90345
Αριθμός τεύχους
1781
Χρονική Περίοδος
ΕΤΟΣ ΣΤ'
Ημερομηνία Έκδοσης
22/7/1936
Αριθμός Σελίδων
2
Πρωτότυπο Αρχείο
Οδηγίες
Κλικάρετε πάνω στην αριστερή εικόνα για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες.
Κείμενο εφημερίδας
Δεν είναι διαθέσιμο το αρχείο pdf.
Κείμενο εφημερίδας
Σύνολο σελίδων:
•ΙΕΥθΥΝΤΗΖι
ΦΤΕΡΗΣ
ΛΡΧΐΧνΝΤΑΚΤΗΙι
ΑΧ1ΛΛΕΥΣ ΜΑΜΑΚΗΣ
τιμί#Β—. 21-821 — 2Μ22
ΤΟ ΦΥΛΛΟΝ ΔΡΑΧΜΗ 1
ΣΤ'-ΑΡ.ΦΥΛΛΟΥ 1781
ΑΟΜΜΑΤΚΑ
ΝΕΑ
ΑΝΤΙΘΕΣΙΣ
,ίνύ ή Ιερά φλόγα της Όλυμπίας φέρε.
^,ς την έδραν των έφετεινων όλυμπια-
^νων και τό πνεϋμο: της <*νθρωπότη. 9σίΐτρ£ττε νά είνε έστραμμένον πρός την ν ής άδελφωσύνης των λαών και της Μς, συμβαινει εντελώς τό αντίθετον. Ή ',ατης προτΐαρασκευάζεται διά τον πό- £ Και τό βερολίνον είνε ακριβώς τό κέν- , ίκεϊνο δτΐου συγκεντροΰνται αί περισ- ραι καί μεγαλείτεραι ανησυχίαι ττερί τού ^ντος. Ο1 άνθρωποι δέν είνε δυνοπόν νό: οάν ά«ό τόν έφιαλ—|ν της άλληλοσφα- καί τής εξοντώσεως. Ματαίως είς ώρι- ρς στιγμάς, κατά τό πλείστον τακτάς ην παράδοσιν καί τό ημερολόγιον, σ- (ζονται νά ύψωθοΰν υπέρ την μοίραν των να δώσουν είς την ζωήν των ένα ϋψηλό- ρ ιτεριεχόμενον. Την "ίδιαν στιγμήν πού λλουν την ωραίαν αυτήν προσπαθει- μιοη των και αί άντιθεσεις των συμ- των παραμένουν άκοίμητα κίνητρα ςίξωθησιν των είς την σύγκρουσιν. β νεγονός δτι οί αθληταϊ δλου τοΰ κο¬ υ αυγκεντρώνονται είς τό Βερολίνον, διά ^ΐοδυθοϋν είς τόν πλέον πολιτισμένον εΐ- ι<9ν άγώνα, μέ την πρόθεσιν νά αναγεν- ονν τό αρχαίον πνεΰμα τοΰ έξευγενισμοθ ανθρωπίνου γένους καί της συνεννοήσε-] ,ών λαών, δέν έμποδιζει τάς κυβερνήσεις ,χαών τούτων να έξοπλίζωνται μανιωδώς νσ σκορποΰν δισεκατομμύρισ, δπως προ- βσκευασουν τα έ'Ονη των διά τόν αγώνα |«»λ£μου, ποϋ δλοι άπεχθάνονται, δλοι μοον, άλλά κανεις δέν έχει την δυναμιν ,ον εμποδίση έπερχόμενον. Πίσω άττό τό «α τού Σταδίου, δπου ή καλλιτέρα καί ή |ον δροσερα νεότης τού κόσμου θα συνέλ- ^α να διεκδικήο- τόν κλάδον τής έλαί- « βραβείον της εΐρηνικής έπιδόσεως είς κσλλιέργειαν τοΰ ανθρωπίνου εΐδους, πί- *ιο τάς οημαίας της παγκοσμίου αυτής ^λύσεως λατρείας πρός την ειρήνην, είς *αθος έν μέσω ττυκνών νε<ΐνών, φωτιζομέ- α-ο αστρο—άς, θά ΰψώνωνται άλλαι αη¬ τός οποίας δμως δέν θά χαιρετίζουν έλαίας καΐ τροΓνΌόδια, άλλά λόγχαι ασλπινγες. όσμος δέν είνε πλέον ήΌυχος. Τό διά- τής γαλήνης πού επέρασεν σ-ό τόν ϊ εύρωπαίκόν πόλεμον υπήρξε ιί δ ή ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΕΣΠΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗΣ 22 ΙΟΥΛΙΟΥ 1936 Άν. «τλΐου 5.22' — Λυα. 7.40" ΛΙ λ ΓΡΑΦΕΙΑ: ΕΔΟΥΑΡΔΟΥ ΛΛ ΑΡΙΘ. 3 &μον. ΑΙ οικονομικαί δυστυχιαι του ήσαν ιλαι. ΑΙ έσωτερικαΐ άναστατώσεις των ι μεγαλειτέρας Κατά τό βραχυ αύτό ίκον διασττ}μα οί άνθρωττοι δέν έγνώρι- την ευτυχίαν πού ώνειρεύοντο μέσα είς «αρακώματα. Καί. ένω δέν την εΰρήκαν &εν τήν έχαρηκαν άκόμη, ένω ή νοσταλ- ής χαρας έξακολουθεϊ ανικανοποίητος, ΐΒβνονται δτι επάνω τους έγείρεται καί ενα τεραστιον χέρι, έτοιμον νά τούς 3 άπό την οικογένειαν τους καί άπό τό τους, άιιό την σύζυγον τους καΐ τα παι- ους, διά νά τοΰς Φέρη έκ νέου είς τάς μμάς μιάς τιάλης άγρίας, βαρβάρου και [ο— ράς. Ό νέος πόλεμος φαίνεται δυστυ- να πλησιάζη, χωρΐς οί άνθρωποι νά έ- λησμονήσχ) τόν προηγούμενον καί χω- »σ έπουλωσουν όλας του τάς πληγάς. Ιερόν φώς τής Όλυμττίας μεταφέρεται ) γερμανικόν στάδιον. ΟΙ αθληται, νυ- και ημέρας, ιταραδίοουν άπό χέρι σέ την δάδα ώς ένα σύμβολον συνεργασι¬ αι άδελφώσεως. Τό άγιον φώς τής εΐρή- ' περνα κοιλάδος καί δρη και διέρχεται Μ, παντα ά—ό χέρι σέ χέρι, α—ό χώρα [(ωρα, διά νά άποτεθη άσβεστον επάνω "ν βλυιιτισ^όν βω-ιιόν ΟΊ ιτ,νθρωιτοι εύρή- ις τήν*λαμττράν αυτήν παράστασιν έναν ν δια νά έκφρασουν τό φευγαλέον τους κκον. Είνε ώραία ή^ εΐρήνη. Καί δέν στε- τους άνθρώπους της εύκαιρίας νά πρά- ιγενναϊα και καλά. Ημπορεί νά έχη καΐ Αιήνη τοΰς ήρωας της, τούς όλυμπιονίκας ' Και ημπορεί και αύτη νά δοξάστ] την νε- «. Διχ—υχώς μόνη δέν φθάνει είς τήν Ιρωπότητα, της οποίας ή μοΐρα είνε νά ρτοκυλίεται. Καί υπεράνω άπό τάς Ια- που θα χαιρετίζουν τοΰς διεθνεΐς νικη- είς τό Στάδιον, αί βρονταί τοΰ πολέμου Ιρυγχρίζουν διά νά ύπενθυμίζουν είς τούς ■*"'-----την μοίραν των. Μ ΓΥΝΑ Ι Κ Α ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ ΕΙ&ΥΛΛΙΟΝ ΓΤΗΣ ΙΣΑ&ΟΡΑΣ ΔΟΥΓΚΑΝ = ΥΠΟ ΙΡΜΑΣ ΔΟΥΓΚΑΝ ΑΛΛΑΝ ΜΑΚΝΤΟΥΓΚΑΛΛ ^^♦♦♦ΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦφφφφφφφ»φφ»»»»φ»»φ»φφ#φ»»—-;-——ΙΤφ Α^ΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΙ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΦΑΚΟΥ Ι ΖΗΤΗΜΑΤΑ Ό άρχηγός τοΰ γερμανικοθ άθλητισμοΰ Τσάμμερ, είς τό γυμναστήριον τοΰ Ράϊχ, συνδιαλέγεται μέ τούς ξέ- νους πρωταθλητάς. Ρόμα Κάστελτορτ τιρω- ταθλήτ τοΰ δρόμου, ό- ποί θα είνε πιθανώς μό- άντ ηρόσωτΐος της Ί- σπανίας είς τούς αγώνας. Ό δήμαρχος Άθηναίων κ. Κοτζιας, συ^ητεϊ μέ τόν νι¬ κητήν τού ΜαραθωνΙου των όλυμπιακών άγώνων τοΰ 1896 Λούην. Ή γοητευτική Άργεντική Ό μαραθωνοδρομος μας Ζαννέτ Κάμττελ, ή μοναδική Κυριακίδης είς τό Βερολϊ- άντιττρόσωτιος τοΰ γυναικεί- νόν. Παρ' αυτόν ό άπεσταλ- ου άθλητισμοΰ τής 'Αργεν- μένος των «ΆΘηναικών Γίέ- τινής είς την όλυμπιάδα. ών» κ. Χ. Καβαφάκης. ■ΙΙΙΙΙΙΙΤΙΙΒηΐΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙιΙΙΙΙΙ,ΙΙΙΙΙΙΒΙΙΗΙΙΙ'ΙΙΙΙΙΚΙΙΙΙΙΙΐηΐΙΙΙΙΙΙ'ΙΙΒΙΙΐηΐΙΙΙίΙΙΙ,ΙΙΐΓ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΓΓΑΡΙΑΝ Η ΣΑΓΗΝΗ ΤΗΣ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗΣ ΤΟΥ κ. Ν. ΓΙΟΚΑΡΙΝΗ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ, Ίούλιος.-ΕΙς τα βάθη των αΐώνων οί Οΰγγροι άναζητοΰν ουγγενείας και κατα- γωγήν ό>πό τους ανατολικούς λα-
ους. Δέν τους έλκύει ό δυτικός
πολιτισμός καί ϋπερηφανεύονται
δταν άνεύρουν την καταγωγήν
των άπό τας φυλας τής Άσίας 6-
πως ϋπερηφανεύονται διά τάς
στενάς συγγενικάς σχέσεις των
μέ τό Βυζάντιον. Τό Ιερόν στέμ-
μα_ τής Ουγγαρίας, τό στέμμα
τοϋ 'λγίου Στεφάνου, είνε κατα
τό ήμισυ δώρον Βυζαντΐνοΰ αΰτο-
κράτορος καί οί Οογγροι Ιστορι-
ογραφοι κάμνουν Ιδιαιτέραν μνεί¬
αν "των συνοικεσίων των Βυζαν-
τινών αύτοκρατόρων καί εϋγε-
νων, μέ τάς πριγκηπίσσας τής
Ουγγαρίας. Καί οί Οδγγροι άλ-
λωοτε βασιλείς εΐχαν Ιδιαιτέραν
προτίμησιν πρός τας Έλληνί&ας.
Άπο τού 896 μέχρι τοΰ 1031
τρείς Έλληνίδες έρασίλϊ.υοαν έ-
ττι τής Ούγ μαρίας. Και 6 αΰτο-
κράτωρ τοϋ Βυζαντίου Άλέξιος
Κομνηνός ένυμφεύθη την Μαργα-
ρίταν, κόρην τοϋ βασιλέως τής
Ουγγαρίας Μπέλα τοΰ 3ου. Ά-
ρέσ€ΐ είς τους Ουγγρους νά ύ¬
πενθυμίζουν είς τους άλλους λα-
ούς δτι είς την μονήν τοΰ Ξηρο-
ττοτάμου είς τό Αγιον "Ορος ευ¬
ρίσκεται μεταφρασμένον έλληνι-
ί ό ϋό ί Τύ
ρ μφρ
στί τό οϋγγρικόν
άρέσει Λκόμη καί
Φθά έ
μ η
δίκαιον. Τούς
κάτι περισσό¬
ΰ ά ά
ρ μη ρ
τερον. ,Φθάνουν μέχρι τοΰ νά ά-
ποκαθιατοϋν τόν 'Αττίλα 6 δποΐ
ρ
ποκαθιατοϋν τόν
ος
χρ
Αττίλα 6
δποΐ
ρ την
ΚΑΙ
μεγάλωνε ό Σέργιος Άλεξάνδρεβιτς καί
ε ό καιρος και περνοΰσαν τα χρόνια, δί-
Κρόνια τοΰ τιολέμου. Σκοτάδι πάνω άπό
•Ήοσια. Ό Σέργιος Άλεξάνδρεβιτς, άγένειο
ι1«4ρι πήγ€ ώ ΤΗ& ί ό πήρε
τρομον εις την Ευρώπην ίτύ κε-
ιραλής των Ουνων. Καί είς την
αποκατάστασιν αΰτή-ν νρησιμο-
ποιοΰν τα κείμενα τού "Ε,λληνος
σοφιστοΰ Πρίσκου, τόν οποίον ό
αϋτοκράτωρ τοϋ Βυζαντίου θεο-
δόσιος απέστειλεν άντιπρόσωτΐόν
τού τό 448 είς την Αύλήν τού
'Αττίλα. Ό Πρίσκος πραγματι
περιγράφει αύτην την Αϋλήν με-
τά πολλής ακριβείας καί χάρι¬
τος. Άλλά τι σχέσιν έχει ή σημε-
ρινή Ούγγαρια μέ όλην αυτήν
την αρχαίαν καταγωγήν, μέ τους
κοττακτητάς καΐ τούς προγόνους,
μέ τούς έπιδρομεϊς καί τάς ξένας
φυλάς 6ττου επέρασαν επάνω άπο
τόν άτελείωτον κάμπον τοΰ Δου-
νάβεως; ΟΊ Οδγγροι ζητοΰν νά
άτΐοδεΐξουν δτι Λ καταγωγή των
σχετίζ€ται μέ φυλάς ισχυράς καί
δτι είς τό αΐμα των ύπάρχουν
κύτταρα άρρενωπής εύγενειας.
Ν ά τούς ίδητε πώς ύπερηφανευ-
ονται διά την έπιδεξιότητα των
Ιππέων των καΐ θά νομίσετε δτι
τίτΐοτε άλλο δέν έχει τόσην αξίαν
δι" £να Οδγγρον 6σον Μνα καλό
αλογο μέ χρυσωμένην την σέλ-
λαν, καί μίαν χτυτΐητήν πολύχρω¬
μον στολήν διά τόν ίττπέα. Τούς
άρέσει έξαιρετικά νά έξυμνοϋν δ-
€ στρατιώτης. ΤΗρ&ε καί τόν πήρε
τοϋ τσάρου. «Γιά τόν πατερούλη,
|'ον τοάρο», έκαλοϋντο οί μουζΐκοι τής Ρωσ-
'" Κυοουν τό αίμα τους. Ό Σέργιος Άλεξάν-
ηταν έτοιμος να δώση τό αίμα του γιά
Ρ"οτ£ ·η ψυχΛ του διψοΰσε γιά τήν περιπέ-
ε^οηί^σαν κι αύτά τα πουλιά που χαίρονται
"~ ' Καί μέοα στόν πόλεψιο, ό Σέργιος
[ , , τραγουδοϋσε. Έλεγε τήν νοσταλ-
^θο για Τ·ις ^αμηχ^ς χΟμπες τοΰ χωρίου του,
απέραντη στέπττα, καί γιά τα αλογα
ρη , γ γ
Κκαν ελευθέρα στά λειβάδια. Ποίος έγύ-
Ρθιτροσέί,η τούς καυμούς τού; Ποίος νοιάζε-
Ρ/14 ιο αηδόνι ποΰ κελαιδεΐ «κρυμμένο» μέσα
Μλωοιες τής ρεμματιάς; Τ6τ€ 6 Σέργιος
ρ£βιτς Γιεσσενίν εύχήθηκε μέσα στά βά-
καρδίας τού, νά σείσπ σαν ε'νας σεισμός
στα—,ς τήν Ρωσσία γιά νά μπορέση να
πλοπειά, ελευθέρα...
ή έκανάστασις ήρθε. "Ενας καταπληκτικός
£υς έλόγχισε τό σκοτάδι μέ τήν δέσμη τού
Τ°υ κι' άζαφνα έκεΐνοι ποΰ ήταν χαμένοι
0<οΐαδι, τιρόβαλαν σάν νέοι άνθρωστοι άπό α της άνυπαρξίας. Τί είνε μιά έπανάστα- * μυστηριώ6ης ζύμωσις πού φέρνει νέα α, νέους αΛ^ρώπους στήν έπιφάνεια. "Ε- στήν έττιφάνεια καΐ 6 Σέργιος Άλεξάν- Γιεσσενίν, στρατοκόιτος, πού τραγουδοϋσε 1 "την νύχτα άόρατος Ισαμε τότε, άπαρατή- ' μόνον μιά ς>ωνή. Μερικούς τούς ε!χ€ κι-
Τ° ενδιαφέρον των τό τραγοϋδι τού. "Ενας
Ρ°ς κροπικός ύτΐάλληλος, πού ήσχολεΐτο έ-
'Χνικώς μέ την φιλολογία, εΐχε αναλάβη τόν
Ρορδο υπό την προστασία τού. Τόν παρου-
■■ *χι τόσον ώς ττοιητή, δσο γιά Ινα παρά-
ζψον οτήν τσαρΐνα. Λένε, πώς αμα ακουσε
ιβνούδια τού Γιεσσενίν ή Αλεξάνδρα θεοδω-
'· τόν ρώτησε σαστισμένη: <Άλήθεια, λοι- 1ο°ο μελαγχολική είνε ή Ρωσσία;» Ό Γιεσ- Τΐν κύτταζε ϊκπληκτος κι' απήντησε μ" ϊνα τΡατγο0δι τού, βαρύθυμο σάν τό ττρώτο. "Αν Ρινα καταλάβαινε τό τραγοϋδι τοϋ Γιεσσε· «ανάστασις ίσως δέν θά εΐχε γίνη. Ή έ οσ ε γιστ[ Την £ΐχίρ Εθχηθη μέσα π 81 τής καρδίας τού καί τήν ιΐροφήτευσε ετΐανάοτασις μετέθεσε τόν πόλ«μο άπό τό Ον στα όδοφράγματα τής πόλεως. "Ετσι <" °^ιν_βρέθηκε μέσα στήν πόλι. "Οοοι τόν γνώ έκΛο τόν καιρό δεν βρίσκουν λόγια νά πε Ψ°^ν την βαθ€ΐά του άπόγνωσι. Ό βάρδο. Γ^θροιο έκύτταζ€ τήν πόλι μέ μάτι έχθρικό Ι στήν πόλι σχεδόν τταιδί. τής πόλεως υπήρξαν γιά την του συγκλονιστικά. Ό Γιεσσενίν ■■ νίνη σχεδον μισάνθρωπος. "Εκανε •^,μούς τού τραγούδια. "Έστελνε την σκέ ^ ·τερουγίση γϋρω άπό τήν ττατρική 1° φτωχοΐ χωριάτες... "Α νά μπορούοα- '^βετε πώς ό γυιός σας είνε αήμερα 'ίποιητής τής ΡωσσίαςΙ ΓιατΙ αύ- * κι* δλσ^ αγηαατισμένος ττοιητής. 'γιια λους έκείνους ποΰ επέρασαν τούς έπιδρομεϊς επάνω άτιό αύτά τα έδάφη, διότι διά τής έζυμνή- σεως αυτής τονΐζουν τήν μεγά¬ λην άντοχήν τής φυλής των, τό θάρρος της, την σφριγηλότητά της Καί είνε ιτράγματι σφριγηλή φυλή Λ φυλή των Οϋγγρων. Τύ- ιτοι άθλητυκοί μέ καλοδεμένα τα σώμα-ία, ϋψηλόσωμοι άνθρω¬ ποι μέ ωραίαν άρρενωπήν έκ¬ φρασιν. Γυναΐκες χωρίς μαλθα- κότητα, Κιαί ώσάν έζημερωμένα ζαρκάδια, έτοιμα νά πηδήσουν ά;Γύ στιγμής είς στιγμήν καί νά ορμήσουν π-'ός τόν κάμπον πρός άΛ'άτπυξιν τής άγρίας έλευθε- ρίαο των. Ό δήμαρχος τής Βουδο—έστης είχε τήν ευγένειαν νά μάς καλέ- ορ είς μ'αν δεξίωσιν τήν ότΐοίαν ώργάνωσε μέ χλιδήν ανατολι¬ κήν είς τό δημοτικόν κολυμβη- Τηριον τής πόλεως τό οποίον δέν ΐίρεττει να τό φαντάζεσθε δμοιον αε τα παιδικά λουτρά των Α¬ θηνών. Φαντασθητε μίαν τεχνητήν λίμνην είς τούς -ηρόποδας ενός λόφου, ίνα κολυμβητήριον τό δ- ττοΐον ττεριστοιχίζεται άττό γι- γάντια δένδρα ΰψους εϊκοσι του¬ λάχιστον μέτρων, ϊνα κολυμβη- τήριον μέ μαρμάρινους διαδρό- μους, μέ στύλους λαξευμένους είς δλον τό μήκος των, μέ τα ωραιοτέρα &αντελλώματα ρυθ- μοΰ Ροκοκό, καί μέ τα νερά τα όποΐα χάρις είς τόν ηλεκτρισμόν σχη,ματιζουν μίαν άτάραχον γα¬ λήνην ή μίαν ιτρωτοφανη είς βι- «ιότητα τρικυμίαν. Αΰτό είνε το δημοτικόν κολυμβΓ|τήριον είς το οποίον χιλιάδες Οϋγγρων έρχον- ται ώπό τάς πρώτας πρωϊνάς ώ¬ ρας νά δροσισθοΰν είς τό συνε- χτόν, άνανεούμενον νερό, νά παί- Λ'αν μέ τα τεχνητά κύματα καί μΰ την ηλεκτρικήν τρ κυμίαν Λ όποία φοβίζει τούς άδαεϊς και ιΐροκαλεϊ άλαλαγμούς χαοας είς ^ λβΛ ,ί μβης Πώς ημπορεί νά κατηγορήση, κανείς διά νωθρότητα αυτόν τόι/ λί«όν ό οποίος έχει συνηθίση νά •Λ«ρε.ύη άπό παιδικής ήλικίας αυτόν τόν χορόν τής τσάρντας ό οποίος άπαιτεϊ πρωτοφανή σφρι- γη.λότητα καί εύλυγισίαν. Είς τό βάθος τοϋ δηιμοτικοΰ κολυμβη- τηρίου τής Βουδαπέστης είχε το¬ ποθετηθή μία μεγάλη έξέδρα ε¬ πάνω είς τήν οποίαν νεαρές^ Οϋγ- γαρέζες ύιΐό τούς ήχους των πιό φημισμένων βιολιών τής Βουδοί- πέστης εχόρευσαν την τσάρνταν καί επέδειξαν είς τα πλαστικά σώματά των τα καταπληκτικά είς χρωματισμούς καί είς άρμο- νικήν τΓοικιλίαν τοπικά ένδύμα- τα τής Ουγγαρίας. "Εάν ύπάρ¬ χουν ότνθρωποι ττού συγκινοϋν- ται άκόμη άττά την επίδειξιν τοϋ ώραίου πρέπει νά ίδουν Ούγγα- ρέζες νά χορεύουν τόν γνήσιον χορόν τοΰ τόπου των. Διότι είνε πραγματι ωραίον αύτό τό άνα- τίναγμα των σωμάτων καί τό σφριγηλόν κτΰπημα των ττελμά- των είς τό δάπεδον, οί έλιγμοί καί οί γϋροι, αί χειρονομίαι καί ->1 άλαλαγμοί. Άπό το βάθος
τοΰ λόφου δπου ήναψαν πυροτε-
χνήματα, ήρχισε νά ρέη έτΐΐ Εν
τέταρτον τής ώρας ε'νας άτελεί-
ωτος πύρινος καταρράκτης, τόν
οποίον κυττάζομεν £κθοομβοι.
Καΐ δταν ετελείωσεν ή μουσική,
δταν έκρύφτηκαν τα ζαρκάδια
της Ουγγαρίας καί έσβυσεν ό
■πύρινος καταρράκτης τοΰ Άγί-
ου Γεράρδου, τότε είς τα γαλή-
νια νερά τοϋ κολυμβητηοίου, ε¬
πήδησαν τριάντα κόραι τής Βου-
δαπέστης, ΰπακούουσαι είς £να
πρόσταγμα. Τάς φωτίζουν οί
προβολεΐς κιαί τάς βλέπομεν πού,
ΑΘΗΝΑΊ'ΚΑ ΔΕΙΛΙΝΑ
ΘΕΡΙΝΑΙ
ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ
Άκρογιαλιά ή ττλαγιά βουνοΰ
ή ρεμοττιά, βραδάκι, άττογεματά-
κι, νυχτα, δκοια ώρα" κι' είσαστε
μέ φίλο ή μέ φιλή, μέ συντροφια
εύχάριστη, τώρα τό καλοκαΐρι,
δρατΐρτης των Αθηνών, άπό τή
λαύρα τους, τή χάβρα τους, τή
μπόχα των ύπονόμων, τα κλάξον.
Κι' εχετε ψιλοκοΐ/βεντούλα ξε-
κουραστική καί νομίζετε τόν έ-
αυτό σας άσφαλισμένον άπό κά-
θε ένόχλησι. Άμ' δέ!... Πρώτος
καί καλλίτερος θά καταφθάσΓ) ό
φυστικάς' καί χωρίς καμμιά προ-
ειδοποιησι, Βά χώση τό καλάθι
του κάτω άττό τή μύτη σας:
— Φυστίκια Κηφισιάς, κύριε Ι
— Μά τί μ* ένδιαφέρει, τταιδί
μου, ό τόττος τής προελεύσεως;
"Αν είνε, δηλαδή, Κηφισιάς, ή έ-
νόχλησις είνε μικρότερη;
Άλλά δέν άτΐοσύρεται. Αύτό
τό έ,μπόριο στηρίζεται, ώς γνω¬
στόν, στήν έτΐιμονή. "Η θα πάροτε
χωρίς νά τόν βρίσετε ή θα ττάρετε
άφοΰ τόν βρίσετε — άλλά θά πά-
ρέ.τ€. ΟΊ τοερισσότεροι προτιμοΰν
τό ττρώτο γιά τπό γρήγορο. Ό κό-
σμος τρώει φυστίκια, γιά νά ζε-
φορτωθΓ| τό φυστικδ. "Οταν τα
λέτ) φυστίκια Κηφισιδς ύπάρχεΊ
ελπίς νά τόν άποσοβήσετε. Επί
τέλους νά πάρετε καί νά μην ζα-
ναρθτ]. "Οταν δμως τα λέη « Κ η-
3 ι σ α ς », δέ γλυτώνετε κι' άν ά-
κόμα ψωνίσετε. θά ξαναπαρουσι-
ασθί):
— Τα ώραΐα τής Κηιβισδς, κύ-
ριοςί...
Μά, μωρέ μυστήριε, εΤμα-
^^1 Κ1ί*
μακ
ό
λθηνών, χαμένοι σ' αυτή τή
.ινή γωνία τοϋ ττευκια, σ' αύ¬
ζά ά έ
μ ή γ ,
τό το μαγαζάκι ιτοοχβι μιά καρέ
κλα καί μισό πελάτη, ττλησιάζουν
μεσάνυχτα, μέσο συγκοινωνίας
δέν ΰττάρχει. Πώς μάς άνεκάλυ-
ψεο; Πώς ήρθες; Ποΰ θά πάς ;
Ποΰ θά κοιμηθής; Καί πρό πάν¬
των ττώς θά βγάλης τίς μεντζεσό-
λες ποϋλυωσες άττ' αύτό τό σακ-
κουλάκι; Άντί γι' αλλη άπόκρισι
χαμογολάει τό αίνιγματικό χαμό-
γελο τής αίωνίας έλληνικής πραγ¬
ματικότητος. Νομίζετε, δτι έξω-
φλήσατε; Άμ' δέ1 Καταφθάνει τό
χωνί τοΰ φωνογράφου, τό ζητια-
έξαφανισθπ είς τα βάθη
των νερών. Χωρίς μεγάλας κι-
νήσεις, χωρίς άνοπαραχήν, τα
τριάντα έκεΐνα άθλητικά σώμα-
τα άνέρχονται είς την επιφάνει¬
αν αέ ήρεμον ρυθμόν, σχεδόν
χωρίς καμμίαν προσπάθειαν. Καί
ιδού δτι είς τό μέσον τής ωραί¬
ας έκείνης γαλήνης. έσχηαατί-
σθη μέ τα σώματα των νηρηΐδων,
Μνα τεράστιο άστέρι τοΰ όποίου
ακτΐνες ρΐνβ οί τεντωμένοι βοα-
χίονες των κοριτσιών. Δέν ύπάρ-
χει ωραίον γεωμετρικόν σχήμα
τό ό-Γτοϊον νά <ϊήν έσχημάτισαν μέ μεγάλην αίσθητικήν αντίλη¬ ψιν αί ώραϊαι έκεϊναι κολυμβή- τριαι. Καί δταν ετελείωσαν τήν ρυθμικήν αυτήν κολυμβητικήν ΙΙιΙΙιη:ΐιαΐ1ΙιΙΙΙ!ΙΙΒΙΙΙΙΙΙΙ!Β[||ΒΙΙΙΐηΐι1ιηιϊΒΙΙΙΙΒ!Ι1ΐη!![ΙΒ!Ι>!ΙΙΙ!ΙΜΙΙΙΙΙΙΙίΙ
ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟΝ; ^—-^
Η ΛΙΛΙΑΝ ΧΑΡΒΕΎ'
= ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΘΗΝΑΣ
ΤΟΥ κ. Χ. ΚΑΒΑΦΑΚΗ
ΟΊ Άθηναϊοι φίλοι τοΰ κινημα-
τογράφου, μεταξύ των οποίων οί
βαυμασταί τής Λίλιαν Χάρβευ ά-
τΐοτελοΰν μεγάλην ττλειονοψηφί-
αν, ήμττοροϋν νά τιανηγυρισουν έ¬
να σπουδαίον δσον καί ευχάρι¬
στον γεγονός. "Η Χάρβ,ευ, το χα-
ριτωμένο διαβολοκόριτσο τοΰ
γερμανικοΰ κινηματογράφου. που
μέ τήν γοητείαν της £χει κατα-
κτήση ολόκληρον τό διεθνές κι-
νηματογραφικόν κοινόν, θά μάς
νάκι μέ τα μαραμένα τριαντάφυλ-
λα, Λ "Εβγα, αυτή πού ττουλάα
άγκλιτοες τσοπάνικες, ό λοΰστρος
—μάλιοτα, μεσάνυχτα, στοΰ δια-
ίλου τή μάννα, έ'ρχονται μέ τό
κασελάκι τους κάτι γέροι απίθα-
νοι, ποϋχουνΐ ιτάρη τα βουνά —
τέλος ή φρικαλέα θεομηνία;Ή λα-
■ΐέρνα Δέ ρωτάει ποσώς. "Εχει α-
ναγκη αύτη να ρωτή«Γ); Καί ιτοι-
όν; "Εχει ε'να υφος κουρασμέγο,
συφοριασμένο, άλλόί προκαταβο-
λικα άτΐειλητικό:
— Μην
έ'φαγαΙ...
κουνηθή
Ι
κανένας! Σόίς
Εχει γοργόνξ.ς χτυτΐημένες στό
οτήθος, στά μΐ/ΐράτσα. Ειν€ τό «ο¬
ποίον» καί « έ τό μπαρδόν». Κι'
έχει πάρη τ έττάγγελμά τού γ."
άπαραίττγτο' Δέν έπιδέχεται δεύ-
τεοη κουβέντα ΤΗταν άπό τίς πιό
αίθέριες βρΑχδυές, ττροχθές, στήν
άκτή Μιά ψάλαασα όλοστρωτη,
"^.*^ί«-1, *ο:ρ^^ν<'! >· μιτ τις ΤΡ!
ρινος ρομφοηΐες όλσκλήρων στό-
λων άπό γρι'/γριά. Είχαμε μιά έ-
λαφρά διάθάσι γιά όνειροπολή-
σεις, όττότε... Α,ουλδουρούμ .. κουλ-
δουρούμ. . πέγ^.. ιτέγκ. . μιά λα-
τέρνα μάς αίφνι^άζει μ' έ'να φόξ
τρότ της κακης ν^?ας.
— "Αχ, λάβε, ρ.αττα μου, τό πα-
ρόν διφραγκο καί στρίβε! Ή λα-
τέρνα δέ μας γουστάρει.
Επήρε τό δίφραγκο, άλλά δέν
έ'φυγε διόλου. Άπό κάπςηα ττα-
ρέα πιό κάτω μιά στρίγγλι^η φω-
νή, γεμάτη μπουγάδες, άρχισε να
τραγουδή τό φόξ τής λατέρνας
στή διαιτασων:
«Μ' ίνα ώμορφο ττσιδΐ ϋταν ΐΓετ κ. Χρ. Καβα-
φάκην κατά τήν διάρκειαν χβεσι-
νοΰ γεύματος είς τα στοοντιο τής
μεγάλης γερμανικής κινηματο-
γραφικής 'έταιμείας «ΟΟφα*. Σχε¬
τικώς ελάβομεν παρά τοϋ άπε-
σταλμένου μας τό κάτωθι τηλε-
γράφημα:
«'Ειτεσκέφθημεν χθές τα στούν-
τιο της «Οϋφσ» δττου έγευμα-
τίσαμεν μετά τής Λίλιαν Χάρ-
βεθ, τοϋ Βίλλυ Φρίτς καί τοΰ
Γκοΰσταβ Φραϊλιχ. Η Λίλιαν Χάρ-
βευ μοϋ ανεκοίνωσεν επί τη εύ-
καιρία δτι θά κατέλθη είς 'έλλά-
δα έντός τοΰ -προσεχούς Αύγου¬
στον.
Ή Λίλιαν ΧάρβεΟ είπεν δτι άπό
καιροΰ έ'χει ζωηράν επιθυμίαν νά
επισκεφθή την Έλλάδα, πρός τήν
οποίαν τρέφει άπειρον θαυμασμόν
διά τήν φωτεινήν ιστορίαν της, καί
διά το κλϊμα καί τόν ουρανόν τής
οποίας έ'χει τόσον καλάς πληρο¬
φορίας παρά των συναδέλφων της
οί όποϊοι έ'χουν επισκεφθή τήν
Άττικήν.
Τήν επιθυμίαν αυτήν τής Λίλ'αν
Χάρβιυ συμμερίζονται καί άλλοι
γνωστοί καλλιτέχ^ναι τού ·,ερμα-
ίύν ΐν/|μο'[-<-ι>·ρα'φο^ αμφοτέρων
των φύλων, των οποίων ή ττεριέρ-
γεια δπως γνωρίσουν την Έλλά¬
δα ηυξήθη έξ άφορμής τοΰ διαφη-
μιστικοϋ θορυβου Ο οποίος γίνε-
ται κατ' αύτάς έπ' εύκαιρία τής
Όλυαπιάδος καί τής μβταφοράς
τοΰ όλυμπιακοϋ φωτός Απεφασί¬
σθη δέ δπως τό ταξείδιον πραγ¬
ματοποιηθή έντός τοΰ Αύγούστου,
έκτός έάν' άνυπέρβλητα έμπόδια
άναγκάσουν τήν Λίλιαν Χάρβευ νά
αναβάλη έπ' Ολίγον τό ταξείδιον
της <=ία τάς "Αθήνας. Ό άπεσταλμένος μας ευρισκό¬ μενος είς Βερολίνον διά την Ό¬ λυμπιάδα — επεσκέφθη τάς μεγά¬ λας έγκαταστάσεις τής «Ουφα>
καί έλαβε συνεντεύξει δλων των
γνωστοτέρων καλλιτέχνην τοΰ
γερμανικοΰ κινηματογράφου. Τάς
συνεντεύζεις αύτάς, ώς καί τάς έν-
τυπώσεις τοΰ άπεσταλμένου μας
έκ τής δλης καλλιτεχνικής ζωής
τής γερμανικής πρωτευούσης, θά
δημοσιεύσωμεν είς σειράν άντα-
ποκρίσεων μετ" ολίγας ημέρας,
παραλλήλως πρός τάς άντα—οκρί-
σεις τάς σχετικάς μέ τήν Όλυμπι·
ά&α.
1ΙΙΒΙΙΙ!ΙΒΙΙΙΐηΐΙ!ΗΙΙ!!ΙΒΙΙΙΙΙΙ!ΙΙΙΒηΐΙΙΙΙΙΒΙΙΙΙΙ!ΙΙΙΙΙ!ί!ΐη
ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΟΝ
Ή ίστορική άφήγησις «ΠΩΣ
ΕΧΑΣΑΜΕ ΤΗΝ ΣΜΥΡ¬
ΝΗΝ» θά δημοσιεύεται είς
τήν 3ην σελίδα
ΙΙΙΗΙΙϋηΐΙ'ηΐΙΙΙΙΙΒΙΙΐΙΒΙΙΙΙΗΐηΐΙΒϋΙΊΙΙΙΙΜΙΙΙΙΙΒΙΙΙΜΙΠΙΙΙ
ΓΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΓ
108
ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΟΥ ΑΛΕΞ. ΔΟΥΜΑ ΔΙΑ ΣΧΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΝΟΡΑΝΤΡΙΕΡ
ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ. Ό άξιωματικός έσταμάτησε πρό τής λαίδης,
τήν έκΰτταξε ιτροσεκτικά χωρίς νά τής απευθύνη τόν λόγον. "Ειτειτα
άτΐεμακρύνθη έκ νέου άπό την παράταξιν, επλησίασε τόν πλοίαρχον,
συνεζήτησε κάτι μέ αυτόν καί ανέλαβε την κυβέρνησιν τοΰ σκάφους.
"Αμεσος έτιειτα διέταξε άτταρσιν, ένφ δέ τό ττλοιον έτιλεε πρός τό βά¬
θος τοΰ λιμένος τό συνώδευε πάντοτε τό έξωπλισμένον κόττερον.
Τήν στιγμήν κατά τήν όποιαν ό άξιωμα~ικός εξήταζε την λαΐδη,
τελευταία τόν κατέτρωγε μέ τα βλέμματά της και προσεπάθει να
—-------Α·· -«·· Ήτπ νΕίότοττογ. Λλικίαο 25
ή τελευταία τόν κατετρωγΕ ιιε ιν.. κ^^^,.___..,, ___ ,π
διαβάση τό ανεξιχνίαστον ττρόσωπόν τού. ΤΗτο νεώτατος, ήλικίας 25
έως 26 έτών, μέ μέτωπο έκφραστικό καΐ ποιητικό καί μέ άραιά μαλ-
λιά. Τα μάτια τού εΐχαν μίαν περίερνον έκφρασιν καΐ ήταν βυθισμένα
στΐς κόγχες. Τό στόμα καΐ τό πηγοΰνι τού έπροδιδαν άνθρωπον τΐε-
προικισμένον μέ εξαιρετικήν Θέλησιν. "Οταν τό πλοΐον εΐσήρχετο είς
τον λιμένα είχε πλέον νυκτώστ}.
Η ΛΕΜΒΟΣ. Ή 6μίχλη Εκανε πυκνότερο τό σκοτάδι καΐ έσχη.
μάτιζε Θαμποϋς κύκλους γυρω άπό τό άμυδρόν φώς των ψανών. Ό
άέρας, όρμητικός, έδυσχέραινε τήν άναπνοή, ττραγμα ιτού εκανε την
λαίδη νά τρέμτ|. Ό άξιωματικός μβτέφερε τίς άποσκευές της είς τήν
λέμβον καΐ τήν παρεκάλεσε νά κατεβί|, προσφέροντας τό χέρι τού.
Ή λαίδη εδίστασε: «Κύριε, εΐπε, /[νέ μήπως έθιμον των αξιωματικών
τοϋ βρεττανικόν ναυτικοθ νά βοηθοθν τίς συμπατριώτισσές των νά
ό—οβιβάζωνται δταν φθάνουν στήν Αγγλία;»
— Είνε μέτρον ιτολέμου,/λαίδη, απήντησεν ευγενώς ό άζιωματι-
κός, καΐ δέν θά δυνηθήτε ντ¥ τό άιΐοφύγετε.
— Ώραΐα. Τότε θά σάς άκολουθήσω, προσέθεσε μέ καταφανή
συγκίνησιν ή λαΐδη.-· *» *
Είς την λέμβον, ό άξιωματικός, άφοϋ έκάθησε πλησίον τής λαίδης,
διέταξε τοΰς ναύτας νοί κατευθυνθοϋν πρός τήν ξηράν.
ΤΟ ΙΣΠΑΝΙΚΟΝ ΔΡΑΜΑ
Τό εσωτερικόν Ισιΐανικόν δράμα συνεχίζεται
καΐ ή έκβασίς τού είνε άκόμη άμφίβολος. Καΐ
τα δύο μέρη παριστάνουν δτι νικοΰν. Άλλά κα·
νένα α—ό τα δύο δέν φαίνεται άκόμη νά ύπέκυ-
ψε. Τουναντίον, έφ' δσον ή κατάστασις έξελίσ-
σεται, επί τοσούτον γίνεται φανερόν δτι είς τό
άντιδημοκρατικόν χίνημα μετεϊχε σχεδόν όλό-
κληρος ό ΐσπανικός στρατός, τουλάχιστον είς
τα στελέχη τού. Εναντίον τοΰ στρατοϋ άντετά-
χθη ό λαός, παρασύρων βαθμιαίως καΐ τοϋς
στρατιώτας μέ τό μέρος του. Ούτως ό Ισττανικός
έμφύλιος πόλεμος ιτροσλαμβάνει χαρακτήρος
δραματικώτατον. Ή νίκη τής μιάς ή τής ώλλης
μερίδος θά πλήξη έξ ϊσου τάς ελευθερίας του
ισπανικοΰ λαοΰ. Εάν νικήσουν οί μοναρχικοΐ,
ένα καθεστώς σκληρότερον άπό έκεΐνο τοϋ ΠρΙ-
μο ντέ Ριβέρα Θά έγκατασταθη. Καΐ εάν νικήση
ή κυβέρνησις, είνε ζήτημα εάν Θά άποφύγτι την
ανάγκην νά κάμη είς τόν ίσιτανικόν άναρχοκομ-
μουνισμόν μεγάλας τταραχωρήσεις, είς άντάλ-
λαγμα τής Βοηθείας ττού τής παρέσχε διά τήν
νίκην της. "Ο,τι δήποτε ομως καΐ άν συμβή, δέν
ημπορεί παρά νά θαυμάση κανεΐς τήν επιμονήν
καί τό Θάρρος μέ τό οποίον ό ΐσπανικός λαός
ύττερασττίζεται τάς πολιτικάς του ελευθερίας,
άλλά καΐ νά Θρηνήση τάς συμφοράς ποΰ έπισω·
ρεύουν είς τοϋς λαούς οί έμφύλιοι πόλεμοι.
οεοεοε
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΡΟΣΟΧΗ
Διά λόγους προστασίας καί τής γαλήνης τοθ
κοινοϋ, ·άλλά καί τοΰ κρατικοΰ γοήτρου πρέπει
νά εύρε-θτϊ τρόπος νά σταματήση αυτή ή άνιαρά
περιο&υκή έπανάληψις στερεοτύπων σχεδόν είδη-
σεων ττότε περί συλλήψεως κατασκόττων καί πό-
τε είσβολής κομιτατζηδων είς τό ελληνικόν έδα-
φος, αί οποίαι κατόπιν διαψευδονται υπό των ύ-
πευθύνων άρχών. Τό γεγονός δτι αί είδήσεις αύ¬
ται πΌθέρχονται έκ θεσσαλονίκης δ ευκολύνει
κα'ι την έρευναν καί ττ|ν ανακάλυψιν τοΰ άρχικοΰ
Οπευθυνου. Διότι παρ' δλα δσα υποστήριζονται
καί θά ύποστηριχθοΰν δέν νομίζομεν δτι εύθύνον-
ται διά τήν άδικαιολόγηιον αυτήν διαταραχήν
τής κοινής γνώμης |ΐ.όνον οί θεσσατλονυκεϊς δημο-
σιογράφοι. Τουναντίον π στεύομεν δτι ή συνεχής
καί κατ' επανάληψιν κοινολόγησις θά Εχη τήν α¬
φετηρίαν της άπό κάποιαν δημοσιαν υπηρεσίαν.
Άς ευρεθή, λοιττόν καί άς τής συστηθΐ ολιγώτε¬
ρα φαντασία καί ττερισσοτερα προσοχή.
ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
Ανεξαρτήτως τοϋ αν ήσαν μικραί ή μεγαλ·εί-
τεραι αί έλλείψεις μας αί τιαρουσιασθεϊσαι κατά
τήν όλυμπιακήν λαμπαδηιδροαίαν, δσον ά§
τούς δρόμους, τα ξενοδοχεΐα, τα παντός είδους
μέσα, τάς διαφόρους συναφεΐς ευκολίας, τήν όρ-
γάνωσ ν καί γενικώς τήν παοάστοοσιν τής χώρας
έν προκειμένω, ένα πράγμα θά είχομεν νά συστή-
σωμεν είς τόν τουρισιμόν. να έπωφεληθή διά τό
μέλλον, αυτής τής εύκαιρίας πού τοΰ δίδεται σή¬
μερον. Αί τελευταίαι έορταί, άποτελοϋν, θά ελέ¬
γαμεν, ένα εΐδος γενικής τουριστικής δοκιμής
δια τήν Έλλάδα. Ποτέ άλλοτε ή τουριστική μα<, οργάνωσις δέν έδοκιμάσθη έντός εύρυτερου πλαι- σίου. Άπό τής απόψεως αυτής δυνάμεθα νά απο¬ κομίσωμεν μίοτν πολύτιμον πείραν. "Ας σημειω- θουν δλαι αί έλλείψεις, δπου παρετηρήθησαν, άπ' άρχης μέχρι τέλους τής λαμπαδηδρομίας, καί άς τεθουν αί βάσεις ενός άκριβοΰς σχεδίου διά νά τάς διορθώσωμεν. ΑΛΛΟΥ Είς τήν Γαλλίαν επετράπη τελευταίως Ζ>Λ
διατάγματος δπως δλ'οι οί πολίται, οί όποϊοι θά
τό έπ.θαμοΰσαν, λαιμβάνουν κατόπιν επιτυχούς
δοκιμασίας, δίπλω>μα πιλότου άερ-οπόρου. Το Ι¬
διον καί είς την Αγγλίαν καί ασφαλώς καί είς
άλλας χώρας. Ποία ή ση>μ<ασία τοΰ μέτρου, πε¬ ριττόν νά έξαρθή. Είς τήν δεδαμένην στιγμήν ύ- πάρχει εϊδικευμένον άεροπορικόν υλικόν πολυτί¬ μου έφεδρείας. Είς μίαν εποχήν απολύτου μηχα- νοποιήσεως καί των ττολεμικών μέσων, δλα τα κράτη μερ,ίιανοΰν νά εί&ικίυσοον κητ! τγγγ ίφρδρρί- άς των. Καί ήμεΐς; Ημείς κάμνομεν κατι σ* ριζικώτερον. Κΐ ό ελά εδό ά ττορικόν άνθρ/ , χμ φροντίζομεν νά τό άχρηστεύσωμεν καί ούδέιτοτε τό καλούμεν είς περιοδικάς τττητικάς άσκήσεις. ήμς; μς μμ ον. Καΐι τό ελάχιστον εφεδρικόν άερο- άνθρώπ/νον υλικόν, τό οποίον Εχομεν ά ό άύ ί ύδέ ΟΙ ΠΑΠΥΡΟΙ Τηλεγράφημα έκ Λονδίνου αγγέλλει βτι κατά τάς βεβαιώσεις τοΰ «Ήμερησίου Τηλεγράφου», πά- πυροι εύρεθέντες είς τήν Αίγυπτον τό 1915 καΐ φυλασσόμενοι έκτοτε είς τήν βιβλιοθήκην τοΰ Μάντζεστερ, ανεκαλύφθη δτι περιεχουν τμήματα τοϋ <Δευτερονομίου» είς άρχαιοτάτην ελληνικήν μετάφρασιν, τήν «Ίλιάδα> καί στίχους Λρχαίας
τραγωδίαο Μέσα είς τόν συνεχή άνεμοστρόβιλον
τόσων φοβορών είδήσεων πού τηλεγραφοΰνται ά¬
πό δλα τα μέρη τοΰ κόσμου, περί έπαναστάσεων,
διεθνών περιπλοκών, μεγάλων έξοπλισμών, κινδύ-
νων πολέμου κλπ. τό μικρόν αύτό συμπαθές τηλε¬
γράφημα είνε, ώς νά άρχεται νσ ύπενθυμίση είς
τούς άνθρώπους δτι ύπάρχουν καΐ άλλαι συγκινή-
σεις, ώραιότεραι καί πνευματικωτέρα!.
ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΛΥΒΑ!
Είς τό χωρίον Κηρισσός τής ΚοτυτορΓας—κα¬
τά χθεσινόν τηλεγράφημα — έδηλητηριάσθησαν 7
μικρά παιδία άπό βεβλαμμένα κόλλυβα. Έκ τού¬
των άπέβανεν ό 3ετής Άλ. Τάκης, αί δέ μικραί
Όλγα Βουλγαρίδου καί Σουλτάν» Κουζύμα ευ¬
ρίσκονται έν κινδύνω. Αύτό πάλιν είνε ά*ττό τ" ά-
γραφα. "Εως τώρα, οί άνθρωποι, είδ^ώτερα οί
"Ελληνες, έγνωρίζαμεν δτι έδηλητηριάζοντο ά-ό
πάστες, άπό χαλασμένα ψάρια, άπό άποσυντεθει-
μένα κρέατα καί ά>ττό μπαγιάτικα θαλασσΐλίά. "Ι¬
δού δμως τώρα δτι είς τόν ττίνακα των είδον πού
προκαλοϋν τάς δηλητηριάσεις προστιθενται καί
τα κόλλαβα. Πρέπει νά προσέχω»μεν καί σ' αύτά.
Ανεξαρτήτως τής θρησκευτιχής εύλαβείας μας.
ΠΡΟΟΔΟΣ
Άπό τήν θεσσαλονίκην τηλεγραφοΰν δτι σχε¬
τικώς μέ τούς λιθοβολισμούς τοϋ Ισραηλιτικοΰ
συν^ικισμοϋ εγνώσθη δτι οί λίθοι ρίπτονται ϋ—6
έρωτοδέων, εχόντων προηγουμένας σχέσεις μετά
τής κόρης τοϋ Άαρών ονόματι Σάρας, ή όίτοία
ττρό διετίας είχεν έκχριστιανισθή καί όνομάζεται
Ελένη είνε δέ ήδη χήρα. "Εως' τώρα εγνώριζα·
μέν δτι «τής χήρας τό προσκέφαλο μυρίζει άπί
ταμπάκο>. Τώρα -πληροφορούμεθα δτι είνε Ικα¬
νόν νά τΐροκαλέσιη καί τηλεκινητικά φαινόμενα
Φυσικόν. Μέοχχ είς τόσην πρόοδον πως ήμποροΰ·
σε νά παραιμείνρ είς τόν άπηρχαιωμένον ταμπά·
κον;
3Ε3Ε3Ρ
ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΩΤΕΡΟΙ
Μικράς μαθητής — μας ιΐληροφορεί τό ό:στυ·
νομικόν δελτίον — περιεργαζάμενος δπιλον έντός
της πατρικής οικίας τού, παρά τα Ταμπούρτα
τοΰ Πειραιώς, ετραυμάτισεν, λόγω αίφνιδίας έκ-
πυρσοκροτήσεως τοΰ δπλου, Μνα συνομήλικόν
του είς τήν κεφαλήν. Άνάλογοι είδήσεις δημοσι-
εύονται άρκετά σοχνά είς τάς άτθηναικάς καί είς
τάς επαρχιακάς συναδέλφους. Νά έξάρομεν τήν
επίδοσιν των Έλλην&παίδων «Ίς τα 6-ττλα; θά ή¬
το λίαν επικίνδυνον, ττροκε μένου Ιδίως περί μα·
θητών. Έν πάση περιπτώσει συνιστώμεν είς τούς
πατέρας νά εΤνε προσεκτικώτεροι. Τα διτλα,
έστω καί τα κυνηΐγετικά, μέσα είς Μνα σπί-
τι, δέν έπιτρέπεται νά είνε άνά ττδσαν στιγμήν
είς τήν διάθεσιν των παιδιών ώς νώ προκειται γιά
μαχαι ροπή ρουνα.
ΤΣΑΚΜΑΚΟΠΕΤΡΕΣ
Παρά τοϋ προΐσταμένου τοϋ γραφείου λαθρεμ·
πορίου τοΰ Τελωνείου Πειραιώς, συνελήφθησαν
δύο μέλη τού πληρώματος τοΰ ατμοπλοίου «Κάί-
ρο Σιτυ>, διότι είχον άποκρύψη είς τό διο:μέρισμα
τοΰ κουρείου τοϋ σκάφους σημαντικήν ποσότητα
άπό τσακμακόπετρες! Ή είδησις δέν υποθέτομεν
νά ττερι-τΐοιή τιμήν είς τούς λοοθρεμπόρους, μολο¬
νότι τα κατασχεθέντα είδη θά ττωλοΰνται είς κα¬
λήν τιμήν διά νά άποκρύπτωνται ασφαλώς μέ
τόσην έπι,μέλειαν. Εννοούμεν επί τέλους λαθρεμ·
πόριον μέ ήρωΐνην, μορφινην, χασίς κλπ. Άλλά
μέ τσακμακόπετρες!
3Ε0ΕΕ
ΤΑΥΡΟΜΑΧΙΑΙ ΜΕ... ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΑΥΡΙΟΝ Η ΣΥΝΕΧΕΙΛ
Οί φίλοι τής Ίσπανίας είνε άπαρηγόρητοΐ!,
Άνδαλουσία, Βαρκελώνη,. Σεβίλλη, Τολέδο, Σα-
ραγώσα, δλα αύτά τα όνάματα πού είχον συνει-
θίση νά άκούουν μέσα σέ θρύλους έρωτικούς, έ¬
γιναν άπό τινος ση!μεΐα τοΰ πολεμικοΰ μετάνπου.
Γύρω άπό τα όποΐα συνάπτονται πολύνεκιροι μα¬
χαι μετά των κυβερνητικών καί των έπαναατα-
τών. Τα τραγούδια άντΐ/κατεστάθησαν άττο πολε-
μυκάς ίαχας, οί κασταν-έττες ά—ό πσλυβόλα. Τό
μόνον που μένει είνε τό ττάθος τής τοτυρομαχίας,
άλλά μεταξύ άνθρώ—ών αυτή τή φορά καί αέ στί-
Λον την Ισπανίαν ολόκληρον,
1
ΦΤΕΡΗΣ
ΛΡΧΐΧνΝΤΑΚΤΗΙι
ΑΧ1ΛΛΕΥΣ ΜΑΜΑΚΗΣ
τιμί#Β—. 21-821 — 2Μ22
ΤΟ ΦΥΛΛΟΝ ΔΡΑΧΜΗ 1
ΣΤ'-ΑΡ.ΦΥΛΛΟΥ 1781
ΑΟΜΜΑΤΚΑ
ΝΕΑ
ΑΝΤΙΘΕΣΙΣ
,ίνύ ή Ιερά φλόγα της Όλυμπίας φέρε.
^,ς την έδραν των έφετεινων όλυμπια-
^νων και τό πνεϋμο: της <*νθρωπότη. 9σίΐτρ£ττε νά είνε έστραμμένον πρός την ν ής άδελφωσύνης των λαών και της Μς, συμβαινει εντελώς τό αντίθετον. Ή ',ατης προτΐαρασκευάζεται διά τον πό- £ Και τό βερολίνον είνε ακριβώς τό κέν- , ίκεϊνο δτΐου συγκεντροΰνται αί περισ- ραι καί μεγαλείτεραι ανησυχίαι ττερί τού ^ντος. Ο1 άνθρωποι δέν είνε δυνοπόν νό: οάν ά«ό τόν έφιαλ—|ν της άλληλοσφα- καί τής εξοντώσεως. Ματαίως είς ώρι- ρς στιγμάς, κατά τό πλείστον τακτάς ην παράδοσιν καί τό ημερολόγιον, σ- (ζονται νά ύψωθοΰν υπέρ την μοίραν των να δώσουν είς την ζωήν των ένα ϋψηλό- ρ ιτεριεχόμενον. Την "ίδιαν στιγμήν πού λλουν την ωραίαν αυτήν προσπαθει- μιοη των και αί άντιθεσεις των συμ- των παραμένουν άκοίμητα κίνητρα ςίξωθησιν των είς την σύγκρουσιν. β νεγονός δτι οί αθληταϊ δλου τοΰ κο¬ υ αυγκεντρώνονται είς τό Βερολίνον, διά ^ΐοδυθοϋν είς τόν πλέον πολιτισμένον εΐ- ι<9ν άγώνα, μέ την πρόθεσιν νά αναγεν- ονν τό αρχαίον πνεΰμα τοΰ έξευγενισμοθ ανθρωπίνου γένους καί της συνεννοήσε-] ,ών λαών, δέν έμποδιζει τάς κυβερνήσεις ,χαών τούτων να έξοπλίζωνται μανιωδώς νσ σκορποΰν δισεκατομμύρισ, δπως προ- βσκευασουν τα έ'Ονη των διά τόν αγώνα |«»λ£μου, ποϋ δλοι άπεχθάνονται, δλοι μοον, άλλά κανεις δέν έχει την δυναμιν ,ον εμποδίση έπερχόμενον. Πίσω άττό τό «α τού Σταδίου, δπου ή καλλιτέρα καί ή |ον δροσερα νεότης τού κόσμου θα συνέλ- ^α να διεκδικήο- τόν κλάδον τής έλαί- « βραβείον της εΐρηνικής έπιδόσεως είς κσλλιέργειαν τοΰ ανθρωπίνου εΐδους, πί- *ιο τάς οημαίας της παγκοσμίου αυτής ^λύσεως λατρείας πρός την ειρήνην, είς *αθος έν μέσω ττυκνών νε<ΐνών, φωτιζομέ- α-ο αστρο—άς, θά ΰψώνωνται άλλαι αη¬ τός οποίας δμως δέν θά χαιρετίζουν έλαίας καΐ τροΓνΌόδια, άλλά λόγχαι ασλπινγες. όσμος δέν είνε πλέον ήΌυχος. Τό διά- τής γαλήνης πού επέρασεν σ-ό τόν ϊ εύρωπαίκόν πόλεμον υπήρξε ιί δ ή ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΕΣΠΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗΣ 22 ΙΟΥΛΙΟΥ 1936 Άν. «τλΐου 5.22' — Λυα. 7.40" ΛΙ λ ΓΡΑΦΕΙΑ: ΕΔΟΥΑΡΔΟΥ ΛΛ ΑΡΙΘ. 3 &μον. ΑΙ οικονομικαί δυστυχιαι του ήσαν ιλαι. ΑΙ έσωτερικαΐ άναστατώσεις των ι μεγαλειτέρας Κατά τό βραχυ αύτό ίκον διασττ}μα οί άνθρωττοι δέν έγνώρι- την ευτυχίαν πού ώνειρεύοντο μέσα είς «αρακώματα. Καί. ένω δέν την εΰρήκαν &εν τήν έχαρηκαν άκόμη, ένω ή νοσταλ- ής χαρας έξακολουθεϊ ανικανοποίητος, ΐΒβνονται δτι επάνω τους έγείρεται καί ενα τεραστιον χέρι, έτοιμον νά τούς 3 άπό την οικογένειαν τους καί άπό τό τους, άιιό την σύζυγον τους καΐ τα παι- ους, διά νά τοΰς Φέρη έκ νέου είς τάς μμάς μιάς τιάλης άγρίας, βαρβάρου και [ο— ράς. Ό νέος πόλεμος φαίνεται δυστυ- να πλησιάζη, χωρΐς οί άνθρωποι νά έ- λησμονήσχ) τόν προηγούμενον καί χω- »σ έπουλωσουν όλας του τάς πληγάς. Ιερόν φώς τής Όλυμττίας μεταφέρεται ) γερμανικόν στάδιον. ΟΙ αθληται, νυ- και ημέρας, ιταραδίοουν άπό χέρι σέ την δάδα ώς ένα σύμβολον συνεργασι¬ αι άδελφώσεως. Τό άγιον φώς τής εΐρή- ' περνα κοιλάδος καί δρη και διέρχεται Μ, παντα ά—ό χέρι σέ χέρι, α—ό χώρα [(ωρα, διά νά άποτεθη άσβεστον επάνω "ν βλυιιτισ^όν βω-ιιόν ΟΊ ιτ,νθρωιτοι εύρή- ις τήν*λαμττράν αυτήν παράστασιν έναν ν δια νά έκφρασουν τό φευγαλέον τους κκον. Είνε ώραία ή^ εΐρήνη. Καί δέν στε- τους άνθρώπους της εύκαιρίας νά πρά- ιγενναϊα και καλά. Ημπορεί νά έχη καΐ Αιήνη τοΰς ήρωας της, τούς όλυμπιονίκας ' Και ημπορεί και αύτη νά δοξάστ] την νε- «. Διχ—υχώς μόνη δέν φθάνει είς τήν Ιρωπότητα, της οποίας ή μοΐρα είνε νά ρτοκυλίεται. Καί υπεράνω άπό τάς Ια- που θα χαιρετίζουν τοΰς διεθνεΐς νικη- είς τό Στάδιον, αί βρονταί τοΰ πολέμου Ιρυγχρίζουν διά νά ύπενθυμίζουν είς τούς ■*"'-----την μοίραν των. Μ ΓΥΝΑ Ι Κ Α ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ ΕΙ&ΥΛΛΙΟΝ ΓΤΗΣ ΙΣΑ&ΟΡΑΣ ΔΟΥΓΚΑΝ = ΥΠΟ ΙΡΜΑΣ ΔΟΥΓΚΑΝ ΑΛΛΑΝ ΜΑΚΝΤΟΥΓΚΑΛΛ ^^♦♦♦ΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦφφφφφφφ»φφ»»»»φ»»φ»φφ#φ»»—-;-——ΙΤφ Α^ΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΙ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΦΑΚΟΥ Ι ΖΗΤΗΜΑΤΑ Ό άρχηγός τοΰ γερμανικοθ άθλητισμοΰ Τσάμμερ, είς τό γυμναστήριον τοΰ Ράϊχ, συνδιαλέγεται μέ τούς ξέ- νους πρωταθλητάς. Ρόμα Κάστελτορτ τιρω- ταθλήτ τοΰ δρόμου, ό- ποί θα είνε πιθανώς μό- άντ ηρόσωτΐος της Ί- σπανίας είς τούς αγώνας. Ό δήμαρχος Άθηναίων κ. Κοτζιας, συ^ητεϊ μέ τόν νι¬ κητήν τού ΜαραθωνΙου των όλυμπιακών άγώνων τοΰ 1896 Λούην. Ή γοητευτική Άργεντική Ό μαραθωνοδρομος μας Ζαννέτ Κάμττελ, ή μοναδική Κυριακίδης είς τό Βερολϊ- άντιττρόσωτιος τοΰ γυναικεί- νόν. Παρ' αυτόν ό άπεσταλ- ου άθλητισμοΰ τής 'Αργεν- μένος των «ΆΘηναικών Γίέ- τινής είς την όλυμπιάδα. ών» κ. Χ. Καβαφάκης. ■ΙΙΙΙΙΙΙΤΙΙΒηΐΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙιΙΙΙΙΙ,ΙΙΙΙΙΙΒΙΙΗΙΙΙ'ΙΙΙΙΙΚΙΙΙΙΙΙΐηΐΙΙΙΙΙΙ'ΙΙΒΙΙΐηΐΙΙΙίΙΙΙ,ΙΙΐΓ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΓΓΑΡΙΑΝ Η ΣΑΓΗΝΗ ΤΗΣ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗΣ ΤΟΥ κ. Ν. ΓΙΟΚΑΡΙΝΗ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ, Ίούλιος.-ΕΙς τα βάθη των αΐώνων οί Οΰγγροι άναζητοΰν ουγγενείας και κατα- γωγήν ό>πό τους ανατολικούς λα-
ους. Δέν τους έλκύει ό δυτικός
πολιτισμός καί ϋπερηφανεύονται
δταν άνεύρουν την καταγωγήν
των άπό τας φυλας τής Άσίας 6-
πως ϋπερηφανεύονται διά τάς
στενάς συγγενικάς σχέσεις των
μέ τό Βυζάντιον. Τό Ιερόν στέμ-
μα_ τής Ουγγαρίας, τό στέμμα
τοϋ 'λγίου Στεφάνου, είνε κατα
τό ήμισυ δώρον Βυζαντΐνοΰ αΰτο-
κράτορος καί οί Οογγροι Ιστορι-
ογραφοι κάμνουν Ιδιαιτέραν μνεί¬
αν "των συνοικεσίων των Βυζαν-
τινών αύτοκρατόρων καί εϋγε-
νων, μέ τάς πριγκηπίσσας τής
Ουγγαρίας. Καί οί Οδγγροι άλ-
λωοτε βασιλείς εΐχαν Ιδιαιτέραν
προτίμησιν πρός τας Έλληνί&ας.
Άπο τού 896 μέχρι τοΰ 1031
τρείς Έλληνίδες έρασίλϊ.υοαν έ-
ττι τής Ούγ μαρίας. Και 6 αΰτο-
κράτωρ τοϋ Βυζαντίου Άλέξιος
Κομνηνός ένυμφεύθη την Μαργα-
ρίταν, κόρην τοϋ βασιλέως τής
Ουγγαρίας Μπέλα τοΰ 3ου. Ά-
ρέσ€ΐ είς τους Ουγγρους νά ύ¬
πενθυμίζουν είς τους άλλους λα-
ούς δτι είς την μονήν τοΰ Ξηρο-
ττοτάμου είς τό Αγιον "Ορος ευ¬
ρίσκεται μεταφρασμένον έλληνι-
ί ό ϋό ί Τύ
ρ μφρ
στί τό οϋγγρικόν
άρέσει Λκόμη καί
Φθά έ
μ η
δίκαιον. Τούς
κάτι περισσό¬
ΰ ά ά
ρ μη ρ
τερον. ,Φθάνουν μέχρι τοΰ νά ά-
ποκαθιατοϋν τόν 'Αττίλα 6 δποΐ
ρ
ποκαθιατοϋν τόν
ος
χρ
Αττίλα 6
δποΐ
ρ την
ΚΑΙ
μεγάλωνε ό Σέργιος Άλεξάνδρεβιτς καί
ε ό καιρος και περνοΰσαν τα χρόνια, δί-
Κρόνια τοΰ τιολέμου. Σκοτάδι πάνω άπό
•Ήοσια. Ό Σέργιος Άλεξάνδρεβιτς, άγένειο
ι1«4ρι πήγ€ ώ ΤΗ& ί ό πήρε
τρομον εις την Ευρώπην ίτύ κε-
ιραλής των Ουνων. Καί είς την
αποκατάστασιν αΰτή-ν νρησιμο-
ποιοΰν τα κείμενα τού "Ε,λληνος
σοφιστοΰ Πρίσκου, τόν οποίον ό
αϋτοκράτωρ τοϋ Βυζαντίου θεο-
δόσιος απέστειλεν άντιπρόσωτΐόν
τού τό 448 είς την Αύλήν τού
'Αττίλα. Ό Πρίσκος πραγματι
περιγράφει αύτην την Αϋλήν με-
τά πολλής ακριβείας καί χάρι¬
τος. Άλλά τι σχέσιν έχει ή σημε-
ρινή Ούγγαρια μέ όλην αυτήν
την αρχαίαν καταγωγήν, μέ τους
κοττακτητάς καΐ τούς προγόνους,
μέ τούς έπιδρομεϊς καί τάς ξένας
φυλάς 6ττου επέρασαν επάνω άπο
τόν άτελείωτον κάμπον τοΰ Δου-
νάβεως; ΟΊ Οδγγροι ζητοΰν νά
άτΐοδεΐξουν δτι Λ καταγωγή των
σχετίζ€ται μέ φυλάς ισχυράς καί
δτι είς τό αΐμα των ύπάρχουν
κύτταρα άρρενωπής εύγενειας.
Ν ά τούς ίδητε πώς ύπερηφανευ-
ονται διά την έπιδεξιότητα των
Ιππέων των καΐ θά νομίσετε δτι
τίτΐοτε άλλο δέν έχει τόσην αξίαν
δι" £να Οδγγρον 6σον Μνα καλό
αλογο μέ χρυσωμένην την σέλ-
λαν, καί μίαν χτυτΐητήν πολύχρω¬
μον στολήν διά τόν ίττπέα. Τούς
άρέσει έξαιρετικά νά έξυμνοϋν δ-
€ στρατιώτης. ΤΗρ&ε καί τόν πήρε
τοϋ τσάρου. «Γιά τόν πατερούλη,
|'ον τοάρο», έκαλοϋντο οί μουζΐκοι τής Ρωσ-
'" Κυοουν τό αίμα τους. Ό Σέργιος Άλεξάν-
ηταν έτοιμος να δώση τό αίμα του γιά
Ρ"οτ£ ·η ψυχΛ του διψοΰσε γιά τήν περιπέ-
ε^οηί^σαν κι αύτά τα πουλιά που χαίρονται
"~ ' Καί μέοα στόν πόλεψιο, ό Σέργιος
[ , , τραγουδοϋσε. Έλεγε τήν νοσταλ-
^θο για Τ·ις ^αμηχ^ς χΟμπες τοΰ χωρίου του,
απέραντη στέπττα, καί γιά τα αλογα
ρη , γ γ
Κκαν ελευθέρα στά λειβάδια. Ποίος έγύ-
Ρθιτροσέί,η τούς καυμούς τού; Ποίος νοιάζε-
Ρ/14 ιο αηδόνι ποΰ κελαιδεΐ «κρυμμένο» μέσα
Μλωοιες τής ρεμματιάς; Τ6τ€ 6 Σέργιος
ρ£βιτς Γιεσσενίν εύχήθηκε μέσα στά βά-
καρδίας τού, νά σείσπ σαν ε'νας σεισμός
στα—,ς τήν Ρωσσία γιά νά μπορέση να
πλοπειά, ελευθέρα...
ή έκανάστασις ήρθε. "Ενας καταπληκτικός
£υς έλόγχισε τό σκοτάδι μέ τήν δέσμη τού
Τ°υ κι' άζαφνα έκεΐνοι ποΰ ήταν χαμένοι
0<οΐαδι, τιρόβαλαν σάν νέοι άνθρωστοι άπό α της άνυπαρξίας. Τί είνε μιά έπανάστα- * μυστηριώ6ης ζύμωσις πού φέρνει νέα α, νέους αΛ^ρώπους στήν έπιφάνεια. "Ε- στήν έττιφάνεια καΐ 6 Σέργιος Άλεξάν- Γιεσσενίν, στρατοκόιτος, πού τραγουδοϋσε 1 "την νύχτα άόρατος Ισαμε τότε, άπαρατή- ' μόνον μιά ς>ωνή. Μερικούς τούς ε!χ€ κι-
Τ° ενδιαφέρον των τό τραγοϋδι τού. "Ενας
Ρ°ς κροπικός ύτΐάλληλος, πού ήσχολεΐτο έ-
'Χνικώς μέ την φιλολογία, εΐχε αναλάβη τόν
Ρορδο υπό την προστασία τού. Τόν παρου-
■■ *χι τόσον ώς ττοιητή, δσο γιά Ινα παρά-
ζψον οτήν τσαρΐνα. Λένε, πώς αμα ακουσε
ιβνούδια τού Γιεσσενίν ή Αλεξάνδρα θεοδω-
'· τόν ρώτησε σαστισμένη: <Άλήθεια, λοι- 1ο°ο μελαγχολική είνε ή Ρωσσία;» Ό Γιεσ- Τΐν κύτταζε ϊκπληκτος κι' απήντησε μ" ϊνα τΡατγο0δι τού, βαρύθυμο σάν τό ττρώτο. "Αν Ρινα καταλάβαινε τό τραγοϋδι τοϋ Γιεσσε· «ανάστασις ίσως δέν θά εΐχε γίνη. Ή έ οσ ε γιστ[ Την £ΐχίρ Εθχηθη μέσα π 81 τής καρδίας τού καί τήν ιΐροφήτευσε ετΐανάοτασις μετέθεσε τόν πόλ«μο άπό τό Ον στα όδοφράγματα τής πόλεως. "Ετσι <" °^ιν_βρέθηκε μέσα στήν πόλι. "Οοοι τόν γνώ έκΛο τόν καιρό δεν βρίσκουν λόγια νά πε Ψ°^ν την βαθ€ΐά του άπόγνωσι. Ό βάρδο. Γ^θροιο έκύτταζ€ τήν πόλι μέ μάτι έχθρικό Ι στήν πόλι σχεδόν τταιδί. τής πόλεως υπήρξαν γιά την του συγκλονιστικά. Ό Γιεσσενίν ■■ νίνη σχεδον μισάνθρωπος. "Εκανε •^,μούς τού τραγούδια. "Έστελνε την σκέ ^ ·τερουγίση γϋρω άπό τήν ττατρική 1° φτωχοΐ χωριάτες... "Α νά μπορούοα- '^βετε πώς ό γυιός σας είνε αήμερα 'ίποιητής τής ΡωσσίαςΙ ΓιατΙ αύ- * κι* δλσ^ αγηαατισμένος ττοιητής. 'γιια λους έκείνους ποΰ επέρασαν τούς έπιδρομεϊς επάνω άτιό αύτά τα έδάφη, διότι διά τής έζυμνή- σεως αυτής τονΐζουν τήν μεγά¬ λην άντοχήν τής φυλής των, τό θάρρος της, την σφριγηλότητά της Καί είνε ιτράγματι σφριγηλή φυλή Λ φυλή των Οϋγγρων. Τύ- ιτοι άθλητυκοί μέ καλοδεμένα τα σώμα-ία, ϋψηλόσωμοι άνθρω¬ ποι μέ ωραίαν άρρενωπήν έκ¬ φρασιν. Γυναΐκες χωρίς μαλθα- κότητα, Κιαί ώσάν έζημερωμένα ζαρκάδια, έτοιμα νά πηδήσουν ά;Γύ στιγμής είς στιγμήν καί νά ορμήσουν π-'ός τόν κάμπον πρός άΛ'άτπυξιν τής άγρίας έλευθε- ρίαο των. Ό δήμαρχος τής Βουδο—έστης είχε τήν ευγένειαν νά μάς καλέ- ορ είς μ'αν δεξίωσιν τήν ότΐοίαν ώργάνωσε μέ χλιδήν ανατολι¬ κήν είς τό δημοτικόν κολυμβη- Τηριον τής πόλεως τό οποίον δέν ΐίρεττει να τό φαντάζεσθε δμοιον αε τα παιδικά λουτρά των Α¬ θηνών. Φαντασθητε μίαν τεχνητήν λίμνην είς τούς -ηρόποδας ενός λόφου, ίνα κολυμβητήριον τό δ- ττοΐον ττεριστοιχίζεται άττό γι- γάντια δένδρα ΰψους εϊκοσι του¬ λάχιστον μέτρων, ϊνα κολυμβη- τήριον μέ μαρμάρινους διαδρό- μους, μέ στύλους λαξευμένους είς δλον τό μήκος των, μέ τα ωραιοτέρα &αντελλώματα ρυθ- μοΰ Ροκοκό, καί μέ τα νερά τα όποΐα χάρις είς τόν ηλεκτρισμόν σχη,ματιζουν μίαν άτάραχον γα¬ λήνην ή μίαν ιτρωτοφανη είς βι- «ιότητα τρικυμίαν. Αΰτό είνε το δημοτικόν κολυμβΓ|τήριον είς το οποίον χιλιάδες Οϋγγρων έρχον- ται ώπό τάς πρώτας πρωϊνάς ώ¬ ρας νά δροσισθοΰν είς τό συνε- χτόν, άνανεούμενον νερό, νά παί- Λ'αν μέ τα τεχνητά κύματα καί μΰ την ηλεκτρικήν τρ κυμίαν Λ όποία φοβίζει τούς άδαεϊς και ιΐροκαλεϊ άλαλαγμούς χαοας είς ^ λβΛ ,ί μβης Πώς ημπορεί νά κατηγορήση, κανείς διά νωθρότητα αυτόν τόι/ λί«όν ό οποίος έχει συνηθίση νά •Λ«ρε.ύη άπό παιδικής ήλικίας αυτόν τόν χορόν τής τσάρντας ό οποίος άπαιτεϊ πρωτοφανή σφρι- γη.λότητα καί εύλυγισίαν. Είς τό βάθος τοϋ δηιμοτικοΰ κολυμβη- τηρίου τής Βουδαπέστης είχε το¬ ποθετηθή μία μεγάλη έξέδρα ε¬ πάνω είς τήν οποίαν νεαρές^ Οϋγ- γαρέζες ύιΐό τούς ήχους των πιό φημισμένων βιολιών τής Βουδοί- πέστης εχόρευσαν την τσάρνταν καί επέδειξαν είς τα πλαστικά σώματά των τα καταπληκτικά είς χρωματισμούς καί είς άρμο- νικήν τΓοικιλίαν τοπικά ένδύμα- τα τής Ουγγαρίας. "Εάν ύπάρ¬ χουν ότνθρωποι ττού συγκινοϋν- ται άκόμη άττά την επίδειξιν τοϋ ώραίου πρέπει νά ίδουν Ούγγα- ρέζες νά χορεύουν τόν γνήσιον χορόν τοΰ τόπου των. Διότι είνε πραγματι ωραίον αύτό τό άνα- τίναγμα των σωμάτων καί τό σφριγηλόν κτΰπημα των ττελμά- των είς τό δάπεδον, οί έλιγμοί καί οί γϋροι, αί χειρονομίαι καί ->1 άλαλαγμοί. Άπό το βάθος
τοΰ λόφου δπου ήναψαν πυροτε-
χνήματα, ήρχισε νά ρέη έτΐΐ Εν
τέταρτον τής ώρας ε'νας άτελεί-
ωτος πύρινος καταρράκτης, τόν
οποίον κυττάζομεν £κθοομβοι.
Καΐ δταν ετελείωσεν ή μουσική,
δταν έκρύφτηκαν τα ζαρκάδια
της Ουγγαρίας καί έσβυσεν ό
■πύρινος καταρράκτης τοΰ Άγί-
ου Γεράρδου, τότε είς τα γαλή-
νια νερά τοϋ κολυμβητηοίου, ε¬
πήδησαν τριάντα κόραι τής Βου-
δαπέστης, ΰπακούουσαι είς £να
πρόσταγμα. Τάς φωτίζουν οί
προβολεΐς κιαί τάς βλέπομεν πού,
ΑΘΗΝΑΊ'ΚΑ ΔΕΙΛΙΝΑ
ΘΕΡΙΝΑΙ
ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ
Άκρογιαλιά ή ττλαγιά βουνοΰ
ή ρεμοττιά, βραδάκι, άττογεματά-
κι, νυχτα, δκοια ώρα" κι' είσαστε
μέ φίλο ή μέ φιλή, μέ συντροφια
εύχάριστη, τώρα τό καλοκαΐρι,
δρατΐρτης των Αθηνών, άπό τή
λαύρα τους, τή χάβρα τους, τή
μπόχα των ύπονόμων, τα κλάξον.
Κι' εχετε ψιλοκοΐ/βεντούλα ξε-
κουραστική καί νομίζετε τόν έ-
αυτό σας άσφαλισμένον άπό κά-
θε ένόχλησι. Άμ' δέ!... Πρώτος
καί καλλίτερος θά καταφθάσΓ) ό
φυστικάς' καί χωρίς καμμιά προ-
ειδοποιησι, Βά χώση τό καλάθι
του κάτω άττό τή μύτη σας:
— Φυστίκια Κηφισιάς, κύριε Ι
— Μά τί μ* ένδιαφέρει, τταιδί
μου, ό τόττος τής προελεύσεως;
"Αν είνε, δηλαδή, Κηφισιάς, ή έ-
νόχλησις είνε μικρότερη;
Άλλά δέν άτΐοσύρεται. Αύτό
τό έ,μπόριο στηρίζεται, ώς γνω¬
στόν, στήν έτΐιμονή. "Η θα πάροτε
χωρίς νά τόν βρίσετε ή θα ττάρετε
άφοΰ τόν βρίσετε — άλλά θά πά-
ρέ.τ€. ΟΊ τοερισσότεροι προτιμοΰν
τό ττρώτο γιά τπό γρήγορο. Ό κό-
σμος τρώει φυστίκια, γιά νά ζε-
φορτωθΓ| τό φυστικδ. "Οταν τα
λέτ) φυστίκια Κηφισιδς ύπάρχεΊ
ελπίς νά τόν άποσοβήσετε. Επί
τέλους νά πάρετε καί νά μην ζα-
ναρθτ]. "Οταν δμως τα λέη « Κ η-
3 ι σ α ς », δέ γλυτώνετε κι' άν ά-
κόμα ψωνίσετε. θά ξαναπαρουσι-
ασθί):
— Τα ώραΐα τής Κηιβισδς, κύ-
ριοςί...
Μά, μωρέ μυστήριε, εΤμα-
^^1 Κ1ί*
μακ
ό
λθηνών, χαμένοι σ' αυτή τή
.ινή γωνία τοϋ ττευκια, σ' αύ¬
ζά ά έ
μ ή γ ,
τό το μαγαζάκι ιτοοχβι μιά καρέ
κλα καί μισό πελάτη, ττλησιάζουν
μεσάνυχτα, μέσο συγκοινωνίας
δέν ΰττάρχει. Πώς μάς άνεκάλυ-
ψεο; Πώς ήρθες; Ποΰ θά πάς ;
Ποΰ θά κοιμηθής; Καί πρό πάν¬
των ττώς θά βγάλης τίς μεντζεσό-
λες ποϋλυωσες άττ' αύτό τό σακ-
κουλάκι; Άντί γι' αλλη άπόκρισι
χαμογολάει τό αίνιγματικό χαμό-
γελο τής αίωνίας έλληνικής πραγ¬
ματικότητος. Νομίζετε, δτι έξω-
φλήσατε; Άμ' δέ1 Καταφθάνει τό
χωνί τοΰ φωνογράφου, τό ζητια-
έξαφανισθπ είς τα βάθη
των νερών. Χωρίς μεγάλας κι-
νήσεις, χωρίς άνοπαραχήν, τα
τριάντα έκεΐνα άθλητικά σώμα-
τα άνέρχονται είς την επιφάνει¬
αν αέ ήρεμον ρυθμόν, σχεδόν
χωρίς καμμίαν προσπάθειαν. Καί
ιδού δτι είς τό μέσον τής ωραί¬
ας έκείνης γαλήνης. έσχηαατί-
σθη μέ τα σώματα των νηρηΐδων,
Μνα τεράστιο άστέρι τοΰ όποίου
ακτΐνες ρΐνβ οί τεντωμένοι βοα-
χίονες των κοριτσιών. Δέν ύπάρ-
χει ωραίον γεωμετρικόν σχήμα
τό ό-Γτοϊον νά <ϊήν έσχημάτισαν μέ μεγάλην αίσθητικήν αντίλη¬ ψιν αί ώραϊαι έκεϊναι κολυμβή- τριαι. Καί δταν ετελείωσαν τήν ρυθμικήν αυτήν κολυμβητικήν ΙΙιΙΙιη:ΐιαΐ1ΙιΙΙΙ!ΙΙΒΙΙΙΙΙΙΙ!Β[||ΒΙΙΙΐηΐι1ιηιϊΒΙΙΙΙΒ!Ι1ΐη!![ΙΒ!Ι>!ΙΙΙ!ΙΜΙΙΙΙΙΙΙίΙ
ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟΝ; ^—-^
Η ΛΙΛΙΑΝ ΧΑΡΒΕΎ'
= ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΘΗΝΑΣ
ΤΟΥ κ. Χ. ΚΑΒΑΦΑΚΗ
ΟΊ Άθηναϊοι φίλοι τοΰ κινημα-
τογράφου, μεταξύ των οποίων οί
βαυμασταί τής Λίλιαν Χάρβευ ά-
τΐοτελοΰν μεγάλην ττλειονοψηφί-
αν, ήμττοροϋν νά τιανηγυρισουν έ¬
να σπουδαίον δσον καί ευχάρι¬
στον γεγονός. "Η Χάρβ,ευ, το χα-
ριτωμένο διαβολοκόριτσο τοΰ
γερμανικοΰ κινηματογράφου. που
μέ τήν γοητείαν της £χει κατα-
κτήση ολόκληρον τό διεθνές κι-
νηματογραφικόν κοινόν, θά μάς
νάκι μέ τα μαραμένα τριαντάφυλ-
λα, Λ "Εβγα, αυτή πού ττουλάα
άγκλιτοες τσοπάνικες, ό λοΰστρος
—μάλιοτα, μεσάνυχτα, στοΰ δια-
ίλου τή μάννα, έ'ρχονται μέ τό
κασελάκι τους κάτι γέροι απίθα-
νοι, ποϋχουνΐ ιτάρη τα βουνά —
τέλος ή φρικαλέα θεομηνία;Ή λα-
■ΐέρνα Δέ ρωτάει ποσώς. "Εχει α-
ναγκη αύτη να ρωτή«Γ); Καί ιτοι-
όν; "Εχει ε'να υφος κουρασμέγο,
συφοριασμένο, άλλόί προκαταβο-
λικα άτΐειλητικό:
— Μην
έ'φαγαΙ...
κουνηθή
Ι
κανένας! Σόίς
Εχει γοργόνξ.ς χτυτΐημένες στό
οτήθος, στά μΐ/ΐράτσα. Ειν€ τό «ο¬
ποίον» καί « έ τό μπαρδόν». Κι'
έχει πάρη τ έττάγγελμά τού γ."
άπαραίττγτο' Δέν έπιδέχεται δεύ-
τεοη κουβέντα ΤΗταν άπό τίς πιό
αίθέριες βρΑχδυές, ττροχθές, στήν
άκτή Μιά ψάλαασα όλοστρωτη,
"^.*^ί«-1, *ο:ρ^^ν<'! >· μιτ τις ΤΡ!
ρινος ρομφοηΐες όλσκλήρων στό-
λων άπό γρι'/γριά. Είχαμε μιά έ-
λαφρά διάθάσι γιά όνειροπολή-
σεις, όττότε... Α,ουλδουρούμ .. κουλ-
δουρούμ. . πέγ^.. ιτέγκ. . μιά λα-
τέρνα μάς αίφνι^άζει μ' έ'να φόξ
τρότ της κακης ν^?ας.
— "Αχ, λάβε, ρ.αττα μου, τό πα-
ρόν διφραγκο καί στρίβε! Ή λα-
τέρνα δέ μας γουστάρει.
Επήρε τό δίφραγκο, άλλά δέν
έ'φυγε διόλου. Άπό κάπςηα ττα-
ρέα πιό κάτω μιά στρίγγλι^η φω-
νή, γεμάτη μπουγάδες, άρχισε να
τραγουδή τό φόξ τής λατέρνας
στή διαιτασων:
«Μ' ίνα ώμορφο ττσιδΐ ϋταν ΐΓετ κ. Χρ. Καβα-
φάκην κατά τήν διάρκειαν χβεσι-
νοΰ γεύματος είς τα στοοντιο τής
μεγάλης γερμανικής κινηματο-
γραφικής 'έταιμείας «ΟΟφα*. Σχε¬
τικώς ελάβομεν παρά τοϋ άπε-
σταλμένου μας τό κάτωθι τηλε-
γράφημα:
«'Ειτεσκέφθημεν χθές τα στούν-
τιο της «Οϋφσ» δττου έγευμα-
τίσαμεν μετά τής Λίλιαν Χάρ-
βεθ, τοϋ Βίλλυ Φρίτς καί τοΰ
Γκοΰσταβ Φραϊλιχ. Η Λίλιαν Χάρ-
βευ μοϋ ανεκοίνωσεν επί τη εύ-
καιρία δτι θά κατέλθη είς 'έλλά-
δα έντός τοΰ -προσεχούς Αύγου¬
στον.
Ή Λίλιαν ΧάρβεΟ είπεν δτι άπό
καιροΰ έ'χει ζωηράν επιθυμίαν νά
επισκεφθή την Έλλάδα, πρός τήν
οποίαν τρέφει άπειρον θαυμασμόν
διά τήν φωτεινήν ιστορίαν της, καί
διά το κλϊμα καί τόν ουρανόν τής
οποίας έ'χει τόσον καλάς πληρο¬
φορίας παρά των συναδέλφων της
οί όποϊοι έ'χουν επισκεφθή τήν
Άττικήν.
Τήν επιθυμίαν αυτήν τής Λίλ'αν
Χάρβιυ συμμερίζονται καί άλλοι
γνωστοί καλλιτέχ^ναι τού ·,ερμα-
ίύν ΐν/|μο'[-<-ι>·ρα'φο^ αμφοτέρων
των φύλων, των οποίων ή ττεριέρ-
γεια δπως γνωρίσουν την Έλλά¬
δα ηυξήθη έξ άφορμής τοΰ διαφη-
μιστικοϋ θορυβου Ο οποίος γίνε-
ται κατ' αύτάς έπ' εύκαιρία τής
Όλυαπιάδος καί τής μβταφοράς
τοΰ όλυμπιακοϋ φωτός Απεφασί¬
σθη δέ δπως τό ταξείδιον πραγ¬
ματοποιηθή έντός τοΰ Αύγούστου,
έκτός έάν' άνυπέρβλητα έμπόδια
άναγκάσουν τήν Λίλιαν Χάρβευ νά
αναβάλη έπ' Ολίγον τό ταξείδιον
της <=ία τάς "Αθήνας. Ό άπεσταλμένος μας ευρισκό¬ μενος είς Βερολίνον διά την Ό¬ λυμπιάδα — επεσκέφθη τάς μεγά¬ λας έγκαταστάσεις τής «Ουφα>
καί έλαβε συνεντεύξει δλων των
γνωστοτέρων καλλιτέχνην τοΰ
γερμανικοΰ κινηματογράφου. Τάς
συνεντεύζεις αύτάς, ώς καί τάς έν-
τυπώσεις τοΰ άπεσταλμένου μας
έκ τής δλης καλλιτεχνικής ζωής
τής γερμανικής πρωτευούσης, θά
δημοσιεύσωμεν είς σειράν άντα-
ποκρίσεων μετ" ολίγας ημέρας,
παραλλήλως πρός τάς άντα—οκρί-
σεις τάς σχετικάς μέ τήν Όλυμπι·
ά&α.
1ΙΙΒΙΙΙ!ΙΒΙΙΙΐηΐΙ!ΗΙΙ!!ΙΒΙΙΙΙΙΙ!ΙΙΙΒηΐΙΙΙΙΙΒΙΙΙΙΙ!ΙΙΙΙΙ!ί!ΐη
ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΟΝ
Ή ίστορική άφήγησις «ΠΩΣ
ΕΧΑΣΑΜΕ ΤΗΝ ΣΜΥΡ¬
ΝΗΝ» θά δημοσιεύεται είς
τήν 3ην σελίδα
ΙΙΙΗΙΙϋηΐΙ'ηΐΙΙΙΙΙΒΙΙΐΙΒΙΙΙΙΗΐηΐΙΒϋΙΊΙΙΙΙΜΙΙΙΙΙΒΙΙΙΜΙΠΙΙΙ
ΓΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΓ
108
ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΟΥ ΑΛΕΞ. ΔΟΥΜΑ ΔΙΑ ΣΧΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΝΟΡΑΝΤΡΙΕΡ
ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ. Ό άξιωματικός έσταμάτησε πρό τής λαίδης,
τήν έκΰτταξε ιτροσεκτικά χωρίς νά τής απευθύνη τόν λόγον. "Ειτειτα
άτΐεμακρύνθη έκ νέου άπό την παράταξιν, επλησίασε τόν πλοίαρχον,
συνεζήτησε κάτι μέ αυτόν καί ανέλαβε την κυβέρνησιν τοΰ σκάφους.
"Αμεσος έτιειτα διέταξε άτταρσιν, ένφ δέ τό ττλοιον έτιλεε πρός τό βά¬
θος τοΰ λιμένος τό συνώδευε πάντοτε τό έξωπλισμένον κόττερον.
Τήν στιγμήν κατά τήν όποιαν ό άξιωμα~ικός εξήταζε την λαΐδη,
τελευταία τόν κατέτρωγε μέ τα βλέμματά της και προσεπάθει να
—-------Α·· -«·· Ήτπ νΕίότοττογ. Λλικίαο 25
ή τελευταία τόν κατετρωγΕ ιιε ιν.. κ^^^,.___..,, ___ ,π
διαβάση τό ανεξιχνίαστον ττρόσωπόν τού. ΤΗτο νεώτατος, ήλικίας 25
έως 26 έτών, μέ μέτωπο έκφραστικό καΐ ποιητικό καί μέ άραιά μαλ-
λιά. Τα μάτια τού εΐχαν μίαν περίερνον έκφρασιν καΐ ήταν βυθισμένα
στΐς κόγχες. Τό στόμα καΐ τό πηγοΰνι τού έπροδιδαν άνθρωπον τΐε-
προικισμένον μέ εξαιρετικήν Θέλησιν. "Οταν τό πλοΐον εΐσήρχετο είς
τον λιμένα είχε πλέον νυκτώστ}.
Η ΛΕΜΒΟΣ. Ή 6μίχλη Εκανε πυκνότερο τό σκοτάδι καΐ έσχη.
μάτιζε Θαμποϋς κύκλους γυρω άπό τό άμυδρόν φώς των ψανών. Ό
άέρας, όρμητικός, έδυσχέραινε τήν άναπνοή, ττραγμα ιτού εκανε την
λαίδη νά τρέμτ|. Ό άξιωματικός μβτέφερε τίς άποσκευές της είς τήν
λέμβον καΐ τήν παρεκάλεσε νά κατεβί|, προσφέροντας τό χέρι τού.
Ή λαίδη εδίστασε: «Κύριε, εΐπε, /[νέ μήπως έθιμον των αξιωματικών
τοϋ βρεττανικόν ναυτικοθ νά βοηθοθν τίς συμπατριώτισσές των νά
ό—οβιβάζωνται δταν φθάνουν στήν Αγγλία;»
— Είνε μέτρον ιτολέμου,/λαίδη, απήντησεν ευγενώς ό άζιωματι-
κός, καΐ δέν θά δυνηθήτε ντ¥ τό άιΐοφύγετε.
— Ώραΐα. Τότε θά σάς άκολουθήσω, προσέθεσε μέ καταφανή
συγκίνησιν ή λαΐδη.-· *» *
Είς την λέμβον, ό άξιωματικός, άφοϋ έκάθησε πλησίον τής λαίδης,
διέταξε τοΰς ναύτας νοί κατευθυνθοϋν πρός τήν ξηράν.
ΤΟ ΙΣΠΑΝΙΚΟΝ ΔΡΑΜΑ
Τό εσωτερικόν Ισιΐανικόν δράμα συνεχίζεται
καΐ ή έκβασίς τού είνε άκόμη άμφίβολος. Καΐ
τα δύο μέρη παριστάνουν δτι νικοΰν. Άλλά κα·
νένα α—ό τα δύο δέν φαίνεται άκόμη νά ύπέκυ-
ψε. Τουναντίον, έφ' δσον ή κατάστασις έξελίσ-
σεται, επί τοσούτον γίνεται φανερόν δτι είς τό
άντιδημοκρατικόν χίνημα μετεϊχε σχεδόν όλό-
κληρος ό ΐσπανικός στρατός, τουλάχιστον είς
τα στελέχη τού. Εναντίον τοΰ στρατοϋ άντετά-
χθη ό λαός, παρασύρων βαθμιαίως καΐ τοϋς
στρατιώτας μέ τό μέρος του. Ούτως ό Ισττανικός
έμφύλιος πόλεμος ιτροσλαμβάνει χαρακτήρος
δραματικώτατον. Ή νίκη τής μιάς ή τής ώλλης
μερίδος θά πλήξη έξ ϊσου τάς ελευθερίας του
ισπανικοΰ λαοΰ. Εάν νικήσουν οί μοναρχικοΐ,
ένα καθεστώς σκληρότερον άπό έκεΐνο τοϋ ΠρΙ-
μο ντέ Ριβέρα Θά έγκατασταθη. Καΐ εάν νικήση
ή κυβέρνησις, είνε ζήτημα εάν Θά άποφύγτι την
ανάγκην νά κάμη είς τόν ίσιτανικόν άναρχοκομ-
μουνισμόν μεγάλας τταραχωρήσεις, είς άντάλ-
λαγμα τής Βοηθείας ττού τής παρέσχε διά τήν
νίκην της. "Ο,τι δήποτε ομως καΐ άν συμβή, δέν
ημπορεί παρά νά θαυμάση κανεΐς τήν επιμονήν
καί τό Θάρρος μέ τό οποίον ό ΐσπανικός λαός
ύττερασττίζεται τάς πολιτικάς του ελευθερίας,
άλλά καΐ νά Θρηνήση τάς συμφοράς ποΰ έπισω·
ρεύουν είς τοϋς λαούς οί έμφύλιοι πόλεμοι.
οεοεοε
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΡΟΣΟΧΗ
Διά λόγους προστασίας καί τής γαλήνης τοθ
κοινοϋ, ·άλλά καί τοΰ κρατικοΰ γοήτρου πρέπει
νά εύρε-θτϊ τρόπος νά σταματήση αυτή ή άνιαρά
περιο&υκή έπανάληψις στερεοτύπων σχεδόν είδη-
σεων ττότε περί συλλήψεως κατασκόττων καί πό-
τε είσβολής κομιτατζηδων είς τό ελληνικόν έδα-
φος, αί οποίαι κατόπιν διαψευδονται υπό των ύ-
πευθύνων άρχών. Τό γεγονός δτι αί είδήσεις αύ¬
ται πΌθέρχονται έκ θεσσαλονίκης δ ευκολύνει
κα'ι την έρευναν καί ττ|ν ανακάλυψιν τοΰ άρχικοΰ
Οπευθυνου. Διότι παρ' δλα δσα υποστήριζονται
καί θά ύποστηριχθοΰν δέν νομίζομεν δτι εύθύνον-
ται διά τήν άδικαιολόγηιον αυτήν διαταραχήν
τής κοινής γνώμης |ΐ.όνον οί θεσσατλονυκεϊς δημο-
σιογράφοι. Τουναντίον π στεύομεν δτι ή συνεχής
καί κατ' επανάληψιν κοινολόγησις θά Εχη τήν α¬
φετηρίαν της άπό κάποιαν δημοσιαν υπηρεσίαν.
Άς ευρεθή, λοιττόν καί άς τής συστηθΐ ολιγώτε¬
ρα φαντασία καί ττερισσοτερα προσοχή.
ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
Ανεξαρτήτως τοϋ αν ήσαν μικραί ή μεγαλ·εί-
τεραι αί έλλείψεις μας αί τιαρουσιασθεϊσαι κατά
τήν όλυμπιακήν λαμπαδηιδροαίαν, δσον ά§
τούς δρόμους, τα ξενοδοχεΐα, τα παντός είδους
μέσα, τάς διαφόρους συναφεΐς ευκολίας, τήν όρ-
γάνωσ ν καί γενικώς τήν παοάστοοσιν τής χώρας
έν προκειμένω, ένα πράγμα θά είχομεν νά συστή-
σωμεν είς τόν τουρισιμόν. να έπωφεληθή διά τό
μέλλον, αυτής τής εύκαιρίας πού τοΰ δίδεται σή¬
μερον. Αί τελευταίαι έορταί, άποτελοϋν, θά ελέ¬
γαμεν, ένα εΐδος γενικής τουριστικής δοκιμής
δια τήν Έλλάδα. Ποτέ άλλοτε ή τουριστική μα<, οργάνωσις δέν έδοκιμάσθη έντός εύρυτερου πλαι- σίου. Άπό τής απόψεως αυτής δυνάμεθα νά απο¬ κομίσωμεν μίοτν πολύτιμον πείραν. "Ας σημειω- θουν δλαι αί έλλείψεις, δπου παρετηρήθησαν, άπ' άρχης μέχρι τέλους τής λαμπαδηδρομίας, καί άς τεθουν αί βάσεις ενός άκριβοΰς σχεδίου διά νά τάς διορθώσωμεν. ΑΛΛΟΥ Είς τήν Γαλλίαν επετράπη τελευταίως Ζ>Λ
διατάγματος δπως δλ'οι οί πολίται, οί όποϊοι θά
τό έπ.θαμοΰσαν, λαιμβάνουν κατόπιν επιτυχούς
δοκιμασίας, δίπλω>μα πιλότου άερ-οπόρου. Το Ι¬
διον καί είς την Αγγλίαν καί ασφαλώς καί είς
άλλας χώρας. Ποία ή ση>μ<ασία τοΰ μέτρου, πε¬ ριττόν νά έξαρθή. Είς τήν δεδαμένην στιγμήν ύ- πάρχει εϊδικευμένον άεροπορικόν υλικόν πολυτί¬ μου έφεδρείας. Είς μίαν εποχήν απολύτου μηχα- νοποιήσεως καί των ττολεμικών μέσων, δλα τα κράτη μερ,ίιανοΰν νά εί&ικίυσοον κητ! τγγγ ίφρδρρί- άς των. Καί ήμεΐς; Ημείς κάμνομεν κατι σ* ριζικώτερον. Κΐ ό ελά εδό ά ττορικόν άνθρ/ , χμ φροντίζομεν νά τό άχρηστεύσωμεν καί ούδέιτοτε τό καλούμεν είς περιοδικάς τττητικάς άσκήσεις. ήμς; μς μμ ον. Καΐι τό ελάχιστον εφεδρικόν άερο- άνθρώπ/νον υλικόν, τό οποίον Εχομεν ά ό άύ ί ύδέ ΟΙ ΠΑΠΥΡΟΙ Τηλεγράφημα έκ Λονδίνου αγγέλλει βτι κατά τάς βεβαιώσεις τοΰ «Ήμερησίου Τηλεγράφου», πά- πυροι εύρεθέντες είς τήν Αίγυπτον τό 1915 καΐ φυλασσόμενοι έκτοτε είς τήν βιβλιοθήκην τοΰ Μάντζεστερ, ανεκαλύφθη δτι περιεχουν τμήματα τοϋ <Δευτερονομίου» είς άρχαιοτάτην ελληνικήν μετάφρασιν, τήν «Ίλιάδα> καί στίχους Λρχαίας
τραγωδίαο Μέσα είς τόν συνεχή άνεμοστρόβιλον
τόσων φοβορών είδήσεων πού τηλεγραφοΰνται ά¬
πό δλα τα μέρη τοΰ κόσμου, περί έπαναστάσεων,
διεθνών περιπλοκών, μεγάλων έξοπλισμών, κινδύ-
νων πολέμου κλπ. τό μικρόν αύτό συμπαθές τηλε¬
γράφημα είνε, ώς νά άρχεται νσ ύπενθυμίση είς
τούς άνθρώπους δτι ύπάρχουν καΐ άλλαι συγκινή-
σεις, ώραιότεραι καί πνευματικωτέρα!.
ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΛΥΒΑ!
Είς τό χωρίον Κηρισσός τής ΚοτυτορΓας—κα¬
τά χθεσινόν τηλεγράφημα — έδηλητηριάσθησαν 7
μικρά παιδία άπό βεβλαμμένα κόλλυβα. Έκ τού¬
των άπέβανεν ό 3ετής Άλ. Τάκης, αί δέ μικραί
Όλγα Βουλγαρίδου καί Σουλτάν» Κουζύμα ευ¬
ρίσκονται έν κινδύνω. Αύτό πάλιν είνε ά*ττό τ" ά-
γραφα. "Εως τώρα, οί άνθρωποι, είδ^ώτερα οί
"Ελληνες, έγνωρίζαμεν δτι έδηλητηριάζοντο ά-ό
πάστες, άπό χαλασμένα ψάρια, άπό άποσυντεθει-
μένα κρέατα καί ά>ττό μπαγιάτικα θαλασσΐλίά. "Ι¬
δού δμως τώρα δτι είς τόν ττίνακα των είδον πού
προκαλοϋν τάς δηλητηριάσεις προστιθενται καί
τα κόλλαβα. Πρέπει νά προσέχω»μεν καί σ' αύτά.
Ανεξαρτήτως τής θρησκευτιχής εύλαβείας μας.
ΠΡΟΟΔΟΣ
Άπό τήν θεσσαλονίκην τηλεγραφοΰν δτι σχε¬
τικώς μέ τούς λιθοβολισμούς τοϋ Ισραηλιτικοΰ
συν^ικισμοϋ εγνώσθη δτι οί λίθοι ρίπτονται ϋ—6
έρωτοδέων, εχόντων προηγουμένας σχέσεις μετά
τής κόρης τοϋ Άαρών ονόματι Σάρας, ή όίτοία
ττρό διετίας είχεν έκχριστιανισθή καί όνομάζεται
Ελένη είνε δέ ήδη χήρα. "Εως' τώρα εγνώριζα·
μέν δτι «τής χήρας τό προσκέφαλο μυρίζει άπί
ταμπάκο>. Τώρα -πληροφορούμεθα δτι είνε Ικα¬
νόν νά τΐροκαλέσιη καί τηλεκινητικά φαινόμενα
Φυσικόν. Μέοχχ είς τόσην πρόοδον πως ήμποροΰ·
σε νά παραιμείνρ είς τόν άπηρχαιωμένον ταμπά·
κον;
3Ε3Ε3Ρ
ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΩΤΕΡΟΙ
Μικράς μαθητής — μας ιΐληροφορεί τό ό:στυ·
νομικόν δελτίον — περιεργαζάμενος δπιλον έντός
της πατρικής οικίας τού, παρά τα Ταμπούρτα
τοΰ Πειραιώς, ετραυμάτισεν, λόγω αίφνιδίας έκ-
πυρσοκροτήσεως τοΰ δπλου, Μνα συνομήλικόν
του είς τήν κεφαλήν. Άνάλογοι είδήσεις δημοσι-
εύονται άρκετά σοχνά είς τάς άτθηναικάς καί είς
τάς επαρχιακάς συναδέλφους. Νά έξάρομεν τήν
επίδοσιν των Έλλην&παίδων «Ίς τα 6-ττλα; θά ή¬
το λίαν επικίνδυνον, ττροκε μένου Ιδίως περί μα·
θητών. Έν πάση περιπτώσει συνιστώμεν είς τούς
πατέρας νά εΤνε προσεκτικώτεροι. Τα διτλα,
έστω καί τα κυνηΐγετικά, μέσα είς Μνα σπί-
τι, δέν έπιτρέπεται νά είνε άνά ττδσαν στιγμήν
είς τήν διάθεσιν των παιδιών ώς νώ προκειται γιά
μαχαι ροπή ρουνα.
ΤΣΑΚΜΑΚΟΠΕΤΡΕΣ
Παρά τοϋ προΐσταμένου τοϋ γραφείου λαθρεμ·
πορίου τοΰ Τελωνείου Πειραιώς, συνελήφθησαν
δύο μέλη τού πληρώματος τοΰ ατμοπλοίου «Κάί-
ρο Σιτυ>, διότι είχον άποκρύψη είς τό διο:μέρισμα
τοΰ κουρείου τοϋ σκάφους σημαντικήν ποσότητα
άπό τσακμακόπετρες! Ή είδησις δέν υποθέτομεν
νά ττερι-τΐοιή τιμήν είς τούς λοοθρεμπόρους, μολο¬
νότι τα κατασχεθέντα είδη θά ττωλοΰνται είς κα¬
λήν τιμήν διά νά άποκρύπτωνται ασφαλώς μέ
τόσην έπι,μέλειαν. Εννοούμεν επί τέλους λαθρεμ·
πόριον μέ ήρωΐνην, μορφινην, χασίς κλπ. Άλλά
μέ τσακμακόπετρες!
3Ε0ΕΕ
ΤΑΥΡΟΜΑΧΙΑΙ ΜΕ... ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΑΥΡΙΟΝ Η ΣΥΝΕΧΕΙΛ
Οί φίλοι τής Ίσπανίας είνε άπαρηγόρητοΐ!,
Άνδαλουσία, Βαρκελώνη,. Σεβίλλη, Τολέδο, Σα-
ραγώσα, δλα αύτά τα όνάματα πού είχον συνει-
θίση νά άκούουν μέσα σέ θρύλους έρωτικούς, έ¬
γιναν άπό τινος ση!μεΐα τοΰ πολεμικοΰ μετάνπου.
Γύρω άπό τα όποΐα συνάπτονται πολύνεκιροι μα¬
χαι μετά των κυβερνητικών καί των έπαναατα-
τών. Τα τραγούδια άντΐ/κατεστάθησαν άττο πολε-
μυκάς ίαχας, οί κασταν-έττες ά—ό πσλυβόλα. Τό
μόνον που μένει είνε τό ττάθος τής τοτυρομαχίας,
άλλά μεταξύ άνθρώ—ών αυτή τή φορά καί αέ στί-
Λον την Ισπανίαν ολόκληρον,
1
2 »»■■«··♦<
^ «ΑΘΗΝΑΤΚΑ ΝΕΑ»
22
:ου »♦»♦♦♦♦♦
»♦,♦»<■»»♦♦♦
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ
ΤΉ! ΑΚΑΔΗΜΙΛΪ ΑΘΗΝΩΝ
Χιονία
ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΒΣ ΓΑΤΑΣ
' ΠΕΡΙΛΗΨΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΝ: 'θ
ουγγραΦιυς Λγαττοθσί τα ζώα, άλλα
«β!» β*ν ιΐχεν όίφΐΐρωσει την *γό—ι τού
οί κανένα αη' αύτά, μέχρις ότου ϊνας
γείτονος τοθ έχάρι<7£ Ινα χαριτωμένο
κατα—ρο γατακι ιτολυ Ιξυπνο κ ι." Εύγε- |
νικβ, ρατσας ντίμι αγκορα. Τό έδιχβη ·
κ αί τό ίγκατέστησε πό διαμέρισμα τού,
6ιτου τό πιριπθιόταν Ιδιαιτέρως. Τό ώνό-
μαοί Χιονία, τό βνομα της μάρτυρος
ποΰ έορτ&ζιται τόν Δεκέμβριον. Ή Χι-
ονΐα κατ~οιίίσβηκι στό σπΐτι γρήγορα
κα* Αφωαιώθηκε Ιδιαιτέρως οίον χυριό
της, «ου τής ϊκανε τις περισσότερες
πΐριΐΓθΐήσεις καΐ χάδια. Την συνεπα-
θηοχχν ολοι καΐ οί (ένοι ακόμη την έθαυ-
μθζαν. Σΐ/νεΙθισε νώ κοιμάται τη νυχτα
πλαι —όν κυριό της, πάνω στό κρεΒ-
βατι τού καΐ οέν τόν Λφησε νά κοιμηθή!
<ίΛ δυο νυχτες Τέλος την άτΐΕμΛκρυνσν
Λιτό την κρΐρβατοκάρα κσΐ την έμαθον
να κοψάται στό δΐαδρομο. ' Εμαθε γε-
νιχα να φέρεται καλά. να καταλαραινχι
Ολθυς. 'Α,ργότΐρα έμαθι καΐ την κίνη-
σιΐν <ΐίϋ Φρομου ΑΓ τό «αράβυρο, τόν κα-
Ρρ4»ΐιι, καΐ συνίννοεϊτο μέ τόν κυριό
της θαυμασία...
Λιγάκι τολμηρό νά τ6 ύττοθέ-
σουμε, γιατΐ οί γάτ,ες δέν είνε
φιλά,ρεσκες σάν τούς σκύλους,
ιτού ττάντο: σχεδόν καιμαρώνουν
δταν τούς Λοροθν οτολίδια. Ή
Χιονία, μ' δλη της τή νοημοσυ-
νη, δέν έδέχθηκε στολΐ&ι ΤΓοτέ.
Κσί κάθε φορά ττού δο-κιμάζορμε
νά τής δέσουμε μιά κόκκινη ή
γαλώζια κορδέλλα στό λοοι^ό,
Ϋαλοθσε τόν κόομο νά τή βγά¬
λη ά-ό ττάνω της, νά την κάνη
τταιχνίβι, κ<χί οέν ήούχαζε τταρ
άφου τό κοττόρθωνε. Ή άλήθεια
είνε ττώς ή ώμορφιά της δέν εΐχε
σνάγκη ά-ό κορδέλλες. Στή χιο-
νάτη γούνα ττου την τύλιγε όλά-
κερη, χωρίς την τκχραιμικρή κη-
λΐδα, τα κατ&αρά γαλάζισ μά-
αια της καΐ τα διάφοτνα ρόΛινα
αύτάκκχ της ήταν πολύ ύορκ€τά.
στολίδια.
οοοοο
Ή —ακδ'κή ήλυκία μισς γάτσς
€Ϊνε γεμάτη κινδύνους. Πόοες
Φορές δέν άκουγα τή μικρή Χιο-
νΐα νά τσιρίζη ο—αραχτυκά, έττει-
6ή ενας άτπρόσεκτος τή"ς ιτάτησε
τό τιόδι ή την ούράΙ Μια μερά
ό μικρός ύττηρέτης την ττάτησε
πό κτηνος καί στή ράχη, πού λί-
γο ϊλειψε νά: τή λυωσΓ). Εύτυ-
χώς δέν τής Μσπασε κανένα κόκ-
καλο κ ι* υστερ' άπό άδιαθεσΐα
λίγων ημερών, ή γοπίτοκχ ξα-
νάρχκτε τα τταιχνΙδι»[χ της σάν
τΐρώτα.
Σοβαρώτερο τίτοτν ϊν' άλλο
της πάθημα. Ή κόρη μου ή Κά-
««X
ζοχγράφιζε τότε καί, κοττά
τή συνήθεια των ζαχγράφων,
σκούτοΐιζε τίς μττογιές της μέ ψί-
χες ψωμί. Ή Χιονία τρυηοοσε
κάπτοτε στό άτελι·, βρήκε ττάνω
σ' Ινα σκαμνάκι οβύ'τές τίς λε-
ρωμένες ψίχες, τής μύρισε τό
λάδι, τίς βιρήκε τοϋ γοόστου
της καί... τίς μοσχόφαγε. Σέ λί-
γο ψάνηκοτν ολα τα συμ-τττώμσ-
τα τής δηλητηριόχηως. Τό σπί-
τι άνσχϊτατ.ώθηκϊ, κράνθηκε ό
^ιαπρός, άρχιοαν τ σντΐδοτο:.
Δυό μέ.ρες ^αροττάλεψε ή δύστυ-
χη, κι' έκεινο ποιό μέ ττΐκρανε
ώκ6μα ττερισσότερο, ήταν ιτού
δέν μέ τ^θέλε κοντά της, νά την
ΤΓεριττοιουμακ, νά τής νλυκαίνω
τους ττόνους της μέ χαδια, -κα¬
ρά κρυβάταν έτΐίμονα κάτω ά-
ιτΛ (ίνοτ κοτνσ—ί. ΓΊόγτΊ 6λα σνε
δόν τα ζώα, δταν ττονοΰν, &^-
λουν μόνωοη καί σκοΫ&δι·. Έπι-
τέλους την τρίτη ήμέρα βγήκε
όπτ' τόν κρυψώνα της κι' έΊραγε
λίγο νάλα. Την εΤχε γλυτώση.
Σέ λίγο Λλλο φοβερό δυστύ-
χημα:
Γιά τιολύν καιρό, ή Χιονία δέν
Ικανε βήμα Ιίζω άττό την πόρτα
τής κατοικΐας μας ή μάλλον άπό
την ιτόρτα της ταράτοας ττού ήταν
στή σκάλα. Μεγαλώνοντας δμοος,
άρχισ€ δειλά-δειλά νά κατεβαίνη
και στό κάτω, νά μπαίνη καί στήν
■κουζίνα, νά συναναστρέφεται την
Πίσσα καί τίς άλλες δυό γάτ«ς,
•πού άμέσως τίς ίκαμε φίλες, κα'ι
κάπου-κάτιου νά ριψοκινδυνεύη
καί στ'ις έττΐλοιπες σκάλες καί
οτήν «Ισσδο, ώς την πόρτα τοΰ
6ρ6μου. "Εττει&ή ττοτέ δέν την κα-
τεβασαμε μεΐς, τκχρ' άπεναντίας,
μόλις ββγαινε άπ' την ταράτσα,
την άναγκάζαμε νανερή τα λίγα
οκαλιά καί την κλείναμε μέοα,
ήξερε, καταλάραινε, τΐώς ή κάθο-
6ος τής ήταν άπαγορςυμένη. Γι'
ούτό, μόλις ίβλεπε κανένα μας ν'
άνεβαίνη άντίθετα, Ικανε άμέσως
μίταβολή κ ι" ϊτρεχ€ απάνω νά
κραφτη, μέ τόσο τρόαο καί μ' 8-
λη τή γρηγοράδα — αστραπή, κα-
πνός, άέρας — σά νά την κυνη-
ΑΧΙΛΛΕΥΓ ΜΑΜΑΚΗΣ
Άρχιονντιτκτης «Άθηναΐκών Νίων»
"Οδός Διπυλου αριθ. 12
ΠροΙνκχμενος Τιπτογ&σφίΙου
ΛΘΛΝΑΓΙΟΣ ΛΕΜΠΕΪΗΣ
Όδός ΓρανικοΟ αριθ. 11
ΘΗΝΑ
ΙΗΜΕΡΟΜ
Τό άριστουργηματικόν Ερ¬
γον κατασκοπεΐας
Μέ τόν
ΖΑΝ ΜΥΡΑ
κ αί την
ΒΕΡΑ ΚΟΡΕΝ
•ΕττΙ πλέον
ΖΟΥΡΝΑΛ ΕΚΛΑΙΡ
γοϋσαν δέκα μαντρόσκυλοι. Η¬
ταν κωμική καί γελούσαμε μέ την
καρδιά μας· μά θαυμάζαμε και
τή συναίσθησι πού Εοειχνε ττως
κάτι εΐχε κάνη, κάτι κακό κι η-
θελε ν' αποφύγη την τιμωρία.
Ώστόσο την άφίναμε νά κατε-
βαίνη ώς την κοιοζίνα ττού τόσο
τής αρεσε, γιατί κι' οί υπηρετρίας
την άγοτΐοθσαν καί την ττεριποι-
ούνταν, κι' ή Θείτσα-Μαρία, γενι-
κή τροφοδότρα τού σπιτιοΰ μας,
την έφίλ£θ€ τιάντα κανένα κσλό
μεζέ. "Ενα ττρωΐ λοιπόν πού κα-
τέβηκε τΐάλι, γιά κακή της τύχη,
εΐχαν άπλώση στό χαγιάτι Ινα
στρώμα, μισό μέοα πρός τό διά-
δρομο, καί μισό ε"£ω ττρός την αύ-
λή. Γιά διασκέδασι, ή Χιονία αρ-
χισε νά τό σκαρφχλώνΐι,. "Εφτασε
ώς τή μέση καί σιγά-σιγά τιροχώ-
ρησε ώς την ακρη. Άλλά ή ακρη,
φυσικά, δέν ήταν τόσο στερεή.
Κοιονήθηκε, ταλαντεύ'θηκε μέ τό
3άρος τοΰ σώματός της, ή Χιονία
^χασε την Ισορροττία καί, άπό άρ-
κοτό υψος, Ιτΐεσ'ε στήν αύλή. Μοϋ
την *-φεραν απάνω σέ κακή κα-
τάοτασι: λερωμένη, ζαλισμένη, ά-
λαλιασμένη, άγνώριστη. Ή δύστυ-
;η εΐχε πέση μέ τό κεφάλι — ά¬
λήθεια, οί γάτες πέφτουν τιάντα
μέ τα ττόδια καί δέν τταθαίνουν τί
ττοτα, μά 6χι δταν είνε τόσο μι
κρές — καί χωρίς νά ττληγωθή
ττουθενά, τής τραντάχτηκε τό μυ-
αλό. Είδαμε καί τΐάθαμε ώς νά
την κάμουμε κάττως νά συνέλθη
μέ πάγους κι' <5λλα γιατροσόφια.
Πάλι μάς άττέφευγε καί κρυβόταν
έτΐίμονα κάτω άπ' τόν καναττέ,
οφηνωμένη σχεδόν σ* Ινα στενό
χωρο, δττου μόλις χωροΰσαν τα
νέρια μας γιά νά την τραβοΰμε
εζω καί νά την τκριτΐοιούμαστε.
Καί τΐέρασαν κΐμττοσες ήμέρες ώς
νά βγή μονάχη της καί να φά'η.
ΕΤχε γλυτώση κι' άπό τό τρίτο
κακό καί μποροΰσα, κατά τή·1
ττρόληψι, νά μή φοβοϋμαι άλλρ.
'ί2οτόσο διτΐλασίαοα την ττροσοχή
μου καί τίς ττροφυλάζεις μου γύ-
ρω στήν άγαπημένη κα'ι ττολΰτιμη
αυτή γατίτσα, τιοϋ τόση μοϋ £κα-
νε λύττη δταν την έβλεπα νά ό
τΐοφέρη. Δέν την αφινα ιτιά νά ξε
μυτίζη καθόλου, κι' Ιδωσα δια
ταγή, &μα την £Βλεπαν κάτω, νά
τή στέλνουν άμέσως απάνω για
νά τή μαλλώνω. Καί μόνον άπ'
τόν τονο τής φωνής τό ϋξυπνο ζώο
καταλάβαινε ι τό μάλλωμα — έν
νοεΐται πώς τιοτέ δέν τή χτυττοϋ
σα, δ,τι κι' άν ίκανε — τό συναι
οθανόταν, τής κόστιζε, καί γιά τγο
λύν καιρά δέν κατέβαινε πιό κά
τω άτΐ' την πόρτα τής ταράτσας
δηλαδή τέσσερα-πέντ€ σκαλιά ά
■πό την ττόρτα τής κατοικίας μας
Ή γυναϊκα μου κουνοϋσε τό κε-
φάλι της.
— Κι' άργότερα, μοΰ ίλεγε, 8
ταν θά σοΰ φεύγη καί θά τρέχη
σ' δλα τα κεραμιδια νά βρή τό
γαμτιρό, ττώς θά την ττεριορΐσης;
— Μά τότε θά είνε μεγάλη, θά
ξέρη νά προσέχη καί νά φυλάγε-
ται μόνη της.
— "Οσο μεγάλη κι' αν θά είνε,
Τϊάντα θά τρέχη τόν κίνδυνο νά
Ύκρεμιτττή καθως θά κΐνηγιέται
ο· ι^.-^,^, «, π π ν γ, τη «τ )τιήσουν
>ν νν-'
, ----- -----ς καί νώ
' ς ΟΙ γάτες όέν φυλδ-
γοι. >.κολα!
.ΤΗταν άλήθεια. Καί μέ άνησυ
χία σολλογιζόμουν αύτό τό μέλ-
Λον, ποΰ δέν θάργοθσε νά έλθη
γιατί οί γάτίς μεγαλώνουν γρή
γορα. θάταν δυνατόν νά φυλάγω
καί τότε τή Χιονία; Πόσες φορές
6ά την Ιχανα καί θά τή φώνζ
τοθ κάκου, καί ττόσες φορές θά
γύριζε άπ' την έκστρατεία τη
μουντζουρωμένη, μοτδημένη, ττλη
γωμένη, έλεεινή; "Επειτα, ττόσ< χρόνια θά την εΐχα; ΟΙ γάτες δέ ζοθν τταρατΐανω άττό δέκα ή δώ δεκα. "Ωστε κατά πάσαν ττιθανό τητα, έγώ θά ζοΰσα καί μιά μερά θά την ίγανα γιά ττάντα, άτΐό φυ- σικό θάνατο, κι' άν άκόμα θά εΐ¬ χε γλυτώση άττ' δλους τούς κινδύ νους τής έφη,Βείας, τής νιότης, τή γατίσιας ζωης... Καί νά, μιά μερά την έχασα κ δσο ήταν άκόμα μικρή καί προφυ λαγμένη. "Αφαντη ή Χιονία τό δεί λινό έκεΐνο Ι Καί τό σπίτι ττάλι ά νάστατο. *Ωρες τή φωνάζαμε, ψά· χναο,ε, ρωτούσαμε, γιά νά ρρουμε. Ψάξαμε καί σ' δλες τί ντουλάπ€ς πού τής Λρεσε συχν< νά τρυπώνη, ρωτήοαμε καί στ γειτονιά, μην ττήρε τα κεραμίδια' καί γύρισε στούς γονεΐς της. Τί ποτα! τΐουθενά ή Χιονία! Καί συμ περαίναμε μέ λυπη καί μέ φρίκη ή πώς κατέβηκε ώς την ξώπορτ: καί βγήκε στό δρόμο — δύσκολ ήταν να μάς ξεγελάση; — ή πώ ιή βρήκς στή σκάλα καί την κλοψε κανένας ξένος ύπηρέτης — γιατί ΰχι καϊ κανένας κύριος, έ πισκέπτης; Τόσο ώραΐο γατάκι ή ταν πειρασμός γιά τόν καθένα Καί_τόοο ήμερο τό καιμένο, τόσ γεμάτο έμπιστοσύνη στούς άνθρώ πους!... Ι ΑΥΡΙΟΝ: "Η συνέγεια. Η ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΚΗ ΖΟΗ ΕΚΔΡΟΜ1ΚΗ ----ΚΙΝΗΣΙΣ Ό έξωραισπκός σύλλογος Σε- ,ηνίων «Ή Πρόοδος», διθργανώ- ■ι διά την προσέχη Κυριακήν 26 ουλΐου 1936 έκδρομήν είς Ζελή- ια (Σαλαμϊνος). Δηλώσεις συμμετοχής μέχρι τ|ς εσπέρας τής Παρασκευης είς φωτογραφεΐον κ. Δημ. £ττίγ- _ο, ΑΙόλου αριθ. 71. Τιμή εΐσι- ηρίου μετ* έταστροφής δρχ. 16. "Επιπλσ μέ δόσεις Καί μέ τούς καλλιτέρους δ ρους ΜΟΝΟΝ στήν οδόν Γεωρ >ίου Σταύρου άριθμός 6, μέγα
ρον Καψή είς τό βάθος.
Κεφσλαιοθχοι Ι
Παρακολουθοΰντες είς τα Ι
«Άθηναικά Νέα» την στή- Α
λην των πωλήσεων θά έτιι·
τύχετε καλήν τοποθέτησιν
των κεφαλαίων σας διά τής Ι
άγοράς κτημάτων είς τιμάς Ι
εύκαιρΐας. ■
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ
Ο ΡΟΥΜΠΗΣ
Η ΚΟΥΜΠΗ
ΚΑΙ ΤΑ
ΚΟΥΜΤΤΙΑ
Ποτέ κωμωδία δέν εσημείωσε τό θρίαμβο τοθ νέου
ίίργου τοθ κ. Σ. Μελά
ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ, ΑΦΟΑΣΤΗ
ΛΟΓΟΘΕΤΙΔΗΣ, ΥΠΕΡΟΧΟΣ
Ο ΘΙΑΣΟΣ ΑΜΙΜΗΤΟΣ
Η ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ
ΣουΦλέ τταρμεζάνσς
Πέρνετε ττενήντα δρόομκχ τριμ-
μένην παρμεζάνο, είκοσι δράμια
ριμμένο μπαγιάτικο ψωμί, τέσ¬
σαρα αύγά, έκατό δράμια γάλα,
άλάτι καί πιπέρι. Τα άνακατεύε-
τε δλα μοοζΐ καλά, ^υλάττετε τα
άσπράδια των αυτών, τα όττοΐα
<τυτΓάτε μαοέγκα καί τα ττροσθέ- ετε ακριβώς ττρίν Βάλετε τό σοοφλέ στόν φοϋρνο. Άλείβετε μέ Ι&.ύτυρο μίαν ειδικήν φόρμα, χύ- /ετε μέσα την ζύμην, ή όττοΐα ττρέπει νά είνε μάλλον άραιά. Βάζετε σέ πολύ δυνατό φοϋρνο περίτΐου είκοσι λεπτά, καί Ιπει- α σερβίρετε άμέσως. Ό μάγειρος Η ΠΑΓΚΥΚΛΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΙΣ Πρωτοβουλία τής έν Αθήναις «Παγκυκλαδικής Ενώσεως» συ¬ νήλθον την παρελθούσαν Δευτέ¬ ραν είς τόν «Παρνα^τσόν^ τα συμ- βούλια των κυκλαδικών σωματεί- ων καί κατόπιν μακράς συζητήσε¬ ως ελήφθησαν αττοφάσεις ττρός έ- ίσχυσιν τής τελουμένης υπό την προστασίαν τοΰ βασιλέως παγκυ- κλαδοκής εκθέσεως έν Σύρω 16— 23 Αΰγούστου. Ή σύσκεψις θά έ- τταναληφθη είς την αίθουσαν τού «Παρνασσοΰ» την ερχομένην Δευ¬ τέραν 27ην τρέχοντος καί ώραν 7 '/« μ. μ., είς την όττοίαν ττροσκα λοΰνται νά τΐροσέλβουν ατταντα τα διοικητΐικά συμβοΰλια των κυ¬ κλαδικών σωματειων, είς ταύτην δέ θά προσέλθουν ττροοκληθέντες καί οί κ.κ. βουλευταί Κυκλάδων. ΤΟ ΞΕΝΟΝ ΠΝΕΥΜΑ — ΜοΟ κσνεις τή χΛρι, τιοττ· ποΰ, νά μοΰ ττης ττου θά β>·ώ
χόρτο γιά τό γάιδαρό μου τκ.<ΰ ττεινάει; !ίΧϊΧ!ΧίΧ!) μουσ:ικη κινησισ "Επέστρεψεν έκ Κύπρου ό καθη γητής τοΰ 'Εθνικοΰ Ώδείου κ. Γε ώργιος Ξανθοττουλίδης, δπου εΐχε μεταβή διά τάς έξετάσεις των τΐα ραρτημάτων τοΰ 'Εθνικοΰ Ώδεί ου έν Λευκωσία καί Λεμεσω,. καί Η ΧΟΕΣΙΝΗ "ΠΡΩΤΗ" Η ΚΩΣΤΑΝΣ -ΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΛΑ; - ΝΤΥΠΟΣΕΙΣ-ΚΡΙΣΕΙΣ Είτε Ιχει κανείς άντιρρήσεις ε¬ άν «Ή Κώστανς φέρεται καλά;» είτε 6χι, Ινα εΐνιε τό γεγονός: "Ο¬ τι ή κωμωδία αυτή τοϋ Σόμερ- σετ Μώμ ποΰ τταίχθηκε χθές τό Βράδυ άτιό την κ. Κατερίνα Άν- ορεάδη εΤνε Ινα Ιργον ενδιαφέ¬ ρον, καλογραμμένο, μ' Ιζυττνο οιάλογο καί μιά καυστική οάτυ- πούλέειήήρωΐςτου-τόνυττο- νρεώνει νά δηλώση δτι «ά την Περιμένη κσί θά την ξαναδεχθτ)... ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Ή Κωστανς καί 6 θΛ^ρας της (κ. Κατερίνα Άν&ρεά5η καΐ κ. Περ. ΓαβριηλΙδης), ρα των ήθών τής άγγλικής κα- Ι λής τάξεως, πθϋ ιταρουσιαζοται μ" £να Ικανοποιητικόν σκηνικόν οημιούργημα. Βεβαία ζενίζει_λΙ- γο ή Ίστορία τής Κώστανς. .=.έ- ρει ότι ό άνδρας της την άτκχτφ ^ _..--------,._, της ..,. ( έ την καλλίτερη φιλή της, άλλα έν λέει τίτΐοτε. Κ ι 6χι μόνον αύ- τό. Τόν... καλύπτει άττέναντι τοϋ συζύγου της δταν έκεΐνος άνακα- λΰπτη κάτι ΰποπτο! "Ολοι τρί- βουν τα μάτια άπό την έκπληξι. Ή Κώστανς έχει δμως τόν λο- γαριασμό της. Συνεταιρίζεται μέ μιά μοδίστρα, άποκτςί την οΐκο- νομικήν άνεζαρτησία της καί με- τά ένα όλόικληρο χρόνο παίρνει την «,ρεΒάνς»: Δηλωνει στόν Λν- δρα της δτι φεύγ€ΐ μέ κάποιον ποΰ δέκα χρόνια τΛν άγαποΰσε καί την ήθ£λε καί μέ τόν όττοΐον Θά ττεράση τρείς έβδομάδες σέ ταξεϊδι — όπως έκεϊνος είχεν άλ¬ λοτε την καλλίτερη φίλη της. Καί τόν ύττοχρεώνει άπό την άμείλι- κτον λογικήν της καί την καυστι- κήν της εΐρωνία—είνε δ,τι ώραΐο ίχει τό Κργο οί ώμές άλήθειες Βεβαία ή κατακλείς τοθ Εργου εΐνε κάπως ττολύ έλεύβερη καί τταρά5οξη. Προσθέτει δμως είς τό ενεργητικόν τού έ'να άλλο ί ε ΑΝΕΚΔΟΤΑ- — ΓΝΩΜ1ΚΑ Ή κυρία καί ή ύττηρέτρια: — Μαρία, γιοττί £<—:ασες αύτό τό ώραΐο κινέζικο βάζο; -- Κυρία, δέν έττροσέξατί κολά. — Πώς; Δέν Βλέττω; — "Άν εττροσέχατε θά 4ρ"λέττατί δτι εσποοσα μονάχα τό τηό άχρη- στο σημείον τού. Συνεπώς τό ε- φτιαξα Ι ΟΟΟΟΟ Μεταζύ φΐλων: — Τρείς φορές άρραβωνιάχττηί κα φίλε μου, καί τίς τρείς Φορές έδυστ ύχησα. — Πως αύτό; — Άττλούστατατ.. Ή τΐρώτη άρ- ραβωνιαστικιά μου δέν θέλησε νά μέ παντρευτη, η δεύτερτ) πέθανε, την τρίτην... την παντρευτη'κα Ι ΟΟΟΟΟ — Γκαρσόν, μήττως ήλθε νά μέ ζητήση ό κ. Γκιουστάβ; — Δέν μττορώ νά σάς ττώ κύρΐί. Γιατί τόν κ. Γκιουστάβ μόνο έξ ΰ- ψεως τόν ξέρω. ΟΟΟΟΟ — Γκαρσόν, μιά μυΐγα στή σοθ- πα μου Ι — Περίεργο! Κι' εΓχα βγάλη, προτού σάς την σερβίρω άλλες τρείς Ι ΟΟΟΟΟ — Άλλά δεσποινίς, βλέπω στά ττιστοποιητικά σας δτι έντός £ξη μηνών άλλάξατε έξη θέσεις. —Μάλιστα κύριε. Βλέττετε, βρί- σκει κανείς σήμερα τόσο δύσκολα τφοίσταμένους τής άρεσκεΐας τού... ΟΟΟΟΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑ- ΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΠΕΡΠΑΣ ΚΟΙΝΠΝΙΚΑ Ο ΟΙΚΟΣ ΑΝΝΑ ΠΑΥΛΗ •ΕρμοΟ 18 α", έκποιεϊ λόγω τίλ<Η* τ>Κ
*$βς μέ τιμάς εύκαιρΐας τα
ναντα μο&έ-λο: καί
στοιχείον
τό μέρος
επιτυχίας: Παίρνει μέ
τού απολύτως δλο τό
θήλυ ακροατήριον, πού έπιχαίρει
διά τόν γυναικείον θρίαμβον. Εί¬
νε μονάχα δυοάρεστοττού τόώραϊο
αύτό ε'ργο εΐχε χθές τό βράδυ
κακή τύχη άπό απόψεως έρμη-
νείας. Κακοπαίχθηκε. Εάν έξαι-
ρέση κανείς την κ. Κατερίναν
Ανορεάδου ττού ύπήρζε ττράγμα-
τι έξαιρετική καί τόν κ. Περΐ'κλή
Γαβ.ριηλίδη — ττού καί αύτάς είς
την τελευταίαν πράξιν δέν τα κα-
τάφερε τόσον καλά — δλος σχε¬
δόν 6 άλλος θίασος ήταν κα-
ιώτίρος τού μετρίου. Καί
ζέν ττ^εμιέ ό κ. Μωρίδης, άλλά
καί αί κυρίαι τοϋ θιάσου ύστέρη-
σαν καταφανώς. Τόσον ττολύ ώσ-
τε να μειωθή σημαντικά ή εντύ¬
πωσις άττ' τό λετττό £ργο.
Κρΐμα...
ΑΧ. ΜΑΜΑΚΗΣ
[ΣκΙτσβ τοθ κ. Φωκ. Δημητριάδου]
«ιιιιΐΜΐιιηιιηΐΜΐιηΐΒΐϋΐΐΒίΐιΐΒΐιιιιιιηΐΗΐιιιιηιιιιιιιηηιιιιιΐΓ'-' ΊηΊηΒΐιιηιιιιηιιιιιιηιιιιΐΕΐιιιιιηιιι,ιιιηιβιι
ΤΑ ΕΥΘΥΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
ΕΝΑ ΧΑΣΤΟΥΚΙ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΔΟΝ ΣΤΑΔΙΟΥ
Ή ίστορια ήτο άπό τάς συνηθε-
οτ οας. Είχε δμως εξέλιξιν έντε-
λώ άσυνήθη. Κοινή ήτο ή άρχή
της. ι ιρωτότυττος ή συνέχειά της.
Ιδού ττώς:
τΗ·ταν μιά Κοττέλλα πού κατήρ-
χετο ατ>ν οδόν Σταδίου μαζΐ μέ
' ΙΤΜ "·*(* ·!<·__»£__*Μ. 1ΐί*_Λ ^">* **'-τΑ^
ρια. Κόσμος συνεκεντρώθη. Δεύ
τερον χαστοΰκι ήό ϊ
έκ μέρους τής κοινωνίας τής μ£-
γαλονήσου.
Ο ΠΑΛΑΜΑΣ ΔΙΑ
ΤΗΝ Κ Υ Π Ρ Ο Ν
Ό ττοιητής μας Κωνστ. Παλβ-
μδς άτιαντών είς εύχετήριον
γράμμα τοΰ τοτΐοτηρητοΰ τοΰ
άρχιεπισκοττικοΰ θρόνου Κύπρου,
απέστειλε ττρός αυτόν την κάτωθι,
επιστολήν:
Σεβασμιώτστε,
Άδυνατώ νά έκφράσω τταρσλ-
λήλως πρός την τιμήν καί την χά¬
ριν την άπονεμηθεΐσάν μοί διά
τής ύμετέρας ■κερισττουδάστου έ-
πιστολής άπό δβυτέρας ιΐαρίλ-
θόντος μηνός "Απριλίου τα κυ-
βερνώντα την κτχρδίαν μου α'ισθή-
ματα, τάς €ύχαριστίας καί την
ευγνωμοσύνην _μου.
ΑΙ εύχαί τού άρχιεπισκοτιικοΰ
θρόνου Κύπρου, αί τόσον εύγλώτ-
τως διατυιτούμεναι υπό τής ύμε¬
τέρας χριστιανικής μακροθυμίας
διαμένουσι χαραγμέναι ζωηρώς
είς τα βάθη τής ψυχής μου, κα¬
θως τίληροΐ ανέπαφον την σκέψιν
μου ή εικών τής Κύπρου, Έλλη-
νίιδος απαραγράπτου άττό αΐώνων
τταρ' δλας τάς έθνικάς έναντιό-
τητας. Ή Κύπρος, καθώς είνε ό
μέγας ϊρως τοϋ "Ελληνος πολί-
του είνε καί ή (αεγάλη έμπνεύ-
στρια τοΰ ποιητου, πατρίς καί
μοΰσα δι" εμέ Ιδιαίτατα.
Διατελώ διάττυρος εύχέτης καί
υμών σεβασμιώτατε, μέ την εύλο-
γίαν τοΰ ΧριοτοΟ
Κωστής Πολαμάς
ΔΗΜΟΤΙΚΟΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΝ
«Ε Λ_Π_| Σ»
Δημοτφασίαι
'Εκτίθεται είς ιτρόχειρον μειο¬
δοτικόν δι" ένσ^ραγίστων ιΐροσφο-
ρών διαγωνισμόν ή επέκτασις τοΰ
μαγειρείου καί ττλυντηρίου τοΰ
I-
θρύματος.
Προσφοραί γίνονται δεκταί μέ¬
χρι τής 30ής "Ιουλίου έ. ί.
Σχετικοί δροι, σχέδια κλπ. εί-
οίν κατατεθειμένα έν τω Λογιστητ
ρίω τοϋ Δημοτικοΰ Νοσοκομίίου
ένθα δύνανται νά λάβωσι γνώσιν
οί βουλόμενοι καθ* εκάστην 9—1
μ. μ.
"Εν Αθήναις τη 20 Ιουλίου 1936.
Ό Πρόεδρος τοΰ Άδελφάτου
ΐ Δή Άθί
ρ
Δήμα
Κ
φ
χος Άθηναίων
Κοτζιάς
Κ. ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ Νευρολόγος
—ΨυχΙατρος. 'Εφαρμογή ψυχβ-
ναλύσεως. Όδός Κάνιγγος 16.
4-7 μ. μ. Τηλέφ. 21-734.
ΘΕΑΤΡΟΝ
Ε
(Συνεταιριο·(«ός 'Ελλήνων
ΉθοτιοΛν)
Έντός τής εβδομάδος
Ή ιΐρωτ»|
τής νέας επιθεωρήσεως
Βασιλειάδη —Σακελλαρίου
Η ΣΒΟΥΡΑ
Μουσική ΠΑΝΝΙΔΗ
Άτΐόψε είς τό θέατρον
Ψυχικοΰ
II
θεσις>άσήμ .οτος. Ή ίιρωίς
έζαιρετικά βαρυσήμαντος. Μάλ¬
λον Οψηλή, μέ πρόσωττον στρογγι-
λόν ώς φεγγάρι αύγουστιάτικον,
χαρακτηριστικά λεπτά καί μάτια
^πινθηροβολοϋντα. Ήταν ντυμένη
άττλδ, χωρίς κατιέλλο, χωρίς κάλ-
τσες, μέ ίνα διαφανές έμττριμέ
τής έττοχής, επάνω είς τό οποίον
διεγράφοντο γοητευτικοί λοφίσκοι
κινούμενοι ρυθμικώς άπό τόν θελ-
κτικόν σΐΐασμόν των βημάτων της.
Καί 6 άσκητικώτερος άρρην
μπροστά της θά έπάθαινε δ,τι
και ό πάτερ Παφνούτιος μέ τήι< θαΐδα τοΰ Άνατολ Ψοάς. Άκούατε λοιπόν, νά συνοδεύ ουν τό πέρασμά της, βαθύτατοι στεναγμοΐ μαζΐ μέ άκατάσχετα χλιμιντρίσματα μεστά έννοίας. "Ι¬ δού δμως δτι κάποιος άπό τού1, άντικρύσαντας την περιφερομένην αυτήν άμαρτίαν δέν ένόμισε δτι έ"τ[ρετΐ€ νά ττερ.οοιτ9[, απλώς είς την φιλολογικήν εκδήλωσιν των φλεγόμενον αΐσθημάτων τού, άλ¬ λά ίκρινε δτι Επρετιε νά δώση εΐι, αύτά πρακτικωτέραν διέξοδον. 'Ε- ■πλησίασε, λοιπόν, διακριτικώς, ή- τένισε ττερπταθώς τό θελκτικόν θή¬ λυ καί εστέναζε: — Μανάρι μου Ι Ό υποφαινόμενος τταρακθλου- θήσας την σκηνήν ήκουσε καί την άττάντηαιν τοϋ θηλεος τιερι- λαμβανομένην είς την γνωστήν •εογενεστάτην ϊκφρασιν: — Άϊ στό διάβολο! · — Άχ, μ' ϊκαψεςΙ εΐτιεν έκεΐ- νος άτάραχος. — Μέ ξεφορτώνεσαί βρέ βλά- κα; εΐιτε καί πάλιν ΙκεΙνη μέ γλυκυτάτην φωνήν. — Κούκλα μου Ι Άλλά ή τελευταία λέξις έπνΐ- γη μ^σα είς ήχηρότατον χαστοθ- κι. Άστραψαν τα μάτια τοϋ άν- θρώττου ό όιτοϊος £χασε τόσον ττολύ τό ηθικόν τού, ώστε ΙΌκυ- ψε την κεφαλήν καί πανικόβλη- τος έστριψε τό υπουργείον Οίκο- νομικών διά νά καταφύγη είς τό ττροστατευτικό σπίτι τής τΐλα- τείας Κλαυθμώνος. "Εως έδώ τίττοτε τό περίεργον. Συνήθης υπόθεσις. Ατυχώς τα θήλεα δέν δίδουν βεβαία ττάντα την ϊμττρα- κτον αυτήν απάντησιν είς τοογ •περ'φερομένους έρωτιδεΐς -ού τους γίνονται τσΐιμποΰρια. Άλλά 6έν σπανίζουν όττωσδήτΐοτε καί αί ττεριπτώσεις τής ψυχρολου οίας τοΰ εΐδους αύτοϋ. Τό ττε- ρίεργον είνε τουτο: "Οτι δέν έθί- γη μέν ό δαρ^'ς, έθίνη δμως αλλος νέος πού ακολουθούσα τρι- κλίζων έλαφρώς είς απόστασιν ολίγων βημάτων, τΐερισσότερον φαίνεται θερμόανμος, ό δποϊος μόλις εΐδε την έπαίσχυντον φυ¬ γήν τοϋ δαρέντος ϊγινε 6ζω φρε· νών καί άπηυθύνθη μυκτηριστικώς πρός αυτόν: — Ρέ κολοκύθα! Τό πρώτον αύτό επίθετον δέν ά- νέστειλε τα βήματα τοΰ φεύγον- τος. "Ισως διότι δέν ένόμισε ό άν- θρωπος δτι ό τταραλληλισμός τού μέ τό συμπαθές αύτό λαχανικό τής έτΐοχής ήταν καί τόσον προ- σβλητικός. Άλλά; ό άλλος επέ¬ μενε: — Ρέ μττάμιαΙ Τούτο εθεωρήθη βαρυτάτη προσβολή. Διατί; άγνωστον. "Ε- γινε θεριό ό φεύγων μέ αύτό τό άθώον επίθετον και άνέκοψε τό βήμα καί έστοάφη: — 'Εμένα μΛα"ς ρέ; —· 'Εσένα ρέ Ι —■ Γιά τΐρόσεχε Ι — 'Εγώ νά ττροσέζώ ρέ ττού 4- ζευτέλισες τό ανδρικόν φύλον! Μιά καί δέν τα καταφέρνεις, τί κατατιιάνεσαι μέ τέτοιες δου- λειές; μ ρη τερον χαστοΰκι ήχηρότερον ϊπεσε έττί τής παρειδς τοΰ λαβόντος ή¬ δη άττό την τρυφεράν χείρα τοΰ θήλεος. Μιά γροθιά ηκολούθησε καί τα πράγματα θά εΐχαν σοβα ρωτξρας συνεπείας εάν δέ' '- ' ωδήγησε ά( ,·*Λοροθς είς τυ υ.υιο ρής Ιουλίου οολντάρΐ τΐλίΐπσΐσς «εΐιοη 8ΟΙ-ΟΕ3 Σήμερον στό «Περοκέ» δίδον¬ ται δύο τελευταίαι τταραστάσεις τής «Άπεργίας». Τό άπόγευμα μεγάλη λαική άπογευματινή. Αυ¬ ριον ό θίασος τταίζει είς τό νέον θέοττρον τού Ψυχικοΰ. Έντός τής εβδομάδος άναβιβάζεται ή νέα ε¬ πιθεώρησις «Σβούρα^ των συγ- γραφεων τής μόδας Βασιλειάδη— Σακελλαρίου, μέ μουσικήν Γιαν- νίδη καί μέ νέας έμφανίσεις. ΑΙ ΣΥΝΑΥΛΙΑΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ Σήμερον την 7.30' μ. μ. δίδεται είς την πλατείαν τοϋ σταθμοΰ Λα ρίσοης ή τετάρτη συνοικιακή συ- ναυλία τής φιλαρμονικής τοΰ δή- μου Άθηναίων, συμτΐράξει τής άν- δρικής έλληνικής χορωδίας, μέ πλούσιον μουσικόν πρόγραμμα, καί ύττό την διεύθυνσιν τού αρχι· μουσικοϋ τοϋ δήμου κ. Άχιλ. Γία- παδημητρίου. Η ΜΕΤΑΘΕΣΙΣ ΤΟΥ κ. ΔΕΝΔΡΑΜΗ κ. Ό έν Άλεξανδρείς» άνταπσκρι- τής μας μός γράφει τα ές?,<; σχε¬ τικώς μέ την αναχώρησιν τοΰ " Δενδραμή: ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ, 20 "Ιουλίου. [Ιδιαιτέρα ΰπηρεσία], — Ή με¬ τάθεσις τοϋ -πρεσβευτού κ. Δεν- δραμή είς Αργεντινήν, εγένετο δεκτΛ μετά δυσφορίας είς την έ¬ δώ ελληνικήν παροικίαν. "Επί τη άναχωρησει τοΰ πρεσβευτού αι έλληνικαί όργ^νώσεις προέβησαν είς εκδηλώσει,, τιμητικάς πρός αυτόν. Ούτω ό ελληνικάς σύνδε- σμος ύπαλλήλων ΆλεΡανδρείας 80,1-ΟΕ, Ο ΟΙκος Μούχου, οοός Νιχοβηνου 4, ϊναντι ρωσσικής έκκληοΐας, Ληύ τας 2 Ιουλίου οολντάρΐι δλο: τα πκχΐΐΐβι τής Τα χοτταστήμοττα; «81 ΜΙ» 6~ηο0ν λο- έή 1000 ζεύγη (Ηοδήμα· γω τέλεος έκόχής 1.000 ζεύνη Οτοδημβ- τα γυναιικεΐα, ίροτΐ καί παΛιικθ:, μέ τι¬ μάς Δρχ. 75, 125, 225. - Σπεύσατε! Ι Ι ΕύκαιρΙα. Άηβ~3 Ιου¬ λίου μέχρι 20 Λύγού— ου. "Αποθηκη «$ΙΜΙ», Πε.οιματζ6γλου 8 (ύπόγειον). βασιλειοσΓγ.'φινοσ "Υφηγητής τής Παιδιατριχής Τοθ κου ΠανειτκΡΓημΙου. Λιοσίων 62 β' 9.30 4 6 λ 20 β — '^ΓΓ—Τμ."ΓτηΧ. 20-540 ΝΕΥΡΟΛΟΓΟΣ---- Κ. ΓΑΡΟΦΑΛΙΔΗΣ ΙΊ«Ιατρος, διδώκττωρ !«7Ρ*<: , ιαβηγητοϋ πανεπκπημίου ΙΛΙ9Π«Ι ;, μ , Στουρναρα 33 β—12 ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΕΣ ΚΙΡΖΟΙ Μέο: βερο—εί<χ άνευ εγχειρίσεως, μ θόδου Παρισίων — ΒεροΜνου. ΟΙ τγο- θ ΐδκοΰ ΙατροΟ Μ ΖΕΚΑΚΟΥ. νοι, αί αΐμορραγίαι κατοΐπαθουν Λμς καρά τοθ 5ΐδι/κοΰ ΙατροΟ Μ. ΖΕΚΑΚΟΥ. Λέ 10 π μ — 2 μ. μ. 'Λΐκαδη- ρ Λέχε,ται μί«ς 70 αρ — 2 μ. 23 π. μ. μ. μ. Τηλέφωνον 23—265. 5χ.χ.Τ.·χϊ; Δ» ΠΑΝΟΣ ΔΗΜΑΚΗΣ εΐδικός παθολΛγος, διπλωμοΛθΟχος κτωρ ΠανεπιοτημΙου ΜίνΛχου, &1 12ετΙ- σπουδάοας. Δίχεται ϊ — 7 μ, ,μ. Σπ,υρΙΒωνος Τρικούπη 57, τηλέφ. ωρ εν Γερ ρμονΙσ 7 μ μ Σπ,υρίΛ 26 — 641. ΛΑ-ΓΚΟΝ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟΝ γωνΐα β ΊκτΙνου καί Σωιφ*τους 22, β Δημβρχίσς. Τέλεΐον 6δοντιοπρι· Κιόν τμήμα με τιμάς Τϊλΐ(&>ς λ
Ω εργασίας *ίιό 8 — 12 η. μ
οντιρ
λαϊκάς.
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Κ. ΣΕΡΕΦΗΣ
—, . τοθ Λμβοΰργου
— ΑφροδΙσιοΐ. ΠατήοΙων 59
δροφος, 4—7 μ. μ. Τηλ. 28 — 868.
5Χ>
ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Ό ώτολαρυγγολόγος Ιατρός Δρ
ρΐς ΓΙΟΕΛ, έκτός τής ίΐδικότητός
έφαρμόζει καί την ρινικήν συμποδητικο·
θεοαπεΐαν κατά των χρονΐων πονσκεφα·
λων, τής αυπνιας, τοθ ασθματος "''
των νευρικών διαταραχών,
ραγεώργη 3, ώραν "
εύς: Κολοκοτρώνη
Κί.
"Αθήναι: Κα-
3 — 7, ΠΕΐραι-
103, ώρ<χν 9 — ΑΛΛΑΓΉ ΔΙΕΥΘΥΜΣΕΛΣ Ο ΙΑΤΡΟΧ Γ. ΠΟΛΥΚΑΡΠΙΔΗϊ!, ίΐ δικός Δερμοττολάγος -^ Άψροδισιολό- γος, μετώκησεν είς την επί τϊ)ς 6δοΟ Σα- τωβριανδου 25 νεόκτιστον κλινικήν τού καί δέχετσι ώς καί ■προτέρον. θυ, Ά* Ν. Ν. ΔΡΑΚΟΥΛΙΔΗΣ Δρμολ6γος κοΐ οφροδισιολογος Τοθ έν Παρισίοις νοσοκομεΐοΐ) ΣαΙν·ΛθυΙ, δέχξται είς την νέαν κλινικήν τού χ,αφνύν 9, τηλέφωνον 75 κλινικήν το 25 — 715. ΧΡ. Ν. ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ τ. Διευθυντάς έν τ<Λ Προσφύγων "Αθηνών των δίρματικών κβ μετβδοτικων νοσημστων, τ ίπω·»ρπικ6ς Ιατρός τοθ ΝοθΌκομεΙου '" γ- γροθ, επί μακρόν έν Ποφ ι δευθεΐς. Δέχεται οβός ί.ατΐ.>ρριαΓνυ<χ 32, ώρας 12 — 1 καί 6 — 8 μ.μ. Γη λέφωνον 24 — 278 ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν. ΠΑΡΙΣΗΣ «**«<* βα —•Τί σέ νοιάζει ίσένα βρέ φά- Ή άπόδοιπς τής οβρεως δι* άλ- υ λαχβνΐκοθ έξηγρίωσε τόν ι!-. έ / — 'Εγώ εΐμσι Φσ;βας*ρέ ή έσϋ :ού |τήν άρπαξες κι' ίκοτμες μό- ο; — Ψί ττας στά καμμάτια; — ΐΕγώ'ή έσύ; κΛί άστοαπιαίως ήλθοίν στάχέ- φΜρον. Ό πταισματοδίκης ευρέθη είς δυοχερή Θέσιν. — Ποίος έδωσε Τίρώτος τό χα- στοϋκι; — Ή κοττέλλα;. — Ποία κοττέλλα; — Αυτή πού έ"φυγ€ κ. πταισμα- τοδίκα. — "^Ηταν συγγενής σου; — "Οχι. — Τότε γιατί παρενέβης; —'Εξηυτέλισε τα ανδρικόν φϋ- λον κ. πταισματοδίκα! Καταλα- Ραίνεις; Τής έγινε στενάς κορσές, άρτταξβ τό χαστοΰκι καί τδστριψ.ι άλά-γαλλικά. Μ' έννοεΐς; Τό λοι- τιόν τόν έφώναξα κι' έγώ μπάμια κι' έγύρισε νά μοϋ έττιτε&Τ|. Τό ο¬ ποίον άδικος επίθεσις καθότι ΰ- τκύθυνος ή δεσττοινίςΐ 'Εστράφη πρός τόν άλλον: — "Ετσι είνε; — Μέ έβρισε Ι — 'Εσύ δμως γιατΐ ττειράζεις τίς γυναΐκες στόν δρόμο καί γίνεσαι ρεζίλι; — Άνθρώποι εΤμαστε κ. ττται- σματοδίκα... Άλλά ή δικαιολογία δέν ήτο άρκετή. Καί κατεδικάσθησαν αμ¬ φότεροι είς τριήμερον κράτησιν. Ό μάρτυς ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΗΠΑΛΑΝΤΖΑ ΔΙΩΚΕΤΑ1 -== Ό ύφυπουργός τής Άγορανο- μίας £χει πολύ πρωτότυτΐες Ιδέες. 'Επειτα άττό τόν αίφνιδιασμό τοΰ μπαγιάτικου ψ_ωμιοϋ, νέαν πάλιν καινοτομίαν μας άναγγέλλει. Αυ¬ τήν την φορά τα θϋμα τής πρωτο- τυιτίας τοΰ κ. ύφυττουργοΰ είνε ή πατροπαράδοτος «παλάντζα» των μαναβηδων, ττλανο&ίων καί μή. Ή τόσον γνωστή μας τΐαλάντζα, ή θορυβώδης δσον καί μυστηριώ- δης, ή παλάντζα τΐού είς τα ταχυ- δακτυλουργικά χέρια τοΰ πλανο- δίοθ μαναρη ότποκτοϋσεν έπαγ γελιματικήν συνείδησιν καί κα- τώρθωνε νά τΐαρουσιάζη τα τρια- κόσια δράμια ως πλήρη οκάν, έ- ξοστρακίζεται τώρα μέ μίαν μο- νοκονδυλιά τοΰ ύφυπουργοΰ. Κα- ταργεΐται. Ή έκδοθεΐσα σχετική διαταγή ύττοχρεώνει τούς μικρεμ- ττόρους τοΰ ττοδαριοΰ νά έφοδια- σθοΰν μέ ζυγαριά μέ δύο δίσκους καί δράμια σφραγισμένα. Τό ύ- φυττουργεϊον Μχει βεβαία τόν λό¬ γον τού. Καί δ λόγος είνε ή τΐρο- στασία-τοϋ κοινοΰ άτΐό την ταχυ- δακτυλουργίαν των μανάβηδων. ΟΙ φουκαράδες αύτοί δ>μως, είνε
αδύνατον νά συνέλθουν άπό τό
κακό ττού τούς βρήκε: Μέ την
τταλάντζα εΐχαν στάδιον δόξης
λαμπρόν στίς καθηιμερινές συναλ-
λαγές των καί έκανόνιζαν δπως
αύτοι ήθελον τούς πελάτας καί τα
έμτΐόρευμά των. Τώρα είνε ύττο-
χρεωμένοι νά κάμουν ϊξοδα γιά
ν' άγοράσουν ζυγαριές καί δρά¬
μια.
Ή άτυχής τταλάντζα τίθεται
είς άποστρατείαν άττό τόν στρα-
τηγό—ύφυπουργό, χωρίς οΰτε κάν
νά απονεμηθή μιά εύαρέσκεια διά
τάς μακράς καί Τίολλο—'λάς υπη¬
ρεσίας της. Διότι τψοσέφερε
πράγματι υπηρεσίας ή τταλάντζα,
δχι μόνον ώς μέσον διά τό ζϋγι-
σμα των φρούτων καί των κρεμ-
μ<Λιών, άλλά καί ώς άγχέμαχον δπλον είς τούς καυγάίδες των πλανσδίων μανάβηδων μέ τούς συναγωνιστάς των ή καί μέ τούς πελάτας των. Πολλών κεφαλιων ή στερεότης έζυγίσθη μέ αυτήν καί τό άστυ- νομικό δελτίο ήσχολήβη έπατνει- λημμένως μέ τραυματισμούς «διά βαρ«δίου ζυγοΰ>. Ή δράσις "Ύ><~ εΐνε όμολογουμένως Ιστορ Καί οί τίτλοι τής γενεαλο^ της φθάνουν ττολύ μακρυά. Ί>
νσμά της άλλος τε ττροέρχ
άπό τό Ιταλικόν «μπιλάντσιοι»«
νων ο α
Δενδραμή κα'ι τάς ευχαριστίας
τού διά την έτα>φελή δρασιν τού
ύττέρ τοΰ έλλην· κου στοιχείου.
Ό πατριάρχην Άλεξανδρείας
κ. Νικόλαος καλέσας παρ' αύτφ
τόν κ. Δενδραμήν, τοΰ άπένειμεν
Ιδιοχείρως τόν σταύρον τοΰ Ά-
γίου Μάρκου είς ανταμοιβήν των
πολυτί,μων ύττηρεσιών τού πρός
τόν έν Αιγύπτω ελληνισμόν κατα
τό διάσττνμα τής διετους παρα¬
μονάς τού, καί τόν ιτροσεφώνησε
κολακευτικώς, εΰχηθείς δπως καί
είς την νέαν θέσιν τού άναδειχθη
άξιος τής άποστολής τού. Ό κ.
λ,.*™,.;- λ-—·--------- -·------
απήντησεν «ύχαρι-
Δενδραμής
στών.
ΠΑΡΑΣΗΜΟΦΟΡΙΑΙ
ΔιΛ ^σαιλικοθ διατάγμοπΌς *ττενε-
μήθη είς τάν όμογενή έν Χαρτουμ κ.
Γεράσι,μον Α. Κοντομίχαλον ό Σταύρος
των Τοοξισρχών τοθ Φοίνικος.
ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΟΝΤΑ
ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ
Άπόψε 94 ίιαννκτερεύσουν τβ κοτωθι
φαρμακεια;
Δαμμεργης Κων. ΠανετιστημΙου 31,
Γρηγορακίκη ΊουλΙα Σταδίου — Πλατ.
'ΟμονοΙας, Καραλής Γρηγ. Έμμ. Μπ€-
νακη — "ΑκαδημΙας, Ρέρας Κωνστ Πα·
τησΐων — ΒΕρανζερου, Μαρινόπουλος
Κωνστ. Φιλελλήνων 6. ΓαροψαλΙδης "Ι¬
ωάν, θεμιστοκλέους 1, Χρηοτόπουλος
Νικ. Ζ Πηνής — "Αραχωβης, Χρηστό-
ποιιλος Κωνστ. ΛιοσΙων 52, Φωτόπίιυλος
Νικόλ, Πειραιώς 65, Καταπόδη Μαρία
Κυψέλης 36, Μπέκης Μιχ. Πατηοίων
250, Κουροιχτης Χρηστ. Πυριτιδοπθιειον
—- ΔαφνΙ, Εμμανουήλ ΕύΛγγελος Συν.
Βιιρωνος, ΙσουρΙδης Γεωργ. "ΑδριοτνοΟ
140, Καπετανάκης "Αλεξ. Παπαδιαμαν-
τοπούλου 49, Γεωργόπουλος Φωτιος Μια¬
ουλη 26, Ματαρατζής "Ιωάννης Κλ£ΐ-
σθίνοί'ς 11, "ΛρβανιτΙδης Δημήτρ. Πα-
τησΐων 329, 'Αναστασιαδης "Ιωάννης
Βοι>κουρ*στΙου 24, 'Αμπαριωτου Σταυ-
ροθλα κοινότης Ζωγράφου, Τριανταφυλ-
λου "Ηλ. Σόλωνος 56, Χατζηφωτιάδης
Δημ. Δεκελειας 32 (Καισαριανή), Δη¬
μητριάδου "ΑθανασΙα Σπιθάρι, Σαφός
Σταμβτιος Γεν. Κολοκοτρώνη 69, Κω-
στάκη Έη. (κληρ ) Λένορμαν 75, Ρη·
νάνης "Αλεξ. Λεωφ. 'Αλεξανδρας 213,
Βουτσαβόπουλος Κων ΕύΡοΙας 77 (Πο-
λονωνον), Τσαγκάρης Νικόλ!. Λιοσίων
201.
Η ΚΙΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ
"Η κίνησις τοθ ιιληβϋθΐμοθ κατα την
21ην "Ιουλίου 1936.
Γάμοι 8. Γεννησεις 28. "Αρρενες 15,
θήλεις 13.
ΟΙ Ληοβιώσαντες: "Ελένη ΌδοντΙδου,
30 ετών, Βασιλική Κοτοιτούλη, 66 έ-
τών, Σταυρουλα Λαμπροποι/λου, "45 έ-
τών, ΕΟαγγελία Κόκκαλη. 2 μηνών,
"Αλέξανδρον "Ιορδανίδης. 73 έτών, κα-
κατινέμιορος, "όλγα Ναστιάλγκα, 1
ϊτους, Σόφια Καλογεροιτουλου, 3 μη¬
νών, Μαργαρώ ΚαραγκτννΙδου, 66 έ¬
τών, Ζηνοβΐα Κοσμούλη, 24 έτών, Τρο-
φων Κανελλόπουλος, 64 έΐών, Ιατρώς.
Νοσήματα : Φοματίωσις 1, καρδίας
2, συμφόρησις 1, ίντερΐτις 2, βρογχϊ-
τις 1, γηρας 1, βίαιοι θάνστοι 1, άλ¬
λαι άσθένειαι 1.
ττού τταράγεται έπίσης άπό τό λα-
τινικό «μπίλανξ» ττού σηιμαίνει
ζυγαριά. Είνε δηλσδή σχεδόν βέ¬
βαιον δτι τι. παλάντζα 'μας κα«
τάγεται άπο τούς Ρωμαίους, οί
όποΐοι μάς έκληρονόμησαν έπί¬
σης καί τό καντάρι, που εΐνε σχε¬
δόν τό Ιδιο ττράγμα, μέ την δια.
φοράν δτι άντΐ δίσκου Ιχει άγκι·
στρον καί χρησυμεύει γιά μεγα-
λείτερα βάρη. Είς τό διάστημα
των μακρών αυτών αίώνων, τγο-
σα έκατομμϋρια άνθρώπων δέν
έζυηη'ρετήθησαν άπό την τταλάν·
τζα. Κ αί άν ύττοθέσομε 8τι οί
περισσότερες τταλάντζες κλέβουν
τόν αγοραστήν είς τό ζύγισμα,
άς υπολογίση κανείς, άν ήταν δυ¬
νατόν, ποία τεραστία ιτοσά έ"χούν
κλαπί) συνολικώς. Ώρισμένος
πολύ όλίγες άνθρώπινες έφευρέ·
σεις Εχουν τέτοιαν Ιστορίαν. .^
Ή Ιστορία &μως τής τταλάν!
τζας, ή καταγωγή της καί οί ή-
πηρρσίες της δέν κατώρθωσαν
νά την σώσουν άπό τόν νεωτερι·
στικόν ζήλον τού κ. ύφυπουργοθ.
Ή διαταγή έξ&δόθη καί άρχίζει
Λ έφαρμογή της. ΟΙ μανάβι^δες
ι ό>οι οί αικρέμποροι τΐού έ-
' ε-ψαν χρόνια μέ την παλάν-
"ήν άποχωρίζονται τώρα
:α θλίψεως. Είς τα εξής θά ά-
ιοτίλπ ττλέον μουσειακόν εΐδος.
Λ»ρματο»ι*
(Όμονοια). ΙηλΓφωνον 25 —
ΘΕΑΜΑΤΑ
ΑΡΤΗ, 22 ΊουλΙο,, ,..
ΑθΗΝΑΙΟΓΗ [Έπιχ. Α.
. ^««"Λογράφος».
ΛΛΙΚΗΓ: «Παντρεθτηκο
ΑΚΡΟΠΟΛ ΙΘΙαί,ος Π
χ?ϋΗέ Πέά
ου,
ΑΝΔΡΕΑΔΟΥ:
καλά;» ,_
ΔΕΛΦΟΙ [Μάντρο: 'Αττίχ], .
γρβμμα. ""'
V»
ΚΑΖΙΝΟ (θίασος Π.
Ον
« Η
ΙΑΜΛΡΤΖΗ |θΐβοο< ε'Η Β~1λιοσα». ΛΑ-ΙΚΟΜ: «Ή νερ<Κδ0 ΚΙΓιΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙι ΑΙΓΛΗ [ΖαιπΐεΙου)! «"Εν,, ωρον». Καίη Φρανοις ΑΤΤΙΚΟΓ1 [Κυ^έλης]. ΑΘΗΜΑ: «2ον ■ ΑΛΚΑΖΑΡ: «'ΈΓΛ, ΑΘΗΝΑΜ'ΚΟΜ «Τ ΒΕΡΝΤΕΝ: «ΜποΛ. ΒΙΚΤΩΡΙΑ- «Φλόγες ΓΚΛΟΡΙΑ: «Πρίγι ΔΙΑΜΑ [ΠαλαιοΟ νος δρόμος». ΕΚΘΕΣΙΣ [Ζα—ε(ου] ρευ€». ΕΛΛΑΣ: «ΕΙμαι ΕΝΤΕΝ [θησείι. Μέας "Υόρκης» ΕΡΜΗΣ: «Μυ<ΐτικός ΓΙΠΕΡΟΓ: «Ή ξωή ν ΕΤΟΥΑΛ [ΚαλλιίΙας] τοϋ εξπρές». ΖΕΦΥΡΟΣ «Ρεγγίνα». ΗΡΩΔΕΙΟΝ: ΙΝέας ΦΛ«8ε μαγικό παλάτι» Ν ΗΛΕΚΤΡΑ [Νέων ΣφαγεΙον1,., νΐς λοχαγός». · * ·*«1 ΚΑΠΙΤΟΑ (τέρμα ' πος σκιά» ΚΡΥΣΤΑΛ [ΧαροκΑπουΙί ,· αγάπη». ϊ!Χ«Ιι ΚΥΒΕΛΕΙΑ: «Ή έπιφυΧακ*, ΚΥΒΕΛΗ [στάσις Ζαίυνββυΐ. . ϊίί"· ίί* Χηρβκωμοτο. ΛΙΝΤΟ: «Η γόνδολα ··-■■ ΜΑΖΕΣΤΙΚ: «Ένβ φ καβρίπτη». ΜΟΝ ΣΙΝΕ· «Τρείς δρόιιοι» ΜΠΟΜΠΟ Ν ΙΕ Ρ Α [Κηφοοΐβνΐ'. Μτφα». Μ' ΝΕΑΠΟΑΙΪ: «Παρελι Μ Ι ΜΟΝ: «Έρωτικές ρι*τέ ]. ΟΑΣΙΣ [Ραριετέ]. Νέον ΟΥΦΑ [Κυβέλης]: :«ΟΙ φυλακες». ΟΥΦΑ [Νέου "Ζ βάλς». """"' 1Β«>4
ΟΛΥΜΠΙΑ [Κηφισιδςΐ: «Κλό-Κκ.
ΠΑΝ ΕΛΛΗ Ν ΙΟ Ν Ιλεΰφορος ϊ Α
«Διπλό ρωμάντζο». ™
ΠΕΥΚΑ: «Χέρμαν κοΐ Δι
ΠΑΛΛΑΣ [Παγκρατίοοΐ:
Είλωτες».
ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ: «ηΐ
ΡΙΑΛΤΟ· «Μάρς Ρακοτσκυ
ΡΟΖΙΚΛΑΙΡ: «Δρβμοι οιόϊ
ΡΟΥΑΓΙΑΛ: «Τό δίλημικχ»
ΣΟΝΙΑ: «Κάοτα Ντίββ,'
ΓΚΡΕΚΑ (Ν. ♦αλήρου): ,»,„,
τοθ Βόλνα». ™
ΓΚΛΟΡΙΑ [Νέας Σμύρνης], λ
ναυμαχΐας».
ΤΑΟΥΜΠΕΡ: «ΦολΙ Μ~ρί»Μ
ΤΙΤΑΝΙΑ «'Αμφιτρυων»"
ΣΤΑΔΙΟΝ: «Παρθί>Ός μΐ»(Μ,
ΣΑΒΟΊ-Α: «Βικτωρμα». κ
ΑΝΟΙΞΙΣ [τέραα Κυνοσίρνοκΐ
καρανχιοζοπαίκτης ΚουτοοοΜ
ΡΑΔΙΟΦΟΝΟΙ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Τετάρτη, 22 Ιουλίου 193ί
ΩΡΛ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΜΒΟΥΡΓΟΝ [904 κ. χ \
7 μ.μ. ΤραγοιΛΙα καί χοροΐ ^
"ΕλληνΙβος σοπρανο ΤΟχσς Τουρΐι
κσί τοθ βαρυτβνου Σουίς ϊ{,
έλληνικά τραγουδια. β μ μ ^
μουσική. 1 Ο 10' μ μ. ΣοναοΜαΐ
ο-τρας, χορωβΐας χοί σολΐοτ
σματοι αίτ6 όιτερέττες Γ. Ϊτρ4
νεκε, Λέχαρ κλπ. 11 13' μ μ
ακη ονμφίιτνΐα. 11 30' μ μ
νάτα καί σολίοτ. 12 55' μ μ
νίκη ουναυλΐα ΜιΐαλβκΙρεφ «|(|
Ιπιονο 6 6ι*σημος Μπραιλόφοκι, ι
κα «Λαικό: τραγουδισ», Μ
(•Νύχτα στό φαλακρό Βουνύβ,
■^«υ !<Μ·η6ρις Γκοι ντουΜο^ι Ο ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΙΑΤΡΟΣ κ. ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΛΑΖΑΡ1ΔΗΣ δίχεται όδός ΊουλιανοΟ 33β'. ΑΝΤΩΝ. ΕΜΜ. ΣΑΛΙΒΕΡΟΣ Ίατρός άφροδισιολ5γος, Εϋαγγελιστρί- ας 30. τΩ|>αι έττισκεψεων 10 — 1 α. μ.
καί 5 — 9 μ. μ.
Β. ΚΕΛΕΜΕΝΗΣ
Δερματολόγος — ΆφροΒισιθλσγος, Δΐϋ
ΐτλωματοΰχος τοθ Πανεπιστημίου τοθ Μο·
ναχου. Δέχεται 4 — 6 μ. μ. Άκαδημίας
41, τηλέφ 20 — 016.
ΒΥΡΩΝ
ΠΑΙΔ
ιχτα». 1 ϋ.Ίί' μ ι
υς. 11.10 μμ
π Βερολινον [Θ4ΐ κ. χ 3»
7 μ.μ. Τραγουί'ΐα Οτιό τ(1ς 'ΕΙΜ
ΠΛΑΤΑΚΗ ΟΕΑΤρ» η,}1
Κ. ΧΑΛΙΔΗΣ
ΙΑΤΡΟΣ
σοιτράνο
Π
χας Τουρλιτάκΐ) |
σική. 9.10· μ μ. Γ9
ί ί 11301 !
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Βερολίνον, ί-
πιμελητής Βρεφοκομείου "Αθηνών, τέως
έπιμελητής παιδιατρικής κλινικής Κδ
ηΐ95ΐ>βΓ9. Δέχεται 4 — 7 μ.μ. 'Λ
πιοθ 9. Τηλέφ. 21 — 350.
κής Κδ
'Λσχλη-
ΣΤΟΜΑΧΙΚΑ - ΕΝΤΕΡΙΚΑ
Κ._Σ ΗΜΑΝΤΗΡΗΣ
δι5ώκτωρ τοθ Πανεπιστ'ίμΙου τοϋ Μονά-
χοϋ. τ. βοηθός ΜιιΙΙα- καί ΗοΙαίΙςΙι. Σπου-
οάσας καί εΐδικευθεΐς έν ΓερμανΙα. Δέ-
χεται όδός Μενάνδραυ 68, ΑΘΗΝΑΙ
(πάροδος όδοθ 'Αγίου Κωνσταντίνου)
10 — 12 π. μ. καί 5 — 7 μ. μ. Τηλέ¬
φωνον 27 — 576.
ΚΟΥΚΟΥΛΑΡΙΚΑ
Μεταξωτά καί βσμρσκερ* Είς Ολος
τας ποιότητας καί πλέο-ν μοντέρνα σχέ¬
δια είς .τοθ ΣΠ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Κα-
λαμιωτου 2.
ΙΩΑΝΝ. ΓΕΩΡΓ. ΛΟΥΊ'ΖΙΔΗΣ
χειροθργος όδοντΐατρος, διπλωματοθχος
τής όδοντιατρικης σχολής των Παρισίων
ϋΕΚ ϋ Ρ. "ΑκαδημΙας 29, ϊναντι δη¬
μοσίου μαιευτηρΐου. Δέχεται Ο—1 π. μ
καί 3 '/2—7 ι/2 μ. μ. Τηλέφωνον 24-56Β.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΛΟΥΊ'ΖΙΔΗΣ
εΐδικός Ιατρος Σοφιλιδικών, γυναικολο-
γικων, οθροποιογεννητικών, δερμοπικών
νοσημοττων. Στουδάσας επί μακρον έν
Παρισίοις, Ειδικόν τμημα γυνοΐικολογι-
κων παθησεων. "Ηλικτροβεροπΐευτήριον.
Ήγγυημινη τ.ΐχίϊα θεραπεία Βλ!ενορ-
ροίας, ΣυφιλΙδος, 'ΑνιΚανότητος. Δέχε¬
ται 9 — 1 π. μ. και 4 — β '/Ί μ. μ.
17 Πειραιώς 17, β* Ορΰφος ( Ομόνοια).
'ηαίτεραι αΐθοοσα δά ί
ρς , β
.ηαίτεραι αΐθοοσα
/Ί μ. μ
φς ( Ομόνοια)
ιά κυρίοις.
Ο
Ο ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΤΟΜΑΧΟΛΟ-
ΓΟΣ Ιατρός ΧΡ. ΜΑΜΑΛΗΣ
έν Παρισίοις καί Βιέννη εΐδικευθ^ις διά
παθήσεις στομάχου, έντέρων, δέχεται
66ός "Αμερικής αριθ. 18, 9 — 11 π. μ.
καί 4 — 6 μ. μ. Τηλέφ. 20 — 406
ρ 8, 9 11 π. μ.
Τηλέφ. 20 — 406.
ΣΩΣΑΤΕ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΑΣ
ΦΙΞ-ΣΑΒΟΝ-ΑΦΡΟ
καί χοροί. 11.30" μ!
δυ._____ ιαί σολιστ.
ΒΕΡΟΜΥΝΣΤΕΡ [536 « 1
μ.1 8.15" μ.μ. Κλαττσική μοιΜ
μ.μ ΛαΙχή μουσική. 10.10* Η
γουδια διαφορα.
ΒΙΕΝΝΗ [592 κ. χ. 50ί μ|
μ.μ. Πιανο, ό καβηγητης Σαλχυ)
μ. 'Αποοπβσματα άπό όπερεπΕΐ,
μ μ. Συναυλία δργάνου και
Ρέγκερ «Ποιμενικόν», Μπαχ ·Γ·
σουΐτα». 11.45" μ.μ. Διοφοροι'
συνεχεια έλαφρβ μουσική.
ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ 1546 κ Χ β
6 μ.μ. Σονατες δια τσέλλο κ»!
7.10 μ μ. Τσιγγάνικη μουσικι
μ. Συμφωνική συναυλΐα.
ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙΟΝ [823 κ
μ ] 9.20" μ.μ. Πιανο. «Π;ίω
τοθ Ντί.μπυσσυ. 10.5" μ.μ. *Γ"
δπερες. ΜπελλΙνι «ΠουριτσνοΙι
νι «Γουλιέλμθς Τέλλος». Ν»
«Δόν Πασκουάλε», Πονκιελλι «ι
τα». 10.45' μ.μ. "Ελαφρα ν«*
ΙΤΑΛΙΚΟΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ
νόν. Φλωρεντία, Τουρίνον κλπ Ι
ΕΟΘυμη μουσική. 9.5' μ.μ· 4".
μ.μ Μουσική 5ω<ι—Ιου, ουνβη ΛΟΝΔΙΝΟΝ (877 κ. ϊ_ 3411 15" μ.μ. Τζάζ. 9 μ.μ. Σιινβ* ΡΛΔΙ0 ΜΑΡΟΟ δρπα. Σκαρλαττι «ΣοκΓιλ». ^ «Βάλς», Ντιμπουα «ΦαντασΙσ».« κΐρεψ «Φαντ—Ια». 10.50" μ μ· 11.30" μ μ. Τζάζ;. ,, ΛΟΝΔΙΝΟΝ |>00 Κ. Χ·."
7 μ μ. Στρατιωτικίι μουσική «ι.
γουδια. Βέμπερ «Εύρυάνβη» Η
γήΐ, ΜένΤΓλσον «Σκέρτσο», π*»ί
λεζιάνα». 9 50" μ μ. Πιάνο 11'
μ. Συναυλία. Βαΐνμιτέργχερ ■»
' . Μπαντοκ «ΡουμανικΛ Ι
«Νορρηγική
ΐρίΌ€ν «πορρηγικη >-"■<■"-, ρέπνιν «Πρελουντιο», ΤσαΙκ6ψο«ι Ιτα», συνέχειά τζάζ. .,, ΠΑΡΙΣΓΟΙ — ΡΑΝΤΙΟ Ρ« 1648 μ.} 7.30' μ,μ. ΣυναιΛΙ» μ. Τραγούδια, συνέχειβ χωμ1*01 "ίιΛΐχΐοΤ1 - π. τ. τ. (Μ 432 μ ] Β.40" μ.μ. Συνθνλ* Ϋ.μ. Συμφωνική συναυλΐο· ΐ' ραγούδια. ι ΠΡΑΓΑ [638 κ. χ. 470 |1Ι μ μ. Σαξοφόν. 10.16" μ μ· *" τα Μπετόβεν, οννέχειο: ΒίοτΚ". ΡΩΜΗ [713 κ. χ. 420 μ Ι μ. ΕΟΘυμη μουσική. Μ" ' ΡΩΜΗ [713 κ. χ. 42 μ.μ. ΕΟΘυμη μουσική. 9-4 φωνική συναυλία. 11.15' Ι*/ ΤΟΥΛΟΥΖΗ |913 Κ. Χ· 3*/_ .μ. Τζάζ. 10.1 θ' μ.μ· Α* ες. 11.40* μ.μ. Τζάζ. ΰ μμ τες Τα κυ ριανοθ κυριώτερα τοθ αβ' Ι νοθ τιρογράμμοτ01! Ι ΑΜΒΟΥΡΓΟΝ [βι' «λους μανυκους σταθμους]: 6 3" μανικά τραγούδια. 10 10 ( λ(«. ΒΕΡΟΛΙΝΟΝ: ». 10Ι σικοΐ χοροί. ΒΙΕΝΝΗ· 8 30/Λ γούδια ϊαί άριες. ΒΟΥΔΑ" '; ίϊ' μ.μ. Τρίο ΜπετόΒίν. II Μ γιχνικη μουσική. Β ΟΥ Κ Οϊ γ^ 10 45' μ μ. Τραΐγουδιο ? " ΙΤΑΛΙΚΟΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΛΛ, μ. Συναολία. ΡΩΛΗ: Μ-. «ΚαΒαλλΓρΙα Ρουστικάνσ» νι καί ή «Μορενίτα» τοθ ΓΜ., ΔΙΝΟΝ: 10 μ.μ. ΣυμψωνιΜ ΠίΡ-"!! μέ ϊργά ΜόζάρΤ υ** 'Ϋιίΐ: τοθ Τό.μας Μπήτσθίμ. ΠΑΡ1» 45" μ μ. Ή 7η συμφωνίο "} Βεν. ΗΑΡΙΣΙθί—πΓ Τ. Τ.:" Παλαιά γαλλική μι 45" μ.μ. «Πριγκή' ριων». ΛΟΥ^Τ Τό κοσμικό αί «Πηγ'>
ά ά
-ξή
, ----- -----ς καί νώ
' ς ΟΙ γάτες όέν φυλδ-
γοι. >.κολα!
.ΤΗταν άλήθεια. Καί μέ άνησυ
χία σολλογιζόμουν αύτό τό μέλ-
Λον, ποΰ δέν θάργοθσε νά έλθη
γιατί οί γάτίς μεγαλώνουν γρή
γορα. θάταν δυνατόν νά φυλάγω
καί τότε τή Χιονία; Πόσες φορές
6ά την Ιχανα καί θά τή φώνζ
τοθ κάκου, καί ττόσες φορές θά
γύριζε άπ' την έκστρατεία τη
μουντζουρωμένη, μοτδημένη, ττλη
γωμένη, έλεεινή; "Επειτα, ττόσ< χρόνια θά την εΐχα; ΟΙ γάτες δέ ζοθν τταρατΐανω άττό δέκα ή δώ δεκα. "Ωστε κατά πάσαν ττιθανό τητα, έγώ θά ζοΰσα καί μιά μερά θά την ίγανα γιά ττάντα, άτΐό φυ- σικό θάνατο, κι' άν άκόμα θά εΐ¬ χε γλυτώση άττ' δλους τούς κινδύ νους τής έφη,Βείας, τής νιότης, τή γατίσιας ζωης... Καί νά, μιά μερά την έχασα κ δσο ήταν άκόμα μικρή καί προφυ λαγμένη. "Αφαντη ή Χιονία τό δεί λινό έκεΐνο Ι Καί τό σπίτι ττάλι ά νάστατο. *Ωρες τή φωνάζαμε, ψά· χναο,ε, ρωτούσαμε, γιά νά ρρουμε. Ψάξαμε καί σ' δλες τί ντουλάπ€ς πού τής Λρεσε συχν< νά τρυπώνη, ρωτήοαμε καί στ γειτονιά, μην ττήρε τα κεραμίδια' καί γύρισε στούς γονεΐς της. Τί ποτα! τΐουθενά ή Χιονία! Καί συμ περαίναμε μέ λυπη καί μέ φρίκη ή πώς κατέβηκε ώς την ξώπορτ: καί βγήκε στό δρόμο — δύσκολ ήταν να μάς ξεγελάση; — ή πώ ιή βρήκς στή σκάλα καί την κλοψε κανένας ξένος ύπηρέτης — γιατί ΰχι καϊ κανένας κύριος, έ πισκέπτης; Τόσο ώραΐο γατάκι ή ταν πειρασμός γιά τόν καθένα Καί_τόοο ήμερο τό καιμένο, τόσ γεμάτο έμπιστοσύνη στούς άνθρώ πους!... Ι ΑΥΡΙΟΝ: "Η συνέγεια. Η ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΚΗ ΖΟΗ ΕΚΔΡΟΜ1ΚΗ ----ΚΙΝΗΣΙΣ Ό έξωραισπκός σύλλογος Σε- ,ηνίων «Ή Πρόοδος», διθργανώ- ■ι διά την προσέχη Κυριακήν 26 ουλΐου 1936 έκδρομήν είς Ζελή- ια (Σαλαμϊνος). Δηλώσεις συμμετοχής μέχρι τ|ς εσπέρας τής Παρασκευης είς φωτογραφεΐον κ. Δημ. £ττίγ- _ο, ΑΙόλου αριθ. 71. Τιμή εΐσι- ηρίου μετ* έταστροφής δρχ. 16. "Επιπλσ μέ δόσεις Καί μέ τούς καλλιτέρους δ ρους ΜΟΝΟΝ στήν οδόν Γεωρ >ίου Σταύρου άριθμός 6, μέγα
ρον Καψή είς τό βάθος.
Κεφσλαιοθχοι Ι
Παρακολουθοΰντες είς τα Ι
«Άθηναικά Νέα» την στή- Α
λην των πωλήσεων θά έτιι·
τύχετε καλήν τοποθέτησιν
των κεφαλαίων σας διά τής Ι
άγοράς κτημάτων είς τιμάς Ι
εύκαιρΐας. ■
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ
Ο ΡΟΥΜΠΗΣ
Η ΚΟΥΜΠΗ
ΚΑΙ ΤΑ
ΚΟΥΜΤΤΙΑ
Ποτέ κωμωδία δέν εσημείωσε τό θρίαμβο τοθ νέου
ίίργου τοθ κ. Σ. Μελά
ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ, ΑΦΟΑΣΤΗ
ΛΟΓΟΘΕΤΙΔΗΣ, ΥΠΕΡΟΧΟΣ
Ο ΘΙΑΣΟΣ ΑΜΙΜΗΤΟΣ
Η ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ
ΣουΦλέ τταρμεζάνσς
Πέρνετε ττενήντα δρόομκχ τριμ-
μένην παρμεζάνο, είκοσι δράμια
ριμμένο μπαγιάτικο ψωμί, τέσ¬
σαρα αύγά, έκατό δράμια γάλα,
άλάτι καί πιπέρι. Τα άνακατεύε-
τε δλα μοοζΐ καλά, ^υλάττετε τα
άσπράδια των αυτών, τα όττοΐα
<τυτΓάτε μαοέγκα καί τα ττροσθέ- ετε ακριβώς ττρίν Βάλετε τό σοοφλέ στόν φοϋρνο. Άλείβετε μέ Ι&.ύτυρο μίαν ειδικήν φόρμα, χύ- /ετε μέσα την ζύμην, ή όττοΐα ττρέπει νά είνε μάλλον άραιά. Βάζετε σέ πολύ δυνατό φοϋρνο περίτΐου είκοσι λεπτά, καί Ιπει- α σερβίρετε άμέσως. Ό μάγειρος Η ΠΑΓΚΥΚΛΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΙΣ Πρωτοβουλία τής έν Αθήναις «Παγκυκλαδικής Ενώσεως» συ¬ νήλθον την παρελθούσαν Δευτέ¬ ραν είς τόν «Παρνα^τσόν^ τα συμ- βούλια των κυκλαδικών σωματεί- ων καί κατόπιν μακράς συζητήσε¬ ως ελήφθησαν αττοφάσεις ττρός έ- ίσχυσιν τής τελουμένης υπό την προστασίαν τοΰ βασιλέως παγκυ- κλαδοκής εκθέσεως έν Σύρω 16— 23 Αΰγούστου. Ή σύσκεψις θά έ- τταναληφθη είς την αίθουσαν τού «Παρνασσοΰ» την ερχομένην Δευ¬ τέραν 27ην τρέχοντος καί ώραν 7 '/« μ. μ., είς την όττοίαν ττροσκα λοΰνται νά τΐροσέλβουν ατταντα τα διοικητΐικά συμβοΰλια των κυ¬ κλαδικών σωματειων, είς ταύτην δέ θά προσέλθουν ττροοκληθέντες καί οί κ.κ. βουλευταί Κυκλάδων. ΤΟ ΞΕΝΟΝ ΠΝΕΥΜΑ — ΜοΟ κσνεις τή χΛρι, τιοττ· ποΰ, νά μοΰ ττης ττου θά β>·ώ
χόρτο γιά τό γάιδαρό μου τκ.<ΰ ττεινάει; !ίΧϊΧ!ΧίΧ!) μουσ:ικη κινησισ "Επέστρεψεν έκ Κύπρου ό καθη γητής τοΰ 'Εθνικοΰ Ώδείου κ. Γε ώργιος Ξανθοττουλίδης, δπου εΐχε μεταβή διά τάς έξετάσεις των τΐα ραρτημάτων τοΰ 'Εθνικοΰ Ώδεί ου έν Λευκωσία καί Λεμεσω,. καί Η ΧΟΕΣΙΝΗ "ΠΡΩΤΗ" Η ΚΩΣΤΑΝΣ -ΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΛΑ; - ΝΤΥΠΟΣΕΙΣ-ΚΡΙΣΕΙΣ Είτε Ιχει κανείς άντιρρήσεις ε¬ άν «Ή Κώστανς φέρεται καλά;» είτε 6χι, Ινα εΐνιε τό γεγονός: "Ο¬ τι ή κωμωδία αυτή τοϋ Σόμερ- σετ Μώμ ποΰ τταίχθηκε χθές τό Βράδυ άτιό την κ. Κατερίνα Άν- ορεάδη εΤνε Ινα Ιργον ενδιαφέ¬ ρον, καλογραμμένο, μ' Ιζυττνο οιάλογο καί μιά καυστική οάτυ- πούλέειήήρωΐςτου-τόνυττο- νρεώνει νά δηλώση δτι «ά την Περιμένη κσί θά την ξαναδεχθτ)... ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Ή Κωστανς καί 6 θΛ^ρας της (κ. Κατερίνα Άν&ρεά5η καΐ κ. Περ. ΓαβριηλΙδης), ρα των ήθών τής άγγλικής κα- Ι λής τάξεως, πθϋ ιταρουσιαζοται μ" £να Ικανοποιητικόν σκηνικόν οημιούργημα. Βεβαία ζενίζει_λΙ- γο ή Ίστορία τής Κώστανς. .=.έ- ρει ότι ό άνδρας της την άτκχτφ ^ _..--------,._, της ..,. ( έ την καλλίτερη φιλή της, άλλα έν λέει τίτΐοτε. Κ ι 6χι μόνον αύ- τό. Τόν... καλύπτει άττέναντι τοϋ συζύγου της δταν έκεΐνος άνακα- λΰπτη κάτι ΰποπτο! "Ολοι τρί- βουν τα μάτια άπό την έκπληξι. Ή Κώστανς έχει δμως τόν λο- γαριασμό της. Συνεταιρίζεται μέ μιά μοδίστρα, άποκτςί την οΐκο- νομικήν άνεζαρτησία της καί με- τά ένα όλόικληρο χρόνο παίρνει την «,ρεΒάνς»: Δηλωνει στόν Λν- δρα της δτι φεύγ€ΐ μέ κάποιον ποΰ δέκα χρόνια τΛν άγαποΰσε καί την ήθ£λε καί μέ τόν όττοΐον Θά ττεράση τρείς έβδομάδες σέ ταξεϊδι — όπως έκεϊνος είχεν άλ¬ λοτε την καλλίτερη φίλη της. Καί τόν ύττοχρεώνει άπό την άμείλι- κτον λογικήν της καί την καυστι- κήν της εΐρωνία—είνε δ,τι ώραΐο ίχει τό Κργο οί ώμές άλήθειες Βεβαία ή κατακλείς τοθ Εργου εΐνε κάπως ττολύ έλεύβερη καί τταρά5οξη. Προσθέτει δμως είς τό ενεργητικόν τού έ'να άλλο ί ε ΑΝΕΚΔΟΤΑ- — ΓΝΩΜ1ΚΑ Ή κυρία καί ή ύττηρέτρια: — Μαρία, γιοττί £<—:ασες αύτό τό ώραΐο κινέζικο βάζο; -- Κυρία, δέν έττροσέξατί κολά. — Πώς; Δέν Βλέττω; — "Άν εττροσέχατε θά 4ρ"λέττατί δτι εσποοσα μονάχα τό τηό άχρη- στο σημείον τού. Συνεπώς τό ε- φτιαξα Ι ΟΟΟΟΟ Μεταζύ φΐλων: — Τρείς φορές άρραβωνιάχττηί κα φίλε μου, καί τίς τρείς Φορές έδυστ ύχησα. — Πως αύτό; — Άττλούστατατ.. Ή τΐρώτη άρ- ραβωνιαστικιά μου δέν θέλησε νά μέ παντρευτη, η δεύτερτ) πέθανε, την τρίτην... την παντρευτη'κα Ι ΟΟΟΟΟ — Γκαρσόν, μήττως ήλθε νά μέ ζητήση ό κ. Γκιουστάβ; — Δέν μττορώ νά σάς ττώ κύρΐί. Γιατί τόν κ. Γκιουστάβ μόνο έξ ΰ- ψεως τόν ξέρω. ΟΟΟΟΟ — Γκαρσόν, μιά μυΐγα στή σοθ- πα μου Ι — Περίεργο! Κι' εΓχα βγάλη, προτού σάς την σερβίρω άλλες τρείς Ι ΟΟΟΟΟ — Άλλά δεσποινίς, βλέπω στά ττιστοποιητικά σας δτι έντός £ξη μηνών άλλάξατε έξη θέσεις. —Μάλιστα κύριε. Βλέττετε, βρί- σκει κανείς σήμερα τόσο δύσκολα τφοίσταμένους τής άρεσκεΐας τού... ΟΟΟΟΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑ- ΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΠΕΡΠΑΣ ΚΟΙΝΠΝΙΚΑ Ο ΟΙΚΟΣ ΑΝΝΑ ΠΑΥΛΗ •ΕρμοΟ 18 α", έκποιεϊ λόγω τίλ<Η* τ>Κ
*$βς μέ τιμάς εύκαιρΐας τα
ναντα μο&έ-λο: καί
στοιχείον
τό μέρος
επιτυχίας: Παίρνει μέ
τού απολύτως δλο τό
θήλυ ακροατήριον, πού έπιχαίρει
διά τόν γυναικείον θρίαμβον. Εί¬
νε μονάχα δυοάρεστοττού τόώραϊο
αύτό ε'ργο εΐχε χθές τό βράδυ
κακή τύχη άπό απόψεως έρμη-
νείας. Κακοπαίχθηκε. Εάν έξαι-
ρέση κανείς την κ. Κατερίναν
Ανορεάδου ττού ύπήρζε ττράγμα-
τι έξαιρετική καί τόν κ. Περΐ'κλή
Γαβ.ριηλίδη — ττού καί αύτάς είς
την τελευταίαν πράξιν δέν τα κα-
τάφερε τόσον καλά — δλος σχε¬
δόν 6 άλλος θίασος ήταν κα-
ιώτίρος τού μετρίου. Καί
ζέν ττ^εμιέ ό κ. Μωρίδης, άλλά
καί αί κυρίαι τοϋ θιάσου ύστέρη-
σαν καταφανώς. Τόσον ττολύ ώσ-
τε να μειωθή σημαντικά ή εντύ¬
πωσις άττ' τό λετττό £ργο.
Κρΐμα...
ΑΧ. ΜΑΜΑΚΗΣ
[ΣκΙτσβ τοθ κ. Φωκ. Δημητριάδου]
«ιιιιΐΜΐιιηιιηΐΜΐιηΐΒΐϋΐΐΒίΐιΐΒΐιιιιιιηΐΗΐιιιιηιιιιιιιηηιιιιιΐΓ'-' ΊηΊηΒΐιιηιιιιηιιιιιιηιιιιΐΕΐιιιιιηιιι,ιιιηιβιι
ΤΑ ΕΥΘΥΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
ΕΝΑ ΧΑΣΤΟΥΚΙ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΔΟΝ ΣΤΑΔΙΟΥ
Ή ίστορια ήτο άπό τάς συνηθε-
οτ οας. Είχε δμως εξέλιξιν έντε-
λώ άσυνήθη. Κοινή ήτο ή άρχή
της. ι ιρωτότυττος ή συνέχειά της.
Ιδού ττώς:
τΗ·ταν μιά Κοττέλλα πού κατήρ-
χετο ατ>ν οδόν Σταδίου μαζΐ μέ
' ΙΤΜ "·*(* ·!<·__»£__*Μ. 1ΐί*_Λ ^">* **'-τΑ^
ρια. Κόσμος συνεκεντρώθη. Δεύ
τερον χαστοΰκι ήό ϊ
έκ μέρους τής κοινωνίας τής μ£-
γαλονήσου.
Ο ΠΑΛΑΜΑΣ ΔΙΑ
ΤΗΝ Κ Υ Π Ρ Ο Ν
Ό ττοιητής μας Κωνστ. Παλβ-
μδς άτιαντών είς εύχετήριον
γράμμα τοΰ τοτΐοτηρητοΰ τοΰ
άρχιεπισκοττικοΰ θρόνου Κύπρου,
απέστειλε ττρός αυτόν την κάτωθι,
επιστολήν:
Σεβασμιώτστε,
Άδυνατώ νά έκφράσω τταρσλ-
λήλως πρός την τιμήν καί την χά¬
ριν την άπονεμηθεΐσάν μοί διά
τής ύμετέρας ■κερισττουδάστου έ-
πιστολής άπό δβυτέρας ιΐαρίλ-
θόντος μηνός "Απριλίου τα κυ-
βερνώντα την κτχρδίαν μου α'ισθή-
ματα, τάς €ύχαριστίας καί την
ευγνωμοσύνην _μου.
ΑΙ εύχαί τού άρχιεπισκοτιικοΰ
θρόνου Κύπρου, αί τόσον εύγλώτ-
τως διατυιτούμεναι υπό τής ύμε¬
τέρας χριστιανικής μακροθυμίας
διαμένουσι χαραγμέναι ζωηρώς
είς τα βάθη τής ψυχής μου, κα¬
θως τίληροΐ ανέπαφον την σκέψιν
μου ή εικών τής Κύπρου, Έλλη-
νίιδος απαραγράπτου άττό αΐώνων
τταρ' δλας τάς έθνικάς έναντιό-
τητας. Ή Κύπρος, καθώς είνε ό
μέγας ϊρως τοϋ "Ελληνος πολί-
του είνε καί ή (αεγάλη έμπνεύ-
στρια τοΰ ποιητου, πατρίς καί
μοΰσα δι" εμέ Ιδιαίτατα.
Διατελώ διάττυρος εύχέτης καί
υμών σεβασμιώτατε, μέ την εύλο-
γίαν τοΰ ΧριοτοΟ
Κωστής Πολαμάς
ΔΗΜΟΤΙΚΟΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΝ
«Ε Λ_Π_| Σ»
Δημοτφασίαι
'Εκτίθεται είς ιτρόχειρον μειο¬
δοτικόν δι" ένσ^ραγίστων ιΐροσφο-
ρών διαγωνισμόν ή επέκτασις τοΰ
μαγειρείου καί ττλυντηρίου τοΰ
I-
θρύματος.
Προσφοραί γίνονται δεκταί μέ¬
χρι τής 30ής "Ιουλίου έ. ί.
Σχετικοί δροι, σχέδια κλπ. εί-
οίν κατατεθειμένα έν τω Λογιστητ
ρίω τοϋ Δημοτικοΰ Νοσοκομίίου
ένθα δύνανται νά λάβωσι γνώσιν
οί βουλόμενοι καθ* εκάστην 9—1
μ. μ.
"Εν Αθήναις τη 20 Ιουλίου 1936.
Ό Πρόεδρος τοΰ Άδελφάτου
ΐ Δή Άθί
ρ
Δήμα
Κ
φ
χος Άθηναίων
Κοτζιάς
Κ. ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ Νευρολόγος
—ΨυχΙατρος. 'Εφαρμογή ψυχβ-
ναλύσεως. Όδός Κάνιγγος 16.
4-7 μ. μ. Τηλέφ. 21-734.
ΘΕΑΤΡΟΝ
Ε
(Συνεταιριο·(«ός 'Ελλήνων
ΉθοτιοΛν)
Έντός τής εβδομάδος
Ή ιΐρωτ»|
τής νέας επιθεωρήσεως
Βασιλειάδη —Σακελλαρίου
Η ΣΒΟΥΡΑ
Μουσική ΠΑΝΝΙΔΗ
Άτΐόψε είς τό θέατρον
Ψυχικοΰ
II
θεσις>άσήμ .οτος. Ή ίιρωίς
έζαιρετικά βαρυσήμαντος. Μάλ¬
λον Οψηλή, μέ πρόσωττον στρογγι-
λόν ώς φεγγάρι αύγουστιάτικον,
χαρακτηριστικά λεπτά καί μάτια
^πινθηροβολοϋντα. Ήταν ντυμένη
άττλδ, χωρίς κατιέλλο, χωρίς κάλ-
τσες, μέ ίνα διαφανές έμττριμέ
τής έττοχής, επάνω είς τό οποίον
διεγράφοντο γοητευτικοί λοφίσκοι
κινούμενοι ρυθμικώς άπό τόν θελ-
κτικόν σΐΐασμόν των βημάτων της.
Καί 6 άσκητικώτερος άρρην
μπροστά της θά έπάθαινε δ,τι
και ό πάτερ Παφνούτιος μέ τήι< θαΐδα τοΰ Άνατολ Ψοάς. Άκούατε λοιπόν, νά συνοδεύ ουν τό πέρασμά της, βαθύτατοι στεναγμοΐ μαζΐ μέ άκατάσχετα χλιμιντρίσματα μεστά έννοίας. "Ι¬ δού δμως δτι κάποιος άπό τού1, άντικρύσαντας την περιφερομένην αυτήν άμαρτίαν δέν ένόμισε δτι έ"τ[ρετΐ€ νά ττερ.οοιτ9[, απλώς είς την φιλολογικήν εκδήλωσιν των φλεγόμενον αΐσθημάτων τού, άλ¬ λά ίκρινε δτι Επρετιε νά δώση εΐι, αύτά πρακτικωτέραν διέξοδον. 'Ε- ■πλησίασε, λοιπόν, διακριτικώς, ή- τένισε ττερπταθώς τό θελκτικόν θή¬ λυ καί εστέναζε: — Μανάρι μου Ι Ό υποφαινόμενος τταρακθλου- θήσας την σκηνήν ήκουσε καί την άττάντηαιν τοϋ θηλεος τιερι- λαμβανομένην είς την γνωστήν •εογενεστάτην ϊκφρασιν: — Άϊ στό διάβολο! · — Άχ, μ' ϊκαψεςΙ εΐτιεν έκεΐ- νος άτάραχος. — Μέ ξεφορτώνεσαί βρέ βλά- κα; εΐιτε καί πάλιν ΙκεΙνη μέ γλυκυτάτην φωνήν. — Κούκλα μου Ι Άλλά ή τελευταία λέξις έπνΐ- γη μ^σα είς ήχηρότατον χαστοθ- κι. Άστραψαν τα μάτια τοϋ άν- θρώττου ό όιτοϊος £χασε τόσον ττολύ τό ηθικόν τού, ώστε ΙΌκυ- ψε την κεφαλήν καί πανικόβλη- τος έστριψε τό υπουργείον Οίκο- νομικών διά νά καταφύγη είς τό ττροστατευτικό σπίτι τής τΐλα- τείας Κλαυθμώνος. "Εως έδώ τίττοτε τό περίεργον. Συνήθης υπόθεσις. Ατυχώς τα θήλεα δέν δίδουν βεβαία ττάντα την ϊμττρα- κτον αυτήν απάντησιν είς τοογ •περ'φερομένους έρωτιδεΐς -ού τους γίνονται τσΐιμποΰρια. Άλλά 6έν σπανίζουν όττωσδήτΐοτε καί αί ττεριπτώσεις τής ψυχρολου οίας τοΰ εΐδους αύτοϋ. Τό ττε- ρίεργον είνε τουτο: "Οτι δέν έθί- γη μέν ό δαρ^'ς, έθίνη δμως αλλος νέος πού ακολουθούσα τρι- κλίζων έλαφρώς είς απόστασιν ολίγων βημάτων, τΐερισσότερον φαίνεται θερμόανμος, ό δποϊος μόλις εΐδε την έπαίσχυντον φυ¬ γήν τοϋ δαρέντος ϊγινε 6ζω φρε· νών καί άπηυθύνθη μυκτηριστικώς πρός αυτόν: — Ρέ κολοκύθα! Τό πρώτον αύτό επίθετον δέν ά- νέστειλε τα βήματα τοΰ φεύγον- τος. "Ισως διότι δέν ένόμισε ό άν- θρωπος δτι ό τταραλληλισμός τού μέ τό συμπαθές αύτό λαχανικό τής έτΐοχής ήταν καί τόσον προ- σβλητικός. Άλλά; ό άλλος επέ¬ μενε: — Ρέ μττάμιαΙ Τούτο εθεωρήθη βαρυτάτη προσβολή. Διατί; άγνωστον. "Ε- γινε θεριό ό φεύγων μέ αύτό τό άθώον επίθετον και άνέκοψε τό βήμα καί έστοάφη: — 'Εμένα μΛα"ς ρέ; —· 'Εσένα ρέ Ι —■ Γιά τΐρόσεχε Ι — 'Εγώ νά ττροσέζώ ρέ ττού 4- ζευτέλισες τό ανδρικόν φύλον! Μιά καί δέν τα καταφέρνεις, τί κατατιιάνεσαι μέ τέτοιες δου- λειές; μ ρη τερον χαστοΰκι ήχηρότερον ϊπεσε έττί τής παρειδς τοΰ λαβόντος ή¬ δη άττό την τρυφεράν χείρα τοΰ θήλεος. Μιά γροθιά ηκολούθησε καί τα πράγματα θά εΐχαν σοβα ρωτξρας συνεπείας εάν δέ' '- ' ωδήγησε ά( ,·*Λοροθς είς τυ υ.υιο ρής Ιουλίου οολντάρΐ τΐλίΐπσΐσς «εΐιοη 8ΟΙ-ΟΕ3 Σήμερον στό «Περοκέ» δίδον¬ ται δύο τελευταίαι τταραστάσεις τής «Άπεργίας». Τό άπόγευμα μεγάλη λαική άπογευματινή. Αυ¬ ριον ό θίασος τταίζει είς τό νέον θέοττρον τού Ψυχικοΰ. Έντός τής εβδομάδος άναβιβάζεται ή νέα ε¬ πιθεώρησις «Σβούρα^ των συγ- γραφεων τής μόδας Βασιλειάδη— Σακελλαρίου, μέ μουσικήν Γιαν- νίδη καί μέ νέας έμφανίσεις. ΑΙ ΣΥΝΑΥΛΙΑΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ Σήμερον την 7.30' μ. μ. δίδεται είς την πλατείαν τοϋ σταθμοΰ Λα ρίσοης ή τετάρτη συνοικιακή συ- ναυλία τής φιλαρμονικής τοΰ δή- μου Άθηναίων, συμτΐράξει τής άν- δρικής έλληνικής χορωδίας, μέ πλούσιον μουσικόν πρόγραμμα, καί ύττό την διεύθυνσιν τού αρχι· μουσικοϋ τοϋ δήμου κ. Άχιλ. Γία- παδημητρίου. Η ΜΕΤΑΘΕΣΙΣ ΤΟΥ κ. ΔΕΝΔΡΑΜΗ κ. Ό έν Άλεξανδρείς» άνταπσκρι- τής μας μός γράφει τα ές?,<; σχε¬ τικώς μέ την αναχώρησιν τοΰ " Δενδραμή: ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ, 20 "Ιουλίου. [Ιδιαιτέρα ΰπηρεσία], — Ή με¬ τάθεσις τοϋ -πρεσβευτού κ. Δεν- δραμή είς Αργεντινήν, εγένετο δεκτΛ μετά δυσφορίας είς την έ¬ δώ ελληνικήν παροικίαν. "Επί τη άναχωρησει τοΰ πρεσβευτού αι έλληνικαί όργ^νώσεις προέβησαν είς εκδηλώσει,, τιμητικάς πρός αυτόν. Ούτω ό ελληνικάς σύνδε- σμος ύπαλλήλων ΆλεΡανδρείας 80,1-ΟΕ, Ο ΟΙκος Μούχου, οοός Νιχοβηνου 4, ϊναντι ρωσσικής έκκληοΐας, Ληύ τας 2 Ιουλίου οολντάρΐι δλο: τα πκχΐΐΐβι τής Τα χοτταστήμοττα; «81 ΜΙ» 6~ηο0ν λο- έή 1000 ζεύγη (Ηοδήμα· γω τέλεος έκόχής 1.000 ζεύνη Οτοδημβ- τα γυναιικεΐα, ίροτΐ καί παΛιικθ:, μέ τι¬ μάς Δρχ. 75, 125, 225. - Σπεύσατε! Ι Ι ΕύκαιρΙα. Άηβ~3 Ιου¬ λίου μέχρι 20 Λύγού— ου. "Αποθηκη «$ΙΜΙ», Πε.οιματζ6γλου 8 (ύπόγειον). βασιλειοσΓγ.'φινοσ "Υφηγητής τής Παιδιατριχής Τοθ κου ΠανειτκΡΓημΙου. Λιοσίων 62 β' 9.30 4 6 λ 20 β — '^ΓΓ—Τμ."ΓτηΧ. 20-540 ΝΕΥΡΟΛΟΓΟΣ---- Κ. ΓΑΡΟΦΑΛΙΔΗΣ ΙΊ«Ιατρος, διδώκττωρ !«7Ρ*<: , ιαβηγητοϋ πανεπκπημίου ΙΛΙ9Π«Ι ;, μ , Στουρναρα 33 β—12 ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΕΣ ΚΙΡΖΟΙ Μέο: βερο—εί<χ άνευ εγχειρίσεως, μ θόδου Παρισίων — ΒεροΜνου. ΟΙ τγο- θ ΐδκοΰ ΙατροΟ Μ ΖΕΚΑΚΟΥ. νοι, αί αΐμορραγίαι κατοΐπαθουν Λμς καρά τοθ 5ΐδι/κοΰ ΙατροΟ Μ. ΖΕΚΑΚΟΥ. Λέ 10 π μ — 2 μ. μ. 'Λΐκαδη- ρ Λέχε,ται μί«ς 70 αρ — 2 μ. 23 π. μ. μ. μ. Τηλέφωνον 23—265. 5χ.χ.Τ.·χϊ; Δ» ΠΑΝΟΣ ΔΗΜΑΚΗΣ εΐδικός παθολΛγος, διπλωμοΛθΟχος κτωρ ΠανεπιοτημΙου ΜίνΛχου, &1 12ετΙ- σπουδάοας. Δίχεται ϊ — 7 μ, ,μ. Σπ,υρΙΒωνος Τρικούπη 57, τηλέφ. ωρ εν Γερ ρμονΙσ 7 μ μ Σπ,υρίΛ 26 — 641. ΛΑ-ΓΚΟΝ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟΝ γωνΐα β ΊκτΙνου καί Σωιφ*τους 22, β Δημβρχίσς. Τέλεΐον 6δοντιοπρι· Κιόν τμήμα με τιμάς Τϊλΐ(&>ς λ
Ω εργασίας *ίιό 8 — 12 η. μ
οντιρ
λαϊκάς.
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Κ. ΣΕΡΕΦΗΣ
—, . τοθ Λμβοΰργου
— ΑφροδΙσιοΐ. ΠατήοΙων 59
δροφος, 4—7 μ. μ. Τηλ. 28 — 868.
5Χ>
ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Ό ώτολαρυγγολόγος Ιατρός Δρ
ρΐς ΓΙΟΕΛ, έκτός τής ίΐδικότητός
έφαρμόζει καί την ρινικήν συμποδητικο·
θεοαπεΐαν κατά των χρονΐων πονσκεφα·
λων, τής αυπνιας, τοθ ασθματος "''
των νευρικών διαταραχών,
ραγεώργη 3, ώραν "
εύς: Κολοκοτρώνη
Κί.
"Αθήναι: Κα-
3 — 7, ΠΕΐραι-
103, ώρ<χν 9 — ΑΛΛΑΓΉ ΔΙΕΥΘΥΜΣΕΛΣ Ο ΙΑΤΡΟΧ Γ. ΠΟΛΥΚΑΡΠΙΔΗϊ!, ίΐ δικός Δερμοττολάγος -^ Άψροδισιολό- γος, μετώκησεν είς την επί τϊ)ς 6δοΟ Σα- τωβριανδου 25 νεόκτιστον κλινικήν τού καί δέχετσι ώς καί ■προτέρον. θυ, Ά* Ν. Ν. ΔΡΑΚΟΥΛΙΔΗΣ Δρμολ6γος κοΐ οφροδισιολογος Τοθ έν Παρισίοις νοσοκομεΐοΐ) ΣαΙν·ΛθυΙ, δέχξται είς την νέαν κλινικήν τού χ,αφνύν 9, τηλέφωνον 75 κλινικήν το 25 — 715. ΧΡ. Ν. ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ τ. Διευθυντάς έν τ<Λ Προσφύγων "Αθηνών των δίρματικών κβ μετβδοτικων νοσημστων, τ ίπω·»ρπικ6ς Ιατρός τοθ ΝοθΌκομεΙου '" γ- γροθ, επί μακρόν έν Ποφ ι δευθεΐς. Δέχεται οβός ί.ατΐ.>ρριαΓνυ<χ 32, ώρας 12 — 1 καί 6 — 8 μ.μ. Γη λέφωνον 24 — 278 ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν. ΠΑΡΙΣΗΣ «**«<* βα —•Τί σέ νοιάζει ίσένα βρέ φά- Ή άπόδοιπς τής οβρεως δι* άλ- υ λαχβνΐκοθ έξηγρίωσε τόν ι!-. έ / — 'Εγώ εΐμσι Φσ;βας*ρέ ή έσϋ :ού |τήν άρπαξες κι' ίκοτμες μό- ο; — Ψί ττας στά καμμάτια; — ΐΕγώ'ή έσύ; κΛί άστοαπιαίως ήλθοίν στάχέ- φΜρον. Ό πταισματοδίκης ευρέθη είς δυοχερή Θέσιν. — Ποίος έδωσε Τίρώτος τό χα- στοϋκι; — Ή κοττέλλα;. — Ποία κοττέλλα; — Αυτή πού έ"φυγ€ κ. πταισμα- τοδίκα. — "^Ηταν συγγενής σου; — "Οχι. — Τότε γιατί παρενέβης; —'Εξηυτέλισε τα ανδρικόν φϋ- λον κ. πταισματοδίκα! Καταλα- Ραίνεις; Τής έγινε στενάς κορσές, άρτταξβ τό χαστοΰκι καί τδστριψ.ι άλά-γαλλικά. Μ' έννοεΐς; Τό λοι- τιόν τόν έφώναξα κι' έγώ μπάμια κι' έγύρισε νά μοϋ έττιτε&Τ|. Τό ο¬ ποίον άδικος επίθεσις καθότι ΰ- τκύθυνος ή δεσττοινίςΐ 'Εστράφη πρός τόν άλλον: — "Ετσι είνε; — Μέ έβρισε Ι — 'Εσύ δμως γιατΐ ττειράζεις τίς γυναΐκες στόν δρόμο καί γίνεσαι ρεζίλι; — Άνθρώποι εΤμαστε κ. ττται- σματοδίκα... Άλλά ή δικαιολογία δέν ήτο άρκετή. Καί κατεδικάσθησαν αμ¬ φότεροι είς τριήμερον κράτησιν. Ό μάρτυς ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΗΠΑΛΑΝΤΖΑ ΔΙΩΚΕΤΑ1 -== Ό ύφυπουργός τής Άγορανο- μίας £χει πολύ πρωτότυτΐες Ιδέες. 'Επειτα άττό τόν αίφνιδιασμό τοΰ μπαγιάτικου ψ_ωμιοϋ, νέαν πάλιν καινοτομίαν μας άναγγέλλει. Αυ¬ τήν την φορά τα θϋμα τής πρωτο- τυιτίας τοΰ κ. ύφυττουργοΰ είνε ή πατροπαράδοτος «παλάντζα» των μαναβηδων, ττλανο&ίων καί μή. Ή τόσον γνωστή μας τΐαλάντζα, ή θορυβώδης δσον καί μυστηριώ- δης, ή παλάντζα τΐού είς τα ταχυ- δακτυλουργικά χέρια τοΰ πλανο- δίοθ μαναρη ότποκτοϋσεν έπαγ γελιματικήν συνείδησιν καί κα- τώρθωνε νά τΐαρουσιάζη τα τρια- κόσια δράμια ως πλήρη οκάν, έ- ξοστρακίζεται τώρα μέ μίαν μο- νοκονδυλιά τοΰ ύφυπουργοΰ. Κα- ταργεΐται. Ή έκδοθεΐσα σχετική διαταγή ύττοχρεώνει τούς μικρεμ- ττόρους τοΰ ττοδαριοΰ νά έφοδια- σθοΰν μέ ζυγαριά μέ δύο δίσκους καί δράμια σφραγισμένα. Τό ύ- φυττουργεϊον Μχει βεβαία τόν λό¬ γον τού. Καί δ λόγος είνε ή τΐρο- στασία-τοϋ κοινοΰ άτΐό την ταχυ- δακτυλουργίαν των μανάβηδων. ΟΙ φουκαράδες αύτοί δ>μως, είνε
αδύνατον νά συνέλθουν άπό τό
κακό ττού τούς βρήκε: Μέ την
τταλάντζα εΐχαν στάδιον δόξης
λαμπρόν στίς καθηιμερινές συναλ-
λαγές των καί έκανόνιζαν δπως
αύτοι ήθελον τούς πελάτας καί τα
έμτΐόρευμά των. Τώρα είνε ύττο-
χρεωμένοι νά κάμουν ϊξοδα γιά
ν' άγοράσουν ζυγαριές καί δρά¬
μια.
Ή άτυχής τταλάντζα τίθεται
είς άποστρατείαν άττό τόν στρα-
τηγό—ύφυπουργό, χωρίς οΰτε κάν
νά απονεμηθή μιά εύαρέσκεια διά
τάς μακράς καί Τίολλο—'λάς υπη¬
ρεσίας της. Διότι τψοσέφερε
πράγματι υπηρεσίας ή τταλάντζα,
δχι μόνον ώς μέσον διά τό ζϋγι-
σμα των φρούτων καί των κρεμ-
μ<Λιών, άλλά καί ώς άγχέμαχον δπλον είς τούς καυγάίδες των πλανσδίων μανάβηδων μέ τούς συναγωνιστάς των ή καί μέ τούς πελάτας των. Πολλών κεφαλιων ή στερεότης έζυγίσθη μέ αυτήν καί τό άστυ- νομικό δελτίο ήσχολήβη έπατνει- λημμένως μέ τραυματισμούς «διά βαρ«δίου ζυγοΰ>. Ή δράσις "Ύ><~ εΐνε όμολογουμένως Ιστορ Καί οί τίτλοι τής γενεαλο^ της φθάνουν ττολύ μακρυά. Ί>
νσμά της άλλος τε ττροέρχ
άπό τό Ιταλικόν «μπιλάντσιοι»«
νων ο α
Δενδραμή κα'ι τάς ευχαριστίας
τού διά την έτα>φελή δρασιν τού
ύττέρ τοΰ έλλην· κου στοιχείου.
Ό πατριάρχην Άλεξανδρείας
κ. Νικόλαος καλέσας παρ' αύτφ
τόν κ. Δενδραμήν, τοΰ άπένειμεν
Ιδιοχείρως τόν σταύρον τοΰ Ά-
γίου Μάρκου είς ανταμοιβήν των
πολυτί,μων ύττηρεσιών τού πρός
τόν έν Αιγύπτω ελληνισμόν κατα
τό διάσττνμα τής διετους παρα¬
μονάς τού, καί τόν ιτροσεφώνησε
κολακευτικώς, εΰχηθείς δπως καί
είς την νέαν θέσιν τού άναδειχθη
άξιος τής άποστολής τού. Ό κ.
λ,.*™,.;- λ-—·--------- -·------
απήντησεν «ύχαρι-
Δενδραμής
στών.
ΠΑΡΑΣΗΜΟΦΟΡΙΑΙ
ΔιΛ ^σαιλικοθ διατάγμοπΌς *ττενε-
μήθη είς τάν όμογενή έν Χαρτουμ κ.
Γεράσι,μον Α. Κοντομίχαλον ό Σταύρος
των Τοοξισρχών τοθ Φοίνικος.
ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΟΝΤΑ
ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ
Άπόψε 94 ίιαννκτερεύσουν τβ κοτωθι
φαρμακεια;
Δαμμεργης Κων. ΠανετιστημΙου 31,
Γρηγορακίκη ΊουλΙα Σταδίου — Πλατ.
'ΟμονοΙας, Καραλής Γρηγ. Έμμ. Μπ€-
νακη — "ΑκαδημΙας, Ρέρας Κωνστ Πα·
τησΐων — ΒΕρανζερου, Μαρινόπουλος
Κωνστ. Φιλελλήνων 6. ΓαροψαλΙδης "Ι¬
ωάν, θεμιστοκλέους 1, Χρηοτόπουλος
Νικ. Ζ Πηνής — "Αραχωβης, Χρηστό-
ποιιλος Κωνστ. ΛιοσΙων 52, Φωτόπίιυλος
Νικόλ, Πειραιώς 65, Καταπόδη Μαρία
Κυψέλης 36, Μπέκης Μιχ. Πατηοίων
250, Κουροιχτης Χρηστ. Πυριτιδοπθιειον
—- ΔαφνΙ, Εμμανουήλ ΕύΛγγελος Συν.
Βιιρωνος, ΙσουρΙδης Γεωργ. "ΑδριοτνοΟ
140, Καπετανάκης "Αλεξ. Παπαδιαμαν-
τοπούλου 49, Γεωργόπουλος Φωτιος Μια¬
ουλη 26, Ματαρατζής "Ιωάννης Κλ£ΐ-
σθίνοί'ς 11, "ΛρβανιτΙδης Δημήτρ. Πα-
τησΐων 329, 'Αναστασιαδης "Ιωάννης
Βοι>κουρ*στΙου 24, 'Αμπαριωτου Σταυ-
ροθλα κοινότης Ζωγράφου, Τριανταφυλ-
λου "Ηλ. Σόλωνος 56, Χατζηφωτιάδης
Δημ. Δεκελειας 32 (Καισαριανή), Δη¬
μητριάδου "ΑθανασΙα Σπιθάρι, Σαφός
Σταμβτιος Γεν. Κολοκοτρώνη 69, Κω-
στάκη Έη. (κληρ ) Λένορμαν 75, Ρη·
νάνης "Αλεξ. Λεωφ. 'Αλεξανδρας 213,
Βουτσαβόπουλος Κων ΕύΡοΙας 77 (Πο-
λονωνον), Τσαγκάρης Νικόλ!. Λιοσίων
201.
Η ΚΙΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ
"Η κίνησις τοθ ιιληβϋθΐμοθ κατα την
21ην "Ιουλίου 1936.
Γάμοι 8. Γεννησεις 28. "Αρρενες 15,
θήλεις 13.
ΟΙ Ληοβιώσαντες: "Ελένη ΌδοντΙδου,
30 ετών, Βασιλική Κοτοιτούλη, 66 έ-
τών, Σταυρουλα Λαμπροποι/λου, "45 έ-
τών, ΕΟαγγελία Κόκκαλη. 2 μηνών,
"Αλέξανδρον "Ιορδανίδης. 73 έτών, κα-
κατινέμιορος, "όλγα Ναστιάλγκα, 1
ϊτους, Σόφια Καλογεροιτουλου, 3 μη¬
νών, Μαργαρώ ΚαραγκτννΙδου, 66 έ¬
τών, Ζηνοβΐα Κοσμούλη, 24 έτών, Τρο-
φων Κανελλόπουλος, 64 έΐών, Ιατρώς.
Νοσήματα : Φοματίωσις 1, καρδίας
2, συμφόρησις 1, ίντερΐτις 2, βρογχϊ-
τις 1, γηρας 1, βίαιοι θάνστοι 1, άλ¬
λαι άσθένειαι 1.
ττού τταράγεται έπίσης άπό τό λα-
τινικό «μπίλανξ» ττού σηιμαίνει
ζυγαριά. Είνε δηλσδή σχεδόν βέ¬
βαιον δτι τι. παλάντζα 'μας κα«
τάγεται άπο τούς Ρωμαίους, οί
όποΐοι μάς έκληρονόμησαν έπί¬
σης καί τό καντάρι, που εΐνε σχε¬
δόν τό Ιδιο ττράγμα, μέ την δια.
φοράν δτι άντΐ δίσκου Ιχει άγκι·
στρον καί χρησυμεύει γιά μεγα-
λείτερα βάρη. Είς τό διάστημα
των μακρών αυτών αίώνων, τγο-
σα έκατομμϋρια άνθρώπων δέν
έζυηη'ρετήθησαν άπό την τταλάν·
τζα. Κ αί άν ύττοθέσομε 8τι οί
περισσότερες τταλάντζες κλέβουν
τόν αγοραστήν είς τό ζύγισμα,
άς υπολογίση κανείς, άν ήταν δυ¬
νατόν, ποία τεραστία ιτοσά έ"χούν
κλαπί) συνολικώς. Ώρισμένος
πολύ όλίγες άνθρώπινες έφευρέ·
σεις Εχουν τέτοιαν Ιστορίαν. .^
Ή Ιστορία &μως τής τταλάν!
τζας, ή καταγωγή της καί οί ή-
πηρρσίες της δέν κατώρθωσαν
νά την σώσουν άπό τόν νεωτερι·
στικόν ζήλον τού κ. ύφυπουργοθ.
Ή διαταγή έξ&δόθη καί άρχίζει
Λ έφαρμογή της. ΟΙ μανάβι^δες
ι ό>οι οί αικρέμποροι τΐού έ-
' ε-ψαν χρόνια μέ την παλάν-
"ήν άποχωρίζονται τώρα
:α θλίψεως. Είς τα εξής θά ά-
ιοτίλπ ττλέον μουσειακόν εΐδος.
Λ»ρματο»ι*
(Όμονοια). ΙηλΓφωνον 25 —
ΘΕΑΜΑΤΑ
ΑΡΤΗ, 22 ΊουλΙο,, ,..
ΑθΗΝΑΙΟΓΗ [Έπιχ. Α.
. ^««"Λογράφος».
ΛΛΙΚΗΓ: «Παντρεθτηκο
ΑΚΡΟΠΟΛ ΙΘΙαί,ος Π
χ?ϋΗέ Πέά
ου,
ΑΝΔΡΕΑΔΟΥ:
καλά;» ,_
ΔΕΛΦΟΙ [Μάντρο: 'Αττίχ], .
γρβμμα. ""'
V»
ΚΑΖΙΝΟ (θίασος Π.
Ον
« Η
ΙΑΜΛΡΤΖΗ |θΐβοο< ε'Η Β~1λιοσα». ΛΑ-ΙΚΟΜ: «Ή νερ<Κδ0 ΚΙΓιΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙι ΑΙΓΛΗ [ΖαιπΐεΙου)! «"Εν,, ωρον». Καίη Φρανοις ΑΤΤΙΚΟΓ1 [Κυ^έλης]. ΑΘΗΜΑ: «2ον ■ ΑΛΚΑΖΑΡ: «'ΈΓΛ, ΑΘΗΝΑΜ'ΚΟΜ «Τ ΒΕΡΝΤΕΝ: «ΜποΛ. ΒΙΚΤΩΡΙΑ- «Φλόγες ΓΚΛΟΡΙΑ: «Πρίγι ΔΙΑΜΑ [ΠαλαιοΟ νος δρόμος». ΕΚΘΕΣΙΣ [Ζα—ε(ου] ρευ€». ΕΛΛΑΣ: «ΕΙμαι ΕΝΤΕΝ [θησείι. Μέας "Υόρκης» ΕΡΜΗΣ: «Μυ<ΐτικός ΓΙΠΕΡΟΓ: «Ή ξωή ν ΕΤΟΥΑΛ [ΚαλλιίΙας] τοϋ εξπρές». ΖΕΦΥΡΟΣ «Ρεγγίνα». ΗΡΩΔΕΙΟΝ: ΙΝέας ΦΛ«8ε μαγικό παλάτι» Ν ΗΛΕΚΤΡΑ [Νέων ΣφαγεΙον1,., νΐς λοχαγός». · * ·*«1 ΚΑΠΙΤΟΑ (τέρμα ' πος σκιά» ΚΡΥΣΤΑΛ [ΧαροκΑπουΙί ,· αγάπη». ϊ!Χ«Ιι ΚΥΒΕΛΕΙΑ: «Ή έπιφυΧακ*, ΚΥΒΕΛΗ [στάσις Ζαίυνββυΐ. . ϊίί"· ίί* Χηρβκωμοτο. ΛΙΝΤΟ: «Η γόνδολα ··-■■ ΜΑΖΕΣΤΙΚ: «Ένβ φ καβρίπτη». ΜΟΝ ΣΙΝΕ· «Τρείς δρόιιοι» ΜΠΟΜΠΟ Ν ΙΕ Ρ Α [Κηφοοΐβνΐ'. Μτφα». Μ' ΝΕΑΠΟΑΙΪ: «Παρελι Μ Ι ΜΟΝ: «Έρωτικές ρι*τέ ]. ΟΑΣΙΣ [Ραριετέ]. Νέον ΟΥΦΑ [Κυβέλης]: :«ΟΙ φυλακες». ΟΥΦΑ [Νέου "Ζ βάλς». """"' 1Β«>4
ΟΛΥΜΠΙΑ [Κηφισιδςΐ: «Κλό-Κκ.
ΠΑΝ ΕΛΛΗ Ν ΙΟ Ν Ιλεΰφορος ϊ Α
«Διπλό ρωμάντζο». ™
ΠΕΥΚΑ: «Χέρμαν κοΐ Δι
ΠΑΛΛΑΣ [Παγκρατίοοΐ:
Είλωτες».
ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ: «ηΐ
ΡΙΑΛΤΟ· «Μάρς Ρακοτσκυ
ΡΟΖΙΚΛΑΙΡ: «Δρβμοι οιόϊ
ΡΟΥΑΓΙΑΛ: «Τό δίλημικχ»
ΣΟΝΙΑ: «Κάοτα Ντίββ,'
ΓΚΡΕΚΑ (Ν. ♦αλήρου): ,»,„,
τοθ Βόλνα». ™
ΓΚΛΟΡΙΑ [Νέας Σμύρνης], λ
ναυμαχΐας».
ΤΑΟΥΜΠΕΡ: «ΦολΙ Μ~ρί»Μ
ΤΙΤΑΝΙΑ «'Αμφιτρυων»"
ΣΤΑΔΙΟΝ: «Παρθί>Ός μΐ»(Μ,
ΣΑΒΟΊ-Α: «Βικτωρμα». κ
ΑΝΟΙΞΙΣ [τέραα Κυνοσίρνοκΐ
καρανχιοζοπαίκτης ΚουτοοοΜ
ΡΑΔΙΟΦΟΝΟΙ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Τετάρτη, 22 Ιουλίου 193ί
ΩΡΛ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΜΒΟΥΡΓΟΝ [904 κ. χ \
7 μ.μ. ΤραγοιΛΙα καί χοροΐ ^
"ΕλληνΙβος σοπρανο ΤΟχσς Τουρΐι
κσί τοθ βαρυτβνου Σουίς ϊ{,
έλληνικά τραγουδια. β μ μ ^
μουσική. 1 Ο 10' μ μ. ΣοναοΜαΐ
ο-τρας, χορωβΐας χοί σολΐοτ
σματοι αίτ6 όιτερέττες Γ. Ϊτρ4
νεκε, Λέχαρ κλπ. 11 13' μ μ
ακη ονμφίιτνΐα. 11 30' μ μ
νάτα καί σολίοτ. 12 55' μ μ
νίκη ουναυλΐα ΜιΐαλβκΙρεφ «|(|
Ιπιονο 6 6ι*σημος Μπραιλόφοκι, ι
κα «Λαικό: τραγουδισ», Μ
(•Νύχτα στό φαλακρό Βουνύβ,
■^«υ !<Μ·η6ρις Γκοι ντουΜο^ι Ο ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΙΑΤΡΟΣ κ. ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΛΑΖΑΡ1ΔΗΣ δίχεται όδός ΊουλιανοΟ 33β'. ΑΝΤΩΝ. ΕΜΜ. ΣΑΛΙΒΕΡΟΣ Ίατρός άφροδισιολ5γος, Εϋαγγελιστρί- ας 30. τΩ|>αι έττισκεψεων 10 — 1 α. μ.
καί 5 — 9 μ. μ.
Β. ΚΕΛΕΜΕΝΗΣ
Δερματολόγος — ΆφροΒισιθλσγος, Δΐϋ
ΐτλωματοΰχος τοθ Πανεπιστημίου τοθ Μο·
ναχου. Δέχεται 4 — 6 μ. μ. Άκαδημίας
41, τηλέφ 20 — 016.
ΒΥΡΩΝ
ΠΑΙΔ
ιχτα». 1 ϋ.Ίί' μ ι
υς. 11.10 μμ
π Βερολινον [Θ4ΐ κ. χ 3»
7 μ.μ. Τραγουί'ΐα Οτιό τ(1ς 'ΕΙΜ
ΠΛΑΤΑΚΗ ΟΕΑΤρ» η,}1
Κ. ΧΑΛΙΔΗΣ
ΙΑΤΡΟΣ
σοιτράνο
Π
χας Τουρλιτάκΐ) |
σική. 9.10· μ μ. Γ9
ί ί 11301 !
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Βερολίνον, ί-
πιμελητής Βρεφοκομείου "Αθηνών, τέως
έπιμελητής παιδιατρικής κλινικής Κδ
ηΐ95ΐ>βΓ9. Δέχεται 4 — 7 μ.μ. 'Λ
πιοθ 9. Τηλέφ. 21 — 350.
κής Κδ
'Λσχλη-
ΣΤΟΜΑΧΙΚΑ - ΕΝΤΕΡΙΚΑ
Κ._Σ ΗΜΑΝΤΗΡΗΣ
δι5ώκτωρ τοθ Πανεπιστ'ίμΙου τοϋ Μονά-
χοϋ. τ. βοηθός ΜιιΙΙα- καί ΗοΙαίΙςΙι. Σπου-
οάσας καί εΐδικευθεΐς έν ΓερμανΙα. Δέ-
χεται όδός Μενάνδραυ 68, ΑΘΗΝΑΙ
(πάροδος όδοθ 'Αγίου Κωνσταντίνου)
10 — 12 π. μ. καί 5 — 7 μ. μ. Τηλέ¬
φωνον 27 — 576.
ΚΟΥΚΟΥΛΑΡΙΚΑ
Μεταξωτά καί βσμρσκερ* Είς Ολος
τας ποιότητας καί πλέο-ν μοντέρνα σχέ¬
δια είς .τοθ ΣΠ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Κα-
λαμιωτου 2.
ΙΩΑΝΝ. ΓΕΩΡΓ. ΛΟΥΊ'ΖΙΔΗΣ
χειροθργος όδοντΐατρος, διπλωματοθχος
τής όδοντιατρικης σχολής των Παρισίων
ϋΕΚ ϋ Ρ. "ΑκαδημΙας 29, ϊναντι δη¬
μοσίου μαιευτηρΐου. Δέχεται Ο—1 π. μ
καί 3 '/2—7 ι/2 μ. μ. Τηλέφωνον 24-56Β.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΛΟΥΊ'ΖΙΔΗΣ
εΐδικός Ιατρος Σοφιλιδικών, γυναικολο-
γικων, οθροποιογεννητικών, δερμοπικών
νοσημοττων. Στουδάσας επί μακρον έν
Παρισίοις, Ειδικόν τμημα γυνοΐικολογι-
κων παθησεων. "Ηλικτροβεροπΐευτήριον.
Ήγγυημινη τ.ΐχίϊα θεραπεία Βλ!ενορ-
ροίας, ΣυφιλΙδος, 'ΑνιΚανότητος. Δέχε¬
ται 9 — 1 π. μ. και 4 — β '/Ί μ. μ.
17 Πειραιώς 17, β* Ορΰφος ( Ομόνοια).
'ηαίτεραι αΐθοοσα δά ί
ρς , β
.ηαίτεραι αΐθοοσα
/Ί μ. μ
φς ( Ομόνοια)
ιά κυρίοις.
Ο
Ο ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΤΟΜΑΧΟΛΟ-
ΓΟΣ Ιατρός ΧΡ. ΜΑΜΑΛΗΣ
έν Παρισίοις καί Βιέννη εΐδικευθ^ις διά
παθήσεις στομάχου, έντέρων, δέχεται
66ός "Αμερικής αριθ. 18, 9 — 11 π. μ.
καί 4 — 6 μ. μ. Τηλέφ. 20 — 406
ρ 8, 9 11 π. μ.
Τηλέφ. 20 — 406.
ΣΩΣΑΤΕ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΑΣ
ΦΙΞ-ΣΑΒΟΝ-ΑΦΡΟ
καί χοροί. 11.30" μ!
δυ._____ ιαί σολιστ.
ΒΕΡΟΜΥΝΣΤΕΡ [536 « 1
μ.1 8.15" μ.μ. Κλαττσική μοιΜ
μ.μ ΛαΙχή μουσική. 10.10* Η
γουδια διαφορα.
ΒΙΕΝΝΗ [592 κ. χ. 50ί μ|
μ.μ. Πιανο, ό καβηγητης Σαλχυ)
μ. 'Αποοπβσματα άπό όπερεπΕΐ,
μ μ. Συναυλία δργάνου και
Ρέγκερ «Ποιμενικόν», Μπαχ ·Γ·
σουΐτα». 11.45" μ.μ. Διοφοροι'
συνεχεια έλαφρβ μουσική.
ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ 1546 κ Χ β
6 μ.μ. Σονατες δια τσέλλο κ»!
7.10 μ μ. Τσιγγάνικη μουσικι
μ. Συμφωνική συναυλΐα.
ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙΟΝ [823 κ
μ ] 9.20" μ.μ. Πιανο. «Π;ίω
τοθ Ντί.μπυσσυ. 10.5" μ.μ. *Γ"
δπερες. ΜπελλΙνι «ΠουριτσνοΙι
νι «Γουλιέλμθς Τέλλος». Ν»
«Δόν Πασκουάλε», Πονκιελλι «ι
τα». 10.45' μ.μ. "Ελαφρα ν«*
ΙΤΑΛΙΚΟΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ
νόν. Φλωρεντία, Τουρίνον κλπ Ι
ΕΟΘυμη μουσική. 9.5' μ.μ· 4".
μ.μ Μουσική 5ω<ι—Ιου, ουνβη ΛΟΝΔΙΝΟΝ (877 κ. ϊ_ 3411 15" μ.μ. Τζάζ. 9 μ.μ. Σιινβ* ΡΛΔΙ0 ΜΑΡΟΟ δρπα. Σκαρλαττι «ΣοκΓιλ». ^ «Βάλς», Ντιμπουα «ΦαντασΙσ».« κΐρεψ «Φαντ—Ια». 10.50" μ μ· 11.30" μ μ. Τζάζ;. ,, ΛΟΝΔΙΝΟΝ |>00 Κ. Χ·."
7 μ μ. Στρατιωτικίι μουσική «ι.
γουδια. Βέμπερ «Εύρυάνβη» Η
γήΐ, ΜένΤΓλσον «Σκέρτσο», π*»ί
λεζιάνα». 9 50" μ μ. Πιάνο 11'
μ. Συναυλία. Βαΐνμιτέργχερ ■»
' . Μπαντοκ «ΡουμανικΛ Ι
«Νορρηγική
ΐρίΌ€ν «πορρηγικη >-"■<■"-, ρέπνιν «Πρελουντιο», ΤσαΙκ6ψο«ι Ιτα», συνέχειά τζάζ. .,, ΠΑΡΙΣΓΟΙ — ΡΑΝΤΙΟ Ρ« 1648 μ.} 7.30' μ,μ. ΣυναιΛΙ» μ. Τραγούδια, συνέχειβ χωμ1*01 "ίιΛΐχΐοΤ1 - π. τ. τ. (Μ 432 μ ] Β.40" μ.μ. Συνθνλ* Ϋ.μ. Συμφωνική συναυλΐο· ΐ' ραγούδια. ι ΠΡΑΓΑ [638 κ. χ. 470 |1Ι μ μ. Σαξοφόν. 10.16" μ μ· *" τα Μπετόβεν, οννέχειο: ΒίοτΚ". ΡΩΜΗ [713 κ. χ. 420 μ Ι μ. ΕΟΘυμη μουσική. Μ" ' ΡΩΜΗ [713 κ. χ. 42 μ.μ. ΕΟΘυμη μουσική. 9-4 φωνική συναυλία. 11.15' Ι*/ ΤΟΥΛΟΥΖΗ |913 Κ. Χ· 3*/_ .μ. Τζάζ. 10.1 θ' μ.μ· Α* ες. 11.40* μ.μ. Τζάζ. ΰ μμ τες Τα κυ ριανοθ κυριώτερα τοθ αβ' Ι νοθ τιρογράμμοτ01! Ι ΑΜΒΟΥΡΓΟΝ [βι' «λους μανυκους σταθμους]: 6 3" μανικά τραγούδια. 10 10 ( λ(«. ΒΕΡΟΛΙΝΟΝ: ». 10Ι σικοΐ χοροί. ΒΙΕΝΝΗ· 8 30/Λ γούδια ϊαί άριες. ΒΟΥΔΑ" '; ίϊ' μ.μ. Τρίο ΜπετόΒίν. II Μ γιχνικη μουσική. Β ΟΥ Κ Οϊ γ^ 10 45' μ μ. Τραΐγουδιο ? " ΙΤΑΛΙΚΟΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΛΛ, μ. Συναολία. ΡΩΛΗ: Μ-. «ΚαΒαλλΓρΙα Ρουστικάνσ» νι καί ή «Μορενίτα» τοθ ΓΜ., ΔΙΝΟΝ: 10 μ.μ. ΣυμψωνιΜ ΠίΡ-"!! μέ ϊργά ΜόζάρΤ υ** 'Ϋιίΐ: τοθ Τό.μας Μπήτσθίμ. ΠΑΡ1» 45" μ μ. Ή 7η συμφωνίο "} Βεν. ΗΑΡΙΣΙθί—πΓ Τ. Τ.:" Παλαιά γαλλική μι 45" μ.μ. «Πριγκή' ριων». ΛΟΥ^Τ Τό κοσμικό αί «Πηγ'>
ά ά
-ξή