90540

4 ΑΜ· ·ΤΑΑΟΤ 2
ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΑ ΚΑΡΡΟΡΗ 11. ΤΗΛΕΦ. 22.555
ΣΑΒΒΑΤΟΝ * ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1941
ΑΓΡΟΤΟΥ
ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΔΡΑΧΜΑΙ 10-
ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΑΡΘΡΟΝ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ κ. Γ. ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
Όκ» ηΛηοχβ ή θύβλλα τοΰ πολέμου κοπάση καΐ την τριχν-
Αβίίχθη η γαλήνη, τότβ ξκαστος έξ ημών θά κληθή νά λογο-
η ίτώταον τοϋ "Ε&νους χαϊ νά Εξηγήση τί έπρά-ίβ χάριν τήζ
φός *ά τής Φυλής χ αι ά τάς άγωνιώδεις ημέρας τής ύπερτά-
^μαοίαζ των άτόμων χαΐ τοϋ σύνολον, αυτής τής οκληρας
, καθ" #}ς σήμερον άντιπαλαίΌμ«ν μΐ δλας ημών τάς όυ-
Κ
ΟΙ Ιαοτάχται τοϋ καθήκοντος άς μή έλπίζουν δτι θά δυνη-
ι κί ^αφνγονν τάς κνρώοεις καλυπτόμενοι μΙ τό προσωπεϊον
ψη «Ί)ιαΛλάκτου πατριωτισμόν. Οΰτ$ αύτοι, οϋτε οί προϋυ-
ϊθίμΐνοί νά πωλήαονν τα όσια χαϊ τα Ιερά διά νά ίκανοποιή-
ΐά ΗΜΝΐνά πάθη των επί τής ήμιϋανοϋς καΐ χα&ημαγμένης
Μοζ, θΜ χατορθώσουν νά επιτύχουν τδν όΐκτον κάί τό ϋλεος
ϋαχρΰος. Ας βΐναι βεβαιοί δτι θά πληγοϋν χαϊ θά συντριβσϋν
νκς όγΜθλΙύους των άνομημάτων των. Δι* αύτούς τό "Ε&νος
Μή- νά #πιδβίς-Μ παρά μόνον ακληρότψα καΐ μόνον άμείλι-
αάηρόχητα.
Έ* κεφαλής τής Κυβερνήσεως δεν εύρίαχομαι άπό ψιλαρχίαν,
ίχό αυστηράν προσήλωαιν είς την Ιδέαν τοϋ χα&ήχοντος, τό
η μόν έηέβαλβ ώς άρχηγδς τοϋ σνν&ηχολογήοαντος ήρωϊχοϋ
ΐοΰ μας νά άναλάβω καΐ την εύ&ύνην τής διακυβερνήαεως τής
πέρατος τοϋ πολέμου.
Δύναμαι νά διαβεβαιώαω τδν λαόν δτι ή παρουσία μόν είς την
Κυβέρνησιν αημαίνει δτι τα έ&νικά συμφέροντα τής Ελλάδος
δέν άπειλοϋνται καί δτι κεντρική μόν προσπαθεία είναι νά δια-
φωτίσω τάς Δυνάμεις τοϋ Άξονος περΐ τής δνναμικότητος τοϋ λαόν
μας καϊ τής άξιώαεώς τού νά καταλάβη μίαν έξέχονσαν θέσιν μβΌα
βίς την νβ*αν ενρωπαΐχήν καί μεσογειακήν πραγματιχότητα.
Οϋτε ίνα λεπτόν δεν θά παρέμενα—καί <5£ν θά παραμείνω— βίς την Κυβέρνησιν, &ν ίίβλεπα δτι έξέλιπον αί βάσψοι έλπίδες δτι ή Ελλάς θά παίξη είς την Νέαν Ευρώπην ρόλον ανάλογον πρός τό Ζνδηξον παρελ&όν της χα πρός την σημερινήν της ζωτιχότητα ώς Φνλής ααϊ ώς "Ε^νους. Ό λαδς άς γνωρίζη δτι των σκέψεών μόν χαϊ τής δράσεώς μόν κυριαρχεϊ ή Ελλάς, ή φροντίς διά τό μέλλον της χαϊ τό μεγαλείον της. "Αν δ λαός μας επιδείξη χατανόησιν τής σπουδαιότητος τοϋ αγώνος τής Γερμανίας καί τής Ιταλίας χαϊ αχθή είς την αντίληψιν δτι η θβ*σις τού πρέπει νά είναι παρά τό πλευρόν των δύο αυτών Δυνάμβων, αί οποίαι εχουν άναλάβει τδν γιγαντιαϊον άγώνα υπέρ τής Εΰρώπης χαϊ τοϋ πολιτισμοϋ της, τότε δυνάμεθα νά βίμεθα βεβαιοί δτι ή Ελλάς διχαιολογεΐται νά προσβλέπη μετ0 έμπιστοσύ- νης είς τό μέλλον. ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ Γ. ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ Πρόεδρος τής Κυβερνήσεως "*! ΟΙ ΑΓΡΟΤΑΙ ΚΑΙ Η ΜΑΧΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΔΓΟΡΑΣ ηνροε>ορ(α κατά τής αισχροκερδείας,
ις ήγιΐται προσωπικώς ό Πρόεδρος τής
κως στρατηγός κ. Τσολάκογλου, συνε·
Αργότερον όλοένα καί μέ σθζουσαν
«αί άυοφασιστικότητα. "Υφεσις δέν πρέ-
τρόκειται νό σημειωθή πρΐν ή έπιτευ-
κιίχωκόμενος σκοπός, προτοθ δηλαδή
(ί ή δολοψονική άπειλή, την οποίαν οί
ίμονις τής πλεονεξΐας καί τής άπλη-
ΐηΐλυσαν κατά τοΰ λαοθ.
»ίθνική είναι ή μάχη αυτή, την οποίαν
»ουργική πρωτοβουλίσ διευθόνει, δέν
«, κιστίθομεν, νά έξηγηθβ καί νά έξαρ-
(ςστήλης αυτής.'Υπάρχει άνάγκη έξη-
βΐδικοιολογιών, δταν Ινας λαός ύπερ-
% αύτοσυντηρησίας τού καί τής ζωής
5* αίσχροκέρδεια είς τάς σημερινάς πβ-
! Ιδιαιτέρως, τί άλλο, τί ολιγώτερον
»μος δολοφονική άκόπειρα κατά τοθ
αι
)ν οόσΐαν πρόκειται περΐ άπλής, στοι-
άμ6νης, ή όιιοΐα Ιπρεπε νά άντιτα-
«νωμίνα καί άποψσσιστικά. Ή «μαύρη
μιά μυσαρά, μιά βδελυρωτάτη
δποΐα, εάν αφήνετο άπρόσκοπτος
, θά επέφερε τόν θάνατον καί τόν
^ν τοθ ϊθνους μας. ΟΙ άπάνθρωτΐοι πού
|Όθν καΐιήν ένσσρκώνουν, εΤναι αύιό-
'λθφόνοι,Δολοφόνοι καί έγκληματίαι τής
»ς μορφής. ΜητραλοΐαικαΙάδελφοκτό-
'Μεστέρας θηριωδΐας. Τα ψιχία ^ών
ν Κ»Ι γενικώς των είδΛν τής τιρώτης ά-
'οθ ή αΐοχροκέρδεια, αέ τόσην άδηφα·
άνολγηο1αν κλέτιτει, είναι τό αΐμα
|τοΟ λαοθ. Καμμία αΐματοχυσία δέν θά ήτο πε¬
ρισσότερον θανατηψόρος καί όλεθρΐα, παρ' δσον
ή στέρησΐς των διά τόν λαόν μας, Άνάλογοι
λοιπόν, φοβεραί θά είναι αί κυρώσεις, μέ τάς
οποίας έπιβάλλεται νά γίνη καί ή προάσπισις
κατά τοθ έγκλήματος.
•
• ·
Άλλά είς την μάχην τής Ιβρας αυτής αμύνης
δέν θά ήρκει ή κυβερνητική μόνον δράσις. Πα¬
ραλλήλως χρειάζεται καί ή συνδρομή, ή έπικου.
ρία καί ή ένεργός σύμπραξις δλων των 'Ελλή-
νων, δλων των λαϊκών τάξεων τής χώρας, δλων
των δυνάμεων τάς οποίας βαρύνει ή εύθύνη.
Των προεστών, τής ήγέτιδος κοινωνΐας, των
παραγωγήν, των έργατών καί των γεωργών.
"Ολον μσς. Καί τοθ γεωργικοθ κ ό-
σ μ ο υ Ιδιαιτέρως.
Οί αγρόται, πού άνεγνωρΐσθησαν πάντοτε
ώς τό θεμέλιον καί οί θεματοφύλακες τής ύπο-
στάσεως τής Φυλής, πρέπει νά συνδράμουν είς
τόν άγώνα τής αύτοσυντηρησίας τοθ "Εθνους,
είς την μάχην κατά τής αισχροκερδείας μέ θέ¬
λησιν καί μέ προθυμίαν άνταξίαν τής εκτιμή¬
σεως πού τούς παρεσχέθη πάντοτε. Είς την διά¬
ταξιν τής μάχης πρέπει νά άποδειχθοθν πρωτο-
ηόροι. Πρώτοι, δσον καί δπως πρώτοι εΤναι καί
ώς παράγων τής έθνικής μας οΐκονομΐας καί τής
έθνικής μας ζωής. Κανεΐς πειρασμός άς μή
ύπερνικήση την συναίσθησιν τοθ χρέους πού πρέ¬
πει νά πάλλη είς τα τίμια στήθη των.Τοθ χρέους
νά πρωτοστατήσουν είς την ασκησιν τής έθνι¬
κής αλληλεγγύης, τώρα πού Ιχουν είς τα χέ·
ρια των την δύναμιν νά στηρίζουν τόν λαόν είς
την ζωήν τού. Ό Μολώχ τοθ κέρδους καί τοθ
οίμοβόρου πλούτου άς μή τούς ύποτάξη. Τα
θέλγητρά τού δέν πρέπει νά τούς παραπανή-
σουν. *Άν έ έδι^αν ίΐς αύτά, ή ά«ολοβή θά ήτο,
είς ιό τέλος, μηδαμτνή καί ή έντροπή αντιστρό¬
φως φοβερά.
Είμεθα βεβαιοί, δτι ό Άγροτιπός Κόσμος έν·
νοεΐ τα συμφέρονά «ου, γνωρΐζει καλά καί τό
χρέος τού. Τ ό δέλεσρ των 'μεγάλων τιμών, μέ
τάς οποίας άποπειραται νά τό·· ξελογιάση ή
κακοθργος αΐσχροκέρδεια, δέν θά τόν ώφελοθσε
είς τΐποτε. Εάν παρεσύρετο, τό μόνο, πού ·ά
έπετυγχάνετο θά ήτο ό άφανισμός τής Ελλάδος,
θά έμάζευαν Τσως οί καρχαρΐαι τής «μαύρης
άγοράς» περισσότεροτ έκατομμύρια, άλλά θά
μετεβάλλετο ή Ελλάς είς νεκροταφεΐο, άπό
τούς σκώληκας τοθ ό »οΙου δέν θά έγλύτωναν,
βεβαία, οθτε οί άρ<όντες τής δολοφονικής αι¬ σχροκερδείας, οθτε τα άνομα έκατομμύρια των Αντιθέτως, είς τό χέρι ιοθ ΆγροτικοΟ Κό- σμου εΤναι νά ίσοδεύση, άπό την έπισιτιστικήν θυελλαν πού άπειλεΐ καί μαστΐζει την χώραν σήαερα, καί ύλικά καί ήθικά όφέλη περισσό- τερα. Καί τιμάς καί ευημερίαν. Φθάνει νά προ- τιμ$, άντί τής μαύρης, την λευκήν αγοράν. ΆντΙ τής αισχροκερδείας, τής έθνικής αλληλεγ¬ γύης τάς προοφοράς καί τάς ανάγκας. Δέν αμφιβαλλομεν, δτι τό αντιλαμβάνοντο! αότό οί αγρόται. Τό έθνικό τους ϊνστικτο τούς συνεκράτησε πάντοτε είς τόν δρόμον τής άρβ- τής, τής κοινωνικής αλληλεγγύης, θά τούς συγ· κρατήση καί τώρα.

ΣΑΒΒΑΤΟΝ, β
ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ
Ή Ένωσις Λσρίσης—Τυρ-
νάβου —Άγυιάς.
ΛΑΡΙΣΑ, Δεκέμ&ριος. (Τού άντσ-
πυκιριιοΰ μας). Ή "Ενωσις Γεωρ-
γικών Σιτνεταψισμων Λσρίσης —
Τυρνόίίοο 'Αγυιάς, περιλα,μβόονουσα
ι.ίς την δύναμίν της δλους σχεδόν
τούς οι>νεϊαιριο·μούς της περιφερείας
της τα μέλη της είνε 77 συνεται-
ριομοί - έζελΐσσρται μέ τοχυν ρυβ-
μόν, έηβκτΓΪνοιιοό ολοέν την δράσιν
της. έχη βεβαίως κοΛ ή "Ενωσις
νά παλαίσΐ) μέ τάς έκχάκτους «ε-
ριιοτόιαιις ποο είχον ώς συνέπειαν
Οί οΓΜϊμοί καΐ ό ιιόλΓμος. Διά την
"Ενωσιν ομως ΛαρΙσης 50ναται νά
λε,χβ)) δτι είνε Λπό τίς όλίγες "Βνώ·
σιις που 6έν· ανΝιμετω-πΙζουν τόσον
όξυ' το οικονομικόν πρόβλημ·α, ΐΓαρ'
όλον ΰτι ή συγκέντρωσις έγχωρίου
σίτου δέν άπέδωσεν ο,τι Λπέδιδε τα
ΐΐροτνγούμΐνο: Ετη, ΚΌπελβοΟοα εφέ¬
τος είς το εΐκοστόν περίπου τής
συγ,κι ντρωμ,ένης άλλοτε ποσότητος,
Ό Ιαολογιιαμός της "Ενώσεως διά τό
6τος 1<)39 ιΐχε κλείιαΐι μέ κέρδηι 5ρ. 483.Η96.65 Ό Ισολογκτ'μός 6μως τού υτους 1940 έκίλεισΐ μέ ζημίαν Βρχ. 312.443.05, δια τόν λόγν βτι ώριοιμέναι εργασίαι ποΰ βαρύνουν σημαντικώς επί των άποτελεαματων, ώς λ. χ. ή συγκέντρωσις έγχωρΐου σίτου κσΛ κριθοβρώμης διά λογαρια¬ σμόν τϊ)ς Κ. Ε, Π. Ε. Σ., καί ή συγκέντρωσις καΐ παηρασκτυή σηόρων καί δημΐ)τριακών διά λογαριασμόν της Κ. Υ. Δ. Ε. £. Βί.ν κατέστη δυνατόν νά κλεΐσουν μέ ·τή<ν31 Δε- κεμδρίου 194ο, δεδαμένου 6τι αί Ιργακτίσίΐ' αύται συνεχίζονται καί τώ 1941. Πάντως μετά την συμπλήρωσιν των *ποτειλε<τμάτων πού άναφέρονΓαι άνωχίρω, 6χι μόνον βά καλυβββ 6- λήκληρο τό άνοιγμα των δρχ. 312. 443.05, άλλα θά —οκυψουν καί ση· μαντικα «έρδη. Ό προϋπολογιομός -τοθ 1940 έψηφίιοβη κατά την σονέ- λευσιν τής 19 Μαΐου 1»40 καί ωρί¬ σθη 8τι θά Ισχυεν έν αναλογία καί διά την επομένην χρήσιν 1*41 και μέχρι τής ψηφίσεως υπό τής Γενικάς Σ υνελεύοεως τοθ εΐδικοΰ προϋπολο- γκτμοϋ τής χρήσεως αυτής. Μή συ- νϊλ,θούσης ομως της Γεν. Σι>νελ«:όσε-
ως τής "Ενώσεως μέχρι τής 30.7.41
δέν τΐχε ψηφισθή νέος προϋτΐολογι-
σμής διά τήν χρήσιν 1941......
"Ενα βλέμμα είς τάς εργασίας
τής Ενώσεως πεΐθει περΐ τής ευρεί-
άς της δράσεώς. "Εκτδς των —.ο-
μηθπιτικών της εργασιών — κ«1 ί_-_
-ττρομήβευσε σο^'κ^ι-ριμένως ή "Ενω¬
σις τή 1()40 θεριστικόν σπαγγον ά-
ξίας 2.952.252 6ρχ. κοτΐ σιτό—όρον
άξίας 12.523.481 δρχ. έ—δς τής
λογιστικάς εξυπηρετήσεως των μελών
τής "Ενώσεως Συνεταιρισμόν, ή
"Ενωσις προέβη είς την συγκέντρω¬
σιν σιτοοπόρου (σύνοδον όκ. 1.074.
05»), Ης την προουγκέντρωοιν καί
συγκέντρωσιν έγχωρίου σίτου συγκο-
μιδής 1940 (σύνολον όκ. 19.777.
815). είς την συγκέντρωσιν κριθο-
βρώμης"ί<^.νκομιδής 194ο (σύνολον όκ. 854.781), είς την συγκέντρωσιν βάμβακος, είς την διάθεσιν γεωργι- κών φοιρ,μήικων, είς την εκμετάλλευ¬ σιν σποροκαθαριστηρΐων 'Η "Ε¬ νωσις εΤχε καί την εκμετάλλευσιν αύο έλκυστήρων, τούς όποίους έχρη- σιμοποιοΰσε δι' άρόσεις, εΐσπράττου- σα δικαιώματα έκ τής εργασίας αυ¬ τής. Κατά τόν τελευταίον δ,μως πό¬ λεμον έπετάχβησαν κσΛ οί δΰο αύ- τοΐ έλκυστήρες διά τάς ανάγκας τού ο-τρατοθ, χωρΐς νά έπιτευχββ ή ά- νεύρε,σίς Των μετά τόν τερματισμόν τού πολέμου. Τό Διοικητικόν Συμβούλιον τής •Ενώσεως συνήρχετο τακτοκα Εως τόν Φεβρουάριον τοθ 1941. "Εκτοτε δμως, άφ' ενός λόγφ στρατεώθεως των μελών τού, αψ' ετέρου δέ λόγψ των βομβαρδισμών καί οεισιμων τής Λσρίσης, δέν συνήλθε. "Ατι$ της έκ- λογης το0 Δ. Σ. παρήλβεν £τος καί σύμψωνα μ€ τό αρθρον 15 τοθ κατα- στατικοθ τού, πρέπει ν1 αντικοπσ- στββή τό Εν τρίτον των μελών τού. «... Θά δώσονμ* στήν ΠατβΙδα δχι μονάχω 8,τι ιο;. ιΤυϋ ά ν ,.„,,. Καθώς ό έ- γυρίζρι έδώ στούς δρό- ιμους ή τυχαίινει κάτω άπό όπ»ια- δ,Ί.τοτε <ττέγη, 6λέπ,ει νά τοΰ |ε· πηδφ ,άπό παντοϋ σέ ζοπιρό χρω- ματισμύ ή είκόνα τή; έπαφής τής π'λιτεία; καί τού χωρίου, τής συ¬ ναλλαγάς των άστών -χαί των ά- γροτών καί πολΰ συχνά τή; έθνι- κή; αλληλεγγύης των δύο αυτών πόλων, επάνω στού; ίπυίους ή 'πατρίδα θειμελίο>α| την άσάλενΐη
ύ,τόστασή της- "Αν ή τΙκόα αυτή
παρουσιάζη κάπου-κάι.του μουντζου-
(.θΜΐατα, διΐσάρεσΐτα στή Θέα, δμως
στό σύνολό της έπικρατεϊ ή άρμο-
νίκη ήρρμ-'α τή; σννεργασίας.
Θά δ(»θ:ϋν ίΐοώ μερικές χαρα-
κτηριστικές άπόψεις άπό την είχό·
να αυτή, δπως φανεράν ονται 3|μί-
**σα στόν έ.τκτκέπ,τη μέ την πιό χτυ-
πΐ}τή μορφή τους·
' Στήν "Ενωσι των Γεο>ργιικων
Σηνεταιριομών Κιλκίς ό διευθνν-
1 τής της μόλις κατορΐβώνει νά ση¬
κώση τό κε'ράλν τού, γιά ν' αντι¬
κρύση τόν σι·νομιληιτ»Ί τού. Υιπο-
γράφει άδιάχαπα σημηώιματα πού
τ-ϋ φέρνουν άπό την αρμοδία ύπη<· Ι'εσία οί άγρότες, πβραλήιπ,τες σπόρον. Όλιγόλογο; δείχνει την ιϊΐπέναντι πόρτα- — Ά!π' έκ?ϊ θά πάρετε τόν σπάρο σας. "Εχει γιά δλους. Καί. ό άγρότης μέ τό σημείω- μα στύ χέ>ι έξαφανίζεται μέσα
στό χώλλ τής Άνιρατικής Τρα¬
πέζα;, τή; οποίας ή ύ.τηρεσία τόν
κατε·θύνη στήν άποθήκη τον σπύ¬
ρ. ι "Λν τώρα ό σπόρος αύτός εί¬
ναι δηληττηριαημένος, αΐτία δέν
είναι ή ουσπιστία προ; τον άγρό-
τη, άλλά τό πέρασμα το-Τ σπόρον
άπό πολλά χέρια ώστε νά ΰπά>ρχιΠ
φόδος, μήπο»; ί'ιό τήν επήρειαν
τοΰ .-τιιρασμοϋ άντί. κάτο) άπό τή
γή γιά ίτ.ιορά, τοποθετηθή άνάμε-
σα στι; ό?ν:ντοστοιχίρ; γιά φά-
'Ετσι ή πιιλι,τεία ανέλαβε την
καθυδήγηση τοϋ άγρότη, άκά,αη ά-
πό τήν πρώτη χειρονομία των ά-
ίνιο»'όπο)ν άσχολιών τού, Όταν
άςιγότερα εΐδα τό^· άγρότη μέοα
στό χωράφι ν<ϊ χΐ'ι^οβολΐ} τύν ονΐό- οο ά,ιύ ι» πανε:ρι σέ διάφορες κα- -Γευθυνσεις καί γύρε·ψα νά μάθω οψ ποιό σημεΐο βρίσκεται έδώ ή σκαλιστική καλλιέργεια, μοί δόθη- κε' ή ά'.τάντησι 8τι ή 'μεγάλη έ/'.αα- σι τής καλλιΐεργι'ισ.μη; γής δέν εύκολννει άκόμη τό σύστηαα οοο βά πϊρϋμενε κανείς· Πάντως δέν λείπουν καί εβώ οί καλλιε-ργηιτές μέ τή στορά κατά γραμμή καί τό σχάλισμα τής γης πού είναι πολύ πιό άπβδοτικό άπό τό χειροβόλη- μα τοΰ σπόρου. Άλλά τάχα ι&έν ουνέβαινρ τό 5&ιο ·πρίν ά.τό λίγο χρόνια κα' στα π?ρίχο>ρα των Α¬
θηνών δπου πολλαί άγρότε; μέ την
'αθοδήγηση τον γεοϊιόνοΐ' Κηςτι-
σικς έγιναν σήιιερα έπιδρξιο^ χει-
ριστές των σκαλκτπκών ιιηχανών
χαί άπολαμβάνοΐ'ν πολύ περ<σσό- τερα από πρΪΛ·; Καί οί γεωργοί τοΠ Κιλκϊΐ ί)έι Ο' άργήσονν κάποιο ιιίοα ν' άλλάξουν τή μέθοδο τή; ππορβς των, ("όστ^ νά {"πιτυχαίνοι»ν πιό πλ^ούσιο τό γέμισμα των άπιΐθΐ)- <ον των. Ή πολιτεία μέ τούς γε<ο· όνου; της το.ϋς δίνει θά ά της. Άλλά θά μάς ήταν άδτνατο νά καταγράψοιιιιε εδιο καταλρπτω; 3- λ(χ τα ώφτλήματα ρκρΐνο ποΰ 5ε- ^ηθ;ϋν ά'.τό την πολιτεία — τοΰε κατοίκοιι; τη; καί τού; όργανι- σιιού; της. νιά νά νήοιιν ά/Τοντι'- ιιατα τοϋ άγΓΟτη. Πολϋ πιύ διδα- χτικό; ικϊς είναι ρ'νας νΓιρος ΐχ·ϊ βτΐ1 ό "Η<ιαιστο; μέ τα σΰνρρνά το· μαίνρται κα' μυυγκρίΐΐει στίνν κρντριΐ'ό δρόμο δπου θορυβοΰν ά- οιάκοπα τα καρροποιεΓα, τα σιδτι- ()ΐ>ργε'α καί τα ,-τεταλουργρίο·
Άγρότισσες κυροϋλες. αλλετ κου-
χοιιλωμένΡ;, οίλλες αέ τό πλέξ'ΐίο
<ττά /έρια -Γεοιμένουν σέ μιά γω· νιά την άποτελείοοσι τής παραγγε- λία;. ΟΙ άντρρ; των συιμπληοώ- νουν τα ψώνια των στήν παρέκει ιγοεά. Στό άνομίταξϋ τό άξόνι ϊτερεώνεται άσάλεντο οτό κάρρο. :ό πΐιςαικιταΗΐένο σίδερο μέ τι; τιτ'.β*; τού πού ξεπετ[ΐύ·ν καιθώς χ,τιναέται επάνω στό ώμόνι, δια- αορφών εται σέ ΰνί καί τό ύ.τοζύ- γιο πειθήν.ο πεταλυινΕΤκι. 'Υαάρ· χεν τάχα άπό τήν άγρ τ,κή ζωή Οέαιμα πιό αξιο γιά ζωγρα^ιν.ό πί· νακα όί,τό αιποΰ; τή; ρΡαλιστικής οχολτΊς, πιό δη/.ιοτικό τοΰ άκατά- λντου δεοιμοϋ πού ένώνει τό χωριό μέ τήν πολιτεία; · Άλλ' ή έπαιρι αυτή άποόεί- χνεται, μέ τήν πιό χαρακτηριστική μ ρφή της τό Σάβδατο, ή προΐόντα, ύφάΐτματα, εϊδη τοΰ κήτου, ψιλιικά, κα'βώς είναι έκ.τε- θεΐιμένα, πνάνουν όλην την πλα- τεΓ,α· "ΑνθρωΛοι μέ τούς τύλους, τό σύμοΊΛο τή; τίιμιας εργασίας των χεριών καί άλλοι μέ τή γρα· 6άτα, τό σημώ^ τής προελεύσεως άπό πολντΡία στήνουν σι>ζν^τηισι,
-τότε ηρειμα πάτε ζοιηρά, γύρω στ'ς
τι(ιιές. Μέ τήν ύψωτΐκή τάσι ό κό·
σμος τώρα δέν ξιέρει πον ιά 6ασι-
σβ'ϋ. Ή χθεσινή τιμή ρ'παψε πιά
νά Ισχνΐ) νιά σήμ.ερα. Πολλοί.
σιναλ.λασΐσόμενο, γιά τοϋπο όρί-
ΤΟΥΧ ΜΗ ΑΓΡΟΤΕΕ
ΑΙ καλλιεργητικαΐ 6-
δηγΐαι γιά τούς κατοί-
κους των ττόλεων ποΰ
συντηροϋν λαχανοκή-
πους δημοσιεύονται είς
.. τίς σελίδες 4 καί 5· 11
■ε " ι»
III——III III.-
Λ
ζοι·ν τιμές διπο)- τοΰς ή^.θε ή ϊμ-
ΛνεΐΌΐ τής στιγμής,
— Δέκ« τρείς χιλιώδες δραχμές
ή (ίγελάδα μου μαζί μέ τό μοσχώ-
ρι! άΛχιΐφαχνεϊ 2νας »τΐ|νο(τρόφος·
Καί ίνέν εΐτιτυχαίνει νά έλκνπιι
παρά μονάχα ?να άγοραίΓτή, ό ό·
ποί-ς σμως βέν βέχεται παρά μέ
δοκιμή τής άπ»δοη»κόιττ|ηος σέ γά-
λα. Ή άγορά ϊχσι μένρι άιραγμα-
τειποίηιτη.
Τοΐάντα χιλιάδες τό 6ώ6ι
μου; 11ιρυ(Τϊίν£( άλ.λος.
Καί ακούεται τότε μέσ' ά«ό τό
πλήθος πολύ τσο>χΓτερί| ή άπάν-
τιισι: *
Τριάντα χιλιάδες! Τοϋ άπαν
τι]ί κάηοιος. Άλλά μέ τόσο ποοό
μπ<π;ώ ν' άγοιράσω μαζ' μέ τό βω- δ, καί σένα; Γιά τοίΐτο οί συναλλασσάμενοι κα,ταντοΰν σινμΓρα ν ά δκττάζουν προκειμένον νά χρησιμοπτιήσονν τό νόμισμα ώς μέσο άνταλλ.αγής· Καί άρκετοί, χωρίς νά εχουν δια- βάσει ποτέ τούς σπυνδαίοιις Εύρω- παίοι·; ιιΐκονομολόγυς, πον έκαμαν τήν πρότασι, φθάνονν' νά παίρνουν τύ σιτι'ιρι ώς μέτρο άξί«ς. Πρά- γματ< κατά τή γνώμη των ,,ίκονυ- μολόγοΛ' αίιτών τό σιτάρι μΛορεΐ πο/.υ καλά νά -ταίξιι τόν. ρόλο ·ό· μίοιμα,τος, οιότι ό νόμος τής προσ- ί[ορδς κα. τής ζητήσεω; τείνει πάντα νά ^ταναφέριι τί, οριο τού πΓ«οΰ, πού άπ«ι.τεΕται γιά τή δια- ίρος(ή τοΰ άνθρώ,του, ατό έπίπεβο ίθΰ καθορίζρται άπδ τή φι«ποΛο· νίκη (1νάγ)<η καί (τυνρλπως ή άέίπ τοϋ σιταριοϋ καταντά σρ μακρά ΕΤΤΑΝΟΡΘΩΣΙΣ Είς τό προηγούμενον φύλλον μας είς την είδησιν π£ρ1 διαβέσεως υπό τής ΚΥΔΕΣ είς τΙς Συνεταιριστι- κές όργανώσεις εΐδών ρθυχισμοθ, τροφΐμων κλπ. διά τάς ανάγκας των άγροτών μας, Λνεγράφη έκ τυπο- γραφικής Λβλεψίας δτι είς την "Ε¬ νωσιν Γ. Σ. Τρικκαλων έχορηγήθηΓ σαν 7Ο0 οκάδες οιάπωνος αντΐ 1700 καί εΐο τήν "Ενωσιν Γ. Σ. Καλαμ¬ πάκας οκ. 50Ο, άντΐ 15οθ. χροντκά 6ια<ττ»Ίματ<ί πό/ θερή άπό τα π,ολύημα μέταλλα· "ΕΙτσι μΐ»νκ(λ γϋρίζοντα; τώρα στ ήν πίοπ^λεμιΐ/.ή έποχή άτολογί- ζοΐΛ· ότι, Λν ΐΐξαψνιι Λλλικΐε ό πη- χνς ώρισιμρνο πανί κόστιζί Ρζη ο¬ κάδες σιτάρι καί τό ρύζι τρεϊί ό- κώδες, ή "δίκαια τιμή γιά ίνα πιιχυ είναι σήμ ρα δικ') £1<άδε; ρΰζι. Άλλά πόσοι είναι σέ θέοι νο κά- ιιοι·ν τόν τολύχλοκο αύτό ΰπολογι- πμάί Παλ.ύ λίγοι, ίλάχιστοι Γιά τοθτο συνηβΐΐβτίνα ίίκ.ύρι στήν άγορά κανεΐς Λι«<ί-ορετικούς διαλόγους άπό τού; ίποίίη»; δμυι, ί>ί·ν λ'ίπει .«ίντα τό ' ' - < οο άνταλλαγής. — Μοϋ παίρΛ-π; μ.α ο (/ οιι- Λθϋντ γιά δι>άμκτη οκάδες σι.τάο<; — Θέλει; τρείς οκάδες σιαάρ·, γιά νά μόν δώση; μ,ά οκά τι·ρί; Κα. ή άνταλλαγή αυτή πήρε το>ρα «τό σχέΐ&ιό της κΓ Λλλα ρΓ-
6η. Είναι πολΰ σ«·χνοί οί Αιάλογοι
αύτοι.
-- Σού Αίνω δνύ Λκ<1δΐς φασό- λια γιά μιά οΐχα' σβποϋνι. *>
»1ς τα
"*"«οι 157», ^
Βϊκος 6κ. 7.600,
133. Ιιτοοΐίορ3ς
**. Β0952- ^*.;
ξίας δρχ. 217.800, α,
754» άξίας δρχ. «Ο Ο,ο '
σ-ρος όκ. ϋ00 «ξ^ . *
Μ-Ίρητά δρχ. 1.493.700
κέντρωσις *«1
π ι. _
1)11
2 1 Διαφόρους
ριασγιόν τρΐιων ^ ^
νσλυομένας ώς ίξ()ς. ^
σμόν Α. Τ. Ε. οϊτ— ,,
(διανομή). ίΠ^ 4κ ,,
νθμή), βίΐΧκός
(βιανομτι).
(μπληγΓϋΓΐ) καί β'" " ■·-
κα σαποϋνι-
Τό προϊόν τή; κότι/ς, τό αύγό,
.-ΐαλαιά τώρα άνάμν-ησι γιά τόν ά-
Όηναϊκό ούρανίσ/.ο, 6 δραχιμέ: τό
ί'α έπίσηιιιη τΛμΑ, τό διπλόχηο στή
μι;ύρη άγαρά, κατέχει ?Λ«» βχι λι-
γώτΓρο τ;μτ5τϊχή θέσι σ*τήν άν¬
ταλλαγή των προΐόντων. "Αί<ο»<σα ρνα ύφασιματοιπώλη νά ) Γγη σέ μιά — Γιατί, κιιρά. μου, λέ; τό πα¬ νί μου ('ικριβό; Πάσα αΛγά Αλλο¬ τε μοϋ Ρδινε; γιά ίνα πήχυ; Π «ν¬ τε. Φέρι μο·ι< τα καί τώρα καί τό παΛί είναι δικό σον. Καί ή συμφα»νία ινλείσθηκβ μέ τό Λταμάττμια κάθε νκρίνιας. Τέ- τοια παροΐΌΐάζεται γιά τή ό>ρα ή
έπικοινοινία τή; π'.λιτείας κσί τοϋ
χωρίου έτάνω βτό οίκονομι'ΊΟ πρ-
δίο· Είναι φανερή ή προσπάθΐΐα
πού γίνεται μέ τ»»ν άνταλλαγή εΐ-
δους μέ ϊίοος ν ά μή σημειωθή ά-
Οικία άπό τή μίαν ή τήν άλλη
πλειιρά.
Πάντο>; δ»μω; τό έθνικό νόμι-
Γμα προεξάρχει ί·δώ παΛΤοΰ »ΐ»ς
συναλλαγάς. Καί ή άπόδειξι είναι
ό άγοινας πού βιεξάγεται ά,τό τούς
άριΐιοθίους λ ά μην ξεπεράσβυν οί
τμμές ωρισμένα Θεμιτά δρια. Κα-
κοΐ πΌλϋτες μόν.α ταυτα δο<ίμασαν νά τα ύτερ.τηοήσοι»ν. Καί άντίκνν- σαν άλη9ιν<Ί άμείλικτο τόν νόμο. 'Ετ'σι σήΐμερα μεγάλες έπιγραφές κολλημένες σΤις 6ιτρ[νες άγγέλ- λ.ΐΊ'ν τ' άΐκόλοι^α: — Ό Ίΐδιοκττ}ττ)ς τοϋ καταστή¬ ματι); αΰτοϋ κατεδικάσθη υπό τοϋ αίσχροδικείου είς φιΛάκισιν δύο ε- των δι' άπόκριη|Ην τροίτίμων· Τοϋ- Το θεωρεΒτα» σαμπστ<"'1' *■<■ ^ήν ελ¬ ληνικήν πολιτϊίαν. Μέ τί)ν άστάθεια των τιιιών αύ¬ τη οήμερα ε[να« ή εΐκόνα πού πα- ρ«·σιάζειταΐι στήν έιδώ άγορά δπβυ σι«ναντών·ται ή πολιτεία καί τό χω. ριό γιά τ.ς άπαραίίΐηίΓες οΐκονομι- κίς οΐ'ναλλαγές τοΐ'ς. Ή είκόνα ρχει βεβαία άρχρτές άτέλειες πού όφρίλονται στούς άοννη'ιθεις και· ρούς πού ζοναιε· Άλλ' αίτοί διατε- λΐ,νν κάτω (Ιπό τό δστρο τής προ· σωρινότητος. Καί δταν τοΰτο "βύ- σ>η, ή έπαςτή τής πολιτεία; κα'ι τοϋ
χωρίου Θά ξαν αρχίση μέ τόν πα-
λα'ό ρι·τ>μΛ.· τή; καλής συνεννοή-
·ιε<υ; καί τή; πλήρους άρμονίας. Άλλ' δν ή άνωμαλία των τι- μών ή.ΐΓνερε μιά ποοοιβοινή δια- τάραξι, ή Ιθνική άλληί.εγγΰη καί τό πνεΰμα τής συνρργασίας επ*- κραιτοΰν πάντα σ' δλην την ίί<τα· σί τους. Π·ράγματι αν ή πολκτεία άφΐεριόνη άρκειτό μέρο; άπό τή όαράΐσι της νιά την καθοδήγτ|σι τοϋ άγροτΓΐκοϋ κόσμον, κα'. ό άγρό- της πά/ιΐ δ*ν ?λειψΓ νά κάιιτι Ιση καί Ισοΐ; καί ανώτερη άκόμα την άνταπόδοσι κατά τί- οημερινές πρριστάσεις, Ήτάνω σ' αί«τό εΐχα πάρα πολλέ; τίς άποΐδείεεις. Στήν ■44 αρσΒΙΚΜίθΓ Α. ανουή). Ι Γό συμηκμυπμα ^^ . , σεως των ίργασών ι . αυτής, ή 6ι ! πίβσς, εΐΜ ψχΐ την προτιοτβιιαν —^ οίαν ιταραγωγικήν. Ε (δρυσΐΎ «ροτχηρίω των. τάς 6μ>|—
βεύεται απο την —«εφα ,1
της ·Λρκο«(—, ή -^ Λ
νά προωβη— την Μη^Ι
ζερχο.μένη
καί είς τα Εξοβα
τοΓ· ^ Κιλ*
.Τθ{ι φθ
πα/.ι>τΐιε; δ,τι πκρνο
μείιοσε, καθώ; μοθ γΙτοϊ, μ,
λύ καλή έπιτι·χίη ίι βι '
δ,τι ?γνε άλλομ· Μιέ
τοϋ Γενκοϋ Διοοϊηΐ^){,
νίας, τοιχοκοίΙημΓνΐι
λον*η κοΐ σ' 6)1ι;
6αιώπ δτ, τό
<( ί)«νει νά ζήση δλη ή 1 ίνα όλάκαιοο χοόνο. ϊιί| ρϋγλϋίΐττη κ«1 πιό τή; ζιοτττκή; 6θή»-|ο; ,π || άγρότη,ς στί; .-τολιΤΕΪτ: ■ όιά·οπο Στί; 6ολή τοι· αυτή .ιι τοϋ τιό Ιερόν συμι6ολνΐ> υ
ά^ηλίγγύης. "Οίαν Κ
γωριβ. όπω; στά Κότ«!:
τοΰ δρους Μπτ^ς, ό
καιιε τττν έμ<[άνιοί τιιιι» άγρότΓ; ύ'ό μοςςην γιά την άγορά τ<ιί τι»ν, ε[δα ν« τόν !&«»( λη τή δίη'Π" οτα τόν Λμ τα : — θά ύνχηνμι «ΐι δχι μονάχα δ,Τι μβ; / άλλά /αί δοο μος μά; μένει γΓ άλλη «»· Σ' ένα έσηατάριο κ ϊδιος μέ τα χ&οια μόν η τε, μ' αί'ΐό τό α<· · τμόσφ«ιιρα τή; ' έπΐκρατεί άνάμΕθο >
τες. Στό ν.ατάστημο ·
λειπε καί ψυσιχ<ί ν«Ί πέζι μου. Δι<ό άνι»«' στί) πλαγινό. σΐΎεννιοΐίθηκαν μ ?να; μέ /.οιψάτι· - ΠαραχαλοβΐΗ. υ τρ κα σίίς. Μ' {ύχαρίίίτηστ· δι·1 τήν .τρικτφορά τού νι * 11 άγνοί αν'θ(ΐ,»^ άπό τό χωρκ> μέ το ι
ν<>μα παν· δόνηκρ (">'■
ΆνθότΓΐ-το, έοπ':""
θρ<«πο τή; πολιτιι οί τοΐ' είναι χαί διχη ή σιιμπάθειά σβ; .τ" στική αποκρυ<πόλλ.ΐιι(Ί νομία σας έμφαά*"! σύιιοολο έτΚικήί <ύ-" "Οποιοι κι' άν ?!<*■ ό ή, πολλά τα !0ί μ ΗΙ1 Ι ι I1" κ.

ΑΓΡΟΤΟΥ
ΜΑΣΑΝΑΓΚΑΙ
λιπάσματα
)ΝΙΑΣ Κ. ΣΠ. ΧΑΣΙΩΤΗΣ
να μβτα άλλπλένδετα. Άλλ' ν)
*·ς. Λ-1 άγροηκτ) πίστις άπαιτεϊ ίοι-
»,διατί; αιιέρως πραγματικήν άλλη-
}* ·**1 ·| λετνύην καί άληθινή συνε-
«αΐατέ- ταιρι^τικήν συνείδησιν. Ό
•μ »#ς συνεταιρισμόν δέν ηοέηει νά
ε»αρ· ο/τάρχο μόνον διά νά ηαΐρ-
»νει ?«*αι δάνειον. Τα μ^λη οωεί-
ον λουν νά φροντίζουν διά την
λιέργειαν σχολικοβ κήπον.
Εται θ* άποπτοϋν γεοοογι-
κάς ίκανάτητας, την αγάπην
πρός τ* άγροτικόν έπάγγεΧμα
καί τό πνεθμα τής δημιουρ-
νίας. Άργότερα, σιγά-σιγά
θί γίνωνται επαγγελματιαι
"Ακόμη πρέπει νά
ννκτεριναί σχολαί
δπον θά διδάσκουν δημοδι-
δάΐτκαλοι ~οθ θά ίχονν με-
τβκπαιδευθή τμήματι κώς είς
γεωργικ Ις περιφερείας. Γέ-
λος -ρέπει έ><ΐό; των χεντρι- κών σταθμών πού ύπάρχονν σήαερον, νά Ιδρύθη καί βίς κάθβ επαρχίαν έ'νας βχα&μός άασιβα<αν πρόοδον των. Ή έα-αρμογής, έ*να πρότυπον 4λληλεγγύΐ| των αρέπει νά κτήαα ί/του θά γίνεΐαι ή ναι συγχρόνως καί νομικν) καλλιέργβια τής επαρχίας— αή. ΟΙ βυνβταιρισμοΐ ή γεωργιπή έξαφνα, ή άαπε- πρέ/τει νά φ&άσουν Χουργία, ή κχηνοτροφία, ή «ών εύοωπαι- ' μελισσοκομία, ή δρνζοκομΐα. ΛΧΙων,Εΐς τούς σταθμούς ού τούς έργάζωνται δύο έτη οί Κ «Ηι χωρικοί άηόφοιτοι τ<3ν £η- Λ λω θά έ σχολείων θά έπι- ?Γ^φ /^ιτα στά χωρία μορ-αίνωντσ. Λωκ ^αδίδοντες δ,τι ϋηο- ί ΟΙΚΟΣΙΤΑ ΜΜΙΜΤ «<·*·«<· Ιββ άπό τα άκαταλληλα φ*σιχά γιά ΰ άν·ο«εβΜ>νς. Αλ1 α«τά *ά
λ λίγχ6τ»ρ« καί βχι
Ιβο
λει-
τττν
τό
ν—
ι σβκα
έρββ·
«Ατούς.
Α<ά Νγ»νικ«ν Ιίγη βχι Ι λογια Ι μέ·..Αο. «ίέμμβ «ο «α- μί •««β, αν Κν τφ Καί άφοβ εΐκαμ· Α«ο λόγι· γιά τή —«κρίνη οκ.τρ<»<ρή, Λς εΐπονμε «•^ ν*ά την χΐουτοίικηι χαΐ τό «τ«ΐλιομα τα>ν (θΜΐν «ύτών.
Ή Ματβίχα θέλει μιά χ«τοικΧα
καθαβή, ζΐβτή, ό» ύγρή χεεΐς
ριύμ«ΐα χαΐ χβοΐς καοάβιτα· 'Κ-
ΛκΛή ((ναι εύαατ*ΐ)τη ατό ηούο
καί τή* νγοασία Γι· αύτό ή «α
το«ίβ της θά είναι βέ μέρος
*β'Ηρυλ«γμένο όκό τοος άέοηΑις,
άπαγγκοό, άνατολιχοιι«~μβοινό—
δ ιω; χαί γιά ίλους τοός «παυλους
~νέ Μθλόν άερισμό, φωτεινό. Τό
πάΐιομα τν,ς κατοικίας αυτής βέν
•ά τό τβΗΜντάοονμε, άκοιβδς γιά
ν άχοφΕΟγουμ* τ0 χούο καί την ύ-
γρασία —>6 βασταί, ιό τσιμέντο.
"Αν 8μως ϊχουμ» ^ή οιάθνβη καί
τα μέσα νά Τό χιρΐΛοιηθοΟμε, τό-
τ» #ά χάνοαμί βουβά λεΐ*ν στούς
τοίχιιις δ—| νά μην -άνονν πολ-
λ*ς βρωμΐίς «αί γ«μίζουν αχοληές
άχό τσιμΛούριο Ο άλλα χαοάσιτα.
άλλά νά μχοοοβμ* να τοΰς άσ6«·
οιωνοαμι >—( φοοές Τό χρόνο καΐ
νά τού; Ιχοιιμ* χαθαρού;. Ή στέ"
νη 4άν« άχό χεραμίόια μέ ταβάνι
πρόχίΐρο μέ μπογβαΐί. Τό χάτβ»*
μα #ά είναι ολο χώμα χαλά πατη-
μέ>ο μέ μιά χλίβη πρός τα χΐσ«
' ·ά χαΐαλι,γ^ σέ Ινα αύλάκι
τά μήκος χον τοίχου, μέ κλίσι)
χαί αύΐο πρός μιά γοϋ-^να σκεπα'
σμένη, &.ιου θά μαζίύονται τα νέ*
ι>ά ΐοθ πλι·σίματος χαί τα οϋρα.
Γιά νά μπορΒν'άναπαήετα! άν*-
τα μιά χαΐσί/.α χρΐιάζεται ένάμι*
ου {ως ονό τετραγωνιχά μέτρβ
τού βαπέοου χώςκν Γιά νά άερ(ζ«'
τ αι χανονιχά ό χώρος, φροντίζοιτ
νά ύ.ιάοχ-) μεγάλο χαράθυοο 1
ηόρτα άνοιχτή, δαο έπιτρέτει ό
«αιρό;. Αι-τό έφ' όαον πρόκειται
γιά μιά - βυό κατσίκβς. Γιά σν
οτηματινά οΐγοστάοια βμως δπον
μέΌΐ>ν πολλά ζφα, τότε ττρέ—ι νά
ι'αολογίηοι-μΐ το χώρο τοθ στβ*ν
λου, Λοτρ ν* άναλογοΰν σέ χάβ«
κατσίχα 29 χυβιχά μέτρα, έφ' 8*
ζώα καί
«5Ιτροφυλάσο-ονκ άπό ά<τθε- *{μι Μκόσιτον ΜηνοτροφΙα*, νά καλλιεργούν κΐηνοτροφΐ- κά φντά, νά δικτηροϋ'ν ζα>ϊ-
κά λιπάσματα χαί νά τα συμ-
ηλιιρώνουν μέ χημιχά.
ΤΑ ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ
Στό σημείον αύτό ό οννομιλητής
μου έοταμάτησε οιά 1ά μοΰ ητβ ότι
Ιί*ελε νΑ κάνη #ααν μεγάλην πα-
—Αύιό τό ζήτημα των
ζωϊπ&ρ Ιιπαβμάτων, έπρόθ-
Φκσε, είναι πολύ βηουδαιο.
Άχό άγνοιαν καΐ απλήν ά-
(_υνέχ«ια είς την βην σελίδα)
σον ό άέρας τού χώοου αύτοδ ά-
νανεώνετοΗ τρείς φορές την ώρα.
Τό «αχνΐ θάναι κολλητά στόν
τοϊχο φτκισμένο, άρχετά μαχού
ώστε νά παίρντι άνετα την τροφη
τού τό χάθβ ζφο. Ν ά μην είναι χο*
λϋ βαθύ κοί. βυσκολεύει τό ζφο στό
ςρα£ τού, οΰτε πολύ ρηχό χαί χί'
φτοιτν χαμου οί τροφές. Τό 6ψος
τού άπό τό πάτοΜΐα θάναι άνάλογο
μέ τό άνάστημα των ζώων. Μέσα
στό παχνΊ βάζουμε σννήΰως τό «ί·
τονρο η τίς άλλες τροφές. Γιά τό
χλωρό ϊ τό σανό Ιχουμε ίνα *αγ·
χελλωΌ χως>ιπμ<ι μέ καγ'ελ/ιι '(/τό βέργες σνβερένιες ή καΐ ξΰλινβς πί'ύ τό άτάνω μέοος τους άπέχει 10—16 πόντους άπό τόν τοΐχο τό δέ κάτω μέρος τους μπήγεται στόν τοΓχο, στό μέρος τοϋ «αχνιοβ. Ά¬ πό έκεί μέσα τραβάει ή κατσίκα λίγο-λίγο τό χορτάρι η τό σανό /αί τό τρώει χωρ'ς νά τό ρίχΛ~ χάτου ικαί νά τό λίρώνη μέ τίς κο- πριές. Νερό τί(ς βίνουμε σ' ϊνατ καθαρόν κουββ. Γιά νά χοιμηθί ζρητά τό ζφο τό χειμωνα, ρίχνοττ με στό πάτωμα λίγο άχερο αν μβς πίρισβίόπ η λίγο ξερό χορτάρι Ι- χατάλληλο γιά φαΐ. Τβιον καται-λισμό κάνονμε καί γιά τό πρόβατο. Μόνο πώς βΰτό, πβή ?χει τό μαλλί τού, πι·κνό καί ζίστό, βέν φοβείται τό κρύό βτως ή κατσίκα. "Ετσι 6 σταθλος τοι» μ-τορεΐ ν' άερίζεται μέρβ—ντ>-
χτα, μ' Ρνα μόνιμο Λνοιγμα πρός
την άπαγγβρώτβρη μεθ'ά το». Ι*
δΓο^ αν στό σταΰλον αύχο μένοιν*
πρόβατα μαζί.
Γ. ΖΑΡΙΦΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΤΟΥ
όπως έμφανίζεται σήμερα
ΠΟΙΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΟ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ
ΣΚΛΗ/ΈΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Π Λ Ρ Λ Δ ΕΙ Σ Ο Σ.~
Τό «Βήμα τοβ Άγοότου» έθβώοησεν νπονρβωσί τού νά__„,_...,
<— μια ευρεϊα διαφω'ΐσηκή καί άνεπηρέαστη Χρευνα γύοω άπό τή ζωή καΐ την κίνησι τού Ελληνικόν Χωρίου, όπως τούτο έμφανίζεται 6ηέ) τις σημερινές συνθήχες, μέ τόν σκοπό νά αντιληφθή άπό κβντά τις έλ- λείψβις κπί τίς άνάγκες τοιι, νά φέου την "Ύπαιθρο σέ στβνή βπικοινα· νία μέ τό_Κέντρον, να γίνη ό άντίλαλος τής φωνής της, ό πιστώς βιβο· μηνεΰς των πόθ-ων καί των αντιλήψεων της. Την ερειινα γύρω άπό τη χωρία καί την σημβρινή ζεεή τβεν τέ· ΐΒήμα τοΰ Άγρότου» άρχίζει άπο τα χωρία τΛν Μεσόγειον, ποΰ άπ»«β· λοΰν την παραγωγιχώιερη περιφέρεια τής Άττικής χαί πού ΐροφοδο- τοΰν τή ν Πρωτεύουσα μέ τα προΐόντα τους. Ό 'Ασπρόπυργος, κτισμένος στό κεντρον ενός εύφορωτάτου κάμπου, δέν είνε μόνον άπό τα παραγωγιχώτερα χωρία της1 Άτ. τικής, άλλά καί άπό τα πιό προ- ωδευμένα άγροτικά κέντρα τής χώρας μας. Ή Ιδιωτική πρωτο- βουλία, ή όποία άνοιξε νέες κα- τευθύνσεις· στήτν κοινοτική δρβ- οτ, καί ή όποία βδωσε κατά τα τελευταία χρόνια τό σύνθημα μιάς πραγματικής άνα^ημιουργίας στην ίλληνική έπαρχία, έβαυματούργη- σε καί στή γραφική κωμόπολι τής Άττικής. Μολονότι & έτήσιος προνπολογι. <τμός τής Κοινότητος δέν υπερέ¬ βαινε τίς 800.000 δραχμές καί παρά τίς μεγάλες βυσχέρειες «ού προέκυψαν, ή φα)τΜΐμένη διοίκη¬ σις κοΑ ή προσωπική έργασία των κατοίχων τής προοδεντιχής Κοι¬ νότητος κατώρθωσαν νά κατα¬ σκευασθή συγχρονισμένο ύδραγω. γεϊό, χωρητικότηιτος 150 κ. μ. μέ πλήρες δίκτυον υδρεύσεως, &ό σέ βλα γενικώς τα σπί- τια. Συγχρόνως· ετοποθετήθη τ·- λειότατον δίκτυον ηλεκτροφωτι¬ σμόν μέ τρκρασικό ρεΰμα, πού χορηγεϊ ή έλληνική ήλεκτρική έταιρίία, δλθι βέ οί κεντρικοΐ βρόμοι έρρνμοτομήθηοαν. 'Εδη- μιουρνήθη έυΐίσης θαυμάσιο κοινο- τικό φυτώριο στόν περίβολο το< σχολείου, άνεβαβώθησαν διάφοροι κοινοτικοΐ χώροι κ«1 ανεπτύχθη μιά άξιόλογος έκπολιτιστική δρβ- οτς είς διαφόρους τομεΐς. Καθημερινώς, Ιδίως δμως τίς ΚυοιοΜές, κορατηρτΐται ζωηρά κίνησις στά λεωφορβϊα καί στά φορτηγά ούτοκίνητα, πού έκτελουν τή σνγκοινωνΐα τοθ Άσπροπνρ- γου, τα όποϊα ιρεύγουν γιά την πρωτεύουσαν κατάφορτα άπό λα- χανικά τής έηβχής. Άρκίτές ε- κατοντάιδις έπισκίίτίΐών άπό την πρωτεύουσο φθάνουν κάθβ τόσο στόν "Ασπράΐτυργο, άλλοι γιά νά έξοΐΜονομήσονν τό καθημερινό τους καϊ άλλοι,.. γιά νά ·κερδο- σνοοτήσουν είς βάρβς έκείνων πού βέν μπορουν νά προμηθίύοτντβι λοχανικά άπ' εύθείας άκό τούς τόπους τής παραγωγής. Στόν κεντρικό βρόμο τής κωμο¬ πόλεως σμήνος μικροπωλητών βι- αλαλεί κάθε λογής έμπορεομο«α καί ύπόπτου καταβκευής παοα· σκευάσματα, πού γίνονται έν τσό- τοι; άνάρπαστα, ένφ δλλοι μετα- πρόντες πωλούν προ'όντα τοβ τό· που σέ τιμές πού δέν βιαφέρονν καί πολύ άπό τίς τιμές τής άγο- ράς των Αθηνών. Τα φρέσκα φασόλια κ«1 τα κο- λοκύθτα σπανίζουν την έποχή αΰ- τ^. ΎΛάρχουν δμως σημανπχές ποσότηπες δλλων κηπουρικων βΐ- βδνν, όπως Χάχανα καί κουνουχ(. δια πού παράγοντος βέ μεγάλη ά- φθονία στόν χάμΠο τοϋ Άσπρο- πνργου, άπό τόν οποίον τροφοβο- τεΐται ή άγορά τής πρωτευούσης. * · · Παρά τή σημαντΐχή πρόοδο πού επετέλεσε κατά την τελευταία δεχαετία ή κωμόπολις (χζι κι'αύ- ' τή τίς άνάγκβς της καί μάλιστα άνάγκες ζωτικοτάτου ενδιαφέρον. τος. — Ένα άπό τα σποι*δαιάτερα ζητηματα πού ένδιαφέρονν τούς κβι τοόιους, εΐχε την καλωσύνη νά μάς πή ό κ. Σεραφεΐμ Καμπόλης, άλ¬ λοτε πρόεβρος τής Κοινότητος, είνε ή συντήρησις των άγελάδων, πού άποτελοΰν σημαντιχό πόρο τοϋ χωρίου μας. Δέν ύπάρχει σχεδόν σπέτι στόν Άσπρόπνργο πού νά μην ?χη τουλάχιστον δόο άγελάδες. ΠολλοΙ μ·ΤΛιοτει -τ—- τηροΰν άπό «έντε Βεβς *έχο. Μέ δλλους λόγους, ή άγελει&οτροφί· είνε άπό τί; κυριώτερΐς ασχολίες μας καί μάς ένδιαφέρει δσο καί 4 γεωργία. Τελίΐπβίως, {ν τοντοις, ελλείψει κατάλληλον τροφής, ο! άγελάδες τρέφοντ«α άπθΜλειστι- κώς μέ λαχανόφυλλα καί μέ λίγ» Λχυρο, καΐ γι' α«τό τό λόγο τ· γάλα άπό ήμ*ρτ»σία παραγεεγτ) 10.000 οκάδων Ιεβς τ· χαλοκαφι έΐντεσε στΐς 2.000. Μετά ίνα μην· ομως ηού θά εκλείψη τό λάχαν» χαί τό κοννουπτοι Κα1 πού άβφαλ&ς θά ϊχη τ«λειτ5ση καΐ τό βχυοο, ή συντήρησίς τους θά ετνβ Αδόνβτος. Τό ζητημα δέ δέν βΚΐ μόνον το. πικοΰ ένΛκιφέροντβς, άλλά βχει ευρύτερη κοινο>νιχ·η σημασί*. Γι«-
τί τό γάλα, ώς νν«β<-τόν, αποτε¬ λεί πολύτιμη τροφη, Ιδίως ντά τούς άσθενεϊς πού θά την οτερη- θοΰν ασφαλώς αΰρΜ>, Λν
ρεια τής σν*νινϊ£ρ0>*χ&ξ. »-—.
λάδων 033»*-««*α>7 ή χορήγηας
χυτοοηβηρούς σωλήνες· "Ετσι,^Αΐ_Μ3*'Υδ« ποσότητος βομβακόπτττ.
κωμόπολις, έκτό; _^^ϊι^—"-—«·">«>* τα? καί κτηναλεόρων στούς άγε-
------' που έτοποθε- λαδοτρόφους, καθως καί βρωμης
καί καλαμοΐοιιιού γιά βπορά. Κατ'
αυτόν χον τρόπον θά έ^ασφβλισθ·,
ή τροφή των άγνλάοων ?ως τό
καλοκαίρι, δεδομένον βτι τή% 4.
νοιξι θά ύπάρχη βρώμη κ«1 κβ-
λαμπόκι, άφο« θά τα σο-ίρωμε
εγκαίρως.
»Τό Ιβιο πρόΧλημα, <τυνέχισ— ό κ. Κομπόλης·, άπαοχολεΐ χαί τούς κτηνοιτρόφους. Διότι ή —ρΛ- φέρειά μας άριθμεΓ περκτσότεοα άπό 15.000 αιγοπρόβατά, πού βέν θο είνε δυνατόν νά συντηρηθοθν, «άν »έν ληφθή άμεσος πρόνοιει Υ*" τη χορήγηοι βαμβακόπηττας καί κτηναλεΰρων· »2<οηνοτατα επί—ς ίνβιαφέοα τους· παραγωγούς ή βηοοά τβν λ. τηρων, πού χαλλιβογοννται εύρΑ. τατα χοί «ού εΐν» άπό τα »«υοι· Λτ*οα προ<όντα τοθ τόπου μβς. Δυστυχώς ή ίφντ,,^ χαλλιέργϊΐα, «λλειιρει άρχίτοθ σπορου, είνε —. ριωοισμένη, Π> α^, χάριν τοβ
έπιβιτισμοθ «τό αμβαο μέλλον, θά
βτρε— νά δο*β στβύς γεωργούς
ς γργούς
μ σΐτόσπορος η β—ω κ«
«ριθάρι, Λστε νά ήμπορέσονν νά
καλλιεργήσοιτν τα χηοάφια τους.
Καί δσοι μέν εΐχβν διχό τους ά-
πόθι-μα ίτου Ι εί
χ δχό τους ά-
σίτου Ισπίΐφαν εγκαίρως.
ΟΙ άλλοι 6μως — κ«ί υπάρχον»
άνκίτοί ο* αυτήν τττν χατηγοοία
—οχι μόνο δέν έχονν οντάρι γιά
σπορά, άλλά στεροθντοι κ«1 αύτό
τό ψωμί. Δέν οιαφε*γ*ι άλλως τί
την ποοσοχή τής Γίωογΐχίίς Ύ.
πηρεσίας «τι ή ίφετβινή έαοδεΐα
βέν αίτέβωσε, δΜοτυχΛς, <>«„ το
οπόρο.
στόν
Ή ιιαλλιέογεια τ*ν κηπιχών
προιοντων έτριπλαοιάσθη εφέτος
'Ασποόπυογο. Άκόμη χαί
ρς έκτάσεΐς μετεβλήθηϊταν βέ
περιβόλιβ, βοιο» βέ βέν βσπειοαν
σιτηρά, έλλείψβι σπόρον, εφρόν¬
τισαν νά έπεκτβίνουν την καλλιέρ-
γεια των λαχανι«ιΑν, άπό τα ό¬
ποία καΐ οί παραγωγοί άπακομί.
ζοι-ν οτημαντικά κέρβη, άλλά χ«1
6 πληθυσμός τής πρωτευούσης 4-
Ιυπηρετ»! μέρος τ*ν — οιχριηβών
άναγκών τού. Έν χάστ) βμω; π»,
ρυΐτώσει, ή έντατιχή καλλιέργεια
των λαχανιχ&ν, άκό την οποίαν
έξρδ ή ζοβ-ί) τάνν ΐ«χτοίκα>ν
των δΰο "πόλεων, πρέπχι νά τύχ-]
τής αμέριστον καί Λβντοειδοϋς ί-
ύ βλοαν των αρμοδίων Λ.
πηρεσιών, είς τρόπον ώοτ» νά ί-
ξασφαλκτθβ ή χορηγτκης λιπα-
σμάτοον, —όρον καί βλονν των
δλλων άπαραιτήτ-ην μέσων γιά
την §—τνχία τής χολτ-τίμου αυτής
θ(
Ν· ΚΤΕΝΙΑΔΗ2

ΣΑΒΒΑΤΟΝ. 6
ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΡΟΤΟΥ
ΤΑ ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ
πει · «*« λ '» - - , «
οί νιτρικές ουσιες *-
χουν έξαφα-νισθϋ απ
τό ? δ α φ ο ς, έ ν φ οί θ ο ε-
πτικές ούσίες χοΰσπή-
'ε χ ο υ ν ό λ ι γ ο σ τ ί-
ψ ε ι ό λ ό τ ε λ α καί ή Λ-
κυρίως ΰρεφτικές νη|1(^Χι6(η ν ι τ ρ ο η <ν ί η· οι> ιδηλαδή π α ρ α γ <ο γ ή ν ι' τ ρ ι ■'■ ώ ν ο ύ σ ι ώ ν ά π τ ο ύ ς μ ι κ ρ ο ο ρ 7 « ν, Γ σμούς, μόλΐς Ι χ Π « V χ ι σ ε ι στό Ι δ α φ ο ς. Π ότε 3μω; οί θρε.ττικές ού σίις απ' τό (Τ.τόρο Ιχιυν λιγοστε- ψει όλότελα; "Ο τ α ν τα μ ι" ΓΥστερα άπό τό καλό τής γής όούλημα, άρχεται ή κατάλληλη λίπανσι, δηλ.αδή -νά δώσουμε στό στάρι δσες θριπτικές ούσίες τοΰ _ 0 „ χρε^ζονται. Τέσσερες ούσίες είναι άπαραιτητες στό στάρι, κι' αύτές είναι τό άζωτο, τό φωσφόρο, τό κάλι καί τ' ά" σβέστι, Άπ' αύτές οί δύο τελευταϊες, δηλαδή τό κάλι καί τ άσοέστι, ξαναγυριζοιιν στό ίδαφο^ μαζί μέ τα ύπολείμματα των καλλιερ κρόφυτα τοΰ σ τ α ρ ι ο ,υ Ι ε χο υν πε τά|ε ι τό τ ο τ ο υ ς ·φ ύ λ λ ο. τρ ι- . ., ι Ή νάβε μιά άπ' τίς Τύ ·νίτρ0 περιέχεται στό λιπα- σμα ο—16—Ο καί πρέπει άπ' τύ νά ρίχνουμε 1 σακκί των 50 κιλό>ν σέ 2—3 στρέμματα χωρα^
φ( άτάλογα μέ την γονιμότητα
τού.
Τό καλλίτερο 6έ6αια /.ίπασμο
χιίί γιά τό στάρ. δοτ'υς καί γιά τ^
δλλα φυτά είναι ή κοπριά. Αΰττ
φ ή
δίνιι 8,τι χρειάζεται
Αίίτή αμως· είναι
Γ" «τί
στό στάρι
περιζήτητη
ί ΐν
κηΛαι
οΰ σταριοΰ πρέπΐι
ά λ
γουμένων (ρυτών σχεΐδόν σ' όλην
την .ιοσότητα' πού σήκωοαν αύτά
άπ' τό χωράφι.
'Ρ^ .τος δμως άι' αύτό, οί ίίυό
αύτές ούσίις βρίσκανται σχεδόν
στά περιισσότερα έδάφη πού
σπέρνονται μέ στάρι, Γι' αύτό τό
λόγο δέ-ν είναι καί τόσο άνάγκη
νά νοιαζοίκμαστε γι' αύτές, έκτός
μονάχα σέ πολύ άιμμουδερά χον
ράφ.α δπου πρέικ<Ί νά ρίχ-νοιιμε _λίπασαα μέ κάλι ή σέ «ξινά» χον »α, δπως τα λέμε εμείς οί με άσ6εσΛ?«« πρέτΡι νά ρίχνου- Λλλες δύο ούσίες',"-βη δμως, οί ζωτοκαί τό φωσφόρο, έ|ανι>..Λ·
ται γρηγορα άπ' τό ίδαφος, για-
τί τίς οτϊ'ώ·νονν σέ μ'γάλ.ες πο-
σότητες ά« αΰτό τα στάρια, χω-
ρίς νά ξαναγυρίζουν κα' γι' αύτό
πρέπει έιμεΐς οί ΐδιοι νά φροντί-
ζουμε νά τίς ρίχνουμε στή γή μέ
τή μορφή λιπασμάτων άζωτούχων
καί φωισφορικών,
Άπό τό φωσφορικό λίπασμα
0—16—0 πρέπει νά ρίχνουμε 50 Τό ■νίτρο, δ,τιος ί&ΐαιμε, πό
κιλά στό στρέμιμα, δηλαδή Ινα πει νά ρίχεται περισσότερεςφ
μικοό σακ,χί κΓ ϊτβι τό στάρι ί- ρές 2—5, έΐπενδή ΰπάρχει φόβος
χει τό φωσφόρο πού χρειάζεται "νά χαθή. Περισσότερα γιά τα
πού ·β' άπορροφηθή άπ' τό στάρι "'
σάν φοκτφορικό όξύ.
φ Όσο για τύ άζωιο, τα
πράγματα Λ'αι πιό μπερδεμ,ένα,
γΐατί τό άζωτο δέν άπορροφιέται
άπ' τα φυτά τοΰ σταριοδ παρά
δ τ α ν 6(/λτοχο')ραΐία, στά μαοροχυίιματα
έκεϊ ποϋ μόνο τό κοιθάοι ποόκο-
6ε πρίΐιτα,
'Επίσης ναλό στάρι είναι καί
ιμπέοα κι' αύτό στάρι μα·
.ακό.
'Λπ' τα ντό'τια σΐάρια τοΰ'Γν-
σταούτου, κατάλληλα γιά κοκκι-
'οχοηιατα καί γ,ά πλογιές τής
ί< ςιειοανατολιχής Ελλάδος εί¬ ναι τό Έοέτοεισ, Λήμνος1, Μυ· κΓ|ναι, "'Λργ,ίς καί άλλα στάρια πκληρά. Με τί; παραπάνω βιαλεχτές ποκι'ί'ς' σπέρνονται 3-000.000 πτρίμιΐΜτα, πού άντιπροσωπεύοιη' τα ίθ τοίς ίκατό της δλης £κτα- σης .τού καλλιεργίϊται στόν τόπυ ί«έ στά«ι. ρια. «Συνέχεια έκ τής 5ης σελ(Λος) μ^λειαν χάνομεν κάθε χρό- νο όλόκληοα δισεχατομμύ- Δηλαδή ή ζωϊκή κό- ος άποορίπτεται τώρα Ψ) συντηρεϊται κακώς. Ποέ- ηει διά τουτο κάθε άγρο- τική οίκονένεια νά έ'χρ στεγανόν λάκκον, ηοϋ θά χρηεΰπ ώς κσπρσστάσιον. Έδώ θά ρίπτρ την ζωϊ· κήν κόηρον. Θά χρησι- ώ ή των αίς. Φαντασθήτε ηΛ κατομμύρια χάη^ '.. Χρειάζεται λοι " έλ μ Δ δοσις σεκα κα _ ,___, ό ηέλεκυς τοθ ν(1 τό κοπροστάσιον οΰι) Γσως ωαίνεται μία ^ τη λεπτομέρεια ; ^η| τώρα είς τούς διά γεωργικών σταθΜώι ποκτοθν πλέον ^ γικήν συνείδησι, ποικίλας, κατάλληλη γιά ώρισμέ' νη περιφέ'ρεια, πρέπε, νά σπέρνι- τί<ι άφοΰ ό γεωργός ρωτήσιιπρώ- τα τύ Γεωπόνο τής περιφερείας ριχθοΰμε στά χηιμικά λιπάσματα. Τό φωσφορμν.ό λίπαβμα πρέπει νά ρίχνεται πρΐν τή σπορά καΊ δλτ μαζ'. γιά ν' άνακατώνΓταικα λά μέ τ' άλέτρι στύ Ιδαφος μέ χρι 6άθους 16 πόντους. τα τύ Ρεωπόνο τής τού πού ΰά τόν όδηγήστ) {ιπνθυνα καί σΛιφωνα μέ τίς όδηγίες τού Ίνστιτούτου. Δέν άρκεϊ δμως νι'/ σπεΙθη> κ.α-
νείς σ.τόρο βιαλεχτής μονά/α ποι-
κιλίας, άλλά πρέπει ταυτόχρογα ό
σιόρος. νάναι ναλό μεστ<ομε·νος ·λν' ώοιμοσμένος καί πρό παντός καβςμ ρός Δυστυχώ; τό ΊνστιτοϋτΛΛ3ίό- ται ίται 1'ι' αΰτό πρέτει δ κάβε ·γεΤτ»^ . _ νά έτοιμάσΊι ό ίδιος τό σπόρη πό» χρειάζεται. Τύ πέρασμα τοΰ,σπό- ρου ά,τ" το σιτοκαθαριστήρΐί) βίναι άπαρσίτητο. "Ετσι βιώχνιυμ,ε δ λους τούς ξένυς κι' άκατάλληλους λισβούς, σ,τασμένους; ν αί χϊλασμέ" νους απόρους. "Υστερα ' * .ιλ χαθϋ. Περισσρ γ νιτραριίσιματα θά ποΰιιε στό 3ο μάθημά μας νους απόρους. Υστερα πίέπι αημΐ1ώαατε τί χάνομκ σπύρος νά άπολι-μαίνεται ιί »αυ- ,λλ αηοθθύθαμε νά Κάθ δόν άπ τα φυτά οΰ σρ μονάχα μέ τή μορφή τοΰ νιτρικοϋ άζωτον. Ή μετατροϊΐή τοΰ άζώ- ί ΐ διάφο- άζωτον του, πού .νι/υ βρίσκεται στΐς διάφο- . Π όργαγικές ούσίες στό εδαφος σέ νιτρικό αζωτο, γίνεται άπό διαφόυους ειδικόν; μικ.ροοργα·νΐ" σμούς πού κάνουν τή δουλειά αΰ- '" τήνΐ/Τροποίησι, καί πού γιά κανονικα, χρειάζεται τη, ν ά γίνη άνάλογη θεριμοκρασία καοικ.ή πΕ. καί καλός άερισμός Γιά τό λόγο αύτό, τ<>
στή
σέ
γή,
άζωτο
ιΐναι κεϊνο .τού κανονίζει τό παν
οτή,ν καλλιέργεια τ ου σταριοϋχαι
ίίλθη. ή στιγμή πού θα λεΐ"
οταν
τό
ψουν τα νιτρικά άλάτια άπ'
ίδαφος, πού τρέφονν τύ στάρι,
τότ; ΐρέ-ψιμο δέ γίνεται κα. τα
στάρια κιτρινίζουν καί στύ τίλο;
μαραήΌνται καί καταστρέφονται.
'β'.τύ; δμως άπ' αύτό, τό νι·
τρικύ άζωτο είναι διαλυτό στό
νερό καί άποστραγγίζεται κα*
χάνεται ε{ίκολα άπ' τό Εδαφος,
ωστε κατά τό τέλος τού (ρθινόπω-
οου «ού 6πεσα-ν πολλές 6ροχές
καί έξ αΐτίας της χαμηλής θερ-
μοκρασίας στύ Εδαφος ναί τής έ-
ξαφά-νιση; καί των τΓλεν«ταίων
θρεπτκχων οιισιών άπ' τό σπόρο,
τα φι>τά τού σταριοΰ άρχίζουν νά
ΰποφέρουν, πραγμα πού φαίνεται
ά,τ' χό κιτρ,ίνισμά τους.
"Οταν λοιπόν . δοΰμρ δτι ό χει-
μώνας διαρκή καί ή θ"ρμοκοθ·
σία είναι Γ'αλή, πάνω βηλαδή άπ
τό μηδέν, τό στάρι, πού άρχίζει
νά Γιλασταίντι, αΙ<τ9άνεται την ά¬ νάγκη τροφής, άρχίζει δ η¬ λ α δ ή ν ά π ε ι ν ά η. Είναι πάνω στήν άνάπτυξί τού καί τό- τε είναι καιρός· νά τό βοηθήσου- ιιε ρίχνοντάς τού λίγη νίτρο, νι¬ τρικό λίπα<τιια, κάνοντα; δηλαδή τό ν ι τ ρ ά ρ ι ο μ α. Τό στάρι δέν πρέπη νΑ πρινάστι καί γι' αύ¬ τό μέ μεφ<ά νιτραρίσματα, ποΰ . κάνουμε μέσα στό χειμωνα κα' πιό υστερα την ανοτξι, τού δίνου- με την τροφή π»ύ χρειάζεται. Τα *ιτραρ(σματα η ο ί' ^α^χΛ τωρα σχετιι·· με τη χν··ι σιμοποίησι. οιαλεχτών ποικιλΐων σπόρωΎ. Ποία πηιοιιλία σταριοΰ, δηλαδή τί λογής στάρι θά σπεΐρόυ- ιιε ; Ν ά -ΐό ζήτημα πού είναι σο- δαρώτερο άκώμη κι' άπ' τή λί- πανσι «ι' άπ' τό καλό τής γής δοιΊΛεμα. Άπ' τόν καλό σπορο κρραεται τίς πιύ πολλές φορές ι καλή κι' Ικανοποιητική άιπόδοσΊ. Σιύ βερμό Γ/αί ςηρύ κλϋιια τοΰ τύιου μας έ'·χοι<ν ϊΐασφαλισιιιένη έπιτυχία ιμόνο οί προ')Ιμες ποικι* λίε; σταριοΰ, δηλαδή κεϊνες πού ώριμάζουν πρίν άπό τίς κάψες τοϋ τελευταίοιι δΕκαημέρου τού Θερ«Πή κι' άποφεΰγουν Ι'τσι τίς 6ικρειέ; ζηιιιίες πο{) θΛθρπάει στά στάνια ό λ(6α; καί ή σοβαρή άρρώστεια ή «σ κ ο υ ρ ι ά». Νά γ,ότι πρέπη νά περιορισμόν^ δσ<; ■ Ιναι μπορετό οί δψιμες ποικιλίες λυτίνη. Σέ 1000 οκάδες σπόρου φτάνει 3—4", οκάδες δαυλυτίνη· Άό πιό καλλίτερο σπόρο μπο- μοποιϊΙ ώς ατβωμνήν των θά τούς έξνπν) ζώων της άχυρα, ο»τέρβς, λέγη βίαν άμελ στεγνά ωύλλα, ώσΐε ν' ά-1 μην κάθεσαι, πορρσφώνται καί τα οίρα, -----ι ·-■*·■■ χρησιμώτατα καί αύτά ώς λιπαντικόν είδος. Γώρα αύ¬ τά έξατμίζσνται καί χάνον- ται, δημιουργοϋντα ίνα μο- λυοματικδν άέρα στούς σταν- λους. 'Όλα λοιπόν αύτά— στρωμνή, οΰρα, ζωϊκή κό- προς—θά ρίπτωνται * * ' λάκκον καί θά &Ζτχ'Βδ~0-;ηήν τής μ· αύ- γ -, Λολύ άπο- »*α· *ν έπέρχετ» είς τό πρόσωπον τον γού. Δεν λείπον» /)( ύηονργοΐ φιλο^^,, καλής θελήσεως ί«ως μερινός, άλλ' ή ναι άναποΌπαο την σταθεράν γεωργίας. Τό αυμ)*^ τό θά μελετά τα «^ γησιν μέτρα, θά εν* θή την έφαρμογτ)» (| μων καί θά έργίζοι την συμπλήρωσιν» Άλλ· »1ς το σημι νά μας διακόψη ι Ι ΚαΙ παέη* ο νδμος νη χα»β1ς αναβάλη*. Διότι αημΐ1ώαατε τί χάνομκ* και λ ύθαμε νά κάμνει κάθε χρόνον 20 φθβέζ ΛββΟΤ ΛΛ Λκνμα πιυ «ιαλλι.μ·«ιι ιυ.«ν" ε"·" 20 φθβέζ ΛερΐββΟΤεβα οεΤ ό γεωργος νΑ έ|ασφαλίσ(|, ό· ^ ΛαβΟς τού. "Εχομεν 2. ταν εφαρμόση τό καθαϊοσπόρι, δή- -/-»/-« λλλ νονδθά ζώα ΗΟΙ λαδΓ τό ο.άΧΕΤ*—-** 6 χωρά«π 5^^Χ όβ κα ·να (ϊταηιού οτόν τόπο μας ο,ιαδοθοϋν οί προ) μες· Πάνω στό ζήτημα αϋτό δου- λιύε,ι άιτό πολλά χρύνια άδιάκο- ΐτα, ά'θύραστα καί σΐ'στη,ιιατικύ τό Ίίνστιτοΰτο Καλλιτερεύσεως Φυτών Θεσσαλονίκης, διαλέγον- τας τίς πιό κατάλληλε; ποικιλίες άπ' τί; δικές μα; ντόπιε; "ι δοκι· ,μάζοντας στόν τόπο μ; τίς ξέ- νι ς, γιά νά βιαπιστώστ> αν είναι
κατάλληλες στό κλίμα )(αί στό ?■
βαφός μας, η άκάμα καί δημΐ'
ουργώντας μέ διασΤαΰρο>σι ντό-
πιον καί ξένων καινούργιες ποί"
κιλίες προ,κισ)ιιένες μέ πολύΐτΐιμα
χαρίσματα ναι ποΰ ιμίϊς έΐασφα"
λ'ζονν τί; π'θούμενες υψηλάς
οτρε.μιματικέ; άτοδόσΓις.
'Η 'δουλειά αυτή κατολαμβά-
ντι κανείς πόσο ώφέλιιιη γιά τό
γεωργό είναι, αν γνωρίσμ κα' τό
ΑΐΗΟιΐΓί. ή τύ ξεχο'ιρισμα ^άπ* τα ί>ε
μάτια των πιό καλών σταχυΐϊϊχιού
Λΐΐνοι τής Ιδίας ποιν.ιλίας, τητ ί
δια; οηλαδή ράτσας.
ΆίΤ' τα στάχυα αύτά, άφοΰ κό-
■ψη τίς δυό άκρες, παίρνει τό σπό¬
ρο πού τόν σπέρνει σέ Ιδισίτερο
κ.αΒαού άπό ζιζάνια χωράφι. "Ετσι
τό σπόρο πού ποίον ι ά,τ' αύτό τό
γοιράφι, τόν σπέρνει κανονικα .τΐά
τόν έρχόαενο χρόνο στά αλλα χω
ράφια τού καί περΐιμίνει πιά μέ πε-
ρισσότερί; .ίλπίδρς καλό -Ισόδημα.
9 Άνο»»ηι<ΐ«ληι<«ινοντπο τ(Ί ραπάνο» τονίξιικμε : ότι, γιά τή λί· πανσι τοΰ σταριαϋ, πρέ·.τ?ι νά (Γροντίσο^ΐ" γιά τό άζωτο κοΐ τό φιοσφόρο, ρίχνοντας Ινα σακκί νί (λίπασμα 16—0^—0) σέ 2—8 ν_____ 'δρά ζώα καί 12.000.000 αιγοπρόβατά. Με την πολλαπλασίαν λοι¬ πόν κόπρον των καί συγκε¬ κριμένως με 3000 οκάδας κατά στρέμμα θά μπσρούσα- με νά λιπάνουμε τούς άγοούς μας διά τριβΐή διάρκειαν. ΚαΙ θά είχαμεν αύξησιν τής μ; τοΰ κ. Χησιώτη, πού ιι τή; άπέριττη; . >1'ΐ7ΐνιιϋ. Ό μικρ
;ι,γη"!Ι ιϊ; ποίον 6άδι
- χ / ι και κρείΐμύδια,
ιιΊ; ίγέΐΜθε μέ ο·ιόο< όν /0, δηλαδή επί πλέον 300 δραχμάς προσκθεμέ- νας είς τάς 600 ηοϋ είναι. σήμερον ή στρεμματική άπδ- ηοε είς κά,βί γοα Ό μιχρό; μά; ? γΐμ«· 'Εφανερώθη .« γ Ο^ μεγάλοι τύ χάσουν;~ Κ κ » ΓΙΑ ΤΟ ΨΟΜΙ στρέμματα σταριοΰ καί Ρνα σακ" κί τιΐιν 50 ντλό>ν ΰπερφο>σφορικό
λίτασ,μα Ο—16—Ο σέ κάθε στρέμ-
Τό νίτρο τό ζίχνουμε "έ δόσεις
μα
κάνοντας τα 4—5 νιτραρίσματα
άπ' τό χειμώνα μέχρι την ανοίξη,
ένφ τό φιοσφορικύ λίπασμα τό ρί'
χνουμβ ιιονομιάς πρίν τί) σπορά.
Τα -νιτραρίσματα πρέπ'ΐ ν άρχί-
σουν μόλις τα μικρά σιταρόφυτα
πετάξουνε τό τρίτο τους φύλλο.
νά χρησιμοποιοΰμε σάν
ά-
(Συνέχεια έκ τής 5ης σιλιους)
μένη καί έ'*/ομε λιπάνει καλά μέ
κο .ο ά, την ^άνιμε «φυτώριο».
Μέσα α α»ν.ό θά στ«ίρο>ιιε μιάμι
ση τό -ολύ δνο όκάοες στάοι τώρα
τό »τδνόπωοο·Το στάρι. πού θά φ>'-
όπη ίά τό 6οτανίζ(ΐ>μΓ, γιά νά
τό Λπαλλά,ςωμε άπό τα δγρια
χόρτα. Οά τό ποτίζωμε αν
άνάγκη ννι μετά 30—40 ■
θά είναι Ρτοιιιιο νά τό με _
σωμε στό χ<ορά«:ι, άκριΛώς δπως Τα πλϊΐνεκτν· ι» (Ιναι πολλι κ*»» «'ίλλο προτέρηιαά της : δτι ΤΟ κερ | δι>; πΐ'ΰ παίρνει ο γίωργός μέ τή ,σπόοο εκείνον που
χρησιιιοποίησι βΓαλεχτων ποικΛ-' .τό ηρώΊμε- ποικιλΐε; οταριοΰ, πού
ό ί δόν ρ ό £ξαλι·
λιώ-ν
βχ
τό παίρνίι
σχεδόν
στον
μας
πχη, ημ
ν.ίΐλλιέργπά
-τ χή τη;
χατάλληλη
σηιιαοία έ.τί τής
Τέτοιες πο,Γ,λίες άναφέρο,νιε: ?^ ;χ· ' Μ'ντάνα
τή Μεντάνα πού είναι .τάνονκάτω απ τι; |έΛ-ες και Έρέτρεια, &υ·
15 ιαέρε; τιό πρα>νη άπ' τό Ντε- λί|<αστρο κλπ. 4π' τ'ς ντόπιβς. ί>κ, καί ρίναι στάρι μαλακό .τού Ό σπόρο; πρέπει νάναι καθα·
δίνει άπόδοσι 40-80 ο)ο .τίοισ· 0. κα1 ώ,ολ,,μαομ^,,-.
σοτβρο απ τή ντήπιο στΛρι το Ντε- ν ^ *· »
6έ. &ταν μάλιστα σπέρντται στά Π. ΤΣΑΜΠΑΣΗΣ
χάνομε μέ ι ς χτο·. Τι κ ι μέ
ΐ;α λαχανικά. Γιά ·νά φυτεΰ-
οί*»)»* μ'σό στρέμ'μο γής ί*έ τό σι·
τάρι αΰτό βά χρ'ιασβο-Ον 5—6 ή-
μερικάματα· Πάντω: ή αεταφΰ-
τενσις είναι ϊΒκολη, ωστε αν ίνας
,τεριβολάρης βιίξνι, μποροθν νά
τήΛ' κάνουν χα' τα παιβιά. Φυ-
τεύομε τό σιτάρι σέ γραμμές πού
άπέχουν 25 ηόντοΐ'ς ή μιά άπό την
Λλλη καί κάβε φυτό 'άπ* τό Λλλο
ποέπ<Ί ν' απέχη περί τ"ΰ; 10 πόντους. Μέ μισό στρέίΐΗα φυτευτικό σι- τάοι ϊίναν σάν νά Ιχωμε βυόμιοη *" στρπιμητα κοινή- γείας καλλιέργεια «ΰ σττντοιιία. Λεν έ,τρι.χ(ΐτΛ μΓ ίόώ δλες σοντο, δίν ·ό στό λο» «β""1 φι τ{, γή νά χαταλάίη γ,ιατα. »« φρ-νιιβη ?α Ιμπϊΐρο κοί Μ Βά τόν χαλοπλην''" θέλη, *ά τ.Ο κα' τό V ί ι ην -"|Γ7 άβ'ΐ κθλή »'

ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΡΟΤΟΥ
Χ,,η
ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΝ
κες ποίος
στ ι α.
χαρίζει κά·
ΐο της
. Λ__>ν στόν
ΐς. Χθ€ΐάζ*-
Καΐ έπει
νΛ ιιιλάμε
έμβ.
ιγματα, θ'
ικές π?ρι·
,,„„ ΰά δείξουν
|ί)θΐκ ©ί<~ο. θέλετε «ολλά δλλα, με- Ι^εοίΙγματα ; Ιαα ίχει λ. χ. σήμερα |κμία«6<ν χαρΐζει κά- ιι;Ποίος θά μποροθσε Ι«)στϊς ήαέρες μας τέ- Ηρο; Σήαεοα τα κά· |ϋν χαρίζονται. Που- ι»ρός ίνα τάλληρο ι Άν ίνα τιαληό τροτ- κ Ιλεγβ : «Πηγά είς ίληρο γιά νά δώ την η,ιΤχα κ' Ινα τάλ- «ιτό χάλασα»... σή· Μχιτε άνάγκη νά Ικ στό Φάληρο »ρώτα γιατί τό τάλ- θά σάς εφθανε. Νρο δέν έχετε παρά ριτι τό τάλληρο στόν καοΐσνα τής γω- . τιλεΐωσε. "Ενα !νει ίνα τάλλη- -τές τίς συνθή- σάς λέει δμως ή αλλη (νη γνωστότατη παροι- ϊ : «φασοΰλι μέ φασοΰλι, >μ(ζει τό σαχκοΰλι ;» Μέ
τιμές πού Εφθασαν τα
ιόλιη καί μέ τα ποσά
νά πληρώνη έ'·
ς νοικοκυρης γιά ν' άνο-
. 7Γ) γιά τα παιδία τού μιά
οκά δσπρια. . άν, έννοεΐται,
τα εύρη «φασοθλι μέ φα-
σοθλι» 6έν «γιομίζει» άλλ'
άδειάζβι τό σακκοθλι !
/Χέγατε μιά γυναΐκα «κα·
τσΐκα» ή στό άπλοιόστερο
«γίδα» καί θύμωνε. Λέγατε
Ιναν άνδρα «μάπα», τόν
λέγατβ νερόβρσστο «λα·
πά» καί τό επαιρνε στό φι·
λότιμο καί 6έν ήθελε καί
τιολΰ γιά νά δημιουργηθή ή
παρεξήγησις. Ή γΐδα δμως,
ή μάτα, ό λαπάς, δέν
πίρνοθν πειά γιά υβρείς.
Είναι εΤδη πολυτελείας, άν-
τικεΐμενα τοθ θαυμασμου
μας. Κι' άν, 8ταν θέλετε νά
έκφράσιτε την περιφρόνησι
καί την άπελπισΐα σας
μπροσ (ά σέ μιά ωρισμένη κα-
τάστσσι πραγμάτων, συνη·
ΘΙζετε νά λέτε «βοάσε ρύζι»,
σήαερα πώς θέλετε νά
βράση ό άλλος ρόζι · Ρύζι ·
Πηγαίνετε νά τό βρήτε ! Σή¬
μερα επιβάλλει τό σεβασμό
καί αύτό άκόμα τό περΕφη-
μο «σιχτίρπιλάψι !>. ΚαΙ αν
οί πιστοΐ τοΰ Προφήτου
Μωάμρθ οί Μωαμεθανοί,
όνβιρεύονται ατόν παράδει-
σόν των βουνά, όλόκληρα
βουνά άπό ρύζι κσΐ πιλάφι,
σήμερα ϊνας τέτοιος παρά·
δεισος θά εκινδύνευε νά
παρεζηγηθή ώς άποθήκη. .
μσυραγορΐτη !
Ο ΧΩΡΙΑΤΗΣ
ΜΑΣ
Τί τρώμε;
^
■ αίώνων
ΤΟΙ' "0-
τό-
ΐοϋ ΐ(ανητ«)>ι τοι·.
αάλιστα εποχέ; τό
τα 8ρια τή; ΰπ(ρ- '
'"'■'· ■ ------'■ 'οήβί-
π*ΐί,
•"■ι ι,νι,ς | ιι,μαί-
,, )«>ύ Ιγραψε «όν
τής
Ι|)Ι>'
μυνο γιά
μαγειρέ
-αί ό Σϊ'
"Οίαν 15 αθγά σΐοίχιζαν μι& πβντάρα /
φαγητών πον ε<τταζ« κε;σα τοΐ'ς. ίεποτελοΓβαν την μοναόική τροφή γιά τοϋς δηήλοΐ'ς. Πηί>οί·νια δέν
ύτήρχαν. Ιτρωγαν με τα δάχτυλα
καί σκούπιζαν τα χέρια τοΐ'ς πχά
μαλλιά των {*τηρ*τών, κα'. κατά
τόν 17 αΐώνα ά,/.όμα οί προσκε-
κλτΊμένοι σ' ίνα γενμα εΊρίρναν
μαζΐ τοι<ς καΐ τα μαχαιροπήροιηά τους. ΟΙ κανόνες κα,λής οιιμπεοΓ ψηράς γιά τό τραπέζι συνιστο··>ν
(Ττούς άνΦρώποΐ'ς νά είναι εύγενεϊς
καί λ ά φροντίζουν νά δια/τηροΰν
πάντα καιθαρά τα μαχαίρια· Καί
τα μαρτύρια σ<τά ότοΐα ύπέδαλ- λαν τα ζψα οί μάγίιροι διετηρή' θηοαν <ττήν Εϋρώπη Ι""); την έπο- χή τοό Λοι·θήοοι>. Τα βασανιστή·
μια οΰτά πΓριγρά'ρονται λεπτομε¬
ρώς σέ δλοι·ς τού; όδηγούς μαγει-
ρΐ/ής έ**ίνης τής έπυχής. Στϊς
οι<νταγές των δδηγων έκείνων συμ- «τενιλαιμ6ά<)ντα καί πολλά άλλα ίνόιαψεροντα /τράγιματα, λ. χ· συ- νιατώνται διάφορα νέα ςρυτά ; κ<τκκι.νη μέντα, γλυκάν-σο, μθΛχο- μπίζίλα κα' μρνΓξίίδίς εθεωρούντο τόν 15ο αΐώνα ο>; ή τελευταία λέ¬
ξι; τής μαγίΐρικής καθ" δοον ά-
φ«ρ$ τα χορταρικά καί τίς βολά"
ής, Γιά την βούπα συνκττώντο
"α τοϋ φ
,'ίγτττά οί χαλοψα'
' "Ήης τής .·τορανμής
""» γιά ηιιΐτα φέτες
''ιη«ς οί φέτες «ού
1" τί; ηά).χαι- τί>ν·
Ά'Ίηναϊοι
(ι'ννοεϊται μποροΰν
ν,Ί τ' άκούσουν καί
>Ι 'ΛΟηναϊες) τό ξέ·
0ΕΤ πώς ήταν μιά
η ποϋ καί ή '
- ΟΤΑΝ Ηί'ΑΘΗΝΑ —
ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ
Ι.τι>χη ποϋ καί
ταν ενα χωριό
ά χωρίς
ί
άνεοι
μ
ή 'Αθηνά μας ή
; Χωρίς καμμίαν
ρυμοτομία, χωρ'ις
χωρίς φωτισμό, χωρίς
δπως είναι καταδικασμέ-
να άνόμη καί σήμερα, πολλά έλ-
ληνικι'ι χωρία.
-ή' ερα πού μέ τίς δυσκολίες
των συγκοινωνίαν έχετε συνηθί-
σε:ι οτίς πεζοπορίες, εχετε κου-
ράγιο γιά αλλο Ινα πβρίπατο ;
"Ας γυρίσουμε έκατό περίπου
χρόν α π£σω : Στά 1850. Τί ήταν
ή Λκήνα έκείνη την έηοχή ;
"Κ'(ΐ χωριό άκόμη, κάτω άπό
τ« < Κάστρο>, την Άκρόπδλι, «ου
άκόμη
δψι... "Ενα
την μεσαιωνική της
/(οριό, ιμιά κωΐμόπο-
λ'.ς, μ'γάλη κάπως, μέ 24,754 κα
τοίκυΐ'ς, πού δν εΐχε μερικά δηιμό-
σια καί Ινι<υΓΐ« > χποι· ι-δπι *. ^■
>εϊ, μεγάλα, τό Παλάτι, τό Νο·
μιθματοκοπεϊο, τό μακαρίτικο Υ¬
πουργείον -(ών Οικονομικήν, τό
σπίτι τοθ Κοντοσταύλοΐ', έκ"! πού
είνε τώρα ή Βου&ή, τό σπίτι τοϋ
Λημνίοι», την σημερινή «Μίγάλη
Πρεταννία», την οΙκ[αν Κορομη
λά, δπου είνε τοϋ Ζαβορίτη, κα'ι
μΡριίχά άλλα άκόιμη, τα δλλα σπί
τια ήττον σπίτια μικρά, οΐκοδομές
σιανίως μέ δυφ πα ώματα καί ά-
νάμεσα σ' αύτές μάν'δρες καί «χά-
λάο'ιικΐα» σπιτ'ών πού εΐχοιν γκρε-
μιστϊ) στήν 'Επανάστασι τοΰ 21
κ<Ί δέν είχαν Η Άΰήνα εΐχί μ?ίνει μέσα στά ίίρια τοϋ παληού τείχοι,ς τοΰ Χά <τεκή, σΐ'οπειρω'μένη άκόμα κάτα άπό τό κάστρο, καί ή μόνη πρόο1 δος ήταν πώς εΐχαν χαραχβχ) κα'ι διαιμορφωθΐ), σάν σταύρος μέσα στ ά παληά οιπίτιοι, ή «Έρμα''κή» κα'ι ή «λΐολική» όΛός, ι'| γνΐϊίπτρς μας όιδό; 'Ερμοϋ κα'ι ίδός Αΐόλου, Πρός την Δύσιν ή πόλις έσταιμα· στήν οδόν Πειραιώς, πού ηρωτόγινι γιά νά συνδέστ) την πό- λι μέ τό λιμάνι, καί πρός Ανατο¬ λάς, στήν οδόν 'Σταδίου—πού δέν ί:6γαζρ στό Στάΐδιο, φραγμένη ά¬ πό τό Π αλάτι—καί πού δέν ήταν «όδός». ΊΙταν έ'να ρέμμα πού κατέδαζε πρός την άχτιστη «Ηάθεια» τα νερά τοϋ Λυκαβητ τοϋ κα'ι των ύψωμάτων τοΰ Παλα- τκκτ, γιά νά περάση δέ κανένα; ό·Τ την μιά μεριά (ΐτήν άλλη ή- ταν κάτι πρόχειρε; ξι'ιλινες γέφυ- υες, σθ/βρές, ηοΰ μέ φό6ο ,·<αί τρό- μο ,τρρνοϋσ'αν οί διαδάτρ; άΐτάνο) τ(ιγ;. Ή πλατεϊα τής 'Ομονοίας 7(τ(ΐν ενα χ<»ράπ>ι, μέ τον πομπο')δη
τίτλον «Πλατεία 'Όβιυνος», πού
έκείνη την έποχή γιά τούς καλο-
<( αγάδες τσουκνίδες καί μοσχομπΐ- ζελα. Παρ' δλα δμως αϋτά ή κου- ξίνα τοΰ μεσαίωνος ήταν έξαιρετι- κά μονότονος, κυρίως γιά τόν λό- γο ότι τα περισσότερα άιπό τα μπαχαρΐΜα πού σήμ.ερα θεωροΰν τα, ώς κάτι κοινότατο, ήσαν την ει.τοχί(ν έκείνη δγνωστα η άπρόσι- τ« ('ιπό τή μεγάλη τους άκρίδεια: ΊΊΊ πιπέρι εχρησιμοποιείτο μονάχα στι'^ν ίαιτρική, τό άλάτι εθεωρείτο έ.ιί ιιβκρόν ώς πολύτιμον εΐδος, δ- ποΐ; καί ή ζάχαρι, πού κα'. αύτη μόνον μετά τίς σΤαυροφορίες εγΐ' νέ γ><ι«ττή. Τό σακχαροκάλαμο πού εισήγαγον τότε άπό την Τρι- .τα'λίτιδα, ώνοΐμαζόταν «καλαμ'όμε· λο» γιατΊ ή μόνη γλυκειά ούσία πού ήξεραν έ!ως τότε ήταν τό μέλι. Ή σοκολά)τα, τό τσά", τό κακαο καΐ ό καφές. 8πο)ς καί τα περισσό- τερα ιΐΛαχαρικά, ήτ«ν έ'ως τ'.ς άρ· χές άχόμα τοϋ 19 αιώνος άπρό' σιτα γιά τίς μεγάλες ιιαζρς- Το- μάτίς μποροθσε νά φάτ| μόνον ϊ" , νας έκατοιμμυριοΰχος, καί γιά μιά ι. ~ ^ μικρή π«σό*τηιτα μπιζρλιών έπλήρω- ' νην στή ΓερμαΛΐα τοΰ 18 αιώνος 50 τάλληρα. Φτ)τ|νά ήταν μόνον τα αϋγά, 15 αύγά (ΤτοΙχιζίχν έκείνη την έποχή μονάχα ?να «πφέννιχ» ε^α γεριμανικό «Ιλείΐ-τΛν». Μέ ™Λτ" επρόκειτο νά βάλουν καί μιά προ τομή οϋ "Οθ 8 ' τομή τοϋ "Οθοννος, δπω; έψι',φισ; τό Δημοτικό Συμβουλαί κα'ι δέν έμπήκε χοχέ. Γΰρω άΐτ.' βύτόν τόν πυρήνα τής παλαιάς πόλεω; έκτί στηκε, «Προάστειον» άληβΐ'νό, ό¬ πως καί ελέγετο, ή σημερινή Νεά¬ πολις πού την άποτελοϋσαν μεριχά σπίτια γύρω ίϊπό την οδόν Σου- λίου, Ζαλόγγου, Μεσολογγίοιι, χω¬ ρ/ς καμμίαν έπαφή μέ την πόλι. "Αλλο, προάστΡιο κι' αύτό, ήταν τό Μεταξουργεϊον. μερικά σπίτια, γύρω άπό τό σπίτι τοΰ Καντακου- ζηνοΰ, έκεϊ στήν οδόν Μεγάλοΐ' Αλεξάνδρου, κα'ι, ,τροάστειον καί οϋτό, τό «Γεράνι», έ'κεϊ στήν ση- ιιειιινή ό'ήόν Γερανίοΐ', πού ώνυ- /ιάσϋιΐ ε ?τ»ι άπό μιά ,-τηγάδα μέ «ν·"Ο«νι» π(^ΰ ύιήρχρ ίκεϊ. ** Αυτή η «ι ίΐ Άίνήνα τοθ 18.50, πτ(ΐυρι*δθόμ Λΐόλιι π"ϋ ή καρδιά της ήταν τό ; οδοί· Έριμοΰ καί τό .τερίφΐ)ιιιο καφενειον ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΠΧΟΣ' Σττ>ς λυγαριάις
Μιό: σοοσουράδα σχέκε.
ΙΛέσ' τόν καθρέφτη των νερων,
Διορθώνει χά ψτερά της,
ΚβΙ—τοθ νιχζιοθ το οώμιβολο—
Κουνάει «χΐ την ούρά της.
—Παρέκει, μάττι έρωτικό,
Τΐ[ς δείχνίΐ ίνα ντουφέκ,ι...
Α. ΑΝΑΠΛΙΛΤΗΣ
τής «Ωραίας Ελλάδος», πού έ-
σΰχναζαν οί στρατιωτικοι καί οί
άγωνισταί, κα'ι πάρα πέρα, είς την
Αγίαν Εΐρήνην, ήταν τό έπίσης
περίφημο ζαχαροπλαστείον »<αί >ΌφΕνείον τής Γαλλίδος Μαντάμ
Ρ.,μπ,έρ, πού έσύχνηζαν οί ξενοι
κα'. Ο1 πιό λεπτίίιπίλεΛτοι. Γιατί ή
κιχιι'ες δέν έσύχναζαν τότ.ρ ίΐς δη¬
μοσία κέντρα, ούδε κδν ένεφανί"
ζοντο.
Ζαχαροπλαστεία όνοΐμαστά ήσαν
ί,τ'οης τοθ Σαρρί), στήν επάνω
μρριά Της όδοΰ Έρμοΰ, μέ
γλυκύσματ« εγχα')ρια μπα-;λα6ά-
Λες κ.λ.π,, καί δπου Λς νειοτερι-
σμός εΓχαν εΐσοχθή τα τελευταία
ό ί ά
ς
χρόνια
«ε'ργολάβοι» κα' τα
«κουρκέΐτα», γλυκΰσματο.
ύβλ
ά-
μύγδαλον. ΞενοδοχρΓα ήσαν έλά-
χιστα, δχι ίξαιορτικώς
Τό καλύτερο, δποΐ' ίμεναν καί οί
ήταγ των ^Ξέν<ι)ν», φί·σικά οτήν πλατείαν τού Σι^ντάγματος, κβΐ άπό τα ρρστωράν ήταν τ" κ«- λύτερο τού ί}ί/ρνά6«. στήν οδόν Περίκλέους, ό'.του έ'τριογαν ι Φοιτηταί. Οϊ ιδρόΐμοι ίΓχαν χάλι άνεκδΐ1 Ίνητο. Ή σκόνη καί ή λάσπη εί· χαν τα ΰδια δΐ'(/.κόματα, άναλόγο; τοΠ «αιροΰ κ«Ί τής ρ,τοχής, και ό •όπΐμο;, συχνά, κατά τίς βροχρρές ήιιέρίς, έχρησΐιΐιοποιοΰσΡ τούςΜαλ τέζοΐ'; .ά^ΟθίΓΟρους γιά νά τόν μρταφέρουν επάνίο στή ράχι των, ά πό τό έ'να πεξοδρόμιο στό δλλο. Υπόνομοι δέν υπήρχαν κα'ι τα Γιρωμόνρρα έ<τχ.η|ΐιάτιζαν ρυάκια στήν μέο»| των δοόμων. 'Εννοεϊ- τ«ι ότι τ'| κίνησις τό 6ράδι· ήταν τρο6ληματική, γιατί έψωτίζοντο μέ φανάρια λαδιοΰ, κα'ι ι'γάλος νεωτεριοτμός .τοθέτησαν, έ.-ιί τής τρεφαν οί Γχαγκα- ραϊοι Πλακιώτες ! Ρ # Ό κοσμικβς περίπατος των Ά- βηναίων ήταν ή όδός Πατησί- ων, δπου τίς χειμωνιάτικες ή- λΐ{)?ουστες ήμέοες έ πηγά ιναν ά· π" ι'ις τρείς ώς τίς πέντε, καί τό καλοκαϊρι άπό τίς έ«τά έ'ως τίς έννέα, πεζή. Άιμάξια υπήρχαν έ- λάχιστα, των ξένων πρεσβειών, καί μονάχα οΐ.ιϊιό^ίονταίν» κυρΐΡς κκί κΰριοι έπήγαιναν Ιφιπποι, κα- τα μίμησιν τής 6ασιλίσσης. Την Κυριαική όλος ό λαός έξεχύνε-ιο ρίς τό Πολύγωνον, δποΐ' επαιζε μουσική καί δποι< ήρχοντο ν.αί οί 6ασ'λε!ς μέ την άκολιυθίαν τους. Θεαματα δέν υπήρχαν, έκτός άπό τό γνωστόν θέατρον τοΰ Μπούκουρα. 'Ιδκεί 2διναν παρα- στάσεις Ιταλικά μελοδράματα, Ή πΐίρί/στάσεΐς δμως διεξήγοντο μέ περ'εογον τρότον. Ό Γάλλος πε· (ι-ηγτϊτής Ριβ'έρ, παρευρ°θΕ;'ς τό 1 «Γ·4 ο·έ ,ιιιά παράστασιν τής «Ύ- Μπελλίνι, νά φύγη, γιατί κα,τά τό δι- άστημα τής παραστάσεως «διίξή* γοντο μεταξύ τοΰ ακροατήριον καί των ήθοΛοιών στοιχοιμυθίαι καί άντιιΛλάσσοντο άστειότητΡς είς τα των τραγουδιών». "Αλλα ήσαν έπθδείξεΐς πάλαι- στών. όπως ό περίφηΐμος έκεϊνος παλαιστής, πού άφο-ν μέ προκηούξεκ 8" Όυς τού: Άθπναίους παλλπκαρά- δρς. κατετρηπαιΐθιι ·άη' «ύτοΰς. Τού ίβγαλαν δέ τότε καί μυχτηρι- στινό τραγοΓ'δι.:, «Σών δέν ήζερες, Φρ«ντζίζο νά κ<χ- (λαίψης, τί τα στρώνεις τα χαρτιά, στά σοκκάκια τα πλατειαι Σάν δέν ηΈ,ερες, νά βράσης μσκα- (ρόνισ τί τό τρΐβΐΐς Τή τνρί; ' την κακή σου την ψυχρή!» "Αιλλη διασκέδασι ήταν ή... α¬ νύψωσις χαρταετών, δπως έκείνος πού ή εφημερίς «Ταχύπτερος Φή' μη» εϊδοποιοϋσε τό κοινόν δ'τι «τό άπόγευμα τής Κυριακής, είς άνθυ- πολοχαγός τού ,μηχανικοϋ καί είς Λολίτη; ίά ίιψώσθιιν άπό τον κω" όιοναστασίου τής Άγία; Ε'ιρήνης κα'ι Λροσε«άλει νά παρευρεθθ'όν εί; τό «τερπνόν αύτό τ)έ"αμα»! "Η άριο-τφιρατία, οί Φαναρΐώ" τηι. κίχ'ι οί έκ τοϋ έξωτερικοΰ ελ¬ θόντες έλάχιστοι πλούσιοι, Ικα- μνκν έσπερίδας, δπου έσύχναζΌν οί 'ςένοι -,'ί/1 'άπον ό μισέλλην «αί να,κόγλωο'ηος 'Εδμόνδυς Άιμποΰ λέγει ότι ίγέ'νετο . άληθτνή μάχη δι' έ'ν« ί(λΐ'τζάνι «κονσομέ»! δταν έτο- δημαρχίας Κονιάρη, στούς κεντρικώτερους δρόιμοιις, τριάντα φα^άρια μέ «άν ταυγαστήρας» πο)ς πού έφώτιζαν κά- Ό μετέΐτεια δτ'ιμαρχΌς Π. Κυριακάς, πού ί>·
άπιό τούς δη·
ήί συγχρόνου πόλεο>ς,
έξ ίδίων τού δο>ρράν
δραχμων στον Δήιμον
αγοράν νέων φανών». Τα φα-
ρπτακοσίων
τήν εποχη μονάχα ε^ ""'Ψ" ·;■*» ι Λ.άοια αύτά, .τού, κατά την «Έ·
ίίνα γεριμανικό Λεπτόν». Μέ αι>τα ^αι%.^ το- -Οθωνος «Ιθραικϊαν
τα αύγά π»υ οί ανβρωπο! τα
V
άρειμανίως, άντιστάσεως μή οϋ"
«..η«ηι. σνεΐδόν γάοισμα κα'ι τα ση;». οί σταοιασταί. δέν ιϊναβαν
οταιρναν σχε'δόν χάρισμα
οταιρναν σχδ χρμ ης», ο,
ξώδευαν σέ τεράο-ΐιες ποσότηίΤίς. ό'ταν δήθεν ήτο φεγγάρι, κα'ι έκ-
|ψπαχ(αν διάφορες τροφές έν εί- τύς το- κινούν0ι) το0 «χσαχίσμα-
δεί (Τούνΐας. | χο-, 0[ διαβάται είτρεχαν τόν κίν
(Άκολονθεϊ)
δυνον νά φαγωθοϋν άίτό τούς σκιί-
"Οπως βλέπυυμε, είς ΐλ με '
αι'πό χωριό τής Αθήνας τοΰ
1850 οί σύγ"χρονοι Άθηναΐθ! Θά
εΐχαν ύτή
ημπορούσαν νά ήΓΐ
ύκατό φορές!... "Οχι δμως καί την
εποχήν εκείνην, γιατί Φν ή ζωή
ήτ«ν τόπον πΐ'ριωριβμένη και ή
ηταν δύσκολη—τό
η
ταφεϊον, τό γνωστόν μας πυλυτε-
λές Α' Νεκροταφείον—ήταν τό
μόνον τής πόλεως, στήν άπομα-
κρΐ'σιιεΛην τοποθΡσίαν «θυμαρά'
Ή σημερινή γέφκρα δέν ΰπήρ-
χρ καί ή κηδΡϊε";, δπο» οί άκολου-
Θο'λτρ; ί·πι',γ«ιναν πεζή, ήσαν ύ"
ποχρϊ(Λμεν«ι νά πΡράσουν μέσα
άπό τό ποτάμι, έκεΐ κοντά στήν
Άγία Φο>τεινή. Τό πρα,γμα τό ρα·
λοΐκαΓρι ήτην η'ικολώτερο. Άλλά
τόν χριμώνα συχνά ό ξεχειλισιμέ-
νος Ίλισός έσταματοϋσρ τίς κη-
δείε; κΓίΐ, δταν τό 1847 έπέθ'ανε ό
Ίωάννη- Κωλέ'ττης, ό πολυμήχα-
νο; καί πολυγνώστης πρωθυπουο-
γό; τής άναγεννηθείση; Ελλά¬
δος, ό καιρός ήταν βροχερός κα'
άπειλητι]<ός. Ή πολυπληθής συνο- δρία πέρασρ κατά τήν μετάβασιν τη; στά <Θυμαρά<ια» τό ποτάμι, άλλ* δταν επρρπε νά έπιστρέ καθ-υστ'ΡρημεΗ'η άπό τούς μακροί λόγου; των έπικηδείων ρητόρανν, τό ποτάμι. πλημμυρισμένο, ρήρ μι ημμρ καί υπό. ραγδαίαν βρ,οχήν ό κό· σιαος εδέησε νά φ*άστ| άπό την δλλην δχθην έ'ως τό Γονδί γιά νά ήμπορέση, νά εδργι «πόρον» νά πε· ράστι!... Γ, ΑΝΝΙΝΟΣ

ΣΑΒΒΑΤΟΝ, 6
«ν
ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΡΡΙΟΥ&^>^°^
________________________ --------------------■——-——————»—»—»»»επππ»π»εΜεε—εεεε—εε—εε—«— _, ■ Ι -------------------------■ Τ '
Η ΔΙΑΘΕΣΙΣ ΑΙΠΑΣΜΑΤΟΝ
&ΙΑ ΤΑΣ ΑΝΑΓΚΑΣ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤίΙΝ
Κατόπιν Ινκρίσβως χοϋ
ΎηονργεΙου Γεωργίας απε¬
στάλησαν «πό τής Έταιοίας
Χημιχών Ποοϊόντων χαΐ Αι-
ηασμάτίον αί κάτωθι ποσό-
τητες λιπασμάτων αί οποίαι
θά διατεθούν βίς τούς άγρό
«άς καΐ κατά προτίμησιν βίς
Ικείνονς ηού διαΰέχουν χά
ποοΐόντά το»ν βίς την σνγ-
έντοβσΊν :
ΐίς Αεβάντες (Α ο-
κοίδος) : 40 σάκκοι Ν. Άα-
βέατου καί δ χόννοι χαΐ
365 χιλιόγραμμα τύπον
4.12.0 βίς χβμα.
-1* ς ϋύλ ο ν : 59 χον-
ψοί. καί 140 χιλιόγραμμα
«*κον 6 12.0 είς χϋμα
Είς ΤοίποΑιν:460
φμίσακκοι τύπον β. 12.0,
674 σάκκοι τύπον 4.12.0.
Είς Αϊγιναν. 50
σάκκοι χύπον 6.12.0χαΙ 50
•Μκκοι 4.12 0.
Είς Δ ο μ ο κ ό ν: 50
«ακκοι τύπον 0-40]42-0.
Είς Δ εο β έ ν* ο ν.· 13
•τάκκοι τύπον 6.12.0 καί
8 τόννοι καί 7ΟΟ χιλιό-
ν«αμμα τύπον 6.12.0 είς
χϋμα.
ΕίςΓαργαλιάνους:
20 σάκκοι τύπον 6-12-0
καί «95 σάκκοι τύπον
0.0.0
Βίς ΚΓνπαοισσίαν:
10 σάκκοι τύπον 6.12.0.
Είς "Ενωσιν Γ β ω β-
νικβν Σννεταιρι-
α μ ώ ν Ά ο χ α δ Ι α ς : 45
σάκκοι τύπον 6.12.0, 127
σάκκοι τύπον 4.12.0.
Είς Αρρένον ς (Κν-
ηαριααίας) 3 σάκκοι τύπον
0.12.0.
£ίς Άγιον Νικό¬
λαον (Κρήτης) 80 σάκ¬
κοι τύπον 4.12.0 χαΐ 87
τόννοι τύπον 4 12.0 βίς
χβμα.
_ ί ς Δ ο μοχον (Αα-
μίας) : 50 σάκκοι τύπον
Ο 40]42.0.
Είς Σ π ά ο τ η ν: 15
σάκκοι τύπον 6 12.0 καί
40 σάκκοι τύπον 4.12 Ο.
Είς Κ ά ρ ι ν &ο ν : 15
σάκκοι θβιούχον αιιμωνίας
καί 25 χόννοι τύπον 4.
12 Ο είς χϋμα.
Είς Μυρτιάν (Πύρ¬
γου) : 12 σάκκοι χύηου
6-12-0.
Είς Δάρ ιο αν: 100
σάκκοι τύπον 11.48.0.
Ή διάθεσις καί άλλων λι¬
πασμάτων σννβχίζει,αι συμ¬
φώνως πρός τάς υπαρχού¬
σας ποσότητας καί τάς κατά
τόΉονς ανάγκας των αγροτι¬
κάς ηλη&υσμών.
ΙΙΕΡΙΟΑΑΨΙΣ ΤΟΗ1ΡΟΣΦΙΓΙΚΙ1Ν ΑΓΡΟΤΙΙ1Ν ΠΔΗΟΙΣΜΠΙ
*ά Διατάγματος «ροκληθέντος
τού Υπουργείον Γεωργίας καΐ
•■δοθέντος βάσει τ&ν Νόμον 194
«ε* 671)1941 «ιαρΐ έξουσιοοοτή-
««•ς τοβ Υιεονργοβ ΓβνινχΛ Δμη-
«εροβ Μαχεοονίας πρός πεοίθαλ-
*·» μοΙ χοοχΗ^νην ενίσχυσιν των
Ηεηαφ«ΎΟντ«·ν είς την πβ<Μ<φέ- «·—ν τού πληθυσμόν», καθορίζον- —» «1 λεπτομέρειαι «φαρμογής τοθ -νίμον τούτον καί ίηεχτΐίνεταν ή •ΜκαοΑασίκ τοβ Γ· Δ. Μακεδονίας βνν«φ*ς πρός την περίθαλψιν των «εκ*ρφνγόντ«»ν <χ λόγων πολέμου Ανοοτκ&ν κλπ. πληθυσμόν καΐβΐς τας; χ«ρ«φερ«(ας των Νομόν Λκ' ης —Ι Τρι«»ιάλ«*ν. 'Οοίζετβι διά τού Διατάγματος τον, &χι πάντες οί έξ Άνατο- ς Μ·τκε<δονί«ς χαΐ θοάκης ■ροσφνγόντίς έχ πολίμικ&ν αΐτίων •Ις τάς χροαναφενΦείβεις —ρνφε- ρείας όμογενεΐς καλλ**ργητα". καί κτηνοαρόφοι, έγγράφονται είς «Ι¬ δικόν Μητρφον μερά"» ™β Τμήτ ματος Έπθνκισμοϋ είς την πεοι- φέρειαν τοΰ οποίον έγκαθίσταν ται. Ή είς τό Μητρφσν τοθτο Ιγ- γραφή γίνεται κατά οίχογένβιαν καί κατόπιν έλεγχον υπό αρμοδίας ένατροοτης- Τα χοοηγονμινα είς τάς οί*©· γβνείβς ταύτας ποσά περιθάλψεως χαθορίζοντο^ κατόπιν αποφάσεως τοθ ΎπουογοΟ Γιννκοβ Δισικητοϋ Μακκοονίας επ) τ·β βάσει των ά- ναγκών έκάστης οΐχογενείας βια- χοιβσυμένων κατόπιν έΜΐσταμένου έλέγχου. Δι* άλλων Λιατάξϊθϊν καθορί- ζονΐαι τα τής έπιτάξεως άκινήτα>ν
πρός στέγασιν των ποοσφνγΐΜΑν
άγροτικων οΙ»ογεΛειων κλπ.
Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΙΣ ΤΩΝ ΣΥΚΟΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
Λι' Ακοφάσαος τού " Υπουργοΰ
'Βκισιτιομοϋ, ληψθεϊσης ανμφώ'
τος πρός τόν νομόν »8Ϊ)86 οιτρΐ
βγοοανοΐΜκου' Κώοικος>, άνατίθε.
ταν είς τήνΈνιβσνν 'Ελλήνων Έξα.
νογέων ΣΰκωνχαΙ διά λογαρια
•μόν τοϋ Κράτου. ή πυγκέντροισις
τ*γ ξηρ&ν σύχων εφετινής ίσο-
•βίας τής π«(κφερείας Πελοπον
Ή Ένβίβις 'Εξαγβγέανν *ά
β{| είς ττγν αγοράν τ&ν σόκων
άικο τούς παραγωγούς καΐ έμπό-
~»ς, ςροοντίζονσα διά την επί·
τ««ξιν καλλιτέρας τιμής, ή όποία
πάντως Λέν πρέπη νά υπε-ρβαίνη
τάς· 100 δραχμάς κατ' οκάν, διά
τ4|ν άρχικήν αξίαν των σύκων καί
«έ Ιξοδα μεταφορβς μέχρι των
τόπανν βυγκ«ντοώο«ε»ς. Είς την
«φήίν αυτήν 6έν συμπεριλαμβανον·
τ«ι τα τέλη »αί αί δημόσιοι, βη·
μχ/τνχοί, ΜθννοτΐΜθΙ <ρόροιν Ι ν- «έο κοινωφβλων οογανισμΑν. Τα άγοναζόμίνα διά λογαρια· 'ΟμΑν τοβ Κράτονς σθκα θά παοα- ■•ίβίβνται ιΐς τα εγγύτερον τοθ ί άγοοάς (ύνΐβκόμενα άπο· στειρωτήρια, τα όποία θά υπό ΜρατΐΜΟν ϊλεγχον. Η Π'ΛΗΡΩΜΗ Τό Κράτος άναλαμβάνει την ύ- ποχρέωβιν όπως ανοίγη διά τής •Αγροτικάς Τραπέζης άνέκκλητον πύσταχτιν υπέρ τού έντολοδόχου, καλύπτονσαν την αξίαν τής ποσό¬ τητος, ή ΟΛοίο #ά συνχεντρωθγι Ή καταβολή τοϋ ποσοδ θά γΐνεται κατόπιν βεβαιώαεως άομοδίου ύ- παλλήλου τής ΑΤΕ περΐ τής πα· ραδοθείσης ποσότητος, τοθ κό- στους των σύκων μέχρι τοΐ) κέν¬ τρον παραδόσεως μέ πρόσθετον προμτθίΐαν 5 ο)ο διά τόν έντολο- βόχον κ.λ.*. "Εκ τής ποσότητος, ή όποία Οά συν««ντρ<ι>'ΐ>(ϊ καί με·
τα την άποστείρωσιν αύτην θσ
δοθοΰν 4.000 τόννοι είς τάς Ιτα¬
λικάς κα' Γερμανικόν Αρχάς Κα·
τοχής, μηά των οποίων θά συμ-
βληθμ ή "Ενιοσις Έξαγωγέων.
Ή υπόλοιπος ποσότης θά δια*
ΕΑΙίΜ ΙΤΙΜΗ
ΤΙί ΚΟΡΙΙΟΙΑΚΙΙΣ ΠΑΦΙΑΟΣ
Κατόπιν άποφάσβως τού Ύ-
πουογΐΝθν Συμβονλίου ή τιμή της
μαύρης σταφίδος (ΚθνΛτθνακής)
εδιπλασιάσθη.
ΙΛΙΑΒΑΑΑΠΑΙ
ΙΑ1ΙΙΙΡΟ! Ι Λ-ΙΑ ΙΒΪ ΜΙΒΗΚ
Κατόπιν αποφάσεως τού Υ¬
πουργόν ττ,ς Γεωργίας, κ· Καοα-
μάνου θά καταβληθχΐ είς τούς 6αμ-
βακοπαρβγωγούς όλόκληοος ή ά-
ξια τοϋ προιονπκ των, ουμφοινως
πρός τάς καθορκτθίίοας τιμάς.
'Ως άνεγρά·ψαμ*ν καί «Ις τό
ποοηγούμΤν°Υ ορυλλον μας, βΐς
τούς παο«γωγο«ς, οί ΟΛθίοι *ά
παραδώσουν η θά δηλώσουν έμ-
προθέσμως την πβοαχθεϊσαν ηοο6-
τηιτα, θά καταβληθοΰν επί πλέον
τής καθορνσθείσης άξΐας δρχ. 80
Λ
ΙΥΝΙΙΤΑΤΑΙ Η ΤΜΗΜΑΤΙΚΗ
οσκήσεως. Αθ·η ε-ιπυγχ«ν*«» °ιά τής οΐτ
λειβαοίου είς τ,ήματα 6πως τό αλαροτόπι ν,
στερφοτόπι, άρνοτόπι και άλλα, πράγμο. τ6 6«0
£ υν έδώ στήν Έλλβδα οπόταν αί τρ φα< ,β, σπΛνιαι, άρκετοΐ άπό τούς συστηματικώς ΚΤη μας. Μέ αότόν τόν τρόπον έπιδιωκιται ή 4ζαο. (ξοΐκονόμησις τροφής 6ι* τάς διαφόρους κβτ, ■Ζω*. Σνγ«κριμ*νως οί βοσκότ πό. μ* „,/■ — ιαΐρεσίν των 6έν όφΐστανται ζημίαν ίκ τής 0 ^ Ν ίαθήμερινής β σκής ολοκλήρου τής *κτ<»οι«ς ,*Ί ίΐου καί θτ!ο οΐασδήιοτε »αρικάς συνθήκας 6»,.:ΟμΊ :εϊται διαρκώς 6 Χ*"Ρ°τ?η* Λ"1 "ν ?1?"α"< εΐο τΛν χλοην, οθτε καί εΐί. τό Ι6σε>ος »α άναηαυ
μία των λειβαδίω διά τής συνεχ Ος βοσ»ήσιως ϊ,','νΐ
ρου τοθ *6άφους συνΐστατοι είς την μείωσιν ,^ ""■
νής οότών ιΐς χλόην κατα 20-/5 ·/. ά· 4νός *ο1
ζει την ποιπιητα τού χλωροτηπητος Νώ τή. *ςο^
?Λς κάλης ηοιότητος νομευτικών Φΐ'Τβν, λό>φ τογ?
ζώα Ιχουν Ιδιαιτέραν ιτροτΐμησιν είς αότά. Έξ ^ ·
έανοντα τα ζιζανια καί δηλητηριωδη φυτά, Ινφ „"
γίνεται σπαιάλη Λνευ λόγου, της ηαραγομίν»ι^ · ·'"
κατ'
ΑΙ ΠΔΗΡ1ΜΑΙ ΙΙ' ΕΠΙΤΑΓΟΙΙ
ΙΚΝ1ΙΩΗΠΘ«ΑΙ1ΔΙΙΙ.ΔΡΑΙΜΙ
Είς την «'Εφημίρίδα τής Κυ¬
βερνήσεως» εδημοσιεύθη νομοθε-
τιχόν Διάταγμα «πεοί έν<ογ<1«ς π-ασόνν των πληρωμήν Λνω των τριΟΛθντα χιλιάδων δραχμων, δι" έΛΐταγατν». Διά τού Νομοθετικόν τούτον Διατάγματος κιι^υριζκται δτι από τής 1ης Δεκεμβρίου πάσα πληρω- μή οΐαισδήποτε φύσεως υπερβαί¬ νουσα τό ποσόν των 80 χιλιάδων οοαχμων γίντται ΰποχρεωτικως δι'έπιοαγής της Έκ6οιι<ιης Τυα- πέζης η των Ταχυδρομιχ&ν Τα- μΐίυτηρίωιν, διά τό πέραν των 80 χιλιάδων βοαχμων ποσόν. Κατ' ε¬ ξαίρεσιν ή πληρωμή μισθων, συν- τάξεων, ημερομίσθιον κλπ. έπι- τςιέΛετβι νά γίνεται τοίς μίτρητοίς. Δι* οΐανδήποτ· διχαιοπρηξιαν α- φορβεσαν ποσόν ανώτερον χον 10 χιλιάδων δοαχμων διά την οποίαν <τνντάσσ«ται σνμβολαιογραφικόν ίγγραφον, ό συμόολαιογράφος ύ- ποχρ'οϋται Λττος Λνφέρπ %ύ. τΛ συμβόλαιον 8α τα <ττο*χεία τής έπττβγτίς επί τϋ βάοτι τής οποίας θά ένιργτνται ή πληρωμή- 'ΟρΙίεται έβτί—ς δτι ή μεταφο- ρά διά προσα»τα>ν κβφβλαίων έν-
τός των διαφόρων πίριφερπών
τής Ελλάδος Απερβαινόντιον τό
ποσόν τβν 80 χιλιάδων δραχμήν
*1ς μετρητά άταγορρύίται.
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΔΑΣΟΝ
ΓΕΝ. ΔΙΟΙΜΣΙΩΣ ΜΑΚΕΔΟΙΙΑΣ
Διά, Διατάγματος τοϋ Υπουρ¬
γείον Γεωργίας, τοοποποι«|τ<α Ά άντό 80)11)1940 Διάταγμα «π'ρΐ συγκροτή—»ς τΛν παρά ταίς Γε¬ νικαίς ΔιοΐΝτ>σεστν λειτουογονντο>ν
Γνωμοδοτιχών Σνμβουλίων Δα-
σ&ν.
Συμφώνως πρός τό Διάταγμα
τοθτο, είς την Γϊνίκην ΔιοΓκτΚΛν
Μαχεδονΐας τό ΓνωμοδοτικόνΣυμ-
βούλιον Δασόνν άπαρτίζεται έκ των
1) ΓϊνιχοΟ Γοομματέως, ί) Νομι·
κου Σύμβουλον, 8) ΔΐϊυθυντοΟ Δα*
σΛν, 4) Δι«υθνντο»5 Γϊωογίας, δ)
ενός καθηγτγτοΰ τοθ Πανεπκττη-
μίου θεσσαλονίκης τμήματος Δα-
σολογίας, οριζομένου αποφάσει
τοϋ Υπουργόν Γεωργίας, καί 6)
των δύο έπιθίωρητων Δασ*ων των
έ·δρΐυόντων είς θβσσαλονίκην.
Τίθιί διά τάς Ανάγκας έσωττρι·
χτίς καταναλώσϊως.
Μέχρι τής· νέας εσοδείας σι5-
κιον άτταγορενεται ή άγοραπΜλη
σία τοδ προ'όντος τούτον καθώς
«αί ή μεταφοοά αίντοΰ ίκτός η έν
τός των όοίων τοθ Δήμον τ) Κοι¬
νότητος.
'Η ΛαραΛιδομένη ποβότης σό-
κων θά κατάσχΐται χαΐ θά κατα-
βάλλεται ώς πληροαμή ·*' αυτήν
40 δρχ. κατ' 6καν.
Τό Υπουργείον Γεωργίας συ¬
νιστά είς τάς κατά τόηους Γε·
ωργικάς Υπηρεσίας 6πως ή έ·
φαρμογή των ώς ανω μέτρων
έπι&ιωχθβ δι* άγρονομικών ά-
ποφάσεων.
Έκ ττρώτης βψεως ή έφαρμο-
γή της τμηματικής βοσκήσεως
θά φανή" Ισως είς τούς κτηνο-
τρόφους πολύ δύσκολος, ταρ'
ΰλον δτι οί περισσότεροι γνω-1
ο(ζουν κοΐ άντιλαμβάνονται τα
πλεονεκτήματά της. Διά τόν λό¬
γον τούτον, τό Υπουργείον Γε¬
ωργίας διέταξε όλας τάς ύπ'
αότό "Αρχάς, όπως κατά τάς
περιοδεΐας των ύπαλλήλων καί
γεωπόνων γίνη προπαγάνδα
διά καταλλήλου διδασκαλΐας
περΐ τής σημασΐας καί τής άν-
υττολογίστου ωφελείας ή όποία
θά προκύψη είς την κτηνοτρο-
φΐαν μας εκ τής έφαρμογής τής
τμηματικής βοσκήσεως καί μά·
λιστα υπό τάς σημερινάς συν¬
θήκας, όπότε ή ίλλβιψις ζωο-
τοοφιών είναι μεγίστη, ή εΐσα·
γωγή δέ αυτών άηό τό εξωτε¬
ρικόν είναι άδύνατος.
ΤΡΟΦΑΙ ΠΑ ΤΑ ΖΩΑ
Τέλος, τό Υπουργείον Γεωρ¬
γίας συνιστά βπως προπαγαν-
δισθη διά καταλλΛλου διδασκα-
λΐας ή χρησιμοποίησις των κά¬
τωθι είδών ώς τροφών άνά-
γκης διά την κΐηνοτροφΐαν:
1) Φύλλα δένδρων. Τό φύλλω-
μα των περισσοτέρων δσσικών
καί όπωροφόρων δένδρων είτε
είς χλωράν είτε είς ξηράν κα¬
τάστασιν χρησιμοποιούμενον,
αποτελεί τροφήν διά τα ζώα
μας, ή όποία ώς πρός την είς
θρεπτ κάς θυσίας περιεκτικό-
τητα καί θρεπτικότητα πλησιά-
ζει πρός τα χόρτα λειμωνων
μετρΐας ποιότητος.
2) ΚλαδΙσκοι δένδρων καί
κληματΐδια αμπέλου. Αύτά
I-
χουν βρεπτικήνάζΐο,νϋ
τό οχυρόν των οιτι
3) "ΥπολεΙμματα „_
βιομηχανιών (οΙνοποιίατΊ
λαιουργΐας) Τα στα«ο β
φυλα έμπεριέχοον ΐο,ι,
εις ξηράν κατάσταοιν ΟΙ
κοϋντες ελαιών (μ,',
27 άμυλαζΐαν κερΐιΐου
Κύριος λοιπόν οκο
βοσκήσεως είναι ή κα
εκμετάλλευσις τής «„
νης χλόΓς. Συγκι<ρ,μ «ιτυγχάνεται: 1) Ή » μετάλλευσις τής έκτάΐ: ή αποφύγη σπατάλης; ταστροφή μικροτέρας«ο] τος χλόης έκ βοσκουμένων ζώων 3)*Ηι δική ανάπαυσις τοθ) πητος — τής βναπαύ δέ ταύτης τό Οπόγίΐονι τοθ χλωροτάυητος (^ι ( τον ανάγκην 4) Ή ^ των καλλιτέρας ποιότητοι μάτων τοΰ λιιβαδΐου (ι ζώων των εχόντων ι ρας ανάγκας. Ο ΔΙΑΧΩΡΙΙμ; Ό 6ιαχ«ρισμός ενός ι ΒΙου είς τμήματα καί«] μάτων είς τίμάχια !{ι«| βεβαίως έκ των το· θηκών καί "περιητώο τ έρως δέ έκ τοθ άριϊμ τής κατανομής των Κη δρεύσεως, άλλά καί Μ προσωπικήν Ικανότητα κ λησιν τοθ Βοσκοΰ Πάη άριθμός των τμημάτωνϋ κυμαΐνεται μεταξυ 3 η! επί ενός τμήματος ^ πρέπει νά διαρκη Μ] ημέρας Κατόπιν χρειάζίΐ νάπαυσις 3—4 ΑβδομάΜ τε ημπορεί νά ξαναγί* σκησις. Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΙΣ ΠΡΟ'ΜΟΝ ΣΙΤΙ»! πιιιιιιιιι ΐίπα πκππιαι είπη ηι ιηι Διά κοιντ>ς άχοα>άσεα»ς τΛν Υ-
πονργείων Γεωργίας καί 'Ελιολ-
τισμοΰ ίγ*βΙν*ται ή σνσταστς
τεσσάρανν «έοεαν Κνβεοντττιχαν
"Επιτροπών <τιη—ίντοώσ!«ες χοωΐ- μων σιιιηρών κηΐ ή άνάΗβπιο των καθηκόντιον τοότβνν είς Αν«ο- τέοονς μονίμονς άξΜθματΐΜθύς. 'Ως Ιδρα καΐ δικαιοδοσία τ*ν ανωτέρω ' Κυβερνητικήν 'Ελτοο- πων χα,θορίζονται: 1) Ή θίβσα- λονίκη μέ περιοχήν τούς Νομους θεσσαλονίκης, Χαλκιδικής ν«1 Κιλκίς καΐ την επαρχίαν Βισαλ- τΐας, ί) "Η "Εδϊσσα μέ π*ρνοχην τούς Νομούς Πέλλης, Κοζάνης, ΦΧωρίνης καί Καβτορΐβς, 8) "Ο Βόλος μέ ηβοιοχήν τοίκ: Νομ«τί<ς Λαρίσης χ«ιΙ Τρικκάλατν καί 4) Ή Λαμία μέ περιοχήν τόν Νομόν ΦΟιαπιδοαχοΜΐΑος. τοβ ΓενΐΜθΟ Διιν«νντοΟΛ ιλληνίοβ Στ—μοβ~*«! ταιρισμο* 'Βλλά4ο{ «? σετβς τ*ν αναν»αιοΜί< έποχτών άλαινιομοθ τηο&ν «αί ή άνάθιας * κόντιον τούτε»ν ^ ματιχοός, Όλων τ4ν διοριζομένβν χοοσληφΗντος ν»4 ρας άκηιράσεω; τ*» ΕΠΟΠΤΑΙ ΑΑΟΝΙΣΜΟΥ 'Επίσης έγκρί—ται ή απόφασις πκηειταν σνγ*τ«βά«ί»ι σίτον διά την ΛββΛιτ 1 δοΐΛορικά Ιξσίο «οί·* άποζημίώβίΐς Νέ α»ις έκτός τής μ~α» είς «6 1Ι»0 «Λ μισθόν τ«ν, της ΚΕΠΒΣ.