46221

ΗΡΑΚΑΕ1ΟΗ
Ι! ΑΠΟΓΕΤΜΑ ΔΕΥΤ^ΡΑΣ-ί
%
ΚΡΗΤΙΚΑ ΜΕΑ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΣΠΕΡΙΝΗ 1 πρΛΙΤΙΚΗ ;Α Κ Ρ[ΩΐΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΑΡΧΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΣ^,".
♦ · .-.ν.·.·, •.■.•.ν.ν.ν.ν.-.ν.ν.ν.ν ·.·.·.·.· ν.-. .·.·.■.·.«.·.·. .· ^^^^^^^^ν.^^^^^^^^·.·...·.ν.■.....ν.ν.·.■.^ν.ν.ν.^ν.ν.■.·.·. 111111. β 11 · -11111 - 111111 ■■■■■■■■ηι |ΙΜ'
: ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ Δ'. Αρ. ΦΥΛΛΟΥ 371 :: Α1ΕΤΘΤ1ΤΗΣ ΙΙΙβΙΤΗΤΗΣ ΝΙΚΟΣ Χ ΚΑΤΕΧΑΚΗΣ ί ΓΡΑΦΕΙΑ ΟΛΟΣ ΑΠΟΥ ΤΙΤΟΥ Π ΤΥΠΟΓΡΑΦΚΙΑ ΟΔΟ2 25 ΑΥΓΟΥΣΤβΥ
·."·'·"·*·"·*·*·"·"·"·*■*·*·"·"·*."«" ··"■··*■··········■·■■»·······»·■··« ■ ι■111 Ι 11 ■*
Ο ΚΙΛΛΙΒΑΣ...
Χ9ες ετάφη έ 'ίλ. Βενιζέλος. |
Ήγή ή όποίατόν έξέθρεψε, άφοϋέπί τόσαςδεκαετηρί
δαςέλεύθερος εδρεψε τόσας δάφνας «αί δόξας, χον περιέ-
κλεισε καί πάλιν είς τάς άγκάλας της, όριστικά πλέον.
Οί θρήνοι καί οί όδυρμοί, αί έπικλήσεις πρός χά θεϊα,
έχατομμυρίων λαοΰ, ουδέν ήσχισαν, καί ό "Ελευθέριος
ββνιζέλος, υπέστη την τύχην των θνητών.. !
Ό Ελευθέριος Βενιζέλο-,ώς θνητός, ύπέκυψε είςτούς '
των θνητών νόμους, άλλά ή Ίδέα Ελευθέριος Βενιζέλος
δεν απέθανε καί δεν ετάφη, άφοΰ δί:ν εγεννήθη, άλλά ύ-
πήρχε άπό την ημέραν τής κατασκευής υπό τοΰ θεοΰ, τοΰ
άνθρωπον, καί δεν ετάφη, διότι έντός των τάφον θ£-
χοντσι καί θάπχονται ύλικά άντικείμενα, ένώ 6 Ελευθέ¬
ριος Βενιζέλος, ως Ιδέα την οποίαν έπισΐβύσαμεν καί έ-
λατρεύσαμεν ημείς, ή πανστρατειά των πιστών τού, είναι
άυλος καί θά περιιπταται καί θά ύπάρχει είς τού; αι¬
θέρας, έφ' δσον ημείς θά ύπάρχωμεν καί θά ζώμεν ώς
°Ελ?
λ?νηνε:...
Ό "Γλευθέριος Βενιζέλος δέν ήττήθη ποτέ ώς ίδέα
καί ή Ιδέαι τού αυτή θά παραμένη άήττητος, είς αίώνας
αιώνιον.
Άλλά άπό ημέρας τώρα, ένώ ημείς θρηνοΰμεν τόν
έμψυχώσαντα την ιδέαν Έλευθ. Βενιζέλον, οί άντίπσλοί
μας τα άνθρωπόμορφα αύτά τέφατα,ίστάμενα είς τούς δύο
μόνον πόδας των, άγαλλιόϋν πέριξ τής σεπτής σοροΰ
τού, ώς οί τ,υμβοορΰχοι χαίρονται δΐαν πληροφορηθοΰν ότι
ετάφη πλούσιος είς τό Νεκροταφείον... τόν οποίον θά συ
λίσουν την νύκτα. Οί άνίκανοι νά άνασύρουν εαυτούς «πό
τό βουρκώδ&ς κομματικό των πάθος, οί προδόσαντες
τα πάντα, οίκατασπιλώσατες τήνύπ" αΰιοϋ μεγαλυνθείσαν
Έλλάδα, είς τα όμματα των ξένων, άπατώνται εάν φαν-
τάζονται δτι μέχρι τέλους Θά παραμείνουν άτιμώρητοι
καί άναπάντητοι.
Οί μικροί. οί ποταποί, οί ανανδροι οί προδόται οί
καΐάπτυσΐοι, στηριζόμενοι είς μίαν ξυλοκυβέρνηΐτιν, διέ-
πραξαν την τρομερωιέραν ίεροσυλίαν πού ηδύνατο νά
διαπράξουν. Άπηγόρευσαν είς χον λαόν τής Ελλάδος νά
κλαύση καί νά αποδώση τάς ύηΐάτας των τιμών είς τόν
"£λληνα 'Βλευθέριον Βενιζέλον. Οί ταραξίαι βοηθούμενοι
άπό την άνάξιον νά διευθύνη τα κοινά Κυβερνησιν, ήμ
πόδισαν τόν Ελληνικόν λαόν νά προπέμψη. τόν Έλευθέ-
ριον Βενιζέλον, είς τό Αιώνιον ταξίδι τού, τόν "Ελευθε¬
ρ Βενιζέλον είς τόν οποίον ή Έλληνική ψοχή, *δ Ελ¬
ληνικόν κράτος. δ Έλληνικός στρατός, δ Έλληνικός λαός
όφείλουν χά πάντα...
Αύτά δλα δεν πρόκειται όντε νά λησμονηθοΰν οΰχε νά
συχωρεθοΰν ποτέ.
Ό Έλληνικός λαός δν δ γαλβανιστής απέθανε, έγαλ-
βανώθη καί δ αύτός θά παραμένη επί πολλά Ετη άκόμη, έκ
δικούμενος έκείνους τούς όποίους ήσέβησαν πρός την μνή
μην Εκείνον.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΓΑΔΟΠΡΕΒΗ ΚΗΔΕΙΑΝ ΤΟΥ
((ΑΝ ΜλΘΕΤΕ ΟΤΙ Μί ΕΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗ ΜΗΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΤΕ, ΔΙΟΤΙ ΕΙΜΛΙΑΤΡΩΤΟΣ
ΑλλλΕΑΝ ΠλΗΡΟΦΟΡΗΒΗΤΕ ΟΤΙ ΑΠΕΟΑΝΑ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΤΕ ΔΙΟΤΙ ΕΙΜΑΙΘΝΗΤΟΣ1)
ΥΗΟΤΟΥΑΙΕΥΟΥΝΤΟΥΜΑ!κΗ.ΚΑΤΕΙΑΚΙΙ
ρη >:ι' έγιο μέσα σ* έ
άπό τα πολλά καραβάνια των
ίύλαβών ηβ»ακυντ>τών Εκείνον,
πού πήγαιναν νά τοΰ δώαουν
τό τβλευταΐο άσκασμό...
Ένώ δ Γιούχτα;, κι' όΨπλο-
οείτης, κι* ή Δβίχτη εΐχαν σχε-
παστεΐ άπό τα μαϋία σύννίφα
τοΰ πένθους, Ιμπαινα στή βάρ·
κα γιά νά μειαβώ μέ τό «Μα-
χεδονία» στά Χανιά. Την άλ¬
λην ήμέοα θά τόν εφιοναν τα
πολβμιχά ν ε κ ο ό χι* οχι νιχη-
τή καί τρβπαιθϋχο, κι" όχι θρι-
αμ*.8υτη καί ί οιμο ν' αναλάβη
καί πάλιν την διακυβέρνησιν
τοΰ κινδννβύοντος κράιους καί
νά τό σώ,συ <3πό τα «ίύματα τοϋ ΈΘνικοϋ πΕ?άγοις. Δέν |έϋΐΒ οί ν μέσα στό χαοα- βοΐνι αύιό των Ήοακλβιοετών ιτροσκυνητώ/, βςισκ^ταν άίλος ποϋ ν ά νο ώΐ>ει τα δικά μου αί-
σθήματα, χ ι* αύιό γιατί τόν ΒΕ
ΝΙΖΕΛΟ ?έν τόν ιΐ)α ποτέ
μου... Κ'* αύιό είναι πού μέ λυ
πεΐ σήμεοα πεοισ^ότεοο άπά κά
θϊάαυ πμάγμα Τον ΒΕΝΙΖΕ-
ΛΟ τόν λά ρευσα άπο μικοό ,
ώς Έπανασιάτη, ώ; καθοίιηγί) |
τή, ώ; Κοητβ, ώ, Έλληνα, ώ; |
Ήμίθεο. Πήρα τα δόγματά τού
γιά θρησκιία κι' έ'γινα ε^ας ά¬
πό τούς ποιόφανατικούς λάτρβις
τής θοησχείας που αύτός Ιδη·
μιούογησε καί ήΐο κα2 άρχηγός
της. Τόν Βινιζέλο δέν τόν βίδα
νά δμιλϋ, νά καβοδηγδ, νά μΒ(
γαλουργιΐ, νά εξάπΐϋ, νά προι'-
σταται, να ϊίναι σημαιοφόβθς
ανατροπήν, Ιπαναστβσεων, διά
τό χαλό τοΰ τόπου.
Ή μόνη μου έπιθυμίο ήτο
νά τόν γνοορίσω, γιατί ήμουν
βέΐαιος πδς *ά γινόμουνα πβ-
Οΐσσότεοον «ιστός καί ύφοσιαι-
μένος φίλος τού παβ' δσον εί
μαι, κι' αύιό τό ε-ιΐθυμοϋσα
μ* δλτι μου τή ψυχή κατά τό
παοελθόν, κι' βμως ή μοΐρα...
Βένάφητβ. Μοΰήταν πβπρωμέ-
νο νά μιν τόν δώ παρά μόνο
νβκρό. Μπαίνονιας στό άτμό
ιΐλοιο β^ισκόμουνα καί ζοΰσα
μέσα σ' ενα δγνωοτο γιά μενά
κόσμο αίσθήσεων, κι' αύτό για-
τί δέν π στιυα πώς ό ί^Βνιζέλος
ήίαν δυ ατό νά πεθάνει, δΐι
ο Βενιζίλος ήτο κοινός θνηΐός,
άφοΰ έ|ώ. δέ τόν λάτβευαα ώς
"Ανθρ,ωηοι, δ οποίος ύπόκειται
ϊί; τούς κυινούς Νίμους, άλλά
ώ; ήμΐθεον.
Μβσ' σιο βαπόοι ποΰ ήιαν
γβμάτο άπό χιλίους καί πεοισ-
σότβοους'Ηρακλβιώιας, ευοισκα
καί άλλαυς κου μέ δάκον α α τα
μάτια, κι' ά'λλους ποΰ ήιαν ζω·
γραφισμένη ή μεγάίη λύ-τη στά
ηρόσωΐτά τους, πήγαιναν γιά τό
πρ·σκύνηαα τής σβητη; σοροΰ
Τού καΐ γιά νά δοΰν γιά τελευ¬
ταία φορά, Εκείνον πού τού;
•δήγησεν πυό; την έκΐιλήοωίΐν
των Έθνικών πό 9ων καί όνεί-
ρων.
Πλεόναζαν οί άπόταπτβι, χεϊ
νοι πού πέρυσι τέτοιο καιρό δι
καζόΐαν σία Στοατοδικεϊα καί
καθαιοοΰντο έν μέσφ παρατά-
ξεων, χάριν Ικείνου...
Φόοαγαν πολιτικά, ένώ πέου
σι φοροΰσαν τάς στολάς τής μέ·
χρι τότβ Ελλάδος, στίμΒθίΐ πιά
αύϊή ή Έλλάδα δέν ύπάοχει, κι¬
α ιτ κδίΐ ακ' αυτήν Ιμβνε, τάφη
κε χθές μαζί μέ χΐΐνον πού ένέ-
πνβυσκ καί κ ιιόρθωσε νά κάμη
μιά τέτοιαΈλλάδα.
Τύ «Μίκ-δονία» εφυγε πο·
λύ άργά, άπό την δρισμένη ώ
ρα τής αναχωοήσβως, σάν κι'αύ
τό τό άψυχο κ«τι νά αϊσθανότα-
νέ καί δέν ήθελβ νάξβκινήσιι, δι
ότι χανείς άπό μάς δίν ήίβλε νά
κάμχι ενα τέΐοιο «υξιδι, γιά τό
θλιβίθό καθήκον ποΰ έκτελοϋ
σε, καί ά^γησε νά ξεκινήσυ.
μεταφέροντας Ιμά; δλους, γιά
νά έκτελέσωο.8 «ό ποιό θλιββρό
πςά/μν, τό τβλευταΐο προσκύνη
ματοϋ Άοχηγοΰ μας...
Ό ελικάς της σέ λίγο, δίγω
νέ τό πένβος στή μαύρη άκό
τό πένθος τό δικό μας «αί της
νύχια;, θάλασσα, σάν νάσεΧβ μέ
τή μαύρη γραμμή πού άφηνί
πίσω τουνάκάμη ποιόμεγάλο τό
πένθος ττίς Κοήτης.
Νά τό μεταφέρη άηό την
ξηρά όιο μιτοοοϋσε πιά μακουά
στή θάλασσα κ »ί νά κλεί-
1 ση σέ Ινα μαΰρο θαλβσσιο τεΐ-
1 χος δλη τή Κρήτη.
| Σ'δλο τόκαρίβι δέν ά«ουγό·
ταν τίποΐβ, μόνο δ θόουίος
των μηχανών καί τού ίλικος
πού πότβ μοιάζανε σδν σιγομουο
μουοισμα άοοάτων ψαλιών χαί
πόιε σέ κλάψιμο άνθρώ-των
ποϋ κήδευαν τό ποιό πβοβφιλίς
τους ποόσωπο. 'Ωρες άτελείωτβς
καί μαΰοες άπό θλ'ψτ πβράσα-
μβ δλη μας μέχοις δτου φθάσω
με σιά Χ ινιά, άφοΰ ηοωτα ή
«Μαχεδονία» μέ τό γιμάιο πα-
θάπονο καί πένθος σφύριγμά
της ε'ιδρποίησε καί πήθ« κι' ά
λου; ποοσχυνητάς τή; σοροϋ
Τού, άπό τούς δλλους ΐτςβ^αδοις
τοΰ Ψοΐλοοίτη, τό Ρέθυμνο.
Ηεκινώντα; άιό τδ Ρέθυμνον
διι»κο£ν^μ? στό δίθος τού μαΰ-
θου ταοΐά)ου ττ,ς νύχτας, κιΊ
μαυροφορβμένα κι άπό τήνΐ^ιβ
τή νύχια τα £φαΗΐανά Βουνά...
Ήταν π ό μαυοοντυμένα άπό
τα φυσιχά τους ντύματα, τα σύ
νεφι, κι' αύιό γιαΐί βλέπανε
άιιό τό υψις τους, τό μεγάλο
νεχοο, τό ηαισί της ν' άρχεται
πάνω σ' ενα κανόνι ενός Λντι-
τοοΐιιλλικοΰ καί γιατι αυτό τόν
έ'φδρνε γιά νά τό κλ?ίσουν μίσοι
στά σπλάχνα τού; γιά πάντα.
Τα αύννβφα κούλαν χατασχβ
πάση τα Σφαχιανά Β3υνά, τοέ-
χανε γύρω β' αύΐά μέ μεγάλη
ταχύτητα μά; τό έπέΐρΗΠβ αύ(ό
νά τό διακρίνωμΒ τό λίγο φεγ·
γάοι κου βοισχόΐανε άπό πίσω
τους καί τού; Ιδιδελιγο φώς, σάν
νάθδλε δ πλάσιη; πού τόν πήοε
νά μά, πή πώ; τό κατάμαυπο
πένθος σας ά; τό φωτίση κάαοια
ελπίδα' καί μοιάζανε αα* μιά
θε.ϊ«ή Νρρ'ίϊδι» «ού β ιουπβνβοϋ
σαμαλλιοιθ'ΐβιέΐαι στό χαμότθΰ
ποιό ά;ΐου πτιιδιοΰ της·.·
Ό ελιχα; κι' οί μηχανέ;
σιγόκλαιγαν καί σιγόψ'λναν μο·
ζί μαΓ, σιο φώΐισμα τ»ν ήλίχ·
κρικών τοΰ βιποοιοΰ ποΰ χβίνη
την ώ)α μοιάζ'ΐνε σιά μάιια
μου σάν μικρά, μικρά κβοβκια
στή σειρΐ πβϋ κοατοΰσαμε:, δλοι
μας, παοακολουβοόνιβς την κη¬
δείαν Τού...
Εϊδατε σέ μιά χηοεία πώς
πίσω άπό τό φέ3ειοο παο^κο
λουθοΰν οί οΪΛίΐοι τοϋ θανόνιος
χα>^ίς νά χοιιάξουν δεξιά κι'
άρισιβοά χαί μέ τό χεφάλι χά-
τα)·, εισί μοιάζαμε καί μεΐς.
Στ* Άχρα)ΐή}ΐ> πού πάνω στής
άστάλινες πέτοες τού, εΐϊησβ τα
Γ, Ι
* *
ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΤΟΥ
ΟΙΕΝΙΖΕΑΟΣ ΗΤΟ Ο ΑΓΑΠΙΜΕΝ1Σ Τ1Υ 8Ε0Υ
Ή πρωιεύουσοι τής Β
άς, τό λαμπρόιβρο διαμάντι
τής Ανατολή;, ή πόλις \ ει-
οον, 6 άληθινά «χά τος χλοερός
χαί α<ιερός> δνθα άναπαύονται
οί νεκροί των πςοκαιν Σουλτά·
νων τής Τουρ<«ίας, ή πόλις ή ξαχουιΐη γ>ά τα Γζαμιά της,
γιά τα ζωογόνα λουιρά τη; καί
γιά τί; γυνυΐ«ς της πού διτσώ
ζουν δλην την χάριν καί την
Προχθε. επί τοϋ κιλίβανϊος ετοποθετήθη δ
ριος βενιζέλος καί ωδηγήθη πρός ταφήν.....
Όλην την νύκΐα δ Κιλ,λίβας—Ελλάς ήταν μόνος
στήν παραλία, καΐάμονος, λίγα μόνο δνθη, παλαιβς δό-
ξες, είχεν επ" αύτοΰ καί ήΊο καί τυλιγμένος μ& μιά γαλα
νόλευκον...
Ηόσο έμοιαζε μέ την Έλλάδα μας, σχήν έρημιά τής
φουρτουνιασμένης νύχϊας, πυΰμβινβ μόνη μέ τό θάνατον
τοϋ Βενιζέλου, λίγα δνθη, δόξες, τής δχουν μείνη καί μιά
κυανόλευκος, τής οποίας σχεδόν §χουν άφαιρεθή $δ
τοΰ ηλίου ιά χρώματα....
τό καλοκαΐοι την βροσίζουν μβ
τί; ηαχειέ; σκιέ, των κιι κάθε
μιά ά;τ' «ύιις είνε χαι Ινα σουλ
τανικό μαυαωλβϊο, χυματιζουν
ύπεοήφανα άΐτό βύο ημερών
χυανόλευκε; σημαΐβς καί στά
λιβόστρωια των δοόμων τη;
άντηχούν οί βουβΐς βημαΐισμοί
των ελευθέρα)των. Το ΰπβοήφα-
νόν βάδισμά των τό παοακ·-
λουθοΰν διά μέβου των χαφα
νόμιζβ χανβί; πώ; Ιλέπει μβοο·
θτά* τον καμμιά μούμια.
Οί τρείς "Ελληνε; άξιοομακ*
κοΐ ίμπήχαν μεσα στό τζαμί θο
ρυββδώς καί έσνζητθίσαν άνο»
μβταξν των ζωηρά.
Ό βξωτιχός χότζας έξακολβυ-
θοΰσβ νά ΐΐνε βυθισμβνος οτή
σιωπηλή άναγνωοι τού βιβλίον
τού χωρίς οΰιε χδν νά οΐρέψΐ)
τού; οφθαλμούς «ου σΐοτ* ά-
μηιυρ'σι,α της, ή λ«υιβριά τής
Κρήτης, ποΰ χι' Αύιός στό
ΐΉο μέοο; άγωνίσιηχ», τα μαΰ·
ρα σύννεφκ άνοιξαν λίγο καί
φάνηκε χαταγάλανο; ό ούοανός,
δύο οκάδες άαό «"στοα χύθηκαν
στό ου^άνιο «ιερέωμϊ σχημα
τίζοντας ενα σταυοό .. χείνη τή
σιιγμή σκέφιηκα π ώ; τόσο ψη·
λ<ΐ θαοροΰβες πώ; σχηματίστη κε μιά ουράνιος χυανολευκος.. ώ; τβν ουρανόν 8χβι δ Παππού; την γαλ τή; λευποιά; μας., τόσο Ιχει στήση τη βόξα τη"; Κοήιης καί τή; Ελλάδος μα;.·. Άλλά τό «Μακεδσνία> συνε-
χώ; βί»ηθούμενο άπ'ϊ τόν Ιλικά
τού ξειύλιγβ τό τβοάσΐιο μαΰοο
τόπι τού θαλασσίου πανιβϋτου
ποΰ έσεονβ πίσω τού καί ε*ανϊ
τήνΚρήτη νά πβνθχί, την Ι'ντι
σε στά μαΰοα, σέ μεγάλη άαο·
σταση άκό την ξηοά...
Σέ λίγο πβοάσαμε τ" Άκρα)·
τήοι χι' Ι/ιλησιάζαμε στά Χα· '
νιά. Πάνω στά Ποοφήΐη Ήλία
ά/αβ^ν ΐεοάσιΐΕς φωτιές, ήταν
οί τελευταΐβς άναλαμπέ; μιά
πάμφωτη; ά π ι δημιουργήματα
ημέρας ποΰ Κεΐνος έδημιούρ-
γησϊ...
Στά Χ ινιά τό χκοάβι άγκυρο
β ΊληοΒ νύχια. Μ όπως μαύρη
γιά όλους μιις Νύχια δέν πλά·
χωσβ; Μήτως νύχια δέν ήΐο
χ α θά είνε, τα Χ ινιά άπό μα
χουά Ιμοιαζ'ΐν μέ τεοάστιο νβ-
χροιαφεΐο, ποϋ χά )ε μνημοϋθΐ
εχβι τό κανδηλάκιτου. Κάθε
σπίιΐ σία Χτνιά εΐχβ τό νεκοό
τού χαί τόν ε<λαιγε, δ.οι είχαν £να νεκρό καί τόν κή^Ευαν τόν Έλευθίύΐον Βενιζέλον. Αυριον. Αί σπαοιχτικαί σχη ναί τής Κη^εια^ ΊΙ άιτοβΡχσις ή δΐϊλεύσις τή; σο^οδ οί σϊο- λισμοί, τής πόλεως κ.τ.λ. χ.τ.λ. σωτών ηαραθύρων μέ στοογή ι πρόιττους ίπισχέπτας. καί μέ πόθο ζβύγη μεγάλαι ν μαύοα>ν μαΐιών!
Τϋβΐς νβαροί άξιημβτιχοί χα·
ββλλα επάνω στά ύπΐρήφανα 5-
λογά των διασχίζουν τούς δοό-
μους της άργά, ράβυμα. Στά
πρόσωκα καί των τριών είνε
ζωγραφισμένη ή χαρά χαί τΊ ύ·
περηφάνειθ. Πκοιέρχονται ϊφιπ
ποι την πόλιν, την οποίαν άπη
λευθέοωσαν διά νά την γνωοί-
σουν καί διά νά δροσίσουν την
ψυχήν των μέ την δοοσιά τής
βΰγνωμοσύνη; τοΰ άΐτελευθίροο-
θέντος λαοϋ.
Τόσο ήτο ή ΙξαοοΙς τού.
* *
*
Άφοΰ διέσχισαν τούς περισ»
σότεοου; δρόμον; τη;, κατά
πρότασιν τοϋ ενός εξ αΰιών, έ-
τράβηξαν για τόν λόφο 4<βΐνον, επάνω στή χοουφή τοϋ όιτοίου ίψιύιαι τό μεγαλοποεπές Μαυ· σωλεΐον τοΰ ίδουτοϋ τής "Οθω- μανιχή; Δυναστβίας Σουλτάνου Όσμάν. "Αξιζε βεβαία τόν χόκον νά επισκεφθούν τόν τάφον τοΰ ν πό δουλώσαντος την Προΰσσαν οουλ τάνου οί σημβρινοί έλευθβοωταί αύιήί. ΕΙ; την ποαγματικόιητα δέν Ιποόκειτο πβρί Μανσωλεΐου. Ήτο ενα τζαμί Αρκετά μεγάλο, "Βνας·Ελλϊ,ν τής πού βοέθηκε έκ «ι εξήγηιε στούς νιαρούς αξιωματινονς β.ι δ Χό¬ τζας αύτό- ήτο ·ύλαξ τον τ«4- φου τοΰ Όσμάν χαΐ δτν τό ύψη λόν αύτό βοησκβυτιχό Αξ(α>μα
τό χατεΐχι χληρονομΐκφ διιαι-
ώματι. Κατήγετο κατ' ευθείαν
Από ϋβ/ιοιον νκασκιστήν τον
Όσμάν, δ οποίος εχρΐισΐμενσβν
ώς πρώιος φύλαξ τοΰ τάφον
τοΰ ίδουτοΰ τής δθβμανιχΐ^ς
δυναστείας.
* *
Οί τοΐΐς άξιοίματιχοί «ότε
τόν βπλησίασαν μέ κιριέογειαν.
— Πώς οε λένβ;
Τόν έοβια Ινας ·«* αύτονς.
Ό χότζας 8χι μόνον οΜεμΧ-
αν ίπάντησιν όέν Ιδωσε. άλλ'
ουδέ >6ν δδβιξβ κανένα αημεΐο
δτι Αντελήφθη την ηαβονσΐαν
αυτών.
—Μήΐτως ιΐνβ νεχοάς;
Λίγβι άλλος. Κ «Ι νέλοιανεα*
νικ·, ή (ηοά άνιηχβΰν μέσα στ»Υ
σιωπηλό τζαμί τ« οηοΐα Ιν τού*
τοις δέν ΐσχυσαν νά ταοαξονν
την κατάνυξιν τον μνοτΐ)θΐ·>«
δούς χότζα.
Χύτζα—τού λέγη τότε
μέσα σιό οποίον ΐψοϋΐο δ τα-' την τουρκικήν δ "Ελλην ΐήβ
φός τοΰ Σουλτάν Όομάν, ε >ας Ποοΰσσης—βοΰ μιλά τό ηαιδί
τάφος μεγάλυς μέν, Αλλ* άιιλοΰς
άπέοιττος. Τό μόνον τού
τοΰ
τόν
δέν
τοΰ Βενιζέλου γιατί
χά,;
ΕΙ; τό άκουσμβ τον δν
τος τοϋ Ββνιζίλον & μέχρ* τής.
στιγμής άκΐνητος σάν «Ίγαλμα χά
τζας, συνεκλονίσθη. Τα μ4τια
τού Ικινήθτμΐαν χαί άνήσυχα Α-
γύοοο &λ* αυτόν νεζήτουν νά Ιδουν ποίος άκο
άοχθντιά τοιν Βι^αντινών γυ-
ναιιών, ή ΙΙίοΰσσα τέλο^ ή
γοηιευτκή ό>αλισίΐη τοϋ γίγαν
τος Β.Ουνοϋ Όλύμπου ει; τα
πόδια τού διτοίου άναύΐϊαι χα-
διάρικα, άιτό δύο ήιη ημερών
άνέίτνΕΕ τόν άέοα τή; Ιλληνι-
κής ελευθερίας.
Σιί; χορυφές των γύρω λό-
. φων πού την προσιατβύουν ά-
I
πό τίς μανίες τώ/ άνέμων χαί
και
στόλισμα ή'θ ή Τ ι ά" ο α
άναπαυομένου μέσα είς
τάφον Σουλτανου, ί όιτοία ήιο
τοΐιοθειηαένη επάνω είς 8να
σιϋλον εί; τήν^κεφα?ιήν τοΰ
τάφου. Καί
ά'.λοι τάφαι
άναπαύοντο τα λοιπά μέλη τή;
οϊκογενείας τού Όσμάν.
Μβσα είς τό τζιμί ολίγον με·
τα τι.ν είσοδον, Ινας χότζας
έκάθ,ητα σταϋοοΐτόδι Ιπάνα> σέ
Ινα χαλί πού ήιαν στρωμίνο
κατά γής.
ΙΙμό αύιοϋ ύπήρχε ενα μι«οό
άναλόγιον καί §π* αύτοΰ ίνα
πίΐμπϊλαιο βιβλίο, είς την ανά¬
γνωσιν τοΰ όποίου ί;,οβυβισμέ-
νος δ χότζας.
Ό Τοΰοχος αύτός ίβροομένο;
ήιο γέρων. Τα γένει» τού ήτο
άοαιά χαί κάτασπρα, τό πρδσω
πόν τού ήτο στυγνό χαί κατακί-
τοινο, τα μάτια τού χςυμμένα
βαθειά μέσα στίς χόγχβς των
καί άχίνητα χαί ήτο τόσον ί·-
χνός, σχβδόν διαφανής, ώσιε
I-
κού; ήτο τό ηαιδί τοΰ Βενιζί*-
λου
—Νά—σννεχΐζει ο "Ελλην
τής Προύσσης—αύτός είνε Λ'
γυιός τοΰ Βενιζέλον, χαί τοβ1
ίδειζβ έναν άπό τούς τρεΐε 4-
ξιωματιχοΰ; ο οποίος
ήτο δ υιός τοΰ Μεγάλον
χου μας κ. Σοφοχλής Βεννζέλ·ς,
ταγματάοχης τοϋ πυοοβολιχο*.
Καί τότε. δ χότζας μ» κολ»
Ιαη«ώθηκ»,..Έτέντοοε τό Αβθ·-
νικό γεροντικό τού χοομί χαι
βλέποντας κατάυατα τόν νεαρόν
ταγματάρχην τον λέγει:
—-ΕΙσαι σύ.παιδί «όν ΒινιζΑ
λου;
Χαμογελώντα'ς δ Σοε>οκλτ}£
έκαμε ίνα καταφατιχό ηνεΰμη.
ή συνέχεια είς την 4 ην {σελίδ·}

3Ο
«ΚΡΗΤΙΚΑ ΝΕΑ»
««κι,
α
ΔΕΛΤΙΟΝ
ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΙΚΙΝΑ
ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Κρατεϊτε καθημε¬
ρινώς τό δελτίον
μέχρι τό προσεχές
Σάββατονδιά νά ά
ποκτήσετε την είκό-
να τού'Έλευθερίου
Βενιζέλου την ο¬
ποίαν θά διανεί
μη ή εφημερίς μας
ί
ΤΟ^ΠΟΙΕΜΙΙϋΙ
ΛΟΧΑΓΕ ΡΙΧΤΧΟ¬
ΦΕΝ ΣΩΣΕ ΤΗΝ
ΓΕΡΜΑΝΙΑΝ
ΤΙΙΝΛΙΛΜΛ'ΤΗΣΙΕγΜΛΝΙΛΣ
Α πό
ΧΘΕΣ
Εωσ σημερον
.νννννν/ννννννννννννννννν
ΘΕΑΜΑΤΑ
ΠΟΥΛΑΚΑΚΗ
ΛΛν
Σήμερον: Δέν είμαι Ιγώ ό §
Δρΐμα. Την Πέμπτην
ΝΤΥΜΠΑΡΥ μέ την Γκίττα
Άλ,παο.
'Επισης σήμεοον θά ποοβλη-
θή τ μεγαλοπρεπώς κηδεία τού
Μεγάλον άοχηγου μας είς Χα-
νιά-ϊόό'οα-θ 1)2 χαί 10 μ. μ.
Λ/ννννΛ ννννννννν/νν» ννν/ννννν· ννν/νΜ
ΠΡΟΓΡ. ΙΊΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥ
.Γεωργίαν Κ, Ζωγραφι*
στού κατοίκου τού χωρίου
Πατσίδες
Κατά
Εμμανουήλ Άν%. Μιχβ·
λάκη κάτοικον Κάτω Αστρα¬
κών Πεδάδος
Ό'κετθ' ου τό ηαρον ίηε-
ταγη νομίμως διά τής υπό
Χρονολογίαν Π Μαΐου 1933
έπΐταγής μου καί ακολούθως
διά τή; «πό χρονολ. β Όκτω-
βρΐου 1935 τής ηρώτης εί,ιλής
τής1 δέ δευτέρα; κατασχετηρί
00 νομίμως κοινσποιηθει ■
θβν αμφοτέρων, όπως δυνά¬
μει 'καϊ πρ^ς εκτέλεσιν τής
«Τπ'άΔΐθμ 1296 τού 1931
οριστικάς καί ΐελενιΰίκσυ α¬
ποφάσεως τ·ΰ ΠΑημμίλειθδι·
κείου Ηρακλείου νομίμως
ΗβΜηρυνμένης έκ<ελε«τής μοί *α*αβάλρ διά κεφάλαιον τό χους καί έξ·δα μέχνι τής τε λενταίας μόν έπιιαγής δρεχ. 1525,50 καί ταύτας ίντα- κως πλήν τού κονδνλίον των τόκοαν από τή; τελευταία; μόν έπιταγ^ς καί έφ' εξής μετά τού νομίμσυ τόκον ύπερημε οίας καί μΐτά των ονμβησο- μένων έξόδων εκτελέσεως, έν τούτοις καίτοι παρελθούσης τής νομίμου πρσθεσμίας ού δέν ποσόν μοί κατέβαλε. Διά ταύτα 77ρός είσπραξιν τού άνωτέ ρω ποσού των δραχμΛν 1525,50 «ών νομΐμων τό κων αυτών άπο τήί τε) εν ταίας μου έπιταγής καί έφ' έίής μέχρις άποπληρωμή; ώς καί των μέχρι σήμερον κ«ί άπό σήμεπον καί έφ' έ ξής αυμβησ >μέ< ών έξόδων έκ τ«λέ«εα>ς εκτίθημι είς δημό
«τιον'άναγκαο-τιιέν πλεισ«β.ρι
ασμόν τα 3)20 έξ άοΊανεμή
τον των κατωτέρω αβριγρα
φσμένων ακΐνήτων χιημάτων
ανηκόντων τίς τόν καθ* οί
τό ααρον ίφειΐέτην μου κει
μένων δέ απάντων είς την
χρηματικήν περιφέρειαν τού
χωρίον Αστρακών όμωνύμου
κοινότητος τού Είρηνοδικείου
καί Ϋτοθι,χοφυλακείον Κα
•τελλίου Πιδιάδος καί άτινα
«ό πρωΐαν διά τον παρόντος
μον'χατάσχω ήεοι 1( Είς θε
σιν -«.ίιάτικσ» αμπέλου τού
ΐΖ&ους λογάδο εκτάσεως 4 έρ
γαιών σννορβνομένης κτήαααι
Άντ Β Μιχβλάκη, Καλλιό
«ής Ν. Μηελιβανάκη ανροτι
χον δρόμον καί δέτ« 2) Είς
Φέ&ιν «ΠετσοΜένβς» άμτέλον
τού εΓδσνς ραζακί έκτάσεαις
υ έρνατών «υνορ. κτήμαοι
Έμμαν Γ. Άννφαντάκη Καί
Ί Ν. Μπελιβανάχη καί
Δημοσίου 3) Είς
#£ετιν «_αλάτσενσ;» έλαισφύ
«υ 2 στρεμμάταν συνορ.
Ζαχ Ε. Μωβσάχη
ν Ρ«ν«ί6χατζάχΐ7, Κων.
Μ. 'Λνυφπ» τάκτ; καί δρόμφ
Δημοσίου 4( Είς θέσιν «Σώ
'ίαϊρβ» -άνα> Αστρακών έλαι
οωύτου 1 στρέμματος σννορ.
**ή*Λσι '£Αένης χήρας Για
Μόυμάχη, Μιχαήλ Ζονριδάκι
καί Λρόμω Δημοσίου 5) Είς
θέσιν «Περβολάκια» κήπου
1 ως- 5'ΟΗίίδων σπόρον σννορ.
χτήμααι Άντ Ε Μιχελάχη
Ταμείον 'Εφέδρων χαί δέτο
έκ δύα μερών 6) Είς θέσιν
«Άλώνι» άγρού εκτάσεως έ
3»
—Λοχαγός Ριχτχόφεν.
Ή ιδία έ<πληξις έζωγοαφί- σθη είς ΐο ποόσωπο τής μι- κρούλας, §ω τα ώοαΐα μάτια της διεστάλησαν καί έγιναν πιό φωιεινά. —Σεϊς; Ό λοχαγός Ριχτόφεν; Καί τό άεοοπλδνον σπις τί τό κάματρ; | —Έδώ κοντά είνε, μικοούλα μου. —Τό πήραν μήπως οί Γάλ- λοι; —"Όχι. "Αν τό έ'παιοναν οί Γαλλοι, έγώ δέν θά ήαουν εδώ. Θά εΐχα ή'ίη αύΐοκτονήσει. Έπετοΰσε άπό τή χαρά της. Έκτυποϋσε τα χέρια της οάν μικου παιδί πού τού χαρΐζουν χάποιο θησαυρό. Ό γέοος πα- ρακολουθοϋσε άφωνος τή σκη- νή αυτή. Είς μίαν στιγμήν πού τόν βχύτταξα βίδα ότι ήτο έξαι- οετικά συγχΐνημένος. "Επί άρχετήν ώραν εζήτουν πληροφοοία; διά την δράσιν μου χαί μοΰ άνέπτυΕαν τόν τοόμον χαΐ τόν πανικόν, άπό τόν οποίον κατελαμβάνοντο οί Γάλλοι οταν μέ εβλβπαν νά πετώ εναντίον των. Έπειδή ήχουν άς>κετά κουοα
σμένος, παο,εκάλεσα νά μοΰ §πι-
τοέψουν νά κοιμηθώ «απού. Ή
κόρη έσπευσε νά στοώση ενα
όλοκάθαοο κρεββάΐι, άφοΰ μέ
ηρώτησε προηγουμένως άν δέν
θά ήθελα νά φάγω κάτι.
Ηύχαρ,ίσιησα διά την προ§υ-
μίαν καί άφοΰ Ιγβυμάτισα προ-
χείρα»; μέ ολίγα αύγά καί τυοί,
εΐΐΒσα καί άπεκοιμήθην. Άπό
την κούρασιν πού «ιΐχα έκοιμτ)-
θην β*οειά ευβς Ιογά τό βαάδυ.
"Οταν εξύπνησα χοντά μου
ήταν ό γέρω-Μύλλεο—έτσι^ώνο-
μάζετο δ πατριοίκης αύΐός Γεο-
μανός—καί ή κόρη τού "Ιντα.
Ή "Ιντα μέ ηρώτησεν αν εκοι-
μήθηκα καλά. Την ηύχαρίστη-
σα διά τό ενδιαφέρον της καί
την παρεκάλοσα νά άποσυρ.θ'ίί,
διότι εΐχα νά συνομίλησε μέ
τόν πίτερα της. "Εδβιξβ κάποι¬
αν δυσφορίαν καί εί «ε:
—"Ωστε δέν Ιχβτβ εμπιστοσύ¬
νην σέ μένσ;
—Δέν είναι ακριβώς αύτό δέ
σποινίς. Απλώς θέλω νά συνεν-
νοηθώ μέ τόν πατέρα σας διά
τό αεοοπλάνον.
—ΚαΙ δέν ήιιπορώ νά τα ά-
χούσω καί εγώ αύιά πού θά πή-
τε;
—"Αν εχω τό λόγο σας δ τι
δέν θά φλυαρήσετε έπειτα στίς
φίλες σας,...
"Ελαβεν αυστηρόν ΰφο; χαί
είπε:
~Κύριε λοχαγέ. Είμαι Γερ
μανίδα καί δέν σ«; τό έΐτιτρέ-
πω νά θίγετε τόν πατριωτισμόν
μου. Άκολουθεΐ)
νέί ατρέμματος μέ 20 έλαι
όδενδο,α συνορευσμένου κτή
μασι Έμμ 'Ανυφαντάχτ/, Μα
οίας χήρας Λυδά^η δρόμον
Δημοσίου χαί δέτου. 7) Είς
θέσιν «Σχάλε;» άνρού ίφυ
«ευμένου είί άμπελον τού
είσους «αχΐ« χέρσον έκΐάσε
ως τριών έργατών συνορευο
μένον χιήμασι Έλληνικού Δή
μοσίου Δημ. Ε. Μιχελάπη
καί δρόμσυ άγροτικοΰ 8) Έν
τος τού χωρίου "Άνω 'Ααχρα
κων μιβς βίκίας συνισταμένης
έκ τριών δωματίων ανωγείων
μέ έ'να αητητήοι ανλήν συν.
χτήμασι Γβηργ Κριτσωτάκη
Γεωργ. Ν. Μπελιββνάκι; χαί
Ιωάν. Μ Σιεφανάπη 9) Είς
θέσιν «Αυβαδίτηι άμπελον
νού είδονς σουλτανί χά Ι λσγά
δσ εκτάσεως 5 Ιργατών αν ν ο
ρευούσης χτήμααι Ελένης
χήρας Γιακσνμάχη Έλλην.
Δημοσίου δίτον χαί δρόμον
δγροτιχσύ.
"Ο πλειστηριασμός (ών κτη
μαΐων «ούτων γενησεται «ήν
28 ΑαριλΙουί936ήμέριν Κν
ριαχήν καί «^αν 10 12 π μ.
ενώπιον τού Σνμβονλαιογρά
φόν Καστελλίσν Πεδιάδος
κ. Εμμανουήλ Ιδομενέως ή
«ού νομίμον αύται) άναπληρω
«ού χαί έν «φ έν Καατελλίφ
Πεδιάδος δημοβίφ αυτού γρα
φείφ ένθα καί ότε χαλοΰνΐαι
οί πλειοδοΐήσσντες.
'^ρμόδιος δικαστικός χλη
τήρ ένεργηοάτο» τα νόμιμα έν
προχειμένφ
Έν Ηρακλείω «0 10 ϋαρ-
τΐον 1936
Ό πληρεξσύσιος διχηγόρσς
«ού έπισπεύδοντος χαί παραγ
γέλλοντος
Νικόλ. Ζ«χ. Κανάκης
Κ ίς άλε>ην
οχήην δημοοΐΐύομεν λεπτομε¬
ρείας σχετικώς με χην διανομήν
ϋηδ τ#ς εφημερίδος μας μ«8ς πό
λυτίλοΰς εικόνος χοϋ ιχλιπόηος
'Ε&νάρχον. ΟΙ αναγνώσται των
«Κρί/πκών ΝέΌ>*» διά νά από¬
ϊ χτήσουν την εΐκόνα αυτήν ηρέ·
πει νά χρατοΰν τό τΐαραπλΐύ
ρβος Δελτίον άπό σήμιρον μέχρι
τον προσεχούς Σάββατον, όηό
χε θά λαμβάνονν την ίίκόνα
ηροοχομΐζοντες τα Δελτία.
Ά πό όλα
τα χωρία τοΰ Νομοϋ μας, εχο¬
μεν λάβει σωρείαν ηοιημάτων
άφιερωμένα είς την μνήμην την
έχλιπόντος Βενιζέλον
Τα «όμματα αύτά θ' άρχί-
σουν δημοαιενομένα &ηο με&αύ-
ριον με την σίίράν καθ' ην ίΐή-
φ&ηααν. ' Ομολογούμεν ως ή Λαι
χη Μοναα δεν Επλεε ουδέποτε
«όσον συγκ«νι;τικά Ιγχώμια πό
λιΐίχών άνδρών, οΰτβ έ&ρχνη
αεν θάνατον δαον την άπώΐεια
τον Μεγάλον τέκνον τής Κή
Έξακολουθεϊ
δπα>ς άναφί'ρουν αί πλ*/ροα·ί»ρία
τό προσπύνημα τής οοοοΰ χοϋ
Βενιζέλον βίς Χανιά. ΑΙ τόσαι
χιλιάδες τόϋ Λαόν, ό δηοΐος πά
ρ»;κοΑονΐ?»?»εν την κηδείαν, πα·
ρίίαννουνκαθ?;μίριν(δς κσί «ρο
σχυνοδν τόν Λίενάλον Νεκρόν.
Ό Κρητιχύς Λαός ώαιύβο δεν
Οά λησμονήση τόν ανβκτίμητον
αρχηγόν τον την μνήμη τοΰ δ-
ποίον μερι-κοΐ πεηωρομένοι, τα
πηνοι,άοννείδητοι Ιΐρόονλοι,Ιπε-
χεΐρηοαν νά μιάνονν.
Άλλά
χαΐ είς την ' Αθηνά ου λ ολίγαι
αχηναϊ σνγκινητιχαΐ δδννης καί
σπαραγμόν εσημειώθησαν Εξωθί
τής οΐκίας τού '&θνάρχον είς
την Λβωφάβθν Κηφιααίας. Πι-
ριοοότερη δέ ητ· άχίμα ή οδννη
των χιλιάδων αυτών ηον ήγ§ν·
πνηααν αι ό χατώφλι τής οΐκίας
Έκβίνου, γιατι δέν μπόρεααν νά
δονν γιά τελευταίαν φορά τον
Αυτρωτην των. Αν%6 ήτο τό Ιν
διαφέρον τής Κνβερνήοεως ή ό
ποία δεν εΐχε ήν ίκανόηϊα, πά
ρά μόνο νά ματαιώση την πή
δείαν είς τάς
ΠΑ ΤΟΗ ΧΑΜΟ ΤΟΥΑΡΧΗΓΟΥΗΑΣ
Άπεθανες ώ Άοχηγέ
τής Κοήτης τό Καμάρι
Καί τής Ελλάδος β Σοβτήο
Τίμιο παλληκάςι
Έσύ ιτού «άντα νίκησες
μέ οπλον καί μέ πέννα
Κ° ήιουν στούς φίλους σεβαστός
καί οί έχθοοί σ$ τοέμαν
Σβ οέ Είχαμε τα θάροη μας
σέ Σε καί την ελπίδα
Πώς θα Μεγάλωνες ξανά
Μιά μέοα την Πατρίδα.
Άλοιω; σέΐτβοιμέναμε
Εί; τα Χανιοι τής Κρήτης
καί ιάβα βαυτυχτήχαμε
στό πένθο; καί στήν θλΐψ.
Άντιλαλοϋνε τα βουνά
τή; Κρήτης τα φαράγκια
Πίθανε ο ΜΒγαλουργός
δ Σώσας την 'Ελλάδα
Κλαίει τ) Ελλάς λυπητβςά
κλαίει κ' ή Κοήτη όλη
Γ·ά τόν χαμό σου
μαυοοφοςέσαν δλοι
Καί τώοα άς θοηνήσοομβν
γιά την απώλειαν σου
Καί γιά τό τί θ' άιτογενή
Λευτέοι τ) Ελλάς σου
ΚάΙ τώρα ά; Κλάψωμεν πικρά
μ* δλην μας την καοδίυν
Καί Ή Μνήαη σου στά στήθεΐ'ΐ
μας άς μένει ΑΙωνία
Τιμή στό Ακροατήριον
τιμή «αί είς τό χώμα
Ποϋ θά σκβπάσυ 'Αρχηνέ
τό "Ενδοξόν σου Σώμα
Ε, Φ.
ΝάΟΣ με αρίστα: σνεττάο'εις
καί γνώσεις γυμνασιακάς βο·
ρισκομενος καί έργαζόμενος
ήδη στό Δικηγορικόν γραφεί¬
ον τού κ. Έμμ. Λουλακάκη,
ζητεί Ιδιωτικήν τινά θέσιν ηα
ρά τινι γραφείω, κατάσΐημα
κλπ. μέ σννιαταβατικήν μη¬
νιαίαν πληρωμήν.
ί
ΜΑ0ΥΡΙΗΜΙ1Η ί
ΤΕΧΝΙΚΟΝ ΓΡΑΦΕΙΙΝ
ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ
ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΑ
ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ
ΗΕΤΡΕΑΙΑΙΜΗΗΝΑΙ
ΝΤΟΤΤΣ
ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΜΑΣ
ΕΤΟΥΣ 1935
Έλαιουργικκί Έγκατ)σεις καί Άλευράμυλοι
Ζ. Παπβδογιωογάχις Ευδά Χίΐροκίνητον Έλαιουογ.
Κ. Μα/ουσάχης Κασταμονίτσα
Μ. Παπαδρκκάχη; Β ιοβάρο
Μ. Ψιλάκη; Κασταμονίτσα
Λβμπράχις-Στεφανάκης Βώνη
Ν. Σμυρνιωΐάκης. Βουιουφοΰ
Ε. Β.ριγάχης ΙΙάςτυρα
Ε, Σμυρνάκις » Πληβης Έλαιουο. Έγχ.
Ε. Σμαβγιαννάκις Αποστόλλοι > » »
Γ. Κακΐτκνάκις Μόχός > > >
Α. Χ'Κωαιαντίνου Τεφίλι Έγχαιάοταβις Άλβυοομύλου
Γ. Πβτοάχις Μ>ο/αοικάρι Η^θγι«((σση; Άλβυοόμ.
ΠΒΤΡΕΛΑΙΟΜΗΧΑΝΑΙ
Κα-τνας—Νινιδάκης—Χαλχιαδάχις Βιγιβνιά Πετρβλαιο·
μηχαναί ξηοάς 25 ΗΡ
Ιωάννης Λίρπς Ρέθυμνον ΙΙεΐρΒλαιομηχβναΙ ηλεκτρικόν
τύπθυ 10 ΗΡ
Κ. Ξ ινθουδάκης καί Σία ΊΊρείιλεΐον Πβτοκλαιομηχαναί
θαλάσσης 110 ΗΡ.
1921—1935.—15 έΐώνπεΐρα! "Ανω τώνΐθθ έγκα
ταστάσεων έν Κρήτ-η!
Ζητήαατέ μας πλήρη πίνακα αύ:ών!'!
Διαρχής έχθεσις Ηηχανημάτων
38ον
Αέν μηορώ ν« συγκεντρώσω
σ* αυτήν την προβοχή μου.
Τα μάτια τού γβλοθοαν άπβ
χαρά.
—Κι' αύτό σα; ουμβαΕνει μό
νο οήμερα, τον ρώτησε ή νέα.
"Ισως 4πό την ζΐθτηΐ
—Ίαως... Θίλω νά είμαι έξω
στό ΰκαιθρο, να άναπνίω. Γι
λαοανΐ κι' δυό τού;.
—Π, ό ϊ;η Ιβδομίδων ήλθα
σπΕτι αίς. ΚαΙ μ' δλο πού ό
πίτερα; σας μέ προσκάλεσε νά
μείνω μέχρι τοθ τέλου; τή; έβδο
μά5ος, δεν δέχτηκα γιατί φοβό
μουνα μή χάοω τό βαπόρι...
"Αλλωστε δεν ήξαιρα πώς είσα
ότε έ-^εϊς έκεΐ...
— Ά! εάν τδ ξίραιε...
Έια χΰμα αϊματος κοικίνη
σ« τα μάγουλά της χα'. αμέΐΐος
κατάλίβε πώ; έξεστομισε κατι
ηού ίέν έιτρεΐτε νά πή. Προσπα
θτιοε νά τό διορθώοη.
—Έχεΐνο τδ άπόγευμα εΐχα
με έπιακίπταί, τόν Εύ. . νά πολ
λΐϋ; επισκέπτας καί θάςαν 5μο
ρφχ. θά γελούσαμε άν μένατε.
ΤΙ κρϊμα πού δέ ν μεΕνατε'
—Ό άρχιμηχ»νιχος καταλα
βι. Σχέφθηχβ πώς £ν την βίαζβ
νά τοθ εκθέση την άλήθΐια, θά
την στενοχιοροϋσε. |
—ΤΙ έπιδληΐικο μέγαρο πού
Ιχετί! τής είπε. Σιοστδς πυργος. '
"Αν χαί δέν μπήκα άπό την εί
σοδο, γιατί ήλθα κατ' ευθείαν !
άπά τδ σταθμδ, ιττ]ρα μιά ιδία
τοθ άρχοντιχοθ πιριβΐλλοντο; '
μεσ' σΐό δποΐ· ζούσατε. 1ι6 [
δμορφα οκυλιάμέ πρου τάντηαχν.
ΝΙ τα δυό χαριτωμίνκ
ζώα, ή Σάνδη χαί 6 Τζιβννυ.
—ΙΙως τδ ξαίρατε;
—£ι£; εί5α άπό τδ παράθυρο.
Ό κύριος Ντΐλαβάλ ίσυρε
την πολυβρόνα τού πιδ χοντά της.
Κι' έγώ θυμ&μαι τώρα πώς,
σηχώνοντας τί χεφάλι, εί5χ χά
χοιο πρόσω ιο κρυμμΐνο πίσου άπά
την κουρτίν» αά νά περίμενι
κάποιον.
Ή ΝαδΙνΛ, ξαφ ι**, ίμπλιξΐ
μ' άπογοήτευσι τα μικρά της
γανΐοφορεμενα χέ'ΐα κι' ήταν
χατινθουοιασμίνη γιαΐΐ τό γάν
τι ιχρυβε τδν άρραβίυνα πού την
συνίδε» μέ τδν Ευττάθ ο.
Ό Μπχγιάρ Ντέλαβίλ άνιχρω
τιόταν τί αραγε να ουνΐβη την
ήμέρα τοΰ ίρχομοθ τού 5 ΐδ
Ιΐίλχαμ Γιατί νά διατηροθοε
ή νέα τόσο ζωηρήν άνάμνησι;
Πώς σαςφανηχκ τό Πέλχαμ;
ρώτησι ή ΝαδΙν'α. Είναι ίνα δ
μορφο άρχαΐο μνημεΐον. .
— Καμμιά τριακοσαριά χρί
νων, δέν είναι ίτσΐ,· "Α, είναι
εύχάριατο νά έχη κανείς γιά χτή
μ» τού μιά τίτοια τιποθεσία
μέ παρχα δ
"ΧΡΗΤΙΚΑ ΝΕΑ,,
Λη8(Ε«Μ*ΙΙΝΗ (ΦΗΙΚΝΣ
ΣΥΝΛΡΟΜΑΙ
. ,50
Λ,ίραι αγ. 2
δ1
,0
5
ρ
έξαμήνβυ
Κείμ«να κακβγβγραμε.
να κα» άπβ τχϊ ίώο
βψεις έκιστολκΐ «νυκό-
γροτφβι δέν ίημβοιβύ-
βνται
νν^νν^Ι νννΛ,'ΛΛΛνννΛννΛνννννννν
νν ν
ΕΥΧΔΡ1ΣΤΒΡΙ0Ν- Καθή.
χον μόν ίηιβΐβλημένον 5ηα»ς Ι*
φράθω την βαθείαν μου >ύ;νοο
μοσύ*ην Λρός τοΰς διαχεπριμέ
νονς Ιατφθυς τον 43 Συντάγμα
τος /ίίίικοθ χ χ Μηναν Οίκονο
μίδην χΐϊ ΙτιΙα^ρον Γιώργιογ
Δ ιγχαλάχην οΐιινβς μέ επεισαν
Ιχ βεβϊίον θανατον.
Ο Ενχαριοΐών
θεοδ Γαρεφαλά
ΧωοοφνΧαξ
να, δΐτου βεβαία ή χάθε γωνιά _'
Θάνιι γιομάτη άναμνήαεις Ό ι |
π*τέ?ν; σας Θά'«; ύπερήφα Ι
νος πολίι γΓ αδτή τ:υ την ί5ιο
χτηοία.
—Πολ!»οωσ;ά Άλλά, %^?ι%
Ντελϊβίλ, δέν μπορεΐ» νά ψ* '
νταοθ^τι Ι θά πί) νά ζή κα Ι
νεΐ; μ' 8)ες αδιές τίς *ναμνή '
οεις πού βχρ (νούν την ψ'^χή. Ι
Έμίνα μοθ φα'.νεται κώς δέν ι
ΐΐμαι μϊλος τής ιίχογίνιία; ,
αυτής. 11030 ξεχβρίζιΐ) άη' αύ
τούς. "Αλλως τι ή μητίρχ μιυ
ήταν ρούοοα, ξίρετε.
ΕΣΠΕΡΑΣ
ΤΙ ΑΤΜ0ΠΑΙΙ1Ν
ΨΑΡΡΑ
ΚΑΤ' ΕΥΙΕΙΑΝ
ΠΕΙΡΑΙΑ
ΒΟΛΟΝ
ΘΕΣΣΑΟΝΙΚΗΝ
Πρακτορείον
Άχτοπλοΐας
Ι. Γ. ΑΔΑΜΗ
ΙϋΡΑΗΑΕΥΡΙΣ
ΊΡΑΒΕΖΗΪΤΗΪ ΕΑΑΑΑ8Ϊ
ΤΣΙΜΕΝΤΟΣΩΛΗΝΕΣ
Ν. Α. ΧΑΤΖΙΔΑΚΗ
Οί μίνοι χατάλληλσι δι' υδββυβπ;.
"Οααι Κοινότητε; θέλουσι νά μεταφέβωσι είς <ά χωρία των νερό μέ τόν χαλλίΐβρον καί θιΊτονομικύ τερον τρόπον δέ» έχονν παοά νά επισκεφθούν τέ εργοστάσιον Χατζιδάκη δπου θά εύρουν ό,τι τον; χρειάζεταΐ' Τσιμεντένιονς σωΐήνες εσωτερικώ '«■ μέτρον 0,10 έξωτΐρικώς σιήματος δκτανώνον, ·' δποΐοι είναι οί άνώιερσι όλων. β ά έχωσι ν*ρο κα θαρό, δροσερό, ύνιεινό. βα έξοδεύσωσιν ίΐίγα καί θά ήανχάαονν μιϊ φορά γιά πάνια Οί σιδερένιοι σωλήνος φράαουν χαί φθεί|>ο·
νται μέ «ήν σκονριά διά τούτο τούς βγάζονψ καί
βάζανν τσιμεντένιον;.
Διά νά ηοτΐζονν λαχανοκήπονί, περιβόλια καί
άμτέλια είναι έπίση; οί καταλληλόΐεροι.
Έκτός των σωλήνων δι' ύδρεύσιις, κατασχΐνά
ζει καί δχετούί διαφόρων διαμέτρων άπό αύ'θύς,
έκΐός «ού Δή μου Ηρακλείου δ οποίος πρό πσλλών
έτών «ούς μειαχειρίίεται είς εύρείαν χΜμα*α
καί πολλαί Κοινό«η«βς μετεζ*ιρίσθησαν πρός άηοχέ
τενσιν καί έξνγίανσιν «ών χωρίων των.

ημή φύλλον 1
«ΚρΗΤΙκα Ν Ε Α»
ίΠΒ ΤΗΝ ΖΡΗΗΤΟΥ ΒίΗΙΖΕΑΟΪ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗΝ ΤΗΝ 25ΗΝ ΜΑΡΤΙΟΥ 1916
Χρόνια καί ζρόνια εΐχαν νά
έοοτάσουν οί Σμυρνηοί την '25
Μαρτίου σάν «Έλληνβς» σάν
Χριστιανοί.
Άγρυπνο τό μ /τι τού 8 οβί
ρου κυςηάοχου τούς κατεακό-
ΒΕυε καί αλλοίμονον ο' εκείνον
τόν Ρωμηόν τής Σμύρνης κ<τί τής Άνατολής πού θά τολμοϋσε νά ηροςρίρτ'ΐ στίι προοέυχή τού μαζή μέ τό ίνομα τής παοθέ νού Μαρίας καί χό δνομα τής άλλης Παρθένου, τό δνομιι τής Ελλάδος, ή Οποία έπίσης εδέ¬ χθη τόν άγγβλον της ελευθερίας την 2δην Μαοτίου! Καΐ μάλιστα έδώ κα2 4 χοό- νΐ'ΐ πού εκυριάρχει δ μβγάλος ηόλεμος, ου (Ε σάν Χριστιανοί έτολμουοαν οί Σμυρνηοί νά έορ τάσουν την επέτειον τ ου Εύ»γ· γελισμοϋ. °Ένα τέτοιο πράγμα {?«ταν πρόκλησις. Έκτό^ τού¬ του Α άρχηγός τής βκκλησίας των ήιαν έξόριστος μοκρυά άπό τό πνευμοτιχό ποίμνιό τού. Τώρα ΰμως; Ό πόλεμος ϊΐχε λήξβι. Ό βάθβαρος δυνάοτης άνήκων είς την Ιμάδα των ήττημένων ήτο συντρίμμι, ταπεινοομένος, περι- 5εής, αδύναμος. Ώμοίαζε μέ θηοίον ά'γςιον, τοΰ ό τοΐου εί χον άφαιρεθή οί δδόντες καί άποκοπή οί ό'νυχες'. Τώρα οί Έλληνος τής Σμύρ¬ νης πολλές μέβες πρίν φθάση τ) 25η Μαοτίου ητοιμάζοντο νά την έοοτάσουν καί νά την ηανη γυρίσουν άφοβα καί μεγαλό- πρβπα σάν χρισιιανοί καί σάν "Ελληνες. Πρό πάντων σάν "Ε ληνες' Τα κρινένια δάκτυλα των παρθένανν τής Σμύοντς άκού Οίΐπτα έδούλευαν κεντώνΐας τίς μ?τοζω-ές εληνι«έ; σημαϊιτ, μέ τίς οποίες θά Ιστολίζοντβ τα Σμυρναϊκά σπίτια. Όλα τα σπίτια, Πλούσια καΐ φτωχικά. Τα μέγαρα τής ηρο- κυμαίας καί τα χααόσπιτα τού 'Άη Τρύφωνα. Ίά άρχοντ'κά των Τοάσσων καί τα μικρά σπιτάκια τοϋ Απάνω-Μαχαλά". Ή Σμύρνη θά ΙΐΓανηγύριζβ διά ποώτην φοράν ίλβύθβρη την έ ιρτήν ιοΰ Εύαγνελισμοϋ. Τοϋ ποαγματικοϋ Εύαγγελι- σμοΰ καί θ.ι ύπβδέχετο μέ ηά σαν μεγαλοπρέπειαν τόν "Αγ¬ γελον πού θά ήρχετο νά βύαγ- γβλπθή την έπικπμένην έλευ θβοίαν της. Ό γλυκύς ποιητής των Ρα γιάδων Μ. Άργυοόπουλος έξω τερίχευσε: μέ έμπνευσμένους χ«ί άθανάιους στίχους την συγκΐνη σιν τής παλλομένης άπό ενθου σιασμόν Σμυρνοΐκής ψυχής. Έτοαγουδοϋσε-' 'ΑπόψΒ άς μή μβθύσουμβ τ* άόέοςρια μέ χρασιά ναί, μά τή Β ϊγγελίστοα πούνε μεγαλ' ή χάρι της χαΐ μές στήν ϊκκλησιά πρώι' είνε. Καί σΐό πόλεμο πρώί ειΐνβ πολεμίστοα. Κι' οΰιε ποτήρι γυάλινο κι' ούΐε μεζέ φτωχό μή φέρνβτε παιδία. Γιά τέτοιο Ινα μεθΰσι μας ε-«5Ϊνο είνε οηχό. Μπροστά στο γλέντι τό τραν» π* άπόψδ ϊχει ή καρ^ά. Φέρτε μποοστά μας με τό νοΰ ποΐήρια σιδβρβνια «ού τάγλυψε φωτία Κι' άντί γιά χέρι σίδερο. τάχει σκαλίσβι μ' ε'ννοια χαί μέ τή μύιη των σπαθιών ή ποώτη λεβεντιά. | —ι1 ά; εοθη τ) ώμοοφίτερη · (κεράστ,ρα. * * ή άγνή παοθένα πού λέν' Ελευθερία, νά μας χερνά τΛ πιό παληά ποτά τοΰ βίκοσιίνα 5ΐ ώ χούν μπαρούτιντι ίύωδιά χι" αίμάτινη βωρηά. * · Κι' άπαν» στό μβθΰσι μας άς ίΐιάσουμε δλοι τό ΐσιο σ' Ινα σχοπό Γιαννιώτικο χαί ο* ήτο Παργιανό. Κάτα> άπ· τής δόξης τό δεν«
(δς,ί
τό τρισπαλληκαρίσιο
σέ χάΊτοιο κτ):το τής ψιτχήςΙΙ
σιμό χι' άλαογινό.
Πβιός ξδρει άπ' τής παοίδος
(μας.
να τραγουδής γύρ_ο) μας
χάνα Σμυρνηό τραγοΰδι!
τίς οίζβς τοΰ «λατάνου .
άν δέν φυτρώστι χι' άιτδ μ«ς
κανένα βλασταροϋδι
κι' άν δέν βρθχ) κάποιο πουλ'ι
στίς φυλωσσιέ. τ' άπάνου.
* *
*
Οί στΐχοι αύτοι πού έδημοσι
εύιηκαν στά Σμυρναϊχά φύλ
λα τή παοαμονή τής έορτή-, 8
μεθυσαν, χυοιολεκτιχά τούς
Σμυρνηούς μέ τό ποτό πού εΐχβ
πράγμαιι μπαρούιινη εύωδιά
'Αλλά...
Έκεΐ κατά τό μεσημέρι οί τό
τε κατ' θυσίαν διοικοϋντβς την
Σμύρνην άνππρόσωποι των
συμμάχων, σεβόμενοι τό αΐιθη-
μα τοΰ τουρχιχοϋ λαοΰ τό όποΐ
όν θά Ιθιγον αί πατριωτικαί
Ικδηλώσεις των Έλλήνων τής
Σμύρνης εξέδωκαν αυστηρόν ά
νοκοινωθέν διά τοΰ ό π οί ο υ ά-
πηγορεύβτο δ πανηγυρισμός τής
ίθνικής εορτής των 'Ελλήνωνΐ
Άππράλλαχτα δηλαδή μέ βκεΐνο
τό δ ιοΐον συμβαίνει σήμεοα
Ιδώ, «οί» γιά νά μή θιγί τό
αϊσθημα των γιγάνιων, άπαγο-
ρευΒΤαι τα έ·, μρρους τού έλ-
ληνικοϋ λαοΰ προσχύνημα τοΰ
νεκροϋ Έλ. Βενιζέλου!
"Ας είνε...
Ταυτοχρόνως μέ τό ανακοινοί
θε ν αύιό τουρκικαί ισχυραί
στρατιωτικαί πβρίπολοι μέ δπί
κεφαλής αστυνομικον; καί πρά
κιορας τοϋ διασυμμαγικοϋ έλεγ
χου, πβριήρχοντο τάς Ελληνικάς
συνοικίας τής πβΐεοος διά νά
έμποδίσουν πάσαν εχδήλωσιν
τοΰ πληθυσμοΰ καί διά νά υπο
στείλοοσι ^πάσαν άνηρχημένην
ΕΛΕΥΟΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΗΛ1ΙΤΙΠ1
κυπνόλβυκον.
Οί Σμυρνηοί ενρυψιν την
·8ΰνην ταιν κηί ε«νιξαν τόν θυ
μόν αυτών. "Η|βραν δλλως τβ
δτι εποόνειτυ προί των τελευταί
ών σφαΚασμών τοΰ εκπνέοντος
κτή.ους.
Άλλ' άν δλοι συνεμορφώθη
σαν μέ την άνουον >κ«ΐ ά αμάν
διαταγήν τΛν Λκβαι τίνων άν»ι-
προσώποαν των βυαμάχων ύπήο
ξε καί ■ άτοιος δ δχοΐος έπβρι·
φοόνησεν αύτην.
Ήιο ούτος δ άείμνηστος 8-
θνομά ιτυς Χρυσόττοαος Μηΐρο
πολίτης Σμύρνης, άοτι έκ ττϊς
έξορίας τού έπα> ελθών.
—'Εγώ εί«βν είς τούς ηερί
αυτόν ·α)' ετπέρας—θά λειτουρ
γήσω αυριον ελληνοτρεπδς.
Κιιί Ιτήθησε τόν λόγον τού.
Την επομένην πρωΐαν, μετά
την θείαν λειτουργίαν, οταθείς
επί τής άνωΐάτης βαθμίδος τή;
χλίμαχος τοϋ μηΐροπολιτικ<»ΰ μβ γάρου «αί βύλανίΤιν τα πλήθη πού ίΐχαν καται,λύσβι τόν εύούν πρριβ λον τής Άγίαε Φοο εινής, μέ φω ήν Βιβλι-οϋ Προφήτου ή δποία δμως έπάλλειο άπό συγ κίνησιν καί ενθουσιασμόν, έχη- ρυξε τα έΕής: —Ούκ Ικλείψχι άρχων έκ φυ· λής Ίούοα, ού?>έ ήγούμβνος έκ
των μηρων αυτόν...
"Εχομβν τόν βί >χοντα τής
ελληνιχής φυλής. "Αρχοντα δυ¬
νατόν, Ισχυρόν καί χραταιόν,
δ οποίος δδηγεΐ τόν κεριούσιον
λαόν τοϋ #6θΰ βί την
ΧαναάνΙ
Μή χάνβσθβ αδιλφοί! Τό
πλήο<Όμα τοΰ χρόνου έιέπτη. Σήμερα δ "Αγγελος Κυο,ον 8έν εύηγγβλίσθη μόνον είς την ιταρθένον Μαρίαν την Γέννησιν τοΰ Χριστοΰ. Εύηγγβ (σθη καί είς την Σμύρνην την ελευθερίαν της. Ένώσωμεν δλοι τάς ψυχάς ημών βίς κοινήν πρός τόν κλει¬ στην ηροσβυχήν διΐως Χ'τρίζη υγείαν καί πληροϊ ήαβρών την ζωήν,τοΰ μβγίλου άρχηγοϋ μας άναφα>νοϋντες Λβτ' εμού:' ,
ΈλευθΒΛίου ββνιζέλου πολλά
τα 8ΐη»!
Καί ευθύς άμεσος, ά.τό τα
οτόματι των χιλιάδων προσχυ
νητδν Έλλήνων ττ)ς Σμύοτης
§ξήλ#ε μ!α φανή διάττοοη, ή ο
ποία βδβνησΒ τούς Ίαονικονς δ
ρίζοντας.
-Πολλά τα 6«η.
Τώρα;
Τώρα μέ σιγανή φωνή γιά
νά μή ταράξετι τα νβυρα των
Γιγάντων, ψιθυρίσατβ & Σμνρ
ναϊοι καί λοιποί "Ελληνες τϋς
Μ. 'Δσίας...
—Έλευθβρίβυ Βενιζέλον
Αίωνία ή μνήμη!
Ο &ΓΓΜΚ0Σ ΜΣ ΕΚ&ΗΑΟΗΕΙ
ΙΕΝΘΠΗΙ ΤΩ ΟΑΗΑΙΙΤΙ1ΒΕΝΙΖΕΑΟΥ
ΛΟΝΔΙΝΟΝ Μάριιοί.—Ή
άχ«νής ιτρωτεύουσοι τής χοσμο
χρτκβίρας, κατά τούς τελβυταί
ούς μην α;, ϊχι μίαν φοράν, βυ·
ν&κλονίσθη χαΐ ίδονή^η μέχοι
μυχιαιτάτ-ων τής ψυχής της, δ-
ταν διά ύστάτην φοράν, άποτί·
νουσα φόρονΈύγνωμοσύνηςκϊπε-
χαιρέτα βξέχοντας δημιουργού;
τοΰ μβγαλβίου τή; αγγλικη;
αύΐοχραΐορίας.
"Εθρτ)νησαν άναμψ.βόλως ά-
παρηγόοητα οί "Αγγλοι κιί Ιπε
δαψ'.λβυσαν τιμάς καί παρ«λά·
σειις μβγαλοπρεπεΐς καί λαϊκού;
συναγερμούς γιγαντιαίους, οίαν
συνώδευανε'ις την τελευταίαν
των κατοικίαν, εν ι ν Τζέλικο,
έ'ναΜιτήττυ καί τόν δημοφιλέ-
σΐερον των συγχρόνων μοναρ·
χών τής γής,τόν Γιώργιον τόν
V·
Ή άπώλίΐα όμως τοϋ Βίνι
ζελου, τοϋ «τυγχρόνου Ν «πο-
λέοντο; τής πολιχι^ή;» ώ; τδν
άποκαλεΐ τό «Νταίηλυ Σκέις»
«ιοδ νικητοΰ τοϋ Μικδδονΐκου
Μβτώ/ιου» ώς τύν χαο.αχϊ.η,ρί-
ζουν οί «Τάϊμ.» ήρχισεν έντβ-
λώς ιδιαιτέρα είς την λαϊκήν
ψυχήν καί επροκάλεσε κραδιΐ-
σμούς συγκινήσεως εντελώς ξε·
χωριστούς.
Σκιαγραφοΰσα ή μεγάλη
Λθνδ'ινειος εφημερίς «Νταίηλυ
Έξ«ρές» τή/ έξέχουσαν πολιτι¬
κήν φτυιογνωμίαν Βϊνιζέλου ά·
ναφέρει ότι »·αον γνωσΐός εί;
τό Αγγλικόν κοινόν καί τυσοϋ
τον ΙΕαιοετικά έλατρεύ»το ύπ'
αύτοΰ, ώπε καί ά»τ>οωκοι ά
χόμη τοΰ Α τοϋ, οσάκις ώμί-
λυυν πβρ'ι τοΰ Μβγάλου Κρητός
δέν άνέφερον ποιέ · κύριος Βε
νιζέλος, ώς εάν επρόκειτο περί
προσώπου άπολύιως οικείον,
φίλου προσφιλοϋς καί Ιξαιρετι·
κά σμμπαθοϋς.
Άπό τηλβγραφήματα είνε ή
δή γνωσταί αί συνθήκ ,ι, υπό
τάς δποί'χς έπήλθον, τόσον ά-
ηροσδοιήΐως Ο θάνατοςτοΰ Βί
νιζέλου. Δέν παρήλθον ουΐϊ πεν
τε λβπτά, άλλά σχεδόν ταΰιοχρό
να»ς, δλοι υί χάιοκοι τοϋ Λον
δίνου επληροφορήθησαν πκςιί
τοΰθανάιου τού. 'Έχτακτοι έκ
δόσεις έψημερίδω ·, μεγάφανα,
τηλέφωνι», ραδιόφωνα, κινημα
τογραφκα'ι προβολαί κκπ. Ι«έ-
θισαν*ϊ ένβργβιαν καί έν ριπΜ
οφθαλμού δ κόσμος κοτάπλη-
Μτος έπληοοφορεϊτο μέ άσυγ
χράτητον ό5ύνΤ}» καί ψυχικήν
συντριβήν τόν θάνατον τοδ ιτο-
λιτικοΰ τόν οποίον δλοι ήθελον
Ιθεώ ">ουν ιδικόν των, γνωστόν
των, φίλον των.
Οϊ «Τάιμς> τό «Νιαίηλυ
Σκέτς» τό «Νΐαίηλυ Μιίηλι
τό «Νταίηλυ Χέραλντ», τό «Νι-
ούς Κρόνικλ», τό «Νταίηλυ Τέ-
λεγχραςρ», τό «Μάντσεστερ
Γχοιάρντιαν» διά νά αναφέρο¬
μεν μόνον τ«ίς κυριωτέρας χαί
μεγαλυτέρας εφημερίδας, άΊριβ·
ρώνουν σελίδας όλ'ΐκλήρους καί
σχόλια χ',ιί κύ^ια ά^θρα, δια
των οποίων πϊριγράφουν, Ιξιι
ρουν καί χρινουν την ύπβροχον
κ<ί άσύγκριΐον πολίτη/ προ- σωπΐΗΟΐητα τοΰ Μεγάβου Ββνι ζέλου, τοΰ μεγίστου των συγχρό ! νωγ πολιτικών. Ι »Δέν ύπάρχει πολιτικάς των Βαλλανίιβν, — πρθλογΐζουν οί «Τάϊμς» μίαν όλοσέλιδον πβρι- I γραφήν τής δράσεώς τοΰ Ββνι- ζέλου—δ δποΐο; νά δύναται νά συγχ^ισί μέ ιήν εχπληχΐικήν αύτην προσωπικότητα. Όπως δέν ύπβπχϊΐ παράδειγμα συγ χρβνου πολιτικόν, δ ό/ιυΐος νά εξήσκησε τοσαύτην επιρροήν είς τάς χυββρνήσεις τ«ν Δυνάμβαιν τή; Λύσεως καί δ οποίος ν«^ β- χιιςβ τοσαύτης φήμης καί ύ«ο- λήψίβς δσον ό μέγας Κρής πό λιτικός. ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΕΙΔ0Ι1Ό1ΗΣΙΣ Εάν Θέλει β ν' άποκτήσετε μία Θαυαασία βιβλιοθήχη, μέ κομψά καί στεβεά βίβΧιο δεΐημβνα βιβλία. Επισκεφθήτε τό καλλιτεχνικόν βιβλισ δετεϊον; ΙΠ ΜΕΜΙ1ΛΜ1 Κάτω Τβρμιτζίδικα, παρά τα Δικηγορικά ΓραφεΓα. Είνε τό άρχαιό'ερον καί τό μόνον τελειο ποιημένον βιβλιοδετεΐον έν Κρήνη. "Ο , ~·~~7ΐ^ΜΐΛζ. που δένονται σλουτσύτύ.τοΐι δεσίματα,έφά μιλλα των Γαλλικών καΐ Γερμανικά!ν, μέ πσιχιλίαν, δέ Χβωματιστών Εύοωηαϊκών πανιών. ' Επίσης Σνακευάζονται κομψόταται καί στερεαί σφραχίΐες άπθ χάου τσονκ. Επισκεφθήτε »αί διά νά πεισθήτε. Τιμαί άνευ συναγωνισμσύ. ΣΥΛΑΥΟΗΤΗΡΙΛ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΤΟΝ Υ9ΟΛΗΜΑΤΟΟΟΙ1Ν ΚΑΙ ΤΟΗ1Π10ΠΟΙΟΝ Σεβαστήν Κυρ αν Έλενα ν Βενιζέλου Χανιά Στό χαμο τοθ μεγάλου μας Έθνάρχου, τοθ άριατοτίχ ο» των όνε^ων είς πραγματικότη¬ τος τό Σιοματεΐον των έπιπλο- ποιδν Ηρακλείου σάς εύχ%ται καλήν υπομονήν. Ό πρόεδρος Κων α Ι.Πκπϊδάκης Σΐβαστήν Κυρίαν "Ελεναν Βΐνιζίλου. Ι Χανιά έιτί τή ΆπωλεΕα τοθ Μεγάλου Τέκνου τοθ "Εθνους καΐ σεπτοθ Συζύ/ου οας Άηευ θύ-ω τα θερμά μου Συλυπητή:4α τό Μέγα έργον τού μετριά- ζει τό βαρό 11ί·/ίοί δλιον μας. Πρίείρος αποδηματοποιών β λΙ ΦΡΒΣΚΕΣ ΒΔΕΑΚΣ «ά εΰ¬ ρητε μόνον σιό Κουβείον το· κ Άγκόιι Μμπραζαμιάν,ΖΖα- ληά ~<ράδικα. ΝΕΟΝ Καλλιτεχνικόν Ι^ψΛ στήοιον Διακ»σμήσεα>ν καίκορ
νιζ<&ν Κλ. Στερχίου. ΓβνΙ Τζαμί ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ Οί<ία α. ποτβλουμενη ίχ 15 δωματΐων καινουργής ήλεκτροφώτιστος (Πληροφορίαι παρ" ήμΐν) ΙΙϋΛΚΐΓΑΙ Μοτέρ είς αρί¬ στην Κατάστασιν (Πληροφορίαι παρ' ημίν). ΑΤΜΟΚΙΝΗΓΟΝ Βαφβίον καί Κκθαριστήριον τοΰ Τρικου¬ ράκη βΐνβ τό μόνον δπου 4ργά ζεται μέ έπιμελημίνην Ιργαοίαν, χτί είνε καί συμφέρον μας νά ν ποστηοιχθϊ|. ΖΗΤΕΙΤΑΙ τό ΰηίροχον σι¬ γαρέττον τής Κενπνοβιομηγ,βνΐ- (ΐς ΤΣΙΛΙΒΗ άριστον. Τσιγάρβ Ιλαφρά, 'ίρωα'ΐτικό, γλτηιόιιοτο. ΝΙΚ ΜΛΤΖΑΠΕΤΑΚΗΣ Δ5ΡΜΑΤΟΛΟΓΟΣ- ΑΦΡΟΛΙΣΙΟΛΟΓΟΣ Επί πενταετίαν έσωτεοικός ίατρός τού Νοσοκομεί<=>υ * Ανδρέου Συγγρού
Δβχεται καθ1 1<άστην Ιν τώ Ίατρείιρ τού άπό τής 9 — 1 π. μ. καί 5—9 μ. μ. δδός Νβχααρίου, «άροδο; Χεΐΐάν Ό/λοϋ, (τέοο; οίχία Νυστρρίκη). Έφαομαγή δλων των νέων θε-ραπευτικών μβθόδων. Θβραπεία διά διαθερμίας. ϋΝΙΜΕΝΤ α ΧΡΩΠΕΙ &χταποαϋντικον φάρμακον των ρευματικών πά- νων, των νευραλγιών, δσφυαλγιών κλπλ. Ενδεί«>νΐαι ίπίαης κατά των χσιμέλΐων (χιονί-
σΐοα>ν( καί άνακουφίζει τούς έκ τής ποηώαβως πόνους
καΐ ένσχλήσεις.
Πωλεΐΐαι εί< ό'?α τα φαρμακεία τής πόλεως τού Νσμαΰ μας ίΜΜΑΝΟΧΗΛ ΜΑΤΖΑΠΕΤΑΚΗ ΒΑΛΙΔϋ ΤΖΑΜΙ ΗΡΑΚΛίΙΟΝ'ΚΡΗΤΗΣ ΛΑ Α ΑΡΜΑΚ^ΥΤΙΚΝΣΙ Αριβ.Τμλεφ Ι9Ο ιΛ |

ΜΕΑ1
ΝΕΩΤΕΡΑΙ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΑΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ & ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΑ
Η ΚΡΗΤΗ ΕΗΕΤλΦΙΑΣΕΗ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟΝ ΤΗΣ ΝΕΚΡΟΝ
Σ11ΑΙ ΣΟΑΡΑΚΤΙΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΑΚΡΟΤΗΡΙΟΟΟΥ ΤΟΝ ΕΝΤΑΦΙΑΣΑΝ
ΥΣΤΑΤΗ ϋΡΑ
Ολ
ΙΙΛΙΑΔΕ! ΑΑΟΥ Ι
ΟΛΜΟΒΟΑΑ ΕΚΡΟΤΙ
ΥΝ (ΑΙ Τ»
ίΟΤΗΝ ΣΟ
)ϊ ΑΠΕ1ΙΔ!
1 ΤΟΥ
Ν ΤΙΜΑΣ
ΧΑΝΙΑ 30—3— 36 (χηλεφω
νίκης) — ΌλόνΛηο,ος ή πόλις
των Χανίων συνέχειαι άτό την
βαβεία δδύνη καί συντριβήν τής
άπωλβίας Έκείνου. 'Η 6'ψις
τής πόλεως είναι χθές και
σήμερον πένθιμος. Οί κώδωνες
νών "Εκκλησίαν Ιξακολουθοϋν
τα σχορπίζουν τούς πενθίμους
ηγ,ους των. Αί χιλιάδες τοϋ
Λαοϋ αί οποίαι συνέοοευσαν
έξ δλοον των μβρών τής 'Βλλά
δος «αί παρέμειναν μέχρις χθές
εί; την πόλιν συνωθοΰντο είς
τόν Ίβοόν Ναόν τ^ς Άγίας
Μαγδαληνής έν ψυχικΐ συντοι
βή καί όλοφυρόμεναι προσήρ
χοντο πρό τοϋ φερέτρου Έ
κείνου καί έδιδον τόν ίόατα-
τον φόρον εύγνωμοσύνης. Καί
τα δάχουα τοΰ λαοΰ αύτοϋ, τα
δάκρυα κάθε Έλλτ>νικτι; Γωνίας
της Μακεοονίας τής Ηπείρου
τής Σκλάβας Δωδβκανήηου καί
των άλλαι ν ελευθέρα) ν όμορφο
νήσων τού Έλληνικού πελά
γους καί πάνω άπ' δλα αύτά τής
μητέρας τού Κρήτης, ρέουν πι
κρά, πάνω άπ' την σεπτήν σο
ρόν τού.
Άπό τής πρωΐας τής χίϋς
συνεχώς δ άγρυπνήσας χόσμο;,
άκολουθή σάν μιά μβγάλη στοα
τιά θλιμέ ών την Οδόν πού όδη
γεΐ στό Νιΐόν τής Άγίας Μαγ-
δ/ληνής έκβϊ ϊ/ιου ευρίσκεται
ό Μεγάλο; Νβκρός.
Η ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ
'Η ταφή τοΰ νεκροϋ είχεν
άναγγελΦή άπό τού Σαββάτου,
δι* αδτό ιίπόν την Πρωΐ ΐν της
χθές όλο τό πλήθος τού Κό-
σμου συνβγκΒτρώθη εξωθί τής
Άγίας Μαγδαληνής συνωθού-
μβνον.
Πεοί την βνδεκάτην προσήλ-
θβν 6 Έπίσκοπος ΚυοωνΙας
Άγαθάγγβλος μετά τοΰ Κληοου
ί) μ. Έλενα Βρνιζέλου μβτά
τοΰ κ. Σοφοκλή Βενιζέλου ό κ.
Σοφούλης · ι ίρχηγοί των κομ¬
μάτων τμήμα Στρατοΰ Πρότυ¬
πον Τ<ίγμα βύζώνοον περι τούς έκστό βραχοφόρσι καί μαυοο- φοροΰσαι γυναΐκες. Χοροστατοΰντος τοΰ Έπισκά- που Κυδ ν [άς εψάλλη τοισάγιον Ινώ τό πλήθος των χιλιάδων ποοσκυνητων εξέαπα είς λιγμούς Μβτά χ6 τρισάγιον καί περί την 11. 15' παρέλαβον τ > φέρετρον
βρακι φοροι καί §τοποθέτησ«ν
τούτο επί είδικού αύτοχινήτου
διακοσμημένου πενθίμως.
Τής σχηματισθβίβης πομπής
ποοηγοΰντο τμήμα Στρατοΰ καί
τό πρό<υπον τοιγιια βύζώναιν ή χοΑούβουν οί ε χαχά βραχοφόροι καν αί μαυο.θΦθθ,οϋσαι γυναΐκες έν παραίάξο και εί; άντιζυγείαν ένθεν καί ?νθεν τοΰ φέροντος τό φέρετρον αύΐοκινήτου ψάλ- λοντβς τόν νεκρόν. Όπισθεν τούτων ηκολούθουν αί μουσικαι τοϋ Δήμον Χανίων Κοχκινιάς, Ρεθύμνης καί Ηρα¬ κλείου, τα Ιξαπτέρυγα ο Έπί¬ σκοπος Κυδοονίας μειά τοΰ κλή ρου χαί ήιετο τό αυτοκίνητον τό φέρον την σεπτήν σορόν τοϋ Μεγαλουογοϋ, ό'ΐτισθεν τοϋ άποίου ηκολούθουν κατόπιν πε ζή ή κ. "Ελενα Βενιζέλου είς τό πρόσωπον τής οποίας εφαίνετο ή βαθεΐα συντριβη.ό χ.Σοφ.Βΐνι ζελος.Οί άρχηγοί τώνΚομμάτα>ν
ό Στοατηγός Κατεχάκης δ Αή·
μαρχος Ηρακλείου οί λοιποί
έπίσημοι καί κατόπιν αί χιλιάδβς
τοϋ Λαοΰ.
Τό θέαμα ήτο σπαραχτικό.
Όλόκληρος δ κόσμος αύιός
δστις συνωθβϊτο όπισθεν τής νε·
κριχής πομιτής έκλαιεν σπα-
ρακιικά καί δλοφύρετο. Ή Ελ¬
λάς βλόκληρος την στιγμήν έκεί-
νη ηκολούθει τόν νεκρόν Μϊ-
γαλουργόν της.
Ή Έλληνική Φυλή ή όποία
άλλοτβ τόν συνώδβυσεν είς τάς
ημέρας τής δόξης τού καί τοΰ
Μβγαλείου τού διά νά τόν σΐε
φανώσχι μέ τό χουσοϋν στέφα
νόν τής μβγαλειώϊους νίκης καί
νά τόν ράνη μέ τα μΰρα της.
Χθές τόν ηκολούθη συντετρΐιχέ
νη,νεκρόν πλέον, διά νά τόν θρη
νήστ], διά νά τόν βτβφανώση
μέ νεκριχού; στεφάνους, διά νά
τόν ράνχι μέ τα νϊχρολούλουδά
της, μέ τα πικρά •ά'χρυά της,
Ιω; τόν Μεγάλον τάφον τού, νά
τό άποθέσχ) είς τό ίβρόν χώμα
τής Πατρίδος τού καί νά αποτί
ση τόν ύστατον φό,ον εύγνοομο
σύνης πρός ΈκΒΪνον πού τί)ί ά-
πέδοακΕ τάς ελευθερίας της καί
την Δόξαν της.
"Αογά πένθιμα ή πομπή προ¬
χώρει τβν στβνοχ δρόμον πού
όδηγβΐ εί; τό Άκρωιήρι έκεϊ
όπου θά ενταφιασθή δ ν «κρός
κοντά αχδ άνεγειρόμ6νον " *·
γαλμα τής Ελευθερίας, συντρο
φιυμένος άπό την έρημηκή Γα
λήνην τοΰ 'Αχβαπηοίου πού
άλλοτε ξεκίνησβ βριαμβευτής
άκαταμάχητος διά νά πραγματο
ποιήση τα μβγάλα ό'.'ειρα τής
Έλληνικής φυλής.
Οί Κώδωνες των Έκχλησιών
κρούουν πενθύμως χαί είς τόν
βουβόν τραγικον ήχον τού; άντι
λαλοϋν οί λιγμοί των βοαουπο-
ροϋντων συντβνριμένωνχιλιάδων
τοΰ Λαοΰ, και Ινώνονται μαζύ
τους οί σβυσμβνοι θλιμένοι ηχυι
'.μιάς* μαχουνής καμπάνας άπό
τού; κάμπους. Ό δρόμος είναι
άνηφοριχό; καί τί πομπή εξακο¬
λουθή άργά τόν δρόμον της.
'Η κ. "Έλενα Βενιζέλου άκο
λουθεί καθτεοιχά και ύπομένει
την βαθειά θλϊψ ν της Τό χλω
μό πρόσω πό της καλυμμένον μέ
τό μαϋρο διάφανο πέπλο ουσπά
ται πσλλές φορές χαί Ινα; λυγ
μός βουβός ξεφεύγει &«' χά χεί
λη της. Όμως συγκοατεϊιαι καί
παρ' όλην την καταφανή ό^ύνη
της βαδίζει σταθεοά, μέ θάοοος
πρός τό άκρωτήρι, όπου σέ λίγο
θά έναποθέστΐ είς τα ΐερά χώ
ματά τού, τόν Μεγάλον της σύ
ζυγόν
Την 1.30ήΝΒκρική Πομπή
αφικνείται εί; τό Άχρ»τήρι,
σιόν τάφο πυύ σέ λίγο θά κλεί
ση εντό; τού την σ=πτήν σορόν
τού Άρζηγοΰ.
Γύ^ω είς τάφον παοατάσσονται
τμήματι τοϋ στρατοϋ τόνό Κλή·
οος οί ΟΊκεΐοι τοΰ νεκροΰ καί οί
έπίσημοι, δλόκληοο; δέ « τόπο;:
εχει πλημμυρίσει άπό τάς χιλιά
τού κόβμου ό οποίος ηκολούθη
σβ επί 2 ώρας τόν Έλβυθεοω
τή τού ώ; «ήντΒλευταΐαν τού κα
τοικείαν.
Τό φέρετρον κββζ
έκ τού αύτοκινήτου υπό των
Β^ακοφόρην χαί ενυποτίθεται
πλησίον τυϋ τάφου δ Έηίσκο·
ίτος Κυδτονίας Ικφωνεϊ Ιΐϊ'κιί)
δειον ηρός τόν νεκρόν ένω τα
πλήθη μέ σπαραχτικού; λυγμοΰς
χλαίουν.
Έηακολουθεϊ κατόπιν ό
συγχινητιχός λόγος τοΰ κ. Νικο
λάου ΙΙιβτολάκη πατρός τοϋ
Βουλευτού Χανίων κ. Πιστολά-
κη χαί παλαιου συναγωνι
στοΰ τοΰ Μεγάλου Νβκροΰ είς
τούς άγ/ίόνας τής βίρίσσου καί
τού 'Α>ίρωτηρίου. Τόν νεκρόν
κατόπιν προσφωνβϊ ό ζωγράφος
•Αθηνών κ. Κοχότσης. Μβτά
τούς Ικφωνηθέντας Ιπικηδείους
λόγους ϋρχίζει ή ταφϊ) τοΰ Νε¬
κροΰ.
Αί στιγμαί εϊναι ά<ρας συγ· κινητικαί. Σκηναί δδύνη; καΐ συντριβής Ικτιλίσσονται,δ Ααός θρηνεΐ. Ή Ελλάς δλό κλήρος ή γενέτΕΐοα Έηείνου Μεγαλό- νησος Κρήτη κλίνουν|άπό τό βά ρος τής όδύνης τό γόνυ πρό τοΰ τάφου, και τό δάκρυα πικρά χύνονταν χαί φθόνον ώς χάμο στό ίβρό χωμα πού θά χαλύψο την σϊπττγν σορόν. Τό ΦΙρβτρον ΚαταΙΙ.βάζβται! Αί στιγμαί είναι ί=.ραΙ! Τα παοατεταγμένα τμήμαι" στρατοϋ άποδίδουν τάς τιμαί , είς τόν νεκρόν ενω όμοβροντ'ια ' τυφεχίων άντυχεΐ ώ; φόρος τι μής, είς την ατμόσφαιραν. Τα Όλμοβόλ'» τα δαοΐ'τ άπό την πρωΐαν εΓχον στηθεΐ γναωϋβν εις τού; λόφους βοοντοϋν το ε< κατόπιν τοΰ άλλον ρυθμικά πέν- θιμα κα'ι άντηχοΰν έκεΐ μακρυά σιούς κάμπους καΐ στά ψηλά χιονισμένα βουνά §ως τής άπό- μερβς γοονιές της Έλληνικήςγή . Ό Μεγάλο; Νβκρός Ετάφη! Δίχρυα πιχρά καί θλίψεις χαί σΐεναγμοί καί ΰ^ύνη, χαί συν- τριβή, καλύπϊουν την ψυχήν τοΰ Λαοΰ πού μέ τα Ολιμμένα μάτια τού παρακολουθεϊ, την ταφήν τοΰ Έλευθερωτοϋ τού, τοϋ Στοργιχοΰ Πατέρα- τού, τοί Όδηγητοΰ τού. Όλίγον άργότερα οί οίχιάοι τοΰ Ένϊαφιασθέντος Έθνάρχου • κ. Σοφούλη; όστι; παρηκο λούθησεν την κηδείαν έη* αύΐο κηνίτου οί ίρχηγοί των κομμά¬ των καΐ λοιποί έπίσημοι άποχω ροϋν δακρύοντες έπανβλθόντες εί; Χανιά. | Αί λοιπαί χιλιάδες τού λαοΰ παραμένουσαι μέχρι τής νυκτός ϊ'ις τδν τάφον τοΰ Έλευθβρίου Βενιζέλου καί κατόπιν άργά καί πένθιμα έγκαταλβίιτουν τό Ά- κρωτήοι βν βαθεία συντριβή. —ΣΗΜΕΡΟΝ ΑΝΑΧΩΡΟΥΝ ΑΡΧΗΓΟΙ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΧΑΝΙΑ 30-3—38 (ιηλεφ»· νικώς) Την πρωίαν τής χθές χατέπλευσαν βίς τόν λιμένα τα "Ατμό.τλοια Φοίντββν χαί 'Αχρό «ολις ή φέροντα έχαΐοντβδας προσχυνητών τή; σοροΰ τοΰ Β.αζέλου. "ΕπΙσης διά τοΰ Ατμοπλοίου Φούνταν αφιχθη Ιπιτροπή Κερ- κυραΐων οί ανβς χατέββσαν στέ· φανον ίΐς τόν Νεκρόν §κ μέ- ρους τοΰ Δήμου κ ιΐ τοΰ Λαοΰ Κερκύρας. Οί Άρχ3)γοΙ των Κομμά:α»ν θΐ άνσχαιρήσουν σήμβρον επι¬ στρέφοντες είς Αθήνας πλήν τοΰ χ. Σοφούλη δσΐις θά πα¬ ραμείνη μέχρι αυριον. 'Η κ. "Ελενα Β.νιζέλου καί ό κ. Σοφοκλής Βίνιζέλος εδέχθη σαν χθές «α,ι σήμερον συλλυπ^· τήρια έκ μέρους ΐ,ής 'Επιτρο· πής Κβρχυραίων των Ιβι,βήμων χ ιί άύκετών παλαιών συναγωνι στών τοΰ Μεγάλιυ Συζύνουτης. Σημεβον δέ πρό «ιται νά ά- ναχωρήσουν δι' 'ΑΦήνας. Ό κ. Κυριά*ος Βενιζ^λος μβιά τής , συζύγου τού ανεχώρησαν «πό Ι τού Σοββά Ο 1ΚΑΗΡΟ 1Σ ΑΝΑΜ ι Μ ΜΑΣΕ ΦΟΚΑ ΪΤΙ ΒΕΗ Ι Τ ίΙ 1 II Θ1ΙΝ Ι :»ί>— 3-31Ϊ (τ * >
μα^).-Κατόπιν των γνωσθέντα^ ότι ο κ. Σ φ
Βενιζέλος πρόκειται νά αναμιχβή εις το εξής ΐι-
τήν πολιτικήν, όλόκληρος η Ελλάς επεοοχί-
μαβεν την στάσιν το« ταύτην. ^
Οί Φιλ&λεύθεροι κύκλοι σχολιαζουν ευμενώς
την στάιιν τοΰ κ. Σοφοκλή Βενιζέλου, εξεφραβϋη
δέ ή έπιθυμία όλων των Φιλελευθέρας Έλλήνων
όπως εκθέση ύποψηφιότητα είς προσεχεϊς εκλογάς.
Ό κ.^Σοφόκλής Βενιζέλος ώ; εδήλωσεν και εβχα-
τως, θά εκπληρώση την «πιθυμί«ν αυτϊ,ν τοθ Φ:λε-
λευθέρου Έλληνικού Λαοΰ. ___
ΗΟΟΥλ
ΤΑΣΦ
ΑΡΙΚΗ ΚΥΒΙΣΙΣ ΔΙΑτΕΥΑΙ
1ΜΑΣ ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
ΤΗΣ ίϊίίϋί ΤΟΪ
ΑΘΗΝΑΙ 30-3—36 (τοΰ άνταποκριτοϋ μας).—
Τα έκ οοΰ *Εξωτερικοΰ τηλεγραφήμαΐα άναφέρουν δα ή
Βουλγαρική Κυβέρνησις διαψεύδη τάς μεταδοθεϊσας φή¬
μας περί καταγγελίας τής Συνθήκης τοΰ Νεϊγύ.
Δι* άνακοινωθέντων της τονίζει ότι, ή Βουλγαρία
δεν εσκέφθη ποτΐ νά προβή είς την ^ καταγγελίαν τής ΰ-
πογραφείσης συνθήκη; τοΰ Νεϊγύ, ώ; μή έχουσα λόγους.
Τα ι έ διαδοθέντα περί τούτου, είναι απλώς φήμαι,
ΚΑΤΕ
ΑΙΤΑΛΙιΛ ΑΕΡΟ1
ΤΕΨΑΗ ΧΟΕΣ Τ
Α·ΗΝΐ%Ι 5*Ό33<> (το^ άνταποκριτοϋ
μ«.ς(.— Τηλεγραφήματα έξ Άντίς-Άμπέμπ* άνα·
φέρ'ουν ότι αμήνος ΊταλΐΜών βομβαρδιστΐκώ,ν ά|·
ροηλάνων ίπτάμενον χθές υπεράνω τής πόλεως τού
Χαράρ, ενήργησεν πρωτοφανή βομβαρδισμόν τής
πόλεως δια {εθλιδοφόρων όβίδων καί άσφυξιογόνων.
Ό ββμβαρδισμβς διήρκεαεν επί δύο ώρας περί·
που αποτεφροθείσης τελείωςτής πόλεως τού Χαράρ,
'/Α.περίγραπτος ήτο ό πανικός των κατοίκων οΐτινες
έβπευδον να έκκενώσουν την πόλιν πανΐΛΟβλ» τοΐ.
Τα θύματα τού βομβαρδισμού άνέρχονται είς εκα¬
τοντάδας.
ΤΟ
ΟΓΕ
ΑΚ
ΑΟΥ1Ι1ΕΝ
ΦΙΣΜΑ ΓΕΡΜΑΝΙ1!
Σ ΛΑΟΣ ΕΓΙΡΙΝΕΙ
ΙΥΝΙΙΤΑΕΡΤΑΜΙ
ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΣΤΕΦΑΝΟΝ ΔΩΔΕΚΛΝΗΣΙΩΝ
Υπό των Δωδδκανησίωνχατε
τεθή σαν είς τόν τάφον τοΰ
Έθνάρχου δύο στέφανοι βαρύ-
τιμοι.
Ό καταθέσας τόν πρώτον
ατέφανον χ. Χ ηίησταυρής εί¬
πεν τα εξής:
Άθάνατε Βινιζέλβ. Έθνιχέ
κυβϊιονήτα, καμάρι τή; Ήρωϊ-
χή; Κρήτης καί παρηγορίαι σέ
μάς τού; οκλαβωμένου;»
Τα άγαπημένα τού Δωδβχα-
νησα ποΰ χάρις στήν παγχο-
σμίω; άναγνωρισμένην μβ^αλο-
φυΐαν τού, χαί ΰΐτερανθρήπου;
'Εθνικούς αγώνας τού. "Ιΐσθάν-
θημα μέ τό μεγαλούργημά Σου
τής Συνθήχβς των Σεβρών, νά
τα χαϊδεύουναι άχτίνβς τής Αευ-
τεριά;—ι-αί ποΰ μιά άπό τής
τρομαχτικρ; συνέπειβς τής άπο-
φρόπος ημέρας τοϋ Νο«μβρ(ου
τού 1920—ηταν νά βιισανΐζον-
ται μέχρι σήμερον ύ<τό τό πέλ μα τοϋ χαΐαχτητοϋ. Καί εΐχαν ώς μόνην έλπίδα εσένα τόν θαυματουργόν νά χά λευθερώσυς γιά δευιέρα φορά χαί όριστιχά. Μά ή Σκληρά μοίρα μας ε πληξεν αυτήν την φορά χατά- στηθα. Στό χαμό Σου εάν ή οί κου- μέντ) λυπίιαι γιατΐ δχασε την σωφότερην μεγαλοφυΐα τοΰ' αιώνος ή δέ Έλλάδα θρην6ΐ γιατί χβνει τόν θεόν κυβερνήτη καί έκτβλεστή των δνβίρων της. Καί ή ήραιϊκή Κρήτη ό^ύρεται γιά τό ίνδοξότερο παιδΐ της.— Τα Δωδεκάνησα σιταράζουν αύ· 1<|ν την στιγμήν χαί οί γυνβϊκβς μοιρολογοΰνται γιατί έχάβη ή μόνη Ιλπίδα ή μόνη των πάρη γοριά. 'Αθάνατε Νεκρέ.—'Η Αω5ε- χάνησος ποΰ δύναται νά καυχά ται δτι, σ' άγαποΰσε Ϊ3α μέ την δοξασμένην λεωντογεννήτρα μητέρα Σου Κρήτη —Είς §νδο· ξον εύγνωμοσίνην Σοΰ καταθέ τει τό στέφανον Τουτο. ΈπΙνης αί δίδες Άμι§. Χά ιζηοτανςής κα* ΕΙρήτη 'φλιψΰέ ζον, εκ ιχέ^ους των δΐδνοψ τή- δω δεκανήσον καχέϋ-εσαν βαρντιμον ατέφανον. Ή|δΐς Χ ρή χαταβίχονβα τό ν·ν εΐπε χά εξής: Σχαλμίνες άπό τίς οκΧαβωμί νέ; Χάρις της Αωδΐκανήαον Μέγισιε των νιχρών. ΈλΒν&έριε Β*ιζέλε% ΈΙβν^ερβοιά, Σο9 χά χαΰέχομεν τό αιεφίνι τούτο νια φόοο ευγνωμοσύνην χαί νονβ κστές παρακαλούμεν νά μη ξε χάβης τα άγαπηγένα Σ·ν Δω δεχάνησα χαί να ίΗετεύ^ς τό θεύ γιά την ΙΙευ&ιριά χον;. Άφοϋ ψζψ χη; μοΐςας μα: νά Σέ χά α(»μέν τόσον απροσδόκητον Επί γειε Θεέ μ»ς ΤθΕΝΙΖΕΑΟΣ ΑΓΑΠΗΜΕΗΟΪ ΤΟΥ ΟΕΟΥ (Συνέχεια εκ τής 1ης σελίδο;( —"Ο πατέρα; σου, συνεχίζει δ χότζας, είναι ό πιό μεγάλος εχθράς τοΰ Όσμάν, μά εγώ ε'μαι ύποχρεωμένο; νά τόν τιμώ γιατί είναι ο άγσπημένβς τού θβοϋ. Καί κουνώνΐας μελαιγχο- λικά τό κεφάλι τυυ ά<ούμ«ησβ στόν τβϊχο γιά νά μή «ίσχ} Τό ση ήτο ή συγκίνησις τού; —Δέν μοϋ λέί, χότζ^, τόν έ Οωτά ΐώοα μέ την σειρά τού δ Σοφοκλής τό γράφουν τα β βλΐα σας πώ;|θίΐέρχόμιιστΕ έμ-ΐςβδώ; —Ναί, άπαντί ό χότζας άδί- σταχτα—τό γράφουν καί σά; έ· περίμε-να. —-Καί τί άλλο γράφουν; Ό χότζας δέν άπανΐά. —Μίλησβ. μή φοβάααι. Μή κως γράφουν ότι θά φύγουμε πίσω... —Ναί—ίΊιανιά τρέμονΐας τώρα πλέον δ χότζας—θά φύγε- τε άπ' έδώ. Πρίν άποοά; δμοος δα φύγα άπό την Έλλάδα ό πατέρας σου. 'Η Ελλάς Φάχάσρ. τόν α*· θρωΐτον πού τόν άγαπά ό φβός. Ό Έλλην τή, Ποούασης πού έξετέλει χρίη διΐρμνέοο; έκιτρί- νηιβ ·:ό ά<ουσμα τή; φοββρά; προφητείας. Οί τρεΐ; όμως νέ- οι άξιωματιχοί την απεδέχθη¬ σαν μέ είρωνιχά μειδιάματα. Όΐαν δμως ίπίρα άπό λΐ γους μήνας α Βινιζέλος Ιφευγβν άπό την Έλλάδα έςόριστος ο "Ελλην τής Προύσσης, δ ότοΐ ος δέν είνε άλλας άπό τόν αυ- νάίελφο Κ Μ. έγραφε σιόν Σοφοχλή συνοδεύοντα τόν μα· καρίτην ηαχέο» τού αΐήν έξο- ρία τού. —Τώοα πού εφυγε ό άγα- πημένος τοΰ Θ ου άπό την Έλ¬ λάδα, θά φύγη καί ή Ελλάς ά>ϊό την Προΰσσα. "Π φοβερή
πρ ιφητεία τοΰ Χόίζα θά πραγ¬
ματοποιηθή Καί... δυστυχίΰ;
I-
αραγματοπο'ήϋη.
ΜΝΗΜ9ΣΥΝΙΝ Αί. ΣΥΛΑΛ
Αρ^Β—ίΡρ /%.! ·3ρ*3 *~·»_» ■—«3ρβ «ι»# «>νβοιπίνχμ6Έ^ι*
.— Έκ Βιρολίνου ανηγγέλθη σήμερο,ν ότ,ϊ διε-
-**ί χ^ές είς Γερμανίαν Δημοψήφισμα τού λάοβ,
Τα άποτελέσματα των έχλογών άπέδωβ ιν είς
τόν Γ*ρν»ανόν ' Αρχΐκαγγελάριον Χ(τλερ τα β»ο)ο
Τή«, πλειοψηφίας. Διά τής έχλογής ταύτης « Γερμα
νικός λαός ενέκρινεν την τακτικήν τή; πολιτικάς την
•ποίαν άκολουθεί ό Χίτλερ επί τού ζητήματος τής
κκτοχής τής Ρηνανίας.
Προ·τ βουλΐ» χής Κίνόη
τος Άγί·υ Σύλλα «τελεσθή
προχθέ; έπιμνημόσυνος δέη
σις υπέρ αναπαύσεως τή; ψυ
χής τού Μεγάλον 77ατρΐ(·του.
Έντός τή; Έκχλησίας τοϋ
χωρίου είχεν κατασκευασθή
κβ>οιάφισν μέ την ΐΙπό*α τού
Βενιζέλου έστσλισμένσν μέ άν
θη κι' άγριολούλουδα καί
μα··ες ταινίες. Ή τελετή ύ
π^ξεν άκρας συγκινηΐική, ο(
παρευβινκομένοι έν βαθεΐα
ψνχική σνντριβή έκΐαψαν ά
παρηγόρητα, γυναΐκε; παιδία
γέροντες, όλος αύιός ό κ<5σμ·ς ό οποίος είχε πλημμυρίβει την έκκλησία. Μετά την έπιμνημάνννόν δέησιν έξεφώνησαν έν μέσφ ΙυγμΛν έπικη ϊείσυς λόγους ή δίς Εί{ήνη Καλλικάκη ό κ. "Ιω. Ι7επονά·εης καί ό Έψη μέβΐΓ>ς τής £Γοινόιηΐος, έξάααν
τες τό τεράστιον έργον τού
Έλ. Βενιζέλου. Κατόπιν σχη
μΐτισθείση; πομηής φεοοι/·
ση; την είκόνα το· Βενιζέλον
αΐβιΙΙλΰΌν τό χωρίον κ«ϊ κα
τέληξαν είς τό Κοινοτικόν
Κατάβτημα, όπου καί εγένε¬
το 3 λεπτών σιγή «ίς μνή.
μην τοϋ Έκλιπΐν ος, μεθ' ό ή
είπαν τού Μεγαλουογοϋ άνηο
τή&η ίΐς το τοαφεΖον τού ΛΌι !
νοτιχοϋ Καταστήματβς καΐ ά {
νυψείθη είς «όν ίξ4«%ην μ< ' σ/σιιο; ή σημαΐα. ΈηΙβης «ό ' Κοινοτικόν Συμβούλιον έξέλε-' ξεν Επιτροπήν έκ 30 άΐό ', μων μετά νχεφάιω* τής νότητθς, ήτις 9$* κηδείαν ιοδ ΙΑΥ ΙΕ1ΙΓΑΛΑΟΥ ΠΡΟ ΙΕΡΑΣΟ ΣΗ ΤΑ Α ΑΛΙΙΑΙΑΙΘΙΙ Η ΚΑΙ ΕΡΜ1ΙΙΝΗΚ ΥΡΤ ΙΙΙΙ Υ 1 II ΑΘΗΝΑΙ 30-3—Μ (τοϋ άνταπο^τον μας). Δίί ΙπΚογαΙ τής ΓερμανΙας, έπροξέ»ησαν άνασιάιωοιν είς τοΰ; Εΰρωηι ϊχονς λ Ό Γάλλος Πρωδυπυυργός χ Σαρρώ προέβη χθές *ϊς βαρνιή- μανίαν; Αηλώσιι; &7ΐιν9υ*ομένας πρός τό» / ερμανάν άιχζάξθρα δία τώψ ό-χοίων τονίζει δή είναι ίχοιμος νά )πίριαηΙαη χά Αί· καιώματα τής Γαλλία;} πρό τοϋ Γβρμανιχον κίνδυνον. ΟΛΑΙ ΑΙ ΙΟΛΕΙΣ ΥΙΑΕΙΙΕ ίΤΕΛΕΣΛΝ Ι ΙΕΙΙΖΕΙΙ) ΑΘΗΝΑΙ 30-3-36 (τοβ άνταηοκριΐοΰ μ«( τετΓ πόλει; τή; ΈίΙϋα; έιελ^θησαν χθές έ/τιμ βνναι ο'ε^σειςύπέρ τή; ψκχ^ς ΐβ3 Έλευθΐοίοι* Βη>ιζέΙ">
Είς τάς ΜαιεΙβχικά; πίλεις αί ό ιϊϊλι 6.<<%ιμή9·ηιιν πβν- θ.'μ-βί, δ κόσμος έθρήνηνιν «όν Μεγΐλον νεκρόν. Χψ άλλην α ν δέ έπιμνημάαυναι δβήσεί; κβί έ^εφωκή^ησαν λόγο< ύ ιβ ί«» ώ διανοουμένων. ϊϊ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΑΜ ΒΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΝ ΕΝ ΑΕΥΚΟ]ΞΟΥ[ΙΟΔΟΤΙΙΣΙΝ ΤΗΣ ΑΘΑΝ ΑΙ 30-3— 30 (ιοϋ άντααοιριτον μας) 'Η τής ηολιχιχής χαζαστάοΐας παοηιιένει εΐσέιι άγκνσιος. Ή η* &ά ιηοήοΐι το χόμμι τώ* Φ.εεν&'ρ-ον χατάηιν των β^ ρ&ν γεγονέτ όν τής ματαίω εας ιή; μ·τακομιδη; τή; οορ ν ι*'ί °Ας. 'Η Κνβ·ρ·>τ)οις ήτι; ίπρΟΛΐιιο ΐ">
ζηχήοη την Ιν λενχφ Ιξονοιοδόΐφΐψ της~, δέ* πρόχειιαι βί$Μ*0<* *^ Ιηΐήιη χοκιύιην Ιχ μέρου; τώ» χομμάχΛν,