90559

ΓΟΝΙΑΝΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ
"Οργανο «ου Γωνιανοϋ ΈκηοΑιησΐΝκοϋ ΣυΑΑόγ
όν
ΓΡΑΦΕΙΑ: ΙΣΑΥΡΩΝ 37
ΤΗΛΕΦΩΝΟ 242-155
ΗΡΑΚΛΕΙΟ — ΚΡΗΤΗΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΙΟΥΝΙΟΣ: 1981
ΙΕΤΟΣ Β' ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 6
ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΔΡΧ. 10
στόν πάλφο
ΟΙ Γωνιονοί
κι ο) Γωντονοί
οτή Βάρδια
ΚΓ ένα μούρο
Μινκ δεν
ίποκαμπΐσανι...
Γωνιανός ε<ρι>γε
Ο ΕΠΙΝΗΒΕΙΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΒΡΟΥ ΤΟΥ ΧΟΡΙΟΥ ΜΒΣ
ΐνοι,
υ Συνταγματάρχης ί.ΰ. Άν
(ε* ΝΜΟΜΚ, σε οΑηαα 92
τ·> ίτλιχτό τέκνο τού χωρίου
. ταφηκΐ στις 2-4-1981 στό
νβφοταφιιο Αβηνων, απού
άπό τόν Προϋδρο
Μανθλη Μιχα-
α») ό τηρακάτω έπίκήιδειος λο
ιθί νά τον ίίλιηόντα.
Αιιυνη—ι ΣυντογμοΓΤοχρο,
*νόρ»σ Νύθενο,
Οτσν Γτρωτανοιξες τα μάτια
μ« στό φώς, στις Γων»ές τό
ββθ, ή Κρητική γή ήταν ά*ό
* «λοβωμίνη κάτω όπό τόν
■>ομ£νο Ταύρκικο ζυγό.
Μσθτγΐής τό ίτρώτο ποιοι«ά
οου χρόνια στις Γωνκς, και πό
στό Γυ,μνόσιο τού Ή
, ηρώτο<, άν«άιμεσα πρώτοις, γέμιζες τα οτή " τού (οί την κορδκι σου μέ ιομα τής με»ολης Ελλάδος. ' Ίλοδος μεγαλης και ε Μιλιτόται νά γϊνει: ΝΕΑ ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΝΒ»ΟΥ ΠΑ ΤΟΥ! ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΥΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ Οπως μάθαμε, μελί,τόται ά- "0 τη Νομαρχία. ή κατασκευή · «άς δεξαιμενής (στέρνας) •ιρού στο Γωνιανό αόρι, ι/ιά Η όνάγκες τής κτηνστροφιας τθυ χωρίου μας. Η 9έση κατοσ*ευής τη< δεν >ριοτικοποιη&εΊ ά«όιμη, πε-
-οτερες πιθαν-ότηΓτες όμως
Λ·ν*ΐντρώνει ή θέση «Κουδου
ιιθανε στήν λεύθιρης, χωρίς τό βραχνά τού
καταχτητή.
Έτσι, οί πόλεμοι τού 1912
και 1913 σέ βρίσκουν έθελοντή
στρατώτη νά πολεμάς στήν
πρώτη γραμμή, γιά νά φύγει ό
«αταραμένος Άγάς καί άιπο τό
τελευταίο καμμάτι τής Έλληνι
κης /ής.
Έθελσντ«α. Γ»ροσχωρ.είς και
στό κίνημα τού Ελευθερίου Βε
νιζιλου τό 1916 και ολοκληρω
νίνος άξιωματικός πίά, παίρνεις
μέρος στά πολεμΐικά ιμετω^α
τού πρώτου παγκοσμίου πολέ¬
μου, καί άργότερα στή Μκρά
Άσϊο;, γ:ά νά τραιιματισθεις
στή μάχή τού .Σαγγαρίου.
Ό Συνταγματάρχην Ανδρέ¬
ας Μάθενας, άιγαιπγτοί φίλοι «α^'
χωριανοί, ήταν μά πολύπλευ
ρη πρασωπικότη,τα.
Ένΐας συνδυοσμός, ένα κρά
μα μπορούμε ν όπούμε, άτίθα
σου πολεμ'στή καί άνθρώπου.
Ενός σνθρώπου, πού θέλει
να ερευνά, και νά έμβαθύνει, νά
οναλύει «αί νά άπλριτοΐίί κάθε
τί μέ το άποίσ καταΓτάνετάϊ.
Γ ι αύτό τόν βλετουμε νά παι
ρνει τό πτυχίο τής Ναμικής τό
1920, καί δέκα χρόνια άργότε
ρα τό πτυχιο τού Έπιτελούς
άξιωματϋίθύ τής Σχολής πολέ¬
μου, πσύ όμολογουμιένως, πό
λύ λίγοι άττό τούς άξιωματικούς
οί κοθε ϊπΌχΓ μπορούν νά πά
ρ>ουν.
Σττό Κινημα τού 1935
διώχνεται άπό τό Στρατό, άπο
τασσεται από τό Σώμα των ά
ξιωματ «ών, γιατί έξακολουθού
ςε νά είναι άφοσωμένος στά
Δηιμοκρα·τικ·ά ίδεώδη.
ιΚαι λιγο άργότερα, ό Ιωάν
Τό έργο θά χρηματοδοτηθιει
««τα 50ο)ο ατιό την ΑΤΕ υπό
μορφήν δανιίου καί «■ατά 50ο)ο
"πό τη Δ)νση Γεωργιος Ηοσ-
«λεκκι δωρεαν, υπό μορφή βοή
δκας γιο τή βίλτίωση των βο-
Λοτόπων τού χωρίου μας.
ί νης Μεταξάς τόν στελνει έξόρι
στο στή Σαντορινη, όπως ακρι
βώς ανταμειιβουν άκόιμη καί σή
μερά στόν τόπ3 μας «αί σέ πολ
λό άλλα μ<έρη, αυτού ς πού χυ νούν τό α'ψα τους γιά τήιν Έ λευθερία, κι αύτούς πού βέλουν να ακετττοντσι καί να ένεργούν ελευθέρα. Ό δεύτερος όμως παγκόσμι ος πόλεμος πλησιάζει μέ γοργό καλπασμό. Οί σκοτεινές καί σι δερόφρακτες δυνώμ€ΐς των Ν α ζιστών κατακλύζουν ιίαθε γωνιά τής Εύρώπης, καί φυσΐ'κό κ·αι τόν τογιό μας. Άπό τούς πρώτσυς καί πάλι ό Συνταγματάρχην Άνίρέας Νά θενας, κι ά< έχει στήν πλατή τού πεννήντα καί Γρραιπ'άνω χρό νια, χρόνια δοσμένα όλόψυιχα στήν πατρίδα καί την οίικογέ- νεια. ιΜ'εΐταζύ των πρώτων άπό τό Τ941, άνυιπιάχοϋ'% έλεύθε,ρος, μ'ελος τής κεντρικήν έπιτροπής τού ΕΔΙΒΣ στά βουνά, στήν ά ντίισποση, ιπολβμά, έμψυιχώνειι, «αί προιοπαιθεί μέ όλες τού τίς δυνάμεις νά κατοφέρει όσο μπο ρεί πιιό καίρια πλήγματα στόν 'έχθρό. Τό 1943 άποοτελλεται στή ιΜιέση Ανατολή καί άναλαμιβά- νει ύπ>ρεσίες Διοικητοιύ έΐοπαι
δευτΐικών μονόδων, πού θά συ
μβάλλουν τόσο πολύ στή συμ
μαιχ,'ΐκή νίικη, καί άργότερα στό
οχηιματιισμό των πρώτων πυρή
νων τού 'Ελληνΐΐκού Στρατού.
Τό 1944 κοί πρίν ά*όμη οί Γε
ρμανσΐ ένΚατιίλειψουν την Κρτ(
τη, έρχεται κ,ρικρ·α στό νησί
ιμας, μέ έπίιστκμη Κυιβερνητιική ά
ποστΌλή, ώς Στρατιωτικάς Διοι
ικητής Άνατολικιής Κρήτης, γιά
νά όργανχΐκτει καί συντονίσει τό
ιέργο των 'Εθνικών Άνταρτι-
κών Ομιάδων, καί νά γεμΐσει μέ
τήιν παριθυσοί τού τό χάος πού
όφήσανε πίΐσω τους φεύνοντας
οί Γερμανοΐ.
Καί έδώ γιά μιώ όκόμη φορά,
φα.ινεται τό άνάοτημά τού, κα
τορθώνει· ν«ά συμιβιβάσει τ'ά άισυ
ιμβίβαστα, καί νά άποφύγομε
την άλληλοσφαγή, πού θ'έ άλ
λα μίρη διέν κατόρβινσαν νά ά
ιποοτρέψσυν.
Καί ό Συντογματάρχη·ς Άν
δρέας Νάβενας, ιπαρά τα χρό
νια πού άρχίζουν »α·ί τόν βαραι
νούν, ιπαρά τίς κα*ουιχ'ίες καί
τούς κόπους συνκιχίζει νά έργά
ζεται γιά τα *»ρνώ, «αί νό προ
σφέρει ιμέ άνιδιοτελεια τίς ύπη
ρεσίεζ τού σπήν πατρίδα.
ιΕτσι τό 1945 τόν βρίακομε
Έπιτελιάρχη τής. υπό συγκρότη
'ση 4ης Μεραρχίΐΐς, στήν όποία
τόσα πολλά έπρόσφιρί γίά την
άρτια όργάνωοη καί πειθαρχία
της.
Τόν έΓ»>μενο χρόνο, ώστερα
ιάπιό μιά όλόκληρη ζωή δοσμέ
νη οτούς άγώνε< τής Φυλής, σέ όλα τα μί-_τα, ό Συντα' γματάρχης Άνιδρέας Ν·άβενα< φορτωμιένος δαψνες καί έπσ'ί- νους, άΓτοστρατεύεται κοί άιπο- συρεται στήν οίκογένεια τού· κο ντά γιό νά ξεκουραστεί «αί νή Γκράσ£^ τό; ύΐίώλοιπο τής ζωής τβο κοντΛ'νστο ττθίδιΑ τού. ιΤιμτν/μένος όσο λίγοι όξιωμα τιικσί μέ όλόκληρη σειιρά άπό ιπαρΐάΰτνμα, έπαίνου<, μετάΑλια «αί άρκττεία άνδρείας, άπό δι- *ές μας καί ζένες Κρατικίς έπί- σημες ύπηρεσίες, ώς κα μέ τιμη τΐίκό δίΐπλωμα Τϋμητικής δ·ά·κρι οης άιπό την Παγκρήτιο Ενωση, ■έγκαταΑείιπει τούς στρατώνες μέ τό βαθμό τού Συνταγματράχη. Όμως ή Πολιτεία πού γνωρί ζει τό σθένος καί την ψυ^κκή ••••••••·ο·ο···ο······οο·····ο·ο·οοοοοο··ο·ε ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΗΡΗΘΕΙ Ό Σύλλογος μας έχει ξβκινιήισεΐ' μιΐά προσπάθΐΐα γ,ιά ϊή συντήρηοη τής έκκλησίας τής Παναιγίας στό χωριό μας. Έτσι, στις 19-1-1981 έστελε την παραχάτω έπιιστολή στό κ. ΜΙπομρουι&αχη, Έφορο Βυζαντινώΐν καί Μϊτα'βυ ίαντινών Μνημί'ων Κρήτης: «Κύριε Μποριμττουί&άκη... Γόζ γνωρίζαυμε ότι· στό χωριό μας Γωνιές ΜαλΙβυιζί- ου ύπώρχιι μ.ά πΏΑιά έκκΐλτ>οΐα, πού ή παρΰδοσΐι, λίι1,
πώ< χτΐστηκε επί εποχή< Νικηφόρου Φωκά, άφκμωμένη στήν Πανογία. '0>άι αί έσωτίρΛΜ τΐοιΐχοί τού Ναού είναι βαΑυμμίνοι
μί τορχογραφίες ύνηλκ>ύ «άΑΛους, πού έχουν όμως υπο-
σΠα μκγάλες ζηυιϊς άπό τίς διοδοχΜτίς ττυρτταλήσβκ των
Τούρκων.
Μέσα στΐά πλοκλα των άρχοιδιοιτήιΐων σας, ούς παρα-
κολ&ύμε νά μ&ς ννωρΓαετΐε μέ πατό τρόπο θ' όποκίαλύ-
τίς τοΛχογρίκρτες καί θά συνΚηρήισΐΦυμε τό μνη-
αύτό τεύ χωρ(1:ύ μα<. Μί τ»μή Γιά τό Δ.Σ. Ό Πρόεδρον Ό Γεν. Γρημμαηέα< Ι. Μαρκογιαννό«η< Κ. Μαρ«κ·νάκΐ)ς Ό κ. Έφορος μάς ά'πάντησΐ μέ τό αριθ. Πρωτ. 139) 15-5-81 έγνραφο, ώς εξής: ΠΡΟΣ: Τόν Γωνιωνό Έϊ™)3ΑΓΤί>στικ» Γύλλογο
Αηαντώντας στό ύπ άρμ&μ. 64) 19-1-61 έγγραφό σα< σά< γνωρίζθιμε ότι δέν ί»νβι δυνατόν προ< τό πορόν του- λάχκττο, νά γίνουν έργασίες στό Βυζοντινό Ναό ΠΊαναγί- ε<, διότι τό πρόγρα|ψ|3 έρτγων τοό 1981 είχ« ήδη καταρ- τιστιί άπό τό 1980. θά έχομε ύπόψη μο< τό μνημβίο γιά τό πρόγραμμα τού 1982. Ο ΠροιΥοιτ6μ)Ενο< τής Έφορ«α< Έμμ. Λ. Μπαρμποϋδάιβκ Έφοριο< Άρ<χ)τυν Γ Τάξβως θέλουμε νό πστεύου,μΐ όιτι ό *. Μπορ,μιπουβιάικης δέν θα μάς ξΐχάσΐΐ τόν έπόμενο χρόνο. δύναμη τού άοόστρατου πίά Ευντταιγιμοτάρχη Ανδρέα Νάθε νσ, έχει άκόιμη άνόγικη άιπό τίς όπηρ^εσίες τού. Τα χρόνια είναί δύακολα, ό πόλεμος μπορεί νά τελείωσε, ό ιμως τα προβλήματα πού άφησε ιτίίσω τού είναι τόσα πολλά καί δύσκολα, τού γιά τή λύση τους χιρειάζονται άνβρωποι τού 6να •στΐήματος τού αειμνήστου Άν δρέα Νάθενα. Κι έτσι τό 19417, ένα μό/ο χρόνο μετά την άποστράτευ'σή τού ταποθετειται Νομόρχης Ή ραικλείου. ιΚι έδώ, ώς πολιτικάς πιά Κυ ιβερνητιικός έκιπρόσωπος, θά δεί ξει τό μεγαλείο τής ψυιχή·ς τού, τα ΛίτοράμιΑλο ι^υχικά «αί πνευ ματικό τού χαρίοιματα, πού προγματικιά τόν έκαμαν τόσο ά γαιπ.ητπό ά,νάρεσα σέ έχθρούς ικαί φίλους, άνάμεσα σέ όλες τίς κοινωνικιές τάξεως. Τό χωριό τού, ή πόλη τού Ηρακλείου καί όόκληρός ό Ν ο ιμός, θά βυμόύνταιι πάιντα μέ ογάτπ τό «ηραιαμο τβυ. ' ΆεΙμνηιστε ΣυνταγμΛΓΠάρχη, Άνδρία Νΰι&ενα, εύτύιχησες πά ράπλευρα μέ την όφοσιυσή σου στήν παπτρίΰσ, νά δημιουρ γήσεις εύιτυχισιμένη οίκογένϊ.ΐ'α. Ό μόχθος σου δέν πήγε χο μένος. · Ό οιπόρος σου έβγαλε βλα- στούς πού συνεχίζουν τό έργο σου, ένα ιέργο δύσκσλο, μά δή μιουργικό. ΐΚαί ό τόπος αύτός, ό τόσο «5ακιμααμένος, έχιι τόσο μεν/ά λη άνάγ,κη άπό έργάτες «αί δή μιουργούς σ&ν «οί σένα, γιά νά συνεχί'σει νά ζεί ελευθέρα άνά μεσα στή οικληρή καί άπάνθρω πή πραιγματιικότητα τής σηιμερι νής έποχής. 'Λγθίπτ>τοί φίλοί καί χωριανοί
Αύτάς υπήρξε ό ι-ρσκείμενος
νεκρός, Συνταγματάρχης Αν¬
δρέας Μάθενας.
Αίωνία τού ή μνή·μη.
τΉΦΙΣΜΑ
Την ήμΐρα πού πίθανε ό Άν
δριέας Μάθενας, έκδόθηκε τό πά
ροκάτω ψήφιομα άττό τό Κ.Γ.
τού Χωρίου μας:
Τό Κοινοτιικό ΣυρβούλΌ Γω
νιών Μαλεβυζίου, μόλις πληρο
ιφορήθηικε τό θάνατο τού εκ
τού χωρίου Γωνιβς καταγομέ
νού ικα'ί κστο,χούντος είς Άθή
νας Ανδρέα Έμμ. Νάθενα Συν
ταγματάρχου έ.ά., ό οποίος
{πολλά πρόσψερε στήν παττρί
δα ώς στρατιωτικάς, κατό τούς
Συνέχηα στή σελ. 4 ►
ΚΟΙΝΗ ΣΥΣΚΕΨΗ
ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒ)ΛΙΟΥ
— Δ.Σ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ
ΣΤΙΣ 19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ΣΤΙΣ ΓΩΝΙΕΣ
Κοινή σώσκεψη τού Κοινοτι
κου Συμβουλίου μέ τό Διοικητι
κό Συμ'βούλιο τού Συλλόγου,
πραγματοποιηθή^ στίς 19 Α¬
πριλίου στο νέο Κιοινοτικό Κα
τάστημα τού χωρίου μ-ας.
Έγινΐ ανασκοπήση των δια-
φό.ρων &εμάτων πού άπαισχο-
λούν τό χωριό καί τό Σώλλο-
γο «αί συ^ητήθηκαν διάφοροι
τρόποι συντονιομού των ένερ-
γε:ών των δύο Συιμβουλίων.
Ο Συντ)ρχης Ανδρέα·; Νάθενας
ΕΤΟΙιΜΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ
ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΗΑΙ|
Τό νέο κοινοτικό κατάστημα τού χωρίου μας.
Έπιτέλους, τό ονειρο των
Γωνιανών έγ,νε πραγ,ματίκότη-
τα. Οί έργασίες όλοκληρώθη-
«αν καί τό νέο Κιοινοσικό Κα¬
τάστημα πού βρισκεται πάνω
στόν επαρχια*ό δρόμο Γωνιων
— Ανωγε'ων, κοντά στό τερμα,
στέγασε τίς Υρηιρεσ.ες τής Κοι-
νόττητας.
Στό νεο Κατάστημα ύιπάρ-
χιουν1 γιραφείο τού Προέδρου,
γραφείο τού Γρα;μμαιτέα, αθου
σα συνεδράσεων καί Βιβλοθή
κη, ξΐνώνας καί λουιτρό.
Τό κτίρ;ο κ,τίσθηκε σέ οΐκό-
πεδο πού παρεχώρησε δωρεάν
στήν Κοινότητα ό άε'μνηιστος
χωριανός μας Συντ)ρχης έ.ά.
Ανδρέας Νάθενας.
Τό Κο,νοτικό Συμβούλιο τού
χωρίου μας έχει πάρει άπΰκρα-
ση σέ ένδειζη «ύγνωιμοισ'ύνης
πρός τό δωρητή τού οίκοηέΰου
νά άναρτήισει τή φωτογροφιία
τού κ'αί νά έντοχΐσει μαρμάρι
νη πλαικα στό νέο Κοινοτρκό
Κατάστηιμα όπου »ά άναψέρε-
ται τό όνομά τού.
Τό Δ.Σ. τού Συλλόγου μας
α'σθάνεται την άνάγικη νά συγ
χαρι δημοσία τό Κ.Σ. τού χω
ριού μας καί ιδιαιτέρα τόν Ποό
εδρο Μανώλη Μ'ΐχαλάικη, ιού
χαρή στό ενδιαφέρον καί τίς
προσπάθειές τού όλοκληιρωθηικε
ένα τόσο σημαντικό έργο γιά
τό χωρ:ό μας.
ΤΟ ΝΕΟ Δ.Σ.
ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ
Στήν έτήσια ταχτική γενική συνέλευση τού
Συλλόγου μας πού έγινε στίς 28-12-1980 έκλέ-
χτηκε τό νέο Διοίκητικό Συμβούλιο τού Συλλό¬
γου, πού συγκροτήθηκε σέ σώμα ώς εξής:
Πρόεδρος : Γιάννης Μαρκογιαννάκης
Άντιπρόεδρος . Γιάννης Μαρκατάτης
Γεν. Γραμματέας: Κρίκινας Μαρκιανάκης
Ταμίας : Ήρακλής Παντερής
Μέλος : Τηλέμαχος Μακρυγιαννάκης
» : Μιχάλης Παντερής
» : Γιώργης Μαρκογιαννάκης

2ο
Γ0ΝΙΑΝΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ
ΙΟΥΝΙΙΟΣ
*Αν?1 χρονογραφήματος
Γράφβι 6 ΓΚΑΛΟΝΟΜΟΣ
■Αφρουικαστείτε ηράιματα
πού γίνονται στόν κόσμο.
Πρίν άπό μερικώ χρονια ό
Μανωλιός ό Τσίρος παιντρεύτη
κε μιά ξενοχωριανή, μιά γυναί
κα ψη'λή καί γεμάτη σωστή. ντα
ρντόινΌ', την Άσημένια, πού οί
χωριαναί κατά τή συνήθει©
τους τής έβγαΐλαν άμΐέσως καί
τό παραιτσούικλι της. Την έλε¬
γον άγελάδα λόγω των σώματι
«ών της πρασόντων.
Ήταν νά γελά κανείς νά την
ιβιλίηει δίπλα στόν Μανωλιό
πού τού είχον κολήσει τό πα>-
ρατσούκλι Τσίρος, έπειδή ήταν
λίγος κσί σεγνός σάν Τσίρος.
Ή Άσημένιο παρ' όλο τόν ο-
γκο της δέν ήταν άσκηιμη γυ-
ναίικα άλλά μάλλον όμορφη καί
■μάλιστα ΓθλΑαί την κρυφοκσί
ταζαν πονηρά,
άληθινή. Σέ μερυκούς μήνες ώ
Τόν φουιχαρά τόν Τσίρο μά
νό τονε βγάλει θέλει καπάκι ό
■Αγβλοδος «αί δέν θά περάισεΐ'
πολύς καιρός. Πως θά τό κου
λαντρίσει τέτσιο θεριό; Ή προ
φητεία αυτή, βγήκε δυοτυχώς
άληθινή. Σέ μερικσύς ,μήινες
Τσίρος τα τίναξε τα πίταα καί
έμίπνε ό "Αιγέλαδος
Πά ίνα διάστηιμο έκανε την
βαρυπενθούισσ παρ' 6λο πού ό
θεός ζέρει πώς χρατιότανε, πά
νω οτά νιώτα της τέτσιος γυ
ναΊικσρος καί έκανε πώς δέν κσ
ταΛί6βοινε τα μισόλογα καιί τίς
άπαντες πού τής π:τούσε όλο
το άσερνιχολάΥ τού χωρίου.
'Αλλα όπως λέει καί ή παροι
ιμία, «άγά'λια όγάλια γίνεται ή ά
γουρίδα μΐλι». Έτσι καΐ ή Ά-
σηιμένια άρχισε νά μελώνει κοί
©εν είχ* σκοπώ νά χΌρσμϊσει τα
νειάτα της γιά χατήρι τού Τσί
ρου.
Μιά νώχτα λοιπόν πού έπερ
νσΰσε κοντά άπό τα σπίτι· τής
■Ασηρέν'ΐαζ ο Γιθρνης ό Μιπά
σταϊκός, είιδι έναν, ,άνορα νά
βγοίι/ει άιπό το σπίτ»ι τη-ς,»τα· νά
ϋξαφανίίεται μέσα στήν νύιχτα.
ΣκοτάδΊ όπως ήταν δέν μπ5ρε-
σε νιά τόν γγωρίσει κοί συνέχι
σε τόν δρόιμο τού μονολογών
τας.
«Τό κιάστρο έπεσε, οποίος
προλάβει θά πλιατσιικολογήσει».
Την άλλη μερά ό Μπάσταχας
πάει στό καφΐνείο καί πάνω
ποΰ συήητάγανε διόφορα θέμα
το τούς Λέΐΐ:
— Άκούαατί μωρί τό σει^
σμσυλάκι πού έγινε άπόψε;
Όλοι όμως άπαντήσανε σρνη
τικό. καϊ ό ικοφιτζής τό Είτΐε:
— Κανείς διέν ήκουσε τίπο-
τσ, έσύ θά λαγοκοιμάισαι φαίνιε
τσι γι άνά τόν άικσύσεις.
Ό ΜΙτφτακσς όμως τούς εί
— Τό σεκτιμουλοικι έγινε κοί
εΐχε έ-ίκεντρο τό σπίτι τού Ά
γΐβλαΐδου. Κατολάβανε τότε ό-
'λθΓ γ«ά τί εϋδου< σειοιμουΛάκι ιμΑλαύισε ό Μπόσταικα< καί ρι- χτήκον-ε όλοι επάνω τού γιά να μαθσυν λεπτομερείς. Άιπο έκείνη την ήιμέ,ρα δέν ά κουνες Τίποτα άλο στό χωριό πσρά ιμονο σεισμουλάκια πού ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟΝ ΓΟΝΙΑΝΟ ΚΗΡΥΚΑ γινότανε κάθε νύιχτα στά σπίτι τής Άοημίνιας. Καί άιμο βλέπο νέ κανιένα νά έχα γίινει οίαν σα ρδέλα άίτο τίς πολλές ΗΠ'οικέ- ψεις στήν ΆσημένΊα, τόν έλεγαιν σειισμόπλπικτο καί τόν πέίροζαν ότι άν συνεχίσει τούς σεισιΐίούζ ,μέ τόν 'Αιγελαδο θά πάει γρήγο ρα νά άινταιμώσει τόν σνχωρί μένο τόν Τσίρο. ιΜετά άπό λίγο καιρό ή νεο αα τού χωριοιύ έκανε όλονύ- χτιο γλΐντι διότι τό πρωί όρι σμένοι όπό σύτούς θά φΐύγαινε γιά στρατιώτες. Ιυμπτωματΐικά σύτή τή νώχτα έκανε δυό σει ομούς άληθινούς καί κατατρό μαξαν όλοι στό χωριό, σακα- τεύ.τη«αν μαλιστα καί μερικά σττί.τια. Την άλλιη μερά ό κόσμος δέν συζητούισε γιά τα σειισ,μουλά'Κΐα τής ■Ασηιμ'ένια*;, οΐλλά γιΐό τούς ττραγματιικούς σεισνιούς καη ελε γε καθένας ταύς φόβους τού μή τυχών καί γίνει άλλος μΐγα λύτερος σεισμός. Ό Μΐπιάιστακας για νά διασκε δάσεΐ' τούς φόβους τους τούς εϊπε: — Μπορίί μωρΐ χωριανοί νά ιμήν κά·μιει άλλο σεισιμό. Οί χθε σινοί σει.σμοί ήτανε δυνατοί για τί μτορεί νά πήγαν οί σηροτιώ τες πού φύγανε σήμερα τό πρωί όλοι τους μαζί στού 'Αγέ λαίδου. Έσκα'σαν όλοι στά γελιαι καϊ ξέχασαν τούς σεΐΌΐμούς κοί ά ρχκταν πάΐλι νό συζητο·ύν γιά τα σεισμου'λάκια τού "Αγελα- δου. Οί γυναίικες τού χωριοώ πού στήΐν άρχή συνπονοάσαν την Άισηιμϋνια, άρχισαν τώρα νά την περιφρονούν καί νιά την κα κολογσύν. 'Μιά μερά ή Άσημένια έξαφα νίστηικε άπό τό χωριό κσί δέν την ξανοείδε κανείς, πρός μέγα λη άπογοήιτενκτη όριοΐμένων σει σμόπληικτωιν πού λίγο ίλνφι νά άρχίσουν νιά την άναζητούν ιί σω τού Έρυβρσύ Σταυρού. Πέίρασαν άπό τότε σχΒδόν 45 χρόινκι καί κανείς δέν ξιέρει άν ζεί ή άν ττέθανε. Γτίς 24 τού περασ,μΐνου Φλε βόρη γ γ-υ έγινε ό μεγάλος σει- σμός στήν Άιθήνα, την Κοριν θία καί την Βο·ωαία μέ τα γνω στά έπαικόλουθα, ή Άσηιμιένια ήλθε παλι στήν έπικαιρότητα. Ή γριά ΖερμΐΓτίνα καθόταν «αί παραχολουθούισε τηλεάρα- ση μέ μερικές γειτόνιοσες καί ξοφνιικα διεκόπη τό έργο «αί ό τηιλεπαρουσιαστή< άνήιγγειΐλιε: «Ό Έγκέλοδος κτύπηισε την "Αθήινα, την Κόρινθο καί τή Βοιωτία. Έγινε μεγόλος σεισμός 7 ρί'χίτφ καί ύπάρχουν πολλοί νεκροί κοιί τραυματίες καί πολ λα σηίτια κατέρευσαν, ϋττό- ρχουν χιΐλϋάιδες άοτεγοι». Ή γριΛ Ζεριμπίνα1, π>ύ ήταν
καί κομάτι άγαβήρα, όκουσε
■Εγκέλαιδος καί μή ξιέρονταις τί
θά πεί νόιμκτε ότι είπε Άγ,έλα'-
δος, σΐφοώθηικε επάνω σάν νά
την κτύπησε ήλεκτρικό ρεύμα
καί άρχπσε νά κώνει τό σταυρό
της λίέγονας:
— θεέ καί Κύρ«ε ύστεραι άπό
τόσα χρόνια βιρέθτκε ό Άγΐλα
δος. 'Ωκττε στήν "Αθή,νσ κάθε
τσι, θεώψυχιά μου αυτή θά πρέ
π£ΐ νάιναι 70 χρονών γιατί είιμα
στε σοκαιρες, άκώμη δέν γίνε-
τοι μάινα; Καΐ δέν την έφτανε
ίνιας την άθεόκροβη μόνο ήΊθελε
7 ρίχτερ μαφμένους καί πήρε
τόισο ικοσμο στό λαιιμό της πού
νσ όψ—'σι;
Ό ΓΝθλονόμος
ΕΛΕΥΘΕΡΟ Β Η Μ Α
Δη'μοσιεύοιμε σή,μερο, άν καί
καθυσττερηιμϊνο άφσύ ό Κήιρυ
κάς δέν έκδόθηκε νωρίτε;ρο, τό
ικείμιενΌ τής έτίστολής των άδε
λφων μας τής Αθήνας. Όπως
θά δείτε όμως καί ό Σύνοεσμος
-καθυιστέρησ'ε λίγο νά μά< θυ μηθεί «αί ετσι είμαιστε πάιτσι. Διη'μοισιεύθιυμε τ όκείιμνο τής 'έπιστολής γιά δυό λόγους. Πρώ τα άττ' όλο γιά ένη,μιέρωση καί δεύτερο γιά τή γλοφυρή «Γω- νιανή» γλωσσα της. Μέ την εύκαφία αυτή θέλου με νά τονίισουιμε τό γεγονό< ΡΒΕΤ Α ΡΟΒΤΕΒ ΓιΑ «Α γυναίκα ΚΟΤΣΥΦΟΣ ΚαλοκαιρινοΟ 149 —· Ήράκλειο Τηλ. 289-947 ■πού καί πραφοριικά έχουμε πεί σιέ μέλη τού Δ.Σ. τού Συνοε- σμου ότι δηλαΰή οί στήλες τού Γωνιανού Κήρυικα είναι άνοι- χτές ν άφιλοξενήισουν κείμενα καί έπιΐιοτολιές τού Συνδέσμου καί των μελών τού. ΧΑ*νδεσμ3< Γυνιανών Άττική< Αθηνά Γτό Γωνωνό Έκηολιτιοτιιιο Γύλλογο Ίσαύρων 37 Ήρόκλειο Κρήτης Συιμττοβότε ·μα< πού ήιργήσα με νά σάς πού^ε τα διχά μας μά ή Γταροΐιμιΐά λέει «κάλιο ά,ργά παρά ΓΩΝΙΑΝΕΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ψ·ηλά θωρείς όντε μπερνάς όπό τή γειτονιά ιμου «αί πάτησες χωρίς νά ίβεις μικρή μου την καρδιά μου. Έβρεξε καί ψιχάλισε «αί τα Γθλά βρωμούσι ικιιέικια πού πράισουν τα θεριά οί λύΐκοι δ έχωρουσι. ΓΙάντα τό γεροντόβουιοΌ ιστήν πρασιινώδα άράοισει δέν έχει άιδόδΐ'α νά μασεί ■μά σκιάς άνα.χαράσει. ΦυθΊά δϋν είνσι νά κεντά τό ξύλο ιστήν άθάλη φωθιή ν' αυτή πού άνάιφτου νέ τα όμσρφά σου κάλλη. ιΒίμαιστε ό Συνδισμος Γωνιο νών Άτικής και ή ήλ·ικια μας εί ναι τρείς μήινες πόνω - κάτω. Έντσκιάραιμε τούτηνα τή δου λειά άπό ντά περυσι καί εξετε λέψαιμε τό εύνδεομο τόν πφα σμένο Όχτώβρηι. Έκάιμαμε έκλογές στίς 19 τού Όχτώβρη καί βιγήκε σά συμβου λΐ'ο νά κου·μανταρει «Διοιχητικό Συμιβούλιο σά δέν πεί κιανπείς»: Ό 'Αδαιμόικωστας (Άντιπρόε δρο·ς) Ή Μαρία τού Παντεραντρου λή (Ταχτιικό μίιλος) Ό Σόφος τού Μιποντερσμα νώλη (Π,ρόεδρος) Ό Μιπστζαιρογίώργης (Γενι- κός Γραμμοτέαις) Ή Μαγδαληνή τού Κλουτοχα ,ραλάμπη ("Α<ναπλ. Γεν. Γραμ ιματέας) Ό Άργυρομανώλης τσή Κα- λεδοελένη< (Ταμίας). Ό Νίικος τού Κου'μάντο (Τα ,χτιικό μέλος) Ό Τ.Τ. τού Μπανταναδη,μή- τρη (ΆνοτΑ. μελος). Ό Ντεντή ΜιχάΛης (Αναπλ. μέλος). ΈξεΑεχτική Έΐ»τροπή Ό ΚεργιαικογιώργτΚ (Γεωπό νος) Ό Άτζορογκάννης Ό Γριφόίκωστας ιΚι εμείς σάν καί τουλόγου σας θέμε τό κα'λό τού χωργισύ μας κα ίβε,με καά έλΓΪίίουιμε νά συνεργαστούιμε. Τό καταστατΐικό μας θό σά< τό πέψομε όντε θά τό τυττωσο με. Στίς 27 τού ΦλεβΙάρη Λιέ,με να μαζωχτσύμε, νά πιούμε ενα Λρα αί, νά δσύμε ό γείς τόν άλλο καί νά ροζονάρομε καί οάς προ σκαλούιμε άνέ σώς σέ παντίδει κα ίθέτε κιόλας, νά χοπιάισετε στήν Κρητική τοβίρνα ΤΑ Α- ΓΡΙιΜΙΑ «Μαγι«ρ κσί Βαστάξη 4» άποκατωθιό ώπού την "Ομό στήν Πλα-τέα Βάβης. Χοι,ρετούμε ,καί νημίνομ'έ σας. Άθήνα 27 τού Γεν^αρη 19&1 Ό Άντιπρόβδρος Κώοτας Κοντιδύηκ Ό Γεν. Γρομματέας Γιύργος Γμορογδής ΕΛΛΗΝΊΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΛΗΞΙΑΡΙΧΙΕΙΟ ΓΩΝιΙΏΝ 'ΜΑιΛΙΕΒΥΖιίΐΟΥ ΛΗΞΙΑΡΧΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ άπό 15-12-1980 ένκ 10-4-1981 Α' Γιννήιοτις Αρρενες: 1.— Μ'αιρκατάτιος άιβάπτ. Γνΐ,- χαιήΛ καί ΟΛΰσοιειας 2.— Παντερής άΕίάπτ. Μυ- ιρων καί Δέσποινας 3.— Παντερή< Εμμανουήλ Ί ωαννου καί Νι'ικης 4.— Σμαραγΐδής Ίωΐάννης Εύ ανιγΐέλου «αί Ν«ης δ.— Τσιιμπρανός Γεώργιος Χαραλάμπιου και! Α!ικατερίνης 6.— Τσιντάρης ά'βιάπτ. Εύαγ γιέλου' καί Γίωργϋας ε··οοο·ο·ο·ο···οοο·ο·οοο··ο·οοο··οο·οο·οοοοο ΥΠΟΕΧΕΣΟΥ ΣΤΟΙτ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ: 1. Μά είσα,ι τόσο δυνατός, πού τίποτΐ να μην μπορεί νιά διατορά'ξει τή γαλήνη τού νού σου. 1.— Μαρκογι.αννάικη άβάπτ. Σταιύιρου καί Εύαγγελίας δ— Μ-ιχαλάκη Μαρία Νικο- λάου καί Ελένης 3.— Γίαντερή άβιάιπτ. Ιωάν¬ νου καί ΕΑευθερίας 4.— Τσιντάιρη ά,βάπτ. Ιωάν- νου καί Αθανασίας 5.— Φθενσύ Καλλιόπη Κων)- νχ>υ καί Ζαχιαρένιας
Β* Βαπτκχεις: Ο
Γ' Γαμοι:
1.— Μ>ελεσσανάικης Χρήιστος
τού Γευργου — ηαντερή Μα-
ρ'ίνα τού Μιχαήλ
2.— Παπαιδάικης Εμμανου'ήλ
τού Νικ. — Κο.κοβια«η Πεωργία
τού Εμμανουήλ
3.— Παιπαιδά'κης Νιικόλαος
τού Γεωργϊου — Μιήτρου Εύ-
αγγιελίια τού ΣΙόβΐβα
4.— Πανπρής Παντελής τού
Γεωργ. — Παντερή Μαρία τού
Ιωάννου
5.— Τσιιμπραγός Κων)νιος
τού Γεωργ. — Βασιλάκη Β-ασι-
λεία τοή Μ'χαήλ.
Δ' θονατο»:
1.— Μαρκατάτου Αίκατερίνη
Κήρα Ιωάννου γεννηθ. 1993, α-
πεβ. 2-4-1901.
ί.— Μάθενας Άνδιριέας τού
ίμμαν. Συντ),ρχης έ.ά., γεννή-
θηικε 1β90, άπε;(1!ωΐσε 1-4-1981.
3.— Σμαραγδή Αθηνά χήρα
Αντωνίου γεννήθ. 1890, άπίβ.
26-12-1980
4.— Σμαραγδής Μιχαήλ Γε-
ωργίου γεννήβηικε 1887, άπεΒ.
31-1-1Θ&1.
5.— Τσαγκαράκης Σαρακινός
Βαισ·λείου γεννήθ. 1892, άπεβ.
21-1-198ι1
Γιά Ληξιαρχικά γεγονότα πσύ
τυχόν έχουν συμβεί καί δέν ά-
ναφϋρονται, δέν ύπάρχουν
στοιχεία στήν ώπηρεσία μας, θά
δηιμσσιευθούν τότε πού θά τα
έχομε.
Γωνιές 10 Απριλίου 19&1
Ό Ληξί,αρχιος
Μορϊνος Γ. Μαυρογιαννάκης
2. Νά συζητάς γιώ ύιγΐείια, εΰτυχϊο «αί γιά κολό οί κό-
θε πρώσωπο πού συναντάς.
ϊ.'Νώ «αν||ις όλσυς το£ιϊ.φ4Αιους σου νά νιώθουν όττ ΐ-
χουν «άτι ώρα.ο μέσα τους.
4. Νά βλέπεις τό καβε τι, άττό την εύχάοιστη πλευιρά
τού και νά ε!σαι αιϊσιύΐδοξος.
5. Νιά σκιεφτεσαι ^υονο τό άιοιστο, νά έπιΰώκίΐς μόνο τό
άιριοτο καί νά προσδοκάς μόνο τό άρκττο.
β. Νιά ένβουΐσιάιζεοαιΐ τόσο γά την έπιτυχ'α των άλλων,
όσο άικιριβώς ένθουισ,άΙζεισαΊ γά τή δική σου.
7. Νά μην επη'ρεώιζεισαι άιπό τα λάθη τού παρελθόντος.
8. ΝΙά έχεις χαροφενη όψη πάνττστε καί νά χαρίζεις ένα
χαμόγελο σέ όσους συνανττάς.
9. Νά άιφ-ίρώνΐεις τόσο πολύ χρόνο γ·ά την καλυτέρευ
ση τού έαυττού σου, ώστε νά μή σού μένει κοθόλου
χρόνος γ:ιά νά έπκρίνεις τούς άλλους.
10. Νά μην οέ άνιηουιχΐούν τα υΜοροπράγιμοτα, νά είσαι
άνώΐτερος στό θυιμό σοΐί, πολύ δυνατός στό φάΐβο,
νά νο'ΐώθεις εύττυιχιής, ύΐστε νά μην επΐίτριέηβις οτίς
δυσκολίες νά οταιθιούν έιμπώίϋθ στήν πορεία σου.
Γιά τή μετοφορα: Ε.Μ.
•·ο····οο·ο·οο·ο·ο·ο·οο··ο·····ο··ο·····ο··< ΓΝΩΝΙΚΑ ΑΡΧΑΙΟΝ ΠΕΡΙΕΚΕ4Ή ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΠΊΚΟΤΗΤΑ 1. Αργα να σκεπτεσαι, νά έ κτελείς όμως γρήγορα τίς απο¬ φάσει ς σου. (βουλειύου μέν βραοεως, επι τέλει δέ ταχέως τα δόξαντα'—Ί σοκράτης). 2. Πρίν άπό κάθε έργο νά έ Ιξετάζεις τα προηγούμενα καί τα έπσκό'λουθά τού καί ύστερα άρχιισε νά τό καΐταπ άνεις. (Έκάιστου εργου σκόπει τα ικαθηγούιμενα, καί τα άκόλουθα αυτού, καί ούτως έρχου ίτι' αύ τό.—' οκεπτες πράζίΐς, γίνονται «ατα γέλαστοι >καιί δυοτυχείς.
(Οί τοίς πράγιμασιν όχτερισκέ
πτως έπίχειρούντες έτί τώ δυ
στυιχ;είν καί γιέλωτα όφλιισκάνου
σινΑ
♦.
6. Νά Γτροσπαθείς νά πετυχαί
νεις αιύιτό πού είναι μιέσα στά ό
ρια των δυνατοτήτων σου.
(Τούτο ούν άοκει ό δύνασαι
Λ
3. Είνοι καλύτβρα νά 3ΐ»έπτε
σαι πρίν άπό τίς πράζεις σου,
παρά νά μετανοείς μεΐά.
(ιΠροιΒουλεύεοθαι «ρεΐσσον
πρό των πράξεων ή μετανοείν
—Δημόκριτος)
Λ
4. Δέν πρΐπει όιτερίσκεπτο νά
ικαταπ ανόιμαΐστε μέ τό κάθε
■πράιγμα.
(Ούιδεί άπερισκέπτως προσιιέ
ναι τοίς πράγμασιν—ΑίσνΗτο*;).
Α
δ. 'Οσοι έπιχειρούν άπερί-
Λ
7. Ό άνθρωπος πού άναιβάλ
λετ την έργαισία τού, παλίύει
'Πάντα μέ τί< ζηιμιές. (Αίεί δ' άμβο'λιεργός άνήρ ό- άτηοι παΛα'ίε,ι—'Ησίοδος). Α θ. Ή άμάθιια γεννά θρασύτη τα, έν ώή λογι*ή σκέψη προκα λεί διστογμό. (Άμαιθίια μέν θράσος ψέρει, λογισμός δέ όκνον—θουκυθΐ· οη<). Ά 9. Όταν σκέτιτεσαι, να έχεις τα περαισμιένα σάν Γταράοειγμα γιά τα μέλλοντα. (Βουλευθμενος παραοείγιματα ποιού τα πορελθόντα των μελ λόντων—Ίοοκραττκ). Με*ΜπνΡ—Βρ—-ερ—ε——ιε--ρ«——————·.......... —————ε-ε-εεε—ε——— Άντώνης Βασιλοκωνοταντάκης — Μαίρη Βοσταν- τζή — Νίκοζ Τυριτίδηι:, τού θιάτρου Νέων Κρήτης, στό Ιργο «ΑΡΚΟΥΔΑ» τού Τσέχωφ. ΤΟ 0ΕΑΤΡΟ ΝΕΟΝ ΚΡΗΤΗΣ ΣΤΙΣ ΓΩΝΙΕΙ Μέ πρωτο'βσυλία τού Συλλό γου μας, δόθηικε τό Σαββατο 30 ΜοΠΌυ και ώρα 9 τό βρα δυ, στίς Γωνβές θεοτριική παρά στα'ση άπά τό θέατρο Ν·έων Κρήτης μέ δυό γνωστάς κλοσσι κές χωίμωδίες τού Άντον Τσε- χι,ιφ «Αιτηση σε Γσμο» καί «Ά ρκούοα» μέ μεγάλη συρμετοχή ικόσιμιου. Μέ την εύκαιρία αυτή ΙβρεθηΊκαιμε κσντό στούς ήθο- ο>ιούς τής θεατρι·κή< αυτής ό μμδας που έδώ και πεντε χρό νια μέ την καλλΓΓεχνική εύθύνη τού Ν. Τυριτιδη ζεί καί εργσζε ται στήν Κ,ρήτη παρουσΊάζον τας ικάθε χρόνο ποιοτιικά εργα. Ή όμαδα αυτή ξεκίνησε τό «>?76 μέ πέντε έπαγελματίες ή
θόποιούς πού διάλεζαν την Κρή
τη σσν μόνψη κατοκκαιί τους.
Ή ^μάδα κινδύνεψε πολλές φο
ρίς να διαλυβεί με όφορμή την
έλλειψη δοιιλειιάς καί άνταπόκρι
σης άπό τό κοινό καί τόν τοπι
κό παιράγοντα, άλλά συγκροτή
θΓ^κε ύστερα άπό άγώνα καί ά
νανεώθηκε μέ νέα στελέχη τυυ
τα τροφοδοτεί κάθε χρόνο ή
μόνιιμη δραιματική σχολή τής
Κρήτης.
'Ρωτήισαμε τό Νίκο Τυριτίιδη
ποία είναι τα σημαιντικότερα
πρσβλήματα πόύ άντιμετυπίζει
σήιμερα σ' αυτή την τολμηρή
(άττσκεντρωτΐ'κή τού ππροαττά-
θεκι κοί μος
«Τό θέατρο στήν αιορχκ) £
χει πολύ δρόμο νά κόμκ ν» νο
πραγματσπο'ήσει τσικ, οτοχους
τους. Αν καί επονγίλμοτΐΕ; ^
με μί την άγωνια κοί την ονο
σφΐά·λε'α τής
λοδή κατάλληΛυν χώρυν γ
νά πτιίομε με οννέπικΐ η οπο
δοτιιιότητα ίηειοή τα πιροοο
τερα χωρ·ά κοί οί πολεΐξ —ξ
ΚρήτΉ *εν *Ναθέττ»ν ουτι μ ο
στοιχειώδη ο'ϊθουσα γιά ίχδπλυ
σει<. 'Επειτα, σαν θισσος ((δικαΌύιμαοτε ένο α μεσο γ ά τα σκηνικσ κα του( ήθοποιούς μος γιατί ια νόμος δεν προβλίηει τή ~ΐι κή αδεία. Τελος, για νο «οριο φορήσει μιά προσπάθίΐο οο» αυτή χρειαζττσι την ανεπιφιιλο * κτη υποστηρίξη τής τοπκήζ ου "* τοδιοίκησης που δίν την !»ομί * •τίίντα. Άντιθιτα εχομί βρει σν ■" χνά ύποστήρ'ίη σπό συλ^ιίι( καί άλλους ιδιωτες που ΕνόιθΦΐ {^ ρονται γιά το καλο τοι; τι Πιοτεύθιμε ότι τό θεότρο υ* βόλλει ανυπολόγκπα ατητ οο τογνωσιο και στή δκψόρ τού χαροχτήρα ενός λοου Κ« πσρό τα όνυπέρβλητο εμποδια, ! θά συνεχισωμί. γιατί Γποτιυθίΐί' στή'ν ουσισστκή άποκιντρ^ ? τής τέχνην καί στό λαΊ'ιιό Θεο "^ τρο. ΓΩΝΙΑΝΗ ΛΑΤΚΗ ΣΟΦΙΑ ιΜιιά ταχυνή, ήσμιξε ό Μ,που ρνέλης ένα χωριανό μας πού ή ττήγαινε με τή γυνοίετα τού στή χώρο. — Πού μπριέ πάτεΙ — Τιή γυναιίικα μου πάω ότου γκατρσύ νά τσί βόλω άοόδια. — Εμά μΓ»>έ κακσμσιρηϋ Και
μενά ή γυιναίικα μου έχει δυό και
λέω νά τσή βγάιλω τό ένα γιά
νά μή μου τα τρίζεΜΜ 'Αιπολο
γότε ό Μπου ρνέλης.
•
ΊΕψόφανε μίαν όγελιά στόν
Καμαριώτη. Τή σφάξανε καί τή
(ριέρσνε στσΙ Γωνΐίς νό την που
λήσουνε. Στό δ,ρόμο των {πάν
τηξε ό Σπέτολας.
ίοιι
— Να σου πέψυ
μίαν μπαρτε κριός;
— Αμε στό οττίτι
ώκάοες.
Ό Καμοργιωθιισνθί γ« νο
φορτωθεί τό «ριάς, παιι οτο
Σπέτολα τό οηκτι 15 α«Λ!
Τόν Άγουστο πσυ ήρβ''
χωρό ό Καμα-ργιωθκΐνόί, Φ
ρευγε τού Γ>(1τολο τα '
— Πόσο μπρέ 4ντ»κ' πτ»
τό κριάς.
— Δεκαπεντε οκίδι?
μπα.
— Έμά μρέ κΐρατί"11 Γ»
μρέ ήκονα; Έ; Πομο
«κ
1(
ΠΑΙΔΙΚΑ ΕΙΔΗ - ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ
ΣΜΑΡΑΓΔΗΣ
ΘΕΡΙΣΣΟΥ 5 — ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ — ΤΗΛ. 222-ΟΜ
Στο Κατάστημά μας Βά βρήτε μεγόλη συλλογή ήιΜ
ΚΡΕΒΒΑΤΑΚΙΑ — ΠΑΡΚΑ — ΠΕΡΠΑΤΟΥΡΕΣ
ΠΟΡΤ ΜΠΕΜΠΕ κ.λ.π.
καθώς έπίσης καί τεραστία ουλλονή άπό παιγνίδ»
τή.
*Ι
ΐι
Γ
ΙΚ
ΡΓ
^1

Ο ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΣ
ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Γ9ΝΙΑΝ0Σ ΚΗΡΥΚΑΣ
ΑΥΤΟΙ
ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΦΥΓΑΝ
τού
τη
ϊα'ΡΓΓΐσΐίά πρός όλο
ίυΐμβου
- ,.- , Γΐού ό
τροτ» τού αγω
δκιιώνοση τού
<Είου «οί την ά- τού χωρίου μας. ό,τι τουλάχνττο πληρο άν εξαιρέσει κανχΐ( προβλή^ιο και ό >υς. πού τΐτλος τοος εί
ι ΐλάίΤονοζΒ. Δ^γ νουΊΖω
αζεται κάν ίπεξήγηση,
ι αναγνώση, γιά νά κα
κανεις τί θέλω νά δώ
ι δώ τελίΐώνω. Άν γ,ά ένα
οποιοδήίτοτε λόγο κρΐνετε σκό
πμο νά ίπικοινωνήσετε μαζί
μου, γράρτέ μου δυο λόγια ή
ΐΐάρετε ένα τηλέφωνο (031-
207211).
Τίλος, σάς χαιρετώ καί έλπί
ζω νά Ι>ρ«θούθΜε σύντομα.
Ένας Γωνιΐανός
ποιύ δέν σάς ξιεχνά
ε*ιμ. Πϋηαβάκης
40 Εκκλη'σιές θεσσαλονίκης
«ι (α< ονχται ό τ«μάρι€|κ>ς)
■ ·ς γραμμές κι έ-
Ερχομοι τώρα
μθ(-
νώ σος γράφω «ότι
ιμιι μέ την ϋλη
,ς ΜΟΊ ΤΟ ΟΠΟΟ
ιξ ο νόγθυ να δ€ί τ·-ς
Χ) τού (Τωνιανού Κήρακα».
Ι»· Νομ(ω στ» μέ διβκρτνιι τό
ν 1^έ>ι τής συνεισφοραι ότι
θυ Γωντανος οσο κοί σείς.
. 3τι σ' αυτή τή ιράση, λό
μ της άηόοτοσης, δΤέν μπορώ
α "Ληθήσυ παοά μόνο μ' ού
•ο τον τραπσ.
θίμστα πού δηηραγμα-
-οι ΐιχον οόν οτόχο άπ'
αρχή να δημοοιεΐίτούν
εφημερίδα τού Συλλόγου
.^τό πφο ότϊό τίς πρόσω
άποψις τα διοκρνει, /ο-
£νο ριαλιστ*ό καί άντι
/•ό πνίυμα, ετσι ώοτε νά
οημίθυργήοοιτν προβλήμα
ττ4 συντοκτ«Γ> έτ»ι~ροπή.
ν: Ι Πρώτο «οί πλέον βασ «ό γιό
1' ""ι «νοι μιά άναφορά στήν
1- Η έφητμερ'δα μας μέιχρι
30 οεν οσχσλήθηκε μ' ού
ο θβμο. Την όρχή γιιά ν'
^πθω μ' αυτό το ζήτημα
Ι . ΐΓ)ν ΐιδυσε μιά •ποκγτΐ'χη».
ι 'ίειοί τού νέγειν, έμπνευση
Ι Λθ<3 ο πό την όποιο καλλιερ- ΐ' ένας προβληιματκτμός σ' {Ηόλογο όνόμισα στόν τηή» μί δυο τρ α προσωηα ^ ικφράζο ό ιταθένας τή δι •Ι τού θεωρηθή γιά την είοή "Ί· 0 τηλος τής £<μπνευιση·ς εί * «ό ιΗ>ηνοϊτοιός» τόν όποιο
Ί'φονιζω σάν κήρυκβ μ*άς σει
'Μ από πραγμάτων πού νσμί
«αι ίσως συμφωνήκχτε καί
". ότι εινΛ> κονής άιποδο-
ίΚ όλων μας. Ο τίτλος κάτω
*κ> ·π6ν όποιο οτέλνω τό υπό
ίΊμσσιευοη κειμενο είναι «Νοι
Κ», άλλαι» και στ»Ίν άρχή <ά- •υ ενα προσδιορ:σιμό τού ατο «υ που ναί μέν συμφωνει, /'ά ό βγόΑιι στπν συνέχίΐα την *<Ρύ τού ιζω από την ίύθύνη ·* τή συμμετοχή, ό εύβυνόφο ίος μέ λιγα λόγια Αυτό τό πνευμα τής ύποκρι *ος διοπιοτώνω ότι χαρακτη Κιι τή δηιμόσια ζωή μας σή Μΐρα κσθώς Βθί τίς σχβσεις των μέ τό ψυχροπολειμικό νά άνοβιωνει καί τό δια άνόμεσα σέ πρσστά- προστατευοιμενους, κά- τι πού έρχεται σέ πλήρη άντι- &εση με την λαίκή θέληιση και Ρουλαοη. Ζ' ουτα τα πλοιισ'α όριομίν«ς δκαπίστώσεις τονιζοντας τόν καθοριστκό πά ράιγοντα πού είναι ό λαός κοί οί αγώνες τού, αθτό άΑλωκϊτε τό πνευμα διαίψινει τόν «ποιη τή» καί τόν #ειρηνοποιο» στήν εμπνευση άΐτό την όποια 'εκί- νηοε ή άναφορό μ' ούττό τόν τ'ρόπο στήν ειρήνη. Τό &εμα ε.ναι κσθαρά πολιτι κό. Εξ άλλου, ή ειρήνη, δέν εί ναι μόνο εύχολόγια, χ'ρειάίε/ται νο πάρεις Θ>έση ά-οφεύγοντας
τις οκρότητες. Αιυττό αλλωστε
Ήστευω ότι κάνω οτήιν άνάλυ
οή μου. Πιστεύω ότι ή δήμοσι
ΐυοη τού άρθιρου θα δηιμιουρ
νήοο ένα πρσρΑηιμοτισιμό θίτι
1 *6 πέρο για ττέρα και αύτός
νομιίω πέρα άττό την πληρο
Ψόρηοη, ότι είναι ό ούσιαστι-
«βηρος στόχος τής έφηιμΐρί-
5ος.
Τα υιπόλοιιπα, βινιαι θέ-μα δικό
°ος κοι τής συντακτιικής επι-
'Ροπής.
λ>ό δεύτιρο θέμα καταηάνο
με μιο σειρα παιβχές άνα-
που τονίζουν μια χρο
ν·ή ΟΕΐρά προγμάτων και' κα-
χθεσινών και ση^ιε
Ολα αύιτά άποδιδοντα< «Ο ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΣ» γή Μ«σα οττού κόσιμου την άδώνη μές ότου πολέμου τίς ιρωνίς άκου—η,κε κοι ιμιύ κραιυιγιήΊ — ιΗρ^ι ι ο σύνθπ,μα τού σήιμερα, τού .χθές. Ομω< δέν δώσαν σηραισίια κονείς σέ τούπτι την χρα·υΐγίτ) κοί ουνδχ-.'ο-ηκί μές στούς αϋώνΐες ή ιδία άνελέη,τπ Και σάν καταισιγάσανί τα πάθη και δάλυΌε ό «ου,ρνιαχηός ειπομε ότι φτταΐζαν, άλλονών τώ λιάβη', μακριά άπό κάβε ευβύνη — ό διικός μας ίαυπτός. Διν ί^ρω οότε μές στήν Ί|—ορία ήττον πού έμφαινίιστηκε αύτός νά φτ άξΐΐ ήθελε μιά αιύιτοκραπΌρία τό όνθυά τού ήταν Είρηνιοποιός. 'Καί όπως κάβε αύτοκράτορας ΐτσι ικοΊ τούττος ϊίχ* νά· λέει λόγια Βρογτεριά τίς άρεττές έξυμναύΐσε ικα'ί τό πΛούιτος έσπε,ρνε γυρω τού άνέλπιστΓΐ χοριά. Αίκιατΐρίνη χήρα Ιωάννου Μαρεοατάτου. Γεννήθη,κε τό 1893 καί πιέθανε στίς 2-4-1981 σέ ήλικία 88 χρόνων. Άθ»>νά χήρα Άντωνίου Σμα
ραγ&ή. Γεννήθηικε τό 1890 καί
Π.θανε στις 26-ί2-198Ο σέ ή!λι
κια 90 χρονων.
όμως άτΐ' αάτά τα
δ αικήιρυιττί κι ένα ο»οπό
«οάτι πού τοώΐδινιε περίσσο
τό χαραικτήριζε ηρωταρχιικο.
Τό Μήρονμα τού Εερΐ)νκ»κΐιού·.
Παλεάοντας νά σώσεις ιμιιά ψ>υχιή
άπ' σύτό πού λέν τού ρΐιζιικού τό ορόρο
θά βιρεις έμπσδ:α καί γνύΐριιζΐε ογτ' Λρχη
τό νά σωθείς, αώτό — δέ φτΓάνει μόνο.
Προχώρα με το χ*ρι· άΛλυ|μένο
κι όλα τα χέ·ρΐια σάν αντταιμωιθιούν
ένα τρογούιδι άπο χιλιάδες στόματα βγαιλμένιο
για την ιΕμρήνη καί την προκοιπτ} θά πθΊ>ν.
Τό α'Ίμα τής ,προγονικής
θά ξιδιαλιίνιει χά θε μας γιατί
καί θάναι ή όρχή .μιάς νέας πορείας
τό τέλος σου οτυγνέ έκμεΓταλλευΓΓή.
2η:
Τό κήρυγμα τού
Τού πεπρωμένου όδήγα τό τιμόνι
τής Ίστορίας τράβα τό στιρατιί
και μή νοιαοττείς άν σκαύβει τό κανόνι
κα*ί ποία εΊν' ή αφορμή — ιΠοιό βίναι το γιατ.ΐ.
Ό κόισ^ος μεσα στόν άιγιωνια
ά^ καΐγχται κάθε στιγμή
οψα πολύ δειν χύθη«ε έτοθίτο τόν αίώνα
κα! πρέπει πάλι νά βρεββί μιό άκροριμή.
Καί όταν κάίΐοτε θά οταιυατήσουν τα κανόνια
,μή θαρρίυτεις καί 0γ*ίς μπροστά
ετσι τί πάθαν σά καί σένα κι άλλα ψώνια
κσί σβήσα/ε τα πρΰσωπια τα γελαστ'ά.
Μιχάλης τού Γεω
ργιου. Γεννήβηικε τό 1887 καί
'Πιειθονε στής 31-1-1981 σέ ήλικια
94 χρόνων.
Στο σπμιιο βεβαία ανΠό, να αί ρωτήσιι ό ΕίρηνατΜκκ:
Κιολά, έσέ ποίος είναι ό δ«ός σου ό σκσπός
κοί ού θά τ' οπανττήσίΐς αντε «άνε π£ρα
μέ θεωρίίς δέν έρχετται ποτέ ή Ααπρη μέ,ρα
έιμένα πί,στη μου μιά κα» μοναβική,
πώς νά γεμίσω τί*κ κοιλιιάς «χ»υ τό άσκί.
Πράξη 3ΐ»:
Τώρα άν κάτιοτε ό και,ρός τό φιέ,ρει
και άποκτήσεις προσβάΐσ*ις θιεωρηπτιικιές
^ρ,μα επάνω στο έχθριικό άισκέ.ρι
8έν είναι παντα οί έπιλογιές μας — συιμφεροντολαγ,'κές.
Ποίος ξιέρει μπορεί νά πετύχϊΐς
με μιά στιιγρή ξεχωριοτή
ότι δέν μπόρ*σες νά ζήΊσίΐς
οτή ωεύτρα ιτα·Ι ηροσωρινιή ζωιή
Ίσως νά σκέφτ£σαι «α1! μ*ά κηιδεία
χιλιάδες άτομα μπροστά
καί τ' όνομα σέ μιά πλατΐεία
νά δ'δεται γιά νιά βαστά.
'Αμσιρε όμως σέ ξεχόσον
ούιτε ένα λαγο δέ σού ε'ίι—>αν
κι μ' ένα μίτρο χώμα σέ σκεπώσαν
σάν όλοιυς τσ' άλλους τού< θνκνπούς πρεπει νά ήταν. Κι οί φίλθΊ κι οί όμο'ΐ'ββάτες πάίΐ σέ ξΈχόσαν τώρα πκά Συνέχεια οτή σελ. 4 Τσαγκαράκης Σαρακινός τού Βαοιλείοο. Γενήβηκε τό 1892 κοί πέθανε οτίς 21-1-1981 σε ήλικια 89 χρόνων. Όλοι τους ώπήρξαν καλοί χω ριανοί καί οικογενειαριχες. Αίω νια τους ή μνήιμη. ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΒΑΓ. ΣΜΑΡΑΓΔΗ Σιτίς 9 τού Μύη έγινε τό μνη ιμόσυνο .τού αλησμονήτου χω- ριανού μας Βαγιγέλη Σμαραγδή, Μηχανικού. Ή μνή'μη τού άς είναι αίώνια. ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΗΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟΝ ΓΟΝΙΑΝΟ ΚΗΡΥΚΑ ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι Σίλΐς 3η ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ «· ΣΟΦ. ΧΑΤΖΙΔΑΚΗ Ό Γωνιαυόΐ ΈκποΑιχιοτικός καί ή άξιέπαιυη δραοτηριότητά τού Την παρακάτω έπιστολή έστειλε ό έκλεκτός χω- ριανός μας, Ίατρός, κ. Σοφοκλής Γ. Χατζιδάκης στόν Ταμία τού Συλλόγου μας κ. Ήρακλή Παντερή. Λόγω τού ένδιαφέροντος τής έπιστολής, την δημοσιεύου- με παρακάτω. Σοφοκλής ΧατζΑόκης Πρός τόν κ. Ήρακλή Παντερήν Φινών 47 ύς Ηρόκλαον Κρήττκ ■Άγαπητί άνηψιιέ Ήρα'Κ'λή, "Επιθυμώ μέ τό γραμ,μα μου αιύτό νά σέ εύχαριιστήοω βερ μά —ικαιί στίς εύχαριστίες μου στό πρόσωπό σου νά προαθέ σω εύχαριιστίες καί σ' όλους τούς σομττατριώτες μσ< τού Διοκηιτιικού Συιμβουλίου τού «Γωνιαινσύ Έκπολιτιιστιικού Συλ λόγου», τούς όποίου'ς δέν έχω την τι,μή νά γνωρίίω— θερμό τατα διά τούς κόττους καί τί< θυσίες τού ώποβηλθήχατε γιά τή ν*έκδσση τής ιστορικήν μελέ της τού σεβαστού μας κ. Νί- , κου Σταυρινίδη, πού άναψέρε τατ στόν Μιχάλη Βλάχο, καί την συμ,μετοχή σα<, ώς Σΐιλλο γος, στήν ττανηγυριΐική εκδηλώ¬ ση τής Μονής Ίερουσαλή,μ γιά νά θυμη,θοάμε οί σύγχρονοι Κρητΐικοΐ την προσφορά στόν αγωνο τού 1866 καί γενικώτε ρα στόν Κρ'ήτηκό λαό τού άλ λου μεγάλου γόνου τού χωρίου μας τού Γωνιανσύ Μελετίου Κα ΐνηΐοηιέρΓ), ήνου'μένου τής Μο νήις Ίερουσαλήμ καί προέδρου τής επαναστατικήν έπΐίτροπής των άνατολιικών περιφέρειαν τής Κρήιτης. Γιά την δεύτερη αυτή αφορμή των ευχαριστών μου, την τού Μελετίου, έτυχε σ' εμέ ή άγαιθή συγκυρία νά σού μιΑήιοω σέ άνύιπαπτο χρό νο, σχετΐ'κά μέ την πρόσφατη εκδηλώση, γιά την ήιγετΐ'Κή προ σωπκότηιτα τού άνδρας Μελε τίου Καλησπίρη κοί γνωρίζεις την μεγάλη ίκτζμηΐσ^ κοί υπό ληψη πού τρέφω οτή·ν ίστορι κή αυτή μορφή τού τόπου μας. Όσα κείμενα φέρουν την υπο γράφη τού «αί έχουν έλθει σέ δημοσιοτηίτα, δείχνουν πώς οί Γωνιές, τό χωριό μας, δέν ώπή ρξε κοιτίς μόνον ένδόξων άν- δρών πού έοροσαν μέ την λεβε ντιά τους καί την άιξιοσύνη στα άρματα—όπως είναι ό τι μηθείς στό Λουτρόκι άπό την 'Εκκλησίια καί τόν Λαό τής πε ριφερει'ας, ό ήιγούιμενος τής Μο νής Ιερουισαλήιμ—τρωτοπόρους τής πολιτικής σκέψεως, ψωμωμέ νους πολιτικούς άνιδρες, ίκα- νούς νά κστευθύνουν όνώνες γιά την άϊτελευθέρωση των λα ών άπό την όποιαδήιποτε δου λεία, μ έ σθένος ,ήρωισ,μό, σω φροσυνη καί διιπλωματιικότητα άνεπανάληιπτη. Προσωπικά είχα την ευτυχία άπ όμιικρό Γοιδί νά ζώ στό πε ριβάλλον τού σπιτικού μας ού τές τίς πνίυματικίς καί ήρωκίς Γωνιές, χάρις στίς ίωντανές ά φηγήΊσεις τού αειμνήστου πατέ ρα μου, τού Γεωργίου Ι. Χατζι δάκι, τού έγγονού τού Μιχάλη Βλάχου. Ό πατερας μου έπι- πρόσθετα είχ·ε την ευτυχία νο νοιώσει όηό κοντά την στοργι κή άγιάπη τού ήγουιμένου Μελε τοίυ τού άοιδήμου προγονου μας, την π/ευματική φυσιοννω μία τού ότοίου ύττολείπτετο τα μέγιστα. Κοι έτσι οί δύο Καλη οττέίρηΐδες, ό ήρωας Μιχάλης Βλάχος καί ό ήγούμενος Μΐλέ- τιος, χΐάρι< στήν άιγαΐτη τού πά τπέρα μου στήν γενέτειρα μα<, την Κρήτη, ζούσαν σάν ζωντα νά όντα στό Χαττζιδακιέιικο σπί τι μας. ιΒναι, γι' αύτούς όλους τούς λόγους, έζαιρετική γιά μίνα ή χαρά νά βλιέπω τώρα πώς, χά ρι< στίς προσπάθειες των με- λών τού Διοικητικού Συμβουλι ου τού «ιΓωνιανού Έκιττολιτιοτι κου Συλλόγου», φχονται σέ έ πΐ'Καιρότηιτα ίστοριιιίά ντοκουμέ ντα, όπως τό θαιιμ'άσιο δημο σίευιμα στό «Γωνιανό "Αγγελια φόρο» τού 1Θ81, πού δείχνουν γενΐ'κώτερα πώς οί Γωνιές, χάρις σέ διαλεκτές μοιρφές τής ίστο ρίας τους, υπήρξαν ιΚέντρο, ό τρυ ή ήρωιχή καί ή πνευ,ματιικιή ζωή άδελφω,μ'ένες, τα Άρματα καί τα Γράμματα συνταιριασμέ να, έπαιζον ήγετικό ρόλο σ' έ κείνα τάόιχι καί τόσο τταληά χρόνια των οπελευιθερωτικών αγώνων τού κρητικού λαού. Δέν έχω παρά νά σάς συγχα ρώ όλους καί νά εύιχηθω την ι δια γραμμή πού έχίτε χαράξει στήν προσπαθεία σας νΰ την συνεχίσετε, γιά τώ καλό τού τό που μας γενι,κώτερα. 'Εχουμε ό λοι την ύποχρ'έωση νά συμπα ρασταθούμε στό «Σύλλογο», νά προσφιέρουιμε ό καθέναί μας ό, τι μπορεί γϋά τίς Γωνιές μας ά ρκεί ή προσφορά τού καθένα μας νά είναι πηγαία, προσφορά καρδίας καί άχι ύπολογ:σμών. ιΕύ^ριστίες λοιττόν στόν «Γω νιανό Έκπολιτιστιικό Σύλλογο» πού μέ τίς ευχάριστος καί ζωη φόρες πρωτοβουλίες τού τονώ νει τό ένθουσιαιστΓΚό "οτοΐίχεΐο πού φυισιικό είναι να άναηιτερώ νει την μέσα μας διαθέση προ σφοιράς. Αιύττή την άνα<ζωογόνηση σπή διά&εση όλων μας καί την άναπτέρωση τού ένδιαφέρον- τος μας γιά τίς Γων*ίς ησν πά ρστη-ρείται στίς ήιμέρες μας— αύτό τό εύιχάριστο έπίτευιγμα, πού όφείλεται οτή δραοτηριό τητα των συμοατριωτών πο'ύ Ικατευθύνουιν1 την πορεϊα τού Έκπολιτιστΐικού Συλλόγου— πρεπει νά την χιαιρετίιζσυιμε ό λοι μας μ' όλη μας την κσρδιά. Μ' όλη την άγάπη μου σέ σένα, στούς δι«ούς σου, στόν πσλύ άγοπητό μου πατέρα σου, στούς σογγενείς «αί στούς Χοι- πούς χωριανούς μας. Ό θΐίος σου * Σοφσκλήί Γ. Χατζιδάιικ. 'ίατρός ΓΕΩΤΡΗΣΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΜΑΣ -: 'Αποψη τής γεωτρήσεως τού Συνδεσμου Κοινοτήτων Μαλεβιζίου, άπό τό Μνημείο. Κοντά στό μνημείο στήν 'έ ξοδο τού Γωνιανοϋ Φαραγγιοϋ, σννεχίζονται οί έργοισίϊς γεω τρήσεως υπέρ τού Συνδεσμου Κοινοτήτων τής Επαρχίας Μα λεδι/ζίου, πού έ&ρεύει στόν Κρονσώνα. Στό σύνδεσμο, έκ τάς τού Κροιισώνα συμμετέχουν οί Κοινότητες Γωνιών, Άστυ ροκιοΰ, Μονής, Κορφών, Λου- τροκίον, Κομαρίον, Τυλίσσου, Γόοζι, Κοολεσσών, Β ούτω ν καί Σταυιροίκίων. Ή γεώτρηση έ'χει βάθος 353 μ. καί αυτή την έπτοχή γίνον ται οί έργασίες σωληνώσεως της. Σώμφω/α μέ έκτιμήσεις των έμττΐιρογνομόινων, τό νερό ττού δρέβηκΐ είναι ττάρα πολύ (ύιτο λογίζί,ται μιά τταροχή 300 ε ως 400 κνβ. μ. την £»ρα) καί θά λύσει πολλά προβλήμοτα ύ δρεύσεως καί άρ&εύσεως τώ* Κοινοτήτων τής ττϊριοχής. Σημειωτέον ότι θ' άτταιτη- θοΰν νά γίνουν πάρα πολλά ϊ ργα γιά νά δοβεϊ τό ν«ρό στήν έκμετάλλευση, όπως άντλιοστά σία, ύδραγωγτΐα, δεξαμενές κ.λ.π. 'Ελπίζουιμε ΰμως πώς ο-ί ά ρμόδιες ύπηροτίες θά χρηματο δοτησουν τό ϊργο χ«ί βά λύ- σουν τα πιεντικά πραβλήματα πού δημιουργονν-ται άπό την έλλειψη τού νεροΰ στήν περιο ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ 'Επειδή παρατηρήθηκε τό φαινόμενο νά έ¬ χουν καταστραφεϊ πολλά άπό τα δένδρα πού φυτέψαμε, άπό τα οίκόσιτα ζώα, παρακαλούμε καΐ πάλι τούς χωριανούς μας νά δεϊξουν μεγα- λύτερο ενδιαφέρον στήν προστασία των δεν- δρυλλίων. ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ Γωνιανοί 'Επαγγελματίες Ή Εφημερίδα μας είναι σέ θέση, νά σάς προβάλλει. Γιά τίς διαφημίσεις, άποτείνεσθε στό τηλέφωνο 223-653 καί ώρες 9.00 — 14.00. ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ — ΣΙΔΗΡΟΥ Ι. ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΚΑΙ ΥΙΟΙ Ο Ε (4ο χλμ. πρό< Γάζι) Τηλ. 821-291

Σελ* 4η
ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΠΟΥ ΠΟΤΙΣΕ ΜΕ ΑΙΜΑ ΤΟ ΛΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ
Ό ΙΤοι>λί - Γιώργπ.^
Ό πουλί-—Γιώργης είναι ένας
Ιαπό τούς πολλούς, άγνωστους
στό πλατύ κοινό ήρωε<, πού πό τισ εμέ τό σίμα τού τό δένδρο ,τής Λευτέρης. Αύτό, δυστυχώς ισυρβαίνει μέ τούς, περισσότε¬ ρον Κρητ«κούς άγωνιιστές' ένώ ιδπΛθ&ή δέν ύστέρησον σέ τίπο τε όπό άλλα ηαλληικάρια τής ή ττεΐ'ρωτΜοής ΕΑλ'άδα'ς. άγνοούν- ται συοτηιμοΤΗΚΐά άπό τήιν ίοτο ρία. Είναι χαραχτη,ρισπικό έ- ξάλλου τό γεγονός πώς, στά σχολικά έγχειρίδια τού Δηιμοτι ικού καί1 τού Γύμνασίου, ή Κοή- τη άνσφέρεται έλάχιστα' τούτο θά Γτρ*ττει νά Γροβληματίΐσει ό λου< μας. Ό πουλί - Γιώργη^, πού τό πραιγμοΛΊ'κό τού έπίιθετο ήταν Μαρκατότσς, γεννήΙΒηκε τό 1818 ή 19 στίς Γωνιΐές Μολεβυ ζίου όπό γονείς πού ικαταγόταν ισιττό την Κωνσταντινούιπολη. Ό τταππούς τού ήταν πλούσιος έ ιμτΐαρος μέ δι«ό τού καρόβι καί ■άρκετή περΐΌυσία, τα 'χασε ό μως όλα τό 1770 μαζί μέ τα τρί α άπό τα έζι πσιδιάτου, «οί ό φού ίτερΐιπλανή,θηκε επί χρόνια ■ισέ δ»σφορ<3 μέρη, βρήκε κατα φύγιό οτία φ.ιλοτ.ενα χωματα τής Κρητκκής γής. Άννω—ο γιά ιπιοούς λόγου<, έγταικαστάθηκε στάν Πύργο Μονοφατσίου, ό- ιπου μέ την έργατικότητα καί την σξιασύνη τού γρήγορα άπό ικτησΐ σπιμαντΐ'Μή θέση μεταξύ τού έλληνικού στοιχεΡου. Δέν ό ργηισε, όμως, νά προκολέσει τό 'φθονο των Τούρκων, οί όποίοι ιμιά νύχτα, άφού άστταζαν καί «ατίέστρίΐψαν τό σττίτι τού, σκό τωσαν τόν ίοιο, τπή γυνα'ί'κα τού «β τό μιγΰλο τού γιό. Ό δεύ τερος πού έμεινε ζωντανόν, μέ την «αρδΊίά πημυρισμένΐη άπό άγανόκτηση, ήρθε νά ζήσει στίς ιΚορφιές Μαλίβυζίου. 'Εκεί παν τρβύτηικε την κόρη τού παπά ,κοί γιό όρκετ* χ-ρονιο ζσύσε ή συχα στά κορ,φαβαύνια μέ τα ΠΑΝΤΕΛΗ Γ. ΜΑΡΚΑΤΑΤΟΥ ΐΓτρόβαπ-ά τού. Τό μίσος, ό,μως, πού φώλευε στήν ψυχή τού δέν τόν άφηνε ήουχο καί όταν έμα θε πως στίς Βούτες παντρεύτη ικε ενός άπό τούς φονι'άδες τού πατέρσ τού, θόλωσε τό μυαλό τού. 'Ωστε θά 'τον άνογικασιμιέ νος άπω 'δώ κοί πέρα νά συνα νττά στό δρόμο τού τόν άνθρω πό πού τόσο μισσύσε; Έ, αύ τό δέν ήταν δυνατόν, δέ θά τό άντεχε... Πράΐγματι ένα πρωινό τό ΠΓώμα τού Τσύρκου (άγνω ιοτο τό όνσμά τού) βρέθηικε νΐά ικρέμεται σέ μίαν έλιό καί κανείς ιδέν άιμφέβαλλε γιά τόν δρά- οτη... Μέος ξεσηκωμός κι αυτή τή φορά: Τό μικρά τού γιό, πού ή ταν μόλις δυό μηνών, τόγπήρε οτόν Πύργο ή άοελφή το,υ καί ό ίδιος μέ τα άλλα δυό παιδία τού περιιπλανήθηκε σέ σπηλιΐές ικαί βουνΐά. Στό τέλσς ένκατα'- στάθηκε στίς Γωνιΐς, σ' ένα μέ ρος ψηλό κα'ί άιπσκρηιμνο, όττου είιχον τα σπΊτισ τους κι άλλοι φυγόδ:ικοι καί κυνηγηιμένιοι. •'Εδώ γεννήβηκε καί μεγάλωσε ό Γιώργης, σ' ένα περιβιάλλον ό που ό πόλεμος καί ό θάνατος ή ταν καιθτιιμερΐνΐή καυρένττα. ό¬ που οί λιέζεις τιμή καί παλλη'κα ,ρΗά είχον μεγάλη βαρύτητα. Από υικρός είχε μάβει τή χρή'ση των όπλων. Ψιηλός καί ιγιειρΌδεμέ νος, ήταν τό καμάρι τού .κ—έ ρο τού πού οέν άφηνε εύικαιιρία γιά νιά τόν διδαξίΐ καί νά τόν ά οκήΐσει. στά όπλα καί τΰ άγωνί σιμαιτα' κι όϊ μικράς άνταιπσκρι νόταν θαυμασία. Σώντομο τό θάιρρος, ή λε- βενπΊά κι ή παλληικαριιά τού ξε ιπέραισαν τα στενα όρια τής πε ριοχής' ιδιαιτέρα ή γρηγορ'σδΌ τού στο τρεξιμο ήταν κατι τό ,φανταιστικο, τό οΛίοτευτο. Οί νεώτεροι διηγούντται ίιστορίίς ιπού φτάνουν τα όρια τής φαν τσ'σίας καί τού θρύλσυ. Άπό ικεί πήρε τό ,αρανό'μι πουλί - Γιώργης. Στά 1834 όΌσμένταγας εί χε φιέρ'ε» ένα πελώριο Τούρκο τόν Άλή καιί πρσκαλσύοε τούς Χριστιαινούς νά άγωνισθσύν ιοαϊ νά παλέψουν μα^ί τού, μέ έπα θλο γιά τό νι,κητή χρυισάφι καί Ιάσήιμι. Γ ι άτό νιικημένο, όμως .καί την οίκογένεια τού, ή τιμω ρία ήταν α'ιώνΐ'α σκλαιβιά. Όπως φαίνεται άπό τό τρα γούδι πού δηιμοσιεύαμ€, ο νεο ρός Γιώργης έβγαλε τούς Χρ·ι στιανούς όπό τή δυσκολη θέ¬ ση πού βρίσκονταν. Κατά ίιστο ριικιές μαρτυριίες ό Αλής νΐικήθη κε καί στό πάλειμα άΑλά ό Ό σμΐντογας ώρνήθηικε νά έχπλη ρώσει τήιν ώπώσχεσή τού κα,ί νό ιδώσει τό χρήματο, γι' αύτό καί ό Γθυλί - Γιώργης τόν τιμώρη σε άργότερα, ά,ναγκιάζοντας τον νά «άνει τούμπες στή μέση τού χωρίου καί νά τρέμεκ συν κοιι νέλι (κπϊχος 4). Αώτο έγινε άφορμή νά έπικη ρυχτεί καιί νιά άναγκαστεί νά φύ γει. Κυνίϋγημ'ένο τόν βιρίισκουιμε νά πολεμά τούς Τούρκους, πό τε στό ΛασιβιώτΗω βουνα κα'ί πότε στίς Σφοκιανές Μαιδάρες. Γιά λίγσν κσιρό συνεργάζεται μέ τόν Μιχάλη. Βλάχο άλλά, ά γνωστο γιατί, οί δυό άντρες ιπαίρνουν χωριστούς δρόμους. Άρκετά μεστωμ'ένος (σέ σχε τι«ά μεγάλη ήλιικία) παντρεύε- ται άπό τά Σείσαρχα καί άπο ρχτα δυό γιούς, τό Ζαχαριά καί το Χαράλαιμπο, άλλά στή γεν να τής κόρης τού Χριστίνας πε 'θοίνει ή γυνοΡκα τού. Τό 1866 τον βλέπουμε νά ιπρωτοοτατεί γιά την άπελευθέ ρωση τής Κρήτης. Οί ότΛαρχη γοί, πού γνωρίζουν την άντοχή «αί τή γρηγοράδα τού, τόν χρη σιμοττοιιούν σάν ταχυδρόμο οτίς δύισιιοσλες αποστολάς. Μέ τό μεγαλο τού άδερφό πού ζε στόν Πύργο καί τόν άλλο πού μενει οτίς Κορφές, φαίνετα' πώς έχουν τοκτικές έπσφές γιά κο.νή δρ'άση. Μιό νύχτα, κα- θώς έπιστρΐψει από μιά τέτοια συνάντηιση, βρίισκεται άντιμέτω πος στό Γωνίαν* Φαριάγγι με τρείς Τούρικους πού τού έχουν οτήσε ϋκαρτέρι. Ύστερα άπό λυσσώδη μάχη, οί δυό σκΌτώνο νται καί ό τρίτος τριέπεται σέ φύγη, άλλά καί ό Γιώργης τραυ ιματίζεται βορειά' μόλις πσύ κα ταφέρνει κατά τά ξημ£ρώματα ,νά φτάισει στό ατΐτι τού, όπσυ καί ξεψ'ύχηισε. ω ΑΝΔΡΕΑΣ ΝΑΘΕΝΑΣ Συνιχεια άπό τή σελ. 1 ► πολΐεμουζ 19Ίβ—1913 καί 1917 ■—1922, την Έθνική ■Αντίΐστα ιση 1941—"1944 καί ώς Νομάρ χης Ηροκλτίοΐί τό 1947, άλλά καί γτά την προοδο τού χω- .ριοϋ μος, μέχρι σηιμί.ίου νά δω ρήΐσει στήν οΚινιότηΓΓα την μο ναδιική πατριιιοΊ τού κληρονο- ιμιά, ήτοι, τό οίικόηεδο τού ά νέ ιγείριιται σήιμερα τό νέο Κοινοτι «ό Κατιάστηιμα, συνήλθε σέ έκ τακτη συνεδρίαση σήιμερα 1-4- 1981 Μοί, 1.—■ Νά έκφραστσύν τηλεγρα φιΐιώς το συλλυπη,τήρια τής Κθ( ιντότητοις στήν οίικογένιια τού. ι2.— Νά μεταβεί ό ΠρόΐΙδρος είς Αθήνας καί νά παρα,κολου Θήισει την «ηδεία τού, «σΐ ό Κοΐ' νοτκκός Σύμβουλος Γεώργ,ος Τσιμπρογός. 3.— Νά κατατεθεί στεφάνι στή σορό τού. 4.— Νά οταλεί τό παρόν ιστήν οίικΌγένεια τού, καί νά τοι χοκολληθεί στό γραφείο τής Κοινότητος. Ό Προεδρσς Έμμ. Ι. Μιχαλσιιης Ό Γραμματέας Μαρίνος Μαυρογιαννακιης _ Τα Μέλη Έλΐυβ. Παντερής Γεώργ. Τσιμπρογός Ιωάν. Μαρκστάτος Νικόλ. Ξι*)ττα—ιδώκης Ό Σύλλογος μας μέ τηλεγρά φτ>μα πρός την οίΐκογένεια. τού
ιέκλιιπόντα μαιζϊ μέ τα συλλυπιη
τήριο τού έζιέφοαΐτε τή βαθειά
■θλί'ψή ικαί όδύνη των μελών
τού στό άγγελμα τού θανάτου
τού.
ΙΑίωνία σου ή μνήμη. Ανδρέα
'Νάθενα ικαΐ ό θεός νά σέ όμσί
φεΐ κατά τα έργα σου.
ΤΙΜΕ δΡΟΒΤδ
ΝΕΑΗ
Χάνδακος 6
-ΕΠΙΠΛί?ΣΕΙΣ-
ΝΙΚΗΤΑ Μ Ι Χ Α Λ Α Κ Η
ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΚΑΑΟΚΑΙΡΙΝΟΥ 132
Τηλ. 280-141
ΕΤΟΙΜΑ ΕΠΙΠΛΑ ΚΑΙ ΕΠΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ
ΣΑΛΟΝΙΑ — ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΕΣ
— ΚΚΒΑΤΟΚΑΜΑΡΕΣ —
ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ - ΚΡΗΤΗΣ
ΤΟΥ ΠΟΥΛΙ - ΓΙΩΡΓΗ
Ήντα νά πιρωτοθυιμηθώ, 'πό πσύ νά πρωτα,ρχϋξω
τού ττουλι^- Γιώργη τσ' άνττρεΐιγιιές νά <τάς - ε - ίιστορήισω. Είς τα τρΐιανΓΓθϊτέΌΌερα άιμούιστοκο κΐαπέλι ήΐκαιμε τόν Όσμένταγα κι ήτρίίμε σάν κουνίλι. Ε'χανε ιβΙάΑει ιστοώχηιμα Τουρικ,ΰ κοί Ρυμποσύνη στό πήδηιμα, στό πάλειμα, στήν παλιικα'ροισύνη. Είιηενε ό Όσμιέντανας σ' όλη την κιορτΓανίΐΐ «ιόποος νιιιοήισΐΐ τόν 'ΑΛή την έχει την αξίια* άπ,οιος νιικήισει τόν ΆΙλιή στόν πήιδΌ καί στό γλάκι κι όηο,ος παλέψει πλιά ιίαλά παιίρνει τό σα*κιουλά«ι, πσύ 'χει λο'ΓγκΐΌ τέσσερα, πού χει χ.ρυισό κι ύοτΊμι καιί τ' άν^υιά-ν-του &' άικουσιτεί σ' σλο τό Μαλερζι». Οί Χρισθιανοϋ σωπαΐίνανιε, σι»ϋ)β<γιανιε τό «εφάλι κι ό πουλι - Γιώργης φιώνιβξε' «ήντα 'ναι αύτό τό χαιλι; ΊΕγώ ηηιδώ, έγώ γλοικώ, έιγιώ θά πά 'παλα'Ι'ψωι καιί μέ τή, δύναμη τού θιιαύ θά τόνΊε-ιμακεΛέψω». Έγιύιρΐισ' ό ΌσΊμένταγας καί τάνιε κιαλοθώριε κι ήιμίτοα τζϊ συνάιμίΐς τού νιά δεί σάν ήνττα ήιμιπόριε' άν - έμ - πησά, άνιέ γλαικύ, άνΐίν τό λέ'ει ή ιμή - ν-τού γή μήιμπα νέχει τό μυαλό πάνω άΠ' την κεφαλήν τού. Λίει νττουι' «άνιέ νιικηθΐίς σκιλιάΐβιο μου θά σέ πάιθω καϋ σένα καί τό σόί σιου οοιύλοιυς θά σάς -ε- κάιμω. Μά 'νιέ κ.ινήσίΐις τόν Άλή,, διικό σου 'ντό. σακΜαύλι καί λεύττεροι θά φιύιγουνε οί συγγενείς σ'ου ούλοι». Διεξά - ζερ'βιά εχάρισε τ'όν .κιώσμο νά ξανσίιγιει καί τσί κριτές νά «άθουνται ψηλά στό μετερίζ'ΐ. Πρώιτος έπήΐδηζ' ό Άλής .πΐΓμ&ο πολΐλά μεγιάΑο, μά τό Γιωργιό ήικέροιισε ειύικολα τό ρεγάλο. Τό δϊύττερο άγώνικτμα ήρχιιζε τό ντελόΐγΌ καιί οί κρΐΓτές έΜάίτσανε στσ'ί ρόχες των άλόγω. Ή συμφιων'ία ήτανε νά πάνί στό άόρι νά δύΐσουνε παραιγγελιιά σΤού ίνΙΙειρτςανή τΓ>ν κό,ρη,
νιά π»άρουν την άτνάντηιση πιού τσή Φανιώς τή χέρα,
ό,τι "χενε συμφωνηθίί την παρεμιπρός ήιμέ.ρα.
Ώιστε νά τό καλοσκειφΐτούιν ίοαιί νά καιλοξανοίιξιουν,
ώΐστε νά λύισουν τόν καπνό καϊ πιριίν νά τόν καπνίισουν,
έφάνηκε ό πσυΜ - Πιωιργιός, κι έιγλάκα σάν τή σφαίρα
μέ τσή, Φονιΐάς τα ρήνυμα είς τή δβξιά ντου χέρα.
Οί Χιρισθιανοί κατέχανε τού Πιιώ(ριγη τσ' Ικιανότις
στόν πήδο καί στό γλάκιιοιμα πώς ή(τανιε οί πρώίτες,
μά ε:χιανε φΰβΌ στήν καρδ.ιά καϋ παιοομή μεγιάλη,
μην τονε ψάιει ό Του,ρκαλάς όνττε θά ρθείί ή Γτάλη,
γιατ'ί 'τανε σά δράικοντας, ήγτανε σά θε,ρίο
'Εχω 'να (ρίλο οτσί Γωνκές, τό Γιώργη Μαρχατάτο
πσύ είναι ό πλιά ικατάλληλος νιά πά&ι τό μανΤάίτο.
Λέΐει ντως, «πιίτε 'ναι-ιγι-ικραισιί) φώτε 'να ψαρογόρο
Τσάμε νά πάω στσ'ί ΚΙορφΐές νά πά1 'νά σάς τό πόρω.
Έψιυχαμάχιε κι έλεγε' «ώχι μουρέ πα'.οϊ μου
κι οί) σκύλιοι θά τό βιάλουνιε στόν Άδα τό κοριμί μου.
Άχι, παρδϋ ,μου Ζώχαρη, παιιδί ρο υΧαραλάμπη
πώς θά μέ καΤΒβιάισουινε οί σκιύλσι είς τόν Αδη.
Μ.ά χαρή μόνο σάς ζητώ κι αύΐτό σάς παιραιγγέλνω:
Τό ΧθΌτινιό νά βλέιπετε, τό ,πρικαρφανειμένΌ,
τό Χρΐ0ττινιό νά βΐλέιπετε Ίσάιμε νά μειγαλώσει
μ' έναν καλό ντΐλιικανή νιά τό δαιχττυλιοώισει.
Κι άκόμη μίαν παραγγελιΐό σ" όλοιις έσός άφήνω
καί υετά Μείνη ξειμυχώ κα3 την ψιυιχιή, μου δίνω!
Πασά μην πρ.οσκυνΑσεητε, άιγώ μή« σειβιαστείτε,
Τούρκο ό,που κι άν βρίσκειτε νά τονε πολειμείττε'
νά σώσοιμε τόν τόπο μας, νά ρθεί ή λευτεριά μας
καί μέρες πλιά καλύιτερ'ες νά δοώνε τα ττσκδιιά μας.
Δεξα - ζερβά έξάνοιγε σά ν' άοοχαΐιρετίιζει
κοι τέ κοΐΗνιά την κεφαΐλή,, τα μάιτια ντου σφαλίζει.
— Άχι κοήΐμένε Γιώιργιη μόυ κι όρφόνεψιες τόν τόπο
καί οί Γωνιές σειστήικανε άιπ' τό μούιγικ,ρος των άνθρύπω.
Κλαΐίει -ν-τον όλο τό χΜρκό μέ δΊάικρυ πονειμένΐο,
κλαιίιει -ν- τον καί το Χ,ριστινιό τ' άδικαρφανεμένο.
τού κ. ΓΙΑΝΝΗ ΧΛΟΥΒΕΡΑΚΒ
ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥ
Γυνέχπσ άττό τό
ΐΓροηγούμΒνο
«Έτυχε νά κοιτάξω μ·ά στι
γ)μή τό ρολόί μου, άναπαυόμε
νος πάνω στό Γτε^οδρόμιο. Έ-
οειχνέ θικμούιμσι καλά 12,25'.
Τότί κινήθη«α πρός ένα φαντα
στΐικό τραίνο πσύ μέσα άπό χι
λιά©ες λαβυρίνθους φαινόταν
νά μέ όδηγεί πρός διαφοράς «α
τευθύνσεις γιά χιλιάοες ώρες.
Κατΰιπιν «ββα τό ρολόΐί μου κα»
πάλι. Η ωρα ήταν 12,28' καί
τούτο μέ έικαμε νά φωνάξω:
θεέ μου, τόσα πολλό συνέ'βη
καν στά τελευταία τρ'ία λε-
πτά;».
Αντιδράση πανικού, πού χα-
ρακ,τηρ'ζεται άττό όξύ άγχος έμ
φανίζεται κα'ί στόν έμπειρο χρή
οτη τού φαρμά'κου καί οτόν
άρχάριο κατά τό πρώτο τού
«,ηαραπάτημα».
Διαταραχές αντιλήψεως ή αί
σθήιματα άλλοτρισπροσυιπίας
καρμιά φορά έπανέρχονται αύ
τόματα μετά πάρσδο έββομά-
δων, μηνών ή καί έτους άκό,μη
ά'πό την τελευταία λήψπ Ι-5Ο
(ΒΑϋ - ΤΒΙΡ).
Αναψέρετσι περϊπτωση νεσ-
ρού, νοσηλευομένου σέ κλινική
ό οποίος παρέμιενε επί μήνες
κλεοωμένος καί άπαγόρευιε νά
τόν πληισιάζσυν. Πϋστίυε ότι
ήταν... πορτοκάλι καί όΤι μέ
τό παραμικρότερο άγγισμα θά
γινόταν... χνμόςΙ
Ένας άλλος ποόωιρα γερα-
σμένος είκοσιττεντάχρονιος νέος,
λέει: «Τό Έλ Ές Νττή είναι ό
έφΐάλτης στιΊ ζωντανή τού μορ
φή. Κΐάθιε φορά πού κάνω «τα
ζίοι» Βλέπω τόν έαυίτό μου α-
ποκρουοτικά. Κόποτί τόν είδα
στήν σκρη μιάς γλυκττειρής σα
νΐδας, γεμάτης μυρμήγκια, χω
ρίς σάρ,κα, σκέτα όοτά, π·ο·ύ
κροτάλιζαν όπσίισια πόνω σ' έ¬
να βώλτο γεμότο φιϊδΐ'α... Άλ-
λες φορέ,ς βλέπω τίς σάο<ες μου νά μαοάνε σάπιες κα'ί νά τίς παίρνίΐ ό άνειμος. Κιάττοτε γίνσμαι κοντός κα'ί βλέπω τερά στια τά φυττά. Κάποτε γίνσμαι τόσο· ψηλός πού καιμιμιά πόρτα δέ μέ χωράει νά προσέιχω στίς διαΊβάσεις μπά·ς καί πατήσω ι>α
νένα αύττοκ'ίνητο. ΠΙέφτω χωρίς
νά κτι*πάω ειίιμαι μαλαικός σόν
λάιστιχιο. Πονάω καί μ" άρέσει.
Καιί λέω πά ντα: Δέν θά ξαναπά
ρω Έλ Ές Ντή, κι όμως παρ
νω...».
Οί φαντασιώισεις άντιχαθι-
στσύν την πραγ|ματΐικότη(τα καί
τά αύτοκίνητα έκλαιμρώνονται
σάν σπιρτοκούτΓΐα καιί οί πολυ
κατοιιίίες σάν αύττσκίνητα.
Η χρ,ήση των ψευοαισβησιο
γόνων άπο τίς έγικυίς γυναΐκες
στίς σύγχιρονες κοινωνίες δημι
ουιργεί προβιλήιματα. Αναφιέρον
ται άρκετές περι,πτώσεις πλημ-
μΐλειών διαττλάοεως τού έμβιρ'ύ
ου.
Σιτήν πρόκληιση δχισπλασίος
των όφιθαλιμών τού έμβρύσυ
μετά άπό χρήση ψευδαισθησ.ο
γόνων κατά την κύηση στηρί-
χβηκε τό σενάριο τής ταινίας
τού ΡΟίΑΝΘΚιί «Πό μω,ρό τής
ΒΟ5ΙΕ - ΜΑΗΙιΕ».
Ό Καθηγητής νν. ΡΗΟ5Η /ρά
φεΐ ότι ή λήιψη ίδϋ άσχετα άν
όδηγεί οί μιά ζωντανή κόλαση
ή ένα έκστασιαικό παράιδεισο,
είναι πράξη. έπικϋνδυνΓΐ άικόμη
καί σέ επιμελώς έλεγχόιμενες κα
ταστάσεις.
Τό ί50 σέ δΊόση μισού έκα
τομμυιρΐ'οστού τού γραμιμαρίου
άνά χιλιόγραιμμο σω,ματικού βά
ρσυς πρσκαλε'ί παροδική ψύχω
ση, σάν σχιιζοφιρΐνεια.
θά ήτο δυνατόν νό χρησιμο
ποιηθεί ώς όπλο ενός μέλλοντι
κου ψυχιο(βο),χιημικού πολέ,μου
(ιέξουδίτερώνίΐ την άγωνιστική
διαθέση των στρατιωτών).
Αμερΐικανοί οτρατιώττες μετά
άπό ττόση καφέ πού περιείχε
ί&0-'25, πα,ρατηρ,ήθηικε οπί πε
ταξαν τά όπλα τσυς καί έγιναν
έξαλλοι.
Υποστηρίζεται ότι π,ροσθήκη
μισού κιλιού ί5Ο στό ντειρό λ^
μνης ή φρόγ,ματος ί*δ,ρεύκ~ως
πόλεως άνω των δΊέκα έιοατο,μ
μυρίων κατσίκων μπορεί νά προ
καλέσει παροδική ψώχωση σ'
αύπ-ούς καΐ ό έχθρός νό κοτα
λόβει την πόλη.
Ένα γιραιμμάριο ίδθ όρκεί
Υιά 20.000 δόσεκ. κσϊ Ρ1^ δό
ση σιρτει γιό ένο «όνϋρ.*ό τα
ξίοι» (ή τιμή τής δσοπς ε*νοι
ένα δολλάριο).
Τέλος, «ή διίύρυνση τήί συ
νειδήσεως» πού μνη,μονεύεται
οτήν έκλαίίΐευτιιιή φιλολογ α
τού φορμόκοο είναι άνυπόστα
τη· . Γ
Πιρόκειται π-ερί κοινωνικου δή
λητηοΐου.
Αρ. Χαοίς
Ή λέξη είναι άροΡι«ή κσί ση
μαίνει «ζειρό χόρτο». Από άπο-
ψη φαρμσικολογΜοή είναι μι6 ρη
^πνώδη< ούσί'α πού βρίσκεται στούς όοένες τού θηλυ«ού φυ τού τής καννόβεως (ΟΑΝΝΑ- ΒΙδ 5ΑΤΐνΑ) «αί των ποικιλιών της. 'Από τή λίζη χοσίς προέ- Κϋψι ή γαλλική ΑδδΑβδΙΝ, δηλ δολοφόνος. Εύδακιμεί σέ όλες σχεδόν τίς περιοχάς τής γής. Σκοπός τής καλλιέργιιος των διαφόρων ποΊΚίλιων τής «άννα ιβεως είναι ή παραγωγή ινών. σττόρων καί χοσίζ· 'Ατϋ τίς ίνες καταβκευόζον ται σχσινια, σπάγγοι, λινότσες, τό καναιριότσο των ροπτών κ. ά. (Στήν Κίνα ή κΰννοβις έχρη ■σιμσποιείτο τό 3000 γτ.Χ. για κα τοσκειυή ύφασμάτων, ένώ στή Γίερσία όηό τό 1500 π.Χ. ήταν γνωστή ώς <ράρ.μοκο). Οί οττόροι, τό καιννα'βούρι, χρησιμσποιούντοι γιά την δια τροφή ώδικών πτηνών καί την ΐξαγωγή λαοιού γιά τή σαπωνο ποιία καιί βερνικοποιί'ο. Τό χασίς μέ τό όνομα μαρι χοοόννα (ΜΑΡ1ΙΑ—ϋϋΑΝΗΑ) εί σήχθη όπό τό Μεζικό στίς ΗΠΑ Πρόκειται γκά ξεοό φύλλα καί ά νθη τού φυτσύ, άνοκατεμένα, «αί δίνουν την βντύπωση χον τροκομμένοα κατι/ού. Ή μαοι- χουΐάννα €ίναι ευρύτατα διοοε δομένη στή νεολαίο καί στούς λούν τη γοητευτητή πού όίηνεί, οχβδον στή βοθνιοιΌ σωμοτκή, ? «οί διανοητΜτή κΐηαρριυοη ■ΐΕπίσημο Χ£ΐλη χορακτηρ,. ζουν τή μορ*χο«όννο (Λν θ(ι κή κατάρα νιά τή Άμφΐκής κοί ό τέως των ΗΠΑ Νίζον τό ρϊ σάν τή «ρυπορότΓττα τού νους». Ένα «αινούργιο μ τοσκιύασμο, πού άτυχυς την έμφόνσή τού πριν ^0 ρό «οί στήν Έλλοδο, Εινο» Τ4 λεγάμενο χσσιαελαιο. Αηοτ^, αποστογμα τού χαο:σκ>υ, 0-
φού γιά την παρασεχυή ί^ Β
λού χρειάίονται ν άνομιχβουν
30 κιλά σκόνη χαοίς αρβτης
ποότητας ή 80 λίτροοιναι«υ
ματος (περιέχει β6ο)ο τετΜι,
δροκανναιβινόλη, ένώ ή ^.
κτικότητα τού συνήθους ε»ναι
10ο) ο «αι τής
2ο)ο).
Τό διοφορα σιίυαθμοτο τού
χασίς τρώγοντοι ώς «μαντ<ού νιο» ή κοπνίζονται. Οί προλεταριοι μετοζυ 'υν χαΌΐσοποτών μεταχειριζονται την καιπνοσυριγγα —ττ) ιΑ^ΐ λύ» ή «θσνάση». Όμαίιτώ «οπνίίετοι στους (βντϊκιέδες», τελετουργ«ά, υπό τούς ήχους τού ·μηογλομ6ι. Ότον ό κοιρός τό ίητηχηβ, οί καο'^σοπότες ουγΜντρώιον ται σ' έρίΐμιιιί* πιριαχκ. ΐα [ πιδίβονται στό πόθος του(, ιξ ου καί τό ννυστό όομο« ο ταν θό δείς στότ^ριξ. φατ^ η «αίνε. κάνουν ο» μάνης τουνη. Μ». 'ΥΙπάρχουν δώφορις λονοτΐ, χνιιας τκριγραφίς τής μο&κ ο πό χασίς. Ό Μορώ γρόφβ οχι Τό πρώτο σιγαρίττο τής δή θεν αβλαβούς μορπχουΰννας πού πρ-οσφέρι,ται δωρεάν καί ά ττό πφΐιέργεια δοκιμαίουν πολ λοί, αποτελεί τό ποώτο βήμα στήν είσοδο τής κολόσεως των ιψιευ·δαισθη0ΐογόνων . Γιατί γεννό σιγά-σιγά την επι θαμίσ δσκι,μής άλλων «σκληρών ναρκωτΐκών» (μορ.φ?νη, ήρωίνη, ικσκκθ'ί'νη), τα όττόΐα «Νομϊζει κανχίς ότι 6 πΑκκ φωτίζει κόθι ονίεΛειη. που ηιρ νά άπό τό νού τού. Κάθτ ε»η ση τού σώμοτος ιίνοι πηε/ή η δονής. Οί σκένεις οθΜότττοντν ειίκολα, όλλο πσραμίνθνΎ » ψνς καί ένσλλώσσοντα ζωηρά «αι γρήγσρσ. Μίτρο τού ρ· ρου καί τού χρονου δ« υπί( χά. Τό δευτερόλιπτο γτνετοι ο>
ώνχκ κοί μέ ένα βήμα οκκχώ
ζει κανείς όλο τόν κόσν°ι.
'Αναφιερονται —ρπτύοβίτο
ξηοομανών πού ιτροοπΜηοβν
νά «ττετό*ζουν)» άπό άνοκτο η
ρόθυρο ή να διασχισουν γοΑιι
ΣιινέχεΜ οτή οελ. ϊ ►
ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΣ
• £ι>νέχεια άκό τή βελ. 3
δές τους πού σού γυρνούν τίς πλάτίς
τό βιήιματα τούς όοηγούν ρσικρ«ό).
Βεβαία υ£,ρ:«οί άλλα
θά πούνε στπν έΐταμενη γεννια
εθχε όρχίσει κάτι νά τόν ίτνϊγει
κάτι πού τούχί .μεϊνει ά.πό παλια.
Π|>6ξη 4ΐ|:
Ύ~άρχει τέλος ή έκδοχή) νΰ ζή|σεις
μά θά χριεΗαστεί πάλι ξανά
σέ άλλο μιέτωπο νιά πολίμή)σ€ΐς
δΐέν έχίΐ τελειωμό — ή μ-αρο δέ πί,ρνό.
Τα ιβήιμαιτα θΐά σ' όΐδηναύνί,
καί τή καρδκά τό «ΊΕμπρός παιΐδ*ύ, μέ μιά
πώς λένε τό στρατόπΒδο θά θϋλεις ν* σού ηούνι
κι έχει ένα όνομα πο,ρόιξενιο, τό /Μέν' εΖυή».
Έηίλογος:
Σττό πέρασμα τού χσβνου θαιχΐΐς μαβει
τί ύποφέρει ούτος πού κοορολά
ποίος ιεϋν" ό λόγος κι ύιποφιέ,οει παθπ
όκείνος πού· ιποτέ διέν ιίπε τό «νοί μίν, όλλά».
Καί τότε σαν οτερνή σου ΟιποβΙήαη
θά γράιψίιΐς σπίι ΰιικσ οου τα παιοιά
κάντΐ ποτέ νά μην τελίΐώΐσεΊ ούτπή ή τ5#κη
σηιμάδι να ιμή φήσ«ι ή λαιβωμαΤιιά.
ΤΕΛΟΙ
•ΑΑΝβΛΗΙ ΠΑΠΑΛΑΚΗΣ
ΣετέμΊΡ>Κ 'Μ — ΙΗσααΑαν*»)
: Λιό,γω πΑηθώΐρας ύλης, θά δηιμοσκυτούν στό ί
λο ιμος, οί έργασ'ί'ες τού Μανώλη Παπαδάκη «ΝοιΙ μέν.
κα,ί «Ό Πλότανος».

Ϊ
β γιορχΛ
τής ι_άνα.ς
τ* ί.-ο.ο»α( ΕΛ ΜΑΡΧΑΤΑΤΟΥ . ΜΑΚΡΥΠΑΝΝΑΚΗ
ΓΟΝΙΑΝΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ
τού γ
μόνο. Γ όλο τό γεω
τής γή< ή μονο πρόουπο. Χι <ζο·Μ τη αι ύμνοι υνομ-υ της. Στ ι σκθβπκζουν τ στο ηίραομα της Ι υπάρξη 3ν ίουτό λι ι ου κιχ«{ΚθνΤθζ ΟΤΟ φ Αφιρωνιι ολις της ν·ο ΤΠ σωστή σω καί π/ευματι τού λατοευτου • «■ου, α«Γ)φώντο< ετο- ίνοιις. ταλο·*?ωρίις. Η τ<κ όνο» πτ,γή πού διν ·, φως πού δεν σβήνο. ι*τμθ τή* ονάπης της ο Ίόρμθτο καί άγνό. Είνοι -*ο σπίρμο γ»ά την ήθι '. τής ο*ογίν*κ>ς «οί τής
««Κ. Τό χέρι τγκ άπλώνε
βυ~υτ«6 κσί τό μστ» της
τόν κίνύυνο.
Ν Ιΐί>τίρο ονσι ό όπιραντος
ι«Χ που δίχΓΓθι κόθε πι
ΐκβι — ενογμό κοί κάβε
* τή< β -ις χάρις «* «νθοικηοομοικ: «οί τι< α τού πα·οκ>ύ της.
δα~ολχ< στιγμές τού και τ»κ ά.ρρώσπα<; αθ ■ ι μοιρόζιται τό κρφβάτι τού πόνοι/. 'Αγονγυοτα υφκτταταί κάθε θυσίο γιά ν" άνακουιφίσεί τό πά δι τη*;. Εκίΐνη άνκαλιάίει κοί συγχω ριι πρώτη τό παροστρατημίνο της πο·>δι αν και αύτό την πό
τιζιι χίλια φαρμάκια. Μέ τό δι
κό της τρόπο τό «ληιθΊάζει «αί
με τίς νοι/θισίες της ΓτροστκιθΕί
να τό έπανοφερει στόν σωκττό
δραμο.
"Ενός μεγολος παιδανωγός έ
λεγί: «Ποία δύναμη μπορεί νά
είναι πλουσιώτερη σέ άτιοτελε
σμα παρά ή μητρ«ή στορνή;
θά ήβελα ν' άναθέοω στά χε
ρ*ο των μητέρων τόν έζευγενι
σμό τού άνθρώποο».
Ή μητίρα λοιττόν είνα^ συμ
βολο τή< ζωιής κα ίτή-ς άγάπη<. Άς στριέψομε εύίλαβινβά τίς σκέψις μα< οτήν κόθε μητέρα κόί ·δ<απ·ερα οτήν 'Ελληινϊδα μητέρο οτή δ*ή μα-ς μητέρα. Σ' αυτή πού ακύβει άκούραστη στή λάτρα τού οττποϋ, οτήν έργαΌία τηχ, στό ίργο της τό εζαντλητϊκό άλλά καί ύτιέροχο Κα ίάς τής ψιθυρίσομε γλυ κά - γλιχβώ: ΜανοϋΑα σ' αγαπώ. Ελευθερία Μσρκοτάτου — Μακρυνιαννάκιι ΔαακαΙλα ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ άη6 τή σελ. 4 ε>
δρόμους γιοτί θε
Μ» τους εαυτούς τ ούς απρο
" οπό τρουματιομους.
ούτοκτονιις όφειλον
ϋύτό, γιατί πολλά ότο
μπορούν νά ύπολογί-
όποστθσεις
στό κενό άοό πό
ιιψΐνλούς όρόφοας
τους νχι περα
**" ο' ολλο 6ι ομέρ [σμο ή άλ
βέοουν υπό ελεγχο τή λάίιμωξη.
Με άλλους λόγους, χρειαζο
μοοτε ,περ«σσότερο κοινωνΗΚαύ
γιατρούς καί λιγότερο άιστυνθ
μικούς
Οί άνά τόν ■κόσμο χασισομα
νείς ύιπολογίίονται, οήμερα σέ
έκατανταδες έκατσμμυρίων.
Ό μύθος πού κοτασικευάίει ή
όπαγόριευ'ση. κα,ί τό φωτοστιέφα
νο τής. παρονομιας καί τού *ι
πού περηβΰλλει τή χρ.ί
ς δίν έχει
Λ·ο—της, όπως έοφαΛμένο
τοι. Ό Γαλλο< π«ίογριά "> ·οι ποιότης θεόφιλος κΓω
η«ηΐ(η οφήγη
"τού με τόν τιτλο «ή λέσχη
* χοσ—οηοτών» δίνίί μιά συ
'ΌΤΐκή περ.γραφή τής ψυ
»οτοότόσί<Λ)ς των χασιοο ι* «ηληθυρική χαρά κοί θε τελι*ά δέ τρσμε κοί όφοτη 6γο>-
"«οί προσθετει ότι «ένας χά
δεν θα ενδιοα«.ρό-
* ούτε γιο τό όμοριφοτερο
< τής Βίρονας». ην χρήση τού χασις "Μροττηρειτοι σωματιική, άλ μονο ψυχική εξαρτηθή. «Το °μον όπως π>σροι>σκ*ζει ήθι
«στότττωσιν, ύπερβασίαν
αρφον συναίισθημα
καί ίκανοτή-
ενώ καθίστσται φυγόπο-
οοτ—όν, εύΐρβθκττον, κα
"οτττον, δειλίαν κοί έμφοβον»
ό καθτνγητΓής Γορδικος.
Στή χώρα μος, πορα την ά
πορο«οο0θηση των κσ
ικων άριχών, τό χασίς
«ιι τό πιο διοδιδομένο ψευ
^θησιογόνο (95ο) ο των 'Ελ
|νω ντοξι«ομονι»>ν είναι χοσι
ΐττότες).
Οί αστυνομικαί, βεβαία, μό
κ τους δεν μπορούν νά λύ-
>υν τό πρόβλη.μα «τοζκκοιμονι
·—·ιϊνσι απλώς ή όοττιρίνη
>υ ρίχνει τόν Γυρετό, ενώ οί
οτροί, οί κοινωνιολόγοϊ και
1 ψιιχολόγοι προοιπαβσυν να
ΑΝΟΙΚΤΑ ΤΑ ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΑ
ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ
Γνωοτοποιούμε στά μέλη κα! στούς φΐλους τού Συλλό
<ο« ότι το γροφείο ■ έντιυκτήριό μας επί τής όδού Ί- οαυρων 37 («οντά στήν Αγία Βαρβάρα Καμινίων) είναι «τα όπο άπόφοση τή< Γενικήί Συνελεύσεως κάβε βράδυ ονοτκτό κατά τίς ώρες 5 μέχρι 8. Κόβι άπογευμα καί κάποκχ Γωνιονός προσβ4ρ*ι έβί- τις υπηρεσίις το« στό ΣύλΑογο, άνοίγοντος τό φείο μας. οπου μπορ«ίτ« ν« β«ΐ|1οσ€τε 4«λει»τα Ρ·- , να ουζητήσετε, νά ποίξίτ» τσρλι, σκάκι κ.λ.π., «αί νο «ροσετε ευχαριστα τίς έλεύβερες ώρες σας. Ιολ περιμένουμεΙ ΖύΛς βη ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΙΊΡΕΠΕΙ Ν' ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΠΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ 652 ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ιΜΑΣ ΤΟ Ι98Ι ση τού χοσίς, άκτκούν μίαν ϋ ξη πού συντελεί στή διάόοσ τού, ένώ ή προοππκή τού μ γόλου «αί ευκόλου κέρδους π< ρακτύρει. Τό όνειριικό παραλήιρηιμα έ δηλώνεται σέ —ίρίπτωοη χαπνί σματος, μετά πάροδο μικρού χρονΊίού διοκττή'μοτος. Ό χασιστής, χωρίς νά χάσ'ε| εντελώς τή συνεΐίδηση τού πε ρψάλλοντος λησμονεί Κάθε ψρο ντίδα καί μέριμνα. Ένα αίαθπιμα σώξανόμενος ίό- &α·μονιας εγκαθίσταται ποοο- ιδευτικά, μέ αώζηιμένη φαντα- σ'α, χ οώυορ, παραισθήΐσεις, με ταΐβολή στήν α^σθηση τού χρό νού καί τού χώρου κλπ. Οί ψυχικές άνηισυχ'ίς διαλύ- ονται ή άίΐ/βλύνονται καΐ ότι 'έπθυ,μεί φαντάιζεται πώς ποα- γιματοποιιεϋται κα4 εύοδώνιεται. Τυχαος ήιχος, μονοτονος κχιί ιδυσαοιμονιικος, μεταβαλλεται σέ μοοσική άρμονία, μιά μιικρολακ ικούιβα νερού σέ άττεραντη λί- μνη κσί τό βά£ο ,μέ τα λουλού δια σέ παράιδεισο μ·έ κήοους, ώνθη κα,ί φυττά. Τό άτομο βιρίσκιεται σέ όνει ρ«ό παραλήρηιμα εύττυχΊας (αί ίΐύκροιαΊας πο(ι οί 'Αραβΐες όνο- μά'ζουν «κέφι». ΕρωτικΌύ περιε χοιμένου όπτικές «αί άικουστιιιιές ΐ|εευδασθή>αεις έξελ'σσονται κα
τα τή-ν έπιθυμία τού χασιστού
ό οποίος άηοριροφιάται, προση
λώνει τό βλέμμα τού σ' ένα ση
μείο καί παρομένιει άκίνηΓΤος, έ-
ιπε:δή φοβάται μή χάσίΐ όροωσ
Σϋνέχβο άπό τό προηγού^νο
ΐΕϊπα+κ σέ προηγούμενο ι^α-
θηιμα ότι ή βασλισσα ζζ'ι κα-
τα μεσο όρο 4—^5 χρόνια. Αν
συ,μ'βεί ώμυς νά χαθεί κατά τή
διόρκεια τού χερώνα οί μέλισ
σίς δΊέν μπορούν νά την άντι
καταοτήοουν διότι δέν ιίπάρ-
χει γεννα —ήν κυψίλη. Γ ού
τή λοΐπόν την άνύιμαλη κατά
οτταση τό μ«λ σσι από ενστι-
κτο νιά σωθει δδει σέ μιιά ειρ
γάτρ'Ό την πρωτοβουλ'ια νά γεν
να. Αυτή ομως λόγω τής ότε
λειας της γϊννιάει μόνο αύγά κη
φή·νων, σέ κελιά έργάτιδων.
Αύτό στή μελισσοικοιμ'α ίγε
ται παρ&ενοκτον'α. Καί άν ά-
■κό&ια κατα τή διώιρκεια τού χει
μώνα που θ(α χαθει ή βασίλισ
σα ύπάρχίι γίννα ώστε νά κά¬
μουν βασίλισσα είναι δύισκολο
νά βγει ά·πό την κυψέλη νά ζευ
γιαιρωθιεί μέ κηφήνα λόγω τής
χαιμηλής &ειριμο*ιρασι'·ας. Αύτό
μιπορ& νά γίνει όταν ή θεριμο
κρασια τής άτμόσφα'ρας 6'ναι
πάνω άπό 20 βαθμούς. Στήν
π&ρίτττ-ωιση πού δέν ζευγιαρωθεί
καί πειράσουν 15 μέρες γεννάει
αύ>γά άρσενικ,ά.
Η βασίλιισσα όπως είιπαμε
γεννάει άπό δύο άγωγούς άπό
τον ένα θηλυκά καί άιπό τόν
άλλο άρσενικά. Άν συιμβεί λό
γω ήλπκ'ας νά σταματήισει ό
άγωγιός των &ηΑυικών αιύγών,
τότπε γεννάει άρσενιικά σέ κελιά
έργάτιδων, την κατάοταιση αύ
τή στόι ιμελΐιΊσσι τή λήμε άρενο-
τοκία. Καί στίς δύο περιπτώ-
σεις τα μελίσσια άν-τΑαρβάνον
ται την άνωμαλία πού έπ'ΐκ,ρα
τεί στήν κυψέλη καί προσττα-
θούν νά κάνουν βασίλισσα μέ
α'ύγώ κηφήνα. Κτι-ζουν λοιπόν
βΌισΑ'ΐκά κελιά πού τα γειμι'ζουν
βασιλιικό πολτό, ιυόλις όμως
κλε'ισιουν τα κελιά οί ίδιες τα
καταστρέφουν καΊ ξαναρχί^ουν
άιπό την άρχή. Ο μελιοοοικόμος
άντιλα,μβάνεταΐ' τή^ν παρβενο-
ταΐϋ'α άπό τα πολλά α<ύγα σ- τακτα σκαρπ'Όιμένα μέισα στά χεΑιιά καί άιπο την ίξονωιμενη σκ·επααιμιένη γϊννα. Την άρρενο- τοκια από την έξογικωιμί'νη σκε πασμενη γιέννα. Στίς περιπτώσει αύπτές άν ό ιμελισσοκόιμος δώσει ένα πλαί- σιο μέ γέννα αιύτές δέν Μάνουν κα'νοήργια βαισίλισσα. Τό μονο πού έχει νά κάνεΐ' ό μελ σσΌΐκό μος σ' ένα τέτοο μελίσσι είναι να τό άνταιμώσει μέ όλλο υέ τή μέθοδο τής εφημερίδας α- φοιύ Ο'ΐοοτώσει την άρΐνοτόκα βοσίλισσα. Άν όμως τούς δώ σουιμε βασιλ'ΐκό κελί πού ή βα σίλιισ<κι έτοιμάζεται νά βγει τό δεχονται ειϋοοάιρΐιστα, τό ίοΊο καί βασίλικκτα πού μόλις βγή- κε ώπό το κελί της. Άν περά σει μία ώρα άπό την έκόλαψη της δέν γίνεται δε«τή. ΛΕΗΛΑΙΙΑ Η λεηλαοία είναι ένα άιπό τα δυσάρεστα τής μελιοσοκομ^ς. Η λεηλαισία ηροέρχεται άπό τ ό ένοτιικτο τής μέλσοας νά βρεί τροφή,, άλλά έκείνος πού φιταίει πάντα είναι ό μελισσακόμος πού δέν πρέπει νΊ άφήνει έκτε θετμένο μέλι στό μελ·σσοκοιμείο. Περογριαφή τής λιηλοσίας: Συ νήθως όταν δεν υπα·ρχει ανθο ιρορία καιί άφήσουιμε έξω άπό την κυ-ψίλη μιά κηιριΜρα μέ μέ λι τότε μιά μέλισσα ρ'ιχνετε στήν κηρύθρα καί ρουφώει μέ λι. Σ!έ λίγη ώρα άναστατώνί- ται· όλο τό μελιο'σοκομε'Ό καί όριμά τόσο στήν κηιρύθ,ρ·α όσο χαιΐ στήν κυιψΐλη πού βγάλαμε τό πλα'σ,ο. Τύτε γίνίται ένας πόλεμος μεταξυ των φρούριον τή,ς κ,υιψελης καί των λεηλατρι ών με άιποτ!έ!λεσιμα πολλιές φο ρές τα μεγάλα μελ'σοια να παιρ νούν τό μέλι οπό τα άδύνατα. Η λεηλασία προέρχεται άικόμα ότβν ταϊιζιουιμε τα μελίσσια μας ήιμέ,ρα ν α«το πρεπε* να .»ρο σίχοομι νά ταίζσυμε πρός τή δύση τού ηλίου. Τή λεηλασκι την άντ>μετωιπίζει ό μελΜΚΛΝΐό
μος μέ τό νά κλείσιει ένπελώς
την εισ&δο τής κυφέλης πού λε
ηΛα—ίτοι. Η εσοδος θά μείνει
κλειστή μίιχιρι πού νά έπέλθει
ήρειμια στό μελισσοικοιμείο.
ΣΜΗΝΟΥΡΓΙΑ
Όταν κατά την ανοίξη τό
μελίοσι συμίΐληρώισ'ει κα'ί τα
10 πλασα τής «υιψέλης μέ /εν
να καί μέλι, τότε όπως όλα τα
ζώα έτσι κοι τό μελίσσι σ*έ-
φττεται νά διαιωνίσει τό είδος
τού. — Ετοιμάζει λοιπόν βασι
λικά κελλιά 30—40, τα όποία
εχουν δαφορετική ήλικία. —
Μολις σφραγιστούν τα πρώτα
κελλιά, τό πνεύμα τής κυψίλης
κανονιίιζει νά φύιγει ό πρώττος ά
φεομός ή σιμάρη ή πουλι ή φευ
γιαρ.ΐιά όπως τα λέΐΐ ό λαός.
Ο πΐρώτος αφεσιμός παίρνει
την παλά βασίλσσα κα« ένα
μεγάλο μέρος τού πληθυσμού
καί φεύγει ώς εξής: Τίς πρωτι
νές ώρες 8—9 π.,μ. μ:άς ήλιο
λουστης μΐρας άιρχίζουν νά
βγαννουν άιπό την κοψέλη πρώ
τα οί έργότριες καί οί κηφήνες
κα·ί τελευταία ή βασ'Αισσα καί
να δ'ΐαγιράτρουν κώκλους γιύρω
άπό την κυψίλη μέ πολύ άργό
πέταιγμα έξαιτίας τού φορτίου
πού σηικώνουν. — Η βαιοίλιισσα
έιπεώή είναι βαρεά άπω τ" ού
γΐά της πετά μέ δυσκολ'α και
συνιήθίως κάβειται κάιπου εικει
κοντά καί χαμηλά.
Στό σημεΐο πού θιά καθήσει
αιύτή γίνεται ένας σωρός άπό
,μίΑισσες πού κρίμιεται σά στα
φ»ύλι ή μιά άιπό τα πόδ:α τής
άΑλης. Αν ό μελισσοικόιμος δέν
τό πιώσει θά καβΐήσει έκιεί 2
ήιμόρες περ'που. — Σίτό δώιστη
μα αώτό στέλνει άνιχνευΓΡές γιά
νά βρεί ίνα μέρος κατάλληλο
γιά τή μόνιμη κοτοιικια ττης
(/σχιομή. βράχου, ιοουφιάλα δέν
δραυ, τρύπα ιολτι.).
ΓΤολλές φορές συιμβαΐίνΐΐ νά
ιμπαινουν μόνα τους σέ κυψέ-
λες άδειες πού έχομε σκοπ'μως
άφήΐσει στό ιμελισισόκηιπο. —
Γιΐά νιά προσελικύσουμϊ τούς ά-
φερμαύς μέσα σέ τέτοι>ες κυψέ
λες τίς έχομε συμπληρώσει άπό
πλαιίσια μέ κηιρύθρες, άκρου τίς
τρίψομε πρώτα έσωτερ'ΐκά μέ
λεμονόφολλα ή λειμονόκουιπες.
Αν ή ανθοφορια συνεχιζεταΐ1,
τότΐ τό πνεύμα τής κυψίλης κα
νονίιζει νά φύιγει καί δεύττερος
άφεσμός.
ιΓι' αύτό οί μελ'οισες έιμποδί
ζουν την πρώΐτη βασίλισσα πού
βγανει άπό τό κελΑιί της νά
χαλάσει τα βαισιλΐικά ικελλιά.
Ότταν έχκολαφ&ούν δύο τρείς
ιβασλισσες σέ μ ά βδομάδα άπό
τόν πρώττο άφεομό ά«ολου&εί
ό δεύτερος πού έχει παρθένες
β.ασ'ίλσσες γι' αύτό κάθεται ψη
λό στά δέντρα.
'Ενα μελ'οοι μπορεί νά βγά
λει μέχρι κο'ι 4 όφεσμούς. Η κυ
ψιέλη πού σμηνού.ργησε κρατά
εί παρβένα βασίλισοα, πού γο
νιμοποιεΡται καί συνεχιίζεται κα
νον,κά ή) ζωή στήν κυψέλη.
Οί άφεσμοί είναι ζηιμια γιά
τό μελιο-σοκόρο γι' αύτό πρέ-
πει νά τούς έρποδ'ζομε μέ κάθε
τρό,πο έκτός άν θέλομε ν' αιυξή
σ'ομε τα μελσΌΐα μας.
Δ/ιαφορε·>κά ή πρώττη μας 5ου
λειά, μόλις τό μελίσσι συιμπ'λη
ρώσει καί τό 9ο πλαίοιο είναι
νά τού προσβέΊσαμε τό δεύτε-
ρο σώ,μα.
"Οταν θά γεμίισει καί τό δεύ
τερο θώμα, άφαιρούμε την «ι
σοδο γιιύ νά δροσ^εται καλύ
τερα. Άν δούμιε ότι καί τα
δώο σώματα είναι άσφηχΐτιικά
γεμάπα καί ύπόρχει φόιβος γιά
οιμηνΌυργία τότε κάνομί κάθε
το άερσμό καί έτσι την προ-
λαιμβιάνομε.
Τό αίτια
τής σμηνουργίας ϊίναι:
1.— Η υιπερβολική αυξήση
τού πληβυοιμού τή< κυψ'έλης. 2.— Η έλλεΐ'ψιη έιπαρκούς χώ ρου γιά νά γιεννά ή βασι'λ'ΐσσ 3.— Η κληρονομιικότηιτα, κοΐ 4.— Η έλλειψη άρκΐτού 6εοι σμού. (συνεχί'ζεται) ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ Έχει άπασχολήισει καί άλλες φορές τίς στήλες τού «Γωνια- νού Κή.ρυκα» τό θιέμα τής έρή ΕΡΓΑ ΠΑ ΤΙΣ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ Γιά την αντιμετωπίση των κατολ σθήσ'εων, πού άποτελούν χρόνιο πρσ,βληιμα γιά τό χωριό μας, έχουν διατεθΐί μίιχρι σήιμε ρα πιστώσεις ώψους 3.000.000 δρχ. καί έχουν κατααχευασθίί τσίΐχοι άντιστηρ'ξεως, ύτιοστυ- λώσεις, άποφορήσεις γαιών και στραγνοτήρια. Ήδη μί τή νέα πίστωση ώψους 1.500.000 δοχ. πού χρηματοδοτήθηικί τό έρ- γο, ξανάρχισαν οί έργασΐες καί π,ροβλέπεται νά κα.τασκειυα- σθούν ένα γεφυ'ράκι στίς «Κα- στανιές» (τοΊλάοτρα), νά τσι μεντοστρωθεί ό κεντρικάς κοι- νοτι*ός δρόμος κ.λ.ττ. βέλουμε νά έλπ:ζοι>με ότι τα
βργα πού γίνονται στό χωριο
μας θ' άντιμετωπίσουν ρι^ικά
τούς κινδύνους των κατολισθή
σεων πού τόσο μάς ταλαιπω-
ρούν χρόνια τώρα. Γιά νά γί¬
νει όμως αύτό θ' άπαιτηθούν
άκόμη πολλά χρήματα πού θά
πρΦπει νό διατεβούν μετά όπό
προσβκτχή άζιολόγηση καί ίε-
ράρχιση των προβλημάτων
καιί άναγικών, ώστε τα έργα πού
θά καταοκευσσθσύν νά είναι σέ
θέση νά έκπληρώσουν την απο¬
στόλη τους.
μωσης πού παρατηρεΐταί την
τελευταία είιιοσαετία στό χωριό
μας.
Μέ την εύκαψΐα τής ηρόθφα
της άπογραφής, κάνουιμε μιά
μ«ρή άναδρομή στό παρελθόν
γιά νά παρουσιάσΌυμε μέ φυ-
^ρούς άιριφούς τόν άμεΐλκκτο
άφανιθΐμό τού χωρίου.
'ΐΕτσι τό 1Θ61 οί Γωνιές ι,ϊ-
χαν 10*1 κατοκους ένώ στήν
άπογραιφή τού 1971 πεσαιμε
στούς 794 κατοί'κους, δηλαδή,
παρουσ'άσθη'κε με'ωση τού πλη
θασμού «ατά 25ο)ο.
Το 19β1 οί κάποικοι τού χω
ριού βρέθηκαν Θ52.
Τό Ιατρείο τού χωρίου μα< όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, μέ την κατασκευή τή< περιφρά(εω( τού πε- ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ Κάποτΐ μερικιο4 φίλοι μαύ ζι>τήααν«
νά νράψω ένο ποίι>μα, όχι ηοΑιτικ».
Εγώ δέν είμαΐ ποη)Τής άλλά άπλά:
αύτά πού θέλω νά πώ μέ τή φωνή μου,
τα γράφω στό χσρτΐ γιά νά μην τα ξεχνώ
στίς παΛίρρχΜίς τής ζι*ής μόν.
ΠαλίρροΜ στή σκέφη μου κοί μιά δκηΐαγή.
Δέ γϊνετσ,ι νά πώ πνις δέ μπορώ. >
Κοίταξα πΐσω μου κ> είμαι μρκρυά,
ιοοίτΐοξα μ-ροοτά χι εήΜε κοντά,
ή φλόγα μέσα μου πιό δυνΐατή, μού δύχνει τό δρομ»·
σέ κόπο» σηΊμεΐσ βρ«ΐ»ίοομαι,
μ ή άπεβαντοσύνη τού ηοπϊου μέ καλεί,
όΐρμονικ,ό νά ζωγριαφίσω τό όρομα.
Κσί πίσω έσύ μή μΐ τραβάς'
δέ γΐνεται νά πώ πώς δέ μπορώ, μά ξέρϊκ;
καί το νεοό στό ποηάμι τού χωρίου* μας
όΗοϊΝα πά» μπροστβ.
15 Μάη 19β1 Δΐ)μήτ|ρικ ΣΜΑΡΑΓΔΗΣ.
ΓΝΟΣΤΟΠΟΙΗΣΗ
Γωνιανοί Έπαγγελματίες
Ή έφπμερίίοτ μχς είναι βέ βέοπ νά οά$ ττρβ*άλλ6ΐ.
Γιά τίς οιαφημίσβις σας, άπβτβίνβσθβ στό
223453 κ«ί ώρβς 9.ΟΟ — 14.00
Έτσι, σε σχέοη μέ τό 1961
σήΊμερα ό πληβυσμός τού χω
ριού ε'ναι όλ'νώτερος κατά Μβ
καιτοίικους, δηλαδή στήν τελιυ
ταία ε!'κοσαετία εϊιχαμε με'ίωση
τού πληθυσμού κατά 38ο)ΐο.
Τα συμπεράσ'ματα είναι άπο-
καρδιωτ:«ά.
Καί μή χειρότερα...
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
Τόν έκλιχτό λογοτίχνη ΠΑΝ
ΝΗ ΧΑΤΖΙΔΑΚΗ για τίς τέσ
σιρις ΐΓθΐητικές συλλογΐς ιτού
μάς ΰστιιλι ττλοντίζοντας Ιίται
τη βιβλιονήκη τού Συλλόγου.
Άναφβρουμε τούς τίτλους
των συλλογών: «ΆοΊγαβ-τοι
πσλμοί», «Άγωνίίς μιός έπο
χής», «ΓράιμμοΓτα σ' ίνα ♦ίλο»
καί «ιΠόοχνις καί
Τόν εύχαρισ-τονμε
ΧΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΔΩΡΕΕΣ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΑΣ
Κοτθ'ιφός Νικόλαος Ιωαν.
Καντιδάκη Πεωργ, τού Ιωάννου
Τσιντάρης Ανδρ. Ιωάν.
Χριστοδουλάκη Μαγδαληνή.
Παντερής θφ?οτοκλής τού ιΕ*ι.
Μαρκ·ανάκη Χρυσούλα
Σιγιουρού Γεωργΐου
Τΐσιντόρης Εμμ. τού Νικ.
Αφοί Βασιίλη Βρίντζου
Τΐσιμπραγος Γεώργ, τού Χαρ.
Μαρκογιαννάκης Ν*, τού Αριστ.
Μ χαλάκης Βασ. τού Εμμ.
Σμαραγδής Σοφοκλής τού Ιωαν.
ΊΊσσγικσράκη - Δοσικαλάικη ΑΑικ.
500 Ενισχύση
1.000
1.000
5.000
600
1.000
1.000
3.000
4.025
1.500
1.000
1.000
1.000
1.000
ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ ΓΩΝΙΑΝΟΥ ΚΗΡΥΚΑ
Παντΐρής Γεώργιος Ιωών.
Παντερής Ανδρέας Πλογγ.
Αγγελάικης Απόστολος Γεωργ.
Άφο.ι ΤιΡΟΥιΛΗ Γεωργ. Ο.ΙΕ.
Τισιντάιρης Ανδρέας Στυλ.
Παντερής Εμμανουήλ Στυλ.
Καλομοιρης Γεώργιος
Παπαδάκης Εμυανουήλ Γεωιργ.
Μανούσος Γεώργιος Δημ.
Μαρ'κατάτος Παντελήις Γεωργ.
Καντ'ιδάικη Καλλιόπη
Μαυρογ.αννόκης Διτ>μ· Γεωρ.
Σγουρός Νικόλαος
Τΐσαγικα'ράικης Εμμαν. Χαρ.
Τσαγικαράικης ,Κων)νος Μιχ.
Σιμαραγδήις Ανδρέας Ιωάν.
Σιμσραγδής Νικόλαος Σοφ.
Σπυιριβάικης Κων)νος
Κριτσωτάκης Γίώργιος
Πιτσούλης Γιάννης
Παντερής Ανδρέας ΤΊεωρν.
Φθενός Ελευθέριος Λεων.
Τζεδάικης Γΐώργιος Μιύρ.
Παντερής Χαράλοιμπος Ανδρ-.
■Πσαγκαράικη ΑναστασΊ'α Μιχ.
Τσιντάρης Ανδρέας Δηιμ.
Χατζδάκη ΑδαμανΤίια Λεων.
Καντιδάικης Εμμ αν. Γεωρ.
Μίπέρκης Βασίλειος Στυλ.
Τισιμπραγός Γεώργ. Νΐικ.
Σγουρός Νικόλαος Χαρ.
Παντερής Νικόλαος Γεωρ.
Παντερή Αναστασ'ία Στυλ.
Γικίκας Λεωνίδας
Παντερής Άλέζανδρος Ν/ΐικ.
Κοτσκρός Εμμανουήλ Χαρ.
Φθενός Σπυρίδων Κων.
ΠλαΟΓτη ΓεωργΙο Στ.
Μαρκογιαννάκης Κων)νος Αριστ.
Χριστοδουλάκης Γεώργιος Μιχ.
Βαρσαμάς Εμμανοιιήλ
Μιχαλάκης Παιύλος
Φθενός Μενέλαος
Γκινη Μαρία
Φιθενός Νικόλαος Ιωάν.
Περικλής
200 Συνδρομή
200 »
200 »
200 »
200 »
300 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 » ,
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »
200 »

ΓΟΝΙΑΝΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ
Τ ό Σχολειό τού χωρίου μας όπως είναι σήμερα.
, ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ
• 500 ΧΙΛΙΑΔ. ΔΡΑΧΜΕΣ
γιά νά όλοκληρωδοϋν οί έργασίες
Κσί έ-πει&ή τό χρήματα δέν
φθάα-ανε, οί έργασίες μείνανε
<ττή μίση. Δέν Εγιναν οϋτε σο 6άδες, οϋτε έλαιοχρωματισμοί, ουτε ή ήλίκτρική έγκατάσταση τού κτιρίου τοΰ Δή μ ότι κου Σχο λείου τού χωρίου μας. .Απλώς βγάλανε τα κϊραμίδια καί στή θέση τους διαστρώσανί μιά «ψυχρή» ττλάκα άττό μπετόν. Θίλουιμε. νά πιστιύοι/με πώς ή ττίο-τωση των 500.000 δρχ. —ού άπαιτεΐται άκόμη κατά τίς έκτιμήσεις τού μελετητή μη χανικοϋ, γιά νά όλοκληρωβοΰν οί έργασίες δέν θ' άργήσουν νά διατεθοΰν άττό τούς άρμόδι ούς κρατικούς φορεΐς. Γιά νά μή φθόνον μ ε στό σημεΐο νά κά νούν έ'ρανο οί χαριανοί μας γιά νά συγκεντρώσοουν 25.000 δρχ. ίίστε. νά γίνει μιά εντε¬ λώς ύττοτυττώδης ήλεκτρική έ γκατάσταοτ) καί ετσι νά μην μην καταδικαστοθιν τα χωριανά κια μας νά ζοϋν στό «σκοτά- 8ι». Καί κάτι άκό,μη: Ή ούλή τού σχολείον είναι ά~ό τα λί γα έττίπεδα δισμορφωμένσ καί μέ σχετικά μεγάλη Εκταση, μέ ρη. Μήττως ναττρε.πε ό χώρος αύτάς νά διαμορψωβεΐ σέ παιδι κή χαρά, πού λείπεί άπό τό χωρ ι ό μας; Τί λένε έττ' αυτού οί άρμόδιοι; ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΟΝ Ή Μεσόγειος δάλασσα σύντομα 8ά είναι νεκρή Μιά πιρΟσφαΓτη εκθέση τού ΟΟΐΣιΑ (Όργανσιμού Οίικσνομι- κής Συνειργασίας «αι Αναιπτύξε ως), οττον όποίο μέτεχουν εί- κοσι τέσσερες Εύιρωπαίικές χώ- ρες, άναφέρει όττι τα άιπόβλητα πού χύνονται κυρ:ως ατά βό- ρεια παράλια τής Μεσογΐιου ύ- περιβαίνουν τίς δυνατόιτηίτες α¬ φομοιώσεως καιί καθ'οτούν τή θάλασσα νεκρή, σέ διαρκώς ού ξανόμενες περιοχάς. Η μαύρη ζώνη τής ρυττάνσεως άρχίζει ά¬ πό τό Γιβραλτάρ καί τελειώνει στόν κόλπο τής Αλεξανδρΐέττας βορειοανατολιικά τής Κύπρου. ιΕκ,τός άπό πλήθος μικ,ρές πά ραλιαικές πόλίΐς χαί θέρετρα, ά ποβάλλουιν τα βρώμ'κα νερά τους τέσσερες μεγάλες ίατιανι- κές πόλεις. Μαλάγα, Αλΐικάντε, Βαλέντσια καί Βαρκελώνή, μέ σύνολο τρία έκατοιμιμύιρια κατοΐ κων. Η ρύιπα<νση τής θαλάσσας μεπτρ'ιέται μέ την «β'ολογΐ'κή ζή τηση· όξυιγόνου», δηλαδή μέ γο ποσόν τοιύ όξυγόνου που άιπαι τείται γιά τή δ:άσπασή των βα κτηιριδιων, καί έπαμένως τον •καθαρ'σμό τού θαλασσίου /ε- ρού. Όσο μεγαλύτερη ποσότη τα όξυγόνου όπαιΐτείται τόσο βαρύτερη είναι ή ρύπανση, τό¬ σο ή θάλασσα αδυνατεί νιά αύ τοκαθαριστεί. Σπϊς άκτές λοτιον τής Ισπανίας ή βΌλογική ζήτη ση όξυνόνου ύπολσγίήεται άπό τόν ΟΟΣΆ σέ 70.000 τόννους τό χιρόνο, πού σηιμσίνει ρύιπον ση πάινω άιπό τό άνεκτό όριο. Ακολουθαύν οί ναλλΐΜές ά- ικτές μέ ένα πλήθος θέρετρα καί «υρ'ως τή Μασσαλία (ικά(το·,κοι περίπου ένα έικαΐτομιμύιρια). Εδώ ή ζητήση όΓ,υγόνου φτάνει τούς 414.000 τόννους τό χρό- νο, δηλαδή βαρύτατη ρύπανση Οάλασσα σχεοόν νεκρή. Αικολου θούν οί δυτικές όντες τής Ιτα λίας, μέ τίς πόλεις Γέναβα, Ρώ ιμη, Νεάπολη καί τα μεγώλα νη σιά τής Κορσικής καί τής Σαρ δηνϋας (σύνολο κατοίκων περί- που ίψτά έκατσμμΰρια). Β'θλο γκή ζητήση όξυγόνου 21Ο.ΟΟΟ τόννοι ετησίως. Από Σικελία μέ χρι Τεργεστη, μ ά Αδριαιτική σχεδόν κλειστή θάλασσα, ή βο Αοιγική ζητήση όξυγονου φιτάνει τσυς 3ΟΟ.ΟΟΟ τόννους τό χιρό¬ νο. ιΚαί τέλος έρχονται αί Γιουγ ικοολαΐβΐ'κές άικτές, ή Αλβαινία, ή ζηλευτή μας Ελλάδα, τό Αίγαιο ιμέ τιά έλληνικά νησά καί πς τουρικχές άικτές, καί ή Κύπ,ρος. ΙΕδώ έπειδή και ή έκ,β'θμηχανι ση δέν έιχει προχωρήσει τόσο. ή μόλυνση τής θαλάσσας είναι ή έλαφρότερη όλόκληρης τής Ράρειας Μεσογε'ου, πενιήνττα χι λ'ώδες τόννοι όξυγάνου, γιιά κα θε χώρα. Αλλά καθώς φαίνεται αυτή ή έλαφρά ρύττανση καλ ιττάζει πρός βαρύτερίς μορψές. "Αν ένΓΓθττ'σουιμε τό ένδιαφί ρον μας στή δκή μας χώρα, πρέπίΐ νά γνωρίίουιμε ότι οί βα σικές πηγές ρυπάινισεως είναι δύο, τα βίαμηχανικώ άπόΐβλητα καιί ό μαζ«ός τουρισμός. Καί έΐπειδή εμείς έδώ δέν έχοαμε ά- κιόιμα τόσο σή'μαντΊκά β:αμηχανι κά άιΠόβλητα, άιπσμένει ώς κυ- ριώτε,ρη πηγή ρυπάνσε'ος ό μα ζικός τουρισμός. Η παροικσία στά παράλια τής χώρας δύο καί περισσοτέρων έικατομιμυρίωιν τουριστών σέ δ άστπ.ιυα ιμιάς περασμένής χρονικής περιόδου δύιο έως τρ·ών μηνών, όττοΓε- λΐΐί την αίτία πολύ περισσοττέ- ρων άστικών άποΐβλήιτων άπό τα συινιήβη, ποίι τίς δυνατότηιτες Η διαλυτιικότητα τής θαλάσ¬ σας σταματάει, ή μόλυνση σκο τώνει τή ζωντάνΌ των άκτών. Τώρα μάλΐιατα πού νεκρώθηικαι/ οί λΊμνες καί τα ποτάιμια τής Εύρώπης, τόσο «αί περισσότε- ροι τουρ'στες κατεβαϊνουν άπό τό βοριρά στίς θΐιριιές θάλασ- σες. Ανιάλογα καί ή ρύπανση νεκρώνίΐ διαρκώς πε,ρισσότερες θάλασσες. Καί τώρα πού καί οί ίοπανιικές, οί γολλικές, άικόμα καί οί ιταλός άκτές ξεπέρασαν τα ορ·α τής άνεκτής ρυπάνσε- ως, τό βιάρος πέφτει όλώκληρο στίς έλληνικές άκτές. Ο κνδυ- νος νά πεβάνουν οί θάλασσες μας χ,τυπάει την πώρτα μας. Τι μπαρεί ν.ά γίνει μοροστά σ' αυτή την τόισο δυσοίωνη πιροαπτική; Νιά σταματήσουιυε νά δεχόμαστε τουρίστες; Κατ' άρχιήν, μποραύιμί νά περιορ'σου με την εΐσοδο των άλητοτουρι οτών, άχ,ρηιοτων, ρυιπαρών, πή γών ιμολίύνσεως όχι μόνο τού φυσ.ικσύ περιράλλοντος. Δέν ύ- πάρχει κανένας λόγος νιά κομ- πορρηιμονούιμε, όπως κάνει κά- θε χρόνο ό ύ'πεύθυνος έιθν κος τουριστ.ικός μας Οργανισμός, ότι μπήκαν οτήν Ελλάδα τόσα έκατοιμμώρια τουρίΐστες. Τι νά τα κάναυμε τα έκατομ,μύιρια, ό- ταν μάς ρυπαΐνουν άπ' όλες τίς πλευρές χωρίς μάλ στα ν' ά- φΐ'ινουν καί κάιπο.ο άξσλογο δ'άφορο, λίγο συν)6λλαιγμα; Καί δεύτερον, άφού ή ρύπαν ση προκαλ&ται έν μέρει άπό μάς καί έν μέρει άπό τούς είσερ χιόμενους ξενους, το κόστος τού καθαρ.σμού καί τής άπαρρυιπάν σεως θά πρέπει νά τό μοι,ρα- στούιμε καί όχι νιά τό φο,ρτω- θούμε μόνον εμείς. Είτε προ- σθέτοντας κάποιο τέλος σέ κά θε τουρστα, άνάλογο μέ τίς ή- μέρες διαμονής, είτε παιρνσντας άιπό κάθε χώρα ένα ποσόν, ά¬ νάλογο μέ τό πόσοι ύπήικοοί τής καί γ ά πόσες ήμέρες ήρθαν έδώ καί έκαμαν δαικαπές, θά συγκενττρώνεται κάθε χιρσνο έ¬ να πασάν πού έόνίσχυομενο κοί άπό τή δικιή μας συιμμετοχή, θό μπορεί νά χρηματοδοτεί κάθε χ,ρόνο τό έργο τής άπορρυιπών σεως. Αν αύτά δέν γνουν έγ- καρως πολύ γρήγορα θά έξισω θσύμε μέ τίς ύπόλοιιπες χώρες τής βόρειας Μεσογείου. ΣΥΝΤΟΜΑ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ Ετοίμη ή μελέτη Πολύ σύντομα άιρχί'ζει ή κατασκευή τού Πολιτι- || στικού Κέντρου στό χω § ριό μας. 1 Ήδη ή μελέτη είναι έτοι | μή. Πειρΐιμένουιμε αί χω- £ ριανοί μας, όιπου κι άν = | βρίσκονται, νά ένιοιχύ- | | σουν οίικονομικά την προ § = σ'πάθειά μας. = ^ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ Η ΖΗΜΙΑ ΣΤΟ ΑΝΤΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΑΠΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ Ζημιά έ'παθε τό άντλιοστά- σιο τοΰ Οδραγωγείου τοΰ χω¬ ρίου μας στόν "Αγιο 'Άντώνιο, άττό ύττερβολικη ττίεση τοΰ νέ ροΰ στίς σωληνώσεις. ιΜετά άιπο δραστήιριες καί συ- ντονισμένες ένέργειες τού Κοι νοτικοΰ Συμβονλίου ή βλάβη ά ποκαταστάθηκε. Ή δαπάνη ττού ατταιτήβηκε ϋψους 150.000 δρχ. θά κατα- βληθεϊ οπτό την Νομαρχία, με τα άπό προφορική υποσχεθή τοΰ κ. Νομάρχη στόν Πρόεδρο τής Κοινότητας. ΔΥΟ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ Π. ΜΑΡΚΑΤΑΤΟΥ Ό έκλεχτός χωριανός μας δάσκαλος καί καθηγητής ΠΑΝ ΤΕΕΛΗΣ ΜΑΡΚΑΤΑΤΟΣ μάς ί στει*λε τρία άντίτυττο τού 6ι- βλίου τού «Οί έκβέσεις στί^ ά νώτερες τάξεις τοΰ Δηιμοτικοΰ Σχολείον» (ε'κδοση Αιδοκτκαλι- κοΰ Σνλλλόγου Ηρακλείου) καί δύο αντίτιπτα τού βιβλίον τού ■4Είσαγ«*γή στήν νεοελληνική ποίηση». Καί τα δθο παροτττάνω έργα είναι —ρόσφατη δουλειά τοΰ Παντελή Μορκ—-ότου κα! άπο τελοΰν τό καθένα ξεχωριστά σταθμό στή σχετική βιβλιογρα φία. ΕΟχαριστούμε τόν Παντελή Μορικβτάτο γιά την προσφορά τού αύτη, νοιώβουιμε ΐιτκρήφα νοι πού στόν χώρο των γραμ μότων έκττροσ<οπιϊ επαξία τό χωριό μας καί τοΰ εύχόμαστε πάντα διακρίσεις, πρ&γμα γιά τό όποΐο δέν άμφιβάλλουμε. ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ Μιά ένδιαφέρουσα ουζήτηοι ρέ τον ζωγράφο Σ.Μαρκοτάτι ΑΡΧΙΣΕ Η ΕΠΙΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΕΙΟΥ "Οπως μαθαίνουιμε ή Νομαρ χία διέβεσε τό ποσόν των 100. 000 δρχ. γιά την ίπισκευή τού μνημείου των πεσόντων τής Γερ μανικής Κατοχής πού βρίσκε- ται στήν έ'ξοδο τοθ Γωνιανοΰ ΦαραγγιοΟ. Τό μνημεΐο εΐχε πάθει ζημιές άπό πτώση κεραυνοΰ, δπως ά ναφέρει τό σχετικό πόρισμα στήν ερευνα πού δι ενήργησε ή ίΧωροφυλακή, ένω οί ύποψίες στράφηκαν καί πρός τούς άναρ χικούς πού εΤχαν γράψει συν θήιματα τπχλιότερα πάνω στό μνημεΐο. ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΩΣ ΛΠιΟ τή Δ)νση ιΓεωργίας Ν. "Ηρακλείου ύπενθυ,μίζεταιΐ ιστούς πραβατοτρόφου< τού Νομαύ ττού δέν είσιέπραζαν 'άκιόμη όπό τα Ύιπακ)τα τής Άγροτικής Τραπεζας την πραβλεττόμίνη ί- πδότηση των έκατό είκοσι (120) δραχμών κατά πρέβατο γιά τό 1980 ότι ή -ρόθεσμία είσττρ'άξεως της λήγει την 30 — 6 — 1981. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ Τό Δ.Σ. τού Συλλόγου μας, παρακαλεί καί πάλι τίς Κομματικές Όργανώσεις, νά μή γρά- φουν συνθήματα στό τοΐχο τού Νεκροταφεΐ- ου καΐ στό Κοίνοτικό Κατάστημα, πού άποπε- ρατώθηκε πρόσφατα. Ποι6 ιπαρόρμηση σέ σπρώ- χνει, ποιό είναι τό άντικιψενο τής δουλειας σου; Ή τέχνη δέ φτιάχτηικε άπό «ομιά μεγαλσφυ'ί'α, άλλά άπό τό σύνολο τής ανθρωπότητος ικαί σ' αύιτήν άνή'κει. Παρΐάιπλευιρα μέ την μάθηση καί την έπιστήιμη βαη0ά τόν ά νθρωπο στήν άνοδιική τού πό ρέισ. Σέ «άθε έργο τέχινηζ συνερ γάζονται χιλιάδες άνθρ.ωιποι. "Ε τσι ένα έργο τέχνης «ν έκφιρά ζει μονο την ίδΊοφυύα ενός ά τό,μου, άλλά αυτή, ενός έθνι- «ού χώρου, ενός λαού. ιΜΐάς 6ποικολύτττει τούς άγώ νες τού. Τίς ίώέες τού. Τα όνει ρά τού. Τό ήθι«ό καί π/ευιμαα·ι κό ύπόιστρωμα τού. Την κοινω β νιική σύνθειση καί την κοσνοθε ωρία τού. Κι ό πιό μεγάλος καί ιρτασμέ νος «αλλιτέχνης έκφρσζει ώπο- χρεωτικά μίαν έποχή. Τή δι κια τού. Μ' αυτή δίδει προέλευση στό έργο τού μέσα στό ούριο. Τό έργα τέχντκ δίν μηορεί νά είναι σύτε σύθαίρετο, ούτε φωτογραφιική άναπαράσταση. Χρειάζεται ή προωσΓπική γρα φή τού καλλιτέχνη. Ή όντιικειμενιική προγματικό τητα πιστεύω, πώς άττοχτά αί- οτθΓγτΐ'κή άξία όταν γίνει έργο τέ χνης, πού δονεί όχι μόνο τή μύ ηση, μά καί τα συναισθήιματα μας. Ή άληβινή τέχνη π,>έπίΐ να
'άκολουθεί τέ ρ£μα τού πσλιτι
σμού, πού κυλά άσταμότητα
στόν ώκεανό τής ΊστορΙας.
Πρέττει νά κλείνει μΐσα, όχι
μόνο τό σήμερα, μά κοί τό
χθές «αί πιώ πσλύ τό αύριο.
'Ο καλλιτέχνης γίά να μάς
πείσΐι, πρέπει πρώτα νά μά< συ γκινήσει. Γι' αύτό καϊ πριεπει νά 'νσι προσιτός, άπλός καί κατα νοητός. Πώς βλίπεις την Τέχνη κοί τό ρόλο τού καλλιτέχνη στή ζυή. — Ή προσωπΐικότητα τού καΛλιτέχνη καθορίζεται βασΐικά άπό τή δύναιμη τής συγικί'νηιοης τού. Αιπό τόν πλούτο τής φα ντασίας τού. Άπ' την είλικρί νεια τού. Αιπό την ίκανότηιτα τού νά μετουσιώνει συνθετιιτά τή ζωή κοί νά την άναλύχι ύ- στερα στά πρωταρχιικά της στοιχεία, μέ την άρ,μονική ποι κιλία των δΐικών τού εκφράση κων μέσων κα ίτήν έποχή πού χοονικά ούτος έκπροσωπεί. Όπ:>:ος καλλιτέχνης κ,υρεύει
νά άντικατοτήισε» τα βασΐικά αύ
τού προσόντα, αύτός άληθινά
δέν θά κάνε* τέχνη.
Δέν πρέπει να ξεχνοώμε πώς
'Κάτω άπό τόν άτομικό χαιραχτή
ρα τής τέχντκ, οτέκεται ό έθνι
κός της χαραχτήρας καί παΜω
όπ' αυτόν ό δ:εθνιστικος ("Ατο
,μο—■ιΕθνικότήτα —^άνβρωηότη
τα). Μ.σνΐάιχα σ' ένα τέτοιο τρι
σδκκό σχήιμα είναι δυνατό νά
νοηθε ίιή ικαιλΐλιτεχνΐικιή δηιμιουργί
α. Όπω< τό κοινωνικό άτομο δέ γίνεται νά ζήσει άτκ>μονΐωίμέ
νο, έξω όπό μιά κσινωνιία άν-
θρώπων, έτσι κι αυτή δέν μπο
ρεί ν'ά ύΓύρξει χωρί< τό σύνο λο τής άινθρωπότητας. Πορό- μοιο καί τό καλλιτεχνιικό άττο μο —ό ικαλλπ-έχνης— είναι άδύ νατο νά δη'μιουργήισει έργο, χω ρίς έθνιικο οτοιχεία στή ιμορφή (έθνικότητα) κα ίχωρί^ διεβνι στικό περιεχόμενο (άνθρωπότη τα), θά μποραύσαιμε λοιπόν νιά πσύμε πώς τό άτομο έΚιπροσω» πεί στήν τέχνη τό ήιθος. Ή έ- θνι>κοτητα τή·ς μορ·φής κι ή ά
νθρωττότητα τό περιεχόμενο.
Ή θεωρ-ίια -πώς τό ταλέντο
καί μόινο όρικεί είναι βολική γι'
αύτούς πού φοβούνται τή δου
λειά καί τή μάθηση. Χορίς την
έπου,-ική Θεώρηση τής ζωής,
χωρίς τή γνώση των φυΐσιχών
κσί κοινω/κκών νομων, δέν μπο
ρεί /ά ύπάρξει ή καθολικ,ή ΐέχεί
νή πνευμαπ·ική συγκροτήση πού
δημιουριγεί τα μεγοιλα έργο. Με
γάλη τέχνη δέ μπορεί νά1 ύττάρ
ξει χωρίς κόπο, μάβηση καί
δουλειιά.
Σ' ένα τέτοιο γερό θεμΐλιο ό
καλλιτέχνην χτΐζει τίς άλλε< ά ρετές τού. ΌπΧισιμένος μέ τή ιμάθηση, άς Λφήνει λεύτερο τόν έαυτό τού, νά «υλήσει μέσα στή ψικχή τού, τίς χαρίς καί τίς λύττες τού καφού τού. Άς νοιώσει τό μεγρλεϊο τής θυσίας γιά ένα ίδανι»ιό, μά κοί την ό μορφια £Λός ανθρωπίνου Γτρο σώττσυ. Την ήρωική έξαρση ε¬ νός Άγωνιζόιμενου γιά λευτεριά καί δΐικαιοσύνη λσού, μά «αί τό παρομύθι μι·έκ πέτρα< πού δέν έχει καμμιά Ίστορία. Τό όντρί κειο άντίχρυΌμα τού θανατου μά καί τό συιντροφικό χέρι πού σφίγγει τό διικό μας, πέρα όσα μτισραύν νά ττούν τα λόγισ·. τις μεγάλες όμσδιικές τιρα,γωδίες, μσ καί τίς μικρές άνώνυ,μις θλιψεις, τούς όραματτισμούς τής άνθρω πότητας, καί τής νοσταλγΐας πού δέν έχουνι ρϋ,] Νόναι γιά όλα κοί νιή ^ γάλα, μά και τα μιετρά {4* και Γθμηός. Νάπονο,,,ί^1 ρααι γιά όλα. Καί πρ^, 5 μα νά βρίσκεται πΰντα ^ στά στίς έπολξεις, 6που νΖ μιά μάχη γιά την αΛήθ^ ρίς νά τρίμιι τού? ^ * γμούς. Νά νοώθει «αί ^ * φεΐ, πώς ή διαμορτ^ ! γ.ά κάθε οδ*ο, μέσα στό έργο τού, ποτ «σνένος δέν μπσριί νο τι)ν«,, Νά οτεκιι τής στόν Άγώνα τού λ^ πολιτκπ·ι«ό άνεβοσμα «β η προβλήματΓα τού καιρου μ0( ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ ΠΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "Μ. ΒΛΑΧΟΣ,, ΕΝΑ ΚΕ1ΜΕΝΟ ΤΗΣ "ΠΑΤΡΙΔΑΙ,, ΣΤΓΜΝ έγιφπη έφημερίβα τού Ηρακλείου «ΠΑΤΡΙΣ» δημοσκϊπτ,κε πρόσφατα τό παρσκάτω κιίμινο τού διαχεκριμίνου χρονογρα- φου της κ. Στ. Γταυρακά «η, γιά τό (ΜΙΙλνο «ΜΙΧΑ¬ ΛΗΣ ΒΛΑΧΟΣ», πού εκδο¬ θή» μέ δαπανη τού Συλ¬ λόγου μας: Έχω άσχοΑηιθεί ίΐόμιποσες φο ριές, από ταύτη την ιδία θέση, μέ τώ έργο, μεταφραστικό καί συγγροφιικό, τού σεραστού μου φίλου Νίκ,ου ΣταυρινιΛη. Δίδει, βέβαιΐσ, παιντοτε, έκείνος την ά φορμή, μέ τήν'άκσθραιστη ηέν να, καί την άγ&ραιοττη ακέψη τού. Όλο κοί κΐατι, κάϋΤε τόσο, έχει νά μάς δώσιι, πέρα άπό τόν τε,ραστιο όγκο των μετα- φρασμένων εγγράφων τού Τού ρκικού Άρχεϊου, ηού τού κοστί ζει μιό ϋσαβιότίηη-α μέσα σΤά χαριτιά, καί μέ <τγέρσς» μιό τα Γτεινή σύνπ-οζη. Ό Ν-ίκος Σταυρινίδηις είναι ή ώς τώρα μοναδική, κα' μπορεί «οί άνεπανολΐΐΓΓη καί στό μέλ λον, περΪΓητωση άνθρώΓτου, πού δόβηιοε όνεπιφύλακτα στό 'Ηρά κλειο, κι άνολώθηκε γι' ούτό τόν τόπο. Στόχος τού νΰ ξεθα ψει τή θαιμμένη κότω άπ" τα ^μυγισφτύσμαιτο» τής Τούρ»3ΐ>-
*ης γιραφτις, Ίστορίσς τού τό
που, «τί νά την κάμει π,ροσιτή
οτόν αύγχρονο Ήρακλειώτη.
Μισ ζωή χωμένη μέοχι σΐτα κι
ταινισιμιένα χορτηά, μέ την ίδό
τυιπη έκείνη όσμή τή< πολυκαι ρίας πού δέν έχει μόνο νΐώ μετα φρόσει, άλλά κοί νά συνθέσει κομιό φορά άπ' τά...άτ|·χραγια τού σκώρου. ιΜέσο άπό ,κείί βγήκαν, ηαί δό θηικαιν μυθιιστΓορηματικό. καί μ·ά σειρ'ά άπό ίστορκές μορφάς Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ Κατά τό πλείστον τό σττόμο μυ,ρ-ίιζίΐ τό πρωι' ότταν είμαστε νηστικοί ή άλλες ώρες μετά όπό πολίι κάπνκτμα, ή έπειιτα άπό κρασακασάνυξη. Τί πρέπει νά κάν«ι ένας ύγιής άνβρωπος γιά νά μή μυιρίφι τό στόμα τού; Πρώτον νά μην έχίΐ χαλασμί να δόντια. Δεύτερον, νά οροσίιχίΐ τι τρώει καί νά μην άφήνει άΛε·σ νΐό τό σταμάχι τού, όταν πρό κείται νά βοεθβί «ηρόσωηο μέ πρόσωπο» με ένο άλλο άταμο. Τιρ,ίΐτον, νά φρον—ίιζει νά «ά- ρωιμαιτίιζίΐ» την άνοττνοή τού, όχι μέ φά,ριμακα άλλά καιτά τίς «συνταγές τιής γισγιάς»: Ν|ά μασουλάει έιπί ηαιραδϊί- γμαΐτι, μιά φλούδα λεμόνι, ή καλύττερα, ,μιά φλαύοσ μαντορί νι. ιΝώ κροτάίΐ «άιτω άιπό τή γλώ,σσο τού κάττοιο «μούρο)» κυπαρ'σσού (*κα<ί νά τα μοσή- σει δέν βλάητει). Νά μαισάει έναν - έναν δυό κόκκους καφέ ή μοσχοκάρυδο. πού άτηρ«άοονι ,μί τον έ τόν άλλο τράπο τή ζυήτοοΤ( που στά φοΡβρο (Μίνο ^, Τό ιστορκό στική δυνομη τής π£«ο< το] Σ,ταυρινίιδη, λοωτάζεται, «αί ματ, δΦ*—αι ο| ^«3Αίΐο μέ την ύπογρο^ Τ)ο| Σελίδες πού καβο Περστατικά πού λέ,τε «αί ό ουγγρο^ος β* ρών στά γβγονότο, τα ι* τα μώτια «α4 την »υχή τού. φορτώνιι μέ τον ίνιτονο συνοι οθηματΓΐονό τού, «αί μϊ< το ι ραβδίΐ υπό ηρθτβκίρι ι] τανές είκονΐς ζωγρΐ} πό δυνατό χρωστήρα τό η»| στστιχα που μάς Σταυρΐνιδίκ. κι άς 6«ι ση καί άνοριώμστο μίοο οπ| τα κρυα κε'ρΐνα των ικροοι] νων αίώνων. Πρόσφστη ηροοφορο το| σέ ββλχ>, μιά θρυΑΑκή ^
Γτού άπΐλ€υθ£ουτ«ού »
τής τοι*ρ*ο*φατούμ£γ[)( Κΐ
της. ΌεΜιχαλικΜάη,ο
λχυτοΦος χαίνης, καί τ6 τρβ|
κό ττλος τού».
ΓΤρόχίΐται γιά έναν όπό το4"
τελευταους όγωνχττ^ τα ι
ρασμένου αιώνο, πσυ όφα
λέμησε μέ άλες τού π? 5υ
μεις τόν Τούρκο «αταϊτιιιη
μεινε μόνος, πιάοτπκι, >ι ι
μετώπισΐ την ϊφολτιίι μ»
τού, σί οργή ίκτΐΑιοη ικ»
θί σττό κένττρο τού Μΐγ*
ΐΚαστρου.
■Είναι τόση ή πφιγρο»*)
νομη τού Στουρ^ιδη, τοοο
στή ή εικιόνα τού νονβτκν]
πσθαγκωνα δψένου
πό ύδΐχααι οτό
σποθΐς τού σαδβτή Μ
πού δέ δΓθβόζετοι. ΠΛνπο:[
άνοπνοή.
Δισβάίσντας τίς
Γτραγκου ιίλους τού
ΒΑόχου, είχο την
ήμουν κι έγώ θκπήί '"
τής σκηνής. Σόν 6 χρόνον
νέ ένα ΓΤ£ντο«Λθορο Φ»
καί νώ μπορούοο νά πά·
λουθώ οτι»Λΐή πρός στ
σω ά π' ούτά, *>«"νη τή
«ή άγρ ότητο. Τΐτοιο '
ιένάργεια τού λΛνου τ»
Σπ-αορινιίδη.
Βεβαία, τό
ι~>ς Ιοτορίαί τού
πριίν άπό 23 χρόνβ^
θ«ί στήν «Ποτοίίο» **
;δο σέ συνέχί*?. ά^ ^
ιμότερο. Στοιχιίο π*1*!
ιμετά, συμηλήρίΛ*
τού, πού τελεία
ψός τόμος 90
Εδώ, θά
βεϊ ή συιμβολή τού
Ε*πολιτιστ«ου
όπως λέίΐ ό Λ»ί *
δης στό τελος τού
νέλαιβί τίς δαπάνί^
δοσή» τού. Μ α
βσυλία, εναι
πα.ινη.
Τό «αΑαίοθητο
νσι έρινο τού
ρσυ Στέλιου
Σ.