46316

Υ!
■V.·.
ΙΗ«««χ ν.ν.%ν.ν.·.-.-..ν.·.ν.ν.ν.·.ν.ν . 111111. 111 - - Μ 11 '. ■
^Δ . ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 391 | Α1ΕΤΒΤΙΤΒΣ ΙΑΙ01ΤΗΤΗΣ » Ν|Κ0Σ Χ· ΚΑΤΕΧΑΚΗΣ ί ΓΡΑΦΕΙΑ ΟΛΟΣ ΑΓ. ΤΙΤΟΥ = ΤΥΠΟΓΡ. 25 ΑΥΓ
ν.ν.ν/.ν.ν.·.·. .·. .ιιιΐιΐιιι ιΐΛΐιι ιι% .ιιιι'.ιλμιιιλ·.1.·. ::·.■.·.·. ιιι %: ι. 11
ΟΓΥΙΟΣ
ΤΟΥ ΑΗΤΟΥ
Εϊπαμεν διι χον Βασιλέα χον σεβόμεθα καί χον έκ-
χιμώμεν δλοι, άλλά χοΰχο δέν σημαίνει δτι χά αΐσθήμα-
χά μας αΰϊά πρέπει νά έκμεχαλλεύωνχαι οί άνχίθεχοι κομ
μαχικώς διά νά όργιάζουν καί νά εΰωχοΰνχαι ώς κάφροι
καί ότχεντόχοι χής'Αφρικής. Ποόκειχαι διά χό άσμα χό
έπωνομαζόμενον «Τοΰ Άηϊοϋ ό Γυιός». Τό άΐμα αΰχό
δέν ένθυμίζει χίποχε άΛλο παρά ημέρας έλΛηνικής κακο-
μοιριδ;, έθνικών συμφορών, διχασμοϋ, φαυλοκραϊίας, '
αίσχροτήτων. Ουδεμίαν άπολύΐω; εχει σχέσιν μέ τόν Βα-
σιλέατών Έλλήνων καί αποτελεί ά/ιλώ; έ"ν δθλιον §μ-
βλημα τό δποΐον οί μουζϊκοι καί οί λυσσώνχες μπράβοι
χοϋ άνχιββνιζελισμοΰ έχρησιμοποίουν πρός έοριασμόν
-ών έπινικίων χών δργίων των.
Έφ' δσον λοιπόν χό έν λόγω άαμα έξέφυγβν άπό
χήν άρχικήν σημασίαν χου καί ύτοδη*.οΐ καί ύ,τβνθυμίζει
Ινα κακόν καί φρικώδες παρελθόν, έπρΒπε νά παραμείνη
λησμονησμένον καί νά μή ακουσθή οΰϊέποτβ είς χήν χώ¬
ραν αύιήν, χήν οποίαν είπομεν νά μΒΐαβάλλομεν είς
Κοάτο; πειθαρχημενον, άχομμάιιστον, ρίπτοντες είς λή-
θην χό απαίσιον παρελθόν. Τίποιβ μά απολύτως ϊίποχε,
δέν πρέπβι νά μείνη πού νά μά; ένθυμίζτ] χάς μαύριχς η¬
μέρας χοϋ Έλληνισμοϋ καί νά κάνη] νά ξυπνοϋν μέσα
μας συναισθήμαια πού πρέπει γιάπάντα νά σβύσουν.
Τό χονίζομεν. «Τοΰ Άητοϋ δ Γοιός», είναι δ ΰμνος
χής καταλυθείσηςφαυλοχραςίας καί ουδένα ημπορεί νά
ίχΒ δεσμόν πρός χον σήα,Βρον ευρισκόμενον επί τοΰ έλ-
ληνικοΰ θρόνουαπόγονον των ΓκΛ,ύξμπουργκ. Δέν είναι
βασιλικός ΰμνος, δΐε Θα είμεθα πάντως δπουδήποτε υπο-
χρεωμένοι νά χον σεβασθιόμΒν. Είναι ενα άνεπίσημον &·
σμα πού χό άοπαξε ή φαυλοχρατία καί τό εχομεν έμβατή-
ριόν χης, δΐαν όΛ,οΐαχιό; έβίύιζΒ συμπαρασύρουσα καί
την Έλλάδα πρός χον δρόμον τής καταστροφής.
Πέραν ΐούίουούίεν. ΆλΛ,'οί άνΐιβΐνιζελ,ικοί,πού
.4ϋίΛ^άφκι,σαν καί έ/αΑουχήθί|σαν καί εόρχσαν υπό τούς
1,/,ους αΰιοΰ τοΰ αϊ^ατ.ος, οέν ήμποροΰν νά χό άπαρνη-
θοΰν. Τό θβοίροΰν ώς εθνικόν των ΰμνον καί χό υπερα-
γαποΰν. "βχσι καχά χήν χθεσινήν δνομαστικήν εορτήν
τοΰ βασιλέως Γβωο-γίου, μά; τό Λ^σάρισαν σχανδαλω-
8ώς επί ώρας συνεχώς, ώαάν να μή ύ/τ,ήρχον άλλα ώ^αι-
ότερα καίπαχριω.ικάέμβατήριο· ·»Άπ6κρλόγες ή Κρήτη
ζωσμένη», «Μαύρ' εΐν' ή νύ»«τ ' ^βο^νά»...
" - Κάθε ήχος δ οποίος έξήβ^*ίό ιί»6 χά δργανα χής
μουσικής, ήτο σάν ενας μαυροκόρακα^Γτΐού μέ χήν άπαί·
σία φωνή τού θομιζβ καί κάποια μαύρη σκηνή χών άπαι-
σίων έκείνων ημερών χής φαυλοκραϊίας. Καί είς τό νοϋν
μας ήλθαν τόσαι καί τόσαι σκηναί,.. Μήπως υπό τού;
ήχους αύΐοΰ τοΰ δσμαχος δέν διεπράχθησαν καιά χάς
αλησμονήτους έκείνας διαο(ΐλώσεις χών νεκροθαπχών χής
Ελλάδος, τόσα καί χόσα δργια;—φόνοι, καχασχροφαί,
βανδαλισμοί, χυδαιόχηχες; Μήπως υπό χούς ήχους αύτοΰ
τοΰ δσματος οέν ετέλουν χά μεθεόρτιά χων—-τάς αλη¬
σμονήτους, έκείνας καννιβαλικάς διασκεδάσεις—οί άνθρω
ποι χής μικράς άλλ, έντίμου (!!!!) Ελλάδος;
Ναί! Ήκούσαμεν χθές επί ώ3αν παιανιζόμενον χό
έμβαχήριον αύτό καί δ νοϋ μας έστράφη είς χό παρελθόν
καί μέσα μας έζωνχάνευσαν είκόνες καί άνβμοχλεύ&ησαν
πάθη καί διηρωτήθημεν: Λοιπόν, κας' αΰΐόν χον χρόπον
θά {Κάψωμεν τό παρελθόν καί θά έπιχύχωμεν χήν συμφι¬
λίωσιν; Υπό χούς ήχους χοϋ ύ>νου τής φαυλοκρατίσς;
"Αδύνατον!
Τοΰ «Άητοΰ δ Γυιός>, ύπενθυμίζδΐ Ινα μαύρον
ελληνικόν παρελθόν καί δέν ?χει ουδεμίαν απολύτως σχέ¬
σιν πρός χον Βασιλέα Γεώργιον. Τοιοΰχό; χις ίσχυρισμός
θά ήτο ή βαρυτέρα κατ' αύτοΰ ύβρις. Δι* δ καί πρέπει νά
μή άκουσθα πλέον έν ήμέρα τοΰΛάχιστ.ον έθνικης εορτής.
Έκχός βεβαίως Λν οί «παράγονιες», Θέλουν νά τόν παί-
ζουν στό πεϊσμα μας. /
Τί νά γίνη; Παντός άνθρώπου αί άπολαυσεις, είνε
άνάλογοι πρός χήν διανοηχικότηχά χου.
ΤΑ ΕΡΓΑ
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΛ
ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΝ ΝΟΜ
ΤΟΥ ΗΘΙΚ-. . _____,Υ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ Μκ,ΛΩΜα
ΙΜΕΑΕΤΗ ΤΗΣ
-ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΙΗΣ
ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΑΥΤΗΣ
Επί τής Ιν τώ Ιγχοψ Φ
λφ σας τής 20ής τοέχ. δηιιοσιβυ
Οείσης μελέτης τοΰ κ. Ζαχαοη
ΙπΙ τής Βυζαντινης Μουοικής,
παρακαλοϋμεν , καταχωοτίσητε
«άς κατωτέοσ» παρατηοήσεις
μας·
Έν πρώτοις «ώς άποτβλούν
άντίθβσιν αΐσυνθέαεις των Χουρ
μουζίου, ΓρηγορΙου κλιτ. πρός
τάς των αρχαίοον Διΐασκάλων
άφοΰ καί ούτοι χαί εί μϊταγβνέ
οτβοοι τούτων τάς βααεις των
συνθίσβων των, άούονται βχ των
μαθημάτβν τοΰ βέίον Ίακώ-
βου χαί τοΰ δποίου τάς γραμ¬
μάς δλοι χρησιμοποιοϋίΐν; Βί-
β,ιίως δέν άμφισβηιοϋμίν δτι
έν τί μβλοποιΐι χαί ούιοι συ-
νέθεσαν εντελώς Ιδικάς των
γραμμάς άλλά ιτεθΐοορίσθησαν
πάντοτβ «Ις τό Έκκλησιαστικόν
δφος δ-τβο βΐχον παραλάβΒΐ χαί
δταν πρδ διαχοσίων έτών περΐ-
που, λόγφ τής ίπιδόσβως &*
Μουσικών είς έΐοοτεοικά μέλη,
έξέλιηβν βκ Καιν)πόλβαις χό ί«·
κλησιαστικόν δ,κκ, έστάλη δ
Χϊλάτζογλου «Ις Αγ. Όρος
δπου ιταοαμεΐνας έ«ί τρκιίαν
Τό συγκοινωνιακόν ζήτημα
τοϋ Ν ομού μας, μας άπησχό
λησβν κιΐ άΐλοτβ χιτ' έπινά
ληψ ν. Δέ/ διστάζομ^ν κ αί σή-
μβρον, πρός χάοιν της άποχα-
ταστάσβως τού ποωτίστου αύ
τοΰ μέσου τής νχαίθαου, νά έ-
πανέλθοομβν καί πάλιν· υπο·
δυόμβνοι είς συνεχεΐς αγώνας
άπό των σιηλών μας, διά νά
δποδείξωμβν τάς άπαοα>.τήτους
λύιΐΕΐς, διά των ό.ιοίων θα κα·
τοοθοοθή ή «λήοης έιτανόοθω·
αίς των συγκοινωνιακών δικτΰ-
ων 1ν τώ Ν)μώ μις.
Διότι δ; σημειωθή μβταξύ
των ούσιοδεστέοσιν ζητημάιων
τα ότ,οΐα τελβυταίως άηαοχο*
λοΰν τί)ν υ,ταιθΌον, συγχαταυιθ
μήται κιιί τό ουνκοινανιοικόν
ημι
Το πλεϊβιον μέρος των βκαο-
χιών σιβθ'ΐται όδικοΰ δίκτυον,
τού μέσου δηλονόΐι, δτβρ απο·
τελβΐ τόν μέγισ.ον συντελεστήν
ποοόκυ τή, πι^αγωγής καί
(ής άνοαθώΐειο; καί εύΰύνσεαα;
τής Ιν γένβι έμΐθ^ικη; Ηίί έςα-
γιογική; κινήιβως. ΟΟίβ δέ υ-
πάαχει ή ελπίς, δα τό Κράιος
θά 8νδΐιΐφ3οθ5 πϋ|)ΐσσο(βρον
διά τόν Νομόν μας, όδτοΐις
σήμερον αποτελεί μίαν πηγήν
λ/1 ού τού τόσον είς ηαοαγωγήν
π^υϊόνΐαιν δσον «ιί είς το εμ-
ιόαιον και την βιομηχανίαν.
ΚχΙ ή ίγκαιαλε,ιψις αύτη χοο
νολογβΐται ήιη <%Λα τβΐραβτια,, διό^τι τό Κι/άιος τού ηθικόν ουθμοΰ καί τής Κοσμογονίας, κατηνάλαχΐΕντό ενδιαφέρον τού, πβρισσότερον είς αγώνας εναν¬ τίον αντίπαλον, διά νά σιηοιξυ ίνα σάΐτιο συγκοόιημα μποά βαον, ή περιόοισε τάς φοοντίοας τού διά νά έξυπηρετηθτί ή χώ· οα τοΰ Ικ Καμαθίου «ίκθιμή- του φοουοοΰΐ» τόσον διά της κατασχευής δοόμΐον, δσον καί διά τής ,εξασφιιλισεως τής ίςα- γωγικής κινήσβως, των «οο ϊόνιων της. Ύιΐβϋίητατο είς νβφέλας δόξης δ χαλύ^βι- νος Κυββονήτης τότε, κωφβύων εί; την φωνήν τοΰ άγρότον τής Κρήτης τοΰ οποίον τό ποοϊόν, χαχά χό πλείστον ύα>ί
στατο, έ χ τος άπό τ' άλλα βά^η,
καί την καταστροφήν, καί τάς
τεο«(ΐΐία; ζημίας Μ τής έλ-
λβίψ-ως συγκοινωνίας διά την
συντομωτέοα τού μεταφοοά.
'ϋνώ, παρά ιτάνΐα λόγον,
έ ό Νομός τού Ήρα-
καί ίπανβλθών είτα είς Κων)το
λιν μετέοωσβν χαί πάλιν τό πα¬
τροπαράδοτον Βυζΐ.ντινόν ΰφος
δτερ βΐχβν διοσωθή έν Αγ. "Ο
οει.
Κατά τόν ΐηον τρόπον καί οί
νεώτβροι Συνθέται μέ βάσιν
τού; παλαιοτέρουί, έμέλισαν τα
μαθήματά των. ΤβλβυιαΙως δ·
μως καΐ δή επί των ήμβοδν
μας άνεφάντισ.ιν συνθέται οΐ*ι-
νβς λαμβάνοντες καί ού :οι ώ,
βάσιν τούς παλαιοτέρους Δ)λους
χάμνουσιν καινοτομΐας Ιδικάς
των αί (ΐνες δμως εξέρχονται των
δρίων τοΰ Έκχλ. ύφους ίνΐε-
λώ; καί διά τού; δποίους δέν
δυνάμεθα βεβαίως νά παοα-
δβχθώμεν δτι ίπιφέρουσιν πρό¬
οδον είς την Έκκλ. μουσικήν,
άλλά τού.αντίον, καί ου .β έτο·
ιτομένως δυνάμεθα νά παραδεχ
θώμεν ναί ό συμηέοασμα τής
μρλέτης τοΰ κ. Ζιχαρή δ» πο«-
πβι νά αφίσωμεν χήν Βοζαν.
Μουσικήν νά βξβλίοσβται άν β
πηρεάσιοας, άλλά τουναντίον
φρονούμεν 8Τι πάν Εχδιδόμβνον
νέον Μουσιχόν βιβλίον θά ίιρε
κι νά περνά άπό τόν Ιλβγχον
των Πατοιαρχβίων δπως πέρα¬
σαν καί τα βιβλία τού Νιχολά'
ου Σμύρνης καί ά««ρίφ8ηιαν
καί 8(σι Ιν ταΐ; Έκχλησίαις νά
γίνεΐαι χρήσις μόνον βιβλίον
έγκβκριμένων υπό των Π ιτριαρ
χείων «αί ου ιω ν* άκοφβυχθ'ό
η διαφθορά της Έκκλ. Μοναι-
! κης.
Όσον αφορά τού; Εχτελΐστάς
δλοι οί καλύιβροι σημβρινοΐ Ιβ-
χλβίου νά είχεν άηοκτήσει πλή - ι
ρις συγκοινωνιοικδν δίκτυον,
καταντά σήμβρον, νά σίβοεΐΐαι |
«αί των κυοιωΐβοων έπαθχια·
κων δδόδν. Κ<χί ή άνάγχη αύ(ή παοουοιάζεται δσημέραι αίοθη- τοτίρα, δε&ομβνου διι κατά τα τβλΕυιαΐα Ιΐη εσημειώθη ίλμαι- τώ8ής παόοβος είς την παααγω γήν παντός βΐίοο; ηυοΐίνιων, ή;ις παραλλήλως διά νά ανΐα- ποκοιθα πρός την Ι;αγα>γιχί}ν
κίνησιν, χρβιάζεται των άιταοαι-
ιήιαιν συγΜθΐνανιαχΦν μέσων.
Τοιουτοτρόπως εχομεν φί>ά·
σΗ είς την τοανικήν αυτή θέσιν,
νά παρουσιάζον ιαι τεράσΐιαι
ζημίαι, αύξανομένου τού πάθη- {
τ.Μοΰ συνεχώς, έν ώ ό πλοϋτος
αύιός βυοισΑβται βί; τάς χείρας
μας.
Τό ένδκιφίρο/ τοϋ χωαικοΰ
τό δποΐον ηυξήθη άφ' διον ε¬
διδάχθη τ ιν βπισΐηΐΛονικώτβρον
τρόπον τής καλλιβργείας τής
γής καί κατβνόησεν την μέγα
λην ά/ΐόί)ωαιν την οποίαν βΪ£βν
μ(« τοιαύτη Μαλλιέργβΐΐ, Ιοχι
τβν ού/ τώ χρόνφ να μειώνβται.
Διότι καθημβρινώς Ιβλβπβ διι
τό Κράΐος οΰίένα ενδιαφέρον
έδεικνυβν διά την χιλήν τοπο-
Οέιηιιν τοϋ ποοΐόντο; τού είς
τας ξβ.α; ά/οράς, άλλά καί την
αύίήν ιίοιαφοριαν, έκράτει, επί
των συγκοινονιακάν έλλβίψίων
ά, είχεν δ Νομός μας.
Κ<λι τό ζήτημα αύιό τό Λνιι μβιωπίζβι πάντοτβ β παραγωγός μας, δ δτοίος μοχθβΐ νυχθημβ ρόν διά νά χαλλιβογήοτι την γήν τον, άνάμβσα σέ τόσας οικονο¬ μικάς σιβρησεις. Ύφίσΐαται κα τόπιν τόσας ταλαιηαορίας διά την συγκομιδήν τοΰ χαοηοϋ των, χαί συνεχβΐαι σΐό τέλο; άπ6 την οΐυγνήν σκέψιν διι καί την φοοιν αυτήν παρ' Ιλ- ιτίδα, ούοεμία ώρέλβιαθά Ιχυ· Διατί; Διότι ίχει τβλείω; βγ*αταλη· φθή υπό τοΰ άστόογου τοΰ Κράτουςι είς τάς χβιοας των ι πιτηδιων τοκογλύφων καί των έκμβταλλευτών τοΰ ύορώτος τού. Αυτή ββΡ«ίως είναι ή πραγ· ματική μορφ<ί ιή, ζωής τού. "Αλ λά ή μοοφή αύ(ή μβταβάλλβ· ται 8(1 περισσότερον κί; τριγι.- χήν, δταν εΙ; δλχ αύιά προσΐβ- θη χαΙ|ΤΟποόβλημα τής μεταφο- θάς τό δποΐον δτωσδήποιε τοϋ ανετέθη νά^ αντιμετωπίση. Καί μόνον αΰ(ό; Δέν λαμβάνομεν ροψίλται, των οποίων «ούς π>-
ρισσόΐβρους είχομεν την τιμήν
να γνωρίσωμβν, διατηροϋ^ τό
καθαρώς έκκλ. ΰρος των Πά
τριαρχβιων, καί (Ι; αύΐό ϊγχει
ται καί ή άξ(α των, καί δέν έχ
ορβύγουν έξ αύτοΰ παντάπασιν.
Διατί 'λοιπόν καί οί νεώτεροι
νά μή θελοοσι νά μιμοϋνται τόν
τρόπον τοΰ ψίλλβιν τόν Π-ΐτρι
αοχΐΜΟν ώς τόν διέσιοσαν μέχρις
ημών πρό παντός οί μαθηταί
τοθ Ραιδεστηνοΰ (ώ; οί Ν. Π ι
παδόπουλος, Β.νάκις κλπ ) καί
ο! μαθηταί τυύιων παρά νά κά
μνοβυιν χαινοτομίας οΐτινες πάν
1 τοτ« θά συντβίνουν βΐς την δια
1 φθοράν τής άπαγγβλία; αυτή»;
Καί ηως νά θεοοροΰνται έχπρό
1 σω.τοι τή; έξβλιγμένης δήθόν
Βυζ. Μαυΐική- ϊβοοψάλτάι τβ
λείως άσήμαντοι, ώ; τινέ; ίν τή
ρηθείσυ μελέιχι μνημονιυ>μέ-
' νων, β χ των αηαίρινών Ι^ρ ιψ ιλ
των, άπένανα των πράγματι ?χ-
«βοσώτων τής Βοζαν. Μουσι·
κης κορυφαίων Ψάχου, Παχα-
δοτούλου, Πρίγκου, Βιφΐΐάοου
Κουτσαρδάκη, Βλιχοπούλου'
Μαυροπούλου,ΝαυπλιώτουΣταυ
ράκη, Δοισκαλάκη, Συνβσίου 'Α
γιορβίτου καί Λλλαον τίνων ;
Έφ'δσον δέν ίχομβν σήμε
ρον Διδασκάλους Ισαξιους των
παλαιών δ ρείλομβν νά τείνωμβν
νά τού; μιμούμεθα καί δταν γεν
νηθώσιν ,άνώτβροί των, αύτοι
δς τού; διορθώαιοοιν.
Μβτά τιμής
Μ. Ι. Πολυχρονάκη;
Έρασιτέχνης 'ΐ"ροψ ίλιης
ΰτ' όψιν τί ζηιιίβς θά «ροκύ·
ψιυν έξ αύίοΰ;
Εάν ύ.τπθβαωμβν ή παραγά¬
γη τού, θέν ύίΐοστή τάς ζημίας
μιά"; τυχόν θέσμηνιας, θε ν θά
δυνηθή δμοος νά άίίοφυ^η χαί
τάς τυΐαύτα; αί δτοϊαι Οα προ-
έλθουν έκ των δυσχερΒΐών της
μχακομισββο;, έκ τής καθνσΐβ
ρημένης μβταφοράς,λλιίψ3ΐ των
άναγκαιούτων δρόμων, είς τού;
τόπονς τη; «οολήσβω; η τη; β.ο
μηχανοπθιήσιως καί έξαγωγή;
αυτών. Είναι άχόμα ή/αγχασμέ
νος νά προσθέση είς «άς ζή*
μίας ποϋθάύΛοστή ίκτών προα
ναφβρθένιων ίλλειψίων, χαί
τάς μαρτνρικας φορολογίας.
Ποίον έτυμενιθί, το Ιλ ιχιστον
κίρδος ταΰ παααγωγοΰ μας, δ¬
ταν άφβρέσωμϊν 5'ις αύΐά; τάς
ζημία,; Μηοέν!
Το μόνο τον κέοδος βΐνε... ζη¬
μίαι.
"Α; ρίψα τό Κριίιο; μιά μα·
τιαΙ §|» σιί; επαοχίβς τοϋ Νο·
μοϋ μις, ά; ένδιαφερθοϋν οί
Βονλβυταί μας· διά την θέσιν
τοΰ παραγωνοΰ καί εί; συνηγο-
ρήιουν διά την *ατασκβυήν δρό
μων πρό; ανακούφισιν τού.
Αί πιστώΐβι; διά την κατα¬
σκευήν ή έκιδιόρΰωσιν δοών έ·
όόθηααν άπό το Κράιο; προ μη
νών. Άλλά αί πισιώσεις αύΐαι
έτοποθετήθηααν καταλλήλω,χαΐ
σνμφωνα μέ τό χομμαΐιχό συμ¬
φέρον είς ορισμένας έπαρχίυς
τής Ελλάδος.
Δ'ατέθη Ι*α άρχεΐά σεβ,ΐστόν
ποσόν, γενικώς διά τα όοικά
διχτυο δλης τής χώοας καί τό
ποσόν αύτο έ(Εΐιαχισΰη έν«λη
μαςικώς είς άησον μέρος, κατά
τοιούτον τρόπον, ώίΐε σήμερον
οί πλουσιώίβροι Νομβί νά έ/κα
ταλβιπονται άσΐόργω; μι μιά
μικράν πίσία)σιν ή δ/τοία δέν ι
παακή ου (β διά την κατασκευήν
ήμιονικού δρόμον,
Δι' υλόπληρον την νησον Κρή
την διετέθησαν πεοί τα εΐκοσι
πβντβ Ικοτομμύρια Ινφ διά Ινα
Νομόν τή; ΙΙβλοποννήαου δστις
αποτβλπ την ιδιαιτέραν τον
«Χαλυβοίνου Άρχηγοΰ» πατρί-
δα, εδόθησαν δπβρ τιϊ ό/δοήκον
τα ίκατομ.
Τί ποσόν λοιπόν έκ τοϋ δια-
τεθέντος εί; την Κρήτην, έν Αά-
ναλυγία πρός τού; .τέσσαρας
Νομόν;, θά άνήχβι βΐς τόν Νο
μόν Ήρακλβίου, δ δποϊος απο¬
τελεί τόν μεγαλύτερον Νομόν
καί είς δχιασιν, άλλά καί εί; πά
ραγιηγήν κ/ι έξαγωγιχήν κίνη¬
σιν;
Κιί δρωτώμεν. Δέν ΰτάρχβι
ή λύαις είς τόν λαμβόρινθον
αύίόν, διά νά δυνηίίώμεν νά
εξέλθωμεν άπό την πλήρη κα¬
ταστροφήν ή δποία μά, άτειλεΐ
χαθημβρινώ,; Δέν αντελήφθη
ιό Κράιος άκόμη την εξαφάνη¬
σιν ιοΰ πλούιου μας, μέ τάς
ζημίας πού προέρχονται άιό
την Ιλλβιψ.ν δδώ^; η δέν Ινυιω
σεν είς ποίον οικονομικόν ξβπε-
σμόν θά φθάσο ό Νομός μα;—
δστις μάλισια δίδει σήμβραι είς
φόρθυς τα 3)5 τή; παραγωγη;
τού—δ«αν ελαττωθή ή έξαγωγι·
κή μας κίνησις;
Καί Ι ν τούτοις, τα ίρωιήμα-
τα αύτά έτίθησαν άπό 8ίήα;,
καί έλύθησαν διά τής χορηγή-
σεω; μεγάλων πνστ,ώ'8(ον ώΐτβ
νά κατασχβ'υααθοΰν οί κυριώιε
ροι δρόμοι, οί ί-ώσαντβς τάς
ίκαρχίας καί τα πλουσιώ:βρα
χωρία μέ την πόλιν. Άλλά τόιε
βχυβερνονσβ δ Μβγάλος Σοοτή
ρας δ οποίος διά την κακήν τύ
χην τής Ελλάδος καί τής Κρή¬
της ίξέλιπβν τίδη.
Καί εφθάσαμρν είς την ση·
μβρινήν εποχήν, δτότβ τό τ^ρα
νιχόν συγχρότημα τοΰ Κομμα-
τικοΰ πάθους έξαπέλισβν την
απαισίαν τού Ικδί<ησιν κα.ά τοΰ άγροτικοΰ πληθνσμοϋ τή; Κοή- τη; μόνον Οί δρόμοι αύτοΙ οί^ ή τότβ Κυβέρνησις τοΰ Μ'γα- λουργοΰ διήνοιξ«ν βΐς τόν Νο¬ μόν μας.κατβστράφησαν τβλβίως διότι άπέβιβοξαν οί μβτίπβιτα β τύ^αννοι τή; Κο- σμογονία;, νά διαθέσονν 8οτω καί μιά δραχαή διά την συντή¬ ρησιν των τουλάχιστον. Το Κράίβ; αύίό, τό δ/τοϊον ά-τοροφοϋσε έκ τού Ναμον 'Ά ραχλβίου, είς φορολογίας τόν κόπον καί τό κέρδο; τον ηαςα· γωγοΰ,άπβφυγβν νά ένδιαφβρθβ δΐιΐ την άνασιήλοοσιν τής βλατ- ιουμένη; βύ; τφ χρόνφ παρα γωγής καί τή; «ν γένει υί<ονομι κή; καταστάσεως τοϋ Νομοΰ. Διέ^εσβν,τβλβνταίοα; την προα ναφβρθβΐσαν πίστωσιν την εί κοσι πέντβ εκατομμυρίων εί; 6 · λόκληοον την νήσον.Άλλά βίς τί να χρησιμοποιή»Ή,άφούάποΐελβΙ ελάχιστον, πόρον, θια νά αντα¬ ποκριθή βί; τ ι; τόσα; μβγάλας ανάγκας πού βδημΐθυργήάησαν είς μίαν 4β(ΐαν; Κατά πρώτον 4 έπαρχΐα Μα- λ&βυζιου, ή πβρΐ930(έρυΐ πλου- σία είς παραγωγήν, σταφίδων σΐαφυλών Ελαίου οίνου καί τό σων άλλοαν δευΐϊρβυόνταιν προΐ όνΐων είναι καί ή φιωχοΐέρα είς δρόμον;. Είς τα πβρισσότβρα χωρία ή συγκοινωνία γίνβται διά δρόμων τού; ότοίους χατβσχβύασαν οί ΐοιοι οί χωρικοι διά ντ)ς προ¬ σωπικάς των Εργασίας, καί τού; δποίου; κάθέ άλλο παρά δρόμους δυνάμεθα νά <ονς χα·. ρα«ηυίσωμβν. Καί ά,μήλη· σμονονμεν πόσαι φιλονιπείαι έδημιουογήθησαν μβταςύ χω- ρικών δια την χατασχβυήν αυ¬ τών των άτραπώνι αί δαοϊαι Ελαβον χαί τας διαστάσεις συμ πλοχών πολυώρωι/. Άλλά χαί οί ΰχέχρχοντες όρόμοι είς δύο ή τρία χωρία τ)δη ευρίσκονται εί; άθλιεσιάιην κατάστασιν, Ιχουν καταντήση άδιάβαιοι τε λείως, διαχοπτομένης τής ουγ- κοινωνίας ό/ι μόνον τόν χει- μδνα άλλά χαί τό θέρος ά όμη. Δέν γβννάΐαι ζήιημα μόνον διά την επαρχίαν Μαλββυζιον. Ή 8λλβιψι; συγχοινα>νια«υΰ βι-
κτύου συνβχιζβται μέχρι την
Μεσσαράν χαί ακολούθως έκτβί
νιται εί; την Πβθιάβα, παί γενι
χώτβρον επί δλων των χωρίων,
Ο! δίγοι ύ,τά^χοντβς δρόμοι κα
τεστράφησαν τελβίως. Αί ζηο,ίαι
των προϊόντων μας ίπεσωριΰ·
θησαν άνυπολόγισται πράγμα
δ/ΐβρ 8χει άμεσον επίδρασιν επί
τής εξελίξεως τής Ιξαγωγικής
χινήσβως χαί τής οΐχονομιχής
άνυψώσβαος τοΰ εμπόριον καί
τής Βιυμηχανίας μας.
Καί αί ζημίαι, αί καΐαστρθ
φαί είναι άχόμη γενιχωτέρας
φύσεως, χαί 8χουν την αύιήν
επίδρασιν επί τής ταχυδρομικής
υπηρεσίας ήτις έχτελεΐται (Ις πε
ριορισμέντιν χλίμακα καί επί την
μειαφορκών μέσων (αύτοκινή
των) τα δποΐα ΐφίστανται τάς
Ιδίας άναλόγους καταστροφαί;.
ΑΙ τόσαι άνάγχαι πολλαπλασιά
ζονται,τά δυστυχήματα αΰξάνον-
ττι, ή πεΐνα άπβιλεΐ νά κιυπήσμ
ΐόνβπληθυσμόν τή; ύπαιθρον, §
νφ τό Κράτος πρός ανακούφισιν
έμπο,ιχτιχώ;, δίδει μερικά ψυχία
τα δποΐα άποτελυΰν τα εΐκοσι
πέντε 1<ατομμύρια. Ή νέα Κυβέρνησις οήμερα ά; δείξη αύιή τό ενδιαφέρον της διά τόν Νομόν Ηρακλείου Ας ακούση την φηνήν της ύπαι¬ θρον, την φωνήν τοΰ παραγω· γωγοϋ, άλλά χαί την φωνήν τοΰ έμπόρου, Λ; Ιννοήοτ] ΙπΙ τέλους δτι διά νά σώστο, τόν πλούτον μαί, δέν πρέπβι μό¬ νον νά φροντίση διά την καλήν τοποθέτησιν των προΐόνττον είς ξένας άγοράς, Αλλά παραλλήλως μι την λύσιν τοϋ ζητήμα- τος αύιοΰ, νά αύξήιυ τάς πιστώσεις διά την δσοποιΐαν τοϋ Νομοΰ. Οί Βουλβυταί μας ποέπβι νά ενδιαφερθοϋν, νά τε· θΐ ζήιημα έκ των πρώτων ή ή καταοχευή καί επιδιορθώση των δρόμων τοΰ Ν)μοΰ, διά νά άναστηλωθή ή παραγωγη, τό ίμπόβιον χ αί ή έν γένει οΐχονο- μία τοΰ τόπου μας.