90537

Η ΜΔΧΗ ΤΗΣ ΓΗΣ
πρέπει νά κερδηθή...
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥ=Ι
τού η*οκΔ*ογ τηχ *υββ*Νηζ7ω
« «ο,ς
τόν
Ακεν*Μνομαι ίδιαιτέρως ηρός τόν άγροκκόν κόσμον τής
Ελλάδος ΟΙ άγαόται ΐχονν νά ωέρουν είς πέρας θεά-
μβτον αποστολήν ; νά Ιξασωαλίσονν ζήν συντήρησιν τού
'ίθνονς. Ή «|ασβαλισις τής δίατροφής τοθ Ελληνικόν
Ιαον αποτελεί ένα άπό τα Μεντοικά έθνικά -ρο/°λ»ίματα τής
«βίονεΊϊς Λοας. .Είναι ι) μενάλη άγωνία ~ον συνέχει την
ψυχήν «βς. Τρομακτικάς ΑληΦώς χίνδυνος περιζώνει την
~Γ»)ν μας. ΚαΙ βταν τ) Ελλάς «οημερονσε ή έλονοαΐα, ή
φνματίωαις καί έαλαι νόσοι είχον χλονίαχ) τα σωματιχά
#ιμέλια «οβ 'Ε&νους "Ηδη αί έχ χοϋ πολέμου βτερήσεις
κλήττονν άκόμη βαθύτερον την βιολογιχήν συγκροτήση
τ<|ς #νλ«ς. Ό κίνδννος τής σωματικάς καί ψυχικής κατα. οοΐύσεως διαγράφΐται σαφής. Ή έξαοΰένησις των όρνανι- βμ&ν έχε» βαρυτάτας συνεπείας έηΐ χοΰ ή&ιχοϋ καί ψνχ<- μ«* κόσμον τοθ άτιμον Υπό τό βάβος των χατα&λιπτιχών ο'νβχερειεδν χοϋ βίον ό λαός χλονίζεται χαί ήθικώς. Ή ψνχική τού Ιαορβοπία διαταράσσεται. Ό άνθρωπος γίνε- ιαι έγωΐστής μίχρι οημείου παθολογικον. Δέχεται ώς όδη- νέν ότι «δ θάνταός σου είναι ή ζωή μου». Δέν βλέπει καρά μόνον τόν εαυτόν τού. Αναρχικάς χαΐ άντικοινώνικός οέν διστάζει ~ρό καμμιάς λύσεως. Γίνβται λα&βέμποβος χαί αίσχροκερδής διά νά ταχνπλουτί*ση μέ την δυστυχίαν τ$ϋ άλλον. Οί ύφιστάμενοι την εκμετάλλευσιν ζοϋν μέ τό Ονειρον τής εκδικήσεως καί τό χήβυγμα τής κοινωνικάς ένβτροπτ'ς τ ούς παρονσιάζεται ώς τό ευαγγέλιον τής σωτη¬ ρίας, Είς την ψυχήν τού λαού καιαρρέονν μετά πάταγον μ«1 κονιορτθΛθΐο·νιαι αί άξίαι ΙπΙ των οποίων σχηρίζον ται ι) κοιναΜΊκτ) σννο*ν), ·) έθνικν) άλληλεγγν'τ; καί ή *)#ικτ) ιιιθαρχία. Διά «ούς ανωτέρω λόγονς τό ζήτημα τής διατροοής αεοσλαμβάνει τάς διαστάσετς ανιο'χρημα εθνικον1 πβοβλή- μετος. Ή χώρα μας ·*—' όσον διαρκεΐ δ -όλεμος δέν δύνα¬ ται νά ϋπολογίζο ·"*·"· βίσαγωγών έκ τοθ εξωτερικόν*. Όφεί Ι Ι λει κατά συνέπειαν νά ζήσρ κνρίως άπό την γήν της. Ύκέβτατος πολιτικάς σκοπός τοθ "Εΰνους αύτην την στι¬ γμήν είναι νά γονιμοποιήσ»/ τοος θησανριτνς τής Έλλην ι *ίί νής καί νά τοος θέση 6ΐς την διάθεσιν τού χειμαζομέ νού πληθνσμού «Πρός τ*)ν Γήν», ίδον τό σύνϋ-ημα τής έθνικής σωτηρίας. Τό βαρύ τούτο έργον είναι τό Ιστορικόν καθήκον των νεωργών μας. Όφείλονν ώς άληθεϊς πατριώται νά άρθοβν είς τό βψος τά>ν έξαιρετικών περιστάσεων καί νά φανοϋν άντάξιοι
ι&ν ίληίδων καί των άπαιτι}σεων τοθ "ΕΦνους. Ας πβρι-
φοουρήσουγ την Αγνύτητα χαί την ευγένειαν των χλείνον-
τες τάς θύρας είς τάς έγαιπαθβϊς χαϊ ένωχεντοιχάς τάοεις
κου Ινδεχομένως θά άποπειραθοθν νά εΐαβάλουν είς την
συνείδησ/ν των. Τό Κράτος θά έλθ» είς ενίσχυσιν των πά
ΐβιωΐών άγροΐών μέ *λας τάς δια&εσίμους δυνάμεις τού
καί θά θεσπίσ» βίδικά εύεογετιπά δι' αύτούς μέτρα, τα
όποΐα θά Ιξαγγείλη έν χαΐβφ-
Ή μάχη τής γής πβίηει νά άβχίοχι Αμέαως καΐ νά κερ
οηθβ άπό την ήΟωϊχην στραΐιάν των "-Ελληνας γεωϋΥών.
ΆκαταΛθνητοι καλλικργηταί τής ίεράς γής τής Ελ¬
λάδος,
Άναλάβατε μέ νηεβηφάνβιαν παΐ έ&νιχήν αυγχίν-ηαιν
νά προστατεύσετε τόν πληθυσμόν τής χώρας άίτό τόν ί"πι-
κρεμάμενον κίνδυνον. Μίί^ως θά πρέ'πβι νά σάς άωηγηθίδ
ώς άλλος Μενύνιος Άγρίπ^ας τόν μί5θον των μεΧ&ν τοΰ
αώματος ηού έσταοίαοαν χατά τοϋ ατομάχου δία νά αάς
ύηετθυμίσω την αύταΛΟδεικΐον αλιείαν διι εκάστη τάξις
τής χοινωνίας δέν ημποβεΐ νά φροντίζη μόνον διά τόν ίαυ-
τόν της άλλ' όλαί πρ^ει νά συνεργάζωνται διά νά έξασφα-
Λ·«»*» 4 ζωή τού χοινωνικοΰ αυνόλου ;
Είς άλλας εποχάς ή ΈλΚηνικη Κοινωνία έσειξε όλην
ΐ»»ς ζήν στο0νήν πβός τούς άγβότας υΐοθετήοααα χαΐ «ραγ-
μαχοηοιήοααα την Ανβο.ιχην μεταββύϊμιαν διά τής όποία;
«««κτήσατε τα κτήματα ηού καλλιεβγεϊτε μέ τόν ίδβ&τα
«ού πρόσωπον σας. Γώρα η*λ#εν ι) σειρά «τας, άναπηχοΐ
αγρόται, νά ά^οδείξετε ότι ίχετε συνείδησιν των ύποχβεω-
ο*ών σας πρός τό "*θνος «αί νά ά/τοκτήσετε ανβξαλ«/~ο»;ς
«ίτλονς «ίς την εθνικήν ευγνωμοσύνην, ή όποία θά εκδη¬
λωθή καί εν,τράχτως μόλις αί πεβ^άαεις τό έπιτβέψονν.
ΤΟ ΒΗ
ΣΑΒΒΑΤΟΝ
ε^'^ε'^ε^'^ε**1^·*^·»*^!*^!·***
"Οταν ή φροντί&α τοθ καθη¬
μερινού περιτριγυρίζτι σήμβρα ά-
βιάκοπα τό Λνεΰμα κάθε οΐκογε-
νειάρχου, πόσον ποΑλαπλάσια είς
έπιθετικότίΐτα καί είς αριθμόν
πρεπει νά είναι τα ποοβλήμαια πυύ
άντψεταιπίζει έκεϊνος που άνελαββν
ώςΐργον τόΕδιον αύτό μέλημα βι'
βλο τό Κρατος; Φαντασθητε τόν
Λνθρωπον αυτόν πού ίχει ώς άπο-
στολήν νά έπιτύχγι άπό την γήν
ίιά τόν λαόν την μεγαλυτέραν ά-
ποδατικότιττα- είς φαγώσιμα εΐδη
καί, άφοΰ τα βιασφαλίοτι έκεϊ δπου
παρήχθησαν, νά τα βιανείμτι ά"
κριβο^ικαίως εί; δλου;. Καί σάς
είναι Ρπειτα πολύ εϋκολον νά
συμπεράνετε βν ΐοϋ μένη κανέν
ποσοστόν άπό τό εΐχοσιτετράωρόν
τού, τό ύΛεργεμονιον εΤς άσχολίας,
διά νά σιΐς βεχθβ.
"Οταν τόν έζήτητσα, μοϋ έ*όθη
ή άπά·ντττ|σις δτι μετακινεϊτα! βπως
ή σαΐτα άδιάκοπα άπό τό ίνα υ¬
πουργείον τού είς τό αλλο. Διά του¬
το ϊγινε άνάγκη διά την άναζήτη-
οΙλι τού νά μετ~οπιο*θτ1 έπανει-
λημμένως άλλά χωρίς άποτέλεσμα.
'Οταν τέλος μοϋ ωρίσθη ή τρΐτη
Ο Ας Λρα της σννομι-
ή ά
ΟΜΙΛΕΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ Π
«Ένα είναι τό σύνθημο τιού θά δώση την ζωήν εί<ί- τοϋτο είναι τό σύνθημα τής έθ Ή γεωργία μας δα τεδή έντός νεωτέρ- γμή ς ρ ης λίας μας, έφοβήθην μήπως χάσω καί πάλιν τα Ιχνη τού διότι δταν ίφυγε άπό τό υπουργείον τού εΐχε πολλή Λρα μβτά μεσημ¬ ό ύπουβγός τοϋ 'Επισιτι- ί Κ βρίαν. Άλλ' ομού καί τής Γεωργίας κ. Καρά- μάνος μετά είκοβάλεπτον άπό τής αναχωρήσεως τού ε^αμε καί πά¬ λιν κατοχήν τοθ γραφείον τον έπι- ιιένων V άναζητϋ χωρίς ανάπαυ¬ σιν την λύστν διαφόρων έπιοατιστι- κών ζητημάτων. θά την επιτύχη βρά γε; Δέν έ- προικίαθην άπό τό χάρισμα νάκά- μ» προβλέψεις τοβ είδον; αυτού. Μπορω μονάχα νά βεβαιώσω δτι τό Λβριβάλλον μέσα στό οποίον στρέφεται καθημερινώς ή σκέψις τού κ. 'ΥπουργοΟ είναι άληθώς κατάλληλον, διά νά σνντελήται έ- κεί έργασία γόνιμη και χαρποφό- ρος. Πράγματι τρείς ϊΐκόνες παρΐ" στάνουβαι γραφικώτατα πευκόφυ- τα τοπία καί πλούσιον θερισμόν μέ γννβίκας πού σκόβονν κάτο) άπό τό βάρος των δεμάτων, ίΐερι- κλείονν σήμερα τό βκρον ίδανικόν. Δύο πάλιν ίλλοι πίνακες ρίς καμμίαν περιβτροφήν δληντήν σκέψιν τού. — ΕΙχα χάί &λλοτε, μόν α¬ πήντησε, την ενχαιρία νά τό γράψω. Κα'ι τώρα απλώς »?ά τό έηαναλάβω : Ή Κυβέρνη¬ σις καί δλη η Χώρα ϋά έμπι- στινϋονν ίχ νέον Ιξ ολόκλη¬ ρον τάς τνχας των ατά ροζιά' ρικα χέρια των άγροτών. Άπ' έχεϊ ίχιο όλην την πεποίθησιν ότι θά προέλθη καί πάλιν καί η θίραπί/α καί η έπονλωσις των τιληγ&ν άπό τάς οποίας υποφέρη ό τόπος. 'Εσταμάτηοε ολίγον ώς διά νά συγκεντρώση την σκέψιν τού. — Εϊμαι οννη&ιομένος, έ- πρόο&εσε, νά λέγω την αλή¬ θειαν ώ μην είς τόν άγροτικόν κόσμον. Έπάλαιαα ααζί τον εΐς^αλλας εποχάς και η αννη- θείά μόν αυτή δεν τον είναι άγνωσιη. Έξ άλλον μόνον η άλή&εια νπό την μορφήν αυ¬ τήν είναι άγα&οποιός και χαρ· ποφόρος. θά πώ λοιπόν και τώρα την αλήθειαν αύτην. Αί λοιπδν, την στιγμήν αυτήν τα άστικά χέντρα περνονν μίαν δύσκολον στιγμήν. Και οί άγρό ται, διά ν' άτιμκτωπιοΰ{ί η κατάστασις αυτή, πρέπει νά δείξουν την Ιδιαίτερη αλληλεγ¬ ύην, που ανέμενε ή Χώρα. Ό κ. Ύπονργός έπρόφερε την φράσιν αυτήν σιγόνσιγά, μέ Ιδιαί- τβρον' ΐίτνΐίτμόν ώσΐίν νά ήθελε δ¬ λη ή ?Λνοιά της μέ τό δκουσμά της νά έντυ«ωθή βαθειά χαί νά μεί. νη έναυλος στ' αύτιά έκείνων πρός τού; όποίους άπηυθύνετο. — Γνιυρίζω βεβαία, έΌννέ· χισε, τί ϋ' άπαντήσουν είς δ,τι εΐπα πολλαί άπό τονς άν&ρώ- πους της ύπαιθρον. Κνριοι, Δύο πάλιν «λλοι πς ζοντες τόν Δαδερώναν καί τόν Ολ άυς ύπαλλη ζς ΜακρΟΛουλον λους τού "Υπουργείον έ ύπαλλη- Γεωργίας λέγονν, αί πολιτειαι μάς ίβχέ- ρηααν άπό δλα χά πράγμαχα πού Ιχρειαζόμεθα χαι ηού δεν άποχελοΰν την δικη μας παρα¬ γωγή. Συνεπώς πρώται αύχ εδειξαν έλλειψιν αλληλεγγύης άπέναντι τοΰ αυνόλου καί δχι εμείς. Καί ό κ. Καραμάνος είς ένα φός δπου διεφαίνετο δλη ή προσ¬ παθεία τον νά πείση τούς αόρα¬ τον; συνομιλητάς ττυ εσυνέχισε: —Δεν μοϋ λείπει βεβαία απαντήση είς τ' ανωτέρω."Από τάς πολιτείας δέν έ"λειψε ποτΐ και δεν λείπει άκόμη ή διά θέση ίκείνη η δποία Ζγινε αι τία νά εμποδισθή ή διοχέτευ-ί^ αίς των βιομηχανικών προίόνΛ των είς την ύπαιθρον. "Ωστή ή χαιηγορία εναντίον των κέν τρών είναι άδικη. Καί μετά μακράν διακοιτήν δ κ 'Υπουργός εσυνέχισε: —Δέν ίχω βάβαια καμμιά* διάθεσιν ν' άναλάβω την ύπε ράοπιυιν των πόλεων Κάϋι &λλυ Ύό ζέριι αύτό όλος ι χόαμος άκόμη χα'ι άπό τονς αγώνας μόν είς άλλας εποχάς Άλλ' ίχω χρέος Ιπιτακχιχόϊ νά πώ δτι οί αγρόται δφείλουι νά μή ξεχνοΰν δτι άν δεί υπήρχαν χά μεγάλα κέντρα κα, ταναλώαεως χάθε προσπάθειί πού θά εγίνετο διά νά καλλ» τερεναονν ή γεωργία χαι α συνθήκαι *% αγροτικάς ζωη θά ψάν ματαία και χάρις χά νένα άποτέλεσμα. Καί είς βνα υφος πολύ οικείον ι συνομιλτ—ίς μου έπρόσθεσε τα ά — Ή ίννοια τής έ&νικής άλ ληλεγγνης πρέπει και πάλιν ν βλαατήσγι οτ'ις καρδιές τώ Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣ Ή έφετεινή παραγωγή σίτου λους τού Υπργ βολοφονηθέντας πρό έτων άφίνουν ν' άκτινοβολγΐ τό πλέον φωτεινόν παράδειγμα άφοσιώσεωι; πρίις τό καθήκον. 'Υΐτό την άποψιν καλών έμπν'νσκον ίτσι ή άτμόσφαιραμέ ή οποίαν ίργΑζεται 6 κ. Υ- παρουσιάΐΐρτηι βληβώ: γτ>
σ« στή
ή
Οταν ενώπιον τι»· ευρέθην είς
αμηχανίαν μή γνωρίζων ποίον
«ρόνίον ά-τό τα έρωτήματά μου να
ω ύπ· δψει τον, ηθέλησε να τα
ί δλ διά νά μοϋ εκ¬
παραμερίστ, δλα διά να μου έκ
φράστι κατά πρώτον ζωηράν την
χαράν τού διά την ϊκδοσιν τού
«Βήματο; τού Άγρότου».
__Χαιρετίζω, μάς εϊπε, με
συγκίνησιν, χην εμφάνισιν τον
*Βήματος χον Άγρότον». Γο
θεωρώ ώς απονδαΊον δημοσιο¬
γραφικόν δργανον χαί ή Κν-
βίρνηοις δεν θά λείψη νά τ ο
χρησιμοποιή) είς χάθε ευκαι¬
ρίαν διά νά έχη άμεσον την ε¬
πικοινωνίαν της μέ χον αγρο-
χικόν κόσμον.
'Υστερα ϊβεσα ΰπ' δψει τού κ·
■Υπουργοΰ Ινα έρώτημά μου περί
των έ.τιδιώΐεω-
<ηιγιμής. Τί ό τής παρούσης φυσικώτερον; Τί όφείλονν την στιγμήν αιπτιν να ε- πϋδιώκουν διά την αντιμετωπισιν ήε καταστάσεως Κυβέρνησις και της πολίται δέν αποτελεί τάχα τόν δξο- να τής σκέψεως δλου τοΰ κόσμου πού κατοικεϊ είς την γωνίαν αυτήν τής γής· Ό κ. 'Υπουργός δέν έ- ονσκολεύθη νά μοθ άποκαλύψη χω· Τό δημοσιογραφικόν δργαναν τής "Οργανώσεως Έπισιτιοιμοΰ τοϋ Ράϊχ — «Ρα>χσναίροτατ> —
πληροφορεϊται σχετικώς πρός την
έφετεινι'ιν παραγωγήν σίτου καί ά-
ραβοσίτυυ είς την νοτιοανατολι-
κήν ΕύροΜτην τα εξής :
Ή έφετΡΐνή παραγωγή σίτου είς
την νοτιανατολΐίχήν Ευρώπην υ¬
πήρξε κατα μέοον δρον μετρία. ή
παραγωγή άραβοσίτου δμως καλή,
ένιαχοΰ δέ πολΰ καλή. Ίκανώς
σ»ινέ6αλαΛ είς τό άποτέλεσμα τού¬
το αί έπεμβάσεις των αρμοδίων
κυβρρνήσεων κατά τάς προετοΐιμα-
οίας διά την φθινοαωρινήν καί έα-
ρινή^ σποράν, δπω; έπίσης ή όλο-
έν εντεινομένη χρησιμοποίησις
έκλεκτοϋ σπόρου, τέλο; δέ ή έπί¬
σης όλονέν έναεινομένη καί επε¬
κτεινομένη έξοικείωσις των άγρο-
τών τής ΛΌτιανατολικ·ΰς Εϋρώπης
είς την χρησι,μοποίησιν σνγχρονι-
σμένων γεωργικών μηχανων. Ή
συνολική παραγωγή σίτου καί α-
ραβοσίτον είς την νοτιοανατολινήν
ΕνρώπηΛ δχι μόνον καλϋπτει τας
ανάγκας των χωρών τής περιοχής
αυτής τής Εΰρώπη;, άλλ' άφήνει
καΐ αρκετά άποθέματα βιαθέσιμα
διά την εξαγωγήν είς όίλλας χώ¬
ρας. Μεγαλύτεραι είναι φυσικά αί
πρός εξαγωγήν διαθέσιιιαι ποσό-
τητρ; άς-αβοσίτοΐ'.
Ώς πρός τάς καθ' έκαστον χώ¬
ρας Ισχύουν οί χατί«τέρω άναφε-
ρόμενοι άριθμοί·
Είς την Ρουμανίαν έ-
καλλιεργήθησαν εφέτος 2.850.000
έκτάρια μέ σΐτον, έναντι 2.000.000
χατά τό παρελθόν £τος· ΑΙ
ΐκα'. καιρικαί σιη'θήκαι /αί α
προσπάθειαι τής Κυβερνήσεως πρό
ενίσχυσιν τής έντατικής καλλιε< γείας έπέδρασαν ευμενώς επί τή παραγωγή;, ή όποία ύπολογίζετο είς 2.45()..000 τόννων εναιτ 1.080.000 κατά τό παρελθόν ?τος Στό Βέλγιο ΕΙΣ ΤΟ ΒΕΛΓΙΟΝ : Διά διο τάγματος χαθιερώβΐ) ή ύποχρέω σις των άγροΐών τοΰ Βελγίο - .τρος αναγκαστικήν παράδοσιν ξι ροϋ χάρτου καί άχύρων. "Εκαστο*1 Βέλγος άγρότης ύποχρεοϋται % Ύ παραδώση) είς τα κατά τόπους τμϊτι ματα τής κεντρικής υπηρεσίας συ^' κεντρώοεοις ξηροϋ χόρτου καί ά>
χΰνωχ ποσότητα τών είδών αΰτώ'Ι< καθοριζομένην επί τί βάσει τώίό ΰπ' αυτού σννολικώς καλλιεργου- ^ο μένο)ν έ/ΐταρίων καί αναλόγως τή| περιοχής — ΆρΑένναι, Φλάνδρο κ.λ.π—Γ(ς την ('ποίθΛ εύρίοκετολ τό άγρόκτημά τού. ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑΝ : Κατ' τάς μέχρι τούδε συγκεντρωθείσαί πληροφορίας, ή έφετεινή οίνοπο ραγωγή τής Γαλλίας είναι μέν χί πως ανωτέρα τή; περυσινής, π ραμένει ζμο)ς χαί εφέτος κατωτ ρα τού μέσου δροι· τής συνήθθ] ηΐνοπαραγωγή; τής Γαλλίας. αΰτό Ισχύει, έξ δλλου, καί διά 'Αλγέριον, προβλέπεται δέ, δ καί εάν καταστή δυνατή ή εΐσαγ γή οίνων έξ Άλγερίου, αί σνγκε Γ(,)(ΐ)θη<τόμεναι ποσότητες δέν δυνηθούν νά καλύψουν τάς /λ- τής ^.αταναλώοεως, τοϋ στηΐ | ΐ

■""■·»<:■■ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΡΟΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΝ, 29 Νοεμβριού 1941 Ο ίΤΒΑ Τ ΓΡΟΤΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΠΩΙ ΟΙ ΚΛΤΟϊΚΟΙ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ θά γίνουν καλλιεργηταί τής γής ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ. - ΠρΣ ΘΑ ΦΥΛΑΣΣΩΝΤΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙΒΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ ΤΩΝ ΛΑΧΑΝΙΚΩΝ. II ώς θά τΥΐαν δυνατόν νά γί¬ νουν οί κάτοικοι τό>ν μεγάλων ά"
πτικών κέντριον καλλιεργηταί της
γής. παραγωγοί; Τό πρόβλημα
«ίιιό Οά μάς Λ.ιασχολή στί σελί-
ύα μας διαρκώς. Άλλά πρώτα άπ'
<"λα Γ<ς ιδούμε τί τίνα! δυνατόν ς <"λα, Γ<ς ιδούμε τί τ! μ! γίνη στήν Άθήνα. «έ τοϋς κή- Λθΐ·ς της. μέ τίς άκάλυ,ττες έκτά- ΐΐΕΐς της μέ τα προάστειά της, μέ ι ό «ζωτικό χώρο» της. ΊΙ βάσις τή; ώργανωμένης τρυσπαθείας μας ίβώ πρέπει νά είναι τα κηπευτικά προ'όντο, τα Ί ηχανικά' ΟΙ λαχανόκηποι των Αθηνών -- Πειραιώς κα'ι προ- «στείων Ανέρχονται είς Ικτασιν ."■0.000 στρεμμάτων. Στήν ϊδια πε" ριοχή εκ.τρέφονται 20.000 περίπου -γαλακτοφόρες άγελάδες· Ό ζ /άς αύτός χώρος, μέ τ^ύς ώς ά'νω ,ιόρους τοι>, θά ήμ,ιοροθσε νά έ'
~4αοφαλ(ο|| βασικώς τή διατροφή
τού πληθυσμοΰ Αθηνών—Πει¬
ραιώς χαΐ περιχώρων. Φθάνει νά
γίνΐ) εκμετάλλευσις έντατική, μέ
ωργανωμένη, συστηιματική έ~ί6λε-
||". τεχνική καθοδηγησι καί θέλη-
■πι, Αύπό 6ε6αιοϊτν οί είδικοί, οί
γεωπάνος καί οί παραγωγοί. "Ενα
στρέμιμα, καλά καιλλιεργούμενο, μέ
πιΊοτημα άμειψι/τποράς καί κα"
ταλλνλοΐ! ποικιλίας, μπορεΐ νά Λ-
,τιιδίόση 2-600 οκάδες λαχανικά
/■.αί χλωρά έν γένει προϊόντα.
"Ο,τι, δηλαδή. χρειάζεται γιά
ιέσσερες άστικές οίκογένειες, Α-
/άιιη κα'. μέ τίς σημε.ρινές ηύξη-
«ένες — λόγφ της ελλείψεως «Τλ-
λω Οαειτικών εΐβών - - κατανα-
Μοτικές άνάγκες. Άλλά,. πρό:
ΐιιίτο. -χρειάζεται ΓιδιάλΕΐπτο;
-ΐ(.ιοσι'|λωσις καί δσο τό δυνατόν
Λερισσότερη μέρυμνα καί' όργανον
οις, Έκτίι; τοϋ Ατομικόν αγώνος
κ<ιί ιιόχθου άπαιτεΐται καί τό ά- άληγον ενδιαφέρον τού Κρά- τοι·ς- Ή Άγροτική Τραπέζα κα'. τό Υπουργείον Γεωργίας ημ- .-ιυροΰν καί ένδείκνιτται νά .ταί- ΐουν τολ κυριώτερο ρόλο, προμη- ιΐεύοντας, χωρΐς γραφειοκρατΓ ■χιιΰς περιορισμούς καί έμπόδια. ηπόροι·;, λι~τάσιιατα, φάρμακα. καί πάσαν σχετικήν ενίσχυσιν κα'. <«το-. Ληήβησιν. ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΣΛ'ΣΤΠΜΑ Ή Γεωργική Ύπηρεβία Άττι κιιβοιωτίας, ή όποία άσχαλεΐται μέ . /ιξιέ.ταινη άγρυπνία μέ τό ζί]τημα. ίχει μελετήσει τίς σιηθήκες καί ά ιεκρμρτάλλωσε ωρισμένον τρόποι ■Λογανο'ισεω; τής κηπικής καλλιερ' γείας Αθηνών—Πειραιώς καί πε '.'ΐχώρων. Ό προϊστάμενός της, δ- τως αντελήφθη ό υποφαινόμενος ίοεΐΛ'φ τό ξήτημα μέ πραγματικόν τάβ.ις· ΟΙ ύπηρεσίες τοι· ϊχουν ήδη •ίκπον ι'^ει σχέδιον οργανώσεως επί τι"ι βάσει των συνθηκών καί των Α- ναγκών της περιοχάς. Ή μορφή τή; όργανα'ισεω; πού Ρχοι>ν ΰπ' ο-
ι,ηλ' είναι συγκεντραπική. Τό πρατ
τι» δεδομένο είναι. 8τ, ο καλλιερ-
γήσιμος χώρος άν έρχεται σέ
ΓιΟ-000 περίίτου στρΓμματα, ένφ ή
καλλιεργουμένη έκτασις δέν υπέρ-
'Λαίνει τίς 30.000 στρε'μματα. "Ε¬
ν α δλλυ άξιοσημείαπο δεΐδομένον
ίίναι, δτι ή κηπειιτική καλλιέργεια
άσιι<Πηματο.-τοίη· λοιαόν νά καλ' δρι. 3) Τόν τομέα Λυκόβρυσης— Μενιδίου — Αύλώνος, μέ §δρα την Λοκόβρυοτ. 4) Τόν τομέα Γε· ((ύρας — Αγ. Άναργύροΐν — Καματεροΰ — Λιοοίων -— Χα· σίων, μέ έ'δρα τα Λΐόσια. 5) Τόν τομε'α ΚαλοχυνβΌΰς — Σεπολίων Ιίοτανικοϋ, μέ έ'δρα την Άθήνα. ()) Τό ταμέα Άγ· Ρέντη — Αγ. Σά66α — Μοσχάτου — Καλλΐ" ΰέας, μέ ε'δρα την Ά&ήνα. 7) Τόν τομέα Άσπρο,τΰργου — 'Ε' λεΐ'σϊνος, ιιέ έ'δςα τόν Άιΐ.τρόπυρ" γυ. 8) Τόν τοιμε'α Λιαπεσίου — Κορωπιοΰ — Μαρκοπούλου — Πι" κέρμι — Μαραθώνος — Μάκρης μέ είδρα τό Κορωυΐί- 9) Τόν το" μέα τής -τεδινής .-τεριοχτΐς Τροι- ζηίας, μέ 8δρα τόν Π όρον. Κα' 10» τόν τομέα ©η·6ών καί. περτ χωρίον μέ έ'δρα τή Θή6α. Οί τομεϊς αύτοι θά έ'χουν κατά όμάδας τα Ιδιαιτέρα τους κέντρα έπι.μελητείας καί έποπ-τείας, μέ εί- δικοϋς γεωπόνους καί ΰπηρεσίες. Τα κέντρα αι'ιτά θά είναι τό Ά μαροϋσι. των δύο πρώτων το· ,μέων, οί ΚουκουδάοΐΛϊς των βύο κπο,μένω, ί| Άβι',να των ακολού¬ θων δύο. κ.ο.κ. Μέ τόν τρόπον αϋτό θά όργα' να>9ή, θά παρακολουθήται κα'. θά
προωίήται ή λαχανοπαραγωγιι
τής περιφερείας Άθηνών·-ΠεΓ
ραιώ; καί ,περιχώρων, ιιέ κάποιαν
αΰτοτέλειαν, χωρίς τίς δυσκολίες
καί τα ίμπάδια των δημοσίων ί·-
πηςΐίσιών κα'. τής γραφειοκρατίας
πού συχνά σκοτώνουν την ούσία
των ξίοτι/.ών 6ιοτικών ϊητημάτοιν
μας·
ΣΧΟΛΗ ΚίΙΠΟΥΡΙΚΗ
Ά/,λά, πρώτα, πώς 9ά έπεκτα'
θή ή κηπεΐ'τική καλλιέργεια μέ"
σα στίς πόλεις; Πώς θά μάθου
ν α καλλιεργοϋν οί αστοί; Καί —
έπίσης υύσιώδε; αύτό — πώς 0ά
φυλάσσωνται τα περιδάλ.ια κι' οί
αΰλές άπό τούς τσιμΛθλόγους
κοΐ'πσάρους τής ^τοχής .τού κά¬
νουν έπιδρομές τή νύχτα κοί άρ·
πάζοιν τ ά λαχανικά;
Τό Γεωργικόν Γραφείον Άτ-
τικο6οιο)τία; προτείνει την ϊδρυσι
σχολής Οίκοτεχνίας κα'. Κηπουρΐ"
Σ ή ύ ά
ναι μ ός>γάνωαις είδικοϋ Σώματος
Άγροφυλάκιον των λαχανοκήπων,
οί όποϊοι καί θά πρέητι νά λει-
τουργήσουν ύ,πό' την διεύθυνσιν
των τομεαρχών γεωπόνο)ν, έ.το-
,ττών καλλιεργείας κα'. έκμεταλ-
λενσπος των λαχανοκήπων τοί
ζωτικοίί χώρου Αθηνών καϊ περι-
χωρίον. Είς την περίπτωσι βε¬
βαία των διωσίμων κτ';πων έπιβάλ*
λεται ή φήλαξΐς νά οργανωθή
διά τής εκμισθώσεως Ίδιαιτέρου
αγροφύλακος, Αλλά είς τάς σπο-
ραδικάς έκμεταλλεύσεΐς είναι
βε6λημίν·ο ά οργανωθή
σώμα.
Καί τα ιιέτρα μέν αύτά άφο'
ροΰν την έκτός τοϋ χώρου τοδ στε·
νού Αστικοΰ μας περιβάλλοντος,
έκμετάλλεΐ'σιν των ώργανιομένων
κήπων Αθηνών καί περιχώρων,
πέραν δμως των έκτάσεων αυτών,
έκτασις ύπολογιζομένη είς 6-8000
στρέμματα, δηλαδή χώροι Αχάλυ-
πτοι, πρασιαί των Αστικών κατοι-
κιών, οΐκόπεΐδα Αοτών, μένουν
σχεβόν άνευ σοβαράς εκμεταλλεύ¬
σεως. Ή καλλιέργεια, ή έκαετάλ-
λευσις. ή χρησιμοποίησις των έκ-
Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΣΤ/Σ
ΤΙ μττορεΐ νά αποδώση
Α*τή ίΐν,,
ποννται
ΛθλλοΙ έκείνοι «ού
γιατί βέν μΛοροϋν
ν α
τον
γενικώς γιν εται
ΐα. 'Α-ταιτεϊται
/.ιεργηθή δλη ή ίκτασις καί συγ¬
χρόνως νά οργανωθή στκττηματι-
•/ά ή καλλιέργεια·
Πρός τουτο, τύ Γεωργικόν
Γραφείον Άττικοδοιωτίας προτεί-
τει την διαίρεσΐν δλης τής κΐ("
■πευτικής ζώνη; των Αθηνών καί
τή: περιφερείας είς τομεϊς εκμε¬
ταλλεύσεως. 1) Τόν τομέα Μογ-
κοΐ'φάνα; — 'ΕριΌραία; — Κηφι·
■σιάς — Μπάφι — Μπογιάτι, μέ
ίδςα την Κηφισιά. 2) Τόν τομέα
•Φραγκοκλησιάς — Ηριλισσίαιν - -
"Χαλανδριου — Άγ· Παςιασκευής
Χλ κε ε-'δοαν τό Χαλάν*
κης. Στή σχολή αύτη θά
ώρισμένες ήιμέρες την έβδομάδα
οί κηπουροί, γιά νά διδάσικωνται
πώς καταπολε,μοϋνται οί άσθένειες
καί πώς ρπΐτυγχάνεται ή έντατι-
κιότερη καλλιέργεια καί εκμετάλ¬
λευσις των κήπων. Είς αλλες «με·
ταβατι,κές σχαλές» ποΰ θά είναι
παραφμάδες τής -τρώτη; /αί θά
λειτουργοΰν στά κέντρα των συ
νοικιων, ΰά ψοιτοΰν ώρισμένες έ
.τίσης ήμέρες. οί κάτοικοι των
πόλεων, οί όιτοϊοι Θά διδάισκωνται
καί θ·ά καθοδηγοΰνται πρακτι-κώς
πώς Θά καλλιεργοΰν λαχανικά
στ'ς αύλές τους,
II
ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΒΟ
ΛΙ»Ν
"Οσον
ΓΡΔΦΕΤΕ
ΟΙ αναγνώσται τής
σελΐδος αυτής μπο-
ροθν νά μας γράφουν
γιά κάθε άπορΐσ πού
τούς γεννάται |?τήν
καλλιέργεια τοθ| κή·
που των ή στήν κτη·
νοτροφική των προσ¬
παθεία (κουνέλια,κότ-
τες κ.τ.λ.). ΟΙ είδικοΐ
γεωπόνοι συνεργάται
μας θ' άπαντοθν είς
κάθε άπορΐα των.
την άσφάλεια
των ηερβολ'ών, άιπύ την Γεοιργι
κήν Υπηρεσίαν ΆττικοοΌΐίοτιας
λέγοι·ν τα εξής :
ΟΙ κιιποΐ'ροί των "Αθηνών καί
τώ περιχώρων, έικμεταλλευόμενοι
6ιωσίμοι·; ή μί| κήπους, άντιμετα)·
αίζοΐ'ν σοδαρώτατα τό πρό&λημα
τής άσιιαλεία; τή; πυραγιογής
των, δλω; διάφοραι άπό τούς πά"
ραγιογοΰς των Λλλων προϊόντων.
Ή κτμιική καλλιέογεια ώ; έκτασις
μή συνεχομενη, κεχαλυμιμε!η πε·
ρίφρακΤος Γ) μή, είναι έκτεθειμέ-
νη εί- την διάθεσιν παντός κακο-
ποιοΰ. Εφέτος ί&ία παρετηρήθη
,-τυαγματι'κή λεηλαβία των προ-
'όντω τΛλ· κηπονρών, χ'"ρίς νά
• νά άντιδράσοΐ'ν θετικά
κατά τής καταστρεατικής κλοπής
τή; παραγωγή; τιον· Έτε<δή βέ οί δροι είνΐίΐ 8λ(0; διάφοροι είς την πΐρίπτοΝτιν ΑσφΐΟ.εία; ται^ κι'πων, ί] καλπε!ρα άντιμρτώ.ιισκ τ. Γ> ϊίοτικοΓ' τούτου ζη-τιΊματος εΐ'
τάσεων αυτών είναι τόσον άναγ
καία καΐ Λθλΐτκμος ταΐ'τοχρόνως
οσυ άναγκαία είναι ή όργάνωσΐ,
των ("οργανουμένων κήπων. Γιά
την καλήν καΐ ώργανωμένην χρη'
σιμοποίησιν των μικρών αυτώ1
χώρων έντός τής πόλεως, καί τώ·
πέριξ συνουασμών, χρειάξεται τ
όργάνιοσις ε'ιβικίίς υπηρεσίας πά
<.)θ/ολονβήσεως καί καθοδηγή σριος. Ή πόλις καί οί συνοικισμο πρέπη νά διαιρεθοδν είς τομεϊς άνά 100 ή 200 κατοικίας. ΟΙ βι; δασκάλοι, οί Ιερεϊς, οί φοιτητα' των Π ανεπιστη|μ£ων καί των δια φύρω Σχολών, Αφοΰ Ακοΰσουν ωρισμένα μαθτ.ματα, πρέΐτει νά γίνουν τα δργανα θιαφωτίσεω; των κατοίκων. 'ΕπΙ κεφαλής εΐρυ" τέρας περιοχής πρέπει νά τεθοθν γεανπόνοι ίκανο1. δχι μόνον γιά νά διδάσχονν άλλά καί αΰτοπροσώ- -ω; νά έ.-τιβλέπουν την εκτέλεσιν "Ι'ογρόψιματος οράσεως παραγω γή; καί εκμεταλλεύσεως των χω ρίον αυτών. "Ετσι, σέ κάθε συνοι- νισιιό Θά λπτουργήσουν παράλλη- λ ο Κέντρα διαΐθέσεω; σπόρων, καί λΐΛάσματα γιά νά ίΧ άίρθονίςι καΐ ά·ευ .οιατίθενται περΐΓρισμών στούς καιτόχους των χώρων, οί οποίαι θά πρέπη νά ύ" ποβληθουν είς υποχρεωτικήν εκμε¬ τάλλευσιν τής εκτάσεως. Τα Κέν¬ τρα διαΦέσεως σπόρων κ.λ.π. ά- νοι <τά δλην την ημέραν θά είναι ταυτοχρόνως καί Κένιτρα πληρο¬ φοριών καί κατ' Ανάγκην πρακτι- κή: εφαρμογήν. Οί άρμόδιοι τής Γεωργικής *Υ· .τηρρσία; Άττιχής, δπως φαίνεται ύ.τό τα ανωτέρω, τό ίίχουν μελε- τημέχο τό ζήτη^ια. Μέ τόν τρότον αυτόν -- λέγουν — Θά Λντιμετω- π σθή ταχυτέρα καί γονιμοΊτερα ή καλλιεργήσουν ουτε Ινα πραβτνο φύλλο, έπειδη βέν βιαθέτοιτν ο»5τ· ίνα μέτρο γής στήν αύλή τους. Έν τούτοις καί γι' αύτούς δπάρχει εν α πεδίον βρΑσεως,τό Λποίον όσον- δή.ιοτε μικρόν καί Λν είναι, οχι μόνον αύτην την εποχήν ΑλλΑ .ιάντοτε δέν είναι εύκαταφρόνη- έννοοθιμε την καλλιέργεια στί; γλάστρες. ΊΙ καλλιένΥϊΐα στ'.ς γλΑστρες είναι μιά Αποδοτική προσπαθεία, στ ήν οποίαν μπορεϊ νά ίπιβοθϊί Ο¬ λος Λ κόσμος· Κατά τόν προηγού· μενο πόλεμο, στό Βερολΐνο εΐχαν .-ταραχτ)ή 16 έκατομ,μύρια οκάδες ,τατάτες μόνον άπό γλάστρες. κασσόνια, κ.λ.π. Κάθε αχρηστος .τΐϊληοτενεκές, κάθε παρατεταμένη | .«λάθι, κάθε παληόκουτο τοΰ λακτος άκάιιη, Λν σο')ζ«ται πουθε"' νά, (ΐΛοροϋν καταλλήλως χρησι- ιιοποιούκτενα νά άποτελέσουΛ· ίνα κρεμαστό κϊ|πο πού θά κάπω: τόν έπισιτισμό μας· Γιά νά τό καταλάβχι κανεΐς αΰτό, δς προσέξιι τί γίνεται μί τα λουλούοια: α' ίνα μικρό γλα· στράκι πολλές φορές βλέπομβ ά- νεπτυγμένες θαυμασιες πρασινά. βες πού κάνουν τόν Ανίβεον ν" Α- πορΐ). Ίβέτε βνα'φυλλόβενβρο στή γωνιά τής αύλή*ς. Πολλές φορές φιλοξενεΕται σ' ίνα σκουριασμένο γκαζοτενεκέ δν 8χι σέ κάποια γλάστρα μικρότερη (ίκόμη. Καί δ¬ μως καλΟΛτβι μέ τό Βργιον τής βλαστήσεώς τού συχνά δλόκληρο τοίχο, Καί έν τούτοις σέ πολλές περΐΛΤώσεις τό φυλλόβενβρο αύτό ζή μέ τό ίδιο άκθμη χΛμα πού πρωτοεΐχεν δταν μι-κρό Ακόμη βλασταράκ» τό έφνίτεψε ή νοικο- κυρά. θυμυθτντΕ τα σπαράγγια. Τό χώμα τής γλάστρας γεμίζει μέ τούς βολβούς των, καί 01 στρογγυ. λο'ι σδν τα μπιζέλια καρποί τους άφθονοΰν. Άντικαταστήσατε τό φυλλόδεν. τρο μέ σέσκουλο π, χ· Μιά γλά· στρα *ά ήμπορέση μετά μερικάς ίβδομάδες νά μβς δώσχι μιά χύ· τρα μαγειρεμένου φβγτττο., θά οιερωτηβήτε Ισως: καί. μ' αύτό σώζεται ή κατάστασις; Μέ μιά] γλάστρα Ισως δχι· Άλλά μέ δέ- κα, είκοσι, τριάντα τέτοια βο- χεϊα, βαλμένα σέ μιά προσηλια- κή καί ίιπήνεμη γωνΐα τής ταρά- τσας, τό πρβγμα γίνβται σο- 6αρό. "Ενας μικρός κόνβυλος πατά- τας μέσα σέ μιά σάπτα κασσόνα τού πετρελαίου, γεμάτη χώμα ά- νακατεμένο μέ κο.-τριΑ καί χημι*β λίπασιμα Ιδωσε στόν γράφοντα μιά οκά καί 285 δράμια πατάτες μι· κρές καί μεγάλες, πού Απετέλε¬ σαν μιά ήμέρα τό γεϋμα τής οί- κογενείας τού. Δέν ήλθε Ακόμη δ καιρός γιά τή φύτεικΐ! πατάτας. Αυτή ή δονλειά μπορεΐ λ ά ξανα- γίνη τό Γεννάρη· Έν τφ μεταξύ, στά βοχεϊα μποροΰν νά φυτευθοΰν τώρα κρεμμυδθκια, σκόριδα, κου- κιά. Μιά δποιαβήποτε νοιχοκυρά πού ίίχει λουλούβια, θά τα κατα¬ φέρη νά κάμη αυτή τή βουλειά ιιέ λίγη προσοχή. "Ας μή μεμψτμοιρήση κανεΐς ποθ θά βρχϊ π. χ. κοχχάρι· Γιά 80 καί 100 δράμια κοκκάρι πού θά χρειασθίΐ δέν πΜΠεύομε Λτι μππ- ρεί νά χαλάση δ κόσμο:. ΠΒΡΒΟΛΙΑ ΣΕ ΝΕΡΟ Ημπορεί νά γίντ| Ακόμη στά σβτίτια πού βέν βιαθέτονν δύσκολη καί σε Απ' την Άμεριχί, «ΐοι. , ματΜ»«ς έπιχειρήσιΐς χοχχ κηΛίυτικά προϊόντο σ, ^ΐ;" «οσότητ,ς μέοα σέ *0(—^*'] τα φυτΠ βιαλύματο Ιιθφ^Ζ,^ λάτωΛ Πεΐοάα-ι. Υ*?!4 καλλΐίργι-ία; ΐγιναν άλ ίπιτνχία Χρειάζεται βμως, φρηντίβϊς καΐ νά όμ«λήπωμ( (ϊρβρο. Επί τού παρόντος (^ στήν χαλλιένγίΐο μΦηα αί γλάστρΕ- ίν γένει. βά _ Λ»>,
μεγΑλη ηυμ&ολή
ΤΑ
ν
ΛκστυχΑς επέρασε πιά ή |
γιά έκείνους ποί, καίτοι
κάποιο χΛρο γιό νά καλλΐ(ν
ληχανικ», βέν τό έκαμαν
ταυια ΰπ<ίοχει Ακόμη χά» πολ>ά πράγματπ, έφ'βοον^
βέν (ϊρ/ισεν Ακΰμη (ό '
ν.αί βέν ίχει μεγάλες (
ροΰμε επί παραδείγμβ
με κουκιά, άν εδριομε
(Μ
τού σπόρου δεν ημπορο&κ ^
V
σα>με καμμιά συμβουλή. π
μένου ηεοι μικρδν χ·6^κ>, «
είναι οί αστικοί λαχανάχηινχ |
πςάγμα όσοδήποτε χαί δ» ΕΙνη1
δΰσκολο βέν εΐται ακονόρί—,Γ
Έκατό ή πενήντα οχηρια
κάποις θά μποοέσΐ] νά τα
νομήο- κανείς. "Αλλά χ
καί δέκα αν βάλη, τό
είναι μικοό. Άπό οέ
κια, Λμα επιτύχη ή
τους, αν δηλαλή τα κεοιΐΗΜ
καθώς πρέπΐι, μιτοοτΙ μιά μι«ί
οΐκογένϊΐα νά μαγηρέψτ] 5ί«, ^
λάχιστον φορές.
Τα κουκιά ποέηει να φαη
σέ γραμμές πού ·α άπέχουν 10
50 πόντους μεταξύ τοτ<ς ί ι_ βά0ος4— 5 πόντων. 'Ανοίγομι μί ξύλο ένα μιπρό λάκ»ο»αί ενα ή Αν έχωμε ιαοΜΜότιοο δύο κονκιά μαζί καί τα με μέ τό χώμο. ΠρΙν τέ με τα βάζομε άηό βραδύς —α ρό γιά νπ φοτ>σκώσονν. Έτ«
φυτρώσουν εύκολώτεςκι. Ά»
#οέ|χι ποτίζομε, κάθε 4-51
ώς πού νά φυτρώοουν.
Μετά ίνα ώς ένάμισυ μήνα
τΛ φύτρωμπ, τα πλέον
■ανρι
γή,
ίκτός άπό τίς καλλιέργειες (ττίς
γλάστρε;, καί ή λεγοιΐΡΛ·η Λνέβα-
σημεριναί βύσχολος έπισιτ'στική
κατάστασις στίι χώρα μας. "Αν
πρέπη ·ά παρακάιμψουμε τούς φο-
βερούς έπκτιτιοττικούς «ινβύνου;
πού μάς π-ερικιικλώνουν ώς Φυ·
λήν, άλλο; τρόπος άπό μιά τέτοια
ΒραστηρΙα καί ταχεία όργΑνωσι
δέ> Οπάρχει. Πρέπει, πάντως, νά
στει'ισοχμε.
"Ας σπεύσουν, λοιπόν, νά ένω'
τισθοΰν τό κήρυγμα δλοι οί Αρμό*
διοι. Καί ό λαός μαζί.
Τό «Ι3Γΐμα τοΰ Άγρότου», μέ
την ΙΛιαίτερη αυτή σίλίδα τού, θά
Ιλ αι
.τάντοτε <ττό πλευρό τους. ΛΣΤΟΣ—ΑΓΡΟΤΗΣ τα Ιχουν Αποκτήσει 6—8 φΰλλ* ι σκπλίζομε ίλαφρά, καί όν νομε λίγο χώμα νόο» άχΑ ΐί(( ζες τονς (τα παραχώνομ έλαφοά). Μετά ένάμιον μήνα η μόλις άρχίσονν ν' < τα σκαλίζουμε καί τα παςκ αλλη μιά φορά. Καί ΑφοΟ σο»>ν νά βένουν τούς ηρώΐονς»
πούς 'τό δέσιμο τοθ χαοποθ %ΐ{
ζει άπό τή ρ(ζα πρός την ι
τα κορυφολογονμε, χόβομε Ι
μέ τό νύχι τοϋ μεγάλον μας Ι
κτνλου τής κορΐΊρές τοις, γώ
μή ψηλώηουν τα φυτό πολύ
γιά νά
¥
ηεϋϋΚτερη οί ι
ποί. Το κοΐ'χί προσΡάλλεται
άπό κάτι εντομα ηοθ μοιι
σαν ψεΐρες : τίς μελίγνρες. Ή ι
λίγχρα πρωτοαναΐττνοσεται
τονφερτ'ι ιρΊλλη τής χοονφής
τό κορυφολόγημα τής οηροβμιΙ
μεγάλο βαθμό αυτή τή δυνατάς
"Ωστε καί Από τής Απόψεως ι
άχρελβί ή Αποχοπή των κοριι·ΐ|
Τα χοκκιά Λναι ηολύ καλή τ<κε1 φή 'Βκτός πού τρώγοντοι ώς ψ* στόν χλωρά, ήμηοοοΟν καί άπό |»1 κοσΰς Ακόμη κήπους νά οθοθν σέ Αρκετές «οσότητι; «* ξερά. Πέντε οκάδες ξϊρά κομι1«| >Τ0
κανείς Από τόν χ
δέν είναι μικρή Λπόθΐοη
«οί
4νο