90552
Αριθμός τεύχους
6
Χρονική Περίοδος
ΕΤΟΣ Β
Ημερομηνία Έκδοσης
Αριθμός Σελίδων
6
Πρωτότυπο Αρχείο
Οδηγίες
Κλικάρετε πάνω στην αριστερή εικόνα για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες.
Κείμενο εφημερίδας
Δεν είναι διαθέσιμο το αρχείο pdf.
Κείμενο εφημερίδας
Σύνολο σελίδων:
ΤΙ
ι
ΙΌΝΙΑΝΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ
Όργανο «ου Γωνιανοΰ ΈκποΑιησΐικοΰ ΣνΑΑόγοιΐ
ΓΡΑΦΕΙΑ: ΙΣΑΥΡΩΝ 37
ΤΗΛΕΦΩΝΟ 242-155
ΗΡΑΚΛΕΙΟ — ΚΡΗΤΗΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΙΟΥΝΙΟΓ. 1981
ΙΕΤΟΣ Β' ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 6
ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΔΡΧ. 10
οτόν ηόλεμο
Οί Γωνιανοί
κι οί Γωνιανοί
στή Βάρδια
Κι' ίνα μαύρο
Μιν»έ δίν
ιποκαμπίσανε...
ΓΚ
Γωνιανό*^ ε<ρι>γε
Ανδρέας Νά.8εν<χ«5 Ο ΕΒΙΚΗΒΕΙΟΣ ΤΟΥ ΠΜΕΙΡΟΥ 10ϊ ΧΟΠΟΥ Μ» 1-4-1981 πεθονί στήν «νιΐ , [ . ,, .. Άν Κ Νο*ινα<, οί ήλικΜ 92 )εϊ»ί>πι ι κ/ο τού χωρίου
τοφΓ>Κ4. σΐις 2-4-1981 στο
•ροταφιιο Αθηνών, ό/του
«Φπκ οπο τόν Προεδρο
Ι*ινάτΓ)ίΤα< Μανώλη Μιχα- (4 τόν ικλ·πόντα: %)Μ)στι Συντογμοτάιχρα. ο Νΰβίνο, ·' πρωτόνοιζες τό μότια το φώς, οτιν Γων^ν το β Π Κρπτκή γή ηταν 6«ό κατω οττό τόν ΤαύριΐΗΐο ζυγό. τα πρώτο πο'ύικά ΙΡΟνΐο οτις Γωνβς, καί πό 9» στό Γυ|ΐνόχτκ> τού Ή
'^υ, πρώτον, όνάιμεσα
Λ'^τουν. γέμιζες τα στή
■ αρδκ) σου μέ
ιλην Ελλαΰαν.
«Κ Ελλάδος μεγάλην «αί έ
να γινιι:
ΔΕΖΑΜΕΝΗ
•V
ΠΑ ΤΟΥΣ
ΗΝΟΤΡΟΦΟΥΣ
^ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ
μάθαμ*, μελετόται α,-
"I
Νομαρχια, ή κατασκευή
δίξομενήν (στειρνας)
ι Γωνιανό αορι, ^ια
>»ν»ες τής κτηνοτροφιας
μας.
ση κατασκευήν την δεν
«ριστ*οποεηβει ακόμη, πε-
ρες πιβανότητες όμων
"ρώνει η θεοη «Κουδου
ιβγο 9α χρηιματοδοτηθΐΐ
50ο)ο αττο την ΑΤΙΕ υπό
νδάνειου και κ·ατά 5Οο)ο
"Ή Δ)νση Γεωργίας Ηο3-
<*> δυρεόν, ι>πό μορφή βοή
τη βελτιώση των βο-
τού χωρίου μας.
λευβερΓΚ, χωρίς τό βραχνά τού
κοτοοττητή.
Ετσι, οί πόλειμοι τού 191ι2
κοι 1913 σέ βρίσκουν έθελοντή
οτρατιώτη ν/ά πολ'εμάς στήν
πρώτη γραμμή, γιά να φ-ύγει ο
καταγόμενον Αγών καί άπό τό
τελευταίο κομματι της Έλληνι
κης γήν.
Έθελΐοντιικά π>ροσχωρείν καιι
στο κινημο τού Ελευθερίου Βε
νιζελου τό 1916 και όλο>κληρω
νενος αξιωματικόν πκϊ, ποίρνειν
μερος οτο. πολεμιικά ιμίτωΛα
τού πρώτου πογκοσμίου πολέ¬
μου, καΐ άρ·νοτερ·α στή Μ κρά
"Ασια, ν ά να τραυιματΐισθεις
στή μάχη τού .Γαγγαριου.
Ό Συντογ;ματαρ·χης Ανδρέ¬
ας Ναθενας, αγαπγτοί φίλοι «α,ι
χωριονοί, ήταν μ α πολύπλευ
ρη προσωπικοτΓντα.
Ένας συνδυασμόξ, ένα κρά
μα μπορουμε ν απούιμε, άτιθα
σου πολεμιατή και ανθρώπου.
Ενός ανθρώπου, που θελίΐ
να ερευνιά, και νά εμβαθυνει, νά
οναλυέΐ και νά ότΐλοποιεί καθι
τί με 'τθ ότΐοίο' καταπ.ανετοι
Γι' αύτό τόν βλετουμε να παι
ρνει τό πτυιχίο τής Νομικής το
1920, και δεκα χρονια όριγότε
ρα τό πτυιχιο τού Έπιτελούς
αξιωματικοι» τής Σχολής πολέ¬
μου, που όμολογουιμένως, πό
λύ λίγου οπό τούς άξιωματικούς
σε κάβε έποχή μπορούν να πά
ρουν.
Σττό Κιίνη·μα τού 1935
διώχνετοι από τό Στροτο, όιπο
τασσεται οπο το Σώμα των ά
ξιωματ'κών, γ-ιατΐ' έξ&κολουθού
αί να ε.ναι αφοσιωμένος στά
Δημοκρατικαί ιδεωδη.
ιΚαι λιγο αργότερα, ό Ιωάν
νη< Μεταξάς τόν στελνει εξόρι στο στή Σαντορίνη, όπως άκρι βώς ανταμεψουν ά,κόμη και σή μερά στόν τογο μας «αι σέ ίτολ λα σλλα μίρη, Όυτου< που χ'υ νούν τό ο'ψα τους για την Έ λει/θερία, κι αυτους πσυ θελουν να σκεπτοντοι καί να ενεργουν ελευθέρα. Ο δευτερος ομω^ παγκόσιμι ος πόλειμος ηλησιύζν μέ γοργο καλπαομό. Οί σκοτεινές και σι δερόφρσκτες δυνόμίΐς των Να ζκττών καταικλύ<οον κάθε γωνιά της Ευιρ-ώπιης, καί φυσΓκα και τσν τογγο μα<. Από τσυς πρώτους και παλι ώ Συνταγματάρχην Ανδρέας Νά θενας, κι άς εχιει στήν πλατή τού πενήντα χαί παραιπ'άνω χρό νΐια, χρόνια δοσμένα όλόψυχα στήν πατρίδα καί την οικογε- νεια. ιΜετταξύ των πρώτων άπό τό 1941, όνυιπιάκοΰ. % έλεύβερος, μέλος τής κεντρικής επιτροπής τού ΕΞΔΙΒΣ στά βουνά, στήν ά ντίιοτιοση, Ηολεμά, έμψυιχώνειι, «αί προιοπαθεί μέ όλες τού τίς δυνάμεις νά καταφέρει όσο μιπο ρίΐ πιιό καιρια πλήγματα στόν ιέχθρό. Τό 1943 άιποστέλλεται στή ιΜίέση. Άναπ-οΑή καί άναλαμβά- νει ύπιρεσιες Διοΐ'κ,ηίτού ε'κιπαι δευτΐικών μονίώδων, πού θά συ μβάλλουν τόσο πολύ στή συμ μαχρ*ή νίικη, κα'ι αργότερα στο σχηματίση των πρώτων πυρή νων τού 'Ελληνΐικσύ Στρατού. Το 1944 καί πρίν άκό,μη οί Γε ρμανοί έγκΛτυλείψουν την Κ>ή
τη, έρχεται κρυιφά στο νησι
ιμας, μιέ ειπιισηιμη Κυιβερνητίκή ά
ποστολή, ώς Στρατιωτιικός Διοι
ικητής Ανατολάς Κρήτης, γιά
νά όργανώσει καί συντονίσει τό
ιεργο των Έθνίκών Άνταρτι-
κών Ομαδων, καί νά γεμ.Όει μέ
την παρουσαι τού τό χάος πού
ιόφήττανε πϋσω τους φεύιγοντας
οί Γερμανοί.
Καί έόω γιά μιά 6>κ6μη φορά,
φαίνεται τό άνάστημά τού, κα
τορθώνει να συμβ ιβάισει Τα άου
.μβιβαστα, και νώ αποφύγομε
την αλληλασφαγ»^, πσύ σέ αλ
λα μερη δέν κατσρκ^κταν νά ά
ιπαστ ρίψουν.
Καί ό Συνταγματάρχην Άν
δρεας Μαθζνας, ηορά τα χρό
νια πού άρχίζουν κοί τόν βσραί
νούν, ιπαρώ τίς κσκοοχιες ιιαί
τούς «όπους συνεχίζει νά έργ,ά
ζεται γιά τα «οινύ, «αι νά προ
σφέρει ρί άνιδιοπρέλιια τίς ύιπη
ρεσιες τού στήν πατρίδα.
Έτσι τό 1945 τόν βρίοικαμε
'Επιτελώρχη τής υπό συιγκρότη
ιση 4ης Μεραρχίος, στήν όποία
τόσα πολλα έττρόοφερε γίά την
άρτια όργύΝίΜΐ] καί πειθαρχία
της.
Τόν έΓ»>μενο χρόνο, ύστερα
ιάηό μιά όλόικληρη ζωή δοσ,μΐ
νη στούς άγώνε< τής Φυλή<, σε όλα τα μετωπα, ό Συντα- γματάρχη·ς Ανδρέας Ναθενας φορτωμένος δαφινϊς καί έττβί- νους, άποοτρατεύεται καί άπο- συρεται στήν οικσγίνεια του' κο ντά γκι νά ξεκρυρβστεί καί να περάση τό ύιπόλοιπο τής ζωής τού κοντά στά πϋτδιά τ&υ. ΠΊμηιμένος όσο λίγοι άζιωμα τβκοι μέ όλοκληρη σεΐ'ρά άιπό ιπαραίση'μα, έπαίνους, μετάΑΑια *αί άριιστε'ία άνόρείας, όπό δι- χές μας «αι ξένες Κραπ"ΐ«ές έπί- σημες ύτορεσιες, ώς καί μέ τψη τγκο δίπλωμα τΐιμητικής δίάκρι ισης όπό την Παγχρήτιο Ενωση, 'έγκαταλείιπει τους στρατώνες μέ τό βαθμό τού Συνταιγμστράιχη. Όμως ή Πολιτεία πού γνωρι ζει το σθένος καί την ψυ^κκή ·*·ο·····οοο····ο····ο···ο·ο·οοο·······ο·ο·ε ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΣΎΛΛΟΓΟΥ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΗΡΗΘΕΙ Ό Ιύλλογός μας έχει ξΐκινιηισεΐ' μ·ώ προσπαθεία για τή συντήρηση τής εκκλησίας τής Παναγίας στό χωριό μας. 'Ετσι, στίς 19-1-1Θ81 εστελε την π'αραικάτω όπιιστολή στό κ. Μιπθ'μιπΛυιδόκη, Έφορο Βυζαντινών «αί Μΐεΐτσβυ ζαντινών Μνηιμίων Κρήτης: «Κυριε Μπορμπουδόιυι... Ζάς γνωρίζαυμε ότι» στό χωριό μας Γωνιίς ΜαλΙΐβυιζί- ου ύπάρχει μ.ά παλιά έκΜλησία, πού ή παράδοσι, λέυ, πώς χτίστηκε έττί έττοχής Νικηφόρου Φωκά, άφαρωμένη στήν Παναγ». Ό'Αρι οί ίσωτϊρ^Λί τΐοϊχο* τού Ναού είναι «ολυμμιίνοι μέ ταχογραφϊες ύιμηλιαύ ΝάΑλους, πού έχουν όμως ύπο- στΐεί μ^γάλΐς ίημιιίς άπό Ής &ιαδοχ·κές πυρπολήσβι< των Τούρκων. Μέσπ στά πλαϊοΜα των* άρ>(αδνοτήτων σας, ούς παρα-
κ,αλι&ύμε νά μ6ς γνωρ;σίτΐε μέ ποΐό τρόηο Θ' ό—ς»ύαλύ-
φουμ'ε τί< τα-.χογριαφΜ και θά συνΠηρήισΐτυμιε τό μνη- μτνα ούτό τού χωρ,,ςύ μας. Μέ τιιμή Γιά τό Δ.Σ. Ό Πρόεδρον Ό Γεν. Γραμματάκ Ι. Μαρκονιαννάκης Κ. Μαρ«κινάκικ Ό κ. Εφορος μος α'πύντησί ,μέ τό αριθ. ηρωτ. 139) 15-5-ι81 έγγραφο, ώς εξιης: ΠΡΟΣ: Τόν Γωνιϋνό Έ*π)3Αιτΐ»στικ)ό Σύλλ|ογ«>
Άπαντώνταί στο ύη' άρ^ιβμ. 64)19-1-81 ίγγραφό σ«< σάς γνωρίζομί ότι δέν είνηι δυνατόν πρός τό παρόν του¬ λάχιστον νά γίνουν ίργσσίες οτό Βυζαντινό Ναό Πανβγϊ- α, διότι τό πρόνρΐ£»Μμ|α ίρ/νων τού 1981 είχ« ήδη καταρ- τκττεί άπό τό 1980. θά ίχαμί ύπόφη μας τό μνη-μβο γιά τό προγραμμα τού 1982. Ο Προ Γστ6μΐΒνΒ< τής Έφορΐία< Έμμ. Λ. Μττορμπου(5όκη< ' Εφορος Αρχ)των Γ Τ6ξ«ω< θελουμε νά πιστευουμε ότι ό ,κ. Μπορμιπουιδάικης διέν θό μάς ξεχάισει τόν έπόμενο χρόνο. ιδύναμη τού άπόστρατου πιά Χυνταγιμαιτάρχη Ανδρέα Νάθε νσ, έχει άκό,μη άνάινικη άιπό τις ύ-ηρεσίες τού. Τα χρόνια είναι δύσικολα, ό πόλεμον μττορεί νά τελείωσε, ό ΐμως τα προβλήματα πού άφησε ιτίίσω τού είναι τόσο πολλιό καί ιδύισκσλα, τού γιά τή λύση τους χρειάζονται άνθρωποι τού ά.να ΐττ'ήιματον τού άε»μνήιστου Άν δρζα Νάθενο. Κι έτσι τό 19417, ένα μόνο χρόνο μετά την όιποιστράτευισή τού τοττοθετείτοι Νομόρχης Ή ραχλείου. ΙΚ» εδώ, ώς πολιτικόν π·ά Κυ ιβιερνητΐικός εκττρόσωπον, θά δεί ξει τό μεγαλείο τής ψυχήν τού, τα άιπαρύμιλλα ιμυιχ'ΐκύ καί πνευ ματικώ τού χαρίοιματα, που πραγματικώ τόν όκαιμαν τόσο ά γαπηιτό ά,νΰμεσα σέ έχθρούς «αί φίλους, άνάμεσα σέ όλες τίς κοινωνόν τόξεΐ'ς. Τό χωριό τού, ή πόλη τού Ηρακλείου και ολόκληρον ό Ν ο ιμόν, θό θυιμούντοΛ πσνττα μέ άγΌΓΠ τό περσσμα τού. Άειμνηστε Συνταγματαρχη, Ανδρέα Νάιθενα, εύτώχησες πά ράιπλευρα μέ την άφοσίυση σου στήν πατρίϋσ, να δη;μιουρ γή'σειν εύττυιχισίμένη οίκογΐινεκι. Ό μόχθον σου δέν πήγε χο ιμένος. Ό σπύρος σου φγαλι βλα- οτούς ττού συνε-χ'ίίουν τό έργο σου, ένα ίργο δύσκολο, μύ δή μιουργικό. ιΚαί ό τόπος αυτόν, ό τόσο ιδσκιμασιμένον. ίΐχο τόσο μενά Λη άναγκη άπό εργάτεν «αί δή μιουργούς συν κοί σένα, γιό νά συνεχίσει νά ζεί ελευθέρα άνά μεσα στή οικληρή καί άπάνθρω πή πραγματϋκότητα τής σηιμερι νής εποχήν. Άγαίπηιτοί φίλοι καί χωριανοί Αυτόν υπήρξε ό προκειμένον νεκρός, Συνταγματάρχην Αν¬ δρέας Νάθενας. Αίωνιία τού ή μνήμη. νΗΦΙΣΜΑ Την ήιμέρα παυ π«θανε ό Άν βριέαν Νόίθεναν, εκδόθηικε τό πά ροκατω ψήφισμα άιπό τό Κ.Σ, τού Χωρίου μας: Τό Κοινοτιικό ΣυμβούλΌ Γω νιών Μαλεβι/Οου, μόλιν πληρο κρορήθηικε τό θάνατο τού έκ τού χωρίου Γωνιέν καταγομέ νού ικαΐ κατο ικούντον είς Άθή νας Άνδριέα Έμμ. Νάθενα Συν ταγματόρχου έ.ό., ό οποίον (πολλά πρόοψερε στήν πατρί δα ών στρατιωτικόν, κατό τουν Συντχεκι στή οτλ. 4 ► ΚΟΠΜΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒ)ΛΙΟΥ — Δ.Σ. ΣΥΑΛΟΓΟΥ ΣΤΙΣ 19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΣΤΙΣ ΓΩΝΙΕΣ Κοινή σύσκίψη τού Κοινοτι κου Συμβουλίου μέ τό Διοικητι κό Συιμβούλιο τού Συλλόγου, πραγματοποΐιήθηκε στίς 19 Α,- πριλκιυ στό νέιο Κοινοτι«ό Κα ταστημα τού χωρίου μας. Έγινί ανασκοπήση των δια¬ φόρων θΐμάτων πού άπαισχο- λούν τό χωριό καί τό Σιύλλο- γο «αί συφϊτήθηκαν διάψοροι τρόποι συντονιισιμού των ένερ- γεών των δύο Συιμβουλίων. Ο Συντ)ρχη( Ανδρέας Νάθεναζ ΕΤΟΙΜΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΝΑΣ) Τό νέο κοινοτικό κατάστημα τού χωρίου μας. ΊΕπιτέλους, το ονειρο των Γωνιανών έγινε πραγιματ ικότη- τα. Οί έργασίίς όλοκληρώθη- «αν καί τό νεο Κοινοττικό Κα¬ τάστημα π·ού βρίσκεται πόνω στον έπαρχιακό δρόμο Γωνιών — Ανωγιεων, κοντά στό τέρμα, οτέγασε τίς Υπηιρεσ.'ες την Κοι- νότητας. Στό νεο Κατάστημα ύιπαρ- χθυν γραφεΐο τού Προέδρου, γραφείο τού Γραμμαιτέα, α'θου σα συνεδιριάοεων καί Βιβλ:ο&ή κη, ζενωνας καί λουτΓρό. Τό κτίριιο κτίσθηικε σέ ο!κ·ό- πεδο πού παραιχώρησε δωρεάν στήν Κοινότητα ό άε!μνηστος χωριανός μας Συντ)ρχης ε.α. Ανδρέας Νύθενας. Τό Κο,νοτικό Συμβούλιο τού χωρίου μας έχει πάρίΐ άιπόφα- ση σέ ένδιε'ξη ευγνωμοσύνην πρόν τό δωρητή τού οιικοπβδου νά άναρτήοει τή φωτογραφία τού καί νά έντοχίσίΐ μαρμόρι νη πλάικα στό νέο Κιοινοτικό Κατάστημα όπου νό όναφΐέρε- ται τό όνομά τού. Τό Δ.Σ. τού Σιυλλόγιθυ μας αι'σθάνεται την άνάγικη νό συγ χαρεί δηιμόσι·α τό Κ.Σ. τού χω ριού μας καί ιδιαιτέρα τόν Ποό εδρο Μανώλη Μ"χαλά«η, τού χαρή στό ενδιαφέρον καί τίς προσπόθειες τού όλοκ'ληιρώθηκί ένα τόσο σηιμαντικό έργο γ,'ά τό χωρ.ό μας. ΤΟ ΝΕΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ Στήν έτήσια ταχτική γενική συνέλευση τού Συλλόγου μας πού έγινε στΐς 28-12-1980 έκλέ- χτηκε τό νέο Διοικητικό Συμβούλιο τού Συλλό¬ γου, πού συγκροτήθηκε σέ σώμα ώς εξής: Πρόεδρος : Γιάννης Μαρκογιαννάκης Άντιπρόεδρος : Γιάννης Μαρκατάτης Γεν. Γραμματέας: Κρίκινας Μαρκιανάκης Ταμίας : Ήρακλής Παντερής Μέλος : Τηλέμαχος Μακρυγιαννάκης » : Μιχάλης Παντερής » : Γιώργης Μαρκογιαννάκης
ι
ΙΌΝΙΑΝΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ
Όργανο «ου Γωνιανοΰ ΈκποΑιησΐικοΰ ΣνΑΑόγοιΐ
ΓΡΑΦΕΙΑ: ΙΣΑΥΡΩΝ 37
ΤΗΛΕΦΩΝΟ 242-155
ΗΡΑΚΛΕΙΟ — ΚΡΗΤΗΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΙΟΥΝΙΟΓ. 1981
ΙΕΤΟΣ Β' ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 6
ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΔΡΧ. 10
οτόν ηόλεμο
Οί Γωνιανοί
κι οί Γωνιανοί
στή Βάρδια
Κι' ίνα μαύρο
Μιν»έ δίν
ιποκαμπίσανε...
ΓΚ
Γωνιανό*^ ε<ρι>γε
Ανδρέας Νά.8εν<χ«5 Ο ΕΒΙΚΗΒΕΙΟΣ ΤΟΥ ΠΜΕΙΡΟΥ 10ϊ ΧΟΠΟΥ Μ» 1-4-1981 πεθονί στήν «νιΐ , [ . ,, .. Άν Κ Νο*ινα<, οί ήλικΜ 92 )εϊ»ί>πι ι κ/ο τού χωρίου
τοφΓ>Κ4. σΐις 2-4-1981 στο
•ροταφιιο Αθηνών, ό/του
«Φπκ οπο τόν Προεδρο
Ι*ινάτΓ)ίΤα< Μανώλη Μιχα- (4 τόν ικλ·πόντα: %)Μ)στι Συντογμοτάιχρα. ο Νΰβίνο, ·' πρωτόνοιζες τό μότια το φώς, οτιν Γων^ν το β Π Κρπτκή γή ηταν 6«ό κατω οττό τόν ΤαύριΐΗΐο ζυγό. τα πρώτο πο'ύικά ΙΡΟνΐο οτις Γωνβς, καί πό 9» στό Γυ|ΐνόχτκ> τού Ή
'^υ, πρώτον, όνάιμεσα
Λ'^τουν. γέμιζες τα στή
■ αρδκ) σου μέ
ιλην Ελλαΰαν.
«Κ Ελλάδος μεγάλην «αί έ
να γινιι:
ΔΕΖΑΜΕΝΗ
•V
ΠΑ ΤΟΥΣ
ΗΝΟΤΡΟΦΟΥΣ
^ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ
μάθαμ*, μελετόται α,-
"I
Νομαρχια, ή κατασκευή
δίξομενήν (στειρνας)
ι Γωνιανό αορι, ^ια
>»ν»ες τής κτηνοτροφιας
μας.
ση κατασκευήν την δεν
«ριστ*οποεηβει ακόμη, πε-
ρες πιβανότητες όμων
"ρώνει η θεοη «Κουδου
ιβγο 9α χρηιματοδοτηθΐΐ
50ο)ο αττο την ΑΤΙΕ υπό
νδάνειου και κ·ατά 5Οο)ο
"Ή Δ)νση Γεωργίας Ηο3-
<*> δυρεόν, ι>πό μορφή βοή
τη βελτιώση των βο-
τού χωρίου μας.
λευβερΓΚ, χωρίς τό βραχνά τού
κοτοοττητή.
Ετσι, οί πόλειμοι τού 191ι2
κοι 1913 σέ βρίσκουν έθελοντή
οτρατιώτη ν/ά πολ'εμάς στήν
πρώτη γραμμή, γιά να φ-ύγει ο
καταγόμενον Αγών καί άπό τό
τελευταίο κομματι της Έλληνι
κης γήν.
Έθελΐοντιικά π>ροσχωρείν καιι
στο κινημο τού Ελευθερίου Βε
νιζελου τό 1916 και όλο>κληρω
νενος αξιωματικόν πκϊ, ποίρνειν
μερος οτο. πολεμιικά ιμίτωΛα
τού πρώτου πογκοσμίου πολέ¬
μου, καΐ άρ·νοτερ·α στή Μ κρά
"Ασια, ν ά να τραυιματΐισθεις
στή μάχη τού .Γαγγαριου.
Ό Συντογ;ματαρ·χης Ανδρέ¬
ας Ναθενας, αγαπγτοί φίλοι «α,ι
χωριονοί, ήταν μ α πολύπλευ
ρη προσωπικοτΓντα.
Ένας συνδυασμόξ, ένα κρά
μα μπορουμε ν απούιμε, άτιθα
σου πολεμιατή και ανθρώπου.
Ενός ανθρώπου, που θελίΐ
να ερευνιά, και νά εμβαθυνει, νά
οναλυέΐ και νά ότΐλοποιεί καθι
τί με 'τθ ότΐοίο' καταπ.ανετοι
Γι' αύτό τόν βλετουμε να παι
ρνει τό πτυιχίο τής Νομικής το
1920, και δεκα χρονια όριγότε
ρα τό πτυιχιο τού Έπιτελούς
αξιωματικοι» τής Σχολής πολέ¬
μου, που όμολογουιμένως, πό
λύ λίγου οπό τούς άξιωματικούς
σε κάβε έποχή μπορούν να πά
ρουν.
Σττό Κιίνη·μα τού 1935
διώχνετοι από τό Στροτο, όιπο
τασσεται οπο το Σώμα των ά
ξιωματ'κών, γ-ιατΐ' έξ&κολουθού
αί να ε.ναι αφοσιωμένος στά
Δημοκρατικαί ιδεωδη.
ιΚαι λιγο αργότερα, ό Ιωάν
νη< Μεταξάς τόν στελνει εξόρι στο στή Σαντορίνη, όπως άκρι βώς ανταμεψουν ά,κόμη και σή μερά στόν τογο μας «αι σέ ίτολ λα σλλα μίρη, Όυτου< που χ'υ νούν τό ο'ψα τους για την Έ λει/θερία, κι αυτους πσυ θελουν να σκεπτοντοι καί να ενεργουν ελευθέρα. Ο δευτερος ομω^ παγκόσιμι ος πόλειμος ηλησιύζν μέ γοργο καλπαομό. Οί σκοτεινές και σι δερόφρσκτες δυνόμίΐς των Να ζκττών καταικλύ<οον κάθε γωνιά της Ευιρ-ώπιης, καί φυσΓκα και τσν τογγο μα<. Από τσυς πρώτους και παλι ώ Συνταγματάρχην Ανδρέας Νά θενας, κι άς εχιει στήν πλατή τού πενήντα χαί παραιπ'άνω χρό νΐια, χρόνια δοσμένα όλόψυχα στήν πατρίδα καί την οικογε- νεια. ιΜετταξύ των πρώτων άπό τό 1941, όνυιπιάκοΰ. % έλεύβερος, μέλος τής κεντρικής επιτροπής τού ΕΞΔΙΒΣ στά βουνά, στήν ά ντίιοτιοση, Ηολεμά, έμψυιχώνειι, «αί προιοπαθεί μέ όλες τού τίς δυνάμεις νά καταφέρει όσο μιπο ρίΐ πιιό καιρια πλήγματα στόν ιέχθρό. Τό 1943 άιποστέλλεται στή ιΜίέση. Άναπ-οΑή καί άναλαμβά- νει ύπιρεσιες Διοΐ'κ,ηίτού ε'κιπαι δευτΐικών μονίώδων, πού θά συ μβάλλουν τόσο πολύ στή συμ μαχρ*ή νίικη, κα'ι αργότερα στο σχηματίση των πρώτων πυρή νων τού 'Ελληνΐικσύ Στρατού. Το 1944 καί πρίν άκό,μη οί Γε ρμανοί έγκΛτυλείψουν την Κ>ή
τη, έρχεται κρυιφά στο νησι
ιμας, μιέ ειπιισηιμη Κυιβερνητίκή ά
ποστολή, ώς Στρατιωτιικός Διοι
ικητής Ανατολάς Κρήτης, γιά
νά όργανώσει καί συντονίσει τό
ιεργο των Έθνίκών Άνταρτι-
κών Ομαδων, καί νά γεμ.Όει μέ
την παρουσαι τού τό χάος πού
ιόφήττανε πϋσω τους φεύιγοντας
οί Γερμανοί.
Καί έόω γιά μιά 6>κ6μη φορά,
φαίνεται τό άνάστημά τού, κα
τορθώνει να συμβ ιβάισει Τα άου
.μβιβαστα, και νώ αποφύγομε
την αλληλασφαγ»^, πσύ σέ αλ
λα μερη δέν κατσρκ^κταν νά ά
ιπαστ ρίψουν.
Καί ό Συνταγματάρχην Άν
δρεας Μαθζνας, ηορά τα χρό
νια πού άρχίζουν κοί τόν βσραί
νούν, ιπαρώ τίς κσκοοχιες ιιαί
τούς «όπους συνεχίζει νά έργ,ά
ζεται γιά τα «οινύ, «αι νά προ
σφέρει ρί άνιδιοπρέλιια τίς ύιπη
ρεσιες τού στήν πατρίδα.
Έτσι τό 1945 τόν βρίοικαμε
'Επιτελώρχη τής υπό συιγκρότη
ιση 4ης Μεραρχίος, στήν όποία
τόσα πολλα έττρόοφερε γίά την
άρτια όργύΝίΜΐ] καί πειθαρχία
της.
Τόν έΓ»>μενο χρόνο, ύστερα
ιάηό μιά όλόικληρη ζωή δοσ,μΐ
νη στούς άγώνε< τής Φυλή<, σε όλα τα μετωπα, ό Συντα- γματάρχη·ς Ανδρέας Ναθενας φορτωμένος δαφινϊς καί έττβί- νους, άποοτρατεύεται καί άπο- συρεται στήν οικσγίνεια του' κο ντά γκι νά ξεκρυρβστεί καί να περάση τό ύιπόλοιπο τής ζωής τού κοντά στά πϋτδιά τ&υ. ΠΊμηιμένος όσο λίγοι άζιωμα τβκοι μέ όλοκληρη σεΐ'ρά άιπό ιπαραίση'μα, έπαίνους, μετάΑΑια *αί άριιστε'ία άνόρείας, όπό δι- χές μας «αι ξένες Κραπ"ΐ«ές έπί- σημες ύτορεσιες, ώς καί μέ τψη τγκο δίπλωμα τΐιμητικής δίάκρι ισης όπό την Παγχρήτιο Ενωση, 'έγκαταλείιπει τους στρατώνες μέ τό βαθμό τού Συνταιγμστράιχη. Όμως ή Πολιτεία πού γνωρι ζει το σθένος καί την ψυ^κκή ·*·ο·····οοο····ο····ο···ο·ο·οοο·······ο·ο·ε ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΣΎΛΛΟΓΟΥ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΗΡΗΘΕΙ Ό Ιύλλογός μας έχει ξΐκινιηισεΐ' μ·ώ προσπαθεία για τή συντήρηση τής εκκλησίας τής Παναγίας στό χωριό μας. 'Ετσι, στίς 19-1-1Θ81 εστελε την π'αραικάτω όπιιστολή στό κ. Μιπθ'μιπΛυιδόκη, Έφορο Βυζαντινών «αί Μΐεΐτσβυ ζαντινών Μνηιμίων Κρήτης: «Κυριε Μπορμπουδόιυι... Ζάς γνωρίζαυμε ότι» στό χωριό μας Γωνιίς ΜαλΙΐβυιζί- ου ύπάρχει μ.ά παλιά έκΜλησία, πού ή παράδοσι, λέυ, πώς χτίστηκε έττί έττοχής Νικηφόρου Φωκά, άφαρωμένη στήν Παναγ». Ό'Αρι οί ίσωτϊρ^Λί τΐοϊχο* τού Ναού είναι «ολυμμιίνοι μέ ταχογραφϊες ύιμηλιαύ ΝάΑλους, πού έχουν όμως ύπο- στΐεί μ^γάλΐς ίημιιίς άπό Ής &ιαδοχ·κές πυρπολήσβι< των Τούρκων. Μέσπ στά πλαϊοΜα των* άρ>(αδνοτήτων σας, ούς παρα-
κ,αλι&ύμε νά μ6ς γνωρ;σίτΐε μέ ποΐό τρόηο Θ' ό—ς»ύαλύ-
φουμ'ε τί< τα-.χογριαφΜ και θά συνΠηρήισΐτυμιε τό μνη- μτνα ούτό τού χωρ,,ςύ μας. Μέ τιιμή Γιά τό Δ.Σ. Ό Πρόεδρον Ό Γεν. Γραμματάκ Ι. Μαρκονιαννάκης Κ. Μαρ«κινάκικ Ό κ. Εφορος μος α'πύντησί ,μέ τό αριθ. ηρωτ. 139) 15-5-ι81 έγγραφο, ώς εξιης: ΠΡΟΣ: Τόν Γωνιϋνό Έ*π)3Αιτΐ»στικ)ό Σύλλ|ογ«>
Άπαντώνταί στο ύη' άρ^ιβμ. 64)19-1-81 ίγγραφό σ«< σάς γνωρίζομί ότι δέν είνηι δυνατόν πρός τό παρόν του¬ λάχιστον νά γίνουν ίργσσίες οτό Βυζαντινό Ναό Πανβγϊ- α, διότι τό πρόνρΐ£»Μμ|α ίρ/νων τού 1981 είχ« ήδη καταρ- τκττεί άπό τό 1980. θά ίχαμί ύπόφη μας τό μνη-μβο γιά τό προγραμμα τού 1982. Ο Προ Γστ6μΐΒνΒ< τής Έφορΐία< Έμμ. Λ. Μττορμπου(5όκη< ' Εφορος Αρχ)των Γ Τ6ξ«ω< θελουμε νά πιστευουμε ότι ό ,κ. Μπορμιπουιδάικης διέν θό μάς ξεχάισει τόν έπόμενο χρόνο. ιδύναμη τού άπόστρατου πιά Χυνταγιμαιτάρχη Ανδρέα Νάθε νσ, έχει άκό,μη άνάινικη άιπό τις ύ-ηρεσίες τού. Τα χρόνια είναι δύσικολα, ό πόλεμον μττορεί νά τελείωσε, ό ΐμως τα προβλήματα πού άφησε ιτίίσω τού είναι τόσο πολλιό καί ιδύισκσλα, τού γιά τή λύση τους χρειάζονται άνθρωποι τού ά.να ΐττ'ήιματον τού άε»μνήιστου Άν δρζα Νάθενο. Κι έτσι τό 19417, ένα μόνο χρόνο μετά την όιποιστράτευισή τού τοττοθετείτοι Νομόρχης Ή ραχλείου. ΙΚ» εδώ, ώς πολιτικόν π·ά Κυ ιβιερνητΐικός εκττρόσωπον, θά δεί ξει τό μεγαλείο τής ψυχήν τού, τα άιπαρύμιλλα ιμυιχ'ΐκύ καί πνευ ματικώ τού χαρίοιματα, που πραγματικώ τόν όκαιμαν τόσο ά γαπηιτό ά,νΰμεσα σέ έχθρούς «αί φίλους, άνάμεσα σέ όλες τίς κοινωνόν τόξεΐ'ς. Τό χωριό τού, ή πόλη τού Ηρακλείου και ολόκληρον ό Ν ο ιμόν, θό θυιμούντοΛ πσνττα μέ άγΌΓΠ τό περσσμα τού. Άειμνηστε Συνταγματαρχη, Ανδρέα Νάιθενα, εύτώχησες πά ράιπλευρα μέ την άφοσίυση σου στήν πατρίϋσ, να δη;μιουρ γή'σειν εύττυιχισίμένη οίκογΐινεκι. Ό μόχθον σου δέν πήγε χο ιμένος. Ό σπύρος σου φγαλι βλα- οτούς ττού συνε-χ'ίίουν τό έργο σου, ένα ίργο δύσκολο, μύ δή μιουργικό. ιΚαί ό τόπος αυτόν, ό τόσο ιδσκιμασιμένον. ίΐχο τόσο μενά Λη άναγκη άπό εργάτεν «αί δή μιουργούς συν κοί σένα, γιό νά συνεχίσει νά ζεί ελευθέρα άνά μεσα στή οικληρή καί άπάνθρω πή πραγματϋκότητα τής σηιμερι νής εποχήν. Άγαίπηιτοί φίλοι καί χωριανοί Αυτόν υπήρξε ό προκειμένον νεκρός, Συνταγματάρχην Αν¬ δρέας Νάθενας. Αίωνιία τού ή μνήμη. νΗΦΙΣΜΑ Την ήιμέρα παυ π«θανε ό Άν βριέαν Νόίθεναν, εκδόθηικε τό πά ροκατω ψήφισμα άιπό τό Κ.Σ, τού Χωρίου μας: Τό Κοινοτιικό ΣυμβούλΌ Γω νιών Μαλεβι/Οου, μόλιν πληρο κρορήθηικε τό θάνατο τού έκ τού χωρίου Γωνιέν καταγομέ νού ικαΐ κατο ικούντον είς Άθή νας Άνδριέα Έμμ. Νάθενα Συν ταγματόρχου έ.ό., ό οποίον (πολλά πρόοψερε στήν πατρί δα ών στρατιωτικόν, κατό τουν Συντχεκι στή οτλ. 4 ► ΚΟΠΜΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒ)ΛΙΟΥ — Δ.Σ. ΣΥΑΛΟΓΟΥ ΣΤΙΣ 19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΣΤΙΣ ΓΩΝΙΕΣ Κοινή σύσκίψη τού Κοινοτι κου Συμβουλίου μέ τό Διοικητι κό Συιμβούλιο τού Συλλόγου, πραγματοποΐιήθηκε στίς 19 Α,- πριλκιυ στό νέιο Κοινοτι«ό Κα ταστημα τού χωρίου μας. Έγινί ανασκοπήση των δια¬ φόρων θΐμάτων πού άπαισχο- λούν τό χωριό καί τό Σιύλλο- γο «αί συφϊτήθηκαν διάψοροι τρόποι συντονιισιμού των ένερ- γεών των δύο Συιμβουλίων. Ο Συντ)ρχη( Ανδρέας Νάθεναζ ΕΤΟΙΜΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΝΑΣ) Τό νέο κοινοτικό κατάστημα τού χωρίου μας. ΊΕπιτέλους, το ονειρο των Γωνιανών έγινε πραγιματ ικότη- τα. Οί έργασίίς όλοκληρώθη- «αν καί τό νεο Κοινοττικό Κα¬ τάστημα π·ού βρίσκεται πόνω στον έπαρχιακό δρόμο Γωνιών — Ανωγιεων, κοντά στό τέρμα, οτέγασε τίς Υπηιρεσ.'ες την Κοι- νότητας. Στό νεο Κατάστημα ύιπαρ- χθυν γραφεΐο τού Προέδρου, γραφείο τού Γραμμαιτέα, α'θου σα συνεδιριάοεων καί Βιβλ:ο&ή κη, ζενωνας καί λουτΓρό. Τό κτίριιο κτίσθηικε σέ ο!κ·ό- πεδο πού παραιχώρησε δωρεάν στήν Κοινότητα ό άε!μνηστος χωριανός μας Συντ)ρχης ε.α. Ανδρέας Νύθενας. Τό Κο,νοτικό Συμβούλιο τού χωρίου μας έχει πάρίΐ άιπόφα- ση σέ ένδιε'ξη ευγνωμοσύνην πρόν τό δωρητή τού οιικοπβδου νά άναρτήοει τή φωτογραφία τού καί νά έντοχίσίΐ μαρμόρι νη πλάικα στό νέο Κιοινοτικό Κατάστημα όπου νό όναφΐέρε- ται τό όνομά τού. Τό Δ.Σ. τού Σιυλλόγιθυ μας αι'σθάνεται την άνάγικη νό συγ χαρεί δηιμόσι·α τό Κ.Σ. τού χω ριού μας καί ιδιαιτέρα τόν Ποό εδρο Μανώλη Μ"χαλά«η, τού χαρή στό ενδιαφέρον καί τίς προσπόθειες τού όλοκ'ληιρώθηκί ένα τόσο σηιμαντικό έργο γ,'ά τό χωρ.ό μας. ΤΟ ΝΕΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ Στήν έτήσια ταχτική γενική συνέλευση τού Συλλόγου μας πού έγινε στΐς 28-12-1980 έκλέ- χτηκε τό νέο Διοικητικό Συμβούλιο τού Συλλό¬ γου, πού συγκροτήθηκε σέ σώμα ώς εξής: Πρόεδρος : Γιάννης Μαρκογιαννάκης Άντιπρόεδρος : Γιάννης Μαρκατάτης Γεν. Γραμματέας: Κρίκινας Μαρκιανάκης Ταμίας : Ήρακλής Παντερής Μέλος : Τηλέμαχος Μακρυγιαννάκης » : Μιχάλης Παντερής » : Γιώργης Μαρκογιαννάκης
Σελίς 2α
ΓΟΝΙΑΝΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ
ΆντΙ χρονογραφήματος
Γρίφει 4 ΓΚΑΛΟΝΟΜΟΣ
Άφοουικαστείτε πράματα
πού γίνονται στόν κόσμο.
Πρίν άπό μερικά χιρόνιο ό
ιΜανωλιός ό Τσίρος πα,ντρεύτη
κε μιά ξενσχωριανή, μιά γυνα»
κα ψηλή καί γεμάτη σωστή ντα
ρντάνσ, την Άσημένια, πού οί
χωριονσί κατά τή συνήθειο
τους τής έβγαλαν άμ'έσως καί
τό παραιτσούικλι της. Την έλε¬
γον άγελάδα λόγω των σώματι
κων της πρσσόντων.
Ήταν νά γελά κανείς νά την
βλιέπει δίπλα στόν Μανωλιό
πού τού είχαν κολήσει τό πα1-
ρατσούκλι Τσίρος, έπειδή ήταν
Μγος κοΊ' σεγνός σάν Τσίρος.
Ή Άσηρένιο παρ' όλο τόν ό-
γκο της δέν ή,ταν άσκημη γυ-
ναίκα άλλά μάλλον όμορφη καί
■μάλιστα Γθλλοί την κρυφοκσί1
ταζαν πονηρά,
άληθινή. Σέ μερΐικούς μήνες ό
Τόν φουικαρά τόν Τσίρο μά
νά τονε Βνάλει θέλει καπόκι ό
"Αγεναδος καί δέν θά περάσε»
πολύς καιρός. Πως θά τό κου
λαντρίσει τέτοιο θεριό; "Η προ
φητεία αυτή, βγήκε δυιστυχως
όληθινή. Σέ μερικούς ,υήινες
ΤσΊρος τό τίναζε τα πίταα καί
έμεινε ό Αγέλαδος χήρα.
Για ένα διάιστημα έκανε την
βαρυπενθούκτσ παρ' όλο πού ό
θεός ζ'έρει πως κρατιότανε, πά
νω στά νιότα της τέτο'ΐος γυ
ναιίκορος καί έκανε πως δέν κα
τοΛΙό&αινε τα μισόλογα κα> τίς
σιπό,ντες πού τής π:τοώσε όλο
τό άσερνΊΚολόΥ τού χωρίου.
"Αλλά όπως λέει καί ή παιροι
μία, «άγάλια άγάλια γίνεται ή ά
γουρίδα μ>έλι>*. Έτσι καί ή Ά-
σηιμένιβ αρχισε νά μελώνει καί
δέν είχ<ε σκοπό νά χαρσμίσει τα νειάτα της γιά χατήρι τού Τσί ρου. Μιά νύχτα λοιπόν πού έπερ νσ'ύισε κοντά όπό τό σπίτι τής Αισηιμένιας ό Γιωογης ό Μιπά σταϊκός, είιδε έναν άνίδρα νά βίγαί,νει όπό τό σπίτι της κοί νά εξοφανίίεται μέσα στήν νύχτα. Σκοτάδι όπως ήταν δέν μπίρε- σε νά τόν γγωριίσει καί συνέχι σε τόν δρόμο τού μονολογών τας. «Τό κάστρο έπεσε, οποίος προλάβεΓ θά πλιοίτσικσλογήισει». Την άλλη μιέρα ό Μπάιστακας πάει στό καφενεί<ο καί πάνω πού συζητάγανε διάφ>ρο θιέμα
τα τούς λέει:
— Άκούσατε μωρέ τό σεΐ1-
σμσυλάικι πού έγινε άπόψε;
Όλοι ό,μως ότιαντήισανε άρνη
τικά κοί ό καφιτζής τό είπε:
— Κανείς δέν όκουσιε τίπο-
τα, έσύ θά λαγοκοιμόσαι φαίνί
τοι γι άνά τόν άκούισεις.
Ό ΜΓίίστακσς όμως τούς εί
ην.
— Τό σεισΐμουλόκι έγινε κα)
είχε έπίκεντρο τό σπίτι τού Ά
νέλαΐδου. Καταλάβανε τότε ό-
'λοι γιά τί είδους σεισμουλάκι
μιλαύσε ό Μπόστακας καΐ ρι-
χτήκανε όλο» επάνω τού γιά νά
μάθσυν λεπτσμέρειες.
Από έκεϊνη την ήιμιέρα δέν ά
κουγες τίποτα όλο στά χωριό
παρό μόνο σεισμουλάκια πού
ΑΙΑΑΙΑΕΤΕ
ΤΟΝ
ΓΩΝΙΑΝΟ
ΚΗΡΥΚΑ
γινότανί κάθε νύχτα στό σπίτι
τής 'Αισημίνιας. Κοί άιμο βλέπα
νέ κανένα νά έχει γΉνει σάν σα
ρδέλα άπό τίς πολλές έοσκιέ1-
ψεις στήν "Αση-μένια, τόν έλεγον
σειιοιμότίληικτο καί τόν πεΐραιζαν
ότι άν συνεχίσει τούς σεισιμούς
μέ τόν "Αγέλαδο θά πάει γρήγο
ρα νά άνταμθσει τάν συιχωρε
μένο τόν Τσίίιρο.
ιΜετά άιπό λίγο και.ρό ή νεο
λαία τού χωρίου έκανε όλονύ-
χτιο γλΐντι διότι τό πρωί όρι
σμένοι άπό αύτούς θά ψεύγανε
γι'ά στρατιώτες. Συ'μπτωματι«ιά
αυτή τή νιύχτα έκανε δυό σε,ι
οιμούς άληθινούς καί κατατρό
μάζαν όλοι στό χωριό, σακα-
τεύτηκαν μάλιστα καί μεριχά
σττίτια.
Την άλλη μιέρα ό κόσμος δέν
ουζητοώσε γιά τα σεισιμουλάκια
τής Άσηιμένιαις, αΐλλά γ«ά τούς
ηραγματιικούς σειομούς καί έλε
γε καθένας τούς φόβους τού
μή τυχόν καί γίνει άλλος μέγα
λύτειρος σεισμός.
Ό Μπιάιοτακας γιά νά διαοχε
δάισει τούς φόβους τους τούς
είπε:
— Μπο&εί μωρέ χωριανοί νά
ιμήν κάμει άλλο σεισμό. Οί χθε
σινοί σεισ,μοί ήτανε δυνατοί για
τί μΓθρεί.νά πήγαν οί οτιρατιώ
τες πού φύγανε σήμερα τό
πρω* όλοι τους μαζί ότου Άγέ
λαΐδου·.
Έσκαοιαν όλοι στά γέλια καί
ζέχσσαν τούς σεΐΌίμούς κοί ά
ρχκταν πάΐλι νά συζητούν γιά
τα σεισμουλάκια τού "Αγέλα-
δου.
Οί γυναίικες τού χωριοώ πού
στήιν άρχή συ'μπονσύισαν την
'Ασηιμ|£ΐνια, άοχισαν τώρα /ό
την περιφρονσύν καί νά την κα
κολογούν.
'Μιά μερά ή Άσημένια έξακρα
ν?οτηικε 6πό τό χωριό κ.οί δέν
την ξανοεΐδί κανείς, πρός μέγα
λη όπογσήΓΤευ.ση όριθίμιένωιν σει
σμόπΐληικτων πού λίγο έλειψε νά
άρχίσουν νά την άναζητούν μέ
σω τού 'Ε,ρυθρού Σταυρού.
Πήρασαν άπό τότε σχεδόν 4δ
χρθινία «αί κανείς δέν .ξέρει άν
ζεί ή άν πέθανε.
Γτίς 24 τού περαο,μιένου Φλε
βόρη τηύ έγινε ό μεγάλος σειε-
σμο< στήν Άθήνα, την Κοριν θίσ καί την Βοιωτία μέ τα γνω στά έπαικολουθα, ή Άσηρένια Γ>λθε πάλι στή.ν έττικοιρότητα.
Ή γριά Ζεριμπίνα καιθόταν
«αί ■παραικολουθού0ε τηλεόρα-
ση μέ μερικές γειτόνΐισσες καί
ξαφνίΚά διεκόπη τό έργο καί ό
τηιλεπαιρουσιαιστή·ς άνήγγείλιε:
«Ό Έγκέλαδος κ,τύιπηισε την
Άθήνα, την Κόρινθο καί τή
Βο·ωτΐα. Έγινε μεγόλος σεισμός
7 ρίχΓΓφ καί ύπάρχουν πολλοί
νεκροί κοί τραυ'ματίες κα'ί πολ
λά σπίτια κατερευσαν, ύτίά-
ρχσυν χιΛιόΛες άστεγοι».
ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ
Δη'μοσ<εύαμε σή,μερα, άν καί καβυστΓερηιμένα' άφού ό Κιήιρυ κάς δέν έκδόθηκε νωρίτε,ρα, τό κείιμ«νο τής έπστολής των άδε λφών μας τής "Αθήνας. Όπως θά δείτε όμως καί ό Σύνδεσμος ικαθυιστέρηισε λίγο νά μάς θυ μηθεί καί έτσι εϋμαστε Γτότσι. Δημσσιεύουμε τ όκείμνο τής επιστολήν γιά δυό λόγους. Πρώ τα άττ' όλο γκά ένηιμιέρωση καί δεύτερο γιά τή γλαφυρή «Γω- νιανή» γλώσισα τηζ. Μέ την εύκαΐιρία αυτή θελου μ ε νά τονίισουμε τό γεγονός πού καΐ πραφορι>κ6 έχουμε πεί
σέ μέλη τού Δ.Ι. τού Συνοέ-
σμου ότι δηλαδή οί στήλες τού
Γωνιανού Κήρυκα είναι άνοι-
χτές ν όφιλοξειν·ήσουν κείμενα
ικαί επΐιστολές τού Συνΰέσμου
καί των μελών τού.
3χ»νδεσμ3< Γωνιανών Ή γριά Ζερμττίινα, Γθύ ήταν καί κομάτι άγαθιάρα, άκουσε Έγκιέλαδος κα'ί μή ξέρσντσς τί θά πεί νόμισε ότι είιπε Ά/γέλα^ δος, σηικώθηικε επάνω σαν νά την κτύπησε ήλεκτρικό ρεύμα καί άρχισε νά κάνει τό σταυρό της λιέγονας: — θεέ καί Κύρ«ε ύστερα άπό τόσα χρόνια β,ρέβηκε ό Άγίλα δος. Ώστε στήν "Αθηνά κάθε ται, θβόψυχά μου αυτή θά πρέ πεί νάναι 70 χρονών γιατί είμα ότε σόκαιρες, άκόμη δέν νί» τοι μάινα; Καί δέν την έφτανε ένας την άθεόφαβη μόνο ήιθελε 7 ρίχτερ μα·ζεμένους καί πήρ τόσο κόσμο στό λαιμό της πού νά όψεται; Ό Γκαλονόμος ΡΒΕΤ Α ΡΟΒΤΕΒ Γιώ γυναίκα ΚΟΤΣΥΦΟΣ Καλοκαιρινό!} 149 — Ήρ6κλ€ΐο Τηλ. £89-947 ΓΩΝΙΑΝΕΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ Ψ·ηλά θωρείς όντε μπερνάς ιάΐΓΤό τή γειτονιά μου ικαί πάτησες χωρίς νά ίΐδείς μικρή μου την καρδιά μου. 'Ββρεζε καί ψιχάλισε Μοί τα 'Γίτ,λά βρωμούσι κιιέκια πού πράσσυν τα θεριώ οί λύικοι δ 'έχωρούσι. Πάντα τό γεροντόβουιδο στήν πρασινιάδα άράοσει δέν έχει ά'δΰδια νά μσσεί μά σκιάς άιναιχαράσει. Φωθιά δέν είναιι νά κεντά τό ξύλο οτήν άθάλ-η φωθιά ν' αυτή πού άνάιφτου νέ τα όμορφά σου κ'άλλη. Στό ΓιΛΐανό ΈκηοΑιτιοτΜΐο Σύλλογσ Ίσαύρων 37 Ήρακλΐκ) Κρήτης Συμπαβάτε μας πού ήργήίτα με να σάς πούιμ^ε τα δκά μας μά ή παροιμκά λέει «κάλιο όργά παρά Γοτέ». ιΕίμαιστε ό Σύνδεοικχ Γΐίνκι νών Άτικής καί ή ήλιικία μ άς εί ναι τρείς μήγες πάνω - κάτω. Έντσ·κάραιμε τούτηνα τή δου Αειά άπό ντά πέρυοΊ καί έξετε λέψαιμε τό εονδεομο τόν περα σμένο Όχτώβρη. Έκάιμαμε εκλογές στίς 1Θ τού Όχτώβιρη καί βιγήικε σά συ·μβού λκ) Ψά κουμαντάρει «Δ'θΐκητικό Συμιβούλιο σά δέν πεί κιανείς»: Ό ■Αδα,μόκωστης (Άντιπρόί δρος) Ή Μαρία· τού Παντεραιντρου λή (Ταχτικό μέλος) Ό Σόφος τού Μιποντερσμα νώλη (Πρόεδρος) Ό Μποτζαιρογιώργιης (Γενι- κός Γραμμοτέαις) Ή Μαγδαληνή τού Κλουτοχσ ,ραλάιμπη ('Αιναττλ. Γεν. Γραμ ματέας) Ό Άργυρομανώλης τσή Κα- Αεδοελένης (Ταμίας). Ό Νίικος τού Κουιμάντο (Τα ,χτιικό μέλος) Ό Τ.Τ. τού ιΜπαντσνοιδημιτ- τρη (Άναιπ. μέλος). Ό Ντεντή Μιχάλης (Αναπλ. μέλος). Έξελιχτική Έπιτροπή Ό Κεργιακογιώργης (Γεωττό νος) Ό Άτζορογιάν,νης Ό Γριιφοίκωκττας ιΚι εμείς σάν καί τουλόγου σας &έμε τό κα'λό τού χωργιού ,μας κα ίθήμε κοί έλττΐίόυιμε να συνεργαστού,με. Τό καταστατικό μος θά σάς τό πέψΌ!μί όντε θά τό τυπώσο με. Στίς 27 τού Φλεβΰρη λέμε νά μαζωχτούμε, νά πιούμ·ε ένα Λρα αί, νά δούμε ό γείς τόν άλλο ικαί νά ροζονάρομε καί σάς προ σκαλούμε άνέ σάς οέ παντίδει κα ί&έτε κιόλας, νά κοττ·όσετε οτήν Κρητική ταβ·έρνο ΤΑ Α- ΓΡΙΜΙΑ αΜαγΐ'έρ κοϊ Βαστάξη 4» όποκατωθιό άιπού την Όμό νοια οτήν ΠΑατέα Βάθης. Χαι,ρετούίμε Ιιαϊ νη,μίνομέ σας. Άθήνα 27 τού Γεναρη 1981 Ό Άνπίπρόεδρος Κώστας Καντιούηκ Ό Γεν. Γρομματέας Γιώργος Σμαραγδπς ΕΛΛΗΝΊΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΛΗΞΙιΑΡΙΧΙΕΙΟ ΓΩΝΙΙΩΝ ΜΙΑΛΙΕΒΥ2ΙΌΥ ΛΗΞΙΑΡΧΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ άπό 1Κ-12-1980 έως 10-4-1981 Α' Γεννή—.ις ••·οοοοοοοοοοοοο··οοο·οο··οοοοοοοοοοοοοοοοοο ΥΠΟΣΧΕΣΟΥ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ: 1. Νΐα είσαι τόσο δυνατάς, πού τίποτε νά μην μπορεί νΐά δ:αταράιξει τή γαλήνη τού νού σου. 1.— Μαιρκατ.άπΌς άιβάπτ. Μ,- χαιήΛ κα'ι Ο6ύσσειας '2.— Πΐαντεριής άράπτ. Μύ- ιρων καί Δέσποινας 3.— Παντερής Εμμανουήλ Ί ωάννου κα'ί Μίκης 4.— Σιμαραινΐδής Ίυάννης Εύ αγιγΐέΑσυ καί Νίκης δ.— Τσιμπρανος Γεώργιος Χαραλάμπιου καί Αικατερίνης 6.— Τσιντάρης ά'βάτττ. Εύαγ γιέλου καί Γεωργίας θήλεκ: 1.— Μαρκογΐιαννάκη άβάπτ. Σταιύιρου καί Εύαγγελιας ι2.— Μΐίχαλάικη Μαρία Νικο- λάου καί Ελένης 3.— Παντερή ά'βάΐπτ. Ιωάν¬ νου καί Ελευθερίας 4.— Τσίντάιρη άβάπτ. Ιωάν¬ νου1 και! Αθαναισίας 5.— Φθενού Καλλιόπη Κων)- νου καί Ζαχαρένια; Β' Βαπτίαεις: Ο Γ' Γάμσι: 1.— Μιελεσσανάικης Χρ-ήιστος τού Γεωργίου — Παντερή Μα- ρ'ινα τού Μιχαήλ 2.— Παπαδάκης Εμμανουιήλ τσύ' Νκ. — Κοκοβάικη Πεωργία τού Εμμανιου'ήλ 3.— Παπαδάκης Νικόλαος τού Γεωργου — Μιήτρου Ευ¬ α γγελίια τού Σάββα 4.— Παντερής Παντελής τού Γεωργ. — Παντερή Μαρία τού Ιωάννου 5.— Τσιιμπραγός Κων)νιος τού Γεωργ. — Βασιλάκη Βασι- λεία τού Μ'ΐχαήιλ. Δ* θάνοτοι: 1.— Μαρ,κατάτου Αίΐκατερίνη ΐχιήρα Ιωάννου γεννηθ. 18©3, α- πεβ. 2-4-1Θ91. (2.— Μάθενας Άνιδρέας τού ιΕιμμαν. Σιυντ)ρχης έ.ά1., γεννή- βήΐκε 1β90, άπεΊ>;ωΐσε 1-4-1981.
3.— Σμαραγδή Αθηνά χήρα
Αντωνίου γεννιήθ. 1890, άπίβ.
2^12-1980 ■
4.— Σιμαραγδής Μιχαήλ Γε¬
ωργίου γεννήθηικΐ 188.7, άπεΒ.
31-1-1981.
5.— Τσαγκαράκης Σαρακινός
Βαισ'λείου γεννήθ. 1892, άπεβ.
21-1-1981
Γιά Ληξιαρχικά γεγονότα πού
τυιχόν έχουν συμβεί καί δέν ά-
ναφΐέρονται, δέν ύπάρχουν
στοιχεία στήν ύπηρεσία μος, θά
δηιμοσιευθούν τότε πού ΘΛ τα
έχομε.
Γων.ίς 10 "Απριλίου 1981
Ό Ληξίαρχος
Μαρίνος Γ. Μαυρογιαννάι-ς
2. Μά συζητάς γιά ύιγεία, ©ίτυχ-ία καί γιά καλό οί κά¬
θε πρόσωπο που ου'ναντάς.
3. Νια κάνεις όλους τούς φ'.λους σου να νιώθουν ότι ί-
χοι/ν »άτι ώρα ο μ«σα τους.
4. Νά βλίπεις τό κάθε τι, άπω την εύχύριστη πλευρά
τού καί νά ε!οαι αιϋσιοΐδοζος.
5. Μιά σκιεφτεσαι μονο τό άιοΐιστο, νά έπιδώκΐεις μόνο τό
αρίστα καί νά προσδοκάς μόνο τό άρκττο.
β. Νά ένθουθιιάιζιεσαιΐ τόσο γι,ιά την έπιτυχΐα των άλλων,
άσο άικιριιβώς ένθΌυισ άιζεσα'ι γ ά τή διική σου.
7. Νά μην έιπηιρΐάζεσαι άιπό Τα λάθη τού παρελθόντος.
8. ΝΙά έχεις χαρούιυενη όψη πάνπ-οτε καί νά χαρίιζεις ένα
χαιμόγελο σέ όσους συνανΐτάς.
9. Νά άιφ:ίιρώνιεις τόσιο πολύ χρόνο γ.ά την καλυτέιρευ
ση τού έαυττού σου; ώοττε νά μή σού μένει καβόλου
χρόνος γ·ά νά επικρίνεις τοιύς όλλους.
10. Νά μην σέ άνιηισυιχΐσύν τα υιικιροπράνμ'ατα, νά είσαι
ό'νιώ'τερος στό θυιμό σου, ττολύ δυνατάς στό φώβο,
νά νοιώθεις εύΐτυιχής, ϋστ'ε να μην έπΐίτρέπϋκ οτίς
δυσκολίες νά σταβούν έμπόδ'θ στήν πορεία σου.
Γιά τή μεταφορα: Ε.Μ.
·ο······οο·οοο···ο···ο·οοο···οο·οοο·οοοοοο·< ΓΝΩΜΙΚΑ ΑΡΧΑΙΟΝ ΠΕΡΐεΚΕΨΗ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ 1. Άργά νά σκέπτεσαι, νά έ κτελεϊς όμως γρήδγορα τίς άπο- φάισεις σου. (Βουλεύου ρέν βραιδέως, έτπ τέλει δέ ταιχιέως τα δόξαντα1—Ί σοχράτης). Α 2. Πρίν άιπό κάθε έργο νά έ |ξετάζεις τα πρσηγούμενα καί τα έπακόλσυθά τού καί ύοτερα άριχισε νά τό καΐταΓίάνεις. ("Εκάστου έργου σκόπει τα καθηγούιμενα, καί τα άκόλουθα αυτού, καί ούτως έρχου επ" αύ τό.—'ΕηΙι—τος). Λ 3. Είναι καλυτέρα νά σκίτττε σαι πρίν άπό τίς πρόζεις σου, τταρά νά μετονοείς μετά. (Προβουλεύεοθαι ικρείοτσον πρό των πράξεων ή μετανοείν σκεπτες πράξεις, γίνονται κατα γέλαιστοι 'καιί δυιστυχείς. (Οί τοίς πράγμαοιν άπϊ,ρισκέ πτως επτχειρούντες έτ·' τώ δυ στυχειν καί γέλωτα όφλισκάνου σιν—Αίσωηος). ·*· β. Νά προσπαθείς νά πετυχαί νεις αιύτό πού είναι μιεσα στά ό ρια των δυνατοτήτων σου. (Τούτο συν άσκει ό δύνασαι —Έπίπτ|τος). Α 7. Ό άνθρωπος πού άναιβάλ λει τήιν έργασία τού, παλίύει πάντα μιέ τίς ζηιμΐιές. (Αίεί δ" άμβολιεργός άνήρ ά- άτησι παλοίει—Ήοίοδος). Α 8. Ή άμάθεια γεννά θρασύτη τα, έν ώή λσγική σικέψη προκα λεΐ δισταγμό. (Άμαθίιο μέν θράσος φέρει, λογΐισμός δέ όκνον^—Οουκυδί· Α 4. Δέν πριέπει άπ'ερίσκεπτια νά «αταιτι αΜόμαστε μέ τό κάθε τιρογμα. (ΐθύιδεί άπερισκέπτως προσιιέ ναι τοίς πράγμασιν—ΑΙονΜτος). Α 5. "Οσοι έπιχειρούν άιπερί- Α 9. Όταν σκέτΓεσαι, να έχεις τα περαισμένα σάν παράόειγμα γιά τα μιέλλοντα. (Βουλευόμενος παροδείγματα ποιού τα πχ»ρελθόντα των μελ λόντων—Ίσοκροτικ). 'Αντώνη< Βασιλοκωνσταντάκηζ'— Μαίρη τζή — Νίκοζ Τυροτίδηζ, τού θιάτρου Ν*ων στό έργο «ΑΡΚΟΥΔΑ» τού Τσίχυφ. ΤΟ 0ΕΑΤΡΟ ΝΕΟΝ ΚΡΗΤΗΣ ΣΤΙΣ: ΓΩΝΙΕί Μιε πρωτσβσυλία τού Συλλό γου μας, δόθηικε τό Σάββατο 30 ΜαίΤου καί ώρα 9 τό Βρά δυ, στίς Γωνιές θΓατρΐιοή παρά στσση άπό τό θεατρο Νεων Κρήτης μ·έ δυό γνωστές κλοσσι κες κω,μωόιες τού Άντον Τσε- χωφ «Αίτηση σέ Γάμο» καί «Ά ρκοΰδα» μέ μεγάΛη συμνετοχή «όσ,μου. Μί την εύκαιρία αυτή (βιρεθήικαμε κοντό στούς ήβο- (Γριούς τής θεατρικής αυτής ό μάδσς που εδώ καΐ πεντε χρό νια μέ την καλλΓτεχν^κή εύθύνη τού Ν. Τυριτίδη ζεί και εργσζε ται στιήν Κρήτη παρουσιάιζον τας κάθε χρόνο ποιοτικά έργα. Ή όμάδα αυτή ξεκίνησε τό ♦>ί76 μέ πέντε έπαγελματίες ή
θοποιούις πού διάλεξαν την Κρή
τη οάν μόνιμη κατοικαί τους.
Ή ομάδα κινδύνεψε πολλές φο
ρές νια διαλυθή με όφορμή την
έλλειψη δουλΐΐάς καί άνταπόικρι
ισης άιπό τό κοινό καί τόν τοπι
ικό παιράγοντα, άλλά συγκροτή
θηκε ύστερα άπό αγώνα καί ά
νανεώθηκε μί νέα στελέχη πσύ
τα τροφοδοτεί κάθε χρόνο ή
,μόνιιμη δραιματική σχολή τής
Κρήτης.
ιΡωτήισαμε τό Νιικο ΤυρπΊδη
ποία είναι τα σημαιντικότερα
ιπρσβλήματα πού όντιμετωτΐιζει
σήιμερα σ' αυτή την τολμήση
(άιποκεντρωΓΓΐική τού πηροοητά-
θεεα κοι μος στιόνττκη
«Τό θίοτρο στήν
χει πολύ δρομο νο ιτομ& ^«
Γτραγματαττοιήχκι τους χ
τους. Αν «αι Βπογνι)ψοτι(( ^
με με την αγωνια κ»
σψαλε?α τής ίλλ{Η)ΐης
λοδή κατάλληΛων /
να ίπ*ζομί με συνοιοο κοι ο
δοτεκότητα έπειόή το πιρ«χ
τερο χωρία κοι οί
Κρήτης δέν δισθίτοιιν οντΐμ
στο,χειωδη σβοΐΜθ για εκί^
σεις. Επειτο, σαν θιασος 5ι
|δικα*ουμοστΕ ενα μετοφορκ
ιμεσο γα τα οκηνικα κοι το
ήβοπο'ους μας γιατι ι
νόμος δέν προβλέπει τή
«ή αδεία. Τελος, για νβ ιορ
φορήσει μίσ προσπάβικι οί
αυτή χρειάίετσ» την όνβιε/ιΙ
■κττη ι>ποστήριξη της τοπκήτ.
τοδιοικησης που διν την φ
•πσντα. Άντίθετα ιχομι
χνά ύποστήρ'ζη σπό
κσι όλλους ιδιώτΐζ πο5 Φι
ρονται για τό κσλο τού τοτβ
Πιστευομε ότι τό θεατρο ο
ιβάλλει άνυπολογιστα οτήν
τογνωσίο και στή (><α$Φ τού χοραχτήιρο ενός λοου Ι πορα τα ανυπίρβλίϊτο δ θα συνεχίοωμε, γιοτι τηοπιιι στήν ουσισστική τής τέχνης καί στο λα γκό β τρο. ΓΩΝΙΑΝΗ ΛΑΊ'ΚΗ ΣΟΦΙΑ ιΜ«ά ταχυνή, ήσμιξε ό Μπου ρνέλης ένα χωριανό μας πού ή πήγαινε μέ τή γυναιικα τού στή χώρα. — Πού μπρί ΓτάτεΙ — Τή γυνα'ίκα μου πάω ότου γιιατρσύ νά τσί Βόλω άδόδια. — Εμά μπ,>έ κακομοίρηϋ Καί
μενά ή γυιναίικα μου έχει δυό καί
λέω νά τσή βγάλω τό ένα γιά
νά μή μού τα τρίζεΜΙΙ Άιπολο
γάτε ο Μιπουρνέλης.
•
Εψόφανε μίαν άγελιά στόν
Καμαριώτη. Τή σφάξανε καί τή
ψέραινε στσί Γωνιές νά την που
λήισουνε. Στό δρόμο των έπάν
τηξε ό Σιπιέτολας.
— Νά σού ττέψω μπορΐ
μι·άν μπάρτε κριος;
— Αμε στό οττγτι
οκάδες.
Ό Κομοργωθιονόζ γ<ι * φορτωθεί τό «ρκ>ί,
Σπέτολα τό σοίτι 15 οβ*'
Τόν "Αιγουστο πσύ
χωριό ό Καμαργωθ'
ρευγε τού Στΐ,τολο τα Μ
— Πόσο μπρέ <^ο « τό κριάς. — Δεκοπένπ μπα. — "Εμα μρέ «¥><>τίι11
μρέ ήκανα; Έ; Γήμο ή«»
ΠΑΙΔΙΚΑ ΕΙΔΗ - ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ
ΣΜΑΡΑΓΔΗΣ
ΘΕΡΙΣΣΟΥ 5 — ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ — ΤΗΛ. 222-056
Στό Κατάστημό. μας θά βρήτε μιγολη ουλλσγή *>
ΚΡΕΒΒΑΤΑΚΙΑ — ΠΑΡΚΑ — ΠΕΡΠΑΤΟΥΡΕΙ
ΠΟΡΤ ΜΠΕΜΠΕ κ.λ.π.
καβώς έπΐοης καί τεραστία 9υλλογή άπό
ΓΟΝΙΑΝΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ
ΆντΙ χρονογραφήματος
Γρίφει 4 ΓΚΑΛΟΝΟΜΟΣ
Άφοουικαστείτε πράματα
πού γίνονται στόν κόσμο.
Πρίν άπό μερικά χιρόνιο ό
ιΜανωλιός ό Τσίρος πα,ντρεύτη
κε μιά ξενσχωριανή, μιά γυνα»
κα ψηλή καί γεμάτη σωστή ντα
ρντάνσ, την Άσημένια, πού οί
χωριονσί κατά τή συνήθειο
τους τής έβγαλαν άμ'έσως καί
τό παραιτσούικλι της. Την έλε¬
γον άγελάδα λόγω των σώματι
κων της πρσσόντων.
Ήταν νά γελά κανείς νά την
βλιέπει δίπλα στόν Μανωλιό
πού τού είχαν κολήσει τό πα1-
ρατσούκλι Τσίρος, έπειδή ήταν
Μγος κοΊ' σεγνός σάν Τσίρος.
Ή Άσηρένιο παρ' όλο τόν ό-
γκο της δέν ή,ταν άσκημη γυ-
ναίκα άλλά μάλλον όμορφη καί
■μάλιστα Γθλλοί την κρυφοκσί1
ταζαν πονηρά,
άληθινή. Σέ μερΐικούς μήνες ό
Τόν φουικαρά τόν Τσίρο μά
νά τονε Βνάλει θέλει καπόκι ό
"Αγεναδος καί δέν θά περάσε»
πολύς καιρός. Πως θά τό κου
λαντρίσει τέτοιο θεριό; "Η προ
φητεία αυτή, βγήκε δυιστυχως
όληθινή. Σέ μερικούς ,υήινες
ΤσΊρος τό τίναζε τα πίταα καί
έμεινε ό Αγέλαδος χήρα.
Για ένα διάιστημα έκανε την
βαρυπενθούκτσ παρ' όλο πού ό
θεός ζ'έρει πως κρατιότανε, πά
νω στά νιότα της τέτο'ΐος γυ
ναιίκορος καί έκανε πως δέν κα
τοΛΙό&αινε τα μισόλογα κα> τίς
σιπό,ντες πού τής π:τοώσε όλο
τό άσερνΊΚολόΥ τού χωρίου.
"Αλλά όπως λέει καί ή παιροι
μία, «άγάλια άγάλια γίνεται ή ά
γουρίδα μ>έλι>*. Έτσι καί ή Ά-
σηιμένιβ αρχισε νά μελώνει καί
δέν είχ<ε σκοπό νά χαρσμίσει τα νειάτα της γιά χατήρι τού Τσί ρου. Μιά νύχτα λοιπόν πού έπερ νσ'ύισε κοντά όπό τό σπίτι τής Αισηιμένιας ό Γιωογης ό Μιπά σταϊκός, είιδε έναν άνίδρα νά βίγαί,νει όπό τό σπίτι της κοί νά εξοφανίίεται μέσα στήν νύχτα. Σκοτάδι όπως ήταν δέν μπίρε- σε νά τόν γγωριίσει καί συνέχι σε τόν δρόμο τού μονολογών τας. «Τό κάστρο έπεσε, οποίος προλάβεΓ θά πλιοίτσικσλογήισει». Την άλλη μιέρα ό Μπάιστακας πάει στό καφενεί<ο καί πάνω πού συζητάγανε διάφ>ρο θιέμα
τα τούς λέει:
— Άκούσατε μωρέ τό σεΐ1-
σμσυλάικι πού έγινε άπόψε;
Όλοι ό,μως ότιαντήισανε άρνη
τικά κοί ό καφιτζής τό είπε:
— Κανείς δέν όκουσιε τίπο-
τα, έσύ θά λαγοκοιμόσαι φαίνί
τοι γι άνά τόν άκούισεις.
Ό ΜΓίίστακσς όμως τούς εί
ην.
— Τό σεισΐμουλόκι έγινε κα)
είχε έπίκεντρο τό σπίτι τού Ά
νέλαΐδου. Καταλάβανε τότε ό-
'λοι γιά τί είδους σεισμουλάκι
μιλαύσε ό Μπόστακας καΐ ρι-
χτήκανε όλο» επάνω τού γιά νά
μάθσυν λεπτσμέρειες.
Από έκεϊνη την ήιμιέρα δέν ά
κουγες τίποτα όλο στά χωριό
παρό μόνο σεισμουλάκια πού
ΑΙΑΑΙΑΕΤΕ
ΤΟΝ
ΓΩΝΙΑΝΟ
ΚΗΡΥΚΑ
γινότανί κάθε νύχτα στό σπίτι
τής 'Αισημίνιας. Κοί άιμο βλέπα
νέ κανένα νά έχει γΉνει σάν σα
ρδέλα άπό τίς πολλές έοσκιέ1-
ψεις στήν "Αση-μένια, τόν έλεγον
σειιοιμότίληικτο καί τόν πεΐραιζαν
ότι άν συνεχίσει τούς σεισιμούς
μέ τόν "Αγέλαδο θά πάει γρήγο
ρα νά άνταμθσει τάν συιχωρε
μένο τόν Τσίίιρο.
ιΜετά άιπό λίγο και.ρό ή νεο
λαία τού χωρίου έκανε όλονύ-
χτιο γλΐντι διότι τό πρωί όρι
σμένοι άπό αύτούς θά ψεύγανε
γι'ά στρατιώτες. Συ'μπτωματι«ιά
αυτή τή νιύχτα έκανε δυό σε,ι
οιμούς άληθινούς καί κατατρό
μάζαν όλοι στό χωριό, σακα-
τεύτηκαν μάλιστα καί μεριχά
σττίτια.
Την άλλη μιέρα ό κόσμος δέν
ουζητοώσε γιά τα σεισιμουλάκια
τής Άσηιμένιαις, αΐλλά γ«ά τούς
ηραγματιικούς σειομούς καί έλε
γε καθένας τούς φόβους τού
μή τυχόν καί γίνει άλλος μέγα
λύτειρος σεισμός.
Ό Μπιάιοτακας γιά νά διαοχε
δάισει τούς φόβους τους τούς
είπε:
— Μπο&εί μωρέ χωριανοί νά
ιμήν κάμει άλλο σεισμό. Οί χθε
σινοί σεισ,μοί ήτανε δυνατοί για
τί μΓθρεί.νά πήγαν οί οτιρατιώ
τες πού φύγανε σήμερα τό
πρω* όλοι τους μαζί ότου Άγέ
λαΐδου·.
Έσκαοιαν όλοι στά γέλια καί
ζέχσσαν τούς σεΐΌίμούς κοί ά
ρχκταν πάΐλι νά συζητούν γιά
τα σεισμουλάκια τού "Αγέλα-
δου.
Οί γυναίικες τού χωριοώ πού
στήιν άρχή συ'μπονσύισαν την
'Ασηιμ|£ΐνια, άοχισαν τώρα /ό
την περιφρονσύν καί νά την κα
κολογούν.
'Μιά μερά ή Άσημένια έξακρα
ν?οτηικε 6πό τό χωριό κ.οί δέν
την ξανοεΐδί κανείς, πρός μέγα
λη όπογσήΓΤευ.ση όριθίμιένωιν σει
σμόπΐληικτων πού λίγο έλειψε νά
άρχίσουν νά την άναζητούν μέ
σω τού 'Ε,ρυθρού Σταυρού.
Πήρασαν άπό τότε σχεδόν 4δ
χρθινία «αί κανείς δέν .ξέρει άν
ζεί ή άν πέθανε.
Γτίς 24 τού περαο,μιένου Φλε
βόρη τηύ έγινε ό μεγάλος σειε-
σμο< στήν Άθήνα, την Κοριν θίσ καί την Βοιωτία μέ τα γνω στά έπαικολουθα, ή Άσηρένια Γ>λθε πάλι στή.ν έττικοιρότητα.
Ή γριά Ζεριμπίνα καιθόταν
«αί ■παραικολουθού0ε τηλεόρα-
ση μέ μερικές γειτόνΐισσες καί
ξαφνίΚά διεκόπη τό έργο καί ό
τηιλεπαιρουσιαιστή·ς άνήγγείλιε:
«Ό Έγκέλαδος κ,τύιπηισε την
Άθήνα, την Κόρινθο καί τή
Βο·ωτΐα. Έγινε μεγόλος σεισμός
7 ρίχΓΓφ καί ύπάρχουν πολλοί
νεκροί κοί τραυ'ματίες κα'ί πολ
λά σπίτια κατερευσαν, ύτίά-
ρχσυν χιΛιόΛες άστεγοι».
ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ
Δη'μοσ<εύαμε σή,μερα, άν καί καβυστΓερηιμένα' άφού ό Κιήιρυ κάς δέν έκδόθηκε νωρίτε,ρα, τό κείιμ«νο τής έπστολής των άδε λφών μας τής "Αθήνας. Όπως θά δείτε όμως καί ό Σύνδεσμος ικαθυιστέρηισε λίγο νά μάς θυ μηθεί καί έτσι εϋμαστε Γτότσι. Δημσσιεύουμε τ όκείμνο τής επιστολήν γιά δυό λόγους. Πρώ τα άττ' όλο γκά ένηιμιέρωση καί δεύτερο γιά τή γλαφυρή «Γω- νιανή» γλώσισα τηζ. Μέ την εύκαΐιρία αυτή θελου μ ε νά τονίισουμε τό γεγονός πού καΐ πραφορι>κ6 έχουμε πεί
σέ μέλη τού Δ.Ι. τού Συνοέ-
σμου ότι δηλαδή οί στήλες τού
Γωνιανού Κήρυκα είναι άνοι-
χτές ν όφιλοξειν·ήσουν κείμενα
ικαί επΐιστολές τού Συνΰέσμου
καί των μελών τού.
3χ»νδεσμ3< Γωνιανών Ή γριά Ζερμττίινα, Γθύ ήταν καί κομάτι άγαθιάρα, άκουσε Έγκιέλαδος κα'ί μή ξέρσντσς τί θά πεί νόμισε ότι είιπε Ά/γέλα^ δος, σηικώθηικε επάνω σαν νά την κτύπησε ήλεκτρικό ρεύμα καί άρχισε νά κάνει τό σταυρό της λιέγονας: — θεέ καί Κύρ«ε ύστερα άπό τόσα χρόνια β,ρέβηκε ό Άγίλα δος. Ώστε στήν "Αθηνά κάθε ται, θβόψυχά μου αυτή θά πρέ πεί νάναι 70 χρονών γιατί είμα ότε σόκαιρες, άκόμη δέν νί» τοι μάινα; Καί δέν την έφτανε ένας την άθεόφαβη μόνο ήιθελε 7 ρίχτερ μα·ζεμένους καί πήρ τόσο κόσμο στό λαιμό της πού νά όψεται; Ό Γκαλονόμος ΡΒΕΤ Α ΡΟΒΤΕΒ Γιώ γυναίκα ΚΟΤΣΥΦΟΣ Καλοκαιρινό!} 149 — Ήρ6κλ€ΐο Τηλ. £89-947 ΓΩΝΙΑΝΕΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ Ψ·ηλά θωρείς όντε μπερνάς ιάΐΓΤό τή γειτονιά μου ικαί πάτησες χωρίς νά ίΐδείς μικρή μου την καρδιά μου. 'Ββρεζε καί ψιχάλισε Μοί τα 'Γίτ,λά βρωμούσι κιιέκια πού πράσσυν τα θεριώ οί λύικοι δ 'έχωρούσι. Πάντα τό γεροντόβουιδο στήν πρασινιάδα άράοσει δέν έχει ά'δΰδια νά μσσεί μά σκιάς άιναιχαράσει. Φωθιά δέν είναιι νά κεντά τό ξύλο οτήν άθάλ-η φωθιά ν' αυτή πού άνάιφτου νέ τα όμορφά σου κ'άλλη. Στό ΓιΛΐανό ΈκηοΑιτιοτΜΐο Σύλλογσ Ίσαύρων 37 Ήρακλΐκ) Κρήτης Συμπαβάτε μας πού ήργήίτα με να σάς πούιμ^ε τα δκά μας μά ή παροιμκά λέει «κάλιο όργά παρά Γοτέ». ιΕίμαιστε ό Σύνδεοικχ Γΐίνκι νών Άτικής καί ή ήλιικία μ άς εί ναι τρείς μήγες πάνω - κάτω. Έντσ·κάραιμε τούτηνα τή δου Αειά άπό ντά πέρυοΊ καί έξετε λέψαιμε τό εονδεομο τόν περα σμένο Όχτώβρη. Έκάιμαμε εκλογές στίς 1Θ τού Όχτώβιρη καί βιγήικε σά συ·μβού λκ) Ψά κουμαντάρει «Δ'θΐκητικό Συμιβούλιο σά δέν πεί κιανείς»: Ό ■Αδα,μόκωστης (Άντιπρόί δρος) Ή Μαρία· τού Παντεραιντρου λή (Ταχτικό μέλος) Ό Σόφος τού Μιποντερσμα νώλη (Πρόεδρος) Ό Μποτζαιρογιώργιης (Γενι- κός Γραμμοτέαις) Ή Μαγδαληνή τού Κλουτοχσ ,ραλάιμπη ('Αιναττλ. Γεν. Γραμ ματέας) Ό Άργυρομανώλης τσή Κα- Αεδοελένης (Ταμίας). Ό Νίικος τού Κουιμάντο (Τα ,χτιικό μέλος) Ό Τ.Τ. τού ιΜπαντσνοιδημιτ- τρη (Άναιπ. μέλος). Ό Ντεντή Μιχάλης (Αναπλ. μέλος). Έξελιχτική Έπιτροπή Ό Κεργιακογιώργης (Γεωττό νος) Ό Άτζορογιάν,νης Ό Γριιφοίκωκττας ιΚι εμείς σάν καί τουλόγου σας &έμε τό κα'λό τού χωργιού ,μας κα ίθήμε κοί έλττΐίόυιμε να συνεργαστού,με. Τό καταστατικό μος θά σάς τό πέψΌ!μί όντε θά τό τυπώσο με. Στίς 27 τού Φλεβΰρη λέμε νά μαζωχτούμε, νά πιούμ·ε ένα Λρα αί, νά δούμε ό γείς τόν άλλο ικαί νά ροζονάρομε καί σάς προ σκαλούμε άνέ σάς οέ παντίδει κα ί&έτε κιόλας, νά κοττ·όσετε οτήν Κρητική ταβ·έρνο ΤΑ Α- ΓΡΙΜΙΑ αΜαγΐ'έρ κοϊ Βαστάξη 4» όποκατωθιό άιπού την Όμό νοια οτήν ΠΑατέα Βάθης. Χαι,ρετούίμε Ιιαϊ νη,μίνομέ σας. Άθήνα 27 τού Γεναρη 1981 Ό Άνπίπρόεδρος Κώστας Καντιούηκ Ό Γεν. Γρομματέας Γιώργος Σμαραγδπς ΕΛΛΗΝΊΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΛΗΞΙιΑΡΙΧΙΕΙΟ ΓΩΝΙΙΩΝ ΜΙΑΛΙΕΒΥ2ΙΌΥ ΛΗΞΙΑΡΧΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ άπό 1Κ-12-1980 έως 10-4-1981 Α' Γεννή—.ις ••·οοοοοοοοοοοοο··οοο·οο··οοοοοοοοοοοοοοοοοο ΥΠΟΣΧΕΣΟΥ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ: 1. Νΐα είσαι τόσο δυνατάς, πού τίποτε νά μην μπορεί νΐά δ:αταράιξει τή γαλήνη τού νού σου. 1.— Μαιρκατ.άπΌς άιβάπτ. Μ,- χαιήΛ κα'ι Ο6ύσσειας '2.— Πΐαντεριής άράπτ. Μύ- ιρων καί Δέσποινας 3.— Παντερής Εμμανουήλ Ί ωάννου κα'ί Μίκης 4.— Σιμαραινΐδής Ίυάννης Εύ αγιγΐέΑσυ καί Νίκης δ.— Τσιμπρανος Γεώργιος Χαραλάμπιου καί Αικατερίνης 6.— Τσιντάρης ά'βάτττ. Εύαγ γιέλου καί Γεωργίας θήλεκ: 1.— Μαρκογΐιαννάκη άβάπτ. Σταιύιρου καί Εύαγγελιας ι2.— Μΐίχαλάικη Μαρία Νικο- λάου καί Ελένης 3.— Παντερή ά'βάΐπτ. Ιωάν¬ νου καί Ελευθερίας 4.— Τσίντάιρη άβάπτ. Ιωάν¬ νου1 και! Αθαναισίας 5.— Φθενού Καλλιόπη Κων)- νου καί Ζαχαρένια; Β' Βαπτίαεις: Ο Γ' Γάμσι: 1.— Μιελεσσανάικης Χρ-ήιστος τού Γεωργίου — Παντερή Μα- ρ'ινα τού Μιχαήλ 2.— Παπαδάκης Εμμανουιήλ τσύ' Νκ. — Κοκοβάικη Πεωργία τού Εμμανιου'ήλ 3.— Παπαδάκης Νικόλαος τού Γεωργου — Μιήτρου Ευ¬ α γγελίια τού Σάββα 4.— Παντερής Παντελής τού Γεωργ. — Παντερή Μαρία τού Ιωάννου 5.— Τσιιμπραγός Κων)νιος τού Γεωργ. — Βασιλάκη Βασι- λεία τού Μ'ΐχαήιλ. Δ* θάνοτοι: 1.— Μαρ,κατάτου Αίΐκατερίνη ΐχιήρα Ιωάννου γεννηθ. 18©3, α- πεβ. 2-4-1Θ91. (2.— Μάθενας Άνιδρέας τού ιΕιμμαν. Σιυντ)ρχης έ.ά1., γεννή- βήΐκε 1β90, άπεΊ>;ωΐσε 1-4-1981.
3.— Σμαραγδή Αθηνά χήρα
Αντωνίου γεννιήθ. 1890, άπίβ.
2^12-1980 ■
4.— Σιμαραγδής Μιχαήλ Γε¬
ωργίου γεννήθηικΐ 188.7, άπεΒ.
31-1-1981.
5.— Τσαγκαράκης Σαρακινός
Βαισ'λείου γεννήθ. 1892, άπεβ.
21-1-1981
Γιά Ληξιαρχικά γεγονότα πού
τυιχόν έχουν συμβεί καί δέν ά-
ναφΐέρονται, δέν ύπάρχουν
στοιχεία στήν ύπηρεσία μος, θά
δηιμοσιευθούν τότε πού ΘΛ τα
έχομε.
Γων.ίς 10 "Απριλίου 1981
Ό Ληξίαρχος
Μαρίνος Γ. Μαυρογιαννάι-ς
2. Μά συζητάς γιά ύιγεία, ©ίτυχ-ία καί γιά καλό οί κά¬
θε πρόσωπο που ου'ναντάς.
3. Νια κάνεις όλους τούς φ'.λους σου να νιώθουν ότι ί-
χοι/ν »άτι ώρα ο μ«σα τους.
4. Νά βλίπεις τό κάθε τι, άπω την εύχύριστη πλευρά
τού καί νά ε!οαι αιϋσιοΐδοζος.
5. Μιά σκιεφτεσαι μονο τό άιοΐιστο, νά έπιδώκΐεις μόνο τό
αρίστα καί νά προσδοκάς μόνο τό άρκττο.
β. Νά ένθουθιιάιζιεσαιΐ τόσο γι,ιά την έπιτυχΐα των άλλων,
άσο άικιριιβώς ένθΌυισ άιζεσα'ι γ ά τή διική σου.
7. Νά μην έιπηιρΐάζεσαι άιπό Τα λάθη τού παρελθόντος.
8. ΝΙά έχεις χαρούιυενη όψη πάνπ-οτε καί νά χαρίιζεις ένα
χαιμόγελο σέ όσους συνανΐτάς.
9. Νά άιφ:ίιρώνιεις τόσιο πολύ χρόνο γ.ά την καλυτέιρευ
ση τού έαυττού σου; ώοττε νά μή σού μένει καβόλου
χρόνος γ·ά νά επικρίνεις τοιύς όλλους.
10. Νά μην σέ άνιηισυιχΐσύν τα υιικιροπράνμ'ατα, νά είσαι
ό'νιώ'τερος στό θυιμό σου, ττολύ δυνατάς στό φώβο,
νά νοιώθεις εύΐτυιχής, ϋστ'ε να μην έπΐίτρέπϋκ οτίς
δυσκολίες νά σταβούν έμπόδ'θ στήν πορεία σου.
Γιά τή μεταφορα: Ε.Μ.
·ο······οο·οοο···ο···ο·οοο···οο·οοο·οοοοοο·< ΓΝΩΜΙΚΑ ΑΡΧΑΙΟΝ ΠΕΡΐεΚΕΨΗ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ 1. Άργά νά σκέπτεσαι, νά έ κτελεϊς όμως γρήδγορα τίς άπο- φάισεις σου. (Βουλεύου ρέν βραιδέως, έτπ τέλει δέ ταιχιέως τα δόξαντα1—Ί σοχράτης). Α 2. Πρίν άιπό κάθε έργο νά έ |ξετάζεις τα πρσηγούμενα καί τα έπακόλσυθά τού καί ύοτερα άριχισε νά τό καΐταΓίάνεις. ("Εκάστου έργου σκόπει τα καθηγούιμενα, καί τα άκόλουθα αυτού, καί ούτως έρχου επ" αύ τό.—'ΕηΙι—τος). Λ 3. Είναι καλυτέρα νά σκίτττε σαι πρίν άπό τίς πρόζεις σου, τταρά νά μετονοείς μετά. (Προβουλεύεοθαι ικρείοτσον πρό των πράξεων ή μετανοείν σκεπτες πράξεις, γίνονται κατα γέλαιστοι 'καιί δυιστυχείς. (Οί τοίς πράγμαοιν άπϊ,ρισκέ πτως επτχειρούντες έτ·' τώ δυ στυχειν καί γέλωτα όφλισκάνου σιν—Αίσωηος). ·*· β. Νά προσπαθείς νά πετυχαί νεις αιύτό πού είναι μιεσα στά ό ρια των δυνατοτήτων σου. (Τούτο συν άσκει ό δύνασαι —Έπίπτ|τος). Α 7. Ό άνθρωπος πού άναιβάλ λει τήιν έργασία τού, παλίύει πάντα μιέ τίς ζηιμΐιές. (Αίεί δ" άμβολιεργός άνήρ ά- άτησι παλοίει—Ήοίοδος). Α 8. Ή άμάθεια γεννά θρασύτη τα, έν ώή λσγική σικέψη προκα λεΐ δισταγμό. (Άμαθίιο μέν θράσος φέρει, λογΐισμός δέ όκνον^—Οουκυδί· Α 4. Δέν πριέπει άπ'ερίσκεπτια νά «αταιτι αΜόμαστε μέ τό κάθε τιρογμα. (ΐθύιδεί άπερισκέπτως προσιιέ ναι τοίς πράγμασιν—ΑΙονΜτος). Α 5. "Οσοι έπιχειρούν άιπερί- Α 9. Όταν σκέτΓεσαι, να έχεις τα περαισμένα σάν παράόειγμα γιά τα μιέλλοντα. (Βουλευόμενος παροδείγματα ποιού τα πχ»ρελθόντα των μελ λόντων—Ίσοκροτικ). 'Αντώνη< Βασιλοκωνσταντάκηζ'— Μαίρη τζή — Νίκοζ Τυροτίδηζ, τού θιάτρου Ν*ων στό έργο «ΑΡΚΟΥΔΑ» τού Τσίχυφ. ΤΟ 0ΕΑΤΡΟ ΝΕΟΝ ΚΡΗΤΗΣ ΣΤΙΣ: ΓΩΝΙΕί Μιε πρωτσβσυλία τού Συλλό γου μας, δόθηικε τό Σάββατο 30 ΜαίΤου καί ώρα 9 τό Βρά δυ, στίς Γωνιές θΓατρΐιοή παρά στσση άπό τό θεατρο Νεων Κρήτης μ·έ δυό γνωστές κλοσσι κες κω,μωόιες τού Άντον Τσε- χωφ «Αίτηση σέ Γάμο» καί «Ά ρκοΰδα» μέ μεγάΛη συμνετοχή «όσ,μου. Μί την εύκαιρία αυτή (βιρεθήικαμε κοντό στούς ήβο- (Γριούς τής θεατρικής αυτής ό μάδσς που εδώ καΐ πεντε χρό νια μέ την καλλΓτεχν^κή εύθύνη τού Ν. Τυριτίδη ζεί και εργσζε ται στιήν Κρήτη παρουσιάιζον τας κάθε χρόνο ποιοτικά έργα. Ή όμάδα αυτή ξεκίνησε τό ♦>ί76 μέ πέντε έπαγελματίες ή
θοποιούις πού διάλεξαν την Κρή
τη οάν μόνιμη κατοικαί τους.
Ή ομάδα κινδύνεψε πολλές φο
ρές νια διαλυθή με όφορμή την
έλλειψη δουλΐΐάς καί άνταπόικρι
ισης άιπό τό κοινό καί τόν τοπι
ικό παιράγοντα, άλλά συγκροτή
θηκε ύστερα άπό αγώνα καί ά
νανεώθηκε μί νέα στελέχη πσύ
τα τροφοδοτεί κάθε χρόνο ή
,μόνιιμη δραιματική σχολή τής
Κρήτης.
ιΡωτήισαμε τό Νιικο ΤυρπΊδη
ποία είναι τα σημαιντικότερα
ιπρσβλήματα πού όντιμετωτΐιζει
σήιμερα σ' αυτή την τολμήση
(άιποκεντρωΓΓΐική τού πηροοητά-
θεεα κοι μος στιόνττκη
«Τό θίοτρο στήν
χει πολύ δρομο νο ιτομ& ^«
Γτραγματαττοιήχκι τους χ
τους. Αν «αι Βπογνι)ψοτι(( ^
με με την αγωνια κ»
σψαλε?α τής ίλλ{Η)ΐης
λοδή κατάλληΛων /
να ίπ*ζομί με συνοιοο κοι ο
δοτεκότητα έπειόή το πιρ«χ
τερο χωρία κοι οί
Κρήτης δέν δισθίτοιιν οντΐμ
στο,χειωδη σβοΐΜθ για εκί^
σεις. Επειτο, σαν θιασος 5ι
|δικα*ουμοστΕ ενα μετοφορκ
ιμεσο γα τα οκηνικα κοι το
ήβοπο'ους μας γιατι ι
νόμος δέν προβλέπει τή
«ή αδεία. Τελος, για νβ ιορ
φορήσει μίσ προσπάβικι οί
αυτή χρειάίετσ» την όνβιε/ιΙ
■κττη ι>ποστήριξη της τοπκήτ.
τοδιοικησης που διν την φ
•πσντα. Άντίθετα ιχομι
χνά ύποστήρ'ζη σπό
κσι όλλους ιδιώτΐζ πο5 Φι
ρονται για τό κσλο τού τοτβ
Πιστευομε ότι τό θεατρο ο
ιβάλλει άνυπολογιστα οτήν
τογνωσίο και στή (><α$Φ τού χοραχτήιρο ενός λοου Ι πορα τα ανυπίρβλίϊτο δ θα συνεχίοωμε, γιοτι τηοπιιι στήν ουσισστική τής τέχνης καί στο λα γκό β τρο. ΓΩΝΙΑΝΗ ΛΑΊ'ΚΗ ΣΟΦΙΑ ιΜ«ά ταχυνή, ήσμιξε ό Μπου ρνέλης ένα χωριανό μας πού ή πήγαινε μέ τή γυναιικα τού στή χώρα. — Πού μπρί ΓτάτεΙ — Τή γυνα'ίκα μου πάω ότου γιιατρσύ νά τσί Βόλω άδόδια. — Εμά μπ,>έ κακομοίρηϋ Καί
μενά ή γυιναίικα μου έχει δυό καί
λέω νά τσή βγάλω τό ένα γιά
νά μή μού τα τρίζεΜΙΙ Άιπολο
γάτε ο Μιπουρνέλης.
•
Εψόφανε μίαν άγελιά στόν
Καμαριώτη. Τή σφάξανε καί τή
ψέραινε στσί Γωνιές νά την που
λήισουνε. Στό δρόμο των έπάν
τηξε ό Σιπιέτολας.
— Νά σού ττέψω μπορΐ
μι·άν μπάρτε κριος;
— Αμε στό οττγτι
οκάδες.
Ό Κομοργωθιονόζ γ<ι * φορτωθεί τό «ρκ>ί,
Σπέτολα τό σοίτι 15 οβ*'
Τόν "Αιγουστο πσύ
χωριό ό Καμαργωθ'
ρευγε τού Στΐ,τολο τα Μ
— Πόσο μπρέ <^ο « τό κριάς. — Δεκοπένπ μπα. — "Εμα μρέ «¥><>τίι11
μρέ ήκανα; Έ; Γήμο ή«»
ΠΑΙΔΙΚΑ ΕΙΔΗ - ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ
ΣΜΑΡΑΓΔΗΣ
ΘΕΡΙΣΣΟΥ 5 — ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ — ΤΗΛ. 222-056
Στό Κατάστημό. μας θά βρήτε μιγολη ουλλσγή *>
ΚΡΕΒΒΑΤΑΚΙΑ — ΠΑΡΚΑ — ΠΕΡΠΑΤΟΥΡΕΙ
ΠΟΡΤ ΜΠΕΜΠΕ κ.λ.π.
καβώς έπΐοης καί τεραστία 9υλλογή άπό
ΚΗΡΥΚΑΣ
Ο ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΣ
ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Συλ-
. πιυθύνω
ος όλους
τ<χι Δ ο » Σΐινβου οοο «αι στα μελη πού ο μι τό τρόπο του άγω ΐφΤΟΙ , ' ΤΟύ Γι*!θνο ■ > ιν ά-
τ, τοα χυριού μος.
τ αυλοχκττο πλ π ™
, ίξοψύσει κο
>γ*νΐ»0»ίό ηροβλτν,μα
ΚοινοτΓ>τα καί ό
σας ξιχυριστώ, ενημε
όφέτοι ό τ»μόρι«|μος)
γεν«ες γρομμες κι γ-
καλο. Έρχομοι τώρα
στο θψα μας.
Ι«ινΓ>οο να σος γραψω κάτι
ιχίΐ νώ κάμει μ£ την ύλη
ΐφηιμΐριδας βσί τό άποο
ια όξιο λάγου νώ δεί τ:ς
ί< τής δημάθΊΟτητας με- 3υ τού «Τωνιονού Κήρυκα». ότ» μέ διοκρ·ίνει τό τής συνχΐισφορός, ότι Γωνιανος όσο καί σίίς, ότι ο Ούτή τη φόση, λό τής απόστοοης, δίεν μπορώ λ βοηβησω παρώ μόνο μ' σύ το τόν τρόπο. Τα 6φοτα πού διοπρογνυα- ηχβμοι ιίχον σών στοχο άπ' την 6ρχή νώ δημοοιευτούν ιν ίφηίμερ'δο τού Συλλόγαυ Λ/ίό πίρα όπό τις πρόσω >ι«ί( άπόφεις τα διακρ'νει, /ο-
ι&>. ίνα ριαλκττικό καί άντι
πνεϋμο, έτσι ώστε νά
η/ πρσβλήμα
ττή συντακτι«ή έπετροπή.
Προτο «αι πλέον βασκό γιώ
)«νο ι^ναι μ ώ άναφορά στήν
ερήντ). Η εφημερίδα μας μέχρι
"Τμερο δέν όσχολήβηικτ μ' ού
»* το θΐμα. Την σρχή γιύ ν'
βχολινβϋ μ' αύτό τό ζήττημα
Λ' την έβωσ« μιά ε—οκντική».
«τος τού λ*γειν, έμπνευση
^οα όπό την όποία καλλιερ-
γ*τ δ«ολογο ώνόμεσα στόν
•κχητή· μ4 δυό τρ;α πρόχΐωπα
"Λι ίκφράζει ό κοβτνας τή δι
•1 τού θίωρηρη γιά την είοή
•Π· Ο τίτλος τής έμπν·ευοη<: εί «ι «ό είρονοποιός» τόν όττοίο ψφονιζω σάν κήρυνα μιάς σει ρος όπό πραγμάτων πού νομί ίυ .κοι «σως συμφωνήσετε καί «Κ, ότι είνο·» κοινής άποδο- ΙΚ όλων μας. Ο τίτλος κάτω ■Λ "Πόν όποίο οτίιλνω τό υπό δημοσιευθή κειμενο είναι «Ναι Κν, άλλό» καί ο—ήν άρχή^ά- *ω ένα ηροσδιορισμό τοι> &τό
|ΊΗΐ πού ναι μέν συιμφωνεί, γιά
« Ργιόλίΐ στήν συνέχεια την
•ύρβ του ε^Μ ό—ό την εύβύνη
«· τή συμμετοχή, ό εύβυνόφο
5ος μί λιγα λόγια.
Αύτό τό πνεύμα τής ύποιορι
οίας διαπκΓΓώνω ότι χαρακτη
Ρ<ιι τή δηιμόΧΓΐα ζωή μας σή (*ρο κσθώς κα» τίς σχίσεις των «ρατων με τό ψυχροπολιεμικό ίλψα νό άναβιώνει καί τό δια Χωρισμό άνόμεσα σέ προστά- τι? κοί ηροστατευιάμενους, κά¬ τι πού ερχχταΐ' σέ πλήρη άντι- μέ την λαίκή θελήση και Σ' αύτό τώ πλοίσ α -^ομένες διαΛ«στώσεις τονίζοντας τόν καθορισηκό πά ΡΛγοντα ποϋ είναι ό λσός κύί οί άγώνες τού, ούτό όλλωστε τό πνεύμα διαιφινει τόν «ποιη τή» καί τόν βεΊρηνοποιό» στήν ψπνευοη 6ί7ό την όποία ξβκί- νησε ι) όνοφορά μ' σάτό τόν τΡόπο στήν ειρήνη. Τό θφα ί'ινκιι κοθαρώ πολιτι «*· Εξ άλλου, ή ειρήνη, δέν εί ναι μόνο εύχολόγια, χρειώίίεπ·αι ^ πόρίΓς θ*ση αποφο>γοντος
■*«( άκΒότητες. Αώτό άλλωστε
"Ότιύω ότι κάν<*> στήν όνάλυ
"ή μου. Πιστεύω ότι ή δηιμοσί
(υση τού όρθρου θώ δημιουρ
ιηοιι ένα πρσβλημοτισμό θετι
«ο πέρα γιά πέρα καί αύτάς
Όυιζω πΐρα άιπό την πληρο
•ύρηση, ότι είναι ό ούσιαστι-
«οτιρος στόχος τής έφημ«ρί-
4ος.
Τύ υπόλοιοα, ε*νοι θίμα δι«ό
'ος κοί τής συνταικτιικής επι-
'ροπής.
Σ>ό δεοτιρο θεμα κοταιπ:άνο
μί μιώ σ«»ρώ ποι*·~< άνα- τηύ τον*5ουν μιώ χρο ν"Ί οειρό προγμβτων «ιαΊ κα- τ°στβο»ων χββάνών και σημε αυτώ άπθδίδοντα< <ους, πού τίτλος του< ΐι ναι «ο Πλότανος». Δέν νομ^ω ότι χρίιάζίται κάν έπϊζήγηση, α»»»· μια όνύ(γινωση, γιο νά κο ταΛορΐι καν/είς τί θίλω νβ 6ύ σω. ■Εδώ τελειώ-νο. Άν γιά ένα όποιοόήποτε λόγο κρίνετε σκό π μο νά έπι«Μΐνωνήσ£τ« μαζί «Ο ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΣ» Εισαγωγήν *ν1βσα οτΓου κόσυου την ΰΛύνη ιΐες ότου πολέμου τίς φιωνΐές ακοΟστη.κε καά μ ιω κραιυγιήι — ιΕίρι^νη είναι τό σύνθη,μα τού σφερα, τού χθές. Ομως δεν δώσαν ση,μασι'α κανείς σέ τούτη την κρααγΐή; και <τυνεχ:στη;κε μές στούς ή ί&α άνελέηιτη μου, γράψ>ετί μου δυό λόγια ή
παρίτϊ ίνα τη>λέφωνο (031-
207811).
Τέλος, ούς χαιρετώ καί έλπί
ζω νά β.ρίθούιμε ούντοιμα.
'Ενας Γωνιΐανός
πού δίεν σας ξιε^α
Εμμ· Παπαδάκης
40 Εκ,κλησιές θεσσαλονίικης
Και σόν κατασιγιάσανε τα πάθη
κ,οη δ άλυσε ό 'ΚΌυιρνΐΌχτός
είπαμε ότι φτταΐίξαν, βλλονθν τώ ά«η
μοκριά άπό κάβε ιεύβύνπ — ό βικος μας έαιιτός.
ΠρΛξι» 1η:
Δέν ξίρω πότε μές .στήν θ
ήταν ηού ίμα>αν.ίιστηκε αύτός
νά φτ.ιά&ι ήβελε ,μιά αύτακ,ραΓτοριία
τό όναυ,ά του ή-ταν Είρηνιθ'ποιός.
ΑΥΤΟΙ
ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΦΥΓΑΝ
ΑίΜατερίνη χήρα Ιωάννου
Μαρκιατάτου. Γεννήθηκε τό
1893 ,καί Γτέθανε οτίς 2-4-1981
σέ ήλικία 88 χρόνων.
τ<ιαί όπως καιθε βώττοικρΰτορας έτισι ικα'ι τούττος είχ|ε νά Αεει λόγια βιρονττερα τίς όρεττές έξυμνοιώσε καϋ τό ΜλιαύΓΓος έσπε,ρνε γιώρω του ό.ν£λπιστη, χαριά. ό,μως άπ' ούσα τα λόγΐ'α δ αΛή,ρυστε κι ίνα σκοττό κότι πού τούβινε περί,σοο βάρος το χαρακτήριζε πρυτ'σρχιικό. Τό ιρήρυγμα τού Εηΐ«τγνιοιπο·οιύ: Παλειύοντας νά σώσεις ριά ιμυ,χιή ά π' αώτό πού Αεν τού ριζικοϋ τό ορορο θά βρης «μποδια «αί γνώ|ριιζιε άπ' άρχή τό νά σωβείς, αύτό — δέ αχτάνει μόνο. Πραχώρα μί Τό χερι κι ολα τα χέ'ρια σάν όντταμυθούν ενα ,τραγούιδι οηό χιλιο&ς στόιματα βι/αιμ·ένο γ»ά την ιΕίιριήνπ καί την ηροικοηήι θά Τό α^μο τής προγιονικής θυισίας θά ζι&διαλ'ύνιει κάθε μας γιατί καί θάναι ή άρχιή ,μιάς νέας πορείιας τό τέλος σου οτυγνέ έκιμετΓθΑλεικτή. Πράξη 2η: Τό κήρυγμα τού «4 Α&ηνά χήρα Αντωνίου Σμα ραγδή. Γεννήθηικε τό 1890 καί π;θανε στίς 26-1ι2-198Ο σέ ήΐλι ■κια 90 χιρόνυν. Σμαραγδής Μιχάλης τού Γεω ργίου. Γεννήθηικε τό 1887 καί τΐίΐθανε ατίς 31-1-1981 σέ ήΐλικία 94 χρόνων. Τού πεπρωμένου όδήγα τό τιμονι τής Ίστορ'ίας τρ*βα τό στριατί καί μή νοιαστείς άν οκοιύβει τό κιανόνι καί ποία είν" ή, άφορμή — >ποΐιό είναι τό γι·ατ«.
Ό κσαμος μέσα οτόν
άς κα.γϊται κάθΐ στιγμή
α ,μα πολύ δέν χύθηικε ίτούΓτο τόν αίύνο
καί πρέπει πάλι νώ βρεβεί μιά
Καί όταν κάποιτε θιά σταματήισουν τα «ανάνια
μή, θα.ρριευτείς καϋ βιγείς μπροστύ
έ/τσι τί πάθαν σά καί σένα κι άλλα ψώνια
κοί σβήσανε τα πρόσωΐπα τα γελοστ«ά.
Στο σημειο ίΛ»α» αώτο, βά σί ρω*ήο>η ό Είρτ,νοτΜίός:
Καλά, έσέ ποίος είναι ό δικός σου ό σκσπός
καί σύ βα τ' άπανΓτήσεις άντΐ καν£ ΐ
μέ βεωρίες 9έν έρχεται ποτέ ή- ιάσπιρπ
βμΐν·α πίστπ μου μιά καί μοναβική
ττώς νά γφϋσω τή< κοιλκάς μου τό όοκί. Πρό?η 3η: ΠθΜΐτής πρός «Φιλθθβιφθ·: Τώρα άν καποτε ό καιρος τό <ρ*ρει και άπΌκτινσεις προσβιάΐσεις θίωρπτικές όρμα επάνω στο έχθρικό οοκέρι δέν είναι παντα οί έπιλαγιές ιμας — συμφεροντολογ:«ές. Ποίος ζί,ρει μποΡ^' νά πετύχΐΐς μέ μ χά στιιγΐμιΊ ζειχωριοτή ότι δέν μπορίσες νά ζή,σεις στή ψείιτρα κα«Ι π.ροσωιριντή ζωή αυτή. Ίισος νώ σκέφτε<ται «α1! μιώ «πΛεία χιλιάδες άτομα μπροοτά καί τ' όνομα σέ μιώ πλοτόα νώ δίιδεται γιά νά βαοτα· Άμοιρε όμως σέ ζεΐχώισαν ούττε ένα λο,γιο δέ σο»ύ είπαν κι μ' ένα μέτρο χώμα σέ ακεπώισον σάν όλους τσ' ,άλΑους τούς θν^η.τούς πρέπει νώ ήττον. Κι αί φίλοι κι οί όμοΥδεώτες πάει σέ ζειχόσαν τώρα πιώ #> Συνεχτκι στή οελ. 4
Σελίς 3η
Τσογκαρώκπς Σαρακινός τού
ΒασιΑείου. Γενήθηκε τό 1692
ικσί Γτέθανε οτίς 21-1-1981 σέ
ήλι,κία 89 χρόνων.
Όλοι τους υπήρξαν καλοί χω
ριαν.ο·ί «αί οίκογενιειάρχες. Αίω
νία τους ή μνήιμη.
ΜΝΗΙνΙΟΣΥΝΟ
ΤΟΥ ΒΑΓ. ΣΜΑΡΑΓΔΗ
Σΐτίς 9·τού Μάη έγινε τό μνη
ιμόσυνο του αλησμονήτου χω-
ιριανού μας Βαγνέλη Σιμαραγδή,
Μηχανικού. Ή μνήμη του άς
είναι αιώνια.
ί'ί,.,, , |.)
ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ
ΤΟΝ ΓΟΝΙΑΝΟ
ΚΗΡΥΚΑ
ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ «· ΣΟΦ. ΧΑΤΖΙΔΑΚΗ
Ό Γωνιανός ΈκποΑιτιοτικός
καί ή άξιέπαινη δραοτηριότητά τού
Την παρακάτω έπιστολή έστειλε ό έκλεκτός χω-
ριανός μας, Ίατρός, κ. Σοφοκλής Γ. Χατζιδάκης στόν
Ταμία τού Συλλόγου μας κ. Ήρακλή Παντερή. Λόγω
τού ένδιαφέροντος τής έπιστολης, την δημοσιεύου-
με παρακάτω.
Σοφοκλής Χατζιδάκης
Πρός τόν κ.
Ηροκλή Παντερήν
Φενων 47
είς Ηράκλειον Κρήτης
ΙΑγαττητέ άνηψιιέ Ήρσκλή,
'Επιιθυμώ μέ τό γρώμμα μου
αύτό νά σέ εύιχαρΐ'οτήσω θερ
μά —.κια» στίς εύχαριοτίες μου
στό πρόσωπό σου νά προοθέ
σω εύχαρι,'οτίες καί σ' όλους
τσύς συμΓτατιριώτες μαις τού
Διοΐ'Κητπκού Σιχμβουλίου τού
«ΓωνΊανσύ 'ΕκπολιΤΗστΐικού Συλ
λόγου», τούς όποίου'ς δέν έχω
την τι:μή νά γνωρίίω— θερμό
τατα διά τούς κοττους καί τίς
θυΰίες τού ύιττοβηλθήκατε γιά
τή νιέΐίδοση τής ίστορικής μελέ
της τού σεβαστού μας κ. Νί-
κου Σ/ταυρινίιδη, πού άναφέρε
ται οτόν Μιιχά'λη ΕϊλΙάχο, καί
την συμμετοχή σας, ώς Σύλλο
γος, στήν πανηγυιριική εκδηλώ¬
ση τής Μονής Ίερουσαλήμ γιά
νά θυ,μηθούμε οί σύγχ,ρονοι
Κρητκκοί την ,προσφορά οτόν
Ιάγώνα τού 1666 καί γενιικώτε
ρα στόν Κρηιτιικά λαώ τού άλ
λου μεγάλου γόνου' τού χωρίου
μας τού Γωνιανού Μελετίου Κα
ΐΛηιοιπιέρη, ήγουμένου τής Μο
νήις Ίερουσαλήμ καί προέιδρου
τής έπαναστατιικής επιτροπήν
των άνατολιικών περιφερειιών
τής Κρήτης. Γιά την δεύτερη
αυτή άιφορμή των εώχαριοτιών
μου, τιήν τού Μελετίου, έτυχε
σ' εμέ ή άγαθή συγκυρία νά
σου ιμιλήισω σέ άνύποπτο χρό
νο, σχετιικά μ έ την προσφιαιτη
έκδήλωιση, γιά την ήγετική προ
σωπκότηιτα τού άνδρας Μελε
τίου Καληοπίρη κοί γνωρί'ζεις
την ,μεγόλη έκτί,μηιση κοί υπό
ληψη πού τρέφω στήν ίστορι
κή αυτή μορφή τού τόπου μας.
'Οσα κείμενα φέρουν την ύιπο
γράφη του >καί έχουν έλθει σέ
δήΊμοσιιότητα1, δείιχνουν πώς οί
Γωνιές, τό χωριό μας, δέν ύιπή
ρξε κοιτίς μόνον ένδόζων άν-
δρών πού έδροσον μέ την λεβε
ντιό τους καί την όζιοσύντι
στά άρματα—(όπως είναι ό τι
μηθείς στό Λουτράκι άπό την
ΊΕκκλησία καί τόν Λαώ τής πε
ριφερείας, ό ήγούιμενος τής Μο
νής Ιερουισαλήιμ—τρωταΓτόρους
τής ,πολιτικής σκέψεως, ψωμωμέ
νους πολιτι κους άνιδρες, ίκα-
νούς νά κατευθύνουν άγώνες
γ»ό την άΐΓτελευι&έρωση των λα
ών άπό την όποιοδήιποτε δου
λεία, μέ σθένος ,ήρωισμό, σω
φροσύνη καϊ δΐιΓτλωματϋκότητα
άνεπονΙάΑηπτη.
Προσωπικά είχα την ευτυχία
ά π όμ»κρό Γ»3ΐδί νά ζώ στό πε
ριβάλλον τού σττιτικού μας αύ
τές τΉς πνευμοτκϊς καί ήρωΐκϊς
Γωνιές, χάρις οτίς ^ωντιανές ά
φηγήΐσεις τού άεκμνήιστου πατί
ρα μου, τού Γεωργίου Ι. Χατζι
δάκι, τού έγγονού τού Μιχάλη
Βλάχου. Ό πατέρας μου έπι-
πρόσθετα εΐχε την ευτυχία νώ
νοιώσει άπό κοντα την οτοργι
κή άγάττή τού ήγουιμέ'νου Μελε
τοίυ τού άοιδήιμου προγόνου
μας, την πνευματική φυσιογνω
μία τού όπ>ίου ύπολείπτετο τα
μέγιστα. Κοί έτσι οί δύο Καλη
σττέιρηιδες, ό ήρωας Μιχάλης
Βλάχος χαί ό ήγούμενος Μελί-
τιος, χάρις στήν άγΐάπη τού πά
τπέρα μου στήν γενέτεΐιρά μας,
την Κρήτη, ζούσαν σάν ζωντα
νά όντα στό Χατζιδακιέιικο σπί
τι μας.
Είναι, γι' αύτούς όλους τούς
λόγους, έξαιρετι«ή γιά ρένα ή
χαρά νά βλιέπω τώρα πθς, χά
ρις στίς προοπάθειες των με-
λών τού Δΐιθΐκητικού Συμβουλί
ου τού «Γωνιανού 'Εκιπολιτιστι
κου Συλλόγου», έρχονται σέ έ
πΐ'καιρότηιται ίστορι*ά ντοκουμέ
ντα, όπως τό θαυμασία δημο
σίευιμα στό «Γωνιονό "Άγγελια
φόρο» τού 1θ81, πού δείχνουν
γενικώτερα πώς σί Γωνιις, χάρις
σέ διαΑεκτές μορφές τής ίστο
ρας τους, ώπήρζαν Κιέντρο, 6
τού ή ήρωική καί ή πνευ,ματιική
ζωή άΐδελφω,μέινες, τα Άρματα
καί τα Γράιμματο συνται-ριασμέ
να, έπαιΐζαν ήγετβκό ρόλο σ' έ
κείνα τα όχι καί τόσο
χρόνια των άπελευθερωτικών
άγώνων τού κρητικού λαού.
Δέν έιχω παρά νώ σάς συγχα
ρώ όλους καί νά εύχηθώ την ι
δια γραμμή πού έχίτε χΌράξει
στήν προσπάθεΐ'α σας νά την
συνεχίσετε, γιά τό καλό τού τό
τίου ,μας γεινιχώτερα. 'Εχοομε ό
λοι την υποχρεωθή νά συμπα
ραστοθούμε στό «Σύλλογο», νά
προσφέρουιμε ό καθένας μας ό,
τι μπορεί γιΐά τίς Γωνιές μας ά
ρκεί ή προσφαρά τού καβένα
ιμας νά είναι πηγαία, φοσφορά
καρδίας καί όχι ώπολογΐσμών.
λοιπών στόν «Γω
νιανό "Ειοπολιτιοτιικό Σύλλογο»
πού μέ τίς εύιχ)άριστες καί ζωη
φόρες πρωτοβουλϊκ τού 'τρνφ
νει. τό ίνβουσιακΓπικό - οτοιχεΐο
πού φυισιικο είναι νώ άναιτπ"ερώ
νει την μέσα μας διαθέση προ
σφο,ράς.
ΐΑύττή την άνοζωογόνηοη
σπή διαθέση όίλων μας καί την
άνατττερωση τού ένδ»αφιέρον-
τος μας γιά τίς Γωντίς πού πά
ρατηιρείται στίς ήμέρες μας—
αύτό τό εύιχάριστο έττίτευιγμα,
πού όφείλεται στή δραστηριό
τητα των συμπατριιωτών πού
Ικοτευθύνουν την πορεία τού
Έκ πολιτι στ ιχού Γυλλόγου—
πρέπει νά την χιαιρετιδούμε ό
λοι μας μ' όλη ιμας την καρδιά.
Μ' όλη την άγάπιη μου σέ
αένα, στούς δκούς σου, στόν
πολύ άγαπητό μου πατέρα σου,
στούς συγγενείς καί στούς λοι-
πούς χωρίανούς μας.
Ό θειος σθυ
Σοφοκνής Γ. Χατζιδοκκ,
ίατ,ρός
ΓΕΩΤΡΗΣΗ ΣΥΝΔΕΣΝΟΥ||
ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΜΑΣ !
'Αποψη τής γιωτρήσεως τού Συνδέσμου Κοινοτήτων
Μαλεβιζίου, άπό τό Μνημείο.
Κοντά στό μνημεΐο στήιν ϊ
ξοδο τού Γωνιανοϋ ΦαραγγιοΟ,
σι/νεχίζοχται οί εργασίας γεω
τρΐ>σεως ύττέρ τού Συνοεο-μου
Κοινοτήτων τής Επαρχίας Μα
λϊδυζίου, πού έδρεύει στόν
Κρου<τώνα. Στό σύνδεσμο, έκ τάς τού Κροοσώνα συμμετέχουν οί Κοινότητες Γωνιών, Άστυ ρακιού, Μονης, Κορφών, Λου- τρακίου, Καμαρίου, Τυλίσσου, Γάζι, Καλεσσών, Βουτών καί Στανρακίαν. Ή γεώτρηση εχει βάθος 353 μ. κα! αυτή την έττοχή γίνο-ν ται ο! έργασίες σωληνώσεως της. Ζύμφωνα μ£ έκτιμήσεις των έμπειρογνωμόνων, τό νερό ττού Κρέθηκε είναι πάρα πολύ (υπο λογίζίται μιά παροχή 300 ε ως 400 κυβ. μ. την £>ρα) καί
θά λύσει πολλά προβλήιματα ΰ
δρεύσεως καί άρδιύσεως των
Κοινο-τήΓτων τής περιοχάς.
Σημειωτέον ότι θ' άτταιτη-
θοΰν νά γίνουν ιτάρα πολλά ϊ
ργα γιά νά δοβεϊ τό ν«ρό στήν
έχμί,τάλλευση, όπως άντλιοστά
σία, ύδραγωγεϊα, δ£ξαμενές
κ.λ.π.
'Ελπίζοΐ'με &μως πώς »| ά
ρμόδιες ύπηρεσίες θά χρημοττο
δοτήσουν τό εργο καί θά λύ-
σουν τα ττιεστικά προδλήμστα
πού 5ημιουργοΰνται άπό την
έλλίΐψη τού νεροΰ στήν περιο
χη·
ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ
Έπειδή παρατηρήθηκε τό φαινόμενο νά έ-
χουν καταστραφεί πολλά άπό τα δένδρα πού
φυτέψαμε, άπό τα οίκόσιτα ζώα, παρακαλούμε
καί πάλι τούς χωριανούς μας νά δείξουν μεγα-
λύτερο ενδιαφέρον στήν προστασία των δεν-
δρυλλϊων.
ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ
Γωνιανοΐ 'Επαγγελματΐες
Ή Εφημερίδα μας είναι σέ θέση
νά σάς προβάλλει.
Γιά τίς διαφημίσεις, άποτείνεσθε στό τηλέφωνο
223-653 καί ώρες 9.00 — 14.00.
ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ
ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ — ΣΙΔΗΡΟΥ
Ι. ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΚΑΙ ΥΙΟΙ Ο Ε
(4ο χλμ. πρός Γάζι)
Τηλ. 821-291
ΊΙ
Ο ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΣ
ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Συλ-
. πιυθύνω
ος όλους
τ<χι Δ ο » Σΐινβου οοο «αι στα μελη πού ο μι τό τρόπο του άγω ΐφΤΟΙ , ' ΤΟύ Γι*!θνο ■ > ιν ά-
τ, τοα χυριού μος.
τ αυλοχκττο πλ π ™
, ίξοψύσει κο
>γ*νΐ»0»ίό ηροβλτν,μα
ΚοινοτΓ>τα καί ό
σας ξιχυριστώ, ενημε
όφέτοι ό τ»μόρι«|μος)
γεν«ες γρομμες κι γ-
καλο. Έρχομοι τώρα
στο θψα μας.
Ι«ινΓ>οο να σος γραψω κάτι
ιχίΐ νώ κάμει μ£ την ύλη
ΐφηιμΐριδας βσί τό άποο
ια όξιο λάγου νώ δεί τ:ς
ί< τής δημάθΊΟτητας με- 3υ τού «Τωνιονού Κήρυκα». ότ» μέ διοκρ·ίνει τό τής συνχΐισφορός, ότι Γωνιανος όσο καί σίίς, ότι ο Ούτή τη φόση, λό τής απόστοοης, δίεν μπορώ λ βοηβησω παρώ μόνο μ' σύ το τόν τρόπο. Τα 6φοτα πού διοπρογνυα- ηχβμοι ιίχον σών στοχο άπ' την 6ρχή νώ δημοοιευτούν ιν ίφηίμερ'δο τού Συλλόγαυ Λ/ίό πίρα όπό τις πρόσω >ι«ί( άπόφεις τα διακρ'νει, /ο-
ι&>. ίνα ριαλκττικό καί άντι
πνεϋμο, έτσι ώστε νά
η/ πρσβλήμα
ττή συντακτι«ή έπετροπή.
Προτο «αι πλέον βασκό γιώ
)«νο ι^ναι μ ώ άναφορά στήν
ερήντ). Η εφημερίδα μας μέχρι
"Τμερο δέν όσχολήβηικτ μ' ού
»* το θΐμα. Την σρχή γιύ ν'
βχολινβϋ μ' αύτό τό ζήττημα
Λ' την έβωσ« μιά ε—οκντική».
«τος τού λ*γειν, έμπνευση
^οα όπό την όποία καλλιερ-
γ*τ δ«ολογο ώνόμεσα στόν
•κχητή· μ4 δυό τρ;α πρόχΐωπα
"Λι ίκφράζει ό κοβτνας τή δι
•1 τού θίωρηρη γιά την είοή
•Π· Ο τίτλος τής έμπν·ευοη<: εί «ι «ό είρονοποιός» τόν όττοίο ψφονιζω σάν κήρυνα μιάς σει ρος όπό πραγμάτων πού νομί ίυ .κοι «σως συμφωνήσετε καί «Κ, ότι είνο·» κοινής άποδο- ΙΚ όλων μας. Ο τίτλος κάτω ■Λ "Πόν όποίο οτίιλνω τό υπό δημοσιευθή κειμενο είναι «Ναι Κν, άλλό» καί ο—ήν άρχή^ά- *ω ένα ηροσδιορισμό τοι> &τό
|ΊΗΐ πού ναι μέν συιμφωνεί, γιά
« Ργιόλίΐ στήν συνέχεια την
•ύρβ του ε^Μ ό—ό την εύβύνη
«· τή συμμετοχή, ό εύβυνόφο
5ος μί λιγα λόγια.
Αύτό τό πνεύμα τής ύποιορι
οίας διαπκΓΓώνω ότι χαρακτη
Ρ<ιι τή δηιμόΧΓΐα ζωή μας σή (*ρο κσθώς κα» τίς σχίσεις των «ρατων με τό ψυχροπολιεμικό ίλψα νό άναβιώνει καί τό δια Χωρισμό άνόμεσα σέ προστά- τι? κοί ηροστατευιάμενους, κά¬ τι πού ερχχταΐ' σέ πλήρη άντι- μέ την λαίκή θελήση και Σ' αύτό τώ πλοίσ α -^ομένες διαΛ«στώσεις τονίζοντας τόν καθορισηκό πά ΡΛγοντα ποϋ είναι ό λσός κύί οί άγώνες τού, ούτό όλλωστε τό πνεύμα διαιφινει τόν «ποιη τή» καί τόν βεΊρηνοποιό» στήν ψπνευοη 6ί7ό την όποία ξβκί- νησε ι) όνοφορά μ' σάτό τόν τΡόπο στήν ειρήνη. Τό θφα ί'ινκιι κοθαρώ πολιτι «*· Εξ άλλου, ή ειρήνη, δέν εί ναι μόνο εύχολόγια, χρειώίίεπ·αι ^ πόρίΓς θ*ση αποφο>γοντος
■*«( άκΒότητες. Αώτό άλλωστε
"Ότιύω ότι κάν<*> στήν όνάλυ
"ή μου. Πιστεύω ότι ή δηιμοσί
(υση τού όρθρου θώ δημιουρ
ιηοιι ένα πρσβλημοτισμό θετι
«ο πέρα γιά πέρα καί αύτάς
Όυιζω πΐρα άιπό την πληρο
•ύρηση, ότι είναι ό ούσιαστι-
«οτιρος στόχος τής έφημ«ρί-
4ος.
Τύ υπόλοιοα, ε*νοι θίμα δι«ό
'ος κοί τής συνταικτιικής επι-
'ροπής.
Σ>ό δεοτιρο θεμα κοταιπ:άνο
μί μιώ σ«»ρώ ποι*·~< άνα- τηύ τον*5ουν μιώ χρο ν"Ί οειρό προγμβτων «ιαΊ κα- τ°στβο»ων χββάνών και σημε αυτώ άπθδίδοντα< <ους, πού τίτλος του< ΐι ναι «ο Πλότανος». Δέν νομ^ω ότι χρίιάζίται κάν έπϊζήγηση, α»»»· μια όνύ(γινωση, γιο νά κο ταΛορΐι καν/είς τί θίλω νβ 6ύ σω. ■Εδώ τελειώ-νο. Άν γιά ένα όποιοόήποτε λόγο κρίνετε σκό π μο νά έπι«Μΐνωνήσ£τ« μαζί «Ο ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΣ» Εισαγωγήν *ν1βσα οτΓου κόσυου την ΰΛύνη ιΐες ότου πολέμου τίς φιωνΐές ακοΟστη.κε καά μ ιω κραιυγιήι — ιΕίρι^νη είναι τό σύνθη,μα τού σφερα, τού χθές. Ομως δεν δώσαν ση,μασι'α κανείς σέ τούτη την κρααγΐή; και <τυνεχ:στη;κε μές στούς ή ί&α άνελέηιτη μου, γράψ>ετί μου δυό λόγια ή
παρίτϊ ίνα τη>λέφωνο (031-
207811).
Τέλος, ούς χαιρετώ καί έλπί
ζω νά β.ρίθούιμε ούντοιμα.
'Ενας Γωνιΐανός
πού δίεν σας ξιε^α
Εμμ· Παπαδάκης
40 Εκ,κλησιές θεσσαλονίικης
Και σόν κατασιγιάσανε τα πάθη
κ,οη δ άλυσε ό 'ΚΌυιρνΐΌχτός
είπαμε ότι φτταΐίξαν, βλλονθν τώ ά«η
μοκριά άπό κάβε ιεύβύνπ — ό βικος μας έαιιτός.
ΠρΛξι» 1η:
Δέν ξίρω πότε μές .στήν θ
ήταν ηού ίμα>αν.ίιστηκε αύτός
νά φτ.ιά&ι ήβελε ,μιά αύτακ,ραΓτοριία
τό όναυ,ά του ή-ταν Είρηνιθ'ποιός.
ΑΥΤΟΙ
ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΦΥΓΑΝ
ΑίΜατερίνη χήρα Ιωάννου
Μαρκιατάτου. Γεννήθηκε τό
1893 ,καί Γτέθανε οτίς 2-4-1981
σέ ήλικία 88 χρόνων.
τ<ιαί όπως καιθε βώττοικρΰτορας έτισι ικα'ι τούττος είχ|ε νά Αεει λόγια βιρονττερα τίς όρεττές έξυμνοιώσε καϋ τό ΜλιαύΓΓος έσπε,ρνε γιώρω του ό.ν£λπιστη, χαριά. ό,μως άπ' ούσα τα λόγΐ'α δ αΛή,ρυστε κι ίνα σκοττό κότι πού τούβινε περί,σοο βάρος το χαρακτήριζε πρυτ'σρχιικό. Τό ιρήρυγμα τού Εηΐ«τγνιοιπο·οιύ: Παλειύοντας νά σώσεις ριά ιμυ,χιή ά π' αώτό πού Αεν τού ριζικοϋ τό ορορο θά βρης «μποδια «αί γνώ|ριιζιε άπ' άρχή τό νά σωβείς, αύτό — δέ αχτάνει μόνο. Πραχώρα μί Τό χερι κι ολα τα χέ'ρια σάν όντταμυθούν ενα ,τραγούιδι οηό χιλιο&ς στόιματα βι/αιμ·ένο γ»ά την ιΕίιριήνπ καί την ηροικοηήι θά Τό α^μο τής προγιονικής θυισίας θά ζι&διαλ'ύνιει κάθε μας γιατί καί θάναι ή άρχιή ,μιάς νέας πορείιας τό τέλος σου οτυγνέ έκιμετΓθΑλεικτή. Πράξη 2η: Τό κήρυγμα τού «4 Α&ηνά χήρα Αντωνίου Σμα ραγδή. Γεννήθηικε τό 1890 καί π;θανε στίς 26-1ι2-198Ο σέ ήΐλι ■κια 90 χιρόνυν. Σμαραγδής Μιχάλης τού Γεω ργίου. Γεννήθηικε τό 1887 καί τΐίΐθανε ατίς 31-1-1981 σέ ήΐλικία 94 χρόνων. Τού πεπρωμένου όδήγα τό τιμονι τής Ίστορ'ίας τρ*βα τό στριατί καί μή νοιαστείς άν οκοιύβει τό κιανόνι καί ποία είν" ή, άφορμή — >ποΐιό είναι τό γι·ατ«.
Ό κσαμος μέσα οτόν
άς κα.γϊται κάθΐ στιγμή
α ,μα πολύ δέν χύθηικε ίτούΓτο τόν αίύνο
καί πρέπει πάλι νώ βρεβεί μιά
Καί όταν κάποιτε θιά σταματήισουν τα «ανάνια
μή, θα.ρριευτείς καϋ βιγείς μπροστύ
έ/τσι τί πάθαν σά καί σένα κι άλλα ψώνια
κοί σβήσανε τα πρόσωΐπα τα γελοστ«ά.
Στο σημειο ίΛ»α» αώτο, βά σί ρω*ήο>η ό Είρτ,νοτΜίός:
Καλά, έσέ ποίος είναι ό δικός σου ό σκσπός
καί σύ βα τ' άπανΓτήσεις άντΐ καν£ ΐ
μέ βεωρίες 9έν έρχεται ποτέ ή- ιάσπιρπ
βμΐν·α πίστπ μου μιά καί μοναβική
ττώς νά γφϋσω τή< κοιλκάς μου τό όοκί. Πρό?η 3η: ΠθΜΐτής πρός «Φιλθθβιφθ·: Τώρα άν καποτε ό καιρος τό <ρ*ρει και άπΌκτινσεις προσβιάΐσεις θίωρπτικές όρμα επάνω στο έχθρικό οοκέρι δέν είναι παντα οί έπιλαγιές ιμας — συμφεροντολογ:«ές. Ποίος ζί,ρει μποΡ^' νά πετύχΐΐς μέ μ χά στιιγΐμιΊ ζειχωριοτή ότι δέν μπορίσες νά ζή,σεις στή ψείιτρα κα«Ι π.ροσωιριντή ζωή αυτή. Ίισος νώ σκέφτε<ται «α1! μιώ «πΛεία χιλιάδες άτομα μπροοτά καί τ' όνομα σέ μιώ πλοτόα νώ δίιδεται γιά νά βαοτα· Άμοιρε όμως σέ ζεΐχώισαν ούττε ένα λο,γιο δέ σο»ύ είπαν κι μ' ένα μέτρο χώμα σέ ακεπώισον σάν όλους τσ' ,άλΑους τούς θν^η.τούς πρέπει νώ ήττον. Κι αί φίλοι κι οί όμοΥδεώτες πάει σέ ζειχόσαν τώρα πιώ #> Συνεχτκι στή οελ. 4
Σελίς 3η
Τσογκαρώκπς Σαρακινός τού
ΒασιΑείου. Γενήθηκε τό 1692
ικσί Γτέθανε οτίς 21-1-1981 σέ
ήλι,κία 89 χρόνων.
Όλοι τους υπήρξαν καλοί χω
ριαν.ο·ί «αί οίκογενιειάρχες. Αίω
νία τους ή μνήιμη.
ΜΝΗΙνΙΟΣΥΝΟ
ΤΟΥ ΒΑΓ. ΣΜΑΡΑΓΔΗ
Σΐτίς 9·τού Μάη έγινε τό μνη
ιμόσυνο του αλησμονήτου χω-
ιριανού μας Βαγνέλη Σιμαραγδή,
Μηχανικού. Ή μνήμη του άς
είναι αιώνια.
ί'ί,.,, , |.)
ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ
ΤΟΝ ΓΟΝΙΑΝΟ
ΚΗΡΥΚΑ
ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ «· ΣΟΦ. ΧΑΤΖΙΔΑΚΗ
Ό Γωνιανός ΈκποΑιτιοτικός
καί ή άξιέπαινη δραοτηριότητά τού
Την παρακάτω έπιστολή έστειλε ό έκλεκτός χω-
ριανός μας, Ίατρός, κ. Σοφοκλής Γ. Χατζιδάκης στόν
Ταμία τού Συλλόγου μας κ. Ήρακλή Παντερή. Λόγω
τού ένδιαφέροντος τής έπιστολης, την δημοσιεύου-
με παρακάτω.
Σοφοκλής Χατζιδάκης
Πρός τόν κ.
Ηροκλή Παντερήν
Φενων 47
είς Ηράκλειον Κρήτης
ΙΑγαττητέ άνηψιιέ Ήρσκλή,
'Επιιθυμώ μέ τό γρώμμα μου
αύτό νά σέ εύιχαρΐ'οτήσω θερ
μά —.κια» στίς εύχαριοτίες μου
στό πρόσωπό σου νά προοθέ
σω εύχαρι,'οτίες καί σ' όλους
τσύς συμΓτατιριώτες μαις τού
Διοΐ'Κητπκού Σιχμβουλίου τού
«ΓωνΊανσύ 'ΕκπολιΤΗστΐικού Συλ
λόγου», τούς όποίου'ς δέν έχω
την τι:μή νά γνωρίίω— θερμό
τατα διά τούς κοττους καί τίς
θυΰίες τού ύιττοβηλθήκατε γιά
τή νιέΐίδοση τής ίστορικής μελέ
της τού σεβαστού μας κ. Νί-
κου Σ/ταυρινίιδη, πού άναφέρε
ται οτόν Μιιχά'λη ΕϊλΙάχο, καί
την συμμετοχή σας, ώς Σύλλο
γος, στήν πανηγυιριική εκδηλώ¬
ση τής Μονής Ίερουσαλήμ γιά
νά θυ,μηθούμε οί σύγχ,ρονοι
Κρητκκοί την ,προσφορά οτόν
Ιάγώνα τού 1666 καί γενιικώτε
ρα στόν Κρηιτιικά λαώ τού άλ
λου μεγάλου γόνου' τού χωρίου
μας τού Γωνιανού Μελετίου Κα
ΐΛηιοιπιέρη, ήγουμένου τής Μο
νήις Ίερουσαλήμ καί προέιδρου
τής έπαναστατιικής επιτροπήν
των άνατολιικών περιφερειιών
τής Κρήτης. Γιά την δεύτερη
αυτή άιφορμή των εώχαριοτιών
μου, τιήν τού Μελετίου, έτυχε
σ' εμέ ή άγαθή συγκυρία νά
σου ιμιλήισω σέ άνύποπτο χρό
νο, σχετιικά μ έ την προσφιαιτη
έκδήλωιση, γιά την ήγετική προ
σωπκότηιτα τού άνδρας Μελε
τίου Καληοπίρη κοί γνωρί'ζεις
την ,μεγόλη έκτί,μηιση κοί υπό
ληψη πού τρέφω στήν ίστορι
κή αυτή μορφή τού τόπου μας.
'Οσα κείμενα φέρουν την ύιπο
γράφη του >καί έχουν έλθει σέ
δήΊμοσιιότητα1, δείιχνουν πώς οί
Γωνιές, τό χωριό μας, δέν ύιπή
ρξε κοιτίς μόνον ένδόζων άν-
δρών πού έδροσον μέ την λεβε
ντιό τους καί την όζιοσύντι
στά άρματα—(όπως είναι ό τι
μηθείς στό Λουτράκι άπό την
ΊΕκκλησία καί τόν Λαώ τής πε
ριφερείας, ό ήγούιμενος τής Μο
νής Ιερουισαλήιμ—τρωταΓτόρους
τής ,πολιτικής σκέψεως, ψωμωμέ
νους πολιτι κους άνιδρες, ίκα-
νούς νά κατευθύνουν άγώνες
γ»ό την άΐΓτελευι&έρωση των λα
ών άπό την όποιοδήιποτε δου
λεία, μέ σθένος ,ήρωισμό, σω
φροσύνη καϊ δΐιΓτλωματϋκότητα
άνεπονΙάΑηπτη.
Προσωπικά είχα την ευτυχία
ά π όμ»κρό Γ»3ΐδί νά ζώ στό πε
ριβάλλον τού σττιτικού μας αύ
τές τΉς πνευμοτκϊς καί ήρωΐκϊς
Γωνιές, χάρις οτίς ^ωντιανές ά
φηγήΐσεις τού άεκμνήιστου πατί
ρα μου, τού Γεωργίου Ι. Χατζι
δάκι, τού έγγονού τού Μιχάλη
Βλάχου. Ό πατέρας μου έπι-
πρόσθετα εΐχε την ευτυχία νώ
νοιώσει άπό κοντα την οτοργι
κή άγάττή τού ήγουιμέ'νου Μελε
τοίυ τού άοιδήιμου προγόνου
μας, την πνευματική φυσιογνω
μία τού όπ>ίου ύπολείπτετο τα
μέγιστα. Κοί έτσι οί δύο Καλη
σττέιρηιδες, ό ήρωας Μιχάλης
Βλάχος χαί ό ήγούμενος Μελί-
τιος, χάρις στήν άγΐάπη τού πά
τπέρα μου στήν γενέτεΐιρά μας,
την Κρήτη, ζούσαν σάν ζωντα
νά όντα στό Χατζιδακιέιικο σπί
τι μας.
Είναι, γι' αύτούς όλους τούς
λόγους, έξαιρετι«ή γιά ρένα ή
χαρά νά βλιέπω τώρα πθς, χά
ρις στίς προοπάθειες των με-
λών τού Δΐιθΐκητικού Συμβουλί
ου τού «Γωνιανού 'Εκιπολιτιστι
κου Συλλόγου», έρχονται σέ έ
πΐ'καιρότηιται ίστορι*ά ντοκουμέ
ντα, όπως τό θαυμασία δημο
σίευιμα στό «Γωνιονό "Άγγελια
φόρο» τού 1θ81, πού δείχνουν
γενικώτερα πώς σί Γωνιις, χάρις
σέ διαΑεκτές μορφές τής ίστο
ρας τους, ώπήρζαν Κιέντρο, 6
τού ή ήρωική καί ή πνευ,ματιική
ζωή άΐδελφω,μέινες, τα Άρματα
καί τα Γράιμματο συνται-ριασμέ
να, έπαιΐζαν ήγετβκό ρόλο σ' έ
κείνα τα όχι καί τόσο
χρόνια των άπελευθερωτικών
άγώνων τού κρητικού λαού.
Δέν έιχω παρά νώ σάς συγχα
ρώ όλους καί νά εύχηθώ την ι
δια γραμμή πού έχίτε χΌράξει
στήν προσπάθεΐ'α σας νά την
συνεχίσετε, γιά τό καλό τού τό
τίου ,μας γεινιχώτερα. 'Εχοομε ό
λοι την υποχρεωθή νά συμπα
ραστοθούμε στό «Σύλλογο», νά
προσφέρουιμε ό καθένας μας ό,
τι μπορεί γιΐά τίς Γωνιές μας ά
ρκεί ή προσφαρά τού καβένα
ιμας νά είναι πηγαία, φοσφορά
καρδίας καί όχι ώπολογΐσμών.
λοιπών στόν «Γω
νιανό "Ειοπολιτιοτιικό Σύλλογο»
πού μέ τίς εύιχ)άριστες καί ζωη
φόρες πρωτοβουλϊκ τού 'τρνφ
νει. τό ίνβουσιακΓπικό - οτοιχεΐο
πού φυισιικο είναι νώ άναιτπ"ερώ
νει την μέσα μας διαθέση προ
σφο,ράς.
ΐΑύττή την άνοζωογόνηοη
σπή διαθέση όίλων μας καί την
άνατττερωση τού ένδ»αφιέρον-
τος μας γιά τίς Γωντίς πού πά
ρατηιρείται στίς ήμέρες μας—
αύτό τό εύιχάριστο έττίτευιγμα,
πού όφείλεται στή δραστηριό
τητα των συμπατριιωτών πού
Ικοτευθύνουν την πορεία τού
Έκ πολιτι στ ιχού Γυλλόγου—
πρέπει νά την χιαιρετιδούμε ό
λοι μας μ' όλη ιμας την καρδιά.
Μ' όλη την άγάπιη μου σέ
αένα, στούς δκούς σου, στόν
πολύ άγαπητό μου πατέρα σου,
στούς συγγενείς καί στούς λοι-
πούς χωρίανούς μας.
Ό θειος σθυ
Σοφοκνής Γ. Χατζιδοκκ,
ίατ,ρός
ΓΕΩΤΡΗΣΗ ΣΥΝΔΕΣΝΟΥ||
ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΜΑΣ !
'Αποψη τής γιωτρήσεως τού Συνδέσμου Κοινοτήτων
Μαλεβιζίου, άπό τό Μνημείο.
Κοντά στό μνημεΐο στήιν ϊ
ξοδο τού Γωνιανοϋ ΦαραγγιοΟ,
σι/νεχίζοχται οί εργασίας γεω
τρΐ>σεως ύττέρ τού Συνοεο-μου
Κοινοτήτων τής Επαρχίας Μα
λϊδυζίου, πού έδρεύει στόν
Κρου<τώνα. Στό σύνδεσμο, έκ τάς τού Κροοσώνα συμμετέχουν οί Κοινότητες Γωνιών, Άστυ ρακιού, Μονης, Κορφών, Λου- τρακίου, Καμαρίου, Τυλίσσου, Γάζι, Καλεσσών, Βουτών καί Στανρακίαν. Ή γεώτρηση εχει βάθος 353 μ. κα! αυτή την έττοχή γίνο-ν ται ο! έργασίες σωληνώσεως της. Ζύμφωνα μ£ έκτιμήσεις των έμπειρογνωμόνων, τό νερό ττού Κρέθηκε είναι πάρα πολύ (υπο λογίζίται μιά παροχή 300 ε ως 400 κυβ. μ. την £>ρα) καί
θά λύσει πολλά προβλήιματα ΰ
δρεύσεως καί άρδιύσεως των
Κοινο-τήΓτων τής περιοχάς.
Σημειωτέον ότι θ' άτταιτη-
θοΰν νά γίνουν ιτάρα πολλά ϊ
ργα γιά νά δοβεϊ τό ν«ρό στήν
έχμί,τάλλευση, όπως άντλιοστά
σία, ύδραγωγεϊα, δ£ξαμενές
κ.λ.π.
'Ελπίζοΐ'με &μως πώς »| ά
ρμόδιες ύπηρεσίες θά χρημοττο
δοτήσουν τό εργο καί θά λύ-
σουν τα ττιεστικά προδλήμστα
πού 5ημιουργοΰνται άπό την
έλλίΐψη τού νεροΰ στήν περιο
χη·
ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ
Έπειδή παρατηρήθηκε τό φαινόμενο νά έ-
χουν καταστραφεί πολλά άπό τα δένδρα πού
φυτέψαμε, άπό τα οίκόσιτα ζώα, παρακαλούμε
καί πάλι τούς χωριανούς μας νά δείξουν μεγα-
λύτερο ενδιαφέρον στήν προστασία των δεν-
δρυλλϊων.
ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ
Γωνιανοΐ 'Επαγγελματΐες
Ή Εφημερίδα μας είναι σέ θέση
νά σάς προβάλλει.
Γιά τίς διαφημίσεις, άποτείνεσθε στό τηλέφωνο
223-653 καί ώρες 9.00 — 14.00.
ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ
ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ — ΣΙΔΗΡΟΥ
Ι. ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΚΑΙ ΥΙΟΙ Ο Ε
(4ο χλμ. πρός Γάζι)
Τηλ. 821-291
ΊΙ
Σελίς 4η
ΓΟΝΙΑΝΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ
1ΟΥΝΙΟΣ 19β1
ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΠΟΥ ΠΟΤΙΣΕ ΜΕ ΑΙΜΑ ΤΟ ΛΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ
Ό ΙΤοι>λί - Γιώργη.^
Ό πουλί—Γιώργης είναι ενας
ιάπό τούς ηολλσύς, ά.γνωοτους
«τ© ηλατύ κοινό ήρωες, πού πό
τισ εμέ τό σίμα τού τό δένδρο
,τής Λευτεριάς. Αύτό, δυκττυχώς
ισυιμιβοϊνει μέ τούς περισσότε-
ρους Κρητβοαύς άγωνκττές' ένώ
ιδηλαΐοή δέν ύστέρησαν σέ τίπο
τε όπό άλλα παλληικάρια τής ή
πειρωτικής Ελλάδος, άγνοοϋν-
ται συιστηματιικά άπό την ίστσ
ρία. Είναι χαραχτηριστιικό έ-
ζάλλου τό γεγονός πώς, στά
σχαλικά έγχειρϋδια τού Δηιμοτι
«ού καί τού Γυμναοίου, ή Κοή-
τη άναφέρεται έλάχιστο' τούτο
θά πρέττει ν/ά Γΐροβληματίσει ό
λους μας.
Ό πουλϊ - Γιώργης, πού τό
πραγμααΐΊβό τού έπίθετο ήταν
ιΜαρκατάτος, γεννήιθηκε τό
1818 ή 19 στίς Γωνιΐές Μαλεβυ
φού όπό γονείς πού «αταγόταν
ιόπό την Κωνστσντινσύηολη. Ό
πα~ηΌύς του ήταν πλοώσιος έ
ιμπσρος μέ δικώ του καρόβι καί
'άρκετή περισοσία, τά 'χασε ό
ιμως όλα τό 1-770 μαζί μέ τά τρί
α άπό τά εξι παιδιάτου, καί ά
φού Γτεριπλανήθηικε επί χρόνια
ισέ διάφορα μέρη, βρήκε κατα
ιφύΐγτο στίά φιλόζενα χώματα
τής Κρητιικής γής. Άγνωστσ γιά
πιοούς λόγους, έγταικαστάθη'κε
στόν Πύργο Μονοφατσίου, ό¬
που μέ την έργατικότητα καί
την σξιοισύνη του γρήγορα άπό
ικτησε σημαντΐ'κή θέση μετοξύ
τού έλληνιικού στοιχείόυ. Δέν ά
ργηοε, όμως, νά προκαλέσει τό
φθόνο των Τούρκων, οί όποίθΓ
μιά νύ^α, άφού άρπαξαν κοί
ικατέστρεψαν τό σπίτι του, σκό
τωσαν τόνί'διο, τή γιίνα'ί'κα τού
χα'ί τό μεγάλο του γιό. Ό δεύ
τερος πούΛμεινε ζωντανός, μέ
την ικσρδιΐά Μημυρισμένπ άπό
άγανΐάκτηαη, ήρθε νά ζήσει στίς
ιΚορφιές Μαλείβυζίου. 'Εκεί παν
τρεύτηκοε την κόρη. τού παπά
,κσί γιό όρικετά χρόνια ζούσε ή
ουχα στά κορφοιβούνια μέ τά
ΠΑΝΤΕΛΗ Γ. ΜΑΡΚΑΤΑΤΟΥ
ΐΓτρόβαιτά του. Τό μίσσς, όμως,
πού φώλ'ευε στήνψυχή του δέν
τόν όφηνε ήουχο καί όταν έμα
ιθε πώς στίς Βούτες παντρεύτη
ικε ένας άπό τούς φονιάδες τού
πατέρα του, θόλωσε τό μυαλό
του. 'Ωοτε θά 'ταν άνσγικασιμέ
νος άπό 'δώ κοί πέρα νά συνα
ντά στό δράμο τού τόν άνθρω
πό πσύ τόσο μισσύσε; 'Ε, αύ
τό δέν ήταν δυνατόν, δέ θά τό
άντεχε... Πράγματι ένα πρωινό
τό πτώμα τού Τούρκου (άγνω
στο τό όνομά του) βρέθηικε νά
ικρέμεται σέ μίαν έλιά καί κανεί-ς
δέν άιμφέβαλλε γιά τόν δρά-
οτη...
ιΝέσς ξεσηκωμός κι αυτή τή
φορά: Τό μικρά του γιό, πού ή
ταν μόλις δυό μηνών, τόνπήρε
ιοτόν Πύργο ή όδελφή του καί
φανταιστιΐΜό, τό άηίστευτο. Οί
νεώτέριοι διηνγούντται ίιοτορίίς
πού φτάνουν τα όρια τής φαν
τσσίας καί τού θρύλου. Άιπό
ικεί πήρε τό Ν3ρανό·μι πουλί -
Γιώργης.
Στά 1834 όΌσμένταγας εί
χε φέρει. ένα πελώριο Τσύρ'κο
τόν ΆΑή κοί προικαλούσε τούς
Χριστιανούς ν'ά άγωνιοθούν καί
νά παλεψουν μα^ί του, μέ έπα
θλο γιά τό νικητή χρυισώφι καί
Ιάσήιμι. Γ ι άτό νικημένο, όμως
καί την οικογένειαι του, ή τψω
ρία ήταν αΊώνκι σκλαβιά.
Όπως φαίνετται άπό τό τρα
γούδι πού δημοσιεύαμί, ό νεα
ρός Γιιώρνης ίβγαλε τους Χρι
στιανούς όπό τή δύσκολη θέ¬
ση πού βρίσκονταν. Κατά ίιοτο
ριιιοές μαρτυρίες ό Άλής νιικήθη
κε καί στό πάλεμα άλλά ό Ό
ό ίδιος μέ τα σλλα δυό πα'διά' ,σμένταιγας άρνή,θηικε νά έ.κιπλη
του περιπλανήιθή'κε σέ οπηλιιιές
ικαί βσυνα. Στό τέλος έγκατα<- στάθηχε στίς Γωνιές, σ' ένα μέ ρος ψηλό καί άπάκρημνο, όπου είχον τά σητπα τους κι άλλοι φυγόδκοι καί κυνηγηιμένοι. •'Εδώ γεννήθηκε καί μεγάλωσε ό Γιώργης, σ' ένα περφάλλον ό που ό πόλεμος καί ό θάνατος ή τον καιθηιμερινή καυβέντα. ό- ττου οί λέζεις τιμή καί Γθλλη'κα ριά είχον μεγάλη βαρύτητα. Από μικράς «χ* μάθει τή χρήση των όπλων. Ψιηλός καί ιγιερΌδεμε νος, ή,ταν τό καιμάρι τού ποτέ ρο του πού δέν όφηνε εύκαιρία γιά νιά τόν δ:δάξει καί νά τόν ά ισκήισει στά όπλο καί τά άιγωνι οΐματσ' κι ό μικράς άνταπσκρι νόταν θαυμασία. Σιύντομα τό θάρρος, ή λε- βενττιά κι ή παλληικαριά του ξε πέραισαν τά στενά όρια τή< πε ριοχής' ιδιαιτέρα ή γρηγσρά'δα του στό τρέξιμο ηταν κάτι το ρώσει την ύιπώσχεσή του καϋ νά 'δώσει τα χρήματα, γι' αύτό καί ό π>υλί - Γιώργης τόν τιμώρη
σε άργότερα, άναγκιάζαντας τον
νά ,κιάνει τούμπες στή μίση τού
■χωρίου καί νά τρέμει σάν κου
νέλι (στίχος 4).
Αύττό έγ»νε άφοριμή νά έπικη
ρυχττεί καί νά άναγκαστεί νά φύ
γει. Κυνηνημίνο τόν βρίοκουιμε
νά πολεμά τούς Τούρκους, πό
τε οτα Λασιθιώτικα Βοονά κοί
πότε στίς Σφαικιανές Μαιδάρες.
Γιά λίγον καιρώ συνεριγαίεται
ιμέ τόν Μιχάλη Βλάχο άλλά, ά
γνωστο γιοτί, οί δυό άντρες
ιπαίρνουν χωριστούς δρόμους.
Άρκετά μεστωιμένος (σέ σχε
τι·κά μεγάλη ήλιικία) παντρεύε-
ται άπό τα Ιείσθ'ρχα καί άπο
χτά δυό γιούς, τό Ζαχαριά καί
τό Χαράλαμπο, άλλά στή γεν
να τής κόρηις του Χριστίνας πε
θαίνει ή γυναίκα του.
Τό 1866 τόν βλέπΌυμε νά
ιπρωτοστατεί γιά την άπελευθέ
ρυση τής Κρήτης. Οί ότΛη.ρ'
γοί, πού γνωρίζουν την άντοχή
ικαί τή γρηγοράοο του, τόν χρη
σιιμοποιούν σάν ταχυδρόμο
στίς δύισιοολες άποστολιές. Μέ
τό μεγαλο του άδερφό πού ζε
στόν Πυργο καί τόν άλλο πού
ρένει στις Κορφές, φαίνεται
πώς έχουν ταικτικές έπαιφές γιά
κο.νή δράισή. Μιά νύχτα, κα-
θώς έπιστρ'έφει άπό μιά τετοια
συνάντηιση, βρίσκεται άντΐ'μέτω
πος στό Γωνιανο Φαράγγι μέ
τρείς Τούρκους πού τού εχουν
στήσε «καρτέρι. Ύστερα άπό
λυοσώδη μόχη, οί δυό σκοτώνο
νται κοί ό τρίτος τριέπεται σέ
φύγη, άλλά καί ό Πώργηςτρσυ
ιμοττίίεται βορειά' μόλι>ς πσύ κα
ταφέρνει κατά τα ξηΊμερώμστα
νά φτιάισει στό σΓΐ'τι του, όπου
και ξεψύιχησε.
Ναρκωτικα
καί
ΤΟΥ ΠΟΥΛΙ - ΓΙΩΡΓΗ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΝΑΘΕΝΑΣ
Συνΐχεια άπό τή σελ. 1 ►
πολίέμους 1ε>1β—1913 «οί 1917
—1922, την 'ΕΒνιική Άντίστα
.ση 194,1—1944 καί ώς Νομάρ
χης Ηρακλείου τό 1947, άλλά
και' γτο την πρόοδο τού χω¬
ρίου μος, μεχρι σηιμείου νά δω
ρήισει στήν σΚινότηιτα την μο
ναδιική πατρική του κληιρονο-
ιμιά, ήτοι, τό οΐκόπβδο Γ»ύ άνε
ιγιεί-ρβτ'αι σήμερα τό νέο Κοινοτι
«ό Κοτόστηιμα, συνήλθε οέ έκ
ταΊττη συνεδρίσοη σή'μερα 1-4-
19*1 καί,
ιστή σορό του.
4.— Ν·ά οταλεϊ τό παρόν
στ ήν σίικογένεια τού, καί νά τοι
χοκολληθεί στό γραφείο τής
Χοινότητας.
Ό Πρόεδρος
Έμμ. Ι. ΜιχαλάκΓΚ
Ό Γραμματέας
Μαυρογηννιάκης
1.— Νά δκφραστσύν τηλ'εγρα
τά συλλυιπητήρια Τής Κο»
στήν οίικογί,νϊΐα τού.
ι2.— Νά μεταβεί ό Πρόεδρος
είς Αθήνας καί νά πορα,κολου
βήσει την «ηδεία του, καί ό Κοι
νοτίκός Σώμβουλος Γεώριγ,ος
Τσιμπραγός.
3.— Νά κατατεθεί στεφιάνι
Τά Μέλη
'ΕΑευθ. Πανηρτκ
Γεώργ. Τσιμπρογός
Ιωάν. Μαρκατάτος
Νικόλ. ΞωπαικιδάΝης
Ό Σύλλογος μας μέ τηλεγρά
φηΊμα πρός την οικογένειαι τού
ιέκλιιπόντα μαιζί <μ·έ Τά συλλυ-η τήριίο του εξέφρασε τή βαθειά θλίψη «αί όδύνη των μελών του στό άγγελμα τού θανάιτου του. ΙΑίωνί'θ σου ή μνήμη Ανδρέα Νάθενά κα'ί ό θεός νά σέ άμσΙ ψει κστ'ά τά έργα σου. τιμε δροητδ ΝΕΑΠ Χάνδακος 6 -ΕΠ1ΠΛΟ.ΣΕΙΣ- ΝΙΚΗΤΑ Μ Ι Χ Α Λ Α Κ Η ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΥ 132 Τηλ. 280-141 ΕΤΟΙΜΑ ΕΠΙΠΛΑ ΚΑΙ ΕΠΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ ΣΑΛΟΝΙΑ — ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΕΣ — ΚΡΕΒΑΤΟΚΑΜΑΡΕΣ — ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ - ΚΡΗΤΗΣ Ήντα νά πιρωτοθυιμηθώ, 'ττό πού νό τού πουλι -1 Γιώργη τσ' άνττρεΐιγιΐές νά «τάς - ε - ίστορήισω. Είς τά τρΐιανττασέ'σσερα άιμοώοτπαικο (ίοττέλι ήικαιμε τόν Όσμένταγα κι ήτρ^με σάν κουνέλι. ΕΊχανε 0άλει στοίιχηιμΐα Τουρικιΐά 'κα<) Βωμιοσύνη στό πήδηιμα, στό πώλειμα, στιήν παλικαιροισύνή. Είιηενε ό Όσμΐένταγας σ' όλη την χομπανΊα «όιποίος νιΐΜήισΐΐ τόν ΆΑή την έχει την α'ξίια' όιπο:ος νικήσει τόν 'ΑΙλιή οτόν πήιδο καί στό νιλάικι κι όιποιος παλ'έψει πλιά καλά παιίρνει τό σσιοκου'λύ'κι, πσύ 'χει λο'ί'γκια τέσσερα, πού 'χει χρυσό κι άσήιμι καί τ' άν'ομά-ν-του &' άικουσιτει σ' όλο τό ΜαλεβΙιζι». Οί Χρισθιανοί σωιπαΐίνανιε, σκιύΐβιγιανιε τό «εφάλι κι ό πουλι - Γιώργής φιώνΐιαιξεΓ «ήντα 'ναι αύτό το χαιλι; ΊΕγώ πΓΐδω, έγώ νλοικώ, έγνώ ΘΙά πά παλα'/ψω καϋ μέ τή δύνα,μη τού θ«αύ ΘΙά τόν -<ε-ιμα'κελιέψω». Έιγιύιρΐισ" ό 'Οθιμένταγας καί τόινιε ικιαλσθώιριε κι ήιμέτρα τ^ί δυνά,μίΐς τού ντά δεί σάν ήντα ήμπόριε' άν - έμ - πηοά, άνέ γ^αικά, άν'έν τό λέει ή ψιή - ν-του γή μήιμπα νέχει τό μυαλό πάνω όπ' την κεφαλήν του. Λεει νττουι' «άνέ νιικηθεϋς οικλάΐβο μου θά σέ πάρω καϋ σένα και τό σόί σου δούλους θά σάς -ε- κάμω. Μΐά 'νιέ κ,νιήισίΐιζ τόν Άλιή, δΐικό σου 'ντό σοκικούΑι κοί λεύΓτεροι θά φύιγιουνε οί συγγενείς σου ούλοι». Δεξά - ζερβά έχώριοε τόν ιΚ,όισμο νιά ξανσίιγιει καί τσί κριτίς νά κόθουνταιΐ ψηλά στό ,μετερΐζι. Πρώτος έπήΐδηζ' ό Άλής πφο πολΐλά υΐγιάλο, μά τό Γιωργιό ήικέρδ.ισε εύικολα τό ρεγόλο. Τό δκύΐτειρο άνώνιΐσμα ήρχιξε τό ντΐλΰ|γο καιί οί κρΐίτες έκάίτσανε στσί ράχες των άλόγω. Ή συμφωνΐα ήτανε νά πάνε στό ά'όρι νά δώσουνε παραΐγγελιά στού Μιειρτζανή την κόρη, νιά πάρουν την άπά'ντηιση πού τσή Φανιώς τή χέρα, ό,τι 'χενε συμφωνηβεί την παρειμπρός ήιμέρα. Ώστε νά τό καλοσκεφΐτούν καιί νά καλοξανοίξιουν, ώιστ'ε νά λύιοουν τόν καπνό καί πρίν νά των καπνίισουν, εφίάνηκε ό πουλί - Πιωιργιιός, κι έγλάκα σάν τή σφαίρα μέ τσή Φανιάς τό μήνυιμα ειις τή δειξιά ντου χέρα. Οί Χρισθιονισί κατέχανε τού Πιώμγη τσ' ίΐίανότες στόν πήδο καί στό γλόκιισιμα πώς ήττανιε οί πρώΤες, μά εΐχανε φάβο στήν καρδιά καιί παιδομή ιμεγιάλη, μην τονε φώει ό Του,ρκαλάς όνττε θά' ρθεί ή πάλη, γιατί 'τανε σά δρά«οντας, ήπανε σά θϊ,ρίο Έχω 'να φίλο στσί Γωνιΐές, τό Γιώργη Μαρκατάτο πσύ είναι ό πλιά ικατάλληλοζ νά πάει τό μαντάτΌ. . ΛΙέΐει ντως, «πιΐτε 'να-ιγ-ϊίρασιί, φώτε να ψιαρογιάρο ντά'με νά πάω στθ1! ΚΙορφές νιά πά 'νά σάς τό πάρω. Έψυ'χαμαχΐ'ε κι έλεγε' (βάιχ,ι μουρέ πα.ΰι μου κι 6ί σκύλιοι θιά τό βιάλουνίε στόν 'Αδή τό κοιριμί μου. Άχι, παιιδί μσυ Ζάχιαρη, παιιδί μο υΧαραλάμπη πώς θά μέ κατεβάιοουνε οί σκύλσι είς τόν 'Αδη. Μ.ά χαρή μόνο σάς ζητώ κι αύιτό σάς παραγγέλνω: Τό Χρ.ιστινιό νά βΛέπειτε, τό πριικαρφανειμένο, τό Χρισιτινιό νά ιβιλέπετε 'σάιμε νά μεγαλώσει μ έναν καλό ντελπκανή νά τό δαιχττυλιδώισει. Κι άικόμη μίαν παραγγελιά σ' όλους έσάς άφήνω καί μετά κιείνη ξιεψιυχώ καί την ψυιχιή μσυ 5ίνι*>!
Πασά μην πρ.θισκυνήσεΐτί, όιγά μή σββιαστείτε,
Τούρκιο όιπου κι άν βρϊσικετε νά τονε πολειμείττε'
νά σώσοιμε τόν τόπο μας, νά ρθεί ή λευτερ:ά ,μας
καί μέρες πλιά καλύιτερ'ες νά δαύνε τά παιοιά μας.
Δεξά - ζερβά έξάνοιγε σά ν' άιποχαΐιρετίιζει
κοί τέ κσυνά την κεφιαΐλή,, τά μάιτια ντου σφαλίζει.
— Άχι κοηιμένε Γιώργη μου κι όρφΰνεψιες τόν τώπο
«αί σί Γωνιές σειστήικανε άπ' τό μιούγικ,ρος των άνθρώ,πω.
ΚΑαΐίει -ν-τον όλο τό χωιρκό μέ δάικρυ πον£(μένΐο,
κλαύει -ν- τον καί τό Χ,ριστινιό τ' άδικα,ρφανεμένο.
τού κ. ΓΙΑΝΝΗ ΧΛΟΥΒΕΡΑΚΒ
ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥ
Συνέχεκ» άιτό τό
προηγουμ-νο
«Έτυχε νά κοιτάζω μιά ότι
,,μή τό ρολόί μου, άναπαυόμε
νος πάνω στό πείοδρόμισ. Έ-
δειχνε θυμούμσι καλά 12,25".
Τοτε κινήθηικα πρός ένα φαντα
στιικό τραίνο πού μέσα άπό χι
λιάδΐς λαβυρίνθους φαινάταν
νά μέ όδηγεί πρός διάφορες κα
τευθύνισεις γιά χιλιάδες ώρες.
Κατόπιν €ΐί6α τό ρολόϋ μου καί
πόλι. Η ώρα ήταν 12,28' καί
τούτο μέ έκαμε νά φωνάί,ω:
θεέ μου, τόσα πολλά συνέβη
χαν στά τελευταία τρία λε-
πτά;».
Αντιδράση πανικσύ, πού χα-
ραχτήρχετο ι άιπό όξύ άγχος έμ
φανίζεται καί στόν έμπειρο χρή
στη τού φαρμά'Κ'ου και στόν
άρχάριο κατά τό πρώτο του
«παραπάτημα».
Διαταραχές αντιλήψεως ή αι
σθήΐματα άλλατριοπροσωηίας
καιμιμιά φορά έπανέρχονται ού
τόματα μετά πάροδο έβιδομύ-
δων, μηνών ή κα·ί έτους άκόμη
άπό την τελευταία λήιψη ίδθ
(ΒΑ£> - ΤΒΙΡ).
Αναφ'έιρε,ται περίπτωση νεα-
ρσύ, νοσιιλευομένου σέ κλινική
ό οποίος παρέμενε επί μήνες
κλεδωμένος κα» άπαγόρχυιε νά
τόν πλησιάζουν. ΠΙίστιευε ότι
ήταν... πορτοκάλι· καί ότι μέ
τό παραιμικρότερο άγγιισμα θά
γινότταν... χιυιμός!
Ένας άλλος πρόωιρα γιρα-
σμένος εί'κοσιπεντάχρονος νέος,
λέει: «Τό Έλ Ές Νπτι είναι ό
έφιάλτης στή ζωντσνή του μορ
φή. Κάθε φορά πού κάνω «τα
ζΓδ>ι» βλέπω τόν έαυττό μου ά-
ποκρουστΐ'Κ'ά. Κοποτε τόν είδα
στήν άικρη μιάς γλυστφής σα
νίοας, γεμάτης μυρμήιγικια, χω
ρίς σάρκα, σκέττα όστά, πού
κρστάλιιζαν άπα'ίισια πάνω σ' έ¬
να βώλτο γεμάτο φϋδιια... Άλ-
λες φορές βλέπω τίς σάο«ες
μου νά μαδάνε σάπιες καί νά
τίς παί,ρνΐΐ ό άνειμος. Κάποτε
γίνομαι κοντός κα'ί βλέπω τερά
στια τά φυιτά. Κάποτε γίνσμαι
τόσο ψηλός πού καιμμιά πόρτα
δέ μέ χωράει νά προσέχω στίς
διαδόσεις μπάς καί πατήσω κο
νένα αύττο^ίνητο. Πέφτω χωρίς
νά κτυπάω είιμαι μαλαικός σάν
λάιθττιιχο. Πονάω καιί μ' ά,ρέσει.
Καιί λέω πά ντα: Δέν θά ζαναπά
ρω Έλ Ες ΝτΓή, κι όμως πα!ρ
νω...».
Οί φαντασιώσεις άντιχαθι-
στσύν την πραιγιματΐικότητα καί
τά αύτοκίνητα έκλαμβώνονται
σάν σπΐιρτοικούτπα καιί οί πολυ
κατοιικ'ίες σάν αύττθτχϊνητα.
Η χρ,ήση των ψευΊδαισθηθΊθ
γόνων άπό τίς έγικυίς γυναΐικες
στίς σΐύιγιχιρονες κοινωνίες δημι
αυιρνεί προβλήιματα. Αναφέρσν
ται άρκετές περιπτώσεις πλημ-
μελιειών διαπλάσεως τού έμβίρύ
ου.
Σίτήν πράκληιση δυσπλασίας
των όφθαλμών τού έμβρύου
μετά άπό χρήση ψευδαισθησ:ο
γόνων κατά την κύηση στηρί-
χθη*ε τό σενάριο τής ταινίας
τού ΡΟίΑΝΘΚιΙ «Πό μω,ρό τής
ΒΟδΙΕ - ΜΑΒΙιΕ».
Ο Καθηγηιτής νν. ΡΒΟ6Η γρά
φεΐ ότι ή λήιψη 1.50 άσχετα άν
οδηγεί σέ μιά ζωνττανή κόλαση
ή ένα έκστασιαικό παράδεισο,
είναι πράζα έπκϋνδυντ. άκόμη
καί σέ επιμελώς έλειγτχόιμενες κα
τασΐτάσεις.
Τό ίδϋ σέ δόση μισού έκα
ταμμυιριοστού τού γραμμαρίου
άνά χιλιόγραιμμο σωΐΜα"Ί*ού βά
ρους πρσκαλε'ί παροδική ψύχω
ση, σάν οχιήοφρένεια.
θά ήτο δυνατόν νιά χρησιμο
ποιηθεί ώς όπλο ενός μέλλοντι
κου ψυχΌ(ιβ'Ό)χιημΐ'Κθύ πολέμου
(έξουδετερώνει την άγωνιστική
διαθέση των στρατιωτών).
Αμερΐικανοί στρατιώττες μετά
άπό πάση καφέ νού ττεριείχε
ίδϋ-25, πα,ρατηρήθηικε όττι πέ
ταξαν τό όπλα τους καί έγιναν
έξαλλοι.
Υπαστηρίζεται ότι προσθήκη
μιισού κιλισύ ίδθ στό νβρό λί-
μνης ή φράγ,ματος ύιδρεύκτεως
πόλεως άνω των δεκα έιοατοιμ
μυ·ρ<ων κατοίικων μτκΗ>εΙ νά προ
κσλέσΕΐ ποροδική νύχωση σ
αύττούς καΊ ό εχθράς νά κοτα
λάτβιει την πόλη.. .
Ένα γ,ραιμμάριθ 1-δΟ όρκει
γώ 20.000 οόσιεί, κοί μιά δό
ση άιρκεί γιά ένα «όνειριικό τα
ξίώ(» (Λ τιμή τής δοοης είναι
ίνα δολλάριο).
. Τέλος, «ή δκάρυνση τή< ου νειδήσεως» πού μνημονεύετοι —ήν έκλαίικευτηκή φιλολογ,α τού φάρμακον είναι άνυπόστα τη. . χ Πρόκϋται Γκρί κο-ινωνικου όο Αβ. ΧασΙς Η λέξη είναι άραβι*ή και ση μαίνει «ζίρό χόρτο». Απο 6πο- ψη φορ-μσκολογιική είναι μιά ρη ^νώδης ούσία πού βρίσκεται στούς άδένες τού θηλυικού φυ τού τής «αννάβεως (ΟΑΝΝΑ- ΒΙδ δΙΑΤΐνΑ) καί των ποικ,ιλιών της. Από τή λίζη χααίς προέ- κυψε ή γαλλΐική ΑδδΑδ&ΙΝ, δηλ δολοφονος. ΕύιδοχιμεΙ σέ όλες αχ«δόν τίς περιοχίς τής γής. Σκοπός τής καλλιέργειας των διαφόρων ποΐικιλιών τής καννά ιβεως είναι ή παρογωγή ίνών, σπόρων καί χοσίς. Αιτ»3 τίς ίνες καταοκευΐίιζον ται σχοινιά, σ»ιάγγοι, λινάτσες, τό κσναΐΡ'άτσο των ραπτών κ. ό. (Στήν Κινα ή κΰν/οβις έχρη σιμοττοιειτο τό 3000 π·.Χ. γιά κα τασκευή ύφασμότων, ένώ στή Περσία άιπό τό 1500 π.Χ. ή,ταν γνωστή ώς φάρμαικο). Οί σπόροι, τό καννσρούρι. χρησιμσπονούνται γιά την δια τροφιή ώδικών πτηνών καί την έξαγωγή λαδιού γιά τή σαπωνο ιποιία κσί βερνικοποιί'α. Τό χοισίς μέ τό όνομα μαρι χουάννα (ΜΑΒΙΑ—ϋυΑΝΝΑ) εί σήχθη άπό τό Μεξκό στίς ΉΠΑ Πρό·κειται γιά ξερά φύλλα καί ό νθη τού φυτού, άνακατεμένα, «α'ί δίνουν την έντύπωση χον τροκομμένου καπ/ού. Ή μαρι- ιχουΐάννα οναι εύρύτατο διοδε δσμένη οτή νεολαίσ καϊ στούς άριχ'άιρι.ους. Τό πρώτο σιγαρέττο τής δή θεν σβλαιβούς μαριχουάννας πού προσφέιρε,ται δωρεάν κοί ά πό περάργεια δοκιμά£ουν πολ λοί, αποτελεί τό πρώτο βήμα στήν είσοδο τής κολάσεως των ιψευδαισθησιογόνων . Γιστί γεννά σιγά-σΊγά την επι θυμίο δοκιμής άλλων «οτκληρών ναρκωτικών» (μορφίνη, ήρωίνη, ικοκ'και'ί'νη,), τά σπο*ία λούν τή γοητευΤΒΐή πού όβηιγεί, σχεδόν π6ντο^(" οτή βοθμιοία σωιμχΐτι«ή, «οί διανοηττκή κατάρρΐνόη| ΤΕπίσημα χείλη χσοα*~ρι. ζουν τή μοριχουάννα αάν ά, χή κατάρα γιά τή "Αμερικήν «αί ό τέως των ΗΠΑ Νίζον τά σάν τή «ουπαοότητα τού νους» Ένο κ^,,^υμ^ιο τρομερά η τασιοβύαισμα, πού ατυχώς «^ την έμφάνσή του ηρίν λ>γ0 «0,
ρό καί στήν Ελλόδα, είναι το
λεγόμενο χασιαέλοιο. Αηοτθί,
όπόσταγμα τού χασΐυιου, ο-
φού γκ> την παροσκίυή Ενός ι»
λού χρειάζονται ν' όνομιχθοον
30 κιλά οκόνη χασίς αρίστης
πο·όΤΓντας μί 80 λίτρο
μοτος (περιεχει 66ο)ο
οροκανναιβ'νόλη, ινώ ή
«ττικότητα τού συνήθους
10ο)ο καί τγ'
2ο)ο).
Τά διάφορα σκευάσματα τού
ιχ,ασίς τρώγονται ώς «ιιοντ?ού
νια» ή κοπνίζονται.
Οί προλίτ'ΰριοι μ—αζύ των
χοσιαοποτών μεταχειρίζοντο)
την καπνοσυριγγα —τ/) ιλο|
λιά» ή «θανάση».
Όμοδκά κοπνΙ^εττα* (—^
Ητντειοέδες». τελετουργβή, (ΐή
τσύς ή·χους τού «μηογλαμο»,
Όταν ό καιρός τό έπττρόκι
σί ιχσσισοπότες
ται σ' έρην*κ
πείθονται στό πόθος τους, ΐζ
ού καί τό γνυστό άομβ εκ ο
ταν θά δεΐς στοτ»':ρις ψΜν,«
ικαίνε, κάνουν οί μάνκκ τουμη
κί».
Ύπάρχοαν διάφορίς λονοττ
χνι»τες πιριγροφίς τής μβθης ο
πό χασίς. Ό Μορώ γροφιι οκί
τιικά:
«Νομ'ι^ει κσνεις ότι ό τΑμχ
φωτιζει κάθε σκίν/η, που πω
νά άοό τά νού τού. Κοβιβτι
ση τού σώμοτος ιίνοι πηγή η
δσνής. Οί ακίφεις δοικόητοντι»
ευικονΥα, άλλό ποραμενουν οο-
φείς καί εναλλσαοοντοι ζωηρά
*αί γρήγορα. Μττοο τού ρ-
ρου καί τού χρόνον δ(ν υπ6ο
0<ει. Τό δωτίρόΑιπτο γΐνιτοι * ώνας και μέ ένα Βήυα δκχΜΕλι ζει κανείς όλο τόν χΑομοι. "Αναφΐίρονται περπτύσικτο ξικΌμανών πού προοτΛθηοον να «πετάξουν» από Λναττο πό ράθυρο ή νά διοοχίοουν Φ Χ^νεχεη βτή οε*. ϊ ► ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΣ • ϊυνέχεια άπβ τή αελ. 3 δές τους πσύ σσι) γυρνούν τίς πλάτ«ς τά βήιματα τούς όδηγούν μοκριά. Βεβαία μ-εριικοί άλλά θά ηούνε στιΐν έττόμενιη γεννιό εχε όρχ&σει «ότι νά τόν ονίγει κάτι πού -πούχε μίίνει όπό παλκά. 4η: Παιητής: Ύ-άρχ,εΐι τέλος Α έκδοχή, νώ μά θά χρεωστεί οολι ζανά σέ άλλο ιμέτωπο νά πολεμήρεις δέν εχει τελειωμό — ή μιπΰρα δέ ηερνά. 1 Γ« Η «ι ■4 ϋ ί &τ« ι «β II Ο )Π {ι ϊ£ χ β! ρο, «τι IV 11 ! ί η ιΜ Τν υτι «ι < ν» ί ιοι ΟΤΙ |ν «Ι ι ι™ *, Στ ΙΗίΤ •Λι ι·* Τά βήιμαιτα θιά σ' όβογαύνε καί τή καρδιώ τό «ΊΕμπρός παΛιά, μέ μιά βοή» πώς λένε τό οτΓρατόιπεδο θά θέλεις νά σου πσυνε κι έχει ένα όνομα παράφενο, τό Μν' «Ζνή>.
Σττό πέρασμα τού χρόνου Θαο(6ΐς
τί ύποφέρει αιύτός πού ΐιουΐραΑιά
ποίος ιεϋν" ό λόγ>ος κι ύιττοψέρει πά<9η εκεΐνος πού ηοτέ δέν είιπε τό ενα.Ι μέν, όλλά». Καί τότε οάν στερνή σου άποθιήκη θά γραφείς σπά διικά σου τά παιΰίά κοάντε ποτέ νά μην τελΐΐώσει αύιτή ή δ*κη σηιμάδι νά μή φήισει'ή λα)βω|ματιιά. Τ&Ο- ΜΑΝΩΛΗΙΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ϊ.Σ.: Λιόγω πληθώιρας ύΛης, Θά δηιμοιοΐ'ευτούν ιοτό λο μας, αί έργιαισίΐς τού ΜανώΑη Παπαδάικη «Νοί μέν. * καί «Ό Πλάτανος». #
ΓΟΝΙΑΝΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ
1ΟΥΝΙΟΣ 19β1
ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΠΟΥ ΠΟΤΙΣΕ ΜΕ ΑΙΜΑ ΤΟ ΛΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ
Ό ΙΤοι>λί - Γιώργη.^
Ό πουλί—Γιώργης είναι ενας
ιάπό τούς ηολλσύς, ά.γνωοτους
«τ© ηλατύ κοινό ήρωες, πού πό
τισ εμέ τό σίμα τού τό δένδρο
,τής Λευτεριάς. Αύτό, δυκττυχώς
ισυιμιβοϊνει μέ τούς περισσότε-
ρους Κρητβοαύς άγωνκττές' ένώ
ιδηλαΐοή δέν ύστέρησαν σέ τίπο
τε όπό άλλα παλληικάρια τής ή
πειρωτικής Ελλάδος, άγνοοϋν-
ται συιστηματιικά άπό την ίστσ
ρία. Είναι χαραχτηριστιικό έ-
ζάλλου τό γεγονός πώς, στά
σχαλικά έγχειρϋδια τού Δηιμοτι
«ού καί τού Γυμναοίου, ή Κοή-
τη άναφέρεται έλάχιστο' τούτο
θά πρέττει ν/ά Γΐροβληματίσει ό
λους μας.
Ό πουλϊ - Γιώργης, πού τό
πραγμααΐΊβό τού έπίθετο ήταν
ιΜαρκατάτος, γεννήιθηκε τό
1818 ή 19 στίς Γωνιΐές Μαλεβυ
φού όπό γονείς πού «αταγόταν
ιόπό την Κωνστσντινσύηολη. Ό
πα~ηΌύς του ήταν πλοώσιος έ
ιμπσρος μέ δικώ του καρόβι καί
'άρκετή περισοσία, τά 'χασε ό
ιμως όλα τό 1-770 μαζί μέ τά τρί
α άπό τά εξι παιδιάτου, καί ά
φού Γτεριπλανήθηικε επί χρόνια
ισέ διάφορα μέρη, βρήκε κατα
ιφύΐγτο στίά φιλόζενα χώματα
τής Κρητιικής γής. Άγνωστσ γιά
πιοούς λόγους, έγταικαστάθη'κε
στόν Πύργο Μονοφατσίου, ό¬
που μέ την έργατικότητα καί
την σξιοισύνη του γρήγορα άπό
ικτησε σημαντΐ'κή θέση μετοξύ
τού έλληνιικού στοιχείόυ. Δέν ά
ργηοε, όμως, νά προκαλέσει τό
φθόνο των Τούρκων, οί όποίθΓ
μιά νύ^α, άφού άρπαξαν κοί
ικατέστρεψαν τό σπίτι του, σκό
τωσαν τόνί'διο, τή γιίνα'ί'κα τού
χα'ί τό μεγάλο του γιό. Ό δεύ
τερος πούΛμεινε ζωντανός, μέ
την ικσρδιΐά Μημυρισμένπ άπό
άγανΐάκτηαη, ήρθε νά ζήσει στίς
ιΚορφιές Μαλείβυζίου. 'Εκεί παν
τρεύτηκοε την κόρη. τού παπά
,κσί γιό όρικετά χρόνια ζούσε ή
ουχα στά κορφοιβούνια μέ τά
ΠΑΝΤΕΛΗ Γ. ΜΑΡΚΑΤΑΤΟΥ
ΐΓτρόβαιτά του. Τό μίσσς, όμως,
πού φώλ'ευε στήνψυχή του δέν
τόν όφηνε ήουχο καί όταν έμα
ιθε πώς στίς Βούτες παντρεύτη
ικε ένας άπό τούς φονιάδες τού
πατέρα του, θόλωσε τό μυαλό
του. 'Ωοτε θά 'ταν άνσγικασιμέ
νος άπό 'δώ κοί πέρα νά συνα
ντά στό δράμο τού τόν άνθρω
πό πσύ τόσο μισσύσε; 'Ε, αύ
τό δέν ήταν δυνατόν, δέ θά τό
άντεχε... Πράγματι ένα πρωινό
τό πτώμα τού Τούρκου (άγνω
στο τό όνομά του) βρέθηικε νά
ικρέμεται σέ μίαν έλιά καί κανεί-ς
δέν άιμφέβαλλε γιά τόν δρά-
οτη...
ιΝέσς ξεσηκωμός κι αυτή τή
φορά: Τό μικρά του γιό, πού ή
ταν μόλις δυό μηνών, τόνπήρε
ιοτόν Πύργο ή όδελφή του καί
φανταιστιΐΜό, τό άηίστευτο. Οί
νεώτέριοι διηνγούντται ίιοτορίίς
πού φτάνουν τα όρια τής φαν
τσσίας καί τού θρύλου. Άιπό
ικεί πήρε τό Ν3ρανό·μι πουλί -
Γιώργης.
Στά 1834 όΌσμένταγας εί
χε φέρει. ένα πελώριο Τσύρ'κο
τόν ΆΑή κοί προικαλούσε τούς
Χριστιανούς ν'ά άγωνιοθούν καί
νά παλεψουν μα^ί του, μέ έπα
θλο γιά τό νικητή χρυισώφι καί
Ιάσήιμι. Γ ι άτό νικημένο, όμως
καί την οικογένειαι του, ή τψω
ρία ήταν αΊώνκι σκλαβιά.
Όπως φαίνετται άπό τό τρα
γούδι πού δημοσιεύαμί, ό νεα
ρός Γιιώρνης ίβγαλε τους Χρι
στιανούς όπό τή δύσκολη θέ¬
ση πού βρίσκονταν. Κατά ίιοτο
ριιιοές μαρτυρίες ό Άλής νιικήθη
κε καί στό πάλεμα άλλά ό Ό
ό ίδιος μέ τα σλλα δυό πα'διά' ,σμένταιγας άρνή,θηικε νά έ.κιπλη
του περιπλανήιθή'κε σέ οπηλιιιές
ικαί βσυνα. Στό τέλος έγκατα<- στάθηχε στίς Γωνιές, σ' ένα μέ ρος ψηλό καί άπάκρημνο, όπου είχον τά σητπα τους κι άλλοι φυγόδκοι καί κυνηγηιμένοι. •'Εδώ γεννήθηκε καί μεγάλωσε ό Γιώργης, σ' ένα περφάλλον ό που ό πόλεμος καί ό θάνατος ή τον καιθηιμερινή καυβέντα. ό- ττου οί λέζεις τιμή καί Γθλλη'κα ριά είχον μεγάλη βαρύτητα. Από μικράς «χ* μάθει τή χρήση των όπλων. Ψιηλός καί ιγιερΌδεμε νος, ή,ταν τό καιμάρι τού ποτέ ρο του πού δέν όφηνε εύκαιρία γιά νιά τόν δ:δάξει καί νά τόν ά ισκήισει στά όπλο καί τά άιγωνι οΐματσ' κι ό μικράς άνταπσκρι νόταν θαυμασία. Σιύντομα τό θάρρος, ή λε- βενττιά κι ή παλληικαριά του ξε πέραισαν τά στενά όρια τή< πε ριοχής' ιδιαιτέρα ή γρηγσρά'δα του στό τρέξιμο ηταν κάτι το ρώσει την ύιπώσχεσή του καϋ νά 'δώσει τα χρήματα, γι' αύτό καί ό π>υλί - Γιώργης τόν τιμώρη
σε άργότερα, άναγκιάζαντας τον
νά ,κιάνει τούμπες στή μίση τού
■χωρίου καί νά τρέμει σάν κου
νέλι (στίχος 4).
Αύττό έγ»νε άφοριμή νά έπικη
ρυχττεί καί νά άναγκαστεί νά φύ
γει. Κυνηνημίνο τόν βρίοκουιμε
νά πολεμά τούς Τούρκους, πό
τε οτα Λασιθιώτικα Βοονά κοί
πότε στίς Σφαικιανές Μαιδάρες.
Γιά λίγον καιρώ συνεριγαίεται
ιμέ τόν Μιχάλη Βλάχο άλλά, ά
γνωστο γιοτί, οί δυό άντρες
ιπαίρνουν χωριστούς δρόμους.
Άρκετά μεστωιμένος (σέ σχε
τι·κά μεγάλη ήλιικία) παντρεύε-
ται άπό τα Ιείσθ'ρχα καί άπο
χτά δυό γιούς, τό Ζαχαριά καί
τό Χαράλαμπο, άλλά στή γεν
να τής κόρηις του Χριστίνας πε
θαίνει ή γυναίκα του.
Τό 1866 τόν βλέπΌυμε νά
ιπρωτοστατεί γιά την άπελευθέ
ρυση τής Κρήτης. Οί ότΛη.ρ'
γοί, πού γνωρίζουν την άντοχή
ικαί τή γρηγοράοο του, τόν χρη
σιιμοποιούν σάν ταχυδρόμο
στίς δύισιοολες άποστολιές. Μέ
τό μεγαλο του άδερφό πού ζε
στόν Πυργο καί τόν άλλο πού
ρένει στις Κορφές, φαίνεται
πώς έχουν ταικτικές έπαιφές γιά
κο.νή δράισή. Μιά νύχτα, κα-
θώς έπιστρ'έφει άπό μιά τετοια
συνάντηιση, βρίσκεται άντΐ'μέτω
πος στό Γωνιανο Φαράγγι μέ
τρείς Τούρκους πού τού εχουν
στήσε «καρτέρι. Ύστερα άπό
λυοσώδη μόχη, οί δυό σκοτώνο
νται κοί ό τρίτος τριέπεται σέ
φύγη, άλλά καί ό Πώργηςτρσυ
ιμοττίίεται βορειά' μόλι>ς πσύ κα
ταφέρνει κατά τα ξηΊμερώμστα
νά φτιάισει στό σΓΐ'τι του, όπου
και ξεψύιχησε.
Ναρκωτικα
καί
ΤΟΥ ΠΟΥΛΙ - ΓΙΩΡΓΗ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΝΑΘΕΝΑΣ
Συνΐχεια άπό τή σελ. 1 ►
πολίέμους 1ε>1β—1913 «οί 1917
—1922, την 'ΕΒνιική Άντίστα
.ση 194,1—1944 καί ώς Νομάρ
χης Ηρακλείου τό 1947, άλλά
και' γτο την πρόοδο τού χω¬
ρίου μος, μεχρι σηιμείου νά δω
ρήισει στήν σΚινότηιτα την μο
ναδιική πατρική του κληιρονο-
ιμιά, ήτοι, τό οΐκόπβδο Γ»ύ άνε
ιγιεί-ρβτ'αι σήμερα τό νέο Κοινοτι
«ό Κοτόστηιμα, συνήλθε οέ έκ
ταΊττη συνεδρίσοη σή'μερα 1-4-
19*1 καί,
ιστή σορό του.
4.— Ν·ά οταλεϊ τό παρόν
στ ήν σίικογένεια τού, καί νά τοι
χοκολληθεί στό γραφείο τής
Χοινότητας.
Ό Πρόεδρος
Έμμ. Ι. ΜιχαλάκΓΚ
Ό Γραμματέας
Μαυρογηννιάκης
1.— Νά δκφραστσύν τηλ'εγρα
τά συλλυιπητήρια Τής Κο»
στήν οίικογί,νϊΐα τού.
ι2.— Νά μεταβεί ό Πρόεδρος
είς Αθήνας καί νά πορα,κολου
βήσει την «ηδεία του, καί ό Κοι
νοτίκός Σώμβουλος Γεώριγ,ος
Τσιμπραγός.
3.— Νά κατατεθεί στεφιάνι
Τά Μέλη
'ΕΑευθ. Πανηρτκ
Γεώργ. Τσιμπρογός
Ιωάν. Μαρκατάτος
Νικόλ. ΞωπαικιδάΝης
Ό Σύλλογος μας μέ τηλεγρά
φηΊμα πρός την οικογένειαι τού
ιέκλιιπόντα μαιζί <μ·έ Τά συλλυ-η τήριίο του εξέφρασε τή βαθειά θλίψη «αί όδύνη των μελών του στό άγγελμα τού θανάιτου του. ΙΑίωνί'θ σου ή μνήμη Ανδρέα Νάθενά κα'ί ό θεός νά σέ άμσΙ ψει κστ'ά τά έργα σου. τιμε δροητδ ΝΕΑΠ Χάνδακος 6 -ΕΠ1ΠΛΟ.ΣΕΙΣ- ΝΙΚΗΤΑ Μ Ι Χ Α Λ Α Κ Η ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΥ 132 Τηλ. 280-141 ΕΤΟΙΜΑ ΕΠΙΠΛΑ ΚΑΙ ΕΠΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ ΣΑΛΟΝΙΑ — ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΕΣ — ΚΡΕΒΑΤΟΚΑΜΑΡΕΣ — ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ - ΚΡΗΤΗΣ Ήντα νά πιρωτοθυιμηθώ, 'ττό πού νό τού πουλι -1 Γιώργη τσ' άνττρεΐιγιΐές νά «τάς - ε - ίστορήισω. Είς τά τρΐιανττασέ'σσερα άιμοώοτπαικο (ίοττέλι ήικαιμε τόν Όσμένταγα κι ήτρ^με σάν κουνέλι. ΕΊχανε 0άλει στοίιχηιμΐα Τουρικιΐά 'κα<) Βωμιοσύνη στό πήδηιμα, στό πώλειμα, στιήν παλικαιροισύνή. Είιηενε ό Όσμΐένταγας σ' όλη την χομπανΊα «όιποίος νιΐΜήισΐΐ τόν ΆΑή την έχει την α'ξίια' όιπο:ος νικήσει τόν 'ΑΙλιή οτόν πήιδο καί στό νιλάικι κι όιποιος παλ'έψει πλιά καλά παιίρνει τό σσιοκου'λύ'κι, πσύ 'χει λο'ί'γκια τέσσερα, πού 'χει χρυσό κι άσήιμι καί τ' άν'ομά-ν-του &' άικουσιτει σ' όλο τό ΜαλεβΙιζι». Οί Χρισθιανοί σωιπαΐίνανιε, σκιύΐβιγιανιε τό «εφάλι κι ό πουλι - Γιώργής φιώνΐιαιξεΓ «ήντα 'ναι αύτό το χαιλι; ΊΕγώ πΓΐδω, έγώ νλοικώ, έγνώ ΘΙά πά παλα'/ψω καϋ μέ τή δύνα,μη τού θ«αύ ΘΙά τόν -<ε-ιμα'κελιέψω». Έιγιύιρΐισ" ό 'Οθιμένταγας καί τόινιε ικιαλσθώιριε κι ήιμέτρα τ^ί δυνά,μίΐς τού ντά δεί σάν ήντα ήμπόριε' άν - έμ - πηοά, άνέ γ^αικά, άν'έν τό λέει ή ψιή - ν-του γή μήιμπα νέχει τό μυαλό πάνω όπ' την κεφαλήν του. Λεει νττουι' «άνέ νιικηθεϋς οικλάΐβο μου θά σέ πάρω καϋ σένα και τό σόί σου δούλους θά σάς -ε- κάμω. Μΐά 'νιέ κ,νιήισίΐιζ τόν Άλιή, δΐικό σου 'ντό σοκικούΑι κοί λεύΓτεροι θά φύιγιουνε οί συγγενείς σου ούλοι». Δεξά - ζερβά έχώριοε τόν ιΚ,όισμο νιά ξανσίιγιει καί τσί κριτίς νά κόθουνταιΐ ψηλά στό ,μετερΐζι. Πρώτος έπήΐδηζ' ό Άλής πφο πολΐλά υΐγιάλο, μά τό Γιωργιό ήικέρδ.ισε εύικολα τό ρεγόλο. Τό δκύΐτειρο άνώνιΐσμα ήρχιξε τό ντΐλΰ|γο καιί οί κρΐίτες έκάίτσανε στσί ράχες των άλόγω. Ή συμφωνΐα ήτανε νά πάνε στό ά'όρι νά δώσουνε παραΐγγελιά στού Μιειρτζανή την κόρη, νιά πάρουν την άπά'ντηιση πού τσή Φανιώς τή χέρα, ό,τι 'χενε συμφωνηβεί την παρειμπρός ήιμέρα. Ώστε νά τό καλοσκεφΐτούν καιί νά καλοξανοίξιουν, ώιστ'ε νά λύιοουν τόν καπνό καί πρίν νά των καπνίισουν, εφίάνηκε ό πουλί - Πιωιργιιός, κι έγλάκα σάν τή σφαίρα μέ τσή Φανιάς τό μήνυιμα ειις τή δειξιά ντου χέρα. Οί Χρισθιονισί κατέχανε τού Πιώμγη τσ' ίΐίανότες στόν πήδο καί στό γλόκιισιμα πώς ήττανιε οί πρώΤες, μά εΐχανε φάβο στήν καρδιά καιί παιδομή ιμεγιάλη, μην τονε φώει ό Του,ρκαλάς όνττε θά' ρθεί ή πάλη, γιατί 'τανε σά δρά«οντας, ήπανε σά θϊ,ρίο Έχω 'να φίλο στσί Γωνιΐές, τό Γιώργη Μαρκατάτο πσύ είναι ό πλιά ικατάλληλοζ νά πάει τό μαντάτΌ. . ΛΙέΐει ντως, «πιΐτε 'να-ιγ-ϊίρασιί, φώτε να ψιαρογιάρο ντά'με νά πάω στθ1! ΚΙορφές νιά πά 'νά σάς τό πάρω. Έψυ'χαμαχΐ'ε κι έλεγε' (βάιχ,ι μουρέ πα.ΰι μου κι 6ί σκύλιοι θιά τό βιάλουνίε στόν 'Αδή τό κοιριμί μου. Άχι, παιιδί μσυ Ζάχιαρη, παιιδί μο υΧαραλάμπη πώς θά μέ κατεβάιοουνε οί σκύλσι είς τόν 'Αδη. Μ.ά χαρή μόνο σάς ζητώ κι αύιτό σάς παραγγέλνω: Τό Χρ.ιστινιό νά βΛέπειτε, τό πριικαρφανειμένο, τό Χρισιτινιό νά ιβιλέπετε 'σάιμε νά μεγαλώσει μ έναν καλό ντελπκανή νά τό δαιχττυλιδώισει. Κι άικόμη μίαν παραγγελιά σ' όλους έσάς άφήνω καί μετά κιείνη ξιεψιυχώ καί την ψυιχιή μσυ 5ίνι*>!
Πασά μην πρ.θισκυνήσεΐτί, όιγά μή σββιαστείτε,
Τούρκιο όιπου κι άν βρϊσικετε νά τονε πολειμείττε'
νά σώσοιμε τόν τόπο μας, νά ρθεί ή λευτερ:ά ,μας
καί μέρες πλιά καλύιτερ'ες νά δαύνε τά παιοιά μας.
Δεξά - ζερβά έξάνοιγε σά ν' άιποχαΐιρετίιζει
κοί τέ κσυνά την κεφιαΐλή,, τά μάιτια ντου σφαλίζει.
— Άχι κοηιμένε Γιώργη μου κι όρφΰνεψιες τόν τώπο
«αί σί Γωνιές σειστήικανε άπ' τό μιούγικ,ρος των άνθρώ,πω.
ΚΑαΐίει -ν-τον όλο τό χωιρκό μέ δάικρυ πον£(μένΐο,
κλαύει -ν- τον καί τό Χ,ριστινιό τ' άδικα,ρφανεμένο.
τού κ. ΓΙΑΝΝΗ ΧΛΟΥΒΕΡΑΚΒ
ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥ
Συνέχεκ» άιτό τό
προηγουμ-νο
«Έτυχε νά κοιτάζω μιά ότι
,,μή τό ρολόί μου, άναπαυόμε
νος πάνω στό πείοδρόμισ. Έ-
δειχνε θυμούμσι καλά 12,25".
Τοτε κινήθηικα πρός ένα φαντα
στιικό τραίνο πού μέσα άπό χι
λιάδΐς λαβυρίνθους φαινάταν
νά μέ όδηγεί πρός διάφορες κα
τευθύνισεις γιά χιλιάδες ώρες.
Κατόπιν €ΐί6α τό ρολόϋ μου καί
πόλι. Η ώρα ήταν 12,28' καί
τούτο μέ έκαμε νά φωνάί,ω:
θεέ μου, τόσα πολλά συνέβη
χαν στά τελευταία τρία λε-
πτά;».
Αντιδράση πανικσύ, πού χα-
ραχτήρχετο ι άιπό όξύ άγχος έμ
φανίζεται καί στόν έμπειρο χρή
στη τού φαρμά'Κ'ου και στόν
άρχάριο κατά τό πρώτο του
«παραπάτημα».
Διαταραχές αντιλήψεως ή αι
σθήΐματα άλλατριοπροσωηίας
καιμιμιά φορά έπανέρχονται ού
τόματα μετά πάροδο έβιδομύ-
δων, μηνών ή κα·ί έτους άκόμη
άπό την τελευταία λήιψη ίδθ
(ΒΑ£> - ΤΒΙΡ).
Αναφ'έιρε,ται περίπτωση νεα-
ρσύ, νοσιιλευομένου σέ κλινική
ό οποίος παρέμενε επί μήνες
κλεδωμένος κα» άπαγόρχυιε νά
τόν πλησιάζουν. ΠΙίστιευε ότι
ήταν... πορτοκάλι· καί ότι μέ
τό παραιμικρότερο άγγιισμα θά
γινότταν... χιυιμός!
Ένας άλλος πρόωιρα γιρα-
σμένος εί'κοσιπεντάχρονος νέος,
λέει: «Τό Έλ Ές Νπτι είναι ό
έφιάλτης στή ζωντσνή του μορ
φή. Κάθε φορά πού κάνω «τα
ζΓδ>ι» βλέπω τόν έαυττό μου ά-
ποκρουστΐ'Κ'ά. Κοποτε τόν είδα
στήν άικρη μιάς γλυστφής σα
νίοας, γεμάτης μυρμήιγικια, χω
ρίς σάρκα, σκέττα όστά, πού
κρστάλιιζαν άπα'ίισια πάνω σ' έ¬
να βώλτο γεμάτο φϋδιια... Άλ-
λες φορές βλέπω τίς σάο«ες
μου νά μαδάνε σάπιες καί νά
τίς παί,ρνΐΐ ό άνειμος. Κάποτε
γίνομαι κοντός κα'ί βλέπω τερά
στια τά φυιτά. Κάποτε γίνσμαι
τόσο ψηλός πού καιμμιά πόρτα
δέ μέ χωράει νά προσέχω στίς
διαδόσεις μπάς καί πατήσω κο
νένα αύττο^ίνητο. Πέφτω χωρίς
νά κτυπάω είιμαι μαλαικός σάν
λάιθττιιχο. Πονάω καιί μ' ά,ρέσει.
Καιί λέω πά ντα: Δέν θά ζαναπά
ρω Έλ Ες ΝτΓή, κι όμως πα!ρ
νω...».
Οί φαντασιώσεις άντιχαθι-
στσύν την πραιγιματΐικότητα καί
τά αύτοκίνητα έκλαμβώνονται
σάν σπΐιρτοικούτπα καιί οί πολυ
κατοιικ'ίες σάν αύττθτχϊνητα.
Η χρ,ήση των ψευΊδαισθηθΊθ
γόνων άπό τίς έγικυίς γυναΐικες
στίς σΐύιγιχιρονες κοινωνίες δημι
αυιρνεί προβλήιματα. Αναφέρσν
ται άρκετές περιπτώσεις πλημ-
μελιειών διαπλάσεως τού έμβίρύ
ου.
Σίτήν πράκληιση δυσπλασίας
των όφθαλμών τού έμβρύου
μετά άπό χρήση ψευδαισθησ:ο
γόνων κατά την κύηση στηρί-
χθη*ε τό σενάριο τής ταινίας
τού ΡΟίΑΝΘΚιΙ «Πό μω,ρό τής
ΒΟδΙΕ - ΜΑΒΙιΕ».
Ο Καθηγηιτής νν. ΡΒΟ6Η γρά
φεΐ ότι ή λήιψη 1.50 άσχετα άν
οδηγεί σέ μιά ζωνττανή κόλαση
ή ένα έκστασιαικό παράδεισο,
είναι πράζα έπκϋνδυντ. άκόμη
καί σέ επιμελώς έλειγτχόιμενες κα
τασΐτάσεις.
Τό ίδϋ σέ δόση μισού έκα
ταμμυιριοστού τού γραμμαρίου
άνά χιλιόγραιμμο σωΐΜα"Ί*ού βά
ρους πρσκαλε'ί παροδική ψύχω
ση, σάν οχιήοφρένεια.
θά ήτο δυνατόν νιά χρησιμο
ποιηθεί ώς όπλο ενός μέλλοντι
κου ψυχΌ(ιβ'Ό)χιημΐ'Κθύ πολέμου
(έξουδετερώνει την άγωνιστική
διαθέση των στρατιωτών).
Αμερΐικανοί στρατιώττες μετά
άπό πάση καφέ νού ττεριείχε
ίδϋ-25, πα,ρατηρήθηικε όττι πέ
ταξαν τό όπλα τους καί έγιναν
έξαλλοι.
Υπαστηρίζεται ότι προσθήκη
μιισού κιλισύ ίδθ στό νβρό λί-
μνης ή φράγ,ματος ύιδρεύκτεως
πόλεως άνω των δεκα έιοατοιμ
μυ·ρ<ων κατοίικων μτκΗ>εΙ νά προ
κσλέσΕΐ ποροδική νύχωση σ
αύττούς καΊ ό εχθράς νά κοτα
λάτβιει την πόλη.. .
Ένα γ,ραιμμάριθ 1-δΟ όρκει
γώ 20.000 οόσιεί, κοί μιά δό
ση άιρκεί γιά ένα «όνειριικό τα
ξίώ(» (Λ τιμή τής δοοης είναι
ίνα δολλάριο).
. Τέλος, «ή δκάρυνση τή< ου νειδήσεως» πού μνημονεύετοι —ήν έκλαίικευτηκή φιλολογ,α τού φάρμακον είναι άνυπόστα τη. . χ Πρόκϋται Γκρί κο-ινωνικου όο Αβ. ΧασΙς Η λέξη είναι άραβι*ή και ση μαίνει «ζίρό χόρτο». Απο 6πο- ψη φορ-μσκολογιική είναι μιά ρη ^νώδης ούσία πού βρίσκεται στούς άδένες τού θηλυικού φυ τού τής «αννάβεως (ΟΑΝΝΑ- ΒΙδ δΙΑΤΐνΑ) καί των ποικ,ιλιών της. Από τή λίζη χααίς προέ- κυψε ή γαλλΐική ΑδδΑδ&ΙΝ, δηλ δολοφονος. ΕύιδοχιμεΙ σέ όλες αχ«δόν τίς περιοχίς τής γής. Σκοπός τής καλλιέργειας των διαφόρων ποΐικιλιών τής καννά ιβεως είναι ή παρογωγή ίνών, σπόρων καί χοσίς. Αιτ»3 τίς ίνες καταοκευΐίιζον ται σχοινιά, σ»ιάγγοι, λινάτσες, τό κσναΐΡ'άτσο των ραπτών κ. ό. (Στήν Κινα ή κΰν/οβις έχρη σιμοττοιειτο τό 3000 π·.Χ. γιά κα τασκευή ύφασμότων, ένώ στή Περσία άιπό τό 1500 π.Χ. ή,ταν γνωστή ώς φάρμαικο). Οί σπόροι, τό καννσρούρι. χρησιμσπονούνται γιά την δια τροφιή ώδικών πτηνών καί την έξαγωγή λαδιού γιά τή σαπωνο ιποιία κσί βερνικοποιί'α. Τό χοισίς μέ τό όνομα μαρι χουάννα (ΜΑΒΙΑ—ϋυΑΝΝΑ) εί σήχθη άπό τό Μεξκό στίς ΉΠΑ Πρό·κειται γιά ξερά φύλλα καί ό νθη τού φυτού, άνακατεμένα, «α'ί δίνουν την έντύπωση χον τροκομμένου καπ/ού. Ή μαρι- ιχουΐάννα οναι εύρύτατο διοδε δσμένη οτή νεολαίσ καϊ στούς άριχ'άιρι.ους. Τό πρώτο σιγαρέττο τής δή θεν σβλαιβούς μαριχουάννας πού προσφέιρε,ται δωρεάν κοί ά πό περάργεια δοκιμά£ουν πολ λοί, αποτελεί τό πρώτο βήμα στήν είσοδο τής κολάσεως των ιψευδαισθησιογόνων . Γιστί γεννά σιγά-σΊγά την επι θυμίο δοκιμής άλλων «οτκληρών ναρκωτικών» (μορφίνη, ήρωίνη, ικοκ'και'ί'νη,), τά σπο*ία λούν τή γοητευΤΒΐή πού όβηιγεί, σχεδόν π6ντο^(" οτή βοθμιοία σωιμχΐτι«ή, «οί διανοηττκή κατάρρΐνόη| ΤΕπίσημα χείλη χσοα*~ρι. ζουν τή μοριχουάννα αάν ά, χή κατάρα γιά τή "Αμερικήν «αί ό τέως των ΗΠΑ Νίζον τά σάν τή «ουπαοότητα τού νους» Ένο κ^,,^υμ^ιο τρομερά η τασιοβύαισμα, πού ατυχώς «^ την έμφάνσή του ηρίν λ>γ0 «0,
ρό καί στήν Ελλόδα, είναι το
λεγόμενο χασιαέλοιο. Αηοτθί,
όπόσταγμα τού χασΐυιου, ο-
φού γκ> την παροσκίυή Ενός ι»
λού χρειάζονται ν' όνομιχθοον
30 κιλά οκόνη χασίς αρίστης
πο·όΤΓντας μί 80 λίτρο
μοτος (περιεχει 66ο)ο
οροκανναιβ'νόλη, ινώ ή
«ττικότητα τού συνήθους
10ο)ο καί τγ'
2ο)ο).
Τά διάφορα σκευάσματα τού
ιχ,ασίς τρώγονται ώς «ιιοντ?ού
νια» ή κοπνίζονται.
Οί προλίτ'ΰριοι μ—αζύ των
χοσιαοποτών μεταχειρίζοντο)
την καπνοσυριγγα —τ/) ιλο|
λιά» ή «θανάση».
Όμοδκά κοπνΙ^εττα* (—^
Ητντειοέδες». τελετουργβή, (ΐή
τσύς ή·χους τού «μηογλαμο»,
Όταν ό καιρός τό έπττρόκι
σί ιχσσισοπότες
ται σ' έρην*κ
πείθονται στό πόθος τους, ΐζ
ού καί τό γνυστό άομβ εκ ο
ταν θά δεΐς στοτ»':ρις ψΜν,«
ικαίνε, κάνουν οί μάνκκ τουμη
κί».
Ύπάρχοαν διάφορίς λονοττ
χνι»τες πιριγροφίς τής μβθης ο
πό χασίς. Ό Μορώ γροφιι οκί
τιικά:
«Νομ'ι^ει κσνεις ότι ό τΑμχ
φωτιζει κάθε σκίν/η, που πω
νά άοό τά νού τού. Κοβιβτι
ση τού σώμοτος ιίνοι πηγή η
δσνής. Οί ακίφεις δοικόητοντι»
ευικονΥα, άλλό ποραμενουν οο-
φείς καί εναλλσαοοντοι ζωηρά
*αί γρήγορα. Μττοο τού ρ-
ρου καί τού χρόνον δ(ν υπ6ο
0<ει. Τό δωτίρόΑιπτο γΐνιτοι * ώνας και μέ ένα Βήυα δκχΜΕλι ζει κανείς όλο τόν χΑομοι. "Αναφΐίρονται περπτύσικτο ξικΌμανών πού προοτΛθηοον να «πετάξουν» από Λναττο πό ράθυρο ή νά διοοχίοουν Φ Χ^νεχεη βτή οε*. ϊ ► ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΣ • ϊυνέχεια άπβ τή αελ. 3 δές τους πσύ σσι) γυρνούν τίς πλάτ«ς τά βήιματα τούς όδηγούν μοκριά. Βεβαία μ-εριικοί άλλά θά ηούνε στιΐν έττόμενιη γεννιό εχε όρχ&σει «ότι νά τόν ονίγει κάτι πού -πούχε μίίνει όπό παλκά. 4η: Παιητής: Ύ-άρχ,εΐι τέλος Α έκδοχή, νώ μά θά χρεωστεί οολι ζανά σέ άλλο ιμέτωπο νά πολεμήρεις δέν εχει τελειωμό — ή μιπΰρα δέ ηερνά. 1 Γ« Η «ι ■4 ϋ ί &τ« ι «β II Ο )Π {ι ϊ£ χ β! ρο, «τι IV 11 ! ί η ιΜ Τν υτι «ι < ν» ί ιοι ΟΤΙ |ν «Ι ι ι™ *, Στ ΙΗίΤ •Λι ι·* Τά βήιμαιτα θιά σ' όβογαύνε καί τή καρδιώ τό «ΊΕμπρός παΛιά, μέ μιά βοή» πώς λένε τό οτΓρατόιπεδο θά θέλεις νά σου πσυνε κι έχει ένα όνομα παράφενο, τό Μν' «Ζνή>.
Σττό πέρασμα τού χρόνου Θαο(6ΐς
τί ύποφέρει αιύτός πού ΐιουΐραΑιά
ποίος ιεϋν" ό λόγ>ος κι ύιττοψέρει πά<9η εκεΐνος πού ηοτέ δέν είιπε τό ενα.Ι μέν, όλλά». Καί τότε οάν στερνή σου άποθιήκη θά γραφείς σπά διικά σου τά παιΰίά κοάντε ποτέ νά μην τελΐΐώσει αύιτή ή δ*κη σηιμάδι νά μή φήισει'ή λα)βω|ματιιά. Τ&Ο- ΜΑΝΩΛΗΙΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ϊ.Σ.: Λιόγω πληθώιρας ύΛης, Θά δηιμοιοΐ'ευτούν ιοτό λο μας, αί έργιαισίΐς τού ΜανώΑη Παπαδάικη «Νοί μέν. * καί «Ό Πλάτανος». #
ΓΟΝΙΑΝΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ
ΐχλΐ< «ο ι Κ γιορτη. τής Τ,( Δο<λολο< ΕΛ. ΜΑΡΚΛΤΑΤΟΥ · ΜΑΚΡΥΠΑΝΝΑΚΗ τού ΜοηΙ ΐνογιριμός. Γιορ Ι όλα τα γεω • 1 τής ΥΟΧ ή μάνο τ μωμΐνο πρΰσωπο. Χι ιαρδιίχ χοιρττίίουν τή τη της Άτέλιιωτοι ύμνοι Ι «οντοι στ όνσμα της. Ιτε Ι ·*<> ιτπφονώνουν την ί«ονα
Ι ., ^,,λίνΊΑιπ ικορπί^θυν τ'
'ΟΌΐΛ τη<· ψΐικ,ΐ' ι] μυ/Ο. ■ι κουροοτη εκείνη υπάρξη ν ο>Λΐ όλο τγκ τον έαυτό
τ Βυμό τού «αθήβοντος στό
:*, π<^ Άφκρ&νει όλες της ί ουνΰυιις γιά τή σωοτή σω ~ή αναπτύξη, «οί π/ευματί ι ιαΑλκογυο τού λοτρειηού ποΑου, άνηνφώντος κο- ', θυοΐις. τοΛσντωρίες. Ή ιβπη της Ε*νοι Πτ>γή πού δέν
χιιιι, φός πού δέν σβήνει.
ι αισθπμο ττκ δγάϊτης της εί
Ιαούθόρμητο κοί όγνό. Είνοι
··» πρώτο οπίρνα γιό την ήθι
'υή τής οκογένεκΐς κοί τής
Τό χέρι της άπλώνε
ν βυπευτιιτά κοί το μάτι της
ιολομβάνΊΐ τόν κίνδονο.
Χ μητέρο ι»νσι ό όπ^>οντος
«όνος πού δέιχετα>ι κόβε πί
βο, κσθι στβνογμό κοί κάβε
Γτόρσ τής οίκογενειας. Συμμι
υσι οτίς χορίς κ* τές λθττες,
* ίνθουσκκτμούς «αί τί< ά ιγιχΐπύσεις τού πο'διού της. Γτις δυσκολε< στιγμές τού Γτόνου και τη< άρρώστιας αύ τή μοιιρώζεται τό «τρ^βιβάχι τού πόνου. 'Αγόνγυιστα ΰφ«——α> κάθε
θυσκι γισ
V
άνακουφΐσει τό
πσ'δί της.
Έιβειντ) άγκαλιΰζει καί συγχω
ρεί πρώτη τό παραστρατημιένο
της πα"δί άν καί αύτό την πό
τί<ει χίλια φαρμόκια. Μί τό δι κό της τρόπο τό τΑηισιάζει «αί μέ τίς νουβεοϊες της προσπαβε! νά τό έπαναφΕρΕΐ στόν σωστό δρόυο. Ένας μεγάλον παιδαγωγός έ λεγε: «Ποία δύναμη μττορεί νά είναι πλουσιώτερη σέ άποτελε σμα παρά ή μητριική στοργήν θά ηβελα ν' άναθέσω στά χέ Ρνο των μητέρων τόν έξευγενι αμό τού ανβρώποιι». Ή μητέρα λονπόν εϊνα» συμ βολο τής ζωής κα ϊτή-ς άγάπης. "Ας στρ*ψσμε εύλαιβικά τίς σιάψείς μας στήν κάθε μητέρα «οί ίδ·<»ίτερα στήν 'Ελλην^·δα ■μητέρα στή δική μας· μητέρα. Σ' αυτή πού σκότει άκούραστη οτή λότρα τού οπτιού, στήν ίιργασία τηχ, στό έργο της τό έξαντλιγπκό άλλά καί ύπέροχο. Κα ίάς τής ψ»θυρίθ"ομε γλυ κά - γλυ«ά: Μανούλα σ' άγαπθ. Ελευθερία Μαρκοτάτου — Μανρυγηννάκη Δασκάλα Μελισσοχοιχία ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ Ν' ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΠΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ Ν ΑΡΚΟΤΙΚ Α Σ»*έ—Μ οπό τή σελ. 4 ε>
*χνοοτοιις δρόμοας γιατί θε
«ΡΟΑ τούς έουτούς τους άπρό
Φττους οπό τρααματισμούς·
Πολλκς αυτακτονιες όφείλον
τ* α οατο, γιατι πολλα άτο
Ι» βεν μπορούν νά ύπολογι-
<»* άκρ^ώς τίς όηοοτόσεκ στο κζνό όπό πό ή ύψηλούς όρόφους ("ην προοπάθεκι τους νά περά ** σ' όλλο διομέριομα ή άλ Μ οιεοδομή. Τό χασίς δέν έχει όφροδΌΐα β( ίδβτητες, όπως εσφαλμιένα 'ΐστεκπαι. Ό Γάλλος πεεζογρα ·ο? «οί ποιητής θεόφλος κΓω '«■ οέ μ«ά ιτοτοπΑη«τική όφήγη *Ι τού μέ τόν τίτλο «ή λιέσχη τών χοσισοποτών» δίνο μιό συ ΙοΑονιοτπτή περιγραφή τής ψυ Ρ·ή< κστοστόσεως των χασισο "ίτύν: «πληθωρι«ή χαρά κοί θε •ή ορμονια, τελ'*ά δέ τρομε Ρθί έφιόλτες κοι όφοτη άγω- *ο» «αι προσθετει ότι «ένας χά «οβηάτηχ δέν θά ένδιοφερό- 'βν ούτε γιά τό όμορ<ρότερο «ορίτσι τής Β^ρονας». στά την χρήοη τού χασίς Ίν Γταροττηιρείται σωματιική, άλ *0 μόνο ψι>χική έξάρτηση. «Τό
όπως παρουοιόζει ήβι
*|ν βατάτττωσιν, ώπερβσσιαν
τού ε*/ώ», άρφον συναίοβημα
τ.πο·βήσεως καί ίκανοτή-
ενώ καθίοταται φυγόπο-
όοτοτον, εύερ*β"ΐίστον, κα
ΧΐΛτοπτον, δειλόν καί έμφοβον»
ΥΡόφει ό καβηγηιτής Γαρδίικας.
Στή χώρα μας, παρά την ά
γρυπνη πά ροΜολούθηση των κα
αριχών, τό χασις
είναι τό πιό διαδεδομένο ψευ
δοιαβησιογόνο (95ο)ο των Έλ
λήνω ντοξιικομονών είναι χοσι
σοττότες).
Οί όστυ.νομ»κοί, βεβαία, μό
νοι τους δεν μπορούν νά λύ-
σουν τό πρόβληιμα «τοξχιιομονΐ
ο»—είνοι απλώς ή άοττιρίνη
πού ριχνει τον Γορετό, ένώ οί
γιοτροί, οί κοινωνιολόγοι καί
ο· ψυιχολόγοι προσιπαβούν νά
βέσουν υπό έλεγχο τή λόίμωζη.
Μέ άλλους λόγους, χρειαζό
μοστε ίτεριισσιότερο κοινωνΝβοιύς
γιατρούς καί λιγότερο άοτυνο
μικούς.
Οί άνΰ τόν κώσμο χαϊτκΓομα
νείς ύπΌλογίζονται σήμερο σέ
Βκατοντΐάδες έκατομμύρων.
Ό μύθος Γτού «αταισικευιάιζει ή
απαγάριευ'σΓ} «αί τό φωτοκτηέφα
νο τή< παρ·ανοιιίας καί τού *ιν δύνουι, πού περιβΰιλλει τή χρή ση τού .χασίς, άσκούν μίαν έλ ξη Γτοώ συντελεί στή δ'άιδοσή τού, ένώ ή προοπτΐ'κή τΰύ με γάλου «αί ευκόλου κέρδους πά ρσσύρει. Τό όνειρΐΜΟ παραλήιρηιμα έ» δη^λωνεται σέ ττερίπτωση «απνί οιμοτος, μετπά πάροδο μικρού χρονικού διοστή'ματος. Ό χοσιστή<, χωρίς νό χασει εντελώς τή συνείδηιση τού πε ριβάλλοντος λησμονχί κάθε φρο ντίδα καί μέρρμνα. Ένα αίο&πιμα αώξανόιμεντΐς ίύ- ιδα'μονίος εγκαθίσταται οροο- Ιδευτικά, μέ αιύξηιμένιη τραντα- ισΊα, χούιμοιρ, παραισθήισεις, ^ε ταΐβολή στττν αίσθΓγση τού χρό νού καί τού χώιρου κλπ. Οί ψυχικές ανηισυχ'ίς διολύ- ονται ή άίΐ/βλώνιονται ΚΌί ότι εΓτθυ,μεί φοντόζετοι πώς ποσ- γιμαιτθ'Πθΐ'ε'Ιται καί εύοδώνίται. Τυχαίος ήιχος, μονότονος καί δυσα'ριμονικός, μεταβΰλλεται σέ μουσική άρμονία, ,μιά μκκρολακ 'κούβα νιρού σέ άτΓέραντη λί- μνη χ& τό βώζο ,μέ τα λουΑού δ'α σέ παιράιδΐΐισο μέ ικήπους, άνθη καί φυτΓά. Τό άτομο βιρ'Γσκιεται σέ Ονί·ι ηαρ<3λήρη[ια εύττυιχίΐΐς ιαί ς ηού οί 'Αραβΐες όνο- μί «κέφι». Ερυτπΐίθύ περιε χοιμένΌυ. ότττικές καί άικουστιικές ψευδσσθήΐσίΐς έξελΛσσονται κα τα την έπιθυιμία τού χασιΰτού ό οποίος άιποριροφιάται, προση λώνει τό βλέμμα τού σ' ένα ση μιείο καί τταρα'μένιει άιί'νητος, έ- ιπ£δήφο#άταιιμή χάσει όροιυα (συνεχιίζεται) ! ΑΝΟΙΚΤΑ ΤΑ ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ Γνιαστοποιοΐιμε οτά μέλη καί στούς φίλους τού ϊου ότι τό νραφείο - ίντεικιτήριό μας επ! τής όδού '·- οοθρων 37 (κοντό στήν Άγία Βορβ6ρα Καιιινίων) είναι μιτα οπο άηόφαση τής Γεν*ή< Συνιλεύσεωί κάβε Ρρώβυ ονο·«τό κοτά τίς ώΡίί 5 Ι^ΧΡ· 8· Κοβί άπόγευμα «οί κθποιος Γωνιανός ιτροσφίρει εβε- λοντικό τίς ι—ρ«σίε< τού ατά Σύλλογο, άνοίγοντας τό νρσφε» μα<, όπου μποριΐτι νά δκιρόσετί ίκλίπτά βι· ίλία, νά συζπτήσιτί, νά ποίξετε τάρλι, σκάκι «.λ.π., «οί νά πιράοττε ιύχορκ-α τίς ίλιύβερΐί ώρ*< «Κ. —Κ περιμένουμεΙ άπό τό ποοηγούμενο μ οέ προηγονύμενο υ,ά- θηιμα ότι ή βασίλισσα ζ% κα- τά μέσο όρο 4—6 χρόνια. Αν συ,μβ&ί όιμως νά χαβεί κατά τή διόρκΐΐα τού χειμώνα οί μέλισ ο*ές δΊέν μπορούν νά την άντι καταστήισουν διότι δέν ύπάρ- χει γέννα στήν κυψέλη. Γ ού τή λοιττόν την άνύμαλη κατά οτταση τό μελ'σσι από ένιοτι- κτο νΐά σωθεί δίδει σέ μιά ^ρ γΐάτρ'Μ την πρωτοιβουλϋα νά γεν να. Αύττή ήμως λόγω τής άτέ λειάς της γεννώει μόνο α«γά κη φήνων, σέ κελιά έργώ.τιδων. Αύτό στή μελισσοκοιμΐα έγε ται παρθΐνοκτον;α. Καί άν ά- 'κο1^α κατιά τή δ'ώρκεια τού χει μώνα πού θά χαθεί ή βαοΐλιο σα ώπώ.ρχ£ΐ γίννα ώστε νά κά¬ μουν βασίλισσα είναι δύισικολο νά βιγε'ί άπω την κυψέλη νά ζευ γαρωβίί μέ κηφήνα λώνω τής χαμηλής θεριμοκρασίας. Αύτό μπορεϊ νά γίνε.ι όταν ή θεριμο κρασία τής άτμόσφα·ρας ε^ναι πάνω άπο 20 βαθμούς. Στήν π&ρίπτωοη πού δέν ζευιγαρωθεί καί περασουν 15 μέρες γεννάει αώγά άρσενικά. ιΗ βαοίλπσσα όπως είπαμε γεννάει άπό δύο άγωγούς άπό τόν ένα θηλυκά καί άιπό τόν άλλο άρσενιχά. Άν συ,μβεί λό γω ήλιικ'ας νά σταιματήισει ό άγωγός των θηλυΐκών αιύγών, τότιε γεννάει άρσενιικά σέ κελιά έργάιτιδων, την κατάσταση αύ τή στό ιμελιίσισι τή λέμε άρενο- τοικία. Καί στίς δύο πΐριπτώ- σεις τα μελίοσια άνΤ'λαμβάνον ται την άνωμαλία πού έπ'ΐκρα τ εί στήν κυψιέλη καί προσπα- θούν νά κάνουν βασϊλκτσα μέ α'ύγίά κη·φήνα. Κτίξουν λοιιπόν βαισΆ'ΐκά κελιά πού τα γεμίζουν β.ασιλιικό πολτό, ιυόλις όμως κΑε'ισουν τα κελιά οί ίδΐΐς τα καταστρ'έφισυν κα'ί ξαναρχίζουν άπό την άρχή. Ο μελιθΐσοκόμοζ άντιλα,μβάνεταΐ' την παρθενο- τοκΡα άπό τα πολλά α'ύγά ά- τακτα σκορπ'σιμένα μεσα στά κελιά καί άιπό την έξογωιμένη σκεπσσιμένη γίννα. Την ά,ρρενο- τθ'Κία άπό την έξ'θγικωιμΐνΓΐ σκε ποσμένη γιέννα. Στίς πιεριπτώσεις αύττές άν ό ιμελ'ΐσσοκόιμος δώσει ένα πλαί- σ·ο ,μέ γέννα αιύττες δέν κάνουν καινούιργια βαοΐλισσα. Τό μόνο πού έχει νά κάνει· ό μίλ:>σθΌΐκό
μος σ' ένα τέτοΌ μελίισσι ε'ναι
νά τό ά;νταιμώσει μέ άλλο υέ
τή μέθοδο τής εφημερίδας α-
φού α«οτώσει την άρίνοτόκα
βααίλισσα. Άν όμως τούς δώ
σουιμε βασιλ'ικό κελί πού ή βα
σίλιοσα έτοιμάζεται νά βγεί τό
δέίχονται ειύιχΐάριστα, τό ίδιο
καί βασίλι,σσα πού μόλις βγή-
κε άπό τό κελι της. Άν περά
σει μία ώρα άπό την έικόλαψη
της δέν γϊνεται δεκτή.
ΛΕΗΛΑΖΙΑ
Η λεηλασία είναι ένα άπό τα
δυσάρεστα τής μελισσοκο,μπς.
Η λεηλασίαι προέιρχεται άπό τ ό
ένστΐ'κτο τής μελέσσας νά βρεί
τρο,φιή, άλλά έκείνος πού φπ-αιει
πάντα ίίναι ό μελισσοικόμος
πού δέν πρέπει νί άφήνει έκτε
θειιμένο μέλι στό μελσσοκορείο.
Περϋγραφή τή< λεηλασίαι Συ νιήιθως ότταν δέν άπάρχει ανθ<ο τρορία καιί άφήισουιμε εξω άπό την κυιψέλη μ:ά κηούθρα μέ μέ λι τότε μιά. μέλισσα ρίχνετε σ,τήν κηρύθρα καί .ρουφώει μέ λι. Σέ λίγπ ώρα άναστατύνε- ταΐ' όλο τό μελιο'σοκομε'θ καί όριυά τόσο στήν κιηρύβ,ρα όσο κ οί στήν κικψιέλη πού βγιάλαμε τό πλαίσιο. Τότε γίνίται ένας πόλειμος μεταξύ των φρουρών τής κ,υιψέλης καί των λεηλατρι Ον μέ άιποτέλεσιμα πολλές φο ρές τα υεγάλα μελ'σσιο ν·ά παιρ νούν τό μέλι άπά τα άδύνατα. Η λεηλασία προιέρχεται άικώμα ότ'αν τα'ίουμε τα μελίσσια μας ήιμίρα γι' αύτό πράττει νά .τρο σέχουμε νά ταίζουμε πρός τή δΰοη τού ηλίου. Τή Κθ[Κασα την αντ»μπωΐΓίζϊΐ ό μελισιοΐοια) μο< μέ τό νά κλΐΐσει ένπελώς την ιισΐοβο τής κυφέλης πού λε πλα—ίται. Η εϊισαδος θά μείνει •τλε'ΐστή μέχρι πού νά έπέλ&ει ήρειμία στό μελισσοκομείο. ΣΜΗΝΟΥΡΓΙΑ Όταν κατά την ανοίξη τό ,μελίσσι συμπληρώισει καί τα 10 πλα'σ'α τής κυψέλης μέ /έν να «οί μέΑι, τότΐ όπως όλα τό ζώα έτσι καί τό μελίσσι σ*έ- φντεται νά διαιωνίσει τό είδος τού. — Ετοιμάζει λοιπόν βασι λικά κελλιά 30—40, τα όποία εχουν δ αφοιρετική ήλικία. — Μόλις σφραγιστούν τα πρώτα κελλιώ, τό πνεύμα τής κυψίλης κανονιίιζει νά φύγει ό πρώτος ά φεσιμός ή οιμάρη ή πουλί ή φευ γιαρ:ά όπως τα λέει ό λαός. Ο πρώτας άφεσμόζ παίρνει την παλ:ά βασίλσσα καιί ένα μεγάλο μέρος τού πληθυσμού καί φ,ευιγει ώς εξής: Τίς πρωτι νές ώιρες 8—θ π,μ. μιάς ήλιό λουστης μέρας άρχίζουν νά βιγαΐνουν άπό την κυψέλη πρώ τα οί έργότριες καί οί κηφήνες καιί τελευταία ή βασλισσα καί νά διαγράφουν κύικλους γϋρω άιπό την κυψιέλη μέ πολύ άργό πέτιαιγμα έξπιτίας τού φορτίου πού σηικώνουν. — Η βασίλισοα έπειώή είναι βαρεά άπω τ' ού γώ της πετά μέ δυσκολία καί συνιήθως κάβετται κάιΛου έιοεί κοντά καί χα'μηλά. ■ Στό σηιμείο πού βά καβήσει αυτή γίνεται ένας σωρός άπό ,μίΑ'ασες ποώ κρ'έμεται σά στα φιύλι ή μιώ άιπό τα πόδία τής άιλλης. Αν ό μελισοιοκόμος δέν τό πιάσει θά καβήσει έκεϊ 2 ήιμόρες περ'ιπου. — Στό διάιοτη μα αύιτό στέλ/ει άνΐ'χνευίτές γιά νά βρεί ένα μέρος κατάλληλο γιά τή μόνιμη κατοιικία της (ισχισιμή βράχου, κουφ-άλα δέν δρου, τρύπα κλπ.). Πολλές φορές συμβαίνη νά μιπα'ινουν μόνα τους σέ κυψέ- λες άδειες πού έχομε σκοπ'μως άφήισει στό μελΌΐσόκηπο. — Γιΐά νά προσελ*ύσουμε τούς ά- φερμούς μέοα σέ τέτοΐΐς κυψέ λες τίς έχιο,με συ,μπληρώσει όπό πλαΐσια ,μέ κη.ρύθρες, άφού τίς τρίψομε πρώτα έοωτερικά μέ λεμονόψυιλλα ή λειμονόκουπες. Αν ή άνθοφορία συνεχ'ί^εταΐ', τόττί τό πνεύμα τής κυψέλης κα νονΑζεΐ νά φύγει καί δεύττερος άφεσμός. ΓΓ ούτό οί μέλκτοες έμπΌδϊ ζουν την πρώπη βασίλισσα πού βΐγα'νΐΐ άπό τό κελιλιί της νά χαλάσει τα βσσιλιικά κελλιά. Όταν έικκολαφθούν δόο τρείς 'βασίλιισσες σέ μ ά βδομάοα άπό τόν πρώιτο άφεσμό άικολουθεί ό δΐύτΐρος πού έχει παρθιένες βιαισίλισσες γι' ούιτό κάθεται ψη λά στά δΤέντρα. 'Ενα μελίοΌΊ μπορεί νά βγά λει ,μέιχρι καί 4 όφιεσμούς. Η κυ ψιέλη πού σμηνούργησε κρατα εί παρθένα βασίλιοσα, ποό γο νιμοποιείται καί συνεχι'ζεται κα νονικά ήι ζωή στήν κυψέιλη. Οί άφεσιμοί είναι ζηιμιά γιά τό μελιισσοικόμο γ' αύτό πρέ- —ι νά τούς έμιποδζομε μέ κάθε τρόπο έκτός άν θέλομε ν' αώξή σσμε τα μελ'σσια μας. Δηαψορεί'Κά ή πρώπη μας 5ου λει,ά, μόλις τό μελίσσι συμιπ'λη ρώοει καιί τό 9ο πλαίοιο είναι νά τού προσβέσομε τό δίύτε- ρο σώμα. Όταν θά γεμίκτει κα,ί τό δεύ τιερο θώμα, άφα'ροιύμε την «ι σοδο γιά νά δροσ'ίεται καλύ τερα. Άν δαύμιε ότι καί τα δύο σώιματα είναι άσφηχπ-ΐ'κά γεμάιτα κα'ι ύπάρχει φόβιος γιά σ,μηινουργΐα τότε κάνομί κάθε το άερ'σμό καί έτσι την προ- λαιμ,Οάνομε. Τό αίτια τής σμηνουργκκ ««αι: 1.— Η ύιπερβιολική αυξήση τού πληβυσμού τής κυψέλης. 2.— Η έλλειψή έπαρκούς χώ ρου γιά νά γεννά ή βασίιλισσια. 3.— Η κληροναμικότηιτα, καί 4.— Η έλλειψη άρκιετού αεοι ομού. (ουνεχίζεται) ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ 652 ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ ΤΟ 1981 "Εχει άπασχολήισει καιί άλλες φορές τίς στήλες τού «Γωνια- νού Κήρυκα» τό θιέιμα τής έρή ΕΡΓΑ ΠΑ ΤΙΣ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ 'Γιά την άντΐιμετώπιση των κατολσ&ήσεων, πού άπατελούν χρόνια πρόβληιμα γιά τό χωριό μας, έχουν διατε&εϊ μέιχρι σήμε ρα πκττώσεις ιίψους 3.000.000 δρχ. καί έχουν κατασκίυαο&'.ί τΰίχοι άντιστηρ'ξεως, ύποοτυ- λώσεις, άποφορήσεις γαιών ναί στραγνστήρια. "Ηδη μέ τή. νέα πίστωση ύψους 1.500.000 δοχ. πού χρηματοδοτήθιηικί τό έρ- γο, ξανάρχισαν οί έργαοκς καϊ προβλέπεται νά κατασκευα- σθούν ένα γεψυράκι στίς «Κα- στανιές» (τσιλάστρα), νά τσι μεντοοτρωθεί ό κεντρ:«ός κοι- νοτικός δρόμος κ.λ.π. θέλουμε νά έλττζουμε ότι τα έιργα πο>ύ γίνονται στό χωριο
μας θ' άντιμετωπίοουν ριζικά
τ ούς κινδύνους των κατολιοθή
σεων πού τόσο μάς ταλα:πω-
ρούν χρόνια τώρα. Γιά νά γί-
νει όμως αύτό θ' άπαιτηθούν
άκομη πολλά χρήματα πού θα
πρέπει νά διατεθούν μετά άπό
προσβκτ κή άζιολόγηση καί ίε-
ράρχιση των προβλημάτων
καί άναγκών, ώστε τα έργα πού
θα κατασκευσσθούν νά είναι σέ
θέση νά έκπληρώσουν την απο¬
στόλη τους.
μω,σης πού παροτηρείται την
τελευταία εΐικοσαετία στό χοριό
μας.
Μέ την εύκαιρΐα τής πρόσφα
της άπογραφής, κάνουμε μιά
μιικρή άναδρομή στό παρελθόν
γιά νά παρουοιάσθυιμε μέ ψυ-
χρούς άριθμούς τόν άμείλιικτο
άφιαν'θΐμό τού χωρίου.
Έτσι τό 1961 οί Γωνιίς ιί-
χαν 1051 κατακους ένώ στήν
υπογραφή τού 197Ί πέσομε
οτούς 784 κατοί*ους, δηλα,δή,
παρου,σιάσθη'κε με:ωση τού πλη
θυομού κατά 25ο)α.
Τό 1981 οί κάτοικοι τού χω
ριού βρΰθακαν 652.
Τό Ίατρείο τού χωρίου μας όπως έχει διαμορφωθεί
σήμερα, μέ την κατασκευή τήζ περιφράΐεως τού πε-
ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ
Κόττοτε μερνοοί φίλο» μού
νά γρόψω ένα ποΐιγμο, άχι γμΑιτμο.
Έγώ δέν εϊμοι π»Η>ττς άλλά άπΑό:
αύτά πού θέλω νά πώ μέ τή φωνή μου,
τα γροφω στό χαρτί γ»ά να μην τα ξεχνώ
στίς παΛΐριρΚΜΐΐΛ τής ζωής μου-
Πολίρροια στή σκέψη μου κοί μιά διατ)αγή.
Δέ νίνεται νά πώ πώς δέ μπορώ.
Κοίταξα π'χΛΐ μου ιυ είμαι μακρυά,
κεΐκαζα μτιροστΐά κι ιΐμα* ΜονΠά,
ή φλόγα μέσα μου πιό διινκΐιτ»1!, μού δείχνει τό δρόμο'
σέ κόποΜ στνμείο βρίσΜουμαι,
κι ή άπίΗοντιοσύνιι τού τιοηίου μ* ·"*«'.
ώΐρμονικιά νά ζωγραφΙθΜ τό όραμα.
Καί πίσω έσύ μή μέ τμαφάς'
δέ γίνΈτοι νά πώ πώς δέ μπαρώ, μά ξέρυις;
καί τό νερό στό ποπαμι τού χωρίου μας
όΛοέννα πάχι μπροοττΐι.
15 Μάη 1981 ΔίϊμήΤιρηχ ϋΜΑιΡΑΓΑΗΣ.
ΓΝ9ΣΤΟΠΟΙΗΓΗ
Γωνιανοί ΈπαγγβλματΙες
Ή έφπμβρίίβι μας είναι σέ ββση νά σάς πρββάλλβι.
Γιά τίς οι«φημίοβ·ί οχς, άηοτβίνβσθβ στβ τηλέφωνβ
223-653 καί Δρβς 9.00 — 14.00
Έτσι, σέ σχέση μέ τό 1961
οήρερα ό πληθυομός τού χω
ριού ε'ναι όλ·γώτερος κοτά 399
κατοίικους, δηλαδή στήιν τελευ
ταία είκοσαετία είχομΐ μείωση
τού πληβυσμού κατά 3βο)ο.
Τα συμπ&ράισματα είναι όπο-
καρδιωτ:«ά.
Καί μή χειρότερα...
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
Τόν έκλιχτό λογοτέχνη ΠΑΝ
ΝΗ ΧΑΤΖΙΔΑΚΗ γιά τίς τί»
σερις τΓθΐη-τικές συλλογές ττβύ
μάς ΐστειλε ττλουτίζοντας £το·ι
τή βιβλιοβήκη τού Συλλόγου.
Άναφέρουμε τούς τίτλονς
των συλλογ&ν: «Άο*(γασ*τοι
τταλμοί», «Άγωνίες μιάς ίττο
χής», «Γράμματα σ' ένα *ίλο»
καί «Παχν«ς καί «ώς».
Τόν εύχοφισ-τονμι Οερ·μό.
ΧΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΔΩΡΕΕΣ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΑΣ
ΚοτσΊφιός Νικόλαος Ιωάν.
Καντιδάκη Πεωργ. τού Ιωάννου
Τσΐιντάρης Ανδρ. Ιωάν.
Χιριστοδουλακη Μαγδαλπνή.
Παντερής θεμιοτο,κλής τού1 Ειμ.
Μαρκ1 .ανά«η Χρυ σούλα
Σιγουρού Γεωργί.Όιυ
Τΐσιντάρης Έιμμ. τού Νικ.
Αφθιί Βαοίλη Βρίντζσυ
Τΐσιμηραγός Γεώργ, τού1 Χαρ.
Μσρκιογιαννάικης Νικ. τού Αριστ.
Μιχαλάκης Βασ. τού Εμμ.
Σμαραγδής Σοφοκλής τού' Ιωαν.
Τΐσαγικαράκη - ΔαοικαλάΐΚΓΐ ΑΛικ.
500 Ενισχύση
Δρχ. 1.000
» 1.000
» 5.000
» 600
» 1.000
» 1.000
» 3.000
» 4.025
» 1.500
» 1.000
» 1.000
» 1.000
» 1.000
ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΙ ΓΩΝΙΑΝΟΥ ΚΗΡΥΚΑ
Παντερής Γεώργιος Ιωάν.
Παντερής Ανδρέας Πλά(τ.
Αιγιγιελάικης Απόστολος Γεωρ,γ.
"Αφοί ΤιΡΟΥΛΗ Γεωργ. Ο.Ε.
Τσιντάρης Ανδρέας Στυλ.
Παντερής Εμμανουήλ Σττυλ.
Καλομοί,ρης Γεώργιος
Παπαδάκης Εμμανουήλ Γεωργ.
Μανούισος Γεώργιος Διημ.
Μαρκατάτος Παντελήις Γεωργ.
Καντιδάικιι Καλλιόπη
Μαυρογ.αννάικης Δη·μ. Γα,Λρ.
Σγου<ράς Μιικόλαος Τΐσαγικαιρώκης Εμμαν. Χαρ. Τσαγικαράικης ιΚων)νος Μιχ. Σ|μαραγδή< Ανδρέας Ιωάν. ΣΙμαραγιδης Νικόλαος Σοφ. Σπυριόάικης Κων)νος Κριτσωτάκης Γεώργιος Ππσούλης Γιάννης Παντ&ρής Ανδρέας Γεωργ. Φβενός Ελΐυβέριος Λεων. Τ£εδάικιης Γεώργιος Μύρ. Παντερ·ής Χαράλαμοος Α/νόρ. ΤΙσαγικαράική Αναοτασ'ία Μιχ. ΤσινπάρΓΐς Ανδρέας Δημ. Χατζδάκη ΑδαμανΤία Λεων. Καντιδΐάικης Εμμαν. Γεωρ. Μπέρκη,ς Βασίλειος Στυλ. Τσιμπραγός Γεώργ. Νι«. Σγουρός Νκόλαος Χαρ. Παντερής Νικόλαος Γεωρ. Παντερή Αναστασία· Στυλ. Γικίΐκας Λεωνίδας Παντερής Άλέξανδρος Νιικ. Κοτσκριός Εμμανουήλ Χαρ. Φθενός Σπυρίδων Κων. ΠλαΓίτη ΓεωργΙα Στ. Μαρικογια·ννάικης Κων)νος Αριστ, Χριστοδουλάκης Γεώργιος 'Μ«χ. Βαρσαμάς Εμμανουήλ Μιχαλάκης Παύλος ΦΟενός Μενέλαος Γικίνη Μαρία Φβενός Νικόλαος Ιωάν. Βρέντ^ος Περικλής 200 Συνδρομή 200 » 200 » 200 » 200 » 300 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » · 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » ' 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 »
ΐχλΐ< «ο ι Κ γιορτη. τής Τ,( Δο<λολο< ΕΛ. ΜΑΡΚΛΤΑΤΟΥ · ΜΑΚΡΥΠΑΝΝΑΚΗ τού ΜοηΙ ΐνογιριμός. Γιορ Ι όλα τα γεω • 1 τής ΥΟΧ ή μάνο τ μωμΐνο πρΰσωπο. Χι ιαρδιίχ χοιρττίίουν τή τη της Άτέλιιωτοι ύμνοι Ι «οντοι στ όνσμα της. Ιτε Ι ·*<> ιτπφονώνουν την ί«ονα
Ι ., ^,,λίνΊΑιπ ικορπί^θυν τ'
'ΟΌΐΛ τη<· ψΐικ,ΐ' ι] μυ/Ο. ■ι κουροοτη εκείνη υπάρξη ν ο>Λΐ όλο τγκ τον έαυτό
τ Βυμό τού «αθήβοντος στό
:*, π<^ Άφκρ&νει όλες της ί ουνΰυιις γιά τή σωοτή σω ~ή αναπτύξη, «οί π/ευματί ι ιαΑλκογυο τού λοτρειηού ποΑου, άνηνφώντος κο- ', θυοΐις. τοΛσντωρίες. Ή ιβπη της Ε*νοι Πτ>γή πού δέν
χιιιι, φός πού δέν σβήνει.
ι αισθπμο ττκ δγάϊτης της εί
Ιαούθόρμητο κοί όγνό. Είνοι
··» πρώτο οπίρνα γιό την ήθι
'υή τής οκογένεκΐς κοί τής
Τό χέρι της άπλώνε
ν βυπευτιιτά κοί το μάτι της
ιολομβάνΊΐ τόν κίνδονο.
Χ μητέρο ι»νσι ό όπ^>οντος
«όνος πού δέιχετα>ι κόβε πί
βο, κσθι στβνογμό κοί κάβε
Γτόρσ τής οίκογενειας. Συμμι
υσι οτίς χορίς κ* τές λθττες,
* ίνθουσκκτμούς «αί τί< ά ιγιχΐπύσεις τού πο'διού της. Γτις δυσκολε< στιγμές τού Γτόνου και τη< άρρώστιας αύ τή μοιιρώζεται τό «τρ^βιβάχι τού πόνου. 'Αγόνγυιστα ΰφ«——α> κάθε
θυσκι γισ
V
άνακουφΐσει τό
πσ'δί της.
Έιβειντ) άγκαλιΰζει καί συγχω
ρεί πρώτη τό παραστρατημιένο
της πα"δί άν καί αύτό την πό
τί<ει χίλια φαρμόκια. Μί τό δι κό της τρόπο τό τΑηισιάζει «αί μέ τίς νουβεοϊες της προσπαβε! νά τό έπαναφΕρΕΐ στόν σωστό δρόυο. Ένας μεγάλον παιδαγωγός έ λεγε: «Ποία δύναμη μττορεί νά είναι πλουσιώτερη σέ άποτελε σμα παρά ή μητριική στοργήν θά ηβελα ν' άναθέσω στά χέ Ρνο των μητέρων τόν έξευγενι αμό τού ανβρώποιι». Ή μητέρα λονπόν εϊνα» συμ βολο τής ζωής κα ϊτή-ς άγάπης. "Ας στρ*ψσμε εύλαιβικά τίς σιάψείς μας στήν κάθε μητέρα «οί ίδ·<»ίτερα στήν 'Ελλην^·δα ■μητέρα στή δική μας· μητέρα. Σ' αυτή πού σκότει άκούραστη οτή λότρα τού οπτιού, στήν ίιργασία τηχ, στό έργο της τό έξαντλιγπκό άλλά καί ύπέροχο. Κα ίάς τής ψ»θυρίθ"ομε γλυ κά - γλυ«ά: Μανούλα σ' άγαπθ. Ελευθερία Μαρκοτάτου — Μανρυγηννάκη Δασκάλα Μελισσοχοιχία ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ Ν' ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΠΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ Ν ΑΡΚΟΤΙΚ Α Σ»*έ—Μ οπό τή σελ. 4 ε>
*χνοοτοιις δρόμοας γιατί θε
«ΡΟΑ τούς έουτούς τους άπρό
Φττους οπό τρααματισμούς·
Πολλκς αυτακτονιες όφείλον
τ* α οατο, γιατι πολλα άτο
Ι» βεν μπορούν νά ύπολογι-
<»* άκρ^ώς τίς όηοοτόσεκ στο κζνό όπό πό ή ύψηλούς όρόφους ("ην προοπάθεκι τους νά περά ** σ' όλλο διομέριομα ή άλ Μ οιεοδομή. Τό χασίς δέν έχει όφροδΌΐα β( ίδβτητες, όπως εσφαλμιένα 'ΐστεκπαι. Ό Γάλλος πεεζογρα ·ο? «οί ποιητής θεόφλος κΓω '«■ οέ μ«ά ιτοτοπΑη«τική όφήγη *Ι τού μέ τόν τίτλο «ή λιέσχη τών χοσισοποτών» δίνο μιό συ ΙοΑονιοτπτή περιγραφή τής ψυ Ρ·ή< κστοστόσεως των χασισο "ίτύν: «πληθωρι«ή χαρά κοί θε •ή ορμονια, τελ'*ά δέ τρομε Ρθί έφιόλτες κοι όφοτη άγω- *ο» «αι προσθετει ότι «ένας χά «οβηάτηχ δέν θά ένδιοφερό- 'βν ούτε γιά τό όμορ<ρότερο «ορίτσι τής Β^ρονας». στά την χρήοη τού χασίς Ίν Γταροττηιρείται σωματιική, άλ *0 μόνο ψι>χική έξάρτηση. «Τό
όπως παρουοιόζει ήβι
*|ν βατάτττωσιν, ώπερβσσιαν
τού ε*/ώ», άρφον συναίοβημα
τ.πο·βήσεως καί ίκανοτή-
ενώ καθίοταται φυγόπο-
όοτοτον, εύερ*β"ΐίστον, κα
ΧΐΛτοπτον, δειλόν καί έμφοβον»
ΥΡόφει ό καβηγηιτής Γαρδίικας.
Στή χώρα μας, παρά την ά
γρυπνη πά ροΜολούθηση των κα
αριχών, τό χασις
είναι τό πιό διαδεδομένο ψευ
δοιαβησιογόνο (95ο)ο των Έλ
λήνω ντοξιικομονών είναι χοσι
σοττότες).
Οί όστυ.νομ»κοί, βεβαία, μό
νοι τους δεν μπορούν νά λύ-
σουν τό πρόβληιμα «τοξχιιομονΐ
ο»—είνοι απλώς ή άοττιρίνη
πού ριχνει τον Γορετό, ένώ οί
γιοτροί, οί κοινωνιολόγοι καί
ο· ψυιχολόγοι προσιπαβούν νά
βέσουν υπό έλεγχο τή λόίμωζη.
Μέ άλλους λόγους, χρειαζό
μοστε ίτεριισσιότερο κοινωνΝβοιύς
γιατρούς καί λιγότερο άοτυνο
μικούς.
Οί άνΰ τόν κώσμο χαϊτκΓομα
νείς ύπΌλογίζονται σήμερο σέ
Βκατοντΐάδες έκατομμύρων.
Ό μύθος Γτού «αταισικευιάιζει ή
απαγάριευ'σΓ} «αί τό φωτοκτηέφα
νο τή< παρ·ανοιιίας καί τού *ιν δύνουι, πού περιβΰιλλει τή χρή ση τού .χασίς, άσκούν μίαν έλ ξη Γτοώ συντελεί στή δ'άιδοσή τού, ένώ ή προοπτΐ'κή τΰύ με γάλου «αί ευκόλου κέρδους πά ρσσύρει. Τό όνειρΐΜΟ παραλήιρηιμα έ» δη^λωνεται σέ ττερίπτωση «απνί οιμοτος, μετπά πάροδο μικρού χρονικού διοστή'ματος. Ό χοσιστή<, χωρίς νό χασει εντελώς τή συνείδηιση τού πε ριβάλλοντος λησμονχί κάθε φρο ντίδα καί μέρρμνα. Ένα αίο&πιμα αώξανόιμεντΐς ίύ- ιδα'μονίος εγκαθίσταται οροο- Ιδευτικά, μέ αιύξηιμένιη τραντα- ισΊα, χούιμοιρ, παραισθήισεις, ^ε ταΐβολή στττν αίσθΓγση τού χρό νού καί τού χώιρου κλπ. Οί ψυχικές ανηισυχ'ίς διολύ- ονται ή άίΐ/βλώνιονται ΚΌί ότι εΓτθυ,μεί φοντόζετοι πώς ποσ- γιμαιτθ'Πθΐ'ε'Ιται καί εύοδώνίται. Τυχαίος ήιχος, μονότονος καί δυσα'ριμονικός, μεταβΰλλεται σέ μουσική άρμονία, ,μιά μκκρολακ 'κούβα νιρού σέ άτΓέραντη λί- μνη χ& τό βώζο ,μέ τα λουΑού δ'α σέ παιράιδΐΐισο μέ ικήπους, άνθη καί φυτΓά. Τό άτομο βιρ'Γσκιεται σέ Ονί·ι ηαρ<3λήρη[ια εύττυιχίΐΐς ιαί ς ηού οί 'Αραβΐες όνο- μί «κέφι». Ερυτπΐίθύ περιε χοιμένΌυ. ότττικές καί άικουστιικές ψευδσσθήΐσίΐς έξελΛσσονται κα τα την έπιθυιμία τού χασιΰτού ό οποίος άιποριροφιάται, προση λώνει τό βλέμμα τού σ' ένα ση μιείο καί τταρα'μένιει άιί'νητος, έ- ιπ£δήφο#άταιιμή χάσει όροιυα (συνεχιίζεται) ! ΑΝΟΙΚΤΑ ΤΑ ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ Γνιαστοποιοΐιμε οτά μέλη καί στούς φίλους τού ϊου ότι τό νραφείο - ίντεικιτήριό μας επ! τής όδού '·- οοθρων 37 (κοντό στήν Άγία Βορβ6ρα Καιιινίων) είναι μιτα οπο άηόφαση τής Γεν*ή< Συνιλεύσεωί κάβε Ρρώβυ ονο·«τό κοτά τίς ώΡίί 5 Ι^ΧΡ· 8· Κοβί άπόγευμα «οί κθποιος Γωνιανός ιτροσφίρει εβε- λοντικό τίς ι—ρ«σίε< τού ατά Σύλλογο, άνοίγοντας τό νρσφε» μα<, όπου μποριΐτι νά δκιρόσετί ίκλίπτά βι· ίλία, νά συζπτήσιτί, νά ποίξετε τάρλι, σκάκι «.λ.π., «οί νά πιράοττε ιύχορκ-α τίς ίλιύβερΐί ώρ*< «Κ. —Κ περιμένουμεΙ άπό τό ποοηγούμενο μ οέ προηγονύμενο υ,ά- θηιμα ότι ή βασίλισσα ζ% κα- τά μέσο όρο 4—6 χρόνια. Αν συ,μβ&ί όιμως νά χαβεί κατά τή διόρκΐΐα τού χειμώνα οί μέλισ ο*ές δΊέν μπορούν νά την άντι καταστήισουν διότι δέν ύπάρ- χει γέννα στήν κυψέλη. Γ ού τή λοιττόν την άνύμαλη κατά οτταση τό μελ'σσι από ένιοτι- κτο νΐά σωθεί δίδει σέ μιά ^ρ γΐάτρ'Μ την πρωτοιβουλϋα νά γεν να. Αύττή ήμως λόγω τής άτέ λειάς της γεννώει μόνο α«γά κη φήνων, σέ κελιά έργώ.τιδων. Αύτό στή μελισσοκοιμΐα έγε ται παρθΐνοκτον;α. Καί άν ά- 'κο1^α κατιά τή δ'ώρκεια τού χει μώνα πού θά χαθεί ή βαοΐλιο σα ώπώ.ρχ£ΐ γίννα ώστε νά κά¬ μουν βασίλισσα είναι δύισικολο νά βιγε'ί άπω την κυψέλη νά ζευ γαρωβίί μέ κηφήνα λώνω τής χαμηλής θεριμοκρασίας. Αύτό μπορεϊ νά γίνε.ι όταν ή θεριμο κρασία τής άτμόσφα·ρας ε^ναι πάνω άπο 20 βαθμούς. Στήν π&ρίπτωοη πού δέν ζευιγαρωθεί καί περασουν 15 μέρες γεννάει αώγά άρσενικά. ιΗ βαοίλπσσα όπως είπαμε γεννάει άπό δύο άγωγούς άπό τόν ένα θηλυκά καί άιπό τόν άλλο άρσενιχά. Άν συ,μβεί λό γω ήλιικ'ας νά σταιματήισει ό άγωγός των θηλυΐκών αιύγών, τότιε γεννάει άρσενιικά σέ κελιά έργάιτιδων, την κατάσταση αύ τή στό ιμελιίσισι τή λέμε άρενο- τοικία. Καί στίς δύο πΐριπτώ- σεις τα μελίοσια άνΤ'λαμβάνον ται την άνωμαλία πού έπ'ΐκρα τ εί στήν κυψιέλη καί προσπα- θούν νά κάνουν βασϊλκτσα μέ α'ύγίά κη·φήνα. Κτίξουν λοιιπόν βαισΆ'ΐκά κελιά πού τα γεμίζουν β.ασιλιικό πολτό, ιυόλις όμως κΑε'ισουν τα κελιά οί ίδΐΐς τα καταστρ'έφισυν κα'ί ξαναρχίζουν άπό την άρχή. Ο μελιθΐσοκόμοζ άντιλα,μβάνεταΐ' την παρθενο- τοκΡα άπό τα πολλά α'ύγά ά- τακτα σκορπ'σιμένα μεσα στά κελιά καί άιπό την έξογωιμένη σκεπσσιμένη γίννα. Την ά,ρρενο- τθ'Κία άπό την έξ'θγικωιμΐνΓΐ σκε ποσμένη γιέννα. Στίς πιεριπτώσεις αύττές άν ό ιμελ'ΐσσοκόιμος δώσει ένα πλαί- σ·ο ,μέ γέννα αιύττες δέν κάνουν καινούιργια βαοΐλισσα. Τό μόνο πού έχει νά κάνει· ό μίλ:>σθΌΐκό
μος σ' ένα τέτοΌ μελίισσι ε'ναι
νά τό ά;νταιμώσει μέ άλλο υέ
τή μέθοδο τής εφημερίδας α-
φού α«οτώσει την άρίνοτόκα
βααίλισσα. Άν όμως τούς δώ
σουιμε βασιλ'ικό κελί πού ή βα
σίλιοσα έτοιμάζεται νά βγεί τό
δέίχονται ειύιχΐάριστα, τό ίδιο
καί βασίλι,σσα πού μόλις βγή-
κε άπό τό κελι της. Άν περά
σει μία ώρα άπό την έικόλαψη
της δέν γϊνεται δεκτή.
ΛΕΗΛΑΖΙΑ
Η λεηλασία είναι ένα άπό τα
δυσάρεστα τής μελισσοκο,μπς.
Η λεηλασίαι προέιρχεται άπό τ ό
ένστΐ'κτο τής μελέσσας νά βρεί
τρο,φιή, άλλά έκείνος πού φπ-αιει
πάντα ίίναι ό μελισσοικόμος
πού δέν πρέπει νί άφήνει έκτε
θειιμένο μέλι στό μελσσοκορείο.
Περϋγραφή τή< λεηλασίαι Συ νιήιθως ότταν δέν άπάρχει ανθ<ο τρορία καιί άφήισουιμε εξω άπό την κυιψέλη μ:ά κηούθρα μέ μέ λι τότε μιά. μέλισσα ρίχνετε σ,τήν κηρύθρα καί .ρουφώει μέ λι. Σέ λίγπ ώρα άναστατύνε- ταΐ' όλο τό μελιο'σοκομε'θ καί όριυά τόσο στήν κιηρύβ,ρα όσο κ οί στήν κικψιέλη πού βγιάλαμε τό πλαίσιο. Τότε γίνίται ένας πόλειμος μεταξύ των φρουρών τής κ,υιψέλης καί των λεηλατρι Ον μέ άιποτέλεσιμα πολλές φο ρές τα υεγάλα μελ'σσιο ν·ά παιρ νούν τό μέλι άπά τα άδύνατα. Η λεηλασία προιέρχεται άικώμα ότ'αν τα'ίουμε τα μελίσσια μας ήιμίρα γι' αύτό πράττει νά .τρο σέχουμε νά ταίζουμε πρός τή δΰοη τού ηλίου. Τή Κθ[Κασα την αντ»μπωΐΓίζϊΐ ό μελισιοΐοια) μο< μέ τό νά κλΐΐσει ένπελώς την ιισΐοβο τής κυφέλης πού λε πλα—ίται. Η εϊισαδος θά μείνει •τλε'ΐστή μέχρι πού νά έπέλ&ει ήρειμία στό μελισσοκομείο. ΣΜΗΝΟΥΡΓΙΑ Όταν κατά την ανοίξη τό ,μελίσσι συμπληρώισει καί τα 10 πλα'σ'α τής κυψέλης μέ /έν να «οί μέΑι, τότΐ όπως όλα τό ζώα έτσι καί τό μελίσσι σ*έ- φντεται νά διαιωνίσει τό είδος τού. — Ετοιμάζει λοιπόν βασι λικά κελλιά 30—40, τα όποία εχουν δ αφοιρετική ήλικία. — Μόλις σφραγιστούν τα πρώτα κελλιώ, τό πνεύμα τής κυψίλης κανονιίιζει νά φύγει ό πρώτος ά φεσιμός ή οιμάρη ή πουλί ή φευ γιαρ:ά όπως τα λέει ό λαός. Ο πρώτας άφεσμόζ παίρνει την παλ:ά βασίλσσα καιί ένα μεγάλο μέρος τού πληθυσμού καί φ,ευιγει ώς εξής: Τίς πρωτι νές ώιρες 8—θ π,μ. μιάς ήλιό λουστης μέρας άρχίζουν νά βιγαΐνουν άπό την κυψέλη πρώ τα οί έργότριες καί οί κηφήνες καιί τελευταία ή βασλισσα καί νά διαγράφουν κύικλους γϋρω άιπό την κυψιέλη μέ πολύ άργό πέτιαιγμα έξπιτίας τού φορτίου πού σηικώνουν. — Η βασίλισοα έπειώή είναι βαρεά άπω τ' ού γώ της πετά μέ δυσκολία καί συνιήθως κάβετται κάιΛου έιοεί κοντά καί χα'μηλά. ■ Στό σηιμείο πού βά καβήσει αυτή γίνεται ένας σωρός άπό ,μίΑ'ασες ποώ κρ'έμεται σά στα φιύλι ή μιώ άιπό τα πόδία τής άιλλης. Αν ό μελισοιοκόμος δέν τό πιάσει θά καβήσει έκεϊ 2 ήιμόρες περ'ιπου. — Στό διάιοτη μα αύιτό στέλ/ει άνΐ'χνευίτές γιά νά βρεί ένα μέρος κατάλληλο γιά τή μόνιμη κατοιικία της (ισχισιμή βράχου, κουφ-άλα δέν δρου, τρύπα κλπ.). Πολλές φορές συμβαίνη νά μιπα'ινουν μόνα τους σέ κυψέ- λες άδειες πού έχομε σκοπ'μως άφήισει στό μελΌΐσόκηπο. — Γιΐά νά προσελ*ύσουμε τούς ά- φερμούς μέοα σέ τέτοΐΐς κυψέ λες τίς έχιο,με συ,μπληρώσει όπό πλαΐσια ,μέ κη.ρύθρες, άφού τίς τρίψομε πρώτα έοωτερικά μέ λεμονόψυιλλα ή λειμονόκουπες. Αν ή άνθοφορία συνεχ'ί^εταΐ', τόττί τό πνεύμα τής κυψέλης κα νονΑζεΐ νά φύγει καί δεύττερος άφεσμός. ΓΓ ούτό οί μέλκτοες έμπΌδϊ ζουν την πρώπη βασίλισσα πού βΐγα'νΐΐ άπό τό κελιλιί της νά χαλάσει τα βσσιλιικά κελλιά. Όταν έικκολαφθούν δόο τρείς 'βασίλιισσες σέ μ ά βδομάοα άπό τόν πρώιτο άφεσμό άικολουθεί ό δΐύτΐρος πού έχει παρθιένες βιαισίλισσες γι' ούιτό κάθεται ψη λά στά δΤέντρα. 'Ενα μελίοΌΊ μπορεί νά βγά λει ,μέιχρι καί 4 όφιεσμούς. Η κυ ψιέλη πού σμηνούργησε κρατα εί παρθένα βασίλιοσα, ποό γο νιμοποιείται καί συνεχι'ζεται κα νονικά ήι ζωή στήν κυψέιλη. Οί άφεσιμοί είναι ζηιμιά γιά τό μελιισσοικόμο γ' αύτό πρέ- —ι νά τούς έμιποδζομε μέ κάθε τρόπο έκτός άν θέλομε ν' αώξή σσμε τα μελ'σσια μας. Δηαψορεί'Κά ή πρώπη μας 5ου λει,ά, μόλις τό μελίσσι συμιπ'λη ρώοει καιί τό 9ο πλαίοιο είναι νά τού προσβέσομε τό δίύτε- ρο σώμα. Όταν θά γεμίκτει κα,ί τό δεύ τιερο θώμα, άφα'ροιύμε την «ι σοδο γιά νά δροσ'ίεται καλύ τερα. Άν δαύμιε ότι καί τα δύο σώιματα είναι άσφηχπ-ΐ'κά γεμάιτα κα'ι ύπάρχει φόβιος γιά σ,μηινουργΐα τότε κάνομί κάθε το άερ'σμό καί έτσι την προ- λαιμ,Οάνομε. Τό αίτια τής σμηνουργκκ ««αι: 1.— Η ύιπερβιολική αυξήση τού πληβυσμού τής κυψέλης. 2.— Η έλλειψή έπαρκούς χώ ρου γιά νά γεννά ή βασίιλισσια. 3.— Η κληροναμικότηιτα, καί 4.— Η έλλειψη άρκιετού αεοι ομού. (ουνεχίζεται) ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ 652 ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ ΤΟ 1981 "Εχει άπασχολήισει καιί άλλες φορές τίς στήλες τού «Γωνια- νού Κήρυκα» τό θιέιμα τής έρή ΕΡΓΑ ΠΑ ΤΙΣ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ 'Γιά την άντΐιμετώπιση των κατολσ&ήσεων, πού άπατελούν χρόνια πρόβληιμα γιά τό χωριό μας, έχουν διατε&εϊ μέιχρι σήμε ρα πκττώσεις ιίψους 3.000.000 δρχ. καί έχουν κατασκίυαο&'.ί τΰίχοι άντιστηρ'ξεως, ύποοτυ- λώσεις, άποφορήσεις γαιών ναί στραγνστήρια. "Ηδη μέ τή. νέα πίστωση ύψους 1.500.000 δοχ. πού χρηματοδοτήθιηικί τό έρ- γο, ξανάρχισαν οί έργαοκς καϊ προβλέπεται νά κατασκευα- σθούν ένα γεψυράκι στίς «Κα- στανιές» (τσιλάστρα), νά τσι μεντοοτρωθεί ό κεντρ:«ός κοι- νοτικός δρόμος κ.λ.π. θέλουμε νά έλττζουμε ότι τα έιργα πο>ύ γίνονται στό χωριο
μας θ' άντιμετωπίοουν ριζικά
τ ούς κινδύνους των κατολιοθή
σεων πού τόσο μάς ταλα:πω-
ρούν χρόνια τώρα. Γιά νά γί-
νει όμως αύτό θ' άπαιτηθούν
άκομη πολλά χρήματα πού θα
πρέπει νά διατεθούν μετά άπό
προσβκτ κή άζιολόγηση καί ίε-
ράρχιση των προβλημάτων
καί άναγκών, ώστε τα έργα πού
θα κατασκευσσθούν νά είναι σέ
θέση νά έκπληρώσουν την απο¬
στόλη τους.
μω,σης πού παροτηρείται την
τελευταία εΐικοσαετία στό χοριό
μας.
Μέ την εύκαιρΐα τής πρόσφα
της άπογραφής, κάνουμε μιά
μιικρή άναδρομή στό παρελθόν
γιά νά παρουοιάσθυιμε μέ ψυ-
χρούς άριθμούς τόν άμείλιικτο
άφιαν'θΐμό τού χωρίου.
Έτσι τό 1961 οί Γωνιίς ιί-
χαν 1051 κατακους ένώ στήν
υπογραφή τού 197Ί πέσομε
οτούς 784 κατοί*ους, δηλα,δή,
παρου,σιάσθη'κε με:ωση τού πλη
θυομού κατά 25ο)α.
Τό 1981 οί κάτοικοι τού χω
ριού βρΰθακαν 652.
Τό Ίατρείο τού χωρίου μας όπως έχει διαμορφωθεί
σήμερα, μέ την κατασκευή τήζ περιφράΐεως τού πε-
ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ
Κόττοτε μερνοοί φίλο» μού
νά γρόψω ένα ποΐιγμο, άχι γμΑιτμο.
Έγώ δέν εϊμοι π»Η>ττς άλλά άπΑό:
αύτά πού θέλω νά πώ μέ τή φωνή μου,
τα γροφω στό χαρτί γ»ά να μην τα ξεχνώ
στίς παΛΐριρΚΜΐΐΛ τής ζωής μου-
Πολίρροια στή σκέψη μου κοί μιά διατ)αγή.
Δέ νίνεται νά πώ πώς δέ μπορώ.
Κοίταξα π'χΛΐ μου ιυ είμαι μακρυά,
κεΐκαζα μτιροστΐά κι ιΐμα* ΜονΠά,
ή φλόγα μέσα μου πιό διινκΐιτ»1!, μού δείχνει τό δρόμο'
σέ κόποΜ στνμείο βρίσΜουμαι,
κι ή άπίΗοντιοσύνιι τού τιοηίου μ* ·"*«'.
ώΐρμονικιά νά ζωγραφΙθΜ τό όραμα.
Καί πίσω έσύ μή μέ τμαφάς'
δέ γίνΈτοι νά πώ πώς δέ μπαρώ, μά ξέρυις;
καί τό νερό στό ποπαμι τού χωρίου μας
όΛοέννα πάχι μπροοττΐι.
15 Μάη 1981 ΔίϊμήΤιρηχ ϋΜΑιΡΑΓΑΗΣ.
ΓΝ9ΣΤΟΠΟΙΗΓΗ
Γωνιανοί ΈπαγγβλματΙες
Ή έφπμβρίίβι μας είναι σέ ββση νά σάς πρββάλλβι.
Γιά τίς οι«φημίοβ·ί οχς, άηοτβίνβσθβ στβ τηλέφωνβ
223-653 καί Δρβς 9.00 — 14.00
Έτσι, σέ σχέση μέ τό 1961
οήρερα ό πληθυομός τού χω
ριού ε'ναι όλ·γώτερος κοτά 399
κατοίικους, δηλαδή στήιν τελευ
ταία είκοσαετία είχομΐ μείωση
τού πληβυσμού κατά 3βο)ο.
Τα συμπ&ράισματα είναι όπο-
καρδιωτ:«ά.
Καί μή χειρότερα...
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
Τόν έκλιχτό λογοτέχνη ΠΑΝ
ΝΗ ΧΑΤΖΙΔΑΚΗ γιά τίς τί»
σερις τΓθΐη-τικές συλλογές ττβύ
μάς ΐστειλε ττλουτίζοντας £το·ι
τή βιβλιοβήκη τού Συλλόγου.
Άναφέρουμε τούς τίτλονς
των συλλογ&ν: «Άο*(γασ*τοι
τταλμοί», «Άγωνίες μιάς ίττο
χής», «Γράμματα σ' ένα *ίλο»
καί «Παχν«ς καί «ώς».
Τόν εύχοφισ-τονμι Οερ·μό.
ΧΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΔΩΡΕΕΣ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΑΣ
ΚοτσΊφιός Νικόλαος Ιωάν.
Καντιδάκη Πεωργ. τού Ιωάννου
Τσΐιντάρης Ανδρ. Ιωάν.
Χιριστοδουλακη Μαγδαλπνή.
Παντερής θεμιοτο,κλής τού1 Ειμ.
Μαρκ1 .ανά«η Χρυ σούλα
Σιγουρού Γεωργί.Όιυ
Τΐσιντάρης Έιμμ. τού Νικ.
Αφθιί Βαοίλη Βρίντζσυ
Τΐσιμηραγός Γεώργ, τού1 Χαρ.
Μσρκιογιαννάικης Νικ. τού Αριστ.
Μιχαλάκης Βασ. τού Εμμ.
Σμαραγδής Σοφοκλής τού' Ιωαν.
Τΐσαγικαράκη - ΔαοικαλάΐΚΓΐ ΑΛικ.
500 Ενισχύση
Δρχ. 1.000
» 1.000
» 5.000
» 600
» 1.000
» 1.000
» 3.000
» 4.025
» 1.500
» 1.000
» 1.000
» 1.000
» 1.000
ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΙ ΓΩΝΙΑΝΟΥ ΚΗΡΥΚΑ
Παντερής Γεώργιος Ιωάν.
Παντερής Ανδρέας Πλά(τ.
Αιγιγιελάικης Απόστολος Γεωρ,γ.
"Αφοί ΤιΡΟΥΛΗ Γεωργ. Ο.Ε.
Τσιντάρης Ανδρέας Στυλ.
Παντερής Εμμανουήλ Σττυλ.
Καλομοί,ρης Γεώργιος
Παπαδάκης Εμμανουήλ Γεωργ.
Μανούισος Γεώργιος Διημ.
Μαρκατάτος Παντελήις Γεωργ.
Καντιδάικιι Καλλιόπη
Μαυρογ.αννάικης Δη·μ. Γα,Λρ.
Σγου<ράς Μιικόλαος Τΐσαγικαιρώκης Εμμαν. Χαρ. Τσαγικαράικης ιΚων)νος Μιχ. Σ|μαραγδή< Ανδρέας Ιωάν. ΣΙμαραγιδης Νικόλαος Σοφ. Σπυριόάικης Κων)νος Κριτσωτάκης Γεώργιος Ππσούλης Γιάννης Παντ&ρής Ανδρέας Γεωργ. Φβενός Ελΐυβέριος Λεων. Τ£εδάικιης Γεώργιος Μύρ. Παντερ·ής Χαράλαμοος Α/νόρ. ΤΙσαγικαράική Αναοτασ'ία Μιχ. ΤσινπάρΓΐς Ανδρέας Δημ. Χατζδάκη ΑδαμανΤία Λεων. Καντιδΐάικης Εμμαν. Γεωρ. Μπέρκη,ς Βασίλειος Στυλ. Τσιμπραγός Γεώργ. Νι«. Σγουρός Νκόλαος Χαρ. Παντερής Νικόλαος Γεωρ. Παντερή Αναστασία· Στυλ. Γικίΐκας Λεωνίδας Παντερής Άλέξανδρος Νιικ. Κοτσκριός Εμμανουήλ Χαρ. Φθενός Σπυρίδων Κων. ΠλαΓίτη ΓεωργΙα Στ. Μαρικογια·ννάικης Κων)νος Αριστ, Χριστοδουλάκης Γεώργιος 'Μ«χ. Βαρσαμάς Εμμανουήλ Μιχαλάκης Παύλος ΦΟενός Μενέλαος Γικίνη Μαρία Φβενός Νικόλαος Ιωάν. Βρέντ^ος Περικλής 200 Συνδρομή 200 » 200 » 200 » 200 » 300 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » · 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » ' 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 » 200 »
ΓΟΝ1ΑΝΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ
ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΜΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙϋ
Ι ΣΥΝΤΟΜΑ Ι
Ι ΑΡΧΙΖΕΙ Ι
Ι Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ |
| ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ |
Ι ΚΕΝΤΡΟΥ |
Ι Ετοίμη ή μελέτη 1
Ξ Ξ
= Πολύ σύντομα ά'ρχΐίζει ή 1
Ξ κατασκευή τού Πολιτι- Ξ
= ιστικο'ύ Κΐέντρου στό χω δ
1 ριό μας. 1
ΊΗδη ή μελίτη είναι έτοι ~
μη. Πειρψένουιμε οί χω- =
ριανοί μας, όπου κι άν =
βρίισκονται, ·νά ίνιοχύ- =
σουν οίικονοιμικά τήν προ ε
σΉάθειά μας. 1
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ
Μια ένδΐαφέρουοα συζιίτηοη
μέ τόν ζωγράφο Σ. Μαρκατάτη
1
Τό Σχολειό τού χωρίου μας όπως είναι σήμερα.
, ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ
• 500 ΧΙΛΙΑΔ. ΔΡΑΧΜΕΣ
γιά νά όλοκλπρωδοϋν οί έργασίες
Καί έ—ειδή τα χρήματα &έν
ψβάσανε, ο! έργοκτίες μείνανε
στή μέση. Δέν έγιναν ο&τε σο
6ά8ΐς, οθτε έλαιοχρωματισμοί,
οίίτε ή ήλεκτρική έγκατάσταση
-τού κτιρίου τού Δή μ ότι κου Σχο
λείου τού χωρίου μας. ,Αττλώς
βγάλανε τα κεραμίδια καί στή
θέση τους διαστρώστχντ μιά
«ψνχρή» ττλάκα ό—ό μπετόν.
θέλονμε νά τηστεύουμε πώς
ή ττί~ω<™ των 500.000 δρχ. πού άπαιτεΐται άκόμη κατά τίς έκτιμήσεις τού μελετητή μη χανικοΰ, γιά νά όλοκληρωθοθν οί εργασίας δέν θ' άργήσουν νά διατεθοΰν άττό τούς άρμοδι ούς κρατικσύς ψορεΐς. Γιά νά μή φθάνονμε στό σημεϊο νά κά νούν ερανο οί χωριανοί μας γιά νά ονγκεντρώσοουν 25.000 δρχ. ίίστε νά γίνει μιά εντε¬ λώς ΰττοτιπτώδης ήλεκτρική έ γκατάο-ταο-η κοί ετσι νά μην μην κοταδικαστονν τα χωριανά κια μας νά ζοΰν στό «σκοτά- δι». Καί κάτι άκόμη: Ή αι/λή τού σχολείον είναι ό—ό τα λί γα έττίττεδα δισμορφωμένα καί μ έ σχετικά μεγάλη έ'χταση, μέ ρη. Μήττως θσττρεττε ό χώρος αύτάς νά δΐοομορφωθεϊ σέ τταιδι κή χαρά, ττού λείττει άττό τό χωρ ι ό μας; Τί λένε έττ' ούτοΰ οί άρμόδιοι; ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΟΝ Ή Μεσόγεΐος δάλασσα σύντομα 8ά είναι νεκρή Μιά πρόσφαΐτη εκθέση τού ΟΟΕΑ (Όργιανισιμού Οιιικσνσμΐ- κής Συνεργασίας «αί Αναπτύξε· ως), οττόν όποίο μετεχουν εί- κοσι τέσσερες Εύιρωπαίκέζ χώ- ρες, άναφφει ότι τα άιποβλητα πού χύνονται κυρ!ως στά βό- ρεια παράλια τής Μεσαγιείου ύ- περιβαίνουν τίς δυνατόΓτηίτες α¬ φομοιώσεως καιί καβΊστούν τή θάλασσα νεκρή, σέ διαρκώς αύ ξανομένες περιοχές. Η μαύρη ζώνη τής ρυπάνσεως άρχίζει ά¬ πω τό Γιβραλτάρ καί τελειώνει στόν κολπο τής Αλεζανώρέττας βορειοανατολικά τής Κύπρου. ιΕκτός όιπό πλήθος μ-ικρές πά ραλιαικές πολιεις καί θέ,ρετρα, ά ποβώλλουιν τα βρώμ'κα νερά τους τέσσερες μεγιάλες ίσπανι- κΐς Γτόλεις. Μαλάγα, Άλΐικάντε, Βαλέντσια καί Βαρκίλώνη, μέ σύνολο τρία έκαταμμύρια κατοί κων. Η ρύοανοη τής θαλάσσας μειτρ·ιέται μέ την «β'ολογιική ζή . τηση όξυιγίόνου», δηλαδή μέ Γό ποσόν τού όξυγόνου πού άπαι τείται γιά τή δ.άοπαση των βα κτήριιδίων, καί έπαμένως τόν καθορΐισμό τού θαλασσίου *?- ρού. Όσο μειγαλύτερη ποσότη τα όζυγόνου άηαιτείται τόσο βαρύτερη είναι ή ρύπανση, τό¬ σο ή θάλασσα αδυνατεί νά α υ τσκαθαριστεί. Σΐτίς άκτές λοοόν τής Ιοπανίας ή β·ολογ·ιιοή ζήτη ση όξυνονου ύπολογίζεται άπό τόν ΟΟΣΑ σέ 70.000 τόννους τό χιρόνο, πού σημσϊνει ρύπαν ση πάνω άπό τό άνεκτό όριο. Ακολουβαύν οί γαλλικής ά- 1 ικτές μέ ένα πλήθος θ&ρετρα καί «υιρ:ως τή Μασσαλία (ικάτο'κοι ττερίττου ένα έκαταμ,μύρια). Εδώ ή ζητήση σξυγάνου φ.τάνει τούς 414.000 τόννους τό χρό- νο, δηλαδή βαρύτατη ρύπανση θάλαισσα σχεδιον νεκρή. Ακολου θούν οί δυτΜθές ά'Κτές τής Ιτα λίας, μέ τίς πόλεις Γέναβα, Ρώ ιμη, ΝεάιπολΓί.'καί τα μεγίάλα νη σιά τής Κορσ'ΐκής καί τής Σαρ δηνιίας (σύνολο κατοίικων περί- οου έφ,τά έκατσμμϋρια). Βιο,ο γική ζήιτηση όξυιγίόνου 210.000 τόννοι ετησίως. Από Σιικελία μέ χρι Τεργέοτη, μ:ά Αδριαίτική ιοχεβόν κλειστή θόλασσα, ή βο Ασγι·κή ζητήση οξυγόνου φιτάνει ,τσύς 300.000 τόννους τό χιρό¬ νο. ιΚαί τέλος έρ.χονται αί Γιουγ ικοσλαιβιικές άικ,τές, ή Αλβαινία, ή ζηλευτή μας Είλλάδα, τό Αίγαίο ιμέ τα έλληνικά νηισά καί πς τουρικικές άκτές, καί ή Κύιπ,ρος. ΙΕδώ έΓτειόή καί ή έκβΌμηχάνι ση δέν έιχει προχωρήσει τόσο, ,ή μόλυνιση τής &άΚα<σσας είναι ή έλαφιρό.τε,ρη όλόκληρης τής 'βιό,ρειας Μεσογείου, πενΐήνττα χι λιώ'δες τόννοι όζυγόινου, γιιά κά θε χώρα. Αλλό χαθώς φΌίνεται αυτή ή έλαφρά ρύπανση καλ ΐΓτό'ζει πρός βορύτερες μορφές. Άν ένττοιτσουιμε τό ένδιαφέ ιρον μας στή δ·κή μας χώρα, πιρέπίΐ νά γνωρίιζουιμί ότι οί β α σικές πηγές ρυττάινισεως είναι δύο, τα β'ομηχανικ,ά άιπό|βλητα καιί ό μαζ*ός τουρισ,μός. Καί έτιε ιδή εμείς εδώ δέν έχουμε ά- κάμα τόσο σηιμαντι«ά β'αμηχανι κά άιπόβλητα, άιπσμένει ώς κυ- ριώ^ερη πηγή ρυπάνσεως ό μα ζικός τουριισιμός. Η παρουσία στά παρόλια τής χώρας δύο καί περισσοτέρων έικατομμυ,ρίων τουιριστών σέ δ άστη,μα ιμιός πίΐρασμένης χ.ρονικής περιόδου δύο έως τρ'ών μηνών, άπΌΓε- λ«ί την αίτία πολύ περισσοΐτέ- ρων σοτικών άποΐβλήιτων άπό τα συνήθη, πού ύπε,ρ'βα;νουν· τίς δυνατότητες άφ-θιμο'ώσεως. ιΚ διαλυτιικόττητα τής θαλάσ¬ σας σταματάει, ή μόλυνση σκο τώνει τή ζωντάν<α των όκτών. Τώρα μάλΐιστα πού νεκρώθηικα/ οί λ'ιμνες κα'ί τα ποτάιυια τής Εύρώπης, τόσο καί περισσότε- ροι τουρ'στες κατεβαίνουν όπό τό βορρά στίς θεουές θάλασ- σες. Ανάλογα καί ή ρύηανση νεκρώνΐΐ διαρικώς περισσότερες &άλασσες. Καί τώρα πού καί οί ίσίπανιικές, οί ναλλ·κές, άκόμα καί οί ίταλιιοές άκτές ξεπί,ρασαν τό όρ·α τής άνεικτής ρυπάνσε- ως, τό βάρος πέφτει όλόκλήρο στίς έλληνικές άκτές. Ο κΐνδυ- νος νά πεθάνουν οί θιάλασσές μας ιχτυπάει την πόρτα μας. Τι μποιρεί νά γίνει μοροστά σ' αυτή την τό,σο δυσοίωνη πιροαπτική; Νιά σταματήσουιυε νά δεχΐόμαστε τουρίστες; Κατ' άρχιήν, μποραύιμε νά περιορ'σου με την είισοδο των όλητοτουρι στών, άχρηιστων, ρυιπορών, πή γών μολύνσΐως άχι μονο τού φυσ«οΐι περΐ'Ράλλοντος. Δέν ύ- Γτόιρχει κανένας λόγος νιά κομ- πορρηιμονούμε, όπως κάνει κά- θ·ε χρόνο ό ύιπεύθυνσς έθνκός τουιριστιικός μας Οργανισμός, ότι μπήκαν οτήν Ελλά'δα τόσα έκατοιμμύρια τουοίΐστες. Τί να τα κάνουμε τα εκατοιμ,μύιρια, ό- ταν μάς ιρυτταιίνουν άπ' όλες τις πλευρές χωρίς μάλΊστα ν' ά- φΐινουν καί κάιπο.ο άξόλογο δ'όφορο, λ!γο συνάλλαινιμα; Καί δεύτερον, άφού ή ρώπαν ση προκαλείται έν μέρει άπό μάς καί έν μέρει άπό τούς είσερ χιόμενους ξένους, τό κόστος τού κοθαρομού καί τής άιπαρρυιπάν σεως θΐά πρέπει νά τό ιμοιρα- στσύιμε καί όχι νά τό φο,ρτω- θσύμε μόνον εμείς. Είτε προ- σθέ,τοντας χάποιο τέλος σέ κά θ£ τουρ στα, άνάλογο μέ τίς ή- μέρες διαμονής, είτε παίιρνοντας άπό κάβΐ χώρα ένα ποσόν, ά¬ νάλογο μέ τό πόσοι ύπήικοοί της καί γ.α πόσες ήμδρες ήρθαν έδίώ καί έκαμαν δακοπές, θα συγκενττρώνεται κάθε χιρονο ε- να ποισόν πού ένσχυόμενο κοί άπό τή δικιή ιμας συιμμετοχή, θά μπορεί νά χρήματοδοτει κάϋε χρονο τό έργο τής άπορρυιπιάν σεως. Αν αύτά δέν γνουν εγ¬ καίρως πολύ γρήγορα θά έξισω θσώμε μέ τίς ύπόλοιπες χώρες τής βόρειας Μεσογείου. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ Τό Δ.Σ. τού Συλλόγου μας, παρακαλεί καϊ πάλι τίς Κομματικές Όργανώσεις, νά μή γρά- φουν συνθήματα στό τοίχο τού Νεκροταφεί- ου καί στό Κοινοτικό Κατάστημα, πού όποπε- ρατώθηκε πρόσφατα. ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ Η ΖΗΜΙΑ ΣΤΟ ΑΝΤΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΑΠΟΥ ΑΝΤΏΝΙΟΥ Ζημιά £τταβε τό άντλιοστά- σιο τού ύδραγωγείου τού χο- ριοθ μο(ς στόν Άγιο Άντώνιο, άττό ύττερβολική" ττίβση τοθ ν« ροϋ στίς σωληνώσΐις. ιΐνίετά άιπό δραστήιριες καί συ- ντονισμένες ένέργειες τοΰ Κοι νοτικοθ Συμβουλιον ή (λάβη ά ■ΠΌκαταστάβηκε. Ή δαττάνη πού άτταιτήθηκε ϋψους 150.000 δρχ. θά κοττσ- βληβεϊ άπό την Ηομοφχία, με τα άττό ττροφορικ,η υιτοσχεση τού κ. Νομάρχη στόν Πρόεδρο τής Κοινότητσς. ΔΥΟ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ Π. ΜΑΡΚΑΤΑΤΟΥ Ό έκλ*χτός χωριονός μας δάσκαλσς καί καθηγητής ΠΑΝ ΤΕΛΗΣ ΜΑΡΚΑΤΑΤΟΣ μάς 'ί στειλε τρία άντίτυ— α τού 6ι- 6λίου τού «ΟΙ έκθέσεις στίς ά νώτερες τάξεις τοΰ Δηιμοτικοΰ Σχολείον» (εκδοση Διδοοσκαλι- κοϋ Συλλλόγου Ηρακλείου) καί δύο άντίτυττα τού βιβλίον τού ■Ι^ΕΙσαγωγή στήν νεοελληνική ΐΓ0»ίηση». Καί τα δύο παροατάνω έ>ργα
είναι ττρόσφατη δουλιιά τοΰ
Παντελή Μαρκατατου καί αττο
τελοΰν τό καθένα ξεχωριο-τά
σταθμό στή σχετική βιβλιογρα
ψία.
Εύχιαριστοΰμε τόν Παντελή
Μαρκατότο γιό την προσφορά
τού αύτη, νοιώθουμε ύττερήφα
νοι πού στόν χώρο των γρσμ
μάτων εκττροσω—εί έττάξια τό
χωριό μας καί τοΰ εύχόμαστε
ττάντα διακρίσεις, ττράγμα γιά
τό όποϊο δέν άμφιβάλλουμε.
ΑΡΧΙΣΕ
Η ΕΠΙΣΚΕΥΗ
ΤΟΥ ΙνΙΝΗΜΕΙΟΥ
"Οπως μαθαίνονμε ή Νομαρ
χία διέθεσε τό ττοσόν των 100.
000 διρχ. γιά την έττισκευή τού
,μνημείου των πεσόντων τής Γερ
μ«νικής Κατοχής πού βρίσκε-
ται στήν έξοδο τού Γωνιανού
Φαρ«χγγιοΰ.
Τό μινη,μεϊο εΤχ€ πάβει ζημιές
άπό πτώβ-η κεραυνοΰ, 8πως ά
ναψέρει τό σχετικό πόρισμα
στήν έρευνα πού 61 ενήργησε ή
ΙΧωροψνλακή, ένώ οί ύποψίες
στρά<|>ηκαν καί πρός τούς άναρ
χικούς πού εΤχαν γράψει συν
θήματα τταλιότερα ττάνω στό
μνημείο.
ΧΟΡΗΓΗΣΗ
ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΩΣ
ΛΠΟ τή Δ)νση ιΓίωργίας Ν.
Ηρακλείου ύπενθυ.μί'ζεταΊ στούς
προβατοτρόφους τού Νομού
πού δέν είσιέπραζαν άΜό-μη όιπό
τα Ύποκ)τα τής 'Αγροτιιοής
Τραπεζας την πραβλεττόμενη έ-
πδότηση των «κατό είκοσ>ι
(1ι20) δραχμών κατά π(5οβατο
γιά τό 1980 ότι ή ηροθεσμία
είσπράζεως της λήγει την 30 —
6 — 1981.
Ποία ίταρόρμηοη σέ σττρώ-
χνιι, ποιο είναι τό άντικεϊνιενο
τής δουλειάς σου;
Ή τέχνη δέ φτώχτηικε άπό.
κομιά μεγαλοφυ'ία, άλλά άπό
τό σύνολο τής ανθρωπότητος
ικαί σ' αιύτήν άνήκει.
,Παρΰπλευιρα μέ την μάβηση
καί την έπιστήιμη βοηθά τόν ό
νθρωπο στήν άνοδιική τού πό
ρέισ.
Σιέ «άθε έργο τέχνης συνερ
γάζονται χιΑιόδες άνθρωποι. Έ
τσι ένα έργο τέ,χνης θίν έκφρο
ζει μόνο την ίδιοφυυ'α ενός ο,
τό,μου, άλλά αυτή, ενός εθνι-
«ού χώρου, ενός λαού.
ιΜάς άποκαλύπτει τούς άγώ
νες τού. Τίς ί&έες τού. Τα όνει
ρά τού. Τό ήθιχό καί Γ»/ευιματι
κό ύπόστρωιμα τού. Την κοινω
νιικ,ή σύνθεση καί την κοσμοθε
ωρίο τού.
Κι ό Γτιό μεγσλος κοί φτασ<μ'έ νος καλλιτέχνης έκφρΰίει ύπο- χρεωτι.κά μιύιν έΓτοχή. Τή δικιά τού. Μ' αυτή δίδει προέλευση στό έργο τού μέσα στό αύριο. Το έργο τέχνης δέν μπορεί νά είναι οώτε αύθαίρετο, ούτε φωτογραφική άνοτταράκτταση. Χρειάζεται ή προωσπιική γρα φή τού καλλιτέχνη. Ή όντιΐκειμΕνιική πραιγιματικό τητσ πιστεύω, πώς άττοχτά αί- σθΓγτΐ'Κ'ή άξία όταν γίνει έργο τέ χνης, πού δονεί όχι μόνο τή μύ ηση, μά καί τα συνα:σθήιματα μα<. Ή άληι&ινή τέχνη π>έπει νά
άκολουθεί τέ ρΐ&μα τού πολιτι
σμού, πού κυΑά άισταιμόιτητα
στόν ώκεανο τής Ίστορίας.
Πρέπει νά «λείνει μεσα, όχι
■μώνο τό σήμερα, μά καί τό
χθές «αί πιώ πολύ τό αύριο.
Ό καλλιτέχνης γ.ά νά μάς
πεισει, πρέπει πρώτα νά μάς συ
γκινήισεί. Γ»' σύτό καί πριέπει νά
νσι προσιτός, άπλός καί κατα
νοητός.
Πώς βλέπεις την Τέχνη κοί τό
ρόλο τού καλλιτέχνη στή
— Ή προσωπιικοτητα τού
καιλΑιτέχτνη καθορ-ίζεται βασι*ά
άπό τή δι>ναιμη τής συγ*ίνηιση< τού. "Από τόν πλούτο τής φα ντασίος τού. 'Απ' την είλΗορί νεια τού. Άπω την ίκανΰτητα τού νά μετουσιώνει συνθετικά τή ζωή καί νά την αναλύει ύ- στερα στά πρωτταρχιικά της στο»χεία, μέ την άρμονική ποι 'ΐοιλία των διχών τού έκφρσιστι κων ,μέσων κα ίτήν έποχή πού χοονικά ούτος έκπροσωιπεί. ΌπΜος καλλιτέχνης κυρεύει νά άντικατοτήισει· τα ρασικά αύ τού πρσσόντα, ούτος άληθινά δέν &ά κάνει τέχνη. Δέν πρέπει νά ξεχνούμε πώς χάτω άπό τόν άτο,μιικό χαιραχτή ρα τής τΐχντκ, στίχετοι ό έθνι *ός της χαρακτήρος καί πάνω άπ' αυτόν ό διεθνιστΐικός ("Ατο μο—-ΊΕίθνιικότήτα —σνθρωπότη τα). ΜοΜάιχα σ' ένα τέτοιο τρι αδικο σχήιμα είναι δυινατό νά νοηθί ίή ικαιλλιτεχνΐική δηιμιουργί ο. Όπως το κοινωνικό άτομο δέ γίνεται νά ζήσει άπομονω,μέ νο, έξω άπό μιά κοινωινία άν- θρώπων, έτσι κε αυτή δέν μπο ρεί να ύτισρξει χωρίς τό σύνο λο τής ανθρωπότητος. Πορό- μοιο καί τό καλλιτεχνιικό άιτο μο —ο ικαλλΓτέιχνης— είναι1 όού νατο νά δη-μιουργήισει έργο, χω ρίς έθνιικά στοιχεία στή ,μορφή (ίθνικόΐτητα) κα ίχωρίς διεθνι στικό περΐΐχόιμενο (άνθρωπότη τα), θά μπορούσαιμε λοιπόν νιά πσύμε πώς τό άτομο έκπροσω- ττεί στήν τέχνη τό ήθος. Ή έ- θνΐικότητα της μορφής κι ή ά νθρωπότητα τό περιεχϊόιμενο. Ή θεωρία πώς τό ταΑέντο καί μόνο άρκεί είναι βολιική γι' αύτούς πού φοβούνται τή δου λειά καί τή μάθηση. Χωρίς την έποππκή θεώρηση τής ζωής, χωρίς τή γνώση των φυ»ι*ών κσί κοινωνιικ'ών νόμωιν, δέν μπο ρεί /ά ύπάρξει ή καθολική έχε! νη πνευματ^ή συγκροτήση πού δημιουργεί τα μεγάλα έργα. Με γάλη τέχΊ/η δέ μπορεί νά ύττάρ ξει χωρίς κόπο, ,μσθηση καί δουλειά. Σ' ένα τέτοιο γερό θεμίλιο ό καλλιτέχνην χτίζει τίς άλλες ά ρετές τού. Όπ!οιμένος μέ τή ιμάθηση, άς 6φήνει λεύτερο τόν έαυτό τού, νώ «υλήοει ρέσα στή ψυχή τού, τί< χάρις καί τίς λύττες τού κακρού τού. Άς νοιώσει τό μεγρλεϊο τής θυσίσς γιά ένα ίδανκκό, μά καί την ό μσρφιΐά ενός ανθρωπίνου προ σώπου. Την όρωκή έζαρση ε¬ νός Αιγωνιζιόιμενου γιό λευτεριά καί διικαιοσύνη λαού, μά κοί τό παραμύθι μκϊς πέτρας πού δέν έχει καμμιά Ίστορία. Τό αντρί κειο άντίκρυσμα τού θανϋτου μά καί τό συντροφιικό χέρι που σφίγγει τό δ«ό μας, πέρα όσα μπορούν νά πούν τα λογκί. τίς μεγάλες όμαοικές τραγωδίες. μο καί τίς μΐ'κρές άνώναμες θλίψεις, τούς άραματιαμούς τής άνθρω πότητας, καί τής νοοταλγίας ' που δεν έχουνε πατρι^ο Νάναι για όλα κοι Υι0 Τα γάΑα, μύ μοί τα μ*ρα ^* καί Γ«·*ιπος. Νά πονα «αι ρααι γΛ όλα. Κο. πο, μα νά ρνρίσκεται ποντο στό στίς έπΰλζιις, όπου νί μιά μάχη γιά την άΑήθεκι ρίς νά τρίμει τούς «— γμούς. Νά νοιώθιι καί νά ψει, πώς ή διαμαρτυρία γιά κάθε άοικο, πού θά ( μέοα στό έργο τού, τίπντα κ»· «ονένας δέν μοοριί να τήν»,, ξει. ' *' Νά στέκει Γτρωτοτήρος μ0ϊ(1 τής στόν Άγώνα τού λβού η πολιτκΓΓΐ«ό άνέβαομα καί ^,. προβΛήμοτα τού κοιρου μ« ΤΙ ΕΓΡΑΦΕ Ο ΤΥΠΟΣ ΠΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "Ν. ΒΛΑΧΟΙ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ "ΠΑΤΡΙΛΑΣ,, ΧΓΓττΝ έγν.ριτη τού Ηρακλείου «ΠΑΤΡΙΣ» δτΐμοοτΛΐτηια πρόσφατα τό παρακάτω κείμενο τού δΜκικριμίνθΑΐ χρονογρά- φου της κ. Στ. Σταυοοκα κη, νιά τό ριβλ*ο «ΜΙΧΑ¬ ΛΗΣ ΒΛΑΧΟΣ», πού έ«Λό- θι>κε μέ δαπάνη τού Συλ·
λόγου μας:
Εχω όσχοληβεί «άμποσες φο
ρίς, άοό τούτη τήν ιδία θέση,
μέ τό έργο, μεταφρσστικό κοί
συγγροφιικό, τού σεβαοτού μου
φίλου Νίκου Σταυρινίοη. Δίδει,
βίβα/Γα, πάντοτε, έκιιίνος τήν ά
φοριμή, μέ την άικούραστη π εν
να, καί τήν άγέροσπη οικφψη
τού. Όλο κοί ιίάττι, »6θ~ε τόσο,
έχει νά μάς δώσει, πέρα όπό
τΐόν τεράστιο όγικο των μετο-
φροσμένων έγιγράιφων τού Τού
ρκικού Άρχείου, πού τού κοοτί
ζιει μιό 5σοβιόπΓ|ΓΓα' μιέσα οτ'ά
χαιρπΊά, κοί μιέ «γέρος» μιύ τα
Γτεινή σύνπΌξη.
Ό Ν·ί«ος Στ<ιι>ρινίοηις είναι ή
ώς τώρα μονοοηοή, κα' μπορίί
κοί σνεπανάλϊΐιΠΓη καί στό μέλ
λον, περίπΐτωιση άνθρώπου, πού
δόθηκε ανεπιφύλαικτα στό Ήρ6
κλειο, κι άνσλώβηκε γι' αώτό
τόν τοπο. Στόχος τού νο ξεθά
ψο τή θαιμμένΓ} κοτω οπ" τό
<<μυγισφτόσραΐτο» τής Τούρκι- ιοης γιραιφής, Ίστορίσς τού τό που, καί νά τιήν κάιμει προσιτή οτόν αύγχρονο Ήρακλιειώαη. Μκσ ζωή χωμένη μέσο σττό κι τρινισμιένα χαρπ-ιά, μέ τήν ίδ'ό τυπη έκείνη όομή τής πολυ*αι ριίας πού δέν έιχει μόνο νώ μετα φράοει, άλλά καί νά συνθέσει καμιά φοοά άπ' τά...άτΐ3ΐ~άγια τού σικώρου. Μέσο άιπο ,κεϋ βγήικαν, κοί 66 θηκαιν μυθιιοττορηματικά καΐί μ:ο σειρά άττό ίστορικές μορφάς Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ Κατά τό πλείστον τό στόμα μυρίιζίΐ τό πρωί όταν είμαστε νηστικοί ή άλλες ώρες μετά άπό πολύ κάπνΐ'σμα, ή έπειτα άπό κρασοκαττάνυζη. Τί πρέπει νά κανει ένας ύγιής άνθ,ρωπος γιά νά μή μυιρίίει τό στώμα τού; Πρώτον νά μην έχει χοΑοσμ'έ να όΊόντια. Δεύτερον, νά ηροσίκει τι τρώει καί νά μην άφήνει ά&Ό νο τό οτομάχι τού, ώταν πρό κείται νά βρεβεί «πιριόσωιπο μέ πρόσωπο» μέ ένα άλλο άίτομο. Τρίτον, νά φ.ρονττίιζει νά «ά- ρωΐμαΓτίιζιι» την άναπνοή τού. όιχι μέ φά,ρμαικα άλλά κατά τίς «συνταγές τής γιαγιάς»: Νύ μασουλάει επί παραδεί- γμαΓΓΐ, μιά φλούοο. λεμόνι, ή καλύττίρα, μιά φλούδα μανταρι νι. Μά κροτάει κάτω άιπό τή γλώσσα τού κάττοιο «μούρο» ικ·»πα.ρΌσΌύ («α νά τα μασή- σει δέν βλάπττει). Νά μααάει ίναν - έναν δυό κόκκους καφέ ή μοσχοκάραδο. πού Απηρβόσονί μέ τον ^0 ή τόν άλλο τροτ» τή ζωή τιχ το που οττά φοββρα έκχτνο χρόνιο. Τό ίστορ'ΐιό ύλ*όμ£τήνΜ(ΐ οϊτική δύνχκιη τής πίννοτ τού Σ,ται>ρινίοη, μετοπΑΛσοετοι, «α
λουπιάζεται, *αΙ μας δΊδετοι Εί
βιβλ'ο μί τήν ύτιογροφή το«.
Σΐλίδες πού κόβουν τήν άνοσα
Περ στατΗτά πού σννιςΑον^».
λί,τε «*■ ό συγγροφιας Ονα πό
ρών στο γ^νσνοτο, το ζο μ(
τα μοπο «οί την νυχΑ το», τα
φορπΐινιιι μί τον ενΐΓθνο ονναι
σθηματισιμό τού, «οί μί< τό ™ <ρσΟθ€.ι άπό ποώτο χίρι. Ζο« τονίς είκόνες ζωγροφσμίνΐζ). πό δυνα,τό χρωστήρο, τί πω στ στ «κ ά πού μάς ΓκφαδΚο ι) Σ,ταυρΊν'ιδης, κι άς είναι άν*1ο ση ιταί άνοβώματα μ4σα οηό τα κρύα κε'μινο των περαομΐ νων οϊώνων. Πρόσφατη προοφορύ τοκ οί β 'βλ;ο, μιά βρυτλ*ή μοροχ) (τού άτπλίυθεριατκού ό^ωα τής τουοκοιφαπούμινης Κοη- της. Ο «Μιχαλικ Βλοχτκ, 6 τι λευτακΗ χαίνικ. *>ί τό τρογι-
κο τελος τού».
ΓΤροΚΐΐται γ λ έναν άπό ταίς
τελευτσίους όγωνχηις τού ΐ«·
ροσμένου αίώνα, πού όφου πό
λέμησί μέ όλις τού τ.ς δυνά¬
μεις τόν Τούρκο κατακτΓητή, ί-
μενε μόνος, πιάστΓ>Μ, «ι άντι
ιμίτώπισε την έφολτική μοιοο
τού, σέ όργή έκτελιοη μί σπο
θί στό κένττρο τού Μεγολου
ΚΙάστιρου.
Είναι τοοη ή περιγραφϊΐή 6υ
ναμη τού Στουρ?νίδη, τόοο"'
στή ή εΐκόνια τού γσνατβμ£Υθΐι
πιισθογκωνο. δβμίνου ά«γωνΛΐτή
πό ύοΐχεται στό σββρ» κ,
σπαθιές τού σσοιστή βήμ*«ι.
πού δέ δκΐβάίεται. Πόνϊτοι (|
άναονοή.
Δΐσθάζοντας τ^ς σιλόκ κ»
ιτ,ρογικού τιέλους τού Μ#1
ΒΑάχου, είχα τήιν οοθποη
ιήμουν κι έγώ ©εστής &
τής σκηνής. Ιάν ό χρόνο< »*ί νέ ίνα πίντοκάβαρο »ρ«οτοΜο «οί· νο μπορούσα νύ πορβο· λουθώ στιγμή πρός στ«νμή ^ σω άπ' αύτό, έ«6νη τή *ή άγρ.όπτκτα. Τ«ττοια είναι Ί ίνάργεκι τού λόγου τού Ν*» Σσααρινιίοη. βί,βα,ια. τό ίπίΐσσοΌ <*& τής Ιοτορ'ας τού τοπου, <$ ηρην άπο 23 χιρόνβ βημοσ» θιεί στήν «Ποτριδο» Λπο * 'ίδο σέ συνίχ£»ες, άλΑΛ. ο^ ιμόττερο. Στοιχεϊο πού Ι^ •μετά, συμπλήρωσον τό τού, πού τελικά εγινε έ ψος τάμος 90 σβλίβων. Εδώ, θά πρωει νά θιεί ή συιμβολή τού Εκπολι,τισΓΤΐΐιού Συλλόγου. «, όπως λέει ό ίδιος ό ^ δης στό τίλος τού νίλοβΐ τίς δοπά«ς οοσή» τού. Μ Λ τ*τολ βουλίο, ε.νοι παινη. Τό καλαίσθητο ναι έργο τού συιμπολΐτη ρου Στέλιου Μαρικιτότη· Σ.
ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΜΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙϋ
Ι ΣΥΝΤΟΜΑ Ι
Ι ΑΡΧΙΖΕΙ Ι
Ι Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ |
| ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ |
Ι ΚΕΝΤΡΟΥ |
Ι Ετοίμη ή μελέτη 1
Ξ Ξ
= Πολύ σύντομα ά'ρχΐίζει ή 1
Ξ κατασκευή τού Πολιτι- Ξ
= ιστικο'ύ Κΐέντρου στό χω δ
1 ριό μας. 1
ΊΗδη ή μελίτη είναι έτοι ~
μη. Πειρψένουιμε οί χω- =
ριανοί μας, όπου κι άν =
βρίισκονται, ·νά ίνιοχύ- =
σουν οίικονοιμικά τήν προ ε
σΉάθειά μας. 1
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ
Μια ένδΐαφέρουοα συζιίτηοη
μέ τόν ζωγράφο Σ. Μαρκατάτη
1
Τό Σχολειό τού χωρίου μας όπως είναι σήμερα.
, ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ
• 500 ΧΙΛΙΑΔ. ΔΡΑΧΜΕΣ
γιά νά όλοκλπρωδοϋν οί έργασίες
Καί έ—ειδή τα χρήματα &έν
ψβάσανε, ο! έργοκτίες μείνανε
στή μέση. Δέν έγιναν ο&τε σο
6ά8ΐς, οθτε έλαιοχρωματισμοί,
οίίτε ή ήλεκτρική έγκατάσταση
-τού κτιρίου τού Δή μ ότι κου Σχο
λείου τού χωρίου μας. ,Αττλώς
βγάλανε τα κεραμίδια καί στή
θέση τους διαστρώστχντ μιά
«ψνχρή» ττλάκα ό—ό μπετόν.
θέλονμε νά τηστεύουμε πώς
ή ττί~ω<™ των 500.000 δρχ. πού άπαιτεΐται άκόμη κατά τίς έκτιμήσεις τού μελετητή μη χανικοΰ, γιά νά όλοκληρωθοθν οί εργασίας δέν θ' άργήσουν νά διατεθοΰν άττό τούς άρμοδι ούς κρατικσύς ψορεΐς. Γιά νά μή φθάνονμε στό σημεϊο νά κά νούν ερανο οί χωριανοί μας γιά νά ονγκεντρώσοουν 25.000 δρχ. ίίστε νά γίνει μιά εντε¬ λώς ΰττοτιπτώδης ήλεκτρική έ γκατάο-ταο-η κοί ετσι νά μην μην κοταδικαστονν τα χωριανά κια μας νά ζοΰν στό «σκοτά- δι». Καί κάτι άκόμη: Ή αι/λή τού σχολείον είναι ό—ό τα λί γα έττίττεδα δισμορφωμένα καί μ έ σχετικά μεγάλη έ'χταση, μέ ρη. Μήττως θσττρεττε ό χώρος αύτάς νά δΐοομορφωθεϊ σέ τταιδι κή χαρά, ττού λείττει άττό τό χωρ ι ό μας; Τί λένε έττ' ούτοΰ οί άρμόδιοι; ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΟΝ Ή Μεσόγεΐος δάλασσα σύντομα 8ά είναι νεκρή Μιά πρόσφαΐτη εκθέση τού ΟΟΕΑ (Όργιανισιμού Οιιικσνσμΐ- κής Συνεργασίας «αί Αναπτύξε· ως), οττόν όποίο μετεχουν εί- κοσι τέσσερες Εύιρωπαίκέζ χώ- ρες, άναφφει ότι τα άιποβλητα πού χύνονται κυρ!ως στά βό- ρεια παράλια τής Μεσαγιείου ύ- περιβαίνουν τίς δυνατόΓτηίτες α¬ φομοιώσεως καιί καβΊστούν τή θάλασσα νεκρή, σέ διαρκώς αύ ξανομένες περιοχές. Η μαύρη ζώνη τής ρυπάνσεως άρχίζει ά¬ πω τό Γιβραλτάρ καί τελειώνει στόν κολπο τής Αλεζανώρέττας βορειοανατολικά τής Κύπρου. ιΕκτός όιπό πλήθος μ-ικρές πά ραλιαικές πολιεις καί θέ,ρετρα, ά ποβώλλουιν τα βρώμ'κα νερά τους τέσσερες μεγιάλες ίσπανι- κΐς Γτόλεις. Μαλάγα, Άλΐικάντε, Βαλέντσια καί Βαρκίλώνη, μέ σύνολο τρία έκαταμμύρια κατοί κων. Η ρύοανοη τής θαλάσσας μειτρ·ιέται μέ την «β'ολογιική ζή . τηση όξυιγίόνου», δηλαδή μέ Γό ποσόν τού όξυγόνου πού άπαι τείται γιά τή δ.άοπαση των βα κτήριιδίων, καί έπαμένως τόν καθορΐισμό τού θαλασσίου *?- ρού. Όσο μειγαλύτερη ποσότη τα όζυγόνου άηαιτείται τόσο βαρύτερη είναι ή ρύπανση, τό¬ σο ή θάλασσα αδυνατεί νά α υ τσκαθαριστεί. Σΐτίς άκτές λοοόν τής Ιοπανίας ή β·ολογ·ιιοή ζήτη ση όξυνονου ύπολογίζεται άπό τόν ΟΟΣΑ σέ 70.000 τόννους τό χιρόνο, πού σημσϊνει ρύπαν ση πάνω άπό τό άνεκτό όριο. Ακολουβαύν οί γαλλικής ά- 1 ικτές μέ ένα πλήθος θ&ρετρα καί «υιρ:ως τή Μασσαλία (ικάτο'κοι ττερίττου ένα έκαταμ,μύρια). Εδώ ή ζητήση σξυγάνου φ.τάνει τούς 414.000 τόννους τό χρό- νο, δηλαδή βαρύτατη ρύπανση θάλαισσα σχεδιον νεκρή. Ακολου θούν οί δυτΜθές ά'Κτές τής Ιτα λίας, μέ τίς πόλεις Γέναβα, Ρώ ιμη, ΝεάιπολΓί.'καί τα μεγίάλα νη σιά τής Κορσ'ΐκής καί τής Σαρ δηνιίας (σύνολο κατοίικων περί- οου έφ,τά έκατσμμϋρια). Βιο,ο γική ζήιτηση όξυιγίόνου 210.000 τόννοι ετησίως. Από Σιικελία μέ χρι Τεργέοτη, μ:ά Αδριαίτική ιοχεβόν κλειστή θόλασσα, ή βο Ασγι·κή ζητήση οξυγόνου φιτάνει ,τσύς 300.000 τόννους τό χιρό¬ νο. ιΚαί τέλος έρ.χονται αί Γιουγ ικοσλαιβιικές άικ,τές, ή Αλβαινία, ή ζηλευτή μας Είλλάδα, τό Αίγαίο ιμέ τα έλληνικά νηισά καί πς τουρικικές άκτές, καί ή Κύιπ,ρος. ΙΕδώ έΓτειόή καί ή έκβΌμηχάνι ση δέν έιχει προχωρήσει τόσο, ,ή μόλυνιση τής &άΚα<σσας είναι ή έλαφιρό.τε,ρη όλόκληρης τής 'βιό,ρειας Μεσογείου, πενΐήνττα χι λιώ'δες τόννοι όζυγόινου, γιιά κά θε χώρα. Αλλό χαθώς φΌίνεται αυτή ή έλαφρά ρύπανση καλ ΐΓτό'ζει πρός βορύτερες μορφές. Άν ένττοιτσουιμε τό ένδιαφέ ιρον μας στή δ·κή μας χώρα, πιρέπίΐ νά γνωρίιζουιμί ότι οί β α σικές πηγές ρυττάινισεως είναι δύο, τα β'ομηχανικ,ά άιπό|βλητα καιί ό μαζ*ός τουρισ,μός. Καί έτιε ιδή εμείς εδώ δέν έχουμε ά- κάμα τόσο σηιμαντι«ά β'αμηχανι κά άιπόβλητα, άιπσμένει ώς κυ- ριώ^ερη πηγή ρυπάνσεως ό μα ζικός τουριισιμός. Η παρουσία στά παρόλια τής χώρας δύο καί περισσοτέρων έικατομμυ,ρίων τουιριστών σέ δ άστη,μα ιμιός πίΐρασμένης χ.ρονικής περιόδου δύο έως τρ'ών μηνών, άπΌΓε- λ«ί την αίτία πολύ περισσοΐτέ- ρων σοτικών άποΐβλήιτων άπό τα συνήθη, πού ύπε,ρ'βα;νουν· τίς δυνατότητες άφ-θιμο'ώσεως. ιΚ διαλυτιικόττητα τής θαλάσ¬ σας σταματάει, ή μόλυνση σκο τώνει τή ζωντάν<α των όκτών. Τώρα μάλΐιστα πού νεκρώθηικα/ οί λ'ιμνες κα'ί τα ποτάιυια τής Εύρώπης, τόσο καί περισσότε- ροι τουρ'στες κατεβαίνουν όπό τό βορρά στίς θεουές θάλασ- σες. Ανάλογα καί ή ρύηανση νεκρώνΐΐ διαρικώς περισσότερες &άλασσες. Καί τώρα πού καί οί ίσίπανιικές, οί ναλλ·κές, άκόμα καί οί ίταλιιοές άκτές ξεπί,ρασαν τό όρ·α τής άνεικτής ρυπάνσε- ως, τό βάρος πέφτει όλόκλήρο στίς έλληνικές άκτές. Ο κΐνδυ- νος νά πεθάνουν οί θιάλασσές μας ιχτυπάει την πόρτα μας. Τι μποιρεί νά γίνει μοροστά σ' αυτή την τό,σο δυσοίωνη πιροαπτική; Νιά σταματήσουιυε νά δεχΐόμαστε τουρίστες; Κατ' άρχιήν, μποραύιμε νά περιορ'σου με την είισοδο των όλητοτουρι στών, άχρηιστων, ρυιπορών, πή γών μολύνσΐως άχι μονο τού φυσ«οΐι περΐ'Ράλλοντος. Δέν ύ- Γτόιρχει κανένας λόγος νιά κομ- πορρηιμονούμε, όπως κάνει κά- θ·ε χρόνο ό ύιπεύθυνσς έθνκός τουιριστιικός μας Οργανισμός, ότι μπήκαν οτήν Ελλά'δα τόσα έκατοιμμύρια τουοίΐστες. Τί να τα κάνουμε τα εκατοιμ,μύιρια, ό- ταν μάς ιρυτταιίνουν άπ' όλες τις πλευρές χωρίς μάλΊστα ν' ά- φΐινουν καί κάιπο.ο άξόλογο δ'όφορο, λ!γο συνάλλαινιμα; Καί δεύτερον, άφού ή ρώπαν ση προκαλείται έν μέρει άπό μάς καί έν μέρει άπό τούς είσερ χιόμενους ξένους, τό κόστος τού κοθαρομού καί τής άιπαρρυιπάν σεως θΐά πρέπει νά τό ιμοιρα- στσύιμε καί όχι νά τό φο,ρτω- θσύμε μόνον εμείς. Είτε προ- σθέ,τοντας χάποιο τέλος σέ κά θ£ τουρ στα, άνάλογο μέ τίς ή- μέρες διαμονής, είτε παίιρνοντας άπό κάβΐ χώρα ένα ποσόν, ά¬ νάλογο μέ τό πόσοι ύπήικοοί της καί γ.α πόσες ήμδρες ήρθαν έδίώ καί έκαμαν δακοπές, θα συγκενττρώνεται κάθε χιρονο ε- να ποισόν πού ένσχυόμενο κοί άπό τή δικιή ιμας συιμμετοχή, θά μπορεί νά χρήματοδοτει κάϋε χρονο τό έργο τής άπορρυιπιάν σεως. Αν αύτά δέν γνουν εγ¬ καίρως πολύ γρήγορα θά έξισω θσώμε μέ τίς ύπόλοιπες χώρες τής βόρειας Μεσογείου. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ Τό Δ.Σ. τού Συλλόγου μας, παρακαλεί καϊ πάλι τίς Κομματικές Όργανώσεις, νά μή γρά- φουν συνθήματα στό τοίχο τού Νεκροταφεί- ου καί στό Κοινοτικό Κατάστημα, πού όποπε- ρατώθηκε πρόσφατα. ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ Η ΖΗΜΙΑ ΣΤΟ ΑΝΤΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΑΠΟΥ ΑΝΤΏΝΙΟΥ Ζημιά £τταβε τό άντλιοστά- σιο τού ύδραγωγείου τού χο- ριοθ μο(ς στόν Άγιο Άντώνιο, άττό ύττερβολική" ττίβση τοθ ν« ροϋ στίς σωληνώσΐις. ιΐνίετά άιπό δραστήιριες καί συ- ντονισμένες ένέργειες τοΰ Κοι νοτικοθ Συμβουλιον ή (λάβη ά ■ΠΌκαταστάβηκε. Ή δαττάνη πού άτταιτήθηκε ϋψους 150.000 δρχ. θά κοττσ- βληβεϊ άπό την Ηομοφχία, με τα άττό ττροφορικ,η υιτοσχεση τού κ. Νομάρχη στόν Πρόεδρο τής Κοινότητσς. ΔΥΟ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ Π. ΜΑΡΚΑΤΑΤΟΥ Ό έκλ*χτός χωριονός μας δάσκαλσς καί καθηγητής ΠΑΝ ΤΕΛΗΣ ΜΑΡΚΑΤΑΤΟΣ μάς 'ί στειλε τρία άντίτυ— α τού 6ι- 6λίου τού «ΟΙ έκθέσεις στίς ά νώτερες τάξεις τοΰ Δηιμοτικοΰ Σχολείον» (εκδοση Διδοοσκαλι- κοϋ Συλλλόγου Ηρακλείου) καί δύο άντίτυττα τού βιβλίον τού ■Ι^ΕΙσαγωγή στήν νεοελληνική ΐΓ0»ίηση». Καί τα δύο παροατάνω έ>ργα
είναι ττρόσφατη δουλιιά τοΰ
Παντελή Μαρκατατου καί αττο
τελοΰν τό καθένα ξεχωριο-τά
σταθμό στή σχετική βιβλιογρα
ψία.
Εύχιαριστοΰμε τόν Παντελή
Μαρκατότο γιό την προσφορά
τού αύτη, νοιώθουμε ύττερήφα
νοι πού στόν χώρο των γρσμ
μάτων εκττροσω—εί έττάξια τό
χωριό μας καί τοΰ εύχόμαστε
ττάντα διακρίσεις, ττράγμα γιά
τό όποϊο δέν άμφιβάλλουμε.
ΑΡΧΙΣΕ
Η ΕΠΙΣΚΕΥΗ
ΤΟΥ ΙνΙΝΗΜΕΙΟΥ
"Οπως μαθαίνονμε ή Νομαρ
χία διέθεσε τό ττοσόν των 100.
000 διρχ. γιά την έττισκευή τού
,μνημείου των πεσόντων τής Γερ
μ«νικής Κατοχής πού βρίσκε-
ται στήν έξοδο τού Γωνιανού
Φαρ«χγγιοΰ.
Τό μινη,μεϊο εΤχ€ πάβει ζημιές
άπό πτώβ-η κεραυνοΰ, 8πως ά
ναψέρει τό σχετικό πόρισμα
στήν έρευνα πού 61 ενήργησε ή
ΙΧωροψνλακή, ένώ οί ύποψίες
στρά<|>ηκαν καί πρός τούς άναρ
χικούς πού εΤχαν γράψει συν
θήματα τταλιότερα ττάνω στό
μνημείο.
ΧΟΡΗΓΗΣΗ
ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΩΣ
ΛΠΟ τή Δ)νση ιΓίωργίας Ν.
Ηρακλείου ύπενθυ.μί'ζεταΊ στούς
προβατοτρόφους τού Νομού
πού δέν είσιέπραζαν άΜό-μη όιπό
τα Ύποκ)τα τής 'Αγροτιιοής
Τραπεζας την πραβλεττόμενη έ-
πδότηση των «κατό είκοσ>ι
(1ι20) δραχμών κατά π(5οβατο
γιά τό 1980 ότι ή ηροθεσμία
είσπράζεως της λήγει την 30 —
6 — 1981.
Ποία ίταρόρμηοη σέ σττρώ-
χνιι, ποιο είναι τό άντικεϊνιενο
τής δουλειάς σου;
Ή τέχνη δέ φτώχτηικε άπό.
κομιά μεγαλοφυ'ία, άλλά άπό
τό σύνολο τής ανθρωπότητος
ικαί σ' αιύτήν άνήκει.
,Παρΰπλευιρα μέ την μάβηση
καί την έπιστήιμη βοηθά τόν ό
νθρωπο στήν άνοδιική τού πό
ρέισ.
Σιέ «άθε έργο τέχνης συνερ
γάζονται χιΑιόδες άνθρωποι. Έ
τσι ένα έργο τέ,χνης θίν έκφρο
ζει μόνο την ίδιοφυυ'α ενός ο,
τό,μου, άλλά αυτή, ενός εθνι-
«ού χώρου, ενός λαού.
ιΜάς άποκαλύπτει τούς άγώ
νες τού. Τίς ί&έες τού. Τα όνει
ρά τού. Τό ήθιχό καί Γ»/ευιματι
κό ύπόστρωιμα τού. Την κοινω
νιικ,ή σύνθεση καί την κοσμοθε
ωρίο τού.
Κι ό Γτιό μεγσλος κοί φτασ<μ'έ νος καλλιτέχνης έκφρΰίει ύπο- χρεωτι.κά μιύιν έΓτοχή. Τή δικιά τού. Μ' αυτή δίδει προέλευση στό έργο τού μέσα στό αύριο. Το έργο τέχνης δέν μπορεί νά είναι οώτε αύθαίρετο, ούτε φωτογραφική άνοτταράκτταση. Χρειάζεται ή προωσπιική γρα φή τού καλλιτέχνη. Ή όντιΐκειμΕνιική πραιγιματικό τητσ πιστεύω, πώς άττοχτά αί- σθΓγτΐ'Κ'ή άξία όταν γίνει έργο τέ χνης, πού δονεί όχι μόνο τή μύ ηση, μά καί τα συνα:σθήιματα μα<. Ή άληι&ινή τέχνη π>έπει νά
άκολουθεί τέ ρΐ&μα τού πολιτι
σμού, πού κυΑά άισταιμόιτητα
στόν ώκεανο τής Ίστορίας.
Πρέπει νά «λείνει μεσα, όχι
■μώνο τό σήμερα, μά καί τό
χθές «αί πιώ πολύ τό αύριο.
Ό καλλιτέχνης γ.ά νά μάς
πεισει, πρέπει πρώτα νά μάς συ
γκινήισεί. Γ»' σύτό καί πριέπει νά
νσι προσιτός, άπλός καί κατα
νοητός.
Πώς βλέπεις την Τέχνη κοί τό
ρόλο τού καλλιτέχνη στή
— Ή προσωπιικοτητα τού
καιλΑιτέχτνη καθορ-ίζεται βασι*ά
άπό τή δι>ναιμη τής συγ*ίνηιση< τού. "Από τόν πλούτο τής φα ντασίος τού. 'Απ' την είλΗορί νεια τού. Άπω την ίκανΰτητα τού νά μετουσιώνει συνθετικά τή ζωή καί νά την αναλύει ύ- στερα στά πρωτταρχιικά της στο»χεία, μέ την άρμονική ποι 'ΐοιλία των διχών τού έκφρσιστι κων ,μέσων κα ίτήν έποχή πού χοονικά ούτος έκπροσωιπεί. ΌπΜος καλλιτέχνης κυρεύει νά άντικατοτήισει· τα ρασικά αύ τού πρσσόντα, ούτος άληθινά δέν &ά κάνει τέχνη. Δέν πρέπει νά ξεχνούμε πώς χάτω άπό τόν άτο,μιικό χαιραχτή ρα τής τΐχντκ, στίχετοι ό έθνι *ός της χαρακτήρος καί πάνω άπ' αυτόν ό διεθνιστΐικός ("Ατο μο—-ΊΕίθνιικότήτα —σνθρωπότη τα). ΜοΜάιχα σ' ένα τέτοιο τρι αδικο σχήιμα είναι δυινατό νά νοηθί ίή ικαιλλιτεχνΐική δηιμιουργί ο. Όπως το κοινωνικό άτομο δέ γίνεται νά ζήσει άπομονω,μέ νο, έξω άπό μιά κοινωινία άν- θρώπων, έτσι κε αυτή δέν μπο ρεί να ύτισρξει χωρίς τό σύνο λο τής ανθρωπότητος. Πορό- μοιο καί τό καλλιτεχνιικό άιτο μο —ο ικαλλΓτέιχνης— είναι1 όού νατο νά δη-μιουργήισει έργο, χω ρίς έθνιικά στοιχεία στή ,μορφή (ίθνικόΐτητα) κα ίχωρίς διεθνι στικό περΐΐχόιμενο (άνθρωπότη τα), θά μπορούσαιμε λοιπόν νιά πσύμε πώς τό άτομο έκπροσω- ττεί στήν τέχνη τό ήθος. Ή έ- θνΐικότητα της μορφής κι ή ά νθρωπότητα τό περιεχϊόιμενο. Ή θεωρία πώς τό ταΑέντο καί μόνο άρκεί είναι βολιική γι' αύτούς πού φοβούνται τή δου λειά καί τή μάθηση. Χωρίς την έποππκή θεώρηση τής ζωής, χωρίς τή γνώση των φυ»ι*ών κσί κοινωνιικ'ών νόμωιν, δέν μπο ρεί /ά ύπάρξει ή καθολική έχε! νη πνευματ^ή συγκροτήση πού δημιουργεί τα μεγάλα έργα. Με γάλη τέχΊ/η δέ μπορεί νά ύττάρ ξει χωρίς κόπο, ,μσθηση καί δουλειά. Σ' ένα τέτοιο γερό θεμίλιο ό καλλιτέχνην χτίζει τίς άλλες ά ρετές τού. Όπ!οιμένος μέ τή ιμάθηση, άς 6φήνει λεύτερο τόν έαυτό τού, νώ «υλήοει ρέσα στή ψυχή τού, τί< χάρις καί τίς λύττες τού κακρού τού. Άς νοιώσει τό μεγρλεϊο τής θυσίσς γιά ένα ίδανκκό, μά καί την ό μσρφιΐά ενός ανθρωπίνου προ σώπου. Την όρωκή έζαρση ε¬ νός Αιγωνιζιόιμενου γιό λευτεριά καί διικαιοσύνη λαού, μά κοί τό παραμύθι μκϊς πέτρας πού δέν έχει καμμιά Ίστορία. Τό αντρί κειο άντίκρυσμα τού θανϋτου μά καί τό συντροφιικό χέρι που σφίγγει τό δ«ό μας, πέρα όσα μπορούν νά πούν τα λογκί. τίς μεγάλες όμαοικές τραγωδίες. μο καί τίς μΐ'κρές άνώναμες θλίψεις, τούς άραματιαμούς τής άνθρω πότητας, καί τής νοοταλγίας ' που δεν έχουνε πατρι^ο Νάναι για όλα κοι Υι0 Τα γάΑα, μύ μοί τα μ*ρα ^* καί Γ«·*ιπος. Νά πονα «αι ρααι γΛ όλα. Κο. πο, μα νά ρνρίσκεται ποντο στό στίς έπΰλζιις, όπου νί μιά μάχη γιά την άΑήθεκι ρίς νά τρίμει τούς «— γμούς. Νά νοιώθιι καί νά ψει, πώς ή διαμαρτυρία γιά κάθε άοικο, πού θά ( μέοα στό έργο τού, τίπντα κ»· «ονένας δέν μοοριί να τήν»,, ξει. ' *' Νά στέκει Γτρωτοτήρος μ0ϊ(1 τής στόν Άγώνα τού λβού η πολιτκΓΓΐ«ό άνέβαομα καί ^,. προβΛήμοτα τού κοιρου μ« ΤΙ ΕΓΡΑΦΕ Ο ΤΥΠΟΣ ΠΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "Ν. ΒΛΑΧΟΙ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ "ΠΑΤΡΙΛΑΣ,, ΧΓΓττΝ έγν.ριτη τού Ηρακλείου «ΠΑΤΡΙΣ» δτΐμοοτΛΐτηια πρόσφατα τό παρακάτω κείμενο τού δΜκικριμίνθΑΐ χρονογρά- φου της κ. Στ. Σταυοοκα κη, νιά τό ριβλ*ο «ΜΙΧΑ¬ ΛΗΣ ΒΛΑΧΟΣ», πού έ«Λό- θι>κε μέ δαπάνη τού Συλ·
λόγου μας:
Εχω όσχοληβεί «άμποσες φο
ρίς, άοό τούτη τήν ιδία θέση,
μέ τό έργο, μεταφρσστικό κοί
συγγροφιικό, τού σεβαοτού μου
φίλου Νίκου Σταυρινίοη. Δίδει,
βίβα/Γα, πάντοτε, έκιιίνος τήν ά
φοριμή, μέ την άικούραστη π εν
να, καί τήν άγέροσπη οικφψη
τού. Όλο κοί ιίάττι, »6θ~ε τόσο,
έχει νά μάς δώσει, πέρα όπό
τΐόν τεράστιο όγικο των μετο-
φροσμένων έγιγράιφων τού Τού
ρκικού Άρχείου, πού τού κοοτί
ζιει μιό 5σοβιόπΓ|ΓΓα' μιέσα οτ'ά
χαιρπΊά, κοί μιέ «γέρος» μιύ τα
Γτεινή σύνπΌξη.
Ό Ν·ί«ος Στ<ιι>ρινίοηις είναι ή
ώς τώρα μονοοηοή, κα' μπορίί
κοί σνεπανάλϊΐιΠΓη καί στό μέλ
λον, περίπΐτωιση άνθρώπου, πού
δόθηκε ανεπιφύλαικτα στό Ήρ6
κλειο, κι άνσλώβηκε γι' αώτό
τόν τοπο. Στόχος τού νο ξεθά
ψο τή θαιμμένΓ} κοτω οπ" τό
<<μυγισφτόσραΐτο» τής Τούρκι- ιοης γιραιφής, Ίστορίσς τού τό που, καί νά τιήν κάιμει προσιτή οτόν αύγχρονο Ήρακλιειώαη. Μκσ ζωή χωμένη μέσο σττό κι τρινισμιένα χαρπ-ιά, μέ τήν ίδ'ό τυπη έκείνη όομή τής πολυ*αι ριίας πού δέν έιχει μόνο νώ μετα φράοει, άλλά καί νά συνθέσει καμιά φοοά άπ' τά...άτΐ3ΐ~άγια τού σικώρου. Μέσο άιπο ,κεϋ βγήικαν, κοί 66 θηκαιν μυθιιοττορηματικά καΐί μ:ο σειρά άττό ίστορικές μορφάς Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ Κατά τό πλείστον τό στόμα μυρίιζίΐ τό πρωί όταν είμαστε νηστικοί ή άλλες ώρες μετά άπό πολύ κάπνΐ'σμα, ή έπειτα άπό κρασοκαττάνυζη. Τί πρέπει νά κανει ένας ύγιής άνθ,ρωπος γιά νά μή μυιρίίει τό στώμα τού; Πρώτον νά μην έχει χοΑοσμ'έ να όΊόντια. Δεύτερον, νά ηροσίκει τι τρώει καί νά μην άφήνει ά&Ό νο τό οτομάχι τού, ώταν πρό κείται νά βρεβεί «πιριόσωιπο μέ πρόσωπο» μέ ένα άλλο άίτομο. Τρίτον, νά φ.ρονττίιζει νά «ά- ρωΐμαΓτίιζιι» την άναπνοή τού. όιχι μέ φά,ρμαικα άλλά κατά τίς «συνταγές τής γιαγιάς»: Νύ μασουλάει επί παραδεί- γμαΓΓΐ, μιά φλούοο. λεμόνι, ή καλύττίρα, μιά φλούδα μανταρι νι. Μά κροτάει κάτω άιπό τή γλώσσα τού κάττοιο «μούρο» ικ·»πα.ρΌσΌύ («α νά τα μασή- σει δέν βλάπττει). Νά μααάει ίναν - έναν δυό κόκκους καφέ ή μοσχοκάραδο. πού Απηρβόσονί μέ τον ^0 ή τόν άλλο τροτ» τή ζωή τιχ το που οττά φοββρα έκχτνο χρόνιο. Τό ίστορ'ΐιό ύλ*όμ£τήνΜ(ΐ οϊτική δύνχκιη τής πίννοτ τού Σ,ται>ρινίοη, μετοπΑΛσοετοι, «α
λουπιάζεται, *αΙ μας δΊδετοι Εί
βιβλ'ο μί τήν ύτιογροφή το«.
Σΐλίδες πού κόβουν τήν άνοσα
Περ στατΗτά πού σννιςΑον^».
λί,τε «*■ ό συγγροφιας Ονα πό
ρών στο γ^νσνοτο, το ζο μ(
τα μοπο «οί την νυχΑ το», τα
φορπΐινιιι μί τον ενΐΓθνο ονναι
σθηματισιμό τού, «οί μί< τό ™ <ρσΟθ€.ι άπό ποώτο χίρι. Ζο« τονίς είκόνες ζωγροφσμίνΐζ). πό δυνα,τό χρωστήρο, τί πω στ στ «κ ά πού μάς ΓκφαδΚο ι) Σ,ταυρΊν'ιδης, κι άς είναι άν*1ο ση ιταί άνοβώματα μ4σα οηό τα κρύα κε'μινο των περαομΐ νων οϊώνων. Πρόσφατη προοφορύ τοκ οί β 'βλ;ο, μιά βρυτλ*ή μοροχ) (τού άτπλίυθεριατκού ό^ωα τής τουοκοιφαπούμινης Κοη- της. Ο «Μιχαλικ Βλοχτκ, 6 τι λευτακΗ χαίνικ. *>ί τό τρογι-
κο τελος τού».
ΓΤροΚΐΐται γ λ έναν άπό ταίς
τελευτσίους όγωνχηις τού ΐ«·
ροσμένου αίώνα, πού όφου πό
λέμησί μέ όλις τού τ.ς δυνά¬
μεις τόν Τούρκο κατακτΓητή, ί-
μενε μόνος, πιάστΓ>Μ, «ι άντι
ιμίτώπισε την έφολτική μοιοο
τού, σέ όργή έκτελιοη μί σπο
θί στό κένττρο τού Μεγολου
ΚΙάστιρου.
Είναι τοοη ή περιγραφϊΐή 6υ
ναμη τού Στουρ?νίδη, τόοο"'
στή ή εΐκόνια τού γσνατβμ£Υθΐι
πιισθογκωνο. δβμίνου ά«γωνΛΐτή
πό ύοΐχεται στό σββρ» κ,
σπαθιές τού σσοιστή βήμ*«ι.
πού δέ δκΐβάίεται. Πόνϊτοι (|
άναονοή.
Δΐσθάζοντας τ^ς σιλόκ κ»
ιτ,ρογικού τιέλους τού Μ#1
ΒΑάχου, είχα τήιν οοθποη
ιήμουν κι έγώ ©εστής &
τής σκηνής. Ιάν ό χρόνο< »*ί νέ ίνα πίντοκάβαρο »ρ«οτοΜο «οί· νο μπορούσα νύ πορβο· λουθώ στιγμή πρός στ«νμή ^ σω άπ' αύτό, έ«6νη τή *ή άγρ.όπτκτα. Τ«ττοια είναι Ί ίνάργεκι τού λόγου τού Ν*» Σσααρινιίοη. βί,βα,ια. τό ίπίΐσσοΌ <*& τής Ιοτορ'ας τού τοπου, <$ ηρην άπο 23 χιρόνβ βημοσ» θιεί στήν «Ποτριδο» Λπο * 'ίδο σέ συνίχ£»ες, άλΑΛ. ο^ ιμόττερο. Στοιχεϊο πού Ι^ •μετά, συμπλήρωσον τό τού, πού τελικά εγινε έ ψος τάμος 90 σβλίβων. Εδώ, θά πρωει νά θιεί ή συιμβολή τού Εκπολι,τισΓΤΐΐιού Συλλόγου. «, όπως λέει ό ίδιος ό ^ δης στό τίλος τού νίλοβΐ τίς δοπά«ς οοσή» τού. Μ Λ τ*τολ βουλίο, ε.νοι παινη. Τό καλαίσθητο ναι έργο τού συιμπολΐτη ρου Στέλιου Μαρικιτότη· Σ.