85671

·«.
γ30
»? 307,-30·
» 3Ο'(1-32
* 3Ο·/4_31
27·
τιμάς:
Ανγου«τβτ
ρ· Μ",-*
3Ο';
» 28'/,-·29'
• 29"—30'
• 26»/4
2400 εουίντ. &,-ή>;
ρ μ! »υ·ΛλΜμπ
ά*έ*«ντι 111400 χ. «·
χ
τεη είς 2856000
; 1906-1907 Ιω»
XX)
>η.
«ι ίέ, 8π
Κ) ««τχκοι έ» τής ν
να
)β ίν τβΐς
{ 20341000 ε». "Ε"1
4000000 «««· ρ1ίβΙ< Χ. ,44».·»* «» ίΚίί 8 704 .β* ·ιΜ«>7
«Μ,ΐβϊ
»4«,4«0
<03.Λ» ί4«ί,·0· ••"^ 1§4,0#0 Μ ΑΡΙΘ. 1670 (2676). ΕΝ ΤΕΡΓΕΣΤΗ 30/13 ΙΟΓΑΪΟΓ 1907. .1 ιΓ Έχδίδεται άπαξ τής εβδομάδος. Τιμή έτησίας συνδρομάς. ϊν Αυστρία ...... Έν πάσαις ταίς λοιπαϊς χώραις . «ορ. 32 φράγκα 40 ΑΙ συνίρομαί πρέπει νά λήγωσι τί) 30 Ίου- »ίου ή 31 Δεκεμβριού (έτ. ν.) Εϊδοπθίήσεις, αγγελίαι καί διατριβαί δημοσι- ιύονται έν τί) τεταρ— σελίίι κατόπιν ιδιαιτέραν συμ- φωνιών. ΤΑ ΚΥΡΙΩΤΕΡΑ Έρίομαϊιαία Επιθεώρησις. — Αηλώσεις τοΰ Γρέϋ περί Μαχεδονίας. Τα τής χερσονήσου τοΰ ΑΤμου κρίνομεν» υπό 'Ρωμούνου ιυλιτικοϋ. Γαλλία χαί Γερμανία. — Ή γάγγραινα τής μεταναστεύσεως. — — Τα εν Ελλοίϊι. ΕΒΔΟΜΑΔΓΑΙΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ Έν Τεργέστη, 29/12ΛΊο·>λίου
Κ«τα τάς τελευταία; ταύτα; ημέρας διεξήχθη μεταςύ
των σπουδαιοτέρας δργάνων τοϋ Ρωσο-ικοϋ καί τοϋ Γαλ-
λιχοθ τύπου σφοδρά "λογομαχία, έξ ή; όπώΐΐτευσάν τίνες
8χι επήλθεν εί; τάς σχέσει; των δυο συμμάχων Δυνάμεων
ψΰχρβνσι; ίκανή νά χβλαρώση την Διπλήν Συμμαχίαν.
Τή; ίριδο; ταύτη; ήρξατο πρώτά; δ «Νεο; Χρόνος» τή;
Πιτρουπόλίω;, δστι; θεωρεϊται πάντοτε ώ; δργανον τή;
Ρωσσική; Κυβερνήσεω; καί είνε πανσλαβισπκόν φύλλον,
ηρ4; τού; Γερμανού; ίδί« έχθρικώ; διβκείμενον, ύστερον
δέ μετέσχον τή; μάχη; καί άλλα· Ρωσσικά φύλλα μ*λ-
λον ή ήττον σηουδαϊα. Έκ τού άρθρου τοϋ «Νέου Χρό-
νου», δΐτϊρ ένβποίησε βαθείαν εντύπωσιν έντο; καί έκτό;
τής Γαλλία;, εφαίνετο ότι μεγάλη άγανάκτησι; έηικρα-
τιϊ έν τοΐ; Κυβερνητιχοΐ; χύκλοι; τή; "Ρωσσία;, ού μό¬
νον δι« την στάσιν τοϋ Γαλλικοϋ τύπου όστι; μερολητττεϊ
ύηι'ρ τή; διαλυθείση; Δούμα; καί επιδεικνύει εύνοιαν πρό;
τ«; έν "Ρωβσία έπαναστατικά; τάσεις, άλλά πρό πάντων
διά τό γεγονος ότι καί έν αύτί) τί) Γαλλικ1^ βουλί) έκ-
9ράζο>τ«ι έφ' εκάστη εύχ*ιρία συμπάθειαι προ; την ιδέαν
τΐ|; 'Ρωσσική; ελευθερία; ά"; συμμερίζεται βεβαίω; κ*ί ή
Κυβέρνησις ώ; μαρτυρεϊ ό παρελθών βίο; των διαφόρων
αυτή; μελών. 'ίδί« δέ την αγανάκτησιν τοϋ "Ρώσσικου
φύλλου διήγειριν ή βεβαίωσις τοϋ γαλλικοϋ τύπου 6τι ή
Γαλλία δέν δανείζει πλέον χρήματα εί; την 'Ρωσσίαν
Ιγ' δσον δέν άποκαθίσταται ή δούμ» «ραδ άβ Όοαΐη3,
ρ»8 ά' 3Γ§βηΐ,)>. Είνε δέ δντω; περιεργοτάτη ή λογική
ιΐς ήν έξωθεΐ τον «Νέον Χρόνον» ή άγανχτησι; αυτή.
Ούχι ή Γαλλία, λέγει, ιύηργέτησε την "Ρωσσίαν δανεί-
σασβαύτί) τόσα δισεκατομμύρια, άλλ'άντιστρόφω; ή 'Ρωσ-
αία ιϋηργέτησε την Γαλλίαν δανεισθεϊσα παρ' αυτή; τα
χρήματα ταυτα, θά ίπνίγετο δ' ή Γαλλία είς τό ίδιόν τη;
λιτιος άν ή Ρωσσία άιτέδιδεν αύτη αιφνιδίως τό δάνειον.
Τδ Ρωσσιχόν φύλλον ίψεγεν ώσαύτω; δριμύτατα την Γαλ-
Αιχήν Κυβερνησιν ότι διά των σφαλμάτων τη; £καταστρέ-
φιι τόν Γαλλικόν στρατόν, παρεπονεϊτο δέ πρό; τούτοι;
διά τίνα; άδιακρισία; διαπραχθείσα; πρό; τόν έν Παρισίοις
Ρώσσον πρεσβευτήν καί πρό; τό έν Πετρουπόλει υπουρ¬
γείον των Εξωτερικών, καί έπέραινε τό άρθρον τού διά
ιή; άπειλή"; δτι, τή; συμμαχία; ουδεμίαν πλέον αξίαν
Ι^ίθσγΐί 6—-5 τοίαυτα; πϊριστάσεί;, ή 'Ρωσίία θά επιζη¬
τήση άλλον σύμμαχον. Ό άντιδραστικό; τύπο; έν Γαλλία
«ζίμετοιλλεύθη τό άρθρον τουτο τοΰ "Ρώσσικου φύλλου
ιίς έπιθέσίΐ; χατά τή; ^ιζοσπαστική; κυβερνήσει»;, άλλά
τα δημοχρατικά φύλλα δέν άπέδωχαν εί; αΰτό ύπέρμετρον
σπβυδαιότητα. Ό Η3ΐ·άαΐπ έγραψεν έν τί) Παρισινί)
«Πρωία» ότι ή Γαλλία έβλαψε την "Ρωσσίαν διά των
δβνείων τη;, καθόσον ή έκεΐ κυβέρνησι;, άντι νά χρηοΊ-
μοποιήση τα χρήματα| 'εΐ; εκμετάλλευσιν τοϋ πλούτου
Τί); χώρ'α; κ»ί προαγωγήν τή; εύημερία; τοϋ λαοϋ, κα-
τισπατάλησε τα δισεκατομμύρια εί; έπιθετικάς τχαρχσκευάς
χ*1 όλεθρία; έτιιχπρήσει;, οί'* ήτο καί ό πρό; την Ίαπω-
νί»ν φοβερό; πόλεμος, όστι; έπλούτισε μόνον κλέπτα;
τινά; άλλ'έβύθισεν ολόκληρον την 'Ρωσσίαν εί; την με-
γίσχην άθλιότητα. Ό Παρισινός «Χρόνο;» μετεχειρίσθη
μβλαχωτέραν γλώσσαν,^δμολογήσα; τα διαπραχθέντα υπό
τή; Γαλλία; τφάλματα ττρό; την σύμμαχον, ώ; την
έΐϊΐδειχθεΐσαν υπέρ τή; Ίαιιωνία; μεροληψίαν μετά τα;
πρώτας 'Ρωσσιχά; ήττα;, τα; διαφόρους άπ.οΐτείρα; πρό;
ανάμιξιν εί; τα; εσωτερικάς ύποθέσε'.ς τής 'Ρωσσίας, καί
ίλλα; τινάς άδιακρισίας, άτινα πά<τα έχράτυναν ηαρά τοίς 'Ρώσσοις την ύτιοψίαν ότι ή "Ρωσσία όλιγωρεΐται ύιχό τής συμμάχου, άλλ'δτι δι'άγαθής εκατέρωθεν θελήσεως εΰχόλως αίρονται πάσαι αθται αί πβφεννοήσεις καί άπο- χαθίσταται άθόλωτος ή φιλία. Επί τέλου: αί παρεννοή- ΕΠΙΦΥΛΛΙΣ Η ΕΝ ΤΕΡΓΕ2ΤΙΙ1 ΕΛΛΗΝ1ΚΙΙ Κ01Ν0ΤΗ2 Β Η έν Τεργέβτη έλληνική έκκλησία τής Άγίας Τριάδος κ«1 τού Άγίου Νικόλαον χαί αί χατά τοθ αυτβκεφάλου αυτής απόπειραι. (1782-1888) (Συνέχεια έκ τοθ «ρο»ΐγοϋμένοΐ) φύλλου) Τα άκβτβμαχητα ταύτα έπιχειρή-μ«:« των Επιτροπών τ>5ς Κοι¬
νότητος κ.! άλλ. Ιπερειδόμίνα δπαντ» επι κεκτημένων «ρονομίων,
«.«χρατορικών διιτάξεων κ»Ι τού κβταστατικοθ, α«ρ βραχολογίας
Χ«ί>ιν «,ραλ.ίπομεν, δέν ίσχυσ.ν ν1 άποτρέψωοι τθν άλαζόν» κ*ί μ-
ί^υργον Γ.,νάί,ον «Ο κατά τής ήμετέρας ίκκλησίας καταχθονίοιο
«1»«υ«οποΟ. Έτος μόλις «Ιχε ««ρίλθίι, 8« δι' επιστολάς τού ολαβι,τΐ
γ«γρ«μμένης 6<6 ήμ«ρ· 5 Ιουλίου 1792, άνήγγ^εν «ίς τοιος τότε Κντϊς ϋί τής Κοινότητος 8«ι μ·<> τινάς ημέρας ^^
Ιλβ— ,|ς Τεργέστην, απήτει δέ ίνβ έν ουνεννοήσε. μετά
ίίξ τώ προβτοιμααδί άνάλογος κατοικία μετ» των γ
Ιλιγ.ήμ.ρον ίι.τρ-βήν. Έκπληξιν προθξίνηαε τοίς Βπι-
αΐ ή| νίΛδη, ίξίωσ.ς τού Επίσκοπον. Εσπευ,αν δβ.ν ν*
^άπαντήσω,ι μετά τής άι.«««μένης άβρότητος, δτι η ημετέρα
Κοινότης πλείστ.ς δ-«ς υποστάσα ένοχλήσεις, ίριδας κ«1« δαπάνας
μέχρις δτοα ίξαστ.λίση έ.υτή πασάν ειρήνην κ«« ί«Χ{«ν« «!«'«·'
ίξίφανι,^ διαρκούσης τής ενώσεως αυτής μετ* των αλαβαρθοδόξα,ν,
4'4 μετ» «ολλής «ΰ?ροσύνης δ.αβλίπ.ι έν τή έπ,στολί) της Α θεο-
•Αί.ς τό ΛΜΖ* ^ς πρός την ημετέραν Χο.νότητ» ^^""^
Α-τής, οκοπουσης ίνα δ.ίλθ», ημέρας τίνας παρ' αυτή. Βεβαίως πολλη
τιμή ;., ,ϋν,ρί,τοο-ις διά την Κοινότητα τοθ νά προπαρασκευάζη εις
Έπί,κοπον ίξιον παντός α«β«μοϋ άξιοπρεπή κατο.κίαν καί παν τό
Χριιώδες, άλλ' αί παρβθααι περιατάσεις δεν επέτρεπον «ί,τή την εθ-
Χ.ρίβτη,ιν ταύτην. Έπ.?υλα««ται δθεν είς κατ.λληλοτέρ.ν εί,κα.ρί-ν
ίνα τώ αποίείξη τον β.θϋν σεβασμόν καί την «κρ«ν υπόληψ,ν της,
Λ» τ^ ίλπίδι δ« ή ίλευσ.« «ϋτοθ έν Τεργέστη θ« δ.ασκεϊασει «α-
««ν υφισταμένην κβρεννόηοιν. . . .
Ένέβαλεν δμο,ς ή ίπικε.μένη είς Τεργ^την ίλ.υσ.ς τού π-
Γ.νν«δίου είς οί» μικράς ,ρο«.9*ς «"Ι ^Ψί1« ™»«*«"%■
τής Κοινότητος «ερΐ των μέτρβν, -τίνα ίδ.ι νά λ«βα».
ΝΕΑ
σίΐς ήρθησαν διά ρητή; δηλώσεω; τού «Νέου Χρόνου»
χαί δι'άλλων ταυτοχρόνως επισήμων δηλώσεων βεβαίου
σών ότι τό άρθρον έχεϊνο τοϋ "Ρώσσικου φύλλου παρ'ού-
δεμια; επισήμου πηγή; είχεν έμπνευσθή καί δτι αΰτό τό
"Ρωσσικόν φύλλον φέρει μόνον δλην την ευθύνην διά τό
άρθρον δπερ έδημοσίευσε κατά τή; Γαλλορρωσσικής συμ¬
μαχίας. Καϊ κρότον δέ ή κ'Ηχώ των Παρισίων» προέβη
εί; ομοίαν βεβαίωσιν, δηλώσασα δτι έν Παρισιοι; καί έν
Πετρουπόλει άναγνωρίζεται δτι ή συμμαχία είνε νυν εί'περ
ποτέ άναγκαιοτάτη καί δτι αμφότεραι αί Δυνάμει; προτί-
θενται νά «έγχέωσι νέον αϊμα εί; |τήν συμμαχίαν ταύτην»,
δπερ ίτω; δηλοί δτι προπαρασκευάζονται πρό; νέαν τινά
διατράνωσιν τή; Γαλλορρωσσική; φιλία; δπω; άποδείξωσιν
εί; τόν κόσμον δτι οΰδεμία επήλθε μεταβολή εί; τα;· σχέ¬
σει; των. Πολύ, έννοεϊται, σοβαρωτέρα των συζυγικών τού¬
των έρίδων 'Ρωσσί»; καί Γαλλία; είνε ή άπό πολλοϋ ύφι-
σταμένη έ*ρι; των δύο μεγάλων έν τψ Είρηναίφ άντιζή-
λων, 'Αμερική; καί Ίαπωνί»;. Αί νεώτεραι εΐδήσει; περΐ
των σχέσεων Ίαπωνία; καί Ήνωμένων Πολιτειών είναι
τόσον άντιφατιχαί, ώστε ουδείς δύναται νά συναγάγη έξ
αυτών άσφαλές τι συμπέρασμα. Είναι πιθανόν δτι αμφό¬
τεραι αυται αί άντίζηλοι Δυνάμεις προπαρασκευάζονται
πρός ένδεχομένην έν τψ μέλλοντι σύρραξιν, ένψ ταυτοχρό¬
νως έκ Τοκίου καί Ούασσιγκτώνος παρέχονται είς τόν κό¬
σμον αί είρηνικώταται των διαβεβαιώσεων. Ούτω, λόγου
χάριν, έξ Ίαπωνία; δηλούται δτι δέν θεωρεϊτ«ι ώς άπειλή
πολέμου ή είς τόν Ρίρηνικόν Ωκεανόν αποστόλη διχαοκτώ
'Αμεριχανικών πολεμιχών πλοίων, άλλ',δτι άποδίδεται ιτλη-
ρεστάτη πίστις είς την διαβεβαίωσιν των Ήνωμένων Πο¬
λιτειαι περΐ τοϋ άθώου χαρακτήρος τοΰ μίτρου τούτου.
Οί Ίάπωνες βεβαίως δέν είνε δυνατόν νά μή άποβλέπω-
οιν ύπόπτως χαί δυσπίστω; πρό; την συνάθροισιν τοσού-
των 'Αμεριχανιχών πολεμιχών έν τφ Ώχεανω έχείνφ,
άλλ' είναι προφανώ; άπαράσχευοι άκόμη καί προτιμώσι
ν' άποκρύπτωσι τα; ύποψία; των. "Οτι αί Ηνωμεναι Πο¬
λιτειαι ζητοϋσι παρά ταίς δυσμικαϊ; 'Αμεριχανικαΐ; άχταί;
κατάλληλον τίνα λιμένα ώ; στήριγμα καί|όρμητήριον τοΰ
στολου των, δτι νεωστί πάλιν διέταξαν την ναυπήγησιν
πολλών θωρηχτών τεραστίου μεγέθου;, κατά κολύ ύπερ-
βαίνοντο; καί τό τοϋ Άγγλικοϋ «ϋΓββιϊηοα^ΐαΙ», 8τι τοι-
ουτοτρόπως θά έχωσι μετ* ού πολύ είκοσιτέσσαρα των
μεγίστων θωρηκτών, έξ ών τρία μόνον είναι παλαιότερα,
καί δτι όχυροϋσιν ισχυρώς τάς νήσαυς Χαβάϊ καί
τάς Φιλιππίνας, ειν^χι βεβαίως έπιχειρήσεις υποπτοι·
άλλά την έξωτερικήν ίψιν τής Ίαπωνιχής διπλω-
ματίας αφίνουσιν άτάραχον επί τοϋ παρόντος αί πο¬
λεμικαι αυται προπαρασκευχί των Άμερικανών, ένψ
τουναντίον έν τψ Ίαπωνιχψ λαψ καί στρατψ αυξεται ό
έρεθισμός, καί θά ηυξήθη ήδη επικινδύνως άν άληθεύ/)
δτι οί ήκιστα άχριτόθυμοι 'Ιάπωνε; προβαίνουσι εί; τρι-
αύτα; δηλώσεις, οϊαι αί άποδιδόμεναι εί; τον ναύαρχον
Σακαμότο ύβριστιχβί έκφράσει; περί τή; άνιχανότητο; καί
άφιλοπατρία; των 'Αμεριχανών αξιωματικών τοϋ ναυχικοΰ,
αί'τινε; εγέννησαν έν ταϊ; "Ηνωμεναι; Πολιτειαι; μέγαν
έρεθισμόν. Τό άληθέ; είνε δτι οί Άμερικανοί έν πολέμω
πρό; την Ιαπωνίαν θά έχωσιν άντιπάλου; άσυγχρίτψ τώ
λόγψ φοβερωτέρου; των Ίσπανών, ούτω; ώστε, καί άν
έτι εΰρεθώσιν ύπερέχοντε; των Ίαπώνων κατά την ναυ-
τικήν δύναμιν, ή έ"κβασι; τοϋ άγώνο; θά είναι πάντοτε
άχρω; άμφίβολο;. Έν τούτοι; ΰπάρχει* άκόμη έλπΐ; δτι
θ'αποσοβήθη ό κίνδυνο; τή; συρράξεω;, έν τψ παρόντι
τουλάχιστον, έπειδή αμφότεραι αί άντίπαλοι Δυνάμει; είναι
άπαράσκευοι. Άλλ'έν άπωτέρψ μέλλοντι ή σύγκρουσι;
θεωρεΐται άναπόφευκτο; υπό των άποβλεπόντων εί; τό
άσυμβίβαστον των υφισταμένων άντιθέσεων, οίχονομιχών
τε καί φυλετικών.
ΔΉΑΩΣΕΙΣ ΤΟΤ ΓΡΙΪΤ_ΠΕΡΙ ΜΑΚΕΚΟΝΙλΣ
Ό ύπουργό; των "Εξωτερικών τή; Αγγλία;, σέρ
'Εδουάρδο; Γρέυ, απεδέχθη τί) 8 ίσταμένου πρεσβείαν τινά
περί τοϋ Μα^εδονικοϋ ζητήματο;, μεταξύ των μελών τή;
όποία; ήσαν πολλοί βουλευται καί ό άρχιεπίσκοπο; τή;
Καντερβουρία;. Ουτο; έν τί) προσφωνήσει αΰτοΰ έξί|ρε
περιφρούρησιν των προνομΐων τής έκκληΐία; άπό πάσης σχοτίας αυ¬
τού ίπιβουλής. Δι' άναφοράς αυτών πρός την κυβέρνησιν υπό ήμερ.
25 Αυγούίτοκ τού 1792, ίν η πρός διαφώτισιν αυτής συνήψ*ν λε-
πτομερή έκθεσιν των μεταξυ αυτών καί των σλαβορθοδό;ων λαβόντων
χώραν μέχρι τούδε καί των άκοτυχουσών κατά καιροϋς άποπειρών των
ίπισκόπων Κίρλ«ταδτ κατά τής αϋτονομίας τής ήμετέρας έκκλησίας,
άνεχοίνωσαν τοΰς φόβους αυτών έπιχχλουμενοι την κυβερνητικήν προ¬
στασίαν κατά παντός χαταχθονίου σκοποϋ τού ταραξΐου 'κύτου έκισκό-
που, παρακαλοΰντες ίνα απαγορευθή αυτώ τού νά εισέλθη αίφνης είς
τή* εκκλησίαν διαρκοΰσης τής Θείας λειτουργίας κ»Ι ψαλη ή άπαγ-
γείλη σλαβιατί τροπάριόν τι ή ε&χήν, τό σύμβολον ^ τής πίστεως, ή
την κυριακήν προσευχήν, διότι τό τβιοΰτίν ώς παραβιοίζον τό ζιοτικώ-
ΤΛΤθν προνόμιον τής ήμετέρας έκκλησί«ς Θά προϋξένει μέγα σκάνδα¬
λον παρά τοίς ήμετέροι;, ου αδύνατον ήτο νά προίδωϊΐ τάς συνεπείας,
άπεξεδύοντο δέ πάσης ευθυνής. Προσφατα ϊτι είναι εί; τή» μνήμην
των, έλεγον έν τή εκθέσει των, πανθ1 δσ« ύπέστησαν ίπΐ εϊ*οσι πε-
ρίπου !τη υπό των σλαβορθοδόξων, δ δέ κυριος λόγος, ίι' δν έγ*«-
τέλειψαν την ίδίαις δαπανά ς οίκβδομηθεϊσιν εκκλησίαν τοΰ Άγίου
Σπυρίδωνος είς την κυριότητβ αυτών, ήν δτι έπβθύμουν ν' άκροαζων-
ται άπ' άρχής μέχρι τέλους άκεραίας τής θείας λειτουργίας έν τή
έλληνική γλώσση καί ουχί δ«διχ*σμένης καί μικτής, ώς οδτοι ήςίουν.
Τής άναφοράς ταύτης λαβούσα γνώσιν η" κυβέρνησις ανεκοίνωσε
τοίς Έπιτρόποις δι' έγγράφ:υ «ΰτής Οπό ήμερ. 30 Α!»γούστου^ πρός
καθησύχασιν των όμογενών, δτι επί τή έπικειμένη ίλεΰσει τού έπι-
σκόπου Κάρλσταίτ Ιλαβεν ήδη τα δέοντα μέτρα πρός αποφυγήν τ«ϊν-
τός δυσαρέστου, διατοίξασ» ίνα δμα τή αφίξει τού είς ουδέν προβή
διάβημ* άποβλέπον την επίσκεψιν αϋτοΰ έν τή ημετέρα έκκλησία, ή
την έν αυτή έλληνιστί τ.λουμένην θίίαν λειτουργίαν, πρΐν ϊλθη είς
συνεννόησιν μετά των Επιτροπών τής Κοινότητος, έν περιπτώσει δέ
διχογνωμίας επικαλεσθή κα! λάβη την απόφασιν τής κυβερνήσεως επί
των άναφυησομένων ζητηματων.
Αφιχθέντα τόν επίσκοπον Γενναδιον είς Τεργέστην έσπευσαν ν*
έπισκεφθώσιν αυτόν έν τω χαταλΰματί τού μετά τού ίεροΰ κλήρου, πλήν
τοΰ άρχιμανδρίτου Δαμασκηνοΰ ασθενούντος, δ τότε πρόεδρος τής Κοι-
νόιητος Σπυρίδων Ποίνος καί οί Σΰνεϊρο: Γεώργιος Ιωάννου καί Γε¬
ώργιος Ταμπίσκος, παραλαβόντε; μεθ' έαυτώ; κ»1 τόν γραμ/ατέα τή;
Κοινότητος Ματθαΐον Σελέχην ώ; χαί τόν σύμβουλον Γεώργιον Δήμου
ίνα χρησιμϊΰση αυΐοΐς ώς διερμηνεΰς τής γερμανικής γλώσσης, ήν
ωμίλει δ έπίσκοπος. "Η 6ποδοχή ΰπήρξί λίαν φιλόφρων, ουδενός γε¬
νομένου λόγου οΰτε περί των προνομίων καί κατασϊχτικών τή; Κοινό¬
τητος, οίίΐε περί ιίλλης οίασδήποΐε άξιώσεώς τού. Μ«τά μεσημβρίαν
τής αυτής ίιμίρ^ δ έπίσχοπος άνταπέδωκεν αυτοίς την επίσκεψιν, ήτις
εί; μέν τους δύο πρώτους περιωρίσθη είς απλάς χαί τυπιχάς φιλο-
φρονήσεις, άλλ' είς τόν Γεώργιον Ταμπ{σχ3·ι εδήλωσε δια τοΰ διερ-
μηνέως τού ίίτι την μεθεπομένην ημέραν, δηλ. την 5ην Σεπτεμββίο.),
επεθύμει νά μεταβή είς την έχχλ>,σίαν τοϋ Άγίοιι Νιχολιίου χαί άχρο-
ασθή τής θείας λεαουργίας. Ό Γεώργιος Ταμπίσκο; τόν ηρώτησε
την ευθύνην, ήν άνέλαβεν ή Αγγλία πρό τριαχοντ«ετία;
««ρίπου διά τή; *ν«μίξεώ; της ιίς τό Μαχεδονικόν ζή-
Ό Γέ ό
ρ μ η
τημα. Ό Γρέύ, απαντών πρός την προσφώνησιν ρ
χιεπισχόπου, έδήλοισεν δτι όμολογεϊ μέν τό εδλογον τής
εμφανίσεως τή; πρεσβεία;, άλλ' δτι δμως τό χαχόν έν
ΜαχίδΌνία σήμερον δέν είνε τόσον μέγα δσον ήτο πρό τί¬
νων ίτών, δτε εΐλχυεν δλην την προσοχήν τοΰ κόσμου
είς τό Μακεδονιχόν ζήτημα. Οϋχ ήττον δμως,
προσέθηκεν ό Τπουργός, ή θέσις των πραγμάτων
κ α 6 ό λ ο υ είνε τόσον δυσάρεστος δσον ήτο
καί πρότερον. Υπό τάς νέας συνθήκας, αΐτινες προέ¬
κυψεν έκ τής αυξήσεως των έν Τουρκί* τελωνειακών
δασμών, θά είναι άρχετά χρήσιμα διαθέσιμα διά την εκ¬
τέλεσιν των μεταρρυθμίσεων. Είς τό εξής θά είνε αδύνα¬
τον είς την Τουρκιχήν Κυβερνησιν νά περιορίζη παρά τό
προσήχον τάς δαπάνας τής διοικήσεως τής Μακεδονίας
ένεκεν αυξήσεως των διά στρατιωτικούς σκοπ&ύς δαπα-
νών. Ό ύπουργό; ωμίλησε κατόπιν περί τή; αυξήσεως
τής χωροφυλακής, περί των έγγυήσεων τή; άναπληρώ-
σεω; των κενών τη;, καί περί των έπιβληθέντων τί) ΓΙύλη
δρων τή; αύξήσεω; των τελωνειακών τελών, οΐτινες όφεί-
λονται είς την άχαμπτον επιμονήν τή; "Αγγλία; η"τις ανέ¬
λαβε την ήγεσίαν έν τί) διεξαγωγ^ τής υποθέσεως ταύ¬
τη;. Τό τελευταίον τηλιγράβημα τοΰ "Αγγλου άντιπρο-
σώπου έν τί) Οίκονομική έπιτροπή, είπεν ό Γρέϋ, έχφρά-
ζει την γνώμην δτιή Τουρχική διοίκησι; εβελ¬
τιώθη σημαντικώς. Ούχ ήττον 8μως, προσέθηκεν,
ή κατάστασις των πραγμάτων έν σχέσε1- πρός την ασφά¬
λειαν τής ζωής είνε τόσον δεινή δσον πρότερον. Είς θλι-
βεράς σχέψεις έμβάλλει ' τό γεγονός, ότι χαχουργήματα
διαπράττονται υπό άντιζήλων χριστιανικήν λαών εναντίον
αλλήλων. Ή είς εξόντωσιν αποσκοπούσα αυτή άντιζηλία
προέρχεται έκ τής άδικαιολογήτου Ιδέας, δτι ή επέμβασις
των Δυνάμεων θά άγάγη είς την αυτονομίαν ή είς την
άπόσπασιν τής Μακεδονίας. "Οθεν ή Τουρκική Κυβέρνη¬
σις άρνεϊται ν' άποδέχηται συμβουλάς υπέρ περαιτέρω
μεταρρυθμίσεων, αΐτινες είναι άναγχαίαι ΐνα μή χειροτε¬
ρεύση ή κατάστασις των πραγμάτων. Ή πρότασις τοϋ νά
τεθί) ή Μακεδονία εντελώς υπό εύρωπαϊκόν έλεγχον, προ¬
σέθηκεν ό Γρέύ, είνε τόσον ριζικής φύσεως, ώστε δέν
δύναται νά προταθί) υπό τής "Αγγλίας μόνης. Ή μεμο-
νωμίνη πρός τουτο ενεργεια τής Αγγλίας θ' άπετύγχανε
και θά προεκάλει μόνο/ Εύρωπαϊχάς περιπλοκάς. Ό Γρεϋ
έξεφράσθη, τέλος, εύνοϊχώς υπέρ τής γνώμης, δτι πρέπει
νά εξασφαλισθή εύρυτέρα έχτελεστική έξουσία εί; την χω¬
ροφυλακήν καί ή συνεργασία των Τουρκικών άρχών εί;
την καταστολήν τή; δράσΐω; των στιφών. Εάν ή παρά¬
τασις των βιαιοπραγιών των στιφών συνεπήγετο τυχόν
πολιτικάς ταραχάς, προσέθηκεν ό Γρέυ, τότε αί Κυβερνή¬
σει; αί μή έμποδίσασαι μεθ' ίκανή; αύστηρότητο; την
συγκρότησις στιφών έν ταϊ; ίδίαι; αυτών χώραι; θά συ-
νίδωσιν δτι άπώλεσαν τα; συμπαθεία; των Εύρωπαϊκών
Δυνάμεων. Ό Άγγλο; ύπουργό; εξήρε πΐραιτέρω διά
μακροτέρων την ανάγκην τή; άρσεω; των στιφών, ειπών
δτι αυτή είνε ή γνώμη καί των άλλων Δυνάμεων. "Ετε¬
ρον, προσέθηκε, σπουδαίον ζήτημα είνε τό τής διχαστική;
μεταρρυθμίσεω;, προσδοκόίται δ' ότι ή Αύστροουγγαρία καί
ή Ρωσσία θά υποβάλωσι κατά τό πρβσεχέ; θέρος τάς
σχετιχάς πρός την μεταρρύθμισιν ταύτην προτάσεις. Τε ■
λιυτών ό Άγγλος ύπουργάς εδήλωσεν, δτι ή Κυβέρνησις
τοϋ Άναχτος ποιείται χρήσιν τής έπιρροή; της ένεργοΰσα
δπως μήτε ή "Αγγλία μήτε άλλη τις των Δυνάμεων
καταστή άδιάφορος πρό; τα; Μακεδονικάς ύποθέσει;.
Ό «Νέο; Έλ. Τύπος», είς 8ν διεβιβάσθη τηλιγρχφι-
κώς ή άνωθι περίληψις των δηλώσεων τοϋ Γρέϋ, έδημο·-
σίιυσε τή ύστιραία τό επόμενον άρθρίδιον περί τής έντυ-
πώσεως, ήν ένεποίησαν έ; Βιέννγ) τα υπό τοϋ Άγγλοι»
όπουργοϋ λεχθέντα: «Αί δηλώσεις, α; εποιήσατο χθές ό
Βρετανός ύπουργό; των "Εξωτερικών πρό; τίνα πρεσβείαν
παρουσιασθείσαν ενώπιον τού δι' ύποθέσεΐ; άναφερομένας
είς τό Μακεδονιχόν ζήτημα, ένεποίησαν εϋν:ίχωτάτην
εντύπωσιν έν Βιενναίοις πολιτιχοϊς κύκλοις. Πρό πάντων
δ' εκδηλούται έν τοις κύκλοις τούτοις χαρά καί ίκανοποί-
ησις επί τί) δηλώσει τοϋ Γρέϋ, δτι ή Αγγλία δέν θά
τότε οποίος ήτο ώρισμένως δ σκοπός τού, νά παρευρέθη απλώς είς
την θείαν λειτουργίαν, ή νά τελέση αυτήν; 'Απεκρΐθη δτι επεθύμει
νά ιδή την νέαν εκκλησίαν χαίάκροασθή τής θείας λειτουργίας. ηΠανυ
ευχαρίστως, τώ είπεν ο Γεώργιος Ταμπίσκος· τό ημέτερον Γένος θά
ιικορήσει την παρουσίαν Υμών ώς μεγάλην αύτω γενομένην τιμήν
δέν πρέπει δμως ν' άπαγγείλητε σλαβιστί ουδεμίαν ευχήν, άλλ' είς
την ελληνικήν γλώσσαν, ίν ή*σθε αυτής κατοχος». Διεβεβαίωσε καί
πάλιν δ έπίσχθπος δτι επεθύμει νά 13η την εκκλησίαν χαί ακροασθή
τής θείας λειτουργίας.
Μετά τό πέρας τής επισκέψεως δ Γεώργιος Ταμπίσκος άνέφιρε
τό πρα'γμα πρός τους συναδέλφους τού, οίτινες μεγάλως εξεπλάγησαν,
διότι δ Έπίσκοπος ουδένα εποιήσατο αυτοίς πρότερον λόγον περί της
προθέσεώς τού· ίνα δέ μή ΰπάρχτ] παρεννόησίς τις εθεώρησαν χαλόν
νά ζητήσωσι δΐασαφήσεις, πρός τόν σκοπόν δέ τούτον παρεκλήθη δ
διερμηνεύ; τού ίνα τόν ερωτήση αν τωόντι έπιθυμή νά ϊλθη είς την
εκκλησίαν χαί άχρθασθή μόνον τής θείας λειτουργίας, χωρίς ν' άπαγ-
γείλη ευχήν τίνα σλαβιστί, τότε δέ θά τόν ίποδεχθώσι μετά πάσης
τής οφειλομένης τιμής πρός τό έπισκοπιχόν άξίωμχ καί τόν Ιερόν αυ¬
τού χαραχτήρα. Καί εί μέν είναι είδήμων τής ιλληνιχής θά ευχαρι-
στηθώσι μεγάλως άν είς την γλώσσαν τιύτην άταγγιίλη τόν σύμβο¬
λον τής πίστεως καί την κυριακήν προσευχήν άλλως δέον ν' ανα¬
θέση τουτο είς τόν πχρισταμενΐν §λλη·'α Ιερέα. Άλλ' δ έπίσκοπο;
άχούσας την άπαίτησιν ταύτην των Έπ-.τρόπων περιφρονητιχώς άπε-
χρίθη δτι τό άξίωμα τού δέν τω έπιτρέπει Ινα επί παρουσία αυτού
τάς δύο «ίρημένας ευχάς, 3ς κατα την εκκλησιαστικήν τάξιν Έπί¬
σκοπος άπαγγέλλει, άπαγγείλη κληρ.χός κατωτέρο^ βαθμοϋ, τούτου
ίνεκα άκαξιοί νά Ιλθη είς την εκκλησίαν. Άπήτησεν δμως παρά των
Επιτροπών ίνα τώ δηλώσωσιν εγγράφως εί άνεγνώριζο» αυτόν ώς
επίσκοπον των ή ίχι, έφ' ω ο3τοι τω άπεχρίθησαν δτι είναι περιττόν,
διότι ουδέποτε τώ ηρνήθησαν την επί τής ημετέρα; έκκλησίας δικαι¬
οδοσίαν τοϋ, ώς διαγράφεται αυτή έν ταίς αυτοχρατοριχαϊς διατάξεσι
χαί έν τω έπι«εχυρωμένω παρά τής κυβερνήσεως καταστατικώ. "Άπαντα
ταυτα κατέστησαν γνωονά οί Έπίτροποι τή κυβερνήσει δι' εκθέσεως
αυτών υπό ήμερ. 5 Σεπτεμβρίου τοΰ 1792 πρός διαφύλαξιν των δι-
χαΐων τής έχχλησΐας, ήτις συνέστησε τότε τω έπισχόπφ Γενναδίφ νά
συμμορφωθή πρός την επιθυμίαν των ήμετέρων χαί μή παράσχη νέας
αφορμάς ταραχών χαί σχανδάλων, ουδέ ίερουργήση σλαβιστί έν τή έκ-
χλησία πρίν συνεννοήθη μετ* των επιτροπών χαί λάβη την άδειαν
τής κυβερνήσεως έν περιπτώσει άσυμφωνίας των γνωμών. Πρό παντός
δμως προσεχαλεΐτο νά δηλώιη ώρισμένως καί σαφώ; δποία ή πρόθε¬
σις τού χαί νά περιμένγ) την απόφασιν τής κυβερνήσεως.
Οΰτω χάρις είς τα παρά των επιτροπών τής Κοινότητος χαί παρά
τής κυβερνήσεως ληφθέντα εγκαίρως μέτρα έματαιώθη χαί την φοράν
ταύτην ή χατά τής ήμετέρας έχχλησίας απάπειρχ τοΰ επίσκοπον Κάρλ-
σταδτ. Δέν δυνάμεθα δμως νά παρέλθωμεν έν σιγί) δτι έν αντιθέσει
πρός την έπιθετιχήν τοΰ Γενναδίο^ συμπεριφοράν πρός τοίις ήμετέρους,
δ καθολικός έπίσχοπος Τεργέστης κάμης Σιγισμοΰνδος άβ
ΕΤΟΣ ΑΓ (ΝΒ)
ΑΑΕΞΑΝΔΡΟΣ 2. ΒΥΖΑΝΤΙ02
ΙΔΡΥΤΗΪ
ΟΙ ίπιστέλλοντες πρός την εφημερίδα παρβ-
χαΧβΟνται νά διευθύνων τάς επιστολάς των Α 1α
ΟΐΓβοιϊοη άα ^οα^ηβ1 ,,ΝΕΑ ΠΜΕΡΑ" νά μί»
Ιπιβαρύνωσι δέ την Διεύθυνσιν διά τής άποτίσεως
τοΰ ταχυδρομιχοΰ τέλους.
Χβιρόγραφ* είς ουίένα έπιβτρέφονται, έπ'βΐε-
δενί λόγψ.
ή μόνη νά προτείνγ) τόσον ριζικήν πρότασιν οΐα είνε
ή τής ύποτάξεως τής ΐνΐακιδονία; υπό πλήρη Εΰρωπαϊκόν
'λίγχον, καϊ δτι ή μεμονωμένη επί τούτφ ενεργεια τή ;
"Αγγλία; θ' άπετύγχανε καί θά προεκάλει μόνον Εύρω -
παϊκά; περιπλοκά;. Έκ τή; δηλώτεω; ταύτη; προκύπτει,
κατά την κρίσιν των ενταύθα πολιτικών κύκλων, δτι ή
"Αγγλικη Κυβερνησι; δέν διανοεϊται καθόλου νά χωρισθί)
«πό των λοιπών Δυνάμεων δι' ΰποθέσει; τή; Μακιδονία;*.
"Εκ τίνων έν τί) Βαλκανικί) καί έν αύτ^ τί) "Αγγλία κύ¬
κλων έκπορεύεται ίσχυρά κίνησι; άποσχοποϋσα εί; τό νά
παραχινήση την "Αγγλικήν Κυβέρνησιν εί; μεμονωμίνην
έττιχείρησιν καί εί; έναρξιν όΊζική; έν Μακεδονί* ενεργεια;.
Αί έλπίδι; των κύκλων τούτων έκμηδενίζονται νυν διά
τή; δηλώσίω; τοϋ σέρ Έδουάρδου Γρέϋ. Έκδηλοΰται
πρό; τούτοι; έν τοΐ; μνημονευθεϊσι Βιενναίοις κύκλοις ή
ελπίς δτι οί καταδικαστικοί λόγοι, οθς είπεν ό "Αγγλος
ύπουργός περί τής παρατάσεως των διαπραττομένων υπό
των στιφών έν Μακεδονί* κακουργημάτων, καί ή προει-
δβποίησίς τού πρός τάς κυβερνήσει των Βαλκανιχών κρα-
τών δτι θ' άπολέσωσι τάς συμπαθείας των Δυνάμεων, εάν
μή έμποδιζωσΐν αυστηρώς την συγκροτήση στιφών έν
ταίς οίκείαις χώραις, θά έμποιήσωσιν ισχυράν εντύπωσιν
έν Σερβια, Β5υλγαρί« καί "Ελλάδι, χαί ^ά συντελέσωσιν
είς περάτωσιν των αίματηρών έπεισοδίων, ών δ άριθμός
ηυξήθη σημαντικώς κατά τού; τελευταίους μήνας. Τιλευ-
τών ό Άγγλος ύπουργός ύπέμνησεν 8τι πρβσδοκόϊται δτι
ή Αύστρ*«υγγαρί'ΐ χαί ή Ρωσσία κατά τό ερχόμενον θέ¬
ρος θά υ , αλωσιν είς τάς Δυνάμεις τάς προτάσεις των
περί τής δικαστικής έν Μακιδονί» μεταρρυθμίσεως Εϊνί
γνωστόν, 8τι ή Αύστροουγγαρία καί ή Ρωσσία άσχολοϋν-
ται ήδη άπό πολλοΰ περί την έκπόνησιν των προτάσεων
τούτων τό άποτέλεσμα δέ ί·τών σχετικών εργασιών των
θά υποβληθή ΐσως είς τάς Κυβερνήσεις λίαν προσεχώς».
ΤΑ ΤΗΣ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΓ ΤΟΓ ΑΙΜΟΓ
ΚΡΙΝΟΜΕιΝΑ ΥΠΟ ΡΩΜΟΥΝΟΓ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ
Ό διευθυντής τοΰ Ρωμαϊκοΰ δεκατκνθημέρου περιβ
δικοΰ «'Η Ίταλίβ έν τί) 'Αλλοδαπή.) Δρ. "Ροδό)!φος Ρο4,
ό γνωστάς έκ των δημοσιευομένων' άλλοτε έν τω 'Ρωμα-
ϊχφ «Βήματι» μισελληνικών τού ςίρθρων, δημοσιεύει έν
τφ τεευταίφ τεύχιι τοϋ περιοδικοϋ τού συνέντευξιν ήν
έ"σχεν έν Βουκουρεστίω μετά τοΰ Τάκι Ίονέσκου, πρώην
ύπουργοΰ έν τφ συντηρητικψ ΰτουργείφ καί νΰ» βουλευ¬
τού, 8ν παριστα ώς τόν έξοχώτατον γνωστήν των Βαλ¬
κανικών ζητημάτων. Καθ" ήν στιγμήν αγγέλλεται δτι ή
ένεστώσα "Ρωμουνική Κυβέρνησις έμφορεΐται διαλλακτι-
κών πρός την Έλλάδα διαθέσεων, εκρίναμεν άξιον τοϋ
κόπου νά παραθέσωμϊν^ένταϋθα, άνευ περαιτέρω σχολίων,
τάς άποφάνσει; τοϋ 'Ρωμούνου πολιτικοΰ περί τή; έν τή
Χερσονήσω τοθ Αίμου 'Ρωμουνική; πολιτική;, έξ ών κα-
ταφαίνεται δ« οί πολιτικοί ίνδρε; τή; 'Ρωμουνία; ουδα¬
μώς διανοοϋνται ν' άποστώει τής ματαίας αποπείρας τοΰ
νά έπιβάλωσιν είς άκοντας καί διαμαρτυρομένους τους Έλ -
ληνοβλαχικούς πληθυσμούς την άδελφικήν προστασίαν των.
Ή διάλεξις ίχιι ώς εξής:
Τό καταδηλότατον των φαινομένων, άτινα παρουσιά-
ζει ή Βαλκανιχή χερσόνησος, είνε κατάστασις δ'.ηνεκοΰς
καί άπαύστου ταραχής καί ανησυχίας. Έν παντί καιρώ
ή Τουρκική έξουσία υπήρξεν ή αίτία άνεκδιηγήτων πχ-
θημάτων των ύποτετα-νμένων είς την ήυιισέληνον χριστι¬
ανών. 'Η παρακμή καί κατάπτωσις τοΰ Όθωμανικοΰ
κράτίυς συμπίπτει μέ την εκδήλωσιν τής ζωηρόΤς ταύτης
δυσαρεσκείας των χριστιανών καί τής επιθυμίας των τοΰ
νά είσαχθώσι βαθεϊαι κ?Ί όιζικαί μεταρρυθμίσεις. Ή αί¬
τία τής άδιαλλάκτου ταύτης διαμάχης μεταξύ Τούρκων
καί Χριστιανών υπήρξεν ή μέθοδος τής Τουρκικής κυρι-
αρχίας.· Οί Τοϋρκοι δηλαδή, είτε έξ αίσθήματος περιφρο-
νήσεως είτε έκ πνεύματος μισαλλοδοξι'ας, δέν έπαυσαν
ποτέ νά βιάζωσι τούς ύποδούλους λαούς είς αλλαγήν τής
εθνικότητος, των καί τής θρησκείας των. Έγκαθιδρύθησαν
πλησίον καί υπεράνω τούτων. 'Η συγχώνευσις των κατα-
κτι^τών καί των κατακτηθέντων, ώ; συνέβη μέ τού; Γερ¬
μανού; τού; καταστρέψαντα; τό "Ρωμαϊκόν κράτο; καί
δν ένεχα τοΰ ευαγγελιχωτάίου χαρακτήρος θά ηδύνατο τις είιστόχως
νά παραβάλη πρός τους Ιεράρχας των πρώτων τοΰ χριστιανισμοϋ αί-
ώνων, εφέρετο περιποιητιχώτατα πρός αυτούς. "Απαξ μόνον παριπο-
νήθη άλλά διά τοΰ λεπτοτέρου χαί άβροφρονεστέρου τρόπου δτι έν ταίς
έλληνιχαΐς οίκογενείαις παραβιάζονται πχντοιοτρόπω; χλευαζόμεναι αί
θρησχευτικαί πεποιθήσει των κχθολιχων υπηρετριών χαί δτι οί νυμφευό-
μ.νοι χαθολικάς ϊλληνις χαταφεύγουσιν είς Βενετίαν δπως τελέσωΐι
τους γάμους των έν τή αύτόθι έλληνική έχκλησία. Το ίπευθυνθέν
επί τοΰ προκειμένου τοίς έτιτρόποις έγγραφον, φέρον ήμερομηνίαν 19
Δεκεμβριού 1792 άποπνέει γλυχύτατον τό αρωμα τού ιύαγγελιχοΰ
αίσθήματος, αποτελεί ϊέ άληθες κειμήλιον των άρχείων τής έλληνι-
κής Κοινότητος. Έν τή απαντήσει των οί έπΐτροποι παρεκάλεσαν την
Α. Σίβασμιότητα νά μή θεωρή ύπεύθυνίν χαί ένοχον την Κοινότητος
διά μονομερή γεγονότα, άτινα έν(οτε διαφεύγουσι την προσοχήν της
χαί πρός παρεμπόδισιν των οποίων θά λάβη τα προσήχοντα μέτρα.
Άλλ' ό θεοφιλέστατος έπίσκοπος Κάρλσταδτ δεν ηννόει νά έφη-
συχάση χαί μετά την άποτυχίαν τού, τα συνήθη δέ αυτώ μέσα μεταχει-
ριζόμενος, την δαδιουργίαν χαί συχοφαντίαν, κατήγγειλε τοίις ήμετέ¬
ρους είς τάς αρχάς κατά Φεβρουάριον τοΰ 1794, διαρκοΰντος Ιτι τοΰ
κατά των Γάλλων πολέμου, δτι προσκληθέντας παρ' αυτοΰ ίνα συνεισφέρωσι
χρηματικώς πρός έξόπλισιν σώματος έχ χιλίων έθελοντών, οίιϊεμίαν άπό-
κρισιν τω έδωκαν. Μή άρχεσθείς είς τουτο προΰχάλεσε προσέτι χαί
διβταγήν τοΰ Μητροπολίτου Κάρλοβιτς Στεφάνου 8ΐΓαϋπιΪΓονίο1ι πρός
τόν άρχιμανδρίτην Δαμασκηνόν κατά Σεπτέμβριον τοΰ αυτού ϊτους ίνα
μή εξακολουθή μνημονίύων έν τί) έκκλησίί τα "δνόματα εξωτερι¬
κών πβτριαρχών, άλλά τό τοΰ αύΐοκράτορος' κα! τό τοϋ έπισχόπου
Κάρλσταδτ, πρός δ; ή ημετέρα έχκλησία ΰπόκειται, έν ω δ (Ιρχιμαν-
δρίτης Δαμασκηνός άπό ενός περίπ*ο έτους δέν υπήρχεν έν τή" ζωή,
άποβιώσας τή 28η Δ.κεμβοίου τοΰ 1793, διάδοχος δέ αϊιτοΰ ήτο ίίϊη
δ έκ Κύπρου χαταγόμενος άρχιμανδρίτης Κυπριανός, προσληφθείς
κατ' Απρίλιον τοΰ 1794*
Είδομεν έμπροσθεν δτι οί έπίτροποι τής Κοινότητος, δι' άναφο-
ρας αυτών 6πό ήμερ. 11 ΜαιΌυ 1783, είχον παραχαλέσει τόν άϊδίου
μνήμης αϋτοκράΐορα Ιωσήφ τόν Β'. Τνα διορίση ώς επίσκοπον αυτής
τόν πρώην Μεθώνης "Ανθιμον, άλλ' έλαβον «ρνητικήν απάντησιν. Τοι-
οΰτό τι είχον άποφαβίσει έν είδική τ:ΰ σαμβουλίου συνεδριάσει τή 7η
Όκτωβρίου τοΰ 1792 έξαναγχασθέντες έχ των άποπειρών τοΰ έπι-
σκόπου Γενναδίου χατά τής αΰτονομίας τής έχχλησίας τού Άγίου ΝΙ-
χβλάου. Καί χατά τό έτος δέ τούτο (1794) απεφάσισαν νά άποτα-
θώσι πρός τόν λαοφίλητον αυτβχράτορα Φραγκίσκον |Β', εκλιπαρούντες
την δλοσχερή απαλλαγην τής έκχλησΐας ά*ό τής έπιβλέψεως τοδ
έπισκίπου τούτου, πρός ϊν ουδεμίαν πλέο< έτρεφον πεποίθησιν, διότι άντ! νά φροντίζη περί τής ψ^χιχής αυτών σωτηρίας, τουναντίον περί ουδενός ίλλου έσχέπτετο ή πώς νά ένοχλή την ημετέραν Κοινότητα χαί οπείρη ζιζάνια μεταξυ των δύο έθνοτήτων, διά τούτου επιτύχη την χαταλυσιν των προνομΐων τής έκκλησίας άφ»μο(ωαιν αυτής πρός τάς λοιπάς τής έχχλησιαστικής

μέ τού; ιΝορμ,άννους έν Αγγλία, κ*1 ή απορρόφησιν των
κατακτηθέντων υπο των κατακτητών, ώς συνέβη έν τή
βορείψ Άφροή μετά την άραβικήν κατάκτησιν, ή έν τί)
Δακία μετά την 'Ρωμαϊκήν κατάκτησις υπο ΤραϊανοΟ,
είναι φαινόμενα άγνωστα έν τοίς Βαλκανίοις.
'Υπάρχει λοιπδν σήμερον έν Τουρκία μία ελαχίστη
μειονότης κυρίαρχος, διαφέρουσα φυλετικώς χαί θρησκευ¬
τικώς τή; δεσποζομένης Οπ'αυτής πλειονότητος, καί
έπειδή ή Τουρκική διοίκησις είνε χειρίστη καί τυραννική,
δέν πρέπει νά προξενή θαυμασμόν ή έκπληξιν ή κατά¬
στασις τής διηνεκοϋς"ανησυχίας καί ταροχής, ή χαρακτη¬
ρίζουσα τό μέρος τουτο τοϋ δθωμανικοϋ κράτους, Ή
έπανάσΐασι; κατά τή; Τουρκικής κυβερνήσεως θά ήτο
σφοδροτέρα άν οί ΰποτεταγμένοι λαοί άνήκον ιίς μίαν
μόνην έθνικότητα, ώς άνήκουσι πάντες εί; μίαν μόνην
θρησκείαν. Άλλά δέν έ*χει ούτως. Ούδεμία συγχώνευσιν
επήλθε τώ* διαφόρων έθνιχοτήτων, αΐτινες διατηροϋσι την
άρχικήν θέσιν των, ώς ευρεν αύτην ή Τουρκική κατάκτη¬
σις. Ούτως, εις τίνα μέρη των Βαλκανίων ευρισκόμεθα
άπέναντι άληθοθς μωσαϊκοϋ, τό οποίον δύναται νά παρα-
βληθή μόνον πρός τό τής Αυστρίας ή τή; Ουγγαρίας.
Διακρ'ίνονται εί; τα ά<ρα οί "Ελληνες, οΐτινες κατέχουσι τάς ακτάς τοθ άρχιπελάγου; ή μέρος τή; Ηπείρου· οί Σέρβοι, οΐτινες, μετά των Άλβανών, κατοικοθσι την Πα¬ λαιάν Σερβίαν, πρός βορράν οί Άλβανοί οΐτινες, μετά Μακεδονορρωμούνων, κατέχουσι τάς ακτάς τοθ Άδριατικοϋ· έν τφ μέσω δέ, έν τή χωρ* τί) καλούμεν*) Μακεδονί», μίγμα Βουλγάρων, Μακεδονορρωμοΰνων, Έλλήνων, Σέρβων μή συνυπολογιζομένων των Τούρκων καί των 'Αλβανών οΐτινες αποτελούσι σημαντικόν μέρος τού πλ*ηθυσμοΰ. Αί διάφοροι αυται έθνικότητες δέν κατέχουσιν ακρι¬ βώς καθωρισμένα έδάφη ού'τε είνε δυνατόν νά καθορισθή ακριβώς ή σφαϊρα τής ενεργείας μιά*ς εκάστη; αυτών. Εκάστη έθνικότης προβάλλεται διχαιώματα άτινα κατα- πνίγουσι τα δικαιώματα των άλλων. Είνε άναμφίβολον -δτι έν Μακεδονία οί Βούλγαροι αποτελούσι την πλειονό- τητα ώ; αγροτικάς πληθυσμός* άλλ'αί πόλει; καί αί κωμοπόλεις είνε Μακεδονορρωμουνιχαί μάλλον, εάν ληφθή ύπ' δψιν μόνον ή φυλή, Μακεδονορρωμουνικαί δέ καί Έλ- ληνιχαί μάλλον, εάν ληφθή ύπ' δ'ψιν ή θέλησις των κα- τοίκων, έπειδή μέγα μέρος των 'ΡωμοΟνων τής Τουρκία; εμμένει άχόμη είς τόν Ελληνισμόν. Υπήρξεν έποχή καθ'ήν ή Ορησκευτική ίδέα ήτο τόσον ίσχυρά παρά τοίς πληθυσμοϊς τούτοις, ώστε ευ¬ χαρίστως θά έδέχοντο την οργάνωσιν χριστιανικόν κράτου;, οιανδήποτε γλώσσαν θά υίοθέτει ώς επίσημον τό νέον τουτο κράτο;. Κατ' έκείνους τού; καιρού; βεβαίω; ή λύ¬ σις τυϋ Βαλκανικοϋ ζητήματος θά συνήντα μικροτέρας δυσκολίας. Σήμερον δμω; δέν έχουσιν ούτω τα πράγματα. Τό αΐσθημα τή; εθνικότητος είνε ίσχυρότατον έν τοίς Βαλ/ανίοις, πολύ δέ Ισχυρότερον άφ' δτου ή δημιουργι* κρατών άνεξιρτήτων ή σχεδόν ανεξαρτήτως διήγειρε την ύπερηφάνειάν των καί άνεζωογόνησε τάς ελπίδας των. Ή σφοδρότης δέ των έθνικών τούτων αίσθημάτων απο¬ τελεί την αρίστην περιφρούρησιν τή; Τουρκικήν κυριαρ- χίας καί την μεγίστην δυσκολίαν έιζικής λύσεως. Σήμε¬ ρον θά ήτο αδύνατον νά διαμελισθή καί διαμοιρασθή ή Τουρκία εί; τάς άντιζήλους φυλά; χωρίς νά προκληθώ- σιν ά*παυστοι πόλεμοι μεταξύ των Βαλκανικών Κρατών. Νά ίκανοποιηθώσι π5σαι αυται αί φυλαί είνε αδύνατον, ούδεμία δέ είνε τόσον ίσχυρά καί ύπέροχο; ώστε νά επιβάλη είς τα; άλλας εγκατάλειψιν των άξιώσεών των. Οί "Ελληνες καί οί Βουλγαροι άξιοϋσι νά καταστώσι κύριοι ολοκλήρου τή; Μακεδονία;, οί δέ Σέρβοι προβάλ- λονται δικαιώματα άναμφισβήτητα επί τή; Παλαιά; Σερ- βίας, άλλά, πνιγόμενοι υπό τή; Αύστροουγγαρίας ήτις τούς περισφίγγει έξ δλων των μερώ*·, όνειρεύονται νά φθάσωσιν εί; την θάλασσαν.Άν ή Βοσνία καί ή Έρζεγοβίνα είχον καταστή Σερβικαι επαρχίαι, βεβαίω; τό πρόβλημα θά ήτο ευκολώτερον άλλ' έν ταίς παρούϊαις περιστάσεσιν ή άνάγκη διεξόδου είς την θάλασσαν ώθεϊ μοιραίως την Σερβίαν πρός νότον, "Οσον δ' άφορα τούς Άλβα^ούς, ή έλλειψις θρησκευτική; ένότητο; επιβραχύνει παρ' αυτοίς την γένεσιν καί ανάπτυξιν τής έθνικής έκείνης συνειδή- σεως,',ήτις θά ηδύνατο νά τού; προορίση διά μέγα μέλλον. Ή κατάστασι; αύτη των πραγμάτων άποδεικνύει τό αδύνατον τοϋ σνηματισμοϋ Βαλκανιχής Όμοσπονδίβς. Βεβαίω; ή όμοσπονδία 6ά ήτο τό ίδεώδες· αύτη μόνη θά ηδύνατο νά δώση είς τα κράτη ταυτα, ών έκαστον είνε άγαν άσθενές έν τή μονώσει τού, την αναγκαίαν δύναμιν δπως ζή ίόίαν ζωήν καί απαλλαγή τής ήθικής καί οί- κονομικής δουλείας των μεγάλων Δυνάμεων. Άλλά, καί μεθ' όλας τάς διαφοράς τής φυλής, τοϋ χαρακτήρος, τής γλώσσης, καί των ήθών καί έθίμων, δέν έλλείπει, έν τή κοινότητι τής θρησκείας καί τοθ παρελθόντο; καί των συμφερόντων, ισχυρόν τι ελατήριον παραχινοϋν είς τή» συγκρότησιν μελλούσης δμοσπονδίας. Είνε πιθανόν ημέραν τινά ή άνάγκη τής έμοσπονδίας νά επιβληθή· άλλά σή¬ μερον αύτη φαίνεται οΰτοπία, δχι μόνον διά τό άδιάλλα» κτον των άξιώσεων των διαφόρων έθνικοτήτων τί|ς Βαλ- κανική;, άλλά καί 8ι' άλλους λόγους. φερείας. Καί έν τη οίτήσβι (ών δέ ταύτη υπέδειξαν τόν πρώην Μεθώ- νης "Ανθιμον ώς κατάλληλον τής Κοινότητος επίσκοπον. Φαίνιται δμως ότι είς τό κατά τού Γενναϊίου διοίβημα τοϋ:ο προέβησαν τό έπΐόν έ*ΐος, ώς ^ηθήσεται κατωτέρω. Παρεχβατιχώς σημειοΰμεν ενταύθα δτι ή έλληνιχή παροικία Τερ- γέστης, πλήν τοΰ τώ 1778 μετοικήσαντος είς Τεργέστην διαπρεποΰς Κερκυραίου ίατροΰ Λεονα"ρδου Βορδώνη, τοΰ πρώτου έλληνος ίατροΰ δστις Ιλαβε την άδειαν ίνα έξβσκή τό 'ερόν τού έπάγγελμα έν αυτί], πατρός δέ υίοΰ οιαπρεπκστέρου, περί ου παραχατών έ λόγος, ήρίθμει μεταξϋ των διακεκριμένον μελών αυτής καί τίνα, σπουδαίον* διαϊρα- ματίΐαντα πρόσωπον κατά τάς υπο νής Μ. Αικατερίνης ϋποκινηθεΐβας έξεγέρσεις έν Πιλοποννήσω, καθο οΊατελέααντα έν τή ρΐοΐΐιχή σ:ρα- τιωτιχή ΰπηρεσία, καταφυγόντα δέ ενταύθα μ$τά την άηο-.ι>χίχ·> των
κι;ημαίτων έχείνων. Έν τοίς ληςιαρχιχοίς βφλίοις τής Κοινότητος
άναγινώσκβται ώς άναδόχου τδ ϊνομα τού «Μΐγγ'^Ρ Αάμπρου τοϋκί-
κλην Κατζιώνη μοσχοβίτου 'οΰτω έλέγεντο τό« οί «ν ττ] δωσσικη
ΰπηρεσία διατελέσαντες) έχ Λεβαδΐας» ώς πατρός δέ τφ 1794 τού
έκ τής συζύγου Μαρίας οΐοϋ αύτοϋ Σπυρίδωνος' ώς πιραναμφου τό
τοϋ «Γενεράλ Άντωνίου ΨαροΟ» ίφησυχάζοντος ήδη έν τ^ ώραία αΐι-
τοΰ έπαύλει, τή μετά ταυτα περιβοήτω νΐΠ» Μαΐ'ίΐί' τό τοΰ Λ,ευκα-
δίοι» ίατροΰ «Μαγγιόρ Σωτήριον Λουίζη» το τοΰ Ίωαννίτου «Γενεράλ
Δαμίρη» καί τό τοΰ Σπαθαρίου Νΐλολϊου Μαυρογένους, ανεψιού τοΰ
τραγικώς 5πό των Τούρκων άποκεφαλιοθέντος ομωνόμου ήγεμόνο; της
Βλαχίας. Οίτος είναι 6 πατήρ τή; «ΒθΙΙλ ΟγΓΘΟϊι» των Τεργεσταίων,
τής σϋμπαθεστά;ης καί θαιιμαστΐΐίτης Μανχοΰς, ήΐις έθιυίασίΐ υπέρ
τού Ιΐροΰ αγώνος δπαααν την σπουϊαίαν πατρικήν αυτής περιουσίαν,
απέθανε δέ πδνίσταχη.
Κατά τάς αρχάς Σεπτέμβριον τού 1794 ή επιτόπιος διοίκησις
ανεκοίνωσε τής Έπιτρόποις τής Κοινότητος, δτι 6 αυτοκράτωρ διά δια-
τάγματος αϋτοΰ υπό ήμερομ. 14 Αυγοΰ'ττοιι τοΰ αυτού ίτους εϋηρε-
στήθη νά λύση τάς μεταξυ αυτής χαί τοΰ έπυχόπου Κάρλβταδτ δια¬
φοράς ώς εξής.
α'. Ότι ή δρθόδοξος έλληνική κοινότης της Τεργέΐτης δέν ύπο-
χρεοΰται νά παρουσιάζη πρός έςέλεγξιν τους λογαριασμους τής έκ·
κλησίας αυτής πρός τόν οικείον επίσκοπον, άλλ' είς τό Έπαρχια-
χόν Λογιστήριον, δπως διά τού τρόπου τούτου δύναται ή έγχωρία
άρχή νά έπιβλέπη επί τής άΐφαλοΰς διαχειρίσεως τής έχχλησιαστι-
χης περιουσίας.
β' "Οτι έπεφορτΐσθη ή επιτόπιος διοίκησις νά έπαγρυπνί) αυστη¬
ρώς ίνα μή ΰπεισέρχωνται ξέναι μοναχοί είς Τεργέστην, ερχόμενοι δέ
νά μή περιέοχωνται τάς οικίας έπαιτοΰντες.
γ' "Οσον δ' άφορα την διά συμβάσεως καταβολήν είαφοράς,
αυτή έθεσπίσθη 2ι' αΰτοχρατορικοΰ διατάγματος πρός συντήρησιν των
ορθόδοξον έπισχόπων, ωρίσθη δέ είς εκάστην ορθόδοξον χοινότητα τό
ποσόν δπερ δέον νά είσφέρη. Έπειδή δμως αί έν Τεργέστη διαφέ-
ρουσι των άλλων χοινοτήτων χαί ώς πρός την · δικαιοδοσίαν χαί ώς
πρός την σύστασιν, τούτου Ενεκα άπαλλοίσσονται τής είσφορας ταύτης,
Ή Ελλάς καί ή Βουλγαρία δέν έχουσι συμ-
φέροντα ίκτός τί|ς Τουρκίας. Άλλως δμως £χει το πραγμα
διά την Σερβίαν καί διά την Τωμουνίαν. Ό μέγιστο;
άριθμός των Σέρβων δέν ύπάρχει ουτε έν τή Σερβία ουτε
έν τή Τουρκία· έκ δέ των έ'νδεκα έκατομμυρίων 'Ρωμού-
νων 'τρία έκατομμύρια ζώσιν έν τή Αύστροουγγαρία κΐΐ
πλέον τού ενός έκατομμυρίου έν "Ρωσσία. Είναι οίΐΐοι
παράγοντος ίσ/υροί, οΐτινες θά έπιδράσωσιν επί την πο¬
λιτικήν διεύθυνσιν τής μελλούσης όμοσπονδία;. Πρός τού¬
τοις άνάγχη νά ύπολογίζεται ή έχθρότης τής Αύστρίι;
καί τή; 'Ρωσσίας, αΐτινες ουδέν συιι,γίρο^ θά είχον νά εύ-
νοήσωσι τοιαύτην δμοσπονδίαν, έξ ής θά προήρχετο μείω-
σις τής έπιρροής των έν τή Εύρωπαϊκή Ανατολή. Άρχεϊ
νά ένθυμηθώμεν δτι τφ 1888, ότε οί*Βουλγαροι προσε¬
φέρον τό στέμμα τή; Βουλγαρίας είς τόν βασιλέα τή";
Ρωμουνία; Κάρολον, τα πρώτα έμπόδια εί; τό πρώτον
τουτο βή*μ* πρός την Όμοσπονδίαν προήλθον έκ τή;
'Ρωσσίας καί τής Αυστρίας. Μία τελωνειαχή ένωσις των
Βαλκανικών κρατών θά ηδύνατο νά προπαρασχευάση χαί
έπιταχύνη την πραγμάτωσιν τού μεγάλου ιδεώδου; τή;
δμοσπο^δ'ίι;. Άλλ'αί μεταξύ αυτών άνταλλαγαί είναι
χατ' ανάγκην περιωρισμένχι. Ή παραγωγή είναι περίπου
ΐση έν τοίς χράτεοι τούτοις, ϊση δέ καί ή άνάγκη προϊ-
όντων, άτινα είσάγονται δι" έλλειψιν έθνικής βιομηχανίας.
Ποία είνε λοιπόν ή λύσις; Ή δ.ατήρησις τοϋ καθε-
στώτο; μέ στερεόν πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων σπουδζιο-
τέρων πω; των άνωφελών σημερινών έμβαλωμάτω«.
Διά την Μακεδονίαν ή αρίστη των μεταρρυθμίσεων θά
ήτον δ διορισμός χριστιανοΰ Διοικητοϋ έκ τής 'Εσπερί*;,
ώς εγένετο διά τόν Λίβανον. Ή Μακεδονία £πρεπε νά
καταστή εΐδος τι "Ελβετίας, μετά κοινοτήιων μονογλώσ-
σων, διγλώσσων, καί τριγλώσσων άχόμη. Ή ελευθερία
τής προπαγάνδας θά έ*διδεν ολίγον χατ' ολίγον είς την
ίτχυροτέραν έθνκότητα τό μέσον τοϋ νά έγχαράξη τόν
χαρακ:ήρα της είς εν ωρισμένον Ιδαφος».
Ερωτηθείς, αν ή 'Ρωμουνία £χει νά περιφρουρή με-
γάλα συμφέροντα έν τή Βαλκανική χερσονήσφ, ό 'Ρω-
μοϋνος πολιτικάς απήντησεν ώς έξη;: «Ή 'Ρωμουνία
κυρίως δέν είνε Βαλκαπκόν κράτος, οίτε γεωγραφικώς,
οΰτε προπάντων κοινωνικώς. Ό Δούναβι; χωρίζει αυτήν
άπό τής χερσονήσου' άν δέ, πολιτικώς, ή 'Ρωμουνία χω-
ρίζεται άπό τού χέντρου τής Εύρώπης υπό των Καρπα-
θίων, δέν πρέπει νά λησμονή"ται δτι ή 'Ρωμουνική φυλή
έχτείνεται επί τής βορείου πλευρα; των όρέων τούτων καί
διήκει μέχρι των έσχατον άκρωρειών των, έως έκεΐ 2που
άρχίζουν αί εύρεϊαι πεδιάδες αί βρεχόμεναι υπό τοϋ Τα-
σίου ΓΤΙιβι88^ Άν δέ ή ίστορία των 'Ρωμούνων £χει
κοινά τίνα χαρακτηριστιχά μέ την ιστορίαν των Έλλή¬
νων καί των Βουλγάρων καί τώ* Σέρβων, £χει δμως καί
έν χαρακτηριστικόν σημείον διαφοράς. Οί "Ελληνες δη-
λχδή καί οί Βουλγαροι καί οί Σέρβοι υπήρξαν όαγιάδε;,
ύπέστησαν την όθωμανικήν κατάκτησιν, ήτις απεστέρησεν
αύτούς πάση; έθνικής υπάρξεως, ούτως ώστε υπήρξε μα¬
κρά διακοπή συνεχείας μεταξύ τοΰ παλαιοϋ παρελθόντος
των καί τής μάλλον ή ήττον προσφάτου άναστάσεώς των.
Άλλ' ή 'Ρωμουνική φυλή δέν υπέστη ομοίαν τύχην. Ή
Μολδαβία καί ή Βλαχία διετήρησαν έν παντί καιρώ την
αυτονομίαν των, αρκούντως μέν πλήρη μέχρι τοΰ 18ου
αιώνος, μάλλον δέ περιωρισμένην κατά τόν 18ον αίώνα,
άλλ' άκόμη έπαρκή πρός διατήρησιν τής ζωή*ς τοϋ έθνι-
κοΰ κράτους. Εντέυθεν μεγάλη διαφορά έν τώ κοινωνιχω
δργανισμφ. Ή Βουλγαρία καί ή Σίρβία είναι χώραι χω-
ρικών. Αί πο:λυάριθμοι Έλληνικαί άποικίαι έν τή Άνχ
τολή καί έν τή Δύσει έδωκαν είς την Έλλάδα Ινα πυ-
ρήνα, άλλά μόνον ϊν% πυρήν», χυβΐρνωσών τάξεων. Ή
'Ρωμουνία τουναντίον, χώρα μεγάλων ίδιοκτησιών χ,αί
μεγάλων παρχδόσεων, £χει κυβερνώτας τάξεις ίσχυρχς.
Ή κοινωνική φυσιογνωμία τής 'Ρωμουνίας φαίνεται μάλ¬
λον δμοία τή τή; Ουγγαρίας καί πρό πάντων τής ΙΙολω-
νίας ή τή των κυρίως Βαλκανικών κρατών.
Έν τούτοις ή'Ρωμουνία δέν δύναΐαι νά μή ασχολήται επι¬
μελώς περί ίά συμβαίνοντα έν τή Βαλχχνική χερσονήσφ, κα',
τό ενδιαφέρον της τουτο δικαιολογεϊται τριχώς : Πρό παν¬
τός, ύπάρχει δ λόγος τοϋ αίσθήματος. Ή 'Ρωμουνία υπήρ¬
ξεν επί αίώνας τό κχταφύγιον πάντων των χριστια¬
νών τής χερσονήσου οΐτινες ειργάζοντο υπέρ τής έθνι¬
κής των άνεξαρτησίας. Οί 'Έλληνες τοϋ Τψηλάντη εγ¬
καθίδρυσιν έν αύτΐ^ τάς έταιρείας των, οί δέ Βουλγαροι
προπαρασκεύασ»ν αύτόθι τάς πρώτας λεγεώνας των.
"Επειτα είνε τό εθνικόν συμφέρον. Οί 'Ρωμοΰνοι τής
/Γουρκίας δέ» είναι βίβαίως πολλοί· τινές ύπολογίζουσιν
αύτούς 500,000, άλλοι δέ εί; αριθμόν πολύ μεγαλύτερον.
Δέν είναι βεβαίω; πολλοί έν συγκρίσει πρός τα 5.180,000
άλυτρώτων 'Ρωμούνων, οΐτινες ζώσιν έν Οΰγγαρία, Βου-
κοβίν», "Ρωσσία, Σερβία, "Ελλάδι. Οΰχ ήττον δμως κα¬
θήκον μας εθνικόν είνε νά μή άμελώμεν των 'Ρωμούνων
τή; Τουρκία;, άφοϋ μάλιστα ή διατήρησις τή; έθνικής
των συνειδήσεως έχει τι τό θαυμάσιον καί κατλπληχτι-
κόν, λαμβανομένου ύπ' δψιν τοϋ γεγονότος 8τι ζώτι μα¬
κράν τής πατρίδος καί είναι περικυκλωμένοι υπό έχθρών
ίσχυρών καί άπανθρώπων. Οθδείς 'Ρωμοΰνος πολιτικάς
τοσούτω μάλλον δσω ουδείς των προηγουμένως έπισχόπων τού Κάρλ-
σταδ; ήγεΐρέ ποτε τοιαύτην άςίωιιν. Ούχ ηχτον ή Α. Μ. δ αΰτοκρά-
τωρ διαταΌ-σει δπως πεισθώΐΐν αί όρθόδοξοι κοινότητος Τεργέσ:ης, ώς
μάλλον βυποροΰσαι, ίνα συνεισφέρωσιν οίκ·ιοΟελώ; ποσόν τι πρός συν¬
τήρησιν τού έπισκόπου »ίκών, ώς είναι δίκαιον, ώς τουτο πράττουσι
καί αί λοιπαί χοινότητες τής περιφερείας τού, καί τοι πενόμεναι.
Έν τω &·{Ίράγΐύ τούτω προσετίθετο προσέτι δτι έπει3τ) δ ήμέ-
τερος χλήρος έχ προτιμήσεως πρός την έξωτεριχήν "Ιεραρχίαν πβρα-
λείπει νά μνημονεϋη έν ταίς Εεραΐς τελεταΐς τό ϊνομα τού αυτοκρά-
τορος χαί τού νομίμου αυτίΰ έχχλησιαστιχού άρχηγου, άντ1 αυτών δέ
μνημονεύει Πατριίρχας χαί Έιτιτχόπους διαμένοντας έν Τουρκία,
ένεκα τούτου ένετάλη ή έγχωρία άρχή ίνα χαταπαύση τοιαύτην έχ
μέρους τοΰ άρχιμανδρίτου αταξίαν, ΐιποχρεοΰσα αυτόν δπως εί; τάς
θείας άχολουθίας μνημονεύηται πάντοτε μόνον τό ΰν^μχ τοΰ αΰτοχρα'-
τορος χαί μ·τ' αυτό τό τοΰ έπισχόπου Κάρλσταδτ.
Διά τής υποβολήν δμως των λογαριασμών τή; έχχληΐίχ; είς
την έξέλεγξιν τού Έπαρχιαχοί Λογιστηρίου δέν έλύετο τό ζήτημ»
κατά τάς ευχάς της κοινότητος, χχθό παραβιαζομένων διά τού μί-
τρου τούτου των προνόμιον αυτή;, δυνάμει των οποίων δέν υπήγετο
είς τούς διέποντα; τάς λοιπάς όρθοδόξους τοϋ κράτου; χοινόιητας κΐ-
νονισμούς. Περιττόν νά έπχναλβίβ^μεν δ:ι χυρίως χάριν των πρ:νο-
μίων τούτων ήρχοντο οί "Ελληνας καί ένεχαθίσταντο πολυαριθμότεροι
Τεργέστη, είς ουχ ολίγας ΰποβαλλόμενοι δαπάνας πρό; άςιοπρεπή
συντήρησιν της έκχλησίας, ^ς οί έπίτροποι ϊέν εγνώριζον δτΐοίου; λο -
γαριασμοΰς ϊδει νά ύπΐβάλωΐΐ, άφ' ου ουδεμίαν είχε σΐαθΐρχν έ;
ιδίας περιουσίας πρόσοδον, οΰτε έ; ένοιχΐων, ου γ ε έξ ίίρυμίτων, οί!:ί
έχ χληροδοτημάτων, άλλά μόνον ίξ αΰτΐπροχιρέτων συνΐΐσφιρων. Τοΰ;
λόγοις τούτους υπέβαλον διά χαταλλήλου ύιτΐμνήμχτος τή 15 Δε¬
κεμβριού τω αΰτοχρατορι, παραχαλοΰνιες ινα άπαλλχγώτι τής ΰποβο-
λ»)ς των λογαριασμόν είς τό Έιτιρχ'υιχίι» Αογιστήριον· άλλ' Ιλαβίν
χατά Μάρτιον τοΰ 1795 ώς απάντησιν δτι ό αΰτοχράτω} ουδόλως
έλαβεν δπ' δψιν τή» ϊίτησίν των, διότι χαί αί λοιπαί δρθόδοςΌι έχ-
χλησίαι έν τη μοναρχία ΪΓ ίδιωτιχών συνεισφορών Ιδρύθησχν χαΐ
δι' ίδιωτιχών συνεισρορών συντηριΰντΐΓ άλλ' δμω; ύπίχεινται είς την
υποχρέωσιν τοΰ νά υποβάλλωΐι τοΰς λογϊριβσμίύς τω* εί; τό Έπχρ-
χιαχόν Αογιστήριον.
Περί δέ τα τέλη Μχρτι'ου τοϋ ίτους τούτου πληροφορηθέντες
οί ήμέτερβι δτι ο έπΐσχοπο; Γεννάίιος, πίριβεβλη;Λΐνος αΐΐϊσαν την
έχ τοΰ άξιώματό; τού άπορρέουΐχν ισχύν καΐ έςουΐίαν, προτίθεται νά
Ιλθη χατά τλς ημέρας τοΰ Πάσχχ είς Τεργέστην χχΐ τελέση σλχβι-
στί την θείαν λειτουργίαν έν τή έχχλησία τού Άγίου Νιχολάου, άνη-
νέχθησαν κ αί πάλιν πρός τότ·χθον(ου σχεϊίου τού. Την αίσίχν διεξχγωγήν
άνήρ σκέπτεται περί προσαρτήτίως τής ,Μαχίδβνίας ούδε
περί ιδρύσεως 'Ρωμουνκοΰ χράτους έν αυτή. Άλλ' ή
έθνΐχότης των 'Ρωμούνων τής Μαχεδονίας πρέπει έξ
δπαντος νά περιφρουρήται υφ'ήμ·ών, χ«ί έν τφ πχρόντι
χρόνφ χαθώς καί έν μελλούση διαχανονίσει των πραγ¬
μάτων τί); χερσονήσου οί 'Ρωμοΰνοι τή"; Μακεδονίας
πρέπει νά ε"χωσι την δύναμιν νά δμιλώϊΐ καί νά καλλι-
εργώσιν έλευθέρως την ίδιαν αυτών γλώσσαν. Ή 'Ρω-
μουνική έ/έργ£ΐα έν Μακεδονί» Ιχει υποστή διακοπάς
χαχά κιιρούς, αΐτινες ηδύναντο νά γεννήσωσι την υποψίαν
περί έγκαταλείψεως. Άλλ' ούδεμία ύπάρχει άμφιβολία δτι
πρός την ενέργειαν ταύτην θά έχωσι πάντοτε τάς φρον¬
τίδας τω* έστραμμένβς οί πολιτικοί άνδρε; τής 'Ρωμουνίας.
Δέν πρέπει, τέλος, νά λησμονήται δτι ή άπώλεια
τής Βεσσαραβίας μετετόπισε την γεωγραφικήν θέσιν τής
'Ρωμουνίας, άναγχάσασα αυτήν νά στρέψη την ενέργειαν
της πρός ,ιότον τοϋ Δουνάβεως διά ν·> 1/$ πρόσοδον πρός
τόν Εύξεινον Πόντον. Δ-.ά τής προσχτήτεω; τή"; Διβρού-
τσης ή 'Ρωμουνία είναι τώρχ πλέον Δύναμις άμέσω; εν¬
διαφερομένη είς πασάν πρός νότον τοϋ Δουνάβεως έ5χφι-
κήν μεταβίλήν. Συ^περαίνων λέγω, δτι ή 'Ρωμουνιχή
πολιτική όρείλει νά είνε εΰνοϊκή είς την διατήρησιν τοϋ
καθεστώτος έν τοίς Βαλχαν/ίοις κα'ι νά υποβληθή σοβαράν
μεταρρυθμιστιχήν εργασίαν. Έχ ριζιχή; τινος λύσεως ^δέν
θά ηδύνατο νά προκύψη ά"λλο ή σοβαρά σύγχρουσις, ήτις
θά συμπαρέσυρε μοιραίως την 'Ρωμουνίιν. Άλλ'οί 'Ρω¬
μοΰνοι δέν άρνοϋνται ποτέ την συγκχτάθεσίν των είς μίαν
μέλλουσαν όμοσπονδίαν, ήΐις μόνη θά ηδύνατο νά εξα¬
σφαλίση είς την Βχλκανικήν χερσόνησον εύσταθή" ίσορρο-
πίαν νά έγχαινίση έν αυτή εποχήν Ινερ^οΰ καί έκπολιτι-
στικής είρήνης,»
ΓΑΛΑ.ΙΑ ΚΑΙ ΓΈΡΜΑΙΝΙΑ
Έκ των πολλών χαί ποιχίλων άρθρων απνα έδημοΐίευσεν δ
Εϋρωπαιχός τύπος περί των Γαλλογερμανιχών σχέσεων χαί περί εν¬
δεχομένης Γαλλογερμανική; συνεννοήϊεω; την μεγίστην προσοχήν
είλχυσε παρά το7ς ένδιαφερομένοις χύκλθις τό έςής οπουδαίον άρθρον
τοΰ διβϊτρεποΰ; Γαλλοκ οίκο^ομίλόγου Αη&ίοΐο ^β^Ο7-Ββ£ιαι^θα,
δημοσιευθή έν τώ «Νέω 'Ελ. Τύπ^ρ» τής Βιέννης
Είνε δύσκολον, είς άνθρωπος τϊ)ς έποχή; μας καθ' ολα
νά είνε καλός Γάλλος καί κ»λό; Εύρωπαϊος, δύο πράγ¬
ματα, άτινα κατά την γνώμην μοϋ έπρεπε πάντοτε νά
συμβιβάζωντχι, χωρίς νά έπιθυμή προσέγγισιν μεταξύ Γαλ-
λίας καί Γερμανίας έν τψ συμφέροντι αυτής τή; Εύρώ¬
πης καί τοϋ πολιτισμοϋ, ώς έπίσης καί έν τφ συμφέροντι
αμφοτέρων των έν λόγφ χωρών. Δυστυχώς δμως ή πραγ-
ματοποίησις τούτου δέν είνε τόσον είκολος, 2σον ή έπι-
θυμία. Μεταξύ των δύο κρατών, μετχξύ τώ·/ δύο εθνών
έχουσιν έπισωρευθή προσκόμματα, τα όποΐα ολοι οί πό-
θοι μας πρός προσέγγισιν δέν έξχρκοϋσι νά έκτοπίσωσι.
Κατά πρώτον λόγον έρχονται αί άναμνήσεις τοΰ πο¬
λέμου τοϋ 1870 μετά των συνέπειαν τού, τής προσαρ-
τήσεως δύο πρφην γαλλικών έπαρχιών είς την νέαν αύ-
τοχρατορίαν. Μεταξύ ημών καί τοϋ 'Ρήνου αποτελεί ή
Άλσατία καί ή Λ,ωρραίνη τεϊχος εύρύ, δπερ έμποδίζει
τού; δύο λαού; νά τείνωσι πρό; αλλήλους την χείρα. Οϊ
Γερμβνοί άποροϋσιν, ένίοτε μάλιστα φχίνονται άγανακτοϋν·
τες, δτι ημείς δέν έλησμονήσαμεν τούς πρό τοϋ 1871
ήμετέρους συμπατριώτας. Άν ήθέλομεν λησμονήσει αύ¬
τούς, θά ήιχεθα κατ' ανάγκην λαός εντελώς έπιπόλαυς
καί άγνώμων. Άλλά τα έθνη δέν Ιχουσι πράγματι τόσον
άσθενές μνημονικόν, καί οί Γιρμανοί, οΐτινες μετά παρέ¬
λευσιν δύο ή τριών έκατονταετηρίδων διεξεδίκησαν παρ' ημών
τό Στρασβοϋργονκαί τό Μέτς, διχαιοΰνται ολιγώτερον παν¬
τός άλλου νά μας κατακρίνωσι, διότι φυλάχτομεν πιστώς
την ανάμνησιν τοϋ παρελθόντος. "Αλλως τε γνωρίζσυσι
πολύ καλά, δτι ή άφοσίωσις ημών είς την Άλσατίαν καί
Αωρραίνην διατηρίϊται μέν βχθεϊα καί είλικρινής, πλήν
σήμερον, φεΰ ! μάλλον ευαισθησίαν ή πολιτικήν κατά βά-
θος ένέχει. Άν γίνεται άκόμη λόγος περί «πολέμου εκδι¬
κήσεως», συμβαίνει τουτο άπό έτών ήδη πολύ ολιγώτε¬
ρον έν Γαλλία ή έν Γερμανία. Ή ίστορία τώ* τελευταίων
τριάκοντα έτών απέδειξεν αρκούντως, δτι άν ή Γαλλία
έπ^δίωκεν άκόμη έξωτερικήν πολιτικήν, εζήτει διά τής πο¬
λιτικάς ταύτης νέον £§αφος ενεργείας μακράν τοϋ 'Ρήνου
καί των παλαιών πεδίων τής μάχης έν Εύρώπη καί, εί
δυνατόν, αποζημίωσιν διά τάς ήπειρωπκάς ημών ήττας
καί απωλείας, άντί νά έμμένη είς την άλγεινήν κχί άΌρ-
πον θεωρίαν των Βοσγίων. Καί είχομεν τόσον περισσοτέ-
ρους λόγους νά παραδεχθώμεν, δτι ή πολιτική αύτη δέν
ήθελε προσκρούσει είς την έχθραν τής Γερμανίας, καθ" όσον
ακριβώς διά τής ιδρύσεως τής νέας Αύτοκρατορίας είχομεν
αναγκασθη καί ένθαρρυνθή πρός τουτο. Άλλ' ή προσέγ¬
γισις μεταξύ των δύο χωρών άπέβη δυσχερεστέρα, άφ' δτοι»
ακριβώς ή Γερμανία άπηρνήθη την πολιτικήν καί την πα¬
ράδοσιν τοϋ Βίσμαρκ.
Μεταξύ Γαλλίας χαί Γερμανίας δέν παρεμβάλλονται
απλώς καί μόνον ή Άλσατία καί Λ,ωρραίνη καί αί άνα¬
μνήσεις τοϋ παρελθόντος· παρουσιάζονται μεταξύ αυτών
καί οί πρόσφατοι φόβοι καί αί απειλαί, αί κοιτά την πο¬
ρείαν ημών άχαταπαύστως προκύπτουσαι δυσχέρειαι έκ
τής υποθέσεως άνέθηκαν είς τόν αυθορμήτως προσενεχθέντα διαπρεπή
έμογενή χόμητα Σπυρΐδωνα Βχρούχαν, πρόξενον ήδη τή; Ρωσσία;, ανα-
θέντες προσέτι αυτώ χαί την φροντίδα τού νά φέρη είς αΐσιον πέρχς
χαί τό έχχρεμές Ιτι ζήτημα τής ΰποβολής των λογαριασμών. Τα δια-
βήματα τού όξυνουστατου χαί πολ'.τικωτάτου τούτου όμογενοΰς, μεγί¬
στην χαίροντος επιρροήν πχρά τή αΰτοχρατίρ'.χί) αϋλή, ύποττηριχθέ/νχ
διά χαταλλήλων άναφορών των ήμετέρων χαί ευνοΐκωτάτων έχθέσεων
τοΰ άιιαματου ΰπερχσιτιστοΰ τής ημετέρα; Κοινότητος διοιχητοΰ Τίρ-
γέστης χόμητος Πομπηίου Βριγίδου, έστέφθησχν υπό πλήρους επιτυ¬
χίας. Κυβερνητικόν Ιγγραφον υπό ήμερ. 9 Μχΐου 1795, εκδοθέν επ Ι
τή βί«ι αυλικού δ'.χτάγμχΐο; υπό ή;Αί?. 17 Απριλίου, άνεκοίνου
τοίς Έπιτρόποις τής Κοινότητος δ:ι διετάχθη ή"3η δ έπίσχοιος Γεν-
νάδιος νά μή ένοχλή πλέον την ημετέραν χοινότη:α έν τω δικχιώ-
ματι δπερ αδτη 2χει τοϋ νά τελΐ] την θείαν λειτουργίαν έλληνιστί έν
τί) έκκλησία βύτής. Οϋχ ήττον έπιτρέπεται αυτώ, έν ι] αν περιπτώ¬
σει ήθελεν ϊΰρεθΫ) έν Τεργέστη, νά τέλη την θείαν λειτουργίαν έν
τί) έλληνιχή γλώσση διά χληριχοΰ τινος, χχτόχου ταύτη;, ουχί δμως
καί τοίς διαδόχοις αΰτοΰ, γνωστάς τυχόν τοΰ ίδιώματος τούτου, είς
ου; έπιτρέπεται τότε νά τελώΐΐν ο Γδιοι έλληνιστί την θείαν λει¬
τουργίαν.
Άλλά χαί μετά την α'υτοχρατθριχήν ταύτην άπαγόρευσιν δέν
ϊπαυσεν ένοχλών την ημετέραν χοινότητα δ οχδυΰργος Γεννάδιος.
Πληροφορηθείς την πρό ενός περίπου έ"τους γενομένην εκλογήν καί
έπιχύρωσιν τοΰ άρχιμανδρίτου Κυπριανοΰ ώς προεστώτος τής Έχχλη-
σίας, ϊιαϊεςαμένου τόν άποβιώσαντα Δχμχσχηνόν "Ομηρον, ώς είπομεν,
άπήτησε διά τής έγχωρία; άρχής ίνα δ έν λόγω άρχιμανδρίτη; με¬
ταβή χχί τω ΰποβίλί) τα ένδεικτιχά τής ίϊιότητος χαί τοΰ βαθμοΰ
τού πρός έξέλεγξιν χαί εξακρίβωσιν, ούτω δέ έφοδιασθή διά τής χχ-
ταλλήλου ίπισχοπιχής αδείας πρός επιτέλεσιν των χιθηχόντων τού.
Κ«ί ή παράλογος αυτή άξίωσις τοϋ Γενναδίου ουδόλως ελήφθη ίιπ'
δψιν, διότι συνωϊά τω 8ω άρθρω τοΰ άρχιχοΰ των προνομίιαν διπλώ-
ματος τοΰ 1751, δ Προεστώς τής έχκλησίας ίϊει νά έκλέγητχι υπό
τοΰ Συμβουλίου τής Κοινότητος χαί ύποβάλληται είς την έγκρισιν καί
έπιχύρωσιν τής κυβερνήσεως. Ουδέ ήΐον άρμόδιος δ'έπίσχοπος Γεννά-
διος νά έξελέγξη :ά ένδειχτιχά τοΰ ά;ιώματος χαί τοΰ βαθμοΰ τοϋ
Κσπριανοΰ, άλλ'αυτή ή Κοινότης, ήτις άλλως τε, ώς πολλάκις ελέχθη,
μόνον είς δογματιχόν τι ζήτημα βαθυτέρας ερεύνης θ' άπηυθύνετο είς
την αυτοχρατοριχήν αυλήν ίνα τή υποδείξη οίον δήποτε κατάλληλον
ορθόδοξον επίσκοπον έχ των έν τή αυτή αύστριαχή μοναρχία ίνα απο¬
φανθή περί τοΰ ζητήματος, ώς διακελευεται τό 7ον άρθρον τοϋ δι-
πλώματος των προνομίων. Τό μόνον δπερ ϊΐω; έδιχαιοϋτο ν' απαιτήση
παρά τοΰ άρχιμανδρίτου Κυπριονοΰ ήτο νά τω άνα,γγείλγ) ούτος απλώς
τήκ εκλογήν τού ώ; προεστώτος τής έχχλησίας ίνα λάβη γνώσιν αυ¬
τής, τοΰθ' δπερ δμως εϊχι πράξει αμα τή έχλογή χαί τή έπιχυρώσει
τού δ Κυπριανός, ώς άπέδειξε πρό; την κυβέρνησιν διά τή; ύποβολής
τής ταχυδρομιχής άποδείξεως τοΰ αποσταλέντος πρός τόν Γεννάδιον
•αχέλλου. Την απόρριψιν τής παραλόγου ταύτης άξιώσεως τοΰ Γεν-
μιάς πολιτικάς, ήτις τόσον ολιγώτερον φαίνίτΐι είς ή^,
καθησυχαστική. δσον δέν εϊαιθα είς θέσιν νά κατανοήση,
μέν τούς σκοπού; της.
"Ινα ομιλήσωμεν απροκαλύπτως, ή Γαλλί» δέν ίνό.
ησε την πολιτικήν τής Γερμανίας έν Μαρόκω· ένίΐ5£ν
απλώς έν αυτή την απόδειξιν συστηματικώς δυσμενώς ή
μυστικών, ϊσως άορίστων άκόμη, άλλά δι' ημάς χ«ί Τήν
γενικήν ειρήνην έπικινδύνων σχεδίων.
Είνε βέβαιον, καί απεδείχθη τουτο, δτι ό Δελκυέ
διέπραξε σφάλμα παραλίίψας ν' ανακοινώση επισήμως «,ί,
την οδόν Γουλιέλμου (δηλ. είς την γερμανικήν Πρεσβείαν,
σημ. μετ.) τάς μετά τοΰ Λονδίνου καί τής Μαδρίτης λα-
βούσας χώραν συμφωνίας περί Μαρόκου* ώφειλε νά πίρι-
ποιηθή την ευαισθησίαν τής Γερμανίας. ΙΛρχγμ,χτι β^.
ήτο επιτετραμμένον είς την γαλλικήν κυβέρνησιν, ό'σον
άφορό; τάς ύποθέσεις τοϋ Μαρόκου, νά μή θεωρήτη τήν
άπομεμακρυσμένην (άπ' αύτοϋ) Γερμανίαν έν 1^ '^οί^
πρός τούς γείτονας ημών Ίσπανούς κα'ι τούς Χυρίους τοϋ
Γιβλαρτάρ (δηλ. τούς "Αγγλοος^ ή καί πρό; αυτήν την
Ιταλίαν, αληθή δύναμιν τή; Μεσογείου. Ουδέν πραγ^.
τικόν συμφέρον είχεν ή Γερμανίχ έν Μαρόκω· δέν έ'πρειε
νά έχη την αξίωσιν, νά ληφθή έκεϊ^£λλω; ύπ'ό'ψιν, ή
ώ; αί Δυνάμει; αί μόνον έμπορικά συμφέροντα έχεϊ έ"χου-
σαι, ώς π. χ. ή Αύστροουγγαρία, ήτις άπέφυγε νά πχ-
ρεμβάλη δυσχερείας είς τάς άγγλο-γαλλο-ισπανικάς συμ.
φωνί*ς.
"Οστις ρίψη '*ν βλέμμα επί τοϋ χάρτου καί παρ«-
τηρήση τό βορειοδυτικέν τμήμα τής Άφριχής, θ' άν«-
γνωρίση ώς ανωμαλίαν καί την απλήν αξίωσιν τής Γερ-
μανίας νά θελήση νά διαδραματίση τό αύτό ή παραπλή.
σιον πρόσωπον έν Μαρόκφ, ώς ή τό Άλγέριον κ«τέχουη
Γαλλία. Καί κ*τά τή; άνωμαλία; ταύτη;, τή"; εί; ύψι¬
στον βαθμόν άνησυχαστικής δι' ημάς καί διά τάς άλλας
γειτονικάς τοϋ Μαρόκου δυνάμει-, προσεχρύσαμεν πρό,
κατά καί μετά τό Συνέδριον τής Άλγεσίρα;. Τέλος ανε¬
γνώρισεν ή Γερμανίχ (ίδιχίτερά τίνα τής Γαλλίχς σ;μρέ-
ροντα ώς ίσχύοντα είς τό άναρχιχ,όν σεριφιχόν χρχτος
άλλ' ομως άχουσίως, άφοϋ διημφισβήτησε πρό; ήμα; άλ-
λεπαλλήλω; τα ίσχνά πλεονεκτήματα, των οποίων ένο-
μίσαμεν δτι δέν ηδυνάμεθα νά στερηθώμεν. Προσέτι δέ
μόνον τότί σ^νήνυεν είς τουτο, ότε ε?§ί ματαιουμένα; τάς
ενεργείας της, δπως συνασπίση καθ' ημών καί τώ» φίλων
μας την πλειονοψηφίαν των Δυνάμεων.
Καί σήμερον δέ άχόμη έπιχρατεΐ ή ανωτέρω μνη.
μονευθείσα άνωμαλία. Πάσαι αί έν Μαρόκω προχύψχσ«ι
δυσχέρειαι (αΐτινες δφθζλμοφανώς ·ίνε χχτά μέγα μΐρο;
καρπός τής γερμανικήν πολιτικής) τείνουσιν είς τό νά
προκχλέσωσι νέα ζητήματα μίταξύ Γαλλίχς κχί Γερμχ-
νίας, ώσάν αί δύο αυται Δυνάμεις, ή μέν τόσον πλησίον
τοΰ Μχρόχου, ή δέ τόσον μακράν άπ' αύτοϋ απέχουσα, νά
ήσαν κατά φυσικόν λόγον αί μάλλον έν5ιαφερόμεναι είς τα;
μαροχανιχάς ύποθέσεις.
Παρ' δλας τάς καθησυχαστικά·ς έξηγήσεις τής Γερ-
μανίας ή κατάστασις πβραμένει άνώμχλος καί ούχι ολι¬
γώτερον άνησυχαστική, εάν παραταθή άχόμη. Παρεζέχθη.
μέν αύτην, διότι έπιθυμοϋμεν την ιΙρ^ι^, έν τούτοις δμως
ή άνοχή μας δέν μας έμποδίζει νά αίσθανωμεθα τα μΐι-
ονεκτήματα τής καταστάσεως καί νά διχβλέπωμεν τούς
κινδύνους.
Ένόσφ ή κατάστασις αύτη έξακολουθεΐ ύφισί«μένη,
δέν δύναται νά έχλίπη ή μεταξύ τής Γερμανίας χ<χ ή^ών δυσπιστία. Άπό τής επισκέψεως τοϋ αύτ&χράτορος Γουλιέλμου Β' είς Ταγγέρην καί άπό τοϋ Συνεδρίου τή; Άλγεσίρχς μόνον κχτά δύο τρόπους δυνάμεθα πραγματικώς νά εξη¬ γήσωμεν την μαροχανικήν πολιτικήν τής Γερμανίας. Είτε ή Γερμχνίχ έπεδίωκενέν Μαρόκφ άλλιυ; σκοπού; πχρ' αύτό τουτο τό Μαρόχον, είτε προσεπάθει άληθώς νά έγχχτχστχθή έν Μαρόκφ κχταλχμβχνουσα έπιχρατοϋσαν έν αύτω θέσιν. Κατά την πρώτην περίπτωσι» εθεώρει ή Γερμανία τα άνήσυχα σεριφιχά κράτη έν τή βορειοδυτική Άφριχή ώς έ"δαφος, δΐτου ηδύνατο ευκόλως νά μίς παρασΛευχζγ) αδιαλείπτως δυσχερείας καί νά δημιουργή κχτά βούλησΐν ταρχχώοη ζητήματα, ΐκ των οποίων κατόπιν έν δεδομένη στιγμή ηδύνατο άνευ δυσ*ολί«ις νά προκαλέση σύγκρουσιν. Έν τ.·) περιπτώσει ταύτη ένήρ- γει ή Γερμανία ώς πολέμιος έμφορούμενος τοϋ πόθου νά προξενήση διαρκή πληγήν είς τό σώμα τοθ ήμετέρου Άλγερίου, την οποίαν ηδύνατο είτε ν' αφήση ανοιχτην, εί'τε καί νά έπουλώση, μέ την φανεράν ή μυστικήν πρό¬ θεσιν νά εξαντλήση μέν την υπομονήν μας, νά έξεγίίρη δέ την φιλαυτίαν μας διά διηνεχών έρεθισμών καί έν άνάγχη δι' ωρισμένων προχλήσεων. Κατά την δευτέραν περίπτωσιν δέν ενεφανίζετο ή Γερμανία μόνον ώς πολέμιος έπιζητών απλώς εναντίον ημών ένοχλητικόν ή έχβιαστικόν μέσον, άλλ'είχεν άλη*)έ; ενδιαφέρον δι' αύτό τουτο τό Μαρόκον καί επεθύμει νί εξασκήση την επιρροήν της επί τής χώρας χαί νά έξ«- σφ»λίσΥ) αυτήν διά τούς άποίκους της προσπαθοϋσα νά έγχαθιδρύση έκεϊ μίαν ημέραν άν δχι την επίσημον κα¬ τοχήν της, άλλά τουλάχιστον την επικράτησιν της. Ή δευτέρα αυτή προϋπόθεσις θά ήτο έτι μάλλον άνησκχα- ναδίου ηκολούθησε μετ1 ολίγον χαί ή ακώλϊ'.ϊ τή; ψ'.λής χι! ονομιχ· τώδου; έπιχυριαρχίχ; αΰτοϋ επ! τή; έχχλησίχς τοΰ Άγίου Ν'.ιιολίοι», χάρις ταίς άποτελίσματιχαΐς έν Βιέννη ενεργείαις τοΰ πολιτικωτίΊοο χόμητο; Σπυρίδωνος' Βαρούχα. Κυβ=ρνητιχόν ίγγρχφον υπο ήμ;ρ. 23 Αίιγούστου τοϋ 1795, έπιδοθέν τοίς Έπιτρόποι; τή; Κοινόΐητ:;, άνβ- - χοίνου αύτοι; δτι ή λ. Μ. δ αυτοκρίτωρ διά διχτάγμχτο; αυτού ύκό ήμερ. 31 Ιουλίου ευηρεστήθη νά έχϊώσΐ) τή'ΐ επομένην απόφασιν επί των τριών αιτήσεων αυτών, δηλ. τής άπαλλαγής άπό τή; Ιίίίίβλή; των λογαριασμών, τής τελέσεω; τής θείας λειτουργία; έν τή έλλη¬ νική γλώσσ») χά Ι τής ώλοσχεροϋς άπαλλαγής τής έχΛλτ,σί*; ίϋό τί); πνευματι«.ής δικαιοδοσίας τοΰ έπισχόπου Κάρλσταϊτ. α', "Οτι έν ταίς παρούσαις περιοτάσε-ιν ?στω άπηλλαγμένη" τη;1 ΰποχρεώ5εωίΓ"ή έλληνική χοινότης νά παρουσιάζη τού; λογαριασμούς της είς οιονδήποτε κυβερνητικόν γραφείον, έκτός μόνον δταν ή έκκληϊίϊ αποβή χ,ιρία περιουσίχς τινος, είτε έχ κληρονομίας, εί'τε έξ άλλου τινος νομίμου μέσου.β',Ότι συμφώνως πρός την αϋτοκρχτίρικήν θέλησιν ή Οίί* λειτουργία είς ουδεμίαν άλλην γλώσσαν θά τελήτχι έν τή έχχληΐί:*, ειμή μόνον είς την ελληνικήν, ώ; όρίζετχ1. έν τοίς κχτχτιχτιλοΪ; τί|ς Κοινότητος, γ', Τέλος άπχλλάσσεται δλοσχερώς ή Κοινότης τής βξαρτή- σεως αί)τ?ς άπό τής πνευματικής έπικυριαρχίας τοΰ έπισλίπου Κίρλ- στϊδτ· κατά συνέπειαν διετάχθη ή αυλιχή Οόγγρι*ή Γραμμχτίίϊ νίί κοινοποιηθή πρός τόν επίσκοπον τούτον 5τι ή Α. Μ. δ λ>ιι3*.?&ι«»?
Ικρινε καλόν ν' άναχαλέση την άνατεθεϊααν αυτώ έχχληΐιαστική» δι¬
καιοδοσίαν επί τής έλληνικής Κοινότητος.
Έν ?) δέ περιπτώσει ήθελεν εφεξής άναφυή έκχλησιασπκόν <ι ζήτημα μείζονος έξετάσεως, δτε συμφώνως τω 7ω &?^?φ τή ί?χι- χοΰ διπλώματος των προνομίων γενησεται άναγχη έπεμβίσίώ; άνω- τέρου τινος Ιεράρχου, τότβ ή Κοινότης δφείλεΐ, άφ' ού προτείνη επί¬ σκοπον τίνα νά υποβάλη τό πόρισμα είς την κυβέρνησιν, ήτις θά δια- βιβίστ) αυτ6 μετά τή; ιδίας γνώμης είς τόν βΰτοκράτορχ. "Εχτίΐ* ή ήόμετέρα έχχλησία άναχτήσασ* την άρχικήν αυτής αυτονομίαν έι*"'ε νά μνημο^εύη έν ταίς Ιεραϊς τελεταϊς τό δνομα τού έπισκόιτου Κάρλ- σταδτ, άντικαταστήσασα αί>τό διά τής μνημονεύσεως «τής Ίίράς ήΐ*ών
Συνόδου» δηλαδή τής Συνόδου των όρθοδόξων έν τω χράτει «ΡΧ'8"
ρέων, προηγουμένου τού ονόματος «τού θεοστηρίχτου ημών βασιλέως
Φραγκίσχου Β'.»
Αγνοούμεν τόν λόγον δι' δν δέν εγένοντο μέχρι τούδε τα τυκιχ»
έγχαίνια τής έκχλησίας· ΐσως διότι οί Έπίτροποι έφοβοΰντο νέαν επέμ¬
βασιν τοΰ Έπισχόπου Κάρλσταδτ. Ταυτα ετελέσθησαν τή 14 Νοεμ¬
βριού τοΰ 1795 άνευ τινος πομπής χαί έπισημάτητος υπό τοΰ πρώην
Μϊθώνης Άνθίμου, συμπαραστατούντων τοΰ Προεστώτος τής έκκλησίβς
άρχιμανδρίτου Κυπριανοΰ, των δύο Ιέρέων Ίεροθέου Συγκέλλου κ«ί
Νβκταρίου Ίερομονάχου καί χοΰ διακίνου Ίωακείμ Φωτίου. Έν τή
τελετή παρήσαν μόνον οί τότε Έπίτροποι τής Κοινότητος Ιωάννης
Ταμπίσκος Πρόεδρος, Γεώργιος Καρτζιώτης χαί Πολυχρόνιος Κατρα-
ρος Σύνεδροι μετά τοθ γραμματέως Σπυρίδωνβς Άγγελικοπούλου, οϊ>—
δεμία δέ πολιτική ή δημοτιχή άρχή. (Έπεται συνέχεια).

«ι-
■V.
4 Δ,ϊ
« Χ»
3 Λ Α/»..-.,
; **» ο»β τί;
*?»»εχ?ίκχχμ£
λγί»φ»;. Τίλ
; Γίλλίχς; »^5ί.
, των 6«!ων ί«.
χιί -ώ,
ιω ν.
ιτίΐ
?'« κιτΐ μίτι α;;;;
'.νουνιν (ι; ;: η
Γ*λλίχς χ κ Γεραί-
ή αί ι Γ075ν ΐϊληϊΐο»
ιί;::;
ιμιλο; κΐί ούχι &·
ή **©>»). Π«£ν£/>]
η>η#, έν τού::·; ψ>
ίτβρβ; Γβ-Λιίω»
τή;
„
ώ; ?
—- ως 5'/τ/.'?£;ι;
«'
ι- »»'
*- **9 Τ*' ι ι^'
1 ..»
,ι'
3 - _ !'■
Γ,ΙΙ»*1
*5ν
4
ή διά τους κυρί:υς τοϋ Άλγερίου. Τό Μαρόκον ώς
γίρμανική άποιχία ή ώς διατελοϋν υπό την γερμανικήν
προστασίαν θ'άπετέλιι διά την γαλλικήν Άφρικήν κίνδυ¬
νον, εναντίον τοϋ όποίου πάσαι αί είρηνικαί διαβεβαίωσεν
Ιν Βερο*ίνφ δέν θά ηδύναντο νά μας καθησυχασωσι.
Τουτο αίσθάνονται καί έν Γερμανία τόσον καλώς,
ώ^τε δέν παύουσι νά μας διαβεβαίωσιν, δτι τοιαύται υπό¬
νοιαι είνε απολύτως άνυπόστατοι. Έγώ, τό έπ'έμοί, άνή-
χω ίίς τούς Γάλλους έκείνους, οΐτινες θά έπεθύμουν νά
τιιστιύϊωσι τουτο άμέσως* άλλ'δμως, άν ή Γερμανία δέν
σκέπτεται νά έπιβά)γι την κατοχήν της ή την επικράτη¬
σιν της έν Μαρόκω, διατί τότε έπιθυμεϊ νά πρωταγωνι-
στήσΥ) έν τί) μβροκανικί) πολιτιχή; Ένόσω ή Γερμανία
ίπιμένει είς την πολιτικήν ταύτην/ θά παρουσιαζηται είς
ημάς έν τί) βορείω ΆρρικΫ) ώς πολέμιος καί μάλιστα ώς
ηυνίπώς προβαίνων πολέμιος, τοΰ όποίου αί πράξεις δια-
ψεύοΌυσι τούς είρηνικούς λόγους.
Αύτη είνε ή αληθής κατάστασις των πραγμάτων.
Τό πρόσκομμα εναντίον πάσης προσεγγίσεως μεταξύ Γαλ¬
λία; χα' Γερμανίας κείται σήμερον πολύ ολιγώτερον έν
Εύρώπη ή έν Άρρικη. Τό έμπόδιον ύπάρχει έν τί) πολι-
τιχή έκείνη, είς την οποίαν εφάνη άρεστό; νά προξενή
ιΐς ημάς δυσχερείας επί δυσχερειών επί ενός σημείου
τής γής, δπου τα συμφέροντά μας εΐνε εύαισθητότατα
χ»ί όπου ουδέποτε ηδυνάμεθα νά φαντασθώμεν, δτι θά
προ«χρούομεν είς τα συμφέροντά τής Γερμανίας.
Άν ό αύτοχράτωρ Γουλιέλμος διά τής θορυβώδους
Επισκέψεως τού είς Ταγγέρην ήθελε νά δείξη είς την
Γαλλίαν καί είς τόν κόσμον, ότι Ιπρεπε νά λαμβάνηται
ΰπ'δψιν, επέτυχε τοΰ σκοποΰ τού. Άλλά δέν δύναμαι νά
παραδεχθώ, ότι ή πολιτική τής Γερμανίας υπήρξεν έ"κ-
τοτ£ εύτυχής έν Μαρόκω, διότι άληθώς δέν βλέπει τις
τόν σκοπόν τη*ς πολιτικής ταύτης. Είνε μάλιστα ζήτημα,
ίν ε*/ει αυτή ή ιδία συνείδησιν τοΰ τί θέλει καί είς τί
ίΐίθβλέπει. Άν ή γερμανική πολιτική είνε, ώς διατείνε-
τοι. Ειλικρινώς είρηνιχή καί έπιθυμη προσέγγισιν μετά τής
Γαλλίας, τότε βαδίζε· πάντως, οφείλει τις νά τό ομολο¬
γήση, πεπλανημένην οδόν.
Άν έπιθυμώσιν άληθώς έν Βερολίνω προσέγγισιν
[Χίχαξύ των δύο χωρών, τότε πρέπει νά τό έννοήσωσιν
ΐχίΐ, δτι είνε άνάγκη νά μας κάμωσ· νά λησμονήσωμεν
τάς προσφάτους προστριβάς κοί απειλάς, νά μας καθησυ-
γάαωσι περί τοϋ μέλλοντος. Άλλά πρός τουτο δέν άρ-
χοΟοί λίγοι καί άόριστοι δηλώσεις ττερί φιλειρηνικών δια-
6έσεων. Πρός τουτο άπαιτεΐται άλλο τι, καΐ τό λέγω
απροκαλύπτως — διότι είς τάς μεταξύ λαών σ^έσεις,
όπως χαί είς τάς μεταξύ των καθ' εκαΐτον άνθρώπων, ή
ίίλιχρίνεια είνε ό πρώτος χαί άπαραίτητος όρος πρός διαρκή
συνενόησιν — πρός τουτο άπαιτεϊται μεταβολή τής
Υ'ρμανικής πολιτικής επί τοΰ έδάφους ακριβώς εκείνον,
όπου αύτη κατά τα τελευταία Ιτη ευρεν άρεστόν νά μας
ιΐϊριμβάλλη δυσχερείας, τουτέστιν έν Μαρόκφ.
Έκτός τοΰ σημείου τούτου δννάμεθα νά έχωμεν
εκατέρωθεν — δπως έγώ αύτός καί τό πλείστον των
ίυμπατριωτών μου — θερμούς πόθους περί άγαθωτέρων
σχέσεων μεταςύ των δύο χωρών καί κυβερνήσεων, άλλ'
οί πόθοι ούτοι διατρέχουσι κίνδυνον νά μέίνωσιν επί μα-
χρον άνωφελεΐς.
Ή Γί»λλία ίχει ανάγκην καθησυχάσεως· πρέπει νά
την χαταπείσωσιν ή, σαφέστερον, νά παράσχωσιν είς αύ¬
την την απόδειξιν, δτι δέν θά εΐνε πλέον έκτεθειμένη είς
τον κίνδυνον νά προσκρούη άνά παν βήμι επί των άφρι-
χανιχών της συνόρων είς* την έχθρότητα τοϋ μεγάλον
γιρμανικοϋ κράτους.
Όσον άφορα τάς είρηνικας διαθέσεις ημών των
Γάλλων, πώς θά 'ήθελέ τις ν' άμφιβάλλη περί αυτών ;
Απόδειξις τούτου εΐνε άπασα ή τε έσωτερική καί ή έξω-
«ρική πολιτική μας. "Αν ή αίφνιδια παΰσις τοΰ Δελκασέ,
άν ή μετάβασις μας είς Άλγεσίρας, άν δ νέος στρατιω
τιχές ημών νόμος καί ή παρημελημένη κατάστσσις τοϋ
ναυτικοϋ μας δέν άποτελώσιν ίκανάς άποδείξεις, ποίαν
νέαν απόδειξιν θέλει ν' απαιτήση τις παρ' ημών, άν μή
ίτως τόν καθολικόν αφοπλισμόν ;
Πρό τριών έτών έπιστρέφων έκ 'Ρωσσίας διέσχισα
αΥάκρου είς άκρον την Γερμανίαν καί έσταμάτησα ^είς
τα; μάλλον έξεχούσας πόλεις πρό; νότον καί πρός ου-
σμά; αυτής. Πανταχοϋ συνήντησα μετά πάντων των ση-
μείων γονίμου εξελίξεως την αυτήν ανάπτυξιν ^ στρατιω-
τιχης δυνάμεως. Πάντοτε, οσάκις διέρχομαι τα γαλλο-
γιρμανικά σύνορα, έρωτώ εμαυτόν ούχι άνευ ύποψίας, είς
τί εΐνε προωρισμένη ή συγκέντρωσις τόσων στρατιωτικών
δυνάμεων είς τάς πρώην ήμετέρχς επαρχίας. Τί) άληθεία,
δν είς των δύο γειτόνων άπειλί) τόν έτερον, άν μία των
δύο πρωτευουσών* δύναται έντός* ολίγων ημερών νά ευρεθή
£ν κινδύνω, τί; θά ετόλμα νά διισχυρισθί), δτι ή άπειλή
*ροίρχ««ι έκ Γαλλίας χαί δτι τό Βερολίνον όιατρέχει
χίνδυνον;
Έν Γερμανία άπό τίνων έτών δέν εσκέφθησαν, φαί-
*««, αρκούντως, δτι διά τής συγκεντρώσεως της χολοσ-
σιαίας ταύτης στρατιωτικάς συσκευής είς τα σόνορ& μας
«ροξενβθσιν είς ήμόϊς την εντύπωσιν, δτι ζώμεν υπό οιαρκή
άττειλήν είσβολής. ,,
Καί δμως παρ'ημίν έπιχρατεϊ ή^ εντύπωσις αυτή.
Όσον δέ καί άν είνε όδυνηρά, συνειθισαμεν τελος είς
«6τήν, άλλ' δμως δέν πρέπει ν' άπορή τις, δτι ή πολί¬
τη μας εφρόντισε νά λάβη μέτρα εναντίον τοϋ ^διαρκους
τούτου κινδύνου. Εντέυθεν αί συμμαχίαι μας, αι συνεν-
>οήτεις μας μετά τής 'Ρωσσίας, Ιπειτα μετά τής Αγ-
γλΐας κ«ί των άλλων ημών γειτόνων. Κατα την αντίλη¬
ψίν μ*ς απετέλουν αί συμμαχίαι καί συνεννόησις αυται
*?4 παντός έγγυήσεις διά την ημετέραν ασφαλειαν. Η
Γιρμανία εφάνη ύπολαμβανουσα τοΰτο^ ώς απειλήν κατα
«Ι; ίδικής της ασφαλείας. Είς τουτο όέν πτχει η πολί¬
τη μ«ς, άλλ' αυτή των πραγμάτων ή καταστασίς.
Ή πολιτική μα. ίγιι δώσει άρκετά ένεχυρα όια
τ'Αιφηνκάζ της διαθέσε.ς- ή γαλλική οημοκρατια
τόσον δφθαλμοφανώς είρηνική, άν μή μάλιστα «αίρηνο-
ΐοιός», ώστε ούδεμία ύποψία δύναται νά υπάρχη περι
^ς είλικρινείας μ«ί· Ή πολιτική μας 2ν« μονον £χει
?οηόν, ίήν ειρήνην ζητεί μόνον νά την^^^
εϊνε τΐρόθυμος πρός πάσαν συνεννόησιν, ήτις φίΐώεται των
ούσΐωδών συμφερόντων καί τής τιμΫ|ς της Γαλλιας.^ Ου-
& άλλο έπιθυμεϊ, ή νά 1% έξαφαν.ζομέ^ς τας «φορ-
μίς ύπονοίας καί έξερεθισμοΰ μεταζυ της Γαλλ α κα.
«ν γειτόνων «ύ:ής, έν τούτοις δμω; δέν δύναται νά
ύ«οστή μόνη τα βάρη τοιαύτης συνεννοήσεως.
Π,ρά πάντα ταυτα είνε δυνατή ή προσέγγισις με-
*·,4 Γαλλίας καί Γερμανίας, άλλ' ή προσέγγισις αυτηθά
^.«το σοβαρώς καί διαρκώς νά λάβη χώραν μονον υπό
*· εξής Βρον : Πρέπει νά μή λησμονηθί), δτι > σημερον,
*«ί μάλ,στα συνεπεί* τής στάσεως τής Γερμανΐας, ή οοό
«?4ς συνεννόησιν μεταξύ Παρισίων και Βερολι/ου αγβι
^ τοϋ Φίζ καί τής Ταγγέρης.
Η ΓΑΓΓΡΑΙΝΑ ΤΗ- ΜΕΤΑΝΑ2ΤΕΤΣΕΩΣ ΠΑΡ'ΗΜΙΝ
(Συνέχεια ίκ τού ·προηγουμένου ?6λλου).
Τα μέχρι τουί. λ«χθίντΛ"^λεί5υσι, Τ^*^. Κ^^.
ινα τοθ πολυπλάκοι» της μεταναϊτευσεως ρ ι^ *ι*
•"τίζουσ.ν επαρκώς παντί αυτοΰ τα σημιϊο*. Δυνάμεθα λοιπον να προ
βώμιν νυν είς την εξαγωγήν των πρακτικών ημών πό
β|«νοι ιφίς τούτο επί των θεωρητικών δεϊομένων
'ν τοίς ανωτέρω ανεπτίιςαμεν.
δια τας
Τα πορίσματα ταίϊτα οφείλοαΐι ν' άπαντώσι χατά τρίπον σαφϊ)
χά! ουδεμίαν Ιν τω πνεύ:*»τι τοΰ αναγνώστου αμφιβολίαν χαταλεί-
ποντ* είς τάς εξής ερωτηθείς-
Ιον. Ή μετανάστευίΐς είνε Ιπωφελής ή έπιζήμιος;
2ον. Εάν ή μεΐανάστευσις ένέχτ) έν ταυτω πλεονεκτήμίΤϊ καί
χινδΰνους, πόθεν κλίνει τελικώς ή πλαστιγς τής" συγΑρίσεως- Αποτε¬
λεί αυτή βήμ* πρός πρόοδον ή τουναντίον ίιά.3τ)μα άπονενοημένον
χ»! έπιβλαβές; Όφείλομεν νά έμψυχώϊωμεν ή τουναντίον νά περ·.-
στείλωμεν αϊι-ήν ;
Έξετάσωμίν χατά πρώτον τό ζήτημα ανεξαρτήτως πάσης Ιθνι-
χής κα! γε»ικι«τέρας απόψεως καί τα σϋμφέροντα μίνον αυτών τούτων
των μεταναστευόντων λαμβάοντες ΰπ' όψιν. ΠαραΑβλουθήσωμεν χ?ός
τουτο πιστώς ·»ϋς ήμετέρίυς μετϊνάστίς κατά τχς διαφόρους φοίσεις
των περιπλα^ΐεων καί τού 5*πΐτρισμ.3ΰ τ'ον κ«ί ίδωμεν πόσοι έξ
αυτών κατορθοϋΐι πρίγματι νά φθάσωσι μέχρι τής έκπληρώσεως των
ώραίων έ«ί?ων, Ζμζ έν τή άυλοάη αυτών φαντ*ίία οιαπλάΐτουσιν
έγκαταλείπίντες τό πάιριον εδαφος, πόσοι παρακάμπτουσιν άβλαβώς
τους παντοίους σκοπέλους 8ι' ών είνε χατεσπβρμένη ή 68ός των χ»ί
διαφεΰγουσι τάς παγίδας, ών γέμει τί» τρικυμιώίες κ*ί κινδυνώδες
αυτών στάδιον.
Πρώτιστα καί εΰθίις Ιν άρχή πολλοΐ των ήμετέρων μετίναστών
χαθίστανται οίχτρά θόματα τής άχαραχτηρίστοι» καί αίσχροκερδούς
των διαφόρων Τιρακτΐρίσκων ασυνειδησίας, κχθ' ών ουδέν έν τω ηχ-
ρόντι υφίσταται νομοθετικόν μέτρον προστατεΰον αυτοΰς. Πρόσφατα έ'τι
τυγχίνουσιν είς την μνήμην πάντων τα την γενικήν αγανάκτησιν κ»1
αηδίαν προκαλέσαντα μεταναΐ:ευτικά σχάνδαλα τοΰ Πειραιώς, χαθ' Ά
εκατοντάδας δλαι μεταναστών έφωΒιάσθησΐν μέ π λ α ί τ ά εΐβιτή-
ρια καί εκατοντάδας άλλαι αυτών απεστάλησαν ώς χτήιΐη είς τΐΰς
διβφίρους λιμένβς τής Μεσογεϊου όπως επί έβδομίδας δλας άναμίί-
νωσιν έχεϊ επί ματαίω την διέλευσιν ατμοπλοίου των έταιρειών έκ,ίί-
νων, αΐτινες οιά των πρ»κτίρων αυτών ανέλαβον επισήμως την υπο¬
χρέωσιν νά μεταφέρωσιν αϋτους είς Αμερικήν έντός δέκα πέντε τό
πολύ ημερών! Πολλοί έξ αυτών, οί συνετώτερο·., ϊιαθέτουσι τους τε-
λευταίους οβολούς των ϊπως έπιβιβισθώσι τού πρώτου είς την πα¬
τρίδα έπιστρέφοντος ατμοπλοίου, έν ώ ο! άλλαι ταχέως περιπίπτουτιν
είς την έΐχάτην Ινδειαν καί απόγνωσιν. Ή κακοήθης δμως α5τη
έκμετάλλευΐις παρουΐιάζει τουλάχιστον τό ώζιώίες πλεονέκτημι 5τι
άπαλλάσσει τους άτυχεΐς έκείνους άνθρώπους των περαιτέρω 3εινών
καί θεραπεύει αατους άτιας διά παντός της παράφρονος μεταναστευτι-
κής μανίας, ί}τις τους εΐχε καταλάβη, έκφοβίζει δέ συνοίμα καί χαθι-
στα έκιφυλαχτικωτέρους τους συμπολίτας αυτών τους προτιθεμένους
νά μεταναστεύσωσιν. Ούτως οί πράχτορες διά τής άπληστΐας χαί των
έπαισχύντων αυτών τίχναΐμάτων συντελοϋσιν άσυναισθήτως είς τόν
περιορισμόν τής μετϊ»αστευτικής μαΐτιγος! Άλλ' έιτανέ)θωμεν είς
τού; μετανάστας τΐΰ; κατορθοΰντας νά φθοίσωσιν Ιπέκεινα των Έρα-
χλεΐων στηλών. Δι' αΰτους άφ' ής στιγμής έπιθέσωσι τόν ποία επί
των ΰπερωχεανείων σκαφών των μετά τόσου κόμπου άπο των στηλών
των Άθηναϊλών εφημερίδων διαφημιζομένων, άρχεται ατελεύτητος
σειρά δεινοπαθειών καί μαρτυρίων. Συσσωρευίμςνοι ώς ανθρώπινα
κτήνη έντός Βιαμίρισμάτων ϋγρών, βρωμΐρώ', άνευ φωτός καί άνευ
αέρος, περιφέρονται επί μήνα δλον πολλάκις έντός σκαφών πίπαλαιω-
μένων χαί μικρών έν μέσω της λ6σ?ης των στοιχείων υφιστάμεναι
τα πάνδεινα καί χινδυνεύοντες άνά πάσαν στιγμήν νά χαταποθώαιν
υπό τίς χαινοΰοης πέριξ των ΰγρας άβύσσου.
Πλήν τ*ϋτα ποίντα δέν αποτελούσιν ή τόν πρόλογον τοΰ δλου
δράματος, ή δέ πρώτη αϋτοΰ πράξις άρχεται επισήμως συν τί) αφίξει
των μετανβστών μας είς τοίις Άμερικανικοΰς λιμένας. Έκεί ύφίσταν-
ται ούτοι την αϋστηροτάτην έςέλεγξιν τ»5ς είδικής επί τής μετανα-
στεύσεως έπιτροπης. Πάντες οί μή φέροντες μεθ' έαυτών ωρισμένον τι
χρηματικόν ποσόν, ή είδικίς τινάς παθήσεις, των όφθαλμών ιδία,
πβρουσιαζοντες, άπορρίπτοντϊΐ άνηλεώς ώς άχρηστον έμπόρευμα κ«ί
έπισΐρέφονται χωρίς ουδέποτε νά ίπιθέσωσι τον πόδα επί τής Άμερι-
κανικης γής.
Οί οΰτως έκ των λιμένων τής Μεσογείου ή τής Άμερικής
Ιπυτρέφοντες καί μή μεταναστεύοντες μετανάσται αποτελούσι την
πρώτην τάξιν των θυμοίτωντήςμεταναστεύΐεως,
παρ' δλας δέ τάς χρηματικάς αυτών απωλείας χϊΙ τάς δεινοπαθήσεις
των περιπλανήΌίων, εισίν οί σχετικώς εϋτυχέΐτεροι καΐ οί τόν έλα-
φρότερον τ^ μετανασΐευτικΐ) πβραφροσύνί; φόρον καταβάλλοντες. Την
δευτέραν τάξιν των μεταναστευτικόν θυμαίτων άΐτοτελοΰσιν οί
είκϊ) καΐ ώς έ*τυχε μεταναστεύοντες, οί μηδένα γνωΐτό* έν τή χώρα
χεκτημένοι, οί μή γνωρίζοντες π;ΰ νά χατευθυνθώυιν ουδέ πρός τίνα
ν άπευθυνθώσιν, δπως αίτήσωνται άντί τής άνδρικής αυτών εργασίας
τεμάχιον άρτου. Έξ αυτών οί πλεΐστοι άπόλλυηαι ευθΰς έν άρχγϊ
καΐ ουδέν πλέον περί αυτών ακούεται ουδέ γιγνώσκεται! Την τρίτην
τάξιν αποτελούσιν οί λεπτοφυεΐς την κρασιν, οί άσταθή υγείαν κε-
κτημένοι, οί αδυνατούντες επί μακρόν ν' άνθέ=ωσιν είς φον.χάς καί
βαναύσους χειρω τακτικάς εργασίας, οί μή ϊχοντες έπαρκώ; ί σ χ υ-
ρ ο ί» ς τοίος β ρ « χ ί ο ν βς.
Την τετάρτην τάςιν αποτελούσιν οί όπως δήποτε εϋρωστότεροι
μέν των ανωτέρω άλλ'ένδίδοντες τέλος μετά μάλλον ή ήττον μ*-
κρότερον χρονικόν διάστημα είς τήνσυνδεδυασμένην επίδρασιν τής σω-
ματικής ύπερκοπώσεως άφ' ενός καΐ τής πλημμελεστατης τϊΰ βίου
διαίτης άφ' ετέρου, οί μή έχοντες επαρκώς ίσχυροϋς τοϋς πνεΰμονας.
Την πέμπτην τέλος τάξιν αποτελούσιν οί νικηφόρω; μέν καθ' δλων
των υλιχών δυσχερειών τοΰ νέου αυτών βίου άντεπεξερχόμενοι, πίπτον-
τες δέ θύμ»τα τής ήθικής επιδράσεως, ήν έξουκεί έπ' αυτών τό νέον
περιβάλλον, καΐ ένδίδοντες είς την Ικλυσιν κ»1 διαφθοράν, οί μή ϊχον¬
τες επαρκώς ισχυράν την κρίσιν.
Άς υπολογίση νυν καθ' εαυτόν δ συμπαθής άναγνώστης τα
θΰματα μιας έκίστης των ανωτέρω τίξίων, «ς άθροίση 'αϋτά καί 2ς
κρίνη άν κινδυνεύομεν πως νά χατηγορηθώμε« επί ΰπερβολί) υπολο¬
γίζοντες είς δέκα μόνον επί τοίς εκατόν τους τελικώς
έκ των ήμετέρων μεταναστών έν Άμερικη εΰδοκιμοΰντϊς, άς συμπβ-
ράνη δέ άφ' έαυτοΰ άν επιχείρησις έν η τα Ι ν ν έ α δ έ κ α χ λ των
άτυχών ημών συμπολιτών μεταβίλλονται είς υλικά ί) ήθικά
συντρίμματα είνε συμφέρουσχ καί δι'α'υτοΰς τούτους κ»1 διά
•ώ Ιθνος.
Άλλά τό ζήτημα τουτο τοΰ άπό έ θ ν ι κ ή ς απόψεως Ιπιβλα-
βοΰς τής μεταναστεύσεως διά τόν Ελληνισμόν δέον, φρονούμεν, νά
εξετασθή ένταϋθ* κατά γενικώτερον χαί ευρύτερον τρόπον. ΚαΙ πρώ¬
τον μέν^ ώς αυτομάτως έκ των μέχρι τούδε λεχθέντων έξάγεται, έκ
των θεωρητικών πλεονεκτημάτων τής μεταναστεύσεως τό μόνον, δπερ
δύναται νά θεωρηθή ώς έ-έχον πρακτικών τίνα σημαίαν δι' ημάς,
είνε το τής είσροής χρήματας είς τον τόπον. Άπεδείξαμεν ή"δ/) επαρ¬
κώς έν τοίς προηγηθεϊίΐν δτι ή μέν διά τής μεταναστεύΐεως βυντε-
λουμένη έν Ελλάδι καί Τουρκία άραίωσις των έργίτ-κών χειρών
ουχί μίνον έπωφελής δέν είνε, άλλά καΐ έπιβλββεστοίτη κα! τοϋτ'αυτό
καταστρεπηκή διά την ίθαγενή γεωργίαν χαί βιομηχανίαν, ή δέ ανά¬
πτυξις καΐ προαγωγή τοϋ έξωτερικοΰ έμπορίου χαΐ τής ναυτιλί*ς ημών
οΰίέν τό σοβαρόν δφελος δύναται λογιχώς ν' άρυσθή έκ τής έρημώ-
σεως ταύτης των χωρών μας.
Άλλ' αρά γε καί τό μόνον τουτο έκ τής (/.εταναστεύσεως απο-
μένον ημίν πλεονέκτημα τοΰπλουτισμοϋ τού τίπου τυγχά¬
νει προίγματι τόσον μέγα δσον άσυζητητίί καΐ έπιπολαίως εϋαρεστοΰν-
ται νά ύτκλαμβάνωσιν αϋτό ουχί μόνον οί πολλοί καί χυδαϊοι, άλλά
■καί άνδρες έ'τι εϋφυεϊς καί μή έστϊρημένοι πρακτικοΰ πνεύμ*τος ; Καΐ
περΐ τοΰ ζητήματος τούτου, φρονούμεν, σαφώς εξηγηθώμεν ανωτέρω
πρός τόν συμπ»θή άναγνώστην. Εΐσρέει, είνε άναντίρρητον, έν τώ
παρίντ: διά τής μεταναστείσεως εις τα μέρη μας ολίγος χρυσός χαί
θά έξαχολουθήΌη 'ίσως είσρέων επί τίνα 2τι χρόνον,^ έφ' δσον θά εξα¬
κολουθή καί τό' δλέθριον μεταναστευτικόν ρεΰμϊ. Άλλ'^ άιτϊδί(ξ*μεν
διά τιΐν πειστικωτέρων έπιχειρημάτων δτι τό φαινόμενον ΐε!« άπΐτη-
λόν, δτι ίξ εκατόν μεταναστών, οΰς στέλλομεν σήμερον έιιεί,
οί ένενήκοντα συντόμως 9' άπολεσθώσιν ή θ άποδοθώσιν ημίν
οίκτρά χοινωνικά ναυίγια, οί δ' άλλοι δέ*α εϋθϋς ώς κατανοήσωσι
τό συμφέρον των θα προτιμήσωσι νά διαφυλαττωΐι τάς οίκονομίας
των δι' εαυτούς.
Οί μετβνάσται είνε κεφάλαιον, δΐτερ δπως άποφέρη συνεχώς
εΐνε άνάγκη καΐ ν' άνανεώται άκαταπϊύστως, Ιπειδή δέ δέν είνε βε¬
βαίως δυνατόν νά μεταναστεύστ) δλοχληρος ή Ελλάς ϊίς Αμερικήν,
Επεται ότι λίαν συντόμως ή ές Άμερικής χου«πλ^μμυρ* θ' άρχίσ»)
έλαττουμένη καΐ θά κατέλθη συν τω χρίνω είς ποσά άνίξια σχεδόν
παντός λόγου. (
Τέλος δέ τί σημαίνουΐι πρός Θεοΰ μερικά έκατομμύρια κατ έτος
άπέναντι τοΰ δεινοτατου μαρασμοΰ, είς 3ν κατ'ανάγκην θά περιέλθω-
σιν, είς δν ήρξαντο ήδη περιερχόμεναι, απασ«ι αί παρβγωγικα! των
χωρών μας εργασίαι Ενεκα τής ελλείψεως των έργατικών χειρών;
Καί τα ποσά, άπερ νεαρδς των μερών μας μετανάστης θ' άποστείλ»;
έξ Άμερικής κατά τα 4 ή 5 πρώτα ϊτη τής αυτόθι διαμονής τού
__ μέχρις ου καταστραφ») τ) χειραφετηθή έλοτελώς — έξισοΰσιν
αρα γε τό κεφάλαιον δπερ'θ' άναπαρίστα διά τόν τόπον ή π»ραγω-
γική αϋτοΰ έργαίία κατά τα 30 ή 40 Ιχη χαθ' ά θά ηδύνατο ούτος
νά εργασθή παραμένων έν αυτώ;
"Ώμεν λοιπόν έμβριθίυτϊροι καΐ μή άπονέμωμεν πλείονα τής
άληθοΰί καΐ άρμοζούσης σημϊίίαν είς τάς πλουτοφίρους τής μετανα-
στεύσεως ίδιότητας, μή πωλώμεν άνΐί πινακίου φΐκής, άντί ολίγων
έκατομμυρίων δολλαρίων, την εθνικήν ημών ευημερίαν χαι άχμήν, τό
εθνικον ημών μέλλον 1
Άλλως καί άληθοΰς καί αναμφισβητήτου άν είχοντο ύποστί-
σεως τα οίχονομικά τής μεταναστεύσεως πλεονεκτήμιτϊ χϊΙ έά-; α¬
σφαλώς επρόκειτο δι' αυτής νά χαταστώμεν τό πλουΐιώτερον χαί 4*5-
λον ΰλιχώς εϋημεροΰ* έ'θνος τής Άνατολής, κ*ί τότε πάλιν αυτή δέν
θά ήτο ολιγώτερον χαταχριτέα οϋϊ' ολιγώτερον έπικίνδυνος, ώς έχ
των ββρυτίτων κοινωνιχών χ»1 πολιτικών μειονεχτημοίτων
απερ μοιρΐίως ουνεπάγετπι δι' ημάς.
Ή μετανοίστευσις είνε γάγγραινα τοΰ χειρίστου κϊΊ χακοηθε-
στάτου εϊδους δι' εθνικον δργανισμόν ώς τ6ν ημέτερον, μή συντελέ¬
σαντα ίτι την πολιτικήν βυτβδ Ινωσιν, διά χριαιμωτοίτων δέ χαί ίίΐ-
νοτάτων ίστίρικών περιστά«ων διερχόμενον. 'Ά με:*νάΐτευΐις έξββθε-
νεΐ θανασίμ'Λς τό ?θ«ς άπο πολιτικάς καί στρατιωτικής
απόψεως.
«Οί Γάλλοι, λέγει δ Ζολά, έν τω θαυμασίω αυτοΰ μυθιστ:-
ρήμϊτι «ή Γονιμότης», ένί των Τεσσάρων Εΰαγγελίων τού, χάνομεν
ασφαλώς κα;' Ιτος κ»! έν πλήρει ειρήνη μίαν μεγάλην μάχην έν
σχέσει πρός τους άντιπάλου; ημών Γερμ*νους — διότι τοΰ μέν γερ-
μανικοΰ Ιθνου; ό πληθυσμός αΰξάνει έτησίω; άνά ήμυσι περίπου έκα-
τομμύριον, δ δέ τοΰ ήμετέρου μένει στάσιμος».
Κ»! ημείς ωσαύτως χάνομεν κ*τ' Ιτος άνά μίαν μεγάλην μά¬
χην έν σχέσει πβό; τού; άνηλεεϊ; κ*ί θανασίμους έθνικοΰ; ημών
άντιπάλους, ουχί δμως ϊνεκα τής «τασιμότηΐος τοΰ ήμετέρου πληθυ-
σμοϋ, άλλ' ένεκα τής άθρόας ήαΰν μίτχ/αστεΰσεως. Τριάκοντα χι¬
λ άδες άλκίμων καί άκμαιοτάτων άνδρών άπήλθον κατά τί παρελθόν
μόνον 2τος έκ τής ελευθέρας 'Κλλίϊος, 15 δ" ίχερχ: χιλιάϊε- ά
τοϋς τρείς πρώτου; μήνα; τοΰ αρξαμένου ?τ5νς. Π;3 βαίομ
τί στρατόν θά δυνηθή νά πϊρΐιάς/) τό έλεΰθερίν ήμιϋν Β^ο
εάν επιστή αίφνης ή ω?α τής διά των δπλων έκκαθΐρίσίω; τοΰ Ά-
νατολικοΰ ζητήμχτος ; Πώ; θά δυνηθή νά διεκδικήση τα πα;άρχ»ια,
τ' άιταράγραπτα ίστορΐκά ημών καί έθνικά δικαιώμίτα ; Αέ-» κινδυ -
νεύομεν αρα γε νά παρατάςωμάν σκελετόν μάλλον κ»Ί παρωδίαν
οτρϊΐίύ μέ περισϊοτέρους αξιωματικόν»; ή βπλίτας; Ή μή έν" ώρα
έπιστρατεία; Οά έπαναφέρωμεν έξ Άμερικής τ5ν μάχιμον ή^ιών στρα¬
τόν είς τα σύνορα ;
Έν Τουρχίί αί μεταναστευτιχ»! τάΐεις τοΰ δμογενοΰς βτθιχεΐΌυ
ένέχου« δεινότερον ίτι καί Ιθνοβλαβέστερον τόν χαρακτήρϊ. Διά τάς
επαρχίας ιδία τή; Εϋρωπαϊκής Τουρχία; αί τάσει; αυται ίσοδυνχμοΰτΐ
πρός εθνικήν αυτόχρημα α&τοκτονίαν. Καθ' δν χρό¬
νον οί πολυώνυμοι καί ίσχοροί ημών ^θνικοί άντίπαλοι μεταχειρίζον-
ται τα φρικωδέστερα χαί άτιμότερα των μέσων δπως έξουθενώσωσιν
έν ταίς χώραις έκείναις την ημετέραν έθνικότητα καί ϋποκλέψωσι την
εθνικήν ημών κληρονομίαν, ήμεΐς άσυνειδότως καί τυφλώς ΰποβοη-
θοΰμεν αυτού; είς τό ϊργον καί έπιτ*χύνομεν την εθνικήν ημών
αγωνίαν.
Ή Τουρκία θά ηδύνατο, εάν ήθελε καί εάν δρθώ; άντελαμβά-
νετο τό άληθές αί)ΐή; συμφέρον, νά λάβη έν τή χώρα της τελεσφόρα
κ»ί ριζικά κατά τής μεταναυτεύΐεως μέτρα, διότι θαυμασίω; δποβοη-
θεϊται πρός τουτο υπό τοΰ άπολυταρχικοΰ αυτής ποΧιτεύματος, δπερ
έπιτρέπει αυτή νά παρίδη δλοτελώ; την ατομικήν τοΰ πολίτου ελευ¬
θερίαν. Άλλ' ή Τουρκία δυσπιστεϊ ιτάντοτε κατά βάθος πρός τό ημε¬
τέρα στοιχείον καί φοβείται αϋτό, μετ" εΰχαοίίΐου δέ βλέμματος θεω-
ρεϊ την θλιβεράν αυτοΰ έξαβθένησιν την διά τής μεταναστεύσεως
συντελουμένην. Έ* τής δπισθοβοΰλου ταύτης σκέψεως έρμώμενοι οί
έν Τουρκία περιορίζονται εί; την λήψιν είκονικών μόνον καί κατά τ6-
πους εναντίον τής μεταναστεύσ'εως μέτρων, 4:ινα ώς μόνον άποτίλε-
σμα Ιχου?ι την παροχήν ενός Ιτι πολυτίμου πρός άργυρολθγίαν μέσου
είς τάς κατά τάπους έπιτετραμένα; την εκτέλεσιν αυτών κυβερνητικά;
<*ρχβίς- 'Από φυλετικής απόψεως ή μετανάστευσις δέν είνε ολι¬ γώτερον ή άπό πολιτική; απόψεως έπικίνδυνος, ώς Ινσκήπτουσα κατά μέγα μέρος μ;ταξΰ τοΰ εΰρωστοτέρου καί άλκιμωτέρου στοιχείου τής φυλής άποστεροΰσα δ' αυτήν των χαλλίστων καί πολυτιμοτάτων τοΰ εΐδου; άναπ^ραγωγέων. 'Α^ό κοινωνιχής τέλος απόψεως ή μετανάστευσις συνεπά- γεται θλιβερώτατα ωσαύτως άποτελέσματα ώ; έπιφέρΐυσα τόν πλεο- νασμόν τοΰ γυναικείου στοιχείου, έιταυξάνβυσα τόν αριθμόν των έγκα- ταλειπομΐνων ή άγάμων γυναιχών καί άγουσ» μοιραίως πρός την Ι σ χ ά τ η ν ηθικήν Ικλυσιν. Ίδοΰ τα ώραϊα καί έθνωφελέστατα τής μετανασχεύίεως άποτε¬ λέσματα Ι Εάν τουλάχιστον ηδυνάμεθα μετά βεβαιότητο; νά ελπίζω¬ μεν δτι έκ των άνά χιλιάδας σήμερον άπερχομένων θά έπλνέλθωσί τί¬ νες, μετά χρόνον μάλλον ή ήττον μακρόν, ιςλούσιοι καί εΰδαίμονες είς την πατρίδα καί δτι έπανερχόμενοι θά έγκαταστώσιν δριστικώς πλέον έν αυτή δπω; υπέρ α,ϋτή; διαθέσωσι τα νέα ϋλικά καί ήθικά έφόδια, άτινα διά τοσούτω/ άγώνων χαί θυσιών προσεκτήσαντο . .. Πλήν καί ή τελευταία αυτή ατυχώς ελπίς καταδείκνυται άμφίβολος λίαν χαί προβληματική. Πιστεύομεν άδιστάκτω; δπ έκ των ευδοκι- μούντων μεταναστών μα; οί πλείστοι θά αίσθανθώσι θάττον ή βρά¬ διον τόν ακατάσχετον πόθον νά έπα/έλθωσι μετά πολυ·ιή άπουσίαν εί; τό πάτριον Ιδαφος καί νά έπανίδωσιν αύθις τό ταπεινόν χαί άση- μον χωρίον οπόθεν ταπεινοί κΐΐ αΐημοι άπήλθον χαί αύτοι ημέραν τινά όπως δοκιμάσωσι την τύχην εί; τάς εκείθεν τοΰ ώκεανοΰ μεμα- κρυομένας χώρας1 θά έπχνέλθωσιν ώθούμενοι υπό δύο ίσχυρών καί ακατανίκητον αϊσθημάτω», τής νοσταλγίχς άφ' ίνό; κ»ί τής φιλοδο- ξίας άφ' ετέρου. Άλλ' δπαξ επανελθόντες θά θελήΐωαιν άρά γε νά παραμείνωσιν είς την πατρίδα των ή μετά δλιγόμηνον έν αυτή δια¬ μονήν θά επαναλάβωσι αύθις την πρός την Αμερικήν άγουσαν; Ίδοΰ τό ζήτημα ! Ώς πρός ημάς φοβούμεθα ατυχώς δτι πολΰ ολίγοι έκ των ολίγων πΐλινοστούντων θ' άντιστώσι νικηφόρω; είς τόν πειραΐμόν νέου καί ορισιικοΰ πλέον έκπατρισμοΰ. Οί άνθρωποι έκεϊνοι οί έθισθέντες είς βίον παντελώς διάφορον τοΰ ήμετέρου, οί δλοτελώ; σχεδόν έ ξ α- μεριχανισθέντες, θά αίαθανθώκ ταχέως εαυτούς άσφυκτιώντας έν τή στενή καί περιωρισμένη άτμοσφαίρ» τοϋ χωρίου των ϊκαί έκτε- τοπισμίνους έν μέσω κόσμου μεθ' ου άπό πολλοΰ ϊπαυσαν ϊχοντες χοινά τα αΐσθήματα καί τα; ίδέας κα! τα; Ιςεις, οί πλεΐστοι δ'αυ¬ τών θά επιβιβασθώσιν αύθις τοΰ πρώτου δι' Αμερικήν ατμοπλοίου! Εάν τουλάχιστον ήτο δυνατόν είς τοΰς ούτω οριστικώς τής μητρός πατρίδος απομακρυνομένους νά συμπαγώσιν είς σταθεράς καί βιωσί- μ:υς έν τή ξένη Ελληνικάς κοινότητος καί νά διαιωνίσωσιν ούτω παρά τοίς έπιγόνοις αίιτών την συνείδησιν τή; έθνική; αυτών καταγωγής, θά ηδύνατο τις νά έςεύρη έ/ τούτω έλαφράν τίνα αποζημίωσιν των έκ τής μεταναστεύσεως προσγενομένων τώ ϊθνει δε:νών. Άλλ' ατυ¬ χώς οίιδέ τό τοιοΰτο δυνάμεθα λογικώς νά ελπίσωμεν ώς έκ τοΰ απολύτω; μικροΰ των ήμετέρων μεταναστών άριθμού, τής ταχυ- τάτης αυτών διασποράς είς τάς τέσΐαρας τή; 'Αμερικανικής Συμπο- λιτεία; γωνίας καί τή; ΰπ-:ρόχου έκπολιτιστική; καί αφομοιωτικής τοΰ ίθαγενοΰς στοιχείου δυνάμεως. Ενταύθα περατοΰται ή άνάκρισις ημών περ! τού έ π ω φ ε λ ο ΰς ή έπιζημίου τος μεταναστεύσεως διά τό ημέτερον έ'θνος, ελπίζο¬ μεν δ' δτι διεξηγάγομεν αυτήν κατά τρόπον τελεία); την συνείδησιν τοιΐ συμπαθούς ημών αναγνώστου διαφωτίζοντα καί χαθοδηγοΰντα. 'Επραγματεύθημεν τό ζήτημα χαθ' δλον αϋτοΰ τό πλάτος χαί άφ' δλων αϋτοΰ των άπόψεων ΰπήρξαμίν ώ; οίον τ' ήν κατηγορηματιχοί χαί σαφεΐς* χατερρίψαμεν δι' άκαταμαχήτων έπιχειρημάτων τους θρύλλους περί των πλουτοφόρων ίδιοτήτων τής μετα·'αστεύ3εως κχί άπεδείξαμεν δτι αυτή αποτελεί το απαίσιον βάραθρον έν ω βαραθροΰται ή έθνιχή ημών ίκμάς καί ζωτιχότης, την άβυσσον έν ή~ μοιραίως ένταφιάζονται χαί ή ρωμη τής φυλής μας, χαί ή τώ; ήθών ημών άγνότης χαί ή ύλιχή ήμώι εϋημερία χαί άχμή. Ουδέν πλέον τοΰ τοιούτου προϋτιθέμεθχ χαί τόν σκοπδν ημών ΰπολαμβάνομεν επαρκώς έχπληρωθέντα, νυν δέ μεταβαίνομεν (είς την συζήτησιν των θίραπευτιχών κατά τής μεταναστευτιχή; γαγγραίνης μέτρων, δι' ής χαί θά τερματίσωμεν την παρά πάσαν έλπίδα εί; μή- κος έπεκταθεϊίαν παρούσαν ημών μελέτην. Το1» νέου τούτου θέματος ημών θά έπιληφθώμεν διά τής έπχκριβοΰς κχί μεμελετημένης συζη¬ τήσεως των κυριωτέρων διατάξεων τοΰ εσχάτως υπό τής Έλληνική; Κυβερνήσεως πρός την Βουλήν υποβληθέντος κχτά τής μεταναστίύ- σεω; νομοσχεδίου. Τό νομοσχέδιον τουτο, ώς τουλάχιστον έν συνόψει μετεδόθη τώ κοινώ υπό μέρους των όργάνων τοΰ Άττικοΰ τύπου, δέν φαίνεταί ημίν περικλεΐον τόν άΐτό μηχανής Θεόν.τόκ διαΐώΐοντα τό πτωχόν ημών £θνος άπό τής όλεθρΐου καί χαταστρ;πτική; νόσου τή; μετα¬ ναστεύσεως. Περιέχει άναντιρρήτως διατάξεις δρθάς χαί λογιχωτάτας, ών ή έφαρμογή θ' άνεδείκνυΐο μεγάλης ωφελείας πρόξενος, άλλ' ένέ- χί ωσαύτως πολλά τα χενά καί άσαφή ώς καί πολλά τα ουδαμώς ή έλάχιστα πρός την αληθή των πραγμάτων υπόστασιν συμβιβαζόμενα. Παρ' δλα ταυτα εϋχής ίργον θά ήτο άν τό νομοσχέδιον τουτο ώ ς Ι χ ε ι είσήγετο άνευ χρονοτριβής τινος πρός συζήτηΐιν παρά τώ άνω- τάτω τοΰ έθνους ημών νομοθετικώ σώματι χαί κατόπιν έμβριθοΰς έξε- λέγξεως χαί συμχληρώσεως έψηφίζετο ώς τάχιστα* πρός τό ίρ¬ γον δέ τουτο δέν άπολεΐπουσΐν εϋτυχώς έν αμφότεραι; ταίς πτέρυξι τής έλληνική; Βουλή; άνδρες καί εϋρύτητος ίδεών ου τής τυχού¬ σης καί μορφώσεως άρτιμελοΰς χαί θετιχότητας πνεύματος άναμφι- σβητήτου. Ατυχώς — ώς πάντες οί μετ' εϋνοήτου έγίιαφέροντο; παρα- κολουθοΰντες τάς εργασίας τοΰ Έλλη'πκ,ϋ Κθινοβουλίόυ μετά θλί- ψεως βεβαίως θά παρετήρησαν — ουδείς σχεδόν εγένετο λόγο; περί τοΰ νομοσχεδίου τούτου άπό τής υποβολής αϋτοΰ καί οϋδεμία σχεδόν περί συζητήσεως κχί έπιψηφίσεω; αϋτοί πρό των έορτών τοΰ Πάσχα φαίνεται ΰφισταμένη ελπίς. Έπειδή δέ, κατόπιν τής άληθοΰς ΰπερκο- πώσεω; είς ήν εσχάτως οί εγγεγραμμένοι τοΰ Ιθνου; ημών πατέρες επεβλήθησαν, άδηλον τυγχάνει άν καί πότε μετά τάς εορτάς ταύτας θά έπιληφθώσιν αύθις 'τών ύψηλών αυτών καθηκόντων, μΐγάλω; φο¬ βούμεθα μή τό άτυχές τουτο νομοσχέδιον πχραπεμφθή οριστικώς είς τάς Έλληνιχάς καλένδας Ι Καί δμως έξ δλων των νυν επί τάπητος χαί έν συζητήσει δια- τελούντων νομοσχεδίων καί αϋτοΰ άκόμη —- τολμωμεν νά είπωμεν — τοθ πβρί εγκαταστάσεως των προσφύγων, τουτο τυγχάνει καθ1 ημάς τό μάλλον έχεΐγον χαί τό άμεσωτέρας £μ% καί έμβριθυτέρχ; δεό- μενον συζητήσεως, άπορον δέ φαίνεται παντί τω ειλικρινώς τό ,Ιθνος πονοΰντι πώς ή Έλληνική Βουλή κατατρίβει τόν πολύτιμον αυτής χρόνον είς έλονυκτίους συζητήΐεις περί άποξηράνσεως τελμάτων δταν, ήμελημένον όλω; καί ελεύθερον ν' άναδίδη άπΐνταχοΰ τα; θινατη- φόρους αυτού μιάνσεις, χαταλείπεται τό πχμμέγιστον χαι νοΐηρότατον τέλμχ τής μετϊναστεύσεω;! τέλος). ΤΑ ΕΝ ΕΑΛΑΑΙ Έν Αθήναις 25/8 Ιουλίου 1907. Ό χύριος Θεοτόχης ηιραιτίϊται χαί άποχωρεΐ τής πολιτιχής ή δλα τα περΐ τούτου λεγόμενα είνε φαντασιο- χοπήαατα καί ό κ. Θεοτόκης μένει δπου ευρίσκεται; 'ΐδοΰ το κυριώτερον ζήτημα τής ημέρας! Γνωστόν σας εΐνε δτι, ευθύς μετά την λήξιν των εργασιών τής Βουλής, εξεδήλωσεν δ πρωθυπουργός άμετάτρεπτον πρός αποχώ¬ ρησιν έκ τής πολιτικής πρόθίσιν ό κ. Μτΐουφίδης* ή ψυχή αύτη τού Θεοτοκικοϋ κόμματος, έσπευσε τότε νά κατηχήσγ) τον κ. Θεοτόκην, ύττοδεικνυων αίιτφ τάς πρός την πατρίδα καί τέ κόμμα ύποχρεώσεις, έπιστεύθη δέ πρός σΐΐγμήν δτι οί συγκινηπκοί λόγοι τοθ έκ Αεβαδείας πολιτευτίϋ είχον κατορθώση νά σείσωσι τοϋ πρωθυπουρ- γοϋ τάς προθέσεις, ταυτοχρόνως δέ πολλά εκυκλοφόρησαν περί ριζικοϋ τής κυβερνήσεως ανασχηματισμόν καί περί σωτηρίων καί βαθεΐώ; μεταρρυθμίσεων, αΐτινες, δμοφώνω καί αύθορμήτφ αποφάσει των Θεοτοκικώ^ βουλευτών, επρόκειτο νά εισαχθώσιν είς τόν πολιτικόν καί κοινοβου¬ λευτικόν ημών βίον τάς άγνάς δμως προθέσεις καί τα πατριωτικά των βουλευτών αίσθήματα Ιμαθεν, ώς <ραίνε« ται, ό κ. Θεοτόκης νά έκτιμόέ κατά την πραγματικήν αυ¬ τών αξίαν, άν κρίνωμεν τουλάχιστον έκ τής σιδηρας άδια- τρεψίας, μεθ'ής, ώς λίαν βασίμως διαδίδεται, έξακολουθεϊ νά έμμένη είς την απόφασιν τού περί πλήρους έκ τοϋ πολιτικοΰ βίίυ άποχωρήσεως· τουτο δέ, δν μή μεσολα- βήσωσιν άπρόοπτα περιστατικά, 9ά συμβί) ούχι άμέσως, ώς ί'σως θά επεθύμει ό κ. Θεοτόκης, άλλά κατά τόν προσέχη Σεπτέμβριον ή Όκτώβριον, συμφώνως πρός την υπό τοϋ Βασιλέως έκφρασθεϊσαν επιθυμίαν. Κατ' αυτόν τόν τρόπον θά τερματισθή τό πολιτικόν στάδιον τοϋ έκ Κερκύρας πολιτευτοΰ έν πληρεστάτη άρμονία πρός τόν δλον αύτοϋ χαρακτήρα· πολιτικόν στάδιον τοϋ όποίου τό κύριον διακριτικόν υπήρξεν ή πρός πάντα τα πράγματα πληρεστάτη άδιαφορία, ή έλλειψις τής θελήσεως καϊ τής δυνάμεως άς γεννώσιν αί ΰψηλαί έμπνεύσεις καί ιδέαι· πολιτικόν στάδιον, τό οποίον εδημιούργησεν ούχι ή συ¬ ναίσθησις καί ή έττιβολή μιας ιδίας ιτροσωηικότητος άλλ' ή άνάγκη των περιστάσεων, δέν ηδύνατο ειμή νά κλεισθή τή^ μίαν ή την άλλην ημέραν, ούχι βεβαίως έν τφ μέσφ μεγαλοπρεπώς τινος αγώνος ή ενώπιον μιας μεγάλης προσπαθείας ή καθ' οδόν πρός υψηλόν τίνα σνοπόν, άλλά πάλιν υπό των περιστάσεων την φοράν καί την επίδρασιν, μέ Ιν πεζότατον κίνημα κοπώσεως καί άδιαφορίας. Είς πολλούς άπαρέσκει ό πεζός αύτάς θάνατος τοϋ κ. Θεοτόκη, πάντες δμως ήνείχοντο την ίτι πεζοτέραν πολιτικήν αύ- τοΰ ζωήν άπαρέίκει δ'απλώς άπά θεωρητικής, άπό κα- λαισθητ·κής τρόπον τινά απόψεως, άπαράλλακτα ώς θά άπήρεσκεν επί ήμίσειαν μόνον μετά την παράστασιν ώραν ή επί τοΰ θεάτρου άτεχνος ενός ήρωος τελευτή' ή πεζή τοΰ κ. Θεοτόκη πολιτική ζωή προφανώς ίβλαπτεν ή, τουλάχιστον, δέν ώφέλει τα συμφέροντα τής πατρίδος καί χοϋ έθνους· πάντες, έν τούτοις, την ήνείχοντο διότι επί τέλους ή ζωή εΐνε συνεχής τις διάρκεια είς ής τό φαι¬ νόμενον ευκόλως έθίζεται πας τις δταν δέν έ"χη όρεξιν νά παρατηρν^ καί νά έρευνό;· ή μεσολάβησις δμως τής τελευτής εΐνε τοσοΰτον βιαία, άπότομος καΐ συγκλονιστική ώστε ταράσσει καί των ψυχροτάτων τάς έντυπώσεις καί λύει καί των άδιαφορωτέρων τάς γλώσσας· καί ούτω πολλάκις κρίνονται νεκροΐ μόνον Ικεϊνοι, οΐτινες θά Ιπρεπε ζώντες νά είχον καταδικασθή. Ό κ. Θεοτόκης κρίνετοη ώς έτοιμοθάνατος· καί ευρίσκεται δτι άποθνήσκει άδόξως, άσκό- πως· ελπίζουσιν άρά γε οί ούτω κρίνοντες, δτ> Ινδοξός τις
καί σκόπιμος αποχώρησις θά έβελτίου τάς έθνικάς τύχας ;
"Οχι· ώς είπον καϊ ανωτέρω, όμιλοϋσιν απλώς διά νά
όμιλώσιν ουδέν ελπίζουσι* διότι ή ελπίς προϋποθέτει έν-
διαφέρον' καί, έν Ελλάδι τουλάχιστον, περί των έθνικών
τυχών ουδείς ένδιαφέρεται· άπό τοΰ πρώτου μέχρι τοϋ
τελευταίον* ουδείς* χαί είς δσους ή διαβεβχίωσίς μου
αύτη άπαρέση, άντί νά γράψωσι πρός την σύνταξιν τής
«Ν. Ημέρας» μακροσκελεϊς επιστολάς παραπονού,ιενοι καί
έπιπλήττοντες δτι παριστώ τα πράγμαια ·ΰπερβολικώς
σκοτεινά, θά πράξωσιν όρ^ότερο^ νά ίλθωτιν είς Αθήνας
καί νά πεισθώσιν ίδίαις δυνάμεσι περί τής ορθότητος των
γραφομένων μου" τό κοινωνικόν αισθημα, δηλαδή ή δύ¬
ναμις τοϋ ίδιωτισμοϋ, δπερ, δπου άνθρώπων ομάς, παλαίει
πρός τό πολιτειακόν αισθημα, δηλαδή πρός την έννοιαν
τοϋ συνόλου, έν Ελλάδι, τό κοινωνικόν, λέγω, α'ι'σθημα
επεκράτησε και ουδείς ένδιαφέρεται περί τής
τυχης τής Ελλάδος ή τοΰ Ελληνισμόν, έφ'όσον τό εν¬
διαφέρον τουτο δύναται νά θίξη έπαισθητώς τα άτομικά
τού συμφέροντα. Ή αλήθειαι εΐνε αύτη δσον και δπως
Χίί άν την περικαλύπτωσιν ή άν την έξωραι'ζωσιν ή
Ελλάς, τψ 1897, αίματοκυλίετο καί 18 χιλιάδες σφρι-
γώντες νέοι έκρύπτοντο άσφαλεϊς τί)δε κακεϊσε* σήμερον
ή Ελλάς £χει ανάγκην στρατοΰ όπως, άγωνιωδώς, έν-
τείνει πάσας αυτής τάς προσπαθείας πρός την Μακεδονίαν
άλλ'ή Ελλάς δέν δύναται νά συγκροτήση στρατόν, δέν
έ'χει στρατευσίμους, δέν έ*χει τέκνα· διότι οί πλη-
θυσμοί της «διαφοροΰντες πρός τα πατριωτικά ίδεώδη,
πρός τους Έλληνικούς σκοπούς καί τα Έλληνικά δνειρα,
μεταναϊτεύουσιν, έλκυόμενοιύπό τής πλεονε-
ξίας, άθρόοι είς Αμερικήν απά μηνός είς μήνα περισ¬
σότερον έρημοϋται ή χώρα και πΊνθιμος σιγή καλύπτει
τα μέρη των παραδόσεων, των έλπίδων καί των δνείρων
άλλ'οί μετανάσται στέλλουσι χρήματα, καί χρήματα
άφθονα είς την πατρίδα! Βεβαίως- είνε ευκολον είς τόν.
ίχοντα ή κερδίζοντα 10 νά δίδη Ινα ή δύο- έκείνο τό
οποίον είνε δύσκολον εΐνε τό αισθημα, τό αϊσθημα
τής προσωπικής αύταπαρνήσεως καί αύτοθυσίας· καί δυ·
στυχώς αύτό, μέ δσα χρήματα καί άν Ιλθουν έξ Άμε¬
ρικής ή έξ Αιγυπτου, αύτό τό αί'σθημα οίίτε είς τοϋ
Κρούπ ού'τε είς τβϋ Βοΰλκαν θά δυνηθί) νά αγοράση ή
Ελλάς. Άλλ'δπως δήποτε ή Ελλάς ίχει απόλυτον "ανά¬
γκην χρημάτων ό πολύς πληθυσμός στένει υπό τα βά-
ρος τής ύπερεντεταμένης φβρολογίας καί αί πολιτειακαί
καί έθνικαί ημών ύποθέσεις άπαιτοϋσιν όσημέραι βαρυχέ-
ρας δαπάνας· έν τή χώρα ύπάρχει άφθονος πλοϋτος· δ
φόρος, δ άγιος καΐ δικαιότατος επί τοΰ είσοδήματος ψόρο^
θ άπέδιδεν ίκανοποιητικώτατα άποτελέσμβτα, θά ήρκει δέ
ή έφαρμογή τοϋ άπλουστάτου των συστημάτων, τοΰ Αύ-
στριακοΰ, δπως, έντός 24 ώρών, τόν θέση είς τελειοτάτην
κίνησιν Θεός φυλάξοι! Οΰτε τό σκέπτεται κανείς! Διότι
ευθύς ώς γίνη άπόπειρα νά θιχθί) τό είσόδημα, οί κεφβ-
λαιοΰχοι — θεωρεϊται τουτο μαθηματικώς προαποδεδειγ-
μένον — θ' άιτοτινάξωσιν έσπευσμένως μακράν των τόν
άφθονον, άλλως, τής πατρίδος κονιορτόν καί ούτω καθε-
ξης! Διά μυρίων φαινομένων καί παρατηρήσεων, έξ ών
δμως θά ίπρεπε ν' άπαρτισθη μελέτη καί ούχι περιωρι¬
σμένη δημοσιογραφική άνταπόκρισις, προκύπτει άπτότατον
τό γεγονός τής κοινωνικής ημών ζωη*ς επί θυσία
τοϋ πολιτειαχοθ καί έθνικοϋ ημών βίου /.αί μέλλοντος1
άνυπότακτοι είς τόν νόμον, άνυπότακτοι είς μίαν υπερτά¬
την θέλησιν, άνυπότακτοι είς τάς ίδεώδεις ανάγκας, άνυ¬
πότακτοι είς δλα δι' δσων δημιουργοϋντκι οί πολίται καί
εύημεροΰσιν αί πολιτειαι, κύπτομεν αφ'ετέρου δοΰλοι ενώ¬
πιον των κοινωνικών νόμων, των κοινωνικών άναγκών,
των χοινωνικών συνθηκών καί προλήψεων, κύπτομεν ώς
άναξιοπρεπεϊς δοϋλοι, ιτ',με'ϊς ών δ τρά.χτΚος δέν ύποφέρει
ζυγόν, κύπτομεν ενώπιον πάσης άηδίας, ενώπιον πάσης
καταπιέσεως, ενώπιον πάσης τυραννίας ίκανή; νά μδς
προαγάγη καί νά μας εξασφαλίση άτομικώς* καί τουτο
ί Ι
ι
•
^

διότι, ζωντες ώς κ ο ι ν ω ν £ α, ώς ομάς δηλαδή Ιχονσ&
αποκλειστικώς οίκονομιχούς, χρηματιστιχούς σκοπούς, —
τουτο σημαίνει κοινωνία — γνωρίζομεν δτι καί έν τω
κοινωνικφ ημών συμπλέγματι — ώς έν παντί κοινωνικω
όργανισμψ — μόνη ή καθυπόταξις είς οικονομικόν; σκο-
πούς φ.έρει έμπρός* μόνη αυτή καί τίποτε άλλε· εντέυθεν
αί ενέργειαι καί προσπάθειαι ημών πάσαι πρός πλουτι¬
σμόν ίδιωτικόν, αφ'ετέρου δέ πάντες ημών οί λόγοι καί
αί έμιλίαι περί δνείρων καί ίδεωδών εντεύθεν δ' έκ τής
πληθύος των λόγων καί των δμιλιών ίσχυροτάχη καί
ταυτοχρόνως λίαν κωμική αυταπάτη δτι είμεθα λαός
πολύ ίδίώδη; καί δτι τουτο κωλΰει την επί τα πρόσω
ημετέραν εθνικήν πορείαν! Έν ψ, πράγματι, μόνον άχα-
δημαϊκώς εΐμεθχ ίδεώδεις καΐ δέν βαίνομεν έμπρός, διότι
ή επίτευξις σκοπών Ιδεωδών, πολιτειακών, άπαιτεΐ Ιδεαλι-
σμόν είς τα Ιργα καί δχι είς τούς λόγους· άλλ' ό έν έ*ρ-
γοις ίδεαλισμός ούτος θά ήτο δλως άσυμβίβαστος
πρός τόν έν ίργοις θετικισμί*ν δι'οΐ) ή Έλληηκή κοι¬
νωνία βαίνει θριαμβευτικώ; ττρός οίκονομοχρηματιστικά
υψη ϊΟι,μΕρίας· ίδεαλισμός καί θετικισμός δέν δύνανται νά
συνυπάρξωσιν έν ένί καί τώ αΰτφ κύκλω1 καί διά τουτο
θά υπάρχη έν τόϊ κύκλω των ίργων ή πατρίς, δηλαδή
ίδεώδεί, ή κοινωνία, δηλαδή συμφέρον ή διάταξις αύτη
ρυθμίζετοι παρ' έίπασι τοίς λαοϊ; αναλόγως τοΰ αΐματο;
κοκ τής ανατροφήν τω^, παρ'ημίν δέ φοβοϋμαι δτι τό
πραγμα £/ει άπό πολλοϋ ^υθμισθί). Την κατάστασιν ταύ¬
την, διά τής προόδου τού χρόνου καί τής συρροη"; περι-
στάσεων διαφόρων, συνησθάνθη βαθθτατα ό κ. Θϊοτόκης·
καί άσθενής έκ φύσεως πρός μεγάλχ πειράματα έδειλίασε
καί άποχωρεΐ πρωθυπουργός ών τ:ανίσχ.υρος, άνατιόφευ-
κτος, δυσαναπλήρωτο; έκ τοϋ κόμματός τού· τό φαινόμε¬
νον είνε σοβαρώτατον, χαρακτηριστικώτατον, άλλ' εϊΊτα δτι
πρός την θυσίαν τού άδιαφοροΰσι πάντες· ποίος θά τόν
διαδεχθή έν τί) άρχηγία τοϋ κόμματός; τί θ' άπογίνη τό
κόμμα πρός τό οποίον τόσα καί τόσα σχετίζονται τοπικά
καί άτομικά συμφέροντα; Αύτά μάλιστα* αύτά ένδιαφέρουν
περί αυτών σκέπτονται δλοι! Κανείς διάδοχος δέν φαίνε-
ται κομματικώς ευελπις· κατ' αρχάς έπιστεύετο δτι
δ κ. Ζαίμης θά ήρχετο έκ Κρήτης δποος τεθί) επί κεφα¬
λής τού Θεοτοκικοό κόμματος' δέν έβράδυνεν δμως νά
διαπιστωθη αϋθεντικώ; δτι ό κ. Ζαίμης δέν σκέπτεται
ού'τε δύναται νά καταθέση ύψίστην εθνικήν αποστολήν ήν
τω ένεπΐστεύθησαν "αί Δυνάμεις. Έγώ πιστεύω δτι, άν
μεταμεληθή ό κ. Θεοτόκης, τό κόμμα τού θά διανεμηθή
μεταξύ των κυρίων 'Ράλλη καί Κυριακούλη Μαυρομιχάλη·
καί ούτω θά μείνωμεν είς τα αΰτά μέ μίαν μικράν αλ¬
λαγήν προσώπων! Άλλαγή! Είνε άλλως τό σύνθημα τής
ημέρας! Ευρισκόμεθα είς παραμονάς δημοτικών εκλογήν
έν "Αθήναις παλαίει ό επί 2 ήδη τετρβετίας δήμαρχος
Σ. Μερκούρης πρός τόν βιομήχανον Πυρρήν ό κ. Μερκούρης
έδείχθη κατά την δημαρ/ία« τού φιλότιμος καί δραστήριο;,
δμολογουμένως δέ προήχθησαν πως υπό την χείρα τού καί
έξωραΐ'σθησαν αί Αθήναι* ό κ. Πυρρής, άνθρωπο; κοινότητος,
ουδεμίαν παρουσιάζει εγγύησιν μείζονος επιτυχίας· άλλ' οί
Άθηναϊοι θέλουν αλλαγήν έβαρύνθησαν τόν κ. Μερ-
κούρην, ή κατ' αύτοϋ αντίδρασις ώγκώθη πολύ επί όκτώ
ήδη έ'τη καί θά δεήση νά παλαίση σθεναρώτατα δπως μή
καταβληθή υπό τοϋ άντιπάλου τού. Ή κροεκλογική κίνη¬
σις, ζωηρά, έμπαθής, μέ πυροτεχνήματα, διαδη>ώσει:,
ζητωκραυγάς, προσφωνήσεις χαί άντιφωνήσεις άδιακόπους,
άλλά χαί πιστολισμούς καί ΐππικοϋ έπελάσεΐς, καθιστα" έτι
χαριεστέραν την "Αθηναϊκήν ζωήν ζωήν άπεικονίζουσαν
την ευθυμίαν, άμεριμνησίαν τοϋ πλούτου, άλλά καί 8λην
την μελαγχολίαν κο-ί τάς καταθληττικάς προσπαθείας δσων
δέν έφθασαν άκόμη πρός τό μοναδικόν τουτο Ιδανικόν. ν
Έν Αθήναις, 25/8 Ιουλίου 1907.—Δ ι άφορ ο ι Ε Ι δή σ εις.
— Ή Α. Μ. ο Βασιλεύς εδέχθη είς την αίθουσαν τοϋ θρόνον, μετά
τής σννήθον; ίθιμοτυπίας, τοος άπεσταλμένονς τοΰ Σάχον της Περ-
σίας, οΐτινες παρέδωκαν τω Βασιλεϊ αντόγραφον έπιατολήν τοΰ Σά-
χου, ίι' ής τω άναγγέλλε; την είς τόν Περσιχόν' θρόνον άνάρρησίν
τού. Αυθημερόν παρεκάθησαν οί άπεσταλμένοι είς επίσημον γεΰμα,
κατά τα έπιδόρπια τοΰ οποίον 6 Βασιλεύς ήγειρε τό ποτήριον είς
υγείαν τοϋ Πέρσον μονάρχου, απήντησε δέ 5 Πέρσης πρίγκηψ εΰχη-
θείς υπέρ τής ευημερίας τοΰ Βασιλέως χαί τοΰ ΪΟνους· Μετά τό δεί¬
πνον ί Βασιλεύς άπένειμεν ίδιοχείρως τόν Ελληνικόν Μεγ»λόστανρον
είς τόν αρχηγόν τής Πβρσικής αποστόλη; χαί τόν ανώτερον Ταξιάρ-
χην είς τα δύο λοιπά μέλη αυτής. — Ή Ίταλική πρεσβεία απέ¬
στειλε διά τού ύπουργείου των Εξωτερικών τρία ωρολόγια τοΰ έν
Ρωμη Σνλλόγον «Τοϋριγκ Κλουμπ» ώς ϊώρα διά τρείς χωροφύλα-
χας, οί δποΐοι συνώδβυσαν τονς Ίταλους ποδηλάτας χαθ' όλην την
έχδρομήν των είς την Έλλάδα. — Ετελείωσαν αί δοκιμαί μεταξυ
των θωρηκτών μας πλοίων έκ διαφόρων άποστάσεων τοΰ ασύρματον
τηλεγράφου, τα άπίτελέσματ» δέ αυτών υπήρξαν ενχάριστα. Κατόπιν
τούτου παρελήφθησαν επισήμως παρά τοΰ Γερμανοΰ τεχνιτού δλα τα
οχετικά μηχανήματα διά πρωτοκόλλου γενομένου είς τόν Ναύσταθμον.
.— Ανευρέθη υπό τινος χωρικοΰ τής Ήλεία; χρνσοΰς δακτύλιος μυ-
κηναϊκοϋ ρυθμοΰ, δμοιος τοίς έκ των τάφων τής Άκροπόλεω; Μυκη-
νών, άλλά πολυτιμότερος, δτε φέρων επί τής σφενδόνης έγγεγλυμμί-
νας διαφόρους παράστασις καί ϊή καί ϊεκα:ίσσαρας δλας μορφίς 1
Τό σπουδαιότερον δμως είνε δτι έχ των παρασΐάσεων τούτων έξάγον-
ταΐ πιθανώτατα συμπεράσματα σχετικά πρός την θρησκείαν των Μο-
κηναίων, ,περί ής έλάχιστα γνωστά χαί ταυτα διαφιλονικούμενα. Τό
ευρημα τουτο περιήλθεν είς γνώσιν τοϋ χ. ΰπουργοΰ τής Παιϊβίας,
δστις διέταξεν δπως προσχομισθΐ) τουτο είς την αρχαιολογικήν επι¬
τροπήν, ήτις καί θά άμείψη πάντως τόν κάτοχον δι' άδράς άποζημι-
ώσεως διά νά κατασταθΫ] ούτω τό κειμήλιδν χτήμα τοΰ Έθν. Μου-
βϊ(ου, — Ενώπιον τοΰ Πρέσβεως τής Γαλλίας, τοΰ 'Υπουργοΰ των
Έσωτερικών χαί ολοκλήρου τοϋ προσωπικού τής έταιρίϊς τού άεριό-
φωτος Αθηνών, εγένετο εν τώ καταίΐήματι αυτής βυγχινητιχή τελετή
δπέρ τοΰ έκ Κρήτης έργοίτου Χρόνη Λυποίκη. Είς τοΰτον, ΰπηριτή-
σαντα επί 36 ίΐη χατά συνέχειαν έν τ$ έταιρία τιμίως καί μετά ζή»
Χου, άπένειμεν 5 Πρέσβυς τής Γαλλΐας μεταλλιον μετά διπλώματος
τιμής καί διακοσιόδρβχμον αμοιβήν έκ μέρους τής Γβλλιχής έτ»ι-
ρίας πρός έμψύχωσιν των τιμίων έργατών. — Ή διε5θι>νσις των νο»-
ηηγείων Βουλκάν απέστειλεν είς τό γραφείον τοΰ ατόλου 3,000 θαυ-
μασίως λιθογραφημένα άντίτυπα παριστώντα ,το πρώτον ναυπηγηθέν
Ελληνικόν άντιτορπιλλιχον «Νίκη» χαί είς τό άκρον τα καταστή-
ματα δπου έναυπηγήθη. Αί είχόνες αυται θά χρηΐιμεόαωσιν ώς ρε-
χλάμαι διά τό λαχείον τοΰ οτόλου. — Έν τφ χαταστήυιατι τής Έθνι-
χής Τραπέζης εγένετο ή 108 κλήρωσις τοΰ έχ φραγχων 60,000,000
λαχειοφόρου δανείου αυτής, ή ώρισμένη διά την 18/1 Ιουλίου 1907.
Έκ τής χληρωτίδος εξήχθησαν δισχίλιοι άριθμοί ομολογιών ίξοφλη-
τέων είς τό άρτιον, δηλαδή 400 χρυσά φράγκα εκάστη, ώς.χαι 9
άριθμοί χερδίζσντες τα εξής ποσά : Ό άριθμός 119,790 εκέρδισε δρ.
70,000, δ άριθμδς 67,066 εκέρδισε δραχ. 10,000, οί άριθμοί 84,971
70,280 εκέρδισαν άνά δρ. 2,500, οί άριθμοί 53,828, 92,840, 147,
539, 167,182, 111,385, εκέρδισαν άν* δρ«χ. 1,000, Τα χερδη-
θέντα ποσά πληρώνονται την 19 Δίκεμβρίου 1907 είς χρυσόν επί ττ)
προσαγωγη των οίχείων τίτλων. — Το θωρηχτον ((Σπέτσαι» διετάχθη
δπως άποπλευστ) είς την δεξαμενήν τοΰ Λιβόρνου πρός καθαρισμόν.
— Είς τό Άρσοίχειον Παρθεναγωγείον εγένετο ή τελετή τής ένιαυ-
σίας άπονομής τοΰ 'Ραλλείου καί Μποτασείου βραβείον, χαί τό μέν
πρώτον βραβείον ίλαβεν ή έχ Κρήτης Έλίζα Πετυχάκη, τό δέ δεύ¬
τερον ή έκ Ναυπλίου Αθηνά Άναστασάκη. Ώς θέμα αμφοτέρων των
διαγωνισμών ετέθη τα χαθήχοηα τα οποΐα επιβάλλει ή ίστορία τοϋ
Ιθνους πρός τάς Έλληνίδας. — Ό ενταύθα Πρεσβευτήν τής Άμερι-
χής χ. Τζάκσων μετετέθη είς Τεχε·άνην, άντικαθιστίμενος υπό τοϋ
έχεΐ πρεσβευτοΰ των Ήνωμένων Πολιτειων. — Ή είδιχή δπηρεσίβ
τοϋ Έλέγχ?υ χατασχευής Σιδηρόδρομον ανήγγειλε δι* έγγραφον της
πρός τό υπουργείον τής Παιϊείας, δτι κατά την κατασκευήν τοϋ τμή-
ματος τοΰ Δεμερλή-Λαρίσης τοΰ Σιδηρόδρομον Πειραιώς-Δεμϊρλή-
Συνόρων ανευρέθη έντός τοϋ παρά τό χωρίον Χασάν -Τατάρ άμμορυ-
χιίου χαυλιόδους προΊοτοριχοϋ ζώον μεγάλου μεγέθους. Ό άνευρεθείς
'χαυλιόδους φυλάσσετ.χι είς τό έν Λαρίσση Γραφείον τής κατασκευάς
τοϋ σιδηροδρομου, ή δέ όπηρεσία παραχαλεί τό υπουργείον, δπως εξε¬
τασθή τό ευρημα, ινα, εάν έχη ίξίαν τινά, τό καταθέση είς τό ενταύθα
Παλαιοντολογιχόν μουσείον.
ΑϊΣΤΡΟΟΥΓΓΑΡΙΑ
Την παρελθούσαν Κυριακήν έν τί) μεγάλη αίθούαη των σχο¬
λείων τής ήμετέρας Κοινότητος παρόντων των Επιτροπών, τοΰ {εροΰ
Κλήρον, τοΰ Καισαροβασιλιχού Έπόιττου των σχολείων χ. Ιωάννου
Πεττενέρ χαί ίκανών φιλομΐάσων ίμογενών εγένοντο αί έξετάσεις τής
ωοιχής δμα δέ ή οΊανομή των βραβείων είς τους διαπρέψαντας μα¬
θητάς χαί μαθητρίας. Τ.4 παιδία !μελψαν έναρμονίως τόν εθνικόν τής
Ελλάδος υμνο;, τόν υμνον τοϋ αυτοχράτορος χαί διδαχτιχά τίνα άιμά-
τια, είτα δέ δ ίιενθυντής των σχολείων χ. Είιστάθιος Πασχάλης έν
ώραία προσφωνήσει υπέμνησε την σημαίαν τής εορτής χαί :6ν υψη¬
λόν σκοπόν είς δν άπέβλεψχν οί άείμνηστοι Ιδρυταί χαί ευεργέται τής
Κοινότητος, εξέφρασε δέ ευχαριστίας πρός την Επιτροπήν χαί τάς λοι¬
πάς Αρχάς. Ό γεραρός πρόεδρος τής Κοινότητος κ. Ιωάννης Κω-
στή απέδωκεν έν ονόματι τή; Έπιτροπής τα ευχιριστήρι» είς τόν δι¬
ευθυντήν χαί τό διδλϊχαλιχίιν σώμα αμφοτέρων των ιρύλων, χαλέσας
δέ τοΰς άριστεόσαντας παΐδας διένειμε τα έξη; βραβίία: 'Β* τοΰ
Σεκληστινείου Κληροδοτήματος βρϊ,3»ίον ίκ φράγκων τριακοιίων εί; τβν
Παντολέοντα Φαχίρην καί βραβείον έκ φράγκων διαχοσίών είς τόν Αλέξαν¬
δρον 'Ρουασιάν μαθητάς τής άνωτάτης ί}τοι τής πέμπτης τού δημοτικόν ημών
σχολείον τάξεως· βραβείον δέ έκ φράγχων δ-.ακοσίων είς τόν Μιχαήλ Δεσύλ-
λ.ν κα! βραβείον έχ φράγχων εκατόν είς τόν Κωνσταντίνον 'Ρηγόπονλον,
μαθητάς τής τετάρτης τάξεως. Τό έκ τοΰ κληροδοτήματο; τής μαχαρίτ·.-
δος Έρατοϋς Πιτζιπιοΰ τό γένος Μαυρογορδάτου βραβείον έχ φράγ-
κων εκατόν είς την μαθήτριαν Αικατερίνην Πεταλί. Έκ δέ τοΰ Ιίρ6-
ματος Κωνσταντίνου Κονμα, τοΰ δπό τής Κοινότητος πρός τιμήν τοΰ
μεγάλον τοϋ Γένους διδασκάλου Οεμελιωθέντος υπέρ μαθητών χαί
μαθητριών των είς τα έσπερινά μαθήματα φοιτώ/των, βραβείον έκ
φρίγκων εκατόν είς τόν μαθητήν Δημήτριθν Γεωργαχόπονλβν κ»1 βρα¬
βείον ές εκατόν έπίσης φράγκων είς την μαθήτριαι Μαρία' Σκαρτζίλ-
λάν. Πρός τονς 6πό των περιεστώτων έγκαρδίω; άνίυφημηθέντας παϊ-
δας 6 Πρόεδρος απηύθυνε πατρικάς σνμβονλάς χαί χρηστάς παρορμή-
σεις- νπό τόν ήχον δέ τοΰ έθνιχοΰ ημών υμνον χαί τοΰ αΰστριακοϋ
έληξεν ή δνχως σεμνοπρεπής τελετή.
ΑΜΕΡΙΚΗ
Περί των τεταμένων Ιτι σχέσεων, αΐτινες έπικρατβϋσι μεταξύ
των Ήνωμένων Πολιτειων καί τής Ίαπωνίας, διαδίδονται χατά τάς
ημέρας ταύτας διάφοροι άνησυχαστιχαί είδήσεις, ών ή ακρίβεια άπο-
βαίνει δνσεξέλεγκτος. Νεώτερον τι έκ Λονδίνον τηλεγράφημα άναφέρει
δτι σφοδρόν έρεθισμόν προκαλοΰσιν έν ταίς "Ηνωμεναι; ^Πολιτείαις αί
έπόμεναι δηλώσεις (2ς λέγεται δτι εποιήσατο πρός τίνα δημοσιογρά-
φον ό Ιάπων ναύαρχος Σακαμότο* «Εάν τνχόν έξερρήγνυτο {πόλεμος
μεταξυ Ίαπωνίας χαί Άμερικής, τό άποτέλεσμα θά ήτο άκριτον 5νε-
χεν ελλείψεως χαταλλήλων ορμητηρίων ήτοι βίσιων ενεργείας. ΑΙ
υπάρχουσαι βάσει; πολεμικήν έπιχειρήσεων είνε διά πρακτιχου; σχο-
πους πάρα πολί) άπομεμαχρνσμέναι άπ' αλλήλων. Καί <ϊν Ιτι άπεφά- σιζον ο ίν Ουασσιγκτώνι νά ίρμήσωσιν είς πόλεμον πρός τή·; "Ιαπω¬ νίαν, είναι πολυ αμφίβολον αν οί Άμεριχανοί, οί υπηρετούντες έν τφ ναυτικω, θά είχον άρκετήν φιλοπατρίαν {ν1 άγωνισθώσιν. ΟΙ Άμερικα- νοί άξιωματιχοί τοΰ ναυτιχοΰ είναι λαμπραί μορφαί έν χεροϊς χαί βυναναστροφαίς, άλλ' έλλείπει αντοίς ή πραχτική έχπαίδενσι; χαί ή έμπειρία. Θά ήτο παραπολΰ μιγάλη άπαίτησις νά πρβσδοχα τις φλο- γ ράν φιλοπατρίαν παρά ·τοΰ Άμερινανικοΰ ναντικοΰ έν περιπτώσει πόλεμον πρός την Ιαπωνίαν». — Περί τής μελετωμένη; αποστόλη; τοϋ "Αμερικανικόν στόλον είς τόν Ειρηνικόν Ωκεανόν έπιστέλλονιην έξ Ουασσιγχτώνος είς τα « Ημερήσια Νέα» τοΰ Λονδίνον τα εξής: «Ή συνεπεία των άντιιαπωνιχών συμβαμάτων έν Άγίω Φραγκίσχφ προκΰφασα κίνησις είνε 5 τελευταίας χρΐκος τή; άλΰσεως των Ίιερι- στατικών άτινα χατέπεισαν την Άμεριχανικήν Κυβέρνησιν δτι ήλθεν ή ωρα τής ένισχύαεως τής ναυτικής δυνάμεως των Ήνωμένων Πβλι- τειων έν τω Είρηνιχω Ώκεανω. Οί έν Ονασσιγχτώνι πολιτιχοί ά'νδρες, χαθώς χαί οί έν Τοχίω, διαβλέπονσι οαφώ; δτι έν τ$ Έώα Άσία χαί ιδία έν τή άφυπνιζομένη νυν Σινική έπίχεινται διά τό προσεχές μέλλον με¬ γάλαι έμπορικαί χατακτήσεις. "Οθεν έν αμφότεραι; ταίς χώρα1·; έπι- κρατεί φλογερώτατος ζήλος χαί άμιλλα δπως πλεονεκτήσωην αλλή¬ λων έν τή έξελίξει ταύτί) των πραγμάτων, συναισθάνονται δέ χαί κατανοοΰσιν αμφότεροι οί άντίπαλοι δτι αί έχ τής άμίλλης ταύτης προκύπτουσαι άντιζηλίαι Ααί άντιπάθειαι δύνανται νά χιταστήσωσιν επικίνδυνον την κατάστασιν των πρ»γμάτων. Πρός τό μέρδς τοϋ Άτλαν-^ τιχοϋ Ώκεανοϋ ώς Ηνωμεναι Πολιτειαι διά μακρόν ίτι χρόνον αίσθά- νοντι εαυτάς άσφαλείς, πιβτεύεται δ' δτι τάχιον θά περατωθή ή διώρυξ τοΰ Παναμα ή θά προκύψη χίνδυνος άπό τοΰ Άτλαντιχοϋ. Άλλά πρός τό μέρο; τοΰ Είρηναίο,υ αί Ηνωμεναι Πολιτειαι ϊχουσι νά προστατεύ- ωσι μεμακρι,σμένας χτήσεις των" αί άχταί δ' έχεί δέν Εχουσιν άρκε¬ τήν άμυναν. Δι' δλους τούτους τοΰς λόγους ή Κυβέρνησις απεφάσισε νά ενισχύση την άμυναν ταύτην διά των γνωστών μέτρων, έφ' δσον διαρκεϊ άκόμη ή ειρήνη. "Οτι ή μετάθεσις τοϋ στόλον είς τόν Ειρη¬ νικόν έγχρνπτει έν έαυτή στοιχεΐα χΐνδύνον, άναγνωρίζεται ώς άλη- θές, άλλά πιστεύεται δμως δτι αί φιλείρηνοι διαθέσεις των δύο εν¬ διαφερομένων Κυβερνήσεων θά έμποδίσωσ'. πασάν δυσάρεστον έκπληξιν. ΚΥΠΡΟΣ Τή 14-27 Ιούλιον αφίκετο είς Κύπρον έ Μαχαριώτατος Πα- τριάρχης Άλεξανδρίΐας χ. Φώτιος καί ό αντιπρόσωπος τού ,Πατρΐίρ- χον Ίεροσολύμων αΐδ. άρχιμανδρίτη; χ. Μεταξάχης, Ιχοντες σύνο¬ δον; τόν Επίσκοπον Χαλεπίον, τοΰ χλίματος άλλοτε τής Άντιοχείας, νυν δέ παραμένοντα παρά τω Φωτίω, καί χατωτέρονς τινάς χληρι- χοΰς. Οί Κύπριοι έδεξιώθησαν έν Λβμεσω. Αάρνακι, Άμμοχώστω χαί Λευχωσία μετ" έξαιρετιχών τιμών καί ένδεΐξεων υπερτάτου σεβασμοΰ τους ανώτερον; τούτου; χληριχον; τής "Ορθόδοξον Έχχλησ'.ας ου; φέρει είς Κύπρον ή έν τή αυτόθι Έχχλησία άλόγιστος καί λυπηρά διαίρεσις καί διχόνοια. Είνε λυπηρόν, δτι ή έμπάθεια ώθησε τα πράγματα μέχρι τοιούτον σημείον έν τή άίελφή νήσω, δπον τόσον αχμαϊος όμογενή; πληθνσμός τοσαντα μέχρι τούδε ^παρέοχε δείγματα αφοσιώσεως εί; την Ελληνικήν πατρίδα χαί την εθνικήν ιδέαν. Α¬ κριβώς επί των Κι>πριαχών αίσθημάτων χαί ίδεών βασιζομένη, πεποί-
θαμεν, δτι οιαδήποτε λύσις ήτις ήθελεν ύποδειχθή ό πό των χορυφών
τής Έλληνικής Όρθοδοξίας, θά γείνη άμέυως άσπασίω; άποδεχτή
χαί δτι έκ τής χαθόδον τοϋ Πατριάρχου καί των Έξάρχων των 11α-
τριαρχικών θρόνων χαί τό γόητρον τής Έλληνιχής Όρθοδοξίας, θά
τηρηθη άλώβητον χαί ή πρός την Κύπρον έχτίμησις τοϋ Πανελλήνιον
θά ένιοχνθίϊ. Πάσα επί πλέον πρός τα Πατριαρχεία χαί την Έλλη-
νιχήν εκκλησίαν άπείθΐΐα καί παραχοή είτε τής έν Κύπρω έχχλησίας
είτε τοϋ λαόν ήθελεν εϊσθαι αντόχρημα προδοσία πρός τα ίερώτατα
καί τιμιώτατα τοΰ Ιθνους. Άπό την Κύπρον πολλάκις ήντλήσαμεν
ελπίδας έν ταίς περί τοΰ μέλλοντος τής γυλής οχέψεσιν ημών χα(
είμεθα βεβαιοί δτι τό ζήτημα θά λυθή χατ' ευχήν.
Επεισόδιον υπομιμνήσχον ήρωϊσμου; άλλης έποχής άν αγρ ά φού¬
σιν αί Κνπριαχαί συνάδελφον Έν τω λιμένι τής Λεμεσοΰ ήτο έλλι-
μινισμένον μικρόν τουρκικόν πολεμικόν σκάφος χατά την αυτόθι πα·
νήγνριν τοϋ χαταχλνσμοϋ. Εγνώσθη δτι επί τοϋ πολεμιχοϋ εφέρετο
δέσμιος Μακεδών Ίιρευς μεταφερόμενος είς τάς φυλακάς Ρόδου. Δύο
λίμβοι φέρουσαι είκοσάδα παλληκαριών προσήγγισαν είς τό ατμό¬
πλοιον είς τό οποίον άνήλθον οί επισκέπται, ταυτοχρόνως ορμήσαντες
πρός απελευθέρωσιν τοϋ (ερέως* άλλ' ό & ιερεύς ήρξατο διαμαρτυρο¬
μένη;, καί ένιστάμενος είς Σλαβόφωνον ίδίωμα' ήτο Σέρβος μεταφερό¬
μενος έξόριστος είς Μιτυλήνην ή φρουρά έλαβε τα δπλα, άπέχοψε τάς
χλίμαχας τοϋ πλοίου χαί ήρξατο φοβερός διαπληκτισμό; έν τω άτμο-
πλοίψ, τραυματισθέντων άρκετών εκατέρωθεν εντυχώς τό χαχόν πε¬
ριωρίσθη Ιω; έδώ, ήδη δ' έχτνλίσσεται ή υπόθεσις πρό των διχαστη-
ρίων τής Λεμεσοϋ* τό διάβημα καίτοι αυτό χαθ' ίαυτό άνόητον καί
ώς έχ των ύστέρων έδείχθη άνευ λόγον χανενό;, ονχ ήττον μαρτνρεί
ευγένειαν αίσθήματος αξίαν θαυμασμοΰ, ώθήσασα είς πράξιν α'οτό-
ίχρημα ήεωϊχήν, ήτις απίθανον δέν θά ήτο, 3ν εϊχε φοβερά έπαχόλονθα.
ΤΟΥΡΚΙΑ
Πλήν τοϋ άοιδίμου Άνδρέον Κ. Σνγγροϋ καί τβϋ άριγνώστου
τραπιζίτον χ. θεοδώρον Άμβρ. Μανρογθρδάτον χαί άλλος εΰθβλής
θαλός τής ευάνδρου χαί χαλλιτέχνον Χίον, ό έν Αθήναις άπό έτών
έγκατεστημέκος φιλογενής χ. Στέφανος Ι. Σχονλούδης, εγένετο ευερ-
γέτης των έν Κωνσταντινουπόλει Έθνικώ·/ Φιλανθρωπιχών Καταστη-
μάτων. Ό γενναιόδωρος δήλον δτι όντος Χίος, δστις διέπρεψεν άλ¬
λοτε ώς τραπεζίτη; έν Κωνσταντινουπόλει χαί άποδημήσας δέν έλη-
σμίνησεν, ώς έχ των νστέρων χατεδείχθη, αί,τήν, δι1 έπιστολής αίιτοϋ
άπό 28 Μάϊον 1907 πρός την έφορείαν των έν Κωνσταντινουπόλει
Έθνιχών Φιλανθρωπιχών Καταστημάτων άνεχοινώσατο, δτι, σχών γνώ¬
σιν παρά τοΰ έν Κωναταντινουπόλει χ. θεοδώρον Άμβροσ. Μανρογορ-
δάτου των άναγκών των αυτόθι Φιλανθρωπιχών Καταστημάτων καί
έπιθνμών τό έφ' εαυτόν νά συμβά>ηται είς θεραπείαν αυτών, απεφά¬
σισε νά άνσιχοδομήσγ) ίδίαις δαπάναι; όφθαλμιατρείον έν τοίς Κατα¬
στή μασ ι τούτοις επί οριζομένης υπό τή; Έφορείας αυτών θέσεως. Τό
οφθαλμιατρίίον τουτο θά άνεγερθή είς μνήμην των έν μακαρία τι)
λήξει γονέων αντοϋ χαί τούτον ένεκα άνωθεν τής χνρίας είσοδον αυ¬
τόν θά ίγχαραχθη" επ! μαρμαρίνης πλαχδς ή έπιγραφή :
«Εί; μνήμην
Ιωάννου καί Ζενοΰς Σχουλούδη
δαπάναι; τοϋ υίοϋ αυτών Στεφάνου.
1908».
Ή εγκατάστασις μηχανιχής θερμάνσεως έν τω οφθαλμιατρείφ
τούτω καί πάντα τα λοιπά θά γένωνται κατά τό νπό τοΰ διαπρεπονς
άρχιτέκτονος χ. Π. Δ. Φωτιάδον έχπονηθέν χαί υπό τοΰ ίατροΰ χ.
Αλεξάνδρα Καμπούρογλοι* εγκριθέν σχέδιον, την δέ επιστασίαν τής
ανεγέρσεως τής Ό1χοδομ.ής πάνν ευγενώς άνέλαβεν δ χ. θεόδωρος
Άμβρ. ΜανρογορΙατος χάρι* των Καταστημάτων χαί τοΰ φιλτάτον αντώ
χ. Στεφάνου Ι, Σχονλονδη.
Ή «Έχχλησιαστιχή Άλήθεια» τής 15 Ιούνιον έδημοσίενσε
διαμαρτυρίαν των Κ:υτσοβλάχων τής πόλεως Μοναστηρίον πρός τους
αί>τό8ι Προξένους των Μεγάλων Δννάμεων. Ή διαμαρτυρίαι αυτή Ιμελλ»
νά επιδοθή πίρνσι, διότι φέρει χρονολογίαν 31 Μάϊον 1906, μετά
έπισυνημμένης γαλλικής μεταφράσεως ϊιά «3 σεβασμιώτατον Μητρο-
πολίτου Πελαγωνείας χ. Ίωαχεΐμ πρός τού; Προξένους, άλλ' Ινεκα
τής αίφνιδίας άνακλήσεως είς Κωνσταντινούπολιν τής Αίιτοΰ Σεβασμιό-
τητος ϊμενεν έν τοίς άρχείοις τής Μητροπόλεως Πελαγωνείας, οί)
πρό πολλοΰ δέ πανομοιότνπον αντίγραφον ταύτης διεβιβάσθη πρός τό
Οίκονμενικόν Πατριαρχείον, δεόντως έπικεχνρωμένον. Τό σπονδαιότα-
τον τουτο έγγραφον είναι νπογεγραμμένοβ ίιπό 2062 Κουτσοβλάχων
(Ικογενειαρχών Μοναστηρίου, !χει δέ ώδε.
«Κύριε Πρόξενε.....
Είμεθα οί λεγόμίνοι Κουτσόβλαχοι. Είμεθα έχεϊνοι, περί τού;
δπο'ους συνάπτονται σφοδροΐ άγώνες, περί των οποίων δμιλονΐί τίνες
χωρίς νά τονς γνωρίζωσιν. Ή άπό τινος μεγάλη πρός ημάς έπιδει-
χννομένη άγάπη θεωρεϊ δλως έπονσιώδες νά εξετάση τί είμεθα χαί νά
ερωτήση την γνώμην μ«ς. Έξελήφθημεν ώ; άπροστάτεντα ϊκθεία όρ·
φανά χαί δλος έ χόσμος δρέγεται νά μάς αποκτήση. Έξελήφθημεν
ώς άδιάθετον κτήμα, τοΰ δπο'.ον επαρουσιάσθησαν επί τέλονς οί άπό
τόσων έτών ζητούμενοι νόμιμοι χ>ηρονόμοι. Θά ήτο θαΰμα, αν δ έμ-
μανής ο3τος πρός ημάς χαί πρόσφατος Ιρω; ήτο άφιλοκερδής, δλη δέ
ή είς βάρος μας παιζομένη κωμωδία θά ήτο άξία περιφρονήσεως, άν
μή χαθίστα ημάς δνοτνχεϊς χαί άν μή έγέννα διχονοίας χαί μίση με-
ταξΰ άδελφών, οΐτινες επί χιλιάδας έτών ϊζησαν κοινόν εθνικόν βίον.
Οί αίφνης άνακαλύψαντες εαυτούς συγγενεϊς ημών καί μετά πάροδον
δεχάδων αιώνιον αίϊθανθέντες τώρα πρώτον τό πρός ημάς φίλτρον, αϋ-
τοί οί οΐχοΰντες πέραν τής Σερβίας χαί πέραν τής Βουλγαρίας 'Ρω-
μοΰνοι, ίνα αποκρύψωσι τονς άσνναρτήτονς πολιτικοΰς σχοπούς των,
ίνα άπατήσωσι την Ενρώπην περί τής σημασίας τής προπαγάνδας των,
διατείνονται, δτι λόγοι μόνον έχπολιτιστιχοί, λόγοι προοδεντιχοΐ τους
ώθοθσι μοιραίως πρός ημάς, χά! διά τουτο ϊρχονται προίφέροντες άφθο¬
νον χρυσίον νά μάς διδάξωσι την γλώσσαν των επί τφ λόγφ, δτι εί¬
ναι συγγενεστέρα πρός τό ίδίωμά μας ή ή γαλλική καί ή ίταλιχή.
Άλλά δέν ϊχομεν ανάγκην τον πολιτισμόν των, είμεθα άνώτεροί των.
Καθ' ονς χρόνους αύτοι διετέλουν εισέτι άσημοι χά1, άπολίτιστοι, ημείς
μό/9ΐ μας βνεπτυσσόμεθα, έργαζόμενοι έντίμως χαί αυξάνοντες την
παραγωγήν καί τόν πλούτον τής χώρας, είς ήν άνήκομεν. Διαχρινό-
μεθα χαί είς τάς επιστήμας χαί είς τάς τέχνας δσον ουδέποτε διε¬
κρίθησαν αυτοί. Μάρτυρες δσοι έξ ημών έγκατεστάθησαν είς την Εί>·
ρώπην, μάρτνρες δσοι έξ ημών έ*ζησαν είς αυτήν την 'Ρωμοννίαν χαί
τονς δποίονς ή 'Ρωμοννία δέν κατώρθωσε νά έχρωμοννίση. Μάρτνρες
αύτοι οί Ευρωπαΐοι οί ελθόντες ενταύθα χαί ίδόντες τί άξίζουσι τα
σχολεία χαί τα φιλανθρωπχά ίδρύματα των Έλληνοβλαχιχών Κοινο-
τήτων, ίίτινα έχτίσθησαν χαί συνετηρήθησαν επί αίώνας διά των άγώ-
νων τοΰ λαοϋ, ϊχι διά ξένου χρυσίου. Ταυτα εγίνοντο, δτε άκόμη οί
'Ρωμοΰνοι εκοιμώντο βαθΰν ύπνον άμαθείας, ϊγραφον δέ την γλώσ¬
σαν των διά σλαυϊκών χαραχτήρων. Άλλά ίιαχρινόμεθχ άπ' αυτών
χαί χατά τα ήθη. "Εχομεν άλλην συνείδησιν τής οίχογενειακής τιμής
καί έστίας ή οί άρτι άναχύψαντες συγγενείς ημών, διότι δέν είμεθα
Σλαυολατΐνοι, ώς αϋτοί, είμεθα τό πολν πολί) Έλληνολατίνοι, χαί
πιστεύσατε, δτι ή διαφορά είναι μεγίστη. Δέν ήξεύρομεν ποΰ ζώσιν οί
πολιτιχοί τής 'Ρωμοννία;, οί διακηρύττοντες διά λόγους ευνοήτους, δτι
ΰπάρχουσιν έν Μαχεδονΐχ έξακόσιαι χιλιάδες Εως Ιι έκατομμύριον
άδελφών, άναμενόντων μόν:ν τους χανονας τής δωμοννιχής γραμμαί
τικής, ινα άναγνωρίσωσι τους συγγενεΐς των. Είναι λυπηρόν δτι δέν
ϊρχονται έδώ, ίνα άνοίξωσι τονς οφθαλμούς των. Άλλά προσκαλού¬
μεν πάντα ξένον ίδόντα ημάς νά είπη, αν είναι δίκαιον, &ι είναι αν¬
θρώπινον νά τυραννήται είς δλόχληρος λαί; έκ των ένεργειών μιάς
ξένης προπαγάνδας πρός χάριν τής γλωσσολογίας χαί νά περιφρονών-
ται μετά τόσης ασυνειδησίας τα τής ψνχής τον αίσθήματα. Διότι περ!
τής ψυχής μας πρόκειται. "Ολα τα φληναφήματα πιρί των απαρα¬
γράπτων τής γλωσσολογία; δικαιωμάτων ή περί τής πατριαρχική; πο-
λιτείας δέν θά έξαφανίσωσι χιλιάδων έτών εθνικήν σνιείδησιν. "Αν ή
Έχκλησία μας διέπραξε λάθη, ώς διατείνονται, ή Έκκλησία αδΐη
ήτο ίδιχή'μας, μετέχομεν καί ημείς των λαθών, αντά είναι ίίική μας
έθνική ίστορία, δέν είναι έργον ιδικόν των. "Ας μας άφήσονν ησύ¬
χους, . άς μή άναμιγνύωνται είς ξένας νποθέσεις. Δέν έχουσι κανέν
δικαίωμα νά δμιλώσιν έν ονόματι ημών, νά άποφχσίζωσι περί τής τύ-
χης ή γλώσσης μας χαί νά έξαπολύωσι τα μίσθια δογα/ά των, δπως
γεννήσωσι ρωμοννιχόν ζήτημα χαί κόμμα. Δέν είμεθα 'Ρωμοΰνοι, τό
διακηρνττομεν δλοι μια φωνη, καί οϊίτε θά γίνωμεν ποτέ 'Ρωμοΰνοι,
χαί άν άκόμη έκατονταπλασιάσωσιν οί 'Ρωμοΰνοι τάς πρός τουτο άφει-
δείς πιστώσεις τον προϋπολογισμόν των. Μόνον βαθείαν περιφρόνησιν
αισθανόμεθα πρό; αίιτοϋς διά την προπέτειαν, μέ την οποίαν φιλοδο-
ξοΰσι νά γίνωσι προστάται μας. Δύναται τό άφειδώς χυνόμενον χρυ¬
σίον αντών νά αγοράζη, προσκαίρου; διεφθαρμένους τινάς, χοινωνικά
ναυάγια, ώς δίινασθε χαί μόνος σας, χύριε Πρόξενε, νά βεβαιωθήτε,
άλλά δέν θά καταπνίξη την δικαίαν αγανάκτησιν ενός ολοκλήρου λαοΰ
εναντίον τής αξιοθρηνήτου πολιτικής ενίων 'Ρωμού'ων πολιτικών, οίτι¬
νες θέλοντες νά πείσωσι την χώραν των περί τής δήθεν έθνική; ερ¬
γασίας των ταράττουσι διηνεκώς διά διαφόρων μέσων τόν βίον μας
κα! πιέζουσιν άπεριγράπτω; το'ν; άπλουστέρον; καί πενεστέρους έξ
ημών. Επανειλημμένας διεμαρτυρήθημεν χατά τής χαταστάσεως ταύ¬
της παρά τή σεβσστΐ) Αντοχρατοριχτ] Κυβερνήσει. Άλλά θεωρούμεν
έπάναγχες ν' άποταθώμεν χαί πρός τους Ευρωπαίους Άντιπροσώπονς,
διότι μετά λύπης παρετηρήσαμεν, δτι δχι μόνον δλη σχεδόν ή Εΰ-
ρώπη ένθαρρύνει την 'Ρωμοννίαν είς τό ίχαρι Ιργον της, άλλά χαί
τίνες των Αντιπρόσωπον της, έπιπολαίως ίσως έξετάσαντες τα πράγ¬
ματα, έγχαρδιοΰσι τους άσυνειϊήτο-ς διώχτας μας, γινόμενοι παραίτιοι
διαΐιονίσεως των δεινών μας. Δέξασθε την διαβεβαίωσιν τοϋ εξαίρε¬
τον πρός υμάς σεβασμοΰ, χύριε Προξενε.
Οί Κουτσόβλαχοι τής πόλεως Μοναστηρίου».
Μέχρι τής 19 Μάϊον είχον μεταναστεύσει κατ' επίσημον Ικ-
θεσιν έκ των 9 περίπου χιλιάδων Έλλήνων χατοίχων τής πόλεως
Καβακλί α 4 '/„ χιλιάδες, έκ δέ των 1800 έλληνιχών οίχογενειων
τής Στενημάχου υπέρ τάς 900, πάντες δέ άφήνουσι καί τάς πατρωας
έστίας καί τάς αμπέλου; καί τού; αγρόν; αντών είς την διάθεσιν των
Βονλγάρων διωχτών.
"Αλλο άνοσιούργημα των άλαστόρων Β?νλγάρων έξήγγειλε πρό-
τριτα χατά την «Έκκλησιαττιχήν Αλήθειαν» πρός την Μ. Εκκλη¬
σίαν ο δραστήριος Μητροπολίτης Μελενίκου χ. Αίμιλιανός. Έπειδή
δήλα δή οί Μιλενιχιώται μένονσι πιστοί πρός τό Πατριαρχείον, κύ¬
ριον δέ προίόν έχουσι τόν οΐνον, οί έναγείς Βούλγαροι ΣχισματΐΑοί
γειτονικών χωρίων, ίνα τα μέγιστα βλάψωσιν αυτού; χαί είς απόγνω¬
σιν περιαγάγωσι, χατ' είσήγησιν των αυιίθι Κομιτατζήϊων χαταστρέ-
φουσι τάς νύκτα; τάς αμπέλου; αυτών, άθρόοι έξερχόμενοι καί δένον-
τες δέσμας κλάδων άχανθωδών δένδρων, δι' ών έχεί πιριφράσσουσι τάς
αμπέλου; χαί τους άγρούς, καί σύροντες αύτάς μεταξυ των χλημάτων
μεθ' δρμής, δι' όν τρόπον χαί οί βλαστοί καταστρέφωνται χαί δ χαρ-
πός χαταπίπτει χαί τα χλήμχτα άποτνφλοΰνταΐ, ώσχε χαί 2 χαί 'ό
μετά ταυτα έτη νά μή άναίίίωσι χαρπόν. Σατανιχή ή έπίν^ια χαί
ολεθριωτάτη.
'Κπιστέλλουσιν ημίν έχ Κωνσταντινονπόλεως. «Μεγάλη σημασία,
ώς εικός, απεδόθη παρά τοίς ενταύθα ίμογενέσι είς την άνάχλησιν
τής απελάσεως έχ μέρον; τής 'Ρωμουνικής κυβερνήσεως πρός τόν
ενταύθα ώς έξωσθέντα άπό μηνών διατρίβοντα έρίτιμον δμογενή ήμώ,ν
χ. Χρήσΐον Ζάππαν, ανεψιάν, ώς γνωστόν, τοϋ μεγάλον εθνικον βνερ-
γέτου, τοϋ άοιδίμου Εναγγέλη Ζάππα, χαί τοσούτω μάλλον, χαθ'δσον
δ έν λόγω διαχεκριμένος ημών δμογενής είχεν έξ άρχής θεωρηθή
υπό τής προκατόχον 'Ρωμοννικής 'χνβερνήσεως ώ; δήθεν άρχηγός καί
πρώτιστθς νποδανλιστής δνσμενών διαθέσεων των δμογενών εναντίον
των ρωμούνων σνμπολιτών αντών. Ή τοιαύτη απόφασις τής έω-
μοννικής κυβερνήσεως μαρτυρεΐ άναμφιβόλως μέχρι τινός σημείον,
δτι αύτη | δέν προτίθεται νά βαδίση ώς πρός τό γνωστόν
έχκρεμές ζήτημα επί τα ίχνη τής προχατόχον, χαί δτι δέν ήσαν
χαθ' ολοκληρίαν άνυπόστατοι αί έξενεχθείσαι έλπίδες των πολλών
χατά την έλευσιν τή; νέα; κυβερνήσεως περί των φιλελληνιχών αί¬
σθημάτων τοϋ πρωθυπουργοϋ Στούρδζα, ώς χαί πιρί των νηφαλιωτέ-
ρων σννεπώς άποφάσεων είς <2ς θά προέβαινεν ή ύπ' αύ^όν κυβέρνη¬ σις επί τής προχειμένης έθνική; υποθέσεως. Δίκαιον συνάμα είναι νά όμολογηθώσι χάριτες καί πρός τόν ενταύθα έξοχώτατον Πρεσβεντήν τής 'Ρωμοννίας, χ Παπινίον, ούτινος αί άγαθαί διαθέσεις δέν υπήρ¬ ξαν βεβαίως δλως άμέτοχοι ώς πρός την επίτευξιν τής εξόχως τι- μητικής διά τόν ημέτερον δμογενή χ. Χρήστον Ζάππαν αποφάσεως τής προϊσταμένης αντον χνβερνήσεως ήτις επί τέλονς ελπίσωμεν δτι δέν θά $?&&·$ νά δώση αίσιον πέρας είς την έκκρεμότητα τοϋ ζητήιχα τος, δπερ προεκάλεσαν ποταπά συμφέροντα των χειρίστων έχθρών τής 'Ρωμουν χής εθνικότητος, ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΑΟΝ Πρός τονς άπανταχον φιλανθρώπους' Γνωστή ήδη τοίς πάσι τυγχάνει ή μεγάλη συμφορά, ή πλήξασα εν των άχμαιοτέρων τμημάτων τής Θεσσαλίας, την επαρχίαν Τριχ- χάλων. Τό δγχώδες καί δρμητιχότ τοϋ έκχειλίσαντο; ποταμού ρεΰμα, την νύκτα τής 4ης πρός την 5ην Ιούνιον, μετέβαλεν έντός τινών ώρών την άτνχή εκείνην επαρχίαν είς έκτασιν έρειπίων, έφ' ής άπλοΰται ήδη τό πένθο;, ή οδύνη, ή πενία, ή στέρησις των πάντων.,Υπέρ των τόσον δεινώς παθόνοων άδελφών ημών των άπολεσάντων οίκείους, περιουσίαν, πάν δ τι μαχρον χρόνον έργασία χαΐ χόποι τοίς είχον έπιϊαψιλεύσει άγαθόν, των άστέγων σήμερον χαί πεινώντων, έπικα-. λούμεθα την αρωγήν παντός "Ελληνος, παντός φΐλανθρώπου. Σπεύσω- | μέν έν τω'μέτρω τών|δυνάμεών μας νά παράσχωμεν αυτοίς τάς πρώτας ' βοηθείας, άναχουφίζοντες συνάμα την πονοΰσαν ψυχήν των, δια τής Ι ούτω έχδηλονμένης άϊελφιχής κρός αυτους συμπαθείας μας. | Έχ τδν υποφαινόμενος έσχηματίοθη νβμίμως έπιτροπή πρός ; συλλογήν έράνων. ] Αί συνίρομαΐ παραδίίονται ιίς τόν ί?ρ4«ίρον ή είς τίνα των έ* Αθήναις Τραπιζών. Ό Αθηνών Θεόχλητος Πρόεδρος. Στ. Στρέιτ. Λ. Ήλιόπονλος Μ. Καμάρας. Δ. Λσβέρδος. Άπό τοΰδε ή ΕΡΕΥΝΑ θά έχη γραφείον χά! ;έν ΛΟΝΑΙΝΰ Διεύθυνσις ώς εξής: Μγ. Ρ. Ε. ϋΓβΙεοαΙββ, ΟΐτβΰΙοτ ο/ΕΚΕνΡίΑ ίΟΝΟ φ ; , ΟΐτβΰΙοτ 312, Κοββηί δίΓββΙ, ίΟΝΟΟΝ Τό προσεχές τενχος τής Ερεύνης, (τό Α" τον Γ' τ4μ0(() έτοιμάζεται δλοέ; χαί ή έργασί· δργανίζιται όντως ώστε τα δώϊ<κ, τεύχη τοΰ Γ' τόμον νά έχδοθώσι τακτικώς 2^ μενά τό άλλο κ»8' ξ^, στον μήνα. Ή παρασχεναζομένη δλη είνε μεγίστης σπουδαιότητος χ,| εξόχως ένδιαφέρονσα. Τό Βιονομιχόν Παράρτημ» 4ηο. στέλλεται δωρεάν είς πάντ* συνδρομητήν τής Ερεύνης ΛΧηρ4_ νοντα την συνδρομήν τον πρό τον Νοεμβριού 1907. Διά τού; μή „,,„. δρομητάς τιμή έκαστον αντίτυπον τέσσαρα σελήνια (4/-), πέντε (5 ίι··), Ιν δολλάριον (Α Ι). ΔΗΛΟΠΟΤΙΙ-Ι- Ή έν Τεργέστη Κοινότης των Όρθοδόξων Έλλήνων ζή [εί (,. ρέα εϋπαίδεντον καί κχλλίφωνον, δννάμενον νά έπιτιλή καί χιθ ή. χοντα Ιεροψάλτον, οσάκις ίερονργεί 6 Ιτερος των Ιερέωι. Οί βουλόμενοι νά ληφθώσιν νπ' δψιν διά την θέσιν ταύτην δύ¬ νανται νά άποταθώσι πρός την Επιτροπήν τής Κοινότητος υποβα¬ λόντες αίιτΐ) τα οίχεία έγγραφα. Διεύθυνσις: ϋοιηηηίΊά 6Γβοο ΟΗβηΙαΙβ ΤΗββΙβ 'ϊπεύθννος σνντάχτης· ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΩΜΑΙΟΓ ΒΑΪΣ. Τύποις τοϋ Ανστριακον Λοϋδ έν Τεργέστη. ΕΒΑΟΜΛΑ1ΑΙΛ ΕΜΙΙΟΠΚΗ ΕΙΗΘΕ-ΡΗ-ίΖ Έν Τεργέστη, τί) 30/13 Ιουλίου 1907. Ζ α χαρ εις. — Οί καθ' δλην την έβϊομάδα έπΐχρβτ/,σαντις ευνοϊχοί καιροί έπηρέασαν τάς κερϊοσκοπικά; άγοράς τόσον διά την τρέχουσαν εσοδείαν χαθώς χαί διά την προσέχη, ένεκα τούτου έν 'Αμ- βούργω, δπου οί "Αγγλοι προέβησαν είς πολλάς μεταπωλήσεις αί τιμαί τής παρούσης εσοδείας ϊχλιναν περί τα 2°/0 χαί τής νέας 1°/0 περίπον. Ενταύθα ή άγορά διετέλεσεν επί τοΰ δλου χαλαρωτέρα, έξαι* ρέσει διά τινάς ποιότητας αΐτινες χαθό σπανίζονσαι, νπεστηρίχθηοαν καί έπληρώθησαν είς τιμάς ανωτέρας. Έπωλήθησαν έν συνόλω περί τάς 17000 σακχία είς τάς έξ^ τιμάς: · "Ετθιμοι χαί δι* Αυγουστον χεντρόφυγες πρός χρ. 281/,—-30*·/. σκληραί » δθ'/ο—30»/4 χωνοθλάσματα » 30%—311/. α έν κιβ. 25-50 χιλ. » 30%-31'/' κώνοι είς κιβ. » κόνεις κρυσταλλοειδεις » 2βΤ/β—27 '/„ Ή άγορά κλείει ηΌνχος είς τάς επομένας τιμάς : Έτοιμοι καί δι' Αυγουστον χεντρόφυγες πρός κρ. 28 »/4—30% < σκληραί » 30%—3Ο'/β ; χωνοθλάσματα » 80%—32 τετράγωνα έν κιβ. ■ 307,-31 «Λ χώνοι 1.80—2. χιλ. έν κιβ. » 32 — 32% χόνεις χρνσταλλοειδείς * 267/§—27 Παραδοτέαι διά Νοέμβριον-Μάρτιον. κεντρόφνγες πρός κορ. 27'/4—27'/, οκληραί » 28%—29 χωνοθλάσματα » 29'/,—30 χόνεις χρυσταλλοειδβΐς » 26%—26% Άφίχοντο έκ τοϋ εσωτερικόν 13500 χουϊντ. εξήχθησαν καί κατηναλώθησαν 23800 χ. Άπόθεμα είς διαμετακόμισιν 83400 ν. έξ ών 30000 χ. χεντρόφυγες. 29900 χ. σχληραί καί χωνοθλάσμκα χαί 3000 κ. χρυσταλλοειδεϊς κόνεις άπέναντι 109800 κ. %ί- ρυσι χαί 38100 χ. έν ίτει 1905 κατά την αντίστοιχον έβδομά4«. Κ α φ έ δ ε ς. — Αί έκ Βρασιλίας προσφοραί ήσαν χατ' αυτοίς, χατά εν σελήνιον υψηλότεραι των τής παρελθούσης εβδομάδος, Ινιχι των ψυχρών καιρώ ν, οΐτινες παραβλάπτουσιν την προσέχη έσοδιίεν. Καί τί κερδοσκοπικαί άγοραί έστηρίχθησαν χατά μίαν μονάδα. Έν· ταϋθα ή άγορά διετέλεσε σταθερά καί αί πωλήσεις άνήλθον είς 3000 ναχ. Σάντος άπό χρ. 41-52 500 » Ρΐου » 39—48 Όρύζια. — Σταθερώτατα, Ινεχεν πλειοτέρων ζητήσεων χαί ίιέ τό Εσωτερικόν χαί διά τό Εξωτερικόν. Σημειοϋμεν τάς τιμάς αυτών ώς εξής- Κβ^οοπ καί Βαββθϊη στιλπνά καί έλαιόχροα άπό χρ. 27—32 αί. Ίαπωνιχά η 35—36 Καρολίναι Ι » 47—50 » II » 42-46 Π ι π έ ρ ι α. — Ήσνχα· Σιγγαπόρης Βαταβίας Πενάγκη; Ο Πίνάγχης ϋ' κορ 105.------107 „ 101.------102 » 97.------98 » 96.— Κ α νέ λ λο π ί π ε ρ· ο ν. — Σταθεράν Πρός κορώνας 65—66. Γαρύφαλλα. — Σταθερά. α' ποιότητος πρός κορ. 190—192 β' ποιότητος » 150-152 Κανέλλα. -· Σταθερά. Πρός χορ. 115—116. Οίνοπνε,νματα. — Μέ τάσιν χά'πως σταθερωίέοαν. των 90° είς βαρ. μεγάλα χαί ήμιβάρ. πρός κορ. 36 50 των 95° » . » » » 38.— των 90° βαρέλ. των 200 λίτρων » >. 38 %-40.
των 95° » 100 μ » 41.50-48.
Κονιάχ'
είς βαρέλια 50 λίτρ. των 40° πρός χορ. 34.
» » » των 45° » 35.50
Καναρόσποροι. — "Ανευ οϋδεμια; εργασίας.
Καναβόσποροι. — "Ησνχοι· πρός κορώνας 25.
Σησάμια — Ήσαν προσφοραί έξ Άνατολής διά φόβτβσιν Σε>-
πτεμβρίου-"Οκτώβριον πρός φρ. 46 άλλά δέν άπέληξαν είς ουδέν
άπθτέλβσμα μέχρι τούδε.
Β α μ β ά κ ι α — Σταθερά άνευ εργασιών.
Μαλλία. — Έν άπραξία.
Βαλανίδια. — Άζήτητα άνευ πωλήσεων.
Έλαιόλαδα. — "Ολως άζήτητα καί άνευ τής ελαχίστης ερ¬
γασίας. Ή έσοδεία τής Ίσπανίας προμηνόεται άφθονος, άπενανιίας ή
τής Ιταλίας μετρία.
Σΰκα Καλαμών καί Γυθείου. — Λέγεται δτι εγένοντο ποιή¬
σεις έτοιμον πράγματος άπό χρ. 20—21 άλλ' επί τοϋ παρόντος ί*»'
ίιπάρχονν ολοτελώ; ζητήσεις.
Ή έσοδεία τής Μεσσηνίας πΐρουσιάζιται άφθονος καί λέγιται
διι θ' ανέλθη είς κ. 120000.
Σταφΐδες. — Έν γένει αί είσοδεΐαι Ελλάδος Σμύρνης κ«1
Κρήτης προμηνύονται άρισται προσφέρονται ήδη Ελεμέδες ΉραχλιΙβιί
πρός κρ. 36 άλλά δέν φαίνονναι άγοραστμ'ι πλέον τίν χρ. 34.
Μαϋραι Σταφίδες Κύπρου πρός κρ. 26 άλλα πλέον των χρ. 25
δέν δπάρχουν άγορασταί επί τοΰ παρόντος.
Λεπτοκάρνα. — "Ετοιμα μέ ελαχίστας πωλήσεις κα! Ινε»
σχεδόν παρακαταθήκης. Έπωλήθησαν διά παράδοσιν 7βρίον 9βρ(ο«
άνεν φλο:ού χ. 50 πρός χορ. Ι251 χαί σήμερον ύπάρχονν προσφοραί
έκ Κωνσταντινονπόλεως πρός χρ. 124· στρογγνλα άνεν άγορΐίτών.
Σϊτοι. —- Έντός τής εβδομάδος υψώθησαν έν ΒαάαρββΙ πιρΐ
τάς 3 χρ. άλλ' άπό προχθές είνε χαλαρώτερβι χατά ήμίσειαν χορώναν.
Ή έσοδεία τής Ουγγαρίας εφέτος είναι μετριωτάτη χαί θα υστιρή»»!
τής παρελθούσης χατά 20000000 έχατόλιτρον.
Άραβόσιτοι — Σταθερώτεροι έν Βενιτία Ινιχβ τής τΐαρβτετα-
μένης άνομβρίας καί έπληρώθησαν έχεΐσ* αί καλαί πδιότητες Φωξα-
νίου πρός φράγκα 12.75—13 άλλ1 εσχάτως Ιβρεξε χαί επήλθε γα-
λν,νη «Ις τό εϊδος.
Βρώμη. — Άπανταχοΰ αί εφετειναί ιίσοδείαι θά είναι μικραί κ»1
διά τουτο στηρίζονται αί τιμαί των έν Ιταλία περί τα φρ.15 διά κα¬
λάς ποιότητας Τουρχίας καί Δοννάβεως.
Πίτυρα — Σταθερά-
χονδρα «ρός χρ. 10.25-12.25
ψιλά „ 10.25-11.75
Συναλλάγματα χαί Νομίσματα
Αγγλίας 10 λίραι . . άπό κρ. 240.50—241.35
» 95.65— 95.95
» 117.60—117.95
> 95.10- 96.—
» 19.12- 19.16
Γαλλίας 100 φράγκα
Γερμανίας 100 μάρκα
Ιταλίας 100 λίραι .
Εικοσάφραγκα