98306

·εεεοεεεοεεεεεεεοεεοοεοοο··εοεοοεεεοοεοεεεεοεεεεοεεεεοοεεεεεεεεε·
Χαρας σ' αυτόν, πού πρίν μέ χώμα,
τοΰ φράξουν οί δλλοι τό στόμα, προλάβη
νά πεΐ έστω καί μιά συλλαβή δική τού.
Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
·εε·εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε··ε··ο····ε··εεεε··εεε·······ε·»εεε·ε·
ΕΞΩ ΟΙ ΞΕΝΕΣ" ΒΛΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
Η ΑΛΗ
ΕΙΑ
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ
ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ
Λιουθ-νΐΛβ: ΜΑΝΟΣ ΧΑΡΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ
ΕΠΙΘΕΩΡΚΓΣΗ
ε·εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε«εεεεεεεεεεεε·
ΔΕΥΤΕΡΑ 28 ΙΟΥΛΙΟΥ 1975
ΗΡΑΚΛΕΙΟ — ΚΡΗΤΗΣ
Γραφεΐα: Μαρογιώργη 5
(Πλατεία Άρκαδίου)
Τηλ.:1 280.291
Χρόνος 1ος Αριθ. Φύλλου 8
Τιμή φύλλου δρχ. 5
••••••••••••••••••••••••••••••«•••••••••••ο**
ΣΥΜΦιΊιΊΑ ΜΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΑΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Ο ΝΟΜΑΡΧΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΔΙΩΚΕΤΑΙ
ΠΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ
Άπό τόν θώκο
οτό ο κ α μ ν ί.
τής έ ξ ο υ σ ί α ς
τού κατηγορουμενου
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΕΣ πληροφορίες τής εφημερίδας μας, φέρουν τόν Νομάρχη Ηρακλείου κ. Μωάννη Μττίσια,
τταραπεμπόμενο άπό τόν Είσαγγελέα Ηρακλείου κ. Μεταξά, γιά «παράβαση καθήκοντος».
ΕΝΑΝΤΙΟΝ τού κ. Νομάρχου άσκήθηκε ήδη ποινική δίωξη μέ τή βαρύτατη κατηγορία πού άναφέραμε πο^χτττάνω.
ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ττού συλλέξαμε σχετικά μέ τό νομικό καί ήθικό αϋτό θέμα, πού σχετίζεται άμεσα μέ τή δημο¬
σία ύγεία των κατοίκων τής ττεριοχής Χερσονησου καϊ δσων άλλων φυσικά, έπισκέπτονται την ττεριοχή αύτη, άττο-
καλύτττουν ένα σοβαρότατο σκάνδαλο μέ ήρωες τούς εξής:
• Ιωάννην Μτπσιαν, Νομάρχην Ηρακλείου
• Νϊκον Μεταξάν, Πολιτικόν Μηχανικόν
• Έμμαν Κεφαλογιάννην, Βουλευτήν Ηρακλείου
• Έμμαν. Κοκολάκην, Νομίατρον Ηρακλείου
• Γεώργιον Δημόττουλον, Δ)ντήν τοθ «Κρέτα Μάρρις» ν
καί πολλούς άλλους
ΦΥΣΙΚΑ δλοι οί ανωτέρω πού έχουν έμπλακεΐ στήν ύπόθεση, δέν έχουν τό αΰτό μέγεθος ευθυνής και ασφαλώς μπο-
ρεΐ ώρισμένοι νά είναι καί τελείως άμέτοχοι. Άλλά αύτό θά άποδειχθή άπό την δημοσιογραφική έ'ρευνα καί κυρίως
άπό τή Δικαιοσύνη.
ΚΑΙΡΟΣ δμως είναι νά άναΦέρομε τούς λόγους τής παραπομπής τοΰ κ Νομάρχου άττό τόν θώκο τής έξουσΐας στό
σκτ,μνί τοΰ κατηγορουμενου καί τό σύντομο ίστορικό τής υποθέσεως.
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ δμως θέλομε νά τονίσωμε τό γεγονός ότι άπό τούς ήρωες τής υποθέσεως αυτής ό Βουλευτής κ.
Έμμ Κεφαλογιάννης, δέν έχει καμμιά νομική εύθύνη, έχει δμως εντοπισθή πολιτική τού εύθύνη γιά την όποία, όπως
μαθαίνομε, θά καταγγελθή στή Βουλή. »
ΕΠΙΣΗΣ δτι έξ άφορμής ακριβώς τοΰ σκανδαλου αυτού ό ΝομΓατρος Ηρακλείου μετατίθεται, έκτός εάν την τελευ¬
ταία στιγμή τόν δικαιώση ή διοικητική προσφύγη τού στό Ύπουργεΐο Κοινωνικών Ύττηρεσιών
ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑΝ άκόμη σάν άναμεμιγμένα στήν ύπόθεση τα όνόματα των κ.κ.
• Κρίτωνος Κεφαλογιάννη, 'Υπαλληλου Νομαρχίας
• Νικήτα Κεφαλογιάννη, Πολιτικοΰ Μηχανικοΰ.
ΠΡΕΠΕΙ τέλος νά τονισθή δτι τό σκάνδαλο αύτό, πού δπως ε'ίπαμε θά ξεκαθαρισθή μέσω τής Δικαστΐκής όδοθ,
μάς δίνει την εύκαιρία νά ύπογροομμίσωμε δτι τα «ττολιτικά ήθη» στήν περιοχή μας, συνεχίζουν δυστυχώς νά
νοσοΰν.
ΚΑΤΩΤΕΡΩ άνατΓτύσσομε τό ίστορικό τής υποθέσεως ττού έχει ώς εξής:
Αίτία τής ττοινικής δίωξης
πού άσκήθηκε άπό τόν ΕΙσαγγε
λέα Ηρακλείου κατά τού κ. Νο
μάρχη, είναι ή χωρίς τή σύμφω
νο γνώμη τής αρμοδίας Ύγειο
νομικής Άρχής καί των Τεχνι-
κών Ύττηρεσιών Δήμον καί Κοι
νοτήτων, ποφαχώρηση αδείας
στόν κ. Νΐκο Μεταξά, γιά την
άττόρριψη λημμάτων καί 6ιο-
μηχανικών άποβλήτων, στή
θάλασσα, προερχομένον άπό
την τουριστική μονάδα τού στή
Χερσόνησο «Κρέτα Μάρις».
Γιά νά 8ο6ή αύτη ή δδεια
πιέστηκε άφόρητα ό Νομίατρος
Ηρακλείου κ. Κοκολάκης, ό ο¬
ποίος κλήβηκε σέ άττολογία άπό
τό Νομάρχη, καί έπειδή τελικά
έττέμεινε άνένδοτα, ό κ. Νομάρ
χης εδωσε την αδεία, έκτελών-
τας μιά ττράξη γιά την όποία Ι
αύτη τή στιγμή βρίσκεται υπό
δικος.
Ή έπιμονή τού Νομιάτρου
στήν άρνητική θέση τού νά προ
συπογράψη την αδεία, δημιούρ
γησε δυσμενές κλΐμο πρός αυ¬
τόν μέ άποτέλεσμα άπό στιγμή
σέ στιγμή νά δημοσιεύεται
στήν εφημερίδα τής Κυβερνήσε
ως, ή μετάθεσή τού.
Τό θέμα έ'χίΐ καί την πολιτι
κή τού πλευρά, ή όποία δπως
μαθαίνομε θά φθάση σύντομα
στή Βουλή. Συγκεκριμμένα
στήν έπερώτηση πού έτοιμάζε-
ται κατηγορεϊται ό βουλευτής
κ. Έμμ. Κεφαλογιάννης (ό ο¬
ποίος λέγεται οτ·ι είναι κου-1
μπάρος τοΰ κ. Ν. Μεταξά),
σάν συμμετασχών στήν δλη ύ¬
πόθεση προκειμένου νά πάρη
ό κ. Μεταξάς την παράνομη α
ΕΡΏΤΗΜΑΤΆ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΝ
ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΛΛΟΝ ΑΡΜΟΔΙΟΝ
Στά χουντικά κέρματα πού κυκλοφορούν άκόμη, τής μιάς,
των δύο, των πέντε, των δέκα καί των εϊκοσι δραχμων, πού
έχουν στή μιά δψη τους τό γνωστό πουλί καί κυκλοτερώς
τίς λίξεις «Έλληνική Δημοκρατία 1973» ύπάρχει ίνα σκοτει-
νό σημεΐο.
Κάτω ακριβώς άπό τό πουλί είναι γραμμένα μέ πολύ ψιλά
γράμματα τα εξής κεφαλαΐα άρχικά ΙΣΤΙΝ.
"Εχομε την πληροφορία δτι ο) έπικεφαλής των Έλλήνων
Μασόνων, πού όπως άποδείξαμε στήν Ζριυνά μας «Διεθνής
Σιωνισμός», τόσο στενά συνεργάστηκαν μέ τή συμμορία τού
Ποπτσδοπούλου, τοΰ Ίωαννίδη, καί των λοιπών κοιν«ινωνι-
Συνέχεια είς την θην σελίδα
δεια πού θέτει σέ μεγάλο κίνδυ
νο τή δημοσία ύγεία.
Ύπενθυμίζομε δτι ό κ. Μετ α
ξάς έχει στενές φιλικές σχέ-
σεις μέ τόν κ. Κεφαλογιάννη
καθώς καί μέ την κ. Καψή, εί¬
ναι δέ ό πρω-ιος εύνοηθείς άπό
τή χούντα, υπό την ε'ννοια δ-
τι έχει πάρει τό μεγαλλίτερο
δάνειο πού δόθηκε στήν περιο¬
χή άπό τόν φίλο τής Καψή
Μπαλόπουλο* 283 έκατομμύ-
ρια δραχμές!
Γιά την ύπόθεση αυτή κατέ-
βηκαν πρόσφατα στό Ήράκλειο
(18.7.75) άπεσταλμένοι τού Ύ
πουργείου Κοινωνικόν Ύπηρε
σιών οί κ.κ. Διον. Άβραμί-
δης, Δ)ντής Δημοσίας Ύγιει-
νής καί Νικ. Μαρκαντωνάτος,
Ύγιεινολόγος — Μηχανολόγος
Δ)ντής Προστασίας Περιβάλ-
λοντος, οί όποΐοι εκαναν £λεγ-
χο στήν περιοχή τοΰ «Κρέτα
Μάρις».
Σημειώνομε έττίσης δτι γιά
τό θέμα αΰτό εχει γίνει ήδη
μία δίκη μέ κατηγορούμενο
τόν κ. Ν. Μεταξά, ή όποία δ¬
μως θά επαναληφθή κατόπιν
άσκήσεως έφέσεως τοΰ κ. Εί¬
σαγγελέα υπέρ τοΰ Νόμου. Κα
τήγορος ήταν ά διευθυντής τού
«Κρέτα Μάρις» κ. Δημόπουλος,
ό οποίος καί τελικά απεχώρη¬
σε.
Έπειδή δμως τό θέμα είναι
άρκετά μεγάλο, τρομακτικά έν
διαφέρον καί κοινωνικά έπιλή-
ψιμο, Ί'σως δέ καί ποινικά
κολάσιμο θά τό άναλύσωμε μέ
δλες τού τίς λεπτομερείς,
στό έπόμενο φΰλλο μας.
Ο ΓΚΥΝΤΕΡ ΓΚΡΑΣ
ΜΙΑ1 ΣΤΗΝ 'ΊηΗθΕΙΙ
ΦΡΟΥΡΕΙΤΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ..:
II
«ΕΙμαι υπέρ μιάς αύστηρής κριτικής των Άμερικανών»
Μέ την εύκαιρία τής εκδηλώσεως πού διοργανώση ή
Τοπική Νομαρχιακή Επιτροπήν τής Ε.Κ.-Ν.Δ. στό κέντρο
«Ξαστεριά», γιά την έττέτειο τής μεταπολιτεύσεως στή
χώρα μας καί τής ωραίας όμιλίας τού Γερμανου συγγρα-
φέα κ. Γκύντερ Γκράς, ττήραμε άπό αυτόν μιά σύντομη συν-
έντευξη, ττρός χάριν των αναγνωστών τής «Αληθείας».
Ευθύς κατωτέρω άκολουθοΰν οί έρωταπαντήσεις μετα-
ξύ τού διευθυντού μας καί τού μεγάλου Γερμανου συγ-
γροχρέα:
Μ.Χ.:— Δέν εϊπατε, στήν ό Αμερικανόν καί των ΗΠΑ, άλ-
μιλία σας, κ. Γκράς, τίποτε λά δέν συμφονώ σέ ϊνα γενικό
άντιαμερικανισμό.
Μ.Χ.:— 'Υπάρχει μιά φήμη
δτι οί Σοσιαλδημοκράτες τή<; Γερμανίας, μή μπορόντας νά κάνουν διαφορετικά, εΤναι δργα ΤΟ ΧΑΝΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ Ο 'Αγιος Κρήτης σέ ένα στιγμιοτυπο ψυχικής εύφροσύνης Ο οΐνος (όστις εύ- <{ραινει καρδίαν) τό πλούσιον γεΰμα (καί δχι οί άκρίδες τοΰ μοναχικοΰ βίου) καί οί «καλοί αδελφοισ (ούχι έν Χριστφ άλλά έν Μασονία) βοήθησαν τόν Σεβασμιώ- τατο κ. Εύγένιο νά λησμονήση τό ρητό τοΰ Σοπενάουερ ττού λέει δτι «τό νά εχουμε σταθερές άρχές καί νά τίς άκολουθοΰμε, παρά τίς άντΐθετες όρμές καί τούς πειρα- σμούς, αύτό είναι ακριβώς πού όνομάζεται έγκράτεια». Ή στιγμή τής εύωχείας έμεινε διά τοΰ φωτογραψικοΰ φακοΰ είς την αίωνιότητα (μακάριοι δσοι θά την κερδίσωμεν) καί θά θυμίζη ττάντα είς τόν Άγιο Κρήτης η¬ μέρας δόξης (δχι δμως δόξης ©εοΰ). Ό έμπλεος χαράς καί άγαλιάσεως έπικεφαλής τής Έκκλησίας μας, έχων έξ εύ- ωνϋμων τούς «άδελφούς τέκτοναςν» Στυλιανόν Παττακόν καί Νικόλαον ΆΛακαρέζον, φέροντες είς τάς κεφαλάς των (οί οποίες ελπίζομεν νά κοττοΰν σύντομα) τό τιμημένο κρητικό μαντήλι, στόν πιό ταττεινό τού έξευτελισμό Είς τό άκρον δεξιά είκονίζεται δχι μέ ττλατύ, άλλά μέ σαρδώνειο χαμόγελο ό έξ Άμερικής έπιβληθείς Σεβ. Ρεθύμνης κ. Τίτος, ή φήμη τοΰ όττοίου έκτός τοΰ δτι ψάλλεται στίς έκκλησίες τής Μητροπόλεως τού, . ψάλλεται και άττό τΐΌλλούς οτά καψενεΐα, σέ ήχο ιδιαιτέρως ττλάγιον. ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 6 Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ «ΠΙΣΩ ΑΠ' ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ» γιά τίς Άμερικανικές Βάσεις στήν Κρήτη. Αϋτό όφείλίται στό δτι δέν γνωρίζετε τό θέμα, ή σέ αλλο λόγο; ΓΚΡΑΣ·— ΕΤμαι πληροφορη μένος σχετικά μέ τίς Βάσεις, άλλά δέν έ'θιξα τίποτε σχετικό, γιατί τό θέμα μου άπόψε ήταν «Ή Δημοκρατία καί οί κίνδυ- νοι τούς όποίους άντιμετωπί- ζει». Μ.Χ.: — Τότε, μήπως μπο- ρεΐτε νά ττήτε τώρα σέ μάς κά τι σχετικό μέ τίς Άμερικανι¬ κές Βάσεις; ΓΚΡΑΣ:— Γνωρίζω άρκετά γιά την έξάρτιση των μικράν χώρον άπό τίς ΗΠΑ. Άκόμη καί ή δική μοί» πατρίδα, ή Ό- μοσττονδιακή Δημοκρατία τής Γερμανίας, είναι έξαρτημένη ά¬ πό την Άμερική, Ιδιαίτερσ λό¬ γο τού βερολίνον. Προσοπικά εΤμαι υπέρ μιάς αύστηρής κριτικής εναντίον των Ο ΓΚΙΝΤΕΡ ΓΚΡΑΣ να των Αμερικανόν. Αύτό μπο ρεΐ νά είναι άλήθεια; ΓΚΡΑΣ:— Δέν ύπάρχει έ- Η ΑΛΗΘΕΙΑ χωρις φοβο και παθος ΚΡΙΣΕΙΣ ϋ ΣΧΟΛΙΑ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ |-( ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έχει άνάγκη τής παρουσίας μας κοντά της, δσο έχομε κι εμείς τή δική της. Στίς κρίσιμες είδικά ώρες πού ττερνά ό τόπο^ς μας, ή Δημοκρατία μάς έ'χει άνάγκη. Γι' αύτό τπστεύομε δτι ή ττρόσφατη εκδηλώση πού ώργάνωσε ό Δήμος, ακριβώς χάριν τής Δημοκρατίας καί μιάς άλλης έξ ίσου μεγάλης εννοιας τής Δικαιοσύνης, μέ τή μετονομασία των δυό λεωφόρων, ήταν μιά κακή εύκαιρία γιά νά διαπιστώσωμε ότι ό πολύς κόσμος δέν έχει κστα- λάβει τό πόσο μάς έ'χει άνάγκη ή Δημοκρατία, ιδίως στις έκδηλώσεις ττού γίνονται πρός τιμήν της. Μέ δυό λόγια, ένώ θάττρεπε ή συγκεντρώση αύτη νά μαζέψη χιλιάδες άνθρώπων, μόλις καί μετά βίας τταραυρε- θήκανε λίγες έκατοντάδες Πιστεύομε δτι ή είκόνα τής έκδήλωσης ήταν λυττηρή, δταν μάλιστα έκείνη ακριβώς τή βραδυά ή Δημοκρατία και ή Δικαιοσύνη κινδυνεύον γιά μιά άκόμη φορά στήν Άθήνα. Άς αφήσωμε λοιττόν τα μεγαλόσχημα; καί τταχειά λό¬ για κι άς δείχνωμε την πίστη μας πρός τή Δημοκρατία και τίς συγγενεΐς εννοιες, στήν πράξη Σέ δλες τίς έκφάνσεις, σέ δλες τίς ττεριτ— ώσειζ, κάθε στιγμή, νά μην μάς φεύγει άπό τό μυαλό δτι ή Δημοκρα¬ τία μάς έχει άνάγκη. Άς μή την έγκαταλείψωμε, γιά τό δικό μας συμφέρον. Ο ΚΑΛΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ "ΥΝΗΘΙΖΟΜΕ νά έπικρίνομε σχεδόν πάντα, τίς κα- κές τγράξεις καί νά μην έπαινοΰμε τις καλές. Αύτδ είναι μιά άλήθεια. Δέν ττρόκειται δμως γιά κάτι πού εΤναι δί- Συνέχβια είς την θην σελίδα ναλλακτική λύση γιά την Όμο σπονδιακή Δημοκρατία τής Γερ μανίας, άπό τοΰ νά συνεργα¬ σθή μέ τούς Άμερικανούς. Αύ¬ βεβαία δέν άποκλείει μιά αύστηρά κριτική κατά των Α¬ μερικανόν καί έν πάση περι¬ πτώσει δέν ύπάρχει ούδετερότη τα στό κέντρο τής Εύρώπης. Αύτό Ισχύει καί γιά την Αγ γλία καί γιά τίς Σκανδιναυ'ικές χόρες. Άλλά αϋτό δέν εχει καί τόση σημασία. Σημασία εχει νά ίσχυρσΐτοιηθή ή θέση των Εύροπαίων, μέσα στή συμμα- χία τοΰ ΝΑΤΟ. Σ' αύτό μπο- ροΰν νά βοηθήσουν καί οί "Ελ- ληνες. Μ.Χ.:— Πός βλέπετε την I- δέα τής Ήνωμένης Εύρώπης σάν τρίτη δύναμη μεταξύ Άμε ρικής καί Ροσίας; Θά μποροΰ σε νά βοηθήση στήν πραγματο ποίησή της ή Γερμανία; ΓΚΡΑΣ:— Στήν Ήνωμένη Συνέχεια είς την βην σελίδα —Έγώ εϊμ' έγώ κι άλλος δέν είναι. Κι ή «Νέα Τάξη»... Δημοκρατία είναι (ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΒΕΛΙΓΡΑΔΗ) Τό μαχαΐρι < : < < : ΤΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ γεγονότα στήν Άθήνα είναι άρκετά εΰγλωττα, ώστε, τέτοιες στι- γμές καί γιά τέτο.α θέματα νά μή χρε'άζεται φιλολογία. Άπευθυνόμαστε λοιπόν στόν Πρωθυττουργό κ. Καραμανλή καί τοΰ λέμε άπό την ταπεινη μας σκοπιά, άττε- ρίφραστα. Κύριε Καραμανλή, ήρθε ή «ρα τού μαχαιριοΰ, άφοϋ τό ϊδιο αύτό μα¬ χαι ρι, έφτασε στό κόκκαλο! ! ! ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ, επί τέλους, έστω στίς 12 καί 5', άφού δέν μπόρεσαν άκόμη οί νοσταλγοί τού χουντικοΰ καί βασιλικοΰ παρελθόιΠΌς, νά σάς χώσουν πισόπλατα τό μαχαίρι, νά τό χρησιμοποιήσετε έσεϊς Άλλη λύση δέν ύττάρχει δταν έχετε- με- σα στούς κόλπους σας «φίλους» σάν τούς Αβέρωφ, Μττίτσιο καΐ Γκίκα και δργανα σέ καίριες θέσεις πού έξυττηρετούν τίς ξένες σκοτεινές δυνάμεις καί τίς έπιθυμίες των ύψηλών κυρίων τους, πού τίς έκτελοΰν σάν εϋσυνείδητοι ταπεινοί μισθθφόροι ΜΑΧΑΙΡΙ λοιπόν γιά νά σωθήτε πρώτα έσεΐς. Μαχαίρι γιά νά σωθοΰμε εμείς. Μα¬ χαίρι γιά νά*σωθή ή Έλλάδα. ΜΑΧΑΙΡΙ στούς τρείς είκονιζομένους καί μερικούς άλλους, πρίν είναι πολύ άργά Καί κάτι άκόμη: έμεΐς άν χρειαστή θά σάς αντικαταστήσωμε, γιατί ό Κρητικός Λαός, δταν χρειάζεται ξέρει νά τιμά, χρησιμοποιώντας το, τό κρητικό μαυρομάνικο μαχαίρι, ττού σάς στέλνω σά συμβολικό δώρο Μ. Χ

28 ΙΟΥΛΙΟΥ 1·75
ΖΕΛΙΔΑ
ΗΡΑΚΑΙΙΟ "Η ΑΛΗΟΕΙΑ,, ΚΡΗΤΗΣ
- Βιογραφία
ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΑΠΛΙΟΤΗ
Ο Άήηθΐνός Ζορμπας
καί ό Νίκος Κοζουτζάκης
8ον
Άργότερα, κατά τό ϋβγα
τοΰ καλοχαιριοθ, πού οτένεψαν
τα πράματα καί τό έιπαναστατι-
κό κίντιμα τού Βενιζέλου δδει-
χνε ηώς σύντομα θά 'βγαινε
κι ή 'Ελλάδα οτόν πόλεμο, στό
ΐΐλευρό των Συμμάχων, ό Κα¬
ζαντζάκης άτιοφάοισε νά 'ρθει
στήν Πραστοβά· τάχατες γιά
•πή δουλειά τοΰ μεταλείου, μά
στήν ποαγιματικότητα ν' άττοφύ
γει, &τω καί γιά λίγους μή-
νες, τή στράτεψή τού· μπόρα
είτα ν κι ύ πόλεμος, θά περνοϋ
πε· καί μάλιστα σύντομα, κα-
θώς λέγαν οί άνταντΐκοί, γιατ(
οί Γεο,μανοί εϊχαν κιόλας άρχί
σει νά δείχνουν σημεΐα κάμ-
' ψης στό δυτιικό μέτωπο καί τα
συιμιιακικά στρατέματα τοάκιζαν
τούς Γερ>μανο6ουλγάρους στά
Βαλκάνια· £τοι γράφον κ' οί
έφημερίδες τότε — χινόΐτωρο
τού 1916 Οΰτε στ' Άγιονό
ρος, οΰτε στήν Άθήνα μποροΰ
θ€ νά σχαθεΐ πιά. "Ολη ή πε-
ριοχή τί)·; Χαλκιδικής βρισκό;
ταν στά χέρια των άμυνιτών
τοΰ Βενιζέλου, πού ποντάριζε
οτό χαρτί των Συιτμάχων κι £-
κανε έπιστράτεφη γιά νά πολε
μήσει οτό ηλε"υρό τους. Κάτι
κιόλας ψιθυριζόταν γιά τίς βλέ
ψεις τής Ρωσίας στ' Άγιονό-
ρος έξαιτίας ττοΰ τα περισοότε
ρα μοναστήρια τού εϊταν ρωσι
κά' μροικές νερμανόψιλες μά-
λιστα έφρμερίδες τής Αθήνας
ρΐχαν πετάξίΐ καί τό σφόλι πώς
στρατέματα Θά έπιχει-
ούντομα νά καταλά-
Άνιονόοος. δήθεν γιά
ΟΙ ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Χ3ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΚΑΙ -ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
ρωσικά
ροΰοαν
6ουν τ'
νά ποοστατέψουν τα ρωσικά
μοναστήρια. Κοντά σ' αύτά, οί
«Κωνστανπνικοί» τής Αθήνας,
όργάνωναν στή Χαλκιδική άντ«
πανάσταση γιά νά καταΐτνίξουν
τό κίνπ.μα τού Βενιζέλου κα
νά ματαιώσουν την Εξοδο τής
"Ελλάδος οτόν πόλεμο· δηλαδή
άναμπαμποΰλες, αϊματα, κακό
Πώς νά σταθεΐ ό Καζαντζάκης
στ' Άγιονόρος δίχως τόν κίνδυ
νο νά μπλέξει; Άλλά καί στήν
Άθήνα τα πράγματα δέν εϊταν
καλλίτερα. Άπό μερά οέ μερά
γινόταν καί πιό στενή ή πίεση
των Άγγλογάλλων στό παλάτι
καί στήν Κυβέρνησις γιά την
προσχώρηση τής Ελλάδος στό
στρατόαηεδο τής Άντάντ· τό φά
σμα τής πείνας πλανιόταν κι
έκεϊ' κ' οί Σύιμμαχοι δλο καί
φοβέριζαν γιά νά έκβιάσουν
την κατάοταοτι, μέ γενυκό άπο
κλιεισμό τής Ελλάδος άπό τή
Θάλασσα. Πώς νά μείνει στήν
Άθήνα, δηου άλώνιζαν οί έατί-
στρατοι, κάτω άπό την άπειλή
τής έπιστράτεψης καί τή σκιά
τής πείνας, ό Καζαντζάκης;
Ή Μάνη, πά νά πεϊ τό με-
ταλλείο της Πραστοβας, τόν
ξασφάλιζε άπόλους αύτούς
τούς κινδύνους. Ή τσι/μπίδα
τής έταστρόπειιιης, ΰν γινόταν
— όπως κι έ-γινε... — δέ Θά
τόν δρπαζε, γιατί Θά έντάσσον
ταν στό προσωπικό τού μεταλ-
λ«ίου, ποΰ λογαριάζονταν σάν
στρατεμένο, καί Θά γλύτωνε.
Ή μεγάλη πεϊνα, ήν έρχόταν
—■ δπως ήρθε μέ τόν άποκλει-
σρό... — δέ Θά 'ταν τόσο αίσθη
τή στά χωρία της Μάνης — αν
κι αΰτό, είδικά τόν Καζαντζακη
δέν τόν παρασυγκινοΰί-ε — δ-
ιπου καί λίγος «καρπός» — γεν
νηματάκι, κριθαράκι, άρατΐοοίτι
καί λούπινα ξερά, καί σΰκα, καί
σταφίδες, καί λαχανάκια τοΰ
βουνοΰ, καί λαδάκι ΰφθονο υ¬
πήρχαν γιά νά Θρέψει κανείς
τή σάρκα τού καί νά μην πεθά
νει τής πείνας. "Επειτα, τί ακΐ]
ραρμός υ,βγάλος, αυτή ή £ρη-
μη άκρογταλιά, ττού τόσο τοΰ
ξυμνοΰσε οτά γράμματα πού
τοΰ 'στελνε όφίλος τού ό Ζορ
μπάς!
"Ετσι, κατά τό χινόατωρο τοΰ
1916, ξεκίνησε κ' ήρθε στή
Μάνη ύ Καζαντζάκης. Μαζί μ'
αυτόν ήρθε κι Βπιασε δουλειά,
οά λογιστής, στό νεταλλεϊο τής
Πραστοβδς κι ό κατθίπνός έφο
πλιστής Μιχάλης Βερνϊκος' δ-
χι πώς είχεν άνάτγκη. νά δουλέ
φεΐ ό ανθρωπος, — θεός φυ-
λάξοιΙ — παρά γιά νά γλυτώ-
οει κι αύηός τό στρατιωτικό.
Άστιεύεοαι; "Οποίος ψυλάει
τα ροΰχα τού δχει τα μισά...
Στή Μάνη ό Καζαντζάκης
βρήκιε την Ίθάκη, πού άναζη-
τοΰοε τότε. Πραστοβδ, Καλο-
γριά, Στούπα· έ*να ονειρο πού
δέ μτιοροΰσε νά τό συλλάβει ή
φαντασία τού· £να Θαμαστό τρ!
τττυχο φυσικης άμορφιάς πού
τόν Θάίμπωσε· 6ουνό, Θάλασσα,
γαλάζιος ούρανός· κι δνας ηλί¬
ας πού χαίρουσουν νά τόν κοι-
τάζεις τα πρωϊνά νά προβάλει
γελαοτός άπό τίς χιλιοτραγου-
δημένες κορφές τού Ταθγετου,
νά ρίχνει τ' άναλυτό χρυσάφι
τού στίς πράσινες βουνοπλα-
γιές, στίς κεραμοσκεηές των
στπτιών τής Στούπας, ατήν ά-
κρογιαλιά· κ' ϋοτερα νά θηκώ-
νεται ίνα, δύο, τρία μπόγια νμη
λά στόν ούρανό, νά δραμίζει σι
γά σιγά, άτάοαχος σάν Βούδας,
καί κατά τό δειλινό, κουρασμέ-
νος πιά, νά βυθίζεται πέρα
στήν ίρεδένια συννεφοοκουφί-
τσα τού Λυκόδημου καί νά χά-
νεται. Τέτοια ανατολή καί τέ-
τοια δύση δέν τή βρίοκεις άλ-
λοΰ, δέν τή βρίσκεις. Κ' οί
ανθρωποι έδω εϊταν πρόσχαροι,
φιλόξενοι, άγνοί· ζοΰσαν στήν
αγια φτώχεια τής Μάνπς, μά
χαίρουνταν τόν καθαρόν άέρα
των βουνών της, τή δροσιά τής
Θαλάσσας, τό μελωδικό κελάϊδΐ
σμα των πουλιών — δ,τι ώραιό-
τερο μποροΰσε νά τούς ηροσφέ
ρει ό Παράδεισος τής Φύσης.
Κ' εϊταν τιόλειιιος· κ' εϊταν
πεϊνα καί δυστιιχία στίς πολι-
τεϊες' χωοίς ψαηιί οί φοΰρνοι
δίιπλα, στήν Καλαιιάτα1 βδεια τα
μαγαζιά, μαύρη άγορά, βνεργοΐ'
δίχως γάλα τα μωρά. χωρίς φάρ
μακα οί αηρωοτοΓ δίχως λαδάκι
ό λύχνος τής φτώχειας· ώχρά
πρόσωπα, τιρηομένα άπό την ά-
βιταμίνωση, άδύναμα σάν καλά
μια κέρια τρεμάμενα, άνήμπο-
ρα νά βαατάξουν τό φορτίο τής
στραγγισμένης σάοκας ττόδια,
σταφιδιασ;ιένα άπό την άφαγα-
νιά μάγουλα έφήβων καί γυναι
κων, πού βλλοτε — λίγους μή
νες πηίν... — εϊταν σάν τα
ΐφΰα νερά — νά γεμίσεις τό πό
τήρι οου μέ την όιιοοφιά τους
καί νά πΐιεϊο! Πεϊνα. τΐιεΐνα. ττεϊ
να. Ό δνθρωσιος εΐχε χάσει
την άνθρωτηά τού, την πίστη
τού. τό θεό τού. Τό ένστιχτο
τής αύτοσυντήρησης τόν εΐχε
κάνει ατηιο, κλέςηη, πόρνο, θε
ριό άνημέρευτο.
Τέτοια ή πεϊνα στίς πολιτεϊ-
ες. Τέτοια ή δυστυχία στήν Κα
λαμάτα. Κι έσύ νά την έχεις ά-
ράξει στή Στούπα. σ' 2να χαρι
τωμένο χωριουδάκι στά ττόδια
τοϋ Πενταδάχτυλου, στή γελα
στή άκρογιαλιά τής Άποσκιαδε
ρής Μάνης. Νά 'χεις άργατιά
νά σοΰ δουλεύ€ΐ. Νά 'χεις γλυ
τώοει άπο τό στρατιωτικό. Νά
'χεις σιγουρέψει τή ζιοοΰλα
οου κι άπό τόν πόλεμο κι άπό
την τιείνα κι άπό τίς ταραχές
τής πολιτείας. Νά 'χεις τό ψω
μάκι οου — λίγο, μ6 άρκετό
γιά νά σέ στυλώνει — νά 'χεις
τό γαλατάκΐ σου, αφθονο τσάι'
τοΰ βουνοΰ, λιχουδιές, φροϋ-
τα, σΰκα καρύδια, μύγδαλα,
σταφίδες. Νά 'χεις τούς θεούς
σου δίπλα σου — τό Βούδα, τό
Ντάντε, τό Νίτσε, τόν Τολ-
στόϊ — νά χαίρεσαι την άνατο
λή καί τή δύση τοΰ ηλίου, νά
παίζεις μέ τα βότοαλα ί νά χαϊ
δεύεις την ψιλοκοοκινισιμένη
άμμο τής άκρονιαλιάς κι δταν
σέ πιάνει άγκοΰοα νά πέφτεις
στή Θάλασσα καί νά δροσερεύ-
εις. Κι ϋτΐειτα, γυρίζοντας στήν
καλύβα σου, νά βρίοκεις τό ζε
στό <ραί καί τό «Γέροντά» σου — τό Ζορμπά — νά τρωτε μα¬ ζί, νά τΐίνετε καί μιά ρουφιά ξανθή ρετσίνα ή μΐτροΰοκο, καί νά λέτε, νά λέτε. Περ£ θεό, περί Λευτεριά καί Πατρίδα, πε ρί "Ερωτα καί Γυναίκα, περί Άόρατο καί Μελλούιμενο περί. .. περί...| Καί νά μή σώνεται ή κουβέντα. Νά μή σώνεται... Ό Ζορμπάς εϊταν τότε 50— 55 χρονων. *Όχι παραπάνω. Χήρος. ΕΙχε χάσβι τή γυναίκα τού — μιά λεβεντογυναίκα, σω στή πασίνα, — θεός σχωρέστην — λίγα χρόνια πρίν, τό 1909, άνήιμερα τ' Άγιοδημητριοΰ. "Ο ΕΝΑ ΑΞΙΟΛΟΓΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Μ. ΠΙΤΥΚΑΚΗ Σέ όγκώδη καί καλαίσθητο τόμο 224 οελίδων, μιεγάλου αχήικιτος, έκυκλοφόρηοΕ τό βι- βλίο τοΰ Νεαπολίτη λογοτέχνη Μανόλη Πιτυ·κάκη, μέ τόν τί- τλο «Δηιμοτικ,ά τμαγοόδια οτήν ΆνατολΛκή Κρήτη». Τό βιβλίο χωρίζεται σέ δυό μέρη. Στό πριΰτο περιλαμβάνον ται τραγούδια πού δέν έ"χουν δτιμοσιευθεϊ στίς γνωστότερες τουλάχιστον συλλογές. Στό δεύ κριμένος τερο, ούσιώδεις παραλλαγές Άνατολικής Κρήτης, τραγου- διών δημοσιευμένων καί οέ προγενέοτερβς συλλογές Λ- λων περιοχών. Πρόκειτοι γιά μιά Ιδιαίτερης οημασίας έΉδοοτ), πού έρχεται νά συμπληρώση ε*να μεγάλο κε νό τής Κρΐϊπκής Λαογραφίας. Τό βιβίο αύτό συνιστοΰμε άνεπιφύλλαχτα καί αάν συμπλή ρω)να κάθε ένημερωιμένης βι6ι οθήκης, άλλά κυρίως, σάν άπα ραίτητο ΐτνευματικό στοιιχεϊο κά θε κρητιικής οικογενείας πού Θε λει νά μεταδώση στά παιδία της. την ώραία συνέχεια τής Κρήτης. Μέ την δκδοση αυτή ό διακε κριμς ^^ λης Πιτυκάκης, δίνει ένα ζωής, Υΐατί εΙναι Υνωστή ζωής, Υ κροχρόνια έντατική ένασχόλη- σή τού γύρω άπό τα Κρητικά λαογραφικά Θέιματα. «ΠΝΟΗ ΚΑΙ ΡΙΖΑ» Μέ τόν παοαπάνω τίτλο έκυ κλοφόρηοε τό βιβλίο τής γνω- στής συιμπατριώτισσας λαογρά- φου καί ποιήτριας κ. ΕΙρήνης Μτιριλλάικΐ)ς — Καβακοπούλου. Π|)6κειχαι γιά λυρικά κείμε- να άνατιλαομιένα μ^ την Κρητι¬ κή λαική παράδοοη. Τό βιβλίο «Πνοή καί Ρίζα» προλογίζουν ή λαογράφος κ. Εΰαγγελία Φ|κΐγκιαδάκη καί συμπατριώπσσα ήθοιποιός Γωγώ Άΐτζολετάκη καί αλλοι γνακττοί ήθαποιοί. Η ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ «ΚΑΖΤΡΟΥ» "Αρχισε νά λειτουργή οτό Ήράκλειο ή Δραιματικι'ι Σχολή τοΰ Φιλοτεχνικοΰ Όμίλου «Τό Κάστρο». Τή διεύθυνσιι τής Σχαλίΐς έ- χει άναλάβει ό Ήρί%λειώτης ακ.τινοθέτης κ. Μουδατοάκης. Τα γραφεϊα τής Σχολής εί¬ ναι στόν ϊδιο χώρο μέ τοΰ όμίλου «Τό Κάστρο», Ταγμα- τάριχου Τζουλάκη 8, δπου μπο (ίοΰν νά άπευθύνονται οί ένδια φερόμενοι γιά πληροφορίες. Ποίηοι Στή σειρά των ποιηαιάτων σθιμπατριωτών ποιητών. δηιιιοοι- εύσμε σΛμεοα ίίνα ποίημα τοΰ Δημήτρη Λευικοοείτη. Είναι τό πρώτο τής οιΑλογής τού '<Ή Νήοος». Μιά πνοή διαπερνα τή φιλεύσπλαχνη άρτη[>ία
πού όδπΛ'εΐ πτη Νήσο
τής μαοτυοίας
μέ τα μακοά τείχη
ν' άνεβαίνουν στηθόπετρες
χωρίς διάλογο μέ τούς
άντίλαλους
κυβερνώντας τό πηδάλιο
τής άλόγκττης άρ·μονίας.
Ϊ&ΐ
ΚΟΥΣ
ΚΟΥΖ
ΚΟΥΙ
ΚΟΥΙ
ε '„". τού ΔημοτικοΟ Ιυμβουλίου Ήρα-
• Ή τελευταία συνεδριαση τοι.> ^
κλβίου, ήταν κυριολίκτικα... π*"1 ' ά ένδισφέροντα, &π«ς
Μερικά στιγμιοτυττα, ηταν ττρβτι·
αύτό·
Στή ο-υνεδρίαση Φ
τη χούντα Δήμαρχος ταχα μοί»
ο-τηρίξητά ΦΡ°"°/0ϋΟ
νικός.
0 τέως διορισμένος ό—ό
βογ.ατζάκης, γ·ά ν6 ύτ,ο-
τ οναλάβει τό θέμα
Ρμε 195
διττλανό τού:
ΚΑΤΕ γ.ά
*-
6
γιά νά.... ξεττλύνη μερι-'
ΓΤΤνα δεύτερο,
Ό κατά πάντα
Χρονάκης,
^ς κ.
άφάνταστα στήν 6-
ν·ά κόπΓο.α στ.γμή την
ό ά διειΛύνη τή
καί νά
σύτίχρχικές μεθόδους;
μ,ά
Με την εύκαιρια τοτπκων1 ^ρασιτεχυικών προσπαθειών, δημοοΐι-^^μ^ ιΐ| 4· — ι~< μαψι'1 αυτή ττου άναφέρετσι σέ τταρομοιες προσπάθειες τής έποχής τού Νίκου Καζαντζά¬ κη. Πρόκειται γιά τόν θίασο τελειοφοίτων τού Γυμνασΐου Ηρακλείου τό 1902, ττοΰ τταρουσίασε άρχαία τραγωδία, στήν όποία το ρόλο τού Κρέωνα έρμηνευσε ό Κα¬ ζαντζάκης δρθιος στό κέντρο, τέταρτος στήν ττρώτη σειρά, άπό άριστερά, λά στήν πρωταγωνίστρια). ΤΑΒΕΡΝΑ "ΔΙΟΝΥΖΟΖ,, ΠΛΑΊ' ΣΤΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ ΠΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΦΑΓΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΥΣ "Ενα καλό φαγητό σ' Ινα δμορψο περιβάλλον ταν ήρθε στήν Πραστοβά κι έν καταστάθηκε στό μεταλλεϊο £- φερε, ϋστερα άπό 2να μήνα, καί τή φαμελιά τού: τούς δυό νιούς τού, τό Βαγγέλη καί τό Μανώλη, καί τίς τρείς θυγατέ ρες τού, την Άντρονίκη, την Άναστασία καί τή Φιλιώ. Την άκούιμιπησε στό οπίτι τοΰ 'Εξαρ χουλέα, στήν «Καλογριά», μαζί ιμέ τή τραιμελιά τοϋ μπατζανάκη τού, τοΰ Νίκου Κούνιαλη, πού τόν εΐχε στή δουλειά τοΰ μεταλ λείου, βοηθό τού. Άψηλός, κοκκαλιάρης, μά γε ροδε<μένος, χεροδύνα'μος ό Γιώρ γης Ζορμιτάς· τα μαλλαά τού κο ρακάτα άκόμα, με λίγες νκρί- ζες τ.οίχες πού μόλις τότε βρχι ζαν ν^προβάλλουν δειλά δειλά στούς κροτάφους τού. Γερακί- σια μάτια, πλατύ μέτωπο, σου- γλερό πηγούνι, μεγάλα αύτιά, ροζιασμέ.να άπό τή σκληρή δου λεΐά τοΰ χασμά καί τοΰ οχρυ- ριοΰ χέρια — χεροθκλες πές. Τό κοριμί τού εΐχε λυγεράδα έ>
φηβου. Κι αύτός, σβέλτος, άκού
ραστος, πραγρατικό θεριό στή
δουλειά τού. Καί τό μυαλό τού
λιονταρίοο, εΰστροφο — έπερ-
νε, καθώς μολογβνβ οί στουίπώ
τες πού τόν γνώρΐσαν, χίλιες
στροφές στό δευτερόλες»το. Τό
οο εύκίνητο εϊταν. Καί σίγουρο·
οττάνια λάθευε.
(Συνεχίζεται)
ΕΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ
«ΤΑ ΠΑΡΑΙΚΗΝΙΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ»
ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΨΥΧΑΡΗ
Όσπ συνέδηοαν στήν Άθήνα τόν Ίούλιο τού 1974,
γραμμένα μέ 6άση άττόρρητα έγγραφα, άγνωστο ντο-
κοΐίΐιέν-.α, αύθεντικές περιγρσφές καϊ άποκαλυπτικές
άφηγήσεις των προσώπων ττού πρωταγωνίστηφαν στό
άττοφαοισ'τικό και συγκλονιστικό 15νθήμερο.
Προλΰγίζει- ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
©ά τό βρήτε: "Εναντι Παλαιοΰ ΟΤΕ Τηλ. 286457.
Νυφικά ύψηλής ποιότητος
ΜΗΝΑΣ ΧΟΥΣΤΟΥΛΑΚΗΣ
Παραπλεύρως <$Κατράντζου>
Τηλέφωνον 283.428
ό καθιιγητής κ. Ν. Καβρουλά-
κης.
Την είκονογράφηοτ) τής έκδο
σης έίχει κάν,ει ό ζωγράφος κ.
Στ. Χριστιανάικης.
Ή Εΐρήνη Μπριλλάκη — Κα
βακοττούλου, κάνει μιά σηιμαν-
τική πΓχιοφορά στήν Κρητική
Λαογ()αφία, μέ, τό καινούργιο
αύτό βιβλίο της. πού άζίζει νά
διοβαστή.
«Ο ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ»
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΕΚ
άνεβαίνοντας
κατεβοίνοντας
οτήν αϊωρούμενη Π[)οοδοκία
θυσιάζουμε
τα τΐεπιοωμένα των βασιλέων
πού προχωροϋν μέ τυιμπανα
νά τρυποΰν ύπόγειες
προφυ·λάΡ,εις
νά έρευνοΰν διακλαδώσεις
νά άιτοεριγάζονται μεταλλάξεις
διατιερνώντας τό θώμα
τής Νήσου.
Μέσα στόν Αυγουστο Θά πρα
γματοποιηθοΰν οί παραστάοεις
τού «'Ερωτόκριτου», πού όργα-'
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ
«Η ΑΛΙΗΟΕΙΑ»
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
ΕΔΡΑ: ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
ΟΛΟΣ: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ — ΑΡΙΘ. 15
ΤΗΛ: 230.386
*********
ΕΚΔΟΤΗΣ — ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ — ΥΠΕΥθΥΝΟΣ
Ε=ΜΜ. ΗΡ. ΧΑΡΙΤΑΚΗΣ
(ΜΑΝΟΣ ΧΑΡΗΣ)
ΦΩΚΩΝ 21 — ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
*********
ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ
ΜΑΝΟΣ ΜΑΓΡΙΠΛΗΣ
ΗΦΑΙΣΤΟΥ 18 — ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ: Γ. ΒΑΖΟΣ, τηλ. 288.357
ΠΑ ΤΙ- ΚΑΑΑΙΤΕΧΝΙΚΕΙ2
ΛΙΑΦΗΜΙΪΕΙΪ ΪΑΣ
στήν "ΒηΗΘΕΙΒ,,
γραφοϊο
ΒΕηΐΓΡΠΠΗΣ,,
Ζωγράφου7—Τηλ. 281-161
"
Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
νώνει ή «Έταιρία θεάτρου Κρή
της».
Οί παραστάσεις θ' άρχίσουν
άπό τή Ση,τεία καί Θά καταλή-
ξουν οτά Χανιά.
Έρωαόκριτος Θά είναι ό Ή-
ρακλειώτυς ήθοποιός Χρήστος
Πολίτης, Άρετοΰσα ή Ούρα-
νία Ματαολή, Ποιητής ό Νίκος
Χατζίοκος, Νένα ή "Ελένη Νέ
νεδάκη. Τούς υπολοίπους ρό-
λους Θά έρμηνεύσουν έκλεκτοί
ήθοποιοί.
Οί παραστάοεις Θά δοθούν
στούς εΐδικά διαμορφωμένους
Χ)ώρους των Ενέτικών Κάτ
οτρων τής Κρήτης.
Διαβάζεχε
καί
διαΜδετε
την
"ΑΛΗΘΕΙΑ,,
είναι
δική σας
ττοθ .θάνουν οί θ£ωΡίες των. ίσμών!
-ν άερολ,μένα
7
"Ηρακλείου.
Το ττρωτο:
% ΠΑΖΟΚ,
«
αίνεκ στήν ττίστα τού άεροδρομιου.
-Ελλ«.« δμως ϊνας ποθ πρός στιγμήν δημ.ουργησε .. *γ«-
έμψανίστηκε, τΓρό£ μεγάλην έ'κττληξ.ν πάρα
ττολλών.
τΗταν ό Δημσρχος κ. Καρελλης.
Ή ^στώτερα ήταν ό κ Καρελλης ττου συμττ.-τε, να εί-
, ττΡός χά^.ν κκβερνητ,κών
ττροιστομένων τού.
• Κσί ενα άκόμη:
Ή μεγάλη καθυστέρηση, γιά κάποΐα στιγμή δημιούργησε
Οπόνοιες... προβοκάτσιος.
— Κύττσ, άκόμη δέν πρόλαβε καλά — καλά νά γίνη κρατι-
κή ΰττηρεσία ή Όλυμπιακή, κι άρχίσονε τα... τεχνικά έμττόδια
"Ο—ως άττοδείχτηκε δμως στή συνέχεισ καί σύμψωνα μέ
την εξηγήση πού έ'δωσε ό Ί'διος ό Άρχηγός, οίτία τής καθυ-
στέρησης ήταν μιά Άγγλίδσ. Γιατί τό άεροπλάνο έρχόταν ά-
ττό Λονδΐνο καί εΤχε έτπβάτες ττού κατευθύνοντσν στό Ήρά¬
κλειο. Μιά λοιττόν Άγγλίδα, χάθηκε γιά λίγο στό άεοοδρό-
μιο τοΰ Έλληνικοϋ κσί μέχρι νά τή βρούνε κσθιχττέρησε ή
αναχωρήση.
Κο! κάττοιος ττού οίκουγε την εξηγήση ρώτησε:
— Μήττως ήταν... Άμερικανίδα ή κυρία αύτη,;
— Μττά, δέν φαντάζομαι, εΐττε κάποιος όίλλος, γιατί τότε
δέν θά είχαμε άναβολή τής τττήσεως, άλλά... ματαιώση.
·> Άκόμη ενα, σχετικό, γιατί αύτό δέν έ'γινε στό άεροδρόμιο,
άλλά στό «Άτλαντίς».
"Οττως είναι γνωστό, μετά την όμιλία τού κ. Παπανδρέου,
ό ανθρωπος κατευθύνθηκε γιά νά άνοπταυθή λίγο στό ξενοδο-
χίΐο καί έν συνεχεία νά ττάη στή συνεστίσση.
Σι/νέττεσε λοιττόν την ϊδια έκείνη ώρα ό γυιός τοΰ ίδιοκτή-
τη τοΰ ξενοδοχείου κ. Δασκαλάκης, νά δίνη στό «ρούφ —
γκάρντεν» δεξίωση, έξ άφορμής τής δαφτίσεως τού παιδιού
τού.
"Οσοι λοιπόν ήσαν στό χώρο τής ρεσεψιόν εΐχαν την εύκαι-
ρία νά δοΰν άρκετούς Ήρακλειώτες καί Ήρακλειώτισσες, α-
ψογα ντυμένους, μέ σμόκιν μερικούς καί μακρυές τουαλέττες
τίς περισσότερες κυρίες, οί όττοΐοι άνέβαιναν μέ τα όσανσέρ.
Μή ξέροντας λοιπόν ποΰ πάνε, νόμισαν πρός στιγμήν ότι
άνεβαίνουν νά χαιρετίσουν τόν κ. Παπανδρέου. Όττότϊ, μερι-
κοί άπό τούς όπαδούς τοΰ ΠΑΣΟΚ, πού τούς έβλεπον, αρχι-
σαν νά άνησυχοΰν καί νά λένε:
— Μπά, πήραμε τώρα μαζί μας κα! τό κεφάλαιο;
Καί σά νά τόκανε ό διάβολος πού λέμε, έκείνη την ώρα έκα¬
με την έμφάνισή τού καί ό 6οι.λευτής τής «Νέας Δημοκρατί¬
ας» κ .Έμμ. Κεφαλογιάννης καί πήρε τό άσανσέρ
Ένώ δμως πολλοί περίμεναν ότι ή συζητήση θά συνεχιζό-
ταν στό Ί'διο μοτίβο, αλλαξε εντελώς πορεία, γιατί μπαίνον-
τας ό κ. Κεφαλογιάννης, εΐδε τόν διευθυντή μας, πού περίμε-
νε τόν κ. Παπανδρέου γιά τή σκνέντευξη καί γιά γνωστούς λό-
γους δέν τόν χαιρέτησε.
Τότε λοιπόν σχολιάστηκε τό γεγονός καί κάποιος εΤπε:
— Δέν τόν πρόσεξε, αύτό είναι.
Καί αλλος Πασοκατζής τοΰ άπάντησε εθστοχα:
— "Ε, δχι καί δέν τόν εΐδε; ό Χάοης είναι... όρατός διά
γυμνοϋ οφθαλμού πάνω άττό 5 μίλλια...
Ο ΕΧΕΜΥΘΟΣ
Μόνο ή Φίλιπς σάς προσφέρει
όλες τίς Εϋρωπαϊκές τελειοποιήσεις
στήν ιδία σειρά ψυγείων
Γ.
Ο ©ΙΑΣΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Ό θίαοος τού γνωοτοΰ ήθο-
ποιοθ Γ. Κωνσταντίνου, περιο-
δεύει αυτόν τόν καιρό την Κρή
τη. Παρουοιάζει την Κωμωδία
«Τί εΐχες Γιάννη... τί εΐχα πάν
τα», πού κατά άνεπιβεβαίοτες
χΐηροφορίί|;, είναι γραμίμένη
άπό τόν ϊδιο τόν θιαοάρχη.
Στό Θίαοο συιμμετέχ€ΐ καί ή
ΣΧΟΛΗ ΟΔΗΓΩΝ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Δ. ΦΡΑΓΚΙΑΔΑΚΗΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΝ
'Αριθμός αδείας 4701
Όδός "Οθωνος 13
Πσρσττλεύρως εΐσόδου θερινοϋ κ.νηματογράφου ΗΛΕΚΤΡΑ
ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ — ΚΡΗΤΗΣ Τηλ. 286.485
Κατοακευή ΠολυτεΧής
ό πό χάλυβα καί ΑΒ8 υλικΑ
μοντϊρνο πανίσχυρο
ψυγεία πολ
ΚατάψυΓη Μεγάλη ^
αστέρων μέ ψυζπ 12 0
σέ περι[1άλλον 43 Ο Γιώ
ουντήρηοη μηνων
Εοοπερικές φ
Από ΑΒ5 Υλικΰ
ίπαναστατικό βθραυοτο
πό υ δέν κρατύ μυρουίκές
βί,ν γρατζουνιίται δίν
οκουρνάζει κτλ
(Μοναδικότης ττις ΡϊιΙΙιρϊ]
Καλυτερη μόνωαη Από
πολυουραιθάνιθ που
δημιουργεί λεπτ6
τοιχωματα «αί περιοριζει
τίς ίζωτερικέι διαστάσεις
&ιαφανΓ>ς Βιικη
βουτυρου/αυγιον που
διατπρει τα αυγά ΐιιο
κοι ιο βουτυρο
μ Η αυγαθΐ>«Π εΚα
«ινητή δυσθέ—ών
ελευθε ρωνοντας δηοτΐ
χρ»ιά<εται θλόκΧ,ηρο τό ρύφι Νέο μ* τους άγωγους μπροβιΛ Επιτυγχάνει καλυτερη ιιατανομή τής 4ιυ^Εα«; στόν κυρίως θαλαμο «αί Ρύφια Συρτορωτά με ΰδηγοιΐΓύσφαλειας ΡαφιΟΠΟΟΤή πηυ οημιθυργι χωρο γιθ μπουκάλια Ποδ,α Βι&ωτύ γιανά άλφαδιοζετοι τοψυγειθ τελεία ακώμο καΐοε. ύνωμαλο Βύπεοο Νέα ψυγεία Φίλιττς πολυτελής σειρά -- —— -- ι! ι «.«. ·».η. 18 II Π. « «Λ 1> «η.
ίΐϋίΤι
10
απόϊ]
«η.
ΡΗΙίΙΡδ
γιά πιό σίγουρα

28 ΙΟΥΛΙΟΥ 1975
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
ΑΑΗ·ΙΙΑΜ Κ|>ΗΤΗΙ
ΖΕΛΙΔΑ 3
Ο ΠΑΝ. ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ
άπαντα
Μιά ένδιαφέρουόα ερευνα τής «Αληθείας»
ΣΕ 2Ο ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΜΕ μιά Ιδιαιτέρα ένδιαφέρουσα συνέντευξη
πού μάς παραχώρησε ό συμττατριώτης συνθέτης Γιάννης
Μαρκόττουλος. Ή συνέντευξη αύτη περιλαμβάνει 20 έρωτή¬
σεις πού έγιναν αΰθόρμητα στό συνθέτη καί δόθηκαν, ό¬
πως πιστεύομε, τό ΐδιο αύθόρμητα καί οί άτι·αντήσεις.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ γιά τό άποτέλεσμα μιάς συζήτησης, ττου
εγινε ττερισσότερο μεταξύ δυό φίλων καί συμ—ατριωτών,
τταρα ενός δημοσιογράφου καί ενός συνεντευξιαζομένου.
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ τής συνέντευξης αυτής, έχει ώς εξής:
1) Μ.Χ.:— Τί γνώμη ίχεις
γιά τόν Διαχω-ρισμό πού Εγι-
νε πρόσφατα μεταξύ τού Κρη
τικοθ Λαοΰ, μέ άψορμή τό
Πανετηστήμιο;
Γ.Μ.: — Νομΐζω δτι ή
ανθρωπίνη ίΚ'ότητα της Κρή¬
της κινδυνεύει άιπό άλληλο-
κτύπημα μόνον δταν ΐταίζε-
ται πάλι κάποιο ΰγνωστο παι-
χνίδι πού κρύβει συμφέρον-
τα ξένα άπό μάς. Δέν γνωρί-
ζουμε ποία είναι γιατί δέν
βχουμε άρκετές πληροφορίες,
γιά τα σχέδια πού ύποθάλ-
πουν την ένότητα.
Ή γνώμη μου είναι νά γί¬
νη έΐητέλους τό Πανεπιστή-
μιο στήν Κρήτη, καί σ' δποιο
μέρος νάναι πάλι στή Κρήτη
θδναι.
2) Μ.Χ.:— Τί πιστεύεις
γιά τό θέμα των βάσεων στήν
Κρήτη;
Γ.Μ.:— Τό νησί έίχει
μιά σπάνια γεωγραφική θέση,
ζηλευτή άπό πολλούς. Γι' αΰ
τό χατά καιρούς υφίσταται δ-
πως γνωρίζουιμε δλοι άπό την
μακρόχρονη ίστορία της έΎα
σωρό δεινά άπό ξένες δυνά¬
μεις. Κι έτσι τό θέμα των βά¬
σεων ποί) μέ ρωτάς είναι θέ¬
μα καθαρά πολιτικό πού άφο-
ρδ δχι μόνο την Κρήτη άλλά
καί την άνεξαρτησία της χώ¬
ρας γενικώτερα. Τό μυαλό ε¬
νός άνθρώπου οάν καί μενά
ποό σκέφτεται την μουσική
τίς περισσάτερες ώρες μπορεϊ
ϊσως νά κάνη κακό δταν σκε¬
φθή καί διατυπώση, φράση
σάν κι αυτή: «Τό Πανεΐαστή-
μιο έμιποδίζει τίς Βάσεις» Γ)
καλυτέρα «Οί Βάοεις δέν θέ-
λουν Πανεπιοτήμιο».
ΟΙΠΡΙΪΤ ΕΣ ΣΕΛ ΙΠΕΣ
ΤΗΣΠΗΤΙΣΤΛΣΗΣ
ΣΤΟ ΗΡΒΚΠΕΙΟ
Μικρό Άφιύρωμα
σίονβ πραγματικόν»
7χρονη»ίνραννΐα»
3) Μ.Χ.:— θά τολμοθσβς
νά άποτελέσης 2να βασικό συ-
νεργάτη σέ μιά προσπαθεία
πού άρχίζω μαζί νέ έπίλε-
κτους Κρητικούς γιά τίς ξενό
δουλες έτπρροές στήν Κρήτη
τόν κίνδυνο πού διατρέχει ά-
πό τόν Διεθνίί Σιωνισμό καί
τίς Άμεριχανικές Βάσεις;
Γ.Μ.:— "Οταν τρέχης
μέ ποδήλατο τό άεροπλάνο σέ
περνδ, έκτός ν&χεις τοΰ Δια-
όλου τα φτερά. — Μάνο έ-
τητέλους τί είναι αύτά πού μέ
ρωτδς; Νά σοΰ δώσω μιά εΐ-
κόνα. Άφοϋ βαπτίσουν τό παι
δί — έρήμην τού — μετά τό
ντύνουν — πάλι έριήιμην τού
— νμέ Σωβινισμό, "Εθνισμό,
ΔιεθνΊσμό, Χριστιανισμό, Κομ-
ματισμό, Ίμπεριαλιομό, Κομ-
ρουνισμό καί τέλος τό μυρώ-
νουν οί μπεχληβάνηδες μέ
Κολλιτεχνισμό καί δέν συμα
ζεύεται. Νά λονπόν τό σύστη-
μα. Τό παιδί κλαίει συνέ-
χεκι...
4) Μ.Χ.:— Ποίος είναι κα
τα τή γνώμη σου καλλίτερος
στήν άπόδοση των Εργων
σου: ό Ευλούρης γ| ό Γαργα-
νουράκης;
Γ.Μ.:— .Ο Νίκος Ευ¬
λούρης είναι σπουδαϊος τρα-
γουδιστής καί ήταν ίδανικός
έρμηνευτής στά £ργα μου
ΧΡΟΝΙΚΟ — ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ
— ΣΤΡΑΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙ¬
ΝΟΣ καθώς καί στά ΡΙΖΙΤΙ-
ΚΑ — την έποχή 69 — 73.
Κάναμε συνέχεια πρόβες. 'Ο-
λόκληρα έξάμηνα. τΗταν μιά
σπάνια έτιοχή μέ τιολλά θαύ-
ματα καί μεγάλη καταπίεοτι.
Φόβος κσΑ πδθος. Τώρα πού
την ξανασκέφτομαι μού φαίνε
ται σάν έ>α μεταλλικό δνει-
ρο. Πέρασε λέει, κάτω άπ'
τό καινούργιο μου παράθυρό
ιμιά γρηά άκέφαλη Άρχόντισ-
σα καί γώ της έβαλα τα κεφά-
λι ενός Δεκάχρονου κορι-
τσιοΰ πού άνατράφηκε σέ σύγ
χρονο θερμοκήπιο. "Ιδες Ξε-
χάστηκα. "Υοτερα γίνανε τό-'
σα καί τόοα πού δέν είναι καί
ρός νά ποϋμε τίττοτε άκόμη.
Τό 73 συμπίιπτει μέ μιά γε-
νικώτερη άλλαγή. Άρχίζει ή
Μεταβατικότητα δχι μόνο γιά
μενά, τίς σχέσεις των άνθρώ¬
πων, την τέχνη...
Πολλοί συνάδελφοί μου φό
ραγαν καινούργια γραβάτα ϊ¬
σως γιά νά ξαναδώσουν έξετά
σεις σ' 2να κόομο γιομδτο ψυ
χικές ταλανπωρίες.
"II
καπο-
τσωσύνη καί ή έπίκαιρη έξυ-
κνάδα όδηγοϋν κατευθεϊαν
στό ψητό. Τότε έγώ χρειαζό-
μουνα δυό λιτές καί καθάριες
άνδρικές φωνές διαψορετικές
μεταξύ τους άλλά μέ άκριβό
μέταλλο. "Εψαζα πολύ. Τό δ-
τι λοιπόν ό Χαράλαμτιος Γαρ-
γανουράκης ετυχε νά είναι
μιά σπάνια φωνή καί μάλιστα
άπό την πατρίδα μου την Κρή
τη, είναι μιά σύυ,ιπτωσνι.
Γενικά δέν μπορώ νά Φαν-
ταστώ τώρα πιά γιά την «ΘΗ-
ΤΕΙΑ» (£να ίίργο μου πού ου
■μπαθώ ΐδια$τ>ερα γιατί είναι βι
δωρένο σ' αυτή την «Μεταβα
τικότητα») Λλλο ίδανικώτερο
τρογουδιστή συνειδητό. Πι-
στεύω ό Γαργανουράκης μελ-
λοντΐ·κά θά είναι ?νο φαινόμε
νο.
5) Μ.Χ.:— Πως βλέπεις
την Ιδέα νά ιίιργανωθη στό
Όροπέδιο τής Νίδας £να παγ
κόσμιο ·μουσικό φεστιβά.λ λαϊ-
κής μουσικης, μιά πού έκεϊ κα
τα την μυθολογία άκούστηκαν
οί ηρώτοι μουσικοί φθόγγοι
(τό χτύτπνμα των Κουρητών
ιμέ τίς πέτρες, γιά νά 'καλύ-
πτωνται τα κλάματα τοΰ Δία).
θά μποροΰσες νά συνθέοϊΐς τό
ρυθμο των Κουρητων ώστε ν'
αρχίση τό φεστιβάλ μέ τό Ϊ¬
διο ρυθιμικό χτύΐτημα δλων
των συντιετασχόντων;
Ό Γιάννης Μαρκόπουλος στή Φαιστό, δπου τού έγιναν,
πρό καιροΰ οί έρωτήσεις άπό τό διευθυντή τής «Αληθείας»
Τό ψυσικό ττεριβάλλον, «ό όμψαλός τής γής» όπως έχει ο¬
νομαστή, εδωσε την εύκαιρία γιά μιά «έκ βαθέων» συζητήση
Γ.Μ.:— Δέν μπορω νά
φανταστώ την άναβίωοή τού
χωρίς τόν κίνδυνο τοϋ «Γραφι
κου στοιχείου».
Βεβαία ή Ιδέα αύτη καθ" έ-
αυτή είναι καλή καί δίνη ά-
φορμές γιά μοντέρνα ήχητικά
στοιχεϊα.
"Ισως τα δικά μου αύτιά
δέν μποροϋν νά φανταστοΰν
τούς ήχους αϋτούς άπό πέτρες
τόσο εύκολα, βσο εθκολα μπο
ρω νά συνθέαω κάτι μ έ στοι¬
χεϊα άπό συλλαλητήρια (όνΐα-
δικές συνθηιματικές φωνές ά-
πό χιλιάδες άνθρώπους) ί μιά
όμαδκκή ύστερία άπό σύνολα
"Ηχων πολυβόλων τόσο φρι-
κτά πού ν ά μην τό άντέχει ό
νοΰς. Βεβαία 8λα αύτά είναι
ηρόχειρα παραδείγματα πού
προσθέτουν στήν ίδέα τοΰ φε¬
στιβάλ. "Αλλωστε τόσες καί
τόσες έκδηλώσεις γίνονται άλ
λοϋ καί μάλιστα μέ δχι πάντα
έπιτυχία.
β) Μ.Χ.:— Γιατί εΐσαι τό¬
σο άπλός απέριτος καί προσι
τος. Πιστεύεις πραγίματικά 8τι
είναι έσα'ΐτερο στοιχεϊο τοΰ χά
ρακτηρα σου ίί 2νας άρνητι-
κώς σνομπισμός;
Γ.Μ.:— "Ετσι είναι ό
χαρακτήρας μου. Άλλοι μέ
έκτιμοΰν κι' δλλοι μέ κατηγο
ροϋν. Δέν κάνω προσπαθεία
γχ' αΰτό. "Ετσά θυμδμαι ότι ίί-
ιμουν άπό παιδί.
7) Μ.Χ.:— θά τολμοΰσες
νά άνομετρηθής μπροστά σέ
κοινό μέ τούς ΰλλους συνθέ-
τες δηλ. θεοδωράκη, Χατζη-
δάκη, Μαμαγκάκη, Ξαρχάκο,
Κηλαϊδόνη, Λεονιίΐ, Σαββό-
πουλο, Λοΐζο, Μοότσπ κλπ.
Γ.Μ.:— "Οταν εϊμαστε
παιδία χαλοΰσαν οί φιλίες
μας μόλις ή δασκαλα ροποθσε
'Εορτές
'Ασληηκές-
Ο.Φ.Η. καί Γενέθλια
Σήμερα ό ΟΦΗ γιορτάζει την 50ή έπέτειο των γε-
νεθλίων τού. Όλόψυχα τού εύχομαι κάθε άθλητική ά-
νοδο. Και ύπόσχομαι δτι θά τού κάμω «δωρεά έν ζωή»
—σέ μνήμη των γονέων μου και ττροκοπή των παιδιών
μου — ένα άκίνητο γιά νά έχει επί τέλους Ιδιόκτητα
γραφεΤα. Στό συμδόλαιο άπαράβατος δρος: Τό σήμα
καί ή έττωνυμία τού ΟΦΗ θά παραμείνουν ώχς; έχουν
έσαεί. ^ -* |#^|
"Άλλοις τό άκίνητο, θά μεταβιβάζεται σέ αλλο κοινω-
νικό "Ιδρυμα.
Παράλληλο: — στούς ·ΠΌδοσφαιριστές — θά δωσω
ττρΐμ τταραμονής στήν ττρώτη τριάδα 5.000 (κατ' ά-
τομο) γιά την άγωνιστική ττερίοδο 1975- 1976.
Και ττάλι Ίοτορικέ ΟΦΗ, χρόνια ττολλά.
ΜΥΡΟΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ
Υ.Γ.: Ίστορικά ύπογραμμίζω δτι σήμερα ή λεω·
Φόρος Βασ. Κωνσταντίνου πού είναι τό τουριστι-
κό μου κατάστημα «Σφήκα 1» μετονομάζεται σκ
«Λεωφόρο Δικαιοσύνης».
«Ποιό παιδί ζέρει αύτό»,
«Ποιό παιδί Ρ,έρει έκείνο»;
Τότε ίίρχιζε μιά φασισπκή ά-
"ναμέτρηση. 'Υπάρχουν αίτίες
πού είναι είς βάρος τής ψυχι-
κής μας άκεραιότητας καί της
βμτινευσης. Σάν νά καβαλοΰ
σαν δλοι οί συνθέτες £να ΰλο
γο καί αρκιζαν νά τό κτυ-
ποΰν. Καί στίς έφημερίδες
καί τα ίίλλα μέσα ένημερώσε-
ως νά γίνεται μάχη διαφήμι-
σης καί λιβανίοτματος.
Δέν έΐχιο άλογο κι ούτε θέ-
λω νά παραβγώ μέ κανένα.
Άρκετά μέ τό μαζικό κόλπο.
8) Μ.Χ.:— Ποίος νομίζεις
έκτός άπό σένα δτι είναι καλ
λίτερος συνθέτης μας;
Γ.Μ.:— .Η χώρα μας
£χοντας μιά μεγάλη μουσική
κληρονο|ίΐά διαθέτει πολλούς
καί δξιους συνθέτες δπως οί
περισσότεροι άπ' αύτούς πού
άνέφερες. 'Υπάρχουν κι Κλ-
λοι. θά μποροΰσα νά προσθέ-
σω τόν Γιάννη Χρήστου, τόν
Ανδρέα Ροδινό τόν Βαοίλη
Τσιτοάνη...
9) Μ.Χ.:— "Αρχισες πρα-
κτιικά τή Μουσική. Έσπούδα-
σες χρόνια σέ ώδεϊο καί τώρα
ζαναγυρίζης κατά 8να τρόπο
στής πηγές τής πρώτης σου
μουσικής έπαφης. Ποΰ άποδί-
δης αυτή την άνακύκλιση;
Γ.Μ.:— Πιστεύω σέ μιά
πολύεδρη άλήθεια πού στήν ά-
ναζήτισή της σάν δραμα μελ-
λοντικό άναβυβίζομαι στόν ε¬
αυτόν μου σταιματώντας πότε
—πότε σέ καθάριους τόπους.
"Ισως νά δοκίμαζα ένδύυ,ατα
γιά ν ά δω ποιό ©αγαπήση - ό
έαυτός μου περισσότερο καί
ποιό θά μοϋ ταιριάζη καλυτέ¬
ρα.
10 Μ.Χ.:— Λένε δτι εΐσαι
έκαταμμυριοΰχος. Είναι άλή¬
θεια καί δν ναί τότε πώς δι-
καιολογεϊται ή γνήσια λαϊκή
σου τοποθετηθή καί τό αγγι-
γμα τοΰ πόνου τοΰ Λαοΰ;
Γ.Μ.:— Δέν εΐμαι έκα
τομμυριοϋχος. 'Επίσης ή μου¬
σική μου κι έγώ δέν είναι εί)
κολο νά δεχθοΰμε κατάταξη
δσο συμφέ ρούσα καί νά είναι
αύτη. Τό τραγούδι ίίν Εχη μα
κροχρόνια άποδοχή άπ' τόν
κόσμο, αύτό δέν οηνιαίνει πδς
χαρακτηρίζεται άμέσως λαϊκό.
Τό Ϊδιο ίσχύει καί γιά τό δργο
πού στό σύνολό τού δχει μιά
βάση θείμα-πκή.
11) Μ.Χ.:— Ποιοί πνευμα
τικοί άνθρωποι σέ έπηρέασαν
στό γράψιμο τής μουσικής
σου;
Γ.Μ.:— "Οταν ήρθα
στήν Άθήνα εΐχα την ευτυ¬
χία νά γνωοίσω άνθρώπους —
φίλους πού έπαιζον καί παί-
ζουν σηιμανπκό ρόλο στή δου
λειά πού κάνω. Ό Γιάννης
Χρήστου, ό Μίνως Βολονά-
κης, ό Κ. Μυρης, ό Ανδρέας
Μυλωνδς, ό Μιχάλης Κατσα-
ρός, ό Πλοόταρχος Καϊτα-
τζής, ό Γρηγόρης Σηφάκης ό
θωμάς Γκόρπους...
'Επίσης έχω φίλους πού
(παίζουν ρόλο στή μουσική
μου πού βρισκόμαστε σέ δχι
γνωστούς χώρους. Αύτοι δέν
είναι πνευματικαί άνθρώποι
άλλά ξέρουν την ζωή καλά
καί έχουν γερό μυαλό.
12) Μ.Χ.:— Ποιοί μουσι¬
κοί δημιουργοί έπέδρασαν τό
ϊδιο σέ σένα;
Γ.Μ.:— Σ' αυτή την έ-
ρώτηση δέν άπαντω.
13) Μ.Χ.:— Πίδς κάνης
την κατάταξη των άνθρώπων
σάν κοινωνχκων μονάδων;
Πρωτα οί πολιτικόν, μετά οί
ϊτνευματικοί καί οί καλλιτέ-
χνες ή οί έ'ιιποροΐ;
Γ.Μ.: — Ξεχάσαμε
τούς Καλλιεργητές τής γης.
'ΑΧλά πέρα άπ' αύτό αύτές
οί κατατάξεις μπερδεύουν. *Υ«
πάρχουν ίτομα πού νοιώθου-
με δτι χωρίς αύτά δέν γίνεται
τίποτα. "Ισως είναι μιά μυθο-
λογία πού δημιουργεΐται γιά
την άξία των άνθρώπων τοπο-
θετημένοι σέ χαμηλότερα βά-
θρα ¥ σέ ύφηλότερα. Μιά ού
Οά ύπαγορεύουν τόν ουντονι-
σμό μεταλλαγων φύοεοις κοΐ
άνθρώπων. Αύτό τό φαντάζο
μαι σάν μιά διαρκή έπαναστα-
τημένη ζωή οτερεωμένη δμως
στήν άνάνκη.
"Ισως τότε ό ανθρωπος σάν
κοινωνική μονάδα νά άπλώνη
τΐή σκέτρη τού καί τή δράση
τού άπό τα πιό άπλά άναγ-
καϊα πρακτικά μέχρι τα πιό
ψηλά πνευματικά. Τότε καί ή
καταπίεοη θΰναι κούφια καί
ή κατάταξη παληά ίστορία.
14) Μ.Χ.:— Γιατί έπιτρέ-
πης μαζί μέ ήλλους συναδέλ-
φους σου νά υπάρχη σέ βάρος
σας άπό τίς 'Εταιρεΐες ή έκμ«
τάλλευοη τής πνευματικί[ς
σου ίδιοκτησίας ή μήπως αύτό
δέν είναι σωστό καί απλώς
σεΐς οί συνθέτες τό λέτε γιά
νά άποκρύπτεται τα κέρδη
σας;
Γ. Μ.: — Γιατί δριαγιε;
Γιατί έΐπτρέπουμε στούς έμπό
ρους νά έ;ιψεταλΆ«:6ονται ταύς
άγρότες, οί ' βιομήχανοι τούς
έριγάτες, οί έφοπλιστές τούς
ναύτες καί τίς άν&γκες μας,
οί μεγάλες χβρες τίς μακρές
τα τράστ άκόμη καί τό θάνα-
το; Κι ή μουσική έχει τούς
Γαμπρούς της. Πρωτα ήταν οί
βασιλιάδες οί Κόμητες οί Δοΰ
κες, πιό παληά ήσαν άλλιως.
Οί χορηγοί τώρα εχουμε τίς
έταιρείες. Τα ώφέλη τοΰ συν
θέτη είναι πάντα τόσο λίγα,
οσα κιάν είναι. Βεβαία δσο
προχωροΰμε τόσο μικραίνουν
τα δρια έκμετάλβυσης τοΰ βι-
βλίου, τοΰ Δίσκου καί τόσων
β\ων μέσων γιά την διάδοση
τής τέχνης. 'Οποιαδήποτε άλ-
λαγή ποθητή έντάσσεται στά
δρια τής γενικής άλλανής τοΰ |
συστήματος.
15) Μ.Χ.:— Ποία μορφή
άπό την άρχαιότητα τί τή μυθο
λογία σέ δχη έ'Πηρεάση;
Γ.Μ.:— Ό Ήράκλει-
τος. Τόν διαβάζω άπό μικράς
καί νομίζω δτι ό κόσμος θά
8χη πολλά ν' άκούσει άπ' αυ¬
τόν τόν σοφό καί ρημαγμένο
λόγο τού. Άγαπω πολύ καί
τόν Αίσχύλο.
16) Μ.Χ.:— Μπορείς νά
μοΰ πής μέ μιά φράση τό φιλο
σοφικό σου «πιστεύ(ι}»;'
Γ.Μ.:— Πολύεδρη ά-
λήθεια,... καί νά περνδμε δ¬
λοι στό Μεγάλο καί μικρό ΔΙ-
ΑΚΟΣΜΟ μας.
17) Μ.Χ.:— Ό Κατράκης
μοΰ ε&ιε πρόστρατα δτι ίίν καί
αύτός σέ βοήθησε στά πρωτα
σου βήματα δέν τοΰ τό άνα
γνωρίζης. Είναι άλήθεια ή μή
πως μέ όρισμένες σου ένέρ-
γ€ΐες ί παραλείψεις χαρακτη-
ρίζεσαι σάν άχάριστος;
Γ.Μ.:— Μοΰ κάνει έν
τύιπωση αΰτό πού μοΰ λές.
'Ωφείλω τόσες χάριτες στό
Μάνο. Μιοώ την άχαριστία.
"Ισως ΰθελά μου νά δφταιξα
σέ κάτι πού νά πείραξε την
εύαισθησία τού.
18) Μ.Χ.:— Τί ρόλο έπαι-
ξε ή Κρήτη στήν συγκροτήση
σου καί τό δργο σου;
Γ.Μ.:— 'Έφυγα άπ
την Κρήτη στά 17 μου χρόνια.
Συχνά δμως £ρχομαΐ καί τή
βλέπιο. Δέν νομίζω δτι άκόμη
έχω κάνει αύτά πού πού θ&θε
λα γιά ν.ά μιλαμε γιά δργο.
Ή μουσική της δπαιξε καί παί
ζει τόν σημαντικώτερο ρόλο
μέσα μου. "Ισως γιατί την νοι
ώθω μεγάλη σέ άκούοιματα
σάν ΗΠΕΙΡΟ. 'Εσύ τί γνώμη
δχης;
19) Μ.Χ.:— Γεννήθηκες
στό Ήράκλειο κι ετιαιζες 5
χρονών φυσαρμόνικα τοΰ Κα
ζαντζάκη. θυμασαι κάτι χαρα-
κτηριστικό άπό την παιδική
σου ζωή;
Γ. Μ.: — ' Ανατράφηκα
στήν Ιεραπέτρα Πλάϊ στό
σπίτι μου εΐχε μιά Άλυκή. Πή
γαινα παιδάκι Κι ίίκουγα τα βα
τράχια νά συνομιλοΰν. Άργό
τερα δλεγα δτι ό Άντώνης ϊ-
χει μπλάβη φωνή καί ή Ελέ¬
νη κόκκινη. "Υστερα μιά πα-
ραμονή Χριστουγέννων έ*νας
Ένώ έ"κλεισε ένας χρόνος ά¬
πό την πτώση τής δικτατορίας
καί στήν προσπαθεία μας νά
φωτίσουμε δσο τό δυνατό πιό
άντικειμενικά βασικά γεγονότα
της περιόδου έκείνης, άρχίζου
με σήμερα την παρουσιάση πλη
ροφοριών καί στοιχείων σχετι¬
κών μέ την «άντίσταση», δπως
ξεκίνησε καί διαμορφώθηχε
στόν τόπο μας, στό Ήράκλειο.
Οί πληροφορίες καί οί άπό-
ψεις πού παραθέτουμε σήμερα
ζητήθηκαν άπό τόν κ. Ν. Γιαν
ναδάκη, ό οποίος θεώρησε κα-
λό νά τίς παραδώση στήν εφη¬
μερίδα μας έπειδή τπστεύει
στήν άνάγκη προσδιορισμοϋ καί
κατοχύρωσης της αληθείας των
γεγονότων δσο αυτή είναι άκό-
μα νωπά στή μνήμη. Έταπλέ-
ον, οί παρακάτω άναγραφόμε
νες πληροφορίες καί άπόψεις
στηρίζονται μόνο στή μνήμη
τοΰ συμ-ολίτη μας καί, δπως
μάς τόνισε βλλωστε καί ό ϊδιος,
δέν είναι δυνατό νά καλύπτουν
δλο τό φάσμα των δραστηριοτή
των καί των προσώπων πού δια
δραμάτωαν κάποιο ρόλο την έ¬
ποχή έκείνη. Γι' αύτό «Η Α¬
ΛΗΘΕΙΑ» θά επιδιώξη την ό-
λοκλήρωση τής προσπαθείας
της γιά την συγκεντρώση καί
των ύπολοίΐτων βασικων μαρτυ-
ριων.
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ
ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ
Μέ την έπιβολή τής δικτατο
ρίας, τόν Άπρίλιο τού 1967,
νεκρώνονται βιαία οί δημοκρατι
κές διαδικασίες καί έπαναλαμ-
βάνεται ξανά ή ίστορία πού γρό.
φτηκε κατά τή Γεριμανική κατο
χή: ή ίοτορία ενός λαοΰ στερη
μένου καί έγκαταΛειμένου άπό
την πολιτική καί στρατιωτική ή
γεσία τού, πού είναι 8ρμαιο
στά χέρια μιδς ομάδος άδίστα-
κτων τυραννίσκων, ετοιμων νά
ύπηρετήσουν δλα τα βασικά προ
στάγματα των ύψηλότερα Ιστα¬
μένων κυρίων τους.
Οί δικταίτορικοί μηχανισμοί
είχον πλήζει καίρια τό πιό κρί
σιμο καί άδύνατο σημείο της
προδικτοτορικής Κοινοβουλευ-
τικής Δημοκρατίας: Την πολιτι
κή ήγεσία σάν κύκλο προσώ-
πων μέ δικά τού συμφέροντα
καί δχι σάν φορέα μιδς συγκε
κριρένης καί στενής σχέσης μέ
τα συμφέροντα καί τίς προσδο-
κίες τοϋ 'Ελληνικοϋ λαοΰ. Εί¬
ναι σέ δλους γνΐΰστό πώς ή δλ
λείψη δημοκρατικων σχέσεων
μεταξύ ήγεσίας καί πολπικής
βάσης — δπου ή πολιτική βάση
θά εϊχε τή δυνατότητα νά άοκή
συλλογιικό έλεγχο καί νά άνα-
δεικνύει δημοκρατικά την πολι¬
τική της έκπροσώπηση· δπου οί
κοινωνικές, κοινοτικές, δΐ}μοτι-
κές καί ουνδικαλιστικές όργανώ
σεις θά άποτελοΰσαν βασικά καί
δχι διακοσμητικά στοιχεϊα στήν
ευρυθμη λειτουργία τοΰ Δημο-
κρατικοϋ πολιτεύματος καί θά
ήταν σέ θέση νά συμβάλουν
στή δημοκρατικοποίηση καί συλ
λογικοατοίηρη τής διαδικασίας
λήψης των βασικων άιποφάσε
ών στά πολιτικά καί οΐκονομι-
«ά θέματα — ήταν τό καίριο
τραΰμα στό σίδμα της προδικίτα
τορικής Κοινοβουλευτικής Δή
μοκρατίας, το τραΰμα έκεϊνο
πού έηέτρεφε ΐιί μεθοδιχή προ
παραοκέυή καί «επιτύχη» εκτε¬
λέση τής χαριοτιικής βολής έναν
τίον της.
Στίς 22 Απριλίου τού 1967
ό Ελληνικάς Λαός δέ ζοθσε
ΐμόνο την έμπειρία τής έ—κρά-
τησης τής ώμης βίας άλλά καί
την άποκάλυνρτι τοΰ ·άδύναμου
χαί χωρίς δυνατότητες άντίδρα
σης προσώπουτης πολιτικής τού
στή πολη μας μ £μαθε τού
δρόιμους τής μουσικής. Μοθδι·
σιασπκή άνάλυση θά φέρη Ι "Αραβας ποίίπαιζε κανονάχι
στό προσκήνιο στοιχεία πού | κ: εΤχε ξεμείνει λίγο καιρό
νέ νά καταλάβω δτι ό ίχος ε
ναί σάν βνθρωπος ή ζωή δέ
θυμάμαι καλά. Στήν οίκογέ
νειά μου δλοι έπαιζον έ"να όρ
γανο καί τραγουδοΰσαν. Τί ση
μασία διμως δχει αύτό;
20 Μ.Χ.:— Τί &λλό θά εί
χες νά μοΰ πης ελευθέρα.
Γ.Μ.:— Συνηθίζουμε ν
λέμε ώραία λόγια ποιητικ
γιά νά κάνουμε έντύπωση, κ
£τσι ό κόσμος έπίκαιρα έκτιμ
ή θαμπώνεται. 'Επίσης τα £ρ
γα μας τα τοποθετοΰμε σέ κα
θαρά ντουλάτηα προσέχωντος
λεπτομέρειες χωρίς νόηιμα,
γιά νά εχουμε σέ περίοπτη θε
ση την ύστεροφημία μος. Μέ¬
σα σ' δλο αύτό τό σκηνικό τα
φέμματο δίνουν καί κέρνουν.
Τα λιβανίσματα καί οί φιλοδο
ξίες προσπαθοΰν νά διαστρε-
βλώσουν τό κοινό έίνστικτο καί
νά χαλάσουν τό δττοιο γσύστο
τοΰ κόσμου έ"χει άπομείνει.
Μ·έσα στό μεγάλο κύκλωμα
τό ξεπαρθένεμα καί ή φθορά
μδς περιμένουν στήν γωνιά
τοΰ δρόμου καί στό μικρό δω
μάτιο τοΰ σπιτιοΰ μας.
Άκόμη καί ή έ'ξυπνη αύτο-
κατηγορία δέν μδς γλυτώνει.
"Ισως μόνο νά κερδίζη την
λιγόκαιρη συμπάθεια τοΰ κό¬
σμου πού αίσθάνεται δυνατάς
καί βτοιμος νά σέ προστατέψη.
Ή έπταετία μέ δίδαξε νά μην
κτυπόμαστε μεταξύ μας, δσο
καί αν συνέχεια μέ τα έμπορι
κά τους παιχνίδια, τόν έγωϊ-
σμό τους, καί την ίρνησί τους
δέν παύουν νά Πχκραίνουν εμέ
να καί την μουσική μου, συνά
δελφοι έτερόφοκοι, καί φουκα
ράδες φιλόμουσοι.
ήγεσίας. Στίς 22 Απριλίου τοΰ
1967 ό Ελληνικάς Λαός στεκό-
ταν μόνος, μέ έξαίρεση όρισμέ
να μόνο άτομα άπό τόν πολιτι¬
κό κόσμο, άπέναντι στούς μηχα
νισμούς βίας ενός τυραννικοΰ
καί ξενοκίνητου καθεστώτος.
Στίς 22 Απριλίου τοϋ 1967 ό
Ελληνικάς Λαός, κυρίως νέα
παιδία τού, άρχίζου ν νά άνπ
δροΰν, νά έκφράζουν τό «δχι»
τους στό αΰταρχικό καθεστώς,
αΰτόβουλα κινούμενοι μόνο ά-
υό την άγάπη στήν ελευθερία
καί δχι άπό τίς ύπαγορεύσεις
τοΰ όποιουδήποτε κόμματος. "Ε
τσι άρχίζει ή ίστορία τής «άντί-
στασης».
"Ενα πρκΐγμα είναι γεγονός:
ή άντίθεση στούς μηχανιομούς
καί τούς φορεΐς τής δικτατορίας
πήρε ποικίλες μορφές. 'Εκτείνε
ται άπό την άξιοπρεπή καί συ-
νειδητι) άποχή άπ6 όιποιαδήπο
αε σχέση μέ τούς φορεΐς τοΰ δι
κτατοριχοΰ καθεστώτος καί φτά
νει μέχρι τίς συγκιεκριμένες
πράξεις άντίδρασΐις στό καθε¬
στώς, πράξεις πού συνήθως με
ταφράζονται καί μέ την κοτα-
βολή προσωπικών τιμημάτων.
"Ομως καί αΰτό πρέπει νά τονι
στεϊ ίδιαίτερα, τό γεγονός τής
συρμετοχής όρισμένων κύκλων
προσώπων στίς άποκαλούμενες
πράζιεις άντίθεσης δέν θά πρέ¬
πη νά άποτελή τίτλο, χρήσιμο
γιά μία πολιτική ή έπαγγελματι
κή σταδιοδρομία.
Ή συμμετοχή στίς πράξεις
άντίθεσης πρός τή δικτατο ρία
είναι εκφράση συνεπείας στήν
άντίληψη δτι πρέπει νά παραμε-
ρχστοΰν τελικά, δλες έκεϊνες οί
έξουσίες καί οί μηχανισμοί πού
άντί νά εγγυώνται την άπρόσκο-
πτη αναπτύξη τής προσωπικότη-
τας τοΰ κάθε άτόμου και την ά-
νεμπόδιστη εκδηλώση τής δημι-
ου.ργικότητάς τού, καταλήγουν
στήν κατάλυση τής ελευθερίας
τού καί τοΰ δικαιώματός τού νά
συμμετέχη ούσιαστικά στή δια
μορφώση τοΰ μέλλοντας.
Μέ δυό λόγια στίς 22 Απρι¬
λίου τοΰ 1967, μποροΰρε νά
έτπσημάνουμε δύο βασικά στοι¬
χεϊα: Τό πρώτο άφορδ την τρα
γική έτπχύρωση των άντιφάσε
ών καί άδιεξόδων τοΰ προδι-
κτατορΐκοΰ κοινοβουλευτικοΰ
καθεστώτος καί τό δεύτερο την
άνάγκη εκφρασης τής άντίθε
σης ενός Λαοΰ στερημένου άπό
πίς έλευθερίες τού πρός έκβί
νους πού τίς κατέλυσαν. Στό
πλαίοιο των δύο αυτών στοι-
χείων άρχίζει νά γεννιέται
«άντίσταση» πού πέρα άπό κάθε
φιλολογία καί εΰκαιριακή κα
στενή εκμεταλλευθή τής ίστορ
άς της, δέν είναι παρά ιό σύνο
λο τδν σποραδικων άντιδράσε
ών στίς θελήσεις ενός αύταρχι
κοΰ καθεστώτος. Τό σύνολο
των σποραδικί&ν καί στιγμιαίω
άντιιδράσεων πού προέρχονται
άπό τούς κόλπους ενός λαο
πού στή μεγάλη τού πλειοψη-
φία, εϊχε άρνηθεϊ την έρπρα-
κτη συγκατάθεσή τού στούς κα
ταλυτές των δικαιωμάτων τού.
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
ΤΟΥ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967
ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Στό πλαίσιο αύτό τοατοθε-
τοϋνται καί άποκτοΰν τό βαθύ-
τ«ρό τ,ους περιεχόμενο οί πρά
ξεις άντίθεσης στό δικτατορικό
καθιεστώς πού συνέβησαν στή
διάρκιεια των έτων 1967 καί
1968 στό Ήράκλειο καί πού ά¬
μέσως άκολουθεΐ μία σύντομη
καί, δσο τό δυνατό πιό περιε-
κτΐκή έζιστόρησή τους.
Την πρώτη κΐόλας έβδομάδα
μετά την εγκαθιδρύθη τής δι¬
κτατορίας άπό 23 έ*ως 30 Άπρι
λίου 1967 ήρχισαν στό Ήρά¬
κλειο συγικβκριμένες συζητή-
σεις πού εΐχαν σάν σκοπό την
έικτίμηοη τής και νού ρίας κατά
στασης καί την εξευρεθή των
κιαταλληλότερων μέσων γιά
την αντιμετωπίση της. Οί συζη
τήσεις αύτές πραγματοποιήθη-
καν άνάμιεσα σέ στελέχτι κα
μέλη της ΕΔΗΝ καί τής «Δημο
κρατΐκής Νεολαίας Λαμπράκη».
Κύριο γνώρισμα των συναντή-
σεων αυτών των νέων ήταν ή
σύμπνοια καί ή διαθέση γιά άνά
πτυξη, δσο τό δυνατόν ταχυτέ¬
ρα, μιάς κοινής πολιτικής δρα¬
στηριότητος — μιδς δραστηριό¬
τητος πού θά ύπηρετοϋσε άπο-
κλειστικά καί άποτελεοίματικά
τή διαδικασία άποκατάστασης
των καταργηθέντων δημοκρατι
κων θεσμών. Τελικός καρπός
των θιαβουλιεύσεων αυτών ή¬
ταν ή πραγματοποίηση μιδς με-
γάλης συγκέντρωσης στήν έκ-
κλησία τής Άγίας Είρήνης
(στή Θέση Σπήλιο), δπου άπο-
φασίστηκε, σάν πρωτο βήμα ή
καταοκευή ενός πολυγράφου
καί ή έκτύπωσο καί διανομή
προκηρύξεων μέ δημοκροτιχό
— άνπδικτατορικό περιεχόμε-
νο. Στή συγκεντρώση τής Άγί
άς Είρήνης έ"λαβανμέρος άπό
την πλευρά τής ΕΔΗΝ οί Δρα
μουντάνης Γιώργος (φοιτητής)
Κλη,ρονόμος Κώστας (δικηγό-
ρος), Ξυριτάκης Δινμήτρης (φο:
τητής) καί ΰλοι, καί άπό την
πλευρά τής «Δημοκρατικής Νεο
λοίας Λαμπράκη» οί Γιανναδά¬
κης Νίκος (φοιτητής), Σαββά
κης Ανδρέας (ίροιτητής), καί
άόλλοι. Έκτός άπό αΰτούς πού
εΐχαν προηγούμενα όργανωτι-
κές σχέσεις μέ πολιτΐκές νεο-
λαΐες, έλαβον μέρος στή συγ¬
κεντρώση τής Άγίας Είρήνης
καί νέοι πού κινοΰνταν μέν ά¬
πό τα δημοκρατικά τους φρονή
ματα ένώ προηγούμκνα δέν άνή
καν σέ καμμιά πολιτική όργάνω
ση. Παράδειγμα τέτοιας περί-
πτωσης είναι ό φοιτητής Καρυω
τάκης Κώστας.
Τέλη Απριλίου τοΰ 1967 μέ
άρχές Μαϊου πραγματοποιεϊται
στό Ήράκλειο ή πρώτη πράξη
άντίθεσης πρός τό δικτατορικό
καθεστώς μέ τή ρίφη 3.000 προ
κηρύζεων ,μέσα στήν πόλη. Οί
προκιιρύξεις αύτές ήταν χειρό-
γραφες καί περιεϊχαν συνθήμα
τα δπως «114», «Κάτω ή Δικτα
τορία», κλπ. Γράφτηκαν άπό
μιά όμάδα νέων, καί ρίχτηκαν
σέ διαφορετικά σημεϊα τοΰ Η¬
ρακλείου άπό τούς Παπαδο-
μιχελάκη Χαρίτο, Δραμουντάνη
Γιωργο, Γιανναδάκη Νϊκο καί
Ξυριτάκη Δηιμήτρη. Ή πράξη
αυτή εϊχε αάν άμεσο άποτέλε¬
σμα τή σύλληψη τοΰ Γιαννα¬
δάκη Νίκου, τοϋ Γιανναδάκη
Κώστα, τοϋ Κριαρά Ανδρέα τοϋ
Παπαδομιχελάκη Χαρίτου καί
την πρόοκληση στήν Άσφάλεια
Ηρακλείου γιά «συστάσεις» πολ
λών δηιμοκρατικών πολιτών
Πάντως, ό κύκλος των συλλή-
φεων έκλεισε γρήγορα καί προ
σπάθΕΐα τοΰ Διοιικητή Άσφαλε
άς ήταν νά «σκεπαστή» δσο τό
δυνατό παό άθόρυβα, τό γεγο-
νός. Βασανιοτήρια δέν έγιναν.
Μέ τή συγκεντρώση τής Ά¬
γίας Είρήνης καί την ρίψη των
πρώτων προκηρύξεων κλείνει κι
ή πρώτη - πρώτη φάση των πρά
ξεων καί ένεργειών άντίθεσης
πρός τή δικτατορία. Στό εξής
διαμορφώνονται καί άποκρυστα
λώνονται στό Ήράκλειο δύο,
βασικά κύκλοι προσώπων πού
μέσα άπό μία παράνομη διαδιχα
σία αύτοοργάνωσης, καταλή¬
γουν νά γίνουν ενώπιον των
'Εκτάκιτων Στρατοδικείων οί
δύο μεγάλες ύποθέσεις. Στόν
πρωτο κύκλο συγκαταλέγονται
οί Φοϊβος Ιωαννίδης, Δημή¬
τρης Ξυριτάκης, Παπαϊωάννου,
Παπά - Γαβαλδς κ.8. ένϊο στόν
δεύτερο οί Γιανναδάκης Νίκος
Γιοΰργος Κώστας, Καρυωτά-
κης Κώστας, Παΐταδομιχελά-
κης Χαρίτος, Σαββάκης Αν¬
δρέας, Σπυριδάκης Μιχάλης,
Σιδέρης Γι&ργος καί βλλοι.
(Τα στοιχεϊα πού παραθέτουμε
σήμερα άφοροΰν τό δεύτερο κύ
κλο).
Τόν Αΰγουστο τοΰ 1967 πρα
γΐματοποιήθηκε συνάντηση των
Νίκου Γιανναδάκη, Κώστα Κα-
ρυωτάκη, Κώστα Γιούργου, Χά
ρίτου Πασιαδομιχιελάκη, Γιάννη
Ξυλούρη καί Γιώργου Σιδέρη
στό Ήράκλειο, δπου άποφασί-
στηκε ή έκδοση μιδς μηνιαίας
άντιδικτατορικής εφημερίδας μέ
τίτλο «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΡΗΤΗ».
Τό πρώτο φΰλλο τής έφηιμερί-
δας αυτής κυκλοφόρηοε πορά-
νομα στίς άρχές τοΰ Σεπτέμβρη
τοϋ 1967 σέ 100 άντίτυπα. Τό
δεύτερο φΰ·λλο κυκλοφόρησε
τόν 'Οκτώβρη σέ 300 άντίτυπα
καί, μέχρι τόν Άπρίλιο τοΰ
τοΰ 1968 εϊχε φτάσει στά 600
άντίτυπα. Ό πολιτικάς προσα
νατολισμός τής εφημερίδας Ε¬
ΛΕΥΘΕΡΗ ΚΡΗΤΗ βριακόταν
σέ άμετακίνητη στενή αχέση μέ
λ λ ΛΛ^^ΛΛΛ^^^ΐΑΑΑΑΑΛΛΛ/¥^Λελάκη Χαρίτου, Καρυω
τάκη Κώστα καί Σιδέρη Γιώρ¬
γου) γίνονται στήν Άθήνα άπό
τα ίδρυτικά μέλη τής πρώτης,
χρονολογικά, άντιδικτοτορικής
όργάνωσης φοιτητών «ΡΗΓΑΣ
ΦΕΡΑΙΟΣ» Ίδρυτικό μέλος
της ϊδιας όργάνωοης γίνεται έ-
πίσης χαί ό Μιχάλης Σπυριδά¬
κης στή θεσσαλονίκη. Μέ τόν
τρόπο αύτό ύ .κύκλος αυτών
των συγικεκριμένων προσώπων
άναπιτύσσει μιά ϋντονη καί πό
λυποίκιλη δραστηριότητα, πού
δέν είναι άκόμα ή στιγμή κα-
τάλληλη γιά νά περιγραφτεϊ έ-
δώ, καί συμβάλλει ούσιαστικά
στή διαμορφώση καί την άνάπτυ
ξη των όργανώσεων έκείνων
πού έπαιζον Εναν άπό τούς βα
σικώτερους ρόλους στή συντή
ρηση τής άντίθεσης μεταξύ ενός
δημοκρατικοΰ λαοϋ άπό τή μιά
καί μιδς στρατιωτικάς καί κυ-
ριολεκτικά άντεθνικής δικτατο
ρίας άπό την βλλη.
Στίς 8 — 13 Απριλίου τοΰ
1968 λήγει ή δραστηριότητα
τοΰ κύκλου αύτοΰ μέ τή σύλλη
νμη των μελών τού στήν Άθή·,
να, τό Ήράκλειο καί τή θεσ
σαλονίκη. Οί νέοι αύτοι δημο-
κρατικοί πολίτες ύπέστησαν τα
πάνδεινα στά κρατητήρια Α¬
σφαλείας τής Αθήνας (στήν ό-
δό Μπουιμπουλίνας), στή θεσ¬
σαλονίκη καί στό Ήράκλειο (ά
πό τόν σκληρό βασανιστή Τρ.
Πεχυνάκΐη). Καψίματα μέ τσι-
γάρα, φάλλαγγα μέ σιδερένιους
λοστούς, χτυττήματα στά γεννη
τικά δργανα, βγάλσιμο νυχιων
μέ τανάλιες, υβρείς, προπηλα
κισμούς κλπ. Τελικά παραπέμ-
φθηκαν στό "Εκτακτο Στρατο
διικεΐο καί καταδικάστηκαν οί
Γιανναδάκης Νϊκος (21 χρό¬
νια), Καρυωτάκης Κώστας (16
χρόνια), Γιοϋργος Κώστας (16
χρόνια), Σαββάκης Ανδρέας
(14 χρόνια), Μποτζάκης Γιί&ρ-
γος (10 .χρόνια), Σταματάκης
Νικηφόρος (5 χρόνια), Σπυρι¬
δάκης Μιχάλης (16 χρόνια),
Παπαδομιχελάχης Χάριτος (5
χρόνια).
"Ετσι μέ τίς καταδίκες αύτές
έκλεισε μία μεγάλη σελίδα δρα
στηριοτήιτων καί ΰνοιξε μιά 6λ-
λη άρκετά μακρόχρονη: ή σε¬
λίδα τής φυλάκιοης πού κράτη
σε άιπό 4 μέχρι 5 1)2 χρόνια.
"Ομως βκλεισε καί αυτή. "Ο¬
πως έκλεισε καί ή καταστροφι
κή γιά τόν τόπο περίοδο τής
δικτατορικης διακυβέρνησης.
Μένει όκόμα άνοιχτό τό θέμα
τής τιμωρίας των ένόχων πού
βρίοκεται πιά στή δικαιαδοσία
των δικαστιρίων, καί πού, σέ
καρμία περίπηωση, δέν πρέπει
νά πάρει τή μορφή άντεκδίκη-
σης: γιατί ήάντεκδίκηση δέν
είναι γνώρισμα των δημοκρατι¬
κων αντιλήψεων καί καταστάσε-
ων. Σημασία σήμερα ίχβι, πρω
τα καί κύρια, ή συναίσθηση εύ
θύνης γιά την άνάγκη στερέω-
σης των θεσμων έκείνων πού
έατιτρέιπουν στή δημοκρατία νά
πραγματοποιηθή νά άναπτυχθη'
άπρόσκοπτα. Καί κάτι Λλο άκό
μα: ή ποιοτική μεταβολή στά
ήθη τα πολιτικά, ή έγκαθίδρυ-
ση αντιλήψεων πού άδηγοΰν
στήν καλλΐέργεια τοΰ δημοκρα
τικοΰ διαλόγου καί δχι στήν ε¬
πικρατήση τοΰ δίκηου τοΰ ίσχυ
ροτέρου.
Ή σημερινή άναφορά σέ μία
άπό τίς βασικές σελίδες τοΰ πα-
ρελθόντος έ*χει σά σκοπό 6χι νά
άναμοχλεύση πάθΐ], άλλά νά
οδηγήση στή γνώση. Καί ή γνώ
ση — τόσο ή ίστορική δσο καί
ή έπιστημονική — αποτελεί σή
μερά την ούσιαστικότερη προϋ-
πόθεση τής Δημοκρατίας.
Χ—
ΖΟΡΜΠΑΙ2.,
Τηλ. 282-905
Ένα πραγμαηκάκαΑΑι«_χνικό γβγονόβ
Μόνον σΛρσρα Δβνίάρα
Ο ΘΕΜΗΣ ΒΝαΡΕΙΐαΗΣ
μί: *ην όρχήσ^ρα «όν
καί 6 πρώτοβ ΐοθ ρπουζονκιον
κοστασ παπααοπογποΐ
Μόνον σήμερα α?1ό κένΐρο
'ΖΟΡΜΠΑΪ,,

28 ΙΟΥΛΙΟΥ 1975
ΖΕΑΙΔΑ 4
ΗΡΛΚΛΕΙΟ "Η ΑΛΗ·ΕΙΑ,, ΚΡΗΤΗΣ
ΕΠΕΥΘΕΡΟ
ΟΣΑΜΑΣΓΡΑΦΟΥΝ
Η ΑΛΗΘΕΙΑ
ΟΙ ΑΑΓδ-ΤΕΣΜΑΣ
ΗΜΟ
Γ. ΚΟΥΚΟΥΡΙΤΑΚΗΣ
ΔΙΑΦΟΡΑ ΔΙΦΟΡΟΥΜΕΝΑ
Διά την εφημερίδα
«Η ΑΛΗΘΕΙΑ»
Ενταύθα
Κύριε Διευθυνταί,
Παρακολουθή τους αγώνας
σας γιά τα τοπικά συμφέροντα
— την άλήθεια — καΐ ειλικρι¬
νώς σάς συγχαίρω σάν άγωνι-
στή καΐ σάν άνιδιοτελή ανθρω-
πο. Εϋχομαι νά εϋρετε μιμητάς
στόν κλάδο σας, συνεχεϊς καί 3-
χι στιγμιαίους.
Σχετικό μέ την Σουλτανίναι
πέρυσι οί άγρότες άπό την στα
φίδα πλήοωσον ϊνα σωρό φό-
ρους: γιά την Κύττρο, ΟΓΑ, γιά
σχολεΐα, ζυγιστικά (Κρουσσώ-
νας κ.λ.π.). Τούς κλέβουν στό
ζύγι, κι' δλα αυτά γιά νά ποΰ-
λάμε την σταφίδα μας στούς
Γερμανοΰς νά μάς δίδουν μάρκα
καί νά τοΰς δίδομε έργάτες γιά
500 δρχ. σύνταξι ΟΓΑ γιά νά
μάς προστατεύουν οί Βρεττσνοΐ
στό Άκρωτήρι τής Κύπρου κ.λ.
ττ.
Δύο τρόποι ύπάρχουν, γιά
την σουλτανίνα η νά καλλιερ-
γάμε τα άμπέλια όλον τόν χρό-
νο όπως ντομάτες, άγγούρια —
νά φτιάξωμε δηλ. θερμοκήπια
σταφυλλιών όπως κάνουν ο!
Γάλλοι καΐ Ίσπανοί καΐ ττου-
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΖΩΡΤΖΗΣ
0 ΓΑΜΠΡΟΣ
ΤΟΥ κ. ΝΟΜΑΡΧΗ
Πρός τή Δ)οιι τής εφημερί¬
δας
«II
ΑΛΙΙΘΕΙΑ» Ηράκλειον
Κύριε «ΕΧΕΜΥΘΕ»...
Τό γενονός δτι £χεις τή δυ
νατότητα νά σχολιάζης καί νά
κρίνης τή δημοσία δραστηριότη
τα τού καθ' ί'νός, δττως στήν
πμοκειμένη ΓΚ,ρίτιτωοη τού Νο-
ΐιάρχη, δέ νομίζω πώς είναι σω
οτό νά έττεκτείνβοαι οτά καλά
κοθού'ενα κοί νά «κουοκουοεύ
εις» κάθε πολίτη καί μάλιστα
άιτό τή στήν,η τοΰ πολιτικόν)
κουτοαμπολτοθ τής ί'φημερί&ας
σου, £στω κι άν αύτάς είναι ό
^αμπρός τοΰ Νομάρχη
'ΙΙ διαπιστωθη ( πλη'κχρόρη-
οή σου πε|>ί «ίοορροπίας τοϋ
τρόμου», έπειδή ένέχει θέση
κριτικής στή ουγγενική σχέση
μου μέ τόν Νομάρχη Ηρακλεί¬
ου, (πράμα ιγθικά καί γιά δη-
μοσιογράφο δεοντολογικά άπα
ράδεκτο) μέ. βρίοχει θιγομενσ
καί παρακολώ έξήγησέ μου ο'
ευθετο χρόνο τί έννοείς.
Όσο γιά τη ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙ-
ΚΙΙ ίδεολογία |ΐου, έπειδή είναι
άρκετά (τοβαοή ύπόθεση γιά δ¬
λους άμδς. είναι τουλάχιοτο 8-
δικο νά την άναφέρεις οτό
«κούς κούς» της εφημερίδας
σου, αν δχι καί σ' όποιαδήττοτΓ
Λ\η θέση της.
Μέ την τηιη πιοΰ σοΰ ται-
ριάζει
Άθήνα 9 Ίούλη 1975
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΖΠΡΤΖΗΣ
λοϋν σταφΰλια πρώιμα τόν Ό-
κτώβριο - Νοέμβριο στή Γερμα-
νίσ κσί γίνονται άνάριταστα
συγχρόνως δέ νά δισθέτομε πε-
ρισσότερη σταφίδα στό ψωμι
(10.000.000 έλλην.) Τό μεσημέ
ρι, τό πρωί οί μαθητές νά τρώνε
μέ περισσότερη σταφίδα τα λε-
γόμενα σταφιδοτρίβιδα, ό στρα
τος έπίσης τό ϊδιο γιά τό ψω-
μί, οί βιομηχανίες νομίζω κά¬
νουν οίνόπνευμα άττό σταφίδα -
σταφύλια νά κάνομε κέικ (γλυ-
κά) γιά τοΰς ξένους στά ξενο-
δοχεία, καί τό ΰπόλοιπο νά δια¬
τεθή (ή σταφίς) στό εξωτερικώ
Ρωσία (15.000 τόν. ετησίως)
Δ καί Α. Γερμανία, Βουλγαρία,
Ίοπτωνία κ.λ ττ.
Ό αλλος τρόττος νά ενισχύση
τό κράτος τοΰς παραγωγούς
σταφίδος — νά £εριζωθοΰν τα
άμπέλια καί νά βάλωμε έλιές
— κριθάρι (γιά ΦΙΞ — Χένιγ-
γερ κ.λ.ττ.) σιτάρι κ.λ.ττ. γιατί
έχομε μεγάλο συναγωνισμό μέ
Αύστραλία, Τουρκία, Άφγανι-
στάν, Περσία (ή όττοία πουλά
καί ττετρέλαιο).
Διακόπησαν οί έργασίες τής
Βουλής μέχρι 6 Όκτωβρίου. ΤΊ
έ'κανε ή τωρινή Κυβέρνησις μέ¬
χρι σήμερα;
1) Δίκη τής Χούντας; (Λυ-
κουρέζος δικηγόρος)
2) Έλάφρυνσις φόρων; (αυ¬
ξήση ψωμιοϋ, ζάχαρις εισιτήρ!
ών, σέ τιμολόγια ΰδρ. γιά πλα-
κίδια εΤδα 15ο)ο φόρος κατα¬
ναλώσεως συν 7ο) ο ΦΚΕ συν
χαρτόσημο 2,4ο) ο καί στό τέ
λος τοΰ χρνου φόρος είσοδήμα
τος 12ο)ο — 16ο)ο ίσον 38ο)ο
φόρος).
3) Κανένα οπτουδαϊο έ'ργο
(λιμάνι — άεροδρόμιο, — δρό-
μος).
4) Μείωσε την κατανάλωση
πετρελαίου νά δώση δάνεια κ
λ π. γιά διάφοραι λεωφορεΐα δ-
ττως στήν Αγγλία ετσι άντί 1
000 λεωφορείων νά ίΐχομε 500
λεωφορεΐα μόνο ιδία κίνησι, λι
γότερο πετρέλαιο.
5) 'Ενίσχυσε 1 200.000.000
τούς παραγωγούς καί Εβαλε φό
ρο σέ ζάχαρι 1 000.000.000.
6) "Ετριξε τα δόντια σέ μο
νοπώλια ΕΣΣΟ ΠΑΠΑΣ κ.λ.π
νά φέρουν τό υττόλοιττο συνάλ
λαγμα 4 500.000.000 γιά κον
σερβοττοιεΐα; (γιατί εσίγησε
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ;)
7) Ύττετίμησε τό δολλαριο
άπό 30 δρχ. σέ 25 - 27 δρχ. 8-
πως τδχουν οί ξένοι τώρα καί
τόσα χρόνια;
8) Κατάργησε τις βάσεις Ση¬
τείας — Ηρακλείου καί των
εύφόρων μερών (θερμοκήπια
Τυμπσκίου) Τυμττάκι κ.λ.π.;
9) "Εβσλε φόρους σέ βάσεις
καί πόσοι; καί ποθ σέ προϊόντα
άμερικανικά, μττύρα, φόρμες,
τσιγάρα κ λ.π.;
10) Είναι άλήθεια δτι οί "Ελ
ληνες ΰπάλληλοι Άμερικανικής
Βάσεως Γουρνών μισθοδοτοΰν-
ται άπό την Έλλην ι κή Άεροπο-
ρία;
ΓΙΑΛΕΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΛΑΒΗ
Κύριε Διευθυντάς ,
Την περοσμένη Δευτέρα 14.
7 75 καί είς την έκπσμιπή τής
ΥΕΝΕΔ "Ηρακλείου «άθλητικό
ηεντάΧεπτΌ», πού γράφει καί
τταρουσιάζει ύ δημοοιογράφος
κ. Ανδρέας Παναγιωτόπουλος,
ακουσα τό εξής χαρπωμένο:
«Είς τό στάδιο τής Λειψίας
«Μπροΰνο Ζάουλι» ή 'Ελληνι-
κή όμάδα αχίϋου κατεποντίοθη
παίρνιοντας την βη θέσι (τελευ
ταία)».
"Εχω νά άτιαντήσΐϋ οτόν κ.
Παναγιωτάπουλο τα εξής:
Δέν ύπάρχει στάδιο «Μπροϋ-
νο Ζάουλι» στήν Λίιψία. "Οταν
λέμε «Μπροθνο Ζάουλυ», έννο
οΰμε τούς άγιΤινες στίβου μετα
ξΰ ΕΰρωπαΊκών κρατων, που
γίνονται κάθε 2 χρόνια σέ διά
φορες Εύρωππικές πόλεις κατά
τα £ττ|. που ό άριθιιός τους εί¬
ναι περιχτός (1973. 1975).
Οί 12 καλύτερες όμάδες τής
προηγουμέ ής διοργανώσεως,
μετέχουν χωρίς προκριματικους
στήν ήιμιτιελική φάσι, ένώ οί
άλλες όμάδες δίνουν άγάίνες
προκρίσεως.
Στήν ήμιτελική φάσι μετέ¬
χουν χωρισμένες σέ 3 άμίλους,
οί 18 καλύτερες όμάδες, άπό
τίς οποίες οί 2 πρώτες κάθε ό-
μίλου μετέχουν στήν τελική
ίράσι (β ύμάδες).
Δηλοδή οί άγώνες τής Λει¬
ψίας ήταν οί ήιΐη,τρλικοί τοθ Κυ
πέλλοιυ Μπροΰνο Ζάουλι, δ¬
ττως ήμιτελικοί ήσαν κοί οί ά-
γωνες τοΰ Λονδίνου καί τοθ
Τορίνο.
Αύτά τα γράφω, γιατί είναι
ττολύ λυπηρό £νας έηαγγε-λιια
τίας δημοσιογράφος νά κάνη τέ
χοιες γχάφες!!!
Μετά τιμής
ΓΙΑΛΕΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΑΚΤΗΜΟΝΕΣ ΚΑΡΚΑΑΙΩΤΙΣΙΑΣ
ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΠΣΗΦΗ
Άγαπητή «ΑΛΗΘΕΙΑ».
Σέ έίοημεοίδα τοΰ Ή|)ακλεί-
οιι διαβάσαμε άνακοίνωοπ τοϋ
ΟΔΜΠ, δτι π,κΑηθήκανε 3.000
στρώμματα τής Ίερας Μονής
Έπανωοήφη καί άπέκ'τησαν άπό
αύτην τιν ττεριουσία πλεΐστοι
άγρότες των πέριξ χωρίων τής
Μονής. Μεταξύ των χωρίων ά-
αφέρετε καί τό χωοιό μας
Καρκαδιώτιοσα. θεωροΰμε επι
βεβλη·μένο. εμείς αί κάτωθοι ύ-
πογεγραμμένοι γιά την άποκα
τάσταση τής αληθείας νά ποΰ-
με ότι δέν επήραμε άπό αΰτά
τα χωοάφια οΰτε μιά σταθαμή.'
Τώρα μέ τα 2.500 στρέμματα
έλιπίσαμε δτι ίίθελε συιαμ·ετ£χω
με οάν πραματικοί δικαιοΰ-
χοι, ίίμως μάς ϋφυγβ κάθε έλ-
πίδα αατί, δπως πληροφορηθή-
καιμε. άναβλήθηκε ή δηιμοπρα-
σία πού είχε όριοθεϊ γιά την
13 7.1975, >ιά νά δωθή ό χρό
ος στούς ένδιαφ'ερομένους νά
συμμρτάσχουν. Καί έρωτοΰμε
κάθε άρμόδιο, κάθε καλόίτι-
στο ανθρωπο: πώς είναι δυνατό
νά συμι]ΐ€τάσχωμιε, ά<ροΰ δέν έ-χω,με οθτε τό παράβολο νά κα ταθέσωμε; "Αν καί καθόμ-αστε στό χωριό δέν έχοιιε γής, εϊμαστε πέρα γιά πέρα ποολιετάριοι. δουλεύ- ο)ΐε καί άναθρέψαΐιιε τα παιδία μας στή Μονή 'Επανωσήφη κοί τιί)ρα ποΰ θά δοθοΰνε τα χτήμα- ΜΗΝΑΣ ΑΒΑΕΛΛΗΣ ΟΙ ΚΡΗΤΕΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ τα χάνσμε την έ.ογασία πού μδς πρόοφεηνε ή Μονή. Δέν μένει ο' έμδς καί τα παιδία μας, άλλος δράμας, μόνο ό δρό μος τής φυγής. Στή δική μας τή )ΐοΐρα είναι κι αλλοι κοί στό χωριό μας καί στά γύρω χω¬ ρία. Γιά νά δοθή ό χρόνος καί σ' έ)ίδς καί σ' δλους τούς άπό κληρους νά συιμμετάσχωιμιε, πρέπει νά μάς δοθή γής, χωρίς έπβαρύνσεις ή έστω μέ δρους οίκονομικούς. πού νά μποροΰ- με νά τούς άντιμετωπίοωμε. Γιά τυχόν παραχωρήσεις χω- ραφιών άπό τή Μονή. ζη- τοΰμ·ε δανειοδότησΐ) άτΐό τό κρά τος, μέσω τής ΑΤΕ καΐ χρημα τικό ποσό γιά την έξώφληοτι τής έκμισθώσειος. θεωροΰιμε καθτϊκον μας νά εύχαριστήσωμε δλους πού συ- μπαραατέκονται στή δίκαιη ύπό- Οεσή μας. Συγχαίρουμε τόν ΤΛίι πό τοΰ Ηρακλείου καί είδικά την «ΑΛΗΘΕΙΑ». καί άπό τόν Αθηναικώ Τίιπο. τόν «ΡΙΖΟ- ΣΠΑΣΉί». Οί κάτωθι υπογεγραμμένος ΦΡΑΓΚΙΟΣ ΤΣΑΓΓΑΡΑΚΗΣ (5 παιδία) ΠΕΤΡΟΣ ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ παιδία). ΓΕΩΡΓ. ΜΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ παιδία). ΧΑΡΑΛ. παιδία). Άγαπητέ μου Μδνο, "Οταν πήρα τήιν έφΓϊμερίδα σου, πίστεψε πώς έ"νοιωσα με- γάλη συ^ίνηση καί πολλή πε- ρηφάνεια γιά τό πρόσωπό σου, γιατί γιά αλλη μιά φορά δια- πίστωσα έ'μτίρακτα πώς εΐσαι £νας άγνός ίδεολόγος καί άνυ- ποχώρητος μαχητής, γιά τό σω στό κοί τό δίκιιο, πάνω άπό σκοπιμότητες, ίδεολογικούς προ σανατολισμούς, μεγάλα συιμφέ- ροντα καί σκοτεινές έπιδιώ- ξεις. Δίνεις μέ τό δη.μοσιογραφικό σου δργανο την άνελέητη μάχη ένάντια στίς δυνάμεις τοΰ σκο ταδκηιοΰ καί τής αίσχρής έκΐμε τάλλευσης που οάν δργανα καί έκφραοτές της £χει φεϋ... άκόμη καί ίεηωμένους καί πού άποσκοποΰν στήν οίκονομική καί παραπέρα πολιτική ΰποδοΰ λωση τοΰ λαοΰ μας στούς ντό πιοιις καί ξένους κεφαλαιοκρά- τες. Πιστεύω πώς στόν τίμιο άγίδ να οου έ"βις σάν ύποστηριχτές δλους τούς τιμίους Κρηχικούς καί δσους πέοα άιτό την Μεγα- λόνησο οέ διαθάζουν καί σέ πά ρακολουθοΰν, γεγονός πού θά γιγαντώνη την θελήση καί την άπόφασή οου νά παραιμείνης άκλόνητος στό ταμποϋρι σου, άδιάφορο άν τό κατεστΓνμένο καί τό σάίπιο θά προσπαθήση νά σέ παρασαλέψη. Τα θέιματα μέ τα όποία κατα πιάστηκες είναι καυτά καί πέ¬ ρα γιά πέρα κοινωνικά. Οί το- μές πού άνοιξες είναι βαθειές καί νδσαι σίγουρος πώς οί άγιό νες σου θά καρπίσουν. γι' αύ- τό συνέιχισε κι δλα θά πάνε καλά. 'Εδώ στήν Ρόδο, δπως θά ξέ- ρης, δχει πολλούς Κρητικούς μόνιμα καί καλά έγκατεστημέ- νους, όργανωμένους μάλιστα σέ Σύλλογο ΰ·πό την έπωνυιμία «Ο ΨΗΛΟΡΕΙΤΉΣ» καί νομί¬ ζω πώς θά εΐχαν κάθε λόγο νά θέλουν νά δΐαβάζουν την τόσο ένδιαφέρουοα εφημερίδα σου γιά νά ένημερώνωνται πάνω στά θέματα καί τούς προβλημα τισμούς τής Κρήτης. Έν Ρόδω τή 11η Ιουλίου 1975 Μέ άγάπη ΜΗΝΑΣ Κ. ΑΒΔΕΛΛΗΣ ΓΙΟΡΓΟΣ-ΟΥΑΓΕΡΑΐΧΙΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΑ Άγαπητή «ΑΛΗΘΕΙΑ», Ινίέ ,μεγάλη χαρά έδιάβασα στό φύλλο τής Αληθείας 14. Ιουλίου 1975 δ,τι ("Βνας ρα- βδοακατκκ; ύτιοστηρίζει ύπεύθυ- να.) Τό μάτι μου πέρασε τίς γραμ ,μές τοΰ σχετικοΰ κομματιοϋ μέ μεγάλη λαχτάρα. Στούς δρό- μους καί στά καφενεία ηταν τό θέμα τής ημέρας: Νερό, νερό, αφθβνο νερό γιά την ώμορφη πόλι μαςΐ Ό Ρνας σκεφτότανε γεμάτες μπανιέρες ό δλλος, βρύσες, 6ρΰσες πολλές, άιμέτρι τες στίς Άκρεο, των πεζοδρομί- ων γιά τούς διψασμένους δια- βάτες,. κι ό τρίτος βιαζότανε τελειώνοντας τό καφεδάκι νά πάρει ίνα οφυρί καί νά στείλ- λει 8Χα τα βυτία στά... παλιοσί δερα. Ξέρουμε δμως πώς δέν δχου ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ Είδικά γιά σήμερα, οί οπταντή- σεις τής «Αληθείας» στούς έ- ττιστολογράφους τού προηγουμέ νού φύλλου στό έπόμενο με μόνο τό προβλημα τού ·ε- ροΰ 'ν' άντιμετωπίοουμε. Ύ»ιάρ χούν κι αλλα προβλήιιατα σοβα ρά. Τό πιό καυτό, πάντως, εί¬ ναι τό συγκοινωνιακό. Άνάγκη είναι ν' άνοιχτεΐ μιά λεακρόρος κα·τά μήκος τής πόλεως. Άνάγ κη είναι νά σκειρηοϋμε σοβαρά τό μετρό "Ηρακλείου πού οέ λίγα χρόνια θά |ΐδς είναι άπα- ραίτητο. Άνάγκη είναι νά πα- ραδεχτοΰ^ε δ,τι ή Λεακρόρος Καλοκαιρινοΰ είναι Λεωφόρος, Ιίάλλον χωρίου πορά πόλεως. Άνάγκη είναι νά ύπολογί- οοιιιιιγ δ,τι σέ λίγα μόνο χρόνια κατά τούς θεοινους μήνες, χω ρίς άποόοπτο (τό άηρόοτπο ε¬ νός πολέμοιι) ό πληθυσμός τοϋ ΊΙρακλείοΐ) θά περνδ τό μιοό ρκατομμύριο. (άστυφιλία, έξω τερικός κι εσωτερικάς τουρι- οηιός, βιομηχανική ανάπτυξις). Τό Ήράκλειο ί!χει τα φόντα ΐιεγαλούπολης! θά γίνει μεγα- λούπολις! ΚΓ άπαιτεΐ τα προ- βλΐ'ιιιατά τού ν' άντιμετϋοπίζον- ται μέ σοβαρότητα προβλημάτων μεγαλουπόλ€ως. Εΰχαριστώ γιά την φιλοξενία ΓΙΠΡΓ. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ (4 (β ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ (7 ΖΗΤΗΣΙΣ Ή Άνώνυμος Ναυτιλιακή "Εταιρεία ΜΙΝΩΙΚΑΙ ΓΡΑΜ¬ ΜΑΙ ζητεί νά προσλάβη ύπάλ- ληλον είς τό Κεντρικόν Πρα¬ κτορείον της Πειραιώς τελειό- φοιτον Γυμνασίου 1 'Εμπορικής Σχολής, γνωστήν Άγγλΐκής, ήλικίας μέχρι 35 έτων έκτε.λέ- ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ σαντα τάς στρατιωτικάς ύποχρε ώσεις τού. ΓΙΟΡΤΗ ΠΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ομιλητησ: ο παρουσιαστησ:: ο ή 1η έιιέίΐΊθϋπο ΑΠΟ ΤΗΝ Ε-Κ-Ν,Β, ΞΑΣΤΕΜΑ- ΓΚΥΝΤΕΡ ΓΚΡΑΣ ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ Μεγάλη, πραγματικά μεγάλη, έπιτυχία σημείωσε ή ττροχθεσινή εκδηλώση τής Το- πικής Νομαρχιακής Έπιτροπής τής Ε.Κ.-Ν.Δ, στό κεντρο «Ξαστεριά». Καί άπό ττλευράς προσελεύσεως άτόμων άλλά κσί ττεριεχομένου τής εκδηλώσεως, ή έπιτυχία ηταν μεγαλειώδης Ή έκδλήλωση εΐχε σκοττό τόν έορτασμό τής μετοπτολιτεύσεως στή χώρα μας καί τής έγκαθιδρύσεως πραγματικοΰ δημοκρατικοϋ ττολιτεύματος, πρίν ενα χρόνο, στήν Ελλάδθ. ,, _. α} ·ι1>*^ ,
Οί ένδιαφερόμενοι δέον νά
όποβάλουν αϊτησιν μετά βιο-
γραφικοΰ σημειώμαιτος είς τα
Γραφεϊα τής 'Εταιρείας μέχρι
τής 26.7.75.
' ΝΕΟΙ
Γ. ΠΑΡΑΣΥΡΗΣ
ΚΡΗΤΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ
«Η ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΠΔΕΣ ΤΗΣ»
Αυτής τής γής π' άνοίξανε τα σπλάχνα
Κ ι έχουν θεμελιώσει πάνω τους τόν θάνατο
"Ισως τό χώμα είναι άπό σάρκες
Κ ι οί πέτρες των βουνών μισές-μισές μέ κόκκαλα
Οί βράχοι τους κολλημένοι
Μέ το πηγμένο αΐμα τής καρδίας
Έκείνων πού μάς άφησαν Κληρονομους
Δέν θ' άφήσουμε ποτέ νά άνάψουν τα καψϋλια τοΰ θανάτου
Πολύ καλά ξέρουμε τί θά γίνη
Τότε δέν θά ύπσρχουν δένδρα νά μιλάει ό άνεμος
Ουτε στήθη νά φωλεύουν οί έλττίδες.
Τα λιγόνερα ποτάμια μσς θά στέλνουν
Μαΰρα μηνύματα στήν θάλασσα
Κροσάτα μοτντήλισ μισοκαμένα μέ τοΰψες μοιλλιά
άνθρώπινα.
Θά χαθή ή ζωή μαζί μέ τα σταφύλια καί τίς Φασκομηλιές
Τίς έλιές μέ τίς ττορτοκαλιές καί τή ρήγανη
Τα βουνά άσβέστης θά γίνουν καί οί κάμποι νεκροταφεια.
Ή Κρήτη γιά τοΰς Κρητικούς ενα φέρετρο, ενας τάφος,
μιά κόλαση.
Έσύ πατέρα ζωντανός δέν θάσαι νά κλάψης τό ροδομά-
γουλο παιδί σου.
Δέστο γιά στερνή φορά, αϋριο ττοιός ξέρει;
Κ ι αν στό χρόνο έμτπστευτής τή δύσκολη λύση
Ζήτησέ τού συγνώμη γιοττΐ τό γέννησες
Άγναντέψτε μέ τής λογικής τα μάτια
Σιμώνει ή καταστροφή, μέσα άπ' την γή μας θά φυτρώση
Δώστε τα χέρια κάντε κύκλο έτοιμαστεΐτε
Ένώστε τή θελήση, τίς γνώμες, τίς καρδιές σας
Στόν ττεντοζάλη τού άγώνα ήρθε ή ώρα
Άρχίζει τό λαοϋτο
Ήρθε ή ώρα τής άνάγκης τ* άργαστήρι
Τό λάβαρο τοΰ άγώνα μας κοντεύει
Την άλλη στιγμή ϊσως είναι άργά
Κοιτάχτε τό ήλιοβασίλεμα,
Ο ήλιος σάν νά μάς θωρεί γιά ύστερνή φορά
Φιλεί τα ματωμένα κορφοβούνια μας
Σάν φίλος τόν πληγωμένο φίλο τού στήν μάχη
Τόν φίλο πού μεγάλωσαν όμάδι στούς δρόμους τής
φτωχογειτονιάς
Κρατώντας στό ίνα χέρι ψωμί κι έλιές.
Τ' άλλο σάν φτερούγα κινοϋσαν καθώς έτρεχαν
Λές κ Γ ήθελαν νά πετάξουν ψηλά
Νά καταχτήσουν τή ζωή ττολυ πρώιμα
Αυτήν ττού τούς ττρόδωσε
Ό ένας α'ιμόφυρτος μένει άβοήθητος
Κ ι ό άλλος σττρωγμένος άπό άλλης μάχης άνάγκη
Χωρίζουν ϊσως ό τελευταίας άσττασμός στό ματωμένο
σώμα
Έτσι κι ό ήλιος. "Ισα>ς αΰριο άνατείλει
Καί μουντζουρώσει τίς άχτίδες τού
Πάνω στήν καμένη γή μας
"Ισως μαζέψει τίς άχτίδες σάν τό χταττόδι άπ' τόν άγα-
ττημένο τού βράχο.
"Οταν σκοττό δέν εχει ή ζωή τού ττάνω σ' αυτόν
Καί τό φεγγάρι λειψοπρόσωπο θ' άργοπροβάλει
Τα έκπληκτα μάτια τού θά δοθν ττού φθάνει τ' άνθρώπινο
λάθος
Κι' ώς είναι στεΐρο, ζωή γιά νά γεννήση
'Αττό τόν ττλάστη βαριοδικασμένο
Καθρέφτης γιά τό ττρόσωπό τού ή Κρήτη θά γίνη
Τότε ντροτπασμένο ττονεμένο
Γι αύτούς ττού ήταν τοΰ φωτός ό ταχυδρόμος
Θά τρέξη νά κρυφτή πισ' άπ' τα νέφη
Τοΰ καττνοΰ καί τής στάχτης.
Γ. ΠΑΡΑΣΥΡΗΣ
Όμιλητής τής δραδυάς, ήταν
ό διάσημος Γερμανός συγγρα-
φέας κ. Γκύντερ Γκράς, ό οποί¬
ος κατέπληξε τοΰς παρευρισκο»
μένους, μέ την ώραία όμιλία
τού, ποΰ μετάφρασε άττοδοτικά
ό κ. Έμμ. Βασιλάκης, πολιτι¬
κάς μηχανικάς,
Πρός τοΰς παρευρισκομένους
ωμίλησε δι' ολίγων ό πρόεδρος
τής Νομαρχιακής 'Ετπτροπής
Ηρακλείου, ίατρός κ. Έμμ.
Κωνιός,, ό οποίος παρευρίσκετο
έτπκεφαλής δλου σχεδόν τοϋ
Συμβουλίου.
Τόν όμιλητή παρουσίασε ό
πολιτευτής τής Ε.Κ. - Ν.Δ. κ.
Φοΐβος Ιωαννίδης, δικηγόρος.
ΚΩΝΙΟΣ
«Άπόψε έχομε κοντά μας τόν
μεγάλο Γερμανό συγγραφέα κ.
Γκύντερ Γκρβς, μετά τής συζύ-
γου τού.
Τόν εύχαριο-τοΰμε γιά την τι-
μή ποΰ μάς ϊκανε νά παρευρέθη
κα! νά ομιλήση στήν άττοψινή
μας εκδηλώση, την ήμέρα τής έ-
πετείου μιάς απελευθερώσεως
τής Ελλάδος άπό την διχτατο-
ρίαν. Τόν εύχαριστοΰμε γιά
τοΰς αγώνας τούς όποίους έκα¬
με υπέρ τής Δημοκρατίας, κα¬
τά την έποχή τής διχτατορίας,
καθώς καί τούς άγώνες τού γιά
την πατρίδα μας την Έλλάδα
καί τόν καλωσορίζομε στήν
Κρήτη, ή όποία αποτελεί τό
φρούριον τής Δημοκρατίας.
Εύχαριστοΰμε έπίσης δλους
έσάς πού μάς κάνατε την τιμή
νά παρευρεθήτε άπόψε στήν συ-
νεστίαση τοΰ Κόμματός μας».
Ο κ. Φ. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
Ι. ΣΟΠΑΣΗΣ: «Η ΙΘΑΚΗ ΔΕΝ ΣΕ ΛΕΧΤΗΚΕ»
Ή Ίθάκη δέν σέ δέχθηκε ττολύπαθε Όδυσσέα.
Τα μάτια σου ΰγρά κοιτάζουν τόν όρίζοντα
τα βουνά καί τα λαγγάδια της,
ττού τόσο άγάττησες, πού τόσο πόθησες,
ττού τόσο πάσχισες ν' άξιωθής τό άντίκρικτμσ: τους.
Μέ τ' δνομά της στά χείλη σου ττερπάτησες στεργιές
άγνωστες κι' άπέραντες,
μέ τ' δνομά της στά χείλη σου πάλεψες
^/νν^
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ
Στά Μάλια τταραλιακή έκτασις 10 στρεμμάτων
τιωλεΐται λόγω άνάγκης τού ίδιοκτήτου, καί χωρίς ττα-
ι! ζάρια στήν άττίστευτη τιμή των 150 δρχ. κατά μέτρον
' Μάλιστα 150 δρχ τό τετροτγωνικό μέτρο μέ δρόμο,
1 θάλασσα καί χρυσή άμμουδιά μέ αδεία καταλληλότη¬
τος, καί έγκεκριμένα σχέδια διά τουριστικόν ξενοδο¬
χείον Πληροφορίαι τηλ 230.196 Ηράκλειον. ν
μ' άγριες φουρτουνιασμένες θάλασσες, ^
μέ τ' όνομά της στά χείλη σου
άγωνίστηκες σ' ώκεανούς, σέ ττυρωμένες ερημους.
Μέ ξεσχισμένα τα στήθια σου,
μέ ττληγωμένη την καρδιά σου,
μέ θολωμένο τό δλέμμα σου
άπό την άγωνία καΐ τόν πόνο,
ξεμττάρκαρες καραβοτσακισμένος
μιά σκοτεινή χειμωνιάτικη νύχτα
σ' άπόμερο άκρογυάλι της.
Φίλησες τ' άγιο χώμα της,
μούσκεψες τό χορτάρι της με τό δάκρυ σου.
Μά ώϊμέ σέ σένα ττολύτταθε Όδυσσέα·
ξένο! σέ εΐδε ή Ίθάκη σου.
Καί άντί γιά την θερμή άγκάλη της,
αδιάψορη σοΰ γύρισε τίς πλάτες.
Κρΰος βορρισς στά σωθικά σου ΦύθΊξε.
— Τής Τροίας ό Άνεμος!
ν—. · ~ ·
ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΣΩΠΑΣΗΣ
(ή Ι ΑΝΝΗΣ ΔΑΝΑΟΣ)
«Κύριε Δήμαρχε των Ανω¬
γείων, κυρίες κα! κύριοι, φίλοι
μβς,
'Έκλεισε χθές ϊνας χρόνος
άπό την ήμέρα πού τό λαομίση-
το καθεστώς τής δικτατορίας
κατέρρευσε κάτω άπό τό βάρσς
των προδλημάτων τού. Δέν εί¬
ναι ή ώρα ,γιά νά έπεκταθοΰμε
στό ττόσα δεινά έπεσώρευσε
στόν τόπο, αύτό τό καθεστώς,
Θά μποροΰσε δμως κανείς, πα-
ραφράζοντας τόν Τσώρτσιλ, νά
πή δτι ποτέ τόσο λίγοι δέν £-
καναν τόσο πολύ κακό, σέ τό-
σους πολλούς.
Αύτά μέ μιά φράση γιά τό
καθεστώς έκεϊνο πού δέν ύπάρ¬
χει σήμερα, μά πού δέν θά πρέ¬
πει νά πάψωμε νά θυμόμαστε
ποτέ. Γιατ! οί Λαοί πού δέν ε-
χουν μνήμη, δέν μποροΰν νά κερ-
δίσουν τό μέλλον. "Εχουμε χρέ-
ος νά θυμόμαστε.
Νά θυμόμαστε έκείνους πού
εχασαν τή ζωή τους. Νά θυμό¬
μαστε την έθνική τραγωδία τής
Κύπρου. Νά θυμόμαστε την
ντροπή ποΰ νοιώθαμε δλοι μας,
γιατί αύτοι οί παρανοϊκο! καΐ
πράχτορες ξένων δυνάμεων, κα-
ταλήστευαν τόν τόπο επί έφτά-
μισυ όλόκληρα χρόνια.
Σήμερα γιορτάζωμε την άπο-
κατάσταση τής Δημοκρατίας
στόν τόπο μας. Καλλίτερα, ά-
κριβολογοϋντες περισσότερο,
λέμε δτι γιορτάζουμε την ήμέ¬
ρα πού άνέτειλε καΐ πάλι χωρ'ις
νά έχη άκόμη όλοκληρωθη, ή
Δημοκρατία ποΰ δλοι άνειρευ-
όμαστε.
"Ομως θά ήταν φοβερό λάθος
αν ό πόθος μας γιά τό καλλίτε¬
ρο, μάς εκανε νά ξεχάσουμε τή
μεγάλη διαφορά τοΰ πέρυσι μί
τό φέτος. "Ολοι ποθοΰμε καλλί-
τερες μέρες, μιά πιό πλήρη Δη¬
μοκρατία ποΰ θά συνΒνάζΐ) ό'χι
μόνο τις πολιτικές έλευθερίες,
μά καΐ την κοινωνική δικαιοσύ-
νη. Άλλά ό πόθος μας γιά τό
καλλίτερο φοδάμαι δτι δέν πρέ¬
πει νά ξεχάσωμε την τεραστία
πει νά μάς κάμει νά ξεχάσωμε
την τεραστία διαφορά τού πέ¬
ρυσι μέ τό φέτος.
Πέρυσι εϊμαστε δοΰλοι,
φέτος μποροΰμε νά μιλοΰμε
I-
λεύθερα. Νά άγωνιζόμαστε γιά
νά καταχτήσωμε δσα ό λαός
μας ό πολυβασανισμένος, επ!
τέλους, δικαιοΰται νά καταχτή-
ση, γιά νά πάρη τή θέση τού ά-
νάμεσα στούς ελευθέρους, προ-
οδευτικοΰς κα! πολιτισμένους
λαοΰς τής Εύρώπης.
Άπόψε έχομε τή μεγάλη τιμή
νά δρίσκεται κοντά μας, ό με-
γάλος Γερμανός συγγραφέας, ό
Γκύντερ Γκράς, καί ή σύζυγός
τού. Άλλά ό Γκύντερ Γκράς δέν
είναι μόνον ϊνας μεγάλος συγ-
γραφέας, είναι έπίσης ϋνας
στρατευμένος πολίτης τής Δη¬
μοκρατίας. Πρίν άπό πολλά
χρόνια, ενοιωσε τό χρέος τοΰ
γνήσιου πνευματικοΰ άνθρώπου
πού δέν είναι νά βρίσκεται ό-
πομονωμένος σέ μιά βιβλιοθήκη
καί νά γράφη, άλλά νά βρίσκε-
ται κοντά στό λαό κα! τα προ-
βλήματά τού κα! νά έ'χει ένερ-
γό ττολιτικό ρόλο.
Στά 1972, δταν άκόμη, ό λα¬
ός μας στέναζε κάτω άπό την
μπότα τοϋ φασισμοΰ, ό Γκύντερ
Γκράς, προσκαλεσμένος άττό
μαχητές τής άντίστασης, ήρθε
στήν Έλλάδα κι' εκανε μιά πε-
ρίφημη διάλεξη, πού εΤχε τόν
τίτλο «Λόγος γιά τή συνήθει α»
Ή διάλεξη αυτή προκάλεσε τό
μένος τού καθεστώτος. Ό Γκύν¬
τερ Γκράς παρακολουθεΐτο 6ή
μα πρός βημα. "Εκαναν προ¬
σπαθεία νά τόν τταγιδεύσουν
προτείνοντάς τού, έλεΰθερο δή
θεν διάλογο άπό την τηλεόρα
ση. Ό περίφημος τότε Σταμα·
τόπουλος (άλήθεια πού 6ρίσκε·
ται τώρα;) τόν πίεζε, άλλά
Γκύντερ Γκράς άρνήθηκε. ΕΤπε
δσα εΐχε νά πή σταράτα καί κα-
θαρά στά διάλεξη τού. Καί γυ-
ρίζοντας πίσω στήν Εύρώπη
συνέχισε τόν άγώνα πού προγε·
νέστερο εΐχε άρχίσει, τόν άγώ-
νβ γιά νά βοηθήση τούς "Ελλη
νες καί δλους τούς λαοΰς πού
άγωνίζονται γιά μιά γνήσια δή
μο.<ρατική ζωή. Εμείς οί "Ελ ληνες ξέρουμε την προσφορά τού στά χρόνια αύτά τα δύσκο- λα. Ξέρουμε την προσφορά τού σάν συγγραφέα. Καί αΐστανό- μαστε, ιδιαιτέρα δσοι βρισκό- μαστε έδώ άπόψε, την τιμή καί τή χαρά νά τόν έχωμε κοντά μας, γιά νά άκούσωμε άπό τό στόμα τού λόγια σάν κι' αύτά πού 6γαίνουν άπό άνθρώπους, γνήσια ττνευματικοϋς, δχι δια- νοουμενίζοντες τύπους, γνήσι- ους πνευματικούς άνθρώπους, πού είναι πάντοτε άπλοί, έπει¬ δή είναι μεγάλοι. Δέν θά ήθελα νά πώ περισ- σότερα γιά τό έ'ργο τού, γιά την προσφορά τού, γιατ! θά ϊκ- λεβα άπό τόν χρόνο, πού όνήκει σέ' κεϊνον άπόψε. Εκείνον τίρθαμε άπόψε ν' ά¬ κούσωμε. Μα