98417

Χαρας α* αυτόν, πού πρΐν μέ
τοθ φράξουν οί αλλοι τό στόμβ, προλάβη
νά π€ί Ιστω καί μιά συλλαβή δική τού.
Ν ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
ΕΞΩ ΟΙ ΞΕΝΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
ΑΛΗ
ΕΙΑ
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ
ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ
Δΐ6~Ουνίηβ: ΜΑΝΟΣ ΧΑΡΗΣ ψ δημοσιογραφικη
ΔΕΥΤΕΡΑ 22ΑΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1975
ΗΡΑΚΛΕΙΟ — ΚΡΗΤΗΣ Γ"
Γραφεΐα: Μαρογιώργη 6
(Πλατεία Άρχαοίου)
Τηλ.: 280.291
Χρόνος 1ος 'Αριθμ. Φύλλου 29
Τιμή ♦ύλλου δρχ. 5
«Η ΑΑΗΒΕΙΑ» ΑΠΟΚΑΑΥΠΤΕΙ: ΕΜΑ ΚΑΥΤΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΒΕΜΑ ΜΕ
ΕΠΙΚΙΝ4ΥΝΕΣ ΚΟΙΜΟΜΙΚΟ-ΟΙΚΟΜΟΜΙΚΟ-ΗΒΙΚΕΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ
Έρεννα
ΖΑΡΙΑ-ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ
ΓΥΝΑΙΚΕΣ- ΑΡΧΑΙΑ
Κρυφές καΐ γνωσιές Λέσχες - Μπαρμπουτιέρες μέ τρομερά κόλπα
Ό%&£Γ^^¥*·~- -""-ν"——
ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑ
ΑΡΧΑΙΟΚΑΠΗΑΕΙΑ
ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ
ΙλΤΕΜΠΟΡΙΑ
ΑΓΑΛΜΑΤΑΚΙΑ
ΧΛΣΙΣΙΛ
ΑΦΡΟΔΙΣΙΑ
ΚΛΟΠΕΣ
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΥΠΟΚΟΕΜΟΕ.,
ΤΡΑΓΩΔΙΑ
'.λ Ί ■'
** ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΑΛΑΑΖΟΥΝ ΧΕΡΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΝΥ-
ΧΤΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΛΗ. ** ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΛΥΟΝΤΑΙ
** ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΙΝΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ. ** Α-
ΓΡΟΤΕΣ ΠΟΥ ΧΑΝΟΥΝ ΤΑ ΕΧΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΜΙΑ Β ΡΑΔ Υ Α
ΜΟΝΟ. ** ΧΡΥΣΑΦΙΚΑ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ ΟΣΟ Ν ΑΝ ΑΙ
·* ΣΓίΙΤΙΑ — ΚΑΖΙΝΑ. ** ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΑ · ΚΑΑΠΙΚΑ
ΖΑΡΙΑ ** ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΚΟΛΠΑ. ΚΙ' ΑΚΟΜΗ: ΧΑΣΙΣΙΑ
— ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ — ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΛΕΣΒΙΕΣ — ΓΎ-
ΝΑΙΚ~£ ΠΟΥ ΤΙΣ ΕΚΔΙΔΟΥΝ ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΟΣΩΠΑ —
ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΕΣ ΠΟΥ ΟΔΒΓΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥ2Υ-
ΓΟΥΣ. — ΑΝΗΛΙΚΑ ΑΓΟΡΙΑ ΚΑΙ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΕ ΑΦΡΟΔΙ¬
ΣΙΑ — ΚΡΥΦΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΕ ΑΚΡΙΒΗ ΒΙΖΙΤΑ — ΠΛΟΥΣΙΟΙ
ΣΤΑ «ΣΑΛΟΝ Ι Α» ΚΑΙ ΦΤΩΧΟΙ ΣΤΑ «ΚΑΦΕΝΕΙΑ» ΟΛΟΙ
ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕΓΑΛΑ ΠΟΣΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΑΕΓΧΟΝΤΑΙ Α¬
ΠΟ ΜΕΓΑΛΟΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΠΟΥ ΒΓΑ-
ΖΟΥΝ 50 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΑΛ¬
ΛΟΙ ΜΟΧΘΟΥΝ ΠΑ 400 ΔΡΑΧΜΕΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΑ
ΑΥΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ.
ΑΝΑΓΚΗ: ΝΑ ΕΠΕΜΒΗ ΑΜΕΣΟΣ Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΑΦΟΥ ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΔΡΑΣΟΥΝ
«Μη&ένα των απάντων, «,ίτε λαϊκών, είτε Κλ*ρικ·»ν, κυ>
βευειν ό—ό τού νυν- εί δέ τις τοιοθτο φωραβειη -ράττω*,
εί μέν Κιληρικός «ίη, καθαιρβΐσβ», εί δέ Λαϊκός, αφοριζέ-
(Κανών Ν την ΪΤ' ΟΙκουμενικής
Συνόδου — 'Αποστ. μβ', μγ'.)
ΑΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΤΑΝ ό παραπάν» Κανονας. βνμΦωνα μέ τόν
έ*·ΐο ό—αγορεϋ«τ«ι νά παΐζουν κΰβους, τττοι «άζάρια, ή χαρ-
τί α, ή ντά·μ«, ή" αλλα τοιαντα παίγνια», κανένας Λαϊκάς <$ Κληρικός, τότί ασφαλώς ττολλοί Λαικοί βά άφοριζόντουσαν καΐ άρκετοί Κληρικοί θά καθαιροΰντο, γιατί «την· περιοχή Η¬ ρακλειον καΐ οί... πα-άδες άκόμη παΐζουν!.... ΚΙ ΑΚΟΜΗ, αν δσοι ίττρΕπε, Κκαναν «Ίβοτά τή ,λουλκιά τους, πάρα ττολλοΐ θά είχον παρ—εμφβεΐ σέ δίκκς κ«ί οί ιτν ρισνότεροι θά είχαν τιμυρηθχΐ γιατ! — τό τονίζαμε —- : τό Ηράκλειο ίχει γίνει τό Λσς Βέγκας τής Μεσόγειον. ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑ, ναρκωτικά, γυναίκες, άρχαιοκο—ηλία, είναι Μ βαοΊκοΐ τοιμιΐς, χάρις οτους όποίους, ή ιτόλις αυτή — βλ- λά καΐ ή Κρήτη γεινιικώτερα — ίχι υ—οστεΐ σοβαρές κοιν«νι- ιές, οΐκονο,μικές και ήθικές άλλοιωσκς. ΕΙΝΑΙ τρομοοχτικό κ αί σχεδον αδύνατον νά πιστέψη κανώς, τή» ϊχταση τής βλι6ερής πραγιματικότητας, ττού τονίζθιμ* μέ ■««ώς παραπάνω τιτλους, τής Ερεύνας, αυτής, ιτού ϊχει άρχισει άττό τό ιτερασμένο καλο<καίρι. ΠΡΟΚιΕΙΤΑΙ γιά μιά δηιμοοΊογραφική κοομιΐτάνια. ττον κΤναι "βλύμοχθο άττοτέλεσμα συζητήσιων καί έ—ικοιινο»νιί»ν μβς μέ (Ι&ικούς, μέ γιο—ρούς, μέ άρμο&ίΌυς, μέ έιτισ-τηΊμονες, άλλα κα* με τούς ΐβιονς αΰτοός καί αύτές, πού ά— οτελοϋν τή βάαη τού «Κόοιμου καί τού Ύπόκοσμου», τής χοτρτοτταιξίας, τής άρ- Χβιοκοπτηλιίας, των ναρκοχτικών, τής πορνείας. Η ΕΧΚΛΗΣΗ των ήθων καί ή καταστροφική έπιβουλ> κοττά
των Νέων, αποτιΛίΧ κατά τή γνώμ·) μας, ίνα αρίστα ώογανο»μέ
νο νχέδιο αυτών πού στοχιύουν την Κρήτη, ύκείνων πού έΐττιδι-
ύκουν ά—ώτιροι>< σκοποϋς σέ δαρος της και πού θέλουν νά έ- λβττύοονν κάβε ιΤβους ήθική άνασ-τολη, νά άλλάξουν τό έ» Ιιμικό ·—ριβάλλον καί νά &η.μιονργήοτουν μιά κοινωνικοηβική ·*Μί|ι κατάλληλη νά δεχτή τι «νέα τάξη» πρατνάτω··. ΟΙ ΜΑΝΙΩΔΕΙΣ χαρτοπαΐχτες, οί άρρωο-τημένο·ι χασκτοΐΓΟ- ■**?> οί κάθε εΤδους κάττηλοι, ο·1 σιξουαλικά άνώμαλοι, είναι ά-
νίκανοι νά ττολειμησ-ουν κώθ». κΐνδυνο, παροντα καί προ παντός
μέλλοντι**.
ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ Ιδιώδη, οί μιγάλις Ιδΐίς γενικά, οί ήβικές κα)
ε*ΛΑ«ς άντιστάνεις, γίνονται πιό έλοαττικίς καί τελικά έξαφα-
·ίζο»ται β-τούς ιτρεζσκΐνδ<ς, ατούς ναρκομανεΐς, ο-τούς νταββ- τζηβ«ς, β-Γούς χαρτο«λέ>τες, ατούς όμοφυλόφιλους κα) οτά
'τόσα αλλα ε.Τδε) ή μάλλον «ροΰτα, αυτού τού ακονμου καί ο-
"ό
ΤΟ ΘΕΜΑ είναι ιδιαιτέρα σοβαρό καί ττολύ έ-ιπίνδννο,
V*
ττόρα πολλίς προ€χτάαεις.
ΤΟ ΦΕΡΝΟΜΕ σ-τή βηιμοοιότητα, βχι απλάς «κρούωντας
τον κώβωνα τού κίνδυνον», μά χτυπώντας δυνατά τίς κοομπά-
ηΐ τής «^βε Σνντίδησης, τού κά&ε άνθρωπον», τού κάβε σωστοΰ
βΐκογινειάρχη, τού κάβε υγειούς Νέου μας, πού απβττλεΐ την
ελιτιδα τής Κοινωνίας καί τού 'Εβνους.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ γ€γ«*οτα, τρο.μαχττ»κές —ιρπττώσιις, θλιβερές
ΙΥΝΕΧΕΙΑ _ς την σελίοα 4
ΜιΛ ΰρευνα ΐϋβ «Α» α*Α ΔυΙΐκΑ Γβρρανΐα
"ΓΚΠΣΤηΡΜΠΙΙΤΤΕΡ,,
καιπαιαιη χορισ μεααον
ΓΚΑΣΤΑΡ/ννΠΑΐτεΡ! ...
Αύτάς είναι ό τιτλος ττοθ δόθη-
•βε στούς ξίνους έργαζομένοος
στήιν Δντική Γβρμσνία, δταν
τό 1960 Αρχισαν νά κοπχΐψθά-
νουν Λπύ τα νότια κράτη: τής
Εύρώττης.
Χιλιάδες όητλοί ώνβρωττοι έγ
κοτέλβνπιαν την ΓκΓτρϊδα τους,
οτό κάλεσμα των ιμεγάλων τής
ιΓερμανΐοος. Τα χωρία άδε.ιαζαν,
τό ίνα μετά τό δλλο, καί σέ
μεριιβά χρονια ή Οπαιθρος ίχει
Τού συνβργάτη μας κ. Γ. ΠΟΤΑΜΙΑΝΑΚΗ
της καόαρο, τα μάτια καΐ τα
μαλλιά δέν £χουν τό —ροδοτικό
ΐμαΰρο χρώμα....».
(Τεύχος Νο 44 στίς 23
βρίον 1975), σ' δνα ρε—ορτάζ
γιά τα παιδία των ξένων εργα¬
ζομένων, μέ τίτλο: ΚΙΝΟΕΒ
ΟΗΝΕ ΖυΚυΝρΤ, («Παιιδιά
χωρίς μέλλον»), παρουσΐάζει
23 διισκολίες προσοορμογτν; των
παιδιων των ξένων. Χαρακτηρί¬
ση κά άναψέρο:
< ..ΑΛοιάζει δττως χιλιάθες άλ λα 9χρονα καρίτσκχ Τό 5Ϊί»μα της εΤνσπ άνοικτό, τό φόρβμά 10 Θοη«άσης, ό ΝΤκος, ό Γιάν »η>ς/ ϊχου»· φύγβι. Την Κυρισκή
τό ττρ»Τ βλέττΐι κβνεΐς τίς πλα
τεΐες κα! τα καφενεΤα &6εια
Μεριικαί ηλικιωμίνοι κόθωνΓται
στήν γωνιά καί πχΐΐζοον τάβλι
"Αλλαι (ϊυζητΓθύν γιά τούς ξενη
τε^ιιενοΐΑ; τους.
"ιΕτσι κάπτως, αρχισε ή έξα
θλΐωση στήν ΰτταιθρο. Καιτοιος
"ιΕλληνας —ολιτΜοός, τοτε, χαρα
Ητήρισ*: τήιν μετονάστβυστι σάν
εύλογϊαί...
Γύρω άπό τήι»· ζ«ή κα! τα
ττιροβλήματα των ξ>ένων στήν
Δυτιικιη Γερμανΐα, έχ<χν σχΓχο- ληθε^ Φοαττά καιρούς: Όργανι- σμοί, Συνδικάττα, Πολιτικιές Πά ρατάξεις, ό Τύττος, τΊ 'Εχκλη- σΐα καί ττολλές (/πηρεσΐες, χω¬ ρ ίς δυστνχώς, να μττορέσουι/ νά δοηθήισαΐΛ' ούσιαχττικά στή καλ¬ λιτερεύση των σννθηκών ζωής των ξένων. Τό Περιοδικό <8~εΚΝ» Στούς διοιδρόμους τού ττερΐ- φτγμου <Χέΐμ> των ξένων. Έ-
να στρώμα πού ξετνλίγιεταΐ
κάβε βράδυ, φΐλοξενεΐ κά-
ποιον «Γκασιταρμιπαϊτερ», πού
ιμαζΐ ιμ£ τόσους δλλους, «ψά-
χνει την τνχη τού στή Γερμα
οί ξέναι* δέν υττηρξαν
■ΠΌτέ ένσωμαΐτωιμΪΛ»αι στήν Γερ-
μανική κοινωνία. Ζοΰν, άλλά
δέν ονμμεαέχοον οττήν έξέληξι
τής ζωής. Άτταμονωμένοι, ζοΰν
ίνα εντελώς άλλο τρόπο ζωής.
Μοιρολατρικός ίσως.
'Ατιο άγροτες στά χτή|μβ(τά
τοΜς καί έργάτες σέ ιμικρές
βιοττβχνΐες στίς Π«τρϊδ£ς τους,
6ρέθΥ|καν άττό την μιά μερά
στην αλλη 6οηβητι*ίθΐ έργάτες
στά τεραστία έργοστασια τής
ΜΑΝ καί τής ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ.
Δέν λέγωνταιι ττιά Γιάννης «α!
ΝΤκος. Είναι οί Λριθμοΐ 5)0
και 511.
Ή ελευθερία καί τό ταπτϊρα-
μέντο τού Νοτίου, έρχεται σέ
ττλήρη σύγικρουση μέ την τταγε
ρή ίδιοσυγκρασϊα τού Γερμα-
νοΰ συναδέλφου τοι/.
ΑΑ
"£να ο—ό τα ττολλά άλυτα
ττροβλήματα των ξένων έργαζο
ιμΐένων ίΤναι καί ή κατοικιΐα.
ιΚάτω άττό ανθυγει·ϊνέ6 καΐ
αδλι«ς συνθηικες, θά ιματοροΰσε
πή κανείς, ζούν σήμΐοα Χ·
δ ξένοι όργάτες. 01 ττα·
λΐιές τταλοκατοικίϊς, οί έττισκεο
αζΑμενες |ΐ£τά τον ττόλειμο, εί¬
ναι τηροσκτές στήν τιμή, περια
σοτερο στούς ξένους, άλλά δέν
είναι προσιιτιές στήν ττροσφθιρά.
Ό Γερμανός Ιδιοκτήτης βά τό
σκεφθή πολϋ νά ένοΐΜΐάση {να
δωμάτιο σ' έναν ξένο, γιά ττολ
λούς καΐ διαφόρους λόγους.
Συχνά 6λέπ*ι ιοανϊΐς στίς άγ-
γελΐες γιά ένοικιάσ&ις σττιτιων
στΐς έφηιμερίδες την Φράση
«ΚΕΙΝ ΑυδίΑΝϋΕΚ» ττού στ)
ιμαίνεΐ: €*Όχι σέ ξένο».
Τό κακό δμως έχει τταραγ!-
νει τελευταία, έπίσημα ττλέον,
άττό τό κοόπος. Συγκκερΐιμένα
στό Δντηκό Βερολίνο £χει ά—α
γορευθεί σέ ξένους ή καττοικία,
σέ τρεΤς ιμβγάλίς ττεριοχές:
ΚΚΕυ-ΒΕΚΟ — ΤΙΕΚ6ΑΚ-
ΟΕΝ — ■ννΈοΟΙΟτ· 'Λποτέλε-
σμα είναι, ττολλοί νά άναγκα-
στούν νά ένδιαφερβοΰν γιά δω-
ιμάοΓΐα σέ καινούργιες πολυκα
τοικίες, τα όποΐβ είναι ά—λησία
στα στίς τιιμές (350—400
ΟΜ ένοίκιο).
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ: τό Β' μέρος
ΑΝΑΒΑΛΛΟΝΤΑΙ
ΛΟΓΠ
ΕΠΙΚΛΙΡΗΣ ΥΛΗΣ
1.— 'Η ιμυθιστορηματική 6ι-
ογραφία τοθ Καζαντζακη.
2.— Τα καΛλιτεχνικά· καί
πνεοματ ικά νέα.
3.— Τα «ούς—«ούς
4.— Τό «'Ελεΰθερο Βήμο*
κον δίνουν τή θέση τον>ς στή
2η καΐ 3η σίΑιδα σέ Χρι-
στουγβννιάτικα ποΐϊ>μοπα, δι
ηγήματα κ.λ,ττ.
της Μεσογειου!
«Η ΛΛΗΟΕΙΑ»
εύχεται
στους ουνδρομητές καΐ
άναγνώοτες
της «νά γ«νν*)θή όΧριστός
τους» γιατί αν βύτό
, ίίναι ιι.)ά νά υ 1·
...
ΣΑΤΥΡΙΚΑ ΚΑΛΛΑΝΤΑ
Καλήν ημέραν αρχονιες
Καλήν ημέραν Λρχοντες, αν ίίναι ορισμός σας
Χριο-τοΰ τή θίία Γίννηση νά πώ στ* άρχοντικό σας.
* * *
Χριστός γεννάταΐ' σήιμερον έν Βηβλ««μ τή πόλει
κι' ο! οόραναι άγάλλονται χαίρει ή κτήσις δλη.
Κι' «Ι μόνοι πού δέν χαΐρονται τό γβγονός τό ωραίον
είναι οί Παλαιστίνιοι, πού θυματα 'Ε6ραί<ον, σι/νέχεκχ αγονϊζονται μετά ττοΛλών άγών«ν ΐΜατά των Ίσραηλινών Σιωνιοτών, Μασόνων καί γεν ικά δλων «ότάν των όντως παραλόγων πού θέλουν νά τούς ϊχοΐτνε ....έν φάτνη των άλόγων! * * * 'Εκ τής Πιρσΐας προλαβε τούς Μάγους μί τα δώρα Ενας άλλας σκτά&ελψος, ό μόνος Μάγος τώρα, πού προοπαβεΐ νυχθημερόν χωρίς νά χάνη τόν καιρόν, έν πάση τηερι—τώσει, τόν κόσμο δλον διά μιάς τπλήρ»ς νά τόν σκλοβώση. Πρόκτ,ιται γιά τόν ΚΙσσινγκερ, τόν σύγχρονν Ίάγο, τόν Κολοφόνο των Λαόν, τού πολέμου τόν Μαγο, αυτόν πού μπρός τού όροδούν τού κόσμου ο-Ι Διαβόλοι καί πού γι' αυτόν τόν ατιμο ... χοίρει ή ΣΙΑ ολη! * * * 'Αστρ» λαμπρό τόν όδι>γ« τής προδοσιάς τόν καλφα,
τό αχττρο τού Σι«*νιο-μοϋ, πού μοιάζει μέ Πεντάλφα.
Κοη Φ9άν«ι μ' ίνα τζέτ γοργό πού αον Οεριό βρβυχάται
νά νυναντήοη τόν Χριστό στόν τόπο ποΰ γεννάται.
Τού φέρΜΐ άντϊ γιά χρνσό δολλάρια τσουβάλια
κι' άντϊ γιά σιμΰρνα, ό τα—ΐινός, ποπ-κόρν (ψητά στραγάλια)
και, τέλος, άντϊ λίβανον ψέρνει.... άνοχθυμιάθ'εις
πλήθους ττυρηνικών βομβάν κι' άρχίζει γιά τίς... Βάσεις
κουβεντολόϊ ττειοτικό, ό δκβνής άλήιτης,
μά βλέ~ει τότε Ινα βοσκό όπτ' τό νησί τής Κρήτης
πού ΕΪχ* πάει τόν Χριο-τό κι' ούτος νά προβ-κυνήθ-τ)
κα( παΐρνκι δρόμο όλοταιχώς-—γ(ν«ται στή στιγνή μπουχός—-
οτίς ΗΠΑ νά γυρ(«τη!
» * *
Καλήν ημέρα &ρχοντο τής Χώρας Κυ6ερνήτή
πού μοιαζης τού Πβοσά Άλη, Φρυδά Κωστή ΚαρΛμανλή,
άσχετε μέ την Κρητή.
Την Κρήτη, πού την ξέχαστς κι' έου δλο»βιόλου,
κονωντας £τοί είς βάρος της Ιίγκλι>μα, μετά βόλου,
σά νοπανε ή έβμοιρη ή... Νήσος τού Διάβολον.
Καΐ δλο τοΰτα 6έ€αι« —' σ' αύτό νά κίσαι μικ>τής—·
διότι δέν σοϋ φώναξτ. τό... δόξα έν ύψίστβις!.,.
* * *
Καλήν ημέρβ Πρόχδρε ΆνδρεΛ ΠοΛβνδρέοΐ*
ποΰσαι ή πιστη τού Λαοΰ κι' έλττίδ* κιανε Νέθυ.
Κι' έσένΛ «ηλιε τού ΠΑΣΟΚ» βά ταψελνα λιγάκΐ
ιμά, ο-ως ξέρ<ι«, δυντυχΰς, μ£ πρόλαβ« κνας μουσικός ττοθναι ττοΐτριΜαάκΙ. Είναι ούτος πού πίτβξ* τις κρητικές τίς μ—«τες καΐ λέ*ι: «Τώρα» τό.... «Εδά» καί μαντινάδες τραγουδα άλλά μέ... Φάλτσχς νότεςΐ.. * * * Καλήν ^μίρα Άρχητ* τής Ε.Κ. και των Νί Δέλτβ ττού μέ χ«ρ)ς σκβπτικισμό μπηεκς στόν Σοσιαλιθ'μό άτάκα καί στά σβέλτα. ΠοΑύ ώραία ίκανες χωρίς καιρό νά χόνης κι' £λ-ιζω νά βοήβησι κι' ό Πεσματζόγλοι/ ό Γιάννης, ό Γιάγκος ό «Γερμαναράς» «ονιαλίστας — φουκαράς , —ού βά τόν κόφη ή... πεΐνα «φού είσπράττίΐ ένοΐΊκια άπ' την... μισή 'Αβήνα! Σ' αυτή σου την όπτόφαση είχ«ς κι' ίλλους κοπγο—-υς, ίΐχ«ς πατρώνους ξενικούς, εΐχες καΐ κάτι... Τσάτσους. Τόο-α σέ βοηθησανε δυναμικά παιδάκιβ πού, έκτός των αλλων, μερικά ί»τανε καί... Μαγκάκια. Καί τ' αλεσες τό αλεσμα στ ου... Μαλωνά τό μύλο μά άπ' τίς ζυιμύοτις τίς πολλές βταν β' άνοίξης... φΰλλο, ατ«»ν έκλογΰν τό κάλεσιμα βά μεΐνης χωρΐς φίλο. Γιατί ό κοσμος τώρα τπά μετρά τα... ψηφαλάκια •οαί θέλει άλιύρι... χοχτιχο... Μανρε. στά... πιταράκια!... * * * Καλήν ήμέρα 'Ηλιοΰ πού... αρχονηας δέν είσαι ΣΥΝΕΧΕΙΑ είς την σχλίδα 4

ΖΕΛΙΔΑ 2
ΗΡΑΚΛΕΙΟ "Η ΑΛΗΘΕΙΑ,, ΚΡΗΤΗΣ
22 ΛΙΚΙΜΒΡΙΟΥ |·75
στό Παληό Κάστρο
ΚΑΛΗΝ ΕΣΠΕΡΑΝ ΑΡΧΟΝΤΕΣ...
ΤΟΥ ΣΕΒΑΧ
ΟΛΑ ήσαν έτοιμα στό σ—ϊτι.
ΟΙ καυραμτπέδες ζυμωμένοι μέ
Ντερνιώτικο βούτυρο, κολοψη-
,μένοι, άφράτοι, κ<χΐ καλόσχη- μοι, άλλοι σάν υττερτροφικές μ—ίμιες, ή μισοφεγγαρσ, κου- λουρωτοΐ καΐ στρογγνλοΐ, ήσαν στιιβαγμένοι στήν ττηατέλλα ττοτιοτμένοι μέ ροδόσταμνο κσί ζαχαρωμ>ένοι στήν έντέλεια. *Ε·
να ιμικρό βουναλάκι χιονάτο.
ΟΙ ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΥΝΕΣ, τί»
ΐδιο ττετυχημένες, γόμιξαν άλ
λ£ς πισΐτέλλες περιχυιμενες μέ
τό ιμέλι «αι ττσστταλι-
σμένες 'μέ κοχταινισιμ'ένη ά-
,μυγδαλόψυχα. Τα μαντααινο
πορτόκαλλα, τα φιντικοκάρυδα
κσί τ' άφράτα σ,μύγδαλσ, τα
ξερά σΰκα κα! οί σταφίδος γέ-
ιμιζσν άλλσ πιάτια. Κσί δλος
αύτός ό θησαυρός ήταν άραδια
σμένος πάν» σ' ίνα τραττέζΐ'.
ΟΛΟΙ 'μσς στό σττίτι δουλέ
ψσμε σκληοά γιά την έμφάντσι
αυτή, ιμσ ττιό ττολύ — ήϊμουνα
βέβατος — έδούλεψα έγώ, ττού
■πηγά κι αγάρασα τό άνθόνερο,
ττοΰ ττήγα δέκα φορές στό φοΰρ
νο, ττού κου6αλησ<χ τό ζεμττΐλι μέ τα φροΰτα, ττού καττάνιζα ώρες τ' άμύγδαλα στό ξύλινο γουδ! κσί την κονέλλα στό μ™ρούτζινο χαβάνι. ΟΛΑ ήσαν ίτοιμα έκείντΐ την παραμονή των Χριστουγΐννιοι». Καΐ έτοιμα έπΐστ>ς τα καινούρ
γΐα ροϋχα πού θά φορουσα αθ-
ριο τό "ττρωΐ στήν έκκλησία.
ΟΛΑ ήσσν έτοι.μα. Κα! δέν
ό—όμενε τπσρό: νά νυχτώστ), νά
βγοΰνε τα κάλαντα. Γιστί τόν
χαιρό έχεϊνο, ιμόνο τή νύχτα,
άτπό βραδύς έβγαιναν οί καλα-
ντάδες, καθώς τό λέει κσί τό
τραγούδι τους:
«Καλήν εσπέραν άρχοντες...>
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝιΝΑ θά πή κά¬
λαντα. ΚαΙ άν δεν όχουστοΰν τα
κάλαντα δέν γίνονται Χριστού-
γεννα κα! δέν έχει< ,μΐγτε καιινούρ για ροθχα, μήτε κουραμτπέ, οθτε μελομακαρούνα. Κ»' εφέ¬ τος δττως μαθέφτηκε, θά 6γαΐ νάνε οί μεγαλΰτερες κομ-ανίες των κολαντάδων. Ή -πισρέσ τού Ντρουγκάντ) τού -οδηλατά, μέ άλλους μαραγκούς, ξετελεμέ- νους αντρες, άοάμανε λέεΐι ίνα μβγάλα ττολειμικό ττού τσή χω- ροϋσε μέσα κα! θά τό γυρΐζσνε νά λένε τα κάλαντα. Μά μιά αλλη, ττσρέα άττό την Πηγάϊδα, ήκαμε κι' αυτή ίνα μεγάλο καρά 6ι ιμέ δλα τού τα ττανιά, μιά φρεγάδα ττού τή λέγανε «Καττε ρντάου». ©ά ττεράσουνε κι σύ τοΐ. ΝΥΧΤΏΣΕ Θεέ ,μου Ύρήγο- ρσ, παρακαλοΰσα, νά 'ρθοΰνε τα κάλαντα. Κΐι· έττ! τέλους ένύχτωσε. "Αρ¬ χηγόν ν' ακούωνται ζΐλεια κα! τρίγωνα. ΚαΊ ξαφνιιιιά, άττό την γωνιά τού Πλατύ έοκοκιού, φά νηκον ναρχωνταΐι ττλήθος τταιδιά πού όχολουθοϋσαν κάτι φεγγερό. Δέν βαστάχτηκα. Παρά την ά- τταγόρευσι τής μάννας ,μου χύ- θηκα στό Πλατύ Σοχάκι, ώς τπού έ"φτασα την ιμεγαλότπρεττη •πομττή στήν ταβέρνο; τοθ Με- λοσσανοθ. "Ενα ττελώριο, Ισα ίΐέ τέσσβρεΐς όργυές δι«ές μου βατΓΟρι ττολεμικό, κσΐμωμένο μέ ξύλα κα) χαρτόνισ, ιμέ κανόνια άληθινα, μέ ττιραβυράκια κα! καμινάδες, μέ κστσρτια καΐ δάρκες κρεμσστές κα! σημσΐες, έλοβμττε όλόφωτο στά χέρια έκε( ν<*ν νού τό κρστοΰσοτν. Ο ΜΕΞΛΕΣΣΑΝΟΣ τούς κερ- νεθσιε κρςτσ! κοτΐ οί θαμ'ώνες -της Ίαίί^νζ,ς τούς εδ^ισον λεψτά. —Κάνετε στήν μπάντα εφώνα¬ ξε ό ΝτιροιτνΊοάνης, γιοττϊ θά βρο νττΐξοΐΛ*ε τα κανόνια τού. ΕΧΩΣΕ μέσα στό ττολεμικό τίς χεροΰκλες τού, κάτι ■πασττά τεψε, κα! άμίχτως ά-ττο τις δυό τσιμινιέρες τοθ βοπτοριοθ βγηκε καπτνος. 'Υστϊρα άψήλωσε τα φυτίλια στΐς δυό λάμττες τ—ύ εΤχε μέσα στ* άμττάρια τού τό 6α—όρι; κι· έφεξαν άχο,μη ττιό ττολύ τα ψιλιοτρίνια τού. —'Εδα θά παίξη τσή ιοανονιές κα! θά βουλιάξη τόν Τούρκικο στόλο, εδήλωσε ό Ντρουγκάνης· ΜΕ Τ ΑΜΑΜΜΕΝΟ τσιγάρ Χριοτουγεννιάτικο Κρητικό Αιήγημα Ο ΨΟΑΤΗΣ ΧΟΤΖΗ-ΜΑΝΟΑΗΣ Της Σοφίας Μαυροειδή - Παπαδάκη ■χον έ6αλε φωτία στΐς ίσκίς καΐ τα κανόνια έβρόντηξαν ττραγμα τικα, βγάζοντας φωτία καΐ κσπτνό άιτό τό στόμα το^ς. ΜΕ ΑΛΛΑΛΑΓΜΟΥΣ χαράς Οττοδέχτηκε τό τταιδαμάνι τίς κα νονιές. Κο)ΐ Οσ-τερα τώβαλε. στά ττόδια καΐ ττέταξα στό σττίτι μου. —"Ερχονται, ξβφώνιζα σ τρελλός. "έρχεται τό ττολβμικό, άληΐθινό ττολεμιχό καΐ βροντοθ τα κανόνια τού... —Καλά ΤΓαιδάκι μόν, μ4 καθη σύχαξε ή μάννα μου, θαρ&η κ,ι' άττ" έδώ. ΤΩΡΑ ήταν στήν γωνιά τού δρόμου μας. 'Αχούοιμε τα κάλαντα πού ταψαλΑαν δχΐι μό νόν οί —ένττε - έξη ττού σήκοναν τό πολεμΐ'κό, ιμά κα! δλα μσζΐ τα παιδία ττού όχολουθοθσαν. Τα ιμττρούτζινα ζίλι— κα! τα ά- τσαλένΐιοΐ τρίγ»νο: χαλνοθσχϊν «όσμο. Μά δέν ήκουα κανονιές. Καΐ έττΐ τέλοας £ψτασαν στήν ττόρτα μας· —Καλήν έσττέραν άρχσντ«ς· ΚΑΠΟΙΟΣ βαστοθσε Ενα κουτ! ττού ρίχνανε μέσα τα λε- φτά. "Ενός άλλος κροττοθσε ιμιά καλάθα κα! έκεϊ ιμέσα, άνά κατα, έ>ριιχνε κουραΐμτριέθες
κοβΐ μελομακάρουνα μσζΐ μέ
—ορτοκάλλιο: ·&α·! ψιντικοστράγσ
λα δ,τι τοθοινε ή κάθε ιμιά νο-ι
«οκυιρά. "Υστερα θά τα ξεδιάλύ-
νάνε, άδιάφορο άν δέν ό—ομενε
άχέραιος κουραμτΓΐιές.
—ιΚα! οί κανονιές, Μανωλάκη;
Γιάντα δέν παίζεις κανονιές;
τηορατΓονέθτικσ.
—Ά, οί κανονιές κοοτίζουνε,
ά—άντησε ό Μανώλης ό Ντρουγ-
κάνης. Δώσε μιά δραχνή νσ
τκαίξωμε καΐ τσή κανονιές.
Μιά δραχιμή όλόχληρη! Σττου
δαία ύττόθεσι, μά στή βονδή
I-
κεσία ιμου ύπιέκυψε ή μάννα μοα.
Ο ΝΤΡΟΥΓΚΑΝΗΣ άνασχου
μττώθηκε ττάλι, έπαστπάτεψε στά
έγκατα τού θωρηκτοθ, άναψε τό
τσιγάρο τού καΐ διέταξε την
ΐμαρίδα ν' ο—ιαμακρυνθη.
—^Πόρα γιατΐ θά βροντήξουνε
τα κανόνια! Κι' Ε6αλε φωτία
στά τόπτια.
©ΕΕ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕ, τ! ήτανε
ώοεΤνο ττού έττβκολούθησε! Ά
κοίκπηκίε πρώται ό κρότος ενός
Μανονιοΰ. Κ»' άμέσως, στό μισό
δεντερολεΐττο φάνη#?ε μιά τε¬
ραστία λάμψι, έβρόντηξαν χίλια
κανόνια μαζ! κα! γίνηκε χίλια
κομΐμάτια τό ττολειμΐικό! ΟΙ δκό
λάμ—ες τού ττετρελαίου ττού ή
σα» ιμέσα στό βαπόρι τινάχτη-
καν κα! σκορττίσανε τό φλεγόμε
νο ύγρό πάνω στά ροΰχα των
τταΐιδιών. Ό Ντρουγκάνης οχέ-
πβσε τα ιμούτρο: -τού ιμέ τα χέ
ρια τού. "Έτρεχαν αΤματσ άττό
τό —ροσοπο τού. Τ' άττομεινά-
ρια τοθ θωρηκτού, χαιρτιά κσΐ
ξύλα, τπη>ραν φωτία όαί στή μέ
ση τού δρόμου. Τό τταιβομάνι
σκορ—ισε. Ή ιμάννσ ιμον μέ τΰ
λ:ξε .μέ τα χέρια της καΐ μέ
τράβτιξε μέσα στό αητΐτι κλεί
νοντας την έξώ~ορτά. Χοομέ-
νος τέλει,α ά—ό την άνσΛτάντεχη
ονμφορά, ήκουα τούς «αυγάδες
πού οχολουθήσανε στό δράμο.
ΗΤΑΝ, ςανΐιρό —ώς τιηρε φω¬
τία ή μπαρουτο—σθήκ.Γ| τού
πολβμ'ΐκοθ. Καΐ δττως μας εΤτταν
την άλλη μερά, έκεί στό βάθος
τοΰ θωρηκτοΰ, είχον τα φυσεκά
κια ττού μττχαΛΛντηκί ό ΚΗιρουγ
ικάνης καΐ τάδσζε στούς σ»λή-
νες των κανονιών. Κάτι δέν ίλει
τούργτισε κσλά, κάττο ο λάθος
Εγ:νε η ττειάχτΓΐ<ε οττίθ^ κα! ■πήραν δλα μαζ! φωτία. Βοήθη σσν κα! οί δυό ττετρβλαιόλσ- μπτες. ΟΤΑΝ, υστερα ό—ό ιμιά ξανοβρόντηξαν την πόρτα μας οί καλαντάδες τής Πη;γάϊδας μέ την φρετγάοα Καττβρντάου, δέ» ιμ' άφήσανε να ξομυτήσ». Άττό τό τταράθυρο ττν εΤδα. Μ' αυτή ιμήτε καττνό €6γαζε μήτε άληθινά κανόνιο: εΤχε. Η ΚΑΡΔΙΑ μου ίνταν ματωμέ νη σάν τα ,μοθτρα τού Ντρουγ κάνη. ΣΕΒΑΧ ΤΑΒΕΡΝΑ "ΑΙΟΝΥΖΟΖ,. ΠΛΑ-Ι· ΣΤΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ ΠΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΦΑΓΑΑΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΥΣ "Ενα καλό φαγητό σ' ίνα δμορφο ττεριβάλλον ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «Η ΑΛΜΦΕΙΑ» ΕΒΔΟΜΛΔΙΑΙΑ ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΕΔΡΑ: ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΟΔΟΣ ΜΑΡΟΠΩΡΓΗ 5 Τηλ. 280291 ΛΛΛ ν,-- ■ ΕΚΔΟΤΗΣ — ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ — ΥΠΕΥθΥΝΟΣ ΕΜΜ. ΗΡ. ΧΑΡΙΤΑΚΗΣ (ΜΑΝΟΣ ΧΑΡΗΣ) ΦΩΚΩΝ 21 — ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ Τεχνική έπιμέλεια: Μάνος Μαγριττλής .' ^ Ήφαίστου 18 9 Ηρακλειον, Κρήτης . „ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ϊρχονται παντα στή θΜμτκτή μου μ·έ μιά ίδιαϊτερή γλυκα. Ήσαν τόση δέ ιμένα μέ τό γυρισιμό στο παΐτρΐ κό μου οττίτι. Χρόνια δασικάλα σέ άτΓΟμακρες τηολιτεΤες τοθ νη σιοθ, τίς —ερΐιμενα τούτες τίς μέ ρες ιμέ ίδιαίτερη λαιχτάραι νά γν ρ!σ «στό σττΐτι μου νά γιορτά- σ« κι' έγώ μίσ' τή θεριμή άτμό σφαιρα των δικών μου ττού σάν όλες τίς ,μεγιάλες χαρές δέν την χόρτασα ττοτέ άρχβτά για νά ττά ψω νά τή λαχταιρώ ώς τα σήμε- ρσ. ΓΤόση ευτυχία στή θύμηση κίΐνου τού γυρκτμού. 'Αττ' τή μ—οιεΐμικη ζωή της ξενοιασιάς καϊ τής λεντεριάς ττού, σάντ κλείση πΐσω σοο ή τΓΟρτα, γΐνε ται έρημιά κθ3Ϊ κρ^άδα στήν ψυ χή, άπ' την αχρωμΓ| ζωιή τού ξβνητειμένου μέ την άδιαφορία καΐ μαναξιά ΤΓς( νά βρεθώ ξα- φν κά, ϋστερσ άττό ιμερικές ώ- ρες αύτσκιΐνητο κι' άλλες τόσες ττορε,ια μέ ιμουλάρι, μέσα στή φωτεινή άγκαλιά τοϋ σττιτιοθ ιμου κάτω άττο τ' άνήσυ χο βλέιμιμα τής μητέρας μου, τό ττερίεργο κα! έξεταστΐικό κύτ- ταγ·μα των συχοριανών μου. Νά γίνω ττάλι τό κέντρο σ' έΊνβ μι κροκοοιμο νά >μέ λογαριάζουν οί
γύρω μου και νά τούς λογα
ριάζω κι' έγώ. Νά ξαναϊδώ
κουρνιιοσιμενο στά χλοερά ριζο-
βούνια, τασττρο μας χωριό, ττού
φαινότανε κεΤνες τίς μέρες ττιό
άσττρο άττ1 τό καινούργιο άσδέ
στωμα: κι' άττ· την άντίθεσι μέ
τα όλοττράισινα φυλλώματα των
ττεριβολιών τού. Κ ι* Οστβρα ή
Νύχτα, ή θεία ίκείνη Νύχτα,
ττού δέθηκε τόσο στήν τηαιδκιή
σκέψη μου ,μέ την Ιστορία της
ττούναμιζο: —ώς κάθε χρόνο στ*
άλήθειο: γειννιόταν κεΐνη τή νύ¬
χτα ό Χριστός κα! τοοξίδευαν κά
τω άττό την πλούσιια· άστροφεγ
γιά τ' ούρανοϋ, οί ,μάγοι κι' ύ-
ιμνολογούσαν οί "Άγγελοι μέ
τούς βοσκούς.
"Ενας μαγνήτης άλήθεια γιά
τόν ττηγαιμό ιμου στό χωριό ·
κάθε Χριστούγειννα ήταν κι' έ-
κεΤνος ό ψάλτης. <ΌτΓου κα! ναμουνα, σάν ακουγα ψάλσιμο σ' έκκλησΊά, κ ι άς ήταν κι' άττό τούς ττιό στΓουδασιμένους ψαλτά δες, Εφερνα —άντα στό νοθ ίΐου τή γνώριμη έκείνη φ«νή μέ την άσύγκριτη, γλύκα της. Ήταν ά—ό τό Τδιο χωριό μέ ιμένα, άσήμαντος κατά τδΐλλα, φτωχός καΐ ιμάλιοτα σημαδε- ιμένος. Κούτσαιινϊ λ(γο, καιμπού ριαζε ύπβροολικά κι' εκανε τέ τοιες γκριμάτσες, καθώς εψελ νβ, ττού ττοι>ϊλο! λέγαν ττώς θά
■πρεττε να τοθ βάλουν ίνα μιτερ-
ντέ νά κρύβεται ά—ό πίσω νά
ψέλνη). Μά κεΤνο ττού τόν στε-
νοχωροΰσε ττολύ στή δουλειά
τού, ήταν ή ύτΓερδολιική μυω
ττίοτ τού. Σχεδόν στραβωιμά-
ί>α! Μέ τδνα χέρι κρατονσε τό
κίρ! δΐττλα στα ιματιοο τού κα!
μέ ταλλο, -ιάνοντας τή φαλλά-
δα σφιχτά, τή σίμωνε τόσο πού
άκουμ'ποΰσε στό μέτωττό τού
Έτσι δέ θαβλεττε κανένας τό
ονστπαζόμίνο ττροσω—ό τού, αν
άφημένιος στήν κατάνυξή τού, δέ
σήκωνε κάθε τόσο ψηλά τα μ ι
σοκλειοττα μάτια, γέρνοντας πί-
σω τό κεφάλι σιέ ττραγματική
βαθύτατη έκσταστ).
Τα ροθχα τού ήταν πάντα
κοχομτταλωιμένα άττό τόν Τδιο, τ6
ρασίδι τού ξϊθωριασιμένο μέ
τρύπΐα κουκούλο: κι* άνκώνες,
τα στιβάνια τού στραβοτταττιμέ
να ττάντα ά—ό τό κουτσό ττόδι.
Μά δλα τοΰτα χάνονταν άττό
τα ιμάτια σου, δέν τα τρρόσεχες
ούτε λεφτό, σάν ανοιγε τό στό-
ιμα κι' άφινιε τ" άηδόνι ττούχε
στό λσιρύγγι τού νά ξεχύση τή
μουσική τού. Τό μεταλλο τής
φωνής τού ήταν μοναδικά σττά
ν 10.
Λιγερή, σβέλτη, γάργαρη γλυ
κειά ώς τίς Τνες τής καρδίας
φωνή.
ΕΤχε κάνει δόκΐιμος στόν "Α¬
γιον Τάφο κι' έκεΐ έμαθε τή γνή
σία τούτη Βυζαντινή ιμουσική.
Λένε ττώς δρήκε βαρεία την κα
λσγερική κι' Ιφυγε. Μά ττηοε
,μαζΐ τού τόν ατίμητο τουτο
θη/ταιυρό κα! την εΰλάβεια, ττοθ
διινε το χρώιμα στά λόγια καΤ
τό πάθος στή ιμελωδία τού Λέ
ιΈ πώς δέν ττίστευε κατά βαθος
«αί πώς δέν ιήταν διόλου εύλα
βιικός. Τόν λέγανε άκομη ίδιό-
τροτΓο κο:ΐ κακό. 'Ισως νάταν
κι' Ετσι. Μά σάν άνέβαινε στό
στασίδι, τής έκκλησιάς, μττρο-
οττά οτ' άναλόί, κι· έτπιανε τό
κερΐ κα! τή φυλλάδα, «αττβκδυό
ταν τόν παλαιόν άνθρωπον», δ-
ττως έλεγον τα τροττάρια κι'
ψυχή τού, μεταρσιωμένη, ντυνό
ταν ιμιά νέα στολή.
Κ ά—ότε &μως τόν έτηαναν
τα 'μττουιρΐνια τού καΐ μέσα στήν
έκκλησιιά. Πο3ράδΜνε άξαφνα τόν
όχτάηχο στόν τηρώτο έθελοντή
ψάλττ) ττού τύχαινε δίττλα τού
κι' εκλεινιε ιμέ πεΐσμα τό στόμα
— Πές τίς καταβασΐες, χα¬
τζή Μανώλη.
—'Εχω λοΐιιμάμονο άς τίς —ή
ό Κωνσταντής.
—Γιά δνομα τού ©εοΰ, Μανώ¬
λη, τό δοξαστιικό θάφίττης να
•ηοΰνε. όλλοι; Εμείς γι' αύτό
ιμόνο καΐ ιμόνο ήρθοιμε στόν 'Ε-
σττερινό άττόψε.
—Ό κύρ Γιάννης τό λέει καλύ
τερα.
Κι' ό κύρ Γιάννης <με την ά- λύγιο-πη; σάν καλάμι, φωνή τού, ττσύ θαρρεΐς ττός εΤχε φάει δέκα οκάδες άγκινάιρες δέν άφινε τό λόγο νά πέοτη χάιμου. Καΐ τό δοξαστιικό τής Γεννήσεως πή γαινε ττερίττατο. —Άς εΤναι καλά τό Ινότη σου, Χατζή Μανώλη! "Ετσι σάν δμορφη κοττελλα, ττοί, ξέιρει ττώς την ττροοιέχουιτ, λΐγα ττρόοατα στ>μισακά, κι'
έπιάναμε την κουβέντα.
—Τό ξέρεις, Χατζη, ττώς γιά χσ.
τήρι σου ήρθαι ττάλι φέτος τα
Χριοτούγεννα στή Φουρνή; Δέν
έφοδήβηκα μήτε κούρασι μήτε
κρύο· γιατΐ 'θελα νακούσω, άπά
τό στόμα σου, τό «Χριστός γεν¬
νάται δοξάσατε......
Κσλακεμένος, δίχως νά τό δεί
χνη, χαιμογελοΰσε κοιτάζοντας
ιτάντα κάτου στό χώμα. Ποτέ
δέν κοίταζε κατά ττρόσοτΓο κει
νο πού τού ιμιιλοθσε. Εΐχε μιά
φυσική δειλία κα' μιά έπΐγνω
σι τής άδικημένης καιμωσιάς
τού, κι' Τσως αυτή νά τόν Ε-
στηρωχνε στήν άττοιμόνωσι καΐ
μισανθρω— ία.
Βεβαία δέν τομολογοΰσε για-
τ! 'ταν ττολύ πειρήφανος. Κλεινό
ταν όλότελα στόν έαυτό τού ιιέ
τού, ώς ττου νοΐιώθοντας πώς1
τό πσιραξύλωνε, έπαι.ρνε ξαφνι
κά δίχως φυσΐικά νά ζτντήση>
την αδεία, λίγο ψηλότεοα! τό
Τσο κι ελίγε τό Άττολυτιίκιιο τής
εορτής.
—Ή Γέννησίς σου Χριστέ ό
©εός ημών άνιέτειλε τώ
τό φώς τό τής γνώσεως...
Ξέροντας δλα τούτο: καΐ τρέ
ιμοντας μιήν ξεσττάση τό μιττουρΐ
νι τούτες τίς ιμιέρες, τίς μοναδι
κές πού βρκτκήμουνα οτό χωριό,
φρόντιζο: άττό την τταραιμονή νά
καλοπιάσω τό Χατζή Μανώλη·.
Πήγαινα στό λιβαδι ποθβοσκε
ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ
"
ΣΤΑΜΝΑ
Τηλ. 286-106·
II
Κάθε
ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΜΕΝΙΔΗΣ
ΜΑΙΡΗ ΚΑΤΣΟΥΛΗΝ
ΑΛΥΣΟΠΡΙΟΝΑ ΓΕΡΜΑΝΙΑΙ

Γιά κάθε εΐδος ύλοτομιίας θά βρήτε ακριβώς τό κα-
τάλληλο τιριόνι, στή σειρά τού 5"'"IΗ^: άττό τα μι¬
κρά κλαδευτικά πριόνια, μέχρι τα μεγάλα μοντέλα
γενικής χρήσιεως.
ΔΙΑΘΕΤΟΜΕ ΑΚΟΜΗ:
ΨΕΚΑΣΤΗΡΕΣ ΕΠΙΝΩΤΙΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ «3ΤIΗ^>.
-ΗΈΚΑΣΤΗΡΕΣ ΕΔΑΦΟΥΣ ΙΑΠΩΝΙΑΣ «ΚΙΟΗΙΤΖ>
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΥΔ.ΝΑΚΗΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΑΝΤΖΟΥΡΑΚΗΣ Ο.Ε.
| '- * ±9 'Πλατεία Άρκαδίου — Κυρίλλου Λουκάρεως 15
Τηλέφ. 282124
κάττοιο πεΤσιμα ττού τουδΐνε στήν
όψη κείνη την κακία, πού λέγαν
οί συντοπτϊτες ιμου.
Σέ ,μΐ>να ανοιττ'ε λίγο την
καρδιά τού γιατΐ τόν συγκινοΰ
σε λβει, ή καταδεχτοσύνη μου.
—"Αν εΐχα λεφτό: να ζτρω, κυ-
ρία Δασκάλα, δέ θαλεγα ποτέ
μου τροτΓτάρι σέ τούτη την έκκλη
σά. Μά ίντα νά τώοιε κάιμω, ττού
δέν εΤμαι γερός νά δουλέψω. ΕΙ
ναι βλέττεΐς δίκαιος ό Μεγαλο-
δύνα,μος. Νά ,μή βλαστηιμήξω
καΐ κολαστώ μέρες πούναι.
—? Μην εΤσαι κακός Χατζή.
Τό χωριό σ' άγαττά.
— Στ' δνομά ιμου άμνόει! !
'Κα! ττοιός καταδέ.χΓ|κε νά μοΰ
ττιή καληιμιέρα, δξω άττό την έκ
κλησιά; 'Ερώτηξέ με κανέ,νας
άν ίχω νά φάω; Μονο στό στα
σΐδι τής έκκλησάς άνοΐγουν τα
,μάτια ντως καΐ ιμέ θωροΰνε.
ιμετε
στου τό κερΐ, μωρέ Ατμψρ6.
Σταθήτε κοντά τού μαθηττούδια
νά τού καλαναρχάτε...». Γιατ'ι
τρέμουνε ιμήν άφήσω νά ττή τα
^«ύλογητάρια ό 'Ασκορδαλής
καΐ χάσει τό Μισΐρι ρύζι... Μην
θωρεΤς; Τού λόγου σου εΐσαι
• γραμιματιζούμίνη κα! καταλα
Ι6αίν.εΐς τ! έστ! κόσμος. "Ερχε-
σαι τό έλάχιστο ττότε ττότε καΐ
μοΰ πιάνεΐς κουδέντα.
Τώρα καταλάβαιινο; την κα-
κ!α τού. Τδφερνε βαρεία ττώς
δέν ήταν τϊπστε άλλο γιά τούς
άνθρώτΓους τοΰ χωρίου παρα ϊ·
νας καλός ψάλτης.
Κι' άλήθεια, εΤτε γιατΐ 'ταν
γκ,ρινιάρης κα! μισοιμΐληιτος, εΤ-
τε γιατι ή μισανθρωπΐα γεννά
άντΊΤΓάθεισ;, είτε άκόμιη άττό
Λουφότητα οί συγχωριανοΐ άπό-
φευγαν την τταρέα τού Κοβώς
ιμάλιστα ττ~ν μισοτυφλος κ*
I-
λεγαν ττώς δέν τβύς διάκρινβ
στό δρόμο σάν τόν άπαν—ς(ϋσαιν,
δέν τουλεγαν οθτε τό «Καλττμε
ρα» ττού όνταλλάσοχχΛ' άκ6μα
κι' οί έχθρο! στά χωρία.
— Μά κι' έού, Χατζή, θαρ-
ρώ ττώς δεν τούς ττολυχωνευ-
εις.
— 'Αγάπα ·με νά σ' αγα—ώ,
θέλε με νά σέ θέλω, λέει ή
μαντιναδα κυρία Δασκάλα.
— Γιά τό χαττήρι ιμου, Μανώ
λη, θά τό ττής ά-όψε στόν έ-
σττεριινό τό δοξαστικό τής Κασ
σιανης «Αύγούστου ιμοναρχή-
σαντος έττ! της γης......
Τί ώραΐα ττου τό λές κάθε
χρονο!
— Μετά χαο&ς σου, να τό
ττώ, Κυρία Δασεοάλα.
"Ετσι κέρ&ιζα την ΰττοβεση.
"Ημουνα σΐγουρη γιά τή ουγκ!
νηιση τής αλλης μέρας·
Κοιτάζοντας, τέτοΐιες ώρες,
τούς συντοττΤτες ιμου κι' ακού-
γοντας τή μελωδική φωνή τοΰ
Χατζή Μανώλη νά ύψώνεται,
ττότιε δμνος κα! ττότε λυγμός,
αΐσθανόμουν ττώς ήταν δικιό της
τό θάμαι έτοϋτο τής συναδέλφω
ο—ς ιοτ' ό ταπεινός ψάλττ)ς ε-
•παιρνε τότε στά μάτια ^ιου ύ-
ττέριμιεΓτρες διαστάσεις κι' ύψωνό
ταν σέ σύ,μιβολσ- ττού κυιριαριχού
σε έττάνω ιμας λυτρωτικά μέ
την ύπιεράνθρωιτ~ γοητεΐα τού.
Πέρασαν δέκα χρόνηα χωρΐς
νά κατεβώ ΧρΗστούγβννα στό
χωριό μου...
Μά ττοσο αΛλοιώτικα τΐα-
ιροΛχτιαιστήκαν στά μότια: μου.
Ναχε μέσα μου τπεθάνει ή γοη
τεΐα κη' ή ζέστα τής χαράς ή
όλα νάχαν άλλάξει γΐιατ! δέν
άντηχοΰσε πι« ιμέσ' την έκχλη
σιό. ή μελωδική φωνή τοθ Χα¬
τζή Μανώλη;
Γερα—μιένος κιΐ' όλόστραβος
δέν έ6λετπε νά διαβάζη καΐ νέοι
ψαλτάδες είχον ττάοει τή θέσΐι
τού. Στό παληό γνωριμο στασ!
δι, άλύγιστος, κορδωιμιένος ό
δάσικαλος τοϋ χωρίου, εψελνε
ιμιέ τΓαραφωνους λαρυγγισμούς,
τα τρυφερά τρο—άρια τής έορ-'
τής, άναιμεσα στό χορό των αα
θητάδων τού ττού τόν συνώδευ-
αν μέ τετιραφωνία.
Τό βλέμιμα τού οτραφηκε έ-
ριιη—τικό, ζηττώντας τό Χατζή
Μανώλη.
Δέν εΤχε πιά θέση στά στα
σΐδια ττού ήσαν γιά τούς ψαλ-
τάδες κα! τούς νοΐΜθκύρηδες
τοθ χωρίου.
Καιμτπουριασμιένος σέ ·μιια γω
νιά, άκουμττισΐμΐνος στόν τοΤχο,
μέ -ΒΟ "ρόσωττο χοιμίνο στή μ
σοτιρύττητη κουκούλοο τού, κου-
κουσέ τό κεφάλι μέ τό ρυβμό
τής ψαλμωδίας. Πηγά καΐ στά
θτΐκα δίπλα τού καΐ τεντώνον-
τας μ' άγωνία ταύτι άφουγκρα
ζόμουν τα Τερά λόγια —ού σιγο
ιμουρμουριζε μέ την (διαίτερη
γνώριιμτι γλύκα τής σιβυσ·μένης
ττιά τώρα φωνης τού.
Κι' έγινιε τοτες τό τταράδοξο
τουτο.
Καθώς άκουγα μέ κλειστά
,μάτια, άιτΓαμονω,μΐνη. άττό τό
γύρω μου κόσμο, ξέ,χοχτοτ όλότε
λα την ττραγμοπΊκή λεητουρ-
γία ττού γινοταν στ«νν έκκλησιά
καΐ κεΐ στήν τταράιμερη γωνιά
μας, φαντάσιμ—α .μιδς —άληάι.
έττοχής, έγώ κι' ό Χοπζτ Μανώ
λης, κάναμε μιά 8ι»οή ιμας ξεχο
ριστή λειτουργΐα.
ΣΟΦΙΑ ΜΑΥΡΟιΕΙΔΗ
— ΠΑΠΑΔΑΚΗ
ΧΡΙΓΓΟΥΓΕ_ϊίϊΑ
_ΤΟ ΧίίΡΙΟ
Ό Σύντεκνος
Τοθ Μ. ΚαφεΙζάκη
Νυφικά ύψηλης ττΌΐότητος
ΜΗΝΑΣ ΧΟΥΣΤΟΥΛΑΚΗΣ
Παραττλεύρως <Κατραντζου>
Τηλέφωνον 283.428
ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ
ΠΤΙ10ΕΝ
ΕΤΟΙΜΟΠΑΡΑΔΟΤΑ
ςχ 2200 — εχ 2000 — ε$ 5ΡεαΑΐ. — αμι β
ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
5ΙΕ1.0Ο Α.Ε. ΣΥΓΓΡΟΥ 100 — ΑΘΗΝΑΙ
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗΝ
Κ&ι_Τ. ΚΑΡΟΥΖΟΣ
ΧΑΝΔΑΚΟΣ 6 — Τηλ. 285.811
ΔΙΑΘΕΤΟΜΕΝ ΠΕΠΕΙΡΑΜΕΝΟΝ ΣΥΝΕΡΓΕ1ΟΝ
ΚΑΙ ΤΑ ΓΝΗΣΙΑ ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΑ
ΤΟΥ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ ΟΤκΟΕΝ
•ν*
γιά; 'Εκβιά έκοντσοκορφήσαμε
κ ι εμείς απάνω άττό έκατό ά-
λεξιτττωτιστές, μά ήσανε ·πολ-
λο! άναθειμοττισμένοΐ' κα! δέν εί
χαιμε καΐ τουφέχια, κ* ετσά
μάς επήραν* την Κρήτη άλ-
λιώς......
ΕσουροΰτΓωνιε τ«ά δταν μτταΐ
ναμε στό χωριό, 'μά άττό μα-
κρυα άχόμη άκούαιμε άγριες φω
νίς χοΐρων.
— 'Ακούς ιμουγκρές, σύντε¬
κνε; μέ ρώτησε ό Σκοτιδομανώ-
λης. Όλοι σφάζουνε άττόψε
τσοί χοίρους τος κ' £χε.|ς νά
φός άτΓτάκια και λουκάνικα κα!
σύγγλυνα απού θά σκάσης!
— "Αχ.ου νά σού τιώ, σύντε¬
κνε! Δέν έχ« σκοτβό νά ξανα-ά
θω τα Τδισ ττού 'παθα στή βά-
φτιση τού κοττελιοΰ σου, άττού
εκατσα μιά βδομάδα στό κρε-
βάτι κ' ήφερα κΛΐ γιατρό. ΣοΟ
τό λέω άττό δα νά ,μή μέ βιά-
ζης νά τρωγαπΐν» γιατ!, θεό-
ψυχά ιμου, δα σκωθώ νά φύγ»!
Στέ!
— Σκούρα θά τα δης, σΰιπε
κνε, νά φύγης! Ό ζόρες ήτονε
νά σέ φέρω, <μά εδά δα νάχης κακά ξειμττερδέματα! Κά! Ιντα λογάται ττώς δέ θά ττεράσωμε άττ* δλα τα στπθια τού χοχ>ιοϋ
νά δοκιμάσο«μ€ τό χοΐρο τος;
ΟΙ ανβ|οωιΤΓθΐ τσοί σφάζοννε
ττρώτα — ττρώτα γιά τσοί ξί
νους;... Κι απόϊ μή «οβόναΓ
τό νερό μας είναι χ(*κυτικό...
Καΐ μοΰ βιάζεσαι, λέϊΐ, καί νά
φύγης! ΣοΟ τό λέω σύντικνι!
Άν δέν ττιρόχτοννι τα Φώτα
δέν ίχιις νά τό κοννησης!...
Μέ κακό ανβρ«~ο> Ι(ην<«ξες!..» — Μέ τίς ά—ειλέτ; αότΐς τού συντέκνου ττου μοθ έτηρομη ινούσα νονμφορές, είχαμε φτά σιι στό οίτιτι. Ή συντέκνιννα καί ή φιλιότσα ρου τό Ρηνιό, μιά κοτζάμ κοττίλα τώρα, μέ τα γελαο-τά τους ιτροσ«#ττα ό- λόχαρ«ς μάς υ~οδέχτ<νχαν. Καλώς ώρίσετε! Καλώς έ κοτπάθΊτε! Μαύρα μάθια έκσ- μ»με νά σ&σε δοΰμε! — Νά -ά γικχυγης, γννβ>-
κα, εΐ—ε ό σύντεκνος, κιανένα
σκοινΐ νό τονε δένωμ*. γιατ!
λέει θέλει νά φύγη όγλήγορα.
— Ίντάκαμε λέιι; εφώνα¬
ξε ή συντέκνισο'α αγριεμένη-
κακό τό—ο· έδιάλϊξίς σύντεκνε
νάρθης, ανι βιάζεσαι. Μα ώς
φαίνεται τό λές στά χΜρατά...
Τό φαγοττ6τι βϊοχισε μέ όρε
κτικά, τσικουδιά 90 βαθμούς
καί στοοφίδες, όηιύγβαλα καί
καρύδια, καΐ... «—ίνε σύντε¬
κνε», κα! έξΐλ!χτηχ€ σέ σαρα-
κοσ-τιανά Φαγητά λογ» τής
σαρακοστής, ιι£ χοχλιούς κα!
χόρτα κα) κρασί πρωτόνοιχτο
«Τΐά τό χατίρ-ι μου»...
— Τί) ταχινη θά βγαλουμε
τό αχτι έβε6α!«σϊ ό νύηι-
κνος όδηγώντας μ« στήν ν.α-
λοσ-το«ι|μένη «πίζούλβ», κάντα
στό τζάκι.
— "Ανε θές κι αλλη άνά-
τπλα σύντεκνε, νά μοθ τό ττής,
εΐτη ή συντέκνισσα καληνυχττΐ
ζοντάς ,με, κ' έμεΐς δέ θά κοι-
ιμηβοΰμΐ άττόψι, γιατΐ δέν έτε-
λ«ιώσαμ« τσΐ δουλειίς μας.
Καΐ ΤΓραγματικά, ιτβλλη »ν
ρα ως νού νά μέ «ορ«ν ό Β-
ττνος, αχονα στή διιτλαντι υα-
μαρα νά τεμαχίζουν τό χοΐρο,
να γεμιζουν τα λουκάνικα καί
ίξω στήν αύλή νά οον&νιζονν
καί νά ξεφουρνίζουν τα **άζυ
μα, ττου μοσκοβολοΰσαν...
— Βαστά, σύντεκνε, κ' οί
καμ—άν*ς τταιζουν*! €Ο σύντί·
κνος, ή συντέκνισσα καΐ τό Ρη
νιδ, νύχτα άκύμη ΐΤχατν ττλΐιώ
σει τίς δοιΛϊΐες τους καΐ φο-
ροθσαν κ ι όλα τα γιορτινά
τονς.
Κι αλοι μαζ! σέ λίγο ξεκι-
νούσαμκ γιά την έκκλι>σΙα.
Στό βρΑμο ό σύνττχνθς μέ βώ-
τησε:
— θαρρύ πώς ♦άλλεις συν
τεκνι:;
— Δέν <}καμα ιτοτέ μ«« τέ- θια δουλειά, σύνττκνε! — Ντά ττώζ η>αλες στί| βά
♦τι—| το «"Οο-οι €<ς Χριστον έβατι-τΐσβητε;» — Αύτό τό ττρωτόλίγχ ό πό—άς κι άκολουθοϋσα κ' έ- Υώ... — Δέ κ—ιω γώ· άιτδφί 6ο ■"■ής τό «Χριστός γβνναται». Στό χωριό εΤναι ναλιό νά τό -ρωτολέτι ό ξένος βρίσκεται στήν έκκλι—ό. — Καί σά δέ κατέ» ψάλλω; — Σέ μενά δα τα λές ούντικν* τούταν*; Νά τό θές κα'ι δα ττιτκ καΐ νερό! Μ. ΚΑΦΕΤΖΑΚΗΣ ΤΕΧΝΙΚΟΝ ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΑΡΔΕΥΤΙΚΟΝ ΕΡΓΟΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΙΧ. ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗ ΓΕΟΠΟΝΟΥ (Τ.νΕΕΒ) ΜΕΛΕΤΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΙ Δ.ατίθεντα,: Σωλήνες Άλουμινίου ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ προτοϋ "<* φτάσουν τα Χριο-ούγβννα Οστε ρα σ-ό τόν ττόλεμο εΐχα κατε- 6ή στήν Κρήτη. "Έλειττα ττολλά χρόνια. Όταν έφυγα τστε άττό κίΤ, ττν εΤχα άφήσει μέ έττουλω .μένες τίς τταλιές ττληγές της κα! μέ την ήρβμη καΐ εύτυχισ^έ νη άτ,μόσφαιρα ττού διακρΐνει τούς άνθρώττους ττκ, οταν δέν γίνωνται ττόλειμοι καΐ τα στταρ- τα τΓρασινΐζουν στά καλλιεργη μενά χωραφια τους, κα! οί έ- λιές, οί ΤΓορτοκαλιές καΐ τ' ά- μττέλια της, μέ την θάλλουσα σιλουέττα τους, μαρτυροΰν την τπαρουσΐα τού είρηνικοΰ μόχθου, τής1 φρονιτισμιέιντΐς τους καλλιέρ γειας. Τώρα δμως εΤχε μεσολα βήχ—:ι ή, Κατοχή κβ! οί συ.μφο- ρές της. Τα χωρία, τα τπό ττολ λά, ήσαν άλλα όλότελα κατα- £πραιμένα κι δλλα έφβρναν τα σημαδια τοΰ καταχτηΐτη ττού ττέ ρακτε. Τα χωράφια, υστερα άττό την έγιβί—άλειψΓΐ7 είχον άρχΐσει τώρα νά καλλιεργοΰνται ττάλι, άττό τα λιγοστβμέινα χέρια ττου αφήκε ό ττόλεμος. "Οιμ«ς έκεϊνο ττού δέν μττορβσβ νά θιξει μήτε ό πόλεμος μήτε ή Κατσχή, ήτα νζ τό κρηττικό κέφι κα! ή φιλο- ξβνια καΐ ή καλή καρδιά, ττού κλτ|ρονομτ|μέναι μεταδϊδονται έ- κεΤ κάτω άττο τή μιά γενιά στήν άλλη. Αύτά κα! οί άτταιράΐβαΓτοι νάμοι των θρησκευτιικών ιμας έ- θΐμων θά μεΐνουν άκατάλυτα β- σο θά υπάρχη ή Κρήτην ΕΤχα άτΓοφασ1θ€ΐ νά κάμω κοντά στούς δικούς μου τα Χρ στούγβνΐνχχ στήν πολιτεΐα, πού ήταν καί άπαΙτησή τους, μά σύντεκνος μου, ό Σκοτιβο,μανώ- λης, ττού Ιμαθε τόν έρχομό μου ϊφαοχ *τρεχα—3τάμιενος> ά-ττό
τό χωριο νά μέ καλέση.
— Κά! Τντα λογάτε, σύντε·
έ, ττώς δα κοιμεΐς Χριστούγεν
να στή χώρα; Ντά νά κατταλά·
βης θές ττράμα; Δέ καττέω γώ
Στό χωριό σ' άνΐΗμιένουΜε, τό δ'
χως αλλο, ή σχΐντέκνισσαι κ1
ψιλιότσα σου κι δλοι ο) χωρία
νοί, νά σέ δοθνε υστίρα άττό
τοσανά χρόνια. Ετσά δα θυ
μηθής καΐ τα τταλιά σου καΐ 6
δής κα! τσΐ κατασ,τροφές τοι,
τόττου άητού τσο! γερμανούς....
— "Ε! ναρθώ θέλω, σκι&
σύντεκ,νεΐ 'Εκάντισιές με! Ναρ·
θώ θέλω, νά σάσε σω δλους!
— 'Βτσά γειά σου! "Ιντ
,μερά 'χομε ο^μΐρα; Δεοττέρα!
Την Πέφτηι εΤναι τα Χριοτούγε'
να. Τό λοιττός την Τετράοη, την
τταρα,μονή, θά ξανάρθ» γιά τ
χατΐρι σου μέ δυό ιμουλάρκχ ν
σί ττάρω. Μά γιά ξάνοι (ξε);
Νά μή ιμοΰ τή σττάσης;
— "Ιντα! Κατπέλια «ΐμαστι
δα σύντεκνε; Ό λόγος είναι
γος.
Ό Σκατιδομανώλης, ό συν
τεκνός ιμου, ήτανε £νας καλός
νοικοκ6ρτ)ς στό χωριύ καΐ καλό
τταλικάρι. Οί γεριμανοΐ σ' δλη
την Κατοχή τόν κυντ,γοθοχχν, μά
αύτός έΤχε διώξει τα -παιδία
τού ά—ό τό χωριό καΐ εΐχε βγή
στό βουνό μέ δυό νεοζηλανδούς
ιιου τούς φιλο^ενοΰσβ. Τού 'κα
ψαν τό σττιτι καί τό λιοτρϊβι
τού, μά ούτος, σάν έφυγαν οί
γερμανοΐ, τα ξανάκτισε πάλι.
Λεβέντης, χορευτής, γβμάτος κέ
φ< καΐ καλοσύνη... Την Τετάρτη, κοττά τό άττό- γεμα, ξ«»νούσαιμε καβάλλα σέ δυό μουλάρια γιά τό χωριό. Ό δρΑμος Λτανε άθλιος κι ό ούρα νός Λί-ιλούσε βροχή, τό κρύο αρκ—ά τοχ*νχτβρό κ, ό σύντε¬ κνος κάβε λίγο έβγβζε τό μ,ττου κάλι μέ τή ρακή κα! μού 'δι- νε νά τηιω.... — Νά σψΐξο,με θέλβ. μ,ά, σύν-κνε πά τό κρύο! Σ' 6Λο τό δρήμο μού ,μιλού- « Υ'ά τ!ς σΜμφορες της Κατο Χτζ. «'Εκΐιέ ττού θωρρεΐς, Εχουνε θαιμένους δέκα, ά-ού τσοί τού φβκίσανε...» «Σ' έτούτονε τα χά λάσματα ήτανε τό ιμετόχ, τού Άνεοτοοκων-τονττι, ττού τό κά- ψανε οί Γερμβνοί κ,α! σκοτώσα νέ κ, βύτό κα! τσοί δυό γιούς του>. <θωρρ6ΐς Κε.ινέ τη» Η ΕΝΔΟΚΡΙΝΟΛΟΓΟΣ ΙΑΤΡΟΣ ΑΘΗΝΑ Σ. ΝΑΣΤΟΥ ®« »«)&«, άοΦεν,ίϊς την 4ην ανουαρ,ου ή>έρ«ν Κυρ,«κήν
αττό 8τκ ττρωϊνη ^ 6
ττρωϊνης
6
ΓΕΏΡΓ. Ε. ΤΕΡΖΛΚηΤ"
Χε!ρουργος__.0δοντ(ατ
εδά
- Πλ«στ,«ίς:
ΑΝΤΛΙΕΣ - ΠΟΜΟΝΕΣ - Κ.ΝΗΤΗΡΕΣ
ΕΚΤΟΞΕΥΤΗΡΕΣ
/τΓ ς δρο*ο<» — (Παραπλεύρως ΙΚΑ) 224.479

1978
ΝΡΑΚΛΙΙΟ "Η ΑΛΗΦΙΊΑ,, «ΡΗΤΗΙ
ΜΛΙΛΑ 3
ΑΥΤΟΙ
ΤΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΜΙΑ! «ΚΗΣ
ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΗΑΙΟ
ΕΧ8Ρ0
"Ενα χαραχτηρισπκό κείμενο τού Γ. ΧΙΩΤΑΚΗ γιά τή δίκη
τοθ Άρχιεπισκόπου κ. Εΰγενίου κατά τοθ Διευθυντή τής "ΑΛΗΘΕΙΑΣ,,
ΕΜΜΕΣΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΙΜΙΜΙΑΤΙΚΟ "ΜΝΝΥΜΛ ΑΓΑΠΗΙ,, ΤΟΥ ΑΠΟΥ ΚΡΗΤΗΣ
ψή σας ΐφοχίν οϊλλης,
φιλοι μο», σέ μώ άγωνία μέγα
λη με τα διιττ-ούμβνό: μόν. *Ηρ
θε'όμως Α ώρα »ώ συ«χΐσ«με
«,ί τηθανόν έκ»Λ*-ειρήσ«με
'Μμιζάτο ττώς θάχσιμε κακά
μιτταβέιματα εοοοί ξεμττερβέ,μ—α,
—ν, δίκη πτκ «ΑΛΗΘΕΙΑΣ,,
ιτθΰ μά Την "Αλήθειαι (ττού την
τ,ατοιαουρίσαχ* ετσά λογιώς έ-
αίνοι ττού λώ«ε ττώς την υττηρε
χούν) δέν «ατ*Χ« τα ξεμ-ιρδέ
ματτά μας-
Πολύς κόσμος ανειμαζόκτει έ-
κίΐα στό Δικαοτήριο ά—ού ττρο
στταθησανε νεριβοι τό Δίκιο νά
μ—ρβουκλώσουνε «χ! την ΤΙ-
ΜΗ να ττεράσουνε σάν ΑΤΙ-
ΜΙΑ
•Ο εΐΤΑΥΡΛΜΕΝΟΣ άττό
καν» άττό την κεφβλή των Δι¬
κασταί δέν έττηρέασε αύτούς
π«ύ τό προσπκΑτσανε Αύτούς
—χ· ουχί <πτανί«ς τον καϊ λένχ: «Θωρείτε τον, την Άλήθειο εί— «οί «β τί βτταθί. Αύτάς κα! μοναχος τού»!. Πώς νά τα άροιδιώσΐη δμως ϊλα «ιανείς, Καλλίτερα νώ μην ττοόμε -ΓΓερισσότερα έτούτη τή ψαρά, μφτως άβικήσομϊ: τα τιρά μστα μοη ντραπτοΟμ€. Έγώ θά ήθελα νά σάς έξι- στορίσω τα ττράμχ—α δττως ί- ξίψουρνίζοντον εκειά, μα είναι κακαρίζιικα, δύσκολο νά τα νοιώ σετε. Εΐιτανε κου6έ~εις ττού σναμα είχον «αί.... άκο—ανάμαιστες Ι- οονε!... Στό Σεβαατο οχροαττιήριο, γνωοηοΐ καί άγνωοττοι. Πσρδα- λή τταρίσ, Μόνο ούτοι ττού θέλανε νά ρουψήξουν ,μέ ΜΛΓΙιΚΑ τβχνά- σματτα, τ6 ΑΤμα, την Τκμή καί την ιΠνοή, «Έίΐεΐνων» -ού εϊ· ττον κβΐ λϊγανε «ανερά γιά την ΠΡΟΔΟΣΙΛ ΤΟΥΣ, μόνον αύ τοί λεΐ—ανε. Όσο κ+' ανε συν ττροθοβς νά 6ης κιανένα τους δέν ήτον δυνοοτό. Την Ιδία δρα σέ κάττοιο σκοτεινό κ<—αγώγειθ ή «Διοω—πιχον» Μέγοορο, θά κλώθανε. καί θά -ροοττββούσανε νά κχ—ευθΰνουΜε την ττορεϊα τής δικης. Ποτε μέ τό σύσμα, -ό¬ τε μέ τούς άητνι^ιοφόρους, καί τέλος —άντωκ μέ αττο»οδτγ—ότε αλλο σκοτεινο τροττο. Μεριικιά άνθρωττάκια τους μέ- σχχ άττο την αΤβουϋοο τοθ ΔΙΚΑ Σ1ΉΡΙ0Υ δέν έλεί—νέ βε¬ βαία. Αύτοι πού τόν ΗΛΙΟ τον έ- χουν ΕΧΘΡΟ — π' αύτο τούς λε-μβ Δυνάμεις τοθ ΣΚΟΤΟΥΣ, -—ήσαν ττού οχονίζανε τα άντό δια ντος νά οαγκώσβυν, «ΕΚΕΙ ΝΟΥΣ» ττού έχουν τό θάρρος νά τσοί ξβμασκαφύσουν δημο- σΐως, ολτο οννέ—βκχ καί μόνο οφο άνθρώτπνο καθήκον τους7 ά ψηψώντας κάβε κΐνβόνο καΛ ίτα- λβι·πωρΙα μέ Αύτατττάρνησηι καί ΠΑΡΡΗΣΙΑί... ^ ΤΙΜΗΜΕ- κβΐ δς μή ξεχνοθμί, ττώς άγο—ά ό θβος τόν *λέ>τη,
,μά «αλιά ίχει τόν ΝΟΙΚΟΚΥ-
ΡΗΠ!
ρ ό—ομ«ΐναιμε καί
χη τό χάζι της ή —Μέχεια
της Δ«σκ: Τ* αμέντε οχτς ναχε
τε «αί θά σάς τα ξονο—« έτό-
τεσάς.
Εδά θαλεγα νά -ούμε ουό
ττροιμο—α ττού £χουν οννγένεια
ιμέ τόν άγώνα ττού —ρέ—εί νά
κοάνωμε γιά νά μή μάς οί φά-
ν« «εινοιδά οί ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ,
χωρίς νά τό νεκ&σομε.
Ή Εύθύνη μας είναι μεγάλη.
Μόνο τα «\ττρά6ο» οέ «τα·
ΜνΜνΜΜνννΜ
ΤΟ ΚΑΤΑΠΗΜΑ ΑΕΡΜΑΤΙ1Ν ΕΙΔΟΝ
Κ. ΒΕλΕΡΗ
Εϋχεται
οτούς πελάτες τού
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
καί
ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
ΙΜΜΜ
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΞΥΛΙΝΩΝΕΠΙΠΑΩΝ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΛΥΓΕΡΟΥ]
ΕΠΙΠΛΑ ΠΟΙΟΤΗΤΟΣ ΣΕ ΧΑΜΗΛΕΣ ΤΙΜΕΣ
ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑΙ
ΖΑΛΟΝΙΑ
ΚΡΕΒΒΑΤΟΚΑΜΑΡΑΙ
ΖΚΡΙΝΙΑ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΙ
ΠΟΡΤ — ΜΑΝΤΩ
ΕΙΔΗ ΚΟΥΖΙΝΑΙ
ΝΤΙΒΑΝΙΑ
ΖΥΝβΕΤΑ — ΕΠΙΠΛΑ
ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ
ΤΙΜΕΣ ΑΣΥΝΑΓΩΝΙ¬
ΣΤΑΙ
ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΑΙ Ι¬
ΔΕΑΙ
ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΛΕ-
ΠΤΟΜΕΡΙΑ
ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑ-
ΡΑΔΟΣΙ
ΤΕΛΕΙ ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ
ΕΞΟΠΑΙΣΜΟΣ
ΕΠΙΜΕΛΗΜΕΝΗ ΚΑΤΑ
ΣΚΕΥΗ
ΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟ ΠΡΟ-
ΣΩΠΙΚΟ
ΜΕΛΕΤΗΜΕΝΗ, ΖΩ-
ΣΤΗ ΔΟΥΑΕΙΑ
ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ
—Τα Ιπιηλα μας καλύπτουν δλ«ς τίς άνάγκβς τοθ συγ¬
χρόνου σπιτιοθ
—Μιταφέρομβ τα βΐδη μας δπου μίς ζητηθοθν
—Τα προϊόντα μας διακρίν€ΐ ή ποιότης καί ή χαμηλή
τιμή
—Έλέγξατβ χαΐ κρίνατ· την προσπαθεία μας
—Προτιμήστβ μας γιά τό συμφέρον σας
ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΝ 5ον χιλ. όδοθ Ήραχλείου Μοιρών
Τηλ. 280.689
ΕΚΘΕΣΙΣ Α Πλατ«1α Άρκαδίου Τηλ. 284.759
ΕΚΘΕΣΙΣ Β Μανουσ>γιάννη — Πλατβΐα Άρκβδίου
Τηλ. 289.160
νούν γώ νά δυναμώση καΐ νά
δικαιώση κειανεϊς τόν Άγωνι-
ο—η. θέλει όιμπέτι ή δουλειά.
Μή θαρεϊτε —ώς οττοιος άνα
πνέε» είνε «αί ΖωντανΑς. ΖΩΝ-
ΤΑΝΟΣ εΐνοη έκεΐνος πού λέει
κα κάνει Ζωντανές τπράιξεις!...
ΟΙ Ζωντανοί ττοτέ δέν ττοθέ-
νρυν, δττως ο) ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ
—οτέ δέν ύτττνρξον ζοίττονοί...
Ό Βενιιζέλος, άς ττούμε, γιά
τόν ΜΕΓΑΛΟ ότντρα νχινοδά,
άνο—νέει; Όχι, ιμά άκοοσες
κβιοινΐινα να ττή ττώς δέ ζεΐ,,
"Λκου εδά κα) τό αλλο:
Ό άγ*γ€λοοΊΝ<ασ]μένος καΐ ι^ιονΌκρατουιμενος Πατταβοττοο λος άνο—νέει; Ναϊ, μά ούλοι μας τόν έχοαμε θα,μίλ/ο κιι* άπο θαμένο. Ή ευθάντ, μας γ~ τα τταιδιά ττού γενήσαιμΐ καί την Κληρονο μιά —ού Κληιρονομήσαμ* άττό την Ίοταρία 4*ος. «Τναι ιμ-/άλη· 'Ελάστε να ττιαοτούμε χέρι, χέρι νά δώση> «ουράν κ> ό γεΐς
τ' άλουνού γιά <«ά καθαρΐσουμε τό Σττιΐτι μας, τον τόστο ιμας, ά- ττό χάθε λογης ΒΡΛΜΑ! ! Νά οοηθήσωμε κα! τό γείτο νάμας. «Γείτονος είναι εδά καί τό ΦΕΓΓΑΡΙ>. Νά βοηθήση κι'
ούτος, κα) σάΐκα θά νικήσωμΐ
Νά οΛττηρούμ€ καλά το-' ά-
θρώττους —ού ,μάς σέ σιμώνουνε,
«Ντό—ιους κα) Ξενακούς», γιατΐ
ιμ—ορεΤ νίνα* πουλη)μένοι ή ττλα
νομένοι, άς τό ττοθμε κ,ι' αύτό,
στό ΔΑΙΜΟΝΑ π<ν, είναι Πά τέρας κάθε Σκοτεινοϋ. Καί μή +ιο0 τηίγτε: νοκώθουμε αύτά ττού λέεις μά ηντα νά κά μωμε ττού εΐμαο—ε μ«(ρο). Κειονεΐς 6έν είναι ιμικρος νά κάμη τ0 ΚΑΛΟ. Μβφός «Τναι σττοιος ττκττεύει ετσά. Μην οκοΰτε ώβεΐνους ττού σας τάσσουνε φουρνιές τα καλιτσού νια γή λβψτά, γιά νά τσ' ά- «λουβόττε/ γ4θ-) είναι σάν νά δ! δετε την τιιμιή σας.... ολοτελα. Κα) δίδετε άκ6μη τό δικαϊω- μα νά φάνε τα κοττέλιαι σας. ττού τόσο άγοπτησατε, έφιλήσα- τε, έκανοχίσατε, άν€ΐραττήκετε κλττ. Μην κάμετε τή ΖΑΒΟΛΙΑ νά σάς τα φάνε καί νά φιλησε τε καί τα χέρια ντος. Άντ) γι' αύτά τΐτντχ τους 'Ελογαιριάσεϊτέτο μωρέ κάθε λογής ΠΡΟΔΟΤΕΣ ττουλημέ- ινθΐ, ϊτοΰτο δα ττού κάνετ€ πώς είναι Παϋδοχτονία, μέ ά-ρό6λε τΓτες έ~χτάσεις;;; Ξάσας καί κρίμμα! !! ΆγωνκΓτες λοιττόν *ά με! Καλλΐτεροι άττό τσΐ ΠΑΠ ΠΟΥΔΕΣ μας, ττού «λογαριάζα νέ καί ΘΕΟ! ! Μή μοθ ΤΓηττε πώς ο! Πά—ά- δες ττολλές φορές είναι αΐτία καί δέ ττι/στεύετε. "Ισως σ' αύ- τό νάχετε δίκηο, μά δΐν θά ττί( ττώς δέν έχετε εύθύνη. Έγώ λέω ττώς εΤναι κα) ττολ λο) καλο) Ποπτάδες κα) εδά θά δείξη άν £χω δίκηο. 'Ακοΰοτε <με εδά καί άνέ σάς άρέσω τα ξαναλέμε, Έγάτρβ. ή Ιστορία μωρέ Τδιαττίσω καί την ξθΜαγράφουν οί ΜικροΙ, μά με- γάλοι στήν ΨΥΧΗ · ! 'Ανοντρανιστά τό λοι,ττόν! 1! Είτα είναι ό Θεός!!! Δέν εΤ- ναι αλάργο καί αν δέ τούς εοα λί στή θέση ντος, οσους ιόν ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ καί δσους τό τττχ» λοΰνε μέ τό δράμι, £ 6που ν&· να, σι*μώνει ή ΩΡΑΙ!! Γειά σας ΧΙΩΤΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Άσφίνδου — Σφακίων "Αν άνήκετε στοΰς κΰλοΰς όδηγούς φυλαχτήτε άπό τοΐτς ρέτρΐους. ...μέ Νομική ΠροστασΙα ΑΝΑ6 Σί κάθ€ ατύχημα πού δ«ν φταΐτε ή ΑΡΑΟ σάς προστατεύίΐ καί δΐίκδικίΤ τίς αξιώσεις σας μέ δικηγόρο τής ίκλογης σας γιά άποζημΐωση ίκ τραυματισμοΰ, ίπισκευή αύτοκινήτου κ.τ.λ. Όμως ή ΑΡΑΟ σας ύπίρασπΐζβται κι' οταν ϊσίΐς κάνετε κάποιο τροχαϊο ποινικό άδΐκημα Ι παράβαση κ.τ λ. "Η ΑΗΑΟ πληρώνει ώς 150.000 δρχ. δικηγορικά. δικαστικά ίξοδα γιά κάθί περΐπτωσή σας χωριστά σ' δποια χώρα της Εύρώπης κι' άν είστε. Γιά κάοε πλπροφορΐσ: ΙΕΙίΑ$ : ΑΖΦΑΑΙΙΑΙ ΝΟΜΙΚΗΖ ΠΡΟΖΤΑΖΙΑΖ ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ} ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΙΝΑΚΗ! ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘιΛ .Λ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 15-ΤΗΛ.222.651 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ Γιά δλους ίσάς πού καταλαβα(ν~ε —όσο ό—αραΓπντη εΤναι στήν έττοχή μας μιά ζένη γλώσσα: ΤΟ «ΡΗΟΜΟΒίΟΤι» δυΡΕΒ ΕΜ6ϋδΗ Τώρα κοΐ σ*Αν ΚρΑιη Μί τό μονχ_ικό διττλά ήχογραφημένο τού σνστημα, έξ ολο¬ κλήρου οτά οτουντιο τοθ Β.Β.Ο., τής Αγγλίας. 5 000 λέξίις 7.500 Ιδιοματισμοί καί ττροτάβχις 125 ττεριεκτικότατα μαθήματα ΠΤΎΧΙΟ ΡΕΟΓΙΟΙΝΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΕΤναι 4 Φορές πλτράστερο κα( 7 Φορές Φθηνοτιρο. Κυριολεκτικά ΰπερταχεΐας έκμαθτΥνσεως, κατάλληλο καί ττροσαρμοσμένο στ(ς ανάγ«ς τοθ κάβε άτόμου, άσχέτΗς μορφώσεως καί ήλικίας. ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΤΕ γιά οωρβάν έττίβειξτ, στόν κ.: ΜΙΚΟΝ ΠΟΛΙΤΗΝ ΤΗΛ. 284.185 — 285.020 ή ά—βυθυνβήτε στό κατόχΓτημα δίακβν ΖΤΕΛΙΟΥ ΑΕΡΑΚΗ Ι ΟΙ ΤΡΕΙΣ 1ΥΙΑΓΟΙ Ό εόαγγελιστής Ματβαΐος, ό ιμόνος άττό τούς τέσσερις «όαγγελιστές πού άναφέρει γιά τούς μάγους, γρά««ι στό κεφάλαιο Β , έδάφιο 1—2 τού «οαγγελίου τού: «... μάγοι ά¬ πό ανατολήν ιταρεγένοντο είς Ίεροσόλυμσ...... Καϊ ή Ίστο- ρία και ή Παοάδοσις μιλεΐ γιά μάγους τής Περσία;, '&κζΐ την Ιπτοχή τής ουναστείας των ΣασσανιδΜν και κατά την έττο χη της ροιμαιοκρατιας άττοτι- λοΰσαν ξεχωρ-ιο-τή θρησκευτική τάξι καί μέ Ικανότητες ττρακτι κης μανχίας, δηλαδή έ—ιρροής στά ττράγιματα ϊξω κα) ττέρα ά πό την φυσικη τάξι. Ά—ό ττολύ αρχαί α χρόνια ήσαν φαίνε- ται ίερεϊς τής ττυρολατρίας, εΤδος προφτ>τ»ν, γνώστες τής
θέσεως κα) των κινήσεων των
ά—ρων, έ—ομένως μαθηματι-
κ«ν. Την Περσία λοιπόν καθο·
ρίζει ττθΓτρϊδα τους ό 'Λρ ι γε¬
νή ς <ί την Χαλδαΐα, άλλά ό Ίουστΐνος γραΦει δτι τό «ο- ιτό άνοττολών» τού Ματθαίου ση)μα)ν«ι την Άραβϊα. Μέ την ιύκαιρ-ία σηιμειώνομϊ δτι οί π£ ρισσότεροι ερευνηταί θεωροΰν δτι ή επίσκεψις των Μάγων (βαβΊλέων σώμΦωνα μ έ αλλτ) τταράδοσι) ϋγ-ινε μετά την πα- ρουσΐα τοθ ΊησοΟ 6ρέΦους στόν Ναό, δηλαδή κατά την Και τώρα!. ΠανευρωπαϊΗη τηλεοροση ΡΗΙίΙΡδ ΤΒΑΝ5-είΕΟΤΒθΝΙΟ ΜΕΜΟ-ΤυΝΕ μέ συνεργασία 7 χωρών Η διεθνής τεχνολογική παντοδυναμια τής ΡΜΙίΙΡδ &(νει τωρο τους οουλλητττους καρπους τηςΙ Είναι ή ώραι Ή μνημειωδης πρθοπάθεια όλόκληρων χρόνων παρα&Ινει στήν κρΐση των καταναλωτων την έκπληκτι- κότερη τηλεόραση τής έποκής μας Την πανευρωπαική τηλεόραοη ΡΗΙίΙΡ5 ΤΡΑΝ8-ΕίΕΟΤΗΟΝΙΟ ΜΕΜΟ- ΤυΝΕ δημιουργΐα τής πολυχρονης καΙ δαπανηρης ου νεργαοιας ίΓττα χωρων' Των πιό προηγμένων τής Ευρωπηςΐ Άποτέλεομα Ο τι περιοοώτερο μέχρι σήμερα άπαΐτηοαν οί Ελλη- νες καταναλωτές άπό την Ευρωπαική Τεχνολογια τωρα τό έχουνΐ Χωρες που ουνεργθστηκαν ΡΗΙίΙΡδ ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ: ΒελτΙωσε την διαυγεια τής εικόνος καΐ μπορειτε την ήμίρα νά χαΐρε- οτε τό πρόγραμμα σά νά ναι νυχτα Κι ακόμη "Εδώοε 110 μοιρες ονοιγμα οτήν όθόνη καΐ μπορίΐτε νά βλεπε τε ώνετα κι ώπό τό πλάι' ΡΗΙίΙΡδ ΑΓΓΛΙΑΣ: ΒελτΙωοε τώ κυκλαιμα- τα ήχου · εΐκόνας καΐ τα διαχωριοεΐ Που σημαινει 6τι οθτε ό ήχος μπορει πιά νά ίνοχλήαη την είκόνα οθτε ή εΐκόνο τόν ήχο Πνονται οί λήψεις ξεχωριοτάΙ ΡΗΙίΙΡδ ΑΥΣΤΡΙΑΣ: ΒελτΙωσετηλήψησε ουνθήκες γεωψυσικων έμποδΐων καί καιρικων συνθη¬ κην ΤελειοποΙησε τό φημισμένο ΚΝΙΡΡ που ένισχυ εί την άδυνατη λήψη ( Η ΑυατρΙα Οπως και η'Ελλάδα είναι χωρα όρεινή) ΡΗΙίΙΡδ ΣΟΥΗΔΙΑΣ: Βελτΐωσε τή διαβά θμιση των τόνων αυξάνοντας ϊτσι την πλαστικΰτητα της εικόνος ΡΗΙίΙΡδ ΕΛΒΕΤΙΑΣ: Βελτΐωοε την ήλε- κτρονική άντοχή τού δέκτη άντικαθιστωντας τίς λυχνΙ ες μέ είδικά τρανζΐοτορς καί Ιθ ('Ολοκληρωμενα κυ- κλωματα) Έπίσης άπλουστευσε την ουντήρηοη Όρι σμένα μέρη που απαιτοϋοαν έπέμβαοη μέσα στΰν δέκτη τωρα βγαίνουν καί άντικαθΐοτανται μέ καινοοργιαΐ ΡΗΙϋΡδ ΔΑΝΙΑΣ: ΒελτΙωοε τόν ουντονι- σμόΙ Απέκλεισε τόν γιώ όποιοδήποτε λόγο τυχαϊοοπο- ουντονιομό μέ την δημιουργια .χειριστηρΐου άοφα- λειας. ΡΗΙίΙΡδ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ: βελτΐωοε την κατανάλϋκΐη ρευματος μειωνοντΰς την στό μιοοΙ Πά την νέα πανευρωπαική ττΐλεόραση ΡΗΙίΙΡδ κό- θε προηγμένη χωρα της Ευρωπης έδωσε τδν καλυτερο τεχνολογικό έαυτό της. Αποκτήοτε την. ΡΗΠΙΡ5 ΟΗ 24Τ 3002 ΟΗ 24Τ 3000 24 Β 360 24 Β 360 17 Β 320 12 Β 312 η πιο παληα φιρμα στο ηρακλειο ΧΑΜΠΑΝΙΑ ΚΑΪΡ ΟΥΖΟ-ΑΙΚΕΡ-ΤΖΙΝ ΒκΑΝΟΥ δΑΝ-ΗΐνΑί , Δικαιοσύνης — Ηράκλειον ΟΥΪΣΚΥ ΣΚΟΤΙΑΖ ννΗΐΤΕ Η0Κ8Ε ιαφιημισεις στο ραδιοφωνο, στην εφημερίδα, στογηττεδο, στην εθνικη οδο, κ.λ.π. μακετες - ζοογραφικη μεχ3αξοτ-υπια - χαρακτικη επιγραφες παντός -υπου ζωγραφου 7 τηλεφ. 28Ι.Ι6Ι -286.460 Ι.Ο0ΑΝ 12 ίτών ΚΟΝΙΑΚ ΓΑΛΛΙΑ! ΗΕΝΝΕ88Υ ΒΕΡΜΟΥΤ ΓΙΖΛΟ 'Ανιιπρόσωποι Α1ΕΑΦ0Ι ι. ΑΑΑΜΑΚΗ τηλέφ. 285961 Ηράκλειον

Π/ΙΖΑ
ΗΡΑΚΛΕΙΟ "Η ΑΛΗ·ΕΙΑ## ΚΡΗΤΗΣ
22 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ' ΝΑ ΠΑΡΗ ΚΑΘΕΝΑΖ
ΤΗΝ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ
£^^^ί^
Ι ΠΑ ΤΙΣ ΞίΝΕΙ ΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ |
Ι
ΨγΙΦ.ΖΠ:
ϋΜΠΡΟΜΗΝΙΑ.
---,__ι
Ι ΔΙΕΥΘΥΝΩΝ
Ι___■--------------------- Λ«Ι
Διευκρίνηση: ΝΑΙ: σημαΐνει νά μείνουν ο! Βάσεις
ΟΧΙ: σημαίνει νά φύγουν ο( Βάσεις
Εμείς, φυσικό. ψηφΚομε: Ο Χ Ι
ΚΟΨΕ, ουμπλήρωσε καΐ στεΐλε κι' Έσύ, την ψήφο σου γιά
τίς Βάσειο Λά6ε μέρος, σάν άπλός άν*χγνώστης, σά μιά μονά
δα τοΰ Λαοΰ, στό Δη·μοψήψ;σμα τής εφημερίδας μας, πού θέ¬
λει να δώση την ττρέττουσα απαντήση, σ' αύτούς πού καπτηλευό
μενοι «ύπεύθονες θέσεις», τηροσ-ΐταθούν νά θαλώσουν τα νερά
κσΐ νά παρουσιασθέν ότι τάχα, τό σοβαρώτατο καΐ έπακίνδυνο
αύτό βέμα των Βάσεων, τό παρακινούν «μβρΐικο! άνεύθυνοι 6ο>
σολόγ-ι», δηαί. άττοχαλοθν οί ττροβοκατορες των ξένων δυνά-
μεων, δσους άγωνΐζονται γιά νά διώξουν τίς ξένες Βάσεις τού
βονάτοι;, «ϊπό την Κρήτη καΐ την ύτΓΟλαιΐττη, 'Ελλάδα. Περιμέ¬
νωμε τή γνώμΓ Σοο, πού θά δαούνη πολύ στήν δλη αυτή ύπό-
θϊση, πού είναι ΰττόθεση Ζωής τ Θανατον.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Μεγάλη έτπανχΐα σηιμίιώνει
τό Δημοψήφισιμα ιμσς ν^ά τίς
ξένες Βασίις, ττού ττρωτοαναγ-
γεΐλοβμε στό
φθλλο.
,μενικός τού
ττεροχτμένο μας
δτι ό άντικει-
σκοττός είναι νά
άτττοτελέση, μιά λαϊκιή σφυγμομέ
τρησιη/ ιμεταξΰ των αναγνω¬
στών τής εφημερίδας ιμας κα!
νά δώση μιά μικρή ΤΓραγματΙ-
κοτητα, γύρω άπό τή διαθέση
τού Κρητικού Λαούό, στό θέμσ
των Βάσεον. .
"Ενα Παγκοήτιο Δηιμοψήφι-
σμα, ττού έχ£ΐ ήδη τεθεΐ ά~ό
την αρμοδία Έτπτροτηή, θά εί¬
ναι τό οττοκορύφωμα των έ—ισή
μων προστΓαβειών/ γιά τόν ά¬
γώνα κατά των Βάσεων, τό ό-
ττοΐο ακριβώς είναι δργο τής
Έπιτροιπης, ττού ίχει «ϊί την
εύθύνη τού δλοιι άγώνα.
Ήστόσο, άττό τα τηρώτα «ψη
φοδέλτισ» ττού ττήρσιμιε7 κ α ν έ
ν α μέχρι στι/γιμής δέν βρέθηκε
ιμέ ΝΑΙ. Όλα είναι ΟΧΙ, στίς
ξένες Βάσεις.
'Αξΐζει μάλιοτα νά σημειω-
θή ότι οί ψηψοφόροι, δέν ττεριο
ιρίζονται ιμόνο στό ΟΧΙ, άλλά
τό συνοδεύοκν κα! μέ προσθετα
στοιχεία, πού κάνουν· τή διάθε
ση τους κατά.,τών Βάσεων, έν-
τονώτερη.
Οαρακαλούμε τούς άναγνώ-
στες μας, οσαυς δέν «ψήφισαν»
ΐμιέχιρι τώρα, νά τό κάνουν.
Είναι άνάνκοτ) και χρέος, νά
δώσωμε δλοι την ά—άντηρ"ή μας
κα> νά ττάρωμε ύπεύθσνη θέση
στό ιμεγαλο και έπικϊνδυνο αύ¬
τό θέμα.
Στεϊλε κι Έσύ την άτταντη·
σή σου γιά τίς Βάσεις! .
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
ΠΡΩΤΟΧΡΩΝΙΑΤΙΚΟ ΦΥΛΛΟ
ΤΗΣ «ΑΛΗΘΕΙΑΣ»
* Παληό: Κρητική Κάλλαντα
* Εύχές.
* Άμχρικάνικα ττροϊόντα πού
δέν ΤΓρέττει νά προτιμοΰμε.
* Κα! αλλη ένδιαψέρουσα ϋλη.
< ' Α·Ν·Ε.Κ· μ.μ. ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΝΑΥΤΙΑΙΑΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ Α.Ε. ΑΝΑΧΩΡΗ Σ Ε Ι Σ : Ε)Γ — Ο)Γ «ΚΎΔΩΝ» ΕΚ ΣΟΥΔΑΣ ΔΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ 6 μ.μ. — ΔΕΥΤΕΡΑ 9 μ.μ. ΤΕΤΑΡΤΗ 7 μ.μ. — ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Έξ Ηρακλείου ττρός Πειραια Ε)Γ — Ο)Γ «ΡΕΘΥΜΝΟΝ» — «ΚΑΝΤΙΑ» ΑΝΑΧΩΡΗΣΙΣ 7ην Εσπερινήν ΑΦΙΞΙΣ 6.30 Πρωϊνήν ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΙ: Πρακτορείον ΑΝΕΚ ΧΑΝΙΩΝ: Πλστεΐα ΣοΦοκλή Βενιζέλου, τηλ. 23636, 25656 ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ: 25ης Αύγούστου 33, τηλ. 222481, 222482 ΡΕΘΥΜΝΗΣ: "Άεωφόρος ΚοΐΛ-τουριώτου, τηλ. 22296, 22456 ΤΗΛΕΦ. ΥΠΟΠΡΑΚΤΟΡΕΙΩΝ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ Βαρδάκης Ν. 282.730 Κρουστανόπουλος Π. 285 420 Κυδωνάκης Γ. 281.702 Παλαιολόγος 0 283 086 Χαμαράκης Ε ' 283 860 ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΠΑΙΡΝΕΙ ΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ Σύμφωνοο 'μέ άιτοικλειστικές ττληροφορΊες μιας, τό ΠΑΣΟΚ εχει ήδη τπάρει Θέση έναντι Ον» των Μασόνων καΐ σΰντο- ιμα θά εκδοθή σχετΐική έττΐση μη ανακοινώση. Έφ' όσον ετσι όντως έ- χουν τα πράγμοΐτα ,έλτπζομε ότι θά γίνουν καΐ οί σχετι- κές διαγραφές άιτό τό ΠΑ ΣΟΚ Ηρακλείου, στό όττοϊο έχαον εΐσχωρήσει μερικοΐ Μα σόνοι. Σττεύδαμε νά ονγχαροΰμε τό ΠΑΣΟΚ γιά την ττρωτο- δουλΐα τού καΐ νά συστήσω- ΐμε, γιά δλλη. μιά φορά, στά ύττόλοιττα Κόμματο:, νά μιΐιμητ θούν την άξιέπαινη «αι! έθνι κά ώφέλψη θέση τού κατά τής Μασονίας. Α. ΔΕΡΜΙΤΖΑΚΗ ΓιατροΟ ΑΛΕΣΤΑ: Ή νέο μάχη της Κρήτης ΕΛνΕΙΣ οί Κριγπκοί, έκπρο- σωπτώντας δλα τα κόμματα, τά- ξεις κα! όργανώσεις τοθ τοττοο, Ιχοντσς Οττ'. δψε«: 1) Τή σνμφορα τοθ ,μ«κροϋ άνεξαρτήτοο 'ΕλληνικοΟ Κρά- τους τής Κύπρου, θύματθς άνα ξ!{Α> σύμμαχον κα! ττροσταιτών.
2) Τή γεωγραφικιή θέση τής
Κρήτης, στό θερμότερο, νευραλ
γιικώτερχ) σήμερα σηιμεΐο τής
γης (Μέση Ανατολή, Μεσόγει-
ος, ττετιρέλαια), τι^ της δίνει
Τση στρατηγική άξίαι μ€ την
Κύηρο καί έττομένως ή ιδία ιύ
χη την άναμένει.
3) Την ά—ότομη αυξήση των
άεροδρομίων καί ττολαμικών Β ά
σε«ν δττως καί την αθξηβη; ξε
νιικοθ στρατοϋ.
4) Την ττροπαγάνδα ττού καλ
λιεργεΤται τελευταία γ ώ 6νϊ-
ξαρτατΓοίηρτ) τοθ νησιοθ, δηλα
δή την ψιιχική προτΓαρασκευή
μας γιά τή» ίτποδούλωση, την
Κ!
ΠΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΣΗ
ΚΙ ΕΔΟ Η «ΒΡΟΧΗ»
ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ
ΣΤΟ ΒΙΕΤΝΑΜ
Δια—ιστώνοι/με δτι:
α) Ή νέα «Καττοχή» άρχισε
κιόλας. Ή —έμπτη φάλαγγα κι
νεΐται.
β) Μόνο ένα θάμα θά σώση
τό νησί Κι' αύτό θαναΐΐ: Ό ό-
λόττλευιρος, τταλλαϊκός ξβσηκω-
μός, ·μιά νέα «'Αλέστο» δλων
των άργαντΑϊμένων όμάδων τού
Νησιοθ Δήμων, Κοινοτήτων, Σιι
νιεταφΐσμών/ Σωμοιτείων, Έττι-
ιμελητηρίων, Όογανώσεων,
'Εκκλησιαστικών ταγών. Ανε¬
ξαρτήτως κομμάτων καί (δεολο
γιών.
Καθολικος, άδιάκοττος στό-
χος: Ή σωτηιρίαι τού Νησιοΰ.
Ν<5: σωθούμε άττό μιά σκλαβιά χιλιόχοονη, όπως την έτοΐμαζε καί ό Χίτλερ. Όχι πλήθαψα, πλαταιμα καί μεγαλύτερη έπάνδροστ), μά διώξιμο ΟΛΟΝ των Βάσεων πού δέν είναι ΟΓΤΓαραίτητες στήν έθνική μας άμυνα. Κάθε ξένο στρατιωτικό, £· ποία γλώσσα κι' άν μιλά, δσα χρήματα καί χαμόγελα κι' αν μοιράζει, νά τόν βλέπωμ* έ- χβρό Κάθε Κρητικός ττού μιλα γιά άνεξαρτοποίηση τού νησιοθ νά τόν λογαριάζωμε Τοθρκο, τφοδότη, έφιάλτη, ττραχτορα τής ΣΙ Α, ττονλημένο, μειωμένης 'Εθνικής συνβίδηοης· Ή Κοβέρ νηση είναι ιμττλεγίμβνηι σ' ίνα αχαρο, έπίπονο, διεθνές διπλω ιματικό παιχνίδι καί δέν μπο- ρεΐ να μάς βοηθήση. Άν σωβεΐ τό Νησί, εμείς οί Κρητικοί, θά τό σώσουμε. ΑΑΕΣΤΑ! Έμιπρός δλοι πού ζήσαμε σκυφτο! την ντροττή της κατοχής. Όλαι οί νεαροί, ττού φιλοδοξεΐτε καί μαστορεύε τε ιμιά νέα ζωή, άνβτώτεριη ·μέ τίς τεχνικές ττροοδους, άνθρ»- πινώτερτ) μέ τίς κοινωνικές κα- τακτήσεις, ττνευματικώτερη ^έ την ψυχική καλλιέργεια. «Ευδαι μόν τό έλίύθερον», τώλειγαν καί τό ττάλεβαν οί ττρόγονοί μας. Ντραπο!, να χάσουμε τσάμπσ, άμάχητα, τή λεφτεριά πού μέ τόσο αί μ α άττσκτήσα.με, κληρο- δοτόντας, στά παιδία μας θλι βερή ζ«ή σκλάβου. Λβυτεριά, τό μέγιιστο άνθρώτπνο άγαθό Ή «εΐδο—οιός διαφορά»' άνθρώ- που καί ζώου. Τό αγαθο πού ά σφαλίζει δλα τα ϋί^α. Μά άπαι τεΐ έπαγρύηνησ', πούλεγε ό ■ά—■————>—-
Τσώρτσιλ, τό μττουλντώκ ττού-
σωσε την Αγγλία, γκχτ' ζήτη
σε άττ' δλους «αίμβ κα! 6Λ·
κρυα».
Σέ τούτη τή μάχα 6έν χρει
άζονταΊ δάκρυα καΐ αϊμα. Μυα
λό ιμόνο. /ννάτ·. *Ρ'ισ*, ""^Ί-
σι τού φοβεροΰ κιΐντύνου, ττού σά
<μαύρο σύννεφο σιιμώνει. Φιλοτι- ιμία έθνΗΐκή, *ά ξεσκΐσωιμ*, τή χρυσωΐμένη λαι,μιαριά ττού μάς ^το | άζουν άναξιοι ττροστάτες. Γίΐστι στό ψιχπκώτερο δικαίτοιμα καί καθήκον νά φεντέβομε τό σττίτι μας, την έθνικη μας άκε ραιότηιτα. Ένομίινοι δλοι γιά τή σνητ] ρία τοθ νησιιοθ. ΣΤΡΛΤΗΠΚΗ — ΤΑΚΤΙΚΗ ρ», τόσα τΐν€ούιμ«να καί σκετη], ζονν τα δρνια τού τόν ούρσνό «Τουτο δέν είναι —άλαιιμα σέ ιμχ—μαρένι' άλώνικ». "Αν ήταν τέτοιο, θά μττορού σαμε νώ σηκώναμε τα χέρια, «ίναμένοντας τούς βοορβάρους» Μήτε κάν άνταρτοτΓόλειμος δέν είναι. Είναι 6νας τηόλΒμος άλ- ^οιώτικος, στά μέτρα της έττο χης των Κομ-ιοΰτερς, ττού ζοθ- με σϊιμβρα. Είναι ττόλειμος ψ υ- χολογικός. #Η χθεσινή 6ΐ€τνο)μο—καιμττο τζιοινή καταστροψη τής 'Αμερι- κης κανεΐ' τό νησ! ιμας, δσο κα! ττ>ν Κ'ύττρο, ά—αραίττντο γιά
την Άμερικανιικη 'Αστυνόιμοχτη
των μικοών( ι>π·οοίνατπτύκτων 'Ε
θνών «α! τή δολοφονία των δη-
ιμοκίρατικών κινημάτων της γής.
Τ! έ,μτΓθθίζβι σήιμερα τόν αΐμο-
0-ταΐγή εΐρηνοροβλλΐστα Κίοχτινγ
κερ νά κοτταλάδει τό ινησΐ, μιά
♦ίΐ' ίχει τπάνω τόσα φουσάτα, γ6
Σάν «χλοψημένο ντολιμαδόχι
ΐμιτοχί νά μάς χαφπΐ. Μά δέν
σηκώνε» τέτοιους μεζέβες, τέ-
τοιες λιιχουβ»ές, τό δκθνές κλϊ-
μα ΣΗΜΕΡΑ.
Δύο ήσαν οί κοσιμοκράτορΐς,
ο! ι_γάλοι τής γής ττρΐν κΑμττο
σα χρονια. Τό ΔιεΑτς ΔΙκαιο
μποροΰσε νά στρο—ατσοιριστή
,μττρός στό συμφέρον τους. Τώ
ρα ο) μεγάλαι ττλήθυνον κα! κά
θε έινας παλαί-βει γιά δικοθ τού,
στήν Παγκόσιμια 'Λρρένα, Κο-
θένας κοιτά» νά ξεσκβττάοχι,
νά ρίξει ττβτΓονόψλουδα στόν
αλλο. Ή Κ ίνα ιμιπηκε
στό στΐβο, ψωναχλον,
τττη, ξβκουψαίναντας κάΒε ρ
τή γη μέ τα ραδιοκύμοπα. Άλ
λος κολοσσός είναν τό ιμελιοσο
λόϊ των ύττοοναπτύκτΜν άδε-
σιμεντων "Εθνών. Μέσα είναι —
τρέλαιοΐπαραγωγά εθνη τοθ Πΐρ
σικοϋ Κόλττου, τό 'Αροοβικό
ιμιττλόκ, ή Ίν6ία, ή Γιουγκοβλσ
βΐα, ή Ρουμανία, τα Νοτιοαμιρι
κανικά, χ'λια έκαταμμύρισ
κυριΐαρχοθν στά 'Ηνωμίνα "Ε-
θντι, είναι τό ιμηλο της ίριδας
των μεγάλον. Τώρα έτοιιμά-
ζοαν καΐ την άττοβολή τού Ίσ-
ραήλ άττό τα Ήνχοιμένα "ΕΘλ),
καατηριάζθίΛ', ξε»κ£—άζα/ν τίς
διεθνεΤς άθλιότητ€ς σέ τέτοιο
βαβμό ττού άναγκάζει τόν είρη
ινοκάττττλο Κίσσινγκίρ νά άττει
λεΐ άττοχώρησι άττό τα Ήν(*μέ·
να 'Εθνη.
(Συνίχεια στέ έττόμινβ)
Σατνρικά
ΣΥΝ ΕΧΕΙ Α άττό την σχλίδκ 1
γι' αύτό σά μέρος τού Λαοΰ οωο-' δ,τι ττροαιρεΓσαι.
'Ββΰ «σ« παίρνχις τό πρ«ΐ δέν ψτάνουν ώς τό βραδυ
καί αν δέν εχ*ις όβολό — ίτσι ιτοΐι λέν γιά τό καλό —
ττάρ* άττ' τσν... Άνδρ<άδη. Ποίι νομικός τού συμβουλος <ίσοΐΛ»α κι' εΐσ«ι άκάμα κι' αν έκατάλαβα καλά είστί καί σ' ϊδιο... Κάμίμα! * # ♦ Καλήν ήιμέρα Κου Κου "€σ, ψίλοι «ν«Λϊ«ρ«)ίτές καί Κύρκο Λ«ων!δο ττού ό—ό... τριοοκόσιοι μείνατε, τ»ρα....ιμιση μερίδα. Σέ σένα -ρέπιι νά τα ττώ πού ξέρεις δτι σ' άγαπώ και... ρουβλι μή μ<ού δώσης (κβνένα σέντς &ν σβθ δρεβη ριχτθ, μή μετανοιώσεις). Πώς ϊγινβ καί γνρισες, ττώς τιήιρες τέτοια τοώμπα καί δέν φωνόζεις Ρωσικά τώρα τό «Μίρ ι Ντρούσμπα>;
Μή μ' άτταντάις, αν χρχιοχττή νά κουραο-τής λιγάκι,
έξ αλλοι» τα κιαθβκαστα θά μάθω ό—' τόν... Φλωράκη!...
* * *
Καλήν ήμέρα Κου Κου "Ε — τβ ξί δέν σοθ τό 6αν» —
αύτό πιά ττόκι, πέταξ«, τό πήρΐ άεροττλάνο
καΐ ήτΓαν τής «'Αεροφλότ» — λάθος εάν δέν κάνω —
Καλήν ημέραι σΐιντροφε κι' δχι.... αρχοντα ΦΑ»ράκη
ποιι «Ισαι κοΛσρόαιμο σωστό Κουκοιιεδάκι.
'Εσκί εΐσσι ό Κο<μμοννιστής, αλλοι δόν ϋχουν μοντρα άφοΰ καί τόν χαιρετκτμό δέν λέν* «τντόμτηρ-ε ουτρα». Χαίρεσαι καί άγάλλεσαι τή σήμερον ήμέρα γιατΐ δπος λένί «πτέρο» καΐ ό Χριστός ό λντρωτής ήταν κι' αύτός... Κομιμουνιστής. Μά χαΐρ&σαι άκόμη — είναι δική μοί) γνώμη — έκτός αυτού Φλωράκη μ ου πρόσθετος καί διότι τό ©εϊο... Βρέφος θά τραφτ) μέ τίς... τροφές τοθ... ΓιώτηΙ... * * * Καλήν ήμέρα ΜπΐθΊα Νθιμάρχιη. των Νομάρχων ττο&σαι άκόμη — δυστυχώς — τοΰ Ηρακλείου "Αρχ«»ν (αχ! νά μην ζή ή Μαντάμ Όρντάνς ή φιλή των Ναύαρχον). Χαΐρεσβι καΐ άγάλλεσαι κι' έσύ άναμφιβόλως — δττως ό κόο-μος δλος — γιατΐ γ*ννήθηκε ό Χριστός — κι' «ΐο-αι κι' έσύ 1£νας π<στός — πού σ' άφορά πρό πάντων ό στΐχος των κθλαντ»ν πού λέει δτι γίννήθηκε ό... Βασιλεύς των πόντον. Καΐ θά χαιρόο-οννα δι—λά, χωρίς άμψιβολία, εάν έρχόταν καΐ στή γη ή αλλη... Βασιλεΐα! Μεγαλε έθνΐικόφρονα καΐ κουμμοι/νιστοφαγε. των Βάο-εον ύττίρμαχε, ά—ό τό Κάστρο... αγε., Τούτέστιν φύγ« ,μόνος ο~ου πρίιν νά σέ φάν τα φίδια μας κι' άνττε νά... αρχης καί άλλοϋ—αχου καί κάττοιου κουζουλού— μην... αρχης είς τα... ιδία μαςΙ... Καλήν ημέραν δρχοντα Άνωγίκχνέ Μανόλη πού μεγαλώνεις διαρκώς καΐ τρώς τή... φαδα δλη. Τό ξέρ« πώς δέν χαίρεσαι μιά μ' (Τσαι στό φνγεΐο μά θά βοηβησης ό Χριστός νά ττάρης κι' ύπονργεΐο. Καΐ τότχσάς θά τόνβ δής τόν παληό — Μάνο Χαρή νά γράφη στή φυλλάδαντου κάθε ψορά τροΛάρι. η» Δέν ξέρω ,μωρέ Μανολιό μά ό καιρός τό βάνη πού θά —εράση τό κακό κι' ή... Κεφαλή βά... γιάννη, άφοΰ στό κατω τβί| γραφης σέ λ*ν... Κίφαλογιάννη! "Ως γιά τόν Χαρή, γροίκα μου, νά ιμή>ν το-ΰ σιτνοράσαι
έσύ 'σοι δα Μανόλη μου, μεγάλος κι' άφροι/κάσαι.
"Αστονε αυτόν, τόν σατανά, αστονχ στό Δεσπότη
πιθύ τού κατοιμαρτύρησε μεγάλη άθίότη, , *
γιατΐ τόν είττι; «Χουντικό» θαρώ, κοττά που λΑν«,
καί γιατΐ τονε ρώτηξε Μασόνος μπάς καί... ϊνβι.
Τοΰκαμε καΐ δικάσιμο καΐ τοϋβαλε κι' όδύνη
χιλιάδες μιά διακοσαρέ ζητά τού, μά δέ δΐνβι.
Καί γιά νά δής Μανόλη μου κι' ό Δέστηοτας ηντανε,
γροίκα τα λόγια πού μιλεΐ απού σέ σέ χτιπτάνε:
Λενί νπου τού Εύγένιου (πού ή «ύγενειά τού λείτΐχι)
— Ντά τού Μανόλη ήσανι σκιάς πιό μεγάλοι οί χτύποι
κι' δμως αΰτός δέν ζητηξί ά—ό τόν Χαρή ευθυνής
μουδέ ματσές χιλιάρικα γιά ψυχικές όδύνις.
— Ναί μά έγώ είμαι παμπτοχος δέν εχο ουτε... άιμπέλι,
λέει ό Δίσττότηις, κι' ΰστερα, &ς κάνη δ,τι θέλει
γιατί έγώ... πιεζόμενος ίόλόγησα τή χούντα,
τα κέιθΰη μου δμως ποΰντα;
'Ενώ ό Μανόλης, κΰριοι, κα! ή... σετττή Μαρία
πήρανε τόσα δακια άπ' τή Διχτατορία!
Παντός Μανόλη, «αφαις αυτοίς» νά πής καί τού Εύγένη
κι' άς πά νά 6ρή μιτόχτινα γιά τό δικιό τού γένι.
Έσύ Μανόλη ξάνοιγε μόνο τα ύπαυργεΐα
κι' δ,τι νά πάρης δττοιο θές θά δώσης κι'... εύλογΐα.
Κι' £χχ ξαμάρι τό Χριστό, ττούχει κα! τ' δνομά σου,
τα ψηφοβλάκια τοΰ λαοΰ θάναι τναλι δικά σου.
Γιατΐ έσύ σαι ταπεινός κι' %>χιξες άπ' τα κάτο,
άψοΰ κι' έσύ γεννήθηικες στά χνοτα των... ττροβάτ»!...
Καλήν ήμέρα άρχόντισσα χαΐρε... σεπτή Μαρίκα
(άλήθΐΐα στά περάσανε τα ενσηιμα τοθ ΙΚΑ;).
Φτωχή μου, κακορίζικ,η, κακοτυιχη Καφΐνα
πώς την άντέχης, μάτια μου, τόση μεγάλη... —εΐνα;
Σοΰ πήρανε τό Καραβέλ—αυτόν τόν πύργο τής Βαβέλ —
σοΰ παίρνουν καΐ τής Ρόδου
Ενα.... σπιτάκι ποΰκα,μες σέ βάρος κάθε έξόδου.
Γιά νά τό χττΐσης κόπιασες, Εκοφες τα μπουζούκια
κι' £τρωγες φάβα, γλύκα μου, ψακές καί χλωροκονκια.
Τσιγάρο δέν έκαπνισες ,μητέ λουλά, πού λένε,
σκούπιζες καΐ ξενόπλενες, ο! κάλοι άκάμη καΐνε.
Καΐ σά νά μή σέ φτάνανε αύτά. Μαρίκα άγία,
πάνβ νά σέ έξώσοι/ν* κι' αΐΓο την.... Πελαγία. * *
Γιατΐ έκεΐ μιά... άδιάντροπη πού... Κομησα τή λένε
ιμαζί μέ όίλλους... πλούσιους πού τό κακό σου θέναι, * ■
βάλθηικι ή... πλουτοικράτισσα τόν ΐδρο σου νά πάρη
κι' Ινα σπιτάκι ποίίχτισες — τοθ βιοϋ σου τό καμάρι __
κυττάζη νά στό καρπωθή, νά τ' απαλλοτριώση ^^#.
ξίνοδοχεία καΐ μοτέλ στόν κόλπο νά υψώση.
Καί δέν μπορΐϊς Μαρίκα μου μαξΐ της νά παλαίψης
— καΐ πώς θά ξεμττχρδέψης,·—
Γιατΐ βΐναι ή Κάμησσα τρανή μέ δύναμη μεγάλη,
τού ίνα Χωροφύλακα τοΰσπαοχ... τό κεφάλι
καί τ' αλλονού, πού τόλμησε λοξά νά την κνττάξη,
κόντεψε ή άδιάντροπη στόν... αρμο νά τόν θάψη.
Μά Εχε έλπίδα στόν Χριστό -αμφίλτατη Μαρία
νά βγης, κορίτσι μου γλυκό, άπό την.... άπορΐα.
ΚάίΙίΙαντα
ττόιλι θα ξαναβρΐσκιται φρεγάδα μου ώραΐα,
κα! χάρις στήν «καρέα»,
βά τό χορτάσης τό Φωμι πού τδ'χεις ττή ψωμάκι
(αύτό πού δέν σοΰ ΰ—όσχομαι είναι Ινα αλλο... άκι
γιατι ό καιρός πού πίρασε δλους μας, μάς έγέρατη
καΐ τό... Μπαλο—ττοιΑακι!)
* * *
Καλήν ήμένρα αρχοντα τής πόλεως, Καρέλλη
πού ό λαός σέ ήθελε καΐ πρέ—μ νά σέ θέλη.
Μά κύταξε καλλίτερα νά άντιμ*τωπ1ζης
δλα τού τα προβλήματα αν θέλης νά έλπΐζης
πώς καΐ στίς αλλες έκλογές, πώς καΐ στήν αλλη βόλτα,
θά μπής, δπως έπτέρασες, τοΰ Δήμου μας την πόρτα.
Καΐ προ παντός προσπάθησ» αύτό: (στό σηνειώνω)
πού θέλει: ίνα "Ομικρον καΐ βύο Οδρογόνο!...
♦ ♦ ♦
Καλήν ήιμέρα Μεταξά δχι ΕΙσαγγελΐα
(έσύ τώρα πιά Εφνγες ετσι ήτανε μοιραΐα).
Μά έσένα Νϊκο Μεταξά, αρχαίοξΐνοδόχε,
αρχαίοτοΜβλοιμήχαν* κι' άρχαιοαποδόχε
κι' άκόμη, άλήθνια μά τό ναΐ, αρχαίοροταριανέ
καΐ άρχαιομηχανικέ κι' άρχαιοπλουτοκράτ*)
πού μέ τής χούνττας δανεια ϊχτισες τό τταλάτι
έιαΐνο τής Χερσόνησου πού λένε «Κρέτα—Μάρις»
κ«ΐ —ού νοψϊζω θαπρΐπ£ άλλοιώς νά ρ«Μλαμ«ΐρης:
θαπρβπκ νά τ' όνόιμαζες, κι' αύτό χωρίς άστεΐα,
«Άρχαία Πολιτιϊα»,
άψοθ μέ τόσα εύρή,ματα καΐ τάφους άσυλήτους
ό... Μΐνως κι' ό... Ραδοομανθυς κρατοϋν την κε«αλή τονς
Κι' ά-' την τΓθλλή ζαλάδα τους τρίβουν διαρκώς τα μβτιβ,
. τα παλάτιατ...
Κ«Λί|ν ήιιέραν "Αρχοντες μέσ' στή Δικαιοσυνη
πού νοιώθττε καλλίτερα τό «επί γής Ειρήνη».
Πολλά συγγνώμη σάς ζητώ γιατί κι' έσάς τα ψαλλυ
αλλά καταλαβαΐνβτί, γι' αότό δέν άμψιβάλο,
*»? ή ήιμέρα τό καλεΐ άλλά κι' άκόμη 8ιι*»ς,
τό ίθιμο, πούναι κι' αύτό, όπως τούς αλλβυς, Νβμος.
"Οταν θά μέ δικάζετε γι' αύτά πού καλλοντάρ»
κντάξτε ττρώτα οττήν ψνχή τό τί κα—νό φουμάρω
κι' άφοΰ δέν δήττε πουβενά κακία, οϋτε δόλο,
τβτ* νά έξαντλήσβτε τό περιθώριο δλο.
Καΐ — σάς τό λέω καθαρά δέν εΐ,μαι διπλωματτ)< — γιά την Άλήβεια πολέμω γι' αυτήν παλβυο καΐ τολκΑ, κι εΤμα. στά Δικαστήρια ΙΕνβς.... καλός .-.ΤΙ -Α ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΕΘΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΙ ΝΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΚΡΗΤΗΣ 25ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 42"^ ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ ΤΗΛ. 281-640 <ρ 1 Ι* -IΓV»VVVVVVVVVεVVV^Λ^V»ΛΛΛ ********* Άτπό τή «τώχβια τή σκληρή κι' άττ' την πολλή μιζίρια κι> 6ν σέ ξεχάση κι ό Χριστός, στοΰ Μιχαλιοΰ τα χέρια,
έκεϊ θά έναποτεθη τό... αχραντό σου σώμα
■#»ΐ μόλις βγή άπ' τή φυλακή αλλοι θά... φόν* χώμα.
Μά κι αν καΐ ό Μπαλόπουλος τιιτοτε δέν σοΰ κάνη
'κουράγιο, κάτι άκούγεται γιά τόν Κ«φαλογιάννη.
"Ετσι, θ' άλλάξουν οί καιροι πανάγαθη Μαριόρα
καί, ποθ τό ξέρεις, αύθορ*ί στά ΐτόδια σου δλη ή χώρα
Σέ δσους δέν τα ίψολλα χ»λ<« ζ"ώ συγγνώμη 4«α άρρώστησα καί δέ βαστοΰν τοΰ πνεύματος οί γιά νά σττκώσουν πανω τους άκόμη κι' αλλο βά| Ύι^ αώτό έπΐφυλλάσσομαι μόλις θά παρω θάρρος κ· αύτό έλπίζω νά συμβή στό γύριοτμα τοθ χρόνου -»του θαχω άπολυτρωθεΐ άπ' τό καρφί τού πόνον. 1 * * * -"Ως γιά τό φιλοδώρηιμα τ' άψήνω στόν καθένα •«1 τού ζητώ τα 6«ολα πού £χω δουλιμένα Γι' αύτό κι' έσύ πού δ.άβασες, άν τό θα?«Τς τμμή σον, „ , „ στεΐλε τή σννδβομή *ο«. λ· *τν ίκαλανταρΐστικκες κι' αν πιάλΐ τό νομΐσης, τή συνδράμη σου μην ξΐχνός νά ,ήν Ταχνδρομήσης. "-αι. πρός θΪΟ0, παρακαλω: .... λιγώτερ«ς μηνύσίΐςϋ! Ο ΕΧΕΜΥΘΟΣ Καί γιά την ανηιγραΦη Μ. Χ. ΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΕΓΙΝΕΛ ΑΣ ΒΕΓΚΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ έκ τής Ιΐκ σελίδος διαπιστώσεις, συγκλονιστικές περιγραφάς καταστάσίον, θά παρελάσουν ά—ό την Ιϊρευνα αυτή, πού άς θεωρηθή τό έορτα- στΐίοό δώρο τής εφημερίδας μας, πρός την κοινωνία τής Κρή¬ της καΐ τοΰ Ηρακλείου εΐδικοτϊρα. Της Κοινονίας αυτής πού — τό λειμ* άπερίφραστα και ύττεύθυνα — κινδυνίύϊΐ! Τής Κοινωνίας αυτής τπού ίχίΐ ή"δη υποστεϊ σοβαρές άλλο ι ώ¬ σει ς! Τής Κοινονίας αυτής, πού σέ λίγο θά φέρη, δικαιολο- γημβνα, την σχεδόν άιτόλντη ταύτησή της μέ τή θλιβερή κοινο- νία τοϋ Λάς Βέγκας καΐ των άλλον γνωστόν, διεφθαρμένων κοινωνιών, πού άττοτελούν τα θύματα τής Κεφαλαιοκρατίας, τού Όλοκληροτισΐμοΰ, τής Όλιγαρχίας, τοϋ Κατιστηιμενοι;, τοΰ Ίιμπεριαλισμοΰ! 5.0.5. Ναΐ, τό ξαναφωνάζομ*.: 5.0.5. Να!, τό έτταναλοομδάναμε 5.0.5. ιΚΑΙ ΖΗΤΟΥΜιΕ την &/μΐαχ άστραπτιαία έ—έμβαση τού κ. Ε1- σαγγελέα (καΐ των αλλων συνάδελφον τού δλης τής Κρήτης) μιά πού τα αρμοδία και άμεσος σχίτιξόμενα δργανα Ασφα¬ λείας, δέν έ'χοιιν τή δυνατότητα Τσως νά δρασονν δυναμικά και ά—οτελεσματικά. Διαφορετικά, δέν έννοΐΤται νά συ,μβαΐνουν τόσα καί τόσα καΐ νά μην υπάρχη άντίστοιχη ένημέρωση καί γενικά αττοτελΐσματική αντιμετωπίση. ΖΗΤΟΥΜΕ, δμως, καί αύτό είναι τό Γδιο σπουδαΐο καί άπο- τελεσματικό, την εκδηλώση ένδιαφέροντος δλων, αρμοδίων και μή, γιατ! δλοι είμαστε στήν περί—τωση αυτή, άρμόδιοι κα ίύττεύθυνοι. ' ΠΟΑΙΤΙΚΟΙ, 'Εκκλησιαστικοΐ, Έπιστηιμσνικοί, Κοινωνικαί, Πνευματικοΐ κλττ., παράγοντες, όργανώσεις, ατομα, ττρβτπίΐ νά βοηθήσουν καΐ νά δραστηριθ'ΐΓθΐηθοΰν, αν θέλουν: — Νά σταματήσουν νά τταίζανται περιουσΐες στά ζάρια. — Νά μή γίνωνται άρκετοΐ νέο ι κλέφτες, όμοφυλόφιλοι, διι- στραμένοι, ναρκο-μανεΐς. , , — Νά μή γίνωνται πολλές κοιηλίτσϊς δργανα των σεξου- αλικών όρέξεον των διαφόρων γιά λίγα εκατοντάδραχμα. — Νά μή χαλούν* οΐκβγένειες ΐπειδή «Ι Υδιοι οί σύζυγοι όδηγοΰν τίς γυναίκίς τους σέ έπικερδεΐς γνωρτμίες. — Νά μή κυκλοφορούν «άγόρια» ντυμένα κορίτσια κα! «κο- ρίτσοα» πού ένεργονν σάν άγόρια. — Νά μην ύτταρχονν τόσες καί τόσες έντονες σνγκινήσεις τής νύχτας, μέσα σέ «είδικά στέκιά» πού λέγονται «μποφιμποντιέρες», «σκυλάδικα», «τταιδικές χαρές», «χω- λάδικο», «-θφάδκισοι», «ζοϋλίς», <ςμ-ουρδέλλα — λέ σχες», «καλά σπίτ.α». «ίδιωτ,κά πρββαντδρια», κλπ.. ♦θλΐΓ^'ϊ — Νά μί>ν -αΐζωνται ζαρ.ές των 150 χιλιάδων δραχμων
— Να μή» ι—άρχονν «έ-ιχειρηματΐες» τής λινκή σαοκβ.
«πατρωνες», -σάτσοι». «νταήδες», «προστά«ς», ^ο^
της μαυρης, κ«4 «λλοι, πού Φτάνονν νά βγάξουν καί 50 ν,λιά
δες «μεροκβμ—ο», την ώρα πού τό 80ο)β τον ΉρακΛ.,ώτικου
^Ζ^"^"1 Υιά *- μ«Ρ«*μο-ο των 500 δραχμών'
ΜΟΝΟ μέγεν,κή αντιδράση. Μονο μέ κο,νων,κή, λαϊή
ταπο,ηο-, θα άπατρώΜμ. τόν κ,*δυνο. Μόνο ^
τη Νεολα,α μας. την «τύρ,ανή μας έλπίδα, πού κυ
νο τό 4π,λε~ο κομ-μάτ, της πού πολ,κοπο,εΐτ
ν«πτυσσ-α, κα! άφήνετα, άσυδοτο Ι»-— το
ΐπα. σέ καβε άνχ,μαλ.α, καί που «χρησ,,μοπο,ίϊται,
άπό τους «—--ίς κο,νων,κούς δ*λοψονους
τουν ϊτσι, π,-νώντβί καί τή ζωοόλα τους «
ν,κα α^έο,α το& Α,««νούς Ί,ι,ε.,οΑ,-.ού.
που πάη νά μάς καταπιή «λους.
ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΤΕ τό -αιδί σάς νά είναι,
ίνα άπό «ώτά πού χρησ, ποιείται ο-»
«ο6 «ίδη άρχίααμε να σάς ττερ.γράφομε κα
τού όποίου θά δώσ«*ε οί συνέχεΐες
ΑΦΟΒΑ καί ΥΠΕΥβΥΝΑ ξ*κιν
θ,κή £-,„!—ι τΛ ^ δι^η ςΙΤμ
τα
Η ΟΜΙΛίΑ ΤΟΥ
θ Ιάΐ66ατο 20 τρέχον
τος, ο-τό σνλλογο «Λογος κσ!
Τέ Ηρακλείου, ττραγιματο
Μ. Χ.
, γμ
•πιοιήθηκε ή ττρώτη, άττό τίς
ττνει/μοτΓΐκές έκδηλώσος, πού
•π-ρσγιραμ,μάτιοτε , τό Διαίκ,ητικό
τού Συιμοούλιο.
Όμιλ—ής ή-κχν ό δ
ς έφΓμί6ρΊ5α^, ιμας κ.
γον.
Ό
Μα
ο ύττοΊος, ώ, γ^
ο ο-ενώτατα ιμέ την
τού παροπτανω Σύλλο¬
1μας ο»α—υξε
ΐ
θυιυττής μας ο»α—υξε
τ6 βέμα: «·Η Νίολαΐα: ,μ,ά έλ-
1ΓΙ*« Κ1> «*« 66λ
ίννάνος
ρημα,.
την είσήγηο- άκολούθη
μ€τβξύ ,
Έρωτήμαια
τής ΕΣΑΚ
γιά την ΑΣΔΗΣ
•Η ΕΣΑΚ Ηρακλείου,
Ιμοσίβυσε |στόν
τγο της —ερασιμενης
ιμιά σχιρά έρωτήματα
ΑΣΔΗΣ (αλλη
καλιστιική κινήση)»
άφορμη άπό ιτρον(γ&}}ΐ&0
κό δτιμασιίβυμά της.
«ΐναι τα εξής:
1) Ποίον άγώνα
ΑΣΔΗΣ για τ*ν αυξήση
,μεροκαμάτων, κα! τί 6*οΐμ*
την ανοδο των τιμών, τίς "
κες εργασίας καΐ στήν
της κυβερνήτη—ις Καραμβ**^
ΐά τής έργοπικής τάξης, Μ»
—ολιτικ,ή τής «λιτότητ<*;*'' 2) Πού καΐ ι»6τ€ πού «ίνα» μ€ταμορ*( ρισμένη Διοίκησ*) τού γωνίοτ~ΐ γιά τα κα! έθν«κά (δεωδη; 3) Πώς θά την ύ-οσχόμενη σύτ<>νομ)α
άττό την ΚιΛέτρντ»—ί Α
δταν -πά μέλει της
τού κ. Λάσκσρη,
Τέλθς ή -***„
τα τίμια μ»! ον»ττ»ή
στικά στβλέχη κα»
έναντια στόν
καλισμό να
άττό ιμιά ένιαία
κινήση.
δπ·
Τί
κ»
..ά