νά τοϋ διαβιβάση οί ασδήποτε όδηγίας. Οί κώδικές τού είναι ή Συνθήκη τής Ρώ- μης, ή άφορώσα την ίδρυσιν τής εύρωπαίής οίκονομικής κοινότητος καΐ τοϋ Εύρατόμ - 1957 - ή καΐ ή των Παρισίων 1952 . ή έγκαταστήσασα την Ευρωπάίκήν Κοινότητα "Ανθρα κος καΐ Χάλυβος. ΑΙ Ιδρυτικαΐ διατάξεις τής Κοινότητος καθορίζουν, ότι δύο εΐσαγγελεΐς - είσηγηταΙ βοηθοϋν τούς εύρωπαικούς δι καστάς είς τό λειτούργημά των. Οί εισαγγελεύς . εΐσηγη- ταΐ αύτοι — των οποίων παράλ ληλοι άρμοδιότητες δέν ύπάρ- χουν είς τα περισσότερα κρά¬ τη τής ΕΟΚ - ύποβάλλουν είς την όλομέλειαν των δκαστών είσηγήσεις όριστικών άποφάοε ών. Αί είσηγήσεις αυταί είναι αυστηρώς ούδέτεραι, όσον ά¬ φορά τό συμφέρον τής κοινό τητος ή των όργανισμών της. "Αλλωστε, οί δικασταί δέν έ- χουν απόλυτον υποχρέωσιν νά τάς άποδεχθοϋν. Όπωσδήποτε δμως, διεξάγουν ένδελεχεΐς συζητήσεις έπ' αυτών. Τό κοινοαικόν δίκαιον, έφαρ μοζόμενον είς τα έξ κράτη - μέλη καΐ είς τα 180 έκατομ- μύρια των κατοίκων των, δημι ουργείται βαθμηδόν διά λεπτο λόγου εργασίας δικαστου «μω οαίκοϋ» μέχρι τούδε, τό δικα στήριον εκλήθη νά αποφανθή επί έκατοντάδων ίδιοτύπων πε ριπτώσεων διά την έναντι παν τος ένδιαφερομένου, ύποχρεω τικήν έρμηνείαν των κοινοτι¬ κών κανονισμων είς τούς δια φόρους τομείς (έμπορίου, γε¬ ωργίας, κοινωνικοϋ δικαίου, κλπ), διά την λύσιν άντιδικιών καΐ διά την διατύπωσιν προκα ταρτκών άποφάσεων. Τό καθήκον των Λημοσίων 'Υπηρρσιών : ΕΓνσι πλέον ή άπσραίτητος ό έκουγχρονισμός ΕΙΣ ΛΙΜΕΝΑ ΛβΓΟΥΣ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗ. Ή δαττάνη ϋπολογίζεται είς 32 έκατ. δρχ. ΞΑΝΘΗ, Νοέμβριος.— "Ενας άπό τούς συντελεστάς είς την οικονομικήν κίνησιν τού νομού μας είναι καΐ ό λι- μήν τοϋ Λάγους, ουγκαταλεγό μενος μεταξύ των δέκα πρώ- των λιμένων τής χώρας, άπό ά πόφεως κινήσεως. Προκειμέ¬ νου δμως ούτος ν' άναπτυχθή άκόμη περισσότερον καϊ νά κα ταστή άξιόλογος παράγων διά την εθνικήν οΐκονομιαν, άπαι- τείται ή εκτέλεσις σειράς έρ γων, τό ϋψος τής προθπολογι ζομένης δαπάνης των οποίων άνέρχεται είς 32.000.000 δρχ. Επί τού προκειμένου ύπάρ- χει ήδη έγκεκριμένη μελέτη, τέλει δέ (ή ενταύθα αρμοδία ύ πηρεσία εν άναμονή τής έγ- κρίσεως τής χορηγήσως των ά πααουμένων πιστώοεων διά την έναρξιν των εργασιών. Αί εργασίαι αύται κατά σει ράν προτεραιότητος καί σπου¬ δαιότητος διά την λειτουργίαν τού λιμένος, Ιεραρχοϋνται ώς άκολού3ι·ς · Κατασκευή άνατολικοΰ λιμε- νοβραχίο /ος μήκους 600 ι έ- τρών, ϋψους δαπάνης 4.600. 000 δρχ. Κατασκευή δυτικοΰ λιμενο- βραχίονος μήκους 645 μέτρων, ϋψους δαπάνης 8.080.000 δρχ. Προστασια τής άκτής . τοι- χοπο.ία πρός προστασίαν άπό πού ένδέχεται νά σάς προμη- έπιτρέψουν νά βελτιώοετε την έποπτεία τής όλης δουλειάς. Κλείστε την συζήτησι μέ ά- άνακεφαλαίωσι των δυνατών σημείων, καθώς καΐ των στοι- χείων τοΰ ύφισταμένου, ποϋ έπιδέχονται βελτίωσι καί άπό κοινοΰ προγραμμίστε την σκ¬ ρά των ένεργειών πού θά ό- δηγησουν στήν άνάπτυξι των ίκανοτήτων τού. Τέλος, βεβαι¬ ωθήτε ότι είναι πλήρως ένή- μερος τής γενικής σας έντυ- πώσεως ώς πρός την έπίδοσί τού. (Άναδημοσίευσις έκ τοϋ εγκρίτου περιοδικοΰ «Διοί¬ κησις 'Επιχειρήσεων», τεϋ- χος 17—18, μηνιαΐου Δελτίου τής Έλληνικής 'Εταιρίας Διοικήσεως 'Επιχειρήσεων). τα ΰδατα τοϋ παρά την άκτήν πευκώνος μήκους 560 μέτρων ϋψους δαπάνης 1.680.000 δρχ. Κρηπίδωμα Ιχθυόσκαλας, 150 μέτρων μήκους, ϋφους δαπά¬ νης 4.000.000 δρχ. 'Εκσκαφή διαύλου μέχρι βά- θους 7 μέτρων, ϋψους δαπάνης 4.500.000 δρχ. Κρηπίδωμα εμπορικόν μή¬ κους 110 μέτρων, ϋψους δαπά νης 6.000.000 δρχ. καΐ Γενικά κρηπιδώματα μήκους 30 μέτρων, συνολικής δαπάνης 9 έκατομμυρίων &ραχμώ/. Τα έργα αύτά, άφ' ενός μέν θά έχουν ώς άποτέλεσμα την άπόφραξιν τού διαύλου, ό ο¬ ποίος έχει κλείσει λόγω προ σχώσεων άπό τόν ρύακα τής Μπουροΰς, άφ ετέρου δέ θά δημιουργήσουν τάς προϋποθέ- σεις διά την είσοδον έντός τοϋ λιμένος μεγαλυτέρων πλοίων, έμπορικών. "Επί τοΰ προκειμένου δέον νά έπιση- μανθή ή σπουδαιότης τού λιμέ νος τοϋ Λάγους ώς διαμετακο- μιστικοϋ. Άλλά θά διευκολυν- θή καΐ ή διακ'νησις των άλιευ- τικών πλοιαρίων, γνωστής ού- σης τής πλουσας περιεκτικότη τος τής θαλάσσης καΐ τής λι- μνοθαλάσσης τής Βιστωνίδος είς έκλεκτά εϊδη ίχθύων. Έκ παραλλήλου, δμως προ- θλήματα διά τό Λιμενικόν Τα μείον Λάγους, δημιουργεί ή πε ραιτέρω παραμονή είς τόν λι¬ μένα τής θυθοκόρου, ή όποία απεστάλη υπό τής Κ.Ο.Δ.Μ.Ε. κατά τό 1963 διά την έκβάθυν σιν τού διαύλου. Πρός τόν σκοπόν αυτόν εΐχε διατεθή πί στωσις 600.000 δρχ. έξ ών 280 000 δρχ. διετέθησαν διά τόν ανωτέρω σκοπόν, διακοπεισών όμως των εργασιών, τό ύπόλοι πον τής πιστώοως διετέθη έκ¬ τοτε διά την μισθοδοσίαν τού προσωπικού τής θυθοκόρου ή όποία ουδεμίαν πλέον υπηρε¬ σίαν προσφέρει, κριθεϊσα έκ¬ τοτε ώς άκατάλληλος. Πέραν αυτού, τό Λιμενικόν Ταμείον έ πιβαρύνεται κα! μέ τό ενοίκι¬ ον τής θυθοκόρου, τό ϋψος τοΰ όποίου έχει φθάσει ήδη ου νολικώς είς 800.000 δρχ. Έν σχέσει, τέλος, μέ τόν λι μενά Λάγους, οημειουται ότι είς τό πρόγραμμα των έργων περιφερειακής άναπτύξεως έ¬ χει περιληφθή καΐ ή διαμόρφω σις τής τουριστικής άκτής ϋ¬ ψους δαπάνης 300.000 δρχ. Είς τό πρόγραμμα αύτό προθλέπε ται ή ανέγερσις συγκροτήμα- τος κάμπιγκ, ή κατασκευή άφο δευτηρίων καΐ έν γένει ό έξω- ραίσμός τού δλου χώρου. Η ΑΓΌΡΑ ΜΗΧΑΝΟΝ ΦΥΤΕΥΣΕΟΣ ΚΑΠΝΟΥ Τό εγκριθέν έκ δρχ. 1.850. 000 ποσόν δι' ενίσχυσιν άγο¬ ράς υπό παραγωγών καπνοφυ- τευτικών μηχανών καί τοιού¬ των άρμαθιάσματος, διετέθη έξ ολοκλήρου υπό τού ύπουρ- γείου Γεωργίας. Τής ώς άνω οί κονομικής ένισχύσεως έτυχον καπνοπαραγωγοΐ 19 καπνικών περιφέρειαν τής Χώρας διά ά γοράν 386 καπνοφυτευτικών μηχανών καΐ 44 άρμαθιάσμα¬ τος. Δεδομένου ότι ό άριθμός των αγορασθέντων υπό των πά ραγωγών κατά τό παρελθόν έ τος 1967 καπνοφυτευτικών μη¬ χανών ύπολογίζεται είς 900 πε ρίπου μηχανάς, τό σύνολον των είς την χώραν μας υπαρ¬ χουσών σήμερον μηχανών ά¬ νέρχεται είς 1.286. Ό έν λό¬ γω άριθμός μηχανών δύναται νά εξυπηρετήση κατά την πε ριοδον τής μεταφυτεύσεως, έ¬ κτασιν 300.000 στρεμμάτων πε ρίπου. ΛΑΝΕΙΑ ΕΙΣ ΠΛΗΓΕΝΤΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ ΦΡΑΟΥΛΛΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΜΕΣΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΑΣ Νεα 'Ενκύκλιος τού Ποωθυπουργοΰ κ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ «Έντός ττέντε ημερών άπά τής 6- ποβολής τής αίτήοχως παντός πο- λίτου, ύτΓαχρεοΟνται αί Δημόσιαι 'Υ- ττηρεσίαι νά δίδουν απάντησιν. Τό Κράτος είναι άποφασισμένον νά α¬ ναπτύξη ταχΰυ ρυθμόν κινήσεως των υπηρεσίαν τού». Τα ανωτέρω ϋπαμιμνήσκει ό Πρό- βδρος τής Κυβερνήσεως κ. Γ. Γκ—α δόπουλος, διά τής άττό 11.11.1968 ύττ' αριθ. 29Π5)Δ έγκυκλίου τού ϊτρός άπαντα ιτά ϋττουργεϊα κα! τοΰς Όργανισμούς Δημοσίου Δικαΐου. Ή γκύκλιος αύτη εχει ώς εξής: 1.— «Ή Κυβέρνησις διά τοΰ υττ' αριθ. 13. Α.Ν. εθέσττισε διατάξεις /περΐ ταχείας διεξαγωγής των Διοι- κητικών 'Υπηρεσιών καΐ ειδικώτερον των αναφερομένην είς την περιερχο ■μίνην είς τάς Δημοσίας Αρχάς κα ΐπ,—ΗοΛήθ ύόόόό ό όόόόόό όόόίε θώς κα! τοΰς Όργοτνισμοΰς άλληλο- γραφίας έκ μέρους των πολιτών, ω- στε νά δίδεται άπάντησι έντός προ ' θεσιμίας μέχρι (5) ημερών, τή ένκρ! Ι σει τού άρμοδίου διενθυντοΰ ή προϊ- στοομένου Υπηρεσίας επ! ζητημάτων άπαιτούντων ειδικήν έρευναν ή μετα κίνησιν το3 άρμοδίου ϋπσλλήλου έκ τος εδρας. 2.— Παρά ταύτα, παρουσιάσθη¬ σαν περιπτώσει ς άπαροβέκτου 6ρο>
δύτητος, έγγίζουσαι τα δρια τής
έγκληματ ικής άμελείας ωρισμένων
κρατικήν όργάνων, είς σημείον ώστε
αίτησις πολίτου, άποβλόπουσα είς
δημοσίαν ωφέλειαν καί άττευθυνθεκτα
ττρός Νομοιρχΐαν, μέ τελικόν προο-
ριοιμόκ τα ύπουργεία Γεωργίας καϊ
ΔΓ,μοσίων "Εργων, έχρειάσθη 13μη-
νο^ χρονικόν διάοττημο: "ίνα ληφθή ή
σεχτική έπ' αυτής απόφασις τοϋ κ.
ύπουργοΰ.
3.— Ποοροχαλώ όπταζ διά παντός
τους κοατικούς λεΐίτουργοθς, τούς Ι.·
ποίους τό Κράττος ||—ριδάλλρι μέ
σί οργήν, δπως αποκτήσοχΐι συναί¬
σθησιν τού ύπηρεσιακοΰ των καθή-
κοντος, καθ" δσον έν ένσντίο πεοι-
πτώσιει δέν θά δύνανται νά ύπολογ!
ζωσιν είς την έπιείκειαν τοί Κοά-
τους, τό οποίον είναι όπτοφασισμέ-
νον νά αναπτύξη ταχύν ρυθμόν κινή¬
σεως των 'Υπηρεσιών τού.
4·— Πρέπει νά γίνη πεποίθησις
των πολιτών, των αναφερομένην δι'
οιονδήποτε ζήτημα είς κρατικήν τί¬
να υπηρεσίαν ή οργανισμόν Δημοσί¬
ου Δι καί ου, δτι θά δύνανται νά ά-
ποδλέπωσι μετ" έμπιστοσύνης δχι μό
νιν ώς πρός την αναγνώρισιν τού δι
καίου αίτήματός των, άλλά καΐ την
ταχείαν περαίωσιν οώτοθ.
5.— ΟΙ κ.κ. ύπουργοΐ πσρακα-
λοθνται δπως, είς περίπτωσιν όλιγω
ρίας των ύττ' αύτοΰς ύπαλλήλων, έ-
πιδάλωσι τάς υπό τής παρσ,γράφου
2 το: άρθρου 1 τοΰ Α.Ν. 13)1967,
προβλεπομένας κυρώσεις, ήτοι παύ-
σίως 1—3 μηνών ή καΐ όριστικής
ποΐυσεως, αναλόγως τής βαρύτητος
το ΰπαραπτώματος».
Είναι στατΊρςχος άποφασισμένοι οί Εύ
ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΙΝ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ ΤΗΣ Ε.Ο.Κ.
"Ενεκρίθη υπό τής Νομισματικής
'Επιτροπής ή παρά τής Άγροτικής
Τραπέζης τής Ελλάδος χορήγησις
δαονείων συνολικοΰ ποσοϋ μέχρι 3 έ-
κοπρμιμυρίων δραχμών, είς τοϋς έκ
βροχοπτώσεων πιληγέντας καλλιεργη
τάς φράουλας τοΰ νομοΰ Φλωρίνης.
Ή δανειοδότησις θά γίνη έκ των
κονδυλίων τοΰ εφετεινού έτησΐουπιρο
γράμματος τής Άγροτικής Τραπέ¬
ζης τής Ελλάδος, υπό (μορφρ.ν χαμη-
λοτά<ων (2%) δανείων, μέσης καΐ μο κρός προθεσυίας,, δΐι' έπιδοτήσεως τοθ έπιτοκίου κατά 3%, υπό τού έλ- ληνικοϋ Δημοσίου καΐ τής παροχής τής εγγυήσεως οιώτοθ. ΒΡΥζΕΛΛΛΙ,— Ό στρατηγός Ντέ Γκώλ ήμττόθΐίτε την είσοδον τΠς Αγγλίας είς την Εύρωτταΐκήν Οικονομικήν Κοινότητα, άλλά χά νει την μάχην επ! ενός ούχι μικρο τέρας σττουδαιότητος μετώπου. Οί εϋοωκράτται δέν χρησιμσττοιοΰν με¬ γάλας έτπκεφαλίδας είς τάς έφημε ρίδας των καϊ δέν δίνουν σημα^ίον είς τόν στρατηγόν. Όπισθεν των παρασκηνίων κερδίζουν σταθερώς δύναμιν καΐ εξουσίαν, είς πεΐσμα της άδιαλλάκτου αποφάσεως τεθ Ντέ Γκώλ νά τοΰς κραττήση είς τα ξ:ν δουλικής γραφειθΛρατ:κ.ής έξαρ τήσεως. Πράγματι, οί εύρωκράται γίνονται οί πλέον πολυμήχανοι άν τίτταλθι τοθ Ντέ Γκώλ δσον άφο ρά την είσοδον τής Αγγλίας είς την Κοινήν Αγοράν. Ό Ζάν Ρέύ ό ήγέτης των Εύρ«τταιοκιρατών, έ- πιτίθεται κατά της «στασιμότητος την οποίαν ό Ρέϋ, ώς πρόεδρος τής έκτελεστικής έτΓΐτροτΓης τής ΕΟΚ βλέττει ώς έττ.κοβημένιΐν εττί τής Κοινότητος. — 'Εν τούτος, τόσον δ Ρέϋ. 6 όττοΐ ος είναι Βέλγος, όσον καΐ οί εύρω- παιοκ,ράται δέν τταραμένουν μέ έ- στονρωμένας τάς χείρος. 'Ενώ ό Ντέ Γκώλ διεξάγεΐ! την δονκιχωτι- κήν εκστρατείας τού εναντίον τής Αγγλίας, α Ιδυνόμεις τοΰ Ρέϋ ένερ- γοΰν οιωττηλώς ώστε να ύπερφαλαγ γίσουν τόν στρατηγόν. Ή τακτική τολ» εΤναι νά άνατττύξθυν άττλώς την δύναμιν κα! την εξουσίαν των έν¬ τός τής οίκονομικής κοινότητος. ΑΊ άτΓοφάσεις των νά £χουν μεγαλυτέ¬ ραν βαρύτητα άττό την θέλησιν οι¬ ουδήποτε μεμονωμένου κράτους - μέλους. Αύτός ό τελικός σκοπός η¬ μπορεί νά εΤναι άκόμη μακ,ρυνός. ΆΛλά οί άξιωματοίχοι τής κοινότη τος (τούς όποίους ό Ντέ Γκώλ ά- ττοκαλεί «άττάτριδας τεχνοκ,ράτας») εχουν τεραστίαν Ισχύν κατόπιν έ- νοττοιήσεως των έκ,τελεστικών επι¬ τροπών των τριών εύρωπαϊκών κοι- νοτήτων: της Κοι,νης Άγοράς, τής Ευρατόμ κα ϊτής Κοινοπραξίας "Αν θροβκος καΐ Χάλυβος. Η ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΙΣ Τόν παρελθόντα Ιούλιον αί έκ- τελεστικαϊ έπιτροττα! των 3 κοινο- τήτων συνεχωνεύ3ηοΌν είς ενιαίον όργανον ώς πρώτον 6ή μα τής ττρο- τειναμένης συννέσεως των τριών όρ¬ γανισμών είς μίαν καΐ μόνη κοιό τητα κοπά τό 1970. Ή έννεαμελής έττιτροττή της ΕΟΚ, διευθυνομένη ύττό τού κ. Ρέϋ, εχει μεταττροπή είς μίαν δεκατετραμελή εκτελεστικήν έ- πιροηήν έκττροο-ωττοΰσαν τάς 3 κοι νότητας. Τό έκ 2.900 άτάικον προ- σωττικόν της Κοινής Άγοράς συνε- 'χωνεύθη, μέ τοϋς 800 τής Εύοατόιι κα! τούς άλλους 800 τής Κοινοπρα ξίας "Ανθρακος καιΐ Χάλυβος. Ή συγχώνευσις δέν είνοι απλώς υπόθε¬ σις αριθμών, άλλά κυρίως όΐποτέλε- σματικότητος κα! ίσχύος. 'Ενώ ή Εύρωπαϊ'κή Οίκονομΐ'κή Κοινότης ή το ύπεύ&Λος διά τα πετρέλαια^ ή Εΰρατόμ διά την ττυρηνικήν ενέρ¬ γειαν καΐ ή ΕΚΑΧ διά τόν άνβρα- κα, ή ένια'ια κοινότης θά ασκή πλή ρη έλεγχον επ! των ττάσης φύσεως ένεργειακών τπιγών είς δλα τα κρά τη - μέλη. Ή τοιαύτη δράσις άττο τελεϊ παράδειγμα τής συνεργασίας την οποίαν ό Ρέϋ «αί ό Δι/τικογε,:- μανός προκάτοχός τού Βάλτερ Χαλστάιν ύττερασπίζθνται μέ τόσον πάθος. ΟΙ Εύρωτταιοκιράται άξιθλο- γοθν εαυτούς συμφωνως πρός την παλαιοτέραν δήλωσιν τοθ Χολστάίν έν σχέσει μέ την ΕΟΚ: «Ή κοινό¬ της ώς σύνολον είναι- μεγαλυτέρα τοθ άθροίσματος των έττί μέρους μελών της». Κατά τίνα τρόπον ό στρατηγός Ντέ Γκώλ σΐΛέβαλεν είς την ένίσχυ σιν τής άνερνομένης έξουσίας τής ΕΟΚ. Ή θέσις την οποίαν έλαβε» ούτος ώς ττρός την είσοδον τής Βρεταννίας είς την Κοινήν Αγοράν τε'ινει νά δημιουργήση ενα κενόν, τό οποίον σττεύδουν νά καλύψουν οί Εύ,ρωπαιοκράται. Τό νά όνομάζη έ- ττομένως, κανε'ις σήμίρον, την Ε. Ο.Κ. «ύτΓα'νάτΓτυκτον κυβέρνησιν», δέν όιποτελεΐ πλέον άστεϊσμόν. ΟΊ Εύοωτταιοκράται χειρίζονται τόν κυβερνητικόν μηχαντσμόν της ΕΟΚ ή^ ίνα ύττερε&νικόν πανομο'ό- Θά ύπεοψαλογγίσοΓν τον Ντέ Γχώλ : τύπον, είς τό οποίον 50 ττερίττου κν Ι κήν είς την γεομανικήν καΐ άπό την δερνήσεις είναι, διαττιοτευμέναι κα! (ίταλική^ είς τήνάγγλικήν ανέτως, διατηρούν πρέσδεις, ώς ακριβώς ι Τυπικόν παράδειγμα τού νέοα Εύ δαττιστεύονται πληςτίον των έθνικών | ρωπ·αιο<ροτών αποτελεί ό "Ερνιτ κυβερνήσεων. Στηρίζονται έττ! πλέ- Ι φό·; Μόλτκε, 34 έτών, υιός τοΰ Γερ όν έττϊ ενός πρΌϋττολογισμοΰ, χρη- | μα ού πρεσβευτού είς την Πράγαν ματαδοτουμένου ΰττό των κρατών - ι κατά την προπολεμικήν περίοδον μελών καϊ τού όποίου τό ϋψος εχει ύπερδιπλασασθή άπό τού 1960 καΐ έντΰβεν, αύξηθέν άπό 23 έκατσιιύ- Οΐα δολλάρια τό έτος αύτό, είς 125 έκατομμύρια. ΧΩΝΕΥΤΗΡΙΟΝ ΕΘΝΩΝ Ή ΕΟΚ είναι κατ' θυσίαν ίνα χωνευτήριον εθνών, έντός τού όποί¬ ου αί διάφοροι έθνικότητες, οί Γάλ λοι, οί Γερμανσί, οί Ιταλοί, οί Βέλ γοι, οί Όλλανδο! καΐ οί Λουξεμ- βούργιοι τείνουν νά χάσουν την έ- θκΊχήν των όντότητα έν τή έπιδιώξε: τού όράματος τής Ήνωμένης Εύρώ πεις. Οί Εύρωπαιοκράται προέρχον ται άπό τάς άνωτάτας οιχολάς .<αΐ καΐ οικονομ ι<κά συγκροτήματο: κατά την αναλογίαν τής συμβολής των έττΐ μέρους έθνικών κυβερνήσεων είς τόν προϋπολογισμόν της ΕΟΚ, ή¬ τοι περίπου κατά άνά εν τέταρτον άπό την Γερμανίαν, την Γαλλίαν, τή,, Ιταλίαν καΐ την Μττενελοϋξ. Γευματίζουν δ/οι. ομού είς κοινήν κα,ντίναν καΐ είς τα διαιτολόγιόν των έκττροσωτΓθϋνταΐ/ όλαι αί έδνικαί πρ ρποτμήσεις. Έφοδιάζοντοι άπό εν καταστή μα, τό όττοΐον ττωλεΤ έμττο- ρεύματα τταρασχεθέντα είς όλας τάς χώρας τής Κοινής Άγοράς. 'Υ- πάλληλοι διαφόρων έθνικοτήτων '- όνήκουν είς την κατηγορίαν «Α» άποτελούν την κάσταν των Εύ- ρωτταιοκ,ρατών ένώ ύπάρχουν έττϊ- σης έπιδέξιοι γραμμοτεΤς Ικανο! νά μετο—■ιτ&οΰν κατά την διάρκειαν μι- κ,ότι απογονος επιφανοι/ς ττρωσσ>-
κής στρατιωτικής οικογενείας. 'Υ-
πάλληλος είς τό τμήμα έσωτερικής
άγοράς τής ΕΟΚ, ό όν Μόλτκε
έμνέεται άπό την ά*άμνησ ν τού
Βατερλώ, ποϋ άπέχει άπό τα γρα-
φεϊα τής ΕΟΚ μόλις ΙΟμίλια.Κα¬
τά την μάχην τού Βατερλώ τό 1 81 5
οί Βρεταννοϊ έθρυμμστισαν την ισ¬
χύν τού Ναττολέο.τος κα! έτερμά-
τισαν *ην προσπάβε άν τού νά
σχηματίση ίνα ενιαίον ήπειρωτικόν
οικονομικόν σύστημα. ΟΊ κυριώτε¬
ροι σύμμαχοι τής Βρεταννίας είς
την ιιάχην εκείνην ήσαν οί Γερμα·
νοί, οί Όλλανδοΐ καΐ οί Βέλγοι
«Ό,τΐ' ό Ναπολέων άπέτυχε νά προ
γματοποιήση διά τής βίας», λέγει
ό φόν Μόλτκε, «θά τό π-ραγματοττοι-
ήσωμεν διά τής λογκκής καΐ ή λο-
γική θά φέρη την Βρεταννίσν είς
την Κοινήν Άγορά..».
Ό Ζάν Ρέύ καΐ οί Εύρωπαιοκρά-
ται τού «Τναι άποφοκτισμένοι νά έ-
ξασθενίσουν τα: θέσεις τού στρα-
τηγοθ Ντέ Γκώλ επί τού βρεττανι-
κοΰ θέμοτος. Διότι μέ την συμμε-
χήν τής Βρετα.νίας ή «Νέα Εύρώ-
πη·>, τής οποίας φιλο5οξοΰν νά ή-
γηθοϋν οί Ευηωττα οκράται, θά έν-
σωματώση 10 κα! πλέον κράτη μέ
πληθυσμόν 250 έκατ., μέ συνολι¬
κήν παραγωγήν διπλασίαν τής ρω
σικής, μέ παραγωγήν χάλυβος άνω
των 100 έκατ. τόννων κα,ΐ άποθέ-
ματα χρυσού κα'ι συναλλάγματος
διπλάσια των ΗΠΑ. Ίδοθι. διότι οί
Εύρωπαιοκράται ήμποροΐν να πε-
άς συνεδριάσεως άπό την γαλλλ - Ι ριμένουν.
ΥΠΟΤΟΥ ΥΠ. ΣΥΝΤ. ΕΝΕΚΡΙΘΗΣΑΝ
ΕΙΣΑΓΩΓΑΙ ΞΕΝΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ
Κατ' ανακοίνωσιν τού υπουρ
νέ ου Συντονιομοϋ Λ αρμοδία
έπιτροπΛ κεφαλαίων έζωτερι
κου ενέκρινε τος άκολούθους
εΐοαγωγάς ζένων κεφαλαίων
βάσει τοϋ Ν. 2687)53.
Παρά τής έδρευούσης είς τό
Μόναχον, έταιρείας «Σήμενς»
ποσόν 5.289.269 μάρκων διά
τΛν ουμμετοχΛν της είς τό
αύζηθησόμενον μετοχικόν κε
φαλαιον τής έταιρίας <03ιοχάλ κο - Καλώδια», Λ όποία έν ου νεχεΐα θά προβή είς τάν έκ- συγχρονισμόν καΐ επέκτασιν των έγκαταστάσεών της πρός παραγωγήν τηλεποικινων α- <ών καλωδίων νεωτάτου τύπου <υρίως 6μοαζονικών. Παρά τής γαλλικής έταιρί¬ ας «Ούνελέκ» καΐ τής γαλλι¬ κής Τραπέζης «Κρενττ Κομ- μερσιάλ ντέ Φράνς» ποσόν ' 636.000 δολλαρίων διά την συμ μένης ζενοδοχειακής της μο- νάδος. Παρά τοΰ Κλέοντος Τσέτη ποσόν 100.000 δολλαρ'.ων δα την Ίδρυσιν έκτός τής περιφε¬ ρείας τής τέως διοικήσεως πρω τευουσης μονάδος παραγωγής φαρμακευτικών προ·όντων ου- νολικοΰ κόστους 200.000 δολ¬ λαρίων. Τό εγκριθέν ποσόν θά είσαχθή υπό μορφήν δανειου παρά τής έλ6ε;ικής Τραπέζης «Σοσιετά ντΐ Μπάνκα Σουίτσέ- ρα». Ή άζία τής έτησίας παρα γωγής τής ίδρυθηαομένης μο¬ νάδος ύπολογίζεται ότι θά 6- νέλθη είς 1.500.000 δολλάρ α. Παρά τής έν Μέμμινγκεν τής Δυτικής Γερμανίας έδρευ¬ ούσης έταιρ άς υπό την έπωνυ μίαν (~.Κ. Τάλκουμ Γκεζέλ- σαφτ Μίτ Μπεσρά'νκτερ Χάφ- τουνγκ» ποσόν 50.000 δολλαρί ών διά την εκμετάλλευσιν των ΟΟν.ννν νν//νΐ|^ΐνΜ V νιν» ΙΜΪ ««Γ" — ------. · - ι — γ- — μετοχήν των είς την έταιρίαν ι μεταλλων τάλκης κα! στεατί , ή όποα Θά προβή έν συνεχεία είς την επέκτασιν καΐ τού έν Κρήτη. Ή πρός τόν ά νωτέρω σκοπόν συσταθησομέ- της είς την άλλοδαπήν- έκσυγχρονιομόν των έγκατα-1 νη έλληνική έταιρία θά έζάγη οτάσεών της διά την αύξησιν | τό 80% τής έτησίσς παραγωγής τής παραγωγής των βασικών προιόντων της, ήτοι ήλεκτροκι νητήρων κατά 100% καί μετα- σχηματιστων κατά 400%. Τό ου νολΐκόν κόστος τής προγραμ- ματισθείσης επεκτάσεως Θά α¬ νέλθη είς 916.000 δολλάρια. Η ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΧΙΧ ΤΟΝ ΠΛΗΜΜΥΡΟΠΑΘΟΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΟΝ Ή ύποεπ τροπή πιστώσεων απεφάσισεν δπως αί χρηματο- Παρά τής έδρευούσης είς δοτοϋσαι Τράπεζαι δέχωνται Βαρκελώνην έταιρίας «Κόλο- ■ βεβα ώοεις περΐ τής εκτάσεως μερ Μουνμάνυ» ποσόν 385.000 των προκληθεισών έκ των δολλαρίων διά την έζαγοράν τού 55% έως 84% τού μετοχι- κοϋ κεφαλαιου τής έν Πάτρας «Έλληνικής Έτα:ρ[ας Δερμά- των« άνηκούσης είς την Ελ¬ ληνικήν Τράπεζαν Βιομηχανι- κής Άναπτυθεως πρός έκσυγ χρονισμόν καΐ επέκτασιν τοϋ έργοστασίου της διά την παρα¬ γωγήν των. Παρά τής έν Θεσσαλονίκη έ- δρευούοης έταιρίας υπό την έ- πλημμυρών ζημιών χορηγου- μένας παρά των κστά τόπους συσταθεισών οΐκεΐων επιτρο¬ πών άντΐ των αρμοδίων υπουρ¬ γείων, ώς εγένετο μέχρι τού¬ δε. Ός αρμοδίως ανεκοινώθη, τό μέτρον ελήφθη πρός πε¬ ραιτέρω άπλούστευσιν. τής διαδικασΐας καΐ εύχερεστέρων παροχήν πιοτοδοτικών διευκο- λύνσεων είς τάς πλημμυρο- πωνυμίαν «Μακεδονική» ποσόν ι παθείς έπιχειρήσε.'", των πε- 100.000 διά την αποπεράτωσιν ιρ'.οχών ΆργολΙδος. ΑΙγΙνης τής έν Θεοσαλονίκη άνεγειρο- |καΐ Χανων.
Ό θάλαμος άεροπλοΐας τού «Νεμρώδ», πού είναι τό νεώτερο άεριωθούμενο άναγνωριστι-
άεροπλάνο τής Βρεταννίας. Κατεσκευάσθη άπό την ΈταιρΙα Χώκερ Σίντλη.
Στάσιμοι μέ άλλας χώρας, δ.ευρύνονται σ( έμτιορικαί
5ΥΝΛΑΑΛΓΛ. ΕΑΛΛΑΟΪ - Ε.Ο.Κ.
Άνισομερής ή σχέοις είσαγωγών — εξαγωγήν
Άζιοσημείωτοι μεταβολαί είς
τόν γεωργικόν προσανατολι-
σμόν τού έξωτερικού έμπο-
ρίου τής Ελλάδος ευρίσκον¬
ται έν εζελιζει, ώς συνάγεται
άπό τα συναφή στοχεία τα ό-
ποία συγκεντρώνει ή Τραπέζα
τής "Ελλάδος. Τό βασικώτε-
ρον στοιχείον των έζελΐζεων
αυτών ευρίσκεται είς την προ¬
οδευτικήν Ισχυροποίησιν τής
θέσεως τής Κοινής 'Αγοράς έν
τος τού έξωτερικοΰ εμπορίου
της Ελλάδος — τόσον είς τό
σκέλος των είσαγωγών, όσον
κα! είς τό σκέλος των έξαγω-
γών — η όπο α συνοδεύετοι
άπό ανάλογον ύποχώρησιν άλ-
λων περιοχών.
Είς τό συμπέρασμα αύτό κα-
ταλήγει ή μελέτπ των συγκρι-
τικών στοιχείων των είσαγω¬
γών καΐ έζαγωγών τής Ελλά¬
δος κατά τό τρέχον έτος, βά¬
σει στοιχείων τού όκταμήνου
Ίανουαρίου — Αϋγούστου, καί
κατά τα δύο άμέσως προηγού-
μενα άντίστοιχα όκτάμηνα,
των έτών 1967 καΐ 1966. Συμ¬
φώνως πρός τα στοιχεία αύτά,
αί έμπορικαΐ συναλλαγαϊ τής
■Ελλάδος μέ τάς χώρας τής
ΕΟΚ άπό 350 έκατ. δολλάρια
τό 1966 (εΐσαγωγαί 280,6 έκ.
— έζαγωγαΐ 69,4 έκατ.) άνπλ-
θθν τό μέν 1967 είς 388 έκατ.
(εΐσαγωγαΐ 303,9 — έζαγωγαί
84,1), τό δέ τρέχον έτος —
πάντοτε βάσει στοιχείων όκτα-
μήνων — 408,2 έκατ. (είσαγω-
γαΐ 314,7 — έζαγωγαί 93,5).
ΑΝΑιΠΡθΣΑΝΑΤΟΛ ΙΣΜΟΣ
'Αλλ' έκείνο πού έχει ίδ.αι-
τέραν σημασίαν, ανεξαρτήτως
τής είς άπολΰτους άριθμούς
αυξήσεως τοϋ έμπορίου μας
μέ την περιοχήν αύτην, εί¬
ναι ότι αυτή συνεθάδισε μέ
ούσιώδη αϋζησιν τής ποσο-
στιαΐας άναλογΐας της είς τάς
συνολικάς εμπορικάς συναλ¬
λαγάς μας μέ τό έζωτερικόν.
Ιδού οί σχετικο! άριθμοΐ (είς
έκατομ. δολλαριων) :
1966 1967 1968
ΕΙσαγωγαΙ
άπό ΕΟΚ.. .. 280,6,303. 6,314,7
Άπό λοιπάς
χώρας .... 431,2 431,9 431,3
Σύνολον .. 711,8 735,8 746,0
Έζαγωγαί
προςΕ.Ο.Κ. 69,3 84,1 93,5
Πρός λοιπάς
χώρας___ 166,8 176,8 164 6
Σύνολον . . 236,1 260,9 258,1
Άπό τα στοιχεία αύτά συνά¬
γεται ότι:
Ιον. 'Ενώ αί είσαγωγαί έμ-
πορευμάτων άπό τάς λοιπάς,
πλήν ΕΟΚ χώρας, έν τφ συνό¬
λω παρέμειναν κατά τα τρία έ-
τη (βάσει όκταμήνων) είς τα
αύτά άκρ.βώς έπίπεδα, αί είσα-
γωγαΐ άπό τάς χώρας τής Κοι¬
νής 'Αγοράς ηκολούθησαν ά-
νοδικΛν πορείαν, αύζηθεϊσαι
μεταζύ 1966 καί 1968 κατά
πλέον τοϋ 12%.
2ον. Κατόπιν των μεταβο-
λών αυτών ή συμμετοχή τής
Κοινής Αγοράς είς τάς ελληνι¬
κάς είοαγωγάς άπό 39,4% τό
1966 ηύζήθη είς 42,2% τό
3ον. Άνάλογος τάσις εση¬
μειώθη κα! είς τάς ελληνικάς
έζαγωγάς άπό πλευράς προ-
σανατολισμοϋ, άν ληφθή ύπ' 6-
ψιν ότι μεταζύ 1966 καί 1968
αί πρός την Κοινήν Αγοράν —
πάντοτε δι' όκτάμηνα -- ηύζή-
θησαν κατά 35% περίπου, ένώ
αί πρός τάς λοιπάς χώρας πα¬
ρέμειναν περ,που στάοιμοι.
4ον. Άπό πλευράς ποσοστι-
αίας κατανομής τό 1966 αί
πρός την Κοινήν Αγοράν έλ-
ληνικαΐ έζαγωγα! απετέλουν
τό 29,3% τοϋ συνόλου, ένώ τό
1968 έφθασαν τό 36,2%.
Πέραν, πάντως, τής σημαν-
τικής αυτής βελτιώσεως των
ουναλλαγών, άπό απόψεως δγ-
κου καί ποοοστοϋ, μέ την Κοι¬
νήν "Αγοράν, ύπογραμμίζετα1
ότι ή σχέσις μεταζύ είσαγω¬
γών καί έζαγωγών μας μέ την
περιοχήν αυτήν έζακολουθεί
νά παραμένη δυσμενής διά
Γήν 'Ελλάδα. Πράγματι, τό πο¬
σοστόν καλύψεως έλληνικών
είσαγωγών έζ ΕΟΚ Λπό έζα¬
γωγάς μας πρός αυτήν κατά
το 1966 μόλις έφθανε τό 29%
δα νά αυζηθή τό 1967 είς 33,
ο — οί σχετ,κοί ύπολογισμοΐ
βασίζονται είς τα έτήσια στοι¬
χεία, θεωρούμενα άκριθέοτε-
ρα ώς έκ τοΰ γενονότος ότι
άπό τα στοιχεία των όκταμή¬
νων έλλείπουν οί 4 ,ελευταϊοι
μήνες τοϋ ήμεροογακοΰ έ-
τους πού άνήκουν ε ς την κυ-
ριως έζαγωγικήν πίθ'θδον τής
"Ελλάδος. "Οσον άφορά τό έ-
φετε.νόν οκτάμηνον τό ποσο¬
στόν καλύψεως διεμορφώθη
είς 29,7% τό οποίον μέχρι τέ-
λους τού ετους είναι βεβαίως
λίαν πιθανόν ότι θά βελτιωθή,
άλλά πάντως καί πάλιν θά πα¬
ραμείνη είς χαμηλά έπίπεδα.
ΑΙ ΑΛΛΑΙ ΧΟΡΑΙ
Καθ" όσον άφορά τάς λοι¬
πάς μεγάλας περιοχάς, αί με¬
ταζύ 1966 καί 1968 μεταβολαί
— βάσει όκταμήνων - είχον
συνοπτικώς ώς έζής:
Αί είσαγωγαΐ μας άπό την
Β. Αμερικήν άπό 146,8 έκατ.
δολλάρια τό οκτάμηνον τού
1966 περιωρΐσθησαν είς 137,4
τό οκτάμηνον τοϋ 1967 καί είς
130,4 κατά τό έφετενόν. Αν¬
τιθέτως, αί έζαγωγαί μας πρός
την περιοχήν αυτήν άπό 45,2
έκατομμ. δολλ. τό οκτάμηνον
1966 ηυζήθησαν είς 55,4 τό αν¬
τίστοιχον τοϋ 1967, διά νά πε¬
ριορισθούν έλαφρώς είς 53,3
έκατ. εφέτος.
Μέ την περιοχήν τής στερ-
λινας αί συναλλαγαί μας δ ε-
μοροώθησαν κατά την έπισκο-
πουμένην περίοδον ώς έζής:
ΕίσαγωγαΙ δμηνον 1966 93,2
έκατ. δολλ., 3μηνον 1967 93,4
καί βμηνον 1968 77,9 έκατομ.
δολλάρια. Αί έζαγωγαί μας άν-
τιοτοχως ήσαν 24,6, 24,9 καί
22,5 έκατ. δολλ.
Μ£ τάς λοιπάς (πλήν στερ-
λίνας καί ΕΟΚ) χώρας τής Ευ-
ρωπαικής Νομισματικής Συμ¬
φωνίας αί συναλλαγαί μας κα-
χθηοαν ώς έζής: ΕΙσαγωγαί
67,2, 72,1 καί 71,7 έκ. δολλ.
καί αί έζαγωγαί 12,4 14,6 καί
19,5 έκ. δολλ.
Έζ άλλου, αί είσαγωγαί μας
άπό τάς χώρας τοϋ Άνατολ.-
κοϋ Συνασπισμοΰ, άπό 66,5 έκ.
δολλ. τό δμηνον τοϋ 1966 καί
64,7 έκατ. δολλ. τό οκτάμηνον
τοϋ 1967, έφθασαν τα 58,8 έκ.
κατά τό εφετεινόν, ένώ αί έ¬
ζαγωγαί μας ήσαν άντιστοι-
χως 59,1, 59,8 καί 45,2 έκατ.
δολλάρια.
Τέλος, αί συναλλαγαί μας
μέ τάς λοιπάς, πλήν των ανω¬
τέρω χώρας, άπό 83 έκατ. δολ¬
λάρια — 25,5 έζαγωγαΐ κα! 57,
5 είσαγωγαί - - άνήλθον κα¬
τά τό εφετεινόν οκτάμηνον
είς 126,4 έκατ.
ΔΑΝΕΙΟΝ 10 ΕΚ ΔΟΛΛ.
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΧΟΡΗΓΟΥΝ ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ
ΝΕΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΦΟΡΤΟΣΕΟΣ
ΚΑΙ ΕΚΦΟΡΤΟΣΕΟΣ
ΕΜ.ιΟΡΕΥΜΑΤΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ
ΛΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΟΣ
Άλλη άποψς τής άγγλικής εκδόσεως (002) τοϋ ύπερηχη τικοϋ άεροπλάνου άγγλο-γαλ-
λικής συνεργασας «Κονκόρν τ», πού κάνει την πρώτην τού δημοσίαν εμφάνισιν στό αε¬
ροδρόμιον τ ής Έταιρείας.
ΥΠΗΧΘΗΣΑΝ ΕΙΣ ΤΟ Υ.Ε.Ν.
ΟΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΛΙΜΕΝΟΝ
ΠΕΙΡΑΟΣ ΚΑ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ
Διά Νομοθετικοϋ Διατάγμα-
τος, παραχωρείται είς τό υ¬
πουργείον "Εμπορικής Ναυτιλί
άς ή άρμοδιότης έποπτείας έ
πΐ τοΰ ΟΛΠ, τοϋ Όργανισμοΰ
Λιμένος "Ελευσίνος καί τής Έ
λευθέρας Ζώνης τού Λιμένος
τής Θεσσαλονίκης.
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΝ ΜΕΤΑ ΤΗΣ Ε. 0. Κ.
ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΚΑΙ Η ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΔ
ΔΓ ΑΥΞΗΣΙΝ ΤΩΝ ΕΞΑΓΩΓΩΝ ΤΗΣ
ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ. — Ή Γιουγκοσλα
6ική κυβέρνησις ήρχισεν συνεννοή-
σεις μέ έκπροσώττους τής Εϋρωπαι-
κής Οικονομικάς Κοιινότιγτος καί
τής Ε.φ.Τ.Α. ΑΙ συνεννοήσεως αύ¬
ται άπο&λέπτουν είς την διευθέτη¬
σιν ωρισμένων έμττορικών δυσχε¬
ρειών κσϊ είς μίαν στενωτέαν οι¬
κονομικήν συνεργασίαν μεταξύ τής
Γιουγκοσλαβίας καί των χωρών, αϊ
οποίαι ώνήκουν βίς τοΰς διεθνείς
αύτοΰς όργανισμούς.
Ή οίκανομική μεταρρύθμισις, τού
1965 δίδει, ώς γνωστόν, πρωτευ-
Ή γιουγκοσλαβική ήγεσία έχει άν-
ουσοον σημασίαν εις τάς έξαγωκάς.
τιληφθή δτι δύναται νά αυξήση τάς
έξαγωγάς, μόνον άν προσεγγίση α-
κόιμη περισσότερον τοτς δυτικάς α¬
γοράς. Συμφώνως ττρός την οικο¬
νομικήν μεταρρύθμισιν, εττίσης τα
τοττικά «έργατικά συμβούλια» ί-
χουν άττοκτήσει τεραστίας άρμο-
διάτητας, αί οποίαι έκτείνονται
άκό,μη κσϊ μέχρι τοΰ ση,μείου τού
ποιοτικού καΐ ποσοτικοΰ καβορι-
σμοθ τής παραγωγής. Σκοπός τού
μέτρου τούτου εΤΐναι ή άρτιωτέοα
χρησιμοττοίησις των τταρακωγικών
μέσων καί ή δημιουργία ενός υπο-
τυπώδους άνταίγωνιισμοΰ.
ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ
Τα τελευταία έτη τό ελλ£»μμα
τής Γιουγκοσλαβίας έκ των ίμττο-
ρικών συναλλαγών ττρός τα δυτι-
κά κράτη κ.αΐ τοθς δυτικούς οίκο-
νομ'ΐκοΰς όργαοΐΊσμούς έχει αυξη¬
θή καιτά πολύ. "Ενα μέρος τού έλ-
λιείμματος αυτού καλύτπτεται άττο
την αύξησιν τού τουριστικοΰ ρΐυ-
ματος καί άπό τα έμθάσματα των
Γιουγκσσλάδων μεταναστών άττό
τάς δυτικάς χώρας. Αυτήν την στ ·
γμήν ο κυριώτερος στόχος τής
Γιουγκοσιλα«6ιικής σίκιιναμικής πσλι-
τικής είναι ή αύξησις των έξαγω-
γών ττρός τήΐν Δυτικήν Ει/οώπη.',
ούτως ώστε, νά μειωθή τό ελλ;ιμ·
μα εκ των έμποοι«ών σν.αλλαγών.
"Οσον άφορά τάς έξαγωγάς
γιουχ,κοσλαβικών άνροτικών προ'ιόν-
των καί αύται έμειώθησαν κατά
20% περίιπου κατά τούς πρώτοι-ς
8 μήνας -τού 1968. Κυρίως εμειώ¬
θη ή έξαγωγή σφαγίων καΐ καπνο^
Τα καπΐνά τής Γιουγκοσλαβίας δέν
άγοράζονται ευκόλως άπό την Κοι¬
νήν Αγοράν λόγω τής ελευθέρας
κυκλοφορίας έντός αυτής των έ*-
ληνικών καΐ των τουρκικών.
ΑΙ συζητήση ι ς μέ την Εύρωπαι-
κήΐι» Οί«ονομικήν Κοινόττττα συν:-
χίζονται ακόυη, χωρΐς μεχοι στι-
γμής νά υττάρχουν θετικά άποτε-
λέτματα. Έλπίζεται ιτάντως δτι
τελικώς θά ευρεθή μία λύσις διά
τα οίκο^οιμικά ττροβλιίιιοεταϊ, τα ό-
ττοΐα σήυερον άντιμετωπίζει ή
Γιουγκοσλαυία.
ΑΙ ΔΥΝΛΤΟΤΗΤΕΣ ΕΞΛΓΩΓΗΣ ΕΙΔΟΝ ΕΙΣ ΑΓΓΛΙΑΝ
"Υπεβλήθη είς τό ύπουργεΐ
όν Έμπορίου έκ μέρους τοϋ
Εμπορικοϋ καί Βιομηχανικοϋ
"Επ μελητηρίου Αθηνών έκθε
οχ. περιλαμβάνουσα τα συμ-
περάσματα έκ των συνομιλιων |
αί οποίαι διεζήχθηπαν είς τό
Λονδίνον, έπ' εύκαιρία τής
γενομένης επισκέψεως έκεί
έπιμελητηριακής άντιπροσω
πείας. Τα βασικά σημεία τής '
εκθέσεως, έχουν ώς έζής:
ΣΤΑΦΙΔΕΣ: Ετονσθη ή ά
νάγκη Ιδιαιτέρας προσοχής
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΙΣ ΙΣΟΑΟΠΣΜΩΝ
Φέρεται είς γνώσιν των Άξιοτ. Διοικήσεων Άνω-
νύμων Έταΐβειών καί Εταιρείαν Περιωβΐσμένης Εύ-
θύνης ότι δι* αποφάσεως τοϋ κ. Υπουργόν* ΈμπορΙου
ύη' αριθ. 66378)4126 τής 16)12)65, δημοσιευ¬
θείσα είς «ό ύη' αριθ. 960)23-12-65 Φ.Ε.Ε.
(Δελτίον Άνωνύμων Έταΐβειών), δο,Ιζεται δτι δύναν¬
ται νά συνεχίσωσι δημοσιεύονααι εγκύρως τάς ϋρο
αχλήσεις των Γεν. Συνελεύσεων χαΐ τούς Ίσολογι-
αμούς των διά τής οΐχονομιχής μας εφημερίδος «ΟΙ·
Κ0Ν0Μ0Α0ΓΙΚΗ- ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΣ Κ0ΣΜ0Σ»,
ώς εγένετο μεχρι τοϋδε διά τής ·0ΙΚ0Ν0Μ0Δ0ΓΙ
ΚΗΣ» πρό τής συγχωνεύσεώς της.
είς την ηοιότητα καί τόν έ¬
λεγχον τοϋ έζαγομένου προ
Ίόντος, είς τρόπον ώστε όχ
μόνον νά διατηρηθή ή θέσις
τής έλλην, σταφίδος είς την
αγγλικήν αγοράν, άλλά νά
καταστή δυνατή καΐ ή έζαγω
γή είς άλλας άγοράς τής Εύ
ρώπης, αί οποίαι άπωλέσθησαν
λόγω κακής ποιότητος καΐ έμ
φαν'ισεως τού προ'ιόντος.
ΣΟΥΤΑΝΙΝΑ: Έτονίσθη ή ά
νάγκη συστηματοποιήσεως
των μέσων μεταφοράς καΐ συμ
π έσεως τοϋ κόστους ταύτης,
ΰστε νά γ νη ή έλληνική σουλ
τανΐνα συναγωνίσιμος. έναντι
της σουλτανίνας άλλων προε
λεύσεων. Έπίσης έτον σθη ή
άνάγκη εξευρέσεως τρόπου
προσφοράς είς την αγγλ κήν
αγοράν σουλτανίνας λεπτο-
κάρπου.
ΝΗΜΑΤΑ: Δέν επετεύχθη
καμμιά ύπόσχεσις αύζήσεως
ποσοστώσεως είσαγωγής, ή ό
ποία εύρσκεται είς χαμηλά έ
ππεδα. Ή δ;καιολογία ή 6-
ποία προεκλήθη είναι ότι ή
δεινή θέσις τής άγγλικής
κλωστοϋφαν-τουργίας δέν επι
τρέπει πρός τό παρόν καμμί¬
αν μεταβολήν.
ΚΟΝΣΕΡΒΑΙ: Ή αγγλικη 6
Ή ΚΑΤΑΒΟΛΗ
ΤΕΛΩΝ ΧΑΡΤΟΣΗΜΟΥ
Ό Εμπορικάς Σύλλογος Πειραι¬
ώς, διά τηλεγραψήυατός τού πρός
τόκ ύφυπουργόν Οικονομικωσ, ζη¬
τεί νά παραταθή μέχρι 25ης τρέ¬
χοντος η λήξασα ηδη προθεσιμία
καταβολής τελών χαρτοσήμου τιυο-
λοκίων.
ΕΝΕΚΡΙΘΗ ΑΥΞΗΣΙΣ
ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΩΙ
ΔΓ ΑΓΟΡΑΝ ΚΑΠΝΩΝ
Ενεκρίθη ή κατά 25 έκατομμύ-
ρια δρχ. αύξησις των πιστώσεων
χρηματοδοτήσεωςι των ^οητνοβιομπ-
χανιώή, διά την αγοράν καπνών έ-
σωτερικής καταναλώσεως εσοδείας
1967.
Ούτω, α! αρχικώς έκκριθεΐσαι
παρά τής Νομισιματικής 'Επιτρο-
πής πιστώσεις έκ δρχ. 630 έκατ.
δρχ., διά την υπό τής Άγροτικής
Τραπέζης χρηματοδότησιν των κα-
ΐπνοβιομηχανιών/ άνήλθοκ τΐλιι·|^ς
είς 655 έκατ. δρχ. Σεχτική άπτό-
φοΐσις ελήφθη παρά τής ύποεΐπιτρο-
πής ~ιστώσεων τής Ναμισμάτικής
'Επιτροττής.
ΜΕΓΑΛΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ
ΔΙ' ΕΞΑΓΩΓΗΝ, ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ
ΥΠΟΛΗΜΑΤΩΝ ΕΙΣ ΑΓΓΛΙΑΝ
ΛΟΝΔΙΝΟΝ. — Τό 6ρετανΛικόν
ενδιαφέρον διά τα έλληνικά παπου-
τσια ενισχυθή παλύ μέ την1 έκθε¬
σιν «'Ελλη-νικό παπούτσι», ή όποία
ώργαι,ύβη προσφάτως είς τό 'Ελ-
λη,νικόν Κέντρον τού Λον51νου. Ο
κ. Ζ. Άλατζάς, διευθυνΙ,Γής τού
Κέ.τριυ, εδήλωσε σχετικώς τα ε¬
ξής
«Πολλά άπό' τα μεγαλύτεοα κα-
ταστήμαπα τοΰ Λοκ5ί»ου έ.διεφέρ-
ϋνσαν διά τα παπούτσια μας καί
γο δ,ρεταννικόν κοινόν πού έπί.σι<ε- ψθη την έκθεσιν, ένετυπωσιά^Βη ά¬ πό τα εκθέματα καί εζήτπ κατό¬ πιν πληροφορίας πο3 ημπορεί να τα αγοράση . Πιστεύω δτι τα έλ- γνωστά είς τό κοινό., έχουν τεοα- στίας δυνατότητας είς την Βρε- ληνικά παπούτσια δταν γίνουν ταννίαν». 'Εκπρόσωποι, έξ όλλου, μεγάλως καταστΓϊαάτων· το3 Λονδίινου έξεψρά- σθησαν μέ κολακευτικά λόγ α δια την ποιότητα των έλληνικών υπο- δηιμάτων. ΑΝΗΛΘΕΝ ΕΙΣ 18.8 ΑΙΣ. ΤΟ 1967 ΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΗΤΕΟΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙΣΗΣ ΑΥΞΗΣΕΩΣ19.4°)ο ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΝ ΘΑ ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΗ Διά κοινής αποφάσεως τοϋ Προέδρου τής Κυβερνήσεως καί των ύπουργών Συντονι- ομοϋ καί Βιομηχανίας, κατ' έ φαρμογήν τής ΚΓ' 4)5)68 Σ. Πράξεως «Περΐ μέτρων πρός αντιμετώπισιν έκτάκτων κοι- γων κων άναγκών« καΐ κατό - πιν αΐτήσεως τού Γ. Μπερδε - μπέ, επετράπη ή έπαναλει- τουργια τοϋ έν εΠιραιεί έργο- στασίου κλωστοϋφαντουργίας «Ο ΒΑΜΒΑΕ», τό οποίον εΐχε παϋσει λειτουργοϋν περιελ- θόν είς κατάοτασ.ν πτωχεύ- σεως. ΗΥΞΗΘΗ ΕΙΣ 6% Ο ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ ΤΟΚΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑΝ ΠΑΡΙΣΙΟΙ, 12 Νοεμθρίουγ Η¬ νωμένος Τύπος — Ή γσλλική κυ¬ βέρνησις απεφάσισε! σήμιεΐ>ον την
αύξησιν τού τρσπεζικού τόκου, ά¬
πό 5% ες 6°ο. Τό μέτρον ώς και
ριειρΐά άλΛων παρβμφει.ιφντ'οιούτων,
αποβλέπει εις την ενίσχυσιν, το3
γαλλικοσ φράγκου καϊ την άποτρο
πήν τής διαοροής των οννοτλλα-
γιματικίη) άποθεμάτων καί τώ^
γαλλικών κεφαλαίων είς τό εξωτε¬
ρικόν. Τής αποφάσεως περί αυξή¬
σεως το ύτόκου, προηγηθη συκάν-
τησις τού ττροέδθο υΝτέ Γκώλ με
τα τού πρωθυΐτουργού κ. Κιϋ6 ντέ
Μυρβίλλ, τού ύπουργοϋ των Οικο¬
νομικωσ κ. Όρτιλύ καΐ τού διοι-
κητοθ τής Κεντρικής Τραπέζης τής
Γαλλίας κ. ΜπρΐΛ>έ.
, Έκ τοϋ υπό έκδοσιν τεύ-
χους των άποτελεομάτων τής
διενεργηθεσης, κατά τό πα¬
ρελθόν έτος, ερεύνης επί των
έμπροθέσμως ύποβληθεισών
υπό των φυσικών προσώπων,
κατά τό οικονομικόν έτος
1967 θετικών δηλώσεων φόρου
είσοδήματος διά τα ύπ αυτών
κτηθέντα είσοδήματα έντός
τοϋ προηγουμένου οίκονομι-
κοΰ έτους 1966, προέκυψαν,
ώς ανεκοινώθη υπό τής Έθνι-
κής Στατιστικής Υπηρεσίας,
τα άκόλουθα στοΐχεία:
ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΣΟΠΑ
Ό άρ θμός των φυσικών προ
σώπων, τα όποία υπέβαλον έμ
προθέσμως δήλωσιν φόρου εί¬
σοδήματος, ανήλθεν είς 328.
766, σημειοϋται ούτω αύξησις
έναντι τού προηγουμένου οί-
κονομικοϋ έτους 1966 κατά
36.626 πρόσωπα. Τό υπό των
ώς άνω φυοικών προσώπων
δηλωθέν συνολικόν οίκογενει
αόν εΐσόδημα ήτο 30.391 έ¬
κατ. δρχ. καΐ υπερέβαινε τό
αντίστοιχον τοϋ προηγουμέ¬
νου οίκονομικοϋ έτους κατά
4.934,7 έκατ. δρχ. Δηλαδή,
εσημειώθη αύξησις κατά 19,
4%. Τό είσόδημα τούτο προ-
ήρ>χετο κατά 65,5% αύτοϋ έκ
των φορολογυμένων τής πε¬
ριφερείας πρωτευούσης (19.
912,9 έκατ. δρχ.), κατά δέ
τό υπόλοιπον 34,5% έκ των
φορλογουμένων τής λο ηής
χώρας (10.487,7 έκατ. δρχ.).
Δεδομένου ότι τό ποσοστόν
τώ/ φορολογουμένων είς την
περιφέρειαν πρωτευούσης ή¬
το τα 59,6% τού συνόλου (195
788 φορολογούμενοι) συνά
γεται ότι τό μέσον φορολο -
γούμενον είσόδημα είς την
λοιπήν χώρον, άνελθόν είς
78.800 δρχ., ήτο κατά πολϋ
μ κρότερον τού άντιστοίχου
τής περιφερεας πρωτευού -
σης, τό οποίον ανήλθεν είς
101.706 δρχ.
ΠΗΓΑΙ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ
Συμφώνως πρός τάς ύπο-
βληθείσας δηλώσεις, αί σπου
δαΐότεραι πηγαι είσοδήματος
κατά τό οικονομικόν έτος
1967, ήσαν: α) ή των μισθω-
τών ύπηρεσιών, β) ή των έμ
πορικών καΐ β ομηχανικών επι
χειρήσεων καΐ γ) Λ των οίκο-
δομών. Έκ των τριών δέ τού¬
των πηγών προήλθε τό 91,0%
τοϋ συνολικώς δηλωθέντος εί
σοδήματος.
"Απαντες οί φορολογούμε¬
νοι κατετάγησαν είς εξ κυρί-
ας έπαγγελματικάς όμάδας.
Εξ αυτών ή πολυπληθεστέρα
ομάς ήτο ή των έμπόρων βιο
μηχάνων, β οτεχνών, οί φορο
λογούμενοι τής οποίας άπετέ
λεσαν τα 45% τοϋ όλου άρι-
θμοΰ των φορολογουμένων
(148,529 φορολογούμενοι), τό
δέ δηλωθέν ύπ' αυτών συνο¬
λικόν οίκογενειακόν είσόδη¬
μα ανήλθεν είς 11.738,2 έκ.
δρχ. καλύψαν τα 38,6% αύτοϋ.
Δευτέρα ομάς είς τόν αρι¬
θμόν φορολογουμένων ήτο
ή των μισθωτών έν γένει, μέ
89.300 φορολογουμένους ή
τα 27,2% τοϋ ουνολικοϋ άρι -
θμοϋ των φορολογουμένων,
τό είσόδημα τής οποίας ανήλ¬
θεν είς 9.961,6 έκατ. δρχ. άν
τιπροσωπεϋσαν τα 32,8% τοΰ
δηλωθέντος συνολικοϋ οϊκο-
γενειακοϋ τοιούτου.
Αί λο παΐ όμάδες, ήτοι των
είσοδηματιών, συνταξιούχων,
έλευθέρων έπαγγελματι ώ ν
καί γεώργιον, απετέλουν τα
17,7% τού συνόλου των φορο
λογουμένων, τό δέ ύπ' αυτών
δηλωθέν οίκογενειακόν είσό
δημα άνήρχετο είς τα 28,6%
τού συνολικοϋ τοιούτου.
Έκ τού δηλωθέντος συνολι
κου οίκογενεα.κοϋ είσοδήμα¬
τος των 30.391 6 έκατ. δρχ.,
ποσόν έξ 27.617,7 έκατ. δρχ.
εδηλώθη καΐ έφορολογήθη
επ ονόματι τοϋ συζύγου ή
τοΰ άρχηγοϋ τής οικογενείας
καΐ τό υπόλοιπον τής 2.773,8
έκατ. δρχ., έπ' ονόματι τής
συζύγου.
ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΦΟΡΟΣ
Μετά την άφαίρεσΐν των
πάσης μορφής άπαλλαγών κα'ι
έκπτώσεων (άφορολόγητον δ
ριον, οίκογενειακά βάρη κ.
λ.π.), τό έναπομείναν τελι¬
κώς φορολογητέον είσόδημα
ανήλθεν είς 18.827,8 έκατομ.
δρχ. καί άντεπροσώπευσε τα
62,0% τοϋ δηλωθέντος είσο¬
δήματος.
Ό συνολικός φόρος εΐοο-
δήματος άντιστοιχών είς τό
δηλωθέν είσόδημα, άνήλθε
κατά τό οικονομικόν έτος
1967 είς 2.594,2 έκατ. δρχ.
παρουσίασε δέ αύξησιν κατά
499,4 δρχ. έναντι τού φόρου
είσοδήματος τού προηγουμέ¬
νου οίκονομικοϋ έτους 1966
καΐ δή κατά 23,8%. Τουτο προ
φανώς όφειλεται είς τό γεγο-
νός, άφ' ενός μέν τής κατά
12,5% αυξήσεως τού άρ.θμοϋ
των ύποθαλόντων δηλώσεις
φορολογουμένων καΐ άφ' έτέ
ρου τής δηλώσεως ύψΐϊΛΌτέ-
ρων εΐσοδημάτων, των οποίων
ή φοροδοτική ίκανότης, λό -
γω τής προοδευτικότητος τής
φορολογίας, είναι μεγαλυτέ -
ρα.
Τέλος, ή έκ τής φορολογί¬
ας προερχομένπ έπιθάρυνσις
τοϋ δηλωθέντος είσοδήματος
διά τό σύνολον των φορολο¬
γουμένων, ήτο περίπου 8,5%.
Αυτή δ.ά μέν τα κατώτερον
κλιμάκιον οίκογενειακοϋ εί-
σοδήματος (έως 22.00 δρχ.)
ήτο 0,7% διά δέ τα λοιπά κλι-
μάκια άνήρχετο προοδευτι-
κώς καθώς τα είσοδηματικά ε¬
π πεδα ηΰξανον, διά νά φθά¬
ση τα 40,7% διά τα είσοδήμα
τα 2 μέχρι 6 έκατ. δρχ., κα'ι
τα 41,7%, διά τα είσοδήματα
5 έκατ. δρχ. καΐ άνω.
Διεζήχθησαν κατά την πα-
ρεΛθθυσαν έθόομάόα έν Ρωμη
ο.απ^αγματεύσεις μεταξϋ εκ¬
προσωπών τοϋ υπουργειου Συν
τονισμου και τής ιραπέζης Έλ
λάδος άφ' ενός καΐ εκπροσω¬
πών ίταλικών πιστωτ κων Ιδρυ-
μάτων άφ' ετέρου διά την σύ
ναψιν συμφωνίας χορηγήσεως
είς ι ήν ελληνικήν κυβέρνησιν
12ετοϋς δανείου, έκ 10 έκατ.
δολλ. πρός 5.5%.
Τό δάνειον χορηγείτο. κατ'
εφαρμογήν είδικής συμφωνίας
ύπογραφε σης έν Αθήναις την
27ην Ίουνίου 1968, μεταξύ
τής έλληνικής καΐ τής ϊταλικής
κυβερνήσεως, έν τώ πλαισίω
τοϋ «Κονσότσιουμ» τοϋ Όργα-
ν.σμου Οίκονομικής Συνεργα-
σιας καί Άναπτύξεως (Ο.Ο.Σ.
Α.) διά την Έλλάδα.
Γήν συμφωνίαν μέ τα Ιταλι
κά τραπεζικά Ιδρύματα ύπέγρα
ψε την παρελθούσαν έβδομά-
δα έξ όνόματος τής έλληνικής
κυβερνήσεως ό έν Ρωμη πρέ-
σβυς κ. Πούμπουρας.
— »
ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ ΠΛΟΙΟΝ
Ενεκρίθη υπό τοϋ ΥΕΝ ή
δρομολόγησις των πορθμείων
«Θάσος« είς την γραμμήν Κα-
βάλας — Θάσου καΐ «Σολωνάκι
Ι1« είς την γραμμήν Κερκύ¬
ρας — Ήγουμενίτσης.
ΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΔΙΑ ΛΙΜΕΝΙΚΑ
ΕΡΓΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
Ό ύπουργός Δηιμοσίων "Εργων κ.
Κ ΠαπαδημΓΐτρΙου, ενέκρινε την διά¬
θεσιν πιστώσεως 2.500.000 δρχ διά
την εκτέλεσιν εργασιών οριστικήν
διαμορφώσεως διά μονίμου οδοστρώ-
μαΐτος τού χώρου υπ' αριθμόν 7 ντο< τού Λιμένος Πειραιώς. ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ΕΞΑΙΡΕΙ ΤΗΝ Ο ΙΚΟΝΟΜ Ι ΑΝ ΜΑΣ Τό άμερκανικόν περιοδικόν (>Νέα των ΗΠΑ καΐ Παγκόσμι-
ος Επιθεώρησις», εδημοσίευ¬
σεν άρθρον είς τό οποίον ά-
ναφέρεται είς την διακυβέρνη
σιν τής χώρας υπό τής Έθνι-
κής Κυβερνήσεως. Άναφερό-
μενος, μεταξύ άλλων, ότι ό ά-
σκούμενος υπό τής Κυβερνή¬
σεως έλεγχος είναι αυστηράς,
άλλά χρησιμοποιεϊται διά την
προώθησιν τής οίκονομικής
καί κοινωνικής προόδου, ότι οί
πλείστοι των 'Ελλήνων παραδέ
χονται δτι αί έξελίξεις είς
τόν τομέα αυτόν υπήρξαν τώ-
ρα ταχύτεραι, παρ' όσον κα¬
τά την δ άρκειαν των κυβερνή
σεων τοϋ παρελθόντος, δτι 6-
λοι οί "Ελληνες, πλούσιοι καΐ
πτωχοί, καταβάλλουν σήμερον
φόρους καΐ ότι τα Δημοσία έ-
άθδα ηυξήθησαν κατά 47% ε¬
φέτος, έν συγκρισει πρός τό
1967. Χαρακτηριστικώς τονίζε
ται είς την ξένην εφημερίδα,
ότι ή δωροδοκία καΐ ή διαφθο-
ρά τιμωροΰνται άμειλίκτως.
Ακολούθως ό άρθρογράφος
προσθέτει ότι τό κλίμα διά
τάς εμπορικάς έπιχειρήσεις
βελτιοϋται αίσθητώς, δτι ό έλεγ
χος επί των τιμών έχαλαρώ-
θη είς ωρισμένας περιοχάς διά
νά άρθή ό περιορισμός επί
των κερδών καΐ ένιθχυθοΰν
νέαι έπενδύσεις κεφαλαίων
καΐ δτι αί άποταμιεύσεις είς
τάς τραπέζας αύξάνουν.
Επέστρεψαν έκ Γενούης, δ
που παρηκολούθησαν τάς ερ¬
γασίας το > συγκληθέντος έκεί
πρό ημερών 2ου συνεδρου
διά τα «κονταίηνερς», οί κ.κ.
Χρ. Άργυρίου καί Γ. Κλαδάς,
διευθυντής φορτοεκφορτώσε ■
ών καί τμηματάρχης Συντονι-
σμού Εργασιών τοϋ ΟΛΠ, άντι
στοίχως. Οί ανωτέρω, επεσκέ¬
φθησαν έπίσης πενθήμερον
τάς έγκαταστάσεις των λιμέ-
νων Ρόττερνταμ καΐ "Αμστερ-
νταμ, δπου παρηκολούθησαν
τόν τρόπον διεξαγωγής των
φορτοεκφορτωτικών εργασιών
καΐ ίδ α τάς συγχρόνους μεθό
δούς δοικήσεως τοΰ Ο.Λ.Π.
διά την προπαρασκευήν καΐ
προσαρμογήν τοϋ λιμένος Πει
ραιώς είς τάς συγχρόνους με
θόδους στοιβασίας καΐ μεταφο
ράς των γενικών έμπορευμά -
των.
Ή γερμανική έταιρεΐα «Ντό-
υτς Λεβάντε . Λίνιε» έγνώρι-
σεν είς τόν ΟΛΠ δτι αυριον
καταπλέει είς τόν λιμένα Πει
ραιώς τό γερμανικόν μότορ -
σιπ «Άνκαρα» μέ φορτίον πά
λετταρισμένον καί προαρτανια
σμένον (προσαμπανιασμένον)
καί ζητεί όπως άρμόδιοι ύπάλ
ληλοι τοϋ ΟΛΠ χρονομετρή-
σουν, έφ' δσον ήθελον, την
διάρκειαν τής έκφορτωτικής
έργασας πρός άποκόμισιν συμ
περασμάτων.
Τέλος, ό ΟΛΠ ανεκοίνωσε
χθές, δτι την 15ην τρέχοντος
θά πραγματοποιηθή είς τόν λι
μενά τοϋ Πειραιώς διά πρώτην
φοράν ή πλήρωσις καΐ φόρτω¬
σις πλοίου — κονταίηνερ.
ΟΙ ΟΡΟΙ ΑΜΟΙΒΗΣ
ΠΡΟΣΟΠΙΚΟΥ ΓΡΑΟΕΙΟΝ
ΤΟΝ ΑΣΤΙΚΟΝ ΚΤΕΛ
Δι' αποφάσεως τοΰ ϋπουρ-
γοϋ Εργασίας δημοσιευθείσης
είς την Εφημερίδα τής Κυβερ
νήσεως (Φ.Ε.Κ. 506 Β) παρε¬
τάθη ιή Ισχύς. τής ύπ' αριθ. 14)
67 αποφάσεως τοϋ Δ.Δ.Δ.Δ. Ά
θηνών «Περί των όριον άμοι-
βής τοϋ προσωπικού γραφείων
άστικών ΚΤΕΛ Αθηνών — Πει
ραιώς».
ΟΙ ΝΕΟΙ ΓΕΟΠΟΝΟΙ
ΟΙ νεοδιορισθέντες τελευτα!
ως είς τό υπουργείον Γεωργ!
άς 160 γεωπόνοι, δέον όπως
άναλάβουν υπηρεσίαν τό θρα
δύτερον μέχρι 30ής τρέχον¬
τος μηνός. Έξ άλλου, έκκρε-
μοϋν εΐσέτι είς τό υπουργείον
Γεωργ,ας σχετικαί αΐτηοεις
400 περίπου γεωπόνων.
Η ΧΡΜΑΤΟΔΟΤΗΣΙΣ
ΔΗΜΟΝ - ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟΝ
γορά εΐνα: μ α άπό τάς μέγα
λυτέρας έν Ευρώπη διά τό έμ
πόριον κονσερθών, χυμών κλπ.
άλλ' άπαιτεϊται μεγάλη όργα
νωτική καί παραγωγική προ-
πάθεια δα νά άνταποκριθώ
μέν είς την ζήτησιν.
ΚΑΠΝΟΣ: Συνεφωνήθη όπως
άποσταλοϋν δείγματα καταλ-
λήλων ποικιλιών έλληνικών κα
πνών, δ'ά πρόσμ ζιν είς τα αγ
γλικά σιγαρέττα. Τα δείγματα
άποστέλλονται ήδη άπό τό Ε
ΒΕΑ πρός τό Έπιμελητηριον
Λονδίνου. Τό θέμα τουτο, ή¬
το ?να άπό τα σπουδαιότερα
τα όποία εΐχε νά άντιμετωπι
ση ή αποστόλη. Ή έντύπωσ.ς
είναι ότι, υπό ωρισμένας προ
υπόθεσις, είναι δυνατόν τό ά
νοιγμα τής άγγλικής καπνα
γοράς δα τα έλληνικά κα-
πνά. Αί προσπάθειαι συνεχί
ζονται, έν συνεργασία μέ τό
υπουργείον Έμπορίου.
39.814 26 δρχ. κατενεμή-
θη είς 5ιαφ03ους δήμους καί κοινό
τητας κατά ■<6■^ παρελθόντα μήνα "Οκτώβριον, άνεκοίνωο'εν ό άντιπρό οδρ^ς της Κυβερνήσεως καί υπουρ γός τώ./ 'Εσωτίθικών κ. Στ. Πατ- τακός. Επί σης έχοοηγήθησαν ατο- κα δάνεια 2 521.500 δ?χ. εις 2,5 ι κοινότητος δ.ά την ίκτέ-λβΐιν κοι- ο'ωφελώϋ έργων καί ενεκρίθη ή συ¬ ναψις δα^είων άπό τό Ταμείον Πα- ιρ3καταθΓ><ών διά τόν δήμον/ Πειραι¬ ώς 20 έκατ. 5>οχ., διά τόν δήμον
Άγίου Δημητρίου Μπραχαμίου Α
200.000 δοχ., δα τόν δήμον Α¬
γρινίου 6 έκατ. δ?χ , διά τόν δή-
Ι,χο»· Τρικάλων 15 ϊκατ. δρχ, διά
τον δήμον Ταύρο.; 4 έκατ δρχ. καιί
διά τό Ήράκλειον'Αττι κης 447.
000 δρχ.
©Α ΕΚΠΟΝΗΘΗ ΜΕΛΕΤΗ
ΔΓ ΕΡΓΑ ΥΔΡΕΥΣΕΩΣ
ΕΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΝ
Ό ύπσυργός Δημο^ίων Έογωκ
κ Κ. Παπα6ημητρ!ου, ύπέγραψην ό
πόφασιν έγκοίσεως τής συγγραφής
Οποχρεω'ΡΙων έπεχού^ης καΐ θέσιν
διοκΐ>3ύξεως, πρός υποβολήν δηλώ·
Οΐων ένδιαφέροντος διά την άνά-
θεσιν είς γροτψεΐαν μβλετώνΐ τής έκ
■πονήτεως μΐλέτης ένισχύσεως τής
Αΐ5ρεθσεως τής θεσσαλονίκης εκ
των πηγών Άοα6υσσοΟ, προυπολο¬
γισμόν κατ' εκτίμησιν, 250 έκατ.
τοθ ύποβρυχίου άποχετευτικοθ άγω-
γοο άκαθάρτων τής πόλεως Ληξου-
ιρίρ,υ π,'^ούπσλογισμοΰ 1.300 000
οραχμων.
'Επίσης ό κ. ύπουργός ύπέγραψεν
άπόφχτιν δ'αθέσΐως πιστώ3εως 4
200.000 δρχ. διά ΤΓ>ν έπίσπευσιν
των έρκασιών έξυγιάνσεως τής ά-
κτής Σαοωνικοΰ Τέλος, δι' άΛλης
αποφάσεως έγκρίνιεται ή διενέργεια
δηίΐοττρασίας: διά την κίχταυκίυήν
ΜΕΤΡΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩ0ΗΣΙΝ
ΤΩΝ ΕΞΑΓΩΓΩΝ ΣΤΑΦΙΔΩΝ
Τό "Εθνικόν Σ υι.«6ούλ ι όν Οίκονο¬
μικής Πολιτικήν (ΕΣΟΠ), έξουσιο
δότησε τούς ύποωργούς 'Εμπορίου
καί Γεωργίας καΐ τόνί υπουργόν
Οικονομικόν, όπως λα,μβάνουν ί-
κάστοτε τα κατά την κρίσιν τω|
ενδεικνυόμενα μέτρα πρός διευκόλυν
σιν των έξαγωγών σταφίβων Το
μέ-?θν, ώς ανεκοινώθη, άττοσκοπεΐ
είς τήιν ταχείαν καΐ άκώΛυτον διά¬
θεσιν ολοκλήρου τής παραγωγήν
σταφίδος είς τάς άγοράς έξωτϊρι-
κού, λόγω τού σημειουμένη άντα-
γωνισιμοθ υπό των λοιττών στοφι-
δοποοραγωγικών χωρών,
ΕΙΣΑΓΟΓΗ 550 ΤΟΝΝΟΝ
ΠΑΛΑΜΙΔΑΣ ΠΡΟΣ ΑΛΥΣΙΝ
Καβάλα, Τοΰ άνταποκριτοΰ
μας.— Κατά παρασχεθείσας
πληροφορας, μετά την έγκρι¬
σιν τοϋ άρμοδίου ύπουργείου
ίιά την εισαγωγήν παλαμίδων
έκ Τουρκίας πρός άλυσιν υπό
των ζβιοτεχνιών άλιπάστων τοϋ
νομοϋ Καθάλας ύπεθήθησαν
αίτήοες, αί οποίαι καΐ ένεκρι-
θησαν, διά την προμήθειαν 550
τόννων παλαμίδας άζιας 221.
000 δολλαρίων. ΑΙ ύποβληθεϊ-
σαι αίτήσεις προέρχονται άπό
15 έπιχειρήσε ς άλιπάστων. 'Υ
1 πό των αρμοδίων άρχών λαμβά
νονται δλα τα άπαραίτητα μέ-
τρα ώστε νά άποτραπή ή πώλη
σις παλαμδων ώς νωπών, χρη
οιμοποιηθοϋν δέ αυται δ.ά τόν
σκοπόν διά τόν οποίον εΐσά-
γονται, δηλαδή πρός αλυσιν.
ΕΝΕΚΡΙΘΗΣΑΝ ΣΧΕΔΙΑ
ΝΕΟΝ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΝ
Ό Ε.Ο.Τ. ενέκρινε άπό 1.1.
1968 με;ρ. 10.11.1968 τα άρχι
τεκτονικά οέύια δι' ανέγερ¬
σιν 321 *ενο5οχκιακών μονά-
δων δυν·3μκ5">ηΓ·ις 47.222 κλ1-
νών κα9' άπασαν την χώραν.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ
Τακτικής Γενικής Συνελεύσε ·
ως των Μετόχων τής Άνωνύ ·
μου Κερκυραικής Έμποροθιο -
μηχανικής Έταιρείας
"Εδρα έν Κερκύρα
Συμφώνως τώ Νομώ καλοϋν-
τα. οί κ.κ. Μέτοχοι τής Έται -
ρείας διά την 23ην Δεκεμθρί-
ου 1968 ημέραν Δετυέραν καΐ
ώραν 6ην μ.μ. είς τό έν Κερ¬
κύρα κα'ι επί τής όδοΰ Ήλία
Πολίτη Γραφείον τού Προέ -
δρου τής Έταιρε άς κ. Σπυρί-
δωνος Πολίτη πρός συγκρότη-
σιν Τακτικής Γενικής Συνελεύ
σεως διά την χρήσιν 1967 μέ
τα κάτωθι θέματα τής ήμερησί
άς διατάξεως:
1) Ύποθολή Ίοολογισμοϋ
χρήσεως 1967 καί άνάγνωσις
σχετικών έκθέσεων Διοικητι -
κου Συμθουλίου καΐ 'Ελεγ-
κτών.
2) Έγκρισις τοϋ Ίσολογι-
σμού χρήσεως 1967 καΐ απαλ¬
λαγή των Μελών τοΰ Διοικητι-
κοϋ Συμθουλίου καΐ των Έλεγ
κτών άπό πάσης ευθυνής διά
την χρήσιν 1967.
3) Έκλογή Έλεγκτών διά
την χρήσιν 1969 κα'ι καθορι-
ομός άμοβής αυτών.
4) Συμπλήρωσις Μελών Διοι
κητικοϋ Συμβουλίου τρεχού -
σης τριετιας.
Μέτοχοι επ θυμοϋντες νά με
τάσχωσι τής Συνελεύσεως δέ
όν νά καταθέσωσι τάς Μετο -
χάς των είς τό έν Κερκύρα
Γραφείον τοϋ κ. Προέδρου
τής Έταιρείας ή παρά τώ Τα-
μείω Παρακαταθηκών καΐ Δα
νείων, ή παρά τινι Τραπέζη
καΐ νά προσαγάγωσι τάς σχε -
τικάς άποδείζεις, οί δέ τυχόν
άναπληρωταί των καΐ τα πλη-
ρεξούσια, πέντε τουλάχιστον
ημέρας πρό τής ώς άνω ορι¬
σθείσης διά την Γενικήν Συνέ
λευσιν.
Έν Κερκύρα τή 15)11)1968
'Εντολή τοϋ
Δ.οικητκοΰ Συμβουλίου
Ό Πρόεδρος
ΣΠΥΡΙΔΟΝ Μ. ΠΟΛΙΤΗΣ
ΝΕΟΝ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΟΝ ΠΡΟ-
ΓΡΑΜΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΟΣ ΜΕ¬
ΣΟΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΝ ΣΤΕ
ΛΕΧ(?Ν ΕΙΣ ΤΟ ΕΛ.ΚΕ.ΠΑ
— Τό Ελληνικόν Κέντρον
,αραγωγικότητος, είς τα πλαί
σα τής έπιμορφωτκής δοαση
ρ.ότητός τού έξ ύπαρχής κατήρ
τισε, κατόπιν μακράς κ.αΐ καοο
λικής ερεύνης τού προβλήμα-
τος, ένα νέον ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚ
ΠΑΙΔΕΥΣΕΟΣ Μέσων 'Επχειρη-
ματ κων ΣΤΕΛΕΧΟΝ, 9μήνου δι
αρκείας, άπευθυνόμενον ποός
άποφο τους Γυμνασίου καΐ άπο
βλέπον είς την δημιουργίαν
νέων ίκανών στελεχών πρός
πλαισίωσιν καΐ ενίσχυσιν των
Έπιχε.ρήσεων καΐ Όργανισμών
— Τό έν λόγω πρόγραμμα
περλαμβάνει συστηματικήν θε
ωρητικήν καΐ πρακτικήν εκπαί¬
δευσιν είς τούς εξής τομείς:
1. Όργάνωσς καΐ Λειτουργΐα
των Διοικητικών Ύπηρεοών
καΐ Προσωπικού.
2. Οργάνωσις καΐ Λειτουργία
των Οίκονομικών Ύπηρεσών.
3. Οργάνωσις καΐ Λειτουρ¬
γία των Ύπηρεσιών ΜΑΡΚΕ-
ΤΙΝΓΚ.
4. "Οργάνωσις καΐ Λειτουργία
των Ύπηρεσιών Παραγωγής.
— Διά τοϋ ανωτέρω προ-
γράμματος σκοπείται ή λεπτο
μερής καί έμπεριστατωμένη έ
νημέρωσις, ώς καΐ έντατική ά¬
σκησις των έκπαιδευομένων ε¬
πί τού τρόπου λειτουργίας καΐ
έν γένει τής δραστηριότητος
ολοκλήρου τοϋ κύκλου των έρ
γασιών των ανωτέρω βασικών
τομέων τής έθνικής ίδιωτικής
οίκονομιας.
— Τό ώς άνω πρόγραμμα, δι
αρκείας 460 ώρών, θά αρχίση
τό α' Ιδθήμερον τοϋ προσε-
χοϋς Ίανουαρίου.
— - Διά περ σσοτέρας πληρο¬
φορίας καί δηλώοεις συμμετο-
χπς οί ένδιαφερόμενοι δέον
όπως άπευθύνωνται είς τόν Το
μέα Έπιμορφώσεως τοϋ ΕΛΚΕ-
ΠΑ, Καποδιστρου 28, α' δρο-
φόν — τηλ. 616.663 64.
ΤΗΝ 25ΗΝ ΤΡΕΧΟΝΤΟΣ
ΛΗΓΕΙ Η ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ
ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ
Υπό τοΰ ύπουργε ου Οίκο-
νομικών άνακοινοϋτα. δτι, διά
σχετ.κής αποφάσεως, παρετά¬
θη μέχρι καΐ τής 25ης Νοεμ¬
βριού 1968 ή προθεσμία ύπο-
θολπς είς τόν οικονομικόν έ-
φόρον των υπό τοϋ Κ. Φ. Σ.
στοιχείον, ώς καΐ τής καταθο-
λής των όφειλομένων τελών
χαρτοοήμου, εΐσφοράς τοϋ Ν.
4169) 1961 υπέρ Ο. Γ. Α., Δή-
μων — Κοινοτήτων, εΐσφοράς
δακοκτονιας επί των έλαιων
καΐ των κρατήσεων επί των ά-
καθαρίστων έσόδων έκ κομί-
στρων τοΰ Ν. Δ. 2512)1953
Ν. 4035)1960.
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑΙ ΕΞΑΓΩΓΑΙ
Ώς ανεκοινώθη έκ το0 ύπουργεί¬
ου Βιομηχανίας, ή έξαγωγική δρα-
στηριότης τής έλΑηνικής βιομηχα-
νίας έντ£ίνεται συνεχώΓ. Σχετικώς
άνεφέιρθη, δτι έχουν αυξηθή σημαν¬
τικώς αί πραγιμοοτοποιοΰσαι εξακω·
γάς βιαμηχαν καΐ έπιχειρήσεις, χά
ρις είς τα ληφθέντα κυββρνητικα
μίτρα.
άεροπλάνο τής Βρεταννίας. Κατεσκευάσθη άπό την ΈταιρΙα Χώκερ Σίντλη.
Στάσιμοι μέ άλλας χώρας, δ.ευρύνονται σ( έμτιορικαί
5ΥΝΛΑΑΛΓΛ. ΕΑΛΛΑΟΪ - Ε.Ο.Κ.
Άνισομερής ή σχέοις είσαγωγών — εξαγωγήν
Άζιοσημείωτοι μεταβολαί είς
τόν γεωργικόν προσανατολι-
σμόν τού έξωτερικού έμπο-
ρίου τής Ελλάδος ευρίσκον¬
ται έν εζελιζει, ώς συνάγεται
άπό τα συναφή στοχεία τα ό-
ποία συγκεντρώνει ή Τραπέζα
τής "Ελλάδος. Τό βασικώτε-
ρον στοιχείον των έζελΐζεων
αυτών ευρίσκεται είς την προ¬
οδευτικήν Ισχυροποίησιν τής
θέσεως τής Κοινής 'Αγοράς έν
τος τού έξωτερικοΰ εμπορίου
της Ελλάδος — τόσον είς τό
σκέλος των είσαγωγών, όσον
κα! είς τό σκέλος των έξαγω-
γών — η όπο α συνοδεύετοι
άπό ανάλογον ύποχώρησιν άλ-
λων περιοχών.
Είς τό συμπέρασμα αύτό κα-
ταλήγει ή μελέτπ των συγκρι-
τικών στοιχείων των είσαγω¬
γών καΐ έζαγωγών τής Ελλά¬
δος κατά τό τρέχον έτος, βά¬
σει στοιχείων τού όκταμήνου
Ίανουαρίου — Αϋγούστου, καί
κατά τα δύο άμέσως προηγού-
μενα άντίστοιχα όκτάμηνα,
των έτών 1967 καΐ 1966. Συμ¬
φώνως πρός τα στοιχεία αύτά,
αί έμπορικαΐ συναλλαγαϊ τής
■Ελλάδος μέ τάς χώρας τής
ΕΟΚ άπό 350 έκατ. δολλάρια
τό 1966 (εΐσαγωγαί 280,6 έκ.
— έζαγωγαΐ 69,4 έκατ.) άνπλ-
θθν τό μέν 1967 είς 388 έκατ.
(εΐσαγωγαΐ 303,9 — έζαγωγαί
84,1), τό δέ τρέχον έτος —
πάντοτε βάσει στοιχείων όκτα-
μήνων — 408,2 έκατ. (είσαγω-
γαΐ 314,7 — έζαγωγαί 93,5).
ΑΝΑιΠΡθΣΑΝΑΤΟΛ ΙΣΜΟΣ
'Αλλ' έκείνο πού έχει ίδ.αι-
τέραν σημασίαν, ανεξαρτήτως
τής είς άπολΰτους άριθμούς
αυξήσεως τοϋ έμπορίου μας
μέ την περιοχήν αύτην, εί¬
ναι ότι αυτή συνεθάδισε μέ
ούσιώδη αϋζησιν τής ποσο-
στιαΐας άναλογΐας της είς τάς
συνολικάς εμπορικάς συναλ¬
λαγάς μας μέ τό έζωτερικόν.
Ιδού οί σχετικο! άριθμοΐ (είς
έκατομ. δολλαριων) :
1966 1967 1968
ΕΙσαγωγαΙ
άπό ΕΟΚ.. .. 280,6,303. 6,314,7
Άπό λοιπάς
χώρας .... 431,2 431,9 431,3
Σύνολον .. 711,8 735,8 746,0
Έζαγωγαί
προςΕ.Ο.Κ. 69,3 84,1 93,5
Πρός λοιπάς
χώρας___ 166,8 176,8 164 6
Σύνολον . . 236,1 260,9 258,1
Άπό τα στοιχεία αύτά συνά¬
γεται ότι:
Ιον. 'Ενώ αί είσαγωγαί έμ-
πορευμάτων άπό τάς λοιπάς,
πλήν ΕΟΚ χώρας, έν τφ συνό¬
λω παρέμειναν κατά τα τρία έ-
τη (βάσει όκταμήνων) είς τα
αύτά άκρ.βώς έπίπεδα, αί είσα-
γωγαΐ άπό τάς χώρας τής Κοι¬
νής 'Αγοράς ηκολούθησαν ά-
νοδικΛν πορείαν, αύζηθεϊσαι
μεταζύ 1966 καί 1968 κατά
πλέον τοϋ 12%.
2ον. Κατόπιν των μεταβο-
λών αυτών ή συμμετοχή τής
Κοινής Αγοράς είς τάς ελληνι¬
κάς είοαγωγάς άπό 39,4% τό
1966 ηύζήθη είς 42,2% τό
3ον. Άνάλογος τάσις εση¬
μειώθη κα! είς τάς ελληνικάς
έζαγωγάς άπό πλευράς προ-
σανατολισμοϋ, άν ληφθή ύπ' 6-
ψιν ότι μεταζύ 1966 καί 1968
αί πρός την Κοινήν Αγοράν —
πάντοτε δι' όκτάμηνα -- ηύζή-
θησαν κατά 35% περίπου, ένώ
αί πρός τάς λοιπάς χώρας πα¬
ρέμειναν περ,που στάοιμοι.
4ον. Άπό πλευράς ποσοστι-
αίας κατανομής τό 1966 αί
πρός την Κοινήν Αγοράν έλ-
ληνικαΐ έζαγωγα! απετέλουν
τό 29,3% τοϋ συνόλου, ένώ τό
1968 έφθασαν τό 36,2%.
Πέραν, πάντως, τής σημαν-
τικής αυτής βελτιώσεως των
ουναλλαγών, άπό απόψεως δγ-
κου καί ποοοστοϋ, μέ την Κοι¬
νήν "Αγοράν, ύπογραμμίζετα1
ότι ή σχέσις μεταζύ είσαγω¬
γών καί έζαγωγών μας μέ την
περιοχήν αυτήν έζακολουθεί
νά παραμένη δυσμενής διά
Γήν 'Ελλάδα. Πράγματι, τό πο¬
σοστόν καλύψεως έλληνικών
είσαγωγών έζ ΕΟΚ Λπό έζα¬
γωγάς μας πρός αυτήν κατά
το 1966 μόλις έφθανε τό 29%
δα νά αυζηθή τό 1967 είς 33,
ο — οί σχετ,κοί ύπολογισμοΐ
βασίζονται είς τα έτήσια στοι¬
χεία, θεωρούμενα άκριθέοτε-
ρα ώς έκ τοΰ γενονότος ότι
άπό τα στοιχεία των όκταμή¬
νων έλλείπουν οί 4 ,ελευταϊοι
μήνες τοϋ ήμεροογακοΰ έ-
τους πού άνήκουν ε ς την κυ-
ριως έζαγωγικήν πίθ'θδον τής
"Ελλάδος. "Οσον άφορά τό έ-
φετε.νόν οκτάμηνον τό ποσο¬
στόν καλύψεως διεμορφώθη
είς 29,7% τό οποίον μέχρι τέ-
λους τού ετους είναι βεβαίως
λίαν πιθανόν ότι θά βελτιωθή,
άλλά πάντως καί πάλιν θά πα¬
ραμείνη είς χαμηλά έπίπεδα.
ΑΙ ΑΛΛΑΙ ΧΟΡΑΙ
Καθ" όσον άφορά τάς λοι¬
πάς μεγάλας περιοχάς, αί με¬
ταζύ 1966 καί 1968 μεταβολαί
— βάσει όκταμήνων - είχον
συνοπτικώς ώς έζής:
Αί είσαγωγαΐ μας άπό την
Β. Αμερικήν άπό 146,8 έκατ.
δολλάρια τό οκτάμηνον τού
1966 περιωρΐσθησαν είς 137,4
τό οκτάμηνον τοϋ 1967 καί είς
130,4 κατά τό έφετενόν. Αν¬
τιθέτως, αί έζαγωγαί μας πρός
την περιοχήν αυτήν άπό 45,2
έκατομμ. δολλ. τό οκτάμηνον
1966 ηυζήθησαν είς 55,4 τό αν¬
τίστοιχον τοϋ 1967, διά νά πε¬
ριορισθούν έλαφρώς είς 53,3
έκατ. εφέτος.
Μέ την περιοχήν τής στερ-
λινας αί συναλλαγαί μας δ ε-
μοροώθησαν κατά την έπισκο-
πουμένην περίοδον ώς έζής:
ΕίσαγωγαΙ δμηνον 1966 93,2
έκατ. δολλ., 3μηνον 1967 93,4
καί βμηνον 1968 77,9 έκατομ.
δολλάρια. Αί έζαγωγαί μας άν-
τιοτοχως ήσαν 24,6, 24,9 καί
22,5 έκατ. δολλ.
Μ£ τάς λοιπάς (πλήν στερ-
λίνας καί ΕΟΚ) χώρας τής Ευ-
ρωπαικής Νομισματικής Συμ¬
φωνίας αί συναλλαγαί μας κα-
χθηοαν ώς έζής: ΕΙσαγωγαί
67,2, 72,1 καί 71,7 έκ. δολλ.
καί αί έζαγωγαί 12,4 14,6 καί
19,5 έκ. δολλ.
Έζ άλλου, αί είσαγωγαί μας
άπό τάς χώρας τοϋ Άνατολ.-
κοϋ Συνασπισμοΰ, άπό 66,5 έκ.
δολλ. τό δμηνον τοϋ 1966 καί
64,7 έκατ. δολλ. τό οκτάμηνον
τοϋ 1967, έφθασαν τα 58,8 έκ.
κατά τό εφετεινόν, ένώ αί έ¬
ζαγωγαί μας ήσαν άντιστοι-
χως 59,1, 59,8 καί 45,2 έκατ.
δολλάρια.
Τέλος, αί συναλλαγαί μας
μέ τάς λοιπάς, πλήν των ανω¬
τέρω χώρας, άπό 83 έκατ. δολ¬
λάρια — 25,5 έζαγωγαΐ κα! 57,
5 είσαγωγαί - - άνήλθον κα¬
τά τό εφετεινόν οκτάμηνον
είς 126,4 έκατ.
ΔΑΝΕΙΟΝ 10 ΕΚ ΔΟΛΛ.
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΧΟΡΗΓΟΥΝ ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ
ΝΕΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΦΟΡΤΟΣΕΟΣ
ΚΑΙ ΕΚΦΟΡΤΟΣΕΟΣ
ΕΜ.ιΟΡΕΥΜΑΤΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ
ΛΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΟΣ
Άλλη άποψς τής άγγλικής εκδόσεως (002) τοϋ ύπερηχη τικοϋ άεροπλάνου άγγλο-γαλ-
λικής συνεργασας «Κονκόρν τ», πού κάνει την πρώτην τού δημοσίαν εμφάνισιν στό αε¬
ροδρόμιον τ ής Έταιρείας.
ΥΠΗΧΘΗΣΑΝ ΕΙΣ ΤΟ Υ.Ε.Ν.
ΟΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΛΙΜΕΝΟΝ
ΠΕΙΡΑΟΣ ΚΑ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ
Διά Νομοθετικοϋ Διατάγμα-
τος, παραχωρείται είς τό υ¬
πουργείον "Εμπορικής Ναυτιλί
άς ή άρμοδιότης έποπτείας έ
πΐ τοΰ ΟΛΠ, τοϋ Όργανισμοΰ
Λιμένος "Ελευσίνος καί τής Έ
λευθέρας Ζώνης τού Λιμένος
τής Θεσσαλονίκης.
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΝ ΜΕΤΑ ΤΗΣ Ε. 0. Κ.
ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΚΑΙ Η ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΔ
ΔΓ ΑΥΞΗΣΙΝ ΤΩΝ ΕΞΑΓΩΓΩΝ ΤΗΣ
ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ. — Ή Γιουγκοσλα
6ική κυβέρνησις ήρχισεν συνεννοή-
σεις μέ έκπροσώττους τής Εϋρωπαι-
κής Οικονομικάς Κοιινότιγτος καί
τής Ε.φ.Τ.Α. ΑΙ συνεννοήσεως αύ¬
ται άπο&λέπτουν είς την διευθέτη¬
σιν ωρισμένων έμττορικών δυσχε¬
ρειών κσϊ είς μίαν στενωτέαν οι¬
κονομικήν συνεργασίαν μεταξύ τής
Γιουγκοσλαβίας καί των χωρών, αϊ
οποίαι ώνήκουν βίς τοΰς διεθνείς
αύτοΰς όργανισμούς.
Ή οίκανομική μεταρρύθμισις, τού
1965 δίδει, ώς γνωστόν, πρωτευ-
Ή γιουγκοσλαβική ήγεσία έχει άν-
ουσοον σημασίαν εις τάς έξαγωκάς.
τιληφθή δτι δύναται νά αυξήση τάς
έξαγωγάς, μόνον άν προσεγγίση α-
κόιμη περισσότερον τοτς δυτικάς α¬
γοράς. Συμφώνως ττρός την οικο¬
νομικήν μεταρρύθμισιν, εττίσης τα
τοττικά «έργατικά συμβούλια» ί-
χουν άττοκτήσει τεραστίας άρμο-
διάτητας, αί οποίαι έκτείνονται
άκό,μη κσϊ μέχρι τοΰ ση,μείου τού
ποιοτικού καΐ ποσοτικοΰ καβορι-
σμοθ τής παραγωγής. Σκοπός τού
μέτρου τούτου εΤΐναι ή άρτιωτέοα
χρησιμοττοίησις των τταρακωγικών
μέσων καί ή δημιουργία ενός υπο-
τυπώδους άνταίγωνιισμοΰ.
ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ
Τα τελευταία έτη τό ελλ£»μμα
τής Γιουγκοσλαβίας έκ των ίμττο-
ρικών συναλλαγών ττρός τα δυτι-
κά κράτη κ.αΐ τοθς δυτικούς οίκο-
νομ'ΐκοΰς όργαοΐΊσμούς έχει αυξη¬
θή καιτά πολύ. "Ενα μέρος τού έλ-
λιείμματος αυτού καλύτπτεται άττο
την αύξησιν τού τουριστικοΰ ρΐυ-
ματος καί άπό τα έμθάσματα των
Γιουγκσσλάδων μεταναστών άττό
τάς δυτικάς χώρας. Αυτήν την στ ·
γμήν ο κυριώτερος στόχος τής
Γιουγκοσιλα«6ιικής σίκιιναμικής πσλι-
τικής είναι ή αύξησις των έξαγω-
γών ττρός τήΐν Δυτικήν Ει/οώπη.',
ούτως ώστε, νά μειωθή τό ελλ;ιμ·
μα εκ των έμποοι«ών σν.αλλαγών.
"Οσον άφορά τάς έξαγωγάς
γιουχ,κοσλαβικών άνροτικών προ'ιόν-
των καί αύται έμειώθησαν κατά
20% περίιπου κατά τούς πρώτοι-ς
8 μήνας -τού 1968. Κυρίως εμειώ¬
θη ή έξαγωγή σφαγίων καΐ καπνο^
Τα καπΐνά τής Γιουγκοσλαβίας δέν
άγοράζονται ευκόλως άπό την Κοι¬
νήν Αγοράν λόγω τής ελευθέρας
κυκλοφορίας έντός αυτής των έ*-
ληνικών καΐ των τουρκικών.
ΑΙ συζητήση ι ς μέ την Εύρωπαι-
κήΐι» Οί«ονομικήν Κοινόττττα συν:-
χίζονται ακόυη, χωρΐς μεχοι στι-
γμής νά υττάρχουν θετικά άποτε-
λέτματα. Έλπίζεται ιτάντως δτι
τελικώς θά ευρεθή μία λύσις διά
τα οίκο^οιμικά ττροβλιίιιοεταϊ, τα ό-
ττοΐα σήυερον άντιμετωπίζει ή
Γιουγκοσλαυία.
ΑΙ ΔΥΝΛΤΟΤΗΤΕΣ ΕΞΛΓΩΓΗΣ ΕΙΔΟΝ ΕΙΣ ΑΓΓΛΙΑΝ
"Υπεβλήθη είς τό ύπουργεΐ
όν Έμπορίου έκ μέρους τοϋ
Εμπορικοϋ καί Βιομηχανικοϋ
"Επ μελητηρίου Αθηνών έκθε
οχ. περιλαμβάνουσα τα συμ-
περάσματα έκ των συνομιλιων |
αί οποίαι διεζήχθηπαν είς τό
Λονδίνον, έπ' εύκαιρία τής
γενομένης επισκέψεως έκεί
έπιμελητηριακής άντιπροσω
πείας. Τα βασικά σημεία τής '
εκθέσεως, έχουν ώς έζής:
ΣΤΑΦΙΔΕΣ: Ετονσθη ή ά
νάγκη Ιδιαιτέρας προσοχής
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΙΣ ΙΣΟΑΟΠΣΜΩΝ
Φέρεται είς γνώσιν των Άξιοτ. Διοικήσεων Άνω-
νύμων Έταΐβειών καί Εταιρείαν Περιωβΐσμένης Εύ-
θύνης ότι δι* αποφάσεως τοϋ κ. Υπουργόν* ΈμπορΙου
ύη' αριθ. 66378)4126 τής 16)12)65, δημοσιευ¬
θείσα είς «ό ύη' αριθ. 960)23-12-65 Φ.Ε.Ε.
(Δελτίον Άνωνύμων Έταΐβειών), δο,Ιζεται δτι δύναν¬
ται νά συνεχίσωσι δημοσιεύονααι εγκύρως τάς ϋρο
αχλήσεις των Γεν. Συνελεύσεων χαΐ τούς Ίσολογι-
αμούς των διά τής οΐχονομιχής μας εφημερίδος «ΟΙ·
Κ0Ν0Μ0Α0ΓΙΚΗ- ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΣ Κ0ΣΜ0Σ»,
ώς εγένετο μεχρι τοϋδε διά τής ·0ΙΚ0Ν0Μ0Δ0ΓΙ
ΚΗΣ» πρό τής συγχωνεύσεώς της.
είς την ηοιότητα καί τόν έ¬
λεγχον τοϋ έζαγομένου προ
Ίόντος, είς τρόπον ώστε όχ
μόνον νά διατηρηθή ή θέσις
τής έλλην, σταφίδος είς την
αγγλικήν αγοράν, άλλά νά
καταστή δυνατή καΐ ή έζαγω
γή είς άλλας άγοράς τής Εύ
ρώπης, αί οποίαι άπωλέσθησαν
λόγω κακής ποιότητος καΐ έμ
φαν'ισεως τού προ'ιόντος.
ΣΟΥΤΑΝΙΝΑ: Έτονίσθη ή ά
νάγκη συστηματοποιήσεως
των μέσων μεταφοράς καΐ συμ
π έσεως τοϋ κόστους ταύτης,
ΰστε νά γ νη ή έλληνική σουλ
τανΐνα συναγωνίσιμος. έναντι
της σουλτανίνας άλλων προε
λεύσεων. Έπίσης έτον σθη ή
άνάγκη εξευρέσεως τρόπου
προσφοράς είς την αγγλ κήν
αγοράν σουλτανίνας λεπτο-
κάρπου.
ΝΗΜΑΤΑ: Δέν επετεύχθη
καμμιά ύπόσχεσις αύζήσεως
ποσοστώσεως είσαγωγής, ή ό
ποία εύρσκεται είς χαμηλά έ
ππεδα. Ή δ;καιολογία ή 6-
ποία προεκλήθη είναι ότι ή
δεινή θέσις τής άγγλικής
κλωστοϋφαν-τουργίας δέν επι
τρέπει πρός τό παρόν καμμί¬
αν μεταβολήν.
ΚΟΝΣΕΡΒΑΙ: Ή αγγλικη 6
Ή ΚΑΤΑΒΟΛΗ
ΤΕΛΩΝ ΧΑΡΤΟΣΗΜΟΥ
Ό Εμπορικάς Σύλλογος Πειραι¬
ώς, διά τηλεγραψήυατός τού πρός
τόκ ύφυπουργόν Οικονομικωσ, ζη¬
τεί νά παραταθή μέχρι 25ης τρέ¬
χοντος η λήξασα ηδη προθεσιμία
καταβολής τελών χαρτοσήμου τιυο-
λοκίων.
ΕΝΕΚΡΙΘΗ ΑΥΞΗΣΙΣ
ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΩΙ
ΔΓ ΑΓΟΡΑΝ ΚΑΠΝΩΝ
Ενεκρίθη ή κατά 25 έκατομμύ-
ρια δρχ. αύξησις των πιστώσεων
χρηματοδοτήσεωςι των ^οητνοβιομπ-
χανιώή, διά την αγοράν καπνών έ-
σωτερικής καταναλώσεως εσοδείας
1967.
Ούτω, α! αρχικώς έκκριθεΐσαι
παρά τής Νομισιματικής 'Επιτρο-
πής πιστώσεις έκ δρχ. 630 έκατ.
δρχ., διά την υπό τής Άγροτικής
Τραπέζης χρηματοδότησιν των κα-
ΐπνοβιομηχανιών/ άνήλθοκ τΐλιι·|^ς
είς 655 έκατ. δρχ. Σεχτική άπτό-
φοΐσις ελήφθη παρά τής ύποεΐπιτρο-
πής ~ιστώσεων τής Ναμισμάτικής
'Επιτροττής.
ΜΕΓΑΛΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ
ΔΙ' ΕΞΑΓΩΓΗΝ, ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ
ΥΠΟΛΗΜΑΤΩΝ ΕΙΣ ΑΓΓΛΙΑΝ
ΛΟΝΔΙΝΟΝ. — Τό 6ρετανΛικόν
ενδιαφέρον διά τα έλληνικά παπου-
τσια ενισχυθή παλύ μέ την1 έκθε¬
σιν «'Ελλη-νικό παπούτσι», ή όποία
ώργαι,ύβη προσφάτως είς τό 'Ελ-
λη,νικόν Κέντρον τού Λον51νου. Ο
κ. Ζ. Άλατζάς, διευθυνΙ,Γής τού
Κέ.τριυ, εδήλωσε σχετικώς τα ε¬
ξής
«Πολλά άπό' τα μεγαλύτεοα κα-
ταστήμαπα τοΰ Λοκ5ί»ου έ.διεφέρ-
ϋνσαν διά τα παπούτσια μας καί
γο δ,ρεταννικόν κοινόν πού έπί.σι<ε- ψθη την έκθεσιν, ένετυπωσιά^Βη ά¬ πό τα εκθέματα καί εζήτπ κατό¬ πιν πληροφορίας πο3 ημπορεί να τα αγοράση . Πιστεύω δτι τα έλ- γνωστά είς τό κοινό., έχουν τεοα- στίας δυνατότητας είς την Βρε- ληνικά παπούτσια δταν γίνουν ταννίαν». 'Εκπρόσωποι, έξ όλλου, μεγάλως καταστΓϊαάτων· το3 Λονδίινου έξεψρά- σθησαν μέ κολακευτικά λόγ α δια την ποιότητα των έλληνικών υπο- δηιμάτων. ΑΝΗΛΘΕΝ ΕΙΣ 18.8 ΑΙΣ. ΤΟ 1967 ΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΗΤΕΟΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙΣΗΣ ΑΥΞΗΣΕΩΣ19.4°)ο ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΝ ΘΑ ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΗ Διά κοινής αποφάσεως τοϋ Προέδρου τής Κυβερνήσεως καί των ύπουργών Συντονι- ομοϋ καί Βιομηχανίας, κατ' έ φαρμογήν τής ΚΓ' 4)5)68 Σ. Πράξεως «Περΐ μέτρων πρός αντιμετώπισιν έκτάκτων κοι- γων κων άναγκών« καΐ κατό - πιν αΐτήσεως τού Γ. Μπερδε - μπέ, επετράπη ή έπαναλει- τουργια τοϋ έν εΠιραιεί έργο- στασίου κλωστοϋφαντουργίας «Ο ΒΑΜΒΑΕ», τό οποίον εΐχε παϋσει λειτουργοϋν περιελ- θόν είς κατάοτασ.ν πτωχεύ- σεως. ΗΥΞΗΘΗ ΕΙΣ 6% Ο ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ ΤΟΚΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑΝ ΠΑΡΙΣΙΟΙ, 12 Νοεμθρίουγ Η¬ νωμένος Τύπος — Ή γσλλική κυ¬ βέρνησις απεφάσισε! σήμιεΐ>ον την
αύξησιν τού τρσπεζικού τόκου, ά¬
πό 5% ες 6°ο. Τό μέτρον ώς και
ριειρΐά άλΛων παρβμφει.ιφντ'οιούτων,
αποβλέπει εις την ενίσχυσιν, το3
γαλλικοσ φράγκου καϊ την άποτρο
πήν τής διαοροής των οννοτλλα-
γιματικίη) άποθεμάτων καί τώ^
γαλλικών κεφαλαίων είς τό εξωτε¬
ρικόν. Τής αποφάσεως περί αυξή¬
σεως το ύτόκου, προηγηθη συκάν-
τησις τού ττροέδθο υΝτέ Γκώλ με
τα τού πρωθυΐτουργού κ. Κιϋ6 ντέ
Μυρβίλλ, τού ύπουργοϋ των Οικο¬
νομικωσ κ. Όρτιλύ καΐ τού διοι-
κητοθ τής Κεντρικής Τραπέζης τής
Γαλλίας κ. ΜπρΐΛ>έ.
, Έκ τοϋ υπό έκδοσιν τεύ-
χους των άποτελεομάτων τής
διενεργηθεσης, κατά τό πα¬
ρελθόν έτος, ερεύνης επί των
έμπροθέσμως ύποβληθεισών
υπό των φυσικών προσώπων,
κατά τό οικονομικόν έτος
1967 θετικών δηλώσεων φόρου
είσοδήματος διά τα ύπ αυτών
κτηθέντα είσοδήματα έντός
τοϋ προηγουμένου οίκονομι-
κοΰ έτους 1966, προέκυψαν,
ώς ανεκοινώθη υπό τής Έθνι-
κής Στατιστικής Υπηρεσίας,
τα άκόλουθα στοΐχεία:
ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΣΟΠΑ
Ό άρ θμός των φυσικών προ
σώπων, τα όποία υπέβαλον έμ
προθέσμως δήλωσιν φόρου εί¬
σοδήματος, ανήλθεν είς 328.
766, σημειοϋται ούτω αύξησις
έναντι τού προηγουμένου οί-
κονομικοϋ έτους 1966 κατά
36.626 πρόσωπα. Τό υπό των
ώς άνω φυοικών προσώπων
δηλωθέν συνολικόν οίκογενει
αόν εΐσόδημα ήτο 30.391 έ¬
κατ. δρχ. καΐ υπερέβαινε τό
αντίστοιχον τοϋ προηγουμέ¬
νου οίκονομικοϋ έτους κατά
4.934,7 έκατ. δρχ. Δηλαδή,
εσημειώθη αύξησις κατά 19,
4%. Τό είσόδημα τούτο προ-
ήρ>χετο κατά 65,5% αύτοϋ έκ
των φορολογυμένων τής πε¬
ριφερείας πρωτευούσης (19.
912,9 έκατ. δρχ.), κατά δέ
τό υπόλοιπον 34,5% έκ των
φορλογουμένων τής λο ηής
χώρας (10.487,7 έκατ. δρχ.).
Δεδομένου ότι τό ποσοστόν
τώ/ φορολογουμένων είς την
περιφέρειαν πρωτευούσης ή¬
το τα 59,6% τού συνόλου (195
788 φορολογούμενοι) συνά
γεται ότι τό μέσον φορολο -
γούμενον είσόδημα είς την
λοιπήν χώρον, άνελθόν είς
78.800 δρχ., ήτο κατά πολϋ
μ κρότερον τού άντιστοίχου
τής περιφερεας πρωτευού -
σης, τό οποίον ανήλθεν είς
101.706 δρχ.
ΠΗΓΑΙ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ
Συμφώνως πρός τάς ύπο-
βληθείσας δηλώσεις, αί σπου
δαΐότεραι πηγαι είσοδήματος
κατά τό οικονομικόν έτος
1967, ήσαν: α) ή των μισθω-
τών ύπηρεσιών, β) ή των έμ
πορικών καΐ β ομηχανικών επι
χειρήσεων καΐ γ) Λ των οίκο-
δομών. Έκ των τριών δέ τού¬
των πηγών προήλθε τό 91,0%
τοϋ συνολικώς δηλωθέντος εί
σοδήματος.
"Απαντες οί φορολογούμε¬
νοι κατετάγησαν είς εξ κυρί-
ας έπαγγελματικάς όμάδας.
Εξ αυτών ή πολυπληθεστέρα
ομάς ήτο ή των έμπόρων βιο
μηχάνων, β οτεχνών, οί φορο
λογούμενοι τής οποίας άπετέ
λεσαν τα 45% τοϋ όλου άρι-
θμοΰ των φορολογουμένων
(148,529 φορολογούμενοι), τό
δέ δηλωθέν ύπ' αυτών συνο¬
λικόν οίκογενειακόν είσόδη¬
μα ανήλθεν είς 11.738,2 έκ.
δρχ. καλύψαν τα 38,6% αύτοϋ.
Δευτέρα ομάς είς τόν αρι¬
θμόν φορολογουμένων ήτο
ή των μισθωτών έν γένει, μέ
89.300 φορολογουμένους ή
τα 27,2% τοϋ ουνολικοϋ άρι -
θμοϋ των φορολογουμένων,
τό είσόδημα τής οποίας ανήλ¬
θεν είς 9.961,6 έκατ. δρχ. άν
τιπροσωπεϋσαν τα 32,8% τοΰ
δηλωθέντος συνολικοϋ οϊκο-
γενειακοϋ τοιούτου.
Αί λο παΐ όμάδες, ήτοι των
είσοδηματιών, συνταξιούχων,
έλευθέρων έπαγγελματι ώ ν
καί γεώργιον, απετέλουν τα
17,7% τού συνόλου των φορο
λογουμένων, τό δέ ύπ' αυτών
δηλωθέν οίκογενειακόν είσό
δημα άνήρχετο είς τα 28,6%
τού συνολικοϋ τοιούτου.
Έκ τού δηλωθέντος συνολι
κου οίκογενεα.κοϋ είσοδήμα¬
τος των 30.391 6 έκατ. δρχ.,
ποσόν έξ 27.617,7 έκατ. δρχ.
εδηλώθη καΐ έφορολογήθη
επ ονόματι τοϋ συζύγου ή
τοΰ άρχηγοϋ τής οικογενείας
καΐ τό υπόλοιπον τής 2.773,8
έκατ. δρχ., έπ' ονόματι τής
συζύγου.
ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΦΟΡΟΣ
Μετά την άφαίρεσΐν των
πάσης μορφής άπαλλαγών κα'ι
έκπτώσεων (άφορολόγητον δ
ριον, οίκογενειακά βάρη κ.
λ.π.), τό έναπομείναν τελι¬
κώς φορολογητέον είσόδημα
ανήλθεν είς 18.827,8 έκατομ.
δρχ. καί άντεπροσώπευσε τα
62,0% τοϋ δηλωθέντος είσο¬
δήματος.
Ό συνολικός φόρος εΐοο-
δήματος άντιστοιχών είς τό
δηλωθέν είσόδημα, άνήλθε
κατά τό οικονομικόν έτος
1967 είς 2.594,2 έκατ. δρχ.
παρουσίασε δέ αύξησιν κατά
499,4 δρχ. έναντι τού φόρου
είσοδήματος τού προηγουμέ¬
νου οίκονομικοϋ έτους 1966
καΐ δή κατά 23,8%. Τουτο προ
φανώς όφειλεται είς τό γεγο-
νός, άφ' ενός μέν τής κατά
12,5% αυξήσεως τού άρ.θμοϋ
των ύποθαλόντων δηλώσεις
φορολογουμένων καΐ άφ' έτέ
ρου τής δηλώσεως ύψΐϊΛΌτέ-
ρων εΐσοδημάτων, των οποίων
ή φοροδοτική ίκανότης, λό -
γω τής προοδευτικότητος τής
φορολογίας, είναι μεγαλυτέ -
ρα.
Τέλος, ή έκ τής φορολογί¬
ας προερχομένπ έπιθάρυνσις
τοϋ δηλωθέντος είσοδήματος
διά τό σύνολον των φορολο¬
γουμένων, ήτο περίπου 8,5%.
Αυτή δ.ά μέν τα κατώτερον
κλιμάκιον οίκογενειακοϋ εί-
σοδήματος (έως 22.00 δρχ.)
ήτο 0,7% διά δέ τα λοιπά κλι-
μάκια άνήρχετο προοδευτι-
κώς καθώς τα είσοδηματικά ε¬
π πεδα ηΰξανον, διά νά φθά¬
ση τα 40,7% διά τα είσοδήμα
τα 2 μέχρι 6 έκατ. δρχ., κα'ι
τα 41,7%, διά τα είσοδήματα
5 έκατ. δρχ. καΐ άνω.
Διεζήχθησαν κατά την πα-
ρεΛθθυσαν έθόομάόα έν Ρωμη
ο.απ^αγματεύσεις μεταξϋ εκ¬
προσωπών τοϋ υπουργειου Συν
τονισμου και τής ιραπέζης Έλ
λάδος άφ' ενός καΐ εκπροσω¬
πών ίταλικών πιστωτ κων Ιδρυ-
μάτων άφ' ετέρου διά την σύ
ναψιν συμφωνίας χορηγήσεως
είς ι ήν ελληνικήν κυβέρνησιν
12ετοϋς δανείου, έκ 10 έκατ.
δολλ. πρός 5.5%.
Τό δάνειον χορηγείτο. κατ'
εφαρμογήν είδικής συμφωνίας
ύπογραφε σης έν Αθήναις την
27ην Ίουνίου 1968, μεταξύ
τής έλληνικής καΐ τής ϊταλικής
κυβερνήσεως, έν τώ πλαισίω
τοϋ «Κονσότσιουμ» τοϋ Όργα-
ν.σμου Οίκονομικής Συνεργα-
σιας καί Άναπτύξεως (Ο.Ο.Σ.
Α.) διά την Έλλάδα.
Γήν συμφωνίαν μέ τα Ιταλι
κά τραπεζικά Ιδρύματα ύπέγρα
ψε την παρελθούσαν έβδομά-
δα έξ όνόματος τής έλληνικής
κυβερνήσεως ό έν Ρωμη πρέ-
σβυς κ. Πούμπουρας.
— »
ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ ΠΛΟΙΟΝ
Ενεκρίθη υπό τοϋ ΥΕΝ ή
δρομολόγησις των πορθμείων
«Θάσος« είς την γραμμήν Κα-
βάλας — Θάσου καΐ «Σολωνάκι
Ι1« είς την γραμμήν Κερκύ¬
ρας — Ήγουμενίτσης.
ΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΔΙΑ ΛΙΜΕΝΙΚΑ
ΕΡΓΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
Ό ύπουργός Δηιμοσίων "Εργων κ.
Κ ΠαπαδημΓΐτρΙου, ενέκρινε την διά¬
θεσιν πιστώσεως 2.500.000 δρχ διά
την εκτέλεσιν εργασιών οριστικήν
διαμορφώσεως διά μονίμου οδοστρώ-
μαΐτος τού χώρου υπ' αριθμόν 7 ντο< τού Λιμένος Πειραιώς. ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ΕΞΑΙΡΕΙ ΤΗΝ Ο ΙΚΟΝΟΜ Ι ΑΝ ΜΑΣ Τό άμερκανικόν περιοδικόν (>Νέα των ΗΠΑ καΐ Παγκόσμι-
ος Επιθεώρησις», εδημοσίευ¬
σεν άρθρον είς τό οποίον ά-
ναφέρεται είς την διακυβέρνη
σιν τής χώρας υπό τής Έθνι-
κής Κυβερνήσεως. Άναφερό-
μενος, μεταξύ άλλων, ότι ό ά-
σκούμενος υπό τής Κυβερνή¬
σεως έλεγχος είναι αυστηράς,
άλλά χρησιμοποιεϊται διά την
προώθησιν τής οίκονομικής
καί κοινωνικής προόδου, ότι οί
πλείστοι των 'Ελλήνων παραδέ
χονται δτι αί έξελίξεις είς
τόν τομέα αυτόν υπήρξαν τώ-
ρα ταχύτεραι, παρ' όσον κα¬
τά την δ άρκειαν των κυβερνή
σεων τοϋ παρελθόντος, δτι 6-
λοι οί "Ελληνες, πλούσιοι καΐ
πτωχοί, καταβάλλουν σήμερον
φόρους καΐ ότι τα Δημοσία έ-
άθδα ηυξήθησαν κατά 47% ε¬
φέτος, έν συγκρισει πρός τό
1967. Χαρακτηριστικώς τονίζε
ται είς την ξένην εφημερίδα,
ότι ή δωροδοκία καΐ ή διαφθο-
ρά τιμωροΰνται άμειλίκτως.
Ακολούθως ό άρθρογράφος
προσθέτει ότι τό κλίμα διά
τάς εμπορικάς έπιχειρήσεις
βελτιοϋται αίσθητώς, δτι ό έλεγ
χος επί των τιμών έχαλαρώ-
θη είς ωρισμένας περιοχάς διά
νά άρθή ό περιορισμός επί
των κερδών καΐ ένιθχυθοΰν
νέαι έπενδύσεις κεφαλαίων
καΐ δτι αί άποταμιεύσεις είς
τάς τραπέζας αύξάνουν.
Επέστρεψαν έκ Γενούης, δ
που παρηκολούθησαν τάς ερ¬
γασίας το > συγκληθέντος έκεί
πρό ημερών 2ου συνεδρου
διά τα «κονταίηνερς», οί κ.κ.
Χρ. Άργυρίου καί Γ. Κλαδάς,
διευθυντής φορτοεκφορτώσε ■
ών καί τμηματάρχης Συντονι-
σμού Εργασιών τοϋ ΟΛΠ, άντι
στοίχως. Οί ανωτέρω, επεσκέ¬
φθησαν έπίσης πενθήμερον
τάς έγκαταστάσεις των λιμέ-
νων Ρόττερνταμ καΐ "Αμστερ-
νταμ, δπου παρηκολούθησαν
τόν τρόπον διεξαγωγής των
φορτοεκφορτωτικών εργασιών
καΐ ίδ α τάς συγχρόνους μεθό
δούς δοικήσεως τοΰ Ο.Λ.Π.
διά την προπαρασκευήν καΐ
προσαρμογήν τοϋ λιμένος Πει
ραιώς είς τάς συγχρόνους με
θόδους στοιβασίας καΐ μεταφο
ράς των γενικών έμπορευμά -
των.
Ή γερμανική έταιρεΐα «Ντό-
υτς Λεβάντε . Λίνιε» έγνώρι-
σεν είς τόν ΟΛΠ δτι αυριον
καταπλέει είς τόν λιμένα Πει
ραιώς τό γερμανικόν μότορ -
σιπ «Άνκαρα» μέ φορτίον πά
λετταρισμένον καί προαρτανια
σμένον (προσαμπανιασμένον)
καί ζητεί όπως άρμόδιοι ύπάλ
ληλοι τοϋ ΟΛΠ χρονομετρή-
σουν, έφ' δσον ήθελον, την
διάρκειαν τής έκφορτωτικής
έργασας πρός άποκόμισιν συμ
περασμάτων.
Τέλος, ό ΟΛΠ ανεκοίνωσε
χθές, δτι την 15ην τρέχοντος
θά πραγματοποιηθή είς τόν λι
μενά τοϋ Πειραιώς διά πρώτην
φοράν ή πλήρωσις καΐ φόρτω¬
σις πλοίου — κονταίηνερ.
ΟΙ ΟΡΟΙ ΑΜΟΙΒΗΣ
ΠΡΟΣΟΠΙΚΟΥ ΓΡΑΟΕΙΟΝ
ΤΟΝ ΑΣΤΙΚΟΝ ΚΤΕΛ
Δι' αποφάσεως τοΰ ϋπουρ-
γοϋ Εργασίας δημοσιευθείσης
είς την Εφημερίδα τής Κυβερ
νήσεως (Φ.Ε.Κ. 506 Β) παρε¬
τάθη ιή Ισχύς. τής ύπ' αριθ. 14)
67 αποφάσεως τοϋ Δ.Δ.Δ.Δ. Ά
θηνών «Περί των όριον άμοι-
βής τοϋ προσωπικού γραφείων
άστικών ΚΤΕΛ Αθηνών — Πει
ραιώς».
ΟΙ ΝΕΟΙ ΓΕΟΠΟΝΟΙ
ΟΙ νεοδιορισθέντες τελευτα!
ως είς τό υπουργείον Γεωργ!
άς 160 γεωπόνοι, δέον όπως
άναλάβουν υπηρεσίαν τό θρα
δύτερον μέχρι 30ής τρέχον¬
τος μηνός. Έξ άλλου, έκκρε-
μοϋν εΐσέτι είς τό υπουργείον
Γεωργ,ας σχετικαί αΐτηοεις
400 περίπου γεωπόνων.
Η ΧΡΜΑΤΟΔΟΤΗΣΙΣ
ΔΗΜΟΝ - ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟΝ
γορά εΐνα: μ α άπό τάς μέγα
λυτέρας έν Ευρώπη διά τό έμ
πόριον κονσερθών, χυμών κλπ.
άλλ' άπαιτεϊται μεγάλη όργα
νωτική καί παραγωγική προ-
πάθεια δα νά άνταποκριθώ
μέν είς την ζήτησιν.
ΚΑΠΝΟΣ: Συνεφωνήθη όπως
άποσταλοϋν δείγματα καταλ-
λήλων ποικιλιών έλληνικών κα
πνών, δ'ά πρόσμ ζιν είς τα αγ
γλικά σιγαρέττα. Τα δείγματα
άποστέλλονται ήδη άπό τό Ε
ΒΕΑ πρός τό Έπιμελητηριον
Λονδίνου. Τό θέμα τουτο, ή¬
το ?να άπό τα σπουδαιότερα
τα όποία εΐχε νά άντιμετωπι
ση ή αποστόλη. Ή έντύπωσ.ς
είναι ότι, υπό ωρισμένας προ
υπόθεσις, είναι δυνατόν τό ά
νοιγμα τής άγγλικής καπνα
γοράς δα τα έλληνικά κα-
πνά. Αί προσπάθειαι συνεχί
ζονται, έν συνεργασία μέ τό
υπουργείον Έμπορίου.
39.814 26 δρχ. κατενεμή-
θη είς 5ιαφ03ους δήμους καί κοινό
τητας κατά ■<6■^ παρελθόντα μήνα "Οκτώβριον, άνεκοίνωο'εν ό άντιπρό οδρ^ς της Κυβερνήσεως καί υπουρ γός τώ./ 'Εσωτίθικών κ. Στ. Πατ- τακός. Επί σης έχοοηγήθησαν ατο- κα δάνεια 2 521.500 δ?χ. εις 2,5 ι κοινότητος δ.ά την ίκτέ-λβΐιν κοι- ο'ωφελώϋ έργων καί ενεκρίθη ή συ¬ ναψις δα^είων άπό τό Ταμείον Πα- ιρ3καταθΓ><ών διά τόν δήμον/ Πειραι¬ ώς 20 έκατ. 5>οχ., διά τόν δήμον
Άγίου Δημητρίου Μπραχαμίου Α
200.000 δοχ., δα τόν δήμον Α¬
γρινίου 6 έκατ. δ?χ , διά τόν δή-
Ι,χο»· Τρικάλων 15 ϊκατ. δρχ, διά
τον δήμον Ταύρο.; 4 έκατ δρχ. καιί
διά τό Ήράκλειον'Αττι κης 447.
000 δρχ.
©Α ΕΚΠΟΝΗΘΗ ΜΕΛΕΤΗ
ΔΓ ΕΡΓΑ ΥΔΡΕΥΣΕΩΣ
ΕΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΝ
Ό ύπσυργός Δημο^ίων Έογωκ
κ Κ. Παπα6ημητρ!ου, ύπέγραψην ό
πόφασιν έγκοίσεως τής συγγραφής
Οποχρεω'ΡΙων έπεχού^ης καΐ θέσιν
διοκΐ>3ύξεως, πρός υποβολήν δηλώ·
Οΐων ένδιαφέροντος διά την άνά-
θεσιν είς γροτψεΐαν μβλετώνΐ τής έκ
■πονήτεως μΐλέτης ένισχύσεως τής
Αΐ5ρεθσεως τής θεσσαλονίκης εκ
των πηγών Άοα6υσσοΟ, προυπολο¬
γισμόν κατ' εκτίμησιν, 250 έκατ.
τοθ ύποβρυχίου άποχετευτικοθ άγω-
γοο άκαθάρτων τής πόλεως Ληξου-
ιρίρ,υ π,'^ούπσλογισμοΰ 1.300 000
οραχμων.
'Επίσης ό κ. ύπουργός ύπέγραψεν
άπόφχτιν δ'αθέσΐως πιστώ3εως 4
200.000 δρχ. διά ΤΓ>ν έπίσπευσιν
των έρκασιών έξυγιάνσεως τής ά-
κτής Σαοωνικοΰ Τέλος, δι' άΛλης
αποφάσεως έγκρίνιεται ή διενέργεια
δηίΐοττρασίας: διά την κίχταυκίυήν
ΜΕΤΡΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩ0ΗΣΙΝ
ΤΩΝ ΕΞΑΓΩΓΩΝ ΣΤΑΦΙΔΩΝ
Τό "Εθνικόν Σ υι.«6ούλ ι όν Οίκονο¬
μικής Πολιτικήν (ΕΣΟΠ), έξουσιο
δότησε τούς ύποωργούς 'Εμπορίου
καί Γεωργίας καΐ τόνί υπουργόν
Οικονομικόν, όπως λα,μβάνουν ί-
κάστοτε τα κατά την κρίσιν τω|
ενδεικνυόμενα μέτρα πρός διευκόλυν
σιν των έξαγωγών σταφίβων Το
μέ-?θν, ώς ανεκοινώθη, άττοσκοπεΐ
είς τήιν ταχείαν καΐ άκώΛυτον διά¬
θεσιν ολοκλήρου τής παραγωγήν
σταφίδος είς τάς άγοράς έξωτϊρι-
κού, λόγω τού σημειουμένη άντα-
γωνισιμοθ υπό των λοιττών στοφι-
δοποοραγωγικών χωρών,
ΕΙΣΑΓΟΓΗ 550 ΤΟΝΝΟΝ
ΠΑΛΑΜΙΔΑΣ ΠΡΟΣ ΑΛΥΣΙΝ
Καβάλα, Τοΰ άνταποκριτοΰ
μας.— Κατά παρασχεθείσας
πληροφορας, μετά την έγκρι¬
σιν τοϋ άρμοδίου ύπουργείου
ίιά την εισαγωγήν παλαμίδων
έκ Τουρκίας πρός άλυσιν υπό
των ζβιοτεχνιών άλιπάστων τοϋ
νομοϋ Καθάλας ύπεθήθησαν
αίτήοες, αί οποίαι καΐ ένεκρι-
θησαν, διά την προμήθειαν 550
τόννων παλαμίδας άζιας 221.
000 δολλαρίων. ΑΙ ύποβληθεϊ-
σαι αίτήσεις προέρχονται άπό
15 έπιχειρήσε ς άλιπάστων. 'Υ
1 πό των αρμοδίων άρχών λαμβά
νονται δλα τα άπαραίτητα μέ-
τρα ώστε νά άποτραπή ή πώλη
σις παλαμδων ώς νωπών, χρη
οιμοποιηθοϋν δέ αυται δ.ά τόν
σκοπόν διά τόν οποίον εΐσά-
γονται, δηλαδή πρός αλυσιν.
ΕΝΕΚΡΙΘΗΣΑΝ ΣΧΕΔΙΑ
ΝΕΟΝ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΝ
Ό Ε.Ο.Τ. ενέκρινε άπό 1.1.
1968 με;ρ. 10.11.1968 τα άρχι
τεκτονικά οέύια δι' ανέγερ¬
σιν 321 *ενο5οχκιακών μονά-
δων δυν·3μκ5">ηΓ·ις 47.222 κλ1-
νών κα9' άπασαν την χώραν.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ
Τακτικής Γενικής Συνελεύσε ·
ως των Μετόχων τής Άνωνύ ·
μου Κερκυραικής Έμποροθιο -
μηχανικής Έταιρείας
"Εδρα έν Κερκύρα
Συμφώνως τώ Νομώ καλοϋν-
τα. οί κ.κ. Μέτοχοι τής Έται -
ρείας διά την 23ην Δεκεμθρί-
ου 1968 ημέραν Δετυέραν καΐ
ώραν 6ην μ.μ. είς τό έν Κερ¬
κύρα κα'ι επί τής όδοΰ Ήλία
Πολίτη Γραφείον τού Προέ -
δρου τής Έταιρε άς κ. Σπυρί-
δωνος Πολίτη πρός συγκρότη-
σιν Τακτικής Γενικής Συνελεύ
σεως διά την χρήσιν 1967 μέ
τα κάτωθι θέματα τής ήμερησί
άς διατάξεως:
1) Ύποθολή Ίοολογισμοϋ
χρήσεως 1967 καί άνάγνωσις
σχετικών έκθέσεων Διοικητι -
κου Συμθουλίου καΐ 'Ελεγ-
κτών.
2) Έγκρισις τοϋ Ίσολογι-
σμού χρήσεως 1967 καΐ απαλ¬
λαγή των Μελών τοΰ Διοικητι-
κοϋ Συμθουλίου καΐ των Έλεγ
κτών άπό πάσης ευθυνής διά
την χρήσιν 1967.
3) Έκλογή Έλεγκτών διά
την χρήσιν 1969 κα'ι καθορι-
ομός άμοβής αυτών.
4) Συμπλήρωσις Μελών Διοι
κητικοϋ Συμβουλίου τρεχού -
σης τριετιας.
Μέτοχοι επ θυμοϋντες νά με
τάσχωσι τής Συνελεύσεως δέ
όν νά καταθέσωσι τάς Μετο -
χάς των είς τό έν Κερκύρα
Γραφείον τοϋ κ. Προέδρου
τής Έταιρείας ή παρά τώ Τα-
μείω Παρακαταθηκών καΐ Δα
νείων, ή παρά τινι Τραπέζη
καΐ νά προσαγάγωσι τάς σχε -
τικάς άποδείζεις, οί δέ τυχόν
άναπληρωταί των καΐ τα πλη-
ρεξούσια, πέντε τουλάχιστον
ημέρας πρό τής ώς άνω ορι¬
σθείσης διά την Γενικήν Συνέ
λευσιν.
Έν Κερκύρα τή 15)11)1968
'Εντολή τοϋ
Δ.οικητκοΰ Συμβουλίου
Ό Πρόεδρος
ΣΠΥΡΙΔΟΝ Μ. ΠΟΛΙΤΗΣ
ΝΕΟΝ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΟΝ ΠΡΟ-
ΓΡΑΜΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΟΣ ΜΕ¬
ΣΟΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΝ ΣΤΕ
ΛΕΧ(?Ν ΕΙΣ ΤΟ ΕΛ.ΚΕ.ΠΑ
— Τό Ελληνικόν Κέντρον
,αραγωγικότητος, είς τα πλαί
σα τής έπιμορφωτκής δοαση
ρ.ότητός τού έξ ύπαρχής κατήρ
τισε, κατόπιν μακράς κ.αΐ καοο
λικής ερεύνης τού προβλήμα-
τος, ένα νέον ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚ
ΠΑΙΔΕΥΣΕΟΣ Μέσων 'Επχειρη-
ματ κων ΣΤΕΛΕΧΟΝ, 9μήνου δι
αρκείας, άπευθυνόμενον ποός
άποφο τους Γυμνασίου καΐ άπο
βλέπον είς την δημιουργίαν
νέων ίκανών στελεχών πρός
πλαισίωσιν καΐ ενίσχυσιν των
Έπιχε.ρήσεων καΐ Όργανισμών
— Τό έν λόγω πρόγραμμα
περλαμβάνει συστηματικήν θε
ωρητικήν καΐ πρακτικήν εκπαί¬
δευσιν είς τούς εξής τομείς:
1. Όργάνωσς καΐ Λειτουργΐα
των Διοικητικών Ύπηρεοών
καΐ Προσωπικού.
2. Οργάνωσις καΐ Λειτουργία
των Οίκονομικών Ύπηρεσών.
3. Οργάνωσις καΐ Λειτουρ¬
γία των Ύπηρεσιών ΜΑΡΚΕ-
ΤΙΝΓΚ.
4. "Οργάνωσις καΐ Λειτουργία
των Ύπηρεσιών Παραγωγής.
— Διά τοϋ ανωτέρω προ-
γράμματος σκοπείται ή λεπτο
μερής καί έμπεριστατωμένη έ
νημέρωσις, ώς καΐ έντατική ά¬
σκησις των έκπαιδευομένων ε¬
πί τού τρόπου λειτουργίας καΐ
έν γένει τής δραστηριότητος
ολοκλήρου τοϋ κύκλου των έρ
γασιών των ανωτέρω βασικών
τομέων τής έθνικής ίδιωτικής
οίκονομιας.
— Τό ώς άνω πρόγραμμα, δι
αρκείας 460 ώρών, θά αρχίση
τό α' Ιδθήμερον τοϋ προσε-
χοϋς Ίανουαρίου.
— - Διά περ σσοτέρας πληρο¬
φορίας καί δηλώοεις συμμετο-
χπς οί ένδιαφερόμενοι δέον
όπως άπευθύνωνται είς τόν Το
μέα Έπιμορφώσεως τοϋ ΕΛΚΕ-
ΠΑ, Καποδιστρου 28, α' δρο-
φόν — τηλ. 616.663 64.
ΤΗΝ 25ΗΝ ΤΡΕΧΟΝΤΟΣ
ΛΗΓΕΙ Η ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ
ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ
Υπό τοΰ ύπουργε ου Οίκο-
νομικών άνακοινοϋτα. δτι, διά
σχετ.κής αποφάσεως, παρετά¬
θη μέχρι καΐ τής 25ης Νοεμ¬
βριού 1968 ή προθεσμία ύπο-
θολπς είς τόν οικονομικόν έ-
φόρον των υπό τοϋ Κ. Φ. Σ.
στοιχείον, ώς καΐ τής καταθο-
λής των όφειλομένων τελών
χαρτοοήμου, εΐσφοράς τοϋ Ν.
4169) 1961 υπέρ Ο. Γ. Α., Δή-
μων — Κοινοτήτων, εΐσφοράς
δακοκτονιας επί των έλαιων
καΐ των κρατήσεων επί των ά-
καθαρίστων έσόδων έκ κομί-
στρων τοΰ Ν. Δ. 2512)1953
Ν. 4035)1960.
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑΙ ΕΞΑΓΩΓΑΙ
Ώς ανεκοινώθη έκ το0 ύπουργεί¬
ου Βιομηχανίας, ή έξαγωγική δρα-
στηριότης τής έλΑηνικής βιομηχα-
νίας έντ£ίνεται συνεχώΓ. Σχετικώς
άνεφέιρθη, δτι έχουν αυξηθή σημαν¬
τικώς αί πραγιμοοτοποιοΰσαι εξακω·
γάς βιαμηχαν καΐ έπιχειρήσεις, χά
ρις είς τα ληφθέντα κυββρνητικα
μίτρα.
•ι··
ΐπί τίϊ συμπληρώοε. δεκαετίας άπό τοΰ θανάτου τού
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΤΥΡΟΛΟΗΣ
ΚΑΙ ΙΕΡΕΝΤΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΙ
ΤΟ ΕΘΝΙΚΟΝ ΕΡΓΟΝ ΤΟΥ
Διωγμοί των Έλλήνων τής περ,φερείας Τυρολόης υ¬
πο των Τούρκων κα! Βουλγάρων καΐ αί έπεμβάσεις τοϋ
ήρωικου Ιεράρχου Χρυσοοτόμου διά την σωτηρίαν των
■Ανέκδοτοι ίστορικαί έκθέσεις τού. — Υπήρξε καΙ βοη-
θος τοϋ αειμνήστου ΜητροπολΙτου Θεσσαλονίκης Γεν-
ναδΐου.
Σειρά άρθρων τού κ. ΤΡ Ι ΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΘΕΟΔΟΡΙΔΟΥ
«Έπέστρεψα είς Τυρολόην, ής την
τύχην θά άκολουθήοω».
Ό Τυρολόης ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
(Άπό την δραματικόν έκθεσιν τού
τής 12)4)1914 πρός τόν Πατριάρ -
χην Κωνσταντινουπόλεως)
(5ον (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ)
Η θεΐα λειτουργία τής Πρω
τοχρονιάς τού 1919, πού τε-
λούσε ό ένθουσ ώδης ρασο-
ψορος άγωνιστής τής Έκκλη·
οας καί τού Εθνους, στό
Ναώ τής ΚΌιμήσεως τής Θεσ
τόκου. στήν Τυρολόη, ϋστερ"
^ϊ χό χαρμόσυνο άγγελμα
-Οο "Ελληνα λοχία γιά την ά
πελευθέρωση τής πόλεως, ή-
ταν στήν ψυχή τού Δεσπότη
μος, όπως κι' 6λων των έκκλη
οιοζομένων, λειτουργία Άνα-
οτάσεως! Λές κι άναφωνοϋ-
οανόλοι: Χριστός ΆνέστηΙ..
Υστερα άπό σκληρή δουλεΐα
τεοοάρων αΐώνων, άνέτειλε
0Τήν 'Ανατολική Θράκη ή πό
λυπόθητη ελευθερία!
ΣτΛ συνέχε:α τού Πρακτι-
κου τής Έφοροδημογεροντ,ας
Τυρολόης, μέ τό χρονικό τής
πρώτης απελευθερώσεως τής
πόλεως, ποΰ εϊδαμε στό προ-
ηγούμενο σημεΐωμα, περιγρά
φοντα συγκινητΐκά ή έπίσημη
ύποδοχή τού 'Ελληνικοϋ Χτρα
τού, πού έγινε οτϊς 6 Ίανου
αρίου τοϋ 1919 άπ' τόν εύγε
νικό λαό τής Τυρολόης, μέ έ
πικεφαλής τόν Μητροπολίτη
τού, οί έκφωνηθέντες λόγοι,
οί ϋμνοι καί τα πατριωτικά
τραγούδια, πού έπαιζε «τ πε
ρφημη Μανδολινάτα των Δε-
οποινΐδων Τυρολόης, τό έπίση
μο γεΰμα κι' άλλα, πού άνα
φέρω μέ λεπτομέρεες στήν
έκδοθησομένη «ΊστορΙα τής
Τυρολόης».
Ό Χρυοόστομος στό γράμ
μα τού τής 22.1.1919 πρός
τόν Τοποτηρητή τθΰ Πατριαρ
χικοϋ Θρόνου Κων) πόλεως ά
ναφέρει κΓ ότι «προετοΐμασε»
καί τττν "ένθουσιώδη ύποδο-
χιΊν είς τόν εντεύθεν δ έλ¬
θοντα Άγγλον έν Κωνσταν-
τινουπόλει άρμοστήν κ. θθΐλ
οωνα, ουνοδευόμενον υπό
τού κ. Κατεχάκη, δι' ής κατε
δε,χθη, ότι ό Έλλην ισμός έν
ταϋθα ύπερτερεί τα άλλα στο.
χε'ια κα δτι δρά κα'ι προάγε-
ται».
Πό. δλα έφρόντιζε ό Χρυσό
στομος, μέ την συμπαράατα-
ση πάντα καί τής Δημογερον
τΐας.
Μετά την άπελευθέρωοη
τής Τυρολόης καί την παύση
τ£>ν δεινών των κατοίκων της,
ό Χρυσόστομος σκέφθηκε,
πώς πταν πιά κα ρός ν' άνα-
γερθή στήν Τυρολόη Μητρο¬
πολιτικόν Μέγαρον «άντάξιον
τοϋ πατριωτισμοϋ των Τυρο-
λοϊτών, δπως σημειώνει ό Ίδ
ος, καί τής έζαιρετικής θέοε
ως ήν έν τώ μέλλοντι θά λά¬
βη ή Τυρολόη έν τή Άνατολι
κή Θράκη».
Γιά τό σκοπό αύτό άπευθΰν
θηκε, μέ γράμμα τού τής 15ης
'Απρλίου 1919 καί πρός τοϋς
Τυρολοΐτες τής Θεσσαλονίκης
μέσω τού Μιχαήλ Κεκελέκη
καί θεμιστοκλέους Βασιλειά-
δη, οτούς όποΐους έδωσε έν
τολή «δπως δενεργήσωσι προ
αιρετικάς συνδρομάς».
Αλλά παρ δλες τίς σχετι
κές προσπάθειες πού έγιναν,
οί Τυρολοΐτες δέν επέτυχον
ν άποκτήσουν καινούργιο μέ
Υαρο τής Μητροπόλεως, γατί
τόν ϊδιο χρόνο ό Χρυσόστομος
προσεκλήθη στήν Κωνσταντι-
νούπολη, ώς μέλος τής Ίε-
Ράς Συνόδου. Μά τα συνοδι-
<α τού καθήκοντα δέν ήμπό- ρεοε «νά εκπληρώση ώς έδει» Υΐοτϊ προσεβλήθη «υπό φοβε¬ ράς νόσου». "Οταν έκδηλώθηκε ή Μικρά οατική καταστροφή, τό 1922 6 Χρυοόστομος «έσπευσε αυ- τόκλητος νά ευρεθή είς την έδραν τού», δπου ανέλαβε πά λιν τα ποιμαντορικά τού καθή κοντα, μέχρι τής εκκενώσεως τής 'Ανατολ. Θράκης, μέ την ύποχρεωτική άνταλλαγή των πληθυσμών, όπότε έζαναγκά οδηκε κι' αύτός νά έκπατρ.- °θή, μέ τούς χριστιανούς τού, πού ώδηγήθηκαν στήν Άλε- ζανδρούπολη κι' άπ' έκεί δια σκορπ σθηκαν σ' δλη τή Δυτι κΛ θράκη καί στη Μακεδονία καΐ στάς Αθήνας. Ό Τδ ος έγ καταοτάθηκε στή Θεσσαλονί- <η, δπου ύπήρζε πολύτιμος βοηθός τού αλησμονήτου Μη- τΡοπολΙτου Γενναδιου καί κΙ- νηαε τόν πηγαίο θαυμασμό δ λων, πού τόν γνώρισαν. "Ιοως νά κούρασα τόν ά- ^αγνώστη, μέ τ" άρκετά άπο- οπάσματα των άνεκδότων I- στορικών έκθέσεων τού ύπο- δειγματικού Ιεράρχου Τυρο¬ λόης. Μά ύποχρεώθηκα σέ τού το, γιατί άπ' τ' άποσπάσματα αύτά παρουσ άζεται καλλίτερα <αΙ φωτεινότερα ή έθνική δρα Ο'ηριότητα καί ή δλη φυσιο- Υνωμία τοϋ Πό μενάρχου. ΣτΙς δυοχε μερες καί τόσο αγων ιω δεις μέρες άγωνίσθηκε, δπως εϊδαμε στίς παραπάνω έκθέ- °εις, θαρραλέα, χωρίςποτέ νά κλονσθή ή καρτερία τού τό β^ΡΡος τού, ή πίστη τού. Λές ΚΓ ήταν σύμβολό τού, δτι (ίού °ες κοινωνεϊ τώ Χρ στώ τρυ καί καθεύδων καΐ άναηι- πτων... άλλ ό έν θλΐψει καί πειρασμώ, ούτος έγγύς έστη- κεν Έκείνου, ό την στενήν όδεύων οδόν». Παρόμοια άποσπάσματα έκ¬ θέσεων συνθέτουν, άλλως τε, τό μέγεθος τής άζίας κάθε' βιογραφομένης μορφής. «Ό θογράφος, λέγει ό διάσημος Γάλλος άκαδημα,κός Άντρέ Μωρουά πρέπει νά διαβάση τα πάντα,, νά διακριβώση τα πάν τα καί νά διερευνήση τα πάν τα, θά ήθελα άκόμη νά μοϋ προαεκόμιζε άποδειζεις γιά δ σα λέγει, μοϋ Οποδεικνύη τίς πηγές, ώστε νά μπορώ νά έ λέγξω την έπιστημονική άζία τού έργου». Κι' ϋστερα είναι τόσο ση- μαντικές οί έν λόγω έκθέσεις τοϋ Χρυσοστόμου, άπό την έ- θνική Ιδίως άποψη, πού δέν άντεϊχα πιά στόν πειρασμό νά μή φέρω γιά πρώτη μάλι- στα φορά, στό φώς τής δημο σ.ότητος μερικά τουλάχιστο χαρακτηριστικά άποσπάσματα τους. Κι ϊσως άκόμη νά μέ άνάγ κασε ν" άναφέρω αύτά τ' άπο σπάσματα κγ ένας φόβος, πού πιθανόν νά έχη κάποια θ'άση. Θά προλάβω νά έκδώσω την «Ίστορία τής Τυρολόης», ποΰ θάναι τό «κύκνειο άσμα» μου; Σ' αυτό τό όγκώδες έργο μου πού θά υπερβή τίς πεντακό- σιες σελιδες, καταχωροϋνταΐ μέ σχετικά σχόλά μου κι δ¬ λες οί παραπάνω έκθέσεις τού Μητροπολίτου Τυρολόης. Ποίος ζέρει, ϊσως ή σκιά τού χάρου V άρχιοε νά περιπλα νάται γύρω μου... "ϊσως νά πληοιάζη!... Ύπάρχουν τόσες οτενοχώρειες στή ζωή, πού τοακίζουν την ανθρωπίνη υ¬ πάρξη. Ή κοινωνία ποϋ ζοΰ- με είναι, άνέκαθεν, τόσο δι- εφθαρμένη, ποϋ δσο κουρά- γιθ καί πστη κι άν έχης, εϊν άδύνατο νά μή πληγωθής. ΚΓ άρκετές φορές θαθειά στήν ψυχή, δταν σου άνοιγουν πλη γές μέσα σ' αύτό τόν έπαγ- γελματικό σου κϋκλο, δπου κυριολεκτικά λυώνεις, δπως άκοϋω άπό είλ.κρινείς κι' έ- ξαίρετους φΐλους ποϋ παρ' δ λη τους τή μεγάλη μορφώση καί την αρίστη γενική κατάρ τιση, μέ άξιόλογη πνευματική κι' έθνική δραστηρ ότητά τους σέ πολλοϋς τομείς τής κοινω νίας, τιμίους, άνιδιοτελείς, φί λεργους καί μέ άλλες άρε- τές, άναγκάζονται άπ' τίς με γάλες άδκίες, πού άντικρϋ- ζουν άπό έπιπόλαιους καί με ρικές φορές κΓ αγραμμάτους προισταμένους τους τμημα- τάρχας, νά παραιτηθοΰν, γιά νά μή καταντήσουν έγκλημα τ ες, νά μή σαλέψη δηλαδή τό μυαλό τους καί σκοτώσουν τούς καταστροφεϊς τής σταδιθ δρομίας καί τής άξ.οπρεηε άς τους!... ΚΓ δταν παρουοιά- ζωνται σοβαρές στενοχώρει- ες, ή ζωή είναι άμφίβολη. Ποίος ξέρει. Ίσως θάλθη καί ή δ κ,ή μας σειρά νά προσβλη θοΰμε άπό τέτοιες θλΐψεις. Λές κγ αυτός ό φόθος γ:ά τή ζωή μάς έξανάγκασε νά δημο σιεϋσουμε τα άποσπάσματα των έκθέσεων των σημε ωμά των αυτών. Γιατί τίς έν λόγω έκθέσεις θά τίς φάγη τό σκο τάδι, άν δέν προλάβουμε νά έκδώσουμε την «Ίστορα τής Τυρολόης». Θά χαθοϋν, θά καταστραφοϋν, δπως συνέβη καί μέ άλλους συγγραφεϊς. "Ας μάς συγχωρέση ό άνα γνώστης, πού άθελά μας έφύ γαμε άπ τό θέμα. Νοιώθω τώρα μιά άνακούφι- ση, πού έξεπλήρωσα μιά ήθ: κή ύποχρέωση. Έχω κΓ ένα άλλο χρέος νά έκ-τελέσω. Νά γράφω καί γιά τή φυσιογνωμία καί τό έργον ενός άκόμη σεπτοϋ'Ιεράρχου πού μάς έφυγε στόν άλλο κό σμο, έδώ καί λίγους μήνες. ίοϋ Μητροπολίτου Σιδηροκά- στρου Βασιλείου Μαγκριώτου, Δημοσθένε ου ρήτορα, μέ τόν οποίον μέ συνδέουν καί δε- σμοΐ ουγγενε άς έξ άγχιστεί άς. ΚΓ ήταν καί συνεργάτης τού μηνια'ου ιριλολογικοΰ πε- ριοδικού «Αύγή», πού Κδρυσε καί διεύθυνε ό γράφων στήν Νέα Ζίχνη, ώς μαθητής άκό¬ μη, τό 1929-1930. Μιά έξέχου σα τής 'Εκκλησίας μορφή. Γεν νημα καί σέμνωμα τής Άνατο λικής μας Θράκης καί Μεγά- λος Εύεργέτης τοΰ Σιδηροκά στρου. "Ας μή μέ παρεξηγοϋν οί ένδιαφερόμενο πού καθυστε ρώ τόσο στήν εκπληρώση 1ε- ρών καθηκόντων. Είναι κι' άλ λες έξέχουσες μορφές, μέ τίς οποίες συνεργάσθηκα πολλά χρόνια καί τίς έζησα, δπως οί άλησμόνητοι Πολύδωρος Παπαχριστοδοϋλου, Μιλτιάδης Σταμούλης, έκλεκτά καί αύτά τέκνα τής Άνατ. Θράκης. Εί¬ ναι χρέος τιμής νά μιλήσω γιά τό έργο τους, δπως καί γιά τόν άεΐμνηστο Μικρασιά- τη ίατρό καί συγγραφέα Ίπ- Στή μνήμη των γονέων μου ΘΛΙΒΕΡΟΙ ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ ΤοΟ συ^εογάτου μας κ. Νίκου Στρατάκη Μέσα στή κρεδδατοχάμαρά μο^ έ'χω κρεμασμένες δι,-ό μεγάλες είκό νες των γονέων μου. Δυό ήρεμες, γαλήνιες χΓ έκφρκχττικές φΐΛΤΐογν^ μίες στέκονται μέσα στό μαΰρο ττλαίσ ό τους, σάν έ<εΤνες τις φυ- γοθρες ττοϋ στοίνειωνα, τ'ς άττί- ραντες αΓβαοσες των ττύογων τής μεσαιωνικής έποχής. Τότε ττοϋ οί' Δόγηδες, ο! 'ητττότες και οί ίνφάν- τες στόλιζαν τούς τοίχους μέ τίς οΐκόνες των ττρογόνων γιά νά διη γοΖνται την ίστορίσ τής οίκογενει- οκής δόξας καϊ εϋκλειας. Δέν τό γοάιίω αύτό γιά σύγκρι- ση. Τα γράφω γιά σύγκοιση μόνο σχετιι<ά μέ τό σεδασμό καϊ την ϊ- ερόΐητα τής μνήμης. ΑΟτές τίς είκόνες έγώ τίς διοττη- ρώ σά δυο είκσνίσματα ποϋ μττρο- στά σ' αίιτά καίω νυχτοήμερα τό λι6άν: τής μνήμης μου καί άνάβ'ο τό καντήλι τής εύλάδειάς μου Άλλά, πεοισσότερο τίς διατηο'ό σά> ττολύτιμη συντροφιά τα χρόνια
αύτά τα βαιρειά καΐ ώριμα. Τα χρό
νισ, ττοΰ ή ψυχή άδειάζει άττό τό
φορτίο καΐ τό 6άρος τώνέγκοσμί-
ω; άττοζητά τό κενό της νά τό γε-
μίσει μέ τή σιωττή τοΰ αγνώστου
κα! την άναπόληση τής φευγάτης
ζωής. "Ο σγηλός καϊ ριγηλός Ισκ,-
ος δικ) άγαττημέων μορφών, είναι
ό τπό ττισός μάρτυρας και ό πιό
είλικρι^ής δορυφόρος γιά την άνά-
πλαση τώ/ ττερασμένων.
"Οταν πλησιάζει ό και ρός ττοϋ
θά στυλωθεΤς κι' έσΰ στό τοΐχο έ-
κεΤ, σέ κάποιο χώρο, γιά νά σι-νο-
δεύεις τή μοναξιά καϊ τή σιωττή 'ΐέ
τή σκ ερή ειδή σου, είναι έπόμενο
νά δλέπεις αύτές τις μορφές δχ1
τάν άψυχα κάδρο. Τίς βλέπεις σά
μαυαχολεΐα ανήμης καΐ σά μακώ-
6ς>ια λειψανοβήκη, πού μέσα ά.α-
αι τα όστά τα γεγι,μνωιιέ-
'Λλλά, τίς βλέπεις άκόμη, σά^
τις ύττεράγιες βυζαντινές είκόνες
τού Γκοέ<ο μέσα στήνί έκλσμττοη φοτοσκίαση καί στήν οΰρά.ια κα', αγγελική άνάταση, να κοταλοοϋνε κάβε ούσία καΐ ψι:τισμε>>ες μέ τό
πνεΰμα τό άύλο να σέ κοολούν σέ
ψι^χοπκευματική μυσταγωγία.
Κ Γ εΤναι αύτές οί ώρες έμττοτι
σμέλες άττό τό μυστήρο των 9αμ-
ττών έωθινών καΐ άιτό τή φωτεινή
άμφι6ολ!α των φΐ.υγαλζων έοττερι-
νών. Τότε, τις ώρες έκεϊνες, τίς
πλημιμυρισμένες ώΐτο φώς καΐ ττερί-
ττνευμσ κινοΰνται τ' άλσλα 'χείλη,
γιά νά ανιστορήσουν τίς μνήμες
των ττεραοσμένων. Πολλές κα! τρυ
μνημες. Μνήμες, ττού άναφτε-
υ^ μπροστά μου, καθώς μέ
τό κουροτσμένο 6λέμα μου συναν-
τώ τή σδησμένη γλαυκή ματιά σου
στοργική μάνα. Τή ματιά, ττού μέ
την Ίλαρότητα καΐ την άπαλωσύ^η
της, γέμιζε χάδι την ψυχή καΐ ά-
γάττη τήν καρδιά μου. Τό παγω-
μένο π«ρό ναμόγελο ποΰ ττλανιε-
ται κρυοτταλλιασμένο πάνω στά
χείλη σου, καβώς χαράχτηκε ζων-
τανό τίς δύσκολες, τίς λειψές καϊ
τίς πικρές ώρες τής ζωής.
Τα άβώα χείλη σοι», πού κινηθή-
κα><ε πάντοτε γιά ένα καλό λόγο, μιά δοξυστική λέξη, μιά δέησΐ), μι άν εθχή κΓ ένα στεναγμό. Κ Γ αύ¬ τη τή στιγμή τή μυσταγωγιχή, εί¬ ναι σά ν' άκοόω άττό τό στόμα σου τό νανούρισμα όλων των μσ- νάδων, πού κλειοΰσε στά λόγια τού τή λαχτάρα ν;αΐ τή δροσεράδα τής κάθε μητριχής στοργής. Τίς ώοες ποϋ ό κόσμος τής σιω- πής μάς άνήκει όλόκληρος, τίς ώ¬ ρες πού ή ύποδολή μάς άνοίγει τ~ς αϊσδήσεις, έκεΤνες τίς ώρες ή σεμνή καΐ φεγγερή μορψή σου φαίνζτ σά ν' άπος>ρίχνει τάν ττέπλο τής ν€-
κρής ζωής. Καϊ σέ δλέττω τότε νά
τταίρΐ'εις μισ μεταλλαγή άττό τί
εύγεν κές έκφράσεις αϋτές, ττού άν-
τανοΓκλο^^^ε καί σφοαγίζουνε την εύ
γένεια καϊ την ευα σθησία τής ψυ-
χής σου.
Τότε μέσα στά πλαίθϊα τής εί-
κόνας 6λέπω νά ζωντανευουν οί μέ¬
ρες μιάς ζωής ττλαστουιργημένης ά¬
πό άβρότητα, άττό άνησυχία, άττό
άττλότητα, άττό άγνότητα, άπό καρ
τερική ττροσμονή καΐ άττό περήφσ-
νη στερήση καΐ μέσα στΐς ψυχολο-
γικές αύτές καταστάσεις βλέττω ά
ύψώνεται λαμπερός ό ναός τής μη-
τρικής στοργής
(Συνεχίζεται)
. ΚΑΤΑΙΙΛΗΚ-ΤΙΚΗΣ- ΠΛΟΚΗΣ —-
Ι1ΤΟΡΙΚΟ ΑΝΛΓΝΩΣΜΑ
'.πό τό άρΐ0τ<η>ργηαα τρϋ'-ΣΤΕΦΑΝΟΤ ΞΕΝΟΤ:
• "Ο ΛΙΛΈΟΛΟΣ ΣΤΗΝ ΤΌΤΓΚίΑ>
ΑΊΤΟΤΣΤΟΤ ΣΚΛΑΒ< 179ον Μπήκε ό Ιμάμης καί προσκύ νησε: — Στίς προσταγές σου άφέν τη μου. Ό Βεζύρης τόν κοίταζε μέ μισόκλειστα τα μάτια κγ έμει- νε γιό λίγο συλλογισμένος. Τοϋδειξε ϋστερα τα παιδία πού στέκονταν ζαρωμένα σέ μιά γωνιά καΐ τοΰ εΐπε: — Πάρε αύτά τα όγλάνια νά τα σουνιτέψης... Στό ένα νά δώσης τδνομα Ναϊμάν,καί στό άλλο, σ' αύτό τό κουτσομυτια- σμένο, Άβδουλραχμάν. "Ος τα χαράματα νάχης τελειώση. Πά ρε καΐ τουτο καΐ πάσκισε νά δής πώς θά κολλήσης. ΚαΙτού έδειζε τό κομμάτι τής μύτης τοΰ Φώφιου, πού ήταν πεσμέ- νο στό χαλι.. Ό Ιμάμης τό σήκωσε καΐ τό έξέτασε. — Δέ γίνεται θεζύρη μου, τού άποκρΐθηκε ταπεινά... Αύ¬ τό πάει πιά... — "Ε, τότε, πέταξέ το, έκα- νε ό Δαλπατάν καΐ σήκωσε ά διάφορα τούς ώμους τού. Άν τε όγλοϋ μ' εΤπε στά παιδία, πηγαίνετε μέ τόν ίμάμη... Τα δύστυχα, τοϋ έρριξαν μιά φο- βισμένη ματιά κ· ϋστερα άλλη λοκοιτάχτηκαν. Ζητοϋσε τό έ- να βοηθεία καϊ κουράγιο άπό τό άλλο... Ξέρανε καλά, τή ση μααΐα τής άπόφασης τοϋ Δαλ- ποκράτη Μακρή, πρόεδρο τού παραρτήματος «'Εθνικής 'Ενώ σεως Βορείων 'Ελλήνων» Σερ ρών. Καί γιά άλλους όφε λω καί βιβλίο όλόκληρο νά γρά- ψω όπως γιά τούς άείμνη- στους Μακεδόνας φίλους μου καθηγητήν Πανεπιστημίου Δή μήτρ.ον Χόνδρον κι' άκαδη- μαικόν - ζωγράφον Ούμβέρ- τον Άργυρόν, άκόμη καΐ γιά τόν Σερραίο οοφό καϊ μεγά- λοέπιστημονα καθηγητή κ. Κάρολον Άλεξανδρίδην, πού ή θέση τού είναι πιά στήν Ά καδημα Αθηνών. Είναι πιά κα ρός ν' άνοίζουν οί πόρτες τοϋ Ανωτάτου Πνευματικοΰ αυτού Ίδρύματος καΐ γιά τόν έξαίρετο αυτόν Μακεδόνα έ- πιστήμονα, πού τιμά την 'Ελ λάδα. Καΐ γΐά άλλους άκόμη έκ- λεκτούς Βορειοελλαδϊτες έχο με καθήκον νά γράψουμε, δ¬ πως γιά τόν Θράκα πρώην υ¬ πουργόν κ. Ν κόλαον Κωνσταν τόπουλο, πού τόσες πολύτιμες ύπηρεσίες προσέφερε στήν ύ- πόθεση τής Θράκης μας καί Ιδιαιτέρως στόν Νέο Σκοπό — Σερρών, ό οποίος όφεΐλει νά τού στήση καΐ την προτομή τού. Μά ποϋ πρώτα νά προφτά- σω; ΟΙ καλλίτερες ώρες, οί πρωίνές, φεύγουν στήν έπαγ γελματική μας άσχολία. ΚΓ ϋ στερα έχει ό γράφων, δπως ξεύρουν πολλοΙ, τόσους άλ¬ λους άγώνες. ΤΡ Ι ΑΝΤ. Δ. ΘΕΟΔΟΡ1ΛΗΣ Αθήναι, θκτώβριος 1968 πατάν, μά πώς μποροϋσαν ν' άντιδράσουν;... Ό Τορτολίνος κατέβασε τό κεφάλι καί δάγ- κωσε τα χε λια τού. Ό Ψώψιος πού εΐχε πιότερο θάρρος παρ' δλους τούς πόνους τού, κοΐτα ξε τό Βεζϋρη καΐ τοϋ εΐπε πά ρακλητικά: — Άφέντη μου, εΐπες μονά χος σου. πώς εμείς δέ φταίξα με σέ τΐποτα, γιατί λοιπόν θε λεις τώρα νά μάς κάνης κΓ έ- μάς κακό; " Αφησέ μας στή δυ στυχΐα μας. Ό Δαλπατάν θύμωσε: — Κακό σάς κάνω μπρέ άλα μικιώρη, πού σάς κάνω μουσου λμάνους; Ντροπή σου. Στρά- φηκε στόν ίμάμη: Άντε πάρ τα Ίμάμη καϊ μπιτιζε γλήγο¬ ρα. Ό Ιμάμης πλησίασε τα παι¬ δία. Έκεϊνα, τόν ακολουθή¬ σαν άλαφιασμένα καί βγήκαν μαζί τού άπό τόν όντά... ΠΙσω τους μπήκε ό Αλής. Τό μαΰρο τού μοϋτρο τώρα, ήτανε πιό ά γρο, τα χείλια τού άσπρα καΐ πανιασμένα... Τό άσπράδι των ματιών τού ήτανε κόκκινο καΐ τα φρύδια τού χορεύανε άπό τούς άπα - νωτούς σπασμούς των νεύ- ρων... Προσκύνηοε καΐ οτάθη κε μέ οταυρωμένα τα χέρια μπροστά στό Βεζύρη: — Τίς κρέμασες; τόν έρώτη σε έκεϊνος. — Τίς κρέμασα άφέντη μου, μά παιδέψανε πολύ... Πιό εϋ- κολα θάσψαζα δέκα τζαμού - ζ.α... — Άφερΐμ Άλή μου... "Αντε πήγαινε τώρα νά ξαπλώσης κι' άμα σέ χρειαστώ θά σέ καλέ- σω. Ό Αλής προσκύνηοε καί βγήκε. Ό Δαλπατάν κο,ταξε τόν Μα ζάρ πασά πού στέκονταν σκε- πτικός σέ μιά γωνιά: — Πώς σού φάνηκα, δλα αύ τα πού εΐδες κΓ άκουσες πασά μου; — Άπίστευτα καΐ πολύ φρι- κιαστικά βεζύρη μου. — Καί νά σκεφθής πασά μου πώς άν δέν έπιανε άπόψε φω τ,ά τό σπίτι τής Σφύρλας, τό έγκλημα αυτών των καταραμέ νων παληοθήλυκων, δέ θάβγαι νέ στή ιρόρα... ©ά εξακολου¬ θούσα βάι, νά πιστεύω πώς έ- γώ ήμουνα ό αϊτιος τού θανά τού τής μυλορδίνας. Γιά νά μπορώ δμως νά κοιμάμαι ήσυ- χος, θά πρέπει νά πιάσουμε καΐ ν' άφανίσουμε καί τίς άλ λες δυό, τή Σφύρλα καΐ τή Μα λαματένια. — θά τϊς πιάσουμε Βεζύρη μου, μην άμφιθάλης γι' αύτό.. Καΐ στοϋ διαόλου την τρύπα νά έχουν κρυφτή, θά τίς ξε - τρυπώσω, μην άνησυχής... — Φτάνει νά μην είναι άρ - γά, έκανε μέ φανερή άνησυ - χΐα ό Βεζύρης. — ©ά κάνω ό,τι μπορώ γιά νά τίς πιάσουμε, μά πότε θά τό πετύχω, αύτό Βεζύρη μου, δέν μπορώ νά τό ξέρω. — Δίκηο έχεις, μά ξέρεις τί Ο ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ (ΠΡΙΝ ΑΠ' ΤΟ 1922) 'Υιτό τού έξαιρετικο,ϋ συνεργάτου μας Δρος κ. Δ. ΑΡΧΙΓΕΝΗ Ο ΑΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΝΤΕ'ΝΤΕΣ ΤΗ ΛΑ'ΜΠΡΟΒΛΟΜΑΔΑ ΣΤΟΝ Β. _ ΟΙ ΚΟΥΡΣΕΣ ΣΤΟ "Οπως στην Παραδε'ισο τσή Σμύρνης κι' άκόμης καΐ σέ άλ λες πολιτείες καΐ χωρία τσή Άνατολής, την Τρίτη τσή Λα'μπρής τ' άπόεμα ήγενού' ντοστε κούρσες (Ιπποδρομΐ- ες), έτσ' ήγενού'ντοοτε καΐ στό Ούλουτζάκι. "Ητανε οί με γάλες Κούρσες τσή χρονίας πού ήανελάμβαινε ιή έπιτρο- πή τσή έκκλησιάς τοϋ Ούλου- τζακιοΰ μΌτζΙ μέ τό μουχτά- Ρι (ένοριάρχη) καί τσοί πλού σιθι τού χωρίου. Ό κά'μπος τσή Μαιλεμένης ήταν γεμάτος χωρία μέ τρο γύρω τσιφλίκια Ρωμνέ'ικα, δ¬ που ήθρέφανε μπόλικ' άλόγα τα. Καΐ τα χωρία αύτά ήτανε τό ΚαλΙτσι, Κιουνερλ1, Ντου- στουλού. Σερέκιοι (όλωσδιό- λου Ρωμνέικο χωριό). Σούρ μπελι, ή Μπάνιζα καΐ τό ((Ά λάγα τσιιρλΐκια» (Άλή - άγά). Κ' έτσι ή έπιτροπή τσή έκκλη σιάς, άητή Μεγάλη Σαρακο - στή κιόλας ήστελνε άνθρώ πό ι στσί τσιφλικάδες γιά νά συννενοηθοϋνε πόσ άλόγα τα θά ν' ήστελν' ό καθένας. ΚαΙ τή Δευτέρα τσή Λα'μπρής ήετοίμαζ· εύτύς ένα πρόσω - ρας «ίπποδρόμιο» δΐπλα στό χωριό. Τό Ούλουτζάκι, καθώς ήτα¬ νε χτισμένο στήν πλαγιά έ- νοϋς βουναλακιοϋ, εΐχε' ό'μ προστά τού στά χαμηλά ένα άπέραντο μέρος άδούλευτο (άκαλλιέργητο), κ' έκεί ήκά νάνε τσΐ Κοϋρσες. Γιά πιστα, λοιπόν, ήπαΐρνανε μιά λουρΙ- δα γής, μάκρος χΐγια μέτρα καϊ ψάρδος πενήντα, καί τηνέ 'παοτρεύανε άπτσί ά'γκαθιές κΓ δ.τις άλλο θά ν' ήα μπόδι- ζε τό τρεχιό των άλογάτωνε. ΚΓ αύτά θά ν ήπαρατρέχανε στό ϊοΐο, καταμάκρος τσή λου ρ δας. Στό σημάδι άπόπου θά ν' ήορμούσανε νά τρέξουνε (τό ζεκίνημα) καί στό σημά¬ δι δπου αϋτά θά ν' ήσταματού- σανε τό (τέρμενο) ήστήνανε κι' άπό δυό άψηλά κο'ντάρια. "Εν" άπτό κάθε πλάι, στολι- σμένα μέ παντιέρες τούρκι κες κ' έλληνικές. Μά έτοΰτες στά ήσυχα μόνε χρόνια. Στά δυό πλάγια σ' οϋλο τό μάκρος τσή λουρίδας — πίστας ήστή¬ νανε σέ κάθε τόση άπόσταση κγ άπό 'να παλούκι γιά νά μή ξεφεύγουνε άπτό δρόμο τως τ άλόγατα καθώς θά ν' ήπα¬ ρατρέχανε. Πρίν άπτό τέρμε¬ νο, σ' ένα μάκρος πενήντα μέτρα ήδένανε απάνω στά παλούκια ένα μακρυύ σκοινί, κγ άπτά δυό πλάγια τσή πι- στας. ΚΓ άπόξ άπτό σκοΐνί, θά γίνη άμα Ιή Σφύρλα στό με ταξύ καταφέρη νά δή τόν "Ελ τζή; Γιατί είναι σ.γουρο, πώς μόλις ή γρηά μάθη, πώς μετα ψέρανε τα παιδία της στή πρε σθεΐα, θά φροντίση νά ρΐζητήν εύθύνη τοϋ θανάτου τής Μυ- λορδΐνας σ' έμένα, γιά νά τα γλυτώση, ©ά τή πιστέψη ό Ελ τζής, γιατΐ πρέπει νά οοϋ πώ, πώς άπόψε μέ εΤδε καΐ ό άν- τρας τής μακαρΐτισσας στό σπ' τι τής Σφύρλας καΐ τότε, θά βόλω σέ κΐντυνο, τή θέση μου. Γιά τό κεφάλι μου δέν φοβά- μαι, δσο κρατάω τα κομπολό- για. — Καμμιά άπό τίς δύο, δέ θά δή οϋτε τόν Ελτζή, οΰτε τό Λόρδο. ©ά βόλω άνθρώπους μου νά φυλάνε έζω άπό τή ΠρεοθεΙα κγ όξω άπό τό σπίτι τοΰ Έγγλέζου. "Ετοι δέν θά μπορέσουν νά τούς δοϋνε. Αν τό έπιχειρήσουν, θά τίς πιάσουμε καΐ θά στΐς φέρω έ¬ δώ... — "Ετσι νά κάνης Ισμαήλ. Άφερίμ. ΕΤσαι έξυπνος άνθρω πος. Μόνο πού άπόψε δέ μοϋ- φερες κανένα εύχάριστο χά - μπάρι, έτσι γιά νά μοΰ φτιά- σης τό κέφι. Ό Μαζάρ Πασάς χαμογέλα - σε: — "Ε, σοϋφερα κΓ ένα χαμπέ ρι πού, πολύ θά σ' εύχαριστή ση Βεζύρη μου, μά δέν στό εί πά άκόμα... — "Εχεις μπρέ εύχάριστο χά μπέρι καί μοϋ τό κρυβης; Μά έσϋ θέλεις κρέμασμα μπρέ Ι¬ σμαήλ... "Εκανε άστειευόμε- νος ό Βεζύρης... Γιά λέγε, γιά λεγε... — Σοϋ έφερα άπόψε δλο τό θησαυρό τοϋ Τζΐφθύτ Ίαννά- κη! Ποϋ είναι τος μπρέ; Σηκώθηκε καΐ ό Μαζάρ Πα¬ σάς — "Ενας θησαυρός, δέν κρύ θεται στό τσουμπέ μου... Κά· τω είναι στά ύπόγειά σου..Τόν φυλάνε οί άνθρωποί μου. Πάω νά στόν φέρω.. — Νά πάς μπρέ, όντε τσα - μπούκ μή κάθεσαι... Ό Μαζάρ Πασάς, θγήκε τρέ χοντας άπό τόν όντά. Γύρισε σέ λίγο μέ τόν Κα- ραγκούνη καί τόν Νταή Σπά· γο, πού ήτανε φορτωμένος τή κάσσα. — Βά, έκανε ό Βεζύρης, ά- κούμπησέ το αύτό τό σΐδερο έδώ καΐ έδειζε στό Νταή Σπά γο τό μ'κρό ντιβανάκι πού κά θονταν ά Μαζάρ Πασάς. Ό Νταή Ιηάγος πισοπλάτηοε, τσάκισε τα πόδια τού κγ άφη- σε τή κάσσα στό ντιβάνι. — "Αντε πηγαίνετε τώρα κά τω νά φάτε καΐ θά βγή καλά ό κόπος σας, εΐπε ό Βεζύρης στούς δυό κλέφτες καΐ χάιδε- ψε τήν κάσσα. Έκεϊνοι προο- κΰνησαν καΐ βγήκαν. (Συνεχίζεται) 182 ΑΗ ΓΙΑΝΝΗ ΤΟ ΝΤΕ ΝΤΕ ΟΥΛΟΥΤΖΑΚΙ ήτανε τό μέρος δπου θά ν' ήμα τζευού'ντανε ό κόσμος γιά νά βλέπη τ' άλόγατα ποϋ θ' ν' ήφτάνανε «πρώτα» στό τέρμε νο καί θά ν' ήνικούσανε. Καΐ στό τέρμενο έδώ, ματζΐ μέ τσΐ παντιέρες τού, ήκρεμνού σανε καί παντιεράκια χαρτέ- νια χρωματιστά δπως καΐ στά παναΐρια. ΚΓ άνήμερις πιά τό πρωί, καταμάκρος τοϋ σκοινι- ού, ήστήνανε προσώρας κα- ναπέδες, δηλαδής, δυό - δυό καρέγλες σέ κάποια άπόστα- ση κ' ήακου μπούσανε απά¬ νω, μιά μακριά οανίδα γιά νά μποροϋνε έτσι νά κάθου'ντ - ται τέσσερις μέ πέντε άνομά τοι. Οποίος λοιπόν ήθελ' νά κάτση, ήπλερωνε κΓ άπό 'να τεσσαράκι γιά βοηθεία τσή έκκλησιάς καΐ τοϋ σκογειοϋ τοΰ Ούλουτζακιοϋ. ΕΙδεμής, θά ν' ήστεκού'ντανε δρθιος άποπΐσ' άπτσοΐ καναπέδες. Οί κοΰρσες έτοΰτες δέν ή- γενού'ντοστε γιά οτοιχήμα- τα, παρά γιά νά δείξη ό κάθε τσιφλικάς τι γερά καΐ κου- στούρικα (γληγορότρεχα) ά¬ λόγατα έχει. Τ' άλόγατα πού θά ν' ήπαρατρέ χανε ήπρεπε νά 'ναι καμμιά πενηνταριά. Δυό - τρΐα 'πτό κάθε τσιφλίκι. Κ1 έτσι οί τσι- φλικάδες, οϋλ' τή Μεγάλη βδομάδα κι' ώσαμ' τήν ήμέρα τα! Κούρσας, ήαφήνανε τ' ά· λόγατ' αύτά νά τρέχουνε έ- λεύτερα μέσ' στό τσφλΐκι γιά ν' άνοίξουνε ποδάρι. Κ" έκεί να, μέ τή στιμη πού ήβάζα¬ νε στδ τρεχιό, ήανεμΐζανε οί τρΐχες τού σβέρκου τως. Μά καί, δυό μέρες πρίν άπτσί κοΰρσες, τ' άφήνανε νηστικά γιά νά πέσ' ή κοιγιά τως καΐ νά μπορέσουνε τήν ήμέρ' αυ¬ τή νά τρέζουνε πιό σβέλτα. Όσο γιά τζόκεϋ, ήδια λέγανε κανένανε άδύνατο καΐ μικροκαμωμένο παραγιό, δεκατεσσάρω μέ δεκοχτώ χρονώ, πού τονέ 'χανε καί γιά σεΐση (σείς, άραβοτουυρ. - Ιπποκόμος). Εϊτες καΐ κα¬ νένανε, Ιδία ήλικία, γιό τως πού ήκαβαλίκευε κΓ αύτός κα λά κ' ήζερε καί καλό γκέμι. ΟΙ τζόκεϋ, οϋλ' τή Μεγάλη βδομάδα ήκάνανε κΓ αύτοι νήστεια γιά ν' άδυνατίοουνε και ν άλαφρύνη τό κορμΐ τως καΐ δυό φορές τήν ήμέρα τα 'καβαλλικεύανε κ' ήτρέχανε μέο' οτό τσιφλΐκι γιά ν' τα συνηθ σουνε. Τα 'χτυπούσανε μέ μιά βέργα άλιγαριά ατά καπούγια καΐ μέ τσΐ φτέρνες στήν κοιγιά, κι' αύτά ήφεύγα- νέ σά σαΐτες. Τήν ήμέ,ρα τσΐ κοΰρσες ήβάζανε τήν ώραί'α χρωματιστή φορεσιά τοϋ «τζό κεϋ», πού οί άφε'ντικοί τως τηνέ 'παρα'γγέλνανε στή Σμύρνη άπό κανένα έκεί κου δουνατά, πού ήνοΐκιαζε κου- δουνατίστικα (μασκαραδ στι- κα ροϋχα). Κι ά δέν ήβρΐ- σκανε, ήπαρα'γγέλνανε σέ κα νένανε Σμυρνιό ράφτη γιά ράφτρα, νά τώς τηνέ ράψη γιά νά τηνέ 'χουνε καΐ τήν άλλη χρονιά, καΐ μπορεί νά τηνέ μεταχειριζού'ντοσ τ ε καΐ γιά τσΐ "Απόκρηες. Κι' οί φορεσιές αύτές τοϋ τζόκεϋ ήτανε κόκκινες. πράσινες, προρτοκαγιές, κάτασπρες γιά νά οφα ντούνε (φαντάζου- νε). Καΐ σάν ήερχού'ντανε πιά ή Τρίτη τσή Λα'μπρής, ή μερά γιά τσΐ κοΰρσες, τότες οί τσι¬ φλικάδες μέ τό τζόκεϋ τως, πρω'ι - πρωί, ήκατεβάζανε άπ¬ τά τοιφλΐκια τως τ' άλόγατα πού θά ν' ήπαρατρέχανε. Τα 'χανε παστρικα καί περιποιη- μένα μέ ώραία κ'αινούργια γκέμια, καί τα 'φέρνανε μέ καμάρι καί χαρά στό Ούλου· τζάκι γ ά ν' τα δέοουνε έκεί, κο'ντά στήν π στα. Άπτό μεσημέρι κι' δλας ή- γέμιζ' έκεί κόσμος γιά νά πιάση θέση. Έζόν άπτόν κό¬ σμο πού ήερχού ντανε άπτό έκκλησάκι, δπως εΐπαμε, ήερ χού'ντοοτε κγ άπτό Ούλουτζά κι οΰλοι τως, μά κι' άπτά χω ριά των τσΐφλικιώνε, άπτή Μαι λεμένη κι' άπ' άλλοϋ, Ρωμνι- οί καί Τοΰρκοι. "Αλλοι καθι- στοΐ κΓ άλλοι δρθιοι, ήπερμέ νάνε μέ άγωνΐα ν' άρχινέψου νέ οί Κοϋρσες γιά νά δοϋνε. ποιανώνε τσιφλικιώνε τ" άλό¬ γατα θά ν' ήνικούσανε. Κατά τσΐ τέοσερις τ' άπόε- μα οϋλα ήτανε στήν έντέ- λεια. Κγ άφοΰ ή «φιλαρμονι- κή» μπάντα, καλεσμένη άπτή Σμύρνη ήπαιζε ένα . δυό μάρ σες (έμβατήρια), τότες πιά ήδ ι νού" ντανε άπτό σημάδι τό σινιάλο τοϋ τρεχιοΰ. Τό σκοι νΐ ήσηκωνού'ντανε άψηλά καΐ δυό γιά τρια άλόγατα μέ τζό- κεϋ καβάλλα, τό καθένα κι' άπό άλλο τσιφλίκι, ήορμούσα- νε κ ήδ νάνε ένα κουστοϋρι (δυνατό τρεχό) πρός τό τέρ μενο. ΚΓ δποιο ήφτανε πρώ- το, ό κόσμος ή'μπηγε τότες χαρούμενες φωνές. "Υστερις ήπαρατρέχ'ανε άλλά τόσα Ι - δια, κγ άπέ κγ άλλα, ώσπού νά τρέζουνε οϋλα. ΚΓ αύτό ήθαστοϋσε ώσαμε δυό ώρες. 'Εκείνα πού ήερχού'ντοοτε πρώτα κ' ήνικούσανε, τα 'βά- ζανε χωριστά. ΚαΙ στό τέλος ήπάαιν' ό κόσμος καΐ τώς ή- κρεμνούσε στό λαιμό μεταζω τα μα'ντήγια γιά βραβείο, έ- νώ ή Κφΐλαρμονική» ήπαιζε πά λι μουζική. Κ' ϋστερις πιά εύ χαριστημένος ό κόσμος ή- φευγι' άπτσί κοϋρσες γιά νά πάη οτό Ούλουτζάκι νά γλεν-1 Καί ττάλιν τίϊρί τοθ ΰρους «θήχη» τοΟ Πόντου ΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ίΥΣΕΒΩΝ ΠΟΘΩΝ ΠΛΗΝ ΑΤΟΠΩΝ τοΰ συνεργάτου μας κ. Γεωρ. ©. ΚανδΓτλάπτου — κάνεως ΕΙς_τό υπό ήμερ. 1)8)68 φύλ¬ λον τής άνά χείρας εφημερίδος ό «Κόσμος» παρετήρησα δτι ό έν "Αθήναις διαμένων καί έκ Σουρμένων τοϋ Πόντου χατανό- μενος κ. Λεων. Καζαντζής, είτε έκ τοπικής φιλοπατρίας, βΐτε καί έξ Ισχυρογνωμοσύνης άνεδημο- σίευσε καί πάλιν πρακΐικόν τιε- ρί τής θέσεως τού ΰρους ·θή· χη» τού Πόντου σονταχθέν ιόπ' αύτοϋ κστά τό 1967 καί υπό δύο έτέρων συμπατριωτών τού κατό¬ πιν τριημέρου συνεδριάσεως καί μετά χαρής κι/ί άγαλλιάσεως καί άλληλοευχόμενοι, ότι άνε- κάλυψαν την άληθινήν τοποθε- οίαν τοΰ ώς δ>ω ΰρους, πρωτο·
φανή ανακάλυψιν, ώς τής Άμε-
ρικής υπό τοΰ Κολόμβου καί
τής Τροίας υπό τοθ Σλημαν,
καί ότι ή θέοις τού ορους θήχη
είναι τό μεταξύ Σουρμένων καΐ
Βαϊβούρτης όρος Ματούρ —δάγ
καί ότι έκτυττώοαντες τό πρακτι-
κόν των είς τιολλά άντίτυπα τό
άπέοτελαν ου μόνον είς τα ά·
νώτατα πνευματικά κέντρα τής
Ελλάδος άλλά καί τής Εΰρώ-
πης καί Άμερικής, ώς μεγίατην
ανακάλυψιν είς τόν εΐκοοτόν
αΐώνα.
Χωρΐς νά θίξω την νοοτρο¬
πίαν τοθ ώς ανω (ΐ,ίλου καί των
συνταξάντων τό πρακτικόν συμ·
ποττριωτών τού δηλώ ότι μαται·
οπονία υπήρξε ή τριήμερος αΰ
των συνεδρίαοις καθ" ότι τό θέ¬
μα τουτο τό εμελέτησαν άπό
πολλών ετων διαπρεπεϊς λόγιοι
κ.αί ανωτέρας μορφώοεως άν-
δρες ήμέτεροί τε καί ξένοι, οΐ¬
τινες καί έγνωμοδότηοον, δτι τό
όρος θήχης είναι τό σημερινόν
Κουλάτ — δάγ είς τό ϋψος των
ΪΙταυριανών Πυλών.
Κατά νεωτέρας 6μως έμβρι·
ί)εϊς, σοβαράς καί έρυμνάς με¬
λέτας, άς μας χορηγεΐ έν τή ά·
ξιολόγω αύτοϋ Ιστορία τού «ίρα·
πεζοθντα—Πιοτοούχα — Άρ>υ-
ρούπολη» (σελ. 141-143) ό έξ
Άγούροης τής επ ΙΌδοπόλεως
,<α! (ν "Εδέσσρ διατριβων κ. Ά νέοτης Παπαδοπουλος άποδειχ· νύετσι ότι ό θήχης εΓναι τό δ¬ ρος Καραχαπάν. Τουτο τό έπε- βεβαίωοε καί ό έν Τραπεζοϋντι κατά τό 1866 γεν. πρόξενος τής "Ελλάδος Ποναγιώνης Μοτα- ράγκας (Ποντ. φύλλα σελ, 143) καί ουνεπως α( χαρσί των ώς ανω τριών συνεδριασάντων άν- δρών πρΰμνην έκρουσαν είς τό κενόν και λυποΰμαι δτι ε>αφρά
τή ουνειδήοει νοθοΰται ή ίοτο-
ρια τυϋ 'Ειλληνισμοϋ τοθ Πόν-
του μέ τοιαύτας έπισψαλεΐς καί
άτόπους μελέτας καΐ μή μί έτΐι
στημονικάς καί έτιιτοπΐους με¬
λέτας των διαφόρων όρέων με·
τα των σχετικών πεισπκων ση·
μείων, ώς τα περιγράφει ό Ξε¬
νοφών έν τη «Καταβάσι-ι των
Μυρίων·.
Προσέτι λυποθμαι έ'τι πολύ
τόν φίλον κ. Λεων. Καζαντζήν,
ώς καί τόν ε'τερον αΰτοΰ φίλον
Σταύρον Κοκκινίδην (ήδη μακά-
ριον) δτι χειρίζεται αύτοτιυητι·
κώς τόν τίτλον 'Οφιοντιολόγοι,
αύτοι ούτοι, οΐτινες κανέν σύγ-
γραμμα περί των κατοίκων τής
κωμοπόλεως "Όφεονς δεν ε'γρη-
ψαν, οϋτε κηί είς άνώτίρα ίκ·
παιδευτικά κέντρα έδωσαν ε"να(-
σιμον τΐερί ηύτίΐς διάλεξιν, οθτε
καΐ έμελέτηοαν ξένας βιβλιοθή-
κας τής έοπερίκς καί έτ.ί όλό-
κληρα ίτη ενεβάθυναν είς τάς
διαφόρους χρονικάς εποχάς με¬
λετώντες την ιστορίαν των ξέ·
νων εθνών, ώς ποιοΰοιν οί βυ·
ζαντ.νολόγοι καί μεοαιωνολόγοι,
οΐτινες κ«ί επαξίως καί τιμητι-
κώς φέρουσι κηί δικαίως τούς
ώς- ανω τίτλους καί την γενικήν
πάντων εκτίμησιν.
"Εν προσέτι όξύμωρον παρε·
τήρηοα είς τόσυνταχθέν καί δη·
μοσιευθέν πρακτικόν αυτών, δτι
εί; δύο οημεΐα τής τριημέρου
συνεδριάσεως των ώς ανω άν-
δρων. εκφράζουσι καί άμφΐβο-
λίας, ί<ΐν βντωο τό ζητούμενον δρος «Θήχης» είναι τ·!> Μαδούρ -
δάγ και συνεπως φάσκουσι κογϊ
άντιφάσκουοιν. Τούτο είναι ορ¬
θόν, καθότι πάρη των έν τώ νο¬
μώ ημών έγκαταοταθέντων άν-
δρων τε καί γυναικών προσφύ¬
γων έκ Σουρμένων καί ούς επί
τω αύτω σκοπώ ηρώτησα, ούΒέν
παρχάριον φέρει την όνομασίαν
Τσώχη, ώστε νά είναι παραφθο-
ρά τής λέξεως «θήχης» έξ οθ
είδον την Ιραπεζοθντα οί Μύ-
ριοι.
Τούτο μέ μετέδωκαν καί δύο
οεβαοτοί δνδρες καί έγγράμμα-
τοι, ό πρό τίνων έτών θανών ά-
λήοτου μνήμης Δημοσθ. Εύφραι·
μίδης καί ό έπιζων όγδοηκον-
τούτης την ηλικίαν κ. Φίλιππος
Λημητρ ά6ηο, οΐτινες ώς Σουρ-
μενίηι, πολλάκις περιήλθον τα
τιαρχάρια τής πατρίδος των κα¬
τά τάς ώρας τού θέρους χά!
μή γνωρισαντες παρχάριον
«Τοώχη». ΣυνεπΔς δυνάμεθα νά
εϊτιωμεν τό αρχαίον γνωμικόν :
Χρησ'γαν ή κρειττονα τής οιγής
λέ^ ειν»
Γ.θ Κ.-Κάνις
ΜΕΓΑΛΗ ΑΙΘΟΥΣΑ "ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ,,
ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΆΚΗΣ ΤΗΣ ΦΙΛΝΤΑΣ ΝΙΑΗΟΝΙΤΑΚΗ
"Ο,τι χαρακτπρίζει τή ζωγρα-
Φΐκη τής ΦΙλντας Νιαμονιτάκη
είναι ιή εύγένεια. Λεπτή γραμ
μή, διακριτική, πΐνακες πού
δέν τούς έπιαοε χ£ρι. Τό χρώ
μα, ή σύλληψη ς> τρόπος τής
έκφράοεώς της άναδΐνουν τό
αρωμα μιάς καρδίας γεμάτης
άγάπη γ ά τόν κόομο. γιά τόν
άνθρωπο. ΟΙ άνθοωποι τής
Ν.ομονιτάκη δεν πατοϋνε στή
γη πα.ρνουν δύναμη άπό τή
γΊΐ γι·ί· νά μετεο;ρισθοΰν άνά
τήση. Ή μπάντα, άφοϋ ήπλε -
ρωνού ντ'ανε, ήπαιρν' άπτό
Σταθμό τοΰ Ούλουτζακιοϋ τό
θαπόρι, κ' ήγύριζε στή Σμύρ¬
νη. ΟΙ τσιφλικάδες ήπαΐρνα -
νέ τ' άλόγατα τως πού 'χανε
νικήσει, στολισμένα δπως ή¬
τανε μέ τα μα'ντήγια καΐ μέ
τό τζόκεϋ καβάλλα καΐ τα γυ
ρίζανε μέ περηφάνεια μέσα
ο' οϋλο τό Ούλουτζάκι. ΚΓ ό
κόσμος ήστεκού'ντανε οτσΐ
πόρτες των σπιτιώνε γιά ν' τα
δή καί νά τα καμαρώση πού
ήπερνούσανε στήν άράδα τό
ν άποπΐσ' άπτ άλλο. Μά δέ
τ' άφηνε νά περάσουνε, ά
δέν ήκερνοϋσε τόν άψε'ντικό
τως. Κ' έτσι στό τέλος οΰλοι
αύτοι οί τσιφλικάδες άφετ'ντι -
κοϊ των άλογάτωνε ήκαταν-
τούσανε νά μή μποροϋνε νά
αταθοΰνε δρθιθι άπτό μεθύσι.
Άπόζ' άπτήν έκκλησιά ή έ¬
πιτροπή εΐχε στήσει ένανε
προσώρας καφενέ μέ δργανα
πού 'παζανε, γιά νά ευχαρι¬
στήση τόν κόσμο. Κι' οί χο -
ρευταράδες λεβέντηδοι μέ
τσΐ κοπέλλες τως τό 'ρΐχνανε
στό χορό. Κόσμος ήματζευού
ντανε τρογύρω κ' ήβλεπε.
ΟΙ μπεκρήδες εΐτες καθισμέ-
νοι, εϊτες δρθιοι πού δέν ή -
θρΐσκανε θέση, ^ιέρα πού' τα
νέ ήπαρα'γγέλνανε, κι' οΰλο
ήπ,νανε. ΚΓ δπως σέ τέτοες
ώρες δέν ήλεΐπανε οί παρε-
ζηγησες καΐ τα τοακώματα,
έτσι κ' έδώ, δσοι εϊχανε άπο
πρΐν μέ κανένανε κάποια δ-
χτρητα, ήζεθυμαΐνανε τώρα
απάνω τού. ΚαΙ νά κου'μπού-
ρια, νά μ'αχαΐρια. Αφορμή τα
χατις «γ:ατ! νά γνέψης τσή
άρρεθωνιαατικιάς μου», εϊτες
«ήπέρασ' ή άρρεβωνιαστικιά
μου καΐ τηνέ 'τσάτισες». Μά
ήπέφταν' απάνω τ1 άλλα φιλό
τιμα παλληκάρια κ' ήβάζανε
τα πράματα στή θέση τως γιά
νά μή χαλάσουνε τό γλέντι
τού παναϊριοΰ. Καΐ σάν ήσκο
τείνιαζε πιά οθλοι εϊχανε φύ
εί γιά τα μέρη τως καΐ τό χω
ριό ήβρισκε πάλι τήν ήσυχία
τού. Καΐ σάν ήχαιρετιού'ντο -
ότε κ' ήφεύγανε ό ένας μέ
τόν άλλονε, ήλεε (καί τοΰ
χρόνου, μέ τό καλό».
Οϋλ' αύτά πού χομε γρά-
ψει γιά τόν "Αη Γιάννη τό
Ντε'ντέ καΐ γιά τσΐ Κοϋρσες,
μάς τα ΙστορΙσανε άνθρώποι
ποϋ τά'χανε ζήσει, δπως ό
Κώστας ό Κουλουμουδιώτης,
πού ήγεννήθηκε στό Ούλου-
τζάκι στό 1885 καΐ τώρα κά-
θεται στή Δραπετσώνα, κγ ό
Πανανός ό Γκαραγκάς, πού
ήγεννήθηκε στό Σερέκιοι οτό
1895 καΐ τώρα κάθεται κι' αύ¬
τός στπ Δραπετσώνα.
(Συνεχίζεται)
Δρ ΔΗΜ. Ι. ΑΡΧΙΓΕΝΗΣ
μεσα οτην πραγματ<κότητα καΐ στό δνειρο. Τα πρόσωπα των έμπνεύσεών της ζοϋν πά νω σ' ένα τοπΐο Ιδιότυπο, φω- τεινό, αρμονικό, τοπΐο ποϋ 6 αερας τού είναι διαποτισμέ- νος μέ δροσιά καΐ ποίηση.' Πολιτείες πού δ.αλύονται στό φώς τού ηλίου, θόΚασοα πού οτην έπΐφάνειά της ταζιδεύ- ει άνάλαφρη αΰρα καΐ κάνει το νερό νά άναρριγεϊ. 'Αε- ρας, σύννεφο, φώς ζεκινοΰν άνθρωποιημένα , άνεβαίνουν οτόν ούρανό καΐ ϋστερα κατε βαΐνουν στή γή σάν λειτανΙ- ες καΐ σάν προοευχή. Ή προ σευχή στούς πΐνακες τής Νια μονιτάκη είναι γεμάτη δέος, έλπίδα καί μυοτήριθ. Ή τέ- χνη της βαρείς καΐ έμπνέε- ται άπό τήν παγανιστική θρη σκευτικότητα μιάς προΐκισμέ- νης ίέρειας. Φαίνεται πώς δ¬ ταν ζωγραφ.ζει ζεϊ σέ μαγικό κόσμο γεμάτο όρό^ιατα καΐ καλέσματα, τό βλέμμα της βα θαΐνει στό άπόκοσμο φώς, τό γμάτο έλλάψε ς. Τό άέρινο κο μα πού κάνει τόνερό να « γοτρέμει, καΐ τό τρομαχτικό κύμα πού έχει τή δύναμη νά <όψει τό σΐδερο στά δύο, ζω γραφΐζονται μέ την Ιδία έντα ση. Ό άέρας καΐ τό κϋμα σέ μιά σύζευζη δύναμης παΐρ- νουν τή ζωώδη μορφή τοϋ τυφώνα, γ,νονται κεφάλια Αι- ονταριών έτοιμα νά ζεχυθοϋν καΐ νά καταποντίσουν. ΟΙ φΐλότεχνοι πού έπισκέ- πτονται τήν εκθέση της καΐ παρακολουθοΰν την όνειρική άρμονία των πινάκων της — σαράντα απάνω κάτω— πού έκτίθεντα* στή μεγάλη αΐθου- σα τοΰ (ίΠαρναοσοϋ» δέν πρό κείται νά Ιδουν, πρόκειται νά ταξιδέψουν μέ τδν άνεμο, μέ τό σύννεφο δπως ταξιδεύε* ή χώρα τοϋ Δάντε (27) καΐ ή χώρα τού Θερβάντες (34), πρόκειται νά προσευχηθούν στήν τέχνη, τή μητέρα τοΰ ■ καλοϋ, τοΰ άγαθοϋ, τοϋ ώραι ου —όμοούσια ουναισθήματα— πού μόνο ή τέχνη μπορεϊ νά τα έμπνεύσει, νά περιπλανη- θεϊ στό τοπιο των 15 τραγου δ ών τής άγάπης (3) μιάς πε λώριας σύνθεσης 6 μ. Χ 2.20 καί τέλος νά κοινωνησει μα- ζ'ι μέ τούς δώδεκα άποοτόλους στόν Μυστικό Δείπνο (1) α¬ πόστολος μιάς τέχνης πού ζω γράφος της είναι μιά γυναί- κα, ή ΦΙλντα Νιαμονιτάκη, πού δέν άντλεί τίς έμπνεύσεις της άπό τήν πραγματικότητα μά πού κάνει τό δνειρο πρα γματικότητα, άνοίγει τήν ψυ¬ χή της καΐ μέσ' άπό αύτη βγά ζει τή χαρά τής ζωής καΐ τήν άπλώνει σάν τό ούράνιο τόζο πάνω άπό τίς σκηνές πού δημι ου ρ γ εί τό ταλέντο της. Γ.Μ. ΠΟΛΙΤΑΡΧΗΣ Ο ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΛΟΓΟΣ Α. ΠΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ Δεχεται Βηλορά 7 Πλατ. ΆγΙου Κωνσταντίνου μ. Τηλ. 525-387. (Όμόνοια) 9 - ? καΐ 4 - Ι μ ΧΕΙΡ.ΓΓΗΣ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΙ· ΚΟΧ ΔΙΑ ΜΠ0ΛΝΤ0ΖΑ Η ΦΟΡ- ΤΡΤΉ ΜΕ ΠΖΙΡΛ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΑΖ ~ΤΤΑΣΕΙΙ ΖΗΤΕΙ ΕΡΓΑΧΙΑ ΤΗΛ. 684.964
ΐπί τίϊ συμπληρώοε. δεκαετίας άπό τοΰ θανάτου τού
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΤΥΡΟΛΟΗΣ
ΚΑΙ ΙΕΡΕΝΤΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΙ
ΤΟ ΕΘΝΙΚΟΝ ΕΡΓΟΝ ΤΟΥ
Διωγμοί των Έλλήνων τής περ,φερείας Τυρολόης υ¬
πο των Τούρκων κα! Βουλγάρων καΐ αί έπεμβάσεις τοϋ
ήρωικου Ιεράρχου Χρυσοοτόμου διά την σωτηρίαν των
■Ανέκδοτοι ίστορικαί έκθέσεις τού. — Υπήρξε καΙ βοη-
θος τοϋ αειμνήστου ΜητροπολΙτου Θεσσαλονίκης Γεν-
ναδΐου.
Σειρά άρθρων τού κ. ΤΡ Ι ΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΘΕΟΔΟΡΙΔΟΥ
«Έπέστρεψα είς Τυρολόην, ής την
τύχην θά άκολουθήοω».
Ό Τυρολόης ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
(Άπό την δραματικόν έκθεσιν τού
τής 12)4)1914 πρός τόν Πατριάρ -
χην Κωνσταντινουπόλεως)
(5ον (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ)
Η θεΐα λειτουργία τής Πρω
τοχρονιάς τού 1919, πού τε-
λούσε ό ένθουσ ώδης ρασο-
ψορος άγωνιστής τής Έκκλη·
οας καί τού Εθνους, στό
Ναώ τής ΚΌιμήσεως τής Θεσ
τόκου. στήν Τυρολόη, ϋστερ"
^ϊ χό χαρμόσυνο άγγελμα
-Οο "Ελληνα λοχία γιά την ά
πελευθέρωση τής πόλεως, ή-
ταν στήν ψυχή τού Δεσπότη
μος, όπως κι' 6λων των έκκλη
οιοζομένων, λειτουργία Άνα-
οτάσεως! Λές κι άναφωνοϋ-
οανόλοι: Χριστός ΆνέστηΙ..
Υστερα άπό σκληρή δουλεΐα
τεοοάρων αΐώνων, άνέτειλε
0Τήν 'Ανατολική Θράκη ή πό
λυπόθητη ελευθερία!
ΣτΛ συνέχε:α τού Πρακτι-
κου τής Έφοροδημογεροντ,ας
Τυρολόης, μέ τό χρονικό τής
πρώτης απελευθερώσεως τής
πόλεως, ποΰ εϊδαμε στό προ-
ηγούμενο σημεΐωμα, περιγρά
φοντα συγκινητΐκά ή έπίσημη
ύποδοχή τού 'Ελληνικοϋ Χτρα
τού, πού έγινε οτϊς 6 Ίανου
αρίου τοϋ 1919 άπ' τόν εύγε
νικό λαό τής Τυρολόης, μέ έ
πικεφαλής τόν Μητροπολίτη
τού, οί έκφωνηθέντες λόγοι,
οί ϋμνοι καί τα πατριωτικά
τραγούδια, πού έπαιζε «τ πε
ρφημη Μανδολινάτα των Δε-
οποινΐδων Τυρολόης, τό έπίση
μο γεΰμα κι' άλλα, πού άνα
φέρω μέ λεπτομέρεες στήν
έκδοθησομένη «ΊστορΙα τής
Τυρολόης».
Ό Χρυοόστομος στό γράμ
μα τού τής 22.1.1919 πρός
τόν Τοποτηρητή τθΰ Πατριαρ
χικοϋ Θρόνου Κων) πόλεως ά
ναφέρει κΓ ότι «προετοΐμασε»
καί τττν "ένθουσιώδη ύποδο-
χιΊν είς τόν εντεύθεν δ έλ¬
θοντα Άγγλον έν Κωνσταν-
τινουπόλει άρμοστήν κ. θθΐλ
οωνα, ουνοδευόμενον υπό
τού κ. Κατεχάκη, δι' ής κατε
δε,χθη, ότι ό Έλλην ισμός έν
ταϋθα ύπερτερεί τα άλλα στο.
χε'ια κα δτι δρά κα'ι προάγε-
ται».
Πό. δλα έφρόντιζε ό Χρυσό
στομος, μέ την συμπαράατα-
ση πάντα καί τής Δημογερον
τΐας.
Μετά την άπελευθέρωοη
τής Τυρολόης καί την παύση
τ£>ν δεινών των κατοίκων της,
ό Χρυσόστομος σκέφθηκε,
πώς πταν πιά κα ρός ν' άνα-
γερθή στήν Τυρολόη Μητρο¬
πολιτικόν Μέγαρον «άντάξιον
τοϋ πατριωτισμοϋ των Τυρο-
λοϊτών, δπως σημειώνει ό Ίδ
ος, καί τής έζαιρετικής θέοε
ως ήν έν τώ μέλλοντι θά λά¬
βη ή Τυρολόη έν τή Άνατολι
κή Θράκη».
Γιά τό σκοπό αύτό άπευθΰν
θηκε, μέ γράμμα τού τής 15ης
'Απρλίου 1919 καί πρός τοϋς
Τυρολοΐτες τής Θεσσαλονίκης
μέσω τού Μιχαήλ Κεκελέκη
καί θεμιστοκλέους Βασιλειά-
δη, οτούς όποΐους έδωσε έν
τολή «δπως δενεργήσωσι προ
αιρετικάς συνδρομάς».
Αλλά παρ δλες τίς σχετι
κές προσπάθειες πού έγιναν,
οί Τυρολοΐτες δέν επέτυχον
ν άποκτήσουν καινούργιο μέ
Υαρο τής Μητροπόλεως, γατί
τόν ϊδιο χρόνο ό Χρυσόστομος
προσεκλήθη στήν Κωνσταντι-
νούπολη, ώς μέλος τής Ίε-
Ράς Συνόδου. Μά τα συνοδι-
<α τού καθήκοντα δέν ήμπό- ρεοε «νά εκπληρώση ώς έδει» Υΐοτϊ προσεβλήθη «υπό φοβε¬ ράς νόσου». "Οταν έκδηλώθηκε ή Μικρά οατική καταστροφή, τό 1922 6 Χρυοόστομος «έσπευσε αυ- τόκλητος νά ευρεθή είς την έδραν τού», δπου ανέλαβε πά λιν τα ποιμαντορικά τού καθή κοντα, μέχρι τής εκκενώσεως τής 'Ανατολ. Θράκης, μέ την ύποχρεωτική άνταλλαγή των πληθυσμών, όπότε έζαναγκά οδηκε κι' αύτός νά έκπατρ.- °θή, μέ τούς χριστιανούς τού, πού ώδηγήθηκαν στήν Άλε- ζανδρούπολη κι' άπ' έκεί δια σκορπ σθηκαν σ' δλη τή Δυτι κΛ θράκη καί στη Μακεδονία καΐ στάς Αθήνας. Ό Τδ ος έγ καταοτάθηκε στή Θεσσαλονί- <η, δπου ύπήρζε πολύτιμος βοηθός τού αλησμονήτου Μη- τΡοπολΙτου Γενναδιου καί κΙ- νηαε τόν πηγαίο θαυμασμό δ λων, πού τόν γνώρισαν. "Ιοως νά κούρασα τόν ά- ^αγνώστη, μέ τ" άρκετά άπο- οπάσματα των άνεκδότων I- στορικών έκθέσεων τού ύπο- δειγματικού Ιεράρχου Τυρο¬ λόης. Μά ύποχρεώθηκα σέ τού το, γιατί άπ' τ' άποσπάσματα αύτά παρουσ άζεται καλλίτερα <αΙ φωτεινότερα ή έθνική δρα Ο'ηριότητα καί ή δλη φυσιο- Υνωμία τοϋ Πό μενάρχου. ΣτΙς δυοχε μερες καί τόσο αγων ιω δεις μέρες άγωνίσθηκε, δπως εϊδαμε στίς παραπάνω έκθέ- °εις, θαρραλέα, χωρίςποτέ νά κλονσθή ή καρτερία τού τό β^ΡΡος τού, ή πίστη τού. Λές ΚΓ ήταν σύμβολό τού, δτι (ίού °ες κοινωνεϊ τώ Χρ στώ τρυ καί καθεύδων καΐ άναηι- πτων... άλλ ό έν θλΐψει καί πειρασμώ, ούτος έγγύς έστη- κεν Έκείνου, ό την στενήν όδεύων οδόν». Παρόμοια άποσπάσματα έκ¬ θέσεων συνθέτουν, άλλως τε, τό μέγεθος τής άζίας κάθε' βιογραφομένης μορφής. «Ό θογράφος, λέγει ό διάσημος Γάλλος άκαδημα,κός Άντρέ Μωρουά πρέπει νά διαβάση τα πάντα,, νά διακριβώση τα πάν τα καί νά διερευνήση τα πάν τα, θά ήθελα άκόμη νά μοϋ προαεκόμιζε άποδειζεις γιά δ σα λέγει, μοϋ Οποδεικνύη τίς πηγές, ώστε νά μπορώ νά έ λέγξω την έπιστημονική άζία τού έργου». Κι' ϋστερα είναι τόσο ση- μαντικές οί έν λόγω έκθέσεις τοϋ Χρυσοστόμου, άπό την έ- θνική Ιδίως άποψη, πού δέν άντεϊχα πιά στόν πειρασμό νά μή φέρω γιά πρώτη μάλι- στα φορά, στό φώς τής δημο σ.ότητος μερικά τουλάχιστο χαρακτηριστικά άποσπάσματα τους. Κι ϊσως άκόμη νά μέ άνάγ κασε ν" άναφέρω αύτά τ' άπο σπάσματα κγ ένας φόβος, πού πιθανόν νά έχη κάποια θ'άση. Θά προλάβω νά έκδώσω την «Ίστορία τής Τυρολόης», ποΰ θάναι τό «κύκνειο άσμα» μου; Σ' αυτό τό όγκώδες έργο μου πού θά υπερβή τίς πεντακό- σιες σελιδες, καταχωροϋνταΐ μέ σχετικά σχόλά μου κι δ¬ λες οί παραπάνω έκθέσεις τού Μητροπολίτου Τυρολόης. Ποίος ζέρει, ϊσως ή σκιά τού χάρου V άρχιοε νά περιπλα νάται γύρω μου... "ϊσως νά πληοιάζη!... Ύπάρχουν τόσες οτενοχώρειες στή ζωή, πού τοακίζουν την ανθρωπίνη υ¬ πάρξη. Ή κοινωνία ποϋ ζοΰ- με είναι, άνέκαθεν, τόσο δι- εφθαρμένη, ποϋ δσο κουρά- γιθ καί πστη κι άν έχης, εϊν άδύνατο νά μή πληγωθής. ΚΓ άρκετές φορές θαθειά στήν ψυχή, δταν σου άνοιγουν πλη γές μέσα σ' αύτό τόν έπαγ- γελματικό σου κϋκλο, δπου κυριολεκτικά λυώνεις, δπως άκοϋω άπό είλ.κρινείς κι' έ- ξαίρετους φΐλους ποϋ παρ' δ λη τους τή μεγάλη μορφώση καί την αρίστη γενική κατάρ τιση, μέ άξιόλογη πνευματική κι' έθνική δραστηρ ότητά τους σέ πολλοϋς τομείς τής κοινω νίας, τιμίους, άνιδιοτελείς, φί λεργους καί μέ άλλες άρε- τές, άναγκάζονται άπ' τίς με γάλες άδκίες, πού άντικρϋ- ζουν άπό έπιπόλαιους καί με ρικές φορές κΓ αγραμμάτους προισταμένους τους τμημα- τάρχας, νά παραιτηθοΰν, γιά νά μή καταντήσουν έγκλημα τ ες, νά μή σαλέψη δηλαδή τό μυαλό τους καί σκοτώσουν τούς καταστροφεϊς τής σταδιθ δρομίας καί τής άξ.οπρεηε άς τους!... ΚΓ δταν παρουοιά- ζωνται σοβαρές στενοχώρει- ες, ή ζωή είναι άμφίβολη. Ποίος ξέρει. Ίσως θάλθη καί ή δ κ,ή μας σειρά νά προσβλη θοΰμε άπό τέτοιες θλΐψεις. Λές κγ αυτός ό φόθος γ:ά τή ζωή μάς έξανάγκασε νά δημο σιεϋσουμε τα άποσπάσματα των έκθέσεων των σημε ωμά των αυτών. Γιατί τίς έν λόγω έκθέσεις θά τίς φάγη τό σκο τάδι, άν δέν προλάβουμε νά έκδώσουμε την «Ίστορα τής Τυρολόης». Θά χαθοϋν, θά καταστραφοϋν, δπως συνέβη καί μέ άλλους συγγραφεϊς. "Ας μάς συγχωρέση ό άνα γνώστης, πού άθελά μας έφύ γαμε άπ τό θέμα. Νοιώθω τώρα μιά άνακούφι- ση, πού έξεπλήρωσα μιά ήθ: κή ύποχρέωση. Έχω κΓ ένα άλλο χρέος νά έκ-τελέσω. Νά γράφω καί γιά τή φυσιογνωμία καί τό έργον ενός άκόμη σεπτοϋ'Ιεράρχου πού μάς έφυγε στόν άλλο κό σμο, έδώ καί λίγους μήνες. ίοϋ Μητροπολίτου Σιδηροκά- στρου Βασιλείου Μαγκριώτου, Δημοσθένε ου ρήτορα, μέ τόν οποίον μέ συνδέουν καί δε- σμοΐ ουγγενε άς έξ άγχιστεί άς. ΚΓ ήταν καί συνεργάτης τού μηνια'ου ιριλολογικοΰ πε- ριοδικού «Αύγή», πού Κδρυσε καί διεύθυνε ό γράφων στήν Νέα Ζίχνη, ώς μαθητής άκό¬ μη, τό 1929-1930. Μιά έξέχου σα τής 'Εκκλησίας μορφή. Γεν νημα καί σέμνωμα τής Άνατο λικής μας Θράκης καί Μεγά- λος Εύεργέτης τοΰ Σιδηροκά στρου. "Ας μή μέ παρεξηγοϋν οί ένδιαφερόμενο πού καθυστε ρώ τόσο στήν εκπληρώση 1ε- ρών καθηκόντων. Είναι κι' άλ λες έξέχουσες μορφές, μέ τίς οποίες συνεργάσθηκα πολλά χρόνια καί τίς έζησα, δπως οί άλησμόνητοι Πολύδωρος Παπαχριστοδοϋλου, Μιλτιάδης Σταμούλης, έκλεκτά καί αύτά τέκνα τής Άνατ. Θράκης. Εί¬ ναι χρέος τιμής νά μιλήσω γιά τό έργο τους, δπως καί γιά τόν άεΐμνηστο Μικρασιά- τη ίατρό καί συγγραφέα Ίπ- Στή μνήμη των γονέων μου ΘΛΙΒΕΡΟΙ ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ ΤοΟ συ^εογάτου μας κ. Νίκου Στρατάκη Μέσα στή κρεδδατοχάμαρά μο^ έ'χω κρεμασμένες δι,-ό μεγάλες είκό νες των γονέων μου. Δυό ήρεμες, γαλήνιες χΓ έκφρκχττικές φΐΛΤΐογν^ μίες στέκονται μέσα στό μαΰρο ττλαίσ ό τους, σάν έ<εΤνες τις φυ- γοθρες ττοϋ στοίνειωνα, τ'ς άττί- ραντες αΓβαοσες των ττύογων τής μεσαιωνικής έποχής. Τότε ττοϋ οί' Δόγηδες, ο! 'ητττότες και οί ίνφάν- τες στόλιζαν τούς τοίχους μέ τίς οΐκόνες των ττρογόνων γιά νά διη γοΖνται την ίστορίσ τής οίκογενει- οκής δόξας καϊ εϋκλειας. Δέν τό γοάιίω αύτό γιά σύγκρι- ση. Τα γράφω γιά σύγκοιση μόνο σχετιι<ά μέ τό σεδασμό καϊ την ϊ- ερόΐητα τής μνήμης. ΑΟτές τίς είκόνες έγώ τίς διοττη- ρώ σά δυο είκσνίσματα ποϋ μττρο- στά σ' αίιτά καίω νυχτοήμερα τό λι6άν: τής μνήμης μου καί άνάβ'ο τό καντήλι τής εύλάδειάς μου Άλλά, πεοισσότερο τίς διατηο'ό σά> ττολύτιμη συντροφιά τα χρόνια
αύτά τα βαιρειά καΐ ώριμα. Τα χρό
νισ, ττοΰ ή ψυχή άδειάζει άττό τό
φορτίο καΐ τό 6άρος τώνέγκοσμί-
ω; άττοζητά τό κενό της νά τό γε-
μίσει μέ τή σιωττή τοΰ αγνώστου
κα! την άναπόληση τής φευγάτης
ζωής. "Ο σγηλός καϊ ριγηλός Ισκ,-
ος δικ) άγαττημέων μορφών, είναι
ό τπό ττισός μάρτυρας και ό πιό
είλικρι^ής δορυφόρος γιά την άνά-
πλαση τώ/ ττερασμένων.
"Οταν πλησιάζει ό και ρός ττοϋ
θά στυλωθεΤς κι' έσΰ στό τοΐχο έ-
κεΤ, σέ κάποιο χώρο, γιά νά σι-νο-
δεύεις τή μοναξιά καϊ τή σιωττή 'ΐέ
τή σκ ερή ειδή σου, είναι έπόμενο
νά δλέπεις αύτές τις μορφές δχ1
τάν άψυχα κάδρο. Τίς βλέπεις σά
μαυαχολεΐα ανήμης καΐ σά μακώ-
6ς>ια λειψανοβήκη, πού μέσα ά.α-
αι τα όστά τα γεγι,μνωιιέ-
'Λλλά, τίς βλέπεις άκόμη, σά^
τις ύττεράγιες βυζαντινές είκόνες
τού Γκοέ<ο μέσα στήνί έκλσμττοη φοτοσκίαση καί στήν οΰρά.ια κα', αγγελική άνάταση, να κοταλοοϋνε κάβε ούσία καΐ ψι:τισμε>>ες μέ τό
πνεΰμα τό άύλο να σέ κοολούν σέ
ψι^χοπκευματική μυσταγωγία.
Κ Γ εΤναι αύτές οί ώρες έμττοτι
σμέλες άττό τό μυστήρο των 9αμ-
ττών έωθινών καΐ άιτό τή φωτεινή
άμφι6ολ!α των φΐ.υγαλζων έοττερι-
νών. Τότε, τις ώρες έκεϊνες, τίς
πλημιμυρισμένες ώΐτο φώς καΐ ττερί-
ττνευμσ κινοΰνται τ' άλσλα 'χείλη,
γιά νά ανιστορήσουν τίς μνήμες
των ττεραοσμένων. Πολλές κα! τρυ
μνημες. Μνήμες, ττού άναφτε-
υ^ μπροστά μου, καθώς μέ
τό κουροτσμένο 6λέμα μου συναν-
τώ τή σδησμένη γλαυκή ματιά σου
στοργική μάνα. Τή ματιά, ττού μέ
την Ίλαρότητα καΐ την άπαλωσύ^η
της, γέμιζε χάδι την ψυχή καΐ ά-
γάττη τήν καρδιά μου. Τό παγω-
μένο π«ρό ναμόγελο ποΰ ττλανιε-
ται κρυοτταλλιασμένο πάνω στά
χείλη σου, καβώς χαράχτηκε ζων-
τανό τίς δύσκολες, τίς λειψές καϊ
τίς πικρές ώρες τής ζωής.
Τα άβώα χείλη σοι», πού κινηθή-
κα><ε πάντοτε γιά ένα καλό λόγο, μιά δοξυστική λέξη, μιά δέησΐ), μι άν εθχή κΓ ένα στεναγμό. Κ Γ αύ¬ τη τή στιγμή τή μυσταγωγιχή, εί¬ ναι σά ν' άκοόω άττό τό στόμα σου τό νανούρισμα όλων των μσ- νάδων, πού κλειοΰσε στά λόγια τού τή λαχτάρα ν;αΐ τή δροσεράδα τής κάθε μητριχής στοργής. Τίς ώοες ποϋ ό κόσμος τής σιω- πής μάς άνήκει όλόκληρος, τίς ώ¬ ρες πού ή ύποδολή μάς άνοίγει τ~ς αϊσδήσεις, έκεΤνες τίς ώρες ή σεμνή καΐ φεγγερή μορψή σου φαίνζτ σά ν' άπος>ρίχνει τάν ττέπλο τής ν€-
κρής ζωής. Καϊ σέ δλέττω τότε νά
τταίρΐ'εις μισ μεταλλαγή άττό τί
εύγεν κές έκφράσεις αϋτές, ττού άν-
τανοΓκλο^^^ε καί σφοαγίζουνε την εύ
γένεια καϊ την ευα σθησία τής ψυ-
χής σου.
Τότε μέσα στά πλαίθϊα τής εί-
κόνας 6λέπω νά ζωντανευουν οί μέ¬
ρες μιάς ζωής ττλαστουιργημένης ά¬
πό άβρότητα, άττό άνησυχία, άττό
άττλότητα, άττό άγνότητα, άπό καρ
τερική ττροσμονή καΐ άττό περήφσ-
νη στερήση καΐ μέσα στΐς ψυχολο-
γικές αύτές καταστάσεις βλέττω ά
ύψώνεται λαμπερός ό ναός τής μη-
τρικής στοργής
(Συνεχίζεται)
. ΚΑΤΑΙΙΛΗΚ-ΤΙΚΗΣ- ΠΛΟΚΗΣ —-
Ι1ΤΟΡΙΚΟ ΑΝΛΓΝΩΣΜΑ
'.πό τό άρΐ0τ<η>ργηαα τρϋ'-ΣΤΕΦΑΝΟΤ ΞΕΝΟΤ:
• "Ο ΛΙΛΈΟΛΟΣ ΣΤΗΝ ΤΌΤΓΚίΑ>
ΑΊΤΟΤΣΤΟΤ ΣΚΛΑΒ< 179ον Μπήκε ό Ιμάμης καί προσκύ νησε: — Στίς προσταγές σου άφέν τη μου. Ό Βεζύρης τόν κοίταζε μέ μισόκλειστα τα μάτια κγ έμει- νε γιό λίγο συλλογισμένος. Τοϋδειξε ϋστερα τα παιδία πού στέκονταν ζαρωμένα σέ μιά γωνιά καΐ τοΰ εΐπε: — Πάρε αύτά τα όγλάνια νά τα σουνιτέψης... Στό ένα νά δώσης τδνομα Ναϊμάν,καί στό άλλο, σ' αύτό τό κουτσομυτια- σμένο, Άβδουλραχμάν. "Ος τα χαράματα νάχης τελειώση. Πά ρε καΐ τουτο καΐ πάσκισε νά δής πώς θά κολλήσης. ΚαΙτού έδειζε τό κομμάτι τής μύτης τοΰ Φώφιου, πού ήταν πεσμέ- νο στό χαλι.. Ό Ιμάμης τό σήκωσε καΐ τό έξέτασε. — Δέ γίνεται θεζύρη μου, τού άποκρΐθηκε ταπεινά... Αύ¬ τό πάει πιά... — "Ε, τότε, πέταξέ το, έκα- νε ό Δαλπατάν καΐ σήκωσε ά διάφορα τούς ώμους τού. Άν τε όγλοϋ μ' εΤπε στά παιδία, πηγαίνετε μέ τόν ίμάμη... Τα δύστυχα, τοϋ έρριξαν μιά φο- βισμένη ματιά κ· ϋστερα άλλη λοκοιτάχτηκαν. Ζητοϋσε τό έ- να βοηθεία καϊ κουράγιο άπό τό άλλο... Ξέρανε καλά, τή ση μααΐα τής άπόφασης τοϋ Δαλ- ποκράτη Μακρή, πρόεδρο τού παραρτήματος «'Εθνικής 'Ενώ σεως Βορείων 'Ελλήνων» Σερ ρών. Καί γιά άλλους όφε λω καί βιβλίο όλόκληρο νά γρά- ψω όπως γιά τούς άείμνη- στους Μακεδόνας φίλους μου καθηγητήν Πανεπιστημίου Δή μήτρ.ον Χόνδρον κι' άκαδη- μαικόν - ζωγράφον Ούμβέρ- τον Άργυρόν, άκόμη καΐ γιά τόν Σερραίο οοφό καϊ μεγά- λοέπιστημονα καθηγητή κ. Κάρολον Άλεξανδρίδην, πού ή θέση τού είναι πιά στήν Ά καδημα Αθηνών. Είναι πιά κα ρός ν' άνοίζουν οί πόρτες τοϋ Ανωτάτου Πνευματικοΰ αυτού Ίδρύματος καΐ γιά τόν έξαίρετο αυτόν Μακεδόνα έ- πιστήμονα, πού τιμά την 'Ελ λάδα. Καΐ γΐά άλλους άκόμη έκ- λεκτούς Βορειοελλαδϊτες έχο με καθήκον νά γράψουμε, δ¬ πως γιά τόν Θράκα πρώην υ¬ πουργόν κ. Ν κόλαον Κωνσταν τόπουλο, πού τόσες πολύτιμες ύπηρεσίες προσέφερε στήν ύ- πόθεση τής Θράκης μας καί Ιδιαιτέρως στόν Νέο Σκοπό — Σερρών, ό οποίος όφεΐλει νά τού στήση καΐ την προτομή τού. Μά ποϋ πρώτα νά προφτά- σω; ΟΙ καλλίτερες ώρες, οί πρωίνές, φεύγουν στήν έπαγ γελματική μας άσχολία. ΚΓ ϋ στερα έχει ό γράφων, δπως ξεύρουν πολλοΙ, τόσους άλ¬ λους άγώνες. ΤΡ Ι ΑΝΤ. Δ. ΘΕΟΔΟΡ1ΛΗΣ Αθήναι, θκτώβριος 1968 πατάν, μά πώς μποροϋσαν ν' άντιδράσουν;... Ό Τορτολίνος κατέβασε τό κεφάλι καί δάγ- κωσε τα χε λια τού. Ό Ψώψιος πού εΐχε πιότερο θάρρος παρ' δλους τούς πόνους τού, κοΐτα ξε τό Βεζϋρη καΐ τοϋ εΐπε πά ρακλητικά: — Άφέντη μου, εΐπες μονά χος σου. πώς εμείς δέ φταίξα με σέ τΐποτα, γιατί λοιπόν θε λεις τώρα νά μάς κάνης κΓ έ- μάς κακό; " Αφησέ μας στή δυ στυχΐα μας. Ό Δαλπατάν θύμωσε: — Κακό σάς κάνω μπρέ άλα μικιώρη, πού σάς κάνω μουσου λμάνους; Ντροπή σου. Στρά- φηκε στόν ίμάμη: Άντε πάρ τα Ίμάμη καϊ μπιτιζε γλήγο¬ ρα. Ό Ιμάμης πλησίασε τα παι¬ δία. Έκεϊνα, τόν ακολουθή¬ σαν άλαφιασμένα καί βγήκαν μαζί τού άπό τόν όντά... ΠΙσω τους μπήκε ό Αλής. Τό μαΰρο τού μοϋτρο τώρα, ήτανε πιό ά γρο, τα χείλια τού άσπρα καΐ πανιασμένα... Τό άσπράδι των ματιών τού ήτανε κόκκινο καΐ τα φρύδια τού χορεύανε άπό τούς άπα - νωτούς σπασμούς των νεύ- ρων... Προσκύνηοε καΐ οτάθη κε μέ οταυρωμένα τα χέρια μπροστά στό Βεζύρη: — Τίς κρέμασες; τόν έρώτη σε έκεϊνος. — Τίς κρέμασα άφέντη μου, μά παιδέψανε πολύ... Πιό εϋ- κολα θάσψαζα δέκα τζαμού - ζ.α... — Άφερΐμ Άλή μου... "Αντε πήγαινε τώρα νά ξαπλώσης κι' άμα σέ χρειαστώ θά σέ καλέ- σω. Ό Αλής προσκύνηοε καί βγήκε. Ό Δαλπατάν κο,ταξε τόν Μα ζάρ πασά πού στέκονταν σκε- πτικός σέ μιά γωνιά: — Πώς σού φάνηκα, δλα αύ τα πού εΐδες κΓ άκουσες πασά μου; — Άπίστευτα καΐ πολύ φρι- κιαστικά βεζύρη μου. — Καί νά σκεφθής πασά μου πώς άν δέν έπιανε άπόψε φω τ,ά τό σπίτι τής Σφύρλας, τό έγκλημα αυτών των καταραμέ νων παληοθήλυκων, δέ θάβγαι νέ στή ιρόρα... ©ά εξακολου¬ θούσα βάι, νά πιστεύω πώς έ- γώ ήμουνα ό αϊτιος τού θανά τού τής μυλορδίνας. Γιά νά μπορώ δμως νά κοιμάμαι ήσυ- χος, θά πρέπει νά πιάσουμε καΐ ν' άφανίσουμε καί τίς άλ λες δυό, τή Σφύρλα καΐ τή Μα λαματένια. — θά τϊς πιάσουμε Βεζύρη μου, μην άμφιθάλης γι' αύτό.. Καΐ στοϋ διαόλου την τρύπα νά έχουν κρυφτή, θά τίς ξε - τρυπώσω, μην άνησυχής... — Φτάνει νά μην είναι άρ - γά, έκανε μέ φανερή άνησυ - χΐα ό Βεζύρης. — ©ά κάνω ό,τι μπορώ γιά νά τίς πιάσουμε, μά πότε θά τό πετύχω, αύτό Βεζύρη μου, δέν μπορώ νά τό ξέρω. — Δίκηο έχεις, μά ξέρεις τί Ο ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ (ΠΡΙΝ ΑΠ' ΤΟ 1922) 'Υιτό τού έξαιρετικο,ϋ συνεργάτου μας Δρος κ. Δ. ΑΡΧΙΓΕΝΗ Ο ΑΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΝΤΕ'ΝΤΕΣ ΤΗ ΛΑ'ΜΠΡΟΒΛΟΜΑΔΑ ΣΤΟΝ Β. _ ΟΙ ΚΟΥΡΣΕΣ ΣΤΟ "Οπως στην Παραδε'ισο τσή Σμύρνης κι' άκόμης καΐ σέ άλ λες πολιτείες καΐ χωρία τσή Άνατολής, την Τρίτη τσή Λα'μπρής τ' άπόεμα ήγενού' ντοστε κούρσες (Ιπποδρομΐ- ες), έτσ' ήγενού'ντοοτε καΐ στό Ούλουτζάκι. "Ητανε οί με γάλες Κούρσες τσή χρονίας πού ήανελάμβαινε ιή έπιτρο- πή τσή έκκλησιάς τοϋ Ούλου- τζακιοΰ μΌτζΙ μέ τό μουχτά- Ρι (ένοριάρχη) καί τσοί πλού σιθι τού χωρίου. Ό κά'μπος τσή Μαιλεμένης ήταν γεμάτος χωρία μέ τρο γύρω τσιφλίκια Ρωμνέ'ικα, δ¬ που ήθρέφανε μπόλικ' άλόγα τα. Καΐ τα χωρία αύτά ήτανε τό ΚαλΙτσι, Κιουνερλ1, Ντου- στουλού. Σερέκιοι (όλωσδιό- λου Ρωμνέικο χωριό). Σούρ μπελι, ή Μπάνιζα καΐ τό ((Ά λάγα τσιιρλΐκια» (Άλή - άγά). Κ' έτσι ή έπιτροπή τσή έκκλη σιάς, άητή Μεγάλη Σαρακο - στή κιόλας ήστελνε άνθρώ πό ι στσί τσιφλικάδες γιά νά συννενοηθοϋνε πόσ άλόγα τα θά ν' ήστελν' ό καθένας. ΚαΙ τή Δευτέρα τσή Λα'μπρής ήετοίμαζ· εύτύς ένα πρόσω - ρας «ίπποδρόμιο» δΐπλα στό χωριό. Τό Ούλουτζάκι, καθώς ήτα¬ νε χτισμένο στήν πλαγιά έ- νοϋς βουναλακιοϋ, εΐχε' ό'μ προστά τού στά χαμηλά ένα άπέραντο μέρος άδούλευτο (άκαλλιέργητο), κ' έκεί ήκά νάνε τσΐ Κοϋρσες. Γιά πιστα, λοιπόν, ήπαΐρνανε μιά λουρΙ- δα γής, μάκρος χΐγια μέτρα καϊ ψάρδος πενήντα, καί τηνέ 'παοτρεύανε άπτσί ά'γκαθιές κΓ δ.τις άλλο θά ν' ήα μπόδι- ζε τό τρεχιό των άλογάτωνε. ΚΓ αύτά θά ν ήπαρατρέχανε στό ϊοΐο, καταμάκρος τσή λου ρ δας. Στό σημάδι άπόπου θά ν' ήορμούσανε νά τρέξουνε (τό ζεκίνημα) καί στό σημά¬ δι δπου αϋτά θά ν' ήσταματού- σανε τό (τέρμενο) ήστήνανε κι' άπό δυό άψηλά κο'ντάρια. "Εν" άπτό κάθε πλάι, στολι- σμένα μέ παντιέρες τούρκι κες κ' έλληνικές. Μά έτοΰτες στά ήσυχα μόνε χρόνια. Στά δυό πλάγια σ' οϋλο τό μάκρος τσή λουρίδας — πίστας ήστή¬ νανε σέ κάθε τόση άπόσταση κγ άπό 'να παλούκι γιά νά μή ξεφεύγουνε άπτό δρόμο τως τ άλόγατα καθώς θά ν' ήπα¬ ρατρέχανε. Πρίν άπτό τέρμε¬ νο, σ' ένα μάκρος πενήντα μέτρα ήδένανε απάνω στά παλούκια ένα μακρυύ σκοινί, κγ άπτά δυό πλάγια τσή πι- στας. ΚΓ άπόξ άπτό σκοΐνί, θά γίνη άμα Ιή Σφύρλα στό με ταξύ καταφέρη νά δή τόν "Ελ τζή; Γιατί είναι σ.γουρο, πώς μόλις ή γρηά μάθη, πώς μετα ψέρανε τα παιδία της στή πρε σθεΐα, θά φροντίση νά ρΐζητήν εύθύνη τοϋ θανάτου τής Μυ- λορδΐνας σ' έμένα, γιά νά τα γλυτώση, ©ά τή πιστέψη ό Ελ τζής, γιατΐ πρέπει νά οοϋ πώ, πώς άπόψε μέ εΤδε καΐ ό άν- τρας τής μακαρΐτισσας στό σπ' τι τής Σφύρλας καΐ τότε, θά βόλω σέ κΐντυνο, τή θέση μου. Γιά τό κεφάλι μου δέν φοβά- μαι, δσο κρατάω τα κομπολό- για. — Καμμιά άπό τίς δύο, δέ θά δή οϋτε τόν Ελτζή, οΰτε τό Λόρδο. ©ά βόλω άνθρώπους μου νά φυλάνε έζω άπό τή ΠρεοθεΙα κγ όξω άπό τό σπίτι τοΰ Έγγλέζου. "Ετοι δέν θά μπορέσουν νά τούς δοϋνε. Αν τό έπιχειρήσουν, θά τίς πιάσουμε καΐ θά στΐς φέρω έ¬ δώ... — "Ετσι νά κάνης Ισμαήλ. Άφερίμ. ΕΤσαι έξυπνος άνθρω πος. Μόνο πού άπόψε δέ μοϋ- φερες κανένα εύχάριστο χά - μπάρι, έτσι γιά νά μοΰ φτιά- σης τό κέφι. Ό Μαζάρ Πασάς χαμογέλα - σε: — "Ε, σοϋφερα κΓ ένα χαμπέ ρι πού, πολύ θά σ' εύχαριστή ση Βεζύρη μου, μά δέν στό εί πά άκόμα... — "Εχεις μπρέ εύχάριστο χά μπέρι καί μοϋ τό κρυβης; Μά έσϋ θέλεις κρέμασμα μπρέ Ι¬ σμαήλ... "Εκανε άστειευόμε- νος ό Βεζύρης... Γιά λέγε, γιά λεγε... — Σοϋ έφερα άπόψε δλο τό θησαυρό τοϋ Τζΐφθύτ Ίαννά- κη! Ποϋ είναι τος μπρέ; Σηκώθηκε καΐ ό Μαζάρ Πα¬ σάς — "Ενας θησαυρός, δέν κρύ θεται στό τσουμπέ μου... Κά· τω είναι στά ύπόγειά σου..Τόν φυλάνε οί άνθρωποί μου. Πάω νά στόν φέρω.. — Νά πάς μπρέ, όντε τσα - μπούκ μή κάθεσαι... Ό Μαζάρ Πασάς, θγήκε τρέ χοντας άπό τόν όντά. Γύρισε σέ λίγο μέ τόν Κα- ραγκούνη καί τόν Νταή Σπά· γο, πού ήτανε φορτωμένος τή κάσσα. — Βά, έκανε ό Βεζύρης, ά- κούμπησέ το αύτό τό σΐδερο έδώ καΐ έδειζε στό Νταή Σπά γο τό μ'κρό ντιβανάκι πού κά θονταν ά Μαζάρ Πασάς. Ό Νταή Ιηάγος πισοπλάτηοε, τσάκισε τα πόδια τού κγ άφη- σε τή κάσσα στό ντιβάνι. — "Αντε πηγαίνετε τώρα κά τω νά φάτε καΐ θά βγή καλά ό κόπος σας, εΐπε ό Βεζύρης στούς δυό κλέφτες καΐ χάιδε- ψε τήν κάσσα. Έκεϊνοι προο- κΰνησαν καΐ βγήκαν. (Συνεχίζεται) 182 ΑΗ ΓΙΑΝΝΗ ΤΟ ΝΤΕ ΝΤΕ ΟΥΛΟΥΤΖΑΚΙ ήτανε τό μέρος δπου θά ν' ήμα τζευού'ντανε ό κόσμος γιά νά βλέπη τ' άλόγατα ποϋ θ' ν' ήφτάνανε «πρώτα» στό τέρμε νο καί θά ν' ήνικούσανε. Καΐ στό τέρμενο έδώ, ματζΐ μέ τσΐ παντιέρες τού, ήκρεμνού σανε καί παντιεράκια χαρτέ- νια χρωματιστά δπως καΐ στά παναΐρια. ΚΓ άνήμερις πιά τό πρωί, καταμάκρος τοϋ σκοινι- ού, ήστήνανε προσώρας κα- ναπέδες, δηλαδής, δυό - δυό καρέγλες σέ κάποια άπόστα- ση κ' ήακου μπούσανε απά¬ νω, μιά μακριά οανίδα γιά νά μποροϋνε έτσι νά κάθου'ντ - ται τέσσερις μέ πέντε άνομά τοι. Οποίος λοιπόν ήθελ' νά κάτση, ήπλερωνε κΓ άπό 'να τεσσαράκι γιά βοηθεία τσή έκκλησιάς καΐ τοϋ σκογειοϋ τοΰ Ούλουτζακιοϋ. ΕΙδεμής, θά ν' ήστεκού'ντανε δρθιος άποπΐσ' άπτσοΐ καναπέδες. Οί κοΰρσες έτοΰτες δέν ή- γενού'ντοστε γιά οτοιχήμα- τα, παρά γιά νά δείξη ό κάθε τσιφλικάς τι γερά καΐ κου- στούρικα (γληγορότρεχα) ά¬ λόγατα έχει. Τ' άλόγατα πού θά ν' ήπαρατρέ χανε ήπρεπε νά 'ναι καμμιά πενηνταριά. Δυό - τρΐα 'πτό κάθε τσιφλίκι. Κ1 έτσι οί τσι- φλικάδες, οϋλ' τή Μεγάλη βδομάδα κι' ώσαμ' τήν ήμέρα τα! Κούρσας, ήαφήνανε τ' ά· λόγατ' αύτά νά τρέχουνε έ- λεύτερα μέσ' στό τσφλΐκι γιά ν' άνοίξουνε ποδάρι. Κ" έκεί να, μέ τή στιμη πού ήβάζα¬ νε στδ τρεχιό, ήανεμΐζανε οί τρΐχες τού σβέρκου τως. Μά καί, δυό μέρες πρίν άπτσί κοΰρσες, τ' άφήνανε νηστικά γιά νά πέσ' ή κοιγιά τως καΐ νά μπορέσουνε τήν ήμέρ' αυ¬ τή νά τρέζουνε πιό σβέλτα. Όσο γιά τζόκεϋ, ήδια λέγανε κανένανε άδύνατο καΐ μικροκαμωμένο παραγιό, δεκατεσσάρω μέ δεκοχτώ χρονώ, πού τονέ 'χανε καί γιά σεΐση (σείς, άραβοτουυρ. - Ιπποκόμος). Εϊτες καΐ κα¬ νένανε, Ιδία ήλικία, γιό τως πού ήκαβαλίκευε κΓ αύτός κα λά κ' ήζερε καί καλό γκέμι. ΟΙ τζόκεϋ, οϋλ' τή Μεγάλη βδομάδα ήκάνανε κΓ αύτοι νήστεια γιά ν' άδυνατίοουνε και ν άλαφρύνη τό κορμΐ τως καΐ δυό φορές τήν ήμέρα τα 'καβαλλικεύανε κ' ήτρέχανε μέο' οτό τσιφλΐκι γιά ν' τα συνηθ σουνε. Τα 'χτυπούσανε μέ μιά βέργα άλιγαριά ατά καπούγια καΐ μέ τσΐ φτέρνες στήν κοιγιά, κι' αύτά ήφεύγα- νέ σά σαΐτες. Τήν ήμέ,ρα τσΐ κοΰρσες ήβάζανε τήν ώραί'α χρωματιστή φορεσιά τοϋ «τζό κεϋ», πού οί άφε'ντικοί τως τηνέ 'παρα'γγέλνανε στή Σμύρνη άπό κανένα έκεί κου δουνατά, πού ήνοΐκιαζε κου- δουνατίστικα (μασκαραδ στι- κα ροϋχα). Κι ά δέν ήβρΐ- σκανε, ήπαρα'γγέλνανε σέ κα νένανε Σμυρνιό ράφτη γιά ράφτρα, νά τώς τηνέ ράψη γιά νά τηνέ 'χουνε καΐ τήν άλλη χρονιά, καΐ μπορεί νά τηνέ μεταχειριζού'ντοσ τ ε καΐ γιά τσΐ "Απόκρηες. Κι' οί φορεσιές αύτές τοϋ τζόκεϋ ήτανε κόκκινες. πράσινες, προρτοκαγιές, κάτασπρες γιά νά οφα ντούνε (φαντάζου- νε). Καΐ σάν ήερχού'ντανε πιά ή Τρίτη τσή Λα'μπρής, ή μερά γιά τσΐ κοΰρσες, τότες οί τσι¬ φλικάδες μέ τό τζόκεϋ τως, πρω'ι - πρωί, ήκατεβάζανε άπ¬ τά τοιφλΐκια τως τ' άλόγατα πού θά ν' ήπαρατρέχανε. Τα 'χανε παστρικα καί περιποιη- μένα μέ ώραία κ'αινούργια γκέμια, καί τα 'φέρνανε μέ καμάρι καί χαρά στό Ούλου· τζάκι γ ά ν' τα δέοουνε έκεί, κο'ντά στήν π στα. Άπτό μεσημέρι κι' δλας ή- γέμιζ' έκεί κόσμος γιά νά πιάση θέση. Έζόν άπτόν κό¬ σμο πού ήερχού ντανε άπτό έκκλησάκι, δπως εΐπαμε, ήερ χού'ντοοτε κγ άπτό Ούλουτζά κι οΰλοι τως, μά κι' άπτά χω ριά των τσΐφλικιώνε, άπτή Μαι λεμένη κι' άπ' άλλοϋ, Ρωμνι- οί καί Τοΰρκοι. "Αλλοι καθι- στοΐ κΓ άλλοι δρθιοι, ήπερμέ νάνε μέ άγωνΐα ν' άρχινέψου νέ οί Κοϋρσες γιά νά δοϋνε. ποιανώνε τσιφλικιώνε τ" άλό¬ γατα θά ν' ήνικούσανε. Κατά τσΐ τέοσερις τ' άπόε- μα οϋλα ήτανε στήν έντέ- λεια. Κγ άφοΰ ή «φιλαρμονι- κή» μπάντα, καλεσμένη άπτή Σμύρνη ήπαιζε ένα . δυό μάρ σες (έμβατήρια), τότες πιά ήδ ι νού" ντανε άπτό σημάδι τό σινιάλο τοϋ τρεχιοΰ. Τό σκοι νΐ ήσηκωνού'ντανε άψηλά καΐ δυό γιά τρια άλόγατα μέ τζό- κεϋ καβάλλα, τό καθένα κι' άπό άλλο τσιφλίκι, ήορμούσα- νε κ ήδ νάνε ένα κουστοϋρι (δυνατό τρεχό) πρός τό τέρ μενο. ΚΓ δποιο ήφτανε πρώ- το, ό κόσμος ή'μπηγε τότες χαρούμενες φωνές. "Υστερις ήπαρατρέχ'ανε άλλά τόσα Ι - δια, κγ άπέ κγ άλλα, ώσπού νά τρέζουνε οϋλα. ΚΓ αύτό ήθαστοϋσε ώσαμε δυό ώρες. 'Εκείνα πού ήερχού'ντοοτε πρώτα κ' ήνικούσανε, τα 'βά- ζανε χωριστά. ΚαΙ στό τέλος ήπάαιν' ό κόσμος καΐ τώς ή- κρεμνούσε στό λαιμό μεταζω τα μα'ντήγια γιά βραβείο, έ- νώ ή Κφΐλαρμονική» ήπαιζε πά λι μουζική. Κ' ϋστερις πιά εύ χαριστημένος ό κόσμος ή- φευγι' άπτσί κοϋρσες γιά νά πάη οτό Ούλουτζάκι νά γλεν-1 Καί ττάλιν τίϊρί τοθ ΰρους «θήχη» τοΟ Πόντου ΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ίΥΣΕΒΩΝ ΠΟΘΩΝ ΠΛΗΝ ΑΤΟΠΩΝ τοΰ συνεργάτου μας κ. Γεωρ. ©. ΚανδΓτλάπτου — κάνεως ΕΙς_τό υπό ήμερ. 1)8)68 φύλ¬ λον τής άνά χείρας εφημερίδος ό «Κόσμος» παρετήρησα δτι ό έν "Αθήναις διαμένων καί έκ Σουρμένων τοϋ Πόντου χατανό- μενος κ. Λεων. Καζαντζής, είτε έκ τοπικής φιλοπατρίας, βΐτε καί έξ Ισχυρογνωμοσύνης άνεδημο- σίευσε καί πάλιν πρακΐικόν τιε- ρί τής θέσεως τού ΰρους ·θή· χη» τού Πόντου σονταχθέν ιόπ' αύτοϋ κστά τό 1967 καί υπό δύο έτέρων συμπατριωτών τού κατό¬ πιν τριημέρου συνεδριάσεως καί μετά χαρής κι/ί άγαλλιάσεως καί άλληλοευχόμενοι, ότι άνε- κάλυψαν την άληθινήν τοποθε- οίαν τοΰ ώς δ>ω ΰρους, πρωτο·
φανή ανακάλυψιν, ώς τής Άμε-
ρικής υπό τοΰ Κολόμβου καί
τής Τροίας υπό τοθ Σλημαν,
καί ότι ή θέοις τού ορους θήχη
είναι τό μεταξύ Σουρμένων καΐ
Βαϊβούρτης όρος Ματούρ —δάγ
καί ότι έκτυττώοαντες τό πρακτι-
κόν των είς τιολλά άντίτυπα τό
άπέοτελαν ου μόνον είς τα ά·
νώτατα πνευματικά κέντρα τής
Ελλάδος άλλά καί τής Εΰρώ-
πης καί Άμερικής, ώς μεγίατην
ανακάλυψιν είς τόν εΐκοοτόν
αΐώνα.
Χωρΐς νά θίξω την νοοτρο¬
πίαν τοθ ώς ανω (ΐ,ίλου καί των
συνταξάντων τό πρακτικόν συμ·
ποττριωτών τού δηλώ ότι μαται·
οπονία υπήρξε ή τριήμερος αΰ
των συνεδρίαοις καθ" ότι τό θέ¬
μα τουτο τό εμελέτησαν άπό
πολλών ετων διαπρεπεϊς λόγιοι
κ.αί ανωτέρας μορφώοεως άν-
δρες ήμέτεροί τε καί ξένοι, οΐ¬
τινες καί έγνωμοδότηοον, δτι τό
όρος θήχης είναι τό σημερινόν
Κουλάτ — δάγ είς τό ϋψος των
ΪΙταυριανών Πυλών.
Κατά νεωτέρας 6μως έμβρι·
ί)εϊς, σοβαράς καί έρυμνάς με¬
λέτας, άς μας χορηγεΐ έν τή ά·
ξιολόγω αύτοϋ Ιστορία τού «ίρα·
πεζοθντα—Πιοτοούχα — Άρ>υ-
ρούπολη» (σελ. 141-143) ό έξ
Άγούροης τής επ ΙΌδοπόλεως
,<α! (ν "Εδέσσρ διατριβων κ. Ά νέοτης Παπαδοπουλος άποδειχ· νύετσι ότι ό θήχης εΓναι τό δ¬ ρος Καραχαπάν. Τουτο τό έπε- βεβαίωοε καί ό έν Τραπεζοϋντι κατά τό 1866 γεν. πρόξενος τής "Ελλάδος Ποναγιώνης Μοτα- ράγκας (Ποντ. φύλλα σελ, 143) καί ουνεπως α( χαρσί των ώς ανω τριών συνεδριασάντων άν- δρών πρΰμνην έκρουσαν είς τό κενόν και λυποΰμαι δτι ε>αφρά
τή ουνειδήοει νοθοΰται ή ίοτο-
ρια τυϋ 'Ειλληνισμοϋ τοθ Πόν-
του μέ τοιαύτας έπισψαλεΐς καί
άτόπους μελέτας καΐ μή μί έτΐι
στημονικάς καί έτιιτοπΐους με¬
λέτας των διαφόρων όρέων με·
τα των σχετικών πεισπκων ση·
μείων, ώς τα περιγράφει ό Ξε¬
νοφών έν τη «Καταβάσι-ι των
Μυρίων·.
Προσέτι λυποθμαι έ'τι πολύ
τόν φίλον κ. Λεων. Καζαντζήν,
ώς καί τόν ε'τερον αΰτοΰ φίλον
Σταύρον Κοκκινίδην (ήδη μακά-
ριον) δτι χειρίζεται αύτοτιυητι·
κώς τόν τίτλον 'Οφιοντιολόγοι,
αύτοι ούτοι, οΐτινες κανέν σύγ-
γραμμα περί των κατοίκων τής
κωμοπόλεως "Όφεονς δεν ε'γρη-
ψαν, οϋτε κηί είς άνώτίρα ίκ·
παιδευτικά κέντρα έδωσαν ε"να(-
σιμον τΐερί ηύτίΐς διάλεξιν, οθτε
καΐ έμελέτηοαν ξένας βιβλιοθή-
κας τής έοπερίκς καί έτ.ί όλό-
κληρα ίτη ενεβάθυναν είς τάς
διαφόρους χρονικάς εποχάς με¬
λετώντες την ιστορίαν των ξέ·
νων εθνών, ώς ποιοΰοιν οί βυ·
ζαντ.νολόγοι καί μεοαιωνολόγοι,
οΐτινες κ«ί επαξίως καί τιμητι-
κώς φέρουσι κηί δικαίως τούς
ώς- ανω τίτλους καί την γενικήν
πάντων εκτίμησιν.
"Εν προσέτι όξύμωρον παρε·
τήρηοα είς τόσυνταχθέν καί δη·
μοσιευθέν πρακτικόν αυτών, δτι
εί; δύο οημεΐα τής τριημέρου
συνεδριάσεως των ώς ανω άν-
δρων. εκφράζουσι καί άμφΐβο-
λίας, ί<ΐν βντωο τό ζητούμενον δρος «Θήχης» είναι τ·!> Μαδούρ -
δάγ και συνεπως φάσκουσι κογϊ
άντιφάσκουοιν. Τούτο είναι ορ¬
θόν, καθότι πάρη των έν τώ νο¬
μώ ημών έγκαταοταθέντων άν-
δρων τε καί γυναικών προσφύ¬
γων έκ Σουρμένων καί ούς επί
τω αύτω σκοπώ ηρώτησα, ούΒέν
παρχάριον φέρει την όνομασίαν
Τσώχη, ώστε νά είναι παραφθο-
ρά τής λέξεως «θήχης» έξ οθ
είδον την Ιραπεζοθντα οί Μύ-
ριοι.
Τούτο μέ μετέδωκαν καί δύο
οεβαοτοί δνδρες καί έγγράμμα-
τοι, ό πρό τίνων έτών θανών ά-
λήοτου μνήμης Δημοσθ. Εύφραι·
μίδης καί ό έπιζων όγδοηκον-
τούτης την ηλικίαν κ. Φίλιππος
Λημητρ ά6ηο, οΐτινες ώς Σουρ-
μενίηι, πολλάκις περιήλθον τα
τιαρχάρια τής πατρίδος των κα¬
τά τάς ώρας τού θέρους χά!
μή γνωρισαντες παρχάριον
«Τοώχη». ΣυνεπΔς δυνάμεθα νά
εϊτιωμεν τό αρχαίον γνωμικόν :
Χρησ'γαν ή κρειττονα τής οιγής
λέ^ ειν»
Γ.θ Κ.-Κάνις
ΜΕΓΑΛΗ ΑΙΘΟΥΣΑ "ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ,,
ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΆΚΗΣ ΤΗΣ ΦΙΛΝΤΑΣ ΝΙΑΗΟΝΙΤΑΚΗ
"Ο,τι χαρακτπρίζει τή ζωγρα-
Φΐκη τής ΦΙλντας Νιαμονιτάκη
είναι ιή εύγένεια. Λεπτή γραμ
μή, διακριτική, πΐνακες πού
δέν τούς έπιαοε χ£ρι. Τό χρώ
μα, ή σύλληψη ς> τρόπος τής
έκφράοεώς της άναδΐνουν τό
αρωμα μιάς καρδίας γεμάτης
άγάπη γ ά τόν κόομο. γιά τόν
άνθρωπο. ΟΙ άνθοωποι τής
Ν.ομονιτάκη δεν πατοϋνε στή
γη πα.ρνουν δύναμη άπό τή
γΊΐ γι·ί· νά μετεο;ρισθοΰν άνά
τήση. Ή μπάντα, άφοϋ ήπλε -
ρωνού ντ'ανε, ήπαιρν' άπτό
Σταθμό τοΰ Ούλουτζακιοϋ τό
θαπόρι, κ' ήγύριζε στή Σμύρ¬
νη. ΟΙ τσιφλικάδες ήπαΐρνα -
νέ τ' άλόγατα τως πού 'χανε
νικήσει, στολισμένα δπως ή¬
τανε μέ τα μα'ντήγια καΐ μέ
τό τζόκεϋ καβάλλα καΐ τα γυ
ρίζανε μέ περηφάνεια μέσα
ο' οϋλο τό Ούλουτζάκι. ΚΓ ό
κόσμος ήστεκού'ντανε οτσΐ
πόρτες των σπιτιώνε γιά ν' τα
δή καί νά τα καμαρώση πού
ήπερνούσανε στήν άράδα τό
ν άποπΐσ' άπτ άλλο. Μά δέ
τ' άφηνε νά περάσουνε, ά
δέν ήκερνοϋσε τόν άψε'ντικό
τως. Κ' έτσι στό τέλος οΰλοι
αύτοι οί τσιφλικάδες άφετ'ντι -
κοϊ των άλογάτωνε ήκαταν-
τούσανε νά μή μποροϋνε νά
αταθοΰνε δρθιθι άπτό μεθύσι.
Άπόζ' άπτήν έκκλησιά ή έ¬
πιτροπή εΐχε στήσει ένανε
προσώρας καφενέ μέ δργανα
πού 'παζανε, γιά νά ευχαρι¬
στήση τόν κόσμο. Κι' οί χο -
ρευταράδες λεβέντηδοι μέ
τσΐ κοπέλλες τως τό 'ρΐχνανε
στό χορό. Κόσμος ήματζευού
ντανε τρογύρω κ' ήβλεπε.
ΟΙ μπεκρήδες εΐτες καθισμέ-
νοι, εϊτες δρθιοι πού δέν ή -
θρΐσκανε θέση, ^ιέρα πού' τα
νέ ήπαρα'γγέλνανε, κι' οΰλο
ήπ,νανε. ΚΓ δπως σέ τέτοες
ώρες δέν ήλεΐπανε οί παρε-
ζηγησες καΐ τα τοακώματα,
έτσι κ' έδώ, δσοι εϊχανε άπο
πρΐν μέ κανένανε κάποια δ-
χτρητα, ήζεθυμαΐνανε τώρα
απάνω τού. ΚαΙ νά κου'μπού-
ρια, νά μ'αχαΐρια. Αφορμή τα
χατις «γ:ατ! νά γνέψης τσή
άρρεθωνιαατικιάς μου», εϊτες
«ήπέρασ' ή άρρεβωνιαστικιά
μου καΐ τηνέ 'τσάτισες». Μά
ήπέφταν' απάνω τ1 άλλα φιλό
τιμα παλληκάρια κ' ήβάζανε
τα πράματα στή θέση τως γιά
νά μή χαλάσουνε τό γλέντι
τού παναϊριοΰ. Καΐ σάν ήσκο
τείνιαζε πιά οθλοι εϊχανε φύ
εί γιά τα μέρη τως καΐ τό χω
ριό ήβρισκε πάλι τήν ήσυχία
τού. Καΐ σάν ήχαιρετιού'ντο -
ότε κ' ήφεύγανε ό ένας μέ
τόν άλλονε, ήλεε (καί τοΰ
χρόνου, μέ τό καλό».
Οϋλ' αύτά πού χομε γρά-
ψει γιά τόν "Αη Γιάννη τό
Ντε'ντέ καΐ γιά τσΐ Κοϋρσες,
μάς τα ΙστορΙσανε άνθρώποι
ποϋ τά'χανε ζήσει, δπως ό
Κώστας ό Κουλουμουδιώτης,
πού ήγεννήθηκε στό Ούλου-
τζάκι στό 1885 καΐ τώρα κά-
θεται στή Δραπετσώνα, κγ ό
Πανανός ό Γκαραγκάς, πού
ήγεννήθηκε στό Σερέκιοι οτό
1895 καΐ τώρα κάθεται κι' αύ¬
τός στπ Δραπετσώνα.
(Συνεχίζεται)
Δρ ΔΗΜ. Ι. ΑΡΧΙΓΕΝΗΣ
μεσα οτην πραγματ<κότητα καΐ στό δνειρο. Τα πρόσωπα των έμπνεύσεών της ζοϋν πά νω σ' ένα τοπΐο Ιδιότυπο, φω- τεινό, αρμονικό, τοπΐο ποϋ 6 αερας τού είναι διαποτισμέ- νος μέ δροσιά καΐ ποίηση.' Πολιτείες πού δ.αλύονται στό φώς τού ηλίου, θόΚασοα πού οτην έπΐφάνειά της ταζιδεύ- ει άνάλαφρη αΰρα καΐ κάνει το νερό νά άναρριγεϊ. 'Αε- ρας, σύννεφο, φώς ζεκινοΰν άνθρωποιημένα , άνεβαίνουν οτόν ούρανό καΐ ϋστερα κατε βαΐνουν στή γή σάν λειτανΙ- ες καΐ σάν προοευχή. Ή προ σευχή στούς πΐνακες τής Νια μονιτάκη είναι γεμάτη δέος, έλπίδα καί μυοτήριθ. Ή τέ- χνη της βαρείς καΐ έμπνέε- ται άπό τήν παγανιστική θρη σκευτικότητα μιάς προΐκισμέ- νης ίέρειας. Φαίνεται πώς δ¬ ταν ζωγραφ.ζει ζεϊ σέ μαγικό κόσμο γεμάτο όρό^ιατα καΐ καλέσματα, τό βλέμμα της βα θαΐνει στό άπόκοσμο φώς, τό γμάτο έλλάψε ς. Τό άέρινο κο μα πού κάνει τόνερό να « γοτρέμει, καΐ τό τρομαχτικό κύμα πού έχει τή δύναμη νά <όψει τό σΐδερο στά δύο, ζω γραφΐζονται μέ την Ιδία έντα ση. Ό άέρας καΐ τό κϋμα σέ μιά σύζευζη δύναμης παΐρ- νουν τή ζωώδη μορφή τοϋ τυφώνα, γ,νονται κεφάλια Αι- ονταριών έτοιμα νά ζεχυθοϋν καΐ νά καταποντίσουν. ΟΙ φΐλότεχνοι πού έπισκέ- πτονται τήν εκθέση της καΐ παρακολουθοΰν την όνειρική άρμονία των πινάκων της — σαράντα απάνω κάτω— πού έκτίθεντα* στή μεγάλη αΐθου- σα τοΰ (ίΠαρναοσοϋ» δέν πρό κείται νά Ιδουν, πρόκειται νά ταξιδέψουν μέ τδν άνεμο, μέ τό σύννεφο δπως ταξιδεύε* ή χώρα τοϋ Δάντε (27) καΐ ή χώρα τού Θερβάντες (34), πρόκειται νά προσευχηθούν στήν τέχνη, τή μητέρα τοΰ ■ καλοϋ, τοΰ άγαθοϋ, τοϋ ώραι ου —όμοούσια ουναισθήματα— πού μόνο ή τέχνη μπορεϊ νά τα έμπνεύσει, νά περιπλανη- θεϊ στό τοπιο των 15 τραγου δ ών τής άγάπης (3) μιάς πε λώριας σύνθεσης 6 μ. Χ 2.20 καί τέλος νά κοινωνησει μα- ζ'ι μέ τούς δώδεκα άποοτόλους στόν Μυστικό Δείπνο (1) α¬ πόστολος μιάς τέχνης πού ζω γράφος της είναι μιά γυναί- κα, ή ΦΙλντα Νιαμονιτάκη, πού δέν άντλεί τίς έμπνεύσεις της άπό τήν πραγματικότητα μά πού κάνει τό δνειρο πρα γματικότητα, άνοίγει τήν ψυ¬ χή της καΐ μέσ' άπό αύτη βγά ζει τή χαρά τής ζωής καΐ τήν άπλώνει σάν τό ούράνιο τόζο πάνω άπό τίς σκηνές πού δημι ου ρ γ εί τό ταλέντο της. Γ.Μ. ΠΟΛΙΤΑΡΧΗΣ Ο ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΛΟΓΟΣ Α. ΠΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ Δεχεται Βηλορά 7 Πλατ. ΆγΙου Κωνσταντίνου μ. Τηλ. 525-387. (Όμόνοια) 9 - ? καΐ 4 - Ι μ ΧΕΙΡ.ΓΓΗΣ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΙ· ΚΟΧ ΔΙΑ ΜΠ0ΛΝΤ0ΖΑ Η ΦΟΡ- ΤΡΤΉ ΜΕ ΠΖΙΡΛ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΑΖ ~ΤΤΑΣΕΙΙ ΖΗΤΕΙ ΕΡΓΑΧΙΑ ΤΗΛ. 684.964
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
— 18 -
Σέ ττροηγούμενσ δέκα έπτά
φύλλα τού «Προσφυγικόν Κό-
ομού» εχουν άναγραφτή 398 δή
δημοσιεύματά μου, λαογραφικά,
ήθογρσ^ικά, γλωσσολογικά, 1·
στορικά καί λοιπά, κσθώς κσί
σχετιτά ττοιήματά μου, ττού 6λα
αϋτά άφοροΰν ιδίως τή
Σμύρνη κσί τα περίχωρά ττ,ς,
έν μέρει δέ την λοιπήν Μικράν
"Ασίαν καί γραμμί'να τα πιότε-
ρα οτό Σμυρναϊκό γλωοοικό
ΙδΙωμα. ΚΓχε α»α/ρσφτή άκόμα
καί οέ τρία ψάλλη της ϊδιας ε¬
φημερίδας ή άσκηθεϊσα κριτική
απάνω στό λσογραφικό μου έ'ρ
γο καί στό Σμυρναίκό γλωσσι·
κό Ιδίωμσ ττού μεταχειρίζομσι
γιά την ιΐεριγραφή τού.
• Μακρά ή τέχνη, βραχύς ό
βίος», άλλά άπ' τό άνεξάντλητο
άρχεϊο τοθ Σμυρνοϊκοΰ λαογρα
φικοΰ ύλικοΰ ιΐού έχω συλλέξει,
ττροσπαθώ νά δημοσιεύω 6σο
μτιορω καί τιιότερα.
Τα 398 αύτά δημοσιεύματά
μου πού έχου,ν άναγροφτή, πά-
ρουσιάζουν ενα, μέρος τής πνευ¬
ματικήν μου εργασίας τής τελευ
ταίσς μόνο όκταετίας. ήτοι άπό
τό 19δυ μέχρι το 1968. Κατά τό
ϊδιο δέ χρονικό διάοτημα φ λο-
ξενήθηκαν οτήν ιδία ττάλι έφη
μερίδα μας καί δλλσ άκόμη δή
μθ3ΐεύμαΐ9 μ°υ πατριωτικά κα-
θώς κπί καθαρά λογοτεχνικά,
τώ όποϊα άναγράφω τώρα γιά
νά συνεχίση τή βιβλΐογραφία
μου. χωρίς ν' άναφέρω καί τα
χρονογραφήμαΐά μου πού δη-
μοοιευτηκαν στον «Προοφ. Κό-
ομο», τόν «Κήρυκα Νέας Σμύρ¬
νης», τή «Νέα Σμύρνη», τόν
«Πσρατηρητή Νικαίας» καί άλ
λες προσφυγικές έφημερίδες.
"Οσον άφορα τα άπό τού 1927
καί εντέυθεν έκδοθέντα Ιατρικά
έπιστημονικά βιβλία μου σΐήν
γαλλικήν γλώσοα καθώς καί τα
οιάφορα ίατρικα έπιστημονικά
θέματα στήν ελληνικήν, γαλλι¬
κήν, νερμανικήν καί αγγλικήν
γλωσσα πού φιλοξενήθησαν οέ
έλληνικσ κσί ξένα έπιοτημονικά
περιοδικά καί έπίσηι,· ίφημερί-
δες, αυτώ άνάγονται σέ άλλον
τομέα τής ττνευματιχής μου έρ
γασίσς καί τα όποϊα θά άνα-
γράψωμε έν καιρώ.
ΠΑ1ΡΙΩΤ1ΚΑ
399) "Η Μικμαοιατική Έοτία
τής Ενώσεως Σμυρναίων Νικαί-
ας («Π. Κόσμος» 21 Μ«ϊου 1961
σελ. 2).
400) Ό άνδριας τοΰ Χρυοο-
στόμου Σμύρνης ώς έθνικό σύμ-
Δρ ΔΗΜ. Ι. ΑΡΧΙΓΕΝΗΣ
βολο καί Ιερά ππρακατπθήκη διά
τάς επερχομένας γενεάς («Π.
Κόσμος» 17 Μ«ρτ. 1963. σ. 1).
401) Ή φΐλοτέχνηση τής προ·
σωποχραφίας τοΰ έθνομήρτυρος
Χρυοοστόμου («Π. Κόσμος» 25
Αύνούστου 1903, σ. 1).
402) Ό άνδριδς τοΰ Χρυσο-
στόμου Σμύρνης στήθηκε στήν
Νέαν Σμύρνη («Π. Κήομος. 3
Όκτωβρ. 1965. α 1 καί,σ. 6).
403) Ό Διονύσιος Μουστογιάν
νης γιά τόν Χρυοόοτομο Σμύρ
νης («Π. Κόσμος» 5 Δεκεμβρ.
1%5. α. 3).
404) "Κνα με-γάλο παράπονο
των Σμυρνσίων (·Π. Κόομος» 9
Όκτωβρ, 1966, σ. ι),
405) Τιμαί είς τόν Χρυοόοτο-
μον Σμύρ'ής («Π. Κόομος· 5
Νοεμβρ. 1967, σ. 1).
406) Γ ό -χπμπαναριό τής Α
γίας Φωτεινής Σμύρνης οτήν Α¬
γίαν Φο^τεινή Νεσς Σμύρνης
(«ΤΙ. Κόσμος» 30 Όκτωβρ. 1960
σελ 1).
407) Τό κωδωνοστάσιον τής
Σμύρνης είναι χρέος μας νά τό
ζίΐναχτίοωμι στήν Νέαν Σμύρνη
(«Π. Κόσμος» 19 Ίοονίου 1966,
οελ. 1).
408) Ν' ά«εγερθή στήν Νέαν
Σμύρνη £να πανουοιότυπο καμ-
παναριό, οτιως ήτεν καί στήν
Ίωνική μας Σμύρνης («Π. Κό
σμος» 14 Όκτωβρ. 1966, σ. Ι)
409) "Εκκλησις πρός δλους
τούς Πρόσφυγας νά γράψουν
6,τι πολύτιμο στοιχεϊο ξεύρουν
γιά τίς άξέχαστες πατρίδος τού;
(«Π. Κόσμος 21 Ίανουαρ. 1968,
σελ 1),
410) 'Κκκλησις γιά την Λαο
γραφία καί Ίστορία των άξέχα
στων πατρίδων μας.
(«II.
Κόσ¬
μος» 10 Μαρτίου 1968, σ. 2).
411) Ή πεντήκοοτή έπέτειος
τής Κατοχής τής Σμύρνην υπό
τοΰ Έλληνικοϋ Στρατοϋ («Π.
Κόσμος» 14 'Απριλ. 1968, σ. 8)
412) Τδ Σμυρναϊκά τραγούδιε
έπανέρχονται στό φΛ>; («Π. Κή
σμος» 14 Άπριλ. 1968, α. 8).
413) Ή Ίστορια τσθ Μικρά
σιατικοϋ πολιτισμοΰνά διδάσκε
ται στά σχολεϊα μας. («Π. Κό
σμος» 12 Μαΐου 1968. σ. 1).
414) Διά νά μή ταφή ή σκυτά
λη τής Προσφυγικής Ίδέσς(«Π
Κόσμος» 23 Μαΐου 1968, σ. 1).
415) Διά νά μή ταφή ή σκυτά
λη τής Προσφυγικής Ίδέας (<->υ
νέχεια) («Π. Κόσμος» Γ0 ΜαΤου
1968, σ. Ι).
(Συνεχίζεται)
Λαογροτφικόν τής (Ιίρχάμου
Ο ΑΡΡΑΒΩΝ ΚβΙ Ο ΓΑΜΟΣ.
Υπό Κάς ΜΑΡΙΑΝ
Τό Λαογραφικόν αύτό της Περ-
■γάμου «Άρραδών καϊ Γάμος» γρα-
φέν Οττό τής ιδίας, έ'χει τό ποώτο.
πεοιληψθή καί δημοσιευθή τό ϊτος
1929 είς τό π'εριεκτικότατον Βι¬
βλίον «Πέργαμος» τό εκδοθέν, ι>ττό
τής έν Μι/τιλήνη ΐΓΡοσψϋγικής «Κοι
νότητος Περγάμου» τή έπιμρΛεία
το3 τότε Προέδρου αυτής αειμνή¬
στου Γεωργίου Χον·5?ον!κη/ ό—ό ού-
θενίτιιοές ττληροφορίεςΐ άτόμων, ττού
τα ϊζησαν ή κα! ακοιχκχν άφηγήσεις
πάλαι οτεοων,
' Η5η ά ιαΕηαοσιοόεται μέ συμττλη-
ώ
Δρ ΔΗΜ. Ι. ΑΡΧΙΓΕΝΙΗΣ
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦φ»φ»»·»»»< ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ (Συνέχεια έκ τής 1ης σελ.) προοώπων, ή πλοκή καί οί έν γένε· όρετές, πού διδάσκουν κι' άνιψώνουν τόν άνθρωπο. Στό έργο τού καΐ στήν ζωή τού, ό Γεώργιος Βιζυηνός, εί¬ ναι ένας άληθινός χριοτιανός. Ή γνώσις δέν τού νεκρώνει την πιστ. Μένει πάντα ταπει - νός καί γνήσιος. Ή εύαίσθη- τη ψυχή τού δέν ζέρει τί θά πή μίσος. Κι' άν τόν κακολο- γοΰν, κιγ όν τόν κατηγοροϋν, έκείνος μένει πάντα σταθερά άνεζΐκακος. "Οταν κατεβαΐνη άπό την Γερμανία ό Βιζυηνός μένει οτό σπΐτι τής οικογενείας Φρα βασΐλη, πού βρίσκεται κοντά στό ν Λυκαβητό. Ή πλούσια μόρφωσι καί ή ύπέρμετρος εύ γένειά τού ^όν κάνουν γρήγο ρα συμπαθή στήν οΐκογένεια. Ό Βιζυηνός παιρνει συχνά τα δύο μικρά κοριτσάκια τής οι¬ κογενείας Φραβασίλη καί βγαί νέ ι στήν έζοκή. Χαίρεται καί παίζει μαζί τους οάν παιδί. Τραγουδάει, άπαγ - γέλλει ποιήματα, τρέχει, κό- βει λουλουδια... Κι1 ένώ τα χρόνια κυλοθν, οί κόρες τού Φραβαοΐλη μέγα λώνουν· Καί Λ μεναλύτερη, ή Μπετίνα, φανερώνει μιά καλλι εργημένη ψυχή μέ καλλιτεχνι κό ύπόβαθρο. Ό ποιητής πι - στεύει τώς ή ΜπετΙνα είναι δημιούργημά τού, 6-οτέλεσμα τής έπιρροής τού. Ή όμορφιά της καί τό κάλ¬ λος τής ψυχής της οκλαβώνουν την ευα σθητη καρί.ά τού πό ι Γτοϋ. Μιά πηγαία, άγνή άγά- πη, ζή γι' αυτόν στό είναι τού. Την καλεί στό Όδείον, δπου διδάσκει, καί την έγγράφει ώς ύπότροφο. Ή ΜπετΙνα οημειώ νει πρόοίο Εκπλήσσει στό παίζιμο τού πιάνου. Ό Βιζυη νός χαίοεται, ένώ μέσα τού φουοκώνει ή άγάπη. Έπισ'-.Γίπτεται τό οπιτι της— άπό τό οποίον έχει φύγει πρό πολλοθ γ ί λόγους οΐκονομι - κούς -- κπί τής προσφέρει λου /χύδια. Τής έκφρόζει την αγάπην τού. Δέν περνάει πολύς καιρός κ' έκμυστηρευεται την άγάπη τού γιά την ΜπετΙνα στήν μη τέρα της. Ό -,-ρέπος, ή ταραχή τού καί τα Γ-αραυι'.η.τά τού κά νούν την γυ/αι.χΐ νά πιστέψη Οτι ό ποτ.τής δέν «στέκεται ι αλά» καί ι ού ε> όηλώνει την
άρνησΙ της Δέ,, -όν θέλει γ;ά
γαμπρό ..
Ό Βιζυην·ς ταοάζεται, θυ-
μώνει, συντριβε:οι. "Επειτα ά
πειλε'ι π ι; δα απ' ν όγη την
ΜπετΙνα. Γ ώ -ην ~~.(.αγματοποι
ησι τής άπ·-:.λής τού ζητεί δα-
νεικά χρήμστα σπ6 τόν έπιστά
τη τού ώοείου " ί^να πρωινό
πηγαίνει ό Β.ζυπνός στό σπί-
τΐ τής ΜπετΙνας γιά νά την κλέ
ψη! ! Έκίϊ δε·>/ τού άνοίγουν.
Τότε ό τραγικάς τοιητής, ά-
παγγέλλει ο-ινου; φωνάζει,
κάνει χερονου ?ς καί νευρι -
κές κινήοε ς. 'ν'ρες όλόκλη-
ρες περιφίρίται έν εζάλλω κα
ταστάσεΓ καί έν ο^ν'εχεΐα πή
γαινει στό δωαάπό τού.
'Εκεϊ τόν 6γ 'σ^ουν ντνμένο
έπίσηνια, ό Ε; ευθυντής τού Ό-
δείου, ό δ.ευβ^ντΓς τής Άστυ
νομΐας, ενας για·ρός καί μερι
κοΐ φίλοι το«> Ό Ρ'ζυηνός λέ-
ει στούς επ <.·κε.πτας πιίκ; περι μένει την νύφη. τ,Ίν έκλεκτή τής καρδιδ^ τού. Έκείνοι τοϋ ύπόσχονται νά Όν παντρέ - Φουν οέ ε.ΐ~χ.κό μέρος καϊ έ- | τσι κατορθώνουν νά τάν όδη- γήσουν υτό Αθήναι Μά? .<% Γεώργ. Ηλ. Γρηγοριάδης ΜΝΗΜΗ ΧΡΥΣΟΠΟΜΟΥ (Συνέχεια έκ της 1ης αελ.) κων, άλλά καί αυτών των λαι- κών δέν έπιτρέπεται καί εί¬ ναι άζιοκατάκριτος καί κολάσι μος. "Οτε ή άρχαία έκκλησΐα οο- 6αρως μερμνώσα περΐ των ηθών των τέκνων της άπηγό- ρευ€ την είς τα θέατρα πα¬ ρουσίαν ού μόνον κληρΐκών, άλλά καί αυτών των λα'·κών μελών της καί έζηκόντ ζε κατ' αυτών την απειλήν τού άφο- ριομοθ διά τοϋς λαικοθς καί τής καθαιρέοεως διά τούς κλη- ρικούς, έπραττε τούτο, καθό¬ σον τα θέατρα ήσαν τότε έ- ζηχρειωμένα. Καΐ την σήμερον όμως δέν δυνάμεθα ασφαλώς νά δκσχυ- ρισθώμεν ότι δέν ύπάρχει ή- θικός κίνδυνος δταν, χάριν άγρας θεατών, άναβιβάζωνται επ! οκηνής σκανδαλωδέστατα έργα. "Αν άδιακρίτως επιτραπή τοίς πάσιν είς τα τοιαϋτα θέα¬ τρα εϊοοδος, βεβαίως δέν θά είναι πολΰ τιμητικόν δι' ενα κληρικόν νά συναγελάζεται έ- πΙ ολοκλήρους ώρας έν θεά- τροις μετ άνθρώπων οΐτινες δέν μετατ5αίνουσιν έκεί βε¬ βαίως νά πορισθώσιν ήθικά δι- δάγματα, άλλ' απλώς Ινα τέρ- ψωσι καί ((γαργαλίοωσι« τάς αϊοθήσεις των περι ών καί μό νόν <ρροντίζουοιν. "Προκεμένου περΐ των κλη- ρικών, γνωστόν τυγχάνει τί παρ' αυτών άναμένει ό κόσμος καί πόσον υψηλήν θεωρεϊ την θέσιν των. Οί κληρκοί άποδυο- μενοι έλευθέρως καί άβιάστως είς τό στάδ όν τό οποίον αύ- τοΐ οί ΐδιοι οίκειοθελώς έζελέ- ζαντο, γνωρίζουο, βεβαίως ό- πο,ας ύποχρεώσεις τουτο συν- επάγεται, καί γνωρΐζουσιν οΐ¬ ους θέλει αύτούς ό θεμελιω- τής τής Θρησκε'ας μας, δταν τούς άποκαλή μοθητάς τού καΐ τοΰς καλή νά ώσι ψώς τού κό- σμου καί ΰλας τής γής, έν μηδέν! δίδοντες αφορμήν κα- τακρΐσεως ίνα μή μωμηθή αυ¬ τών ή διακον α καϊ Ί'να μή ουν- δαυλίζωνται οί άκατάρτιστοι πνει>ματικώς.
« Όλοι οί λαο , άνευ έζαιρε-
οεως, θέλουσι νά βλέπωσι
τούς είς τα Ίερά καϊ θρησκευ-
τικά άζιώματα ίσταμένους επί
υψηλοτέρου τού έαυτών νά εύ
ρίσκωναι έπιπέδου, κεκημέ-
νους υψηλοτέραν αρετήν,
ανωτέραν χάριν καϊ άζίαν, α¬
νάλογον είς τό άζΐωμα τό ο¬
ποίον είναι περιβεβλημένοι.
ΧΡΗΣΤΟΣ Σ. ΣΟΛΟΜΟΝΙΔΗΣ
ΟΙ Περγαιιηνο!, διεκδικοθν τόν τί-
τλο τοθ «ττρωτοτΓΟρου», διότι ι/πήο-
ξαν, οί ττοώτοι στή συγκένιτρωσι κο<ί δημοσίευσ^ 6χι αόνον τής Ιστορίσς τής άρχαίας τής πόλεώς των, άλλά καί στή ττεοίπτωσι των λαογραφικών καί έθίμων της, διά τού ώς &νω άνσ- ψερομένθυ 6ι6λίου «Πέργαμος» σχε- δόν» πρό τεσΐαρκονταετίας. "Ενα δέ είναι τό δίκαιον παράπο¬ νον των. Ότι δέν εΤχε την τύχην, νά ττροβληθή παρ' ουδενός καί έμει- νε είς την άφάνειαν, ένω ήξ'ζε καλυ- τέρας τθχης, μέ τόσον πλούσιον υ¬ λικόν. Τολμώ δέ νά είπω, δτι έπρεπτε νά υποβληθή κα! μέχοι αυτής ταύτης τής Άκ-αδημίας άχόμη, διεκδικών- τας δραδεΤο διά τό πλούσιον περιεχό μενόν τού —άοχαΐον, Ιστορικόν, σύγ χρόνον— ή λαογραφ ι κόν, δταν Οττο δάλωνται καί 6ρα6εύυνται μΐλέτοτι καί διδλία, άξια μέν, άλλά κατά πο- λϋ μικροτέρας σπουδσιότητος. Ιον Στήν Πέργαμο, δταν τό κορίτσι εψτανε τα δεκασχτώ τού χρόνια, οί γονείς τού έμπαιναν σ' δννοιες, πως νά τό άττοκαταστήσουν. "Οχι πώς οί γαμποο ήσαν λιγο- στοί, άλλά ποιο! ήσαν οί κσλοί, οί διαλεχτο'ι —ποθ γιά τίς δμορφες καΐ πλούσιες, μάλιστα, ήσαν πολύ λίγοι οί κατάλληλον γιά νά ίδουν τό κορίτσι τους εύτ'κΧΐσμένο. ΓΓ αύτό έσημείωναν καί εΐχαν ύπ' 6ψι τονς μερικοθς νέους, πρός τοθς όπΌίους, θά μπορούσαν νά κά¬ νουν πρότασ ι. "Οταν, λοιπόν, θοχαν τόν κα.ρό του/ς καί τ' άπεφάσιζαν, έστελΐ^αν «προξενειά» στούς γονεΐς τού ύπο- ψηφίου γαμδρο-Ι, μέ έττιτΓ·5ειο ττρο- ξεκητή, ποθ θά μποοοόσε, παρο^σΐά- ζοντας τα προτερήμοττα τής νύψης καϊ τα ιτλοθτη της πιό έλκυϋτικά, νά φθάση σέ άποτέλΐισιμα «νά τα σώ¬ ση» κατά τή λα'ική εκψροΐσι. "Αν αί διαπραγματεύοχις ή ναν κ,αλά καί τέλειωνί ή ρ βίδοποιοθσε ό προξενητής τούς γο- νεϊς τής νθφης καΐ έκεΐνιοι, την αλλη μερά, έστελναι' στό σττίτι τοΰ γαμ- ττροθ, γλυκύσματα καί κατά προτί- μησι ^σεκ,έ,ρ λοι^ούμ■ ο:» τ^τοι κουοο*- μπιέδες, σηαάδι δτι έλαβον γνώσι, πώς οί γονεΤς τοθ γαμβρό^, δέχτϊηκαν την κόρη τού, γΐσ νύφη. Άμόσως μετά, τά ττεθερικά, έρχό- ταν σέ οννεννόηο-ι καΐ ώοιζαν την ή- μέρα πού θαλαζαν δαχτι/λίδια, δηλ. θά γ ι νόταν οί «άρ,ραδώνες». Ό ά,£φα6ών, τά παλαιότεροι χρό- ιιϊι, γινόταν μέ παπά, στό σπίτι τής νθφης, πού άλλαζε κα! τά δαχτιΑ!- δια. Τά δαχτυλίδια δί, ίττςκ,ττΐ. νάνσι άπ' τά καλλίτερα καΐ τά πθλυτιμό- τερα, πού εΤχοΐν οί ίνβιαψί,^όμενες οί- κογένειες. "Αν οί άρραδωνιαζόμενοι ήσαν πτωχοί καί δέν είχοιν πιλούσια δαχτυ- λίδια, έπαιρναν γιά λίγες μέ^ες δα- νεικά, συγγενικά ή γειτονικά. Επάνω στά δανεικά, διηγοϋνται τό εξής: Κάποιος γαμττρός, πού ή- θ:λ: νά κάνη τό κομμάτι τού — πού λέγαν — γιατΐ εΤχε τ' 8να·.κχ πώς τόν φιισάει τόν μπχτοσ (δηλ. εΤναι ττλούσιος), ζήτησε τό μονάττετρο δσ· χτυλίδι της γυναίκας ενός εθκατα- στάτου φίλου γου, ττού £γινε δανιεικό κι' άγύριστο καΐ πού ντρεπόταν, ο οανείσας φίλος, νά τό ζητήση πίσω μιά κ' έκεϊνος πού τό δαν^Ίστηκε δέν έννοοθσε νά τό επιστρέψη καΐ γ ι νό¬ ταν άφθρμή, νθΐ γίνωνται τόσοι συ· χνοΐ καυγά3ες μεσα τό Λνδρδγυν^ ποθχε δανείει τό δΐχτυλίβι, πού κόν- τεψαν νά φθάσουν σέ χωρίσμα-τα. Ή άφήγησις «Τνβι τής κόοης το^ δα«είο-αντος τό δαχτυλίδι. Δ:ά λό¬ γους εύνοήτους άποφεύγω ν' «ναφέ- ρω τά όνόμοττα. Οί δέμες, ποθ λέγονταν «Βεογιέτ- τες», ήσαν άγνωστες τά παληό χρά- νια. Άριτοτεοα ήλθϊ ή μόδα. Κατά τόν άρραδώνα, ίδιιναν *α! χρηματική προκατα6ολή, γιά νάνσι σίγουροι πού δέν την έγύοιζσν ττίσ'» σέ ττε^Ιτττωσι, ττοΰ διελύετο ό ώροα- 6ών. Ή κόμ>η ή-ΐαν ντυιιέινη μί μεταξω-
τό φόρεμα καινοόργιο τοθ ττατέρα
της κ3Ϊ μέ ρόζ σκέπη δεμένη στδ
λαιμό —£τσι ελεγαν την λ·.τττή έ-άλ-
πα άπό μουσελίνα — στελμένη άπό
τό γαμπρό.
ΆφσΟ τελείωνε ή διοδικασΐσ τ;-1
Λροαδωνος, σηκωνότσΐν ή νύφη και φι-
λο"ισ£ τό χέρι των ττεθταικών της,
πρώτα τοΰ πεθεροΰ, ίίστερ-α τής πί-
θεράς καΐ τότκ εϋρΐσχε την εΰκαΐρία
αυτή, νά κρεμόση υτό λσιμό τής νο-
ψης τό «γιορντανίκι», η"τοι άρμαβόν
άπό φλουοιά.
Τό «γιορνται/ίκι» ή"Τ0Εν ιτεριλαΓ·μιο
άπό μαθοη πλατειά τρέσσα ραμμενι
στερεά έπανωτά φλουριά (ήσαν είδ-
κοί πού τάφτιαχναν» σέ μέγεθος 6ρσ-
χμής ή διρράχιιου καί κατ' άραιά
διαο-τήμστα κά-ΐω άττ' οώτή <ή συοα, τέσσ-ερες—-ττέντε μαχοουντιέ^- — μεγάλα φλουριά, σέ ,μέγϊθος σημυι- νοΰ δεκαδράχμου ή ττΕντοΑΊϊου. Ή ινύφη ή ιδία κερνοθσε τού, · ο;- εσμένους μέ άστιμένιο δίσκο κο! τ*· τε οί συγγί,νεΐς καί των δύο οίκογι.- νειών Ερριχναν μέσο: στό δίσκο φλου- ριά, κοτμήματτα ή κα! χιχίαατα, γιά τή^ άνοοά μετά των κοσμημάτων κατ' εκλογήν της. Οί άροαδωνιασυένοι πλέον άντσλ λάσσουν δώρο:. Αύτό γίνεται καί έδώ'. Ό γαμπρός εστελνε στή νύφη, φό- ρεμα, παιντοθφλες, τσαντάκι άσημέ. νιο άλυσσιδωτό, κ/ρευαστό, ;ιέ χρΊ ματα μέσα, παχΐσόλι (ό·ιπρί»λ3) £. ήταν κοτλοχαίρ^ μυρωδικά — όπως τάλενοτν —ήτοι άοώματτα απαραιτή¬ τως λεδάντα, κουφέτα χρωματιστώ -αί αλλχ Ή σειρά τής νθφης. Αυτή στό γαμπρό, ττουκάυισο, ττα κεντημένες άπό τά χέρ:οΐ της σέ φέλ- πα (δελοθδο) μέ μΐταξωτές κλωστές, μέ σχέδιο μπουκέτα άπό τοιαντάφυ1- λα κόκκινα ή ρόζ, μ£ κλωνάρια καί φύλλα ή αποι^έτο άττό -ο-ύφσΛ'α κόκκινα ή ρόζ, δύο ζεύγη κάλτσ^ς πλεγμένες στό χέρ., ;ιέ καλτσο6-ο- νες καί ψιλή κλωστή, σέ σχέδιο άζοθρ ή λάστιχο, δυό μαντήλια μεταξωτά η πλούσια, πεοκαλένια η φτωχειά. Στά πεθεοικά, πουκάμισο Λαντό, ψιλό,, κάλτσες, μεσοφόρι φαντό (στή ΘΗΣ ΜΑΚΡΥΠΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ κρεδδατή), μουστούκα (μαντίλα) υέ χουσαφένια μπιμπίλα καί ;ιαντήλια,. "Ολαι αύτά τά δώοα τής νύφης, πού τά ΙσΤ'ελνε μέσα σέ μποχτσάδε·ς υε- ταξωτούς, με δίσκους άσττιμένιους με- γάλους, λεγόταν «Μποχτσσ,λίκια». Μά καλά ή ττλούσια, ή φτωχειά, Αύτη, επαιρνε δίσκο, δανεικό άση- μένιθ. ' Ή νύφη δέν ϊπρεπε νά ξεχάση ί«χϊ τόν προξενητή. "Επρεπτε και σ' οώ- τόν νά στεϊλη δώρο. Πουκάμισο, κάλτσες καΐ μαντηΊλια. Μετά τόν άοραθώνο:, στά πολύ πα- ληά χρόνια, πολύ πιρό τού 1914, έιος ότου γίνει ά γάμος, μποροΰσ: ο γαμ- πρός νά έπισκέπτεται τή νύφη στό σπϊτι της, μιά φορά τάν μήνα. Τά τελευταία, όμως, χρόνια άλ Ι - ξαν τά πράγματα. Μετά τόν άρρα- δώνα, ό γαμπρός θρονιάζονταν στ ο σπίτι τής νύφης καΐ άπβλάμοανε τάς έξαιρετικάς περ ι ποιήσεις της, καβώς καΐ δλων των δικύν τηις. Γαι»πιοός μαθέ ήταν ούτος. Τά πεθί,ρικά, πάλι, ώριζοιν τή με¬ ρά το3 γάμου. Λίγες μέρες πρίν στά κοινοτικό γραφεΐο, μπτροστά στόν πρωτόπαττα, πούχε θέσι συμδολαιο γράφου, γινόταν ή «Έγκλαδή», 6η- λσδή τό προικοσύμφονο, πού περι- λάμδανε, έκ τος άπό τ ήιν άκίνητο πε- ριοκσία, δηλαΐδή τό σπίτι καΐ τό άμπέλι, ενα εΐκόνισμα, καζάνι μττακι- ρένιο, γιά την πιλύσι, μαγκάλι έπί- σης μπαχιρένιο ψηλό, γιά τή σάλα, χαλκώματα ϊσααι δέκα οκάδες (λές καΐ ζυγιζσταν μέ τό κοτντάρι) τεν- τζερέδΕς — μπόγια μπόγια — κα- πακλίδικα, καστέρια, καραδάνες, σε- νιά, ταψιά, μπρίκια κα τό λεγενό- μπρικο. Άπό ρουχισ'μό: Παπλώματα, του¬ λάχιστον δύο τό ενα, όπωσδήιττοτε, μεταξωτό. Δυο στρώματα, τό ενα μέ μσλλ! κα! τ' άλλο ;ιό μπαμπά- κι — δλα γιά διττλό κρεδδάτι—σεν- τόνια, πετσέτες (πεσκίοια), μαξη- λαροθήκ.ες, — όλόκ!ληρί.ς ντουζίινες,— τ' άσπρόρρουχά της, γιά δλη της τή ζωή —νά δρούν κα! τά έγκάνια της άκόμα —■ τραπεζομάνδηλα καί ττε- τσέτες τού φαγητοΰ — φαντά, λε- πτά — ποία θά κάνη τά ώοαιότερα σχέδια, κουδέρτες μπαμπακερές φαν- τές, χράμια, κάλτσες πλεκτές μέ ώ- ραΐα σχέδια (τουπητό λάστιχο καί άλλα σχέδια, πού δέν τα θυμάμαι, όλόκλτ>ρες ντουζίνες καί απ' αύτές,
σαχκσαλάχια τπλεγιμέινα μέ τό δελονάκι,
γιά τταοράδες (μετσλλίκισ, τεσαρά-
κια, όχταράκια), ή χαδλού (τό
μπουρνούζι) καί ό μποχτσάς.
Στοωσίδια: Ώοαιότατα κίλίμια,
ταπέτα (σιντζαντέδες) καί χαιλιά.
Μ:τά τό 1890 λέν€, δτι αρχισον
νά δίδουν καΐ μετρητά.
ΠΡΟετΟΙΜΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
Την τίλευταία Κυοιακρ, δηΧαϊή
όκτώ μέρες πρό τοΰ γάμου, στό σπί-
τι τής νύφης κατέφθαναν οί φιλΓνά-
δες τη.ς καί δσα κοοίτσιο; εΐχαν υπ'
οψι τους νά καλέσουν, γιά νά παρευ-
,ρίσκωνται στό κόψιμο τού νυφικοο κα!
νά τό τρχ/ουδήσουν, μέ τα παοα-
κάτω τοαγούδια
Νύφη τδ φζ^ο^ά^ι σου
άγγέλοι σοθ τό "ράβουν
καί στό διιξί τού τό ττ?ευ^ό
την όμοοφιά σου γράφουν.
Σάι/ της νυΦούλας τό κορμί
Εϊδαμε στήν Πόλι γιασεμί.
Καί την ώοα πού ή οάφ-τρα, γ'6ο>
ζε την ψαλ.διά στό μεταξωτό ϋφσ-
σμα τοθ νυφικοϋ καΐ ελεγε τό «κοελο-
οίζικο» δροχή ο! άσημένιοι παράδες
(τεσσσράκια, όχταράκια κα! μετζίτια
άκόμα έπεφταν), γιά νά τ' άση.μώ-
τουν.
Τά «ριΠδια<> αύτά δττως τδλεγαν
—ήσαν τής ράφτρας.
ΤΟ ΣΤΑΡΙ ΠΑ ΤΟ ΚΕΣΚΕΚΙ
(φαγητό τοϋ γάμου)
Την Τετάρτη, τρείς μέρες π^ό τεϋ
γάμου, μαζεύονταν ττάλι τά κορίτσκχ
στΐς νύΛης τό σπίτι γιά νά πο;στ;ί-
ψουν μέ τραγούιδια τό «στάρι», Τ3
προωρισμένο γιά τό «κεσκέσι», το
φαγητό το3 γάμου καί αρχιζαν
Μάς πΐίονουνε την πέρδικα
την πονταπλουμισμέυη
κι' άφίνουνε την γειτονιά
σαν χώοα κουρσεμένη
Τό λουλουδ· πού σο3 φίρ,νοιη-
γαμποέ μου στήν αύλή σοε
νά τό ποτίζης ζάχαρι
•νά τώχης στή ζωή σου.
(Σκνεχίζεται)
ΠΡΟΩΘΕΙΤΑΙ ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΝΟΝ
ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΟΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΜΕΔΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝ. ΚΤΗΜ. ΤΡΑΠ.
ΒΡιΒίΙΑ ΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΤΩΝ ΓΡΐΗΜ ΤΩΝ
τής Συνερνα;ιδός μας Κάς Ν.κ. Κ. Γιαννακίδου.
ΚΟΙΝΡΝΙΚΑ
ΕΚΛΕΚΤΟΙ
Κοομικόν γεγονός διά τόν
Πε ραιά καΐ τό Ν. Φάληρον
άλλά καΐ διά την καλήν κοι¬
νωνόν καί των "Αθηνών, υπήρ¬
ξεν ό υπό αίσίους οΐωνούς τε-
λεσθείς γάμος τοΰ έζαιρέτον»
νέου κ. Μάκη Βελισοαροπου-
λου μετά τής ώραιοτάτης δίδος
Σόφης Τραγούτση. Τό μυστή¬
ριον έτελέσθη είς τόν Ιερόν
ναόν Άν. Δημητρίου Ν. Φαλή-
ρου την Τετάρτην 6ην Νοεμ-
βρίου κα! ϋρο>/ 7ην μ. μ., πό-
ρούσα πολυπληθοϋς έκλεκτήι_
μερίδος Πειραώς, Ν. Φαλήροο
καί Αθηνών. Ό ναυτιλακόι,
κόσμος, τού όποίου ό κ. Βε.·
λισσαρόπουλος είναι αγαπη¬
τόν μέλος, έσπευσε νά συμμε¬
τάσχη είς την χαράν τού χα-
ριτωμένου ζεύγους. Παράνυμ-
φος ό γνωστός ίατρός κ. Με-
νης Καρμπολάς καϊ ή κ. Καίτηι
Καρμπολα. Παρέστησαν, μετο
ζύ άλλων, ό καΐ ή κ. Γ. Πο-
ταμιάνου, ό κ. Ανδρέας Α. Πό
χρονάκης, ό διευθυντάς τή·;
«Ήπειρωτικής» κ. 'ΑΛέζ. Πολυ-
χονάκης, ό διευθυντής τήι;
«ΓκρΙηκ Λάιν» κ. Δημ. ΛαοΟ-
δης. ό πλοαρχος τού «Άργο-
ναύττυ) καί εύφήμως γνωσ έ-;
είς τόν ναυτιλιακόν κόσμον :
Ευάγγελος Κουρής, ό κ. Ν·:
Νικολαΐδης ό κ. Λορετζάτς ;
τος, ό κ. Λεώνης κ. ά.
Επηκολούθησε δεξίωσις ι.·»
Ή πορε'α τοΰ έκτελουμένου
υπό τής Έθνικής Κτηματ.κής
Τραπέζης οτεγαστικοΰ προ-
γράμματος, εσημείωσεν ώς
αρμοδίως ανεκοινώθη, επιτυ¬
χίαν είς ολόκληρον την χώ¬
ραν, κατά τό δεκάμηνον 1968.
Συγκεκριμένως, κατά τό δ>-
άστημα Ίσνουαρίου — Όκτω¬
βρ ου 1968, ύπεβλήθησαν 10.
129 αίτήσες δανειοδοτήσεως,
συνολικοϋ ποσοϋ 2.741 έκατ.
δρχ., έναντι 7.353 αΐτήσεων,
διάΐ.372 έκατ. δρχ. ύποβληθει
σών κατά την αυτήν περυσι-
νήν περίοδον. Οϋτω, εσημειώ¬
θη αϋξησς κατά 38% καΐ 100%
άντιστοίχως.
Ό άριθμός των έγκριθεισών
αιτήσεων δανείων κατά τό
αύτό δεκάμηνον τοϋ 1968, α¬
νήλθεν είς 9.575, διά 2.103 έ¬
κατ. δρχ., έναντι 5.111 έγκρί-
σεων, δ ά 726 έκ. δρχ. τής άν-
τιστο.χου χρονικής περιόδου
τοϋ 1967, ήτοι εσημειώθη αύ¬
ξησις κατά 87% καΐ 190% άν¬
τ στοΐχως.
ΑΙ ΧΟΡΗΓΗ Σ ΕΙΣ ΔΑΝΕΙΟΝ
Σημαντικωτέρα αύξησις ε¬
σημειώθη είς τάς χαρηγήσεις
δανείων, ό άριθμός των οποί¬
ων κατά τό δεκάμηνον Ίανου-
αρΐου Όκτωθρ ου 1968, α¬
νήλθεν είς τό υψος των 9.690 Ι
έκατ. δρχ., έναντι χορηγηθέν-1
των 4.260 δανεΐων, συνολικοΰ |
ποσοϋ 478 έκατ. δρχ. κατά τό
ίδιον περυσινόν δεκάμηνον, ά
νελθούσης ούτω τής αυξήσεως
είς 120% καί 254% άντιστοίχως.
Έξ άλλου, Ιή ζήτησις δανε -
ών κατά τό λήξαν δεκάμηνον
1968 υπερέβη τά 3 δισεκατομ-
μύρια δρχ., ήτοι μέ μέσον ήμε-
ρήσιον ρυθμόν 12 έκατ. δρχ.,
πράγμα τό οποίον έπιτρέπει
την άσφαλή πρόθλεψιν ότι, μέ-
χρι τέλους τού έτους, θά υπέρ
καλυφθδή τό τεθέν είς αυτήν
δΓ εφέτος ανώτατον όριον έγ-
κρίσεως δανείων έκ 3.283 έκατ
δρχ.
Πέραν των ανωτέρων αιτή¬
σεων, αί οποίαι άφοροϋν είς τό
στεγαστικόν πρόγραμμα τού
1968, ύπεβλήθησαν, μέχρι σή¬
μερον, καί αίτήσοις δανείων
συνολ κου ποσοϋ 45 έκατ. δρχ.
χορηγουμένων έξ ίδίων δια-
θεσ μων τής Τραπέζης, διά
τού υπό των μέσων Όκτωβρί-
ου 1968 λειτουργοΰντος νέου
κλάδου παροχής δανείων,
πρός ιδιώτας, δΓ οίκοδομικάς
εργασίας ο'ιασδήποτε χρήσε¬
ως.
"ί-ργον μιας ολοκλήρου ζωής (1!)21—1!)(>7)
Η ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ
ΧΟΡΩΝ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ
Τοϋ συνεργάτου μος ΛΗΜ. ΚΟνΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Αθήναι τή 25 Απριλίου 1932
Αξιότιμε κ. Κουτσογιαννόπουλε,
ΕΤμαι παΐιδαγωγός καΐ έτο ,μά-
ζω μίαν εργασίαν γιά τά τταιχνι¬
δία των παιδιών οτό Δημοτικό
σχολεΐ ο. Θά επιθυμούσα νά χρη
σιμοποιήσω σ' ενα άττό τα τταιχνί
δια αύτά, τή μελωδία χόττα, χό-
πα, ποΰ εΓν33, είς τήν σελίδα 73
της συλλογής σας, «.Η Λύρα τού
Πόντου*. 'Εττειδή τα λόγια εΤναι
διαλεκτά, θά ήθελα νά ττροσαρμό-
σω τά εξής δημοτικά λόγια:
Νά χορέψει υά χαρεΤ, χόττα, χόπα
τί ταχειά θά πανηρει/τεΐ
τί το(χ^ιά θά παντρει/τεί
καΐ στίς εγνοιες θά μοΰ μττεΐ.
Πρόκειται ττερΐ μανοθλας ποϋ
χοροττηιδάει τό μωρό της. 'Ελπίζω
ττώς δέν θά μοΰ άρνηθήτε στήν
σχετική αδεία καΐ σάς εύχαριστώ
γι' αύτό πολύ.
Μυοσίνη — Κλεάνθ3υς —
Παπαδημητ.ρίου
Όδός Χαοιλάου Τρικούττη 131
'Αθηνα 17 Μαοΐι* 1932
Άξιότι,με κ. Κουτσογιαννόττουλε,
"Ελαβοο τό γράμμα σας τής 5ης
Μαΐου μέ τό όποΤο μοΰ δίνατε τήν
αδεία νά χρηςπμοποΐήσω την με-
λωδία χόττα χόπα τής συλλογής
τοΰ Πόντου.
Δέν άμιρέβαλλα ττώς θό μοΰ δί
νατε γιατί οποίας στ' άλήθε,ια άγα-
πάει τόν τόπο τού, χαίρεται νό
6λέπ-ει πόσΌ αιά δ3υλειά τού. ^έ
μ ά δημ οι,ογική ττϊοσπάθειςχ- 6ρι
σκε ατήνη^η <.αΙ σΤο^Γ άλλοι,ς. Σά; εύναο.στΰ ττολϋ θ^ρμάια >τ
Μέ κάθε τιμή
Μυρσίνη ΠατΓαδημητρίου
ΗΜΟΥΣΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ
ΚΑΒΑΛΑΣ
"Αρθ. 63.
Πρός
τόν κ· Κουτσσγιαννόποΐίλον
Δράμαν
Λςχμδάνω την τιμήν νά παρακα¬
λέση υμάς δττως ευαρεστούμενοι
μας άττοστείλητε την Μουσικήν των
Π^ντακών Χορύν καϊ θέλετε μάς
υποχρεωθή, κα3' 8γι ττολλάκις ε¬
ζητήθησαν παίά Ποντίων έγκατε-
στ-ιμϊ' χ> ένταϋϊα οί έν λόνω χο-
ροΐ κα'ι αδυνατούμεν νά σι..δράμω
μέν τού'ους, λόγω έλλείψεω; οΊ-
τών. /Λετά την άντιγοαφήν θά ά-
ποσταλώςτι πάοαυτα εί- ύμά- μέ
τίν ε.ουςτ:ν τΓροσοχή^.
Καδάλλα τη 3 Φε&^ουαρίθυ 1932
Σς-οαγίς τής Στρατιωτικής
Μουσ,κής
Ό Δ ε.3υ·-τής τής Μουσ κης
Νικ. Δεληγιαν.ά<ης ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΔΙΑΛΕΞΙΣ - ΣΥ- ΝΑΥΛΙΑ ΣΤΉ ΘΕΞΣΣΑΑΟΝΙ- ΚΗ Έ<>: ±ζ ·'ς «Μακεδον-ία»
εεσιαλθ/ί<η 11 Φε6οο·.·ο οίου 1935 ΤΟ ΠΟΜΤΙΑΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ Μία δ άλεξΐζ — Συναυλία τής <.ΓΙύ^ε!νου Λέσ'χης» Τή · 6 απογευματινήν της χθές είς τ.'■>·/ «-Εΰ^εινθ/ Λέσχηι.» ό κ
Δημ. Κουτσογ αννόττουλος τή συμ
πράξει τής χορωδίας τοΰ Μακεδο
νικού Όϊειου, έδωσεν διάλεξιν —
-ερτρ!<;.<03'.ων προσώπων είς -.ήν έν Φαλήρω οικίαν τού γαμ- Οροΰ, κα^ά τήν οποίαν δλοι ε¬ ξεδήλωσαν την χαράν τους • ιό τό α;τί;χές γεγονός. πού ■ :νώνει μί τώ στέφανα τοϋ όρ- θοδόζου, χοοτανικου γάμου, >οο ϋ^γεν^ις νέους καΐ συνά-
ττει δΰο έκΚεκτός οίκογε-
νζ 30. Παρευρέθησαν, ώς καί
•είς τόν γά,ιον. ό ίατρός καί ή
;. Γεωργίου Γππαγεωργίου, ή
ι. Τζόυς Κ κή, ό ίατράς καΐ ή
,ραγου-ση, ·'·. οϊκογένεια Ν-
.ίθλάευ Ζα:<ο: α ή οί.<ογένε:α Ίμβρώτου, π οίκογένε.α Λάυ- πρου, ή οίκογένεια Χατζοπού- ου, ή οίκ3γ·ένεα Μπέη ή οί- κογένεα Δ·ασ<αλάκη, Λ οίχο- γένεια Βα'ίινου. γ. οίκογένε.α 3ελ σσαροπούλου, ή οίκογέ- νεα Μπιάζου γ. οίκογένεια Σέντερη κλπ. κλπ. συναυλίαν μέ θέμα τό Ποντιαχό- τρσγούδι. Παρέστησαν ττολλοΐ πολιτειαι, καθηγηταί τού Πανεπιστημίου, των Γυμνασίων καί δημοτικόν σχολεί¬ ων καΐ κόσμος έκλεκτος καί πό- λύς. Ό όμιλητής ένεθουσίσσεν ευθύς έξ άρχής. Διεξήλθε τό θέμα τού μέ θαυμαστήν δεξιοτεχνίαν «αί κα 3ωδήγησε πάντας είς τά μυστικά τού ΠοντιακοΟ τραγουδιού και ιο ροθ. 'Εδ δάχθημεν ττράγματα, άτι¬ να ούδε ττόρρωθεν έψανταζόμεθα Δι' δλα δέ αύτά καΐ έκεΤ τόν έχει ροκροτήο-ιχμεν, άλλά καΐ όπτό τής στήλης αυτής θερμά τώ άπευθύνο με σιογ.χα'ρητήρια. Μετά τό π-ήρας τής διαλέξεως ή χορωδ'ια τού Μα'κεδονηκοϋ Ώδείου έτραγούδησε τής «Τρίχαις τό γεψύ ρι», Ή κ03' έττήγεν σό Παρχάρ' τού «"Ηλ' ό Κάστρον» «Άητό, έ- ττας)θπτέτανεν» μέ τέχνην, μέ γλυκύ τητα μέ μίαν μόνον λέξιν, θευιιά- σια. Ακολούθως τέσχχρες Άκρίται ίν δεδυμένοι τάς τιμημένας ττθντιο«άς στολάς, έχόοευσαν τόν Σέρα καΐ άλλους 'χορούς καταχειροκροτηθέ- τες. Ή διοίκησις τής «Εύξείνου Λέ- σχης» έττετέλευε γθές ο,τι Μ-ΧΡ σήμερον ού5εΐς άλλος ετόλμησε·. ή εδοκίμασεν: Μάς έγνώρισεν έχ το3 πληςτίον ΐή,ν ψυ·νήν των Πον- τίςθί^ ά5ΐλβ>ζ2>ν μαΐ,».
Φ. ΣΤΟΓΙΑΣ
"Εφημερίς «Μ:κεδονίσ» Θεσ)ι.ίι<η 13 Φε&ρουαροίι/ 1935 ΤΑ ΠΟΝΤΆΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔ,Α Ή ιτροχθεσινή διέλεξις — οχν- ακλία τού καθηγητού τής Μουσι- κής κ. Δημ. Κουτσογιαννοττούλου στήν Λέσνη των Πο-τίων γιά τό Ποντιακό τραγούδι, ύπήοξε μιά σΐίγκι«νητική μυσταγωγία γιά δ- σους την παρη<ολούθησαν. Ή χοοωδία τοΰ Μακεδ:ν κου Ώδείου ύττό την δ.ει'θυ.σ ν τού κ. Κουτσογ ι αννοττούλου, πθ^ τοαγού- δησε μεοικά άπό τά καλλίτερα αύ τα τοαγούδια καϊ οί χοοοΐ τοΰς ό ποίους εχόρευσαν νέθι μέ κές ποντιακές στολές, ήσαν ιτά ά ποκάλυψ'ς νιά μάς τούς ά'ΐυήτΐυς. «Τής Τρίχας τό Γεφύρι» ττού κατ' έπίμονο άτταίτησι των άκροατών έπανελήψΒη, είναι μία όμοία έπα νάληψις τού «Γεφυριθύ τής "Αρταο>.
Ή ώοαία καϊ παθητι.<ή μοι,ΌΊκη τού, μέ τή συνοδεία τής ττο/Τ'α- κής λύρας, τοϋ έδωσε μιά ϊδ οτυ- ττία άττό έκείνες πού ένθουσιόζουν καί συγκι ^ούν μαίΰ. 'Εκεΐνο δμως πού μάς έδειξε την άλ<.ή τής ποντιοκής ψοχής, ήταν οί χοροΐ καΐ ιδίως ό 6ν3μ3ζόμε- νος Σέρα, νοοός ττολεμ κός. μέ ζωη.οέ.ς κ:νήςτε ς εύληγία τεύ κορ μιο3 καϊ μέ εύστροφΐκό ρυθμό, πού ενόμιζε κςχι.εϊς δτι άκουε τό άττή- ,ημα καμμιάς μακρυ-^ή; μάχης. Ό πρόεδρος τής Λέσχης Π-ν- Τίων Ιατρός κ. ©εοφύλακτος μέ την ώοαία εϊσήγησρ τού, συγκάν- τρωτε στήν ά?χή την προσοχή μας ττό 6έμα της διαλέξεως — συνσυ λίας, ό δέ κ. Κουτσογ αννόττου- λος κατόπι μέ την έξηγησι σέ γε νικές γραμμέ.ς τής ττο»τιακής μοί.- σικής, μάς έ'κανε νά θυμηθοθμε τά χρόνια έκεϊνα ποό οί ψυχές έξαγ.ι ζό.ταν μέ ανωτέρα ίδανικά Άξίζουν καϊ οί δύο το_ς 6εομά συγχαρητήρια». ΠΕΤΡΟΣ ΑΞΙΩΤΗΣ (Ή σι,νέχεια είς τό προσεχές) Μά ώμορφη τελετή άπονο- μής βραβείων σ' αύτούς πού τό άζ.ζαν έγΐνε τ ό θράδυ τής 11ης τρέχ. οτήν Αϊθουσα τού Φ.Σ. «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ» στήν Πλα τεΐα Καρύτση άπό την «Σοσιε- τε ·Αρ — Σιάτς - Λέττρες» ή όποϊα είναι ή πνευματ,κή γέ- φυρα Γαλλίας — Ελλάδος. Έν νέα βραβεΐα δόθηκαν έν συνό λω σέ έννέα πνευματικούς άν- θρώπους ποϋ χειροκροτήθηκαν θερμά άπ τό εκλεκτόν κοινόν γραμμάτων καΐ τέχνης πού πλημμύριζε τήν αϊθουσα. Ή Πρόεδρος τοΰ Σωματείου Καλ- λιτεχν.κών Άνταλλαγών κ. Χα¬ ρίκλεια Φωτίου έζήρε τα έζέ- χοντα πρόσωπα πού έδρασαν είς τόν τομέα τής τέχνης καΐ των γραμμάτων άποκαλώντας τους "εργάτας τοϋ πνεύμα- -,ος». Καΐ πρώτη βραβεύθηκε ή Πρώτη Κυρ α ιου Θεάτρου ή Μεγάλη μας «Κυβέλη» ποΰ ή άκούραστη καΐ συνεχής δρά σ.ς της τήν έκαναν νά μεσου- ρανήση οτό στερέωμα τής τέ χνης. Πιέρ Πουζέ, Μορψωτι- κός Άκόλουθος τής Γαλλικής Πρεσβείας: «Πειό γερά τά θεμέλΐα ποϋ στηρίζεται ή Έλ- ληνο γαλλική φιλία πού ζε- κινά άπ' την Μεγάλη τού Πα- τρ δα καΐ σταθμεύει στά χέρια τής Ελλάδος)). ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΟΛΟΜΟΝΙΔΗΣ: ό άκούραοτος έργάτης τής χαράς καΐ τού πόνου τής γλυ- κειάς μας Πατρίδος — πού άφι- έρωσε τήν ψυχή τού καΐ τό πνεϋμα τού και έζύμνησε την Σμύρνη μας, ό πρώτος, ό μό- νος ποϋ ζωντανεύει μέ άκού¬ ραστη πέννα τού δλα τα γεγο- νότα πικρά καΐ γλυκά τής Νύ¬ φης τής Ίωνίας. Ό ποιητής Νίκος Τουτουντζάκης στό έρ¬ γον τού «Χρήστος Σολομωνί- δης» όπως τόν χαρακτηρίζει: «Ιδεολόγος τρανός καΐ σκα- πανεύς τής άναμνήσεως νά α¬ ναστηλώση την χαμένη τού Πατριδα!» Ό Χρήστος Σολομωνίδης, τό παδί τής Σμύρνης μας, ό Λε¬ βέντης μας, πού πολλά παρά- σημα πήρε γιά τα έργα τού, γιά τόν κόπο τού, γιά την ά¬ κούραστη λαχτάρα τού νά γνωρίση σ' όλους μας τίς γνω- στές καί άγνωστες πτυχές τής πολυαγαπημένης μας Σμύρ¬ νης. ΕΤναι ό ψάλτης τοϋ μεγα- λεΐου καΐ τοϋχαμοϋ τής Σμύρ νης μας! ΘΟΜΑΣ ΠΑΠΠΑΣ: συντελεί είς την βιομηχανικήν ανάπτυξιν τοϋ τόπου μας, γνήσ.ο παιδί τής Ελλάδος μας, λατρεύει την Πατρ.δα τού καΐ τήν δεύτε- ρή τού Πατρίδα τήν Αμερικήν. ΜΑΡΙΝΟΣ ΚΑΛΑΙΓΑΣ: «ό συγγραφεύς των άρχαιολογι-' κων Μελετών». ΣΑΒΒΑΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ, Λή- μαρχος Γλυφάδας: τιμάται σάν δήμαρχος καΐ σάν άνθρωπος)). ΑΘΗΝΑ ΤΑΡΣΟΥΛΗ: «Καλλιτέ- χν1 ς καΐ πνευματικάς άνθρω¬ πος γεννημένη μέ τρίπτυχο ταλέντο: λαογραφικό — ποιητι- κό καΐ ζωγραφικό. Τιμάται σήμερον ή λαογράφος — ή ποήτρια καί ή ζωγράφος». ΜΥΡΓΙΟΤΙΣΣΑ: «Άποϋσα ή πο.ήτρ.α, άκοϋμε μέ βαθειά συγκίνηοη τούς μυστικούς της ϋμνους». ΚΟΥΛΑ ΜΠΕΧΙΑΡΗ: Έκλεκτή Ζωγράφος, τής άπονέμεταΐ τό βραβείον ((Κύπρου)) Ζάν Σολο- μΐδη. Ό κ. Νόελ Ροσο.νιόλ ετόνι¬ σε: ΗΜηι έρα ή Έλλάδα κΓ ή κό¬ ρη της ή Γαλλα αύτά τα λό¬ για τοΰ έκλεκτοϋ "Ακολούθου τής Γαλλικής Πρεσβείας έ- χουν μεγάλη οημασία γιά μάς! Ό κ. Ροσοινιόλ μ λησε τας τον: «Ό Ίστορικός τής Σμύρνης» καί οτό τέλος φώνα- ζε: Ζήτω ή Ελλάς - Ζήτω ή θερμότατα καϊ γ.ά τόν κ. Χρή- 'στον ΣολομωνΙδη άποκαλών- Γαλλία. Μ,λησε έπίση κι' ό Λογοτέ- χνης καί σκηνοθέτης κ. Νέ- οτορας Μάτσας μεταξύ άλλων εΐπε: «δέν γεννήθηκα γιά νά μισώ άλλά γιά ν' άγαπώ!» Τί ι ώροία λόγ,α αύτά τά τελευταία Ι τοϋ κ. Μάτσα καΐ τ! κλείνουν μέσα οους! Μίλησε κι' ό κ. Χρήστος Σο- λομωνδης: (ί'Η Ελλάς εδημι¬ ούργησε τόν δεσμό άφοσιώσε- | ως καΐ άγάπης! Ή Π.-ωταγωνίστρια τού Θε¬ άτρου κ. Μιράντα Μυράτ διά- βασε ποιήματα άπ' τό έργο τής Μυρτιώτισσας: 'ΜΜοναζιά», 'ίΦιλία», ί(Πόθος», «Φώς Μυθτι- κό)). Ή "Αθηνά Ταρσούλη δέν ή¬ ταν παροϋσα οτήν ώμορφη αυ¬ τή τελετή των βραθείων, έστει- λε δμως τόν χαιρετισμόν της μέσω μαγνητοφώνου. Ό κ. Τόμ Πάππας εϊπε: «ή τιμή ποΰ μοϋ κάνετε θά μείνη άλησμόνητη γιά μενά». Καί μέ τήν απονομήν των βραβε.ων έτελείωσε ή λαμπρτΊ αυτή τελετή πού τόσο μάς συγκίνησε γιά την άζία των τ μηθέντων πνευματικών αυ¬ τών άνθρώπων. Κι' ό έπίλογος: βραβεύτηκε σήμερα ό Λεβέντης τής Σμύρ¬ νης μας δπως κάποιος τόν άπε κάλεσε άπόφε, γιά τό βαρύ , τού έργο πού άκούραστα άνέ- Ι λαβε άπ' τό καιρό πού ήρθε, παιδί κι' αύτό ζερριζωμένο σάν όλους μας νά γ.ατρέψη τόν πόνο τού μέσα στή .μητρι- κή άγκαλιά τής 'Ελλάδας μας. Είναι ό άνθρωπος ό άκούρβ- στος. ό άνθρωπος πού δίνει ό¬ ϊ λόκληρη τήν ψυχή τού γιά την γλυκειά μας ΣΜΥΡΝΗ. Πολλά θραβεία πήρε κι' άλλα τόοα τοϋ άζίζουν άκόμη: £να βρα- βεΐο τοϋ εύχομαι νά τόν στολί- ζει πάντα: ή ϋγεία τού γιά νά γράφη καΐ νά ζωντανεύει παν- τοΰ καΐ πάντα τήν γλυκειά μας 1 Πατρίδα την άζέχαστή μας | Σμύρνη. Νικ. Κ. ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΟΥ ΕΚΘΕΣΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ Άπό τού τέλους τού μηνός θά λειτουργήση είς τό Ζάττπειον Μέγα¬ ρον ή Γ' "Εκθεσις 'Ελληνικής Οΐκο- νομίας, είς τήν οποίαν θά γίνη προ- 6ολή των μέχρι τούδε έπιτευγμάτων τής έγχωρίου παραγωγής είς δλους τοϋς τομείς τής δραστηριότητος της, γεωργ ι κης καΐ βιομηχανικής. "Επ" εϋκαιρίς^ ύπογραμμίζεται είς αρμόδιον ανακοίνωσιν, δτι ή έσωτερι- κή κατανάλωσις έπιβάλλετσι νά στραφή μέ μεγαλυτέραν ζέσιν πρός τα έγχώοια προ'ιόντα, τά όποϊα άνα- λίσκει ήδη, κυρίως τά 6ιομηχανικά, άφού καΐ ποιοτικώς δέν ύστεροϋν των έν τφ έξωτερικφ παραγομένων, άλ>ά
καϊ τά συμφέρον τού καταναλωτοΰ ε-
ξυπη3ετο^ΐ' λόγφ τήζ άντοχής καί
τής ποιότητος των. Πέοαν τούτων ή
εύρυτέραι κατανάλωσις έγχωπίκν
ποοϊόντον είς τό εξωτερικόν θά Ιχη
άμεσον επίδρασιν εις τήν περαιτέρω
ποιοτικήν βελτίωσιν καί τήν μείωσιν 1
τής τιμης των, λόγω τής αώξήθϊως ^_
τοθ δγκου παραγωγής έπ' ώφελιία,
έν τελευταία άναλύσει, τού συμψέ-
ροντος των καταναλωτών.
Η ΕΦΕΤΕΙΝΗ ΕΠΙΔΟΤΗΣΙΣ
ΤΟΝ ΕΞΑΓΟΜΕΝΟΝ ΟΙ ΝΟΝ
Την έγκοιρον έκδοσιν τής
έτηοίας αποφάσεως τού ΕΣΟΠ
διά την έηιδότησιν τής έξα-
γωγής τίν οΐνων, εζήτησεν ό
Σύνδεσμος 'Ελλήνων Ειομηχά-
νων άιό τό υπουργείον Οίκο-
νομικών, διότι Λ καθυστέι-ησς
τής εκδόσεως της καθ στδ
ώς άναφέρετα . αδύνατον τόν
προσδιορισμόν τιμής διαθέσε-
ως, είς απάντησιν των έξ
άλλοδαπής ζητήοεων αί οποί¬
αι έν τούτο ς εφέτος είναι ε¬
ξαίρει κώς ηύξημέναι.
Ό ΣΕΒ είσηγεϊται δπως λό¬
γω τοϋ ζένου άνταγωνισμοΰ
κ=θορ σθή δ:ά τούς γλυκείς
οινους έπιδότησ ς ανωτέρα
τής ~α^ !937, ένώ διά τούς ξη
ρούς θεωρείτα, άπαρκής
ίσχύσασα πέρυσι.
ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΑ ΝΕΑ
ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΑ ΔΑΝΕΙΑ
ΤΗΣ ΑΤΕ ΕΙΣ ΣΠΟΓΓΑΛΙΕΙΣ
Ενεκρίθη υπό τής ΑΤΕ ή χοοή-
γησις 6ραχυπροθέ?μων δανείων είς
τοϋς σπογγαλΐίΤς διά τήν δΐ€νέρ-
γίΐαυ χ-ιμερινής σπογγαίλιείας ώς
κάτωθι:
Διά σκάβανδρα δυτών μέχρι 130.
000 δρχ. Διά σκάφανδοα 6 δυτών μέ-
ΧΡι ΠΟ.000 δοχ. Διά σκάφανδρα 5
ντώ^ ;ιέχρι 93.000 ρχ. Διά σκάφαν¬
δρα 4 Μτώ; μέχρι 74.000 δρχ. Διά
3·κάφ2.3οα 3 ίυτών ;'έ χε··:-:· ,νη" ·ν
άτρ^^τλία^ μέχρι 38.ΟΟΟ δοχ. Διά
έμ6ους «καμακάδων» μέχρι 10.000
δ".χ. Διά «γαγκάβες» μηχανοκινήτου
3 άόρών μέχοι 42.000 δοχ. Δ ά
«γαγκάβ€ς» 3 άνδρών ;ιέχρ» 27.000
δ,οαχμών. ,',ΐν,ϋναι1^1 : ..»■.. λ1»,* '
ΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑΙ ΣΧΕΣΕΙΣ
ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΟΙΝΗΣ ΑΓΟΡΑΣ
Αί προοπιικαϊ των οίκονομι
κων σχέσεων τής χώρας μετά
των κρατών - μελών τής Ευρω.
παικής Κο νότητος διαγρά-
φονται λ!αν αίσ:όδοζο:. Πρά-
γματι, ώς άνεκονώθη αρμοδίως
ή εξέλιξις των έλλην ικών έ-
ζαγωγών πρός τάς χώρας τής
ευρωπαικής κοινότητος έμφαν
ζουν λίαν ίκανΌποιηπκώς ά-
νοδον. Αύται άνήλθον κατά
τό πρώτον οκτάμηνον τοϋ
1968 είς 93,5 έκατομμύρα δολ
λάρια, έναντι 84,1 τοϋ 1967 κα!
69,3 τοϋ 1966. Ήδη, ύπολογί-
ζεται ότι κατά την λήξιν τού
διανυομένου έτους αί έν λό¬
γω έζάγωγαί πρός τάς "Εξ
χώρας τής Ε.Ο.Κ. θά υπερβούν
τα 100 έκατομμύρ α δολλάρια.
Τά ανωτέρω έπιθεβα οϋν-
ται καΐ έκ τοϋ γεγο^ότος. οτ1
αί έξαγωγαΐ πρός τή^ Ε.Ο.Κ.
άντιπροσωπεύουν κατά τό
πρώτον δμηνον τοΰ 1968 πο¬
σοστόν 30% των έλλην ικών έ-
ξαγωγών καί εκάλυψαν τό
36% τής άξίας των έκ τής Ε.Ο.
Κ. είσαγωγών τής Ελλάδος, έ¬
νώ κατά τό 1967 αί άντιστο-
χοι ποσοστώσεις ήσαν: έξαγω-
γαί έλλην ικών προιόντων 28%
καλυπτουσαι τό 32% τής άξιας
των είς Έλλάδα είοαγωγών
έκ χωρών τής Ε.Ο.Κ. Ταύτα έν
συγκρίοει μέ τα έτη 1965 καί
1966, κατά τά όποία αί έξαγω-
γαί ανήρχοντο είς 25% καλύ-
πτουσοι μόνον τό 29% των έν
'Ελλάδ. είοαγωγών.
Δι' άττοφάσεως το3 'Εθν·κο3 ϊνι·
6ουλίου Οί^ο-ι/ομικής Πολ τικής, πα-
ρε^χέθη ή εγγύησις τού Δημοσ!ο^,
ποός τάς με?ολα6ουσας Τραπέζος,
διά την κατασκευήν είς έλληνικά ναυ-
I
πηγεϊα ενός όχηματαγωγοθ κλειστού
ι τύποσ τ^ς έταρίας «Νότιος Εύ-
βοικός —- Ναυτιλιακή». 'Επίσης πσ-
έγ-γθησις δα τα κατα-
Τα είς Πέοαιαα δύο πορ-
θμε?ϊ τρς ίταλιΐ'ής έταιρίας «Του-
ρίστ φίρου Μπόουντ», ώς καί διά τήυ
εκτέλεσιν γενικών μετακευών είς τό
φοΓτηγό.' «Ποτειδώ,» τής έταιρίσς
τιλίας ύπεδλήθρ.σαν αΐτήΐεις διά
την ΰψω^ιν τήζ έλληνικης σημαίαζ
είς τά έμποο.κά σ<άψη «Γκόλντεν Κρός» (ναυπηγούμενον) 10.936 κό- οω; όλικής χωρητικότητος, καΐ «Ά- στεο;ξ-> 2.12.0 κ. ο. χ. ναΐΛτηγήσεως
1952.
ΔΙΟ.^ΙΖΟΝΓΑΙ 523 ΦΥΛΑΚΕΣ
ΜΟΥΣΕΙΟΝ
'Ε.< .ού ύηουργείου Προε- δρας ΙΙυθεονήσεως άνακοι- νοϋται, όϊ! π έκ τού νόμου π.-οβλεπομένπ έπ.τροπή, α¬ ποτελούμενη έκ τού ΓενικοΟ Γρα^.-ατέως τοϋ ύ-ουργε'ου λος Προεδρίες κ. Κ. Γ.α.-.αδο- πούλου ώς Π(:=έδ~ου τού Γε- νικοΰ Δευθυντοΰ Δ:ο κητο^' κ. Σωκρ. Δημσράιου, τού Γε¬ ν.κο υΔ.ευθυντού Άρχα.οτή- τω./ κ. Σπ. Μαρ νάτου καί τού νο,-ιικου συαθούλου κ. Σπ. Πό- ταμ'άνου, επεράτωσε τόν έ¬ λεγχον των δικςτολογητικών 2123 αίτήοεων ύιοψηψίων πρός πλήρωο.ν 526 κενών θέ- σεων μο^ίμων φυλάκων μουσει ών καΐ άρχα ολογικών χώρων είς ολόκληρον την Έλλάδα. ΟΊ έπλεγέν^ες ώρκ οθηοαν χθές. Όοοι έκ των ύποψηρίων ύηηρετοΰν ήδη ώς ήμερομί- σθ.οι φύλακες καί δέν έπελέ- γησαν διά τήν κατάληψιν μο- νίμου θέσεως δέν θά άπολυ- Οοΰν, έφ' όσον οί προιστάμε- νθι τω/ κρίνουν αυτούς ώς καταλλήλους δα την συνέχ'- σιν παροχής των ύπηρεσιΰν των. ; ι
— 18 -
Σέ ττροηγούμενσ δέκα έπτά
φύλλα τού «Προσφυγικόν Κό-
ομού» εχουν άναγραφτή 398 δή
δημοσιεύματά μου, λαογραφικά,
ήθογρσ^ικά, γλωσσολογικά, 1·
στορικά καί λοιπά, κσθώς κσί
σχετιτά ττοιήματά μου, ττού 6λα
αϋτά άφοροΰν ιδίως τή
Σμύρνη κσί τα περίχωρά ττ,ς,
έν μέρει δέ την λοιπήν Μικράν
"Ασίαν καί γραμμί'να τα πιότε-
ρα οτό Σμυρναϊκό γλωοοικό
ΙδΙωμα. ΚΓχε α»α/ρσφτή άκόμα
καί οέ τρία ψάλλη της ϊδιας ε¬
φημερίδας ή άσκηθεϊσα κριτική
απάνω στό λσογραφικό μου έ'ρ
γο καί στό Σμυρναίκό γλωσσι·
κό Ιδίωμσ ττού μεταχειρίζομσι
γιά την ιΐεριγραφή τού.
• Μακρά ή τέχνη, βραχύς ό
βίος», άλλά άπ' τό άνεξάντλητο
άρχεϊο τοθ Σμυρνοϊκοΰ λαογρα
φικοΰ ύλικοΰ ιΐού έχω συλλέξει,
ττροσπαθώ νά δημοσιεύω 6σο
μτιορω καί τιιότερα.
Τα 398 αύτά δημοσιεύματά
μου πού έχου,ν άναγροφτή, πά-
ρουσιάζουν ενα, μέρος τής πνευ¬
ματικήν μου εργασίας τής τελευ
ταίσς μόνο όκταετίας. ήτοι άπό
τό 19δυ μέχρι το 1968. Κατά τό
ϊδιο δέ χρονικό διάοτημα φ λο-
ξενήθηκαν οτήν ιδία ττάλι έφη
μερίδα μας καί δλλσ άκόμη δή
μθ3ΐεύμαΐ9 μ°υ πατριωτικά κα-
θώς κπί καθαρά λογοτεχνικά,
τώ όποϊα άναγράφω τώρα γιά
νά συνεχίση τή βιβλΐογραφία
μου. χωρίς ν' άναφέρω καί τα
χρονογραφήμαΐά μου πού δη-
μοοιευτηκαν στον «Προοφ. Κό-
ομο», τόν «Κήρυκα Νέας Σμύρ¬
νης», τή «Νέα Σμύρνη», τόν
«Πσρατηρητή Νικαίας» καί άλ
λες προσφυγικές έφημερίδες.
"Οσον άφορα τα άπό τού 1927
καί εντέυθεν έκδοθέντα Ιατρικά
έπιστημονικά βιβλία μου σΐήν
γαλλικήν γλώσοα καθώς καί τα
οιάφορα ίατρικα έπιστημονικά
θέματα στήν ελληνικήν, γαλλι¬
κήν, νερμανικήν καί αγγλικήν
γλωσσα πού φιλοξενήθησαν οέ
έλληνικσ κσί ξένα έπιοτημονικά
περιοδικά καί έπίσηι,· ίφημερί-
δες, αυτώ άνάγονται σέ άλλον
τομέα τής ττνευματιχής μου έρ
γασίσς καί τα όποϊα θά άνα-
γράψωμε έν καιρώ.
ΠΑ1ΡΙΩΤ1ΚΑ
399) "Η Μικμαοιατική Έοτία
τής Ενώσεως Σμυρναίων Νικαί-
ας («Π. Κόσμος» 21 Μ«ϊου 1961
σελ. 2).
400) Ό άνδριας τοΰ Χρυοο-
στόμου Σμύρνης ώς έθνικό σύμ-
Δρ ΔΗΜ. Ι. ΑΡΧΙΓΕΝΗΣ
βολο καί Ιερά ππρακατπθήκη διά
τάς επερχομένας γενεάς («Π.
Κόσμος» 17 Μ«ρτ. 1963. σ. 1).
401) Ή φΐλοτέχνηση τής προ·
σωποχραφίας τοΰ έθνομήρτυρος
Χρυοοστόμου («Π. Κόσμος» 25
Αύνούστου 1903, σ. 1).
402) Ό άνδριδς τοΰ Χρυσο-
στόμου Σμύρνης στήθηκε στήν
Νέαν Σμύρνη («Π. Κήομος. 3
Όκτωβρ. 1965. α 1 καί,σ. 6).
403) Ό Διονύσιος Μουστογιάν
νης γιά τόν Χρυοόοτομο Σμύρ
νης («Π. Κόσμος» 5 Δεκεμβρ.
1%5. α. 3).
404) "Κνα με-γάλο παράπονο
των Σμυρνσίων (·Π. Κόομος» 9
Όκτωβρ, 1966, σ. ι),
405) Τιμαί είς τόν Χρυοόοτο-
μον Σμύρ'ής («Π. Κόομος· 5
Νοεμβρ. 1967, σ. 1).
406) Γ ό -χπμπαναριό τής Α
γίας Φωτεινής Σμύρνης οτήν Α¬
γίαν Φο^τεινή Νεσς Σμύρνης
(«ΤΙ. Κόσμος» 30 Όκτωβρ. 1960
σελ 1).
407) Τό κωδωνοστάσιον τής
Σμύρνης είναι χρέος μας νά τό
ζίΐναχτίοωμι στήν Νέαν Σμύρνη
(«Π. Κόσμος» 19 Ίοονίου 1966,
οελ. 1).
408) Ν' ά«εγερθή στήν Νέαν
Σμύρνη £να πανουοιότυπο καμ-
παναριό, οτιως ήτεν καί στήν
Ίωνική μας Σμύρνης («Π. Κό
σμος» 14 Όκτωβρ. 1966, σ. Ι)
409) "Εκκλησις πρός δλους
τούς Πρόσφυγας νά γράψουν
6,τι πολύτιμο στοιχεϊο ξεύρουν
γιά τίς άξέχαστες πατρίδος τού;
(«Π. Κόσμος 21 Ίανουαρ. 1968,
σελ 1),
410) 'Κκκλησις γιά την Λαο
γραφία καί Ίστορία των άξέχα
στων πατρίδων μας.
(«II.
Κόσ¬
μος» 10 Μαρτίου 1968, σ. 2).
411) Ή πεντήκοοτή έπέτειος
τής Κατοχής τής Σμύρνην υπό
τοΰ Έλληνικοϋ Στρατοϋ («Π.
Κόσμος» 14 'Απριλ. 1968, σ. 8)
412) Τδ Σμυρναϊκά τραγούδιε
έπανέρχονται στό φΛ>; («Π. Κή
σμος» 14 Άπριλ. 1968, α. 8).
413) Ή Ίστορια τσθ Μικρά
σιατικοϋ πολιτισμοΰνά διδάσκε
ται στά σχολεϊα μας. («Π. Κό
σμος» 12 Μαΐου 1968. σ. 1).
414) Διά νά μή ταφή ή σκυτά
λη τής Προσφυγικής Ίδέσς(«Π
Κόσμος» 23 Μαΐου 1968, σ. 1).
415) Διά νά μή ταφή ή σκυτά
λη τής Προσφυγικής Ίδέας (<->υ
νέχεια) («Π. Κόσμος» Γ0 ΜαΤου
1968, σ. Ι).
(Συνεχίζεται)
Λαογροτφικόν τής (Ιίρχάμου
Ο ΑΡΡΑΒΩΝ ΚβΙ Ο ΓΑΜΟΣ.
Υπό Κάς ΜΑΡΙΑΝ
Τό Λαογραφικόν αύτό της Περ-
■γάμου «Άρραδών καϊ Γάμος» γρα-
φέν Οττό τής ιδίας, έ'χει τό ποώτο.
πεοιληψθή καί δημοσιευθή τό ϊτος
1929 είς τό π'εριεκτικότατον Βι¬
βλίον «Πέργαμος» τό εκδοθέν, ι>ττό
τής έν Μι/τιλήνη ΐΓΡοσψϋγικής «Κοι
νότητος Περγάμου» τή έπιμρΛεία
το3 τότε Προέδρου αυτής αειμνή¬
στου Γεωργίου Χον·5?ον!κη/ ό—ό ού-
θενίτιιοές ττληροφορίεςΐ άτόμων, ττού
τα ϊζησαν ή κα! ακοιχκχν άφηγήσεις
πάλαι οτεοων,
' Η5η ά ιαΕηαοσιοόεται μέ συμττλη-
ώ
Δρ ΔΗΜ. Ι. ΑΡΧΙΓΕΝΙΗΣ
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦φ»φ»»·»»»< ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ (Συνέχεια έκ τής 1ης σελ.) προοώπων, ή πλοκή καί οί έν γένε· όρετές, πού διδάσκουν κι' άνιψώνουν τόν άνθρωπο. Στό έργο τού καΐ στήν ζωή τού, ό Γεώργιος Βιζυηνός, εί¬ ναι ένας άληθινός χριοτιανός. Ή γνώσις δέν τού νεκρώνει την πιστ. Μένει πάντα ταπει - νός καί γνήσιος. Ή εύαίσθη- τη ψυχή τού δέν ζέρει τί θά πή μίσος. Κι' άν τόν κακολο- γοΰν, κιγ όν τόν κατηγοροϋν, έκείνος μένει πάντα σταθερά άνεζΐκακος. "Οταν κατεβαΐνη άπό την Γερμανία ό Βιζυηνός μένει οτό σπΐτι τής οικογενείας Φρα βασΐλη, πού βρίσκεται κοντά στό ν Λυκαβητό. Ή πλούσια μόρφωσι καί ή ύπέρμετρος εύ γένειά τού ^όν κάνουν γρήγο ρα συμπαθή στήν οΐκογένεια. Ό Βιζυηνός παιρνει συχνά τα δύο μικρά κοριτσάκια τής οι¬ κογενείας Φραβασίλη καί βγαί νέ ι στήν έζοκή. Χαίρεται καί παίζει μαζί τους οάν παιδί. Τραγουδάει, άπαγ - γέλλει ποιήματα, τρέχει, κό- βει λουλουδια... Κι1 ένώ τα χρόνια κυλοθν, οί κόρες τού Φραβαοΐλη μέγα λώνουν· Καί Λ μεναλύτερη, ή Μπετίνα, φανερώνει μιά καλλι εργημένη ψυχή μέ καλλιτεχνι κό ύπόβαθρο. Ό ποιητής πι - στεύει τώς ή ΜπετΙνα είναι δημιούργημά τού, 6-οτέλεσμα τής έπιρροής τού. Ή όμορφιά της καί τό κάλ¬ λος τής ψυχής της οκλαβώνουν την ευα σθητη καρί.ά τού πό ι Γτοϋ. Μιά πηγαία, άγνή άγά- πη, ζή γι' αυτόν στό είναι τού. Την καλεί στό Όδείον, δπου διδάσκει, καί την έγγράφει ώς ύπότροφο. Ή ΜπετΙνα οημειώ νει πρόοίο Εκπλήσσει στό παίζιμο τού πιάνου. Ό Βιζυη νός χαίοεται, ένώ μέσα τού φουοκώνει ή άγάπη. Έπισ'-.Γίπτεται τό οπιτι της— άπό τό οποίον έχει φύγει πρό πολλοθ γ ί λόγους οΐκονομι - κούς -- κπί τής προσφέρει λου /χύδια. Τής έκφρόζει την αγάπην τού. Δέν περνάει πολύς καιρός κ' έκμυστηρευεται την άγάπη τού γιά την ΜπετΙνα στήν μη τέρα της. Ό -,-ρέπος, ή ταραχή τού καί τα Γ-αραυι'.η.τά τού κά νούν την γυ/αι.χΐ νά πιστέψη Οτι ό ποτ.τής δέν «στέκεται ι αλά» καί ι ού ε> όηλώνει την
άρνησΙ της Δέ,, -όν θέλει γ;ά
γαμπρό ..
Ό Βιζυην·ς ταοάζεται, θυ-
μώνει, συντριβε:οι. "Επειτα ά
πειλε'ι π ι; δα απ' ν όγη την
ΜπετΙνα. Γ ώ -ην ~~.(.αγματοποι
ησι τής άπ·-:.λής τού ζητεί δα-
νεικά χρήμστα σπ6 τόν έπιστά
τη τού ώοείου " ί^να πρωινό
πηγαίνει ό Β.ζυπνός στό σπί-
τΐ τής ΜπετΙνας γιά νά την κλέ
ψη! ! Έκίϊ δε·>/ τού άνοίγουν.
Τότε ό τραγικάς τοιητής, ά-
παγγέλλει ο-ινου; φωνάζει,
κάνει χερονου ?ς καί νευρι -
κές κινήοε ς. 'ν'ρες όλόκλη-
ρες περιφίρίται έν εζάλλω κα
ταστάσεΓ καί έν ο^ν'εχεΐα πή
γαινει στό δωαάπό τού.
'Εκεϊ τόν 6γ 'σ^ουν ντνμένο
έπίσηνια, ό Ε; ευθυντής τού Ό-
δείου, ό δ.ευβ^ντΓς τής Άστυ
νομΐας, ενας για·ρός καί μερι
κοΐ φίλοι το«> Ό Ρ'ζυηνός λέ-
ει στούς επ <.·κε.πτας πιίκ; περι μένει την νύφη. τ,Ίν έκλεκτή τής καρδιδ^ τού. Έκείνοι τοϋ ύπόσχονται νά Όν παντρέ - Φουν οέ ε.ΐ~χ.κό μέρος καϊ έ- | τσι κατορθώνουν νά τάν όδη- γήσουν υτό Αθήναι Μά? .<% Γεώργ. Ηλ. Γρηγοριάδης ΜΝΗΜΗ ΧΡΥΣΟΠΟΜΟΥ (Συνέχεια έκ της 1ης αελ.) κων, άλλά καί αυτών των λαι- κών δέν έπιτρέπεται καί εί¬ ναι άζιοκατάκριτος καί κολάσι μος. "Οτε ή άρχαία έκκλησΐα οο- 6αρως μερμνώσα περΐ των ηθών των τέκνων της άπηγό- ρευ€ την είς τα θέατρα πα¬ ρουσίαν ού μόνον κληρΐκών, άλλά καί αυτών των λα'·κών μελών της καί έζηκόντ ζε κατ' αυτών την απειλήν τού άφο- ριομοθ διά τοϋς λαικοθς καί τής καθαιρέοεως διά τούς κλη- ρικούς, έπραττε τούτο, καθό¬ σον τα θέατρα ήσαν τότε έ- ζηχρειωμένα. Καΐ την σήμερον όμως δέν δυνάμεθα ασφαλώς νά δκσχυ- ρισθώμεν ότι δέν ύπάρχει ή- θικός κίνδυνος δταν, χάριν άγρας θεατών, άναβιβάζωνται επ! οκηνής σκανδαλωδέστατα έργα. "Αν άδιακρίτως επιτραπή τοίς πάσιν είς τα τοιαϋτα θέα¬ τρα εϊοοδος, βεβαίως δέν θά είναι πολΰ τιμητικόν δι' ενα κληρικόν νά συναγελάζεται έ- πΙ ολοκλήρους ώρας έν θεά- τροις μετ άνθρώπων οΐτινες δέν μετατ5αίνουσιν έκεί βε¬ βαίως νά πορισθώσιν ήθικά δι- δάγματα, άλλ' απλώς Ινα τέρ- ψωσι καί ((γαργαλίοωσι« τάς αϊοθήσεις των περι ών καί μό νόν <ρροντίζουοιν. "Προκεμένου περΐ των κλη- ρικών, γνωστόν τυγχάνει τί παρ' αυτών άναμένει ό κόσμος καί πόσον υψηλήν θεωρεϊ την θέσιν των. Οί κληρκοί άποδυο- μενοι έλευθέρως καί άβιάστως είς τό στάδ όν τό οποίον αύ- τοΐ οί ΐδιοι οίκειοθελώς έζελέ- ζαντο, γνωρίζουο, βεβαίως ό- πο,ας ύποχρεώσεις τουτο συν- επάγεται, καί γνωρΐζουσιν οΐ¬ ους θέλει αύτούς ό θεμελιω- τής τής Θρησκε'ας μας, δταν τούς άποκαλή μοθητάς τού καΐ τοΰς καλή νά ώσι ψώς τού κό- σμου καί ΰλας τής γής, έν μηδέν! δίδοντες αφορμήν κα- τακρΐσεως ίνα μή μωμηθή αυ¬ τών ή διακον α καϊ Ί'να μή ουν- δαυλίζωνται οί άκατάρτιστοι πνει>ματικώς.
« Όλοι οί λαο , άνευ έζαιρε-
οεως, θέλουσι νά βλέπωσι
τούς είς τα Ίερά καϊ θρησκευ-
τικά άζιώματα ίσταμένους επί
υψηλοτέρου τού έαυτών νά εύ
ρίσκωναι έπιπέδου, κεκημέ-
νους υψηλοτέραν αρετήν,
ανωτέραν χάριν καϊ άζίαν, α¬
νάλογον είς τό άζΐωμα τό ο¬
ποίον είναι περιβεβλημένοι.
ΧΡΗΣΤΟΣ Σ. ΣΟΛΟΜΟΝΙΔΗΣ
ΟΙ Περγαιιηνο!, διεκδικοθν τόν τί-
τλο τοθ «ττρωτοτΓΟρου», διότι ι/πήο-
ξαν, οί ττοώτοι στή συγκένιτρωσι κο<ί δημοσίευσ^ 6χι αόνον τής Ιστορίσς τής άρχαίας τής πόλεώς των, άλλά καί στή ττεοίπτωσι των λαογραφικών καί έθίμων της, διά τού ώς &νω άνσ- ψερομένθυ 6ι6λίου «Πέργαμος» σχε- δόν» πρό τεσΐαρκονταετίας. "Ενα δέ είναι τό δίκαιον παράπο¬ νον των. Ότι δέν εΤχε την τύχην, νά ττροβληθή παρ' ουδενός καί έμει- νε είς την άφάνειαν, ένω ήξ'ζε καλυ- τέρας τθχης, μέ τόσον πλούσιον υ¬ λικόν. Τολμώ δέ νά είπω, δτι έπρεπτε νά υποβληθή κα! μέχοι αυτής ταύτης τής Άκ-αδημίας άχόμη, διεκδικών- τας δραδεΤο διά τό πλούσιον περιεχό μενόν τού —άοχαΐον, Ιστορικόν, σύγ χρόνον— ή λαογραφ ι κόν, δταν Οττο δάλωνται καί 6ρα6εύυνται μΐλέτοτι καί διδλία, άξια μέν, άλλά κατά πο- λϋ μικροτέρας σπουδσιότητος. Ιον Στήν Πέργαμο, δταν τό κορίτσι εψτανε τα δεκασχτώ τού χρόνια, οί γονείς τού έμπαιναν σ' δννοιες, πως νά τό άττοκαταστήσουν. "Οχι πώς οί γαμποο ήσαν λιγο- στοί, άλλά ποιο! ήσαν οί κσλοί, οί διαλεχτο'ι —ποθ γιά τίς δμορφες καΐ πλούσιες, μάλιστα, ήσαν πολύ λίγοι οί κατάλληλον γιά νά ίδουν τό κορίτσι τους εύτ'κΧΐσμένο. ΓΓ αύτό έσημείωναν καί εΐχαν ύπ' 6ψι τονς μερικοθς νέους, πρός τοθς όπΌίους, θά μπορούσαν νά κά¬ νουν πρότασ ι. "Οταν, λοιπόν, θοχαν τόν κα.ρό του/ς καί τ' άπεφάσιζαν, έστελΐ^αν «προξενειά» στούς γονεΐς τού ύπο- ψηφίου γαμδρο-Ι, μέ έττιτΓ·5ειο ττρο- ξεκητή, ποθ θά μποοοόσε, παρο^σΐά- ζοντας τα προτερήμοττα τής νύψης καϊ τα ιτλοθτη της πιό έλκυϋτικά, νά φθάση σέ άποτέλΐισιμα «νά τα σώ¬ ση» κατά τή λα'ική εκψροΐσι. "Αν αί διαπραγματεύοχις ή ναν κ,αλά καί τέλειωνί ή ρ βίδοποιοθσε ό προξενητής τούς γο- νεϊς τής νθφης καΐ έκεΐνιοι, την αλλη μερά, έστελναι' στό σττίτι τοΰ γαμ- ττροθ, γλυκύσματα καί κατά προτί- μησι ^σεκ,έ,ρ λοι^ούμ■ ο:» τ^τοι κουοο*- μπιέδες, σηαάδι δτι έλαβον γνώσι, πώς οί γονεΤς τοθ γαμβρό^, δέχτϊηκαν την κόρη τού, γΐσ νύφη. Άμόσως μετά, τά ττεθερικά, έρχό- ταν σέ οννεννόηο-ι καΐ ώοιζαν την ή- μέρα πού θαλαζαν δαχτι/λίδια, δηλ. θά γ ι νόταν οί «άρ,ραδώνες». Ό ά,£φα6ών, τά παλαιότεροι χρό- ιιϊι, γινόταν μέ παπά, στό σπίτι τής νθφης, πού άλλαζε κα! τά δαχτιΑ!- δια. Τά δαχτυλίδια δί, ίττςκ,ττΐ. νάνσι άπ' τά καλλίτερα καΐ τά πθλυτιμό- τερα, πού εΤχοΐν οί ίνβιαψί,^όμενες οί- κογένειες. "Αν οί άρραδωνιαζόμενοι ήσαν πτωχοί καί δέν είχοιν πιλούσια δαχτυ- λίδια, έπαιρναν γιά λίγες μέ^ες δα- νεικά, συγγενικά ή γειτονικά. Επάνω στά δανεικά, διηγοϋνται τό εξής: Κάποιος γαμττρός, πού ή- θ:λ: νά κάνη τό κομμάτι τού — πού λέγαν — γιατΐ εΤχε τ' 8να·.κχ πώς τόν φιισάει τόν μπχτοσ (δηλ. εΤναι ττλούσιος), ζήτησε τό μονάττετρο δσ· χτυλίδι της γυναίκας ενός εθκατα- στάτου φίλου γου, ττού £γινε δανιεικό κι' άγύριστο καΐ πού ντρεπόταν, ο οανείσας φίλος, νά τό ζητήση πίσω μιά κ' έκεϊνος πού τό δαν^Ίστηκε δέν έννοοθσε νά τό επιστρέψη καΐ γ ι νό¬ ταν άφθρμή, νθΐ γίνωνται τόσοι συ· χνοΐ καυγά3ες μεσα τό Λνδρδγυν^ ποθχε δανείει τό δΐχτυλίβι, πού κόν- τεψαν νά φθάσουν σέ χωρίσμα-τα. Ή άφήγησις «Τνβι τής κόοης το^ δα«είο-αντος τό δαχτυλίδι. Δ:ά λό¬ γους εύνοήτους άποφεύγω ν' «ναφέ- ρω τά όνόμοττα. Οί δέμες, ποθ λέγονταν «Βεογιέτ- τες», ήσαν άγνωστες τά παληό χρά- νια. Άριτοτεοα ήλθϊ ή μόδα. Κατά τόν άρραδώνα, ίδιιναν *α! χρηματική προκατα6ολή, γιά νάνσι σίγουροι πού δέν την έγύοιζσν ττίσ'» σέ ττε^Ιτττωσι, ττοΰ διελύετο ό ώροα- 6ών. Ή κόμ>η ή-ΐαν ντυιιέινη μί μεταξω-
τό φόρεμα καινοόργιο τοθ ττατέρα
της κ3Ϊ μέ ρόζ σκέπη δεμένη στδ
λαιμό —£τσι ελεγαν την λ·.τττή έ-άλ-
πα άπό μουσελίνα — στελμένη άπό
τό γαμπρό.
ΆφσΟ τελείωνε ή διοδικασΐσ τ;-1
Λροαδωνος, σηκωνότσΐν ή νύφη και φι-
λο"ισ£ τό χέρι των ττεθταικών της,
πρώτα τοΰ πεθεροΰ, ίίστερ-α τής πί-
θεράς καΐ τότκ εϋρΐσχε την εΰκαΐρία
αυτή, νά κρεμόση υτό λσιμό τής νο-
ψης τό «γιορντανίκι», η"τοι άρμαβόν
άπό φλουοιά.
Τό «γιορνται/ίκι» ή"Τ0Εν ιτεριλαΓ·μιο
άπό μαθοη πλατειά τρέσσα ραμμενι
στερεά έπανωτά φλουριά (ήσαν είδ-
κοί πού τάφτιαχναν» σέ μέγεθος 6ρσ-
χμής ή διρράχιιου καί κατ' άραιά
διαο-τήμστα κά-ΐω άττ' οώτή <ή συοα, τέσσ-ερες—-ττέντε μαχοουντιέ^- — μεγάλα φλουριά, σέ ,μέγϊθος σημυι- νοΰ δεκαδράχμου ή ττΕντοΑΊϊου. Ή ινύφη ή ιδία κερνοθσε τού, · ο;- εσμένους μέ άστιμένιο δίσκο κο! τ*· τε οί συγγί,νεΐς καί των δύο οίκογι.- νειών Ερριχναν μέσο: στό δίσκο φλου- ριά, κοτμήματτα ή κα! χιχίαατα, γιά τή^ άνοοά μετά των κοσμημάτων κατ' εκλογήν της. Οί άροαδωνιασυένοι πλέον άντσλ λάσσουν δώρο:. Αύτό γίνεται καί έδώ'. Ό γαμπρός εστελνε στή νύφη, φό- ρεμα, παιντοθφλες, τσαντάκι άσημέ. νιο άλυσσιδωτό, κ/ρευαστό, ;ιέ χρΊ ματα μέσα, παχΐσόλι (ό·ιπρί»λ3) £. ήταν κοτλοχαίρ^ μυρωδικά — όπως τάλενοτν —ήτοι άοώματτα απαραιτή¬ τως λεδάντα, κουφέτα χρωματιστώ -αί αλλχ Ή σειρά τής νθφης. Αυτή στό γαμπρό, ττουκάυισο, ττα κεντημένες άπό τά χέρ:οΐ της σέ φέλ- πα (δελοθδο) μέ μΐταξωτές κλωστές, μέ σχέδιο μπουκέτα άπό τοιαντάφυ1- λα κόκκινα ή ρόζ, μ£ κλωνάρια καί φύλλα ή αποι^έτο άττό -ο-ύφσΛ'α κόκκινα ή ρόζ, δύο ζεύγη κάλτσ^ς πλεγμένες στό χέρ., ;ιέ καλτσο6-ο- νες καί ψιλή κλωστή, σέ σχέδιο άζοθρ ή λάστιχο, δυό μαντήλια μεταξωτά η πλούσια, πεοκαλένια η φτωχειά. Στά πεθεοικά, πουκάμισο Λαντό, ψιλό,, κάλτσες, μεσοφόρι φαντό (στή ΘΗΣ ΜΑΚΡΥΠΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ κρεδδατή), μουστούκα (μαντίλα) υέ χουσαφένια μπιμπίλα καί ;ιαντήλια,. "Ολαι αύτά τά δώοα τής νύφης, πού τά ΙσΤ'ελνε μέσα σέ μποχτσάδε·ς υε- ταξωτούς, με δίσκους άσττιμένιους με- γάλους, λεγόταν «Μποχτσσ,λίκια». Μά καλά ή ττλούσια, ή φτωχειά, Αύτη, επαιρνε δίσκο, δανεικό άση- μένιθ. ' Ή νύφη δέν ϊπρεπε νά ξεχάση ί«χϊ τόν προξενητή. "Επρεπτε και σ' οώ- τόν νά στεϊλη δώρο. Πουκάμισο, κάλτσες καΐ μαντηΊλια. Μετά τόν άοραθώνο:, στά πολύ πα- ληά χρόνια, πολύ πιρό τού 1914, έιος ότου γίνει ά γάμος, μποροΰσ: ο γαμ- πρός νά έπισκέπτεται τή νύφη στό σπϊτι της, μιά φορά τάν μήνα. Τά τελευταία, όμως, χρόνια άλ Ι - ξαν τά πράγματα. Μετά τόν άρρα- δώνα, ό γαμπρός θρονιάζονταν στ ο σπίτι τής νύφης καΐ άπβλάμοανε τάς έξαιρετικάς περ ι ποιήσεις της, καβώς καΐ δλων των δικύν τηις. Γαι»πιοός μαθέ ήταν ούτος. Τά πεθί,ρικά, πάλι, ώριζοιν τή με¬ ρά το3 γάμου. Λίγες μέρες πρίν στά κοινοτικό γραφεΐο, μπτροστά στόν πρωτόπαττα, πούχε θέσι συμδολαιο γράφου, γινόταν ή «Έγκλαδή», 6η- λσδή τό προικοσύμφονο, πού περι- λάμδανε, έκ τος άπό τ ήιν άκίνητο πε- ριοκσία, δηλαΐδή τό σπίτι καΐ τό άμπέλι, ενα εΐκόνισμα, καζάνι μττακι- ρένιο, γιά την πιλύσι, μαγκάλι έπί- σης μπαχιρένιο ψηλό, γιά τή σάλα, χαλκώματα ϊσααι δέκα οκάδες (λές καΐ ζυγιζσταν μέ τό κοτντάρι) τεν- τζερέδΕς — μπόγια μπόγια — κα- πακλίδικα, καστέρια, καραδάνες, σε- νιά, ταψιά, μπρίκια κα τό λεγενό- μπρικο. Άπό ρουχισ'μό: Παπλώματα, του¬ λάχιστον δύο τό ενα, όπωσδήιττοτε, μεταξωτό. Δυο στρώματα, τό ενα μέ μσλλ! κα! τ' άλλο ;ιό μπαμπά- κι — δλα γιά διττλό κρεδδάτι—σεν- τόνια, πετσέτες (πεσκίοια), μαξη- λαροθήκ.ες, — όλόκ!ληρί.ς ντουζίινες,— τ' άσπρόρρουχά της, γιά δλη της τή ζωή —νά δρούν κα! τά έγκάνια της άκόμα —■ τραπεζομάνδηλα καί ττε- τσέτες τού φαγητοΰ — φαντά, λε- πτά — ποία θά κάνη τά ώοαιότερα σχέδια, κουδέρτες μπαμπακερές φαν- τές, χράμια, κάλτσες πλεκτές μέ ώ- ραΐα σχέδια (τουπητό λάστιχο καί άλλα σχέδια, πού δέν τα θυμάμαι, όλόκλτ>ρες ντουζίνες καί απ' αύτές,
σαχκσαλάχια τπλεγιμέινα μέ τό δελονάκι,
γιά τταοράδες (μετσλλίκισ, τεσαρά-
κια, όχταράκια), ή χαδλού (τό
μπουρνούζι) καί ό μποχτσάς.
Στοωσίδια: Ώοαιότατα κίλίμια,
ταπέτα (σιντζαντέδες) καί χαιλιά.
Μ:τά τό 1890 λέν€, δτι αρχισον
νά δίδουν καΐ μετρητά.
ΠΡΟετΟΙΜΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
Την τίλευταία Κυοιακρ, δηΧαϊή
όκτώ μέρες πρό τοΰ γάμου, στό σπί-
τι τής νύφης κατέφθαναν οί φιλΓνά-
δες τη.ς καί δσα κοοίτσιο; εΐχαν υπ'
οψι τους νά καλέσουν, γιά νά παρευ-
,ρίσκωνται στό κόψιμο τού νυφικοο κα!
νά τό τρχ/ουδήσουν, μέ τα παοα-
κάτω τοαγούδια
Νύφη τδ φζ^ο^ά^ι σου
άγγέλοι σοθ τό "ράβουν
καί στό διιξί τού τό ττ?ευ^ό
την όμοοφιά σου γράφουν.
Σάι/ της νυΦούλας τό κορμί
Εϊδαμε στήν Πόλι γιασεμί.
Καί την ώοα πού ή οάφ-τρα, γ'6ο>
ζε την ψαλ.διά στό μεταξωτό ϋφσ-
σμα τοθ νυφικοϋ καΐ ελεγε τό «κοελο-
οίζικο» δροχή ο! άσημένιοι παράδες
(τεσσσράκια, όχταράκια κα! μετζίτια
άκόμα έπεφταν), γιά νά τ' άση.μώ-
τουν.
Τά «ριΠδια<> αύτά δττως τδλεγαν
—ήσαν τής ράφτρας.
ΤΟ ΣΤΑΡΙ ΠΑ ΤΟ ΚΕΣΚΕΚΙ
(φαγητό τοϋ γάμου)
Την Τετάρτη, τρείς μέρες π^ό τεϋ
γάμου, μαζεύονταν ττάλι τά κορίτσκχ
στΐς νύΛης τό σπίτι γιά νά πο;στ;ί-
ψουν μέ τραγούιδια τό «στάρι», Τ3
προωρισμένο γιά τό «κεσκέσι», το
φαγητό το3 γάμου καί αρχιζαν
Μάς πΐίονουνε την πέρδικα
την πονταπλουμισμέυη
κι' άφίνουνε την γειτονιά
σαν χώοα κουρσεμένη
Τό λουλουδ· πού σο3 φίρ,νοιη-
γαμποέ μου στήν αύλή σοε
νά τό ποτίζης ζάχαρι
•νά τώχης στή ζωή σου.
(Σκνεχίζεται)
ΠΡΟΩΘΕΙΤΑΙ ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΝΟΝ
ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΟΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΜΕΔΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝ. ΚΤΗΜ. ΤΡΑΠ.
ΒΡιΒίΙΑ ΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΤΩΝ ΓΡΐΗΜ ΤΩΝ
τής Συνερνα;ιδός μας Κάς Ν.κ. Κ. Γιαννακίδου.
ΚΟΙΝΡΝΙΚΑ
ΕΚΛΕΚΤΟΙ
Κοομικόν γεγονός διά τόν
Πε ραιά καΐ τό Ν. Φάληρον
άλλά καΐ διά την καλήν κοι¬
νωνόν καί των "Αθηνών, υπήρ¬
ξεν ό υπό αίσίους οΐωνούς τε-
λεσθείς γάμος τοΰ έζαιρέτον»
νέου κ. Μάκη Βελισοαροπου-
λου μετά τής ώραιοτάτης δίδος
Σόφης Τραγούτση. Τό μυστή¬
ριον έτελέσθη είς τόν Ιερόν
ναόν Άν. Δημητρίου Ν. Φαλή-
ρου την Τετάρτην 6ην Νοεμ-
βρίου κα! ϋρο>/ 7ην μ. μ., πό-
ρούσα πολυπληθοϋς έκλεκτήι_
μερίδος Πειραώς, Ν. Φαλήροο
καί Αθηνών. Ό ναυτιλακόι,
κόσμος, τού όποίου ό κ. Βε.·
λισσαρόπουλος είναι αγαπη¬
τόν μέλος, έσπευσε νά συμμε¬
τάσχη είς την χαράν τού χα-
ριτωμένου ζεύγους. Παράνυμ-
φος ό γνωστός ίατρός κ. Με-
νης Καρμπολάς καϊ ή κ. Καίτηι
Καρμπολα. Παρέστησαν, μετο
ζύ άλλων, ό καΐ ή κ. Γ. Πο-
ταμιάνου, ό κ. Ανδρέας Α. Πό
χρονάκης, ό διευθυντάς τή·;
«Ήπειρωτικής» κ. 'ΑΛέζ. Πολυ-
χονάκης, ό διευθυντής τήι;
«ΓκρΙηκ Λάιν» κ. Δημ. ΛαοΟ-
δης. ό πλοαρχος τού «Άργο-
ναύττυ) καί εύφήμως γνωσ έ-;
είς τόν ναυτιλιακόν κόσμον :
Ευάγγελος Κουρής, ό κ. Ν·:
Νικολαΐδης ό κ. Λορετζάτς ;
τος, ό κ. Λεώνης κ. ά.
Επηκολούθησε δεξίωσις ι.·»
Ή πορε'α τοΰ έκτελουμένου
υπό τής Έθνικής Κτηματ.κής
Τραπέζης οτεγαστικοΰ προ-
γράμματος, εσημείωσεν ώς
αρμοδίως ανεκοινώθη, επιτυ¬
χίαν είς ολόκληρον την χώ¬
ραν, κατά τό δεκάμηνον 1968.
Συγκεκριμένως, κατά τό δ>-
άστημα Ίσνουαρίου — Όκτω¬
βρ ου 1968, ύπεβλήθησαν 10.
129 αίτήσες δανειοδοτήσεως,
συνολικοϋ ποσοϋ 2.741 έκατ.
δρχ., έναντι 7.353 αΐτήσεων,
διάΐ.372 έκατ. δρχ. ύποβληθει
σών κατά την αυτήν περυσι-
νήν περίοδον. Οϋτω, εσημειώ¬
θη αϋξησς κατά 38% καΐ 100%
άντιστοίχως.
Ό άριθμός των έγκριθεισών
αιτήσεων δανείων κατά τό
αύτό δεκάμηνον τοϋ 1968, α¬
νήλθεν είς 9.575, διά 2.103 έ¬
κατ. δρχ., έναντι 5.111 έγκρί-
σεων, δ ά 726 έκ. δρχ. τής άν-
τιστο.χου χρονικής περιόδου
τοϋ 1967, ήτοι εσημειώθη αύ¬
ξησις κατά 87% καΐ 190% άν¬
τ στοΐχως.
ΑΙ ΧΟΡΗΓΗ Σ ΕΙΣ ΔΑΝΕΙΟΝ
Σημαντικωτέρα αύξησις ε¬
σημειώθη είς τάς χαρηγήσεις
δανείων, ό άριθμός των οποί¬
ων κατά τό δεκάμηνον Ίανου-
αρΐου Όκτωθρ ου 1968, α¬
νήλθεν είς τό υψος των 9.690 Ι
έκατ. δρχ., έναντι χορηγηθέν-1
των 4.260 δανεΐων, συνολικοΰ |
ποσοϋ 478 έκατ. δρχ. κατά τό
ίδιον περυσινόν δεκάμηνον, ά
νελθούσης ούτω τής αυξήσεως
είς 120% καί 254% άντιστοίχως.
Έξ άλλου, Ιή ζήτησις δανε -
ών κατά τό λήξαν δεκάμηνον
1968 υπερέβη τά 3 δισεκατομ-
μύρια δρχ., ήτοι μέ μέσον ήμε-
ρήσιον ρυθμόν 12 έκατ. δρχ.,
πράγμα τό οποίον έπιτρέπει
την άσφαλή πρόθλεψιν ότι, μέ-
χρι τέλους τού έτους, θά υπέρ
καλυφθδή τό τεθέν είς αυτήν
δΓ εφέτος ανώτατον όριον έγ-
κρίσεως δανείων έκ 3.283 έκατ
δρχ.
Πέραν των ανωτέρων αιτή¬
σεων, αί οποίαι άφοροϋν είς τό
στεγαστικόν πρόγραμμα τού
1968, ύπεβλήθησαν, μέχρι σή¬
μερον, καί αίτήσοις δανείων
συνολ κου ποσοϋ 45 έκατ. δρχ.
χορηγουμένων έξ ίδίων δια-
θεσ μων τής Τραπέζης, διά
τού υπό των μέσων Όκτωβρί-
ου 1968 λειτουργοΰντος νέου
κλάδου παροχής δανείων,
πρός ιδιώτας, δΓ οίκοδομικάς
εργασίας ο'ιασδήποτε χρήσε¬
ως.
"ί-ργον μιας ολοκλήρου ζωής (1!)21—1!)(>7)
Η ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ
ΧΟΡΩΝ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ
Τοϋ συνεργάτου μος ΛΗΜ. ΚΟνΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Αθήναι τή 25 Απριλίου 1932
Αξιότιμε κ. Κουτσογιαννόπουλε,
ΕΤμαι παΐιδαγωγός καΐ έτο ,μά-
ζω μίαν εργασίαν γιά τά τταιχνι¬
δία των παιδιών οτό Δημοτικό
σχολεΐ ο. Θά επιθυμούσα νά χρη
σιμοποιήσω σ' ενα άττό τα τταιχνί
δια αύτά, τή μελωδία χόττα, χό-
πα, ποΰ εΓν33, είς τήν σελίδα 73
της συλλογής σας, «.Η Λύρα τού
Πόντου*. 'Εττειδή τα λόγια εΤναι
διαλεκτά, θά ήθελα νά ττροσαρμό-
σω τά εξής δημοτικά λόγια:
Νά χορέψει υά χαρεΤ, χόττα, χόπα
τί ταχειά θά πανηρει/τεΐ
τί το(χ^ιά θά παντρει/τεί
καΐ στίς εγνοιες θά μοΰ μττεΐ.
Πρόκειται ττερΐ μανοθλας ποϋ
χοροττηιδάει τό μωρό της. 'Ελπίζω
ττώς δέν θά μοΰ άρνηθήτε στήν
σχετική αδεία καΐ σάς εύχαριστώ
γι' αύτό πολύ.
Μυοσίνη — Κλεάνθ3υς —
Παπαδημητ.ρίου
Όδός Χαοιλάου Τρικούττη 131
'Αθηνα 17 Μαοΐι* 1932
Άξιότι,με κ. Κουτσογιαννόττουλε,
"Ελαβοο τό γράμμα σας τής 5ης
Μαΐου μέ τό όποΤο μοΰ δίνατε τήν
αδεία νά χρηςπμοποΐήσω την με-
λωδία χόττα χόπα τής συλλογής
τοΰ Πόντου.
Δέν άμιρέβαλλα ττώς θό μοΰ δί
νατε γιατί οποίας στ' άλήθε,ια άγα-
πάει τόν τόπο τού, χαίρεται νό
6λέπ-ει πόσΌ αιά δ3υλειά τού. ^έ
μ ά δημ οι,ογική ττϊοσπάθειςχ- 6ρι
σκε ατήνη^η <.αΙ σΤο^Γ άλλοι,ς. Σά; εύναο.στΰ ττολϋ θ^ρμάια >τ
Μέ κάθε τιμή
Μυρσίνη ΠατΓαδημητρίου
ΗΜΟΥΣΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ
ΚΑΒΑΛΑΣ
"Αρθ. 63.
Πρός
τόν κ· Κουτσσγιαννόποΐίλον
Δράμαν
Λςχμδάνω την τιμήν νά παρακα¬
λέση υμάς δττως ευαρεστούμενοι
μας άττοστείλητε την Μουσικήν των
Π^ντακών Χορύν καϊ θέλετε μάς
υποχρεωθή, κα3' 8γι ττολλάκις ε¬
ζητήθησαν παίά Ποντίων έγκατε-
στ-ιμϊ' χ> ένταϋϊα οί έν λόνω χο-
ροΐ κα'ι αδυνατούμεν νά σι..δράμω
μέν τού'ους, λόγω έλλείψεω; οΊ-
τών. /Λετά την άντιγοαφήν θά ά-
ποσταλώςτι πάοαυτα εί- ύμά- μέ
τίν ε.ουςτ:ν τΓροσοχή^.
Καδάλλα τη 3 Φε&^ουαρίθυ 1932
Σς-οαγίς τής Στρατιωτικής
Μουσ,κής
Ό Δ ε.3υ·-τής τής Μουσ κης
Νικ. Δεληγιαν.ά<ης ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΔΙΑΛΕΞΙΣ - ΣΥ- ΝΑΥΛΙΑ ΣΤΉ ΘΕΞΣΣΑΑΟΝΙ- ΚΗ Έ<>: ±ζ ·'ς «Μακεδον-ία»
εεσιαλθ/ί<η 11 Φε6οο·.·ο οίου 1935 ΤΟ ΠΟΜΤΙΑΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ Μία δ άλεξΐζ — Συναυλία τής <.ΓΙύ^ε!νου Λέσ'χης» Τή · 6 απογευματινήν της χθές είς τ.'■>·/ «-Εΰ^εινθ/ Λέσχηι.» ό κ
Δημ. Κουτσογ αννόττουλος τή συμ
πράξει τής χορωδίας τοΰ Μακεδο
νικού Όϊειου, έδωσεν διάλεξιν —
-ερτρ!<;.<03'.ων προσώπων είς -.ήν έν Φαλήρω οικίαν τού γαμ- Οροΰ, κα^ά τήν οποίαν δλοι ε¬ ξεδήλωσαν την χαράν τους • ιό τό α;τί;χές γεγονός. πού ■ :νώνει μί τώ στέφανα τοϋ όρ- θοδόζου, χοοτανικου γάμου, >οο ϋ^γεν^ις νέους καΐ συνά-
ττει δΰο έκΚεκτός οίκογε-
νζ 30. Παρευρέθησαν, ώς καί
•είς τόν γά,ιον. ό ίατρός καί ή
;. Γεωργίου Γππαγεωργίου, ή
ι. Τζόυς Κ κή, ό ίατράς καΐ ή
,ραγου-ση, ·'·. οϊκογένεια Ν-
.ίθλάευ Ζα:<ο: α ή οί.<ογένε:α Ίμβρώτου, π οίκογένε.α Λάυ- πρου, ή οίκογένεια Χατζοπού- ου, ή οίκ3γ·ένεα Μπέη ή οί- κογένεα Δ·ασ<αλάκη, Λ οίχο- γένεια Βα'ίινου. γ. οίκογένε.α 3ελ σσαροπούλου, ή οίκογέ- νεα Μπιάζου γ. οίκογένεια Σέντερη κλπ. κλπ. συναυλίαν μέ θέμα τό Ποντιαχό- τρσγούδι. Παρέστησαν ττολλοΐ πολιτειαι, καθηγηταί τού Πανεπιστημίου, των Γυμνασίων καί δημοτικόν σχολεί¬ ων καΐ κόσμος έκλεκτος καί πό- λύς. Ό όμιλητής ένεθουσίσσεν ευθύς έξ άρχής. Διεξήλθε τό θέμα τού μέ θαυμαστήν δεξιοτεχνίαν «αί κα 3ωδήγησε πάντας είς τά μυστικά τού ΠοντιακοΟ τραγουδιού και ιο ροθ. 'Εδ δάχθημεν ττράγματα, άτι¬ να ούδε ττόρρωθεν έψανταζόμεθα Δι' δλα δέ αύτά καΐ έκεΤ τόν έχει ροκροτήο-ιχμεν, άλλά καΐ όπτό τής στήλης αυτής θερμά τώ άπευθύνο με σιογ.χα'ρητήρια. Μετά τό π-ήρας τής διαλέξεως ή χορωδ'ια τού Μα'κεδονηκοϋ Ώδείου έτραγούδησε τής «Τρίχαις τό γεψύ ρι», Ή κ03' έττήγεν σό Παρχάρ' τού «"Ηλ' ό Κάστρον» «Άητό, έ- ττας)θπτέτανεν» μέ τέχνην, μέ γλυκύ τητα μέ μίαν μόνον λέξιν, θευιιά- σια. Ακολούθως τέσχχρες Άκρίται ίν δεδυμένοι τάς τιμημένας ττθντιο«άς στολάς, έχόοευσαν τόν Σέρα καΐ άλλους 'χορούς καταχειροκροτηθέ- τες. Ή διοίκησις τής «Εύξείνου Λέ- σχης» έττετέλευε γθές ο,τι Μ-ΧΡ σήμερον ού5εΐς άλλος ετόλμησε·. ή εδοκίμασεν: Μάς έγνώρισεν έχ το3 πληςτίον ΐή,ν ψυ·νήν των Πον- τίςθί^ ά5ΐλβ>ζ2>ν μαΐ,».
Φ. ΣΤΟΓΙΑΣ
"Εφημερίς «Μ:κεδονίσ» Θεσ)ι.ίι<η 13 Φε&ρουαροίι/ 1935 ΤΑ ΠΟΝΤΆΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔ,Α Ή ιτροχθεσινή διέλεξις — οχν- ακλία τού καθηγητού τής Μουσι- κής κ. Δημ. Κουτσογιαννοττούλου στήν Λέσνη των Πο-τίων γιά τό Ποντιακό τραγούδι, ύπήοξε μιά σΐίγκι«νητική μυσταγωγία γιά δ- σους την παρη<ολούθησαν. Ή χοοωδία τοΰ Μακεδ:ν κου Ώδείου ύττό την δ.ει'θυ.σ ν τού κ. Κουτσογ ι αννοττούλου, πθ^ τοαγού- δησε μεοικά άπό τά καλλίτερα αύ τα τοαγούδια καϊ οί χοοοΐ τοΰς ό ποίους εχόρευσαν νέθι μέ κές ποντιακές στολές, ήσαν ιτά ά ποκάλυψ'ς νιά μάς τούς ά'ΐυήτΐυς. «Τής Τρίχας τό Γεφύρι» ττού κατ' έπίμονο άτταίτησι των άκροατών έπανελήψΒη, είναι μία όμοία έπα νάληψις τού «Γεφυριθύ τής "Αρταο>.
Ή ώοαία καϊ παθητι.<ή μοι,ΌΊκη τού, μέ τή συνοδεία τής ττο/Τ'α- κής λύρας, τοϋ έδωσε μιά ϊδ οτυ- ττία άττό έκείνες πού ένθουσιόζουν καί συγκι ^ούν μαίΰ. 'Εκεΐνο δμως πού μάς έδειξε την άλ<.ή τής ποντιοκής ψοχής, ήταν οί χοροΐ καΐ ιδίως ό 6ν3μ3ζόμε- νος Σέρα, νοοός ττολεμ κός. μέ ζωη.οέ.ς κ:νήςτε ς εύληγία τεύ κορ μιο3 καϊ μέ εύστροφΐκό ρυθμό, πού ενόμιζε κςχι.εϊς δτι άκουε τό άττή- ,ημα καμμιάς μακρυ-^ή; μάχης. Ό πρόεδρος τής Λέσχης Π-ν- Τίων Ιατρός κ. ©εοφύλακτος μέ την ώοαία εϊσήγησρ τού, συγκάν- τρωτε στήν ά?χή την προσοχή μας ττό 6έμα της διαλέξεως — συνσυ λίας, ό δέ κ. Κουτσογ αννόττου- λος κατόπι μέ την έξηγησι σέ γε νικές γραμμέ.ς τής ττο»τιακής μοί.- σικής, μάς έ'κανε νά θυμηθοθμε τά χρόνια έκεϊνα ποό οί ψυχές έξαγ.ι ζό.ταν μέ ανωτέρα ίδανικά Άξίζουν καϊ οί δύο το_ς 6εομά συγχαρητήρια». ΠΕΤΡΟΣ ΑΞΙΩΤΗΣ (Ή σι,νέχεια είς τό προσεχές) Μά ώμορφη τελετή άπονο- μής βραβείων σ' αύτούς πού τό άζ.ζαν έγΐνε τ ό θράδυ τής 11ης τρέχ. οτήν Αϊθουσα τού Φ.Σ. «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ» στήν Πλα τεΐα Καρύτση άπό την «Σοσιε- τε ·Αρ — Σιάτς - Λέττρες» ή όποϊα είναι ή πνευματ,κή γέ- φυρα Γαλλίας — Ελλάδος. Έν νέα βραβεΐα δόθηκαν έν συνό λω σέ έννέα πνευματικούς άν- θρώπους ποϋ χειροκροτήθηκαν θερμά άπ τό εκλεκτόν κοινόν γραμμάτων καΐ τέχνης πού πλημμύριζε τήν αϊθουσα. Ή Πρόεδρος τοΰ Σωματείου Καλ- λιτεχν.κών Άνταλλαγών κ. Χα¬ ρίκλεια Φωτίου έζήρε τα έζέ- χοντα πρόσωπα πού έδρασαν είς τόν τομέα τής τέχνης καΐ των γραμμάτων άποκαλώντας τους "εργάτας τοϋ πνεύμα- -,ος». Καΐ πρώτη βραβεύθηκε ή Πρώτη Κυρ α ιου Θεάτρου ή Μεγάλη μας «Κυβέλη» ποΰ ή άκούραστη καΐ συνεχής δρά σ.ς της τήν έκαναν νά μεσου- ρανήση οτό στερέωμα τής τέ χνης. Πιέρ Πουζέ, Μορψωτι- κός Άκόλουθος τής Γαλλικής Πρεσβείας: «Πειό γερά τά θεμέλΐα ποϋ στηρίζεται ή Έλ- ληνο γαλλική φιλία πού ζε- κινά άπ' την Μεγάλη τού Πα- τρ δα καΐ σταθμεύει στά χέρια τής Ελλάδος)). ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΟΛΟΜΟΝΙΔΗΣ: ό άκούραοτος έργάτης τής χαράς καΐ τού πόνου τής γλυ- κειάς μας Πατρίδος — πού άφι- έρωσε τήν ψυχή τού καΐ τό πνεϋμα τού και έζύμνησε την Σμύρνη μας, ό πρώτος, ό μό- νος ποϋ ζωντανεύει μέ άκού¬ ραστη πέννα τού δλα τα γεγο- νότα πικρά καΐ γλυκά τής Νύ¬ φης τής Ίωνίας. Ό ποιητής Νίκος Τουτουντζάκης στό έρ¬ γον τού «Χρήστος Σολομωνί- δης» όπως τόν χαρακτηρίζει: «Ιδεολόγος τρανός καΐ σκα- πανεύς τής άναμνήσεως νά α¬ ναστηλώση την χαμένη τού Πατριδα!» Ό Χρήστος Σολομωνίδης, τό παδί τής Σμύρνης μας, ό Λε¬ βέντης μας, πού πολλά παρά- σημα πήρε γιά τα έργα τού, γιά τόν κόπο τού, γιά την ά¬ κούραστη λαχτάρα τού νά γνωρίση σ' όλους μας τίς γνω- στές καί άγνωστες πτυχές τής πολυαγαπημένης μας Σμύρ¬ νης. ΕΤναι ό ψάλτης τοϋ μεγα- λεΐου καΐ τοϋχαμοϋ τής Σμύρ νης μας! ΘΟΜΑΣ ΠΑΠΠΑΣ: συντελεί είς την βιομηχανικήν ανάπτυξιν τοϋ τόπου μας, γνήσ.ο παιδί τής Ελλάδος μας, λατρεύει την Πατρ.δα τού καΐ τήν δεύτε- ρή τού Πατρίδα τήν Αμερικήν. ΜΑΡΙΝΟΣ ΚΑΛΑΙΓΑΣ: «ό συγγραφεύς των άρχαιολογι-' κων Μελετών». ΣΑΒΒΑΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ, Λή- μαρχος Γλυφάδας: τιμάται σάν δήμαρχος καΐ σάν άνθρωπος)). ΑΘΗΝΑ ΤΑΡΣΟΥΛΗ: «Καλλιτέ- χν1 ς καΐ πνευματικάς άνθρω¬ πος γεννημένη μέ τρίπτυχο ταλέντο: λαογραφικό — ποιητι- κό καΐ ζωγραφικό. Τιμάται σήμερον ή λαογράφος — ή ποήτρια καί ή ζωγράφος». ΜΥΡΓΙΟΤΙΣΣΑ: «Άποϋσα ή πο.ήτρ.α, άκοϋμε μέ βαθειά συγκίνηοη τούς μυστικούς της ϋμνους». ΚΟΥΛΑ ΜΠΕΧΙΑΡΗ: Έκλεκτή Ζωγράφος, τής άπονέμεταΐ τό βραβείον ((Κύπρου)) Ζάν Σολο- μΐδη. Ό κ. Νόελ Ροσο.νιόλ ετόνι¬ σε: ΗΜηι έρα ή Έλλάδα κΓ ή κό¬ ρη της ή Γαλλα αύτά τα λό¬ για τοΰ έκλεκτοϋ "Ακολούθου τής Γαλλικής Πρεσβείας έ- χουν μεγάλη οημασία γιά μάς! Ό κ. Ροσοινιόλ μ λησε τας τον: «Ό Ίστορικός τής Σμύρνης» καί οτό τέλος φώνα- ζε: Ζήτω ή Ελλάς - Ζήτω ή θερμότατα καϊ γ.ά τόν κ. Χρή- 'στον ΣολομωνΙδη άποκαλών- Γαλλία. Μ,λησε έπίση κι' ό Λογοτέ- χνης καί σκηνοθέτης κ. Νέ- οτορας Μάτσας μεταξύ άλλων εΐπε: «δέν γεννήθηκα γιά νά μισώ άλλά γιά ν' άγαπώ!» Τί ι ώροία λόγ,α αύτά τά τελευταία Ι τοϋ κ. Μάτσα καΐ τ! κλείνουν μέσα οους! Μίλησε κι' ό κ. Χρήστος Σο- λομωνδης: (ί'Η Ελλάς εδημι¬ ούργησε τόν δεσμό άφοσιώσε- | ως καΐ άγάπης! Ή Π.-ωταγωνίστρια τού Θε¬ άτρου κ. Μιράντα Μυράτ διά- βασε ποιήματα άπ' τό έργο τής Μυρτιώτισσας: 'ΜΜοναζιά», 'ίΦιλία», ί(Πόθος», «Φώς Μυθτι- κό)). Ή "Αθηνά Ταρσούλη δέν ή¬ ταν παροϋσα οτήν ώμορφη αυ¬ τή τελετή των βραθείων, έστει- λε δμως τόν χαιρετισμόν της μέσω μαγνητοφώνου. Ό κ. Τόμ Πάππας εϊπε: «ή τιμή ποΰ μοϋ κάνετε θά μείνη άλησμόνητη γιά μενά». Καί μέ τήν απονομήν των βραβε.ων έτελείωσε ή λαμπρτΊ αυτή τελετή πού τόσο μάς συγκίνησε γιά την άζία των τ μηθέντων πνευματικών αυ¬ τών άνθρώπων. Κι' ό έπίλογος: βραβεύτηκε σήμερα ό Λεβέντης τής Σμύρ¬ νης μας δπως κάποιος τόν άπε κάλεσε άπόφε, γιά τό βαρύ , τού έργο πού άκούραστα άνέ- Ι λαβε άπ' τό καιρό πού ήρθε, παιδί κι' αύτό ζερριζωμένο σάν όλους μας νά γ.ατρέψη τόν πόνο τού μέσα στή .μητρι- κή άγκαλιά τής 'Ελλάδας μας. Είναι ό άνθρωπος ό άκούρβ- στος. ό άνθρωπος πού δίνει ό¬ ϊ λόκληρη τήν ψυχή τού γιά την γλυκειά μας ΣΜΥΡΝΗ. Πολλά θραβεία πήρε κι' άλλα τόοα τοϋ άζίζουν άκόμη: £να βρα- βεΐο τοϋ εύχομαι νά τόν στολί- ζει πάντα: ή ϋγεία τού γιά νά γράφη καΐ νά ζωντανεύει παν- τοΰ καΐ πάντα τήν γλυκειά μας 1 Πατρίδα την άζέχαστή μας | Σμύρνη. Νικ. Κ. ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΟΥ ΕΚΘΕΣΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ Άπό τού τέλους τού μηνός θά λειτουργήση είς τό Ζάττπειον Μέγα¬ ρον ή Γ' "Εκθεσις 'Ελληνικής Οΐκο- νομίας, είς τήν οποίαν θά γίνη προ- 6ολή των μέχρι τούδε έπιτευγμάτων τής έγχωρίου παραγωγής είς δλους τοϋς τομείς τής δραστηριότητος της, γεωργ ι κης καΐ βιομηχανικής. "Επ" εϋκαιρίς^ ύπογραμμίζεται είς αρμόδιον ανακοίνωσιν, δτι ή έσωτερι- κή κατανάλωσις έπιβάλλετσι νά στραφή μέ μεγαλυτέραν ζέσιν πρός τα έγχώοια προ'ιόντα, τά όποϊα άνα- λίσκει ήδη, κυρίως τά 6ιομηχανικά, άφού καΐ ποιοτικώς δέν ύστεροϋν των έν τφ έξωτερικφ παραγομένων, άλ>ά
καϊ τά συμφέρον τού καταναλωτοΰ ε-
ξυπη3ετο^ΐ' λόγφ τήζ άντοχής καί
τής ποιότητος των. Πέοαν τούτων ή
εύρυτέραι κατανάλωσις έγχωπίκν
ποοϊόντον είς τό εξωτερικόν θά Ιχη
άμεσον επίδρασιν εις τήν περαιτέρω
ποιοτικήν βελτίωσιν καί τήν μείωσιν 1
τής τιμης των, λόγω τής αώξήθϊως ^_
τοθ δγκου παραγωγής έπ' ώφελιία,
έν τελευταία άναλύσει, τού συμψέ-
ροντος των καταναλωτών.
Η ΕΦΕΤΕΙΝΗ ΕΠΙΔΟΤΗΣΙΣ
ΤΟΝ ΕΞΑΓΟΜΕΝΟΝ ΟΙ ΝΟΝ
Την έγκοιρον έκδοσιν τής
έτηοίας αποφάσεως τού ΕΣΟΠ
διά την έηιδότησιν τής έξα-
γωγής τίν οΐνων, εζήτησεν ό
Σύνδεσμος 'Ελλήνων Ειομηχά-
νων άιό τό υπουργείον Οίκο-
νομικών, διότι Λ καθυστέι-ησς
τής εκδόσεως της καθ στδ
ώς άναφέρετα . αδύνατον τόν
προσδιορισμόν τιμής διαθέσε-
ως, είς απάντησιν των έξ
άλλοδαπής ζητήοεων αί οποί¬
αι έν τούτο ς εφέτος είναι ε¬
ξαίρει κώς ηύξημέναι.
Ό ΣΕΒ είσηγεϊται δπως λό¬
γω τοϋ ζένου άνταγωνισμοΰ
κ=θορ σθή δ:ά τούς γλυκείς
οινους έπιδότησ ς ανωτέρα
τής ~α^ !937, ένώ διά τούς ξη
ρούς θεωρείτα, άπαρκής
ίσχύσασα πέρυσι.
ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΑ ΝΕΑ
ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΑ ΔΑΝΕΙΑ
ΤΗΣ ΑΤΕ ΕΙΣ ΣΠΟΓΓΑΛΙΕΙΣ
Ενεκρίθη υπό τής ΑΤΕ ή χοοή-
γησις 6ραχυπροθέ?μων δανείων είς
τοϋς σπογγαλΐίΤς διά τήν δΐ€νέρ-
γίΐαυ χ-ιμερινής σπογγαίλιείας ώς
κάτωθι:
Διά σκάβανδρα δυτών μέχρι 130.
000 δρχ. Διά σκάφανδοα 6 δυτών μέ-
ΧΡι ΠΟ.000 δοχ. Διά σκάφανδρα 5
ντώ^ ;ιέχρι 93.000 ρχ. Διά σκάφαν¬
δρα 4 Μτώ; μέχρι 74.000 δρχ. Διά
3·κάφ2.3οα 3 ίυτών ;'έ χε··:-:· ,νη" ·ν
άτρ^^τλία^ μέχρι 38.ΟΟΟ δοχ. Διά
έμ6ους «καμακάδων» μέχρι 10.000
δ".χ. Διά «γαγκάβες» μηχανοκινήτου
3 άόρών μέχοι 42.000 δοχ. Δ ά
«γαγκάβ€ς» 3 άνδρών ;ιέχρ» 27.000
δ,οαχμών. ,',ΐν,ϋναι1^1 : ..»■.. λ1»,* '
ΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑΙ ΣΧΕΣΕΙΣ
ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΟΙΝΗΣ ΑΓΟΡΑΣ
Αί προοπιικαϊ των οίκονομι
κων σχέσεων τής χώρας μετά
των κρατών - μελών τής Ευρω.
παικής Κο νότητος διαγρά-
φονται λ!αν αίσ:όδοζο:. Πρά-
γματι, ώς άνεκονώθη αρμοδίως
ή εξέλιξις των έλλην ικών έ-
ζαγωγών πρός τάς χώρας τής
ευρωπαικής κοινότητος έμφαν
ζουν λίαν ίκανΌποιηπκώς ά-
νοδον. Αύται άνήλθον κατά
τό πρώτον οκτάμηνον τοϋ
1968 είς 93,5 έκατομμύρα δολ
λάρια, έναντι 84,1 τοϋ 1967 κα!
69,3 τοϋ 1966. Ήδη, ύπολογί-
ζεται ότι κατά την λήξιν τού
διανυομένου έτους αί έν λό¬
γω έζάγωγαί πρός τάς "Εξ
χώρας τής Ε.Ο.Κ. θά υπερβούν
τα 100 έκατομμύρ α δολλάρια.
Τά ανωτέρω έπιθεβα οϋν-
ται καΐ έκ τοϋ γεγο^ότος. οτ1
αί έξαγωγαΐ πρός τή^ Ε.Ο.Κ.
άντιπροσωπεύουν κατά τό
πρώτον δμηνον τοΰ 1968 πο¬
σοστόν 30% των έλλην ικών έ-
ξαγωγών καί εκάλυψαν τό
36% τής άξίας των έκ τής Ε.Ο.
Κ. είσαγωγών τής Ελλάδος, έ¬
νώ κατά τό 1967 αί άντιστο-
χοι ποσοστώσεις ήσαν: έξαγω-
γαί έλλην ικών προιόντων 28%
καλυπτουσαι τό 32% τής άξιας
των είς Έλλάδα είοαγωγών
έκ χωρών τής Ε.Ο.Κ. Ταύτα έν
συγκρίοει μέ τα έτη 1965 καί
1966, κατά τά όποία αί έξαγω-
γαί ανήρχοντο είς 25% καλύ-
πτουσοι μόνον τό 29% των έν
'Ελλάδ. είοαγωγών.
Δι' άττοφάσεως το3 'Εθν·κο3 ϊνι·
6ουλίου Οί^ο-ι/ομικής Πολ τικής, πα-
ρε^χέθη ή εγγύησις τού Δημοσ!ο^,
ποός τάς με?ολα6ουσας Τραπέζος,
διά την κατασκευήν είς έλληνικά ναυ-
I
πηγεϊα ενός όχηματαγωγοθ κλειστού
ι τύποσ τ^ς έταρίας «Νότιος Εύ-
βοικός —- Ναυτιλιακή». 'Επίσης πσ-
έγ-γθησις δα τα κατα-
Τα είς Πέοαιαα δύο πορ-
θμε?ϊ τρς ίταλιΐ'ής έταιρίας «Του-
ρίστ φίρου Μπόουντ», ώς καί διά τήυ
εκτέλεσιν γενικών μετακευών είς τό
φοΓτηγό.' «Ποτειδώ,» τής έταιρίσς
τιλίας ύπεδλήθρ.σαν αΐτήΐεις διά
την ΰψω^ιν τήζ έλληνικης σημαίαζ
είς τά έμποο.κά σ<άψη «Γκόλντεν Κρός» (ναυπηγούμενον) 10.936 κό- οω; όλικής χωρητικότητος, καΐ «Ά- στεο;ξ-> 2.12.0 κ. ο. χ. ναΐΛτηγήσεως
1952.
ΔΙΟ.^ΙΖΟΝΓΑΙ 523 ΦΥΛΑΚΕΣ
ΜΟΥΣΕΙΟΝ
'Ε.< .ού ύηουργείου Προε- δρας ΙΙυθεονήσεως άνακοι- νοϋται, όϊ! π έκ τού νόμου π.-οβλεπομένπ έπ.τροπή, α¬ ποτελούμενη έκ τού ΓενικοΟ Γρα^.-ατέως τοϋ ύ-ουργε'ου λος Προεδρίες κ. Κ. Γ.α.-.αδο- πούλου ώς Π(:=έδ~ου τού Γε- νικοΰ Δευθυντοΰ Δ:ο κητο^' κ. Σωκρ. Δημσράιου, τού Γε¬ ν.κο υΔ.ευθυντού Άρχα.οτή- τω./ κ. Σπ. Μαρ νάτου καί τού νο,-ιικου συαθούλου κ. Σπ. Πό- ταμ'άνου, επεράτωσε τόν έ¬ λεγχον των δικςτολογητικών 2123 αίτήοεων ύιοψηψίων πρός πλήρωο.ν 526 κενών θέ- σεων μο^ίμων φυλάκων μουσει ών καΐ άρχα ολογικών χώρων είς ολόκληρον την Έλλάδα. ΟΊ έπλεγέν^ες ώρκ οθηοαν χθές. Όοοι έκ των ύποψηρίων ύηηρετοΰν ήδη ώς ήμερομί- σθ.οι φύλακες καί δέν έπελέ- γησαν διά τήν κατάληψιν μο- νίμου θέσεως δέν θά άπολυ- Οοΰν, έφ' όσον οί προιστάμε- νθι τω/ κρίνουν αυτούς ώς καταλλήλους δα την συνέχ'- σιν παροχής των ύπηρεσιΰν των. ; ι